HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ἡμῖν 46
ἡμιτελὴς 1
ἡμῶν 71
ἦν 45
ἣν 9
ἠναντίωται 1
ἡνωμένα 1

Fréquences [« »]
43 αὐτὸν
43 ὅτι
43 πάλιν
45 ἦν
45 φύσει
46 ἡμῖν
46 καθ´

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Grégoire de Nysse, Discours catéchétique

ἦν

Chapitre

[6]   φύσιν· τοῦ γὰρ ἀπαθοῦς μίμημα ἦν· ἀνάπλεως δὲ παρρησίας, αὐτῆς κατὰ

[23]   καθειργμένων γενέσθαι. ἀλλὰ μὴν ἀμήχανον ἦν αὐτὸν γυμνῇ προσβλέψαι τῇ τοῦ

[15]   δογματιζόντων· οὐ γὰρ δὴ θεμιτὸν ἦν αὐτοσοφίαν καὶ ἀγαθότητα καὶ ἀφθαρσίαν,

[35]   ἀφανισμὸν ἐργαζόμενος. ἀλλ´ εἰ μὲν ἦν δυνατὸν ἐν τελείῳ τῷ θανάτῳ

[8]   ἐξ ἀβουλίας ἐμπεπτωκότα· οὐδὲ γὰρ ἦν δυνατὸν ἐν φρονήσει εἶναι τὸν

[5]   τὸ συγγενὲς ἐφελκόμενος, οὕτως ἀναγκαῖον ἦν ἐγκραθῆναί τι τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει

[30]   οἷς οὐκ ἐπείσθησαν. οὐδὲ γὰρ ἦν εἰκός, ἐν κοινῷ προτεθείσης τῆς

[8]   ἣ τῆς ἀλόγου φύσεως ἐξαίρετος ἦν, ἐκ προμηθείας μετὰ ταῦτα τοῖς

[37]   ἄρτου παραδεξάμενον λόγῳ τινὶ ταὐτὸν ἦν ἐκείνῳ, τῆς τροφῆς, καθὼς εἴρηται,

[6]   τὸ ζῷον ὁ ἄνθρωπος· καὶ ἦν ἐν αὐτῷ τὸ θεοειδὲς τῆς

[27]   τῆς ἀνθρωπίνης γενέσεως. ἀλλ´ οὐκ ἦν ἐν οὐρανῷ τὸ ἀνθρώπινον, οὐδέ

[37]   τρόπον τινὰ καὶ αὐτὸ ἄρτος ἦν· ἐνταῦθά τε ὡσαύτως ὁ ἄρτος,

[18]   αὐτοῖς τῆς εὐσεβείας θρησκείαν ἀκώλυτα ἦν. ἐπεὶ δὲ εἶδον τὸν προσδοκώμενον,

[35]   συγγενὲς αὐτῇ καὶ ὁμόφυλον, ἀναγκαῖον ἦν ἐπινοηθῆναί τινα τρόπον, ἐν ᾧ

[27]   τὸ μὲν κάμνον ἐπὶ γῆς ἦν, ἡ δὲ θεία δύναμις τοῦ

[5]   ἦ γὰρ ἂν ἔξω μέμψεως ἦν ἡ κακία, θεὸν ἑαυτῆς ἐπιγραφομένη

[27]   εὐεργετεῖν τὸν δεόμενον. ὅπου τοίνυν ἦν ἡ νόσος, ἐκεῖ φοιτῆσαι τὴν

[12]   τούτων καὶ τῶν τοιούτων ἐλλιπὴς ἦν ἡ περὶ αὐτὸν ἱστορία, εἰκότως

[37]   τὸ σῶμα ἄρτος τῇ δυνάμει ἦν, ἡγιάσθη δὲ τῇ ἐπισκηνώσει τοῦ

[6]   κατὰ τὸν φθόνον πάθους ὑπεκκαύματα ἦν· ἰσχύι δέ τινι καὶ βίᾳ

[8]   ἀγαθὸν κατενόησε. τί οὖν ἄμεινον ἦν, καθ´ ὅλου μὴ ἀγαγεῖν τὴν

[35]   μίμησις, ἀλλὰ ταὐτότης τὸ γινόμενον ἦν, καὶ εἰς τὸ παντελὲς τὸ

[6]   θείᾳ δυνάμει μετατεθέντος· κτιστὴ δὲ ἦν καὶ ἡ μνημονευθεῖσα δύναμις, αὐτεξουσίῳ

[8]   τὴν ζωὴν δεδωκότι μόνῳ δυνατὸν ἦν καὶ πρέπον ἅμα καὶ ἀπολομένην

[37]   ἐκ τοῦ ἄρτου ἡ σύστασις ἦν, καὶ τρόπον τινὰ καὶ αὐτὸ

[23]   κατεχομένου λαβεῖν. ~Τί τοίνυν εἰκὸς ἦν μᾶλλον τὸν κρατοῦντα λαβεῖν ἑλέσθαι;

[17]   εἰ τὸ προσδοκώμενον ἐν ὀφθαλμοῖς ἦν· νυνὶ δὲ ἀναμένει τοὺς ἐπερχομένους

[32]   ἡμετέρου φυράματος ὁ θεοδόχος ἄνθρωπος ἦν, ὁ διὰ τῆς ἀναστάσεως συνεπαρθεὶς

[35]   τὸν αὐτὸν τρόπον ἐπ´ ἐξουσίας ἦν ὁ τοῦ παντὸς ἔχων τὴν

[27]   ἔνθα τοίνυν τὸ κακὸν οὐκ ἦν, οὐδὲ ὁ ἀνθρώπινος ἐπολιτεύετο βίος,

[17]   τὸν τοιοῦτον λόγον ἱκανὸν μὲν ἦν πρὸς τοὺς εὐγνώμονας τοσοῦτον εἰπεῖν,

[35]   τινα τρόπον, ἐν ᾧ τις ἦν συγγένειά τε καὶ ὁμοιότης ἐν

[18]   Χριστοῦ θεοφανείας λαμπρὰ παρ´ αὐτοῖς ἦν τὰ ἐν Ἱεροσολύμοις βασίλεια, ὁ

[7]   τὸ ἐν κακοῖς εἶναι λυσιτελέστερον ἦν. ταῦτα γὰρ οἱ τοῖς Μανιχαικοῖς

[33]   πρὸς τὴν ζωὴν μεταβαίνοντος, ἀκόλουθον ἦν τῆς πρώτης γενέσεως ἐπὶ τὸν

[6]   τῶν πάντων ἐπιστατούσης ἐξουσίας προσνεμηθείσης, ἦν τις δύναμις καὶ ἡ τὸν

[21]   τῆς θείας φύσεως ὁ ἄνθρωπος ἦν· τὸ δὲ μιμούμενον, εἰ μὴ

[18]   τοῖς κατὰ τὸν κόσμον ἔθνεσιν ἦν, τὸ θεραπεύειν διὰ τῶν εἰδώλων

[27]   τὸ ἑαυτῆς βλέπουσα πρέπον, ἄχρηστος ἦν τῷ ἀνθρώπῳ ἡ περὶ τὰ

[6]   δυναμωθεὶς ὁ ἄνθρωπος ὑψηλὸς μὲν ἦν τῷ ἀξιώματι· βασιλεύειν γὰρ ἐτάχθη

[13]   τὸ κήρυγμα. εἰ γὰρ ἐντὸς ἦν τῶν τῆς φύσεως ὅρων τὰ

[6]   κατὰ γνώμην οὐχ οἷός τε ἦν· ὑπερίσχυε γὰρ ἡ τῆς εὐλογίας

[8]   ἐν τούτοις καὶ ὁ ἄνθρωπος ἦν, ᾧ τὸ τρεπτὸν τῆς φύσεως

[29]   εἶδος ἐν τοῖς ἀνθρώποις ἀτόλμητον ἦν, ὡς ἂν διὰ πάσης τῆς

[37]   ὑπόστασιν, ἡ δὲ βρῶσις ἄρτος ἦν· ὥσπερ τοίνυν ἐφ´ ἡμῶν, καθὼς

Chapitre
[6]	φύσιν· τοῦ γὰρ ἀπαθοῦς μίμημα	ἦν·	ἀνάπλεως δὲ παρρησίας, αὐτῆς κατὰ
[23]	καθειργμένων γενέσθαι. ἀλλὰ μὴν ἀμήχανον	ἦν	αὐτὸν γυμνῇ προσβλέψαι τῇ τοῦ
[15]	δογματιζόντων· οὐ γὰρ δὴ θεμιτὸν	ἦν	αὐτοσοφίαν καὶ ἀγαθότητα καὶ ἀφθαρσίαν,
[35]	ἀφανισμὸν ἐργαζόμενος. ἀλλ´ εἰ μὲν	ἦν	δυνατὸν ἐν τελείῳ τῷ θανάτῳ
[8]	ἐξ ἀβουλίας ἐμπεπτωκότα· οὐδὲ γὰρ	ἦν	δυνατὸν ἐν φρονήσει εἶναι τὸν
[5]	τὸ συγγενὲς ἐφελκόμενος, οὕτως ἀναγκαῖον	ἦν	ἐγκραθῆναί τι τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει
[30]	οἷς οὐκ ἐπείσθησαν. οὐδὲ γὰρ	ἦν	εἰκός, ἐν κοινῷ προτεθείσης τῆς
[8]	ἣ τῆς ἀλόγου φύσεως ἐξαίρετος	ἦν,	ἐκ προμηθείας μετὰ ταῦτα τοῖς
[37]	ἄρτου παραδεξάμενον λόγῳ τινὶ ταὐτὸν	ἦν	ἐκείνῳ, τῆς τροφῆς, καθὼς εἴρηται,
[6]	τὸ ζῷον ὁ ἄνθρωπος· καὶ	ἦν	ἐν αὐτῷ τὸ θεοειδὲς τῆς
[27]	τῆς ἀνθρωπίνης γενέσεως. ἀλλ´ οὐκ	ἦν	ἐν οὐρανῷ τὸ ἀνθρώπινον, οὐδέ
[37]	τρόπον τινὰ καὶ αὐτὸ ἄρτος	ἦν·	ἐνταῦθά τε ὡσαύτως ὁ ἄρτος,
[18]	αὐτοῖς τῆς εὐσεβείας θρησκείαν ἀκώλυτα	ἦν.	ἐπεὶ δὲ εἶδον τὸν προσδοκώμενον,
[35]	συγγενὲς αὐτῇ καὶ ὁμόφυλον, ἀναγκαῖον	ἦν	ἐπινοηθῆναί τινα τρόπον, ἐν ᾧ
[27]	τὸ μὲν κάμνον ἐπὶ γῆς	ἦν,	ἡ δὲ θεία δύναμις τοῦ
[5]	ἦ γὰρ ἂν ἔξω μέμψεως	ἦν	ἡ κακία, θεὸν ἑαυτῆς ἐπιγραφομένη
[27]	εὐεργετεῖν τὸν δεόμενον. ὅπου τοίνυν	ἦν	ἡ νόσος, ἐκεῖ φοιτῆσαι τὴν
[12]	τούτων καὶ τῶν τοιούτων ἐλλιπὴς	ἦν	ἡ περὶ αὐτὸν ἱστορία, εἰκότως
[37]	τὸ σῶμα ἄρτος τῇ δυνάμει	ἦν,	ἡγιάσθη δὲ τῇ ἐπισκηνώσει τοῦ
[6]	κατὰ τὸν φθόνον πάθους ὑπεκκαύματα	ἦν·	ἰσχύι δέ τινι καὶ βίᾳ
[8]	ἀγαθὸν κατενόησε. τί οὖν ἄμεινον	ἦν,	καθ´ ὅλου μὴ ἀγαγεῖν τὴν
[35]	μίμησις, ἀλλὰ ταὐτότης τὸ γινόμενον	ἦν,	καὶ εἰς τὸ παντελὲς τὸ
[6]	θείᾳ δυνάμει μετατεθέντος· κτιστὴ δὲ	ἦν	καὶ ἡ μνημονευθεῖσα δύναμις, αὐτεξουσίῳ
[8]	τὴν ζωὴν δεδωκότι μόνῳ δυνατὸν	ἦν	καὶ πρέπον ἅμα καὶ ἀπολομένην
[37]	ἐκ τοῦ ἄρτου ἡ σύστασις	ἦν,	καὶ τρόπον τινὰ καὶ αὐτὸ
[23]	κατεχομένου λαβεῖν. ~Τί τοίνυν εἰκὸς	ἦν	μᾶλλον τὸν κρατοῦντα λαβεῖν ἑλέσθαι;
[17]	εἰ τὸ προσδοκώμενον ἐν ὀφθαλμοῖς	ἦν·	νυνὶ δὲ ἀναμένει τοὺς ἐπερχομένους
[32]	ἡμετέρου φυράματος ὁ θεοδόχος ἄνθρωπος	ἦν,	ὁ διὰ τῆς ἀναστάσεως συνεπαρθεὶς
[35]	τὸν αὐτὸν τρόπον ἐπ´ ἐξουσίας	ἦν	ὁ τοῦ παντὸς ἔχων τὴν
[27]	ἔνθα τοίνυν τὸ κακὸν οὐκ	ἦν,	οὐδὲ ὁ ἀνθρώπινος ἐπολιτεύετο βίος,
[17]	τὸν τοιοῦτον λόγον ἱκανὸν μὲν	ἦν	πρὸς τοὺς εὐγνώμονας τοσοῦτον εἰπεῖν,
[35]	τινα τρόπον, ἐν ᾧ τις	ἦν	συγγένειά τε καὶ ὁμοιότης ἐν
[18]	Χριστοῦ θεοφανείας λαμπρὰ παρ´ αὐτοῖς	ἦν	τὰ ἐν Ἱεροσολύμοις βασίλεια, ὁ
[7]	τὸ ἐν κακοῖς εἶναι λυσιτελέστερον	ἦν.	ταῦτα γὰρ οἱ τοῖς Μανιχαικοῖς
[33]	πρὸς τὴν ζωὴν μεταβαίνοντος, ἀκόλουθον	ἦν	τῆς πρώτης γενέσεως ἐπὶ τὸν
[6]	τῶν πάντων ἐπιστατούσης ἐξουσίας προσνεμηθείσης,	ἦν	τις δύναμις καὶ ἡ τὸν
[21]	τῆς θείας φύσεως ὁ ἄνθρωπος	ἦν·	τὸ δὲ μιμούμενον, εἰ μὴ
[18]	τοῖς κατὰ τὸν κόσμον ἔθνεσιν	ἦν,	τὸ θεραπεύειν διὰ τῶν εἰδώλων
[27]	τὸ ἑαυτῆς βλέπουσα πρέπον, ἄχρηστος	ἦν	τῷ ἀνθρώπῳ ἡ περὶ τὰ
[6]	δυναμωθεὶς ὁ ἄνθρωπος ὑψηλὸς μὲν	ἦν	τῷ ἀξιώματι· βασιλεύειν γὰρ ἐτάχθη
[13]	τὸ κήρυγμα. εἰ γὰρ ἐντὸς	ἦν	τῶν τῆς φύσεως ὅρων τὰ
[6]	κατὰ γνώμην οὐχ οἷός τε	ἦν·	ὑπερίσχυε γὰρ ἡ τῆς εὐλογίας
[8]	ἐν τούτοις καὶ ὁ ἄνθρωπος	ἦν,	ᾧ τὸ τρεπτὸν τῆς φύσεως
[29]	εἶδος ἐν τοῖς ἀνθρώποις ἀτόλμητον	ἦν,	ὡς ἂν διὰ πάσης τῆς
[37]	ὑπόστασιν, ἡ δὲ βρῶσις ἄρτος	ἦν·	ὥσπερ τοίνυν ἐφ´ ἡμῶν, καθὼς

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 28/04/2009