Livre, chapitre |
[2, 17] |
λέμβον,
δίδωσι
δὲ
τῷ
Ζήνωνι·
|
τοῦτο |
γὰρ
ἦν
ὄνομα
τῷ
οἰκέτῃ, |
[2, 11] |
καὶ
μᾶλλον
ἠπείγετο
συναγαγεῖν
ἡμᾶς.
|
τοῦτο |
δὲ
εἰς
τὴν
ὑστεραίαν
παρεσκευάζετο. |
[2, 2] |
μέν
ἐστιν,
ἔφη,
τὸ
ὕδωρ,
|
τοῦτο |
δὲ
ἡ
πηγή.
ὁ
μὲν |
[2, 2] |
καὶ
λεπτὴν
ἔχει
τὴν
ἡδονήν,
|
τοῦτο |
δὲ
καὶ
πρὸ
τοῦ
στόματος |
[2, 6] |
δέσποινα,
εἶπεν·
Ἐγὼ
σή;
μὴ
|
τοῦτο |
εἴπῃς.
Καὶ
μὴν
πέπρακέ
μέ |
[2, 35] |
πολὺ
ἄμεινον,
ὁ
Μενέλαος
ἔφη,
|
τοῦτο |
ἐκείνου;
καὶ
γὰρ
ἁπλούστεροι
παῖδες |
[2, 19] |
τὴν
ἕω
καλέσασα
τὸν
εἰς
|
τοῦτο |
ἐπιτεταγμένον
διέβαλλε
πάλιν
τὰς
κλεῖς, |
[2, 28] |
τις
δοκιμασία,
δοκίμασον.
Ἔτι
καὶ
|
τοῦτο, |
ἔφη
ἡ
Πάνθεια,
λείπεται,
ἵνα |
[2, 9] |
ἤδη
πλέον.
καὶ
τρίτον
ἐγένετο
|
τοῦτο |
καὶ
τέταρτον
καὶ
τὸ
λοιπὸν |
[2, 37] |
πρὸς
τὰ
φιλήματα.
καὶ
διὰ
|
τοῦτο |
μὲν
ἔχει
τὸ
σῶμα
ἐν |
[2, 37] |
τὸν
Περσέα
σιωπᾷς;
Ἀλκμήνῃ
δὲ
|
τοῦτο |
μόνον
δῶρον
ἀρκεῖ,
ὅτι
δι´ |
[2, 21] |
ἡ
δὲ
σὴ
ψυχὴ
πρὸς
|
τοῦτο
|
μόνον
μαλακίζεται.
ἔκλαιεν
οὖν
ἑαυτὸν |
[2, 17] |
ἀπῆλθεν.
~Ναῦν
δὲ
εἶχεν
ἰδίαν,
|
τοῦτο |
προκατασκευάσας
οἴκοθεν
εἰ
τύχοι
τῆς |
[2, 21] |
παραπτάντος
αὐτῷ
κώνωπος,
Ὁρᾷς,
ἔφη,
|
τοῦτο |
τὸ
βραχὺ
τὸ
βομβοῦν;
ἢν |
[2, 2] |
ὦ
ξένε,
σοὶ
τὸ
ὕδωρ
|
τοῦτο |
τὸ
πορφυροῦν;
πόθεν
οὕτως
εὗρες |
[2, 36] |
πόθῳ.
καὶ
τὸ
ῥόδον
διὰ
|
τοῦτο |
τῶν
ἄλλων
εὐμορφότερόν
ἐστι
φυτῶν, |
[2, 9] |
ἐναρμοσάμενος
τὸ
ἐμὸν
ἔπινον,
ἀποστολιμαῖον
|
τοῦτο
|
φίλημα
ποιῶν,
καὶ
ἅμα
κατεφίλουν |