Livre, Chap. |
[5, 473] |
γίγνεσθαι
ἃ
σὺ
ἐπιτάττεις.
ἢ
|
οὐκ |
ἀγαπήσεις
τούτων
τυγχάνων;
ἐγὼ
μὲν |
[5, 479] |
φανήσεται;
καὶ
τῶν
δικαίων,
ὃ
|
οὐκ |
ἄδικον;
καὶ
τῶν
ὁσίων,
ὃ |
[5, 470] |
καὶ
διανοεῖσθαι
ὡς
διαλλαγησομένων
καὶ
|
οὐκ |
ἀεὶ
πολεμησόντων.
Πολὺ
γάρ,
ἔφη, |
[5, 479] |
καλῶν
μῶν
τι
ἔστιν
ὃ
|
οὐκ |
αἰσχρὸν
φανήσεται;
καὶ
τῶν
δικαίων, |
[5, 476] |
οὐ
γιγνώσκειν,
καὶ
ἀμφισβητῇ
ὡς
|
οὐκ |
ἀληθῆ
λέγομεν;
(ἕξομέν
τι
παραμυθεῖσθαι |
[5, 457] |
τῆς
περὶ
τὴν
πόλιν,
καὶ
|
οὐκ |
ἄλλα
πρακτέον·
τούτων
δ’
αὐτῶν |
[5, 456] |
γε
τὸ
φυλακικὴν
γυναῖκα
γενέσθαι,
|
οὐκ |
ἄλλη
μὲν
ἡμῖν
ἄνδρας
ποιήσει |
[5, 477] |
ἔφη·
ᾧ
γὰρ
δοξάζειν
δυνάμεθα,
|
οὐκ |
ἄλλο
τι
ἢ
δόξα
ἐστίν. |
[5, 467] |
αὐτῶν
οἱ
πατέρες,
ὅσα
ἄνθρωποι,
|
οὐκ |
ἀμαθεῖς
ἔσονται
ἀλλὰ
γνωμονικοὶ
τῶν |
[5, 473] |
ῥηθήσεται·
χαλεπὸν
γὰρ
ἰδεῖν
ὅτι
|
οὐκ |
ἂν
ἄλλη
τις
εὐδαιμονήσειεν
οὔτε |
[5, 475] |
λόγους
καὶ
τοιαύτην
διατριβὴν
ἑκόντες
|
οὐκ |
ἂν
ἐθέλοιεν
ἐλθεῖν,
ὥσπερ
δὲ |
[5, 458] |
πρὸς
τὴν
ἀλλήλων
μεῖξιν.
ἢ
|
οὐκ |
ἀναγκαῖά
σοι
δοκῶ
λέγειν;
Οὐ |
[5, 479] |
ἄδικον;
καὶ
τῶν
ὁσίων,
ὃ
|
οὐκ |
ἀνόσιον;
(Οὔκ,
ἀλλ’
ἀνάγκη,
ἔφη, |
[5, 465] |
τε
δὴ
καὶ
ἀγεννῆ
καὶ
|
οὐκ |
ἄξια
λέγειν.
(Δῆλα
γάρ,
ἔφη, |
[5, 467] |
(Αλλὰ
σμικρὸν
οἴει
διαφέρειν
καὶ
|
οὐκ |
ἄξιον
κινδύνου
θεωρεῖν
ἢ
μὴ |
[5, 449] |
ἐγώ,
Τί
μάλιστα,
ἔφην,
ὑμεῖς
|
οὐκ |
ἀφίετε;
Σέ,
ἦ
δ’
ὅς. |
[5, 478] |
ὥς
φαμεν,
ἐκ
τούτων
δὴ
|
οὐκ |
ἐγχωρεῖ
γνωστὸν
καὶ
δοξαστὸν
ταὐτὸν |
[5, 472] |
γενέσθαι
τοιοῦτον
ἄνδρα;
Μὰ
Δί’
|
οὐκ |
ἔγωγ’
ἔφη.
Τί
οὖν;
οὐ |
[5, 466] |
οἷοί
τ’
εἶμεν
εὐδαιμονεστάτην,
ἀλλ’
|
οὐκ |
εἰς
ἓν
ἔθνος
ἀποβλέποντες
ἐν |
[5, 459] |
τούτων,
καίπερ
ὄντων
γενναίων,
ἆρ’
|
οὐκ |
εἰσί
τινες
καὶ
γίγνονται
ἄριστοι; |
[5, 457] |
τοῦ
δυνατοῦ
καὶ
μή.
Αλλ’
|
οὐκ |
ἔλαθες,
ἦ
δ’
ὅς,
ἀποδιδράσκων, |
[5, 452] |
γυμνάσια
(καὶ
περὶ
μουσικὴν
καὶ
|
οὐκ |
ἐλάχιστα
περὶ
τὴν
τῶν
ὅπλων |
[5, 459] |
ἔοικε
τὸ
ὀρθὸν
τοῦτο
γίγνεσθαι
|
οὐκ |
ἐλάχιστον.
Πῶς
δή;
Δεῖ
μέν, |
[5, 462] |
λέγουσι
τὸ
ἐμὸν
καὶ
τὸ
|
οὐκ |
ἐμόν,
αὕτη
ἄριστα
διοικεῖται;
Πολύ |
[5, 462] |
τό
τε
ἐμὸν
καὶ
τὸ
|
οὐκ |
ἐμόν;
καὶ
περὶ
τοῦ
ἀλλοτρίου |
[5, 467] |
Τί
δ’
εἴ
που
κινδυνευτέον,
|
οὐκ |
ἐν
ᾧ
βελτίους
ἔσονται
κατορθοῦντες; |
[5, 471] |
μὲν
οὖν.
Εὐμενῶς
δὴ
σωφρονιοῦσιν,
|
οὐκ |
ἐπὶ
δουλείᾳ
κολάζοντες
οὐδ’
ἐπ’ |
[5, 454] |
ἄκοντες
πολλοὶ
ἐμπίπτειν
καὶ
οἴεσθαι
|
οὐκ |
ἐρίζειν
ἀλλὰ
διαλέγεσθαι,
διὰ
τὸ |
[5, 451] |
ἡμεῖς
διήλθομεν,
κατ’
ἐμὴν
δόξαν
|
οὐκ |
ἔστ’
ἄλλη
ὀρθὴ
παίδων
τε |
[5, 473] |
πολλαὶ
φύσεις
ἐξ
ἀνάγκης
ἀποκλεισθῶσιν,
|
οὐκ |
ἔστι
κακῶν
παῦλα,
ὦ
φίλε |
[5, 479] |
Πότερον
οὖν
ἔστι
μᾶλλον
ἢ
|
οὐκ |
ἔστιν
ἕκαστον
τῶν
πολλῶν
τοῦτο |
[5, 466] |
ἡμῖν
ἐπέπληξεν
~ὅτι
τοὺς
φύλακας
|
οὐκ |
εὐδαίμονας
(ποιοῖμεν,
οἷς
ἐξὸν
πάντα |
[5, 467] |
πατέρας
τε
καὶ
μητέρας.
ἢ
|
οὐκ |
ᾔσθησαι
τὰ
περὶ
τὰς
τέχνας, |
[5, 450] |
ἐρρήθη.
ἃ
νῦν
ὑμεῖς
(παρακαλοῦντες
|
οὐκ |
ἴστε
ὅσον
ἑσμὸν
λόγων
ἐπεγείρετε· |
[5, 465] |
ἐγώ,
ὅτι
ἐν
τοῖς
πρόσθεν
|
οὐκ |
οἶδα
ὅτου
λόγος
ἡμῖν
ἐπέπληξεν |
[5, 452] |
ἀστείοις
πάντα
ταῦτα
κωμῳδεῖν.
ἢ
|
οὐκ |
οἴει;
Εγωγε.
Αλλ’
ἐπειδὴ
οἶμαι |
[5, 454] |
αὐτὴν
φύσιν
ἔχειν
ἐλέγομεν·
ἢ
|
οὐκ |
οἴει;
Εγωγε.
Ιατρικὸν
δέ
γε |
[5, 472] |
οὐ
συγγιγνώσκεις
στραγγευομένῳ.
ἴσως
γὰρ
|
οὐκ |
οἶσθα
ὅτι
μόγις
μοι
τὼ |
[5, 464] |
τε
καὶ
ἐγκλήματα
πρὸς
ἀλλήλους
|
οὐκ |
οἰχήσεται
ἐξ
αὐτῶν
ὡς
ἔπος |
[5, 476] |
γιγνώσκει
τί.
Πότερον
ὂν
ἢ
|
οὐκ |
ὄν;
~(Ον·
πῶς
γὰρ
ἂν |
[5, 461] |
τι
βιάσηται,
οὕτω
τιθέναι,
ὡς
|
οὐκ |
οὔσης
τροφῆς
τῷ
τοιούτῳ.
Καὶ |