Chapitre |
[35] |
κακίαν
ἐπιμιξίας
ἀλλότριον
ἀναστοιχειωθῆναι
τὸν
|
ἄνθρωπον. |
ἀλλ´
ἐπὶ
μὲν
τοῦ
καθηγουμένου |
[33] |
οὐ
τὸ
ὑποκείμενον
ποιεῖ
τὸν
|
ἄνθρωπον, |
ἀλλ´
ἡ
θεία
δύναμις
πρὸς |
[27] |
τὸν
ἄνθρωπον,
μᾶλλον
δὲ
οὐχὶ
|
ἄνθρωπον, |
ἀλλὰ
ἀνθρώπου
τι
εἴδωλον
καὶ |
[6] |
εὐμηχάνως
περιέρχεται
δι´
ἀπάτης
τὸν
|
ἄνθρωπον, |
αὐτὸν
ἑαυτοῦ
γενέσθαι
πείσας
φονέα |
[13] |
ἀπιστίᾳ
χρήσασθαι,
εἰς
τὸ
μὴ
|
ἄνθρωπον
|
αὐτὸν
ἕνα
τῶν
ἐν
τῇ |
[5] |
λόγος,
κατ´
εἰκόνα
θεοῦ
τὸν
|
ἄνθρωπον |
γεγενῆσθαι
λέγων·
ἐν
γὰρ
τῇ
|
[15] |
θελήματος,
τί
οὐχὶ
καὶ
τὸν
|
ἄνθρωπον |
δι´
αὐθεντικῆς
τινὸς
καὶ
θεικῆς
|
[13] |
τὸν
μὴ
πιστεύοντα
τὸν
τοιοῦτον
|
ἄνθρωπον |
εἶναι
εἰς
τὴν
περὶ
τοῦ |
[5] |
ἐστιν
ἔλεγχος
τοῦ
μηδέποτε
τὸν
|
ἄνθρωπον |
ἐν
ἀγαθοῖς
γεγενῆσθαι·
ἐπειδὴ
γὰρ |
[17] |
τοῦ
θανάτου
πείρᾳ
σώζων
τὸν
|
ἄνθρωπον, |
ἐξὸν
μήτε
ἐν
τούτοις
γενέσθαι |
[32] |
ὅλον
τῇ
δυνάμει
συναναστήσας
τὸν
|
ἄνθρωπον. |
ἐπειδὴ
γὰρ
οὐκ
ἄλλοθεν,
ἀλλ´ |
[5] |
εἶναι.
οὕτως
οὖν
καὶ
τὸν
|
ἄνθρωπον |
ἐπὶ
τῇ
τῶν
θείων
ἀγαθῶν |
[6] |
χοῦν
ἀπὸ
τῆς
γῆς
τὸν
|
ἄνθρωπον |
ἔπλασε
καὶ
διὰ
τῆς
ἰδίας |
[35] |
τρὶς
ἐν
αὐτῷ
γενέσθαι
τὸν
|
ἄνθρωπον, |
ἕτερον
ἐμπεριέχει
μυστήριον.
ἐπειδὴ
γὰρ |
[7] |
εἴπερ
ἐν
κακοῖς
μέλλοντα
τὸν
|
ἄνθρωπον |
ζήσεσθαι
πρὸς
τὸν
βίον
παρήγαγεν. |
[22] |
τῷ
δι´
ἡδονῆς
καταδουλωσαμένῳ
τὸν
|
ἄνθρωπον. |
καθάπερ
γὰρ
οἱ
χρημάτων
τὴν |
[15] |
ἐξῆν,
φησί,
καὶ
εὐεργετηθῆναι
τὸν
|
ἄνθρωπον |
καὶ
ἐν
ἀπαθείᾳ
τὸν
θεὸν
|
[5] |
τῶν
ἰδίων
ἀγαθῶν
ποιήσας
τὸν
|
ἄνθρωπον |
καὶ
πάντων
αὐτῷ
τῶν
καλῶν |
[8] |
θεὸν
πεποιηκέναι
κατ´
ἀρχὰς
τὸν
|
ἄνθρωπον
|
καὶ
σεσωκέναι
διαπεπτωκότα
μανθάνοντες.
~Ἀλλὰ |
[27] |
ἐκεῖθεν
τῷ
θεῷ
περιπλακῆναι
τὸν
|
ἄνθρωπον, |
μᾶλλον
δὲ
οὐχὶ
ἄνθρωπον,
ἀλλὰ |
[6] |
καὶ
αἰσθητοῦ
τὸ
κατὰ
τὸν
|
ἄνθρωπον |
μίγμα
παρὰ
τῆς
θείας
ἀναδείκνυται |
[20] |
σκοπήσωμεν
εἴ
τινος
ἡ
κατὰ
|
ἄνθρωπον |
οἰκονομία
λείπεται
τῶν
θεοπρεπῶν
ὑπολήψεων. |
[5] |
οὐκ
ἀντιλέξει·
τὴν
δὲ
κατὰ
|
ἄνθρωπον
|
οἰκονομίαν
τοῦ
θεοῦ
λόγου
κατὰ |
[20] |
ἐπὶ
τοῦ
λόγου
τῆς
κατὰ
|
ἄνθρωπον |
οἰκονομίας
τὰ
δύο
μετ´
ἀλλήλων |
[35] |
ἀναγεννήσεως
ἐν
ἀναστάσει
γενέσθαι
τὸν
|
ἄνθρωπον, |
οὐ
πρὸς
τὴν
τοῦ
συγκρίματος |
[5] |
σχεδὸν
τοῖς
ὑπεναντίοις,
ὁρᾶσθαι
τὸν
|
ἄνθρωπον. |
ποῦ
γὰρ
τῆς
ψυχῆς
τὸ |
[11] |
τρόπον
τοῦ
θείου
πρὸς
τὸν
|
ἄνθρωπον |
συνιδεῖν
οὐ
χωροῦμεν.
ἀλλὰ
τὸ |
[15] |
δόξης,
διὰ
προστάγματος
σῶσαι
τὸν
|
ἄνθρωπον, |
τὰς
δὲ
τοιαύτας
περιόδους
χαίρειν |
[26] |
προειρημένα
πάντα
κατείργασται,
τόν
τε
|
ἄνθρωπον |
τῆς
κακίας
ἐλευθερῶν
καὶ
αὐτὸν |
[30] |
δι´
ὑπερβολὴν
τῆς
εἰς
τὸν
|
ἄνθρωπον |
τιμῆς
ἀφῆκέ
τι
καὶ
ὑπὸ |
[8] |
τὴν
χάριν
τῆς
περὶ
τὸν
|
ἄνθρωπον
|
τοῦ
θεοῦ
κηδεμονίας.
τὸ
ζῇν |
[33] |
ἐστὶ
πιστὸν
ἐξ
ἐκείνου
συστῆναι
|
ἄνθρωπον, |
τοῦτο
καὶ
περὶ
τῆς
διὰ |
[26] |
ἀνθρώπου
προβλήματι
ὁ
προαπατήσας
τὸν
|
ἄνθρωπον
|
τῷ
τῆς
ἡδονῆς
δελεάσματι·
ὁ |
[35] |
ἐποίησεν
ὁ
τὴν
πρὸς
τὸν
|
ἄνθρωπον |
ὑποστὰς
κοινωνίαν,
ἔργῳ
τὴν
ζωὴν |
[7] |
ἦλθεν
εἰς
τὸ
κτίσαι
τὸν
|
ἄνθρωπον, |
ᾧ
τὸ
μὴ
γενέσθαι
μᾶλλον |
[5] |
συνᾴδει
τοῖς
προτεθεωρημένοις
περὶ
τὸν
|
ἄνθρωπον, |
ὡς
ἀγαθῆς
τε
καὶ
ἐν |