Livre, Chap. |
[5, 474] |
μεγάλην
συμμαχίαν
παρέχῃ.
ἀναγκαῖον
οὖν
|
μοι |
δοκεῖ,
εἰ
μέλλομέν
πῃ
ἐκφεύξεσθαι |
[5, 466] |
ἢ
τὸν
τῶν
γεωργῶν;
Οὔ
|
μοι |
δοκεῖ,
ἔφη.
Αλλὰ
μέντοι,
ὅ |
[5, 477] |
τὸ
ὄν;
μᾶλλον
δὲ
ὧδέ
|
μοι |
δοκεῖ
πρότερον
ἀναγκαῖον
εἶναι
διελέσθαι. |
[5, 467] |
πρεσβυτέρων
ἡγεμόνων
ἑπόμενοι.
Ορθῶς,
ἔφη,
|
μοι |
δοκεῖς
λέγειν.
~(Τί
δὲ
δή, |
[5, 471] |
καὶ
τὰ
πρόσθεν.
Αλλὰ
γάρ
|
μοι |
δοκεῖς,
ὦ
Σώκρατες,
ἐάν
τίς |
[5, 458] |
ἐγώ,
δίκην.
~τοσόνδε
μέντοι
χάρισαί
|
(μοι· |
ἔασόν
με
ἑορτάσαι,
ὥσπερ
οἱ |
[5, 454] |
Τί
δή;
Οτι,
εἶπον,
δοκοῦσί
|
μοι |
εἰς
αὐτὴν
καὶ
ἄκοντες
πολλοὶ |
[5, 457] |
ὠφέλιμον
εἶναι,
λοιπὸν
δὲ
δή
|
μοι |
ἔσεσθαι
περὶ
τοῦ
δυνατοῦ
καὶ |
[5, 449] |
ᾖα
τὰς
ἐφεξῆς
ἐρῶν,
ὥς
|
μοι |
ἐφαίνοντο
(ἕκασται
ἐξ
ἀλλήλων
μεταβαίνειν· |
[5, 473] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
μεταβαλόντος
δοκοῦμέν
|
μοι |
ἔχειν
δεῖξαι
ὅτι
μεταπέσοι
ἄν, |
[5, 474] |
τωθαζόμενος
δώσεις
δίκην.
Οὐκοῦν
σύ
|
μοι, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
τούτων
αἴτιος; |
[5, 468] |
καὶ
τοὺς
πολεμίους;
ἆρ’
ὀρθῶς
|
μοι |
καταφαίνεται
ἢ
οὔ;
Λέγ’
ἔφη, |
[5, 459] |
οὖν
δὴ
ὠφελιμώτατοι
ἔσονται;
τόδε
|
μοι |
λέγε,
ὦ
Γλαύκων·
ὁρῶ
γάρ |
[5, 458] |
δυνατῶν
ὄντων
θεὶς
σκέψομαι,
ἄν
|
μοι |
παριῇς,
πῶς
διατάξουσιν
αὐτὰ
οἱ |
[5, 480] |
οὕτω
λέγωμεν;
Οὔκ,
ἄν
γέ
|
μοι |
πείθωνται,
ἔφη·
τῷ
γὰρ
ἀληθεῖ |
[5, 472] |
τί
δυνατώτατ’
ἂν
εἴη,
πάλιν
|
μοι |
πρὸς
τὴν
τοιαύτην
ἀπόδειξιν
τὰ |
[5, 474] |
ἔφη,
ὁρίζεσθαι.
Ιθι
δή,
ἀκολούθησόν
|
μοι |
τῇδε,
ἐὰν
αὐτὸ
ἁμῇ
γέ |
[5, 475] |
ἄλλον·
σὲ
δὲ
οἶμαι
ὁμολογήσειν
|
μοι |
τὸ
τοιόνδε.
Τὸ
ποῖον;
Επειδή |
[5, 472] |
γὰρ
οὐκ
οἶσθα
ὅτι
μόγις
|
μοι |
τὼ
δύο
κύματε
ἐκφυγόντι
νῦν |
[5, 476] |
τὶ
ἢ
οὐδέν;
σὺ
οὖν
|
μοι |
ὑπὲρ
ἐκείνου
ἀποκρίνου.
Αποκρινοῦμαι,
ἔφη, |
[5, 477] |
μανθάνω,
ἔφη.
Ακουσον
δὴ
ὅ
|
μοι |
φαίνεται
περὶ
αὐτῶν.
δυνάμεως
γὰρ |
[5, 478] |
Οὕτω.
Τούτων
δὴ
ὑποκειμένων
λεγέτω
|
μοι, |
φήσω,
~καὶ
ἀποκρινέσθω
(ὁ
χρηστὸς |
[5, 470] |
σοι
λέγω;
Πάνυ
γε.
Φαίνεταί
|
μοι, |
ὥσπερ
καὶ
ὀνομάζεται
δύο
ταῦτα |