Chapitre
[5]	ἓν τῶν περὶ τὴν θείαν	φύσιν	ἀγαθῶν καὶ ἡ ἀιδιότης ἐστίν,
[5]	καὶ ἄνετόν σοι κατασκευάσας τὴν	φύσιν,	ἀλλ´ ἡ ἀβουλία τὸ χεῖρον
[32]	θανάτου πεῖραν ἐλθεῖν τὴν ὑπερέχουσαν	φύσιν,	ἀλλὰ καὶ δίχα τούτου τῇ
[39]	εἰ μὴ πρὸς τὴν ἄκτιστον	φύσιν,	ἀλλὰ πρὸς τὴν συγγενῆ καὶ
[1]	ἀπεμφαινόντων περὶ τὴν θείαν θεωρεῖται	φύσιν,	ἀνάγκῃ δὲ πᾶσα τοσαύτην εἶναι
[27]	ὑποβέβηκεν, ὥστε, εἰ τὴν ἐπίγειον	φύσιν	ἀναξίαν τῆς πρὸς τὸ θεῖον
[5]	ὅσα περὶ τὴν θείαν καθορᾶται	φύσιν,	ἀργὰ κεῖσθαι, μὴ ὄντος τοῦ
[1]	τὸ μὴ διαφέρειν κατὰ τὴν	φύσιν	αὐτόν τε τὸν λόγον καὶ
[16]	στήσας διαιρουμένην τῷ θανάτῳ τὴν	φύσιν,	αὐτὸς δὲ γενόμενος ἀρχὴ τῆς
[13]	ὁ ἐν τοῖς ὑπὲρ τὴν	φύσιν	γεγενῆσθαι ἀποδεικνύμενος. ~Τίς οὖν αἰτία,
[34]	ἔστι τις ἰδιότης ἡ τὴν	φύσιν	γνωρίζουσα, οὕτως ἴδιον τῆς θείας
[34]	διὰ τῶν γινομένων θαύμασι τὴν	φύσιν	ἑαυτοῦ δείξαντα, συναπεδείχθη τὸ παρεῖναι
[29]	τὴν ἐπιφάνειαν ἐκκαλυφθῆναι τὸ παρὰ	φύσιν	ἐγκείμενον, οὐ καταφαρμακεύεται τοῖς πυκνοῦσι
[15]	τούτων τὴν τοῦ ἐνεργοῦντος ἀναλογιζόμεθα	φύσιν.	εἰ οὖν ἴδιον γνώρισμα τῆς
[13]	ἡγῇ τὸ λεγόμενον, ὑπὲρ τὴν	φύσιν	εἶναι τὰ θαύματα. αὐτὸ οὖν
[39]	τίνος ἄμεινον αὐτῷ συστῆναι τὴν	φύσιν·	εἴρηται γὰρ ὅτι κατ´ ἐξουσίαν
[35]	συνημμένος κατὰ τὴν τοῦ σώματος	φύσιν	ἐκείνῳ πρὸς τὸ αὐτὸ κατόρθωμα
[1]	ὁ αὐτός ἐστι κατὰ τὴν	φύσιν	ἐκείνῳ τῷ διὰ τῶν αὐτῶν
[32]	τοῦ λόγου τὸ ὑπὲρ τὴν	φύσιν	ἐμφαίνοντος. ἀλλ´ ἐπειδὴ μέρος τι
[8]	τὴν ἐπιφάνειαν· τὸ γὰρ παρὰ	φύσιν	ἐμφυὲν τῇ φύσει διά τινος
[40]	τῶν χαρακτηριζόντων ἰδίως τὴν ἀνθρωπίνην	φύσιν	ἐν μεταποιήσει γίνεται. ἦ γὰρ
[37]	πᾶσαν ζωοποιεῖ τὴν τῶν ἀνθρώπων	φύσιν,	ἐν ὅσοις ἡ πίστις ἐστί,
[39]	ζωήν, τὸν δὲ τὴν κτιστὴν	φύσιν	ἐν τῇ τριάδι διὰ τῆς
[1]	ἐκεῖνον ὑπονοοῖτο, ἀλλὰ κατὰ τὴν	φύσιν	ἓν ὢν ἕτερον τῷ ὑποκειμένῳ
[3]	πολύθεος ἐξαφανίζεται πλάνη, τῆς κατὰ	φύσιν	ἑνότητος παραγραφομένης τὴν πληθυντικὴν φαντασίαν.
[39]	ἐν τῷ ἀγαθῷ κεκτημένης τὴν	φύσιν;	ἐπεὶ οὖν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ
[35]	καθαρὰν ἀποσωθῆναι τῷ θεῷ τὴν	φύσιν.	ἐπεὶ οὖν ῥυπτική τίς ἐστι
[24]	τρόπῳ τῆς κινήσεως ἐκβαίνει τὴν	φύσιν,	ἐπὶ τὸ κάτω φερόμενον· οὕτως
[8]	τε καὶ τὰς ἀκροχορδόνας παρὰ	φύσιν	ἐπιγενομένας τῷ σώματι διὰ τομῆς
[24]	τὸ οἰκεῖον ἑαυτῷ καὶ κατὰ	φύσιν	ἐργάσασθαι. οἰκεῖον δὲ φωτὶ μὲν
[21]	μέν τι ἀληθῶς κατὰ τὴν	φύσιν	ἐστί, τὸ δὲ οὐ τοιοῦτον,
[28]	δυνάμεως ἀσθενήσασαν ἐν κακίᾳ τὴν	φύσιν	εὔλογον κρίνοντες, πρὸς δὲ τὸν
[21]	καὶ κίνησιν οὐκ ἐνδέχεται τὴν	φύσιν	ἐφ´ ἑαυτῆς μένειν ἀκίνητον, ἀλλ´
[15]	οὔτε γέγονεν θεός, οὔτε γενέσθαι	φύσιν	ἔχει, τί ἐπαισχύνονται τῇ ὁμολογίᾳ
[35]	νεκρωθὲν οἰκεῖόν τινα καὶ κατὰ	φύσιν	ἔχει χῶρον, τὴν γῆν, ἐν
[35]	ὑπόγειος κατὰ τὴν κοινὴν γέγονε	φύσιν,	ἡ τοῦ θανάτου μίμησις ἡ
[27]	δὲ πάντως τὸν πρὸς τὴν	φύσιν	ἡμῶν ἀνακιρνάμενον διὰ πάντων δέξασθαι
[37]	δύναμις, οὕτω τοῦ διαλύοντος τὴν	φύσιν	ἡμῶν ἀπογευσάμενοι πάλιν ἀναγκαίως καὶ
[8]	καθ´ ὅλου μὴ ἀγαγεῖν τὴν	φύσιν	ἡμῶν εἰς γένεσιν, ἐπειδὴ τοῦ
[28]	ὑπολήψεως πεπιστεύκαμεν; ~Ἀλλὰ κωμῳδοῦσι τὴν	φύσιν	ἡμῶν, καὶ τὸν τῆς γεννήσεως
[7]	ἑαυτῷ δοκοῦν ὑποζεύξας τὴν ἀνθρωπίνην	φύσιν,	καθάπερ τι σκεῦος ἄψυχον ἀκουσίως
[15]	μακρὰς περιέρχεται περιόδους, σώματος ὑπερχόμενος	φύσιν,	καὶ διὰ γεννήσεως παριὼν εἰς
[24]	μὲν οὖν τὸ τὴν παντοδύναμον	φύσιν	καὶ πρὸς τὸ ταπεινὸν τῆς
[37]	αὐτὸ γενόμενον πρὸς τὴν ἑαυτοῦ	φύσιν	καὶ τὸ πᾶν μετεποίησεν. ἀλλὰ
[26]	κατεργασάμενος εὐεργετεῖ τῇ καθάρσει τὴν	φύσιν,	κἂν ἐπίπονος ἡ διάκρισις ᾖ.
[0]	τελειότητα θεωρεῖσθαι περὶ τὴν θείαν	φύσιν	κατὰ τὸ εὔλογον τῆς ἀκολουθίας
[26]	πυρὸς δίκην ἀφανισμὸν τοῦ παρὰ	φύσιν	κατεργασάμενος εὐεργετεῖ τῇ καθάρσει τὴν
[16]	ἐστίν, ἢ τοῦ κατὰ τὴν	φύσιν	κινήματος; εἰ μὲν γὰρ ἐν
[24]	δυνάμεως οὐδὲν ἐν τοῖς παρὰ	φύσιν	κωλυομένης. ὡς γὰρ ἴδιόν ἐστι
[26]	πάλιν ἐπανάγουσι πρὸς τὴν κατὰ	φύσιν	λαμπηδόνα τὴν προτιμοτέραν ὕλην· οὐκ
[37]	εἴρηται, πρὸς τὴν τοῦ σώματος	φύσιν	μεθισταμένης· τὸ γὰρ πάντων ἴδιον
[33]	ἡ θεία δύναμις πρὸς ἀνθρώπου	φύσιν	μεταποιεῖ τὸ φαινόμενον, τῆς ἐσχάτης
[9]	τῶν λελογισμένων, ὅτι ἓν κατὰ	φύσιν	μόνον τῶν πάντων ἐστὶν αἰσχρὸν
[7]	καὶ τοῦ ἐναντίου διακρίνειν τὴν	φύσιν.	ὁ γὰρ πνευματικός, φησίν, ἀνακρίνει
[13]	θεῖον; εἰ δὲ ὑπερβαίνει τὴν	φύσιν	ὁ λόγος, ἐν οἷς ἀπιστεῖς,
[35]	γὰρ δεῖ πάντως πορευθῆναι τὴν	φύσιν	οἰκείαις ἀνάγκαις κατὰ τὴν τοῦ
[37]	ἑκάστῳ κατάλληλος παρὰ τοῦ τὴν	φύσιν	οἰκονομοῦντος ἀποκεκλήρωται. τὰ μὲν γὰρ
[20]	ἐν τῷ ἀγαθῷ καὶ ἀμετάβλητον	φύσιν;	οὐ γὰρ ἂν ἦλθεν εἰς
[37]	ἐκεῖνο μεταστοιχειώσας τῶν φαινομένων τὴν	φύσιν.	~Οὐδὲν οἶμαι τοῖς εἰρημένοις ἐνδεῖν
[7]	ἀπαθῶς ἐπεσκόπουν τὴν τῶν ὄντων	φύσιν,	οὐκ ἂν ἄλλο τι κακὸν
[24]	καθὼς ἐν τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται,	φύσιν	οὐκ εἶχεν ἡ ἐναντία δύναμις
[24]	ἐναντίον νοούμενον· οὐ γὰρ ἔχει	φύσιν	οὔτε σκότος διαμένειν ἐν φωτὸς
[12]	τὸ παρατραπεῖσαν ἐξ ἀσθενείας τὴν	φύσιν	πάλιν δι´ ὑγείας πρὸς ἑαυτὴν
[40]	τοῦ ἀτελεύτητον εἶναι ἄλλην τινὰ	φύσιν	παρὰ τὴν γινωσκομένην νοεῖν ὑποτίθεται.
[8]	ἀλλοιώσεως πρόεισιν, εἰ μὲν κατὰ	φύσιν	πράττοι, πρὸς τὸ κρεῖττον αὐτοῖς
[13]	τὸ μὴ διὰ τῶν κατὰ	φύσιν	προιέναι τὸ κήρυγμα. εἰ γὰρ
[16]	εἴπερ τὸν ἀπαθῆ κατὰ τὴν	φύσιν	πρὸς κοινωνίαν πάθους ἐλθεῖν διορίζονται.
[11]	ἐπὶ τὸ μεγαλοπρεπέστερον τὴν θείαν	φύσιν	πρὸς τὴν θνητὴν καὶ ἐπίκηρον
[24]	παρὰ τῆς θείας δυνάμεως κατὰ	φύσιν	πώς ἐστι καὶ ἀκόλουθον. καὶ
[23]	γῆ κατὰ τὴν ἰδίαν αὐτῆς	φύσιν	σιτοποιοῦσα τὴν χρείαν ἐπλήρου, ἀλλ´
[7]	κατ´ ἀνάγκην τὴν τοῦ σώματος	φύσιν	σύνθετον οὖσαν καὶ εἰς διάλυσιν
[32]	συνέχουσα. εἴτε δὴ θεότητα τὴν	φύσιν	ταύτην ὀνομάζεσθαι χρὴ εἴτε λόγον
[16]	ἀρχῆς εἰς πᾶσαν τὴν ἀνθρωπίνην	φύσιν	τῇ δυνάμει κατὰ τὸ ἴσον
[8]	μόνον ἀναλλοίωτόν ἐστι κατὰ τὴν	φύσιν	τὸ μὴ διὰ κτίσεως ἔχον
[25]	συνέχων ἐν τῷ εἶναι τὴν	φύσιν·	τότε δὲ κατεμίχθη πρὸς τὸ
[6]	ἐγεγόνει κάλλους· ἀπαθὴς δὲ τὴν	φύσιν·	τοῦ γὰρ ἀπαθοῦς μίμημα ἦν·
[8]	λυπεῖσθαι καὶ δάκνεσθαι τοῦ παρὰ	φύσιν	χωριζομένην τὴν αἴσθησιν· οὕτω καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/04/2009