Livre, Chap. |
[5, 473] |
ταῖς
πόλεσι,
δοκῶ
δ’
οὐδὲ
|
τῷ |
ἀνθρωπίνῳ
γένει,
(οὐδὲ
αὕτη
ἡ |
[5, 477] |
ἐκάλεσα,
καὶ
τὴν
μὲν
ἐπὶ
|
τῷ |
αὐτῷ
τεταγμένην
καὶ
τὸ
αὐτὸ |
[5, 469] |
τῶν
ὅσοι
ἂν
διαφερόντως
ἐν
|
τῷ |
βίῳ
ἀγαθοὶ
κριθῶσιν;
Δίκαιον
γοῦν, |
[5, 466] |
συμβούλῳ
χρώμενος
μενεῖ
ἐπὶ
τούτῳ
|
τῷ |
βίῳ.
Συγχωρεῖς
ἄρα,
ἦν
δ’ |
[5, 480] |
ἄν
γέ
μοι
πείθωνται,
ἔφη·
|
τῷ |
γὰρ
ἀληθεῖ
χαλεπαίνειν
οὐ
θέμις. |
[5, 470] |
αὑτῷ
οἰκεῖον
εἶναι
καὶ
συγγενές,
|
τῷ |
δὲ
βαρβαρικῷ
ὀθνεῖόν
τε
καὶ |
[5, 455] |
σώματος
ἱκανῶς
ὑπηρετοῖ
τῇ
διανοίᾳ,
|
τῷ |
(δὲ
ἐναντιοῖτο;
ἆρ’
ἄλλα
ἄττα |
[5, 462] |
τοῦ
ἀγαθοῦ
ἴχνος
ἡμῖν
ἁρμόττει,
|
τῷ |
δὲ
τοῦ
κακοῦ
ἀναρμοστεῖ;
Πάντων |
[5, 473] |
λόγῳ
διήλθομεν,
τοιαῦτα
παντάπασι
καὶ
|
τῷ |
ἔργῳ
δεῖν
γιγνόμενα
ἂν>
ἀποφαίνειν· |
[5, 468] |
ὡς
ταύτην
οἰκείαν
οὖσαν
τιμὴν
|
τῷ |
ἡβῶντί
τε
καὶ
ἀνδρείῳ,
ἐξ |
[5, 474] |
ἄλλοις
μήτε
ἅπτεσθαι
ἀκολουθεῖν
τε
|
τῷ |
ἡγουμένῳ.
Ωρα
ἂν
εἴη,
ἔφη, |
[5, 471] |
τοῖς
πολεμίοις
(ἄριστ’
ἂν
μάχοιντο
|
τῷ |
ἥκιστα
ἀπολείπειν
ἀλλήλους,
γιγνώσκοντές
τε |
[5, 475] |
γὰρ
φιλοθεάμονες
πάντες
ἔμοιγε
δοκοῦσι
|
τῷ |
καταμανθάνειν
χαίροντες
τοιοῦτοι
εἶναι,
οἵ |
[5, 473] |
δὴ
μὴ
ἀνάγκαζέ
με,
οἷα
|
τῷ |
λόγῳ
διήλθομεν,
τοιαῦτα
παντάπασι
καὶ |
[5, 474] |
ἐργασομένους·
οὓς
εἰ
μὴ
ἀμυνῇ
|
τῷ |
λόγῳ
καὶ
ἐκφεύξῃ,
τῷ
ὄντι |
[5, 451] |
ἀγέλης
φύλακας
τοὺς
ἄνδρας
καθιστάναι
|
τῷ |
λόγῳ.
Ναί.
(Ακολουθῶμεν
τοίνυν
καὶ |
[5, 473] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
εἰμὶ
ὃ
|
τῷ |
μεγίστῳ
προσῃκάζομεν
κύματι.
εἰρήσεται
δ’ |
[5, 455] |
μηδ’
ἃ
ἔμαθε
σῴζοιτο;
καὶ
|
τῷ |
μὲν
τὰ
τοῦ
σώματος
ἱκανῶς |
[5, 477] |
ἐπὶ
μὴ
ὄντι,
ἐπὶ
δὲ
|
τῷ |
μεταξὺ
τούτῳ
μεταξύ
τι
καὶ |
[5, 450] |
νέων
ἔτι
ὄντων,
τῆς
ἐν
|
τῷ |
μεταξὺ
χρόνῳ
γιγνομένης
γενέσεώς
τε |
[5, 477] |
ἄν,
ἔφη,
τό
γε
ἀναμάρτητον
|
τῷ |
μὴ
ἀναμαρτήτῳ
ταὐτόν
τις
νοῦν |
[5, 468] |
ἔφη,
μάλιστα·
καὶ
προστίθημί
γε
|
τῷ |
νόμῳ,
(ἕως
ἂν
ἐπὶ
ταύτης |
[5, 477] |
ὄντος;
Μεταξύ.
Οὐκοῦν
ἐπὶ
μὲν
|
τῷ |
ὄντι
γνῶσις
ἦν,
ἀγνωσία
δ’ |
[5, 466] |
οἰκειοῦσθαι,
γνώσεται
τὸν
Ησίοδον
ὅτι
|
τῷ |
ὄντι
ἦν
σοφὸς
λέγων
πλέον |
[5, 477] |
Οὕτω.
Οὐκοῦν
ἐπιστήμη
μὲν
ἐπὶ
|
τῷ |
ὄντι
πέφυκε,
γνῶναι
ὡς
ἔστι |
[5, 478] |
Επιστήμη
μέν
γέ
που
ἐπὶ
|
τῷ |
ὄντι,
τὸ
ὂν
γνῶναι
ὡς |
[5, 474] |
ἀμυνῇ
τῷ
λόγῳ
καὶ
ἐκφεύξῃ,
|
τῷ |
ὄντι
τωθαζόμενος
δώσεις
δίκην.
Οὐκοῦν |
[5, 474] |
δύναμαι
δὲ
εὐνοίᾳ
τε
καὶ
|
τῷ |
παρακελεύεσθαι,
καὶ
ἴσως
ἂν
ἄλλου |
[5, 455] |
καὶ
ἄλλος,
ὅτι
ἐν
μὲν
|
τῷ |
παραχρῆμα
ἱκανῶς
εἰπεῖν
οὐ
ῥᾴδιον, |
[5, 452] |
γὰρ
ἄν,
ὥς
γε
ἐν
|
τῷ |
παρεστῶτι,
φανείη.
Οὐκοῦν,
ἦν
δ’ |
[5, 454] |
πρὸς
ἡμᾶς
τοῦτο
τείνει
ἐν
|
τῷ |
παρόντι;
(Παντάπασι
μὲν
οὖν,
ἦν |
[5, 465] |
ἅπτεσθαι
εἴργουσα,
δέος
δὲ
τὸ
|
τῷ |
πάσχοντι
τοὺς
ἄλλους
βοηθεῖν,
τοὺς |
[5, 479] |
(καὶ
τῷ
τῶν
παίδων
αἰνίγματι
|
τῷ |
περὶ
τοῦ
εὐνούχου,
τῆς
βολῆς |
[5, 468] |
γὰρ
Ομηρος
τὸν
εὐδοκιμήσαντα
ἐν
|
τῷ |
πολέμῳ
νώτοισιν
Αἴαντα
ἔφη
διηνεκέεσσι |
[5, 466] |
(Περὶ
μὲν
γὰρ
τῶν
ἐν
|
τῷ |
πολέμῳ
οἶμαι,
ἔφην,
δῆλον
ὃν |
[5, 463] |
Πῶς
δ’
οὔ;
Αλλὰ
πρὸς
|
τῷ |
πολίτας
τί
ὁ
ἐν
ταῖς |
[5, 463] |
ἐν
τῇ
ἡμετέρᾳ
δῆμος;
πρὸς
|
τῷ |
πολίτας
τί
τοὺς
ἄρχοντάς
φησιν |
[5, 471] |
λέγειν,
οὐδέποτε
μνησθήσεσθαι
ὃ
ἐν
|
τῷ |
πρόσθεν
παρωσάμενος
πάντα
ταῦτα
εἴρηκας, |
[5, 468] |
(ἰδὲ
πλείοις
δεπάεσσιν,
ἵνα
ἅμα
|
τῷ |
τιμᾶν
ἀσκῶμεν
τοὺς
ἀγαθοὺς
ἄνδρας |
[5, 468] |
καὶ
ἀνδρείῳ,
ἐξ
ἧς
ἅμα
|
τῷ |
τιμᾶσθαι
καὶ
τὴν
ἰσχὺν
αὐξήσει. |
[5, 454] |
δ’
αὐτῷ
τούτῳ
φαίνηται
διαφέρειν,
|
τῷ |
τὸ
μὲν
θῆλυ
τίκτειν,
(τὸ |
[5, 461] |
τιθέναι,
ὡς
οὐκ
οὔσης
τροφῆς
|
τῷ |
τοιούτῳ.
Καὶ
ταῦτα
μέν
γ’ |
[5, 465] |
πού
τίς
τῳ
θυμοῖτο,
ἐν
|
τῷ |
τοιούτῳ
πληρῶν
τὸν
θυμὸν
ἧττον |
[5, 470] |
φίλους
εἶναι,
νοσεῖν
δ’
ἐν
|
τῷ |
τοιούτῳ
τὴν
Ελλάδα
καὶ
στασιάζειν, |
[5, 479] |
ἑστιάσεσιν,
ἔφη,
ἐπαμφοτερίζουσιν
ἔοικεν,
(καὶ
|
τῷ |
τῶν
παίδων
αἰνίγματι
τῷ
περὶ |
[5, 461] |
τηθάς,
τὰ
δ’
ἐν
ἐκείνῳ
|
τῷ |
χρόνῳ
γεγονότα,
ἐν
ᾧ
αἱ |
[5, 459] |
τόδε,
ἦν
δ’
ἐγώ·
συχνῷ
|
τῷ |
ψεύδει
καὶ
τῇ
ἀπάτῃ
κινδυνεύει |