Livre, chapitre
[2, 12]	ἀναβαλέσθαι τὸν γάμον. σκοποῦντος δέ	μου	θόρυβος ἐξαίφνης γίνεται κατὰ τὸν
[2, 23]	οὕτω καὶ τὸ ἐλπίζον ἐφοβεῖτό	μου	καὶ ἔχαιρε τὸ λυπούμενον. ἄρτι
[2, 20]	δὴ πρὸς αὐτόν· Ἐπειδὴ καταμωκᾷ	μου	καὶ τοὔνομα, φέρε σοι μῦθον
[2, 22]	τῶν ἄλλων θηρίων; ἀλλ´ οὔτε	μου	καλλίων οὔτε ἀλκιμώτερος ἔφυς οὔτε
[2, 23]	τρέχει (ἐγγὺς γὰρ ἦν) ἄρτι	μου	κατακλιθέντος. ἐγὼ μὲν δὴ τὸν
[2, 22]	μὲν ὁ ἀὴρ ὅλος, ὅσον	μου	καταλαμβάνει τὸ πτερόν, κάλλος δὲ
[2, 35]	ὑπομειδιῶν· Ὡς παρὰ πολὺ κρατεῖ	μου	Κλεινίας· ἐβούλετο γὰρ λέγειν κατὰ
[2, 27]	~Ὁ οὖν Κλεινίας τῆς χειρός	μου	λαβόμενος ἄγει τῆς Κλειοῦς μακρὰν
[2, 24]	πρὸς τὴν θυγατέρα ἀνῴμωξεν, Ἀπώλεσάς	μου,	λέγουσα, Λευκίππη, τὰς ἐλπίδας. οἴμοι,
[2, 22]	πτῆσιν ἐνδύομαι. τὴν δὲ ἀνδρείαν	μου	μὴ καὶ γελοῖον ᾖ καταλέγειν·
[2, 25]	διαπεφευγότος, καὶ λέγει· Μὴ λοιδόρει	μου,	μῆτερ, τὴν παρθενίαν· οὐδὲν ἔργον
[2, 30]	καταλίποιτε, βρόχον πλεξαμένη τὴν ψυχήν	μου	οὕτως ἀφήσω. ἐγὼ δὲ ὡς
[2, 34]	τὴν ψυχὴν ἀφῆκε τῇ φονευσάσῃ	μου	περιπλεκόμενος δεξιᾷ. ἄγουσιν οὖν με
[2, 23]	ἔχαιρε τὸ λυπούμενον. ἄρτι δέ	μου	προσελθόντος εἴσω τοῦ θαλάμου τῆς
[2, 21]	βραχὺ τὸ βομβοῦν; ἢν εἰσδύῃ	μου	τῇ τῆς ἀκοῆς ὁδῷ, τέθνηκα.
[2, 7]	Τὴν ἐπῳδόν, εἶπον, φιλῶ, ὅτι	μου	τὴν ὀδύνην ἰάσω. ὡς δὲ
[2, 25]	δεσμός. ἓν οἶδα μόνον, οὐδείς	μου	τὴν παρθενίαν κατῄσχυνε. καταπεσοῦσα οὖν
[2, 24]	τὸν ὑβρίσαντά σε, οὐδὲ οἶδά	μου	τῆς συμφορᾶς τὴν τύχην. οἴμοι
[2, 7]	τις ἢ σφὴξ περιβομβήσασα κύκλῳ	μου	τὸ πρόσωπον παρέπτη· κἀγὼ λαμβάνω
[2, 5]	πῶς δυνήσῃ φυγεῖν; ἂν φυλάξῃ	μου	τὸ τόξον, οὐκ ἔχεις φυλάξασθαι
[2, 7]	καί τι ἐψιθύριζεν, ἐπιπολῆς ψαύουσά	μου	τῶν χειλέων. κἀγὼ κατεφίλουν σιωπῇ,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/02/2006