Alphabétiquement     [«   »]
καθώς 10
καθὼς 17
καί 5
καὶ 795
Καὶ 1
Καί 1
Κάιν 1
Fréquences     [«    »]
589 τῆς
767 τὸ
519 τοῦ
795 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Grégoire de Nysse, Discours catéchétique

καὶ


Chapitre
[20]   τὸ θεῖον, ἀλλὰ καὶ δίκαιον  καὶ   ἀγαθὸν καὶ σοφὸν καὶ πᾶν
[26]   ἐνήργησεν, δὲ δίκαιος ἅμα  καὶ   ἀγαθὸς καὶ σοφὸς ἐπὶ σωτηρίᾳ
[15]   γὰρ δὴ θεμιτὸν ἦν αὐτοσοφίαν  καὶ   ἀγαθότητα καὶ ἀφθαρσίαν, καὶ εἴ
[39]   τῆς τοῦ πρώτου καὶ ἀληθινοῦ  καὶ   ἀγαθοῦ θεοῦ φύσεως, τῆς τοῦ
[5]   ἐν τῇ φύσει τὸ αὐτοκρατὲς  καὶ   ἀδέσποτον, ὥστε ἆθλον ἀρετῆς εἶναι
[27]   διαπτύων ὡς αἰσχρόν τε  καὶ   ἄδοξον τὸ εἶδος τῆς ἀνθρωπίνης
[1]   λόγον ἔχει, οὕτως ἄφθαρτος  καὶ   ἀεὶ ἑστῶσα φύσις ἀίδιον ἔχει
[39]   τῆς ἀμετάστατόν τε καὶ παγίαν  καὶ   ἀεὶ ὡσαύτως ἔχουσαν ἐν τῷ
[15]   ἀνθρωπίνης φύσεως καταβῆναι, οὕτως ἐλεεινῶς  καὶ   ἀθλίως τῆς ἀνθρωπότητος διακειμένης; ἀλλ´
[4]   λόγῳ τοῦ κυρίου οἱ οὐρανοὶ  καὶ   αἱ δυνάμεις αὐτῶν ἐν τῷ
[1]   φύσεως τῆς ἡμετέρας μέτρον συνταπεινοῦνται  καὶ   αἱ τῶν τοιούτων ὀνομάτων ἐμφάσεις.
[0]   τὸ σοφόν τε καὶ ἄφθαρτον  καὶ   ἀίδιον καὶ εἴ τι ἄλλο
[5]   οὐ γαστρὸς πλησμονήν, ἀλλὰ γνῶσιν  καὶ   ἀιδιότητα ζωῆς τοῖς γευσαμένοις δίδωσι,
[1]   κόσμον εἶναι, τοῦ τὸ ἀγαθὸν  καὶ   αἱρουμένου καὶ δυναμένου, δὲ
[6]   κατανόησις, εἰς τὸ νοητόν τε  καὶ   αἰσθητὸν τῆς θεωρίας διῃρημένης. καὶ
[6]   τούτου χάριν ἐκ νοητοῦ τε  καὶ   αἰσθητοῦ τὸ κατὰ τὸν ἄνθρωπον
[15]   γίνεται φύσει, μόνον δὲ ἀπρεπὲς  καὶ   αἰσχρὸν τὸ κατὰ κακίαν πάθος,
[14]   πίστιν, εἰ θεός, τὸ ἀχώρητον  καὶ   ἀκατανόητον καὶ ἀνεκλάλητον πρᾶγμα, τὸ
[35]   τῆς ἀναστάσεως σῶον καὶ ἀπαθῆ  καὶ   ἀκέραιον καὶ πάσης τῆς κατὰ
[28]   εὔλογον κρίνοιτο; οὐ γὰρ ὀφθαλμῷ  καὶ   ἀκοῇ καὶ γλώσσῃ, ἄλλῳ
[24]   δυνάμεως κατὰ φύσιν πώς ἐστι  καὶ   ἀκόλουθον. καὶ οὐκ ἄν τινα
[11]   κτίσιν παρὰ τῆς ἀσωμάτου τε  καὶ   ἀκτίστου φύσεως ὑποστῆναι πιστεύοντες, τὸ
[39]   εἰ ἔξω τῆς τοῦ πρώτου  καὶ   ἀληθινοῦ καὶ ἀγαθοῦ θεοῦ φύσεως,
[3]   πνεῦμα, καὶ ἕτερον λόγος,  καὶ   ἄλλο πάλιν ἐκεῖνο, οὗ καὶ
[26]   τὰς τῶν ἐπιβουλευομένων ἐλπίδας τρέπειν  καὶ   ἄλλο παρὰ τὸ ἐλπισθὲν κατεργάζεσθαι.
[39]   βαπτιζόμενον, πάλιν τῷ τρεπτῷ τε  καὶ   ἀλλοιουμένῳ ἐγγεννηθῆναι βίῳ· τῇ γὰρ
[39]   εἰσελθεῖν πάλιν τῷ ἀστατοῦντι  καὶ   ἀλλοιουμένῳ ἐγκυματοῦσθαι βίῳ; ἐπεὶ οὖν
[6]   τῆς κατὰ τροπὴν καὶ μεταβολὴν  καὶ   ἀλλοίωσίν ἐστιν ἀνεπίδεκτος, πᾶν δὲ
[21]   τοίνυν κατὰ τὴν τρεπτήν τε  καὶ   ἀλλοιώτην ὁρμήν τε καὶ κίνησιν
[35]   μεταμελείᾳ μὲν εἰς μῖσός τε  καὶ   ἀλλοτρίωσιν τῆς κακίας χωρῶν, τῷ
[21]   θείαν δύναμιν εἰς οὐσίαν μεθισταμένης,  καὶ   ἄλλως δὲ τῆς τροπῆς ἀναγκαίως
[6]   ἐμμίξας ἀντικείμενος σβέσιν τινὰ  καὶ   ἀμαύρωσιν τῆς εὐλογίας ἐποίησεν, ἧς
[20]   τὴν παγίαν ἐν τῷ ἀγαθῷ  καὶ   ἀμετάβλητον φύσιν; οὐ γὰρ ἂν
[39]   ἀκτίστου φύσεως τὸ ἄτρεπτόν τε  καὶ   ἀμετάθετον ἐν ἑαυτῇ κεκτημένης, τῆς
[18]   θυσιαστήρια καὶ τὴν σεμνήν τε  καὶ   ἀναίμακτον ἱερωσύνην καὶ τὴν ὑψηλὴν
[37]   ἕτερον τρόπον ἐν μετουσίᾳ τε  καὶ   ἀνακράσει τοῦ σώζοντος γίνεται. ὥσπερ
[6]   κατὰ θείαν σοφίαν μίξις τε  καὶ   ἀνάκρασις, ὡς ἂν πάντα τοῦ
[39]   ποιήσῃ, ἐξὸν τὴν ἄτρεπτόν τε  καὶ   ἀναλλοίωτον ἀρχηγὸν ποιήσασθαι τῆς ἰδίας
[39]   τριάδα εἰς τὴν ἄτρεπτόν τε  καὶ   ἀναλλοίωτον εἰσελθεῖν ζωήν, τὸν δὲ
[18]   δηλαδὴ ταῦτα, μὴ σαφῆ τε  καὶ   ἀναμφίβολον τῆς θείας ἐπιδημίας ἔχοντες
[15]   δουλείας κατεχόμενος. ἆρα μικρὰ ταῦτα  καὶ   ἀνάξια τὸν θεὸν δυσωπῆσαι πρὸς
[35]   τοῦ ὕδατος, τὴν σωτήριον ταφὴν  καὶ   ἀνάστασιν τὴν ἐν τριημέρῳ γενομένην
[35]   τοῦ συγκρίματος ἡμῶν ἀνάπλασίν τε  καὶ   ἀναστοιχείωσιν βλέπων· πρὸς τοῦτο γὰρ
[26]   φύσεως ἰδιωμάτων γενόμενος, γενέσεώς τε  καὶ   ἀνατροφῆς καὶ αὐξήσεως, καὶ μέχρι
[6]   φύσις ἀσώματόν τι χρῆμά ἐστι  καὶ   ἀναφὲς καὶ ἀνείδεον· δὲ
[6]   τι χρῆμά ἐστι καὶ ἀναφὲς  καὶ   ἀνείδεον· δὲ αἰσθητὴ κατ´
[14]   θεός, τὸ ἀχώρητον καὶ ἀκατανόητον  καὶ   ἀνεκλάλητον πρᾶγμα, τὸ ὑπὲρ πᾶσαν
[8]   κατ´ ἀνάγκην ἐπακολουθοῦσιν ἄρρητοί τινες  καὶ   ἀνέκφραστοι ἀλγηδόνες, ὧν διήγησις
[16]   συγκρίματος, διὰ τῆς ἀρρήτου ἐκείνης  καὶ   ἀνεκφράστου συνανακράσεως τοῦτο οἰκονομήσασθαι, τὸ
[11]   ψυχῆς τὴν σάρκα νεκράν τε  καὶ   ἀνενέργητον γίνεσθαι, καὶ τὸν τῆς
[33]   μὴ παρούσης ἀκίνητόν ἐστιν ἐκεῖνο  καὶ   ἀνενέργητον. εἰ οὖν ἐκεῖ οὐ
[11]   καταλείπομεν, ὡς ἄρρητον παντάπασιν ὄντα  καὶ   ἀνερμήνευτον. ~Τοῦ δὲ θεὸν ἐν
[5]   ἐστὶν αἴτιος κακῶν, ἀδέσποτόν τε  καὶ   ἄνετόν σοι κατασκευάσας τὴν φύσιν,
[28]   θάνατον ἄπρακτον εἶναι τρόπον τινὰ  καὶ   ἀνήνυτον, πάντοτε πρὸς τὸ λεῖπον
[34]   χωρισθείσης ἄπρακτός ἐστιν σπουδὴ  καὶ   ἀνόνητος, πόσῳ μᾶλλον ἐν τῷ
[37]   ὥσπερ διὰ τῆς στερρᾶς τε  καὶ   ἀντιτύπου τροφῆς τὸ στερρὸν τοῦ
[4]   ῥήμασι συνδιεξερχόμενον πνεῦμα. ἄπρακτα πάντως  καὶ   ἀνυπόστατα κἀκεῖνα κατασκευάσουσιν οἱ πρὸς
[4]   ἔχει. ἀλλὰ μὴν ἀνενέργητά τε  καὶ   ἀνυπόστατα τὰ παρ´ ἡμῖν ῥήματα
[23]   ἄφθορον, καὶ θήλην ἐκ παρθενίας,  καὶ   ἄνωθεν ἐπιμαρτυρούσας τῷ ὑπερφυεῖ τῆς
[35]   πάλιν διὰ τῆς ἀναστάσεως σῶον  καὶ   ἀπαθῆ καὶ ἀκέραιον καὶ πάσης
[35]   κατόπιν ἑπόμενοι τὰς ποικίλας τε  καὶ   ἀπατηλὰς τῶν οἴκων ἀναστροφὰς διεξέρχονται,
[15]   τῆς πίστεως, ὡς ἀνάρμοστά τε  καὶ   ἀπεμφαίνοντα περὶ τῆς θείας φύσεως
[26]   πυρὸς δαπάνῃ τὸ ἀλλότριόν τε  καὶ   ἀπόβλητον οἱ θεραπευταὶ τοῦ χρυσίου
[5]   μὴ ὄντος τοῦ μετέχοντός τε  καὶ   ἀπολαύοντος. εἰ τοίνυν ἐπὶ τούτοις
[8]   δυνατὸν ἦν καὶ πρέπον ἅμα  καὶ   ἀπολομένην ἀνακαλέσασθαι. παρὰ τοῦ
[8]   καιρῷ τῆς κρίσεως τέμνεταί τε  καὶ   ἀποξύεται τῇ ἀρρήτῳ ἐκείνῃ σοφίᾳ
[16]   διὰ τοῦ ἐπιρρύτου τε  καὶ   ἀπορρύτου τῆς τροφῆς τοῦ ὑποκειμένου
[28]   περὶ αὐτὴν ὡς αἰσχρόν τε  καὶ   ἀπρεπὲς διαβάλλοιτο. εἰ οὖν μόνης
[5]   αὐτῶν ἀποδοκιμάσει ὡς ἀπίθανόν τε  καὶ   ἀπρεπῆ περὶ θεοῦ λέγεσθαι. οὐκοῦν
[27]   τὸ θεῖον. τοῦ γὰρ ὑψίστου  καὶ   ἀπροσίτου κατὰ τὸ ὕψος τῆς
[3]   μυστηρίου βαθύτητα· πῶς τὸ αὐτὸ  καὶ   ἀριθμητόν ἐστι καὶ διαφεύγει τὴν
[32]   φύσεις πρὸς μίαν σύμπνοιάν τε  καὶ   ἁρμονίαν δι´ ἑαυτοῦ συνάγων ἐν
[7]   ἀγαθὸν ὁριζόμενοι διὰ τὸ πάθεσι  καὶ   ἀρρωστήμασιν ὑποκεῖσθαι κατ´ ἀνάγκην τὴν
[37]   σύστασις ἐξ οἴνου τε  καὶ   ἄρτου ἐστί, τοῖς σώμασι τῶν
[32]   προσήγγισεν, ὅσον τῆς νεκρότητος ἅψασθαι  καὶ   ἀρχὴν δοῦναι τῇ φύσει τῆς
[5]   εἰ δὲ τοῦτο ἄτοπόν τε  καὶ   ἀσεβές, ὁμολογεῖται πάντως ὅτι λόγον
[1]   ὀνομάτων ἐμφάσεις. ἐπειδὴ γὰρ φθαρτὴ  καὶ   ἀσθενὴς ἡμῶν φύσις, διὰ
[4]   δὲ καὶ δύναμις ἀπὸ ῥημάτων  καὶ   ἄσθματος τηλικαύτη, ὡς ἐξαρκεῖν πρὸς
[40]   πλεονεξίαν πάθος καὶ ἀκόλαστος  καὶ   ἀσχήμων διάνοια καὶ τῦφος καὶ
[1]   εἰ ὑφέστηκε νοερόν τι χρῆμα  καὶ   ἀσώματον ὤν, ζῇ πάντως· εἰ
[5]   τῶν ὄντων συστάσεως, ἀλογίαν τε  καὶ   ἀτεχνίαν τῇ ἀρχῇ τοῦ παντὸς
[26]   γενόμενος, γενέσεώς τε καὶ ἀνατροφῆς  καὶ   αὐξήσεως, καὶ μέχρι τῆς τοῦ
[30]   προαίρεσις, ἀδούλωτόν τι χρῆμα  καὶ   αὐτεξούσιον, ἐν τῇ ἐλευθερίᾳ τῆς
[5]   δὴ τῆς κατὰ τὸ ἀδέσποτον  καὶ   αὐτεξούσιον χάριτος. εἰ γάρ τις
[6]   πρὸς τὴν ἀλλοίωσιν ἔχει, διότι  καὶ   αὐτὴ τῆς κτίσεως ὑπόστασις
[37]   σύστασις ἦν, καὶ τρόπον τινὰ  καὶ   αὐτὸ ἄρτος ἦν· ἐνταῦθά τε
[37]   ἑκάστου διὰ τοῦ μέρους γίνεσθαι  καὶ   αὐτὸ μένειν ἐφ´ ἑαυτοῦ ὅλον.
[37]   πίστις ἐστί, πρὸς πάντας μεριζόμενον  καὶ   αὐτὸ οὐ μειούμενον. τάχα τοίνυν
[18]   τὸ ἀρχαῖον νενομισμένων μηδέν, ἀλλὰ  καὶ   αὐτὸν τὸν σεβάσμιον αὐτοῖς ἐν
[26]   ἀπολωλότα διὰ τούτων εὐεργετῶν, ἀλλὰ  καὶ   αὐτὸν τὸν τὴν ἀπώλειαν καθ´
[26]   τε ἄνθρωπον τῆς κακίας ἐλευθερῶν  καὶ   αὐτὸν τὸν τῆς κακίας εὑρετὴν
[26]   ἰδίας προαιρέσεως κατεβάλετο· ἀπατᾶται γὰρ  καὶ   αὐτὸς τῷ τοῦ ἀνθρώπου προβλήματι
[6]   ἑαυτοῦ γενέσθαι πείσας φονέα τε  καὶ   αὐτόχειρα. ἐπειδὴ γὰρ διὰ τῆς
[3]   ἑκατέραν τε τῶν αἱρέσεων καθαιροῦσαν  καὶ   ἀφ´ ἑκατέρας παραδεχομένην τὸ χρήσιμον.
[16]   αὐτῷ τοῦ ἀγγείου, σκεδαννυμένου τε  καὶ   ἀφανιζομένου, μηδενὸς ὄντος τοῦ περιστέγοντος.
[15]   θεμιτὸν ἦν αὐτοσοφίαν καὶ ἀγαθότητα  καὶ   ἀφθαρσίαν, καὶ εἴ τι ὑψηλόν
[0]   εἴτε κατὰ τὸ σοφόν τε  καὶ   ἄφθαρτον καὶ ἀίδιον καὶ εἴ
[6]   ἐπειδὴ πρὸς τὸ ἀγαθόν τε  καὶ   ἄφθονον ἐπέμυσεν ὄμμα, ὥσπερ
[18]   βωμοὺς καὶ προπύλαια καὶ τεμένη  καὶ   ἀφιδρύματα καὶ ὅσα ἄλλα τοῖς
[0]   οἱ κατὰ Μαρκίωνα καὶ Οὐαλεντῖνον  καὶ   Βασιλείδην καὶ λοιπὸς κατάλογος
[6]   ὑπεκκαύματα ἦν· ἰσχύι δέ τινι  καὶ   βίᾳ δυνάμεως κατεργάσασθαι τὸ κατὰ
[1]   τι πέρ ἐστιν ἀγαθόν, τοῦτο  καὶ   βούλεσθαι, βουλομένην δὲ πάντως καὶ
[1]   ὡς καὶ τὰ ἄλλα πάντα.  καὶ   γὰρ δύναμίς τις καὶ ζωὴ
[37]   τοῦ θεοῦ λόγου μεταποιεῖσθαι πιστεύομεν.  καὶ   γὰρ ἐκεῖνο τὸ σῶμα ἄρτος
[20]   σοφίας ἐνεργὸν τὴν φιλανθρωπίαν ποιούσης.  καὶ   γὰρ ἐπὶ τῶν ἀρρώστως διακειμένων
[29]   πρὸς τὴν εὐεργεσίαν ἡμῶν ἀναβολή.  καὶ   γὰρ ἐπὶ τῶν σωματικῶν νοσημάτων,
[8]   πρὸς τὸ πονηρὸν ὁρμῆς εἶναι.  καὶ   γὰρ ᾔδει τὸ ἐσόμενον καὶ
[5]   τὸ οἰκεῖον τὴν ἔφεσιν ἔχοι.  καὶ   γὰρ καὶ ἐν τῇ τῶν
[12]   ἐπιζητῶν πρὸς τὰς ἐνεργείας βλεπέτω.  καὶ   γὰρ τοῦ ὅλως εἶναι θεὸν
[32]   ἐν τῷ εὐαγγελίῳ καὶ εἴρηται  καὶ   γεγένηται, καὶ οὐκ ἔστιν
[13]   ἀφ´ ὧν ἀκούεις καὶ τεθνάναι  καὶ   γεγεννῆσθαι δίδως, ἐκ τῶν αὐτῶν
[23]   τὸν τότε φαινόμενον, κυοφορίαν ἀσυνδύαστον,  καὶ   γέννησιν ἄφθορον, καὶ θήλην ἐκ
[8]   αἴσθησις πρὸς τὸ παχύ τε  καὶ   γήινον οἰκείως ἔχει, κρείττων δὲ
[28]   οὐ γὰρ ὀφθαλμῷ καὶ ἀκοῇ  καὶ   γλώσσῃ, ἄλλῳ τινὶ τῶν
[24]   προσμῖξαι τῇ τοῦ θεοῦ παρουσίᾳ  καὶ   γυμνὴν ὑποστῆναι αὐτοῦ τὴν ἐμφάνειαν,
[8]   ἡμέτερον παράλογος συνανάκρασις, ὡς λυπεῖσθαι  καὶ   δάκνεσθαι τοῦ παρὰ φύσιν χωριζομένην
[9]   κόπος, καὶ ὕπνος, καὶ λύπη,  καὶ   δάκρυον, συκοφαντία τε καὶ δικα–
[8]   φέρων· ποίων γὰρ ἀποσφαγέντων τε  καὶ   δαρέντων ζῴων ἐπινοεῖται αὐτοῖς
[39]   μήποτε λάθῃ τῇ ἐλλιπεῖ φύσει  καὶ   δεομένῃ τοῦ ἀγαθύνοντος ἑαυτὸν εἰσποιῶν
[8]   δὲ τοιοῦτον δόγμα ἱστορικώτερον μὲν  καὶ   δι´ αἰνιγμάτων Μωσῆς ἡμῖν
[35]   κατωφερῆ, καὶ ἐν ἀλλήλοις μένοντα  καὶ   δι´ ἀλλήλων κρατούμενα. ἐπεὶ οὖν
[32]   βλέπει, καὶ περὶ αὐτόν ἐστι,  καὶ   δι´ ἐκείνου πρὸς ἑαυτὴν συμφυὴς
[6]   ἐστί, δυνατὸν δ´ ἂν εἴη  καὶ   δι´ ὀλίγου τοῖς εὐπειθεστέροις παραθέσθαι
[15]   περιέρχεται περιόδους, σώματος ὑπερχόμενος φύσιν,  καὶ   διὰ γεννήσεως παριὼν εἰς τὸν
[6]   τῆς γῆς τὸν ἄνθρωπον ἔπλασε  καὶ   διὰ τῆς ἰδίας ἐμπνεύσεως τῷ
[23]   τοῦ ὕδατος ὑποχερσουμένης τῇ βάσει,  καὶ   διά τινος ἀσφαλοῦς ἀντιτυπίας ὑπερειδούσης
[23]   ταῖς χερσὶ τῶν διακονούντων ἐγγεωργούμενος  καὶ   διὰ τοῦ κόρου τῶν ἐσθιόντων
[37]   σῶμά μου. πάσης δὲ σαρκὸς  καὶ   διὰ τοῦ ὑγροῦ τρεφομένης· οὐ
[8]   τῇ φύσει τὸ κακὸν καταμίξαντες,  καὶ   διὰ τοῦτο τῆς κατὰ τὸ
[5]   τῶν κοινῶν ἐννοιῶν Ἕλλην  καὶ   διὰ τῶν γραφικῶν Ἰουδαῖος
[3]   ὁρᾶται καὶ ἐν μονάδι καταλαμβάνεται,  καὶ   διακέκριται τῇ ὑποστάσει καὶ οὐ
[24]   θαύματι ποιεῖται, πῶς τὸ πῦρ  καὶ   διαμένει πῦρ ὂν καὶ ἐν
[33]   συγκρινόμενος; ἄνθρωπος λογικόν τι χρῆμα  καὶ   διανοητικόν ἐστι, νοῦ καὶ ἐπιστήμης
[8]   τὸ μὴ μετέχειν αὐτὰ νοῦ  καὶ   διανοίας χώραν οὐκ ἔχει. ἀλλ´
[3]   τὸ αὐτὸ καὶ ἀριθμητόν ἐστι  καὶ   διαφεύγει τὴν ἐξαρίθμησιν, καὶ διῃρημένως
[3]   ἐστι καὶ διαφεύγει τὴν ἐξαρίθμησιν,  καὶ   διῃρημένως ὁρᾶται καὶ ἐν μονάδι
[9]   λύπη, καὶ δάκρυον, συκοφαντία τε  καὶ   δικα– στήριον, καὶ σταυρός, καὶ
[20]   δεῖν πιστεύειν τὸ θεῖον, ἀλλὰ  καὶ   δίκαιον καὶ ἀγαθὸν καὶ σοφὸν
[32]   ἐλθεῖν τὴν ὑπερέχουσαν φύσιν, ἀλλὰ  καὶ   δίχα τούτου τῇ περιουσίᾳ τῆς
[5]   ἀνάγκαις τισὶν ὑπεζευγμένη τε  καὶ   δουλεύουσα πῶς ἂν εἰκὼν ὀνομάζοιτο;
[8]   ἀποξύεται τῇ ἀρρήτῳ ἐκείνῃ σοφίᾳ  καὶ   δυνάμει τοῦ, καθὼς λέγει τὸ
[1]   τοῦ τὸ ἀγαθὸν καὶ αἱρουμένου  καὶ   δυναμένου, δὲ λόγος οὗτος
[1]   τὸ ἁπλοῦν θεωροῖτο, ἀδυναμίας τε  καὶ   δυνάμεως ἐν τῇ αὐτῇ προθέσει
[33]   ἐνεργούμενον. πῶς γάρ, φασίν, εὐχὴ  καὶ   δυνάμεως θείας ἐπίκλησις ἐπὶ τοῦ
[4]   παντὸς ποιητὴν δογματίζοιεν. τίς δὲ  καὶ   δύναμις ἀπὸ ῥημάτων καὶ ἄσθματος
[1]   καὶ βούλεσθαι, βουλομένην δὲ πάντως  καὶ   δύνασθαι, δυναμένην δὲ μὴ ἀνενέργητον
[1]   ἐστί. τὴν δὲ προαίρεσιν ταύτην  καὶ   δυνατὴν εἶναι κατὰ τὸ ἀκόλουθον
[25]   θεῖον, καὶ ἐνδυόμενον καὶ ἐμπεριέχον  καὶ   ἐγκαθήμενον; τοῦ γὰρ ὄντος ἐξῆπται
[0]   τε καὶ ἄφθαρτον καὶ ἀίδιον  καὶ   εἴ τι ἄλλο θεοπρεπὲς νόημα
[26]   θανάτου καὶ φθορᾶς καὶ σκότους  καὶ   εἴ τι κακίας ἔκγονον τῷ
[28]   ἑαυτοῦ φύσει τὸ κακόν ἐστι  καὶ   εἴ τι πρὸς τὴν κακίαν
[1]   ἀγαθόν τε καὶ σοφὸν πάντως,  καὶ   εἴ τι τῆς κρείττονος σημασίας
[21]   δίκαιον, τὸ δυνατόν, τὸ ἄφθαρτον  καὶ   εἴ τι τῆς τοῦ κρείττονος
[15]   αὐτοσοφίαν καὶ ἀγαθότητα καὶ ἀφθαρσίαν,  καὶ   εἴ τι ὑψηλόν ἐστι νόημά
[33]   κοινόν, πρὸς αὐτοὺς ἐροῦμεν, ὑγρότητι  καὶ   εἰκόνι θεοῦ; ἀλλ´ οὐδὲν ἐκεῖ
[32]   θειότερον λόγον ἐν τῷ εὐαγγελίῳ  καὶ   εἴρηται καὶ γεγένηται, καὶ οὐκ
[16]   ἑνωθέντων, ψυχῆς λέγω καὶ σώματος,  καὶ   εἰς ἀεὶ διαμεῖναι τὴν ἕνωσιν.
[7]   τοῦ σώματος φύσιν σύνθετον οὖσαν  καὶ   εἰς διάλυσιν ῥεοῦσαν, ἐπακολουθεῖν δέ
[24]   καθαρθείη, καὶ πλάνη θεραπευθείη,  καὶ   εἰς τὴν ζωὴν τὸ τεθνηκὸς
[5]   λέγεσθαι. οὐκοῦν ἐξ ἑτέρας ἀρχῆς  καὶ   εἰς τὴν περὶ τούτου πίστιν
[37]   δὲ κατὰ τὸ προηγούμενον ἄρτος.  καὶ   εἰς τὴν τοῦ ὑγροῦ διαμονὴν
[13]   βλέποντες, ἴσμεν καὶ ὅθεν ἀρχόμεθα  καὶ   εἰς τί καταλήγομεν. ἐκ πάθους
[26]   ἀφανισμὸς μὲν τοῦ χείρονος γίγνεται  καὶ   εἰς τὸ μὴ ὂν μεταχώρησις,
[35]   ἀλλὰ ταὐτότης τὸ γινόμενον ἦν,  καὶ   εἰς τὸ παντελὲς τὸ κακὸν
[8]   τῶν εἰρημένων δῆλόν ἐστιν, ἀλλὰ  καὶ   ἐκ μυρίων ἑτέρων, ὧν τὸ
[39]   λογισμῷ, τίς αὐτῷ λυσιτελήσει πατὴρ  καὶ   ἐκ τίνος ἄμεινον αὐτῷ συστῆναι
[35]   εὐκολίαν ἐστὶν ὕδατί τε βαπτισθῆναι  καὶ   ἐκ τοῦ θανάτου πάλιν ἀναδῦναι.
[6]   οὖν τῆς νοητῆς κτίσεως προυποστάσης,  καὶ   ἑκάστῃ τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων πρὸς
[34]   εἶναι, καὶ ἐν πᾶσι μένειν  καὶ   ἑκάστῳ συνεῖναι. οὐκέτ´ οὖν ἂν
[24]   συμπλακεῖσα φύσει καὶ τοῦτο γίνεται  καὶ   ἐκεῖνό ἐστιν. ἐπειδὴ γάρ, καθὼς
[8]   καὶ τῆς ψυχῆς ἀπολεπτυνομένης τε  καὶ   ἐκτηκομένης ἐν τοῖς ὑπὲρ τῆς
[0]   γὰρ μήτε παρὰ τὸ πλέον  καὶ   ἔλαττον τὴν διαφορὰν ἐξευρίσκοι, διότι
[24]   τὸ ταπεινὸν τῆς φύσεως ἡμῶν  καὶ   ἐλπισθῆναι δύνασθαι αὐτὸν καθ´ ὁμοιότητα
[25]   εἶναι τὸ θεῖον, καὶ ἐνδυόμενον  καὶ   ἐμπεριέχον καὶ ἐγκαθήμενον; τοῦ γὰρ
[40]   οἰκειότητα. ἐκεῖνος ἀνοίγει τὴν χεῖρα  καὶ   ἐμπιπλᾷ πᾶν ζῷον εὐδοκίας, ὑπερβαίνει
[5]   τὸν ἄνθρωπον, ὡς ἀγαθῆς τε  καὶ   ἐν ἀγαθοῖς οὔσης κατ´ ἀρχὰς
[35]   βαρέα τε ὄντα καὶ κατωφερῆ,  καὶ   ἐν ἀλλήλοις μένοντα καὶ δι´
[15]   φησί, καὶ εὐεργετηθῆναι τὸν ἄνθρωπον  καὶ   ἐν ἀπαθείᾳ τὸν θεὸν διαμεῖναι.
[35]   ἐν ἐξουσίᾳ τὸ ὕδωρ ἐστί,  καὶ   ἐν αὐτῷ γενέσθαι καὶ ἐξ
[35]   κατ´ εὐκολίαν θάνατος πρόκειται,  καὶ   ἐν αὐτῷ γενέσθαι καὶ μὴ
[2]   πνεύματος ἔξωθεν ἐπιρρεῖν τῷ θεῷ  καὶ   ἐν αὐτῷ γίνεσθαι τὸ πνεῦμα
[16]   ἡμῶν διὰ τῆς ἰδίας ἀκολουθίας  καὶ   ἐν ἐκείνῳ πρὸς διάκρισιν τοῦ
[5]   δυνάμεως γνωρίζοι τε τὸ ὑπερκείμενον  καὶ   ἐν ἐπιθυμίᾳ τῆς θείας ἀιδιότητος
[35]   ζωήν. οὐκοῦν χρή τι τοιοῦτον  καὶ   ἐν ἡμῖν ἐπινοηθῆναι ὁμοίωμα. τίς
[35]   ἐστὶν ἐπίνοια δι´ ἧς  καὶ   ἐν ἡμῖν πληροῦται τοῦ παρ´
[5]   δύναμις, προαιρετική τε παντὸς ἀγαθοῦ  καὶ   ἐν ἰσχύι πᾶν τὸ κατὰ
[32]   παρεῖναί τε αὐτοῖς μὴ ὁρώμενον  καὶ   ἐν μέσῳ γίγνεσθαι, μηδὲν τῆς
[34]   ἀεὶ παρέσεσθαι τοῖς ἐπικαλουμένοις ἐπήγγελται,  καὶ   ἐν μέσῳ τῶν πιστευόντων εἶναι,
[3]   τὴν ἐξαρίθμησιν, καὶ διῃρημένως ὁρᾶται  καὶ   ἐν μονάδι καταλαμβάνεται, καὶ διακέκριται
[34]   ἐν μέσῳ τῶν πιστευόντων εἶναι,  καὶ   ἐν πᾶσι μένειν καὶ ἑκάστῳ
[25]   οὖν ἐν αὐτῷ τὰ πάντα  καὶ   ἐν πᾶσιν ἐκεῖνο, τί ἐπαισχύνονται
[16]   τε τῇ συγκρίσει τῶν διεστώτων  καὶ   ἐν τῇ διακρίσει τῶν συμπεπλεγμένων
[5]   τὴν ἔφεσιν ἔχοι. καὶ γὰρ  καὶ   ἐν τῇ τῶν ἀλόγων φύσει,
[28]   ἐφάψασθαι. ἀλλ´ ἤδη περὶ τούτου  καὶ   ἐν τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται λόγοις,
[15]   λόγον. πρῶτον μὲν οὖν, ὅπερ  καὶ   ἐν τοῖς φθάσασιν ἤδη μετρίως
[35]   ἀπεμιμήσατο. εἴρηται δὲ τὸ τοιοῦτον  καὶ   ἐν τοῖς φθάσασιν, ὅτι κατ´
[37]   αὐτῇ δυνάμεως συνέχει τε ἑαυτὴν  καὶ   ἐν τῷ εἶναι μένει, ἀπαύστῳ
[32]   πᾶν μέρος τοῖς οὖσιν ἐνθεωρουμένη  καὶ   ἐν τῷ εἶναι τὰ πάντα
[32]   θεῖον ἐμφαίνοντος, ἀκόλουθον ἂν εἴη  καὶ   ἐν τῷ μέρει τούτῳ μὴ
[10]   τὸ ἀνθρώπινον, τὴν θεοπρεπῆ διάνοιαν  καὶ   ἐν τῷ προσεγγισμῷ διασώσασθαι, πάσης
[37]   λόγος, τῇ ἀνθρωπίνῃ συνανεκράθη φύσει  καὶ   ἐν τῷ σώματι τῷ ἡμετέρῳ
[24]   ὑψηλόν, ἐν τῷ ταπεινῷ γενόμενον,  καὶ   ἐν τῷ ταπεινῷ καθορᾶται καὶ
[24]   πῦρ καὶ διαμένει πῦρ ὂν  καὶ   ἐν τῷ τρόπῳ τῆς κινήσεως
[5]   ἀλόγων φύσει, ὅσα τὸν ἔνυδρον  καὶ   ἐναέριον ἔλαχε βίον, καταλλήλως ἕκαστον
[39]   οὐδὲν κατὰ τὸ ὑπερέχον  καὶ   ἐνδέον ἐν ἡμῖν διαφορὰ διίστησιν
[25]   παντὶ πιστεύειν εἶναι τὸ θεῖον,  καὶ   ἐνδυόμενον καὶ ἐμπεριέχον καὶ ἐγκαθήμενον;
[28]   δι´ ὧν αἰσθητική τε  καὶ   ἐνεργητικὴ δύναμις οἰκονομεῖται· τὰ δὲ
[2]   ἀλλ´ οὐσιωδῶς ὑφεστῶτα, προαιρετικόν τε  καὶ   ἐνεργὸν καὶ παντοδύναμον· οὕτως καὶ
[1]   τε ζῶντα τοῦ θεοῦ λόγον  καὶ   ἐνεργὸν καὶ ποιητικὸν ὁμολογῶν, ὅπερ
[35]   βλέπουσιν πρὸς τὴν εὔρυθμόν τε  καὶ   ἐνόπλιον κίνησιν παιδευόμενοι, δὲ
[26]   ἐπαινοῦμεν, τῷ δὲ χαλεπαίνομεν· οὕτω  καὶ   ἐνταῦθα τῷ μὲν κατὰ τὸ
[37]   ἀπόστολος, ἁγιάζεται διὰ λόγου θεοῦ  καὶ   ἐντεύξεως, οὐ διὰ βρώσεως προιὼν
[8]   τοῦ θεοῦ λόγος οὐσιώδης τις  καὶ   ἐνυπόστατος ὢν αὐτὸς εἶναι καὶ
[35]   ἐστί, καὶ ἐν αὐτῷ γενέσθαι  καὶ   ἐξ αὐτοῦ πάλιν ἀναδῦναι, κατὰ
[10]   αὐτὸν οὖν τρόπον, ὡς ὁρῶμεν  καὶ   ἐξημμένην τοῦ ὑποκειμένου τὴν φλόγα
[37]   μεθισταμένης· τὸ γὰρ πάντων ἴδιον  καὶ   ἐπ´ ἐκείνης τῆς σαρκὸς ὡμολογήθη,
[8]   ἔργον ἄνθρωπος, καλόν τε  καὶ   ἐπὶ καλλίστοις γενόμενον, οὐ μόνον
[15]   οἷον σκότος καὶ θάνατος· οὕτω  καὶ   ἐπὶ τῆς ἀρετῆς οὐκ ἄν
[38]   λόγου, ὃν δι´ ὀλίγου μὲν  καὶ   ἐπὶ τῆς παρούσης ἐκθησόμεθα πραγματείας.
[8]   χωρισθῆναι ζωῆς προσαγορεύομεν θάνατον, οὕτως  καὶ   ἐπὶ τῆς ψυχῆς τὸν τῆς
[12]   συντηρητικὴν τῶν ὄντων καταλαμβάνομεν, οὕτως  καὶ   ἐπὶ τοῦ διὰ σαρκὸς ἡμῖν
[1]   τις ἐκ τῆς ὁμωνυμίας τοιαύτην  καὶ   ἐπὶ τοῦ θεοῦ τὴν ζωὴν
[20]   ἀγαθὸν εἶναι, καλῶς ἂν ἔχοι  καὶ   ἐπὶ τοῦ λόγου τῆς κατὰ
[10]   ἓν τὰ συναμφότερα γίνεται, οὕτω  καὶ   ἐπὶ τούτου· καί μοι μηδεὶς
[33]   τὸ ὑγρὸν μεταβαίνει. τὸ ἴσον  καὶ   ἐπὶ τούτου φαμὲν μηδὲν εἶναι
[32]   Χριστοῦ πᾶν γόνυ κάμψει ἐπουρανίων  καὶ   ἐπιγείων καὶ καταχθονίων. ἐνταῦθα τὴν
[11]   θείαν φύσιν πρὸς τὴν θνητὴν  καὶ   ἐπίκηρον ὁμολογοῦμεν, τὸν δὲ τῆς
[1]   ἡμετέρα φύσις ἐπίκηρος οὖσα  καὶ   ἐπίκηρον τὸν λόγον ἔχει, οὕτως
[7]   πάντως ἐστίν, λυπηρὸς οὗτος  καὶ   ἐπίκηρος βίος οὐκέτ´ ἄν, φησίν,
[33]   χρῆμα καὶ διανοητικόν ἐστι, νοῦ  καὶ   ἐπιστήμης δεκτικόν· ἐκεῖνο δὲ ὑγρᾷ
[8]   τὴν δύναμιν, οὗ καὶ θέλημα  καὶ   ἔργον ἐστὶν τῶν ὄντων
[37]   δὲ δύναμις αὕτη τροφὴ  καὶ   ἔστι καὶ λέγεται. ἔστι δὲ
[11]   σῆς καταλήψεως· ἀλλ´ ὥσπερ ἐνταῦθα  καὶ   ἕτερον εἶναί τι παρὰ τὸ
[3]   τι τῇ ὑποστάσει τὸ πνεῦμα,  καὶ   ἕτερον λόγος, καὶ ἄλλο
[32]   δὲ σταυρὸς εἰ μέν τινα  καὶ   ἕτερον περιέχει λόγον βαθύτερον, εἰδεῖεν
[15]   ἀνθρωπότητος διακειμένης; ἀλλ´ ἐξῆν, φησί,  καὶ   εὐεργετηθῆναι τὸν ἄνθρωπον καὶ ἐν
[36]   τὸ κατὰ τὴν ἀρχήν ἐστι  καὶ   εὐκατόρθωτον, πίστις καὶ ὕδωρ,
[6]   νοητῇ φύσει χωρίον λεπτὴ  καὶ   εὐκίνητός ἐστιν οὐσία, κατὰ τὴν
[27]   φύσεως, ἑτέρῳ δέ τινι γειτνιῶν  καὶ   εὔληπτον ἐκ τοῦ σύνεγγυς γίγνοιτο.
[10]   θεοῦ δογματίζοντες; ~Ἀλλὰ μικρόν, φησί,  καὶ   εὐπερίγραπτον ἀνθρωπίνη φύσις, ἄπειρον
[21]   τοῦ τῆς κακίας συμβούλου τε  καὶ   εὑρετοῦ καλὸν ἀναπεισθεὶς εἶναι τὸ
[24]   ἐκβάλλεσθαι· ἀλλὰ πᾶν ὑψηλόν τε  καὶ   εὐσεβὲς νόημα δεῖ πάντως ἐπὶ
[5]   τὸ μετεχόμενον ἔχειν. διὰ τοῦτο  καὶ   ζωῇ καὶ λόγῳ καὶ σοφίᾳ
[1]   πάντα. καὶ γὰρ δύναμίς τις  καὶ   ζωὴ καὶ σοφία περὶ τὸ
[33]   θελήματος. τί κοινόν, φασίν, ὕδατι  καὶ   ζωῇ; τί δὲ κοινόν, πρὸς
[17]   ἐπέδειξεν, ὡς θανάτου τε καθαίρεσιν  καὶ   ζωῆς εἴσοδον ἐπ´ αὐτῷ εἶναι,
[16]   γένοιτο μεθόριον ἀμφοτέρων, θανάτου τε  καὶ   ζωῆς, ἐν ἑαυτῷ μὲν στήσας
[5]   περὶ τὴν θείαν φύσιν ἀγαθῶν  καὶ   ἀιδιότης ἐστίν, ἔδει πάντως
[0]   ὡσαύτως λέγοιτο, τε ἀφθαρσία  καὶ   ἀιδιότης καὶ πᾶσα εὐσεβὴς
[40]   τὸ κατὰ πλεονεξίαν πάθος  καὶ   ἀκόλαστος καὶ ἀσχήμων διάνοια
[5]   ἐστι τῆς φυσικῆς ἐνεργείας, οὕτω  καὶ   ἀρετὴ πρὸς τὴν κακίαν
[16]   φύσει, κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον  καὶ   ἀρχὴ τῆς ἀναστάσεως δι´
[24]   καὶ τοῦ παντὸς διακόσμησις  καὶ   διηνεκὴς τῶν ὄντων οἰκονομία
[24]   τὸν ἀπολωλότα καταλαμβάνεται, σοφία  καὶ   δικαιοσύνη ἐν τῷ τρόπῳ
[40]   ἐξ ἀδικίας κέρδη παραμένῃ αὐτῷ  καὶ   ἐκ μοιχείας αὐτῷ κτηθεῖσα
[9]   τῆς ἀληθείας κρατύνεται· γένεσις ἀνθρωπίνη  καὶ   ἐκ νηπίου πρὸς τελείωσιν
[9]   στήριον, καὶ σταυρός, καὶ θάνατος,  καὶ   ἐν μνημείῳ θέσις· ταῦτα
[24]   τῶν ἐξ ἁμαρτίας μολυνθέντων ἐφάπτεται,  καὶ   ζωὴ τῶν τεθνηκότων καὶ
[6]   ὕπαρξιν, κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον  καὶ   κακία τῷ τῆς ἀρετῆς
[32]   μέρος τι τῶν μυστικῶν διδαγμάτων  καὶ   κατὰ τὸ λουτρόν ἐστιν
[8]   σώματι πάθους παραλαμβάνονται, τοιοῦτόν τι  καὶ   μετὰ ταῦτα κρίσις εἰς
[6]   δυνάμει μετατεθέντος· κτιστὴ δὲ ἦν  καὶ   μνημονευθεῖσα δύναμις, αὐτεξουσίῳ κινήματι
[24]   καὶ ζωὴ τῶν τεθνηκότων  καὶ   ὁδηγία τῶν πεπλανημένων, ὡς
[24]   ἂν τε μολυσμὸς καθαρθείη,  καὶ   πλάνη θεραπευθείη, καὶ εἰς
[1]   λόγου τὴν δύναμιν, ὅση ἐστὶ  καὶ   πρόθεσις, ἵνα μή τις
[16]   πάθος τῆς ἀνθρωπίνης καθηγεῖται γενέσεως,  καὶ   πρὸς κακίαν τῶν ζώντων
[16]   ἡμῶν αὐτὸν ἐφῆφθαι λέγει, ἧς  καὶ   πρώτη γένεσίς τε καὶ
[16]   χωρισμὸς τῶν συνημμένων πάθος ἐστί,  καὶ   συνάφεια τῶν διεστώτων πάθος
[26]   τὸ ὑγιαίνειν διὰ τούτων προσγένοιτο  καὶ   τῆς καύσεως ἀλγηδὼν παρέλθοι,
[6]   ἐξουσίας προσνεμηθείσης, ἦν τις δύναμις  καὶ   τὸν περίγειον τόπον συνέχειν
[21]   ἀνακλήσεως. σοφίας δ´ ἂν εἴη  καὶ   τοῦ δικαίου κρίσις· οὐ
[24]   οὐρανῶν μεγέθη καὶ φωστήρων αὐγαὶ  καὶ   τοῦ παντὸς διακόσμησις καὶ
[37]   τὸ περιέχον τὸν ὄγκον· οὕτω  καὶ   τοῦ σώματος ἡμῶν κατασκευὴ
[36]   τε κοινὸς δείκνυσι λόγος  καὶ   τῶν γραφῶν διδασκαλία ἐντὸς
[5]   διδασκαλίας. γὰρ παράδεισος ἐκεῖνος  καὶ   τῶν καρπῶν ἰδιότης, ὧν
[8]   ἀληθινοῦ ἀγαθοῦ ἀλλοτρίωσις. πόνοις δὲ  καὶ   ἡδοναῖς τὸ καλὸν καὶ τὸ
[17]   ἐξὸν μήτε ἐν τούτοις γενέσθαι  καὶ   ἡμᾶς περισώσασθαι; πρὸς δὲ τὸν
[6]   δὲ τὸ ζῷον ἄνθρωπος·  καὶ   ἦν ἐν αὐτῷ τὸ θεοειδὲς
[32]   διεξέρχεται, κατὰ τὸ συνεχές τε  καὶ   ἡνωμένον τῆς φύσεως ἐκ τοῦ
[27]   τε καὶ πλέον καὶ μᾶλλον  καὶ   ἧττον διαφορᾷ σύνθετον ἐκ τοῦ
[13]   πίστει; ~Ἀλλά, φησί, γέννησίς τε  καὶ   θάνατος ἴδιον τῆς σαρκικῆς ἐστὶ
[9]   καὶ δικα– στήριον, καὶ σταυρός,  καὶ   θάνατος, καὶ ἐν μνημείῳ
[15]   τὸ ἐναντίον νοούμενα, οἷον σκότος  καὶ   θάνατος· οὕτω καὶ ἐπὶ τῆς
[15]   ἀντικαθέστηκεν, ἐπισκεψώμεθα. ὡς φωτὶ σκότος  καὶ   θάνατος τῇ ζωῇ, οὕτω τῇ
[1]   ἀιδίως εἶναι, εἴτε τὸ κακίας  καὶ   θανάτου καὶ φθορᾶς ἀνεπίδεκτον, εἴτε
[15]   τὸν ἄνθρωπον δι´ αὐθεντικῆς τινὸς  καὶ   θεικῆς ἐξουσίας τῆς ἐναντίας δυνάμεως
[35]   τὴν ἐπὶ τὸ μακάριόν τε  καὶ   θεῖον καὶ πάσης κατηφείας κεχωρισμένον
[32]   πάντα κατὰ τὸν ὑψηλότερόν τε  καὶ   θειότερον λόγον ἐν τῷ εὐαγγελίῳ
[8]   τῇ βουλήσει τὴν δύναμιν, οὗ  καὶ   θέλημα καὶ ἔργον ἐστὶν
[8]   καὶ ἐνυπόστατος ὢν αὐτὸς εἶναι  καὶ   θεὸς καὶ λόγος, πᾶσαν δύναμιν
[37]   ἐν τοῖς πρώτοις διῄρηται,  καὶ   θεὸς ὢν καὶ λόγος, τῇ
[34]   τῷ πνευματικῷ τῆς γεννήσεως τρόπῳ,  καὶ   θεοῦ παρέσεσθαι τοῖς γινομένοις ἐπηγγελμένου
[8]   σωφρονισθείημεν· τοῖς δὲ συνετωτέροις ἰατρεία  καὶ   θεραπεία παρὰ τοῦ θεοῦ τὸ
[23]   κυοφορίαν ἀσυνδύαστον, καὶ γέννησιν ἄφθορον,  καὶ   θήλην ἐκ παρθενίας, καὶ ἄνωθεν
[18]   τοῦ Χριστοῦ ὀνόματι ναούς τε  καὶ   θυσιαστήρια καὶ τὴν σεμνήν τε
[38]   τε τοὺς ἐναντίους ἀγωνιστικῶς συνεπλάκημεν  καὶ   καθ´ ἑαυτοὺς περὶ τῶν προσφερομένων
[26]   οἱ ἐπὶ θεραπείᾳ τεμνόμενοί τε  καὶ   καιόμενοι χαλεπαίνουσι τοῖς θεραπεύουσι, τῇ
[9]   πάντως ἀναδεικνυμένου τοῦ πάσης αἰσχρότητος  καὶ   κακίας ἀπηλλαγμένου, πῶς οὐκ ἐλεεινοὶ
[0]   τὰς προλήψεις τῶν ἀνθρώπων βλέπειν  καὶ   κατὰ τὴν ἐγκειμένην ἑκάστῳ πλάνην
[35]   τις πρὸς τὸ εἰκὸς βλέποι  καὶ   κατὰ τὴν ἐν ἑκατέρῳ δύναμιν
[24]   γενόμενον δὲ τὸ οἰκεῖον ἑαυτῷ  καὶ   κατὰ φύσιν ἐργάσασθαι. οἰκεῖον δὲ
[35]   ἅπαν τὸ νεκρωθὲν οἰκεῖόν τινα  καὶ   κατὰ φύσιν ἔχει χῶρον, τὴν
[35]   γῆν, ἐν κλίνεταί τε  καὶ   κατακρύπτεται. πολλὴν δὲ πρὸς ἄλληλα
[37]   ἀλλὰ διὰ τῶν συνήθων τε  καὶ   καταλλήλων ἔδωκε τῷ καθ´ ἑαυτὸν
[5]   ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα λέγων  καὶ   κατατρέχων τῆς φύσεως, ἀνατρέπειν τὸν
[32]   γόνυ κάμψει ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων  καὶ   καταχθονίων. ἐνταῦθα τὴν μέσην κεραίαν
[35]   τῶν στοιχείων βαρέα τε ὄντα  καὶ   κατωφερῆ, καὶ ἐν ἀλλήλοις μένοντα
[8]   προσίενται, ἐφ´ ὧν καὶ τομαὶ  καὶ   καυτήρια καὶ πικραὶ φαρμακοποσίαι πρὸς
[21]   τε καὶ ἀλλοιώτην ὁρμήν τε  καὶ   κίνησιν οὐκ ἐνδέχεται τὴν φύσιν
[8]   σκεῦος. ἐπειδὴ δὲ σύνδεσίς τις  καὶ   κοινωνία τῶν κατὰ ἁμαρτίαν παθημάτων
[9]   αὔξησις, βρῶσίς τε καὶ πόσις,  καὶ   κόπος, καὶ ὕπνος, καὶ λύπη,
[37]   δύναμις αὕτη τροφὴ καὶ ἔστι  καὶ   λέγεται. ἔστι δὲ οὐχ
[2]   θεοῦ εὐσεβὲς ἐνομίσθη, καθὼς ἐδόθη  καὶ   λόγον εἶναι θεοῦ διὰ τὸ
[10]   ὁρᾶται τῆς ὑποκειμένης περιδεδραγμένον ὕλης,  καὶ   λόγος μὲν διακρίνει τό τε
[8]   ὢν αὐτὸς εἶναι καὶ θεὸς  καὶ   λόγος, πᾶσαν δύναμιν ποιητικὴν ἐμπεριειληφώς,
[37]   διῄρηται, καὶ θεὸς ὢν  καὶ   λόγος, τῇ ἀνθρωπίνῃ συνανεκράθη φύσει
[18]   ὡς οὐκ ἐν σοφίᾳ τινὶ  καὶ   λόγῳ γενομένην τῷ κρείττονι. τοῖς
[5]   ἔχειν. διὰ τοῦτο καὶ ζωῇ  καὶ   λόγῳ καὶ σοφίᾳ καὶ πᾶσι
[9]   πόσις, καὶ κόπος, καὶ ὕπνος,  καὶ   λύπη, καὶ δάκρυον, συκοφαντία τε
[37]   διὰ τῆς ἀλλοιωτικῆς δυνάμεως ἐξαιματοῦται  καὶ   μάλιστά γε εἰ διὰ τοῦ
[32]   ἄλλο τι τῶν ὑψηλῶν τε  καὶ   μᾶλλον ἐνδείξασθαι δυναμένων τὸ ὑπερκείμενον,
[27]   τὸ ἔλαττόν τε καὶ πλέον  καὶ   μᾶλλον καὶ ἧττον διαφορᾷ σύνθετον
[18]   μὲν τὰς τῶν χρηστηρίων τε  καὶ   μαντειῶν μανίας, ἀναιρεθῆναι δὲ τὰς
[23]   εἰ μὴ δηλαδὴ τοῦ ὑψηλοτέρου  καὶ   μείζονος ἀνταλλάγματος, ὡς ἂν μᾶλλον
[8]   τὸν δὲ μόλιβδον ἐγχεθέντα παγῆναι  καὶ   μένειν ἀπρόχυτον, ἀντιποιεῖσθαι δὲ τοῦ
[13]   μὲν γὰρ ἐκ συνδυασμοῦ τίκτεται  καὶ   μετὰ θάνατον ἐν διαφθορᾷ γίνεται.
[40]   τὰ τοιαῦτα ὁμοίως πρότερόν τε  καὶ   μετὰ ταῦτα περὶ τὸν βίον
[30]   οἴεται τὸν ἡμέτερον λόγον, ὅτι  καὶ   μετὰ τὸ προσαχθῆναι τὴν θεραπείαν
[40]   κτηθεῖσα γυνὴ ταῖς ἡδοναῖς αὐτοῦ  καὶ   μετὰ τοῦτο ὑπηρετῆται. ἐὰν ταῦτα
[40]   μετεποιήθη. τὸ γὰρ ἐπὶ ἀνακαινισμῷ  καὶ   μεταβολῇ τῆς φύσεως ἡμῶν τὴν
[6]   τῆς κινήσεως τῆς κατὰ τροπὴν  καὶ   μεταβολὴν καὶ ἀλλοίωσίν ἐστιν ἀνεπίδεκτος,
[37]   γενόμενον ὅλον πρὸς ἑαυτὸ μεταποιεῖ  καὶ   μετατίθησιν. ὡς γὰρ τῷ φθοροποιῷ
[26]   τε καὶ ἀνατροφῆς καὶ αὐξήσεως,  καὶ   μέχρι τῆς τοῦ θανάτου πείρας
[27]   δύναμις, καὶ τῆς ἀρχῆς ἁψαμένη  καὶ   μέχρι τοῦ τέλους ἑαυτὴν ἐπεκτείνασα
[10]   κατ´ ἐξουσίαν ἐφαπλοῦται τῇ κτίσει,  καὶ   μέχρις οὐρανῶν ἀνιοῦσα, καὶ τῶν
[10]   σαρκὸς τὴν θεότητα λέγειν ἐμπεριείργεσθαι  καὶ   μὴ διὰ τῶν χωρητῶν ἡμῖν
[27]   πάντων γενέσθαι τὴν ἐκπλύνουσαν δύναμιν,  καὶ   μὴ τὸ μέν τι θεραπεῦσαι
[24]   ἐν ταῖς πρεπούσαις ὑπολήψεσιν εἶναι  καὶ   μὴ τὸ μὲν ὑψηλῶς ἐπ´
[35]   πρόκειται, καὶ ἐν αὐτῷ γενέσθαι  καὶ   μὴ τραπῆναι πρὸς πάθος. διὰ
[6]   καλοῦ κατὰ τὸ ἴσον μετέχοι  καὶ   μηδὲν τῶν ὄντων ἀμοιροίη τῆς
[32]   καὶ τὸ μετ´ αὐτῶν εἶναι,  καὶ   μηδενὶ μέσῳ διατειχίζεσθαι, καὶ τῷ
[32]   δὲ τὸ ὑποκείμενον, πλάτος τε  καὶ   μῆκος τὰς πλαγίας ἐκτάσεις λέγων.
[6]   συνεπαρθείη τῷ θείῳ τὸ γήινον  καὶ   μία τις κατὰ τὸ ὁμότιμον
[2]   πνεύματος ἐννοίᾳ προσαχθησόμεθα, σκιάς τινας  καὶ   μιμήματα τῆς ἀφράστου δυνάμεως ἐν
[8]   οὗ αἴσθησις οὐκ ἐφάπτεται,  καὶ   μόνον ἐκεῖνο κακὸν τοῦ
[8]   προεώρα τὸν γενησόμενον, ἀγαγόντα  καὶ   νενοσηκότα πάλιν πρὸς τὴν ἐξ
[31]   περιάγεσθαι. δὲ λογική τε  καὶ   νοερὰ φύσις, ἐὰν τὸ κατ´
[11]   γὰρ πᾶσαν τὴν σωματικήν τε  καὶ   νοητὴν κτίσιν παρὰ τῆς ἀσωμάτου
[28]   τῆς φύσεως ἀκολουθία, θείῳ βουλήματι  καὶ   νόμῳ διαταχθεῖσα, πόρρω τῆς κατὰ
[25]   οὖν τὸ ἐν ἡμῖν εἶναι  καὶ   νῦν καὶ τότε κατὰ τὸ
[40]   τοῦ βαπτίσματος ἔλεγον, τὰ αὐτὰ  καὶ   νῦν περὶ αὐτοῦ διεξέρχονται, ἐκ
[37]   μετέστη δύναμιν, διὰ τοῦ αὐτοῦ  καὶ   νῦν τὸ ἴσον γίνεται. ἐκεῖ
[37]   θεικὴν ἀξίαν μετεποιήθη. καλῶς οὖν  καὶ   νῦν τὸν τῷ λόγῳ τοῦ
[1]   μὴ ἄλογον συγκαταθήσεται. ἀλλὰ μὴν  καὶ   ἀνθρώπινος ὁμωνύμως λέγεται λόγος.
[8]   τῶν ὄντων ζωή, παρ´ οὗ  καὶ   ἄνθρωπος εἰς τὸ ζῇν
[8]   κινήσεως· ἐπεὶ οὖν ἐν τούτοις  καὶ   ἄνθρωπος ἦν, τὸ
[37]   τῇ πρὸς τὸ ἀθάνατον ἑνώσει  καὶ   ἄνθρωπος τῆς ἀφθαρσίας μέτοχος
[0]   θεῖόν ἐστιν ὑπολήψεως· ἀλλ´ εἷς  καὶ   αὐτὸς τῆς θεότητος λόγος,
[26]   ἐδέσματι ὁμοίως παραμίγνυσι τὸ φάρμακον  καὶ   ἐπιβουλεύων καὶ τὸν
[30]   οὐκ εὐθὺς συννεκροῦται τῇ κεφαλῇ  καὶ   κατόπιν ὁλκός, ἀλλ´
[3]   καὶ ἄλλο πάλιν ἐκεῖνο, οὗ  καὶ   λόγος ἐστὶ καὶ τὸ
[0]   Μαρκίωνα καὶ Οὐαλεντῖνον καὶ Βασιλείδην  καὶ   λοιπὸς κατάλογος τῶν κατὰ
[0]   συζῶν ἑτέραις, τε Ἀνόμοιος  καὶ   Μανιχαῖος καὶ οἱ κατὰ
[32]   τῶν ὑψηλοτέρων νοημάτων διδάσκαλον, ὅθεν  καὶ   μέγας ὁρμηθεὶς Παῦλος μυσταγωγεῖ
[39]   Παῦλος ἐν Χριστῷ γεννᾷ,  καὶ   πατὴρ πάντων ἐστὶ πατήρ·
[39]   ἐκ τοῦ πνεύματος πνεῦμά ἐστι,  καὶ   Παῦλος ἐν Χριστῷ γεννᾷ,
[5]   χείρω τῶν ἀγαθῶν ἀντηλλάξατο; σαφὴς  καὶ   περὶ τούτου λόγος. οὐδεμία
[1]   τὴν πίστιν περιαγούσης. ~Ἀλλ´ ἐπειδὴ  καὶ   τῆς εὐσεβείας λόγος οἶδέ
[26]   τὸ φάρμακον καὶ ἐπιβουλεύων  καὶ   τὸν ἐπιβουλευθέντα ἰώμενος· ἀλλ´
[8]   ἐμμιχθείσης ὕλης γενόμενον. οὕτως οὖν  καὶ   τοῦ ἡμετέρου σκεύους πλάστης,
[13]   καὶ τὸ ἐκ παρθενίας προσέθηκεν·  καὶ   τοῦ θανάτου μνησθεὶς καὶ
[4]   γὰρ ὅμοιος τῷ ἡμετέρῳ ῥήματι  καὶ   τοῦ θεοῦ λόγος καὶ
[4]   καὶ ὅσην ἡμέτερος, τοσαύτην  καὶ   τοῦ θεοῦ λόγος τὴν
[1]   ἕτερον τῷ ὑποκειμένῳ ἐστίν· οὕτως  καὶ   τοῦ θεοῦ λόγος τῷ
[25]   ἀνθρώπου εἶναι πεπιστευμένον; εἰ γὰρ  καὶ   τρόπος τῆς ἐν ἡμῖν
[0]   γὰρ ὑπολήψεσιν ἰουδαίζων προείληπται  καὶ   τῷ ἑλληνισμῷ συζῶν ἑτέραις,
[13]   ζωῆς τὰ πέρατα βλέποντες, ἴσμεν  καὶ   ὅθεν ἀρχόμεθα καὶ εἰς τί
[0]   τε Ἀνόμοιος καὶ Μανιχαῖος  καὶ   οἱ κατὰ Μαρκίωνα καὶ Οὐαλεντῖνον
[5]   πρὸς τὰ παρόντα βλέπων  καὶ   οἴεται διελέγχειν τὸν λόγον οὐκ
[36]   ἐκ τούτων ἀναφυόμενον ἀγαθὸν ὅσον  καὶ   οἷον, ὡς πρὸς αὐτὸ τὸ
[23]   τὰ χείρω ῥοπῆς καὶ ὑπόθεσιν  καὶ   οἱονεὶ μητέρα τῆς λοιπῆς κακίας
[28]   τὸν τῆς γεννήσεως τρόπον διαθρυλλοῦσι,  καὶ   οἴονται διὰ τούτων ἐπιγέλαστον ποιεῖν
[39]   φύσιν, ἀλλὰ πρὸς τὴν συγγενῆ  καὶ   ὁμόδουλον κτίσιν ἑαυτὸν ἀπάγοι, τῆς
[35]   τις ἦν συγγένειά τε  καὶ   ὁμοιότης ἐν τοῖς γινομένοις παρὰ
[27]   ἄνθρωπον, ἀλλὰ ἀνθρώπου τι εἴδωλον  καὶ   ὁμοίωμα; τίς δ´ ἂν ἐγένετο
[27]   ἴσον ἐπὶ τὸ κάτω ἀφέστηκε,  καὶ   ὁμοτίμως αὐτῷ τὸ πᾶν ὑποβέβηκε.
[35]   ἅπαν συνδιασωθῇ τὸ συγγενὲς αὐτῇ  καὶ   ὁμόφυλον, ἀναγκαῖον ἦν ἐπινοηθῆναί τινα
[5]   εἴδει κατεσκεύασται, ὡς οἰκεῖον ἑκατέρου  καὶ   ὁμόφυλον διὰ τῆς ποιᾶς τοῦ
[15]   τι ὑψηλόν ἐστι νόημά τε  καὶ   ὄνομα, πρὸς τὸ ἐναντίον μεταπεπτωκέναι
[39]   τὰ τρία παραδέδοται πρόσωπά τε  καὶ   ὀνόματα δι´ ὧν γέννησις
[39]   οὖν παντὶ δῆλόν ἐστι τῷ  καὶ   ὁπωσοῦν διανοίας μετέχοντι, ὅτι τὸ
[23]   καὶ ψιλήν, ἐν ῥήματι μόνῳ  καὶ   ὁρμῇ τοῦ θελήματος παρ´ αὐτοῦ
[18]   προπύλαια καὶ τεμένη καὶ ἀφιδρύματα  καὶ   ὅσα ἄλλα τοῖς θεραπευταῖς τῶν
[29]   ἄλλα πάντα ὅσα τε μνημονεύεται  καὶ   ὅσα ἔξω τῆς ἱστορίας ἐν
[5]   τὸ θεῖον χαρακτηριζόντων ἀπαρίθμησις,  καὶ   ὅσα περὶ τούτων ἱστορικώτερον
[8]   ὑπομένοντος τὴν τομὴν ἄγουσιν, οὕτως  καὶ   ὅσα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν διὰ
[32]   τῷ δὲ νοουμένῳ πανταχοῦ εἶναι,  καὶ   ὅσα τοιαῦτα περιέχει ἱστορία,
[40]   οὐκ ἔστιν ἀδικία ἐν αὐτῷ,  καὶ   ὅσα τοιαῦτα σποράδην παρὰ τῆς
[4]   ἐκ τῶν ὁμοίων δύναμις·  καὶ   ὅσην ἡμέτερος, τοσαύτην καὶ
[3]   καταλαμβάνεται, καὶ διακέκριται τῇ ὑποστάσει  καὶ   οὐ διώρισται τῷ ὑποκειμένῳ. ἄλλο
[24]   καὶ ἐν τῷ ταπεινῷ καθορᾶται  καὶ   οὐ καταβαίνει τοῦ ὕψους, πῶς
[0]   Μανιχαῖος καὶ οἱ κατὰ Μαρκίωνα  καὶ   Οὐαλεντῖνον καὶ Βασιλείδην καὶ
[1]   κατὰ τὸ εἰκὸς εἶναι πεπιστευμένης  καὶ   οὐδεμίαν διπλόην καὶ σύνθεσιν ἐν
[6]   καὶ αἰσθητὸν τῆς θεωρίας διῃρημένης.  καὶ   οὐδὲν ἂν παρὰ ταῦτα καταληφθείη
[28]   κατασκευὴ τοῦ σώματος ὁμοτίμως ἔχει,  καὶ   οὐδὲν ἐν ταύτῃ τῶν πρὸς
[29]   ἀκρότατον ἔφθασε μέτρον κακία,  καὶ   οὐδὲν ἔτι πονηρίας εἶδος ἐν
[39]   κατὰ τὸν λόγον τῆς κτίσεως  καὶ   οὐδὲν κατὰ τὸ ὑπερέχον
[26]   δὲ τοῦ δηλητηρίου ἀλεξητήριον,  καὶ   οὐδὲν τρόπος τῆς θεραπείας
[15]   ἀρετῇ κακία δῆλον ὅτι,  καὶ   οὐδὲν παρὰ ταύτην ἕτερον. καθάπερ
[35]   οἷς δὲ προσεπωρώθη τὰ πάθη  καὶ   οὐδὲν προσήχθη τῆς κηλῖδος καθάρσιον,
[24]   φύσιν πώς ἐστι καὶ ἀκόλουθον.  καὶ   οὐκ ἄν τινα ξενισμὸν ἐπάγοι
[24]   ἐπὶ τὸ ἄνω φορά,  καὶ   οὐκ ἄν τις θαύματος ἄξιον
[6]   τινὶ δυνάμει συγκεκραμένον· δεινὸν ποιεῖται  καὶ   οὐκ ἀνεκτὸν τὴν περίγειον
[40]   κἂν τολμηρὸν εἰπεῖν ᾖ, λέξω  καὶ   οὐκ ἀποτραπήσομαι, ὅτι ἐπὶ τούτων
[39]   ἑαυτὸν ὑποζεύξας λέληθεν εἰς αὐτὸ  καὶ   οὐκ εἰς τὸ θεῖον τὴν
[1]   ἐξ ἐκείνου εἶναι ἄλλο τι  καὶ   οὐκ ἐκεῖνό ἐστι· τῷ δὲ
[10]   ἐξημμένην τοῦ ὑποκειμένου τὴν φλόγα  καὶ   οὐκ ἐναποκλειομένην τῇ ὕλῃ, τί
[25]   γὰρ ὄντος ἐξῆπται τὰ ὄντα,  καὶ   οὐκ ἔνεστιν εἶναί τι μὴ
[6]   τῷ ὄντι τὸ μὴ ὂν  καὶ   οὐκ ἔστι καθ´ ὑπόστασιν εἰπεῖν
[40]   ἡμέραν· εὐθὴς κύριος θεός,  καὶ   οὐκ ἔστιν ἀδικία ἐν αὐτῷ,
[32]   εὐαγγελίῳ καὶ εἴρηται καὶ γεγένηται,  καὶ   οὐκ ἔστιν τι μὴ
[17]   θεοῦ κεκρυμμένην ἔχει τὴν ὠφέλειαν  καὶ   οὔπω διὰ τοῦ παρόντος βίου
[22]   εἰσίν, αὐτοὶ πρατῆρες ἑαυτῶν καταστάντες,  καὶ   οὔτε αὐτοῖς οὔτε ἄλλῳ τινὶ
[29]   τὸ ἐνδομυχοῦν ἅπαν ἔξω γενέσθαι,  καὶ   οὕτω γυμνῷ τῷ πάθει τὴν
[24]   συγκατασπασθῇ τὸ ἄγκιστρον τῆς θεότητος,  καὶ   οὕτω τῆς ζωῆς τῷ θανάτῳ
[39]   εἶναι πιστεύειν τὴν ἁγίαν τριάδα  καὶ   οὕτως ἀρχηγὸν διὰ τῆς πνευματικῆς
[15]   ἡλικίαν διεξιών, εἶτα θανάτου γευόμενος,  καὶ   οὕτως διὰ τῆς τοῦ ἰδίου
[6]   τῆς τοῦ παντὸς ἐπιστατούσης σοφίας,  καὶ   οὕτως πάσης γίνεται πρὸς ἑαυτὴν
[8]   χορηγὸς πρὸς ἄλλο τι βλέπει,  καὶ   οὐχ ὅπως ἂν ἐν τοῖς
[40]   διαφορά. οὐκοῦν ἄλλο τι,  καὶ   οὐχὶ τοῦτό ἐστι. πάλιν σκώληκά
[39]   θεωρουμένης τῆς ἀμετάστατόν τε  καὶ   παγίαν καὶ ἀεὶ ὡσαύτως ἔχουσαν
[35]   φύσεως, τὸ ὕδωρ τρὶς ἐπιχεάμενοι  καὶ   πάλιν ἀναβάντες ἀπὸ τοῦ ὕδατος,
[16]   περὶ τὸ ἀνθρώπινον χάρις ἀνακληθείη,  καὶ   πάλιν ἐπὶ τὴν ἀίδιον ἐπανέλθοιμεν
[35]   σωτηρίας ἡμῶν ἐθεασάμεθα; τριήμερον νέκρωσιν  καὶ   πάλιν ζωήν. οὐκοῦν χρή τι
[35]   διὰ τοῦ θανάτου τὰ ἡνωμένα  καὶ   πάλιν συνήχθη τὰ διακεκριμένα, ὡς
[8]   πᾶν ἀγαθὸν τὴν ὁρμὴν ἔχων  καὶ   πᾶν τι περ ἂν
[24]   τὴν ἐν τῷ κόσμῳ κτίσιν  καὶ   πᾶν τι περ ἔξω
[20]   δίκαιον καὶ ἀγαθὸν καὶ σοφὸν  καὶ   πᾶν τι πρὸς τὸ
[2]   ὑφεστῶτα, προαιρετικόν τε καὶ ἐνεργὸν  καὶ   παντοδύναμον· οὕτως καὶ πνεῦμα μεμαθηκότες
[5]   ἰδίων ἀγαθῶν ποιήσας τὸν ἄνθρωπον  καὶ   πάντων αὐτῷ τῶν καλῶν τὰς
[32]   τὸ δοκοῦν κατεργάσασθαι. εἰ δὲ  καὶ   πάντως ἔδει τοῦτο γενέσθαι κατά
[26]   τῆς εὐεργεσίας διελυμήνατο· εἰ γὰρ  καὶ   παρ´ ἀμφοτέρων φαρμάκου μίξις ἐν
[30]   χάρις; εἰ μὲν οὖν ταῦτα  καὶ   παρ´ ἡμῶν ἐν τῷ λόγῳ
[40]   τοῦ λελουμένου μεταβολήν. οὐκ ἤκουσαν  καὶ   παρὰ τούτου τὴν τοῦ Ζακχαίου
[32]   περιέχει λόγος, ὡς ὁμολογεῖσθαι  καὶ   παρὰ τῶν ἀπίστων μηδὲν ἀλλότριον
[26]   ἀπάτη τίς ἐστι τρόπον τινὰ  καὶ   παραλογισμός, ἐπείπερ ἴδιον τῶν ἀπατώντων
[0]   τε ἀφθαρσία καὶ ἀιδιότης  καὶ   πᾶσα εὐσεβὴς διάνοια κατὰ τὸν
[15]   γεννήσεως παριὼν εἰς τὸν βίον,  καὶ   πᾶσαν ἀκολούθως ἡλικίαν διεξιών, εἶτα
[14]   πρᾶγμα, τὸ ὑπὲρ πᾶσαν δόξαν  καὶ   πᾶσαν μεγαλειότητα, τῷ λύθρῳ τῆς
[8]   ἀρετῆς ἀπουσίᾳ τὴν κακίαν ἀντεισαχθῆναι  καὶ   πάσῃ τῇ τῶν ἀγαθῶν ἰδέᾳ
[35]   τὸ μακάριόν τε καὶ θεῖον  καὶ   πάσης κατηφείας κεχωρισμένον ἀποκατάστασιν. οὐ
[35]   σῶον καὶ ἀπαθῆ καὶ ἀκέραιον  καὶ   πάσης τῆς κατὰ κακίαν ἐπιμιξίας
[6]   τῇ παρρησίᾳ δὲ αἰσχύνη,  καὶ   πᾶσι τοῖς ἀγαθοῖς τὰ κατὰ
[5]   ζωῇ καὶ λόγῳ καὶ σοφίᾳ  καὶ   πᾶσι τοῖς θεοπρεπέσιν ἀγαθοῖς κατεκοσμήθη,
[5]   κακία, θεὸν ἑαυτῆς ἐπιγραφομένη ποιητὴν  καὶ   πατέρα· ἀλλ´ ἐμφύεταί πως τὸ
[8]   τὸ ἐσόμενον λέγων, εἰδότα  καὶ   πεποιηκότα μὴ ἔξω τῆς πρὸς
[32]   πρὸς αὐτὸν κτίσις βλέπει,  καὶ   περὶ αὐτόν ἐστι, καὶ δι´
[33]   ἐξ ἐκείνου συστῆναι ἄνθρωπον, τοῦτο  καὶ   περὶ τῆς διὰ τοῦ ὕδατος
[32]   ὀνομασίαν διαφερόμεθα, καλῶς ἂν ἔχοι  καὶ   περὶ τούτου βραχέα διεξελθεῖν. ~Ἐπειδὰν
[5]   τῆς ἀκολουθίας λόγος παρατραπείη,  καὶ   περὶ τούτων ἐν ὀλίγοις διαληψόμεθα.
[4]   δυνάμεις, ποιητικάς τε τῶν γεγενημένων  καὶ   περιεκτικὰς τῶν ὄντων, ἐκ τῶν
[6]   τὸν περίγειον τόπον συνέχειν τε  καὶ   περικρατεῖν τεταγμένη, εἰς αὐτὸ τοῦτο
[8]   ὧν καὶ τομαὶ καὶ καυτήρια  καὶ   πικραὶ φαρμακοποσίαι πρὸς τὴν ἀναίρεσιν
[33]   χάριτος οὐρανίας ἐπίκλησις καὶ ὕδωρ  καὶ   πίστις ἐστὶ δι´ ὧν τὸ
[33]   δὲ ὑγρᾷ τινὶ ἐνθεωρεῖται ποιότητι,  καὶ   πλεῖον οὐδὲν τοῦ κατ´ αἴσθησιν
[27]   τῇ πρὸς τὸ ἔλαττόν τε  καὶ   πλέον καὶ μᾶλλον καὶ ἧττον
[5]   τὸ μὲν εἶναι λόγον θεοῦ  καὶ   πνεῦμα διά τε τῶν κοινῶν
[4]   ἀληθείας μυστήριον, λόγον ἐν οὐσίᾳ  καὶ   πνεῦμα ἐν ὑποστάσει λέγειν ὑφηγούμενον.
[4]   τὸ γὰρ εἶναι λόγον θεοῦ  καὶ   πνεῦμα θεοῦ, οὐσιωδῶς ὑφεστώσας δυνάμεις,
[2]   καὶ ἐνεργὸν καὶ παντοδύναμον· οὕτως  καὶ   πνεῦμα μεμαθηκότες θεοῦ, τὸ συμπαρομαρτοῦν
[39]   παρὰ πατρός τε καὶ υἱοῦ  καὶ   πνεύματος ἁγίου· οὕτω γάρ φησι
[5]   τὴν τῶν ἀγαθῶν προεκτικήν τε  καὶ   ποιητικὴν δύναμιν αἰτίαν εἶναι. εἰ
[1]   τοῦ θεοῦ λόγον καὶ ἐνεργὸν  καὶ   ποιητικὸν ὁμολογῶν, ὅπερ Ἰουδαῖος
[38]   ἀναγέννησιν εἰδέναι παρὰ τίνος γεννᾶται  καὶ   ποῖον γίνεται ζῷον· μόνον γὰρ
[4]   δύναμις αὐτῶν. ποίῳ λόγῳ  καὶ   ποίῳ πνεύματι; οὔτε γὰρ ῥῆμα
[37]   ἑαυτὸν σώματι τὴν διαμονήν, βρώσει  καὶ   πόσει περικρατῶν τὴν ὑπόστασιν,
[37]   τοῦ σώματος, μὴ διὰ βρώσεως  καὶ   πόσεως τοῖς σπλάγχνοις καταμιγνύμενον. οὐκοῦν
[12]   τὰ ὄντα, θεοῦ τὸ βρῶσιν  καὶ   πόσιν τοῖς διὰ σαρκὸς τὴν
[37]   τροφῆς γίνεται, αὕτη δὲ βρῶσις  καὶ   πόσις ἐστίν, ἔστι δὲ ἐν
[9]   πρὸς τελείωσιν αὔξησις, βρῶσίς τε  καὶ   πόσις, καὶ κόπος, καὶ ὕπνος,
[8]   ζωὴν δεδωκότι μόνῳ δυνατὸν ἦν  καὶ   πρέπον ἅμα καὶ ἀπολομένην ἀνακαλέσασθαι.
[29]   λόγον καί φασιν, εἰ καλὸν  καὶ   πρέπον τῷ θεῷ τὸ γενόμενον,
[12]   πάντα διαρκῆ τὴν δύναμιν ἔχειν  καὶ   πρό γε πάντων τὸ θανάτου
[18]   τῆς θείας ἐπιδημίας ἀπόδειξις  καὶ   πρὸ τῆς μελλούσης ζωῆς ἐν
[1]   λόγος ζωὴ ὤν,  καὶ   προαιρετικὴν πάντως δύναμιν ἔχει· οὐδὲν
[33]   τούτων καὶ τῶν τοιούτων ἀκούσωσιν  καὶ   προδιδαχθῶσι τὸν τρόπον, ὅτι εὐχὴ
[18]   ἐθνῶν ἀφανισθῆναι καθ´ ὅλου βωμοὺς  καὶ   προπύλαια καὶ τεμένη καὶ ἀφιδρύματα
[16]   τὸ μὲν οὖν προαιρέσεως ἁπτόμενον  καὶ   πρὸς κακίαν ἀπὸ τῆς ἀρετῆς
[6]   πρὸς τὸ ἀγαθὸν συμφυίας ἀποσπασθεὶς  καὶ   πρὸς κακίαν βρίσας, αὐτομάτως οἷόν
[8]   ἐμπεριειληφώς, μᾶλλον δὲ αὐτοδύναμις ὢν  καὶ   πρὸς πᾶν ἀγαθὸν τὴν ὁρμὴν
[2]   ἐνεργόν, πάντοτε τὸ ἀγαθὸν αἱρουμένην  καὶ   πρὸς πᾶσαν πρόθεσιν σύνδρομον ἔχουσαν
[10]   τῷ πλάτει τῆς οἰκουμένης ἐπερχομένη,  καὶ   πρὸς τὰ καταχθόνια διὰ τῆς
[16]   τοῦ συντεθέντος πάλιν διάλυσίς τε  καὶ   πρὸς τὰ συγγενῆ μεταχώρησις. τίνος
[16]   κοινωνίαν πάθους ἐλθεῖν διορίζονται. ἀλλὰ  καὶ   πρὸς ταῦτα πάλιν τῷ αὐτῷ
[32]   σταυροῦ θάνατος ἀτιμότερος; τί οὖν  καὶ   πρὸς ταῦτά φαμεν; ὅτι τὸν
[5]   τὸ πᾶν συστησαμένου πιστεύουσιν,  καὶ   πρὸς ταύτην δυσπειθῶς ἔχουσι τὴν
[40]   τῶν ψυχῶν ἀποκλύσαντες, κρείττους γεγόναμεν  καὶ   πρὸς τὸ κρεῖττον μετεποιήθημεν. εἰ
[24]   οὖν τὸ τὴν παντοδύναμον φύσιν  καὶ   πρὸς τὸ ταπεινὸν τῆς ἀνθρωπότητος
[18]   ἀπόδειξιν. τὸ δὲ αὐτὸ τοῦτο  καὶ   πρὸς τοὺς Ἰουδαίους ἱκανόν ἐστι
[15]   ταπεινὸν ἐπιμιξίᾳ συνευτελίζεσθαι. ~Οὐκ ἀποροῦμεν  καὶ   πρὸς τοῦτο θεοπρεποῦς ἀποκρίσεως. ζητεῖς
[5]   προτιμοτέρων ἐρημωθῆναι. ἀρχὴ δὲ πάλιν  καὶ   πρὸς τοῦτον ἡμῖν τὸν λόγον
[10]   κωλύει θείας φύσεως ἕνωσίν τινα  καὶ   προσεγγισμὸν κατανοήσαντας πρὸς τὸ ἀνθρώπινον,
[40]   μακαριότητος ἐν τῇ ὀλίγῃ ταύτῃ  καὶ   προσκαίρῳ ζωῇ τὰς ἀφορμὰς καταβάλλεσθαι
[0]   προσηγορία· μήτε κατὰ τὸ ἀρχαῖον  καὶ   πρόσφατον· τὸ γὰρ μὴ ἀεὶ
[0]   ποιεῖσθαι τὸν λόγον, ἀρχάς τινας  καὶ   προτάσεις εὐλόγους ἐφ´ ἑκάστης διαλέξεως
[40]   ἔχω, τὸν αὐτὸν βλέπων ὅνπερ  καὶ   πρότερον. ἠδικημένος, σεσυκοφαντημένος,
[18]   τε καὶ τοῦ νόμου προεδιδάχθησαν,  καὶ   προτιμοτέραν ἐποιήσαντο τῆς εἰς τὸν
[0]   μήτε τὴν παρὰ τὸ χεῖρον  καὶ   προτιμότερον· οὐ γὰρ ἂν ἔτι
[7]   διορατικωτέροις τῆς ἀληθείας σαθρὰ ὄντα  καὶ   πρόχειρον τὴν τῆς ἀπάτης ἀπόδειξιν
[2]   σώματος σύστασιν ἀναγκαίως εἰσελκομένου τε  καὶ   προχεομένου, ὅπερ ἐν τῷ καιρῷ
[32]   ὄντι μένον· τὸ δὲ κυρίως  καὶ   πρώτως ὂν θεία φύσις
[23]   τὸ γένος τῶν ἰχθύων ἐγκατασπείραντος.  καὶ   πῶς ἄν τις τὸ καθ´
[10]   φύσις, ἄπειρον δὲ θεότης,  καὶ   πῶς ἂν περιελήφθη τῷ ἀτόμῳ
[32]   μῆκος τὰς πλαγίας ἐκτάσεις λέγων.  καὶ   σαφέστερον ἑτέρωθι τὸ τοιοῦτον νόημα
[8]   πεποιηκέναι κατ´ ἀρχὰς τὸν ἄνθρωπον  καὶ   σεσωκέναι διαπεπτωκότα μανθάνοντες. ~Ἀλλὰ μέχρι
[26]   αὐτὸν τρόπον, θανάτου καὶ φθορᾶς  καὶ   σκότους καὶ εἴ τι κακίας
[8]   τοῖς μὲν χαυνοτέροις ἀπειλὴ  καὶ   σκυθρωπῶν ἐστὶν ἐπανόρθωσις, ὡς ἂν
[5]   τοῦτο καὶ ζωῇ καὶ λόγῳ  καὶ   σοφίᾳ καὶ πᾶσι τοῖς θεοπρεπέσιν
[5]   προσαξόμεθα. λόγῳ τὰ πάντα γεγενῆσθαι  καὶ   σοφίᾳ παρὰ τοῦ τὸ πᾶν
[1]   γὰρ δύναμίς τις καὶ ζωὴ  καὶ   σοφία περὶ τὸ ἀνθρώπινον βλέπεται·
[5]   ὁμολογεῖται πάντως ὅτι λόγον τε  καὶ   σοφίαν ἡγεμονεύειν τῶν ὄντων ὁμολογήσουσιν.
[5]   εἰ μὴ δοῖεν λόγον καθηγεῖσθαι  καὶ   σοφίαν τῆς τῶν ὄντων συστάσεως,
[26]   ἐν τῇ τῆς δικαιοσύνης τε  καὶ   σοφίας ἐξετάσει τῆς κατὰ τὴν
[20]   ἀλλὰ καὶ δίκαιον καὶ ἀγαθὸν  καὶ   σοφὸν καὶ πᾶν τι
[1]   αἱρουμένου δὲ τὸ ἀγαθόν τε  καὶ   σοφὸν πάντως, καὶ εἴ τι
[8]   εἶναι τὸν ἀπεστραμμένον τὴν φρόνησιν  καὶ   σοφόν τι βουλεύσασθαι τὸν τῆς
[26]   δὲ δίκαιος ἅμα καὶ ἀγαθὸς  καὶ   σοφὸς ἐπὶ σωτηρίᾳ τοῦ καταφθαρέντος
[20]   μὴ μετὰ τοῦ δικαίου τε  καὶ   σοφοῦ καὶ τοῦ δυνατοῦ τεταγμένον·
[20]   δύναμις τοῦ δικαίου τε  καὶ   σοφοῦ κεχωρισμένη ἐν ἀρετῇ θεωρεῖται·
[0]   εἶναι λέγοι, ἐκ τῶν τεχνικῶς  καὶ   σοφῶς κατὰ τὸν κόσμον οἰκονομουμένων
[9]   συκοφαντία τε καὶ δικα– στήριον,  καὶ   σταυρός, καὶ θάνατος, καὶ
[23]   ἄν, πρὸς τὸ σύντροφόν τε  καὶ   συγγενὲς αὐτῷ βλέπων, μὴ πτοηθείη
[26]   φύσεως, τοῦ νῦν αὐτῇ καταμιχθέντος  καὶ   συμφυέντος, ἐπειδὰν εἰς τὸ
[35]   διὰ τῆς ἀναληφθείσης παρ´ αὐτοῦ  καὶ   συναποθεωθείσης σαρκὸς ἅπαν συνδιασωθῇ τὸ
[32]   πᾶν πρὸς ἑαυτὸν συνδέων τε  καὶ   συναρμόζων ἐστί, τὰς διαφόρους τῶν
[1]   μή τις μίξις τῶν ἐναντίων  καὶ   συνδρομὴ περὶ τὸ ἁπλοῦν θεωροῖτο,
[24]   δεῖ πάντως ἐπὶ θεοῦ πιστεύεσθαι,  καὶ   συνηρτῆσθαι δι´ ἀκολουθίας τῷ ἑτέρῳ
[1]   εἶναι πεπιστευμένης καὶ οὐδεμίαν διπλόην  καὶ   σύνθεσιν ἐν ἑαυτῇ δεικνυούσης, οὐκέτ´
[37]   εἰς τὴν τοῦ ὑγροῦ διαμονὴν  καὶ   συντήρησιν πότον γίνεται οὐκ αὐτὸ
[12]   τινα δύναμιν ποιητικὴν τῶν γιγνομένων  καὶ   συντηρητικὴν τῶν ὄντων καταλαμβάνομεν, οὕτως
[24]   μὲν αὐτὸν ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπου  καὶ   σχήματι κατὰ τὸ ταπεινὸν τῆς
[37]   ἐμοὶ γὰρ ἐκεῖνα γενόμενα αἷμα  καὶ   σῶμα γίνεται, καταλλήλως διὰ τῆς
[8]   προείρηται, ἐν ψυχῇ τε θεωρουμένη  καὶ   σώματι· δι´ ἀμφοτέρων γὰρ πρόεισιν
[37]   διπλοῦν τὸ ἀνθρώπινον, ψυχῇ τε  καὶ   σώματι συγκεκραμένον, δι´ ἀμφοτέρων ἀνάγκη
[16]   τῶν ἅπαξ ἑνωθέντων, ψυχῆς λέγω  καὶ   σώματος, καὶ εἰς ἀεὶ διαμεῖναι
[35]   συμφυῶν διαλύσει, ψυχῆς τε λέγω  καὶ   σώματος, πάλιν τῶν κεχωρισμένων
[26]   ἀντικειμένου μὴ εἶναι δίκαιόν τε  καὶ   σωτήριον τὸ γεγονὸς ἀμφιβάλοιτο, εἴπερ
[8]   Μωσῆς ἡμῖν ἐκτίθεται. πλὴν ἔκδηλον  καὶ   τὰ αἰνίγματα τὴν διδασκαλίαν ἔχει.
[1]   τῇ φύσει τὸν λόγον, ὡς  καὶ   τὰ ἄλλα πάντα. καὶ γὰρ
[6]   ἀηδίᾳ τὴν ζωὴν ἔχειν. οὕτω  καὶ   τὰ ἄλλα πάντα ταῖς οἰκείαις
[18]   ἀναιρεθῆναι δὲ τὰς ἐτησίους πομπὰς  καὶ   τὰ δι´ αἱμάτων ἐν ταῖς
[27]   μέχρι τοῦ τέλους ἑαυτὴν ἐπεκτείνασα  καὶ   τὰ διὰ μέσου τούτων πάντα
[1]   ἄγειν. ἀγαθὸν δὲ κόσμος  καὶ   τὰ ἐν αὐτῷ πάντα σοφῶς
[40]   καὶ φθόνος καὶ ὑπερηφανία, ἀλλὰ  καὶ   τὰ ἐξ ἀδικίας κέρδη παραμένῃ
[20]   τῆς δυνάμεως εἶδος. ὡσαύτως δὲ  καὶ   τὰ λοιπά, εἰ ἔξω τοῦ
[18]   οὔτε τὴν ἐπιφανεῖσαν ἐδέξαντο χάριν,  καὶ   τὰ σεμνὰ τῆς παρ´ αὐτοῖς
[5]   σῶμα καὶ ψυχὴν ἐπιτήδειον, ταῦτα  καὶ   τὰ τοιαῦτα λέγων καὶ κατατρέχων
[40]   μετὰ τοῦτο ὑπηρετῆται. ἐὰν ταῦτα  καὶ   τὰ τοιαῦτα ὁμοίως πρότερόν τε
[26]   τὴν ἀρχὴν ἐπιδεηθέντων καθάρσεως. ταῦτα  καὶ   τὰ τοιαῦτα παραδίδωσι τὸ μέγα
[7]   ἐπιρρεπῶς ἔχει. ταῦτα γὰρ πάντα  καὶ   τὰ τοιαῦτα τοῖς μὲν ἐν
[15]   περιόδους χαίρειν ἐᾶσαι; οὐκοῦν ἀνάγκη  καὶ   ταῖς τοιαύταις τῶν ἀντιθέσεων ἀντικαταστῆναι
[20]   τὰ δὲ πεπραγμένα εἱρμῷ τινὶ  καὶ   τάξει δι´ ἀκολούθου προιόντα τὸ
[35]   τῇ φύσει, τὰς ἀρχὰς ἐντεῦθεν  καὶ   τὰς αἰτίας ἔχει· οὐ γάρ
[26]   ἑκάστῳ, ὧν τις τὰς ἀρχὰς  καὶ   τὰς αἰτίας προκατεβάλετο, ὥσπερ
[8]   γὰρ οἱ τοὺς ἥλους τε  καὶ   τὰς ἀκροχορδόνας παρὰ φύσιν ἐπιγενομένας
[32]   γὰρ μὴ ἐμμεῖναι τῷ θανάτῳ,  καὶ   τὰς διὰ τοῦ σιδήρου κατὰ
[23]   τροφῆς ὑπεροψίαν ἐφ´ ὅσον βούλοιτο,  καὶ   τὰς ἐν ἐρημίᾳ δαψιλεῖς ἑστιάσεις
[12]   κατὰ τὸν κόσμον οἰκονομίας ἐπισκοποῦντες  καὶ   τὰς εὐεργεσίας τὰς θεόθεν κατὰ
[12]   τοίνυν εἰς τὸ πᾶν ἀφορῶντες,  καὶ   τὰς κατὰ τὸν κόσμον οἰκονομίας
[7]   Κορινθίους λόγῳ τάς τε σαρκώδεις  καὶ   τὰς πνευματικὰς τῶν ψυχῶν καταστάσεις,
[14]   τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καταμίγνυται, ὡς  καὶ   τὰς ὑψηλὰς ἐνεργείας αὐτοῦ τῇ
[24]   τοῖς εἰρημένοις ὁρᾶται. ἵνα τοίνυν  καὶ   ταῦτα γένηται καταφανῆ, τὰ ἐφεξῆς
[13]   εἰ οὖν ἀφ´ ὧν ἀκούεις  καὶ   τεθνάναι καὶ γεγεννῆσθαι δίδως, ἐκ
[40]   εἰ οὖν ἔλαβες τὸν θεὸν  καὶ   τέκνον ἐγένου θεοῦ, δεῖξον διὰ
[0]   θεωροῖτο τὸ θεῖον, ἐξ ἐλλιποῦς  καὶ   τελείου. ἀλλ´ εἴτε κατὰ τὴν
[27]   ἀνθρωπίνης ζωῆς ἐν ἀρχῇ τε  καὶ   τελευτῇ καὶ τοῖς διὰ μέσου
[18]   καθ´ ὅλου βωμοὺς καὶ προπύλαια  καὶ   τεμένη καὶ ἀφιδρύματα καὶ ὅσα
[20]   ἀκολούθου προιόντα τὸ σοφόν τε  καὶ   τεχνικὸν τῆς οἰκονομίας τοῦ θεοῦ
[1]   ἐν αὐτῷ πάντα σοφῶς τε  καὶ   τεχνικῶς θεωρούμενα. ἆρα τοῦ λόγου
[21]   μὴ ὄντι τὸ ὂν ἀντιδιαιρεῖσθαι  καὶ   τῇ ἀνυπαρξίᾳ τὴν ὕπαρξιν· ἐπειδὴ
[24]   ἐπιφανέντος ἐξαφανισθῇ τὸ τῷ φωτὶ  καὶ   τῇ ζωῇ κατὰ τὸ ἐναντίον
[23]   τὴν χρείαν συνεισφερούσης, ἀλλὰ τοῦ  καὶ   τῇ θαλάσσῃ τὸ γένος τῶν
[2]   φύσεως, κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον  καὶ   τῇ περὶ τοῦ πνεύματος ἐννοίᾳ
[3]   τῇ τε τοῦ λόγου παραδοχῇ  καὶ   τῇ πίστει τοῦ πνεύματος· τῶν
[27]   πλεονάζουσαν, ἐν ἑτέροις ἐνδεεστέραν εἶναι,  καὶ   τῇ πρὸς τὸ ἔλαττόν τε
[17]   κατεργάζεται, τικτόμενός τε καὶ τρεφόμενος,  καὶ   τῇ τοῦ θανάτου πείρᾳ σώζων
[32]   θεότητος τὸ διὰ πάντων ἥκειν  καὶ   τῇ φύσει τῶν ὄντων κατὰ
[29]   οὐκ εὐθὺς μετὰ τὸν φθόνον  καὶ   τὴν ἀδελφοκτονίαν τοῦ Κάιν προσάγει
[6]   τοῦ κρείττονος προελομένη. ~Ζητεῖς δὲ  καὶ   τὴν αἰτίαν τυχὸν τῆς κατὰ
[8]   ὥσπερ τὴν παρατροπὴν ἐθεάσατο, οὕτω  καὶ   τὴν ἀνάκλησιν αὐτοῦ πάλιν τὴν
[13]   καὶ τοῦ θανάτου μνησθεὶς  καὶ   τὴν ἀνάστασιν τῷ θανάτῳ προσεμαρτύρησεν.
[13]   καὶ τὸ ἔξω πάθους εἶναι  καὶ   τὴν γέννησιν αὐτοῦ καὶ τὸν
[23]   τὸν ἀέρα παθῶν τὴν ἐξουσίαν,  καὶ   τὴν διὰ θαλάσσης πορείαν, οὐ
[6]   τῆς πονηρίας ὅρον συνωσθεὶς ἀπηνέχθη,  καὶ   τὴν διανοητικὴν δύναμιν, ἣν εἰς
[18]   δεξάμενοι τὰς τοῦ σώματος αἰκίας,  καὶ   τὴν ἐπὶ θανάτῳ ψῆφον, οὐκ
[23]   τὸν προσεγγισμὸν τῆς ὑπερεχούσης δυνάμεως·  καὶ   τὴν ἠρέμα διὰ τῶν θαυμάτων
[24]   ἐπὶ τὸ κάτω φερόμενον· οὕτως  καὶ   τὴν θείαν τε καὶ ὑπερέχουσαν
[6]   ἀλλὰ προλαβούσης ἕξεως στέρησιν, οὕτω  καὶ   τὴν κακίαν ἐν τῇ τοῦ
[30]   κινήσεως οὐκ ἐστέρηται, οὕτως ἔστι  καὶ   τὴν κακίαν ἰδεῖν τῷ μὲν
[0]   τῶν θρησκειῶν διαφορὰς μεθαρμόζειν προσήκει  καὶ   τὴν κατήχησιν, πρὸς τὸν αὐτὸν
[32]   τῆς θεότητος κατανόησιν χειραγωγεῖσθαι, ἀλλὰ  καὶ   τὴν ὄψιν γενέσθαι τῶν ὑψηλοτέρων
[34]   θεοῦ παρέσεσθαι τοῖς γινομένοις ἐπηγγελμένου  καὶ   τὴν παρ´ ἑαυτοῦ δύναμιν ἐντεθεικότος
[1]   πάλιν προσήκει διαστολῇ τινὶ τεχνικῇ  καὶ   τὴν περὶ τοῦτο πλάνην ἐπανορθώσασθαι.
[16]   κίνησις ὀνομάζεται, τοῦτο προσήκει καλεῖσθαι  καὶ   τὴν προάγουσαν. εἰ δὲ
[8]   καὶ γὰρ ᾔδει τὸ ἐσόμενον  καὶ   τὴν πρὸς τὸ γινόμενον ὁρμὴν
[18]   ὀνόματι ναούς τε καὶ θυσιαστήρια  καὶ   τὴν σεμνήν τε καὶ ἀναίμακτον
[10]   τε ἐπὶ τῆς ὕλης πῦρ  καὶ   τὴν τὸ πῦρ ἐξάπτουσαν ὕλην,
[23]   τεθνηκότων ἐπὶ τὸν βίον ἀνάλυσιν,  καὶ   τὴν τῶν καταδίκων ἀνάρρυσιν, καὶ
[1]   ἐν τῇ ὁρμῇ τοῦ φθεγγομένου  καὶ   τὴν ὑπόστασιν ἔχειν νομισθήσεται, καθ´
[18]   σεμνήν τε καὶ ἀναίμακτον ἱερωσύνην  καὶ   τὴν ὑψηλὴν φιλοσοφίαν, ἔργῳ μᾶλλον
[31]   ἐὰν τὸ κατ´ ἐξουσίαν ἀπόθηται,  καὶ   τὴν χάριν τοῦ νοεροῦ συναπώλεσεν.
[27]   διορθωτικὴ τῆς φύσεως δύναμις,  καὶ   τῆς ἀρχῆς ἁψαμένη καὶ μέχρι
[40]   πρὸς τὸ μετὰ τοῦτο βλέπειν,  καὶ   τῆς ἀφράστου μακαριότητος ἐν τῇ
[16]   θεοῦ περὶ τὸν θάνατον οἰκονομίας  καὶ   τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως, τὸ
[37]   τοῦ τε θανάτου κρεῖττον ἐδείχθη  καὶ   τῆς ζωῆς ἡμῖν κατήρξατο. καθάπερ
[30]   ἔτι ἐψύχωται τῷ ἰδίῳ θυμῷ  καὶ   τῆς ζωτικῆς κινήσεως οὐκ ἐστέρηται,
[34]   ἐντεθεικότος τῷ ἔργῳ, καθὰ πεπιστεύκαμεν,  καὶ   τῆς ἡμετέρας προαιρέσεως πρὸς τὸ
[6]   τὸν λόγον. τῆς γὰρ ἀρετῆς  καὶ   τῆς κακίας οὐχ ὡς δύο
[8]   ἀπηγορευμένοις ἐγένοντο οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι  καὶ   τῆς μακαριότητος ἐκείνης ἀπεγυμνώθησαν, δερματίνους
[39]   τὸ κτιστὸν καὶ τὸ ἄκτιστον,  καὶ   τῆς μὲν ἀκτίστου φύσεως τὸ
[7]   ὑψηλότερον ἔβλεπεν αὐτοῖς διάνοια,  καὶ   τῆς περὶ τὰς ἡδονὰς διαθέσεως
[26]   καὶ τοῦτο τῆς δικαιοσύνης τε  καὶ   τῆς σοφίας εἶναι συνθήσεται. δικαίου
[18]   ἔργῳ μᾶλλον λόγῳ κατορθουμένην,  καὶ   τῆς σωματικῆς ζωῆς τὴν ὑπεροψίαν
[25]   γένηται θεῖον, ἐξαιρεθὲν τοῦ θανάτου  καὶ   τῆς τοῦ ἀντικειμένου τυραννίδος ἔξω
[35]   τῆς τε τοῦ πλημμελήσαντος μεταμελείας  καὶ   τῆς τοῦ θανάτου μιμήσεως, δι´
[40]   προσκαίρῳ ζωῇ τὰς ἀφορμὰς καταβάλλεσθαι  καὶ   τῆς τῶν κακῶν πείρας δι´
[32]   πρὸς τὸ θεῖά τε εἶναι  καὶ   τῆς ὑψηλῆς καὶ ὑπερεχούσης δυνάμεως.
[8]   φύσιν χωριζομένην τὴν αἴσθησιν· οὕτω  καὶ   τῆς ψυχῆς ἀπολεπτυνομένης τε καὶ
[16]   εἰ δὲ τὴν τοῦ σώματος  καὶ   τῆς ψυχῆς διάζευξιν πάθος προσαγορεύοι,
[16]   ἣν συνδρομὴ τοῦ σώματος  καὶ   τῆς ψυχῆς διακρίνεται. τὸν δὲ
[35]   ἐν τῇ διαλύσει τοῦ σώματος  καὶ   τῆς ψυχῆς ἐκρυείσης πάλιν διὰ
[16]   ἐκείνῳ πρὸς διάκρισιν τοῦ σώματος  καὶ   τῆς ψυχῆς κινηθείσης, πάλιν συνῆψε
[30]   τὴν πίστιν ἐν αἰτίᾳ ποιοῦνται.  καὶ   τί δήποτε, φασίν, οὐκ ἐπὶ
[5]   ἄλλο τι τῶν ὑψηλῶν τε  καὶ   τιμίων ὀνομάζειν τις ἐθέλοι, οὐ
[5]   οὐκ ἂν τοῦ καλλίστου τε  καὶ   τιμιωτάτου τῶν ἀγαθῶν ἀπεστέρησε, λέγω
[20]   θεοῦ τῆς ἀγαθότητος τὰ σημεῖα.  καὶ   τίς ἂν γένοιτο φανερωτέρα τοῦ
[10]   περιελήφθη τῷ ἀτόμῳ τὸ ἄπειρον;  καὶ   τίς τοῦτό φησιν, ὅτι τῇ
[37]   ἅπαν τὸ ἀνακραθὲν συνηχρείωται, οὕτως  καὶ   τὸ ἀθάνατον σῶμα ἐν τῷ
[39]   ὄντων μεμερισμένων εἰς τὸ κτιστὸν  καὶ   τὸ ἄκτιστον, καὶ τῆς μὲν
[37]   δὲ καθ´ ὁμοιότητα τοῦ ὀλεθρίου  καὶ   τὸ ἀλεξητήριον ἐντὸς τῶν ἀνθρωπίνων
[39]   καρδίας τοῦ προσιόντος τῇ οἰκονομίᾳ  καὶ   τὸ γινόμενον τὴν δύναμιν ἔχει,
[20]   ἀλλήλων κατανοῆσαι, τὸ σοφόν φημι  καὶ   τὸ δίκαιον. ~Τίς οὖν
[0]   φαντασίαν. εἰ γὰρ τὸ ἀγαθὸν  καὶ   τὸ δίκαιον, τό τε σοφὸν
[0]   τὸ δίκαιον, τό τε σοφὸν  καὶ   τὸ δυνατὸν ὡσαύτως λέγοιτο,
[35]   δὲ εἰς τὸ ὕδωρ κάθοδος  καὶ   τὸ εἰς τρὶς ἐν αὐτῷ
[13]   γὰρ τὴν γέννησιν εἰπὼν  καὶ   τὸ ἐκ παρθενίας προσέθηκεν· καὶ
[13]   γὰρ γεγεννῆσθαι αὐτὸν ἱστορήσας  καὶ   τὸ ἐκ παρθένου γεγεννῆσθαι συνδιηγήσατο.
[2]   εἰ καθ´ ὁμοιότητα τοῦ ἡμετέρου  καὶ   τὸ ἐν αὐτῷ πνεῦμα ὑπονοοῖτο·
[13]   ἐκ τῶν αὐτῶν δώσεις πάντως  καὶ   τὸ ἔξω πάθους εἶναι καὶ
[8]   πάντα ἐμπερικρατῶν τῇ γνωστικῇ δυνάμει  καὶ   τὸ ἐφεξῆς τῷ παρῳχηκότι κατὰ
[4]   καθ´ ὁμοιότητα τῆς ἡμετέρας φύσεως  καὶ   τὸ θεῖον ἐξανθρωπίζοιτο, εἰ τοιούτῳ
[8]   τῶν τῇ αἰσθήσει τὸ καλὸν  καὶ   τὸ κακὸν διακρινόντων, οἳ οὐκ
[35]   οὐδ´ ἂν τοῦτο γένοιτο· οὕτως  καὶ   τὸ κατὰ τὴν μεγάλην ἀνάστασιν,
[40]   ἀναγκαῖον ἂν εἴη τούτοις προσθεῖναι  καὶ   τὸ λειπόμενον, ὅτι οὔτε τὰ
[32]   προσφυσήσει τοῦ πνεύματος, ἐπαγγέλλεσθαί τε  καὶ   τὸ μετ´ αὐτῶν εἶναι, καὶ
[13]   ἀλλὰ τὸ πρὸ τῆς γεννήσεως  καὶ   τὸ μετὰ τὸν θάνατον τὴν
[40]   κατήχησις ἔχειν. δεῖ γάρ, οἶμαι,  καὶ   τὸ μετὰ τοῦτο σκοπεῖν,
[1]   ὅπερ Ἰουδαῖος οὐ δέχεται,  καὶ   τὸ μὴ διαφέρειν κατὰ τὴν
[8]   δὲ καὶ ἡδοναῖς τὸ καλὸν  καὶ   τὸ μὴ καλὸν κρίνειν τῆς
[15]   τῷ βουλήματι τὸ πᾶν συστησάμενος  καὶ   τὸ μὴ ὂν ὑποστήσας ἐν
[9]   αὐτὸ τὸ καλὸν ἐφ´ ἑαυτοῦ  καὶ   τὸ μὴ τοιοῦτον κατανοῆσαι, ποίοις
[32]   τὸ ὕψος, τό τε πλάτος  καὶ   τὸ μῆκος. ἑκάστην γὰρ τοῦ
[16]   πρός τε τὸ αἰσθητόν φημι  καὶ   τὸ νοερὸν τοῦ ἀνθρωπίνου συγκρίματος,
[37]   γενόμενον πρὸς τὴν ἑαυτοῦ φύσιν  καὶ   τὸ πᾶν μετεποίησεν. ἀλλὰ μὴν
[30]   διοχλοῦσαν τὸν βίον. ἀλλ´ ἀφέντες  καὶ   τὸ περὶ τούτων τὸν λόγον
[37]   τε λεῖπον πρὸς ἑαυτὴν ἐφελκομένη  καὶ   τὸ περιττεῦον ἀπωθουμένη; καὶ ὥσπερ
[3]   οὗ καὶ λόγος ἐστὶ  καὶ   τὸ πνεῦμα· ἀλλ´ ἐπειδὰν τὸ
[39]   μὲν ἄνθρωπος, κτιστὸν δὲ  καὶ   τὸ πνεῦμα καὶ τὸν μονογενῆ
[4]   καὶ τοῦ θεοῦ λόγος  καὶ   τὸ πνεῦμα τῷ πνεύματι, ὁμοία
[35]   τέλει· τί γὰρ ἴσον ἄνθρωπος  καὶ   τὸ πρὸς τὴν σύστασιν τοῦ
[23]   τὸ ἀγαθὸν τῷ δικαίῳ συνέζευκται  καὶ   τὸ σοφὸν τούτων οὐκ ἀποκέκριται.
[27]   τὸ κατὰ τὴν ἀρχήν φημι  καὶ   τὸ τέλος, καθ´ ἑκάτερον εὑρίσκεται
[39]   φύσει κατ´ ἀνάγκην ὁμογενές ἐστι  καὶ   τὸ τικτόμενον. τί οὖν ἂν
[4]   ἀνυπόστατα τὰ παρ´ ἡμῖν ῥήματα  καὶ   τὸ τοῖς ῥήμασι συνδιεξερχόμενον πνεῦμα.
[32]   γνῶναι τί ἐστι τὸ βάθος  καὶ   τὸ ὕψος, τό τε πλάτος
[17]   τοῦ πονοῦντος μέρους θεραπεύων  καὶ   τόδε τι πρὸς τὴν τοῦ
[4]   ἐξανθρωπίζοιτο, εἰ τοιούτῳ κεχρῆσθαι λόγῳ  καὶ   τοιούτῳ πνεύματι τὸν τοῦ παντὸς
[27]   ἐν ἀρχῇ τε καὶ τελευτῇ  καὶ   τοῖς διὰ μέσου πᾶσιν, ἔδει
[18]   τοὺς δαίμονας ἐν ταῖς ζωοθυσίαις  καὶ   τοῖς ἐπιβωμίοις μιάσμασιν; ἀφ´ οὗ
[36]   ἐν πᾶσι δὲ ὄντα, παρεῖναι  καὶ   τοῖς ἐπικαλουμένοις τὴν ζωτικὴν αὐτοῦ
[17]   τοὺς εὐγνώμονας τοσοῦτον εἰπεῖν, ὅτι  καὶ   τοῖς ἰατροῖς οὐ νομοθετοῦσι τὸν
[8]   ἀνταριθμηθῆναι κατάλογον, τὸν ἐν τούτοις  καὶ   τοῖς τοιούτοις ἐξ ἀβουλίας ἐμπεπτωκότα·
[8]   τὴν θεραπείαν προσίενται, ἐφ´ ὧν  καὶ   τομαὶ καὶ καυτήρια καὶ πικραὶ
[15]   ὁρμῇ τοῦ θελήματος, τί οὐχὶ  καὶ   τὸν ἄνθρωπον δι´ αὐθεντικῆς τινὸς
[5]   τὸ ὕδωρ εἶναι. οὕτως οὖν  καὶ   τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ τῇ τῶν
[0]   Σαβέλλιον, διὰ τῶν αὐτῶν ὠφελήσει  καὶ   τὸν Ἀνόμοιον, οὐδὲ πρὸς
[40]   θεοῦ, δεῖξον διὰ τῆς προαιρέσεως  καὶ   τὸν ἐν σοὶ ὄντα θεόν,
[1]   διὰ τῶν αὐτῶν εὑρήσει σημείων  καὶ   τὸν ἐξ ἐκείνου ὑφεστῶτα λόγον.
[13]   εἶναι καὶ τὴν γέννησιν αὐτοῦ  καὶ   τὸν θάνατον. ἀλλὰ μὴν ταῦτα
[0]   πρὸς τὸν Μανιχαῖον μάχη  καὶ   τὸν Ἰουδαῖον ὀνίνησιν, ἀλλὰ χρή,
[23]   καὶ τὴν τῶν καταδίκων ἀνάρρυσιν,  καὶ   τὸν κατὰ τῶν δαιμόνων φόβον,
[39]   κτιστὸν δὲ καὶ τὸ πνεῦμα  καὶ   τὸν μονογενῆ θεὸν εἶναι νομίζοι,
[1]   διάνοια αὐτόν τε τὸν λόγον  καὶ   τὸν ὅθεν ἐστίν, οὐκέτ´ ἂν
[1]   φύσιν αὐτόν τε τὸν λόγον  καὶ   τὸν ὅθεν ἐστίν. ὥσπερ γὰρ
[1]   ἐπειδὴ χρὴ πάντως τῷ λόγῳ  καὶ   τὸν πατέρα τοῦ λόγου συνυπακούεσθαι·
[23]   διαχωροῦντος ἐφ´ ἑκάτερα τοῦ πελάγους,  καὶ   τὸν πυθμένα γυμνοῦντος τοῖς παροδεύουσι
[28]   ~Ἀλλὰ κωμῳδοῦσι τὴν φύσιν ἡμῶν,  καὶ   τὸν τῆς γεννήσεως τρόπον διαθρυλλοῦσι,
[11]   νεκράν τε καὶ ἀνενέργητον γίνεσθαι,  καὶ   τὸν τῆς ἑνώσεως οὐκ ἐπιγινώσκομεν
[35]   τῷ προάγοντι, οὕτω μοι νόησον  καὶ   τὸν τοῦ βίου τούτου λαβύρινθον
[1]   καθ´ ὁμοιότητα τῶν παρ´ ἡμῖν  καὶ   τὸν τοῦ θεοῦ λόγον ὑπονοεῖν,
[0]   γὰρ τὸ εἶδος τῆς νόσου  καὶ   τὸν τρόπον τῆς θεραπείας προσαρμοστέον.
[25]   ἐν ἡμῖν εἶναι καὶ νῦν  καὶ   τότε κατὰ τὸ ἴσον διωμολόγηται.
[20]   μὴ μετὰ τοῦ δυνατοῦ τε  καὶ   τοῦ ἀγαθοῦ θεωροῖτο, κακίαν ἄν
[6]   διαλυούσης· κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον  καὶ   τοῦ αἰσθητοῦ πρὸς τὸ νοητὸν
[39]   καὶ τοῦ ἐλλιποῦς τὸ τέλειον,  καὶ   τοῦ δεομένου τὸ μὴ δεόμενον,
[39]   τοῦ δεομένου τὸ μὴ δεόμενον,  καὶ   τοῦ διὰ προκοπῆς ἀνιόντος τὸ
[20]   τοῦ δικαίου τε καὶ σοφοῦ  καὶ   τοῦ δυνατοῦ τεταγμένον· τὸ γὰρ
[39]   μὴ ἑστῶτος παρὰ πολὺ τιμιώτερον,  καὶ   τοῦ ἐλλιποῦς τὸ τέλειον, καὶ
[7]   ἐφ´ ἑαυτῆς τοῦ καλοῦ τε  καὶ   τοῦ ἐναντίου διακρίνειν τὴν φύσιν.
[18]   τῆς σωματικῆς ζωῆς τὴν ὑπεροψίαν  καὶ   τοῦ θανάτου τὴν καταφρόνησιν, ἣν
[0]   θεραπεύσεις τοῦ Ἕλληνος τὴν πολυθείαν  καὶ   τοῦ Ἰουδαίου τὴν περὶ τὸν
[29]   ἐστὶ λόγος, ὅτι σοφίᾳ γέγονε  καὶ   τοῦ λυσιτελοῦντος τῇ φύσει προμηθείᾳ
[18]   ὃν διὰ τῶν προφητῶν τε  καὶ   τοῦ νόμου προεδιδάχθησαν, καὶ προτιμοτέραν
[0]   δύναμιν τὴν ἐν τούτοις διαδεικνυμένην  καὶ   τοῦ παντὸς ὑπερκειμένην ὁμολογῆσαι· εἰ
[37]   φύσιν ἡμῶν ἀπογευσάμενοι πάλιν ἀναγκαίως  καὶ   τοῦ συνάγοντος τὸ διαλελυμένον ἐπεδεήθημεν,
[31]   δύνασθαι τὸν θεόν, εἴπερ ἐβούλετο,  καὶ   τοὺς ἀντιτύπως ἔχοντας ἀναγκαστικῶς ἐφελκύσασθαι
[26]   τὰ γένη τῶν καταβληθέντων σπερμάτων  καὶ   τοὺς καρποὺς ἀντιδίδωσιν· σοφίας δὲ
[24]   πῶς θεότης ἀνθρωπίνῃ συμπλακεῖσα φύσει  καὶ   τοῦτο γίνεται καὶ ἐκεῖνό ἐστιν.
[16]   τοῦ διακριθέντος ἕνωσις διαβαίνει.  καὶ   τοῦτό ἐστι τὸ μυστήριον τῆς
[1]   τινα τῶν πρός τι λεγομένων  καὶ   τοῦτό ἐστιν, ἐπειδὴ χρὴ πάντως
[16]   ἄρρηκτον ἕνωσιν τὸ διασχισθὲν συναρμόσας.  καὶ   τοῦτό ἐστιν ἀνάστασις,
[6]   κατὰ τὸ εὔλογον εὑρεθήσεται,  καὶ   τοῦτο σαφηνίσει τὸ ζήτημα. τοιοῦτόν
[26]   τὴν ἀλήθειαν βλέπων πάντων μάλιστα  καὶ   τοῦτο τῆς δικαιοσύνης τε καὶ
[37]   τὸ θερμὸν μεταποίησιν. ἐπεὶ οὖν  καὶ   τοῦτο τὸ μέρος θεοδόχος
[8]   θανάτῳ τὴν ζωὴν ἡμῶν διαλύεσθαι,  καὶ   τοῦτό φησι τῶν κακῶν ἔσχατον
[35]   ἐκ μεταμελείας διόρθωσις, ἀνάγκη πᾶσα  καὶ   τούτους ἐν τῷ καταλλήλῳ γενέσθαι.
[17]   σωτηρίαν ἡμῶν κατεργάζεται, τικτόμενός τε  καὶ   τρεφόμενος, καὶ τῇ τοῦ θανάτου
[37]   τοῦ ἄρτου σύστασις ἦν,  καὶ   τρόπον τινὰ καὶ αὐτὸ ἄρτος
[39]   δεομένῃ τοῦ ἀγαθύνοντος ἑαυτὸν εἰσποιῶν  καὶ   τρόπον τινὰ πάλιν εἰς τὸ
[20]   θηριῶδες γάρ ἐστι τὸ τοιοῦτον  καὶ   τυραννικὸν τῆς δυνάμεως εἶδος. ὡσαύτως
[40]   ἀκόλαστος καὶ ἀσχήμων διάνοια  καὶ   τῦφος καὶ φθόνος καὶ ὑπερηφανία,
[13]   τῷ τε τῆς γενέσεως τρόπῳ  καὶ   τῷ ἀνεπιδέκτῳ τῆς εἰς φθορὰν
[21]   τοῖς τε λοιποῖς τῶν ἀγαθῶν  καὶ   τῷ αὐτεξουσίῳ τῆς προαιρέσεως τὴν
[40]   παρορῶσι, δι´ ἀπάτης ἑαυτοὺς παράγοντες,  καὶ   τῷ δοκεῖν μόνον, οὐχὶ τῷ
[24]   κατ´ ἀρχὰς τῆς ζωῆς ἐξετράπημεν  καὶ   τῷ θανάτῳ ἐγκατηνέχθημεν, τί τοῦ
[32]   εἶναι, καὶ μηδενὶ μέσῳ διατειχίζεσθαι,  καὶ   τῷ μὲν φαινομένῳ πρὸς τὸν
[10]   ἀνιοῦσα, καὶ τῶν ἀβύσσων ἐπιβατεύουσα,  καὶ   τῷ πλάτει τῆς οἰκουμένης ἐπερχομένη,
[4]   κυρίου, φησίν, οἱ οὐρανοὶ ἐστερεώθησαν  καὶ   τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ
[24]   τῆς ζωῆς τῷ θανάτῳ εἰσοικισθείσης  καὶ   τῷ σκότῳ τοῦ φωτὸς ἐπιφανέντος
[8]   παθημάτων γίνεται τῇ τε ψυχῇ  καὶ   τῷ σώματι, καί τις ἀναλογία
[37]   σώματος ὑποστηρίζομεν, τὸν αὐτὸν τρόπον  καὶ   τῷ ὑγρῷ τὴν προσθήκην ἐκ
[35]   ἐστι δύναμις ἐν τῷ πυρὶ  καὶ   τῷ ὕδατι, οἱ διὰ τοῦ
[10]   κτίσει, καὶ μέχρις οὐρανῶν ἀνιοῦσα,  καὶ   τῶν ἀβύσσων ἐπιβατεύουσα, καὶ τῷ
[8]   αὐτὸν οἴεσθαι, ὡς ἂν μὴ  καὶ   τῶν ἀλγυνόντων ἡμᾶς αἴτιος ὑπονοοῖτο,
[26]   παρὰ πάσης ἔσται τῆς κτίσεως,  καὶ   τῶν ἐν τῇ καθάρσει κεκολασμένων
[4]   ὡς ἐξαρκεῖν πρὸς οὐρανῶν σύστασιν  καὶ   τῶν ἐν τούτοις δυνάμεων; εἰ
[18]   δαιμόνων ἐπὶ ἀπάτῃ σφῶν αὐτῶν  καὶ   τῶν ἐντυγχανόντων ἐπετηδεύετο, ὡς ἐν
[6]   γὰρ ἐτάχθη τῆς γῆς τε  καὶ   τῶν ἐπ´ αὐτῆς πάντων· καλὸς
[17]   λογισμοῖς τισὶ κατὰ τὸ ἐγχωροῦν  καὶ   τῶν ἐπιζητουμένων ἐξευρεῖν τὴν λύσιν
[23]   τὸν κατὰ τῶν δαιμόνων φόβον,  καὶ   τῶν κατὰ τὸν ἀέρα παθῶν
[26]   τῶν ἐν τῇ καθάρσει κεκολασμένων  καὶ   τῶν μηδὲ τὴν ἀρχὴν ἐπιδεηθέντων
[10]   τῆς πολυπραγμοσύνης εἰσδύνουσα, πολλάκις δὲ  καὶ   τῶν οὐρανίων θαυμάτων ἐν περινοίᾳ
[32]   γίνεται, τῶν ἄνω τοῖς κάτω  καὶ   τῶν πλαγίων πρὸς ἄλληλα δι´
[5]   τε νῦν περὶ ἡμᾶς εἶναι  καὶ   τῶν προτιμοτέρων ἐρημωθῆναι. ἀρχὴ δὲ
[23]   ἀξίας ἐκ τῶν ἀοράτων φωνάς,  καὶ   τῶν τῆς φύσεως ἀρρωστημάτων διόρθωσιν
[33]   θανάτου φθορᾶς· ἐπειδὰν οὖν τούτων  καὶ   τῶν τοιούτων ἀκούσωσιν καὶ προδιδαχθῶσι
[12]   εἰ μὲν οὖν τινὸς τούτων  καὶ   τῶν τοιούτων ἐλλιπὴς ἦν
[35]   τὸ μέσον τῶν τε κεκαθαρμένων  καὶ   τῶν τοῦ καθαρσίου προσδεομένων ἐστίν.
[5]   ἀκολουθία παρέδειξεν, ἀνάγκη πᾶσα  καὶ   τῶν τοῦ κόσμου μερῶν μὴ
[12]   τῆς κτίσεως, γῆς, θαλάσσης, ἀέρος,  καὶ   τῶν ὑπὲρ τὸν ἀέρα τόπων,
[36]   ἀρχήν ἐστι καὶ εὐκατόρθωτον, πίστις  καὶ   ὕδωρ, μὲν ἐντὸς τῆς
[33]   θεὸν καὶ χάριτος οὐρανίας ἐπίκλησις  καὶ   ὕδωρ καὶ πίστις ἐστὶ δι´
[35]   τὴν συγγένειαν ἔχει γῆ τε  καὶ   ὕδωρ, μόνα τῶν στοιχείων βαρέα
[39]   τριάδι γεννώμενος παρὰ πατρός τε  καὶ   υἱοῦ καὶ πνεύματος ἁγίου· οὕτω
[24]   οὕτως καὶ τὴν θείαν τε  καὶ   ὑπερέχουσαν δύναμιν οὐκ οὐρανῶν μεγέθη
[32]   τε εἶναι καὶ τῆς ὑψηλῆς  καὶ   ὑπερεχούσης δυνάμεως. περὶ ὧν οὐδὲν
[40]   διάνοια καὶ τῦφος καὶ φθόνος  καὶ   ὑπερηφανία, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐξ
[24]   ἔχει τὰ μέγαλά τε  καὶ   ὑπερφυῆ τῶν θαυμάτων. τὸ μὲν
[9]   τε καὶ πόσις, καὶ κόπος,  καὶ   ὕπνος, καὶ λύπη, καὶ δάκρυον,
[30]   τὸν ἄνθρωπον τιμῆς ἀφῆκέ τι  καὶ   ὑπὸ τὴν ἡμετέραν ἐξουσίαν εἶναι,
[35]   ἀντὶ γῆς τὸ ὕδωρ ἐπιχεάμενος  καὶ   ὑποδὺς τὸ στοιχεῖον ἐν τρισὶ
[23]   τῆς πρὸς τὰ χείρω ῥοπῆς  καὶ   ὑπόθεσιν καὶ οἱονεὶ μητέρα τῆς
[36]   ἑαυτὸ μεγάλων ἀγαθῶν ἀρχή τε  καὶ   ὑπόθεσις γίνεται. μικρὸν δέ φημι
[6]   τῆς κατ´ ἀρετὴν ζωῆς ἀρχὴ  καὶ   ὑπόθεσις γίνεται, οὕτως διὰ
[16]   καὶ πρώτη γένεσίς τε  καὶ   ὑπόστασις παρ´ αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν
[32]   τὸ διὰ μέσου τῶν ἐπουρανίων  καὶ   ὑποχθονίων ὀνομάσας ἐπίγειον. τοῦτο μεμαθήκαμεν
[1]   ἀεὶ ἑστῶσα φύσις ἀίδιον ἔχει  καὶ   ὑφεστῶτα τὸν λόγον. εἰ δὴ
[1]   τὰ πάντα τοῦ ζῶντος μὲν  καὶ   ὑφεστῶτος, ὅτι θεοῦ λόγος ἐστί,
[24]   τὸ μὲν γὰρ μέγα τι  καὶ   ὑψηλὸν ἐξεργασθῆναι παρὰ τῆς θείας
[8]   γήινον οἰκείως ἔχει, κρείττων δὲ  καὶ   ὑψηλοτέρα τῶν κατ´ αἴσθησιν κινημάτων
[2]   θεοῦ, τὸ συμπαρομαρτοῦν τῷ λόγῳ  καὶ   φανεροῦν αὐτοῦ τὴν ἐνέργειαν, οὐ
[40]   καὶ ἀσχήμων διάνοια καὶ τῦφος  καὶ   φθόνος καὶ ὑπερηφανία, ἀλλὰ καὶ
[1]   εἴτε τὸ κακίας καὶ θανάτου  καὶ   φθορᾶς ἀνεπίδεκτον, εἴτε τὸ ἐν
[12]   πρό γε πάντων τὸ θανάτου  καὶ   φθορᾶς εἶναι κρείττονα. εἰ μὲν
[26]   κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον, θανάτου  καὶ   φθορᾶς καὶ σκότους καὶ εἴ
[24]   ὑπερέχουσαν δύναμιν οὐκ οὐρανῶν μεγέθη  καὶ   φωστήρων αὐγαὶ καὶ τοῦ
[8]   τὴν διάλυσιν βλέπων τοῦ σώματος,  καὶ   χαλεπὸν ποιεῖται τῷ θανάτῳ τὴν
[33]   τρόπον, ὅτι εὐχὴ πρὸς θεὸν  καὶ   χάριτος οὐρανίας ἐπίκλησις καὶ ὕδωρ
[23]   φύσεως ἀρρωστημάτων διόρθωσιν ἀπραγμάτευτόν τινα  καὶ   ψιλήν, ἐν ῥήματι μόνῳ καὶ
[5]   παθημάτων ἰδέαν κατά τε σῶμα  καὶ   ψυχὴν ἐπιτήδειον, ταῦτα καὶ τὰ
[35]   ἐν τῷ γείτονι διατυποῦται στοιχείῳ.  καὶ   ὡς ἐκεῖνος ἄνωθεν ἄνθρωπος
[6]   αὐτῷ πρὸς τὴν ἐπιβουλὴν κατασταίη.  καὶ   ὥσπερ ἐπὶ λύχνου τοῦ πυρὸς
[39]   προήκειν οἰκείως πρὸς ἑαυτὴν ἔχει·  καὶ   ὥσπερ ἐπὶ τῆς τῶν σωμάτων
[37]   ἐφελκομένη καὶ τὸ περιττεῦον ἀπωθουμένη;  καὶ   ὥσπερ τις ἀσκὸς ὑγροῦ τινὸς
[6]   τῇ ἀπουσίᾳ νοουμένη τοῦ κρείττονος·  καὶ   ὥσπερ φαμὲν ἀντιδιαιρεῖσθαι τῇ ὁράσει




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 28/04/2009