Livre, chapitre
[2, 30]	ὀφθαλμῶν, ὅποι βούλεσθε. εἰ δέ	με	ἀπελθόντες καταλίποιτε, βρόχον πλεξαμένη τὴν
[2, 21]	Τί οὖν ἔτι ἀποθνῄσκειν, ἔφη,	με	δεῖ, τοσοῦτον ὄντα καὶ ἐλέφαντος
[2, 22]	καὶ τόξον γίνομαι· τοξεύει γάρ	με	διαέριον τὸ πτερόν, ἐμπεσὼν δὲ
[2, 34]	μου περιπλεκόμενος δεξιᾷ. ἄγουσιν οὖν	με	ἐπὶ τὸ δικαστήριον οἱ τοῦ
[2, 22]	γὰρ ἐγὼ λέοντα, ὀλίγος δέ	με	ἤγρευσεν ἀράχνης χιτών. ταῦτα εἰπών,
[2, 10]	γὰρ ἦν τὰ τότε ὁπλίζοντά	με	θαρρεῖν· οἶνος, ἔρως, ἐλπίς, ἐρημία.
[2, 23]	ὁ δὲ Σάτυρος εἰστρέχει πρός	με	καὶ λέγει· Κεῖταί σοι καθεύδων
[2, 24]	ἐν οἷς δυστυχεῖς. ἐπλάνα δέ	με	καὶ τὰ τῶν ἐνυπνίων φαντάσματα,
[2, 21]	ὁ Προμηθεὺς ἐπιστὰς ἔφη· Τί	με	μάτην αἰτιᾷ; τὰ μὲν γὰρ
[2, 23]	ὑπελείπετο, ἐγὼ δὲ εἰσῄειν, ὑποδεχομένης	με	τῆς Κλειοῦς ἀψοφητί, τρέμων τρόμον
[2, 34]	περιέβαλλε καὶ ἀποθνῄσκων οὐκ ἐμίσει	με	τὸν πονηρὸν ὁ ὑπ´ ἐμοῦ
[2, 34]	ἁρπάζει τὴν βολήν. τίνα οἴει	με	τότε ψυχὴν ἔχειν; εἰ καὶ
[2, 19]	κατεπᾴδων ἐπεπείκειν τὴν κόρην ὑποδέξασθαί	με	τῷ θαλάμῳ νυκτός, τῆς Κλειοῦς
[2, 30]	θεῶν ξένων καὶ ἐγχωρίων, ἐξαρπάσατέ	με	τῶν τῆς μητρὸς ὀφθαλμῶν, ὅποι
[2, 10]	δὲ καὶ ὁ Σάτυρος ὑπαντιάζει	με	φαιδρῷ τῷ προσώπῳ· καθορᾶν γάρ
[2, 4]	κεκοινώνηκέ μοι καὶ ἔχει πρός	με	ὡς ἐραστήν. ταύτην παρασκευάσω κατὰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/02/2006