Chapitre
[13]	καὶ εἰς τί καταλήγομεν. ἐκ	πάθους	γὰρ ἀρξάμενος τοῦ εἶναι ὁ
[13]	δώσεις πάντως καὶ τὸ ἔξω	πάθους	εἶναι καὶ τὴν γέννησιν αὐτοῦ
[16]	κατὰ τὴν φύσιν πρὸς κοινωνίαν	πάθους	ἐλθεῖν διορίζονται. ἀλλὰ καὶ πρὸς
[13]	δὲ οὔτε ἡ γέννησις ἀπὸ	πάθους	ἤρξατο, οὔτε ὁ θάνατος εἰς
[16]	κἂν προσάψηται τοῦ ἀρρωστήματος, ἔξω	πάθους	ὁ θεραπευτὴς διαμένει. εἰ ἡ
[16]	τὸ θεῖον; τοῦ κυρίως λεγομένου	πάθους,	ὅπερ κακία ἐστίν, ἢ τοῦ
[8]	ἀναίρεσιν τοῦ ἐνσκήψαντος τῷ σώματι	πάθους	παραλαμβάνονται, τοιοῦτόν τι καὶ ἡ
[6]	ἀντικειμένῳ τοῦ κατὰ τὸν φθόνον	πάθους	ὑπεκκαύματα ἦν· ἰσχύι δέ τινι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/04/2009