Livre, Chap. |
[5, 467] |
τε
καὶ
παιδαγωγοὺς
εἶναι.
Πρέπει
|
γάρ. |
Αλλὰ
γάρ,
φήσομεν,
καὶ
παρὰ |
[5, 453] |
οὐ
γὰρ
εὐκόλῳ
ἔοικεν.
Οὐ
|
γάρ, |
εἶπον.
ἀλλὰ
δὴ
ὧδ’
ἔχει· |
[5, 468] |
τοιούτου
γίγνωνται,
εἴρηται
ἤδη.
Εἴπομεν
|
γάρ, |
ἔφη.
Αλλὰ
μὴν
καὶ
καθ’ |
[5, 470] |
καὶ
οὐκ
ἀεὶ
πολεμησόντων.
Πολὺ
|
γάρ, |
ἔφη,
ἡμερωτέρων
αὕτη
ἡ
διάνοια |
[5, 462] |
περὶ
ἡδονῆς
ῥαΐζοντος;
Ο
αὐτὸς
|
γάρ, |
ἔφη·
καὶ
τοῦτο
ὃ
ἐρωτᾷς, |
[5, 465] |
καὶ
οὐκ
ἄξια
λέγειν.
(Δῆλα
|
γάρ, |
ἔφη,
καὶ
τυφλῷ.
Πάντων
τε |
[5, 460] |
ταῖς
τῶν
φυλάκων
γυναιξίν.
Πρέπει
|
γάρ, |
ἦν
δ’
ἐγώ.
τὸ
δ’ |
[5, 475] |
ἐν
δίκῃ
φήσομεν
φιλόσοφον·
ἦ
|
γάρ; |
(Καὶ
ὁ
Γλαύκων
ἔφη·
Πολλοὶ |
[5, 456] |
γε
καὶ
βέλτιστα
λέγοιμεν;
Ην
|
γάρ. |
Καὶ
ὅτι
μὲν
δὴ
δυνατά, |
[5, 471] |
καὶ
οὐδὲ
ὀνομάσουσιν
πόλεμον;
Οὐ
|
γάρ. |
Καὶ
ὡς
διαλλαγησόμενοι
ἄρα
διοίσονται; |
[5, 471] |
τε
καὶ
τὰ
πρόσθεν.
Αλλὰ
|
γάρ |
μοι
δοκεῖς,
ὦ
Σώκρατες,
ἐάν |
[5, 467] |
ἀσφάλειαν,
καὶ
καλῶς
ἕξει·
ἦ
|
γάρ; |
Ναί.
Οὐκοῦν,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[5, 478] |
οὐδὲ
μὴ
ὂν
δοξάζει;
Οὐ
|
γάρ. |
Οὔτε
ἄρα
ἄγνοια
οὔτε
γνῶσις |
[5, 460] |
γυναικῶν
εἴτε
ἀμφότερα
κοιναὶ
μὲν
|
γάρ |
που
καὶ
ἀρχαὶ
γυναιξί
τε |
[5, 464] |
τοῖς
πρόσθεν
γε
ὁμολογοῦμεν·
ἔφαμεν
|
γάρ |
που
οὔτε
οἰκίας
τούτοις
ἰδίας |
[5, 479] |
καὶ
τοῦ
μὴ
εἶναι;
οὔτε
|
γάρ |
που
σκοτωδέστερα
μὴ
ὄντος
πρὸς |
[5, 459] |
μοι
λέγε,
ὦ
Γλαύκων·
ὁρῶ
|
γάρ |
σου
ἐν
τῇ
οἰκίᾳ
καὶ |
[5, 449] |
γυναικῶν
τε
καὶ
παίδων·
μέγα
|
γάρ |
τι
οἰόμεθα
φέρειν
καὶ
ὅλον |
[5, 467] |
παιδαγωγοὺς
εἶναι.
Πρέπει
γάρ.
Αλλὰ
|
γάρ, |
φήσομεν,
καὶ
παρὰ
δόξαν
πολλὰ |