Livre, Chap. |
[5, 457] |
δὲ
τοὺς
παῖδας,
εἴπερ
οἷόν
|
τε· |
ἀλλ’
οἶμαι
περὶ
τοῦ
εἰ |
[5, 469] |
δοῦλον
ἐκτῆσθαι
μήτε
αὐτούς,
τοῖς
|
τε |
ἄλλοις
Ελλησιν
οὕτω
συμβουλεύειν;
Πάνυ |
[5, 473] |
οὖν,
εἰ
καὶ
μέλλει
γέλωτί
|
τε |
ἀτεχνῶς
ὥσπερ
κῦμα
ἐκγελῶν
καὶ |
[5, 478] |
φέρει
τὴν
δόξαν;
ἢ
οἷόν
|
τε |
αὖ
δοξάζειν
μέν,
δοξάζειν
δὲ |
[5, 466] |
κοινωνεῖν,
καὶ
ταῦτα
πραττούσας
τά
|
τε |
βέλτιστα
πράξειν
καὶ
οὐ
παρὰ |
[5, 465] |
τοῦ
δημοσίου
τροφὴ
τελεωτέρα.
νίκην
|
τε |
γὰρ
νικῶσι
συμπάσης
τῆς
πόλεως |
[5, 465] |
ἐκεῖνοι
ὧν
τούτοις
ὑπάρχει.
ἥ
|
τε |
γὰρ
τῶνδε
νίκη
καλλίων,
ἥ |
[5, 475] |
ἄτοποι
ἔσονταί
σοι
τοιοῦτοι.
οἵ
|
τε |
γὰρ
φιλοθεάμονες
πάντες
ἔμοιγε
δοκοῦσι |
[5, 473] |
ἂν>
ἀποφαίνειν·
ἀλλ’
ἐὰν
οἷοί
|
τε |
γενώμεθα
εὑρεῖν
ὡς
ἂν
ἐγγύτατα |
[5, 461] |
Οταν
δὲ
δὴ
οἶμαι
αἵ
|
τε |
γυναῖκες
καὶ
οἱ
ἄνδρες
τοῦ |
[5, 465] |
αὐτὰ
καὶ
οἷα
πάσχουσι,
δῆλά
|
τε |
δὴ
καὶ
ἀγεννῆ
καὶ
οὐκ |
[5, 465] |
γάρ,
ἔφη,
καὶ
τυφλῷ.
Πάντων
|
τε |
δὴ
τούτων
ἀπαλλάξονται,
ζήσουσί
τε |
[5, 472] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ἐζητοῦμεν
αὐτό
|
τε |
δικαιοσύνην
οἷόν
ἐστι,
καὶ
ἄνδρα |
[5, 470] |
καὶ
οἰκίας
ἐμπιμπρῶσιν,
ὡς
ἀλιτηριώδης
|
τε |
δοκεῖ
ἡ
στάσις
εἶναι
καὶ |
[5, 451] |
καὶ
παιδείαν
ἀποδιδῷς;
Οὐχ
οἷόν
|
τε. |
Εἰ
ἄρα
ταῖς
γυναιξὶν
ἐπὶ |
[5, 453] |
ἢ
εἰς
τὰ
μὲν
οἵα
|
τε, |
εἰς
δὲ
τὰ
οὔ,
καὶ |
[5, 473] |
πολιτεία
μή
ποτε
πρότερον
φυῇ
|
τε |
εἰς
τὸ
δυνατὸν
καὶ
φῶς |
[5, 462] |
πόλει
τὰ
τοιάδε
ῥήματα,
τό
|
τε |
ἐμὸν
καὶ
τὸ
οὐκ
ἐμόν; |
[5, 471] |
εἴτε
καὶ
ὄπισθεν
ἐπιτεταγμένον,
φόβων
|
τε |
ἕνεκα
τοῖς
ἐχθροῖς
καὶ
εἴ |
[5, 477] |
ἐκεῖνο
μόνον
βλέπω
ἐφ’
ᾧ
|
τε |
ἔστι
καὶ
ὃ
ἀπεργάζεται,
καὶ |
[5, 468] |
μὲν
γὰρ
ἀγαθῷ
ὄντι
γάμοι
|
τε |
ἕτοιμοι
πλείους
ἢ
τοῖς
ἄλλοις |
[5, 464] |
καὶ
ῥήματος
ἔφαμεν
συνακολουθεῖν
τάς
|
τε |
ἡδονὰς
καὶ
τὰς
λύπας
κοινῇ; |
[5, 467] |
καὶ
εὐηνιωτάτων.
οὕτω
γὰρ
κάλλιστά
|
τε |
θεάσονται
τὸ
αὑτῶν
ἔργον,
καὶ |
[5, 468] |
Ομήρῳ.
καὶ
γὰρ
ἡμεῖς
ἔν
|
τε |
θυσίαις
καὶ
τοῖς
τοιούτοις
πᾶσι |
[5, 466] |
τε
πόλιν
μενούσας
εἰς
πόλεμόν
|
τε |
ἰούσας
καὶ
συμφυλάττειν
δεῖν
καὶ |
[5, 451] |
φονέα
γενέσθαι
ἢ
ἀπατεῶνα
καλῶν
|
τε |
καὶ
ἀγαθῶν
καὶ
δικαίων
νομίμων |
[5, 461] |
οἱ
πατέρες
αὐτῶν
ἐγέννων,
(ἀδελφάς
|
τε |
καὶ
ἀδελφούς,
ὥστε,
ὃ
νυνδὴ |
[5, 460] |
ἑτέρων
ἀνάπηρον
γίγνηται,
ἐν
ἀπορρήτῳ
|
τε |
καὶ
ἀδήλῳ
κατακρύψουσιν
ὡς
πρέπει. |
[5, 465] |
γὰρ
τὼ
φύλακε
κωλύοντε,
δέος
|
τε |
καὶ
αἰδώς,
αἰδὼς
μὲν
ὡς |
[5, 472] |
τρικυμίας
ἐπάγεις,
ὃ
ἐπειδὰν
ἴδῃς
|
τε |
καὶ
ἀκούσῃς,
πάνυ
συγγνώμην
ἕξεις, |
[5, 464] |
τε
καὶ
παῖδας
ἑτέρους,
ἡδονάς
|
τε |
καὶ
ἀλγηδόνας
ἐμποιοῦντας
ἰδίων
ὄντων |
[5, 465] |
κολακείας
τε
πλουσίων
πένητες
ἀπορίας
|
τε |
καὶ
ἀλγηδόνας
ὅσας
ἐν
παιδοτροφίᾳ |
[5, 470] |
συγγενές,
τῷ
δὲ
βαρβαρικῷ
ὀθνεῖόν
|
τε |
καὶ
ἀλλότριον.
Καλῶς
γε,
ἔφη. |
[5, 471] |
τῷ
ἥκιστα
ἀπολείπειν
ἀλλήλους,
γιγνώσκοντές
|
τε |
καὶ
ἀνακαλοῦντες
ταῦτα
τὰ
ὀνόματα |
[5, 456] |
τι
πόλει
ἄμεινον
ἢ
γυναῖκάς
|
τε |
καὶ
ἄνδρας
ὡς
ἀρίστους
ἐγγίγνεσθαι; |
[5, 460] |
γάρ
που
καὶ
ἀρχαὶ
γυναιξί
|
τε |
καὶ
ἀνδράσιν
Ναί.
(Τὰ
μὲν |
[5, 468] |
οἰκείαν
οὖσαν
τιμὴν
τῷ
ἡβῶντί
|
τε |
καὶ
ἀνδρείῳ,
ἐξ
ἧς
ἅμα |
[5, 455] |
αὐτὴ
ἀλλὰ
ἑτέρα
φύσις
γυναικός
|
τε |
καὶ
ἀνδρός;
Δίκαιον
γοῦν.
Τάχα |
[5, 473] |
τοῦτο,
ὡς
ἔοικε,
πειρώμεθα
ζητεῖν
|
τε |
καὶ
ἀποδεικνύναι
τί
ποτε
νῦν |
[5, 462] |
οἱ
πολῖται
τῶν
αὐτῶν
γιγνομένων
|
τε |
καὶ
ἀπολλυμένων
παραπλησίως
χαίρωσι
καὶ |
[5, 476] |
ἡ
διάνοια
τὴν
φύσιν
ἰδεῖν
|
τε |
καὶ
ἀσπάσασθαι.
Εχει
γὰρ
οὖν |
[5, 460] |
γέρα
δοτέον
καὶ
ἆθλα
ἄλλα
|
τε |
καὶ
ἀφθονεστέρα
ἡ
ἐξουσία
τῆς |
[5, 453] |
ὑπὲρ
αὐτῶν
ὅτι
Ω
Σώκρατές
|
τε |
καὶ
Γλαύκων,
οὐδὲν
δεῖ
ὑμῖν |
[5, 457] |
Οὐκ
ἔστιν.
~Τοῦτο
δὲ
μουσική
|
τε |
καὶ
γυμναστικὴ
παραγιγνόμεναι,
ὡς
(ἡμεῖς |
[5, 456] |
ταῖς
τῶν
φυλάκων
γυναιξὶ
μουσικήν
|
τε |
καὶ
γυμναστικὴν
ἀποδιδόναι.
Παντάπασιν
μὲν |
[5, 468] |
τιμᾶν
ἀσκῶμεν
τοὺς
ἀγαθοὺς
ἄνδρας
|
τε |
καὶ
γυναῖκας.
Κάλλιστα,
ἔφη,
λέγεις. |
[5, 451] |
οὐκ
ἔστ’
ἄλλη
ὀρθὴ
παίδων
|
τε |
καὶ
γυναικῶν
κτῆσίς
τε
καὶ |
[5, 453] |
πάνυ
ῥᾴδιον·
ἀλλὰ
σοῦ
δεήσομαί
|
τε |
καὶ
δέομαι
καὶ
τὸν
ὑπὲρ |
[5, 463] |
ἐν
ταῖς
ἄλλαις
πόλεσιν
ἄρχοντές
|
τε |
καὶ
δῆμος,
ἔστι
δὲ
καὶ |
[5, 477] |
μὴ
τὸ
αὐτὸ
εἶναι
ἐπιστήμην
|
τε |
καὶ
δόξαν.
Πῶς
γὰρ
ἄν, |
[5, 478] |
ἐπιστήμη
γιγνώσκει;
καὶ
ἔσται
γνωστόν
|
τε |
καὶ
δοξαστὸν
τὸ
αὐτό;
ἢ |
[5, 464] |
οὖν,
ἔφη.
Τί
δέ;
δίκαι
|
τε |
καὶ
ἐγκλήματα
πρὸς
ἀλλήλους
οὐκ |
[5, 472] |
ἕξεις,
ὅτι
εἰκότως
ἄρα
ὤκνουν
|
τε |
καὶ
ἐδεδοίκη
οὕτω
παράδοξον
λόγον |
[5, 458] |
δριμύτεραι
εἶναι
πρὸς
τὸ
πείθειν
|
τε |
καὶ
ἕλκειν
τὸν
πολὺν
λεών. |
[5, 451] |
τὸ
γυναικεῖον
αὖ
περαίνειν,
ἄλλως
|
τε |
καὶ
ἐπειδὴ
σὺ
οὕτω
προκαλῇ. |
[5, 463] |
τοὺς
ἄρχοντάς
φησιν
εἶναι;
(Σωτῆράς
|
τε |
καὶ
ἐπικούρους,
ἔφη.
Τί
δ’ |
[5, 478] |
δυνάμεις
δὲ
ἀμφότεραί
ἐστον,
δόξα
|
τε |
(καὶ
ἐπιστήμη,
ἄλλη
δὲ
ἑκατέρα, |
[5, 477] |
μεταξύ
τι
καὶ
ζητητέον
(ἀγνοίας
|
τε |
καὶ
ἐπιστήμης,
εἴ
τι
τυγχάνει |
[5, 472] |
ἐδεδοίκη
οὕτω
παράδοξον
λόγον
λέγειν
|
τε |
καὶ
ἐπιχειρεῖν
διασκοπεῖν.
Οσῳ
ἄν, |
[5, 454] |
δεῖ
ἐπιτηδευμάτων
τυγχάνειν
πάνυ
ἀνδρείως
|
τε |
καὶ
ἐριστικῶς
κατὰ
τὸ
ὄνομα |
[5, 468] |
(Κομιδῇ
γε.
Τὸν
δὲ
ἀριστεύσαντά
|
τε |
καὶ
εὐδοκιμήσαντα
οὐ
πρῶτον
μὲν |
[5, 474] |
ποίημα
εἶναι
ἢ
ἐραστοῦ
ὑποκοριζομένου
|
τε |
καὶ
εὐχερῶς
φέροντος
τὴν
ὠχρότητα, |
[5, 455] |
λέγοντες
καὶ
τὴν
τῶν
ποπάνων
|
τε |
καὶ
ἑψημάτων
θεραπείαν,
ἐν
οἷς |
[5, 464] |
εἰς
τὸ
δυνατὸν
ὁμοπαθεῖς
λύπης
|
τε |
καὶ
ἡδονῆς
εἶναι;
Κομιδῇ
μὲν |
[5, 464] |
δὲ
κοινωνοῦντες
οὕτω
δὴ
λύπης
|
τε |
καὶ
ἡδονῆς
μάλιστα
κοινωνίαν
ἕξουσιν; |
[5, 467] |
αὐτοῖς
ἐπιστήσουσιν
ἀλλὰ
τοὺς
ἐμπειρίᾳ
|
τε |
καὶ
ἡλικίᾳ
ἱκανοὺς
ἡγεμόνας
τε |
[5, 470] |
αὐτήν,
ἔφη.
Οὐκοῦν
καὶ
ἀγαθοί
|
τε |
καὶ
ἥμεροι
ἔσονται;
Σφόδρα
γε. |
[5, 467] |
τοῖς
φύλαξι
τοὺς
αὑτῶν
ἐμπειρίᾳ
|
τε |
καὶ
θέᾳ
τῶν
προσηκόντων;
Καταγέλαστον |
[5, 480] |
τὰ
τοιαῦτ’
ἔφαμεν
τούτους
φιλεῖν
|
τε |
καὶ
θεᾶσθαι,
αὐτὸ
δὲ
τὸ |
[5, 469] |
θεοῦ
πῶς
χρὴ
τοὺς
δαιμονίους
|
τε |
καὶ
θείους
τιθέναι
καὶ
τίνι |
[5, 473] |
λεγόμενοι
καὶ
δυνάσται
φιλοσοφήσωσι
γνησίως
|
τε |
καὶ
ἱκανῶς,
καὶ
τοῦτο
εἰς |
[5, 452] |
γελοίου
ἢ
τὴν
τοῦ
ἄφρονός
|
(τε |
καὶ
κακοῦ,
καὶ
καλοῦ
αὖ |
[5, 474] |
ἐρωτικὸν
ἁμῇ
γέ
πῃ
δάκνουσί
|
τε |
καὶ
κινοῦσι,
δοκοῦντες
ἄξιοι
εἶναι |
[5, 465] |
Πρεσβυτέρῳ
μὴν
νεωτέρων
πάντων
ἄρχειν
|
τε |
καὶ
κολάζειν
προστετάξεται.
Δῆλον.
Καὶ |
[5, 468] |
τιμήσομεν,
πρὸς
δὲ
τούτοις
ἕδραις
|
τε |
καὶ
κρέασιν
(ἰδὲ
πλείοις
δεπάεσσιν, |
[5, 463] |
μὲν
οἰκεῖον
ὡς
ἑαυτοῦ
νομίζει
|
τε |
καὶ
λέγει,
(τὸν
δ’
ἀλλότριον |
[5, 473] |
Σώκρατες,
ἔφη,
τοιοῦτον
ἐκβέβληκας
ῥῆμά
|
τε |
καὶ
λόγον,
~ὃν
εἰπὼν
ἡγοῦ |
[5, 462] |
ἔχομεν.
Οὐκοῦν
ἡ
μὲν
ἡδονῆς
|
τε |
καὶ
λύπης
κοινωνία
συνδεῖ,
ὅταν |
[5, 466] |
ἡμεῖς
φαμεν
ἄριστος,
ἀλλ’
ἀνόητός
|
τε |
καὶ
μειρακιώδης
δόξα
ἐμπεσοῦσα
εὐδαιμονίας |
[5, 478] |
τὸ
ἀμφοτέρων
μετέχον,
τοῦ
εἶναί
|
τε |
καὶ
μὴ
εἶναι,
καὶ
οὐδέτερον |
[5, 477] |
τι
οὕτως
ἔχει
ὡς
εἶναί
|
τε |
καὶ
μὴ
εἶναι,
οὐ
μεταξὺ |
[5, 467] |
ἀλλὰ
γνωμονικοὶ
τῶν
(στρατειῶν
ὅσαι
|
τε |
καὶ
μὴ
ἐπικίνδυνοι;
Εἰκός,
ἔφη. |
[5, 478] |
τι
φανείη
οἷον
ἅμα
ὄν
|
τε |
καὶ
μὴ
ὄν,
τὸ
τοιοῦτον |
[5, 470] |
ἄν
ποτε
ἐτόλμων
τὴν
τροφόν
|
τε |
καὶ
μητέρα
κείρειν
ἀλλὰ
μέτριον |
[5, 467] |
τὸν
πόλεμον,
καὶ
θεραπεύειν
πατέρας
|
τε |
καὶ
μητέρας.
ἢ
οὐκ
ᾔσθησαι |
[5, 456] |
Οἶμαι
ἔγωγε.
Τί
δέ;
φιλόσοφός
|
τε |
καὶ
μισόσοφος;
καὶ
θυμοειδής,
ἡ |
[5, 475] |
περὶ
τὰ
μαθήματα
δυσχεραίνοντα,
ἄλλως
|
τε |
(καὶ
νέον
ὄντα
καὶ
μήπω |
[5, 460] |
ἀριθμὸν
τῶν
ἀνδρῶν,
πρὸς
πολέμους
|
τε |
καὶ
νόσους
καὶ
πάντα
τὰ |
[5, 465] |
πάντως
πορισάμενοι
θέμενοι
παρὰ
γυναῖκάς
|
τε |
καὶ
οἰκέτας,
ταμιεύειν
παραδόντες,
ὅσα |
[5, 454] |
ἐκεῖνο
τὸ
εἶδος
τῆς
ἀλλοιώσεώς
|
τε |
καὶ
ὁμοιώσεως
μόνον
(ἐφυλάττομεν
τὸ |
[5, 476] |
αὐτὸ
τὸ
καλὸν
δυνατοὶ
ἰέναι
|
τε |
καὶ
ὁρᾶν
καθ’
αὑτὸ
ἆρα |
[5, 474] |
ἡγοῦ
ἐπὶ
σὲ
πάνυ
πολλούς
|
τε |
καὶ
(οὐ
φαύλους
νῦν
οὕτως, |
[5, 467] |
τε
καὶ
ἡλικίᾳ
ἱκανοὺς
ἡγεμόνας
|
τε |
καὶ
παιδαγωγοὺς
εἶναι.
Πρέπει
γάρ. |
[5, 464] |
ἑαυτοῦ
ἑτέραν
οὖσαν,
καὶ
γυναῖκά
|
τε |
καὶ
παῖδας
ἑτέρους,
ἡδονάς
τε |
[5, 451] |
ἂν
μὴ
τὴν
αὐτὴν
τροφήν
|
τε |
καὶ
παιδείαν
ἀποδιδῷς;
Οὐχ
οἷόν |
[5, 450] |
τῷ
μεταξὺ
χρόνῳ
γιγνομένης
γενέσεώς
|
τε |
καὶ
παιδείας,
ἣ
δὴ
ἐπιπονωτάτη |
[5, 465] |
πᾶσιν
ὅσων
βίος
δεῖται
αὐτοί
|
τε |
καὶ
παῖδες
ἀναδοῦνται,
καὶ
γέρα |
[5, 459] |
προσέσχηκάς
τι
τοῖς
τούτων
γάμοις
|
τε |
καὶ
παιδοποιίᾳ;
Τὸ
ποῖον;
ἔφη. |
[5, 468] |
στρατιᾶς
ὑπὸ
τῶν
συστρατευομένων
μειρακίων
|
τε |
καὶ
παίδων
ἐν
μέρει
ὑπὸ |
[5, 464] |
ἄλλῃ
καταστάσει
ἡ
τῶν
γυναικῶν
|
τε |
καὶ
παίδων
κοινωνία
τοῖς
φύλαξιν; |
[5, 449] |
ταύτην
ἣν
λέγεις
κοινωνίαν
γυναικῶν
|
τε |
καὶ
παίδων·
μέγα
γάρ
τι |
[5, 449] |
φαύλως,
ὡς
ἄρα
περὶ
γυναικῶν
|
τε |
καὶ
παίδων
παντὶ
δῆλον
ὅτι |
[5, 461] |
αὕτη
τε
καὶ
τοιαύτη
γυναικῶν
|
τε |
καὶ
παίδων
τοῖς
φύλαξί
σοι |
[5, 462] |
τοῦ
ἄρχοντος
(ἐν
αὐτῇ
ᾔσθετό
|
τε |
καὶ
πᾶσα
ἅμα
συνήλγησεν
μέρους |
[5, 451] |
καὶ
τροφήν,
τοὺς
δὲ
πονεῖν
|
τε |
καὶ
πᾶσαν
ἐπιμέλειαν
ἔχειν
περὶ |
[5, 474] |
ἑνὶ
λόγῳ
πάσας
προφάσεις
προφασίζεσθέ
|
τε |
~(καὶ
πάσας
φωνὰς
ἀφίετε,
ὥστε |
[5, 462] |
ἀγαθὸν
τοῦ
ὃ
ἂν
συνδῇ
|
τε |
καὶ
ποιῇ
μίαν;
Οὐκ
ἔχομεν. |
[5, 449] |
μὲν
τοίνυν
τὴν
τοιαύτην
πόλιν
|
τε |
καὶ
πολιτείαν
καὶ
ὀρθὴν
καλῶ, |
[5, 469] |
χρόνον
ὡς
δαιμόνων,
οὕτω
θεραπεύσομέν
|
(τε |
καὶ
προσκυνήσομεν
αὐτῶν
τὰς
θήκας; |
[5, 464] |
~(Οὐκοῦν
μετὰ
τούτου
τοῦ
δόγματός
|
τε |
καὶ
ῥήματος
ἔφαμεν
συνακολουθεῖν
τάς |
[5, 469] |
φιλοχρήματον
νεκρὸν
συλᾶν,
καὶ
γυναικείας
|
τε |
καὶ
σμικρᾶς
διανοίας
τὸ
πολέμιον |
[5, 470] |
ὀνομάζεται
δύο
ταῦτα
ὀνόματα,
πόλεμός
|
τε |
καὶ
στάσις,
οὕτω
καὶ
εἶναι |
[5, 456] |
τοῖς
τοιούτοις
ἀνδράσιν
ἐκλεκτέαι
συνοικεῖν
|
τε |
καὶ
συμφυλάττειν,
ἐπείπερ
εἰσὶν
ἱκαναὶ |
[5, 458] |
ὁμοφυεῖς·
οἱ
δέ,
ἅτε
οἰκίας
|
τε |
καὶ
συσσίτια
κοινὰ
ἔχοντες,
ἰδίᾳ |
[5, 451] |
~ὃ
δὴ
(ἐγὼ
δρῶ,
φοβερόν
|
τε |
καὶ
σφαλερόν,
οὔ
τι
γέλωτα |
[5, 471] |
καὶ
ἔχειν
γε
καλῶς
ταῦτά
|
τε |
καὶ
τὰ
πρόσθεν.
Αλλὰ
γάρ |
[5, 469] |
ὅπλα
οἴσομεν
ὡς
ἀναθήσοντες,
ἄλλως
|
τε |
καὶ
τὰ
τῶν
Ελλήνων,
~ἐάν |
[5, 465] |
(παρὰ
τῆς
αὑτῶν
πόλεως
ζῶντές
|
τε |
καὶ
τελευτήσαντες
ταφῆς
ἀξίας
μετέχουσιν. |
[5, 461] |
καὶ
ἐκεῖν’
αὖ
ἐκείνους
πάππους
|
τε |
καὶ
τηθάς,
τὰ
δ’
ἐν |
[5, 456] |
παιδεία,
ἄλλη
δὲ
γυναῖκας,
ἄλλως
|
(τε |
καὶ
τὴν
αὐτὴν
φύσιν
παραλαβοῦσα; |
[5, 457] |
ἱματίων
ἀμφιέσονται,
καὶ
κοινωνητέον
πολέμου
|
τε |
καὶ
τῆς
ἄλλης
φυλακῆς
τῆς |
[5, 454] |
τί
εἶδος
τὸ
τῆς
ἑτέρας
|
τε |
καὶ
τῆς
αὐτῆς
φύσεως
καὶ |
[5, 461] |
δὴ
κοινωνία,
ὦ
Γλαύκων,
αὕτη
|
τε |
καὶ
τοιαύτη
γυναικῶν
τε
καὶ |
[5, 465] |
συμπάσης
τῆς
πόλεως
σωτηρίαν,
τροφῇ
|
τε |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
πᾶσιν
ὅσων |
[5, 474] |
κινοῦσι,
δοκοῦντες
ἄξιοι
εἶναι
ἐπιμελείας
|
τε |
καὶ
τοῦ
ἀσπάζεσθαι.
ἢ
οὐχ |
[5, 479] |
καλλίω
θέσιν
τῆς
μεταξὺ
οὐσίας
|
τε |
καὶ
τοῦ
μὴ
εἶναι;
οὔτε |
[5, 478] |
μεταξὺ
κεῖσθαι
τοῦ
εἰλικρινῶς
ὄντος
|
τε |
καὶ
τοῦ
πάντως
μὴ
ὄντος, |
[5, 468] |
σοι
τοὺς
στρατιώτας
πρὸς
αὑτούς
|
τε |
καὶ
τοὺς
πολεμίους;
ἆρ’
ὀρθῶς |
[5, 463] |
δ’
οὗτοι
τὸν
δῆμον;
Μισθοδότας
|
τε |
καὶ
τροφέας.
Οἱ
δ’
ἐν |
[5, 451] |
διὰ
τὸν
τῶν
σκυλάκων
τόκον
|
τε |
καὶ
τροφήν,
τοὺς
δὲ
πονεῖν |
[5, 460] |
καὶ
τὸν
ἄλλον
πόνον
τίτθαις
|
τε |
καὶ
τροφοῖς
παραδώσουσιν;
Πολλὴν
ῥᾳστώνην, |
[5, 474] |
οἷς
δύναμαι·
δύναμαι
δὲ
εὐνοίᾳ
|
τε |
καὶ
τῷ
παρακελεύεσθαι,
καὶ
ἴσως |
[5, 462] |
τοῖς
αὐτοῖς
(παθήμασι
τῆς
πόλεώς
|
τε |
καὶ
τῶν
ἐν
τῇ
πόλει; |
[5, 480] |
καὶ
ταῦτα.
~Οὐκοῦν
καὶ
ἀσπάζεσθαί
|
τε |
καὶ
φιλεῖν
τούτους
μὲν
ταῦτα |
[5, 468] |
δοκεῖ.
Τὸ
ποῖον;
Τὸ
φιλῆσαί
|
τε |
καὶ
φιληθῆναι
ὑπὸ
ἑκάστου.
Πάντων, |
[5, 450] |
ἡ
παραμυθία·
ἐν
γὰρ
φρονίμοις
|
τε |
καὶ
φίλοις
περὶ
τῶν
μεγίστων |
[5, 476] |
μὲν
οὓς
νυνδὴ
ἔλεγες
φιλοθεάμονάς
|
τε |
καὶ
φιλοτέχνους
καὶ
πρακτικούς,
(καὶ |
[5, 450] |
καὶ
φίλοις
περὶ
τῶν
μεγίστων
|
τε |
καὶ
(φίλων
τἀληθῆ
εἰδότα
λέγειν |
[5, 461] |
γοῦν,
ἔφη,
αὕτη
ἀκμὴ
σώματός
|
τε |
καὶ
φρονήσεως.
Οὐκοῦν
ἐάντε
πρεσβύτερος |
[5, 451] |
παίδων
τε
καὶ
γυναικῶν
κτῆσίς
|
τε |
καὶ
χρεία
ἢ
κατ’
ἐκείνην |
[5, 480] |
ἢ
οὐ
μνημονεύομεν
ὅτι
φωνάς
|
τε |
καὶ
χρόας
καλὰς
καὶ
τὰ |
[5, 453] |
ἃ
ἐγὼ
πάλαι
προορῶν
ἐφοβούμην
|
τε |
καὶ
ὤκνουν
ἅπτεσθαι
τοῦ
νόμου |
[5, 457] |
αὐτὸν
αὑτῷ
ὁμολογεῖσθαι
ὡς
δυνατά
|
τε |
καὶ
ὠφέλιμα
λέγει;
Καὶ
μάλα, |
[5, 476] |
ἐγώ,
φιλήκοοι
καὶ
φιλοθεάμονες
τάς
|
τε |
καλὰς
φωνὰς
ἀσπάζονται
καὶ
χρόας |
[5, 466] |
τοῦ
γε
τῶν
ὀλυμπιονικῶν
πολύ
|
τε |
καλλίων
καὶ
ἀμείνων
φαίνεται,
(μή |
[5, 462] |
ἀνθρώπου
ὁ
αὐτὸς
λόγος,
περί
|
τε |
λύπης
πονοῦντος
μέρους
καὶ
περὶ |
[5, 479] |
ἄλλων
μεταξύ
που
κυλινδεῖται
τοῦ
|
τε |
μὴ
ὄντος
καὶ
τοῦ
ὄντος |
[5, 460] |
καὶ
τροφῆς
οὗτοι
ἐπιμελήσονται
τάς
|
τε |
μητέρας
ἐπὶ
τὸν
σηκὸν
ἄγοντες |
[5, 459] |
νομοθετητέαι
ἐν
αἷς
συνάξομεν
τάς
|
τε |
νύμφας
καὶ
τοὺς
νυμφίους
καὶ |
[5, 473] |
(ταῖς
πόλεσιν
ἢ
οἱ
βασιλῆς
|
τε |
νῦν
λεγόμενοι
καὶ
δυνάσται
φιλοσοφήσωσι |
[5, 458] |
ἐκλέξας
παραδώσεις
καθ’
ὅσον
οἷόν
|
τε |
ὁμοφυεῖς·
οἱ
δέ,
ἅτε
οἰκίας |
[5, 464] |
ἡ
κοινωνία
τοῖς
ἐπικούροις
τῶν
|
τε |
παίδων
καὶ
τῶν
γυναικῶν.
Καὶ |
[5, 450] |
κοινωνία
τοῖς
φύλαξιν
ἡμῖν
παίδων
|
τε |
πέρι
καὶ
γυναικῶν
ἔσται
καὶ |
[5, 464] |
σώματι
πρὸς
μέρος
αὑτοῦ
λύπης
|
τε |
πέρι
καὶ
ἡδονῆς
ὡς
ἔχει. |
[5, 463] |
ὅσα
νόμος
περὶ
πατέρας
αἰδοῦς
|
τε |
πέρι
καὶ
κηδεμονίας
καὶ
τοῦ |
[5, 466] |
τοῖς
ἀνδράσιν,
ἣν
διεληλύθαμεν,
παιδείας
|
τε |
πέρι
καὶ
παίδων
καὶ
φυλακῆς |
[5, 472] |
οἷοι
ἂν
ἡμῖν
φαίνωνται
εὐδαιμονίας
|
τε |
πέρι
καὶ
τοῦ
ἐναντίου,
ἀναγκαζώμεθα |
[5, 479] |
τῶν
πολλῶν
πολλὰ
νόμιμα
καλοῦ
|
τε |
πέρι
καὶ
τῶν
ἄλλων
μεταξύ |
[5, 449] |
οἰόμενοί
σέ
που
μνησθήσεσθαι
παιδοποιίας
|
τε |
πέρι,
πῶς
παιδοποιήσονται,
καὶ
γενομένους |
[5, 465] |
ὧν
ἀπηλλαγμένοι
ἂν
εἶεν,
κολακείας
|
τε |
πλουσίων
πένητες
ἀπορίας
τε
καὶ |
[5, 458] |
συμφορώτατ’
ἂν
εἴη
πραχθέντα
τῇ
|
τε |
πόλει
καὶ
τοῖς
φύλαξιν.
ταῦτα |
[5, 449] |
ἡμαρτημένας,
εἴπερ
αὕτη
ὀρθή,
περί
|
τε |
πόλεων
διοικήσεις
καὶ
περὶ
ἰδιωτῶν |
[5, 466] |
φυλακῆς
τῶν
ἄλλων
πολιτῶν,
κατά
|
τε |
πόλιν
μενούσας
εἰς
πόλεμόν
τε |
[5, 473] |
τοῦτο
εἰς
ταὐτὸν
συμπέσῃ,
δύναμίς
|
τε |
πολιτικὴ
καὶ
φιλοσοφία,
τῶν
δὲ |
[5, 449] |
αὐτοῦ
παρὰ
τὸν
ὦμον,
ἐκεῖνόν
|
τε |
προσηγάγετο
καὶ
προτείνας
ἑαυτὸν
ἔλεγεν |
[5, 464] |
οὖν
οὐχ,
ὅπερ
λέγω,
τά
|
τε |
πρόσθεν
εἰρημένα
καὶ
τὰ
νῦν |
[5, 461] |
τῆς
πόλεως·
ὡς
δὲ
ἑπομένη
|
τε |
τῇ
ἄλλῃ
πολιτείᾳ
καὶ
μακρῷ |
[5, 470] |
Ορθότατα,
ἔφη.
Τί
δὲ
γῆς
|
τε |
τμήσεως
τῆς
Ελληνικῆς
καὶ
οἰκιῶν |
[5, 465] |
τε
δὴ
τούτων
ἀπαλλάξονται,
ζήσουσί
|
τε |
τοῦ
μακαριστοῦ
βίου
ὃν
οἱ |
[5, 463] |
κατὰ
τὰ
ὀνόματα
πράττειν,
περί
|
τε |
τοὺς
πατέρας,
ὅσα
νόμος
περὶ |
[5, 458] |
ἄξιοι
(τούτου
τοῦ
ὀνόματος,
οἵ
|
τε |
τούτοις
ἐπίκουροι
κατὰ
ταὐτά,
τοὺς |
[5, 452] |
τὸ
τραχὺ
τοῦ
νόμου,
δεηθεῖσίν
|
τε |
τούτων
μὴ
τὰ
αὑτῶν
πράττειν |
[5, 474] |
δ’
ἄλλοις
μήτε
ἅπτεσθαι
ἀκολουθεῖν
|
τε |
τῷ
ἡγουμένῳ.
Ωρα
ἂν
εἴη, |
[5, 459] |
σοι
ἡγῇ
χεῖρον
ἔσεσθαι
τό
|
τε |
τῶν
ὀρνίθων
καὶ
τὸ
τῶν |
[5, 455] |
τῶν
γυναικῶν;
ἢ
μακρολογῶμεν
τήν
|
τε |
ὑφαντικὴν
λέγοντες
καὶ
τὴν
τῶν |
[5, 462] |
κακὸν
ἡ
τοιαύτη
πόλις
μάλιστά
|
τε |
φήσει
ἑαυτῆς
εἶναι
τὸ
πάσχον, |
[5, 470] |
καὶ
βαρβάρους
Ελλησι
πολεμεῖν
μαχομένους
|
τε |
φήσομεν
καὶ
πολεμίους
φύσει
εἶναι, |
[5, 475] |
καταμανθάνειν
χαίροντες
τοιοῦτοι
εἶναι,
οἵ
|
τε |
φιλήκοοι
ἀτοπώτατοί
τινές
εἰσιν
ὥς |
[5, 474] |
τοῖς
μὲν
προσήκει
φύσει
ἅπτεσθαί
|
τε |
φιλοσοφίας
ἡγεμονεύειν
τ’
ἐν
πόλει, |
[5, 454] |
δεῖν
τὰ
αὐτὰ
ἐπιτηδεύειν
τούς
|
τε |
φύλακας
ἡμῖν
καὶ
τὰς
γυναῖκας |
[5, 457] |
δεῖ
κοινῇ
πάντα
ἐπιτηδεύειν
τούς
|
τε |
(φύλακας
ἡμῖν
καὶ
τὰς
φυλακίδας, |
[5, 475] |
καὶ
μήπω
λόγον
ἔχοντα
τί
|
τε |
χρηστὸν
καὶ
μή,
οὐ
φήσομεν |
[5, 465] |
καὶ
οἰκέτας,
ταμιεύειν
παραδόντες,
ὅσα
|
τε, |
ὦ
φίλε,
περὶ
αὐτὰ
καὶ |