Livre, chapitre |
[2, 17] |
ὡς
δοκοίη
τοῖς
πολίταις
ἕπεσθαι,
|
ἅμα |
δὲ
ἵνα
μή,
πλησίον
τῆς |
[2, 6] |
πρᾶσιν
ἐκέλευσεν
ὁ
Ζεύς,
καὶ
|
ἅμα |
ἐγέλασε.
Ποῖον
Ἑρμῆν;
τί
ληρεῖς, |
[2, 22] |
σὲ
τὰς
ἀράχνας
φοβεῖσθαι.
καὶ
|
ἅμα |
ἐγέλασεν.
~Καὶ
ὀλίγας
διαλιπὼν
ἡμέρας, |
[2, 23] |
δὲ
ὅπως
Ὀδυσσεὺς
ἀγαθὸς
γένῃ.
|
ἅμα |
ἔλεγε
καὶ
ἥκομεν
ἐπὶ
τὰς |
[2, 7] |
πληγὰς
σφηκῶν
καὶ
μελιττῶν.
καὶ
|
ἅμα |
ἐπῇδε·
καὶ
ἔλεγεν
ἡ
Κλειὼ |
[2, 2] |
βουκόλον,
καὶ
τῶν
βοτρύων
λαβὼν
|
ἅμα |
καὶ
θλίβων
καὶ
δεικνὺς
τὴν |
[2, 22] |
ἄλλο
ἄτριχον
τῶν
προσώπων,
περιϊπτάμενος
|
ἅμα |
καὶ
τῷ
βόμβῳ
καταυλῶν.
ὁ |
[2, 23] |
ἀψοφητί,
τρέμων
τρόμον
διπλοῦν,
χαρᾶς
|
ἅμα |
καὶ
φόβου.
ὁ
μὲν
γὰρ |
[2, 9] |
ἀποστολιμαῖον
τοῦτο
φίλημα
ποιῶν,
καὶ
|
ἅμα |
κατεφίλουν
τὸ
ἔκπωμα.
ἡ
δὲ |
[2, 28] |
καὶ
μετὰ
μαρτύρων
δυστυχῶμεν.
ταῦτα
|
ἅμα |
λέγουσα
ἀνεπήδησεν
ἔξω.
~Ἡ
δὲ |
[2, 22] |
τί
δεῖ
λόγων;
ἀρχώμεθα
μάχης.
|
ἅμα |
λέγων
ἐμπίπτει
τῷ
λέοντι
καὶ |
[2, 7] |
πάλιν
ἀγριάνῃς
τὸ
τραῦμα.
καὶ
|
ἅμα |
λέγων
τὴν
χεῖρα
βιαιότερον
περιέβαλλον |
[2, 17] |
δὲ
μικρὸν
ἀπεσάλευε
τῆς
γῆς,
|
ἅμα |
μὲν
ὡς
δοκοίη
τοῖς
πολίταις
|
[2, 7] |
κιθάραν
κατενόει
τὴν
πληγὴν
καὶ
|
ἅμα |
παρῄνει,
λέγουσα
μηδὲν
ἄχθεσθαι·
παύσειν |
[2, 24] |
ῥαπίζει
καὶ
ἐπιλαβομένη
τῶν
τριχῶν
|
ἅμα |
πρὸς
τὴν
θυγατέρα
ἀνῴμωξεν,
Ἀπώλεσάς |
[2, 18] |
εἰδότες
οὔτε
ἑωρακότες,
οἱ
δὲ
|
ἅμα |
τε
εἶδον
καὶ
ἐβόων·
Λῃσταὶ |
[2, 26] |
θέουσαν·
ἦν
γὰρ
δρασμὸν
βεβουλευμένη.
|
ἅμα |
τε
οὖν
ὁ
Κλεινίας
ἤκουσεν |