Livre, Chap.
[5, 461]	λέγεται· πατέρας δὲ καὶ (θυγατέρας	καὶ	ἃ νυνδὴ ἔλεγες πῶς διαγνώσονται
[5, 471]	εἴη ἀγαθὰ πόλει ᾗ γένοιτο,	καὶ	ἃ σὺ παραλείπεις ἐγὼ λέγω,
[5, 470]	Δεῖ γ’ αὐτήν, ἔφη. Οὐκοῦν	καὶ	ἀγαθοί τε καὶ ἥμεροι ἔσονται;
[5, 476]	περὶ δὴ δικαίου καὶ ἀδίκου	καὶ	ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ καὶ πάντων
[5, 451]	γενέσθαι ἢ ἀπατεῶνα καλῶν τε	καὶ	ἀγαθῶν καὶ δικαίων νομίμων πέρι.
[5, 465]	οἷα πάσχουσι, δῆλά τε δὴ	καὶ	ἀγεννῆ καὶ οὐκ ἄξια λέγειν.
[5, 461]	ἀλλήλων μὴ ἅπτεσθαι. ἀδελφοὺς δὲ	καὶ	ἀδελφὰς δώσει ὁ νόμος συνοικεῖν,
[5, 461]	πατέρες αὐτῶν ἐγέννων, (ἀδελφάς τε	καὶ	ἀδελφούς, ὥστε, ὃ νυνδὴ ἐλέγομεν,
[5, 460]	ἀνάπηρον γίγνηται, ἐν ἀπορρήτῳ τε	καὶ	ἀδήλῳ κατακρύψουσιν ὡς πρέπει. Εἴπερ
[5, 472]	καὶ οἷος ἂν εἴη γενόμενος,	καὶ	ἀδικίαν αὖ καὶ τὸν ἀδικώτατον,
[5, 472]	ἡμεῖς ζητοῦντες δικαιοσύνην οἷόν ἐστι	καὶ	ἀδικίαν δεῦρο ἥκομεν. Χρή· ἀλλὰ
[5, 476]	τοῦτο. Καὶ περὶ δὴ δικαίου	καὶ	ἀδίκου καὶ ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ
[5, 473]	τε ἀτεχνῶς ὥσπερ κῦμα ἐκγελῶν	καὶ	ἀδοξίᾳ κατακλύσειν. σκόπει δὲ ὃ
[5, 479]	αὖ τοὺς αὐτὰ ἕκαστα θεωμένους	καὶ	ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ ὡσαύτως ὄντα;
[5, 460]	ἢ ἄλλοθί που γέρα δοτέον	καὶ	ἆθλα ἄλλα τε καὶ ἀφθονεστέρα
[5, 465]	τὼ φύλακε κωλύοντε, δέος τε	καὶ	αἰδώς, αἰδὼς μὲν ὡς (γονέων
[5, 468]	ἕτοιμοι πλείους ἢ τοῖς ἄλλοις	καὶ	αἱρέσεις τῶν τοιούτων πολλάκις παρὰ
[5, 479]	ἔφη, καὶ καλά πως αὐτὰ	καὶ	αἰσχρὰ φανῆναι, καὶ ὅσα ἄλλα
[5, 477]	ἂν δύνηται, οἷον λέγω ὄψιν	καὶ	ἀκοὴν τῶν δυνάμεων εἶναι, εἰ
[5, 454]	εἶπον, δοκοῦσί μοι εἰς αὐτὴν	καὶ	ἄκοντες πολλοὶ ἐμπίπτειν καὶ οἴεσθαι
[5, 472]	ἐπάγεις, ὃ ἐπειδὰν ἴδῃς τε	καὶ	ἀκούσῃς, πάνυ συγγνώμην ἕξεις, ὅτι
[5, 464]	καὶ παῖδας ἑτέρους, ἡδονάς τε	καὶ	ἀλγηδόνας ἐμποιοῦντας ἰδίων ὄντων ἰδίας,
[5, 465]	τε πλουσίων πένητες ἀπορίας τε	καὶ	ἀλγηδόνας ὅσας ἐν παιδοτροφίᾳ καὶ
[5, 471]	πάντα ταῦτα ὅτι εἴη ἂν	καὶ	ἄλλα γε μυρία, εἰ γένοιτο
[5, 453]	ἦν δ’ ἐγώ, ὦ Γλαύκων,	καὶ	ἄλλα πολλὰ (τοιαῦτα, ἃ ἐγὼ
[5, 460]	ὅπως μηδεμία τὸ αὑτῆς αἰσθήσεται,	καὶ	ἄλλας γάλα ἐχούσας ἐκπορίζοντες, ἐὰν
[5, 462]	εἰ αὐτὴ μάλιστ’ ἔχει εἴτε	καὶ	ἄλλη τις μᾶλλον. Οὐκοῦν χρή,
[5, 476]	δὲ τῶν πράξεων καὶ σωμάτων	καὶ	ἀλλήλων κοινωνίᾳ πανταχοῦ φανταζόμενα πολλὰ
[5, 477]	καὶ ἡμεῖς δυνάμεθα ἃ δυνάμεθα	καὶ	ἄλλο πᾶν ὅτι περ ἂν
[5, 455]	ὀλίγον πρότερον ἔλεγες, εἴποι ἂν	καὶ	ἄλλος, ὅτι ἐν μὲν τῷ
[5, 470]	τῷ δὲ βαρβαρικῷ ὀθνεῖόν τε	καὶ	ἀλλότριον. Καλῶς γε, ἔφη. Ελληνας
[5, 475]	κώμας ἀπολειπόμενοι. τούτους οὖν πάντας	καὶ	ἄλλους τοιούτων τινῶν (μαθητικοὺς καὶ
[5, 477]	οὔτε τι τῶν τοιούτων οἷον	καὶ	ἄλλων πολλῶν, πρὸς ἃ ἀποβλέπων
[5, 458]	διεξιόντες οἷα δράσουσι γενομένου, ἀργὸν	καὶ	ἄλλως ψυχὴν ἔτι (ἀργοτέραν ποιοῦντες.
[5, 460]	τῆς τῶν γυναικῶν συγκοιμήσεως, ἵνα	καὶ	ἅμα μετὰ προφάσεως ὡς πλεῖστοι
[5, 466]	τῶν ὀλυμπιονικῶν πολύ τε καλλίων	καὶ	ἀμείνων φαίνεται, (μή πῃ κατὰ
[5, 476]	φαμεν δοξάζειν ἀλλ’ οὐ γιγνώσκειν,	καὶ	ἀμφισβητῇ ὡς οὐκ ἀληθῆ λέγομεν;
[5, 471]	ἥκιστα ἀπολείπειν ἀλλήλους, γιγνώσκοντές τε	καὶ	ἀνακαλοῦντες ταῦτα τὰ ὀνόματα ἑαυτούς,
[5, 472]	εὕρωμεν οἷόν ἐστι δικαιοσύνη, ἆρα	καὶ	ἄνδρα τὸν δίκαιον ἀξιώσομεν μηδὲν
[5, 472]	αὐτό τε δικαιοσύνην οἷόν ἐστι,	καὶ	ἄνδρα τὸν τελέως δίκαιον εἰ
[5, 449]	καὶ πολιτείαν καὶ ὀρθὴν καλῶ,	καὶ	ἄνδρα τὸν τοιοῦτον: κακὰς δὲ
[5, 471]	πόλει πάντας ἐχθροὺς αὑτοῖς εἶναι,	καὶ	ἄνδρας καὶ γυναῖκας καὶ παῖδας,
[5, 456]	πόλει ἄμεινον ἢ γυναῖκάς τε	καὶ	ἄνδρας ὡς ἀρίστους ἐγγίγνεσθαι; Οὐκ
[5, 460]	που καὶ ἀρχαὶ γυναιξί τε	καὶ	ἀνδράσιν Ναί. (Τὰ μὲν δὴ
[5, 468]	οὖσαν τιμὴν τῷ ἡβῶντί τε	καὶ	ἀνδρείῳ, ἐξ ἧς ἅμα τῷ
[5, 453]	ἄλλο δεῖν ἐπιτηδεύειν, γυναικὸς δὲ	καὶ	ἀνδρὸς ἄλλην εἶναι· τὰς δὲ
[5, 455]	ἀλλὰ ἑτέρα φύσις γυναικός τε	καὶ	ἀνδρός; Δίκαιον γοῦν. Τάχα τοίνυν
[5, 456]	μὲν οὖν. Καὶ γυναικὸς ἄρα	καὶ	ἀνδρὸς ἡ αὐτὴ φύσις εἰς
[5, 461]	ἐν ἡλικίᾳ γυναικῶν· νόθον γὰρ	καὶ	ἀνέγγυον καὶ ἀνίερον φήσομεν αὐτὸν
[5, 461]	γυναικῶν· νόθον γὰρ καὶ ἀνέγγυον	καὶ	ἀνίερον φήσομεν αὐτὸν παῖδα τῇ
[5, 475]	ἁσμένως ἐπὶ τὸ μανθάνειν ἰόντα	καὶ	ἀπλήστως ἔχοντα, τοῦτον δ’ ἐν
[5, 473]	ὡς ἔοικε, πειρώμεθα ζητεῖν τε	καὶ	ἀποδεικνύναι τί ποτε νῦν κακῶς
[5, 479]	δὴ ὑποκειμένων λεγέτω μοι, φήσω,	~καὶ	ἀποκρινέσθω (ὁ χρηστὸς ὃς αὐτὸ
[5, 462]	πολῖται τῶν αὐτῶν γιγνομένων τε	καὶ	ἀπολλυμένων παραπλησίως χαίρωσι καὶ λυπῶνται;
[5, 480]	καλοῦντες αὐτοὺς μᾶλλον ἢ φιλοσόφους;	καὶ	ἆρα ἡμῖν σφόδρα χαλεπανοῦσιν ἂν
[5, 457]	Οὐ μόνον ἄρα δυνατὸν ἀλλὰ	καὶ	ἄριστον πόλει νόμιμον ἐτίθεμεν. Οὕτως.
[5, 460]	ἀμφότερα κοιναὶ μὲν γάρ που	καὶ	ἀρχαὶ γυναιξί τε καὶ ἀνδράσιν
[5, 475]	εὐχερῶς ἐθέλοντα παντὸς μαθήματος γεύεσθαι	καὶ	ἁσμένως ἐπὶ τὸ μανθάνειν ἰόντα
[5, 480]	δοξάζειν; Ανάγκη καὶ ταῦτα. ~Οὐκοῦν	καὶ	ἀσπάζεσθαί τε καὶ φιλεῖν τούτους
[5, 476]	διάνοια τὴν φύσιν ἰδεῖν τε	καὶ	ἀσπάσασθαι. Εχει γὰρ οὖν δή,
[5, 467]	τε θεάσονται τὸ αὑτῶν ἔργον,	καὶ	ἀσφαλέστατα, ἄν τι δέῃ, σωθήσονται
[5, 475]	ὁ Γλαύκων ἔφη· Πολλοὶ ἄρα	καὶ	ἄτοποι ἔσονταί σοι τοιοῦτοι. οἵ
[5, 476]	αὐτὸ καλὸν (καὶ δυνάμενος καθορᾶν	καὶ	αὐτὸ καὶ τὰ ἐκείνου μετέχοντα,
[5, 458]	ἔτι (ἀργοτέραν ποιοῦντες. ἤδη οὖν	καὶ	αὐτὸς μαλθακίζομαι, καὶ ἐκεῖνα μὲν
[5, 460]	ἐὰν μὴ αὐταὶ ἱκαναὶ ὦσι,	καὶ	αὐτῶν τούτων ἐπιμελήσονται ὅπως μέτριον
[5, 460]	δοτέον καὶ ἆθλα ἄλλα τε	καὶ	ἀφθονεστέρα ἡ ἐξουσία τῆς τῶν
[5, 470]	ἔφη. Ελληνας μὲν ἄρα βαρβάροις	καὶ	βαρβάρους Ελλησι πολεμεῖν μαχομένους τε
[5, 479]	δὴ καὶ σμικρὰ καὶ κοῦφα	καὶ	βαρέα μή τι μᾶλλον ἃ
[5, 466]	ἀρκέσει αὐτῷ βίος οὕτω μέτριος	καὶ	βέβαιος καὶ ὡς ἡμεῖς φαμεν
[5, 456]	ἡμῖν ἦν εἰ δυνατά γε	καὶ	βέλτιστα λέγοιμεν; Ην γάρ. Καὶ
[5, 468]	δ’ ἐγώ, ταῦτά γε Ομήρῳ.	καὶ	γὰρ ἡμεῖς ἔν τε θυσίαις
[5, 458]	ὑφ’ ἑαυτῶν, ὅταν μόνοι πορεύωνται.	καὶ	γὰρ οἱ τοιοῦτοί που, πρὶν
[5, 468]	τιμᾶν (τῶν νέων ὅσοι ἀγαθοί.	καὶ	γὰρ Ομηρος τὸν εὐδοκιμήσαντα ἐν
[5, 479]	οὗ αὐτὸν αὐτὴν αἰνίττονται βαλεῖν·	καὶ	γὰρ ταῦτα ἐπαμφοτερίζειν, καὶ οὔτ’
[5, 450]	μᾶλλον τῶν ἔμπροσθεν ὧν διήλθομεν.	καὶ	γὰρ ὡς δυνατὰ λέγεται, ἀπιστοῖτ’
[5, 452]	τοῖς Ελλησιν ἐδόκει αἰσχρὰ εἶναι	καὶ	γελοῖα ἅπερ νῦν τοῖς πολλοῖς
[5, 449]	παιδοποιίας τε πέρι, πῶς παιδοποιήσονται,	καὶ	γενομένους πῶς θρέψουσιν, καὶ ὅλην
[5, 465]	αὐτοί τε καὶ παῖδες ἀναδοῦνται,	καὶ	γέρα δέχονται (παρὰ τῆς αὑτῶν
[5, 459]	γενναίων, ἆρ’ οὐκ εἰσί τινες	καὶ	γίγνονται ἄριστοι; Εἰσίν. Πότερον οὖν
[5, 453]	αὐτῶν ὅτι Ω Σώκρατές τε	καὶ	Γλαύκων, οὐδὲν δεῖ ὑμῖν ἄλλους
[5, 452]	~(Ναί. Μουσικὴ μὴν ἐκείνοις γε	καὶ	γυμναστικὴ ἐδόθη. Ναί. Καὶ ταῖς
[5, 457]	ἔστιν. ~Τοῦτο δὲ μουσική τε	καὶ	γυμναστικὴ παραγιγνόμεναι, ὡς (ἡμεῖς διήλθομεν,
[5, 456]	τῶν φυλάκων γυναιξὶ μουσικήν τε	καὶ	γυμναστικὴν ἀποδιδόναι. Παντάπασιν μὲν οὖν.
[5, 464]	εἰς τὴν ἑαυτοῦ ἑτέραν οὖσαν,	καὶ	γυναῖκά τε καὶ παῖδας ἑτέρους,
[5, 461]	παισὶ καὶ ταῖς ἄνω μητρός,	καὶ	γυναῖκας αὖ πλὴν ὑεῖ καὶ
[5, 471]	ἐχθροὺς αὑτοῖς εἶναι, καὶ ἄνδρας	καὶ	γυναῖκας καὶ παῖδας, ἀλλ’ ὀλίγους
[5, 468]	ἀσκῶμεν τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας τε	καὶ	γυναῖκας. Κάλλιστα, ἔφη, λέγεις. Εἶεν·
[5, 469]	δοκεῖ καὶ φιλοχρήματον νεκρὸν συλᾶν,	καὶ	γυναικείας τε καὶ σμικρᾶς διανοίας
[5, 450]	φύλαξιν ἡμῖν παίδων τε πέρι	καὶ	γυναικῶν ἔσται καὶ τροφῆς νέων
[5, 451]	ἔστ’ ἄλλη ὀρθὴ παίδων τε	καὶ	γυναικῶν κτῆσίς τε καὶ χρεία
[5, 455]	ἔστι γὰρ οἶμαι, ὡς φήσομεν,	καὶ	γυνὴ ἰατρική, ἡ δ’ οὔ,
[5, 453]	ῥᾴδιον· ἀλλὰ σοῦ δεήσομαί τε	καὶ	δέομαι καὶ τὸν ὑπὲρ ἡμῶν
[5, 478]	τιθείη; ~Καλῶς, ἦν δ’ ἐγώ,	καὶ	δῆλον ὅτι ἕτερον ἐπιστήμης δόξα
[5, 463]	ταῖς ἄλλαις πόλεσιν ἄρχοντές τε	καὶ	δῆμος, ἔστι δὲ καὶ ἐν
[5, 471]	ἐχθροὺς τοὺς αἰτίους τῆς διαφορᾶς.	(καὶ	διὰ ταῦτα πάντα οὔτε τὴν
[5, 470]	ἀφαιρεῖσθαι (τοῖς κρατοῦσι τῶν κρατουμένων,	καὶ	διανοεῖσθαι ὡς διαλλαγησομένων καὶ οὐκ
[5, 470]	ὅπου ἄν τι τοιοῦτον γένηται	καὶ	διαστῇ πόλις, ἐὰν ἑκάτεροι ἑκατέρων
[5, 451]	χρησόμεθα καὶ τοῖς ἀνδράσι, ταὐτὰ	καὶ	διδακτέον αὐτάς. ~(Ναί. Μουσικὴ μὴν
[5, 467]	δ’ ἐγώ, ἀναβιβαστέον ὡς νεωτάτους,	καὶ	διδαξαμένους ἱππεύειν ἐφ’ ἵππων ἀκτέον
[5, 479]	ἓν τὸ καλὸν φῇ εἶναι	καὶ	δίκαιον καὶ τἆλλα οὕτω. Τούτων
[5, 464]	μὲν γὰρ ἥλικας ἀμύνεσθαι καλὸν	καὶ	δίκαιόν που φήσομεν, ἀνάγκην σωμάτων
[5, 451]	ἀπατεῶνα καλῶν τε καὶ ἀγαθῶν	καὶ	δικαίων νομίμων πέρι. τοῦτο οὖν
[5, 477]	τὸ αὐτὸ εἶναι ἐπιστήμην τε	καὶ	δόξαν. Πῶς γὰρ ἄν, ἔφη,
[5, 478]	μὴ ὂν δοξάζει; ἢ ἀδύνατον	καὶ	δοξάσαι τό γε μὴ ὄν;
[5, 478]	τούτων δὴ οὐκ ἐγχωρεῖ γνωστὸν	καὶ	δοξαστὸν ταὐτὸν εἶναι. Οὐκοῦν εἰ
[5, 478]	γιγνώσκει; καὶ ἔσται γνωστόν τε	καὶ	δοξαστὸν τὸ αὐτό; ἢ ἀδύνατον;
[5, 452]	ἀνομολογητέον, εἰ δυνατὰ ἢ οὔ,	καὶ	δοτέον ἀμφισβήτησιν εἴτε τις φιλοπαίσμων
[5, 476]	ἡγούμενός τέ τι αὐτὸ καλὸν	(καὶ	δυνάμενος καθορᾶν καὶ αὐτὸ καὶ
[5, 473]	οἱ βασιλῆς τε νῦν λεγόμενοι	καὶ	δυνάσται φιλοσοφήσωσι γνησίως τε καὶ
[5, 472]	ἀποδοὺς μὴ ἔχῃ ἀποδεῖξαι ὡς	καὶ	δυνατὸν γενέσθαι τοιοῦτον ἄνδρα; Μὰ
[5, 460]	πόλεως· τὰ δὲ τῶν χειρόνων,	καὶ	ἐάν τι τῶν ἑτέρων ἀνάπηρον
[5, 461]	γένηται, μετ’ ἐκείνην δεκάτῳ μηνὶ	καὶ	ἑβδόμῳ δὴ ἃ ἂν γένηται
[5, 464]	ἔφη. Τί δέ; δίκαι τε	καὶ	ἐγκλήματα πρὸς ἀλλήλους οὐκ οἰχήσεται
[5, 472]	ὅτι εἰκότως ἄρα ὤκνουν τε	καὶ	ἐδεδοίκη οὕτω παράδοξον λόγον λέγειν
[5, 450]	ὡς δυνατὰ λέγεται, ἀπιστοῖτ’ ἄν,	καὶ	εἰ ὅτι μάλιστα γένοιτο, ὡς
[5, 470]	ἀπὸ τρόπου λέγεις. (Ορα δὴ	καὶ	εἰ τόδε πρὸς τρόπου λέγω.
[5, 471]	φόβων τε ἕνεκα τοῖς ἐχθροῖς	καὶ	εἴ ποτέ τις ἀνάγκη βοηθείας
[5, 449]	μάλιστα; Απορρᾳθυμεῖν ἡμῖν δοκεῖς, ἔφη,	καὶ	εἶδος ὅλον οὐ τὸ ἐλάχιστον
[5, 470]	πόλεμός τε καὶ στάσις, οὕτω	καὶ	εἶναι δύο, ὄντα ἐπὶ δυοῖν
[5, 466]	ἔφη. Αλλὰ μέντοι, ὅ γε	καὶ	ἐκεῖ ἔλεγον, δίκαιον καὶ ἐνταῦθα
[5, 451]	Αλλὰ μέντοι, εἶπον, καθαρός γε	καὶ	ἐκεῖ ὁ ἀφεθείς, ὡς ὁ
[5, 461]	τὰ τούτων ἔκγονα παίδων παῖδας,	καὶ	ἐκεῖν’ αὖ ἐκείνους πάππους τε
[5, 461]	ὑεῖς, τὰ δὲ θήλεα θυγατέρας,	καὶ	ἐκεῖνα ἐκεῖνον πατέρα, καὶ οὕτω
[5, 458]	ἤδη οὖν καὶ αὐτὸς μαλθακίζομαι,	καὶ	ἐκεῖνα μὲν ἐπιθυμῶ ἀναβαλέσθαι καὶ
[5, 474]	εἰ μὴ ἀμυνῇ τῷ λόγῳ	καὶ	ἐκφεύξῃ, τῷ ὄντι τωθαζόμενος δώσεις
[5, 458]	εἶναι πρὸς τὸ πείθειν τε	καὶ	ἕλκειν τὸν πολὺν λεών. Καὶ
[5, 466]	ἐκεῖνο λοιπὸν διελέσθαι, εἰ ἄρα	καὶ	ἐν ἀνθρώποις δυνατόν, ὥσπερ ἐν
[5, 458]	δὴ ἔσονται, ὁμοῦ δὲ ἀναμεμειγμένων	καὶ	ἐν γυμνασίοις καὶ ἐν τῇ
[5, 463]	~(Τί οὖν; ἔστι μέν που	καὶ	ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν ἄρχοντές
[5, 463]	τε καὶ δῆμος, ἔστι δὲ	καὶ	ἐν ταύτῃ; Εστι. Πολίτας μὲν
[5, 458]	δὲ ἀναμεμειγμένων καὶ ἐν γυμνασίοις	καὶ	ἐν τῇ ἄλλῃ τροφῇ ὑπ’
[5, 471]	καὶ τὸ θῆλυ συστρατεύοιτο, εἴτε	καὶ	ἐν τῇ αὐτῇ τάξει εἴτε
[5, 476]	δ’ οὔ; Οὐκοῦν ἐπειδὴ δύο,	καὶ	ἓν ἑκάτερον; Καὶ τοῦτο. Καὶ
[5, 474]	ὠχρότητα, ἐὰν ἐπὶ ὥρᾳ ᾖ;	καὶ	ἑνὶ λόγῳ πάσας προφάσεις προφασίζεσθέ
[5, 466]	γε καὶ ἐκεῖ ἔλεγον, δίκαιον	καὶ	ἐνταῦθα εἰπεῖν, ὅτι εἰ οὕτως
[5, 461]	ἡ πόλις ἐξ ἀγαθῶν ἀμείνους	καὶ	ἐξ ὠφελίμων (ὠφελιμωτέρους ἀεὶ τοὺς
[5, 477]	Επ’ ἄλλῳ ἄρα τέτακται δόξα	καὶ	ἐπ’ ἄλλῳ ἐπιστήμη, κατὰ τὴν
[5, 454]	κομητῶν καὶ οὐχ ἡ ἐναντία,	καὶ	ἐπειδὰν ὁμολογῶμεν ἐναντίαν εἶναι, ἐὰν
[5, 451]	γυναικεῖον αὖ περαίνειν, ἄλλως τε	καὶ	ἐπειδὴ σὺ οὕτω προκαλῇ. Ανθρώποις
[5, 461]	τοῖς τούτων εἰς τὸ κάτω	καὶ	ἐπὶ τὸ ἄνω, καὶ ταῦτά
[5, 463]	ἄρχοντάς φησιν εἶναι; (Σωτῆράς τε	καὶ	ἐπικούρους, ἔφη. Τί δ’ οὗτοι
[5, 478]	δὲ ἀμφότεραί ἐστον, δόξα τε	(καὶ	ἐπιστήμη, ἄλλη δὲ ἑκατέρα, ὥς
[5, 477]	τι καὶ ζητητέον (ἀγνοίας τε	καὶ	ἐπιστήμης, εἴ τι τυγχάνει ὂν
[5, 478]	τὸ μεταξὺ αὖ φανὲν ἀγνοίας	καὶ	ἐπιστήμης; Ορθῶς. Νῦν δέ γε
[5, 472]	οὕτω παράδοξον λόγον λέγειν τε	καὶ	ἐπιχειρεῖν διασκοπεῖν. Οσῳ ἄν, ἔφη,
[5, 453]	δ’ οὐ διαφέρει; Οὐκοῦν ἄλλο	καὶ	ἔργον ἑκατέρῳ προσήκει προστάττειν (τὸ
[5, 454]	ἐπιτηδευμάτων τυγχάνειν πάνυ ἀνδρείως τε	καὶ	ἐριστικῶς κατὰ τὸ ὄνομα διώκομεν,
[5, 474]	οἱ ἐν ὥρᾳ τὸν φιλόπαιδα	καὶ	ἐρωτικὸν ἁμῇ γέ πῃ δάκνουσί
[5, 478]	Η ταὐτὸν ὅπερ ἐπιστήμη γιγνώσκει;	καὶ	ἔσται γνωστόν τε καὶ δοξαστὸν
[5, 477]	καλῶ, τὴν δὲ ἐπὶ ἑτέρῳ	καὶ	ἕτερον ἀπεργαζομένην ἄλλην. τί δὲ
[5, 468]	γε. Τὸν δὲ ἀριστεύσαντά τε	καὶ	εὐδοκιμήσαντα οὐ πρῶτον μὲν ἐπὶ
[5, 467]	μηδὲ μαχητικῶν, ἀλλ’ ὅτι ποδωκεστάτων	καὶ	εὐηνιωτάτων. οὕτω γὰρ κάλλιστά τε
[5, 474]	εἶναι ἢ ἐραστοῦ ὑποκοριζομένου τε	καὶ	εὐχερῶς φέροντος τὴν ὠχρότητα, ἐὰν
[5, 479]	βολῆς πέρι τῆς νυκτερίδος, ᾧ	καὶ	ἐφ’ οὗ αὐτὸν αὐτὴν αἰνίττονται
[5, 471]	μήτε οἰκίας ἐμπιμπράναι; Θῶμεν, ἔφη,	καὶ	ἔχειν γε καλῶς ταῦτά τε
[5, 455]	καὶ τὴν τῶν ποπάνων τε	καὶ	ἑψημάτων θεραπείαν, ἐν οἷς δή
[5, 477]	τῷ μεταξὺ τούτῳ μεταξύ τι	καὶ	ζητητέον (ἀγνοίας τε καὶ ἐπιστήμης,
[5, 450]	ἀσφαλὲς καὶ θαρραλέον, ἀπιστοῦντα δὲ	καὶ	ζητοῦντα ἅμα τοὺς λόγους ποιεῖσθαι,
[5, 462]	φήσει ἑαυτῆς εἶναι τὸ πάσχον,	καὶ	ἢ συνησθήσεται ἅπασα ἢ συλλυπήσεται.
[5, 461]	ἐὰν ὁ κλῆρος ταύτῃ συμπίπτῃ	καὶ	ἡ Πυθία προσαναιρῇ. Ορθότατα, ἦ
[5, 471]	ἡμᾶς αὐτοὺς πείθειν, ὡς δυνατὸν	καὶ	ᾗ δυνατόν, τὰ δ’ ἄλλα
[5, 452]	οὐ μόνον τὰς νέας, ἀλλὰ	καὶ	ἤδη τὰς πρεσβυτέρας, ὥσπερ τοὺς
[5, 464]	τὸ δυνατὸν ὁμοπαθεῖς λύπης τε	καὶ	ἡδονῆς εἶναι; Κομιδῇ μὲν οὖν,
[5, 464]	κοινωνοῦντες οὕτω δὴ λύπης τε	καὶ	ἡδονῆς μάλιστα κοινωνίαν ἕξουσιν; Πολύ
[5, 464]	μέρος αὑτοῦ λύπης τε πέρι	καὶ	ἡδονῆς ὡς ἔχει. Καὶ ὀρθῶς
[5, 467]	ἐπιστήσουσιν ἀλλὰ τοὺς ἐμπειρίᾳ τε	καὶ	ἡλικίᾳ ἱκανοὺς ἡγεμόνας τε καὶ
[5, 449]	τοιοῦτον: κακὰς δὲ τὰς ἄλλας	καὶ	ἡμαρτημένας, εἴπερ αὕτη ὀρθή, περί
[5, 477]	τι τῶν ὄντων, αἷς δὴ	καὶ	ἡμεῖς δυνάμεθα ἃ δυνάμεθα καὶ
[5, 472]	ἔγωγ’ ἔφη. Τί οὖν; οὐ	καὶ	ἡμεῖς, φαμέν, παράδειγμα ἐποιοῦμεν (λόγῳ
[5, 470]	ἔφη. Οὐκοῦν καὶ ἀγαθοί τε	καὶ	ἥμεροι ἔσονται; Σφόδρα γε. Αλλ’
[5, 453]	ἧττον. Πάνυ μὲν οὖν. Οὐκοῦν	καὶ	ἡμῖν νευστέον καὶ πειρατέον σῴζεσθαι
[5, 450]	(φίλων τἀληθῆ εἰδότα λέγειν ἀσφαλὲς	καὶ	θαρραλέον, ἀπιστοῦντα δὲ καὶ ζητοῦντα
[5, 467]	φύλαξι τοὺς αὑτῶν ἐμπειρίᾳ τε	καὶ	θέᾳ τῶν προσηκόντων; Καταγέλαστον μεντἄν,
[5, 480]	τοιαῦτ’ ἔφαμεν τούτους φιλεῖν τε	καὶ	θεᾶσθαι, αὐτὸ δὲ τὸ καλὸν
[5, 469]	πῶς χρὴ τοὺς δαιμονίους τε	καὶ	θείους τιθέναι καὶ τίνι διαφόρῳ,
[5, 467]	πάντα τὰ περὶ τὸν πόλεμον,	καὶ	θεραπεύειν πατέρας τε καὶ μητέρας.
[5, 461]	ἔφη, μετρίως λέγεται· πατέρας δὲ	καὶ	(θυγατέρας καὶ ἃ νυνδὴ ἔλεγες
[5, 456]	δέ; φιλόσοφός τε καὶ μισόσοφος;	καὶ	θυμοειδής, ἡ δ’ ἄθυμός ἐστι;
[5, 459]	τε νύμφας καὶ τοὺς νυμφίους	καὶ	θυσίαι, ~καὶ ὕμνοι (ποιητέοι τοῖς
[5, 454]	τὰ ἐπιτηδεύματα; οἷον ἰατρικὸν μὲν	καὶ	ἰατρικὴν τὴν ψυχὴν (ὄντα) τὴν
[5, 479]	χρηστὸς ὃς αὐτὸ μὲν καλὸν	καὶ	ἰδέαν τινὰ αὐτοῦ κάλλους μηδεμίαν
[5, 461]	ἐφ’ ἑκάστοις τοῖς γάμοις εὔξονται	καὶ	ἱέρειαι καὶ ἱερεῖς καὶ σύμπασα
[5, 461]	τοῖς γάμοις εὔξονται καὶ ἱέρειαι	καὶ	ἱερεῖς καὶ σύμπασα ἡ πόλις
[5, 473]	καὶ δυνάσται φιλοσοφήσωσι γνησίως τε	καὶ	ἱκανῶς, καὶ τοῦτο εἰς ταὐτὸν
[5, 452]	περὶ τὴν τῶν ὅπλων σχέσιν	καὶ	ἵππων ὀχήσεις. Ορθῶς, ἔφη, λέγεις.
[5, 474]	εὐνοίᾳ τε καὶ τῷ παρακελεύεσθαι,	καὶ	ἴσως ἂν ἄλλου του ἐμμελέστερόν
[5, 468]	Εἴπομεν γάρ, ἔφη. Αλλὰ μὴν	καὶ	καθ’ Ομηρον τοῖς τοιοῖσδε δίκαιον
[5, 451]	λόγου, ἀφίεμέν σε ὥσπερ φόνου	καὶ	καθαρὸν εἶναι καὶ μὴ ἀπατεῶνα
[5, 452]	ἢ τὴν τοῦ ἄφρονός (τε	καὶ	κακοῦ, καὶ καλοῦ αὖ σπουδάζει
[5, 476]	δικαίου καὶ ἀδίκου καὶ ἀγαθοῦ	καὶ	κακοῦ καὶ πάντων τῶν εἰδῶν
[5, 479]	ἀνόσιον; (Οὔκ, ἀλλ’ ἀνάγκη, ἔφη,	καὶ	καλά πως αὐτὰ καὶ αἰσχρὰ
[5, 453]	τις ἀρχόμενος ὡς τὸ εἰκὸς	καὶ	κάλλιστα τελευτήσειεν; Πολύ γε, ἔφη.
[5, 452]	τοῦ ἄφρονός (τε καὶ κακοῦ,	καὶ	καλοῦ αὖ σπουδάζει πρὸς ἄλλον
[5, 467]	ποιεῖν, προσμηχανᾶσθαι δ’ αὐτοῖς ἀσφάλειαν,	καὶ	καλῶς ἕξει· ἦ γάρ; Ναί.
[5, 472]	σὴν χάριν, ἀποδεῖξαι πῇ μάλιστα	καὶ	κατὰ τί δυνατώτατ’ ἂν εἴη,
[5, 455]	τὸ γυναικεῖον γένος εἶναι, οὗ	καὶ	καταγελαστότατόν (ἐστι πάντων ἡττώμενον; Αληθῆ,
[5, 463]	περὶ πατέρας αἰδοῦς τε πέρι	καὶ	κηδεμονίας καὶ τοῦ ὑπήκοον δεῖν
[5, 474]	ἁμῇ γέ πῃ δάκνουσί τε	καὶ	κινοῦσι, δοκοῦντες ἄξιοι εἶναι ἐπιμελείας
[5, 457]	ἐπείπερ ἀρετὴν ἀντὶ ἱματίων ἀμφιέσονται,	καὶ	κοινωνητέον πολέμου τε καὶ τῆς
[5, 465]	μὴν νεωτέρων πάντων ἄρχειν τε	καὶ	κολάζειν προστετάξεται. Δῆλον. Καὶ μὴν
[5, 454]	εἰ ἡ αὐτὴ φύσις φαλακρῶν	καὶ	κομητῶν καὶ οὐχ ἡ ἐναντία,
[5, 479]	Καὶ μεγάλα δὴ καὶ σμικρὰ	καὶ	κοῦφα καὶ βαρέα μή τι
[5, 468]	πρὸς δὲ τούτοις ἕδραις τε	καὶ	κρέασιν (ἰδὲ πλείοις δεπάεσσιν, ἵνα
[5, 459]	γάρ σου ἐν τῇ οἰκίᾳ	καὶ	κύνας θηρευτικοὺς καὶ τῶν γενναίων
[5, 449]	Αδειμάντου καθῆστο ἐκτείνας τὴν χεῖρα	καὶ	λαβόμενος τοῦ ἱματίου ἄνωθεν αὐτοῦ
[5, 463]	οἰκεῖον ὡς ἑαυτοῦ νομίζει τε	καὶ	λέγει, (τὸν δ’ ἀλλότριον ὡς
[5, 465]	τῶν κακῶν δι’ ἀπρέπειαν ὀκνῶ	(καὶ	λέγειν, ὧν ἀπηλλαγμένοι ἂν εἶεν,
[5, 457]	πράττει· κάλλιστα γὰρ δὴ τοῦτο	καὶ	λέγεται καὶ λελέξεται, ὅτι τὸ
[5, 457]	γὰρ δὴ τοῦτο καὶ λέγεται	καὶ	λελέξεται, ὅτι τὸ μὲν ὠφέλιμον
[5, 449]	τοῦ λόγου ἵνα μὴ διέλθῃς,	καὶ	λήσειν οἰηθῆναι εἰπὼν αὐτὸ φαύλως,
[5, 473]	ἔφη, τοιοῦτον ἐκβέβληκας ῥῆμά τε	καὶ	λόγον, ~ὃν εἰπὼν ἡγοῦ ἐπὶ
[5, 462]	Οὐκοῦν ἡ μὲν ἡδονῆς τε	καὶ	λύπης κοινωνία συνδεῖ, ὅταν ὅτι
[5, 462]	τε καὶ ἀπολλυμένων παραπλησίως χαίρωσι	καὶ	λυπῶνται; Παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη.
[5, 461]	ἑπομένη τε τῇ ἄλλῃ πολιτείᾳ	καὶ	μακρῷ βελτίστη, δεῖ δὴ τὸ
[5, 467]	μεντἄν, ἔφη, εἴη. Αλλὰ μὴν	καὶ	μαχεῖταί γε πᾶν ζῷον διαφερόντως
[5, 466]	φαμεν ἄριστος, ἀλλ’ ἀνόητός τε	καὶ	μειρακιώδης δόξα ἐμπεσοῦσα εὐδαιμονίας πέρι
[5, 455]	ὁ δὲ πολλῆς μαθήσεως τυχὼν	καὶ	μελέτης μηδ’ ἃ ἔμαθε σῴζοιτο;
[5, 473]	κύματι. εἰρήσεται δ’ οὖν, εἰ	καὶ	μέλλει γέλωτί τε ἀτεχνῶς ὥσπερ
[5, 457]	μοι ἔσεσθαι περὶ τοῦ δυνατοῦ	καὶ	μή. Αλλ’ οὐκ ἔλαθες, ἦ
[5, 451]	ὥσπερ φόνου καὶ καθαρὸν εἶναι	καὶ	μὴ ἀπατεῶνα ἡμῶν. ἀλλὰ θαρρήσας
[5, 472]	αὕτη ἡ πολιτεία. ἀλλὰ λέγε	καὶ	μὴ διάτριβε. Οὐκοῦν, ἦν δ’
[5, 478]	ἀμφοτέρων μετέχον, τοῦ εἶναί τε	καὶ	μὴ εἶναι, καὶ οὐδέτερον εἰλικρινὲς
[5, 477]	οὕτως ἔχει ὡς εἶναί τε	καὶ	μὴ εἶναι, οὐ μεταξὺ ἂν
[5, 467]	γνωμονικοὶ τῶν (στρατειῶν ὅσαι τε	καὶ	μὴ ἐπικίνδυνοι; Εἰκός, ἔφη. Εἰς
[5, 452]	ἐν τοῖς γυμνασίοις, ὅταν ῥυσοὶ	καὶ	μὴ ἡδεῖς τὴν ὄψιν ὅμως
[5, 458]	κάμνωσι βουλευόμενοι περὶ τοῦ δυνατοῦ	καὶ	μή, θέντες ὡς ὑπάρχον εἶναι
[5, 478]	φανείη οἷον ἅμα ὄν τε	καὶ	μὴ ὄν, τὸ τοιοῦτον μεταξὺ
[5, 475]	λόγον ἔχοντα τί τε χρηστὸν	καὶ	μή, οὐ φήσομεν φιλομαθῆ οὐδὲ
[5, 468]	ἐπὶ ταύτης ὦσι τῆς στρατιᾶς,	καὶ	μηδενὶ ἐξεῖναι ἀπαρνηθῆναι ὃν ἂν
[5, 475]	ἄλλως τε (καὶ νέον ὄντα	καὶ	μήπω λόγον ἔχοντα τί τε
[5, 457]	καὶ τοὺς παῖδας αὖ κοινούς,	καὶ	μήτε γονέα ἔκγονον εἰδέναι τὸν
[5, 460]	καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα ἀποσκοποῦντες,	καὶ	μήτε μεγάλη ἡμῖν ἡ πόλις
[5, 470]	ποτε ἐτόλμων τὴν τροφόν τε	καὶ	μητέρα κείρειν ἀλλὰ μέτριον εἶναι
[5, 467]	πόλεμον, καὶ θεραπεύειν πατέρας τε	καὶ	μητέρας. ἢ οὐκ ᾔσθησαι τὰ
[5, 461]	(ᾧ ἂν ἐθέλωσι, πλὴν θυγατρὶ	καὶ	μητρὶ καὶ ταῖς τῶν θυγατέρων
[5, 458]	πειθομένους τοῖς νόμοις, τὰ δὲ	καὶ	μιμουμένους, ὅσα ἂν ἐκείνοις ἐπιτρέψωμεν.
[5, 456]	ἔγωγε. Τί δέ; φιλόσοφός τε	καὶ	μισόσοφος; καὶ θυμοειδής, ἡ δ’
[5, 455]	γυνὴ ἰατρική, ἡ δ’ οὔ,	καὶ	μουσική, ἡ δ’ ἄμουσος φύσει.
[5, 475]	τὰ μαθήματα δυσχεραίνοντα, ἄλλως τε	(καὶ	νέον ὄντα καὶ μήπω λόγον
[5, 460]	τῶν ἀνδρῶν, πρὸς πολέμους τε	καὶ	νόσους καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα
[5, 452]	τι ἡγεῖται ἢ τὸ κακόν,	καὶ	ὁ γελωτοποιεῖν ἐπιχειρῶν πρὸς ἄλλην
[5, 455]	τι μανθάνοι, ὁ δὲ χαλεπῶς;	καὶ	ὁ μὲν ἀπὸ βραχείας μαθήσεως
[5, 477]	βλέπω ἐφ’ ᾧ τε ἔστι	καὶ	ὃ ἀπεργάζεται, καὶ ταύτῃ ἑκάστην
[5, 470]	καὶ συγγενές, τὸ δὲ ἀλλότριον	καὶ	ὀθνεῖον. ἐπὶ μὲν οὖν τῇ
[5, 461]	δὴ οἶμαι αἵ τε γυναῖκες	καὶ	οἱ ἄνδρες τοῦ γεννᾶν ἐκβῶσι
[5, 461]	γεγονότα, ἐν ᾧ αἱ μητέρες	καὶ	οἱ πατέρες αὐτῶν ἐγέννων, (ἀδελφάς
[5, 452]	τὰ τῶν χαριέντων σκώμματα, ὅσα	καὶ	οἷα ἂν εἴποιεν εἰς τὴν
[5, 465]	τε, ὦ φίλε, περὶ αὐτὰ	καὶ	οἷα πάσχουσι, δῆλά τε δὴ
[5, 454]	αὐτὴν καὶ ἄκοντες πολλοὶ ἐμπίπτειν	καὶ	οἴεσθαι οὐκ ἐρίζειν ἀλλὰ διαλέγεσθαι,
[5, 465]	πορισάμενοι θέμενοι παρὰ γυναῖκάς τε	καὶ	οἰκέτας, ταμιεύειν παραδόντες, ὅσα τε,
[5, 470]	ἐὰν ἑκάτεροι ἑκατέρων τέμνωσιν ἀγροὺς	καὶ	οἰκίας ἐμπιμπρῶσιν, ὡς ἀλιτηριώδης τε
[5, 470]	γῆς τε τμήσεως τῆς Ελληνικῆς	καὶ	οἰκιῶν ἐμπρήσεως; ποῖόν τί σοι
[5, 471]	ταύτῃ πάντῃ ἄμαχοι ἂν εἶεν·	καὶ	οἴκοι γε ἃ παραλείπεται ἀγαθά,
[5, 472]	τὸν τελέως δίκαιον εἰ γένοιτο,	καὶ	οἷος ἂν εἴη γενόμενος, καὶ
[5, 468]	ἂν ἀγαθοὶ φαίνωνται, καὶ ὕμνοις	καὶ	οἷς νυνδὴ ἐλέγομεν τιμήσομεν, πρὸς
[5, 450]	καὶ ταύτῃ ἀπιστήσεται. (διὸ δὴ	καὶ	ὄκνος τις αὐτῶν ἅπτεσθαι, μὴ
[5, 449]	παιδοποιήσονται, καὶ γενομένους πῶς θρέψουσιν,	καὶ	ὅλην ταύτην ἣν λέγεις κοινωνίαν
[5, 449]	μέγα γάρ τι οἰόμεθα φέρειν	καὶ	ὅλον εἰς πολιτείαν ὀρθῶς ἢ
[5, 454]	τὸ εἶδος τῆς ἀλλοιώσεώς τε	καὶ	ὁμοιώσεως μόνον (ἐφυλάττομεν τὸ πρὸς
[5, 456]	ἄρα εἰς τὰ πρότερα περιφερόμενοι,	καὶ	ὁμολογοῦμεν μὴ παρὰ φύσιν εἶναι
[5, 470]	Πάνυ γε. Φαίνεταί μοι, ὥσπερ	καὶ	ὀνομάζεται δύο ταῦτα ὀνόματα, πόλεμός
[5, 466]	ζῴοις, ταύτην τὴν κοινωνίαν ἐγγενέσθαι,	καὶ	ὅπῃ δυνατόν; Εφθης, ἔφη, εἰπὼν
[5, 471]	ἐν τῇ αὐτῇ τάξει εἴτε	καὶ	ὄπισθεν ἐπιτεταγμένον, φόβων τε ἕνεκα
[5, 476]	τὸ καλὸν δυνατοὶ ἰέναι τε	καὶ	ὁρᾶν καθ’ αὑτὸ ἆρα οὐ
[5, 449]	τοιαύτην πόλιν τε καὶ πολιτείαν	καὶ	ὀρθὴν καλῶ, καὶ ἄνδρα τὸν
[5, 479]	πως αὐτὰ καὶ αἰσχρὰ φανῆναι,	καὶ	ὅσα ἄλλα ἐρωτᾷς. Τί δὲ
[5, 452]	τῶν βαρβάρων, γυμνοὺς ἄνδρας ὁρᾶσθαι,	καὶ	ὅτε ἤρχοντο τῶν γυμνασίων πρῶτοι
[5, 458]	διατάξουσιν αὐτὰ οἱ ἄρχοντες γιγνόμενα,	καὶ	ὅτι πάντων συμφορώτατ’ ἂν εἴη
[5, 466]	πραττούσας τά τε βέλτιστα πράξειν	καὶ	οὐ παρὰ φύσιν τὴν τοῦ
[5, 472]	ἐποιήσω ἐπὶ τὸν λόγον μου,	καὶ	οὐ συγγιγνώσκεις στραγγευομένῳ. ἴσως γὰρ
[5, 474]	ἐπὶ σὲ πάνυ πολλούς τε	καὶ	(οὐ φαύλους νῦν οὕτως, οἷον
[5, 456]	οὐδὲ πολεμική, ἡ δὲ ἀπόλεμος	καὶ	οὐ φιλογυμναστική; Οἶμαι ἔγωγε. Τί
[5, 479]	καλὰ νομίζει, ἐκεῖνος ὁ φιλοθεάμων	καὶ	οὐδαμῇ ἀνεχόμενος ἄν τις ἓν
[5, 471]	διαφοράν, ὡς οἰκείους, στάσιν ἡγήσονται	καὶ	οὐδὲ ὀνομάσουσιν πόλεμον; Οὐ γάρ.
[5, 470]	τε δοκεῖ ἡ στάσις εἶναι	καὶ	οὐδέτεροι αὐτῶν φιλοπόλιδες οὐ γὰρ
[5, 478]	εἶναί τε καὶ μὴ εἶναι,	καὶ	οὐδέτερον εἰλικρινὲς ὀρθῶς ἂν προσαγορευόμενον,
[5, 470]	κρατουμένων, καὶ διανοεῖσθαι ὡς διαλλαγησομένων	καὶ	οὐκ ἀεὶ πολεμησόντων. Πολὺ γάρ,
[5, 457]	φυλακῆς τῆς περὶ τὴν πόλιν,	καὶ	οὐκ ἄλλα πρακτέον· τούτων δ’
[5, 465]	δῆλά τε δὴ καὶ ἀγεννῆ	καὶ	οὐκ ἄξια λέγειν. (Δῆλα γάρ,
[5, 467]	δή. (Αλλὰ σμικρὸν οἴει διαφέρειν	καὶ	οὐκ ἄξιον κινδύνου θεωρεῖν ἢ
[5, 452]	τὰ γυμνάσια (καὶ περὶ μουσικὴν	καὶ	οὐκ ἐλάχιστα περὶ τὴν τῶν
[5, 479]	βαλεῖν· καὶ γὰρ ταῦτα ἐπαμφοτερίζειν,	καὶ	οὔτ’ εἶναι οὔτε μὴ εἶναι
[5, 478]	καὶ τοῦ πάντως μὴ ὄντος,	καὶ	οὔτε ἐπιστήμην οὔτε ἄγνοιαν ἐπ’
[5, 476]	αὐτὸ καὶ τὰ ἐκείνου μετέχοντα,	καὶ	οὔτε τὰ μετέχοντα αὐτὸ οὔτε
[5, 476]	ἡγούμενος, ὕπαρ ἢ ὄναρ αὖ	καὶ	οὗτος δοκεῖ σοι ζῆν; Καὶ
[5, 462]	ἅμα συνήλγησεν μέρους πονήσαντος ὅλη,	καὶ	οὕτω δὴ λέγομεν ὅτι ὁ
[5, 461]	θυγατέρας, καὶ ἐκεῖνα ἐκεῖνον πατέρα,	καὶ	οὕτω δὴ τὰ τούτων ἔκγονα
[5, 454]	αὐτὴ φύσις φαλακρῶν καὶ κομητῶν	καὶ	οὐχ ἡ ἐναντία, καὶ ἐπειδὰν
[5, 467]	καὶ ἡλικίᾳ ἱκανοὺς ἡγεμόνας τε	καὶ	παιδαγωγοὺς εἶναι. Πρέπει γάρ. Αλλὰ
[5, 471]	εἶναι, καὶ ἄνδρας καὶ γυναῖκας	καὶ	παῖδας, ἀλλ’ ὀλίγους ἀεὶ ἐχθροὺς
[5, 464]	ἑτέραν οὖσαν, καὶ γυναῖκά τε	καὶ	παῖδας ἑτέρους, ἡδονάς τε καὶ
[5, 451]	μὴ τὴν αὐτὴν τροφήν τε	καὶ	παιδείαν ἀποδιδῷς; Οὐχ οἷόν τε.
[5, 450]	μεταξὺ χρόνῳ γιγνομένης γενέσεώς τε	καὶ	παιδείας, ἣ δὴ ἐπιπονωτάτη δοκεῖ
[5, 465]	ὅσων βίος δεῖται αὐτοί τε	καὶ	παῖδες ἀναδοῦνται, καὶ γέρα δέχονται
[5, 451]	οὕτω προκαλῇ. Ανθρώποις γὰρ φῦσι	καὶ	παιδευθεῖσιν ὡς ἡμεῖς διήλθομεν, κατ’
[5, 459]	τι τοῖς τούτων γάμοις τε	καὶ	παιδοποιίᾳ; Τὸ ποῖον; ἔφη. Πρῶτον
[5, 459]	ἔφη. Εν τοῖς γάμοις τοίνυν	καὶ	παιδοποιίαις ἔοικε τὸ ὀρθὸν τοῦτο
[5, 468]	ὑπὸ τῶν συστρατευομένων μειρακίων τε	καὶ	παίδων ἐν μέρει ὑπὸ ἑκάστου
[5, 466]	ἣν διεληλύθαμεν, παιδείας τε πέρι	καὶ	παίδων καὶ φυλακῆς τῶν ἄλλων
[5, 464]	καταστάσει ἡ τῶν γυναικῶν τε	καὶ	παίδων κοινωνία τοῖς φύλαξιν; Πολὺ
[5, 453]	τοῦ περὶ τὴν τῶν γυναικῶν	καὶ	παίδων κτῆσιν καὶ τροφήν. Οὐ
[5, 449]	ἣν λέγεις κοινωνίαν γυναικῶν τε	καὶ	παίδων· μέγα γάρ τι οἰόμεθα
[5, 449]	ὡς ἄρα περὶ γυναικῶν τε	καὶ	παίδων παντὶ δῆλον ὅτι κοινὰ
[5, 461]	τε καὶ τοιαύτη γυναικῶν τε	καὶ	παίδων τοῖς φύλαξί σοι τῆς
[5, 472]	ἂν εἴη ὁ κάλλιστος ἄνθρωπος	καὶ	πάντα εἰς τὸ γράμμα ἱκανῶς
[5, 479]	αὐτὸ δὲ τὸ δίκαιον μή,	καὶ	πάντα οὕτω, δοξάζειν φήσομεν ἅπαντα,
[5, 466]	δεῖν καὶ (συνθηρεύειν ὥσπερ κύνας,	καὶ	πάντα πάντῃ κατὰ τὸ δυνατὸν
[5, 476]	ἀσπάζονται καὶ χρόας καὶ σχήματα	καὶ	πάντα τὰ ἐκ τῶν τοιούτων
[5, 460]	πρὸς πολέμους τε καὶ νόσους	καὶ	πάντα τὰ τοιαῦτα ἀποσκοποῦντες, καὶ
[5, 469]	ὑπὸ τῶν βαρβάρων δουλείαν; Ολῳ	καὶ	παντί, ἔφη, διαφέρει τὸ φείδεσθαι.
[5, 455]	φύσεις ἐν ἀμφοῖν τοῖν ζῴοιν,	καὶ	πάντων μὲν μετέχει γυνὴ ἐπιτηδευμάτων
[5, 476]	ἀδίκου καὶ ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ	καὶ	πάντων τῶν εἰδῶν πέρι ὁ
[5, 467]	Πρέπει γάρ. Αλλὰ γάρ, φήσομεν,	καὶ	παρὰ δόξαν πολλὰ πολλοῖς δὴ
[5, 462]	ἄρχοντος (ἐν αὐτῇ ᾔσθετό τε	καὶ	πᾶσα ἅμα συνήλγησεν μέρους πονήσαντος
[5, 451]	τροφήν, τοὺς δὲ πονεῖν τε	καὶ	πᾶσαν ἐπιμέλειαν ἔχειν περὶ τὰ
[5, 475]	λόγῳ πάσας προφάσεις προφασίζεσθέ τε	~(καὶ	πάσας φωνὰς ἀφίετε, ὥστε μηδένα
[5, 461]	καὶ γυναῖκας αὖ πλὴν ὑεῖ	καὶ	πατρὶ καὶ τοῖς τούτων εἰς
[5, 476]	λέγομεν; (ἕξομέν τι παραμυθεῖσθαι αὐτὸν	καὶ	πείθειν ἠρέμα, ἐπικρυπτόμενοι ὅτι οὐχ
[5, 453]	οὖν. Οὐκοῦν καὶ ἡμῖν νευστέον	καὶ	πειρατέον σῴζεσθαι ἐκ τοῦ λόγου,
[5, 462]	ὁ ἄνθρωπος τὸν δάκτυλον ἀλγεῖ·	καὶ	περὶ ἄλλου ὁτουοῦν τῶν τοῦ
[5, 462]	περί τε λύπης πονοῦντος μέρους	καὶ	περὶ ἡδονῆς ῥαΐζοντος; Ο αὐτὸς
[5, 472]	πέρι καὶ τοῦ ἐναντίου, ἀναγκαζώμεθα	καὶ	περὶ ἡμῶν αὐτῶν ὁμολογεῖν, ὃς
[5, 449]	ὀρθή, περί τε πόλεων διοικήσεις	καὶ	περὶ ἰδιωτῶν ψυχῆς τρόπου κατασκευήν,
[5, 452]	γενομένην καὶ περὶ τὰ γυμνάσια	(καὶ	περὶ μουσικὴν καὶ οὐκ ἐλάχιστα
[5, 463]	περὶ τὰ τῶν παίδων ὦτα	καὶ	περὶ πατέρων, οὓς ἂν αὐτοῖς
[5, 452]	εἰς τὴν τοιαύτην μεταβολὴν γενομένην	καὶ	περὶ τὰ γυμνάσια (καὶ περὶ
[5, 459]	ἄκρων εἶναι τῶν ἀρχόντων, εἴπερ	καὶ	περὶ τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος
[5, 462]	ἐμὸν καὶ τὸ οὐκ ἐμόν;	καὶ	περὶ τοῦ ἀλλοτρίου κατὰ ταὐτά;
[5, 463]	οὓς ἂν αὐτοῖς τις ἀποφήνῃ,	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων συγγενῶν; (Αὗται,
[5, 472]	ἐὰν ὅτι ἐγγύτατα αὐτῆς ᾖ	καὶ	πλεῖστα τῶν ἄλλων ἐκείνης μετέχῃ;
[5, 464]	μᾶλλον ἀπεργάζεται αὐτοὺς ἀληθινοὺς φύλακας,	καὶ	ποιεῖ μὴ διασπᾶν τὴν πόλιν
[5, 462]	τοῦ ὃ ἂν συνδῇ τε	καὶ	ποιῇ μίαν; Οὐκ ἔχομεν. Οὐκοῦν
[5, 462]	ἐκεῖνο ὃ ἂν αὐτὴν (διασπᾷ	καὶ	ποιῇ πολλὰς ἀντὶ μιᾶς; ἢ
[5, 470]	Ελλησι πολεμεῖν μαχομένους τε φήσομεν	καὶ	πολεμίους φύσει εἶναι, καὶ πόλεμον
[5, 470]	φήσομεν καὶ πολεμίους φύσει εἶναι,	καὶ	πόλεμον τὴν ἔχθραν ταύτην κλητέον·
[5, 449]	τοίνυν τὴν τοιαύτην πόλιν τε	καὶ	πολιτείαν καὶ ὀρθὴν καλῶ, καὶ
[5, 479]	ἐπ’ αὐτὸ ἄγοντι δυναμένους ἕπεσθαι,	καὶ	πολλὰ δίκαια, αὐτὸ δὲ τὸ
[5, 476]	ἔλεγες φιλοθεάμονάς τε καὶ φιλοτέχνους	καὶ	πρακτικούς, (καὶ χωρὶς αὖ περὶ
[5, 466]	δ’ ὅς. Οτι κοινῇ στρατεύσονται,	καὶ	πρός γε ἄξουσι τῶν παίδων
[5, 454]	τοῦτο τὸ πάθος· ἀλλὰ μῶν	καὶ	πρὸς ἡμᾶς τοῦτο τείνει ἐν
[5, 454]	τε καὶ τῆς αὐτῆς φύσεως	καὶ	πρὸς τί τεῖνον ὡριζόμεθα τότε,
[5, 469]	ὡς δαιμόνων, οὕτω θεραπεύσομέν (τε	καὶ	προσκυνήσομεν αὐτῶν τὰς θήκας; ταὐτὰ
[5, 468]	ὑπὸ ἑκάστου. Πάντων, ἔφη, μάλιστα·	καὶ	προστίθημί γε τῷ νόμῳ, (ἕως
[5, 449]	τὸν ὦμον, ἐκεῖνόν τε προσηγάγετο	καὶ	προτείνας ἑαυτὸν ἔλεγεν ἄττα προσκεκυφώς,
[5, 464]	μετὰ τούτου τοῦ δόγματός τε	καὶ	ῥήματος ἔφαμεν συνακολουθεῖν τάς τε
[5, 475]	τριττυαρχοῦσιν, κἂν μὴ ὑπὸ μειζόνων	(καὶ	σεμνοτέρων τιμᾶσθαι, ὑπὸ σμικροτέρων καὶ
[5, 458]	εἴπερ παριεῖς. Αλλὰ παρίημι, ἔφη,	καὶ	σκόπει. Οἶμαι τοίνυν, ἦν δ’
[5, 451]	γένεσιν καὶ τροφὴν παραπλησίαν ἀποδιδόντες,	καὶ	σκοπῶμεν εἰ ἡμῖν πρέπει ἢ
[5, 479]	φαίνεται; Οὐδέν. Καὶ μεγάλα δὴ	καὶ	σμικρὰ καὶ κοῦφα καὶ βαρέα
[5, 469]	νεκρὸν συλᾶν, καὶ γυναικείας τε	καὶ	σμικρᾶς διανοίας τὸ πολέμιον νομίζειν
[5, 473]	μή, ὅτι ὀλιγίστων τὸν ἀριθμὸν	καὶ	σμικροτάτων τὴν δύναμιν. (Παντάπασι μὲν
[5, 470]	ἐν τῷ τοιούτῳ τὴν Ελλάδα	καὶ	στασιάζειν, (καὶ στάσιν τὴν τοιαύτην
[5, 470]	τοιούτῳ τὴν Ελλάδα καὶ στασιάζειν,	(καὶ	στάσιν τὴν τοιαύτην ἔχθραν κλητέον.
[5, 470]	δύο ταῦτα ὀνόματα, πόλεμός τε	καὶ	στάσις, οὕτω καὶ εἶναι δύο,
[5, 474]	Πειρατέον, ἦν δ’ ἐγώ, ἐπειδὴ	καὶ	σὺ οὕτω μεγάλην συμμαχίαν παρέχῃ.
[5, 456]	καὶ συμφυλάττειν, ἐπείπερ εἰσὶν ἱκαναὶ	καὶ	συγγενεῖς αὐτοῖς τὴν φύσιν. Πάνυ
[5, 470]	τὰ δύο τὸ μὲν οἰκεῖον	καὶ	συγγενές, τὸ δὲ ἀλλότριον καὶ
[5, 470]	γένος αὐτὸ αὑτῷ οἰκεῖον εἶναι	καὶ	συγγενές, τῷ δὲ βαρβαρικῷ ὀθνεῖόν
[5, 464]	γε διὰ χρημάτων ἢ παίδων	καὶ	συγγενῶν κτῆσιν ἄνθρωποι στασιάζουσιν; Πολλὴ
[5, 461]	εὔξονται καὶ ἱέρειαι καὶ ἱερεῖς	καὶ	σύμπασα ἡ πόλις ἐξ ἀγαθῶν
[5, 466]	μενούσας εἰς πόλεμόν τε ἰούσας	καὶ	συμφυλάττειν δεῖν καὶ (συνθηρεύειν ὥσπερ
[5, 456]	τοιούτοις ἀνδράσιν ἐκλεκτέαι συνοικεῖν τε	καὶ	συμφυλάττειν, ἐπείπερ εἰσὶν ἱκαναὶ καὶ
[5, 451]	ἅπερ ἂν οἱ ἄρρενες φυλάττωσι	καὶ	συνθηρεύειν καὶ τἆλλα κοινῇ πράττειν,
[5, 466]	τε ἰούσας καὶ συμφυλάττειν δεῖν	καὶ	(συνθηρεύειν ὥσπερ κύνας, καὶ πάντα
[5, 458]	οἱ δέ, ἅτε οἰκίας τε	καὶ	συσσίτια κοινὰ ἔχοντες, ἰδίᾳ δὲ
[5, 451]	δὴ (ἐγὼ δρῶ, φοβερόν τε	καὶ	σφαλερόν, οὔ τι γέλωτα ὀφλεῖν
[5, 476]	καλὰς φωνὰς ἀσπάζονται καὶ χρόας	καὶ	σχήματα καὶ πάντα τὰ ἐκ
[5, 476]	εἶναι, τῇ δὲ τῶν πράξεων	καὶ	σωμάτων καὶ ἀλλήλων κοινωνίᾳ πανταχοῦ
[5, 460]	τῶν τοιούτων σπείρωνται. Ορθῶς. Οὐκοῦν	καὶ	τὰ ἀεὶ γιγνόμενα ἔκγονα παραλαμβάνουσαι
[5, 476]	(καὶ δυνάμενος καθορᾶν καὶ αὐτὸ	καὶ	τὰ ἐκείνου μετέχοντα, καὶ οὔτε
[5, 464]	λέγω, τά τε πρόσθεν εἰρημένα	καὶ	τὰ νῦν λεγόμενα ἔτι μᾶλλον
[5, 452]	γυναιξὶν ἄρα τούτω τὼ τέχνα	καὶ	τὰ περὶ τὸν πόλεμον ἀποδοτέον
[5, 471]	ἔχειν γε καλῶς ταῦτά τε	καὶ	τὰ πρόσθεν. Αλλὰ γάρ μοι
[5, 480]	φωνάς τε καὶ χρόας καλὰς	καὶ	τὰ τοιαῦτ’ ἔφαμεν τούτους φιλεῖν
[5, 462]	ἡμῖν ἐπὶ τὴν ἡμετέραν πόλιν,	καὶ	τὰ τοῦ λόγου ὁμολογήματα σκοπεῖν
[5, 469]	οἴσομεν ὡς ἀναθήσοντες, ἄλλως τε	καὶ	τὰ τῶν Ελλήνων, ~ἐάν τι
[5, 461]	καὶ ταῖς τῶν θυγατέρων παισὶ	καὶ	ταῖς ἄνω μητρός, καὶ γυναῖκας
[5, 461]	ἐθέλωσι, πλὴν θυγατρὶ καὶ μητρὶ	καὶ	ταῖς τῶν θυγατέρων παισὶ καὶ
[5, 451]	οἱ ἄρρενες φυλάττωσι καὶ συνθηρεύειν	καὶ	τἆλλα κοινῇ πράττειν, ἢ τὰς
[5, 479]	καλὸν φῇ εἶναι καὶ δίκαιον	καὶ	τἆλλα οὕτω. Τούτων γὰρ δή,
[5, 453]	Πῶς οὖν οὐχ ἁμαρτάνετε νυνὶ	καὶ	τἀναντία ὑμῖν αὐτοῖς λέγετε φάσκοντες
[5, 454]	ἐπιτηδεύειν τούς τε φύλακας ἡμῖν	καὶ	τὰς γυναῖκας αὐτῶν. Καὶ ὀρθῶς
[5, 453]	λέγετε φάσκοντες αὖ τοὺς ἄνδρας	καὶ	τὰς γυναῖκας δεῖν τὰ αὐτὰ
[5, 458]	ὥσπερ τοὺς ἄνδρας ἐξέλεξας, οὕτω	καὶ	τὰς γυναῖκας ἐκλέξας παραδώσεις καθ’
[5, 464]	ἔφαμεν συνακολουθεῖν τάς τε ἡδονὰς	καὶ	τὰς λύπας κοινῇ; Καὶ ὀρθῶς
[5, 463]	ὀνόματα μόνον οἰκεῖα νομοθετήσεις, ἢ	(καὶ	τὰς πράξεις πάσας κατὰ τὰ
[5, 469]	ἔφη. Εατέον ἄρα τὰς νεκροσυλίας	καὶ	τὰς τῶν ἀναιρέσεων διακωλύσεις; Εατέον
[5, 457]	ἐπιτηδεύειν τούς τε (φύλακας ἡμῖν	καὶ	τὰς φυλακίδας, ἀλλά πῃ τὸν
[5, 461]	κάτω καὶ ἐπὶ τὸ ἄνω,	καὶ	ταῦτά γ’ ἤδη πάντα διακελευσάμενοι
[5, 479]	γιγνώσκειν ἀλλ’ οὐ δοξάζειν; Ανάγκη	καὶ	ταῦτα. ~Οὐκοῦν καὶ ἀσπάζεσθαί τε
[5, 459]	τὸ ποίμνιον ὅτι ἀκρότατον εἶναι,	καὶ	ταῦτα πάντα γιγνόμενα λανθάνειν πλὴν
[5, 466]	πάντῃ κατὰ τὸ δυνατὸν κοινωνεῖν,	καὶ	ταῦτα πραττούσας τά τε βέλτιστα
[5, 450]	ὡς ἄριστ’ ἂν εἴη ταῦτα,	καὶ	ταύτῃ ἀπιστήσεται. (διὸ δὴ καὶ
[5, 477]	τε ἔστι καὶ ὃ ἀπεργάζεται,	καὶ	ταύτῃ ἑκάστην αὐτῶν δύναμιν ἐκάλεσα,
[5, 469]	τιθέναι καὶ τίνι διαφόρῳ, οὕτω	καὶ	ταύτῃ θήσομεν ᾗ ἂν ἐξηγῆται;
[5, 454]	οἴει; Εγωγε. Ιατρικὸν δέ γε	καὶ	τεκτονικὸν ἄλλην; Πάντως που. Οὐκοῦν,
[5, 465]	τῆς αὑτῶν πόλεως ζῶντές τε	καὶ	τελευτήσαντες ταφῆς ἀξίας μετέχουσιν. Καὶ
[5, 459]	δ’ ἐγώ· συχνῷ τῷ ψεύδει	καὶ	τῇ ἀπάτῃ κινδυνεύει ἡμῖν δεήσειν
[5, 461]	ἐκεῖν’ αὖ ἐκείνους πάππους τε	καὶ	τηθάς, τὰ δ’ ἐν ἐκείνῳ
[5, 467]	πρὸς ἑαυτοῖς παῖδας ἀπολέσαντας ποιῆσαι	καὶ	τὴν ἄλλην πόλιν ἀδύνατον ἀναλαβεῖν.
[5, 456]	ἄλλη δὲ γυναῖκας, ἄλλως (τε	καὶ	τὴν αὐτὴν φύσιν παραλαβοῦσα; Οὐκ
[5, 451]	τῷ λόγῳ. Ναί. (Ακολουθῶμεν τοίνυν	καὶ	τὴν γένεσιν καὶ τροφὴν παραπλησίαν
[5, 454]	τότε οὐ πάντως τὴν αὐτὴν	καὶ	τὴν ἑτέραν φύσιν ἐτιθέμεθα, ἀλλ’
[5, 468]	ἐξ ἧς ἅμα τῷ τιμᾶσθαι	καὶ	τὴν ἰσχὺν αὐξήσει. Ορθότατα, ἔφη.
[5, 477]	ταύτῃ ἑκάστην αὐτῶν δύναμιν ἐκάλεσα,	καὶ	τὴν μὲν ἐπὶ τῷ αὐτῷ
[5, 455]	μακρολογῶμεν τήν τε ὑφαντικὴν λέγοντες	καὶ	τὴν τῶν ποπάνων τε καὶ
[5, 457]	ἀμφιέσονται, καὶ κοινωνητέον πολέμου τε	καὶ	τῆς ἄλλης φυλακῆς τῆς περὶ
[5, 454]	εἶδος τὸ τῆς ἑτέρας τε	καὶ	τῆς αὐτῆς φύσεως καὶ πρὸς
[5, 462]	τὸν νομοθέτην τιθέναι τοὺς νόμους,	καὶ	τί μέγιστον κακόν, εἶτα ἐπισκέψασθαι
[5, 471]	δυνατὴ αὕτη ἡ πολιτεία γενέσθαι	καὶ	τίνα τρόπον ποτὲ δυνατή· ἐπεὶ
[5, 469]	δαιμονίους τε καὶ θείους τιθέναι	καὶ	τίνι διαφόρῳ, οὕτω καὶ ταύτῃ
[5, 473]	δι’ ὃ οὐχ οὕτως οἰκοῦνται,	καὶ	τίνος ἂν σμικροτάτου μεταβαλόντος ἔλθοι
[5, 477]	μὲν ἐπὶ τῷ αὐτῷ τεταγμένην	καὶ	τὸ αὐτὸ ἀπεργαζομένην τὴν αὐτὴν
[5, 452]	συγκαλύπτειν πάντα τὰ τοιαῦτα ἐφάνη,	καὶ	τὸ ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς δὴ
[5, 471]	ἀδελφούς, πατέρας, ὑεῖς· εἰ δὲ	καὶ	τὸ θῆλυ συστρατεύοιτο, εἴτε καὶ
[5, 462]	ταὐτὰ τοῦτο λέγουσι τὸ ἐμὸν	καὶ	τὸ οὐκ ἐμόν, αὕτη ἄριστα
[5, 462]	τοιάδε ῥήματα, τό τε ἐμὸν	καὶ	τὸ οὐκ ἐμόν; καὶ περὶ
[5, 454]	που. Οὐκοῦν, ἦν δ’ ἐγώ,	καὶ	τὸ τῶν ἀνδρῶν καὶ τὸ
[5, 454]	ἐγώ, καὶ τὸ τῶν ἀνδρῶν	καὶ	τὸ τῶν γυναικῶν γένος, ἐὰν
[5, 459]	ἔσεσθαι τό τε τῶν ὀρνίθων	καὶ	τὸ τῶν κυνῶν γένος; Εγωγ’
[5, 463]	δ’ ἐγώ, λέγεις, ἀλλ’ ἔτι	καὶ	τόδε εἰπέ· πότερον αὐτοῖς τὰ
[5, 461]	κοινωνία, ὦ Γλαύκων, αὕτη τε	καὶ	τοιαύτη γυναικῶν τε καὶ παίδων
[5, 475]	τιθέναι, οἳ πρὸς μὲν λόγους	καὶ	τοιαύτην διατριβὴν ἑκόντες οὐκ ἂν
[5, 465]	τῆς πόλεως σωτηρίαν, τροφῇ τε	καὶ	τοῖς ἄλλοις πᾶσιν ὅσων βίος
[5, 451]	ταῖς γυναιξὶν ἐπὶ ταὐτὰ χρησόμεθα	καὶ	τοῖς ἀνδράσι, ταὐτὰ καὶ διδακτέον
[5, 457]	ἦν δ’ ἐγώ, ἕπεται νόμος	καὶ	τοῖς ἔμπροσθεν τοῖς ἄλλοις, ὡς
[5, 471]	σὺ παραλείπεις ἐγὼ λέγω, ὅτι	καὶ	τοῖς πολεμίοις (ἄριστ’ ἂν μάχοιντο
[5, 464]	μάλ’ ἔφη. Καὶ μὲν δὴ	καὶ	τοῖς πρόσθεν γε ὁμολογοῦμεν· ἔφαμεν
[5, 468]	γὰρ ἡμεῖς ἔν τε θυσίαις	καὶ	τοῖς τοιούτοις πᾶσι τοὺς ἀγαθούς,
[5, 461]	αὖ πλὴν ὑεῖ καὶ πατρὶ	καὶ	τοῖς τούτων εἰς τὸ κάτω
[5, 458]	εἴη πραχθέντα τῇ τε πόλει	καὶ	τοῖς φύλαξιν. ταῦτα πειράσομαί σοι
[5, 472]	εἴη γενόμενος, καὶ ἀδικίαν αὖ	καὶ	τὸν ἀδικώτατον, ἵνα εἰς ἐκείνους
[5, 460]	μέτριον χρόνον θηλάσονται, ἀγρυπνίας δὲ	καὶ	τὸν ἄλλον πόνον τίτθαις τε
[5, 455]	οἷς τὸν εὐφυῆ πρὸς ἕκαστα	καὶ	τὸν μὴ ὡρίζου; Οὐδείς, ἦ
[5, 453]	σοῦ δεήσομαί τε καὶ δέομαι	καὶ	τὸν ὑπὲρ ἡμῶν λόγον, ὅστις
[5, 475]	δὲ οὔ; Παντός, ἔφη. Οὐκοῦν	καὶ	τὸν φιλόσοφον σοφίας φήσομεν ἐπιθυμητὴν
[5, 474]	δοκοῦντες ἄξιοι εἶναι ἐπιμελείας τε	καὶ	τοῦ ἀσπάζεσθαι. ἢ οὐχ οὕτω
[5, 477]	ἂν κέοιτο τοῦ εἰλικρινῶς ὄντος	καὶ	τοῦ αὖ μηδαμῇ ὄντος; Μεταξύ.
[5, 457]	τοῦτο ἐκείνου μεῖζον πρὸς ἀπιστίαν	καὶ	τοῦ δυνατοῦ πέρι καὶ τοῦ
[5, 472]	ἡμῖν φαίνωνται εὐδαιμονίας τε πέρι	καὶ	τοῦ ἐναντίου, ἀναγκαζώμεθα καὶ περὶ
[5, 479]	θέσιν τῆς μεταξὺ οὐσίας τε	καὶ	τοῦ μὴ εἶναι; οὔτε γάρ
[5, 479]	κυλινδεῖται τοῦ τε μὴ ὄντος	καὶ	τοῦ ὄντος εἰλικρινῶς. Ηὑρήκαμεν. Προωμολογήσαμεν
[5, 478]	κεῖσθαι τοῦ εἰλικρινῶς ὄντος τε	καὶ	τοῦ πάντως μὴ ὄντος, καὶ
[5, 463]	αἰδοῦς τε πέρι καὶ κηδεμονίας	καὶ	τοῦ ὑπήκοον δεῖν εἶναι τῶν
[5, 457]	ἀπιστίαν καὶ τοῦ δυνατοῦ πέρι	καὶ	τοῦ ὠφελίμου. Οὐκ οἶμαι, ἦν
[5, 474]	θεῶν παῖδας εἶναι· μελιχλώρους δὲ	καὶ	τοὔνομα οἴει τινὸς ἄλλου ποίημα
[5, 459]	αἷς συνάξομεν τάς τε νύμφας	καὶ	τοὺς νυμφίους καὶ θυσίαι, ~καὶ
[5, 457]	ἰδίᾳ δὲ μηδενὶ μηδεμίαν συνοικεῖν·	καὶ	τοὺς παῖδας αὖ κοινούς, καὶ
[5, 468]	τοὺς στρατιώτας πρὸς αὑτούς τε	καὶ	τοὺς πολεμίους; ἆρ’ ὀρθῶς μοι
[5, 475]	καὶ ἄλλους τοιούτων τινῶν (μαθητικοὺς	καὶ	τοὺς τῶν τεχνυδρίων φιλοσόφους φήσομεν;
[5, 451]	ἀληθείας οὐ μόνον αὐτὸς ἀλλὰ	καὶ	τοὺς φίλους συνεπισπασάμενος κείσομαι περὶ
[5, 453]	τε, εἰς δὲ τὰ οὔ,	καὶ	τοῦτο δὴ τὸ περὶ τὸν
[5, 469]	ἄλλῃ ἐπιτρέπειν κατὰ τὸ δυνατὸν	καὶ	τοῦτο ἐθίζειν, τοῦ Ελληνικοῦ (γένους
[5, 473]	φιλοσοφήσωσι γνησίως τε καὶ ἱκανῶς,	καὶ	τοῦτο εἰς ταὐτὸν συμπέσῃ, δύναμίς
[5, 452]	ἐν τοῖς λόγοις μηνυθέντος ἀρίστου·	καὶ	τοῦτο ἐνεδείξατο, ὅτι μάταιος ὃς
[5, 462]	ῥαΐζοντος; Ο αὐτὸς γάρ, ἔφη·	καὶ	τοῦτο ὃ ἐρωτᾷς, τοῦ τοιούτου
[5, 472]	ἐγώ, οὕτω· εἰ δὲ δὴ	καὶ	τοῦτο προθυμηθῆναι δεῖ σὴν χάριν,
[5, 471]	Ελληνες πρὸς ἀλλήλους. Τιθῶμεν δὴ	καὶ	τοῦτον τὸν νόμον τοῖς φύλαξι,
[5, 463]	οὗτοι τὸν δῆμον; Μισθοδότας τε	καὶ	τροφέας. Οἱ δ’ ἐν ταῖς
[5, 453]	τῶν γυναικῶν καὶ παίδων κτῆσιν	καὶ	τροφήν. Οὐ μὰ τὸν Δία,
[5, 451]	(Ακολουθῶμεν τοίνυν καὶ τὴν γένεσιν	καὶ	τροφὴν παραπλησίαν ἀποδιδόντες, καὶ σκοπῶμεν
[5, 451]	τὸν τῶν σκυλάκων τόκον τε	καὶ	τροφήν, τοὺς δὲ πονεῖν τε
[5, 450]	τε πέρι καὶ γυναικῶν ἔσται	καὶ	τροφῆς νέων ἔτι ὄντων, τῆς
[5, 460]	γένος τῶν φυλάκων ἔσεσθαι. Οὐκοῦν	καὶ	τροφῆς οὗτοι ἐπιμελήσονται τάς τε
[5, 460]	τὸν ἄλλον πόνον τίτθαις τε	καὶ	τροφοῖς παραδώσουσιν; Πολλὴν ῥᾳστώνην, ἔφη,
[5, 465]	ἄξια λέγειν. (Δῆλα γάρ, ἔφη,	καὶ	τυφλῷ. Πάντων τε δὴ τούτων
[5, 473]	τῷ λόγῳ διήλθομεν, τοιαῦτα παντάπασι	καὶ	τῷ ἔργῳ δεῖν γιγνόμενα ἂν>
[5, 455]	μελέτης μηδ’ ἃ ἔμαθε σῴζοιτο;	καὶ	τῷ μὲν τὰ τοῦ σώματος
[5, 474]	δύναμαι· δύναμαι δὲ εὐνοίᾳ τε	καὶ	τῷ παρακελεύεσθαι, καὶ ἴσως ἂν
[5, 479]	ταῖς ἑστιάσεσιν, ἔφη, ἐπαμφοτερίζουσιν ἔοικεν,	(καὶ	τῷ τῶν παίδων αἰνίγματι τῷ
[5, 459]	ἵππων οἴει, ἦν δ’ ἐγώ,	καὶ	τῶν ἄλλων ζῴων; ἦ ἄλλῃ
[5, 479]	πολλὰ νόμιμα καλοῦ τε πέρι	καὶ	τῶν ἄλλων μεταξύ που κυλινδεῖται
[5, 456]	δ’ οὔ. ἢ οὐ τοιαύτην	καὶ	τῶν ἀνδρῶν τῶν φυλακικῶν φύσιν
[5, 459]	τῇ οἰκίᾳ καὶ κύνας θηρευτικοὺς	καὶ	τῶν γενναίων ὀρνίθων μάλα συχνούς·
[5, 464]	τοῖς ἐπικούροις τῶν τε παίδων	καὶ	τῶν γυναικῶν. Καὶ μάλ’ ἔφη.
[5, 479]	ἔστιν ὃ οὐκ αἰσχρὸν φανήσεται;	καὶ	τῶν δικαίων, ὃ οὐκ ἄδικον;
[5, 462]	αὐτοῖς (παθήμασι τῆς πόλεώς τε	καὶ	τῶν ἐν τῇ πόλει; Τί
[5, 459]	δὲ φαυλοτάτους ταῖς φαυλοτάταις τοὐναντίον,	καὶ	τῶν μὲν τὰ ἔκγονα τρέφειν,
[5, 479]	τῶν δικαίων, ὃ οὐκ ἄδικον;	καὶ	τῶν ὁσίων, ὃ οὐκ ἀνόσιον;
[5, 460]	καὶ τοὺς νυμφίους καὶ θυσίαι,	~καὶ	ὕμνοι (ποιητέοι τοῖς ἡμετέροις ποιηταῖς
[5, 468]	καθ’ ὅσον ἂν ἀγαθοὶ φαίνωνται,	καὶ	ὕμνοις καὶ οἷς νυνδὴ ἐλέγομεν
[5, 467]	~(πρὸς δὲ τῇ θέᾳ διακονεῖν	καὶ	ὑπηρετεῖν πάντα τὰ περὶ τὸν
[5, 452]	τὰ αὑτῶν πράττειν ἀλλὰ σπουδάζειν,	καὶ	ὑπομνήσασιν ὅτι οὐ πολὺς χρόνος
[5, 458]	καὶ ἐκεῖνα μὲν ἐπιθυμῶ ἀναβαλέσθαι	καὶ	ὕστερον ἐπισκέψασθαι, ᾗ δυνατά, νῦν
[5, 459]	ἡγούμεθα εἶναι· ὅταν δὲ δὴ	καὶ	φαρμακεύειν δέῃ, ἴσμεν ὅτι ἀνδρειοτέρου
[5, 459]	φαρμάκων, ἀλλὰ διαίτῃ ἐθελόντων ὑπακούειν,	καὶ	φαυλότερον ἐξαρκεῖν ἡγούμεθα εἶναι· ὅταν
[5, 475]	(καὶ σεμνοτέρων τιμᾶσθαι, ὑπὸ σμικροτέρων	καὶ	φαυλοτέρων τιμώμενοι ἀγαπῶσιν, ὡς ὅλως
[5, 480]	ταῦτα. ~Οὐκοῦν καὶ ἀσπάζεσθαί τε	καὶ	φιλεῖν τούτους μὲν ταῦτα (φήσομεν
[5, 468]	Τὸ ποῖον; Τὸ φιλῆσαί τε	καὶ	φιληθῆναι ὑπὸ ἑκάστου. Πάντων, ἔφη,
[5, 476]	που, ἦν δ’ ἐγώ, φιλήκοοι	καὶ	φιλοθεάμονες τάς τε καλὰς φωνὰς
[5, 450]	παραμυθία· ἐν γὰρ φρονίμοις τε	καὶ	φίλοις περὶ τῶν μεγίστων τε
[5, 473]	ταὐτὸν συμπέσῃ, δύναμίς τε πολιτικὴ	καὶ	φιλοσοφία, τῶν δὲ νῦν πορευομένων
[5, 476]	οὓς νυνδὴ ἔλεγες φιλοθεάμονάς τε	καὶ	φιλοτέχνους καὶ πρακτικούς, (καὶ χωρὶς
[5, 469]	μάλα. Ανελεύθερον δὲ οὐ δοκεῖ	καὶ	φιλοχρήματον νεκρὸν συλᾶν, καὶ γυναικείας
[5, 450]	φίλοις περὶ τῶν μεγίστων τε	καὶ	(φίλων τἀληθῆ εἰδότα λέγειν ἀσφαλὲς
[5, 470]	ἄλλους Ελληνας εὐνοίας· μᾶλλον δὲ	καὶ	φοβησόμεθα μή τι μίασμα ᾖ
[5, 461]	ἔφη, αὕτη ἀκμὴ σώματός τε	καὶ	φρονήσεως. Οὐκοῦν ἐάντε πρεσβύτερος τούτων
[5, 466]	παιδείας τε πέρι καὶ παίδων	καὶ	φυλακῆς τῶν ἄλλων πολιτῶν, κατά
[5, 456]	ἐστι; Καὶ ταῦτα. Εστιν ἄρα	καὶ	φυλακικὴ γυνή, ἡ δ’ οὔ.
[5, 473]	φυῇ τε εἰς τὸ δυνατὸν	καὶ	φῶς ἡλίου ἴδῃ, ἣν νῦν
[5, 458]	βούλονται, ἤδη τὰ λοιπὰ διατάττουσιν	καὶ	χαίρουσιν διεξιόντες οἷα δράσουσι γενομένου,
[5, 472]	κύματε ἐκφυγόντι νῦν τὸ μέγιστον	καὶ	χαλεπώτατον τῆς τρικυμίας ἐπάγεις, ὃ
[5, 451]	τε καὶ γυναικῶν κτῆσίς τε	καὶ	χρεία ἢ κατ’ ἐκείνην τὴν
[5, 465]	καὶ ἀλγηδόνας ὅσας ἐν παιδοτροφίᾳ	καὶ	χρηματισμοῖς διὰ τροφὴν οἰκετῶν ἀναγκαίαν
[5, 452]	τὰ περὶ τὸν πόλεμον ἀποδοτέον	καὶ	χρηστέον κατὰ ταὐτά. Εἰκὸς ἐξ
[5, 476]	τάς τε καλὰς φωνὰς ἀσπάζονται	καὶ	χρόας καὶ σχήματα καὶ πάντα
[5, 480]	οὐ μνημονεύομεν ὅτι φωνάς τε	καὶ	χρόας καλὰς καὶ τὰ τοιαῦτ’
[5, 476]	τε καὶ φιλοτέχνους καὶ πρακτικούς,	(καὶ	χωρὶς αὖ περὶ ὧν ὁ
[5, 453]	ἐγὼ πάλαι προορῶν ἐφοβούμην τε	καὶ	ὤκνουν ἅπτεσθαι τοῦ νόμου τοῦ
[5, 470]	(ἀλλὰ τὸν ἐπέτειον καρπὸν ἀφαιρεῖσθαι.	καὶ	ὧν ἕνεκα, βούλει σοι λέγω;
[5, 466]	βίος οὕτω μέτριος καὶ βέβαιος	καὶ	ὡς ἡμεῖς φαμεν ἄριστος, ἀλλ’
[5, 457]	αὑτῷ ὁμολογεῖσθαι ὡς δυνατά τε	καὶ	ὠφέλιμα λέγει; Καὶ μάλα, ἔφη,