HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ὄστρακον 1
ὅταν 5
ὅτε 1
ὅτι 43
ὅτου 2
οὐ 72
οὔ 3

Fréquences [« »]
43 αὐτὸν
40 ἔχει
38 θεῖον
43 ὅτι
43 πάλιν
45 ἦν
45 φύσει

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Grégoire de Nysse, Discours catéchétique

ὅτι

Chapitre

[37]   ἐπ´ ἐκείνης τῆς σαρκὸς ὡμολογήθη, ὅτι ἄρτῳ κἀκεῖνο τὸ σῶμα διεκρατεῖτο,

[8]   τὸ γινόμενον ὁρμὴν οὐκ ἐκώλυσεν· ὅτι γὰρ ἐκτραπήσεται τοῦ ἀγαθοῦ τὸ

[40]   τούτου τὴν τοῦ Ζακχαίου φωνὴν ὅτι Εἴ τινά τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι

[40]   μεταβολήν, ἀκουσάτω τῆς Παύλου φωνῆς ὅτι Εἴ τις δοκεῖ εἶναί τι,

[8]   κακὸν διακρινόντων, οἳ οὐκ ἴσασιν ὅτι ἐκεῖνο τῇ φύσει μόνον ἐστὶν

[37]   τὸ σῶμα τὸ ἀνθρώπινον βλέπει, ὅτι ἐν τούτῳ ἐκεῖνο γινόμενον τοῦτο

[32]   Φιλιππησίους, οἶμαι, ποιεῖ οἷς φησὶν ὅτι Ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ

[9]   γὰρ ἀντερεῖν οἶμαι τῶν λελογισμένων, ὅτι ἓν κατὰ φύσιν μόνον τῶν

[40]   ᾖ, λέξω καὶ οὐκ ἀποτραπήσομαι, ὅτι ἐπὶ τούτων τὸ ὕδωρ ὕδωρ

[33]   ἀκούσωσιν καὶ προδιδαχθῶσι τὸν τρόπον, ὅτι εὐχὴ πρὸς θεὸν καὶ χάριτος

[1]   θεοῦ λόγος ἐστί, προαιρουμένου δέ, ὅτι ζῇ· δυναμένου δὲ πᾶν ὅ

[37]   σώματος. τίς γὰρ οὐκ οἶδεν ὅτι ἡ τοῦ σώματος ἡμῶν φύσις

[33]   ἐστιν ἑκάστῳ τῶν ἠρωτημένων εἰπεῖν ὅτι θείᾳ δυνάμει ἐκεῖνο ἄνθρωπος γίνεται,

[1]   τοῦ ζῶντος μὲν καὶ ὑφεστῶτος, ὅτι θεοῦ λόγος ἐστί, προαιρουμένου δέ,

[30]   ἐλέγχειν οἴεται τὸν ἡμέτερον λόγον, ὅτι καὶ μετὰ τὸ προσαχθῆναι τὴν

[15]   τῇ ἀρετῇ ἡ κακία δῆλον ὅτι, καὶ οὐδὲν παρὰ ταύτην ἕτερον.

[17]   πρὸς τοὺς εὐγνώμονας τοσοῦτον εἰπεῖν, ὅτι καὶ τοῖς ἰατροῖς οὐ νομοθετοῦσι

[39]   συστῆναι τὴν φύσιν· εἴρηται γὰρ ὅτι κατ´ ἐξουσίαν τοὺς γεννήτορας ὁ

[35]   τοιοῦτον καὶ ἐν τοῖς φθάσασιν, ὅτι κατ´ οἰκονομίαν ἐπῆκται τῇ ἀνθρωπίνῃ

[5]   τε καὶ ἀσεβές, ὁμολογεῖται πάντως ὅτι λόγον τε καὶ σοφίαν ἡγεμονεύειν

[8]   διανοίας χώραν οὐκ ἔχει. ἀλλ´ ὅτι μὲν θεοῦ ἔργον ὁ ἄνθρωπος,

[21]   τοῖς πρώτοις τοῦ λόγου διῃρημένων ὅτι μίμημα τῆς θείας φύσεως κατεσκευάσθη

[28]   ἐν τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται λόγοις, ὅτι μόνον αἰσχρὸν τῇ ἑαυτοῦ φύσει

[32]   συνάπτεται, τέσσαρας ἀριθμεῖσθαι τὰς προβολάς, ὅτι ὁ ἐπὶ τούτου ἐν τῷ

[20]   τὸ σοφὸν τῷ ἀγαθῷ συνθεωρεῖται; ὅτι οὐ γυμνὸν τὸ κατὰ πρόθεσιν

[7]   δεικνύς, οἶμαι, διὰ τῶν λεγομένων, ὅτι οὐ δι´ αἰσθήσεως τὸ καλὸν

[40]   οὐκ ἔγνως πῶς θαυμαστοῦται ἄνθρωπος, ὅτι οὐκ ἄλλως, εἰ μὴ ὅσιος

[40]   τούτοις προσθεῖναι καὶ τὸ λειπόμενον, ὅτι οὔτε τὰ ἀγαθὰ τὰ ἐν

[28]   ἐπισκέψεως τρόπον δυσαρεστούμενοι, οὐκ εἰδότες ὅτι πᾶσα πρὸς ἑαυτὴν ἡ κατασκευὴ

[7]   τοῖς τὰ τοιαῦτα προφέρουσιν ἐγγεγενῆσθαι, ὅτι πρὸς τὸ ἡδὺ τῆς σωματικῆς

[33]   ἡμῖν γενέσθαι παρὰ τῶν ἐρωτηθέντων ὅτι πῶς ἐστὶ πιστὸν ἐξ ἐκείνου

[29]   ὁ παρ´ ἡμῶν ἐστὶ λόγος, ὅτι σοφίᾳ γέγονε καὶ τοῦ λυσιτελοῦντος

[10]   ἄπειρον; καὶ τίς τοῦτό φησιν, ὅτι τῇ περιγραφῇ τῆς σαρκὸς καθάπερ

[39]   περὶ τοῦ πνεύματος τὸ εὐαγγέλιον ὅτι Τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ πνεύματος

[39]   τῷ καὶ ὁπωσοῦν διανοίας μετέχοντι, ὅτι τὸ ἑστὼς τοῦ μὴ ἑστῶτος

[35]   ἀναστάσεως χάριν, ὡς ἂν εἰδείημεν ὅτι τὸ ἴσον ἡμῖν εἰς εὐκολίαν

[16]   πάλιν τῷ αὐτῷ λόγῳ χρησόμεθα, ὅτι τὸ πάθος τὸ μὲν κυρίως,

[32]   οὖν καὶ πρὸς ταῦτά φαμεν; ὅτι τὸν θάνατον μὲν ἀναγκαῖον ἡ

[33]   παρ´ ἡμῶν τὸ τοιοῦτον ἀκούσωσιν, ὅτι, τοῦ θνητοῦ πρὸς τὴν ζωὴν

[37]   καθὼς εἴρηται ὑπὸ τοῦ λόγου ὅτι Τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου.

[40]   ἀναγεννήσεως ἡ χάρις ἐστί. δῆλον ὅτι τῶν πονηρῶν γνωρισμάτων ἐξαλειφθέντων τῆς

[40]   ἐρεῖ πρὸς σὲ ἡ προφητεία ὅτι Υἱὸς ἀνθρώπου εἶ, οὐχὶ υἱὸς

[35]   ὑποκρινόμεθα, τοῦτο λαβόντες κατὰ διάνοιαν ὅτι, ὡς ἡμῖν ἐν ἐξουσίᾳ τὸ

Chapitre
[37]	ἐπ´ ἐκείνης τῆς σαρκὸς ὡμολογήθη,	ὅτι	ἄρτῳ κἀκεῖνο τὸ σῶμα διεκρατεῖτο,
[8]	τὸ γινόμενον ὁρμὴν οὐκ ἐκώλυσεν·	ὅτι	γὰρ ἐκτραπήσεται τοῦ ἀγαθοῦ τὸ
[40]	τούτου τὴν τοῦ Ζακχαίου φωνὴν	ὅτι	Εἴ τινά τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι
[40]	μεταβολήν, ἀκουσάτω τῆς Παύλου φωνῆς	ὅτι	Εἴ τις δοκεῖ εἶναί τι,
[8]	κακὸν διακρινόντων, οἳ οὐκ ἴσασιν	ὅτι	ἐκεῖνο τῇ φύσει μόνον ἐστὶν
[37]	τὸ σῶμα τὸ ἀνθρώπινον βλέπει,	ὅτι	ἐν τούτῳ ἐκεῖνο γινόμενον τοῦτο
[32]	Φιλιππησίους, οἶμαι, ποιεῖ οἷς φησὶν	ὅτι	Ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ
[9]	γὰρ ἀντερεῖν οἶμαι τῶν λελογισμένων,	ὅτι	ἓν κατὰ φύσιν μόνον τῶν
[40]	ᾖ, λέξω καὶ οὐκ ἀποτραπήσομαι,	ὅτι	ἐπὶ τούτων τὸ ὕδωρ ὕδωρ
[33]	ἀκούσωσιν καὶ προδιδαχθῶσι τὸν τρόπον,	ὅτι	εὐχὴ πρὸς θεὸν καὶ χάριτος
[1]	θεοῦ λόγος ἐστί, προαιρουμένου δέ,	ὅτι	ζῇ· δυναμένου δὲ πᾶν ὅ
[37]	σώματος. τίς γὰρ οὐκ οἶδεν	ὅτι	ἡ τοῦ σώματος ἡμῶν φύσις
[33]	ἐστιν ἑκάστῳ τῶν ἠρωτημένων εἰπεῖν	ὅτι	θείᾳ δυνάμει ἐκεῖνο ἄνθρωπος γίνεται,
[1]	τοῦ ζῶντος μὲν καὶ ὑφεστῶτος,	ὅτι	θεοῦ λόγος ἐστί, προαιρουμένου δέ,
[30]	ἐλέγχειν οἴεται τὸν ἡμέτερον λόγον,	ὅτι	καὶ μετὰ τὸ προσαχθῆναι τὴν
[15]	τῇ ἀρετῇ ἡ κακία δῆλον	ὅτι,	καὶ οὐδὲν παρὰ ταύτην ἕτερον.
[17]	πρὸς τοὺς εὐγνώμονας τοσοῦτον εἰπεῖν,	ὅτι	καὶ τοῖς ἰατροῖς οὐ νομοθετοῦσι
[39]	συστῆναι τὴν φύσιν· εἴρηται γὰρ	ὅτι	κατ´ ἐξουσίαν τοὺς γεννήτορας ὁ
[35]	τοιοῦτον καὶ ἐν τοῖς φθάσασιν,	ὅτι	κατ´ οἰκονομίαν ἐπῆκται τῇ ἀνθρωπίνῃ
[5]	τε καὶ ἀσεβές, ὁμολογεῖται πάντως	ὅτι	λόγον τε καὶ σοφίαν ἡγεμονεύειν
[8]	διανοίας χώραν οὐκ ἔχει. ἀλλ´	ὅτι	μὲν θεοῦ ἔργον ὁ ἄνθρωπος,
[21]	τοῖς πρώτοις τοῦ λόγου διῃρημένων	ὅτι	μίμημα τῆς θείας φύσεως κατεσκευάσθη
[28]	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται λόγοις,	ὅτι	μόνον αἰσχρὸν τῇ ἑαυτοῦ φύσει
[32]	συνάπτεται, τέσσαρας ἀριθμεῖσθαι τὰς προβολάς,	ὅτι	ὁ ἐπὶ τούτου ἐν τῷ
[20]	τὸ σοφὸν τῷ ἀγαθῷ συνθεωρεῖται;	ὅτι	οὐ γυμνὸν τὸ κατὰ πρόθεσιν
[7]	δεικνύς, οἶμαι, διὰ τῶν λεγομένων,	ὅτι	οὐ δι´ αἰσθήσεως τὸ καλὸν
[40]	οὐκ ἔγνως πῶς θαυμαστοῦται ἄνθρωπος,	ὅτι	οὐκ ἄλλως, εἰ μὴ ὅσιος
[40]	τούτοις προσθεῖναι καὶ τὸ λειπόμενον,	ὅτι	οὔτε τὰ ἀγαθὰ τὰ ἐν
[28]	ἐπισκέψεως τρόπον δυσαρεστούμενοι, οὐκ εἰδότες	ὅτι	πᾶσα πρὸς ἑαυτὴν ἡ κατασκευὴ
[7]	τοῖς τὰ τοιαῦτα προφέρουσιν ἐγγεγενῆσθαι,	ὅτι	πρὸς τὸ ἡδὺ τῆς σωματικῆς
[33]	ἡμῖν γενέσθαι παρὰ τῶν ἐρωτηθέντων	ὅτι	πῶς ἐστὶ πιστὸν ἐξ ἐκείνου
[29]	ὁ παρ´ ἡμῶν ἐστὶ λόγος,	ὅτι	σοφίᾳ γέγονε καὶ τοῦ λυσιτελοῦντος
[10]	ἄπειρον; καὶ τίς τοῦτό φησιν,	ὅτι	τῇ περιγραφῇ τῆς σαρκὸς καθάπερ
[39]	περὶ τοῦ πνεύματος τὸ εὐαγγέλιον	ὅτι	Τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ πνεύματος
[39]	τῷ καὶ ὁπωσοῦν διανοίας μετέχοντι,	ὅτι	τὸ ἑστὼς τοῦ μὴ ἑστῶτος
[35]	ἀναστάσεως χάριν, ὡς ἂν εἰδείημεν	ὅτι	τὸ ἴσον ἡμῖν εἰς εὐκολίαν
[16]	πάλιν τῷ αὐτῷ λόγῳ χρησόμεθα,	ὅτι	τὸ πάθος τὸ μὲν κυρίως,
[32]	οὖν καὶ πρὸς ταῦτά φαμεν;	ὅτι	τὸν θάνατον μὲν ἀναγκαῖον ἡ
[33]	παρ´ ἡμῶν τὸ τοιοῦτον ἀκούσωσιν,	ὅτι,	τοῦ θνητοῦ πρὸς τὴν ζωὴν
[37]	καθὼς εἴρηται ὑπὸ τοῦ λόγου	ὅτι	Τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου.
[40]	ἀναγεννήσεως ἡ χάρις ἐστί. δῆλον	ὅτι	τῶν πονηρῶν γνωρισμάτων ἐξαλειφθέντων τῆς
[40]	ἐρεῖ πρὸς σὲ ἡ προφητεία	ὅτι	Υἱὸς ἀνθρώπου εἶ, οὐχὶ υἱὸς
[35]	ὑποκρινόμεθα, τοῦτο λαβόντες κατὰ διάνοιαν	ὅτι,	ὡς ἡμῖν ἐν ἐξουσίᾳ τὸ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 28/04/2009