Livre, Chap. |
[5, 471] |
γε,
εἰ
γένοιτο,
πάντ’
ἂν
|
εἴη |
ἀγαθὰ
πόλει
ᾗ
γένοιτο,
καὶ |
[5, 467] |
τῶν
προσηκόντων;
Καταγέλαστον
μεντἄν,
ἔφη,
|
εἴη. |
Αλλὰ
μὴν
καὶ
μαχεῖταί
γε |
[5, 478] |
ἂν
δοξαστὸν
ἢ
τὸ
ὂν
|
εἴη; |
Αλλο.
Αρ’
οὖν
τὸ
μὴ |
[5, 471] |
ἐμοῦ
ὁμολογοῦντος
πάντα
ταῦτα
ὅτι
|
εἴη |
ἂν
καὶ
ἄλλα
γε
μυρία, |
[5, 471] |
ἃ
παραλείπεται
ἀγαθά,
ὅσα
ἂν
|
εἴη |
αὐτοῖς,
ὁρῶ.
(ἀλλ’
ὡς
ἐμοῦ |
[5, 459] |
Ατοπον
μεντἄν,
ἦ
δ’
ὅς,
|
εἴη. |
Βαβαῖ,
ἦν
δ’
ἐγώ,
ὦ |
[5, 472] |
εἰ
γένοιτο,
καὶ
οἷος
ἂν
|
εἴη |
γενόμενος,
καὶ
ἀδικίαν
αὖ
καὶ |
[5, 463] |
(Αὗται,
ἔφη·
γελοῖον
γὰρ
ἂν
|
εἴη |
εἰ
ἄνευ
ἔργων
οἰκεῖα
ὀνόματα |
[5, 454] |
μὴ
τοὺς
ἑτέρους.
Γελοῖον
μεντἂν
|
εἴη, |
ἔφη.
Αρα
κατ’
ἄλλο
τι, |
[5, 474] |
τε
τῷ
ἡγουμένῳ.
Ωρα
ἂν
|
εἴη, |
ἔφη,
ὁρίζεσθαι.
Ιθι
δή,
ἀκολούθησόν |
[5, 462] |
τήν
γε
εὔνομον.
Ωρα
ἂν
|
εἴη, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ἐπανιέναι
ἡμῖν |
[5, 472] |
ἂν
γράψας
παράδειγμα
οἷον
ἂν
|
εἴη |
ὁ
κάλλιστος
ἄνθρωπος
καὶ
πάντα |
[5, 455] |
βραχείας
μαθήσεως
ἐπὶ
πολὺ
εὑρετικὸς
|
εἴη |
οὗ
ἔμαθεν,
ὁ
δὲ
πολλῆς |
[5, 478] |
ἄγνοια
οὔτε
γνῶσις
δόξα
ἂν
|
εἴη; |
Οὐκ
ἔοικεν.
Αρ’
οὖν
ἐκτὸς |
[5, 472] |
καὶ
κατὰ
τί
δυνατώτατ’
ἂν
|
εἴη, |
πάλιν
μοι
πρὸς
τὴν
τοιαύτην |
[5, 458] |
καὶ
ὅτι
πάντων
συμφορώτατ’
ἂν
|
εἴη |
πραχθέντα
τῇ
τε
πόλει
καὶ |
[5, 450] |
μάλιστα
γένοιτο,
ὡς
ἄριστ’
ἂν
|
εἴη |
ταῦτα,
καὶ
ταύτῃ
ἀπιστήσεται.
(διὸ |
[5, 478] |
κεῖται;
Ναί.
Μεταξὺ
ἄρα
ἂν
|
εἴη |
τούτοιν
δόξα.
Κομιδῇ
μὲν
οὖν. |