Chapitre |
[6] |
αὐτὴ
τῆς
κτίσεως
ἡ
ὑπόστασις
|
ἀπὸ |
ἀλλοιώσεως
ἤρξατο,
τοῦ
μὴ
ὄντος |
[13] |
ἐκεῖ
δὲ
οὔτε
ἡ
γέννησις
|
ἀπὸ |
πάθους
ἤρξατο,
οὔτε
ὁ
θάνατος |
[4] |
δογματίζοιεν.
τίς
δὲ
καὶ
δύναμις
|
ἀπὸ |
ῥημάτων
καὶ
ἄσθματος
τηλικαύτη,
ὡς |
[40] |
κατονομάζουσι
πλεονέκτην,
τῶν
ἀλλοτρίων
ἐπιθυμητήν,
|
ἀπὸ |
συμφορῶν
ἀνθρωπίνων
τρυφῶντα.
ὁ
τοίνυν |
[16] |
προαιρέσεως
ἁπτόμενον
καὶ
πρὸς
κακίαν
|
ἀπὸ |
τῆς
ἀρετῆς
μεταστρέφον
ἀληθῶς
πάθος |
[6] |
γὰρ
ὁ
θεός,
φησιν,
χοῦν
|
ἀπὸ |
τῆς
γῆς
τὸν
ἄνθρωπον
ἔπλασε |
[0] |
ἀνάγκην
τὸ
τῶν
θεῶν
πλῆθος
|
ἀπὸ |
τοῦ
δόγματος,
τῆς
διὰ
πάντων |
[21] |
κίνησίς
τίς
ἐστιν
εἰς
ἕτερον
|
ἀπὸ |
τοῦ
ἐν
ᾧ
ἐστὶν
εἰς |
[25] |
ἔξω
γενόμενον·
ἡ
γὰρ
ἐκείνου
|
ἀπὸ |
τοῦ
θανάτου
ἐπάνοδος
ἀρχὴ
τῷ |
[5] |
προαιρέσει
τότε
συνιστάμενον,
ὅταν
τις
|
ἀπὸ |
τοῦ
καλοῦ
γένηται
τῆς
ψυχῆς |
[35] |
τρὶς
ἐπιχεάμενοι
καὶ
πάλιν
ἀναβάντες
|
ἀπὸ |
τοῦ
ὕδατος,
τὴν
σωτήριον
ταφὴν |
[29] |
τὸν
θάνατον
μάχεται;
~Ἀλλὰ
μεταβάντες
|
ἀπὸ |
τούτου
δι´
ἑτέρων
πάλιν
κακίζειν |
[32] |
σταυροῦ
τὸ
μυστήριον.
τὰ
δὲ
|
ἀπὸ |
τούτου
τοιαῦτα
κατὰ
τὸ
ἀκόλουθον |
[26] |
ὂν
μεταχώρησις,
ὠφέλεια
δὲ
τοῦ
|
ἀπὸ |
τούτων
καθαιρομένου.
καθάπερ
γάρ,
ἀτιμοτέρας |
[15] |
ἀφ´
ὧν
γὰρ
εὖ
πάσχομεν,
|
ἀπὸ |
τούτων
τὸν
εὐεργέτην
ἐπιγινώσκομεν·
πρὸς |
[8] |
τοῦ
μὴ
ὄντος
ὑπέστη,
εὐθὺς
|
ἀπὸ |
τροπῆς
τοῦ
εἶναι
ἀρξάμενα,
πάντοτε |
[0] |
τὸν
μονογενῆ
θεὸν
ἀπιστίαν,
οὐδὲ
|
ἀπὸ |
τῶν
αὐτῶν
τοῖς
κατὰ
τὰς |
[6] |
ἐν
τοῖς
αἰσθητοῖς
ἐκείνην,
ἀλλ´
|
ἀπὸ |
τῶν
ἐναντίων
ἑκατέραν
χαρακτηρίζεσθαι.
ἡ |
[33] |
βίον
ἑτέραν
γένεσιν
ἐξευρεθῆναι,
μήτε
|
ἀπὸ |
φθορᾶς
ἀρχομένην,
μήτε
εἰς
φθορὰν |