HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τ 4
Τά 1
Τὰ 5
τὰ 86
τά 2
ταῖς 22
τἀληθῆ 1

Fréquences [« »]
81 ἂν
75 οὖν
79 τοῦ
86 τὰ
94 ὡς
106 ἢ
116 μὲν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre V

τὰ

Livre, Chap.

[5, 460]   τοιούτων σπείρωνται. Ορθῶς. Οὐκοῦν καὶ τὰ ἀεὶ γιγνόμενα ἔκγονα παραλαμβάνουσαι αἱ

[5, 478]   δίκῃ προσαγορεύωμεν, τοῖς μὲν ἄκροις τὰ ἄκρα, τοῖς δὲ μεταξὺ τὰ

[5, 454]   φύσει ἄλλα, τῇ δὲ αὐτῇ τὰ αὐτὰ ἀπεδίδομεν. Οὐ γὰρ οὖν,

[5, 456]   γε. Τὰ δ’ ἐπιτηδεύματα οὐ τὰ αὐτὰ ἀποδοτέα ταῖς αὐταῖς φύσεσιν;

[5, 472]   μοι πρὸς τὴν τοιαύτην ἀπόδειξιν τὰ αὐτὰ διομολόγησαι. Τὰ ποῖα; ~(Αρ’

[5, 454]   ἀνδρός, ἀλλ’ ἔτι οἰησόμεθα δεῖν τὰ αὐτὰ ἐπιτηδεύειν τούς τε φύλακας

[5, 453]   ἄνδρας καὶ τὰς γυναῖκας δεῖν τὰ αὐτὰ πράττειν, πλεῖστον κεχωρισμένην φύσιν

[5, 475]   δ’ ἐγώ· τοὺς φιλοίνους οὐ τὰ αὐτὰ ταῦτα ποιοῦντας ὁρᾷς; πάντα

[5, 453]   εἶναι· τὰς δὲ ἄλλας φύσεις τὰ αὐτά φαμεν νῦν δεῖν ἐπιτηδεῦσαι.

[5, 451]   τ’ οὖν, ἔφην ἐγώ, ἐπὶ τὰ αὐτὰ χρῆσθαί τινι ζῴῳ, ἂν

[5, 452]   νόμου, δεηθεῖσίν τε τούτων μὴ τὰ αὑτῶν πράττειν ἀλλὰ σπουδάζειν, καὶ

[5, 452]   τοιαύτην μεταβολὴν γενομένην καὶ περὶ τὰ γυμνάσια (καὶ περὶ μουσικὴν καὶ

[5, 464]   ἴδιον ἐκτῆσθαι πλὴν τὸ σῶμα, τὰ δ’ ἄλλα κοινά; ὅθεν δὴ

[5, 471]   ὡς δυνατὸν καὶ ᾗ δυνατόν, τὰ δ’ ἄλλα χαίρειν ἐῶμεν. ~(Εξαίφνης

[5, 461]   ἐκείνους πάππους τε καὶ τηθάς, τὰ δ’ ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ

[5, 465]   ἀναγκαίαν ἴσχουσι, τὰ μὲν δανειζόμενοι, τὰ δ’ ἐξαρνούμενοι, τὰ δὲ πάντως

[5, 477]   ἐμαυτῷ τὰ μὲν ἄλλα εἶναι, τὰ δὲ ἄλλα· δυνάμεως (δ’ εἰς

[5, 461]   προσερεῖ τὰ μὲν ἄρρενα ὑεῖς, τὰ δὲ θήλεα θυγατέρας, καὶ ἐκεῖνα

[5, 458]   μὲν αὐτοὺς πειθομένους τοῖς νόμοις, τὰ δὲ καὶ μιμουμένους, ὅσα ἂν

[5, 465]   μὲν δανειζόμενοι, τὰ δ’ ἐξαρνούμενοι, τὰ δὲ πάντως πορισάμενοι θέμενοι παρὰ

[5, 460]   ἔν τινι μέρει τῆς πόλεως· τὰ δὲ τῶν χειρόνων, καὶ ἐάν

[5, 470]   δυοῖν τινοιν διαφοραῖν. λέγω δὲ τὰ δύο τὸ μὲν οἰκεῖον καὶ

[5, 460]   σοι συνδοκεῖ μέτριος χρόνος ἀκμῆς τὰ εἴκοσι ἔτη γυναικί, ἀνδρὶ δὲ

[5, 476]   χρόας καὶ σχήματα καὶ πάντα τὰ ἐκ τῶν τοιούτων δημιουργούμενα, αὐτοῦ

[5, 460]   γὰρ δὴ ἐξ ἀκμαζόντων δεῖν τὰ ἔκγονα γίγνεσθαι. Αληθῆ. (Αρ’ οὖν

[5, 459]   φαυλοτάταις τοὐναντίον, καὶ τῶν μὲν τὰ ἔκγονα τρέφειν, (τῶν δὲ μή,

[5, 476]   δυνάμενος καθορᾶν καὶ αὐτὸ καὶ τὰ ἐκείνου μετέχοντα, καὶ οὔτε τὰ

[5, 457]   ἄλλα πρακτέον· τούτων δ’ αὐτῶν τὰ ἐλαφρότερα ταῖς γυναιξὶν ἢ τοῖς

[5, 466]   διὰ δύναμιν ἐπὶ τὸ ἅπαντα τὰ ἐν τῇ πόλει οἰκειοῦσθαι, γνώσεται

[5, 455]   ~Οὐκοῦν μετὰ τοῦτο κελεύομεν τὸν τὰ ἐναντία λέγοντα (τοῦτο αὐτὸ διδάσκειν

[5, 458]   ταὐτά, τοὺς μὲν ἐθελήσειν ποιεῖν τὰ ἐπιταττόμενα, τοὺς δὲ ἐπιτάξειν, τὰ

[5, 454]   τί τεῖνον ὡριζόμεθα τότε, ὅτε τὰ ἐπιτηδεύματα ἄλλῃ φύσει ἄλλα, τῇ

[5, 454]   (ἐφυλάττομεν τὸ πρὸς αὐτὰ τεῖνον τὰ ἐπιτηδεύματα; οἷον ἰατρικὸν μὲν καὶ

[5, 453]   ἄρρενος γένους κοινωνῆσαι εἰς ἅπαντα τὰ ἔργα ἢ οὐδ’ εἰς ἕν,

[5, 469]   Δία. Οὐδὲ μήν που πρὸς τὰ ἱερὰ τὰ ὅπλα οἴσομεν ὡς

[5, 474]   φαύλους νῦν οὕτως, οἷον ῥίψαντας τὰ ἱμάτια, γυμνοὺς λαβόντας ὅτι ἑκάστῳ

[5, 479]   ταὐτὰ ὡσαύτως ἔχουσαν, πολλὰ δὲ τὰ καλὰ νομίζει, ἐκεῖνος ὁ φιλοθεάμων

[5, 458]   ὑπάρχον εἶναι ὃ βούλονται, ἤδη τὰ λοιπὰ διατάττουσιν καὶ χαίρουσιν διεξιόντες

[5, 475]   πάσης; Αληθῆ. Τὸν ἄρα περὶ τὰ μαθήματα δυσχεραίνοντα, ἄλλως τε (καὶ

[5, 477]   ἀποβλέπων ἔνια διορίζομαι παρ’ ἐμαυτῷ τὰ μὲν ἄλλα εἶναι, τὰ δὲ

[5, 461]   γένηται ἔκγονα, ταῦτα πάντα προσερεῖ τὰ μὲν ἄρρενα ὑεῖς, τὰ δὲ

[5, 458]   τὰ ἐπιταττόμενα, τοὺς δὲ ἐπιτάξειν, τὰ μὲν αὐτοὺς πειθομένους τοῖς νόμοις,

[5, 465]   διὰ τροφὴν οἰκετῶν ἀναγκαίαν ἴσχουσι, τὰ μὲν δανειζόμενοι, τὰ δ’ ἐξαρνούμενοι,

[5, 453]   οὐδ’ εἰς ἕν, ἢ εἰς τὰ μὲν οἵα τε, εἰς δὲ

[5, 478]   τὰ ἄκρα, τοῖς δὲ μεταξὺ τὰ μεταξὺ ἀποδιδόντες. ἢ οὐχ οὕτως;

[5, 476]   τὰ ἐκείνου μετέχοντα, καὶ οὔτε τὰ μετέχοντα αὐτὸ οὔτε αὐτὸ τὰ

[5, 476]   τὰ μετέχοντα αὐτὸ οὔτε αὐτὸ τὰ μετέχοντα ἡγούμενος, ὕπαρ ἢ ὄναρ

[5, 452]   γελοῖα ἂν φαίνοιτο πολλὰ περὶ τὰ νῦν λεγόμενα, εἰ πράξεται ᾗ

[5, 464]   τά τε πρόσθεν εἰρημένα καὶ τὰ νῦν λεγόμενα ἔτι μᾶλλον ἀπεργάζεται

[5, 456]   φύσιν ἐτίθεμεν τὸν νόμον· ἀλλὰ τὰ νῦν παρὰ ταῦτα γιγνόμενα παρὰ

[5, 471]   γιγνώσκοντές τε καὶ ἀνακαλοῦντες ταῦτα τὰ ὀνόματα ἑαυτούς, ἀδελφούς, πατέρας, ὑεῖς·

[5, 463]   καὶ τόδε εἰπέ· πότερον αὐτοῖς τὰ ὀνόματα μόνον οἰκεῖα νομοθετήσεις, ἢ

[5, 463]   (καὶ τὰς πράξεις πάσας κατὰ τὰ ὀνόματα πράττειν, περί τε τοὺς

[5, 469]   μήν που πρὸς τὰ ἱερὰ τὰ ὅπλα οἴσομεν ὡς ἀναθήσοντες, ἄλλως

[5, 453]   μὲν οἵα τε, εἰς δὲ τὰ οὔ, καὶ τοῦτο δὴ τὸ

[5, 467]   καὶ μητέρας. ἢ οὐκ ᾔσθησαι τὰ περὶ τὰς τέχνας, οἷον τοὺς

[5, 452]   ἄρα τούτω τὼ τέχνα καὶ τὰ περὶ τὸν πόλεμον ἀποδοτέον καὶ

[5, 467]   θέᾳ διακονεῖν καὶ ὑπηρετεῖν πάντα τὰ περὶ τὸν πόλεμον, καὶ θεραπεύειν

[5, 467]   ἄξιον κινδύνου θεωρεῖν ἢ μὴ τὰ περὶ τὸν πόλεμον παῖδας τοὺς

[5, 468]   λέγειν. ~(Τί δὲ δή, εἶπον, τὰ περὶ τὸν πόλεμον; πῶς ἑκτέον

[5, 451]   καὶ πᾶσαν ἐπιμέλειαν ἔχειν περὶ τὰ ποίμνια; (Κοινῇ, ἔφη, πάντα· πλὴν

[5, 479]   ὅσα ἄλλα ἐρωτᾷς. Τί δὲ τὰ πολλὰ διπλάσια; ἧττόν τι ἡμίσεα

[5, 471]   γε καλῶς ταῦτά τε καὶ τὰ πρόσθεν. Αλλὰ γάρ μοι δοκεῖς,

[5, 456]   Τὰ αὐτά. Ηκομεν ἄρα εἰς τὰ πρότερα περιφερόμενοι, καὶ ὁμολογοῦμεν μὴ

[5, 475]   φιλόσοφον εἶναι, ὥσπερ τὸν περὶ τὰ σιτία δυσχερῆ οὔτε πεινῆν φαμεν

[5, 462]   ἅμα φθέγγωνται ἐν τῇ πόλει τὰ τοιάδε ῥήματα, τό τε ἐμὸν

[5, 480]   τε καὶ χρόας καλὰς καὶ τὰ τοιαῦτ’ ἔφαμεν τούτους φιλεῖν τε

[5, 455]   ἄν. Βούλει οὖν δεώμεθα τοῦ τὰ τοιαῦτα ἀντιλέγοντος ἀκολουθῆσαι (ἡμῖν, ἐάν

[5, 470]   τι μίασμα ᾖ πρὸς ἱερὸν τὰ τοιαῦτα ἀπὸ τῶν οἰκείων φέρειν,

[5, 460]   τε καὶ νόσους καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα ἀποσκοποῦντες, καὶ μήτε μεγάλη

[5, 471]   ὦ Σώκρατες, ἐάν τίς σοι τὰ τοιαῦτα ἐπιτρέπῃ λέγειν, οὐδέποτε μνησθήσεσθαι

[5, 452]   τὸ ἀποδύεσθαι τοῦ συγκαλύπτειν πάντα τὰ τοιαῦτα ἐφάνη, καὶ τὸ ἐν

[5, 459]   που ἐν φαρμάκου εἴδει πάντα τὰ τοιαῦτα χρήσιμα εἶναι. Καὶ ὀρθῶς

[5, 467]   ἐγένετο. Καὶ μάλα. Πρὸς τοίνυν τὰ τοιαῦτα, ὦ φίλε, πτεροῦν χρὴ

[5, 453]   ἄλλων ἀμφισβητήσωμεν, ἵνα μὴ ἔρημα τὰ τοῦ ἑτέρου λόγου πολιορκῆται; (Οὐδέν,

[5, 462]   ἐπὶ τὴν ἡμετέραν πόλιν, καὶ τὰ τοῦ λόγου ὁμολογήματα σκοπεῖν ἐν

[5, 455]   ἔμαθε σῴζοιτο; καὶ τῷ μὲν τὰ τοῦ σώματος ἱκανῶς ὑπηρετοῖ τῇ

[5, 461]   ἐκεῖνον πατέρα, καὶ οὕτω δὴ τὰ τούτων ἔκγονα παίδων παῖδας, καὶ

[5, 460]   εἴκοσι ἔτη γυναικί, ἀνδρὶ δὲ τὰ τριάκοντα; Τὰ ποῖα αὐτῶν; ἔφη.

[5, 469]   ὡς ἀναθήσοντες, ἄλλως τε καὶ τὰ τῶν Ελλήνων, ~ἐάν τι ἡμῖν

[5, 463]   τῶν πολιτῶν ὑμνήσουσιν εὐθὺς περὶ τὰ τῶν παίδων ὦτα καὶ περὶ

[5, 466]   (ποιοῖμεν, οἷς ἐξὸν πάντα ἔχειν τὰ τῶν πολιτῶν οὐδὲν ἔχοιεν; ἡμεῖς

[5, 479]   Ηὑρήκαμεν ἄρα, ὡς ἔοικεν, ὅτι τὰ τῶν πολλῶν πολλὰ νόμιμα καλοῦ

[5, 452]   ἐπείπερ ὡρμήσαμεν λέγειν, οὐ φοβητέον τὰ τῶν χαριέντων σκώμματα, ὅσα καὶ

[5, 449]   παίδων παντὶ δῆλον ὅτι κοινὰ τὰ φίλων ἔσται. Οὐκοῦν ὀρθῶς, ἔφην,

[5, 475]   ἐθέλοιεν ἐλθεῖν, ὥσπερ δὲ ἀπομεμισθωκότες τὰ ὦτα ἐπακοῦσαι πάντων χορῶν περιθέουσι

Livre, Chap.
[5, 460]	τοιούτων σπείρωνται. Ορθῶς. Οὐκοῦν καὶ	τὰ	ἀεὶ γιγνόμενα ἔκγονα παραλαμβάνουσαι αἱ
[5, 478]	δίκῃ προσαγορεύωμεν, τοῖς μὲν ἄκροις	τὰ	ἄκρα, τοῖς δὲ μεταξὺ τὰ
[5, 454]	φύσει ἄλλα, τῇ δὲ αὐτῇ	τὰ	αὐτὰ ἀπεδίδομεν. Οὐ γὰρ οὖν,
[5, 456]	γε. Τὰ δ’ ἐπιτηδεύματα οὐ	τὰ	αὐτὰ ἀποδοτέα ταῖς αὐταῖς φύσεσιν;
[5, 472]	μοι πρὸς τὴν τοιαύτην ἀπόδειξιν	τὰ	αὐτὰ διομολόγησαι. Τὰ ποῖα; ~(Αρ’
[5, 454]	ἀνδρός, ἀλλ’ ἔτι οἰησόμεθα δεῖν	τὰ	αὐτὰ ἐπιτηδεύειν τούς τε φύλακας
[5, 453]	ἄνδρας καὶ τὰς γυναῖκας δεῖν	τὰ	αὐτὰ πράττειν, πλεῖστον κεχωρισμένην φύσιν
[5, 475]	δ’ ἐγώ· τοὺς φιλοίνους οὐ	τὰ	αὐτὰ ταῦτα ποιοῦντας ὁρᾷς; πάντα
[5, 453]	εἶναι· τὰς δὲ ἄλλας φύσεις	τὰ	αὐτά φαμεν νῦν δεῖν ἐπιτηδεῦσαι.
[5, 451]	τ’ οὖν, ἔφην ἐγώ, ἐπὶ	τὰ	αὐτὰ χρῆσθαί τινι ζῴῳ, ἂν
[5, 452]	νόμου, δεηθεῖσίν τε τούτων μὴ	τὰ	αὑτῶν πράττειν ἀλλὰ σπουδάζειν, καὶ
[5, 452]	τοιαύτην μεταβολὴν γενομένην καὶ περὶ	τὰ	γυμνάσια (καὶ περὶ μουσικὴν καὶ
[5, 464]	ἴδιον ἐκτῆσθαι πλὴν τὸ σῶμα,	τὰ	δ’ ἄλλα κοινά; ὅθεν δὴ
[5, 471]	ὡς δυνατὸν καὶ ᾗ δυνατόν,	τὰ	δ’ ἄλλα χαίρειν ἐῶμεν. ~(Εξαίφνης
[5, 461]	ἐκείνους πάππους τε καὶ τηθάς,	τὰ	δ’ ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ
[5, 465]	ἀναγκαίαν ἴσχουσι, τὰ μὲν δανειζόμενοι,	τὰ	δ’ ἐξαρνούμενοι, τὰ δὲ πάντως
[5, 477]	ἐμαυτῷ τὰ μὲν ἄλλα εἶναι,	τὰ	δὲ ἄλλα· δυνάμεως (δ’ εἰς
[5, 461]	προσερεῖ τὰ μὲν ἄρρενα ὑεῖς,	τὰ	δὲ θήλεα θυγατέρας, καὶ ἐκεῖνα
[5, 458]	μὲν αὐτοὺς πειθομένους τοῖς νόμοις,	τὰ	δὲ καὶ μιμουμένους, ὅσα ἂν
[5, 465]	μὲν δανειζόμενοι, τὰ δ’ ἐξαρνούμενοι,	τὰ	δὲ πάντως πορισάμενοι θέμενοι παρὰ
[5, 460]	ἔν τινι μέρει τῆς πόλεως·	τὰ	δὲ τῶν χειρόνων, καὶ ἐάν
[5, 470]	δυοῖν τινοιν διαφοραῖν. λέγω δὲ	τὰ	δύο τὸ μὲν οἰκεῖον καὶ
[5, 460]	σοι συνδοκεῖ μέτριος χρόνος ἀκμῆς	τὰ	εἴκοσι ἔτη γυναικί, ἀνδρὶ δὲ
[5, 476]	χρόας καὶ σχήματα καὶ πάντα	τὰ	ἐκ τῶν τοιούτων δημιουργούμενα, αὐτοῦ
[5, 460]	γὰρ δὴ ἐξ ἀκμαζόντων δεῖν	τὰ	ἔκγονα γίγνεσθαι. Αληθῆ. (Αρ’ οὖν
[5, 459]	φαυλοτάταις τοὐναντίον, καὶ τῶν μὲν	τὰ	ἔκγονα τρέφειν, (τῶν δὲ μή,
[5, 476]	δυνάμενος καθορᾶν καὶ αὐτὸ καὶ	τὰ	ἐκείνου μετέχοντα, καὶ οὔτε τὰ
[5, 457]	ἄλλα πρακτέον· τούτων δ’ αὐτῶν	τὰ	ἐλαφρότερα ταῖς γυναιξὶν ἢ τοῖς
[5, 466]	διὰ δύναμιν ἐπὶ τὸ ἅπαντα	τὰ	ἐν τῇ πόλει οἰκειοῦσθαι, γνώσεται
[5, 455]	~Οὐκοῦν μετὰ τοῦτο κελεύομεν τὸν	τὰ	ἐναντία λέγοντα (τοῦτο αὐτὸ διδάσκειν
[5, 458]	ταὐτά, τοὺς μὲν ἐθελήσειν ποιεῖν	τὰ	ἐπιταττόμενα, τοὺς δὲ ἐπιτάξειν, τὰ
[5, 454]	τί τεῖνον ὡριζόμεθα τότε, ὅτε	τὰ	ἐπιτηδεύματα ἄλλῃ φύσει ἄλλα, τῇ
[5, 454]	(ἐφυλάττομεν τὸ πρὸς αὐτὰ τεῖνον	τὰ	ἐπιτηδεύματα; οἷον ἰατρικὸν μὲν καὶ
[5, 453]	ἄρρενος γένους κοινωνῆσαι εἰς ἅπαντα	τὰ	ἔργα ἢ οὐδ’ εἰς ἕν,
[5, 469]	Δία. Οὐδὲ μήν που πρὸς	τὰ	ἱερὰ τὰ ὅπλα οἴσομεν ὡς
[5, 474]	φαύλους νῦν οὕτως, οἷον ῥίψαντας	τὰ	ἱμάτια, γυμνοὺς λαβόντας ὅτι ἑκάστῳ
[5, 479]	ταὐτὰ ὡσαύτως ἔχουσαν, πολλὰ δὲ	τὰ	καλὰ νομίζει, ἐκεῖνος ὁ φιλοθεάμων
[5, 458]	ὑπάρχον εἶναι ὃ βούλονται, ἤδη	τὰ	λοιπὰ διατάττουσιν καὶ χαίρουσιν διεξιόντες
[5, 475]	πάσης; Αληθῆ. Τὸν ἄρα περὶ	τὰ	μαθήματα δυσχεραίνοντα, ἄλλως τε (καὶ
[5, 477]	ἀποβλέπων ἔνια διορίζομαι παρ’ ἐμαυτῷ	τὰ	μὲν ἄλλα εἶναι, τὰ δὲ
[5, 461]	γένηται ἔκγονα, ταῦτα πάντα προσερεῖ	τὰ	μὲν ἄρρενα ὑεῖς, τὰ δὲ
[5, 458]	τὰ ἐπιταττόμενα, τοὺς δὲ ἐπιτάξειν,	τὰ	μὲν αὐτοὺς πειθομένους τοῖς νόμοις,
[5, 465]	διὰ τροφὴν οἰκετῶν ἀναγκαίαν ἴσχουσι,	τὰ	μὲν δανειζόμενοι, τὰ δ’ ἐξαρνούμενοι,
[5, 453]	οὐδ’ εἰς ἕν, ἢ εἰς	τὰ	μὲν οἵα τε, εἰς δὲ
[5, 478]	τὰ ἄκρα, τοῖς δὲ μεταξὺ	τὰ	μεταξὺ ἀποδιδόντες. ἢ οὐχ οὕτως;
[5, 476]	τὰ ἐκείνου μετέχοντα, καὶ οὔτε	τὰ	μετέχοντα αὐτὸ οὔτε αὐτὸ τὰ
[5, 476]	τὰ μετέχοντα αὐτὸ οὔτε αὐτὸ	τὰ	μετέχοντα ἡγούμενος, ὕπαρ ἢ ὄναρ
[5, 452]	γελοῖα ἂν φαίνοιτο πολλὰ περὶ	τὰ	νῦν λεγόμενα, εἰ πράξεται ᾗ
[5, 464]	τά τε πρόσθεν εἰρημένα καὶ	τὰ	νῦν λεγόμενα ἔτι μᾶλλον ἀπεργάζεται
[5, 456]	φύσιν ἐτίθεμεν τὸν νόμον· ἀλλὰ	τὰ	νῦν παρὰ ταῦτα γιγνόμενα παρὰ
[5, 471]	γιγνώσκοντές τε καὶ ἀνακαλοῦντες ταῦτα	τὰ	ὀνόματα ἑαυτούς, ἀδελφούς, πατέρας, ὑεῖς·
[5, 463]	καὶ τόδε εἰπέ· πότερον αὐτοῖς	τὰ	ὀνόματα μόνον οἰκεῖα νομοθετήσεις, ἢ
[5, 463]	(καὶ τὰς πράξεις πάσας κατὰ	τὰ	ὀνόματα πράττειν, περί τε τοὺς
[5, 469]	μήν που πρὸς τὰ ἱερὰ	τὰ	ὅπλα οἴσομεν ὡς ἀναθήσοντες, ἄλλως
[5, 453]	μὲν οἵα τε, εἰς δὲ	τὰ	οὔ, καὶ τοῦτο δὴ τὸ
[5, 467]	καὶ μητέρας. ἢ οὐκ ᾔσθησαι	τὰ	περὶ τὰς τέχνας, οἷον τοὺς
[5, 452]	ἄρα τούτω τὼ τέχνα καὶ	τὰ	περὶ τὸν πόλεμον ἀποδοτέον καὶ
[5, 467]	θέᾳ διακονεῖν καὶ ὑπηρετεῖν πάντα	τὰ	περὶ τὸν πόλεμον, καὶ θεραπεύειν
[5, 467]	ἄξιον κινδύνου θεωρεῖν ἢ μὴ	τὰ	περὶ τὸν πόλεμον παῖδας τοὺς
[5, 468]	λέγειν. ~(Τί δὲ δή, εἶπον,	τὰ	περὶ τὸν πόλεμον; πῶς ἑκτέον
[5, 451]	καὶ πᾶσαν ἐπιμέλειαν ἔχειν περὶ	τὰ	ποίμνια; (Κοινῇ, ἔφη, πάντα· πλὴν
[5, 479]	ὅσα ἄλλα ἐρωτᾷς. Τί δὲ	τὰ	πολλὰ διπλάσια; ἧττόν τι ἡμίσεα
[5, 471]	γε καλῶς ταῦτά τε καὶ	τὰ	πρόσθεν. Αλλὰ γάρ μοι δοκεῖς,
[5, 456]	Τὰ αὐτά. Ηκομεν ἄρα εἰς	τὰ	πρότερα περιφερόμενοι, καὶ ὁμολογοῦμεν μὴ
[5, 475]	φιλόσοφον εἶναι, ὥσπερ τὸν περὶ	τὰ	σιτία δυσχερῆ οὔτε πεινῆν φαμεν
[5, 462]	ἅμα φθέγγωνται ἐν τῇ πόλει	τὰ	τοιάδε ῥήματα, τό τε ἐμὸν
[5, 480]	τε καὶ χρόας καλὰς καὶ	τὰ	τοιαῦτ’ ἔφαμεν τούτους φιλεῖν τε
[5, 455]	ἄν. Βούλει οὖν δεώμεθα τοῦ	τὰ	τοιαῦτα ἀντιλέγοντος ἀκολουθῆσαι (ἡμῖν, ἐάν
[5, 470]	τι μίασμα ᾖ πρὸς ἱερὸν	τὰ	τοιαῦτα ἀπὸ τῶν οἰκείων φέρειν,
[5, 460]	τε καὶ νόσους καὶ πάντα	τὰ	τοιαῦτα ἀποσκοποῦντες, καὶ μήτε μεγάλη
[5, 471]	ὦ Σώκρατες, ἐάν τίς σοι	τὰ	τοιαῦτα ἐπιτρέπῃ λέγειν, οὐδέποτε μνησθήσεσθαι
[5, 452]	τὸ ἀποδύεσθαι τοῦ συγκαλύπτειν πάντα	τὰ	τοιαῦτα ἐφάνη, καὶ τὸ ἐν
[5, 459]	που ἐν φαρμάκου εἴδει πάντα	τὰ	τοιαῦτα χρήσιμα εἶναι. Καὶ ὀρθῶς
[5, 467]	ἐγένετο. Καὶ μάλα. Πρὸς τοίνυν	τὰ	τοιαῦτα, ὦ φίλε, πτεροῦν χρὴ
[5, 453]	ἄλλων ἀμφισβητήσωμεν, ἵνα μὴ ἔρημα	τὰ	τοῦ ἑτέρου λόγου πολιορκῆται; (Οὐδέν,
[5, 462]	ἐπὶ τὴν ἡμετέραν πόλιν, καὶ	τὰ	τοῦ λόγου ὁμολογήματα σκοπεῖν ἐν
[5, 455]	ἔμαθε σῴζοιτο; καὶ τῷ μὲν	τὰ	τοῦ σώματος ἱκανῶς ὑπηρετοῖ τῇ
[5, 461]	ἐκεῖνον πατέρα, καὶ οὕτω δὴ	τὰ	τούτων ἔκγονα παίδων παῖδας, καὶ
[5, 460]	εἴκοσι ἔτη γυναικί, ἀνδρὶ δὲ	τὰ	τριάκοντα; Τὰ ποῖα αὐτῶν; ἔφη.
[5, 469]	ὡς ἀναθήσοντες, ἄλλως τε καὶ	τὰ	τῶν Ελλήνων, ~ἐάν τι ἡμῖν
[5, 463]	τῶν πολιτῶν ὑμνήσουσιν εὐθὺς περὶ	τὰ	τῶν παίδων ὦτα καὶ περὶ
[5, 466]	(ποιοῖμεν, οἷς ἐξὸν πάντα ἔχειν	τὰ	τῶν πολιτῶν οὐδὲν ἔχοιεν; ἡμεῖς
[5, 479]	Ηὑρήκαμεν ἄρα, ὡς ἔοικεν, ὅτι	τὰ	τῶν πολλῶν πολλὰ νόμιμα καλοῦ
[5, 452]	ἐπείπερ ὡρμήσαμεν λέγειν, οὐ φοβητέον	τὰ	τῶν χαριέντων σκώμματα, ὅσα καὶ
[5, 449]	παίδων παντὶ δῆλον ὅτι κοινὰ	τὰ	φίλων ἔσται. Οὐκοῦν ὀρθῶς, ἔφην,
[5, 475]	ἐθέλοιεν ἐλθεῖν, ὥσπερ δὲ ἀπομεμισθωκότες	τὰ	ὦτα ἐπακοῦσαι πάντων χορῶν περιθέουσι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 1/03/2006