Livre, Chap.
[5, 451]	ἃ ἥκιστα δεῖ σφάλλεσθαι. προσκυνῶ	δὲ	Αδράστειαν, ὦ Γλαύκων, χάριν οὗ
[5, 475]	ἀλλ’ ὁμοίους μὲν φιλοσόφοις. Τοὺς	δὲ	ἀληθινούς, ἔφη, τίνας λέγεις; Τοὺς
[5, 477]	τὰ μὲν ἄλλα εἶναι, τὰ	δὲ	ἄλλα· δυνάμεως (δ’ εἰς ἐκεῖνο
[5, 453]	καὶ ἀνδρὸς ἄλλην εἶναι· τὰς	δὲ	ἄλλας φύσεις τὰ αὐτά φαμεν
[5, 470]	μὲν οἰκεῖον καὶ συγγενές, τὸ	δὲ	ἀλλότριον καὶ ὀθνεῖον. ἐπὶ μὲν
[5, 478]	ἄλλῳ ἄλλη δύναμις πέφυκεν, δυνάμεις	δὲ	ἀμφότεραί ἐστον, δόξα τε (καὶ
[5, 458]	κεκτημένου (ὁμοῦ δὴ ἔσονται, ὁμοῦ	δὲ	ἀναμεμειγμένων καὶ ἐν γυμνασίοις καὶ
[5, 474]	(μέσου τούτων ἐμμετρώτατα ἔχειν, μέλανας	δὲ	ἀνδρικοὺς ἰδεῖν, λευκοὺς δὲ θεῶν
[5, 455]	γυνὴ ἐπιτηδευμάτων κατὰ (φύσιν, πάντων	δὲ	ἀνήρ, ἐπὶ πᾶσι δὲ ἀσθενέστερον
[5, 456]	ἄρα οὔ, οὐδὲ πολεμική, ἡ	δὲ	ἀπόλεμος καὶ οὐ φιλογυμναστική; Οἶμαι
[5, 475]	οὐκ ἂν ἐθέλοιεν ἐλθεῖν, ὥσπερ	δὲ	ἀπομεμισθωκότες τὰ ὦτα ἐπακοῦσαι πάντων
[5, 468]	ἂν βούλωνται; (Κομιδῇ γε. Τὸν	δὲ	ἀριστεύσαντά τε καὶ εὐδοκιμήσαντα οὐ
[5, 454]	τὸ μὲν θῆλυ τίκτειν, (τὸ	δὲ	ἄρρεν ὀχεύειν, οὐδέν τί πω
[5, 455]	πάντων δὲ ἀνήρ, ἐπὶ πᾶσι	δὲ	ἀσθενέστερον γυνὴ ἀνδρός. Πάνυ γε.
[5, 479]	δοξάζουσιν οὐδέν. Ανάγκη, ἔφη. Τί	δὲ	αὖ τοὺς αὐτὰ ἕκαστα θεωμένους
[5, 454]	ἐπιτηδεύματα ἄλλῃ φύσει ἄλλα, τῇ	δὲ	αὐτῇ τὰ αὐτὰ ἀπεδίδομεν. Οὐ
[5, 455]	εὐφυῆ πρός τι εἶναι, τὸν	δὲ	ἀφυῆ, ἐν ᾧ ὁ μὲν
[5, 470]	οἰκεῖον εἶναι καὶ συγγενές, τῷ	δὲ	βαρβαρικῷ ὀθνεῖόν τε καὶ ἀλλότριον.
[5, 457]	τὸ μὲν ὠφέλιμον καλόν, τὸ	δὲ	βλαβερὸν αἰσχρόν. Παντάπασι μὲν οὖν.
[5, 457]	τὴν τοῦ γένους ἀσθένειαν. ὁ	(δὲ	γελῶν ἀνὴρ ἐπὶ γυμναῖς γυναιξί,
[5, 470]	ἄλλο λέγῃ. Ορθότατα, ἔφη. Τί	δὲ	γῆς τε τμήσεως τῆς Ελληνικῆς
[5, 478]	ἄγνοιαν ἐξ ἀνάγκης ἀπέδομεν, ὄντι	δὲ	γνῶσιν; Ορθῶς, ἔφη. Οὐκ ἄρα
[5, 456]	ἡμῖν ἄνδρας ποιήσει παιδεία, ἄλλη	δὲ	γυναῖκας, ἄλλως (τε καὶ τὴν
[5, 468]	Κάλλιστα, ἔφη, λέγεις. Εἶεν· τῶν	δὲ	δὴ ἀποθανόντων ἐπὶ στρατιᾶς ὃς
[5, 456]	δὴ δυνατά, διωμολόγηται; Ναί. Οτι	δὲ	δὴ βέλτιστα, τὸ μετὰ τοῦτο
[5, 474]	γρυπὸν βασιλικόν φατε εἶναι, τὸν	δὲ	δὴ διὰ (μέσου τούτων ἐμμετρώτατα
[5, 468]	ἔφη, μοι δοκεῖς λέγειν. ~(Τί	δὲ	δή, εἶπον, τὰ περὶ τὸν
[5, 476]	οὖν δή, ἔφη, οὕτως. Οἱ	δὲ	δὴ ἐπ’ αὐτὸ τὸ καλὸν
[5, 475]	Καὶ ὀρθῶς γε φήσομεν. Τὸν	δὲ	δὴ εὐχερῶς ἐθέλοντα παντὸς μαθήματος
[5, 470]	αὕτη ἡ διάνοια ἐκείνης. Τί	δὲ	δή; ἔφην· ἣν σὺ πόλιν
[5, 472]	ἦν δ’ ἐγώ, οὕτω· εἰ	δὲ	δὴ καὶ τοῦτο προθυμηθῆναι δεῖ
[5, 459]	φαυλότερον ἐξαρκεῖν ἡγούμεθα εἶναι· ὅταν	δὲ	δὴ καὶ φαρμακεύειν δέῃ, ἴσμεν
[5, 473]	Καὶ γὰρ ἐγώ, ἔφη. Τὸ	δὲ	δὴ μετὰ τοῦτο, ὡς ἔοικε,
[5, 457]	σοι δόξειεν ὠφέλιμον εἶναι, λοιπὸν	δὲ	δή μοι ἔσεσθαι περὶ τοῦ
[5, 461]	πόλει καθιστάναι. Ορθότατα, ἔφη. Οταν	δὲ	δὴ οἶμαι αἵ τε γυναῖκες
[5, 477]	πάντῃ ἄγνωστον; Ικανώτατα. Εἶεν· εἰ	δὲ	δή τι οὕτως ἔχει ὡς
[5, 476]	ἂν ὀρθῶς φαῖμεν εἶναι, τοῦ	δὲ	δόξαν ὡς δοξάζοντος; Πάνυ μὲν
[5, 464]	χωρὶς τῶν ἄλλων κτήσασθαι, (τὸν	δὲ	εἰς τὴν ἑαυτοῦ ἑτέραν οὖσαν,
[5, 478]	δόξα τε (καὶ ἐπιστήμη, ἄλλη	δὲ	ἑκατέρα, ὥς φαμεν, ἐκ τούτων
[5, 470]	τὴν ἔχθραν ταύτην κλητέον· Ελληνας	δὲ	Ελλησιν, ὅταν τι τοιοῦτον δρῶσιν,
[5, 455]	ἱκανῶς ὑπηρετοῖ τῇ διανοίᾳ, τῷ	(δὲ	ἐναντιοῖτο; ἆρ’ ἄλλα ἄττα ἐστὶν
[5, 477]	ἀπεργαζομένην τὴν αὐτὴν καλῶ, τὴν	δὲ	ἐπὶ ἑτέρῳ καὶ ἕτερον ἀπεργαζομένην
[5, 458]	ἐθελήσειν ποιεῖν τὰ ἐπιταττόμενα, τοὺς	δὲ	ἐπιτάξειν, τὰ μὲν αὐτοὺς πειθομένους
[5, 461]	φύλαξί σοι τῆς πόλεως· ὡς	δὲ	ἑπομένη τε τῇ ἄλλῃ πολιτείᾳ
[5, 474]	ἀλλ’ ἀμυνῶ οἷς δύναμαι· δύναμαι	δὲ	εὐνοίᾳ τε καὶ τῷ παρακελεύεσθαι,
[5, 480]	ἐφ’ οἷς γνῶσίς ἐστιν, ἐκείνους	δὲ	ἐφ’ οἷς δόξα; ἢ οὐ
[5, 468]	γεωργόν; Πάνυ μὲν οὖν. Τὸν	δὲ	ζῶντα εἰς τοὺς πολεμίους ἁλόντα
[5, 469]	περὶ τὸν τεθνεῶτα κυπτάζωσι, πολλὰ	δὲ	ἤδη στρατόπεδα διὰ τὴν τοιαύτην
[5, 474]	μέλανας δὲ ἀνδρικοὺς ἰδεῖν, λευκοὺς	δὲ	θεῶν παῖδας εἶναι· μελιχλώρους δὲ
[5, 461]	τὰ μὲν ἄρρενα ὑεῖς, τὰ	δὲ	θήλεα θυγατέρας, καὶ ἐκεῖνα ἐκεῖνον
[5, 459]	κυνῶν γένος; Εγωγ’ ἔφη. Τί	δὲ	ἵππων οἴει, ἦν δ’ ἐγώ,
[5, 456]	πόλεως, πλὴν ὅσα ἀσθενεστέρα, ἡ	δὲ	ἰσχυροτέρα ἐστίν. Φαίνεται. (Καὶ γυναῖκες
[5, 461]	ἐλέγομεν, ἀλλήλων μὴ ἅπτεσθαι. ἀδελφοὺς	δὲ	καὶ ἀδελφὰς δώσει ὁ νόμος
[5, 453]	φύσιν ἄλλο δεῖν ἐπιτηδεύειν, γυναικὸς	δὲ	καὶ ἀνδρὸς ἄλλην εἶναι· τὰς
[5, 463]	ἄρχοντές τε καὶ δῆμος, ἔστι	δὲ	καὶ ἐν ταύτῃ; Εστι. Πολίτας
[5, 450]	λέγειν ἀσφαλὲς καὶ θαρραλέον, ἀπιστοῦντα	δὲ	καὶ ζητοῦντα ἅμα τοὺς λόγους
[5, 461]	γ’ ἔφη, μετρίως λέγεται· πατέρας	δὲ	καὶ (θυγατέρας καὶ ἃ νυνδὴ
[5, 458]	αὐτοὺς πειθομένους τοῖς νόμοις, τὰ	δὲ	καὶ μιμουμένους, ὅσα ἂν ἐκείνοις
[5, 471]	ἑαυτούς, ἀδελφούς, πατέρας, ὑεῖς· εἰ	δὲ	καὶ τὸ θῆλυ συστρατεύοιτο, εἴτε
[5, 460]	ὅπως μέτριον χρόνον θηλάσονται, ἀγρυπνίας	δὲ	καὶ τὸν ἄλλον πόνον τίτθαις
[5, 474]	δὲ θεῶν παῖδας εἶναι· μελιχλώρους	δὲ	καὶ τοὔνομα οἴει τινὸς ἄλλου
[5, 470]	τοὺς ἄλλους Ελληνας εὐνοίας· μᾶλλον	δὲ	καὶ φοβησόμεθα μή τι μίασμα
[5, 476]	καλὰ μὲν πράγματα νομίζων, αὐτὸ	δὲ	κάλλος μήτε νομίζων μήτε, ἄν
[5, 464]	ὃ δὴ ἐμὸν ὀνομάσουσιν; τούτου	δὲ	κοινωνοῦντες οὕτω δὴ λύπης τε
[5, 478]	μὲν ἄκροις τὰ ἄκρα, τοῖς	δὲ	μεταξὺ τὰ μεταξὺ ἀποδιδόντες. ἢ
[5, 474]	τὸ μὲν φιλοῦντα ἐκείνου, τὸ	δὲ	μή, ἀλλὰ πᾶν στέργοντα; (Αναμιμνῄσκειν,
[5, 473]	πόλις, μάλιστα μὲν ἑνός, εἰ	δὲ	μή, δυοῖν, εἰ δὲ μή,
[5, 459]	μὲν τὰ ἔκγονα τρέφειν, (τῶν	δὲ	μή, εἰ μέλλει τὸ ποίμνιον
[5, 473]	εἰ δὲ μή, δυοῖν, εἰ	δὲ	μή, ὅτι ὀλιγίστων τὸν ἀριθμὸν
[5, 477]	ὂν παντελῶς γνωστόν, μὴ ὂν	δὲ	μηδαμῇ πάντῃ ἄγνωστον; Ικανώτατα. Εἶεν·
[5, 478]	τε αὖ δοξάζειν μέν, δοξάζειν	δὲ	μηδέν; Αδύνατον. Αλλ’ ἕν γέ
[5, 457]	πάντων πάσας (εἶναι κοινάς, ἰδίᾳ	δὲ	μηδενὶ μηδεμίαν συνοικεῖν· καὶ τοὺς
[5, 457]	ἀρίστους ἐγγίγνεσθαι; Οὐκ ἔστιν. ~Τοῦτο	δὲ	μουσική τε καὶ γυμναστικὴ παραγιγνόμεναι,
[5, 473]	τε πολιτικὴ καὶ φιλοσοφία, τῶν	δὲ	νῦν πορευομένων χωρὶς ἐφ’ ἑκάτερον
[5, 473]	ἐκγελῶν καὶ ἀδοξίᾳ κατακλύσειν. σκόπει	δὲ	ὃ μέλλω λέγειν. Λέγε, ἔφη.
[5, 463]	ὡς οὐχ ἑαυτοῦ; Οὕτω. Τί	δὲ	οἱ παρὰ σοὶ φύλακες; ἔσθ’
[5, 475]	ῥᾳδίως πρός γε ἄλλον· σὲ	δὲ	οἶμαι ὁμολογήσειν μοι τὸ τοιόνδε.
[5, 455]	ἀνδρῶν βελτίους εἰς πολλά· τὸ	δὲ	ὅλον ἔχει ὡς σὺ λέγεις.
[5, 469]	ἁρπαγὴν ἀπώλετο; Καὶ μάλα. Ανελεύθερον	δὲ	οὐ δοκεῖ καὶ φιλοχρήματον νεκρὸν
[5, 475]	ἐπιθυμεῖν, ἢ τοῦ μέν, τοῦ	δὲ	οὔ; Παντός, ἔφη. Οὐκοῦν καὶ
[5, 454]	κατὰ τὸ ὄνομα διώκομεν, ἐπεσκεψάμεθα	δὲ	οὐδ’ ὁπῃοῦν τί εἶδος τὸ
[5, 455]	ἱκανῶς εἰπεῖν οὐ ῥᾴδιον, ἐπισκεψαμένῳ	δὲ	οὐδὲν χαλεπόν. Εἴποι γὰρ ἄν.
[5, 458]	καὶ συσσίτια κοινὰ ἔχοντες, ἰδίᾳ	δὲ	οὐδενὸς οὐδὲν τοιοῦτον κεκτημένου (ὁμοῦ
[5, 451]	ἴσως (ἔδει ἐφεξῆς λέγειν· τάχα	δὲ	οὕτως ἂν ὀρθῶς ἔχοι, μετὰ
[5, 465]	δανειζόμενοι, τὰ δ’ ἐξαρνούμενοι, τὰ	δὲ	πάντως πορισάμενοι θέμενοι παρὰ γυναῖκάς
[5, 450]	τὸ μὲν ἡμέτερον ἔα· σὺ	δὲ	περὶ ὧν ἐρωτῶμεν μηδαμῶς ἀποκάμῃς
[5, 462]	ὅταν οἱ μὲν περιαλγεῖς, οἱ	δὲ	περιχαρεῖς γίγνωνται ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς
[5, 460]	πρέποντες τοῖς γιγνομένοις γάμοις· τὸ	δὲ	πλῆθος τῶν γάμων ἐπὶ τοῖς
[5, 449]	(ἕκασται ἐξ ἀλλήλων μεταβαίνειν· ὁ	δὲ	Πολέμαρχος σμικρὸν γὰρ ἀπωτέρω τοῦ
[5, 466]	μὲν φύλακας φύλακας ποιοῖμεν, τὴν	δὲ	πόλιν ὡς οἷοί τ’ εἶμεν
[5, 455]	εὑρετικὸς εἴη οὗ ἔμαθεν, ὁ	δὲ	πολλῆς μαθήσεως τυχὼν καὶ μελέτης
[5, 451]	τόκον τε καὶ τροφήν, τοὺς	δὲ	πονεῖν τε καὶ πᾶσαν ἐπιμέλειαν
[5, 477]	καὶ ἕτερον ἀπεργαζομένην ἄλλην. τί	δὲ	σύ; πῶς ποιεῖς; Οὕτως, ἔφη.
[5, 470]	ἐπὶ δυοῖν τινοιν διαφοραῖν. λέγω	δὲ	τὰ δύο τὸ μὲν οἰκεῖον
[5, 479]	κατὰ ταὐτὰ ὡσαύτως ἔχουσαν, πολλὰ	δὲ	τὰ καλὰ νομίζει, ἐκεῖνος ὁ
[5, 453]	τὰ μὲν οἵα τε, εἰς	δὲ	τὰ οὔ, καὶ τοῦτο δὴ
[5, 479]	καὶ ὅσα ἄλλα ἐρωτᾷς. Τί	δὲ	τὰ πολλὰ διπλάσια; ἧττόν τι
[5, 460]	τὰ εἴκοσι ἔτη γυναικί, ἀνδρὶ	δὲ	τὰ τριάκοντα; Τὰ ποῖα αὐτῶν;
[5, 463]	μὲν ταῖς πολλαῖς δεσπότας, ἐν	δὲ	ταῖς δημοκρατουμέναις αὐτὸ τοὔνομα τοῦτο,
[5, 449]	καὶ ἄνδρα τὸν τοιοῦτον: κακὰς	δὲ	τὰς ἄλλας καὶ ἡμαρτημένας, εἴπερ
[5, 467]	μὲν ἄρα τὰς ἄξουσιν, εἰς	δὲ	τὰς εὐλαβήσονται. Ορθῶς. Καὶ ἄρχοντάς
[5, 469]	προσκυνήσομεν αὐτῶν τὰς θήκας; ταὐτὰ	δὲ	ταῦτα νομιοῦμεν ὅταν τις γήρᾳ
[5, 467]	ἃ τελεωθέντας δεήσει δημιουργεῖν· ~(πρὸς	δὲ	τῇ θέᾳ διακονεῖν καὶ ὑπηρετεῖν
[5, 470]	οἰκείου ἔχθρᾳ στάσις κέκληται, ἐπὶ	δὲ	τῇ τοῦ ἀλλοτρίου πόλεμος. Καὶ
[5, 474]	κληθεὶς ἐπαινεθήσεται ὑφ’ ὑμῶν, τοῦ	δὲ	τὸ γρυπὸν βασιλικόν φατε εἶναι,
[5, 479]	ἕπεσθαι, καὶ πολλὰ δίκαια, αὐτὸ	δὲ	τὸ δίκαιον μή, καὶ πάντα
[5, 479]	ἄρα πολλὰ καλὰ θεωμένους, αὐτὸ	δὲ	τὸ καλὸν μὴ ὁρῶντας μηδ’
[5, 480]	φιλεῖν τε καὶ θεᾶσθαι, αὐτὸ	δὲ	τὸ καλὸν οὐδ’ ἀνέχεσθαι ὥς
[5, 465]	(γονέων μὴ ἅπτεσθαι εἴργουσα, δέος	δὲ	τὸ τῷ πάσχοντι τοὺς ἄλλους
[5, 462]	ἀγαθοῦ ἴχνος ἡμῖν ἁρμόττει, τῷ	δὲ	τοῦ κακοῦ ἀναρμοστεῖ; Πάντων μάλιστα,
[5, 476]	ἐκ τῶν τοιούτων δημιουργούμενα, αὐτοῦ	δὲ	τοῦ καλοῦ ἀδύνατος αὐτῶν ἡ
[5, 471]	τοὺς ἡμετέρους πολίτας προσφέρεσθαι· πρὸς	δὲ	τοὺς βαρβάρους, ὡς νῦν οἱ
[5, 466]	παραπίπτοι, εἰς αὖθις σκεψοίμεθα, νῦν	δὲ	τοὺς μὲν φύλακας φύλακας ποιοῖμεν,
[5, 457]	μὲν τὰς γυναῖκας εἶναι, κοινοὺς	δὲ	τοὺς παῖδας, εἴπερ οἷόν τε·
[5, 468]	οἷς νυνδὴ ἐλέγομεν τιμήσομεν, πρὸς	δὲ	τούτοις ἕδραις τε καὶ κρέασιν
[5, 477]	ἀνάγκης ἐπὶ μὴ ὄντι, ἐπὶ	δὲ	τῷ μεταξὺ τούτῳ μεταξύ τι
[5, 476]	μὲν ἓν ἕκαστον εἶναι, τῇ	δὲ	τῶν πράξεων καὶ σωμάτων καὶ
[5, 460]	τινι μέρει τῆς πόλεως· τὰ	δὲ	τῶν χειρόνων, καὶ ἐάν τι
[5, 478]	σοι φαίνεται δόξα σκοτωδέστερον, ἀγνοίας	δὲ	φανότερον; Καὶ πολύ γε, ἔφη.
[5, 459]	ἀρίσταις συγγίγνεσθαι ὡς πλειστάκις, τοὺς	δὲ	φαυλοτάτους ταῖς φαυλοτάταις τοὐναντίον, καὶ
[5, 455]	μὲν ῥᾳδίως τι μανθάνοι, ὁ	δὲ	χαλεπῶς; καὶ ὁ μὲν ἀπὸ
[5, 456]	τὸν μὲν ἀμείνω ἄνδρα, τὸν	δὲ	χείρω· ἢ πάντας ὁμοίους ἡγῇ;
[5, 469]	τεθνεῶτος ἀποπταμένου τοῦ ἐχθροῦ, λελοιπότος	δὲ	ᾧ ἐπολέμει; ἢ οἴει τι
[5, 477]	ὡς ἔστι τὸ ὄν; μᾶλλον	δὲ	ὧδέ μοι δοκεῖ πρότερον ἀναγκαῖον
[5, 479]	οὕτω, δοξάζειν φήσομεν ἅπαντα, γιγνώσκειν	δὲ	ὧν δοξάζουσιν οὐδέν. Ανάγκη, ἔφη.
[5, 465]	τοὺς μὲν ὡς ὑεῖς, τοὺς	δὲ	ὡς ἀδελφούς, τοὺς δὲ ὡς
[5, 458]	ὕστερον ἐπισκέψασθαι, ᾗ δυνατά, νῦν	δὲ	ὡς δυνατῶν ὄντων θεὶς σκέψομαι,
[5, 451]	πλὴν ὡς ἀσθενεστέραις χρώμεθα, τοῖς	δὲ	ὡς ἰσχυροτέροις. Οἷόν τ’ οὖν,
[5, 465]	τοὺς δὲ ὡς ἀδελφούς, τοὺς	δὲ	ὡς πατέρας. Συμβαίνει γὰρ οὕτως,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2006