Chapitre
[5]	ὑπερκείμενον καὶ ἐν ἐπιθυμίᾳ τῆς	θείας	ἀιδιότητος εἴη. ταῦτά τοι περιληπτικῇ
[6]	τὸν ἄνθρωπον μίγμα παρὰ τῆς	θείας	ἀναδείκνυται φύσεως, καθὼς διδάσκει τῆς
[28]	οἱ ἐπισκεφθῆναι μὲν παρὰ τῆς	θείας	δυνάμεως ἀσθενήσασαν ἐν κακίᾳ τὴν
[27]	τὰ μηδὲν ἡμῖν ἐπικοινωνοῦντα τῆς	θείας	δυνάμεως ἀσχολία. τὸ μὲν γὰρ
[2]	πρὸς ταπεινότητα τὸ μεγαλεῖον τῆς	θείας	δυνάμεως, εἰ καθ´ ὁμοιότητα τοῦ
[24]	θεότητος, ποῦ ἡ ἀφθαρσία τῆς	θείας	δυνάμεως ἐν τοῖς εἰρημένοις ὁρᾶται.
[23]	ἐκ τῶν ἀρρήτων ταμείων τῆς	θείας	δυνάμεως ἡ φιλοτιμία προῄει, ἕτοιμος
[24]	καὶ ὑψηλὸν ἐξεργασθῆναι παρὰ τῆς	θείας	δυνάμεως κατὰ φύσιν πώς ἐστι
[35]	οὐχ ὕδωρ μυστικόν, οὐκ ἐπίκλησις	θείας	δυνάμεως, οὐχ ἡ ἐκ μεταμελείας
[33]	φαμὲν μηδὲν εἶναι θαυμαστὸν εἰ	θείας	δυνάμεως παρουσία πρὸς ἀφθαρσίαν μετασκευάζει
[26]	κακοῦ περιφυέντων, ὁ προσεγγισμὸς τῆς	θείας	δυνάμεως πυρὸς δίκην ἀφανισμὸν τοῦ
[8]	μέρος διαλαμβάνουσα, αὐτῆς δὲ τῆς	θείας	εἰκόνος οὐ προσαπτομένη. λύεται δὲ
[6]	παρρησίας, αὐτῆς κατὰ πρόσωπον τῆς	θείας	ἐμφανείας κατατρυφῶν· ταῦτα δὲ τῷ
[26]	παραδίδωσι τὸ μέγα μυστήριον τῆς	θείας	ἐνανθρωπήσεως. δι´ ὧν γὰρ κατεμίχθη
[36]	οἰκεῖον ποιεῖν; ἴδιον δὲ τῆς	θείας	ἐνεργείας ἡ τῶν δεομένων ἐστὶ
[18]	τὴν ἀλήθειαν οὐ μικρὰ τῆς	θείας	ἐπιδημίας ἀπόδειξις ἡ καὶ πρὸ
[18]	σαφῆ τε καὶ ἀναμφίβολον τῆς	θείας	ἐπιδημίας ἔχοντες τὴν ἀπόδειξιν. τὸ
[33]	γάρ, φασίν, εὐχὴ καὶ δυνάμεως	θείας	ἐπίκλησις ἐπὶ τοῦ ὕδατος γινομένη
[30]	οἱ διακονοῦντες τὸν λόγον ἐκ	θείας	ἐπιπνοίας ἀθρόως ἐγένοντο, ὡς ἂν
[8]	σκυθρωποῦ τούτου τὴν ὑπερβολὴν τῆς	θείας	εὐεργεσίας· τάχα γὰρ ἂν μᾶλλον
[6]	αὐτόχειρα. ἐπειδὴ γὰρ διὰ τῆς	θείας	εὐλογίας δυναμωθεὶς ὁ ἄνθρωπος ὑψηλὸς
[6]	φησιν ὁ ἀπόστολος, μηδὲ τῆς	θείας	κοινωνίας ἀπόκληρον. τούτου χάριν ἐκ
[10]	τινα πρέ– ποντα περὶ τῆς	θείας	οἰκονομίας λαβεῖν; ὡς γὰρ τὸ
[24]	ἀπολογίαν πρὸς τοὺς κατηγοροῦντας τῆς	θείας	οἰκονομίας, ὅτου χάριν δι´ ἑαυτῆς
[34]	διὰ τῆς εὐχῆς κλῆσιν τῆς	θείας	οἰκονομίας περιουσία τίς ἐστι τῆς
[19]	Ἰουδαικῶν προεστῶσι δογμάτων δοκεῖ ταῦτα	θείας	παρουσίας ποιεῖσθαι τεκμήρια, καλῶς ἂν
[35]	τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει παρὰ τῆς	θείας	προνοίας ὁ θάνατος, ὥστε τῆς
[16]	ὡς οὐδὲν ὑγιὲς περὶ τῆς	θείας	φύσεως διεξιόντος· εἰ δὲ τῆς
[15]	τε καὶ ἀπεμφαίνοντα περὶ τῆς	θείας	φύσεως δογματιζόντων· οὐ γὰρ δὴ
[10]	ἐναποκλειομένην τῇ ὕλῃ, τί κωλύει	θείας	φύσεως ἕνωσίν τινα καὶ προσεγγισμὸν
[34]	φύσιν γνωρίζουσα, οὕτως ἴδιον τῆς	θείας	φύσεώς ἐστιν ἡ ἀλήθεια. ἀλλὰ
[1]	ῥοπὴν ἔχειν· ἀλλότρια γὰρ τῆς	θείας	φύσεως ἡ πρὸς κακίαν ὁρμή·
[15]	εἰ οὖν ἴδιον γνώρισμα τῆς	θείας	φύσεως ἡ φιλανθρωπία, ἔχεις ὃν
[21]	λόγου διῃρημένων ὅτι μίμημα τῆς	θείας	φύσεως κατεσκευάσθη ὁ ἄνθρωπος, τοῖς
[21]	ἀνθρώπῳ θεωρουμένης, ἐπειδὴ μίμημα τῆς	θείας	φύσεως ὁ ἄνθρωπος ἦν· τὸ
[2]	ἑαυτῇ φανεροῦσα. ἐπὶ δὲ τῆς	θείας	φύσεως τὸ μὲν εἶναι πνεῦμα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/04/2009