Alphabétiquement     [«   »]
ἐφάπτεσθαι 1
ἐφεξῆς 3
ἐφεστηκυῖαι 1
ἔφη 140
ἔφην 7
Εφθης 1
ἐφοβούμην 1
Fréquences     [«    »]
129 δὲ
125 τὸ
127 τῶν
140 ἔφη
183 τε
512 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre V

ἔφη


Livre, Chap.
[5, 472]   τῶν ἄλλων ἐκείνης μετέχῃ; Οὕτως,  ἔφη·   ἀγαπήσομεν. Παραδείγματος ἄρα ἕνεκα, ἦν
[5, 477]   λέγειν τὸ εἶδος. Αλλὰ μανθάνω,  ἔφη.   Ακουσον δὴ μοι φαίνεται
[5, 472]   δυνατὰ ταῦτα γίγνεσθαι. Τοῦτο μέν,  ἔφη,   ἀληθὲς λέγεις. Οἴει ἂν οὖν
[5, 466]   τῶν γεωργῶν; Οὔ μοι δοκεῖ,  ἔφη.   Αλλὰ μέντοι, γε καὶ
[5, 468]   γίγνωνται, εἴρηται ἤδη. Εἴπομεν γάρ,  ἔφη.   Αλλὰ μὴν καὶ καθ’ Ομηρον
[5, 464]   φύλαξιν; Πολὺ μὲν οὖν μάλιστα,  ἔφη.   (Αλλὰ μὴν μέγιστόν γε πόλει
[5, 459]   ἔχει. (Αλλὰ μὲν δὴ ἔχει,  ἔφη·   ἀλλὰ τί δή; Οτι ἀνάγκη
[5, 474]   γέ πῃ ἱκανῶς ἐξηγησώμεθα. Αγε,  ἔφη.   Αναμιμνῄσκειν οὖν σε, ἦν δ’
[5, 464]   κτῆσιν ἄνθρωποι στασιάζουσιν; Πολλὴ ἀνάγκη,  ἔφη,   ἀπηλλάχθαι. Καὶ μὴν οὐδὲ βιαίων
[5, 470]   ἀλλοτρίου πόλεμος. Καὶ οὐδέν γε,  ἔφη,   ἀπὸ τρόπου λέγεις. (Ορα δὴ
[5, 452]   τοῦ ἀγαθοῦ. Παντάπασι μὲν οὖν,  ἔφη.   Αρ’ οὖν οὐ πρῶτον μὲν
[5, 464]   μέλλοιεν ὄντως φύλακες εἶναι. Ορθῶς,  ἔφη.   Αρ’ οὖν οὐχ, ὅπερ λέγω,
[5, 454]   τοὺς ἑτέρους. Γελοῖον μεντἂν εἴη,  ἔφη.   Αρα κατ’ ἄλλο τι, εἶπον
[5, 461]   πόλει μέχρι πεντεκαιπεντηκονταέτους. ~(Αμφοτέρων γοῦν,  ἔφη,   αὕτη ἀκμὴ σώματός τε καὶ
[5, 453]   καὶ κάλλιστα τελευτήσειεν; Πολύ γε,  ἔφη.   Βούλει οὖν, ἦν δ’ ἐγώ,
[5, 452]   ὅμως φιλογυμναστῶσιν; Νὴ τὸν Δία,  ἔφη·   γελοῖον γὰρ ἄν, ὥς γε
[5, 463]   περὶ τῶν ἄλλων συγγενῶν; (Αὗται,  ἔφη·   γελοῖον γὰρ ἂν εἴη εἰ
[5, 460]   τὰ τριάκοντα; Τὰ ποῖα αὐτῶν;  ἔφη.   Γυναικὶ μέν, ἦν δ’ ἐγώ,
[5, 477]   δὲ σύ; πῶς ποιεῖς; Οὕτως,  ἔφη.   Δεῦρο δὴ πάλιν, ἦν δ’
[5, 458]   οἱ ἄρχοντες. Οὐ γὰρ δίκαιον,  ἔφη.   Δῆλον δὴ ὅτι γάμους τὸ
[5, 469]   βαρβάρων δουλείαν; Ολῳ καὶ παντί,  ἔφη,   διαφέρει τὸ φείδεσθαι. Μηδὲ Ελληνα
[5, 468]   ἐν τῷ πολέμῳ νώτοισιν Αἴαντα  ἔφη   διηνεκέεσσι γεραίρεσθαι, ὡς ταύτην οἰκείαν
[5, 470]   στρατιῶται πρὸς τοὺς πολεμίους; Σοῦ,  ἔφη,   δόξαν ἀποφαινομένου ἡδέως ἂν ἀκούσαιμι.
[5, 473]   δὲ μέλλω λέγειν. Λέγε,  ἔφη.   Εὰν μή, ἦν δ’ ἐγώ,
[5, 451]   Γλαύκων γελάσας, Αλλ’ Σώκρατες,  ἔφη,   ἐάν τι πάθωμεν πλημμελὲς ὑπὸ
[5, 469]   βάλλοντος οὐχ ἁπτόμεναι; Οὐδὲ σμικρόν,  ἔφη.   Εατέον ἄρα τὰς νεκροσυλίας καὶ
[5, 474]   ἐγώ, τούτων αἴτιος; Καλῶς γ’  ἔφη,   ἐγὼ ποιῶν. ἀλλά τοί σε
[5, 467]   θέᾳ τῶν προσηκόντων; Καταγέλαστον μεντἄν,  ἔφη,   εἴη. Αλλὰ μὴν καὶ μαχεῖταί
[5, 466]   ἐγγενέσθαι, καὶ ὅπῃ δυνατόν; Εφθης,  ἔφη,   εἰπὼν ἔμελλον ὑπολήψεσθαι. (Περὶ
[5, 467]   τε καὶ μὴ ἐπικίνδυνοι; Εἰκός,  ἔφη.   Εἰς μὲν ἄρα τὰς ἄξουσιν,
[5, 478]   τὸ αὐτό; ἀδύνατον; Αδύνατον,  ἔφη,   ἐκ τῶν ὡμολογημένων· εἴπερ ἐπ’
[5, 479]   τἀναντία; Οὔκ, ἀλλ’ ἀεί,  ἔφη,   ἕκαστον ἀμφοτέρων ἕξεται. Πότερον οὖν
[5, 470]   τε καὶ ἀλλότριον. Καλῶς γε,  ἔφη.   Ελληνας μὲν ἄρα βαρβάροις καὶ
[5, 459]   χρήσιμα εἶναι. Καὶ ὀρθῶς γε,  ἔφη.   Εν τοῖς γάμοις τοίνυν καὶ
[5, 473]   τὴν δύναμιν. (Παντάπασι μὲν οὖν,  ἔφη.   Ενὸς μὲν τοίνυν, ἦν δ’
[5, 478]   δὲ φανότερον; Καὶ πολύ γε,  ἔφη.   (Εντὸς δ’ ἀμφοῖν κεῖται; Ναί.
[5, 473]   οὐδὲ ῥᾳδίου, δυνατοῦ δέ. Τίνος;  ἔφη.   Επ’ αὐτῷ δή, ἦν δ’
[5, 475]   ἀνθούντων ἐν ὥρᾳ. Εἰ βούλει,  ἔφη,   ἐπ’ ἐμοῦ λέγειν περὶ τῶν
[5, 479]   εἶναι; Τοῖς ἐν ταῖς ἑστιάσεσιν,  ἔφη,   ἐπαμφοτερίζουσιν ἔοικεν, (καὶ τῷ τῶν
[5, 454]   αὐτὰ ἀπεδίδομεν. Οὐ γὰρ οὖν,  ἔφη,   ἐπεσκεψάμεθα. (Τοιγάρτοι, εἶπον, ἔξεστιν ἡμῖν,
[5, 467]   δέῃ, πετόμενοι ἀποφεύγωσιν. (Πῶς λέγεις;  ἔφη.   Επὶ τοὺς ἵππους, ἦν δ’
[5, 456]   σκυτοτόμους, τῇ σκυτικῇ παιδευθέντας; Γελοῖον,  ἔφη,   ἐρωτᾷς. Μανθάνω, ἔφην. τί δέ;
[5, 462]   τοῦ κακοῦ ἀναρμοστεῖ; Πάντων μάλιστα,  ἔφη.   Εχομεν οὖν τι μεῖζον κακὸν
[5, 462]   καὶ λυπῶνται; Παντάπασι μὲν οὖν,  ἔφη.   Η δέ γε τῶν τοιούτων
[5, 449]   κατηκούσαμεν, τόδε δέ· Αφήσομεν οὖν,  ἔφη,   τί δράσομεν; Ηκιστά γε,
[5, 470]   οὐκ ἀεὶ πολεμησόντων. Πολὺ γάρ,  ἔφη,   ἡμερωτέρων αὕτη διάνοια ἐκείνης.
[5, 479]   πρὸς τὸ μᾶλλον εἶναι. Αληθέστατα,  ἔφη.   Ηὑρήκαμεν ἄρα, ὡς ἔοικεν, ὅτι
[5, 476]   ὑγιαίνει; Δεῖ γέ τοι δή,  ἔφη.   Ιθι δή, σκόπει τί ἐροῦμεν
[5, 452]   ταὐτά. Εἰκὸς ἐξ ὧν λέγεις,  ἔφη.   Ισως δή, εἶπον, παρὰ τὸ
[5, 460]   κατακρύψουσιν ὡς πρέπει. Εἴπερ μέλλει,  ἔφη,   καθαρὸν τὸ γένος τῶν φυλάκων
[5, 464]   ἀνάγκην σωμάτων ἐπιμελείᾳ τιθέντες. Ορθῶς,  ἔφη.   ~(Καὶ γὰρ τόδε ὀρθὸν ἔχει,
[5, 449]   εἴδεσιν οὔσας. Ποίας δὴ ταύτας;  ἔφη.   Καὶ ἐγὼ μὲν ᾖα τὰς
[5, 449]   τί μάλιστα; Απορρᾳθυμεῖν ἡμῖν δοκεῖς,  ἔφη,   καὶ εἶδος ὅλον οὐ τὸ
[5, 471]   (τέμνειν μήτε οἰκίας ἐμπιμπράναι; Θῶμεν,  ἔφη,   καὶ ἔχειν γε καλῶς ταῦτά
[5, 479]   οὐκ ἀνόσιον; (Οὔκ, ἀλλ’ ἀνάγκη,  ἔφη,   καὶ καλά πως αὐτὰ καὶ
[5, 464]   καὶ τῶν γυναικῶν. Καὶ μάλ’  ἔφη.   Καὶ μὲν δὴ καὶ τοῖς
[5, 458]   ἐκεῖνα, εἴπερ παριεῖς. Αλλὰ παρίημι,  ἔφη,   καὶ σκόπει. Οἶμαι τοίνυν, ἦν
[5, 460]   μὴ τοὺς ἄρχοντας. Καὶ μάλα,  ἔφη.   (Καὶ τοῖς ἀγαθοῖς γέ που
[5, 462]   ἡδονῆς ῥαΐζοντος; Ο αὐτὸς γάρ,  ἔφη·   καὶ τοῦτο ἐρωτᾷς, τοῦ
[5, 465]   οὐκ ἄξια λέγειν. (Δῆλα γάρ,  ἔφη,   καὶ τυφλῷ. Πάντων τε δὴ
[5, 465]   ταφῆς ἀξίας μετέχουσιν. Καὶ μάλα,  ἔφη,   καλά. Μέμνησαι οὖν, ἦν δ’
[5, 460]   δυνατὸν μήτε σμικρὰ γίγνηται. Ορθῶς,  ἔφη.   Κλῆροι δή τινες οἶμαι ποιητέοι
[5, 450]   Καὶ ἐμὲ τοίνυν, Γλαύκων  ἔφη,   κοινωνὸν τῆς ψήφου ταύτης τίθετε.
[5, 453]   τοῦ ἑτέρου λόγου πολιορκῆται; (Οὐδέν,  ἔφη,   κωλύει. Λέγωμεν δὴ ὑπὲρ αὐτῶν
[5, 452]   σχέσιν καὶ ἵππων ὀχήσεις. Ορθῶς,  ἔφη,   λέγεις. Αλλ’ ἐπείπερ λέγειν ἠρξάμεθα,
[5, 468]   ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας. Κάλλιστα,  ἔφη,   λέγεις. Εἶεν· τῶν δὲ δὴ
[5, 476]   τις ὀρθῶς προσείποι φιλοσόφους. Πῶς,  ἔφη,   λέγεις; Οἱ μέν που, ἦν
[5, 455]   καταγελαστότατόν (ἐστι πάντων ἡττώμενον; Αληθῆ,  ἔφη,   λέγεις, ὅτι πολὺ κρατεῖται ἐν
[5, 476]   φανταζόμενα πολλὰ φαίνεσθαι ἕκαστον. Ορθῶς,  ἔφη,   λέγεις. Ταύτῃ τοίνυν, ἦν δ’
[5, 460]   καὶ τροφοῖς παραδώσουσιν; Πολλὴν ῥᾳστώνην,  ἔφη,   λέγεις τῆς παιδοποιίας ταῖς τῶν
[5, 468]   καὶ φιληθῆναι ὑπὸ ἑκάστου. Πάντων,  ἔφη,   μάλιστα· καὶ προστίθημί γε τῷ
[5, 469]   οὕτω συμβουλεύειν; Πάνυ μὲν οὖν,  ἔφη·   μᾶλλόν γ’ ἂν οὖν οὕτω
[5, 461]   τοιούτῳ. Καὶ ταῦτα μέν γ’  ἔφη,   μετρίως λέγεται· πατέρας δὲ καὶ
[5, 467]   μετὰ πρεσβυτέρων ἡγεμόνων ἑπόμενοι. Ορθῶς,  ἔφη,   μοι δοκεῖς λέγειν. ~(Τί δὲ
[5, 469]   τῶν ἀναιρέσεων διακωλύσεις; Εατέον μέντοι,  ἔφη,   νὴ Δία. Οὐδὲ μήν που
[5, 461]   μετὰ δεινῆς ἀκρατείας γεγονώς. Ορθῶς,  ἔφη.   Ο αὐτὸς δέ γ’ εἶπον,
[5, 449]   τί δράσομεν; Ηκιστά γε,  ἔφη   Αδείμαντος μέγα ἤδη λέγων.
[5, 450]   τῆς ψήφου ταύτης τίθετε. Αμέλει,  ἔφη   Θρασύμαχος, πᾶσι ταῦτα δεδογμένα
[5, 471]   ἀλγούντων δοῦναι δίκην. Εγὼ μέν,  ἔφη,   ὁμολογῶ οὕτω δεῖν πρὸς τοὺς
[5, 475]   φιλοθεάμονας. Καὶ τοῦτο μέν γ’  ἔφη,   ὀρθῶς· ἀλλὰ πῶς αὐτὸ λέγεις;
[5, 474]   τῷ ἡγουμένῳ. Ωρα ἂν εἴη,  ἔφη,   ὁρίζεσθαι. Ιθι δή, ἀκολούθησόν μοι
[5, 461]   παῖδα τῇ πόλει καθιστάναι. Ορθότατα,  ἔφη.   Οταν δὲ δὴ οἶμαι αἵ
[5, 476]   μοι ὑπὲρ ἐκείνου ἀποκρίνου. Αποκρινοῦμαι,  ἔφη,   ὅτι γιγνώσκει τί. Πότερον ὂν
[5, 453]   τροφήν. Οὐ μὰ τὸν Δία,  ἔφη·   οὐ γὰρ εὐκόλῳ ἔοικεν. Οὐ
[5, 453]   ταῦτ’ ἀπολογεῖσθαι; Ως μὲν ἐξαίφνης,  ἔφη,   οὐ πάνυ ῥᾴδιον· ἀλλὰ σοῦ
[5, 457]   καὶ ὠφέλιμα λέγει; Καὶ μάλα,  ἔφη,   οὐ σμικρὸν κῦμα διαφεύγεις. Φήσεις
[5, 471]   σωφρονισταὶ ὄντες, οὐ πολέμιοι. Οὕτως,  ἔφη.   Οὐδ’ ἄρα τὴν Ελλάδα Ελληνες
[5, 472]   ἥκομεν. Χρή· ἀλλὰ τί τοῦτο;  ἔφη.   Οὐδέν· ἀλλ’ ἐὰν εὕρωμεν οἷόν
[5, 478]   ἀπέδομεν, ὄντι δὲ γνῶσιν; Ορθῶς,  ἔφη.   Οὐκ ἄρα ὂν οὐδὲ μὴ
[5, 459]   ὅτι μάλιστα ἀστασίαστος ἔσται. Ορθότατα,  ἔφη.   Οὐκοῦν δὴ ἑορταί τινες νομοθετητέαι
[5, 466]   πεφύκατον πρὸς ἀλλήλω κοινωνεῖν; Συγχωρῶ,  ἔφη.   Οὐκοῦν, ἦν δ’ ἐγώ, ἐκεῖνο
[5, 470]   Ελληνὶς ἔσται; Δεῖ γ’ αὐτήν,  ἔφη.   Οὐκοῦν καὶ ἀγαθοί τε καὶ
[5, 475]   μέν, τοῦ δὲ οὔ; Παντός,  ἔφη.   Οὐκοῦν καὶ τὸν φιλόσοφον σοφίας
[5, 454]   γυναῖκας αὐτῶν. Καὶ ὀρθῶς γ’  ἔφη.   ~Οὐκοῦν μετὰ τοῦτο κελεύομεν τὸν
[5, 476]   ἀσπάσασθαι. Εχει γὰρ οὖν δή,  ἔφη,   οὕτως. Οἱ δὲ δὴ ἐπ’
[5, 450]   βουλόμενός με παραθαρρύνειν λέγεις; Εγωγ’  ἔφη.   Πᾶν τοίνυν, ἦν δ’ ἐγώ,
[5, 451]   ἔχειν περὶ τὰ ποίμνια; (Κοινῇ,  ἔφη,   πάντα· πλὴν ὡς ἀσθενεστέραις χρώμεθα,
[5, 465]   ὡς πατέρας. Συμβαίνει γὰρ οὕτως,  ἔφη.   Πανταχῇ δὴ ἐκ τῶν νόμων
[5, 463]   προσειπεῖν ὡς ἀλλότριον; Οὐδαμῶς,  ἔφη·   παντὶ γὰρ ἂν ἐντυγχάνῃ,
[5, 477]   τί γένος τιθεῖς; Εἰς τοῦτο,  ἔφη,   πασῶν γε δυνάμεων ἐρρωμενεστάτην. (Τί
[5, 468]   καὶ τὴν ἰσχὺν αὐξήσει. Ορθότατα,  ἔφη.   Πεισόμεθα ἄρα, ἦν δ’ ἐγώ,
[5, 454]   ἀλλήλους χρώμενοι. Εστι γὰρ δή,  ἔφη,   περὶ πολλοὺς τοῦτο τὸ πάθος·
[5, 468]   μοι καταφαίνεται οὔ; Λέγ’  ἔφη,   ποῖ’ αὖ. Αὐτῶν μέν, εἶπον,
[5, 475]   γάρ; (Καὶ Γλαύκων  ἔφη·   Πολλοὶ ἄρα καὶ ἄτοποι ἔσονταί
[5, 456]   αὗται ἔσονται βέλτισται; Καὶ τοῦτο,  ἔφη,   πολύ. Εστι δέ τι πόλει
[5, 459]   τε καὶ παιδοποιίᾳ; Τὸ ποῖον;  ἔφη.   Πρῶτον μὲν αὐτῶν τούτων, καίπερ
[5, 458]   ὅσα ἂν ἐκείνοις ἐπιτρέψωμεν. Εἰκός,  ἔφη.   Σὺ μὲν τοίνυν, ἦν δ’
[5, 470]   τοιαύτην ἔχθραν κλητέον. Εγὼ μέν,  ἔφη,   συγχωρῶ οὕτω νομίζειν. Σκόπει δή,
[5, 466]   πως ἥμισυ παντός. Εμοὶ μέν,  ἔφη,   συμβούλῳ χρώμενος μενεῖ ἐπὶ τούτῳ
[5, 462]   συνησθήσεται ἅπασα συλλυπήσεται. Ανάγκη,  ἔφη,   τήν γε εὔνομον. Ωρα ἂν
[5, 463]   ἄλλαις ἄρχοντες τοὺς δήμους; Δούλους,  ἔφη.   Τί δ’ οἱ ἄρχοντες ἀλλήλους;
[5, 463]   δ’ οἱ ἄρχοντες ἀλλήλους; Συνάρχοντας,  ἔφη.   Τί δ’ οἱ ἡμέτεροι; Συμφύλακας.
[5, 463]   εἶναι; (Σωτῆράς τε καὶ ἐπικούρους,  ἔφη.   Τί δ’ οὗτοι τὸν δῆμον;
[5, 479]   δὲ ὧν δοξάζουσιν οὐδέν. Ανάγκη,  ἔφη.   Τί δὲ αὖ τοὺς αὐτὰ
[5, 470]   θεὸς ἄλλο λέγῃ. Ορθότατα,  ἔφη.   Τί δὲ γῆς τε τμήσεως
[5, 464]   ἡδονῆς εἶναι; Κομιδῇ μὲν οὖν,  ἔφη.   Τί δέ; δίκαι τε καὶ
[5, 459]   τὸ τῶν κυνῶν γένος; Εγωγ’  ἔφη.   Τί δὲ ἵππων οἴει, ἦν
[5, 469]   βίῳ ἀγαθοὶ κριθῶσιν; Δίκαιον γοῦν,  ἔφη.   Τί δέ; πρὸς τοὺς πολεμίους
[5, 452]   πράξεται λέγεται. Καὶ μάλα,  ἔφη.   Τί, ἦν δ’ ἐγώ, γελοιότατον
[5, 462]   ἄλλη τις μᾶλλον. Οὐκοῦν χρή,  ἔφη.   ~(Τί οὖν; ἔστι μέν που
[5, 466]   αὐτῇ τοῦτο εὔδαιμον πλάττοιμεν; Μέμνημαι,  ἔφη.   Τί οὖν; νῦν ἡμῖν
[5, 472]   ἄνδρα; Μὰ Δί’ οὐκ ἔγωγ’  ἔφη.   Τί οὖν; οὐ καὶ ἡμεῖς,
[5, 475]   μὲν φιλοσόφοις. Τοὺς δὲ ἀληθινούς,  ἔφη,   τίνας λέγεις; Τοὺς τῆς ἀληθείας,
[5, 477]   καὶ δόξαν. Πῶς γὰρ ἄν,  ἔφη,   τό γε ἀναμάρτητον τῷ μὴ
[5, 473]   ἂν ἀγαπῴην. Καὶ γὰρ ἐγώ,  ἔφη.   Τὸ δὲ δὴ μετὰ τοῦτο,
[5, 472]   οἰκῆσαι ὡς ἐλέγετο; Οὐ δῆτα,  ἔφη.   Τὸ μὲν τοίνυν ἀληθές, ἦν
[5, 472]   καὶ ἐπιχειρεῖν διασκοπεῖν. Οσῳ ἄν,  ἔφη,   τοιαῦτα πλείω λέγῃς, ἧττον ἀφεθήσῃ
[5, 473]   δημοσίᾳ. Καὶ ὅς, Ω Σώκρατες,  ἔφη,   τοιοῦτον ἐκβέβληκας ῥῆμά τε καὶ
[5, 457]   αὑτοῦ μήτε παῖδα γονέα. Πολύ,  ἔφη,   τοῦτο ἐκείνου μεῖζον πρὸς ἀπιστίαν
[5, 473]   ὁμολογεῖς οὕτως οὔ; Ομολογῶ,  ἔφη.   Τοῦτο μὲν δὴ μὴ ἀνάγκαζέ
[5, 451]   εἴπερ ἐκεῖ, κἀνθάδε. Λέγε τοίνυν,  ἔφη,   τούτου γ’ ἕνεκα. Λέγειν δή,
[5, 457]   τοῦτο ἴδῃς. Λέγε δή, ἴδω,  ἔφη.   Τούτῳ, ἦν δ’ ἐγώ, ἕπεται
[5, 480]   Οὔκ, ἄν γέ μοι πείθωνται,  ἔφη·   τῷ γὰρ ἀληθεῖ χαλεπαίνειν οὐ
[5, 476]   δοκεῖ σοι ζῆν; Καὶ μάλα,  ἔφη,   ὕπαρ. Οὐκοῦν τούτου μὲν τὴν
[5, 453]   τινα ἄλλην ἄπορον σωτηρίαν. (Εοικεν,  ἔφη.   Φέρε δή, ἦν δ’ ἐγώ,
[5, 450]   μετρίων γε. Μέτρον δέ γ’  ἔφη,   Σώκρατες, Γλαύκων, τοιούτων
[5, 477]   εἰς ἄλλο εἶδος οἴσομεν; Οὐδαμῶς,  ἔφη·   γὰρ δοξάζειν δυνάμεθα, οὐκ
[5, 451]   ἡμῖν πρέπει οὔ. Πῶς;  ἔφη.   Ωδε. τὰς θηλείας τῶν φυλάκων
[5, 464]   ὡς ἔχει. Καὶ ὀρθῶς γ’  ἔφη,   ὡμολογήσαμεν. Τοῦ μεγίστου ἄρα ἀγαθοῦ
[5, 474]   μή, ἀλλὰ πᾶν στέργοντα; (Αναμιμνῄσκειν,  ἔφη,   ὡς ἔοικεν, δεῖ· οὐ γὰρ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 1/03/2006