Chapitre |
[29] |
προμηθείᾳ
ἡ
πρὸς
τὴν
εὐεργεσίαν
|
ἡμῶν |
ἀναβολή.
καὶ
γὰρ
ἐπὶ
τῶν |
[27] |
πάντως
τὸν
πρὸς
τὴν
φύσιν
|
ἡμῶν
|
ἀνακιρνάμενον
διὰ
πάντων
δέξασθαι
τῶν |
[35] |
οὐ
πρὸς
τὴν
τοῦ
συγκρίματος
|
ἡμῶν |
ἀνάπλασίν
τε
καὶ
ἀναστοιχείωσιν
βλέπων· |
[37] |
οὕτω
τοῦ
διαλύοντος
τὴν
φύσιν
|
ἡμῶν |
ἀπογευσάμενοι
πάλιν
ἀναγκαίως
καὶ
τοῦ |
[36] |
ἡ
μὲν
ἐντὸς
τῆς
προαιρέσεως
|
ἡμῶν |
ἀποκειμένη,
τὸ
δὲ
σύντροφον
τῇ |
[5] |
τὴν
κατασκευὴν
εἶναι
τῆς
φύσεως
|
ἡμῶν |
ἀπόκληρον,
ἀλλ´
ἔχειν
ἐν
ἑαυτῇ |
[15] |
γὰρ
τοῦ
ἰατρεύοντος
ἡ
φύσις
|
ἡμῶν |
ἀσθενήσασα,
ἐδεῖτο
τοῦ
ἀνορθοῦντος
ὁ |
[16] |
διεξιόντος·
εἰ
δὲ
τῆς
φύσεως
|
ἡμῶν |
αὐτὸν
ἐφῆφθαι
λέγει,
ἧς
καὶ |
[35] |
τοῦ
θανάτου
μίμησις
ἡ
παρ´
|
ἡμῶν |
γινομένη
ἐν
τῷ
γείτονι
διατυποῦται |
[16] |
τὴν
ἕνωσιν.
τῆς
γὰρ
φύσεως
|
ἡμῶν |
διὰ
τῆς
ἰδίας
ἀκολουθίας
καὶ |
[8] |
οὕτως
καὶ
ὅσα
ταῖς
ψυχαῖς
|
ἡμῶν |
διὰ
τῆς
τῶν
παθημάτων
κοινωνίας |
[8] |
ποιεῖται
τῷ
θανάτῳ
τὴν
ζωὴν
|
ἡμῶν |
διαλύεσθαι,
καὶ
τοῦτό
φησι
τῶν |
[24] |
ἐν
τῷ
τρόπῳ
τῆς
σωτηρίας
|
ἡμῶν |
διεδείχθη,
ἡ
δύναμις
ἐν
τῷ |
[28] |
πρὸς
τὸ
διηνεκὲς
τὸ
γένος
|
ἡμῶν |
διεξάγεται·
ταῦτα
γάρ,
καθὼς
εἴρηται, |
[27] |
ἀθεράπευτον.
τούτου
χάριν
τῆς
ζωῆς
|
ἡμῶν |
δύο
πέρασιν
ἑκατέρωθεν
διειλημμένης,
τὸ |
[22] |
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
ἑκουσίως
|
ἡμῶν |
ἑαυτοὺς
ἀπεμπολησάντων
ἔδει
παρὰ
τοῦ |
[35] |
περὶ
τὸν
ἀρχηγὸν
τῆς
σωτηρίας
|
ἡμῶν
|
ἐθεασάμεθα;
τριήμερον
νέκρωσιν
καὶ
πάλιν |
[8] |
ὅλου
μὴ
ἀγαγεῖν
τὴν
φύσιν
|
ἡμῶν |
εἰς
γένεσιν,
ἐπειδὴ
τοῦ
καλοῦ |
[1] |
ὅθεν
ἐστίν.
ὥσπερ
γὰρ
ἐφ´
|
ἡμῶν |
ἐκ
τοῦ
νοῦ
φαμὲν
εἶναι
|
[16] |
φύσει
κακίας
διὰ
τῆς
διαλύσεως
|
ἡμῶν
|
ἐκρυείσης,
οἷον
ἐπὶ
τοῦ
ὑγροῦ |
[13] |
τὸν
θάνατον
τὴν
τῆς
φύσεως
|
ἡμῶν |
ἐκφεύγει
κοινότητα.
εἰς
γὰρ
ἑκάτερα |
[30] |
μὲν
οὖν
ταῦτα
καὶ
παρ´
|
ἡμῶν |
ἐν
τῷ
λόγῳ
κατεσκευάζετο,
τὸ |
[24] |
ἀντάλλαγμα,
τῷ
προκαλύμματι
τῆς
φύσεως
|
ἡμῶν |
ἐνεκρύφθη
τὸ
θεῖον,
ἵνα
κατὰ |
[26] |
αὐτὸν
τὸν
τὴν
ἀπώλειαν
καθ´
|
ἡμῶν |
ἐνεργήσαντα.
ἐκ
γὰρ
τοῦ
προσεγγίσαι |
[12] |
τὰς
θεόθεν
κατὰ
τὴν
ζωὴν
|
ἡμῶν |
ἐνεργουμένας,
ὑπερκεῖσθαί
τινα
δύναμιν
ποιητικὴν |
[28] |
τῇ
ἀνθρωπότητι,
ὡς
ἀεὶ
καθ´
|
ἡμῶν |
ἐνεργοῦντα
τὸν
θάνατον
ἄπρακτον
εἶναι
|
[35] |
τρόπον
τῷ
πρὸς
τὴν
σωτηρίαν
|
ἡμῶν |
ἐξηγουμένῳ
πάντως
οἷς
ἴση
πρὸς |
[29] |
δὲ
τοῦτο
σύντομος
ὁ
παρ´
|
ἡμῶν |
ἐστὶ
λόγος,
ὅτι
σοφίᾳ
γέγονε |
[16] |
ζώντων
ὁρμή,
τοῦτο
τῆς
φύσεως
|
ἡμῶν |
ἐστὶν
ἀρρώστημα·
ἀλλὰ
μὴν
ἀμφοτέρων |
[27] |
δ´
ἂν
ἐγένετο
τῆς
φύσεως
|
ἡμῶν |
ἡ
διόρθωσις,
εἰ
τοῦ
ἐπιγείου |
[40] |
πονηρῶν
γνωρισμάτων
ἐξαλειφθέντων
τῆς
φύσεως
|
ἡμῶν |
ἡ
πρὸς
τὸ
κρεῖττον
μετάστασις |
[35] |
τῆς
ὑπερεχούσης
δυνάμεως
ὅσον
χωρεῖ
|
ἡμῶν |
ἡ
πτωχεία
τῆς
φύσεως,
τὸ |
[1] |
ἐπειδὴ
γὰρ
φθαρτὴ
καὶ
ἀσθενὴς
|
ἡμῶν |
ἡ
φύσις,
διὰ
τοῦτο
ὠκύμορος |
[35] |
τὸ
κακὸν
ἐκ
τῆς
φύσεως
|
ἡμῶν |
ἠφανίζετο,
ὥστε,
καθώς
φησιν
ὁ |
[16] |
τίνος
οὖν
λέγει
τὸ
μυστήριον
|
ἡμῶν |
ἧφθαι
τὸ
θεῖον;
τοῦ
κυρίως |
[8] |
ἀνθρώποις
ἐπιβεβληκέναι
τὸν
τὴν
κακίαν
|
ἡμῶν |
ἰατρεύοντα,
οὐχ
ὡς
εἰς
ἀεὶ |
[32] |
τοῦ
ἑτέρου
τῶν
τῆς
φύσεως
|
ἡμῶν |
ἰδιωμάτων
οὐχ
ἁψαμένου.
τάχα
δ´ |
[27] |
μὴ
δέξασθαι
τῶν
τῆς
φύσεως
|
ἡμῶν |
ἰδιωμάτων
τὴν
κοινωνίαν,
οὐδὲν
μᾶλλον |
[35] |
ἐν
τίσιν
ὁ
τῆς
ζωῆς
|
ἡμῶν
|
καθηγησάμενος
ἐθεωρήθη,
ἵνα,
καθώς
φησιν |
[37] |
ἄρτος
ἦν·
ὥσπερ
τοίνυν
ἐφ´
|
ἡμῶν, |
καθὼς
ἤδη
πολλάκις
εἴρηται,
ὁ |
[24] |
κατὰ
τὸ
ταπεινὸν
τῆς
φύσεως
|
ἡμῶν
|
καὶ
ἐλπισθῆναι
δύνασθαι
αὐτὸν
καθ´ |
[28] |
πεπιστεύκαμεν;
~Ἀλλὰ
κωμῳδοῦσι
τὴν
φύσιν
|
ἡμῶν, |
καὶ
τὸν
τῆς
γεννήσεως
τρόπον |
[37] |
οὕτω
καὶ
ἡ
τοῦ
σώματος
|
ἡμῶν |
κατασκευὴ
ἴδιον
μὲν
πρὸς
τὴν |
[17] |
ἀλλ´
ἐκ
περιόδου
τὴν
σωτηρίαν
|
ἡμῶν |
κατεργάζεται,
τικτόμενός
τε
καὶ
τρεφόμενος, |
[35] |
κατὰ
τὸν
ἀρχηγὸν
τῆς
σωτηρίας
|
ἡμῶν |
κατορθωθῇ
τοῖς
ἑπομένοις
ἡ
μίμησις. |
[16] |
ἑκατέρᾳ
γεγενῆσθαι
τῇ
τῆς
φύσεως
|
ἡμῶν |
κινήσει,
δι´
ἧς
ἥ
τε |
[13] |
ἐν
τοῖς
ἰδιώμασι
τῆς
φύσεως
|
ἡμῶν |
μαρτυρούμενον.
ἐπεὶ
δὲ
γεγενῆσθαι
μὲν
|
[2] |
ἡμᾶς
θεωροῦντες
φύσει.
ἀλλ´
ἐφ´
|
ἡμῶν |
μὲν
τὸ
πνεῦμα
ἡ
τοῦ |
[8] |
ἕξεως
ὑπόστασιν
ἐνεργησάσης,
τὸ
ἀχρειωθὲν
|
ἡμῶν |
μέρος
τῇ
παραδοχῇ
τοῦ
ἐναντίου |
[40] |
τῆς
ἀναγεννήσεως
γινομένη
τῆς
ζωῆς
|
ἡμῶν
|
μεταποίησις
οὐκ
ἂν
εἴη
μεταποίησις, |
[35] |
οὖν
τοῦ
καθηγουμένου
τῆς
ζωῆς
|
ἡμῶν |
ὁ
θάνατος
ὑπόγειος
κατὰ
τὴν |
[12] |
αὐτὸν
ἱστορία,
εἰκότως
τὸ
μυστήριον
|
ἡμῶν |
οἱ
ἔξω
τῆς
πίστεως
παρεγράφοντο· |
[23] |
γενέσθαι,
ὡς
ἂν
ἡ
ὑπὲρ
|
ἡμῶν |
οἰκονομία
μὴ
παραποδισθείη
τῷ
φόβῳ |
[32] |
τὸ
ὑπερκείμενον,
οὐδὲν
ὁ
λόγος
|
ἡμῶν |
περὶ
φωνῆς
ἢ
ὀνόματος
ἢ |
[27] |
πρὸς
ἑαυτὸ
μὴ
συμβαῖνον,
εἴπερ
|
ἡμῶν |
πόρρωθεν
ὑπονοοῖτο
εἶναι
τῷ
λόγῳ |
[24] |
ἐπὶ
τὸ
ἀσθενὲς
τῆς
φύσεως
|
ἡμῶν |
συγκατάβασις
δείκνυσι,
πῶς
τὸ
ὑψηλόν, |
[8] |
ἔσχατον
εἶναι,
τὸ
τὸν
βίον
|
ἡμῶν |
τῇ
νεκρότητι
σβέννυσθαι.
οὐκοῦν
ἐπισκεψάσθω |
[15] |
τοιαύταις
τῶν
ἀντιθέσεων
ἀντικαταστῆναι
παρ´
|
ἡμῶν |
τὴν
ἀλήθειαν,
ὡς
ἂν
διὰ |
[32] |
ὅλης
ἔδει
γενέσθαι
τῆς
φύσεως
|
ἡμῶν |
τὴν
ἐκ
τοῦ
θανάτου
πάλιν |
[25] |
δὲ
ἐν
τῇ
φύσει
γενέσθαι
|
ἡμῶν |
τὴν
θεότητα
τοῖς
μὴ
λίαν |
[13] |
ἀκούεις,
ἐκβεβηκέναι
δὲ
τῆς
φύσεως
|
ἡμῶν |
τὴν
κοινότητα
τῷ
τε
τῆς |
[40] |
ἀνακαινισμῷ
καὶ
μεταβολῇ
τῆς
φύσεως
|
ἡμῶν |
τὴν
σωτήριον
παραλαμβάνεσθαι
γέννησιν
παντὶ |
[15] |
καιρὸν
εἶχεν
ὁ
ἀντιλέγων
κατατρέχειν
|
ἡμῶν |
τῆς
πίστεως,
ὡς
ἀνάρμοστά
τε
|
[24] |
εὔληπτον
γένοιτο
τῷ
ἐπιζητοῦντι
ὑπὲρ
|
ἡμῶν |
τὸ
ἀντάλλαγμα,
τῷ
προκαλύμματι
τῆς |
[28] |
φύσεως.
τί
οὖν
ἀπρεπὲς
περιέχει
|
ἡμῶν |
τὸ
μυστήριον,
εἰ
διὰ
τούτων
|
[6] |
ἀλλ´
ἐξ
αὐτῆς
τῆς
φύσεως
|
ἡμῶν |
τὸ
πιστὸν
ἐπαγόμενος.
διπλῆ
τίς |
[35] |
μὲν
τοῦ
καθηγουμένου
τῆς
σωτηρίας
|
ἡμῶν |
τὸ
τέλειον
ἡ
κατὰ
τὸν |
[33] |
βραχέα
διεξελθεῖν.
~Ἐπειδὰν
γὰρ
παρ´
|
ἡμῶν |
τὸ
τοιοῦτον
ἀκούσωσιν,
ὅτι,
τοῦ |
[35] |
ἐπειδὴ
γὰρ
ὁ
τῆς
σωτηρίας
|
ἡμῶν |
τρόπος
οὐ
τοσοῦτον
ἐκ
τῆς |
[26] |
τὴν
τοιαύτην
μέθοδον
ἐπινενοῆσθαι
ὑπὲρ
|
ἡμῶν |
τῷ
θεῷ·
τὸ
γὰρ
μὴ
|
[37] |
οἶδεν
ὅτι
ἡ
τοῦ
σώματος
|
ἡμῶν |
φύσις
αὐτὴ
καθ´
ἑαυτὴν
ἐν |