Chapitre |
[2] |
ἐν
τῇ
καθ´
ἡμᾶς
θεωροῦντες
|
φύσει. |
ἀλλ´
ἐφ´
ἡμῶν
μὲν
τὸ |
[5] |
παρῇ
τὸ
ἀγαθὸν
ἐν
τῇ
|
φύσει, |
ἀνύπαρκτόν
τί
ἐστι
καθ´
ἑαυτὴν |
[25] |
ἐπανέλθοι;
~Τὸ
δὲ
ἐν
τῇ
|
φύσει |
γενέσθαι
ἡμῶν
τὴν
θεότητα
τοῖς
|
[33] |
μετασκευάζει
τὸ
ἐν
τῇ
φθαρτῇ
|
φύσει |
γενόμενον.
~Ἀλλὰ
ζητοῦσιν
ἀπόδειξιν
τοῦ |
[13] |
αὐτὸν
ἕνα
τῶν
ἐν
τῇ
|
φύσει |
δεικνυμένων
οἴεσθαι.
ἀνάγκη
γὰρ
πᾶσα |
[8] |
γὰρ
παρὰ
φύσιν
ἐμφυὲν
τῇ
|
φύσει |
διά
τινος
συμπαθείας
τῷ
ὑποκειμένῳ |
[29] |
τῆς
πονηρίας
εἶδος
ἐγκεκρυμμένον
τῇ
|
φύσει. |
διὰ
τοῦτο
οὐκ
εὐθὺς
μετὰ |
[11] |
μὲν
γεγενῆσθαι
θεὸν
ἐν
ἀνθρώπου
|
φύσει |
διὰ
τῶν
ἱστορουμένων
θαυμάτων
οὐκ |
[35] |
λαβύρινθον
ἀδιεξίτητον
εἶναι
τῇ
ἀνθρωπίνῃ
|
φύσει, |
εἰ
μή
τις
τῆς
αὐτῆς
|
[37] |
τοῦτο
κατέμιξεν
ἑαυτὸν
τῇ
ἐπικήρῳ
|
φύσει, |
ἵνα
τῇ
τῆς
θεότητος
κοινωνίᾳ |
[39] |
γεννήσεως,
μήποτε
λάθῃ
τῇ
ἐλλιπεῖ
|
φύσει |
καὶ
δεομένῃ
τοῦ
ἀγαθύνοντος
ἑαυτὸν |
[37] |
καὶ
λόγος,
τῇ
ἀνθρωπίνῃ
συνανεκράθη
|
φύσει |
καὶ
ἐν
τῷ
σώματι
τῷ |
[24] |
ὕψους,
πῶς
θεότης
ἀνθρωπίνῃ
συμπλακεῖσα
|
φύσει |
καὶ
τοῦτο
γίνεται
καὶ
ἐκεῖνό |
[16] |
ἐπανέλθοιμεν
ζωήν,
τῆς
ἐμμιχθείσης
τῇ
|
φύσει |
κακίας
διὰ
τῆς
διαλύσεως
ἡμῶν
|
[39] |
βίῳ·
τῇ
γὰρ
τῶν
γεννώντων
|
φύσει |
κατ´
ἀνάγκην
ὁμογενές
ἐστι
καὶ |
[16] |
γενομένη
πάσῃ
συνδιεξῆλθε
τῇ
ἀνθρωπίνῃ
|
φύσει, |
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
καὶ |
[16] |
τὸ
δ´
ὅσον
ἐν
τῇ
|
φύσει |
κατὰ
τὸν
ἴδιον
εἱρμὸν
πορευομένῃ |
[15] |
κακίᾳ,
ἀλλ´
ἐν
ἀνθρώπου
γίνεται
|
φύσει, |
μόνον
δὲ
ἀπρεπὲς
καὶ
αἰσχρὸν |
[8] |
οὐκ
ἴσασιν
ὅτι
ἐκεῖνο
τῇ
|
φύσει |
μόνον
ἐστὶν
ἀγαθόν,
οὗ
ἡ |
[5] |
καὶ
ἐν
τῇ
τῶν
ἀλόγων
|
φύσει, |
ὅσα
τὸν
ἔνυδρον
καὶ
ἐναέριον
|
[8] |
τῷ
σώματι,
οὐ
συμπεφυκὼς
τῇ
|
φύσει. |
οὐκοῦν
ἐκ
τῆς
τῶν
ἀλόγων |
[8] |
ἔχει
τῇ
τῶν
ἐλπιζομένων
ἀγαθῶν
|
φύσει. |
οὔτε
γὰρ
ταῦτα,
οὔτε
ἐκεῖνα |
[35] |
κατ´
οἰκονομίαν
ἐπῆκται
τῇ
ἀνθρωπίνῃ
|
φύσει |
παρὰ
τῆς
θείας
προνοίας
ὁ |
[29] |
γέγονε
καὶ
τοῦ
λυσιτελοῦντος
τῇ
|
φύσει |
προμηθείᾳ
ἡ
πρὸς
τὴν
εὐεργεσίαν |
[5] |
ἔδει
τι
συγγενὲς
ἐν
τῇ
|
φύσει |
πρὸς
τὸ
μετεχόμενον
ἔχειν.
διὰ |
[5] |
ἦν
ἐγκραθῆναί
τι
τῇ
ἀνθρωπίνῃ
|
φύσει |
συγγενὲς
πρὸς
τὸ
θεῖον,
ὡς |
[35] |
μεγάλην
ἀνάστασιν,
μεῖζον
ὂν
τῇ
|
φύσει, |
τὰς
ἀρχὰς
ἐντεῦθεν
καὶ
τὰς |
[28] |
τὴν
πρόνοιαν,
δι´
ἑαυτῶν
τῇ
|
φύσει |
τὴν
διαδοχὴν
ἀντεισάγοντα.
εἰ
οὖν |
[6] |
οὐ
καθ´
ἑαυτὴν
οὖσαν
τῇ
|
φύσει |
τὴν
πήρωσιν,
ἀλλὰ
προλαβούσης
ἕξεως |
[37] |
οὐκ
ἄλλην
τινὰ
παρεκαινοτόμησε
τῇ
|
φύσει |
τὴν
σύστασιν,
ἀλλὰ
διὰ
τῶν |
[32] |
ἅψασθαι
καὶ
ἀρχὴν
δοῦναι
τῇ
|
φύσει |
τῆς
ἀναστάσεως
τῷ
ἰδίῳ
σώματι, |
[29] |
ἐπειδὴ
τοίνυν
ἅπαξ
ἐνέσκηψε
τῇ
|
φύσει |
τῆς
ἀνθρωπότητος
ἡ
τῆς
κακίας |
[6] |
καταληφθείη
ἐν
τῇ
τῶν
ὄντων
|
φύσει |
τῆς
διαιρέσεως
ταύτης
ἔξω
φερόμενον. |
[10] |
ἐξουσίαν
γίνεται,
τίς
ἀνάγκη
τῇ
|
φύσει |
τῆς
σαρκὸς
τὴν
θεότητα
λέγειν |
[5] |
ἔδει
πάντως
ἔχειν
ἐν
τῇ
|
φύσει |
τὸ
αὐτοκρατὲς
καὶ
ἀδέσποτον,
ὥστε |
[21] |
τὸ
μὲν
ἄτρεπτον
εἶναι
τῇ
|
φύσει, |
τὸ
δὲ
μὴ
οὕτως
ἔχειν, |
[0] |
τὴν
τελειότητα
προσμαρτυροῦντος
τῇ
θείᾳ
|
φύσει, |
τὸ
διὰ
πάντων
αὐτὸν
τῶν |
[8] |
περιετέθη
τῇ
εἰς
ἀθανασίαν
κτισθείσῃ
|
φύσει, |
τὸ
ἔξωθεν
αὐτῆς
περικαλύπτουσα,
οὐ |
[28] |
ὅτι
μόνον
αἰσχρὸν
τῇ
ἑαυτοῦ
|
φύσει |
τὸ
κακόν
ἐστι
καὶ
εἴ |
[8] |
τι
δηλητήριον
μέλιτι
παραρτυθὲν
τῇ
|
φύσει |
τὸ
κακὸν
καταμίξαντες,
καὶ
διὰ
|
[1] |
πᾶσα
κατάλληλον
εἶναι
πιστεύειν
τῇ
|
φύσει |
τὸν
λόγον,
ὡς
καὶ
τὰ |
[37] |
ἐπάναγκες
κατὰ
τὸν
δυνατὸν
τῇ
|
φύσει |
τρόπον
τὴν
ζωοποιὸν
δύναμιν
τῷ |
[32] |
διὰ
πάντων
ἥκειν
καὶ
τῇ
|
φύσει |
τῶν
ὄντων
κατὰ
πᾶν
μέρος |
[6] |
τὸ
μὲν
κατάλληλον
τῇ
νοητῇ
|
φύσει |
χωρίον
ἡ
λεπτὴ
καὶ
εὐκίνητός |
[5] |
καλῶν
τὰς
ἀφορμὰς
ἐγκατασκευάσας
τῇ
|
φύσει, |
ὡς
ἂν
δι´
ἑκάστου
καταλλήλως |