Chapitre
[23]	τῇ σαρκὶ ἡ θεότης, ὡς	ἄν,	πρὸς τὸ σύντροφόν τε καὶ
[32]	πᾶν μέρος συμπαρεκτείνεσθαι· οὐ γὰρ	ἄν	τι διαμένοι ἐν τῷ εἶναι,
[24]	ἐστι καὶ ἀκόλουθον. καὶ οὐκ	ἄν	τινα ξενισμὸν ἐπάγοι τῇ ἀκοῇ
[21]	τοῦ δικαίου κρίσις· οὐ γὰρ	ἄν	τις ἀφροσύνῃ τὴν ἀληθῆ δικαιοσύνην
[32]	ἰδιωμάτων οὐχ ἁψαμένου. τάχα δ´	ἄν	τις δι´ ἀκριβείας καταμαθὼν τὸ
[1]	τὸ ἀνθρώπινον βλέπεται· ἀλλ´ οὐκ	ἄν	τις ἐκ τῆς ὁμωνυμίας τοιαύτην
[20]	γὰρ ἐλλιπὲς τοῦ κρείττονος πῶς	ἄν	τις ἐν ἀγαθοῖς ἀριθμήσειεν; εἰ
[12]	τοῦ ὅλως εἶναι θεὸν οὐκ	ἄν	τις ἑτέραν ἀπόδειξιν ἔχοι, πλὴν
[5]	τοῦτο παραγαγόντος εἰς γένεσιν, οὐκ	ἄν	τις εὐλόγως, οὗ ἡ αἰτία
[24]	τὸ ἄνω φορά, καὶ οὐκ	ἄν	τις θαύματος ἄξιον ἐπὶ τῆς
[1]	σύνθεσιν ἐν ἑαυτῇ δεικνυούσης, οὐκέτ´	ἄν	τις κατὰ μετουσίαν ζωῆς τὸν
[15]	καὶ ἐπὶ τῆς ἀρετῆς οὐκ	ἄν	τις κτίσιν τινὰ κατὰ τὸ
[20]	καὶ τοῦ ἀγαθοῦ θεωροῖτο, κακίαν	ἄν	τις μᾶλλον κυρίως τὰ τοιαῦτα
[23]	τῶν ἰχθύων ἐγκατασπείραντος. καὶ πῶς	ἄν	τις τὸ καθ´ ἕκαστον τῶν
[7]	οὗτος καὶ ἐπίκηρος βίος οὐκέτ´	ἄν,	φησίν, εἰς τὴν τοῦ ἀγαθοῦ
[27]	τὸ θεῖον οἰήσονται συμπλοκῆς, οὐδ´	ἂν	ἄλλη τις εὑρεθείη τὸ ἄξιον
[7]	τὴν τῶν ὄντων φύσιν, οὐκ	ἂν	ἄλλο τι κακὸν εἶναι παρὰ
[23]	κακίας τὴν φιλαρχίαν νοσήσας, τίνος	ἂν	ἀντηλλάξατο τὸν κατεχόμενον, εἰ μὴ
[16]	ἐπαναγαγεῖν διὰ τῆς ἀναστάσεως, ὡς	ἂν	αὐτὸς γένοιτο μεθόριον ἀμφοτέρων, θανάτου
[19]	τὸ κατὰ πρόθεσιν. τίς οὖν	ἂν	γένοιτο ἡμῖν ἀρχὴ πρὸς τὸν
[20]	ἀγαθότητος τὰ σημεῖα. καὶ τίς	ἂν	γένοιτο φανερωτέρα τοῦ ἀγαθοῦ μαρτυρία
[32]	τοῦ θανάτου καθυβρισθῆναι. τίς γὰρ	ἂν	γένοιτο, φησί, τοῦ διὰ σταυροῦ
[5]	ἀφορμὰς ἐγκατασκευάσας τῇ φύσει, ὡς	ἂν	δι´ ἑκάστου καταλλήλως πρὸς τὸ
[5]	τοῖς θεοπρεπέσιν ἀγαθοῖς κατεκοσμήθη, ὡς	ἂν	δι´ ἑκάστου τούτων πρὸς τὸ
[37]	τῶν ἀνθρωπίνων γενέσθαι σπλάγχνων, ὡς	ἂν	δι´ ἐκείνων ἐφ´ ἅπαν καταμερισθείη
[15]	παρ´ ἡμῶν τὴν ἀλήθειαν, ὡς	ἂν	διὰ μηδενὸς ἡ πίστις κωλύοιτο
[29]	τοῖς ἀνθρώποις ἀτόλμητον ἦν, ὡς	ἂν	διὰ πάσης τῆς ἀρρωστίας προχωρήσειεν
[5]	ἐν ἑαυτῇ τὸ ἀθάνατον, ὡς	ἂν	διὰ τῆς ἐγκειμένης δυνάμεως γνωρίζοι
[5]	συγγενὲς πρὸς τὸ θεῖον, ὡς	ἂν	διὰ τοῦ καταλλήλου πρὸς τὸ
[0]	ἐφ´ ἑκάστης διαλέξεως προβαλλόμενον, ὡς	ἂν	διὰ τῶν παρ´ ἀμφοτέροις ὁμολογουμένων
[8]	ψυχῆς οὐχ ἅπτεται. πῶς γὰρ	ἂν	διαλυθείη τὸ μὴ συγκείμενον; ἐπεὶ
[35]	τῶν οἴκων ἀναστροφὰς διεξέρχονται, οὐκ	ἂν	διεξελθόντες, μὴ κατ´ ἴχνος ἑπόμενοι
[37]	τοῦ ὑγροῦ τρεφομένης· οὐ γὰρ	ἂν	δίχα τῆς πρὸς τοῦτο συζυγίας
[27]	εἴδωλον καὶ ὁμοίωμα; τίς δ´	ἂν	ἐγένετο τῆς φύσεως ἡμῶν ἡ
[22]	τῷ κρατοῦντι ποιήσασθαι πᾶν ὅπερ	ἂν	ἐθέλοι λύτρον ἀντὶ τοῦ κατεχομένου
[35]	τὴν τῆς ἀναστάσεως χάριν, ὡς	ἂν	εἰδείημεν ὅτι τὸ ἴσον ἡμῖν
[33]	μεταποιεῖ τὸ φαινόμενον, τῆς ἐσχάτης	ἂν	εἴη ἀγνωμοσύνης ἐκεῖ τοσαύτην τῷ
[39]	μονογενῆ θεὸν εἶναι νομίζοι, μάταιος	ἂν	εἴη ἐν ἐλπίδι τῆς ἐπὶ
[39]	τοῦ ἀγαθοῦ μένον ἀεί, ἐπάναγκες	ἂν	εἴη ἓν ἐξ ἀμφοτέρων αἱρεῖσθαι
[6]	παρούσης πραγματείας ἐστί, δυνατὸν δ´	ἂν	εἴη καὶ δι´ ὀλίγου τοῖς
[32]	νοουμένου τὸ θεῖον ἐμφαίνοντος, ἀκόλουθον	ἂν	εἴη καὶ ἐν τῷ μέρει
[21]	τρόπον τῆς ἀνακλήσεως. σοφίας δ´	ἂν	εἴη καὶ ἡ τοῦ δικαίου
[16]	ἡ συνάφεια τῶν διεστώτων πάθος	ἂν	εἴη· κίνησις γάρ τίς ἐστιν
[17]	τῆς πίστεως μόνης ὁρώμενα· ἀναγκαῖον	ἂν	εἴη λογισμοῖς τισὶ κατὰ τὸ
[1]	τοῦ λόγου συνυπακούεσθαι· οὐ γὰρ	ἂν	εἴη λόγος, μή τινος ὢν
[39]	καὶ τὸ τικτόμενον. τί οὖν	ἂν	εἴη λυσιτελέστερον, εἰς τὴν ἄτρεπτον
[40]	τῆς ζωῆς ἡμῶν μεταποίησις οὐκ	ἂν	εἴη μεταποίησις, εἰ ἐν ᾧ
[40]	κρίσιν ἀναφυόμενα τῷ βίῳ, σωφρονούντων	ἂν	εἴη μὴ πρὸς τὸ παρὸν
[21]	ἐν ἑτερότητι τύχοι τινί, ταὐτὸν	ἂν	εἴη πάντως ἐκείνῳ, ᾧ ἀφωμοίωται.
[16]	πάθος προσαγορεύοι, πολὺ πρότερον δικαῖος	ἂν	εἴη τὴν συνδρομὴν ἀμφοτέρων οὕτω
[40]	εἰ μὴ ὅσιος γένηται. ἀναγκαῖον	ἂν	εἴη τούτοις προσθεῖναι καὶ τὸ
[28]	πρὸς τὸ χρειῶδες βλέποις, τίνος	ἂν	εἴη τῶν τιμίων εἶναι νομιζομένων
[0]	συγκαταθήσεται. τούτου δὲ δοθέντος οὐκέτ´	ἂν	εἴη χαλεπὸν τὸ ἐσκεδασμένον τῆς
[5]	ὑπεζευγμένη τε καὶ δουλεύουσα πῶς	ἂν	εἰκὼν ὀνομάζοιτο; οὐκοῦν τὸ διὰ
[15]	ποίων ἐπιγνώσῃ τὸ θεῖον οὐκ	ἂν	εἰπεῖν ἔχοις. ἀφ´ ὧν γὰρ
[25]	μικροψύχως κατανοοῦσι τὰ ὄντα οὐδένα	ἂν	ἐκ τοῦ εὐλόγου ξενισμὸν ἐπαγάγοι.
[1]	ἐν ζωῇ θεωροίη· οὐ γὰρ	ἂν	ἐκτὸς εἴη συνθέσεως ἡ τοιαύτη
[1]	δὲ πᾶν ὅ τι περ	ἂν	ἕληται, αἱρουμένου δὲ τὸ ἀγαθόν
[38]	ἐξουσίαν ἔχει, ὅ τι περ	ἂν	ἕληται, τοῦτο γενέσθαι. ~Τὰ μὲν
[37]	συνάγοντος τὸ διαλελυμένον ἐπεδεήθημεν, ὡς	ἂν	ἐν ἡμῖν γενόμενον τὸ τοιοῦτον
[8]	τι βλέπει, καὶ οὐχ ὅπως	ἂν	ἐν τοῖς καλλίστοις βιῴημεν. ἐπειδὴ
[21]	τῷ καλῷ ἐναντίον· οὐ γὰρ	ἂν	ἐνήργησεν ἡ ἀπάτη, μὴ δελέατος
[5]	τὴν ἀρχὴν ἔσχεν· ἦ γὰρ	ἂν	ἔξω μέμψεως ἦν ἡ κακία,
[28]	ἐστὶ διαβολῆς, ἢ οὕτω γ´	ἂν	ἐπὶ τὸν δημιουργὸν ἡ κατηγορία
[34]	καὶ ἑκάστῳ συνεῖναι. οὐκέτ´ οὖν	ἂν	ἑτέρας εἰς τὸ παρεῖναι τὸ
[1]	εἰς τὸ ἐμφανὲς ἄγειν οὐκέτ´	ἂν	ἕτερόν τι παρ´ ἐκεῖνον ὑπονοοῖτο,
[0]	χεῖρον καὶ προτιμότερον· οὐ γὰρ	ἂν	ἔτι θεότητος ὑπόληψιν σχοίη οὗ
[31]	τὸν βίον διαφορά. τίς γὰρ	ἂν	ἔτι κατὰ τὸ εὔλογον ἢ
[6]	ἐνισχυούσης αὐτὸν δυνάμεως μηχανᾶται, ὡς	ἂν	εὐάλωτος αὐτῷ πρὸς τὴν ἐπιβουλὴν
[24]	ὑποστῆναι αὐτοῦ τὴν ἐμφάνειαν, ὡς	ἂν	εὔληπτον γένοιτο τῷ ἐπιζητοῦντι ὑπὲρ
[8]	τοῦ τὸ πᾶν οἰκονομοῦντος οὐκέτ´	ἂν	εὐλόγως κακῶν αἴτιον τὸν τῶν
[5]	οὐ διοισόμεθα. ὅ τι γὰρ	ἂν	εὑρεθῇ δεικτικὸν τοῦ ὑποκειμένου ῥῆμα
[20]	γίγνεται, εἰ δὲ χωρισθείη, μὴ	ἂν	ἐφ´ ἑαυτοῦ κατὰ μόνας ἀγαθὸν
[20]	κατὰ μόνας ἀγαθὸν εἶναι, καλῶς	ἂν	ἔχοι καὶ ἐπὶ τοῦ λόγου
[32]	πρὸς τὴν ὀνομασίαν διαφερόμεθα, καλῶς	ἂν	ἔχοι καὶ περὶ τούτου βραχέα
[13]	τῆς εἰς φθορὰν ἀλλοιώσεως, καλῶς	ἂν	ἔχοι κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἐπὶ
[19]	θείας παρουσίας ποιεῖσθαι τεκμήρια, καλῶς	ἂν	ἔχοι περὶ τῶν ἀνθυπενεχθέντων ἡμῖν
[0]	ἑλληνιζόντων ἡ διάλεξις ᾖ, καλῶς	ἂν	ἔχοι ταύτην ποιεῖσθαι τοῦ λόγου
[16]	ὀνομάζομεν, πάθος οὐκ ἔστιν, οὐδ´	ἂν	ἡ δευτέρα κίνησις, ἣν θάνατον
[5]	τῆς ἀνθρωπίνης ἐπεστάτει ζωῆς, διεψεύσθη	ἂν	ἡ εἰκὼν κατ´ ἐκεῖνο τὸ
[32]	τοῦ ἐφεξῆς μὴ προσήψατο, ἡμιτελὴς	ἂν	ἡ πρόθεσις ἔμεινε τοῦ ἑτέρου
[16]	ἀδιάλυτον ἕνωσιν, ἀλλήλοις συμφυομένων, ὡς	ἂν	ἡ πρώτη περὶ τὸ ἀνθρώπινον
[23]	θείαν δύναμιν ἐπινοῆσαι γενέσθαι, ὡς	ἂν	ἡ ὑπὲρ ἡμῶν οἰκονομία μὴ
[20]	καὶ ἀμετάβλητον φύσιν; οὐ γὰρ	ἂν	ἦλθεν εἰς τὸ σῶσαι ἡμᾶς,
[37]	τὸ διαλελυμένον ἐπεδεήθημεν, ὡς ἂν	ἐν	ἡμῖν γενόμενον τὸ τοιοῦτον ἀλεξητήριον
[4]	ἀντιλέγοι τούτοις ὁ Ἰουδαῖος, οὐκέτ´	ἂν	ἡμῖν ἐκ τοῦ ἴσου δύσκολος
[1]	καὶ τὸν ὅθεν ἐστίν, οὐκέτ´	ἂν	ἡμῖν κινδυνεύοι τὸ μυστήριον ταῖς
[8]	καὶ πᾶν ὅ τι περ	ἂν	θελήσῃ κατεργαζόμενος τῷ σύνδρομον ἔχειν
[13]	ταῦτα περιεῖχε τὸ κήρυγμα, οὐκ	ἂν	θεὸν εἶναι πάντως ᾠήθης τὸν
[4]	ἆσθμα τὸ πνεῦμα. ἦ γὰρ	ἂν	καθ´ ὁμοιότητα τῆς ἡμετέρας φύσεως
[2]	πνοὴν ἄσθματος ἐννοοῦμεν· ἦ γὰρ	ἂν	καθαιροῖτο πρὸς ταπεινότητα τὸ μεγαλεῖον
[35]	πάλιν συνήχθη τὰ διακεκριμένα, ὡς	ἂν	καθαρθείσης τῆς φύσεως ἐν τῇ
[16]	κίνησις, ἣν θάνατον ὀνομάζομεν, πάθος	ἂν	κατὰ τὸ ἀκόλουθον λέγοιτο, καθ´
[8]	τῆς θείας εὐεργεσίας· τάχα γὰρ	ἂν	μᾶλλον διὰ τούτων προσαχθείη θαυμάσαι
[23]	ὑψηλοτέρου καὶ μείζονος ἀνταλλάγματος, ὡς	ἂν	μᾶλλον ἑαυτοῦ τὸ κατὰ τὸν
[16]	διεξοδικῶς θεωρεῖται, τοῦτο κυριώτερον ἔργον	ἂν	μᾶλλον ἢ πάθος προσαγορεύοιτο, οἷον
[32]	τῇ περιουσίᾳ τῆς δυνάμεως δύνασθαι	ἂν	μετὰ ῥᾳστώνης τὸ δοκοῦν κατεργάσασθαι.
[27]	δὲ ἀποκρίνεσθαι, ἢ οὕτω γ´	ἂν	μὴ διὰ πάντων ἐπ´ ἴσης
[8]	ἀνθρώπου κτίστην αὐτὸν οἴεσθαι, ὡς	ἂν	μὴ καὶ τῶν ἀλγυνόντων ἡμᾶς
[0]	τῇ θεότητι τέλειον ἀπαιτήσωμεν, ὡς	ἂν	μὴ σύμμικτον ἐκ τῶν ἐναντίων
[1]	ἑνότητι τῆς φύσεως βλέπειν, ὡς	ἂν	μὴ τῇ πρὸς τοὺς Ἕλληνας
[5]	ἀνθρώπου λόγον οἰήσεται. ἀλλ´ ὡς	ἂν	μηδαμοῦ τῆς ἀκολουθίας ὁ λόγος
[30]	θείας ἐπιπνοίας ἀθρόως ἐγένοντο, ὡς	ἂν	μηδεὶς τῆς διδαχῆς τῶν ἀγαθῶν
[6]	τις τοῦ νοητοῦ συνανάκρασις, ὡς	ἂν	μηδὲν ἀπόβλητον εἴη τῆς κτίσεως,
[35]	θανάτῳ γενέσθαι τὸν μιμούμενον, οὐδ´	ἂν	μίμησις, ἀλλὰ ταὐτότης τὸ γινόμενον
[7]	κακοῖς δὲ ὁ ἄνθρωπος, οὐκέτ´	ἂν	ὁ τῆς ἀγαθότητος τοῦ θεοῦ
[24]	ἡ ὁδηγία τῶν πεπλανημένων, ὡς	ἂν	ὅ τε μολυσμὸς καθαρθείη, καὶ
[32]	ἕτερον περιέχει λόγον βαθύτερον, εἰδεῖεν	ἂν	οἱ τῶν κρυπτῶν ἐπιίστορες. ὃ
[27]	κηλίδων ἅπαν τὸ ὕφασμα, ὡς	ἂν	ὁμότιμον ἑαυτῷ δι´ ὅλου τὸ
[30]	διδαχῆς τῶν ἀγαθῶν ἀμοιρήσειεν· πῶς	ἂν	οὖν τις κατὰ τὸ εὔλογον
[6]	μίξις τε καὶ ἀνάκρασις, ὡς	ἂν	πάντα τοῦ καλοῦ κατὰ τὸ
[26]	ἡ διάκρισις ᾖ. οὐκοῦν οὐδ´	ἂν	παρ´ αὐτοῦ τοῦ ἀντικειμένου μὴ
[6]	τῆς θεωρίας διῃρημένης. καὶ οὐδὲν	ἂν	παρὰ ταῦτα καταληφθείη ἐν τῇ
[5]	δὲ οὐκ ἔστιν, οὕτως, ἕως	ἂν	παρῇ τὸ ἀγαθὸν ἐν τῇ
[10]	δὲ ἡ θεότης, καὶ πῶς	ἂν	περιελήφθη τῷ ἀτόμῳ τὸ ἄπειρον;
[17]	βίου τηλαυγῶς καθορᾶται· ἦ γὰρ	ἂν	περιῄρητο πᾶσα τῶν ἀπίστων ἀντίρρησις,
[0]	τοῦ μυστηρίου τῆς εὐσεβείας, ὡς	ἂν	πληθύνοιτο τῇ προσθήκῃ τῶν σωζομένων
[37]	ἐφ´ ἑαυτοῦ ὅλον. οὐκοῦν ὡς	ἂν	πρὸς τὸ ἀκόλουθον ἡμῖν ἡ
[40]	ἐν μεταποιήσει γίνεται. ἦ γὰρ	ἂν	πρὸς τὸ χεῖρον ἡ μεταποίησις
[28]	ἐκεῖνα δεύτερα; τίνος δὲ οὐκ	ἂν	προτιμότερα κατὰ τὸ εὔλογον κρίνοιτο;
[6]	πλάσματι τὴν ζωὴν ἐνεφύτευσεν, ὡς	ἂν	συνεπαρθείη τῷ θείῳ τὸ γήινον
[37]	σώμασι τῶν πεπιστευκότων κατακιρνάμενος, ὡς	ἂν	τῇ πρὸς τὸ ἀθάνατον ἑνώσει
[16]	ἑαυτὴν πάθος οὐκ ἔστιν, οὐδ´	ἂν	τὴν ζωήν τις πάθος προσαγορεύσειεν,
[8]	ἄνθρωπος εἰς γῆν ἀναλύεται, ὅπως	ἂν	τῆς νῦν ἐναπειλημμένης αὐτῷ ῥυπαρίας
[35]	ἐστὶν ἀρχηγικώτερα, ὧν ἄνευ οὐκ	ἂν	τὸ γινόμενον κατορ– θωθείη, καίτοι,
[30]	μὴ προσαχθέντας τῇ πίστει δικαιότερον	ἂν	τὸ τοιοῦτον ἔγκλημα μετατεθείη, οὐκ
[32]	πλάγιον πέρατα διαβαίνει ἡ ἔννοια.	ἂν	τοίνυν λογίσῃ τῶν ἐπουρανίων ἢ
[8]	βλέπει, καὶ οὐχ ὅπως ἂν	ἐν	τοῖς καλλίστοις βιῴημεν. ἐπειδὴ γὰρ
[5]	ὅμοιον ἡ ὄρεξις φέροιτο, οὐκ	ἂν	τοῦ καλλίστου τε καὶ τιμιωτάτου
[35]	εἰ μὴ ἐκεῖνο εἴη, οὐδ´	ἂν	τοῦτο γένοιτο· οὕτως καὶ τὸ
[18]	τὴν ἐπὶ θανάτῳ ψῆφον, οὐκ	ἂν	ὑποστάντες δηλαδὴ ταῦτα, μὴ σαφῆ
[20]	ἀγαθὸν ἔστιν ἰδεῖν. πῶς γὰρ	ἂν	φανείη ἡ πρόθεσις, μὴ διὰ
[8]	καὶ σκυθρωπῶν ἐστὶν ἐπανόρθωσις, ὡς	ἂν	φόβῳ τῆς τῶν ἀλγεινῶν ἀντιδόσεως
[37]	πυθμένα τὸ ἐγκείμενον ὑπεξίοι, οὐκ	ἂν	φυλάσσοι τὸ περὶ τὸν ὄγκον
[20]	τοιαύτην πρόθεσιν ἐμποιούσης. ἀλλ´ οὐδὲν	ἂν	ὤνησε τὸ ἀγαθὸν τῆς προθέσεως,
[33]	καὶ περὶ τούτου βραχέα διεξελθεῖν.	~Ἐπειδὰν	γὰρ παρ´ ἡμῶν τὸ τοιοῦτον
[26]	νῦν αὐτῇ καταμιχθέντος καὶ συμφυέντος,	ἐπειδὰν	ἡ εἰς τὸ ἀρχαῖον ἀποκατάστασις
[33]	τῆς ἐκ τοῦ θανάτου φθορᾶς·	ἐπειδὰν	οὖν τούτων καὶ τῶν τοιούτων
[3]	ἐστὶ καὶ τὸ πνεῦμα· ἀλλ´	ἐπειδὰν	τὸ διακεκριμένον ἐν τούτοις κατανοήσῃς,
[15]	τοῦ γενέσθαι θεὸν ἐν ἀνθρώποις;	ἐὰν	ἀφέλῃς τοῦ βίου τὰς θεόθεν
[40]	σποράδην παρὰ τῆς γραφῆς διδασκόμεθα.	ἐὰν	ἐν τούτοις ᾖς, ἀληθῶς ἐγένου
[40]	αὐτοῦ καὶ μετὰ τοῦτο ὑπηρετῆται.	ἐὰν	ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα ὁμοίως
[31]	λογική τε καὶ νοερὰ φύσις,	ἐὰν	τὸ κατ´ ἐξουσίαν ἀπόθηται, καὶ
[8]	ἀγαθῶν ἀναχωρήσεως δι´ ἀκολούθου πᾶσαν	ἰδέαν	κακῶν ἀντεισαγούσης, ὡς τῇ μὲν
[5]	ἐμπαθές, ἐπίκηρον, πρὸς πᾶσαν παθημάτων	ἰδέαν	κατά τε σῶμα καὶ ψυχὴν
[0]	πλανωμένων ἰδίαις ἕκαστος ὑπολήψεσι προειλημμένοι	ἀναγκαίαν	ποιοῦσι τὴν πρὸς τὰς ἐκείνων
[16]	σώματος τὴν ψυχὴν κατὰ τὴν	ἀναγκαίαν	τῆς φύσεως ἀκολουθίαν μὴ κωλῦσαι,
[40]	τῆς ἑκάστου προαιρέσεως κατὰ τὴν	δικαίαν	τοῦ θεοῦ κρίσιν ἀναφυόμενα τῷ
[32]	καὶ καταχθονίων. ἐνταῦθα τὴν μέσην	κεραίαν	μιᾷ προσηγορίᾳ διαλαμβάνει, πᾶν τὸ
[39]	τὸν μὲν ἄκτιστον ὁμολογοῦντα τὴν	ἁγίαν	τριάδα εἰς τὴν ἄτρεπτόν τε
[39]	ἀκτίστου φύσεως εἶναι πιστεύειν τὴν	ἁγίαν	τριάδα καὶ οὕτως ἀρχηγὸν διὰ
[20]	εὐμεταβλήτῳ τῆς ἀνθρωπίνης προαιρέσεως τὴν	παγίαν	ἐν τῷ ἀγαθῷ καὶ ἀμετάβλητον
[39]	ἢ τῆς ἀμετάστατόν τε καὶ	παγίαν	καὶ ἀεὶ ὡσαύτως ἔχουσαν ἐν
[5]	σοφίαν τῆς τῶν ὄντων συστάσεως,	ἀλογίαν	τε καὶ ἀτεχνίαν τῇ ἀρχῇ
[37]	παρασχολῆσαι τὸν λόγον εἰς τὴν	φυσιολογίαν	τοῦ σώματος. τίς γὰρ οὐκ
[0]	θεῶν πρὸς μιᾶς θεότητος περιαγαγεῖν	ὁμολογίαν.	εἰ γὰρ τὸ τέλειον ἐν
[0]	ἀνάγκη πᾶσα πρὸς μιᾶς θεότητος	ὁμολογίαν	συνθλιβῆναι τὴν πεπλανημένην περὶ τοῦ
[24]	ἀκολουθίαν ἀναλαβόντες ἐντελῆ ποιησώμεθα τὴν	ἀπολογίαν	πρὸς τοὺς κατηγοροῦντας τῆς θείας
[7]	φησίν, εἰς τὴν τοῦ ἀγαθοῦ	δημιουργίαν	ἀνάγοιτο, ἀλλ´ ἕτερον χρὴ τῆς
[23]	παροδεύουσι κατὰ τὴν ἐπὶ Μωσέως	θαυματουργίαν,	ἀλλ´ ἄνω τῆς ἐπιφανείας τοῦ
[35]	θανάτῳ καταδυείς, πάλιν ἐπὶ τὴν	ἰδίαν	ἀναλύειν μακαριότητα. εἰ οὖν τις
[23]	οὔτε ἡ γῆ κατὰ τὴν	ἰδίαν	αὐτῆς φύσιν σιτοποιοῦσα τὴν χρείαν
[8]	τὸ πρότερον σχῆμα πρὸς τὴν	ἰδίαν	ἑαυτοῦ χρῆσιν ἀναπλάσαι τὸ σκεῦος,
[37]	ἀγγείου τούτου περιοχὴν εἰδέναι μὴ	ἰδίαν	εἶναι τοῦ φαινομένου, ἀλλὰ τὸ
[39]	τὸν πρὸς τὴν γέννησιν τὴν	ἰδίαν	ὁρμῶντα προδιαγνῶναι τῷ λογισμῷ, τίς
[40]	οὔτε οὖς ἤκουσεν, οὔτε ἐπὶ	καρδίαν	ἀνθρώπου ἀνέβη; οὔτε μὴν ἡ
[1]	ἀλλὰ πᾶσαν ἀγαθοῦ πρόθεσιν εἰς	ἐνέργειαν	ἄγειν. ἀγαθὸν δὲ ὁ κόσμος
[8]	γὰρ πρόεισιν τὸ πονηρὸν εἰς	ἐνέργειαν·	διὰ τοῦτο ὁ μὲν τῆς
[28]	ἀνθρώπων ζωήν, ἄλλα πρὸς ἄλλην	ἐνέργειαν	μεμερισμένα, δι´ ὧν ἡ αἰσθητική
[2]	λόγῳ καὶ φανεροῦν αὐτοῦ τὴν	ἐνέργειαν,	οὐ πνοὴν ἄσθματος ἐννοοῦμεν· ἦ
[6]	τὴν διανοητικὴν δύναμιν, ἣν εἰς	συνέργειαν	τῆς τοῦ κρείττονος μετουσίας ἔσχε
[21]	τίς ἐστι, τῆς ἀνυπαρξίας κατὰ	θείαν	δύναμιν εἰς οὐσίαν μεθισταμένης, καὶ
[23]	τοῦ σώματος περιβολῆς χωρητὴν τὴν	θείαν	δύναμιν ἐπινοῆσαι γενέσθαι, ὡς ἂν
[34]	σαρκὸς ἡμῖν ἐπιφανεῖσαν δύναμιν ἀληθῶς	θείαν	εἶναι τοῦ παρόντος λόγου συνηγορία
[27]	ἕτερόν τι τῶν οὐρανίων τὴν	θείαν	ἐπιμιξίαν ἐδέξατο; οὐκ ἔστι γὰρ
[1]	γὰρ τῶν ἀπεμφαινόντων περὶ τὴν	θείαν	θεωρεῖται φύσιν, ἀνάγκῃ δὲ πᾶσα
[5]	ἄλλα πάντα, ὅσα περὶ τὴν	θείαν	καθορᾶται φύσιν, ἀργὰ κεῖσθαι, μὴ
[27]	μικροψύχως ἐν τούτῳ κρίνοντι τὴν	θείαν	μεγαλειότητα, ἐν τῷ μὴ δέξασθαι
[37]	τῷ σώματι μεταποιηθεὶς ἄρτος εἰς	θείαν	μετέστη δύναμιν, διὰ τοῦ αὐτοῦ
[40]	τὸν θυμὸν αἶσχος ὑβρίζῃ τὴν	θείαν	μορφὴν ἢ τὸ κατὰ πλεονεξίαν
[6]	τὸ νοητὸν γίνεταί τις κατὰ	θείαν	σοφίαν μίξις τε καὶ ἀνάκρασις,
[24]	κάτω φερόμενον· οὕτως καὶ τὴν	θείαν	τε καὶ ὑπερέχουσαν δύναμιν οὐκ
[5]	οὖν ἓν τῶν περὶ τὴν	θείαν	φύσιν ἀγαθῶν καὶ ἡ ἀιδιότης
[0]	τὴν τελειότητα θεωρεῖσθαι περὶ τὴν	θείαν	φύσιν κατὰ τὸ εὔλογον τῆς
[11]	μὲν ἐπὶ τὸ μεγαλοπρεπέστερον τὴν	θείαν	φύσιν πρὸς τὴν θνητὴν καὶ
[26]	κατεργάζεσθαι. ἀλλ´ ὁ πρὸς τὴν	ἀλήθειαν	βλέπων πάντων μάλιστα καὶ τοῦτο
[3]	τῶν δύο ὑπολήψεων χωρεῖν τὴν	ἀλήθειαν,	ἑκατέραν τε τῶν αἱρέσεων καθαιροῦσαν
[18]	μὴ λίαν ἀντιμαχομένοις πρὸς τὴν	ἀλήθειαν	οὐ μικρὰ τῆς θείας ἐπιδημίας
[15]	ἀντιθέσεων ἀντικαταστῆναι παρ´ ἡμῶν τὴν	ἀλήθειαν,	ὡς ἂν διὰ μηδενὸς ἡ
[30]	τῶν γνωρίμων ὁδηγηθήτω πρὸς τὴν	ἀλήθειαν.	ὥσπερ γὰρ ἐπὶ τοῦ ὄφεως,
[0]	αὐτοῖς θεραπεύσεις τοῦ Ἕλληνος τὴν	πολυθείαν	καὶ τοῦ Ἰουδαίου τὴν περὶ
[18]	ἀρχῆς νομισθεῖσαν αὐτοῖς τῆς εὐσεβείας	θρησκείαν	ἀκώλυτα ἦν. ἐπεὶ δὲ εἶδον
[17]	τοῦ θεοῦ κεκρυμμένην ἔχει τὴν	ὠφέλειαν	καὶ οὔπω διὰ τοῦ παρόντος
[26]	ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν τὴν	ἀπώλειαν	καθ´ ἡμῶν ἐνεργήσαντα. ἐκ γὰρ
[29]	πόρους, πρὶν ἅπαν ἐπὶ τὴν	ἐπιφάνειαν	ἐκκαλυφθῆναι τὸ παρὰ φύσιν ἐγκείμενον,
[8]	τῆς μυρμηκίας τομὴ δριμύσσει τὴν	ἐπιφάνειαν·	τὸ γὰρ παρὰ φύσιν ἐμφυὲν
[24]	καὶ γυμνὴν ὑποστῆναι αὐτοῦ τὴν	ἐμφάνειαν,	ὡς ἂν εὔληπτον γένοιτο τῷ
[35]	πολλὴν δὲ πρὸς ἄλληλα τὴν	συγγένειαν	ἔχει γῆ τε καὶ ὕδωρ,
[6]	φύσεως πρὸς τὸ νοητὸν τὴν	συγγένειαν,	προμηθείᾳ δὲ κρείττονι πρὸς τὴν
[26]	παρέλθοι, χάριν εἴσονται τοῖς τὴν	θεραπείαν	ἐπ´ αὐτῶν ἐνεργήσασι· κατὰ τὸν
[30]	καὶ μετὰ τὸ προσαχθῆναι τὴν	θεραπείαν	ἔτι πλημμελεῖται διὰ τῶν ἁμαρτημάτων
[29]	Κάιν προσάγει τῷ ἀνθρώπῳ τὴν	θεραπείαν·	οὔπω γὰρ τῶν ἐπὶ Νῶε
[8]	ῥᾷον, αἱ δὲ δυσκολώτερον τὴν	θεραπείαν	προσίενται, ἐφ´ ὧν καὶ τομαὶ
[8]	ἡ μετὰ ταῦτα κρίσις εἰς	θεραπείαν	τῶν τῆς ψυχῆς ἀρρωστημάτων κατεπαγγέλλεται,
[8]	τὸ τῆς ἀρετῆς φάρμακον εἰς	θεραπείαν	τῶν τοιούτων προσετέθη τραυμάτων. εἰ
[23]	ἐξουσίαν, καὶ τὴν διὰ θαλάσσης	πορείαν,	οὐ διαχωροῦντος ἐφ´ ἑκάτερα τοῦ
[29]	οὕτω γυμνῷ τῷ πάθει τὴν	ἰατρείαν	προσάγουσιν. ἐπειδὴ τοίνυν ἅπαξ ἐνέσκηψε
[8]	εὐαγγέλιον, τοὺς κακοὺς ἰατρεύοντος. οὐ	χρείαν	γὰρ ἔχουσι, φησίν, οἱ ὑγιαίνοντες
[23]	ἰδίαν αὐτῆς φύσιν σιτοποιοῦσα τὴν	χρείαν	ἐπλήρου, ἀλλ´ ἐκ τῶν ἀρρήτων
[23]	οὐ θαλάσσης αὐτοῖς πρὸς τὴν	χρείαν	συνεισφερούσης, ἀλλὰ τοῦ καὶ τῇ
[35]	ὁ τοῦ παντὸς ἔχων τὴν	δεσποτείαν,	ὡς ἡμεῖς ἐν τῷ ὕδατι,
[24]	ἐπὶ κεφαλαίων τοῦ μυστηρίου τὴν	ἀκολουθίαν	ἀναλαβόντες ἐντελῆ ποιησώμεθα τὴν ἀπολογίαν
[16]	κατὰ τὴν ἀναγκαίαν τῆς φύσεως	ἀκολουθίαν	μὴ κωλῦσαι, εἰς ἄλληλα δὲ
[7]	τινα αἴσθησιν, πονηροῦ θεοῦ τὴν	ἀνθρωποποιίαν	ἔργον εἶναι νομίζουσιν. ὡς εἴγε
[17]	τῆς εὐεργεσίας ἐν εὐχαριστίᾳ τὴν	εὐποιίαν	ἐδέξαντο. ἀλλ´ ἐπειδή, καθώς φησιν
[20]	τε καὶ τοῦ ἀγαθοῦ θεωροῖτο,	κακίαν	ἄν τις μᾶλλον κυρίως τὰ
[8]	δὲ τῆς ἀρετῆς ἀπουσίᾳ τὴν	κακίαν	ἀντεισαχθῆναι καὶ πάσῃ τῇ τῶν
[5]	καὶ ἡ ἀρετὴ πρὸς τὴν	κακίαν	ἀντικαθέστηκεν. οὐ γὰρ ἔστιν ἄλλως
[16]	οὖν προαιρέσεως ἁπτόμενον καὶ πρὸς	κακίαν	ἀπὸ τῆς ἀρετῆς μεταστρέφον ἀληθῶς
[27]	ἐστιν ἄλλο τι παρὰ τὴν	κακίαν	ἀπρεπὲς ἐννοεῖν. πλὴν τῷ μικροψύχως
[6]	ἀγαθὸν συμφυίας ἀποσπασθεὶς καὶ πρὸς	κακίαν	βρίσας, αὐτομάτως οἷόν τινι βάρει
[9]	θεωρεῖται χώρᾳ. ἢ τοίνυν δειξάτωσαν	κακίαν	εἶναι τὴν γέννησιν, τὴν ἀνατροφήν,
[6]	τῇ προαιρέσει τοῦ ἀνθρώπου τὴν	κακίαν	ἐμμίξας ὁ ἀντικείμενος σβέσιν τινὰ
[6]	ἕξεως στέρησιν, οὕτω καὶ τὴν	κακίαν	ἐν τῇ τοῦ ἀγαθοῦ στερήσει
[35]	ἀκέραιον καὶ πάσης τῆς κατὰ	κακίαν	ἐπιμιξίας ἀλλότριον ἀναστοιχειωθῆναι τὸν ἄνθρωπον.
[6]	ταύτην εἰς εὕρεσιν τῶν κατὰ	κακίαν	ἐπινοουμένων συνεργὸν ποιησάμενος, εὐμηχάνως περιέρχεται
[28]	νόμῳ διαταχθεῖσα, πόρρω τῆς κατὰ	κακίαν	ἐστὶ διαβολῆς, ἢ οὕτω γ´
[8]	τοῖς ἀνθρώποις ἐπιβεβληκέναι τὸν τὴν	κακίαν	ἡμῶν ἰατρεύοντα, οὐχ ὡς εἰς
[30]	ἐστέρηται, οὕτως ἔστι καὶ τὴν	κακίαν	ἰδεῖν τῷ μὲν καιρίῳ πληγεῖσαν,
[8]	νοουμένης μακαριότητος ἐκπεσόντες, πρὸς τὴν	κακίαν	μετεμορφώθημεν, τούτου ἕνεκεν οἷόν τι
[15]	νοεῖσθαι λέγοι, πλὴν τὸ κατὰ	κακίαν	νόημα. οὐκοῦν εἰ μὲν ἐν
[28]	καὶ εἴ τι πρὸς τὴν	κακίαν	οἰκείως ἔχει. ἡ δὲ τῆς
[1]	τῆς θείας φύσεως ἡ πρὸς	κακίαν	ὁρμή· ἀλλὰ πᾶν ὅ τι
[15]	ἀπρεπὲς καὶ αἰσχρὸν τὸ κατὰ	κακίαν	πάθος, ἐν ᾧ οὔτε γέγονεν
[9]	πάντων ἐστὶν αἰσχρὸν τὸ κατὰ	κακίαν	πάθος, τὸ δὲ κακίας ἐκτὸς
[6]	διὰ τοῦ φθόνου γενομένη πρὸς	κακίαν	ῥοπὴ τῶν μετ´ αὐτὴν πάντων
[16]	καθηγεῖται γενέσεως, καὶ ἡ πρὸς	κακίαν	τῶν ζώντων ὁρμή, τοῦτο τῆς
[15]	τὸν βίον, καὶ πᾶσαν ἀκολούθως	ἡλικίαν	διεξιών, εἶτα θανάτου γευόμενος, καὶ
[21]	ὕδατι τὴν κύνα πρὸς τὴν	σκιὰν	οὗ διὰ στόματος ἔφερε, μεθεῖναι
[6]	στερήσει θεωρεῖσθαι λέγομεν, οἷόν τινα	σκιὰν	τῇ ἀναχωρήσει τῆς ἀκτῖνος ἐπισυμβαίνουσαν.
[18]	τῷ κρείττονι. τοῖς γὰρ μὴ	λίαν	ἀντιμαχομένοις πρὸς τὴν ἀλήθειαν οὐ
[33]	γίνεται; πρὸς οὕς, εἴπερ μὴ	λίαν	ἔχοιεν ἀντιτύπως, ἁπλοῦς ἐξαρκεῖ λόγος
[25]	ἡμῶν τὴν θεότητα τοῖς μὴ	λίαν	μικροψύχως κατανοοῦσι τὰ ὄντα οὐδένα
[8]	ἔκδηλον καὶ τὰ αἰνίγματα τὴν	διδασκαλίαν	ἔχει. ἐπειδὴ γάρ, φησίν, ἐν
[40]	μέχρι τῶν εἰρημένων αὐτάρκη τὴν	διδασκαλίαν	ἡ κατήχησις ἔχειν. δεῖ γάρ,
[34]	τὸ παρεῖναι τὸ θεῖον οὐδεμίαν	ἀμφιβολίαν	ἔχει. ~Ἡ δὲ εἰς τὸ
[37]	ἡμῖν ἡ πίστις βλέπουσα μηδεμίαν	ἀμφιβολίαν	περὶ τοῦ προκειμένου νοήματος ἔχοι,
[35]	ὅτι τὸ ἴσον ἡμῖν εἰς	εὐκολίαν	ἐστὶν ὕδατί τε βαπτισθῆναι καὶ
[35]	ἀπειροπλασίως τῇ θείᾳ δυνάμει κατ´	εὐκολίαν	ὁ θάνατος πρόκειται, καὶ ἐν
[32]	διαφόρους τῶν ὄντων φύσεις πρὸς	μίαν	σύμπνοιάν τε καὶ ἁρμονίαν δι´
[37]	ἀκόλουθον ἡμῖν ἡ πίστις βλέπουσα	μηδεμίαν	ἀμφιβολίαν περὶ τοῦ προκειμένου νοήματος
[34]	πάντων τὸ παρεῖναι τὸ θεῖον	οὐδεμίαν	ἀμφιβολίαν ἔχει. ~Ἡ δὲ εἰς
[1]	τὸ εἰκὸς εἶναι πεπιστευμένης καὶ	οὐδεμίαν	διπλόην καὶ σύνθεσιν ἐν ἑαυτῇ
[35]	ἑκατέρῳ δύναμιν τὰ γινόμενα κρίνοι,	οὐδεμίαν	ἐν τοῖς γινομένοις εὑρήσει διαφοράν,
[39]	τοῖς ἄλλοις τὸ διάφορον ᾖ,	οὐδεμίαν	κατὰ τὸ μέρος τοῦτο τῆς
[40]	σεσυκοφαντημένος, ὁ τῶν ἰδίων ἀπωσθεὶς	οὐδεμίαν	ὁρῶσιν ἐφ´ ἑαυτῶν τὴν τοῦ
[35]	ἐν τοῖς φθάσασιν, ὅτι κατ´	οἰκονομίαν	ἐπῆκται τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει παρὰ
[6]	οὐκ ἀνεκτὸν ὁ τὴν περίγειον	οἰκονομίαν	λαχών, εἰ ἐκ τῆς ὑποχειρίου
[35]	ἀνάγκαις κατὰ τὴν τοῦ τάξαντος	οἰκονομίαν	συνωθουμένην, κἂν προσλάβῃ τὴν ἐκ
[26]	σοφίας ἐξετάσει τῆς κατὰ τὴν	οἰκονομίαν	ταύτην θεωρουμένης ἐνάγεται πρὸς τὸ
[5]	ἀντιλέξει· τὴν δὲ κατὰ ἄνθρωπον	οἰκονομίαν	τοῦ θεοῦ λόγου κατὰ τὸ
[5]	τούτων πρὸς τὸ οἰκεῖον τὴν	ἐπιθυμίαν	ἔχοι. ἐπεὶ οὖν ἓν τῶν
[18]	πίστεως τὴν λοιπὸν ἐσφαλμένην ἐκείνην	δεισιδαιμονίαν,	ἣν κακῶς ἐκλαβόντες, τὰ τοῦ
[32]	πρὸς μίαν σύμπνοιάν τε καὶ	ἁρμονίαν	δι´ ἑαυτοῦ συνάγων ἐν γὰρ
[29]	μετὰ τὸν φθόνον καὶ τὴν	ἀδελφοκτονίαν	τοῦ Κάιν προσάγει τῷ ἀνθρώπῳ
[5]	ὄντων συστάσεως, ἀλογίαν τε καὶ	ἀτεχνίαν	τῇ ἀρχῇ τοῦ παντὸς ἐπιστήσουσιν.
[40]	μετὰ ταῦτα δὲ κατὰ τὴν	αἰωνίαν	ἀντίδοσιν.
[8]	αὐτεξουσίῳ κινήματι τοῦ κακοῦ τὴν	κοινωνίαν	ἐπεσπασάμεθα, διά τινος ἡδονῆς οἷόν
[35]	τὴν πρὸς τὸν ἄνθρωπον ὑποστὰς	κοινωνίαν,	ἔργῳ τὴν ζωὴν ἐνεργήσας, ἵνα
[37]	ζωὴν ἕνωσις τὴν τῆς ζωῆς	κοινωνίαν	ἔχει· τὸ δὲ σῶμα ἕτερον
[27]	τῆς φύσεως ἡμῶν ἰδιωμάτων τὴν	κοινωνίαν,	οὐδὲν μᾶλλον παραμυθεῖται τὸ ἄδοξον
[16]	ἀπαθῆ κατὰ τὴν φύσιν πρὸς	κοινωνίαν	πάθους ἐλθεῖν διορίζονται. ἀλλὰ καὶ
[26]	τῇ μὲν δικαιοσύνῃ τὸ κατ´	ἀξίαν	ἀντιδιδόντα, τῇ δὲ ἀγαθότητι τοῦ
[26]	ἡ μὲν γὰρ τοῦ κατ´	ἀξίαν	ἀντίδοσις, δι´ ἧς ὁ ἀπατεὼν
[26]	μὲν γάρ ἐστι τὸ κατ´	ἀξίαν	ἑκάστῳ νέμειν, σοφοῦ δὲ τὸ
[37]	θεοῦ λόγου πρὸς τὴν θεικὴν	ἀξίαν	μετεποιήθη. καλῶς οὖν καὶ νῦν
[6]	τις οὐσία πρὸς τὴν ὑπερέχουσαν	ἀξίαν	ὡμοιωμένη. τὸ δ´ ὅπως ἐπὶ
[27]	ὥστε, εἰ τὴν ἐπίγειον φύσιν	ἀναξίαν	τῆς πρὸς τὸ θεῖον οἰήσονται
[40]	θείαν μορφὴν ἢ τὸ κατὰ	πλεονεξίαν	πάθος καὶ ἡ ἀκόλαστος καὶ
[27]	τι τῶν οὐρανίων τὴν θείαν	ἐπιμιξίαν	ἐδέξατο; οὐκ ἔστι γὰρ θεραπευθῆναι
[6]	πρὸς τὸ ὄν, ἀλλὰ τὴν	ἀνυπαρξίαν	ἀντιδιαιρεῖσθαι λέγομεν πρὸς τὴν ὕπαρξιν,
[37]	πάλιν πρὸς τὰ προκείμενα τὴν	διανοίαν.	ἐζητεῖτο γὰρ πῶς τὸ ἓν
[10]	πρὸς τὸ ἀνθρώπινον, τὴν θεοπρεπῆ	διάνοιαν	καὶ ἐν τῷ προσεγγισμῷ διασώσασθαι,
[35]	χρόνῳ ὑποκρινόμεθα, τοῦτο λαβόντες κατὰ	διάνοιαν	ὅτι, ὡς ἡμῖν ἐν ἐξουσίᾳ
[20]	τι πρὸς τὸ κρεῖττον τὴν	διάνοιαν	φέρει. ἀκόλουθον τοίνυν ἐπὶ τῆς
[8]	τοιαῦτα δέρματα τοῦ λόγου τὴν	διάνοιαν	φέρων· ποίων γὰρ ἀποσφαγέντων τε
[0]	εἴτε κατὰ τὴν τοῦ ἀγαθοῦ	ἐπίνοιαν,	εἴτε κατὰ τὸ σοφόν τε
[28]	γεννητικὰ τοῦ μέλλοντος ἔχει τὴν	πρόνοιαν,	δι´ ἑαυτῶν τῇ φύσει τὴν
[32]	τῶν ὄντων φύσεις πρὸς μίαν	σύμπνοιάν	τε καὶ ἁρμονίαν δι´ ἑαυτοῦ
[1]	ἀλλ´ ἐπ´ ἴσης ἑκατέρων τὴν	ἀτοπίαν	ἐκφεύξεται, τόν τε ζῶντα τοῦ
[16]	λόγος διισχυρίζετο, φεύγειν ἔδει τὴν	ἀτοπίαν	τοῦ δόγματος, ὡς οὐδὲν ὑγιὲς
[20]	προθέσεως, μὴ σοφίας ἐνεργὸν τὴν	φιλανθρωπίαν	ποιούσης. καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν
[22]	γὰρ οἱ χρημάτων τὴν ἑαυτῶν	ἐλευθερίαν	ἀποδόμενοι δοῦλοι τῶν ὠνησαμένων εἰσίν,
[22]	δι´ ἀγαθότητα πάλιν ἡμᾶς εἰς	ἐλευθερίαν	ἐξαιρουμένου μὴ τὸν τυραννικόν, ἀλλὰ
[22]	τινὶ ὑπὲρ ἐκείνων ἔξεστι τὴν	ἐλευθερίαν	ἐπιβοήσασθαι, κἂν εὐπατρίδαι τινὲς ὦσιν
[7]	ζωῆς αἴτιον οἴεσθαι, ᾧ πρὸς	πονηρίαν	ἡ φύσις ἐπιρρεπῶς ἔχει. ταῦτα
[7]	τι κακὸν εἶναι παρὰ τὴν	πονηρίαν	ᾠήθησαν. πονηρία δὲ πᾶσα ἐν
[24]	ἡ θεότης τὴν ἀνθρωπίνην κατεργάζεται	σωτηρίαν.	δεῖ γὰρ διὰ πάντων τὸ
[35]	αὐτὸν τρόπον τῷ πρὸς τὴν	σωτηρίαν	ἡμῶν ἐξηγουμένῳ πάντως οἷς ἴση
[17]	ποιεῖ, ἀλλ´ ἐκ περιόδου τὴν	σωτηρίαν	ἡμῶν κατεργάζεται, τικτόμενός τε καὶ
[30]	ὄφεως, εἰ κατὰ κεφαλῆς τὴν	καιρίαν	λάβοι, οὐκ εὐθὺς συννεκροῦται τῇ
[35]	τὰ τακτικὰ πρὸς τὴν ὁπλιτικὴν	ἐμπειρίαν	ἀνάγονται οἱ δι´ ὧν βλέπουσιν
[23]	καθεώρα περὶ τὸν τότε φαινόμενον,	κυοφορίαν	ἀσυνδύαστον, καὶ γέννησιν ἄφθορον, καὶ
[3]	τῇ ψυχῇ κατὰ τὸ ἀπόρρητον	μετρίαν	τινὰ κατανόησιν τῆς κατὰ τὴν
[8]	ὧν τὸ πλῆθος διὰ τὴν	ἀμετρίαν	παραδραμούμεθα. θεὸν δὲ ἀνθρώπου ποιητὴν
[32]	τις ὀνομάζειν, οὐδὲν πρὸς τὴν	ὀνομασίαν	διαφερόμεθα, καλῶς ἂν ἔχοι καὶ
[8]	νεκρότης οἰκονομικῶς περιετέθη τῇ εἰς	ἀθανασίαν	κτισθείσῃ φύσει, τὸ ἔξωθεν αὐτῆς
[0]	περὶ τοῦ πλήθους τῶν θεῶν	φαντασίαν.	εἰ γὰρ τὸ ἀγαθὸν καὶ
[3]	φύσιν ἑνότητος παραγραφομένης τὴν πληθυντικὴν	φαντασίαν.	πάλιν δὲ αὖ ἐκ μὲν
[29]	φύσει προμηθείᾳ ἡ πρὸς τὴν	εὐεργεσίαν	ἡμῶν ἀναβολή. καὶ γὰρ ἐπὶ
[30]	τοῦ θεοῦ πᾶσιν ἀφθόνως τὴν	εὐεργεσίαν	νεῖμαι, ἢ μὴ δυνηθέντος πάντως;
[29]	τὸ γενόμενον, τί ἀνεβάλετο τὴν	εὐεργεσίαν;	τί δὲ οὐκ ἐν ἀρχαῖς
[32]	εἴτε βάπτισμα εἴτε φώτισμα εἴτε	παλιγγενεσίαν	βούλοιτό τις ὀνομάζειν, οὐδὲν πρὸς
[15]	ἦν αὐτοσοφίαν καὶ ἀγαθότητα καὶ	ἀφθαρσίαν,	καὶ εἴ τι ὑψηλόν ἐστι
[33]	εἰ θείας δυνάμεως παρουσία πρὸς	ἀφθαρσίαν	μετασκευάζει τὸ ἐν τῇ φθαρτῇ
[21]	ἀνυπαρξίας κατὰ θείαν δύναμιν εἰς	οὐσίαν	μεθισταμένης, καὶ ἄλλως δὲ τῆς
[16]	γενικωτέρῳ τινὶ λόγῳ τὴν νοερὰν	οὐσίαν	τῇ αἰσθητῇ συγκατέμιξεν, τῆς ἀρχῆς
[5]	τινὸς ἢ σοφίας, ἀλλὰ κατ´	οὐσίαν	τις ὑφεστῶσα δύναμις, προαιρετική τε
[5]	ἐστι τὸ ἰδίωμα, τὸ κατ´	ἐξουσίαν	αἱρεῖσθαι τὸ καταθύμιον, οὐχ ὁ
[31]	νοερὰ φύσις, ἐὰν τὸ κατ´	ἐξουσίαν	ἀπόθηται, καὶ τὴν χάριν τοῦ
[10]	συγκεκραμένη τῷ σώματι πανταχοῦ κατ´	ἐξουσίαν	γίνεται, τίς ἀνάγκη τῇ φύσει
[30]	τι καὶ ὑπὸ τὴν ἡμετέραν	ἐξουσίαν	εἶναι, οὗ μόνος ἕκαστός ἐστι
[10]	τῆς διανοίας κινήμασι πάσῃ κατ´	ἐξουσίαν	ἐφαπλοῦται τῇ κτίσει, καὶ μέχρις
[38]	τὸ τῆς γεννήσεως εἶδος κατ´	ἐξουσίαν	ἔχει, ὅ τι περ ἂν
[30]	ὁ γὰρ τοῦ παντὸς τὴν	ἐξουσίαν	ἔχων δι´ ὑπερβολὴν τῆς εἰς
[23]	κατὰ τὸν ἀέρα παθῶν τὴν	ἐξουσίαν,	καὶ τὴν διὰ θαλάσσης πορείαν,
[39]	μὴ διαμαρτεῖν τοῦ συμφέροντος, κατ´	ἐξουσίαν	προκειμένης παντὶ τῆς αἱρέσεως, καλῶς
[32]	πρὸς τὸ εἶναι ποιήσασθαι, κατ´	ἐξουσίαν	τε φαίνεσθαι μετὰ τὴν ἀνάστασιν
[40]	ἀναγεννηθέντων τὸ εὐαγγέλιον, ἔδωκεν αὐτοῖς	ἐξουσίαν	τέκνα θεοῦ γενέσθαι. τὸ τέκνον
[39]	φύσιν· εἴρηται γὰρ ὅτι κατ´	ἐξουσίαν	τοὺς γεννήτορας ὁ τοιοῦτος αἱρεῖται
[5]	κακίας γένεσιν ἐννοῆσαι, ἢ ἀρετῆς	ἀπουσίαν.	ὥσπερ γὰρ τοῦ φωτὸς ὑφαιρεθέντος
[18]	τῷ βίῳ πιστεύσαντας διαβάλλειν τὴν	παρουσίαν,	ὡς οὐκ ἐν σοφίᾳ τινὶ
[1]	τὸν λόγον οἴεσθαι, οὐ ζωῆς	μετουσίαν.	εἰ οὖν ζῇ ὁ λόγος
[5]	ἐπιτηδείως πρὸς τὴν τῶν ἀγαθῶν	μετουσίαν	ἔχειν. καθάπερ γὰρ ὁ ὀφθαλμὸς
[1]	δεικνυούσης, οὐκέτ´ ἄν τις κατὰ	μετουσίαν	ζωῆς τὸν λόγον ἐν ζωῇ
[5]	ἀρετῆς εἶναι τὴν τῶν ἀγαθῶν	μετουσίαν.	πόθεν οὖν, ἐρεῖς, ὁ διὰ
[3]	τινὰ κατανόησιν τῆς κατὰ τὴν	θεογνωσίαν	διδασκαλίας λαμβάνειν, μὴ μέντοι δύνασθαι
[5]	προεκτικήν τε καὶ ποιητικὴν δύναμιν	αἰτίαν	εἶναι. εἰ δὲ τοῦ κόσμου
[6]	αὐτὴν κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἐπισυμβαινόντων	αἰτίαν	εἶναι, οἷον τῇ ὑγείᾳ τὸ
[15]	ὃν ἐπεζήτησας λόγον, ἔχεις τὴν	αἰτίαν	τῆς ἐν ἀνθρώποις τοῦ θεοῦ
[7]	τὰ πάντα. ταύτην οἶμαι τὴν	αἰτίαν	τῆς τῶν δογμάτων τούτων μυθοποιίας
[5]	κόσμου μερῶν μὴ ἄλλην ἐπινοεῖν	αἰτίαν	τινὰ τῆς συστάσεως, ἀλλ´ ἢ
[15]	τοῦτο θεοπρεποῦς ἀποκρίσεως. ζητεῖς τὴν	αἰτίαν	τοῦ γενέσθαι θεὸν ἐν ἀνθρώποις;
[6]	προελομένη. ~Ζητεῖς δὲ καὶ τὴν	αἰτίαν	τυχὸν τῆς κατὰ τὴν βουλὴν
[8]	τις καὶ κοινωνία τῶν κατὰ	ἁμαρτίαν	παθημάτων γίνεται τῇ τε ψυχῇ
[0]	τὴν περὶ τὸν μονογενῆ θεὸν	ἀπιστίαν,	οὐδὲ ἀπὸ τῶν αὐτῶν τοῖς
[8]	τῇ ψυχῇ πρὸς τὸ κακὸν	συμφυίαν	ὥσπερ ἡ τῆς μυρμηκίας τομὴ
[20]	τοῦ κάμνοντος ἴασιν. οὐκοῦν τὴν	σοφίαν	δεῖ συνεζεῦχθαι πάντως τῇ ἀγαθότητι.
[32]	εἴτε λόγον εἴτε δύναμιν εἴτε	σοφίαν	εἴτε ἄλλο τι τῶν ὑψηλῶν
[5]	τοῦτον δὲ εἴτε λόγον, εἴτε	σοφίαν,	εἴτε δύναμιν, εἴτε θεόν, εἴτε
[5]	πάντως ὅτι λόγον τε καὶ	σοφίαν	ἡγεμονεύειν τῶν ὄντων ὁμολογήσουσιν. ἀλλὰ
[6]	νοητὸν γίνεταί τις κατὰ θείαν	σοφίαν	μίξις τε καὶ ἀνάκρασις, ὡς
[5]	μὴ δοῖεν λόγον καθηγεῖσθαι καὶ	σοφίαν	τῆς τῶν ὄντων συστάσεως, ἀλογίαν
[1]	ἢ τὴν δύναμιν ἢ τὴν	σοφίαν	ὑπονοήσειεν, ἀλλὰ πρὸς τὸ τῆς
[18]	ἀναίμακτον ἱερωσύνην καὶ τὴν ὑψηλὴν	φιλοσοφίαν,	ἔργῳ μᾶλλον ἢ λόγῳ κατορθουμένην,
[15]	οὐ γὰρ δὴ θεμιτὸν ἦν	αὐτοσοφίαν	καὶ ἀγαθότητα καὶ ἀφθαρσίαν, καὶ
[37]	τοῦ θερμοῦ τοῦ ἐν ἡμῖν	συμμαχίαν.	οὐκοῦν ὁ πρὸς ταῦτα βλέπων
[23]	μητέρα τῆς λοιπῆς κακίας τὴν	φιλαρχίαν	νοσήσας, τίνος ἂν ἀντηλλάξατο τὸν
[23]	ἴχνος, τήν τε τῆς τροφῆς	ὑπεροψίαν	ἐφ´ ὅσον βούλοιτο, καὶ τὰς
[18]	καὶ τῆς σωματικῆς ζωῆς τὴν	ὑπεροψίαν	καὶ τοῦ θανάτου τὴν καταφρόνησιν,
[35]	τὴν ἐκ τοῦ λουτροῦ χάριν,	κἂν	ἄμοιρος μείνῃ τῆς τοιαύτης μυήσεως·
[8]	ἐν τούτοις γενόμενον οὐκ ἀπόλωλε,	κἂν	ἐκφεύγῃ τὴν κατάληψιν τῆς ἡμετέρας
[10]	ἐκτὸς εἶναι τὸ θεῖον πιστεύοντας,	κἂν	ἐν ἀνθρώπῳ ᾖ; ~Εἰ δὲ
[39]	ἐπ´ ἴσης προεπινοεῖται ἡ ἀνυπαρξία,	κἂν	ἐν τοῖς ἄλλοις τὸ διάφορον
[26]	ἀρρωστίας ἡ τοῦ νοσήματος κάθαρσις,	κἂν	ἐπίπονος ᾖ. ~Ἀκόλουθον δὲ πάντως
[26]	εὐεργετεῖ τῇ καθάρσει τὴν φύσιν,	κἂν	ἐπίπονος ἡ διάκρισις ᾖ. οὐκοῦν
[40]	τὴν αἴσθησιν ὁμοτίμως ἔχει. ἀλλὰ	κἂν	ἐπονομασθῇ τι τῶν ἐκεῖ κολαστηρίων
[22]	ἐκείνων ἔξεστι τὴν ἐλευθερίαν ἐπιβοήσασθαι,	κἂν	εὐπατρίδαι τινὲς ὦσιν οἱ πρὸς
[1]	περὶ αὐτῆς λεγόμενον συνεπαίρεται. οὐκοῦν	κἂν	λόγος θεοῦ λέγηται, οὐκ ἐν
[34]	εἴδους αἱ τῶν γεννώντων ὁρμαί,	κἂν	μὴ ἐπικληθῇ παρ´ αὐτῶν δι´
[16]	τὸν ἐν πάθει γινόμενον· ἀλλὰ	κἂν	προσάψηται τοῦ ἀρρωστήματος, ἔξω πάθους
[35]	τὴν τοῦ τάξαντος οἰκονομίαν συνωθουμένην,	κἂν	προσλάβῃ τὴν ἐκ τοῦ λουτροῦ
[39]	μέλη πρὸς ἑαυτὰ συμφυῶς ἔχει,	κἂν	τὰ μὲν ὑποβεβηκότα, τὰ δὲ
[40]	βίος συμβαίνοι τῷ ἀμυήτῳ βίῳ,	κἂν	τολμηρὸν εἰπεῖν ᾖ, λέξω καὶ
[11]	μεῖζον ἢ κατὰ λογισμῶν ἔφοδον,	διερευνᾷν	παραιτούμεθα. οὐδὲ γὰρ πᾶσαν τὴν
[5]	τὸ φῶς ἀθέατον, μήτε τὴν	δόξαν	ἀμάρτυρον, μήτε ἀναπόλαυστον εἶναι τὴν
[14]	ἀνεκλάλητον πρᾶγμα, τὸ ὑπὲρ πᾶσαν	δόξαν	καὶ πᾶσαν μεγαλειότητα, τῷ λύθρῳ
[8]	δὲ αὐτοδύναμις ὢν καὶ πρὸς	πᾶν	ἀγαθὸν τὴν ὁρμὴν ἔχων καὶ
[12]	μαρτυρίας. ὥσπερ τοίνυν εἰς τὸ	πᾶν	ἀφορῶντες, καὶ τὰς κατὰ τὸν
[25]	τὴν ψυχὴν ὡς εἰς τὸ	πᾶν	βλέπων μὴ ἐν παντὶ πιστεύειν
[32]	Ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ	πᾶν	γόνυ κάμψει ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων
[6]	μεταβολὴν καὶ ἀλλοίωσίν ἐστιν ἀνεπίδεκτος,	πᾶν	δὲ τὸ διὰ κτίσεως ὑποστὰν
[8]	αὐτοῖς ἡ περιβολή; ἀλλ´, ἐπειδὴ	πᾶν	δέρμα χωρισθὲν τοῦ ζῴου νεκρόν
[32]	τοῦ μέρους ἀνάστασις ἐπὶ τὸ	πᾶν	διεξέρχεται, κατὰ τὸ συνεχές τε
[6]	κακῷ κτισθεὶς παρὰ τοῦ τὸ	πᾶν	ἐν ἀγαθότητι συστησαμένου, τὸ μὲν
[27]	ἐπ´ ἴσης διήκειν τὴν τὸ	πᾶν	ἐπικρατοῦσαν δύναμιν ὑπονοήσαιμεν, ἀλλ´ ἔν
[40]	ἀνοίγει τὴν χεῖρα καὶ ἐμπιπλᾷ	πᾶν	ζῷον εὐδοκίας, ὑπερβαίνει ἀνομίας, μετανοεῖ
[32]	τῇ φύσει τῶν ὄντων κατὰ	πᾶν	μέρος συμπαρεκτείνεσθαι· οὐ γὰρ ἄν
[18]	οὐκ οἶδεν ὅπως πεπλήρωτο κατὰ	πᾶν	μέρος τῆς οἰκουμένης ἡ τῶν
[32]	προαπαντᾷ ἡ θεότης, μόνη κατὰ	πᾶν	μέρος τοῖς οὖσιν ἐνθεωρουμένη καὶ
[37]	τὴν ἑαυτοῦ φύσιν καὶ τὸ	πᾶν	μετεποίησεν. ἀλλὰ μὴν οὐκ ἔστιν
[1]	δέ, ὅτι ζῇ· δυναμένου δὲ	πᾶν	ὅ τι περ ἂν ἕληται,
[8]	ἀγαθὸν τὴν ὁρμὴν ἔχων καὶ	πᾶν	ὅ τι περ ἂν θελήσῃ
[9]	τοῦ ἐναντίου. πρέπει δὲ θεῷ	πᾶν	ὅ τι περ ἐν τῇ
[24]	ἐν τῷ κόσμῳ κτίσιν καὶ	πᾶν	ὅ τι περ ἔξω τῶν
[1]	ἡ πρὸς κακίαν ὁρμή· ἀλλὰ	πᾶν	ὅ τι πέρ ἐστιν ἀγαθόν,
[20]	καὶ ἀγαθὸν καὶ σοφὸν καὶ	πᾶν	ὅ τι πρὸς τὸ κρεῖττον
[8]	ἀποσκοπῶν τῆς σοφίας τοῦ τὸ	πᾶν	οἰκονομοῦντος οὐκέτ´ ἂν εὐλόγως κακῶν
[6]	τοῦτο δυναμωθεῖσα παρὰ τῆς τὸ	πᾶν	οἰκονομούσης δυνάμεως· εἶτα κατεσκευάσθη τὸ
[22]	τὸ ἐπὶ τῷ κρατοῦντι ποιήσασθαι	πᾶν	ὅπερ ἂν ἐθέλοι λύτρον ἀντὶ
[32]	θάνατον οἰκονομίας διαταθεὶς ὁ τὸ	πᾶν	πρὸς ἑαυτὸν συνδέων τε καὶ
[15]	ὁ γὰρ τῷ βουλήματι τὸ	πᾶν	συστησάμενος καὶ τὸ μὴ ὂν
[5]	καὶ σοφίᾳ παρὰ τοῦ τὸ	πᾶν	συστησαμένου πιστεύουσιν, ἢ καὶ πρὸς
[32]	μέσην κεραίαν μιᾷ προσηγορίᾳ διαλαμβάνει,	πᾶν	τὸ διὰ μέσου τῶν ἐπουρανίων
[5]	παντὸς ἀγαθοῦ καὶ ἐν ἰσχύι	πᾶν	τὸ κατὰ προαίρεσιν ἔχουσα· ἀγαθοῦ
[1]	φύσεως τῷ μεγαλείῳ τοῦ θεωρουμένου	πᾶν	τὸ περὶ αὐτῆς λεγόμενον συνεπαίρεται.
[27]	ἀφέστηκε, καὶ ὁμοτίμως αὐτῷ τὸ	πᾶν	ὑποβέβηκε. τὸ γὰρ καθ´ ὅλου
[24]	τῆς θεοπρεποῦς ἀξίας ἐκβάλλεσθαι· ἀλλὰ	πᾶν	ὑψηλόν τε καὶ εὐσεβὲς νόημα
[29]	πάθη, ἀλλ´ ἀναμένουσι τὸ ἐνδομυχοῦν	ἅπαν	ἔξω γενέσθαι, καὶ οὕτω γυμνῷ
[29]	χυμὸς ὑφέρπῃ τοὺς πόρους, πρὶν	ἅπαν	ἐπὶ τὴν ἐπιφάνειαν ἐκκαλυφθῆναι τὸ
[37]	ὡς ἂν δι´ ἐκείνων ἐφ´	ἅπαν	καταμερισθείη τὸ σῶμα ἡ τοῦ
[35]	παρ´ αὐτοῦ καὶ συναποθεωθείσης σαρκὸς	ἅπαν	συνδιασωθῇ τὸ συγγενὲς αὐτῇ καὶ
[32]	ἑνὸς τῶν αἰσθητηρίων ἐνέργεια πρὸς	ἅπαν	τὴν συναίσθησιν ἄγει τὸ ἡνωμένον
[37]	φθοροποιῷ πρὸς τὸ ὑγιαῖνον ἀναμιχθέντι	ἅπαν	τὸ ἀνακραθὲν συνηχρείωται, οὕτως καὶ
[35]	παρ´ ἐκείνου γεγονότος ἡ μίμησις;	ἅπαν	τὸ νεκρωθὲν οἰκεῖόν τινα καὶ
[27]	ἄχρι τέλους ἐκκαθαίρουσι τῶν κηλίδων	ἅπαν	τὸ ὕφασμα, ὡς ἂν ὁμότιμον
[35]	κακίας ἀποτακείσης μακροῖς ὕστερον αἰῶσι	καθαρὰν	ἀποσωθῆναι τῷ θεῷ τὴν φύσιν.
[40]	μὴ ὀργὴν ἐπάγων καθ´ ἑκάστην	ἡμέραν·	εὐθὴς κύριος ὁ θεός, καὶ
[16]	οὕτω γενικωτέρῳ τινὶ λόγῳ τὴν	νοερὰν	οὐσίαν τῇ αἰσθητῇ συγκατέμιξεν, τῆς
[3]	δύο ὑπολήψεων χωρεῖν τὴν ἀλήθειαν,	ἑκατέραν	τε τῶν αἱρέσεων καθαιροῦσαν καὶ
[6]	ἐκείνην, ἀλλ´ ἀπὸ τῶν ἐναντίων	ἑκατέραν	χαρακτηρίζεσθαι. ἡ μὲν γὰρ νοητὴ
[12]	εἶναι θεὸν οὐκ ἄν τις	ἑτέραν	ἀπόδειξιν ἔχοι, πλὴν τῆς δι´
[33]	ἐπὶ τὸν θνητὸν παραγούσης βίον	ἑτέραν	γένεσιν ἐξευρεθῆναι, μήτε ἀπὸ φθορᾶς
[30]	ἀφῆκέ τι καὶ ὑπὸ τὴν	ἡμετέραν	ἐξουσίαν εἶναι, οὗ μόνος ἕκαστός
[19]	ἡ θεία φύσις πρὸς τὴν	ἡμετέραν	συμπλέκεται, δι´ ἑαυτῆς σώζουσα τὸ
[1]	ὑπονοεῖν, οὕτω μεταχθήσεται πρὸς τὴν	ὑψηλοτέραν	ὑπόληψιν. ἀνάγκη γὰρ πᾶσα κατάλληλον
[18]	καὶ τοῦ νόμου προεδιδάχθησαν, καὶ	προτιμοτέραν	ἐποιήσαντο τῆς εἰς τὸν φανέντα
[26]	τὴν κατὰ φύσιν λαμπηδόνα τὴν	προτιμοτέραν	ὕλην· οὐκ ἄπονος μέντοι γίνεται
[27]	ἔν τισι πλεονάζουσαν, ἐν ἑτέροις	ἐνδεεστέραν	εἶναι, καὶ τῇ πρὸς τὸ
[32]	μηδὲ ὅλως δεῖν εἰς θανάτου	πεῖραν	ἐλθεῖν τὴν ὑπερέχουσαν φύσιν, ἀλλὰ
[9]	φύσεως πρόοδον, τὴν τοῦ θανάτου	πεῖραν,	τὴν ἐκ τοῦ θανάτου ἐπάνοδον·
[23]	θεοῦ φαντασίᾳ, μὴ σαρκός τινα	μοῖραν	ἐν αὐτῷ θεωρήσαντα, ἣν ἤδη
[11]	μονωθεῖσαν τῆς ψυχῆς τὴν σάρκα	νεκράν	τε καὶ ἀνενέργητον γίνεσθαι, καὶ
[32]	ἀλλ´ ἐν μὲν τῷ θανάτῳ	καθορᾷν	τὸ ἀνθρώπινον, ἐν δὲ τῷ
[13]	καὶ τῷ ἀνεπιδέκτῳ τῆς εἰς	φθορὰν	ἀλλοιώσεως, καλῶς ἂν ἔχοι κατὰ
[26]	σκότος, τῇ ἀφθαρσίᾳ δὲ τὴν	φθοράν,	ἀφανισμὸς μὲν τοῦ χείρονος γίγνεται
[33]	ἀπὸ φθορᾶς ἀρχομένην, μήτε εἰς	φθορὰν	καταλήγουσαν, ἀλλ´ εἰς ἀθάνατον ζωὴν
[33]	οὕτως ἐκ τῆς μὴ παραδεχομένης	φθορὰν	τὸ γεννώμενον κρεῖττον γένηται τῆς
[32]	τούτῳ μὴ τὸ μὲν βλέπειν,	παρορᾷν	δὲ τὸ ἕτερον, ἀλλ´ ἐν
[35]	οὐδεμίαν ἐν τοῖς γινομένοις εὑρήσει	διαφοράν,	ἑκατέρου κατὰ τὸ τῆς φύσεως
[0]	τὸ πλέον καὶ ἔλαττον τὴν	διαφορὰν	ἐξευρίσκοι, διότι τὴν ἐλάττωσιν ὁ
[7]	ἐρωτάτω, εἰ προειδὼς τὴν ἀνθρωπίνην	συμφορὰν	ὁ θεὸς τὴν ἐκ τῆς
[22]	τινὲς ὦσιν οἱ πρὸς τὴν	συμφορὰν	ταύτην αὐτομολήσαντες· εἰ δέ τις
[35]	τροπικῶς τὴν ἀδιέξοδον τοῦ θανάτου	φρουράν,	ᾗ τὸ δείλαιον τοῦ ἀνθρώπου
[8]	μετέχειν αὐτὰ νοῦ καὶ διανοίας	χώραν	οὐκ ἔχει. ἀλλ´ ὅτι μὲν
[1]	δὲ μὴ ἀνενέργητον εἶναι, ἀλλὰ	πᾶσαν	ἀγαθοῦ πρόθεσιν εἰς ἐνέργειαν ἄγειν.
[15]	παριὼν εἰς τὸν βίον, καὶ	πᾶσαν	ἀκολούθως ἡλικίαν διεξιών, εἶτα θανάτου
[16]	τῆς ἀναστάσεως δι´ ἑνὸς ἐπὶ	πᾶσαν	διατείνει τὴν ἀνθρωπότητα. ὁ γὰρ
[14]	καὶ ἀνεκλάλητον πρᾶγμα, τὸ ὑπὲρ	πᾶσαν	δόξαν καὶ πᾶσαν μεγαλειότητα, τῷ
[8]	εἶναι καὶ θεὸς καὶ λόγος,	πᾶσαν	δύναμιν ποιητικὴν ἐμπεριειληφώς, μᾶλλον δὲ
[37]	ἓν ἐκεῖνο σῶμα τοῦ Χριστοῦ	πᾶσαν	ζωοποιεῖ τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν,
[8]	τῶν ἀγαθῶν ἀναχωρήσεως δι´ ἀκολούθου	πᾶσαν	ἰδέαν κακῶν ἀντεισαγούσης, ὡς τῇ
[14]	τὸ ὑπὲρ πᾶσαν δόξαν καὶ	πᾶσαν	μεγαλειότητα, τῷ λύθρῳ τῆς ἀνθρωπίνης
[5]	ἀίδιον; ὠκύμορον, ἐμπαθές, ἐπίκηρον, πρὸς	πᾶσαν	παθημάτων ἰδέαν κατά τε σῶμα
[2]	τὸ ἀγαθὸν αἱρουμένην καὶ πρὸς	πᾶσαν	πρόθεσιν σύνδρομον ἔχουσαν τῇ βουλήσει
[16]	οἷον ἀπό τινος ἀρχῆς εἰς	πᾶσαν	τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν τῇ δυνάμει
[24]	ἐπάγοι τῇ ἀκοῇ τὸ λέγειν	πᾶσαν	τὴν ἐν τῷ κόσμῳ κτίσιν
[37]	τοσαύταις τῶν πιστῶν μυριάσι κατὰ	πᾶσαν	τὴν οἰκουμένην εἰς ἀεὶ καταμεριζόμενον
[18]	ποτε, μνημονεύεσθαι, ἀντεγερθῆναι δὲ κατὰ	πᾶσαν	τὴν οἰκουμένην ἐπὶ τῷ τοῦ
[11]	ἔφοδον, διερευνᾷν παραιτούμεθα. οὐδὲ γὰρ	πᾶσαν	τὴν σωματικήν τε καὶ νοητὴν
[28]	μὲν παρὰ τῆς θείας δυνάμεως	ἀσθενήσασαν	ἐν κακίᾳ τὴν φύσιν εὔλογον
[37]	ἄλλῳ φαρμάκῳ τὴν φθοροποιὸν δύναμιν	ἔσβεσαν,	χρὴ δὲ καθ´ ὁμοιότητα τοῦ
[7]	κακὸν εἶναι παρὰ τὴν πονηρίαν	ᾠήθησαν.	πονηρία δὲ πᾶσα ἐν τῇ
[30]	τὸν ἀπόστολον ἐφ´ οἷς οὐκ	ἐπείσθησαν.	οὐδὲ γὰρ ἦν εἰκός, ἐν
[18]	προφητῶν τε καὶ τοῦ νόμου	προεδιδάχθησαν,	καὶ προτιμοτέραν ἐποιήσαντο τῆς εἰς
[4]	τοῦ κυρίου, φησίν, οἱ οὐρανοὶ	ἐστερεώθησαν	καὶ τῷ πνεύματι τοῦ στόματος
[4]	εἰ δέ, καθὼς λέγει Δαβίδ,	ἐστερεώθησαν	τῷ λόγῳ τοῦ κυρίου οἱ
[8]	ἄνθρωποι καὶ τῆς μακαριότητος ἐκείνης	ἀπεγυμνώθησαν,	δερματίνους ἐπιβάλλει χιτῶνας τοῖς πρωτοπλάστοις
[30]	κακίαν ἰδεῖν τῷ μὲν καιρίῳ	πληγεῖσαν,	ἐν δὲ τοῖς λειψάνοις ἑαυτῆς
[37]	γενόμενον τὸ τοιοῦτον ἀλεξητήριον τὴν	προεντεθεῖσαν	τῷ σώματι τοῦ δηλητηρίου βλάβην
[18]	τότε κατὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς	νομισθεῖσαν	αὐτοῖς τῆς εὐσεβείας θρησκείαν ἀκώλυτα
[16]	τὴν ἀνθρωπότητα. ὁ γὰρ τὴν	ἀναληφθεῖσαν	παρ´ ἑαυτοῦ ψυχὴν πάλιν ἑνώσας
[17]	οὔπω φήσει τις λελύσθαι τὴν	ὑπενεχθεῖσαν	ἡμῖν ἀντίθεσιν, ἰσχυροποιεῖσθαι δὲ μᾶλλον
[29]	τούτου χάριν οὐκ ἀρχομένην, ἀλλὰ	τελειωθεῖσαν	θεραπεύει τὴν νόσον. ~Εἰ δέ
[11]	τὴν ψυχὴν πεπιστεύκαμεν ἐκ τοῦ	μονωθεῖσαν	τῆς ψυχῆς τὴν σάρκα νεκράν
[34]	τοῦ τὴν διὰ σαρκὸς ἡμῖν	ἐπιφανεῖσαν	δύναμιν ἀληθῶς θείαν εἶναι τοῦ
[18]	ἢ διανοίᾳ δουλεύοντες, οὔτε τὴν	ἐπιφανεῖσαν	ἐδέξαντο χάριν, καὶ τὰ σεμνὰ
[12]	εὐεργετεῖν τὸν δεόμενον, θεοῦ τὸ	παρατραπεῖσαν	ἐξ ἀσθενείας τὴν φύσιν πάλιν
[7]	τὴν τοῦ σώματος φύσιν σύνθετον	οὖσαν	καὶ εἰς διάλυσιν ῥεοῦσαν, ἐπακολουθεῖν
[34]	ποιοῦνται τῆς χάριτος, ἢ τὴν	οὖσαν	οὐκ ἀποστρέφουσιν. τὸ γὰρ πάντως
[2]	τοῦ θεοῦ λόγου καθ´ ὑπόστασιν	οὖσαν,	προαιρετικήν, αὐτοκίνητον, ἐνεργόν, πάντοτε τὸ
[6]	τὴν πήρωσιν, οὐ καθ´ ἑαυτὴν	οὖσαν	τῇ φύσει τὴν πήρωσιν, ἀλλὰ
[16]	τοῦτο προσήκει καλεῖσθαι καὶ τὴν	προάγουσαν.	εἰ δὲ ἡ πρώτη κίνησις,
[33]	εἰς ἀθάνατον ζωὴν τὸν γεγεννημένον	παράγουσαν,	ἵν´, ὥσπερ ἐκ θνητῆς γενέσεως
[33]	φθορᾶς ἀρχομένην, μήτε εἰς φθορὰν	καταλήγουσαν,	ἀλλ´ εἰς ἀθάνατον ζωὴν τὸν
[21]	παθεῖν ὁ ἔξωθεν μῦθός φησιν	ἀπιδοῦσαν	ἐν τῷ ὕδατι τὴν κύνα
[7]	σύνθετον οὖσαν καὶ εἰς διάλυσιν	ῥεοῦσαν,	ἐπακολουθεῖν δέ πως τοῖς τοιούτοις
[24]	τὸ φυσικῶς ἐνεργούμενον· εἰ δὲ	ῥέουσαν	ἐπὶ τὸ κάτω καθ´ ὁμοιότητα
[27]	δύναμιν ὑπονοήσαιμεν, ἀλλ´ ἔν τισι	πλεονάζουσαν,	ἐν ἑτέροις ἐνδεεστέραν εἶναι, καὶ
[40]	τὴν τοῦ λελουμένου μεταβολήν. οὐκ	ἤκουσαν	καὶ παρὰ τούτου τὴν τοῦ
[30]	δὲ τοῖς λειψάνοις ἑαυτῆς ἔτι	διοχλοῦσαν	τὸν βίον. ἀλλ´ ἀφέντες καὶ
[21]	μεθεῖναι μὲν τὴν ἀληθῆ τροφήν,	περιχανοῦσαν	δὲ τὸ τῆς τροφῆς εἴδωλον
[17]	ἐξευρεῖν τὴν λύσιν τοῖς προλαβοῦσι	συμβαίνουσαν.	~Καί τοι περιττὸν ἴσως ἐστὶ
[6]	σκιὰν τῇ ἀναχωρήσει τῆς ἀκτῖνος	ἐπισυμβαίνουσαν.	ἐπειδὴ τοίνυν ἡ ἄκτιστος φύσις
[27]	ἔδει διὰ πάντων γενέσθαι τὴν	ἐκπλύνουσαν	δύναμιν, καὶ μὴ τὸ μέν
[23]	τῶν θαυμάτων ἐπὶ τὸ μεῖζον	διαλάμπουσαν	δύναμιν κατανοήσας, ἐπιθυμητὸν μᾶλλον ἢ
[28]	οὖν λοιπὰ τῶν ὀργάνων τὴν	παροῦσαν	συνέχει τῶν ἀνθρώπων ζωήν, ἄλλα
[3]	ἀλήθειαν, ἑκατέραν τε τῶν αἱρέσεων	καθαιροῦσαν	καὶ ἀφ´ ἑκατέρας παραδεχομένην τὸ
[27]	ἴσης διήκειν τὴν τὸ πᾶν	ἐπικρατοῦσαν	δύναμιν ὑπονοήσαιμεν, ἀλλ´ ἔν τισι
[27]	τὸ ἴσον τὴν τοῦ παντὸς	ἐπιστατοῦσαν	δύναμιν ὑποβέβηκεν, ὥστε, εἰ τὴν
[10]	πῦρ καὶ τὴν τὸ πῦρ	ἐξάπτουσαν	ὕλην, ἔργῳ δὲ οὐκ ἔστιν
[39]	καὶ παγίαν καὶ ἀεὶ ὡσαύτως	ἔχουσαν	ἐν τῷ ἀγαθῷ κεκτημένης τὴν
[2]	καὶ πρὸς πᾶσαν πρόθεσιν σύνδρομον	ἔχουσαν	τῇ βουλήσει τὴν δύναμιν. ~Ὥστε
[6]	ἀναδειχθήσεταί τις οὐσία πρὸς τὴν	ὑπερέχουσαν	ἀξίαν ὡμοιωμένη. τὸ δ´ ὅπως
[24]	καὶ τὴν θείαν τε καὶ	ὑπερέχουσαν	δύναμιν οὐκ οὐρανῶν μεγέθη καὶ
[32]	εἰς θανάτου πεῖραν ἐλθεῖν τὴν	ὑπερέχουσαν	φύσιν, ἀλλὰ καὶ δίχα τούτου
[9]	καλοῦ θεωρεῖται χώρᾳ. ἢ τοίνυν	δειξάτωσαν	κακίαν εἶναι τὴν γέννησιν, τὴν
[16]	ἰατρὸν ἐν πάθει γίνεσθαι λέγομεν,	ὅταν	θεραπεύῃ τὸν ἐν πάθει γινόμενον·
[40]	ἁγίου πνεύματος ἐπιφανείσης τῷ γιγνομένῳ,	ὅταν	μὴ μόνον τὸ κατὰ τὸν
[0]	τὸ ἀκόλουθον ἡ ἀλήθεια. οὐκοῦν	ὅταν	πρός τινα τῶν ἑλληνιζόντων ἡ
[5]	ἔνδοθεν, τῇ προαιρέσει τότε συνιστάμενον,	ὅταν	τις ἀπὸ τοῦ καλοῦ γένηται
[29]	γὰρ ἐπὶ τῶν σωματικῶν νοσημάτων,	ὅταν	τις διεφθορὼς χυμὸς ὑφέρπῃ τοὺς
[6]	πᾶν δὲ τὸ διὰ κτίσεως	ὑποστὰν	συγγενῶς πρὸς τὴν ἀλλοίωσιν ἔχει,
[20]	τοῦ κρείττονος πῶς ἄν τις	ἐν	ἀγαθοῖς ἀριθμήσειεν; εἰ δὲ πάντα
[5]	ἔλεγχος τοῦ μηδέποτε τὸν ἄνθρωπον	ἐν	ἀγαθοῖς γεγενῆσθαι· ἐπειδὴ γὰρ θεοῦ
[5]	ἄνθρωπον, ὡς ἀγαθῆς τε καὶ	ἐν	ἀγαθοῖς οὔσης κατ´ ἀρχὰς ἡμῖν
[6]	κτισθεὶς παρὰ τοῦ τὸ πᾶν	ἐν	ἀγαθότητι συστησαμένου, τὸ μὲν δι´
[6]	ἀσθενεῖν, τὸ ἀνενέργητον εἶναι, τὸ	ἐν	ἀηδίᾳ τὴν ζωὴν ἔχειν. οὕτω
[37]	δὲ δειχθέντος μὴ εἶναι δυνατὸν	ἐν	ἀθανασίᾳ γενέσθαι τὸ ἡμέτερον σῶμα,
[30]	διήκειν τῶν ἀνθρώπων τὴν πίστιν	ἐν	αἰτίᾳ ποιοῦνται. καὶ τί δήποτε,
[38]	διὰ τῆς δυνατῆς ἡμῖν σπουδῆς	ἐν	ἀκριβείᾳ τὸν λόγον ἁπλώσαντες, ἐν
[35]	τε ὄντα καὶ κατωφερῆ, καὶ	ἐν	ἀλλήλοις μένοντα καὶ δι´ ἀλλήλων
[35]	τῆς κατὰ τὸ λουτρὸν ἀναγεννήσεως	ἐν	ἀναστάσει γενέσθαι τὸν ἄνθρωπον, οὐ
[15]	τὴν αἰτίαν τοῦ γενέσθαι θεὸν	ἐν	ἀνθρώποις; ἐὰν ἀφέλῃς τοῦ βίου
[15]	λόγον, ἔχεις τὴν αἰτίαν τῆς	ἐν	ἀνθρώποις τοῦ θεοῦ παρουσίας. ἐδεῖτο
[15]	δὲ οὐκ ἐν κακίᾳ, ἀλλ´	ἐν	ἀνθρώπου γίνεται φύσει, μόνον δὲ
[11]	ἀλλὰ τὸ μὲν γεγενῆσθαι θεὸν	ἐν	ἀνθρώπου φύσει διὰ τῶν ἱστορουμένων
[25]	οἰκονομίᾳ τοῦ μυστηρίου τοῦ θεὸν	ἐν	ἀνθρώπῳ γεγενῆσθαι διδάσκοντος τὸν οὐδὲ
[28]	οὐκ ἔστι, τὸ δὲ μυστήριον	ἐν	ἀνθρώπῳ γενέσθαι τὸν θεόν, οὐκ
[10]	εἶναι τὸ θεῖον πιστεύοντας, κἂν	ἐν	ἀνθρώπῳ ᾖ; ~Εἰ δὲ ζητεῖς
[15]	καὶ εὐεργετηθῆναι τὸν ἄνθρωπον καὶ	ἐν	ἀπαθείᾳ τὸν θεὸν διαμεῖναι. ὁ
[20]	δικαίου τε καὶ σοφοῦ κεχωρισμένη	ἐν	ἀρετῇ θεωρεῖται· θηριῶδες γάρ ἐστι
[29]	τὴν εὐεργεσίαν; τί δὲ οὐκ	ἐν	ἀρχαῖς οὔσης τῆς κακίας τὴν
[27]	τῇ ἁμαρτίᾳ τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς	ἐν	ἀρχῇ τε καὶ τελευτῇ καὶ
[23]	τεκμήρια. ὁ τοίνυν κατὰ τὸν	ἐν	ἀρχῇ τοῦ συγγράμματος προαποδοθέντα λόγον
[5]	ἐν ὀλίγοις διαληψόμεθα. τὸ νῦν	ἐν	ἀτόποις εἶναι τὴν ἀνθρωπίνην ζωὴν
[39]	τῆς ἠπατημένης ὑπολήψεως βλέποντα, ἔπειτα	ἐν	αὐτῇ βαπτιζόμενον, πάλιν τῷ τρεπτῷ
[17]	ἀναμένει τοὺς ἐπερχομένους αἰῶνας, ὥστε	ἐν	αὐτοῖς ἀποκαλυφθῆναι τὰ νῦν διὰ
[35]	ἐξουσίᾳ τὸ ὕδωρ ἐστί, καὶ	ἐν	αὐτῷ γενέσθαι καὶ ἐξ αὐτοῦ
[35]	εὐκολίαν ὁ θάνατος πρόκειται, καὶ	ἐν	αὐτῷ γενέσθαι καὶ μὴ τραπῆναι
[35]	κάθοδος καὶ τὸ εἰς τρὶς	ἐν	αὐτῷ γενέσθαι τὸν ἄνθρωπον, ἕτερον
[35]	ὁδοῦ λάβοιτο δι´ ἧς ὁ	ἐν	αὐτῷ γενόμενος ἔξω κατέστη τοῦ
[2]	ἔξωθεν ἐπιρρεῖν τῷ θεῷ καὶ	ἐν	αὐτῷ γίνεσθαι τὸ πνεῦμα θεοπρεπές
[37]	τοῦ φαινομένου, ἀλλὰ τὸ εἰσρέον	ἐν	αὐτῷ γινόμενον σχηματίζειν τὸ περιέχον
[23]	φαντασίᾳ, μὴ σαρκός τινα μοῖραν	ἐν	αὐτῷ θεωρήσαντα, ἣν ἤδη διὰ
[40]	θεός, καὶ οὐκ ἔστιν ἀδικία	ἐν	αὐτῷ, καὶ ὅσα τοιαῦτα σποράδην
[17]	εἰ γὰρ τοσαύτη δύναμίς ἐστιν	ἐν	αὐτῷ, ὅσην ὁ λόγος ἐπέδειξεν,
[1]	δὲ ὁ κόσμος καὶ τὰ	ἐν	αὐτῷ πάντα σοφῶς τε καὶ
[2]	ὁμοιότητα τοῦ ἡμετέρου καὶ τὸ	ἐν	αὐτῷ πνεῦμα ὑπονοοῖτο· ἀλλὰ δύναμιν
[25]	τὸ εἶναι ἔχον. εἰ οὖν	ἐν	αὐτῷ τὰ πάντα καὶ ἐν
[6]	τῶν αἰσθητηρίων κατανοήσεως. ἀλλ´ ὥσπερ	ἐν	αὐτῷ τῷ αἰσθητῷ κόσμῳ, πολλῆς
[8]	φησιν ἡ προφητεία, διὰ τὴν	ἐν	βάθει γενομένην πρὸς τὸ κακὸν
[7]	καὶ τὰ τοιαῦτα τοῖς μὲν	ἐν	βάθει καθάπερ τινὰ δευσοποιὸν βαφὴν
[5]	θεοῦ τὸν ἄνθρωπον γεγενῆσθαι λέγων·	ἐν	γὰρ τῇ ὁμοιώσει τῇ κατὰ
[32]	καὶ ἁρμονίαν δι´ ἑαυτοῦ συνάγων	ἐν	γὰρ τοῖς οὖσιν ἢ ἄνω
[16]	ἀκόλουθον ἐπὶ τὸ πέρας εὐοδουμένης.	ἐν	γὰρ τῷ ἀναληφθέντι παρ´ αὐτοῦ
[35]	δὲ καθαρῷ τὸ ἀπαθὲς προσῳκείωται,	ἐν	δὲ τῇ ἀπαθείᾳ τὸ μακάριον
[37]	δὲ ἐν τῇ βρώσει ἄρτος,	ἐν	δὲ τῇ πόσει τὸ ὕδωρ
[30]	ἰδεῖν τῷ μὲν καιρίῳ πληγεῖσαν,	ἐν	δὲ τοῖς λειψάνοις ἑαυτῆς ἔτι
[18]	αἱμάτων ἐν ταῖς ἑκατόμβαις μολύσματα,	ἐν	δὲ τοῖς πολλοῖς τῶν ἐθνῶν
[34]	πρὸς τὸ ψεῦδος ἔχειν εἰδότες,	ἐν	δὲ τῷ ἀψευδεῖ τῆς ὑποσχέσεως
[32]	τῷ θανάτῳ καθορᾷν τὸ ἀνθρώπινον,	ἐν	δὲ τῷ τρόπῳ πολυπραγμονεῖν τὸ
[13]	συνδυασμοῦ τίκτεται καὶ μετὰ θάνατον	ἐν	διαφθορᾷ γίνεται. εἰ ταῦτα περιεῖχε
[18]	σεμνὰ τῆς παρ´ αὐτοῖς θρησκείας	ἐν	διηγήμασι ψιλοῖς ὑπολείπεται, τοῦ ναοῦ
[5]	τούτων ἱστορικώτερον ὁ Μωσῆς διεξέρχεται,	ἐν	διηγήσεως εἴδει δόγματα ἡμῖν παρατιθέμενος,
[1]	καὶ οὐδεμίαν διπλόην καὶ σύνθεσιν	ἐν	ἑαυτῇ δεικνυούσης, οὐκέτ´ ἄν τις
[39]	τὸ ἄτρεπτόν τε καὶ ἀμετάθετον	ἐν	ἑαυτῇ κεκτημένης, τῆς δὲ κτίσεως
[5]	φύσεως ἡμῶν ἀπόκληρον, ἀλλ´ ἔχειν	ἐν	ἑαυτῇ τὸ ἀθάνατον, ὡς ἂν
[2]	γίνεται, τὴν τοῦ λόγου δύναμιν	ἐν	ἑαυτῇ φανεροῦσα. ἐπὶ δὲ τῆς
[1]	ἔχει· τῷ δὲ ταῦτα δεικνύειν	ἐν	ἑαυτῷ, ἃ περὶ τὸν θεὸν
[23]	τὸν δὲ τῆς κακίας ζόφον	ἐν	ἑαυτῷ γεννήσας, ἀρχὴν δὲ τῆς
[6]	ὁ τῇ ἀποστροφῇ τῆς ἀγαθότητος	ἐν	ἑαυτῷ γεννήσας τὸν φθόνον, ὥσπερ
[16]	ἀμφοτέρων, θανάτου τε καὶ ζωῆς,	ἐν	ἑαυτῷ μὲν στήσας διαιρουμένην τῷ
[16]	διακρίνεται. τὸν δὲ θεόν φαμεν	ἐν	ἑκατέρᾳ γεγενῆσθαι τῇ τῆς φύσεως
[35]	εἰκὸς βλέποι καὶ κατὰ τὴν	ἐν	ἑκατέρῳ δύναμιν τὰ γινόμενα κρίνοι,
[27]	ὁ οὐρανὸς πλησιαίτερος, οὔτε τὰ	ἐν	ἑκατέρῳ τῶν στοιχείων ἐνδιαιτώμενα διαφέρει
[28]	τῆς παρούσης ἐστὶν ἀπολαύσεως· ἀλλ´	ἐν	ἐκείνοις ἡ ἀθανασία συντηρεῖται τῇ
[5]	λόγον οὐκ ἀληθεύοντα τῷ μὴ	ἐν	ἐκείνοις νῦν, ἀλλ´ ἐν πᾶσι
[33]	ἔχει ὅρος ἀνθρώπου πρὸς τὴν	ἐν	ἐκείνῳ θεωρουμένην ποιότητα συγκρινόμενος; ἄνθρωπος
[23]	τὴν δύναμιν καθορῶν, ὁ ἐχθρὸς	ἐν	ἐκείνῳ πλεῖον τοῦ κατεχομένου τὸ
[16]	διὰ τῆς ἰδίας ἀκολουθίας καὶ	ἐν	ἐκείνῳ πρὸς διάκρισιν τοῦ σώματος
[37]	τῇ σαρκί. οὐκοῦν ὅθεν ὁ	ἐν	ἐκείνῳ τῷ σώματι μεταποιηθεὶς ἄρτος
[39]	εἶναι νομίζοι, μάταιος ἂν εἴη	ἐν	ἐλπίδι τῆς ἐπὶ τὸ κρεῖττον
[37]	ὄγκον τοῦ ἡμετέρου σώματος βλέπει·	ἐν	ἐμοὶ γὰρ ἐκεῖνα γενόμενα αἷμα
[16]	δὲ ἡ ἀρχὴ τοῦ θανάτου	ἐν	ἑνὶ γενομένη πάσῃ συνδιεξῆλθε τῇ
[35]	κατὰ διάνοιαν ὅτι, ὡς ἡμῖν	ἐν	ἐξουσίᾳ τὸ ὕδωρ ἐστί, καὶ
[40]	ὅτι οὔτε τὰ ἀγαθὰ τὰ	ἐν	ἐπαγγελίαις τοῖς εὖ βεβιωκόσι προκείμενα
[5]	γνωρίζοι τε τὸ ὑπερκείμενον καὶ	ἐν	ἐπιθυμίᾳ τῆς θείας ἀιδιότητος εἴη.
[18]	τῆς δὲ λαμπρᾶς ἐκείνης πόλεως	ἐν	ἐρειπίοις ὑπολειφθείσης, μεῖναι δὲ τοῖς
[23]	ἐφ´ ὅσον βούλοιτο, καὶ τὰς	ἐν	ἐρημίᾳ δαψιλεῖς ἑστιάσεις τῶν ἐν
[27]	ὑπονοήσαιμεν, ἀλλ´ ἔν τισι πλεονάζουσαν,	ἐν	ἑτέροις ἐνδεεστέραν εἶναι, καὶ τῇ
[38]	τελεώτερον ἐπιζητοῦσι λόγον ἤδη προεξεθέμεθα	ἐν	ἑτέροις πόνοις, διὰ τῆς δυνατῆς
[21]	τὸ δὲ μιμούμενον, εἰ μὴ	ἐν	ἑτερότητι τύχοι τινί, ταὐτὸν ἂν
[1]	ἡ τοιαύτη ὑπόληψις, τὸ ἕτερον	ἐν	ἑτέρῳ λέγειν εἶναι· ἀλλ´ ἀνάγκη
[17]	τὸ πέρας ὁρῶντες τῆς εὐεργεσίας	ἐν	εὐχαριστίᾳ τὴν εὐποιίαν ἐδέξαντο. ἀλλ´
[32]	μέγας ὁρμηθεὶς Παῦλος μυσταγωγεῖ τὸν	ἐν	Ἐφέσῳ λαόν, δύναμιν αὐτοῖς ἐντιθεὶς
[1]	κατὰ μετουσίαν ζωῆς τὸν λόγον	ἐν	ζωῇ θεωροίη· οὐ γὰρ ἂν
[1]	θεοῦ λόγον ἀιδίως, ἀνάγκη πᾶσα	ἐν	ζωῇ τοῦ λόγου τὴν ὑπόστασιν
[1]	συναπεδείχθη κατὰ τὸ ἀκόλουθον τὸ	ἐν	ζωῇ τοῦτον θεωρεῖσθαι τὸν λόγον.
[35]	φύσιν ἔχει χῶρον, τὴν γῆν,	ἐν	ᾗ κλίνεταί τε καὶ κατακρύπτεται.
[6]	ἄφθονον ἐπέμυσεν ὄμμα, ὥσπερ ὁ	ἐν	ἡλίῳ τοῖς βλεφάροις τὰς ὄψεις
[37]	τῆς ὁμογενοῦς ποιούμεθα φύσεως, ὅπερ	ἐν	ἡμῖν γενόμενον διὰ τῆς ἀλλοιωτικῆς
[37]	τῆς πρὸς τοῦτο συζυγίας τὸ	ἐν	ἡμῖν γεῶδες ἐν τῷ ζῇν
[39]	κατὰ τὸ ὑπερέχον καὶ ἐνδέον	ἐν	ἡμῖν διαφορὰ διίστησιν αὐτὴν τῆς
[25]	οὗτος ἐκείνῳ, ἀλλ´ οὖν τὸ	ἐν	ἡμῖν εἶναι καὶ νῦν καὶ
[35]	οὐκοῦν χρή τι τοιοῦτον καὶ	ἐν	ἡμῖν ἐπινοηθῆναι ὁμοίωμα. τίς οὖν
[35]	ἡ ἐπίνοια δι´ ἧς καὶ	ἐν	ἡμῖν πληροῦται τοῦ παρ´ ἐκείνου
[37]	πρὸς τὴν τοῦ θερμοῦ τοῦ	ἐν	ἡμῖν συμμαχίαν. οὐκοῦν ὁ πρὸς
[25]	γὰρ καὶ ὁ τρόπος τῆς	ἐν	ἡμῖν τοῦ θεοῦ παρουσίας οὐχ
[24]	ἴδοι τὴν φλόγα, τὸ τοιοῦτον	ἐν	θαύματι ποιεῖται, πῶς τὸ πῦρ
[37]	ἡμῶν φύσις αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν	ἐν	ἰδίᾳ τινὶ ὑποστάσει ζωὴν οὐκ
[2]	δύναμιν οὐσιώδη αὐτὴν ἐφ´ ἑαυτῆς	ἐν	ἰδιαζούσῃ ὑποστάσει θεωρουμένην, οὔτε χωρισθῆναι
[18]	λαμπρὰ παρ´ αὐτοῖς ἦν τὰ	ἐν	Ἱεροσολύμοις βασίλεια, ὁ διώνυμος ἐκεῖνος
[18]	καὶ αὐτὸν τὸν σεβάσμιον αὐτοῖς	ἐν	Ἱεροσολύμοις τόπον ἄβατον προστάγματι τῶν
[5]	προαιρετική τε παντὸς ἀγαθοῦ καὶ	ἐν	ἰσχύι πᾶν τὸ κατὰ προαίρεσιν
[15]	ἀλλὰ κακία, θεὸς δὲ οὐκ	ἐν	κακίᾳ, ἀλλ´ ἐν ἀνθρώπου γίνεται
[15]	κακίαν νόημα. οὐκοῦν εἰ μὲν	ἐν	κακίᾳ γεγενῆσθαι τὸ θεῖον ὁ
[26]	τὸ ἀρχαῖον ἀποκατάστασις τῶν νῦν	ἐν	κακίᾳ κειμένων γένηται, ὁμόφωνος ἡ
[28]	ἀνθρώπῳ γενέσθαι τὸν θεόν, οὐκ	ἐν	κακίᾳ λέγει, ἡ δὲ τοῦ
[28]	παρὰ τῆς θείας δυνάμεως ἀσθενήσασαν	ἐν	κακίᾳ τὴν φύσιν εὔλογον κρίνοντες,
[5]	τῆς συστάσεως ἀγαθότης ἐστί, τοῦτον	ἐν	κακοῖς γεγενῆσθαι παρὰ τοῦ πεποιηκότος
[7]	τῶν ὄντων οὐδὲν ὁ θεός,	ἐν	κακοῖς δὲ ὁ ἄνθρωπος, οὐκέτ´
[7]	γενέσθαι μᾶλλον ἴσως ἢ τὸ	ἐν	κακοῖς εἶναι λυσιτελέστερον ἦν. ταῦτα
[20]	μὲν ἴσως οἱ βουλόμενοι μὴ	ἐν	κακοῖς εἶναι τὸν κείμενον, μόνοι
[7]	τοῦ θεοῦ διασώζοιτο λόγος, εἴπερ	ἐν	κακοῖς μέλλοντα τὸν ἄνθρωπον ζήσεσθαι
[30]	ἐπείσθησαν. οὐδὲ γὰρ ἦν εἰκός,	ἐν	κοινῷ προτεθείσης τῆς χάριτος, τὸν
[5]	τῆς ἐγκειμένης αὐτῷ φυσικῶς αὐγῆς	ἐν	κοινωνίᾳ τοῦ φωτὸς γίνεται, διὰ
[21]	δὲ τὸ τῆς τροφῆς εἴδωλον	ἐν	λιμῷ γενέσθαι· ἐπεὶ οὖν τῆς
[8]	τινος ἰατρείας ἐξαιρεθῆναι, τούτου ἕνεκεν	ἐν	μὲν τῇ παρούσῃ ζωῇ τὸ
[3]	τὰ βάθη τοῦ μυστηρίου διασκοπούμενον	ἐν	μὲν τῇ ψυχῇ κατὰ τὸ
[32]	παρορᾷν δὲ τὸ ἕτερον, ἀλλ´	ἐν	μὲν τῷ θανάτῳ καθορᾷν τὸ
[32]	τε αὐτοῖς μὴ ὁρώμενον καὶ	ἐν	μέσῳ γίγνεσθαι, μηδὲν τῆς εἰσόδου
[34]	παρέσεσθαι τοῖς ἐπικαλουμένοις ἐπήγγελται, καὶ	ἐν	μέσῳ τῶν πιστευόντων εἶναι, καὶ
[40]	χαρακτηριζόντων ἰδίως τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν	ἐν	μεταποιήσει γίνεται. ἦ γὰρ ἂν
[37]	τὸ δὲ σῶμα ἕτερον τρόπον	ἐν	μετουσίᾳ τε καὶ ἀνακράσει τοῦ
[37]	τῆς πρὸς τὸ ἀθάνατον κοινωνίας	ἐν	μετουσίᾳ τῆς ἀφθαρσίας γινόμενον, σκοπῆσαι
[36]	ἐνεργὸς γίνεται. ὁ δὲ καθαρθεὶς	ἐν	μετουσίᾳ τῆς καθαρότητος ἔσται, τὸ
[9]	σταυρός, καὶ θάνατος, καὶ ἡ	ἐν	μνημείῳ θέσις· ταῦτα γὰρ συμπαραλαμβανόμενα
[3]	ἐξαρίθμησιν, καὶ διῃρημένως ὁρᾶται καὶ	ἐν	μονάδι καταλαμβάνεται, καὶ διακέκριται τῇ
[15]	καὶ τὸ μὴ ὂν ὑποστήσας	ἐν	μόνῃ τῇ ὁρμῇ τοῦ θελήματος,
[8]	μετέχουσιν. ὡς εἴ γέ τις	ἐν	ὀδύναις διαβιῴη, παρὰ πολὺ τῷ
[8]	πρὸς τοὺς Ἕλληνας ἡμῖν διευκρινηθέντων,	ἐν	οἷς ἀπεδείκνυτο ὁ τοῦ θεοῦ
[13]	ὑπερβαίνει τὴν φύσιν ὁ λόγος,	ἐν	οἷς ἀπιστεῖς, ἐν τούτοις ἐστὶν
[24]	τὰ ἐφεξῆς τοῦ μυστηρίου διασκοπήσωμεν,	ἐν	οἷς μάλιστα δείκνυται συγκεκραμένη τῇ
[38]	ἐν ἀκριβείᾳ τὸν λόγον ἁπλώσαντες,	ἐν	οἷς πρός τε τοὺς ἐναντίους
[5]	λόγος παρατραπείη, καὶ περὶ τούτων	ἐν	ὀλίγοις διαληψόμεθα. τὸ νῦν ἐν
[40]	τοῖς ὧδε γνωριζομένοις ὀνόμασιν, οὐκ	ἐν	ὀλίγῳ τὴν παραλλαγὴν ἔχει. πῦρ
[24]	ἐν τῷ γενέσθαι μὲν αὐτὸν	ἐν	ὁμοιώματι ἀνθρώπου καὶ σχήματι κατὰ
[37]	ζωοποιεῖ τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν,	ἐν	ὅσοις ἡ πίστις ἐστί, πρὸς
[0]	τῆς θεότητος λόγος, οὐδεμιᾶς ἰδιότητος	ἐν	οὐδενὶ κατὰ τὸ εὔλογον εὑρισκομένης,
[23]	ἐν τοῖς ἀπ´ αἰῶνος ἱστορουμένοις,	ἐν	οὐδενὶ συνεγνώκει τοιοῦτον οὐδέν, οἷα
[4]	τὸ τῆς ἀληθείας μυστήριον, λόγον	ἐν	οὐσίᾳ καὶ πνεῦμα ἐν ὑποστάσει
[17]	ἀπίστων ἀντίρρησις, εἰ τὸ προσδοκώμενον	ἐν	ὀφθαλμοῖς ἦν· νυνὶ δὲ ἀναμένει
[16]	συνεισιούσης; οὐδὲ γὰρ τὸν ἰατρὸν	ἐν	πάθει γίνεσθαι λέγομεν, ὅταν θεραπεύῃ
[16]	ὁ δὲ ἐν τούτῳ γεγονὼς	ἐν	πάθει γίνεται· ἀπαθὲς δὲ τὸ
[16]	γίνεσθαι λέγομεν, ὅταν θεραπεύῃ τὸν	ἐν	πάθει γινόμενον· ἀλλὰ κἂν προσάψηται
[0]	ὁμολογίαν. εἰ γὰρ τὸ τέλειον	ἐν	παντὶ δοίη περὶ τὸ ὑποκείμενον
[25]	εἰς τὸ πᾶν βλέπων μὴ	ἐν	παντὶ πιστεύειν εἶναι τὸ θεῖον,
[1]	καὶ φθορᾶς ἀνεπίδεκτον, εἴτε τὸ	ἐν	παντὶ τέλειον, εἴτε τι τοιοῦτον
[0]	νόημα τῇ θεωρίᾳ προσκείμενον τύχοι,	ἐν	παντὶ τὴν τελειότητα θεωρεῖσθαι περὶ
[36]	πιστεῦσαι πανταχοῦ τὸν θεὸν εἶναι,	ἐν	πᾶσι δὲ ὄντα, παρεῖναι καὶ
[34]	μέσῳ τῶν πιστευόντων εἶναι, καὶ	ἐν	πᾶσι μένειν καὶ ἑκάστῳ συνεῖναι.
[5]	μὴ ἐν ἐκείνοις νῦν, ἀλλ´	ἐν	πᾶσι σχεδὸν τοῖς ὑπεναντίοις, ὁρᾶσθαι
[32]	ἐστίν, ἣν ἐξ ἀνάγκης πιστεύειν	ἐν	πᾶσιν εἶναι τοῖς οὖσιν ἡ
[25]	ἐν αὐτῷ τὰ πάντα καὶ	ἐν	πᾶσιν ἐκεῖνο, τί ἐπαισχύνονται τῇ
[10]	δὲ καὶ τῶν οὐρανίων θαυμάτων	ἐν	περινοίᾳ γίνεται, οὐδὲν βαρυνομένη τῷ
[23]	ἐν ἐρημίᾳ δαψιλεῖς ἑστιάσεις τῶν	ἐν	πολλαῖς χιλιάσιν εὐωχουμένων, οἷς οὔτε
[18]	καὶ τῶν ἐντυγχανόντων ἐπετηδεύετο, ὡς	ἐν	πολλοῖς τῶν τόπων μηδέ, εἰ
[30]	Πέτρου κατ´ ἀρχὰς τὸν λόγον	ἐν	πολυανθρώπῳ τῶν Ἰουδαίων ἐκκλησίᾳ κηρύξαντος,
[23]	διόρθωσιν ἀπραγμάτευτόν τινα καὶ ψιλήν,	ἐν	ῥήματι μόνῳ καὶ ὁρμῇ τοῦ
[12]	καὶ ἀνερμήνευτον. ~Τοῦ δὲ θεὸν	ἐν	σαρκὶ πεφανερῶσθαι ἡμῖν ὁ τὰς
[8]	ψυχικόν ἐστι θάνατον· ὥσπερ γὰρ	ἐν	σαρκὶ τὸ τῆς αἰσθητῆς χωρισθῆναι
[34]	γὰρ τοῦ θεὸν εἶναι τὸν	ἐν	σαρκὶ φανερωθέντα, τοῖς διὰ τῶν
[40]	ἐν σοὶ ὄντα θεόν, δεῖξον	ἐν	σεαυτῷ τὸν γεννήσαντα. ἐξ ὧν
[40]	διὰ τῆς προαιρέσεως καὶ τὸν	ἐν	σοὶ ὄντα θεόν, δεῖξον ἐν
[18]	διαβάλλειν τὴν παρουσίαν, ὡς οὐκ	ἐν	σοφίᾳ τινὶ καὶ λόγῳ γενομένην
[18]	πομπὰς καὶ τὰ δι´ αἱμάτων	ἐν	ταῖς ἑκατόμβαις μολύσματα, ἐν δὲ
[18]	διὰ τῶν εἰδώλων τοὺς δαίμονας	ἐν	ταῖς ζωοθυσίαις καὶ τοῖς ἐπιβωμίοις
[29]	καὶ ὅσα ἔξω τῆς ἱστορίας	ἐν	ταῖς καθεξῆς γενεαῖς κατεπράχθη, πολυτρόπως
[20]	εἰ δὲ πάντα προσήκει συνδραμεῖν	ἐν	ταῖς περὶ θεοῦ δόξαις, σκοπήσωμεν
[16]	τὸ κήρυγμα, μηδεμιᾶς παθητικῆς διαθέσεως	ἐν	ταῖς περὶ θεοῦ ὑπολήψεσι τῇ
[24]	γὰρ διὰ πάντων τὸ θεῖον	ἐν	ταῖς πρεπούσαις ὑπολήψεσιν εἶναι καὶ
[29]	πολυτρόπως τῆς τοῦ κακοῦ ῥίζης	ἐν	ταῖς τῶν ἀνθρώπων προαιρέσεσι βλαστανούσης.
[21]	τῆς τοῦ καλοῦ φαντασίας περιπλασθείσης·	ἐν	ταύτῃ τοίνυν γεγονότος ἑκουσίως τῇ
[28]	σώματος ὁμοτίμως ἔχει, καὶ οὐδὲν	ἐν	ταύτῃ τῶν πρὸς τὴν σύστασιν
[35]	ἀλλ´ εἰ μὲν ἦν δυνατὸν	ἐν	τελείῳ τῷ θανάτῳ γενέσθαι τὸν
[1]	θεωροῖτο, ἀδυναμίας τε καὶ δυνάμεως	ἐν	τῇ αὐτῇ προθέσει θεωρουμένων, εἴπερ
[37]	καὶ πόσις ἐστίν, ἔστι δὲ	ἐν	τῇ βρώσει ἄρτος, ἐν δὲ
[16]	τῇ συγκρίσει τῶν διεστώτων καὶ	ἐν	τῇ διακρίσει τῶν συμπεπλεγμένων ἢ
[35]	ὁ θάνατος, ὥστε τῆς κακίας	ἐν	τῇ διαλύσει τοῦ σώματος καὶ
[8]	τῆς περὶ τὸ καλὸν κρίσεως	ἐν	τῇ δοκιμασίᾳ τῶν αἰσθήσεων ἁμαρτηθείσης,
[24]	περ ἔξω τῶν φαινομένων καταλαμβάνεται,	ἐν	τῇ δυνάμει τοῦ θεοῦ συστῆναι,
[10]	ἀλλ´ ὅσον εὐπρεπές ἐστι μόνον	ἐν	τῇ εἰκόνι δεξάμενος, τὸ ἀπεμφαῖνον
[30]	ἀδούλωτόν τι χρῆμα καὶ αὐτεξούσιον,	ἐν	τῇ ἐλευθερίᾳ τῆς διανοίας κείμενον.
[1]	λόγος οἶδέ τινα διάκρισιν ὑποστάσεων	ἐν	τῇ ἑνότητι τῆς φύσεως βλέπειν,
[28]	δὲ σκοπός ἐστι τὸ διαμένειν	ἐν	τῇ ζωῇ τὸ ἀνθρώπινον. τὰ
[2]	καὶ μιμήματα τῆς ἀφράστου δυνάμεως	ἐν	τῇ καθ´ ἡμᾶς θεωροῦντες φύσει.
[26]	ἔσται τῆς κτίσεως, καὶ τῶν	ἐν	τῇ καθάρσει κεκολασμένων καὶ τῶν
[15]	πρὸς τὸν τῆς ἀρετῆς λόγον	ἐν	τῇ κατασκευῇ τοῦ ἀνθρώπου θεωρουμένης;
[15]	καθάπερ γὰρ πολλῶν ὄντων τῶν	ἐν	τῇ κτίσει θεωρουμένων οὐδὲν ἄλλο
[40]	βλέπειν, καὶ τῆς ἀφράστου μακαριότητος	ἐν	τῇ ὀλίγῃ ταύτῃ καὶ προσκαίρῳ
[1]	κἂν λόγος θεοῦ λέγηται, οὐκ	ἐν	τῇ ὁρμῇ τοῦ φθεγγομένου καὶ
[37]	ἐπισκηνώσει τοῦ λόγου τοῦ σκηνώσαντος	ἐν	τῇ σαρκί. οὐκοῦν ὅθεν ὁ
[26]	ἐπανόδου γίγνεται. ~Ἀλλ´ ἴσως τις	ἐν	τῇ τῆς δικαιοσύνης τε καὶ
[35]	μιμεῖται; τὸ τῆς ἐμμιχθείσης κακίας	ἐν	τῇ τῆς νεκρώσεως εἰκόνι τῇ
[6]	στέρησιν, οὕτω καὶ τὴν κακίαν	ἐν	τῇ τοῦ ἀγαθοῦ στερήσει θεωρεῖσθαι
[7]	πονηρίαν ᾠήθησαν. πονηρία δὲ πᾶσα	ἐν	τῇ τοῦ ἀγαθοῦ στερήσει χαρακτηρίζεται,
[23]	χάριν αὐτὸν αἱρεῖται λύτρον τῶν	ἐν	τῇ τοῦ θανάτου φρουρᾷ καθειργμένων
[9]	θεῷ πᾶν ὅ τι περ	ἐν	τῇ τοῦ καλοῦ θεωρεῖται χώρᾳ.
[9]	μηδὲν αἰσχρὸν καταμέμικται, τοῦτο πάντως	ἐν	τῇ τοῦ καλοῦ μοίρᾳ καταλαμβάνεται,
[39]	δὲ κατὰ τὸ ἴσον ὁ	ἐν	τῇ τριάδι γεννώμενος παρὰ πατρός
[39]	τὸν δὲ τὴν κτιστὴν φύσιν	ἐν	τῇ τριάδι διὰ τῆς ἠπατημένης
[5]	ἔφεσιν ἔχοι. καὶ γὰρ καὶ	ἐν	τῇ τῶν ἀλόγων φύσει, ὅσα
[6]	οὐδὲν ἂν παρὰ ταῦτα καταληφθείη	ἐν	τῇ τῶν ὄντων φύσει τῆς
[35]	ὡς ἂν καθαρθείσης τῆς φύσεως	ἐν	τῇ τῶν συμφυῶν διαλύσει, ψυχῆς
[27]	οὐρανῷ τὸ ἀνθρώπινον, οὐδέ τις	ἐν	τῇ ὑπερκοσμίῳ ζωῇ κακίας νόσος
[33]	παρουσία πρὸς ἀφθαρσίαν μετασκευάζει τὸ	ἐν	τῇ φθαρτῇ φύσει γενόμενον. ~Ἀλλὰ
[5]	ἕως ἂν παρῇ τὸ ἀγαθὸν	ἐν	τῇ φύσει, ἀνύπαρκτόν τί ἐστι
[25]	τὸ τεθνηκὸς ἐπανέλθοι; ~Τὸ δὲ	ἐν	τῇ φύσει γενέσθαι ἡμῶν τὴν
[13]	μὴ ἄνθρωπον αὐτὸν ἕνα τῶν	ἐν	τῇ φύσει δεικνυμένων οἴεσθαι. ἀνάγκη
[16]	πάθος ἐστί, τὸ δ´ ὅσον	ἐν	τῇ φύσει κατὰ τὸν ἴδιον
[5]	ἀπολαύσει γενόμενον ἔδει τι συγγενὲς	ἐν	τῇ φύσει πρὸς τὸ μετεχόμενον
[5]	θεῖον ὡμοιωμένον ἔδει πάντως ἔχειν	ἐν	τῇ φύσει τὸ αὐτοκρατὲς καὶ
[35]	τὸν ἡγούμενον. χρὴ τοίνυν ἰδεῖν	ἐν	τίσιν ὁ τῆς ζωῆς ἡμῶν
[6]	τοῖς νοητοῖς εἶναι γνωρίσμασι, μήτε	ἐν	τοῖς αἰσθητοῖς ἐκείνην, ἀλλ´ ἀπὸ
[39]	ἴσης προεπινοεῖται ἡ ἀνυπαρξία, κἂν	ἐν	τοῖς ἄλλοις τὸ διάφορον ᾖ,
[29]	καὶ οὐδὲν ἔτι πονηρίας εἶδος	ἐν	τοῖς ἀνθρώποις ἀτόλμητον ἦν, ὡς
[23]	τῶν ἐλαττόνων διαμειβόμενος; ἀλλὰ μὴν	ἐν	τοῖς ἀπ´ αἰῶνος ἱστορουμένοις, ἐν
[16]	φύσιν κινήματος; εἰ μὲν γὰρ	ἐν	τοῖς ἀπηγορευμένοις γεγενῆσθαι τὸ θεῖον
[8]	διδασκαλίαν ἔχει. ἐπειδὴ γάρ, φησίν,	ἐν	τοῖς ἀπηγορευμένοις ἐγένοντο οἱ πρῶτοι
[0]	τῶν μηδεμιᾷ παραλλαγῇ διακρινομένων ἀλλ´	ἐν	τοῖς αὐτοῖς θεωρουμένων ἢ ἐπιδεῖξαι
[40]	ᾧ ἐσμεν διαμένοιμεν. τὸν γὰρ	ἐν	τοῖς αὐτοῖς ὄντα οὐκ οἶδα
[40]	συμφορῶν ἀνθρωπίνων τρυφῶντα. ὁ τοίνυν	ἐν	τοῖς αὐτοῖς ὤν, ἔπειτα ἐπιθρυλῶν
[20]	πάντως τῇ ἀγαθότητι. πῶς τοίνυν	ἐν	τοῖς γεγενημένοις τὸ σοφὸν τῷ
[35]	δύναμιν τὰ γινόμενα κρίνοι, οὐδεμίαν	ἐν	τοῖς γινομένοις εὑρήσει διαφοράν, ἑκατέρου
[35]	ἦν συγγένειά τε καὶ ὁμοιότης	ἐν	τοῖς γινομένοις παρὰ τοῦ ἑπομένου
[24]	ἡ ἀφθαρσία τῆς θείας δυνάμεως	ἐν	τοῖς εἰρημένοις ὁρᾶται. ἵνα τοίνυν
[34]	τῇ τοῦ θεοῦ δυνάμει, καθὼς	ἐν	τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται, διαπλάσσουσι τὸ
[28]	ἀλλ´ ἤδη περὶ τούτου καὶ	ἐν	τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται λόγοις, ὅτι
[21]	γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ ἐναντίωσις, καθὼς	ἐν	τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται, τοιοῦτόν τινα
[24]	ἐκεῖνό ἐστιν. ἐπειδὴ γάρ, καθὼς	ἐν	τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται, φύσιν οὐκ
[13]	θεὸν εἶναι πάντως ᾠήθης τὸν	ἐν	τοῖς ἰδιώμασι τῆς φύσεως ἡμῶν
[35]	θανάτου πάλιν ἀναδῦναι. ἀλλ´ ὥσπερ	ἐν	τοῖς κατὰ τὸν βίον γινομένοις
[6]	μέσῳ, ὡς μήτε τὴν αἰσθητὴν	ἐν	τοῖς νοητοῖς εἶναι γνωρίσμασι, μήτε
[6]	πιστὸν ἐπαγόμενος. διπλῆ τίς ἐστιν	ἐν	τοῖς οὖσιν ἡ κατανόησις, εἰς
[24]	τίς ἐστι τῆς δυνάμεως οὐδὲν	ἐν	τοῖς παρὰ φύσιν κωλυομένης. ὡς
[6]	τὸ ἐναντίον νοούμενα. διὰ τοῦτο	ἐν	τοῖς παροῦσι κακοῖς ἐστὶ νῦν
[12]	δι´ ὧν νοεῖται θεός, πάντα	ἐν	τοῖς περὶ αὐτοῦ διηγήμασι καθορᾶται,
[37]	δὲ τοῦ θεοῦ λόγος, καθὼς	ἐν	τοῖς πρώτοις διῄρηται, ὁ καὶ
[21]	πάντως τῶν κατὰ τὸ ἀκόλουθον	ἐν	τοῖς πρώτοις τοῦ λόγου διῃρημένων
[13]	πάντως ἐντὸς τῆς φύσεως ὁ	ἐν	τοῖς ὑπὲρ τὴν φύσιν γεγενῆσθαι
[8]	ψυχῆς ἀπολεπτυνομένης τε καὶ ἐκτηκομένης	ἐν	τοῖς ὑπὲρ τῆς ἁμαρτίας ἐλεγμοῖς,
[5]	τῶν ὄντων ὁμολογήσουσιν. ἀλλὰ μὴν	ἐν	τοῖς φθάσασιν ἀποδέδεικται μὴ αὐτὸ
[20]	θεοῦ διαδείκνυσιν. ἐπεὶ δέ, καθὼς	ἐν	τοῖς φθάσασιν εἴρηται, πάντως τῷ
[15]	πρῶτον μὲν οὖν, ὅπερ καὶ	ἐν	τοῖς φθάσασιν ἤδη μετρίως ἐξήτασται,
[35]	εἴρηται δὲ τὸ τοιοῦτον καὶ	ἐν	τοῖς φθάσασιν, ὅτι κατ´ οἰκονομίαν
[17]	σώζων τὸν ἄνθρωπον, ἐξὸν μήτε	ἐν	τούτοις γενέσθαι καὶ ἡμᾶς περισώσασθαι;
[8]	σύστασιν ἔσχε, διάχυσις. τὸ δὲ	ἐν	τούτοις γενόμενον οὐκ ἀπόλωλε, κἂν
[0]	τούτων εἶναί τινα δύναμιν τὴν	ἐν	τούτοις διαδεικνυμένην καὶ τοῦ παντὸς
[4]	πρὸς οὐρανῶν σύστασιν καὶ τῶν	ἐν	τούτοις δυνάμεων; εἰ γὰρ ὅμοιος
[13]	ὁ λόγος, ἐν οἷς ἀπιστεῖς,	ἐν	τούτοις ἐστὶν ἡ ἀπόδειξις τοῦ
[40]	παρὰ τῆς γραφῆς διδασκόμεθα. ἐὰν	ἐν	τούτοις ᾖς, ἀληθῶς ἐγένου τέκνον
[8]	αὐτὰ διαδεχομένης κινήσεως· ἐπεὶ οὖν	ἐν	τούτοις καὶ ὁ ἄνθρωπος ἦν,
[8]	τῶν ἐναντίων ἀνταριθμηθῆναι κατάλογον, τὸν	ἐν	τούτοις καὶ τοῖς τοιούτοις ἐξ
[3]	πνεῦμα· ἀλλ´ ἐπειδὰν τὸ διακεκριμένον	ἐν	τούτοις κατανοήσῃς, πάλιν ἡ τῆς
[7]	δοκεῖ καλῶς ἔχειν τὸν ἀπόστολον	ἐν	τούτοις συνήγορον τῆς κατ´ αὐτῶν
[31]	παραδοχὴν τοῦ κηρύγματος. ποῦ τοίνυν	ἐν	τούτοις τὸ αὐτεξούσιον; ποῦ δὲ
[22]	ἀληθῆ δικαιοσύνην προσάψειεν. ~Τί οὖν	ἐν	τούτοις τὸ δίκαιον; τὸ μὴ
[16]	σώματος πάθος ἐστίν. ὁ δὲ	ἐν	τούτῳ γεγονὼς ἐν πάθει γίνεται·
[37]	σῶμα τὸ ἀνθρώπινον βλέπει, ὅτι	ἐν	τούτῳ ἐκεῖνο γινόμενον τοῦτο γίνεται,
[39]	ἤρτηται τοῦ τικτομένου. ἐπειδὴ τοίνυν	ἐν	τούτῳ ἐστὶν ὁ κίνδυνος, ἐν
[27]	ἀπρεπὲς ἐννοεῖν. πλὴν τῷ μικροψύχως	ἐν	τούτῳ κρίνοντι τὴν θείαν μεγαλειότητα,
[40]	τι τῷ πυρὶ ἐκείνῳ ὃ	ἐν	τούτῳ οὐκ ἔστι· τὸ μὲν
[21]	εἴη πάντως ἐκείνῳ, ᾧ ἀφωμοίωται.	ἐν	τούτῳ τοίνυν τῆς ἑτερότητος τοῦ
[35]	σωτήριον ταφὴν καὶ ἀνάστασιν τὴν	ἐν	τριημέρῳ γενομένην τῷ χρόνῳ ὑποκρινόμεθα,
[35]	ἐπιχεάμενος καὶ ὑποδὺς τὸ στοιχεῖον	ἐν	τρισὶ περιόδοις τὴν τριήμερον τῆς
[39]	αἱρήσεται μᾶλλον γενέσθαι τέκνον, τῆς	ἐν	τροπῇ θεωρουμένης ἢ τῆς ἀμετάστατόν
[26]	καὶ παρ´ ἀμφοτέρων φαρμάκου μίξις	ἐν	τροφῇ γίγνεται, ἀλλὰ πρὸς τὸν
[20]	τῆς ἀνθρωπίνης προαιρέσεως τὴν παγίαν	ἐν	τῷ ἀγαθῷ καὶ ἀμετάβλητον φύσιν;
[39]	παγίαν καὶ ἀεὶ ὡσαύτως ἔχουσαν	ἐν	τῷ ἀγαθῷ κεκτημένης τὴν φύσιν;
[37]	οὕτως καὶ τὸ ἀθάνατον σῶμα	ἐν	τῷ ἀναλαβόντι αὐτὸ γενόμενον πρὸς
[21]	ἄλλως δὲ τῆς τροπῆς ἀναγκαίως	ἐν	τῷ ἀνθρώπῳ θεωρουμένης, ἐπειδὴ μίμημα
[35]	μίμησις ἡ παρ´ ἡμῶν γινομένη	ἐν	τῷ γείτονι διατυποῦται στοιχείῳ. καὶ
[24]	σωτηρίας ἡμῶν διεδείχθη, ἡ δύναμις	ἐν	τῷ γενέσθαι μὲν αὐτὸν ἐν
[37]	δυνάμεως συνέχει τε ἑαυτὴν καὶ	ἐν	τῷ εἶναι μένει, ἀπαύστῳ κινήσει
[37]	διὰ δὲ τῆς ἐπεισαγομένης δυνάμεως	ἐν	τῷ εἶναι μένει. ἡ δὲ
[21]	λόγον, ἀλλοιούμενον δὲ μὴ πάντως	ἐν	τῷ εἶναι μένειν· ἡ δὲ
[32]	οὐ γὰρ ἄν τι διαμένοι	ἐν	τῷ εἶναι, μὴ ἐν τῷ
[32]	μέρος τοῖς οὖσιν ἐνθεωρουμένη καὶ	ἐν	τῷ εἶναι τὰ πάντα συνέχουσα.
[25]	οὖν ἐγκέκραται ἡμῖν ὡς συνέχων	ἐν	τῷ εἶναι τὴν φύσιν· τότε
[32]	πέρασι τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς διειλημμένης	ἐν	τῷ ἑνὶ γενόμενος τοῦ ἐφεξῆς
[32]	ὑψηλότερόν τε καὶ θειότερον λόγον	ἐν	τῷ εὐαγγελίῳ καὶ εἴρηται καὶ
[39]	κεκτημένης τὴν φύσιν; ἐπεὶ οὖν	ἐν	τῷ εὐαγγελίῳ τὰ τρία παραδέδοται
[37]	συζυγίας τὸ ἐν ἡμῖν γεῶδες	ἐν	τῷ ζῇν διαμένοι· ὥσπερ διὰ
[37]	ἀθανατισθὲν ὑπὸ τοῦ θεοῦ σῶμα	ἐν	τῷ ἡμετέρῳ γενόμενον ὅλον πρὸς
[35]	ἐν τῷ ὕδατι, οὕτως ἐκεῖνος	ἐν	τῷ θανάτῳ καταδυείς, πάλιν ἐπὶ
[39]	συμπαραλαμβάνειν τὴν εἰς ταῦτα πίστιν	ἐν	τῷ καιρῷ τῆς γεννήσεως, μήποτε
[2]	εἰσελκομένου τε καὶ προχεομένου, ὅπερ	ἐν	τῷ καιρῷ τῆς ἐκφωνήσεως τοῦ
[32]	προβολάς, ὅτι ὁ ἐπὶ τούτου	ἐν	τῷ καιρῷ τῆς κατὰ τὸν
[8]	κοινωνίας ἀποσαρκωθείσαις ὑλώδη περιττώματα ἐπιπωροῦται,	ἐν	τῷ καιρῷ τῆς κρίσεως τέμνεταί
[35]	διόρθωσις, ἀνάγκη πᾶσα καὶ τούτους	ἐν	τῷ καταλλήλῳ γενέσθαι. κατάλληλον δὲ
[24]	ἀκοῇ τὸ λέγειν πᾶσαν τὴν	ἐν	τῷ κόσμῳ κτίσιν καὶ πᾶν
[30]	οὖν ταῦτα καὶ παρ´ ἡμῶν	ἐν	τῷ λόγῳ κατεσκευάζετο, τὸ παρὰ
[32]	ἐμφαίνοντος, ἀκόλουθον ἂν εἴη καὶ	ἐν	τῷ μέρει τούτῳ μὴ τὸ
[33]	τῷ θεῷ προσμαρτυροῦντας δύναμιν ἀτονεῖν	ἐν	τῷ μέρει τούτῳ τὸ θεῖον
[27]	στοιχείων ἐνδιαιτώμενα διαφέρει τι ἀλλήλων	ἐν	τῷ μέρει τούτῳ, ὡς τὰ
[8]	τραυμάτων. εἰ δὲ ἀθεράπευτος μένοι,	ἐν	τῷ μετὰ ταῦτα βίῳ τεταμίευται
[27]	τούτῳ κρίνοντι τὴν θείαν μεγαλειότητα,	ἐν	τῷ μὴ δέξασθαι τῶν τῆς
[39]	ἐν τούτῳ ἐστὶν ὁ κίνδυνος,	ἐν	τῷ μὴ διαμαρτεῖν τοῦ συμφέροντος,
[21]	τὸ ἐναντίον, οὗ ἡ ὑπόστασις	ἐν	τῷ μὴ ὑφεστάναι ἐστίν· ἡ
[32]	τί οὖν ἔξω τοῦ εἰκότος	ἐν	τῷ μυστηρίῳ μανθάνομεν, εἰ κύπτει
[32]	οἶμαι, ποιεῖ οἷς φησὶν ὅτι	Ἐν	τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ πᾶν
[32]	διαμένοι ἐν τῷ εἶναι, μὴ	ἐν	τῷ ὄντι μένον· τὸ δὲ
[25]	οὐκ ἔνεστιν εἶναί τι μὴ	ἐν	τῷ ὄντι τὸ εἶναι ἔχον.
[18]	καὶ πρὸ τῆς μελλούσης ζωῆς	ἐν	τῷ παρόντι βίῳ φανερωθεῖσα, ἡ
[4]	οὐρανοὶ καὶ αἱ δυνάμεις αὐτῶν	ἐν	τῷ πνεύματι τοῦ θεοῦ τὴν
[34]	σπουδὴ καὶ ἀνόνητος, πόσῳ μᾶλλον	ἐν	τῷ πνευματικῷ τῆς γεννήσεως τρόπῳ,
[24]	ἡμᾶς οἰκονομίας ἐπιδεικνύμενα. ἡ ἀγαθότης	ἐν	τῷ προελέσθαι σῶσαι τὸν ἀπολωλότα
[8]	ποιητὴν ὀνομάσαντες οὐκ ἐπιλελήσμεθα τῶν	ἐν	τῷ προοιμίῳ πρὸς τοὺς Ἕλληνας
[7]	αὐτῶν κατηγορίας προστήσασθαι. διαιρεῖ γὰρ	ἐν	τῷ πρὸς Κορινθίους λόγῳ τάς
[10]	ἀνθρώπινον, τὴν θεοπρεπῆ διάνοιαν καὶ	ἐν	τῷ προσεγγισμῷ διασώσασθαι, πάσης περιγραφῆς
[15]	ἀσθενήσασα, ἐδεῖτο τοῦ ἀνορθοῦντος ὁ	ἐν	τῷ πτώματι ἄνθρωπος, ἐδεῖτο τοῦ
[35]	οὖν ῥυπτική τίς ἐστι δύναμις	ἐν	τῷ πυρὶ καὶ τῷ ὕδατι,
[23]	τοῦ κατεχομένου τὸ προκείμενον εἶδεν	ἐν	τῷ συναλλάγματι. τούτου χάριν αὐτὸν
[37]	τῇ ἀνθρωπίνῃ συνανεκράθη φύσει καὶ	ἐν	τῷ σώματι τῷ ἡμετέρῳ γενόμενος
[24]	συγκατάβασις δείκνυσι, πῶς τὸ ὑψηλόν,	ἐν	τῷ ταπεινῷ γενόμενον, καὶ ἐν
[24]	ἐν τῷ ταπεινῷ γενόμενον, καὶ	ἐν	τῷ ταπεινῷ καθορᾶται καὶ οὐ
[21]	γενομένου πρὸς τὸ ἀρχέτυπον οὔσης,	ἐν	τῷ τὸ μὲν ἄτρεπτον εἶναι
[24]	καὶ διαμένει πῦρ ὂν καὶ	ἐν	τῷ τρόπῳ τῆς κινήσεως ἐκβαίνει
[24]	ἡ σοφία καὶ ἡ δικαιοσύνη	ἐν	τῷ τρόπῳ τῆς σωτηρίας ἡμῶν
[26]	καρποὺς ἀντιδίδωσιν· σοφίας δὲ τὸ	ἐν	τῷ τρόπῳ τῆς τῶν ὁμοίων
[35]	ἔχων τὴν δεσποτείαν, ὡς ἡμεῖς	ἐν	τῷ ὕδατι, οὕτως ἐκεῖνος ἐν
[35]	τοῦτο τοίνυν ἀναγκαῖον ἡμῖν τὸ	ἐν	τῷ ὕδατι προμελετῆσαι τὴν τῆς
[21]	ὁ ἔξωθεν μῦθός φησιν ἀπιδοῦσαν	ἐν	τῷ ὕδατι τὴν κύνα πρὸς
[36]	σωτηρία. αὕτη δὲ διὰ τῆς	ἐν	ὕδατι καθάρσεως ἐνεργὸς γίνεται. ὁ
[4]	λόγον ἐν οὐσίᾳ καὶ πνεῦμα	ἐν	ὑποστάσει λέγειν ὑφηγούμενον. ~Ἀλλὰ τὸ
[1]	δὲ τοῦ ζῇν κεχώρισται, οὐδὲ	ἐν	ὑποστάσει πάντως ἐστίν. ἀλλὰ μὴν
[8]	ἐμπεπτωκότα· οὐδὲ γὰρ ἦν δυνατὸν	ἐν	φρονήσει εἶναι τὸν ἀπεστραμμένον τὴν
[24]	ἔχει φύσιν οὔτε σκότος διαμένειν	ἐν	φωτὸς παρουσίᾳ, οὔτε θάνατον εἶναι
[39]	πνεῦμά ἐστι, καὶ ὁ Παῦλος	ἐν	Χριστῷ γεννᾷ, καὶ Ὁ πατὴρ
[8]	τοῦ κακοῦ κοινωνία, καθὼς προείρηται,	ἐν	ψυχῇ τε θεωρουμένη καὶ σώματι·
[40]	οὐκ ἂν εἴη μεταποίησις, εἰ	ἐν	ᾧ ἐσμεν διαμένοιμεν. τὸν γὰρ
[21]	ἐστιν εἰς ἕτερον ἀπὸ τοῦ	ἐν	ᾧ ἐστὶν εἰς ἀεὶ προιοῦσα·
[2]	θεωρουμένην, οὔτε χωρισθῆναι τοῦ θεοῦ,	ἐν	ᾧ ἔστιν, ἢ τοῦ λόγου
[21]	πρὸς τὸ ἀγαθὸν ἀεὶ γιγνόμενον,	ἐν	ᾧ ἡ πρόοδος στάσιν οὐκ
[21]	ὁ νοῦς, ἔνδοθεν ἡμῖν ἐνιδρυμένος,	ἐν	ᾧ κινδυνεύεται ἢ τὸ ἐπιτυχεῖν
[15]	αἰσχρὸν τὸ κατὰ κακίαν πάθος,	ἐν	ᾧ οὔτε γέγονεν θεός, οὔτε
[35]	ἀναγκαῖον ἦν ἐπινοηθῆναί τινα τρόπον,	ἐν	ᾧ τις ἦν συγγένειά τε
[16]	εἴη· κίνησις γάρ τίς ἐστιν	ἔν	τε τῇ συγκρίσει τῶν διεστώτων
[27]	πᾶν ἐπικρατοῦσαν δύναμιν ὑπονοήσαιμεν, ἀλλ´	ἔν	τισι πλεονάζουσαν, ἐν ἑτέροις ἐνδεεστέραν
[5]	τοῦ ὑποκειμένου ῥῆμα ἢ ὄνομα,	ἕν	ἐστι τὸ διὰ τῶν φωνῶν
[37]	προσήκει, πῶς ἐγένετο δυνατὸν τὸ	ἓν	ἐκεῖνο σῶμα ταῖς τοσαύταις τῶν
[37]	διανοίαν. ἐζητεῖτο γὰρ πῶς τὸ	ἓν	ἐκεῖνο σῶμα τοῦ Χριστοῦ πᾶσαν
[39]	μένον ἀεί, ἐπάναγκες ἂν εἴη	ἓν	ἐξ ἀμφοτέρων αἱρεῖσθαι πάντως τόν
[1]	ἀλλὰ κατὰ τὴν φύσιν ἓν	ὢν	ἕτερον τῷ ὑποκειμένῳ ἐστίν· οὕτως
[9]	ἀντερεῖν οἶμαι τῶν λελογισμένων, ὅτι	ἓν	κατὰ φύσιν μόνον τῶν πάντων
[3]	θεραπεία τῶν μὲν περὶ τὸ	ἓν	πλανωμένων ὁ ἀριθμὸς τῆς τριάδος,
[27]	ἴσης πάντα τῆς ἀξίας ἀπολιμπάνεται,	ἓν	πρέπον ἐστὶ τῷ θεῷ τὸ
[10]	φλόγα διεζευγμένην τῆς ὕλης, ἀλλ´	ἓν	τὰ συναμφότερα γίνεται, οὕτω καὶ
[0]	διὰ πάντων ταὐτότητος εἰς τὸ	ἓν	τὴν πίστιν περιαγούσης. ~Ἀλλ´ ἐπειδὴ
[5]	τὴν ἐπιθυμίαν ἔχοι. ἐπεὶ οὖν	ἓν	τῶν περὶ τὴν θείαν φύσιν
[1]	ὑπονοοῖτο, ἀλλὰ κατὰ τὴν φύσιν	ἓν	ὢν ἕτερον τῷ ὑποκειμένῳ ἐστίν·
[7]	ἄνθρωπον ζήσεσθαι πρὸς τὸν βίον	παρήγαγεν.	εἰ γὰρ ἀγαθῆς φύσεως ἡ
[9]	αἴσχους ἐστὶν ἀλλότριον· ᾧ δὲ	μηδὲν	αἰσχρὸν καταμέμικται, τοῦτο πάντως ἐν
[18]	τῶν κατὰ τὸ ἀρχαῖον νενομισμένων	μηδέν,	ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν σεβάσμιον
[32]	ὁμολογεῖσθαι καὶ παρὰ τῶν ἀπίστων	μηδὲν	ἀλλότριον εἶναι τῆς θεοπρεποῦς ὑπολήψεως.
[6]	τοῦ νοητοῦ συνανάκρασις, ὡς ἂν	μηδὲν	ἀπόβλητον εἴη τῆς κτίσεως, καθώς
[33]	ἴσον καὶ ἐπὶ τούτου φαμὲν	μηδὲν	εἶναι θαυμαστὸν εἰ θείας δυνάμεως
[32]	κατὰ τοῦ σώματος γενομένας πληγὰς	μηδὲν	ἐμπόδιον πρὸς τὸ εἶναι ποιήσασθαι,
[31]	οὔσης ἑκάστῳ τῆς ἀποκρίσεως, τὸ	μηδὲν	ἐφ´ ἡμῖν τῶν κατὰ γνώμην
[27]	τῷ ἀνθρώπῳ ἡ περὶ τὰ	μηδὲν	ἡμῖν ἐπικοινωνοῦντα τῆς θείας δυνάμεως
[0]	ἐπιδεῖξαι τὸ ἴδιον ἤ, εἰ	μηδὲν	ἰδιαζόντως καταλαμβάνοι ἡ ἔννοια ἐφ´
[32]	ὁρώμενον καὶ ἐν μέσῳ γίγνεσθαι,	μηδὲν	τῆς εἰσόδου τῆς διὰ τῶν
[40]	τινὰ γεγενῆσθαι νομίσαι, ἐφ´ οὗ	μηδὲν	τῶν γνωρισμάτων μετεποιήθη. τὸ γὰρ
[6]	κατὰ τὸ ἴσον μετέχοι καὶ	μηδὲν	τῶν ὄντων ἀμοιροίη τῆς τοῦ
[29]	ἀνέμεινεν ὁ τοῦ παντὸς θεραπευτὴς	μηδὲν	ὑπολειφθῆναι τῆς πονηρίας εἶδος ἐγκεκρυμμένον
[40]	Εἴ τις δοκεῖ εἶναί τι,	μηδὲν	ὤν, φρεναπατᾷ ἑαυτόν. ὃ γὰρ
[23]	πλεῖον τοῦ κατεχομένου τὸ προκείμενον	εἶδεν	ἐν τῷ συναλλάγματι. τούτου χάριν
[40]	πῶς γὰρ ἃ οὔτε ὀφθαλμὸς	εἶδεν,	οὔτε οὖς ἤκουσεν, οὔτε ἐπὶ
[18]	φημὶ μαρτυρία. τίς γὰρ οὐκ	οἶδεν	ὅπως πεπλήρωτο κατὰ πᾶν μέρος
[37]	τοῦ σώματος. τίς γὰρ οὐκ	οἶδεν	ὅτι ἡ τοῦ σώματος ἡμῶν
[9]	κακίας εἶναι τὰ εἰρημένα συντίθενται,	οὐδὲν	αἰσχρὸν εἶναι τὸ κακίας ἀλλότριον
[15]	τῶν ἐν τῇ κτίσει θεωρουμένων	οὐδὲν	ἄλλο πρὸς τὸ φῶς ἢ
[34]	ἥλιον αὐτοῖς εὐχόμενοι τῷ θεῷ	οὐδὲν	ἀμβλύνουσι τὸ πάντως γινόμενον, οὐδὲ
[6]	αἰσθητὸν τῆς θεωρίας διῃρημένης. καὶ	οὐδὲν	ἂν παρὰ ταῦτα καταληφθείη ἐν
[20]	τὴν τοιαύτην πρόθεσιν ἐμποιούσης. ἀλλ´	οὐδὲν	ἂν ὤνησε τὸ ἀγαθὸν τῆς
[10]	οὐρανίων θαυμάτων ἐν περινοίᾳ γίνεται,	οὐδὲν	βαρυνομένη τῷ ἐφολκίῳ τοῦ σώματος.
[1]	καὶ προαιρετικὴν πάντως δύναμιν ἔχει·	οὐδὲν	γὰρ ἀπροαίρετον τῶν ζώντων ἐστί.
[1]	θεῖον ὑπολήψεώς ἐστι τὸ ἀδύνατον.	οὐδὲν	γὰρ τῶν ἀπεμφαινόντων περὶ τὴν
[33]	ὑγρότητι καὶ εἰκόνι θεοῦ; ἀλλ´	οὐδὲν	ἐκεῖ τὸ παράδοξον, εἰ θεοῦ
[28]	τοῦ σώματος ὁμοτίμως ἔχει, καὶ	οὐδὲν	ἐν ταύτῃ τῶν πρὸς τὴν
[24]	περιουσία τίς ἐστι τῆς δυνάμεως	οὐδὲν	ἐν τοῖς παρὰ φύσιν κωλυομένης.
[7]	καθ´ ὑπόστασιν θεωρουμένη· κακὸν γὰρ	οὐδὲν	ἔξω προαιρέσεως ἐφ´ ἑαυτοῦ κεῖται,
[37]	ἀπώσοιτο. τί οὖν ἐστι τοῦτο;	οὐδὲν	ἕτερον ἢ ἐκεῖνο τὸ σῶμα
[29]	ἔφθασε μέτρον ἡ κακία, καὶ	οὐδὲν	ἔτι πονηρίας εἶδος ἐν τοῖς
[20]	μὴ παρεῖναι· καθ´ ὅλου γὰρ	οὐδὲν	ἐφ´ ἑαυτοῦ τῶν ὑψηλῶν τούτων
[39]	τὸν λόγον τῆς κτίσεως καὶ	οὐδὲν	ἡ κατὰ τὸ ὑπερέχον καὶ
[37]	μὲν πρὸς τὴν ἑαυτῆς σύστασιν	οὐδὲν	ἡμῖν γνώριμον ἔχει, διὰ δὲ
[27]	φύσεως ἡμῶν ἰδιωμάτων τὴν κοινωνίαν,	οὐδὲν	μᾶλλον παραμυθεῖται τὸ ἄδοξον οὐρανίῳ
[7]	γὰρ ἀγνοεῖ μὲν τῶν ὄντων	οὐδὲν	ὁ θεός, ἐν κακοῖς δὲ
[32]	μᾶλλον ἐνδείξασθαι δυναμένων τὸ ὑπερκείμενον,	οὐδὲν	ὁ λόγος ἡμῶν περὶ φωνῆς
[26]	δὲ τοῦ δηλητηρίου ἀλεξητήριον, καὶ	οὐδὲν	ὁ τρόπος τῆς θεραπείας τὸν
[23]	ἱστορουμένοις, ἐν οὐδενὶ συνεγνώκει τοιοῦτον	οὐδέν,	οἷα καθεώρα περὶ τὸν τότε
[32]	καὶ ὑπερεχούσης δυνάμεως. περὶ ὧν	οὐδὲν	οἶμαι δεῖν καθ´ ἕκαστον διεξιέναι,
[38]	μεταστοιχειώσας τῶν φαινομένων τὴν φύσιν.	~Οὐδὲν	οἶμαι τοῖς εἰρημένοις ἐνδεῖν τῶν
[15]	ἡ κακία δῆλον ὅτι, καὶ	οὐδὲν	παρὰ ταύτην ἕτερον. καθάπερ γὰρ
[15]	οὐκ ἄλλο τι τῶν ὄντων	οὐδέν,	πλὴν ἰδίως τὰ κατὰ τὸ
[32]	εἴτε παλιγγενεσίαν βούλοιτό τις ὀνομάζειν,	οὐδὲν	πρὸς τὴν ὀνομασίαν διαφερόμεθα, καλῶς
[35]	δὲ προσεπωρώθη τὰ πάθη καὶ	οὐδὲν	προσήχθη τῆς κηλῖδος καθάρσιον, οὐχ
[32]	ὅσα τοιαῦτα περιέχει ἡ ἱστορία,	οὐδὲν	τῆς ἐκ τῶν λογισμῶν συμμαχίας
[21]	στάσιν οὐκ ἔχει, διότι πέρας	οὐδὲν	τοῦ διεξο– δευομένου καταλαμβάνεται· τὸ
[33]	τινὶ ἐνθεωρεῖται ποιότητι, καὶ πλεῖον	οὐδὲν	τοῦ κατ´ αἴσθησιν ὁρωμένου καταλαμβάνει
[1]	τὴν τοῦ λόγου προαίρεσιν πρὸς	οὐδὲν	τῶν κακῶν τὴν ῥοπὴν ἔχειν·
[16]	τὴν ἀτοπίαν τοῦ δόγματος, ὡς	οὐδὲν	ὑγιὲς περὶ τῆς θείας φύσεως
[27]	τῇ ὑπερκοσμίῳ ζωῇ κακίας νόσος	ἐπεχωρίαζεν.	ὁ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ καταμιγνύμενος
[37]	τὸ ὑγιαῖνον ἀναμιχθέντι ἅπαν τὸ	ἀνακραθὲν	συνηχρείωται, οὕτως καὶ τὸ ἀθάνατον
[25]	τὸ θεῖον ἐπιμιξίᾳ γένηται θεῖον,	ἐξαιρεθὲν	τοῦ θανάτου καὶ τῆς τοῦ
[39]	τινι τῶν κτιστῶν ἑαυτὸν ὑποζεύξας	λέληθεν	εἰς αὐτὸ καὶ οὐκ εἰς
[27]	ἐπολιτεύετο βίος, πῶς ἐπιζητεῖ τις	ἐκεῖθεν	τῷ θεῷ περιπλακῆναι τὸν ἄνθρωπον,
[7]	ἐκ τῆς ἀβουλίας αὐτῷ συμβησομένην	ἦλθεν	εἰς τὸ κτίσαι τὸν ἄνθρωπον,
[20]	ἀμετάβλητον φύσιν; οὐ γὰρ ἂν	ἦλθεν	εἰς τὸ σῶσαι ἡμᾶς, καθώς
[30]	δήποτε, φασίν, οὐκ ἐπὶ πάντας	ἦλθεν	ἡ χάρις, ἀλλὰ τινῶν προσθεμένων
[27]	ἱμάτιον γένοιτο, κατὰ τὸ ἴσον	λαμπρυνθὲν	ἐκ τῆς πλύσεως· οὕτως, μολυνθείσης
[13]	τὰ πέρατα βλέποντες, ἴσμεν καὶ	ὅθεν	ἀρχόμεθα καὶ εἰς τί καταλήγομεν.
[1]	τε τὸν λόγον καὶ τὸν	ὅθεν	ἐστίν, οὐκέτ´ ἂν ἡμῖν κινδυνεύοι
[1]	τε τὸν λόγον καὶ τὸν	ὅθεν	ἐστίν. ὥσπερ γὰρ ἐφ´ ἡμῶν
[32]	γενέσθαι τῶν ὑψηλοτέρων νοημάτων διδάσκαλον,	ὅθεν	καὶ ὁ μέγας ὁρμηθεὶς Παῦλος
[37]	σκηνώσαντος ἐν τῇ σαρκί. οὐκοῦν	ὅθεν	ὁ ἐν ἐκείνῳ τῷ σώματι
[21]	δὲ τούτων ἐστὶν ὁ νοῦς,	ἔνδοθεν	ἡμῖν ἐνιδρυμένος, ἐν ᾧ κινδυνεύεται
[5]	ἀλλ´ ἐμφύεταί πως τὸ κακὸν	ἔνδοθεν,	τῇ προαιρέσει τότε συνιστάμενον, ὅταν
[15]	ἐὰν ἀφέλῃς τοῦ βίου τὰς	θεόθεν	γινομένας εὐεργεσίας, ἐκ ποίων ἐπιγνώσῃ
[12]	ἐπισκοποῦντες καὶ τὰς εὐεργεσίας τὰς	θεόθεν	κατὰ τὴν ζωὴν ἡμῶν ἐνεργουμένας,
[32]	τὸν ἄνθρωπον. ἐπειδὴ γὰρ οὐκ	ἄλλοθεν,	ἀλλ´ ἐκ τοῦ ἡμετέρου φυράματος
[27]	εἰς τὴν ζωὴν οὔσης παρόδου,	πόθεν	ἔδει τὸν εἰσιόντα πρὸς ἡμᾶς
[11]	ἀκτίστου φύσεως ὑποστῆναι πιστεύοντες, τὸ	πόθεν	ἢ τὸ πῶς τῇ περὶ
[5]	εἶναι τὴν τῶν ἀγαθῶν μετουσίαν.	πόθεν	οὖν, ἐρεῖς, ὁ διὰ πάντων
[32]	οἶμαι δεῖν καθ´ ἕκαστον διεξιέναι,	αὐτόθεν	τοῦ λόγου τὸ ὑπὲρ τὴν
[8]	τῆς φύσεως πρὸς τὸ ἐναντίον	παρώλισθεν,	ἅπαξ δὲ τῆς τῶν ἀγαθῶν
[26]	τρέπειν καὶ ἄλλο παρὰ τὸ	ἐλπισθὲν	κατεργάζεσθαι. ἀλλ´ ὁ πρὸς τὴν
[8]	περιβολή; ἀλλ´, ἐπειδὴ πᾶν δέρμα	χωρισθὲν	τοῦ ζῴου νεκρόν ἐστι, πάντως
[37]	πρὸς ἑαυτὴν ἐξομοιοῖ, οὕτως τὸ	ἀθανατισθὲν	ὑπὸ τοῦ θεοῦ σῶμα ἐν
[16]	πρὸς τὴν ἄρρηκτον ἕνωσιν τὸ	διασχισθὲν	συναρμόσας. καὶ τοῦτό ἐστιν ἡ
[34]	θεοῦ δυνάμει, καθὼς ἐν τοῖς	ἔμπροσθεν	εἴρηται, διαπλάσσουσι τὸ γεννώμενον, ἧς
[28]	περὶ τούτου καὶ ἐν τοῖς	ἔμπροσθεν	εἴρηται λόγοις, ὅτι μόνον αἰσχρὸν
[21]	ἀγαθοῦ ἐναντίωσις, καθὼς ἐν τοῖς	ἔμπροσθεν	εἴρηται, τοιοῦτόν τινα νοῦν κατὰ
[24]	ἐπειδὴ γάρ, καθὼς ἐν τοῖς	ἔμπροσθεν	εἴρηται, φύσιν οὐκ εἶχεν ἡ
[35]	ὂν τῇ φύσει, τὰς ἀρχὰς	ἐντεῦθεν	καὶ τὰς αἰτίας ἔχει· οὐ
[37]	πρὸς αὐτὸν ἀνακραθεῖσα τὰς ἀφορμὰς	ἐντεῦθεν	τῆς σωτηρίας ἔχει· ἡ γὰρ
[8]	ἡδονῆς οἷόν τι δηλητήριον μέλιτι	παραρτυθὲν	τῇ φύσει τὸ κακὸν καταμίξαντες,
[35]	μιμήσεως ἕπεσθαι, τὸ παρ´ αὐτοῦ	προδειχθὲν	εἰς ἔργον ἄγοντας. οὐ γὰρ
[8]	ἐναντίας ἕξεως ὑπόστασιν ἐνεργησάσης, τὸ	ἀχρειωθὲν	ἡμῶν μέρος τῇ παραδοχῇ τοῦ
[35]	στοιχείῳ. καὶ ὡς ἐκεῖνος ὁ	ἄνωθεν	ἄνθρωπος ἀναλαβὼν τὴν νεκρότητα μετὰ
[39]	γινόμενον, ὃς περὶ τοῦ δεῖν	ἄνωθεν	γεννηθῆναι παρὰ τοῦ κυρίου μαθὼν
[40]	γνωρίσμασι, μάτην ἐπιθρυλεῖς σεαυτῷ τὴν	ἄνωθεν	γέννησιν. ἐρεῖ πρὸς σὲ ἡ
[40]	τῆς φύσεως. εἰ οὖν ἡ	ἄνωθεν	γέννησις ἀναστοιχείωσίς τις τοῦ ἀνθρώπου
[39]	γεννήσεως. φησὶ δὲ τὸ εὐαγγέλιον	ἄνωθεν	εἶναι τῶν σωζομένων τὴν γέννησιν.
[23]	καὶ θήλην ἐκ παρθενίας, καὶ	ἄνωθεν	ἐπιμαρτυρούσας τῷ ὑπερφυεῖ τῆς ἀξίας
[39]	ἀπάγοι, τῆς κάτωθεν, οὐ τῆς	ἄνωθέν	ἐστι γεννήσεως. φησὶ δὲ τὸ
[37]	ὄγκον ἑαυτοῦ σχῆμα, μὴ ἀντεισιόντος	ἄνωθεν	ἑτέρου πρὸς τὸ κενούμενον, ὥστε
[8]	εἰς ἀθανασίαν κτισθείσῃ φύσει, τὸ	ἔξωθεν	αὐτῆς περικαλύπτουσα, οὐ τὸ ἔσωθεν,
[2]	καθ´ ὁμοιότητα τοῦ ἡμετέρου πνεύματος	ἔξωθεν	ἐπιρρεῖν τῷ θεῷ καὶ ἐν
[8]	παραμένειν· ὁ γὰρ χιτὼν τῶν	ἔξωθεν	ἡμῖν ἐπιβαλλομένων ἐστί, πρὸς καιρὸν
[21]	ἀπορρυῆναι, οἷόν τι παθεῖν ὁ	ἔξωθεν	μῦθός φησιν ἀπιδοῦσαν ἐν τῷ
[27]	τῆς ζωῆς ἡμῶν δύο πέρασιν	ἑκατέρωθεν	διειλημμένης, τὸ κατὰ τὴν ἀρχήν
[3]	τὰς ὑποστάσεις διάκρισις μόνη, θεραπευθείσης	ἑκατέρωθεν	καταλλήλως τῆς ἀσεβοῦς ὑπονοίας· ἔστι
[35]	γεγονότος ἡ μίμησις; ἅπαν τὸ	νεκρωθὲν	οἰκεῖόν τινα καὶ κατὰ φύσιν
[27]	ἑαυτὸ μὴ συμβαῖνον, εἴπερ ἡμῶν	πόρρωθεν	ὑπονοοῖτο εἶναι τῷ λόγῳ τῆς
[8]	ἔξωθεν αὐτῆς περικαλύπτουσα, οὐ τὸ	ἔσωθεν,	τὸ αἰσθητὸν τοῦ ἀνθρώπου μέρος
[39]	ὁμόδουλον κτίσιν ἑαυτὸν ἀπάγοι, τῆς	κάτωθεν,	οὐ τῆς ἄνωθέν ἐστι γεννήσεως.
[32]	καὶ ἕτερον περιέχει λόγον βαθύτερον,	εἰδεῖεν	ἂν οἱ τῶν κρυπτῶν ἐπιίστορες.
[31]	εἰ δὲ ἄπρακτος ἡ προαίρεσις	μείνειεν,	ἠφάνισται κατ´ ἀνάγκην ἡ ἀρετή,
[20]	τις μᾶλλον κυρίως τὰ τοιαῦτα	κατονομάσειεν·	τὸ γὰρ ἐλλιπὲς τοῦ κρείττονος
[20]	πῶς ἄν τις ἐν ἀγαθοῖς	ἀριθμήσειεν;	εἰ δὲ πάντα προσήκει συνδραμεῖν
[1]	τὴν δύναμιν ἢ τὴν σοφίαν	ὑπονοήσειεν,	ἀλλὰ πρὸς τὸ τῆς φύσεως
[30]	μηδεὶς τῆς διδαχῆς τῶν ἀγαθῶν	ἀμοιρήσειεν·	πῶς ἂν οὖν τις κατὰ
[29]	ἂν διὰ πάσης τῆς ἀρρωστίας	προχωρήσειεν	ἡ θεραπεία, τούτου χάριν οὐκ
[16]	ἂν τὴν ζωήν τις πάθος	προσαγορεύσειεν,	ἀλλὰ τὸ καθ´ ἡδονὴν πάθος
[5]	κακοῖς γεγενῆσθαι παρὰ τοῦ πεποιηκότος	καθυποπτεύσειεν·	ἀλλ´ ἕτερόν ἐστιν αἴτιον τοῦ
[21]	τις ἀφροσύνῃ τὴν ἀληθῆ δικαιοσύνην	προσάψειεν.	~Τί οὖν ἐν τούτοις τὸ
[23]	ἑαυτοῦ τὸ κατὰ τὸν τῦφον	θρέψειεν	πάθος, τὰ μείζω τῶν ἐλαττόνων
[5]	τὴν ὑπόληψιν. ἀλλ´ εἰ μὴ	δοῖεν	λόγον καθηγεῖσθαι καὶ σοφίαν τῆς
[4]	πνεύματι τὸν τοῦ παντὸς ποιητὴν	δογματίζοιεν.	τίς δὲ καὶ δύναμις ἀπὸ
[33]	πρὸς οὕς, εἴπερ μὴ λίαν	ἔχοιεν	ἀντιτύπως, ἁπλοῦς ἐξαρκεῖ λόγος πρὸς
[35]	ἀμηχανοῦντες, εἴ τινος ἐμπείρως ἔχοντος	ἐπιτύχοιεν,	κατόπιν ἑπόμενοι τὰς ποικίλας τε
[8]	διά τινος ἰατρείας ἐξαιρεθῆναι, τούτου	ἕνεκεν	ἐν μὲν τῇ παρούσῃ ζωῇ
[8]	πρὸς τὴν κακίαν μετεμορφώθημεν, τούτου	ἕνεκεν	οἷόν τι σκεῦος ὀστράκινον πάλιν
[27]	τὴν τοῦ παντὸς ἐπιστατοῦσαν δύναμιν	ὑποβέβηκεν,	ὥστε, εἰ τὴν ἐπίγειον φύσιν
[13]	εἰπὼν καὶ τὸ ἐκ παρθενίας	προσέθηκεν·	καὶ ὁ τοῦ θανάτου μνησθεὶς
[15]	τῇ ἀρετῇ κατὰ τὸ ἐναντίον	ἀντικαθέστηκεν,	ἐπισκεψώμεθα. ὡς φωτὶ σκότος καὶ
[5]	ἡ ἀρετὴ πρὸς τὴν κακίαν	ἀντικαθέστηκεν.	οὐ γὰρ ἔστιν ἄλλως κακίας
[27]	ἐπ´ ἴσης πάντων τῶν ὄντων	ὑπερανέστηκεν.	οὔτε οὖν ἡ γῆ πορρωτέρω
[40]	περὶ τῶν ἀναγεννηθέντων τὸ εὐαγγέλιον,	ἔδωκεν	αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα θεοῦ γενέσθαι.
[39]	τὴν δύναμιν ἔχει, ὥστε τὸν	μὲν	ἄκτιστον ὁμολογοῦντα τὴν ἁγίαν τριάδα
[39]	καὶ τὸ ἄκτιστον, καὶ τῆς	μὲν	ἀκτίστου φύσεως τὸ ἄτρεπτόν τε
[32]	ταῦτά φαμεν; ὅτι τὸν θάνατον	μὲν	ἀναγκαῖον ἡ γένεσις ἀπεργάζεται. τὸν
[8]	ἰδέαν κακῶν ἀντεισαγούσης, ὡς τῇ	μὲν	ἀποστροφῇ τῆς ζωῆς ἀντεισαχθῆναι τὸν
[21]	ἀρχέτυπον οὔσης, ἐν τῷ τὸ	μὲν	ἄτρεπτον εἶναι τῇ φύσει, τὸ
[13]	ἡμῶν μαρτυρούμενον. ἐπεὶ δὲ γεγενῆσθαι	μὲν	αὐτὸν ἀκούεις, ἐκβεβηκέναι δὲ τῆς
[24]	ἡ δύναμις ἐν τῷ γενέσθαι	μὲν	αὐτὸν ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπου καὶ
[32]	τῷ μέρει τούτῳ μὴ τὸ	μὲν	βλέπειν, παρορᾷν δὲ τὸ ἕτερον,
[27]	τῆς θείας δυνάμεως ἀσχολία. τὸ	μὲν	γὰρ ἀπρεπὲς ἐπὶ τῆς θεότητος
[13]	θεὸν εἶναι τὸν κηρυσσόμενον. ἄνθρωπος	μὲν	γὰρ ἐκ συνδυασμοῦ τίκτεται καὶ
[23]	τοῦ σοφοῦ, τοῦ δικαίου. τὸ	μὲν	γὰρ ἑλέσθαι σῶσαι τῆς ἀγαθότητός
[16]	κατὰ τὴν φύσιν κινήματος; εἰ	μὲν	γὰρ ἐν τοῖς ἀπηγορευμένοις γεγενῆσθαι
[1]	νῷ, οὔτε παντάπασιν ἕτερον· τῷ	μὲν	γὰρ ἐξ ἐκείνου εἶναι ἄλλο
[26]	κρεῖττον τὴν παραλλαγὴν ἔχει. ὁ	μὲν	γὰρ ἐπὶ διαφθορᾷ τῆς φύσεως
[26]	τῆς σοφίας εἶναι συνθήσεται. δικαίου	μὲν	γάρ ἐστι τὸ κατ´ ἀξίαν
[8]	τὸ αἰσθητόν, οὐκ ἀφανίζεται. ἀφανισμὸς	μὲν	γάρ ἐστιν ἡ εἰς τὸ
[3]	ἑκατέρας παραδεχομένην τὸ χρήσιμον. τοῦ	μὲν	γὰρ Ἰουδαίου καθαιρεῖται τὸ δόγμα
[39]	ἂν ἕληται, τοῦτο γενέσθαι. ~Τὰ	μὲν	γὰρ λοιπὰ τῶν τικτομένων τῇ
[24]	καὶ ὑπερφυῆ τῶν θαυμάτων. τὸ	μὲν	γὰρ μέγα τι καὶ ὑψηλὸν
[6]	τῶν ἐναντίων ἑκατέραν χαρακτηρίζεσθαι. ἡ	μὲν	γὰρ νοητὴ φύσις ἀσώματόν τι
[40]	ἐν τούτῳ οὐκ ἔστι· τὸ	μὲν	γὰρ οὐ σβέννυται, τούτου δὲ
[26]	τοῦ ἐνεργοῦντος ἀγαθότητος γίγνεται. ἴδιον	μὲν	γὰρ τῆς δικαιοσύνης τὸ ἐκεῖνα
[18]	τὸν παρ´ αὐτῶν ἀπιστούμενον. μέχρι	μὲν	γὰρ τῆς τοῦ Χριστοῦ θεοφανείας
[26]	ταῦτα τοῖς γεγονόσιν ἐνθεωρεῖται. ἡ	μὲν	γὰρ τοῦ κατ´ ἀξίαν ἀντίδοσις,
[37]	τὴν φύσιν οἰκονομοῦντος ἀποκεκλήρωται. τὰ	μὲν	γὰρ τῶν ζῴων ῥιζωρυχοῦντα τρέφεται,
[11]	συνιδεῖν οὐ χωροῦμεν. ἀλλὰ τὸ	μὲν	γεγενῆσθαι θεὸν ἐν ἀνθρώπου φύσει
[6]	πᾶν ἐν ἀγαθότητι συστησαμένου, τὸ	μὲν	δι´ ἀκριβείας ἐπεξιέναι οὐ τῆς
[37]	σωζομένους ἐφάπτεσθαι. οὐκοῦν ἡ ψυχὴ	μὲν	διὰ πίστεως πρὸς αὐτὸν ἀνακραθεῖσα
[10]	ὑποκειμένης περιδεδραγμένον ὕλης, καὶ λόγος	μὲν	διακρίνει τό τε ἐπὶ τῆς
[26]	συνάπτειν ἀλλήλοις εὐμηχάνως ἀμφότερα, τῇ	μὲν	δικαιοσύνῃ τὸ κατ´ ἀξίαν ἀντιδιδόντα,
[5]	ὑποστάσει λέγειν ὑφηγούμενον. ~Ἀλλὰ τὸ	μὲν	εἶναι λόγον θεοῦ καὶ πνεῦμα
[0]	ὑπερκειμένην ὁμολογῆσαι· εἰ δὲ τὸ	μὲν	εἶναι μὴ ἀμφιβάλλοι, εἰς πλῆθος
[2]	δὲ τῆς θείας φύσεως τὸ	μὲν	εἶναι πνεῦμα θεοῦ εὐσεβὲς ἐνομίσθη,
[35]	τὸ κακὸν συμφυίας, τῇ μεταμελείᾳ	μὲν	εἰς μῖσός τε καὶ ἀλλοτρίωσιν
[7]	πάντα καὶ τὰ τοιαῦτα τοῖς	μὲν	ἐν βάθει καθάπερ τινὰ δευσοποιὸν
[15]	κατὰ κακίαν νόημα. οὐκοῦν εἰ	μὲν	ἐν κακίᾳ γεγενῆσθαι τὸ θεῖον
[36]	εὐκατόρθωτον, πίστις καὶ ὕδωρ, ἡ	μὲν	ἐντὸς τῆς προαιρέσεως ἡμῶν ἀποκειμένη,
[26]	πρὸς τὸν σκοπὸν ἀποβλέψαντες τὸν	μὲν	ἐπαινοῦμεν, τῷ δὲ χαλεπαίνομεν· οὕτω
[11]	ἐπιγινώσκομεν τρόπον, οὕτω κἀκεῖ διαφέρειν	μὲν	ἐπὶ τὸ μεγαλοπρεπέστερον τὴν θείαν
[27]	καθ´ ὅλου ἀπρόσιτον οὔ τινι	μέν	ἐστι προσιτόν, τῷ δὲ ἀπροσπέλαστον,
[0]	Ὁ τῆς κατηχήσεως λόγος ἀναγκαῖος	μέν	ἐστι τοῖς προεστηκόσι τοῦ μυστηρίου
[27]	τῷ μέρει τούτῳ, ὡς τὰ	μὲν	ἐφάπτεσθαι τῆς ἀπροσίτου φύσεως, τὰ
[27]	τῶν ἱματίων ἐκπλύνοντες οὐ τὰ	μὲν	ἐῶσι τῶν μολυσμάτων, τὰ δὲ
[15]	μεταπεπτωκέναι λέγειν. εἰ οὖν θεὸς	μὲν	ἡ ἀληθὴς ἀρετή, φύσις δέ
[16]	τὸ μυστήριον· εἰ οὖν ἡδονῆς	μὲν	ἡ γένεσις ἠλλοτρίωται, κακίας δὲ
[35]	τὸν ἀφανισμὸν ἐργαζόμενος. ἀλλ´ εἰ	μὲν	ἦν δυνατὸν ἐν τελείῳ τῷ
[17]	δὲ τὸν τοιοῦτον λόγον ἱκανὸν	μὲν	ἦν πρὸς τοὺς εὐγνώμονας τοσοῦτον
[6]	εὐλογίας δυναμωθεὶς ὁ ἄνθρωπος ὑψηλὸς	μὲν	ἦν τῷ ἀξιώματι· βασιλεύειν γὰρ
[34]	τοῖς γινομένοις ἀποδείξεως προσδεοίμεθα, τὸ	μὲν	θεὸν εἶναι διὰ τῶν θαυμάτων
[8]	χώραν οὐκ ἔχει. ἀλλ´ ὅτι	μὲν	θεοῦ ἔργον ὁ ἄνθρωπος, καλόν
[20]	ἐπὶ τῶν ἀρρώστως διακειμένων πολλοὶ	μὲν	ἴσως οἱ βουλόμενοι μὴ ἐν
[8]	τὸ δὲ τοιοῦτον δόγμα ἱστορικώτερον	μὲν	καὶ δι´ αἰνιγμάτων ὁ Μωσῆς
[38]	πίστιν λόγου, ὃν δι´ ὀλίγου	μὲν	καὶ ἐπὶ τῆς παρούσης ἐκθησόμεθα
[1]	ἔργα τὰ πάντα τοῦ ζῶντος	μὲν	καὶ ὑφεστῶτος, ὅτι θεοῦ λόγος
[30]	καὶ τὴν κακίαν ἰδεῖν τῷ	μὲν	καιρίῳ πληγεῖσαν, ἐν δὲ τοῖς
[30]	τοῖς ἀνθρώποις τὴν πίστιν, τῶν	μὲν	καλουμένων, τῶν δὲ λοιπῶν ἀμοιρούντων
[27]	τὴν ἴασιν. εἰ οὖν τὸ	μὲν	κάμνον ἐπὶ γῆς ἦν, ἡ
[26]	χαλεπαίνομεν· οὕτω καὶ ἐνταῦθα τῷ	μὲν	κατὰ τὸ δίκαιον λόγῳ ἐκεῖνα
[40]	δι´ ἀγαθῆς προαιρέσεως ἀλλοτριοῦσθαι, νῦν	μὲν	κατὰ τὸν βίον, μετὰ ταῦτα
[8]	πάντοτε δι´ ἀλλοιώσεως πρόεισιν, εἰ	μὲν	κατὰ φύσιν πράττοι, πρὸς τὸ
[6]	κρείττονος φύσεως. διὰ τοῦτο τὸ	μὲν	κατάλληλον τῇ νοητῇ φύσει χωρίον
[16]	χρησόμεθα, ὅτι τὸ πάθος τὸ	μὲν	κυρίως, τὸ δὲ ἐκ καταχρήσεως
[40]	κρεῖττον μετεποιήθημεν. εἰ δὲ τὸ	μὲν	λουτρὸν ἐπαχθείη τῷ σώματι, ἡ
[32]	τῶν ἀντιλεγόντων προφέρεται; τὸ μάλιστα	μὲν	μηδὲ ὅλως δεῖν εἰς θανάτου
[39]	παραλλαγὴν ἐξευρίσκομεν. εἰ οὖν κτιστὸς	μὲν	ὁ ἄνθρωπος, κτιστὸν δὲ καὶ
[24]	φύσιν ἐργάσασθαι. οἰκεῖον δὲ φωτὶ	μὲν	ὁ ἀφανισμὸς τοῦ σκότους, ζωῇ
[6]	ἀντεισέρχεται. ἀντίκειται δὲ τῇ ζωῇ	μὲν	ὁ θάνατος, ἡ ἀσθένεια δὲ
[10]	ἡ νοερὰ φύσις. ἀλλ´ ὁ	μὲν	ὄγκος τοῦ σώματος τοῖς οἰκείοις
[0]	τὴν κατήχησιν, πρὸς τὸν αὐτὸν	μὲν	ὁρῶντας τοῦ λόγου σκοπόν, οὐχ
[18]	διηγήμασι ψιλοῖς ὑπολείπεται, τοῦ ναοῦ	μὲν	οὐδὲ ἐξ ἰχνῶν ἔτι γινωσκομένου,
[25]	κατὰ τὸ ἴσον διωμολόγηται. νῦν	μὲν	οὖν ἐγκέκραται ἡμῖν ὡς συνέχων
[28]	τῇ ζωῇ τὸ ἀνθρώπινον. τὰ	μὲν	οὖν λοιπὰ τῶν ὀργάνων τὴν
[0]	τῶν ἀθέων συμφέρεται δόγματι; εἰ	μὲν	οὖν μὴ εἶναι λέγοι, ἐκ
[15]	τοῦ μυστηρίου τὸν λόγον. πρῶτον	μὲν	οὖν, ὅπερ καὶ ἐν τοῖς
[16]	δὲ ἐκ καταχρήσεως λέγεται. τὸ	μὲν	οὖν προαιρέσεως ἁπτόμενον καὶ πρὸς
[30]	ἐπὶ πάντας ἡ χάρις; εἰ	μὲν	οὖν ταῦτα καὶ παρ´ ἡμῶν
[12]	καὶ φθορᾶς εἶναι κρείττονα. εἰ	μὲν	οὖν τινὸς τούτων καὶ τῶν
[24]	τῇ φιλανθρωπίᾳ ἡ δύναμις. πρῶτον	μὲν	οὖν τὸ τὴν παντοδύναμον φύσιν
[28]	τὸν βίον παρόδου οἱ ἐπισκεφθῆναι	μὲν	παρὰ τῆς θείας δυνάμεως ἀσθενήσασαν
[3]	ἔστι γὰρ ὥσπερ θεραπεία τῶν	μὲν	περὶ τὸ ἓν πλανωμένων ὁ
[37]	τοῦ σώματος ἡμῶν κατασκευὴ ἴδιον	μὲν	πρὸς τὴν ἑαυτῆς σύστασιν οὐδὲν
[21]	τῆς τοιαύτης εἴδη κινήσεως· τὸ	μὲν	πρὸς τὸ ἀγαθὸν ἀεὶ γιγνόμενον,
[8]	τῶν παθημάτων διαφοραί, ὧν αἱ	μὲν	ῥᾷον, αἱ δὲ δυσκολώτερον τὴν
[16]	τε καὶ ζωῆς, ἐν ἑαυτῷ	μὲν	στήσας διαιρουμένην τῷ θανάτῳ τὴν
[18]	μὴ ὂν μετεχώρησεν, ὥστε παύσασθαι	μὲν	τὰς τῶν χρηστηρίων τε καὶ
[30]	ὁ κατόπιν ὁλκός, ἀλλ´ ἡ	μὲν	τέθνηκε, τὸ δὲ οὐραῖον ἔτι
[8]	ἰατρείας ἐξαιρεθῆναι, τούτου ἕνεκεν ἐν	μὲν	τῇ παρούσῃ ζωῇ τὸ τῆς
[3]	βάθη τοῦ μυστηρίου διασκοπούμενον ἐν	μὲν	τῇ ψυχῇ κατὰ τὸ ἀπόρρητον
[21]	οὗ διὰ στόματος ἔφερε, μεθεῖναι	μὲν	τὴν ἀληθῆ τροφήν, περιχανοῦσαν δὲ
[8]	εἰς ἐνέργειαν· διὰ τοῦτο ὁ	μὲν	τῆς διαλύσεως θάνατος ἐκ τῆς
[3]	φαντασίαν. πάλιν δὲ αὖ ἐκ	μὲν	τῆς Ἰουδαικῆς ὑπολήψεως ἡ τῆς
[21]	εἰς κίνησιν· καλὸν δὲ τὸ	μέν	τι ἀληθῶς κατὰ τὴν φύσιν
[20]	τῆς παρούσης οἰκονομίας μὴ τὸ	μέν	τι βούλεσθαι τῶν τῷ θεῷ
[1]	αὐτῇ προθέσει θεωρουμένων, εἴπερ τὸ	μέν	τι δύναιτο, πρὸς δέ τι
[27]	ἐκπλύνουσαν δύναμιν, καὶ μὴ τὸ	μέν	τι θεραπεῦσαι τῷ καθαρσίῳ, τὸ
[32]	κείμενον; ὁ δὲ σταυρὸς εἰ	μέν	τινα καὶ ἕτερον περιέχει λόγον
[23]	πρὸς τὸν εὐημεροῦντα φθόνῳ πρὸς	μὲν	τὸ ἀγαθὸν ἐπιμύσας, τὸν δὲ
[26]	τὸν ἐπιβουλευθέντα ἰώμενος· ἀλλ´ ὁ	μὲν	τὸ δηλητήριον, ὁ δὲ τοῦ
[2]	θεωροῦντες φύσει. ἀλλ´ ἐφ´ ἡμῶν	μὲν	τὸ πνεῦμα ἡ τοῦ ἀέρος
[32]	προβολὴν ἰδίῳ ῥήματι κατονομάζει, ὕψος	μὲν	τὸ ὑπερέχον, βάθος δὲ τὸ
[5]	ποιᾶς τοῦ σώματος διαπλάσεως τῷ	μὲν	τὸν ἀέρα, τῷ δὲ τὸ
[26]	γὰρ τοῦ προσεγγίσαι τῇ ζωῇ	μὲν	τὸν θάνατον, τῷ φωτὶ δὲ
[35]	ἀναστοιχειωθῆναι τὸν ἄνθρωπον. ἀλλ´ ἐπὶ	μὲν	τοῦ καθηγουμένου τῆς σωτηρίας ἡμῶν
[26]	ἀφθαρσίᾳ δὲ τὴν φθοράν, ἀφανισμὸς	μὲν	τοῦ χείρονος γίγνεται καὶ εἰς
[9]	σεσωκέναι διαπεπτωκότα μανθάνοντες. ~Ἀλλὰ μέχρι	μὲν	τούτων συνθήσεται τυχὸν τῷ λόγῳ
[32]	δὲ τὸ ἕτερον, ἀλλ´ ἐν	μὲν	τῷ θανάτῳ καθορᾷν τὸ ἀνθρώπινον,
[16]	ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως, τὸ διαλυθῆναι	μὲν	τῷ θανάτῳ τοῦ σώματος τὴν
[7]	κτίστην ἀποδεικνύοντες. εἰ γὰρ ἀγνοεῖ	μὲν	τῶν ὄντων οὐδὲν ὁ θεός,
[39]	ἑαυτὰ συμφυῶς ἔχει, κἂν τὰ	μὲν	ὑποβεβηκότα, τὰ δὲ ὑπερανεστῶτα τύχῃ,
[21]	οὕτως ἔχειν, ἀλλὰ δι´ ἀλλοιώσεως	μὲν	ὑποστῆναι κατὰ τὸν ἀποδοθέντα λόγον,
[1]	ὁ τοῦ θεοῦ λόγος τῷ	μὲν	ὑφεστάναι καθ´ ἑαυτὸν διῄρηται πρὸς
[24]	ὑπολήψεσιν εἶναι καὶ μὴ τὸ	μὲν	ὑψηλῶς ἐπ´ αὐτοῦ νοεῖσθαι, τὸ
[32]	μηδενὶ μέσῳ διατειχίζεσθαι, καὶ τῷ	μὲν	φαινομένῳ πρὸς τὸν οὐρανὸν ἀνιέναι,
[32]	θείου πρὸς τὸ ἀνθρώπινον, τῆς	μὲν	φωνῆς ἢ τῆς πράξεως ἀνθρωπικῶς
[8]	ψυχῆς ἀρρωστημάτων κατεπαγγέλλεται, ὃ τοῖς	μὲν	χαυνοτέροις ἀπειλὴ καὶ σκυθρωπῶν ἐστὶν
[32]	καὶ ὑποχθονίων ὀνομάσας ἐπίγειον. τοῦτο	μεμαθήκαμεν	περὶ τοῦ σταυροῦ τὸ μυστήριον.
[27]	τί ἔξω τῆς θεοπρεποῦς ὑπολήψεως	πεπιστεύκαμεν;	~Ἀλλὰ κωμῳδοῦσι τὴν φύσιν ἡμῶν,
[11]	παρὰ τὸ σῶμα τὴν ψυχὴν	πεπιστεύκαμεν	ἐκ τοῦ μονωθεῖσαν τῆς ψυχῆς
[34]	δύναμιν ἐντεθεικότος τῷ ἔργῳ, καθὰ	πεπιστεύκαμεν,	καὶ τῆς ἡμετέρας προαιρέσεως πρὸς
[40]	πονηρίας τῶν ψυχῶν ἀποκλύσαντες, κρείττους	γεγόναμεν	καὶ πρὸς τὸ κρεῖττον μετεποιήθημεν.
[35]	τριταῖος ἐπὶ τὴν ζωὴν πάλιν	ἀνέδραμεν,	οὕτω πᾶς ὁ συνημμένος κατὰ
[6]	νοουμένη τοῦ κρείττονος· καὶ ὥσπερ	φαμὲν	ἀντιδιαιρεῖσθαι τῇ ὁράσει τὴν πήρωσιν,
[1]	ἐφ´ ἡμῶν ἐκ τοῦ νοῦ	φαμὲν	εἶναι τὸν λόγον, οὔτε δι´
[16]	ψυχῆς διακρίνεται. τὸν δὲ θεόν	φαμεν	ἐν ἑκατέρᾳ γεγενῆσθαι τῇ τῆς
[33]	τὸ ἴσον καὶ ἐπὶ τούτου	φαμὲν	μηδὲν εἶναι θαυμαστὸν εἰ θείας
[32]	τί οὖν καὶ πρὸς ταῦτά	φαμεν;	ὅτι τὸν θάνατον μὲν ἀναγκαῖον
[21]	κατὰ τὴν ἀντιδιαστολὴν ἔχει, καθάπερ	φαμὲν	τῷ μὴ ὄντι τὸ ὂν
[37]	καὶ τοῦ συνάγοντος τὸ διαλελυμένον	ἐπεδεήθημεν,	ὡς ἂν ἐν ἡμῖν γενόμενον
[40]	γεγόναμεν καὶ πρὸς τὸ κρεῖττον	μετεποιήθημεν.	εἰ δὲ τὸ μὲν λουτρὸν
[38]	περὶ τῆς πίστεως καλῶς ἔχειν	ᾠήθημεν	ὅσον ἡ τοῦ εὐαγγελίου περιέχει
[2]	ἀνυπόστατόν τι πρᾶγμα τὸν λόγον	ᾠήθημεν,	οὐδὲ ἐκ μαθήσεως ἐγγινόμενον, οὔτε
[24]	ζωῆς ἐξετράπημεν καὶ τῷ θανάτῳ	ἐγκατηνέχθημεν,	τί τοῦ εἰκότος ἔξω παρὰ
[8]	μακαριότητος ἐκπεσόντες, πρὸς τὴν κακίαν	μετεμορφώθημεν,	τούτου ἕνεκεν οἷόν τι σκεῦος
[35]	τῆς ἀναστάσεως χάριν, ὡς ἂν	εἰδείημεν	ὅτι τὸ ἴσον ἡμῖν εἰς
[8]	πρὸς τὴν φυγὴν τῆς κακίας	σωφρονισθείημεν·	τοῖς δὲ συνετωτέροις ἰατρεία καὶ
[38]	πρός τε τοὺς ἐναντίους ἀγωνιστικῶς	συνεπλάκημεν	καὶ καθ´ ἑαυτοὺς περὶ τῶν
[24]	τὸ κατ´ ἀρχὰς τῆς ζωῆς	ἐξετράπημεν	καὶ τῷ θανάτῳ ἐγκατηνέχθημεν, τί
[8]	ὅπως ἂν ἐν τοῖς καλλίστοις	βιῴημεν.	ἐπειδὴ γὰρ τῷ αὐτεξουσίῳ κινήματι
[27]	τὴν τὸ πᾶν ἐπικρατοῦσαν δύναμιν	ὑπονοήσαιμεν,	ἀλλ´ ἔν τισι πλεονάζουσαν, ἐν
[16]	καὶ πάλιν ἐπὶ τὴν ἀίδιον	ἐπανέλθοιμεν	ζωήν, τῆς ἐμμιχθείσης τῇ φύσει
[40]	μεταποίησις, εἰ ἐν ᾧ ἐσμεν	διαμένοιμεν.	τὸν γὰρ ἐν τοῖς αὐτοῖς
[6]	τῇ τοῦ ἀγαθοῦ στερήσει θεωρεῖσθαι	λέγομεν,	οἷόν τινα σκιὰν τῇ ἀναχωρήσει
[16]	τὸν ἰατρὸν ἐν πάθει γίνεσθαι	λέγομεν,	ὅταν θεραπεύῃ τὸν ἐν πάθει
[6]	ὄν, ἀλλὰ τὴν ἀνυπαρξίαν ἀντιδιαιρεῖσθαι	λέγομεν	πρὸς τὴν ὕπαρξιν, κατὰ τὸν
[13]	ὅθεν ἀρχόμεθα καὶ εἰς τί	καταλήγομεν.	ἐκ πάθους γὰρ ἀρξάμενος τοῦ
[8]	τῆς ἀληθοῦς ζωῆς χωρισμὸν θάνατον	ὀνομάζομεν·	ἐπεὶ οὖν μία τίς ἐστιν
[16]	ἡ δευτέρα κίνησις, ἣν θάνατον	ὀνομάζομεν,	πάθος ἂν κατὰ τὸ ἀκόλουθον
[16]	ἡ πρώτη κίνησις, ἣν γένεσιν	ὀνομάζομεν,	πάθος οὐκ ἔστιν, οὐδ´ ἂν
[11]	πῶς τῇ περὶ τούτων πίστει	συνεξετάζομεν.	ἀλλὰ τὸ γεγενῆσθαι παραδεχόμενοι, ἀπολυπραγμόνητον
[37]	τροφῆς τὸ στερρὸν τοῦ σώματος	ὑποστηρίζομεν,	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τῷ
[40]	γεννήσαντα. ἐξ ὧν τὸν θεὸν	γνωρίζομεν,	δι´ ἐκείνων προσήκει δειχθῆναι τοῦ
[39]	μέρος τοῦτο τῆς φύσεως παραλλαγὴν	ἐξευρίσκομεν.	εἰ οὖν κτιστὸς μὲν ὁ
[15]	πάσχομεν, ἀπὸ τούτων τὸν εὐεργέτην	ἐπιγινώσκομεν·	πρὸς γὰρ τὰ γινόμενα βλέποντες,
[11]	καὶ τὸν τῆς ἑνώσεως οὐκ	ἐπιγινώσκομεν	τρόπον, οὕτω κἀκεῖ διαφέρειν μὲν
[11]	διὰ τῶν ἱστορουμένων θαυμάτων οὐκ	ἀμφιβάλλομεν,	τὸ δ´ ὅπως, ὡς μεῖζον
[12]	γιγνομένων καὶ συντηρητικὴν τῶν ὄντων	καταλαμβάνομεν,	οὕτως καὶ ἐπὶ τοῦ διὰ
[24]	εἰκότος ἔξω παρὰ τοῦ μυστηρίου	μανθάνομεν,	εἰ ἡ καθαρότης τῶν ἐξ
[32]	τοῦ εἰκότος ἐν τῷ μυστηρίῳ	μανθάνομεν,	εἰ κύπτει πρὸς τὸν πεπτωκότα
[26]	τὸν μὲν ἐπαινοῦμεν, τῷ δὲ	χαλεπαίνομεν·	οὕτω καὶ ἐνταῦθα τῷ μὲν
[11]	τρόπον τῆς τοῦ παντὸς συστάσεως	καταλείπομεν,	ὡς ἄρρητον παντάπασιν ὄντα καὶ
[8]	τὸ τῆς αἰσθητῆς χωρισθῆναι ζωῆς	προσαγορεύομεν	θάνατον, οὕτως καὶ ἐπὶ τῆς
[37]	σῶμα τοῦ θεοῦ λόγου μεταποιεῖσθαι	πιστεύομεν.	καὶ γὰρ ἐκεῖνο τὸ σῶμα
[8]	παρὰ τοῦ μυστηρίου τῆς ἀληθείας	ἀκούομεν,	θεὸν πεποιηκέναι κατ´ ἀρχὰς τὸν
[15]	ἔχοις. ἀφ´ ὧν γὰρ εὖ	πάσχομεν,	ἀπὸ τούτων τὸν εὐεργέτην ἐπιγινώσκομεν·
[40]	εἴη μεταποίησις, εἰ ἐν ᾧ	ἐσμεν	διαμένοιμεν. τὸν γὰρ ἐν τοῖς
[13]	ἀνθρωπίνης ζωῆς τὰ πέρατα βλέποντες,	ἴσμεν	καὶ ὅθεν ἀρχόμεθα καὶ εἰς
[11]	πρὸς τὴν θνητὴν καὶ ἐπίκηρον	ὁμολογοῦμεν,	τὸν δὲ τῆς ἀνακράσεως τρόπον
[26]	τὸν σκοπὸν ἀποβλέψαντες τὸν μὲν	ἐπαινοῦμεν,	τῷ δὲ χαλεπαίνομεν· οὕτω καὶ
[2]	τὴν ἐνέργειαν, οὐ πνοὴν ἄσθματος	ἐννοοῦμεν·	ἦ γὰρ ἂν καθαιροῖτο πρὸς
[33]	τί δὲ κοινόν, πρὸς αὐτοὺς	ἐροῦμεν,	ὑγρότητι καὶ εἰκόνι θεοῦ; ἀλλ´
[15]	τὸ ταπεινὸν ἐπιμιξίᾳ συνευτελίζεσθαι. ~Οὐκ	ἀποροῦμεν	καὶ πρὸς τοῦτο θεοπρεποῦς ἀποκρίσεως.
[11]	πρὸς τὸν ἄνθρωπον συνιδεῖν οὐ	χωροῦμεν.	ἀλλὰ τὸ μὲν γεγενῆσθαι θεὸν
[20]	οἰκονομία λείπεται τῶν θεοπρεπῶν ὑπολήψεων.	ζητοῦμεν	πάντως ἐπὶ τοῦ θεοῦ τῆς
[2]	ἡμᾶς ἀναγωγικῶς ἐπὶ τῆς ὑπερκειμένης	ἔγνωμεν	φύσεως, κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον
[10]	τὸν αὐτὸν οὖν τρόπον, ὡς	ὁρῶμεν	καὶ ἐξημμένην τοῦ ὑποκειμένου τὴν
[8]	ἀλγεινῶς εἶναι προτιμότερον κρίνεται. οὐκοῦν	ἐξετάσωμεν	εἰ ὁ τῆς ζωῆς χορηγὸς
[20]	ἐν ταῖς περὶ θεοῦ δόξαις,	σκοπήσωμεν	εἴ τινος ἡ κατὰ ἄνθρωπον
[26]	σκοποῦ τῆς φιλανθρωπίας οὐκ ἐξιστάμενον.	σκοπήσωμεν	τοίνυν εἰ μὴ τὰ δύο
[24]	καταφανῆ, τὰ ἐφεξῆς τοῦ μυστηρίου	διασκοπήσωμεν,	ἐν οἷς μάλιστα δείκνυται συγκεκραμένη
[0]	τῶν ἐνθεωρουμένων τῇ θεότητι τέλειον	ἀπαιτήσωμεν,	ὡς ἂν μὴ σύμμικτον ἐκ
[33]	τὴν τοῦ δόγματος ἀγαγεῖν συγκατάθεσιν.	ἀντερωτήσωμεν	γάρ, τοῦ τρόπου τῆς κατὰ
[23]	ἐπιθυμητὸν μᾶλλον ἢ φοβερὸν τὸ	φανὲν	εἶναι νομίσῃ. ὁρᾷς ὅπως τὸ
[29]	ἀνθρωπότητος ἡ τῆς κακίας νόσος,	ἀνέμεινεν	ὁ τοῦ παντὸς θεραπευτὴς μηδὲν
[15]	κακίαν πάθος, ἐν ᾧ οὔτε	γέγονεν	θεός, οὔτε γενέσθαι φύσιν ἔχει,
[35]	κατὰ τὴν διδαχὴν ὑφηγήσεως ἐνεργὸς	γέγονεν	ὅσον δι´ αὐτῶν ὧν ἐποίησεν
[13]	οὔτε ὁ θάνατος εἰς πάθος	κατέληξεν·	οὔτε γὰρ τῆς γεννήσεως ἡδονὴ
[17]	ἐν αὐτῷ, ὅσην ὁ λόγος	ἐπέδειξεν,	ὡς θανάτου τε καθαίρεσιν καὶ
[5]	δυνάμεως ἐξῆπται, καθὼς ἡ ἀκολουθία	παρέδειξεν,	ἀνάγκη πᾶσα καὶ τῶν τοῦ
[37]	δὲ φανερωθεὶς θεὸς διὰ τοῦτο	κατέμιξεν	ἑαυτὸν τῇ ἐπικήρῳ φύσει, ἵνα
[16]	τὴν νοερὰν οὐσίαν τῇ αἰσθητῇ	συγκατέμιξεν,	τῆς ἀρχῆς κατὰ τὸ ἀκόλουθον
[7]	ὡς εἴγε πρὸς τὸ ὑψηλότερον	ἔβλεπεν	αὐτοῖς ἡ διάνοια, καὶ τῆς
[8]	ἐξ ἀρχῆς χάριν ἀνακληθῆναι; τίνι	διέφερεν	ἡ τοῦ πεπτωκότος ἀνόρθωσις, ἡ
[31]	καὶ τὴν χάριν τοῦ νοεροῦ	συναπώλεσεν.	εἰς τί γὰρ χρήσεται τῇ
[21]	καλῷ ἐναντίον· οὐ γὰρ ἂν	ἐνήργησεν	ἡ ἀπάτη, μὴ δελέατος δίκην
[26]	διαφθορᾷ τῆς φύσεως τὴν ἀπάτην	ἐνήργησεν,	ὁ δὲ δίκαιος ἅμα καὶ
[6]	τινὰ καὶ ἀμαύρωσιν τῆς εὐλογίας	ἐποίησεν,	ἧς ἐπιλειπούσης ἐξ ἀνάγκης τὸ
[35]	γέγονεν ὅσον δι´ αὐτῶν ὧν	ἐποίησεν	ὁ τὴν πρὸς τὸν ἄνθρωπον
[37]	ἑαυτοῦ φύσιν καὶ τὸ πᾶν	μετεποίησεν.	ἀλλὰ μὴν οὐκ ἔστιν ἄλλως
[8]	τοῦ ἀγαθοῦ τὸ ἀνθρώπινον, οὐκ	ἠγνόησεν	ὁ πάντα ἐμπερικρατῶν τῇ γνωστικῇ
[17]	πρὸς τὴν τοῦ κακοῦ λύσιν	ἐπενόησεν,	ἕτερον δέον, ἀλλὰ πρὸς τὸ
[13]	καὶ τὴν ἀνάστασιν τῷ θανάτῳ	προσεμαρτύρησεν.	εἰ οὖν ἀφ´ ὧν ἀκούεις
[18]	δίκην εἰς τὸ μὴ ὂν	μετεχώρησεν,	ὥστε παύσασθαι μὲν τὰς τῶν
[32]	ἐπικύψας πτῶμα, τοσοῦτον τῷ θανάτῳ	προσήγγισεν,	ὅσον τῆς νεκρότητος ἅψασθαι καὶ
[6]	ἐμπνεύσεως τῷ πλάσματι τὴν ζωὴν	ἐνεφύτευσεν,	ὡς ἂν συνεπαρθείη τῷ θείῳ
[8]	πρὸς τὸ γινόμενον ὁρμὴν οὐκ	ἐκώλυσεν·	ὅτι γὰρ ἐκτραπήσεται τοῦ ἀγαθοῦ
[6]	τὸ ἀγαθόν τε καὶ ἄφθονον	ἐπέμυσεν	ὄμμα, ὥσπερ ὁ ἐν ἡλίῳ
[40]	οὔτε ὀφθαλμὸς εἶδεν, οὔτε οὖς	ἤκουσεν,	οὔτε ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου ἀνέβη;
[8]	ἐπιφάνειαν· τὸ γὰρ παρὰ φύσιν	ἐμφυὲν	τῇ φύσει διά τινος συμπαθείας
[0]	ἀρχήν. πότερον εἶναι τὸ θεῖον	ὑπείληφεν,	ἢ τῷ τῶν ἀθέων συμφέρεται
[24]	τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται, φύσιν οὐκ	εἶχεν	ἡ ἐναντία δύναμις ἀκράτῳ προσμῖξαι
[15]	ὁ ἡμέτερος ἐπρέσβευε λόγος, καιρὸν	εἶχεν	ὁ ἀντιλέγων κατατρέχειν ἡμῶν τῆς
[30]	λοιπῶν ἀμοιρούντων τῆς κλήσεως, καιρὸν	εἶχεν	τὸ τοιοῦτον ἔγκλημα κατὰ τοῦ
[5]	τοῦ θείου βουλήματος τὴν ἀρχὴν	ἔσχεν·	ἦ γὰρ ἂν ἔξω μέμψεως
[6]	πρὸς τὸ κακὸν τὴν ῥοπὴν	ἔσχεν	ὁ τῇ ἀποστροφῇ τῆς ἀγαθότητος
[35]	τέλειον ἡ κατὰ τὸν θάνατον	ἔσχεν	οἰκονομία, κατὰ τὸν ἴδιον σκοπὸν
[29]	ἐπὶ Νῶε καταφθαρέντων ἡ κακία	ἐξέλαμψεν,	οὐδὲ τῆς Σοδομιτικῆς παρανομίας ἡ
[6]	φύσιν· τοῦ γὰρ ἀπαθοῦς μίμημα	ἦν·	ἀνάπλεως δὲ παρρησίας, αὐτῆς κατὰ
[23]	καθειργμένων γενέσθαι. ἀλλὰ μὴν ἀμήχανον	ἦν	αὐτὸν γυμνῇ προσβλέψαι τῇ τοῦ
[15]	δογματιζόντων· οὐ γὰρ δὴ θεμιτὸν	ἦν	αὐτοσοφίαν καὶ ἀγαθότητα καὶ ἀφθαρσίαν,
[6]	ζῷον ὁ ἄνθρωπος· καὶ ἦν	ἐν	αὐτῷ τὸ θεοειδὲς τῆς νοητῆς
[35]	ἀφανισμὸν ἐργαζόμενος. ἀλλ´ εἰ μὲν	ἦν	δυνατὸν ἐν τελείῳ τῷ θανάτῳ
[8]	ἐξ ἀβουλίας ἐμπεπτωκότα· οὐδὲ γὰρ	ἦν	δυνατὸν ἐν φρονήσει εἶναι τὸν
[5]	τὸ συγγενὲς ἐφελκόμενος, οὕτως ἀναγκαῖον	ἦν	ἐγκραθῆναί τι τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει
[30]	οἷς οὐκ ἐπείσθησαν. οὐδὲ γὰρ	ἦν	εἰκός, ἐν κοινῷ προτεθείσης τῆς
[8]	ἣ τῆς ἀλόγου φύσεως ἐξαίρετος	ἦν,	ἐκ προμηθείας μετὰ ταῦτα τοῖς
[37]	ἄρτου παραδεξάμενον λόγῳ τινὶ ταὐτὸν	ἦν	ἐκείνῳ, τῆς τροφῆς, καθὼς εἴρηται,
[6]	τὸ ζῷον ὁ ἄνθρωπος· καὶ	ἦν	ἐν αὐτῷ τὸ θεοειδὲς τῆς
[27]	τῆς ἀνθρωπίνης γενέσεως. ἀλλ´ οὐκ	ἦν	ἐν οὐρανῷ τὸ ἀνθρώπινον, οὐδέ
[37]	τρόπον τινὰ καὶ αὐτὸ ἄρτος	ἦν·	ἐνταῦθά τε ὡσαύτως ὁ ἄρτος,
[18]	αὐτοῖς τῆς εὐσεβείας θρησκείαν ἀκώλυτα	ἦν.	ἐπεὶ δὲ εἶδον τὸν προσδοκώμενον,
[35]	συγγενὲς αὐτῇ καὶ ὁμόφυλον, ἀναγκαῖον	ἦν	ἐπινοηθῆναί τινα τρόπον, ἐν ᾧ
[27]	τὸ μὲν κάμνον ἐπὶ γῆς	ἦν,	ἡ δὲ θεία δύναμις τοῦ
[5]	ἦ γὰρ ἂν ἔξω μέμψεως	ἦν	ἡ κακία, θεὸν ἑαυτῆς ἐπιγραφομένη
[27]	εὐεργετεῖν τὸν δεόμενον. ὅπου τοίνυν	ἦν	ἡ νόσος, ἐκεῖ φοιτῆσαι τὴν
[12]	τούτων καὶ τῶν τοιούτων ἐλλιπὴς	ἦν	ἡ περὶ αὐτὸν ἱστορία, εἰκότως
[37]	τὸ σῶμα ἄρτος τῇ δυνάμει	ἦν,	ἡγιάσθη δὲ τῇ ἐπισκηνώσει τοῦ
[6]	κατὰ τὸν φθόνον πάθους ὑπεκκαύματα	ἦν·	ἰσχύι δέ τινι καὶ βίᾳ
[8]	ἀγαθὸν κατενόησε. τί οὖν ἄμεινον	ἦν,	καθ´ ὅλου μὴ ἀγαγεῖν τὴν
[35]	μίμησις, ἀλλὰ ταὐτότης τὸ γινόμενον	ἦν,	καὶ εἰς τὸ παντελὲς τὸ
[6]	θείᾳ δυνάμει μετατεθέντος· κτιστὴ δὲ	ἦν	καὶ ἡ μνημονευθεῖσα δύναμις, αὐτεξουσίῳ
[8]	τὴν ζωὴν δεδωκότι μόνῳ δυνατὸν	ἦν	καὶ πρέπον ἅμα καὶ ἀπολομένην
[37]	ἐκ τοῦ ἄρτου ἡ σύστασις	ἦν,	καὶ τρόπον τινὰ καὶ αὐτὸ
[23]	κατεχομένου λαβεῖν. ~Τί τοίνυν εἰκὸς	ἦν	μᾶλλον τὸν κρατοῦντα λαβεῖν ἑλέσθαι;
[17]	εἰ τὸ προσδοκώμενον ἐν ὀφθαλμοῖς	ἦν·	νυνὶ δὲ ἀναμένει τοὺς ἐπερχομένους
[32]	ἡμετέρου φυράματος ὁ θεοδόχος ἄνθρωπος	ἦν,	ὁ διὰ τῆς ἀναστάσεως συνεπαρθεὶς
[35]	τὸν αὐτὸν τρόπον ἐπ´ ἐξουσίας	ἦν	ὁ τοῦ παντὸς ἔχων τὴν
[27]	ἔνθα τοίνυν τὸ κακὸν οὐκ	ἦν,	οὐδὲ ὁ ἀνθρώπινος ἐπολιτεύετο βίος,
[27]	ἀνθρωπίνης γενέσεως. ἀλλ´ οὐκ ἦν	ἐν	οὐρανῷ τὸ ἀνθρώπινον, οὐδέ τις
[17]	τὸν τοιοῦτον λόγον ἱκανὸν μὲν	ἦν	πρὸς τοὺς εὐγνώμονας τοσοῦτον εἰπεῖν,
[35]	τινα τρόπον, ἐν ᾧ τις	ἦν	συγγένειά τε καὶ ὁμοιότης ἐν
[18]	Χριστοῦ θεοφανείας λαμπρὰ παρ´ αὐτοῖς	ἦν	τὰ ἐν Ἱεροσολύμοις βασίλεια, ὁ
[7]	τὸ ἐν κακοῖς εἶναι λυσιτελέστερον	ἦν.	ταῦτα γὰρ οἱ τοῖς Μανιχαικοῖς
[33]	πρὸς τὴν ζωὴν μεταβαίνοντος, ἀκόλουθον	ἦν	τῆς πρώτης γενέσεως ἐπὶ τὸν
[6]	τῶν πάντων ἐπιστατούσης ἐξουσίας προσνεμηθείσης,	ἦν	τις δύναμις καὶ ἡ τὸν
[21]	τῆς θείας φύσεως ὁ ἄνθρωπος	ἦν·	τὸ δὲ μιμούμενον, εἰ μὴ
[18]	τοῖς κατὰ τὸν κόσμον ἔθνεσιν	ἦν,	τὸ θεραπεύειν διὰ τῶν εἰδώλων
[27]	τὸ ἑαυτῆς βλέπουσα πρέπον, ἄχρηστος	ἦν	τῷ ἀνθρώπῳ ἡ περὶ τὰ
[6]	δυναμωθεὶς ὁ ἄνθρωπος ὑψηλὸς μὲν	ἦν	τῷ ἀξιώματι· βασιλεύειν γὰρ ἐτάχθη
[13]	τὸ κήρυγμα. εἰ γὰρ ἐντὸς	ἦν	τῶν τῆς φύσεως ὅρων τὰ
[6]	κατὰ γνώμην οὐχ οἷός τε	ἦν·	ὑπερίσχυε γὰρ ἡ τῆς εὐλογίας
[8]	ἐν τούτοις καὶ ὁ ἄνθρωπος	ἦν,	ᾧ τὸ τρεπτὸν τῆς φύσεως
[29]	εἶδος ἐν τοῖς ἀνθρώποις ἀτόλμητον	ἦν,	ὡς ἂν διὰ πάσης τῆς
[37]	ὑπόστασιν, ἡ δὲ βρῶσις ἄρτος	ἦν·	ὥσπερ τοίνυν ἐφ´ ἡμῶν, καθὼς
[16]	εἰ δὲ ἡ πρώτη κίνησις,	ἣν	γένεσιν ὀνομάζομεν, πάθος οὐκ ἔστιν,
[6]	ἀπηνέχθη, καὶ τὴν διανοητικὴν δύναμιν,	ἣν	εἰς συνέργειαν τῆς τοῦ κρείττονος
[32]	ὂν ἡ θεία φύσις ἐστίν,	ἣν	ἐξ ἀνάγκης πιστεύειν ἐν πᾶσιν
[16]	κατὰ τὸ ἀκόλουθον λέγοιτο, καθ´	ἣν	ἡ συνδρομὴ τοῦ σώματος καὶ
[23]	τινα μοῖραν ἐν αὐτῷ θεωρήσαντα,	ἣν	ἤδη διὰ τῆς ἁμαρτίας κεχείρωτο.
[16]	οὐδ´ ἂν ἡ δευτέρα κίνησις,	ἣν	θάνατον ὀνομάζομεν, πάθος ἂν κατὰ
[18]	τὴν λοιπὸν ἐσφαλμένην ἐκείνην δεισιδαιμονίαν,	ἣν	κακῶς ἐκλαβόντες, τὰ τοῦ νόμου
[18]	καὶ τοῦ θανάτου τὴν καταφρόνησιν,	ἣν	οἱ μεταστῆναι τῆς πίστεως παρὰ
[33]	αἴσθησιν ὁρωμένου καταλαμβάνει ἡ ἔννοια.	ἣν	τοίνυν εἰκός ἐστιν ἀπόκρισιν ἡμῖν
[37]	προεντεθεῖσαν τῷ σώματι τοῦ δηλητηρίου	βλάβην	διὰ τῆς οἰκείας ἀντιπαθείας ἀπώσοιτο.
[8]	ὀστράκινον πάλιν ὁ ἄνθρωπος εἰς	γῆν	ἀναλύεται, ὅπως ἂν τῆς νῦν
[35]	κατὰ φύσιν ἔχει χῶρον, τὴν	γῆν,	ἐν ᾗ κλίνεταί τε καὶ
[39]	τὸ μέρος τοῦτο τῆς φύσεως	παραλλαγὴν	ἐξευρίσκομεν. εἰ οὖν κτιστὸς μὲν
[26]	γιγνομένων ἐπὶ τὸ κρεῖττον τὴν	παραλλαγὴν	ἔχει. ὁ μὲν γὰρ ἐπὶ
[40]	ὀνόμασιν, οὐκ ἐν ὀλίγῳ τὴν	παραλλαγὴν	ἔχει. πῦρ γὰρ ἀκούων ἄλλο
[40]	χρηστὸς κύριος τοῖς σύμπασι, μὴ	ὀργὴν	ἐπάγων καθ´ ἑκάστην ἡμέραν· εὐθὴς
[8]	τῶν ἀλγεινῶν ἀντιδόσεως πρὸς τὴν	φυγὴν	τῆς κακίας σωφρονισθείημεν· τοῖς δὲ
[40]	ἐν αὐτῷ, καὶ ὅσα τοιαῦτα	σποράδην	παρὰ τῆς γραφῆς διδασκόμεθα. ἐὰν
[0]	κατὰ Μαρκίωνα καὶ Οὐαλεντῖνον καὶ	Βασιλείδην	καὶ ὁ λοιπὸς κατάλογος τῶν
[34]	τις φήσει τὴν τῶν προσευχομένων	σπουδήν,	εἰ περὶ τοῦ πάντως ἐσομένου
[8]	ἄνθρωπον τοῦ θεοῦ κηδεμονίας. τὸ	ζῇν	διὰ τὴν τῶν καταθυμίων ἀπόλαυσιν
[37]	ἐν ἡμῖν γεῶδες ἐν τῷ	ζῇν	διαμένοι· ὥσπερ διὰ τῆς στερρᾶς
[1]	ζῇ πάντως· εἰ δὲ τοῦ	ζῇν	κεχώρισται, οὐδὲ ἐν ὑποστάσει πάντως
[8]	καὶ ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸ	ζῇν	παρήχθη, πᾶσι τοῖς καλλίστοις θεοειδῶς
[20]	τὸν κείμενον, μόνοι δὲ τὴν	ἀγαθὴν	ὑπὲρ τῶν καμνόντων προαίρεσιν εἰς
[8]	πρὸς τὸ κακὸν οἰκειότητα κατ´	ἀνάγκην	ἐπακολουθοῦσιν ἄρρητοί τινες καὶ ἀνέκφραστοι
[8]	τῷ ῥευστῷ τῆς φύσεως κατ´	ἀνάγκην	ἐπισυμβαίνουσι, κακῶν ποιητὴν τὸν θεὸν
[31]	ἡ προαίρεσις μείνειεν, ἠφάνισται κατ´	ἀνάγκην	ἡ ἀρετή, τῇ ἀκινησίᾳ τῆς
[39]	γὰρ τῶν γεννώντων φύσει κατ´	ἀνάγκην	ὁμογενές ἐστι καὶ τὸ τικτόμενον.
[21]	τρεπτῆς δὲ φύσεως ὢν κατ´	ἀνάγκην·	οὐ γὰρ ἐνεδέχετο τὸν ἐξ
[10]	ψυχὴ κατὰ τὴν τῆς φύσεως	ἀνάγκην	συγκεκραμένη τῷ σώματι πανταχοῦ κατ´
[7]	πάθεσι καὶ ἀρρωστήμασιν ὑποκεῖσθαι κατ´	ἀνάγκην	τὴν τοῦ σώματος φύσιν σύνθετον
[0]	λόγον διαφορᾶς ὑφαιρουμένης συνυφαιρεῖται κατ´	ἀνάγκην	τὸ τῶν θεῶν πλῆθος ἀπὸ
[37]	τρόπον καὶ τῷ ὑγρῷ τὴν	προσθήκην	ἐκ τῆς ὁμογενοῦς ποιούμεθα φύσεως,
[34]	μυστικῆς ταύτης οἰκονομίας ἀναγεννωμένοις ἢ	προσθήκην	τινὰ ποιοῦνται τῆς χάριτος, ἢ
[26]	προσεγγισμὸς τῆς θείας δυνάμεως πυρὸς	δίκην	ἀφανισμὸν τοῦ παρὰ φύσιν κατεργασάμενος
[18]	ἀνθρωπίνης ἐπιδημήσασα φύσεως, πάντα καπνοῦ	δίκην	εἰς τὸ μὴ ὂν μετεχώρησεν,
[21]	ἐνήργησεν ἡ ἀπάτη, μὴ δελέατος	δίκην	τῷ τῆς κακίας ἀγκίστρῳ τῆς
[37]	τοῦ θεοῦ λόγου πρὸς τὴν	θεικὴν	ἀξίαν μετεποιήθη. καλῶς οὖν καὶ
[23]	ἀγαθότητός ἐστι μαρτυρία· τὸ δὲ	συναλλαγματικὴν	ποιήσασθαι τὴν τοῦ κρατουμένου λύτρωσιν
[38]	τὸ τὸν γεννώμενον κατὰ τὴν	πνευματικὴν	ἀναγέννησιν εἰδέναι παρὰ τίνος γεννᾶται
[11]	παραιτούμεθα. οὐδὲ γὰρ πᾶσαν τὴν	σωματικήν	τε καὶ νοητὴν κτίσιν παρὰ
[32]	δεόμενος ὁ ἀεὶ ὢν τὴν	σωματικὴν	ὑποδύεται γένεσιν, ἀλλ´ ἡμᾶς ἐπὶ
[7]	καθάπερ τινὰ δευσοποιὸν βαφὴν τὴν	αἱρετικὴν	παραδεδεγμένοις ἀπάτην ἰσχύν τινα διὰ
[2]	θεοῦ λόγου καθ´ ὑπόστασιν οὖσαν,	προαιρετικήν,	αὐτοκίνητον, ἐνεργόν, πάντοτε τὸ ἀγαθὸν
[1]	λόγος ὁ ζωὴ ὤν, καὶ	προαιρετικὴν	πάντως δύναμιν ἔχει· οὐδὲν γὰρ
[5]	τῶν ἀγαθῶν προεκτικήν τε καὶ	ποιητικὴν	δύναμιν αἰτίαν εἶναι. εἰ δὲ
[8]	θεὸς καὶ λόγος, πᾶσαν δύναμιν	ποιητικὴν	ἐμπεριειληφώς, μᾶλλον δὲ αὐτοδύναμις ὢν
[12]	ἡμῶν ἐνεργουμένας, ὑπερκεῖσθαί τινα δύναμιν	ποιητικὴν	τῶν γιγνομένων καὶ συντηρητικὴν τῶν
[6]	ὅρον συνωσθεὶς ἀπηνέχθη, καὶ τὴν	διανοητικὴν	δύναμιν, ἣν εἰς συνέργειαν τῆς
[12]	δύναμιν ποιητικὴν τῶν γιγνομένων καὶ	συντηρητικὴν	τῶν ὄντων καταλαμβάνομεν, οὕτως καὶ
[35]	πεπαιδευμένων τὰ τακτικὰ πρὸς τὴν	ὁπλιτικὴν	ἐμπειρίαν ἀνάγονται οἱ δι´ ὧν
[5]	τοῦ κόσμου τὴν τῶν ἀγαθῶν	προεκτικήν	τε καὶ ποιητικὴν δύναμιν αἰτίαν
[3]	κατὰ φύσιν ἑνότητος παραγραφομένης τὴν	πληθυντικὴν	φαντασίαν. πάλιν δὲ αὖ ἐκ
[36]	παρεῖναι καὶ τοῖς ἐπικαλουμένοις τὴν	ζωτικὴν	αὐτοῦ δύναμιν, παρόντα δὲ τὸ
[35]	οὕτως καὶ τὸ κατὰ τὴν	μεγάλην	ἀνάστασιν, μεῖζον ὂν τῇ φύσει,
[23]	ἀσυνδύαστον, καὶ γέννησιν ἄφθορον, καὶ	θήλην	ἐκ παρθενίας, καὶ ἄνωθεν ἐπιμαρτυρούσας
[18]	καὶ ἀναίμακτον ἱερωσύνην καὶ τὴν	ὑψηλὴν	φιλοσοφίαν, ἔργῳ μᾶλλον ἢ λόγῳ
[23]	ἀρρωστημάτων διόρθωσιν ἀπραγμάτευτόν τινα καὶ	ψιλήν,	ἐν ῥήματι μόνῳ καὶ ὁρμῇ
[28]	τῶν ἀνθρώπων ζωήν, ἄλλα πρὸς	ἄλλην	ἐνέργειαν μεμερισμένα, δι´ ὧν ἡ
[5]	τῶν τοῦ κόσμου μερῶν μὴ	ἄλλην	ἐπινοεῖν αἰτίαν τινὰ τῆς συστάσεως,
[37]	σώματι τῷ ἡμετέρῳ γενόμενος οὐκ	ἄλλην	τινὰ παρεκαινοτόμησε τῇ φύσει τὴν
[40]	γὰρ προσθήκη τοῦ ἀτελεύτητον εἶναι	ἄλλην	τινὰ φύσιν παρὰ τὴν γινωσκομένην
[5]	τε τῶν κοινῶν ἐννοιῶν ὁ	Ἕλλην	καὶ διὰ τῶν γραφικῶν ὁ
[8]	κακῶς ἔχοντες. διὰ δὲ τὸ	πολλὴν	γεγενῆσθαι τῇ ψυχῇ πρὸς τὸ
[35]	ᾗ κλίνεταί τε καὶ κατακρύπτεται.	πολλὴν	δὲ πρὸς ἄλληλα τὴν συγγένειαν
[6]	οὐσία, κατὰ τὴν ὑπερκόσμιον λῆξιν	πολλὴν	ἔχουσα τῷ ἰδιάζοντι τῆς φύσεως
[40]	βαπτίσματος τὴν πρὸς τὸ κρεῖττον	μεταβολήν,	ἀκουσάτω τῆς Παύλου φωνῆς ὅτι
[40]	ἡ ἀνθρωπότης αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν	μεταβολὴν	ἐκ τοῦ βαπτίσματος οὐ προσίεται,
[6]	κινήσεως τῆς κατὰ τροπὴν καὶ	μεταβολὴν	καὶ ἀλλοίωσίν ἐστιν ἀνεπίδεκτος, πᾶν
[40]	ἀνθρώπου γίνεται, ταῦτα δὲ τὴν	μεταβολὴν	οὐ προσίεται, σκεπτέον τίνος μεταποιηθέντος
[40]	ἐφ´ ἑαυτῶν τὴν τοῦ λελουμένου	μεταβολήν.	οὐκ ἤκουσαν καὶ παρὰ τούτου
[32]	μῆκος. ἑκάστην γὰρ τοῦ σταυροῦ	προβολὴν	ἰδίῳ ῥήματι κατονομάζει, ὕψος μὲν
[30]	παντὸς τὴν ἐξουσίαν ἔχων δι´	ὑπερβολὴν	τῆς εἰς τὸν ἄνθρωπον τιμῆς
[8]	διὰ τοῦ σκυθρωποῦ τούτου τὴν	ὑπερβολὴν	τῆς θείας εὐεργεσίας· τάχα γὰρ
[21]	τοιοῦτόν τινα νοῦν κατὰ τὴν	ἀντιδιαστολὴν	ἔχει, καθάπερ φαμὲν τῷ μὴ
[26]	ἀναλωτικῇ δυνάμει τὸ νόθον ἐξαφανίζοντος,	πλὴν	ἀλλὰ θεραπεία τίς ἐστι τοῦ
[8]	αἰνιγμάτων ὁ Μωσῆς ἡμῖν ἐκτίθεται.	πλὴν	ἔκδηλον καὶ τὰ αἰνίγματα τὴν
[15]	ἄλλο τι τῶν ὄντων οὐδέν,	πλὴν	ἰδίως τὰ κατὰ τὸ ἐναντίον
[8]	ἐπάγουσι τῷ εὐεργετουμένῳ τὴν ἴασιν,	πλὴν	οὐκ ἐπὶ βλάβῃ τοῦ ὑπομένοντος
[12]	ἄν τις ἑτέραν ἀπόδειξιν ἔχοι,	πλὴν	τῆς δι´ αὐτῶν τῶν ἐνεργειῶν
[15]	τὸ ἐναντίον αὐτῇ νοεῖσθαι λέγοι,	πλὴν	τὸ κατὰ κακίαν νόημα. οὐκοῦν
[38]	τῶν περὶ τὸ μυστήριον ζητουμένων,	πλὴν	τοῦ κατὰ τὴν πίστιν λόγου,
[27]	παρὰ τὴν κακίαν ἀπρεπὲς ἐννοεῖν.	πλὴν	τῷ μικροψύχως ἐν τούτῳ κρίνοντι
[10]	καὶ τὴν τὸ πῦρ ἐξάπτουσαν	ὕλην,	ἔργῳ δὲ οὐκ ἔστιν ἀπ´
[26]	κατὰ φύσιν λαμπηδόνα τὴν προτιμοτέραν	ὕλην·	οὐκ ἄπονος μέντοι γίνεται ἡ
[8]	διαλύσας τὴν παραδεξαμένην τὸ κακὸν	ὕλην,	πάλιν ἀμιγὲς τοῦ ἐναντίου διὰ
[6]	αἰτίαν τυχὸν τῆς κατὰ τὴν	βουλὴν	διαμαρτίας· εἰς τοῦτο γὰρ ἡ
[6]	ἂν εὐάλωτος αὐτῷ πρὸς τὴν	ἐπιβουλὴν	κατασταίη. καὶ ὥσπερ ἐπὶ λύχνου
[34]	φύσεώς ἐστιν ἡ ἀλήθεια. ἀλλὰ	μὴν	ἀεὶ παρέσεσθαι τοῖς ἐπικαλουμένοις ἐπήγγελται,
[2]	δίχα πνεύματος εἶναι πιστεύοιτο. οὐ	μὴν	ἀλλότριόν τι καθ´ ὁμοιότητα τοῦ
[23]	θανάτου φρουρᾷ καθειργμένων γενέσθαι. ἀλλὰ	μὴν	ἀμήχανον ἦν αὐτὸν γυμνῇ προσβλέψαι
[16]	φύσεως ἡμῶν ἐστὶν ἀρρώστημα· ἀλλὰ	μὴν	ἀμφοτέρων αὐτὸν καθαρεύειν φησὶ τὸ
[4]	λόγος τὴν ἰσχὺν ἔχει. ἀλλὰ	μὴν	ἀνενέργητά τε καὶ ἀνυπόστατα τὰ
[1]	ἐν ὑποστάσει πάντως ἐστίν. ἀλλὰ	μὴν	ἀσεβὲς ἀπεδείχθη τὸν τοῦ θεοῦ
[34]	ἀμβλύνουσι τὸ πάντως γινόμενον, οὐδὲ	μὴν	ἄχρηστον εἶναί τις φήσει τὴν
[23]	μείζω τῶν ἐλαττόνων διαμειβόμενος; ἀλλὰ	μὴν	ἐν τοῖς ἀπ´ αἰῶνος ἱστορουμένοις,
[5]	ἡγεμονεύειν τῶν ὄντων ὁμολογήσουσιν. ἀλλὰ	μὴν	ἐν τοῖς φθάσασιν ἀποδέδεικται μὴ
[40]	ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου ἀνέβη; οὔτε	μὴν	ἡ ἀλγεινὴ τῶν πεπλημμεληκότων ζωὴ
[40]	γέννησιν παντὶ δῆλόν ἐστιν. ἀλλὰ	μὴν	ἡ ἀνθρωπότης αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν
[1]	τὸν μὴ ἄλογον συγκαταθήσεται. ἀλλὰ	μὴν	καὶ ὁ ἀνθρώπινος ὁμωνύμως λέγεται
[0]	ἀκοῇ τῶν ἀπίστων προσαγομένου. οὐ	μὴν	ὁ αὐτὸς τῆς διδασκαλίας τρόπος
[33]	συστάσεως τοῦ ζῴου καταβαλλόμενον. ἀλλὰ	μὴν	οὐδεὶς ἐπ´ ἐκείνου λόγος ἐστὶν
[37]	καὶ τὸ πᾶν μετεποίησεν. ἀλλὰ	μὴν	οὐκ ἔστιν ἄλλως ἐντός τι
[1]	τὸ ἀδύνατον πάντως κατασκευάσει. ἀλλὰ	μὴν	πόρρω τῆς περὶ τὸ θεῖον
[13]	αὐτοῦ καὶ τὸν θάνατον. ἀλλὰ	μὴν	ταῦτα μείζω τῆς φύσεως. οὐκοῦν
[35]	ὕδατος τὸν ἀφανισμὸν ἐμποιῆσαι, οὐ	μὴν	τελείως ἀφανισμόν, ἀλλά τινα διακοπὴν
[8]	ἔχοντα δὲ τοῦ κεραμεύειν τὴν	ἐπιστήμην	περιθρύψαι τῷ μολίβδῳ τὸ ὄστρακον·
[16]	πρότερον δικαῖος ἂν εἴη τὴν	συνδρομὴν	ἀμφοτέρων οὕτω κατονομάσαι. εἰ γὰρ
[8]	ἐπὶ βλάβῃ τοῦ ὑπομένοντος τὴν	τομὴν	ἄγουσιν, οὕτως καὶ ὅσα ταῖς
[34]	προαιρέσεως πρὸς τὸ σπουδαζόμενον τὴν	ὁρμὴν	ἐχούσης, εἰ συμπαραληφθείη καθηκόντως ἡ
[8]	καὶ πρὸς πᾶν ἀγαθὸν τὴν	ὁρμὴν	ἔχων καὶ πᾶν ὅ τι
[8]	καὶ τὴν πρὸς τὸ γινόμενον	ὁρμὴν	οὐκ ἐκώλυσεν· ὅτι γὰρ ἐκτραπήσεται
[21]	τὴν τρεπτήν τε καὶ ἀλλοιώτην	ὁρμήν	τε καὶ κίνησιν οὐκ ἐνδέχεται
[33]	ἄνθρωπος ἐκεῖνο γίνεται τὸ εἰς	ἀφορμὴν	τῆς συστάσεως τοῦ ζῴου καταβαλλόμενον.
[22]	τοῦ κρατοῦντος καταλιπεῖν τινὰ δικαιολογίας	ἀφορμὴν	τῷ δι´ ἡδονῆς καταδουλωσαμένῳ τὸν
[31]	μηδὲν ἐφ´ ἡμῖν τῶν κατὰ	γνώμην	εἶναι, δυναστείᾳ δὲ κρείττονι τὰς
[31]	τοῦ προαιρεῖσθαί τι τῶν κατὰ	γνώμην	ἐξουσίας ἐφ´ ἑτέρῳ κειμένης; εἰ
[6]	βίᾳ δυνάμεως κατεργάσασθαι τὸ κατὰ	γνώμην	οὐχ οἷός τε ἦν· ὑπερίσχυε
[17]	οὐχὶ θελήματι μόνῳ τὸ κατὰ	γνώμην	ποιεῖ, ἀλλ´ ἐκ περιόδου τὴν
[12]	διὰ σαρκὸς ἡμῖν φανερωθέντος θεοῦ	ἱκανὴν	ἀπόδειξιν τῆς ἐπιφανείας τῆς θεότητος
[1]	τεχνικῇ καὶ τὴν περὶ τοῦτο	πλάνην	ἐπανορθώσασθαι. οὐδὲ γὰρ τοῖς ἔξω
[0]	καὶ κατὰ τὴν ἐγκειμένην ἑκάστῳ	πλάνην	ποιεῖσθαι τὸν λόγον, ἀρχάς τινας
[1]	βουλομένην δὲ πάντως καὶ δύνασθαι,	δυναμένην	δὲ μὴ ἀνενέργητον εἶναι, ἀλλὰ
[2]	λόγου τοῦ θεοῦ, ᾧ παρομαρτεῖ,	δυναμένην·	οὔτε πρὸς τὸ ἀνύπαρκτον ἀναχεομένην,
[1]	τι ἀδυνάτως ἔχοι· πάντα δὲ	δυναμένην	τὴν τοῦ λόγου προαίρεσιν πρὸς
[8]	τῆς κακίας καταμιχθείσης, διαλύσας τὴν	παραδεξαμένην	τὸ κακὸν ὕλην, πάλιν ἀμιγὲς
[10]	ἐφ´ ἑαυτῆς δεῖξαι τὴν φλόγα	διεζευγμένην	τῆς ὕλης, ἀλλ´ ἓν τὰ
[0]	μιᾶς θεότητος ὁμολογίαν συνθλιβῆναι τὴν	πεπλανημένην	περὶ τοῦ πλήθους τῶν θεῶν
[0]	ἀνθρώπων βλέπειν καὶ κατὰ τὴν	ἐγκειμένην	ἑκάστῳ πλάνην ποιεῖσθαι τὸν λόγον,
[0]	τούτοις διαδεικνυμένην καὶ τοῦ παντὸς	ὑπερκειμένην	ὁμολογῆσαι· εἰ δὲ τὸ μὲν
[18]	τὸν φανέντα πίστεως τὴν λοιπὸν	ἐσφαλμένην	ἐκείνην δεισιδαιμονίαν, ἣν κακῶς ἐκλαβόντες,
[10]	οὖν τρόπον, ὡς ὁρῶμεν καὶ	ἐξημμένην	τοῦ ὑποκειμένου τὴν φλόγα καὶ
[17]	πλῆθος τῆς χρηστότητος τοῦ θεοῦ	κεκρυμμένην	ἔχει τὴν ὠφέλειαν καὶ οὔπω
[2]	δυναμένην· οὔτε πρὸς τὸ ἀνύπαρκτον	ἀναχεομένην,	ἀλλὰ καθ´ ὁμοιότητα τοῦ θεοῦ
[8]	καὶ δάκνεσθαι τοῦ παρὰ φύσιν	χωριζομένην	τὴν αἴσθησιν· οὕτω καὶ τῆς
[10]	ὑποκειμένου τὴν φλόγα καὶ οὐκ	ἐναποκλειομένην	τῇ ὕλῃ, τί κωλύει θείας
[40]	ἄλλην τινὰ φύσιν παρὰ τὴν	γινωσκομένην	νοεῖν ὑποτίθεται. ἐπεὶ οὖν ταῦτα
[8]	ἦν καὶ πρέπον ἅμα καὶ	ἀπολομένην	ἀνακαλέσασθαι. ὃ παρὰ τοῦ μυστηρίου
[1]	ἐστιν ἀγαθόν, τοῦτο καὶ βούλεσθαι,	βουλομένην	δὲ πάντως καὶ δύνασθαι, δυναμένην
[8]	προφητεία, διὰ τὴν ἐν βάθει	γενομένην	πρὸς τὸ κακὸν οἰκειότητα κατ´
[18]	ἐν σοφίᾳ τινὶ καὶ λόγῳ	γενομένην	τῷ κρείττονι. τοῖς γὰρ μὴ
[35]	καὶ ἀνάστασιν τὴν ἐν τριημέρῳ	γενομένην	τῷ χρόνῳ ὑποκρινόμεθα, τοῦτο λαβόντες
[23]	ὁρμῇ τοῦ θελήματος παρ´ αὐτοῦ	γινομένην,	τήν τε τῶν τεθνηκότων ἐπὶ
[7]	τὴν ἐκ τῆς ἀβουλίας αὐτῷ	συμβησομένην	ἦλθεν εἰς τὸ κτίσαι τὸν
[3]	αἱρέσεων καθαιροῦσαν καὶ ἀφ´ ἑκατέρας	παραδεχομένην	τὸ χρήσιμον. τοῦ μὲν γὰρ
[29]	ἡ θεραπεία, τούτου χάριν οὐκ	ἀρχομένην,	ἀλλὰ τελειωθεῖσαν θεραπεύει τὴν νόσον.
[33]	γένεσιν ἐξευρεθῆναι, μήτε ἀπὸ φθορᾶς	ἀρχομένην,	μήτε εἰς φθορὰν καταλήγουσαν, ἀλλ´
[0]	τινα δύναμιν τὴν ἐν τούτοις	διαδεικνυμένην	καὶ τοῦ παντὸς ὑπερκειμένην ὁμολογῆσαι·
[18]	φιλοσοφίαν, ἔργῳ μᾶλλον ἢ λόγῳ	κατορθουμένην,	καὶ τῆς σωματικῆς ζωῆς τὴν
[35]	κατὰ τὴν τοῦ τάξαντος οἰκονομίαν	συνωθουμένην,	κἂν προσλάβῃ τὴν ἐκ τοῦ
[37]	πιστῶν μυριάσι κατὰ πᾶσαν τὴν	οἰκουμένην	εἰς ἀεὶ καταμεριζόμενον ὅλον ἑκάστου
[18]	ἀντεγερθῆναι δὲ κατὰ πᾶσαν τὴν	οἰκουμένην	ἐπὶ τῷ τοῦ Χριστοῦ ὀνόματι
[2]	αὐτοκίνητον, ἐνεργόν, πάντοτε τὸ ἀγαθὸν	αἱρουμένην	καὶ πρὸς πᾶσαν πρόθεσιν σύνδρομον
[16]	ζωῆς, ἐν ἑαυτῷ μὲν στήσας	διαιρουμένην	τῷ θανάτῳ τὴν φύσιν, αὐτὸς
[2]	ἐφ´ ἑαυτῆς ἐν ἰδιαζούσῃ ὑποστάσει	θεωρουμένην,	οὔτε χωρισθῆναι τοῦ θεοῦ, ἐν
[33]	ἀνθρώπου πρὸς τὴν ἐν ἐκείνῳ	θεωρουμένην	ποιότητα συγκρινόμενος; ἄνθρωπος λογικόν τι
[27]	ἡ νόσος, ἐκεῖ φοιτῆσαι τὴν	ἰωμένην	δύναμιν ὁμολογοῦντες, τί ἔξω τῆς
[7]	δέ πως τοῖς τοιούτοις παθήμασιν	ἀλγεινήν	τινα αἴσθησιν, πονηροῦ θεοῦ τὴν
[6]	γνωρίσμασι, μήτε ἐν τοῖς αἰσθητοῖς	ἐκείνην,	ἀλλ´ ἀπὸ τῶν ἐναντίων ἑκατέραν
[18]	φανέντα πίστεως τὴν λοιπὸν ἐσφαλμένην	ἐκείνην	δεισιδαιμονίαν, ἣν κακῶς ἐκλαβόντες, τὰ
[35]	ὁ θάνατος ὑπόγειος κατὰ τὴν	κοινὴν	γέγονε φύσιν, ἡ τοῦ θανάτου
[5]	νῦν ἐν ἀτόποις εἶναι τὴν	ἀνθρωπίνην	ζωὴν οὐχ ἱκανός ἐστιν ἔλεγχος
[24]	δι´ ἑαυτῆς ἡ θεότης τὴν	ἀνθρωπίνην	κατεργάζεται σωτηρίαν. δεῖ γὰρ διὰ
[7]	μηδεὶς ἐρωτάτω, εἰ προειδὼς τὴν	ἀνθρωπίνην	συμφορὰν ὁ θεὸς τὴν ἐκ
[40]	τι τῶν χαρακτηριζόντων ἰδίως τὴν	ἀνθρωπίνην	φύσιν ἐν μεταποιήσει γίνεται. ἦ
[7]	τὸ ἑαυτῷ δοκοῦν ὑποζεύξας τὴν	ἀνθρωπίνην	φύσιν, καθάπερ τι σκεῦος ἄψυχον
[16]	τινος ἀρχῆς εἰς πᾶσαν τὴν	ἀνθρωπίνην	φύσιν τῇ δυνάμει κατὰ τὸ
[18]	τε καὶ θυσιαστήρια καὶ τὴν	σεμνήν	τε καὶ ἀναίμακτον ἱερωσύνην καὶ
[24]	τῇ τοῦ θεοῦ παρουσίᾳ καὶ	γυμνὴν	ὑποστῆναι αὐτοῦ τὴν ἐμφάνειαν, ὡς
[6]	εὐεκτεῖν, τὸ ἐργάζεσθαι, τὸ καθ´	ἡδονὴν	βιοτεύειν· τῇ δὲ νόσῳ τὸ
[16]	πάθος προσαγορεύσειεν, ἀλλὰ τὸ καθ´	ἡδονὴν	πάθος τῆς ἀνθρωπίνης καθηγεῖται γενέσεως,
[37]	τῷ καθ´ ἑαυτὸν σώματι τὴν	διαμονήν,	βρώσει καὶ πόσει περικρατῶν τὴν
[37]	καὶ εἰς τὴν τοῦ ὑγροῦ	διαμονὴν	καὶ συντήρησιν πότον γίνεται οὐκ
[5]	ὧν ἡ βρῶσις οὐ γαστρὸς	πλησμονήν,	ἀλλὰ γνῶσιν καὶ ἀιδιότητα ζωῆς
[21]	ἄν τις ἀφροσύνῃ τὴν ἀληθῆ	δικαιοσύνην	προσάψειεν. ~Τί οὖν ἐν τούτοις
[18]	τὴν σεμνήν τε καὶ ἀναίμακτον	ἱερωσύνην	καὶ τὴν ὑψηλὴν φιλοσοφίαν, ἔργῳ
[40]	παρὰ τούτου τὴν τοῦ Ζακχαίου	φωνὴν	ὅτι Εἴ τινά τι ἐσυκοφάντησα,
[15]	ἀθλίως τῆς ἀνθρωπότητος διακειμένης; ἀλλ´	ἐξῆν,	φησί, καὶ εὐεργετηθῆναι τὸν ἄνθρωπον
[1]	εἰκὸς εἶναι πεπιστευμένης καὶ οὐδεμίαν	διπλόην	καὶ σύνθεσιν ἐν ἑαυτῇ δεικνυούσης,
[2]	φανεροῦν αὐτοῦ τὴν ἐνέργειαν, οὐ	πνοὴν	ἄσθματος ἐννοοῦμεν· ἦ γὰρ ἂν
[35]	μὴν τελείως ἀφανισμόν, ἀλλά τινα	διακοπὴν	τῆς τοῦ κακοῦ συνεχείας, συνδραμόντων
[6]	ἅπαξ πρὸς τὸ κακὸν τὴν	ῥοπὴν	ἔσχεν ὁ τῇ ἀποστροφῇ τῆς
[1]	πρὸς οὐδὲν τῶν κακῶν τὴν	ῥοπὴν	ἔχειν· ἀλλότρια γὰρ τῆς θείας
[39]	κεκτημένης, τῆς δὲ κτίσεως πρὸς	τροπὴν	ἀλλοιουμένης, ὁ κατὰ λογισμὸν τὸ
[6]	φύσις τῆς κινήσεως τῆς κατὰ	τροπὴν	καὶ μεταβολὴν καὶ ἀλλοίωσίν ἐστιν
[8]	ἴσον βλέπων. ἀλλ´ ὥσπερ τὴν	παρατροπὴν	ἐθεάσατο, οὕτω καὶ τὴν ἀνάκλησιν
[32]	ἐπιγείων καὶ καταχθονίων. ἐνταῦθα τὴν	μέσην	κεραίαν μιᾷ προσηγορίᾳ διαλαμβάνει, πᾶν
[4]	τῶν ὁμοίων ἡ δύναμις· καὶ	ὅσην	ὁ ἡμέτερος, τοσαύτην καὶ ὁ
[17]	τοσαύτη δύναμίς ἐστιν ἐν αὐτῷ,	ὅσην	ὁ λόγος ἐπέδειξεν, ὡς θανάτου
[20]	εἶναι τὸν κείμενον, μόνοι δὲ	τὴν	ἀγαθὴν ὑπὲρ τῶν καμνόντων προαίρεσιν
[5]	δόξαν ἀμάρτυρον, μήτε ἀναπόλαυστον εἶναι	τὴν	ἀγαθότητα, μήτε τὰ ἄλλα πάντα,
[5]	κατασκευάζεται, ὡς ἐπιτηδείως πρὸς τὴν	τῶν	ἀγαθῶν μετουσίαν ἔχειν. καθάπερ γὰρ
[5]	ὥστε ἆθλον ἀρετῆς εἶναι τὴν	τῶν	ἀγαθῶν μετουσίαν. πόθεν οὖν, ἐρεῖς,
[5]	δὲ ὄντος τοῦ κόσμου τὴν	τῶν	ἀγαθῶν προεκτικήν τε καὶ ποιητικὴν
[39]	ὥστε τὸν μὲν ἄκτιστον ὁμολογοῦντα	τὴν	ἁγίαν τριάδα εἰς τὴν ἄτρεπτόν
[39]	τῆς ἀκτίστου φύσεως εἶναι πιστεύειν	τὴν	ἁγίαν τριάδα καὶ οὕτως ἀρχηγὸν
[29]	εὐθὺς μετὰ τὸν φθόνον καὶ	τὴν	ἀδελφοκτονίαν τοῦ Κάιν προσάγει τῷ
[35]	περιέχοντος. λαβύρινθον δέ φημι τροπικῶς	τὴν	ἀδιέξοδον τοῦ θανάτου φρουράν, ᾗ
[25]	τῷ θνητῷ γένει τῆς εἰς	τὴν	ἀθάνατον ζωὴν ἐπανόδου γίγνεται. ~Ἀλλ´
[16]	χάρις ἀνακληθείη, καὶ πάλιν ἐπὶ	τὴν	ἀίδιον ἐπανέλθοιμεν ζωήν, τῆς ἐμμιχθείσης
[7]	βάθει καθάπερ τινὰ δευσοποιὸν βαφὴν	τὴν	αἱρετικὴν παραδεδεγμένοις ἀπάτην ἰσχύν τινα
[40]	πρός τι τῶν τῇδε λυπούντων	τὴν	αἴσθησιν ὁμοτίμως ἔχει. ἀλλὰ κἂν
[8]	δάκνεσθαι τοῦ παρὰ φύσιν χωριζομένην	τὴν	αἴσθησιν· οὕτω καὶ τῆς ψυχῆς
[6]	πολλῷ τῷ μέσῳ, ὡς μήτε	τὴν	αἰσθητὴν ἐν τοῖς νοητοῖς εἶναι
[6]	συγγένειαν, προμηθείᾳ δὲ κρείττονι πρὸς	τὴν	αἰσθητὴν κτίσιν γίνεταί τις τοῦ
[15]	ἔχεις ὃν ἐπεζήτησας λόγον, ἔχεις	τὴν	αἰτίαν τῆς ἐν ἀνθρώποις τοῦ
[7]	ἀνακρίνει τὰ πάντα. ταύτην οἶμαι	τὴν	αἰτίαν τῆς τῶν δογμάτων τούτων
[15]	πρὸς τοῦτο θεοπρεποῦς ἀποκρίσεως. ζητεῖς	τὴν	αἰτίαν τοῦ γενέσθαι θεὸν ἐν
[6]	κρείττονος προελομένη. ~Ζητεῖς δὲ καὶ	τὴν	αἰτίαν τυχὸν τῆς κατὰ τὴν
[40]	βίον, μετὰ ταῦτα δὲ κατὰ	τὴν	αἰωνίαν ἀντίδοσιν.
[24]	οὐκοῦν ἐπὶ κεφαλαίων τοῦ μυστηρίου	τὴν	ἀκολουθίαν ἀναλαβόντες ἐντελῆ ποιησώμεθα τὴν
[35]	ἀκολουθούντων τῷ καθηγουμένῳ οὐ χωρεῖ	τὴν	ἀκριβῆ μίμησιν δι´ ὅλων ἡ
[39]	κατεσύρετο. ὥστε εἰ μὴ πρὸς	τὴν	ἄκτιστον φύσιν, ἀλλὰ πρὸς τὴν
[26]	ἐλπισθὲν κατεργάζεσθαι. ἀλλ´ ὁ πρὸς	τὴν	ἀλήθειαν βλέπων πάντων μάλιστα καὶ
[3]	μέσου τῶν δύο ὑπολήψεων χωρεῖν	τὴν	ἀλήθειαν, ἑκατέραν τε τῶν αἱρέσεων
[18]	γὰρ μὴ λίαν ἀντιμαχομένοις πρὸς	τὴν	ἀλήθειαν οὐ μικρὰ τῆς θείας
[15]	τῶν ἀντιθέσεων ἀντικαταστῆναι παρ´ ἡμῶν	τὴν	ἀλήθειαν, ὡς ἂν διὰ μηδενὸς
[30]	τινι τῶν γνωρίμων ὁδηγηθήτω πρὸς	τὴν	ἀλήθειαν. ὥσπερ γὰρ ἐπὶ τοῦ
[21]	οὐ γὰρ ἄν τις ἀφροσύνῃ	τὴν	ἀληθῆ δικαιοσύνην προσάψειεν. ~Τί οὖν
[21]	διὰ στόματος ἔφερε, μεθεῖναι μὲν	τὴν	ἀληθῆ τροφήν, περιχανοῦσαν δὲ τὸ
[6]	διὰ κτίσεως ὑποστὰν συγγενῶς πρὸς	τὴν	ἀλλοίωσιν ἔχει, διότι καὶ αὐτὴ
[8]	ἑτέρων, ὧν τὸ πλῆθος διὰ	τὴν	ἀμετρίαν παραδραμούμεθα. θεὸν δὲ ἀνθρώπου
[16]	τοῦ σώματος τὴν ψυχὴν κατὰ	τὴν	ἀναγκαίαν τῆς φύσεως ἀκολουθίαν μὴ
[8]	καυτήρια καὶ πικραὶ φαρμακοποσίαι πρὸς	τὴν	ἀναίρεσιν τοῦ ἐνσκήψαντος τῷ σώματι
[8]	τὴν παρατροπὴν ἐθεάσατο, οὕτω καὶ	τὴν	ἀνάκλησιν αὐτοῦ πάλιν τὴν πρὸς
[16]	διατείνει τὴν ἀνθρωπότητα. ὁ γὰρ	τὴν	ἀναληφθεῖσαν παρ´ ἑαυτοῦ ψυχὴν πάλιν
[32]	κατ´ ἐξουσίαν τε φαίνεσθαι μετὰ	τὴν	ἀνάστασιν τοῖς μαθηταῖς, ὅτε βούλοιτο
[13]	ὁ τοῦ θανάτου μνησθεὶς καὶ	τὴν	ἀνάστασιν τῷ θανάτῳ προσεμαρτύρησεν. εἰ
[9]	δειξάτωσαν κακίαν εἶναι τὴν γέννησιν,	τὴν	ἀνατροφήν, τὴν αὔξησιν, τὴν πρὸς
[3]	μὴ μέντοι δύνασθαι λόγῳ διασαφεῖν	τὴν	ἀνέκφραστον ταύτην τοῦ μυστηρίου βαθύτητα·
[5]	τὸ νῦν ἐν ἀτόποις εἶναι	τὴν	ἀνθρωπίνην ζωὴν οὐχ ἱκανός ἐστιν
[24]	χάριν δι´ ἑαυτῆς ἡ θεότης	τὴν	ἀνθρωπίνην κατεργάζεται σωτηρίαν. δεῖ γὰρ
[7]	~Καὶ μηδεὶς ἐρωτάτω, εἰ προειδὼς	τὴν	ἀνθρωπίνην συμφορὰν ὁ θεὸς τὴν
[40]	ἄλλο τι τῶν χαρακτηριζόντων ἰδίως	τὴν	ἀνθρωπίνην φύσιν ἐν μεταποιήσει γίνεται.
[7]	πρὸς τὸ ἑαυτῷ δοκοῦν ὑποζεύξας	τὴν	ἀνθρωπίνην φύσιν, καθάπερ τι σκεῦος
[16]	ἀπό τινος ἀρχῆς εἰς πᾶσαν	τὴν	ἀνθρωπίνην φύσιν τῇ δυνάμει κατὰ
[7]	ἀλγεινήν τινα αἴσθησιν, πονηροῦ θεοῦ	τὴν	ἀνθρωποποιίαν ἔργον εἶναι νομίζουσιν. ὡς
[16]	δι´ ἑνὸς ἐπὶ πᾶσαν διατείνει	τὴν	ἀνθρωπότητα. ὁ γὰρ τὴν ἀναληφθεῖσαν
[37]	τοῦ Χριστοῦ πᾶσαν ζωοποιεῖ τὴν	τῶν	ἀνθρώπων φύσιν, ἐν ὅσοις ἡ
[15]	τὸ φῶς ἢ τὴν ζωὴν	τὴν	ἀντιδιαίρεσιν ἔχει, οὐ λίθος, οὐ
[21]	εἴρηται, τοιοῦτόν τινα νοῦν κατὰ	τὴν	ἀντιδιαστολὴν ἔχει, καθάπερ φαμὲν τῷ
[6]	ἀντιδιαστέλλεσθαι πρὸς τὸ ὄν, ἀλλὰ	τὴν	ἀνυπαρξίαν ἀντιδιαιρεῖσθαι λέγομεν πρὸς τὴν
[40]	ἐπιμένεις γνωρίσμασι, μάτην ἐπιθρυλεῖς σεαυτῷ	τὴν	ἄνωθεν γέννησιν. ἐρεῖ πρὸς σὲ
[26]	γὰρ ἐπὶ διαφθορᾷ τῆς φύσεως	τὴν	ἀπάτην ἐνήργησεν, ὁ δὲ δίκαιος
[23]	τὸ ἀχώρητον τῆς ἀνωτάτω σοφίας	τὴν	ἀπόδειξιν ἔχει. ~Ἀλλ´ ἐπιζητεῖν εἰκὸς
[24]	καταβῆναι ἰσχῦσαι πλείονα τῆς δυνάμεως	τὴν	ἀπόδειξιν ἔχει ἢ τὰ μέγαλά
[23]	θεικῆς ἐπιφανείας, πάντων κατὰ ταὐτὸν	τὴν	ἀπόδειξιν ἔχει, τοῦ ἀγαθοῦ, τοῦ
[18]	ἀναμφίβολον τῆς θείας ἐπιδημίας ἔχοντες	τὴν	ἀπόδειξιν. τὸ δὲ αὐτὸ τοῦτο
[24]	τὴν ἀκολουθίαν ἀναλαβόντες ἐντελῆ ποιησώμεθα	τὴν	ἀπολογίαν πρὸς τοὺς κατηγοροῦντας τῆς
[7]	οὐ τὴν πήρωσιν δημιουργήσας· ὁ	τὴν	ἀρετήν, οὐ τὴν στέρησιν αὐτῆς
[16]	τῇ θείᾳ λέγω δυνάμει, πρὸς	τὴν	ἄρρηκτον ἕνωσιν τὸ διασχισθὲν συναρμόσας.
[26]	καθάρσει κεκολασμένων καὶ τῶν μηδὲ	τὴν	ἀρχὴν ἐπιδεηθέντων καθάρσεως. ταῦτα καὶ
[36]	ὅπως μικρόν τι τὸ κατὰ	τὴν	ἀρχήν ἐστι καὶ εὐκατόρθωτον, πίστις
[16]	τε καὶ ὑπόστασις παρ´ αὐτοῦ	τὴν	ἀρχὴν ἔσχε, ποῦ τῆς θεῷ
[5]	γένεσις ἐκ τοῦ θείου βουλήματος	τὴν	ἀρχὴν ἔσχεν· ἦ γὰρ ἂν
[0]	ἔχοι ταύτην ποιεῖσθαι τοῦ λόγου	τὴν	ἀρχήν. πότερον εἶναι τὸ θεῖον
[21]	γὰρ ἐνεδέχετο τὸν ἐξ ἀλλοιώσεως	τὴν	ἀρχὴν τοῦ εἶναι σχόντα μὴ
[27]	πέρασιν ἑκατέρωθεν διειλημμένης, τὸ κατὰ	τὴν	ἀρχήν φημι καὶ τὸ τέλος,
[1]	συνενεχθῆναι· ἀλλ´ ἐπ´ ἴσης ἑκατέρων	τὴν	ἀτοπίαν ἐκφεύξεται, τόν τε ζῶντα
[16]	ὁ λόγος διισχυρίζετο, φεύγειν ἔδει	τὴν	ἀτοπίαν τοῦ δόγματος, ὡς οὐδὲν
[39]	οὖν ἂν εἴη λυσιτελέστερον, εἰς	τὴν	ἄτρεπτον ζωὴν εἰσελθεῖν ἢ πάλιν
[39]	φύσεως ἑαυτὴν ἔκγονον ποιήσῃ, ἐξὸν	τὴν	ἄτρεπτόν τε καὶ ἀναλλοίωτον ἀρχηγὸν
[39]	ὁμολογοῦντα τὴν ἁγίαν τριάδα εἰς	τὴν	ἄτρεπτόν τε καὶ ἀναλλοίωτον εἰσελθεῖν
[9]	εἶναι τὴν γέννησιν, τὴν ἀνατροφήν,	τὴν	αὔξησιν, τὴν πρὸς τὸ τέλειον
[34]	ἱκετεύουσιν, οὕτως οἱ πεπεισμένοι κατὰ	τὴν	ἀψευδῆ τοῦ ἐπαγγειλαμένου ὑπόσχεσιν πάντως
[6]	τὴν αἰτίαν τυχὸν τῆς κατὰ	τὴν	βουλὴν διαμαρτίας· εἰς τοῦτο γὰρ
[5]	περιουσίᾳ τοῦ τοιούτου ζῴου δημιουργήσας	τὴν	γένεσιν. ἔδει γὰρ μήτε τὸ
[32]	ἔμπαλιν τοῦ θανάτου χάριν παραληφθῆναι	τὴν	γένεσιν· οὐ γὰρ τοῦ ζῆσαι
[32]	μυστήριον εὐλογώτερον εἴποι μὴ διὰ	τὴν	γένεσιν συμβεβηκέναι τὸν θάνατον, ἀλλὰ
[8]	τὸ μὴ διὰ κτίσεως ἔχον	τὴν	γένεσιν, τὰ δ´ ὅσα παρὰ
[39]	εὐαγγέλιον ἄνωθεν εἶναι τῶν σωζομένων	τὴν	γέννησιν. ~Ἀλλ´ οὔ μοι δοκεῖ
[13]	τὸ ἔξω πάθους εἶναι καὶ	τὴν	γέννησιν αὐτοῦ καὶ τὸν θάνατον.
[13]	αὐτὸν γεγεννῆσθαι ἀπίθανον. ὁ γὰρ	τὴν	γέννησιν εἰπὼν καὶ τὸ ἐκ
[9]	ἢ τοίνυν δειξάτωσαν κακίαν εἶναι	τὴν	γέννησιν, τὴν ἀνατροφήν, τὴν αὔξησιν,
[39]	καλῶς ἔχειν φημὶ τὸν πρὸς	τὴν	γέννησιν τὴν ἰδίαν ὁρμῶντα προδιαγνῶναι
[35]	καὶ κατὰ φύσιν ἔχει χῶρον,	τὴν	γῆν, ἐν ᾗ κλίνεταί τε
[40]	εἶναι ἄλλην τινὰ φύσιν παρὰ	τὴν	γινωσκομένην νοεῖν ὑποτίθεται. ἐπεὶ οὖν
[5]	ὁ Ἰουδαῖος ἴσως οὐκ ἀντιλέξει·	τὴν	δὲ κατὰ ἄνθρωπον οἰκονομίαν τοῦ
[1]	γὰρ ἀπροαίρετον τῶν ζώντων ἐστί.	τὴν	δὲ προαίρεσιν ταύτην καὶ δυνατὴν
[35]	ἦν ὁ τοῦ παντὸς ἔχων	τὴν	δεσποτείαν, ὡς ἡμεῖς ἐν τῷ
[23]	ἀέρα παθῶν τὴν ἐξουσίαν, καὶ	τὴν	διὰ θαλάσσης πορείαν, οὐ διαχωροῦντος
[34]	ἐξητασμένα. ἡ γὰρ κατασκευὴ τοῦ	τὴν	διὰ σαρκὸς ἡμῖν ἐπιφανεῖσαν δύναμιν
[34]	οὐκ ἀμφιβάλλοντες. τὸ δὲ προηγεῖσθαι	τὴν	διὰ τῆς εὐχῆς κλῆσιν τῆς
[28]	πρόνοιαν, δι´ ἑαυτῶν τῇ φύσει	τὴν	διαδοχὴν ἀντεισάγοντα. εἰ οὖν πρὸς
[39]	τῆς ἰδίας ζωῆς. κατὰ γὰρ	τὴν	διάθεσιν τῆς καρδίας τοῦ προσιόντος
[0]	διακρῖνον οὐκ ἔστι, μὴ ὑπονοεῖν	τὴν	διάκρισιν. εἰ γὰρ μήτε παρὰ
[8]	~Ἀλλ´ ἀγανακτεῖ πάντως ὁ πρὸς	τὴν	διάλυσιν βλέπων τοῦ σώματος, καὶ
[16]	ἀνάστασις, ἡ τῶν συνεζευγμένων μετὰ	τὴν	διάλυσιν ἐπάνοδος εἰς ἀδιάλυτον ἕνωσιν,
[16]	παρ´ αὐτοῦ ἀνθρώπῳ πάλιν μετὰ	τὴν	διάλυσιν πρὸς τὸ σῶμα τῆς
[37]	ἔδωκε τῷ καθ´ ἑαυτὸν σώματι	τὴν	διαμονήν, βρώσει καὶ πόσει περικρατῶν
[6]	πονηρίας ὅρον συνωσθεὶς ἀπηνέχθη, καὶ	τὴν	διανοητικὴν δύναμιν, ἣν εἰς συνέργειαν
[37]	ἐπανακτέον πάλιν πρὸς τὰ προκείμενα	τὴν	διανοίαν. ἐζητεῖτο γὰρ πῶς τὸ
[20]	ὅ τι πρὸς τὸ κρεῖττον	τὴν	διάνοιαν φέρει. ἀκόλουθον τοίνυν ἐπὶ
[8]	τὰ τοιαῦτα δέρματα τοῦ λόγου	τὴν	διάνοιαν φέρων· ποίων γὰρ ἀποσφαγέντων
[0]	παρὰ τὸ πλέον καὶ ἔλαττον	τὴν	διαφορὰν ἐξευρίσκοι, διότι τὴν ἐλάττωσιν
[8]	πλὴν ἔκδηλον καὶ τὰ αἰνίγματα	τὴν	διδασκαλίαν ἔχει. ἐπειδὴ γάρ, φησίν,
[40]	δοκεῖ μέχρι τῶν εἰρημένων αὐτάρκη	τὴν	διδασκαλίαν ἡ κατήχησις ἔχειν. δεῖ
[0]	σωζομένων ἡ ἐκκλησία, τοῦ κατὰ	τὴν	διδαχὴν πιστοῦ λόγου τῇ ἀκοῇ
[35]	οὐ τοσοῦτον ἐκ τῆς κατὰ	τὴν	διδαχὴν ὑφηγήσεως ἐνεργὸς γέγονεν ὅσον
[40]	ἐκ τῆς ἑκάστου προαιρέσεως κατὰ	τὴν	δικαίαν τοῦ θεοῦ κρίσιν ἀναφυόμενα
[5]	μήτε τὸ φῶς ἀθέατον, μήτε	τὴν	δόξαν ἀμάρτυρον, μήτε ἀναπόλαυστον εἶναι
[0]	καὶ τελείου. ἀλλ´ εἴτε κατὰ	τὴν	δύναμιν, εἴτε κατὰ τὴν τοῦ
[39]	τῇ οἰκονομίᾳ καὶ τὸ γινόμενον	τὴν	δύναμιν ἔχει, ὥστε τὸν μὲν
[12]	θεοῦ τὸ πρὸς πάντα διαρκῆ	τὴν	δύναμιν ἔχειν καὶ πρό γε
[1]	τοῦ θεοῦ τὴν ζωὴν ἢ	τὴν	δύναμιν ἢ τὴν σοφίαν ὑπονοήσειεν,
[23]	εὐαγγελικῶν διεξίοι θαυμάτων; ταύτην τοίνυν	τὴν	δύναμιν καθορῶν, ὁ ἐχθρὸς ἐν
[1]	τοσαύτην εἶναι ὁμολογεῖν τοῦ λόγου	τὴν	δύναμιν, ὅση ἐστὶ καὶ ἡ
[8]	τῷ σύνδρομον ἔχειν τῇ βουλήσει	τὴν	δύναμιν, οὗ καὶ θέλημα καὶ
[37]	εἰ διὰ τοῦ οἴνου λάβοι	τὴν	δύναμιν πρὸς τὴν εἰς τὸ
[2]	πρόθεσιν σύνδρομον ἔχουσαν τῇ βουλήσει	τὴν	δύναμιν. ~Ὥστε τὸν ἀκριβῶς τὰ
[37]	ἡμῶν κατασκευὴ ἴδιον μὲν πρὸς	τὴν	ἑαυτῆς σύστασιν οὐδὲν ἡμῖν γνώριμον
[37]	τῷ ἀναλαβόντι αὐτὸ γενόμενον πρὸς	τὴν	ἑαυτοῦ φύσιν καὶ τὸ πᾶν
[8]	ἡμῖν ἐπιβαλλομένων ἐστί, πρὸς καιρὸν	τὴν	ἑαυτοῦ χρῆσιν παρέχων τῷ σώματι,
[22]	ἄνθρωπον. καθάπερ γὰρ οἱ χρημάτων	τὴν	ἑαυτῶν ἐλευθερίαν ἀποδόμενοι δοῦλοι τῶν
[0]	τῶν ἀνθρώπων βλέπειν καὶ κατὰ	τὴν	ἐγκειμένην ἑκάστῳ πλάνην ποιεῖσθαι τὸν
[5]	γὰρ τῇ ὁμοιώσει τῇ κατὰ	τὴν	εἰκόνα πάντων ἐστὶ τῶν τὸ
[39]	πνεῦμα τὸ ἅγιον, μὴ συμπαραλαμβάνειν	τὴν	εἰς ταῦτα πίστιν ἐν τῷ
[5]	αὐτόν, δι´ οὗ τὰ πάντα	τὴν	εἰς τὸ γενέσθαι πάροδον ἔσχε.
[37]	οἴνου λάβοι τὴν δύναμιν πρὸς	τὴν	εἰς τὸ θερμὸν μεταποίησιν. ἐπεὶ
[7]	τὴν ἀνθρωπίνην συμφορὰν ὁ θεὸς	τὴν	ἐκ τῆς ἀβουλίας αὐτῷ συμβησομένην
[9]	πρόοδον, τὴν τοῦ θανάτου πεῖραν,	τὴν	ἐκ τοῦ θανάτου ἐπάνοδον· ἢ
[32]	ἔδει γενέσθαι τῆς φύσεως ἡμῶν	τὴν	ἐκ τοῦ θανάτου πάλιν ἐπάνοδον,
[35]	τάξαντος οἰκονομίαν συνωθουμένην, κἂν προσλάβῃ	τὴν	ἐκ τοῦ λουτροῦ χάριν, κἂν
[33]	τούτῳ τὸ θεῖον οἴεσθαι πρὸς	τὴν	ἐκπλήρωσιν τοῦ θελήματος. τί κοινόν,
[27]	πᾶσιν, ἔδει διὰ πάντων γενέσθαι	τὴν	ἐκπλύνουσαν δύναμιν, καὶ μὴ τὸ
[0]	ἔλαττον τὴν διαφορὰν ἐξευρίσκοι, διότι	τὴν	ἐλάττωσιν ὁ τῆς τελειότητος οὐ
[22]	ἄλλῳ τινὶ ὑπὲρ ἐκείνων ἔξεστι	τὴν	ἐλευθερίαν ἐπιβοήσασθαι, κἂν εὐπατρίδαι τινὲς
[39]	καὶ οὐκ εἰς τὸ θεῖον	τὴν	ἐλπίδα τῆς σωτηρίας ἔχων. πᾶσα
[24]	παρουσίᾳ καὶ γυμνὴν ὑποστῆναι αὐτοῦ	τὴν	ἐμφάνειαν, ὡς ἂν εὔληπτον γένοιτο
[8]	πού φησιν ἡ προφητεία, διὰ	τὴν	ἐν βάθει γενομένην πρὸς τὸ
[35]	τὸ εἰκὸς βλέποι καὶ κατὰ	τὴν	ἐν ἑκατέρῳ δύναμιν τὰ γινόμενα
[33]	κοινὸν ἔχει ὅρος ἀνθρώπου πρὸς	τὴν	ἐν ἐκείνῳ θεωρουμένην ποιότητα συγκρινόμενος;
[0]	διὰ τούτων εἶναί τινα δύναμιν	τὴν	ἐν τούτοις διαδεικνυμένην καὶ τοῦ
[35]	τὴν σωτήριον ταφὴν καὶ ἀνάστασιν	τὴν	ἐν τριημέρῳ γενομένην τῷ χρόνῳ
[24]	τῇ ἀκοῇ τὸ λέγειν πᾶσαν	τὴν	ἐν τῷ κόσμῳ κτίσιν καὶ
[2]	τῷ λόγῳ καὶ φανεροῦν αὐτοῦ	τὴν	ἐνέργειαν, οὐ πνοὴν ἄσθματος ἐννοοῦμεν·
[16]	σώματος, καὶ εἰς ἀεὶ διαμεῖναι	τὴν	ἕνωσιν. τῆς γὰρ φύσεως ἡμῶν
[15]	τῆς ἐναντίας δυνάμεως ἀποσπάσας πρὸς	τὴν	ἐξ ἀρχῆς ἄγει κατάστασιν, εἰ
[8]	θεοῦ τὸ ἴδιον πλάσμα πρὸς	τὴν	ἐξ ἀρχῆς ἐπανάγοντος χάριν εἶναι
[18]	ἐπισταμένοις διῄρηται, μέχρι τότε κατὰ	τὴν	ἐξ ἀρχῆς νομισθεῖσαν αὐτοῖς τῆς
[8]	διὰ τίνος ἔδει πάλιν πρὸς	τὴν	ἐξ ἀρχῆς χάριν ἀνακληθῆναι; τίνι
[8]	ἀγαγόντα καὶ νενοσηκότα πάλιν πρὸς	τὴν	ἐξ ἀρχῆς χάριν διὰ μετανοίας
[3]	καὶ ἀριθμητόν ἐστι καὶ διαφεύγει	τὴν	ἐξαρίθμησιν, καὶ διῃρημένως ὁρᾶται καὶ
[30]	λόγον; ὁ γὰρ τοῦ παντὸς	τὴν	ἐξουσίαν ἔχων δι´ ὑπερβολὴν τῆς
[23]	τῶν κατὰ τὸν ἀέρα παθῶν	τὴν	ἐξουσίαν, καὶ τὴν διὰ θαλάσσης
[18]	τὰς τοῦ σώματος αἰκίας, καὶ	τὴν	ἐπὶ θανάτῳ ψῆφον, οὐκ ἂν
[23]	πυθμένα γυμνοῦντος τοῖς παροδεύουσι κατὰ	τὴν	ἐπὶ Μωσέως θαυματουργίαν, ἀλλ´ ἄνω
[35]	οὐ γὰρ ὅσα δι´ ἀναστάσεως	τὴν	ἐπὶ τὸ εἶναι πάλιν ἐπάνοδον
[35]	μείνῃ τῆς τοιαύτης μυήσεως· ἀλλὰ	τὴν	ἐπὶ τὸ μακάριόν τε καὶ
[29]	ἐν ἀρχαῖς οὔσης τῆς κακίας	τὴν	ἐπὶ τὸ πλέον αὐτῆς πρόοδον
[6]	ὡς ἂν εὐάλωτος αὐτῷ πρὸς	τὴν	ἐπιβουλὴν κατασταίη. καὶ ὥσπερ ἐπὶ
[27]	ἐπιστατοῦσαν δύναμιν ὑποβέβηκεν, ὥστε, εἰ	τὴν	ἐπίγειον φύσιν ἀναξίαν τῆς πρὸς
[5]	ἑκάστου τούτων πρὸς τὸ οἰκεῖον	τὴν	ἐπιθυμίαν ἔχοι. ἐπεὶ οὖν ἓν
[8]	κεκτημένον, ἔχοντα δὲ τοῦ κεραμεύειν	τὴν	ἐπιστήμην περιθρύψαι τῷ μολίβδῳ τὸ
[29]	τοὺς πόρους, πρὶν ἅπαν ἐπὶ	τὴν	ἐπιφάνειαν ἐκκαλυφθῆναι τὸ παρὰ φύσιν
[8]	ἡ τῆς μυρμηκίας τομὴ δριμύσσει	τὴν	ἐπιφάνειαν· τὸ γὰρ παρὰ φύσιν
[18]	μᾶλλον ἢ διανοίᾳ δουλεύοντες, οὔτε	τὴν	ἐπιφανεῖσαν ἐδέξαντο χάριν, καὶ τὰ
[29]	τῇ φύσει προμηθείᾳ ἡ πρὸς	τὴν	εὐεργεσίαν ἡμῶν ἀναβολή. καὶ γὰρ
[30]	βουληθέντος τοῦ θεοῦ πᾶσιν ἀφθόνως	τὴν	εὐεργεσίαν νεῖμαι, ἢ μὴ δυνηθέντος
[29]	θεῷ τὸ γενόμενον, τί ἀνεβάλετο	τὴν	εὐεργεσίαν; τί δὲ οὐκ ἐν
[17]	ὁρῶντες τῆς εὐεργεσίας ἐν εὐχαριστίᾳ	τὴν	εὐποιίαν ἐδέξαντο. ἀλλ´ ἐπειδή, καθώς
[4]	τοῖς φιλοτιμοτέροις καταλιπεῖν τῶν πλειόνων	τὴν	εὕρεσιν. Τῷ λόγῳ τοῦ κυρίου,
[35]	οἱ δι´ ὧν βλέπουσιν πρὸς	τὴν	εὔρυθμόν τε καὶ ἐνόπλιον κίνησιν
[5]	τοῦ καταλλήλου πρὸς τὸ οἰκεῖον	τὴν	ἔφεσιν ἔχοι. καὶ γὰρ καὶ
[8]	φύσεως; τῷ γὰρ ἐξ ἀρχῆς	τὴν	ζωὴν δεδωκότι μόνῳ δυνατὸν ἦν
[12]	καὶ πόσιν τοῖς διὰ σαρκὸς	τὴν	ζωὴν εἰληχόσι χαρίζεσθαι, θεοῦ τὸ
[32]	ὑποδύεται γένεσιν, ἀλλ´ ἡμᾶς ἐπὶ	τὴν	ζωὴν ἐκ τοῦ θανάτου ἀνακαλούμενος.
[35]	τὸν ἄνθρωπον ὑποστὰς κοινωνίαν, ἔργῳ	τὴν	ζωὴν ἐνεργήσας, ἵνα διὰ τῆς
[6]	τῆς ἰδίας ἐμπνεύσεως τῷ πλάσματι	τὴν	ζωὴν ἐνεφύτευσεν, ὡς ἂν συνεπαρθείη
[37]	σωτηρίας ἔχει· ἡ γὰρ πρὸς	τὴν	ζωὴν ἕνωσις τὴν τῆς ζωῆς
[6]	ἀνενέργητον εἶναι, τὸ ἐν ἀηδίᾳ	τὴν	ζωὴν ἔχειν. οὕτω καὶ τὰ
[1]	τοιαύτην καὶ ἐπὶ τοῦ θεοῦ	τὴν	ζωὴν ἢ τὴν δύναμιν ἢ
[8]	καὶ χαλεπὸν ποιεῖται τῷ θανάτῳ	τὴν	ζωὴν ἡμῶν διαλύεσθαι, καὶ τοῦτό
[12]	τὰς εὐεργεσίας τὰς θεόθεν κατὰ	τὴν	ζωὴν ἡμῶν ἐνεργουμένας, ὑπερκεῖσθαί τινα
[37]	δι´ ἀμφοτέρων ἀνάγκη τοῦ πρὸς	τὴν	ζωὴν καθηγουμένου τοὺς σωζομένους ἐφάπτεσθαι.
[35]	αὐτὸ κατόρθωμα βλέπων, τὸ κατὰ	τὴν	ζωὴν λέγω πέρας, ἀντὶ γῆς
[33]	ἀκούσωσιν, ὅτι, τοῦ θνητοῦ πρὸς	τὴν	ζωὴν μεταβαίνοντος, ἀκόλουθον ἦν τῆς
[27]	δὲ πᾶσιν ἀνθρώποις τῆς εἰς	τὴν	ζωὴν οὔσης παρόδου, πόθεν ἔδει
[35]	τὴν ὑπόγειον θέσιν τριταῖος ἐπὶ	τὴν	ζωὴν πάλιν ἀνέδραμεν, οὕτω πᾶς
[15]	ἄλλο πρὸς τὸ φῶς ἢ	τὴν	ζωὴν τὴν ἀντιδιαίρεσιν ἔχει, οὐ
[16]	πάθος οὐκ ἔστιν, οὐδ´ ἂν	τὴν	ζωήν τις πάθος προσαγορεύσειεν, ἀλλὰ
[28]	ἐστί, δι´ ἧς παράγεται ἐπὶ	τὴν	ζωὴν τὸ γεννώμενον, τίνα νομοθετοῦσιν
[24]	ἡ πλάνη θεραπευθείη, καὶ εἰς	τὴν	ζωὴν τὸ τεθνηκὸς ἐπανέλθοι; ~Τὸ
[37]	τὸν δυνατὸν τῇ φύσει τρόπον	τὴν	ζωοποιὸν δύναμιν τῷ σώματι δέξασθαι.
[36]	ὄντα, παρεῖναι καὶ τοῖς ἐπικαλουμένοις	τὴν	ζωτικὴν αὐτοῦ δύναμιν, παρόντα δὲ
[30]	τιμῆς ἀφῆκέ τι καὶ ὑπὸ	τὴν	ἡμετέραν ἐξουσίαν εἶναι, οὗ μόνος
[19]	χάριν ἡ θεία φύσις πρὸς	τὴν	ἡμετέραν συμπλέκεται, δι´ ἑαυτῆς σώζουσα
[23]	προσεγγισμὸν τῆς ὑπερεχούσης δυνάμεως· καὶ	τὴν	ἠρέμα διὰ τῶν θαυμάτων ἐπὶ
[23]	τῆς τοῦ σώματος περιβολῆς χωρητὴν	τὴν	θείαν δύναμιν ἐπινοῆσαι γενέσθαι, ὡς
[27]	νενοσηκότος ἕτερόν τι τῶν οὐρανίων	τὴν	θείαν ἐπιμιξίαν ἐδέξατο; οὐκ ἔστι
[1]	οὐδὲν γὰρ τῶν ἀπεμφαινόντων περὶ	τὴν	θείαν θεωρεῖται φύσιν, ἀνάγκῃ δὲ
[5]	τὰ ἄλλα πάντα, ὅσα περὶ	τὴν	θείαν καθορᾶται φύσιν, ἀργὰ κεῖσθαι,
[27]	τῷ μικροψύχως ἐν τούτῳ κρίνοντι	τὴν	θείαν μεγαλειότητα, ἐν τῷ μὴ
[40]	κατὰ τὸν θυμὸν αἶσχος ὑβρίζῃ	τὴν	θείαν μορφὴν ἢ τὸ κατὰ
[24]	τὸ κάτω φερόμενον· οὕτως καὶ	τὴν	θείαν τε καὶ ὑπερέχουσαν δύναμιν
[5]	ἐπεὶ οὖν ἓν τῶν περὶ	τὴν	θείαν φύσιν ἀγαθῶν καὶ ἡ
[0]	παντὶ τὴν τελειότητα θεωρεῖσθαι περὶ	τὴν	θείαν φύσιν κατὰ τὸ εὔλογον
[11]	διαφέρειν μὲν ἐπὶ τὸ μεγαλοπρεπέστερον	τὴν	θείαν φύσιν πρὸς τὴν θνητὴν
[37]	ἐνοικήσει τοῦ θεοῦ λόγου πρὸς	τὴν	θεικὴν ἀξίαν μετεποιήθη. καλῶς οὖν
[3]	μετρίαν τινὰ κατανόησιν τῆς κατὰ	τὴν	θεογνωσίαν διδασκαλίας λαμβάνειν, μὴ μέντοι
[10]	προσεγγισμὸν κατανοήσαντας πρὸς τὸ ἀνθρώπινον,	τὴν	θεοπρεπῆ διάνοιαν καὶ ἐν τῷ
[10]	ἀνάγκη τῇ φύσει τῆς σαρκὸς	τὴν	θεότητα λέγειν ἐμπεριείργεσθαι καὶ μὴ
[25]	ἐν τῇ φύσει γενέσθαι ἡμῶν	τὴν	θεότητα τοῖς μὴ λίαν μικροψύχως
[26]	ἀλγηδὼν παρέλθοι, χάριν εἴσονται τοῖς	τὴν	θεραπείαν ἐπ´ αὐτῶν ἐνεργήσασι· κατὰ
[30]	ὅτι καὶ μετὰ τὸ προσαχθῆναι	τὴν	θεραπείαν ἔτι πλημμελεῖται διὰ τῶν
[29]	τοῦ Κάιν προσάγει τῷ ἀνθρώπῳ	τὴν	θεραπείαν· οὔπω γὰρ τῶν ἐπὶ
[8]	μὲν ῥᾷον, αἱ δὲ δυσκολώτερον	τὴν	θεραπείαν προσίενται, ἐφ´ ὧν καὶ
[11]	μεγαλοπρεπέστερον τὴν θείαν φύσιν πρὸς	τὴν	θνητὴν καὶ ἐπίκηρον ὁμολογοῦμεν, τὸν
[27]	τοῦ πονοῦντος μέρους ἰδιαζόντως δεξαμένου	τὴν	ἴασιν. εἰ οὖν τὸ μὲν
[8]	οὐκ ἀνώδυνον ἐπάγουσι τῷ εὐεργετουμένῳ	τὴν	ἴασιν, πλὴν οὐκ ἐπὶ βλάβῃ
[29]	καὶ οὕτω γυμνῷ τῷ πάθει	τὴν	ἰατρείαν προσάγουσιν. ἐπειδὴ τοίνυν ἅπαξ
[35]	τῷ θανάτῳ καταδυείς, πάλιν ἐπὶ	τὴν	ἰδίαν ἀναλύειν μακαριότητα. εἰ οὖν
[23]	μάννα, οὔτε ἡ γῆ κατὰ	τὴν	ἰδίαν αὐτῆς φύσιν σιτοποιοῦσα τὴν
[8]	κατὰ τὸ πρότερον σχῆμα πρὸς	τὴν	ἰδίαν ἑαυτοῦ χρῆσιν ἀναπλάσαι τὸ
[39]	φημὶ τὸν πρὸς τὴν γέννησιν	τὴν	ἰδίαν ὁρμῶντα προδιαγνῶναι τῷ λογισμῷ,
[4]	καὶ ὁ τοῦ θεοῦ λόγος	τὴν	ἰσχὺν ἔχει. ἀλλὰ μὴν ἀνενέργητά
[27]	ἦν ἡ νόσος, ἐκεῖ φοιτῆσαι	τὴν	ἰωμένην δύναμιν ὁμολογοῦντες, τί ἔξω
[30]	τοῦ ὄφεως, εἰ κατὰ κεφαλῆς	τὴν	καιρίαν λάβοι, οὐκ εὐθὺς συννεκροῦται
[8]	τῇ δὲ τῆς ἀρετῆς ἀπουσίᾳ	τὴν	κακίαν ἀντεισαχθῆναι καὶ πάσῃ τῇ
[5]	οὕτω καὶ ἡ ἀρετὴ πρὸς	τὴν	κακίαν ἀντικαθέστηκεν. οὐ γὰρ ἔστιν
[27]	θεμιτόν ἐστιν ἄλλο τι παρὰ	τὴν	κακίαν ἀπρεπὲς ἐννοεῖν. πλὴν τῷ
[6]	ἀπάτης τῇ προαιρέσει τοῦ ἀνθρώπου	τὴν	κακίαν ἐμμίξας ὁ ἀντικείμενος σβέσιν
[6]	προλαβούσης ἕξεως στέρησιν, οὕτω καὶ	τὴν	κακίαν ἐν τῇ τοῦ ἀγαθοῦ
[30]	οὐκ ἐστέρηται, οὕτως ἔστι καὶ	τὴν	κακίαν ἰδεῖν τῷ μὲν καιρίῳ
[8]	ἀπαθὲς νοουμένης μακαριότητος ἐκπεσόντες, πρὸς	τὴν	κακίαν μετεμορφώθημεν, τούτου ἕνεκεν οἷόν
[28]	ἐστι καὶ εἴ τι πρὸς	τὴν	κακίαν οἰκείως ἔχει. ἡ δὲ
[26]	χρυσίου καταναλώσαντες πάλιν ἐπανάγουσι πρὸς	τὴν	κατὰ φύσιν λαμπηδόνα τὴν προτιμοτέραν
[23]	τὸν βίον ἀνάλυσιν, καὶ τὴν	τῶν	καταδίκων ἀνάρρυσιν, καὶ τὸν κατὰ
[8]	κηδεμονίας. τὸ ζῇν διὰ τὴν	τῶν	καταθυμίων ἀπόλαυσιν αἱρετόν ἐστι τοῖς
[8]	γενόμενον οὐκ ἀπόλωλε, κἂν ἐκφεύγῃ	τὴν	κατάληψιν τῆς ἡμετέρας αἰσθήσεως. ἡ
[5]	ἐστίν, ἔδει πάντως μηδὲ τούτου	τὴν	κατασκευὴν εἶναι τῆς φύσεως ἡμῶν
[18]	τὴν ὑπεροψίαν καὶ τοῦ θανάτου	τὴν	καταφρόνησιν, ἣν οἱ μεταστῆναι τῆς
[0]	θρησκειῶν διαφορὰς μεθαρμόζειν προσήκει καὶ	τὴν	κατήχησιν, πρὸς τὸν αὐτὸν μὲν
[35]	ἡμῶν ὁ θάνατος ὑπόγειος κατὰ	τὴν	κοινὴν γέγονε φύσιν, ἡ τοῦ
[13]	ἐκβεβηκέναι δὲ τῆς φύσεως ἡμῶν	τὴν	κοινότητα τῷ τε τῆς γενέσεως
[8]	τῷ αὐτεξουσίῳ κινήματι τοῦ κακοῦ	τὴν	κοινωνίαν ἐπεσπασάμεθα, διά τινος ἡδονῆς
[27]	τῶν τῆς φύσεως ἡμῶν ἰδιωμάτων	τὴν	κοινωνίαν, οὐδὲν μᾶλλον παραμυθεῖται τὸ
[39]	ἀναλλοίωτον εἰσελθεῖν ζωήν, τὸν δὲ	τὴν	κτιστὴν φύσιν ἐν τῇ τριάδι
[21]	φησιν ἀπιδοῦσαν ἐν τῷ ὕδατι	τὴν	κύνα πρὸς τὴν σκιὰν οὗ
[18]	τῆς εἰς τὸν φανέντα πίστεως	τὴν	λοιπὸν ἐσφαλμένην ἐκείνην δεισιδαιμονίαν, ἣν
[17]	ἐγχωροῦν καὶ τῶν ἐπιζητουμένων ἐξευρεῖν	τὴν	λύσιν τοῖς προλαβοῦσι συμβαίνουσαν. ~Καί
[35]	γένοιτο· οὕτως καὶ τὸ κατὰ	τὴν	μεγάλην ἀνάστασιν, μεῖζον ὂν τῇ
[32]	καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων. ἐνταῦθα	τὴν	μέσην κεραίαν μιᾷ προσηγορίᾳ διαλαμβάνει,
[40]	τοῦ ἀνθρώπου γίνεται, ταῦτα δὲ	τὴν	μεταβολὴν οὐ προσίεται, σκεπτέον τίνος
[40]	μὴ ἀπορρύψαιτο, ἀλλ´ ὁ μετὰ	τὴν	μύησιν βίος συμβαίνοι τῷ ἀμυήτῳ
[35]	ἐκεῖνος ὁ ἄνωθεν ἄνθρωπος ἀναλαβὼν	τὴν	νεκρότητα μετὰ τὴν ὑπόγειον θέσιν
[16]	ἐμμιχθείσης οὕτω γενικωτέρῳ τινὶ λόγῳ	τὴν	νοερὰν οὐσίαν τῇ αἰσθητῇ συγκατέμιξεν,
[29]	οὐκ ἀρχομένην, ἀλλὰ τελειωθεῖσαν θεραπεύει	τὴν	νόσον. ~Εἰ δέ τις ἐλέγχειν
[37]	τὸ κενούμενον, ὥστε τὸν ὁρῶντα	τὴν	ὀγκώδη τοῦ ἀγγείου τούτου περιοχὴν
[36]	πρὸς αὐτὸ τὸ θεῖον ἔχειν	τὴν	οἰκειότητα. ~Ἀλλ´ ἐπειδὴ διπλοῦν τὸ
[26]	καὶ σοφίας ἐξετάσει τῆς κατὰ	τὴν	οἰκονομίαν ταύτην θεωρουμένης ἐνάγεται πρὸς
[37]	τῶν πιστῶν μυριάσι κατὰ πᾶσαν	τὴν	οἰκουμένην εἰς ἀεὶ καταμεριζόμενον ὅλον
[18]	μνημονεύεσθαι, ἀντεγερθῆναι δὲ κατὰ πᾶσαν	τὴν	οἰκουμένην ἐπὶ τῷ τοῦ Χριστοῦ
[4]	ἀνυπόστατα κἀκεῖνα κατασκευάσουσιν οἱ πρὸς	τὴν	ὁμοιότητα τοῦ παρ´ ἡμῖν λόγου
[32]	βούλοιτό τις ὀνομάζειν, οὐδὲν πρὸς	τὴν	ὀνομασίαν διαφερόμεθα, καλῶς ἂν ἔχοι
[7]	νοῦν ἀποικίσαντες ἀπαθῶς ἐπεσκόπουν τὴν	τῶν	ὄντων φύσιν, οὐκ ἂν ἄλλο
[35]	τῶν πεπαιδευμένων τὰ τακτικὰ πρὸς	τὴν	ὁπλιτικὴν ἐμπειρίαν ἀνάγονται οἱ δι´
[7]	ἑκουσίως τις ὑποβάλοι τοῖς βλεφάροις	τὴν	ὅρασιν, ἔξω τῆς τοῦ μὴ
[7]	μὴ ὄντων ποιητὴς ὤν· ὁ	τὴν	ὅρασιν, οὐ τὴν πήρωσιν δημιουργήσας·
[34]	ἡμετέρας προαιρέσεως πρὸς τὸ σπουδαζόμενον	τὴν	ὁρμὴν ἐχούσης, εἰ συμπαραληφθείη καθηκόντως
[8]	ὢν καὶ πρὸς πᾶν ἀγαθὸν	τὴν	ὁρμὴν ἔχων καὶ πᾶν ὅ
[34]	τινὰ ποιοῦνται τῆς χάριτος, ἢ	τὴν	οὖσαν οὐκ ἀποστρέφουσιν. τὸ γὰρ
[32]	θεότητος κατανόησιν χειραγωγεῖσθαι, ἀλλὰ καὶ	τὴν	ὄψιν γενέσθαι τῶν ὑψηλοτέρων νοημάτων
[20]	τῷ εὐμεταβλήτῳ τῆς ἀνθρωπίνης προαιρέσεως	τὴν	παγίαν ἐν τῷ ἀγαθῷ καὶ
[24]	δύναμις. πρῶτον μὲν οὖν τὸ	τὴν	παντοδύναμον φύσιν καὶ πρὸς τὸ
[34]	παρέσεσθαι τοῖς γινομένοις ἐπηγγελμένου καὶ	τὴν	παρ´ ἑαυτοῦ δύναμιν ἐντεθεικότος τῷ
[0]	τελειότητος οὐ παραδέχεται λόγος, μήτε	τὴν	παρὰ τὸ χεῖρον καὶ προτιμότερον·
[8]	φημι, τῆς κακίας καταμιχθείσης, διαλύσας	τὴν	παραδεξαμένην τὸ κακὸν ὕλην, πάλιν
[31]	ἀντιτύπως ἔχοντας ἀναγκαστικῶς ἐφελκύσασθαι πρὸς	τὴν	παραδοχὴν τοῦ κηρύγματος. ποῦ τοίνυν
[26]	τῶν γιγνομένων ἐπὶ τὸ κρεῖττον	τὴν	παραλλαγὴν ἔχει. ὁ μὲν γὰρ
[40]	γνωριζομένοις ὀνόμασιν, οὐκ ἐν ὀλίγῳ	τὴν	παραλλαγὴν ἔχει. πῦρ γὰρ ἀκούων
[8]	τὸ ἴσον βλέπων. ἀλλ´ ὥσπερ	τὴν	παρατροπὴν ἐθεάσατο, οὕτω καὶ τὴν
[28]	μὲν οὖν λοιπὰ τῶν ὀργάνων	τὴν	παροῦσαν συνέχει τῶν ἀνθρώπων ζωήν,
[18]	ἐπιδεδημηκέναι τῷ βίῳ πιστεύσαντας διαβάλλειν	τὴν	παρουσίαν, ὡς οὐκ ἐν σοφίᾳ
[0]	πρὸς μιᾶς θεότητος ὁμολογίαν συνθλιβῆναι	τὴν	πεπλανημένην περὶ τοῦ πλήθους τῶν
[0]	τὴν πολυθείαν καὶ τοῦ Ἰουδαίου	τὴν	περὶ τὸν μονογενῆ θεὸν ἀπιστίαν,
[13]	τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον εἶναι εἰς	τὴν	περὶ τοῦ θεὸν αὐτὸν εἶναι
[1]	προσήκει διαστολῇ τινὶ τεχνικῇ καὶ	τὴν	περὶ τοῦτο πλάνην ἐπανορθώσασθαι. οὐδὲ
[5]	ἐξ ἑτέρας ἀρχῆς καὶ εἰς	τὴν	περὶ τούτου πίστιν τοὺς ἀντιλέγοντας
[6]	ποιεῖται καὶ οὐκ ἀνεκτὸν ὁ	τὴν	περίγειον οἰκονομίαν λαχών, εἰ ἐκ
[6]	καθ´ ἑαυτὴν οὖσαν τῇ φύσει	τὴν	πήρωσιν, ἀλλὰ προλαβούσης ἕξεως στέρησιν,
[7]	ὤν· ὁ τὴν ὅρασιν, οὐ	τὴν	πήρωσιν δημιουργήσας· ὁ τὴν ἀρετήν,
[6]	ὥσπερ φαμὲν ἀντιδιαιρεῖσθαι τῇ ὁράσει	τὴν	πήρωσιν, οὐ καθ´ ἑαυτὴν οὖσαν
[31]	ἔγκλημα, τὸ μὴ πᾶσιν ἐγγενέσθαι	τὴν	πίστιν, ἀλλὰ τῆς διαθέσεως τῶν
[14]	τὸ θεῖον, ὡς ἀμφίβολον εἶναι	τὴν	πίστιν, εἰ θεός, τὸ ἀχώρητον
[30]	διὰ πάντων διήκειν τῶν ἀνθρώπων	τὴν	πίστιν ἐν αἰτίᾳ ποιοῦνται. καὶ
[38]	μυστήριον ζητουμένων, πλὴν τοῦ κατὰ	τὴν	πίστιν λόγου, ὃν δι´ ὀλίγου
[39]	εἰσαγάγῃ, τῆς ὑπερεχούσης φύσεως ἀποστήσας	τὴν	πίστιν. ὁ γάρ τινι τῶν
[0]	πάντων ταὐτότητος εἰς τὸ ἓν	τὴν	πίστιν περιαγούσης. ~Ἀλλ´ ἐπειδὴ καὶ
[30]	κηρύξαντος, τρισχιλίων κατὰ ταὐτὸν παραδεξαμένων	τὴν	πίστιν, πλείους ὄντες τῶν πεπιστευκότων
[30]	θείου βουλήματος ἀποκληροῦσθαι τοῖς ἀνθρώποις	τὴν	πίστιν, τῶν μὲν καλουμένων, τῶν
[9]	μυστηρίῳ ἀμβλύνει πως τῶν μικροψυχοτέρων	τὴν	πίστιν, ὡς μηδὲ τὸ ἐφεξῆς
[3]	τῆς κατὰ φύσιν ἑνότητος παραγραφομένης	τὴν	πληθυντικὴν φαντασίαν. πάλιν δὲ αὖ
[38]	φωνή, τὸ τὸν γεννώμενον κατὰ	τὴν	πνευματικὴν ἀναγέννησιν εἰδέναι παρὰ τίνος
[0]	τοῖς αὐτοῖς θεραπεύσεις τοῦ Ἕλληνος	τὴν	πολυθείαν καὶ τοῦ Ἰουδαίου τὴν
[7]	ἄλλο τι κακὸν εἶναι παρὰ	τὴν	πονηρίαν ᾠήθησαν. πονηρία δὲ πᾶσα
[16]	ὀνομάζεται, τοῦτο προσήκει καλεῖσθαι καὶ	τὴν	προάγουσαν. εἰ δὲ ἡ πρώτη
[37]	ἡμῖν γενόμενον τὸ τοιοῦτον ἀλεξητήριον	τὴν	προεντεθεῖσαν τῷ σώματι τοῦ δηλητηρίου
[28]	δὲ γεννητικὰ τοῦ μέλλοντος ἔχει	τὴν	πρόνοιαν, δι´ ἑαυτῶν τῇ φύσει
[27]	πάντων δέξασθαι τῶν ἰδιωμάτων αὐτῆς	τὴν	πρὸς ἡμᾶς συνανάκρασιν. καθάπερ γὰρ
[0]	ἕκαστος ὑπολήψεσι προειλημμένοι ἀναγκαίαν ποιοῦσι	τὴν	πρὸς τὰς ἐκείνων ὑπονοίας μάχην·
[8]	καὶ τὴν ἀνάκλησιν αὐτοῦ πάλιν	τὴν	πρὸς τὸ ἀγαθὸν κατενόησε. τί
[8]	γὰρ ᾔδει τὸ ἐσόμενον καὶ	τὴν	πρὸς τὸ γινόμενον ὁρμὴν οὐκ
[21]	καὶ τῷ αὐτεξουσίῳ τῆς προαιρέσεως	τὴν	πρὸς τὸ θεῖον διασώζων ὁμοίωσιν,
[40]	ἐπιθρυλῶν ἑαυτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος	τὴν	πρὸς τὸ κρεῖττον μεταβολήν, ἀκουσάτω
[8]	ζῴου νεκρόν ἐστι, πάντως οἶμαι	τὴν	πρὸς τὸ νεκροῦσθαι δύναμιν, ἣ
[9]	γέννησιν, τὴν ἀνατροφήν, τὴν αὔξησιν,	τὴν	πρὸς τὸ τέλειον τῆς φύσεως
[35]	δι´ αὐτῶν ὧν ἐποίησεν ὁ	τὴν	πρὸς τὸν ἄνθρωπον ὑποστὰς κοινωνίαν,
[40]	δειχθῆναι τοῦ γενομένου υἱοῦ θεοῦ	τὴν	πρὸς τὸν θεὸν οἰκειότητα. ἐκεῖνος
[34]	ἄχρηστον εἶναί τις φήσει τὴν	τῶν	προσευχομένων σπουδήν, εἰ περὶ τοῦ
[37]	αὐτὸν τρόπον καὶ τῷ ὑγρῷ	τὴν	προσθήκην ἐκ τῆς ὁμογενοῦς ποιούμεθα
[26]	πρὸς τὴν κατὰ φύσιν λαμπηδόνα	τὴν	προτιμοτέραν ὕλην· οὐκ ἄπονος μέντοι
[30]	διακρίνουσα· διὰ τοῦτο γὰρ παρὰ	τὴν	πρώτην ἀρχὴν τοῦ κηρύγματος ὁμόγλωσσοι
[16]	ἑαυτοῦ τῆς ἑκατέρῳ τούτων παρὰ	τὴν	πρώτην σύστασιν ἐμμιχθείσης οὕτω γενικωτέρῳ
[6]	γὰρ ἅπαξ πρὸς τὸ κακὸν	τὴν	ῥοπὴν ἔσχεν ὁ τῇ ἀποστροφῇ
[1]	προαίρεσιν πρὸς οὐδὲν τῶν κακῶν	τὴν	ῥοπὴν ἔχειν· ἀλλότρια γὰρ τῆς
[11]	ἐκ τοῦ μονωθεῖσαν τῆς ψυχῆς	τὴν	σάρκα νεκράν τε καὶ ἀνενέργητον
[11]	πρὸ τούτου ζητεῖν τί πρὸς	τὴν	σάρκα τῆς ψυχῆς ἡ συμφυία.
[18]	ναούς τε καὶ θυσιαστήρια καὶ	τὴν	σεμνήν τε καὶ ἀναίμακτον ἱερωσύνην
[21]	τῷ ὕδατι τὴν κύνα πρὸς	τὴν	σκιὰν οὗ διὰ στόματος ἔφερε,
[20]	τὴν τοῦ κάμνοντος ἴασιν. οὐκοῦν	τὴν	σοφίαν δεῖ συνεζεῦχθαι πάντως τῇ
[1]	ζωὴν ἢ τὴν δύναμιν ἢ	τὴν	σοφίαν ὑπονοήσειεν, ἀλλὰ πρὸς τὸ
[7]	δημιουργήσας· ὁ τὴν ἀρετήν, οὐ	τὴν	στέρησιν αὐτῆς ἀναδείξας· ὁ ἆθλον
[35]	κατακρύπτεται. πολλὴν δὲ πρὸς ἄλληλα	τὴν	συγγένειαν ἔχει γῆ τε καὶ
[6]	τῆς φύσεως πρὸς τὸ νοητὸν	τὴν	συγγένειαν, προμηθείᾳ δὲ κρείττονι πρὸς
[39]	τὴν ἄκτιστον φύσιν, ἀλλὰ πρὸς	τὴν	συγγενῆ καὶ ὁμόδουλον κτίσιν ἑαυτὸν
[22]	εὐπατρίδαι τινὲς ὦσιν οἱ πρὸς	τὴν	συμφορὰν ταύτην αὐτομολήσαντες· εἰ δέ
[32]	τῶν αἰσθητηρίων ἐνέργεια πρὸς ἅπαν	τὴν	συναίσθησιν ἄγει τὸ ἡνωμένον τῷ
[27]	τῷ σκοπῷ τῆς ὠφελείας ἐποιεῖτο	τὴν	συνανάκρασιν. ἔνθα τοίνυν τὸ κακὸν
[16]	πολὺ πρότερον δικαῖος ἂν εἴη	τὴν	συνδρομὴν ἀμφοτέρων οὕτω κατονομάσαι. εἰ
[37]	ἄλλην τινὰ παρεκαινοτόμησε τῇ φύσει	τὴν	σύστασιν, ἀλλὰ διὰ τῶν συνήθων
[37]	ἡ θεοδόχος ἐκείνη σὰρξ πρὸς	τὴν	σύστασιν ἑαυτῆς παρεδέξατο, ὁ δὲ
[8]	κόσμου στοιχεῖα πάλιν, ἀφ´ ὧν	τὴν	σύστασιν ἔσχε, διάχυσις. τὸ δὲ
[4]	ἐν τῷ πνεύματι τοῦ θεοῦ	τὴν	σύστασιν ἔσχον, ἆρα συνέστηκε τὸ
[32]	καθ´ ἑκάτερον τοῦ παντὸς περάτων	τὴν	σύστασιν, πανταχοῦ τῷ λογισμῷ σου
[28]	οὐδὲν ἐν ταύτῃ τῶν πρὸς	τὴν	σύστασιν τῆς ζωῆς συντελούντων ὡς
[35]	ἴσον ἄνθρωπος καὶ τὸ πρὸς	τὴν	σύστασιν τοῦ ζῴου καταβαλλόμενον; ἀλλ´
[11]	διερευνᾷν παραιτούμεθα. οὐδὲ γὰρ πᾶσαν	τὴν	σωματικήν τε καὶ νοητὴν κτίσιν
[32]	ζῆσαι δεόμενος ὁ ἀεὶ ὢν	τὴν	σωματικὴν ὑποδύεται γένεσιν, ἀλλ´ ἡμᾶς
[35]	τὸν αὐτὸν τρόπον τῷ πρὸς	τὴν	σωτηρίαν ἡμῶν ἐξηγουμένῳ πάντως οἷς
[17]	γνώμην ποιεῖ, ἀλλ´ ἐκ περιόδου	τὴν	σωτηρίαν ἡμῶν κατεργάζεται, τικτόμενός τε
[40]	καὶ μεταβολῇ τῆς φύσεως ἡμῶν	τὴν	σωτήριον παραλαμβάνεσθαι γέννησιν παντὶ δῆλόν
[35]	πάλιν ἀναβάντες ἀπὸ τοῦ ὕδατος,	τὴν	σωτήριον ταφὴν καὶ ἀνάστασιν τὴν
[14]	οὖν αἰτία, φησί, τοῦ πρὸς	τὴν	ταπεινότητα ταύτην καταβῆναι τὸ θεῖον,
[23]	ἀσφαλοῦς ἀντιτυπίας ὑπερειδούσης τὸ ἴχνος,	τήν	τε τῆς τροφῆς ὑπεροψίαν ἐφ´
[23]	τοῦ θελήματος παρ´ αὐτοῦ γινομένην,	τήν	τε τῶν τεθνηκότων ἐπὶ τὸν
[0]	θεωρίᾳ προσκείμενον τύχοι, ἐν παντὶ	τὴν	τελειότητα θεωρεῖσθαι περὶ τὴν θείαν
[0]	τοῦ δὲ κατὰ τὸ εἰκὸς	τὴν	τελειότητα προσμαρτυροῦντος τῇ θείᾳ φύσει,
[35]	τὸ ἐν τῷ ὕδατι προμελετῆσαι	τὴν	τῆς ἀναστάσεως χάριν, ὡς ἂν
[7]	ἀληθείας σαθρὰ ὄντα καὶ πρόχειρον	τὴν	τῆς ἀπάτης ἀπόδειξιν ἔχοντα σαφῶς
[8]	τῆς δὲ τοῦ καλοῦ διαμαρτίας	τὴν	τῆς ἐναντίας ἕξεως ὑπόστασιν ἐνεργησάσης,
[37]	γὰρ πρὸς τὴν ζωὴν ἕνωσις	τὴν	τῆς ζωῆς κοινωνίαν ἔχει· τὸ
[32]	μόνον δι´ ἀκοῆς ἡμᾶς πρὸς	τὴν	τῆς θεότητος κατανόησιν χειραγωγεῖσθαι, ἀλλὰ
[35]	κακοῦ συνεχείας, συνδραμόντων δύο πρὸς	τὴν	τῆς κακίας ἀναίρεσιν, τῆς τε
[10]	εἰ δὲ ἀνθρώπου ψυχὴ κατὰ	τὴν	τῆς φύσεως ἀνάγκην συγκεκραμένη τῷ
[13]	καὶ τὸ μετὰ τὸν θάνατον	τὴν	τῆς φύσεως ἡμῶν ἐκφεύγει κοινότητα.
[27]	διὰ πάντων ἐπ´ ἴσης διήκειν	τὴν	τὸ πᾶν ἐπικρατοῦσαν δύναμιν ὑπονοήσαιμεν,
[10]	ἐπὶ τῆς ὕλης πῦρ καὶ	τὴν	τὸ πῦρ ἐξάπτουσαν ὕλην, ἔργῳ
[26]	πρὸς τὸ νομίσαι ἀπάτην τινὰ	τὴν	τοιαύτην μέθοδον ἐπινενοῆσθαι ὑπὲρ ἡμῶν
[20]	φησιν ὁ Δαβίδ, μὴ ἀγαθότητος	τὴν	τοιαύτην πρόθεσιν ἐμποιούσης. ἀλλ´ οὐδὲν
[8]	οὐκ ἐπὶ βλάβῃ τοῦ ὑπομένοντος	τὴν	τομὴν ἄγουσιν, οὕτως καὶ ὅσα
[7]	βίος οὐκέτ´ ἄν, φησίν, εἰς	τὴν	τοῦ ἀγαθοῦ δημιουργίαν ἀνάγοιτο, ἀλλ´
[0]	κατὰ τὴν δύναμιν, εἴτε κατὰ	τὴν	τοῦ ἀγαθοῦ ἐπίνοιαν, εἴτε κατὰ
[5]	ποιητής, οὐκ ἀνάγκῃ τινὶ πρὸς	τὴν	τοῦ ἀνθρώπου κατασκευὴν ἐναχθείς, ἀλλ´
[33]	ἀντιτύπως, ἁπλοῦς ἐξαρκεῖ λόγος πρὸς	τὴν	τοῦ δόγματος ἀγαγεῖν συγκατάθεσιν. ἀντερωτήσωμεν
[15]	τὰ γινόμενα βλέποντες, διὰ τούτων	τὴν	τοῦ ἐνεργοῦντος ἀναλογιζόμεθα φύσιν. εἰ
[40]	οὐκ ἤκουσαν καὶ παρὰ τούτου	τὴν	τοῦ Ζακχαίου φωνὴν ὅτι Εἴ
[9]	τὸ τέλειον τῆς φύσεως πρόοδον,	τὴν	τοῦ θανάτου πεῖραν, τὴν ἐκ
[37]	ἀλλ´ οἴνῳ πολλάκις ἐφηδυνόμενον, πρὸς	τὴν	τοῦ θερμοῦ τοῦ ἐν ἡμῖν
[17]	θεραπεύων καὶ τόδε τι πρὸς	τὴν	τοῦ κακοῦ λύσιν ἐπενόησεν, ἕτερον
[20]	τεχνική τις δύναμις ἐνεργεῖ πρὸς	τὴν	τοῦ κάμνοντος ἴασιν. οὐκοῦν τὴν
[23]	μαρτυρία· τὸ δὲ συναλλαγματικὴν ποιήσασθαι	τὴν	τοῦ κρατουμένου λύτρωσιν τὸ δίκαιον
[40]	ἀπωσθεὶς οὐδεμίαν ὁρῶσιν ἐφ´ ἑαυτῶν	τὴν	τοῦ λελουμένου μεταβολήν. οὐκ ἤκουσαν
[2]	ἐκφωνήσεως τοῦ λόγου φωνὴ γίνεται,	τὴν	τοῦ λόγου δύναμιν ἐν ἑαυτῇ
[1]	ἀδυνάτως ἔχοι· πάντα δὲ δυναμένην	τὴν	τοῦ λόγου προαίρεσιν πρὸς οὐδὲν
[27]	πάντα γὰρ κατὰ τὸ ἴσον	τὴν	τοῦ παντὸς ἐπιστατοῦσαν δύναμιν ὑποβέβηκεν,
[6]	ἑκάστῃ τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων πρὸς	τὴν	τοῦ παντὸς σύστασιν ἐνεργείας τινὸς
[35]	γενέσθαι τὸν ἄνθρωπον, οὐ πρὸς	τὴν	τοῦ συγκρίματος ἡμῶν ἀνάπλασίν τε
[16]	τῆς εὐσεβείας μυστήριον; εἰ δὲ	τὴν	τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς
[2]	ἐστὶν ὁλκή, ἀλλοτρίου πράγματος πρὸς	τὴν	τοῦ σώματος σύστασιν ἀναγκαίως εἰσελκομένου
[35]	οὕτω πᾶς ὁ συνημμένος κατὰ	τὴν	τοῦ σώματος φύσιν ἐκείνῳ πρὸς
[37]	τῆς τροφῆς, καθὼς εἴρηται, πρὸς	τὴν	τοῦ σώματος φύσιν μεθισταμένης· τὸ
[7]	καὶ ἀρρωστήμασιν ὑποκεῖσθαι κατ´ ἀνάγκην	τὴν	τοῦ σώματος φύσιν σύνθετον οὖσαν
[35]	τὴν φύσιν οἰκείαις ἀνάγκαις κατὰ	τὴν	τοῦ τάξαντος οἰκονομίαν συνωθουμένην, κἂν
[37]	τὸ προηγούμενον ἄρτος. καὶ εἰς	τὴν	τοῦ ὑγροῦ διαμονὴν καὶ συντήρησιν
[21]	τὴν ὕπαρξιν· ἐπειδὴ τοίνυν κατὰ	τὴν	τρεπτήν τε καὶ ἀλλοιώτην ὁρμήν
[35]	τὸ στοιχεῖον ἐν τρισὶ περιόδοις	τὴν	τριήμερον τῆς ἀναστάσεως χάριν ἀπεμιμήσατο.
[37]	οὕτω κἀκεῖ τὸ θεοδόχον σῶμα	τὴν	τροφὴν τοῦ ἄρτου παραδεξάμενον λόγῳ
[5]	τοιοῦτος κατασκευάζεται, ὡς ἐπιτηδείως πρὸς	τὴν	τῶν ἀγαθῶν μετουσίαν ἔχειν. καθάπερ
[5]	ἀδέσποτον, ὥστε ἆθλον ἀρετῆς εἶναι	τὴν	τῶν ἀγαθῶν μετουσίαν. πόθεν οὖν,
[5]	ἀγαθοῦ δὲ ὄντος τοῦ κόσμου	τὴν	τῶν ἀγαθῶν προεκτικήν τε καὶ
[37]	σῶμα τοῦ Χριστοῦ πᾶσαν ζωοποιεῖ	τὴν	τῶν ἀνθρώπων φύσιν, ἐν ὅσοις
[23]	ἐπὶ τὸν βίον ἀνάλυσιν, καὶ	τὴν	τῶν καταδίκων ἀνάρρυσιν, καὶ τὸν
[8]	θεοῦ κηδεμονίας. τὸ ζῇν διὰ	τὴν	τῶν καταθυμίων ἀπόλαυσιν αἱρετόν ἐστι
[7]	τὸν νοῦν ἀποικίσαντες ἀπαθῶς ἐπεσκόπουν	τὴν	τῶν ὄντων φύσιν, οὐκ ἂν
[34]	μὴν ἄχρηστον εἶναί τις φήσει	τὴν	τῶν προσευχομένων σπουδήν, εἰ περὶ
[21]	ὂν ἀντιδιαιρεῖσθαι καὶ τῇ ἀνυπαρξίᾳ	τὴν	ὕπαρξιν· ἐπειδὴ τοίνυν κατὰ τὴν
[6]	τὴν ἀνυπαρξίαν ἀντιδιαιρεῖσθαι λέγομεν πρὸς	τὴν	ὕπαρξιν, κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον
[17]	~Ἀλλ´ οὔπω φήσει τις λελύσθαι	τὴν	ὑπενεχθεῖσαν ἡμῖν ἀντίθεσιν, ἰσχυροποιεῖσθαι δὲ
[8]	ἐπισκεψάσθω διὰ τοῦ σκυθρωποῦ τούτου	τὴν	ὑπερβολὴν τῆς θείας εὐεργεσίας· τάχα
[6]	φύσεως ἀναδειχθήσεταί τις οὐσία πρὸς	τὴν	ὑπερέχουσαν ἀξίαν ὡμοιωμένη. τὸ δ´
[32]	δεῖν εἰς θανάτου πεῖραν ἐλθεῖν	τὴν	ὑπερέχουσαν φύσιν, ἀλλὰ καὶ δίχα
[6]	καὶ εὐκίνητός ἐστιν οὐσία, κατὰ	τὴν	ὑπερκόσμιον λῆξιν πολλὴν ἔχουσα τῷ
[6]	διήκοι, τῆς κάτω φύσεως πρὸς	τὴν	ὑπερκόσμιον συγκιρναμένης. ἐπεὶ οὖν τῆς
[18]	κατορθουμένην, καὶ τῆς σωματικῆς ζωῆς	τὴν	ὑπεροψίαν καὶ τοῦ θανάτου τὴν
[35]	ἄνθρωπος ἀναλαβὼν τὴν νεκρότητα μετὰ	τὴν	ὑπόγειον θέσιν τριταῖος ἐπὶ τὴν
[5]	καὶ πρὸς ταύτην δυσπειθῶς ἔχουσι	τὴν	ὑπόληψιν. ἀλλ´ εἰ μὴ δοῖεν
[1]	πᾶσα ἐν ζωῇ τοῦ λόγου	τὴν	ὑπόστασιν εἶναι ὁμολογεῖν. οὐ γὰρ
[1]	διῄρηται πρὸς ἐκεῖνον, παρ´ οὗ	τὴν	ὑπόστασιν ἔχει· τῷ δὲ ταῦτα
[1]	τῇ ὁρμῇ τοῦ φθεγγομένου καὶ	τὴν	ὑπόστασιν ἔχειν νομισθήσεται, καθ´ ὁμοιότητα
[37]	διαμονήν, βρώσει καὶ πόσει περικρατῶν	τὴν	ὑπόστασιν, ἡ δὲ βρῶσις ἄρτος
[18]	τε καὶ ἀναίμακτον ἱερωσύνην καὶ	τὴν	ὑψηλὴν φιλοσοφίαν, ἔργῳ μᾶλλον ἢ
[1]	λόγον ὑπονοεῖν, οὕτω μεταχθήσεται πρὸς	τὴν	ὑψηλοτέραν ὑπόληψιν. ἀνάγκη γὰρ πᾶσα
[26]	τὸ σκότος, τῇ ἀφθαρσίᾳ δὲ	τὴν	φθοράν, ἀφανισμὸς μὲν τοῦ χείρονος
[37]	δι´ ἐπιβουλῆς λαβόντες ἄλλῳ φαρμάκῳ	τὴν	φθοροποιὸν δύναμιν ἔσβεσαν, χρὴ δὲ
[20]	τῆς προθέσεως, μὴ σοφίας ἐνεργὸν	τὴν	φιλανθρωπίαν ποιούσης. καὶ γὰρ ἐπὶ
[23]	οἱονεὶ μητέρα τῆς λοιπῆς κακίας	τὴν	φιλαρχίαν νοσήσας, τίνος ἂν ἀντηλλάξατο
[10]	ταῦτα διατεμόντας, ἐφ´ ἑαυτῆς δεῖξαι	τὴν	φλόγα διεζευγμένην τῆς ὕλης, ἀλλ´
[10]	ὁρῶμεν καὶ ἐξημμένην τοῦ ὑποκειμένου	τὴν	φλόγα καὶ οὐκ ἐναποκλειομένην τῇ
[6]	διὰ τῆς ἐπινοίας ταύτης ἀμαυρώσει	τὴν	φλόγα, οὕτως δι´ ἀπάτης τῇ
[24]	ὁμοιότητα τῶν ἐμβριθῶν σωμάτων ἴδοι	τὴν	φλόγα, τὸ τοιοῦτον ἐν θαύματι
[6]	τις ἀδυνατῶν τῷ φυσήματι σβέσαι	τὴν	φλόγα ὕδωρ ἐμμίξειε τῷ ἐλαίῳ
[8]	ἐν φρονήσει εἶναι τὸν ἀπεστραμμένον	τὴν	φρόνησιν καὶ σοφόν τι βουλεύσασθαι
[8]	τῆς τῶν ἀλγεινῶν ἀντιδόσεως πρὸς	τὴν	φυγὴν τῆς κακίας σωφρονισθείημεν· τοῖς
[5]	τε καὶ ἄνετόν σοι κατασκευάσας	τὴν	φύσιν, ἀλλ´ ἡ ἀβουλία τὸ
[1]	καὶ τὸ μὴ διαφέρειν κατὰ	τὴν	φύσιν αὐτόν τε τὸν λόγον
[16]	μὲν στήσας διαιρουμένην τῷ θανάτῳ	τὴν	φύσιν, αὐτὸς δὲ γενόμενος ἀρχὴ
[13]	φύσεως ὁ ἐν τοῖς ὑπὲρ	τὴν	φύσιν γεγενῆσθαι ἀποδεικνύμενος. ~Τίς οὖν
[34]	ὄντων ἔστι τις ἰδιότης ἡ	τὴν	φύσιν γνωρίζουσα, οὕτως ἴδιον τῆς
[34]	τοῖς διὰ τῶν γινομένων θαύμασι	τὴν	φύσιν ἑαυτοῦ δείξαντα, συναπεδείχθη τὸ
[13]	πίστιν ἡγῇ τὸ λεγόμενον, ὑπὲρ	τὴν	φύσιν εἶναι τὰ θαύματα. αὐτὸ
[39]	ἐκ τίνος ἄμεινον αὐτῷ συστῆναι	τὴν	φύσιν· εἴρηται γὰρ ὅτι κατ´
[1]	καθορᾶται, ὁ αὐτός ἐστι κατὰ	τὴν	φύσιν ἐκείνῳ τῷ διὰ τῶν
[32]	αὐτόθεν τοῦ λόγου τὸ ὑπὲρ	τὴν	φύσιν ἐμφαίνοντος. ἀλλ´ ἐπειδὴ μέρος
[1]	παρ´ ἐκεῖνον ὑπονοοῖτο, ἀλλὰ κατὰ	τὴν	φύσιν ἓν ὢν ἕτερον τῷ
[39]	ἔχουσαν ἐν τῷ ἀγαθῷ κεκτημένης	τὴν	φύσιν; ἐπεὶ οὖν ἐν τῷ
[35]	αἰῶσι καθαρὰν ἀποσωθῆναι τῷ θεῷ	τὴν	φύσιν. ἐπεὶ οὖν ῥυπτική τίς
[24]	τῷ τρόπῳ τῆς κινήσεως ἐκβαίνει	τὴν	φύσιν, ἐπὶ τὸ κάτω φερόμενον·
[21]	τὸ μέν τι ἀληθῶς κατὰ	τὴν	φύσιν ἐστί, τὸ δὲ οὐ
[28]	θείας δυνάμεως ἀσθενήσασαν ἐν κακίᾳ	τὴν	φύσιν εὔλογον κρίνοντες, πρὸς δὲ
[21]	τε καὶ κίνησιν οὐκ ἐνδέχεται	τὴν	φύσιν ἐφ´ ἑαυτῆς μένειν ἀκίνητον,
[27]	~Ἀκόλουθον δὲ πάντως τὸν πρὸς	τὴν	φύσιν ἡμῶν ἀνακιρνάμενον διὰ πάντων
[37]	βοηθοῦντος δύναμις, οὕτω τοῦ διαλύοντος	τὴν	φύσιν ἡμῶν ἀπογευσάμενοι πάλιν ἀναγκαίως
[8]	ἦν, καθ´ ὅλου μὴ ἀγαγεῖν	τὴν	φύσιν ἡμῶν εἰς γένεσιν, ἐπειδὴ
[28]	θεοπρεποῦς ὑπολήψεως πεπιστεύκαμεν; ~Ἀλλὰ κωμῳδοῦσι	τὴν	φύσιν ἡμῶν, καὶ τὸν τῆς
[26]	φύσιν κατεργασάμενος εὐεργετεῖ τῇ καθάρσει	τὴν	φύσιν, κἂν ἐπίπονος ἡ διάκρισις
[16]	κακία ἐστίν, ἢ τοῦ κατὰ	τὴν	φύσιν κινήματος; εἰ μὲν γὰρ
[7]	τε καὶ τοῦ ἐναντίου διακρίνειν	τὴν	φύσιν. ὁ γὰρ πνευματικός, φησίν,
[13]	τὸ θεῖον; εἰ δὲ ὑπερβαίνει	τὴν	φύσιν ὁ λόγος, ἐν οἷς
[35]	τοῦτο γὰρ δεῖ πάντως πορευθῆναι	τὴν	φύσιν οἰκείαις ἀνάγκαις κατὰ τὴν
[37]	τις ἑκάστῳ κατάλληλος παρὰ τοῦ	τὴν	φύσιν οἰκονομοῦντος ἀποκεκλήρωται. τὰ μὲν
[37]	πρὸς ἐκεῖνο μεταστοιχειώσας τῶν φαινομένων	τὴν	φύσιν. ~Οὐδὲν οἶμαι τοῖς εἰρημένοις
[12]	θεοῦ τὸ παρατραπεῖσαν ἐξ ἀσθενείας	τὴν	φύσιν πάλιν δι´ ὑγείας πρὸς
[16]	ὑπόληψις, εἴπερ τὸν ἀπαθῆ κατὰ	τὴν	φύσιν πρὸς κοινωνίαν πάθους ἐλθεῖν
[32]	πάντα συνέχουσα. εἴτε δὴ θεότητα	τὴν	φύσιν ταύτην ὀνομάζεσθαι χρὴ εἴτε
[8]	δὲ μόνον ἀναλλοίωτόν ἐστι κατὰ	τὴν	φύσιν τὸ μὴ διὰ κτίσεως
[25]	ὡς συνέχων ἐν τῷ εἶναι	τὴν	φύσιν· τότε δὲ κατεμίχθη πρὸς
[6]	ἀρχετύπου ἐγεγόνει κάλλους· ἀπαθὴς δὲ	τὴν	φύσιν· τοῦ γὰρ ἀπαθοῦς μίμημα
[37]	προσήκει παρασχολῆσαι τὸν λόγον εἰς	τὴν	φυσιολογίαν τοῦ σώματος. τίς γὰρ
[37]	θεοδόχου σώματος ἐκείνου ταύτην δεξαμένου	τὴν	χάριν, ἄλλως δὲ δειχθέντος μὴ
[8]	μᾶλλον διὰ τούτων προσαχθείη θαυμάσαι	τὴν	χάριν τῆς περὶ τὸν ἄνθρωπον
[34]	τοῦ ἐπαγγειλαμένου ὑπόσχεσιν πάντως παρεῖναι	τὴν	χάριν τοῖς διὰ τῆς μυστικῆς
[31]	τὸ κατ´ ἐξουσίαν ἀπόθηται, καὶ	τὴν	χάριν τοῦ νοεροῦ συναπώλεσεν. εἰς
[40]	τὸν θεὸν οἰκειότητα. ἐκεῖνος ἀνοίγει	τὴν	χεῖρα καὶ ἐμπιπλᾷ πᾶν ζῷον
[23]	τὴν ἰδίαν αὐτῆς φύσιν σιτοποιοῦσα	τὴν	χρείαν ἐπλήρου, ἀλλ´ ἐκ τῶν
[23]	ὀψοφαγία, οὐ θαλάσσης αὐτοῖς πρὸς	τὴν	χρείαν συνεισφερούσης, ἀλλὰ τοῦ καὶ
[16]	μὲν τῷ θανάτῳ τοῦ σώματος	τὴν	ψυχὴν κατὰ τὴν ἀναγκαίαν τῆς
[11]	εἶναί τι παρὰ τὸ σῶμα	τὴν	ψυχὴν πεπιστεύκαμεν ἐκ τοῦ μονωθεῖσαν
[25]	ἐπαγάγοι. τίς γὰρ οὕτω νήπιος	τὴν	ψυχὴν ὡς εἰς τὸ πᾶν
[17]	χρηστότητος τοῦ θεοῦ κεκρυμμένην ἔχει	τὴν	ὠφέλειαν καὶ οὔπω διὰ τοῦ
[40]	τοῖς τῆς κακίας ἐπιμένεις γνωρίσμασι,	μάτην	ἐπιθρυλεῖς σεαυτῷ τὴν ἄνωθεν γέννησιν.
[1]	τὴν δὲ προαίρεσιν ταύτην καὶ	δυνατὴν	εἶναι κατὰ τὸ ἀκόλουθον εὐσεβές
[26]	ἐπὶ διαφθορᾷ τῆς φύσεως τὴν	ἀπάτην	ἐνήργησεν, ὁ δὲ δίκαιος ἅμα
[7]	δευσοποιὸν βαφὴν τὴν αἱρετικὴν παραδεδεγμένοις	ἀπάτην	ἰσχύν τινα διὰ τῆς ἐπιπολαίου
[26]	θεωρουμένης ἐνάγεται πρὸς τὸ νομίσαι	ἀπάτην	τινὰ τὴν τοιαύτην μέθοδον ἐπινενοῆσθαι
[15]	εὖ πάσχομεν, ἀπὸ τούτων τὸν	εὐεργέτην	ἐπιγινώσκομεν· πρὸς γὰρ τὰ γινόμενα
[6]	οὖν ἡ ἀπάθεια τῆς κατ´	ἀρετὴν	ζωῆς ἀρχὴ καὶ ὑπόθεσις γίνεται,
[7]	τὴν πήρωσιν δημιουργήσας· ὁ τὴν	ἀρετήν,	οὐ τὴν στέρησιν αὐτῆς ἀναδείξας·
[7]	τῶν ἀγαθῶν γέρας τοῖς κατ´	ἀρετὴν	πολιτευομένοις προθείς, οὐκ ἀνάγκῃ τινὶ
[26]	καὶ αὐτὸν τὸν τῆς κακίας	εὑρετὴν	ἰώμενος. ἴασις γάρ ἐστιν ἀρρωστίας
[6]	τῷ μέσῳ, ὡς μήτε τὴν	αἰσθητὴν	ἐν τοῖς νοητοῖς εἶναι γνωρίσμασι,
[6]	προμηθείᾳ δὲ κρείττονι πρὸς τὴν	αἰσθητὴν	κτίσιν γίνεταί τις τοῦ νοητοῦ
[4]	τοιούτῳ πνεύματι τὸν τοῦ παντὸς	ποιητὴν	δογματίζοιεν. τίς δὲ καὶ δύναμις
[5]	ἡ κακία, θεὸν ἑαυτῆς ἐπιγραφομένη	ποιητὴν	καὶ πατέρα· ἀλλ´ ἐμφύεταί πως
[8]	ἀμετρίαν παραδραμούμεθα. θεὸν δὲ ἀνθρώπου	ποιητὴν	ὀνομάσαντες οὐκ ἐπιλελήσμεθα τῶν ἐν
[8]	φύσεως κατ´ ἀνάγκην ἐπισυμβαίνουσι, κακῶν	ποιητὴν	τὸν θεὸν ὀνομάζειν, ἢ μηδὲ
[40]	ὀνομάτων κατονομάζουσι πλεονέκτην, τῶν ἀλλοτρίων	ἐπιθυμητήν,	ἀπὸ συμφορῶν ἀνθρωπίνων τρυφῶντα. ὁ
[11]	τὴν θείαν φύσιν πρὸς τὴν	θνητὴν	καὶ ἐπίκηρον ὁμολογοῦμεν, τὸν δὲ
[11]	πᾶσαν τὴν σωματικήν τε καὶ	νοητὴν	κτίσιν παρὰ τῆς ἀσωμάτου τε
[23]	διὰ τῆς τοῦ σώματος περιβολῆς	χωρητὴν	τὴν θείαν δύναμιν ἐπινοῆσαι γενέσθαι,
[40]	ἐκ τῶν αὐτῶν ὀνομάτων κατονομάζουσι	πλεονέκτην,	τῶν ἀλλοτρίων ἐπιθυμητήν, ἀπὸ συμφορῶν
[21]	ὕπαρξιν· ἐπειδὴ τοίνυν κατὰ τὴν	τρεπτήν	τε καὶ ἀλλοιώτην ὁρμήν τε
[32]	τε πλάτος καὶ τὸ μῆκος.	ἑκάστην	γὰρ τοῦ σταυροῦ προβολὴν ἰδίῳ
[40]	σύμπασι, μὴ ὀργὴν ἐπάγων καθ´	ἑκάστην	ἡμέραν· εὐθὴς κύριος ὁ θεός,
[15]	τὸν λυτρωτὴν ὁ αἰχμάλωτος, τὸν	συναγωνιστὴν	ὁ δεσμώτης, τὸν ἐλευθερωτὴν ὁ
[7]	εἶναι τὸν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως	κτίστην	ἀποδεικνύοντες. εἰ γὰρ ἀγνοεῖ μὲν
[8]	ὀνομάζειν, ἢ μηδὲ ὅλως ἀνθρώπου	κτίστην	αὐτὸν οἴεσθαι, ὡς ἂν μὴ
[39]	εἰσελθεῖν ζωήν, τὸν δὲ τὴν	κτιστὴν	φύσιν ἐν τῇ τριάδι διὰ
[2]	πνεῦμα ὑπονοοῖτο· ἀλλὰ δύναμιν οὐσιώδη	αὐτὴν	ἐφ´ ἑαυτῆς ἐν ἰδιαζούσῃ ὑποστάσει
[7]	σῶμα φαινομένων τὸν νοῦν ἀποστήσαντας,	αὐτὴν	ἐφ´ ἑαυτῆς τοῦ καλοῦ τε
[6]	παντὸς πράγματος ἀρχὴν τῶν μετ´	αὐτὴν	κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἐπισυμβαινόντων αἰτίαν
[6]	πρὸς κακίαν ῥοπὴ τῶν μετ´	αὐτὴν	πάντων ἀναδειχθέντων κακῶν ὁδὸς κατέστη.
[39]	ἐνδέον ἐν ἡμῖν διαφορὰ διίστησιν	αὐτὴν	τῆς πρὸς ἑαυτὴν συμφυίας· ὧν
[21]	τῆς πρὸς τὸ καλὸν ἐπιθυμίας	αὐτὴν	φυσικῶς ἐφελκομένης εἰς κίνησιν· καλὸν
[28]	ἐπανίοι, εἴ τι τῶν περὶ	αὐτὴν	ὡς αἰσχρόν τε καὶ ἀπρεπὲς
[28]	τὸ λεῖπον διὰ τῶν ἐπιγινομένων	ἑαυτὴν	ἀντεισαγούσης τῆς φύσεως. τί οὖν
[39]	διάνοια, μὴ τῆς ἀστατούσης φύσεως	ἑαυτὴν	ἔκγονον ποιήσῃ, ἐξὸν τὴν ἄτρεπτόν
[37]	σώματος ἡμῶν φύσις αὐτὴ καθ´	ἑαυτὴν	ἐν ἰδίᾳ τινὶ ὑποστάσει ζωὴν
[37]	ἀπόστολος, ὅλον τὸ φύραμα πρὸς	ἑαυτὴν	ἐξομοιοῖ, οὕτως τὸ ἀθανατισθὲν ὑπὸ
[12]	φύσιν πάλιν δι´ ὑγείας πρὸς	ἑαυτὴν	ἐπανάγειν, θεοῦ τὸ πάσης ἐπιστατεῖν
[27]	ἁψαμένη καὶ μέχρι τοῦ τέλους	ἑαυτὴν	ἐπεκτείνασα καὶ τὰ διὰ μέσου
[37]	κινήσει τό τε λεῖπον πρὸς	ἑαυτὴν	ἐφελκομένη καὶ τὸ περιττεῦον ἀπωθουμένη;
[39]	τὸ εἶναι προήκειν οἰκείως πρὸς	ἑαυτὴν	ἔχει· καὶ ὥσπερ ἐπὶ τῆς
[5]	φύσει, ἀνύπαρκτόν τί ἐστι καθ´	ἑαυτὴν	ἡ κακία· ἡ δὲ τοῦ
[28]	οὐκ εἰδότες ὅτι πᾶσα πρὸς	ἑαυτὴν	ἡ κατασκευὴ τοῦ σώματος ὁμοτίμως
[37]	ἐπιρρεούσης αὐτῇ δυνάμεως συνέχει τε	ἑαυτὴν	καὶ ἐν τῷ εἶναι μένει,
[39]	ἡ κτιστὴ φύσις ἥνωται πρὸς	ἑαυτὴν	κατὰ τὸν λόγον τῆς κτίσεως
[40]	μὴν ἡ ἀνθρωπότης αὐτὴ καθ´	ἑαυτὴν	μεταβολὴν ἐκ τοῦ βαπτίσματος οὐ
[7]	ἀγαθοῦ στερήσει χαρακτηρίζεται, οὐ καθ´	ἑαυτὴν	οὖσα, οὐδὲ καθ´ ὑπόστασιν θεωρουμένη·
[6]	ὁράσει τὴν πήρωσιν, οὐ καθ´	ἑαυτὴν	οὖσαν τῇ φύσει τὴν πήρωσιν,
[16]	εἰ ἡ γένεσις αὐτὴ καθ´	ἑαυτὴν	πάθος οὐκ ἔστιν, οὐδ´ ἂν
[32]	ἐστι, καὶ δι´ ἐκείνου πρὸς	ἑαυτὴν	συμφυὴς γίνεται, τῶν ἄνω τοῖς
[39]	διαφορὰ διίστησιν αὐτὴν τῆς πρὸς	ἑαυτὴν	συμφυίας· ὧν γὰρ ἐπ´ ἴσης
[6]	καὶ οὕτως πάσης γίνεται πρὸς	ἑαυτὴν	συμφωνία τῆς κτίσεως, οὐδαμοῦ τῆς
[6]	ἀρετῆς ἀντικαθέστηκε λόγῳ, οὐ καθ´	ἑαυτήν	τις οὖσα, ἀλλὰ τῇ ἀπουσίᾳ
[1]	ἄν τις ἐκ τῆς ὁμωνυμίας	τοιαύτην	καὶ ἐπὶ τοῦ θεοῦ τὴν
[26]	τὸ νομίσαι ἀπάτην τινὰ τὴν	τοιαύτην	μέθοδον ἐπινενοῆσθαι ὑπὲρ ἡμῶν τῷ
[20]	ὁ Δαβίδ, μὴ ἀγαθότητος τὴν	τοιαύτην	πρόθεσιν ἐμποιούσης. ἀλλ´ οὐδὲν ἂν
[1]	θεωρεῖται φύσιν, ἀνάγκῃ δὲ πᾶσα	τοσαύτην	εἶναι ὁμολογεῖν τοῦ λόγου τὴν
[4]	δύναμις· καὶ ὅσην ὁ ἡμέτερος,	τοσαύτην	καὶ ὁ τοῦ θεοῦ λόγος
[33]	ἐσχάτης ἂν εἴη ἀγνωμοσύνης ἐκεῖ	τοσαύτην	τῷ θεῷ προσμαρτυροῦντας δύναμιν ἀτονεῖν
[22]	ὦσιν οἱ πρὸς τὴν συμφορὰν	ταύτην	αὐτομολήσαντες· εἰ δέ τις κηδόμενος
[37]	δὲ τοῦ θεοδόχου σώματος ἐκείνου	ταύτην	δεξαμένου τὴν χάριν, ἄλλως δὲ
[5]	συστησαμένου πιστεύουσιν, ἢ καὶ πρὸς	ταύτην	δυσπειθῶς ἔχουσι τὴν ὑπόληψιν. ἀλλ´
[6]	μετουσίας ἔσχε παρὰ τοῦ κτίσαντος,	ταύτην	εἰς εὕρεσιν τῶν κατὰ κακίαν
[15]	δῆλον ὅτι, καὶ οὐδὲν παρὰ	ταύτην	ἕτερον. καθάπερ γὰρ πολλῶν ὄντων
[26]	ἐξετάσει τῆς κατὰ τὴν οἰκονομίαν	ταύτην	θεωρουμένης ἐνάγεται πρὸς τὸ νομίσαι
[1]	ζώντων ἐστί. τὴν δὲ προαίρεσιν	ταύτην	καὶ δυνατὴν εἶναι κατὰ τὸ
[14]	φησί, τοῦ πρὸς τὴν ταπεινότητα	ταύτην	καταβῆναι τὸ θεῖον, ὡς ἀμφίβολον
[7]	πνευματικός, φησίν, ἀνακρίνει τὰ πάντα.	ταύτην	οἶμαι τὴν αἰτίαν τῆς τῶν
[32]	εἴτε δὴ θεότητα τὴν φύσιν	ταύτην	ὀνομάζεσθαι χρὴ εἴτε λόγον εἴτε
[0]	διάλεξις ᾖ, καλῶς ἂν ἔχοι	ταύτην	ποιεῖσθαι τοῦ λόγου τὴν ἀρχήν.
[23]	ἕκαστον τῶν εὐαγγελικῶν διεξίοι θαυμάτων;	ταύτην	τοίνυν τὴν δύναμιν καθορῶν, ὁ
[3]	δύνασθαι λόγῳ διασαφεῖν τὴν ἀνέκφραστον	ταύτην	τοῦ μυστηρίου βαθύτητα· πῶς τὸ
[21]	κατὰ τὴν τρεπτήν τε καὶ	ἀλλοιώτην	ὁρμήν τε καὶ κίνησιν οὐκ
[15]	τὸν συναγωνιστὴν ὁ δεσμώτης, τὸν	ἐλευθερωτὴν	ὁ τῷ ζυγῷ τῆς δουλείας
[30]	διὰ τοῦτο γὰρ παρὰ τὴν	πρώτην	ἀρχὴν τοῦ κηρύγματος ὁμόγλωσσοι πᾶσι
[16]	τῆς ἑκατέρῳ τούτων παρὰ τὴν	πρώτην	σύστασιν ἐμμιχθείσης οὕτω γενικωτέρῳ τινὶ
[15]	καθειργμένος τῷ σκότῳ, ἐπεζήτει τὸν	λυτρωτὴν	ὁ αἰχμάλωτος, τὸν συναγωνιστὴν ὁ
[5]	ἔδει πάντως μηδὲ τούτου τὴν	κατασκευὴν	εἶναι τῆς φύσεως ἡμῶν ἀπόκληρον,
[5]	τινὶ πρὸς τὴν τοῦ ἀνθρώπου	κατασκευὴν	ἐναχθείς, ἀλλ´ ἀγάπης περιουσίᾳ τοῦ
[7]	ἐν βάθει καθάπερ τινὰ δευσοποιὸν	βαφὴν	τὴν αἱρετικὴν παραδεδεγμένοις ἀπάτην ἰσχύν
[40]	προκείμενα τοιαῦτά ἐστιν ὡς εἰς	ὑπογραφὴν	λόγου ἐλθεῖν. πῶς γὰρ ἃ
[35]	ἀπὸ τοῦ ὕδατος, τὴν σωτήριον	ταφὴν	καὶ ἀνάστασιν τὴν ἐν τριημέρῳ
[21]	ἔφερε, μεθεῖναι μὲν τὴν ἀληθῆ	τροφήν,	περιχανοῦσαν δὲ τὸ τῆς τροφῆς
[37]	κἀκεῖ τὸ θεοδόχον σῶμα τὴν	τροφὴν	τοῦ ἄρτου παραδεξάμενον λόγῳ τινὶ
[9]	κακίαν εἶναι τὴν γέννησιν, τὴν	ἀνατροφήν,	τὴν αὔξησιν, τὴν πρὸς τὸ
[40]	θυμὸν αἶσχος ὑβρίζῃ τὴν θείαν	μορφὴν	ἢ τὸ κατὰ πλεονεξίαν πάθος
[0]	ἡ ἐκκλησία, τοῦ κατὰ τὴν	διδαχὴν	πιστοῦ λόγου τῇ ἀκοῇ τῶν
[35]	τοσοῦτον ἐκ τῆς κατὰ τὴν	διδαχὴν	ὑφηγήσεως ἐνεργὸς γέγονεν ὅσον δι´
[0]	τὴν πρὸς τὰς ἐκείνων ὑπονοίας	μάχην·	κατὰ γὰρ τὸ εἶδος τῆς
[28]	δι´ ἑαυτῶν τῇ φύσει τὴν	διαδοχὴν	ἀντεισάγοντα. εἰ οὖν πρὸς τὸ
[31]	ἔχοντας ἀναγκαστικῶς ἐφελκύσασθαι πρὸς τὴν	παραδοχὴν	τοῦ κηρύγματος. ποῦ τοίνυν ἐν
[37]	τὴν ὀγκώδη τοῦ ἀγγείου τούτου	περιοχὴν	εἰδέναι μὴ ἰδίαν εἶναι τοῦ
[23]	κακίας ζόφον ἐν ἑαυτῷ γεννήσας,	ἀρχὴν	δὲ τῆς πρὸς τὰ χείρω
[32]	ὅσον τῆς νεκρότητος ἅψασθαι καὶ	ἀρχὴν	δοῦναι τῇ φύσει τῆς ἀναστάσεως
[26]	κεκολασμένων καὶ τῶν μηδὲ τὴν	ἀρχὴν	ἐπιδεηθέντων καθάρσεως. ταῦτα καὶ τὰ
[36]	μικρόν τι τὸ κατὰ τὴν	ἀρχήν	ἐστι καὶ εὐκατόρθωτον, πίστις καὶ
[16]	καὶ ὑπόστασις παρ´ αὐτοῦ τὴν	ἀρχὴν	ἔσχε, ποῦ τῆς θεῷ πρεπούσης
[5]	ἐκ τοῦ θείου βουλήματος τὴν	ἀρχὴν	ἔσχεν· ἦ γὰρ ἂν ἔξω
[0]	ταύτην ποιεῖσθαι τοῦ λόγου τὴν	ἀρχήν.	πότερον εἶναι τὸ θεῖον ὑπείληφεν,
[21]	ἐνεδέχετο τὸν ἐξ ἀλλοιώσεως τὴν	ἀρχὴν	τοῦ εἶναι σχόντα μὴ τρεπτὸν
[30]	τοῦτο γὰρ παρὰ τὴν πρώτην	ἀρχὴν	τοῦ κηρύγματος ὁμόγλωσσοι πᾶσι τοῖς
[6]	φθόνος. ὁμολογεῖται δὲ παντὸς πράγματος	ἀρχὴν	τῶν μετ´ αὐτὴν κατὰ τὸ
[27]	ἑκατέρωθεν διειλημμένης, τὸ κατὰ τὴν	ἀρχήν	φημι καὶ τὸ τέλος, καθ´
[5]	ἰδέαν κατά τε σῶμα καὶ	ψυχὴν	ἐπιτήδειον, ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα
[16]	τῷ θανάτῳ τοῦ σώματος τὴν	ψυχὴν	κατὰ τὴν ἀναγκαίαν τῆς φύσεως
[16]	γὰρ τὴν ἀναληφθεῖσαν παρ´ ἑαυτοῦ	ψυχὴν	πάλιν ἑνώσας τῷ οἰκείῳ σώματι
[11]	τι παρὰ τὸ σῶμα τὴν	ψυχὴν	πεπιστεύκαμεν ἐκ τοῦ μονωθεῖσαν τῆς
[25]	τίς γὰρ οὕτω νήπιος τὴν	ψυχὴν	ὡς εἰς τὸ πᾶν βλέπων
[28]	τὴν παροῦσαν συνέχει τῶν ἀνθρώπων	ζωήν,	ἄλλα πρὸς ἄλλην ἐνέργειαν μεμερισμένα,
[8]	τῷ γὰρ ἐξ ἀρχῆς τὴν	ζωὴν	δεδωκότι μόνῳ δυνατὸν ἦν καὶ
[12]	πόσιν τοῖς διὰ σαρκὸς τὴν	ζωὴν	εἰληχόσι χαρίζεσθαι, θεοῦ τὸ εὐεργετεῖν
[39]	εἴη λυσιτελέστερον, εἰς τὴν ἄτρεπτον	ζωὴν	εἰσελθεῖν ἢ πάλιν τῷ ἀστατοῦντι
[32]	γένεσιν, ἀλλ´ ἡμᾶς ἐπὶ τὴν	ζωὴν	ἐκ τοῦ θανάτου ἀνακαλούμενος. ἐπεὶ
[35]	ἄνθρωπον ὑποστὰς κοινωνίαν, ἔργῳ τὴν	ζωὴν	ἐνεργήσας, ἵνα διὰ τῆς ἀναληφθείσης
[6]	ἰδίας ἐμπνεύσεως τῷ πλάσματι τὴν	ζωὴν	ἐνεφύτευσεν, ὡς ἂν συνεπαρθείη τῷ
[37]	ἔχει· ἡ γὰρ πρὸς τὴν	ζωὴν	ἕνωσις τὴν τῆς ζωῆς κοινωνίαν
[25]	γένει τῆς εἰς τὴν ἀθάνατον	ζωὴν	ἐπανόδου γίγνεται. ~Ἀλλ´ ἴσως τις
[6]	εἶναι, τὸ ἐν ἀηδίᾳ τὴν	ζωὴν	ἔχειν. οὕτω καὶ τὰ ἄλλα
[1]	καὶ ἐπὶ τοῦ θεοῦ τὴν	ζωὴν	ἢ τὴν δύναμιν ἢ τὴν
[8]	χαλεπὸν ποιεῖται τῷ θανάτῳ τὴν	ζωὴν	ἡμῶν διαλύεσθαι, καὶ τοῦτό φησι
[12]	εὐεργεσίας τὰς θεόθεν κατὰ τὴν	ζωὴν	ἡμῶν ἐνεργουμένας, ὑπερκεῖσθαί τινα δύναμιν
[37]	ἀμφοτέρων ἀνάγκη τοῦ πρὸς τὴν	ζωὴν	καθηγουμένου τοὺς σωζομένους ἐφάπτεσθαι. οὐκοῦν
[35]	κατόρθωμα βλέπων, τὸ κατὰ τὴν	ζωὴν	λέγω πέρας, ἀντὶ γῆς τὸ
[33]	ὅτι, τοῦ θνητοῦ πρὸς τὴν	ζωὴν	μεταβαίνοντος, ἀκόλουθον ἦν τῆς πρώτης
[37]	ἑαυτὴν ἐν ἰδίᾳ τινὶ ὑποστάσει	ζωὴν	οὐκ ἔχει, ἀλλὰ διὰ τῆς
[35]	ἐθεασάμεθα; τριήμερον νέκρωσιν καὶ πάλιν	ζωήν.	οὐκοῦν χρή τι τοιοῦτον καὶ
[27]	πᾶσιν ἀνθρώποις τῆς εἰς τὴν	ζωὴν	οὔσης παρόδου, πόθεν ἔδει τὸν
[5]	ἐν ἀτόποις εἶναι τὴν ἀνθρωπίνην	ζωὴν	οὐχ ἱκανός ἐστιν ἔλεγχος τοῦ
[35]	ὑπόγειον θέσιν τριταῖος ἐπὶ τὴν	ζωὴν	πάλιν ἀνέδραμεν, οὕτω πᾶς ὁ
[15]	πρὸς τὸ φῶς ἢ τὴν	ζωὴν	τὴν ἀντιδιαίρεσιν ἔχει, οὐ λίθος,
[16]	πάλιν ἐπὶ τὴν ἀίδιον ἐπανέλθοιμεν	ζωήν,	τῆς ἐμμιχθείσης τῇ φύσει κακίας
[16]	οὐκ ἔστιν, οὐδ´ ἂν τὴν	ζωήν	τις πάθος προσαγορεύσειεν, ἀλλὰ τὸ
[28]	δι´ ἧς παράγεται ἐπὶ τὴν	ζωὴν	τὸ γεννώμενον, τίνα νομοθετοῦσιν ἕτερον
[24]	πλάνη θεραπευθείη, καὶ εἰς τὴν	ζωὴν	τὸ τεθνηκὸς ἐπανέλθοι; ~Τὸ δὲ
[33]	φθορὰν καταλήγουσαν, ἀλλ´ εἰς ἀθάνατον	ζωὴν	τὸν γεγεννημένον παράγουσαν, ἵν´, ὥσπερ
[39]	ἄτρεπτόν τε καὶ ἀναλλοίωτον εἰσελθεῖν	ζωήν,	τὸν δὲ τὴν κτιστὴν φύσιν
[1]	ἀνάγκη πᾶσα, τῆς ἁπλότητος ὁμολογουμένης,	αὐτοζωὴν	εἶναι τὸν λόγον οἴεσθαι, οὐ
[29]	φθόνον καὶ τὴν ἀδελφοκτονίαν τοῦ	Κάιν	προσάγει τῷ ἀνθρώπῳ τὴν θεραπείαν·
[23]	στοχασμόν τινα τῆς ἐπιθυμίας αὐτοῦ	λαβεῖν,	εἰ τὰ πρόδηλα γένοιτο ἡμῖν
[23]	εἰκὸς ἦν μᾶλλον τὸν κρατοῦντα	λαβεῖν	ἑλέσθαι; δυνατόν ἐστι δι´ ἀκολούθου
[22]	ἐθέλοι λύτρον ἀντὶ τοῦ κατεχομένου	λαβεῖν.	~Τί τοίνυν εἰκὸς ἦν μᾶλλον
[10]	ποντα περὶ τῆς θείας οἰκονομίας	λαβεῖν;	ὡς γὰρ τὸ πῦρ ἐπὶ
[19]	ἀνθυπενεχθέντων ἡμῖν ἰδίᾳ τὸν λόγον	διαλαβεῖν,	ὅτου χάριν ἡ θεία φύσις
[1]	πᾶσαν ἀγαθοῦ πρόθεσιν εἰς ἐνέργειαν	ἄγειν.	ἀγαθὸν δὲ ὁ κόσμος καὶ
[1]	τὸν νοῦν εἰς τὸ ἐμφανὲς	ἄγειν	οὐκέτ´ ἂν ἕτερόν τι παρ´
[33]	λόγος πρὸς τὴν τοῦ δόγματος	ἀγαγεῖν	συγκατάθεσιν. ἀντερωτήσωμεν γάρ, τοῦ τρόπου
[8]	ἄμεινον ἦν, καθ´ ὅλου μὴ	ἀγαγεῖν	τὴν φύσιν ἡμῶν εἰς γένεσιν,
[0]	πλῆθος θεῶν πρὸς μιᾶς θεότητος	περιαγαγεῖν	ὁμολογίαν. εἰ γὰρ τὸ τέλειον
[16]	κωλῦσαι, εἰς ἄλληλα δὲ πάλιν	ἐπαναγαγεῖν	διὰ τῆς ἀναστάσεως, ὡς ἂν
[12]	πάλιν δι´ ὑγείας πρὸς ἑαυτὴν	ἐπανάγειν,	θεοῦ τὸ πάσης ἐπιστατεῖν ὁμοιοτρόπως
[15]	ὄνομα, πρὸς τὸ ἐναντίον μεταπεπτωκέναι	λέγειν.	εἰ οὖν θεὸς μὲν ἡ
[1]	ὑπόληψις, τὸ ἕτερον ἐν ἑτέρῳ	λέγειν	εἶναι· ἀλλ´ ἀνάγκη πᾶσα, τῆς
[10]	φύσει τῆς σαρκὸς τὴν θεότητα	λέγειν	ἐμπεριείργεσθαι καὶ μὴ διὰ τῶν
[24]	ξενισμὸν ἐπάγοι τῇ ἀκοῇ τὸ	λέγειν	πᾶσαν τὴν ἐν τῷ κόσμῳ
[4]	οὐσίᾳ καὶ πνεῦμα ἐν ὑποστάσει	λέγειν	ὑφηγούμενον. ~Ἀλλὰ τὸ μὲν εἶναι
[1]	τοῦ λόγου τὴν ὑπόστασιν εἶναι	ὁμολογεῖν.	οὐ γὰρ καθ´ ὁμοιότητα τῶν
[1]	ἀνάγκῃ δὲ πᾶσα τοσαύτην εἶναι	ὁμολογεῖν	τοῦ λόγου τὴν δύναμιν, ὅση
[16]	τὸ θεῖον ὁ λόγος διισχυρίζετο,	φεύγειν	ἔδει τὴν ἀτοπίαν τοῦ δόγματος,
[39]	τὸ γινόμενον, ὃς περὶ τοῦ	δεῖν	ἄνωθεν γεννηθῆναι παρὰ τοῦ κυρίου
[32]	τὸ μάλιστα μὲν μηδὲ ὅλως	δεῖν	εἰς θανάτου πεῖραν ἐλθεῖν τὴν
[2]	εἶναι θεοῦ διὰ τὸ μὴ	δεῖν	ἐλλιπέστερον τοῦ ἡμετέρου λόγου τὸν
[11]	σώματι, μηδὲ ἐκεῖνο πάντως οἴου	δεῖν	ἐντὸς γενέσθαι τῆς σῆς καταλήψεως·
[32]	δυνάμεως. περὶ ὧν οὐδὲν οἶμαι	δεῖν	καθ´ ἕκαστον διεξιέναι, αὐτόθεν τοῦ
[9]	προσίενται. ἐγὼ δὲ πρότερον οἶμαι	δεῖν	μικρὸν τῆς σαρκικῆς παχύτητος τὸν
[20]	πᾶσι μὴ μόνον δυνατὸν εἶναι	δεῖν	πιστεύειν τὸ θεῖον, ἀλλὰ καὶ
[35]	πρὸς τὸν ἡγούμενον. χρὴ τοίνυν	ἰδεῖν	ἐν τίσιν ὁ τῆς ζωῆς
[40]	τοῦ βαπτισθέντος ᾖ, τί μεταπεποίηται	ἰδεῖν	οὐκ ἔχω, τὸν αὐτὸν βλέπων
[20]	τὸ κατὰ πρόθεσιν ἀγαθὸν ἔστιν	ἰδεῖν.	πῶς γὰρ ἂν φανείη ἡ
[30]	οὕτως ἔστι καὶ τὴν κακίαν	ἰδεῖν	τῷ μὲν καιρίῳ πληγεῖσαν, ἐν
[27]	θεραπεῦσαι τῷ καθαρσίῳ, τὸ δὲ	περιιδεῖν	ἀθεράπευτον. τούτου χάριν τῆς ζωῆς
[11]	τοῦ θείου πρὸς τὸν ἄνθρωπον	συνιδεῖν	οὐ χωροῦμεν. ἀλλὰ τὸ μὲν
[38]	φύσιν. ~Οὐδὲν οἶμαι τοῖς εἰρημένοις	ἐνδεῖν	τῶν περὶ τὸ μυστήριον ζητουμένων,
[8]	ἐπισυμβαίνουσι, κακῶν ποιητὴν τὸν θεὸν	ὀνομάζειν,	ἢ μηδὲ ὅλως ἀνθρώπου κτίστην
[32]	φώτισμα εἴτε παλιγγενεσίαν βούλοιτό τις	ὀνομάζειν,	οὐδὲν πρὸς τὴν ὀνομασίαν διαφερόμεθα,
[5]	τῶν ὑψηλῶν τε καὶ τιμίων	ὀνομάζειν	τις ἐθέλοι, οὐ διοισόμεθα. ὅ
[29]	ἀπὸ τούτου δι´ ἑτέρων πάλιν	κακίζειν	ἐπιχειροῦσι τὸν λόγον καί φασιν,
[26]	τὸν ἀγαθὸν τῆς φιλανθρωπίας σκοπὸν	ἀποχωρίζειν	τῆς κατὰ τὸ δίκαιον κρίσεως,
[37]	τὸ εἰσρέον ἐν αὐτῷ γινόμενον	σχηματίζειν	τὸ περιέχον τὸν ὄγκον· οὕτω
[0]	κατὰ τὰς τῶν θρησκειῶν διαφορὰς	μεθαρμόζειν	προσήκει καὶ τὴν κατήχησιν, πρὸς
[21]	ἐναντίον ἡμᾶς ἀπορρυῆναι, οἷόν τι	παθεῖν	ὁ ἔξωθεν μῦθός φησιν ἀπιδοῦσαν
[16]	τὴν φύσιν πρὸς κοινωνίαν πάθους	ἐλθεῖν	διορίζονται. ἀλλὰ καὶ πρὸς ταῦτα
[40]	ἐστιν ὡς εἰς ὑπογραφὴν λόγου	ἐλθεῖν.	πῶς γὰρ ἃ οὔτε ὀφθαλμὸς
[32]	ὅλως δεῖν εἰς θανάτου πεῖραν	ἐλθεῖν	τὴν ὑπερέχουσαν φύσιν, ἀλλὰ καὶ
[35]	οἱ τὰς τῶν λαβυρίνθων πλάνας	διεξελθεῖν	ἀμηχανοῦντες, εἴ τινος ἐμπείρως ἔχοντος
[32]	ἔχοι καὶ περὶ τούτου βραχέα	διεξελθεῖν.	~Ἐπειδὰν γὰρ παρ´ ἡμῶν τὸ
[19]	τοῦ θεοῦ ὑπολήψεις ἐπὶ κεφαλαίων	διεξελθεῖν;	~Οὐκοῦν ὁμολογεῖται παρὰ πᾶσι μὴ
[39]	τὴν ἄτρεπτόν τε καὶ ἀναλλοίωτον	εἰσελθεῖν	ζωήν, τὸν δὲ τὴν κτιστὴν
[39]	λυσιτελέστερον, εἰς τὴν ἄτρεπτον ζωὴν	εἰσελθεῖν	ἢ πάλιν τῷ ἀστατοῦντι καὶ
[7]	οὖσαν καὶ εἰς διάλυσιν ῥεοῦσαν,	ἐπακολουθεῖν	δέ πως τοῖς τοιούτοις παθήμασιν
[18]	νόμου δι´ αἰνιγμάτων τοῖς μυστικῶς	ἐπαίειν	ἐπισταμένοις διῄρηται, μέχρι τότε κατὰ
[36]	δύναμιν, παρόντα δὲ τὸ οἰκεῖον	ποιεῖν;	ἴδιον δὲ τῆς θείας ἐνεργείας
[28]	καὶ οἴονται διὰ τούτων ἐπιγέλαστον	ποιεῖν	τὸ μυστήριον, ὡς ἀπρεπὲς ὂν
[12]	χαρακτηρίζεται φύσις, κατανοήσαντες. θεοῦ τὸ	ζωοποιεῖν	τοὺς ἀνθρώπους, θεοῦ τὸ συντηρεῖν
[32]	τῆς θεότητος τὸ διὰ πάντων	ἥκειν	καὶ τῇ φύσει τῶν ὄντων
[27]	μὴ διὰ πάντων ἐπ´ ἴσης	διήκειν	τὴν τὸ πᾶν ἐπικρατοῦσαν δύναμιν
[30]	μέμφεσθαι, τὸ μὴ διὰ πάντων	διήκειν	τῶν ἀνθρώπων τὴν πίστιν ἐν
[39]	μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι	προήκειν	οἰκείως πρὸς ἑαυτὴν ἔχει· καὶ
[9]	ἀκόλουθον βλέπων διὰ τὸ μὴ	δοκεῖν	ἔξω τι τῆς θεοπρεποῦς ἐννοίας
[40]	ἀπάτης ἑαυτοὺς παράγοντες, καὶ τῷ	δοκεῖν	μόνον, οὐχὶ τῷ ὄντι γεννώμενοι.
[4]	ῥημάτων καὶ ἄσθματος τηλικαύτη, ὡς	ἐξαρκεῖν	πρὸς οὐρανῶν σύστασιν καὶ τῶν
[18]	θεὸν ἐπιδεδημηκέναι τῷ βίῳ πιστεύσαντας	διαβάλλειν	τὴν παρουσίαν, ὡς οὐκ ἐν
[20]	ἀριθμήσειεν; εἰ δὲ πάντα προσήκει	συνδραμεῖν	ἐν ταῖς περὶ θεοῦ δόξαις,
[26]	γὰρ τῆς δικαιοσύνης τὸ ἐκεῖνα	νέμειν	ἑκάστῳ, ὧν τις τὰς ἀρχὰς
[26]	ἐστι τὸ κατ´ ἀξίαν ἑκάστῳ	νέμειν,	σοφοῦ δὲ τὸ μήτε παρατρέπειν
[3]	τῆς κατὰ τὴν θεογνωσίαν διδασκαλίας	λαμβάνειν,	μὴ μέντοι δύνασθαι λόγῳ διασαφεῖν
[39]	τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, μὴ	συμπαραλαμβάνειν	τὴν εἰς ταῦτα πίστιν ἐν
[35]	τὸ ὕδωρ πρὸς τὸ ἀκινδύνως	ἐπιθιγγάνειν,	εἰ βούλοιτο, ἀπειροπλασίως τῇ θείᾳ
[35]	καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος, ἐφάπαξ	ἀποθανεῖν	τῇ ἁμαρτίᾳ. ἐπεὶ δέ, καθὼς
[6]	βιοτεύειν· τῇ δὲ νόσῳ τὸ	ἀσθενεῖν,	τὸ ἀνενέργητον εἶναι, τὸ ἐν
[21]	ἐνδέχεται τὴν φύσιν ἐφ´ ἑαυτῆς	μένειν	ἀκίνητον, ἀλλ´ ἐπί τι πάντως
[8]	δὲ μόλιβδον ἐγχεθέντα παγῆναι καὶ	μένειν	ἀπρόχυτον, ἀντιποιεῖσθαι δὲ τοῦ σκεύους
[37]	τοῦ μέρους γίνεσθαι καὶ αὐτὸ	μένειν	ἐφ´ ἑαυτοῦ ὅλον. οὐκοῦν ὡς
[21]	μὴ πάντως ἐν τῷ εἶναι	μένειν·	ἡ δὲ ἀλλοίωσις κίνησίς τίς
[34]	πιστευόντων εἶναι, καὶ ἐν πᾶσι	μένειν	καὶ ἑκάστῳ συνεῖναι. οὐκέτ´ οὖν
[28]	ὁ δὲ σκοπός ἐστι τὸ	διαμένειν	ἐν τῇ ζωῇ τὸ ἀνθρώπινον.
[24]	γὰρ ἔχει φύσιν οὔτε σκότος	διαμένειν	ἐν φωτὸς παρουσίᾳ, οὔτε θάνατον
[8]	ἰατρεύοντα, οὐχ ὡς εἰς ἀεὶ	παραμένειν·	ὁ γὰρ χιτὼν τῶν ἔξωθεν
[3]	κατατεμνόμενον, μήτε τῷ Ἰουδαικῷ δόγματι	συμβαίνειν	τὸν λόγον, ἀλλὰ διὰ μέσου
[26]	τομῆς δριμυσσόμενοι, εἰ δὲ τὸ	ὑγιαίνειν	διὰ τούτων προσγένοιτο καὶ ἡ
[7]	τὸ καλὸν ἢ τὸ κακὸν	κρίνειν	προσήκει, ἀλλ´ ἔξω τῶν κατὰ
[8]	καλὸν καὶ τὸ μὴ καλὸν	κρίνειν	τῆς ἀλόγου φύσεως ἴδιόν ἐστιν,
[7]	καλοῦ τε καὶ τοῦ ἐναντίου	διακρίνειν	τὴν φύσιν. ὁ γὰρ πνευματικός,
[32]	ἀνθρώπινον, ἐν δὲ τῷ τρόπῳ	πολυπραγμονεῖν	τὸ θειότερον. ἐπειδὴ γὰρ ἴδιόν
[33]	τοσαύτην τῷ θεῷ προσμαρτυροῦντας δύναμιν	ἀτονεῖν	ἐν τῷ μέρει τούτῳ τὸ
[40]	ἀκούων ἄλλο τι παρὰ τοῦτο	νοεῖν	ἐδιδάχθης ἐκ τοῦ προσκεῖσθαί τι
[40]	τινὰ φύσιν παρὰ τὴν γινωσκομένην	νοεῖν	ὑποτίθεται. ἐπεὶ οὖν ταῦτα πρόκειται
[8]	δημιουργὸν ὑπὸ μικροψυχίας κατονομάζοι, ἢ	ἀγνοεῖν	αὐτὸν τὸ ἐσόμενον λέγων, ἢ
[5]	τοῦ κόσμου μερῶν μὴ ἄλλην	ἐπινοεῖν	αἰτίαν τινὰ τῆς συστάσεως, ἀλλ´
[27]	τι παρὰ τὴν κακίαν ἀπρεπὲς	ἐννοεῖν.	πλὴν τῷ μικροψύχως ἐν τούτῳ
[1]	καὶ τὸν τοῦ θεοῦ λόγον	ὑπονοεῖν,	οὕτω μεταχθήσεται πρὸς τὴν ὑψηλοτέραν
[0]	τὸ διακρῖνον οὐκ ἔστι, μὴ	ὑπονοεῖν	τὴν διάκρισιν. εἰ γὰρ μήτε
[0]	πρὸς τὰς προλήψεις τῶν ἀνθρώπων	βλέπειν	καὶ κατὰ τὴν ἐγκειμένην ἑκάστῳ
[40]	ἀλλὰ πρὸς τὸ μετὰ τοῦτο	βλέπειν,	καὶ τῆς ἀφράστου μακαριότητος ἐν
[32]	μέρει τούτῳ μὴ τὸ μὲν	βλέπειν,	παρορᾷν δὲ τὸ ἕτερον, ἀλλ´
[1]	ἐν τῇ ἑνότητι τῆς φύσεως	βλέπειν,	ὡς ἂν μὴ τῇ πρὸς
[9]	ἀλογίας οἱ τὸ καλὸν μὴ	πρέπειν	ἐπὶ θεοῦ δογματίζοντες; ~Ἀλλὰ μικρόν,
[26]	ἕτερον τὰς τῶν ἐπιβουλευομένων ἐλπίδας	τρέπειν	καὶ ἄλλο παρὰ τὸ ἐλπισθὲν
[5]	λέγων καὶ κατατρέχων τῆς φύσεως,	ἀνατρέπειν	τὸν ἀποδοθέντα περὶ τοῦ ἀνθρώπου
[26]	νέμειν, σοφοῦ δὲ τὸ μήτε	παρατρέπειν	τὸ δίκαιον, μήτε τὸν ἀγαθὸν
[15]	ἐπιγνώσῃ τὸ θεῖον οὐκ ἂν	εἰπεῖν	ἔχοις. ἀφ´ ὧν γὰρ εὖ
[40]	τῷ ἀμυήτῳ βίῳ, κἂν τολμηρὸν	εἰπεῖν	ᾖ, λέξω καὶ οὐκ ἀποτραπήσομαι,
[33]	πρόχειρόν ἐστιν ἑκάστῳ τῶν ἠρωτημένων	εἰπεῖν	ὅτι θείᾳ δυνάμει ἐκεῖνο ἄνθρωπος
[17]	ἦν πρὸς τοὺς εὐγνώμονας τοσοῦτον	εἰπεῖν,	ὅτι καὶ τοῖς ἰατροῖς οὐ
[38]	τῷ δὲ παρόντι λόγῳ τοσοῦτον	εἰπεῖν	περὶ τῆς πίστεως καλῶς ἔχειν
[6]	καὶ οὐκ ἔστι καθ´ ὑπόστασιν	εἰπεῖν	τὸ μὴ ὂν ἀντιδιαστέλλεσθαι πρὸς
[18]	τοὺς Ἰουδαίους ἱκανόν ἐστι σημεῖον	εἰπεῖν	τοῦ παρεῖναι τὸν παρ´ αὐτῶν
[22]	τῆς δυνάμεως ἀποσπάσαντα τοῦ κρατοῦντος	καταλιπεῖν	τινὰ δικαιολογίας ἀφορμὴν τῷ δι´
[4]	μιᾶς μαρτυρίας ἐπιμνησθέντας τοῖς φιλοτιμοτέροις	καταλιπεῖν	τῶν πλειόνων τὴν εὕρεσιν. Τῷ
[40]	οἶμαι, καὶ τὸ μετὰ τοῦτο	σκοπεῖν,	ὃ πολλοὶ τῶν προσιόντων τῇ
[9]	ἑκάτερον τούτων καταλαμβάνεται. οὐδένα γὰρ	ἀντερεῖν	οἶμαι τῶν λελογισμένων, ὅτι ἓν
[1]	οὐ δέχεται, καὶ τὸ μὴ	διαφέρειν	κατὰ τὴν φύσιν αὐτόν τε
[11]	οὐκ ἐπιγινώσκομεν τρόπον, οὕτω κἀκεῖ	διαφέρειν	μὲν ἐπὶ τὸ μεγαλοπρεπέστερον τὴν
[12]	ζωοποιεῖν τοὺς ἀνθρώπους, θεοῦ τὸ	συντηρεῖν	διὰ προνοίας τὰ ὄντα, θεοῦ
[15]	ἄνθρωπον, τὰς δὲ τοιαύτας περιόδους	χαίρειν	ἐᾶσαι; οὐκοῦν ἀνάγκη καὶ ταῖς
[2]	ὁμοιότητα τοῦ ἡμετέρου πνεύματος ἔξωθεν	ἐπιρρεῖν	τῷ θεῷ καὶ ἐν αὐτῷ
[17]	τὸ ἐγχωροῦν καὶ τῶν ἐπιζητουμένων	ἐξευρεῖν	τὴν λύσιν τοῖς προλαβοῦσι συμβαίνουσαν.
[3]	διὰ μέσου τῶν δύο ὑπολήψεων	χωρεῖν	τὴν ἀλήθειαν, ἑκατέραν τε τῶν
[26]	τῆς τῶν ὁμοίων ἀντιδόσεως μὴ	ἐκπεσεῖν	τοῦ βελτίονος. ὥσπερ γὰρ τῷ
[6]	περίγειον τόπον συνέχειν τε καὶ	περικρατεῖν	τεταγμένη, εἰς αὐτὸ τοῦτο δυναμωθεῖσα
[12]	ἑαυτὴν ἐπανάγειν, θεοῦ τὸ πάσης	ἐπιστατεῖν	ὁμοιοτρόπως τῆς κτίσεως, γῆς, θαλάσσης,
[12]	ζωὴν εἰληχόσι χαρίζεσθαι, θεοῦ τὸ	εὐεργετεῖν	τὸν δεόμενον, θεοῦ τὸ παρατραπεῖσαν
[27]	πρέπον ἐστὶ τῷ θεῷ τὸ	εὐεργετεῖν	τὸν δεόμενον. ὅπου τοίνυν ἦν
[11]	ἀνθρώπινον, ὥρα σοι πρὸ τούτου	ζητεῖν	τί πρὸς τὴν σάρκα τῆς
[24]	σοφίας τὴν ἀπόδειξιν ἔχει. ~Ἀλλ´	ἐπιζητεῖν	εἰκὸς τὸν τῇ ἀκολουθίᾳ τῶν
[6]	εἶναι, οἷον τῇ ὑγείᾳ τὸ	εὐεκτεῖν,	τὸ ἐργάζεσθαι, τὸ καθ´ ἡδονὴν
[26]	κατὰ τὸ δίκαιον κρίσεως, ἀλλὰ	συνάπτειν	ἀλλήλοις εὐμηχάνως ἀμφότερα, τῇ μὲν
[39]	ὁ κίνδυνος, ἐν τῷ μὴ	διαμαρτεῖν	τοῦ συμφέροντος, κατ´ ἐξουσίαν προκειμένης
[6]	ὑψηλὸς μὲν ἦν τῷ ἀξιώματι·	βασιλεύειν	γὰρ ἐτάχθη τῆς γῆς τε
[8]	τὸν κεκτημένον, ἔχοντα δὲ τοῦ	κεραμεύειν	τὴν ἐπιστήμην περιθρύψαι τῷ μολίβδῳ
[5]	ὅτι λόγον τε καὶ σοφίαν	ἡγεμονεύειν	τῶν ὄντων ὁμολογήσουσιν. ἀλλὰ μὴν
[18]	τὸν κόσμον ἔθνεσιν ἦν, τὸ	θεραπεύειν	διὰ τῶν εἰδώλων τοὺς δαίμονας
[16]	ἀρρώστημα· ἀλλὰ μὴν ἀμφοτέρων αὐτὸν	καθαρεύειν	φησὶ τὸ μυστήριον· εἰ οὖν
[6]	τὸ ἐργάζεσθαι, τὸ καθ´ ἡδονὴν	βιοτεύειν·	τῇ δὲ νόσῳ τὸ ἀσθενεῖν,
[25]	πᾶν βλέπων μὴ ἐν παντὶ	πιστεύειν	εἶναι τὸ θεῖον, καὶ ἐνδυόμενον
[32]	φύσις ἐστίν, ἣν ἐξ ἀνάγκης	πιστεύειν	ἐν πᾶσιν εἶναι τοῖς οὖσιν
[1]	ἀνάγκη γὰρ πᾶσα κατάλληλον εἶναι	πιστεύειν	τῇ φύσει τὸν λόγον, ὡς
[39]	ἢ τῆς ἀκτίστου φύσεως εἶναι	πιστεύειν	τὴν ἁγίαν τριάδα καὶ οὕτως
[20]	μὴ μόνον δυνατὸν εἶναι δεῖν	πιστεύειν	τὸ θεῖον, ἀλλὰ καὶ δίκαιον
[35]	καταδυείς, πάλιν ἐπὶ τὴν ἰδίαν	ἀναλύειν	μακαριότητα. εἰ οὖν τις πρὸς
[1]	ὑπόστασιν ἔχει· τῷ δὲ ταῦτα	δεικνύειν	ἐν ἑαυτῷ, ἃ περὶ τὸν
[32]	τῆς διὰ τῶν θυρῶν προσδεόμενον,	ἐνισχύειν	τε τοὺς μαθητὰς τῇ προσφυσήσει
[3]	λαμβάνειν, μὴ μέντοι δύνασθαι λόγῳ	διασαφεῖν	τὴν ἀνέκφραστον ταύτην τοῦ μυστηρίου
[30]	τὴν νόσον. ~Εἰ δέ τις	ἐλέγχειν	οἴεται τὸν ἡμέτερον λόγον, ὅτι
[5]	τὰ παρόντα βλέπων καὶ οἴεται	διελέγχειν	τὸν λόγον οὐκ ἀληθεύοντα τῷ
[21]	φύσει, τὸ δὲ μὴ οὕτως	ἔχειν,	ἀλλὰ δι´ ἀλλοιώσεως μὲν ὑποστῆναι
[1]	οὐδὲν τῶν κακῶν τὴν ῥοπὴν	ἔχειν·	ἀλλότρια γὰρ τῆς θείας φύσεως
[40]	αὐτάρκη τὴν διδασκαλίαν ἡ κατήχησις	ἔχειν.	δεῖ γάρ, οἶμαι, καὶ τὸ
[5]	τῇ φύσει πρὸς τὸ μετεχόμενον	ἔχειν.	διὰ τοῦτο καὶ ζωῇ καὶ
[7]	τινα διὰ τῆς ἐπιπολαίου πιθανότητος	ἔχειν	δοκεῖ· τοῖς δὲ διορατικωτέροις τῆς
[34]	τὸ ἀμίκτως πρὸς τὸ ψεῦδος	ἔχειν	εἰδότες, ἐν δὲ τῷ ἀψευδεῖ
[5]	τῆς φύσεως ἡμῶν ἀπόκληρον, ἀλλ´	ἔχειν	ἐν ἑαυτῇ τὸ ἀθάνατον, ὡς
[5]	τὸ θεῖον ὡμοιωμένον ἔδει πάντως	ἔχειν	ἐν τῇ φύσει τὸ αὐτοκρατὲς
[5]	πρὸς τὴν τῶν ἀγαθῶν μετουσίαν	ἔχειν.	καθάπερ γὰρ ὁ ὀφθαλμὸς διὰ
[12]	πρὸς πάντα διαρκῆ τὴν δύναμιν	ἔχειν	καὶ πρό γε πάντων τὸ
[1]	τοῦ φθεγγομένου καὶ τὴν ὑπόστασιν	ἔχειν	νομισθήσεται, καθ´ ὁμοιότητα τοῦ ἡμετέρου
[6]	τὸ ἐν ἀηδίᾳ τὴν ζωὴν	ἔχειν.	οὕτω καὶ τὰ ἄλλα πάντα
[8]	ἂν θελήσῃ κατεργαζόμενος τῷ σύνδρομον	ἔχειν	τῇ βουλήσει τὴν δύναμιν, οὗ
[36]	ὡς πρὸς αὐτὸ τὸ θεῖον	ἔχειν	τὴν οἰκειότητα. ~Ἀλλ´ ἐπειδὴ διπλοῦν
[7]	καθορᾶται. καί μοι δοκεῖ καλῶς	ἔχειν	τὸν ἀπόστολον ἐν τούτοις συνήγορον
[1]	εἶναι τὸν θεὸν πάντως λόγον	ἔχειν	τὸν μὴ ἄλογον συγκαταθήσεται. ἀλλὰ
[39]	προκειμένης παντὶ τῆς αἱρέσεως, καλῶς	ἔχειν	φημὶ τὸν πρὸς τὴν γέννησιν
[38]	εἰπεῖν περὶ τῆς πίστεως καλῶς	ἔχειν	ᾠήθημεν ὅσον ἡ τοῦ εὐαγγελίου
[6]	καὶ ἡ τὸν περίγειον τόπον	συνέχειν	τε καὶ περικρατεῖν τεταγμένη, εἰς
[15]	λόγος, καιρὸν εἶχεν ὁ ἀντιλέγων	κατατρέχειν	ἡμῶν τῆς πίστεως, ὡς ἀνάρμοστά
[8]	ἡ κατανόησις διὰ τὸ μὴ	μετέχειν	αὐτὰ νοῦ καὶ διανοίας χώραν
[32]	γένεσις ἀπεργάζεται. τὸν γὰρ ἅπαξ	μετασχεῖν	ἐγνωκότα τῆς ἀνθρωπότητος διὰ πάντων
[21]	ἐν ᾧ κινδυνεύεται ἢ τὸ	ἐπιτυχεῖν	τοῦ ὄντως καλοῦ, ἢ τὸ
[8]	τὴν παραδεξαμένην τὸ κακὸν ὕλην,	πάλιν	ἀμιγὲς τοῦ ἐναντίου διὰ τῆς
[35]	τὸ ὕδωρ τρὶς ἐπιχεάμενοι καὶ	πάλιν	ἀναβάντες ἀπὸ τοῦ ὕδατος, τὴν
[37]	διαλύοντος τὴν φύσιν ἡμῶν ἀπογευσάμενοι	πάλιν	ἀναγκαίως καὶ τοῦ συνάγοντος τὸ
[35]	βαπτισθῆναι καὶ ἐκ τοῦ θανάτου	πάλιν	ἀναδῦναι. ἀλλ´ ὥσπερ ἐν τοῖς
[35]	αὐτῷ γενέσθαι καὶ ἐξ αὐτοῦ	πάλιν	ἀναδῦναι, κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον
[35]	θέσιν τριταῖος ἐπὶ τὴν ζωὴν	πάλιν	ἀνέδραμεν, οὕτω πᾶς ὁ συνημμένος
[6]	ἀκολουθία τὸν λόγον φέρει. οὐκοῦν	πάλιν	ἀρχή τις ἡμῖν κατὰ τὸ
[8]	εἰς τὰ τοῦ κόσμου στοιχεῖα	πάλιν,	ἀφ´ ὧν τὴν σύστασιν ἔσχε,
[3]	ἑνότητος παραγραφομένης τὴν πληθυντικὴν φαντασίαν.	πάλιν	δὲ αὖ ἐκ μὲν τῆς
[12]	παρατραπεῖσαν ἐξ ἀσθενείας τὴν φύσιν	πάλιν	δι´ ὑγείας πρὸς ἑαυτὴν ἐπανάγειν,
[35]	σώματος καὶ τῆς ψυχῆς ἐκρυείσης	πάλιν	διὰ τῆς ἀναστάσεως σῶον καὶ
[16]	σῶμα συνδρομή, ἡ τοῦ συντεθέντος	πάλιν	διάλυσίς τε καὶ πρὸς τὰ
[22]	κτηθέντα τυραννικῶς ἐξαιρούμενος· ἐξωνεῖσθαι δὲ	πάλιν	εἰ βούλοιτο τὸν τοιοῦτον, οὐδεὶς
[39]	ἑαυτὸν εἰσποιῶν καὶ τρόπον τινὰ	πάλιν	εἰς τὸ ὁμογενὲς ἑαυτὸν εἰσαγάγῃ,
[3]	ἕτερον ὁ λόγος, καὶ ἄλλο	πάλιν	ἐκεῖνο, οὗ καὶ ὁ λόγος
[16]	τὴν ἀναληφθεῖσαν παρ´ ἑαυτοῦ ψυχὴν	πάλιν	ἑνώσας τῷ οἰκείῳ σώματι διὰ
[16]	μὴ κωλῦσαι, εἰς ἄλληλα δὲ	πάλιν	ἐπαναγαγεῖν διὰ τῆς ἀναστάσεως, ὡς
[26]	οἱ θεραπευταὶ τοῦ χρυσίου καταναλώσαντες	πάλιν	ἐπανάγουσι πρὸς τὴν κατὰ φύσιν
[35]	ἀναστάσεως τὴν ἐπὶ τὸ εἶναι	πάλιν	ἐπάνοδον δέχεται, πρὸς τὸν αὐτὸν
[32]	ἡμῶν τὴν ἐκ τοῦ θανάτου	πάλιν	ἐπάνοδον, οἱονεὶ χεῖρα τῷ κειμένῳ
[16]	τὸ ἀνθρώπινον χάρις ἀνακληθείη, καὶ	πάλιν	ἐπὶ τὴν ἀίδιον ἐπανέλθοιμεν ζωήν,
[35]	ἐκεῖνος ἐν τῷ θανάτῳ καταδυείς,	πάλιν	ἐπὶ τὴν ἰδίαν ἀναλύειν μακαριότητα.
[35]	ἡμῶν ἐθεασάμεθα; τριήμερον νέκρωσιν καὶ	πάλιν	ζωήν. οὐκοῦν χρή τι τοιοῦτον
[3]	τὸ διακεκριμένον ἐν τούτοις κατανοήσῃς,	πάλιν	ἡ τῆς φύσεως ἑνότης τὸν
[35]	ψυχῆς τε λέγω καὶ σώματος,	πάλιν	ἡ τῶν κεχωρισμένων ἐπάνοδος τῆς
[22]	ἔδει παρὰ τοῦ δι´ ἀγαθότητα	πάλιν	ἡμᾶς εἰς ἐλευθερίαν ἐξαιρουμένου μὴ
[5]	τῶν προτιμοτέρων ἐρημωθῆναι. ἀρχὴ δὲ	πάλιν	καὶ πρὸς τοῦτον ἡμῖν τὸν
[29]	μεταβάντες ἀπὸ τούτου δι´ ἑτέρων	πάλιν	κακίζειν ἐπιχειροῦσι τὸν λόγον καί
[8]	μολίβδῳ τὸ ὄστρακον· εἶθ´ οὕτως	πάλιν	κατὰ τὸ πρότερον σχῆμα πρὸς
[16]	τῷ ἀναληφθέντι παρ´ αὐτοῦ ἀνθρώπῳ	πάλιν	μετὰ τὴν διάλυσιν πρὸς τὸ
[8]	ἕνεκεν οἷόν τι σκεῦος ὀστράκινον	πάλιν	ὁ ἄνθρωπος εἰς γῆν ἀναλύεται,
[37]	τοῦτον διευκρινηθέντων τὸν τρόπον ἐπανακτέον	πάλιν	πρὸς τὰ προκείμενα τὴν διανοίαν.
[8]	γενησόμενον, ἢ ἀγαγόντα καὶ νενοσηκότα	πάλιν	πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς χάριν
[8]	σοφίας ἀναχωρήσαντα· διὰ τίνος ἔδει	πάλιν	πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς χάριν
[1]	Ἰουδαισμὸν ἡμῖν ὁ λόγος ὑπενεχθείη,	πάλιν	προσήκει διαστολῇ τινὶ τεχνικῇ καὶ
[40]	τι, καὶ οὐχὶ τοῦτό ἐστι.	πάλιν	σκώληκά τις ἀκούσας μὴ διὰ
[35]	τοῦ θανάτου τὰ ἡνωμένα καὶ	πάλιν	συνήχθη τὰ διακεκριμένα, ὡς ἂν
[16]	σώματος καὶ τῆς ψυχῆς κινηθείσης,	πάλιν	συνῆψε τὰ διακριθέντα, καθάπερ τινὶ
[34]	ὁ δὲ τοῦτο ζητῶν ἀναγνώτω	πάλιν	τὰ κατόπιν ἐξητασμένα. ἡ γὰρ
[8]	οὕτω καὶ τὴν ἀνάκλησιν αὐτοῦ	πάλιν	τὴν πρὸς τὸ ἀγαθὸν κατενόησε.
[39]	τὴν ἄτρεπτον ζωὴν εἰσελθεῖν ἢ	πάλιν	τῷ ἀστατοῦντι καὶ ἀλλοιουμένῳ ἐγκυματοῦσθαι
[16]	διορίζονται. ἀλλὰ καὶ πρὸς ταῦτα	πάλιν	τῷ αὐτῷ λόγῳ χρησόμεθα, ὅτι
[39]	βλέποντα, ἔπειτα ἐν αὐτῇ βαπτιζόμενον,	πάλιν	τῷ τρεπτῷ τε καὶ ἀλλοιουμένῳ
[32]	συμβεβηκέναι τὸν θάνατον, ἀλλὰ τὸ	ἔμπαλιν	τοῦ θανάτου χάριν παραληφθῆναι τὴν
[5]	ἀγαθῶν προεκτικήν τε καὶ ποιητικὴν	δύναμιν	αἰτίαν εἶναι. εἰ δὲ τοῦ
[34]	τὴν διὰ σαρκὸς ἡμῖν ἐπιφανεῖσαν	δύναμιν	ἀληθῶς θείαν εἶναι τοῦ παρόντος
[33]	ἐκεῖ τοσαύτην τῷ θεῷ προσμαρτυροῦντας	δύναμιν	ἀτονεῖν ἐν τῷ μέρει τούτῳ
[32]	μυσταγωγεῖ τὸν ἐν Ἐφέσῳ λαόν,	δύναμιν	αὐτοῖς ἐντιθεὶς διὰ τῆς διδασκαλίας
[37]	μεταποιηθεὶς ἄρτος εἰς θείαν μετέστη	δύναμιν,	διὰ τοῦ αὐτοῦ καὶ νῦν
[21]	ἐστι, τῆς ἀνυπαρξίας κατὰ θείαν	δύναμιν	εἰς οὐσίαν μεθισταμένης, καὶ ἄλλως
[5]	εἴτε λόγον, εἴτε σοφίαν, εἴτε	δύναμιν,	εἴτε θεόν, εἴτε ἄλλο τι
[0]	τελείου. ἀλλ´ εἴτε κατὰ τὴν	δύναμιν,	εἴτε κατὰ τὴν τοῦ ἀγαθοῦ
[32]	ὀνομάζεσθαι χρὴ εἴτε λόγον εἴτε	δύναμιν	εἴτε σοφίαν εἴτε ἄλλο τι
[2]	φωνὴ γίνεται, τὴν τοῦ λόγου	δύναμιν	ἐν ἑαυτῇ φανεροῦσα. ἐπὶ δὲ
[34]	ἐπηγγελμένου καὶ τὴν παρ´ ἑαυτοῦ	δύναμιν	ἐντεθεικότος τῷ ἔργῳ, καθὰ πεπιστεύκαμεν,
[23]	σώματος περιβολῆς χωρητὴν τὴν θείαν	δύναμιν	ἐπινοῆσαι γενέσθαι, ὡς ἂν ἡ
[37]	λαβόντες ἄλλῳ φαρμάκῳ τὴν φθοροποιὸν	δύναμιν	ἔσβεσαν, χρὴ δὲ καθ´ ὁμοιότητα
[1]	ζωὴ ὤν, καὶ προαιρετικὴν πάντως	δύναμιν	ἔχει· οὐδὲν γὰρ ἀπροαίρετον τῶν
[39]	οἰκονομίᾳ καὶ τὸ γινόμενον τὴν	δύναμιν	ἔχει, ὥστε τὸν μὲν ἄκτιστον
[12]	τὸ πρὸς πάντα διαρκῆ τὴν	δύναμιν	ἔχειν καὶ πρό γε πάντων
[1]	θεοῦ τὴν ζωὴν ἢ τὴν	δύναμιν	ἢ τὴν σοφίαν ὑπονοήσειεν, ἀλλὰ
[8]	οἶμαι τὴν πρὸς τὸ νεκροῦσθαι	δύναμιν,	ἣ τῆς ἀλόγου φύσεως ἐξαίρετος
[6]	συνωσθεὶς ἀπηνέχθη, καὶ τὴν διανοητικὴν	δύναμιν,	ἣν εἰς συνέργειαν τῆς τοῦ
[23]	διεξίοι θαυμάτων; ταύτην τοίνυν τὴν	δύναμιν	καθορῶν, ὁ ἐχθρὸς ἐν ἐκείνῳ
[27]	διὰ πάντων γενέσθαι τὴν ἐκπλύνουσαν	δύναμιν,	καὶ μὴ τὸ μέν τι
[23]	θαυμάτων ἐπὶ τὸ μεῖζον διαλάμπουσαν	δύναμιν	κατανοήσας, ἐπιθυμητὸν μᾶλλον ἢ φοβερὸν
[27]	νόσος, ἐκεῖ φοιτῆσαι τὴν ἰωμένην	δύναμιν	ὁμολογοῦντες, τί ἔξω τῆς θεοπρεποῦς
[1]	εἶναι ὁμολογεῖν τοῦ λόγου τὴν	δύναμιν,	ὅση ἐστὶ καὶ ἡ πρόθεσις,
[8]	σύνδρομον ἔχειν τῇ βουλήσει τὴν	δύναμιν,	οὗ καὶ θέλημα καὶ ἔργον
[24]	τὴν θείαν τε καὶ ὑπερέχουσαν	δύναμιν	οὐκ οὐρανῶν μεγέθη καὶ φωστήρων
[2]	ἐν αὐτῷ πνεῦμα ὑπονοοῖτο· ἀλλὰ	δύναμιν	οὐσιώδη αὐτὴν ἐφ´ ἑαυτῆς ἐν
[36]	τοῖς ἐπικαλουμένοις τὴν ζωτικὴν αὐτοῦ	δύναμιν,	παρόντα δὲ τὸ οἰκεῖον ποιεῖν;
[8]	καὶ θεὸς καὶ λόγος, πᾶσαν	δύναμιν	ποιητικὴν ἐμπεριειληφώς, μᾶλλον δὲ αὐτοδύναμις
[12]	ζωὴν ἡμῶν ἐνεργουμένας, ὑπερκεῖσθαί τινα	δύναμιν	ποιητικὴν τῶν γιγνομένων καὶ συντηρητικὴν
[37]	διὰ τοῦ οἴνου λάβοι τὴν	δύναμιν	πρὸς τὴν εἰς τὸ θερμὸν
[35]	καὶ κατὰ τὴν ἐν ἑκατέρῳ	δύναμιν	τὰ γινόμενα κρίνοι, οὐδεμίαν ἐν
[0]	τὸ διὰ τούτων εἶναί τινα	δύναμιν	τὴν ἐν τούτοις διαδεικνυμένην καὶ
[37]	τῇ φύσει τρόπον τὴν ζωοποιὸν	δύναμιν	τῷ σώματι δέξασθαι. μόνου δὲ
[27]	ἴσον τὴν τοῦ παντὸς ἐπιστατοῦσαν	δύναμιν	ὑποβέβηκεν, ὥστε, εἰ τὴν ἐπίγειον
[27]	διήκειν τὴν τὸ πᾶν ἐπικρατοῦσαν	δύναμιν	ὑπονοήσαιμεν, ἀλλ´ ἔν τισι πλεονάζουσαν,
[35]	φύσεως μέτρον ἐξεργαζομένου τὰ κατὰ	δύναμιν.	ὡς γὰρ ἔστιν ἀνθρώπῳ τὸ
[2]	σύνδρομον ἔχουσαν τῇ βουλήσει τὴν	δύναμιν.	~Ὥστε τὸν ἀκριβῶς τὰ βάθη
[17]	φήσει τις λελύσθαι τὴν ὑπενεχθεῖσαν	ἡμῖν	ἀντίθεσιν, ἰσχυροποιεῖσθαι δὲ μᾶλλον ἐκ
[19]	πρόθεσιν. τίς οὖν ἂν γένοιτο	ἡμῖν	ἀρχὴ πρὸς τὸν προκείμενον σκοπὸν
[33]	ἣν τοίνυν εἰκός ἐστιν ἀπόκρισιν	ἡμῖν	γενέσθαι παρὰ τῶν ἐρωτηθέντων ὅτι
[37]	ὁμογενοῦς ποιούμεθα φύσεως, ὅπερ ἐν	ἡμῖν	γενόμενον διὰ τῆς ἀλλοιωτικῆς δυνάμεως
[37]	διαλελυμένον ἐπεδεήθημεν, ὡς ἂν ἐν	ἡμῖν	γενόμενον τὸ τοιοῦτον ἀλεξητήριον τὴν
[37]	πρὸς τοῦτο συζυγίας τὸ ἐν	ἡμῖν	γεῶδες ἐν τῷ ζῇν διαμένοι·
[37]	πρὸς τὴν ἑαυτῆς σύστασιν οὐδὲν	ἡμῖν	γνώριμον ἔχει, διὰ δὲ τῆς
[39]	τὸ ὑπερέχον καὶ ἐνδέον ἐν	ἡμῖν	διαφορὰ διίστησιν αὐτὴν τῆς πρὸς
[8]	τῷ προοιμίῳ πρὸς τοὺς Ἕλληνας	ἡμῖν	διευκρινηθέντων, ἐν οἷς ἀπεδείκνυτο ὁ
[25]	ἐκείνῳ, ἀλλ´ οὖν τὸ ἐν	ἡμῖν	εἶναι καὶ νῦν καὶ τότε
[35]	ἂν εἰδείημεν ὅτι τὸ ἴσον	ἡμῖν	εἰς εὐκολίαν ἐστὶν ὕδατί τε
[4]	τούτοις ὁ Ἰουδαῖος, οὐκέτ´ ἂν	ἡμῖν	ἐκ τοῦ ἴσου δύσκολος ὁ
[8]	καὶ δι´ αἰνιγμάτων ὁ Μωσῆς	ἡμῖν	ἐκτίθεται. πλὴν ἔκδηλον καὶ τὰ
[35]	λαβόντες κατὰ διάνοιαν ὅτι, ὡς	ἡμῖν	ἐν ἐξουσίᾳ τὸ ὕδωρ ἐστί,
[21]	τούτων ἐστὶν ὁ νοῦς, ἔνδοθεν	ἡμῖν	ἐνιδρυμένος, ἐν ᾧ κινδυνεύεται ἢ
[8]	ὁ γὰρ χιτὼν τῶν ἔξωθεν	ἡμῖν	ἐπιβαλλομένων ἐστί, πρὸς καιρὸν τὴν
[27]	ἀνθρώπῳ ἡ περὶ τὰ μηδὲν	ἡμῖν	ἐπικοινωνοῦντα τῆς θείας δυνάμεως ἀσχολία.
[35]	χρή τι τοιοῦτον καὶ ἐν	ἡμῖν	ἐπινοηθῆναι ὁμοίωμα. τίς οὖν ἐστὶν
[34]	κατασκευὴ τοῦ τὴν διὰ σαρκὸς	ἡμῖν	ἐπιφανεῖσαν δύναμιν ἀληθῶς θείαν εἶναι
[38]	καθ´ ἑαυτοὺς περὶ τῶν προσφερομένων	ἡμῖν	ζητημάτων ἐπεσκεψάμεθα. τῷ δὲ παρόντι
[37]	ὡς ἂν πρὸς τὸ ἀκόλουθον	ἡμῖν	ἡ πίστις βλέπουσα μηδεμίαν ἀμφιβολίαν
[19]	ἂν ἔχοι περὶ τῶν ἀνθυπενεχθέντων	ἡμῖν	ἰδίᾳ τὸν λόγον διαλαβεῖν, ὅτου
[1]	λέγοι καθ´ ὁμοιότητα τῶν παρ´	ἡμῖν	καὶ τὸν τοῦ θεοῦ λόγον
[6]	φέρει. οὐκοῦν πάλιν ἀρχή τις	ἡμῖν	κατὰ τὸ εὔλογον εὑρεθήσεται, ἣ
[37]	κρεῖττον ἐδείχθη καὶ τῆς ζωῆς	ἡμῖν	κατήρξατο. καθάπερ γὰρ μικρὰ ζύμη,
[1]	τὸν ὅθεν ἐστίν, οὐκέτ´ ἂν	ἡμῖν	κινδυνεύοι τὸ μυστήριον ταῖς Ἑλληνικαῖς
[4]	πρὸς τὴν ὁμοιότητα τοῦ παρ´	ἡμῖν	λόγου τὸ θεῖον κατάγοντες. εἰ
[1]	Ἕλληνας μάχῃ πρὸς τὸν Ἰουδαισμὸν	ἡμῖν	ὁ λόγος ὑπενεχθείη, πάλιν προσήκει
[12]	δὲ θεὸν ἐν σαρκὶ πεφανερῶσθαι	ἡμῖν	ὁ τὰς ἀποδείξεις ἐπιζητῶν πρὸς
[5]	διεξέρχεται, ἐν διηγήσεως εἴδει δόγματα	ἡμῖν	παρατιθέμενος, τῆς αὐτῆς ἔχεται διδασκαλίας.
[35]	ἐπίνοια δι´ ἧς καὶ ἐν	ἡμῖν	πληροῦται τοῦ παρ´ ἐκείνου γεγονότος
[17]	εἰρημένων τὸ παρὰ τῶν ἀπίστων	ἡμῖν	προφερόμενον. εἰ γὰρ τοσαύτη δύναμίς
[4]	τε καὶ ἀνυπόστατα τὰ παρ´	ἡμῖν	ῥήματα καὶ τὸ τοῖς ῥήμασι
[38]	ἑτέροις πόνοις, διὰ τῆς δυνατῆς	ἡμῖν	σπουδῆς ἐν ἀκριβείᾳ τὸν λόγον
[37]	τὴν τοῦ θερμοῦ τοῦ ἐν	ἡμῖν	συμμαχίαν. οὐκοῦν ὁ πρὸς ταῦτα
[5]	ἐν ἀγαθοῖς οὔσης κατ´ ἀρχὰς	ἡμῖν	τῆς φύσεως. ἀλλ´ ἀντιλέγει τυχὸν
[35]	πάθος. διὰ τοῦτο τοίνυν ἀναγκαῖον	ἡμῖν	τὸ ἐν τῷ ὕδατι προμελετῆσαι
[5]	δὲ πάλιν καὶ πρὸς τοῦτον	ἡμῖν	τὸν λόγον οὐκ ἔξω τῆς
[25]	καὶ ὁ τρόπος τῆς ἐν	ἡμῖν	τοῦ θεοῦ παρουσίας οὐχ ὁ
[37]	εἶδος τῆς τροφῆς μεθισταμένης. τούτων	ἡμῖν	τοῦτον διευκρινηθέντων τὸν τρόπον ἐπανακτέον
[23]	λαβεῖν, εἰ τὰ πρόδηλα γένοιτο	ἡμῖν	τῶν ζητουμένων τεκμήρια. ὁ τοίνυν
[31]	τῆς ἀποκρίσεως, τὸ μηδὲν ἐφ´	ἡμῖν	τῶν κατὰ γνώμην εἶναι, δυναστείᾳ
[8]	λύσεως δήλη διὰ τοῦ ῥηθέντος	ἡμῖν	ὑποδείγματος. ἐπειδὴ γὰρ ἡ αἴσθησις
[10]	καὶ μὴ διὰ τῶν χωρητῶν	ἡμῖν	ὑποδειγμάτων στοχασμόν τινα πρέ– ποντα
[12]	καὶ ἐπὶ τοῦ διὰ σαρκὸς	ἡμῖν	φανερωθέντος θεοῦ ἱκανὴν ἀπόδειξιν τῆς
[25]	διωμολόγηται. νῦν μὲν οὖν ἐγκέκραται	ἡμῖν	ὡς συνέχων ἐν τῷ εἶναι
[6]	ἐστιν οὐσία, κατὰ τὴν ὑπερκόσμιον	λῆξιν	πολλὴν ἔχουσα τῷ ἰδιάζοντι τῆς
[23]	ἀχώρητον τῆς ἀνωτάτω σοφίας τὴν	ἀπόδειξιν	ἔχει. ~Ἀλλ´ ἐπιζητεῖν εἰκὸς τὸν
[24]	ἰσχῦσαι πλείονα τῆς δυνάμεως τὴν	ἀπόδειξιν	ἔχει ἢ τὰ μέγαλά τε
[23]	ἐπιφανείας, πάντων κατὰ ταὐτὸν τὴν	ἀπόδειξιν	ἔχει, τοῦ ἀγαθοῦ, τοῦ σοφοῦ,
[12]	θεὸν οὐκ ἄν τις ἑτέραν	ἀπόδειξιν	ἔχοι, πλὴν τῆς δι´ αὐτῶν
[7]	καὶ πρόχειρον τὴν τῆς ἀπάτης	ἀπόδειξιν	ἔχοντα σαφῶς καθορᾶται. καί μοι
[12]	σαρκὸς ἡμῖν φανερωθέντος θεοῦ ἱκανὴν	ἀπόδειξιν	τῆς ἐπιφανείας τῆς θεότητος τὰ
[18]	τῆς θείας ἐπιδημίας ἔχοντες τὴν	ἀπόδειξιν.	τὸ δὲ αὐτὸ τοῦτο καὶ
[34]	φθαρτῇ φύσει γενόμενον. ~Ἀλλὰ ζητοῦσιν	ἀπόδειξιν	τοῦ παρεῖναι τὸ θεῖον ἐπὶ
[21]	ἀντιδιαιρεῖσθαι καὶ τῇ ἀνυπαρξίᾳ τὴν	ὕπαρξιν·	ἐπειδὴ τοίνυν κατὰ τὴν τρεπτήν
[6]	ἀνυπαρξίαν ἀντιδιαιρεῖσθαι λέγομεν πρὸς τὴν	ὕπαρξιν,	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ
[16]	τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς	διάζευξιν	πάθος προσαγορεύοι, πολὺ πρότερον δικαῖος
[34]	τοῦτο ζητῶν ἀναγνώτω πάλιν τὰ	κατόπιν	ἐξητασμένα. ἡ γὰρ κατασκευὴ τοῦ
[35]	εἴ τινος ἐμπείρως ἔχοντος ἐπιτύχοιεν,	κατόπιν	ἑπόμενοι τὰς ποικίλας τε καὶ
[30]	συννεκροῦται τῇ κεφαλῇ καὶ ὁ	κατόπιν	ὁλκός, ἀλλ´ ἡ μὲν τέθνηκε,
[37]	σώματος ἐκείνου ταύτην δεξαμένου τὴν	χάριν,	ἄλλως δὲ δειχθέντος μὴ εἶναι
[8]	πάλιν πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς	χάριν	ἀνακληθῆναι; τίνι διέφερεν ἡ τοῦ
[35]	περιόδοις τὴν τριήμερον τῆς ἀναστάσεως	χάριν	ἀπεμιμήσατο. εἴρηται δὲ τὸ τοιοῦτον
[23]	εἶδεν ἐν τῷ συναλλάγματι. τούτου	χάριν	αὐτὸν αἱρεῖται λύτρον τῶν ἐν
[24]	κατηγοροῦντας τῆς θείας οἰκονομίας, ὅτου	χάριν	δι´ ἑαυτῆς ἡ θεότης τὴν
[8]	πάλιν πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς	χάριν	διὰ μετανοίας ἀνακαλέσασθαι; τὸ δὲ
[8]	πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς ἐπανάγοντος	χάριν	εἶναι πιστεύεται. ὡς γὰρ οἱ
[26]	ἡ τῆς καύσεως ἀλγηδὼν παρέλθοι,	χάριν	εἴσονται τοῖς τὴν θεραπείαν ἐπ´
[6]	τῆς θείας κοινωνίας ἀπόκληρον. τούτου	χάριν	ἐκ νοητοῦ τε καὶ αἰσθητοῦ
[19]	ἰδίᾳ τὸν λόγον διαλαβεῖν, ὅτου	χάριν	ἡ θεία φύσις πρὸς τὴν
[18]	δουλεύοντες, οὔτε τὴν ἐπιφανεῖσαν ἐδέξαντο	χάριν,	καὶ τὰ σεμνὰ τῆς παρ´
[35]	προσλάβῃ τὴν ἐκ τοῦ λουτροῦ	χάριν,	κἂν ἄμοιρος μείνῃ τῆς τοιαύτης
[29]	ἀρρωστίας προχωρήσειεν ἡ θεραπεία, τούτου	χάριν	οὐκ ἀρχομένην, ἀλλὰ τελειωθεῖσαν θεραπεύει
[32]	ἀλλὰ τὸ ἔμπαλιν τοῦ θανάτου	χάριν	παραληφθῆναι τὴν γένεσιν· οὐ γὰρ
[37]	κοινωνίᾳ συναποθεωθῇ τὸ ἀνθρώπινον, τούτου	χάριν	πᾶσι τοῖς πεπιστευκόσι τῇ οἰκονομίᾳ
[27]	τὸ δὲ περιιδεῖν ἀθεράπευτον. τούτου	χάριν	τῆς ζωῆς ἡμῶν δύο πέρασιν
[8]	διὰ τούτων προσαχθείη θαυμάσαι τὴν	χάριν	τῆς περὶ τὸν ἄνθρωπον τοῦ
[34]	ἐπαγγειλαμένου ὑπόσχεσιν πάντως παρεῖναι τὴν	χάριν	τοῖς διὰ τῆς μυστικῆς ταύτης
[31]	κατ´ ἐξουσίαν ἀπόθηται, καὶ τὴν	χάριν	τοῦ νοεροῦ συναπώλεσεν. εἰς τί
[35]	ὕδατι προμελετῆσαι τὴν τῆς ἀναστάσεως	χάριν,	ὡς ἂν εἰδείημεν ὅτι τὸ
[29]	διεφθορὼς χυμὸς ὑφέρπῃ τοὺς πόρους,	πρὶν	ἅπαν ἐπὶ τὴν ἐπιφάνειαν ἐκκαλυφθῆναι
[27]	πονοῦντος μέρους ἰδιαζόντως δεξαμένου τὴν	ἴασιν.	εἰ οὖν τὸ μὲν κάμνον
[20]	ἐνεργεῖ πρὸς τὴν τοῦ κάμνοντος	ἴασιν.	οὐκοῦν τὴν σοφίαν δεῖ συνεζεῦχθαι
[8]	ἀνώδυνον ἐπάγουσι τῷ εὐεργετουμένῳ τὴν	ἴασιν,	πλὴν οὐκ ἐπὶ βλάβῃ τοῦ
[23]	δαψιλεῖς ἑστιάσεις τῶν ἐν πολλαῖς	χιλιάσιν	εὐωχουμένων, οἷς οὔτε οὐρανὸς ἐπέρρει
[35]	πρὸς τὴν τοῦ συγκρίματος ἡμῶν	ἀνάπλασίν	τε καὶ ἀναστοιχείωσιν βλέπων· πρὸς
[7]	ἐπακολουθεῖν δέ πως τοῖς τοιούτοις	παθήμασιν	ἀλγεινήν τινα αἴσθησιν, πονηροῦ θεοῦ
[7]	ὁριζόμενοι διὰ τὸ πάθεσι καὶ	ἀρρωστήμασιν	ὑποκεῖσθαι κατ´ ἀνάγκην τὴν τοῦ
[40]	ἐκεῖ κολαστηρίων τοῖς ὧδε γνωριζομένοις	ὀνόμασιν,	οὐκ ἐν ὀλίγῳ τὴν παραλλαγὴν
[18]	ταῖς ζωοθυσίαις καὶ τοῖς ἐπιβωμίοις	μιάσμασιν;	ἀφ´ οὗ δέ, καθώς φησιν
[9]	τὸ μὴ τοιοῦτον κατανοῆσαι, ποίοις	γνωρίσμασιν	ἑκάτερον τούτων καταλαμβάνεται. οὐδένα γὰρ
[37]	ἡ αὐτὴ πᾶσι τοῖς τρεφομένοις	σώμασιν,	ἀλλά τις ἑκάστῳ κατάλληλος παρὰ
[18]	χάρις τοῦ θεοῦ ἡ σωτήριος	πᾶσιν	ἀνθρώποις, διὰ τῆς ἀνθρωπίνης ἐπιδημήσασα
[27]	τούτων πάντα διαλαβοῦσα. μιᾶς δὲ	πᾶσιν	ἀνθρώποις τῆς εἰς τὴν ζωὴν
[30]	ἢ μὴ βουληθέντος τοῦ θεοῦ	πᾶσιν	ἀφθόνως τὴν εὐεργεσίαν νεῖμαι, ἢ
[31]	θεοῦ τὸ ἔγκλημα, τὸ μὴ	πᾶσιν	ἐγγενέσθαι τὴν πίστιν, ἀλλὰ τῆς
[27]	τελευτῇ καὶ τοῖς διὰ μέσου	πᾶσιν,	ἔδει διὰ πάντων γενέσθαι τὴν
[32]	ἣν ἐξ ἀνάγκης πιστεύειν ἐν	πᾶσιν	εἶναι τοῖς οὖσιν ἡ διαμονὴ
[25]	αὐτῷ τὰ πάντα καὶ ἐν	πᾶσιν	ἐκεῖνο, τί ἐπαισχύνονται τῇ οἰκονομίᾳ
[33]	τρόπου τῆς κατὰ σάρκα γεννήσεως	πᾶσιν	ὄντος προδήλου, πῶς ἄνθρωπος ἐκεῖνο
[1]	αὐτὸν ὄντα τῷ νῷ, οὔτε	παντάπασιν	ἕτερον· τῷ μὲν γὰρ ἐξ
[11]	παντὸς συστάσεως καταλείπομεν, ὡς ἄρρητον	παντάπασιν	ὄντα καὶ ἀνερμήνευτον. ~Τοῦ δὲ
[27]	χάριν τῆς ζωῆς ἡμῶν δύο	πέρασιν	ἑκατέρωθεν διειλημμένης, τὸ κατὰ τὴν
[27]	σκοπῷ τῆς ὠφελείας ἐποιεῖτο τὴν	συνανάκρασιν.	ἔνθα τοίνυν τὸ κακὸν οὐκ
[27]	ἰδιωμάτων αὐτῆς τὴν πρὸς ἡμᾶς	συνανάκρασιν.	καθάπερ γὰρ οἱ τὸν ῥύπον
[7]	τις ὑποβάλοι τοῖς βλεφάροις τὴν	ὅρασιν,	ἔξω τῆς τοῦ μὴ βλέποντος
[7]	ὄντων ποιητὴς ὤν· ὁ τὴν	ὅρασιν,	οὐ τὴν πήρωσιν δημιουργήσας· ὁ
[5]	ὁμολογήσουσιν. ἀλλὰ μὴν ἐν τοῖς	φθάσασιν	ἀποδέδεικται μὴ αὐτὸ τοῦτο ῥῆμα
[20]	ἐπεὶ δέ, καθὼς ἐν τοῖς	φθάσασιν	εἴρηται, πάντως τῷ δικαίῳ τὸ
[15]	οὖν, ὅπερ καὶ ἐν τοῖς	φθάσασιν	ἤδη μετρίως ἐξήτασται, τί τῇ
[35]	τὸ τοιοῦτον καὶ ἐν τοῖς	φθάσασιν,	ὅτι κατ´ οἰκονομίαν ἐπῆκται τῇ
[8]	τὸ κακὸν διακρινόντων, οἳ οὐκ	ἴσασιν	ὅτι ἐκεῖνο τῇ φύσει μόνον
[21]	γιγνόμενον, ἐν ᾧ ἡ πρόοδος	στάσιν	οὐκ ἔχει, διότι πέρας οὐδὲν
[35]	καὶ τὸ κατὰ τὴν μεγάλην	ἀνάστασιν,	μεῖζον ὂν τῇ φύσει, τὰς
[35]	ὕδατος, τὴν σωτήριον ταφὴν καὶ	ἀνάστασιν	τὴν ἐν τριημέρῳ γενομένην τῷ
[32]	ἐξουσίαν τε φαίνεσθαι μετὰ τὴν	ἀνάστασιν	τοῖς μαθηταῖς, ὅτε βούλοιτο παρεῖναί
[13]	τοῦ θανάτου μνησθεὶς καὶ τὴν	ἀνάστασιν	τῷ θανάτῳ προσεμαρτύρησεν. εἰ οὖν
[15]	πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς ἄγει	κατάστασιν,	εἰ τοῦτο φίλον αὐτῷ· ἀλλὰ
[35]	θεῖον καὶ πάσης κατηφείας κεχωρισμένον	ἀποκατάστασιν.	οὐ γὰρ ὅσα δι´ ἀναστάσεως
[1]	ἐν ζωῇ τοῦ λόγου τὴν	ὑπόστασιν	εἶναι ὁμολογεῖν. οὐ γὰρ καθ´
[6]	ὂν καὶ οὐκ ἔστι καθ´	ὑπόστασιν	εἰπεῖν τὸ μὴ ὂν ἀντιδιαστέλλεσθαι
[8]	διαμαρτίας τὴν τῆς ἐναντίας ἕξεως	ὑπόστασιν	ἐνεργησάσης, τὸ ἀχρειωθὲν ἡμῶν μέρος
[1]	πρὸς ἐκεῖνον, παρ´ οὗ τὴν	ὑπόστασιν	ἔχει· τῷ δὲ ταῦτα δεικνύειν
[1]	ὁρμῇ τοῦ φθεγγομένου καὶ τὴν	ὑπόστασιν	ἔχειν νομισθήσεται, καθ´ ὁμοιότητα τοῦ
[37]	βρώσει καὶ πόσει περικρατῶν τὴν	ὑπόστασιν,	ἡ δὲ βρῶσις ἄρτος ἦν·
[7]	καθ´ ἑαυτὴν οὖσα, οὐδὲ καθ´	ὑπόστασιν	θεωρουμένη· κακὸν γὰρ οὐδὲν ἔξω
[2]	ὁμοιότητα τοῦ θεοῦ λόγου καθ´	ὑπόστασιν	οὖσαν, προαιρετικήν, αὐτοκίνητον, ἐνεργόν, πάντοτε
[6]	οὐχ ὡς δύο τινῶν καθ´	ὑπόστασιν	φαινομένων ἡ ἀντιδιαστολὴ θεωρεῖται· ἀλλ´
[37]	τινὰ παρεκαινοτόμησε τῇ φύσει τὴν	σύστασιν,	ἀλλὰ διὰ τῶν συνήθων τε
[2]	πράγματος πρὸς τὴν τοῦ σώματος	σύστασιν	ἀναγκαίως εἰσελκομένου τε καὶ προχεομένου,
[37]	θεοδόχος ἐκείνη σὰρξ πρὸς τὴν	σύστασιν	ἑαυτῆς παρεδέξατο, ὁ δὲ φανερωθεὶς
[16]	ἑκατέρῳ τούτων παρὰ τὴν πρώτην	σύστασιν	ἐμμιχθείσης οὕτω γενικωτέρῳ τινὶ λόγῳ
[6]	δυνάμεων πρὸς τὴν τοῦ παντὸς	σύστασιν	ἐνεργείας τινὸς παρὰ τῆς τῶν
[8]	στοιχεῖα πάλιν, ἀφ´ ὧν τὴν	σύστασιν	ἔσχε, διάχυσις. τὸ δὲ ἐν
[4]	τῷ πνεύματι τοῦ θεοῦ τὴν	σύστασιν	ἔσχον, ἆρα συνέστηκε τὸ τῆς
[4]	τηλικαύτη, ὡς ἐξαρκεῖν πρὸς οὐρανῶν	σύστασιν	καὶ τῶν ἐν τούτοις δυνάμεων;
[37]	ἴδιον μὲν πρὸς τὴν ἑαυτῆς	σύστασιν	οὐδὲν ἡμῖν γνώριμον ἔχει, διὰ
[32]	ἑκάτερον τοῦ παντὸς περάτων τὴν	σύστασιν,	πανταχοῦ τῷ λογισμῷ σου προαπαντᾷ
[7]	δόγμασι δι´ ἀπάτης παρασυρέντες εἰς	σύστασιν	τῆς ἑαυτῶν πλάνης προβάλλουσιν, ὡς
[28]	ἐν ταύτῃ τῶν πρὸς τὴν	σύστασιν	τῆς ζωῆς συντελούντων ὡς ἄτιμόν
[35]	ἄνθρωπος καὶ τὸ πρὸς τὴν	σύστασιν	τοῦ ζῴου καταβαλλόμενον; ἀλλ´ ὅμως,
[29]	κακίζειν ἐπιχειροῦσι τὸν λόγον καί	φασιν,	εἰ καλὸν καὶ πρέπον τῷ
[33]	τὸ σωματικῶς ἐνεργούμενον. πῶς γάρ,	φασίν,	εὐχὴ καὶ δυνάμεως θείας ἐπίκλησις
[30]	τι ἡ πίστις, διὰ τί,	φασίν,	οὐκ ἐπὶ πάντας ἡ χάρις;
[30]	αἰτίᾳ ποιοῦνται. καὶ τί δήποτε,	φασίν,	οὐκ ἐπὶ πάντας ἦλθεν ἡ
[33]	ἐκπλήρωσιν τοῦ θελήματος. τί κοινόν,	φασίν,	ὕδατι καὶ ζωῇ; τί δὲ
[40]	σβεννυμένου πρὸς τὸ μὴ παραδεχόμενον	σβέσιν	ἡ διαφορά. οὐκοῦν ἄλλο τι,
[6]	τὴν κακίαν ἐμμίξας ὁ ἀντικείμενος	σβέσιν	τινὰ καὶ ἀμαύρωσιν τῆς εὐλογίας
[35]	τὴν νεκρότητα μετὰ τὴν ὑπόγειον	θέσιν	τριταῖος ἐπὶ τὴν ζωὴν πάλιν
[39]	ἰδίας ζωῆς. κατὰ γὰρ τὴν	διάθεσιν	τῆς καρδίας τοῦ προσιόντος τῇ
[33]	πρὸς τὴν τοῦ δόγματος ἀγαγεῖν	συγκατάθεσιν.	ἀντερωτήσωμεν γάρ, τοῦ τρόπου τῆς
[30]	οὐκ ἐπὶ τὸν κεκληκότα πρὸς	συγκατάθεσιν.	οὐδὲ γὰρ ἐπὶ τοῦ Πέτρου
[17]	τις λελύσθαι τὴν ὑπενεχθεῖσαν ἡμῖν	ἀντίθεσιν,	ἰσχυροποιεῖσθαι δὲ μᾶλλον ἐκ τῶν
[1]	πεπιστευμένης καὶ οὐδεμίαν διπλόην καὶ	σύνθεσιν	ἐν ἑαυτῇ δεικνυούσης, οὐκέτ´ ἄν
[23]	πρὸς τὰ χείρω ῥοπῆς καὶ	ὑπόθεσιν	καὶ οἱονεὶ μητέρα τῆς λοιπῆς
[20]	ὅτι οὐ γυμνὸν τὸ κατὰ	πρόθεσιν	ἀγαθὸν ἔστιν ἰδεῖν. πῶς γὰρ
[1]	ἀνενέργητον εἶναι, ἀλλὰ πᾶσαν ἀγαθοῦ	πρόθεσιν	εἰς ἐνέργειαν ἄγειν. ἀγαθὸν δὲ
[20]	Δαβίδ, μὴ ἀγαθότητος τὴν τοιαύτην	πρόθεσιν	ἐμποιούσης. ἀλλ´ οὐδὲν ἂν ὤνησε
[2]	ἀγαθὸν αἱρουμένην καὶ πρὸς πᾶσαν	πρόθεσιν	σύνδρομον ἔχουσαν τῇ βουλήσει τὴν
[19]	διὰ προστάγματος κατεργαζομένη τὸ κατὰ	πρόθεσιν.	τίς οὖν ἂν γένοιτο ἡμῖν
[32]	ἀεὶ ὢν τὴν σωματικὴν ὑποδύεται	γένεσιν,	ἀλλ´ ἡμᾶς ἐπὶ τὴν ζωὴν
[5]	τοῦ τοιούτου ζῴου δημιουργήσας τὴν	γένεσιν.	ἔδει γὰρ μήτε τὸ φῶς
[5]	οὐ γὰρ ἔστιν ἄλλως κακίας	γένεσιν	ἐννοῆσαι, ἢ ἀρετῆς ἀπουσίαν. ὥσπερ
[33]	τὸν θνητὸν παραγούσης βίον ἑτέραν	γένεσιν	ἐξευρεθῆναι, μήτε ἀπὸ φθορᾶς ἀρχομένην,
[8]	ἀγαγεῖν τὴν φύσιν ἡμῶν εἰς	γένεσιν,	ἐπειδὴ τοῦ καλοῦ διαμαρτήσεσθαι προεώρα
[5]	ἐπὶ τούτοις ὁ ἄνθρωπος εἰς	γένεσιν	ἔρχεται, ἐφ´ ᾧ τε μέτοχος
[16]	δὲ ἡ πρώτη κίνησις, ἣν	γένεσιν	ὀνομάζομεν, πάθος οὐκ ἔστιν, οὐδ´
[32]	τοῦ θανάτου χάριν παραληφθῆναι τὴν	γένεσιν·	οὐ γὰρ τοῦ ζῆσαι δεόμενος
[5]	τὸ ζῷον τοῦτο παραγαγόντος εἰς	γένεσιν,	οὐκ ἄν τις εὐλόγως, οὗ
[32]	εὐλογώτερον εἴποι μὴ διὰ τὴν	γένεσιν	συμβεβηκέναι τὸν θάνατον, ἀλλὰ τὸ
[8]	μὴ διὰ κτίσεως ἔχον τὴν	γένεσιν,	τὰ δ´ ὅσα παρὰ τῆς
[18]	πᾶσι τοῖς κατὰ τὸν κόσμον	ἔθνεσιν	ἦν, τὸ θεραπεύειν διὰ τῶν
[30]	τοῦ κηρύγματος ὁμόγλωσσοι πᾶσι τοῖς	ἔθνεσιν	οἱ διακονοῦντες τὸν λόγον ἐκ
[5]	καὶ σοφίᾳ καὶ πᾶσι τοῖς	θεοπρεπέσιν	ἀγαθοῖς κατεκοσμήθη, ὡς ἂν δι´
[17]	λόγος ἐπέδειξεν, ὡς θανάτου τε	καθαίρεσιν	καὶ ζωῆς εἴσοδον ἐπ´ αὐτῷ
[15]	φῶς ἢ τὴν ζωὴν τὴν	ἀντιδιαίρεσιν	ἔχει, οὐ λίθος, οὐ ξύλον,
[35]	δύο πρὸς τὴν τῆς κακίας	ἀναίρεσιν,	τῆς τε τοῦ πλημμελήσαντος μεταμελείας
[8]	καὶ πικραὶ φαρμακοποσίαι πρὸς τὴν	ἀναίρεσιν	τοῦ ἐνσκήψαντος τῷ σώματι πάθους
[20]	τὴν ἀγαθὴν ὑπὲρ τῶν καμνόντων	προαίρεσιν	εἰς πέρας ἄγουσιν, οἷς τεχνική
[5]	ἐν ἰσχύι πᾶν τὸ κατὰ	προαίρεσιν	ἔχουσα· ἀγαθοῦ δὲ ὄντος τοῦ
[1]	δὲ δυναμένην τὴν τοῦ λόγου	προαίρεσιν	πρὸς οὐδὲν τῶν κακῶν τὴν
[1]	τῶν ζώντων ἐστί. τὴν δὲ	προαίρεσιν	ταύτην καὶ δυνατὴν εἶναι κατὰ
[4]	φιλοτιμοτέροις καταλιπεῖν τῶν πλειόνων τὴν	εὕρεσιν.	Τῷ λόγῳ τοῦ κυρίου, φησίν,
[6]	παρὰ τοῦ κτίσαντος, ταύτην εἰς	εὕρεσιν	τῶν κατὰ κακίαν ἐπινοουμένων συνεργὸν
[5]	καταλλήλου πρὸς τὸ οἰκεῖον τὴν	ἔφεσιν	ἔχοι. καὶ γὰρ καὶ ἐν
[34]	κατὰ τὴν ἀψευδῆ τοῦ ἐπαγγειλαμένου	ὑπόσχεσιν	πάντως παρεῖναι τὴν χάριν τοῖς
[24]	τὸ θεῖον ἐν ταῖς πρεπούσαις	ὑπολήψεσιν	εἶναι καὶ μὴ τὸ μὲν
[39]	ὅμοιον γὰρ ταῖς τοῦ Νικοδήμου	ὑπολήψεσίν	ἐστι τὸ γινόμενον, ὃς περὶ
[0]	ἐφ´ ἑκάστου κεχρημένους. ἄλλαις γὰρ	ὑπολήψεσιν	ὁ ἰουδαίζων προείληπται καὶ ὁ
[37]	ὅλον πρὸς ἑαυτὸ μεταποιεῖ καὶ	μετατίθησιν.	ὡς γὰρ τῷ φθοροποιῷ πρὸς
[8]	δὲ καὶ ὑψηλοτέρα τῶν κατ´	αἴσθησιν	κινημάτων ἡ νοερὰ φύσις, διὰ
[40]	τι τῶν τῇδε λυπούντων τὴν	αἴσθησιν	ὁμοτίμως ἔχει. ἀλλὰ κἂν ἐπονομασθῇ
[33]	καὶ πλεῖον οὐδὲν τοῦ κατ´	αἴσθησιν	ὁρωμένου καταλαμβάνει ἡ ἔννοια. ἣν
[8]	τοῦ παρὰ φύσιν χωριζομένην τὴν	αἴσθησιν·	οὕτω καὶ τῆς ψυχῆς ἀπολεπτυνομένης
[7]	τοῖς τοιούτοις παθήμασιν ἀλγεινήν τινα	αἴσθησιν,	πονηροῦ θεοῦ τὴν ἀνθρωποποιίαν ἔργον
[26]	τὸ γεγονὸς ἀμφιβάλοιτο, εἴπερ εἰς	αἴσθησιν	τῆς εὐεργεσίας ἔλθοι. νυνὶ γὰρ
[32]	αἰσθητηρίων ἐνέργεια πρὸς ἅπαν τὴν	συναίσθησιν	ἄγει τὸ ἡνωμένον τῷ μέρει,
[37]	πρὸς τὴν εἰς τὸ θερμὸν	μεταποίησιν.	ἐπεὶ οὖν καὶ τοῦτο τὸ
[34]	προηγεῖσθαι τὴν διὰ τῆς εὐχῆς	κλῆσιν	τῆς θείας οἰκονομίας περιουσία τίς
[8]	παρατροπὴν ἐθεάσατο, οὕτω καὶ τὴν	ἀνάκλησιν	αὐτοῦ πάλιν τὴν πρὸς τὸ
[3]	ἀριθμητόν ἐστι καὶ διαφεύγει τὴν	ἐξαρίθμησιν,	καὶ διῃρημένως ὁρᾶται καὶ ἐν
[35]	καθηγουμένῳ οὐ χωρεῖ τὴν ἀκριβῆ	μίμησιν	δι´ ὅλων ἡ φύσις, ἀλλ´
[21]	ἐπιθυμίας αὐτὴν φυσικῶς ἐφελκομένης εἰς	κίνησιν·	καλὸν δὲ τὸ μέν τι
[21]	καὶ ἀλλοιώτην ὁρμήν τε καὶ	κίνησιν	οὐκ ἐνδέχεται τὴν φύσιν ἐφ´
[35]	τὴν εὔρυθμόν τε καὶ ἐνόπλιον	κίνησιν	παιδευόμενοι, ὁ δὲ μὴ πράττων
[0]	Μανιχαῖον μάχη καὶ τὸν Ἰουδαῖον	ὀνίνησιν,	ἀλλὰ χρή, καθὼς εἴρηται, πρὸς
[39]	ἄνωθεν εἶναι τῶν σωζομένων τὴν	γέννησιν.	~Ἀλλ´ οὔ μοι δοκεῖ μέχρι
[13]	ἔξω πάθους εἶναι καὶ τὴν	γέννησιν	αὐτοῦ καὶ τὸν θάνατον. ἀλλὰ
[23]	τότε φαινόμενον, κυοφορίαν ἀσυνδύαστον, καὶ	γέννησιν	ἄφθορον, καὶ θήλην ἐκ παρθενίας,
[13]	γεγεννῆσθαι ἀπίθανον. ὁ γὰρ τὴν	γέννησιν	εἰπὼν καὶ τὸ ἐκ παρθενίας
[40]	μάτην ἐπιθρυλεῖς σεαυτῷ τὴν ἄνωθεν	γέννησιν.	ἐρεῖ πρὸς σὲ ἡ προφητεία
[40]	φύσεως ἡμῶν τὴν σωτήριον παραλαμβάνεσθαι	γέννησιν	παντὶ δῆλόν ἐστιν. ἀλλὰ μὴν
[9]	τοίνυν δειξάτωσαν κακίαν εἶναι τὴν	γέννησιν,	τὴν ἀνατροφήν, τὴν αὔξησιν, τὴν
[39]	ἔχειν φημὶ τὸν πρὸς τὴν	γέννησιν	τὴν ἰδίαν ὁρμῶντα προδιαγνῶναι τῷ
[38]	τὸν γεννώμενον κατὰ τὴν πνευματικὴν	ἀναγέννησιν	εἰδέναι παρὰ τίνος γεννᾶται καὶ
[8]	φρονήσει εἶναι τὸν ἀπεστραμμένον τὴν	φρόνησιν	καὶ σοφόν τι βουλεύσασθαι τὸν
[18]	ὑπεροψίαν καὶ τοῦ θανάτου τὴν	καταφρόνησιν,	ἣν οἱ μεταστῆναι τῆς πίστεως
[9]	τὴν γέννησιν, τὴν ἀνατροφήν, τὴν	αὔξησιν,	τὴν πρὸς τὸ τέλειον τῆς
[3]	κατὰ τὸ ἀπόρρητον μετρίαν τινὰ	κατανόησιν	τῆς κατὰ τὴν θεογνωσίαν διδασκαλίας
[32]	ἡμᾶς πρὸς τὴν τῆς θεότητος	κατανόησιν	χειραγωγεῖσθαι, ἀλλὰ καὶ τὴν ὄψιν
[7]	ὁ τὴν ἀρετήν, οὐ τὴν	στέρησιν	αὐτῆς ἀναδείξας· ὁ ἆθλον τῆς
[6]	τὴν πήρωσιν, ἀλλὰ προλαβούσης ἕξεως	στέρησιν,	οὕτω καὶ τὴν κακίαν ἐν
[37]	τὴν τοῦ ὑγροῦ διαμονὴν καὶ	συντήρησιν	πότον γίνεται οὐκ αὐτὸ μόνον
[8]	σχῆμα πρὸς τὴν ἰδίαν ἑαυτοῦ	χρῆσιν	ἀναπλάσαι τὸ σκεῦος, κενὸν τῆς
[8]	ἐστί, πρὸς καιρὸν τὴν ἑαυτοῦ	χρῆσιν	παρέχων τῷ σώματι, οὐ συμπεφυκὼς
[39]	καὶ ἐνδέον ἐν ἡμῖν διαφορὰ	διίστησιν	αὐτὴν τῆς πρὸς ἑαυτὴν συμφυίας·
[40]	ἀπορρύψαιτο, ἀλλ´ ὁ μετὰ τὴν	μύησιν	βίος συμβαίνοι τῷ ἀμυήτῳ βίῳ,
[7]	τὴν φύσιν. ὁ γὰρ πνευματικός,	φησίν,	ἀνακρίνει τὰ πάντα. ταύτην οἶμαι
[21]	τι παθεῖν ὁ ἔξωθεν μῦθός	φησιν	ἀπιδοῦσαν ἐν τῷ ὕδατι τὴν
[7]	καὶ ἐπίκηρος βίος οὐκέτ´ ἄν,	φησίν,	εἰς τὴν τοῦ ἀγαθοῦ δημιουργίαν
[8]	τὴν διδασκαλίαν ἔχει. ἐπειδὴ γάρ,	φησίν,	ἐν τοῖς ἀπηγορευμένοις ἐγένοντο οἱ
[8]	τῆς ἁμαρτίας ἐλεγμοῖς, καθώς πού	φησιν	ἡ προφητεία, διὰ τὴν ἐν
[17]	εὐποιίαν ἐδέξαντο. ἀλλ´ ἐπειδή, καθώς	φησιν	ἡ προφητεία, τὸ πλῆθος τῆς
[16]	τῆς ἀρετῆς ἠναντίωται. ~Ἀλλ´ αὐτή,	φησίν,	ἡ τροπὴ τοῦ ἡμετέρου σώματος
[37]	τε ὡσαύτως ὁ ἄρτος, καθώς	φησιν	ὁ ἀπόστολος, ἁγιάζεται διὰ λόγου
[18]	μιάσμασιν; ἀφ´ οὗ δέ, καθώς	φησιν	ὁ ἀπόστολος, ἐπεφάνη ἡ χάρις
[35]	φύσεως ἡμῶν ἠφανίζετο, ὥστε, καθώς	φησιν	ὁ ἀπόστολος, ἐφάπαξ ἀποθανεῖν τῇ
[35]	ἡμῶν καθηγησάμενος ἐθεωρήθη, ἵνα, καθώς	φησιν	ὁ ἀπόστολος, κατὰ τὸν ἀρχηγὸν
[6]	ἀπόβλητον εἴη τῆς κτίσεως, καθώς	φησιν	ὁ ἀπόστολος, μηδὲ τῆς θείας
[37]	καθάπερ γὰρ μικρὰ ζύμη, καθώς	φησιν	ὁ ἀπόστολος, ὅλον τὸ φύραμα
[20]	εἰς τὸ σῶσαι ἡμᾶς, καθώς	φησιν	ὁ Δαβίδ, μὴ ἀγαθότητος τὴν
[40]	μετάστασις γίνεται. οὐκοῦν εἰ, καθώς	φησιν	ὁ προφήτης, λουσάμενοι τῷ μυστικῷ
[4]	εὕρεσιν. Τῷ λόγῳ τοῦ κυρίου,	φησίν,	οἱ οὐρανοὶ ἐστερεώθησαν καὶ τῷ
[8]	ἰατρεύοντος. οὐ χρείαν γὰρ ἔχουσι,	φησίν,	οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ, ἀλλ´ οἱ
[32]	πρὸς Φιλιππησίους, οἶμαι, ποιεῖ οἷς	φησὶν	ὅτι Ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ
[10]	τὸ ἄπειρον; καὶ τίς τοῦτό	φησιν,	ὅτι τῇ περιγραφῇ τῆς σαρκὸς
[6]	λόγος· Λαβὼν γὰρ ὁ θεός,	φησιν,	χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς τὸν
[0]	διαφορὰς μεθαρμόζειν προσήκει καὶ τὴν	κατήχησιν,	πρὸς τὸν αὐτὸν μὲν ὁρῶντας
[37]	τινῶν δὲ ἡ τροφὴ σάρκες	εἰσίν,	ἀνθρώπῳ δὲ κατὰ τὸ προηγούμενον
[22]	ἐλευθερίαν ἀποδόμενοι δοῦλοι τῶν ὠνησαμένων	εἰσίν,	αὐτοὶ πρατῆρες ἑαυτῶν καταστάντες, καὶ
[12]	ἐνεργείας θαύματα πεποιήμεθα, πάντα τοῖς	ἱστορηθεῖσιν	ἔργοις, δι´ ὧν ἡ θεία
[8]	εἶναι ἀρξάμενα, πάντοτε δι´ ἀλλοιώσεως	πρόεισιν,	εἰ μὲν κατὰ φύσιν πράττοι,
[8]	καὶ σώματι· δι´ ἀμφοτέρων γὰρ	πρόεισιν	τὸ πονηρὸν εἰς ἐνέργειαν· διὰ
[40]	κατὰ τὴν δικαίαν τοῦ θεοῦ	κρίσιν	ἀναφυόμενα τῷ βίῳ, σωφρονούντων ἂν
[0]	οὐκ ἔστι, μὴ ὑπονοεῖν τὴν	διάκρισιν.	εἰ γὰρ μήτε παρὰ τὸ
[16]	ἀκολουθίας καὶ ἐν ἐκείνῳ πρὸς	διάκρισιν	τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς
[1]	τῆς εὐσεβείας λόγος οἶδέ τινα	διάκρισιν	ὑποστάσεων ἐν τῇ ἑνότητι τῆς
[33]	ἔννοια. ἣν τοίνυν εἰκός ἐστιν	ἀπόκρισιν	ἡμῖν γενέσθαι παρὰ τῶν ἐρωτηθέντων
[35]	ἡγούμενον. χρὴ τοίνυν ἰδεῖν ἐν	τίσιν	ὁ τῆς ζωῆς ἡμῶν καθηγησάμενος
[5]	γὰρ βασιλευούσης φύσεως ἡ ἀνάγκαις	τισὶν	ὑπεζευγμένη τε καὶ δουλεύουσα πῶς
[6]	δὲ κρείττονι πρὸς τὴν αἰσθητὴν	κτίσιν	γίνεταί τις τοῦ νοητοῦ συνανάκρασις,
[39]	πρὸς τὴν συγγενῆ καὶ ὁμόδουλον	κτίσιν	ἑαυτὸν ἀπάγοι, τῆς κάτωθεν, οὐ
[24]	πᾶσαν τὴν ἐν τῷ κόσμῳ	κτίσιν	καὶ πᾶν ὅ τι περ
[11]	τὴν σωματικήν τε καὶ νοητὴν	κτίσιν	παρὰ τῆς ἀσωμάτου τε καὶ
[15]	τῆς ἀρετῆς οὐκ ἄν τις	κτίσιν	τινὰ κατὰ τὸ ἐναντίον αὐτῇ
[40]	ταῦτα δὲ κατὰ τὴν αἰωνίαν	ἀντίδοσιν.
[26]	μὴ τὰ δύο ταῦτα τοῖς	γεγονόσιν	ἐνθεωρεῖται. ἡ μὲν γὰρ τοῦ
[12]	ὄντα, θεοῦ τὸ βρῶσιν καὶ	πόσιν	τοῖς διὰ σαρκὸς τὴν ζωὴν
[8]	ζῇν διὰ τὴν τῶν καταθυμίων	ἀπόλαυσιν	αἱρετόν ἐστι τοῖς τοῦ βίου
[17]	τι πρὸς τὴν τοῦ κακοῦ	λύσιν	ἐπενόησεν, ἕτερον δέον, ἀλλὰ πρὸς
[17]	καὶ τῶν ἐπιζητουμένων ἐξευρεῖν τὴν	λύσιν	τοῖς προλαβοῦσι συμβαίνουσαν. ~Καί τοι
[8]	ἀγανακτεῖ πάντως ὁ πρὸς τὴν	διάλυσιν	βλέπων τοῦ σώματος, καὶ χαλεπὸν
[16]	ἡ τῶν συνεζευγμένων μετὰ τὴν	διάλυσιν	ἐπάνοδος εἰς ἀδιάλυτον ἕνωσιν, ἀλλήλοις
[16]	αὐτοῦ ἀνθρώπῳ πάλιν μετὰ τὴν	διάλυσιν	πρὸς τὸ σῶμα τῆς ψυχῆς
[7]	φύσιν σύνθετον οὖσαν καὶ εἰς	διάλυσιν	ῥεοῦσαν, ἐπακολουθεῖν δέ πως τοῖς
[23]	τῶν τεθνηκότων ἐπὶ τὸν βίον	ἀνάλυσιν,	καὶ τὴν τῶν καταδίκων ἀνάρρυσιν,
[26]	ὁ ἀπατεὼν ἀνταπατᾶται, τὸ δίκαιον	δείκνυσιν,	ὁ δὲ σκοπὸς τοῦ γιγνομένου
[20]	τεχνικὸν τῆς οἰκονομίας τοῦ θεοῦ	διαδείκνυσιν.	ἐπεὶ δέ, καθὼς ἐν τοῖς
[32]	μόνη κατὰ πᾶν μέρος τοῖς	οὖσιν	ἐνθεωρουμένη καὶ ἐν τῷ εἶναι
[32]	ἑαυτοῦ συνάγων ἐν γὰρ τοῖς	οὖσιν	ἢ ἄνω τι νοεῖται, ἢ
[32]	πιστεύειν ἐν πᾶσιν εἶναι τοῖς	οὖσιν	ἡ διαμονὴ τῶν ὄντων καταναγκάζει·
[6]	διπλῆ τίς ἐστιν ἐν τοῖς	οὖσιν	ἡ κατανόησις, εἰς τὸ νοητόν
[20]	τῶν καμνόντων προαίρεσιν εἰς πέρας	ἄγουσιν,	οἷς τεχνική τις δύναμις ἐνεργεῖ
[8]	βλάβῃ τοῦ ὑπομένοντος τὴν τομὴν	ἄγουσιν,	οὕτως καὶ ὅσα ταῖς ψυχαῖς
[29]	γυμνῷ τῷ πάθει τὴν ἰατρείαν	προσάγουσιν.	ἐπειδὴ τοίνυν ἅπαξ ἐνέσκηψε τῇ
[7]	θεοῦ τὴν ἀνθρωποποιίαν ἔργον εἶναι	νομίζουσιν.	ὡς εἴγε πρὸς τὸ ὑψηλότερον
[8]	τὸ κακὸν οἰκειότητα κατ´ ἀνάγκην	ἐπακολουθοῦσιν	ἄρρητοί τινες καὶ ἀνέκφραστοι ἀλγηδόνες,
[7]	εἰς σύστασιν τῆς ἑαυτῶν πλάνης	προβάλλουσιν,	ὡς διὰ τούτου πονηρὸν εἶναι
[35]	ἐμπειρίαν ἀνάγονται οἱ δι´ ὧν	βλέπουσιν	πρὸς τὴν εὔρυθμόν τε καὶ
[7]	τούτων μυθοποιίας τοῖς τὰ τοιαῦτα	προφέρουσιν	ἐγγεγενῆσθαι, ὅτι πρὸς τὸ ἡδὺ
[31]	τῆς δυσκληρίας ἐπαιτιᾶσθαι. ~Ἀλλ´ οὐκ	ἀποροῦσιν	οὐδὲ πρὸς τὰ τοιαῦτα τῆς
[4]	ἄπρακτα πάντως καὶ ἀνυπόστατα κἀκεῖνα	κατασκευάσουσιν	οἱ πρὸς τὴν ὁμοιότητα τοῦ
[5]	καὶ σοφίαν ἡγεμονεύειν τῶν ὄντων	ὁμολογήσουσιν.	ἀλλὰ μὴν ἐν τοῖς φθάσασιν
[5]	ἀτεχνίαν τῇ ἀρχῇ τοῦ παντὸς	ἐπιστήσουσιν.	εἰ δὲ τοῦτο ἄτοπόν τε
[28]	τὴν ζωὴν τὸ γεννώμενον, τίνα	νομοθετοῦσιν	ἕτερον τρόπον τῷ θεῷ τῆς
[34]	τῇ φθαρτῇ φύσει γενόμενον. ~Ἀλλὰ	ζητοῦσιν	ἀπόδειξιν τοῦ παρεῖναι τὸ θεῖον
[27]	ἐῶσι τῶν μολυσμάτων, τὰ δὲ	ἀπορρύπτουσιν,	ἀλλ´ ἀπ´ ἀρχῆς ἄχρι τέλους
[34]	τοῦ πάντως ἐσομένου τὸν θεὸν	ἱκετεύουσιν,	οὕτως οἱ πεπεισμένοι κατὰ τὴν
[5]	παρὰ τοῦ τὸ πᾶν συστησαμένου	πιστεύουσιν,	ἢ καὶ πρὸς ταύτην δυσπειθῶς
[34]	χάριτος, ἢ τὴν οὖσαν οὐκ	ἀποστρέφουσιν.	τὸ γὰρ πάντως συνεῖναι διὰ
[8]	αἱρετόν ἐστι τοῖς τοῦ βίου	μετέχουσιν.	ὡς εἴ γέ τις ἐν
[23]	ἀνάλυσιν, καὶ τὴν τῶν καταδίκων	ἀνάρρυσιν,	καὶ τὸν κατὰ τῶν δαιμόνων
[5]	ἓν τῶν περὶ τὴν θείαν	φύσιν	ἀγαθῶν καὶ ἡ ἀιδιότης ἐστίν,
[5]	καὶ ἄνετόν σοι κατασκευάσας τὴν	φύσιν,	ἀλλ´ ἡ ἀβουλία τὸ χεῖρον
[32]	θανάτου πεῖραν ἐλθεῖν τὴν ὑπερέχουσαν	φύσιν,	ἀλλὰ καὶ δίχα τούτου τῇ
[39]	εἰ μὴ πρὸς τὴν ἄκτιστον	φύσιν,	ἀλλὰ πρὸς τὴν συγγενῆ καὶ
[1]	ἀπεμφαινόντων περὶ τὴν θείαν θεωρεῖται	φύσιν,	ἀνάγκῃ δὲ πᾶσα τοσαύτην εἶναι
[27]	ὑποβέβηκεν, ὥστε, εἰ τὴν ἐπίγειον	φύσιν	ἀναξίαν τῆς πρὸς τὸ θεῖον
[5]	ὅσα περὶ τὴν θείαν καθορᾶται	φύσιν,	ἀργὰ κεῖσθαι, μὴ ὄντος τοῦ
[1]	τὸ μὴ διαφέρειν κατὰ τὴν	φύσιν	αὐτόν τε τὸν λόγον καὶ
[16]	στήσας διαιρουμένην τῷ θανάτῳ τὴν	φύσιν,	αὐτὸς δὲ γενόμενος ἀρχὴ τῆς
[13]	ὁ ἐν τοῖς ὑπὲρ τὴν	φύσιν	γεγενῆσθαι ἀποδεικνύμενος. ~Τίς οὖν αἰτία,
[34]	ἔστι τις ἰδιότης ἡ τὴν	φύσιν	γνωρίζουσα, οὕτως ἴδιον τῆς θείας
[34]	διὰ τῶν γινομένων θαύμασι τὴν	φύσιν	ἑαυτοῦ δείξαντα, συναπεδείχθη τὸ παρεῖναι
[29]	τὴν ἐπιφάνειαν ἐκκαλυφθῆναι τὸ παρὰ	φύσιν	ἐγκείμενον, οὐ καταφαρμακεύεται τοῖς πυκνοῦσι
[15]	τούτων τὴν τοῦ ἐνεργοῦντος ἀναλογιζόμεθα	φύσιν.	εἰ οὖν ἴδιον γνώρισμα τῆς
[13]	ἡγῇ τὸ λεγόμενον, ὑπὲρ τὴν	φύσιν	εἶναι τὰ θαύματα. αὐτὸ οὖν
[39]	τίνος ἄμεινον αὐτῷ συστῆναι τὴν	φύσιν·	εἴρηται γὰρ ὅτι κατ´ ἐξουσίαν
[35]	συνημμένος κατὰ τὴν τοῦ σώματος	φύσιν	ἐκείνῳ πρὸς τὸ αὐτὸ κατόρθωμα
[1]	ὁ αὐτός ἐστι κατὰ τὴν	φύσιν	ἐκείνῳ τῷ διὰ τῶν αὐτῶν
[32]	τοῦ λόγου τὸ ὑπὲρ τὴν	φύσιν	ἐμφαίνοντος. ἀλλ´ ἐπειδὴ μέρος τι
[8]	τὴν ἐπιφάνειαν· τὸ γὰρ παρὰ	φύσιν	ἐμφυὲν τῇ φύσει διά τινος
[40]	τῶν χαρακτηριζόντων ἰδίως τὴν ἀνθρωπίνην	φύσιν	ἐν μεταποιήσει γίνεται. ἦ γὰρ
[37]	πᾶσαν ζωοποιεῖ τὴν τῶν ἀνθρώπων	φύσιν,	ἐν ὅσοις ἡ πίστις ἐστί,
[39]	ζωήν, τὸν δὲ τὴν κτιστὴν	φύσιν	ἐν τῇ τριάδι διὰ τῆς
[1]	ἐκεῖνον ὑπονοοῖτο, ἀλλὰ κατὰ τὴν	φύσιν	ἓν ὢν ἕτερον τῷ ὑποκειμένῳ
[3]	πολύθεος ἐξαφανίζεται πλάνη, τῆς κατὰ	φύσιν	ἑνότητος παραγραφομένης τὴν πληθυντικὴν φαντασίαν.
[39]	ἐν τῷ ἀγαθῷ κεκτημένης τὴν	φύσιν;	ἐπεὶ οὖν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ
[35]	καθαρὰν ἀποσωθῆναι τῷ θεῷ τὴν	φύσιν.	ἐπεὶ οὖν ῥυπτική τίς ἐστι
[24]	τρόπῳ τῆς κινήσεως ἐκβαίνει τὴν	φύσιν,	ἐπὶ τὸ κάτω φερόμενον· οὕτως
[8]	τε καὶ τὰς ἀκροχορδόνας παρὰ	φύσιν	ἐπιγενομένας τῷ σώματι διὰ τομῆς
[24]	τὸ οἰκεῖον ἑαυτῷ καὶ κατὰ	φύσιν	ἐργάσασθαι. οἰκεῖον δὲ φωτὶ μὲν
[21]	μέν τι ἀληθῶς κατὰ τὴν	φύσιν	ἐστί, τὸ δὲ οὐ τοιοῦτον,
[28]	δυνάμεως ἀσθενήσασαν ἐν κακίᾳ τὴν	φύσιν	εὔλογον κρίνοντες, πρὸς δὲ τὸν
[21]	καὶ κίνησιν οὐκ ἐνδέχεται τὴν	φύσιν	ἐφ´ ἑαυτῆς μένειν ἀκίνητον, ἀλλ´
[15]	οὔτε γέγονεν θεός, οὔτε γενέσθαι	φύσιν	ἔχει, τί ἐπαισχύνονται τῇ ὁμολογίᾳ
[35]	νεκρωθὲν οἰκεῖόν τινα καὶ κατὰ	φύσιν	ἔχει χῶρον, τὴν γῆν, ἐν
[35]	ὑπόγειος κατὰ τὴν κοινὴν γέγονε	φύσιν,	ἡ τοῦ θανάτου μίμησις ἡ
[27]	δὲ πάντως τὸν πρὸς τὴν	φύσιν	ἡμῶν ἀνακιρνάμενον διὰ πάντων δέξασθαι
[37]	δύναμις, οὕτω τοῦ διαλύοντος τὴν	φύσιν	ἡμῶν ἀπογευσάμενοι πάλιν ἀναγκαίως καὶ
[8]	καθ´ ὅλου μὴ ἀγαγεῖν τὴν	φύσιν	ἡμῶν εἰς γένεσιν, ἐπειδὴ τοῦ
[28]	ὑπολήψεως πεπιστεύκαμεν; ~Ἀλλὰ κωμῳδοῦσι τὴν	φύσιν	ἡμῶν, καὶ τὸν τῆς γεννήσεως
[7]	ἑαυτῷ δοκοῦν ὑποζεύξας τὴν ἀνθρωπίνην	φύσιν,	καθάπερ τι σκεῦος ἄψυχον ἀκουσίως
[15]	μακρὰς περιέρχεται περιόδους, σώματος ὑπερχόμενος	φύσιν,	καὶ διὰ γεννήσεως παριὼν εἰς
[24]	μὲν οὖν τὸ τὴν παντοδύναμον	φύσιν	καὶ πρὸς τὸ ταπεινὸν τῆς
[37]	αὐτὸ γενόμενον πρὸς τὴν ἑαυτοῦ	φύσιν	καὶ τὸ πᾶν μετεποίησεν. ἀλλὰ
[26]	κατεργασάμενος εὐεργετεῖ τῇ καθάρσει τὴν	φύσιν,	κἂν ἐπίπονος ἡ διάκρισις ᾖ.
[0]	τελειότητα θεωρεῖσθαι περὶ τὴν θείαν	φύσιν	κατὰ τὸ εὔλογον τῆς ἀκολουθίας
[26]	πυρὸς δίκην ἀφανισμὸν τοῦ παρὰ	φύσιν	κατεργασάμενος εὐεργετεῖ τῇ καθάρσει τὴν
[16]	ἐστίν, ἢ τοῦ κατὰ τὴν	φύσιν	κινήματος; εἰ μὲν γὰρ ἐν
[24]	δυνάμεως οὐδὲν ἐν τοῖς παρὰ	φύσιν	κωλυομένης. ὡς γὰρ ἴδιόν ἐστι
[26]	πάλιν ἐπανάγουσι πρὸς τὴν κατὰ	φύσιν	λαμπηδόνα τὴν προτιμοτέραν ὕλην· οὐκ
[37]	εἴρηται, πρὸς τὴν τοῦ σώματος	φύσιν	μεθισταμένης· τὸ γὰρ πάντων ἴδιον
[33]	ἡ θεία δύναμις πρὸς ἀνθρώπου	φύσιν	μεταποιεῖ τὸ φαινόμενον, τῆς ἐσχάτης
[9]	τῶν λελογισμένων, ὅτι ἓν κατὰ	φύσιν	μόνον τῶν πάντων ἐστὶν αἰσχρὸν
[7]	καὶ τοῦ ἐναντίου διακρίνειν τὴν	φύσιν.	ὁ γὰρ πνευματικός, φησίν, ἀνακρίνει
[13]	θεῖον; εἰ δὲ ὑπερβαίνει τὴν	φύσιν	ὁ λόγος, ἐν οἷς ἀπιστεῖς,
[35]	γὰρ δεῖ πάντως πορευθῆναι τὴν	φύσιν	οἰκείαις ἀνάγκαις κατὰ τὴν τοῦ
[37]	ἑκάστῳ κατάλληλος παρὰ τοῦ τὴν	φύσιν	οἰκονομοῦντος ἀποκεκλήρωται. τὰ μὲν γὰρ
[20]	ἐν τῷ ἀγαθῷ καὶ ἀμετάβλητον	φύσιν;	οὐ γὰρ ἂν ἦλθεν εἰς
[37]	ἐκεῖνο μεταστοιχειώσας τῶν φαινομένων τὴν	φύσιν.	~Οὐδὲν οἶμαι τοῖς εἰρημένοις ἐνδεῖν
[7]	ἀπαθῶς ἐπεσκόπουν τὴν τῶν ὄντων	φύσιν,	οὐκ ἂν ἄλλο τι κακὸν
[24]	καθὼς ἐν τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται,	φύσιν	οὐκ εἶχεν ἡ ἐναντία δύναμις
[24]	ἐναντίον νοούμενον· οὐ γὰρ ἔχει	φύσιν	οὔτε σκότος διαμένειν ἐν φωτὸς
[12]	τὸ παρατραπεῖσαν ἐξ ἀσθενείας τὴν	φύσιν	πάλιν δι´ ὑγείας πρὸς ἑαυτὴν
[40]	τοῦ ἀτελεύτητον εἶναι ἄλλην τινὰ	φύσιν	παρὰ τὴν γινωσκομένην νοεῖν ὑποτίθεται.
[8]	ἀλλοιώσεως πρόεισιν, εἰ μὲν κατὰ	φύσιν	πράττοι, πρὸς τὸ κρεῖττον αὐτοῖς
[13]	τὸ μὴ διὰ τῶν κατὰ	φύσιν	προιέναι τὸ κήρυγμα. εἰ γὰρ
[16]	εἴπερ τὸν ἀπαθῆ κατὰ τὴν	φύσιν	πρὸς κοινωνίαν πάθους ἐλθεῖν διορίζονται.
[11]	ἐπὶ τὸ μεγαλοπρεπέστερον τὴν θείαν	φύσιν	πρὸς τὴν θνητὴν καὶ ἐπίκηρον
[24]	παρὰ τῆς θείας δυνάμεως κατὰ	φύσιν	πώς ἐστι καὶ ἀκόλουθον. καὶ
[23]	γῆ κατὰ τὴν ἰδίαν αὐτῆς	φύσιν	σιτοποιοῦσα τὴν χρείαν ἐπλήρου, ἀλλ´
[7]	κατ´ ἀνάγκην τὴν τοῦ σώματος	φύσιν	σύνθετον οὖσαν καὶ εἰς διάλυσιν
[32]	συνέχουσα. εἴτε δὴ θεότητα τὴν	φύσιν	ταύτην ὀνομάζεσθαι χρὴ εἴτε λόγον
[16]	ἀρχῆς εἰς πᾶσαν τὴν ἀνθρωπίνην	φύσιν	τῇ δυνάμει κατὰ τὸ ἴσον
[8]	μόνον ἀναλλοίωτόν ἐστι κατὰ τὴν	φύσιν	τὸ μὴ διὰ κτίσεως ἔχον
[25]	συνέχων ἐν τῷ εἶναι τὴν	φύσιν·	τότε δὲ κατεμίχθη πρὸς τὸ
[6]	ἐγεγόνει κάλλους· ἀπαθὴς δὲ τὴν	φύσιν·	τοῦ γὰρ ἀπαθοῦς μίμημα ἦν·
[8]	λυπεῖσθαι καὶ δάκνεσθαι τοῦ παρὰ	φύσιν	χωριζομένην τὴν αἴσθησιν· οὕτω καὶ
[22]	ἐλευθερίαν ἐπιβοήσασθαι, κἂν εὐπατρίδαι τινὲς	ὦσιν	οἱ πρὸς τὴν συμφορὰν ταύτην
[26]	καταβληθέντων σπερμάτων καὶ τοὺς καρποὺς	ἀντιδίδωσιν·	σοφίας δὲ τὸ ἐν τῷ
[23]	καὶ τῶν τῆς φύσεως ἀρρωστημάτων	διόρθωσιν	ἀπραγμάτευτόν τινα καὶ ψιλήν, ἐν
[9]	καὶ ἡ ἐκ νηπίου πρὸς	τελείωσιν	αὔξησις, βρῶσίς τε καὶ πόσις,
[35]	συγκρίματος ἡμῶν ἀνάπλασίν τε καὶ	ἀναστοιχείωσιν	βλέπων· πρὸς τοῦτο γὰρ δεῖ
[6]	κατὰ τροπὴν καὶ μεταβολὴν καὶ	ἀλλοίωσίν	ἐστιν ἀνεπίδεκτος, πᾶν δὲ τὸ
[6]	κτίσεως ὑποστὰν συγγενῶς πρὸς τὴν	ἀλλοίωσιν	ἔχει, διότι καὶ αὐτὴ τῆς
[21]	τὴν πρὸς τὸ θεῖον διασώζων	ὁμοίωσιν,	τρεπτῆς δὲ φύσεως ὢν κατ´
[35]	μὲν εἰς μῖσός τε καὶ	ἀλλοτρίωσιν	τῆς κακίας χωρῶν, τῷ δὲ
[5]	βρῶσις οὐ γαστρὸς πλησμονήν, ἀλλὰ	γνῶσιν	καὶ ἀιδιότητα ζωῆς τοῖς γευσαμένοις
[16]	τὴν διάλυσιν ἐπάνοδος εἰς ἀδιάλυτον	ἕνωσιν,	ἀλλήλοις συμφυομένων, ὡς ἂν ἡ
[16]	καὶ εἰς ἀεὶ διαμεῖναι τὴν	ἕνωσιν.	τῆς γὰρ φύσεως ἡμῶν διὰ
[10]	ὕλῃ, τί κωλύει θείας φύσεως	ἕνωσίν	τινα καὶ προσεγγισμὸν κατανοήσαντας πρὸς
[16]	λέγω δυνάμει, πρὸς τὴν ἄρρηκτον	ἕνωσιν	τὸ διασχισθὲν συναρμόσας. καὶ τοῦτό
[12]	προνοίας τὰ ὄντα, θεοῦ τὸ	βρῶσιν	καὶ πόσιν τοῖς διὰ σαρκὸς
[33]	τὸ θεῖον οἴεσθαι πρὸς τὴν	ἐκπλήρωσιν	τοῦ θελήματος. τί κοινόν, φασίν,
[6]	ἑαυτὴν οὖσαν τῇ φύσει τὴν	πήρωσιν,	ἀλλὰ προλαβούσης ἕξεως στέρησιν, οὕτω
[7]	ὁ τὴν ὅρασιν, οὐ τὴν	πήρωσιν	δημιουργήσας· ὁ τὴν ἀρετήν, οὐ
[6]	φαμὲν ἀντιδιαιρεῖσθαι τῇ ὁράσει τὴν	πήρωσιν,	οὐ καθ´ ἑαυτὴν οὖσαν τῇ
[35]	τῆς σωτηρίας ἡμῶν ἐθεασάμεθα; τριήμερον	νέκρωσιν	καὶ πάλιν ζωήν. οὐκοῦν χρή
[40]	ὁ τῶν ἰδίων ἀπωσθεὶς οὐδεμίαν	ὁρῶσιν	ἐφ´ ἑαυτῶν τὴν τοῦ λελουμένου
[23]	συναλλαγματικὴν ποιήσασθαι τὴν τοῦ κρατουμένου	λύτρωσιν	τὸ δίκαιον δείκνυσι· τὸ δὲ
[6]	ὁ ἀντικείμενος σβέσιν τινὰ καὶ	ἀμαύρωσιν	τῆς εὐλογίας ἐποίησεν, ἧς ἐπιλειπούσης
[33]	οὖν τούτων καὶ τῶν τοιούτων	ἀκούσωσιν	καὶ προδιδαχθῶσι τὸν τρόπον, ὅτι
[33]	γὰρ παρ´ ἡμῶν τὸ τοιοῦτον	ἀκούσωσιν,	ὅτι, τοῦ θνητοῦ πρὸς τὴν
[0]	τὴν διαφορὰν ἐξευρίσκοι, διότι τὴν	ἐλάττωσιν	ὁ τῆς τελειότητος οὐ παραδέχεται
[20]	ἐστίν· οὔτε τὸ ἀγαθὸν ἀληθῶς	ἐστὶν	ἀγαθόν, μὴ μετὰ τοῦ δικαίου
[8]	ὅτι ἐκεῖνο τῇ φύσει μόνον	ἐστὶν	ἀγαθόν, οὗ ἡ αἴσθησις οὐκ
[1]	ἀλλὰ πᾶν ὅ τι πέρ	ἐστιν	ἀγαθόν, τοῦτο καὶ βούλεσθαι, βουλομένην
[9]	κατὰ φύσιν μόνον τῶν πάντων	ἐστὶν	αἰσχρὸν τὸ κατὰ κακίαν πάθος,
[5]	τοῦ πεποιηκότος καθυποπτεύσειεν· ἀλλ´ ἕτερόν	ἐστιν	αἴτιον τοῦ ταῦτά τε νῦν
[5]	ὁ θεός σοι τῶν παρόντων	ἐστὶν	αἴτιος κακῶν, ἀδέσποτόν τε καὶ
[8]	μόνον ἐκ τῶν εἰρημένων δῆλόν	ἐστιν,	ἀλλὰ καὶ ἐκ μυρίων ἑτέρων,
[1]	κεχώρισται, οὐδὲ ἐν ὑποστάσει πάντως	ἐστίν.	ἀλλὰ μὴν ἀσεβὲς ἀπεδείχθη τὸν
[40]	σωτήριον παραλαμβάνεσθαι γέννησιν παντὶ δῆλόν	ἐστιν.	ἀλλὰ μὴν ἡ ἀνθρωπότης αὐτὴ
[27]	θεότητος ἴσον, εἴπερ ὅλως θεμιτόν	ἐστιν	ἄλλο τι παρὰ τὴν κακίαν
[9]	δὲ κακίας ἐκτὸς παντὸς αἴσχους	ἐστὶν	ἀλλότριον· ᾧ δὲ μηδὲν αἰσχρὸν
[6]	τροπὴν καὶ μεταβολὴν καὶ ἀλλοίωσίν	ἐστιν	ἀνεπίδεκτος, πᾶν δὲ τὸ διὰ
[33]	ἡ ἔννοια. ἣν τοίνυν εἰκός	ἐστιν	ἀπόκρισιν ἡμῖν γενέσθαι παρὰ τῶν
[28]	γάρ, καθὼς εἴρηται, τῆς παρούσης	ἐστὶν	ἀπολαύσεως· ἀλλ´ ἐν ἐκείνοις ἡ
[16]	ὁρμή, τοῦτο τῆς φύσεως ἡμῶν	ἐστὶν	ἀρρώστημα· ἀλλὰ μὴν ἀμφοτέρων αὐτὸν
[26]	κακίας εὑρετὴν ἰώμενος. ἴασις γάρ	ἐστιν	ἀρρωστίας ἡ τοῦ νοσήματος κάθαρσις,
[35]	τὸν βίον γινομένοις τινὰ τινῶν	ἐστὶν	ἀρχηγικώτερα, ὧν ἄνευ οὐκ ἂν
[5]	φύσιν ἀγαθῶν καὶ ἡ ἀιδιότης	ἐστίν,	ἔδει πάντως μηδὲ τούτου τὴν
[21]	ἕτερον ἀπὸ τοῦ ἐν ᾧ	ἐστὶν	εἰς ἀεὶ προιοῦσα· δύο δὲ
[21]	ἡ δὲ ἀλλοίωσις κίνησίς τίς	ἐστιν	εἰς ἕτερον ἀπὸ τοῦ ἐν
[33]	ἀποκρινούμεθα. ἐκεῖ τε γὰρ πρόχειρόν	ἐστιν	ἑκάστῳ τῶν ἠρωτημένων εἰπεῖν ὅτι
[33]	γίνεται, ἧς μὴ παρούσης ἀκίνητόν	ἐστιν	ἐκεῖνο καὶ ἀνενέργητον. εἰ οὖν
[5]	τὴν ἀνθρωπίνην ζωὴν οὐχ ἱκανός	ἐστιν	ἔλεγχος τοῦ μηδέποτε τὸν ἄνθρωπον
[17]	προφερόμενον. εἰ γὰρ τοσαύτη δύναμίς	ἐστιν	ἐν αὐτῷ, ὅσην ὁ λόγος
[6]	τὸ πιστὸν ἐπαγόμενος. διπλῆ τίς	ἐστιν	ἐν τοῖς οὖσιν ἡ κατανόησις,
[16]	ἂν εἴη· κίνησις γάρ τίς	ἐστιν	ἔν τε τῇ συγκρίσει τῶν
[5]	καθάπερ γὰρ ἡ ὅρασις φύσεώς	ἐστιν	ἐνέργεια, ἡ δὲ πήρωσις στέρησίς
[8]	μὲν χαυνοτέροις ἀπειλὴ καὶ σκυθρωπῶν	ἐστὶν	ἐπανόρθωσις, ὡς ἂν φόβῳ τῆς
[1]	εἴ τι τῆς κρείττονος σημασίας	ἐστίν.	ἐπεὶ οὖν ἀγαθόν τι ὁ
[24]	καὶ τοῦτο γίνεται καὶ ἐκεῖνό	ἐστιν.	ἐπειδὴ γάρ, καθὼς ἐν τοῖς
[32]	ἡμᾶς ἐκ παραδόσεως ἥκει, τοιοῦτόν	ἐστιν.	ἐπειδὴ πάντα κατὰ τὸν ὑψηλότερόν
[1]	πρός τι λεγομένων καὶ τοῦτό	ἐστιν,	ἐπειδὴ χρὴ πάντως τῷ λόγῳ
[37]	αὕτη δὲ βρῶσις καὶ πόσις	ἐστίν,	ἔστι δὲ ἐν τῇ βρώσει
[35]	καὶ τῶν τοῦ καθαρσίου προσδεομένων	ἐστίν.	ἐφ´ ὧν γὰρ κατὰ τὸν
[8]	κρίνειν τῆς ἀλόγου φύσεως ἴδιόν	ἐστιν,	ἐφ´ ὧν τοῦ ἀληθῶς καλοῦ
[16]	κυρίως λεγομένου πάθους, ὅπερ κακία	ἐστίν,	ἢ τοῦ κατὰ τὴν φύσιν
[34]	οὕτως ἴδιον τῆς θείας φύσεώς	ἐστιν	ἡ ἀλήθεια. ἀλλὰ μὴν ἀεὶ
[16]	τὸ διασχισθὲν συναρμόσας. καὶ τοῦτό	ἐστιν	ἡ ἀνάστασις, ἡ τῶν συνεζευγμένων
[13]	ἐν οἷς ἀπιστεῖς, ἐν τούτοις	ἐστὶν	ἡ ἀπόδειξις τοῦ θεὸν εἶναι
[21]	ὑπόστασις ἐν τῷ μὴ ὑφεστάναι	ἐστίν·	ἡ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ ἐναντίωσις,
[8]	οὐκ ἀφανίζεται. ἀφανισμὸς μὲν γάρ	ἐστιν	ἡ εἰς τὸ μὴ ὂν
[35]	ἡμῖν ἐπινοηθῆναι ὁμοίωμα. τίς οὖν	ἐστὶν	ἡ ἐπίνοια δι´ ἧς καὶ
[37]	τῶν ζῴων ῥιζωρυχοῦντα τρέφεται, ἑτέροις	ἐστὶν	ἡ πόα τρόφιμος, τινῶν δὲ
[30]	ἕκαστός ἐστι κύριος. τοῦτο δέ	ἐστιν	ἡ προαίρεσις, ἀδούλωτόν τι χρῆμα
[34]	τὸ γεννώμενον, ἧς χωρισθείσης ἄπρακτός	ἐστιν	ἡ σπουδὴ καὶ ἀνόνητος, πόσῳ
[35]	οἷς ἴση πρὸς τὸ ἀγαθόν	ἐστιν	ἡ σπουδὴ ὁμοίως ἐπάναγκες διὰ
[8]	ὀνομάζομεν· ἐπεὶ οὖν μία τίς	ἐστιν	ἡ τοῦ κακοῦ κοινωνία, καθὼς
[8]	οὗ καὶ θέλημα καὶ ἔργον	ἐστὶν	ἡ τῶν ὄντων ζωή, παρ´
[32]	πρώτως ὂν ἡ θεία φύσις	ἐστίν,	ἣν ἐξ ἀνάγκης πιστεύειν ἐν
[16]	τροπὴ τοῦ ἡμετέρου σώματος πάθος	ἐστίν.	ὁ δὲ ἐν τούτῳ γεγονὼς
[39]	τικτομένου. ἐπειδὴ τοίνυν ἐν τούτῳ	ἐστὶν	ὁ κίνδυνος, ἐν τῷ μὴ
[33]	μὴν οὐδεὶς ἐπ´ ἐκείνου λόγος	ἐστὶν	ὁ λογισμῷ τινὶ τὸ πιθανὸν
[7]	κατὰ τὸ ἀγαθὸν ἐνέργεια πάντως	ἐστίν,	ὁ λυπηρὸς οὗτος καὶ ἐπίκηρος
[21]	καλοῦ φαντασίᾳ· κριτήριον δὲ τούτων	ἐστὶν	ὁ νοῦς, ἔνδοθεν ἡμῖν ἐνιδρυμένος,
[6]	τῷ ἀγαθῷ κατενόησε. τοῦτο δέ	ἐστιν	ὁ φθόνος. ὁμολογεῖται δὲ παντὸς
[36]	ἐκ κακίας σπίλους ἀπορρυψάμενον. τοῦτό	ἐστιν	ὃ μικρὸν ὂν καθ´ ἑαυτὸ
[32]	ἔστιν ὅ τι μὴ τοιοῦτόν	ἐστιν,	ὃ οὐχὶ πάντως μίξις τις
[1]	ἀψύχως ὑφεστάναι τὸν λόγον εὐαγές	ἐστιν	οἴεσθαι. ἀλλ´ εἰ ὑφέστηκε νοερόν
[2]	αὐτῷ γίνεσθαι τὸ πνεῦμα θεοπρεπές	ἐστιν	οἴεσθαι· ἀλλ´ ὡς θεοῦ λόγον
[32]	καὶ ἡ κατὰ τὸ λουτρόν	ἐστιν	οἰκονομία, ὃ εἴτε βάπτισμα εἴτε
[2]	τὸ πνεῦμα ἡ τοῦ ἀέρος	ἐστὶν	ὁλκή, ἀλλοτρίου πράγματος πρὸς τὴν
[36]	δὲ ἀληθῶς καθαρὸν ἡ θεότης	ἐστίν.	ὁρᾷς ὅπως μικρόν τι τὸ
[40]	ἐπὶ τούτων τὸ ὕδωρ ὕδωρ	ἐστίν,	οὐδαμοῦ τῆς δωρεᾶς τοῦ ἁγίου
[1]	τὸν λόγον καὶ τὸν ὅθεν	ἐστίν,	οὐκέτ´ ἂν ἡμῖν κινδυνεύοι τὸ
[21]	τι τῆς τοῦ κρείττονος σημασίας	ἐστίν.	οὐκοῦν ὡς ἀγαθὸς οἶκτον λαμβάνει
[6]	χωρίον ἡ λεπτὴ καὶ εὐκίνητός	ἐστιν	οὐσία, κατὰ τὴν ὑπερκόσμιον λῆξιν
[27]	ἡ γῆ πορρωτέρω τῆς ἀξίας	ἐστίν,	οὔτε ὁ οὐρανὸς πλησιαίτερος, οὔτε
[20]	τῶν ἄλλων ἀρετὴ κατὰ μόνας	ἐστίν·	οὔτε τὸ ἀγαθὸν ἀληθῶς ἐστὶν
[1]	ἓν ὢν ἕτερον τῷ ὑποκειμένῳ	ἐστίν·	οὕτως καὶ ὁ τοῦ θεοῦ
[35]	τὸ ἴσον ἡμῖν εἰς εὐκολίαν	ἐστὶν	ὕδατί τε βαπτισθῆναι καὶ ἐκ
[0]	ἔξω τῆς περὶ τὸ θεῖόν	ἐστιν	ὑπολήψεως· ἀλλ´ εἷς καὶ ὁ
[40]	τοῖς εὖ βεβιωκόσι προκείμενα τοιαῦτά	ἐστιν	ὡς εἰς ὑπογραφὴν λόγου ἐλθεῖν.
[1]	τὸν λόγον καὶ τὸν ὅθεν	ἐστίν.	ὥσπερ γὰρ ἐφ´ ἡμῶν ἐκ
[34]	θεότητος μαρτυρία διὰ τῶν θαυμάτων	ἐστίν.	ὥστε διὰ πάντων τὸ παρεῖναι
[40]	κύριος ὁ θεός, καὶ οὐκ	ἔστιν	ἀδικία ἐν αὐτῷ, καὶ ὅσα
[40]	αὐτοῖς ὄντα οὐκ οἶδα πῶς	ἔστιν	ἄλλον τινὰ γεγενῆσθαι νομίσαι, ἐφ´
[37]	πᾶν μετεποίησεν. ἀλλὰ μὴν οὐκ	ἔστιν	ἄλλως ἐντός τι γενέσθαι τοῦ
[5]	τὴν κακίαν ἀντικαθέστηκεν. οὐ γὰρ	ἔστιν	ἄλλως κακίας γένεσιν ἐννοῆσαι, ἢ
[35]	τὰ κατὰ δύναμιν. ὡς γὰρ	ἔστιν	ἀνθρώπῳ τὸ ὕδωρ πρὸς τὸ
[10]	ἐξάπτουσαν ὕλην, ἔργῳ δὲ οὐκ	ἔστιν	ἀπ´ ἀλλήλων ταῦτα διατεμόντας, ἐφ´
[2]	χωρισθῆναι τοῦ θεοῦ, ἐν ᾧ	ἔστιν,	ἢ τοῦ λόγου τοῦ θεοῦ,
[20]	γυμνὸν τὸ κατὰ πρόθεσιν ἀγαθὸν	ἔστιν	ἰδεῖν. πῶς γὰρ ἂν φανείη
[32]	εἴρηται καὶ γεγένηται, καὶ οὐκ	ἔστιν	ὅ τι μὴ τοιοῦτόν ἐστιν,
[35]	ταῦτα ταμιεύεται χρόνῳ. τί οὖν	ἔστιν	ὃ μιμεῖται; τὸ τῆς ἐμμιχθείσης
[16]	ἣν γένεσιν ὀνομάζομεν, πάθος οὐκ	ἔστιν,	οὐδ´ ἂν ἡ δευτέρα κίνησις,
[16]	αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν πάθος οὐκ	ἔστιν,	οὐδ´ ἂν τὴν ζωήν τις
[7]	ὁ τῶν ὑφεστώτων δημιουργὸς οὐκ	ἔστιν.	οὐκοῦν ἔξω τῆς τῶν κακῶν
[20]	ἄσοφον ἢ ἀδύνατον ἀγαθὸν οὐκ	ἔστιν·	οὔτε ἡ δύναμις τοῦ δικαίου
[5]	ζόφος ἐπηκολούθησε, παρόντος δὲ οὐκ	ἔστιν,	οὕτως, ἕως ἂν παρῇ τὸ
[25]	ἐξῆπται τὰ ὄντα, καὶ οὐκ	ἔνεστιν	εἶναί τι μὴ ἐν τῷ
[31]	τὸ μὴ πᾶσιν ἐγγενέσθαι τὴν	πίστιν,	ἀλλὰ τῆς διαθέσεως τῶν δεχομένων
[14]	θεῖον, ὡς ἀμφίβολον εἶναι τὴν	πίστιν,	εἰ θεός, τὸ ἀχώρητον καὶ
[30]	πάντων διήκειν τῶν ἀνθρώπων τὴν	πίστιν	ἐν αἰτίᾳ ποιοῦνται. καὶ τί
[39]	μὴ συμπαραλαμβάνειν τὴν εἰς ταῦτα	πίστιν	ἐν τῷ καιρῷ τῆς γεννήσεως,
[13]	περὶ τοῦ θεὸν αὐτὸν εἶναι	πίστιν	ἐναχθῆναι. ὁ γὰρ γεγεννῆσθαι αὐτὸν
[13]	γὰρ πάντως δι´ ὧν ὑπὲρ	πίστιν	ἡγῇ τὸ λεγόμενον, ὑπὲρ τὴν
[38]	ζητουμένων, πλὴν τοῦ κατὰ τὴν	πίστιν	λόγου, ὃν δι´ ὀλίγου μὲν
[39]	τῆς ὑπερεχούσης φύσεως ἀποστήσας τὴν	πίστιν.	ὁ γάρ τινι τῶν κτιστῶν
[0]	ταὐτότητος εἰς τὸ ἓν τὴν	πίστιν	περιαγούσης. ~Ἀλλ´ ἐπειδὴ καὶ ὁ
[30]	τρισχιλίων κατὰ ταὐτὸν παραδεξαμένων τὴν	πίστιν,	πλείους ὄντες τῶν πεπιστευκότων οἱ
[5]	καὶ εἰς τὴν περὶ τούτου	πίστιν	τοὺς ἀντιλέγοντας προσαξόμεθα. λόγῳ τὰ
[30]	βουλήματος ἀποκληροῦσθαι τοῖς ἀνθρώποις τὴν	πίστιν,	τῶν μὲν καλουμένων, τῶν δὲ
[9]	ἀμβλύνει πως τῶν μικροψυχοτέρων τὴν	πίστιν,	ὡς μηδὲ τὸ ἐφεξῆς τῶν
[15]	ἀνάξια τὸν θεὸν δυσωπῆσαι πρὸς	ἐπίσκεψιν	τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καταβῆναι, οὕτως
[8]	οὐκ ἀπόλωλε, κἂν ἐκφεύγῃ τὴν	κατάληψιν	τῆς ἡμετέρας αἰσθήσεως. ἡ δὲ
[5]	πρὸς ταύτην δυσπειθῶς ἔχουσι τὴν	ὑπόληψιν.	ἀλλ´ εἰ μὴ δοῖεν λόγον
[1]	οὕτω μεταχθήσεται πρὸς τὴν ὑψηλοτέραν	ὑπόληψιν.	ἀνάγκη γὰρ πᾶσα κατάλληλον εἶναι
[0]	οὐ γὰρ ἂν ἔτι θεότητος	ὑπόληψιν	σχοίη οὗ ἡ τοῦ χείρονος
[32]	κατανόησιν χειραγωγεῖσθαι, ἀλλὰ καὶ τὴν	ὄψιν	γενέσθαι τῶν ὑψηλοτέρων νοημάτων διδάσκαλον,
[6]	μὴ ὂν ἀντιδιαστέλλεσθαι πρὸς τὸ	ὄν,	ἀλλὰ τὴν ἀνυπαρξίαν ἀντιδιαιρεῖσθαι λέγομεν
[21]	φαμὲν τῷ μὴ ὄντι τὸ	ὂν	ἀντιδιαιρεῖσθαι καὶ τῇ ἀνυπαρξίᾳ τὴν
[6]	καθ´ ὑπόστασιν εἰπεῖν τὸ μὴ	ὂν	ἀντιδιαστέλλεσθαι πρὸς τὸ ὄν, ἀλλὰ
[0]	πρόσφατον· τὸ γὰρ μὴ ἀεὶ	ὂν	ἔξω τῆς περὶ τὸ θεῖόν
[32]	τὸ δὲ κυρίως καὶ πρώτως	ὂν	ἡ θεία φύσις ἐστίν, ἣν
[28]	ποιεῖν τὸ μυστήριον, ὡς ἀπρεπὲς	ὂν	θεῷ διὰ τοιαύτης εἰσόδου τῆς
[36]	ἀπορρυψάμενον. τοῦτό ἐστιν ὃ μικρὸν	ὂν	καθ´ ἑαυτὸ μεγάλων ἀγαθῶν ἀρχή
[24]	τὸ πῦρ καὶ διαμένει πῦρ	ὂν	καὶ ἐν τῷ τρόπῳ τῆς
[6]	ἀντιδιαιρεῖται τῷ ὄντι τὸ μὴ	ὂν	καὶ οὐκ ἔστι καθ´ ὑπόστασιν
[8]	ἐστιν ἡ εἰς τὸ μὴ	ὂν	μεταχώρησις· λύσις δὲ ἡ εἰς
[26]	γίγνεται καὶ εἰς τὸ μὴ	ὂν	μεταχώρησις, ὠφέλεια δὲ τοῦ ἀπὸ
[18]	καπνοῦ δίκην εἰς τὸ μὴ	ὂν	μετεχώρησεν, ὥστε παύσασθαι μὲν τὰς
[7]	οὕτω κατονομάζεται. τὸ δὲ μὴ	ὂν	οὐχ ὑφέστηκε, τοῦ δὲ μὴ
[21]	ὁ νοῦς πρὸς τὸ μὴ	ὂν	παρηνέχθη, δι´ ἀπάτης τοῦ τῆς
[35]	κατὰ τὴν μεγάλην ἀνάστασιν, μεῖζον	ὂν	τῇ φύσει, τὰς ἀρχὰς ἐντεῦθεν
[15]	πᾶν συστησάμενος καὶ τὸ μὴ	ὂν	ὑποστήσας ἐν μόνῃ τῇ ὁρμῇ
[38]	τοῦ κατὰ τὴν πίστιν λόγου,	ὃν	δι´ ὀλίγου μὲν καὶ ἐπὶ
[18]	ἐπεὶ δὲ εἶδον τὸν προσδοκώμενον,	ὃν	διὰ τῶν προφητῶν τε καὶ
[11]	ἀγνοεῖται ψυχῆς ὁ τρόπος, καθ´	ὃν	ἑνοῦται τῷ σώματι, μηδὲ ἐκεῖνο
[15]	θείας φύσεως ἡ φιλανθρωπία, ἔχεις	ὃν	ἐπεζήτησας λόγον, ἔχεις τὴν αἰτίαν
[32]	Παῦλος μυσταγωγεῖ τὸν ἐν Ἐφέσῳ	λαόν,	δύναμιν αὐτοῖς ἐντιθεὶς διὰ τῆς
[8]	παθημάτων διαφοραί, ὧν αἱ μὲν	ῥᾷον,	αἱ δὲ δυσκολώτερον τὴν θεραπείαν
[40]	μὴ γέγονας, οὐκ εἶ. Ὅσοι	ἔλαβον	αὐτόν, φησὶ περὶ τῶν ἀναγεννηθέντων
[23]	καὶ τὸν κατὰ τῶν δαιμόνων	φόβον,	καὶ τῶν κατὰ τὸν ἀέρα
[40]	τετραπλασίονα. ἃ πρὸ τοῦ βαπτίσματος	ἔλεγον,	τὰ αὐτὰ καὶ νῦν περὶ
[39]	τὴν ἁγίαν τριάδα καὶ οὕτως	ἀρχηγὸν	διὰ τῆς πνευματικῆς γεννήσεως ποιεῖσθαι
[39]	τὴν ἄτρεπτόν τε καὶ ἀναλλοίωτον	ἀρχηγὸν	ποιήσασθαι τῆς ἰδίας ζωῆς. κατὰ
[35]	περιεσχέθη. τί οὖν περὶ τὸν	ἀρχηγὸν	τῆς σωτηρίας ἡμῶν ἐθεασάμεθα; τριήμερον
[35]	φησιν ὁ ἀπόστολος, κατὰ τὸν	ἀρχηγὸν	τῆς σωτηρίας ἡμῶν κατορθωθῇ τοῖς
[1]	τὸ ὑφεστάναι τὸν τοῦ θεοῦ	λόγον	ἀιδίως, ἀνάγκη πᾶσα ἐν ζωῇ
[2]	ἐστιν οἴεσθαι· ἀλλ´ ὡς θεοῦ	λόγον	ἀκούσαντες οὐκ ἀνυπόστατόν τι πρᾶγμα
[3]	τῷ Ἰουδαικῷ δόγματι συμβαίνειν τὸν	λόγον,	ἀλλὰ διὰ μέσου τῶν δύο
[21]	μὲν ὑποστῆναι κατὰ τὸν ἀποδοθέντα	λόγον,	ἀλλοιούμενον δὲ μὴ πάντως ἐν
[1]	ἀσεβὲς ἀπεδείχθη τὸν τοῦ θεοῦ	λόγον	ἀνυπόστατον εἶναι. οὐκοῦν συναπεδείχθη κατὰ
[1]	ἐν ζωῇ τοῦτον θεωρεῖσθαι τὸν	λόγον.	ἁπλῆς δὲ τῆς τοῦ λόγου
[38]	ἡμῖν σπουδῆς ἐν ἀκριβείᾳ τὸν	λόγον	ἁπλώσαντες, ἐν οἷς πρός τε
[32]	ἔδει τοῦτο γενέσθαι κατά τινα	λόγον	ἀπόρρητον, ἀλλ´ οὖν τὸ μὴ
[0]	ἐγκειμένην ἑκάστῳ πλάνην ποιεῖσθαι τὸν	λόγον,	ἀρχάς τινας καὶ προτάσεις εὐλόγους
[5]	τῆς συστάσεως, ἀλλ´ ἢ τὸν	λόγον	αὐτόν, δι´ οὗ τὰ πάντα
[32]	μέν τινα καὶ ἕτερον περιέχει	λόγον	βαθύτερον, εἰδεῖεν ἂν οἱ τῶν
[19]	τῶν ἀνθυπενεχθέντων ἡμῖν ἰδίᾳ τὸν	λόγον	διαλαβεῖν, ὅτου χάριν ἡ θεία
[0]	ὁμολογοῖτο τρόπον, πάσης κατὰ πάντα	λόγον	διαφορᾶς ὑφαιρουμένης συνυφαιρεῖται κατ´ ἀνάγκην
[1]	ἀίδιον ἔχει καὶ ὑφεστῶτα τὸν	λόγον.	εἰ δὴ τοῦτο κατὰ τὸ
[2]	εὐσεβὲς ἐνομίσθη, καθὼς ἐδόθη καὶ	λόγον	εἶναι θεοῦ διὰ τὸ μὴ
[2]	λόγου τὸν τοῦ θεοῦ εἶναι	λόγον,	εἴπερ τούτου μετὰ πνεύματος θεωρουμένου
[37]	μικρόν τι προσήκει παρασχολῆσαι τὸν	λόγον	εἰς τὴν φυσιολογίαν τοῦ σώματος.
[32]	φύσιν ταύτην ὀνομάζεσθαι χρὴ εἴτε	λόγον	εἴτε δύναμιν εἴτε σοφίαν εἴτε
[5]	πάροδον ἔσχε. τοῦτον δὲ εἴτε	λόγον,	εἴτε σοφίαν, εἴτε δύναμιν, εἴτε
[30]	τοῖς ἔθνεσιν οἱ διακονοῦντες τὸν	λόγον	ἐκ θείας ἐπιπνοίας ἀθρόως ἐγένοντο,
[2]	ὑφεστῶτα λόγον. ~Ὥσπερ δὲ τὸν	λόγον	ἐκ τῶν καθ´ ἡμᾶς ἀναγωγικῶς
[1]	τις κατὰ μετουσίαν ζωῆς τὸν	λόγον	ἐν ζωῇ θεωροίη· οὐ γὰρ
[4]	συνέστηκε τὸ τῆς ἀληθείας μυστήριον,	λόγον	ἐν οὐσίᾳ καὶ πνεῦμα ἐν
[30]	τοῦ Πέτρου κατ´ ἀρχὰς τὸν	λόγον	ἐν πολυανθρώπῳ τῶν Ἰουδαίων ἐκκλησίᾳ
[15]	ὡς πρὸς τὸν τῆς ἀρετῆς	λόγον	ἐν τῇ κατασκευῇ τοῦ ἀνθρώπου
[32]	τὸν ὑψηλότερόν τε καὶ θειότερον	λόγον	ἐν τῷ εὐαγγελίῳ καὶ εἴρηται
[39]	μήπω χωρῆσαι τοῦ μυστηρίου τὸν	λόγον	ἐπὶ τὸν μητρῷον κόλπον τοῖς
[1]	τῶν λίθων ἀψύχως ὑφεστάναι τὸν	λόγον	εὐαγές ἐστιν οἴεσθαι. ἀλλ´ εἰ
[1]	ἐπίκηρος οὖσα καὶ ἐπίκηρον τὸν	λόγον	ἔχει, οὕτως ἡ ἄφθαρτος καὶ
[1]	ἄλογον εἶναι τὸν θεὸν πάντως	λόγον	ἔχειν τὸν μὴ ἄλογον συγκαταθήσεται.
[15]	ἡ φιλανθρωπία, ἔχεις ὃν ἐπεζήτησας	λόγον,	ἔχεις τὴν αἰτίαν τῆς ἐν
[38]	τοῖς δὲ τὸν τελεώτερον ἐπιζητοῦσι	λόγον	ἤδη προεξεθέμεθα ἐν ἑτέροις πόνοις,
[5]	ὑφηγούμενον. ~Ἀλλὰ τὸ μὲν εἶναι	λόγον	θεοῦ καὶ πνεῦμα διά τε
[4]	ἔσται φανέρωσις. τὸ γὰρ εἶναι	λόγον	θεοῦ καὶ πνεῦμα θεοῦ, οὐσιωδῶς
[2]	τοιοῦτον, οἷα περὶ τὸν ἡμέτερον	λόγον	θεωρεῖται πάθη, ἀλλ´ οὐσιωδῶς ὑφεστῶτα,
[17]	περισώσασθαι; πρὸς δὲ τὸν τοιοῦτον	λόγον	ἱκανὸν μὲν ἦν πρὸς τοὺς
[5]	ὑπόληψιν. ἀλλ´ εἰ μὴ δοῖεν	λόγον	καθηγεῖσθαι καὶ σοφίαν τῆς τῶν
[1]	τόν τε ζῶντα τοῦ θεοῦ	λόγον	καὶ ἐνεργὸν καὶ ποιητικὸν ὁμολογῶν,
[1]	ἀκουόντων διάνοια αὐτόν τε τὸν	λόγον	καὶ τὸν ὅθεν ἐστίν, οὐκέτ´
[1]	τὴν φύσιν αὐτόν τε τὸν	λόγον	καὶ τὸν ὅθεν ἐστίν. ὥσπερ
[29]	ἑτέρων πάλιν κακίζειν ἐπιχειροῦσι τὸν	λόγον	καί φασιν, εἰ καλὸν καὶ
[1]	ὁμολογούμενον ἱκανῶς διαρθρώσει τὸν ἡμέτερον	λόγον.	ὁ γὰρ ὁμολογῶν μὴ ἄλογον
[30]	τοῦ μὴ πάντων ἐπικρατῆσαι τὸν	λόγον;	ὁ γὰρ τοῦ παντὸς τὴν
[1]	ἁπλότητος ὁμολογουμένης, αὐτοζωὴν εἶναι τὸν	λόγον	οἴεσθαι, οὐ ζωῆς μετουσίαν. εἰ
[5]	τὸν ἀποδοθέντα περὶ τοῦ ἀνθρώπου	λόγον	οἰήσεται. ἀλλ´ ὡς ἂν μηδαμοῦ
[30]	τις ἐλέγχειν οἴεται τὸν ἡμέτερον	λόγον,	ὅτι καὶ μετὰ τὸ προσαχθῆναι
[5]	βλέπων καὶ οἴεται διελέγχειν τὸν	λόγον	οὐκ ἀληθεύοντα τῷ μὴ ἐν
[5]	καὶ πρὸς τοῦτον ἡμῖν τὸν	λόγον	οὐκ ἔξω τῆς τῶν ἀντιλεγόντων
[1]	τοῦ νοῦ φαμὲν εἶναι τὸν	λόγον,	οὔτε δι´ ὅλου τὸν αὐτὸν
[6]	σαφηνίσει τὸ ζήτημα. τοιοῦτόν τινα	λόγον	παρὰ τῶν πατέρων διεδεξάμεθα· ἔστι
[15]	ἐξεταστικῶς ζητούντων τοῦ μυστηρίου τὸν	λόγον.	πρῶτον μὲν οὖν, ὅπερ καὶ
[5]	καὶ ἀσεβές, ὁμολογεῖται πάντως ὅτι	λόγον	τε καὶ σοφίαν ἡγεμονεύειν τῶν
[6]	ὀλίγου τοῖς εὐπειθεστέροις παραθέσθαι τὸν	λόγον.	τῆς γὰρ ἀρετῆς καὶ τῆς
[39]	ἥνωται πρὸς ἑαυτὴν κατὰ τὸν	λόγον	τῆς κτίσεως καὶ οὐδὲν ἡ
[19]	προκείμενον σκοπὸν ἀκολούθως χειραγωγοῦσα τὸν	λόγον;	τίς ἄλλη ἢ τὸ τὰς
[30]	καὶ τὸ περὶ τούτων τὸν	λόγον	τοῦ μυστηρίου μέμφεσθαι, τὸ μὴ
[23]	ἐν ἀρχῇ τοῦ συγγράμματος προαποδοθέντα	λόγον	τῷ πρὸς τὸν εὐημεροῦντα φθόνῳ
[1]	ἡμῖν καὶ τὸν τοῦ θεοῦ	λόγον	ὑπονοεῖν, οὕτω μεταχθήσεται πρὸς τὴν
[6]	τοῦτο γὰρ ἡ ἀκολουθία τὸν	λόγον	φέρει. οὐκοῦν πάλιν ἀρχή τις
[2]	οὐκ ἀνυπόστατόν τι πρᾶγμα τὸν	λόγον	ᾠήθημεν, οὐδὲ ἐκ μαθήσεως ἐγγινόμενον,
[1]	εἶναι πιστεύειν τῇ φύσει τὸν	λόγον,	ὡς καὶ τὰ ἄλλα πάντα.
[1]	καὶ τὸν ἐξ ἐκείνου ὑφεστῶτα	λόγον.	~Ὥσπερ δὲ τὸν λόγον ἐκ
[1]	ἔξω τοῦ καθ´ ἡμᾶς δόγματος	ἄλογον	εἶναι τὸ θεῖον ὑπείληπται· τοῦτο
[1]	λόγον. ὁ γὰρ ὁμολογῶν μὴ	ἄλογον	εἶναι τὸν θεὸν πάντως λόγον
[1]	πάντως λόγον ἔχειν τὸν μὴ	ἄλογον	συγκαταθήσεται. ἀλλὰ μὴν καὶ ὁ
[8]	ἰδέᾳ τὸν τῶν ἐναντίων ἀνταριθμηθῆναι	κατάλογον,	τὸν ἐν τούτοις καὶ τοῖς
[30]	ἂν οὖν τις κατὰ τὸ	εὔλογον	ἔτι τὸν θεὸν αἰτιῷτο τοῦ
[6]	ἀρχή τις ἡμῖν κατὰ τὸ	εὔλογον	εὑρεθήσεται, ἣ καὶ τοῦτο σαφηνίσει
[0]	ἰδιότητος ἐν οὐδενὶ κατὰ τὸ	εὔλογον	εὑρισκομένης, ἀνάγκη πᾶσα πρὸς μιᾶς
[31]	γὰρ ἂν ἔτι κατὰ τὸ	εὔλογον	ἢ διαβάλλοι τὸν ἀκόλαστον ἢ
[28]	οὐκ ἂν προτιμότερα κατὰ τὸ	εὔλογον	κρίνοιτο; οὐ γὰρ ὀφθαλμῷ καὶ
[28]	ἀσθενήσασαν ἐν κακίᾳ τὴν φύσιν	εὔλογον	κρίνοντες, πρὸς δὲ τὸν τῆς
[0]	τὴν θείαν φύσιν κατὰ τὸ	εὔλογον	τῆς ἀκολουθίας ταύτης συγκαταθήσεται. τούτου
[35]	τὸ παρ´ αὐτοῦ προδειχθὲν εἰς	ἔργον	ἄγοντας. οὐ γὰρ ἔστι πρὸς
[16]	πορευομένῃ διεξοδικῶς θεωρεῖται, τοῦτο κυριώτερον	ἔργον	ἂν μᾶλλον ἢ πάθος προσαγορεύοιτο,
[7]	αἴσθησιν, πονηροῦ θεοῦ τὴν ἀνθρωποποιίαν	ἔργον	εἶναι νομίζουσιν. ὡς εἴγε πρὸς
[8]	δύναμιν, οὗ καὶ θέλημα καὶ	ἔργον	ἐστὶν ἡ τῶν ὄντων ζωή,
[8]	ἔχει. ἀλλ´ ὅτι μὲν θεοῦ	ἔργον	ὁ ἄνθρωπος, καλόν τε καὶ
[5]	ἀγαθοῖς γεγενῆσθαι· ἐπειδὴ γὰρ θεοῦ	ἔργον	ὁ ἄνθρωπος, τοῦ δι´ ἀγαθότητα
[1]	διὰ τῶν εἰρημένων τοῦ λόγου	ἔργον	τὸν κόσμον εἶναι, τοῦ τὸ
[2]	οὐσιωδῶς ὑφεστῶτα, προαιρετικόν τε καὶ	ἐνεργὸν	καὶ παντοδύναμον· οὕτως καὶ πνεῦμα
[1]	ζῶντα τοῦ θεοῦ λόγον καὶ	ἐνεργὸν	καὶ ποιητικὸν ὁμολογῶν, ὅπερ ὁ
[2]	καθ´ ὑπόστασιν οὖσαν, προαιρετικήν, αὐτοκίνητον,	ἐνεργόν,	πάντοτε τὸ ἀγαθὸν αἱρουμένην καὶ
[20]	ἀγαθὸν τῆς προθέσεως, μὴ σοφίας	ἐνεργὸν	τὴν φιλανθρωπίαν ποιούσης. καὶ γὰρ
[6]	εὕρεσιν τῶν κατὰ κακίαν ἐπινοουμένων	συνεργὸν	ποιησάμενος, εὐμηχάνως περιέρχεται δι´ ἀπάτης
[28]	οὕτω γ´ ἂν ἐπὶ τὸν	δημιουργὸν	ἡ κατηγορία τῆς φύσεως ἐπανίοι,
[8]	κακῶν αἴτιον τὸν τῶν ἀνθρώπων	δημιουργὸν	ὑπὸ μικροψυχίας κατονομάζοι, ἢ ἀγνοεῖν
[8]	γεγενῆσθαι τετηκότος μολίβδου, τὸν δὲ	μόλιβδον	ἐγχεθέντα παγῆναι καὶ μένειν ἀπρόχυτον,
[5]	ἐκείνοις νῦν, ἀλλ´ ἐν πᾶσι	σχεδὸν	τοῖς ὑπεναντίοις, ὁρᾶσθαι τὸν ἄνθρωπον.
[18]	θρησκείαν ἀκώλυτα ἦν. ἐπεὶ δὲ	εἶδον	τὸν προσδοκώμενον, ὃν διὰ τῶν
[26]	νομίσαι ἀπάτην τινὰ τὴν τοιαύτην	μέθοδον	ἐπινενοῆσθαι ὑπὲρ ἡμῶν τῷ θεῷ·
[35]	τὴν ἐπὶ τὸ εἶναι πάλιν	ἐπάνοδον	δέχεται, πρὸς τὸν αὐτὸν ἐπάνεισι
[9]	πεῖραν, τὴν ἐκ τοῦ θανάτου	ἐπάνοδον·	ἢ εἰ ἔξω κακίας εἶναι
[32]	τὴν ἐκ τοῦ θανάτου πάλιν	ἐπάνοδον,	οἱονεὶ χεῖρα τῷ κειμένῳ ὀρέγων
[35]	λαβύρινθον δέ φημι τροπικῶς τὴν	ἀδιέξοδον	τοῦ θανάτου φρουράν, ᾗ τὸ
[9]	πρὸς τὸ τέλειον τῆς φύσεως	πρόοδον,	τὴν τοῦ θανάτου πεῖραν, τὴν
[29]	τὴν ἐπὶ τὸ πλέον αὐτῆς	πρόοδον	ὑπετέμετο; πρὸς δὲ τοῦτο σύντομος
[5]	πάντα τὴν εἰς τὸ γενέσθαι	πάροδον	ἔσχε. τοῦτον δὲ εἴτε λόγον,
[17]	θανάτου τε καθαίρεσιν καὶ ζωῆς	εἴσοδον	ἐπ´ αὐτῷ εἶναι, τί οὐχὶ
[11]	ὡς μεῖζον ἢ κατὰ λογισμῶν	ἔφοδον,	διερευνᾷν παραιτούμεθα. οὐδὲ γὰρ πᾶσαν
[17]	τοῦ κακοῦ λύσιν ἐπενόησεν, ἕτερον	δέον,	ἀλλὰ πρὸς τὸ πέρας ὁρῶντες
[6]	χρῆμά ἐστι καὶ ἀναφὲς καὶ	ἀνείδεον·	ἡ δὲ αἰσθητὴ κατ´ αὐτὸ
[39]	ἡ κατὰ τὸ ὑπερέχον καὶ	ἐνδέον	ἐν ἡμῖν διαφορὰ διίστησιν αὐτὴν
[30]	κατὰ τὸ εὔλογον ἔτι τὸν	θεὸν	αἰτιῷτο τοῦ μὴ πάντων ἐπικρατῆσαι
[15]	τί ἐπαισχύνονται τῇ ὁμολογίᾳ τοῦ	θεὸν	ἀνθρωπίνης ἅψασθαι φύσεως, οὐδεμιᾶς ἐναντιότητος
[0]	Ἰουδαίου τὴν περὶ τὸν μονογενῆ	θεὸν	ἀπιστίαν, οὐδὲ ἀπὸ τῶν αὐτῶν
[13]	εἶναι εἰς τὴν περὶ τοῦ	θεὸν	αὐτὸν εἶναι πίστιν ἐναχθῆναι. ὁ
[40]	τὸν γεννήσαντα. ἐξ ὧν τὸν	θεὸν	γνωρίζομεν, δι´ ἐκείνων προσήκει δειχθῆναι
[8]	πλῆθος διὰ τὴν ἀμετρίαν παραδραμούμεθα.	θεὸν	δὲ ἀνθρώπου ποιητὴν ὀνομάσαντες οὐκ
[40]	καὶ τὸν ἐν σοὶ ὄντα	θεόν,	δεῖξον ἐν σεαυτῷ τὸν γεννήσαντα.
[15]	ἄνθρωπον καὶ ἐν ἀπαθείᾳ τὸν	θεὸν	διαμεῖναι. ὁ γὰρ τῷ βουλήματι
[15]	μικρὰ ταῦτα καὶ ἀνάξια τὸν	θεὸν	δυσωπῆσαι πρὸς ἐπίσκεψιν τῆς ἀνθρωπίνης
[5]	ἔξω μέμψεως ἦν ἡ κακία,	θεὸν	ἑαυτῆς ἐπιγραφομένη ποιητὴν καὶ πατέρα·
[34]	γινομένοις ἀποδείξεως προσδεοίμεθα, τὸ μὲν	θεὸν	εἶναι διὰ τῶν θαυμάτων αὐτῶν
[36]	τῷ πράγματι, πιστεῦσαι πανταχοῦ τὸν	θεὸν	εἶναι, ἐν πᾶσι δὲ ὄντα,
[39]	τὸ πνεῦμα καὶ τὸν μονογενῆ	θεὸν	εἶναι νομίζοι, μάταιος ἂν εἴη
[13]	περιεῖχε τὸ κήρυγμα, οὐκ ἂν	θεὸν	εἶναι πάντως ᾠήθης τὸν ἐν
[34]	συνηγορία γίνεται. δειχθέντος γὰρ τοῦ	θεὸν	εἶναι τὸν ἐν σαρκὶ φανερωθέντα,
[34]	γὰρ πάντως συνεῖναι διὰ τὸ	θεὸν	εἶναι τὸν ἐπαγγειλάμενον πεπίστευται· ἡ
[13]	τούτοις ἐστὶν ἡ ἀπόδειξις τοῦ	θεὸν	εἶναι τὸν κηρυσσόμενον. ἄνθρωπος μὲν
[31]	ἀντιλογίας. λέγουσι γὰρ δύνασθαι τὸν	θεόν,	εἴπερ ἐβούλετο, καὶ τοὺς ἀντιτύπως
[5]	εἴτε σοφίαν, εἴτε δύναμιν, εἴτε	θεόν,	εἴτε ἄλλο τι τῶν ὑψηλῶν
[15]	ζητεῖς τὴν αἰτίαν τοῦ γενέσθαι	θεὸν	ἐν ἀνθρώποις; ἐὰν ἀφέλῃς τοῦ
[11]	χωροῦμεν. ἀλλὰ τὸ μὲν γεγενῆσθαι	θεὸν	ἐν ἀνθρώπου φύσει διὰ τῶν
[25]	τῇ οἰκονομίᾳ τοῦ μυστηρίου τοῦ	θεὸν	ἐν ἀνθρώπῳ γεγενῆσθαι διδάσκοντος τὸν
[12]	ὄντα καὶ ἀνερμήνευτον. ~Τοῦ δὲ	θεὸν	ἐν σαρκὶ πεφανερῶσθαι ἡμῖν ὁ
[26]	ἀγνοηθέντα παρὰ τοῦ ἐχθροῦ, τὸν	θεὸν	ἐντὸς τοῦ κρατοῦντος γενέσθαι ἀπάτη
[18]	~Καί τοι περιττὸν ἴσως ἐστὶ	θεὸν	ἐπιδεδημηκέναι τῷ βίῳ πιστεύσαντας διαβάλλειν
[34]	ἐστι τῆς ἀποδείξεως τοῦ κατὰ	θεὸν	ἐπιτελεῖσθαι τὸ ἐνεργούμενον. εἰ γὰρ
[34]	περὶ τοῦ πάντως ἐσομένου τὸν	θεὸν	ἱκετεύουσιν, οὕτως οἱ πεπεισμένοι κατὰ
[1]	ἐν ἑαυτῷ, ἃ περὶ τὸν	θεὸν	καθορᾶται, ὁ αὐτός ἐστι κατὰ
[40]	γεννήσαντι. εἰ οὖν ἔλαβες τὸν	θεὸν	καὶ τέκνον ἐγένου θεοῦ, δεῖξον
[33]	τὸν τρόπον, ὅτι εὐχὴ πρὸς	θεὸν	καὶ χάριτος οὐρανίας ἐπίκλησις καὶ
[16]	ποῖον ὑπολείπεται πάθος, οὗ τὸν	θεὸν	κεκοινωνηκέναι φησὶ τὸ τῆς εὐσεβείας
[40]	υἱοῦ θεοῦ τὴν πρὸς τὸν	θεὸν	οἰκειότητα. ἐκεῖνος ἀνοίγει τὴν χεῖρα
[8]	ἀνάγκην ἐπισυμβαίνουσι, κακῶν ποιητὴν τὸν	θεὸν	ὀνομάζειν, ἢ μηδὲ ὅλως ἀνθρώπου
[12]	καὶ γὰρ τοῦ ὅλως εἶναι	θεὸν	οὐκ ἄν τις ἑτέραν ἀπόδειξιν
[28]	μυστήριον ἐν ἀνθρώπῳ γενέσθαι τὸν	θεόν,	οὐκ ἐν κακίᾳ λέγει, ἡ
[1]	ὁμολογῶν μὴ ἄλογον εἶναι τὸν	θεὸν	πάντως λόγον ἔχειν τὸν μὴ
[8]	τοῦ μυστηρίου τῆς ἀληθείας ἀκούομεν,	θεὸν	πεποιηκέναι κατ´ ἀρχὰς τὸν ἄνθρωπον
[16]	τῆς ψυχῆς διακρίνεται. τὸν δὲ	θεόν	φαμεν ἐν ἑκατέρᾳ γεγενῆσθαι τῇ
[29]	τῆς κακίας τὴν ἐπὶ τὸ	πλέον	αὐτῆς πρόοδον ὑπετέμετο; πρὸς δὲ
[0]	εἰ γὰρ μήτε παρὰ τὸ	πλέον	καὶ ἔλαττον τὴν διαφορὰν ἐξευρίσκοι,
[27]	πρὸς τὸ ἔλαττόν τε καὶ	πλέον	καὶ μᾶλλον καὶ ἧττον διαφορᾷ
[37]	εἶναι τοῦ φαινομένου, ἀλλὰ τὸ	εἰσρέον	ἐν αὐτῷ γινόμενον σχηματίζειν τὸ
[37]	ἡμῖν τοῦτον διευκρινηθέντων τὸν τρόπον	ἐπανακτέον	πάλιν πρὸς τὰ προκείμενα τὴν
[40]	δὲ τὴν μεταβολὴν οὐ προσίεται,	σκεπτέον	τίνος μεταποιηθέντος ἐντελὴς τῆς ἀναγεννήσεως
[0]	καὶ τὸν τρόπον τῆς θεραπείας	προσαρμοστέον.	οὐ τοῖς αὐτοῖς θεραπεύσεις τοῦ
[12]	αὐτοῦ διηγήμασι καθορᾶται, τί τὸ	ἐμποδίζον	τῇ πίστει; ~Ἀλλά, φησί, γέννησίς
[23]	διὰ τῶν θαυμάτων ἐπὶ τὸ	μεῖζον	διαλάμπουσαν δύναμιν κατανοήσας, ἐπιθυμητὸν μᾶλλον
[11]	ἀμφιβάλλομεν, τὸ δ´ ὅπως, ὡς	μεῖζον	ἢ κατὰ λογισμῶν ἔφοδον, διερευνᾷν
[35]	τὸ κατὰ τὴν μεγάλην ἀνάστασιν,	μεῖζον	ὂν τῇ φύσει, τὰς ἀρχὰς
[21]	κινήσεως· τὸ μὲν πρὸς τὸ	ἀγαθὸν	ἀεὶ γιγνόμενον, ἐν ᾧ ἡ
[2]	προαιρετικήν, αὐτοκίνητον, ἐνεργόν, πάντοτε τὸ	ἀγαθὸν	αἱρουμένην καὶ πρὸς πᾶσαν πρόθεσιν
[20]	κατὰ μόνας ἐστίν· οὔτε τὸ	ἀγαθὸν	ἀληθῶς ἐστὶν ἀγαθόν, μὴ μετὰ
[1]	ἀγαθοῦ πρόθεσιν εἰς ἐνέργειαν ἄγειν.	ἀγαθὸν	δὲ ὁ κόσμος καὶ τὰ
[20]	ἂν ἐφ´ ἑαυτοῦ κατὰ μόνας	ἀγαθὸν	εἶναι, καλῶς ἂν ἔχοι καὶ
[5]	οὕτως, ἕως ἂν παρῇ τὸ	ἀγαθὸν	ἐν τῇ φύσει, ἀνύπαρκτόν τί
[7]	ἀγαθῆς φύσεως ἡ κατὰ τὸ	ἀγαθὸν	ἐνέργεια πάντως ἐστίν, ὁ λυπηρὸς
[15]	ζωῆς, ἐδεῖτο τοῦ πρὸς τὸ	ἀγαθὸν	ἐπανάγοντος ὁ ἀπορρυεὶς τῆς τοῦ
[21]	οὖν τῆς πρὸς τὸ ὄντως	ἀγαθὸν	ἐπιθυμίας διαψευσθεὶς ὁ νοῦς πρὸς
[23]	εὐημεροῦντα φθόνῳ πρὸς μὲν τὸ	ἀγαθὸν	ἐπιμύσας, τὸν δὲ τῆς κακίας
[35]	πάντως οἷς ἴση πρὸς τὸ	ἀγαθόν	ἐστιν ἡ σπουδὴ ὁμοίως ἐπάναγκες
[20]	οὐ γυμνὸν τὸ κατὰ πρόθεσιν	ἀγαθὸν	ἔστιν ἰδεῖν. πῶς γὰρ ἂν
[1]	τὸν κόσμον εἶναι, τοῦ τὸ	ἀγαθὸν	καὶ αἱρουμένου καὶ δυναμένου, ὁ
[20]	θεῖον, ἀλλὰ καὶ δίκαιον καὶ	ἀγαθὸν	καὶ σοφὸν καὶ πᾶν ὅ
[0]	θεῶν φαντασίαν. εἰ γὰρ τὸ	ἀγαθὸν	καὶ τὸ δίκαιον, τό τε
[8]	αὐτοῦ πάλιν τὴν πρὸς τὸ	ἀγαθὸν	κατενόησε. τί οὖν ἄμεινον ἦν,
[20]	οὔτε τὸ ἀγαθὸν ἀληθῶς ἐστὶν	ἀγαθόν,	μὴ μετὰ τοῦ δικαίου τε
[6]	αὐτῷ τῷ μὴ θελῆσαι τὸ	ἀγαθὸν	νοῆσαι τὸ ἐναντίον τῷ ἀγαθῷ
[7]	ἡδὺ τῆς σωματικῆς ἀπολαύσεως τὸ	ἀγαθὸν	ὁριζόμενοι διὰ τὸ πάθεσι καὶ
[36]	ἀλλὰ τὸ ἐκ τούτων ἀναφυόμενον	ἀγαθὸν	ὅσον καὶ οἷον, ὡς πρὸς
[8]	ἐκεῖνο τῇ φύσει μόνον ἐστὶν	ἀγαθόν,	οὗ ἡ αἴσθησις οὐκ ἐφάπτεται,
[20]	ἄδικον ἢ ἄσοφον ἢ ἀδύνατον	ἀγαθὸν	οὐκ ἔστιν· οὔτε ἡ δύναμις
[7]	ἀλλὰ τῷ μὴ εἶναι τὸ	ἀγαθὸν	οὕτω κατονομάζεται. τὸ δὲ μὴ
[30]	οὔτε γὰρ ἀβούλητον εἶναι τὸ	ἀγαθὸν	προσήκει τῷ θεῷ, οὔτε ἀδύνατον.
[6]	οὕτω κἀκεῖνος, τῆς πρὸς τὸ	ἀγαθὸν	συμφυίας ἀποσπασθεὶς καὶ πρὸς κακίαν
[6]	δοκοῦν αἱρουμένη· ἐπειδὴ πρὸς τὸ	ἀγαθόν	τε καὶ ἄφθονον ἐπέμυσεν ὄμμα,
[1]	ἂν ἕληται, αἱρουμένου δὲ τὸ	ἀγαθόν	τε καὶ σοφὸν πάντως, καὶ
[8]	αὐτοδύναμις ὢν καὶ πρὸς πᾶν	ἀγαθὸν	τὴν ὁρμὴν ἔχων καὶ πᾶν
[20]	ἀλλ´ οὐδὲν ἂν ὤνησε τὸ	ἀγαθὸν	τῆς προθέσεως, μὴ σοφίας ἐνεργὸν
[26]	παρατρέπειν τὸ δίκαιον, μήτε τὸν	ἀγαθὸν	τῆς φιλανθρωπίας σκοπὸν ἀποχωρίζειν τῆς
[30]	θεῷ, οὔτε ἀδύνατον. εἰ οὖν	ἀγαθόν	τι ἡ πίστις, διὰ τί,
[1]	κρείττονος σημασίας ἐστίν. ἐπεὶ οὖν	ἀγαθόν	τι ὁ κόσμος ὁμολογεῖται, ἀπεδείχθη
[21]	ταῖς θείαις ὑπολήψεσι πρέποντα, τὸ	ἀγαθόν,	τὸ σοφόν, τὸ δίκαιον, τὸ
[24]	τὸ ἕτερον. δέδεικται τοίνυν τὸ	ἀγαθόν,	τὸ σοφόν, τὸ δίκαιον, τὸ
[1]	πᾶν ὅ τι πέρ ἐστιν	ἀγαθόν,	τοῦτο καὶ βούλεσθαι, βουλομένην δὲ
[23]	εἶναι νομίσῃ. ὁρᾷς ὅπως τὸ	ἀγαθὸν	τῷ δικαίῳ συνέζευκται καὶ τὸ
[35]	καὶ τὸν τοῦ βίου τούτου	λαβύρινθον	ἀδιεξίτητον εἶναι τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει,
[35]	γενόμενος ἔξω κατέστη τοῦ περιέχοντος.	λαβύρινθον	δέ φημι τροπικῶς τὴν ἀδιέξοδον
[26]	πυρὸς τῇ ἀναλωτικῇ δυνάμει τὸ	νόθον	ἐξαφανίζοντος, πλὴν ἀλλὰ θεραπεία τίς
[32]	κρυπτὸν νοουμένου τὸ θεῖον ἐμφαίνοντος,	ἀκόλουθον	ἂν εἴη καὶ ἐν τῷ
[9]	τῷ λόγῳ ὁ πρὸς τὸ	ἀκόλουθον	βλέπων διὰ τὸ μὴ δοκεῖν
[27]	νοσήματος κάθαρσις, κἂν ἐπίπονος ᾖ.	~Ἀκόλουθον	δὲ πάντως τὸν πρὸς τὴν
[21]	μεμνήμεθα πάντως τῶν κατὰ τὸ	ἀκόλουθον	ἐν τοῖς πρώτοις τοῦ λόγου
[6]	ταῖς οἰκείαις ἀρχαῖς κατὰ τὸ	ἀκόλουθον	ἕπεται. ὥσπερ οὖν ἡ ἀπάθεια
[13]	καλῶς ἂν ἔχοι κατὰ τὸ	ἀκόλουθον	ἐπὶ τὸ ἕτερον τῇ ἀπιστίᾳ
[16]	συγκατέμιξεν, τῆς ἀρχῆς κατὰ τὸ	ἀκόλουθον	ἐπὶ τὸ πέρας εὐοδουμένης. ἐν
[6]	τῶν μετ´ αὐτὴν κατὰ τὸ	ἀκόλουθον	ἐπισυμβαινόντων αἰτίαν εἶναι, οἷον τῇ
[1]	καὶ δυνατὴν εἶναι κατὰ τὸ	ἀκόλουθον	εὐσεβές ἐστι λογίζεσθαι. εἰ γὰρ
[0]	ἀμφοτέροις ὁμολογουμένων ἐκκαλυφθείη κατὰ τὸ	ἀκόλουθον	ἡ ἀλήθεια. οὐκοῦν ὅταν πρός
[37]	οὐκοῦν ὡς ἂν πρὸς τὸ	ἀκόλουθον	ἡμῖν ἡ πίστις βλέπουσα μηδεμίαν
[33]	θνητοῦ πρὸς τὴν ζωὴν μεταβαίνοντος,	ἀκόλουθον	ἦν τῆς πρώτης γενέσεως ἐπὶ
[24]	κατὰ φύσιν πώς ἐστι καὶ	ἀκόλουθον.	καὶ οὐκ ἄν τινα ξενισμὸν
[16]	ὀνομάζομεν, πάθος ἂν κατὰ τὸ	ἀκόλουθον	λέγοιτο, καθ´ ἣν ἡ συνδρομὴ
[1]	εἰ δὴ τοῦτο κατὰ τὸ	ἀκόλουθον	ὁμολογηθείη τὸ ὑφεστάναι τὸν τοῦ
[32]	ἀπὸ τούτου τοιαῦτα κατὰ τὸ	ἀκόλουθον	περιέχει ὁ λόγος, ὡς ὁμολογεῖσθαι
[5]	ἡ δύναμις, ἀπεδείχθη κατὰ τὸ	ἀκόλουθον	τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ποιητής, οὐκ
[1]	εἶναι. οὐκοῦν συναπεδείχθη κατὰ τὸ	ἀκόλουθον	τὸ ἐν ζωῇ τοῦτον θεωρεῖσθαι
[20]	τὸ κρεῖττον τὴν διάνοιαν φέρει.	ἀκόλουθον	τοίνυν ἐπὶ τῆς παρούσης οἰκονομίας
[0]	τὸν Μανιχαῖον μάχη καὶ τὸν	Ἰουδαῖον	ὀνίνησιν, ἀλλὰ χρή, καθὼς εἴρηται,
[17]	διὰ τῆς πίστεως μόνης ὁρώμενα·	ἀναγκαῖον	ἂν εἴη λογισμοῖς τισὶ κατὰ
[40]	ἄλλως, εἰ μὴ ὅσιος γένηται.	ἀναγκαῖον	ἂν εἴη τούτοις προσθεῖναι καὶ
[32]	φαμεν; ὅτι τὸν θάνατον μὲν	ἀναγκαῖον	ἡ γένεσις ἀπεργάζεται. τὸν γὰρ
[35]	πρὸς πάθος. διὰ τοῦτο τοίνυν	ἀναγκαῖον	ἡμῖν τὸ ἐν τῷ ὕδατι
[5]	δυνάμεως τὸ συγγενὲς ἐφελκόμενος, οὕτως	ἀναγκαῖον	ἦν ἐγκραθῆναί τι τῇ ἀνθρωπίνῃ
[35]	τὸ συγγενὲς αὐτῇ καὶ ὁμόφυλον,	ἀναγκαῖον	ἦν ἐπινοηθῆναί τινα τρόπον, ἐν
[23]	τὴν τοῦ κρατουμένου λύτρωσιν τὸ	δίκαιον	δείκνυσι· τὸ δὲ χωρητὸν δι´
[26]	ἧς ὁ ἀπατεὼν ἀνταπατᾶται, τὸ	δίκαιον	δείκνυσιν, ὁ δὲ σκοπὸς τοῦ
[20]	τὸ σοφὸν φέροιτο, ἢ τὸ	δίκαιον,	εἰ μὴ μετὰ τοῦ δυνατοῦ
[20]	πιστεύειν τὸ θεῖον, ἀλλὰ καὶ	δίκαιον	καὶ ἀγαθὸν καὶ σοφὸν καὶ
[26]	σκοπὸν ἀποχωρίζειν τῆς κατὰ τὸ	δίκαιον	κρίσεως, ἀλλὰ συνάπτειν ἀλλήλοις εὐμηχάνως
[26]	ἐνταῦθα τῷ μὲν κατὰ τὸ	δίκαιον	λόγῳ ἐκεῖνα ὁ ἀπατεὼν ἀντιλαμβάνει,
[26]	δὲ τὸ μήτε παρατρέπειν τὸ	δίκαιον,	μήτε τὸν ἀγαθὸν τῆς φιλανθρωπίας
[26]	αὐτοῦ τοῦ ἀντικειμένου μὴ εἶναι	δίκαιόν	τε καὶ σωτήριον τὸ γεγονὸς
[20]	τὸ σοφόν φημι καὶ τὸ	δίκαιον.	~Τίς οὖν ἡ δικαιοσύνη; μεμνήμεθα
[21]	τὸ ἀγαθόν, τὸ σοφόν, τὸ	δίκαιον,	τὸ δυνατόν, τὸ ἄφθαρτον καὶ
[24]	τὸ ἀγαθόν, τὸ σοφόν, τὸ	δίκαιον,	τὸ δυνατόν, τὸ φθορᾶς ἀνεπίδεκτον,
[22]	~Τί οὖν ἐν τούτοις τὸ	δίκαιον;	τὸ μὴ τυραννικῇ τινὶ χρήσασθαι
[0]	γὰρ τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ	δίκαιον,	τό τε σοφὸν καὶ τὸ
[22]	μὴ τὸν τυραννικόν, ἀλλὰ τὸν	δίκαιον	τρόπον ἐπινοηθῆναι τῆς ἀνακλήσεως. οὗτος
[35]	τοῦ θανάτου φρουράν, ᾗ τὸ	δείλαιον	τοῦ ἀνθρώπου γένος περιεσχέθη. τί
[35]	ἀναστάσεως σῶον καὶ ἀπαθῆ καὶ	ἀκέραιον	καὶ πάσης τῆς κατὰ κακίαν
[30]	ἡ μὲν τέθνηκε, τὸ δὲ	οὐραῖον	ἔτι ἐψύχωται τῷ ἰδίῳ θυμῷ
[0]	Ἀνόμοιον, οὐδὲ ἡ πρὸς τὸν	Μανιχαῖον	μάχη καὶ τὸν Ἰουδαῖον ὀνίνησιν,
[26]	συμφυέντος, ἐπειδὰν ἡ εἰς τὸ	ἀρχαῖον	ἀποκατάστασις τῶν νῦν ἐν κακίᾳ
[0]	ἄπεστι προσηγορία· μήτε κατὰ τὸ	ἀρχαῖον	καὶ πρόσφατον· τὸ γὰρ μὴ
[18]	τοῖς Ἰουδαίοις τῶν κατὰ τὸ	ἀρχαῖον	νενομισμένων μηδέν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν
[30]	λειψάνοις ἑαυτῆς ἔτι διοχλοῦσαν τὸν	βίον.	ἀλλ´ ἀφέντες καὶ τὸ περὶ
[35]	δέχεται, πρὸς τὸν αὐτὸν ἐπάνεισι	βίον,	ἀλλὰ πολὺ τὸ μέσον τῶν
[23]	τε τῶν τεθνηκότων ἐπὶ τὸν	βίον	ἀνάλυσιν, καὶ τὴν τῶν καταδίκων
[35]	ὥσπερ ἐν τοῖς κατὰ τὸν	βίον	γινομένοις τινὰ τινῶν ἐστὶν ἀρχηγικώτερα,
[31]	ἁμαρτία, ἄκριτος ἡ κατὰ τὸν	βίον	διαφορά. τίς γὰρ ἂν ἔτι
[28]	δὲ τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τὸν	βίον	εἴσοδος μία ἐστί, δι´ ἧς
[33]	γενέσεως ἐπὶ τὸν θνητὸν παραγούσης	βίον	ἑτέραν γένεσιν ἐξευρεθῆναι, μήτε ἀπὸ
[8]	κακῶν ἔσχατον εἶναι, τὸ τὸν	βίον	ἡμῶν τῇ νεκρότητι σβέννυσθαι. οὐκοῦν
[15]	διὰ γεννήσεως παριὼν εἰς τὸν	βίον,	καὶ πᾶσαν ἀκολούθως ἡλικίαν διεξιών,
[5]	τὸν ἔνυδρον καὶ ἐναέριον ἔλαχε	βίον,	καταλλήλως ἕκαστον τῷ τῆς ζωῆς
[40]	ἀλλοτριοῦσθαι, νῦν μὲν κατὰ τὸν	βίον,	μετὰ ταῦτα δὲ κατὰ τὴν
[7]	τὸν ἄνθρωπον ζήσεσθαι πρὸς τὸν	βίον	παρήγαγεν. εἰ γὰρ ἀγαθῆς φύσεως
[28]	τῷ θεῷ τῆς εἰς τὸν	βίον	παρόδου οἱ ἐπισκεφθῆναι μὲν παρὰ
[40]	καὶ μετὰ ταῦτα περὶ τὸν	βίον	τοῦ βαπτισθέντος ᾖ, τί μεταπεποίηται
[35]	ἐφ´ ὧν γὰρ κατὰ τὸν	βίον	τοῦτον ἡ διὰ τοῦ λουτροῦ
[37]	γὰρ ἡ τοῦ λόγου χάρις	ἅγιον	ἐποίει τὸ σῶμα ᾧ ἐκ
[39]	υἱὸν ἢ τὸ πνεῦμα τὸ	ἅγιον,	μὴ συμπαραλαμβάνειν τὴν εἰς ταῦτα
[32]	ἢ πρὸς τὰ κατὰ τὸ	πλάγιον	πέρατα διαβαίνει ἡ ἔννοια. ἂν
[15]	ἐνεργοῦντος ἀναλογιζόμεθα φύσιν. εἰ οὖν	ἴδιον	γνώρισμα τῆς θείας φύσεως ἡ
[36]	παρόντα δὲ τὸ οἰκεῖον ποιεῖν;	ἴδιον	δὲ τῆς θείας ἐνεργείας ἡ
[34]	διὰ τῶν θαυμάτων αὐτῶν πεπιστευκότες,	ἴδιον	δὲ τῆς θεότητος τὸ ἀμίκτως
[16]	ἐν τῇ φύσει κατὰ τὸν	ἴδιον	εἱρμὸν πορευομένῃ διεξοδικῶς θεωρεῖται, τοῦτο
[32]	πολυπραγμονεῖν τὸ θειότερον. ἐπειδὴ γὰρ	ἴδιόν	ἐστι τῆς θεότητος τὸ διὰ
[24]	παρὰ φύσιν κωλυομένης. ὡς γὰρ	ἴδιόν	ἐστι τῆς τοῦ πυρὸς οὐσίας
[8]	καλὸν κρίνειν τῆς ἀλόγου φύσεως	ἴδιόν	ἐστιν, ἐφ´ ὧν τοῦ ἀληθῶς
[0]	αὐτοῖς θεωρουμένων ἢ ἐπιδεῖξαι τὸ	ἴδιον	ἤ, εἰ μηδὲν ἰδιαζόντως καταλαμβάνοι
[37]	φύσιν μεθισταμένης· τὸ γὰρ πάντων	ἴδιον	καὶ ἐπ´ ἐκείνης τῆς σαρκὸς
[26]	τῆς τοῦ ἐνεργοῦντος ἀγαθότητος γίγνεται.	ἴδιον	μὲν γὰρ τῆς δικαιοσύνης τὸ
[37]	ἡ τοῦ σώματος ἡμῶν κατασκευὴ	ἴδιον	μὲν πρὸς τὴν ἑαυτῆς σύστασιν
[15]	τι τοιοῦτον, ὃ τῆς ἀνθρωπίνης	ἴδιον	οὐσίας ἐστί, τῷ λόγῳ τῆς
[8]	θεραπεία παρὰ τοῦ θεοῦ τὸ	ἴδιον	πλάσμα πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς
[35]	θάνατον ἔσχεν οἰκονομία, κατὰ τὸν	ἴδιον	σκοπὸν ἐντελῶς πληρωθεῖσα. διεστάλη τε
[34]	ἡ τὴν φύσιν γνωρίζουσα, οὕτως	ἴδιον	τῆς θείας φύσεώς ἐστιν ἡ
[13]	φησί, γέννησίς τε καὶ θάνατος	ἴδιον	τῆς σαρκικῆς ἐστὶ φύσεως. φημὶ
[26]	τρόπον τινὰ καὶ παραλογισμός, ἐπείπερ	ἴδιον	τῶν ἀπατώντων ἐστὶ τὸ πρὸς
[16]	ἀνακληθείη, καὶ πάλιν ἐπὶ τὴν	ἀίδιον	ἐπανέλθοιμεν ζωήν, τῆς ἐμμιχθείσης τῇ
[1]	ἄφθαρτος καὶ ἀεὶ ἑστῶσα φύσις	ἀίδιον	ἔχει καὶ ὑφεστῶτα τὸν λόγον.
[0]	σοφόν τε καὶ ἄφθαρτον καὶ	ἀίδιον	καὶ εἴ τι ἄλλο θεοπρεπὲς
[5]	σώματος; ποῦ τῆς ζωῆς τὸ	ἀίδιον;	ὠκύμορον, ἐμπαθές, ἐπίκηρον, πρὸς πᾶσαν
[32]	τοῦ σώματος γενομένας πληγὰς μηδὲν	ἐμπόδιον	πρὸς τὸ εἶναι ποιήσασθαι, κατ´
[40]	διὰ τῆς ὁμωνυμίας πρὸς τὸ	ἐπίγειον	τοῦτο θηρίον ἀποφερέσθω τῇ διανοίᾳ·
[32]	τῶν ἐπουρανίων καὶ ὑποχθονίων ὀνομάσας	ἐπίγειον.	τοῦτο μεμαθήκαμεν περὶ τοῦ σταυροῦ
[27]	δύναμιν ὑποβέβηκεν, ὥστε, εἰ τὴν	ἐπίγειον	φύσιν ἀναξίαν τῆς πρὸς τὸ
[6]	καὶ οὐκ ἀνεκτὸν ὁ τὴν	περίγειον	οἰκονομίαν λαχών, εἰ ἐκ τῆς
[6]	τις δύναμις καὶ ἡ τὸν	περίγειον	τόπον συνέχειν τε καὶ περικρατεῖν
[35]	ἀναλαβὼν τὴν νεκρότητα μετὰ τὴν	ὑπόγειον	θέσιν τριταῖος ἐπὶ τὴν ζωὴν
[5]	κατά τε σῶμα καὶ ψυχὴν	ἐπιτήδειον,	ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα λέγων
[20]	δυνατὸν εἶναι δεῖν πιστεύειν τὸ	θεῖον,	ἀλλὰ καὶ δίκαιον καὶ ἀγαθὸν
[27]	σύνθετον ἐκ τοῦ ἀκολούθου τὸ	θεῖον	ἀναφανήσεται, αὐτὸ πρὸς ἑαυτὸ μὴ
[21]	τῆς προαιρέσεως τὴν πρὸς τὸ	θεῖον	διασώζων ὁμοίωσιν, τρεπτῆς δὲ φύσεως
[13]	τοῦ Χριστοῦ διηγήματα, ποῦ τὸ	θεῖον;	εἰ δὲ ὑπερβαίνει τὴν φύσιν
[32]	κατὰ τὸ κρυπτὸν νοουμένου τὸ	θεῖον	ἐμφαίνοντος, ἀκόλουθον ἂν εἴη καὶ
[24]	δεῖ γὰρ διὰ πάντων τὸ	θεῖον	ἐν ταῖς πρεπούσαις ὑπολήψεσιν εἶναι
[0]	ἐκ τῶν ἐναντίων θεωροῖτο τὸ	θεῖον,	ἐξ ἐλλιποῦς καὶ τελείου. ἀλλ´
[25]	πρὸς τὸ θεῖον ἐπιμιξίᾳ γένηται	θεῖον,	ἐξαιρεθὲν τοῦ θανάτου καὶ τῆς
[4]	τῆς ἡμετέρας φύσεως καὶ τὸ	θεῖον	ἐξανθρωπίζοιτο, εἰ τοιούτῳ κεχρῆσθαι λόγῳ
[34]	ζητοῦσιν ἀπόδειξιν τοῦ παρεῖναι τὸ	θεῖον	ἐπὶ ἁγιασμῷ τῶν γινομένων καλούμενον.
[25]	τὸ ἡμέτερον τῇ πρὸς τὸ	θεῖον	ἐπιμιξίᾳ γένηται θεῖον, ἐξαιρεθὲν τοῦ
[0]	ὂν ἔξω τῆς περὶ τὸ	θεῖόν	ἐστιν ὑπολήψεως· ἀλλ´ εἷς καὶ
[36]	οἷον, ὡς πρὸς αὐτὸ τὸ	θεῖον	ἔχειν τὴν οἰκειότητα. ~Ἀλλ´ ἐπειδὴ
[24]	τῆς φύσεως ἡμῶν ἐνεκρύφθη τὸ	θεῖον,	ἵνα κατὰ τοὺς λίχνους τῶν
[25]	ἐν παντὶ πιστεύειν εἶναι τὸ	θεῖον,	καὶ ἐνδυόμενον καὶ ἐμπεριέχον καὶ
[35]	ἐπὶ τὸ μακάριόν τε καὶ	θεῖον	καὶ πάσης κατηφείας κεχωρισμένον ἀποκατάστασιν.
[4]	τοῦ παρ´ ἡμῖν λόγου τὸ	θεῖον	κατάγοντες. εἰ δέ, καθὼς λέγει
[28]	εἰ οὖν μόνης κακίας τὸ	θεῖον	κεχώρισται, φύσις δὲ κακία οὐκ
[15]	μὲν ἐν κακίᾳ γεγενῆσθαι τὸ	θεῖον	ὁ ἡμέτερος ἐπρέσβευε λόγος, καιρὸν
[16]	ἐν τοῖς ἀπηγορευμένοις γεγενῆσθαι τὸ	θεῖον	ὁ λόγος διισχυρίζετο, φεύγειν ἔδει
[33]	ἐν τῷ μέρει τούτῳ τὸ	θεῖον	οἴεσθαι πρὸς τὴν ἐκπλήρωσιν τοῦ
[27]	φύσιν ἀναξίαν τῆς πρὸς τὸ	θεῖον	οἰήσονται συμπλοκῆς, οὐδ´ ἂν ἄλλη
[34]	διὰ πάντων τὸ παρεῖναι τὸ	θεῖον	οὐδεμίαν ἀμφιβολίαν ἔχει. ~Ἡ δὲ
[15]	εὐεργεσίας, ἐκ ποίων ἐπιγνώσῃ τὸ	θεῖον	οὐκ ἂν εἰπεῖν ἔχοις. ἀφ´
[16]	πάθει γίνεται· ἀπαθὲς δὲ τὸ	θεῖον.	οὐκοῦν ἀλλοτρία περὶ θεοῦ ἡ
[10]	πάσης περιγραφῆς ἐκτὸς εἶναι τὸ	θεῖον	πιστεύοντας, κἂν ἐν ἀνθρώπῳ ᾖ;
[34]	παρ´ αὐτῶν δι´ εὐχῆς τὸ	θεῖον,	τῇ τοῦ θεοῦ δυνάμει, καθὼς
[39]	αὐτὸ καὶ οὐκ εἰς τὸ	θεῖον	τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας ἔχων.
[34]	ἑτέρας εἰς τὸ παρεῖναι τὸ	θεῖον	τοῖς γινομένοις ἀποδείξεως προσδεοίμεθα, τὸ
[27]	σώματι ἢ ἐπιγείῳ συσχηματισθῆναι τὸ	θεῖον.	τοῦ γὰρ ὑψίστου καὶ ἀπροσίτου
[0]	τέλειον ἢ ἐλλιπὲς ἡγεῖται τὸ	θεῖον;	τοῦ δὲ κατὰ τὸ εἰκὸς
[16]	τὸ μυστήριον ἡμῶν ἧφθαι τὸ	θεῖον;	τοῦ κυρίως λεγομένου πάθους, ὅπερ
[1]	ἡμᾶς δόγματος ἄλογον εἶναι τὸ	θεῖον	ὑπείληπται· τοῦτο δὲ παρ´ ἐκείνων
[0]	τὴν ἀρχήν. πότερον εἶναι τὸ	θεῖον	ὑπείληφεν, ἢ τῷ τῶν ἀθέων
[1]	μὴν πόρρω τῆς περὶ τὸ	θεῖον	ὑπολήψεώς ἐστι τὸ ἀδύνατον. οὐδὲν
[5]	εἰκόνα πάντων ἐστὶ τῶν τὸ	θεῖον	χαρακτηριζόντων ἡ ἀπαρίθμησις, καὶ ὅσα
[5]	τὸ διὰ πάντων πρὸς τὸ	θεῖον	ὡμοιωμένον ἔδει πάντως ἔχειν ἐν
[14]	τὴν ταπεινότητα ταύτην καταβῆναι τὸ	θεῖον,	ὡς ἀμφίβολον εἶναι τὴν πίστιν,
[5]	ἀνθρωπίνῃ φύσει συγγενὲς πρὸς τὸ	θεῖον,	ὡς ἂν διὰ τοῦ καταλλήλου
[24]	ἑαυτῷ καὶ κατὰ φύσιν ἐργάσασθαι.	οἰκεῖον	δὲ φωτὶ μὲν ὁ ἀφανισμὸς
[24]	θανάτῳ ἐγκρατηθῆναι, γενόμενον δὲ τὸ	οἰκεῖον	ἑαυτῷ καὶ κατὰ φύσιν ἐργάσασθαι.
[5]	τῆς ζωῆς εἴδει κατεσκεύασται, ὡς	οἰκεῖον	ἑκατέρου καὶ ὁμόφυλον διὰ τῆς
[36]	αὐτοῦ δύναμιν, παρόντα δὲ τὸ	οἰκεῖον	ποιεῖν; ἴδιον δὲ τῆς θείας
[5]	δι´ ἑκάστου τούτων πρὸς τὸ	οἰκεῖον	τὴν ἐπιθυμίαν ἔχοι. ἐπεὶ οὖν
[5]	διὰ τοῦ καταλλήλου πρὸς τὸ	οἰκεῖον	τὴν ἔφεσιν ἔχοι. καὶ γὰρ
[35]	ἡ μίμησις; ἅπαν τὸ νεκρωθὲν	οἰκεῖόν	τινα καὶ κατὰ φύσιν ἔχει
[2]	ἂν καθαιροῖτο πρὸς ταπεινότητα τὸ	μεγαλεῖον	τῆς θείας δυνάμεως, εἰ καθ´
[0]	αὐτὸν τῶν ἐνθεωρουμένων τῇ θεότητι	τέλειον	ἀπαιτήσωμεν, ὡς ἂν μὴ σύμμικτον
[1]	ἀνεπίδεκτον, εἴτε τὸ ἐν παντὶ	τέλειον,	εἴτε τι τοιοῦτον ὅλως σημεῖόν
[0]	περιαγαγεῖν ὁμολογίαν. εἰ γὰρ τὸ	τέλειον	ἐν παντὶ δοίη περὶ τὸ
[0]	πρὸς αὐτὸν τῇ ἀκολουθίᾳ. πότερον	τέλειον	ἢ ἐλλιπὲς ἡγεῖται τὸ θεῖον;
[35]	καθηγουμένου τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ	τέλειον	ἡ κατὰ τὸν θάνατον ἔσχεν
[39]	τιμιώτερον, καὶ τοῦ ἐλλιποῦς τὸ	τέλειον,	καὶ τοῦ δεομένου τὸ μὴ
[9]	τὴν αὔξησιν, τὴν πρὸς τὸ	τέλειον	τῆς φύσεως πρόοδον, τὴν τοῦ
[33]	ὑγρᾷ τινὶ ἐνθεωρεῖται ποιότητι, καὶ	πλεῖον	οὐδὲν τοῦ κατ´ αἴσθησιν ὁρωμένου
[23]	καθορῶν, ὁ ἐχθρὸς ἐν ἐκείνῳ	πλεῖον	τοῦ κατεχομένου τὸ προκείμενον εἶδεν
[18]	πρὸς τοὺς Ἰουδαίους ἱκανόν ἐστι	σημεῖον	εἰπεῖν τοῦ παρεῖναι τὸν παρ´
[1]	τέλειον, εἴτε τι τοιοῦτον ὅλως	σημεῖόν	τις ποιοῖτο τῆς τοῦ πατρὸς
[35]	ὕδωρ ἐπιχεάμενος καὶ ὑποδὺς τὸ	στοιχεῖον	ἐν τρισὶ περιόδοις τὴν τριήμερον
[39]	ἐστι γεννήσεως. φησὶ δὲ τὸ	εὐαγγέλιον	ἄνωθεν εἶναι τῶν σωζομένων τὴν
[40]	φησὶ περὶ τῶν ἀναγεννηθέντων τὸ	εὐαγγέλιον,	ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα θεοῦ
[39]	φησι περὶ τοῦ πνεύματος τὸ	εὐαγγέλιον	ὅτι Τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ
[8]	δυνάμει τοῦ, καθὼς λέγει τὸ	εὐαγγέλιον,	τοὺς κακοὺς ἰατρεύοντος. οὐ χρείαν
[34]	καθάπερ γὰρ οἱ ἐπιφαῦσαι τὸν	ἥλιον	αὐτοῖς εὐχόμενοι τῷ θεῷ οὐδὲν
[0]	ὧν ἄν τις ἐπανορθώσαιτο τὸν	Σαβέλλιον,	διὰ τῶν αὐτῶν ὠφελήσει καὶ
[35]	πρὸς τὴν εὔρυθμόν τε καὶ	ἐνόπλιον	κίνησιν παιδευόμενοι, ὁ δὲ μὴ
[18]	μηδέν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν	σεβάσμιον	αὐτοῖς ἐν Ἱεροσολύμοις τόπον ἄβατον
[6]	εὐκίνητός ἐστιν οὐσία, κατὰ τὴν	ὑπερκόσμιον	λῆξιν πολλὴν ἔχουσα τῷ ἰδιάζοντι
[6]	τῆς κάτω φύσεως πρὸς τὴν	ὑπερκόσμιον	συγκιρναμένης. ἐπεὶ οὖν τῆς νοητῆς
[5]	τὸ κατ´ ἐξουσίαν αἱρεῖσθαι τὸ	καταθύμιον,	οὐχ ὁ θεός σοι τῶν
[24]	καὶ οὐκ ἄν τις θαύματος	ἄξιον	ἐπὶ τῆς φλογὸς ἡγήσαιτο τὸ
[27]	ἂν ἄλλη τις εὑρεθείη τὸ	ἄξιον	ἔχουσα. εἰ δὲ ἐπ´ ἴσης
[16]	τὸ σῶμα τῆς ψυχῆς ἐπανελθούσης,	οἷον	ἀπό τινος ἀρχῆς εἰς πᾶσαν
[16]	διὰ τῆς διαλύσεως ἡμῶν ἐκρυείσης,	οἷον	ἐπὶ τοῦ ὑγροῦ συμβαίνει, περιτρυφθέντος
[16]	ἂν μᾶλλον ἢ πάθος προσαγορεύοιτο,	οἷον	ἡ γέννησις, ἡ αὔξησις, ἡ
[15]	τὰ κατὰ τὸ ἐναντίον νοούμενα,	οἷον	σκότος καὶ θάνατος· οὕτω καὶ
[6]	τὸ ἀκόλουθον ἐπισυμβαινόντων αἰτίαν εἶναι,	οἷον	τῇ ὑγείᾳ τὸ εὐεκτεῖν, τὸ
[8]	κοινωνίαν ἐπεσπασάμεθα, διά τινος ἡδονῆς	οἷόν	τι δηλητήριον μέλιτι παραρτυθὲν τῇ
[21]	ἐπὶ τὸ ἐναντίον ἡμᾶς ἀπορρυῆναι,	οἷόν	τι παθεῖν ὁ ἔξωθεν μῦθός
[8]	τὴν κακίαν μετεμορφώθημεν, τούτου ἕνεκεν	οἷόν	τι σκεῦος ὀστράκινον πάλιν ὁ
[6]	τοῦ ἀγαθοῦ στερήσει θεωρεῖσθαι λέγομεν,	οἷόν	τινα σκιὰν τῇ ἀναχωρήσει τῆς
[6]	καὶ πρὸς κακίαν βρίσας, αὐτομάτως	οἷόν	τινι βάρει πρὸς τὸν ἔσχατον
[36]	τούτων ἀναφυόμενον ἀγαθὸν ὅσον καὶ	οἷον,	ὡς πρὸς αὐτὸ τὸ θεῖον
[39]	κρεῖττον μεταστάσεως, πρὸς ἑαυτὸν ἀναλύων.	ὅμοιον	γὰρ ταῖς τοῦ Νικοδήμου ὑπολήψεσίν
[5]	δι´ ἑκάστου καταλλήλως πρὸς τὸ	ὅμοιον	ἡ ὄρεξις φέροιτο, οὐκ ἂν
[0]	τῶν αὐτῶν ὠφελήσει καὶ τὸν	Ἀνόμοιον,	οὐδὲ ἡ πρὸς τὸν Μανιχαῖον
[38]	εἰδέναι παρὰ τίνος γεννᾶται καὶ	ποῖον	γίνεται ζῷον· μόνον γὰρ τοῦτο
[16]	ἠλλοτρίωται, κακίας δὲ ἡ ζωή,	ποῖον	ὑπολείπεται πάθος, οὗ τὸν θεὸν
[37]	ἐπιβουλῆς λαβόντες ἄλλῳ φαρμάκῳ τὴν	φθοροποιὸν	δύναμιν ἔσβεσαν, χρὴ δὲ καθ´
[7]	μὲν ἐν βάθει καθάπερ τινὰ	δευσοποιὸν	βαφὴν τὴν αἱρετικὴν παραδεδεγμένοις ἀπάτην
[37]	δυνατὸν τῇ φύσει τρόπον τὴν	ζωοποιὸν	δύναμιν τῷ σώματι δέξασθαι. μόνου
[35]	ἐν δὲ τῇ ἀπαθείᾳ τὸ	μακάριον	εἶναι οὐκ ἀμφιβάλλεται. οἷς δὲ
[35]	μυήσεως· ἀλλὰ τὴν ἐπὶ τὸ	μακάριόν	τε καὶ θεῖον καὶ πάσης
[5]	φύσει, ὅσα τὸν ἔνυδρον καὶ	ἐναέριον	ἔλαχε βίον, καταλλήλως ἕκαστον τῷ
[40]	ὁμωνυμίας πρὸς τὸ ἐπίγειον τοῦτο	θηρίον	ἀποφερέσθω τῇ διανοίᾳ· ἡ γὰρ
[37]	σώζοντος γίνεται. ὥσπερ γὰρ οἱ	δηλητήριον	δι´ ἐπιβουλῆς λαβόντες ἄλλῳ φαρμάκῳ
[8]	διά τινος ἡδονῆς οἷόν τι	δηλητήριον	μέλιτι παραρτυθὲν τῇ φύσει τὸ
[26]	ἰώμενος· ἀλλ´ ὁ μὲν τὸ	δηλητήριον,	ὁ δὲ τοῦ δηλητηρίου ἀλεξητήριον,
[37]	ὁμοιότητα τοῦ ὀλεθρίου καὶ τὸ	ἀλεξητήριον	ἐντὸς τῶν ἀνθρωπίνων γενέσθαι σπλάγχνων,
[26]	δηλητήριον, ὁ δὲ τοῦ δηλητηρίου	ἀλεξητήριον,	καὶ οὐδὲν ὁ τρόπος τῆς
[37]	ἐν ἡμῖν γενόμενον τὸ τοιοῦτον	ἀλεξητήριον	τὴν προεντεθεῖσαν τῷ σώματι τοῦ
[21]	ἀλλ´ ἐπηνθισμένον τινὶ καλοῦ φαντασίᾳ·	κριτήριον	δὲ τούτων ἐστὶν ὁ νοῦς,
[9]	δάκρυον, συκοφαντία τε καὶ δικα–	στήριον,	καὶ σταυρός, καὶ θάνατος, καὶ
[33]	ὧν τὸ τῆς ἀναγεννήσεως πληροῦται	μυστήριον,	δυσπειθῶς ἔχουσι πρὸς τὸ φαινόμενον
[16]	κεκοινωνηκέναι φησὶ τὸ τῆς εὐσεβείας	μυστήριον;	εἰ δὲ τὴν τοῦ σώματος
[28]	οὖν ἀπρεπὲς περιέχει ἡμῶν τὸ	μυστήριον,	εἰ διὰ τούτων κατεμίχθη ὁ
[16]	ἀμφοτέρων αὐτὸν καθαρεύειν φησὶ τὸ	μυστήριον·	εἰ οὖν ἡδονῆς μὲν ἡ
[28]	κακία οὐκ ἔστι, τὸ δὲ	μυστήριον	ἐν ἀνθρώπῳ γενέσθαι τὸν θεόν,
[35]	γενέσθαι τὸν ἄνθρωπον, ἕτερον ἐμπεριέχει	μυστήριον.	ἐπειδὴ γὰρ ὁ τῆς σωτηρίας
[32]	τις δι´ ἀκριβείας καταμαθὼν τὸ	μυστήριον	εὐλογώτερον εἴποι μὴ διὰ τὴν
[38]	εἰρημένοις ἐνδεῖν τῶν περὶ τὸ	μυστήριον	ζητουμένων, πλὴν τοῦ κατὰ τὴν
[16]	μεταχώρησις. τίνος οὖν λέγει τὸ	μυστήριον	ἡμῶν ἧφθαι τὸ θεῖον; τοῦ
[12]	περὶ αὐτὸν ἱστορία, εἰκότως τὸ	μυστήριον	ἡμῶν οἱ ἔξω τῆς πίστεως
[4]	ἆρα συνέστηκε τὸ τῆς ἀληθείας	μυστήριον,	λόγον ἐν οὐσίᾳ καὶ πνεῦμα
[32]	μεμαθήκαμεν περὶ τοῦ σταυροῦ τὸ	μυστήριον.	τὰ δὲ ἀπὸ τούτου τοιαῦτα
[1]	οὐκέτ´ ἂν ἡμῖν κινδυνεύοι τὸ	μυστήριον	ταῖς Ἑλληνικαῖς μαχόμενον ὑπολήψεσι τοῖς
[9]	ἕξει, δι´ ὧν μάλιστα τὸ	μυστήριον	τῆς ἀληθείας κρατύνεται· γένεσις ἀνθρωπίνη
[26]	τὰ τοιαῦτα παραδίδωσι τὸ μέγα	μυστήριον	τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. δι´ ὧν
[16]	διαβαίνει. καὶ τοῦτό ἐστι τὸ	μυστήριον	τῆς τοῦ θεοῦ περὶ τὸν
[28]	διὰ τούτων ἐπιγέλαστον ποιεῖν τὸ	μυστήριον,	ὡς ἀπρεπὲς ὂν θεῷ διὰ
[35]	δὲ τῷ κεκιβδηλευμένῳ χρυσίῳ τὸ	χωνευτήριον,	ὡς τῆς ἐμμιχθείσης αὐτοῖς κακίας
[40]	μεταβολῇ τῆς φύσεως ἡμῶν τὴν	σωτήριον	παραλαμβάνεσθαι γέννησιν παντὶ δῆλόν ἐστιν.
[35]	ἀναβάντες ἀπὸ τοῦ ὕδατος, τὴν	σωτήριον	ταφὴν καὶ ἀνάστασιν τὴν ἐν
[26]	μὴ εἶναι δίκαιόν τε καὶ	σωτήριον	τὸ γεγονὸς ἀμφιβάλοιτο, εἴπερ εἰς
[16]	ἀναστάσεως, ὡς ἂν αὐτὸς γένοιτο	μεθόριον	ἀμφοτέρων, θανάτου τε καὶ ζωῆς,
[35]	πάσης τῆς κατὰ κακίαν ἐπιμιξίας	ἀλλότριον	ἀναστοιχειωθῆναι τὸν ἄνθρωπον. ἀλλ´ ἐπὶ
[32]	καὶ παρὰ τῶν ἀπίστων μηδὲν	ἀλλότριον	εἶναι τῆς θεοπρεποῦς ὑπολήψεως. τὸ
[9]	οὐδὲν αἰσχρὸν εἶναι τὸ κακίας	ἀλλότριον	ἐξ ἀνάγκης ὁμολογήσουσι. καλοῦ δὲ
[26]	διὰ τοῦ πυρὸς δαπάνῃ τὸ	ἀλλότριόν	τε καὶ ἀπόβλητον οἱ θεραπευταὶ
[2]	πνεύματος εἶναι πιστεύοιτο. οὐ μὴν	ἀλλότριόν	τι καθ´ ὁμοιότητα τοῦ ἡμετέρου
[9]	κακίας ἐκτὸς παντὸς αἴσχους ἐστὶν	ἀλλότριον·	ᾧ δὲ μηδὲν αἰσχρὸν καταμέμικται,
[6]	μὲν κατάλληλον τῇ νοητῇ φύσει	χωρίον	ἡ λεπτὴ καὶ εὐκίνητός ἐστιν
[35]	καὶ οὐδὲν προσήχθη τῆς κηλῖδος	καθάρσιον,	οὐχ ὕδωρ μυστικόν, οὐκ ἐπίκλησις
[30]	προαίρεσις, ἀδούλωτόν τι χρῆμα καὶ	αὐτεξούσιον,	ἐν τῇ ἐλευθερίᾳ τῆς διανοίας
[31]	ποῦ τοίνυν ἐν τούτοις τὸ	αὐτεξούσιον;	ποῦ δὲ ἡ ἀρετή; ποῦ
[5]	τῆς κατὰ τὸ ἀδέσποτον καὶ	αὐτεξούσιον	χάριτος. εἰ γάρ τις ἀνάγκη
[27]	ὁμότιμον ἑαυτῷ δι´ ὅλου τὸ	ἱμάτιον	γένοιτο, κατὰ τὸ ἴσον λαμπρυνθὲν
[7]	ἕτερον χρὴ τῆς τοιαύτης ζωῆς	αἴτιον	οἴεσθαι, ᾧ πρὸς πονηρίαν ἡ
[8]	οἰκονομοῦντος οὐκέτ´ ἂν εὐλόγως κακῶν	αἴτιον	τὸν τῶν ἀνθρώπων δημιουργὸν ὑπὸ
[5]	πεποιηκότος καθυποπτεύσειεν· ἀλλ´ ἕτερόν ἐστιν	αἴτιον	τοῦ ταῦτά τε νῦν περὶ
[15]	τί τῇ ἀρετῇ κατὰ τὸ	ἐναντίον	ἀντικαθέστηκεν, ἐπισκεψώμεθα. ὡς φωτὶ σκότος
[8]	τῆς εὐθείας, τῆς πρὸς τὸ	ἐναντίον	αὐτὰ διαδεχομένης κινήσεως· ἐπεὶ οὖν
[15]	τις κτίσιν τινὰ κατὰ τὸ	ἐναντίον	αὐτῇ νοεῖσθαι λέγοι, πλὴν τὸ
[20]	μεταποιηθῆναι αὐτὸν τοῦ πρὸς τὸ	ἐναντίον	αὐτομολήσαντος, μηδὲ συνδιατεθῆναι τῷ εὐμεταβλήτῳ
[21]	τὸ φαινόμενον ἀπάτης ἐπὶ τὸ	ἐναντίον	ἡμᾶς ἀπορρυῆναι, οἷόν τι παθεῖν
[15]	τε καὶ ὄνομα, πρὸς τὸ	ἐναντίον	μεταπεπτωκέναι λέγειν. εἰ οὖν θεὸς
[6]	τοῖς ἀγαθοῖς τὰ κατὰ τὸ	ἐναντίον	νοούμενα. διὰ τοῦτο ἐν τοῖς
[15]	πλὴν ἰδίως τὰ κατὰ τὸ	ἐναντίον	νοούμενα, οἷον σκότος καὶ θάνατος·
[24]	καὶ τῇ ζωῇ κατὰ τὸ	ἐναντίον	νοούμενον· οὐ γὰρ ἔχει φύσιν
[21]	ἀναπεισθεὶς εἶναι τὸ τῷ καλῷ	ἐναντίον·	οὐ γὰρ ἂν ἐνήργησεν ἡ
[21]	καταλαμβάνεται· τὸ δὲ πρὸς τὸ	ἐναντίον,	οὗ ἡ ὑπόστασις ἐν τῷ
[8]	τρεπτὸν τῆς φύσεως πρὸς τὸ	ἐναντίον	παρώλισθεν, ἅπαξ δὲ τῆς τῶν
[6]	θελῆσαι τὸ ἀγαθὸν νοῆσαι τὸ	ἐναντίον	τῷ ἀγαθῷ κατενόησε. τοῦτο δέ
[39]	πατρὸς λέγω, νομίζοι εἶναι τὸν	υἱὸν	ἢ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον,
[7]	οὖσα, οὐδὲ καθ´ ὑπόστασιν θεωρουμένη·	κακὸν	γὰρ οὐδὲν ἔξω προαιρέσεως ἐφ´
[8]	αἰσθήσει τὸ καλὸν καὶ τὸ	κακὸν	διακρινόντων, οἳ οὐκ ἴσασιν ὅτι
[7]	φύσιν, οὐκ ἂν ἄλλο τι	κακὸν	εἶναι παρὰ τὴν πονηρίαν ᾠήθησαν.
[35]	καὶ εἰς τὸ παντελὲς τὸ	κακὸν	ἐκ τῆς φύσεως ἡμῶν ἠφανίζετο,
[5]	πατέρα· ἀλλ´ ἐμφύεταί πως τὸ	κακὸν	ἔνδοθεν, τῇ προαιρέσει τότε συνιστάμενον,
[28]	αἰσχρὸν τῇ ἑαυτοῦ φύσει τὸ	κακόν	ἐστι καὶ εἴ τι πρὸς
[8]	οὐκ ἐφάπτεται, καὶ μόνον ἐκεῖνο	κακὸν	ἡ τοῦ ἀληθινοῦ ἀγαθοῦ ἀλλοτρίωσις.
[8]	μέλιτι παραρτυθὲν τῇ φύσει τὸ	κακὸν	καταμίξαντες, καὶ διὰ τοῦτο τῆς
[7]	αἰσθήσεως τὸ καλὸν ἢ τὸ	κακὸν	κρίνειν προσήκει, ἀλλ´ ἔξω τῶν
[8]	ἐν βάθει γενομένην πρὸς τὸ	κακὸν	οἰκειότητα κατ´ ἀνάγκην ἐπακολουθοῦσιν ἄρρητοί
[27]	τὴν συνανάκρασιν. ἔνθα τοίνυν τὸ	κακὸν	οὐκ ἦν, οὐδὲ ὁ ἀνθρώπινος
[8]	γεγενῆσθαι τῇ ψυχῇ πρὸς τὸ	κακὸν	συμφυίαν ὥσπερ ἡ τῆς μυρμηκίας
[35]	ὁ ἄνθρωπος τῆς πρὸς τὸ	κακὸν	συμφυίας, τῇ μεταμελείᾳ μὲν εἰς
[6]	ἐπειδὴ γὰρ ἅπαξ πρὸς τὸ	κακὸν	τὴν ῥοπὴν ἔσχεν ὁ τῇ
[8]	καταμιχθείσης, διαλύσας τὴν παραδεξαμένην τὸ	κακὸν	ὕλην, πάλιν ἀμιγὲς τοῦ ἐναντίου
[8]	παρούσῃ ζωῇ τὸ τῆς ἀρετῆς	φάρμακον	εἰς θεραπείαν τῶν τοιούτων προσετέθη
[26]	τῷ ἐδέσματι ὁμοίως παραμίγνυσι τὸ	φάρμακον	καὶ ὁ ἐπιβουλεύων καὶ ὁ
[8]	ἐπιστήμην περιθρύψαι τῷ μολίβδῳ τὸ	ὄστρακον·	εἶθ´ οὕτως πάλιν κατὰ τὸ
[37]	ἂν φυλάσσοι τὸ περὶ τὸν	ὄγκον	ἑαυτοῦ σχῆμα, μὴ ἀντεισιόντος ἄνωθεν
[37]	γινόμενον σχηματίζειν τὸ περιέχον τὸν	ὄγκον·	οὕτω καὶ ἡ τοῦ σώματος
[37]	ταῦτα βλέπων δυνάμει πρὸς τὸν	ὄγκον	τοῦ ἡμετέρου σώματος βλέπει· ἐν
[15]	ἀνθρώπου θεωρουμένης; οὔτε γὰρ τὸ	λογικόν,	οὔτε τὸ διανοητικόν, οὔτε τὸ
[40]	βαπτίσματος οὐ προσίεται, οὔτε τὸ	λογικὸν	οὔτε τὸ διανοητικὸν οὔτε τὸ
[33]	ἐκείνῳ θεωρουμένην ποιότητα συγκρινόμενος; ἄνθρωπος	λογικόν	τι χρῆμα καὶ διανοητικόν ἐστι,
[20]	τοῦ δυνατοῦ τεταγμένον· τὸ γὰρ	ἄδικον	ἢ ἄσοφον ἢ ἀδύνατον ἀγαθὸν
[22]	εἰς ἐλευθερίαν ἐξαιρουμένου μὴ τὸν	τυραννικόν,	ἀλλὰ τὸν δίκαιον τρόπον ἐπινοηθῆναι
[20]	γάρ ἐστι τὸ τοιοῦτον καὶ	τυραννικὸν	τῆς δυνάμεως εἶδος. ὡσαύτως δὲ
[20]	προιόντα τὸ σοφόν τε καὶ	τεχνικὸν	τῆς οἰκονομίας τοῦ θεοῦ διαδείκνυσιν.
[2]	θεωρεῖται πάθη, ἀλλ´ οὐσιωδῶς ὑφεστῶτα,	προαιρετικόν	τε καὶ ἐνεργὸν καὶ παντοδύναμον·
[1]	θεοῦ λόγον καὶ ἐνεργὸν καὶ	ποιητικὸν	ὁμολογῶν, ὅπερ ὁ Ἰουδαῖος οὐ
[33]	ἄνθρωπος λογικόν τι χρῆμα καὶ	διανοητικόν	ἐστι, νοῦ καὶ ἐπιστήμης δεκτικόν·
[40]	οὔτε τὸ λογικὸν οὔτε τὸ	διανοητικὸν	οὔτε τὸ ἐπιστήμης δεκτικὸν οὐδὲ
[15]	γὰρ τὸ λογικόν, οὔτε τὸ	διανοητικόν,	οὔτε τὸ ἐπιστήμης δεκτικόν, οὔτε
[33]	διανοητικόν ἐστι, νοῦ καὶ ἐπιστήμης	δεκτικόν·	ἐκεῖνο δὲ ὑγρᾷ τινὶ ἐνθεωρεῖται
[40]	τὸ διανοητικὸν οὔτε τὸ ἐπιστήμης	δεκτικὸν	οὐδὲ ἄλλο τι τῶν χαρακτηριζόντων
[15]	τὸ διανοητικόν, οὔτε τὸ ἐπιστήμης	δεκτικόν,	οὔτε ἄλλο τι τοιοῦτον, ὃ
[5]	ὅ τι γὰρ ἂν εὑρεθῇ	δεικτικὸν	τοῦ ὑποκειμένου ῥῆμα ἢ ὄνομα,
[10]	τούτου· καί μοι μηδεὶς τὸ	φθαρτικὸν	τοῦ πυρὸς συμπαραλαμβανέτω τῷ ὑποδείγματι,
[35]	τῆς κηλῖδος καθάρσιον, οὐχ ὕδωρ	μυστικόν,	οὐκ ἐπίκλησις θείας δυνάμεως, οὐχ
[8]	τοῦ σωματικοῦ θανάτου πρὸς τὸν	ψυχικόν	ἐστι θάνατον· ὥσπερ γὰρ ἐν
[9]	μοίρᾳ καταλαμβάνεται, τὸ δὲ ἀληθῶς	καλὸν	ἀμιγές ἐστι τοῦ ἐναντίου. πρέπει
[21]	κακίας συμβούλου τε καὶ εὑρετοῦ	καλὸν	ἀναπεισθεὶς εἶναι τὸ τῷ καλῷ
[21]	αὐτὴν φυσικῶς ἐφελκομένης εἰς κίνησιν·	καλὸν	δὲ τὸ μέν τι ἀληθῶς
[21]	προαίρεσις ἵεται, τῆς πρὸς τὸ	καλὸν	ἐπιθυμίας αὐτὴν φυσικῶς ἐφελκομένης εἰς
[9]	τὸν λογισμὸν ἀποστήσαντας, αὐτὸ τὸ	καλὸν	ἐφ´ ἑαυτοῦ καὶ τὸ μὴ
[7]	σκεῦος ἄψυχον ἀκουσίως πρὸς τὸ	καλὸν	ἐφελκόμενος. εἰ δὲ τοῦ φωτὸς
[7]	ὅτι οὐ δι´ αἰσθήσεως τὸ	καλὸν	ἢ τὸ κακὸν κρίνειν προσήκει,
[29]	τὸν λόγον καί φασιν, εἰ	καλὸν	καὶ πρέπον τῷ θεῷ τὸ
[8]	ἐστὶ τῶν τῇ αἰσθήσει τὸ	καλὸν	καὶ τὸ κακὸν διακρινόντων, οἳ
[8]	πόνοις δὲ καὶ ἡδοναῖς τὸ	καλὸν	καὶ τὸ μὴ καλὸν κρίνειν
[8]	τὸ καλὸν καὶ τὸ μὴ	καλὸν	κρίνειν τῆς ἀλόγου φύσεως ἴδιόν
[8]	διὰ τοῦτο τῆς περὶ τὸ	καλὸν	κρίσεως ἐν τῇ δοκιμασίᾳ τῶν
[9]	ἐλεεινοὶ τῆς ἀλογίας οἱ τὸ	καλὸν	μὴ πρέπειν ἐπὶ θεοῦ δογματίζοντες;
[8]	μὲν θεοῦ ἔργον ὁ ἄνθρωπος,	καλόν	τε καὶ ἐπὶ καλλίστοις γενόμενον,
[32]	ὄψιν γενέσθαι τῶν ὑψηλοτέρων νοημάτων	διδάσκαλον,	ὅθεν καὶ ὁ μέγας ὁρμηθεὶς
[39]	ἐγκυματοῦσθαι βίῳ; ἐπεὶ οὖν παντὶ	δῆλόν	ἐστι τῷ καὶ ὁπωσοῦν διανοίας
[8]	οὐ μόνον ἐκ τῶν εἰρημένων	δῆλόν	ἐστιν, ἀλλὰ καὶ ἐκ μυρίων
[40]	τὴν σωτήριον παραλαμβάνεσθαι γέννησιν παντὶ	δῆλόν	ἐστιν. ἀλλὰ μὴν ἡ ἀνθρωπότης
[15]	οὕτω τῇ ἀρετῇ ἡ κακία	δῆλον	ὅτι, καὶ οὐδὲν παρὰ ταύτην
[40]	τῆς ἀναγεννήσεως ἡ χάρις ἐστί.	δῆλον	ὅτι τῶν πονηρῶν γνωρισμάτων ἐξαλειφθέντων
[8]	ὁ Μωσῆς ἡμῖν ἐκτίθεται. πλὴν	ἔκδηλον	καὶ τὰ αἰνίγματα τὴν διδασκαλίαν
[35]	τούτους ἐν τῷ καταλλήλῳ γενέσθαι.	κατάλληλον	δὲ τῷ κεκιβδηλευμένῳ χρυσίῳ τὸ
[1]	ὑψηλοτέραν ὑπόληψιν. ἀνάγκη γὰρ πᾶσα	κατάλληλον	εἶναι πιστεύειν τῇ φύσει τὸν
[6]	φύσεως. διὰ τοῦτο τὸ μὲν	κατάλληλον	τῇ νοητῇ φύσει χωρίον ἡ
[24]	ἡμῶν συγκατάβασις δείκνυσι, πῶς τὸ	ὑψηλόν,	ἐν τῷ ταπεινῷ γενόμενον, καὶ
[24]	μὲν γὰρ μέγα τι καὶ	ὑψηλὸν	ἐξεργασθῆναι παρὰ τῆς θείας δυνάμεως
[15]	καὶ ἀφθαρσίαν, καὶ εἴ τι	ὑψηλόν	ἐστι νόημά τε καὶ ὄνομα,
[24]	θεοπρεποῦς ἀξίας ἐκβάλλεσθαι· ἀλλὰ πᾶν	ὑψηλόν	τε καὶ εὐσεβὲς νόημα δεῖ
[5]	τὸ αὐτοκρατὲς καὶ ἀδέσποτον, ὥστε	ἆθλον	ἀρετῆς εἶναι τὴν τῶν ἀγαθῶν
[7]	τὴν στέρησιν αὐτῆς ἀναδείξας· ὁ	ἆθλον	τῆς προαιρέσεως τὸ τῶν ἀγαθῶν
[15]	ἀρχῆς ἄγει κατάστασιν, εἰ τοῦτο	φίλον	αὐτῷ· ἀλλὰ μακρὰς περιέρχεται περιόδους,
[40]	ὄντα οὐκ οἶδα πῶς ἔστιν	ἄλλον	τινὰ γεγενῆσθαι νομίσαι, ἐφ´ οὗ
[39]	τὸ λυσιτελοῦν προαιρούμενος τίνος αἱρήσεται	μᾶλλον	γενέσθαι τέκνον, τῆς ἐν τροπῇ
[8]	λόγος, πᾶσαν δύναμιν ποιητικὴν ἐμπεριειληφώς,	μᾶλλον	δὲ αὐτοδύναμις ὢν καὶ πρὸς
[27]	τῷ θεῷ περιπλακῆναι τὸν ἄνθρωπον,	μᾶλλον	δὲ οὐχὶ ἄνθρωπον, ἀλλὰ ἀνθρώπου
[8]	θείας εὐεργεσίας· τάχα γὰρ ἂν	μᾶλλον	διὰ τούτων προσαχθείη θαυμάσαι τὴν
[23]	καὶ μείζονος ἀνταλλάγματος, ὡς ἂν	μᾶλλον	ἑαυτοῦ τὸ κατὰ τὸν τῦφον
[17]	ὑπενεχθεῖσαν ἡμῖν ἀντίθεσιν, ἰσχυροποιεῖσθαι δὲ	μᾶλλον	ἐκ τῶν εἰρημένων τὸ παρὰ
[34]	ἡ σπουδὴ καὶ ἀνόνητος, πόσῳ	μᾶλλον	ἐν τῷ πνευματικῷ τῆς γεννήσεως
[32]	τι τῶν ὑψηλῶν τε καὶ	μᾶλλον	ἐνδείξασθαι δυναμένων τὸ ὑπερκείμενον, οὐδὲν
[34]	ἡ διὰ τῆς εὐχῆς συμμαχία,	μᾶλλον	ἐπιτελὲς ἔσται τὸ σπουδαζόμενον; καθάπερ
[18]	τοῦ νόμου ῥήματα διεφύλασσον, συνηθείᾳ	μᾶλλον	ἢ διανοίᾳ δουλεύοντες, οὔτε τὴν
[18]	καὶ τὴν ὑψηλὴν φιλοσοφίαν, ἔργῳ	μᾶλλον	ἢ λόγῳ κατορθουμένην, καὶ τῆς
[16]	θεωρεῖται, τοῦτο κυριώτερον ἔργον ἂν	μᾶλλον	ἢ πάθος προσαγορεύοιτο, οἷον ἡ
[23]	μεῖζον διαλάμπουσαν δύναμιν κατανοήσας, ἐπιθυμητὸν	μᾶλλον	ἢ φοβερὸν τὸ φανὲν εἶναι
[7]	ἄνθρωπον, ᾧ τὸ μὴ γενέσθαι	μᾶλλον	ἴσως ἢ τὸ ἐν κακοῖς
[27]	ἔλαττόν τε καὶ πλέον καὶ	μᾶλλον	καὶ ἧττον διαφορᾷ σύνθετον ἐκ
[20]	ἀγαθοῦ θεωροῖτο, κακίαν ἄν τις	μᾶλλον	κυρίως τὰ τοιαῦτα κατονομάσειεν· τὸ
[27]	ἡμῶν ἰδιωμάτων τὴν κοινωνίαν, οὐδὲν	μᾶλλον	παραμυθεῖται τὸ ἄδοξον οὐρανίῳ σώματι
[23]	λαβεῖν. ~Τί τοίνυν εἰκὸς ἦν	μᾶλλον	τὸν κρατοῦντα λαβεῖν ἑλέσθαι; δυνατόν
[37]	τὴν οἰκουμένην εἰς ἀεὶ καταμεριζόμενον	ὅλον	ἑκάστου διὰ τοῦ μέρους γίνεσθαι
[37]	καὶ αὐτὸ μένειν ἐφ´ ἑαυτοῦ	ὅλον.	οὐκοῦν ὡς ἂν πρὸς τὸ
[37]	σῶμα ἐν τῷ ἡμετέρῳ γενόμενον	ὅλον	πρὸς ἑαυτὸ μεταποιεῖ καὶ μετατίθησιν.
[32]	ἐκ τοῦ μέρους ἐπὶ τὸ	ὅλον	συνεκδιδομένη. τί οὖν ἔξω τοῦ
[32]	τῆς ἀναστάσεως τῷ ἰδίῳ σώματι,	ὅλον	τῇ δυνάμει συναναστήσας τὸν ἄνθρωπον.
[37]	ζύμη, καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος,	ὅλον	τὸ φύραμα πρὸς ἑαυτὴν ἐξομοιοῖ,
[14]	ταύτην καταβῆναι τὸ θεῖον, ὡς	ἀμφίβολον	εἶναι τὴν πίστιν, εἰ θεός,
[18]	ταῦτα, μὴ σαφῆ τε καὶ	ἀναμφίβολον	τῆς θείας ἐπιδημίας ἔχοντες τὴν
[7]	μοι δοκεῖ καλῶς ἔχειν τὸν	ἀπόστολον	ἐν τούτοις συνήγορον τῆς κατ´
[30]	πεπιστευκότων οἱ ἀπειθήσαντες ἐμέμψαντο τὸν	ἀπόστολον	ἐφ´ οἷς οὐκ ἐπείσθησαν. οὐδὲ
[15]	ἀντιδιαίρεσιν ἔχει, οὐ λίθος, οὐ	ξύλον,	οὐχ ὕδωρ, οὐκ ἄνθρωπος, οὐκ
[39]	ἀλλὰ πρὸς τὴν συγγενῆ καὶ	ὁμόδουλον	κτίσιν ἑαυτὸν ἀπάγοι, τῆς κάτωθεν,
[35]	συνδιασωθῇ τὸ συγγενὲς αὐτῇ καὶ	ὁμόφυλον,	ἀναγκαῖον ἦν ἐπινοηθῆναί τινα τρόπον,
[5]	κατεσκεύασται, ὡς οἰκεῖον ἑκατέρου καὶ	ὁμόφυλον	διὰ τῆς ποιᾶς τοῦ σώματος
[21]	περιχανοῦσαν δὲ τὸ τῆς τροφῆς	εἴδωλον	ἐν λιμῷ γενέσθαι· ἐπεὶ οὖν
[27]	οὐχὶ ἄνθρωπον, ἀλλὰ ἀνθρώπου τι	εἴδωλον	καὶ ὁμοίωμα; τίς δ´ ἂν
[2]	προαιρετικόν τε καὶ ἐνεργὸν καὶ	παντοδύναμον·	οὕτως καὶ πνεῦμα μεμαθηκότες θεοῦ,
[24]	πρῶτον μὲν οὖν τὸ τὴν	παντοδύναμον	φύσιν καὶ πρὸς τὸ ταπεινὸν
[35]	δι´ ὧν βλέπουσιν πρὸς τὴν	εὔρυθμόν	τε καὶ ἐνόπλιον κίνησιν παιδευόμενοι,
[18]	τῶν ἀνθρώπων κατακρατήσασα· ὅπως τοῦτο	νόμιμον	πᾶσι τοῖς κατὰ τὸν κόσμον
[37]	τὴν ἑαυτῆς σύστασιν οὐδὲν ἡμῖν	γνώριμον	ἔχει, διὰ δὲ τῆς ἐπεισαγομένης
[3]	καὶ ἀφ´ ἑκατέρας παραδεχομένην τὸ	χρήσιμον.	τοῦ μὲν γὰρ Ἰουδαίου καθαιρεῖται
[28]	σύστασιν τῆς ζωῆς συντελούντων ὡς	ἄτιμόν	τι ἢ πονηρὸν διαβάλλεται; πρὸς
[6]	καὶ μία τις κατὰ τὸ	ὁμότιμον	διὰ πάσης τῆς κτίσεως ἡ
[27]	ἅπαν τὸ ὕφασμα, ὡς ἂν	ὁμότιμον	ἑαυτῷ δι´ ὅλου τὸ ἱμάτιον
[8]	περ ἂν θελήσῃ κατεργαζόμενος τῷ	σύνδρομον	ἔχειν τῇ βουλήσει τὴν δύναμιν,
[2]	αἱρουμένην καὶ πρὸς πᾶσαν πρόθεσιν	σύνδρομον	ἔχουσαν τῇ βουλήσει τὴν δύναμιν.
[37]	δύναμιν πρὸς τὴν εἰς τὸ	θερμὸν	μεταποίησιν. ἐπεὶ οὖν καὶ τοῦτο
[6]	φυσικῆς ἐναντιότητος τὸν τῆς συμπνοίας	εἱρμὸν	διαλυούσης· κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον
[16]	τῇ φύσει κατὰ τὸν ἴδιον	εἱρμὸν	πορευομένῃ διεξοδικῶς θεωρεῖται, τοῦτο κυριώτερον
[10]	διὰ τῶν χωρητῶν ἡμῖν ὑποδειγμάτων	στοχασμόν	τινα πρέ– ποντα περὶ τῆς
[23]	ἑλέσθαι; δυνατόν ἐστι δι´ ἀκολούθου	στοχασμόν	τινα τῆς ἐπιθυμίας αὐτοῦ λαβεῖν,
[1]	τοὺς Ἕλληνας μάχῃ πρὸς τὸν	Ἰουδαισμὸν	ἡμῖν ὁ λόγος ὑπενεχθείη, πάλιν
[10]	θείας φύσεως ἕνωσίν τινα καὶ	προσεγγισμὸν	κατανοήσαντας πρὸς τὸ ἀνθρώπινον, τὴν
[23]	αὐτῷ βλέπων, μὴ πτοηθείη τὸν	προσεγγισμὸν	τῆς ὑπερεχούσης δυνάμεως· καὶ τὴν
[9]	μικρὸν τῆς σαρκικῆς παχύτητος τὸν	λογισμὸν	ἀποστήσαντας, αὐτὸ τὸ καλὸν ἐφ´
[39]	πρὸς τροπὴν ἀλλοιουμένης, ὁ κατὰ	λογισμὸν	τὸ λυσιτελοῦν προαιρούμενος τίνος αἱρήσεται
[35]	ἀφανισμὸν ἐμποιῆσαι, οὐ μὴν τελείως	ἀφανισμόν,	ἀλλά τινα διακοπὴν τῆς τοῦ
[35]	γενομένῃ διὰ τοῦ ὕδατος τὸν	ἀφανισμὸν	ἐμποιῆσαι, οὐ μὴν τελείως ἀφανισμόν,
[35]	δὲ θανάτῳ τοῦ κακοῦ τὸν	ἀφανισμὸν	ἐργαζόμενος. ἀλλ´ εἰ μὲν ἦν
[26]	τῆς θείας δυνάμεως πυρὸς δίκην	ἀφανισμὸν	τοῦ παρὰ φύσιν κατεργασάμενος εὐεργετεῖ
[25]	οὐδένα ἂν ἐκ τοῦ εὐλόγου	ξενισμὸν	ἐπαγάγοι. τίς γὰρ οὕτω νήπιος
[24]	ἀκόλουθον. καὶ οὐκ ἄν τινα	ξενισμὸν	ἐπάγοι τῇ ἀκοῇ τὸ λέγειν
[3]	ἡ τῆς φύσεως ἑνότης τὸν	διαμερισμὸν	οὐ προσίεται, ὡς μήτε τὸ
[8]	ψυχῆς τὸν τῆς ἀληθοῦς ζωῆς	χωρισμὸν	θάνατον ὀνομάζομεν· ἐπεὶ οὖν μία
[18]	νόμιμον πᾶσι τοῖς κατὰ τὸν	κόσμον	ἔθνεσιν ἦν, τὸ θεραπεύειν διὰ
[1]	εἰρημένων τοῦ λόγου ἔργον τὸν	κόσμον	εἶναι, τοῦ τὸ ἀγαθὸν καὶ
[12]	ἀφορῶντες, καὶ τὰς κατὰ τὸν	κόσμον	οἰκονομίας ἐπισκοποῦντες καὶ τὰς εὐεργεσίας
[0]	τεχνικῶς καὶ σοφῶς κατὰ τὸν	κόσμον	οἰκονομουμένων προσαχθήσεται πρὸς τὸ διὰ
[40]	μὴ μόνον τὸ κατὰ τὸν	θυμὸν	αἶσχος ὑβρίζῃ τὴν θείαν μορφὴν
[33]	ἐστὶν ὁ λογισμῷ τινὶ τὸ	πιθανὸν	ἐφευρίσκων. τί γὰρ κοινὸν ἔχει
[13]	οὐδὲ τὸ οὕτως αὐτὸν γεγεννῆσθαι	ἀπίθανον.	ὁ γὰρ τὴν γέννησιν εἰπὼν
[5]	ἴσον ἑκάτερος αὐτῶν ἀποδοκιμάσει ὡς	ἀπίθανόν	τε καὶ ἀπρεπῆ περὶ θεοῦ
[18]	τοῦτο καὶ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους	ἱκανόν	ἐστι σημεῖον εἰπεῖν τοῦ παρεῖναι
[17]	πρὸς δὲ τὸν τοιοῦτον λόγον	ἱκανὸν	μὲν ἦν πρὸς τοὺς εὐγνώμονας
[32]	τῷ μὲν φαινομένῳ πρὸς τὸν	οὐρανὸν	ἀνιέναι, τῷ δὲ νοουμένῳ πανταχοῦ
[23]	φρουρᾷ καθειργμένων γενέσθαι. ἀλλὰ μὴν	ἀμήχανον	ἦν αὐτὸν γυμνῇ προσβλέψαι τῇ
[8]	ἑαυτοῦ χρῆσιν ἀναπλάσαι τὸ σκεῦος,	κενὸν	τῆς ἐμμιχθείσης ὕλης γενόμενον. οὕτως
[39]	ἐπὶ τῆς τελειότητος τοῦ ἀγαθοῦ	μένον	ἀεί, ἐπάναγκες ἂν εἴη ἓν
[32]	εἶναι, μὴ ἐν τῷ ὄντι	μένον·	τὸ δὲ κυρίως καὶ πρώτως
[34]	διὰ τὸ θεὸν εἶναι τὸν	ἐπαγγειλάμενον	πεπίστευται· ἡ δὲ τῆς θεότητος
[27]	τὸν πρὸς τὴν φύσιν ἡμῶν	ἀνακιρνάμενον	διὰ πάντων δέξασθαι τῶν ἰδιωμάτων
[37]	σῶμα τὴν τροφὴν τοῦ ἄρτου	παραδεξάμενον	λόγῳ τινὶ ταὐτὸν ἦν ἐκείνῳ,
[6]	φύσεως κάλλος, ἀρρήτῳ τινὶ δυνάμει	συγκεκραμένον·	δεινὸν ποιεῖται καὶ οὐκ ἀνεκτὸν
[37]	ἀνθρώπινον, ψυχῇ τε καὶ σώματι	συγκεκραμένον,	δι´ ἀμφοτέρων ἀνάγκη τοῦ πρὸς
[5]	κακὸν ἔνδοθεν, τῇ προαιρέσει τότε	συνιστάμενον,	ὅταν τις ἀπὸ τοῦ καλοῦ
[26]	τοῦ σκοποῦ τῆς φιλανθρωπίας οὐκ	ἐξιστάμενον.	σκοπήσωμεν τοίνυν εἰ μὴ τὰ
[36]	πάντας τοὺς ἐκ κακίας σπίλους	ἀπορρυψάμενον.	τοῦτό ἐστιν ὃ μικρὸν ὂν
[10]	τῆς λαμπάδος ὁρᾶται τῆς ὑποκειμένης	περιδεδραγμένον	ὕλης, καὶ λόγος μὲν διακρίνει
[20]	καὶ σοφοῦ καὶ τοῦ δυνατοῦ	τεταγμένον·	τὸ γὰρ ἄδικον ἢ ἄσοφον
[20]	ἑαυτοῦ τῶν ὑψηλῶν τούτων ὀνομάτων	διεζευγμένον	τῶν ἄλλων ἀρετὴ κατὰ μόνας
[20]	πάντως τῷ δικαίῳ τὸ σοφὸν	συνεζευγμένον	ἀρετὴ γίγνεται, εἰ δὲ χωρισθείη,
[25]	καὶ ἐνδυόμενον καὶ ἐμπεριέχον καὶ	ἐγκαθήμενον;	τοῦ γὰρ ὄντος ἐξῆπται τὰ
[39]	πνεύματος τὸ εὐαγγέλιον ὅτι Τὸ	γεγεννημένον	ἐκ τοῦ πνεύματος πνεῦμά ἐστι,
[33]	ἀλλ´ εἰς ἀθάνατον ζωὴν τὸν	γεγεννημένον	παράγουσαν, ἵν´, ὥσπερ ἐκ θνητῆς
[33]	γενέσεως θνητὸν ἐξ ἀνάγκης τὸ	γεγεννημένον	ὑπέστη, οὕτως ἐκ τῆς μὴ
[8]	ἀντιποιεῖσθαι δὲ τοῦ σκεύους τὸν	κεκτημένον,	ἔχοντα δὲ τοῦ κεραμεύειν τὴν
[20]	μὴ ἐν κακοῖς εἶναι τὸν	κείμενον,	μόνοι δὲ τὴν ἀγαθὴν ὑπὲρ
[32]	ἑστὼς ἐπὶ τὸ ἀνορθῶσαι τὸν	κείμενον;	ὁ δὲ σταυρὸς εἰ μέν
[30]	ἐν τῇ ἐλευθερίᾳ τῆς διανοίας	κείμενον.	οὐκοῦν ἐπὶ τοὺς μὴ προσαχθέντας
[26]	τὸ ἐπὶ λύμῃ τοῦ κάλλους	ἐγκείμενον·	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον, θανάτου
[29]	ἐπιφάνειαν ἐκκαλυφθῆναι τὸ παρὰ φύσιν	ἐγκείμενον,	οὐ καταφαρμακεύεται τοῖς πυκνοῦσι τὸ
[37]	εἰ κατὰ τὸν πυθμένα τὸ	ἐγκείμενον	ὑπεξίοι, οὐκ ἂν φυλάσσοι τὸ
[8]	γὰρ ἂν διαλυθείη τὸ μὴ	συγκείμενον;	ἐπεὶ δὲ χρεία τοῦ κἀκείνης
[6]	ἧς ἐπιλειπούσης ἐξ ἀνάγκης τὸ	ἀντικείμενον	ἀντεισέρχεται. ἀντίκειται δὲ τῇ ζωῇ
[0]	ἐν παντὶ δοίη περὶ τὸ	ὑποκείμενον	ὁμολογεῖσθαι, πολλὰ δὲ εἶναι τὰ
[32]	τὸ ὑπερέχον, βάθος δὲ τὸ	ὑποκείμενον,	πλάτος τε καὶ μῆκος τὰς
[33]	εἰ οὖν ἐκεῖ οὐ τὸ	ὑποκείμενον	ποιεῖ τὸν ἄνθρωπον, ἀλλ´ ἡ
[23]	ἐκείνῳ πλεῖον τοῦ κατεχομένου τὸ	προκείμενον	εἶδεν ἐν τῷ συναλλάγματι. τούτου
[19]	γένοιτο ἡμῖν ἀρχὴ πρὸς τὸν	προκείμενον	σκοπὸν ἀκολούθως χειραγωγοῦσα τὸν λόγον;
[5]	ἐγκειμένης δυνάμεως γνωρίζοι τε τὸ	ὑπερκείμενον	καὶ ἐν ἐπιθυμίᾳ τῆς θείας
[32]	καὶ μᾶλλον ἐνδείξασθαι δυναμένων τὸ	ὑπερκείμενον,	οὐδὲν ὁ λόγος ἡμῶν περὶ
[0]	ἄλλο θεοπρεπὲς νόημα τῇ θεωρίᾳ	προσκείμενον	τύχοι, ἐν παντὶ τὴν τελειότητα
[3]	τὸ πνεῦμα· ἀλλ´ ἐπειδὰν τὸ	διακεκριμένον	ἐν τούτοις κατανοήσῃς, πάλιν ἡ
[34]	ἀψευδεῖ τῆς ὑποσχέσεως παρεῖναι τὸ	ἐπηγγελμένον	οὐκ ἀμφιβάλλοντες. τὸ δὲ προηγεῖσθαι
[8]	δυνατὸν ἐν φρονήσει εἶναι τὸν	ἀπεστραμμένον	τὴν φρόνησιν καὶ σοφόν τι
[29]	μηδὲν ὑπολειφθῆναι τῆς πονηρίας εἶδος	ἐγκεκρυμμένον	τῇ φύσει. διὰ τοῦτο οὐκ
[1]	θεωρουμένου πᾶν τὸ περὶ αὐτῆς	λεγόμενον	συνεπαίρεται. οὐκοῦν κἂν λόγος θεοῦ
[13]	ὧν ὑπὲρ πίστιν ἡγῇ τὸ	λεγόμενον,	ὑπὲρ τὴν φύσιν εἶναι τὰ
[12]	χαρίζεσθαι, θεοῦ τὸ εὐεργετεῖν τὸν	δεόμενον,	θεοῦ τὸ παρατραπεῖσαν ἐξ ἀσθενείας
[39]	καὶ τοῦ δεομένου τὸ μὴ	δεόμενον,	καὶ τοῦ διὰ προκοπῆς ἀνιόντος
[27]	τῷ θεῷ τὸ εὐεργετεῖν τὸν	δεόμενον.	ὅπου τοίνυν ἦν ἡ νόσος,
[32]	εἰσόδου τῆς διὰ τῶν θυρῶν	προσδεόμενον,	ἐνισχύειν τε τοὺς μαθητὰς τῇ
[34]	συμμαχία, μᾶλλον ἐπιτελὲς ἔσται τὸ	σπουδαζόμενον;	καθάπερ γὰρ οἱ ἐπιφαῦσαι τὸν
[34]	τῆς ἡμετέρας προαιρέσεως πρὸς τὸ	σπουδαζόμενον	τὴν ὁρμὴν ἐχούσης, εἰ συμπαραληφθείη
[37]	τὸν τῷ λόγῳ τοῦ θεοῦ	ἁγιαζόμενον	ἄρτον εἰς σῶμα τοῦ θεοῦ
[37]	ἡ πίστις ἐστί, πρὸς πάντας	μεριζόμενον	καὶ αὐτὸ οὐ μειούμενον. τάχα
[37]	πᾶσαν τὴν οἰκουμένην εἰς ἀεὶ	καταμεριζόμενον	ὅλον ἑκάστου διὰ τοῦ μέρους
[39]	ὑπολήψεως βλέποντα, ἔπειτα ἐν αὐτῇ	βαπτιζόμενον,	πάλιν τῷ τρεπτῷ τε καὶ
[35]	πρὸς τὴν σύστασιν τοῦ ζῴου	καταβαλλόμενον;	ἀλλ´ ὅμως, εἰ μὴ ἐκεῖνο
[33]	ἀφορμὴν τῆς συστάσεως τοῦ ζῴου	καταβαλλόμενον.	ἀλλὰ μὴν οὐδεὶς ἐπ´ ἐκείνου
[0]	προτάσεις εὐλόγους ἐφ´ ἑκάστης διαλέξεως	προβαλλόμενον,	ὡς ἂν διὰ τῶν παρ´
[21]	μὲν πρὸς τὸ ἀγαθὸν ἀεὶ	γιγνόμενον,	ἐν ᾧ ἡ πρόοδος στάσιν
[33]	τὸ ἐν τῇ φθαρτῇ φύσει	γενόμενον.	~Ἀλλὰ ζητοῦσιν ἀπόδειξιν τοῦ παρεῖναι
[24]	τῶν ἀνθρώπων τῷ θανάτῳ ἐγκρατηθῆναι,	γενόμενον	δὲ τὸ οἰκεῖον ἑαυτῷ καὶ
[37]	ποιούμεθα φύσεως, ὅπερ ἐν ἡμῖν	γενόμενον	διὰ τῆς ἀλλοιωτικῆς δυνάμεως ἐξαιματοῦται
[5]	τῇ τῶν θείων ἀγαθῶν ἀπολαύσει	γενόμενον	ἔδει τι συγγενὲς ἐν τῇ
[25]	τῆς τοῦ ἀντικειμένου τυραννίδος ἔξω	γενόμενον·	ἡ γὰρ ἐκείνου ἀπὸ τοῦ
[24]	τὸ ὑψηλόν, ἐν τῷ ταπεινῷ	γενόμενον,	καὶ ἐν τῷ ταπεινῷ καθορᾶται
[37]	θεοῦ σῶμα ἐν τῷ ἡμετέρῳ	γενόμενον	ὅλον πρὸς ἑαυτὸ μεταποιεῖ καὶ
[8]	καλόν τε καὶ ἐπὶ καλλίστοις	γενόμενον,	οὐ μόνον ἐκ τῶν εἰρημένων
[8]	διάχυσις. τὸ δὲ ἐν τούτοις	γενόμενον	οὐκ ἀπόλωλε, κἂν ἐκφεύγῃ τὴν
[8]	σκεῦος, κενὸν τῆς ἐμμιχθείσης ὕλης	γενόμενον.	οὕτως οὖν καὶ ὁ τοῦ
[37]	σῶμα ἐν τῷ ἀναλαβόντι αὐτὸ	γενόμενον	πρὸς τὴν ἑαυτοῦ φύσιν καὶ
[29]	καὶ πρέπον τῷ θεῷ τὸ	γενόμενον,	τί ἀνεβάλετο τὴν εὐεργεσίαν; τί
[40]	τέκνα θεοῦ γενέσθαι. τὸ τέκνον	γενόμενόν	τινος ὁμογενὲς πάντως ἐστὶ τῷ
[37]	ἐπεδεήθημεν, ὡς ἂν ἐν ἡμῖν	γενόμενον	τὸ τοιοῦτον ἀλεξητήριον τὴν προεντεθεῖσαν
[5]	ἐστι τὸ διὰ τῶν φωνῶν	σημαινόμενον,	ἡ ἀίδιος τοῦ θεοῦ δύναμις,
[21]	διά τινος τῆς κατὰ τὸ	φαινόμενον	ἀπάτης ἐπὶ τὸ ἐναντίον ἡμᾶς
[33]	μυστήριον, δυσπειθῶς ἔχουσι πρὸς τὸ	φαινόμενον	βλέποντες, ὡς οὐ συμβαῖνον τῇ
[23]	οἷα καθεώρα περὶ τὸν τότε	φαινόμενον,	κυοφορίαν ἀσυνδύαστον, καὶ γέννησιν ἄφθορον,
[33]	πρὸς ἀνθρώπου φύσιν μεταποιεῖ τὸ	φαινόμενον,	τῆς ἐσχάτης ἂν εἴη ἀγνωμοσύνης
[2]	μαθήσεως ἐγγινόμενον, οὔτε διὰ φωνῆς	προφαινόμενον,	οὔτε μετὰ τὸ προενεχθῆναι διαλυόμενον,
[16]	ὅταν θεραπεύῃ τὸν ἐν πάθει	γινόμενον·	ἀλλὰ κἂν προσάψηται τοῦ ἀρρωστήματος,
[35]	ἂν μίμησις, ἀλλὰ ταὐτότης τὸ	γινόμενον	ἦν, καὶ εἰς τὸ παντελὲς
[35]	ὧν ἄνευ οὐκ ἂν τὸ	γινόμενον	κατορ– θωθείη, καίτοι, εἰ πρὸς
[8]	ἐσόμενον καὶ τὴν πρὸς τὸ	γινόμενον	ὁρμὴν οὐκ ἐκώλυσεν· ὅτι γὰρ
[39]	τοῦ Νικοδήμου ὑπολήψεσίν ἐστι τὸ	γινόμενον,	ὃς περὶ τοῦ δεῖν ἄνωθεν
[34]	θεῷ οὐδὲν ἀμβλύνουσι τὸ πάντως	γινόμενον,	οὐδὲ μὴν ἄχρηστον εἶναί τις
[37]	κοινωνίας ἐν μετουσίᾳ τῆς ἀφθαρσίας	γινόμενον,	σκοπῆσαι προσήκει, πῶς ἐγένετο δυνατὸν
[37]	ἀλλὰ τὸ εἰσρέον ἐν αὐτῷ	γινόμενον	σχηματίζειν τὸ περιέχον τὸν ὄγκον·
[39]	προσιόντος τῇ οἰκονομίᾳ καὶ τὸ	γινόμενον	τὴν δύναμιν ἔχει, ὥστε τὸν
[37]	βλέπει, ὅτι ἐν τούτῳ ἐκεῖνο	γινόμενον	τοῦτο γίνεται, οὕτω κἀκεῖ τὸ
[2]	λόγον ᾠήθημεν, οὐδὲ ἐκ μαθήσεως	ἐγγινόμενον,	οὔτε διὰ φωνῆς προφαινόμενον, οὔτε
[3]	σχίζεσθαι κράτος εἰς θεότητας διαφόρους	κατατεμνόμενον,	μήτε τῷ Ἰουδαικῷ δόγματι συμβαίνειν
[37]	τὸ ὕδωρ, ἀλλ´ οἴνῳ πολλάκις	ἐφηδυνόμενον,	πρὸς τὴν τοῦ θερμοῦ τοῦ
[40]	εἴη τούτοις προσθεῖναι καὶ τὸ	λειπόμενον,	ὅτι οὔτε τὰ ἀγαθὰ τὰ
[30]	λόγῳ οὐ μικρόν ἐστι τὸ	ὑπολειπόμενον	μέρος, ἢ μὴ βουληθέντος τοῦ
[6]	φύσει τῆς διαιρέσεως ταύτης ἔξω	φερόμενον.	διῄρηται δὲ ταῦτα πρὸς ἄλληλα
[24]	τὴν φύσιν, ἐπὶ τὸ κάτω	φερόμενον·	οὕτως καὶ τὴν θείαν τε
[17]	τὸ παρὰ τῶν ἀπίστων ἡμῖν	προφερόμενον.	εἰ γὰρ τοσαύτη δύναμίς ἐστιν
[8]	εἶναι. καὶ γὰρ ᾔδει τὸ	ἐσόμενον	καὶ τὴν πρὸς τὸ γινόμενον
[8]	κατονομάζοι, ἢ ἀγνοεῖν αὐτὸν τὸ	ἐσόμενον	λέγων, ἢ εἰδότα καὶ πεποιηκότα
[8]	τοῦ καλοῦ διαμαρτήσεσθαι προεώρα τὸν	γενησόμενον,	ἢ ἀγαγόντα καὶ νενοσηκότα πάλιν
[13]	ἀπόδειξις τοῦ θεὸν εἶναι τὸν	κηρυσσόμενον.	ἄνθρωπος μὲν γὰρ ἐκ συνδυασμοῦ
[39]	ἀνάγκην ὁμογενές ἐστι καὶ τὸ	τικτόμενον.	τί οὖν ἂν εἴη λυσιτελέστερον,
[16]	λέγεται. τὸ μὲν οὖν προαιρέσεως	ἁπτόμενον	καὶ πρὸς κακίαν ἀπὸ τῆς
[25]	πιστεύειν εἶναι τὸ θεῖον, καὶ	ἐνδυόμενον	καὶ ἐμπεριέχον καὶ ἐγκαθήμενον; τοῦ
[2]	προφαινόμενον, οὔτε μετὰ τὸ προενεχθῆναι	διαλυόμενον,	οὐδὲ ἄλλο τι πάσχοντα τοιοῦτον,
[36]	ζωῇ. ἀλλὰ τὸ ἐκ τούτων	ἀναφυόμενον	ἀγαθὸν ὅσον καὶ οἷον, ὡς
[1]	κινδυνεύοι τὸ μυστήριον ταῖς Ἑλληνικαῖς	μαχόμενον	ὑπολήψεσι τοῖς τὰ τῶν Ἰουδαίων
[40]	τοῦ σβεννυμένου πρὸς τὸ μὴ	παραδεχόμενον	σβέσιν ἡ διαφορά. οὐκοῦν ἄλλο
[23]	νοσήσας, τίνος ἂν ἀντηλλάξατο τὸν	κατεχόμενον,	εἰ μὴ δηλαδὴ τοῦ ὑψηλοτέρου
[5]	ἐν τῇ φύσει πρὸς τὸ	μετεχόμενον	ἔχειν. διὰ τοῦτο καὶ ζωῇ
[4]	ῥήματα καὶ τὸ τοῖς ῥήμασι	συνδιεξερχόμενον	πνεῦμα. ἄπρακτα πάντως καὶ ἀνυπόστατα
[0]	οὐκέτ´ ἂν εἴη χαλεπὸν τὸ	ἐσκεδασμένον	τῆς διανοίας εἰς πλῆθος θεῶν
[21]	τὸ δὲ οὐ τοιοῦτον, ἀλλ´	ἐπηνθισμένον	τινὶ καλοῦ φαντασίᾳ· κριτήριον δὲ
[35]	καὶ θεῖον καὶ πάσης κατηφείας	κεχωρισμένον	ἀποκατάστασιν. οὐ γὰρ ὅσα δι´
[37]	δὲ τῇ πόσει τὸ ὕδωρ	ἐφηδυσμένον	τῷ οἴνῳ, ὁ δὲ τοῦ
[25]	νῦν ἔξω τοῦ ἀνθρώπου εἶναι	πεπιστευμένον;	εἰ γὰρ καὶ ὁ τρόπος
[37]	ἀναγκαίως καὶ τοῦ συνάγοντος τὸ	διαλελυμένον	ἐπεδεήθημεν, ὡς ἂν ἐν ἡμῖν
[37]	βρώσεως καὶ πόσεως τοῖς σπλάγχνοις	καταμιγνύμενον.	οὐκοῦν ἐπάναγκες κατὰ τὸν δυνατὸν
[35]	ὁ δὲ μὴ πράττων τὸ	προδεικνύμενον	ἀμέτοχος τῆς τοιαύτης ἐμπειρίας μένει,
[35]	παρὰ τοῦ ἑπομένου πρὸς τὸν	ἡγούμενον.	χρὴ τοίνυν ἰδεῖν ἐν τίσιν
[37]	εἰσίν, ἀνθρώπῳ δὲ κατὰ τὸ	προηγούμενον	ἄρτος. καὶ εἰς τὴν τοῦ
[4]	καὶ πνεῦμα ἐν ὑποστάσει λέγειν	ὑφηγούμενον.	~Ἀλλὰ τὸ μὲν εἶναι λόγον
[1]	ὑπείληπται· τοῦτο δὲ παρ´ ἐκείνων	ὁμολογούμενον	ἱκανῶς διαρθρώσει τὸν ἡμέτερον λόγον.
[34]	τοῦ κατὰ θεὸν ἐπιτελεῖσθαι τὸ	ἐνεργούμενον.	εἰ γὰρ ἐπὶ τοῦ ἑτέρου
[24]	τῆς φλογὸς ἡγήσαιτο τὸ φυσικῶς	ἐνεργούμενον·	εἰ δὲ ῥέουσαν ἐπὶ τὸ
[33]	συμβαῖνον τῇ ἐπαγγελίᾳ τὸ σωματικῶς	ἐνεργούμενον.	πῶς γάρ, φασίν, εὐχὴ καὶ
[37]	πάντας μεριζόμενον καὶ αὐτὸ οὐ	μειούμενον.	τάχα τοίνυν ἐγγὺς τοῦ εἰκότος
[21]	ὑποστῆναι κατὰ τὸν ἀποδοθέντα λόγον,	ἀλλοιούμενον	δὲ μὴ πάντως ἐν τῷ
[34]	θεῖον ἐπὶ ἁγιασμῷ τῶν γινομένων	καλούμενον.	ὁ δὲ τοῦτο ζητῶν ἀναγνώτω
[21]	ὁ ἄνθρωπος ἦν· τὸ δὲ	μιμούμενον,	εἰ μὴ ἐν ἑτερότητι τύχοι
[35]	τελείῳ τῷ θανάτῳ γενέσθαι τὸν	μιμούμενον,	οὐδ´ ἂν μίμησις, ἀλλὰ ταὐτότης
[37]	ἀντεισιόντος ἄνωθεν ἑτέρου πρὸς τὸ	κενούμενον,	ὥστε τὸν ὁρῶντα τὴν ὀγκώδη
[24]	τῇ ζωῇ κατὰ τὸ ἐναντίον	νοούμενον·	οὐ γὰρ ἔχει φύσιν οὔτε
[3]	ἀκριβῶς τὰ βάθη τοῦ μυστηρίου	διασκοπούμενον	ἐν μὲν τῇ ψυχῇ κατὰ
[13]	τοῖς ἰδιώμασι τῆς φύσεως ἡμῶν	μαρτυρούμενον.	ἐπεὶ δὲ γεγενῆσθαι μὲν αὐτὸν
[18]	τοῦ παρεῖναι τὸν παρ´ αὐτῶν	ἀπιστούμενον.	μέχρι μὲν γὰρ τῆς τοῦ
[5]	διὰ πάντων πρὸς τὸ θεῖον	ὡμοιωμένον	ἔδει πάντως ἔχειν ἐν τῇ
[17]	τῶν ἀπίστων ἀντίρρησις, εἰ τὸ	προσδοκώμενον	ἐν ὀφθαλμοῖς ἦν· νυνὶ δὲ
[18]	ἦν. ἐπεὶ δὲ εἶδον τὸν	προσδοκώμενον,	ὃν διὰ τῶν προφητῶν τε
[32]	κατὰ τὸ συνεχές τε καὶ	ἡνωμένον	τῆς φύσεως ἐκ τοῦ μέρους
[32]	ἅπαν τὴν συναίσθησιν ἄγει τὸ	ἡνωμένον	τῷ μέρει, οὕτως, καθάπερ ἑνός
[34]	τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται, διαπλάσσουσι τὸ	γεννώμενον,	ἧς χωρισθείσης ἄπρακτός ἐστιν ἡ
[38]	εὐαγγελίου περιέχει φωνή, τὸ τὸν	γεννώμενον	κατὰ τὴν πνευματικὴν ἀναγέννησιν εἰδέναι
[33]	τῆς μὴ παραδεχομένης φθορὰν τὸ	γεννώμενον	κρεῖττον γένηται τῆς ἐκ τοῦ
[28]	παράγεται ἐπὶ τὴν ζωὴν τὸ	γεννώμενον,	τίνα νομοθετοῦσιν ἕτερον τρόπον τῷ
[32]	βούλοιτο παρεῖναί τε αὐτοῖς μὴ	ὁρώμενον	καὶ ἐν μέσῳ γίγνεσθαι, μηδὲν
[27]	ἀναφανήσεται, αὐτὸ πρὸς ἑαυτὸ μὴ	συμβαῖνον,	εἴπερ ἡμῶν πόρρωθεν ὑπονοοῖτο εἶναι
[33]	τὸ φαινόμενον βλέποντες, ὡς οὐ	συμβαῖνον	τῇ ἐπαγγελίᾳ τὸ σωματικῶς ἐνεργούμενον.
[37]	γὰρ τῷ φθοροποιῷ πρὸς τὸ	ὑγιαῖνον	ἀναμιχθέντι ἅπαν τὸ ἀνακραθὲν συνηχρείωται,
[10]	ἐν τῇ εἰκόνι δεξάμενος, τὸ	ἀπεμφαῖνον	ἀποποιείσθω· τὸν αὐτὸν οὖν τρόπον,
[6]	κάλλος, ἀρρήτῳ τινὶ δυνάμει συγκεκραμένον·	δεινὸν	ποιεῖται καὶ οὐκ ἀνεκτὸν ὁ
[4]	τοῦ ἴσου δύσκολος ὁ πρὸς	ἐκεῖνον	γενήσεται λόγος. ἐκ γὰρ τῶν
[1]	ὑφεστάναι καθ´ ἑαυτὸν διῄρηται πρὸς	ἐκεῖνον,	παρ´ οὗ τὴν ὑπόστασιν ἔχει·
[1]	οὐκέτ´ ἂν ἕτερόν τι παρ´	ἐκεῖνον	ὑπονοοῖτο, ἀλλὰ κατὰ τὴν φύσιν
[39]	λυσιτελήσει πατὴρ καὶ ἐκ τίνος	ἄμεινον	αὐτῷ συστῆναι τὴν φύσιν· εἴρηται
[8]	τὸ ἀγαθὸν κατενόησε. τί οὖν	ἄμεινον	ἦν, καθ´ ὅλου μὴ ἀγαγεῖν
[14]	ἐνεργείας αὐτοῦ τῇ πρὸς τὸ	ταπεινὸν	ἐπιμιξίᾳ συνευτελίζεσθαι. ~Οὐκ ἀποροῦμεν καὶ
[24]	οὐσιωθέντος. ἡ δὲ πρὸς τὸ	ταπεινὸν	κάθοδος περιουσία τίς ἐστι τῆς
[24]	παντοδύναμον φύσιν καὶ πρὸς τὸ	ταπεινὸν	τῆς ἀνθρωπότητος καταβῆναι ἰσχῦσαι πλείονα
[24]	ἀνθρώπου καὶ σχήματι κατὰ τὸ	ταπεινὸν	τῆς φύσεως ἡμῶν καὶ ἐλπισθῆναι
[6]	ἂν συνεπαρθείη τῷ θείῳ τὸ	γήινον	καὶ μία τις κατὰ τὸ
[8]	πρὸς τὸ παχύ τε καὶ	γήινον	οἰκείως ἔχει, κρείττων δὲ καὶ
[6]	οἰκονομούσης δυνάμεως· εἶτα κατεσκευάσθη τὸ	γήινον	πλάσμα, τῆς ἄνω δυνάμεως ἀπεικόνισμα·
[8]	τούτου ἕνεκεν οἷόν τι σκεῦος	ὀστράκινον	πάλιν ὁ ἄνθρωπος εἰς γῆν
[33]	τὸ πιθανὸν ἐφευρίσκων. τί γὰρ	κοινὸν	ἔχει ὅρος ἀνθρώπου πρὸς τὴν
[33]	ὕδατι καὶ ζωῇ; τί δὲ	κοινόν,	πρὸς αὐτοὺς ἐροῦμεν, ὑγρότητι καὶ
[33]	τὴν ἐκπλήρωσιν τοῦ θελήματος. τί	κοινόν,	φασίν, ὕδατι καὶ ζωῇ; τί
[37]	τρόπον τινὰ τὸ σῶμα τὸ	ἀνθρώπινον	βλέπει, ὅτι ἐν τούτῳ ἐκεῖνο
[1]	ζωὴ καὶ σοφία περὶ τὸ	ἀνθρώπινον	βλέπεται· ἀλλ´ οὐκ ἄν τις
[32]	μὲν τῷ θανάτῳ καθορᾷν τὸ	ἀνθρώπινον,	ἐν δὲ τῷ τρόπῳ πολυπραγμονεῖν
[19]	συμπλέκεται, δι´ ἑαυτῆς σώζουσα τὸ	ἀνθρώπινον,	οὐ διὰ προστάγματος κατεργαζομένη τὸ
[27]	οὐκ ἦν ἐν οὐρανῷ τὸ	ἀνθρώπινον,	οὐδέ τις ἐν τῇ ὑπερκοσμίῳ
[8]	γὰρ ἐκτραπήσεται τοῦ ἀγαθοῦ τὸ	ἀνθρώπινον,	οὐκ ἠγνόησεν ὁ πάντα ἐμπερικρατῶν
[28]	διαμένειν ἐν τῇ ζωῇ τὸ	ἀνθρώπινον.	τὰ μὲν οὖν λοιπὰ τῶν
[10]	καὶ προσεγγισμὸν κατανοήσαντας πρὸς τὸ	ἀνθρώπινον,	τὴν θεοπρεπῆ διάνοιαν καὶ ἐν
[6]	παροῦσι κακοῖς ἐστὶ νῦν τὸ	ἀνθρώπινον,	τῆς· ἀρχῆς ἐκείνης τοῦ τοιούτου
[32]	ἐμφαίνεται τοῦ θείου πρὸς τὸ	ἀνθρώπινον,	τῆς μὲν φωνῆς ἢ τῆς
[37]	τῆς θεότητος κοινωνίᾳ συναποθεωθῇ τὸ	ἀνθρώπινον,	τούτου χάριν πᾶσι τοῖς πεπιστευκόσι
[16]	ἂν ἡ πρώτη περὶ τὸ	ἀνθρώπινον	χάρις ἀνακληθείη, καὶ πάλιν ἐπὶ
[37]	οἰκειότητα. ~Ἀλλ´ ἐπειδὴ διπλοῦν τὸ	ἀνθρώπινον,	ψυχῇ τε καὶ σώματι συγκεκραμένον,
[11]	πῶς κατακιρνᾶται θεότης πρὸς τὸ	ἀνθρώπινον,	ὥρα σοι πρὸ τούτου ζητεῖν
[0]	ἡ ἔννοια ἐφ´ ὧν τὸ	διακρῖνον	οὐκ ἔστι, μὴ ὑπονοεῖν τὴν
[0]	καὶ οἱ κατὰ Μαρκίωνα καὶ	Οὐαλεντῖνον	καὶ Βασιλείδην καὶ ὁ λοιπὸς
[40]	ἐξουσίαν τέκνα θεοῦ γενέσθαι. τὸ	τέκνον	γενόμενόν τινος ὁμογενὲς πάντως ἐστὶ
[40]	οὖν ἔλαβες τὸν θεὸν καὶ	τέκνον	ἐγένου θεοῦ, δεῖξον διὰ τῆς
[40]	ἐν τούτοις ᾖς, ἀληθῶς ἐγένου	τέκνον	θεοῦ· εἰ δὲ τοῖς τῆς
[39]	προαιρούμενος τίνος αἱρήσεται μᾶλλον γενέσθαι	τέκνον,	τῆς ἐν τροπῇ θεωρουμένης ἢ
[27]	ἴασιν. εἰ οὖν τὸ μὲν	κάμνον	ἐπὶ γῆς ἦν, ἡ δὲ
[20]	τῷ ἀγαθῷ συνθεωρεῖται; ὅτι οὐ	γυμνὸν	τὸ κατὰ πρόθεσιν ἀγαθὸν ἔστιν
[39]	μὴ τῆς ἀστατούσης φύσεως ἑαυτὴν	ἔκγονον	ποιήσῃ, ἐξὸν τὴν ἄτρεπτόν τε
[26]	σκότους καὶ εἴ τι κακίας	ἔκγονον	τῷ εὑρετῇ τοῦ κακοῦ περιφυέντων,
[29]	τοῦτο οὐκ εὐθὺς μετὰ τὸν	φθόνον	καὶ τὴν ἀδελφοκτονίαν τοῦ Κάιν
[6]	τῷ ἀντικειμένῳ τοῦ κατὰ τὸν	φθόνον	πάθους ὑπεκκαύματα ἦν· ἰσχύι δέ
[6]	ἀγαθότητος ἐν ἑαυτῷ γεννήσας τὸν	φθόνον,	ὥσπερ λίθος ἀκρωρείας ἀπορραγεὶς ὑπὸ
[6]	πρὸς τὸ ἀγαθόν τε καὶ	ἄφθονον	ἐπέμυσεν ὄμμα, ὥσπερ ὁ ἐν
[28]	τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται λόγοις, ὅτι	μόνον	αἰσχρὸν τῇ ἑαυτοῦ φύσει τὸ
[8]	καλλίστοις θεοειδῶς κεκοσμημένος. ἐπειδὴ δὲ	μόνον	ἀναλλοίωτόν ἐστι κατὰ τὴν φύσιν
[38]	γεννᾶται καὶ ποῖον γίνεται ζῷον·	μόνον	γὰρ τοῦτο τὸ τῆς γεννήσεως
[15]	ἀλλ´ ἐν ἀνθρώπου γίνεται φύσει,	μόνον	δὲ ἀπρεπὲς καὶ αἰσχρὸν τὸ
[32]	δι´ ἐκείνου συμφυομένων, ἔδει μὴ	μόνον	δι´ ἀκοῆς ἡμᾶς πρὸς τὴν
[20]	~Οὐκοῦν ὁμολογεῖται παρὰ πᾶσι μὴ	μόνον	δυνατὸν εἶναι δεῖν πιστεύειν τὸ
[8]	καὶ ἐπὶ καλλίστοις γενόμενον, οὐ	μόνον	ἐκ τῶν εἰρημένων δῆλόν ἐστιν,
[8]	ἡ αἴσθησις οὐκ ἐφάπτεται, καὶ	μόνον	ἐκεῖνο κακὸν ἡ τοῦ ἀληθινοῦ
[10]	ὑποδείγματι, ἀλλ´ ὅσον εὐπρεπές ἐστι	μόνον	ἐν τῇ εἰκόνι δεξάμενος, τὸ
[8]	ἴσασιν ὅτι ἐκεῖνο τῇ φύσει	μόνον	ἐστὶν ἀγαθόν, οὗ ἡ αἴσθησις
[40]	ἑαυτοὺς παράγοντες, καὶ τῷ δοκεῖν	μόνον,	οὐχὶ τῷ ὄντι γεννώμενοι. ἡ
[40]	ἐπιφανείσης τῷ γιγνομένῳ, ὅταν μὴ	μόνον	τὸ κατὰ τὸν θυμὸν αἶσχος
[37]	συντήρησιν πότον γίνεται οὐκ αὐτὸ	μόνον	τὸ ὕδωρ, ἀλλ´ οἴνῳ πολλάκις
[26]	ἐπινοίᾳ τῆς ἀπάτης ἐχρήσατο, οὐ	μόνον	τὸν ἀπολωλότα διὰ τούτων εὐεργετῶν,
[9]	λελογισμένων, ὅτι ἓν κατὰ φύσιν	μόνον	τῶν πάντων ἐστὶν αἰσχρὸν τὸ
[8]	τομῆς ἢ καύσεως ἀποξύοντες οὐκ	ἀνώδυνον	ἐπάγουσι τῷ εὐεργετουμένῳ τὴν ἴασιν,
[15]	τὸν σκόπον ἀνύων, ὡς οὐκ	ἐξὸν	αὐτῷ μένοντι ἐπὶ τοῦ ὕψους
[17]	θανάτου πείρᾳ σώζων τὸν ἄνθρωπον,	ἐξὸν	μήτε ἐν τούτοις γενέσθαι καὶ
[39]	ἀστατούσης φύσεως ἑαυτὴν ἔκγονον ποιήσῃ,	ἐξὸν	τὴν ἄτρεπτόν τε καὶ ἀναλλοίωτον
[40]	θεὸν καὶ τέκνον ἐγένου θεοῦ,	δεῖξον	διὰ τῆς προαιρέσεως καὶ τὸν
[40]	τὸν ἐν σοὶ ὄντα θεόν,	δεῖξον	ἐν σεαυτῷ τὸν γεννήσαντα. ἐξ
[27]	κοινωνίαν, οὐδὲν μᾶλλον παραμυθεῖται τὸ	ἄδοξον	οὐρανίῳ σώματι ἢ ἐπιγείῳ συσχηματισθῆναι
[27]	διαπτύων ὡς αἰσχρόν τε καὶ	ἄδοξον	τὸ εἶδος τῆς ἀνθρωπίνης γενέσεως.
[33]	θεοῦ; ἀλλ´ οὐδὲν ἐκεῖ τὸ	παράδοξον,	εἰ θεοῦ βουλομένου πρὸς τὸ
[8]	διάλυσιν βλέπων τοῦ σώματος, καὶ	χαλεπὸν	ποιεῖται τῷ θανάτῳ τὴν ζωὴν
[0]	δὲ δοθέντος οὐκέτ´ ἂν εἴη	χαλεπὸν	τὸ ἐσκεδασμένον τῆς διανοίας εἰς
[8]	δεδωκότι μόνῳ δυνατὸν ἦν καὶ	πρέπον	ἅμα καὶ ἀπολομένην ἀνακαλέσασθαι. ὃ
[27]	ἐφήψατο, πρὸς τὸ ἑαυτῆς βλέπουσα	πρέπον,	ἄχρηστος ἦν τῷ ἀνθρώπῳ ἡ
[27]	πάντα τῆς ἀξίας ἀπολιμπάνεται, ἓν	πρέπον	ἐστὶ τῷ θεῷ τὸ εὐεργετεῖν
[29]	καί φασιν, εἰ καλὸν καὶ	πρέπον	τῷ θεῷ τὸ γενόμενον, τί
[28]	καὶ ἀνήνυτον, πάντοτε πρὸς τὸ	λεῖπον	διὰ τῶν ἐπιγινομένων ἑαυτὴν ἀντεισαγούσης
[37]	μένει, ἀπαύστῳ κινήσει τό τε	λεῖπον	πρὸς ἑαυτὴν ἐφελκομένη καὶ τὸ
[35]	ἔχει, τοσοῦτον νῦν παραδεξαμένη, τὸ	λεῖπον	τῷ μετὰ ταῦτα ταμιεύεται χρόνῳ.
[18]	εἰς τὸν φανέντα πίστεως τὴν	λοιπὸν	ἐσφαλμένην ἐκείνην δεισιδαιμονίαν, ἣν κακῶς
[39]	τὸν λόγον ἐπὶ τὸν μητρῷον	κόλπον	τοῖς λογισμοῖς κατεσύρετο. ὥστε εἰ
[19]	ἡμῖν ἀρχὴ πρὸς τὸν προκείμενον	σκοπὸν	ἀκολούθως χειραγωγοῦσα τὸν λόγον; τίς
[15]	τοῦ ἰδίου σώματος ἀναστάσεως τὸν	σκόπον	ἀνύων, ὡς οὐκ ἐξὸν αὐτῷ
[26]	τροφῇ γίγνεται, ἀλλὰ πρὸς τὸν	σκοπὸν	ἀποβλέψαντες τὸν μὲν ἐπαινοῦμεν, τῷ
[26]	μήτε τὸν ἀγαθὸν τῆς φιλανθρωπίας	σκοπὸν	ἀποχωρίζειν τῆς κατὰ τὸ δίκαιον
[35]	ἔσχεν οἰκονομία, κατὰ τὸν ἴδιον	σκοπὸν	ἐντελῶς πληρωθεῖσα. διεστάλη τε γὰρ
[28]	πονηρὸν διαβάλλεται; πρὸς ἕνα γὰρ	σκοπὸν	ἡ τῶν ὀργανικῶν μελῶν διασκευὴ
[0]	αὐτὸν μὲν ὁρῶντας τοῦ λόγου	σκοπόν,	οὐχ ὁμοιοτρόπως δὲ ταῖς κατασκευαῖς
[26]	ὁ τρόπος τῆς θεραπείας τὸν	σκοπὸν	τῆς εὐεργεσίας διελυμήνατο· εἰ γὰρ
[1]	παρὰ τὸν οὗ ἐστὶ λόγος·	τρόπον	γάρ τινα τῶν πρός τι
[28]	ἡμῶν, καὶ τὸν τῆς γεννήσεως	τρόπον	διαθρυλλοῦσι, καὶ οἴονται διὰ τούτων
[28]	πρὸς δὲ τὸν τῆς ἐπισκέψεως	τρόπον	δυσαρεστούμενοι, οὐκ εἰδότες ὅτι πᾶσα
[22]	νόμος ἐστί· κατὰ τὸν αὐτὸν	τρόπον	ἑκουσίως ἡμῶν ἑαυτοὺς ἀπεμπολησάντων ἔδει
[37]	ἔχει· τὸ δὲ σῶμα ἕτερον	τρόπον	ἐν μετουσίᾳ τε καὶ ἀνακράσει
[35]	ὁμόφυλον, ἀναγκαῖον ἦν ἐπινοηθῆναί τινα	τρόπον,	ἐν ᾧ τις ἦν συγγένειά
[35]	πάλιν ἀναδῦναι, κατὰ τὸν αὐτὸν	τρόπον	ἐπ´ ἐξουσίας ἦν ὁ τοῦ
[37]	τούτων ἡμῖν τοῦτον διευκρινηθέντων τὸν	τρόπον	ἐπανακτέον πάλιν πρὸς τὰ προκείμενα
[22]	τὸν τυραννικόν, ἀλλὰ τὸν δίκαιον	τρόπον	ἐπινοηθῆναι τῆς ἀνακλήσεως. οὗτος δέ
[26]	κάλλους ἐγκείμενον· κατὰ τὸν αὐτὸν	τρόπον,	θανάτου καὶ φθορᾶς καὶ σκότους
[16]	ἀνθρωπίνῃ φύσει, κατὰ τὸν αὐτὸν	τρόπον	καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς ἀναστάσεως
[6]	τὴν ὕπαρξιν, κατὰ τὸν αὐτὸν	τρόπον	καὶ ἡ κακία τῷ τῆς
[2]	ἔγνωμεν φύσεως, κατὰ τὸν αὐτὸν	τρόπον	καὶ τῇ περὶ τοῦ πνεύματος
[6]	εἱρμὸν διαλυούσης· κατὰ τὸν αὐτὸν	τρόπον	καὶ τοῦ αἰσθητοῦ πρὸς τὸ
[37]	τοῦ σώματος ὑποστηρίζομεν, τὸν αὐτὸν	τρόπον	καὶ τῷ ὑγρῷ τὴν προσθήκην
[33]	τοιούτων ἀκούσωσιν καὶ προδιδαχθῶσι τὸν	τρόπον,	ὅτι εὐχὴ πρὸς θεὸν καὶ
[11]	τὸν τῆς ἑνώσεως οὐκ ἐπιγινώσκομεν	τρόπον,	οὕτω κἀκεῖ διαφέρειν μὲν ἐπὶ
[0]	διάνοια κατὰ τὸν αὐτὸν ὁμολογοῖτο	τρόπον,	πάσης κατὰ πάντα λόγον διαφορᾶς
[26]	αὐτῶν ἐνεργήσασι· κατὰ τὸν αὐτὸν	τρόπον	ταῖς μακραῖς περιόδοις ἐξαιρεθέντος τοῦ
[37]	κατὰ τὸν δυνατὸν τῇ φύσει	τρόπον	τὴν ζωοποιὸν δύναμιν τῷ σώματι
[21]	ὡς σοφὸς οὐκ ἀγνοεῖ τὸν	τρόπον	τῆς ἀνακλήσεως. σοφίας δ´ ἂν
[17]	τοῖς ἰατροῖς οὐ νομοθετοῦσι τὸν	τρόπον	τῆς ἐπιμελείας οἱ κάμνοντες, οὐδὲ
[0]	εἶδος τῆς νόσου καὶ τὸν	τρόπον	τῆς θεραπείας προσαρμοστέον. οὐ τοῖς
[11]	τὸ γεγενῆσθαι παραδεχόμενοι, ἀπολυπραγμόνητον τὸν	τρόπον	τῆς τοῦ παντὸς συστάσεως καταλείπομεν,
[28]	ἐνεργοῦντα τὸν θάνατον ἄπρακτον εἶναι	τρόπον	τινὰ καὶ ἀνήνυτον, πάντοτε πρὸς
[37]	ἄρτου ἡ σύστασις ἦν, καὶ	τρόπον	τινὰ καὶ αὐτὸ ἄρτος ἦν·
[26]	κρατοῦντος γενέσθαι ἀπάτη τίς ἐστι	τρόπον	τινὰ καὶ παραλογισμός, ἐπείπερ ἴδιον
[39]	τοῦ ἀγαθύνοντος ἑαυτὸν εἰσποιῶν καὶ	τρόπον	τινὰ πάλιν εἰς τὸ ὁμογενὲς
[37]	εἴρηται, ὁ τὸν ἄρτον ἰδὼν	τρόπον	τινὰ τὸ σῶμα τὸ ἀνθρώπινον
[11]	ὁμολογοῦμεν, τὸν δὲ τῆς ἀνακράσεως	τρόπον	τοῦ θείου πρὸς τὸν ἄνθρωπον
[28]	τὸ γεννώμενον, τίνα νομοθετοῦσιν ἕτερον	τρόπον	τῷ θεῷ τῆς εἰς τὸν
[35]	ἐμπειρίας μένει, κατὰ τὸν αὐτὸν	τρόπον	τῷ πρὸς τὴν σωτηρίαν ἡμῶν
[10]	ἀπεμφαῖνον ἀποποιείσθω· τὸν αὐτὸν οὖν	τρόπον,	ὡς ὁρῶμεν καὶ ἐξημμένην τοῦ
[18]	τὸν σεβάσμιον αὐτοῖς ἐν Ἱεροσολύμοις	τόπον	ἄβατον προστάγματι τῶν δυναστευόντων γενέσθαι.
[6]	δύναμις καὶ ἡ τὸν περίγειον	τόπον	συνέχειν τε καὶ περικρατεῖν τεταγμένη,
[5]	παντὸς ἐπιστήσουσιν. εἰ δὲ τοῦτο	ἄτοπόν	τε καὶ ἀσεβές, ὁμολογεῖται πάντως
[35]	τοῦ μυστικοῦ τὸν τῆς κακίας	ῥύπον	ἀποκλυσάμενοι τοῦ ἑτέρου τῶν καθαρσίων
[27]	συνανάκρασιν. καθάπερ γὰρ οἱ τὸν	ῥύπον	τῶν ἱματίων ἐκπλύνοντες οὐ τὰ
[21]	κατ´ εἰκόνα γενομένου πρὸς τὸ	ἀρχέτυπον	οὔσης, ἐν τῷ τὸ μὲν
[5]	ἀλλοτριωθεῖσα τῷ ἀνομοίῳ πρὸς τὸ	ἀρχέτυπον·	τῆς γὰρ βασιλευούσης φύσεως ἡ
[35]	κακίαν ἐπιμιξίας ἀλλότριον ἀναστοιχειωθῆναι τὸν	ἄνθρωπον.	ἀλλ´ ἐπὶ μὲν τοῦ καθηγουμένου
[33]	οὐ τὸ ὑποκείμενον ποιεῖ τὸν	ἄνθρωπον,	ἀλλ´ ἡ θεία δύναμις πρὸς
[27]	τὸν ἄνθρωπον, μᾶλλον δὲ οὐχὶ	ἄνθρωπον,	ἀλλὰ ἀνθρώπου τι εἴδωλον καὶ
[6]	εὐμηχάνως περιέρχεται δι´ ἀπάτης τὸν	ἄνθρωπον,	αὐτὸν ἑαυτοῦ γενέσθαι πείσας φονέα
[13]	ἀπιστίᾳ χρήσασθαι, εἰς τὸ μὴ	ἄνθρωπον	αὐτὸν ἕνα τῶν ἐν τῇ
[5]	λόγος, κατ´ εἰκόνα θεοῦ τὸν	ἄνθρωπον	γεγενῆσθαι λέγων· ἐν γὰρ τῇ
[15]	θελήματος, τί οὐχὶ καὶ τὸν	ἄνθρωπον	δι´ αὐθεντικῆς τινὸς καὶ θεικῆς
[13]	τὸν μὴ πιστεύοντα τὸν τοιοῦτον	ἄνθρωπον	εἶναι εἰς τὴν περὶ τοῦ
[5]	ἐστιν ἔλεγχος τοῦ μηδέποτε τὸν	ἄνθρωπον	ἐν ἀγαθοῖς γεγενῆσθαι· ἐπειδὴ γὰρ
[17]	τοῦ θανάτου πείρᾳ σώζων τὸν	ἄνθρωπον,	ἐξὸν μήτε ἐν τούτοις γενέσθαι
[32]	ὅλον τῇ δυνάμει συναναστήσας τὸν	ἄνθρωπον.	ἐπειδὴ γὰρ οὐκ ἄλλοθεν, ἀλλ´
[5]	εἶναι. οὕτως οὖν καὶ τὸν	ἄνθρωπον	ἐπὶ τῇ τῶν θείων ἀγαθῶν
[6]	χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς τὸν	ἄνθρωπον	ἔπλασε καὶ διὰ τῆς ἰδίας
[35]	τρὶς ἐν αὐτῷ γενέσθαι τὸν	ἄνθρωπον,	ἕτερον ἐμπεριέχει μυστήριον. ἐπειδὴ γὰρ
[7]	εἴπερ ἐν κακοῖς μέλλοντα τὸν	ἄνθρωπον	ζήσεσθαι πρὸς τὸν βίον παρήγαγεν.
[22]	τῷ δι´ ἡδονῆς καταδουλωσαμένῳ τὸν	ἄνθρωπον.	καθάπερ γὰρ οἱ χρημάτων τὴν
[15]	ἐξῆν, φησί, καὶ εὐεργετηθῆναι τὸν	ἄνθρωπον	καὶ ἐν ἀπαθείᾳ τὸν θεὸν
[5]	τῶν ἰδίων ἀγαθῶν ποιήσας τὸν	ἄνθρωπον	καὶ πάντων αὐτῷ τῶν καλῶν
[8]	θεὸν πεποιηκέναι κατ´ ἀρχὰς τὸν	ἄνθρωπον	καὶ σεσωκέναι διαπεπτωκότα μανθάνοντες. ~Ἀλλὰ
[27]	ἐκεῖθεν τῷ θεῷ περιπλακῆναι τὸν	ἄνθρωπον,	μᾶλλον δὲ οὐχὶ ἄνθρωπον, ἀλλὰ
[6]	καὶ αἰσθητοῦ τὸ κατὰ τὸν	ἄνθρωπον	μίγμα παρὰ τῆς θείας ἀναδείκνυται
[20]	σκοπήσωμεν εἴ τινος ἡ κατὰ	ἄνθρωπον	οἰκονομία λείπεται τῶν θεοπρεπῶν ὑπολήψεων.
[5]	οὐκ ἀντιλέξει· τὴν δὲ κατὰ	ἄνθρωπον	οἰκονομίαν τοῦ θεοῦ λόγου κατὰ
[20]	ἐπὶ τοῦ λόγου τῆς κατὰ	ἄνθρωπον	οἰκονομίας τὰ δύο μετ´ ἀλλήλων
[35]	ἀναγεννήσεως ἐν ἀναστάσει γενέσθαι τὸν	ἄνθρωπον,	οὐ πρὸς τὴν τοῦ συγκρίματος
[5]	σχεδὸν τοῖς ὑπεναντίοις, ὁρᾶσθαι τὸν	ἄνθρωπον.	ποῦ γὰρ τῆς ψυχῆς τὸ
[11]	τρόπον τοῦ θείου πρὸς τὸν	ἄνθρωπον	συνιδεῖν οὐ χωροῦμεν. ἀλλὰ τὸ
[15]	δόξης, διὰ προστάγματος σῶσαι τὸν	ἄνθρωπον,	τὰς δὲ τοιαύτας περιόδους χαίρειν
[26]	προειρημένα πάντα κατείργασται, τόν τε	ἄνθρωπον	τῆς κακίας ἐλευθερῶν καὶ αὐτὸν
[30]	δι´ ὑπερβολὴν τῆς εἰς τὸν	ἄνθρωπον	τιμῆς ἀφῆκέ τι καὶ ὑπὸ
[8]	τὴν χάριν τῆς περὶ τὸν	ἄνθρωπον	τοῦ θεοῦ κηδεμονίας. τὸ ζῇν
[33]	ἐστὶ πιστὸν ἐξ ἐκείνου συστῆναι	ἄνθρωπον,	τοῦτο καὶ περὶ τῆς διὰ
[26]	ἀνθρώπου προβλήματι ὁ προαπατήσας τὸν	ἄνθρωπον	τῷ τῆς ἡδονῆς δελεάσματι· ὁ
[35]	ἐποίησεν ὁ τὴν πρὸς τὸν	ἄνθρωπον	ὑποστὰς κοινωνίαν, ἔργῳ τὴν ζωὴν
[7]	ἦλθεν εἰς τὸ κτίσαι τὸν	ἄνθρωπον,	ᾧ τὸ μὴ γενέσθαι μᾶλλον
[5]	συνᾴδει τοῖς προτεθεωρημένοις περὶ τὸν	ἄνθρωπον,	ὡς ἀγαθῆς τε καὶ ἐν
[6]	ἀνάπλεως δὲ παρρησίας, αὐτῆς κατὰ	πρόσωπον	τῆς θείας ἐμφανείας κατατρυφῶν· ταῦτα
[36]	καθαρότητος ἔσται, τὸ δὲ ἀληθῶς	καθαρὸν	ἡ θεότης ἐστίν. ὁρᾷς ὅπως
[40]	ἂν εἴη μὴ πρὸς τὸ	παρὸν	ἀλλὰ πρὸς τὸ μετὰ τοῦτο
[33]	πρὸς τὸ τιμιώτατον ζῷον τὸ	ὑγρὸν	μεταβαίνει. τὸ ἴσον καὶ ἐπὶ
[5]	τῶν ἀλόγων φύσει, ὅσα τὸν	ἔνυδρον	καὶ ἐναέριον ἔλαχε βίον, καταλλήλως
[23]	δύναμιν κατανοήσας, ἐπιθυμητὸν μᾶλλον ἢ	φοβερὸν	τὸ φανὲν εἶναι νομίσῃ. ὁρᾷς
[35]	ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας ἡμῶν ἐθεασάμεθα;	τριήμερον	νέκρωσιν καὶ πάλιν ζωήν. οὐκοῦν
[35]	στοιχεῖον ἐν τρισὶ περιόδοις τὴν	τριήμερον	τῆς ἀναστάσεως χάριν ἀπεμιμήσατο. εἴρηται
[1]	ἐστιν οἴεσθαι. ἀλλ´ εἰ ὑφέστηκε	νοερόν	τι χρῆμα καὶ ἀσώματον ὤν,
[16]	τὸ αἰσθητόν φημι καὶ τὸ	νοερὸν	τοῦ ἀνθρωπίνου συγκρίματος, διὰ τῆς
[27]	φημι καὶ τὸ τέλος, καθ´	ἑκάτερον	εὑρίσκεται πέρας ἡ διορθωτικὴ τῆς
[32]	τῶν ὑποχθονίων ἢ τῶν καθ´	ἑκάτερον	τοῦ παντὸς περάτων τὴν σύστασιν,
[9]	μὴ τοιοῦτον κατανοῆσαι, ποίοις γνωρίσμασιν	ἑκάτερον	τούτων καταλαμβάνεται. οὐδένα γὰρ ἀντερεῖν
[16]	ψυχῆς διακρίνεται· καταμιχθέντα δὲ πρὸς	ἑκάτερον	τούτων, πρός τε τὸ αἰσθητόν
[32]	μὲν βλέπειν, παρορᾷν δὲ τὸ	ἕτερον,	ἀλλ´ ἐν μὲν τῷ θανάτῳ
[21]	ἀλλοίωσις κίνησίς τίς ἐστιν εἰς	ἕτερον	ἀπὸ τοῦ ἐν ᾧ ἐστὶν
[24]	δι´ ἀκολουθίας τῷ ἑτέρῳ τὸ	ἕτερον.	δέδεικται τοίνυν τὸ ἀγαθόν, τὸ
[17]	τὴν τοῦ κακοῦ λύσιν ἐπενόησεν,	ἕτερον	δέον, ἀλλὰ πρὸς τὸ πέρας
[11]	καταλήψεως· ἀλλ´ ὥσπερ ἐνταῦθα καὶ	ἕτερον	εἶναί τι παρὰ τὸ σῶμα
[35]	ἐν αὐτῷ γενέσθαι τὸν ἄνθρωπον,	ἕτερον	ἐμπεριέχει μυστήριον. ἐπειδὴ γὰρ ὁ
[1]	συνθέσεως ἡ τοιαύτη ὑπόληψις, τὸ	ἕτερον	ἐν ἑτέρῳ λέγειν εἶναι· ἀλλ´
[5]	παρὰ τοῦ πεποιηκότος καθυποπτεύσειεν· ἀλλ´	ἕτερόν	ἐστιν αἴτιον τοῦ ταῦτά τε
[37]	τί οὖν ἐστι τοῦτο; οὐδὲν	ἕτερον	ἢ ἐκεῖνο τὸ σῶμα ὃ
[15]	ὅτι, καὶ οὐδὲν παρὰ ταύτην	ἕτερον.	καθάπερ γὰρ πολλῶν ὄντων τῶν
[3]	τῇ ὑποστάσει τὸ πνεῦμα, καὶ	ἕτερον	ὁ λόγος, καὶ ἄλλο πάλιν
[32]	σταυρὸς εἰ μέν τινα καὶ	ἕτερον	περιέχει λόγον βαθύτερον, εἰδεῖεν ἂν
[26]	τῶν ἀπατώντων ἐστὶ τὸ πρὸς	ἕτερον	τὰς τῶν ἐπιβουλευομένων ἐλπίδας τρέπειν
[13]	κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἐπὶ τὸ	ἕτερον	τῇ ἀπιστίᾳ χρήσασθαι, εἰς τὸ
[30]	ἑκουσίως ἀποφοιτήσαντα μὴ ἑαυτόν, ἀλλ´	ἕτερον	τῆς δυσκληρίας ἐπαιτιᾶσθαι. ~Ἀλλ´ οὐκ
[1]	τὸ ἐμφανὲς ἄγειν οὐκέτ´ ἂν	ἕτερόν	τι παρ´ ἐκεῖνον ὑπονοοῖτο, ἀλλὰ
[27]	εἰ τοῦ ἐπιγείου ζῴου νενοσηκότος	ἕτερόν	τι τῶν οὐρανίων τὴν θείαν
[37]	κοινωνίαν ἔχει· τὸ δὲ σῶμα	ἕτερον	τρόπον ἐν μετουσίᾳ τε καὶ
[28]	ζωὴν τὸ γεννώμενον, τίνα νομοθετοῦσιν	ἕτερον	τρόπον τῷ θεῷ τῆς εἰς
[1]	ὄντα τῷ νῷ, οὔτε παντάπασιν	ἕτερον·	τῷ μὲν γὰρ ἐξ ἐκείνου
[1]	κατὰ τὴν φύσιν ἓν ὢν	ἕτερον	τῷ ὑποκειμένῳ ἐστίν· οὕτως καὶ
[7]	τοῦ ἀγαθοῦ δημιουργίαν ἀνάγοιτο, ἀλλ´	ἕτερον	χρὴ τῆς τοιαύτης ζωῆς αἴτιον
[30]	ἢ μὴ δυνηθέντος πάντως; ὧν	οὐθέτερον	καθαρεύει τῆς μέμψεως. οὔτε γὰρ
[32]	ὀρέγων διὰ τοῦτο πρὸς τὸ	ἡμέτερον	ἐπικύψας πτῶμα, τοσοῦτον τῷ θανάτῳ
[25]	τότε δὲ κατεμίχθη πρὸς τὸ	ἡμέτερον,	ἵνα τὸ ἡμέτερον τῇ πρὸς
[2]	πάσχοντα τοιοῦτον, οἷα περὶ τὸν	ἡμέτερον	λόγον θεωρεῖται πάθη, ἀλλ´ οὐσιωδῶς
[1]	ἐκείνων ὁμολογούμενον ἱκανῶς διαρθρώσει τὸν	ἡμέτερον	λόγον. ὁ γὰρ ὁμολογῶν μὴ
[30]	δέ τις ἐλέγχειν οἴεται τὸν	ἡμέτερον	λόγον, ὅτι καὶ μετὰ τὸ
[8]	γίνεται τοῦ ἀλλοτρίου πρὸς τὸ	ἡμέτερον	παράλογος συνανάκρασις, ὡς λυπεῖσθαι καὶ
[37]	δυνατὸν ἐν ἀθανασίᾳ γενέσθαι τὸ	ἡμέτερον	σῶμα, μὴ διὰ τῆς πρὸς
[25]	πρὸς τὸ ἡμέτερον, ἵνα τὸ	ἡμέτερον	τῇ πρὸς τὸ θεῖον ἐπιμιξίᾳ
[30]	τοὺς μὴ προσαχθέντας τῇ πίστει	δικαιότερον	ἂν τὸ τοιοῦτον ἔγκλημα μετατεθείη,
[32]	δὲ τῷ τρόπῳ πολυπραγμονεῖν τὸ	θειότερον.	ἐπειδὴ γὰρ ἴδιόν ἐστι τῆς
[32]	κατὰ τὸν ὑψηλότερόν τε καὶ	θειότερον	λόγον ἐν τῷ εὐαγγελίῳ καὶ
[7]	νομίζουσιν. ὡς εἴγε πρὸς τὸ	ὑψηλότερον	ἔβλεπεν αὐτοῖς ἡ διάνοια, καὶ
[32]	ἐστιν. ἐπειδὴ πάντα κατὰ τὸν	ὑψηλότερόν	τε καὶ θειότερον λόγον ἐν
[8]	μὴ εἶναι τοῦ ἀλγεινῶς εἶναι	προτιμότερον	κρίνεται. οὐκοῦν ἐξετάσωμεν εἰ ὁ
[0]	τὴν παρὰ τὸ χεῖρον καὶ	προτιμότερον·	οὐ γὰρ ἂν ἔτι θεότητος
[0]	ποιεῖσθαι τοῦ λόγου τὴν ἀρχήν.	πότερον	εἶναι τὸ θεῖον ὑπείληφεν, ἢ
[0]	χρησώμεθα πρὸς αὐτὸν τῇ ἀκολουθίᾳ.	πότερον	τέλειον ἢ ἐλλιπὲς ἡγεῖται τὸ
[16]	ψυχῆς διάζευξιν πάθος προσαγορεύοι, πολὺ	πρότερον	δικαῖος ἂν εἴη τὴν συνδρομὴν
[40]	τὸν αὐτὸν βλέπων ὅνπερ καὶ	πρότερον.	ὁ ἠδικημένος, ὁ σεσυκοφαντημένος, ὁ
[9]	ἀπρεπὲς οὐ προσίενται. ἐγὼ δὲ	πρότερον	οἶμαι δεῖν μικρὸν τῆς σαρκικῆς
[8]	εἶθ´ οὕτως πάλιν κατὰ τὸ	πρότερον	σχῆμα πρὸς τὴν ἰδίαν ἑαυτοῦ
[40]	ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα ὁμοίως	πρότερόν	τε καὶ μετὰ ταῦτα περὶ
[4]	ὄντων, ἐκ τῶν θεοπνεύστων γραφῶν	ἐναργέστερον	δείκνυται. ἀρκεῖ δὲ μιᾶς μαρτυρίας
[39]	τικτόμενον. τί οὖν ἂν εἴη	λυσιτελέστερον,	εἰς τὴν ἄτρεπτον ζωὴν εἰσελθεῖν
[7]	ἢ τὸ ἐν κακοῖς εἶναι	λυσιτελέστερον	ἦν. ταῦτα γὰρ οἱ τοῖς
[11]	κἀκεῖ διαφέρειν μὲν ἐπὶ τὸ	μεγαλοπρεπέστερον	τὴν θείαν φύσιν πρὸς τὴν
[2]	θεοῦ διὰ τὸ μὴ δεῖν	ἐλλιπέστερον	τοῦ ἡμετέρου λόγου τὸν τοῦ
[32]	τὰς πλαγίας ἐκτάσεις λέγων. καὶ	σαφέστερον	ἑτέρωθι τὸ τοιοῦτον νόημα πρὸς
[35]	ἐμμιχθείσης αὐτοῖς κακίας ἀποτακείσης μακροῖς	ὕστερον	αἰῶσι καθαρὰν ἀποσωθῆναι τῷ θεῷ
[32]	τινα καὶ ἕτερον περιέχει λόγον	βαθύτερον,	εἰδεῖεν ἂν οἱ τῶν κρυπτῶν
[32]	δι´ ἀκριβείας καταμαθὼν τὸ μυστήριον	εὐλογώτερον	εἴποι μὴ διὰ τὴν γένεσιν
[38]	ἐκθησόμεθα πραγματείας. τοῖς δὲ τὸν	τελεώτερον	ἐπιζητοῦσι λόγον ἤδη προεξεθέμεθα ἐν
[39]	τοῦ μὴ ἑστῶτος παρὰ πολὺ	τιμιώτερον,	καὶ τοῦ ἐλλιποῦς τὸ τέλειον,
[16]	εἱρμὸν πορευομένῃ διεξοδικῶς θεωρεῖται, τοῦτο	κυριώτερον	ἔργον ἂν μᾶλλον ἢ πάθος
[8]	ἀναπλασθείη. τὸ δὲ τοιοῦτον δόγμα	ἱστορικώτερον	μὲν καὶ δι´ αἰνιγμάτων ὁ
[5]	ἀπαρίθμησις, καὶ ὅσα περὶ τούτων	ἱστορικώτερον	ὁ Μωσῆς διεξέρχεται, ἐν διηγήσεως
[8]	αἱ μὲν ῥᾷον, αἱ δὲ	δυσκολώτερον	τὴν θεραπείαν προσίενται, ἐφ´ ὧν
[11]	φύσιν πρὸς τὴν θνητὴν καὶ	ἐπίκηρον	ὁμολογοῦμεν, τὸν δὲ τῆς ἀνακράσεως
[5]	ζωῆς τὸ ἀίδιον; ὠκύμορον, ἐμπαθές,	ἐπίκηρον,	πρὸς πᾶσαν παθημάτων ἰδέαν κατά
[1]	ἡμετέρα φύσις ἐπίκηρος οὖσα καὶ	ἐπίκηρον	τὸν λόγον ἔχει, οὕτως ἡ
[5]	κατασκευὴν εἶναι τῆς φύσεως ἡμῶν	ἀπόκληρον,	ἀλλ´ ἔχειν ἐν ἑαυτῇ τὸ
[6]	ἀπόστολος, μηδὲ τῆς θείας κοινωνίας	ἀπόκληρον.	τούτου χάριν ἐκ νοητοῦ τε
[40]	συμβαίνοι τῷ ἀμυήτῳ βίῳ, κἂν	τολμηρὸν	εἰπεῖν ᾖ, λέξω καὶ οὐκ
[28]	συντελούντων ὡς ἄτιμόν τι ἢ	πονηρὸν	διαβάλλεται; πρὸς ἕνα γὰρ σκοπὸν
[7]	πλάνης προβάλλουσιν, ὡς διὰ τούτου	πονηρὸν	εἶναι τὸν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως
[8]	δι´ ἀμφοτέρων γὰρ πρόεισιν τὸ	πονηρὸν	εἰς ἐνέργειαν· διὰ τοῦτο ὁ
[8]	μὴ ἔξω τῆς πρὸς τὸ	πονηρὸν	ὁρμῆς εἶναι. καὶ γὰρ ᾔδει
[15]	θεῖον ὁ ἡμέτερος ἐπρέσβευε λόγος,	καιρὸν	εἶχεν ὁ ἀντιλέγων κατατρέχειν ἡμῶν
[30]	δὲ λοιπῶν ἀμοιρούντων τῆς κλήσεως,	καιρὸν	εἶχεν τὸ τοιοῦτον ἔγκλημα κατὰ
[34]	τοῖς γινομένοις αὐτὸν κατὰ πάντα	καιρὸν	ἐπικλήσεως. ὥσπερ γὰρ ἑκάστου τῶν
[8]	ἔξωθεν ἡμῖν ἐπιβαλλομένων ἐστί, πρὸς	καιρὸν	τὴν ἑαυτοῦ χρῆσιν παρέχων τῷ
[10]	καὶ εὐπερίγραπτον ἡ ἀνθρωπίνη φύσις,	ἄπειρον	δὲ ἡ θεότης, καὶ πῶς
[10]	ἂν περιελήφθη τῷ ἀτόμῳ τὸ	ἄπειρον;	καὶ τίς τοῦτό φησιν, ὅτι
[5]	φύσιν, ἀλλ´ ἡ ἀβουλία τὸ	χεῖρον	ἀντὶ τοῦ κρείττονος προελομένη. ~Ζητεῖς
[40]	ἦ γὰρ ἂν πρὸς τὸ	χεῖρον	ἡ μεταποίησις εἴη, εἴ τι
[0]	λόγος, μήτε τὴν παρὰ τὸ	χεῖρον	καὶ προτιμότερον· οὐ γὰρ ἂν
[33]	ἐρωτηθέντες ἀποκρινούμεθα. ἐκεῖ τε γὰρ	πρόχειρόν	ἐστιν ἑκάστῳ τῶν ἠρωτημένων εἰπεῖν
[31]	τὸν σώφρονα; ταύτης κατὰ τὸ	πρόχειρον	οὔσης ἑκάστῳ τῆς ἀποκρίσεως, τὸ
[7]	τῆς ἀληθείας σαθρὰ ὄντα καὶ	πρόχειρον	τὴν τῆς ἀπάτης ἀπόδειξιν ἔχοντα
[8]	πᾶν δέρμα χωρισθὲν τοῦ ζῴου	νεκρόν	ἐστι, πάντως οἶμαι τὴν πρὸς
[36]	ἀρχή τε καὶ ὑπόθεσις γίνεται.	μικρὸν	δέ φημι τῇ εὐκολίᾳ τοῦ
[30]	τινῶν προσθεμένων τῷ λόγῳ οὐ	μικρόν	ἐστι τὸ ὑπολειπόμενον μέρος, ἢ
[36]	σπίλους ἀπορρυψάμενον. τοῦτό ἐστιν ὃ	μικρὸν	ὂν καθ´ ἑαυτὸ μεγάλων ἀγαθῶν
[9]	ἐγὼ δὲ πρότερον οἶμαι δεῖν	μικρὸν	τῆς σαρκικῆς παχύτητος τὸν λογισμὸν
[37]	περὶ τοῦ προκειμένου νοήματος ἔχοι,	μικρόν	τι προσήκει παρασχολῆσαι τὸν λόγον
[36]	ἡ θεότης ἐστίν. ὁρᾷς ὅπως	μικρόν	τι τὸ κατὰ τὴν ἀρχήν
[10]	πρέπειν ἐπὶ θεοῦ δογματίζοντες; ~Ἀλλὰ	μικρόν,	φησί, καὶ εὐπερίγραπτον ἡ ἀνθρωπίνη
[6]	πρὸς τὸν ἔσχατον τῆς πονηρίας	ὅρον	συνωσθεὶς ἀπηνέχθη, καὶ τὴν διανοητικὴν
[7]	ἔχειν τὸν ἀπόστολον ἐν τούτοις	συνήγορον	τῆς κατ´ αὐτῶν κατηγορίας προστήσασθαι.
[23]	φαινόμενον, κυοφορίαν ἀσυνδύαστον, καὶ γέννησιν	ἄφθορον,	καὶ θήλην ἐκ παρθενίας, καὶ
[5]	ποῦ τῆς ζωῆς τὸ ἀίδιον;	ὠκύμορον,	ἐμπαθές, ἐπίκηρον, πρὸς πᾶσαν παθημάτων
[39]	κἂν ἐν τοῖς ἄλλοις τὸ	διάφορον	ᾖ, οὐδεμίαν κατὰ τὸ μέρος
[37]	τε καὶ ἀντιτύπου τροφῆς τὸ	στερρὸν	τοῦ σώματος ὑποστηρίζομεν, τὸν αὐτὸν
[16]	πίστει συνεισιούσης; οὐδὲ γὰρ τὸν	ἰατρὸν	ἐν πάθει γίνεσθαι λέγομεν, ὅταν
[35]	ἑκατέρου κατὰ τὸ τῆς φύσεως	μέτρον	ἐξεργαζομένου τὰ κατὰ δύναμιν. ὡς
[29]	οὖν πρὸς τὸ ἀκρότατον ἔφθασε	μέτρον	ἡ κακία, καὶ οὐδὲν ἔτι
[1]	τὸ τῆς φύσεως τῆς ἡμετέρας	μέτρον	συνταπεινοῦνται καὶ αἱ τῶν τοιούτων
[24]	δελέατι τῆς σαρκὸς συγκατασπασθῇ τὸ	ἄγκιστρον	τῆς θεότητος, καὶ οὕτω τῆς
[22]	ποιήσασθαι πᾶν ὅπερ ἂν ἐθέλοι	λύτρον	ἀντὶ τοῦ κατεχομένου λαβεῖν. ~Τί
[23]	συναλλάγματι. τούτου χάριν αὐτὸν αἱρεῖται	λύτρον	τῶν ἐν τῇ τοῦ θανάτου
[35]	φημι δίχα τῆς κατὰ τὸ	λουτρὸν	ἀναγεννήσεως ἐν ἀναστάσει γενέσθαι τὸν
[40]	μετεποιήθημεν. εἰ δὲ τὸ μὲν	λουτρὸν	ἐπαχθείη τῷ σώματι, ἡ δὲ
[32]	διδαγμάτων καὶ ἡ κατὰ τὸ	λουτρόν	ἐστιν οἰκονομία, ὃ εἴτε βάπτισμα
[5]	φῶς ἀθέατον, μήτε τὴν δόξαν	ἀμάρτυρον,	μήτε ἀναπόλαυστον εἶναι τὴν ἀγαθότητα,
[9]	εἶναι τὰ εἰρημένα συντίθενται, οὐδὲν	αἰσχρὸν	εἶναι τὸ κακίας ἀλλότριον ἐξ
[9]	ἐστὶν ἀλλότριον· ᾧ δὲ μηδὲν	αἰσχρὸν	καταμέμικται, τοῦτο πάντως ἐν τῇ
[27]	φησὶ τυχὸν ὁ διαπτύων ὡς	αἰσχρόν	τε καὶ ἄδοξον τὸ εἶδος
[28]	τι τῶν περὶ αὐτὴν ὡς	αἰσχρόν	τε καὶ ἀπρεπὲς διαβάλλοιτο. εἰ
[28]	ἔμπροσθεν εἴρηται λόγοις, ὅτι μόνον	αἰσχρὸν	τῇ ἑαυτοῦ φύσει τὸ κακόν
[15]	φύσει, μόνον δὲ ἀπρεπὲς καὶ	αἰσχρὸν	τὸ κατὰ κακίαν πάθος, ἐν
[9]	φύσιν μόνον τῶν πάντων ἐστὶν	αἰσχρὸν	τὸ κατὰ κακίαν πάθος, τὸ
[35]	τινα καὶ κατὰ φύσιν ἔχει	χῶρον,	τὴν γῆν, ἐν ᾗ κλίνεταί
[35]	ἐπάνεισι βίον, ἀλλὰ πολὺ τὸ	μέσον	τῶν τε κεκαθαρμένων καὶ τῶν
[35]	ἑπόμενοι τῷ προάγοντι, οὕτω μοι	νόησον	καὶ τὸν τοῦ βίου τούτου
[35]	συγκρινομένη τῷ τέλει· τί γὰρ	ἴσον	ἄνθρωπος καὶ τὸ πρὸς τὴν
[8]	ἐφεξῆς τῷ παρῳχηκότι κατὰ τὸ	ἴσον	βλέπων. ἀλλ´ ὥσπερ τὴν παρατροπὴν
[37]	τοῦ αὐτοῦ καὶ νῦν τὸ	ἴσον	γίνεται. ἐκεῖ τε γὰρ ἡ
[25]	νῦν καὶ τότε κατὰ τὸ	ἴσον	διωμολόγηται. νῦν μὲν οὖν ἐγκέκραται
[27]	γὰρ ἀπρεπὲς ἐπὶ τῆς θεότητος	ἴσον,	εἴπερ ὅλως θεμιτόν ἐστιν ἄλλο
[39]	ἡ κτίσις τῷ κατὰ τὸ	ἴσον	ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς
[5]	τοῦ θεοῦ λόγου κατὰ τὸ	ἴσον	ἑκάτερος αὐτῶν ἀποδοκιμάσει ὡς ἀπίθανόν
[27]	ἡ κτίσις πᾶσα κατὰ τὸ	ἴσον	ἐπὶ τὸ κάτω ἀφέστηκε, καὶ
[16]	φύσιν τῇ δυνάμει κατὰ τὸ	ἴσον	ἡ τοῦ διακριθέντος ἕνωσις διαβαίνει.
[35]	ὡς ἂν εἰδείημεν ὅτι τὸ	ἴσον	ἡμῖν εἰς εὐκολίαν ἐστὶν ὕδατί
[33]	ζῷον τὸ ὑγρὸν μεταβαίνει. τὸ	ἴσον	καὶ ἐπὶ τούτου φαμὲν μηδὲν
[35]	οὐ γὰρ ἔστι πρὸς τὸ	ἴσον	καταντῆσαι πέρας, μὴ διὰ τῶν
[27]	τὸ ἱμάτιον γένοιτο, κατὰ τὸ	ἴσον	λαμπρυνθὲν ἐκ τῆς πλύσεως· οὕτως,
[6]	πάντα τοῦ καλοῦ κατὰ τὸ	ἴσον	μετέχοι καὶ μηδὲν τῶν ὄντων
[39]	γίνεται, γεννᾶται δὲ κατὰ τὸ	ἴσον	ὁ ἐν τῇ τριάδι γεννώμενος
[27]	ἄνω· πάντα γὰρ κατὰ τὸ	ἴσον	τὴν τοῦ παντὸς ἐπιστατοῦσαν δύναμιν
[23]	τε τῆς τροφῆς ὑπεροψίαν ἐφ´	ὅσον	βούλοιτο, καὶ τὰς ἐν ἐρημίᾳ
[35]	τὴν διδαχὴν ὑφηγήσεως ἐνεργὸς γέγονεν	ὅσον	δι´ αὐτῶν ὧν ἐποίησεν ὁ
[35]	δι´ ὅλων ἡ φύσις, ἀλλ´	ὅσον	δυνατῶς ἔχει, τοσοῦτον νῦν παραδεξαμένη,
[16]	ἀληθῶς πάθος ἐστί, τὸ δ´	ὅσον	ἐν τῇ φύσει κατὰ τὸν
[10]	πυρὸς συμπαραλαμβανέτω τῷ ὑποδείγματι, ἀλλ´	ὅσον	εὐπρεπές ἐστι μόνον ἐν τῇ
[24]	διηνεκὴς τῶν ὄντων οἰκονομία τοσοῦτον	ὅσον	ἡ ἐπὶ τὸ ἀσθενὲς τῆς
[38]	τῆς πίστεως καλῶς ἔχειν ᾠήθημεν	ὅσον	ἡ τοῦ εὐαγγελίου περιέχει φωνή,
[36]	τὸ ἐκ τούτων ἀναφυόμενον ἀγαθὸν	ὅσον	καὶ οἷον, ὡς πρὸς αὐτὸ
[32]	πτῶμα, τοσοῦτον τῷ θανάτῳ προσήγγισεν,	ὅσον	τῆς νεκρότητος ἅψασθαι καὶ ἀρχὴν
[35]	τοσοῦτον μιμούμεθα τῆς ὑπερεχούσης δυνάμεως	ὅσον	χωρεῖ ἡμῶν ἡ πτωχεία τῆς
[29]	ἀρχομένην, ἀλλὰ τελειωθεῖσαν θεραπεύει τὴν	νόσον.	~Εἰ δέ τις ἐλέγχειν οἴεται
[18]	ἐκλαβόντες, τὰ τοῦ νόμου ῥήματα	διεφύλασσον,	συνηθείᾳ μᾶλλον ἢ διανοίᾳ δουλεύοντες,
[26]	μήτε παρατρέπειν τὸ δίκαιον, μήτε	τὸν	ἀγαθὸν τῆς φιλανθρωπίας σκοπὸν ἀποχωρίζειν
[23]	δαιμόνων φόβον, καὶ τῶν κατὰ	τὸν	ἀέρα παθῶν τὴν ἐξουσίαν, καὶ
[12]	θαλάσσης, ἀέρος, καὶ τῶν ὑπὲρ	τὸν	ἀέρα τόπων, θεοῦ τὸ πρὸς
[5]	τοῦ σώματος διαπλάσεως τῷ μὲν	τὸν	ἀέρα, τῷ δὲ τὸ ὕδωρ
[31]	κατὰ τὸ εὔλογον ἢ διαβάλλοι	τὸν	ἀκόλαστον ἢ ἐπαινοίη τὸν σώφρονα;
[3]	τῇ βουλήσει τὴν δύναμιν. ~Ὥστε	τὸν	ἀκριβῶς τὰ βάθη τοῦ μυστηρίου
[35]	κατὰ κακίαν ἐπιμιξίας ἀλλότριον ἀναστοιχειωθῆναι	τὸν	ἄνθρωπον. ἀλλ´ ἐπὶ μὲν τοῦ
[33]	ἐκεῖ οὐ τὸ ὑποκείμενον ποιεῖ	τὸν	ἄνθρωπον, ἀλλ´ ἡ θεία δύναμις
[6]	ποιησάμενος, εὐμηχάνως περιέρχεται δι´ ἀπάτης	τὸν	ἄνθρωπον, αὐτὸν ἑαυτοῦ γενέσθαι πείσας
[5]	ἐνεδείξατο λόγος, κατ´ εἰκόνα θεοῦ	τὸν	ἄνθρωπον γεγενῆσθαι λέγων· ἐν γὰρ
[15]	τοῦ θελήματος, τί οὐχὶ καὶ	τὸν	ἄνθρωπον δι´ αὐθεντικῆς τινὸς καὶ
[5]	ἱκανός ἐστιν ἔλεγχος τοῦ μηδέποτε	τὸν	ἄνθρωπον ἐν ἀγαθοῖς γεγενῆσθαι· ἐπειδὴ
[17]	τῇ τοῦ θανάτου πείρᾳ σώζων	τὸν	ἄνθρωπον, ἐξὸν μήτε ἐν τούτοις
[32]	σώματι, ὅλον τῇ δυνάμει συναναστήσας	τὸν	ἄνθρωπον. ἐπειδὴ γὰρ οὐκ ἄλλοθεν,
[5]	ὕδωρ εἶναι. οὕτως οὖν καὶ	τὸν	ἄνθρωπον ἐπὶ τῇ τῶν θείων
[6]	φησιν, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς	τὸν	ἄνθρωπον ἔπλασε καὶ διὰ τῆς
[35]	εἰς τρὶς ἐν αὐτῷ γενέσθαι	τὸν	ἄνθρωπον, ἕτερον ἐμπεριέχει μυστήριον. ἐπειδὴ
[7]	λόγος, εἴπερ ἐν κακοῖς μέλλοντα	τὸν	ἄνθρωπον ζήσεσθαι πρὸς τὸν βίον
[22]	ἀφορμὴν τῷ δι´ ἡδονῆς καταδουλωσαμένῳ	τὸν	ἄνθρωπον. καθάπερ γὰρ οἱ χρημάτων
[15]	ἀλλ´ ἐξῆν, φησί, καὶ εὐεργετηθῆναι	τὸν	ἄνθρωπον καὶ ἐν ἀπαθείᾳ τὸν
[5]	μετουσίᾳ τῶν ἰδίων ἀγαθῶν ποιήσας	τὸν	ἄνθρωπον καὶ πάντων αὐτῷ τῶν
[8]	ἀκούομεν, θεὸν πεποιηκέναι κατ´ ἀρχὰς	τὸν	ἄνθρωπον καὶ σεσωκέναι διαπεπτωκότα μανθάνοντες.
[27]	τις ἐκεῖθεν τῷ θεῷ περιπλακῆναι	τὸν	ἄνθρωπον, μᾶλλον δὲ οὐχὶ ἄνθρωπον,
[6]	τε καὶ αἰσθητοῦ τὸ κατὰ	τὸν	ἄνθρωπον μίγμα παρὰ τῆς θείας
[35]	λουτρὸν ἀναγεννήσεως ἐν ἀναστάσει γενέσθαι	τὸν	ἄνθρωπον, οὐ πρὸς τὴν τοῦ
[5]	πᾶσι σχεδὸν τοῖς ὑπεναντίοις, ὁρᾶσθαι	τὸν	ἄνθρωπον. ποῦ γὰρ τῆς ψυχῆς
[11]	ἀνακράσεως τρόπον τοῦ θείου πρὸς	τὸν	ἄνθρωπον συνιδεῖν οὐ χωροῦμεν. ἀλλὰ
[15]	θεικῆς δόξης, διὰ προστάγματος σῶσαι	τὸν	ἄνθρωπον, τὰς δὲ τοιαύτας περιόδους
[30]	ἔχων δι´ ὑπερβολὴν τῆς εἰς	τὸν	ἄνθρωπον τιμῆς ἀφῆκέ τι καὶ
[8]	θαυμάσαι τὴν χάριν τῆς περὶ	τὸν	ἄνθρωπον τοῦ θεοῦ κηδεμονίας. τὸ
[26]	τοῦ ἀνθρώπου προβλήματι ὁ προαπατήσας	τὸν	ἄνθρωπον τῷ τῆς ἡδονῆς δελεάσματι·
[35]	ὧν ἐποίησεν ὁ τὴν πρὸς	τὸν	ἄνθρωπον ὑποστὰς κοινωνίαν, ἔργῳ τὴν
[7]	συμβησομένην ἦλθεν εἰς τὸ κτίσαι	τὸν	ἄνθρωπον, ᾧ τὸ μὴ γενέσθαι
[5]	ταῦτα συνᾴδει τοῖς προτεθεωρημένοις περὶ	τὸν	ἄνθρωπον, ὡς ἀγαθῆς τε καὶ
[8]	ἂν εὐλόγως κακῶν αἴτιον τὸν	τῶν	ἀνθρώπων δημιουργὸν ὑπὸ μικροψυχίας κατονομάζοι,
[0]	διὰ τῶν αὐτῶν ὠφελήσει καὶ	τὸν	Ἀνόμοιον, οὐδὲ ἡ πρὸς τὸν
[16]	περὶ θεοῦ ἡ ὑπόληψις, εἴπερ	τὸν	ἀπαθῆ κατὰ τὴν φύσιν πρὸς
[8]	ἦν δυνατὸν ἐν φρονήσει εἶναι	τὸν	ἀπεστραμμένον τὴν φρόνησιν καὶ σοφόν
[21]	δι´ ἀλλοιώσεως μὲν ὑποστῆναι κατὰ	τὸν	ἀποδοθέντα λόγον, ἀλλοιούμενον δὲ μὴ
[5]	καὶ κατατρέχων τῆς φύσεως, ἀνατρέπειν	τὸν	ἀποδοθέντα περὶ τοῦ ἀνθρώπου λόγον
[26]	τῆς ἀπάτης ἐχρήσατο, οὐ μόνον	τὸν	ἀπολωλότα διὰ τούτων εὐεργετῶν, ἀλλὰ
[24]	ἀγαθότης ἐν τῷ προελέσθαι σῶσαι	τὸν	ἀπολωλότα καταλαμβάνεται, ἡ σοφία καὶ
[7]	καί μοι δοκεῖ καλῶς ἔχειν	τὸν	ἀπόστολον ἐν τούτοις συνήγορον τῆς
[30]	τῶν πεπιστευκότων οἱ ἀπειθήσαντες ἐμέμψαντο	τὸν	ἀπόστολον ἐφ´ οἷς οὐκ ἐπείσθησαν.
[26]	εὐεργετῶν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν	τὴν	ἀπώλειαν καθ´ ἡμῶν ἐνεργήσαντα. ἐκ
[37]	καθὼς ἤδη πολλάκις εἴρηται, ὁ	τὸν	ἄρτον ἰδὼν τρόπον τινὰ τὸ
[35]	γένος περιεσχέθη. τί οὖν περὶ	τὸν	ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας ἡμῶν ἐθεασάμεθα;
[35]	καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος, κατὰ	τὸν	ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας ἡμῶν κατορθωθῇ
[40]	τί μεταπεποίηται ἰδεῖν οὐκ ἔχω,	τὸν	αὐτὸν βλέπων ὅνπερ καὶ πρότερον.
[35]	εἶναι πάλιν ἐπάνοδον δέχεται, πρὸς	τὸν	αὐτὸν ἐπάνεισι βίον, ἀλλὰ πολὺ
[0]	προσήκει καὶ τὴν κατήχησιν, πρὸς	τὸν	αὐτὸν μὲν ὁρῶντας τοῦ λόγου
[0]	καὶ πᾶσα εὐσεβὴς διάνοια κατὰ	τὸν	αὐτὸν ὁμολογοῖτο τρόπον, πάσης κατὰ
[1]	τὸν λόγον, οὔτε δι´ ὅλου	τὸν	αὐτὸν ὄντα τῷ νῷ, οὔτε
[10]	εἰκόνι δεξάμενος, τὸ ἀπεμφαῖνον ἀποποιείσθω·	τὸν	αὐτὸν οὖν τρόπον, ὡς ὁρῶμεν
[22]	ὁ κωλύων νόμος ἐστί· κατὰ	τὸν	αὐτὸν τρόπον ἑκουσίως ἡμῶν ἑαυτοὺς
[35]	ἐξ αὐτοῦ πάλιν ἀναδῦναι, κατὰ	τὸν	αὐτὸν τρόπον ἐπ´ ἐξουσίας ἦν
[26]	λύμῃ τοῦ κάλλους ἐγκείμενον· κατὰ	τὸν	αὐτὸν τρόπον, θανάτου καὶ φθορᾶς
[16]	συνδιεξῆλθε τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει, κατὰ	τὸν	αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ ἀρχὴ
[6]	λέγομεν πρὸς τὴν ὕπαρξιν, κατὰ	τὸν	αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ κακία
[2]	τῆς ὑπερκειμένης ἔγνωμεν φύσεως, κατὰ	τὸν	αὐτὸν τρόπον καὶ τῇ περὶ
[6]	τῆς συμπνοίας εἱρμὸν διαλυούσης· κατὰ	τὸν	αὐτὸν τρόπον καὶ τοῦ αἰσθητοῦ
[37]	τὸ στερρὸν τοῦ σώματος ὑποστηρίζομεν,	τὸν	αὐτὸν τρόπον καὶ τῷ ὑγρῷ
[26]	θεραπείαν ἐπ´ αὐτῶν ἐνεργήσασι· κατὰ	τὸν	αὐτὸν τρόπον ταῖς μακραῖς περιόδοις
[35]	τῆς τοιαύτης ἐμπειρίας μένει, κατὰ	τὸν	αὐτὸν τρόπον τῷ πρὸς τὴν
[35]	τῇ γενομένῃ διὰ τοῦ ὕδατος	τὸν	ἀφανισμὸν ἐμποιῆσαι, οὐ μὴν τελείως
[35]	τῷ δὲ θανάτῳ τοῦ κακοῦ	τὸν	ἀφανισμὸν ἐργαζόμενος. ἀλλ´ εἰ μὲν
[30]	τοῖς λειψάνοις ἑαυτῆς ἔτι διοχλοῦσαν	τὸν	βίον. ἀλλ´ ἀφέντες καὶ τὸ
[23]	τήν τε τῶν τεθνηκότων ἐπὶ	τὸν	βίον ἀνάλυσιν, καὶ τὴν τῶν
[35]	ἀλλ´ ὥσπερ ἐν τοῖς κατὰ	τὸν	βίον γινομένοις τινὰ τινῶν ἐστὶν
[31]	ἡ ἁμαρτία, ἄκριτος ἡ κατὰ	τὸν	βίον διαφορά. τίς γὰρ ἂν
[28]	ἡ δὲ τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ	τὸν	βίον εἴσοδος μία ἐστί, δι´
[8]	τῶν κακῶν ἔσχατον εἶναι, τὸ	τὸν	βίον ἡμῶν τῇ νεκρότητι σβέννυσθαι.
[15]	καὶ διὰ γεννήσεως παριὼν εἰς	τὸν	βίον, καὶ πᾶσαν ἀκολούθως ἡλικίαν
[40]	προαιρέσεως ἀλλοτριοῦσθαι, νῦν μὲν κατὰ	τὸν	βίον, μετὰ ταῦτα δὲ κατὰ
[7]	μέλλοντα τὸν ἄνθρωπον ζήσεσθαι πρὸς	τὸν	βίον παρήγαγεν. εἰ γὰρ ἀγαθῆς
[28]	τρόπον τῷ θεῷ τῆς εἰς	τὸν	βίον παρόδου οἱ ἐπισκεφθῆναι μὲν
[40]	τε καὶ μετὰ ταῦτα περὶ	τὸν	βίον τοῦ βαπτισθέντος ᾖ, τί
[35]	ἐστίν. ἐφ´ ὧν γὰρ κατὰ	τὸν	βίον τοῦτον ἡ διὰ τοῦ
[32]	μὲν ἀναγκαῖον ἡ γένεσις ἀπεργάζεται.	τὸν	γὰρ ἅπαξ μετασχεῖν ἐγνωκότα τῆς
[40]	εἰ ἐν ᾧ ἐσμεν διαμένοιμεν.	τὸν	γὰρ ἐν τοῖς αὐτοῖς ὄντα
[39]	ἓν ἐξ ἀμφοτέρων αἱρεῖσθαι πάντως	τόν	γε νοῦν ἔχοντα, ἢ τῆς
[33]	καταλήγουσαν, ἀλλ´ εἰς ἀθάνατον ζωὴν	τὸν	γεγεννημένον παράγουσαν, ἵν´, ὥσπερ ἐκ
[8]	ἐπειδὴ τοῦ καλοῦ διαμαρτήσεσθαι προεώρα	τὸν	γενησόμενον, ἢ ἀγαγόντα καὶ νενοσηκότα
[40]	ὄντα θεόν, δεῖξον ἐν σεαυτῷ	τὸν	γεννήσαντα. ἐξ ὧν τὸν θεὸν
[38]	τοῦ εὐαγγελίου περιέχει φωνή, τὸ	τὸν	γεννώμενον κατὰ τὴν πνευματικὴν ἀναγέννησιν
[16]	σώματος καὶ τῆς ψυχῆς διακρίνεται.	τὸν	δὲ θεόν φαμεν ἐν ἑκατέρᾳ
[8]	τινος ἐπιβουλῆς γεγενῆσθαι τετηκότος μολίβδου,	τὸν	δὲ μόλιβδον ἐγχεθέντα παγῆναι καὶ
[39]	τε καὶ ἀναλλοίωτον εἰσελθεῖν ζωήν,	τὸν	δὲ τὴν κτιστὴν φύσιν ἐν
[11]	τὴν θνητὴν καὶ ἐπίκηρον ὁμολογοῦμεν,	τὸν	δὲ τῆς ἀνακράσεως τρόπον τοῦ
[23]	πρὸς μὲν τὸ ἀγαθὸν ἐπιμύσας,	τὸν	δὲ τῆς κακίας ζόφον ἐν
[12]	εἰληχόσι χαρίζεσθαι, θεοῦ τὸ εὐεργετεῖν	τὸν	δεόμενον, θεοῦ τὸ παρατραπεῖσαν ἐξ
[27]	ἐστὶ τῷ θεῷ τὸ εὐεργετεῖν	τὸν	δεόμενον. ὅπου τοίνυν ἦν ἡ
[28]	ἢ οὕτω γ´ ἂν ἐπὶ	τὸν	δημιουργὸν ἡ κατηγορία τῆς φύσεως
[3]	πάλιν ἡ τῆς φύσεως ἑνότης	τὸν	διαμερισμὸν οὐ προσίεται, ὡς μήτε
[22]	ἐξαιρουμένου μὴ τὸν τυραννικόν, ἀλλὰ	τὸν	δίκαιον τρόπον ἐπινοηθῆναι τῆς ἀνακλήσεως.
[37]	σπλάγχνοις καταμιγνύμενον. οὐκοῦν ἐπάναγκες κατὰ	τὸν	δυνατὸν τῇ φύσει τρόπον τὴν
[27]	ζωὴν οὔσης παρόδου, πόθεν ἔδει	τὸν	εἰσιόντα πρὸς ἡμᾶς εἰσοικισθῆναι τῷ
[30]	ἐν κοινῷ προτεθείσης τῆς χάριτος,	τὸν	ἑκουσίως ἀποφοιτήσαντα μὴ ἑαυτόν, ἀλλ´
[15]	αἰχμάλωτος, τὸν συναγωνιστὴν ὁ δεσμώτης,	τὸν	ἐλευθερωτὴν ὁ τῷ ζυγῷ τῆς
[23]	ζητουμένων τεκμήρια. ὁ τοίνυν κατὰ	τὸν	ἐν ἀρχῇ τοῦ συγγράμματος προαποδοθέντα
[32]	ὁ μέγας ὁρμηθεὶς Παῦλος μυσταγωγεῖ	τὸν	ἐν Ἐφέσῳ λαόν, δύναμιν αὐτοῖς
[16]	πάθει γίνεσθαι λέγομεν, ὅταν θεραπεύῃ	τὸν	ἐν πάθει γινόμενον· ἀλλὰ κἂν
[34]	δειχθέντος γὰρ τοῦ θεὸν εἶναι	τὸν	ἐν σαρκὶ φανερωθέντα, τοῖς διὰ
[40]	δεῖξον διὰ τῆς προαιρέσεως καὶ	τὸν	ἐν σοὶ ὄντα θεόν, δεῖξον
[13]	ἂν θεὸν εἶναι πάντως ᾠήθης	τὸν	ἐν τοῖς ἰδιώμασι τῆς φύσεως
[8]	τὸν τῶν ἐναντίων ἀνταριθμηθῆναι κατάλογον,	τὸν	ἐν τούτοις καὶ τοῖς τοιούτοις
[8]	τῇ τῶν ἀγαθῶν ἰδέᾳ τὸν	τῶν	ἐναντίων ἀνταριθμηθῆναι κατάλογον, τὸν ἐν
[5]	τῇ τῶν ἀλόγων φύσει, ὅσα	τὸν	ἔνυδρον καὶ ἐναέριον ἔλαχε βίον,
[21]	κατ´ ἀνάγκην· οὐ γὰρ ἐνεδέχετο	τὸν	ἐξ ἀλλοιώσεως τὴν ἀρχὴν τοῦ
[1]	τῶν αὐτῶν εὑρήσει σημείων καὶ	τὸν	ἐξ ἐκείνου ὑφεστῶτα λόγον. ~Ὥσπερ
[34]	συνεῖναι διὰ τὸ θεὸν εἶναι	τὸν	ἐπαγγειλάμενον πεπίστευται· ἡ δὲ τῆς
[26]	καὶ ὁ ἐπιβουλεύων καὶ ὁ	τὸν	ἐπιβουλευθέντα ἰώμενος· ἀλλ´ ὁ μὲν
[6]	αὐτομάτως οἷόν τινι βάρει πρὸς	τὸν	ἔσχατον τῆς πονηρίας ὅρον συνωσθεὶς
[15]	γὰρ εὖ πάσχομεν, ἀπὸ τούτων	τὸν	εὐεργέτην ἐπιγινώσκομεν· πρὸς γὰρ τὰ
[23]	συγγράμματος προαποδοθέντα λόγον τῷ πρὸς	τὸν	εὐημεροῦντα φθόνῳ πρὸς μὲν τὸ
[35]	γινομένοις παρὰ τοῦ ἑπομένου πρὸς	τὸν	ἡγούμενον. χρὴ τοίνυν ἰδεῖν ἐν
[34]	σπουδαζόμενον; καθάπερ γὰρ οἱ ἐπιφαῦσαι	τὸν	ἥλιον αὐτοῖς εὐχόμενοι τῷ θεῷ
[2]	τι πάσχοντα τοιοῦτον, οἷα περὶ	τὸν	ἡμέτερον λόγον θεωρεῖται πάθη, ἀλλ´
[1]	παρ´ ἐκείνων ὁμολογούμενον ἱκανῶς διαρθρώσει	τὸν	ἡμέτερον λόγον. ὁ γὰρ ὁμολογῶν
[30]	~Εἰ δέ τις ἐλέγχειν οἴεται	τὸν	ἡμέτερον λόγον, ὅτι καὶ μετὰ
[13]	καὶ τὴν γέννησιν αὐτοῦ καὶ	τὸν	θάνατον. ἀλλὰ μὴν ταῦτα μείζω
[32]	μὴ διὰ τὴν γένεσιν συμβεβηκέναι	τὸν	θάνατον, ἀλλὰ τὸ ἔμπαλιν τοῦ
[28]	ὡς ἀεὶ καθ´ ἡμῶν ἐνεργοῦντα	τὸν	θάνατον ἄπρακτον εἶναι τρόπον τινὰ
[9]	νεκρῶν ἀναστάσεως διὰ τὸ περὶ	τὸν	θάνατον ἀπρεπὲς οὐ προσίενται. ἐγὼ
[35]	ἡμῶν τὸ τέλειον ἡ κατὰ	τὸν	θάνατον ἔσχεν οἰκονομία, κατὰ τὸν
[28]	δι´ ὧν ἡ φύσις πρὸς	τὸν	θάνατον μάχεται; ~Ἀλλὰ μεταβάντες ἀπὸ
[32]	καὶ πρὸς ταῦτά φαμεν; ὅτι	τὸν	θάνατον μὲν ἀναγκαῖον ἡ γένεσις
[32]	ἐν τῷ καιρῷ τῆς κατὰ	τὸν	θάνατον οἰκονομίας διαταθεὶς ὁ τὸ
[16]	μυστήριον τῆς τοῦ θεοῦ περὶ	τὸν	θάνατον οἰκονομίας καὶ τῆς ἐκ
[8]	μὲν ἀποστροφῇ τῆς ζωῆς ἀντεισαχθῆναι	τὸν	θάνατον, τῇ δὲ στερήσει τοῦ
[13]	τῆς γεννήσεως καὶ τὸ μετὰ	τὸν	θάνατον τὴν τῆς φύσεως ἡμῶν
[26]	τοῦ προσεγγίσαι τῇ ζωῇ μὲν	τὸν	θάνατον, τῷ φωτὶ δὲ τὸ
[13]	τῆς γεννήσεως ἡδονὴ καθηγήσατο, οὔτε	τὸν	θάνατον φθορὰ διεδέξατο. ἀπιστεῖς τῷ
[30]	τις κατὰ τὸ εὔλογον ἔτι	τὸν	θεὸν αἰτιῷτο τοῦ μὴ πάντων
[40]	σεαυτῷ τὸν γεννήσαντα. ἐξ ὧν	τὸν	θεὸν γνωρίζομεν, δι´ ἐκείνων προσήκει
[15]	τὸν ἄνθρωπον καὶ ἐν ἀπαθείᾳ	τὸν	θεὸν διαμεῖναι. ὁ γὰρ τῷ
[15]	ἆρα μικρὰ ταῦτα καὶ ἀνάξια	τὸν	θεὸν δυσωπῆσαι πρὸς ἐπίσκεψιν τῆς
[36]	πόνος τῷ πράγματι, πιστεῦσαι πανταχοῦ	τὸν	θεὸν εἶναι, ἐν πᾶσι δὲ
[31]	ἐριστικῆς ἀντιλογίας. λέγουσι γὰρ δύνασθαι	τὸν	θεόν, εἴπερ ἐβούλετο, καὶ τοὺς
[26]	κεκαλυμμένῃ, ἀγνοηθέντα παρὰ τοῦ ἐχθροῦ,	τὸν	θεὸν ἐντὸς τοῦ κρατοῦντος γενέσθαι
[34]	εἰ περὶ τοῦ πάντως ἐσομένου	τὸν	θεὸν ἱκετεύουσιν, οὕτως οἱ πεπεισμένοι
[1]	δεικνύειν ἐν ἑαυτῷ, ἃ περὶ	τὸν	θεὸν καθορᾶται, ὁ αὐτός ἐστι
[40]	τῷ γεννήσαντι. εἰ οὖν ἔλαβες	τὸν	θεὸν καὶ τέκνον ἐγένου θεοῦ,
[16]	ζωή, ποῖον ὑπολείπεται πάθος, οὗ	τὸν	θεὸν κεκοινωνηκέναι φησὶ τὸ τῆς
[40]	γενομένου υἱοῦ θεοῦ τὴν πρὸς	τὸν	θεὸν οἰκειότητα. ἐκεῖνος ἀνοίγει τὴν
[8]	κατ´ ἀνάγκην ἐπισυμβαίνουσι, κακῶν ποιητὴν	τὸν	θεὸν ὀνομάζειν, ἢ μηδὲ ὅλως
[28]	δὲ μυστήριον ἐν ἀνθρώπῳ γενέσθαι	τὸν	θεόν, οὐκ ἐν κακίᾳ λέγει,
[1]	γὰρ ὁμολογῶν μὴ ἄλογον εἶναι	τὸν	θεὸν πάντως λόγον ἔχειν τὸν
[33]	ἦν τῆς πρώτης γενέσεως ἐπὶ	τὸν	θνητὸν παραγούσης βίον ἑτέραν γένεσιν
[40]	ὅταν μὴ μόνον τὸ κατὰ	τὸν	θυμὸν αἶσχος ὑβρίζῃ τὴν θείαν
[16]	τῇ πίστει συνεισιούσης; οὐδὲ γὰρ	τὸν	ἰατρὸν ἐν πάθει γίνεσθαι λέγομεν,
[16]	ὅσον ἐν τῇ φύσει κατὰ	τὸν	ἴδιον εἱρμὸν πορευομένῃ διεξοδικῶς θεωρεῖται,
[35]	τὸν θάνατον ἔσχεν οἰκονομία, κατὰ	τὸν	ἴδιον σκοπὸν ἐντελῶς πληρωθεῖσα. διεστάλη
[0]	πρὸς τὸν Μανιχαῖον μάχη καὶ	τὸν	Ἰουδαῖον ὀνίνησιν, ἀλλὰ χρή, καθὼς
[1]	πρὸς τοὺς Ἕλληνας μάχῃ πρὸς	τὸν	Ἰουδαισμὸν ἡμῖν ὁ λόγος ὑπενεχθείη,
[8]	ταῦτα τοῖς ἀνθρώποις ἐπιβεβληκέναι τὸν	τὴν	κακίαν ἡμῶν ἰατρεύοντα, οὐχ ὡς
[27]	ἐδέξατο; οὐκ ἔστι γὰρ θεραπευθῆναι	τὸν	κάμνοντα, μὴ τοῦ πονοῦντος μέρους
[23]	τὴν τῶν καταδίκων ἀνάρρυσιν, καὶ	τὸν	κατὰ τῶν δαιμόνων φόβον, καὶ
[23]	φιλαρχίαν νοσήσας, τίνος ἂν ἀντηλλάξατο	τὸν	κατεχόμενον, εἰ μὴ δηλαδὴ τοῦ
[20]	βουλόμενοι μὴ ἐν κακοῖς εἶναι	τὸν	κείμενον, μόνοι δὲ τὴν ἀγαθὴν
[32]	ὁ ἑστὼς ἐπὶ τὸ ἀνορθῶσαι	τὸν	κείμενον; ὁ δὲ σταυρὸς εἰ
[30]	τοιοῦτον ἔγκλημα μετατεθείη, οὐκ ἐπὶ	τὸν	κεκληκότα πρὸς συγκατάθεσιν. οὐδὲ γὰρ
[8]	ἀπρόχυτον, ἀντιποιεῖσθαι δὲ τοῦ σκεύους	τὸν	κεκτημένον, ἔχοντα δὲ τοῦ κεραμεύειν
[13]	ἡ ἀπόδειξις τοῦ θεὸν εἶναι	τὸν	κηρυσσόμενον. ἄνθρωπος μὲν γὰρ ἐκ
[18]	τοῦτο νόμιμον πᾶσι τοῖς κατὰ	τὸν	κόσμον ἔθνεσιν ἦν, τὸ θεραπεύειν
[1]	τῶν εἰρημένων τοῦ λόγου ἔργον	τὸν	κόσμον εἶναι, τοῦ τὸ ἀγαθὸν
[12]	πᾶν ἀφορῶντες, καὶ τὰς κατὰ	τὸν	κόσμον οἰκονομίας ἐπισκοποῦντες καὶ τὰς
[0]	τῶν τεχνικῶς καὶ σοφῶς κατὰ	τὸν	κόσμον οἰκονομουμένων προσαχθήσεται πρὸς τὸ
[23]	~Τί τοίνυν εἰκὸς ἦν μᾶλλον	τὸν	κρατοῦντα λαβεῖν ἑλέσθαι; δυνατόν ἐστι
[9]	δεῖν μικρὸν τῆς σαρκικῆς παχύτητος	τὸν	λογισμὸν ἀποστήσαντας, αὐτὸ τὸ καλὸν
[3]	μήτε τῷ Ἰουδαικῷ δόγματι συμβαίνειν	τὸν	λόγον, ἀλλὰ διὰ μέσου τῶν
[1]	τὸ ἐν ζωῇ τοῦτον θεωρεῖσθαι	τὸν	λόγον. ἁπλῆς δὲ τῆς τοῦ
[38]	δυνατῆς ἡμῖν σπουδῆς ἐν ἀκριβείᾳ	τὸν	λόγον ἁπλώσαντες, ἐν οἷς πρός
[0]	τὴν ἐγκειμένην ἑκάστῳ πλάνην ποιεῖσθαι	τὸν	λόγον, ἀρχάς τινας καὶ προτάσεις
[5]	τινὰ τῆς συστάσεως, ἀλλ´ ἢ	τὸν	λόγον αὐτόν, δι´ οὗ τὰ
[19]	περὶ τῶν ἀνθυπενεχθέντων ἡμῖν ἰδίᾳ	τὸν	λόγον διαλαβεῖν, ὅτου χάριν ἡ
[1]	φύσις ἀίδιον ἔχει καὶ ὑφεστῶτα	τὸν	λόγον. εἰ δὴ τοῦτο κατὰ
[37]	ἔχοι, μικρόν τι προσήκει παρασχολῆσαι	τὸν	λόγον εἰς τὴν φυσιολογίαν τοῦ
[30]	πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν οἱ διακονοῦντες	τὸν	λόγον ἐκ θείας ἐπιπνοίας ἀθρόως
[2]	ἐκείνου ὑφεστῶτα λόγον. ~Ὥσπερ δὲ	τὸν	λόγον ἐκ τῶν καθ´ ἡμᾶς
[1]	ἄν τις κατὰ μετουσίαν ζωῆς	τὸν	λόγον ἐν ζωῇ θεωροίη· οὐ
[30]	ἐπὶ τοῦ Πέτρου κατ´ ἀρχὰς	τὸν	λόγον ἐν πολυανθρώπῳ τῶν Ἰουδαίων
[39]	τὸ μήπω χωρῆσαι τοῦ μυστηρίου	τὸν	λόγον ἐπὶ τὸν μητρῷον κόλπον
[1]	ὁμοιότητα τῶν λίθων ἀψύχως ὑφεστάναι	τὸν	λόγον εὐαγές ἐστιν οἴεσθαι. ἀλλ´
[1]	φύσις ἐπίκηρος οὖσα καὶ ἐπίκηρον	τὸν	λόγον ἔχει, οὕτως ἡ ἄφθαρτος
[1]	κατὰ τὴν φύσιν αὐτόν τε	τὸν	λόγον καὶ τὸν ὅθεν ἐστίν.
[1]	τῶν ἀκουόντων διάνοια αὐτόν τε	τὸν	λόγον καὶ τὸν ὅθεν ἐστίν,
[29]	δι´ ἑτέρων πάλιν κακίζειν ἐπιχειροῦσι	τὸν	λόγον καί φασιν, εἰ καλὸν
[30]	αἰτιῷτο τοῦ μὴ πάντων ἐπικρατῆσαι	τὸν	λόγον; ὁ γὰρ τοῦ παντὸς
[1]	τῆς ἁπλότητος ὁμολογουμένης, αὐτοζωὴν εἶναι	τὸν	λόγον οἴεσθαι, οὐ ζωῆς μετουσίαν.
[5]	παρόντα βλέπων καὶ οἴεται διελέγχειν	τὸν	λόγον οὐκ ἀληθεύοντα τῷ μὴ
[5]	πάλιν καὶ πρὸς τοῦτον ἡμῖν	τὸν	λόγον οὐκ ἔξω τῆς τῶν
[1]	ἐκ τοῦ νοῦ φαμὲν εἶναι	τὸν	λόγον, οὔτε δι´ ὅλου τὸν
[15]	τῶν ἐξεταστικῶς ζητούντων τοῦ μυστηρίου	τὸν	λόγον. πρῶτον μὲν οὖν, ὅπερ
[6]	δι´ ὀλίγου τοῖς εὐπειθεστέροις παραθέσθαι	τὸν	λόγον. τῆς γὰρ ἀρετῆς καὶ
[39]	φύσις ἥνωται πρὸς ἑαυτὴν κατὰ	τὸν	λόγον τῆς κτίσεως καὶ οὐδὲν
[19]	τὸν προκείμενον σκοπὸν ἀκολούθως χειραγωγοῦσα	τὸν	λόγον; τίς ἄλλη ἢ τὸ
[30]	ἀφέντες καὶ τὸ περὶ τούτων	τὸν	λόγον τοῦ μυστηρίου μέμφεσθαι, τὸ
[6]	εἰς τοῦτο γὰρ ἡ ἀκολουθία	τὸν	λόγον φέρει. οὐκοῦν πάλιν ἀρχή
[2]	ἀκούσαντες οὐκ ἀνυπόστατόν τι πρᾶγμα	τὸν	λόγον ᾠήθημεν, οὐδὲ ἐκ μαθήσεως
[1]	κατάλληλον εἶναι πιστεύειν τῇ φύσει	τὸν	λόγον, ὡς καὶ τὰ ἄλλα
[15]	ὁ καθειργμένος τῷ σκότῳ, ἐπεζήτει	τὸν	λυτρωτὴν ὁ αἰχμάλωτος, τὸν συναγωνιστὴν
[0]	τὸν Ἀνόμοιον, οὐδὲ ἡ πρὸς	τὸν	Μανιχαῖον μάχη καὶ τὸν Ἰουδαῖον
[39]	γινόμενον τὴν δύναμιν ἔχει, ὥστε	τὸν	μὲν ἄκτιστον ὁμολογοῦντα τὴν ἁγίαν
[26]	ἀλλὰ πρὸς τὸν σκοπὸν ἀποβλέψαντες	τὸν	μὲν ἐπαινοῦμεν, τῷ δὲ χαλεπαίνομεν·
[1]	τὸν θεὸν πάντως λόγον ἔχειν	τὸν	μὴ ἄλογον συγκαταθήσεται. ἀλλὰ μὴν
[36]	ἐντὸς τοῦ θείου γενέσθαι χοροῦ	τὸν	μὴ καθαρῶς πάντας τοὺς ἐκ
[13]	δεικνυμένων οἴεσθαι. ἀνάγκη γὰρ πᾶσα	τὸν	μὴ πιστεύοντα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον
[39]	τοῦ μυστηρίου τὸν λόγον ἐπὶ	τὸν	μητρῷον κόλπον τοῖς λογισμοῖς κατεσύρετο.
[35]	ἐν τελείῳ τῷ θανάτῳ γενέσθαι	τὸν	μιμούμενον, οὐδ´ ἂν μίμησις, ἀλλὰ
[0]	καὶ τοῦ Ἰουδαίου τὴν περὶ	τὸν	μονογενῆ θεὸν ἀπιστίαν, οὐδὲ ἀπὸ
[39]	δὲ καὶ τὸ πνεῦμα καὶ	τὸν	μονογενῆ θεὸν εἶναι νομίζοι, μάταιος
[22]	ὠνησαμένου χρῷτο, ἄδικος εἶναι δόξει	τὸν	νόμῳ κτηθέντα τυραννικῶς ἐξαιρούμενος· ἐξωνεῖσθαι
[7]	τῆς περὶ τὰς ἡδονὰς διαθέσεως	τὸν	νοῦν ἀποικίσαντες ἀπαθῶς ἐπεσκόπουν τὴν
[7]	τῶν κατὰ τὸ σῶμα φαινομένων	τὸν	νοῦν ἀποστήσαντας, αὐτὴν ἐφ´ ἑαυτῆς
[1]	ἐκεῖνό ἐστι· τῷ δὲ αὐτὸν	τὸν	νοῦν εἰς τὸ ἐμφανὲς ἄγειν
[37]	οὐκ ἂν φυλάσσοι τὸ περὶ	τὸν	ὄγκον ἑαυτοῦ σχῆμα, μὴ ἀντεισιόντος
[37]	αὐτῷ γινόμενον σχηματίζειν τὸ περιέχον	τὸν	ὄγκον· οὕτω καὶ ἡ τοῦ
[37]	πρὸς ταῦτα βλέπων δυνάμει πρὸς	τὸν	ὄγκον τοῦ ἡμετέρου σώματος βλέπει·
[1]	αὐτόν τε τὸν λόγον καὶ	τὸν	ὅθεν ἐστίν, οὐκέτ´ ἂν ἡμῖν
[1]	αὐτόν τε τὸν λόγον καὶ	τὸν	ὅθεν ἐστίν. ὥσπερ γὰρ ἐφ´
[37]	ἑτέρου πρὸς τὸ κενούμενον, ὥστε	τὸν	ὁρῶντα τὴν ὀγκώδη τοῦ ἀγγείου
[1]	λόγος οὗτος ἕτερός ἐστι παρὰ	τὸν	οὗ ἐστὶ λόγος· τρόπον γάρ
[25]	θεὸν ἐν ἀνθρώπῳ γεγενῆσθαι διδάσκοντος	τὸν	οὐδὲ νῦν ἔξω τοῦ ἀνθρώπου
[32]	καὶ τῷ μὲν φαινομένῳ πρὸς	τὸν	οὐρανὸν ἀνιέναι, τῷ δὲ νοουμένῳ
[18]	ἐστι σημεῖον εἰπεῖν τοῦ παρεῖναι	τὸν	παρ´ αὐτῶν ἀπιστούμενον. μέχρι μὲν
[1]	χρὴ πάντως τῷ λόγῳ καὶ	τὸν	πατέρα τοῦ λόγου συνυπακούεσθαι· οὐ
[32]	μυστηρίῳ μανθάνομεν, εἰ κύπτει πρὸς	τὸν	πεπτωκότα ὁ ἑστὼς ἐπὶ τὸ
[6]	ἦν τις δύναμις καὶ ἡ	τὸν	περίγειον τόπον συνέχειν τε καὶ
[19]	ἂν γένοιτο ἡμῖν ἀρχὴ πρὸς	τὸν	προκείμενον σκοπὸν ἀκολούθως χειραγωγοῦσα τὸν
[39]	τῆς αἱρέσεως, καλῶς ἔχειν φημὶ	τὸν	πρὸς τὴν γέννησιν τὴν ἰδίαν
[27]	ἐπίπονος ᾖ. ~Ἀκόλουθον δὲ πάντως	τὸν	πρὸς τὴν φύσιν ἡμῶν ἀνακιρνάμενον
[18]	ἀκώλυτα ἦν. ἐπεὶ δὲ εἶδον	τὸν	προσδοκώμενον, ὃν διὰ τῶν προφητῶν
[23]	συγγενὲς αὐτῷ βλέπων, μὴ πτοηθείη	τὸν	προσεγγισμὸν τῆς ὑπερεχούσης δυνάμεως· καὶ
[23]	ἐφ´ ἑκάτερα τοῦ πελάγους, καὶ	τὸν	πυθμένα γυμνοῦντος τοῖς παροδεύουσι κατὰ
[37]	τινὸς πλήρης ὤν, εἰ κατὰ	τὸν	πυθμένα τὸ ἐγκείμενον ὑπεξίοι, οὐκ
[27]	ἡμᾶς συνανάκρασιν. καθάπερ γὰρ οἱ	τὸν	ῥύπον τῶν ἱματίων ἐκπλύνοντες οὐ
[0]	δι´ ὧν ἄν τις ἐπανορθώσαιτο	τὸν	Σαβέλλιον, διὰ τῶν αὐτῶν ὠφελήσει
[18]	νενομισμένων μηδέν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν	τὸν	σεβάσμιον αὐτοῖς ἐν Ἱεροσολύμοις τόπον
[15]	τῆς τοῦ ἰδίου σώματος ἀναστάσεως	τὸν	σκόπον ἀνύων, ὡς οὐκ ἐξὸν
[26]	ἐν τροφῇ γίγνεται, ἀλλὰ πρὸς	τὸν	σκοπὸν ἀποβλέψαντες τὸν μὲν ἐπαινοῦμεν,
[26]	οὐδὲν ὁ τρόπος τῆς θεραπείας	τὸν	σκοπὸν τῆς εὐεργεσίας διελυμήνατο· εἰ
[15]	ἐπεζήτει τὸν λυτρωτὴν ὁ αἰχμάλωτος,	τὸν	συναγωνιστὴν ὁ δεσμώτης, τὸν ἐλευθερωτὴν
[31]	διαβάλλοι τὸν ἀκόλαστον ἢ ἐπαινοίη	τὸν	σώφρονα; ταύτης κατὰ τὸ πρόχειρον
[26]	διεξελθών, τὰ προειρημένα πάντα κατείργασται,	τόν	τε ἄνθρωπον τῆς κακίας ἐλευθερῶν
[1]	ἴσης ἑκατέρων τὴν ἀτοπίαν ἐκφεύξεται,	τόν	τε ζῶντα τοῦ θεοῦ λόγον
[38]	παρούσης ἐκθησόμεθα πραγματείας. τοῖς δὲ	τὸν	τελεώτερον ἐπιζητοῦσι λόγον ἤδη προεξεθέμεθα
[24]	ἀπόδειξιν ἔχει. ~Ἀλλ´ ἐπιζητεῖν εἰκὸς	τὸν	τῇ ἀκολουθίᾳ τῶν εἰρημένων προσέχοντα,
[26]	τούτων εὐεργετῶν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν	τὸν	τὴν ἀπώλειαν καθ´ ἡμῶν ἐνεργήσαντα.
[8]	μετὰ ταῦτα τοῖς ἀνθρώποις ἐπιβεβληκέναι	τὸν	τὴν κακίαν ἡμῶν ἰατρεύοντα, οὐχ
[8]	οὕτως καὶ ἐπὶ τῆς ψυχῆς	τὸν	τῆς ἀληθοῦς ζωῆς χωρισμὸν θάνατον
[7]	ὡς διὰ τούτου πονηρὸν εἶναι	τὸν	τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως κτίστην ἀποδεικνύοντες.
[15]	φύσεως, οὐδεμιᾶς ἐναντιότητος ὡς πρὸς	τὸν	τῆς ἀρετῆς λόγον ἐν τῇ
[28]	κωμῳδοῦσι τὴν φύσιν ἡμῶν, καὶ	τὸν	τῆς γεννήσεως τρόπον διαθρυλλοῦσι, καὶ
[11]	τε καὶ ἀνενέργητον γίνεσθαι, καὶ	τὸν	τῆς ἑνώσεως οὐκ ἐπιγινώσκομεν τρόπον,
[28]	φύσιν εὔλογον κρίνοντες, πρὸς δὲ	τὸν	τῆς ἐπισκέψεως τρόπον δυσαρεστούμενοι, οὐκ
[26]	τῆς κακίας ἐλευθερῶν καὶ αὐτὸν	τὸν	τῆς κακίας εὑρετὴν ἰώμενος. ἴασις
[35]	διὰ τοῦ ὕδατος τοῦ μυστικοῦ	τὸν	τῆς κακίας ῥύπον ἀποκλυσάμενοι τοῦ
[8]	φρόνησιν καὶ σοφόν τι βουλεύσασθαι	τὸν	τῆς σοφίας ἀναχωρήσαντα· διὰ τίνος
[6]	κτίσεως, οὐδαμοῦ τῆς φυσικῆς ἐναντιότητος	τὸν	τῆς συμπνοίας εἱρμὸν διαλυούσης· κατὰ
[13]	γὰρ πᾶσα τὸν μὴ πιστεύοντα	τὸν	τοιοῦτον ἄνθρωπον εἶναι εἰς τὴν
[17]	καὶ ἡμᾶς περισώσασθαι; πρὸς δὲ	τὸν	τοιοῦτον λόγον ἱκανὸν μὲν ἦν
[22]	ἐξωνεῖσθαι δὲ πάλιν εἰ βούλοιτο	τὸν	τοιοῦτον, οὐδεὶς ὁ κωλύων νόμος
[23]	τοιοῦτον οὐδέν, οἷα καθεώρα περὶ	τὸν	τότε φαινόμενον, κυοφορίαν ἀσυνδύαστον, καὶ
[35]	προάγοντι, οὕτω μοι νόησον καὶ	τὸν	τοῦ βίου τούτου λαβύρινθον ἀδιεξίτητον
[2]	δεῖν ἐλλιπέστερον τοῦ ἡμετέρου λόγου	τὸν	τοῦ θεοῦ εἶναι λόγον, εἴπερ
[1]	τὸ ἀκόλουθον ὁμολογηθείη τὸ ὑφεστάναι	τὸν	τοῦ θεοῦ λόγον ἀιδίως, ἀνάγκη
[1]	ἐστίν. ἀλλὰ μὴν ἀσεβὲς ἀπεδείχθη	τὸν	τοῦ θεοῦ λόγον ἀνυπόστατον εἶναι.
[1]	ὁμοιότητα τῶν παρ´ ἡμῖν καὶ	τὸν	τοῦ θεοῦ λόγον ὑπονοεῖν, οὕτω
[4]	κεχρῆσθαι λόγῳ καὶ τοιούτῳ πνεύματι	τὸν	τοῦ παντὸς ποιητὴν δογματίζοιεν. τίς
[37]	μεθισταμένης. τούτων ἡμῖν τοῦτον διευκρινηθέντων	τὸν	τρόπον ἐπανακτέον πάλιν πρὸς τὰ
[33]	τῶν τοιούτων ἀκούσωσιν καὶ προδιδαχθῶσι	τὸν	τρόπον, ὅτι εὐχὴ πρὸς θεὸν
[21]	διαπεπτωκότος, ὡς σοφὸς οὐκ ἀγνοεῖ	τὸν	τρόπον τῆς ἀνακλήσεως. σοφίας δ´
[17]	καὶ τοῖς ἰατροῖς οὐ νομοθετοῦσι	τὸν	τρόπον τῆς ἐπιμελείας οἱ κάμνοντες,
[0]	τὸ εἶδος τῆς νόσου καὶ	τὸν	τρόπον τῆς θεραπείας προσαρμοστέον. οὐ
[11]	ἀλλὰ τὸ γεγενῆσθαι παραδεχόμενοι, ἀπολυπραγμόνητον	τὸν	τρόπον τῆς τοῦ παντὸς συστάσεως
[22]	ἡμᾶς εἰς ἐλευθερίαν ἐξαιρουμένου μὴ	τὸν	τυραννικόν, ἀλλὰ τὸν δίκαιον τρόπον
[23]	ἂν μᾶλλον ἑαυτοῦ τὸ κατὰ	τὸν	τῦφον θρέψειεν πάθος, τὰ μείζω
[37]	μετεποιήθη. καλῶς οὖν καὶ νῦν	τὸν	τῷ λόγῳ τοῦ θεοῦ ἁγιαζόμενον
[8]	οὐκέτ´ ἂν εὐλόγως κακῶν αἴτιον	τὸν	τῶν ἀνθρώπων δημιουργὸν ὑπὸ μικροψυχίας
[8]	πάσῃ τῇ τῶν ἀγαθῶν ἰδέᾳ	τὸν	τῶν ἐναντίων ἀνταριθμηθῆναι κατάλογον, τὸν
[39]	τοῦ πατρὸς λέγω, νομίζοι εἶναι	τὸν	υἱὸν ἢ τὸ πνεῦμα τὸ
[32]	τοιοῦτόν ἐστιν. ἐπειδὴ πάντα κατὰ	τὸν	ὑψηλότερόν τε καὶ θειότερον λόγον
[18]	καὶ προτιμοτέραν ἐποιήσαντο τῆς εἰς	τὸν	φανέντα πίστεως τὴν λοιπὸν ἐσφαλμένην
[29]	διὰ τοῦτο οὐκ εὐθὺς μετὰ	τὸν	φθόνον καὶ τὴν ἀδελφοκτονίαν τοῦ
[6]	δὲ τῷ ἀντικειμένῳ τοῦ κατὰ	τὸν	φθόνον πάθους ὑπεκκαύματα ἦν· ἰσχύι
[6]	τῆς ἀγαθότητος ἐν ἑαυτῷ γεννήσας	τὸν	φθόνον, ὥσπερ λίθος ἀκρωρείας ἀπορραγεὶς
[8]	ἀναλογία τοῦ σωματικοῦ θανάτου πρὸς	τὸν	ψυχικόν ἐστι θάνατον· ὥσπερ γὰρ
[18]	σεβάσμιον αὐτοῖς ἐν Ἱεροσολύμοις τόπον	ἄβατον	προστάγματι τῶν δυναστευόντων γενέσθαι. ~Ἀλλ´
[5]	ἔδει γὰρ μήτε τὸ φῶς	ἀθέατον,	μήτε τὴν δόξαν ἀμάρτυρον, μήτε
[6]	ἡ μὲν γὰρ νοητὴ φύσις	ἀσώματόν	τι χρῆμά ἐστι καὶ ἀναφὲς
[1]	ὑφέστηκε νοερόν τι χρῆμα καὶ	ἀσώματον	ὤν, ζῇ πάντως· εἰ δὲ
[13]	τὴν γέννησιν αὐτοῦ καὶ τὸν	θάνατον.	ἀλλὰ μὴν ταῦτα μείζω τῆς
[32]	διὰ τὴν γένεσιν συμβεβηκέναι τὸν	θάνατον,	ἀλλὰ τὸ ἔμπαλιν τοῦ θανάτου
[28]	ἀεὶ καθ´ ἡμῶν ἐνεργοῦντα τὸν	θάνατον	ἄπρακτον εἶναι τρόπον τινὰ καὶ
[9]	ἀναστάσεως διὰ τὸ περὶ τὸν	θάνατον	ἀπρεπὲς οὐ προσίενται. ἐγὼ δὲ
[24]	διαμένειν ἐν φωτὸς παρουσίᾳ, οὔτε	θάνατον	εἶναι ζωῆς ἐνεργούσης. οὐκοῦν ἐπὶ
[13]	ἐκ συνδυασμοῦ τίκτεται καὶ μετὰ	θάνατον	ἐν διαφθορᾷ γίνεται. εἰ ταῦτα
[35]	τὸ τέλειον ἡ κατὰ τὸν	θάνατον	ἔσχεν οἰκονομία, κατὰ τὸν ἴδιον
[28]	ὧν ἡ φύσις πρὸς τὸν	θάνατον	μάχεται; ~Ἀλλὰ μεταβάντες ἀπὸ τούτου
[32]	πρὸς ταῦτά φαμεν; ὅτι τὸν	θάνατον	μὲν ἀναγκαῖον ἡ γένεσις ἀπεργάζεται.
[32]	τῷ καιρῷ τῆς κατὰ τὸν	θάνατον	οἰκονομίας διαταθεὶς ὁ τὸ πᾶν
[16]	τῆς τοῦ θεοῦ περὶ τὸν	θάνατον	οἰκονομίας καὶ τῆς ἐκ νεκρῶν
[8]	τὸν τῆς ἀληθοῦς ζωῆς χωρισμὸν	θάνατον	ὀνομάζομεν· ἐπεὶ οὖν μία τίς
[16]	ἂν ἡ δευτέρα κίνησις, ἣν	θάνατον	ὀνομάζομεν, πάθος ἂν κατὰ τὸ
[8]	τῆς αἰσθητῆς χωρισθῆναι ζωῆς προσαγορεύομεν	θάνατον,	οὕτως καὶ ἐπὶ τῆς ψυχῆς
[8]	ἀποστροφῇ τῆς ζωῆς ἀντεισαχθῆναι τὸν	θάνατον,	τῇ δὲ στερήσει τοῦ φωτὸς
[13]	γεννήσεως καὶ τὸ μετὰ τὸν	θάνατον	τὴν τῆς φύσεως ἡμῶν ἐκφεύγει
[26]	προσεγγίσαι τῇ ζωῇ μὲν τὸν	θάνατον,	τῷ φωτὶ δὲ τὸ σκότος,
[13]	γεννήσεως ἡδονὴ καθηγήσατο, οὔτε τὸν	θάνατον	φθορὰ διεδέξατο. ἀπιστεῖς τῷ θαύματι;
[8]	θανάτου πρὸς τὸν ψυχικόν ἐστι	θάνατον·	ὥσπερ γὰρ ἐν σαρκὶ τὸ
[37]	ὡς ἂν τῇ πρὸς τὸ	ἀθάνατον	ἑνώσει καὶ ὁ ἄνθρωπος τῆς
[25]	θνητῷ γένει τῆς εἰς τὴν	ἀθάνατον	ζωὴν ἐπανόδου γίγνεται. ~Ἀλλ´ ἴσως
[33]	εἰς φθορὰν καταλήγουσαν, ἀλλ´ εἰς	ἀθάνατον	ζωὴν τὸν γεγεννημένον παράγουσαν, ἵν´,
[37]	μὴ διὰ τῆς πρὸς τὸ	ἀθάνατον	κοινωνίας ἐν μετουσίᾳ τῆς ἀφθαρσίας
[37]	ἀνακραθὲν συνηχρείωται, οὕτως καὶ τὸ	ἀθάνατον	σῶμα ἐν τῷ ἀναλαβόντι αὐτὸ
[5]	ἀλλ´ ἔχειν ἐν ἑαυτῇ τὸ	ἀθάνατον,	ὡς ἂν διὰ τῆς ἐγκειμένης
[6]	οὐ τῆς παρούσης πραγματείας ἐστί,	δυνατὸν	δ´ ἂν εἴη καὶ δι´
[20]	ὁμολογεῖται παρὰ πᾶσι μὴ μόνον	δυνατὸν	εἶναι δεῖν πιστεύειν τὸ θεῖον,
[35]	αἰτίας ἔχει· οὐ γάρ ἐστι	δυνατὸν	ἐκεῖνο γενέσθαι, εἰ μὴ τοῦτο
[37]	ἄλλως δὲ δειχθέντος μὴ εἶναι	δυνατὸν	ἐν ἀθανασίᾳ γενέσθαι τὸ ἡμέτερον
[35]	ἐργαζόμενος. ἀλλ´ εἰ μὲν ἦν	δυνατὸν	ἐν τελείῳ τῷ θανάτῳ γενέσθαι
[8]	ἀβουλίας ἐμπεπτωκότα· οὐδὲ γὰρ ἦν	δυνατὸν	ἐν φρονήσει εἶναι τὸν ἀπεστραμμένον
[23]	μᾶλλον τὸν κρατοῦντα λαβεῖν ἑλέσθαι;	δυνατόν	ἐστι δι´ ἀκολούθου στοχασμόν τινα
[8]	ἀρχῆς τὴν ζωὴν δεδωκότι μόνῳ	δυνατὸν	ἦν καὶ πρέπον ἅμα καὶ
[36]	πυρὶ καθαρίζονται. ~Μὴ γὰρ εἶναι	δυνατὸν	ὅ τε κοινὸς δείκνυσι λόγος
[1]	εἰ γὰρ μή τις τὸ	δυνατὸν	ὁμολογοίη, τὸ ἀδύνατον πάντως κατασκευάσει.
[37]	καταμιγνύμενον. οὐκοῦν ἐπάναγκες κατὰ τὸν	δυνατὸν	τῇ φύσει τρόπον τὴν ζωοποιὸν
[24]	τῶν εἰρημένων προσέχοντα, ποῦ τὸ	δυνατὸν	τῆς θεότητος, ποῦ ἡ ἀφθαρσία
[21]	τὸ σοφόν, τὸ δίκαιον, τὸ	δυνατόν,	τὸ ἄφθαρτον καὶ εἴ τι
[37]	γινόμενον, σκοπῆσαι προσήκει, πῶς ἐγένετο	δυνατὸν	τὸ ἓν ἐκεῖνο σῶμα ταῖς
[24]	τὸ σοφόν, τὸ δίκαιον, τὸ	δυνατόν,	τὸ φθορᾶς ἀνεπίδεκτον, πάντα τῷ
[0]	τό τε σοφὸν καὶ τὸ	δυνατὸν	ὡσαύτως λέγοιτο, ἥ τε ἀφθαρσία
[20]	γὰρ ἄδικον ἢ ἄσοφον ἢ	ἀδύνατον	ἀγαθὸν οὐκ ἔστιν· οὔτε ἡ
[30]	ἀγαθὸν προσήκει τῷ θεῷ, οὔτε	ἀδύνατον.	εἰ οὖν ἀγαθόν τι ἡ
[1]	τὸ θεῖον ὑπολήψεώς ἐστι τὸ	ἀδύνατον.	οὐδὲν γὰρ τῶν ἀπεμφαινόντων περὶ
[1]	τις τὸ δυνατὸν ὁμολογοίη, τὸ	ἀδύνατον	πάντως κατασκευάσει. ἀλλὰ μὴν πόρρω
[29]	βλαστανούσης. ἐπεὶ οὖν πρὸς τὸ	ἀκρότατον	ἔφθασε μέτρον ἡ κακία, καὶ
[39]	ἐν τροπῇ θεωρουμένης ἢ τῆς	ἀμετάστατόν	τε καὶ παγίαν καὶ ἀεὶ
[1]	ἀπεδείχθη τὸν τοῦ θεοῦ λόγον	ἀνυπόστατον	εἶναι. οὐκοῦν συναπεδείχθη κατὰ τὸ
[2]	ὡς θεοῦ λόγον ἀκούσαντες οὐκ	ἀνυπόστατόν	τι πρᾶγμα τὸν λόγον ᾠήθημεν,
[33]	εἰ θεοῦ βουλομένου πρὸς τὸ	τιμιώτατον	ζῷον τὸ ὑγρὸν μεταβαίνει. τὸ
[0]	μήτε κατὰ τὸ ἀρχαῖον καὶ	πρόσφατον·	τὸ γὰρ μὴ ἀεὶ ὂν
[8]	καὶ τοῦτό φησι τῶν κακῶν	ἔσχατον	εἶναι, τὸ τὸν βίον ἡμῶν
[6]	οἷόν τινι βάρει πρὸς τὸν	ἔσχατον	τῆς πονηρίας ὅρον συνωσθεὶς ἀπηνέχθη,
[39]	φύσεως τὸ ἄτρεπτόν τε καὶ	ἀμετάθετον	ἐν ἑαυτῇ κεκτημένης, τῆς δὲ
[27]	καὶ μᾶλλον καὶ ἧττον διαφορᾷ	σύνθετον	ἐκ τοῦ ἀκολούθου τὸ θεῖον
[7]	ἀνάγκην τὴν τοῦ σώματος φύσιν	σύνθετον	οὖσαν καὶ εἰς διάλυσιν ῥεοῦσαν,
[5]	αἴτιος κακῶν, ἀδέσποτόν τε καὶ	ἄνετόν	σοι κατασκευάσας τὴν φύσιν, ἀλλ´
[8]	διὰ τὴν τῶν καταθυμίων ἀπόλαυσιν	αἱρετόν	ἐστι τοῖς τοῦ βίου μετέχουσιν.
[1]	πάντως δύναμιν ἔχει· οὐδὲν γὰρ	ἀπροαίρετον	τῶν ζώντων ἐστί. τὴν δὲ
[11]	τὴν σάρκα νεκράν τε καὶ	ἀνενέργητον	γίνεσθαι, καὶ τὸν τῆς ἑνώσεως
[33]	παρούσης ἀκίνητόν ἐστιν ἐκεῖνο καὶ	ἀνενέργητον.	εἰ οὖν ἐκεῖ οὐ τὸ
[1]	καὶ δύνασθαι, δυναμένην δὲ μὴ	ἀνενέργητον	εἶναι, ἀλλὰ πᾶσαν ἀγαθοῦ πρόθεσιν
[6]	δὲ νόσῳ τὸ ἀσθενεῖν, τὸ	ἀνενέργητον	εἶναι, τὸ ἐν ἀηδίᾳ τὴν
[8]	οὐ προσαπτομένη. λύεται δὲ τὸ	αἰσθητόν,	οὐκ ἀφανίζεται. ἀφανισμὸς μὲν γάρ
[6]	εἰς τὸ νοητόν τε καὶ	αἰσθητὸν	τῆς θεωρίας διῃρημένης. καὶ οὐδὲν
[8]	περικαλύπτουσα, οὐ τὸ ἔσωθεν, τὸ	αἰσθητὸν	τοῦ ἀνθρώπου μέρος διαλαμβάνουσα, αὐτῆς
[16]	ἑκάτερον τούτων, πρός τε τὸ	αἰσθητόν	φημι καὶ τὸ νοερὸν τοῦ
[14]	τὸ ἀχώρητον καὶ ἀκατανόητον καὶ	ἀνεκλάλητον	πρᾶγμα, τὸ ὑπὲρ πᾶσαν δόξαν
[20]	παγίαν ἐν τῷ ἀγαθῷ καὶ	ἀμετάβλητον	φύσιν; οὐ γὰρ ἂν ἦλθεν
[6]	νοητοῦ συνανάκρασις, ὡς ἂν μηδὲν	ἀπόβλητον	εἴη τῆς κτίσεως, καθώς φησιν
[26]	δαπάνῃ τὸ ἀλλότριόν τε καὶ	ἀπόβλητον	οἱ θεραπευταὶ τοῦ χρυσίου καταναλώσαντες
[30]	καθαρεύει τῆς μέμψεως. οὔτε γὰρ	ἀβούλητον	εἶναι τὸ ἀγαθὸν προσήκει τῷ
[3]	βαθύτητα· πῶς τὸ αὐτὸ καὶ	ἀριθμητόν	ἐστι καὶ διαφεύγει τὴν ἐξαρίθμησιν,
[29]	πονηρίας εἶδος ἐν τοῖς ἀνθρώποις	ἀτόλμητον	ἦν, ὡς ἂν διὰ πάσης
[23]	τὸ μεῖζον διαλάμπουσαν δύναμιν κατανοήσας,	ἐπιθυμητὸν	μᾶλλον ἢ φοβερὸν τὸ φανὲν
[33]	ἵν´, ὥσπερ ἐκ θνητῆς γενέσεως	θνητὸν	ἐξ ἀνάγκης τὸ γεγεννημένον ὑπέστη,
[33]	τῆς πρώτης γενέσεως ἐπὶ τὸν	θνητὸν	παραγούσης βίον ἑτέραν γένεσιν ἐξευρεθῆναι,
[21]	τὴν φύσιν ἐφ´ ἑαυτῆς μένειν	ἀκίνητον,	ἀλλ´ ἐπί τι πάντως ἡ
[33]	ἄνθρωπος γίνεται, ἧς μὴ παρούσης	ἀκίνητόν	ἐστιν ἐκεῖνο καὶ ἀνενέργητον. εἰ
[2]	λόγου καθ´ ὑπόστασιν οὖσαν, προαιρετικήν,	αὐτοκίνητον,	ἐνεργόν, πάντοτε τὸ ἀγαθὸν αἱρουμένην
[11]	συνεξετάζομεν. ἀλλὰ τὸ γεγενῆσθαι παραδεχόμενοι,	ἀπολυπραγμόνητον	τὸν τρόπον τῆς τοῦ παντὸς
[6]	καὶ τοῦ αἰσθητοῦ πρὸς τὸ	νοητὸν	γίνεταί τις κατὰ θείαν σοφίαν
[6]	οὖσιν ἡ κατανόησις, εἰς τὸ	νοητόν	τε καὶ αἰσθητὸν τῆς θεωρίας
[6]	ἰδιάζοντι τῆς φύσεως πρὸς τὸ	νοητὸν	τὴν συγγένειαν, προμηθείᾳ δὲ κρείττονι
[14]	εἰ θεός, τὸ ἀχώρητον καὶ	ἀκατανόητον	καὶ ἀνεκλάλητον πρᾶγμα, τὸ ὑπὲρ
[11]	τοῦ παντὸς συστάσεως καταλείπομεν, ὡς	ἄρρητον	παντάπασιν ὄντα καὶ ἀνερμήνευτον. ~Τοῦ
[32]	τοῦτο γενέσθαι κατά τινα λόγον	ἀπόρρητον,	ἀλλ´ οὖν τὸ μὴ τῷ
[3]	μὲν τῇ ψυχῇ κατὰ τὸ	ἀπόρρητον	μετρίαν τινὰ κατανόησιν τῆς κατὰ
[23]	τὸ δίκαιον δείκνυσι· τὸ δὲ	χωρητὸν	δι´ ἐπινοίας ποιῆσαι τῷ ἐχθρῷ
[14]	τὴν πίστιν, εἰ θεός, τὸ	ἀχώρητον	καὶ ἀκατανόητον καὶ ἀνεκλάλητον πρᾶγμα,
[23]	ἐπινοίας ποιῆσαι τῷ ἐχθρῷ τὸ	ἀχώρητον	τῆς ἀνωτάτω σοφίας τὴν ἀπόδειξιν
[35]	τὸν τοῦ βίου τούτου λαβύρινθον	ἀδιεξίτητον	εἶναι τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει, εἰ
[40]	διανοίᾳ· ἡ γὰρ προσθήκη τοῦ	ἀτελεύτητον	εἶναι ἄλλην τινὰ φύσιν παρὰ
[27]	τῆς θεότητος ἴσον, εἴπερ ὅλως	θεμιτόν	ἐστιν ἄλλο τι παρὰ τὴν
[15]	φύσεως δογματιζόντων· οὐ γὰρ δὴ	θεμιτὸν	ἦν αὐτοσοφίαν καὶ ἀγαθότητα καὶ
[27]	ἀπρόσιτον οὔ τινι μέν ἐστι	προσιτόν,	τῷ δὲ ἀπροσπέλαστον, ἀλλ´ ἐπ´
[27]	ὑποβέβηκε. τὸ γὰρ καθ´ ὅλου	ἀπρόσιτον	οὔ τινι μέν ἐστι προσιτόν,
[18]	καὶ τὴν σεμνήν τε καὶ	ἀναίμακτον	ἱερωσύνην καὶ τὴν ὑψηλὴν φιλοσοφίαν,
[28]	καθ´ ἡμῶν ἐνεργοῦντα τὸν θάνατον	ἄπρακτον	εἶναι τρόπον τινὰ καὶ ἀνήνυτον,
[1]	κακίας καὶ θανάτου καὶ φθορᾶς	ἀνεπίδεκτον,	εἴτε τὸ ἐν παντὶ τέλειον,
[24]	δίκαιον, τὸ δυνατόν, τὸ φθορᾶς	ἀνεπίδεκτον,	πάντα τῷ λόγῳ τῆς καθ´
[6]	συγκεκραμένον· δεινὸν ποιεῖται καὶ οὐκ	ἀνεκτὸν	ὁ τὴν περίγειον οἰκονομίαν λαχών,
[16]	θείᾳ λέγω δυνάμει, πρὸς τὴν	ἄρρηκτον	ἕνωσιν τὸ διασχισθὲν συναρμόσας. καὶ
[0]	τέλειον ἀπαιτήσωμεν, ὡς ἂν μὴ	σύμμικτον	ἐκ τῶν ἐναντίων θεωροῖτο τὸ
[21]	σημασίας ἐστίν. οὐκοῦν ὡς ἀγαθὸς	οἶκτον	λαμβάνει τοῦ διαπεπτωκότος, ὡς σοφὸς
[1]	ὁμοιότητα τοῦ ἡμετέρου μεταχωρῶν εἰς	ἀνύπαρκτον·	ἀλλ´ ὥσπερ ἡ ἡμετέρα φύσις
[2]	παρομαρτεῖ, δυναμένην· οὔτε πρὸς τὸ	ἀνύπαρκτον	ἀναχεομένην, ἀλλὰ καθ´ ὁμοιότητα τοῦ
[5]	τὸ ἀγαθὸν ἐν τῇ φύσει,	ἀνύπαρκτόν	τί ἐστι καθ´ ἑαυτὴν ἡ
[37]	τοῦ ὑγροῦ διαμονὴν καὶ συντήρησιν	πότον	γίνεται οὐκ αὐτὸ μόνον τὸ
[5]	λέγω δὴ τῆς κατὰ τὸ	ἀδέσποτον	καὶ αὐτεξούσιον χάριτος. εἰ γάρ
[5]	τῶν παρόντων ἐστὶν αἴτιος κακῶν,	ἀδέσποτόν	τε καὶ ἄνετόν σοι κατασκευάσας
[5]	τῇ φύσει τὸ αὐτοκρατὲς καὶ	ἀδέσποτον,	ὥστε ἆθλον ἀρετῆς εἶναι τὴν
[10]	δογματίζοντες; ~Ἀλλὰ μικρόν, φησί, καὶ	εὐπερίγραπτον	ἡ ἀνθρωπίνη φύσις, ἄπειρον δὲ
[21]	ἀρχὴν τοῦ εἶναι σχόντα μὴ	τρεπτὸν	εἶναι πάντως· ἡ γὰρ ἐκ
[8]	ὁ ἄνθρωπος ἦν, ᾧ τὸ	τρεπτὸν	τῆς φύσεως πρὸς τὸ ἐναντίον
[21]	οὔσης, ἐν τῷ τὸ μὲν	ἄτρεπτον	εἶναι τῇ φύσει, τὸ δὲ
[39]	ἂν εἴη λυσιτελέστερον, εἰς τὴν	ἄτρεπτον	ζωὴν εἰσελθεῖν ἢ πάλιν τῷ
[39]	τῆς μὲν ἀκτίστου φύσεως τὸ	ἄτρεπτόν	τε καὶ ἀμετάθετον ἐν ἑαυτῇ
[39]	ἑαυτὴν ἔκγονον ποιήσῃ, ἐξὸν τὴν	ἄτρεπτόν	τε καὶ ἀναλλοίωτον ἀρχηγὸν ποιήσασθαι
[39]	τὴν ἁγίαν τριάδα εἰς τὴν	ἄτρεπτόν	τε καὶ ἀναλλοίωτον εἰσελθεῖν ζωήν,
[24]	αὐτοῦ τὴν ἐμφάνειαν, ὡς ἂν	εὔληπτον	γένοιτο τῷ ἐπιζητοῦντι ὑπὲρ ἡμῶν
[27]	ἑτέρῳ δέ τινι γειτνιῶν καὶ	εὔληπτον	ἐκ τοῦ σύνεγγυς γίγνοιτο. ἀλλ´
[32]	διεξαγομένης, τοῦ δὲ κατὰ τὸ	κρυπτὸν	νοουμένου τὸ θεῖον ἐμφαίνοντος, ἀκόλουθον
[37]	τῷ λόγῳ τοῦ θεοῦ ἁγιαζόμενον	ἄρτον	εἰς σῶμα τοῦ θεοῦ λόγου
[37]	ἤδη πολλάκις εἴρηται, ὁ τὸν	ἄρτον	ἰδὼν τρόπον τινὰ τὸ σῶμα
[0]	κατὰ τὸ σοφόν τε καὶ	ἄφθαρτον	καὶ ἀίδιον καὶ εἴ τι
[21]	τὸ δίκαιον, τὸ δυνατόν, τὸ	ἄφθαρτον	καὶ εἴ τι τῆς τοῦ
[32]	ὧν οὐδὲν οἶμαι δεῖν καθ´	ἕκαστον	διεξιέναι, αὐτόθεν τοῦ λόγου τὸ
[5]	καὶ ἐναέριον ἔλαχε βίον, καταλλήλως	ἕκαστον	τῷ τῆς ζωῆς εἴδει κατεσκεύασται,
[23]	πῶς ἄν τις τὸ καθ´	ἕκαστον	τῶν εὐαγγελικῶν διεξίοι θαυμάτων; ταύτην
[28]	διαθρυλλοῦσι, καὶ οἴονται διὰ τούτων	ἐπιγέλαστον	ποιεῖν τὸ μυστήριον, ὡς ἀπρεπὲς
[27]	μέν ἐστι προσιτόν, τῷ δὲ	ἀπροσπέλαστον,	ἀλλ´ ἐπ´ ἴσης πάντων τῶν
[31]	τὸ εὔλογον ἢ διαβάλλοι τὸν	ἀκόλαστον	ἢ ἐπαινοίη τὸν σώφρονα; ταύτης
[33]	ἐπὶ τούτου φαμὲν μηδὲν εἶναι	θαυμαστὸν	εἰ θείας δυνάμεως παρουσία πρὸς
[8]	διήγησις ἐκ τοῦ ἴσου τὸ	ἄφραστον	ἔχει τῇ τῶν ἐλπιζομένων ἀγαθῶν
[3]	μέντοι δύνασθαι λόγῳ διασαφεῖν τὴν	ἀνέκφραστον	ταύτην τοῦ μυστηρίου βαθύτητα· πῶς
[23]	περὶ τὸν τότε φαινόμενον, κυοφορίαν	ἀσυνδύαστον,	καὶ γέννησιν ἄφθορον, καὶ θήλην
[34]	τὸ πάντως γινόμενον, οὐδὲ μὴν	ἄχρηστον	εἶναί τις φήσει τὴν τῶν
[33]	τῶν ἐρωτηθέντων ὅτι πῶς ἐστὶ	πιστὸν	ἐξ ἐκείνου συστῆναι ἄνθρωπον, τοῦτο
[6]	αὐτῆς τῆς φύσεως ἡμῶν τὸ	πιστὸν	ἐπαγόμενος. διπλῆ τίς ἐστιν ἐν
[13]	παρθένου γεγεννῆσθαι συνδιηγήσατο. εἰ οὖν	πιστόν	ἐστι διὰ τῶν εἰρημένων τὸ
[39]	οὖν κτιστὸς μὲν ὁ ἄνθρωπος,	κτιστὸν	δὲ καὶ τὸ πνεῦμα καὶ
[39]	τῶν ὄντων μεμερισμένων εἰς τὸ	κτιστὸν	καὶ τὸ ἄκτιστον, καὶ τῆς
[39]	εἰς τὸ κτιστὸν καὶ τὸ	ἄκτιστον,	καὶ τῆς μὲν ἀκτίστου φύσεως
[39]	δύναμιν ἔχει, ὥστε τὸν μὲν	ἄκτιστον	ὁμολογοῦντα τὴν ἁγίαν τριάδα εἰς
[39]	ὥστε εἰ μὴ πρὸς τὴν	ἄκτιστον	φύσιν, ἀλλὰ πρὸς τὴν συγγενῆ
[5]	μήτε τὴν δόξαν ἀμάρτυρον, μήτε	ἀναπόλαυστον	εἶναι τὴν ἀγαθότητα, μήτε τὰ
[27]	εἶναι, καὶ τῇ πρὸς τὸ	ἔλαττόν	τε καὶ πλέον καὶ μᾶλλον
[0]	μήτε παρὰ τὸ πλέον καὶ	ἔλαττον	τὴν διαφορὰν ἐξευρίσκοι, διότι τὴν
[27]	καὶ πλέον καὶ μᾶλλον καὶ	ἧττον	διαφορᾷ σύνθετον ἐκ τοῦ ἀκολούθου
[8]	κατὰ φύσιν πράττοι, πρὸς τὸ	κρεῖττον	αὐτοῖς τῆς ἀλλοιώσεως εἰς ἀεὶ
[33]	μὴ παραδεχομένης φθορὰν τὸ γεννώμενον	κρεῖττον	γένηται τῆς ἐκ τοῦ θανάτου
[37]	σῶμα ὃ τοῦ τε θανάτου	κρεῖττον	ἐδείχθη καὶ τῆς ζωῆς ἡμῖν
[40]	τοῦ βαπτίσματος τὴν πρὸς τὸ	κρεῖττον	μεταβολήν, ἀκουσάτω τῆς Παύλου φωνῆς
[39]	ἐν ἐλπίδι τῆς ἐπὶ τὸ	κρεῖττον	μεταστάσεως, πρὸς ἑαυτὸν ἀναλύων. ὅμοιον
[40]	φύσεως ἡμῶν ἡ πρὸς τὸ	κρεῖττον	μετάστασις γίνεται. οὐκοῦν εἰ, καθώς
[40]	κρείττους γεγόναμεν καὶ πρὸς τὸ	κρεῖττον	μετεποιήθημεν. εἰ δὲ τὸ μὲν
[20]	πᾶν ὅ τι πρὸς τὸ	κρεῖττον	τὴν διάνοιαν φέρει. ἀκόλουθον τοίνυν
[26]	σκοπὸς τῶν γιγνομένων ἐπὶ τὸ	κρεῖττον	τὴν παραλλαγὴν ἔχει. ὁ μὲν
[18]	τοῖς προλαβοῦσι συμβαίνουσαν. ~Καί τοι	περιττὸν	ἴσως ἐστὶ θεὸν ἐπιδεδημηκέναι τῷ
[23]	ἐν τῷ συναλλάγματι. τούτου χάριν	αὐτὸν	αἱρεῖται λύτρον τῶν ἐν τῇ
[13]	μαρτυρούμενον. ἐπεὶ δὲ γεγενῆσθαι μὲν	αὐτὸν	ἀκούεις, ἐκβεβηκέναι δὲ τῆς φύσεως
[37]	ψυχὴ μὲν διὰ πίστεως πρὸς	αὐτὸν	ἀνακραθεῖσα τὰς ἀφορμὰς ἐντεῦθεν τῆς
[40]	μεταπεποίηται ἰδεῖν οὐκ ἔχω, τὸν	αὐτὸν	βλέπων ὅνπερ καὶ πρότερον. ὁ
[13]	τούτων πάντως οὐδὲ τὸ οὕτως	αὐτὸν	γεγεννῆσθαι ἀπίθανον. ὁ γὰρ τὴν
[23]	γενέσθαι. ἀλλὰ μὴν ἀμήχανον ἦν	αὐτὸν	γυμνῇ προσβλέψαι τῇ τοῦ θεοῦ
[5]	συστάσεως, ἀλλ´ ἢ τὸν λόγον	αὐτόν,	δι´ οὗ τὰ πάντα τὴν
[13]	διὰ τῶν εἰρημένων τὸ γεγεννῆσθαι	αὐτόν,	διὰ τῶν αὐτῶν τούτων πάντως
[6]	διὰ τοῦτο ἀποστῆσαι τῆς ἐνισχυούσης	αὐτὸν	δυνάμεως μηχανᾶται, ὡς ἂν εὐάλωτος
[6]	περιέρχεται δι´ ἀπάτης τὸν ἄνθρωπον,	αὐτὸν	ἑαυτοῦ γενέσθαι πείσας φονέα τε
[13]	εἰς τὴν περὶ τοῦ θεὸν	αὐτὸν	εἶναι πίστιν ἐναχθῆναι. ὁ γὰρ
[24]	δύναμις ἐν τῷ γενέσθαι μὲν	αὐτὸν	ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπου καὶ σχήματι
[13]	χρήσασθαι, εἰς τὸ μὴ ἄνθρωπον	αὐτὸν	ἕνα τῶν ἐν τῇ φύσει
[35]	πάλιν ἐπάνοδον δέχεται, πρὸς τὸν	αὐτὸν	ἐπάνεισι βίον, ἀλλὰ πολὺ τὸ
[32]	ἡ κτίσις βλέπει, καὶ περὶ	αὐτόν	ἐστι, καὶ δι´ ἐκείνου πρὸς
[16]	εἰ δὲ τῆς φύσεως ἡμῶν	αὐτὸν	ἐφῆφθαι λέγει, ἧς καὶ ἡ
[32]	διαφέρεται. ἐπεὶ οὖν πᾶσα πρὸς	αὐτὸν	ἡ κτίσις βλέπει, καὶ περὶ
[13]	πίστιν ἐναχθῆναι. ὁ γὰρ γεγεννῆσθαι	αὐτὸν	ἱστορήσας καὶ τὸ ἐκ παρθένου
[12]	τοιούτων ἐλλιπὴς ἦν ἡ περὶ	αὐτὸν	ἱστορία, εἰκότως τὸ μυστήριον ἡμῶν
[24]	φύσεως ἡμῶν καὶ ἐλπισθῆναι δύνασθαι	αὐτὸν	καθ´ ὁμοιότητα τῶν ἀνθρώπων τῷ
[16]	ἐστὶν ἀρρώστημα· ἀλλὰ μὴν ἀμφοτέρων	αὐτὸν	καθαρεύειν φησὶ τὸ μυστήριον· εἰ
[34]	συναπεδείχθη τὸ παρεῖναι τοῖς γινομένοις	αὐτὸν	κατὰ πάντα καιρὸν ἐπικλήσεως. ὥσπερ
[0]	καὶ τὴν κατήχησιν, πρὸς τὸν	αὐτὸν	μὲν ὁρῶντας τοῦ λόγου σκοπόν,
[8]	ἢ μηδὲ ὅλως ἀνθρώπου κτίστην	αὐτὸν	οἴεσθαι, ὡς ἂν μὴ καὶ
[0]	πᾶσα εὐσεβὴς διάνοια κατὰ τὸν	αὐτὸν	ὁμολογοῖτο τρόπον, πάσης κατὰ πάντα
[1]	λόγον, οὔτε δι´ ὅλου τὸν	αὐτὸν	ὄντα τῷ νῷ, οὔτε παντάπασιν
[10]	δεξάμενος, τὸ ἀπεμφαῖνον ἀποποιείσθω· τὸν	αὐτὸν	οὖν τρόπον, ὡς ὁρῶμεν καὶ
[32]	σταυροῦ διδασκόμεθα, τετραχῆ τοῦ κατ´	αὐτὸν	σχήματος διῃρημένου, ὡς ἐκ τοῦ
[1]	μὴ διαφέρειν κατὰ τὴν φύσιν	αὐτόν	τε τὸν λόγον καὶ τὸν
[1]	σημασίας ἡ τῶν ἀκουόντων διάνοια	αὐτόν	τε τὸν λόγον καὶ τὸν
[0]	ὑπονοίαις ἐκφέροιτο, τοιαύτῃ χρησώμεθα πρὸς	αὐτὸν	τῇ ἀκολουθίᾳ. πότερον τέλειον ἢ
[8]	ὑπὸ μικροψυχίας κατονομάζοι, ἢ ἀγνοεῖν	αὐτὸν	τὸ ἐσόμενον λέγων, ἢ εἰδότα
[1]	οὐκ ἐκεῖνό ἐστι· τῷ δὲ	αὐτὸν	τὸν νοῦν εἰς τὸ ἐμφανὲς
[18]	ἀρχαῖον νενομισμένων μηδέν, ἀλλὰ καὶ	αὐτὸν	τὸν σεβάσμιον αὐτοῖς ἐν Ἱεροσολύμοις
[26]	διὰ τούτων εὐεργετῶν, ἀλλὰ καὶ	αὐτὸν	τὸν τὴν ἀπώλειαν καθ´ ἡμῶν
[26]	ἄνθρωπον τῆς κακίας ἐλευθερῶν καὶ	αὐτὸν	τὸν τῆς κακίας εὑρετὴν ἰώμενος.
[20]	ἀγαθοῦ μαρτυρία ἢ τὸ μεταποιηθῆναι	αὐτὸν	τοῦ πρὸς τὸ ἐναντίον αὐτομολήσαντος,
[22]	κωλύων νόμος ἐστί· κατὰ τὸν	αὐτὸν	τρόπον ἑκουσίως ἡμῶν ἑαυτοὺς ἀπεμπολησάντων
[35]	αὐτοῦ πάλιν ἀναδῦναι, κατὰ τὸν	αὐτὸν	τρόπον ἐπ´ ἐξουσίας ἦν ὁ
[26]	τοῦ κάλλους ἐγκείμενον· κατὰ τὸν	αὐτὸν	τρόπον, θανάτου καὶ φθορᾶς καὶ
[16]	τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει, κατὰ τὸν	αὐτὸν	τρόπον καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς
[6]	πρὸς τὴν ὕπαρξιν, κατὰ τὸν	αὐτὸν	τρόπον καὶ ἡ κακία τῷ
[2]	ὑπερκειμένης ἔγνωμεν φύσεως, κατὰ τὸν	αὐτὸν	τρόπον καὶ τῇ περὶ τοῦ
[6]	συμπνοίας εἱρμὸν διαλυούσης· κατὰ τὸν	αὐτὸν	τρόπον καὶ τοῦ αἰσθητοῦ πρὸς
[37]	στερρὸν τοῦ σώματος ὑποστηρίζομεν, τὸν	αὐτὸν	τρόπον καὶ τῷ ὑγρῷ τὴν
[26]	ἐπ´ αὐτῶν ἐνεργήσασι· κατὰ τὸν	αὐτὸν	τρόπον ταῖς μακραῖς περιόδοις ἐξαιρεθέντος
[35]	τοιαύτης ἐμπειρίας μένει, κατὰ τὸν	αὐτὸν	τρόπον τῷ πρὸς τὴν σωτηρίαν
[0]	θείᾳ φύσει, τὸ διὰ πάντων	αὐτὸν	τῶν ἐνθεωρουμένων τῇ θεότητι τέλειον
[40]	γέγονας, οὐκ εἶ. Ὅσοι ἔλαβον	αὐτόν,	φησὶ περὶ τῶν ἀναγεννηθέντων τὸ
[30]	χάριτος, τὸν ἑκουσίως ἀποφοιτήσαντα μὴ	ἑαυτόν,	ἀλλ´ ἕτερον τῆς δυσκληρίας ἐπαιτιᾶσθαι.
[39]	ἐπὶ τὸ κρεῖττον μεταστάσεως, πρὸς	ἑαυτὸν	ἀναλύων. ὅμοιον γὰρ ταῖς τοῦ
[39]	τὴν συγγενῆ καὶ ὁμόδουλον κτίσιν	ἑαυτὸν	ἀπάγοι, τῆς κάτωθεν, οὐ τῆς
[21]	τῇ συμφορᾷ τοῦ ἀνθρώπου τοῦ	ἑαυτὸν	δι´ ἡδονῆς τῷ ἐχθρῷ τῆς
[1]	λόγος τῷ μὲν ὑφεστάναι καθ´	ἑαυτὸν	διῄρηται πρὸς ἐκεῖνον, παρ´ οὗ
[39]	τινὰ πάλιν εἰς τὸ ὁμογενὲς	ἑαυτὸν	εἰσαγάγῃ, τῆς ὑπερεχούσης φύσεως ἀποστήσας
[39]	φύσει καὶ δεομένῃ τοῦ ἀγαθύνοντος	ἑαυτὸν	εἰσποιῶν καὶ τρόπον τινὰ πάλιν
[37]	πεπιστευκόσι τῇ οἰκονομίᾳ τῆς χάριτος	ἑαυτὸν	ἐνσπείρει διὰ τῆς σαρκός, ἧς
[40]	εἶναί τι, μηδὲν ὤν, φρεναπατᾷ	ἑαυτόν.	ὃ γὰρ μὴ γέγονας, οὐκ
[32]	τοῦ μέσου, καθ´ ὃ πρὸς	ἑαυτὸν	συνάπτεται, τέσσαρας ἀριθμεῖσθαι τὰς προβολάς,
[32]	διαταθεὶς ὁ τὸ πᾶν πρὸς	ἑαυτὸν	συνδέων τε καὶ συναρμόζων ἐστί,
[37]	καὶ καταλλήλων ἔδωκε τῷ καθ´	ἑαυτὸν	σώματι τὴν διαμονήν, βρώσει καὶ
[37]	φανερωθεὶς θεὸς διὰ τοῦτο κατέμιξεν	ἑαυτὸν	τῇ ἐπικήρῳ φύσει, ἵνα τῇ
[39]	ὁ γάρ τινι τῶν κτιστῶν	ἑαυτὸν	ὑποζεύξας λέληθεν εἰς αὐτὸ καὶ
[21]	μὴ ἐν ἑτερότητι τύχοι τινί,	ταὐτὸν	ἂν εἴη πάντως ἐκείνῳ, ᾧ
[21]	ζωῆς ὑποζεύξαντος, πάντα μοι κατὰ	ταὐτὸν	ἀναζήτει τὰ ταῖς θείαις ὑπολήψεσι
[37]	τοῦ ἄρτου παραδεξάμενον λόγῳ τινὶ	ταὐτὸν	ἦν ἐκείνῳ, τῆς τροφῆς, καθὼς
[30]	Ἰουδαίων ἐκκλησίᾳ κηρύξαντος, τρισχιλίων κατὰ	ταὐτὸν	παραδεξαμένων τὴν πίστιν, πλείους ὄντες
[23]	τῆς θεικῆς ἐπιφανείας, πάντων κατὰ	ταὐτὸν	τὴν ἀπόδειξιν ἔχει, τοῦ ἀγαθοῦ,
[11]	ὡς ἄρρητον παντάπασιν ὄντα καὶ	ἀνερμήνευτον.	~Τοῦ δὲ θεὸν ἐν σαρκὶ
[27]	τῷ καθαρσίῳ, τὸ δὲ περιιδεῖν	ἀθεράπευτον.	τούτου χάριν τῆς ζωῆς ἡμῶν
[23]	τῶν τῆς φύσεως ἀρρωστημάτων διόρθωσιν	ἀπραγμάτευτόν	τινα καὶ ψιλήν, ἐν ῥήματι
[16]	μετὰ τὴν διάλυσιν ἐπάνοδος εἰς	ἀδιάλυτον	ἕνωσιν, ἀλλήλοις συμφυομένων, ὡς ἂν
[28]	ἄπρακτον εἶναι τρόπον τινὰ καὶ	ἀνήνυτον,	πάντοτε πρὸς τὸ λεῖπον διὰ
[33]	~Ἐπειδὰν γὰρ παρ´ ἡμῶν τὸ	τοιοῦτον	ἀκούσωσιν, ὅτι, τοῦ θνητοῦ πρὸς
[37]	ἂν ἐν ἡμῖν γενόμενον τὸ	τοιοῦτον	ἀλεξητήριον τὴν προεντεθεῖσαν τῷ σώματι
[21]	φύσιν ἐστί, τὸ δὲ οὐ	τοιοῦτον,	ἀλλ´ ἐπηνθισμένον τινὶ καλοῦ φαντασίᾳ·
[13]	πᾶσα τὸν μὴ πιστεύοντα τὸν	τοιοῦτον	ἄνθρωπον εἶναι εἰς τὴν περὶ
[8]	τῆς ἀναστάσεως ἀναπλασθείη. τὸ δὲ	τοιοῦτον	δόγμα ἱστορικώτερον μὲν καὶ δι´
[30]	τῆς κλήσεως, καιρὸν εἶχεν τὸ	τοιοῦτον	ἔγκλημα κατὰ τοῦ μυστηρίου προφέρεσθαι·
[30]	τῇ πίστει δικαιότερον ἂν τὸ	τοιοῦτον	ἔγκλημα μετατεθείη, οὐκ ἐπὶ τὸν
[24]	σωμάτων ἴδοι τὴν φλόγα, τὸ	τοιοῦτον	ἐν θαύματι ποιεῖται, πῶς τὸ
[32]	εἰς ἡμᾶς ἐκ παραδόσεως ἥκει,	τοιοῦτόν	ἐστιν. ἐπειδὴ πάντα κατὰ τὸν
[32]	οὐκ ἔστιν ὅ τι μὴ	τοιοῦτόν	ἐστιν, ὃ οὐχὶ πάντως μίξις
[35]	πάλιν ζωήν. οὐκοῦν χρή τι	τοιοῦτον	καὶ ἐν ἡμῖν ἐπινοηθῆναι ὁμοίωμα.
[35]	χάριν ἀπεμιμήσατο. εἴρηται δὲ τὸ	τοιοῦτον	καὶ ἐν τοῖς φθάσασιν, ὅτι
[20]	θεωρεῖται· θηριῶδες γάρ ἐστι τὸ	τοιοῦτον	καὶ τυραννικὸν τῆς δυνάμεως εἶδος.
[9]	ἐφ´ ἑαυτοῦ καὶ τὸ μὴ	τοιοῦτον	κατανοῆσαι, ποίοις γνωρίσμασιν ἑκάτερον τούτων
[17]	ἡμᾶς περισώσασθαι; πρὸς δὲ τὸν	τοιοῦτον	λόγον ἱκανὸν μὲν ἦν πρὸς
[32]	λέγων. καὶ σαφέστερον ἑτέρωθι τὸ	τοιοῦτον	νόημα πρὸς Φιλιππησίους, οἶμαι, ποιεῖ
[15]	ἐπιστήμης δεκτικόν, οὔτε ἄλλο τι	τοιοῦτον,	ὃ τῆς ἀνθρωπίνης ἴδιον οὐσίας
[2]	διαλυόμενον, οὐδὲ ἄλλο τι πάσχοντα	τοιοῦτον,	οἷα περὶ τὸν ἡμέτερον λόγον
[1]	ἐν παντὶ τέλειον, εἴτε τι	τοιοῦτον	ὅλως σημεῖόν τις ποιοῖτο τῆς
[22]	δὲ πάλιν εἰ βούλοιτο τὸν	τοιοῦτον,	οὐδεὶς ὁ κωλύων νόμος ἐστί·
[23]	αἰῶνος ἱστορουμένοις, ἐν οὐδενὶ συνεγνώκει	τοιοῦτον	οὐδέν, οἷα καθεώρα περὶ τὸν
[8]	ἐνσκήψαντος τῷ σώματι πάθους παραλαμβάνονται,	τοιοῦτόν	τι καὶ ἡ μετὰ ταῦτα
[6]	καὶ τοῦτο σαφηνίσει τὸ ζήτημα.	τοιοῦτόν	τινα λόγον παρὰ τῶν πατέρων
[21]	καθὼς ἐν τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται,	τοιοῦτόν	τινα νοῦν κατὰ τὴν ἀντιδιαστολὴν
[17]	μὲν ἦν πρὸς τοὺς εὐγνώμονας	τοσοῦτον	εἰπεῖν, ὅτι καὶ τοῖς ἰατροῖς
[38]	ἐπεσκεψάμεθα. τῷ δὲ παρόντι λόγῳ	τοσοῦτον	εἰπεῖν περὶ τῆς πίστεως καλῶς
[35]	τῆς σωτηρίας ἡμῶν τρόπος οὐ	τοσοῦτον	ἐκ τῆς κατὰ τὴν διδαχὴν
[35]	ἁμαρτίᾳ. ἐπεὶ δέ, καθὼς εἴρηται,	τοσοῦτον	μιμούμεθα τῆς ὑπερεχούσης δυνάμεως ὅσον
[35]	φύσις, ἀλλ´ ὅσον δυνατῶς ἔχει,	τοσοῦτον	νῦν παραδεξαμένη, τὸ λεῖπον τῷ
[24]	ἡ διηνεκὴς τῶν ὄντων οἰκονομία	τοσοῦτον	ὅσον ἡ ἐπὶ τὸ ἀσθενὲς
[32]	πρὸς τὸ ἡμέτερον ἐπικύψας πτῶμα,	τοσοῦτον	τῷ θανάτῳ προσήγγισεν, ὅσον τῆς
[5]	εἰς τὸ γενέσθαι πάροδον ἔσχε.	τοῦτον	δὲ εἴτε λόγον, εἴτε σοφίαν,
[37]	τῆς τροφῆς μεθισταμένης. τούτων ἡμῖν	τοῦτον	διευκρινηθέντων τὸν τρόπον ἐπανακτέον πάλιν
[5]	αἰτία τῆς συστάσεως ἀγαθότης ἐστί,	τοῦτον	ἐν κακοῖς γεγενῆσθαι παρὰ τοῦ
[35]	ὧν γὰρ κατὰ τὸν βίον	τοῦτον	ἡ διὰ τοῦ λουτροῦ προκαθηγήσατο
[5]	ἀρχὴ δὲ πάλιν καὶ πρὸς	τοῦτον	ἡμῖν τὸν λόγον οὐκ ἔξω
[1]	τὸ ἀκόλουθον τὸ ἐν ζωῇ	τοῦτον	θεωρεῖσθαι τὸν λόγον. ἁπλῆς δὲ
[8]	μόλιβδον ἐγχεθέντα παγῆναι καὶ μένειν	ἀπρόχυτον,	ἀντιποιεῖσθαι δὲ τοῦ σκεύους τὸν
[36]	κατὰ τὴν ἀρχήν ἐστι καὶ	εὐκατόρθωτον,	πίστις καὶ ὕδωρ, ἡ μὲν
[39]	ἐξὸν τὴν ἄτρεπτόν τε καὶ	ἀναλλοίωτον	ἀρχηγὸν ποιήσασθαι τῆς ἰδίας ζωῆς.
[39]	εἰς τὴν ἄτρεπτόν τε καὶ	ἀναλλοίωτον	εἰσελθεῖν ζωήν, τὸν δὲ τὴν
[8]	θεοειδῶς κεκοσμημένος. ἐπειδὴ δὲ μόνον	ἀναλλοίωτόν	ἐστι κατὰ τὴν φύσιν τὸ
[30]	τοῦτο δέ ἐστιν ἡ προαίρεσις,	ἀδούλωτόν	τι χρῆμα καὶ αὐτεξούσιον, ἐν
[15]	ζητούντων τοῦ μυστηρίου τὸν λόγον.	πρῶτον	μὲν οὖν, ὅπερ καὶ ἐν
[24]	συγκεκραμένη τῇ φιλανθρωπίᾳ ἡ δύναμις.	πρῶτον	μὲν οὖν τὸ τὴν παντοδύναμον
[37]	πρὸς ἑαυτὴν ἐφελκομένη καὶ τὸ	περιττεῦον	ἀπωθουμένη; καὶ ὥσπερ τις ἀσκὸς
[9]	καὶ ὕπνος, καὶ λύπη, καὶ	δάκρυον,	συκοφαντία τε καὶ δικα– στήριον,
[16]	πρὸς κακίαν ἀπὸ τῆς ἀρετῆς	μεταστρέφον	ἀληθῶς πάθος ἐστί, τὸ δ´
[18]	αἰκίας, καὶ τὴν ἐπὶ θανάτῳ	ψῆφον,	οὐκ ἂν ὑποστάντες δηλαδὴ ταῦτα,
[23]	ἐπιμύσας, τὸν δὲ τῆς κακίας	ζόφον	ἐν ἑαυτῷ γεννήσας, ἀρχὴν δὲ
[23]	θεότης, ὡς ἄν, πρὸς τὸ	σύντροφόν	τε καὶ συγγενὲς αὐτῷ βλέπων,
[36]	προαιρέσεως ἡμῶν ἀποκειμένη, τὸ δὲ	σύντροφον	τῇ ἀνθρωπίνῃ ζωῇ. ἀλλὰ τὸ
[20]	καὶ δίκαιον καὶ ἀγαθὸν καὶ	σοφὸν	καὶ πᾶν ὅ τι πρὸς
[0]	καὶ τὸ δίκαιον, τό τε	σοφὸν	καὶ τὸ δυνατὸν ὡσαύτως λέγοιτο,
[1]	δὲ τὸ ἀγαθόν τε καὶ	σοφὸν	πάντως, καὶ εἴ τι τῆς
[20]	εἴρηται, πάντως τῷ δικαίῳ τὸ	σοφὸν	συνεζευγμένον ἀρετὴ γίγνεται, εἰ δὲ
[0]	ἀγαθοῦ ἐπίνοιαν, εἴτε κατὰ τὸ	σοφόν	τε καὶ ἄφθαρτον καὶ ἀίδιον
[20]	τάξει δι´ ἀκολούθου προιόντα τὸ	σοφόν	τε καὶ τεχνικὸν τῆς οἰκονομίας
[8]	τὸν ἀπεστραμμένον τὴν φρόνησιν καὶ	σοφόν	τι βουλεύσασθαι τὸν τῆς σοφίας
[21]	ὑπολήψεσι πρέποντα, τὸ ἀγαθόν, τὸ	σοφόν,	τὸ δίκαιον, τὸ δυνατόν, τὸ
[24]	δέδεικται τοίνυν τὸ ἀγαθόν, τὸ	σοφόν,	τὸ δίκαιον, τὸ δυνατόν, τὸ
[23]	τῷ δικαίῳ συνέζευκται καὶ τὸ	σοφὸν	τούτων οὐκ ἀποκέκριται. τὸ γὰρ
[20]	τοίνυν ἐν τοῖς γεγενημένοις τὸ	σοφὸν	τῷ ἀγαθῷ συνθεωρεῖται; ὅτι οὐ
[20]	εἰ ἔξω τοῦ δικαίου τὸ	σοφὸν	φέροιτο, ἢ τὸ δίκαιον, εἰ
[20]	δύο μετ´ ἀλλήλων κατανοῆσαι, τὸ	σοφόν	φημι καὶ τὸ δίκαιον. ~Τίς
[20]	τεταγμένον· τὸ γὰρ ἄδικον ἢ	ἄσοφον	ἢ ἀδύνατον ἀγαθὸν οὐκ ἔστιν·
[23]	μᾶλλον ἑαυτοῦ τὸ κατὰ τὸν	τῦφον	θρέψειεν πάθος, τὰ μείζω τῶν
[25]	ἐν τῷ ὄντι τὸ εἶναι	ἔχον.	εἰ οὖν ἐν αὐτῷ τὰ
[39]	διὰ προκοπῆς ἀνιόντος τὸ μὴ	ἔχον	εἰς ὅ τι προέλθῃ, ἀλλ´
[8]	φύσιν τὸ μὴ διὰ κτίσεως	ἔχον	τὴν γένεσιν, τὰ δ´ ὅσα
[37]	ἐν αὐτῷ γινόμενον σχηματίζειν τὸ	περιέχον	τὸν ὄγκον· οὕτω καὶ ἡ
[25]	τὸ θεῖον, καὶ ἐνδυόμενον καὶ	ἐμπεριέχον	καὶ ἐγκαθήμενον; τοῦ γὰρ ὄντος
[32]	ῥήματι κατονομάζει, ὕψος μὲν τὸ	ὑπερέχον,	βάθος δὲ τὸ ὑποκείμενον, πλάτος
[39]	καὶ οὐδὲν ἡ κατὰ τὸ	ὑπερέχον	καὶ ἐνδέον ἐν ἡμῖν διαφορὰ
[37]	τοῦτο γίνεται, οὕτω κἀκεῖ τὸ	θεοδόχον	σῶμα τὴν τροφὴν τοῦ ἄρτου
[4]	πνεύματι τοῦ θεοῦ τὴν σύστασιν	ἔσχον,	ἆρα συνέστηκε τὸ τῆς ἀληθείας
[27]	τῷ βίῳ; ἐξ οὐρανοῦ, φησὶ	τυχὸν	ὁ διαπτύων ὡς αἰσχρόν τε
[6]	~Ζητεῖς δὲ καὶ τὴν αἰτίαν	τυχὸν	τῆς κατὰ τὴν βουλὴν διαμαρτίας·
[5]	ἡμῖν τῆς φύσεως. ἀλλ´ ἀντιλέγει	τυχὸν	τοῖς εἰρημένοις ὁ πρὸς τὰ
[9]	~Ἀλλὰ μέχρι μὲν τούτων συνθήσεται	τυχὸν	τῷ λόγῳ ὁ πρὸς τὸ
[7]	ἀνθρωπίνην φύσιν, καθάπερ τι σκεῦος	ἄψυχον	ἀκουσίως πρὸς τὸ καλὸν ἐφελκόμενος.
[40]	τὴν χεῖρα καὶ ἐμπιπλᾷ πᾶν	ζῷον	εὐδοκίας, ὑπερβαίνει ἀνομίας, μετανοεῖ ἐπὶ
[38]	τίνος γεννᾶται καὶ ποῖον γίνεται	ζῷον·	μόνον γὰρ τοῦτο τὸ τῆς
[6]	δυνάμεως ἀπεικόνισμα· τοῦτο δὲ τὸ	ζῷον	ὁ ἄνθρωπος· καὶ ἦν ἐν
[33]	θεοῦ βουλομένου πρὸς τὸ τιμιώτατον	ζῷον	τὸ ὑγρὸν μεταβαίνει. τὸ ἴσον
[5]	ἄνθρωπος, τοῦ δι´ ἀγαθότητα τὸ	ζῷον	τοῦτο παραγαγόντος εἰς γένεσιν, οὐκ
[39]	μυστηρίου τὸν λόγον ἐπὶ τὸν	μητρῷον	κόλπον τοῖς λογισμοῖς κατεσύρετο. ὥστε
[35]	ἐκρυείσης πάλιν διὰ τῆς ἀναστάσεως	σῶον	καὶ ἀπαθῆ καὶ ἀκέραιον καὶ
[5]	ἀληθεύοντα τῷ μὴ ἐν ἐκείνοις	νῦν,	ἀλλ´ ἐν πᾶσι σχεδὸν τοῖς
[26]	τοῦ κακοῦ τῆς φύσεως, τοῦ	νῦν	αὐτῇ καταμιχθέντος καὶ συμφυέντος, ἐπειδὰν
[17]	ὥστε ἐν αὐτοῖς ἀποκαλυφθῆναι τὰ	νῦν	διὰ τῆς πίστεως μόνης ὁρώμενα·
[5]	τούτων ἐν ὀλίγοις διαληψόμεθα. τὸ	νῦν	ἐν ἀτόποις εἶναι τὴν ἀνθρωπίνην
[26]	εἰς τὸ ἀρχαῖον ἀποκατάστασις τῶν	νῦν	ἐν κακίᾳ κειμένων γένηται, ὁμόφωνος
[8]	γῆν ἀναλύεται, ὅπως ἂν τῆς	νῦν	ἐναπειλημμένης αὐτῷ ῥυπαρίας ἀποκριθείσης εἰς
[25]	ἀνθρώπῳ γεγενῆσθαι διδάσκοντος τὸν οὐδὲ	νῦν	ἔξω τοῦ ἀνθρώπου εἶναι πεπιστευμένον;
[25]	τὸ ἐν ἡμῖν εἶναι καὶ	νῦν	καὶ τότε κατὰ τὸ ἴσον
[40]	πείρας δι´ ἀγαθῆς προαιρέσεως ἀλλοτριοῦσθαι,	νῦν	μὲν κατὰ τὸν βίον, μετὰ
[25]	τότε κατὰ τὸ ἴσον διωμολόγηται.	νῦν	μὲν οὖν ἐγκέκραται ἡμῖν ὡς
[35]	ἀλλ´ ὅσον δυνατῶς ἔχει, τοσοῦτον	νῦν	παραδεξαμένη, τὸ λεῖπον τῷ μετὰ
[40]	βαπτίσματος ἔλεγον, τὰ αὐτὰ καὶ	νῦν	περὶ αὐτοῦ διεξέρχονται, ἐκ τῶν
[5]	ἐστιν αἴτιον τοῦ ταῦτά τε	νῦν	περὶ ἡμᾶς εἶναι καὶ τῶν
[6]	ἐν τοῖς παροῦσι κακοῖς ἐστὶ	νῦν	τὸ ἀνθρώπινον, τῆς· ἀρχῆς ἐκείνης
[37]	δύναμιν, διὰ τοῦ αὐτοῦ καὶ	νῦν	τὸ ἴσον γίνεται. ἐκεῖ τε
[37]	ἀξίαν μετεποιήθη. καλῶς οὖν καὶ	νῦν	τὸν τῷ λόγῳ τοῦ θεοῦ
[35]	τραπῆναι πρὸς πάθος. διὰ τοῦτο	τοίνυν	ἀναγκαῖον ἡμῖν τὸ ἐν τῷ
[29]	πάθει τὴν ἰατρείαν προσάγουσιν. ἐπειδὴ	τοίνυν	ἅπαξ ἐνέσκηψε τῇ φύσει τῆς
[21]	καλοῦ φαντασίας περιπλασθείσης· ἐν ταύτῃ	τοίνυν	γεγονότος ἑκουσίως τῇ συμφορᾷ τοῦ
[9]	τοῦ καλοῦ θεωρεῖται χώρᾳ. ἢ	τοίνυν	δειξάτωσαν κακίαν εἶναι τὴν γέννησιν,
[32]	τῶν ἰδιωμάτων τῆς φύσεως. εἰ	τοίνυν	δύο πέρασι τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς
[37]	καὶ αὐτὸ οὐ μειούμενον. τάχα	τοίνυν	ἐγγὺς τοῦ εἰκότος λόγου γινόμεθα.
[26]	τῆς φιλανθρωπίας οὐκ ἐξιστάμενον. σκοπήσωμεν	τοίνυν	εἰ μὴ τὰ δύο ταῦτα
[33]	ὁρωμένου καταλαμβάνει ἡ ἔννοια. ἣν	τοίνυν	εἰκός ἐστιν ἀπόκρισιν ἡμῖν γενέσθαι
[23]	ἀντὶ τοῦ κατεχομένου λαβεῖν. ~Τί	τοίνυν	εἰκὸς ἦν μᾶλλον τὸν κρατοῦντα
[12]	αὐτῶν τῶν ἐνεργειῶν μαρτυρίας. ὥσπερ	τοίνυν	εἰς τὸ πᾶν ἀφορῶντες, καὶ
[40]	ἀπὸ συμφορῶν ἀνθρωπίνων τρυφῶντα. ὁ	τοίνυν	ἐν τοῖς αὐτοῖς ὤν, ἔπειτα
[20]	συνεζεῦχθαι πάντως τῇ ἀγαθότητι. πῶς	τοίνυν	ἐν τοῖς γεγενημένοις τὸ σοφὸν
[31]	τὴν παραδοχὴν τοῦ κηρύγματος. ποῦ	τοίνυν	ἐν τούτοις τὸ αὐτεξούσιον; ποῦ
[39]	ἐξουσίας ἤρτηται τοῦ τικτομένου. ἐπειδὴ	τοίνυν	ἐν τούτῳ ἐστὶν ὁ κίνδυνος,
[20]	κρεῖττον τὴν διάνοιαν φέρει. ἀκόλουθον	τοίνυν	ἐπὶ τῆς παρούσης οἰκονομίας μὴ
[5]	μετέχοντός τε καὶ ἀπολαύοντος. εἰ	τοίνυν	ἐπὶ τούτοις ὁ ἄνθρωπος εἰς
[37]	δὲ βρῶσις ἄρτος ἦν· ὥσπερ	τοίνυν	ἐφ´ ἡμῶν, καθὼς ἤδη πολλάκις
[6]	ἀναχωρήσει τῆς ἀκτῖνος ἐπισυμβαίνουσαν. ἐπειδὴ	τοίνυν	ἡ ἄκτιστος φύσις τῆς κινήσεως
[16]	τῶν συμπεπλεγμένων ἢ ἡνωμένων. ὅπερ	τοίνυν	ἡ τελευταία κίνησις ὀνομάζεται, τοῦτο
[27]	τὸ εὐεργετεῖν τὸν δεόμενον. ὅπου	τοίνυν	ἦν ἡ νόσος, ἐκεῖ φοιτῆσαι
[35]	ἑπομένου πρὸς τὸν ἡγούμενον. χρὴ	τοίνυν	ἰδεῖν ἐν τίσιν ὁ τῆς
[24]	ἐν τοῖς εἰρημένοις ὁρᾶται. ἵνα	τοίνυν	καὶ ταῦτα γένηται καταφανῆ, τὰ
[21]	τῇ ἀνυπαρξίᾳ τὴν ὕπαρξιν· ἐπειδὴ	τοίνυν	κατὰ τὴν τρεπτήν τε καὶ
[23]	ἡμῖν τῶν ζητουμένων τεκμήρια. ὁ	τοίνυν	κατὰ τὸν ἐν ἀρχῇ τοῦ
[32]	πέρατα διαβαίνει ἡ ἔννοια. ἂν	τοίνυν	λογίσῃ τῶν ἐπουρανίων ἢ τῶν
[5]	ἡ προορατικὴ τῶν μελλόντων. οὗτος	τοίνυν	ὁ θεὸς λόγος, ἡ σοφία,
[23]	τῶν εὐαγγελικῶν διεξίοι θαυμάτων; ταύτην	τοίνυν	τὴν δύναμιν καθορῶν, ὁ ἐχθρὸς
[21]	ἐκείνῳ, ᾧ ἀφωμοίωται. ἐν τούτῳ	τοίνυν	τῆς ἑτερότητος τοῦ κατ´ εἰκόνα
[24]	τῷ ἑτέρῳ τὸ ἕτερον. δέδεικται	τοίνυν	τὸ ἀγαθόν, τὸ σοφόν, τὸ
[27]	ὠφελείας ἐποιεῖτο τὴν συνανάκρασιν. ἔνθα	τοίνυν	τὸ κακὸν οὐκ ἦν, οὐδὲ
[39]	ὁ τοιοῦτος αἱρεῖται τόκος. διχῆ	τοίνυν	τῶν ὄντων μεμερισμένων εἰς τὸ
[30]	τῷ θεῷ, οὔτε ἀδύνατον. εἰ	οὖν	ἀγαθόν τι ἡ πίστις, διὰ
[1]	τῆς κρείττονος σημασίας ἐστίν. ἐπεὶ	οὖν	ἀγαθόν τι ὁ κόσμος ὁμολογεῖται,
[14]	τὴν φύσιν γεγενῆσθαι ἀποδεικνύμενος. ~Τίς	οὖν	αἰτία, φησί, τοῦ πρὸς τὴν
[8]	πρὸς τὸ ἀγαθὸν κατενόησε. τί	οὖν	ἄμεινον ἦν, καθ´ ὅλου μὴ
[19]	κατεργαζομένη τὸ κατὰ πρόθεσιν. τίς	οὖν	ἂν γένοιτο ἡμῖν ἀρχὴ πρὸς
[39]	ἐστι καὶ τὸ τικτόμενον. τί	οὖν	ἂν εἴη λυσιτελέστερον, εἰς τὴν
[34]	μένειν καὶ ἑκάστῳ συνεῖναι. οὐκέτ´	οὖν	ἂν ἑτέρας εἰς τὸ παρεῖναι
[28]	ἑαυτὴν ἀντεισαγούσης τῆς φύσεως. τί	οὖν	ἀπρεπὲς περιέχει ἡμῶν τὸ μυστήριον,
[13]	ἀνάστασιν τῷ θανάτῳ προσεμαρτύρησεν. εἰ	οὖν	ἀφ´ ὧν ἀκούεις καὶ τεθνάναι
[1]	μή τινος ὢν λόγος· εἰ	οὖν	διακρίνει τῷ σχετικῷ τῆς σημασίας
[25]	τὸ ἴσον διωμολόγηται. νῦν μὲν	οὖν	ἐγκέκραται ἡμῖν ὡς συνέχων ἐν
[32]	τῶν κρυπτῶν ἐπιίστορες. ὃ δ´	οὖν	εἰς ἡμᾶς ἐκ παραδόσεως ἥκει,
[33]	ἐστιν ἐκεῖνο καὶ ἀνενέργητον. εἰ	οὖν	ἐκεῖ οὐ τὸ ὑποκείμενον ποιεῖ
[40]	πάντως ἐστὶ τῷ γεννήσαντι. εἰ	οὖν	ἔλαβες τὸν θεὸν καὶ τέκνον
[25]	ὄντι τὸ εἶναι ἔχον. εἰ	οὖν	ἐν αὐτῷ τὰ πάντα καὶ
[8]	ἐναντίον αὐτὰ διαδεχομένης κινήσεως· ἐπεὶ	οὖν	ἐν τούτοις καὶ ὁ ἄνθρωπος
[22]	τὴν ἀληθῆ δικαιοσύνην προσάψειεν. ~Τί	οὖν	ἐν τούτοις τὸ δίκαιον; τὸ
[39]	ἀγαθῷ κεκτημένης τὴν φύσιν; ἐπεὶ	οὖν	ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τὰ τρία
[5]	οἰκεῖον τὴν ἐπιθυμίαν ἔχοι. ἐπεὶ	οὖν	ἓν τῶν περὶ τὴν θείαν
[32]	ἐπὶ τὸ ὅλον συνεκδιδομένη. τί	οὖν	ἔξω τοῦ εἰκότος ἐν τῷ
[5]	τὴν τῶν ἀγαθῶν μετουσίαν. πόθεν	οὖν,	ἐρεῖς, ὁ διὰ πάντων τοῖς
[37]	τῆς οἰκείας ἀντιπαθείας ἀπώσοιτο. τί	οὖν	ἐστι τοῦτο; οὐδὲν ἕτερον ἢ
[35]	ἐν ἡμῖν ἐπινοηθῆναι ὁμοίωμα. τίς	οὖν	ἐστὶν ἡ ἐπίνοια δι´ ἧς
[35]	μετὰ ταῦτα ταμιεύεται χρόνῳ. τί	οὖν	ἔστιν ὃ μιμεῖται; τὸ τῆς
[1]	οἴεσθαι, οὐ ζωῆς μετουσίαν. εἰ	οὖν	ζῇ ὁ λόγος ὁ ζωὴ
[40]	τῶν ἰδίων τῆς φύσεως. εἰ	οὖν	ἡ ἄνωθεν γέννησις ἀναστοιχείωσίς τις
[6]	κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἕπεται. ὥσπερ	οὖν	ἡ ἀπάθεια τῆς κατ´ ἀρετὴν
[27]	πάντων τῶν ὄντων ὑπερανέστηκεν. οὔτε	οὖν	ἡ γῆ πορρωτέρω τῆς ἀξίας
[21]	φημι καὶ τὸ δίκαιον. ~Τίς	οὖν	ἡ δικαιοσύνη; μεμνήμεθα πάντως τῶν
[16]	καθαρεύειν φησὶ τὸ μυστήριον· εἰ	οὖν	ἡδονῆς μὲν ἡ γένεσις ἠλλοτρίωται,
[15]	τὸ ἐναντίον μεταπεπτωκέναι λέγειν. εἰ	οὖν	θεὸς μὲν ἡ ἀληθὴς ἀρετή,
[15]	τοῦ ἐνεργοῦντος ἀναλογιζόμεθα φύσιν. εἰ	οὖν	ἴδιον γνώρισμα τῆς θείας φύσεως
[37]	τὴν θεικὴν ἀξίαν μετεποιήθη. καλῶς	οὖν	καὶ νῦν τὸν τῷ λόγῳ
[8]	τῆς ἐμμιχθείσης ὕλης γενόμενον. οὕτως	οὖν	καὶ ὁ τοῦ ἡμετέρου σκεύους
[32]	διὰ σταυροῦ θάνατος ἀτιμότερος; τί	οὖν	καὶ πρὸς ταῦτά φαμεν; ὅτι
[5]	δὲ τὸ ὕδωρ εἶναι. οὕτως	οὖν	καὶ τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ τῇ
[37]	εἰς τὸ θερμὸν μεταποίησιν. ἐπεὶ	οὖν	καὶ τοῦτο τὸ μέρος ἡ
[39]	τῆς φύσεως παραλλαγὴν ἐξευρίσκομεν. εἰ	οὖν	κτιστὸς μὲν ὁ ἄνθρωπος, κτιστὸν
[16]	πρὸς τὰ συγγενῆ μεταχώρησις. τίνος	οὖν	λέγει τὸ μυστήριον ἡμῶν ἧφθαι
[28]	ζωῇ τὸ ἀνθρώπινον. τὰ μὲν	οὖν	λοιπὰ τῶν ὀργάνων τὴν παροῦσαν
[0]	ἀθέων συμφέρεται δόγματι; εἰ μὲν	οὖν	μὴ εἶναι λέγοι, ἐκ τῶν
[8]	ζωῆς χωρισμὸν θάνατον ὀνομάζομεν· ἐπεὶ	οὖν	μία τίς ἐστιν ἡ τοῦ
[28]	τε καὶ ἀπρεπὲς διαβάλλοιτο. εἰ	οὖν	μόνης κακίας τὸ θεῖον κεχώρισται,
[32]	ἐκ τοῦ θανάτου ἀνακαλούμενος. ἐπεὶ	οὖν	ὅλης ἔδει γενέσθαι τῆς φύσεως
[15]	μυστηρίου τὸν λόγον. πρῶτον μὲν	οὖν,	ὅπερ καὶ ἐν τοῖς φθάσασιν
[39]	καὶ ἀλλοιουμένῳ ἐγκυματοῦσθαι βίῳ; ἐπεὶ	οὖν	παντὶ δῆλόν ἐστι τῷ καὶ
[32]	ἢ τύπου ῥημάτων διαφέρεται. ἐπεὶ	οὖν	πᾶσα πρὸς αὐτὸν ἡ κτίσις
[35]	τοῦ ἀνθρώπου γένος περιεσχέθη. τί	οὖν	περὶ τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας
[13]	ἐκ παρθένου γεγεννῆσθαι συνδιηγήσατο. εἰ	οὖν	πιστόν ἐστι διὰ τῶν εἰρημένων
[16]	ἐκ καταχρήσεως λέγεται. τὸ μὲν	οὖν	προαιρέσεως ἁπτόμενον καὶ πρὸς κακίαν
[29]	τῶν ἀνθρώπων προαιρέσεσι βλαστανούσης. ἐπεὶ	οὖν	πρὸς τὸ ἀκρότατον ἔφθασε μέτρον
[28]	φύσει τὴν διαδοχὴν ἀντεισάγοντα. εἰ	οὖν	πρὸς τὸ χρειῶδες βλέποις, τίνος
[35]	τῷ θεῷ τὴν φύσιν. ἐπεὶ	οὖν	ῥυπτική τίς ἐστι δύναμις ἐν
[30]	πάντας ἡ χάρις; εἰ μὲν	οὖν	ταῦτα καὶ παρ´ ἡμῶν ἐν
[40]	τὴν γινωσκομένην νοεῖν ὑποτίθεται. ἐπεὶ	οὖν	ταῦτα πρόκειται τῇ ἐλπίδι τοῦ
[24]	ἡ τοῦ θανάτου καθαίρεσις. ἐπεὶ	οὖν	τῆς εὐθείας ὁδοῦ παρενεχθέντες τὸ
[6]	πρὸς τὴν ὑπερκόσμιον συγκιρναμένης. ἐπεὶ	οὖν	τῆς νοητῆς κτίσεως προυποστάσης, καὶ
[21]	εἴδωλον ἐν λιμῷ γενέσθαι· ἐπεὶ	οὖν	τῆς πρὸς τὸ ὄντως ἀγαθὸν
[12]	φθορᾶς εἶναι κρείττονα. εἰ μὲν	οὖν	τινὸς τούτων καὶ τῶν τοιούτων
[30]	τῶν ἀγαθῶν ἀμοιρήσειεν· πῶς ἂν	οὖν	τις κατὰ τὸ εὔλογον ἔτι
[35]	τὴν ἰδίαν ἀναλύειν μακαριότητα. εἰ	οὖν	τις πρὸς τὸ εἰκὸς βλέποι
[25]	ὁ αὐτὸς οὗτος ἐκείνῳ, ἀλλ´	οὖν	τὸ ἐν ἡμῖν εἶναι καὶ
[27]	ἰδιαζόντως δεξαμένου τὴν ἴασιν. εἰ	οὖν	τὸ μὲν κάμνον ἐπὶ γῆς
[32]	κατά τινα λόγον ἀπόρρητον, ἀλλ´	οὖν	τὸ μὴ τῷ ἀτίμῳ τρόπῳ
[24]	φιλανθρωπίᾳ ἡ δύναμις. πρῶτον μὲν	οὖν	τὸ τὴν παντοδύναμον φύσιν καὶ
[35]	καὶ δι´ ἀλλήλων κρατούμενα. ἐπεὶ	οὖν	τοῦ καθηγουμένου τῆς ζωῆς ἡμῶν
[5]	τοῦ ἐναντίου γίνεται γένεσις. ἐπεὶ	οὖν	τοῦτο τῆς αὐτεξουσιότητός ἐστι τὸ
[13]	φύσιν εἶναι τὰ θαύματα. αὐτὸ	οὖν	τοῦτο τῆς θεότητος ἔστω σοι
[33]	ἐκ τοῦ θανάτου φθορᾶς· ἐπειδὰν	οὖν	τούτων καὶ τῶν τοιούτων ἀκούσωσιν
[10]	τὸ ἀπεμφαῖνον ἀποποιείσθω· τὸν αὐτὸν	οὖν	τρόπον, ὡς ὁρῶμεν καὶ ἐξημμένην
[6]	μνημονευθεῖσα δύναμις, αὐτεξουσίῳ κινήματι τὸ	δοκοῦν	αἱρουμένη· ἐπειδὴ πρὸς τὸ ἀγαθόν
[32]	δύνασθαι ἂν μετὰ ῥᾳστώνης τὸ	δοκοῦν	κατεργάσασθαι. εἰ δὲ καὶ πάντως
[24]	αὐτοῦ τοῦ θελήματος πρὸς τὸ	δοκοῦν	οὐσιωθέντος. ἡ δὲ πρὸς τὸ
[31]	τῷ ἀλλοτρίῳ βουλήματι πρὸς τὸ	δοκοῦν	περιάγεσθαι. ἡ δὲ λογική τε
[31]	προαιρέσεις πρὸς τὸ τῷ κρατοῦντι	δοκοῦν	περιάγεσθαι. οὐκοῦν οὐ τῆς ἀγαθότητος
[7]	τινὶ βιαίᾳ πρὸς τὸ ἑαυτῷ	δοκοῦν	ὑποζεύξας τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, καθάπερ
[40]	μὴ παραδεχόμενον σβέσιν ἡ διαφορά.	οὐκοῦν	ἄλλο τι, καὶ οὐχὶ τοῦτό
[16]	γίνεται· ἀπαθὲς δὲ τὸ θεῖον.	οὐκοῦν	ἀλλοτρία περὶ θεοῦ ἡ ὑπόληψις,
[15]	δὲ τοιαύτας περιόδους χαίρειν ἐᾶσαι;	οὐκοῦν	ἀνάγκη καὶ ταῖς τοιαύταις τῶν
[40]	πρὸς τὸ κρεῖττον μετάστασις γίνεται.	οὐκοῦν	εἰ, καθώς φησιν ὁ προφήτης,
[1]	ὁ ἀνθρώπινος ὁμωνύμως λέγεται λόγος.	οὐκοῦν	εἰ λέγοι καθ´ ὁμοιότητα τῶν
[15]	πλὴν τὸ κατὰ κακίαν νόημα.	οὐκοῦν	εἰ μὲν ἐν κακίᾳ γεγενῆσθαι
[8]	σώματι, οὐ συμπεφυκὼς τῇ φύσει.	οὐκοῦν	ἐκ τῆς τῶν ἀλόγων φύσεως
[5]	καὶ ἀπρεπῆ περὶ θεοῦ λέγεσθαι.	οὐκοῦν	ἐξ ἑτέρας ἀρχῆς καὶ εἰς
[8]	τοῦ ἀλγεινῶς εἶναι προτιμότερον κρίνεται.	οὐκοῦν	ἐξετάσωμεν εἰ ὁ τῆς ζωῆς
[7]	τῶν ὑφεστώτων δημιουργὸς οὐκ ἔστιν.	οὐκοῦν	ἔξω τῆς τῶν κακῶν αἰτίας
[37]	καὶ πόσεως τοῖς σπλάγχνοις καταμιγνύμενον.	οὐκοῦν	ἐπάναγκες κατὰ τὸν δυνατὸν τῇ
[24]	οὔτε θάνατον εἶναι ζωῆς ἐνεργούσης.	οὐκοῦν	ἐπὶ κεφαλαίων τοῦ μυστηρίου τὴν
[30]	τῇ ἐλευθερίᾳ τῆς διανοίας κείμενον.	οὐκοῦν	ἐπὶ τοὺς μὴ προσαχθέντας τῇ
[8]	βίον ἡμῶν τῇ νεκρότητι σβέννυσθαι.	οὐκοῦν	ἐπισκεψάσθω διὰ τοῦ σκυθρωποῦ τούτου
[37]	ζωὴν καθηγουμένου τοὺς σωζομένους ἐφάπτεσθαι.	οὐκοῦν	ἡ ψυχὴ μὲν διὰ πίστεως
[1]	τὸ περὶ αὐτῆς λεγόμενον συνεπαίρεται.	οὐκοῦν	κἂν λόγος θεοῦ λέγηται, οὐκ
[37]	θερμοῦ τοῦ ἐν ἡμῖν συμμαχίαν.	οὐκοῦν	ὁ πρὸς ταῦτα βλέπων δυνάμει
[37]	τοῦ σκηνώσαντος ἐν τῇ σαρκί.	οὐκοῦν	ὅθεν ὁ ἐν ἐκείνῳ τῷ
[20]	θεοῦ ὑπολήψεις ἐπὶ κεφαλαίων διεξελθεῖν;	~Οὐκοῦν	ὁμολογεῖται παρὰ πᾶσι μὴ μόνον
[0]	κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἡ ἀλήθεια.	οὐκοῦν	ὅταν πρός τινα τῶν ἑλληνιζόντων
[31]	τὸ τῷ κρατοῦντι δοκοῦν περιάγεσθαι.	οὐκοῦν	οὐ τῆς ἀγαθότητος τοῦ θεοῦ
[26]	κἂν ἐπίπονος ἡ διάκρισις ᾖ.	οὐκοῦν	οὐδ´ ἂν παρ´ αὐτοῦ τοῦ
[13]	μὴν ταῦτα μείζω τῆς φύσεως.	οὐκοῦν	οὐδὲ ἐκεῖνος πάντως ἐντὸς τῆς
[6]	ἡ ἀκολουθία τὸν λόγον φέρει.	οὐκοῦν	πάλιν ἀρχή τις ἡμῖν κατὰ
[8]	τῷ στοχασμῷ τῆς διανοίας ὑπάγεται.	οὐκοῦν	πρὸς τὸ πέρας τις ἀποσκοπῶν
[1]	τοῦ θεοῦ λόγον ἀνυπόστατον εἶναι.	οὐκοῦν	συναπεδείχθη κατὰ τὸ ἀκόλουθον τὸ
[20]	πρὸς τὴν τοῦ κάμνοντος ἴασιν.	οὐκοῦν	τὴν σοφίαν δεῖ συνεζεῦχθαι πάντως
[5]	δουλεύουσα πῶς ἂν εἰκὼν ὀνομάζοιτο;	οὐκοῦν	τὸ διὰ πάντων πρὸς τὸ
[35]	τριήμερον νέκρωσιν καὶ πάλιν ζωήν.	οὐκοῦν	χρή τι τοιοῦτον καὶ ἐν
[21]	τῆς τοῦ κρείττονος σημασίας ἐστίν.	οὐκοῦν	ὡς ἀγαθὸς οἶκτον λαμβάνει τοῦ
[37]	αὐτὸ μένειν ἐφ´ ἑαυτοῦ ὅλον.	οὐκοῦν	ὡς ἂν πρὸς τὸ ἀκόλουθον
[39]	ἀλλοιουμένης, ὁ κατὰ λογισμὸν τὸ	λυσιτελοῦν	προαιρούμενος τίνος αἱρήσεται μᾶλλον γενέσθαι
[1]	ἐναντίων καὶ συνδρομὴ περὶ τὸ	ἁπλοῦν	θεωροῖτο, ἀδυναμίας τε καὶ δυνάμεως
[37]	ἔχειν τὴν οἰκειότητα. ~Ἀλλ´ ἐπειδὴ	διπλοῦν	τὸ ἀνθρώπινον, ψυχῇ τε καὶ
[7]	περὶ τὰς ἡδονὰς διαθέσεως τὸν	νοῦν	ἀποικίσαντες ἀπαθῶς ἐπεσκόπουν τὴν τῶν
[7]	κατὰ τὸ σῶμα φαινομένων τὸν	νοῦν	ἀποστήσαντας, αὐτὴν ἐφ´ ἑαυτῆς τοῦ
[1]	ἐστι· τῷ δὲ αὐτὸν τὸν	νοῦν	εἰς τὸ ἐμφανὲς ἄγειν οὐκέτ´
[39]	ἀμφοτέρων αἱρεῖσθαι πάντως τόν γε	νοῦν	ἔχοντα, ἢ τῆς ἀκτίστου φύσεως
[21]	τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται, τοιοῦτόν τινα	νοῦν	κατὰ τὴν ἀντιδιαστολὴν ἔχει, καθάπερ
[7]	διαθέσεως τὸν νοῦν ἀποικίσαντες ἀπαθῶς	ἐπεσκόπουν	τὴν τῶν ὄντων φύσιν, οὐκ
[2]	τὸ συμπαρομαρτοῦν τῷ λόγῳ καὶ	φανεροῦν	αὐτοῦ τὴν ἐνέργειαν, οὐ πνοὴν
[17]	εἴη λογισμοῖς τισὶ κατὰ τὸ	ἐγχωροῦν	καὶ τῶν ἐπιζητουμένων ἐξευρεῖν τὴν
[39]	παντὶ δῆλόν ἐστι τῷ καὶ	ὁπωσοῦν	διανοίας μετέχοντι, ὅτι τὸ ἑστὼς
[2]	καὶ πνεῦμα μεμαθηκότες θεοῦ, τὸ	συμπαρομαρτοῦν	τῷ λόγῳ καὶ φανεροῦν αὐτοῦ
[6]	Λαβὼν γὰρ ὁ θεός, φησιν,	χοῦν	ἀπὸ τῆς γῆς τὸν ἄνθρωπον
[29]	τὰ πάθη, ἀλλ´ ἀναμένουσι τὸ	ἐνδομυχοῦν	ἅπαν ἔξω γενέσθαι, καὶ οὕτω
[4]	ὁ τοῦ θεοῦ λόγος τὴν	ἰσχὺν	ἔχει. ἀλλὰ μὴν ἀνενέργητά τε
[7]	βαφὴν τὴν αἱρετικὴν παραδεδεγμένοις ἀπάτην	ἰσχύν	τινα διὰ τῆς ἐπιπολαίου πιθανότητος
[37]	τις ἀσκὸς ὑγροῦ τινὸς πλήρης	ὤν,	εἰ κατὰ τὸν πυθμένα τὸ
[40]	ὁ τοίνυν ἐν τοῖς αὐτοῖς	ὤν,	ἔπειτα ἐπιθρυλῶν ἑαυτῷ διὰ τοῦ
[1]	νοερόν τι χρῆμα καὶ ἀσώματον	ὤν,	ζῇ πάντως· εἰ δὲ τοῦ
[1]	ζῇ ὁ λόγος ὁ ζωὴ	ὤν,	καὶ προαιρετικὴν πάντως δύναμιν ἔχει·
[7]	ὁ τῶν μὴ ὄντων ποιητὴς	ὤν·	ὁ τὴν ὅρασιν, οὐ τὴν
[40]	τις δοκεῖ εἶναί τι, μηδὲν	ὤν,	φρεναπατᾷ ἑαυτόν. ὃ γὰρ μὴ
[8]	λόγος οὐσιώδης τις καὶ ἐνυπόστατος	ὢν	αὐτὸς εἶναι καὶ θεὸς καὶ
[37]	πρώτοις διῄρηται, ὁ καὶ θεὸς	ὢν	καὶ λόγος, τῇ ἀνθρωπίνῃ συνανεκράθη
[8]	ποιητικὴν ἐμπεριειληφώς, μᾶλλον δὲ αὐτοδύναμις	ὢν	καὶ πρὸς πᾶν ἀγαθὸν τὴν
[21]	διασώζων ὁμοίωσιν, τρεπτῆς δὲ φύσεως	ὢν	κατ´ ἀνάγκην· οὐ γὰρ ἐνεδέχετο
[1]	ἂν εἴη λόγος, μή τινος	ὢν	λόγος· εἰ οὖν διακρίνει τῷ
[5]	ἀποδέδεικται μὴ αὐτὸ τοῦτο ῥῆμα	ὢν	ὁ τοῦ θεοῦ λόγος, ἢ
[32]	τοῦ ζῆσαι δεόμενος ὁ ἀεὶ	ὢν	τὴν σωματικὴν ὑποδύεται γένεσιν, ἀλλ´
[8]	τὸ σῶμα τῶν παθημάτων διαφοραί,	ὧν	αἱ μὲν ῥᾷον, αἱ δὲ
[13]	θανάτῳ προσεμαρτύρησεν. εἰ οὖν ἀφ´	ὧν	ἀκούεις καὶ τεθνάναι καὶ γεγεννῆσθαι
[0]	δογμάτων μυθοποιίας· οὐ γὰρ δι´	ὧν	ἄν τις ἐπανορθώσαιτο τὸν Σαβέλλιον,
[35]	γινομένοις τινὰ τινῶν ἐστὶν ἀρχηγικώτερα,	ὧν	ἄνευ οὐκ ἂν τὸ γινόμενον
[35]	ὁπλιτικὴν ἐμπειρίαν ἀνάγονται οἱ δι´	ὧν	βλέπουσιν πρὸς τὴν εὔρυθμόν τε
[39]	αὐτὴν τῆς πρὸς ἑαυτὴν συμφυίας·	ὧν	γὰρ ἐπ´ ἴσης προεπινοεῖται ἡ
[15]	οὐκ ἂν εἰπεῖν ἔχοις. ἀφ´	ὧν	γὰρ εὖ πάσχομεν, ἀπὸ τούτων
[35]	τοῦ καθαρσίου προσδεομένων ἐστίν. ἐφ´	ὧν	γὰρ κατὰ τὸν βίον τοῦτον
[26]	μυστήριον τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. δι´	ὧν	γὰρ κατεμίχθη τῇ ἀνθρωπότητι, διὰ
[35]	τῆς τοῦ θανάτου μιμήσεως, δι´	ὧν	ἐκλύεταί πως ὁ ἄνθρωπος τῆς
[35]	ἐνεργὸς γέγονεν ὅσον δι´ αὐτῶν	ὧν	ἐποίησεν ὁ τὴν πρὸς τὸν
[28]	πρὸς ἄλλην ἐνέργειαν μεμερισμένα, δι´	ὧν	ἡ αἰσθητική τε καὶ ἐνεργητικὴ
[5]	καὶ ἡ τῶν καρπῶν ἰδιότης,	ὧν	ἡ βρῶσις οὐ γαστρὸς πλησμονήν,
[39]	πρόσωπά τε καὶ ὀνόματα δι´	ὧν	ἡ γέννησις τοῖς πιστεύουσι γίνεται,
[8]	ἄρρητοί τινες καὶ ἀνέκφραστοι ἀλγηδόνες,	ὧν	ἡ διήγησις ἐκ τοῦ ἴσου
[12]	πάντα τοῖς ἱστορηθεῖσιν ἔργοις, δι´	ὧν	ἡ θεία χαρακτηρίζεται φύσις, κατανοήσαντες.
[28]	θεὸς τῷ ἀνθρωπίνῳ βίῳ, δι´	ὧν	ἡ φύσις πρὸς τὸν θάνατον
[8]	δυσκολώτερον τὴν θεραπείαν προσίενται, ἐφ´	ὧν	καὶ τομαὶ καὶ καυτήρια καὶ
[9]	ἐφεξῆς οὐχ ὁμοίως ἕξει, δι´	ὧν	μάλιστα τὸ μυστήριον τῆς ἀληθείας
[12]	πίστεως παρεγράφοντο· εἰ δὲ δι´	ὧν	νοεῖται θεός, πάντα ἐν τοῖς
[32]	ὑψηλῆς καὶ ὑπερεχούσης δυνάμεως. περὶ	ὧν	οὐδὲν οἶμαι δεῖν καθ´ ἕκαστον
[30]	νεῖμαι, ἢ μὴ δυνηθέντος πάντως;	ὧν	οὐθέτερον καθαρεύει τῆς μέμψεως. οὔτε
[26]	λόγῳ ἐκεῖνα ὁ ἀπατεὼν ἀντιλαμβάνει,	ὧν	τὰ σπέρματα διὰ τῆς ἰδίας
[8]	τοῦ κόσμου στοιχεῖα πάλιν, ἀφ´	ὧν	τὴν σύστασιν ἔσχε, διάχυσις. τὸ
[0]	μυθοποιίας· οὐ γὰρ δι´ ὧν	ἄν	τις ἐπανορθώσαιτο τὸν Σαβέλλιον, διὰ
[26]	δικαιοσύνης τὸ ἐκεῖνα νέμειν ἑκάστῳ,	ὧν	τις τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς
[0]	ἰδιαζόντως καταλαμβάνοι ἡ ἔννοια ἐφ´	ὧν	τὸ διακρῖνον οὐκ ἔστι, μὴ
[8]	ἀλλὰ καὶ ἐκ μυρίων ἑτέρων,	ὧν	τὸ πλῆθος διὰ τὴν ἀμετρίαν
[33]	ὕδωρ καὶ πίστις ἐστὶ δι´	ὧν	τὸ τῆς ἀναγεννήσεως πληροῦται μυστήριον,
[40]	ἐν σεαυτῷ τὸν γεννήσαντα. ἐξ	ὧν	τὸν θεὸν γνωρίζομεν, δι´ ἐκείνων
[8]	ἀλόγου φύσεως ἴδιόν ἐστιν, ἐφ´	ὧν	τοῦ ἀληθῶς καλοῦ ἡ κατανόησις
[13]	ἀπιστίᾳ· ὁμολογεῖς γὰρ πάντως δι´	ὧν	ὑπὲρ πίστιν ἡγῇ τὸ λεγόμενον,
[6]	διδάσκει τῆς κοσμογονίας ὁ λόγος·	Λαβὼν	γὰρ ὁ θεός, φησιν, χοῦν
[35]	ὡς ἐκεῖνος ὁ ἄνωθεν ἄνθρωπος	ἀναλαβὼν	τὴν νεκρότητα μετὰ τὴν ὑπόγειον
[32]	τε καὶ ἁρμονίαν δι´ ἑαυτοῦ	συνάγων	ἐν γὰρ τοῖς οὖσιν ἢ
[40]	κύριος τοῖς σύμπασι, μὴ ὀργὴν	ἐπάγων	καθ´ ἑκάστην ἡμέραν· εὐθὴς κύριος
[5]	εἰκόνα θεοῦ τὸν ἄνθρωπον γεγενῆσθαι	λέγων·	ἐν γὰρ τῇ ὁμοιώσει τῇ
[8]	ἢ ἀγνοεῖν αὐτὸν τὸ ἐσόμενον	λέγων,	ἢ εἰδότα καὶ πεποιηκότα μὴ
[5]	ἐπιτήδειον, ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα	λέγων	καὶ κατατρέχων τῆς φύσεως, ἀνατρέπειν
[32]	καὶ μῆκος τὰς πλαγίας ἐκτάσεις	λέγων.	καὶ σαφέστερον ἑτέρωθι τὸ τοιοῦτον
[15]	ἐπρέσβευε λόγος, καιρὸν εἶχεν ὁ	ἀντιλέγων	κατατρέχειν ἡμῶν τῆς πίστεως, ὡς
[32]	ἐπάνοδον, οἱονεὶ χεῖρα τῷ κειμένῳ	ὀρέγων	διὰ τοῦτο πρὸς τὸ ἡμέτερον
[8]	οὔτε ἐκεῖνα τῇ δυνάμει τῶν	λόγων	ἢ τῷ στοχασμῷ τῆς διανοίας
[31]	γὰρ τῶν ἀψύχων ἢ τῶν	ἀλόγων	ἐστὶ τῷ ἀλλοτρίῳ βουλήματι πρὸς
[5]	γὰρ καὶ ἐν τῇ τῶν	ἀλόγων	φύσει, ὅσα τὸν ἔνυδρον καὶ
[8]	φύσει. οὐκοῦν ἐκ τῆς τῶν	ἀλόγων	φύσεως ἡ νεκρότης οἰκονομικῶς περιετέθη
[1]	τὸν ἡμέτερον λόγον. ὁ γὰρ	ὁμολογῶν	μὴ ἄλογον εἶναι τὸν θεὸν
[1]	λόγον καὶ ἐνεργὸν καὶ ποιητικὸν	ὁμολογῶν,	ὅπερ ὁ Ἰουδαῖος οὐ δέχεται,
[26]	προσγένοιτο καὶ ἡ τῆς καύσεως	ἀλγηδὼν	παρέλθοι, χάριν εἴσονται τοῖς τὴν
[37]	πολλάκις εἴρηται, ὁ τὸν ἄρτον	ἰδὼν	τρόπον τινὰ τὸ σῶμα τὸ
[27]	ἀρχῆς ἄχρι τέλους ἐκκαθαίρουσι τῶν	κηλίδων	ἅπαν τὸ ὕφασμα, ὡς ἂν
[32]	ὁ τὸ πᾶν πρὸς ἑαυτὸν	συνδέων	τε καὶ συναρμόζων ἐστί, τὰς
[0]	συνυφαιρεῖται κατ´ ἀνάγκην τὸ τῶν	θεῶν	πλῆθος ἀπὸ τοῦ δόγματος, τῆς
[0]	ἐσκεδασμένον τῆς διανοίας εἰς πλῆθος	θεῶν	πρὸς μιᾶς θεότητος περιαγαγεῖν ὁμολογίαν.
[0]	μὴ ἀμφιβάλλοι, εἰς πλῆθος δὲ	θεῶν	ταῖς ὑπονοίαις ἐκφέροιτο, τοιαύτῃ χρησώμεθα
[0]	πεπλανημένην περὶ τοῦ πλήθους τῶν	θεῶν	φαντασίαν. εἰ γὰρ τὸ ἀγαθὸν
[0]	θεῖον ὑπείληφεν, ἢ τῷ τῶν	ἀθέων	συμφέρεται δόγματι; εἰ μὲν οὖν
[4]	σύστασιν καὶ τῶν ἐν τούτοις	δυνάμεων;	εἰ γὰρ ὅμοιος τῷ ἡμετέρῳ
[6]	προυποστάσης, καὶ ἑκάστῃ τῶν ἀγγελικῶν	δυνάμεων	πρὸς τὴν τοῦ παντὸς σύστασιν
[1]	εὐσεβείας λόγος οἶδέ τινα διάκρισιν	ὑποστάσεων	ἐν τῇ ἑνότητι τῆς φύσεως
[15]	ἀνάγκη καὶ ταῖς τοιαύταις τῶν	ἀντιθέσεων	ἀντικαταστῆναι παρ´ ἡμῶν τὴν ἀλήθειαν,
[3]	τὴν ἀλήθειαν, ἑκατέραν τε τῶν	αἱρέσεων	καθαιροῦσαν καὶ ἀφ´ ἑκατέρας παραδεχομένην
[8]	κρίσεως ἐν τῇ δοκιμασίᾳ τῶν	αἰσθήσεων	ἁμαρτηθείσης, τῆς δὲ τοῦ καλοῦ
[26]	ἀξίαν ἀντίδοσις, δι´ ἧς ὁ	ἀπατεὼν	ἀνταπατᾶται, τὸ δίκαιον δείκνυσιν, ὁ
[26]	τὸ δίκαιον λόγῳ ἐκεῖνα ὁ	ἀπατεὼν	ἀντιλαμβάνει, ὧν τὰ σπέρματα διὰ
[20]	ἄνθρωπον οἰκονομία λείπεται τῶν θεοπρεπῶν	ὑπολήψεων.	ζητοῦμεν πάντως ἐπὶ τοῦ θεοῦ
[3]	ἀλλὰ διὰ μέσου τῶν δύο	ὑπολήψεων	χωρεῖν τὴν ἀλήθειαν, ἑκατέραν τε
[0]	κεχρημένους. ἄλλαις γὰρ ὑπολήψεσιν ὁ	ἰουδαίζων	προείληπται καὶ ὁ τῷ ἑλληνισμῷ
[32]	πρὸς ἑαυτὸν συνδέων τε καὶ	συναρμόζων	ἐστί, τὰς διαφόρους τῶν ὄντων
[0]	προείληπται καὶ ὁ τῷ ἑλληνισμῷ	συζῶν	ἑτέραις, ὅ τε Ἀνόμοιος καὶ
[17]	καὶ τῇ τοῦ θανάτου πείρᾳ	σώζων	τὸν ἄνθρωπον, ἐξὸν μήτε ἐν
[21]	προαιρέσεως τὴν πρὸς τὸ θεῖον	διασώζων	ὁμοίωσιν, τρεπτῆς δὲ φύσεως ὢν
[30]	ἂν μηδεὶς τῆς διδαχῆς τῶν	ἀγαθῶν	ἀμοιρήσειεν· πῶς ἂν οὖν τις
[8]	παρώλισθεν, ἅπαξ δὲ τῆς τῶν	ἀγαθῶν	ἀναχωρήσεως δι´ ἀκολούθου πᾶσαν ἰδέαν
[5]	καλλίστοις τετιμημένος τὰ χείρω τῶν	ἀγαθῶν	ἀντηλλάξατο; σαφὴς καὶ ὁ περὶ
[5]	καλλίστου τε καὶ τιμιωτάτου τῶν	ἀγαθῶν	ἀπεστέρησε, λέγω δὴ τῆς κατὰ
[5]	ἄνθρωπον ἐπὶ τῇ τῶν θείων	ἀγαθῶν	ἀπολαύσει γενόμενον ἔδει τι συγγενὲς
[36]	μικρὸν ὂν καθ´ ἑαυτὸ μεγάλων	ἀγαθῶν	ἀρχή τε καὶ ὑπόθεσις γίνεται.
[5]	ᾧ τε μέτοχος τῶν θείων	ἀγαθῶν	γενέσθαι, ἀναγκαίως τοιοῦτος κατασκευάζεται, ὡς
[7]	ἆθλον τῆς προαιρέσεως τὸ τῶν	ἀγαθῶν	γέρας τοῖς κατ´ ἀρετὴν πολιτευομένοις
[8]	ἀντεισαχθῆναι καὶ πάσῃ τῇ τῶν	ἀγαθῶν	ἰδέᾳ τὸν τῶν ἐναντίων ἀνταριθμηθῆναι
[5]	τῶν περὶ τὴν θείαν φύσιν	ἀγαθῶν	καὶ ἡ ἀιδιότης ἐστίν, ἔδει
[21]	ἄνθρωπος, τοῖς τε λοιποῖς τῶν	ἀγαθῶν	καὶ τῷ αὐτεξουσίῳ τῆς προαιρέσεως
[5]	ὡς ἐπιτηδείως πρὸς τὴν τῶν	ἀγαθῶν	μετουσίαν ἔχειν. καθάπερ γὰρ ὁ
[5]	ἆθλον ἀρετῆς εἶναι τὴν τῶν	ἀγαθῶν	μετουσίαν. πόθεν οὖν, ἐρεῖς, ὁ
[5]	γὰρ ἐπὶ μετουσίᾳ τῶν ἰδίων	ἀγαθῶν	ποιήσας τὸν ἄνθρωπον καὶ πάντων
[5]	ὄντος τοῦ κόσμου τὴν τῶν	ἀγαθῶν	προεκτικήν τε καὶ ποιητικὴν δύναμιν
[8]	ἄφραστον ἔχει τῇ τῶν ἐλπιζομένων	ἀγαθῶν	φύσει. οὔτε γὰρ ταῦτα, οὔτε
[39]	ἄνωθεν γεννηθῆναι παρὰ τοῦ κυρίου	μαθὼν	διὰ τὸ μήπω χωρῆσαι τοῦ
[32]	δ´ ἄν τις δι´ ἀκριβείας	καταμαθὼν	τὸ μυστήριον εὐλογώτερον εἴποι μὴ
[23]	καὶ τῶν κατὰ τὸν ἀέρα	παθῶν	τὴν ἐξουσίαν, καὶ τὴν διὰ
[37]	τὴν σύστασιν, ἀλλὰ διὰ τῶν	συνήθων	τε καὶ καταλλήλων ἔδωκε τῷ
[1]	οὐ γὰρ καθ´ ὁμοιότητα τῶν	λίθων	ἀψύχως ὑφεστάναι τὸν λόγον εὐαγές
[24]	τὸ κάτω καθ´ ὁμοιότητα τῶν	ἐμβριθῶν	σωμάτων ἴδοι τὴν φλόγα, τὸ
[26]	μέχρι τῆς τοῦ θανάτου πείρας	διεξελθών,	τὰ προειρημένα πάντα κατείργασται, τόν
[35]	καθάπερ γὰρ οἱ τὰς τῶν	λαβυρίνθων	πλάνας διεξελθεῖν ἀμηχανοῦντες, εἴ τινος
[30]	τὸν λόγον ἐν πολυανθρώπῳ τῶν	Ἰουδαίων	ἐκκλησίᾳ κηρύξαντος, τρισχιλίων κατὰ ταὐτὸν
[29]	Ἀσσυρίων ὑπερηφανία, οὐδὲ ἡ τῶν	Ἰουδαίων	κατὰ τῶν ἁγίων τοῦ θεοῦ
[1]	μαχόμενον ὑπολήψεσι τοῖς τὰ τῶν	Ἰουδαίων	πρεσβεύουσι συνενεχθῆναι· ἀλλ´ ἐπ´ ἴσης
[19]	περὶ τοῦ θεοῦ ὑπολήψεις ἐπὶ	κεφαλαίων	διεξελθεῖν; ~Οὐκοῦν ὁμολογεῖται παρὰ πᾶσι
[24]	εἶναι ζωῆς ἐνεργούσης. οὐκοῦν ἐπὶ	κεφαλαίων	τοῦ μυστηρίου τὴν ἀκολουθίαν ἀναλαβόντες
[29]	ἡ τῶν Ἰουδαίων κατὰ τῶν	ἁγίων	τοῦ θεοῦ μιαιφονία, οὐδὲ ἡ
[32]	ἄνω τοῖς κάτω καὶ τῶν	πλαγίων	πρὸς ἄλληλα δι´ ἐκείνου συμφυομένων,
[5]	ὁ γὰρ ἐπὶ μετουσίᾳ τῶν	ἰδίων	ἀγαθῶν ποιήσας τὸν ἄνθρωπον καὶ
[40]	ἠδικημένος, ὁ σεσυκοφαντημένος, ὁ τῶν	ἰδίων	ἀπωσθεὶς οὐδεμίαν ὁρῶσιν ἐφ´ ἑαυτῶν
[40]	εἴ τι τούτων ὑπαμειφθείη τῶν	ἰδίων	τῆς φύσεως. εἰ οὖν ἡ
[32]	πᾶν γόνυ κάμψει ἐπουρανίων καὶ	ἐπιγείων	καὶ καταχθονίων. ἐνταῦθα τὴν μέσην
[12]	πλὴν τῆς δι´ αὐτῶν τῶν	ἐνεργειῶν	μαρτυρίας. ὥσπερ τοίνυν εἰς τὸ
[5]	τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ τῇ τῶν	θείων	ἀγαθῶν ἀπολαύσει γενόμενον ἔδει τι
[5]	ἐφ´ ᾧ τε μέτοχος τῶν	θείων	ἀγαθῶν γενέσθαι, ἀναγκαίως τοιοῦτος κατασκευάζεται,
[0]	λόγῳ, ἀλλὰ κατὰ τὰς τῶν	θρησκειῶν	διαφορὰς μεθαρμόζειν προσήκει καὶ τὴν
[23]	διὰ τοῦ κόρου τῶν ἐσθιόντων	πλείων	γιγνόμενος, ἥ τε διὰ τῶν
[23]	ἐπλήρου, ἀλλ´ ἐκ τῶν ἀρρήτων	ταμείων	τῆς θείας δυνάμεως ἡ φιλοτιμία
[1]	καταλήψεως, διὰ τῶν αὐτῶν εὑρήσει	σημείων	καὶ τὸν ἐξ ἐκείνου ὑφεστῶτα
[18]	τὰς τῶν χρηστηρίων τε καὶ	μαντειῶν	μανίας, ἀναιρεθῆναι δὲ τὰς ἐτησίους
[35]	τε καὶ ὕδωρ, μόνα τῶν	στοιχείων	βαρέα τε ὄντα καὶ κατωφερῆ,
[27]	οὔτε τὰ ἐν ἑκατέρῳ τῶν	στοιχείων	ἐνδιαιτώμενα διαφέρει τι ἀλλήλων ἐν
[6]	κόσμῳ, πολλῆς πρὸς ἄλληλα τῶν	στοιχείων	οὔσης ἐναντιώσεως, ἐπινενόηταί τις ἁρμονία
[16]	τοῦ ὑποκειμένου διαμονή, ἡ τῶν	στοιχείων	περὶ τὸ σῶμα συνδρομή, ἡ
[30]	πολυανθρώπῳ τῶν Ἰουδαίων ἐκκλησίᾳ κηρύξαντος,	τρισχιλίων	κατὰ ταὐτὸν παραδεξαμένων τὴν πίστιν,
[28]	βλέποις, τίνος ἂν εἴη τῶν	τιμίων	εἶναι νομιζομένων ἐκεῖνα δεύτερα; τίνος
[5]	τι τῶν ὑψηλῶν τε καὶ	τιμίων	ὀνομάζειν τις ἐθέλοι, οὐ διοισόμεθα.
[8]	τὸ ζῇν διὰ τὴν τῶν	καταθυμίων	ἀπόλαυσιν αἱρετόν ἐστι τοῖς τοῦ
[10]	εἰσδύνουσα, πολλάκις δὲ καὶ τῶν	οὐρανίων	θαυμάτων ἐν περινοίᾳ γίνεται, οὐδὲν
[27]	ζῴου νενοσηκότος ἕτερόν τι τῶν	οὐρανίων	τὴν θείαν ἐπιμιξίαν ἐδέξατο; οὐκ
[32]	ἔννοια. ἂν τοίνυν λογίσῃ τῶν	ἐπουρανίων	ἢ τῶν ὑποχθονίων ἢ τῶν
[32]	Ἰησοῦ Χριστοῦ πᾶν γόνυ κάμψει	ἐπουρανίων	καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων. ἐνταῦθα
[32]	πᾶν τὸ διὰ μέσου τῶν	ἐπουρανίων	καὶ ὑποχθονίων ὀνομάσας ἐπίγειον. τοῦτο
[32]	κάμψει ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ	καταχθονίων.	ἐνταῦθα τὴν μέσην κεραίαν μιᾷ
[32]	λογίσῃ τῶν ἐπουρανίων ἢ τῶν	ὑποχθονίων	ἢ τῶν καθ´ ἑκάτερον τοῦ
[32]	διὰ μέσου τῶν ἐπουρανίων καὶ	ὑποχθονίων	ὀνομάσας ἐπίγειον. τοῦτο μεμαθήκαμεν περὶ
[27]	τῆς φύσεως, ἑτέρῳ δέ τινι	γειτνιῶν	καὶ εὔληπτον ἐκ τοῦ σύνεγγυς
[15]	βίον, καὶ πᾶσαν ἀκολούθως ἡλικίαν	διεξιών,	εἶτα θανάτου γευόμενος, καὶ οὕτως
[26]	ἐν τῷ τρόπῳ τῆς τῶν	ὁμοίων	ἀντιδόσεως μὴ ἐκπεσεῖν τοῦ βελτίονος.
[4]	πνεύματι, ὁμοία πάντως ἐκ τῶν	ὁμοίων	ἡ δύναμις· καὶ ὅσην ὁ
[35]	καταντῆσαι πέρας, μὴ διὰ τῶν	ὁμοίων	ὁδεύσαντας. καθάπερ γὰρ οἱ τὰς
[5]	πνεῦμα διά τε τῶν κοινῶν	ἐννοιῶν	ὁ Ἕλλην καὶ διὰ τῶν
[8]	τοῦ λόγου τὴν διάνοιαν φέρων·	ποίων	γὰρ ἀποσφαγέντων τε καὶ δαρέντων
[15]	τὰς θεόθεν γινομένας εὐεργεσίας, ἐκ	ποίων	ἐπιγνώσῃ τὸ θεῖον οὐκ ἂν
[39]	καὶ δεομένῃ τοῦ ἀγαθύνοντος ἑαυτὸν	εἰσποιῶν	καὶ τρόπον τινὰ πάλιν εἰς
[37]	καὶ ἐντεύξεως, οὐ διὰ βρώσεως	προιὼν	εἰς τὸ σῶμα γενέσθαι τοῦ
[15]	ὑπερχόμενος φύσιν, καὶ διὰ γεννήσεως	παριὼν	εἰς τὸν βίον, καὶ πᾶσαν
[32]	σώματος ἡ τοῦ ἑνὸς τῶν	αἰσθητηρίων	ἐνέργεια πρὸς ἅπαν τὴν συναίσθησιν
[6]	ἐντός ἐστι τῆς διὰ τῶν	αἰσθητηρίων	κατανοήσεως. ἀλλ´ ὥσπερ ἐν αὐτῷ
[28]	γλώσσῃ, ἢ ἄλλῳ τινὶ τῶν	αἰσθητηρίων	πρὸς τὸ διηνεκὲς τὸ γένος
[40]	κἂν ἐπονομασθῇ τι τῶν ἐκεῖ	κολαστηρίων	τοῖς ὧδε γνωριζομένοις ὀνόμασιν, οὐκ
[18]	ὥστε παύσασθαι μὲν τὰς τῶν	χρηστηρίων	τε καὶ μαντειῶν μανίας, ἀναιρεθῆναι
[40]	αὐτῶν ὀνομάτων κατονομάζουσι πλεονέκτην, τῶν	ἀλλοτρίων	ἐπιθυμητήν, ἀπὸ συμφορῶν ἀνθρωπίνων τρυφῶντα.
[8]	δῆλόν ἐστιν, ἀλλὰ καὶ ἐκ	μυρίων	ἑτέρων, ὧν τὸ πλῆθος διὰ
[29]	Αἰγυπτίων θεομαχία, οὐδὲ ἡ τῶν	Ἀσσυρίων	ὑπερηφανία, οὐδὲ ἡ τῶν Ἰουδαίων
[35]	ῥύπον ἀποκλυσάμενοι τοῦ ἑτέρου τῶν	καθαρσίων	εἴδους οὐκ ἐπιδέονται· οἱ δὲ
[27]	γὰρ οἱ τὸν ῥύπον τῶν	ἱματίων	ἐκπλύνοντες οὐ τὰ μὲν ἐῶσι
[8]	τῶν ἀγαθῶν ἰδέᾳ τὸν τῶν	ἐναντίων	ἀνταριθμηθῆναι κατάλογον, τὸν ἐν τούτοις
[6]	ἐπινενόηταί τις ἁρμονία διὰ τῶν	ἐναντίων	ἁρμοζομένη παρὰ τῆς τοῦ παντὸς
[6]	αἰσθητοῖς ἐκείνην, ἀλλ´ ἀπὸ τῶν	ἐναντίων	ἑκατέραν χαρακτηρίζεσθαι. ἡ μὲν γὰρ
[0]	ἂν μὴ σύμμικτον ἐκ τῶν	ἐναντίων	θεωροῖτο τὸ θεῖον, ἐξ ἐλλιποῦς
[1]	ἵνα μή τις μίξις τῶν	ἐναντίων	καὶ συνδρομὴ περὶ τὸ ἁπλοῦν
[29]	νόσος ἀνεκαλύφθη, οὐδὲ ἡ τῶν	Αἰγυπτίων	θεομαχία, οὐδὲ ἡ τῶν Ἀσσυρίων
[8]	τοῦ κἀκείνης τὰς ἐμφυείσας ἐξ	ἁμαρτιῶν	κηλῖδας διά τινος ἰατρείας ἐξαιρεθῆναι,
[5]	σοι τῶν παρόντων ἐστὶν αἴτιος	κακῶν,	ἀδέσποτόν τε καὶ ἄνετόν σοι
[7]	ἔστιν. οὐκοῦν ἔξω τῆς τῶν	κακῶν	αἰτίας ὁ θεὸς ὁ τῶν
[8]	πᾶν οἰκονομοῦντος οὐκέτ´ ἂν εὐλόγως	κακῶν	αἴτιον τὸν τῶν ἀνθρώπων δημιουργὸν
[8]	ἀναχωρήσεως δι´ ἀκολούθου πᾶσαν ἰδέαν	κακῶν	ἀντεισαγούσης, ὡς τῇ μὲν ἀποστροφῇ
[8]	διαλύεσθαι, καὶ τοῦτό φησι τῶν	κακῶν	ἔσχατον εἶναι, τὸ τὸν βίον
[6]	τῶν μετ´ αὐτὴν πάντων ἀναδειχθέντων	κακῶν	ὁδὸς κατέστη. ἐπειδὴ γὰρ ἅπαξ
[40]	ἀφορμὰς καταβάλλεσθαι καὶ τῆς τῶν	κακῶν	πείρας δι´ ἀγαθῆς προαιρέσεως ἀλλοτριοῦσθαι,
[8]	τῆς φύσεως κατ´ ἀνάγκην ἐπισυμβαίνουσι,	κακῶν	ποιητὴν τὸν θεὸν ὀνομάζειν, ἢ
[1]	λόγου προαίρεσιν πρὸς οὐδὲν τῶν	κακῶν	τὴν ῥοπὴν ἔχειν· ἀλλότρια γὰρ
[19]	τοῖς ἑλληνίζουσι μήτε τοῖς τῶν	Ἰουδαικῶν	προεστῶσι δογμάτων δοκεῖ ταῦτα θείας
[23]	βίον ἀνάλυσιν, καὶ τὴν τῶν	καταδίκων	ἀνάρρυσιν, καὶ τὸν κατὰ τῶν
[5]	ἐπεστάτει ζωῆς, διεψεύσθη ἂν ἡ	εἰκὼν	κατ´ ἐκεῖνο τὸ μέρος, ἀλλοτριωθεῖσα
[5]	τε καὶ δουλεύουσα πῶς ἂν	εἰκὼν	ὀνομάζοιτο; οὐκοῦν τὸ διὰ πάντων
[6]	κτίσεως προυποστάσης, καὶ ἑκάστῃ τῶν	ἀγγελικῶν	δυνάμεων πρὸς τὴν τοῦ παντὸς
[23]	τις τὸ καθ´ ἕκαστον τῶν	εὐαγγελικῶν	διεξίοι θαυμάτων; ταύτην τοίνυν τὴν
[28]	ἕνα γὰρ σκοπὸν ἡ τῶν	ὀργανικῶν	μελῶν διασκευὴ πᾶσα συντέτακται. ὁ
[35]	ποικίλας τε καὶ ἀπατηλὰς τῶν	οἴκων	ἀναστροφὰς διεξέρχονται, οὐκ ἂν διεξελθόντες,
[29]	ἀναβολή. καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν	σωματικῶν	νοσημάτων, ὅταν τις διεφθορὼς χυμὸς
[32]	ἀλλ´ ἐπειδὴ μέρος τι τῶν	μυστικῶν	διδαγμάτων καὶ ἡ κατὰ τὸ
[5]	ὁ Ἕλλην καὶ διὰ τῶν	γραφικῶν	ὁ Ἰουδαῖος ἴσως οὐκ ἀντιλέξει·
[33]	ὁ λογισμῷ τινὶ τὸ πιθανὸν	ἐφευρίσκων.	τί γὰρ κοινὸν ἔχει ὅρος
[6]	ἡλίῳ τοῖς βλεφάροις τὰς ὄψεις	ὑποβαλὼν	σκότος ὁρᾷ, οὕτω κἀκεῖνος αὐτῷ
[36]	ὃ μικρὸν ὂν καθ´ ἑαυτὸ	μεγάλων	ἀγαθῶν ἀρχή τε καὶ ὑπόθεσις
[5]	ἄνθρωπον καὶ πάντων αὐτῷ τῶν	καλῶν	τὰς ἀφορμὰς ἐγκατασκευάσας τῇ φύσει,
[28]	γὰρ σκοπὸν ἡ τῶν ὀργανικῶν	μελῶν	διασκευὴ πᾶσα συντέτακται. ὁ δὲ
[27]	τῶν στοιχείων ἐνδιαιτώμενα διαφέρει τι	ἀλλήλων	ἐν τῷ μέρει τούτῳ, ὡς
[20]	ἄνθρωπον οἰκονομίας τὰ δύο μετ´	ἀλλήλων	κατανοῆσαι, τὸ σοφόν φημι καὶ
[35]	ἐν ἀλλήλοις μένοντα καὶ δι´	ἀλλήλων	κρατούμενα. ἐπεὶ οὖν τοῦ καθηγουμένου
[10]	ἔργῳ δὲ οὐκ ἔστιν ἀπ´	ἀλλήλων	ταῦτα διατεμόντας, ἐφ´ ἑαυτῆς δεῖξαι
[37]	διὰ τῶν συνήθων τε καὶ	καταλλήλων	ἔδωκε τῷ καθ´ ἑαυτὸν σώματι
[32]	σοφίαν εἴτε ἄλλο τι τῶν	ὑψηλῶν	τε καὶ μᾶλλον ἐνδείξασθαι δυναμένων
[5]	θεόν, εἴτε ἄλλο τι τῶν	ὑψηλῶν	τε καὶ τιμίων ὀνομάζειν τις
[20]	γὰρ οὐδὲν ἐφ´ ἑαυτοῦ τῶν	ὑψηλῶν	τούτων ὀνομάτων διεζευγμένον τῶν ἄλλων
[20]	ὑψηλῶν τούτων ὀνομάτων διεζευγμένον τῶν	ἄλλων	ἀρετὴ κατὰ μόνας ἐστίν· οὔτε
[15]	παρὰ ταύτην ἕτερον. καθάπερ γὰρ	πολλῶν	ὄντων τῶν ἐν τῇ κτίσει
[35]	χωρεῖ τὴν ἀκριβῆ μίμησιν δι´	ὅλων	ἡ φύσις, ἀλλ´ ὅσον δυνατῶς
[40]	ἐν τοῖς αὐτοῖς ὤν, ἔπειτα	ἐπιθρυλῶν	ἑαυτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος τὴν
[18]	ἦν, τὸ θεραπεύειν διὰ τῶν	εἰδώλων	τοὺς δαίμονας ἐν ταῖς ζωοθυσίαις
[29]	προμηθείᾳ ἡ πρὸς τὴν εὐεργεσίαν	ἡμῶν	ἀναβολή. καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν
[27]	πάντως τὸν πρὸς τὴν φύσιν	ἡμῶν	ἀνακιρνάμενον διὰ πάντων δέξασθαι τῶν
[35]	οὐ πρὸς τὴν τοῦ συγκρίματος	ἡμῶν	ἀνάπλασίν τε καὶ ἀναστοιχείωσιν βλέπων·
[37]	οὕτω τοῦ διαλύοντος τὴν φύσιν	ἡμῶν	ἀπογευσάμενοι πάλιν ἀναγκαίως καὶ τοῦ
[36]	ἡ μὲν ἐντὸς τῆς προαιρέσεως	ἡμῶν	ἀποκειμένη, τὸ δὲ σύντροφον τῇ
[5]	τὴν κατασκευὴν εἶναι τῆς φύσεως	ἡμῶν	ἀπόκληρον, ἀλλ´ ἔχειν ἐν ἑαυτῇ
[15]	γὰρ τοῦ ἰατρεύοντος ἡ φύσις	ἡμῶν	ἀσθενήσασα, ἐδεῖτο τοῦ ἀνορθοῦντος ὁ
[16]	διεξιόντος· εἰ δὲ τῆς φύσεως	ἡμῶν	αὐτὸν ἐφῆφθαι λέγει, ἧς καὶ
[35]	τοῦ θανάτου μίμησις ἡ παρ´	ἡμῶν	γινομένη ἐν τῷ γείτονι διατυποῦται
[16]	τὴν ἕνωσιν. τῆς γὰρ φύσεως	ἡμῶν	διὰ τῆς ἰδίας ἀκολουθίας καὶ
[8]	οὕτως καὶ ὅσα ταῖς ψυχαῖς	ἡμῶν	διὰ τῆς τῶν παθημάτων κοινωνίας
[8]	ποιεῖται τῷ θανάτῳ τὴν ζωὴν	ἡμῶν	διαλύεσθαι, καὶ τοῦτό φησι τῶν
[24]	ἐν τῷ τρόπῳ τῆς σωτηρίας	ἡμῶν	διεδείχθη, ἡ δύναμις ἐν τῷ
[28]	πρὸς τὸ διηνεκὲς τὸ γένος	ἡμῶν	διεξάγεται· ταῦτα γάρ, καθὼς εἴρηται,
[27]	ἀθεράπευτον. τούτου χάριν τῆς ζωῆς	ἡμῶν	δύο πέρασιν ἑκατέρωθεν διειλημμένης, τὸ
[22]	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον ἑκουσίως	ἡμῶν	ἑαυτοὺς ἀπεμπολησάντων ἔδει παρὰ τοῦ
[35]	περὶ τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας	ἡμῶν	ἐθεασάμεθα; τριήμερον νέκρωσιν καὶ πάλιν
[8]	ὅλου μὴ ἀγαγεῖν τὴν φύσιν	ἡμῶν	εἰς γένεσιν, ἐπειδὴ τοῦ καλοῦ
[1]	ὅθεν ἐστίν. ὥσπερ γὰρ ἐφ´	ἡμῶν	ἐκ τοῦ νοῦ φαμὲν εἶναι
[16]	φύσει κακίας διὰ τῆς διαλύσεως	ἡμῶν	ἐκρυείσης, οἷον ἐπὶ τοῦ ὑγροῦ
[13]	τὸν θάνατον τὴν τῆς φύσεως	ἡμῶν	ἐκφεύγει κοινότητα. εἰς γὰρ ἑκάτερα
[30]	μὲν οὖν ταῦτα καὶ παρ´	ἡμῶν	ἐν τῷ λόγῳ κατεσκευάζετο, τὸ
[24]	ἀντάλλαγμα, τῷ προκαλύμματι τῆς φύσεως	ἡμῶν	ἐνεκρύφθη τὸ θεῖον, ἵνα κατὰ
[26]	αὐτὸν τὸν τὴν ἀπώλειαν καθ´	ἡμῶν	ἐνεργήσαντα. ἐκ γὰρ τοῦ προσεγγίσαι
[12]	τὰς θεόθεν κατὰ τὴν ζωὴν	ἡμῶν	ἐνεργουμένας, ὑπερκεῖσθαί τινα δύναμιν ποιητικὴν
[28]	τῇ ἀνθρωπότητι, ὡς ἀεὶ καθ´	ἡμῶν	ἐνεργοῦντα τὸν θάνατον ἄπρακτον εἶναι
[35]	τρόπον τῷ πρὸς τὴν σωτηρίαν	ἡμῶν	ἐξηγουμένῳ πάντως οἷς ἴση πρὸς
[29]	δὲ τοῦτο σύντομος ὁ παρ´	ἡμῶν	ἐστὶ λόγος, ὅτι σοφίᾳ γέγονε
[16]	ζώντων ὁρμή, τοῦτο τῆς φύσεως	ἡμῶν	ἐστὶν ἀρρώστημα· ἀλλὰ μὴν ἀμφοτέρων
[27]	δ´ ἂν ἐγένετο τῆς φύσεως	ἡμῶν	ἡ διόρθωσις, εἰ τοῦ ἐπιγείου
[40]	πονηρῶν γνωρισμάτων ἐξαλειφθέντων τῆς φύσεως	ἡμῶν	ἡ πρὸς τὸ κρεῖττον μετάστασις
[35]	τῆς ὑπερεχούσης δυνάμεως ὅσον χωρεῖ	ἡμῶν	ἡ πτωχεία τῆς φύσεως, τὸ
[1]	ἐπειδὴ γὰρ φθαρτὴ καὶ ἀσθενὴς	ἡμῶν	ἡ φύσις, διὰ τοῦτο ὠκύμορος
[35]	τὸ κακὸν ἐκ τῆς φύσεως	ἡμῶν	ἠφανίζετο, ὥστε, καθώς φησιν ὁ
[16]	τίνος οὖν λέγει τὸ μυστήριον	ἡμῶν	ἧφθαι τὸ θεῖον; τοῦ κυρίως
[8]	ἀνθρώποις ἐπιβεβληκέναι τὸν τὴν κακίαν	ἡμῶν	ἰατρεύοντα, οὐχ ὡς εἰς ἀεὶ
[32]	τοῦ ἑτέρου τῶν τῆς φύσεως	ἡμῶν	ἰδιωμάτων οὐχ ἁψαμένου. τάχα δ´
[27]	μὴ δέξασθαι τῶν τῆς φύσεως	ἡμῶν	ἰδιωμάτων τὴν κοινωνίαν, οὐδὲν μᾶλλον
[35]	ἐν τίσιν ὁ τῆς ζωῆς	ἡμῶν	καθηγησάμενος ἐθεωρήθη, ἵνα, καθώς φησιν
[37]	ἄρτος ἦν· ὥσπερ τοίνυν ἐφ´	ἡμῶν,	καθὼς ἤδη πολλάκις εἴρηται, ὁ
[24]	κατὰ τὸ ταπεινὸν τῆς φύσεως	ἡμῶν	καὶ ἐλπισθῆναι δύνασθαι αὐτὸν καθ´
[28]	πεπιστεύκαμεν; ~Ἀλλὰ κωμῳδοῦσι τὴν φύσιν	ἡμῶν,	καὶ τὸν τῆς γεννήσεως τρόπον
[37]	οὕτω καὶ ἡ τοῦ σώματος	ἡμῶν	κατασκευὴ ἴδιον μὲν πρὸς τὴν
[17]	ἀλλ´ ἐκ περιόδου τὴν σωτηρίαν	ἡμῶν	κατεργάζεται, τικτόμενός τε καὶ τρεφόμενος,
[35]	κατὰ τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας	ἡμῶν	κατορθωθῇ τοῖς ἑπομένοις ἡ μίμησις.
[16]	ἑκατέρᾳ γεγενῆσθαι τῇ τῆς φύσεως	ἡμῶν	κινήσει, δι´ ἧς ἥ τε
[13]	ἐν τοῖς ἰδιώμασι τῆς φύσεως	ἡμῶν	μαρτυρούμενον. ἐπεὶ δὲ γεγενῆσθαι μὲν
[2]	ἡμᾶς θεωροῦντες φύσει. ἀλλ´ ἐφ´	ἡμῶν	μὲν τὸ πνεῦμα ἡ τοῦ
[8]	ἕξεως ὑπόστασιν ἐνεργησάσης, τὸ ἀχρειωθὲν	ἡμῶν	μέρος τῇ παραδοχῇ τοῦ ἐναντίου
[40]	τῆς ἀναγεννήσεως γινομένη τῆς ζωῆς	ἡμῶν	μεταποίησις οὐκ ἂν εἴη μεταποίησις,
[35]	οὖν τοῦ καθηγουμένου τῆς ζωῆς	ἡμῶν	ὁ θάνατος ὑπόγειος κατὰ τὴν
[12]	αὐτὸν ἱστορία, εἰκότως τὸ μυστήριον	ἡμῶν	οἱ ἔξω τῆς πίστεως παρεγράφοντο·
[23]	γενέσθαι, ὡς ἂν ἡ ὑπὲρ	ἡμῶν	οἰκονομία μὴ παραποδισθείη τῷ φόβῳ
[32]	τὸ ὑπερκείμενον, οὐδὲν ὁ λόγος	ἡμῶν	περὶ φωνῆς ἢ ὀνόματος ἢ
[27]	πρὸς ἑαυτὸ μὴ συμβαῖνον, εἴπερ	ἡμῶν	πόρρωθεν ὑπονοοῖτο εἶναι τῷ λόγῳ
[24]	ἐπὶ τὸ ἀσθενὲς τῆς φύσεως	ἡμῶν	συγκατάβασις δείκνυσι, πῶς τὸ ὑψηλόν,
[8]	ἔσχατον εἶναι, τὸ τὸν βίον	ἡμῶν	τῇ νεκρότητι σβέννυσθαι. οὐκοῦν ἐπισκεψάσθω
[15]	τοιαύταις τῶν ἀντιθέσεων ἀντικαταστῆναι παρ´	ἡμῶν	τὴν ἀλήθειαν, ὡς ἂν διὰ
[32]	ὅλης ἔδει γενέσθαι τῆς φύσεως	ἡμῶν	τὴν ἐκ τοῦ θανάτου πάλιν
[25]	δὲ ἐν τῇ φύσει γενέσθαι	ἡμῶν	τὴν θεότητα τοῖς μὴ λίαν
[13]	ἀκούεις, ἐκβεβηκέναι δὲ τῆς φύσεως	ἡμῶν	τὴν κοινότητα τῷ τε τῆς
[40]	ἀνακαινισμῷ καὶ μεταβολῇ τῆς φύσεως	ἡμῶν	τὴν σωτήριον παραλαμβάνεσθαι γέννησιν παντὶ
[15]	καιρὸν εἶχεν ὁ ἀντιλέγων κατατρέχειν	ἡμῶν	τῆς πίστεως, ὡς ἀνάρμοστά τε
[24]	εὔληπτον γένοιτο τῷ ἐπιζητοῦντι ὑπὲρ	ἡμῶν	τὸ ἀντάλλαγμα, τῷ προκαλύμματι τῆς
[28]	φύσεως. τί οὖν ἀπρεπὲς περιέχει	ἡμῶν	τὸ μυστήριον, εἰ διὰ τούτων
[6]	ἀλλ´ ἐξ αὐτῆς τῆς φύσεως	ἡμῶν	τὸ πιστὸν ἐπαγόμενος. διπλῆ τίς
[35]	μὲν τοῦ καθηγουμένου τῆς σωτηρίας	ἡμῶν	τὸ τέλειον ἡ κατὰ τὸν
[33]	βραχέα διεξελθεῖν. ~Ἐπειδὰν γὰρ παρ´	ἡμῶν	τὸ τοιοῦτον ἀκούσωσιν, ὅτι, τοῦ
[35]	ἐπειδὴ γὰρ ὁ τῆς σωτηρίας	ἡμῶν	τρόπος οὐ τοσοῦτον ἐκ τῆς
[26]	τὴν τοιαύτην μέθοδον ἐπινενοῆσθαι ὑπὲρ	ἡμῶν	τῷ θεῷ· τὸ γὰρ μὴ
[37]	οἶδεν ὅτι ἡ τοῦ σώματος	ἡμῶν	φύσις αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν ἐν
[40]	πάθος καὶ ἡ ἀκόλαστος καὶ	ἀσχήμων	διάνοια καὶ τῦφος καὶ φθόνος
[30]	ἀνθρώπινος βίος, ὑποδείγματί τινι τῶν	γνωρίμων	ὁδηγηθήτω πρὸς τὴν ἀλήθειαν. ὥσπερ
[11]	ὅπως, ὡς μεῖζον ἢ κατὰ	λογισμῶν	ἔφοδον, διερευνᾷν παραιτούμεθα. οὐδὲ γὰρ
[32]	ἱστορία, οὐδὲν τῆς ἐκ τῶν	λογισμῶν	συμμαχίας προσδέεται πρὸς τὸ θεῖά
[28]	τὰ μὲν οὖν λοιπὰ τῶν	ὀργάνων	τὴν παροῦσαν συνέχει τῶν ἀνθρώπων
[10]	ἐφαπλοῦται τῇ κτίσει, καὶ μέχρις	οὐρανῶν	ἀνιοῦσα, καὶ τῶν ἀβύσσων ἐπιβατεύουσα,
[24]	τε καὶ ὑπερέχουσαν δύναμιν οὐκ	οὐρανῶν	μεγέθη καὶ φωστήρων αὐγαὶ καὶ
[4]	ἄσθματος τηλικαύτη, ὡς ἐξαρκεῖν πρὸς	οὐρανῶν	σύστασιν καὶ τῶν ἐν τούτοις
[32]	ὑψηλῶν τε καὶ μᾶλλον ἐνδείξασθαι	δυναμένων	τὸ ὑπερκείμενον, οὐδὲν ὁ λόγος
[30]	ἐκκλησίᾳ κηρύξαντος, τρισχιλίων κατὰ ταὐτὸν	παραδεξαμένων	τὴν πίστιν, πλείους ὄντες τῶν
[22]	ἑαυτῶν ἐλευθερίαν ἀποδόμενοι δοῦλοι τῶν	ὠνησαμένων	εἰσίν, αὐτοὶ πρατῆρες ἑαυτῶν καταστάντες,
[16]	καὶ ἐν τῇ διακρίσει τῶν	συμπεπλεγμένων	ἢ ἡνωμένων. ὅπερ τοίνυν ἡ
[23]	ἐν τῇ τοῦ θανάτου φρουρᾷ	καθειργμένων	γενέσθαι. ἀλλὰ μὴν ἀμήχανον ἦν
[16]	ἐστιν ἡ ἀνάστασις, ἡ τῶν	συνεζευγμένων	μετὰ τὴν διάλυσιν ἐπάνοδος εἰς
[30]	ἦλθεν ἡ χάρις, ἀλλὰ τινῶν	προσθεμένων	τῷ λόγῳ οὐ μικρόν ἐστι
[24]	τεθνηκότων καὶ ἡ ὁδηγία τῶν	πεπλανημένων,	ὡς ἂν ὅ τε μολυσμὸς
[4]	ὑφεστώσας δυνάμεις, ποιητικάς τε τῶν	γεγενημένων	καὶ περιεκτικὰς τῶν ὄντων, ἐκ
[16]	δὲ γενόμενος ἀρχὴ τῆς τῶν	διῃρημένων	ἑνώσεως. ~Ἀλλ´ οὔπω φήσει τις
[21]	ἐν τοῖς πρώτοις τοῦ λόγου	διῃρημένων	ὅτι μίμημα τῆς θείας φύσεως
[40]	οὔ μοι δοκεῖ μέχρι τῶν	εἰρημένων	αὐτάρκη τὴν διδασκαλίαν ἡ κατήχησις
[8]	γενόμενον, οὐ μόνον ἐκ τῶν	εἰρημένων	δῆλόν ἐστιν, ἀλλὰ καὶ ἐκ
[9]	τι τῆς θεοπρεποῦς ἐννοίας τῶν	εἰρημένων	εἶναι· πρὸς δὲ τὰ ἐφεξῆς
[24]	εἰκὸς τὸν τῇ ἀκολουθίᾳ τῶν	εἰρημένων	προσέχοντα, ποῦ τὸ δυνατὸν τῆς
[13]	οὖν πιστόν ἐστι διὰ τῶν	εἰρημένων	τὸ γεγεννῆσθαι αὐτόν, διὰ τῶν
[17]	ἰσχυροποιεῖσθαι δὲ μᾶλλον ἐκ τῶν	εἰρημένων	τὸ παρὰ τῶν ἀπίστων ἡμῖν
[1]	ὁμολογεῖται, ἀπεδείχθη δὲ διὰ τῶν	εἰρημένων	τοῦ λόγου ἔργον τὸν κόσμον
[33]	γὰρ πρόχειρόν ἐστιν ἑκάστῳ τῶν	ἠρωτημένων	εἰπεῖν ὅτι θείᾳ δυνάμει ἐκεῖνο
[26]	ἀποκατάστασις τῶν νῦν ἐν κακίᾳ	κειμένων	γένηται, ὁμόφωνος ἡ εὐχαριστία παρὰ
[20]	καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν ἀρρώστως	διακειμένων	πολλοὶ μὲν ἴσως οἱ βουλόμενοι
[16]	εἰ γὰρ ὁ χωρισμὸς τῶν	συνημμένων	πάθος ἐστί, καὶ ἡ συνάφεια
[9]	ὡς μηδὲ τὸ ἐφεξῆς τῶν	λεγομένων	διὰ τὰ προειρημένα συμπαραδέχεσθαι. τὸ
[1]	γάρ τινα τῶν πρός τι	λεγομένων	καὶ τοῦτό ἐστιν, ἐπειδὴ χρὴ
[7]	καταστάσεις, δεικνύς, οἶμαι, διὰ τῶν	λεγομένων,	ὅτι οὐ δι´ αἰσθήσεως τὸ
[36]	τῆς θείας ἐνεργείας ἡ τῶν	δεομένων	ἐστὶ σωτηρία. αὕτη δὲ διὰ
[35]	κεκαθαρμένων καὶ τῶν τοῦ καθαρσίου	προσδεομένων	ἐστίν. ἐφ´ ὧν γὰρ κατὰ
[28]	ἂν εἴη τῶν τιμίων εἶναι	νομιζομένων	ἐκεῖνα δεύτερα; τίνος δὲ οὐκ
[8]	τὸ ἄφραστον ἔχει τῇ τῶν	ἐλπιζομένων	ἀγαθῶν φύσει. οὔτε γὰρ ταῦτα,
[0]	ἂν πληθύνοιτο τῇ προσθήκῃ τῶν	σωζομένων	ἡ ἐκκλησία, τοῦ κατὰ τὴν
[39]	τὸ εὐαγγέλιον ἄνωθεν εἶναι τῶν	σωζομένων	τὴν γέννησιν. ~Ἀλλ´ οὔ μοι
[8]	γὰρ χιτὼν τῶν ἔξωθεν ἡμῖν	ἐπιβαλλομένων	ἐστί, πρὸς καιρὸν τὴν ἑαυτοῦ
[26]	δελεάσματι· ὁ δὲ σκοπὸς τῶν	γιγνομένων	ἐπὶ τὸ κρεῖττον τὴν παραλλαγὴν
[12]	ὑπερκεῖσθαί τινα δύναμιν ποιητικὴν τῶν	γιγνομένων	καὶ συντηρητικὴν τῶν ὄντων καταλαμβάνομεν,
[20]	ἡ πρόθεσις, μὴ διὰ τῶν	γιγνομένων	φανερουμένη; τὰ δὲ πεπραγμένα εἱρμῷ
[6]	ὡς δύο τινῶν καθ´ ὑπόστασιν	φαινομένων	ἡ ἀντιδιαστολὴ θεωρεῖται· ἀλλ´ ὥσπερ
[24]	ὅ τι περ ἔξω τῶν	φαινομένων	καταλαμβάνεται, ἐν τῇ δυνάμει τοῦ
[37]	δυνάμει πρὸς ἐκεῖνο μεταστοιχειώσας τῶν	φαινομένων	τὴν φύσιν. ~Οὐδὲν οἶμαι τοῖς
[7]	ἔξω τῶν κατὰ τὸ σῶμα	φαινομένων	τὸν νοῦν ἀποστήσαντας, αὐτὴν ἐφ´
[34]	σαρκὶ φανερωθέντα, τοῖς διὰ τῶν	γινομένων	θαύμασι τὴν φύσιν ἑαυτοῦ δείξαντα,
[34]	τὸ θεῖον ἐπὶ ἁγιασμῷ τῶν	γινομένων	καλούμενον. ὁ δὲ τοῦτο ζητῶν
[28]	πρὸς τὸ λεῖπον διὰ τῶν	ἐπιγινομένων	ἑαυτὴν ἀντεισαγούσης τῆς φύσεως. τί
[0]	πᾶσα ἐπὶ τῶν μηδεμιᾷ παραλλαγῇ	διακρινομένων	ἀλλ´ ἐν τοῖς αὐτοῖς θεωρουμένων
[38]	καὶ καθ´ ἑαυτοὺς περὶ τῶν	προσφερομένων	ἡμῖν ζητημάτων ἐπεσκεψάμεθα. τῷ δὲ
[39]	~Τὰ μὲν γὰρ λοιπὰ τῶν	τικτομένων	τῇ ὁρμῇ τῶν ἀπογεννώντων ὑφίσταται,
[26]	τὸ πρὸς ἕτερον τὰς τῶν	ἐπιβουλευομένων	ἐλπίδας τρέπειν καὶ ἄλλο παρὰ
[32]	πλαγίων πρὸς ἄλληλα δι´ ἐκείνου	συμφυομένων,	ἔδει μὴ μόνον δι´ ἀκοῆς
[16]	ἐπάνοδος εἰς ἀδιάλυτον ἕνωσιν, ἀλλήλοις	συμφυομένων,	ὡς ἂν ἡ πρώτη περὶ
[31]	πίστιν, ἀλλὰ τῆς διαθέσεως τῶν	δεχομένων	τὸ κήρυγμα. ~Τί πρὸς τούτοις
[34]	εἶναί τις φήσει τὴν τῶν	προσευχομένων	σπουδήν, εἰ περὶ τοῦ πάντως
[35]	πολὺ τὸ μέσον τῶν τε	κεκαθαρμένων	καὶ τῶν τοῦ καθαρσίου προσδεομένων
[3]	τριάδος, τῶν δὲ εἰς πλῆθος	ἐσκεδασμένων	ὁ τῆς ἑνότητος λόγος. ~Εἰ
[26]	καὶ τῶν ἐν τῇ καθάρσει	κεκολασμένων	καὶ τῶν μηδὲ τὴν ἀρχὴν
[9]	οὐδένα γὰρ ἀντερεῖν οἶμαι τῶν	λελογισμένων,	ὅτι ἓν κατὰ φύσιν μόνον
[18]	Ἰουδαίοις τῶν κατὰ τὸ ἀρχαῖον	νενομισμένων	μηδέν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν
[39]	τόκος. διχῆ τοίνυν τῶν ὄντων	μεμερισμένων	εἰς τὸ κτιστὸν καὶ τὸ
[35]	καὶ σώματος, πάλιν ἡ τῶν	κεχωρισμένων	ἐπάνοδος τῆς ἀλλοτρίας ἐπιμιξίας καθαρεύουσα
[35]	μίμησις. ὥσπερ γὰρ παρὰ τῶν	πεπαιδευμένων	τὰ τακτικὰ πρὸς τὴν ὁπλιτικὴν
[13]	ἕνα τῶν ἐν τῇ φύσει	δεικνυμένων	οἴεσθαι. ἀνάγκη γὰρ πᾶσα τὸν
[0]	ἂν διὰ τῶν παρ´ ἀμφοτέροις	ὁμολογουμένων	ἐκκαλυφθείη κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἡ
[30]	ἀνθρώποις τὴν πίστιν, τῶν μὲν	καλουμένων,	τῶν δὲ λοιπῶν ἀμοιρούντων τῆς
[0]	καὶ σοφῶς κατὰ τὸν κόσμον	οἰκονομουμένων	προσαχθήσεται πρὸς τὸ διὰ τούτων
[6]	εἰς εὕρεσιν τῶν κατὰ κακίαν	ἐπινοουμένων	συνεργὸν ποιησάμενος, εὐμηχάνως περιέρχεται δι´
[11]	ἐν ἀνθρώπου φύσει διὰ τῶν	ἱστορουμένων	θαυμάτων οὐκ ἀμφιβάλλομεν, τὸ δ´
[1]	δυνάμεως ἐν τῇ αὐτῇ προθέσει	θεωρουμένων,	εἴπερ τὸ μέν τι δύναιτο,
[0]	διακρινομένων ἀλλ´ ἐν τοῖς αὐτοῖς	θεωρουμένων	ἢ ἐπιδεῖξαι τὸ ἴδιον ἤ,
[15]	ὄντων τῶν ἐν τῇ κτίσει	θεωρουμένων	οὐδὲν ἄλλο πρὸς τὸ φῶς
[0]	τὸ διὰ πάντων αὐτὸν τῶν	ἐνθεωρουμένων	τῇ θεότητι τέλειον ἀπαιτήσωμεν, ὡς
[38]	ἐνδεῖν τῶν περὶ τὸ μυστήριον	ζητουμένων,	πλὴν τοῦ κατὰ τὴν πίστιν
[23]	τὰ πρόδηλα γένοιτο ἡμῖν τῶν	ζητουμένων	τεκμήρια. ὁ τοίνυν κατὰ τὸν
[17]	κατὰ τὸ ἐγχωροῦν καὶ τῶν	ἐπιζητουμένων	ἐξευρεῖν τὴν λύσιν τοῖς προλαβοῦσι
[23]	ἑστιάσεις τῶν ἐν πολλαῖς χιλιάσιν	εὐωχουμένων,	οἷς οὔτε οὐρανὸς ἐπέρρει τὸ
[0]	κατάλογος τῶν κατὰ τὰς αἱρέσεις	πλανωμένων	ἰδίαις ἕκαστος ὑπολήψεσι προειλημμένοι ἀναγκαίαν
[3]	τῶν μὲν περὶ τὸ ἓν	πλανωμένων	ὁ ἀριθμὸς τῆς τριάδος, τῶν
[16]	τῇ διακρίσει τῶν συμπεπλεγμένων ἢ	ἡνωμένων.	ὅπερ τοίνυν ἡ τελευταία κίνησις
[18]	ἐν δὲ τοῖς πολλοῖς τῶν	ἐθνῶν	ἀφανισθῆναι καθ´ ὅλου βωμοὺς καὶ
[8]	ὡς ἂν φόβῳ τῆς τῶν	ἀλγεινῶν	ἀντιδόσεως πρὸς τὴν φυγὴν τῆς
[22]	αὐτοῖς οὔτε ἄλλῳ τινὶ ὑπὲρ	ἐκείνων	ἔξεστι τὴν ἐλευθερίαν ἐπιβοήσασθαι, κἂν
[37]	γενέσθαι σπλάγχνων, ὡς ἂν δι´	ἐκείνων	ἐφ´ ἅπαν καταμερισθείη τὸ σῶμα
[1]	θεῖον ὑπείληπται· τοῦτο δὲ παρ´	ἐκείνων	ὁμολογούμενον ἱκανῶς διαρθρώσει τὸν ἡμέτερον
[40]	ὧν τὸν θεὸν γνωρίζομεν, δι´	ἐκείνων	προσήκει δειχθῆναι τοῦ γενομένου υἱοῦ
[0]	ἀναγκαίαν ποιοῦσι τὴν πρὸς τὰς	ἐκείνων	ὑπονοίας μάχην· κατὰ γὰρ τὸ
[5]	καὶ πνεῦμα διά τε τῶν	κοινῶν	ἐννοιῶν ὁ Ἕλλην καὶ διὰ
[37]	καὶ τὸ ἀλεξητήριον ἐντὸς τῶν	ἀνθρωπίνων	γενέσθαι σπλάγχνων, ὡς ἂν δι´
[40]	τῶν ἀλλοτρίων ἐπιθυμητήν, ἀπὸ συμφορῶν	ἀνθρωπίνων	τρυφῶντα. ὁ τοίνυν ἐν τοῖς
[37]	ἑτέροις ἐστὶν ἡ πόα τρόφιμος,	τινῶν	δὲ ἡ τροφὴ σάρκες εἰσίν,
[35]	κατὰ τὸν βίον γινομένοις τινὰ	τινῶν	ἐστὶν ἀρχηγικώτερα, ὧν ἄνευ οὐκ
[6]	τῆς κακίας οὐχ ὡς δύο	τινῶν	καθ´ ὑπόστασιν φαινομένων ἡ ἀντιδιαστολὴ
[30]	πάντας ἦλθεν ἡ χάρις, ἀλλὰ	τινῶν	προσθεμένων τῷ λόγῳ οὐ μικρόν
[18]	μεταστῆναι τῆς πίστεως παρὰ τῶν	τυράννων	ἀναγκαζόμενοι φανερῶς ἐπεδείξαντο, ἀντ´ οὐδενὸς
[4]	ἐπιμνησθέντας τοῖς φιλοτιμοτέροις καταλιπεῖν τῶν	πλειόνων	τὴν εὕρεσιν. Τῷ λόγῳ τοῦ
[31]	δὲ τῶν κατορθούντων ὁ ἔπαινος;	μόνων	γὰρ τῶν ἀψύχων ἢ τῶν
[18]	μέρος τῆς οἰκουμένης ἡ τῶν	δαιμόνων	ἀπάτη, διὰ τῆς εἰδωλομανίας τῆς
[18]	ὅσα ἄλλα τοῖς θεραπευταῖς τῶν	δαιμόνων	ἐπὶ ἀπάτῃ σφῶν αὐτῶν καὶ
[23]	ἀνάρρυσιν, καὶ τὸν κατὰ τῶν	δαιμόνων	φόβον, καὶ τῶν κατὰ τὸν
[23]	θρέψειεν πάθος, τὰ μείζω τῶν	ἐλαττόνων	διαμειβόμενος; ἀλλὰ μὴν ἐν τοῖς
[37]	ἀλεξητήριον ἐντὸς τῶν ἀνθρωπίνων γενέσθαι	σπλάγχνων,	ὡς ἂν δι´ ἐκείνων ἐφ´
[18]	τοῦ ναοῦ μὲν οὐδὲ ἐξ	ἰχνῶν	ἔτι γινωσκομένου, τῆς δὲ λαμπρᾶς
[5]	ἕν ἐστι τὸ διὰ τῶν	φωνῶν	σημαινόμενον, ἡ ἀίδιος τοῦ θεοῦ
[8]	τῷ παρῳχηκότι κατὰ τὸ ἴσον	βλέπων.	ἀλλ´ ὥσπερ τὴν παρατροπὴν ἐθεάσατο,
[9]	λόγῳ ὁ πρὸς τὸ ἀκόλουθον	βλέπων	διὰ τὸ μὴ δοκεῖν ἔξω
[37]	συμμαχίαν. οὐκοῦν ὁ πρὸς ταῦτα	βλέπων	δυνάμει πρὸς τὸν ὄγκον τοῦ
[5]	εἰρημένοις ὁ πρὸς τὰ παρόντα	βλέπων	καὶ οἴεται διελέγχειν τὸν λόγον
[25]	ψυχὴν ὡς εἰς τὸ πᾶν	βλέπων	μὴ ἐν παντὶ πιστεύειν εἶναι
[23]	σύντροφόν τε καὶ συγγενὲς αὐτῷ	βλέπων,	μὴ πτοηθείη τὸν προσεγγισμὸν τῆς
[40]	ἰδεῖν οὐκ ἔχω, τὸν αὐτὸν	βλέπων	ὅνπερ καὶ πρότερον. ὁ ἠδικημένος,
[26]	ἀλλ´ ὁ πρὸς τὴν ἀλήθειαν	βλέπων	πάντων μάλιστα καὶ τοῦτο τῆς
[35]	ἡμῶν ἀνάπλασίν τε καὶ ἀναστοιχείωσιν	βλέπων·	πρὸς τοῦτο γὰρ δεῖ πάντως
[35]	ἐκείνῳ πρὸς τὸ αὐτὸ κατόρθωμα	βλέπων,	τὸ κατὰ τὴν ζωὴν λέγω
[8]	πάντως ὁ πρὸς τὴν διάλυσιν	βλέπων	τοῦ σώματος, καὶ χαλεπὸν ποιεῖται
[20]	κατὰ ἄνθρωπον οἰκονομία λείπεται τῶν	θεοπρεπῶν	ὑπολήψεων. ζητοῦμεν πάντως ἐπὶ τοῦ
[13]	ἀπίθανον. ὁ γὰρ τὴν γέννησιν	εἰπὼν	καὶ τὸ ἐκ παρθενίας προσέθηκεν·
[30]	τῶν μὲν καλουμένων, τῶν δὲ	λοιπῶν	ἀμοιρούντων τῆς κλήσεως, καιρὸν εἶχεν
[8]	οὐκοῦν πρὸς τὸ πέρας τις	ἀποσκοπῶν	τῆς σοφίας τοῦ τὸ πᾶν
[12]	καὶ τῶν ὑπὲρ τὸν ἀέρα	τόπων,	θεοῦ τὸ πρὸς πάντα διαρκῆ
[18]	ἐπετηδεύετο, ὡς ἐν πολλοῖς τῶν	τόπων	μηδέ, εἰ γέγονε ταῦτά ποτε,
[5]	παράδεισος ἐκεῖνος καὶ ἡ τῶν	καρπῶν	ἰδιότης, ὧν ἡ βρῶσις οὐ
[0]	εἴρηται, πρὸς τὰς προλήψεις τῶν	ἀνθρώπων	βλέπειν καὶ κατὰ τὴν ἐγκειμένην
[8]	εὐλόγως κακῶν αἴτιον τὸν τῶν	ἀνθρώπων	δημιουργὸν ὑπὸ μικροψυχίας κατονομάζοι, ἢ
[28]	ὀργάνων τὴν παροῦσαν συνέχει τῶν	ἀνθρώπων	ζωήν, ἄλλα πρὸς ἄλλην ἐνέργειαν
[18]	τῆς εἰδωλομανίας τῆς ζωῆς τῶν	ἀνθρώπων	κατακρατήσασα· ὅπως τοῦτο νόμιμον πᾶσι
[29]	κακοῦ ῥίζης ἐν ταῖς τῶν	ἀνθρώπων	προαιρέσεσι βλαστανούσης. ἐπεὶ οὖν πρὸς
[30]	μὴ διὰ πάντων διήκειν τῶν	ἀνθρώπων	τὴν πίστιν ἐν αἰτίᾳ ποιοῦνται.
[24]	δύνασθαι αὐτὸν καθ´ ὁμοιότητα τῶν	ἀνθρώπων	τῷ θανάτῳ ἐγκρατηθῆναι, γενόμενον δὲ
[37]	Χριστοῦ πᾶσαν ζωοποιεῖ τὴν τῶν	ἀνθρώπων	φύσιν, ἐν ὅσοις ἡ πίστις
[8]	τοῖς μὲν χαυνοτέροις ἀπειλὴ καὶ	σκυθρωπῶν	ἐστὶν ἐπανόρθωσις, ὡς ἂν φόβῳ
[26]	τόν τε ἄνθρωπον τῆς κακίας	ἐλευθερῶν	καὶ αὐτὸν τὸν τῆς κακίας
[5]	πᾶσα καὶ τῶν τοῦ κόσμου	μερῶν	μὴ ἄλλην ἐπινοεῖν αἰτίαν τινὰ
[1]	πρεσβεύουσι συνενεχθῆναι· ἀλλ´ ἐπ´ ἴσης	ἑκατέρων	τὴν ἀτοπίαν ἐκφεύξεται, τόν τε
[6]	τοιοῦτόν τινα λόγον παρὰ τῶν	πατέρων	διεδεξάμεθα· ἔστι δὲ ὁ λόγος
[29]	~Ἀλλὰ μεταβάντες ἀπὸ τούτου δι´	ἑτέρων	πάλιν κακίζειν ἐπιχειροῦσι τὸν λόγον
[8]	ἐστιν, ἀλλὰ καὶ ἐκ μυρίων	ἑτέρων,	ὧν τὸ πλῆθος διὰ τὴν
[32]	καὶ τὴν ὄψιν γενέσθαι τῶν	ὑψηλοτέρων	νοημάτων διδάσκαλον, ὅθεν καὶ ὁ
[5]	περὶ ἡμᾶς εἶναι καὶ τῶν	προτιμοτέρων	ἐρημωθῆναι. ἀρχὴ δὲ πάλιν καὶ
[39]	ἐπάναγκες ἂν εἴη ἓν ἐξ	ἀμφοτέρων	αἱρεῖσθαι πάντως τόν γε νοῦν
[37]	τε καὶ σώματι συγκεκραμένον, δι´	ἀμφοτέρων	ἀνάγκη τοῦ πρὸς τὴν ζωὴν
[16]	ἡμῶν ἐστὶν ἀρρώστημα· ἀλλὰ μὴν	ἀμφοτέρων	αὐτὸν καθαρεύειν φησὶ τὸ μυστήριον·
[8]	τε θεωρουμένη καὶ σώματι· δι´	ἀμφοτέρων	γὰρ πρόεισιν τὸ πονηρὸν εἰς
[16]	ὡς ἂν αὐτὸς γένοιτο μεθόριον	ἀμφοτέρων,	θανάτου τε καὶ ζωῆς, ἐν
[16]	δικαῖος ἂν εἴη τὴν συνδρομὴν	ἀμφοτέρων	οὕτω κατονομάσαι. εἰ γὰρ ὁ
[26]	διελυμήνατο· εἰ γὰρ καὶ παρ´	ἀμφοτέρων	φαρμάκου μίξις ἐν τροφῇ γίγνεται,
[9]	τῷ μυστηρίῳ ἀμβλύνει πως τῶν	μικροψυχοτέρων	τὴν πίστιν, ὡς μηδὲ τὸ
[8]	δέρματα τοῦ λόγου τὴν διάνοιαν	φέρων·	ποίων γὰρ ἀποσφαγέντων τε καὶ
[40]	χάρις ἐστί. δῆλον ὅτι τῶν	πονηρῶν	γνωρισμάτων ἐξαλειφθέντων τῆς φύσεως ἡμῶν
[24]	δύναμιν οὐκ οὐρανῶν μεγέθη καὶ	φωστήρων	αὐγαὶ καὶ ἡ τοῦ παντὸς
[9]	τὸ γὰρ θεοπρεπὲς τῆς ἐκ	νεκρῶν	ἀναστάσεως διὰ τὸ περὶ τὸν
[16]	θάνατον οἰκονομίας καὶ τῆς ἐκ	νεκρῶν	ἀναστάσεως, τὸ διαλυθῆναι μὲν τῷ
[8]	διαλύσεως θάνατος ἐκ τῆς τῶν	νεκρῶν	δερμάτων ἐπιβολῆς τῆς ψυχῆς οὐχ
[10]	ἐντὸς κατακλείεται τῶν τῆς σαρκὸς	ὅρων	ἡ νοερὰ φύσις. ἀλλ´ ὁ
[13]	ἐντὸς ἦν τῶν τῆς φύσεως	ὅρων	τὰ περὶ τοῦ Χριστοῦ διηγήματα,
[23]	θαυμάτων; ταύτην τοίνυν τὴν δύναμιν	καθορῶν,	ὁ ἐχθρὸς ἐν ἐκείνῳ πλεῖον
[40]	πλεονέκτην, τῶν ἀλλοτρίων ἐπιθυμητήν, ἀπὸ	συμφορῶν	ἀνθρωπίνων τρυφῶντα. ὁ τοίνυν ἐν
[32]	τῆς εἰσόδου τῆς διὰ τῶν	θυρῶν	προσδεόμενον, ἐνισχύειν τε τοὺς μαθητὰς
[35]	τε καὶ ἀλλοτρίωσιν τῆς κακίας	χωρῶν,	τῷ δὲ θανάτῳ τοῦ κακοῦ
[1]	νομισθήσεται, καθ´ ὁμοιότητα τοῦ ἡμετέρου	μεταχωρῶν	εἰς ἀνύπαρκτον· ἀλλ´ ὥσπερ ἡ
[10]	μέχρις οὐρανῶν ἀνιοῦσα, καὶ τῶν	ἀβύσσων	ἐπιβατεύουσα, καὶ τῷ πλάτει τῆς
[10]	καὶ μέχρις οὐρανῶν ἀνιοῦσα, καὶ	τῶν	ἀβύσσων ἐπιβατεύουσα, καὶ τῷ πλάτει
[30]	ὡς ἂν μηδεὶς τῆς διδαχῆς	τῶν	ἀγαθῶν ἀμοιρήσειεν· πῶς ἂν οὖν
[8]	ἐναντίον παρώλισθεν, ἅπαξ δὲ τῆς	τῶν	ἀγαθῶν ἀναχωρήσεως δι´ ἀκολούθου πᾶσαν
[5]	τοῖς καλλίστοις τετιμημένος τὰ χείρω	τῶν	ἀγαθῶν ἀντηλλάξατο; σαφὴς καὶ ὁ
[5]	τοῦ καλλίστου τε καὶ τιμιωτάτου	τῶν	ἀγαθῶν ἀπεστέρησε, λέγω δὴ τῆς
[7]	ὁ ἆθλον τῆς προαιρέσεως τὸ	τῶν	ἀγαθῶν γέρας τοῖς κατ´ ἀρετὴν
[8]	κακίαν ἀντεισαχθῆναι καὶ πάσῃ τῇ	τῶν	ἀγαθῶν ἰδέᾳ τὸν τῶν ἐναντίων
[21]	ὁ ἄνθρωπος, τοῖς τε λοιποῖς	τῶν	ἀγαθῶν καὶ τῷ αὐτεξουσίῳ τῆς
[6]	νοητῆς κτίσεως προυποστάσης, καὶ ἑκάστῃ	τῶν	ἀγγελικῶν δυνάμεων πρὸς τὴν τοῦ
[29]	οὐδὲ ἡ τῶν Ἰουδαίων κατὰ	τῶν	ἁγίων τοῦ θεοῦ μιαιφονία, οὐδὲ
[0]	τὸ θεῖον ὑπείληφεν, ἢ τῷ	τῶν	ἀθέων συμφέρεται δόγματι; εἰ μὲν
[29]	χαλεπὴ νόσος ἀνεκαλύφθη, οὐδὲ ἡ	τῶν	Αἰγυπτίων θεομαχία, οὐδὲ ἡ τῶν
[3]	χωρεῖν τὴν ἀλήθειαν, ἑκατέραν τε	τῶν	αἱρέσεων καθαιροῦσαν καὶ ἀφ´ ἑκατέρας
[8]	καλὸν κρίσεως ἐν τῇ δοκιμασίᾳ	τῶν	αἰσθήσεων ἁμαρτηθείσης, τῆς δὲ τοῦ
[32]	ἡμᾶς σώματος ἡ τοῦ ἑνὸς	τῶν	αἰσθητηρίων ἐνέργεια πρὸς ἅπαν τὴν
[6]	ὄνομα ἐντός ἐστι τῆς διὰ	τῶν	αἰσθητηρίων κατανοήσεως. ἀλλ´ ὥσπερ ἐν
[28]	καὶ γλώσσῃ, ἢ ἄλλῳ τινὶ	τῶν	αἰσθητηρίων πρὸς τὸ διηνεκὲς τὸ
[35]	ἐπιμιξίας καθαρεύουσα γένοιτο· ἐπὶ δὲ	τῶν	ἀκολουθούντων τῷ καθηγουμένῳ οὐ χωρεῖ
[1]	τῷ σχετικῷ τῆς σημασίας ἡ	τῶν	ἀκουόντων διάνοια αὐτόν τε τὸν
[8]	ἐπανόρθωσις, ὡς ἂν φόβῳ τῆς	τῶν	ἀλγεινῶν ἀντιδόσεως πρὸς τὴν φυγὴν
[8]	οἴεσθαι, ὡς ἂν μὴ καὶ	τῶν	ἀλγυνόντων ἡμᾶς αἴτιος ὑπονοοῖτο, τοῦτο
[40]	τῶν αὐτῶν ὀνομάτων κατονομάζουσι πλεονέκτην,	τῶν	ἀλλοτρίων ἐπιθυμητήν, ἀπὸ συμφορῶν ἀνθρωπίνων
[20]	τῶν ὑψηλῶν τούτων ὀνομάτων διεζευγμένον	τῶν	ἄλλων ἀρετὴ κατὰ μόνας ἐστίν·
[31]	μόνων γὰρ τῶν ἀψύχων ἢ	τῶν	ἀλόγων ἐστὶ τῷ ἀλλοτρίῳ βουλήματι
[5]	καὶ γὰρ καὶ ἐν τῇ	τῶν	ἀλόγων φύσει, ὅσα τὸν ἔνυδρον
[8]	τῇ φύσει. οὐκοῦν ἐκ τῆς	τῶν	ἀλόγων φύσεως ἡ νεκρότης οἰκονομικῶς
[30]	τὴν θεραπείαν ἔτι πλημμελεῖται διὰ	τῶν	ἁμαρτημάτων ὁ ἀνθρώπινος βίος, ὑποδείγματί
[40]	Ὅσοι ἔλαβον αὐτόν, φησὶ περὶ	τῶν	ἀναγεννηθέντων τὸ εὐαγγέλιον, ἔδωκεν αὐτοῖς
[37]	ὀλεθρίου καὶ τὸ ἀλεξητήριον ἐντὸς	τῶν	ἀνθρωπίνων γενέσθαι σπλάγχνων, ὡς ἂν
[0]	καθὼς εἴρηται, πρὸς τὰς προλήψεις	τῶν	ἀνθρώπων βλέπειν καὶ κατὰ τὴν
[28]	τῶν ὀργάνων τὴν παροῦσαν συνέχει	τῶν	ἀνθρώπων ζωήν, ἄλλα πρὸς ἄλλην
[18]	διὰ τῆς εἰδωλομανίας τῆς ζωῆς	τῶν	ἀνθρώπων κατακρατήσασα· ὅπως τοῦτο νόμιμον
[29]	τοῦ κακοῦ ῥίζης ἐν ταῖς	τῶν	ἀνθρώπων προαιρέσεσι βλαστανούσης. ἐπεὶ οὖν
[30]	τὸ μὴ διὰ πάντων διήκειν	τῶν	ἀνθρώπων τὴν πίστιν ἐν αἰτίᾳ
[24]	ἐλπισθῆναι δύνασθαι αὐτὸν καθ´ ὁμοιότητα	τῶν	ἀνθρώπων τῷ θανάτῳ ἐγκρατηθῆναι, γενόμενον
[19]	τεκμήρια, καλῶς ἂν ἔχοι περὶ	τῶν	ἀνθυπενεχθέντων ἡμῖν ἰδίᾳ τὸν λόγον
[15]	οὐκοῦν ἀνάγκη καὶ ταῖς τοιαύταις	τῶν	ἀντιθέσεων ἀντικαταστῆναι παρ´ ἡμῶν τὴν
[5]	τὸν λόγον οὐκ ἔξω τῆς	τῶν	ἀντιλεγόντων ἐστὶ συγκαταθέσεως. ὁ γὰρ
[32]	~Τί πρὸς τούτοις ἔτι παρὰ	τῶν	ἀντιλεγόντων προφέρεται; τὸ μάλιστα μὲν
[32]	ἐκείνου πρὸς ἑαυτὴν συμφυὴς γίνεται,	τῶν	ἄνω τοῖς κάτω καὶ τῶν
[23]	τῷ ὑπερφυεῖ τῆς ἀξίας ἐκ	τῶν	ἀοράτων φωνάς, καὶ τῶν τῆς
[16]	ἀνεκφράστου συνανακράσεως τοῦτο οἰκονομήσασθαι, τὸ	τῶν	ἅπαξ ἑνωθέντων, ψυχῆς λέγω καὶ
[26]	τινὰ καὶ παραλογισμός, ἐπείπερ ἴδιον	τῶν	ἀπατώντων ἐστὶ τὸ πρὸς ἕτερον
[1]	ἐστι τὸ ἀδύνατον. οὐδὲν γὰρ	τῶν	ἀπεμφαινόντων περὶ τὴν θείαν θεωρεῖται
[17]	ἦ γὰρ ἂν περιῄρητο πᾶσα	τῶν	ἀπίστων ἀντίρρησις, εἰ τὸ προσδοκώμενον
[17]	ἐκ τῶν εἰρημένων τὸ παρὰ	τῶν	ἀπίστων ἡμῖν προφερόμενον. εἰ γὰρ
[32]	λόγος, ὡς ὁμολογεῖσθαι καὶ παρὰ	τῶν	ἀπίστων μηδὲν ἀλλότριον εἶναι τῆς
[0]	διδαχὴν πιστοῦ λόγου τῇ ἀκοῇ	τῶν	ἀπίστων προσαγομένου. οὐ μὴν ὁ
[39]	λοιπὰ τῶν τικτομένων τῇ ὁρμῇ	τῶν	ἀπογεννώντων ὑφίσταται, ὁ δὲ πνευματικὸς
[23]	τὴν χρείαν ἐπλήρου, ἀλλ´ ἐκ	τῶν	ἀρρήτων ταμείων τῆς θείας δυνάμεως
[20]	φιλανθρωπίαν ποιούσης. καὶ γὰρ ἐπὶ	τῶν	ἀρρώστως διακειμένων πολλοὶ μὲν ἴσως
[29]	τῶν Αἰγυπτίων θεομαχία, οὐδὲ ἡ	τῶν	Ἀσσυρίων ὑπερηφανία, οὐδὲ ἡ τῶν
[1]	τὴν φύσιν ἐκείνῳ τῷ διὰ	τῶν	αὐτῶν γνωρισμάτων εὑρισκομένῳ· εἴτε γὰρ
[13]	τεθνάναι καὶ γεγεννῆσθαι δίδως, ἐκ	τῶν	αὐτῶν δώσεις πάντως καὶ τὸ
[1]	τῆς τοῦ πατρὸς καταλήψεως, διὰ	τῶν	αὐτῶν εὑρήσει σημείων καὶ τὸν
[40]	νῦν περὶ αὐτοῦ διεξέρχονται, ἐκ	τῶν	αὐτῶν ὀνομάτων κατονομάζουσι πλεονέκτην, τῶν
[0]	μονογενῆ θεὸν ἀπιστίαν, οὐδὲ ἀπὸ	τῶν	αὐτῶν τοῖς κατὰ τὰς αἱρέσεις
[13]	εἰρημένων τὸ γεγεννῆσθαι αὐτόν, διὰ	τῶν	αὐτῶν τούτων πάντως οὐδὲ τὸ
[0]	δὲ εἶναι τὰ τέλεια διὰ	τῶν	αὐτῶν χαρακτηριζόμενα λέγοι, ἀνάγκη πᾶσα
[0]	τις ἐπανορθώσαιτο τὸν Σαβέλλιον, διὰ	τῶν	αὐτῶν ὠφελήσει καὶ τὸν Ἀνόμοιον,
[31]	κατορθούντων ὁ ἔπαινος; μόνων γὰρ	τῶν	ἀψύχων ἢ τῶν ἀλόγων ἐστὶ
[4]	οὐσιωδῶς ὑφεστώσας δυνάμεις, ποιητικάς τε	τῶν	γεγενημένων καὶ περιεκτικὰς τῶν ὄντων,
[5]	τῶν μὴ ὄντων, ἡ συνεκτικὴ	τῶν	γεγονότων, ἡ προορατικὴ τῶν μελλόντων.
[34]	ἑτέρου τῆς ἀνθρωποποιίας εἴδους αἱ	τῶν	γεννώντων ὁρμαί, κἂν μὴ ἐπικληθῇ
[39]	ἀλλοιουμένῳ ἐγγεννηθῆναι βίῳ· τῇ γὰρ	τῶν	γεννώντων φύσει κατ´ ἀνάγκην ὁμογενές
[26]	ἡδονῆς δελεάσματι· ὁ δὲ σκοπὸς	τῶν	γιγνομένων ἐπὶ τὸ κρεῖττον τὴν
[12]	ἐνεργουμένας, ὑπερκεῖσθαί τινα δύναμιν ποιητικὴν	τῶν	γιγνομένων καὶ συντηρητικὴν τῶν ὄντων
[20]	φανείη ἡ πρόθεσις, μὴ διὰ	τῶν	γιγνομένων φανερουμένη; τὰ δὲ πεπραγμένα
[34]	ἐν σαρκὶ φανερωθέντα, τοῖς διὰ	τῶν	γινομένων θαύμασι τὴν φύσιν ἑαυτοῦ
[34]	παρεῖναι τὸ θεῖον ἐπὶ ἁγιασμῷ	τῶν	γινομένων καλούμενον. ὁ δὲ τοῦτο
[30]	ὁ ἀνθρώπινος βίος, ὑποδείγματί τινι	τῶν	γνωρίμων ὁδηγηθήτω πρὸς τὴν ἀλήθειαν.
[40]	γεγενῆσθαι νομίσαι, ἐφ´ οὗ μηδὲν	τῶν	γνωρισμάτων μετεποιήθη. τὸ γὰρ ἐπὶ
[5]	ἐννοιῶν ὁ Ἕλλην καὶ διὰ	τῶν	γραφικῶν ὁ Ἰουδαῖος ἴσως οὐκ
[36]	κοινὸς δείκνυσι λόγος καὶ ἡ	τῶν	γραφῶν διδασκαλία ἐντὸς τοῦ θείου
[18]	πᾶν μέρος τῆς οἰκουμένης ἡ	τῶν	δαιμόνων ἀπάτη, διὰ τῆς εἰδωλομανίας
[18]	καὶ ὅσα ἄλλα τοῖς θεραπευταῖς	τῶν	δαιμόνων ἐπὶ ἀπάτῃ σφῶν αὐτῶν
[23]	καταδίκων ἀνάρρυσιν, καὶ τὸν κατὰ	τῶν	δαιμόνων φόβον, καὶ τῶν κατὰ
[3]	πλανωμένων ὁ ἀριθμὸς τῆς τριάδος,	τῶν	δὲ εἰς πλῆθος ἐσκεδασμένων ὁ
[3]	καὶ τῇ πίστει τοῦ πνεύματος·	τῶν	δὲ ἑλληνιζόντων ἡ πολύθεος ἐξαφανίζεται
[30]	τὴν πίστιν, τῶν μὲν καλουμένων,	τῶν	δὲ λοιπῶν ἀμοιρούντων τῆς κλήσεως,
[36]	δὲ τῆς θείας ἐνεργείας ἡ	τῶν	δεομένων ἐστὶ σωτηρία. αὕτη δὲ
[31]	τὴν πίστιν, ἀλλὰ τῆς διαθέσεως	τῶν	δεχομένων τὸ κήρυγμα. ~Τί πρὸς
[23]	προῄει, ἕτοιμος ἄρτος ταῖς χερσὶ	τῶν	διακονούντων ἐγγεωργούμενος καὶ διὰ τοῦ
[16]	ἐστιν ἔν τε τῇ συγκρίσει	τῶν	διεστώτων καὶ ἐν τῇ διακρίσει
[16]	πάθος ἐστί, καὶ ἡ συνάφεια	τῶν	διεστώτων πάθος ἂν εἴη· κίνησις
[16]	αὐτὸς δὲ γενόμενος ἀρχὴ τῆς	τῶν	διῃρημένων ἑνώσεως. ~Ἀλλ´ οὔπω φήσει
[0]	πεπλανημένοις ἀνατρέψεις τὰς ἠπατημένας περὶ	τῶν	δογμάτων μυθοποιίας· οὐ γὰρ δι´
[7]	ταύτην οἶμαι τὴν αἰτίαν τῆς	τῶν	δογμάτων τούτων μυθοποιίας τοῖς τὰ
[18]	ἐν Ἱεροσολύμοις τόπον ἄβατον προστάγματι	τῶν	δυναστευόντων γενέσθαι. ~Ἀλλ´ ὅμως, ἐπειδὴ
[3]	τὸν λόγον, ἀλλὰ διὰ μέσου	τῶν	δύο ὑπολήψεων χωρεῖν τὴν ἀλήθειαν,
[18]	μολύσματα, ἐν δὲ τοῖς πολλοῖς	τῶν	ἐθνῶν ἀφανισθῆναι καθ´ ὅλου βωμοὺς
[18]	ἔθνεσιν ἦν, τὸ θεραπεύειν διὰ	τῶν	εἰδώλων τοὺς δαίμονας ἐν ταῖς
[40]	~Ἀλλ´ οὔ μοι δοκεῖ μέχρι	τῶν	εἰρημένων αὐτάρκη τὴν διδασκαλίαν ἡ
[8]	καλλίστοις γενόμενον, οὐ μόνον ἐκ	τῶν	εἰρημένων δῆλόν ἐστιν, ἀλλὰ καὶ
[9]	ἔξω τι τῆς θεοπρεποῦς ἐννοίας	τῶν	εἰρημένων εἶναι· πρὸς δὲ τὰ
[24]	ἐπιζητεῖν εἰκὸς τὸν τῇ ἀκολουθίᾳ	τῶν	εἰρημένων προσέχοντα, ποῦ τὸ δυνατὸν
[13]	εἰ οὖν πιστόν ἐστι διὰ	τῶν	εἰρημένων τὸ γεγεννῆσθαι αὐτόν, διὰ
[17]	ἀντίθεσιν, ἰσχυροποιεῖσθαι δὲ μᾶλλον ἐκ	τῶν	εἰρημένων τὸ παρὰ τῶν ἀπίστων
[1]	κόσμος ὁμολογεῖται, ἀπεδείχθη δὲ διὰ	τῶν	εἰρημένων τοῦ λόγου ἔργον τὸν
[40]	ἔχει. ἀλλὰ κἂν ἐπονομασθῇ τι	τῶν	ἐκεῖ κολαστηρίων τοῖς ὧδε γνωριζομένοις
[23]	τῦφον θρέψειεν πάθος, τὰ μείζω	τῶν	ἐλαττόνων διαμειβόμενος; ἀλλὰ μὴν ἐν
[0]	ἀλήθεια. οὐκοῦν ὅταν πρός τινα	τῶν	ἑλληνιζόντων ἡ διάλεξις ᾖ, καλῶς
[8]	ἴσου τὸ ἄφραστον ἔχει τῇ	τῶν	ἐλπιζομένων ἀγαθῶν φύσει. οὔτε γὰρ
[24]	ἐπὶ τὸ κάτω καθ´ ὁμοιότητα	τῶν	ἐμβριθῶν σωμάτων ἴδοι τὴν φλόγα,
[23]	τὰς ἐν ἐρημίᾳ δαψιλεῖς ἑστιάσεις	τῶν	ἐν πολλαῖς χιλιάσιν εὐωχουμένων, οἷς
[26]	πάσης ἔσται τῆς κτίσεως, καὶ	τῶν	ἐν τῇ καθάρσει κεκολασμένων καὶ
[15]	ἕτερον. καθάπερ γὰρ πολλῶν ὄντων	τῶν	ἐν τῇ κτίσει θεωρουμένων οὐδὲν
[23]	τούτου χάριν αὐτὸν αἱρεῖται λύτρον	τῶν	ἐν τῇ τοῦ θανάτου φρουρᾷ
[13]	τὸ μὴ ἄνθρωπον αὐτὸν ἕνα	τῶν	ἐν τῇ φύσει δεικνυμένων οἴεσθαι.
[4]	ἐξαρκεῖν πρὸς οὐρανῶν σύστασιν καὶ	τῶν	ἐν τούτοις δυνάμεων; εἰ γὰρ
[8]	ἀνθρώπου ποιητὴν ὀνομάσαντες οὐκ ἐπιλελήσμεθα	τῶν	ἐν τῷ προοιμίῳ πρὸς τοὺς
[6]	ἐναντιώσεως, ἐπινενόηταί τις ἁρμονία διὰ	τῶν	ἐναντίων ἁρμοζομένη παρὰ τῆς τοῦ
[6]	τοῖς αἰσθητοῖς ἐκείνην, ἀλλ´ ἀπὸ	τῶν	ἐναντίων ἑκατέραν χαρακτηρίζεσθαι. ἡ μὲν
[0]	ὡς ἂν μὴ σύμμικτον ἐκ	τῶν	ἐναντίων θεωροῖτο τὸ θεῖον, ἐξ
[1]	πρόθεσις, ἵνα μή τις μίξις	τῶν	ἐναντίων καὶ συνδρομὴ περὶ τὸ
[12]	ἔχοι, πλὴν τῆς δι´ αὐτῶν	τῶν	ἐνεργειῶν μαρτυρίας. ὥσπερ τοίνυν εἰς
[0]	φύσει, τὸ διὰ πάντων αὐτὸν	τῶν	ἐνθεωρουμένων τῇ θεότητι τέλειον ἀπαιτήσωμεν,
[18]	ἐπὶ ἀπάτῃ σφῶν αὐτῶν καὶ	τῶν	ἐντυγχανόντων ἐπετηδεύετο, ὡς ἐν πολλοῖς
[24]	μυστηρίου μανθάνομεν, εἰ ἡ καθαρότης	τῶν	ἐξ ἁμαρτίας μολυνθέντων ἐφάπτεται, καὶ
[15]	διὰ μηδενὸς ἡ πίστις κωλύοιτο	τῶν	ἐξεταστικῶς ζητούντων τοῦ μυστηρίου τὸν
[8]	ἀεὶ παραμένειν· ὁ γὰρ χιτὼν	τῶν	ἔξωθεν ἡμῖν ἐπιβαλλομένων ἐστί, πρὸς
[6]	ἐτάχθη τῆς γῆς τε καὶ	τῶν	ἐπ´ αὐτῆς πάντων· καλὸς δὲ
[29]	ἀνθρώπῳ τὴν θεραπείαν· οὔπω γὰρ	τῶν	ἐπὶ Νῶε καταφθαρέντων ἡ κακία
[26]	ἐστὶ τὸ πρὸς ἕτερον τὰς	τῶν	ἐπιβουλευομένων ἐλπίδας τρέπειν καὶ ἄλλο
[28]	πάντοτε πρὸς τὸ λεῖπον διὰ	τῶν	ἐπιγινομένων ἑαυτὴν ἀντεισαγούσης τῆς φύσεως.
[17]	τισὶ κατὰ τὸ ἐγχωροῦν καὶ	τῶν	ἐπιζητουμένων ἐξευρεῖν τὴν λύσιν τοῖς
[32]	ἡ ἔννοια. ἂν τοίνυν λογίσῃ	τῶν	ἐπουρανίων ἢ τῶν ὑποχθονίων ἢ
[32]	διαλαμβάνει, πᾶν τὸ διὰ μέσου	τῶν	ἐπουρανίων καὶ ὑποχθονίων ὀνομάσας ἐπίγειον.
[33]	ἐστιν ἀπόκρισιν ἡμῖν γενέσθαι παρὰ	τῶν	ἐρωτηθέντων ὅτι πῶς ἐστὶ πιστὸν
[23]	ἐγγεωργούμενος καὶ διὰ τοῦ κόρου	τῶν	ἐσθιόντων πλείων γιγνόμενος, ἥ τε
[23]	ἄν τις τὸ καθ´ ἕκαστον	τῶν	εὐαγγελικῶν διεξίοι θαυμάτων; ταύτην τοίνυν
[23]	εἰ τὰ πρόδηλα γένοιτο ἡμῖν	τῶν	ζητουμένων τεκμήρια. ὁ τοίνυν κατὰ
[1]	δύναμιν ἔχει· οὐδὲν γὰρ ἀπροαίρετον	τῶν	ζώντων ἐστί. τὴν δὲ προαίρεσιν
[16]	γενέσεως, καὶ ἡ πρὸς κακίαν	τῶν	ζώντων ὁρμή, τοῦτο τῆς φύσεως
[37]	οἰκονομοῦντος ἀποκεκλήρωται. τὰ μὲν γὰρ	τῶν	ζῴων ῥιζωρυχοῦντα τρέφεται, ἑτέροις ἐστὶν
[33]	τε γὰρ πρόχειρόν ἐστιν ἑκάστῳ	τῶν	ἠρωτημένων εἰπεῖν ὅτι θείᾳ δυνάμει
[34]	τὸ μὲν θεὸν εἶναι διὰ	τῶν	θαυμάτων αὐτῶν πεπιστευκότες, ἴδιον δὲ
[23]	δυνάμεως· καὶ τὴν ἠρέμα διὰ	τῶν	θαυμάτων ἐπὶ τὸ μεῖζον διαλάμπουσαν
[34]	δὲ τῆς θεότητος μαρτυρία διὰ	τῶν	θαυμάτων ἐστίν. ὥστε διὰ πάντων
[24]	τὰ μέγαλά τε καὶ ὑπερφυῆ	τῶν	θαυμάτων. τὸ μὲν γὰρ μέγα
[5]	καὶ τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ τῇ	τῶν	θείων ἀγαθῶν ἀπολαύσει γενόμενον ἔδει
[5]	ἔρχεται, ἐφ´ ᾧ τε μέτοχος	τῶν	θείων ἀγαθῶν γενέσθαι, ἀναγκαίως τοιοῦτος
[4]	καὶ περιεκτικὰς τῶν ὄντων, ἐκ	τῶν	θεοπνεύστων γραφῶν ἐναργέστερον δείκνυται. ἀρκεῖ
[20]	ἡ κατὰ ἄνθρωπον οἰκονομία λείπεται	τῶν	θεοπρεπῶν ὑπολήψεων. ζητοῦμεν πάντως ἐπὶ
[0]	ὑφαιρουμένης συνυφαιρεῖται κατ´ ἀνάγκην τὸ	τῶν	θεῶν πλῆθος ἀπὸ τοῦ δόγματος,
[0]	τὴν πεπλανημένην περὶ τοῦ πλήθους	τῶν	θεῶν φαντασίαν. εἰ γὰρ τὸ
[0]	τῷ λόγῳ, ἀλλὰ κατὰ τὰς	τῶν	θρησκειῶν διαφορὰς μεθαρμόζειν προσήκει καὶ
[32]	μηδὲν τῆς εἰσόδου τῆς διὰ	τῶν	θυρῶν προσδεόμενον, ἐνισχύειν τε τοὺς
[27]	ἡμῶν ἀνακιρνάμενον διὰ πάντων δέξασθαι	τῶν	ἰδιωμάτων αὐτῆς τὴν πρὸς ἡμᾶς
[32]	ἀνθρωπότητος διὰ πάντων ἔδει γενέσθαι	τῶν	ἰδιωμάτων τῆς φύσεως. εἰ τοίνυν
[5]	συγκαταθέσεως. ὁ γὰρ ἐπὶ μετουσίᾳ	τῶν	ἰδίων ἀγαθῶν ποιήσας τὸν ἄνθρωπον
[40]	ὁ ἠδικημένος, ὁ σεσυκοφαντημένος, ὁ	τῶν	ἰδίων ἀπωσθεὶς οὐδεμίαν ὁρῶσιν ἐφ´
[40]	εἴη, εἴ τι τούτων ὑπαμειφθείη	τῶν	ἰδίων τῆς φύσεως. εἰ οὖν
[27]	καθάπερ γὰρ οἱ τὸν ῥύπον	τῶν	ἱματίων ἐκπλύνοντες οὐ τὰ μὲν
[19]	μήτε τοῖς ἑλληνίζουσι μήτε τοῖς	τῶν	Ἰουδαικῶν προεστῶσι δογμάτων δοκεῖ ταῦτα
[30]	ἀρχὰς τὸν λόγον ἐν πολυανθρώπῳ	τῶν	Ἰουδαίων ἐκκλησίᾳ κηρύξαντος, τρισχιλίων κατὰ
[29]	τῶν Ἀσσυρίων ὑπερηφανία, οὐδὲ ἡ	τῶν	Ἰουδαίων κατὰ τῶν ἁγίων τοῦ
[1]	Ἑλληνικαῖς μαχόμενον ὑπολήψεσι τοῖς τὰ	τῶν	Ἰουδαίων πρεσβεύουσι συνενεχθῆναι· ἀλλ´ ἐπ´
[11]	θεὸν ἐν ἀνθρώπου φύσει διὰ	τῶν	ἱστορουμένων θαυμάτων οὐκ ἀμφιβάλλομεν, τὸ
[23]	καὶ τῇ θαλάσσῃ τὸ γένος	τῶν	ἰχθύων ἐγκατασπείραντος. καὶ πῶς ἄν
[23]	πλείων γιγνόμενος, ἥ τε διὰ	τῶν	ἰχθύων ὀψοφαγία, οὐ θαλάσσης αὐτοῖς
[24]	θεῖον, ἵνα κατὰ τοὺς λίχνους	τῶν	ἰχθύων τῷ δελέατι τῆς σαρκὸς
[32]	ἐπουρανίων ἢ τῶν ὑποχθονίων ἢ	τῶν	καθ´ ἑκάτερον τοῦ παντὸς περάτων
[2]	~Ὥσπερ δὲ τὸν λόγον ἐκ	τῶν	καθ´ ἡμᾶς ἀναγωγικῶς ἐπὶ τῆς
[35]	κακίας ῥύπον ἀποκλυσάμενοι τοῦ ἑτέρου	τῶν	καθαρσίων εἴδους οὐκ ἐπιδέονται· οἱ
[7]	οὐκ ἔστιν. οὐκοῦν ἔξω τῆς	τῶν	κακῶν αἰτίας ὁ θεὸς ὁ
[8]	ἡμῶν διαλύεσθαι, καὶ τοῦτό φησι	τῶν	κακῶν ἔσχατον εἶναι, τὸ τὸν
[40]	τὰς ἀφορμὰς καταβάλλεσθαι καὶ τῆς	τῶν	κακῶν πείρας δι´ ἀγαθῆς προαιρέσεως
[1]	τοῦ λόγου προαίρεσιν πρὸς οὐδὲν	τῶν	κακῶν τὴν ῥοπὴν ἔχειν· ἀλλότρια
[5]	τὸν ἄνθρωπον καὶ πάντων αὐτῷ	τῶν	καλῶν τὰς ἀφορμὰς ἐγκατασκευάσας τῇ
[20]	μόνοι δὲ τὴν ἀγαθὴν ὑπὲρ	τῶν	καμνόντων προαίρεσιν εἰς πέρας ἄγουσιν,
[5]	γὰρ παράδεισος ἐκεῖνος καὶ ἡ	τῶν	καρπῶν ἰδιότης, ὧν ἡ βρῶσις
[8]	ἔχει, κρείττων δὲ καὶ ὑψηλοτέρα	τῶν	κατ´ αἴσθησιν κινημάτων ἡ νοερὰ
[8]	δὲ σύνδεσίς τις καὶ κοινωνία	τῶν	κατὰ ἁμαρτίαν παθημάτων γίνεται τῇ
[31]	ἀποκρίσεως, τὸ μηδὲν ἐφ´ ἡμῖν	τῶν	κατὰ γνώμην εἶναι, δυναστείᾳ δὲ
[31]	διανοίᾳ, τῆς τοῦ προαιρεῖσθαί τι	τῶν	κατὰ γνώμην ἐξουσίας ἐφ´ ἑτέρῳ
[6]	τοῦ κτίσαντος, ταύτην εἰς εὕρεσιν	τῶν	κατὰ κακίαν ἐπινοουμένων συνεργὸν ποιησάμενος,
[0]	Βασιλείδην καὶ ὁ λοιπὸς κατάλογος	τῶν	κατὰ τὰς αἱρέσεις πλανωμένων ἰδίαις
[21]	οὖν ἡ δικαιοσύνη; μεμνήμεθα πάντως	τῶν	κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἐν τοῖς
[18]	ὑπολειφθείσης, μεῖναι δὲ τοῖς Ἰουδαίοις	τῶν	κατὰ τὸ ἀρχαῖον νενομισμένων μηδέν,
[7]	κακὸν κρίνειν προσήκει, ἀλλ´ ἔξω	τῶν	κατὰ τὸ σῶμα φαινομένων τὸν
[23]	κατὰ τῶν δαιμόνων φόβον, καὶ	τῶν	κατὰ τὸν ἀέρα παθῶν τὴν
[13]	φανέντος ἀπόδειξις, τὸ μὴ διὰ	τῶν	κατὰ φύσιν προιέναι τὸ κήρυγμα.
[26]	ἡ γῆ κατὰ τὰ γένη	τῶν	καταβληθέντων σπερμάτων καὶ τοὺς καρποὺς
[31]	οὔσης, ὁ βίος ἠτίμωται, ἀφῄρηται	τῶν	κατορθούντων ὁ ἔπαινος, ἀκίνδυνος ἡ
[31]	δὲ ἡ ἀρετή; ποῦ δὲ	τῶν	κατορθούντων ὁ ἔπαινος; μόνων γὰρ
[35]	λέγω καὶ σώματος, πάλιν ἡ	τῶν	κεχωρισμένων ἐπάνοδος τῆς ἀλλοτρίας ἐπιμιξίας
[27]	ἀπ´ ἀρχῆς ἄχρι τέλους ἐκκαθαίρουσι	τῶν	κηλίδων ἅπαν τὸ ὕφασμα, ὡς
[5]	θεοῦ καὶ πνεῦμα διά τε	τῶν	κοινῶν ἐννοιῶν ὁ Ἕλλην καὶ
[32]	λόγον βαθύτερον, εἰδεῖεν ἂν οἱ	τῶν	κρυπτῶν ἐπιίστορες. ὃ δ´ οὖν
[39]	τὴν πίστιν. ὁ γάρ τινι	τῶν	κτιστῶν ἑαυτὸν ὑποζεύξας λέληθεν εἰς
[35]	ὁδεύσαντας. καθάπερ γὰρ οἱ τὰς	τῶν	λαβυρίνθων πλάνας διεξελθεῖν ἀμηχανοῦντες, εἴ
[9]	πίστιν, ὡς μηδὲ τὸ ἐφεξῆς	τῶν	λεγομένων διὰ τὰ προειρημένα συμπαραδέχεσθαι.
[7]	ψυχῶν καταστάσεις, δεικνύς, οἶμαι, διὰ	τῶν	λεγομένων, ὅτι οὐ δι´ αἰσθήσεως
[9]	καταλαμβάνεται. οὐδένα γὰρ ἀντερεῖν οἶμαι	τῶν	λελογισμένων, ὅτι ἓν κατὰ φύσιν
[1]	ὁμολογεῖν. οὐ γὰρ καθ´ ὁμοιότητα	τῶν	λίθων ἀψύχως ὑφεστάναι τὸν λόγον
[32]	ἡ ἱστορία, οὐδὲν τῆς ἐκ	τῶν	λογισμῶν συμμαχίας προσδέεται πρὸς τὸ
[8]	ταῦτα, οὔτε ἐκεῖνα τῇ δυνάμει	τῶν	λόγων ἢ τῷ στοχασμῷ τῆς
[5]	συνεκτικὴ τῶν γεγονότων, ἡ προορατικὴ	τῶν	μελλόντων. οὗτος τοίνυν ὁ θεὸς
[30]	ἀποκληροῦσθαι τοῖς ἀνθρώποις τὴν πίστιν,	τῶν	μὲν καλουμένων, τῶν δὲ λοιπῶν
[3]	ὑπονοίας· ἔστι γὰρ ὥσπερ θεραπεία	τῶν	μὲν περὶ τὸ ἓν πλανωμένων
[6]	ὁμολογεῖται δὲ παντὸς πράγματος ἀρχὴν	τῶν	μετ´ αὐτὴν κατὰ τὸ ἀκόλουθον
[6]	φθόνου γενομένη πρὸς κακίαν ῥοπὴ	τῶν	μετ´ αὐτὴν πάντων ἀναδειχθέντων κακῶν
[5]	ποιητικὴ τῶν ὄντων, ἡ εὑρετικὴ	τῶν	μὴ ὄντων, ἡ συνεκτικὴ τῶν
[7]	ὁ τῶν ὄντων, οὐχ ὁ	τῶν	μὴ ὄντων ποιητὴς ὤν· ὁ
[26]	ἐν τῇ καθάρσει κεκολασμένων καὶ	τῶν	μηδὲ τὴν ἀρχὴν ἐπιδεηθέντων καθάρσεως.
[0]	χαρακτηριζόμενα λέγοι, ἀνάγκη πᾶσα ἐπὶ	τῶν	μηδεμιᾷ παραλλαγῇ διακρινομένων ἀλλ´ ἐν
[9]	συμπαραλαμβανόμενα τῷ μυστηρίῳ ἀμβλύνει πως	τῶν	μικροψυχοτέρων τὴν πίστιν, ὡς μηδὲ
[27]	ἐκπλύνοντες οὐ τὰ μὲν ἐῶσι	τῶν	μολυσμάτων, τὰ δὲ ἀπορρύπτουσιν, ἀλλ´
[32]	ἐμφαίνοντος. ἀλλ´ ἐπειδὴ μέρος τι	τῶν	μυστικῶν διδαγμάτων καὶ ἡ κατὰ
[8]	τῆς διαλύσεως θάνατος ἐκ τῆς	τῶν	νεκρῶν δερμάτων ἐπιβολῆς τῆς ψυχῆς
[26]	ἡ εἰς τὸ ἀρχαῖον ἀποκατάστασις	τῶν	νῦν ἐν κακίᾳ κειμένων γένηται,
[35]	τὰς ποικίλας τε καὶ ἀπατηλὰς	τῶν	οἴκων ἀναστροφὰς διεξέρχονται, οὐκ ἂν
[26]	τὸ ἐν τῷ τρόπῳ τῆς	τῶν	ὁμοίων ἀντιδόσεως μὴ ἐκπεσεῖν τοῦ
[4]	τῷ πνεύματι, ὁμοία πάντως ἐκ	τῶν	ὁμοίων ἡ δύναμις· καὶ ὅσην
[35]	ἴσον καταντῆσαι πέρας, μὴ διὰ	τῶν	ὁμοίων ὁδεύσαντας. καθάπερ γὰρ οἱ
[6]	τὸ ἴσον μετέχοι καὶ μηδὲν	τῶν	ὄντων ἀμοιροίη τῆς τοῦ κρείττονος
[4]	τε τῶν γεγενημένων καὶ περιεκτικὰς	τῶν	ὄντων, ἐκ τῶν θεοπνεύστων γραφῶν
[34]	καιρὸν ἐπικλήσεως. ὥσπερ γὰρ ἑκάστου	τῶν	ὄντων ἔστι τις ἰδιότης ἡ
[8]	θέλημα καὶ ἔργον ἐστὶν ἡ	τῶν	ὄντων ζωή, παρ´ οὗ καὶ
[5]	τοῦ θεοῦ δύναμις, ἡ ποιητικὴ	τῶν	ὄντων, ἡ εὑρετικὴ τῶν μὴ
[32]	πάντων ἥκειν καὶ τῇ φύσει	τῶν	ὄντων κατὰ πᾶν μέρος συμπαρεκτείνεσθαι·
[12]	ποιητικὴν τῶν γιγνομένων καὶ συντηρητικὴν	τῶν	ὄντων καταλαμβάνομεν, οὕτως καὶ ἐπὶ
[32]	εἶναι τοῖς οὖσιν ἡ διαμονὴ	τῶν	ὄντων καταναγκάζει· τοῦτο διὰ τοῦ
[39]	τοιοῦτος αἱρεῖται τόκος. διχῆ τοίνυν	τῶν	ὄντων μεμερισμένων εἰς τὸ κτιστὸν
[24]	παντὸς διακόσμησις καὶ ἡ διηνεκὴς	τῶν	ὄντων οἰκονομία τοσοῦτον ὅσον ἡ
[5]	λόγον τε καὶ σοφίαν ἡγεμονεύειν	τῶν	ὄντων ὁμολογήσουσιν. ἀλλὰ μὴν ἐν
[7]	ἀποδεικνύοντες. εἰ γὰρ ἀγνοεῖ μὲν	τῶν	ὄντων οὐδὲν ὁ θεός, ἐν
[15]	οὐκ ἄνθρωπος, οὐκ ἄλλο τι	τῶν	ὄντων οὐδέν, πλὴν ἰδίως τὰ
[7]	κακῶν αἰτίας ὁ θεὸς ὁ	τῶν	ὄντων, οὐχ ὁ τῶν μὴ
[5]	λόγον καθηγεῖσθαι καὶ σοφίαν τῆς	τῶν	ὄντων συστάσεως, ἀλογίαν τε καὶ
[27]	ἀπροσπέλαστον, ἀλλ´ ἐπ´ ἴσης πάντων	τῶν	ὄντων ὑπερανέστηκεν. οὔτε οὖν ἡ
[6]	παρὰ ταῦτα καταληφθείη ἐν τῇ	τῶν	ὄντων φύσει τῆς διαιρέσεως ταύτης
[32]	καὶ συναρμόζων ἐστί, τὰς διαφόρους	τῶν	ὄντων φύσεις πρὸς μίαν σύμπνοιάν
[28]	πρὸς ἕνα γὰρ σκοπὸν ἡ	τῶν	ὀργανικῶν μελῶν διασκευὴ πᾶσα συντέτακται.
[28]	ἀνθρώπινον. τὰ μὲν οὖν λοιπὰ	τῶν	ὀργάνων τὴν παροῦσαν συνέχει τῶν
[10]	πολυπραγμοσύνης εἰσδύνουσα, πολλάκις δὲ καὶ	τῶν	οὐρανίων θαυμάτων ἐν περινοίᾳ γίνεται,
[27]	ἐπιγείου ζῴου νενοσηκότος ἕτερόν τι	τῶν	οὐρανίων τὴν θείαν ἐπιμιξίαν ἐδέξατο;
[8]	εἰσί τινες κατὰ τὸ σῶμα	τῶν	παθημάτων διαφοραί, ὧν αἱ μὲν
[8]	ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν διὰ τῆς	τῶν	παθημάτων κοινωνίας ἀποσαρκωθείσαις ὑλώδη περιττώματα
[6]	σύστασιν ἐνεργείας τινὸς παρὰ τῆς	τῶν	πάντων ἐπιστατούσης ἐξουσίας προσνεμηθείσης, ἦν
[9]	ὅτι ἓν κατὰ φύσιν μόνον	τῶν	πάντων ἐστὶν αἰσχρὸν τὸ κατὰ
[0]	διαλέξεως προβαλλόμενον, ὡς ἂν διὰ	τῶν	παρ´ ἀμφοτέροις ὁμολογουμένων ἐκκαλυφθείη κατὰ
[1]	οὐκοῦν εἰ λέγοι καθ´ ὁμοιότητα	τῶν	παρ´ ἡμῖν καὶ τὸν τοῦ
[5]	καταθύμιον, οὐχ ὁ θεός σοι	τῶν	παρόντων ἐστὶν αἴτιος κακῶν, ἀδέσποτόν
[6]	ζήτημα. τοιοῦτόν τινα λόγον παρὰ	τῶν	πατέρων διεδεξάμεθα· ἔστι δὲ ὁ
[35]	ἡ μίμησις. ὥσπερ γὰρ παρὰ	τῶν	πεπαιδευμένων τὰ τακτικὰ πρὸς τὴν
[37]	καὶ ἄρτου ἐστί, τοῖς σώμασι	τῶν	πεπιστευκότων κατακιρνάμενος, ὡς ἂν τῇ
[30]	παραδεξαμένων τὴν πίστιν, πλείους ὄντες	τῶν	πεπιστευκότων οἱ ἀπειθήσαντες ἐμέμψαντο τὸν
[24]	τῶν τεθνηκότων καὶ ἡ ὁδηγία	τῶν	πεπλανημένων, ὡς ἂν ὅ τε
[40]	ἀνέβη; οὔτε μὴν ἡ ἀλγεινὴ	τῶν	πεπλημμεληκότων ζωὴ πρός τι τῶν
[28]	τῆς φύσεως ἐπανίοι, εἴ τι	τῶν	περὶ αὐτὴν ὡς αἰσχρόν τε
[5]	ἐπιθυμίαν ἔχοι. ἐπεὶ οὖν ἓν	τῶν	περὶ τὴν θείαν φύσιν ἀγαθῶν
[38]	~Οὐδὲν οἶμαι τοῖς εἰρημένοις ἐνδεῖν	τῶν	περὶ τὸ μυστήριον ζητουμένων, πλὴν
[34]	ἐπικαλουμένοις ἐπήγγελται, καὶ ἐν μέσῳ	τῶν	πιστευόντων εἶναι, καὶ ἐν πᾶσι
[37]	ἓν ἐκεῖνο σῶμα ταῖς τοσαύταις	τῶν	πιστῶν μυριάσι κατὰ πᾶσαν τὴν
[32]	τῶν ἄνω τοῖς κάτω καὶ	τῶν	πλαγίων πρὸς ἄλληλα δι´ ἐκείνου
[4]	μαρτυρίας ἐπιμνησθέντας τοῖς φιλοτιμοτέροις καταλιπεῖν	τῶν	πλειόνων τὴν εὕρεσιν. Τῷ λόγῳ
[40]	ἡ χάρις ἐστί. δῆλον ὅτι	τῶν	πονηρῶν γνωρισμάτων ἐξαλειφθέντων τῆς φύσεως
[18]	παρόντι βίῳ φανερωθεῖσα, ἡ διὰ	τῶν	πραγμάτων αὐτῶν φημὶ μαρτυρία. τίς
[28]	ἔχει, καὶ οὐδὲν ἐν ταύτῃ	τῶν	πρὸς τὴν σύστασιν τῆς ζωῆς
[1]	ἐστὶ λόγος· τρόπον γάρ τινα	τῶν	πρός τι λεγομένων καὶ τοῦτό
[40]	μετὰ τοῦτο σκοπεῖν, ὃ πολλοὶ	τῶν	προσιόντων τῇ τοῦ βαπτίσματος χάριτι
[0]	διδασκαλίας τρόπος ἐπὶ πάντων ἁρμόσει	τῶν	προσιόντων τῷ λόγῳ, ἀλλὰ κατὰ
[38]	συνεπλάκημεν καὶ καθ´ ἑαυτοὺς περὶ	τῶν	προσφερομένων ἡμῖν ζητημάτων ἐπεσκεψάμεθα. τῷ
[5]	νῦν περὶ ἡμᾶς εἶναι καὶ	τῶν	προτιμοτέρων ἐρημωθῆναι. ἀρχὴ δὲ πάλιν
[18]	εἶδον τὸν προσδοκώμενον, ὃν διὰ	τῶν	προφητῶν τε καὶ τοῦ νόμου
[35]	γῆ τε καὶ ὕδωρ, μόνα	τῶν	στοιχείων βαρέα τε ὄντα καὶ
[27]	πλησιαίτερος, οὔτε τὰ ἐν ἑκατέρῳ	τῶν	στοιχείων ἐνδιαιτώμενα διαφέρει τι ἀλλήλων
[6]	αἰσθητῷ κόσμῳ, πολλῆς πρὸς ἄλληλα	τῶν	στοιχείων οὔσης ἐναντιώσεως, ἐπινενόηταί τις
[16]	τροφῆς τοῦ ὑποκειμένου διαμονή, ἡ	τῶν	στοιχείων περὶ τὸ σῶμα συνδρομή,
[16]	διεστώτων καὶ ἐν τῇ διακρίσει	τῶν	συμπεπλεγμένων ἢ ἡνωμένων. ὅπερ τοίνυν
[35]	καθαρθείσης τῆς φύσεως ἐν τῇ	τῶν	συμφυῶν διαλύσει, ψυχῆς τε λέγω
[16]	τοῦτό ἐστιν ἡ ἀνάστασις, ἡ	τῶν	συνεζευγμένων μετὰ τὴν διάλυσιν ἐπάνοδος
[37]	φύσει τὴν σύστασιν, ἀλλὰ διὰ	τῶν	συνήθων τε καὶ καταλλήλων ἔδωκε
[16]	κατονομάσαι. εἰ γὰρ ὁ χωρισμὸς	τῶν	συνημμένων πάθος ἐστί, καὶ ἡ
[4]	ἐκεῖνον γενήσεται λόγος. ἐκ γὰρ	τῶν	συντρόφων αὐτῷ διδαγμάτων ἡ τῆς
[0]	ὡς ἂν πληθύνοιτο τῇ προσθήκῃ	τῶν	σωζομένων ἡ ἐκκλησία, τοῦ κατὰ
[39]	δὲ τὸ εὐαγγέλιον ἄνωθεν εἶναι	τῶν	σωζομένων τὴν γέννησιν. ~Ἀλλ´ οὔ
[29]	ἡμῶν ἀναβολή. καὶ γὰρ ἐπὶ	τῶν	σωματικῶν νοσημάτων, ὅταν τις διεφθορὼς
[39]	ἔχει· καὶ ὥσπερ ἐπὶ τῆς	τῶν	σωμάτων κατασκευῆς πάντα τὰ μέλη
[35]	βίον, ἀλλὰ πολὺ τὸ μέσον	τῶν	τε κεκαθαρμένων καὶ τῶν τοῦ
[23]	παρ´ αὐτοῦ γινομένην, τήν τε	τῶν	τεθνηκότων ἐπὶ τὸν βίον ἀνάλυσιν,
[24]	μολυνθέντων ἐφάπτεται, καὶ ἡ ζωὴ	τῶν	τεθνηκότων καὶ ἡ ὁδηγία τῶν
[0]	οὖν μὴ εἶναι λέγοι, ἐκ	τῶν	τεχνικῶς καὶ σοφῶς κατὰ τὸν
[29]	τοῖς πυκνοῦσι τὸ σῶμα παρὰ	τῶν	τεχνικῶς μεθοδευόντων τὰ πάθη, ἀλλ´
[8]	τοῦτο τῆς ἐσχάτης μικροψυχίας ἐστὶ	τῶν	τῇ αἰσθήσει τὸ καλὸν καὶ
[40]	τῶν πεπλημμεληκότων ζωὴ πρός τι	τῶν	τῇδε λυπούντων τὴν αἴσθησιν ὁμοτίμως
[10]	τῆς ἡμετέρας ζωῆς ἐντὸς κατακλείεται	τῶν	τῆς σαρκὸς ὅρων ἡ νοερὰ
[23]	ἐκ τῶν ἀοράτων φωνάς, καὶ	τῶν	τῆς φύσεως ἀρρωστημάτων διόρθωσιν ἀπραγμάτευτόν
[32]	ἡ πρόθεσις ἔμεινε τοῦ ἑτέρου	τῶν	τῆς φύσεως ἡμῶν ἰδιωμάτων οὐχ
[27]	μεγαλειότητα, ἐν τῷ μὴ δέξασθαι	τῶν	τῆς φύσεως ἡμῶν ἰδιωμάτων τὴν
[26]	κατεμίχθη τῇ ἀνθρωπότητι, διὰ πάντων	τῶν	τῆς φύσεως ἰδιωμάτων γενόμενος, γενέσεώς
[13]	κήρυγμα. εἰ γὰρ ἐντὸς ἦν	τῶν	τῆς φύσεως ὅρων τὰ περὶ
[8]	μετὰ ταῦτα κρίσις εἰς θεραπείαν	τῶν	τῆς ψυχῆς ἀρρωστημάτων κατεπαγγέλλεται, ὃ
[39]	γενέσθαι. ~Τὰ μὲν γὰρ λοιπὰ	τῶν	τικτομένων τῇ ὁρμῇ τῶν ἀπογεννώντων
[28]	χρειῶδες βλέποις, τίνος ἂν εἴη	τῶν	τιμίων εἶναι νομιζομένων ἐκεῖνα δεύτερα;
[5]	κατὰ τὴν εἰκόνα πάντων ἐστὶ	τῶν	τὸ θεῖον χαρακτηριζόντων ἡ ἀπαρίθμησις,
[33]	φθορᾶς· ἐπειδὰν οὖν τούτων καὶ	τῶν	τοιούτων ἀκούσωσιν καὶ προδιδαχθῶσι τὸν
[12]	μὲν οὖν τινὸς τούτων καὶ	τῶν	τοιούτων ἐλλιπὴς ἦν ἡ περὶ
[1]	ἡμετέρας μέτρον συνταπεινοῦνται καὶ αἱ	τῶν	τοιούτων ὀνομάτων ἐμφάσεις. ἐπειδὴ γὰρ
[8]	τῆς ἀρετῆς φάρμακον εἰς θεραπείαν	τῶν	τοιούτων προσετέθη τραυμάτων. εἰ δὲ
[18]	ἐντυγχανόντων ἐπετηδεύετο, ὡς ἐν πολλοῖς	τῶν	τόπων μηδέ, εἰ γέγονε ταῦτά
[35]	μέσον τῶν τε κεκαθαρμένων καὶ	τῶν	τοῦ καθαρσίου προσδεομένων ἐστίν. ἐφ´
[5]	ἀκολουθία παρέδειξεν, ἀνάγκη πᾶσα καὶ	τῶν	τοῦ κόσμου μερῶν μὴ ἄλλην
[18]	οἱ μεταστῆναι τῆς πίστεως παρὰ	τῶν	τυράννων ἀναγκαζόμενοι φανερῶς ἐπεδείξαντο, ἀντ´
[20]	μὴ τὸ μέν τι βούλεσθαι	τῶν	τῷ θεῷ πρεπόντων ἐπιφαίνεσθαι τοῖς
[12]	κτίσεως, γῆς, θαλάσσης, ἀέρος, καὶ	τῶν	ὑπὲρ τὸν ἀέρα τόπων, θεοῦ
[32]	τοίνυν λογίσῃ τῶν ἐπουρανίων ἢ	τῶν	ὑποχθονίων ἢ τῶν καθ´ ἑκάτερον
[7]	δὲ μὴ ὑφεστῶτος δημιουργὸς ὁ	τῶν	ὑφεστώτων δημιουργὸς οὐκ ἔστιν. οὐκοῦν
[32]	ἀλλὰ καὶ τὴν ὄψιν γενέσθαι	τῶν	ὑψηλοτέρων νοημάτων διδάσκαλον, ὅθεν καὶ
[32]	εἴτε σοφίαν εἴτε ἄλλο τι	τῶν	ὑψηλῶν τε καὶ μᾶλλον ἐνδείξασθαι
[5]	εἴτε θεόν, εἴτε ἄλλο τι	τῶν	ὑψηλῶν τε καὶ τιμίων ὀνομάζειν
[20]	ὅλου γὰρ οὐδὲν ἐφ´ ἑαυτοῦ	τῶν	ὑψηλῶν τούτων ὀνομάτων διεζευγμένον τῶν
[24]	πᾶν ὅ τι περ ἔξω	τῶν	φαινομένων καταλαμβάνεται, ἐν τῇ δυνάμει
[37]	εὐλογίας δυνάμει πρὸς ἐκεῖνο μεταστοιχειώσας	τῶν	φαινομένων τὴν φύσιν. ~Οὐδὲν οἶμαι
[5]	ὄνομα, ἕν ἐστι τὸ διὰ	τῶν	φωνῶν σημαινόμενον, ἡ ἀίδιος τοῦ
[40]	ἐπιστήμης δεκτικὸν οὐδὲ ἄλλο τι	τῶν	χαρακτηριζόντων ἰδίως τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν
[18]	μετεχώρησεν, ὥστε παύσασθαι μὲν τὰς	τῶν	χρηστηρίων τε καὶ μαντειῶν μανίας,
[10]	λέγειν ἐμπεριείργεσθαι καὶ μὴ διὰ	τῶν	χωρητῶν ἡμῖν ὑποδειγμάτων στοχασμόν τινα
[40]	τὰς προαιρέσεις γενοίμεθα, τὰς πονηρίας	τῶν	ψυχῶν ἀποκλύσαντες, κρείττους γεγόναμεν καὶ
[7]	τε σαρκώδεις καὶ τὰς πνευματικὰς	τῶν	ψυχῶν καταστάσεις, δεικνύς, οἶμαι, διὰ
[22]	τὴν ἑαυτῶν ἐλευθερίαν ἀποδόμενοι δοῦλοι	τῶν	ὠνησαμένων εἰσίν, αὐτοὶ πρατῆρες ἑαυτῶν
[4]	ἐκ γὰρ τῶν συντρόφων αὐτῷ	διδαγμάτων	ἡ τῆς ἀληθείας ἔσται φανέρωσις.
[32]	ἐπειδὴ μέρος τι τῶν μυστικῶν	διδαγμάτων	καὶ ἡ κατὰ τὸ λουτρόν
[18]	βίῳ φανερωθεῖσα, ἡ διὰ τῶν	πραγμάτων	αὐτῶν φημὶ μαρτυρία. τίς γὰρ
[10]	μὴ διὰ τῶν χωρητῶν ἡμῖν	ὑποδειγμάτων	στοχασμόν τινα πρέ– ποντα περὶ
[8]	δόγμα ἱστορικώτερον μὲν καὶ δι´	αἰνιγμάτων	ὁ Μωσῆς ἡμῖν ἐκτίθεται. πλὴν
[18]	ὅσα παρὰ τοῦ νόμου δι´	αἰνιγμάτων	τοῖς μυστικῶς ἐπαίειν ἐπισταμένοις διῄρηται,
[19]	μήτε τοῖς τῶν Ἰουδαικῶν προεστῶσι	δογμάτων	δοκεῖ ταῦτα θείας παρουσίας ποιεῖσθαι
[0]	ἀνατρέψεις τὰς ἠπατημένας περὶ τῶν	δογμάτων	μυθοποιίας· οὐ γὰρ δι´ ὧν
[7]	οἶμαι τὴν αἰτίαν τῆς τῶν	δογμάτων	τούτων μυθοποιίας τοῖς τὰ τοιαῦτα
[8]	καὶ κοινωνία τῶν κατὰ ἁμαρτίαν	παθημάτων	γίνεται τῇ τε ψυχῇ καὶ
[8]	τινες κατὰ τὸ σῶμα τῶν	παθημάτων	διαφοραί, ὧν αἱ μὲν ῥᾷον,
[5]	ὠκύμορον, ἐμπαθές, ἐπίκηρον, πρὸς πᾶσαν	παθημάτων	ἰδέαν κατά τε σῶμα καὶ
[8]	ψυχαῖς ἡμῶν διὰ τῆς τῶν	παθημάτων	κοινωνίας ἀποσαρκωθείσαις ὑλώδη περιττώματα ἐπιπωροῦται,
[8]	καὶ ὑψηλοτέρα τῶν κατ´ αἴσθησιν	κινημάτων	ἡ νοερὰ φύσις, διὰ τοῦτο
[32]	τὴν ὄψιν γενέσθαι τῶν ὑψηλοτέρων	νοημάτων	διδάσκαλον, ὅθεν καὶ ὁ μέγας
[32]	φωνῆς ἢ ὀνόματος ἢ τύπου	ῥημάτων	διαφέρεται. ἐπεὶ οὖν πᾶσα πρὸς
[4]	τίς δὲ καὶ δύναμις ἀπὸ	ῥημάτων	καὶ ἄσθματος τηλικαύτη, ὡς ἐξαρκεῖν
[22]	τὸν ἄνθρωπον. καθάπερ γὰρ οἱ	χρημάτων	τὴν ἑαυτῶν ἐλευθερίαν ἀποδόμενοι δοῦλοι
[29]	καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν σωματικῶν	νοσημάτων,	ὅταν τις διεφθορὼς χυμὸς ὑφέρπῃ
[38]	ἑαυτοὺς περὶ τῶν προσφερομένων ἡμῖν	ζητημάτων	ἐπεσκεψάμεθα. τῷ δὲ παρόντι λόγῳ
[30]	θεραπείαν ἔτι πλημμελεῖται διὰ τῶν	ἁμαρτημάτων	ὁ ἀνθρώπινος βίος, ὑποδείγματί τινι
[23]	φωνάς, καὶ τῶν τῆς φύσεως	ἀρρωστημάτων	διόρθωσιν ἀπραγμάτευτόν τινα καὶ ψιλήν,
[8]	εἰς θεραπείαν τῶν τῆς ψυχῆς	ἀρρωστημάτων	κατεπαγγέλλεται, ὃ τοῖς μὲν χαυνοτέροις
[18]	ἐτησίους πομπὰς καὶ τὰ δι´	αἱμάτων	ἐν ταῖς ἑκατόμβαις μολύσματα, ἐν
[20]	ἐφ´ ἑαυτοῦ τῶν ὑψηλῶν τούτων	ὀνομάτων	διεζευγμένον τῶν ἄλλων ἀρετὴ κατὰ
[1]	συνταπεινοῦνται καὶ αἱ τῶν τοιούτων	ὀνομάτων	ἐμφάσεις. ἐπειδὴ γὰρ φθαρτὴ καὶ
[40]	αὐτοῦ διεξέρχονται, ἐκ τῶν αὐτῶν	ὀνομάτων	κατονομάζουσι πλεονέκτην, τῶν ἀλλοτρίων ἐπιθυμητήν,
[8]	θάνατος ἐκ τῆς τῶν νεκρῶν	δερμάτων	ἐπιβολῆς τῆς ψυχῆς οὐχ ἅπτεται.
[26]	κατὰ τὰ γένη τῶν καταβληθέντων	σπερμάτων	καὶ τοὺς καρποὺς ἀντιδίδωσιν· σοφίας
[40]	ἐστί. δῆλον ὅτι τῶν πονηρῶν	γνωρισμάτων	ἐξαλειφθέντων τῆς φύσεως ἡμῶν ἡ
[1]	ἐκείνῳ τῷ διὰ τῶν αὐτῶν	γνωρισμάτων	εὑρισκομένῳ· εἴτε γὰρ ἀγαθότης, εἴτε
[40]	νομίσαι, ἐφ´ οὗ μηδὲν τῶν	γνωρισμάτων	μετεποιήθη. τὸ γὰρ ἐπὶ ἀνακαινισμῷ
[27]	οὐ τὰ μὲν ἐῶσι τῶν	μολυσμάτων,	τὰ δὲ ἀπορρύπτουσιν, ἀλλ´ ἀπ´
[34]	μὲν θεὸν εἶναι διὰ τῶν	θαυμάτων	αὐτῶν πεπιστευκότες, ἴδιον δὲ τῆς
[10]	πολλάκις δὲ καὶ τῶν οὐρανίων	θαυμάτων	ἐν περινοίᾳ γίνεται, οὐδὲν βαρυνομένη
[23]	καὶ τὴν ἠρέμα διὰ τῶν	θαυμάτων	ἐπὶ τὸ μεῖζον διαλάμπουσαν δύναμιν
[34]	τῆς θεότητος μαρτυρία διὰ τῶν	θαυμάτων	ἐστίν. ὥστε διὰ πάντων τὸ
[11]	ἀνθρώπου φύσει διὰ τῶν ἱστορουμένων	θαυμάτων	οὐκ ἀμφιβάλλομεν, τὸ δ´ ὅπως,
[23]	καθ´ ἕκαστον τῶν εὐαγγελικῶν διεξίοι	θαυμάτων;	ταύτην τοίνυν τὴν δύναμιν καθορῶν,
[24]	μέγαλά τε καὶ ὑπερφυῆ τῶν	θαυμάτων.	τὸ μὲν γὰρ μέγα τι
[8]	εἰς θεραπείαν τῶν τοιούτων προσετέθη	τραυμάτων.	εἰ δὲ ἀθεράπευτος μένοι, ἐν
[27]	ἀνακιρνάμενον διὰ πάντων δέξασθαι τῶν	ἰδιωμάτων	αὐτῆς τὴν πρὸς ἡμᾶς συνανάκρασιν.
[26]	διὰ πάντων τῶν τῆς φύσεως	ἰδιωμάτων	γενόμενος, γενέσεώς τε καὶ ἀνατροφῆς
[32]	ἑτέρου τῶν τῆς φύσεως ἡμῶν	ἰδιωμάτων	οὐχ ἁψαμένου. τάχα δ´ ἄν
[27]	δέξασθαι τῶν τῆς φύσεως ἡμῶν	ἰδιωμάτων	τὴν κοινωνίαν, οὐδὲν μᾶλλον παραμυθεῖται
[32]	διὰ πάντων ἔδει γενέσθαι τῶν	ἰδιωμάτων	τῆς φύσεως. εἰ τοίνυν δύο
[24]	κάτω καθ´ ὁμοιότητα τῶν ἐμβριθῶν	σωμάτων	ἴδοι τὴν φλόγα, τὸ τοιοῦτον
[39]	καὶ ὥσπερ ἐπὶ τῆς τῶν	σωμάτων	κατασκευῆς πάντα τὰ μέλη πρὸς
[6]	τῆς θρυαλλίδος περιδεδραγμένου, εἴ τις	ἀδυνατῶν	τῷ φυσήματι σβέσαι τὴν φλόγα
[32]	τῶν καθ´ ἑκάτερον τοῦ παντὸς	περάτων	τὴν σύστασιν, πανταχοῦ τῷ λογισμῷ
[37]	τὴν διαμονήν, βρώσει καὶ πόσει	περικρατῶν	τὴν ὑπόστασιν, ἡ δὲ βρῶσις
[8]	ἀνθρώπινον, οὐκ ἠγνόησεν ὁ πάντα	ἐμπερικρατῶν	τῇ γνωστικῇ δυνάμει καὶ τὸ
[23]	ὑπερφυεῖ τῆς ἀξίας ἐκ τῶν	ἀοράτων	φωνάς, καὶ τῶν τῆς φύσεως
[26]	μόνον τὸν ἀπολωλότα διὰ τούτων	εὐεργετῶν,	ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν τὴν
[34]	γινομένων καλούμενον. ὁ δὲ τοῦτο	ζητῶν	ἀναγνώτω πάλιν τὰ κατόπιν ἐξητασμένα.
[12]	πεφανερῶσθαι ἡμῖν ὁ τὰς ἀποδείξεις	ἐπιζητῶν	πρὸς τὰς ἐνεργείας βλεπέτω. καὶ
[23]	χρείαν ἐπλήρου, ἀλλ´ ἐκ τῶν	ἀρρήτων	ταμείων τῆς θείας δυνάμεως ἡ
[10]	ἐμπεριείργεσθαι καὶ μὴ διὰ τῶν	χωρητῶν	ἡμῖν ὑποδειγμάτων στοχασμόν τινα πρέ–
[18]	τὸν προσδοκώμενον, ὃν διὰ τῶν	προφητῶν	τε καὶ τοῦ νόμου προεδιδάχθησαν,
[8]	εἰς ἀεὶ παραμένειν· ὁ γὰρ	χιτὼν	τῶν ἔξωθεν ἡμῖν ἐπιβαλλομένων ἐστί,
[6]	κακίαν ῥοπὴ τῶν μετ´ αὐτὴν	πάντων	ἀναδειχθέντων κακῶν ὁδὸς κατέστη. ἐπειδὴ
[0]	αὐτὸς τῆς διδασκαλίας τρόπος ἐπὶ	πάντων	ἁρμόσει τῶν προσιόντων τῷ λόγῳ,
[0]	τῇ θείᾳ φύσει, τὸ διὰ	πάντων	αὐτὸν τῶν ἐνθεωρουμένων τῇ θεότητι
[5]	ἀγαθῶν ποιήσας τὸν ἄνθρωπον καὶ	πάντων	αὐτῷ τῶν καλῶν τὰς ἀφορμὰς
[27]	διὰ μέσου πᾶσιν, ἔδει διὰ	πάντων	γενέσθαι τὴν ἐκπλύνουσαν δύναμιν, καὶ
[27]	τὴν φύσιν ἡμῶν ἀνακιρνάμενον διὰ	πάντων	δέξασθαι τῶν ἰδιωμάτων αὐτῆς τὴν
[30]	μυστηρίου μέμφεσθαι, τὸ μὴ διὰ	πάντων	διήκειν τῶν ἀνθρώπων τὴν πίστιν
[32]	μετασχεῖν ἐγνωκότα τῆς ἀνθρωπότητος διὰ	πάντων	ἔδει γενέσθαι τῶν ἰδιωμάτων τῆς
[27]	οὕτω γ´ ἂν μὴ διὰ	πάντων	ἐπ´ ἴσης διήκειν τὴν τὸ
[30]	τὸν θεὸν αἰτιῷτο τοῦ μὴ	πάντων	ἐπικρατῆσαι τὸν λόγον; ὁ γὰρ
[6]	ἐνεργείας τινὸς παρὰ τῆς τῶν	πάντων	ἐπιστατούσης ἐξουσίας προσνεμηθείσης, ἦν τις
[39]	Χριστῷ γεννᾷ, καὶ Ὁ πατὴρ	πάντων	ἐστὶ πατήρ· ἐνταῦθά μοι νηφέτω
[5]	ὁμοιώσει τῇ κατὰ τὴν εἰκόνα	πάντων	ἐστὶ τῶν τὸ θεῖον χαρακτηριζόντων
[9]	ἓν κατὰ φύσιν μόνον τῶν	πάντων	ἐστὶν αἰσχρὸν τὸ κατὰ κακίαν
[32]	ἐστι τῆς θεότητος τὸ διὰ	πάντων	ἥκειν καὶ τῇ φύσει τῶν
[37]	σώματος φύσιν μεθισταμένης· τὸ γὰρ	πάντων	ἴδιον καὶ ἐπ´ ἐκείνης τῆς
[6]	τε καὶ τῶν ἐπ´ αὐτῆς	πάντων·	καλὸς δὲ τὸ εἶδος· ἀπεικόνισμα
[23]	τῷ φόβῳ τῆς θεικῆς ἐπιφανείας,	πάντων	κατὰ ταὐτὸν τὴν ἀπόδειξιν ἔχει,
[26]	ὁ πρὸς τὴν ἀλήθειαν βλέπων	πάντων	μάλιστα καὶ τοῦτο τῆς δικαιοσύνης
[5]	εἰκὼν ὀνομάζοιτο; οὐκοῦν τὸ διὰ	πάντων	πρὸς τὸ θεῖον ὡμοιωμένον ἔδει
[0]	ἀπὸ τοῦ δόγματος, τῆς διὰ	πάντων	ταὐτότητος εἰς τὸ ἓν τὴν
[12]	δύναμιν ἔχειν καὶ πρό γε	πάντων	τὸ θανάτου καὶ φθορᾶς εἶναι
[24]	κατεργάζεται σωτηρίαν. δεῖ γὰρ διὰ	πάντων	τὸ θεῖον ἐν ταῖς πρεπούσαις
[34]	τῶν θαυμάτων ἐστίν. ὥστε διὰ	πάντων	τὸ παρεῖναι τὸ θεῖον οὐδεμίαν
[5]	πόθεν οὖν, ἐρεῖς, ὁ διὰ	πάντων	τοῖς καλλίστοις τετιμημένος τὰ χείρω
[27]	δὲ ἀπροσπέλαστον, ἀλλ´ ἐπ´ ἴσης	πάντων	τῶν ὄντων ὑπερανέστηκεν. οὔτε οὖν
[26]	γὰρ κατεμίχθη τῇ ἀνθρωπότητι, διὰ	πάντων	τῶν τῆς φύσεως ἰδιωμάτων γενόμενος,
[22]	αὐτὸν τρόπον ἑκουσίως ἡμῶν ἑαυτοὺς	ἀπεμπολησάντων	ἔδει παρὰ τοῦ δι´ ἀγαθότητα
[8]	τὴν διάνοιαν φέρων· ποίων γὰρ	ἀποσφαγέντων	τε καὶ δαρέντων ζῴων ἐπινοεῖται
[26]	καὶ τῶν μηδὲ τὴν ἀρχὴν	ἐπιδεηθέντων	καθάρσεως. ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα
[26]	γῆ κατὰ τὰ γένη τῶν	καταβληθέντων	σπερμάτων καὶ τοὺς καρποὺς ἀντιδίδωσιν·
[8]	προοιμίῳ πρὸς τοὺς Ἕλληνας ἡμῖν	διευκρινηθέντων,	ἐν οἷς ἀπεδείκνυτο ὁ τοῦ
[37]	τροφῆς μεθισταμένης. τούτων ἡμῖν τοῦτον	διευκρινηθέντων	τὸν τρόπον ἐπανακτέον πάλιν πρὸς
[40]	ἔλαβον αὐτόν, φησὶ περὶ τῶν	ἀναγεννηθέντων	τὸ εὐαγγέλιον, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν
[33]	ἀπόκρισιν ἡμῖν γενέσθαι παρὰ τῶν	ἐρωτηθέντων	ὅτι πῶς ἐστὶ πιστὸν ἐξ
[24]	ἡ καθαρότης τῶν ἐξ ἁμαρτίας	μολυνθέντων	ἐφάπτεται, καὶ ἡ ζωὴ τῶν
[40]	δῆλον ὅτι τῶν πονηρῶν γνωρισμάτων	ἐξαλειφθέντων	τῆς φύσεως ἡμῶν ἡ πρὸς
[19]	καλῶς ἂν ἔχοι περὶ τῶν	ἀνθυπενεχθέντων	ἡμῖν ἰδίᾳ τὸν λόγον διαλαβεῖν,
[6]	ῥοπὴ τῶν μετ´ αὐτὴν πάντων	ἀναδειχθέντων	κακῶν ὁδὸς κατέστη. ἐπειδὴ γὰρ
[16]	τοῦτο οἰκονομήσασθαι, τὸ τῶν ἅπαξ	ἑνωθέντων,	ψυχῆς λέγω καὶ σώματος, καὶ
[8]	ποίων γὰρ ἀποσφαγέντων τε καὶ	δαρέντων	ζῴων ἐπινοεῖται αὐτοῖς ἡ περιβολή;
[29]	οὔπω γὰρ τῶν ἐπὶ Νῶε	καταφθαρέντων	ἡ κακία ἐξέλαμψεν, οὐδὲ τῆς
[26]	ἔκγονον τῷ εὑρετῇ τοῦ κακοῦ	περιφυέντων,	ὁ προσεγγισμὸς τῆς θείας δυνάμεως
[6]	ἴσον μετέχοι καὶ μηδὲν τῶν	ὄντων	ἀμοιροίη τῆς τοῦ κρείττονος φύσεως.
[4]	τῶν γεγενημένων καὶ περιεκτικὰς τῶν	ὄντων,	ἐκ τῶν θεοπνεύστων γραφῶν ἐναργέστερον
[34]	ἐπικλήσεως. ὥσπερ γὰρ ἑκάστου τῶν	ὄντων	ἔστι τις ἰδιότης ἡ τὴν
[8]	καὶ ἔργον ἐστὶν ἡ τῶν	ὄντων	ζωή, παρ´ οὗ καὶ ὁ
[5]	θεοῦ δύναμις, ἡ ποιητικὴ τῶν	ὄντων,	ἡ εὑρετικὴ τῶν μὴ ὄντων,
[5]	ὄντων, ἡ εὑρετικὴ τῶν μὴ	ὄντων,	ἡ συνεκτικὴ τῶν γεγονότων, ἡ
[32]	ἥκειν καὶ τῇ φύσει τῶν	ὄντων	κατὰ πᾶν μέρος συμπαρεκτείνεσθαι· οὐ
[12]	τῶν γιγνομένων καὶ συντηρητικὴν τῶν	ὄντων	καταλαμβάνομεν, οὕτως καὶ ἐπὶ τοῦ
[32]	τοῖς οὖσιν ἡ διαμονὴ τῶν	ὄντων	καταναγκάζει· τοῦτο διὰ τοῦ σταυροῦ
[39]	αἱρεῖται τόκος. διχῆ τοίνυν τῶν	ὄντων	μεμερισμένων εἰς τὸ κτιστὸν καὶ
[24]	διακόσμησις καὶ ἡ διηνεκὴς τῶν	ὄντων	οἰκονομία τοσοῦτον ὅσον ἡ ἐπὶ
[5]	τε καὶ σοφίαν ἡγεμονεύειν τῶν	ὄντων	ὁμολογήσουσιν. ἀλλὰ μὴν ἐν τοῖς
[7]	εἰ γὰρ ἀγνοεῖ μὲν τῶν	ὄντων	οὐδὲν ὁ θεός, ἐν κακοῖς
[15]	ἄνθρωπος, οὐκ ἄλλο τι τῶν	ὄντων	οὐδέν, πλὴν ἰδίως τὰ κατὰ
[7]	αἰτίας ὁ θεὸς ὁ τῶν	ὄντων,	οὐχ ὁ τῶν μὴ ὄντων
[7]	ὄντων, οὐχ ὁ τῶν μὴ	ὄντων	ποιητὴς ὤν· ὁ τὴν ὅρασιν,
[5]	καθηγεῖσθαι καὶ σοφίαν τῆς τῶν	ὄντων	συστάσεως, ἀλογίαν τε καὶ ἀτεχνίαν
[15]	ταύτην ἕτερον. καθάπερ γὰρ πολλῶν	ὄντων	τῶν ἐν τῇ κτίσει θεωρουμένων
[27]	ἀλλ´ ἐπ´ ἴσης πάντων τῶν	ὄντων	ὑπερανέστηκεν. οὔτε οὖν ἡ γῆ
[6]	ταῦτα καταληφθείη ἐν τῇ τῶν	ὄντων	φύσει τῆς διαιρέσεως ταύτης ἔξω
[32]	συναρμόζων ἐστί, τὰς διαφόρους τῶν	ὄντων	φύσεις πρὸς μίαν σύμπνοιάν τε
[7]	ἀποικίσαντες ἀπαθῶς ἐπεσκόπουν τὴν τῶν	ὄντων	φύσιν, οὐκ ἂν ἄλλο τι
[5]	λόγον οὐκ ἔξω τῆς τῶν	ἀντιλεγόντων	ἐστὶ συγκαταθέσεως. ὁ γὰρ ἐπὶ
[32]	πρὸς τούτοις ἔτι παρὰ τῶν	ἀντιλεγόντων	προφέρεται; τὸ μάλιστα μὲν μηδὲ
[0]	οὐκοῦν ὅταν πρός τινα τῶν	ἑλληνιζόντων	ἡ διάλεξις ᾖ, καλῶς ἂν
[3]	πίστει τοῦ πνεύματος· τῶν δὲ	ἑλληνιζόντων	ἡ πολύθεος ἐξαφανίζεται πλάνη, τῆς
[5]	πάντων ἐστὶ τῶν τὸ θεῖον	χαρακτηριζόντων	ἡ ἀπαρίθμησις, καὶ ὅσα περὶ
[40]	δεκτικὸν οὐδὲ ἄλλο τι τῶν	χαρακτηριζόντων	ἰδίως τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν ἐν
[15]	ἀπεμφαίνοντα περὶ τῆς θείας φύσεως	δογματιζόντων·	οὐ γὰρ δὴ θεμιτὸν ἦν
[23]	καὶ διὰ τοῦ κόρου τῶν	ἐσθιόντων	πλείων γιγνόμενος, ἥ τε διὰ
[40]	τοῦτο σκοπεῖν, ὃ πολλοὶ τῶν	προσιόντων	τῇ τοῦ βαπτίσματος χάριτι παρορῶσι,
[0]	τρόπος ἐπὶ πάντων ἁρμόσει τῶν	προσιόντων	τῷ λόγῳ, ἀλλὰ κατὰ τὰς
[5]	τῶν γεγονότων, ἡ προορατικὴ τῶν	μελλόντων.	οὗτος τοίνυν ὁ θεὸς λόγος,
[35]	διακοπὴν τῆς τοῦ κακοῦ συνεχείας,	συνδραμόντων	δύο πρὸς τὴν τῆς κακίας
[18]	ἀπάτῃ σφῶν αὐτῶν καὶ τῶν	ἐντυγχανόντων	ἐπετηδεύετο, ὡς ἐν πολλοῖς τῶν
[6]	μετ´ αὐτὴν κατὰ τὸ ἀκόλουθον	ἐπισυμβαινόντων	αἰτίαν εἶναι, οἷον τῇ ὑγείᾳ
[1]	τὸ ἀδύνατον. οὐδὲν γὰρ τῶν	ἀπεμφαινόντων	περὶ τὴν θείαν θεωρεῖται φύσιν,
[8]	τὸ καλὸν καὶ τὸ κακὸν	διακρινόντων,	οἳ οὐκ ἴσασιν ὅτι ἐκεῖνο
[20]	δὲ τὴν ἀγαθὴν ὑπὲρ τῶν	καμνόντων	προαίρεσιν εἰς πέρας ἄγουσιν, οἷς
[8]	ὡς ἂν μὴ καὶ τῶν	ἀλγυνόντων	ἡμᾶς αἴτιος ὑπονοοῖτο, τοῦτο τῆς
[20]	τι βούλεσθαι τῶν τῷ θεῷ	πρεπόντων	ἐπιφαίνεσθαι τοῖς γεγενημένοις, τὸ δὲ
[5]	οὐχ ὁ θεός σοι τῶν	παρόντων	ἐστὶν αἴτιος κακῶν, ἀδέσποτόν τε
[29]	τὸ σῶμα παρὰ τῶν τεχνικῶς	μεθοδευόντων	τὰ πάθη, ἀλλ´ ἀναμένουσι τὸ
[18]	Ἱεροσολύμοις τόπον ἄβατον προστάγματι τῶν	δυναστευόντων	γενέσθαι. ~Ἀλλ´ ὅμως, ἐπειδὴ μήτε
[34]	ἐπήγγελται, καὶ ἐν μέσῳ τῶν	πιστευόντων	εἶναι, καὶ ἐν πᾶσι μένειν
[1]	σχετικῷ τῆς σημασίας ἡ τῶν	ἀκουόντων	διάνοια αὐτόν τε τὸν λόγον
[31]	ὁ βίος ἠτίμωται, ἀφῄρηται τῶν	κατορθούντων	ὁ ἔπαινος, ἀκίνδυνος ἡ ἁμαρτία,
[31]	ἡ ἀρετή; ποῦ δὲ τῶν	κατορθούντων	ὁ ἔπαινος; μόνων γὰρ τῶν
[35]	καθαρεύουσα γένοιτο· ἐπὶ δὲ τῶν	ἀκολουθούντων	τῷ καθηγουμένῳ οὐ χωρεῖ τὴν
[28]	πρὸς τὴν σύστασιν τῆς ζωῆς	συντελούντων	ὡς ἄτιμόν τι ἢ πονηρὸν
[23]	ἕτοιμος ἄρτος ταῖς χερσὶ τῶν	διακονούντων	ἐγγεωργούμενος καὶ διὰ τοῦ κόρου
[40]	θεοῦ κρίσιν ἀναφυόμενα τῷ βίῳ,	σωφρονούντων	ἂν εἴη μὴ πρὸς τὸ
[40]	ζωὴ πρός τι τῶν τῇδε	λυπούντων	τὴν αἴσθησιν ὁμοτίμως ἔχει. ἀλλὰ
[30]	μὲν καλουμένων, τῶν δὲ λοιπῶν	ἀμοιρούντων	τῆς κλήσεως, καιρὸν εἶχεν τὸ
[15]	ἡ πίστις κωλύοιτο τῶν ἐξεταστικῶς	ζητούντων	τοῦ μυστηρίου τὸν λόγον. πρῶτον
[1]	ἔχει· οὐδὲν γὰρ ἀπροαίρετον τῶν	ζώντων	ἐστί. τὴν δὲ προαίρεσιν ταύτην
[16]	καὶ ἡ πρὸς κακίαν τῶν	ζώντων	ὁρμή, τοῦτο τῆς φύσεως ἡμῶν
[34]	τῆς ἀνθρωποποιίας εἴδους αἱ τῶν	γεννώντων	ὁρμαί, κἂν μὴ ἐπικληθῇ παρ´
[39]	ἐγγεννηθῆναι βίῳ· τῇ γὰρ τῶν	γεννώντων	φύσει κατ´ ἀνάγκην ὁμογενές ἐστι
[39]	τῶν τικτομένων τῇ ὁρμῇ τῶν	ἀπογεννώντων	ὑφίσταται, ὁ δὲ πνευματικὸς τόκος
[26]	καὶ παραλογισμός, ἐπείπερ ἴδιον τῶν	ἀπατώντων	ἐστὶ τὸ πρὸς ἕτερον τὰς
[40]	οὔτε μὴν ἡ ἀλγεινὴ τῶν	πεπλημμεληκότων	ζωὴ πρός τι τῶν τῇδε
[23]	αὐτοῦ γινομένην, τήν τε τῶν	τεθνηκότων	ἐπὶ τὸν βίον ἀνάλυσιν, καὶ
[24]	ἐφάπτεται, καὶ ἡ ζωὴ τῶν	τεθνηκότων	καὶ ἡ ὁδηγία τῶν πεπλανημένων,
[37]	ἄρτου ἐστί, τοῖς σώμασι τῶν	πεπιστευκότων	κατακιρνάμενος, ὡς ἂν τῇ πρὸς
[30]	τὴν πίστιν, πλείους ὄντες τῶν	πεπιστευκότων	οἱ ἀπειθήσαντες ἐμέμψαντο τὸν ἀπόστολον
[5]	μὴ ὄντων, ἡ συνεκτικὴ τῶν	γεγονότων,	ἡ προορατικὴ τῶν μελλόντων. οὗτος
[32]	βαθύτερον, εἰδεῖεν ἂν οἱ τῶν	κρυπτῶν	ἐπιίστορες. ὃ δ´ οὖν εἰς
[15]	ἄνθρωπος, ἐδεῖτο τοῦ ζωοποιοῦντος ὁ	ἀφαμαρτὼν	τῆς ζωῆς, ἐδεῖτο τοῦ πρὸς
[37]	ἐκεῖνο σῶμα ταῖς τοσαύταις τῶν	πιστῶν	μυριάσι κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην
[17]	γὰρ ἂν περιῄρητο πᾶσα τῶν	ἀπίστων	ἀντίρρησις, εἰ τὸ προσδοκώμενον ἐν
[17]	τῶν εἰρημένων τὸ παρὰ τῶν	ἀπίστων	ἡμῖν προφερόμενον. εἰ γὰρ τοσαύτη
[32]	ὡς ὁμολογεῖσθαι καὶ παρὰ τῶν	ἀπίστων	μηδὲν ἀλλότριον εἶναι τῆς θεοπρεποῦς
[0]	πιστοῦ λόγου τῇ ἀκοῇ τῶν	ἀπίστων	προσαγομένου. οὐ μὴν ὁ αὐτὸς
[39]	πίστιν. ὁ γάρ τινι τῶν	κτιστῶν	ἑαυτὸν ὑποζεύξας λέληθεν εἰς αὐτὸ
[4]	περιεκτικὰς τῶν ὄντων, ἐκ τῶν	θεοπνεύστων	γραφῶν ἐναργέστερον δείκνυται. ἀρκεῖ δὲ
[35]	κίνησιν παιδευόμενοι, ὁ δὲ μὴ	πράττων	τὸ προδεικνύμενον ἀμέτοχος τῆς τοιαύτης
[8]	τε καὶ γήινον οἰκείως ἔχει,	κρείττων	δὲ καὶ ὑψηλοτέρα τῶν κατ´
[18]	εἰπεῖν τοῦ παρεῖναι τὸν παρ´	αὐτῶν	ἀπιστούμενον. μέχρι μὲν γὰρ τῆς
[5]	λόγου κατὰ τὸ ἴσον ἑκάτερος	αὐτῶν	ἀποδοκιμάσει ὡς ἀπίθανόν τε καὶ
[1]	φύσιν ἐκείνῳ τῷ διὰ τῶν	αὐτῶν	γνωρισμάτων εὑρισκομένῳ· εἴτε γὰρ ἀγαθότης,
[34]	ὁρμαί, κἂν μὴ ἐπικληθῇ παρ´	αὐτῶν	δι´ εὐχῆς τὸ θεῖον, τῇ
[13]	καὶ γεγεννῆσθαι δίδως, ἐκ τῶν	αὐτῶν	δώσεις πάντως καὶ τὸ ἔξω
[32]	ἐπαγγέλλεσθαί τε καὶ τὸ μετ´	αὐτῶν	εἶναι, καὶ μηδενὶ μέσῳ διατειχίζεσθαι,
[4]	οἱ οὐρανοὶ καὶ αἱ δυνάμεις	αὐτῶν	ἐν τῷ πνεύματι τοῦ θεοῦ
[26]	εἴσονται τοῖς τὴν θεραπείαν ἐπ´	αὐτῶν	ἐνεργήσασι· κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον
[1]	τοῦ πατρὸς καταλήψεως, διὰ τῶν	αὐτῶν	εὑρήσει σημείων καὶ τὸν ἐξ
[18]	τῶν δαιμόνων ἐπὶ ἀπάτῃ σφῶν	αὐτῶν	καὶ τῶν ἐντυγχανόντων ἐπετηδεύετο, ὡς
[7]	ἐν τούτοις συνήγορον τῆς κατ´	αὐτῶν	κατηγορίας προστήσασθαι. διαιρεῖ γὰρ ἐν
[40]	περὶ αὐτοῦ διεξέρχονται, ἐκ τῶν	αὐτῶν	ὀνομάτων κατονομάζουσι πλεονέκτην, τῶν ἀλλοτρίων
[34]	θεὸν εἶναι διὰ τῶν θαυμάτων	αὐτῶν	πεπιστευκότες, ἴδιον δὲ τῆς θεότητος
[4]	στόματος αὐτοῦ πᾶσα ἡ δύναμις	αὐτῶν.	ποίῳ λόγῳ καὶ ποίῳ πνεύματι;
[0]	θεὸν ἀπιστίαν, οὐδὲ ἀπὸ τῶν	αὐτῶν	τοῖς κατὰ τὰς αἱρέσεις πεπλανημένοις
[13]	τὸ γεγεννῆσθαι αὐτόν, διὰ τῶν	αὐτῶν	τούτων πάντως οὐδὲ τὸ οὕτως
[12]	ἀπόδειξιν ἔχοι, πλὴν τῆς δι´	αὐτῶν	τῶν ἐνεργειῶν μαρτυρίας. ὥσπερ τοίνυν
[18]	φανερωθεῖσα, ἡ διὰ τῶν πραγμάτων	αὐτῶν	φημὶ μαρτυρία. τίς γὰρ οὐκ
[0]	εἶναι τὰ τέλεια διὰ τῶν	αὐτῶν	χαρακτηριζόμενα λέγοι, ἀνάγκη πᾶσα ἐπὶ
[35]	ὑφηγήσεως ἐνεργὸς γέγονεν ὅσον δι´	αὐτῶν	ὧν ἐποίησεν ὁ τὴν πρὸς
[0]	ἐπανορθώσαιτο τὸν Σαβέλλιον, διὰ τῶν	αὐτῶν	ὠφελήσει καὶ τὸν Ἀνόμοιον, οὐδὲ
[22]	καθάπερ γὰρ οἱ χρημάτων τὴν	ἑαυτῶν	ἐλευθερίαν ἀποδόμενοι δοῦλοι τῶν ὠνησαμένων
[22]	τῶν ὠνησαμένων εἰσίν, αὐτοὶ πρατῆρες	ἑαυτῶν	καταστάντες, καὶ οὔτε αὐτοῖς οὔτε
[7]	ἀπάτης παρασυρέντες εἰς σύστασιν τῆς	ἑαυτῶν	πλάνης προβάλλουσιν, ὡς διὰ τούτου
[28]	μέλλοντος ἔχει τὴν πρόνοιαν, δι´	ἑαυτῶν	τῇ φύσει τὴν διαδοχὴν ἀντεισάγοντα.
[40]	ἰδίων ἀπωσθεὶς οὐδεμίαν ὁρῶσιν ἐφ´	ἑαυτῶν	τὴν τοῦ λελουμένου μεταβολήν. οὐκ
[33]	ἐπειδὰν οὖν τούτων καὶ τῶν	τοιούτων	ἀκούσωσιν καὶ προδιδαχθῶσι τὸν τρόπον,
[12]	οὖν τινὸς τούτων καὶ τῶν	τοιούτων	ἐλλιπὴς ἦν ἡ περὶ αὐτὸν
[1]	μέτρον συνταπεινοῦνται καὶ αἱ τῶν	τοιούτων	ὀνομάτων ἐμφάσεις. ἐπειδὴ γὰρ φθαρτὴ
[8]	ἀρετῆς φάρμακον εἰς θεραπείαν τῶν	τοιούτων	προσετέθη τραυμάτων. εἰ δὲ ἀθεράπευτος
[36]	ἀνθρωπίνῃ ζωῇ. ἀλλὰ τὸ ἐκ	τούτων	ἀναφυόμενον ἀγαθὸν ὅσον καὶ οἷον,
[0]	οἰκονομουμένων προσαχθήσεται πρὸς τὸ διὰ	τούτων	εἶναί τινα δύναμιν τὴν ἐν
[5]	ὁ λόγος παρατραπείη, καὶ περὶ	τούτων	ἐν ὀλίγοις διαληψόμεθα. τὸ νῦν
[28]	τρόπον διαθρυλλοῦσι, καὶ οἴονται διὰ	τούτων	ἐπιγέλαστον ποιεῖν τὸ μυστήριον, ὡς
[21]	τινὶ καλοῦ φαντασίᾳ· κριτήριον δὲ	τούτων	ἐστὶν ὁ νοῦς, ἔνδοθεν ἡμῖν
[26]	οὐ μόνον τὸν ἀπολωλότα διὰ	τούτων	εὐεργετῶν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν
[37]	σώματος εἶδος τῆς τροφῆς μεθισταμένης.	τούτων	ἡμῖν τοῦτον διευκρινηθέντων τὸν τρόπον
[5]	ἡ ἀπαρίθμησις, καὶ ὅσα περὶ	τούτων	ἱστορικώτερον ὁ Μωσῆς διεξέρχεται, ἐν
[26]	μεταχώρησις, ὠφέλεια δὲ τοῦ ἀπὸ	τούτων	καθαιρομένου. καθάπερ γάρ, ἀτιμοτέρας ὕλης
[33]	τοῦ θανάτου φθορᾶς· ἐπειδὰν οὖν	τούτων	καὶ τῶν τοιούτων ἀκούσωσιν καὶ
[12]	κρείττονα. εἰ μὲν οὖν τινὸς	τούτων	καὶ τῶν τοιούτων ἐλλιπὴς ἦν
[9]	τοιοῦτον κατανοῆσαι, ποίοις γνωρίσμασιν ἑκάτερον	τούτων	καταλαμβάνεται. οὐδένα γὰρ ἀντερεῖν οἶμαι
[28]	ἡμῶν τὸ μυστήριον, εἰ διὰ	τούτων	κατεμίχθη ὁ θεὸς τῷ ἀνθρωπίνῳ
[7]	τὴν αἰτίαν τῆς τῶν δογμάτων	τούτων	μυθοποιίας τοῖς τὰ τοιαῦτα προφέρουσιν
[20]	οὐδὲν ἐφ´ ἑαυτοῦ τῶν ὑψηλῶν	τούτων	ὀνομάτων διεζευγμένον τῶν ἄλλων ἀρετὴ
[23]	δικαίῳ συνέζευκται καὶ τὸ σοφὸν	τούτων	οὐκ ἀποκέκριται. τὸ γὰρ διὰ
[27]	ἐπεκτείνασα καὶ τὰ διὰ μέσου	τούτων	πάντα διαλαβοῦσα. μιᾶς δὲ πᾶσιν
[13]	γεγεννῆσθαι αὐτόν, διὰ τῶν αὐτῶν	τούτων	πάντως οὐδὲ τὸ οὕτως αὐτὸν
[16]	τῆς δυνάμεως ἑαυτοῦ τῆς ἑκατέρῳ	τούτων	παρὰ τὴν πρώτην σύστασιν ἐμμιχθείσης
[11]	ἢ τὸ πῶς τῇ περὶ	τούτων	πίστει συνεξετάζομεν. ἀλλὰ τὸ γεγενῆσθαι
[16]	διακρίνεται· καταμιχθέντα δὲ πρὸς ἑκάτερον	τούτων,	πρός τε τὸ αἰσθητόν φημι
[5]	κατεκοσμήθη, ὡς ἂν δι´ ἑκάστου	τούτων	πρὸς τὸ οἰκεῖον τὴν ἐπιθυμίαν
[8]	τάχα γὰρ ἂν μᾶλλον διὰ	τούτων	προσαχθείη θαυμάσαι τὴν χάριν τῆς
[26]	εἰ δὲ τὸ ὑγιαίνειν διὰ	τούτων	προσγένοιτο καὶ ἡ τῆς καύσεως
[9]	διαπεπτωκότα μανθάνοντες. ~Ἀλλὰ μέχρι μὲν	τούτων	συνθήσεται τυχὸν τῷ λόγῳ ὁ
[15]	γὰρ τὰ γινόμενα βλέποντες, διὰ	τούτων	τὴν τοῦ ἐνεργοῦντος ἀναλογιζόμεθα φύσιν.
[40]	καὶ οὐκ ἀποτραπήσομαι, ὅτι ἐπὶ	τούτων	τὸ ὕδωρ ὕδωρ ἐστίν, οὐδαμοῦ
[15]	ὧν γὰρ εὖ πάσχομεν, ἀπὸ	τούτων	τὸν εὐεργέτην ἐπιγινώσκομεν· πρὸς γὰρ
[30]	ἀλλ´ ἀφέντες καὶ τὸ περὶ	τούτων	τὸν λόγον τοῦ μυστηρίου μέμφεσθαι,
[40]	ἡ μεταποίησις εἴη, εἴ τι	τούτων	ὑπαμειφθείη τῶν ἰδίων τῆς φύσεως.
[16]	ἔν τε τῇ συγκρίσει τῶν	διεστώτων	καὶ ἐν τῇ διακρίσει τῶν
[16]	ἐστί, καὶ ἡ συνάφεια τῶν	διεστώτων	πάθος ἂν εἴη· κίνησις γάρ
[7]	μὴ ὑφεστῶτος δημιουργὸς ὁ τῶν	ὑφεστώτων	δημιουργὸς οὐκ ἔστιν. οὐκοῦν ἔξω
[26]	παραμίγνυσι τὸ φάρμακον καὶ ὁ	ἐπιβουλεύων	καὶ ὁ τὸν ἐπιβουλευθέντα ἰώμενος·
[17]	προσήψατο τοῦ πονοῦντος μέρους ὁ	θεραπεύων	καὶ τόδε τι πρὸς τὴν
[23]	τῇ θαλάσσῃ τὸ γένος τῶν	ἰχθύων	ἐγκατασπείραντος. καὶ πῶς ἄν τις
[23]	γιγνόμενος, ἥ τε διὰ τῶν	ἰχθύων	ὀψοφαγία, οὐ θαλάσσης αὐτοῖς πρὸς
[24]	ἵνα κατὰ τοὺς λίχνους τῶν	ἰχθύων	τῷ δελέατι τῆς σαρκὸς συγκατασπασθῇ
[39]	τὸ κρεῖττον μεταστάσεως, πρὸς ἑαυτὸν	ἀναλύων.	ὅμοιον γὰρ ταῖς τοῦ Νικοδήμου
[22]	βούλοιτο τὸν τοιοῦτον, οὐδεὶς ὁ	κωλύων	νόμος ἐστί· κατὰ τὸν αὐτὸν
[15]	ἰδίου σώματος ἀναστάσεως τὸν σκόπον	ἀνύων,	ὡς οὐκ ἐξὸν αὐτῷ μένοντι
[40]	τὴν παραλλαγὴν ἔχει. πῦρ γὰρ	ἀκούων	ἄλλο τι παρὰ τοῦτο νοεῖν
[27]	ἐξ οὐρανοῦ, φησὶ τυχὸν ὁ	διαπτύων	ὡς αἰσχρόν τε καὶ ἄδοξον
[35]	τῆς φύσεως ἐν τῇ τῶν	συμφυῶν	διαλύσει, ψυχῆς τε λέγω καὶ
[36]	δείκνυσι λόγος καὶ ἡ τῶν	γραφῶν	διδασκαλία ἐντὸς τοῦ θείου γενέσθαι
[4]	τῶν ὄντων, ἐκ τῶν θεοπνεύστων	γραφῶν	ἐναργέστερον δείκνυται. ἀρκεῖ δὲ μιᾶς
[4]	γενήσεται λόγος. ἐκ γὰρ τῶν	συντρόφων	αὐτῷ διδαγμάτων ἡ τῆς ἀληθείας
[18]	θεραπευταῖς τῶν δαιμόνων ἐπὶ ἀπάτῃ	σφῶν	αὐτῶν καὶ τῶν ἐντυγχανόντων ἐπετηδεύετο,
[6]	κατὰ πρόσωπον τῆς θείας ἐμφανείας	κατατρυφῶν·	ταῦτα δὲ τῷ ἀντικειμένῳ τοῦ
[6]	ἀνεκτὸν ὁ τὴν περίγειον οἰκονομίαν	λαχών,	εἰ ἐκ τῆς ὑποχειρίου αὐτῷ
[30]	γὰρ τοῦ παντὸς τὴν ἐξουσίαν	ἔχων	δι´ ὑπερβολὴν τῆς εἰς τὸν
[8]	πρὸς πᾶν ἀγαθὸν τὴν ὁρμὴν	ἔχων	καὶ πᾶν ὅ τι περ
[39]	θεῖον τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας	ἔχων.	πᾶσα γὰρ ἡ κτίσις τῷ
[35]	ἐξουσίας ἦν ὁ τοῦ παντὸς	ἔχων	τὴν δεσποτείαν, ὡς ἡμεῖς ἐν
[25]	μὲν οὖν ἐγκέκραται ἡμῖν ὡς	συνέχων	ἐν τῷ εἶναι τὴν φύσιν·
[8]	πρὸς καιρὸν τὴν ἑαυτοῦ χρῆσιν	παρέχων	τῷ σώματι, οὐ συμπεφυκὼς τῇ
[5]	καὶ τὰ τοιαῦτα λέγων καὶ	κατατρέχων	τῆς φύσεως, ἀνατρέπειν τὸν ἀποδοθέντα
[40]	προαιρέσεις γενοίμεθα, τὰς πονηρίας τῶν	ψυχῶν	ἀποκλύσαντες, κρείττους γεγόναμεν καὶ πρὸς
[7]	σαρκώδεις καὶ τὰς πνευματικὰς τῶν	ψυχῶν	καταστάσεις, δεικνύς, οἶμαι, διὰ τῶν
[31]	ὁ ἔπαινος; μόνων γὰρ τῶν	ἀψύχων	ἢ τῶν ἀλόγων ἐστὶ τῷ
[8]	γὰρ ἀποσφαγέντων τε καὶ δαρέντων	ζῴων	ἐπινοεῖται αὐτοῖς ἡ περιβολή; ἀλλ´,
[37]	ἀποκεκλήρωται. τὰ μὲν γὰρ τῶν	ζῴων	ῥιζωρυχοῦντα τρέφεται, ἑτέροις ἐστὶν ἡ