Livre, Chap.
[5, 468]	ἵνα ἅμα τῷ τιμᾶν ἀσκῶμεν	τοὺς	ἀγαθοὺς ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας.
[5, 468]	θυσίαις καὶ τοῖς τοιούτοις πᾶσι	τοὺς	ἀγαθούς, καθ’ ὅσον ἂν ἀγαθοὶ
[5, 471]	παῖδας, ἀλλ’ ὀλίγους ἀεὶ ἐχθροὺς	τοὺς	αἰτίους τῆς διαφορᾶς. (καὶ διὰ
[5, 465]	δέος δὲ τὸ τῷ πάσχοντι	τοὺς	ἄλλους βοηθεῖν, τοὺς μὲν ὡς
[5, 470]	τι ἡμῖν μέλῃ (τῆς πρὸς	τοὺς	ἄλλους Ελληνας εὐνοίας· μᾶλλον δὲ
[5, 468]	αἱρέσεις τῶν τοιούτων πολλάκις παρὰ	τοὺς	ἄλλους ἔσονται, ἵν’ ὅτι πλεῖστοι
[5, 458]	ἐγώ, ὁ νομοθέτης αὐτοῖς, ὥσπερ	τοὺς	ἄνδρας ἐξέλεξας, οὕτω καὶ τὰς
[5, 451]	δέ που ὡς ἀγέλης φύλακας	τοὺς	ἄνδρας καθιστάναι τῷ λόγῳ. Ναί.
[5, 453]	ὑμῖν αὐτοῖς λέγετε φάσκοντες αὖ	τοὺς	ἄνδρας καὶ τὰς γυναῖκας δεῖν
[5, 467]	τὰ περὶ τὸν πόλεμον παῖδας	τοὺς	ἄνδρας πολεμικοὺς ἐσομένους; Οὔκ, ἀλλὰ
[5, 459]	μέν, εἶπον, ἐκ τῶν ὡμολογημένων	τοὺς	ἀρίστους ταῖς ἀρίσταις συγγίγνεσθαι ὡς
[5, 459]	πάντα γιγνόμενα λανθάνειν πλὴν αὐτοὺς	τοὺς	ἄρχοντας, εἰ αὖ ἡ ἀγέλη
[5, 459]	ἀπάτῃ κινδυνεύει ἡμῖν δεήσειν χρῆσθαι	τοὺς	ἄρχοντας ἐπ’ ὠφελίᾳ (τῶν ἀρχομένων.
[5, 460]	ἑκάστης συνέρξεως τύχην ἀλλὰ μὴ	τοὺς	ἄρχοντας. Καὶ μάλα, ἔφη. (Καὶ
[5, 463]	ὁ ἐν ταῖς ἄλλαις δῆμος	τοὺς	ἄρχοντας προσαγορεύει; Εν μὲν ταῖς
[5, 463]	δῆμος; πρὸς τῷ πολίτας τί	τοὺς	ἄρχοντάς φησιν εἶναι; (Σωτῆράς τε
[5, 479]	Ανάγκη, ἔφη. Τί δὲ αὖ	τοὺς	αὐτὰ ἕκαστα θεωμένους καὶ ἀεὶ
[5, 467]	ἐπιμελέστερον παιδευτέον ἢ τοῖς φύλαξι	τοὺς	αὑτῶν ἐμπειρίᾳ τε καὶ θέᾳ
[5, 469]	γ’ ἂν οὖν οὕτω πρὸς	τοὺς	βαρβάρους τρέποιντο, ἑαυτῶν δ’ ἀπέχοιντο.
[5, 471]	ἡμετέρους πολίτας προσφέρεσθαι· πρὸς δὲ	τοὺς	βαρβάρους, ὡς νῦν οἱ Ελληνες
[5, 452]	καὶ ἤδη τὰς πρεσβυτέρας, ὥσπερ	τοὺς	γέροντας ἐν τοῖς γυμνασίοις, ὅταν
[5, 469]	ἄρα τοῦ θεοῦ πῶς χρὴ	τοὺς	δαιμονίους τε καὶ θείους τιθέναι
[5, 458]	μὲν ἐθελήσειν ποιεῖν τὰ ἐπιταττόμενα,	τοὺς	δὲ ἐπιτάξειν, τὰ μὲν αὐτοὺς
[5, 451]	σκυλάκων τόκον τε καὶ τροφήν,	τοὺς	δὲ πονεῖν τε καὶ πᾶσαν
[5, 459]	ταῖς ἀρίσταις συγγίγνεσθαι ὡς πλειστάκις,	τοὺς	δὲ φαυλοτάτους ταῖς φαυλοτάταις τοὐναντίον,
[5, 465]	βοηθεῖν, τοὺς μὲν ὡς ὑεῖς,	τοὺς	δὲ ὡς ἀδελφούς, τοὺς δὲ
[5, 465]	ὑεῖς, τοὺς δὲ ὡς ἀδελφούς,	τοὺς	δὲ ὡς πατέρας. Συμβαίνει γὰρ
[5, 463]	δ’ ἐν ταῖς ἄλλαις ἄρχοντες	τοὺς	δήμους; Δούλους, ἔφη. Τί δ’
[5, 461]	καὶ ἐξ ὠφελίμων (ὠφελιμωτέρους ἀεὶ	τοὺς	ἐκγόνους γίγνεσθαι, ἀλλ’ ὑπὸ σκότου
[5, 471]	σφόδρα γε. ~(Οὐκοῦν τὴν πρὸς	τοὺς	Ελληνας διαφοράν, ὡς οἰκείους, στάσιν
[5, 467]	τοὺς φαυλοτάτους αὐτοῖς ἐπιστήσουσιν ἀλλὰ	τοὺς	ἐμπειρίᾳ τε καὶ ἡλικίᾳ ἱκανοὺς
[5, 471]	ἔφη, ὁμολογῶ οὕτω δεῖν πρὸς	τοὺς	ἐναντίους τοὺς ἡμετέρους πολίτας προσφέρεσθαι·
[5, 454]	ἐὰν δ’ αὖ κομῆται, μὴ	τοὺς	ἑτέρους. Γελοῖον μεντἂν εἴη, ἔφη.
[5, 471]	οὕτω δεῖν πρὸς τοὺς ἐναντίους	τοὺς	ἡμετέρους πολίτας προσφέρεσθαι· πρὸς δὲ
[5, 467]	ἀποφεύγωσιν. (Πῶς λέγεις; ἔφη. Επὶ	τοὺς	ἵππους, ἦν δ’ ἐγώ, ἀναβιβαστέον
[5, 474]	ἢ οὐχ οὕτω ποιεῖτε πρὸς	τοὺς	καλούς; ὁ μέν, ὅτι σιμός,
[5, 470]	μητέρα κείρειν ἀλλὰ μέτριον εἶναι	τοὺς	καρποὺς ἀφαιρεῖσθαι (τοῖς κρατοῦσι τῶν
[5, 450]	ἀπιστοῦντα δὲ καὶ ζητοῦντα ἅμα	τοὺς	λόγους ποιεῖσθαι, ~ὃ δὴ (ἐγὼ
[5, 458]	τε τούτοις ἐπίκουροι κατὰ ταὐτά,	τοὺς	μὲν ἐθελήσειν ποιεῖν τὰ ἐπιταττόμενα,
[5, 466]	εἰς αὖθις σκεψοίμεθα, νῦν δὲ	τοὺς	μὲν φύλακας φύλακας ποιοῖμεν, τὴν
[5, 465]	τῷ πάσχοντι τοὺς ἄλλους βοηθεῖν,	τοὺς	μὲν ὡς ὑεῖς, τοὺς δὲ
[5, 462]	δεῖ στοχαζόμενον τὸν νομοθέτην τιθέναι	τοὺς	νόμους, καὶ τί μέγιστον κακόν,
[5, 459]	συνάξομεν τάς τε νύμφας καὶ	τοὺς	νυμφίους καὶ θυσίαι, ~καὶ ὕμνοι
[5, 457]	δὲ μηδενὶ μηδεμίαν συνοικεῖν· καὶ	τοὺς	παῖδας αὖ κοινούς, καὶ μήτε
[5, 457]	τὰς γυναῖκας εἶναι, κοινοὺς δὲ	τοὺς	παῖδας, εἴπερ οἷόν τε· ἀλλ’
[5, 467]	μὲν ἄρα ὑπαρκτέον, θεωροὺς πολέμου	τοὺς	παῖδας ποιεῖν, προσμηχανᾶσθαι δ’ αὐτοῖς
[5, 463]	τὰ ὀνόματα πράττειν, περί τε	τοὺς	πατέρας, ὅσα νόμος περὶ πατέρας
[5, 468]	οὖν. Τὸν δὲ ζῶντα εἰς	τοὺς	πολεμίους ἁλόντα ἆρ’ οὐ δωρεὰν
[5, 468]	στρατιώτας πρὸς αὑτούς τε καὶ	τοὺς	πολεμίους; ἆρ’ ὀρθῶς μοι καταφαίνεται
[5, 469]	γοῦν, ἔφη. Τί δέ; πρὸς	τοὺς	πολεμίους πῶς ποιήσουσιν ἡμῖν οἱ
[5, 470]	σοι δράσουσιν οἱ στρατιῶται πρὸς	τοὺς	πολεμίους; Σοῦ, ἔφη, δόξαν ἀποφαινομένου
[5, 456]	τυχόντας ἧς διήλθομεν παιδείας, ἢ	τοὺς	σκυτοτόμους, τῇ σκυτικῇ παιδευθέντας; Γελοῖον,
[5, 468]	τὸν πόλεμον; πῶς ἑκτέον σοι	τοὺς	στρατιώτας πρὸς αὑτούς τε καὶ
[5, 469]	δέ; σκυλεύειν, ἦν δ’ ἐγώ,	τοὺς	τελευτήσαντας πλὴν ὅπλων, ἐπειδὰν νικήσωσιν,
[5, 469]	ἢ οἴει τι διάφορον δρᾶν	τοὺς	τοῦτο (ποιοῦντας τῶν κυνῶν, αἳ
[5, 467]	τὰ περὶ τὰς τέχνας, οἷον	τοὺς	τῶν κεραμέων παῖδας, ὡς πολὺν
[5, 475]	ἄλλους τοιούτων τινῶν (μαθητικοὺς καὶ	τοὺς	τῶν τεχνυδρίων φιλοσόφους φήσομεν; Οὐδαμῶς,
[5, 467]	που, ἦν δ’ ἐγώ, οὐ	τοὺς	φαυλοτάτους αὐτοῖς ἐπιστήσουσιν ἀλλὰ τοὺς
[5, 475]	Τί δέ; ἦν δ’ ἐγώ·	τοὺς	φιλοίνους οὐ τὰ αὐτὰ ταῦτα
[5, 474]	οὓς λέγεις, διορίσασθαι πρὸς αὐτοὺς	τοὺς	φιλοσόφους τίνας λέγοντες τολμῶμεν φάναι
[5, 451]	οὐ μόνον αὐτὸς ἀλλὰ καὶ	τοὺς	φίλους συνεπισπασάμενος κείσομαι περὶ ἃ
[5, 466]	ὅτου λόγος ἡμῖν ἐπέπληξεν ~ὅτι	τοὺς	φύλακας οὐκ εὐδαίμονας (ποιοῖμεν, οἷς
[5, 456]	οἴει ἡμῖν ἀμείνους ἄνδρας ἐξειργάσθαι	τοὺς	φύλακας, τυχόντας ἧς διήλθομεν παιδείας,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2006