Chapitre |
[22] |
τρόπον
ἐπινοηθῆναι
τῆς
ἀνακλήσεως.
οὗτος
|
δέ |
ἐστί
τις
τὸ
ἐπὶ
τῷ |
[30] |
μόνος
ἕκαστός
ἐστι
κύριος.
τοῦτο
|
δέ
|
ἐστιν
ἡ
προαίρεσις,
ἀδούλωτόν
τι |
[6] |
ἐναντίον
τῷ
ἀγαθῷ
κατενόησε.
τοῦτο
|
δέ |
ἐστιν
ὁ
φθόνος.
ὁμολογεῖται
δὲ |
[35] |
ἐφάπαξ
ἀποθανεῖν
τῇ
ἁμαρτίᾳ.
ἐπεὶ
|
δέ, |
καθὼς
εἴρηται,
τοσοῦτον
μιμούμεθα
τῆς |
[20] |
οἰκονομίας
τοῦ
θεοῦ
διαδείκνυσιν.
ἐπεὶ
|
δέ, |
καθὼς
ἐν
τοῖς
φθάσασιν
εἴρηται, |
[4] |
λόγου
τὸ
θεῖον
κατάγοντες.
εἰ
|
δέ, |
καθὼς
λέγει
Δαβίδ,
ἐστερεώθησαν
τῷ |
[18] |
τοῖς
ἐπιβωμίοις
μιάσμασιν;
ἀφ´
οὗ
|
δέ, |
καθώς
φησιν
ὁ
ἀπόστολος,
ἐπεφάνη |
[1] |
ὅτι
θεοῦ
λόγος
ἐστί,
προαιρουμένου
|
δέ, |
ὅτι
ζῇ·
δυναμένου
δὲ
πᾶν |
[7] |
καὶ
εἰς
διάλυσιν
ῥεοῦσαν,
ἐπακολουθεῖν
|
δέ |
πως
τοῖς
τοιούτοις
παθήμασιν
ἀλγεινήν |
[1] |
τὸ
μέν
τι
δύναιτο,
πρὸς
|
δέ |
τι
ἀδυνάτως
ἔχοι·
πάντα
δὲ |
[27] |
τῷ
λόγῳ
τῆς
φύσεως,
ἑτέρῳ
|
δέ |
τινι
γειτνιῶν
καὶ
εὔληπτον
ἐκ |
[6] |
φθόνον
πάθους
ὑπεκκαύματα
ἦν·
ἰσχύι
|
δέ |
τινι
καὶ
βίᾳ
δυνάμεως
κατεργάσασθαι |
[30] |
τελειωθεῖσαν
θεραπεύει
τὴν
νόσον.
~Εἰ
|
δέ |
τις
ἐλέγχειν
οἴεται
τὸν
ἡμέτερον |
[22] |
τὴν
συμφορὰν
ταύτην
αὐτομολήσαντες·
εἰ
|
δέ |
τις
κηδόμενος
τοῦ
ἀπεμποληθέντος
βίᾳ
|
[15] |
μὲν
ἡ
ἀληθὴς
ἀρετή,
φύσις
|
δέ |
τις
οὐκ
ἀντιδιαιρεῖται
τῇ
ἀρετῇ, |
[35] |
μὴ
τοῦτο
προκαθηγήσαιτο.
μὴ
δύνασθαι
|
δέ |
φημι
δίχα
τῆς
κατὰ
τὸ |
[36] |
τε
καὶ
ὑπόθεσις
γίνεται.
μικρὸν
|
δέ |
φημι
τῇ
εὐκολίᾳ
τοῦ
κατορθώματος. |
[35] |
ἔξω
κατέστη
τοῦ
περιέχοντος.
λαβύρινθον
|
δέ |
φημι
τροπικῶς
τὴν
ἀδιέξοδον
τοῦ |