Livre, Chap.
[5, 460]	ἀνδράσιν Ναί. (Τὰ μὲν δὴ	τῶν	ἀγαθῶν, δοκῶ, λαβοῦσαι εἰς τὸν
[5, 453]	ἡμεῖς πρὸς ἡμᾶς αὐτοὺς ὑπὲρ	τῶν	ἄλλων ἀμφισβητήσωμεν, ἵνα μὴ ἔρημα
[5, 466]	ὅσοι ἁδροί, ἵν’ ὥσπερ οἱ	τῶν	ἄλλων δημιουργῶν θεῶνται ταῦτα ἃ
[5, 472]	ἐγγύτατα αὐτῆς ᾖ καὶ πλεῖστα	τῶν	ἄλλων ἐκείνης μετέχῃ; Οὕτως, ἔφη·
[5, 459]	οἴει, ἦν δ’ ἐγώ, καὶ	τῶν	ἄλλων ζῴων; ἦ ἄλλῃ πῃ
[5, 464]	ἕλκοντα ὅτι ἂν δύνηται χωρὶς	τῶν	ἄλλων κτήσασθαι, (τὸν δὲ εἰς
[5, 479]	νόμιμα καλοῦ τε πέρι καὶ	τῶν	ἄλλων μεταξύ που κυλινδεῖται τοῦ
[5, 466]	πέρι καὶ παίδων καὶ φυλακῆς	τῶν	ἄλλων πολιτῶν, κατά τε πόλιν
[5, 456]	ἐρωτᾷς. Μανθάνω, ἔφην. τί δέ;	τῶν	ἄλλων πολιτῶν οὐχ οὗτοι (ἄριστοι;
[5, 463]	αὐτοῖς τις ἀποφήνῃ, καὶ περὶ	τῶν	ἄλλων συγγενῶν; (Αὗται, ἔφη· γελοῖον
[5, 464]	οὔτε (τι κτῆμα, ἀλλὰ παρὰ	τῶν	ἄλλων τροφὴν λαμβάνοντας, μισθὸν τῆς
[5, 469]	ἄρα τὰς νεκροσυλίας καὶ τὰς	τῶν	ἀναιρέσεων διακωλύσεις; Εατέον μέντοι, ἔφη,
[5, 471]	ἂν οἱ αἴτιοι ἀναγκασθῶσιν ὑπὸ	τῶν	ἀναιτίων ἀλγούντων δοῦναι δίκην. Εγὼ
[5, 455]	ᾧ οὐ πάντα ταῦτα τὸ	τῶν	ἀνδρῶν γένος διαφερόντως ἔχει ἢ
[5, 454]	ἦν δ’ ἐγώ, καὶ τὸ	τῶν	ἀνδρῶν καὶ τὸ τῶν γυναικῶν
[5, 452]	ἐν ταῖς παλαίστραις γυμναζομένας μετὰ	(τῶν	ἀνδρῶν, οὐ μόνον τὰς νέας,
[5, 460]	μάλιστα διασῴζωσι τὸν αὐτὸν ἀριθμὸν	τῶν	ἀνδρῶν, πρὸς πολέμους τε καὶ
[5, 457]	ὅδε. Τίς; Τὰς γυναῖκας ταύτας	τῶν	ἀνδρῶν τούτων πάντων πάσας (εἶναι
[5, 456]	οὔ. ἢ οὐ τοιαύτην καὶ	τῶν	ἀνδρῶν τῶν φυλακικῶν φύσιν ἐξελεξάμεθα;
[5, 475]	φωνὰς ἀφίετε, ὥστε μηδένα ἀποβάλλειν	τῶν	ἀνθούντων ἐν ὥρᾳ. Εἰ βούλει,
[5, 459]	ἀρχόντων, εἴπερ καὶ περὶ τὸ	τῶν	ἀνθρώπων γένος ὡσαύτως ἔχει. (Αλλὰ
[5, 459]	ἢ προθυμῇ ὅτι μάλιστα ἐκ	τῶν	ἀρίστων; Εκ τῶν ἀρίστων. (Τί
[5, 459]	μάλιστα ἐκ τῶν ἀρίστων; Εκ	τῶν	ἀρίστων. (Τί δ’ ἐκ τῶν
[5, 459]	χρῆσθαι τοὺς ἄρχοντας ἐπ’ ὠφελίᾳ	(τῶν	ἀρχομένων. ἔφαμεν δέ που ἐν
[5, 459]	σφόδρα ἡμῖν δεῖ ἄκρων εἶναι	τῶν	ἀρχόντων, εἴπερ καὶ περὶ τὸ
[5, 463]	ἡμέτεροι; Συμφύλακας. Εχεις οὖν εἰπεῖν	τῶν	ἀρχόντων τῶν ἐν ταῖς ἄλλαις
[5, 462]	ὅτι μάλιστα πάντες οἱ πολῖται	τῶν	αὐτῶν γιγνομένων τε καὶ ἀπολλυμένων
[5, 454]	τὴν αὐτὴν φύσιν ὅτι οὐ	τῶν	αὐτῶν δεῖ ἐπιτηδευμάτων τυγχάνειν πάνυ
[5, 452]	γελοῖα ἅπερ νῦν τοῖς πολλοῖς	τῶν	βαρβάρων, γυμνοὺς ἄνδρας ὁρᾶσθαι, καὶ
[5, 469]	(γένους φείδεσθαι, εὐλαβουμένους τὴν ὑπὸ	τῶν	βαρβάρων δουλείαν; Ολῳ καὶ παντί,
[5, 460]	γιγνομένοις γάμοις· τὸ δὲ πλῆθος	τῶν	γάμων ἐπὶ τοῖς ἄρχουσι ποιήσομεν,
[5, 459]	οἰκίᾳ καὶ κύνας θηρευτικοὺς καὶ	τῶν	γενναίων ὀρνίθων μάλα συχνούς· ἆρ’
[5, 459]	ἐκ τῶν νεωτάτων ἢ ἐκ	τῶν	γεραιτάτων ἢ ἐξ ἀκμαζόντων ὅτι
[5, 466]	τινων ἄλλων δημιουργῶν ἢ τὸν	τῶν	γεωργῶν; Οὔ μοι δοκεῖ, ἔφη.
[5, 463]	καὶ τοῦ ὑπήκοον δεῖν εἶναι	τῶν	γονέων, ἢ μήτε πρὸς θεῶν
[5, 452]	ἄνδρας ὁρᾶσθαι, καὶ ὅτε ἤρχοντο	τῶν	γυμνασίων πρῶτοι μὲν Κρῆτες, ἔπειτα
[5, 454]	τὸ τῶν ἀνδρῶν καὶ τὸ	τῶν	γυναικῶν γένος, ἐὰν μὲν πρὸς
[5, 455]	γένος διαφερόντως ἔχει ἢ τὸ	τῶν	γυναικῶν; ἢ μακρολογῶμεν τήν τε
[5, 464]	ἐπικούροις τῶν τε παίδων καὶ	τῶν	γυναικῶν. Καὶ μάλ’ ἔφη. Καὶ
[5, 453]	τοῦ νόμου τοῦ περὶ τὴν	τῶν	γυναικῶν καὶ παίδων κτῆσιν καὶ
[5, 466]	ἄρα, ἦν δ’ ἐγώ, τὴν	τῶν	γυναικῶν κοινωνίαν τοῖς ἀνδράσιν, ἣν
[5, 456]	γε. Τί δέ; αἱ γυναῖκες	τῶν	γυναικῶν οὐχ αὗται ἔσονται βέλτισται;
[5, 460]	καὶ ἀφθονεστέρα ἡ ἐξουσία τῆς	τῶν	γυναικῶν συγκοιμήσεως, ἵνα καὶ ἅμα
[5, 464]	πρὸς τῇ ἄλλῃ καταστάσει ἡ	τῶν	γυναικῶν τε καὶ παίδων κοινωνία
[5, 468]	γυναῖκας. Κάλλιστα, ἔφη, λέγεις. Εἶεν·	τῶν	δὲ δὴ ἀποθανόντων ἐπὶ στρατιᾶς
[5, 459]	τῶν μὲν τὰ ἔκγονα τρέφειν,	(τῶν	δὲ μή, εἰ μέλλει τὸ
[5, 473]	δύναμίς τε πολιτικὴ καὶ φιλοσοφία,	τῶν	δὲ νῦν πορευομένων χωρὶς ἐφ’
[5, 469]	τὸν μαχόμενον ἰέναι, ὥς τι	τῶν	δεόντων δρῶντας ὅταν περὶ τὸν
[5, 479]	ὃ οὐκ αἰσχρὸν φανήσεται; καὶ	τῶν	δικαίων, ὃ οὐκ ἄδικον; καὶ
[5, 477]	οἷον λέγω ὄψιν καὶ ἀκοὴν	τῶν	δυνάμεων εἶναι, εἰ ἄρα μανθάνεις
[5, 476]	ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ καὶ πάντων	τῶν	εἰδῶν πέρι ὁ αὐτὸς λόγος,
[5, 473]	γενώμεθα εὑρεῖν ὡς ἂν ἐγγύτατα	τῶν	εἰρημένων πόλις οἰκήσειεν, φάναι ἡμᾶς
[5, 461]	ἐάντε πρεσβύτερος τούτων ἐάντε νεώτερος	τῶν	εἰς τὸ κοινὸν γεννήσεων ἅψηται,
[5, 469]	ἀναθήσοντες, ἄλλως τε καὶ τὰ	τῶν	Ελλήνων, ~ἐάν τι ἡμῖν μέλῃ
[5, 450]	γὰρ ἀπιστίας ἔχει ἔτι μᾶλλον	τῶν	ἔμπροσθεν ὧν διήλθομεν. καὶ γὰρ
[5, 461]	γεννώντων μὴ συνέρξαντος ἄρχοντος ἅπτηται	τῶν	ἐν ἡλικίᾳ γυναικῶν· νόθον γὰρ
[5, 463]	Εχεις οὖν εἰπεῖν τῶν ἀρχόντων	τῶν	ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν, εἴ
[5, 462]	(παθήμασι τῆς πόλεώς τε καὶ	τῶν	ἐν τῇ πόλει; Τί δ’
[5, 466]	ἔμελλον ὑπολήψεσθαι. (Περὶ μὲν γὰρ	τῶν	ἐν τῷ πολέμῳ οἶμαι, ἔφην,
[5, 466]	Τί οὖν; νῦν ἡμῖν ὁ	τῶν	ἐπικούρων βίος, εἴπερ τοῦ γε
[5, 475]	ἔφη, ἐπ’ ἐμοῦ λέγειν περὶ	τῶν	ἐρωτικῶν ὅτι οὕτω ποιοῦσι, συγχωρῶ
[5, 460]	τῶν χειρόνων, καὶ ἐάν τι	τῶν	ἑτέρων ἀνάπηρον γίγνηται, ἐν ἀπορρήτῳ
[5, 461]	γ’ εἶπον, νόμος, ἐάν τις	τῶν	ἔτι γεννώντων μὴ συνέρξαντος ἄρχοντος
[5, 461]	θυγατρὶ καὶ μητρὶ καὶ ταῖς	τῶν	θυγατέρων παισὶ καὶ ταῖς ἄνω
[5, 465]	οὖν. Τά γε μὴν σμικρότατα	τῶν	κακῶν δι’ ἀπρέπειαν ὀκνῶ (καὶ
[5, 475]	οὔτε τῶν κατὰ πόλεις οὔτε	τῶν	κατὰ κώμας ἀπολειπόμενοι. τούτους οὖν
[5, 475]	χορῶν περιθέουσι τοῖς Διονυσίοις οὔτε	τῶν	κατὰ πόλεις οὔτε τῶν κατὰ
[5, 467]	περὶ τὰς τέχνας, οἷον τοὺς	τῶν	κεραμέων παῖδας, ὡς πολὺν χρόνον
[5, 470]	τοὺς καρποὺς ἀφαιρεῖσθαι (τοῖς κρατοῦσι	τῶν	κρατουμένων, καὶ διανοεῖσθαι ὡς διαλλαγησομένων
[5, 469]	διάφορον δρᾶν τοὺς τοῦτο (ποιοῦντας	τῶν	κυνῶν, αἳ τοῖς λίθοις οἷς
[5, 459]	τε τῶν ὀρνίθων καὶ τὸ	τῶν	κυνῶν γένος; Εγωγ’ ἔφη. Τί
[5, 450]	φρονίμοις τε καὶ φίλοις περὶ	τῶν	μεγίστων τε καὶ (φίλων τἀληθῆ
[5, 459]	φαυλοτάτους ταῖς φαυλοτάταις τοὐναντίον, καὶ	τῶν	μὲν τὰ ἔκγονα τρέφειν, (τῶν
[5, 460]	(Καὶ τοῖς ἀγαθοῖς γέ που	τῶν	νέων ἐν πολέμῳ ἢ ἄλλοθί
[5, 468]	Ομηρον τοῖς τοιοῖσδε δίκαιον τιμᾶν	(τῶν	νέων ὅσοι ἀγαθοί. καὶ γὰρ
[5, 459]	τῶν ἀρίστων. (Τί δ’ ἐκ	τῶν	νεωτάτων ἢ ἐκ τῶν γεραιτάτων
[5, 465]	οὕτως, ἔφη. Πανταχῇ δὴ ἐκ	τῶν	νόμων εἰρήνην πρὸς ἀλλήλους οἱ
[5, 470]	πρὸς ἱερὸν τὰ τοιαῦτα ἀπὸ	τῶν	οἰκείων φέρειν, ἐὰν μή τι
[5, 466]	ἐπικούρων βίος, εἴπερ τοῦ γε	τῶν	ὀλυμπιονικῶν πολύ τε καλλίων καὶ
[5, 477]	(Φήσομεν δυνάμεις εἶναι γένος τι	τῶν	ὄντων, αἷς δὴ καὶ ἡμεῖς
[5, 452]	καὶ οὐκ ἐλάχιστα περὶ τὴν	τῶν	ὅπλων σχέσιν καὶ ἵππων ὀχήσεις.
[5, 459]	ἡγῇ χεῖρον ἔσεσθαι τό τε	τῶν	ὀρνίθων καὶ τὸ τῶν κυνῶν
[5, 479]	δικαίων, ὃ οὐκ ἄδικον; καὶ	τῶν	ὁσίων, ὃ οὐκ ἀνόσιον; (Οὔκ,
[5, 469]	ἤ τινι ἄλλῳ τρόπῳ τελευτήσῃ	τῶν	ὅσοι ἂν διαφερόντως ἐν τῷ
[5, 479]	ἔφη, ἐπαμφοτερίζουσιν ἔοικεν, (καὶ τῷ	τῶν	παίδων αἰνίγματι τῷ περὶ τοῦ
[5, 466]	στρατεύσονται, καὶ πρός γε ἄξουσι	τῶν	παίδων εἰς τὸν πόλεμον ὅσοι
[5, 460]	ἅμα μετὰ προφάσεως ὡς πλεῖστοι	τῶν	παίδων ἐκ τῶν τοιούτων σπείρωνται.
[5, 463]	πολιτῶν ὑμνήσουσιν εὐθὺς περὶ τὰ	τῶν	παίδων ὦτα καὶ περὶ πατέρων,
[5, 455]	τίνα τέχνην ἢ τί ἐπιτήδευμα	τῶν	περὶ πόλεως κατασκευὴν οὐχ ἡ
[5, 455]	ἄρα ἐστίν, ὦ φίλε, ἐπιτήδευμα	τῶν	πόλιν διοικούντων γυναικὸς διότι γυνή,
[5, 462]	οἰκεῖ. Ενὸς δὴ οἶμαι πάσχοντος	τῶν	πολιτῶν ὁτιοῦν ἢ ἀγαθὸν (ἢ
[5, 466]	οἷς ἐξὸν πάντα ἔχειν τὰ	τῶν	πολιτῶν οὐδὲν ἔχοιεν; ἡμεῖς δέ
[5, 463]	ἢ ἄλλαι φῆμαι ἐξ ἁπάντων	τῶν	πολιτῶν ὑμνήσουσιν εὐθὺς περὶ τὰ
[5, 479]	γὰρ δή, ὦ ἄριστε, φήσομεν,	τῶν	πολλῶν καλῶν μῶν τι ἔστιν
[5, 471]	ἐθελήσουσιν κείρειν αὐτῶν, ὡς φίλων	τῶν	πολλῶν, οὔτε οἰκίας ἀνατρέπειν, ἀλλὰ
[5, 479]	ἄρα, ὡς ἔοικεν, ὅτι τὰ	τῶν	πολλῶν πολλὰ νόμιμα καλοῦ τε
[5, 479]	μᾶλλον ἢ οὐκ ἔστιν ἕκαστον	τῶν	πολλῶν τοῦτο ὃ ἄν τις
[5, 455]	τε ὑφαντικὴν λέγοντες καὶ τὴν	τῶν	ποπάνων τε καὶ ἑψημάτων θεραπείαν,
[5, 476]	ἓν ἕκαστον εἶναι, τῇ δὲ	τῶν	πράξεων καὶ σωμάτων καὶ ἀλλήλων
[5, 467]	αὑτῶν ἐμπειρίᾳ τε καὶ θέᾳ	τῶν	προσηκόντων; Καταγέλαστον μεντἄν, ἔφη, εἴη.
[5, 451]	ἔνδον ὡς ἀδυνάτους διὰ τὸν	τῶν	σκυλάκων τόκον τε καὶ τροφήν,
[5, 466]	φαίνεται, (μή πῃ κατὰ τὸν	τῶν	σκυτοτόμων φαίνεται βίον ἤ τινων
[5, 463]	ἄνευ ἔργων οἰκεῖα ὀνόματα διὰ	τῶν	στομάτων μόνον φθέγγοιντο. Πασῶν ἄρα
[5, 467]	οὐκ ἀμαθεῖς ἔσονται ἀλλὰ γνωμονικοὶ	τῶν	(στρατειῶν ὅσαι τε καὶ μὴ
[5, 463]	ἔσθ’ ὅστις αὐτῶν ἔχοι ἂν	τῶν	συμφυλάκων νομίσαι τινὰ ἢ προσειπεῖν
[5, 463]	εἴ τίς τινα ἔχει προσειπεῖν	τῶν	συναρχόντων τὸν μὲν ὡς οἰκεῖον,
[5, 468]	πρῶτον μὲν ἐπὶ στρατιᾶς ὑπὸ	τῶν	συστρατευομένων μειρακίων τε καὶ παίδων
[5, 464]	πέφανται ἡ κοινωνία τοῖς ἐπικούροις	τῶν	τε παίδων καὶ τῶν γυναικῶν.
[5, 475]	τοιούτων τινῶν (μαθητικοὺς καὶ τοὺς	τῶν	τεχνυδρίων φιλοσόφους φήσομεν; Οὐδαμῶς, εἶπον,
[5, 476]	σχήματα καὶ πάντα τὰ ἐκ	τῶν	τοιούτων δημιουργούμενα, αὐτοῦ δὲ τοῦ
[5, 462]	οὖν, ἔφη. Η δέ γε	τῶν	τοιούτων ἰδίωσις διαλύει, ὅταν οἱ
[5, 477]	ὁρῶ οὔτε σχῆμα οὔτε τι	τῶν	τοιούτων οἷον καὶ ἄλλων πολλῶν,
[5, 468]	ἢ ὅπλα ἀποβαλόντα ἤ τι	τῶν	τοιούτων ποιήσαντα διὰ κάκην ἆρα
[5, 468]	ἢ τοῖς ἄλλοις καὶ αἱρέσεις	τῶν	τοιούτων πολλάκις παρὰ τοὺς ἄλλους
[5, 460]	ὡς πλεῖστοι τῶν παίδων ἐκ	τῶν	τοιούτων σπείρωνται. Ορθῶς. Οὐκοῦν καὶ
[5, 462]	ἀλγεῖ· καὶ περὶ ἄλλου ὁτουοῦν	τῶν	τοῦ ἀνθρώπου ὁ αὐτὸς λόγος,
[5, 456]	οὐ τοιαύτην καὶ τῶν ἀνδρῶν	τῶν	φυλακικῶν φύσιν ἐξελεξάμεθα; Τοιαύτην μὲν
[5, 456]	μὴ παρὰ φύσιν εἶναι ταῖς	τῶν	φυλάκων γυναιξὶ μουσικήν τε καὶ
[5, 457]	ἐτίθεμεν. Οὕτως. Αποδυτέον δὴ ταῖς	τῶν	φυλάκων γυναιξίν, ἐπείπερ ἀρετὴν ἀντὶ
[5, 460]	ἔφη, λέγεις τῆς παιδοποιίας ταῖς	τῶν	φυλάκων γυναιξίν. Πρέπει γάρ, ἦν
[5, 460]	μέλλει, ἔφη, καθαρὸν τὸ γένος	τῶν	φυλάκων ἔσεσθαι. Οὐκοῦν καὶ τροφῆς
[5, 451]	Πῶς; ἔφη. Ωδε. τὰς θηλείας	τῶν	φυλάκων κυνῶν πότερα συμφυλάττειν οἰόμεθα
[5, 459]	ἄρχοντας, εἰ αὖ ἡ ἀγέλη	τῶν	φυλάκων ὅτι μάλιστα ἀστασίαστος ἔσται.
[5, 452]	ὡρμήσαμεν λέγειν, οὐ φοβητέον τὰ	τῶν	χαριέντων σκώμματα, ὅσα καὶ οἷα
[5, 460]	μέρει τῆς πόλεως· τὰ δὲ	τῶν	χειρόνων, καὶ ἐάν τι τῶν
[5, 478]	ἢ ἀδύνατον; Αδύνατον, ἔφη, ἐκ	τῶν	ὡμολογημένων· εἴπερ ἐπ’ ἄλλῳ ἄλλη
[5, 459]	δή; Δεῖ μέν, εἶπον, ἐκ	τῶν	ὡμολογημένων τοὺς ἀρίστους ταῖς ἀρίσταις

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2006