Chapitre
[27]	ἄνθρωπον, μᾶλλον δὲ οὐχὶ ἄνθρωπον,	ἀλλὰ	ἀνθρώπου τι εἴδωλον καὶ ὁμοίωμα;
[5]	ἡ βρῶσις οὐ γαστρὸς πλησμονήν,	ἀλλὰ	γνῶσιν καὶ ἀιδιότητα ζωῆς τοῖς
[21]	τὸ δὲ μὴ οὕτως ἔχειν,	ἀλλὰ	δι´ ἀλλοιώσεως μὲν ὑποστῆναι κατὰ
[3]	Ἰουδαικῷ δόγματι συμβαίνειν τὸν λόγον,	ἀλλὰ	διὰ μέσου τῶν δύο ὑπολήψεων
[37]	τινὶ ὑποστάσει ζωὴν οὐκ ἔχει,	ἀλλὰ	διὰ τῆς ἐπιρρεούσης αὐτῇ δυνάμεως
[37]	παρεκαινοτόμησε τῇ φύσει τὴν σύστασιν,	ἀλλὰ	διὰ τῶν συνήθων τε καὶ
[2]	τὸ ἐν αὐτῷ πνεῦμα ὑπονοοῖτο·	ἀλλὰ	δύναμιν οὐσιώδη αὐτὴν ἐφ´ ἑαυτῆς
[26]	δυνάμει τὸ νόθον ἐξαφανίζοντος, πλὴν	ἀλλὰ	θεραπεία τίς ἐστι τοῦ χρυσίου
[2]	οὔτε πρὸς τὸ ἀνύπαρκτον ἀναχεομένην,	ἀλλὰ	καθ´ ὁμοιότητα τοῦ θεοῦ λόγου
[18]	κατὰ τὸ ἀρχαῖον νενομισμένων μηδέν,	ἀλλὰ	καὶ αὐτὸν τὸν σεβάσμιον αὐτοῖς
[26]	τὸν ἀπολωλότα διὰ τούτων εὐεργετῶν,	ἀλλὰ	καὶ αὐτὸν τὸν τὴν ἀπώλειαν
[20]	εἶναι δεῖν πιστεύειν τὸ θεῖον,	ἀλλὰ	καὶ δίκαιον καὶ ἀγαθὸν καὶ
[32]	πεῖραν ἐλθεῖν τὴν ὑπερέχουσαν φύσιν,	ἀλλὰ	καὶ δίχα τούτου τῇ περιουσίᾳ
[8]	ἐκ τῶν εἰρημένων δῆλόν ἐστιν,	ἀλλὰ	καὶ ἐκ μυρίων ἑτέρων, ὧν
[16]	πρὸς κοινωνίαν πάθους ἐλθεῖν διορίζονται.	ἀλλὰ	καὶ πρὸς ταῦτα πάλιν τῷ
[40]	τῦφος καὶ φθόνος καὶ ὑπερηφανία,	ἀλλὰ	καὶ τὰ ἐξ ἀδικίας κέρδη
[32]	τὴν τῆς θεότητος κατανόησιν χειραγωγεῖσθαι,	ἀλλὰ	καὶ τὴν ὄψιν γενέσθαι τῶν
[15]	τις οὐκ ἀντιδιαιρεῖται τῇ ἀρετῇ,	ἀλλὰ	κακία, θεὸς δὲ οὐκ ἐν
[40]	λυπούντων τὴν αἴσθησιν ὁμοτίμως ἔχει.	ἀλλὰ	κἂν ἐπονομασθῇ τι τῶν ἐκεῖ
[16]	θεραπεύῃ τὸν ἐν πάθει γινόμενον·	ἀλλὰ	κἂν προσάψηται τοῦ ἀρρωστήματος, ἔξω
[5]	ἕξις ἐπιστήμης τινὸς ἢ σοφίας,	ἀλλὰ	κατ´ οὐσίαν τις ὑφεστῶσα δύναμις,
[0]	ἁρμόσει τῶν προσιόντων τῷ λόγῳ,	ἀλλὰ	κατὰ τὰς τῶν θρησκειῶν διαφορὰς
[1]	ἕτερόν τι παρ´ ἐκεῖνον ὑπονοοῖτο,	ἀλλὰ	κατὰ τὴν φύσιν ἓν ὢν
[15]	κατάστασιν, εἰ τοῦτο φίλον αὐτῷ·	ἀλλὰ	μακρὰς περιέρχεται περιόδους, σώματος ὑπερχόμενος
[34]	θείας φύσεώς ἐστιν ἡ ἀλήθεια.	ἀλλὰ	μὴν ἀεὶ παρέσεσθαι τοῖς ἐπικαλουμένοις
[23]	τοῦ θανάτου φρουρᾷ καθειργμένων γενέσθαι.	ἀλλὰ	μὴν ἀμήχανον ἦν αὐτὸν γυμνῇ
[16]	τῆς φύσεως ἡμῶν ἐστὶν ἀρρώστημα·	ἀλλὰ	μὴν ἀμφοτέρων αὐτὸν καθαρεύειν φησὶ
[4]	θεοῦ λόγος τὴν ἰσχὺν ἔχει.	ἀλλὰ	μὴν ἀνενέργητά τε καὶ ἀνυπόστατα
[1]	οὐδὲ ἐν ὑποστάσει πάντως ἐστίν.	ἀλλὰ	μὴν ἀσεβὲς ἀπεδείχθη τὸν τοῦ
[23]	τὰ μείζω τῶν ἐλαττόνων διαμειβόμενος;	ἀλλὰ	μὴν ἐν τοῖς ἀπ´ αἰῶνος
[5]	σοφίαν ἡγεμονεύειν τῶν ὄντων ὁμολογήσουσιν.	ἀλλὰ	μὴν ἐν τοῖς φθάσασιν ἀποδέδεικται
[40]	παραλαμβάνεσθαι γέννησιν παντὶ δῆλόν ἐστιν.	ἀλλὰ	μὴν ἡ ἀνθρωπότης αὐτὴ καθ´
[1]	ἔχειν τὸν μὴ ἄλογον συγκαταθήσεται.	ἀλλὰ	μὴν καὶ ὁ ἀνθρώπινος ὁμωνύμως
[33]	τῆς συστάσεως τοῦ ζῴου καταβαλλόμενον.	ἀλλὰ	μὴν οὐδεὶς ἐπ´ ἐκείνου λόγος
[37]	φύσιν καὶ τὸ πᾶν μετεποίησεν.	ἀλλὰ	μὴν οὐκ ἔστιν ἄλλως ἐντός
[1]	ὁμολογοίη, τὸ ἀδύνατον πάντως κατασκευάσει.	ἀλλὰ	μὴν πόρρω τῆς περὶ τὸ
[13]	γέννησιν αὐτοῦ καὶ τὸν θάνατον.	ἀλλὰ	μὴν ταῦτα μείζω τῆς φύσεως.
[1]	φύσεως ἡ πρὸς κακίαν ὁρμή·	ἀλλὰ	πᾶν ὅ τι πέρ ἐστιν
[24]	δὲ τῆς θεοπρεποῦς ἀξίας ἐκβάλλεσθαι·	ἀλλὰ	πᾶν ὑψηλόν τε καὶ εὐσεβὲς
[1]	δυναμένην δὲ μὴ ἀνενέργητον εἶναι,	ἀλλὰ	πᾶσαν ἀγαθοῦ πρόθεσιν εἰς ἐνέργειαν
[35]	πρὸς τὸν αὐτὸν ἐπάνεισι βίον,	ἀλλὰ	πολὺ τὸ μέσον τῶν τε
[6]	οὖσαν τῇ φύσει τὴν πήρωσιν,	ἀλλὰ	προλαβούσης ἕξεως στέρησιν, οὕτω καὶ
[39]	μὴ πρὸς τὴν ἄκτιστον φύσιν,	ἀλλὰ	πρὸς τὴν συγγενῆ καὶ ὁμόδουλον
[40]	εἴη μὴ πρὸς τὸ παρὸν	ἀλλὰ	πρὸς τὸ μετὰ τοῦτο βλέπειν,
[17]	κακοῦ λύσιν ἐπενόησεν, ἕτερον δέον,	ἀλλὰ	πρὸς τὸ πέρας ὁρῶντες τῆς
[1]	δύναμιν ἢ τὴν σοφίαν ὑπονοήσειεν,	ἀλλὰ	πρὸς τὸ τῆς φύσεως τῆς
[26]	φαρμάκου μίξις ἐν τροφῇ γίγνεται,	ἀλλὰ	πρὸς τὸν σκοπὸν ἀποβλέψαντες τὸν
[26]	τῆς κατὰ τὸ δίκαιον κρίσεως,	ἀλλὰ	συνάπτειν ἀλλήλοις εὐμηχάνως ἀμφότερα, τῇ
[35]	τὸν μιμούμενον, οὐδ´ ἂν μίμησις,	ἀλλὰ	ταὐτότης τὸ γινόμενον ἦν, καὶ
[29]	θεραπεία, τούτου χάριν οὐκ ἀρχομένην,	ἀλλὰ	τελειωθεῖσαν θεραπεύει τὴν νόσον. ~Εἰ
[6]	οὐ καθ´ ἑαυτήν τις οὖσα,	ἀλλὰ	τῇ ἀπουσίᾳ νοουμένη τοῦ κρείττονος·
[6]	ὂν ἀντιδιαστέλλεσθαι πρὸς τὸ ὄν,	ἀλλὰ	τὴν ἀνυπαρξίαν ἀντιδιαιρεῖσθαι λέγομεν πρὸς
[35]	ἄμοιρος μείνῃ τῆς τοιαύτης μυήσεως·	ἀλλὰ	τὴν ἐπὶ τὸ μακάριόν τε
[31]	μὴ πᾶσιν ἐγγενέσθαι τὴν πίστιν,	ἀλλὰ	τῆς διαθέσεως τῶν δεχομένων τὸ
[30]	ἐπὶ πάντας ἦλθεν ἡ χάρις,	ἀλλὰ	τινῶν προσθεμένων τῷ λόγῳ οὐ
[11]	τῇ περὶ τούτων πίστει συνεξετάζομεν.	ἀλλὰ	τὸ γεγενῆσθαι παραδεχόμενοι, ἀπολυπραγμόνητον τὸν
[37]	μὴ ἰδίαν εἶναι τοῦ φαινομένου,	ἀλλὰ	τὸ εἰσρέον ἐν αὐτῷ γινόμενον
[36]	δὲ σύντροφον τῇ ἀνθρωπίνῃ ζωῇ.	ἀλλὰ	τὸ ἐκ τούτων ἀναφυόμενον ἀγαθὸν
[32]	τὴν γένεσιν συμβεβηκέναι τὸν θάνατον,	ἀλλὰ	τὸ ἔμπαλιν τοῦ θανάτου χάριν
[16]	τὴν ζωήν τις πάθος προσαγορεύσειεν,	ἀλλὰ	τὸ καθ´ ἡδονὴν πάθος τῆς
[11]	τὸν ἄνθρωπον συνιδεῖν οὐ χωροῦμεν.	ἀλλὰ	τὸ μὲν γεγενῆσθαι θεὸν ἐν
[13]	σαρκικῆς ἐστὶ φύσεως. φημὶ κἀγώ.	ἀλλὰ	τὸ πρὸ τῆς γεννήσεως καὶ
[22]	ἐλευθερίαν ἐξαιρουμένου μὴ τὸν τυραννικόν,	ἀλλὰ	τὸν δίκαιον τρόπον ἐπινοηθῆναι τῆς
[23]	αὐτοῖς πρὸς τὴν χρείαν συνεισφερούσης,	ἀλλὰ	τοῦ καὶ τῇ θαλάσσῃ τὸ
[7]	ἔξω προαιρέσεως ἐφ´ ἑαυτοῦ κεῖται,	ἀλλὰ	τῷ μὴ εἶναι τὸ ἀγαθὸν
[0]	μάχη καὶ τὸν Ἰουδαῖον ὀνίνησιν,	ἀλλὰ	χρή, καθὼς εἴρηται, πρὸς τὰς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/04/2009