Livre, Chap. |
[5, 474] |
ἂν
εἴη,
ἔφη,
ὁρίζεσθαι.
Ιθι
|
δή, |
ἀκολούθησόν
μοι
τῇδε,
ἐὰν
αὐτὸ |
[5, 467] |
ᾧ
βελτίους
ἔσονται
κατορθοῦντες;
Δῆλον
|
δή. |
(Αλλὰ
σμικρὸν
οἴει
διαφέρειν
καὶ |
[5, 459] |
τοῦτο
γίγνεσθαι
οὐκ
ἐλάχιστον.
Πῶς
|
δή; |
Δεῖ
μέν,
εἶπον,
ἐκ
τῶν |
[5, 470] |
ἔφη,
συγχωρῶ
οὕτω
νομίζειν.
Σκόπει
|
δή, |
εἶπον,
ὅτι
ἐν
τῇ
νῦν |
[5, 452] |
ἐξ
ὧν
λέγεις,
ἔφη.
Ισως
|
δή, |
εἶπον,
παρὰ
τὸ
ἔθος
γελοῖα |
[5, 468] |
μοι
δοκεῖς
λέγειν.
~(Τί
δὲ
|
δή, |
εἶπον,
τὰ
περὶ
τὸν
πόλεμον; |
[5, 476] |
οὐχ
ὑγιαίνει;
Δεῖ
γέ
τοι
|
δή, |
ἔφη.
Ιθι
δή,
σκόπει
τί |
[5, 476] |
καὶ
ἀσπάσασθαι.
Εχει
γὰρ
οὖν
|
δή, |
ἔφη,
οὕτως.
Οἱ
δὲ
δὴ |
[5, 454] |
πρὸς
ἀλλήλους
χρώμενοι.
Εστι
γὰρ
|
δή, |
ἔφη,
περὶ
πολλοὺς
τοῦτο
τὸ |
[5, 451] |
ἔφη,
τούτου
γ’
ἕνεκα.
Λέγειν
|
δή, |
ἔφην
ἐγώ,
χρὴ
ἀνάπαλιν
αὖ |
[5, 470] |
ἡ
διάνοια
ἐκείνης.
Τί
δὲ
|
δή; |
ἔφην·
ἣν
σὺ
πόλιν
οἰκίζεις, |
[5, 453] |
ἄπορον
σωτηρίαν.
(Εοικεν,
ἔφη.
Φέρε
|
δή, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ἐάν
πῃ |
[5, 473] |
δέ.
Τίνος;
ἔφη.
Επ’
αὐτῷ
|
δή, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
εἰμὶ
ὃ |
[5, 457] |
τὸ
μετὰ
τοῦτο
ἴδῃς.
Λέγε
|
δή, |
ἴδω,
ἔφη.
Τούτῳ,
ἦν
δ’ |
[5, 457] |
δόξειεν
ὠφέλιμον
εἶναι,
λοιπὸν
δὲ
|
δή |
μοι
ἔσεσθαι
περὶ
τοῦ
δυνατοῦ |
[5, 459] |
δὴ
ἔχει,
ἔφη·
ἀλλὰ
τί
|
δή; |
Οτι
ἀνάγκη
αὐτοῖς,
ἦν
δ’ |
[5, 454] |
δύναμις
τῆς
ἀντιλογικῆς
τέχνης.
Τί
|
δή; |
Οτι,
εἶπον,
δοκοῦσί
μοι
εἰς |
[5, 469] |
ἡμῖν
οἱ
στρατιῶται;
Τὸ
ποῖον
|
δή; |
Πρῶτον
μὲν
ἀνδραποδισμοῦ
πέρι,
δοκεῖ |
[5, 476] |
γέ
τοι
δή,
ἔφη.
Ιθι
|
δή, |
σκόπει
τί
ἐροῦμεν
πρὸς
αὐτόν. |
[5, 455] |
καὶ
ἑψημάτων
θεραπείαν,
ἐν
οἷς
|
δή |
τι
δοκεῖ
τὸ
γυναικεῖον
γένος |
[5, 477] |
ἄγνωστον;
Ικανώτατα.
Εἶεν·
εἰ
δὲ
|
δή |
τι
οὕτως
ἔχει
ὡς
εἶναί |
[5, 460] |
σμικρὰ
γίγνηται.
Ορθῶς,
ἔφη.
Κλῆροι
|
δή |
τινες
οἶμαι
ποιητέοι
κομψοί,
ὥστε |
[5, 456] |
δόξης
τοῦ
τοιοῦδε
πέρι;
Τίνος
|
δή; |
Τοῦ
ὑπολαμβάνειν
παρὰ
σεαυτῷ
τὸν |
[5, 455] |
διοίκησιν
πόλεως;
Πάνυ
γε.
Ιθι
|
δή, |
φήσομεν
πρὸς
αὐτόν,
ἀποκρίνου·
ἆρα |
[5, 479] |
καὶ
τἆλλα
οὕτω.
Τούτων
γὰρ
|
δή, |
ὦ
ἄριστε,
φήσομεν,
τῶν
πολλῶν |