Chapitre |
[20] |
τὸ
θεῖον,
ἀλλὰ
καὶ
δίκαιον
|
καὶ |
ἀγαθὸν
καὶ
σοφὸν
καὶ
πᾶν |
[26] |
ἐνήργησεν,
ὁ
δὲ
δίκαιος
ἅμα
|
καὶ |
ἀγαθὸς
καὶ
σοφὸς
ἐπὶ
σωτηρίᾳ |
[15] |
γὰρ
δὴ
θεμιτὸν
ἦν
αὐτοσοφίαν
|
καὶ |
ἀγαθότητα
καὶ
ἀφθαρσίαν,
καὶ
εἴ |
[39] |
τῆς
τοῦ
πρώτου
καὶ
ἀληθινοῦ
|
καὶ |
ἀγαθοῦ
θεοῦ
φύσεως,
τῆς
τοῦ |
[5] |
ἐν
τῇ
φύσει
τὸ
αὐτοκρατὲς
|
καὶ |
ἀδέσποτον,
ὥστε
ἆθλον
ἀρετῆς
εἶναι |
[27] |
ὁ
διαπτύων
ὡς
αἰσχρόν
τε
|
καὶ |
ἄδοξον
τὸ
εἶδος
τῆς
ἀνθρωπίνης |
[1] |
λόγον
ἔχει,
οὕτως
ἡ
ἄφθαρτος
|
καὶ |
ἀεὶ
ἑστῶσα
φύσις
ἀίδιον
ἔχει |
[39] |
τῆς
ἀμετάστατόν
τε
καὶ
παγίαν
|
καὶ |
ἀεὶ
ὡσαύτως
ἔχουσαν
ἐν
τῷ |
[15] |
ἀνθρωπίνης
φύσεως
καταβῆναι,
οὕτως
ἐλεεινῶς
|
καὶ
|
ἀθλίως
τῆς
ἀνθρωπότητος
διακειμένης;
ἀλλ´ |
[4] |
λόγῳ
τοῦ
κυρίου
οἱ
οὐρανοὶ
|
καὶ |
αἱ
δυνάμεις
αὐτῶν
ἐν
τῷ |
[1] |
φύσεως
τῆς
ἡμετέρας
μέτρον
συνταπεινοῦνται
|
καὶ |
αἱ
τῶν
τοιούτων
ὀνομάτων
ἐμφάσεις. |
[0] |
τὸ
σοφόν
τε
καὶ
ἄφθαρτον
|
καὶ |
ἀίδιον
καὶ
εἴ
τι
ἄλλο |
[5] |
οὐ
γαστρὸς
πλησμονήν,
ἀλλὰ
γνῶσιν
|
καὶ |
ἀιδιότητα
ζωῆς
τοῖς
γευσαμένοις
δίδωσι, |
[1] |
κόσμον
εἶναι,
τοῦ
τὸ
ἀγαθὸν
|
καὶ |
αἱρουμένου
καὶ
δυναμένου,
ὁ
δὲ |
[6] |
κατανόησις,
εἰς
τὸ
νοητόν
τε
|
καὶ |
αἰσθητὸν
τῆς
θεωρίας
διῃρημένης.
καὶ |
[6] |
τούτου
χάριν
ἐκ
νοητοῦ
τε
|
καὶ
|
αἰσθητοῦ
τὸ
κατὰ
τὸν
ἄνθρωπον |
[15] |
γίνεται
φύσει,
μόνον
δὲ
ἀπρεπὲς
|
καὶ |
αἰσχρὸν
τὸ
κατὰ
κακίαν
πάθος, |
[14] |
πίστιν,
εἰ
θεός,
τὸ
ἀχώρητον
|
καὶ |
ἀκατανόητον
καὶ
ἀνεκλάλητον
πρᾶγμα,
τὸ |
[35] |
τῆς
ἀναστάσεως
σῶον
καὶ
ἀπαθῆ
|
καὶ |
ἀκέραιον
καὶ
πάσης
τῆς
κατὰ |
[28] |
εὔλογον
κρίνοιτο;
οὐ
γὰρ
ὀφθαλμῷ
|
καὶ |
ἀκοῇ
καὶ
γλώσσῃ,
ἢ
ἄλλῳ |
[24] |
δυνάμεως
κατὰ
φύσιν
πώς
ἐστι
|
καὶ |
ἀκόλουθον.
καὶ
οὐκ
ἄν
τινα |
[11] |
κτίσιν
παρὰ
τῆς
ἀσωμάτου
τε
|
καὶ |
ἀκτίστου
φύσεως
ὑποστῆναι
πιστεύοντες,
τὸ |
[39] |
εἰ
ἔξω
τῆς
τοῦ
πρώτου
|
καὶ |
ἀληθινοῦ
καὶ
ἀγαθοῦ
θεοῦ
φύσεως, |
[3] |
πνεῦμα,
καὶ
ἕτερον
ὁ
λόγος,
|
καὶ |
ἄλλο
πάλιν
ἐκεῖνο,
οὗ
καὶ |
[26] |
τὰς
τῶν
ἐπιβουλευομένων
ἐλπίδας
τρέπειν
|
καὶ |
ἄλλο
παρὰ
τὸ
ἐλπισθὲν
κατεργάζεσθαι. |
[39] |
βαπτιζόμενον,
πάλιν
τῷ
τρεπτῷ
τε
|
καὶ |
ἀλλοιουμένῳ
ἐγγεννηθῆναι
βίῳ·
τῇ
γὰρ
|
[39] |
εἰσελθεῖν
ἢ
πάλιν
τῷ
ἀστατοῦντι
|
καὶ |
ἀλλοιουμένῳ
ἐγκυματοῦσθαι
βίῳ;
ἐπεὶ
οὖν |
[6] |
τῆς
κατὰ
τροπὴν
καὶ
μεταβολὴν
|
καὶ |
ἀλλοίωσίν
ἐστιν
ἀνεπίδεκτος,
πᾶν
δὲ |
[21] |
τοίνυν
κατὰ
τὴν
τρεπτήν
τε
|
καὶ |
ἀλλοιώτην
ὁρμήν
τε
καὶ
κίνησιν |
[35] |
μεταμελείᾳ
μὲν
εἰς
μῖσός
τε
|
καὶ |
ἀλλοτρίωσιν
τῆς
κακίας
χωρῶν,
τῷ |
[21] |
θείαν
δύναμιν
εἰς
οὐσίαν
μεθισταμένης,
|
καὶ |
ἄλλως
δὲ
τῆς
τροπῆς
ἀναγκαίως |
[6] |
ἐμμίξας
ὁ
ἀντικείμενος
σβέσιν
τινὰ
|
καὶ |
ἀμαύρωσιν
τῆς
εὐλογίας
ἐποίησεν,
ἧς |
[20] |
τὴν
παγίαν
ἐν
τῷ
ἀγαθῷ
|
καὶ |
ἀμετάβλητον
φύσιν;
οὐ
γὰρ
ἂν |
[39] |
ἀκτίστου
φύσεως
τὸ
ἄτρεπτόν
τε
|
καὶ |
ἀμετάθετον
ἐν
ἑαυτῇ
κεκτημένης,
τῆς |
[18] |
θυσιαστήρια
καὶ
τὴν
σεμνήν
τε
|
καὶ |
ἀναίμακτον
ἱερωσύνην
καὶ
τὴν
ὑψηλὴν |
[37] |
ἕτερον
τρόπον
ἐν
μετουσίᾳ
τε
|
καὶ |
ἀνακράσει
τοῦ
σώζοντος
γίνεται.
ὥσπερ |
[6] |
κατὰ
θείαν
σοφίαν
μίξις
τε
|
καὶ |
ἀνάκρασις,
ὡς
ἂν
πάντα
τοῦ |
[39] |
ποιήσῃ,
ἐξὸν
τὴν
ἄτρεπτόν
τε
|
καὶ |
ἀναλλοίωτον
ἀρχηγὸν
ποιήσασθαι
τῆς
ἰδίας |
[39] |
τριάδα
εἰς
τὴν
ἄτρεπτόν
τε
|
καὶ |
ἀναλλοίωτον
εἰσελθεῖν
ζωήν,
τὸν
δὲ |
[18] |
δηλαδὴ
ταῦτα,
μὴ
σαφῆ
τε
|
καὶ |
ἀναμφίβολον
τῆς
θείας
ἐπιδημίας
ἔχοντες |
[15] |
δουλείας
κατεχόμενος.
ἆρα
μικρὰ
ταῦτα
|
καὶ |
ἀνάξια
τὸν
θεὸν
δυσωπῆσαι
πρὸς |
[35] |
τοῦ
ὕδατος,
τὴν
σωτήριον
ταφὴν
|
καὶ |
ἀνάστασιν
τὴν
ἐν
τριημέρῳ
γενομένην |
[35] |
τοῦ
συγκρίματος
ἡμῶν
ἀνάπλασίν
τε
|
καὶ |
ἀναστοιχείωσιν
βλέπων·
πρὸς
τοῦτο
γὰρ
|
[26] |
φύσεως
ἰδιωμάτων
γενόμενος,
γενέσεώς
τε
|
καὶ |
ἀνατροφῆς
καὶ
αὐξήσεως,
καὶ
μέχρι |
[6] |
φύσις
ἀσώματόν
τι
χρῆμά
ἐστι
|
καὶ |
ἀναφὲς
καὶ
ἀνείδεον·
ἡ
δὲ |
[6] |
τι
χρῆμά
ἐστι
καὶ
ἀναφὲς
|
καὶ |
ἀνείδεον·
ἡ
δὲ
αἰσθητὴ
κατ´ |
[14] |
θεός,
τὸ
ἀχώρητον
καὶ
ἀκατανόητον
|
καὶ |
ἀνεκλάλητον
πρᾶγμα,
τὸ
ὑπὲρ
πᾶσαν |
[8] |
κατ´
ἀνάγκην
ἐπακολουθοῦσιν
ἄρρητοί
τινες
|
καὶ |
ἀνέκφραστοι
ἀλγηδόνες,
ὧν
ἡ
διήγησις
|
[16] |
συγκρίματος,
διὰ
τῆς
ἀρρήτου
ἐκείνης
|
καὶ |
ἀνεκφράστου
συνανακράσεως
τοῦτο
οἰκονομήσασθαι,
τὸ |
[11] |
ψυχῆς
τὴν
σάρκα
νεκράν
τε
|
καὶ |
ἀνενέργητον
γίνεσθαι,
καὶ
τὸν
τῆς |
[33] |
μὴ
παρούσης
ἀκίνητόν
ἐστιν
ἐκεῖνο
|
καὶ |
ἀνενέργητον.
εἰ
οὖν
ἐκεῖ
οὐ |
[11] |
καταλείπομεν,
ὡς
ἄρρητον
παντάπασιν
ὄντα
|
καὶ
|
ἀνερμήνευτον.
~Τοῦ
δὲ
θεὸν
ἐν |
[5] |
ἐστὶν
αἴτιος
κακῶν,
ἀδέσποτόν
τε
|
καὶ
|
ἄνετόν
σοι
κατασκευάσας
τὴν
φύσιν, |
[28] |
θάνατον
ἄπρακτον
εἶναι
τρόπον
τινὰ
|
καὶ |
ἀνήνυτον,
πάντοτε
πρὸς
τὸ
λεῖπον |
[34] |
χωρισθείσης
ἄπρακτός
ἐστιν
ἡ
σπουδὴ
|
καὶ |
ἀνόνητος,
πόσῳ
μᾶλλον
ἐν
τῷ |
[37] |
ὥσπερ
διὰ
τῆς
στερρᾶς
τε
|
καὶ |
ἀντιτύπου
τροφῆς
τὸ
στερρὸν
τοῦ |
[4] |
ῥήμασι
συνδιεξερχόμενον
πνεῦμα.
ἄπρακτα
πάντως
|
καὶ
|
ἀνυπόστατα
κἀκεῖνα
κατασκευάσουσιν
οἱ
πρὸς |
[4] |
ἔχει.
ἀλλὰ
μὴν
ἀνενέργητά
τε
|
καὶ |
ἀνυπόστατα
τὰ
παρ´
ἡμῖν
ῥήματα |
[23] |
ἄφθορον,
καὶ
θήλην
ἐκ
παρθενίας,
|
καὶ |
ἄνωθεν
ἐπιμαρτυρούσας
τῷ
ὑπερφυεῖ
τῆς |
[35] |
πάλιν
διὰ
τῆς
ἀναστάσεως
σῶον
|
καὶ
|
ἀπαθῆ
καὶ
ἀκέραιον
καὶ
πάσης |
[35] |
κατόπιν
ἑπόμενοι
τὰς
ποικίλας
τε
|
καὶ |
ἀπατηλὰς
τῶν
οἴκων
ἀναστροφὰς
διεξέρχονται, |
[15] |
τῆς
πίστεως,
ὡς
ἀνάρμοστά
τε
|
καὶ |
ἀπεμφαίνοντα
περὶ
τῆς
θείας
φύσεως |
[26] |
πυρὸς
δαπάνῃ
τὸ
ἀλλότριόν
τε
|
καὶ |
ἀπόβλητον
οἱ
θεραπευταὶ
τοῦ
χρυσίου |
[5] |
μὴ
ὄντος
τοῦ
μετέχοντός
τε
|
καὶ |
ἀπολαύοντος.
εἰ
τοίνυν
ἐπὶ
τούτοις |
[8] |
δυνατὸν
ἦν
καὶ
πρέπον
ἅμα
|
καὶ |
ἀπολομένην
ἀνακαλέσασθαι.
ὃ
παρὰ
τοῦ |
[8] |
καιρῷ
τῆς
κρίσεως
τέμνεταί
τε
|
καὶ |
ἀποξύεται
τῇ
ἀρρήτῳ
ἐκείνῃ
σοφίᾳ |
[16] |
ἡ
διὰ
τοῦ
ἐπιρρύτου
τε
|
καὶ |
ἀπορρύτου
τῆς
τροφῆς
τοῦ
ὑποκειμένου |
[28] |
περὶ
αὐτὴν
ὡς
αἰσχρόν
τε
|
καὶ |
ἀπρεπὲς
διαβάλλοιτο.
εἰ
οὖν
μόνης
|
[5] |
αὐτῶν
ἀποδοκιμάσει
ὡς
ἀπίθανόν
τε
|
καὶ |
ἀπρεπῆ
περὶ
θεοῦ
λέγεσθαι.
οὐκοῦν |
[27] |
τὸ
θεῖον.
τοῦ
γὰρ
ὑψίστου
|
καὶ |
ἀπροσίτου
κατὰ
τὸ
ὕψος
τῆς |
[3] |
μυστηρίου
βαθύτητα·
πῶς
τὸ
αὐτὸ
|
καὶ |
ἀριθμητόν
ἐστι
καὶ
διαφεύγει
τὴν |
[32] |
φύσεις
πρὸς
μίαν
σύμπνοιάν
τε
|
καὶ |
ἁρμονίαν
δι´
ἑαυτοῦ
συνάγων
ἐν |
[7] |
ἀγαθὸν
ὁριζόμενοι
διὰ
τὸ
πάθεσι
|
καὶ |
ἀρρωστήμασιν
ὑποκεῖσθαι
κατ´
ἀνάγκην
τὴν
|
[37] |
ἡ
σύστασις
ἐξ
οἴνου
τε
|
καὶ |
ἄρτου
ἐστί,
τοῖς
σώμασι
τῶν |
[32] |
προσήγγισεν,
ὅσον
τῆς
νεκρότητος
ἅψασθαι
|
καὶ |
ἀρχὴν
δοῦναι
τῇ
φύσει
τῆς
|
[5] |
εἰ
δὲ
τοῦτο
ἄτοπόν
τε
|
καὶ |
ἀσεβές,
ὁμολογεῖται
πάντως
ὅτι
λόγον |
[1] |
ὀνομάτων
ἐμφάσεις.
ἐπειδὴ
γὰρ
φθαρτὴ
|
καὶ
|
ἀσθενὴς
ἡμῶν
ἡ
φύσις,
διὰ |
[4] |
δὲ
καὶ
δύναμις
ἀπὸ
ῥημάτων
|
καὶ |
ἄσθματος
τηλικαύτη,
ὡς
ἐξαρκεῖν
πρὸς |
[40] |
πλεονεξίαν
πάθος
καὶ
ἡ
ἀκόλαστος
|
καὶ |
ἀσχήμων
διάνοια
καὶ
τῦφος
καὶ |
[1] |
εἰ
ὑφέστηκε
νοερόν
τι
χρῆμα
|
καὶ |
ἀσώματον
ὤν,
ζῇ
πάντως·
εἰ |
[5] |
τῶν
ὄντων
συστάσεως,
ἀλογίαν
τε
|
καὶ |
ἀτεχνίαν
τῇ
ἀρχῇ
τοῦ
παντὸς |
[26] |
γενόμενος,
γενέσεώς
τε
καὶ
ἀνατροφῆς
|
καὶ |
αὐξήσεως,
καὶ
μέχρι
τῆς
τοῦ |
[30] |
ἡ
προαίρεσις,
ἀδούλωτόν
τι
χρῆμα
|
καὶ |
αὐτεξούσιον,
ἐν
τῇ
ἐλευθερίᾳ
τῆς |
[5] |
δὴ
τῆς
κατὰ
τὸ
ἀδέσποτον
|
καὶ |
αὐτεξούσιον
χάριτος.
εἰ
γάρ
τις |
[6] |
πρὸς
τὴν
ἀλλοίωσιν
ἔχει,
διότι
|
καὶ |
αὐτὴ
τῆς
κτίσεως
ἡ
ὑπόστασις |
[37] |
σύστασις
ἦν,
καὶ
τρόπον
τινὰ
|
καὶ |
αὐτὸ
ἄρτος
ἦν·
ἐνταῦθά
τε |
[37] |
ἑκάστου
διὰ
τοῦ
μέρους
γίνεσθαι
|
καὶ |
αὐτὸ
μένειν
ἐφ´
ἑαυτοῦ
ὅλον. |
[37] |
πίστις
ἐστί,
πρὸς
πάντας
μεριζόμενον
|
καὶ |
αὐτὸ
οὐ
μειούμενον.
τάχα
τοίνυν |
[18] |
τὸ
ἀρχαῖον
νενομισμένων
μηδέν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
αὐτὸν
τὸν
σεβάσμιον
αὐτοῖς
ἐν |
[26] |
ἀπολωλότα
διὰ
τούτων
εὐεργετῶν,
ἀλλὰ
|
καὶ
|
αὐτὸν
τὸν
τὴν
ἀπώλειαν
καθ´ |
[26] |
τε
ἄνθρωπον
τῆς
κακίας
ἐλευθερῶν
|
καὶ |
αὐτὸν
τὸν
τῆς
κακίας
εὑρετὴν |
[26] |
ἰδίας
προαιρέσεως
κατεβάλετο·
ἀπατᾶται
γὰρ
|
καὶ |
αὐτὸς
τῷ
τοῦ
ἀνθρώπου
προβλήματι |
[6] |
ἑαυτοῦ
γενέσθαι
πείσας
φονέα
τε
|
καὶ |
αὐτόχειρα.
ἐπειδὴ
γὰρ
διὰ
τῆς |
[3] |
ἑκατέραν
τε
τῶν
αἱρέσεων
καθαιροῦσαν
|
καὶ |
ἀφ´
ἑκατέρας
παραδεχομένην
τὸ
χρήσιμον. |
[16] |
αὐτῷ
τοῦ
ἀγγείου,
σκεδαννυμένου
τε
|
καὶ |
ἀφανιζομένου,
μηδενὸς
ὄντος
τοῦ
περιστέγοντος. |
[15] |
θεμιτὸν
ἦν
αὐτοσοφίαν
καὶ
ἀγαθότητα
|
καὶ
|
ἀφθαρσίαν,
καὶ
εἴ
τι
ὑψηλόν |
[0] |
εἴτε
κατὰ
τὸ
σοφόν
τε
|
καὶ |
ἄφθαρτον
καὶ
ἀίδιον
καὶ
εἴ
|
[6] |
ἐπειδὴ
πρὸς
τὸ
ἀγαθόν
τε
|
καὶ |
ἄφθονον
ἐπέμυσεν
ὄμμα,
ὥσπερ
ὁ |
[18] |
βωμοὺς
καὶ
προπύλαια
καὶ
τεμένη
|
καὶ |
ἀφιδρύματα
καὶ
ὅσα
ἄλλα
τοῖς
|
[0] |
οἱ
κατὰ
Μαρκίωνα
καὶ
Οὐαλεντῖνον
|
καὶ |
Βασιλείδην
καὶ
ὁ
λοιπὸς
κατάλογος
|
[6] |
ὑπεκκαύματα
ἦν·
ἰσχύι
δέ
τινι
|
καὶ |
βίᾳ
δυνάμεως
κατεργάσασθαι
τὸ
κατὰ |
[1] |
τι
πέρ
ἐστιν
ἀγαθόν,
τοῦτο
|
καὶ |
βούλεσθαι,
βουλομένην
δὲ
πάντως
καὶ |
[1] |
ὡς
καὶ
τὰ
ἄλλα
πάντα.
|
καὶ |
γὰρ
δύναμίς
τις
καὶ
ζωὴ |
[37] |
τοῦ
θεοῦ
λόγου
μεταποιεῖσθαι
πιστεύομεν.
|
καὶ |
γὰρ
ἐκεῖνο
τὸ
σῶμα
ἄρτος |
[20] |
σοφίας
ἐνεργὸν
τὴν
φιλανθρωπίαν
ποιούσης.
|
καὶ |
γὰρ
ἐπὶ
τῶν
ἀρρώστως
διακειμένων |
[29] |
πρὸς
τὴν
εὐεργεσίαν
ἡμῶν
ἀναβολή.
|
καὶ |
γὰρ
ἐπὶ
τῶν
σωματικῶν
νοσημάτων, |
[8] |
πρὸς
τὸ
πονηρὸν
ὁρμῆς
εἶναι.
|
καὶ
|
γὰρ
ᾔδει
τὸ
ἐσόμενον
καὶ |
[5] |
τὸ
οἰκεῖον
τὴν
ἔφεσιν
ἔχοι.
|
καὶ |
γὰρ
καὶ
ἐν
τῇ
τῶν |
[12] |
ἐπιζητῶν
πρὸς
τὰς
ἐνεργείας
βλεπέτω.
|
καὶ |
γὰρ
τοῦ
ὅλως
εἶναι
θεὸν |
[32] |
ἐν
τῷ
εὐαγγελίῳ
καὶ
εἴρηται
|
καὶ |
γεγένηται,
καὶ
οὐκ
ἔστιν
ὅ |
[13] |
ἀφ´
ὧν
ἀκούεις
καὶ
τεθνάναι
|
καὶ |
γεγεννῆσθαι
δίδως,
ἐκ
τῶν
αὐτῶν |
[23] |
τὸν
τότε
φαινόμενον,
κυοφορίαν
ἀσυνδύαστον,
|
καὶ |
γέννησιν
ἄφθορον,
καὶ
θήλην
ἐκ |
[8] |
αἴσθησις
πρὸς
τὸ
παχύ
τε
|
καὶ |
γήινον
οἰκείως
ἔχει,
κρείττων
δὲ |
[28] |
οὐ
γὰρ
ὀφθαλμῷ
καὶ
ἀκοῇ
|
καὶ |
γλώσσῃ,
ἢ
ἄλλῳ
τινὶ
τῶν |
[24] |
προσμῖξαι
τῇ
τοῦ
θεοῦ
παρουσίᾳ
|
καὶ |
γυμνὴν
ὑποστῆναι
αὐτοῦ
τὴν
ἐμφάνειαν, |
[8] |
ἡμέτερον
παράλογος
συνανάκρασις,
ὡς
λυπεῖσθαι
|
καὶ |
δάκνεσθαι
τοῦ
παρὰ
φύσιν
χωριζομένην
|
[9] |
κόπος,
καὶ
ὕπνος,
καὶ
λύπη,
|
καὶ |
δάκρυον,
συκοφαντία
τε
καὶ
δικα– |
[8] |
φέρων·
ποίων
γὰρ
ἀποσφαγέντων
τε
|
καὶ |
δαρέντων
ζῴων
ἐπινοεῖται
αὐτοῖς
ἡ |
[39] |
μήποτε
λάθῃ
τῇ
ἐλλιπεῖ
φύσει
|
καὶ |
δεομένῃ
τοῦ
ἀγαθύνοντος
ἑαυτὸν
εἰσποιῶν |
[8] |
δὲ
τοιοῦτον
δόγμα
ἱστορικώτερον
μὲν
|
καὶ |
δι´
αἰνιγμάτων
ὁ
Μωσῆς
ἡμῖν |
[35] |
κατωφερῆ,
καὶ
ἐν
ἀλλήλοις
μένοντα
|
καὶ |
δι´
ἀλλήλων
κρατούμενα.
ἐπεὶ
οὖν |
[32] |
βλέπει,
καὶ
περὶ
αὐτόν
ἐστι,
|
καὶ |
δι´
ἐκείνου
πρὸς
ἑαυτὴν
συμφυὴς
|
[6] |
ἐστί,
δυνατὸν
δ´
ἂν
εἴη
|
καὶ
|
δι´
ὀλίγου
τοῖς
εὐπειθεστέροις
παραθέσθαι |
[15] |
περιέρχεται
περιόδους,
σώματος
ὑπερχόμενος
φύσιν,
|
καὶ
|
διὰ
γεννήσεως
παριὼν
εἰς
τὸν |
[6] |
τῆς
γῆς
τὸν
ἄνθρωπον
ἔπλασε
|
καὶ |
διὰ
τῆς
ἰδίας
ἐμπνεύσεως
τῷ |
[23] |
τοῦ
ὕδατος
ὑποχερσουμένης
τῇ
βάσει,
|
καὶ
|
διά
τινος
ἀσφαλοῦς
ἀντιτυπίας
ὑπερειδούσης |
[23] |
ταῖς
χερσὶ
τῶν
διακονούντων
ἐγγεωργούμενος
|
καὶ |
διὰ
τοῦ
κόρου
τῶν
ἐσθιόντων |
[37] |
σῶμά
μου.
πάσης
δὲ
σαρκὸς
|
καὶ |
διὰ
τοῦ
ὑγροῦ
τρεφομένης·
οὐ |
[8] |
τῇ
φύσει
τὸ
κακὸν
καταμίξαντες,
|
καὶ |
διὰ
τοῦτο
τῆς
κατὰ
τὸ |
[5] |
τῶν
κοινῶν
ἐννοιῶν
ὁ
Ἕλλην
|
καὶ |
διὰ
τῶν
γραφικῶν
ὁ
Ἰουδαῖος |
[3] |
ὁρᾶται
καὶ
ἐν
μονάδι
καταλαμβάνεται,
|
καὶ |
διακέκριται
τῇ
ὑποστάσει
καὶ
οὐ |
[24] |
θαύματι
ποιεῖται,
πῶς
τὸ
πῦρ
|
καὶ |
διαμένει
πῦρ
ὂν
καὶ
ἐν
|
[33] |
συγκρινόμενος;
ἄνθρωπος
λογικόν
τι
χρῆμα
|
καὶ
|
διανοητικόν
ἐστι,
νοῦ
καὶ
ἐπιστήμης |
[8] |
τὸ
μὴ
μετέχειν
αὐτὰ
νοῦ
|
καὶ |
διανοίας
χώραν
οὐκ
ἔχει.
ἀλλ´
|
[3] |
τὸ
αὐτὸ
καὶ
ἀριθμητόν
ἐστι
|
καὶ |
διαφεύγει
τὴν
ἐξαρίθμησιν,
καὶ
διῃρημένως |
[3] |
ἐστι
καὶ
διαφεύγει
τὴν
ἐξαρίθμησιν,
|
καὶ |
διῃρημένως
ὁρᾶται
καὶ
ἐν
μονάδι |
[9] |
λύπη,
καὶ
δάκρυον,
συκοφαντία
τε
|
καὶ |
δικα–
στήριον,
καὶ
σταυρός,
καὶ |
[20] |
δεῖν
πιστεύειν
τὸ
θεῖον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
δίκαιον
καὶ
ἀγαθὸν
καὶ
σοφὸν |
[32] |
ἐλθεῖν
τὴν
ὑπερέχουσαν
φύσιν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
δίχα
τούτου
τῇ
περιουσίᾳ
τῆς |
[5] |
ἡ
ἀνάγκαις
τισὶν
ὑπεζευγμένη
τε
|
καὶ |
δουλεύουσα
πῶς
ἂν
εἰκὼν
ὀνομάζοιτο; |
[8] |
ἀποξύεται
τῇ
ἀρρήτῳ
ἐκείνῃ
σοφίᾳ
|
καὶ |
δυνάμει
τοῦ,
καθὼς
λέγει
τὸ |
[1] |
τοῦ
τὸ
ἀγαθὸν
καὶ
αἱρουμένου
|
καὶ |
δυναμένου,
ὁ
δὲ
λόγος
οὗτος |
[1] |
τὸ
ἁπλοῦν
θεωροῖτο,
ἀδυναμίας
τε
|
καὶ |
δυνάμεως
ἐν
τῇ
αὐτῇ
προθέσει |
[33] |
ἐνεργούμενον.
πῶς
γάρ,
φασίν,
εὐχὴ
|
καὶ |
δυνάμεως
θείας
ἐπίκλησις
ἐπὶ
τοῦ |
[4] |
παντὸς
ποιητὴν
δογματίζοιεν.
τίς
δὲ
|
καὶ |
δύναμις
ἀπὸ
ῥημάτων
καὶ
ἄσθματος |
[1] |
καὶ
βούλεσθαι,
βουλομένην
δὲ
πάντως
|
καὶ |
δύνασθαι,
δυναμένην
δὲ
μὴ
ἀνενέργητον |
[1] |
ἐστί.
τὴν
δὲ
προαίρεσιν
ταύτην
|
καὶ |
δυνατὴν
εἶναι
κατὰ
τὸ
ἀκόλουθον
|
[25] |
θεῖον,
καὶ
ἐνδυόμενον
καὶ
ἐμπεριέχον
|
καὶ |
ἐγκαθήμενον;
τοῦ
γὰρ
ὄντος
ἐξῆπται |
[0] |
τε
καὶ
ἄφθαρτον
καὶ
ἀίδιον
|
καὶ |
εἴ
τι
ἄλλο
θεοπρεπὲς
νόημα |
[26] |
θανάτου
καὶ
φθορᾶς
καὶ
σκότους
|
καὶ |
εἴ
τι
κακίας
ἔκγονον
τῷ |
[28] |
ἑαυτοῦ
φύσει
τὸ
κακόν
ἐστι
|
καὶ |
εἴ
τι
πρὸς
τὴν
κακίαν
|
[1] |
ἀγαθόν
τε
καὶ
σοφὸν
πάντως,
|
καὶ |
εἴ
τι
τῆς
κρείττονος
σημασίας
|
[21] |
δίκαιον,
τὸ
δυνατόν,
τὸ
ἄφθαρτον
|
καὶ |
εἴ
τι
τῆς
τοῦ
κρείττονος
|
[15] |
αὐτοσοφίαν
καὶ
ἀγαθότητα
καὶ
ἀφθαρσίαν,
|
καὶ |
εἴ
τι
ὑψηλόν
ἐστι
νόημά |
[33] |
κοινόν,
πρὸς
αὐτοὺς
ἐροῦμεν,
ὑγρότητι
|
καὶ |
εἰκόνι
θεοῦ;
ἀλλ´
οὐδὲν
ἐκεῖ |
[32] |
θειότερον
λόγον
ἐν
τῷ
εὐαγγελίῳ
|
καὶ |
εἴρηται
καὶ
γεγένηται,
καὶ
οὐκ |
[16] |
ἑνωθέντων,
ψυχῆς
λέγω
καὶ
σώματος,
|
καὶ |
εἰς
ἀεὶ
διαμεῖναι
τὴν
ἕνωσιν. |
[7] |
τοῦ
σώματος
φύσιν
σύνθετον
οὖσαν
|
καὶ |
εἰς
διάλυσιν
ῥεοῦσαν,
ἐπακολουθεῖν
δέ |
[24] |
καθαρθείη,
καὶ
ἡ
πλάνη
θεραπευθείη,
|
καὶ |
εἰς
τὴν
ζωὴν
τὸ
τεθνηκὸς |
[5] |
λέγεσθαι.
οὐκοῦν
ἐξ
ἑτέρας
ἀρχῆς
|
καὶ |
εἰς
τὴν
περὶ
τούτου
πίστιν |
[37] |
δὲ
κατὰ
τὸ
προηγούμενον
ἄρτος.
|
καὶ |
εἰς
τὴν
τοῦ
ὑγροῦ
διαμονὴν |
[13] |
βλέποντες,
ἴσμεν
καὶ
ὅθεν
ἀρχόμεθα
|
καὶ |
εἰς
τί
καταλήγομεν.
ἐκ
πάθους |
[26] |
ἀφανισμὸς
μὲν
τοῦ
χείρονος
γίγνεται
|
καὶ |
εἰς
τὸ
μὴ
ὂν
μεταχώρησις, |
[35] |
ἀλλὰ
ταὐτότης
τὸ
γινόμενον
ἦν,
|
καὶ |
εἰς
τὸ
παντελὲς
τὸ
κακὸν |
[8] |
τῶν
εἰρημένων
δῆλόν
ἐστιν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἐκ
μυρίων
ἑτέρων,
ὧν
τὸ |
[39] |
λογισμῷ,
τίς
αὐτῷ
λυσιτελήσει
πατὴρ
|
καὶ |
ἐκ
τίνος
ἄμεινον
αὐτῷ
συστῆναι |
[35] |
εὐκολίαν
ἐστὶν
ὕδατί
τε
βαπτισθῆναι
|
καὶ |
ἐκ
τοῦ
θανάτου
πάλιν
ἀναδῦναι. |
[6] |
οὖν
τῆς
νοητῆς
κτίσεως
προυποστάσης,
|
καὶ |
ἑκάστῃ
τῶν
ἀγγελικῶν
δυνάμεων
πρὸς |
[34] |
εἶναι,
καὶ
ἐν
πᾶσι
μένειν
|
καὶ |
ἑκάστῳ
συνεῖναι.
οὐκέτ´
οὖν
ἂν |
[24] |
συμπλακεῖσα
φύσει
καὶ
τοῦτο
γίνεται
|
καὶ |
ἐκεῖνό
ἐστιν.
ἐπειδὴ
γάρ,
καθὼς |
[8] |
καὶ
τῆς
ψυχῆς
ἀπολεπτυνομένης
τε
|
καὶ |
ἐκτηκομένης
ἐν
τοῖς
ὑπὲρ
τῆς |
[0] |
γὰρ
μήτε
παρὰ
τὸ
πλέον
|
καὶ |
ἔλαττον
τὴν
διαφορὰν
ἐξευρίσκοι,
διότι |
[24] |
τὸ
ταπεινὸν
τῆς
φύσεως
ἡμῶν
|
καὶ |
ἐλπισθῆναι
δύνασθαι
αὐτὸν
καθ´
ὁμοιότητα |
[25] |
εἶναι
τὸ
θεῖον,
καὶ
ἐνδυόμενον
|
καὶ |
ἐμπεριέχον
καὶ
ἐγκαθήμενον;
τοῦ
γὰρ |
[40] |
οἰκειότητα.
ἐκεῖνος
ἀνοίγει
τὴν
χεῖρα
|
καὶ |
ἐμπιπλᾷ
πᾶν
ζῷον
εὐδοκίας,
ὑπερβαίνει |
[5] |
τὸν
ἄνθρωπον,
ὡς
ἀγαθῆς
τε
|
καὶ |
ἐν
ἀγαθοῖς
οὔσης
κατ´
ἀρχὰς |
[35] |
βαρέα
τε
ὄντα
καὶ
κατωφερῆ,
|
καὶ |
ἐν
ἀλλήλοις
μένοντα
καὶ
δι´ |
[15] |
φησί,
καὶ
εὐεργετηθῆναι
τὸν
ἄνθρωπον
|
καὶ |
ἐν
ἀπαθείᾳ
τὸν
θεὸν
διαμεῖναι. |
[35] |
ἐν
ἐξουσίᾳ
τὸ
ὕδωρ
ἐστί,
|
καὶ |
ἐν
αὐτῷ
γενέσθαι
καὶ
ἐξ |
[35] |
κατ´
εὐκολίαν
ὁ
θάνατος
πρόκειται,
|
καὶ |
ἐν
αὐτῷ
γενέσθαι
καὶ
μὴ |
[2] |
πνεύματος
ἔξωθεν
ἐπιρρεῖν
τῷ
θεῷ
|
καὶ |
ἐν
αὐτῷ
γίνεσθαι
τὸ
πνεῦμα |
[16] |
ἡμῶν
διὰ
τῆς
ἰδίας
ἀκολουθίας
|
καὶ |
ἐν
ἐκείνῳ
πρὸς
διάκρισιν
τοῦ |
[5] |
δυνάμεως
γνωρίζοι
τε
τὸ
ὑπερκείμενον
|
καὶ |
ἐν
ἐπιθυμίᾳ
τῆς
θείας
ἀιδιότητος |
[35] |
ζωήν.
οὐκοῦν
χρή
τι
τοιοῦτον
|
καὶ |
ἐν
ἡμῖν
ἐπινοηθῆναι
ὁμοίωμα.
τίς |
[35] |
ἐστὶν
ἡ
ἐπίνοια
δι´
ἧς
|
καὶ |
ἐν
ἡμῖν
πληροῦται
τοῦ
παρ´ |
[5] |
δύναμις,
προαιρετική
τε
παντὸς
ἀγαθοῦ
|
καὶ |
ἐν
ἰσχύι
πᾶν
τὸ
κατὰ
|
[32] |
παρεῖναί
τε
αὐτοῖς
μὴ
ὁρώμενον
|
καὶ |
ἐν
μέσῳ
γίγνεσθαι,
μηδὲν
τῆς |
[34] |
ἀεὶ
παρέσεσθαι
τοῖς
ἐπικαλουμένοις
ἐπήγγελται,
|
καὶ |
ἐν
μέσῳ
τῶν
πιστευόντων
εἶναι, |
[3] |
τὴν
ἐξαρίθμησιν,
καὶ
διῃρημένως
ὁρᾶται
|
καὶ |
ἐν
μονάδι
καταλαμβάνεται,
καὶ
διακέκριται |
[34] |
ἐν
μέσῳ
τῶν
πιστευόντων
εἶναι,
|
καὶ |
ἐν
πᾶσι
μένειν
καὶ
ἑκάστῳ
|
[25] |
οὖν
ἐν
αὐτῷ
τὰ
πάντα
|
καὶ |
ἐν
πᾶσιν
ἐκεῖνο,
τί
ἐπαισχύνονται |
[16] |
τε
τῇ
συγκρίσει
τῶν
διεστώτων
|
καὶ |
ἐν
τῇ
διακρίσει
τῶν
συμπεπλεγμένων |
[5] |
τὴν
ἔφεσιν
ἔχοι.
καὶ
γὰρ
|
καὶ |
ἐν
τῇ
τῶν
ἀλόγων
φύσει, |
[28] |
ἐφάψασθαι.
ἀλλ´
ἤδη
περὶ
τούτου
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν
εἴρηται
λόγοις, |
[15] |
λόγον.
πρῶτον
μὲν
οὖν,
ὅπερ
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
φθάσασιν
ἤδη
μετρίως |
[35] |
ἀπεμιμήσατο.
εἴρηται
δὲ
τὸ
τοιοῦτον
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
φθάσασιν,
ὅτι
κατ´ |
[37] |
αὐτῇ
δυνάμεως
συνέχει
τε
ἑαυτὴν
|
καὶ |
ἐν
τῷ
εἶναι
μένει,
ἀπαύστῳ
|
[32] |
πᾶν
μέρος
τοῖς
οὖσιν
ἐνθεωρουμένη
|
καὶ |
ἐν
τῷ
εἶναι
τὰ
πάντα |
[32] |
θεῖον
ἐμφαίνοντος,
ἀκόλουθον
ἂν
εἴη
|
καὶ |
ἐν
τῷ
μέρει
τούτῳ
μὴ |
[10] |
τὸ
ἀνθρώπινον,
τὴν
θεοπρεπῆ
διάνοιαν
|
καὶ |
ἐν
τῷ
προσεγγισμῷ
διασώσασθαι,
πάσης |
[37] |
λόγος,
τῇ
ἀνθρωπίνῃ
συνανεκράθη
φύσει
|
καὶ |
ἐν
τῷ
σώματι
τῷ
ἡμετέρῳ |
[24] |
ὑψηλόν,
ἐν
τῷ
ταπεινῷ
γενόμενον,
|
καὶ |
ἐν
τῷ
ταπεινῷ
καθορᾶται
καὶ |
[24] |
πῦρ
καὶ
διαμένει
πῦρ
ὂν
|
καὶ |
ἐν
τῷ
τρόπῳ
τῆς
κινήσεως |
[5] |
ἀλόγων
φύσει,
ὅσα
τὸν
ἔνυδρον
|
καὶ |
ἐναέριον
ἔλαχε
βίον,
καταλλήλως
ἕκαστον |
[39] |
οὐδὲν
ἡ
κατὰ
τὸ
ὑπερέχον
|
καὶ |
ἐνδέον
ἐν
ἡμῖν
διαφορὰ
διίστησιν |
[25] |
παντὶ
πιστεύειν
εἶναι
τὸ
θεῖον,
|
καὶ |
ἐνδυόμενον
καὶ
ἐμπεριέχον
καὶ
ἐγκαθήμενον; |
[28] |
δι´
ὧν
ἡ
αἰσθητική
τε
|
καὶ |
ἐνεργητικὴ
δύναμις
οἰκονομεῖται·
τὰ
δὲ |
[2] |
ἀλλ´
οὐσιωδῶς
ὑφεστῶτα,
προαιρετικόν
τε
|
καὶ |
ἐνεργὸν
καὶ
παντοδύναμον·
οὕτως
καὶ |
[1] |
τε
ζῶντα
τοῦ
θεοῦ
λόγον
|
καὶ |
ἐνεργὸν
καὶ
ποιητικὸν
ὁμολογῶν,
ὅπερ |
[35] |
βλέπουσιν
πρὸς
τὴν
εὔρυθμόν
τε
|
καὶ |
ἐνόπλιον
κίνησιν
παιδευόμενοι,
ὁ
δὲ |
[26] |
ἐπαινοῦμεν,
τῷ
δὲ
χαλεπαίνομεν·
οὕτω
|
καὶ |
ἐνταῦθα
τῷ
μὲν
κατὰ
τὸ |
[37] |
ἀπόστολος,
ἁγιάζεται
διὰ
λόγου
θεοῦ
|
καὶ |
ἐντεύξεως,
οὐ
διὰ
βρώσεως
προιὼν |
[8] |
τοῦ
θεοῦ
λόγος
οὐσιώδης
τις
|
καὶ |
ἐνυπόστατος
ὢν
αὐτὸς
εἶναι
καὶ |
[35] |
ἐστί,
καὶ
ἐν
αὐτῷ
γενέσθαι
|
καὶ |
ἐξ
αὐτοῦ
πάλιν
ἀναδῦναι,
κατὰ |
[10] |
αὐτὸν
οὖν
τρόπον,
ὡς
ὁρῶμεν
|
καὶ |
ἐξημμένην
τοῦ
ὑποκειμένου
τὴν
φλόγα |
[37] |
μεθισταμένης·
τὸ
γὰρ
πάντων
ἴδιον
|
καὶ |
ἐπ´
ἐκείνης
τῆς
σαρκὸς
ὡμολογήθη, |
[8] |
ἔργον
ὁ
ἄνθρωπος,
καλόν
τε
|
καὶ |
ἐπὶ
καλλίστοις
γενόμενον,
οὐ
μόνον |
[15] |
οἷον
σκότος
καὶ
θάνατος·
οὕτω
|
καὶ |
ἐπὶ
τῆς
ἀρετῆς
οὐκ
ἄν |
[38] |
λόγου,
ὃν
δι´
ὀλίγου
μὲν
|
καὶ |
ἐπὶ
τῆς
παρούσης
ἐκθησόμεθα
πραγματείας. |
[8] |
χωρισθῆναι
ζωῆς
προσαγορεύομεν
θάνατον,
οὕτως
|
καὶ |
ἐπὶ
τῆς
ψυχῆς
τὸν
τῆς |
[12] |
συντηρητικὴν
τῶν
ὄντων
καταλαμβάνομεν,
οὕτως
|
καὶ |
ἐπὶ
τοῦ
διὰ
σαρκὸς
ἡμῖν
|
[1] |
τις
ἐκ
τῆς
ὁμωνυμίας
τοιαύτην
|
καὶ |
ἐπὶ
τοῦ
θεοῦ
τὴν
ζωὴν |
[20] |
ἀγαθὸν
εἶναι,
καλῶς
ἂν
ἔχοι
|
καὶ |
ἐπὶ
τοῦ
λόγου
τῆς
κατὰ |
[10] |
ἓν
τὰ
συναμφότερα
γίνεται,
οὕτω
|
καὶ |
ἐπὶ
τούτου·
καί
μοι
μηδεὶς |
[33] |
τὸ
ὑγρὸν
μεταβαίνει.
τὸ
ἴσον
|
καὶ |
ἐπὶ
τούτου
φαμὲν
μηδὲν
εἶναι |
[32] |
Χριστοῦ
πᾶν
γόνυ
κάμψει
ἐπουρανίων
|
καὶ |
ἐπιγείων
καὶ
καταχθονίων.
ἐνταῦθα
τὴν |
[11] |
θείαν
φύσιν
πρὸς
τὴν
θνητὴν
|
καὶ
|
ἐπίκηρον
ὁμολογοῦμεν,
τὸν
δὲ
τῆς |
[1] |
ἡ
ἡμετέρα
φύσις
ἐπίκηρος
οὖσα
|
καὶ |
ἐπίκηρον
τὸν
λόγον
ἔχει,
οὕτως |
[7] |
πάντως
ἐστίν,
ὁ
λυπηρὸς
οὗτος
|
καὶ |
ἐπίκηρος
βίος
οὐκέτ´
ἄν,
φησίν, |
[33] |
χρῆμα
καὶ
διανοητικόν
ἐστι,
νοῦ
|
καὶ |
ἐπιστήμης
δεκτικόν·
ἐκεῖνο
δὲ
ὑγρᾷ |
[8] |
τὴν
δύναμιν,
οὗ
καὶ
θέλημα
|
καὶ |
ἔργον
ἐστὶν
ἡ
τῶν
ὄντων |
[37] |
ἡ
δὲ
δύναμις
αὕτη
τροφὴ
|
καὶ |
ἔστι
καὶ
λέγεται.
ἔστι
δὲ
|
[11] |
σῆς
καταλήψεως·
ἀλλ´
ὥσπερ
ἐνταῦθα
|
καὶ |
ἕτερον
εἶναί
τι
παρὰ
τὸ |
[3] |
τι
τῇ
ὑποστάσει
τὸ
πνεῦμα,
|
καὶ
|
ἕτερον
ὁ
λόγος,
καὶ
ἄλλο |
[32] |
δὲ
σταυρὸς
εἰ
μέν
τινα
|
καὶ |
ἕτερον
περιέχει
λόγον
βαθύτερον,
εἰδεῖεν
|
[15] |
ἀνθρωπότητος
διακειμένης;
ἀλλ´
ἐξῆν,
φησί,
|
καὶ |
εὐεργετηθῆναι
τὸν
ἄνθρωπον
καὶ
ἐν |
[36] |
τὸ
κατὰ
τὴν
ἀρχήν
ἐστι
|
καὶ |
εὐκατόρθωτον,
πίστις
καὶ
ὕδωρ,
ἡ |
[6] |
νοητῇ
φύσει
χωρίον
ἡ
λεπτὴ
|
καὶ |
εὐκίνητός
ἐστιν
οὐσία,
κατὰ
τὴν |
[27] |
φύσεως,
ἑτέρῳ
δέ
τινι
γειτνιῶν
|
καὶ |
εὔληπτον
ἐκ
τοῦ
σύνεγγυς
γίγνοιτο. |
[10] |
θεοῦ
δογματίζοντες;
~Ἀλλὰ
μικρόν,
φησί,
|
καὶ |
εὐπερίγραπτον
ἡ
ἀνθρωπίνη
φύσις,
ἄπειρον |
[21] |
τοῦ
τῆς
κακίας
συμβούλου
τε
|
καὶ |
εὑρετοῦ
καλὸν
ἀναπεισθεὶς
εἶναι
τὸ |
[24] |
ἐκβάλλεσθαι·
ἀλλὰ
πᾶν
ὑψηλόν
τε
|
καὶ |
εὐσεβὲς
νόημα
δεῖ
πάντως
ἐπὶ |
[5] |
τὸ
μετεχόμενον
ἔχειν.
διὰ
τοῦτο
|
καὶ |
ζωῇ
καὶ
λόγῳ
καὶ
σοφίᾳ |
[1] |
πάντα.
καὶ
γὰρ
δύναμίς
τις
|
καὶ |
ζωὴ
καὶ
σοφία
περὶ
τὸ |
[33] |
θελήματος.
τί
κοινόν,
φασίν,
ὕδατι
|
καὶ |
ζωῇ;
τί
δὲ
κοινόν,
πρὸς |
[17] |
ἐπέδειξεν,
ὡς
θανάτου
τε
καθαίρεσιν
|
καὶ |
ζωῆς
εἴσοδον
ἐπ´
αὐτῷ
εἶναι, |
[16] |
γένοιτο
μεθόριον
ἀμφοτέρων,
θανάτου
τε
|
καὶ |
ζωῆς,
ἐν
ἑαυτῷ
μὲν
στήσας |
[5] |
περὶ
τὴν
θείαν
φύσιν
ἀγαθῶν
|
καὶ |
ἡ
ἀιδιότης
ἐστίν,
ἔδει
πάντως |
[0] |
ὡσαύτως
λέγοιτο,
ἥ
τε
ἀφθαρσία
|
καὶ |
ἡ
ἀιδιότης
καὶ
πᾶσα
εὐσεβὴς |
[40] |
ἢ
τὸ
κατὰ
πλεονεξίαν
πάθος
|
καὶ |
ἡ
ἀκόλαστος
καὶ
ἀσχήμων
διάνοια |
[5] |
ἐστι
τῆς
φυσικῆς
ἐνεργείας,
οὕτω
|
καὶ |
ἡ
ἀρετὴ
πρὸς
τὴν
κακίαν |
[16] |
φύσει,
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
|
καὶ |
ἡ
ἀρχὴ
τῆς
ἀναστάσεως
δι´ |
[24] |
καὶ
ἡ
τοῦ
παντὸς
διακόσμησις
|
καὶ |
ἡ
διηνεκὴς
τῶν
ὄντων
οἰκονομία |
[24] |
τὸν
ἀπολωλότα
καταλαμβάνεται,
ἡ
σοφία
|
καὶ |
ἡ
δικαιοσύνη
ἐν
τῷ
τρόπῳ |
[40] |
ἐξ
ἀδικίας
κέρδη
παραμένῃ
αὐτῷ
|
καὶ |
ἡ
ἐκ
μοιχείας
αὐτῷ
κτηθεῖσα |
[9] |
τῆς
ἀληθείας
κρατύνεται·
γένεσις
ἀνθρωπίνη
|
καὶ |
ἡ
ἐκ
νηπίου
πρὸς
τελείωσιν |
[9] |
στήριον,
καὶ
σταυρός,
καὶ
θάνατος,
|
καὶ |
ἡ
ἐν
μνημείῳ
θέσις·
ταῦτα |
[24] |
τῶν
ἐξ
ἁμαρτίας
μολυνθέντων
ἐφάπτεται,
|
καὶ |
ἡ
ζωὴ
τῶν
τεθνηκότων
καὶ |
[6] |
ὕπαρξιν,
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
|
καὶ |
ἡ
κακία
τῷ
τῆς
ἀρετῆς |
[32] |
μέρος
τι
τῶν
μυστικῶν
διδαγμάτων
|
καὶ |
ἡ
κατὰ
τὸ
λουτρόν
ἐστιν |
[8] |
σώματι
πάθους
παραλαμβάνονται,
τοιοῦτόν
τι
|
καὶ |
ἡ
μετὰ
ταῦτα
κρίσις
εἰς |
[6] |
δυνάμει
μετατεθέντος·
κτιστὴ
δὲ
ἦν
|
καὶ |
ἡ
μνημονευθεῖσα
δύναμις,
αὐτεξουσίῳ
κινήματι |
[24] |
καὶ
ἡ
ζωὴ
τῶν
τεθνηκότων
|
καὶ |
ἡ
ὁδηγία
τῶν
πεπλανημένων,
ὡς |
[24] |
ἂν
ὅ
τε
μολυσμὸς
καθαρθείη,
|
καὶ |
ἡ
πλάνη
θεραπευθείη,
καὶ
εἰς |
[1] |
λόγου
τὴν
δύναμιν,
ὅση
ἐστὶ
|
καὶ |
ἡ
πρόθεσις,
ἵνα
μή
τις |
[16] |
πάθος
τῆς
ἀνθρωπίνης
καθηγεῖται
γενέσεως,
|
καὶ |
ἡ
πρὸς
κακίαν
τῶν
ζώντων |
[16] |
ἡμῶν
αὐτὸν
ἐφῆφθαι
λέγει,
ἧς
|
καὶ |
ἡ
πρώτη
γένεσίς
τε
καὶ |
[16] |
χωρισμὸς
τῶν
συνημμένων
πάθος
ἐστί,
|
καὶ |
ἡ
συνάφεια
τῶν
διεστώτων
πάθος |
[26] |
τὸ
ὑγιαίνειν
διὰ
τούτων
προσγένοιτο
|
καὶ |
ἡ
τῆς
καύσεως
ἀλγηδὼν
παρέλθοι, |
[6] |
ἐξουσίας
προσνεμηθείσης,
ἦν
τις
δύναμις
|
καὶ |
ἡ
τὸν
περίγειον
τόπον
συνέχειν |
[21] |
ἀνακλήσεως.
σοφίας
δ´
ἂν
εἴη
|
καὶ |
ἡ
τοῦ
δικαίου
κρίσις·
οὐ
|
[24] |
οὐρανῶν
μεγέθη
καὶ
φωστήρων
αὐγαὶ
|
καὶ |
ἡ
τοῦ
παντὸς
διακόσμησις
καὶ |
[37] |
τὸ
περιέχον
τὸν
ὄγκον·
οὕτω
|
καὶ |
ἡ
τοῦ
σώματος
ἡμῶν
κατασκευὴ |
[36] |
ὅ
τε
κοινὸς
δείκνυσι
λόγος
|
καὶ |
ἡ
τῶν
γραφῶν
διδασκαλία
ἐντὸς |
[5] |
διδασκαλίας.
ὁ
γὰρ
παράδεισος
ἐκεῖνος
|
καὶ |
ἡ
τῶν
καρπῶν
ἰδιότης,
ὧν |
[8] |
ἀληθινοῦ
ἀγαθοῦ
ἀλλοτρίωσις.
πόνοις
δὲ
|
καὶ |
ἡδοναῖς
τὸ
καλὸν
καὶ
τὸ |
[17] |
ἐξὸν
μήτε
ἐν
τούτοις
γενέσθαι
|
καὶ |
ἡμᾶς
περισώσασθαι;
πρὸς
δὲ
τὸν
|
[6] |
δὲ
τὸ
ζῷον
ὁ
ἄνθρωπος·
|
καὶ |
ἦν
ἐν
αὐτῷ
τὸ
θεοειδὲς |
[32] |
διεξέρχεται,
κατὰ
τὸ
συνεχές
τε
|
καὶ |
ἡνωμένον
τῆς
φύσεως
ἐκ
τοῦ |
[27] |
τε
καὶ
πλέον
καὶ
μᾶλλον
|
καὶ |
ἧττον
διαφορᾷ
σύνθετον
ἐκ
τοῦ |
[13] |
πίστει;
~Ἀλλά,
φησί,
γέννησίς
τε
|
καὶ |
θάνατος
ἴδιον
τῆς
σαρκικῆς
ἐστὶ |
[9] |
καὶ
δικα–
στήριον,
καὶ
σταυρός,
|
καὶ |
θάνατος,
καὶ
ἡ
ἐν
μνημείῳ |
[15] |
τὸ
ἐναντίον
νοούμενα,
οἷον
σκότος
|
καὶ |
θάνατος·
οὕτω
καὶ
ἐπὶ
τῆς |
[15] |
ἀντικαθέστηκεν,
ἐπισκεψώμεθα.
ὡς
φωτὶ
σκότος
|
καὶ |
θάνατος
τῇ
ζωῇ,
οὕτω
τῇ |
[1] |
ἀιδίως
εἶναι,
εἴτε
τὸ
κακίας
|
καὶ |
θανάτου
καὶ
φθορᾶς
ἀνεπίδεκτον,
εἴτε |
[15] |
τὸν
ἄνθρωπον
δι´
αὐθεντικῆς
τινὸς
|
καὶ |
θεικῆς
ἐξουσίας
τῆς
ἐναντίας
δυνάμεως |
[35] |
τὴν
ἐπὶ
τὸ
μακάριόν
τε
|
καὶ |
θεῖον
καὶ
πάσης
κατηφείας
κεχωρισμένον |
[32] |
πάντα
κατὰ
τὸν
ὑψηλότερόν
τε
|
καὶ |
θειότερον
λόγον
ἐν
τῷ
εὐαγγελίῳ
|
[8] |
τῇ
βουλήσει
τὴν
δύναμιν,
οὗ
|
καὶ
|
θέλημα
καὶ
ἔργον
ἐστὶν
ἡ |
[8] |
καὶ
ἐνυπόστατος
ὢν
αὐτὸς
εἶναι
|
καὶ |
θεὸς
καὶ
λόγος,
πᾶσαν
δύναμιν |
[37] |
ἐν
τοῖς
πρώτοις
διῄρηται,
ὁ
|
καὶ |
θεὸς
ὢν
καὶ
λόγος,
τῇ |
[34] |
τῷ
πνευματικῷ
τῆς
γεννήσεως
τρόπῳ,
|
καὶ |
θεοῦ
παρέσεσθαι
τοῖς
γινομένοις
ἐπηγγελμένου |
[8] |
σωφρονισθείημεν·
τοῖς
δὲ
συνετωτέροις
ἰατρεία
|
καὶ |
θεραπεία
παρὰ
τοῦ
θεοῦ
τὸ |
[23] |
κυοφορίαν
ἀσυνδύαστον,
καὶ
γέννησιν
ἄφθορον,
|
καὶ |
θήλην
ἐκ
παρθενίας,
καὶ
ἄνωθεν |
[18] |
τοῦ
Χριστοῦ
ὀνόματι
ναούς
τε
|
καὶ |
θυσιαστήρια
καὶ
τὴν
σεμνήν
τε |
[38] |
τε
τοὺς
ἐναντίους
ἀγωνιστικῶς
συνεπλάκημεν
|
καὶ |
καθ´
ἑαυτοὺς
περὶ
τῶν
προσφερομένων |
[26] |
οἱ
ἐπὶ
θεραπείᾳ
τεμνόμενοί
τε
|
καὶ |
καιόμενοι
χαλεπαίνουσι
τοῖς
θεραπεύουσι,
τῇ |
[9] |
πάντως
ἀναδεικνυμένου
τοῦ
πάσης
αἰσχρότητος
|
καὶ |
κακίας
ἀπηλλαγμένου,
πῶς
οὐκ
ἐλεεινοὶ |
[0] |
τὰς
προλήψεις
τῶν
ἀνθρώπων
βλέπειν
|
καὶ |
κατὰ
τὴν
ἐγκειμένην
ἑκάστῳ
πλάνην |
[35] |
τις
πρὸς
τὸ
εἰκὸς
βλέποι
|
καὶ |
κατὰ
τὴν
ἐν
ἑκατέρῳ
δύναμιν |
[24] |
γενόμενον
δὲ
τὸ
οἰκεῖον
ἑαυτῷ
|
καὶ |
κατὰ
φύσιν
ἐργάσασθαι.
οἰκεῖον
δὲ
|
[35] |
ἅπαν
τὸ
νεκρωθὲν
οἰκεῖόν
τινα
|
καὶ |
κατὰ
φύσιν
ἔχει
χῶρον,
τὴν |
[35] |
γῆν,
ἐν
ᾗ
κλίνεταί
τε
|
καὶ |
κατακρύπτεται.
πολλὴν
δὲ
πρὸς
ἄλληλα
|
[37] |
ἀλλὰ
διὰ
τῶν
συνήθων
τε
|
καὶ |
καταλλήλων
ἔδωκε
τῷ
καθ´
ἑαυτὸν |
[5] |
ταῦτα
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
λέγων
|
καὶ |
κατατρέχων
τῆς
φύσεως,
ἀνατρέπειν
τὸν |
[32] |
γόνυ
κάμψει
ἐπουρανίων
καὶ
ἐπιγείων
|
καὶ |
καταχθονίων.
ἐνταῦθα
τὴν
μέσην
κεραίαν |
[35] |
τῶν
στοιχείων
βαρέα
τε
ὄντα
|
καὶ |
κατωφερῆ,
καὶ
ἐν
ἀλλήλοις
μένοντα
|
[8] |
προσίενται,
ἐφ´
ὧν
καὶ
τομαὶ
|
καὶ |
καυτήρια
καὶ
πικραὶ
φαρμακοποσίαι
πρὸς |
[21] |
τε
καὶ
ἀλλοιώτην
ὁρμήν
τε
|
καὶ |
κίνησιν
οὐκ
ἐνδέχεται
τὴν
φύσιν |
[8] |
σκεῦος.
ἐπειδὴ
δὲ
σύνδεσίς
τις
|
καὶ
|
κοινωνία
τῶν
κατὰ
ἁμαρτίαν
παθημάτων |
[9] |
αὔξησις,
βρῶσίς
τε
καὶ
πόσις,
|
καὶ |
κόπος,
καὶ
ὕπνος,
καὶ
λύπη, |
[37] |
δύναμις
αὕτη
τροφὴ
καὶ
ἔστι
|
καὶ |
λέγεται.
ἔστι
δὲ
οὐχ
ἡ |
[2] |
θεοῦ
εὐσεβὲς
ἐνομίσθη,
καθὼς
ἐδόθη
|
καὶ |
λόγον
εἶναι
θεοῦ
διὰ
τὸ |
[10] |
ὁρᾶται
τῆς
ὑποκειμένης
περιδεδραγμένον
ὕλης,
|
καὶ |
λόγος
μὲν
διακρίνει
τό
τε |
[8] |
ὢν
αὐτὸς
εἶναι
καὶ
θεὸς
|
καὶ |
λόγος,
πᾶσαν
δύναμιν
ποιητικὴν
ἐμπεριειληφώς, |
[37] |
διῄρηται,
ὁ
καὶ
θεὸς
ὢν
|
καὶ |
λόγος,
τῇ
ἀνθρωπίνῃ
συνανεκράθη
φύσει |
[18] |
ὡς
οὐκ
ἐν
σοφίᾳ
τινὶ
|
καὶ |
λόγῳ
γενομένην
τῷ
κρείττονι.
τοῖς |
[5] |
ἔχειν.
διὰ
τοῦτο
καὶ
ζωῇ
|
καὶ
|
λόγῳ
καὶ
σοφίᾳ
καὶ
πᾶσι |
[9] |
πόσις,
καὶ
κόπος,
καὶ
ὕπνος,
|
καὶ |
λύπη,
καὶ
δάκρυον,
συκοφαντία
τε |
[37] |
διὰ
τῆς
ἀλλοιωτικῆς
δυνάμεως
ἐξαιματοῦται
|
καὶ |
μάλιστά
γε
εἰ
διὰ
τοῦ |
[32] |
ἄλλο
τι
τῶν
ὑψηλῶν
τε
|
καὶ
|
μᾶλλον
ἐνδείξασθαι
δυναμένων
τὸ
ὑπερκείμενον, |
[27] |
τὸ
ἔλαττόν
τε
καὶ
πλέον
|
καὶ
|
μᾶλλον
καὶ
ἧττον
διαφορᾷ
σύνθετον |
[18] |
μὲν
τὰς
τῶν
χρηστηρίων
τε
|
καὶ
|
μαντειῶν
μανίας,
ἀναιρεθῆναι
δὲ
τὰς |
[23] |
εἰ
μὴ
δηλαδὴ
τοῦ
ὑψηλοτέρου
|
καὶ |
μείζονος
ἀνταλλάγματος,
ὡς
ἂν
μᾶλλον |
[8] |
τὸν
δὲ
μόλιβδον
ἐγχεθέντα
παγῆναι
|
καὶ |
μένειν
ἀπρόχυτον,
ἀντιποιεῖσθαι
δὲ
τοῦ |
[13] |
μὲν
γὰρ
ἐκ
συνδυασμοῦ
τίκτεται
|
καὶ |
μετὰ
θάνατον
ἐν
διαφθορᾷ
γίνεται. |
[40] |
τὰ
τοιαῦτα
ὁμοίως
πρότερόν
τε
|
καὶ |
μετὰ
ταῦτα
περὶ
τὸν
βίον |
[30] |
οἴεται
τὸν
ἡμέτερον
λόγον,
ὅτι
|
καὶ |
μετὰ
τὸ
προσαχθῆναι
τὴν
θεραπείαν |
[40] |
κτηθεῖσα
γυνὴ
ταῖς
ἡδοναῖς
αὐτοῦ
|
καὶ |
μετὰ
τοῦτο
ὑπηρετῆται.
ἐὰν
ταῦτα |
[40] |
μετεποιήθη.
τὸ
γὰρ
ἐπὶ
ἀνακαινισμῷ
|
καὶ |
μεταβολῇ
τῆς
φύσεως
ἡμῶν
τὴν |
[6] |
τῆς
κινήσεως
τῆς
κατὰ
τροπὴν
|
καὶ
|
μεταβολὴν
καὶ
ἀλλοίωσίν
ἐστιν
ἀνεπίδεκτος, |
[37] |
γενόμενον
ὅλον
πρὸς
ἑαυτὸ
μεταποιεῖ
|
καὶ |
μετατίθησιν.
ὡς
γὰρ
τῷ
φθοροποιῷ
|
[26] |
τε
καὶ
ἀνατροφῆς
καὶ
αὐξήσεως,
|
καὶ
|
μέχρι
τῆς
τοῦ
θανάτου
πείρας |
[27] |
δύναμις,
καὶ
τῆς
ἀρχῆς
ἁψαμένη
|
καὶ |
μέχρι
τοῦ
τέλους
ἑαυτὴν
ἐπεκτείνασα |
[10] |
κατ´
ἐξουσίαν
ἐφαπλοῦται
τῇ
κτίσει,
|
καὶ |
μέχρις
οὐρανῶν
ἀνιοῦσα,
καὶ
τῶν |
[10] |
σαρκὸς
τὴν
θεότητα
λέγειν
ἐμπεριείργεσθαι
|
καὶ |
μὴ
διὰ
τῶν
χωρητῶν
ἡμῖν |
[27] |
πάντων
γενέσθαι
τὴν
ἐκπλύνουσαν
δύναμιν,
|
καὶ |
μὴ
τὸ
μέν
τι
θεραπεῦσαι |
[24] |
ἐν
ταῖς
πρεπούσαις
ὑπολήψεσιν
εἶναι
|
καὶ
|
μὴ
τὸ
μὲν
ὑψηλῶς
ἐπ´ |
[35] |
πρόκειται,
καὶ
ἐν
αὐτῷ
γενέσθαι
|
καὶ |
μὴ
τραπῆναι
πρὸς
πάθος.
διὰ |
[6] |
καλοῦ
κατὰ
τὸ
ἴσον
μετέχοι
|
καὶ |
μηδὲν
τῶν
ὄντων
ἀμοιροίη
τῆς |
[32] |
καὶ
τὸ
μετ´
αὐτῶν
εἶναι,
|
καὶ
|
μηδενὶ
μέσῳ
διατειχίζεσθαι,
καὶ
τῷ |
[32] |
δὲ
τὸ
ὑποκείμενον,
πλάτος
τε
|
καὶ |
μῆκος
τὰς
πλαγίας
ἐκτάσεις
λέγων. |
[6] |
συνεπαρθείη
τῷ
θείῳ
τὸ
γήινον
|
καὶ |
μία
τις
κατὰ
τὸ
ὁμότιμον |
[2] |
πνεύματος
ἐννοίᾳ
προσαχθησόμεθα,
σκιάς
τινας
|
καὶ |
μιμήματα
τῆς
ἀφράστου
δυνάμεως
ἐν |
[8] |
οὗ
ἡ
αἴσθησις
οὐκ
ἐφάπτεται,
|
καὶ |
μόνον
ἐκεῖνο
κακὸν
ἡ
τοῦ
|
[8] |
προεώρα
τὸν
γενησόμενον,
ἢ
ἀγαγόντα
|
καὶ |
νενοσηκότα
πάλιν
πρὸς
τὴν
ἐξ |
[31] |
περιάγεσθαι.
ἡ
δὲ
λογική
τε
|
καὶ |
νοερὰ
φύσις,
ἐὰν
τὸ
κατ´ |
[11] |
γὰρ
πᾶσαν
τὴν
σωματικήν
τε
|
καὶ |
νοητὴν
κτίσιν
παρὰ
τῆς
ἀσωμάτου |
[28] |
τῆς
φύσεως
ἀκολουθία,
θείῳ
βουλήματι
|
καὶ |
νόμῳ
διαταχθεῖσα,
πόρρω
τῆς
κατὰ |
[25] |
οὖν
τὸ
ἐν
ἡμῖν
εἶναι
|
καὶ |
νῦν
καὶ
τότε
κατὰ
τὸ |
[40] |
τοῦ
βαπτίσματος
ἔλεγον,
τὰ
αὐτὰ
|
καὶ |
νῦν
περὶ
αὐτοῦ
διεξέρχονται,
ἐκ |
[37] |
μετέστη
δύναμιν,
διὰ
τοῦ
αὐτοῦ
|
καὶ |
νῦν
τὸ
ἴσον
γίνεται.
ἐκεῖ |
[37] |
θεικὴν
ἀξίαν
μετεποιήθη.
καλῶς
οὖν
|
καὶ |
νῦν
τὸν
τῷ
λόγῳ
τοῦ
|
[1] |
μὴ
ἄλογον
συγκαταθήσεται.
ἀλλὰ
μὴν
|
καὶ |
ὁ
ἀνθρώπινος
ὁμωνύμως
λέγεται
λόγος. |
[8] |
τῶν
ὄντων
ζωή,
παρ´
οὗ
|
καὶ |
ὁ
ἄνθρωπος
εἰς
τὸ
ζῇν |
[8] |
κινήσεως·
ἐπεὶ
οὖν
ἐν
τούτοις
|
καὶ |
ὁ
ἄνθρωπος
ἦν,
ᾧ
τὸ |
[37] |
τῇ
πρὸς
τὸ
ἀθάνατον
ἑνώσει
|
καὶ |
ὁ
ἄνθρωπος
τῆς
ἀφθαρσίας
μέτοχος |
[0] |
θεῖόν
ἐστιν
ὑπολήψεως·
ἀλλ´
εἷς
|
καὶ |
ὁ
αὐτὸς
τῆς
θεότητος
λόγος, |
[26] |
ἐδέσματι
ὁμοίως
παραμίγνυσι
τὸ
φάρμακον
|
καὶ
|
ὁ
ἐπιβουλεύων
καὶ
ὁ
τὸν |
[30] |
οὐκ
εὐθὺς
συννεκροῦται
τῇ
κεφαλῇ
|
καὶ |
ὁ
κατόπιν
ὁλκός,
ἀλλ´
ἡ |
[3] |
καὶ
ἄλλο
πάλιν
ἐκεῖνο,
οὗ
|
καὶ |
ὁ
λόγος
ἐστὶ
καὶ
τὸ |
[0] |
Μαρκίωνα
καὶ
Οὐαλεντῖνον
καὶ
Βασιλείδην
|
καὶ |
ὁ
λοιπὸς
κατάλογος
τῶν
κατὰ |
[0] |
συζῶν
ἑτέραις,
ὅ
τε
Ἀνόμοιος
|
καὶ |
ὁ
Μανιχαῖος
καὶ
οἱ
κατὰ |
[32] |
τῶν
ὑψηλοτέρων
νοημάτων
διδάσκαλον,
ὅθεν
|
καὶ |
ὁ
μέγας
ὁρμηθεὶς
Παῦλος
μυσταγωγεῖ |
[39] |
ὁ
Παῦλος
ἐν
Χριστῷ
γεννᾷ,
|
καὶ |
Ὁ
πατὴρ
πάντων
ἐστὶ
πατήρ· |
[39] |
ἐκ
τοῦ
πνεύματος
πνεῦμά
ἐστι,
|
καὶ
|
ὁ
Παῦλος
ἐν
Χριστῷ
γεννᾷ, |
[5] |
χείρω
τῶν
ἀγαθῶν
ἀντηλλάξατο;
σαφὴς
|
καὶ |
ὁ
περὶ
τούτου
λόγος.
οὐδεμία |
[1] |
τὴν
πίστιν
περιαγούσης.
~Ἀλλ´
ἐπειδὴ
|
καὶ |
ὁ
τῆς
εὐσεβείας
λόγος
οἶδέ |
[26] |
τὸ
φάρμακον
καὶ
ὁ
ἐπιβουλεύων
|
καὶ |
ὁ
τὸν
ἐπιβουλευθέντα
ἰώμενος·
ἀλλ´
|
[8] |
ἐμμιχθείσης
ὕλης
γενόμενον.
οὕτως
οὖν
|
καὶ |
ὁ
τοῦ
ἡμετέρου
σκεύους
πλάστης, |
[13] |
καὶ
τὸ
ἐκ
παρθενίας
προσέθηκεν·
|
καὶ |
ὁ
τοῦ
θανάτου
μνησθεὶς
καὶ |
[4] |
γὰρ
ὅμοιος
τῷ
ἡμετέρῳ
ῥήματι
|
καὶ |
ὁ
τοῦ
θεοῦ
λόγος
καὶ |
[4] |
καὶ
ὅσην
ὁ
ἡμέτερος,
τοσαύτην
|
καὶ
|
ὁ
τοῦ
θεοῦ
λόγος
τὴν |
[1] |
ἕτερον
τῷ
ὑποκειμένῳ
ἐστίν·
οὕτως
|
καὶ |
ὁ
τοῦ
θεοῦ
λόγος
τῷ |
[25] |
ἀνθρώπου
εἶναι
πεπιστευμένον;
εἰ
γὰρ
|
καὶ |
ὁ
τρόπος
τῆς
ἐν
ἡμῖν |
[0] |
γὰρ
ὑπολήψεσιν
ὁ
ἰουδαίζων
προείληπται
|
καὶ |
ὁ
τῷ
ἑλληνισμῷ
συζῶν
ἑτέραις, |
[13] |
ζωῆς
τὰ
πέρατα
βλέποντες,
ἴσμεν
|
καὶ |
ὅθεν
ἀρχόμεθα
καὶ
εἰς
τί |
[0] |
τε
Ἀνόμοιος
καὶ
ὁ
Μανιχαῖος
|
καὶ |
οἱ
κατὰ
Μαρκίωνα
καὶ
Οὐαλεντῖνον |
[5] |
ὁ
πρὸς
τὰ
παρόντα
βλέπων
|
καὶ |
οἴεται
διελέγχειν
τὸν
λόγον
οὐκ
|
[36] |
ἐκ
τούτων
ἀναφυόμενον
ἀγαθὸν
ὅσον
|
καὶ |
οἷον,
ὡς
πρὸς
αὐτὸ
τὸ |
[23] |
τὰ
χείρω
ῥοπῆς
καὶ
ὑπόθεσιν
|
καὶ |
οἱονεὶ
μητέρα
τῆς
λοιπῆς
κακίας |
[28] |
τὸν
τῆς
γεννήσεως
τρόπον
διαθρυλλοῦσι,
|
καὶ |
οἴονται
διὰ
τούτων
ἐπιγέλαστον
ποιεῖν |
[39] |
φύσιν,
ἀλλὰ
πρὸς
τὴν
συγγενῆ
|
καὶ |
ὁμόδουλον
κτίσιν
ἑαυτὸν
ἀπάγοι,
τῆς |
[35] |
ᾧ
τις
ἦν
συγγένειά
τε
|
καὶ
|
ὁμοιότης
ἐν
τοῖς
γινομένοις
παρὰ |
[27] |
ἄνθρωπον,
ἀλλὰ
ἀνθρώπου
τι
εἴδωλον
|
καὶ |
ὁμοίωμα;
τίς
δ´
ἂν
ἐγένετο |
[27] |
ἴσον
ἐπὶ
τὸ
κάτω
ἀφέστηκε,
|
καὶ |
ὁμοτίμως
αὐτῷ
τὸ
πᾶν
ὑποβέβηκε. |
[35] |
ἅπαν
συνδιασωθῇ
τὸ
συγγενὲς
αὐτῇ
|
καὶ |
ὁμόφυλον,
ἀναγκαῖον
ἦν
ἐπινοηθῆναί
τινα |
[5] |
εἴδει
κατεσκεύασται,
ὡς
οἰκεῖον
ἑκατέρου
|
καὶ |
ὁμόφυλον
διὰ
τῆς
ποιᾶς
τοῦ |
[15] |
τι
ὑψηλόν
ἐστι
νόημά
τε
|
καὶ |
ὄνομα,
πρὸς
τὸ
ἐναντίον
μεταπεπτωκέναι |
[39] |
τὰ
τρία
παραδέδοται
πρόσωπά
τε
|
καὶ |
ὀνόματα
δι´
ὧν
ἡ
γέννησις |
[39] |
οὖν
παντὶ
δῆλόν
ἐστι
τῷ
|
καὶ |
ὁπωσοῦν
διανοίας
μετέχοντι,
ὅτι
τὸ |
[23] |
καὶ
ψιλήν,
ἐν
ῥήματι
μόνῳ
|
καὶ |
ὁρμῇ
τοῦ
θελήματος
παρ´
αὐτοῦ |
[18] |
προπύλαια
καὶ
τεμένη
καὶ
ἀφιδρύματα
|
καὶ |
ὅσα
ἄλλα
τοῖς
θεραπευταῖς
τῶν |
[29] |
ἄλλα
πάντα
ὅσα
τε
μνημονεύεται
|
καὶ |
ὅσα
ἔξω
τῆς
ἱστορίας
ἐν |
[5] |
τὸ
θεῖον
χαρακτηριζόντων
ἡ
ἀπαρίθμησις,
|
καὶ |
ὅσα
περὶ
τούτων
ἱστορικώτερον
ὁ |
[8] |
ὑπομένοντος
τὴν
τομὴν
ἄγουσιν,
οὕτως
|
καὶ
|
ὅσα
ταῖς
ψυχαῖς
ἡμῶν
διὰ |
[32] |
τῷ
δὲ
νοουμένῳ
πανταχοῦ
εἶναι,
|
καὶ
|
ὅσα
τοιαῦτα
περιέχει
ἡ
ἱστορία, |
[40] |
οὐκ
ἔστιν
ἀδικία
ἐν
αὐτῷ,
|
καὶ |
ὅσα
τοιαῦτα
σποράδην
παρὰ
τῆς
|
[4] |
ἐκ
τῶν
ὁμοίων
ἡ
δύναμις·
|
καὶ |
ὅσην
ὁ
ἡμέτερος,
τοσαύτην
καὶ
|
[3] |
καταλαμβάνεται,
καὶ
διακέκριται
τῇ
ὑποστάσει
|
καὶ |
οὐ
διώρισται
τῷ
ὑποκειμένῳ.
ἄλλο |
[24] |
καὶ
ἐν
τῷ
ταπεινῷ
καθορᾶται
|
καὶ |
οὐ
καταβαίνει
τοῦ
ὕψους,
πῶς |
[0] |
Μανιχαῖος
καὶ
οἱ
κατὰ
Μαρκίωνα
|
καὶ
|
Οὐαλεντῖνον
καὶ
Βασιλείδην
καὶ
ὁ |
[1] |
κατὰ
τὸ
εἰκὸς
εἶναι
πεπιστευμένης
|
καὶ |
οὐδεμίαν
διπλόην
καὶ
σύνθεσιν
ἐν |
[6] |
καὶ
αἰσθητὸν
τῆς
θεωρίας
διῃρημένης.
|
καὶ |
οὐδὲν
ἂν
παρὰ
ταῦτα
καταληφθείη |
[28] |
κατασκευὴ
τοῦ
σώματος
ὁμοτίμως
ἔχει,
|
καὶ |
οὐδὲν
ἐν
ταύτῃ
τῶν
πρὸς |
[29] |
ἀκρότατον
ἔφθασε
μέτρον
ἡ
κακία,
|
καὶ |
οὐδὲν
ἔτι
πονηρίας
εἶδος
ἐν |
[39] |
κατὰ
τὸν
λόγον
τῆς
κτίσεως
|
καὶ |
οὐδὲν
ἡ
κατὰ
τὸ
ὑπερέχον |
[26] |
ὁ
δὲ
τοῦ
δηλητηρίου
ἀλεξητήριον,
|
καὶ |
οὐδὲν
ὁ
τρόπος
τῆς
θεραπείας |
[15] |
ἀρετῇ
ἡ
κακία
δῆλον
ὅτι,
|
καὶ |
οὐδὲν
παρὰ
ταύτην
ἕτερον.
καθάπερ
|
[35] |
οἷς
δὲ
προσεπωρώθη
τὰ
πάθη
|
καὶ |
οὐδὲν
προσήχθη
τῆς
κηλῖδος
καθάρσιον, |
[24] |
φύσιν
πώς
ἐστι
καὶ
ἀκόλουθον.
|
καὶ |
οὐκ
ἄν
τινα
ξενισμὸν
ἐπάγοι
|
[24] |
ἡ
ἐπὶ
τὸ
ἄνω
φορά,
|
καὶ |
οὐκ
ἄν
τις
θαύματος
ἄξιον |
[6] |
τινὶ
δυνάμει
συγκεκραμένον·
δεινὸν
ποιεῖται
|
καὶ |
οὐκ
ἀνεκτὸν
ὁ
τὴν
περίγειον
|
[40] |
κἂν
τολμηρὸν
εἰπεῖν
ᾖ,
λέξω
|
καὶ |
οὐκ
ἀποτραπήσομαι,
ὅτι
ἐπὶ
τούτων |
[39] |
ἑαυτὸν
ὑποζεύξας
λέληθεν
εἰς
αὐτὸ
|
καὶ |
οὐκ
εἰς
τὸ
θεῖον
τὴν |
[1] |
ἐξ
ἐκείνου
εἶναι
ἄλλο
τι
|
καὶ |
οὐκ
ἐκεῖνό
ἐστι·
τῷ
δὲ |
[10] |
ἐξημμένην
τοῦ
ὑποκειμένου
τὴν
φλόγα
|
καὶ |
οὐκ
ἐναποκλειομένην
τῇ
ὕλῃ,
τί
|
[25] |
γὰρ
ὄντος
ἐξῆπται
τὰ
ὄντα,
|
καὶ |
οὐκ
ἔνεστιν
εἶναί
τι
μὴ |
[6] |
τῷ
ὄντι
τὸ
μὴ
ὂν
|
καὶ |
οὐκ
ἔστι
καθ´
ὑπόστασιν
εἰπεῖν |
[40] |
ἡμέραν·
εὐθὴς
κύριος
ὁ
θεός,
|
καὶ |
οὐκ
ἔστιν
ἀδικία
ἐν
αὐτῷ, |
[32] |
εὐαγγελίῳ
καὶ
εἴρηται
καὶ
γεγένηται,
|
καὶ |
οὐκ
ἔστιν
ὅ
τι
μὴ |
[17] |
θεοῦ
κεκρυμμένην
ἔχει
τὴν
ὠφέλειαν
|
καὶ |
οὔπω
διὰ
τοῦ
παρόντος
βίου |
[22] |
εἰσίν,
αὐτοὶ
πρατῆρες
ἑαυτῶν
καταστάντες,
|
καὶ |
οὔτε
αὐτοῖς
οὔτε
ἄλλῳ
τινὶ |
[29] |
τὸ
ἐνδομυχοῦν
ἅπαν
ἔξω
γενέσθαι,
|
καὶ |
οὕτω
γυμνῷ
τῷ
πάθει
τὴν |
[24] |
συγκατασπασθῇ
τὸ
ἄγκιστρον
τῆς
θεότητος,
|
καὶ |
οὕτω
τῆς
ζωῆς
τῷ
θανάτῳ |
[39] |
εἶναι
πιστεύειν
τὴν
ἁγίαν
τριάδα
|
καὶ |
οὕτως
ἀρχηγὸν
διὰ
τῆς
πνευματικῆς |
[15] |
ἡλικίαν
διεξιών,
εἶτα
θανάτου
γευόμενος,
|
καὶ |
οὕτως
διὰ
τῆς
τοῦ
ἰδίου |
[6] |
τῆς
τοῦ
παντὸς
ἐπιστατούσης
σοφίας,
|
καὶ |
οὕτως
πάσης
γίνεται
πρὸς
ἑαυτὴν |
[8] |
χορηγὸς
πρὸς
ἄλλο
τι
βλέπει,
|
καὶ |
οὐχ
ὅπως
ἂν
ἐν
τοῖς |
[40] |
ἡ
διαφορά.
οὐκοῦν
ἄλλο
τι,
|
καὶ |
οὐχὶ
τοῦτό
ἐστι.
πάλιν
σκώληκά |
[39] |
θεωρουμένης
ἢ
τῆς
ἀμετάστατόν
τε
|
καὶ
|
παγίαν
καὶ
ἀεὶ
ὡσαύτως
ἔχουσαν |
[35] |
φύσεως,
τὸ
ὕδωρ
τρὶς
ἐπιχεάμενοι
|
καὶ |
πάλιν
ἀναβάντες
ἀπὸ
τοῦ
ὕδατος, |
[16] |
περὶ
τὸ
ἀνθρώπινον
χάρις
ἀνακληθείη,
|
καὶ |
πάλιν
ἐπὶ
τὴν
ἀίδιον
ἐπανέλθοιμεν |
[35] |
σωτηρίας
ἡμῶν
ἐθεασάμεθα;
τριήμερον
νέκρωσιν
|
καὶ |
πάλιν
ζωήν.
οὐκοῦν
χρή
τι |
[35] |
διὰ
τοῦ
θανάτου
τὰ
ἡνωμένα
|
καὶ |
πάλιν
συνήχθη
τὰ
διακεκριμένα,
ὡς |
[8] |
πᾶν
ἀγαθὸν
τὴν
ὁρμὴν
ἔχων
|
καὶ |
πᾶν
ὅ
τι
περ
ἂν |
[24] |
τὴν
ἐν
τῷ
κόσμῳ
κτίσιν
|
καὶ
|
πᾶν
ὅ
τι
περ
ἔξω |
[20] |
δίκαιον
καὶ
ἀγαθὸν
καὶ
σοφὸν
|
καὶ |
πᾶν
ὅ
τι
πρὸς
τὸ |
[2] |
ὑφεστῶτα,
προαιρετικόν
τε
καὶ
ἐνεργὸν
|
καὶ
|
παντοδύναμον·
οὕτως
καὶ
πνεῦμα
μεμαθηκότες |
[5] |
ἰδίων
ἀγαθῶν
ποιήσας
τὸν
ἄνθρωπον
|
καὶ |
πάντων
αὐτῷ
τῶν
καλῶν
τὰς
|
[32] |
τὸ
δοκοῦν
κατεργάσασθαι.
εἰ
δὲ
|
καὶ |
πάντως
ἔδει
τοῦτο
γενέσθαι
κατά |
[26] |
τῆς
εὐεργεσίας
διελυμήνατο·
εἰ
γὰρ
|
καὶ |
παρ´
ἀμφοτέρων
φαρμάκου
μίξις
ἐν |
[30] |
χάρις;
εἰ
μὲν
οὖν
ταῦτα
|
καὶ |
παρ´
ἡμῶν
ἐν
τῷ
λόγῳ |
[40] |
τοῦ
λελουμένου
μεταβολήν.
οὐκ
ἤκουσαν
|
καὶ |
παρὰ
τούτου
τὴν
τοῦ
Ζακχαίου |
[32] |
περιέχει
ὁ
λόγος,
ὡς
ὁμολογεῖσθαι
|
καὶ |
παρὰ
τῶν
ἀπίστων
μηδὲν
ἀλλότριον |
[26] |
ἀπάτη
τίς
ἐστι
τρόπον
τινὰ
|
καὶ |
παραλογισμός,
ἐπείπερ
ἴδιον
τῶν
ἀπατώντων
|
[0] |
τε
ἀφθαρσία
καὶ
ἡ
ἀιδιότης
|
καὶ |
πᾶσα
εὐσεβὴς
διάνοια
κατὰ
τὸν |
[15] |
γεννήσεως
παριὼν
εἰς
τὸν
βίον,
|
καὶ |
πᾶσαν
ἀκολούθως
ἡλικίαν
διεξιών,
εἶτα |
[14] |
πρᾶγμα,
τὸ
ὑπὲρ
πᾶσαν
δόξαν
|
καὶ |
πᾶσαν
μεγαλειότητα,
τῷ
λύθρῳ
τῆς |
[8] |
ἀρετῆς
ἀπουσίᾳ
τὴν
κακίαν
ἀντεισαχθῆναι
|
καὶ |
πάσῃ
τῇ
τῶν
ἀγαθῶν
ἰδέᾳ |
[35] |
τὸ
μακάριόν
τε
καὶ
θεῖον
|
καὶ
|
πάσης
κατηφείας
κεχωρισμένον
ἀποκατάστασιν.
οὐ |
[35] |
σῶον
καὶ
ἀπαθῆ
καὶ
ἀκέραιον
|
καὶ |
πάσης
τῆς
κατὰ
κακίαν
ἐπιμιξίας
|
[6] |
τῇ
παρρησίᾳ
δὲ
ἡ
αἰσχύνη,
|
καὶ |
πᾶσι
τοῖς
ἀγαθοῖς
τὰ
κατὰ |
[5] |
ζωῇ
καὶ
λόγῳ
καὶ
σοφίᾳ
|
καὶ |
πᾶσι
τοῖς
θεοπρεπέσιν
ἀγαθοῖς
κατεκοσμήθη, |
[5] |
κακία,
θεὸν
ἑαυτῆς
ἐπιγραφομένη
ποιητὴν
|
καὶ |
πατέρα·
ἀλλ´
ἐμφύεταί
πως
τὸ |
[8] |
τὸ
ἐσόμενον
λέγων,
ἢ
εἰδότα
|
καὶ |
πεποιηκότα
μὴ
ἔξω
τῆς
πρὸς |
[32] |
πρὸς
αὐτὸν
ἡ
κτίσις
βλέπει,
|
καὶ |
περὶ
αὐτόν
ἐστι,
καὶ
δι´ |
[33] |
ἐξ
ἐκείνου
συστῆναι
ἄνθρωπον,
τοῦτο
|
καὶ |
περὶ
τῆς
διὰ
τοῦ
ὕδατος |
[32] |
ὀνομασίαν
διαφερόμεθα,
καλῶς
ἂν
ἔχοι
|
καὶ |
περὶ
τούτου
βραχέα
διεξελθεῖν.
~Ἐπειδὰν |
[5] |
τῆς
ἀκολουθίας
ὁ
λόγος
παρατραπείη,
|
καὶ |
περὶ
τούτων
ἐν
ὀλίγοις
διαληψόμεθα. |
[4] |
δυνάμεις,
ποιητικάς
τε
τῶν
γεγενημένων
|
καὶ |
περιεκτικὰς
τῶν
ὄντων,
ἐκ
τῶν |
[6] |
τὸν
περίγειον
τόπον
συνέχειν
τε
|
καὶ |
περικρατεῖν
τεταγμένη,
εἰς
αὐτὸ
τοῦτο |
[8] |
ὧν
καὶ
τομαὶ
καὶ
καυτήρια
|
καὶ |
πικραὶ
φαρμακοποσίαι
πρὸς
τὴν
ἀναίρεσιν |
[33] |
χάριτος
οὐρανίας
ἐπίκλησις
καὶ
ὕδωρ
|
καὶ |
πίστις
ἐστὶ
δι´
ὧν
τὸ |
[33] |
δὲ
ὑγρᾷ
τινὶ
ἐνθεωρεῖται
ποιότητι,
|
καὶ |
πλεῖον
οὐδὲν
τοῦ
κατ´
αἴσθησιν |
[27] |
τῇ
πρὸς
τὸ
ἔλαττόν
τε
|
καὶ |
πλέον
καὶ
μᾶλλον
καὶ
ἧττον |
[5] |
τὸ
μὲν
εἶναι
λόγον
θεοῦ
|
καὶ |
πνεῦμα
διά
τε
τῶν
κοινῶν |
[4] |
ἀληθείας
μυστήριον,
λόγον
ἐν
οὐσίᾳ
|
καὶ |
πνεῦμα
ἐν
ὑποστάσει
λέγειν
ὑφηγούμενον. |
[4] |
τὸ
γὰρ
εἶναι
λόγον
θεοῦ
|
καὶ |
πνεῦμα
θεοῦ,
οὐσιωδῶς
ὑφεστώσας
δυνάμεις, |
[2] |
καὶ
ἐνεργὸν
καὶ
παντοδύναμον·
οὕτως
|
καὶ |
πνεῦμα
μεμαθηκότες
θεοῦ,
τὸ
συμπαρομαρτοῦν |
[39] |
παρὰ
πατρός
τε
καὶ
υἱοῦ
|
καὶ |
πνεύματος
ἁγίου·
οὕτω
γάρ
φησι |
[5] |
τὴν
τῶν
ἀγαθῶν
προεκτικήν
τε
|
καὶ |
ποιητικὴν
δύναμιν
αἰτίαν
εἶναι.
εἰ |
[1] |
τοῦ
θεοῦ
λόγον
καὶ
ἐνεργὸν
|
καὶ |
ποιητικὸν
ὁμολογῶν,
ὅπερ
ὁ
Ἰουδαῖος |
[38] |
ἀναγέννησιν
εἰδέναι
παρὰ
τίνος
γεννᾶται
|
καὶ |
ποῖον
γίνεται
ζῷον·
μόνον
γὰρ |
[4] |
ἡ
δύναμις
αὐτῶν.
ποίῳ
λόγῳ
|
καὶ |
ποίῳ
πνεύματι;
οὔτε
γὰρ
ῥῆμα |
[37] |
ἑαυτὸν
σώματι
τὴν
διαμονήν,
βρώσει
|
καὶ |
πόσει
περικρατῶν
τὴν
ὑπόστασιν,
ἡ |
[37] |
τοῦ
σώματος,
μὴ
διὰ
βρώσεως
|
καὶ |
πόσεως
τοῖς
σπλάγχνοις
καταμιγνύμενον.
οὐκοῦν |
[12] |
τὰ
ὄντα,
θεοῦ
τὸ
βρῶσιν
|
καὶ |
πόσιν
τοῖς
διὰ
σαρκὸς
τὴν |
[37] |
τροφῆς
γίνεται,
αὕτη
δὲ
βρῶσις
|
καὶ |
πόσις
ἐστίν,
ἔστι
δὲ
ἐν |
[9] |
πρὸς
τελείωσιν
αὔξησις,
βρῶσίς
τε
|
καὶ |
πόσις,
καὶ
κόπος,
καὶ
ὕπνος, |
[8] |
ζωὴν
δεδωκότι
μόνῳ
δυνατὸν
ἦν
|
καὶ |
πρέπον
ἅμα
καὶ
ἀπολομένην
ἀνακαλέσασθαι. |
[29] |
λόγον
καί
φασιν,
εἰ
καλὸν
|
καὶ
|
πρέπον
τῷ
θεῷ
τὸ
γενόμενον, |
[12] |
πάντα
διαρκῆ
τὴν
δύναμιν
ἔχειν
|
καὶ
|
πρό
γε
πάντων
τὸ
θανάτου |
[18] |
τῆς
θείας
ἐπιδημίας
ἀπόδειξις
ἡ
|
καὶ |
πρὸ
τῆς
μελλούσης
ζωῆς
ἐν |
[1] |
ὁ
λόγος
ὁ
ζωὴ
ὤν,
|
καὶ |
προαιρετικὴν
πάντως
δύναμιν
ἔχει·
οὐδὲν |
[33] |
τούτων
καὶ
τῶν
τοιούτων
ἀκούσωσιν
|
καὶ |
προδιδαχθῶσι
τὸν
τρόπον,
ὅτι
εὐχὴ |
[18] |
ἐθνῶν
ἀφανισθῆναι
καθ´
ὅλου
βωμοὺς
|
καὶ
|
προπύλαια
καὶ
τεμένη
καὶ
ἀφιδρύματα |
[16] |
τὸ
μὲν
οὖν
προαιρέσεως
ἁπτόμενον
|
καὶ |
πρὸς
κακίαν
ἀπὸ
τῆς
ἀρετῆς |
[6] |
πρὸς
τὸ
ἀγαθὸν
συμφυίας
ἀποσπασθεὶς
|
καὶ
|
πρὸς
κακίαν
βρίσας,
αὐτομάτως
οἷόν |
[8] |
ἐμπεριειληφώς,
μᾶλλον
δὲ
αὐτοδύναμις
ὢν
|
καὶ |
πρὸς
πᾶν
ἀγαθὸν
τὴν
ὁρμὴν |
[2] |
ἐνεργόν,
πάντοτε
τὸ
ἀγαθὸν
αἱρουμένην
|
καὶ |
πρὸς
πᾶσαν
πρόθεσιν
σύνδρομον
ἔχουσαν
|
[10] |
τῷ
πλάτει
τῆς
οἰκουμένης
ἐπερχομένη,
|
καὶ |
πρὸς
τὰ
καταχθόνια
διὰ
τῆς |
[16] |
τοῦ
συντεθέντος
πάλιν
διάλυσίς
τε
|
καὶ
|
πρὸς
τὰ
συγγενῆ
μεταχώρησις.
τίνος |
[16] |
κοινωνίαν
πάθους
ἐλθεῖν
διορίζονται.
ἀλλὰ
|
καὶ |
πρὸς
ταῦτα
πάλιν
τῷ
αὐτῷ |
[32] |
σταυροῦ
θάνατος
ἀτιμότερος;
τί
οὖν
|
καὶ |
πρὸς
ταῦτά
φαμεν;
ὅτι
τὸν |
[5] |
τὸ
πᾶν
συστησαμένου
πιστεύουσιν,
ἢ
|
καὶ |
πρὸς
ταύτην
δυσπειθῶς
ἔχουσι
τὴν |
[40] |
τῶν
ψυχῶν
ἀποκλύσαντες,
κρείττους
γεγόναμεν
|
καὶ |
πρὸς
τὸ
κρεῖττον
μετεποιήθημεν.
εἰ |
[24] |
οὖν
τὸ
τὴν
παντοδύναμον
φύσιν
|
καὶ |
πρὸς
τὸ
ταπεινὸν
τῆς
ἀνθρωπότητος |
[18] |
ἀπόδειξιν.
τὸ
δὲ
αὐτὸ
τοῦτο
|
καὶ |
πρὸς
τοὺς
Ἰουδαίους
ἱκανόν
ἐστι |
[15] |
ταπεινὸν
ἐπιμιξίᾳ
συνευτελίζεσθαι.
~Οὐκ
ἀποροῦμεν
|
καὶ |
πρὸς
τοῦτο
θεοπρεποῦς
ἀποκρίσεως.
ζητεῖς |
[5] |
προτιμοτέρων
ἐρημωθῆναι.
ἀρχὴ
δὲ
πάλιν
|
καὶ |
πρὸς
τοῦτον
ἡμῖν
τὸν
λόγον |
[10] |
κωλύει
θείας
φύσεως
ἕνωσίν
τινα
|
καὶ |
προσεγγισμὸν
κατανοήσαντας
πρὸς
τὸ
ἀνθρώπινον, |
[40] |
μακαριότητος
ἐν
τῇ
ὀλίγῃ
ταύτῃ
|
καὶ |
προσκαίρῳ
ζωῇ
τὰς
ἀφορμὰς
καταβάλλεσθαι |
[0] |
προσηγορία·
μήτε
κατὰ
τὸ
ἀρχαῖον
|
καὶ |
πρόσφατον·
τὸ
γὰρ
μὴ
ἀεὶ |
[0] |
ποιεῖσθαι
τὸν
λόγον,
ἀρχάς
τινας
|
καὶ |
προτάσεις
εὐλόγους
ἐφ´
ἑκάστης
διαλέξεως |
[40] |
ἔχω,
τὸν
αὐτὸν
βλέπων
ὅνπερ
|
καὶ |
πρότερον.
ὁ
ἠδικημένος,
ὁ
σεσυκοφαντημένος, |
[18] |
τε
καὶ
τοῦ
νόμου
προεδιδάχθησαν,
|
καὶ |
προτιμοτέραν
ἐποιήσαντο
τῆς
εἰς
τὸν
|
[0] |
μήτε
τὴν
παρὰ
τὸ
χεῖρον
|
καὶ |
προτιμότερον·
οὐ
γὰρ
ἂν
ἔτι
|
[7] |
διορατικωτέροις
τῆς
ἀληθείας
σαθρὰ
ὄντα
|
καὶ |
πρόχειρον
τὴν
τῆς
ἀπάτης
ἀπόδειξιν |
[2] |
σώματος
σύστασιν
ἀναγκαίως
εἰσελκομένου
τε
|
καὶ |
προχεομένου,
ὅπερ
ἐν
τῷ
καιρῷ |
[32] |
ὄντι
μένον·
τὸ
δὲ
κυρίως
|
καὶ |
πρώτως
ὂν
ἡ
θεία
φύσις |
[23] |
τὸ
γένος
τῶν
ἰχθύων
ἐγκατασπείραντος.
|
καὶ |
πῶς
ἄν
τις
τὸ
καθ´
|
[10] |
φύσις,
ἄπειρον
δὲ
ἡ
θεότης,
|
καὶ |
πῶς
ἂν
περιελήφθη
τῷ
ἀτόμῳ |
[32] |
μῆκος
τὰς
πλαγίας
ἐκτάσεις
λέγων.
|
καὶ |
σαφέστερον
ἑτέρωθι
τὸ
τοιοῦτον
νόημα |
[8] |
πεποιηκέναι
κατ´
ἀρχὰς
τὸν
ἄνθρωπον
|
καὶ |
σεσωκέναι
διαπεπτωκότα
μανθάνοντες.
~Ἀλλὰ
μέχρι |
[26] |
αὐτὸν
τρόπον,
θανάτου
καὶ
φθορᾶς
|
καὶ |
σκότους
καὶ
εἴ
τι
κακίας |
[8] |
ὃ
τοῖς
μὲν
χαυνοτέροις
ἀπειλὴ
|
καὶ |
σκυθρωπῶν
ἐστὶν
ἐπανόρθωσις,
ὡς
ἂν |
[5] |
τοῦτο
καὶ
ζωῇ
καὶ
λόγῳ
|
καὶ |
σοφίᾳ
καὶ
πᾶσι
τοῖς
θεοπρεπέσιν |
[5] |
προσαξόμεθα.
λόγῳ
τὰ
πάντα
γεγενῆσθαι
|
καὶ |
σοφίᾳ
παρὰ
τοῦ
τὸ
πᾶν |
[1] |
γὰρ
δύναμίς
τις
καὶ
ζωὴ
|
καὶ
|
σοφία
περὶ
τὸ
ἀνθρώπινον
βλέπεται· |
[5] |
ὁμολογεῖται
πάντως
ὅτι
λόγον
τε
|
καὶ |
σοφίαν
ἡγεμονεύειν
τῶν
ὄντων
ὁμολογήσουσιν. |
[5] |
εἰ
μὴ
δοῖεν
λόγον
καθηγεῖσθαι
|
καὶ |
σοφίαν
τῆς
τῶν
ὄντων
συστάσεως, |
[26] |
ἐν
τῇ
τῆς
δικαιοσύνης
τε
|
καὶ
|
σοφίας
ἐξετάσει
τῆς
κατὰ
τὴν |
[20] |
ἀλλὰ
καὶ
δίκαιον
καὶ
ἀγαθὸν
|
καὶ |
σοφὸν
καὶ
πᾶν
ὅ
τι |
[1] |
αἱρουμένου
δὲ
τὸ
ἀγαθόν
τε
|
καὶ |
σοφὸν
πάντως,
καὶ
εἴ
τι |
[8] |
εἶναι
τὸν
ἀπεστραμμένον
τὴν
φρόνησιν
|
καὶ |
σοφόν
τι
βουλεύσασθαι
τὸν
τῆς |
[26] |
δὲ
δίκαιος
ἅμα
καὶ
ἀγαθὸς
|
καὶ |
σοφὸς
ἐπὶ
σωτηρίᾳ
τοῦ
καταφθαρέντος |
[20] |
μὴ
μετὰ
τοῦ
δικαίου
τε
|
καὶ |
σοφοῦ
καὶ
τοῦ
δυνατοῦ
τεταγμένον· |
[20] |
ἡ
δύναμις
τοῦ
δικαίου
τε
|
καὶ |
σοφοῦ
κεχωρισμένη
ἐν
ἀρετῇ
θεωρεῖται· |
[0] |
εἶναι
λέγοι,
ἐκ
τῶν
τεχνικῶς
|
καὶ |
σοφῶς
κατὰ
τὸν
κόσμον
οἰκονομουμένων |
[9] |
συκοφαντία
τε
καὶ
δικα–
στήριον,
|
καὶ |
σταυρός,
καὶ
θάνατος,
καὶ
ἡ |
[23] |
ἄν,
πρὸς
τὸ
σύντροφόν
τε
|
καὶ |
συγγενὲς
αὐτῷ
βλέπων,
μὴ
πτοηθείη |
[26] |
φύσεως,
τοῦ
νῦν
αὐτῇ
καταμιχθέντος
|
καὶ |
συμφυέντος,
ἐπειδὰν
ἡ
εἰς
τὸ |
[35] |
διὰ
τῆς
ἀναληφθείσης
παρ´
αὐτοῦ
|
καὶ |
συναποθεωθείσης
σαρκὸς
ἅπαν
συνδιασωθῇ
τὸ |
[32] |
πᾶν
πρὸς
ἑαυτὸν
συνδέων
τε
|
καὶ |
συναρμόζων
ἐστί,
τὰς
διαφόρους
τῶν |
[1] |
μή
τις
μίξις
τῶν
ἐναντίων
|
καὶ |
συνδρομὴ
περὶ
τὸ
ἁπλοῦν
θεωροῖτο, |
[24] |
δεῖ
πάντως
ἐπὶ
θεοῦ
πιστεύεσθαι,
|
καὶ
|
συνηρτῆσθαι
δι´
ἀκολουθίας
τῷ
ἑτέρῳ |
[1] |
εἶναι
πεπιστευμένης
καὶ
οὐδεμίαν
διπλόην
|
καὶ
|
σύνθεσιν
ἐν
ἑαυτῇ
δεικνυούσης,
οὐκέτ´ |
[37] |
εἰς
τὴν
τοῦ
ὑγροῦ
διαμονὴν
|
καὶ |
συντήρησιν
πότον
γίνεται
οὐκ
αὐτὸ |
[12] |
τινα
δύναμιν
ποιητικὴν
τῶν
γιγνομένων
|
καὶ |
συντηρητικὴν
τῶν
ὄντων
καταλαμβάνομεν,
οὕτως |
[24] |
μὲν
αὐτὸν
ἐν
ὁμοιώματι
ἀνθρώπου
|
καὶ |
σχήματι
κατὰ
τὸ
ταπεινὸν
τῆς |
[37] |
ἐμοὶ
γὰρ
ἐκεῖνα
γενόμενα
αἷμα
|
καὶ |
σῶμα
γίνεται,
καταλλήλως
διὰ
τῆς |
[8] |
προείρηται,
ἐν
ψυχῇ
τε
θεωρουμένη
|
καὶ |
σώματι·
δι´
ἀμφοτέρων
γὰρ
πρόεισιν |
[37] |
διπλοῦν
τὸ
ἀνθρώπινον,
ψυχῇ
τε
|
καὶ |
σώματι
συγκεκραμένον,
δι´
ἀμφοτέρων
ἀνάγκη |
[16] |
τῶν
ἅπαξ
ἑνωθέντων,
ψυχῆς
λέγω
|
καὶ
|
σώματος,
καὶ
εἰς
ἀεὶ
διαμεῖναι |
[35] |
συμφυῶν
διαλύσει,
ψυχῆς
τε
λέγω
|
καὶ |
σώματος,
πάλιν
ἡ
τῶν
κεχωρισμένων |
[26] |
ἀντικειμένου
μὴ
εἶναι
δίκαιόν
τε
|
καὶ |
σωτήριον
τὸ
γεγονὸς
ἀμφιβάλοιτο,
εἴπερ |
[8] |
Μωσῆς
ἡμῖν
ἐκτίθεται.
πλὴν
ἔκδηλον
|
καὶ |
τὰ
αἰνίγματα
τὴν
διδασκαλίαν
ἔχει. |
[1] |
τῇ
φύσει
τὸν
λόγον,
ὡς
|
καὶ |
τὰ
ἄλλα
πάντα.
καὶ
γὰρ |
[6] |
ἀηδίᾳ
τὴν
ζωὴν
ἔχειν.
οὕτω
|
καὶ |
τὰ
ἄλλα
πάντα
ταῖς
οἰκείαις |
[18] |
ἀναιρεθῆναι
δὲ
τὰς
ἐτησίους
πομπὰς
|
καὶ
|
τὰ
δι´
αἱμάτων
ἐν
ταῖς |
[27] |
μέχρι
τοῦ
τέλους
ἑαυτὴν
ἐπεκτείνασα
|
καὶ |
τὰ
διὰ
μέσου
τούτων
πάντα |
[1] |
ἄγειν.
ἀγαθὸν
δὲ
ὁ
κόσμος
|
καὶ |
τὰ
ἐν
αὐτῷ
πάντα
σοφῶς |
[40] |
καὶ
φθόνος
καὶ
ὑπερηφανία,
ἀλλὰ
|
καὶ
|
τὰ
ἐξ
ἀδικίας
κέρδη
παραμένῃ |
[20] |
τῆς
δυνάμεως
εἶδος.
ὡσαύτως
δὲ
|
καὶ |
τὰ
λοιπά,
εἰ
ἔξω
τοῦ |
[18] |
οὔτε
τὴν
ἐπιφανεῖσαν
ἐδέξαντο
χάριν,
|
καὶ |
τὰ
σεμνὰ
τῆς
παρ´
αὐτοῖς |
[5] |
σῶμα
καὶ
ψυχὴν
ἐπιτήδειον,
ταῦτα
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα
λέγων
καὶ
κατατρέχων
|
[40] |
μετὰ
τοῦτο
ὑπηρετῆται.
ἐὰν
ταῦτα
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα
ὁμοίως
πρότερόν
τε
|
[26] |
τὴν
ἀρχὴν
ἐπιδεηθέντων
καθάρσεως.
ταῦτα
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα
παραδίδωσι
τὸ
μέγα |
[7] |
ἐπιρρεπῶς
ἔχει.
ταῦτα
γὰρ
πάντα
|
καὶ
|
τὰ
τοιαῦτα
τοῖς
μὲν
ἐν |
[15] |
περιόδους
χαίρειν
ἐᾶσαι;
οὐκοῦν
ἀνάγκη
|
καὶ |
ταῖς
τοιαύταις
τῶν
ἀντιθέσεων
ἀντικαταστῆναι |
[20] |
τὰ
δὲ
πεπραγμένα
εἱρμῷ
τινὶ
|
καὶ |
τάξει
δι´
ἀκολούθου
προιόντα
τὸ |
[35] |
τῇ
φύσει,
τὰς
ἀρχὰς
ἐντεῦθεν
|
καὶ
|
τὰς
αἰτίας
ἔχει·
οὐ
γάρ |
[26] |
ἑκάστῳ,
ὧν
τις
τὰς
ἀρχὰς
|
καὶ |
τὰς
αἰτίας
προκατεβάλετο,
ὥσπερ
ἡ |
[8] |
γὰρ
οἱ
τοὺς
ἥλους
τε
|
καὶ |
τὰς
ἀκροχορδόνας
παρὰ
φύσιν
ἐπιγενομένας |
[32] |
γὰρ
μὴ
ἐμμεῖναι
τῷ
θανάτῳ,
|
καὶ
|
τὰς
διὰ
τοῦ
σιδήρου
κατὰ |
[23] |
τροφῆς
ὑπεροψίαν
ἐφ´
ὅσον
βούλοιτο,
|
καὶ
|
τὰς
ἐν
ἐρημίᾳ
δαψιλεῖς
ἑστιάσεις |
[12] |
κατὰ
τὸν
κόσμον
οἰκονομίας
ἐπισκοποῦντες
|
καὶ |
τὰς
εὐεργεσίας
τὰς
θεόθεν
κατὰ |
[12] |
τοίνυν
εἰς
τὸ
πᾶν
ἀφορῶντες,
|
καὶ |
τὰς
κατὰ
τὸν
κόσμον
οἰκονομίας
|
[7] |
Κορινθίους
λόγῳ
τάς
τε
σαρκώδεις
|
καὶ |
τὰς
πνευματικὰς
τῶν
ψυχῶν
καταστάσεις, |
[14] |
τῆς
ἀνθρωπίνης
φύσεως
καταμίγνυται,
ὡς
|
καὶ
|
τὰς
ὑψηλὰς
ἐνεργείας
αὐτοῦ
τῇ |
[24] |
τοῖς
εἰρημένοις
ὁρᾶται.
ἵνα
τοίνυν
|
καὶ |
ταῦτα
γένηται
καταφανῆ,
τὰ
ἐφεξῆς |
[13] |
εἰ
οὖν
ἀφ´
ὧν
ἀκούεις
|
καὶ
|
τεθνάναι
καὶ
γεγεννῆσθαι
δίδως,
ἐκ |
[40] |
εἰ
οὖν
ἔλαβες
τὸν
θεὸν
|
καὶ |
τέκνον
ἐγένου
θεοῦ,
δεῖξον
διὰ |
[0] |
θεωροῖτο
τὸ
θεῖον,
ἐξ
ἐλλιποῦς
|
καὶ |
τελείου.
ἀλλ´
εἴτε
κατὰ
τὴν |
[27] |
ἀνθρωπίνης
ζωῆς
ἐν
ἀρχῇ
τε
|
καὶ |
τελευτῇ
καὶ
τοῖς
διὰ
μέσου |
[18] |
καθ´
ὅλου
βωμοὺς
καὶ
προπύλαια
|
καὶ |
τεμένη
καὶ
ἀφιδρύματα
καὶ
ὅσα |
[20] |
ἀκολούθου
προιόντα
τὸ
σοφόν
τε
|
καὶ |
τεχνικὸν
τῆς
οἰκονομίας
τοῦ
θεοῦ |
[1] |
ἐν
αὐτῷ
πάντα
σοφῶς
τε
|
καὶ |
τεχνικῶς
θεωρούμενα.
ἆρα
τοῦ
λόγου |
[21] |
μὴ
ὄντι
τὸ
ὂν
ἀντιδιαιρεῖσθαι
|
καὶ |
τῇ
ἀνυπαρξίᾳ
τὴν
ὕπαρξιν·
ἐπειδὴ |
[24] |
ἐπιφανέντος
ἐξαφανισθῇ
τὸ
τῷ
φωτὶ
|
καὶ |
τῇ
ζωῇ
κατὰ
τὸ
ἐναντίον |
[23] |
τὴν
χρείαν
συνεισφερούσης,
ἀλλὰ
τοῦ
|
καὶ |
τῇ
θαλάσσῃ
τὸ
γένος
τῶν |
[2] |
φύσεως,
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
|
καὶ |
τῇ
περὶ
τοῦ
πνεύματος
ἐννοίᾳ |
[3] |
τῇ
τε
τοῦ
λόγου
παραδοχῇ
|
καὶ
|
τῇ
πίστει
τοῦ
πνεύματος·
τῶν |
[27] |
πλεονάζουσαν,
ἐν
ἑτέροις
ἐνδεεστέραν
εἶναι,
|
καὶ |
τῇ
πρὸς
τὸ
ἔλαττόν
τε |
[17] |
κατεργάζεται,
τικτόμενός
τε
καὶ
τρεφόμενος,
|
καὶ |
τῇ
τοῦ
θανάτου
πείρᾳ
σώζων |
[32] |
θεότητος
τὸ
διὰ
πάντων
ἥκειν
|
καὶ |
τῇ
φύσει
τῶν
ὄντων
κατὰ |
[29] |
οὐκ
εὐθὺς
μετὰ
τὸν
φθόνον
|
καὶ |
τὴν
ἀδελφοκτονίαν
τοῦ
Κάιν
προσάγει
|
[6] |
τοῦ
κρείττονος
προελομένη.
~Ζητεῖς
δὲ
|
καὶ |
τὴν
αἰτίαν
τυχὸν
τῆς
κατὰ |
[8] |
ὥσπερ
τὴν
παρατροπὴν
ἐθεάσατο,
οὕτω
|
καὶ |
τὴν
ἀνάκλησιν
αὐτοῦ
πάλιν
τὴν |
[13] |
καὶ
ὁ
τοῦ
θανάτου
μνησθεὶς
|
καὶ |
τὴν
ἀνάστασιν
τῷ
θανάτῳ
προσεμαρτύρησεν. |
[13] |
καὶ
τὸ
ἔξω
πάθους
εἶναι
|
καὶ |
τὴν
γέννησιν
αὐτοῦ
καὶ
τὸν |
[23] |
τὸν
ἀέρα
παθῶν
τὴν
ἐξουσίαν,
|
καὶ |
τὴν
διὰ
θαλάσσης
πορείαν,
οὐ |
[6] |
τῆς
πονηρίας
ὅρον
συνωσθεὶς
ἀπηνέχθη,
|
καὶ |
τὴν
διανοητικὴν
δύναμιν,
ἣν
εἰς |
[18] |
δεξάμενοι
τὰς
τοῦ
σώματος
αἰκίας,
|
καὶ |
τὴν
ἐπὶ
θανάτῳ
ψῆφον,
οὐκ |
[23] |
τὸν
προσεγγισμὸν
τῆς
ὑπερεχούσης
δυνάμεως·
|
καὶ |
τὴν
ἠρέμα
διὰ
τῶν
θαυμάτων |
[24] |
ἐπὶ
τὸ
κάτω
φερόμενον·
οὕτως
|
καὶ |
τὴν
θείαν
τε
καὶ
ὑπερέχουσαν |
[6] |
ἀλλὰ
προλαβούσης
ἕξεως
στέρησιν,
οὕτω
|
καὶ |
τὴν
κακίαν
ἐν
τῇ
τοῦ |
[30] |
κινήσεως
οὐκ
ἐστέρηται,
οὕτως
ἔστι
|
καὶ |
τὴν
κακίαν
ἰδεῖν
τῷ
μὲν |
[0] |
τῶν
θρησκειῶν
διαφορὰς
μεθαρμόζειν
προσήκει
|
καὶ
|
τὴν
κατήχησιν,
πρὸς
τὸν
αὐτὸν |
[32] |
τῆς
θεότητος
κατανόησιν
χειραγωγεῖσθαι,
ἀλλὰ
|
καὶ
|
τὴν
ὄψιν
γενέσθαι
τῶν
ὑψηλοτέρων |
[34] |
θεοῦ
παρέσεσθαι
τοῖς
γινομένοις
ἐπηγγελμένου
|
καὶ
|
τὴν
παρ´
ἑαυτοῦ
δύναμιν
ἐντεθεικότος |
[1] |
πάλιν
προσήκει
διαστολῇ
τινὶ
τεχνικῇ
|
καὶ |
τὴν
περὶ
τοῦτο
πλάνην
ἐπανορθώσασθαι. |
[16] |
κίνησις
ὀνομάζεται,
τοῦτο
προσήκει
καλεῖσθαι
|
καὶ |
τὴν
προάγουσαν.
εἰ
δὲ
ἡ |
[8] |
καὶ
γὰρ
ᾔδει
τὸ
ἐσόμενον
|
καὶ |
τὴν
πρὸς
τὸ
γινόμενον
ὁρμὴν |
[18] |
ὀνόματι
ναούς
τε
καὶ
θυσιαστήρια
|
καὶ |
τὴν
σεμνήν
τε
καὶ
ἀναίμακτον |
[10] |
τε
ἐπὶ
τῆς
ὕλης
πῦρ
|
καὶ |
τὴν
τὸ
πῦρ
ἐξάπτουσαν
ὕλην, |
[23] |
τεθνηκότων
ἐπὶ
τὸν
βίον
ἀνάλυσιν,
|
καὶ |
τὴν
τῶν
καταδίκων
ἀνάρρυσιν,
καὶ |
[1] |
ἐν
τῇ
ὁρμῇ
τοῦ
φθεγγομένου
|
καὶ |
τὴν
ὑπόστασιν
ἔχειν
νομισθήσεται,
καθ´ |
[18] |
σεμνήν
τε
καὶ
ἀναίμακτον
ἱερωσύνην
|
καὶ |
τὴν
ὑψηλὴν
φιλοσοφίαν,
ἔργῳ
μᾶλλον |
[31] |
ἐὰν
τὸ
κατ´
ἐξουσίαν
ἀπόθηται,
|
καὶ |
τὴν
χάριν
τοῦ
νοεροῦ
συναπώλεσεν. |
[27] |
ἡ
διορθωτικὴ
τῆς
φύσεως
δύναμις,
|
καὶ
|
τῆς
ἀρχῆς
ἁψαμένη
καὶ
μέχρι |
[40] |
πρὸς
τὸ
μετὰ
τοῦτο
βλέπειν,
|
καὶ |
τῆς
ἀφράστου
μακαριότητος
ἐν
τῇ |
[16] |
θεοῦ
περὶ
τὸν
θάνατον
οἰκονομίας
|
καὶ |
τῆς
ἐκ
νεκρῶν
ἀναστάσεως,
τὸ |
[37] |
τοῦ
τε
θανάτου
κρεῖττον
ἐδείχθη
|
καὶ |
τῆς
ζωῆς
ἡμῖν
κατήρξατο.
καθάπερ |
[30] |
ἔτι
ἐψύχωται
τῷ
ἰδίῳ
θυμῷ
|
καὶ |
τῆς
ζωτικῆς
κινήσεως
οὐκ
ἐστέρηται, |
[34] |
ἐντεθεικότος
τῷ
ἔργῳ,
καθὰ
πεπιστεύκαμεν,
|
καὶ |
τῆς
ἡμετέρας
προαιρέσεως
πρὸς
τὸ
|
[6] |
τὸν
λόγον.
τῆς
γὰρ
ἀρετῆς
|
καὶ |
τῆς
κακίας
οὐχ
ὡς
δύο |
[8] |
ἀπηγορευμένοις
ἐγένοντο
οἱ
πρῶτοι
ἄνθρωποι
|
καὶ |
τῆς
μακαριότητος
ἐκείνης
ἀπεγυμνώθησαν,
δερματίνους |
[39] |
τὸ
κτιστὸν
καὶ
τὸ
ἄκτιστον,
|
καὶ |
τῆς
μὲν
ἀκτίστου
φύσεως
τὸ |
[7] |
ὑψηλότερον
ἔβλεπεν
αὐτοῖς
ἡ
διάνοια,
|
καὶ |
τῆς
περὶ
τὰς
ἡδονὰς
διαθέσεως |
[26] |
καὶ
τοῦτο
τῆς
δικαιοσύνης
τε
|
καὶ |
τῆς
σοφίας
εἶναι
συνθήσεται.
δικαίου |
[18] |
ἔργῳ
μᾶλλον
ἢ
λόγῳ
κατορθουμένην,
|
καὶ |
τῆς
σωματικῆς
ζωῆς
τὴν
ὑπεροψίαν |
[25] |
γένηται
θεῖον,
ἐξαιρεθὲν
τοῦ
θανάτου
|
καὶ |
τῆς
τοῦ
ἀντικειμένου
τυραννίδος
ἔξω |
[35] |
τῆς
τε
τοῦ
πλημμελήσαντος
μεταμελείας
|
καὶ |
τῆς
τοῦ
θανάτου
μιμήσεως,
δι´ |
[40] |
προσκαίρῳ
ζωῇ
τὰς
ἀφορμὰς
καταβάλλεσθαι
|
καὶ |
τῆς
τῶν
κακῶν
πείρας
δι´ |
[32] |
πρὸς
τὸ
θεῖά
τε
εἶναι
|
καὶ |
τῆς
ὑψηλῆς
καὶ
ὑπερεχούσης
δυνάμεως. |
[8] |
φύσιν
χωριζομένην
τὴν
αἴσθησιν·
οὕτω
|
καὶ |
τῆς
ψυχῆς
ἀπολεπτυνομένης
τε
καὶ |
[16] |
εἰ
δὲ
τὴν
τοῦ
σώματος
|
καὶ |
τῆς
ψυχῆς
διάζευξιν
πάθος
προσαγορεύοι, |
[16] |
ἣν
ἡ
συνδρομὴ
τοῦ
σώματος
|
καὶ |
τῆς
ψυχῆς
διακρίνεται.
τὸν
δὲ |
[35] |
ἐν
τῇ
διαλύσει
τοῦ
σώματος
|
καὶ |
τῆς
ψυχῆς
ἐκρυείσης
πάλιν
διὰ |
[16] |
ἐκείνῳ
πρὸς
διάκρισιν
τοῦ
σώματος
|
καὶ |
τῆς
ψυχῆς
κινηθείσης,
πάλιν
συνῆψε |
[30] |
τὴν
πίστιν
ἐν
αἰτίᾳ
ποιοῦνται.
|
καὶ |
τί
δήποτε,
φασίν,
οὐκ
ἐπὶ |
[5] |
ἄλλο
τι
τῶν
ὑψηλῶν
τε
|
καὶ |
τιμίων
ὀνομάζειν
τις
ἐθέλοι,
οὐ
|
[5] |
οὐκ
ἂν
τοῦ
καλλίστου
τε
|
καὶ |
τιμιωτάτου
τῶν
ἀγαθῶν
ἀπεστέρησε,
λέγω |
[20] |
θεοῦ
τῆς
ἀγαθότητος
τὰ
σημεῖα.
|
καὶ |
τίς
ἂν
γένοιτο
φανερωτέρα
τοῦ |
[10] |
περιελήφθη
τῷ
ἀτόμῳ
τὸ
ἄπειρον;
|
καὶ |
τίς
τοῦτό
φησιν,
ὅτι
τῇ |
[37] |
ἅπαν
τὸ
ἀνακραθὲν
συνηχρείωται,
οὕτως
|
καὶ |
τὸ
ἀθάνατον
σῶμα
ἐν
τῷ |
[39] |
ὄντων
μεμερισμένων
εἰς
τὸ
κτιστὸν
|
καὶ |
τὸ
ἄκτιστον,
καὶ
τῆς
μὲν |
[37] |
δὲ
καθ´
ὁμοιότητα
τοῦ
ὀλεθρίου
|
καὶ |
τὸ
ἀλεξητήριον
ἐντὸς
τῶν
ἀνθρωπίνων |
[39] |
καρδίας
τοῦ
προσιόντος
τῇ
οἰκονομίᾳ
|
καὶ |
τὸ
γινόμενον
τὴν
δύναμιν
ἔχει, |
[20] |
ἀλλήλων
κατανοῆσαι,
τὸ
σοφόν
φημι
|
καὶ |
τὸ
δίκαιον.
~Τίς
οὖν
ἡ |
[0] |
φαντασίαν.
εἰ
γὰρ
τὸ
ἀγαθὸν
|
καὶ |
τὸ
δίκαιον,
τό
τε
σοφὸν |
[0] |
τὸ
δίκαιον,
τό
τε
σοφὸν
|
καὶ |
τὸ
δυνατὸν
ὡσαύτως
λέγοιτο,
ἥ |
[35] |
δὲ
εἰς
τὸ
ὕδωρ
κάθοδος
|
καὶ |
τὸ
εἰς
τρὶς
ἐν
αὐτῷ |
[13] |
ὁ
γὰρ
τὴν
γέννησιν
εἰπὼν
|
καὶ |
τὸ
ἐκ
παρθενίας
προσέθηκεν·
καὶ |
[13] |
ὁ
γὰρ
γεγεννῆσθαι
αὐτὸν
ἱστορήσας
|
καὶ |
τὸ
ἐκ
παρθένου
γεγεννῆσθαι
συνδιηγήσατο. |
[2] |
εἰ
καθ´
ὁμοιότητα
τοῦ
ἡμετέρου
|
καὶ |
τὸ
ἐν
αὐτῷ
πνεῦμα
ὑπονοοῖτο· |
[13] |
ἐκ
τῶν
αὐτῶν
δώσεις
πάντως
|
καὶ |
τὸ
ἔξω
πάθους
εἶναι
καὶ |
[8] |
πάντα
ἐμπερικρατῶν
τῇ
γνωστικῇ
δυνάμει
|
καὶ |
τὸ
ἐφεξῆς
τῷ
παρῳχηκότι
κατὰ |
[4] |
καθ´
ὁμοιότητα
τῆς
ἡμετέρας
φύσεως
|
καὶ |
τὸ
θεῖον
ἐξανθρωπίζοιτο,
εἰ
τοιούτῳ |
[8] |
τῶν
τῇ
αἰσθήσει
τὸ
καλὸν
|
καὶ |
τὸ
κακὸν
διακρινόντων,
οἳ
οὐκ |
[35] |
οὐδ´
ἂν
τοῦτο
γένοιτο·
οὕτως
|
καὶ |
τὸ
κατὰ
τὴν
μεγάλην
ἀνάστασιν, |
[40] |
ἀναγκαῖον
ἂν
εἴη
τούτοις
προσθεῖναι
|
καὶ |
τὸ
λειπόμενον,
ὅτι
οὔτε
τὰ |
[32] |
προσφυσήσει
τοῦ
πνεύματος,
ἐπαγγέλλεσθαί
τε
|
καὶ |
τὸ
μετ´
αὐτῶν
εἶναι,
καὶ
|
[13] |
ἀλλὰ
τὸ
πρὸ
τῆς
γεννήσεως
|
καὶ |
τὸ
μετὰ
τὸν
θάνατον
τὴν |
[40] |
κατήχησις
ἔχειν.
δεῖ
γάρ,
οἶμαι,
|
καὶ
|
τὸ
μετὰ
τοῦτο
σκοπεῖν,
ὃ |
[1] |
ὅπερ
ὁ
Ἰουδαῖος
οὐ
δέχεται,
|
καὶ |
τὸ
μὴ
διαφέρειν
κατὰ
τὴν |
[8] |
δὲ
καὶ
ἡδοναῖς
τὸ
καλὸν
|
καὶ |
τὸ
μὴ
καλὸν
κρίνειν
τῆς |
[15] |
τῷ
βουλήματι
τὸ
πᾶν
συστησάμενος
|
καὶ
|
τὸ
μὴ
ὂν
ὑποστήσας
ἐν |
[9] |
αὐτὸ
τὸ
καλὸν
ἐφ´
ἑαυτοῦ
|
καὶ |
τὸ
μὴ
τοιοῦτον
κατανοῆσαι,
ποίοις |
[32] |
τὸ
ὕψος,
τό
τε
πλάτος
|
καὶ |
τὸ
μῆκος.
ἑκάστην
γὰρ
τοῦ |
[16] |
πρός
τε
τὸ
αἰσθητόν
φημι
|
καὶ |
τὸ
νοερὸν
τοῦ
ἀνθρωπίνου
συγκρίματος, |
[37] |
γενόμενον
πρὸς
τὴν
ἑαυτοῦ
φύσιν
|
καὶ |
τὸ
πᾶν
μετεποίησεν.
ἀλλὰ
μὴν |
[30] |
διοχλοῦσαν
τὸν
βίον.
ἀλλ´
ἀφέντες
|
καὶ |
τὸ
περὶ
τούτων
τὸν
λόγον |
[37] |
τε
λεῖπον
πρὸς
ἑαυτὴν
ἐφελκομένη
|
καὶ |
τὸ
περιττεῦον
ἀπωθουμένη;
καὶ
ὥσπερ |
[3] |
οὗ
καὶ
ὁ
λόγος
ἐστὶ
|
καὶ |
τὸ
πνεῦμα·
ἀλλ´
ἐπειδὰν
τὸ |
[39] |
μὲν
ὁ
ἄνθρωπος,
κτιστὸν
δὲ
|
καὶ |
τὸ
πνεῦμα
καὶ
τὸν
μονογενῆ
|
[4] |
καὶ
ὁ
τοῦ
θεοῦ
λόγος
|
καὶ |
τὸ
πνεῦμα
τῷ
πνεύματι,
ὁμοία |
[35] |
τέλει·
τί
γὰρ
ἴσον
ἄνθρωπος
|
καὶ |
τὸ
πρὸς
τὴν
σύστασιν
τοῦ |
[23] |
τὸ
ἀγαθὸν
τῷ
δικαίῳ
συνέζευκται
|
καὶ |
τὸ
σοφὸν
τούτων
οὐκ
ἀποκέκριται. |
[27] |
τὸ
κατὰ
τὴν
ἀρχήν
φημι
|
καὶ |
τὸ
τέλος,
καθ´
ἑκάτερον
εὑρίσκεται |
[39] |
φύσει
κατ´
ἀνάγκην
ὁμογενές
ἐστι
|
καὶ |
τὸ
τικτόμενον.
τί
οὖν
ἂν |
[4] |
ἀνυπόστατα
τὰ
παρ´
ἡμῖν
ῥήματα
|
καὶ |
τὸ
τοῖς
ῥήμασι
συνδιεξερχόμενον
πνεῦμα. |
[32] |
γνῶναι
τί
ἐστι
τὸ
βάθος
|
καὶ |
τὸ
ὕψος,
τό
τε
πλάτος
|
[17] |
τοῦ
πονοῦντος
μέρους
ὁ
θεραπεύων
|
καὶ |
τόδε
τι
πρὸς
τὴν
τοῦ |
[4] |
ἐξανθρωπίζοιτο,
εἰ
τοιούτῳ
κεχρῆσθαι
λόγῳ
|
καὶ
|
τοιούτῳ
πνεύματι
τὸν
τοῦ
παντὸς |
[27] |
ἐν
ἀρχῇ
τε
καὶ
τελευτῇ
|
καὶ |
τοῖς
διὰ
μέσου
πᾶσιν,
ἔδει |
[18] |
τοὺς
δαίμονας
ἐν
ταῖς
ζωοθυσίαις
|
καὶ |
τοῖς
ἐπιβωμίοις
μιάσμασιν;
ἀφ´
οὗ |
[36] |
ἐν
πᾶσι
δὲ
ὄντα,
παρεῖναι
|
καὶ |
τοῖς
ἐπικαλουμένοις
τὴν
ζωτικὴν
αὐτοῦ |
[17] |
τοὺς
εὐγνώμονας
τοσοῦτον
εἰπεῖν,
ὅτι
|
καὶ |
τοῖς
ἰατροῖς
οὐ
νομοθετοῦσι
τὸν |
[8] |
ἀνταριθμηθῆναι
κατάλογον,
τὸν
ἐν
τούτοις
|
καὶ |
τοῖς
τοιούτοις
ἐξ
ἀβουλίας
ἐμπεπτωκότα· |
[8] |
τὴν
θεραπείαν
προσίενται,
ἐφ´
ὧν
|
καὶ |
τομαὶ
καὶ
καυτήρια
καὶ
πικραὶ |
[15] |
ὁρμῇ
τοῦ
θελήματος,
τί
οὐχὶ
|
καὶ |
τὸν
ἄνθρωπον
δι´
αὐθεντικῆς
τινὸς |
[5] |
τὸ
ὕδωρ
εἶναι.
οὕτως
οὖν
|
καὶ |
τὸν
ἄνθρωπον
ἐπὶ
τῇ
τῶν
|
[0] |
Σαβέλλιον,
διὰ
τῶν
αὐτῶν
ὠφελήσει
|
καὶ |
τὸν
Ἀνόμοιον,
οὐδὲ
ἡ
πρὸς |
[40] |
θεοῦ,
δεῖξον
διὰ
τῆς
προαιρέσεως
|
καὶ |
τὸν
ἐν
σοὶ
ὄντα
θεόν, |
[1] |
διὰ
τῶν
αὐτῶν
εὑρήσει
σημείων
|
καὶ |
τὸν
ἐξ
ἐκείνου
ὑφεστῶτα
λόγον. |
[13] |
εἶναι
καὶ
τὴν
γέννησιν
αὐτοῦ
|
καὶ |
τὸν
θάνατον.
ἀλλὰ
μὴν
ταῦτα |
[0] |
ἡ
πρὸς
τὸν
Μανιχαῖον
μάχη
|
καὶ |
τὸν
Ἰουδαῖον
ὀνίνησιν,
ἀλλὰ
χρή, |
[23] |
καὶ
τὴν
τῶν
καταδίκων
ἀνάρρυσιν,
|
καὶ |
τὸν
κατὰ
τῶν
δαιμόνων
φόβον, |
[39] |
κτιστὸν
δὲ
καὶ
τὸ
πνεῦμα
|
καὶ |
τὸν
μονογενῆ
θεὸν
εἶναι
νομίζοι, |
[1] |
διάνοια
αὐτόν
τε
τὸν
λόγον
|
καὶ |
τὸν
ὅθεν
ἐστίν,
οὐκέτ´
ἂν |
[1] |
φύσιν
αὐτόν
τε
τὸν
λόγον
|
καὶ |
τὸν
ὅθεν
ἐστίν.
ὥσπερ
γὰρ |
[1] |
ἐπειδὴ
χρὴ
πάντως
τῷ
λόγῳ
|
καὶ |
τὸν
πατέρα
τοῦ
λόγου
συνυπακούεσθαι· |
[23] |
διαχωροῦντος
ἐφ´
ἑκάτερα
τοῦ
πελάγους,
|
καὶ |
τὸν
πυθμένα
γυμνοῦντος
τοῖς
παροδεύουσι
|
[28] |
~Ἀλλὰ
κωμῳδοῦσι
τὴν
φύσιν
ἡμῶν,
|
καὶ |
τὸν
τῆς
γεννήσεως
τρόπον
διαθρυλλοῦσι, |
[11] |
νεκράν
τε
καὶ
ἀνενέργητον
γίνεσθαι,
|
καὶ |
τὸν
τῆς
ἑνώσεως
οὐκ
ἐπιγινώσκομεν |
[35] |
τῷ
προάγοντι,
οὕτω
μοι
νόησον
|
καὶ |
τὸν
τοῦ
βίου
τούτου
λαβύρινθον
|
[1] |
καθ´
ὁμοιότητα
τῶν
παρ´
ἡμῖν
|
καὶ |
τὸν
τοῦ
θεοῦ
λόγον
ὑπονοεῖν, |
[0] |
γὰρ
τὸ
εἶδος
τῆς
νόσου
|
καὶ
|
τὸν
τρόπον
τῆς
θεραπείας
προσαρμοστέον. |
[25] |
ἐν
ἡμῖν
εἶναι
καὶ
νῦν
|
καὶ |
τότε
κατὰ
τὸ
ἴσον
διωμολόγηται. |
[20] |
μὴ
μετὰ
τοῦ
δυνατοῦ
τε
|
καὶ |
τοῦ
ἀγαθοῦ
θεωροῖτο,
κακίαν
ἄν |
[6] |
διαλυούσης·
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
|
καὶ |
τοῦ
αἰσθητοῦ
πρὸς
τὸ
νοητὸν |
[39] |
καὶ
τοῦ
ἐλλιποῦς
τὸ
τέλειον,
|
καὶ |
τοῦ
δεομένου
τὸ
μὴ
δεόμενον, |
[39] |
τοῦ
δεομένου
τὸ
μὴ
δεόμενον,
|
καὶ |
τοῦ
διὰ
προκοπῆς
ἀνιόντος
τὸ |
[20] |
τοῦ
δικαίου
τε
καὶ
σοφοῦ
|
καὶ |
τοῦ
δυνατοῦ
τεταγμένον·
τὸ
γὰρ |
[39] |
μὴ
ἑστῶτος
παρὰ
πολὺ
τιμιώτερον,
|
καὶ |
τοῦ
ἐλλιποῦς
τὸ
τέλειον,
καὶ |
[7] |
ἐφ´
ἑαυτῆς
τοῦ
καλοῦ
τε
|
καὶ |
τοῦ
ἐναντίου
διακρίνειν
τὴν
φύσιν. |
[18] |
τῆς
σωματικῆς
ζωῆς
τὴν
ὑπεροψίαν
|
καὶ |
τοῦ
θανάτου
τὴν
καταφρόνησιν,
ἣν |
[0] |
θεραπεύσεις
τοῦ
Ἕλληνος
τὴν
πολυθείαν
|
καὶ |
τοῦ
Ἰουδαίου
τὴν
περὶ
τὸν |
[29] |
ἐστὶ
λόγος,
ὅτι
σοφίᾳ
γέγονε
|
καὶ
|
τοῦ
λυσιτελοῦντος
τῇ
φύσει
προμηθείᾳ |
[18] |
ὃν
διὰ
τῶν
προφητῶν
τε
|
καὶ |
τοῦ
νόμου
προεδιδάχθησαν,
καὶ
προτιμοτέραν |
[0] |
δύναμιν
τὴν
ἐν
τούτοις
διαδεικνυμένην
|
καὶ |
τοῦ
παντὸς
ὑπερκειμένην
ὁμολογῆσαι·
εἰ |
[37] |
φύσιν
ἡμῶν
ἀπογευσάμενοι
πάλιν
ἀναγκαίως
|
καὶ |
τοῦ
συνάγοντος
τὸ
διαλελυμένον
ἐπεδεήθημεν, |
[31] |
δύνασθαι
τὸν
θεόν,
εἴπερ
ἐβούλετο,
|
καὶ |
τοὺς
ἀντιτύπως
ἔχοντας
ἀναγκαστικῶς
ἐφελκύσασθαι |
[26] |
τὰ
γένη
τῶν
καταβληθέντων
σπερμάτων
|
καὶ |
τοὺς
καρποὺς
ἀντιδίδωσιν·
σοφίας
δὲ |
[24] |
πῶς
θεότης
ἀνθρωπίνῃ
συμπλακεῖσα
φύσει
|
καὶ |
τοῦτο
γίνεται
καὶ
ἐκεῖνό
ἐστιν. |
[16] |
ἡ
τοῦ
διακριθέντος
ἕνωσις
διαβαίνει.
|
καὶ |
τοῦτό
ἐστι
τὸ
μυστήριον
τῆς |
[1] |
τινα
τῶν
πρός
τι
λεγομένων
|
καὶ |
τοῦτό
ἐστιν,
ἐπειδὴ
χρὴ
πάντως |
[16] |
ἄρρηκτον
ἕνωσιν
τὸ
διασχισθὲν
συναρμόσας.
|
καὶ |
τοῦτό
ἐστιν
ἡ
ἀνάστασις,
ἡ |
[6] |
κατὰ
τὸ
εὔλογον
εὑρεθήσεται,
ἣ
|
καὶ |
τοῦτο
σαφηνίσει
τὸ
ζήτημα.
τοιοῦτόν |
[26] |
τὴν
ἀλήθειαν
βλέπων
πάντων
μάλιστα
|
καὶ
|
τοῦτο
τῆς
δικαιοσύνης
τε
καὶ |
[37] |
τὸ
θερμὸν
μεταποίησιν.
ἐπεὶ
οὖν
|
καὶ |
τοῦτο
τὸ
μέρος
ἡ
θεοδόχος |
[8] |
θανάτῳ
τὴν
ζωὴν
ἡμῶν
διαλύεσθαι,
|
καὶ |
τοῦτό
φησι
τῶν
κακῶν
ἔσχατον
|
[35] |
ἐκ
μεταμελείας
διόρθωσις,
ἀνάγκη
πᾶσα
|
καὶ |
τούτους
ἐν
τῷ
καταλλήλῳ
γενέσθαι. |
[17] |
σωτηρίαν
ἡμῶν
κατεργάζεται,
τικτόμενός
τε
|
καὶ |
τρεφόμενος,
καὶ
τῇ
τοῦ
θανάτου |
[37] |
τοῦ
ἄρτου
ἡ
σύστασις
ἦν,
|
καὶ |
τρόπον
τινὰ
καὶ
αὐτὸ
ἄρτος |
[39] |
δεομένῃ
τοῦ
ἀγαθύνοντος
ἑαυτὸν
εἰσποιῶν
|
καὶ |
τρόπον
τινὰ
πάλιν
εἰς
τὸ |
[20] |
θηριῶδες
γάρ
ἐστι
τὸ
τοιοῦτον
|
καὶ |
τυραννικὸν
τῆς
δυνάμεως
εἶδος.
ὡσαύτως |
[40] |
ἡ
ἀκόλαστος
καὶ
ἀσχήμων
διάνοια
|
καὶ |
τῦφος
καὶ
φθόνος
καὶ
ὑπερηφανία, |
[13] |
τῷ
τε
τῆς
γενέσεως
τρόπῳ
|
καὶ |
τῷ
ἀνεπιδέκτῳ
τῆς
εἰς
φθορὰν |
[21] |
τοῖς
τε
λοιποῖς
τῶν
ἀγαθῶν
|
καὶ |
τῷ
αὐτεξουσίῳ
τῆς
προαιρέσεως
τὴν |
[40] |
παρορῶσι,
δι´
ἀπάτης
ἑαυτοὺς
παράγοντες,
|
καὶ |
τῷ
δοκεῖν
μόνον,
οὐχὶ
τῷ |
[24] |
κατ´
ἀρχὰς
τῆς
ζωῆς
ἐξετράπημεν
|
καὶ |
τῷ
θανάτῳ
ἐγκατηνέχθημεν,
τί
τοῦ |
[32] |
εἶναι,
καὶ
μηδενὶ
μέσῳ
διατειχίζεσθαι,
|
καὶ |
τῷ
μὲν
φαινομένῳ
πρὸς
τὸν |
[10] |
ἀνιοῦσα,
καὶ
τῶν
ἀβύσσων
ἐπιβατεύουσα,
|
καὶ |
τῷ
πλάτει
τῆς
οἰκουμένης
ἐπερχομένη, |
[4] |
κυρίου,
φησίν,
οἱ
οὐρανοὶ
ἐστερεώθησαν
|
καὶ |
τῷ
πνεύματι
τοῦ
στόματος
αὐτοῦ |
[24] |
τῆς
ζωῆς
τῷ
θανάτῳ
εἰσοικισθείσης
|
καὶ |
τῷ
σκότῳ
τοῦ
φωτὸς
ἐπιφανέντος |
[8] |
παθημάτων
γίνεται
τῇ
τε
ψυχῇ
|
καὶ |
τῷ
σώματι,
καί
τις
ἀναλογία |
[37] |
σώματος
ὑποστηρίζομεν,
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
|
καὶ |
τῷ
ὑγρῷ
τὴν
προσθήκην
ἐκ |
[35] |
ἐστι
δύναμις
ἐν
τῷ
πυρὶ
|
καὶ |
τῷ
ὕδατι,
οἱ
διὰ
τοῦ |
[10] |
κτίσει,
καὶ
μέχρις
οὐρανῶν
ἀνιοῦσα,
|
καὶ |
τῶν
ἀβύσσων
ἐπιβατεύουσα,
καὶ
τῷ |
[8] |
αὐτὸν
οἴεσθαι,
ὡς
ἂν
μὴ
|
καὶ |
τῶν
ἀλγυνόντων
ἡμᾶς
αἴτιος
ὑπονοοῖτο, |
[26] |
παρὰ
πάσης
ἔσται
τῆς
κτίσεως,
|
καὶ |
τῶν
ἐν
τῇ
καθάρσει
κεκολασμένων |
[4] |
ὡς
ἐξαρκεῖν
πρὸς
οὐρανῶν
σύστασιν
|
καὶ |
τῶν
ἐν
τούτοις
δυνάμεων;
εἰ |
[18] |
δαιμόνων
ἐπὶ
ἀπάτῃ
σφῶν
αὐτῶν
|
καὶ
|
τῶν
ἐντυγχανόντων
ἐπετηδεύετο,
ὡς
ἐν |
[6] |
γὰρ
ἐτάχθη
τῆς
γῆς
τε
|
καὶ |
τῶν
ἐπ´
αὐτῆς
πάντων·
καλὸς |
[17] |
λογισμοῖς
τισὶ
κατὰ
τὸ
ἐγχωροῦν
|
καὶ |
τῶν
ἐπιζητουμένων
ἐξευρεῖν
τὴν
λύσιν |
[23] |
τὸν
κατὰ
τῶν
δαιμόνων
φόβον,
|
καὶ |
τῶν
κατὰ
τὸν
ἀέρα
παθῶν |
[26] |
τῶν
ἐν
τῇ
καθάρσει
κεκολασμένων
|
καὶ
|
τῶν
μηδὲ
τὴν
ἀρχὴν
ἐπιδεηθέντων |
[10] |
τῆς
πολυπραγμοσύνης
εἰσδύνουσα,
πολλάκις
δὲ
|
καὶ |
τῶν
οὐρανίων
θαυμάτων
ἐν
περινοίᾳ |
[32] |
γίνεται,
τῶν
ἄνω
τοῖς
κάτω
|
καὶ |
τῶν
πλαγίων
πρὸς
ἄλληλα
δι´ |
[5] |
τε
νῦν
περὶ
ἡμᾶς
εἶναι
|
καὶ |
τῶν
προτιμοτέρων
ἐρημωθῆναι.
ἀρχὴ
δὲ |
[23] |
ἀξίας
ἐκ
τῶν
ἀοράτων
φωνάς,
|
καὶ |
τῶν
τῆς
φύσεως
ἀρρωστημάτων
διόρθωσιν |
[33] |
θανάτου
φθορᾶς·
ἐπειδὰν
οὖν
τούτων
|
καὶ |
τῶν
τοιούτων
ἀκούσωσιν
καὶ
προδιδαχθῶσι |
[12] |
εἰ
μὲν
οὖν
τινὸς
τούτων
|
καὶ |
τῶν
τοιούτων
ἐλλιπὴς
ἦν
ἡ
|
[35] |
τὸ
μέσον
τῶν
τε
κεκαθαρμένων
|
καὶ |
τῶν
τοῦ
καθαρσίου
προσδεομένων
ἐστίν. |
[5] |
ἡ
ἀκολουθία
παρέδειξεν,
ἀνάγκη
πᾶσα
|
καὶ |
τῶν
τοῦ
κόσμου
μερῶν
μὴ |
[12] |
τῆς
κτίσεως,
γῆς,
θαλάσσης,
ἀέρος,
|
καὶ |
τῶν
ὑπὲρ
τὸν
ἀέρα
τόπων, |
[36] |
ἀρχήν
ἐστι
καὶ
εὐκατόρθωτον,
πίστις
|
καὶ
|
ὕδωρ,
ἡ
μὲν
ἐντὸς
τῆς |
[33] |
θεὸν
καὶ
χάριτος
οὐρανίας
ἐπίκλησις
|
καὶ |
ὕδωρ
καὶ
πίστις
ἐστὶ
δι´ |
[35] |
τὴν
συγγένειαν
ἔχει
γῆ
τε
|
καὶ |
ὕδωρ,
μόνα
τῶν
στοιχείων
βαρέα |
[39] |
τριάδι
γεννώμενος
παρὰ
πατρός
τε
|
καὶ |
υἱοῦ
καὶ
πνεύματος
ἁγίου·
οὕτω |
[24] |
οὕτως
καὶ
τὴν
θείαν
τε
|
καὶ |
ὑπερέχουσαν
δύναμιν
οὐκ
οὐρανῶν
μεγέθη |
[32] |
τε
εἶναι
καὶ
τῆς
ὑψηλῆς
|
καὶ |
ὑπερεχούσης
δυνάμεως.
περὶ
ὧν
οὐδὲν |
[40] |
διάνοια
καὶ
τῦφος
καὶ
φθόνος
|
καὶ |
ὑπερηφανία,
ἀλλὰ
καὶ
τὰ
ἐξ |
[24] |
ἔχει
ἢ
τὰ
μέγαλά
τε
|
καὶ |
ὑπερφυῆ
τῶν
θαυμάτων.
τὸ
μὲν |
[9] |
τε
καὶ
πόσις,
καὶ
κόπος,
|
καὶ |
ὕπνος,
καὶ
λύπη,
καὶ
δάκρυον, |
[30] |
τὸν
ἄνθρωπον
τιμῆς
ἀφῆκέ
τι
|
καὶ |
ὑπὸ
τὴν
ἡμετέραν
ἐξουσίαν
εἶναι, |
[35] |
ἀντὶ
γῆς
τὸ
ὕδωρ
ἐπιχεάμενος
|
καὶ |
ὑποδὺς
τὸ
στοιχεῖον
ἐν
τρισὶ |
[23] |
τῆς
πρὸς
τὰ
χείρω
ῥοπῆς
|
καὶ |
ὑπόθεσιν
καὶ
οἱονεὶ
μητέρα
τῆς |
[36] |
ἑαυτὸ
μεγάλων
ἀγαθῶν
ἀρχή
τε
|
καὶ |
ὑπόθεσις
γίνεται.
μικρὸν
δέ
φημι |
[6] |
τῆς
κατ´
ἀρετὴν
ζωῆς
ἀρχὴ
|
καὶ
|
ὑπόθεσις
γίνεται,
οὕτως
ἡ
διὰ |
[16] |
καὶ
ἡ
πρώτη
γένεσίς
τε
|
καὶ |
ὑπόστασις
παρ´
αὐτοῦ
τὴν
ἀρχὴν |
[32] |
τὸ
διὰ
μέσου
τῶν
ἐπουρανίων
|
καὶ |
ὑποχθονίων
ὀνομάσας
ἐπίγειον.
τοῦτο
μεμαθήκαμεν
|
[1] |
ἀεὶ
ἑστῶσα
φύσις
ἀίδιον
ἔχει
|
καὶ |
ὑφεστῶτα
τὸν
λόγον.
εἰ
δὴ |
[1] |
τὰ
πάντα
τοῦ
ζῶντος
μὲν
|
καὶ |
ὑφεστῶτος,
ὅτι
θεοῦ
λόγος
ἐστί, |
[24] |
τὸ
μὲν
γὰρ
μέγα
τι
|
καὶ |
ὑψηλὸν
ἐξεργασθῆναι
παρὰ
τῆς
θείας |
[8] |
γήινον
οἰκείως
ἔχει,
κρείττων
δὲ
|
καὶ
|
ὑψηλοτέρα
τῶν
κατ´
αἴσθησιν
κινημάτων |
[2] |
θεοῦ,
τὸ
συμπαρομαρτοῦν
τῷ
λόγῳ
|
καὶ |
φανεροῦν
αὐτοῦ
τὴν
ἐνέργειαν,
οὐ |
[40] |
καὶ
ἀσχήμων
διάνοια
καὶ
τῦφος
|
καὶ |
φθόνος
καὶ
ὑπερηφανία,
ἀλλὰ
καὶ
|
[1] |
εἴτε
τὸ
κακίας
καὶ
θανάτου
|
καὶ |
φθορᾶς
ἀνεπίδεκτον,
εἴτε
τὸ
ἐν |
[12] |
πρό
γε
πάντων
τὸ
θανάτου
|
καὶ |
φθορᾶς
εἶναι
κρείττονα.
εἰ
μὲν |
[26] |
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον,
θανάτου
|
καὶ |
φθορᾶς
καὶ
σκότους
καὶ
εἴ |
[24] |
ὑπερέχουσαν
δύναμιν
οὐκ
οὐρανῶν
μεγέθη
|
καὶ |
φωστήρων
αὐγαὶ
καὶ
ἡ
τοῦ |
[8] |
τὴν
διάλυσιν
βλέπων
τοῦ
σώματος,
|
καὶ |
χαλεπὸν
ποιεῖται
τῷ
θανάτῳ
τὴν
|
[33] |
τρόπον,
ὅτι
εὐχὴ
πρὸς
θεὸν
|
καὶ |
χάριτος
οὐρανίας
ἐπίκλησις
καὶ
ὕδωρ |
[23] |
φύσεως
ἀρρωστημάτων
διόρθωσιν
ἀπραγμάτευτόν
τινα
|
καὶ |
ψιλήν,
ἐν
ῥήματι
μόνῳ
καὶ |
[5] |
παθημάτων
ἰδέαν
κατά
τε
σῶμα
|
καὶ |
ψυχὴν
ἐπιτήδειον,
ταῦτα
καὶ
τὰ |
[35] |
ἐν
τῷ
γείτονι
διατυποῦται
στοιχείῳ.
|
καὶ |
ὡς
ἐκεῖνος
ὁ
ἄνωθεν
ἄνθρωπος |
[6] |
αὐτῷ
πρὸς
τὴν
ἐπιβουλὴν
κατασταίη.
|
καὶ |
ὥσπερ
ἐπὶ
λύχνου
τοῦ
πυρὸς
|
[39] |
προήκειν
οἰκείως
πρὸς
ἑαυτὴν
ἔχει·
|
καὶ |
ὥσπερ
ἐπὶ
τῆς
τῶν
σωμάτων
|
[37] |
ἐφελκομένη
καὶ
τὸ
περιττεῦον
ἀπωθουμένη;
|
καὶ |
ὥσπερ
τις
ἀσκὸς
ὑγροῦ
τινὸς |
[6] |
τῇ
ἀπουσίᾳ
νοουμένη
τοῦ
κρείττονος·
|
καὶ |
ὥσπερ
φαμὲν
ἀντιδιαιρεῖσθαι
τῇ
ὁράσει |