Livre, Chap. |
[5, 456] |
οὗτοι
(ἄριστοι;
Πολύ
γε.
Τί
|
δέ; |
αἱ
γυναῖκες
τῶν
γυναικῶν
οὐχ |
[5, 458] |
ὅσον
οἷόν
τε
ὁμοφυεῖς·
οἱ
|
δέ, |
ἅτε
οἰκίας
τε
καὶ
συσσίτια |
[5, 449] |
ἄλλο
μὲν
οὐδὲν
κατηκούσαμεν,
τόδε
|
δέ· |
Αφήσομεν
οὖν,
ἔφη,
ἢ
τί |
[5, 461] |
γεγονώς.
Ορθῶς,
ἔφη.
Ο
αὐτὸς
|
δέ |
γ’
εἶπον,
νόμος,
ἐάν
τις |
[5, 450] |
Ναί,
εἶπον,
μετρίων
γε.
Μέτρον
|
δέ |
γ’
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ὁ |
[5, 479] |
τοῦ
ὄντος
εἰλικρινῶς.
Ηὑρήκαμεν.
Προωμολογήσαμεν
|
δέ |
γε,
εἴ
τι
τοιοῦτον
φανείη, |
[5, 451] |
ὡς
ὁ
νόμος
λέγει·
εἰκὸς
|
δέ |
γε,
εἴπερ
ἐκεῖ,
κἀνθάδε.
Λέγε |
[5, 454] |
ἢ
οὐκ
οἴει;
Εγωγε.
Ιατρικὸν
|
δέ |
γε
καὶ
τεκτονικὸν
ἄλλην;
Πάντως |
[5, 478] |
ἀγνοίας
καὶ
ἐπιστήμης;
Ορθῶς.
Νῦν
|
δέ |
γε
πέφανται
μεταξὺ
τούτοιν
ὃ |
[5, 462] |
Παντάπασι
μὲν
οὖν,
ἔφη.
Η
|
δέ |
γε
τῶν
τοιούτων
ἰδίωσις
διαλύει, |
[5, 468] |
στεφανωθῆναι;
ἢ
οὔ;
Εμοιγε.
Τί
|
δέ; |
δεξιωθῆναι;
Καὶ
τοῦτο.
Αλλὰ
τόδ’ |
[5, 464] |
Κομιδῇ
μὲν
οὖν,
ἔφη.
Τί
|
δέ; |
δίκαι
τε
καὶ
ἐγκλήματα
πρὸς |
[5, 477] |
πασῶν
γε
δυνάμεων
ἐρρωμενεστάτην.
(Τί
|
δέ, |
δόξαν
εἰς
δύναμιν
ἢ
εἰς |
[5, 460] |
τετταρακονταέτιδος
τίκτειν
τῇ
πόλει·
ἀνδρὶ
|
δέ, |
ἐπειδὰν
τὴν
ὀξυτάτην
δρόμου
ἀκμὴν |
[5, 450] |
μὴ
παράσχοι
πολὺν
ὄχλον.
Τί
|
δέ; |
ἦ
δ’
ὃς
ὁ
Θρασύμαχος· |
[5, 475] |
συγχωρῶ
τοῦ
λόγου
χάριν.
Τί
|
δέ; |
ἦν
δ’
ἐγώ·
τοὺς
φιλοίνους |
[5, 476] |
φαίην
ὀνειρώττειν
τὸν
τοιοῦτον.
Τί
|
δέ; |
ὁ
τἀναντία
τούτων
ἡγούμενός
τέ |
[5, 478] |
τό
γε
μὴ
ὄν;
ἐννόει
|
δέ. |
οὐχ
ὁ
δοξάζων
ἐπὶ
τὶ |
[5, 466] |
τῶν
πολιτῶν
οὐδὲν
ἔχοιεν;
ἡμεῖς
|
δέ |
που
εἴπομεν
ὅτι
τοῦτο
μέν, |
[5, 459] |
ἐπ’
ὠφελίᾳ
(τῶν
ἀρχομένων.
ἔφαμεν
|
δέ |
που
ἐν
φαρμάκου
εἴδει
πάντα |
[5, 459] |
ἐγώ,
φαρμάκοις
πολλοῖς
χρῆσθαι.
ἰατρὸν
|
δέ |
που
μὴ
δεομένοις
μὲν
σώμασι |
[5, 451] |
ἥνπερ
τὸ
πρῶτον
ὡρμήσαμεν·
ἐπεχειρήσαμεν
|
δέ |
που
ὡς
ἀγέλης
φύλακας
τοὺς |
[5, 469] |
κριθῶσιν;
Δίκαιον
γοῦν,
ἔφη.
Τί
|
δέ; |
πρὸς
τοὺς
πολεμίους
πῶς
ποιήσουσιν |
[5, 469] |
τρέποιντο,
ἑαυτῶν
δ’
ἀπέχοιντο.
Τί
|
δέ; |
σκυλεύειν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
τοὺς |
[5, 461] |
γ’
ἕν,
ἐὰν
γένηται,
ἐὰν
|
δέ |
τι
βιάσηται,
οὕτω
τιθέναι,
ὡς |
[5, 456] |
Καὶ
τοῦτο,
ἔφη,
πολύ.
Εστι
|
δέ |
τι
πόλει
ἄμεινον
ἢ
γυναῖκάς |
[5, 473] |
σμικροῦ
γε
οὐδὲ
ῥᾳδίου,
δυνατοῦ
|
δέ. |
Τίνος;
ἔφη.
Επ’
αὐτῷ
δή, |
[5, 476] |
ὕπαρ
δοκεῖ
σοι
ζῆν;
σκόπει
|
δέ. |
τὸ
ὀνειρώττειν
ἆρα
οὐ
τόδε |
[5, 456] |
ἔφη,
ἐρωτᾷς.
Μανθάνω,
ἔφην.
τί
|
δέ; |
τῶν
ἄλλων
πολιτῶν
οὐχ
οὗτοι |
[5, 478] |
γνῶναι
ὡς
ἔχει;
Ναί.
Δόξα
|
δέ, |
φαμέν,
δοξάζειν;
Ναί.
Η
ταὐτὸν |
[5, 456] |
οὐ
φιλογυμναστική;
Οἶμαι
ἔγωγε.
Τί
|
δέ; |
φιλόσοφός
τε
καὶ
μισόσοφος;
καὶ |
[5, 467] |
ἂν
τέκῃ.
Εστιν
οὕτω.
κίνδυνος
|
δέ, |
ὦ
Σώκρατες,
οὐ
σμικρὸς
σφαλεῖσιν, |