Alphabétiquement     [«   »]
ταφῆς 1
τάχα 1
Τάχα 1
τε 183
τέ 2
τεθνεῶτα 1
τεθνεῶτος 1
Fréquences     [«    »]
129 δὲ
140 ἔφη
127 τῶν
183 τε
512 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre V

τε


Livre, Chap.
[5, 457]   δὲ τοὺς παῖδας, εἴπερ οἷόν  τε·   ἀλλ’ οἶμαι περὶ τοῦ εἰ
[5, 469]   δοῦλον ἐκτῆσθαι μήτε αὐτούς, τοῖς  τε   ἄλλοις Ελλησιν οὕτω συμβουλεύειν; Πάνυ
[5, 473]   οὖν, εἰ καὶ μέλλει γέλωτί  τε   ἀτεχνῶς ὥσπερ κῦμα ἐκγελῶν καὶ
[5, 478]   φέρει τὴν δόξαν; οἷόν  τε   αὖ δοξάζειν μέν, δοξάζειν δὲ
[5, 466]   κοινωνεῖν, καὶ ταῦτα πραττούσας τά  τε   βέλτιστα πράξειν καὶ οὐ παρὰ
[5, 465]   τοῦ δημοσίου τροφὴ τελεωτέρα. νίκην  τε   γὰρ νικῶσι συμπάσης τῆς πόλεως
[5, 465]   ἐκεῖνοι ὧν τούτοις ὑπάρχει.  τε   γὰρ τῶνδε νίκη καλλίων,
[5, 475]   ἄτοποι ἔσονταί σοι τοιοῦτοι. οἵ  τε   γὰρ φιλοθεάμονες πάντες ἔμοιγε δοκοῦσι
[5, 473]   ἂν> ἀποφαίνειν· ἀλλ’ ἐὰν οἷοί  τε   γενώμεθα εὑρεῖν ὡς ἂν ἐγγύτατα
[5, 461]   Οταν δὲ δὴ οἶμαι αἵ  τε   γυναῖκες καὶ οἱ ἄνδρες τοῦ
[5, 465]   αὐτὰ καὶ οἷα πάσχουσι, δῆλά  τε   δὴ καὶ ἀγεννῆ καὶ οὐκ
[5, 465]   γάρ, ἔφη, καὶ τυφλῷ. Πάντων  τε   δὴ τούτων ἀπαλλάξονται, ζήσουσί τε
[5, 472]   ἦν δ’ ἐγώ, ἐζητοῦμεν αὐτό  τε   δικαιοσύνην οἷόν ἐστι, καὶ ἄνδρα
[5, 470]   καὶ οἰκίας ἐμπιμπρῶσιν, ὡς ἀλιτηριώδης  τε   δοκεῖ στάσις εἶναι καὶ
[5, 451]   καὶ παιδείαν ἀποδιδῷς; Οὐχ οἷόν  τε.   Εἰ ἄρα ταῖς γυναιξὶν ἐπὶ
[5, 453]   εἰς τὰ μὲν οἵα  τε,   εἰς δὲ τὰ οὔ, καὶ
[5, 473]   πολιτεία μή ποτε πρότερον φυῇ  τε   εἰς τὸ δυνατὸν καὶ φῶς
[5, 462]   πόλει τὰ τοιάδε ῥήματα, τό  τε   ἐμὸν καὶ τὸ οὐκ ἐμόν;
[5, 471]   εἴτε καὶ ὄπισθεν ἐπιτεταγμένον, φόβων  τε   ἕνεκα τοῖς ἐχθροῖς καὶ εἴ
[5, 477]   ἐκεῖνο μόνον βλέπω ἐφ’  τε   ἔστι καὶ ἀπεργάζεται, καὶ
[5, 468]   μὲν γὰρ ἀγαθῷ ὄντι γάμοι  τε   ἕτοιμοι πλείους τοῖς ἄλλοις
[5, 464]   καὶ ῥήματος ἔφαμεν συνακολουθεῖν τάς  τε   ἡδονὰς καὶ τὰς λύπας κοινῇ;
[5, 467]   καὶ εὐηνιωτάτων. οὕτω γὰρ κάλλιστά  τε   θεάσονται τὸ αὑτῶν ἔργον, καὶ
[5, 468]   Ομήρῳ. καὶ γὰρ ἡμεῖς ἔν  τε   θυσίαις καὶ τοῖς τοιούτοις πᾶσι
[5, 466]   τε πόλιν μενούσας εἰς πόλεμόν  τε   ἰούσας καὶ συμφυλάττειν δεῖν καὶ
[5, 451]   φονέα γενέσθαι ἀπατεῶνα καλῶν  τε   καὶ ἀγαθῶν καὶ δικαίων νομίμων
[5, 461]   οἱ πατέρες αὐτῶν ἐγέννων, (ἀδελφάς  τε   καὶ ἀδελφούς, ὥστε, νυνδὴ
[5, 460]   ἑτέρων ἀνάπηρον γίγνηται, ἐν ἀπορρήτῳ  τε   καὶ ἀδήλῳ κατακρύψουσιν ὡς πρέπει.
[5, 465]   γὰρ τὼ φύλακε κωλύοντε, δέος  τε   καὶ αἰδώς, αἰδὼς μὲν ὡς
[5, 472]   τρικυμίας ἐπάγεις, ἐπειδὰν ἴδῃς  τε   καὶ ἀκούσῃς, πάνυ συγγνώμην ἕξεις,
[5, 464]   τε καὶ παῖδας ἑτέρους, ἡδονάς  τε   καὶ ἀλγηδόνας ἐμποιοῦντας ἰδίων ὄντων
[5, 465]   κολακείας τε πλουσίων πένητες ἀπορίας  τε   καὶ ἀλγηδόνας ὅσας ἐν παιδοτροφίᾳ
[5, 470]   συγγενές, τῷ δὲ βαρβαρικῷ ὀθνεῖόν  τε   καὶ ἀλλότριον. Καλῶς γε, ἔφη.
[5, 471]   τῷ ἥκιστα ἀπολείπειν ἀλλήλους, γιγνώσκοντές  τε   καὶ ἀνακαλοῦντες ταῦτα τὰ ὀνόματα
[5, 456]   τι πόλει ἄμεινον γυναῖκάς  τε   καὶ ἄνδρας ὡς ἀρίστους ἐγγίγνεσθαι;
[5, 460]   γάρ που καὶ ἀρχαὶ γυναιξί  τε   καὶ ἀνδράσιν Ναί. (Τὰ μὲν
[5, 468]   οἰκείαν οὖσαν τιμὴν τῷ ἡβῶντί  τε   καὶ ἀνδρείῳ, ἐξ ἧς ἅμα
[5, 455]   αὐτὴ ἀλλὰ ἑτέρα φύσις γυναικός  τε   καὶ ἀνδρός; Δίκαιον γοῦν. Τάχα
[5, 473]   τοῦτο, ὡς ἔοικε, πειρώμεθα ζητεῖν  τε   καὶ ἀποδεικνύναι τί ποτε νῦν
[5, 462]   οἱ πολῖται τῶν αὐτῶν γιγνομένων  τε   καὶ ἀπολλυμένων παραπλησίως χαίρωσι καὶ
[5, 476]   διάνοια τὴν φύσιν ἰδεῖν  τε   καὶ ἀσπάσασθαι. Εχει γὰρ οὖν
[5, 460]   γέρα δοτέον καὶ ἆθλα ἄλλα  τε   καὶ ἀφθονεστέρα ἐξουσία τῆς
[5, 453]   ὑπὲρ αὐτῶν ὅτι Ω Σώκρατές  τε   καὶ Γλαύκων, οὐδὲν δεῖ ὑμῖν
[5, 457]   Οὐκ ἔστιν. ~Τοῦτο δὲ μουσική  τε   καὶ γυμναστικὴ παραγιγνόμεναι, ὡς (ἡμεῖς
[5, 456]   ταῖς τῶν φυλάκων γυναιξὶ μουσικήν  τε   καὶ γυμναστικὴν ἀποδιδόναι. Παντάπασιν μὲν
[5, 468]   τιμᾶν ἀσκῶμεν τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας  τε   καὶ γυναῖκας. Κάλλιστα, ἔφη, λέγεις.
[5, 451]   οὐκ ἔστ’ ἄλλη ὀρθὴ παίδων  τε   καὶ γυναικῶν κτῆσίς τε καὶ
[5, 453]   πάνυ ῥᾴδιον· ἀλλὰ σοῦ δεήσομαί  τε   καὶ δέομαι καὶ τὸν ὑπὲρ
[5, 463]   ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν ἄρχοντές  τε   καὶ δῆμος, ἔστι δὲ καὶ
[5, 477]   μὴ τὸ αὐτὸ εἶναι ἐπιστήμην  τε   καὶ δόξαν. Πῶς γὰρ ἄν,
[5, 478]   ἐπιστήμη γιγνώσκει; καὶ ἔσται γνωστόν  τε   καὶ δοξαστὸν τὸ αὐτό;
[5, 464]   οὖν, ἔφη. Τί δέ; δίκαι  τε   καὶ ἐγκλήματα πρὸς ἀλλήλους οὐκ
[5, 472]   ἕξεις, ὅτι εἰκότως ἄρα ὤκνουν  τε   καὶ ἐδεδοίκη οὕτω παράδοξον λόγον
[5, 458]   δριμύτεραι εἶναι πρὸς τὸ πείθειν  τε   καὶ ἕλκειν τὸν πολὺν λεών.
[5, 451]   τὸ γυναικεῖον αὖ περαίνειν, ἄλλως  τε   καὶ ἐπειδὴ σὺ οὕτω προκαλῇ.
[5, 463]   τοὺς ἄρχοντάς φησιν εἶναι; (Σωτῆράς  τε   καὶ ἐπικούρους, ἔφη. Τί δ’
[5, 478]   δυνάμεις δὲ ἀμφότεραί ἐστον, δόξα  τε   (καὶ ἐπιστήμη, ἄλλη δὲ ἑκατέρα,
[5, 477]   μεταξύ τι καὶ ζητητέον (ἀγνοίας  τε   καὶ ἐπιστήμης, εἴ τι τυγχάνει
[5, 472]   ἐδεδοίκη οὕτω παράδοξον λόγον λέγειν  τε   καὶ ἐπιχειρεῖν διασκοπεῖν. Οσῳ ἄν,
[5, 454]   δεῖ ἐπιτηδευμάτων τυγχάνειν πάνυ ἀνδρείως  τε   καὶ ἐριστικῶς κατὰ τὸ ὄνομα
[5, 468]   (Κομιδῇ γε. Τὸν δὲ ἀριστεύσαντά  τε   καὶ εὐδοκιμήσαντα οὐ πρῶτον μὲν
[5, 474]   ποίημα εἶναι ἐραστοῦ ὑποκοριζομένου  τε   καὶ εὐχερῶς φέροντος τὴν ὠχρότητα,
[5, 455]   λέγοντες καὶ τὴν τῶν ποπάνων  τε   καὶ ἑψημάτων θεραπείαν, ἐν οἷς
[5, 464]   εἰς τὸ δυνατὸν ὁμοπαθεῖς λύπης  τε   καὶ ἡδονῆς εἶναι; Κομιδῇ μὲν
[5, 464]   δὲ κοινωνοῦντες οὕτω δὴ λύπης  τε   καὶ ἡδονῆς μάλιστα κοινωνίαν ἕξουσιν;
[5, 467]   αὐτοῖς ἐπιστήσουσιν ἀλλὰ τοὺς ἐμπειρίᾳ  τε   καὶ ἡλικίᾳ ἱκανοὺς ἡγεμόνας τε
[5, 470]   αὐτήν, ἔφη. Οὐκοῦν καὶ ἀγαθοί  τε   καὶ ἥμεροι ἔσονται; Σφόδρα γε.
[5, 467]   τοῖς φύλαξι τοὺς αὑτῶν ἐμπειρίᾳ  τε   καὶ θέᾳ τῶν προσηκόντων; Καταγέλαστον
[5, 480]   τὰ τοιαῦτ’ ἔφαμεν τούτους φιλεῖν  τε   καὶ θεᾶσθαι, αὐτὸ δὲ τὸ
[5, 469]   θεοῦ πῶς χρὴ τοὺς δαιμονίους  τε   καὶ θείους τιθέναι καὶ τίνι
[5, 473]   λεγόμενοι καὶ δυνάσται φιλοσοφήσωσι γνησίως  τε   καὶ ἱκανῶς, καὶ τοῦτο εἰς
[5, 452]   γελοίου τὴν τοῦ ἄφρονός  (τε   καὶ κακοῦ, καὶ καλοῦ αὖ
[5, 474]   ἐρωτικὸν ἁμῇ γέ πῃ δάκνουσί  τε   καὶ κινοῦσι, δοκοῦντες ἄξιοι εἶναι
[5, 465]   Πρεσβυτέρῳ μὴν νεωτέρων πάντων ἄρχειν  τε   καὶ κολάζειν προστετάξεται. Δῆλον. Καὶ
[5, 468]   τιμήσομεν, πρὸς δὲ τούτοις ἕδραις  τε   καὶ κρέασιν (ἰδὲ πλείοις δεπάεσσιν,
[5, 463]   μὲν οἰκεῖον ὡς ἑαυτοῦ νομίζει  τε   καὶ λέγει, (τὸν δ’ ἀλλότριον
[5, 473]   Σώκρατες, ἔφη, τοιοῦτον ἐκβέβληκας ῥῆμά  τε   καὶ λόγον, ~ὃν εἰπὼν ἡγοῦ
[5, 462]   ἔχομεν. Οὐκοῦν μὲν ἡδονῆς  τε   καὶ λύπης κοινωνία συνδεῖ, ὅταν
[5, 466]   ἡμεῖς φαμεν ἄριστος, ἀλλ’ ἀνόητός  τε   καὶ μειρακιώδης δόξα ἐμπεσοῦσα εὐδαιμονίας
[5, 478]   τὸ ἀμφοτέρων μετέχον, τοῦ εἶναί  τε   καὶ μὴ εἶναι, καὶ οὐδέτερον
[5, 477]   τι οὕτως ἔχει ὡς εἶναί  τε   καὶ μὴ εἶναι, οὐ μεταξὺ
[5, 467]   ἀλλὰ γνωμονικοὶ τῶν (στρατειῶν ὅσαι  τε   καὶ μὴ ἐπικίνδυνοι; Εἰκός, ἔφη.
[5, 478]   τι φανείη οἷον ἅμα ὄν  τε   καὶ μὴ ὄν, τὸ τοιοῦτον
[5, 470]   ἄν ποτε ἐτόλμων τὴν τροφόν  τε   καὶ μητέρα κείρειν ἀλλὰ μέτριον
[5, 467]   τὸν πόλεμον, καὶ θεραπεύειν πατέρας  τε   καὶ μητέρας. οὐκ ᾔσθησαι
[5, 456]   Οἶμαι ἔγωγε. Τί δέ; φιλόσοφός  τε   καὶ μισόσοφος; καὶ θυμοειδής,
[5, 475]   περὶ τὰ μαθήματα δυσχεραίνοντα, ἄλλως  τε   (καὶ νέον ὄντα καὶ μήπω
[5, 460]   ἀριθμὸν τῶν ἀνδρῶν, πρὸς πολέμους  τε   καὶ νόσους καὶ πάντα τὰ
[5, 465]   πάντως πορισάμενοι θέμενοι παρὰ γυναῖκάς  τε   καὶ οἰκέτας, ταμιεύειν παραδόντες, ὅσα
[5, 454]   ἐκεῖνο τὸ εἶδος τῆς ἀλλοιώσεώς  τε   καὶ ὁμοιώσεως μόνον (ἐφυλάττομεν τὸ
[5, 476]   αὐτὸ τὸ καλὸν δυνατοὶ ἰέναι  τε   καὶ ὁρᾶν καθ’ αὑτὸ ἆρα
[5, 474]   ἡγοῦ ἐπὶ σὲ πάνυ πολλούς  τε   καὶ (οὐ φαύλους νῦν οὕτως,
[5, 467]   τε καὶ ἡλικίᾳ ἱκανοὺς ἡγεμόνας  τε   καὶ παιδαγωγοὺς εἶναι. Πρέπει γάρ.
[5, 464]   ἑαυτοῦ ἑτέραν οὖσαν, καὶ γυναῖκά  τε   καὶ παῖδας ἑτέρους, ἡδονάς τε
[5, 451]   ἂν μὴ τὴν αὐτὴν τροφήν  τε   καὶ παιδείαν ἀποδιδῷς; Οὐχ οἷόν
[5, 450]   τῷ μεταξὺ χρόνῳ γιγνομένης γενέσεώς  τε   καὶ παιδείας, δὴ ἐπιπονωτάτη
[5, 465]   πᾶσιν ὅσων βίος δεῖται αὐτοί  τε   καὶ παῖδες ἀναδοῦνται, καὶ γέρα
[5, 459]   προσέσχηκάς τι τοῖς τούτων γάμοις  τε   καὶ παιδοποιίᾳ; Τὸ ποῖον; ἔφη.
[5, 468]   στρατιᾶς ὑπὸ τῶν συστρατευομένων μειρακίων  τε   καὶ παίδων ἐν μέρει ὑπὸ
[5, 464]   ἄλλῃ καταστάσει τῶν γυναικῶν  τε   καὶ παίδων κοινωνία τοῖς φύλαξιν;
[5, 449]   ταύτην ἣν λέγεις κοινωνίαν γυναικῶν  τε   καὶ παίδων· μέγα γάρ τι
[5, 449]   φαύλως, ὡς ἄρα περὶ γυναικῶν  τε   καὶ παίδων παντὶ δῆλον ὅτι
[5, 461]   αὕτη τε καὶ τοιαύτη γυναικῶν  τε   καὶ παίδων τοῖς φύλαξί σοι
[5, 462]   τοῦ ἄρχοντος (ἐν αὐτῇ ᾔσθετό  τε   καὶ πᾶσα ἅμα συνήλγησεν μέρους
[5, 451]   καὶ τροφήν, τοὺς δὲ πονεῖν  τε   καὶ πᾶσαν ἐπιμέλειαν ἔχειν περὶ
[5, 474]   ἑνὶ λόγῳ πάσας προφάσεις προφασίζεσθέ  τε   ~(καὶ πάσας φωνὰς ἀφίετε, ὥστε
[5, 462]   ἀγαθὸν τοῦ ἂν συνδῇ  τε   καὶ ποιῇ μίαν; Οὐκ ἔχομεν.
[5, 449]   μὲν τοίνυν τὴν τοιαύτην πόλιν  τε   καὶ πολιτείαν καὶ ὀρθὴν καλῶ,
[5, 469]   χρόνον ὡς δαιμόνων, οὕτω θεραπεύσομέν  (τε   καὶ προσκυνήσομεν αὐτῶν τὰς θήκας;
[5, 464]   ~(Οὐκοῦν μετὰ τούτου τοῦ δόγματός  τε   καὶ ῥήματος ἔφαμεν συνακολουθεῖν τάς
[5, 469]   φιλοχρήματον νεκρὸν συλᾶν, καὶ γυναικείας  τε   καὶ σμικρᾶς διανοίας τὸ πολέμιον
[5, 470]   ὀνομάζεται δύο ταῦτα ὀνόματα, πόλεμός  τε   καὶ στάσις, οὕτω καὶ εἶναι
[5, 456]   τοῖς τοιούτοις ἀνδράσιν ἐκλεκτέαι συνοικεῖν  τε   καὶ συμφυλάττειν, ἐπείπερ εἰσὶν ἱκαναὶ
[5, 458]   ὁμοφυεῖς· οἱ δέ, ἅτε οἰκίας  τε   καὶ συσσίτια κοινὰ ἔχοντες, ἰδίᾳ
[5, 451]   ~ὃ δὴ (ἐγὼ δρῶ, φοβερόν  τε   καὶ σφαλερόν, οὔ τι γέλωτα
[5, 471]   καὶ ἔχειν γε καλῶς ταῦτά  τε   καὶ τὰ πρόσθεν. Αλλὰ γάρ
[5, 469]   ὅπλα οἴσομεν ὡς ἀναθήσοντες, ἄλλως  τε   καὶ τὰ τῶν Ελλήνων, ~ἐάν
[5, 465]   (παρὰ τῆς αὑτῶν πόλεως ζῶντές  τε   καὶ τελευτήσαντες ταφῆς ἀξίας μετέχουσιν.
[5, 461]   καὶ ἐκεῖν’ αὖ ἐκείνους πάππους  τε   καὶ τηθάς, τὰ δ’ ἐν
[5, 456]   παιδεία, ἄλλη δὲ γυναῖκας, ἄλλως  (τε   καὶ τὴν αὐτὴν φύσιν παραλαβοῦσα;
[5, 457]   ἱματίων ἀμφιέσονται, καὶ κοινωνητέον πολέμου  τε   καὶ τῆς ἄλλης φυλακῆς τῆς
[5, 454]   τί εἶδος τὸ τῆς ἑτέρας  τε   καὶ τῆς αὐτῆς φύσεως καὶ
[5, 461]   δὴ κοινωνία, Γλαύκων, αὕτη  τε   καὶ τοιαύτη γυναικῶν τε καὶ
[5, 465]   συμπάσης τῆς πόλεως σωτηρίαν, τροφῇ  τε   καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσιν ὅσων
[5, 474]   κινοῦσι, δοκοῦντες ἄξιοι εἶναι ἐπιμελείας  τε   καὶ τοῦ ἀσπάζεσθαι. οὐχ
[5, 479]   καλλίω θέσιν τῆς μεταξὺ οὐσίας  τε   καὶ τοῦ μὴ εἶναι; οὔτε
[5, 478]   μεταξὺ κεῖσθαι τοῦ εἰλικρινῶς ὄντος  τε   καὶ τοῦ πάντως μὴ ὄντος,
[5, 468]   σοι τοὺς στρατιώτας πρὸς αὑτούς  τε   καὶ τοὺς πολεμίους; ἆρ’ ὀρθῶς
[5, 463]   δ’ οὗτοι τὸν δῆμον; Μισθοδότας  τε   καὶ τροφέας. Οἱ δ’ ἐν
[5, 451]   διὰ τὸν τῶν σκυλάκων τόκον  τε   καὶ τροφήν, τοὺς δὲ πονεῖν
[5, 460]   καὶ τὸν ἄλλον πόνον τίτθαις  τε   καὶ τροφοῖς παραδώσουσιν; Πολλὴν ῥᾳστώνην,
[5, 474]   οἷς δύναμαι· δύναμαι δὲ εὐνοίᾳ  τε   καὶ τῷ παρακελεύεσθαι, καὶ ἴσως
[5, 462]   τοῖς αὐτοῖς (παθήμασι τῆς πόλεώς  τε   καὶ τῶν ἐν τῇ πόλει;
[5, 480]   καὶ ταῦτα. ~Οὐκοῦν καὶ ἀσπάζεσθαί  τε   καὶ φιλεῖν τούτους μὲν ταῦτα
[5, 468]   δοκεῖ. Τὸ ποῖον; Τὸ φιλῆσαί  τε   καὶ φιληθῆναι ὑπὸ ἑκάστου. Πάντων,
[5, 450]   παραμυθία· ἐν γὰρ φρονίμοις  τε   καὶ φίλοις περὶ τῶν μεγίστων
[5, 476]   μὲν οὓς νυνδὴ ἔλεγες φιλοθεάμονάς  τε   καὶ φιλοτέχνους καὶ πρακτικούς, (καὶ
[5, 450]   καὶ φίλοις περὶ τῶν μεγίστων  τε   καὶ (φίλων τἀληθῆ εἰδότα λέγειν
[5, 461]   γοῦν, ἔφη, αὕτη ἀκμὴ σώματός  τε   καὶ φρονήσεως. Οὐκοῦν ἐάντε πρεσβύτερος
[5, 451]   παίδων τε καὶ γυναικῶν κτῆσίς  τε   καὶ χρεία κατ’ ἐκείνην
[5, 480]   οὐ μνημονεύομεν ὅτι φωνάς  τε   καὶ χρόας καλὰς καὶ τὰ
[5, 453]   ἐγὼ πάλαι προορῶν ἐφοβούμην  τε   καὶ ὤκνουν ἅπτεσθαι τοῦ νόμου
[5, 457]   αὐτὸν αὑτῷ ὁμολογεῖσθαι ὡς δυνατά  τε   καὶ ὠφέλιμα λέγει; Καὶ μάλα,
[5, 476]   ἐγώ, φιλήκοοι καὶ φιλοθεάμονες τάς  τε   καλὰς φωνὰς ἀσπάζονται καὶ χρόας
[5, 466]   τοῦ γε τῶν ὀλυμπιονικῶν πολύ  τε   καλλίων καὶ ἀμείνων φαίνεται, (μή
[5, 462]   ἀνθρώπου αὐτὸς λόγος, περί  τε   λύπης πονοῦντος μέρους καὶ περὶ
[5, 479]   ἄλλων μεταξύ που κυλινδεῖται τοῦ  τε   μὴ ὄντος καὶ τοῦ ὄντος
[5, 460]   καὶ τροφῆς οὗτοι ἐπιμελήσονται τάς  τε   μητέρας ἐπὶ τὸν σηκὸν ἄγοντες
[5, 459]   νομοθετητέαι ἐν αἷς συνάξομεν τάς  τε   νύμφας καὶ τοὺς νυμφίους καὶ
[5, 473]   (ταῖς πόλεσιν οἱ βασιλῆς  τε   νῦν λεγόμενοι καὶ δυνάσται φιλοσοφήσωσι
[5, 458]   ἐκλέξας παραδώσεις καθ’ ὅσον οἷόν  τε   ὁμοφυεῖς· οἱ δέ, ἅτε οἰκίας
[5, 464]   κοινωνία τοῖς ἐπικούροις τῶν  τε   παίδων καὶ τῶν γυναικῶν. Καὶ
[5, 450]   κοινωνία τοῖς φύλαξιν ἡμῖν παίδων  τε   πέρι καὶ γυναικῶν ἔσται καὶ
[5, 464]   σώματι πρὸς μέρος αὑτοῦ λύπης  τε   πέρι καὶ ἡδονῆς ὡς ἔχει.
[5, 463]   ὅσα νόμος περὶ πατέρας αἰδοῦς  τε   πέρι καὶ κηδεμονίας καὶ τοῦ
[5, 466]   τοῖς ἀνδράσιν, ἣν διεληλύθαμεν, παιδείας  τε   πέρι καὶ παίδων καὶ φυλακῆς
[5, 472]   οἷοι ἂν ἡμῖν φαίνωνται εὐδαιμονίας  τε   πέρι καὶ τοῦ ἐναντίου, ἀναγκαζώμεθα
[5, 479]   τῶν πολλῶν πολλὰ νόμιμα καλοῦ  τε   πέρι καὶ τῶν ἄλλων μεταξύ
[5, 449]   οἰόμενοί σέ που μνησθήσεσθαι παιδοποιίας  τε   πέρι, πῶς παιδοποιήσονται, καὶ γενομένους
[5, 465]   ὧν ἀπηλλαγμένοι ἂν εἶεν, κολακείας  τε   πλουσίων πένητες ἀπορίας τε καὶ
[5, 458]   συμφορώτατ’ ἂν εἴη πραχθέντα τῇ  τε   πόλει καὶ τοῖς φύλαξιν. ταῦτα
[5, 449]   ἡμαρτημένας, εἴπερ αὕτη ὀρθή, περί  τε   πόλεων διοικήσεις καὶ περὶ ἰδιωτῶν
[5, 466]   φυλακῆς τῶν ἄλλων πολιτῶν, κατά  τε   πόλιν μενούσας εἰς πόλεμόν τε
[5, 473]   τοῦτο εἰς ταὐτὸν συμπέσῃ, δύναμίς  τε   πολιτικὴ καὶ φιλοσοφία, τῶν δὲ
[5, 449]   αὐτοῦ παρὰ τὸν ὦμον, ἐκεῖνόν  τε   προσηγάγετο καὶ προτείνας ἑαυτὸν ἔλεγεν
[5, 464]   οὖν οὐχ, ὅπερ λέγω, τά  τε   πρόσθεν εἰρημένα καὶ τὰ νῦν
[5, 461]   τῆς πόλεως· ὡς δὲ ἑπομένη  τε   τῇ ἄλλῃ πολιτείᾳ καὶ μακρῷ
[5, 470]   Ορθότατα, ἔφη. Τί δὲ γῆς  τε   τμήσεως τῆς Ελληνικῆς καὶ οἰκιῶν
[5, 465]   τε δὴ τούτων ἀπαλλάξονται, ζήσουσί  τε   τοῦ μακαριστοῦ βίου ὃν οἱ
[5, 463]   κατὰ τὰ ὀνόματα πράττειν, περί  τε   τοὺς πατέρας, ὅσα νόμος περὶ
[5, 458]   ἄξιοι (τούτου τοῦ ὀνόματος, οἵ  τε   τούτοις ἐπίκουροι κατὰ ταὐτά, τοὺς
[5, 452]   τὸ τραχὺ τοῦ νόμου, δεηθεῖσίν  τε   τούτων μὴ τὰ αὑτῶν πράττειν
[5, 474]   δ’ ἄλλοις μήτε ἅπτεσθαι ἀκολουθεῖν  τε   τῷ ἡγουμένῳ. Ωρα ἂν εἴη,
[5, 459]   σοι ἡγῇ χεῖρον ἔσεσθαι τό  τε   τῶν ὀρνίθων καὶ τὸ τῶν
[5, 455]   τῶν γυναικῶν; μακρολογῶμεν τήν  τε   ὑφαντικὴν λέγοντες καὶ τὴν τῶν
[5, 462]   κακὸν τοιαύτη πόλις μάλιστά  τε   φήσει ἑαυτῆς εἶναι τὸ πάσχον,
[5, 470]   καὶ βαρβάρους Ελλησι πολεμεῖν μαχομένους  τε   φήσομεν καὶ πολεμίους φύσει εἶναι,
[5, 475]   καταμανθάνειν χαίροντες τοιοῦτοι εἶναι, οἵ  τε   φιλήκοοι ἀτοπώτατοί τινές εἰσιν ὥς
[5, 474]   τοῖς μὲν προσήκει φύσει ἅπτεσθαί  τε   φιλοσοφίας ἡγεμονεύειν τ’ ἐν πόλει,
[5, 454]   δεῖν τὰ αὐτὰ ἐπιτηδεύειν τούς  τε   φύλακας ἡμῖν καὶ τὰς γυναῖκας
[5, 457]   δεῖ κοινῇ πάντα ἐπιτηδεύειν τούς  τε   (φύλακας ἡμῖν καὶ τὰς φυλακίδας,
[5, 475]   καὶ μήπω λόγον ἔχοντα τί  τε   χρηστὸν καὶ μή, οὐ φήσομεν
[5, 465]   καὶ οἰκέτας, ταμιεύειν παραδόντες, ὅσα  τε,   φίλε, περὶ αὐτὰ καὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 1/03/2006