Chapitre |
[5] |
ἀπὸ
τοῦ
καλοῦ
γένηται
τῆς
|
ψυχῆς |
ἀναχώρησις.
καθάπερ
γὰρ
ἡ
ὅρασις
|
[8] |
τὴν
αἴσθησιν·
οὕτω
καὶ
τῆς
|
ψυχῆς |
ἀπολεπτυνομένης
τε
καὶ
ἐκτηκομένης
ἐν |
[8] |
κρίσις
εἰς
θεραπείαν
τῶν
τῆς
|
ψυχῆς |
ἀρρωστημάτων
κατεπαγγέλλεται,
ὃ
τοῖς
μὲν |
[16] |
τὴν
τοῦ
σώματος
καὶ
τῆς
|
ψυχῆς |
διάζευξιν
πάθος
προσαγορεύοι,
πολὺ
πρότερον |
[16] |
συντρέχει,
τό
τε
σῶμα
τῆς
|
ψυχῆς |
διακρίνεται·
καταμιχθέντα
δὲ
πρὸς
ἑκάτερον |
[16] |
συνδρομὴ
τοῦ
σώματος
καὶ
τῆς
|
ψυχῆς |
διακρίνεται.
τὸν
δὲ
θεόν
φαμεν |
[35] |
διαλύσει
τοῦ
σώματος
καὶ
τῆς
|
ψυχῆς |
ἐκρυείσης
πάλιν
διὰ
τῆς
ἀναστάσεως |
[16] |
διάλυσιν
πρὸς
τὸ
σῶμα
τῆς
|
ψυχῆς |
ἐπανελθούσης,
οἷον
ἀπό
τινος
ἀρχῆς |
[11] |
τί
πρὸς
τὴν
σάρκα
τῆς
|
ψυχῆς |
ἡ
συμφυία.
εἰ
δὲ
τῆς |
[16] |
διάκρισιν
τοῦ
σώματος
καὶ
τῆς
|
ψυχῆς |
κινηθείσης,
πάλιν
συνῆψε
τὰ
διακριθέντα, |
[16] |
οἰκονομήσασθαι,
τὸ
τῶν
ἅπαξ
ἑνωθέντων,
|
ψυχῆς |
λέγω
καὶ
σώματος,
καὶ
εἰς |
[11] |
εἰ
δὲ
τῆς
σῆς
ἀγνοεῖται
|
ψυχῆς |
ὁ
τρόπος,
καθ´
ὃν
ἑνοῦται |
[8] |
τῶν
νεκρῶν
δερμάτων
ἐπιβολῆς
τῆς
|
ψυχῆς
|
οὐχ
ἅπτεται.
πῶς
γὰρ
ἂν |
[35] |
ἐν
τῇ
τῶν
συμφυῶν
διαλύσει,
|
ψυχῆς |
τε
λέγω
καὶ
σώματος,
πάλιν |
[11] |
πεπιστεύκαμεν
ἐκ
τοῦ
μονωθεῖσαν
τῆς
|
ψυχῆς |
τὴν
σάρκα
νεκράν
τε
καὶ |
[5] |
τὸν
ἄνθρωπον.
ποῦ
γὰρ
τῆς
|
ψυχῆς |
τὸ
θεοειδές;
ποῦ
δὲ
ἡ |
[8] |
θάνατον,
οὕτως
καὶ
ἐπὶ
τῆς
|
ψυχῆς |
τὸν
τῆς
ἀληθοῦς
ζωῆς
χωρισμὸν |