Livre, chapitre |
[2, 12] |
ἀναβαλέσθαι
τὸν
γάμον.
σκοποῦντος
δέ
|
μου |
θόρυβος
ἐξαίφνης
γίνεται
κατὰ
τὸν
|
[2, 23] |
οὕτω
καὶ
τὸ
ἐλπίζον
ἐφοβεῖτό
|
μου |
καὶ
ἔχαιρε
τὸ
λυπούμενον.
ἄρτι |
[2, 20] |
δὴ
πρὸς
αὐτόν·
Ἐπειδὴ
καταμωκᾷ
|
μου |
καὶ
τοὔνομα,
φέρε
σοι
μῦθον |
[2, 22] |
τῶν
ἄλλων
θηρίων;
ἀλλ´
οὔτε
|
μου
|
καλλίων
οὔτε
ἀλκιμώτερος
ἔφυς
οὔτε |
[2, 23] |
τρέχει
(ἐγγὺς
γὰρ
ἦν)
ἄρτι
|
μου |
κατακλιθέντος.
ἐγὼ
μὲν
δὴ
τὸν |
[2, 22] |
μὲν
ὁ
ἀὴρ
ὅλος,
ὅσον
|
μου |
καταλαμβάνει
τὸ
πτερόν,
κάλλος
δὲ |
[2, 35] |
ὑπομειδιῶν·
Ὡς
παρὰ
πολὺ
κρατεῖ
|
μου |
Κλεινίας·
ἐβούλετο
γὰρ
λέγειν
κατὰ |
[2, 27] |
~Ὁ
οὖν
Κλεινίας
τῆς
χειρός
|
μου |
λαβόμενος
ἄγει
τῆς
Κλειοῦς
μακρὰν |
[2, 24] |
πρὸς
τὴν
θυγατέρα
ἀνῴμωξεν,
Ἀπώλεσάς
|
μου, |
λέγουσα,
Λευκίππη,
τὰς
ἐλπίδας.
οἴμοι, |
[2, 22] |
πτῆσιν
ἐνδύομαι.
τὴν
δὲ
ἀνδρείαν
|
μου |
μὴ
καὶ
γελοῖον
ᾖ
καταλέγειν· |
[2, 25] |
διαπεφευγότος,
καὶ
λέγει·
Μὴ
λοιδόρει
|
μου, |
μῆτερ,
τὴν
παρθενίαν·
οὐδὲν
ἔργον |
[2, 30] |
καταλίποιτε,
βρόχον
πλεξαμένη
τὴν
ψυχήν
|
μου |
οὕτως
ἀφήσω.
ἐγὼ
δὲ
ὡς |
[2, 34] |
τὴν
ψυχὴν
ἀφῆκε
τῇ
φονευσάσῃ
|
μου
|
περιπλεκόμενος
δεξιᾷ.
ἄγουσιν
οὖν
με |
[2, 23] |
ἔχαιρε
τὸ
λυπούμενον.
ἄρτι
δέ
|
μου |
προσελθόντος
εἴσω
τοῦ
θαλάμου
τῆς |
[2, 21] |
βραχὺ
τὸ
βομβοῦν;
ἢν
εἰσδύῃ
|
μου |
τῇ
τῆς
ἀκοῆς
ὁδῷ,
τέθνηκα. |
[2, 7] |
Τὴν
ἐπῳδόν,
εἶπον,
φιλῶ,
ὅτι
|
μου |
τὴν
ὀδύνην
ἰάσω.
ὡς
δὲ |
[2, 25] |
δεσμός.
ἓν
οἶδα
μόνον,
οὐδείς
|
μου |
τὴν
παρθενίαν
κατῄσχυνε.
καταπεσοῦσα
οὖν |
[2, 24] |
τὸν
ὑβρίσαντά
σε,
οὐδὲ
οἶδά
|
μου |
τῆς
συμφορᾶς
τὴν
τύχην.
οἴμοι |
[2, 7] |
τις
ἢ
σφὴξ
περιβομβήσασα
κύκλῳ
|
μου |
τὸ
πρόσωπον
παρέπτη·
κἀγὼ
λαμβάνω |
[2, 5] |
πῶς
δυνήσῃ
φυγεῖν;
ἂν
φυλάξῃ
|
μου |
τὸ
τόξον,
οὐκ
ἔχεις
φυλάξασθαι |
[2, 7] |
καί
τι
ἐψιθύριζεν,
ἐπιπολῆς
ψαύουσά
|
μου |
τῶν
χειλέων.
κἀγὼ
κατεφίλουν
σιωπῇ, |