HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
εἶτα 2
εἴτε 23
εἶχεν 3
ἐκ 76
ἔκ 1
ἑκάστῃ 1
ἑκάστην 2

Fréquences [« »]
72 δι´
71 ἡμῶν
72 οὐ
76 ἐκ
77 φύσιν
78 ἀλλ´
78 θεοῦ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Grégoire de Nysse, Discours catéchétique

ἐκ

Chapitre

[26]   τὴν ἀπώλειαν καθ´ ἡμῶν ἐνεργήσαντα. ἐκ γὰρ τοῦ προσεγγίσαι τῇ ζωῇ

[4]   ὁ πρὸς ἐκεῖνον γενήσεται λόγος. ἐκ γὰρ τῶν συντρόφων αὐτῷ διδαγμάτων

[3]   ἡ τῆς φύσεως ἑνότης παραμενέτω· ἐκ δὲ τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἡ κατὰ

[30]   ἔθνεσιν οἱ διακονοῦντες τὸν λόγον ἐκ θείας ἐπιπνοίας ἀθρόως ἐγένοντο, ὡς

[33]   τὸν γεγεννημένον παράγουσαν, ἵν´, ὥσπερ ἐκ θνητῆς γενέσεως θνητὸν ἐξ ἀνάγκης

[36]   τὸν μὴ καθαρῶς πάντας τοὺς ἐκ κακίας σπίλους ἀπορρυψάμενον. τοῦτό ἐστιν

[16]   τὸ μὲν κυρίως, τὸ δὲ ἐκ καταχρήσεως λέγεται. τὸ μὲν οὖν

[2]   πρᾶγμα τὸν λόγον ᾠήθημεν, οὐδὲ ἐκ μαθήσεως ἐγγινόμενον, οὔτε διὰ φωνῆς

[3]   πληθυντικὴν φαντασίαν. πάλιν δὲ αὖ ἐκ μὲν τῆς Ἰουδαικῆς ὑπολήψεως ἡ

[35]   ἐπίκλησις θείας δυνάμεως, οὐχ ἡ ἐκ μεταμελείας διόρθωσις, ἀνάγκη πᾶσα καὶ

[40]   κέρδη παραμένῃ αὐτῷ καὶ ἡ ἐκ μοιχείας αὐτῷ κτηθεῖσα γυνὴ ταῖς

[8]   εἰρημένων δῆλόν ἐστιν, ἀλλὰ καὶ ἐκ μυρίων ἑτέρων, ὧν τὸ πλῆθος

[9]   συμπαραδέχεσθαι. τὸ γὰρ θεοπρεπὲς τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως διὰ τὸ περὶ

[16]   τὸν θάνατον οἰκονομίας καὶ τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως, τὸ διαλυθῆναι μὲν

[9]   κρατύνεται· γένεσις ἀνθρωπίνη καὶ ἡ ἐκ νηπίου πρὸς τελείωσιν αὔξησις, βρῶσίς

[6]   θείας κοινωνίας ἀπόκληρον. τούτου χάριν ἐκ νοητοῦ τε καὶ αἰσθητοῦ τὸ

[13]   ἀρχόμεθα καὶ εἰς τί καταλήγομεν. ἐκ πάθους γὰρ ἀρξάμενος τοῦ εἶναι

[32]   ὃ δ´ οὖν εἰς ἡμᾶς ἐκ παραδόσεως ἥκει, τοιοῦτόν ἐστιν. ἐπειδὴ

[23]   καὶ γέννησιν ἄφθορον, καὶ θήλην ἐκ παρθενίας, καὶ ἄνωθεν ἐπιμαρτυρούσας τῷ

[13]   τὴν γέννησιν εἰπὼν καὶ τὸ ἐκ παρθενίας προσέθηκεν· καὶ ὁ τοῦ

[13]   γεγεννῆσθαι αὐτὸν ἱστορήσας καὶ τὸ ἐκ παρθένου γεγεννῆσθαι συνδιηγήσατο. εἰ οὖν

[17]   τὸ κατὰ γνώμην ποιεῖ, ἀλλ´ ἐκ περιόδου τὴν σωτηρίαν ἡμῶν κατεργάζεται,

[8]   τοιοῦτός ἐστι. δεδόσθω τι σκεῦος ἐκ πηλοῦ συνεστηκέναι, τοῦτο δὲ πλῆρες

[15]   βίου τὰς θεόθεν γινομένας εὐεργεσίας, ἐκ ποίων ἐπιγνώσῃ τὸ θεῖον οὐκ

[8]   τῆς ἀλόγου φύσεως ἐξαίρετος ἦν, ἐκ προμηθείας μετὰ ταῦτα τοῖς ἀνθρώποις

[13]   τὸν κηρυσσόμενον. ἄνθρωπος μὲν γὰρ ἐκ συνδυασμοῦ τίκτεται καὶ μετὰ θάνατον

[7]   ἀνθρωπίνην συμφορὰν ὁ θεὸς τὴν ἐκ τῆς ἀβουλίας αὐτῷ συμβησομένην ἦλθεν

[40]   τοῦ μετὰ ταῦτα βίου, καταλλήλως ἐκ τῆς ἑκάστου προαιρέσεως κατὰ τὴν

[35]   σωτηρίας ἡμῶν τρόπος οὐ τοσοῦτον ἐκ τῆς κατὰ τὴν διδαχὴν ὑφηγήσεως

[33]   ἀνάγκης τὸ γεγεννημένον ὑπέστη, οὕτως ἐκ τῆς μὴ παραδεχομένης φθορὰν τὸ

[37]   καὶ τῷ ὑγρῷ τὴν προσθήκην ἐκ τῆς ὁμογενοῦς ποιούμεθα φύσεως, ὅπερ

[1]   βλέπεται· ἀλλ´ οὐκ ἄν τις ἐκ τῆς ὁμωνυμίας τοιαύτην καὶ ἐπὶ

[27]   γένοιτο, κατὰ τὸ ἴσον λαμπρυνθὲν ἐκ τῆς πλύσεως· οὕτως, μολυνθείσης τῇ

[37]   γὰρ παντὸς σώματος ἡ ὑπόστασις ἐκ τῆς τροφῆς γίνεται, αὕτη δὲ

[8]   οὐ συμπεφυκὼς τῇ φύσει. οὐκοῦν ἐκ τῆς τῶν ἀλόγων φύσεως ἡ

[8]   ὁ μὲν τῆς διαλύσεως θάνατος ἐκ τῆς τῶν νεκρῶν δερμάτων ἐπιβολῆς

[6]   τὴν περίγειον οἰκονομίαν λαχών, εἰ ἐκ τῆς ὑποχειρίου αὐτῷ φύσεως ἀναδειχθήσεταί

[35]   εἰς τὸ παντελὲς τὸ κακὸν ἐκ τῆς φύσεως ἡμῶν ἠφανίζετο, ὥστε,

[39]   τίς αὐτῷ λυσιτελήσει πατὴρ καὶ ἐκ τίνος ἄμεινον αὐτῷ συστῆναι τὴν

[27]   μᾶλλον καὶ ἧττον διαφορᾷ σύνθετον ἐκ τοῦ ἀκολούθου τὸ θεῖον ἀναφανήσεται,

[37]   ἅγιον ἐποίει τὸ σῶμα ᾧ ἐκ τοῦ ἄρτου ἡ σύστασις ἦν,

[40]   ἀνθρωπότης αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν μεταβολὴν ἐκ τοῦ βαπτίσματος οὐ προσίεται, οὔτε

[25]   κατανοοῦσι τὰ ὄντα οὐδένα ἂν ἐκ τοῦ εὐλόγου ξενισμὸν ἐπαγάγοι. τίς

[32]   ἐπειδὴ γὰρ οὐκ ἄλλοθεν, ἀλλ´ ἐκ τοῦ ἡμετέρου φυράματος ὁ θεοδόχος

[32]   ἀλλ´ ἡμᾶς ἐπὶ τὴν ζωὴν ἐκ τοῦ θανάτου ἀνακαλούμενος. ἐπεὶ οὖν

[9]   τὴν τοῦ θανάτου πεῖραν, τὴν ἐκ τοῦ θανάτου ἐπάνοδον· ἢ εἰ

[35]   ἐστὶν ὕδατί τε βαπτισθῆναι καὶ ἐκ τοῦ θανάτου πάλιν ἀναδῦναι. ἀλλ´

[32]   γενέσθαι τῆς φύσεως ἡμῶν τὴν ἐκ τοῦ θανάτου πάλιν ἐπάνοδον, οἱονεὶ

[33]   τὸ γεννώμενον κρεῖττον γένηται τῆς ἐκ τοῦ θανάτου φθορᾶς· ἐπειδὰν οὖν

[5]   τούτου λόγος. οὐδεμία κακοῦ γένεσις ἐκ τοῦ θείου βουλήματος τὴν ἀρχὴν

[4]   ὁ Ἰουδαῖος, οὐκέτ´ ἂν ἡμῖν ἐκ τοῦ ἴσου δύσκολος ὁ πρὸς

[8]   ἀνέκφραστοι ἀλγηδόνες, ὧν ἡ διήγησις ἐκ τοῦ ἴσου τὸ ἄφραστον ἔχει

[35]   οἰκονομίαν συνωθουμένην, κἂν προσλάβῃ τὴν ἐκ τοῦ λουτροῦ χάριν, κἂν ἄμοιρος

[32]   τε καὶ ἡνωμένον τῆς φύσεως ἐκ τοῦ μέρους ἐπὶ τὸ ὅλον

[32]   κατ´ αὐτὸν σχήματος διῃρημένου, ὡς ἐκ τοῦ μέσου, καθ´ ὃ πρὸς

[39]   κτίσις τῷ κατὰ τὸ ἴσον ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ

[21]   τρεπτὸν εἶναι πάντως· ἡ γὰρ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ

[8]   ὅσα παρὰ τῆς ἀκτίστου φύσεως ἐκ τοῦ μὴ ὄντος ὑπέστη, εὐθὺς

[11]   τὸ σῶμα τὴν ψυχὴν πεπιστεύκαμεν ἐκ τοῦ μονωθεῖσαν τῆς ψυχῆς τὴν

[1]   ἐστίν. ὥσπερ γὰρ ἐφ´ ἡμῶν ἐκ τοῦ νοῦ φαμὲν εἶναι τὸν

[39]   τὸ εὐαγγέλιον ὅτι Τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ πνεύματος πνεῦμά ἐστι, καὶ

[40]   τι παρὰ τοῦτο νοεῖν ἐδιδάχθης ἐκ τοῦ προσκεῖσθαί τι τῷ πυρὶ

[27]   δέ τινι γειτνιῶν καὶ εὔληπτον ἐκ τοῦ σύνεγγυς γίγνοιτο. ἀλλ´ ὁ

[36]   τῇ ἀνθρωπίνῃ ζωῇ. ἀλλὰ τὸ ἐκ τούτων ἀναφυόμενον ἀγαθὸν ὅσον καὶ

[23]   ἐπιμαρτυρούσας τῷ ὑπερφυεῖ τῆς ἀξίας ἐκ τῶν ἀοράτων φωνάς, καὶ τῶν

[23]   σιτοποιοῦσα τὴν χρείαν ἐπλήρου, ἀλλ´ ἐκ τῶν ἀρρήτων ταμείων τῆς θείας

[13]   καὶ τεθνάναι καὶ γεγεννῆσθαι δίδως, ἐκ τῶν αὐτῶν δώσεις πάντως καὶ

[40]   καὶ νῦν περὶ αὐτοῦ διεξέρχονται, ἐκ τῶν αὐτῶν ὀνομάτων κατονομάζουσι πλεονέκτην,

[8]   ἐπὶ καλλίστοις γενόμενον, οὐ μόνον ἐκ τῶν εἰρημένων δῆλόν ἐστιν, ἀλλὰ

[17]   ἡμῖν ἀντίθεσιν, ἰσχυροποιεῖσθαι δὲ μᾶλλον ἐκ τῶν εἰρημένων τὸ παρὰ τῶν

[0]   ἀπαιτήσωμεν, ὡς ἂν μὴ σύμμικτον ἐκ τῶν ἐναντίων θεωροῖτο τὸ θεῖον,

[4]   γεγενημένων καὶ περιεκτικὰς τῶν ὄντων, ἐκ τῶν θεοπνεύστων γραφῶν ἐναργέστερον δείκνυται.

[2]   λόγον. ~Ὥσπερ δὲ τὸν λόγον ἐκ τῶν καθ´ ἡμᾶς ἀναγωγικῶς ἐπὶ

[32]   περιέχει ἡ ἱστορία, οὐδὲν τῆς ἐκ τῶν λογισμῶν συμμαχίας προσδέεται πρὸς

[4]   πνεῦμα τῷ πνεύματι, ὁμοία πάντως ἐκ τῶν ὁμοίων ἡ δύναμις· καὶ

[0]   μὲν οὖν μὴ εἶναι λέγοι, ἐκ τῶν τεχνικῶς καὶ σοφῶς κατὰ

Chapitre
[26]	τὴν ἀπώλειαν καθ´ ἡμῶν ἐνεργήσαντα.	ἐκ	γὰρ τοῦ προσεγγίσαι τῇ ζωῇ
[4]	ὁ πρὸς ἐκεῖνον γενήσεται λόγος.	ἐκ	γὰρ τῶν συντρόφων αὐτῷ διδαγμάτων
[3]	ἡ τῆς φύσεως ἑνότης παραμενέτω·	ἐκ	δὲ τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἡ κατὰ
[30]	ἔθνεσιν οἱ διακονοῦντες τὸν λόγον	ἐκ	θείας ἐπιπνοίας ἀθρόως ἐγένοντο, ὡς
[33]	τὸν γεγεννημένον παράγουσαν, ἵν´, ὥσπερ	ἐκ	θνητῆς γενέσεως θνητὸν ἐξ ἀνάγκης
[36]	τὸν μὴ καθαρῶς πάντας τοὺς	ἐκ	κακίας σπίλους ἀπορρυψάμενον. τοῦτό ἐστιν
[16]	τὸ μὲν κυρίως, τὸ δὲ	ἐκ	καταχρήσεως λέγεται. τὸ μὲν οὖν
[2]	πρᾶγμα τὸν λόγον ᾠήθημεν, οὐδὲ	ἐκ	μαθήσεως ἐγγινόμενον, οὔτε διὰ φωνῆς
[3]	πληθυντικὴν φαντασίαν. πάλιν δὲ αὖ	ἐκ	μὲν τῆς Ἰουδαικῆς ὑπολήψεως ἡ
[35]	ἐπίκλησις θείας δυνάμεως, οὐχ ἡ	ἐκ	μεταμελείας διόρθωσις, ἀνάγκη πᾶσα καὶ
[40]	κέρδη παραμένῃ αὐτῷ καὶ ἡ	ἐκ	μοιχείας αὐτῷ κτηθεῖσα γυνὴ ταῖς
[8]	εἰρημένων δῆλόν ἐστιν, ἀλλὰ καὶ	ἐκ	μυρίων ἑτέρων, ὧν τὸ πλῆθος
[9]	συμπαραδέχεσθαι. τὸ γὰρ θεοπρεπὲς τῆς	ἐκ	νεκρῶν ἀναστάσεως διὰ τὸ περὶ
[16]	τὸν θάνατον οἰκονομίας καὶ τῆς	ἐκ	νεκρῶν ἀναστάσεως, τὸ διαλυθῆναι μὲν
[9]	κρατύνεται· γένεσις ἀνθρωπίνη καὶ ἡ	ἐκ	νηπίου πρὸς τελείωσιν αὔξησις, βρῶσίς
[6]	θείας κοινωνίας ἀπόκληρον. τούτου χάριν	ἐκ	νοητοῦ τε καὶ αἰσθητοῦ τὸ
[13]	ἀρχόμεθα καὶ εἰς τί καταλήγομεν.	ἐκ	πάθους γὰρ ἀρξάμενος τοῦ εἶναι
[32]	ὃ δ´ οὖν εἰς ἡμᾶς	ἐκ	παραδόσεως ἥκει, τοιοῦτόν ἐστιν. ἐπειδὴ
[23]	καὶ γέννησιν ἄφθορον, καὶ θήλην	ἐκ	παρθενίας, καὶ ἄνωθεν ἐπιμαρτυρούσας τῷ
[13]	τὴν γέννησιν εἰπὼν καὶ τὸ	ἐκ	παρθενίας προσέθηκεν· καὶ ὁ τοῦ
[13]	γεγεννῆσθαι αὐτὸν ἱστορήσας καὶ τὸ	ἐκ	παρθένου γεγεννῆσθαι συνδιηγήσατο. εἰ οὖν
[17]	τὸ κατὰ γνώμην ποιεῖ, ἀλλ´	ἐκ	περιόδου τὴν σωτηρίαν ἡμῶν κατεργάζεται,
[8]	τοιοῦτός ἐστι. δεδόσθω τι σκεῦος	ἐκ	πηλοῦ συνεστηκέναι, τοῦτο δὲ πλῆρες
[15]	βίου τὰς θεόθεν γινομένας εὐεργεσίας,	ἐκ	ποίων ἐπιγνώσῃ τὸ θεῖον οὐκ
[8]	τῆς ἀλόγου φύσεως ἐξαίρετος ἦν,	ἐκ	προμηθείας μετὰ ταῦτα τοῖς ἀνθρώποις
[13]	τὸν κηρυσσόμενον. ἄνθρωπος μὲν γὰρ	ἐκ	συνδυασμοῦ τίκτεται καὶ μετὰ θάνατον
[7]	ἀνθρωπίνην συμφορὰν ὁ θεὸς τὴν	ἐκ	τῆς ἀβουλίας αὐτῷ συμβησομένην ἦλθεν
[40]	τοῦ μετὰ ταῦτα βίου, καταλλήλως	ἐκ	τῆς ἑκάστου προαιρέσεως κατὰ τὴν
[35]	σωτηρίας ἡμῶν τρόπος οὐ τοσοῦτον	ἐκ	τῆς κατὰ τὴν διδαχὴν ὑφηγήσεως
[33]	ἀνάγκης τὸ γεγεννημένον ὑπέστη, οὕτως	ἐκ	τῆς μὴ παραδεχομένης φθορὰν τὸ
[37]	καὶ τῷ ὑγρῷ τὴν προσθήκην	ἐκ	τῆς ὁμογενοῦς ποιούμεθα φύσεως, ὅπερ
[1]	βλέπεται· ἀλλ´ οὐκ ἄν τις	ἐκ	τῆς ὁμωνυμίας τοιαύτην καὶ ἐπὶ
[27]	γένοιτο, κατὰ τὸ ἴσον λαμπρυνθὲν	ἐκ	τῆς πλύσεως· οὕτως, μολυνθείσης τῇ
[37]	γὰρ παντὸς σώματος ἡ ὑπόστασις	ἐκ	τῆς τροφῆς γίνεται, αὕτη δὲ
[8]	οὐ συμπεφυκὼς τῇ φύσει. οὐκοῦν	ἐκ	τῆς τῶν ἀλόγων φύσεως ἡ
[8]	ὁ μὲν τῆς διαλύσεως θάνατος	ἐκ	τῆς τῶν νεκρῶν δερμάτων ἐπιβολῆς
[6]	τὴν περίγειον οἰκονομίαν λαχών, εἰ	ἐκ	τῆς ὑποχειρίου αὐτῷ φύσεως ἀναδειχθήσεταί
[35]	εἰς τὸ παντελὲς τὸ κακὸν	ἐκ	τῆς φύσεως ἡμῶν ἠφανίζετο, ὥστε,
[39]	τίς αὐτῷ λυσιτελήσει πατὴρ καὶ	ἐκ	τίνος ἄμεινον αὐτῷ συστῆναι τὴν
[27]	μᾶλλον καὶ ἧττον διαφορᾷ σύνθετον	ἐκ	τοῦ ἀκολούθου τὸ θεῖον ἀναφανήσεται,
[37]	ἅγιον ἐποίει τὸ σῶμα ᾧ	ἐκ	τοῦ ἄρτου ἡ σύστασις ἦν,
[40]	ἀνθρωπότης αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν μεταβολὴν	ἐκ	τοῦ βαπτίσματος οὐ προσίεται, οὔτε
[25]	κατανοοῦσι τὰ ὄντα οὐδένα ἂν	ἐκ	τοῦ εὐλόγου ξενισμὸν ἐπαγάγοι. τίς
[32]	ἐπειδὴ γὰρ οὐκ ἄλλοθεν, ἀλλ´	ἐκ	τοῦ ἡμετέρου φυράματος ὁ θεοδόχος
[32]	ἀλλ´ ἡμᾶς ἐπὶ τὴν ζωὴν	ἐκ	τοῦ θανάτου ἀνακαλούμενος. ἐπεὶ οὖν
[9]	τὴν τοῦ θανάτου πεῖραν, τὴν	ἐκ	τοῦ θανάτου ἐπάνοδον· ἢ εἰ
[35]	ἐστὶν ὕδατί τε βαπτισθῆναι καὶ	ἐκ	τοῦ θανάτου πάλιν ἀναδῦναι. ἀλλ´
[32]	γενέσθαι τῆς φύσεως ἡμῶν τὴν	ἐκ	τοῦ θανάτου πάλιν ἐπάνοδον, οἱονεὶ
[33]	τὸ γεννώμενον κρεῖττον γένηται τῆς	ἐκ	τοῦ θανάτου φθορᾶς· ἐπειδὰν οὖν
[5]	τούτου λόγος. οὐδεμία κακοῦ γένεσις	ἐκ	τοῦ θείου βουλήματος τὴν ἀρχὴν
[4]	ὁ Ἰουδαῖος, οὐκέτ´ ἂν ἡμῖν	ἐκ	τοῦ ἴσου δύσκολος ὁ πρὸς
[8]	ἀνέκφραστοι ἀλγηδόνες, ὧν ἡ διήγησις	ἐκ	τοῦ ἴσου τὸ ἄφραστον ἔχει
[35]	οἰκονομίαν συνωθουμένην, κἂν προσλάβῃ τὴν	ἐκ	τοῦ λουτροῦ χάριν, κἂν ἄμοιρος
[32]	τε καὶ ἡνωμένον τῆς φύσεως	ἐκ	τοῦ μέρους ἐπὶ τὸ ὅλον
[32]	κατ´ αὐτὸν σχήματος διῃρημένου, ὡς	ἐκ	τοῦ μέσου, καθ´ ὃ πρὸς
[39]	κτίσις τῷ κατὰ τὸ ἴσον	ἐκ	τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ
[21]	τρεπτὸν εἶναι πάντως· ἡ γὰρ	ἐκ	τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ
[8]	ὅσα παρὰ τῆς ἀκτίστου φύσεως	ἐκ	τοῦ μὴ ὄντος ὑπέστη, εὐθὺς
[11]	τὸ σῶμα τὴν ψυχὴν πεπιστεύκαμεν	ἐκ	τοῦ μονωθεῖσαν τῆς ψυχῆς τὴν
[1]	ἐστίν. ὥσπερ γὰρ ἐφ´ ἡμῶν	ἐκ	τοῦ νοῦ φαμὲν εἶναι τὸν
[39]	τὸ εὐαγγέλιον ὅτι Τὸ γεγεννημένον	ἐκ	τοῦ πνεύματος πνεῦμά ἐστι, καὶ
[40]	τι παρὰ τοῦτο νοεῖν ἐδιδάχθης	ἐκ	τοῦ προσκεῖσθαί τι τῷ πυρὶ
[27]	δέ τινι γειτνιῶν καὶ εὔληπτον	ἐκ	τοῦ σύνεγγυς γίγνοιτο. ἀλλ´ ὁ
[36]	τῇ ἀνθρωπίνῃ ζωῇ. ἀλλὰ τὸ	ἐκ	τούτων ἀναφυόμενον ἀγαθὸν ὅσον καὶ
[23]	ἐπιμαρτυρούσας τῷ ὑπερφυεῖ τῆς ἀξίας	ἐκ	τῶν ἀοράτων φωνάς, καὶ τῶν
[23]	σιτοποιοῦσα τὴν χρείαν ἐπλήρου, ἀλλ´	ἐκ	τῶν ἀρρήτων ταμείων τῆς θείας
[13]	καὶ τεθνάναι καὶ γεγεννῆσθαι δίδως,	ἐκ	τῶν αὐτῶν δώσεις πάντως καὶ
[40]	καὶ νῦν περὶ αὐτοῦ διεξέρχονται,	ἐκ	τῶν αὐτῶν ὀνομάτων κατονομάζουσι πλεονέκτην,
[8]	ἐπὶ καλλίστοις γενόμενον, οὐ μόνον	ἐκ	τῶν εἰρημένων δῆλόν ἐστιν, ἀλλὰ
[17]	ἡμῖν ἀντίθεσιν, ἰσχυροποιεῖσθαι δὲ μᾶλλον	ἐκ	τῶν εἰρημένων τὸ παρὰ τῶν
[0]	ἀπαιτήσωμεν, ὡς ἂν μὴ σύμμικτον	ἐκ	τῶν ἐναντίων θεωροῖτο τὸ θεῖον,
[4]	γεγενημένων καὶ περιεκτικὰς τῶν ὄντων,	ἐκ	τῶν θεοπνεύστων γραφῶν ἐναργέστερον δείκνυται.
[2]	λόγον. ~Ὥσπερ δὲ τὸν λόγον	ἐκ	τῶν καθ´ ἡμᾶς ἀναγωγικῶς ἐπὶ
[32]	περιέχει ἡ ἱστορία, οὐδὲν τῆς	ἐκ	τῶν λογισμῶν συμμαχίας προσδέεται πρὸς
[4]	πνεῦμα τῷ πνεύματι, ὁμοία πάντως	ἐκ	τῶν ὁμοίων ἡ δύναμις· καὶ
[0]	μὲν οὖν μὴ εἶναι λέγοι,	ἐκ	τῶν τεχνικῶς καὶ σοφῶς κατὰ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 28/04/2009