Livre, Chap.
[5, 464]	ἀμύνεσθαι καλὸν καὶ δίκαιόν που	φήσομεν,	ἀνάγκην σωμάτων ἐπιμελείᾳ τιθέντες. Ορθῶς,
[5, 479]	μή, καὶ πάντα οὕτω, δοξάζειν	φήσομεν	ἅπαντα, γιγνώσκειν δὲ ὧν δοξάζουσιν
[5, 461]	γὰρ καὶ ἀνέγγυον καὶ ἀνίερον	φήσομεν	αὐτὸν παῖδα τῇ πόλει καθιστάναι.
[5, 454]	ἐπιτήδευμα διαφέρον φαίνηται, τοῦτο δὴ	φήσομεν	ἑκατέρῳ δεῖν ἀποδιδόναι· ἐὰν δ’
[5, 475]	λέγωμεν, παντὸς τοῦ εἴδους τούτου	φήσομεν	ἐπιθυμεῖν, ἢ τοῦ μέν, τοῦ
[5, 475]	Οὐκοῦν καὶ τὸν φιλόσοφον σοφίας	φήσομεν	ἐπιθυμητὴν εἶναι, οὐ τῆς μέν,
[5, 480]	καὶ φιλεῖν τούτους μὲν ταῦτα	(φήσομεν	ἐφ’ οἷς γνῶσίς ἐστιν, ἐκείνους
[5, 455]	Αλλ’ ἔστι γὰρ οἶμαι, ὡς	φήσομεν,	καὶ γυνὴ ἰατρική, ἡ δ’
[5, 467]	εἶναι. Πρέπει γάρ. Αλλὰ γάρ,	φήσομεν,	καὶ παρὰ δόξαν πολλὰ πολλοῖς
[5, 470]	βαρβάρους Ελλησι πολεμεῖν μαχομένους τε	φήσομεν	καὶ πολεμίους φύσει εἶναι, καὶ
[5, 454]	ἄρρεν ὀχεύειν, οὐδέν τί πω	φήσομεν	μᾶλλον ἀποδεδεῖχθαι ὡς πρὸς ὃ
[5, 475]	καὶ τοὺς τῶν τεχνυδρίων φιλοσόφους	φήσομεν;	Οὐδαμῶς, εἶπον, ἀλλ’ ὁμοίους μὲν
[5, 455]	πόλεως; Πάνυ γε. Ιθι δή,	φήσομεν	πρὸς αὐτόν, ἀποκρίνου· ἆρα οὕτως
[5, 461]	ἅψηται, οὔτε ὅσιον οὔτε δίκαιον	φήσομεν	τὸ ἁμάρτημα, ὡς παῖδα φιτύοντος
[5, 475]	κακόσιτον εἶναι. Καὶ ὀρθῶς γε	φήσομεν.	Τὸν δὲ δὴ εὐχερῶς ἐθέλοντα
[5, 468]	τελευτήσῃ ἆρ’ οὐ πρῶτον μὲν	φήσομεν	τοῦ χρυσοῦ γένους εἶναι; Πάντων
[5, 479]	Τούτων γὰρ δή, ὦ ἄριστε,	φήσομεν,	τῶν πολλῶν καλῶν μῶν τι
[5, 475]	τε χρηστὸν καὶ μή, οὐ	φήσομεν	φιλομαθῆ οὐδὲ φιλόσοφον εἶναι, ὥσπερ
[5, 475]	ἔχοντα, τοῦτον δ’ ἐν δίκῃ	φήσομεν	φιλόσοφον· ἦ γάρ; (Καὶ ὁ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2006