Chapitre
[32]	νοημάτων διδάσκαλον, ὅθεν καὶ ὁ	μέγας	ὁρμηθεὶς Παῦλος μυσταγωγεῖ τὸν ἐν
[32]	σιδήρου κατὰ τοῦ σώματος γενομένας	πληγὰς	μηδὲν ἐμπόδιον πρὸς τὸ εἶναι
[8]	κἀκείνης τὰς ἐμφυείσας ἐξ ἁμαρτιῶν	κηλῖδας	διά τινος ἰατρείας ἐξαιρεθῆναι, τούτου
[40]	ἡ δὲ ψυχὴ τὰς ἐμπαθεῖς	κηλῖδας	μὴ ἀπορρύψαιτο, ἀλλ´ ὁ μετὰ
[26]	πρὸς ἕτερον τὰς τῶν ἐπιβουλευομένων	ἐλπίδας	τρέπειν καὶ ἄλλο παρὰ τὸ
[40]	ὕδωρ ὕδωρ ἐστίν, οὐδαμοῦ τῆς	δωρεᾶς	τοῦ ἁγίου πνεύματος ἐπιφανείσης τῷ
[6]	τοῦ θεοῦ δύναμις τῆς τούτου	βίας·	διὰ τοῦτο ἀποστῆσαι τῆς ἐνισχυούσης
[32]	πλάτος τε καὶ μῆκος τὰς	πλαγίας	ἐκτάσεις λέγων. καὶ σαφέστερον ἑτέρωθι
[9]	ἀπηλλαγμένου, πῶς οὐκ ἐλεεινοὶ τῆς	ἀλογίας	οἱ τὸ καλὸν μὴ πρέπειν
[31]	πρὸς τὰ τοιαῦτα τῆς ἐριστικῆς	ἀντιλογίας.	λέγουσι γὰρ δύνασθαι τὸν θεόν,
[22]	ἀποσπάσαντα τοῦ κρατοῦντος καταλιπεῖν τινὰ	δικαιολογίας	ἀφορμὴν τῷ δι´ ἡδονῆς καταδουλωσαμένῳ
[37]	ταῦτα δὲ δίδωσι τῇ τῆς	εὐλογίας	δυνάμει πρὸς ἐκεῖνο μεταστοιχειώσας τῶν
[6]	ἐπειδὴ γὰρ διὰ τῆς θείας	εὐλογίας	δυναμωθεὶς ὁ ἄνθρωπος ὑψηλὸς μὲν
[6]	σβέσιν τινὰ καὶ ἀμαύρωσιν τῆς	εὐλογίας	ἐποίησεν, ἧς ἐπιλειπούσης ἐξ ἀνάγκης
[6]	ἦν· ὑπερίσχυε γὰρ ἡ τῆς	εὐλογίας	τοῦ θεοῦ δύναμις τῆς τούτου
[37]	ἂν δίχα τῆς πρὸς τοῦτο	συζυγίας	τὸ ἐν ἡμῖν γεῶδες ἐν
[16]	γὰρ φύσεως ἡμῶν διὰ τῆς	ἰδίας	ἀκολουθίας καὶ ἐν ἐκείνῳ πρὸς
[6]	ἄνθρωπον ἔπλασε καὶ διὰ τῆς	ἰδίας	ἐμπνεύσεως τῷ πλάσματι τὴν ζωὴν
[39]	τῆς πνευματικῆς γεννήσεως ποιεῖσθαι τῆς	ἰδίας	ζωῆς, ἤ, εἰ ἔξω τῆς
[39]	καὶ ἀναλλοίωτον ἀρχηγὸν ποιήσασθαι τῆς	ἰδίας	ζωῆς. κατὰ γὰρ τὴν διάθεσιν
[26]	ὧν τὰ σπέρματα διὰ τῆς	ἰδίας	προαιρέσεως κατεβάλετο· ἀπατᾶται γὰρ καὶ
[39]	κατὰ γὰρ τὴν διάθεσιν τῆς	καρδίας	τοῦ προσιόντος τῇ οἰκονομίᾳ καὶ
[18]	ἐξ ἀρχῆς νομισθεῖσαν αὐτοῖς τῆς	εὐσεβείας	θρησκείαν ἀκώλυτα ἦν. ἐπεὶ δὲ
[1]	~Ἀλλ´ ἐπειδὴ καὶ ὁ τῆς	εὐσεβείας	λόγος οἶδέ τινα διάκρισιν ὑποστάσεων
[16]	θεὸν κεκοινωνηκέναι φησὶ τὸ τῆς	εὐσεβείας	μυστήριον; εἰ δὲ τὴν τοῦ
[0]	τοῖς προεστηκόσι τοῦ μυστηρίου τῆς	εὐσεβείας,	ὡς ἂν πληθύνοιτο τῇ προσθήκῃ
[6]	ἀγαθότητι συστησαμένου, τὸ μὲν δι´	ἀκριβείας	ἐπεξιέναι οὐ τῆς παρούσης πραγματείας
[32]	τάχα δ´ ἄν τις δι´	ἀκριβείας	καταμαθὼν τὸ μυστήριον εὐλογώτερον εἴποι
[14]	καταμίγνυται, ὡς καὶ τὰς ὑψηλὰς	ἐνεργείας	αὐτοῦ τῇ πρὸς τὸ ταπεινὸν
[12]	τὰς ἀποδείξεις ἐπιζητῶν πρὸς τὰς	ἐνεργείας	βλεπέτω. καὶ γὰρ τοῦ ὅλως
[36]	ποιεῖν; ἴδιον δὲ τῆς θείας	ἐνεργείας	ἡ τῶν δεομένων ἐστὶ σωτηρία.
[12]	τῆς θεότητος τὰ κατὰ τὰς	ἐνεργείας	θαύματα πεποιήμεθα, πάντα τοῖς ἱστορηθεῖσιν
[5]	πήρωσις στέρησίς ἐστι τῆς φυσικῆς	ἐνεργείας,	οὕτω καὶ ἡ ἀρετὴ πρὸς
[6]	πρὸς τὴν τοῦ παντὸς σύστασιν	ἐνεργείας	τινὸς παρὰ τῆς τῶν πάντων
[12]	ἀσθενείας τὴν φύσιν πάλιν δι´	ὑγείας	πρὸς ἑαυτὴν ἐπανάγειν, θεοῦ τὸ
[5]	ὑπερκείμενον καὶ ἐν ἐπιθυμίᾳ τῆς	θείας	ἀιδιότητος εἴη. ταῦτά τοι περιληπτικῇ
[6]	τὸν ἄνθρωπον μίγμα παρὰ τῆς	θείας	ἀναδείκνυται φύσεως, καθὼς διδάσκει τῆς
[28]	οἱ ἐπισκεφθῆναι μὲν παρὰ τῆς	θείας	δυνάμεως ἀσθενήσασαν ἐν κακίᾳ τὴν
[27]	τὰ μηδὲν ἡμῖν ἐπικοινωνοῦντα τῆς	θείας	δυνάμεως ἀσχολία. τὸ μὲν γὰρ
[2]	πρὸς ταπεινότητα τὸ μεγαλεῖον τῆς	θείας	δυνάμεως, εἰ καθ´ ὁμοιότητα τοῦ
[24]	θεότητος, ποῦ ἡ ἀφθαρσία τῆς	θείας	δυνάμεως ἐν τοῖς εἰρημένοις ὁρᾶται.
[23]	ἐκ τῶν ἀρρήτων ταμείων τῆς	θείας	δυνάμεως ἡ φιλοτιμία προῄει, ἕτοιμος
[24]	καὶ ὑψηλὸν ἐξεργασθῆναι παρὰ τῆς	θείας	δυνάμεως κατὰ φύσιν πώς ἐστι
[35]	οὐχ ὕδωρ μυστικόν, οὐκ ἐπίκλησις	θείας	δυνάμεως, οὐχ ἡ ἐκ μεταμελείας
[33]	φαμὲν μηδὲν εἶναι θαυμαστὸν εἰ	θείας	δυνάμεως παρουσία πρὸς ἀφθαρσίαν μετασκευάζει
[26]	κακοῦ περιφυέντων, ὁ προσεγγισμὸς τῆς	θείας	δυνάμεως πυρὸς δίκην ἀφανισμὸν τοῦ
[8]	μέρος διαλαμβάνουσα, αὐτῆς δὲ τῆς	θείας	εἰκόνος οὐ προσαπτομένη. λύεται δὲ
[6]	παρρησίας, αὐτῆς κατὰ πρόσωπον τῆς	θείας	ἐμφανείας κατατρυφῶν· ταῦτα δὲ τῷ
[26]	παραδίδωσι τὸ μέγα μυστήριον τῆς	θείας	ἐνανθρωπήσεως. δι´ ὧν γὰρ κατεμίχθη
[36]	οἰκεῖον ποιεῖν; ἴδιον δὲ τῆς	θείας	ἐνεργείας ἡ τῶν δεομένων ἐστὶ
[18]	τὴν ἀλήθειαν οὐ μικρὰ τῆς	θείας	ἐπιδημίας ἀπόδειξις ἡ καὶ πρὸ
[18]	σαφῆ τε καὶ ἀναμφίβολον τῆς	θείας	ἐπιδημίας ἔχοντες τὴν ἀπόδειξιν. τὸ
[33]	γάρ, φασίν, εὐχὴ καὶ δυνάμεως	θείας	ἐπίκλησις ἐπὶ τοῦ ὕδατος γινομένη
[30]	οἱ διακονοῦντες τὸν λόγον ἐκ	θείας	ἐπιπνοίας ἀθρόως ἐγένοντο, ὡς ἂν
[8]	σκυθρωποῦ τούτου τὴν ὑπερβολὴν τῆς	θείας	εὐεργεσίας· τάχα γὰρ ἂν μᾶλλον
[6]	αὐτόχειρα. ἐπειδὴ γὰρ διὰ τῆς	θείας	εὐλογίας δυναμωθεὶς ὁ ἄνθρωπος ὑψηλὸς
[6]	φησιν ὁ ἀπόστολος, μηδὲ τῆς	θείας	κοινωνίας ἀπόκληρον. τούτου χάριν ἐκ
[10]	τινα πρέ– ποντα περὶ τῆς	θείας	οἰκονομίας λαβεῖν; ὡς γὰρ τὸ
[24]	ἀπολογίαν πρὸς τοὺς κατηγοροῦντας τῆς	θείας	οἰκονομίας, ὅτου χάριν δι´ ἑαυτῆς
[34]	διὰ τῆς εὐχῆς κλῆσιν τῆς	θείας	οἰκονομίας περιουσία τίς ἐστι τῆς
[19]	Ἰουδαικῶν προεστῶσι δογμάτων δοκεῖ ταῦτα	θείας	παρουσίας ποιεῖσθαι τεκμήρια, καλῶς ἂν
[35]	τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει παρὰ τῆς	θείας	προνοίας ὁ θάνατος, ὥστε τῆς
[16]	ὡς οὐδὲν ὑγιὲς περὶ τῆς	θείας	φύσεως διεξιόντος· εἰ δὲ τῆς
[15]	τε καὶ ἀπεμφαίνοντα περὶ τῆς	θείας	φύσεως δογματιζόντων· οὐ γὰρ δὴ
[10]	ἐναποκλειομένην τῇ ὕλῃ, τί κωλύει	θείας	φύσεως ἕνωσίν τινα καὶ προσεγγισμὸν
[34]	φύσιν γνωρίζουσα, οὕτως ἴδιον τῆς	θείας	φύσεώς ἐστιν ἡ ἀλήθεια. ἀλλὰ
[1]	ῥοπὴν ἔχειν· ἀλλότρια γὰρ τῆς	θείας	φύσεως ἡ πρὸς κακίαν ὁρμή·
[15]	εἰ οὖν ἴδιον γνώρισμα τῆς	θείας	φύσεως ἡ φιλανθρωπία, ἔχεις ὃν
[21]	λόγου διῃρημένων ὅτι μίμημα τῆς	θείας	φύσεως κατεσκευάσθη ὁ ἄνθρωπος, τοῖς
[21]	ἀνθρώπῳ θεωρουμένης, ἐπειδὴ μίμημα τῆς	θείας	φύσεως ὁ ἄνθρωπος ἦν· τὸ
[2]	ἑαυτῇ φανεροῦσα. ἐπὶ δὲ τῆς	θείας	φύσεως τὸ μὲν εἶναι πνεῦμα
[37]	δηλητηρίου βλάβην διὰ τῆς οἰκείας	ἀντιπαθείας	ἀπώσοιτο. τί οὖν ἐστι τοῦτο;
[8]	ἐμφυὲν τῇ φύσει διά τινος	συμπαθείας	τῷ ὑποκειμένῳ προσίσχεται, καί τις
[8]	ὃ παρὰ τοῦ μυστηρίου τῆς	ἀληθείας	ἀκούομεν, θεὸν πεποιηκέναι κατ´ ἀρχὰς
[4]	συντρόφων αὐτῷ διδαγμάτων ἡ τῆς	ἀληθείας	ἔσται φανέρωσις. τὸ γὰρ εἶναι
[9]	ὧν μάλιστα τὸ μυστήριον τῆς	ἀληθείας	κρατύνεται· γένεσις ἀνθρωπίνη καὶ ἡ
[4]	ἔσχον, ἆρα συνέστηκε τὸ τῆς	ἀληθείας	μυστήριον, λόγον ἐν οὐσίᾳ καὶ
[7]	δοκεῖ· τοῖς δὲ διορατικωτέροις τῆς	ἀληθείας	σαθρὰ ὄντα καὶ πρόχειρον τὴν
[8]	ἀλόγου φύσεως ἐξαίρετος ἦν, ἐκ	προμηθείας	μετὰ ταῦτα τοῖς ἀνθρώποις ἐπιβεβληκέναι
[24]	θανάτου καθαίρεσις. ἐπεὶ οὖν τῆς	εὐθείας	ὁδοῦ παρενεχθέντες τὸ κατ´ ἀρχὰς
[8]	γιγνομένης, εἰ δὲ παρατραπείη τῆς	εὐθείας,	τῆς πρὸς τὸ ἐναντίον αὐτὰ
[37]	τοῦ δηλητηρίου βλάβην διὰ τῆς	οἰκείας	ἀντιπαθείας ἀπώσοιτο. τί οὖν ἐστι
[18]	τὰ σεμνὰ τῆς παρ´ αὐτοῖς	θρησκείας	ἐν διηγήμασι ψιλοῖς ὑπολείπεται, τοῦ
[35]	θείας δυνάμεως, οὐχ ἡ ἐκ	μεταμελείας	διόρθωσις, ἀνάγκη πᾶσα καὶ τούτους
[35]	ἀναίρεσιν, τῆς τε τοῦ πλημμελήσαντος	μεταμελείας	καὶ τῆς τοῦ θανάτου μιμήσεως,
[17]	οὐ νομοθετοῦσι τὸν τρόπον τῆς	ἐπιμελείας	οἱ κάμνοντες, οὐδὲ περὶ τοῦ
[27]	ἀνθρώπῳ καταμιγνύμενος τῷ σκοπῷ τῆς	ὠφελείας	ἐποιεῖτο τὴν συνανάκρασιν. ἔνθα τοίνυν
[15]	ἐλευθερωτὴν ὁ τῷ ζυγῷ τῆς	δουλείας	κατεχόμενος. ἆρα μικρὰ ταῦτα καὶ
[23]	παραποδισθείη τῷ φόβῳ τῆς θεικῆς	ἐπιφανείας,	πάντων κατὰ ταὐτὸν τὴν ἀπόδειξιν
[12]	φανερωθέντος θεοῦ ἱκανὴν ἀπόδειξιν τῆς	ἐπιφανείας	τῆς θεότητος τὰ κατὰ τὰς
[23]	Μωσέως θαυματουργίαν, ἀλλ´ ἄνω τῆς	ἐπιφανείας	τοῦ ὕδατος ὑποχερσουμένης τῇ βάσει,
[6]	αὐτῆς κατὰ πρόσωπον τῆς θείας	ἐμφανείας	κατατρυφῶν· ταῦτα δὲ τῷ ἀντικειμένῳ
[18]	μὲν γὰρ τῆς τοῦ Χριστοῦ	θεοφανείας	λαμπρὰ παρ´ αὐτοῖς ἦν τὰ
[12]	δεόμενον, θεοῦ τὸ παρατραπεῖσαν ἐξ	ἀσθενείας	τὴν φύσιν πάλιν δι´ ὑγείας
[17]	κάμνοντες, οὐδὲ περὶ τοῦ τῆς	θεραπείας	εἴδους πρὸς τοὺς εὐεργέτας ἀμφισβητοῦσι,
[0]	νόσου καὶ τὸν τρόπον τῆς	θεραπείας	προσαρμοστέον. οὐ τοῖς αὐτοῖς θεραπεύσεις
[26]	καὶ οὐδὲν ὁ τρόπος τῆς	θεραπείας	τὸν σκοπὸν τῆς εὐεργεσίας διελυμήνατο·
[8]	ἐξ ἁμαρτιῶν κηλῖδας διά τινος	ἰατρείας	ἐξαιρεθῆναι, τούτου ἕνεκεν ἐν μὲν
[6]	γεννήσας τὸν φθόνον, ὥσπερ λίθος	ἀκρωρείας	ἀπορραγεὶς ὑπὸ τοῦ ἰδίου βάρους
[6]	ἀκριβείας ἐπεξιέναι οὐ τῆς παρούσης	πραγματείας	ἐστί, δυνατὸν δ´ ἂν εἴη
[38]	καὶ ἐπὶ τῆς παρούσης ἐκθησόμεθα	πραγματείας.	τοῖς δὲ τὸν τελεώτερον ἐπιζητοῦσι
[35]	τε καὶ θεῖον καὶ πάσης	κατηφείας	κεχωρισμένον ἀποκατάστασιν. οὐ γὰρ ὅσα
[35]	τινα διακοπὴν τῆς τοῦ κακοῦ	συνεχείας,	συνδραμόντων δύο πρὸς τὴν τῆς
[40]	παραμένῃ αὐτῷ καὶ ἡ ἐκ	μοιχείας	αὐτῷ κτηθεῖσα γυνὴ ταῖς ἡδοναῖς
[16]	φύσεως ἡμῶν διὰ τῆς ἰδίας	ἀκολουθίας	καὶ ἐν ἐκείνῳ πρὸς διάκρισιν
[5]	ἀλλ´ ὡς ἂν μηδαμοῦ τῆς	ἀκολουθίας	ὁ λόγος παρατραπείη, καὶ περὶ
[0]	φύσιν κατὰ τὸ εὔλογον τῆς	ἀκολουθίας	ταύτης συγκαταθήσεται. τούτου δὲ δοθέντος
[24]	θεοῦ πιστεύεσθαι, καὶ συνηρτῆσθαι δι´	ἀκολουθίας	τῷ ἑτέρῳ τὸ ἕτερον. δέδεικται
[0]	τὰς ἠπατημένας περὶ τῶν δογμάτων	μυθοποιίας·	οὐ γὰρ δι´ ὧν ἄν
[7]	αἰτίαν τῆς τῶν δογμάτων τούτων	μυθοποιίας	τοῖς τὰ τοιαῦτα προφέρουσιν ἐγγεγενῆσθαι,
[34]	γὰρ ἐπὶ τοῦ ἑτέρου τῆς	ἀνθρωποποιίας	εἴδους αἱ τῶν γεννώντων ὁρμαί,
[21]	μὴ δελέατος δίκην τῷ τῆς	κακίας	ἀγκίστρῳ τῆς τοῦ καλοῦ φαντασίας
[9]	συντίθενται, οὐδὲν αἰσχρὸν εἶναι τὸ	κακίας	ἀλλότριον ἐξ ἀνάγκης ὁμολογήσουσι. καλοῦ
[35]	συνδραμόντων δύο πρὸς τὴν τῆς	κακίας	ἀναίρεσιν, τῆς τε τοῦ πλημμελήσαντος
[9]	ἀναδεικνυμένου τοῦ πάσης αἰσχρότητος καὶ	κακίας	ἀπηλλαγμένου, πῶς οὐκ ἐλεεινοὶ τῆς
[35]	χωνευτήριον, ὡς τῆς ἐμμιχθείσης αὐτοῖς	κακίας	ἀποτακείσης μακροῖς ὕστερον αἰῶσι καθαρὰν
[5]	ἀντικαθέστηκεν. οὐ γὰρ ἔστιν ἄλλως	κακίας	γένεσιν ἐννοῆσαι, ἢ ἀρετῆς ἀπουσίαν.
[16]	ἡδονῆς μὲν ἡ γένεσις ἠλλοτρίωται,	κακίας	δὲ ἡ ζωή, ποῖον ὑπολείπεται
[16]	ζωήν, τῆς ἐμμιχθείσης τῇ φύσει	κακίας	διὰ τῆς διαλύσεως ἡμῶν ἐκρυείσης,
[9]	θανάτου ἐπάνοδον· ἢ εἰ ἔξω	κακίας	εἶναι τὰ εἰρημένα συντίθενται, οὐδὲν
[26]	καὶ σκότους καὶ εἴ τι	κακίας	ἔκγονον τῷ εὑρετῇ τοῦ κακοῦ
[9]	κατὰ κακίαν πάθος, τὸ δὲ	κακίας	ἐκτὸς παντὸς αἴσχους ἐστὶν ἀλλότριον·
[26]	κατείργασται, τόν τε ἄνθρωπον τῆς	κακίας	ἐλευθερῶν καὶ αὐτὸν τὸν τῆς
[35]	προνοίας ὁ θάνατος, ὥστε τῆς	κακίας	ἐν τῇ διαλύσει τοῦ σώματος
[35]	ὃ μιμεῖται; τὸ τῆς ἐμμιχθείσης	κακίας	ἐν τῇ τῆς νεκρώσεως εἰκόνι
[40]	θεοῦ· εἰ δὲ τοῖς τῆς	κακίας	ἐπιμένεις γνωρίσμασι, μάτην ἐπιθρυλεῖς σεαυτῷ
[26]	ἐλευθερῶν καὶ αὐτὸν τὸν τῆς	κακίας	εὑρετὴν ἰώμενος. ἴασις γάρ ἐστιν
[23]	ἀγαθὸν ἐπιμύσας, τὸν δὲ τῆς	κακίας	ζόφον ἐν ἑαυτῷ γεννήσας, ἀρχὴν
[1]	τὸ ἀιδίως εἶναι, εἴτε τὸ	κακίας	καὶ θανάτου καὶ φθορᾶς ἀνεπίδεκτον,
[8]	κατὰ τὸ σῶμά φημι, τῆς	κακίας	καταμιχθείσης, διαλύσας τὴν παραδεξαμένην τὸ
[29]	φύσει τῆς ἀνθρωπότητος ἡ τῆς	κακίας	νόσος, ἀνέμεινεν ὁ τοῦ παντὸς
[27]	τις ἐν τῇ ὑπερκοσμίῳ ζωῇ	κακίας	νόσος ἐπεχωρίαζεν. ὁ δὲ τῷ
[6]	τῆς γὰρ ἀρετῆς καὶ τῆς	κακίας	οὐχ ὡς δύο τινῶν καθ´
[35]	ὕδατος τοῦ μυστικοῦ τὸν τῆς	κακίας	ῥύπον ἀποκλυσάμενοι τοῦ ἑτέρου τῶν
[36]	μὴ καθαρῶς πάντας τοὺς ἐκ	κακίας	σπίλους ἀπορρυψάμενον. τοῦτό ἐστιν ὃ
[21]	παρηνέχθη, δι´ ἀπάτης τοῦ τῆς	κακίας	συμβούλου τε καὶ εὑρετοῦ καλὸν
[8]	ἀντιδόσεως πρὸς τὴν φυγὴν τῆς	κακίας	σωφρονισθείημεν· τοῖς δὲ συνετωτέροις ἰατρεία
[29]	οὐκ ἐν ἀρχαῖς οὔσης τῆς	κακίας	τὴν ἐπὶ τὸ πλέον αὐτῆς
[23]	καὶ οἱονεὶ μητέρα τῆς λοιπῆς	κακίας	τὴν φιλαρχίαν νοσήσας, τίνος ἂν
[28]	ἀπρεπὲς διαβάλλοιτο. εἰ οὖν μόνης	κακίας	τὸ θεῖον κεχώρισται, φύσις δὲ
[40]	εὐδοκίας, ὑπερβαίνει ἀνομίας, μετανοεῖ ἐπὶ	κακίας·	χρηστὸς κύριος τοῖς σύμπασι, μὴ
[35]	μῖσός τε καὶ ἀλλοτρίωσιν τῆς	κακίας	χωρῶν, τῷ δὲ θανάτῳ τοῦ
[8]	κακὸν συμφυίαν ὥσπερ ἡ τῆς	μυρμηκίας	τομὴ δριμύσσει τὴν ἐπιφάνειαν· τὸ
[18]	οὐδενὸς δεξάμενοι τὰς τοῦ σώματος	αἰκίας,	καὶ τὴν ἐπὶ θανάτῳ ψῆφον,
[40]	ὑπερηφανία, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐξ	ἀδικίας	κέρδη παραμένῃ αὐτῷ καὶ ἡ
[30]	ἡ κλῆσις, οὔτε ἀξίας, οὔτε	ἡλικίας,	οὔτε τὰς κατὰ τὰ ἔθνη
[40]	χεῖρα καὶ ἐμπιπλᾷ πᾶν ζῷον	εὐδοκίας,	ὑπερβαίνει ἀνομίας, μετανοεῖ ἐπὶ κακίας·
[2]	περὶ τοῦ πνεύματος ἐννοίᾳ προσαχθησόμεθα,	σκιάς	τινας καὶ μιμήματα τῆς ἀφράστου
[3]	κατανόησιν τῆς κατὰ τὴν θεογνωσίαν	διδασκαλίας	λαμβάνειν, μὴ μέντοι δύνασθαι λόγῳ
[5]	ἡμῖν παρατιθέμενος, τῆς αὐτῆς ἔχεται	διδασκαλίας.	ὁ γὰρ παράδεισος ἐκεῖνος καὶ
[32]	δύναμιν αὐτοῖς ἐντιθεὶς διὰ τῆς	διδασκαλίας	πρὸς τὸ γνῶναι τί ἐστι
[0]	οὐ μὴν ὁ αὐτὸς τῆς	διδασκαλίας	τρόπος ἐπὶ πάντων ἁρμόσει τῶν
[7]	ὁ θεὸς τὴν ἐκ τῆς	ἀβουλίας	αὐτῷ συμβησομένην ἦλθεν εἰς τὸ
[8]	τούτοις καὶ τοῖς τοιούτοις ἐξ	ἀβουλίας	ἐμπεπτωκότα· οὐδὲ γὰρ ἦν δυνατὸν
[27]	διὰ μέσου τούτων πάντα διαλαβοῦσα.	μιᾶς	δὲ πᾶσιν ἀνθρώποις τῆς εἰς
[0]	εὔλογον εὑρισκομένης, ἀνάγκη πᾶσα πρὸς	μιᾶς	θεότητος ὁμολογίαν συνθλιβῆναι τὴν πεπλανημένην
[0]	διανοίας εἰς πλῆθος θεῶν πρὸς	μιᾶς	θεότητος περιαγαγεῖν ὁμολογίαν. εἰ γὰρ
[4]	γραφῶν ἐναργέστερον δείκνυται. ἀρκεῖ δὲ	μιᾶς	μαρτυρίας ἐπιμνησθέντας τοῖς φιλοτιμοτέροις καταλιπεῖν
[1]	συνδρομὴ περὶ τὸ ἁπλοῦν θεωροῖτο,	ἀδυναμίας	τε καὶ δυνάμεως ἐν τῇ
[16]	πρεπούσης ἐννοίας διαμαρτάνει τὸ κήρυγμα,	μηδεμιᾶς	παθητικῆς διαθέσεως ἐν ταῖς περὶ
[15]	τοῦ θεὸν ἀνθρωπίνης ἅψασθαι φύσεως,	οὐδεμιᾶς	ἐναντιότητος ὡς πρὸς τὸν τῆς
[0]	ὁ αὐτὸς τῆς θεότητος λόγος,	οὐδεμιᾶς	ἰδιότητος ἐν οὐδενὶ κατὰ τὸ
[18]	ἀλήθειαν οὐ μικρὰ τῆς θείας	ἐπιδημίας	ἀπόδειξις ἡ καὶ πρὸ τῆς
[18]	τε καὶ ἀναμφίβολον τῆς θείας	ἐπιδημίας	ἔχοντες τὴν ἀπόδειξιν. τὸ δὲ
[40]	ἐμπιπλᾷ πᾶν ζῷον εὐδοκίας, ὑπερβαίνει	ἀνομίας,	μετανοεῖ ἐπὶ κακίας· χρηστὸς κύριος
[29]	κακία ἐξέλαμψεν, οὐδὲ τῆς Σοδομιτικῆς	παρανομίας	ἡ χαλεπὴ νόσος ἀνεκαλύφθη, οὐδὲ
[34]	τοῖς διὰ τῆς μυστικῆς ταύτης	οἰκονομίας	ἀναγεννωμένοις ἢ προσθήκην τινὰ ποιοῦνται
[32]	καιρῷ τῆς κατὰ τὸν θάνατον	οἰκονομίας	διαταθεὶς ὁ τὸ πᾶν πρὸς
[24]	τῷ λόγῳ τῆς καθ´ ἡμᾶς	οἰκονομίας	ἐπιδεικνύμενα. ἡ ἀγαθότης ἐν τῷ
[12]	καὶ τὰς κατὰ τὸν κόσμον	οἰκονομίας	ἐπισκοποῦντες καὶ τὰς εὐεργεσίας τὰς
[16]	τοῦ θεοῦ περὶ τὸν θάνατον	οἰκονομίας	καὶ τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως,
[10]	πρέ– ποντα περὶ τῆς θείας	οἰκονομίας	λαβεῖν; ὡς γὰρ τὸ πῦρ
[20]	ἀκόλουθον τοίνυν ἐπὶ τῆς παρούσης	οἰκονομίας	μὴ τὸ μέν τι βούλεσθαι
[24]	πρὸς τοὺς κατηγοροῦντας τῆς θείας	οἰκονομίας,	ὅτου χάριν δι´ ἑαυτῆς ἡ
[34]	τῆς εὐχῆς κλῆσιν τῆς θείας	οἰκονομίας	περιουσία τίς ἐστι τῆς ἀποδείξεως
[20]	τοῦ λόγου τῆς κατὰ ἄνθρωπον	οἰκονομίας	τὰ δύο μετ´ ἀλλήλων κατανοῆσαι,
[20]	σοφόν τε καὶ τεχνικὸν τῆς	οἰκονομίας	τοῦ θεοῦ διαδείκνυσιν. ἐπεὶ δέ,
[21]	ἵεται, τῆς πρὸς τὸ καλὸν	ἐπιθυμίας	αὐτὴν φυσικῶς ἐφελκομένης εἰς κίνησιν·
[23]	δι´ ἀκολούθου στοχασμόν τινα τῆς	ἐπιθυμίας	αὐτοῦ λαβεῖν, εἰ τὰ πρόδηλα
[21]	τῆς πρὸς τὸ ὄντως ἀγαθὸν	ἐπιθυμίας	διαψευσθεὶς ὁ νοῦς πρὸς τὸ
[40]	τις ἀκούσας μὴ διὰ τῆς	ὁμωνυμίας	πρὸς τὸ ἐπίγειον τοῦτο θηρίον
[1]	οὐκ ἄν τις ἐκ τῆς	ὁμωνυμίας	τοιαύτην καὶ ἐπὶ τοῦ θεοῦ
[18]	τῶν χρηστηρίων τε καὶ μαντειῶν	μανίας,	ἀναιρεθῆναι δὲ τὰς ἐτησίους πομπὰς
[18]	τῶν δαιμόνων ἀπάτη, διὰ τῆς	εἰδωλομανίας	τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων κατακρατήσασα·
[33]	εὐχὴ πρὸς θεὸν καὶ χάριτος	οὐρανίας	ἐπίκλησις καὶ ὕδωρ καὶ πίστις
[23]	γέννησιν ἄφθορον, καὶ θήλην ἐκ	παρθενίας,	καὶ ἄνωθεν ἐπιμαρτυρούσας τῷ ὑπερφυεῖ
[13]	γέννησιν εἰπὼν καὶ τὸ ἐκ	παρθενίας	προσέθηκεν· καὶ ὁ τοῦ θανάτου
[5]	δι´ ἑνὸς ῥήματος ὁ τῆς	κοσμογονίας	ἐνεδείξατο λόγος, κατ´ εἰκόνα θεοῦ
[6]	ἀναδείκνυται φύσεως, καθὼς διδάσκει τῆς	κοσμογονίας	ὁ λόγος· Λαβὼν γὰρ ὁ
[8]	περὶ τὸν ἄνθρωπον τοῦ θεοῦ	κηδεμονίας.	τὸ ζῇν διὰ τὴν τῶν
[6]	ὁ ἀπόστολος, μηδὲ τῆς θείας	κοινωνίας	ἀπόκληρον. τούτου χάριν ἐκ νοητοῦ
[8]	ἡμῶν διὰ τῆς τῶν παθημάτων	κοινωνίας	ἀποσαρκωθείσαις ὑλώδη περιττώματα ἐπιπωροῦται, ἐν
[37]	διὰ τῆς πρὸς τὸ ἀθάνατον	κοινωνίας	ἐν μετουσίᾳ τῆς ἀφθαρσίας γινόμενον,
[28]	εἰσόδου τῆς τοῦ ἀνθρωπίνου βίου	κοινωνίας	ἐφάψασθαι. ἀλλ´ ἤδη περὶ τούτου
[27]	δὲ ἐπ´ ἴσης πάντα τῆς	ἀξίας	ἀπολιμπάνεται, ἓν πρέπον ἐστὶ τῷ
[23]	ἄνωθεν ἐπιμαρτυρούσας τῷ ὑπερφυεῖ τῆς	ἀξίας	ἐκ τῶν ἀοράτων φωνάς, καὶ
[24]	νοεῖσθαι, τὸ δὲ τῆς θεοπρεποῦς	ἀξίας	ἐκβάλλεσθαι· ἀλλὰ πᾶν ὑψηλόν τε
[27]	οὖν ἡ γῆ πορρωτέρω τῆς	ἀξίας	ἐστίν, οὔτε ὁ οὐρανὸς πλησιαίτερος,
[30]	ἐπὶ πάντας ἡ κλῆσις, οὔτε	ἀξίας,	οὔτε ἡλικίας, οὔτε τὰς κατὰ
[27]	ἀληθὴς λόγος ἐπὶ τῆς ὑψηλῆς	ἀξίας	οὔτε κάτω βλέπει διὰ συγκρίσεως,
[35]	καὶ πάσης τῆς κατὰ κακίαν	ἐπιμιξίας	ἀλλότριον ἀναστοιχειωθῆναι τὸν ἄνθρωπον. ἀλλ´
[35]	τῶν κεχωρισμένων ἐπάνοδος τῆς ἀλλοτρίας	ἐπιμιξίας	καθαρεύουσα γένοιτο· ἐπὶ δὲ τῶν
[21]	πάροδος ἀλλοίωσίς τίς ἐστι, τῆς	ἀνυπαρξίας	κατὰ θείαν δύναμιν εἰς οὐσίαν
[0]	εἴη χαλεπὸν τὸ ἐσκεδασμένον τῆς	διανοίας	εἰς πλῆθος θεῶν πρὸς μιᾶς
[30]	αὐτεξούσιον, ἐν τῇ ἐλευθερίᾳ τῆς	διανοίας	κείμενον. οὐκοῦν ἐπὶ τοὺς μὴ
[10]	ἡ δὲ ψυχὴ τοῖς τῆς	διανοίας	κινήμασι πάσῃ κατ´ ἐξουσίαν ἐφαπλοῦται
[39]	δῆλόν ἐστι τῷ καὶ ὁπωσοῦν	διανοίας	μετέχοντι, ὅτι τὸ ἑστὼς τοῦ
[8]	λόγων ἢ τῷ στοχασμῷ τῆς	διανοίας	ὑπάγεται. οὐκοῦν πρὸς τὸ πέρας
[8]	μὴ μετέχειν αὐτὰ νοῦ καὶ	διανοίας	χώραν οὐκ ἔχει. ἀλλ´ ὅτι
[8]	τὴν ἐξ ἀρχῆς χάριν διὰ	μετανοίας	ἀνακαλέσασθαι; τὸ δὲ διὰ τὰς
[23]	δείκνυσι· τὸ δὲ χωρητὸν δι´	ἐπινοίας	ποιῆσαι τῷ ἐχθρῷ τὸ ἀχώρητον
[6]	ἐμμίξειε τῷ ἐλαίῳ διὰ τῆς	ἐπινοίας	ταύτης ἀμαυρώσει τὴν φλόγα, οὕτως
[16]	ἔσχε, ποῦ τῆς θεῷ πρεπούσης	ἐννοίας	διαμαρτάνει τὸ κήρυγμα, μηδεμιᾶς παθητικῆς
[9]	δοκεῖν ἔξω τι τῆς θεοπρεποῦς	ἐννοίας	τῶν εἰρημένων εἶναι· πρὸς δὲ
[3]	θεραπευθείσης ἑκατέρωθεν καταλλήλως τῆς ἀσεβοῦς	ὑπονοίας·	ἔστι γὰρ ὥσπερ θεραπεία τῶν
[0]	ποιοῦσι τὴν πρὸς τὰς ἐκείνων	ὑπονοίας	μάχην· κατὰ γὰρ τὸ εἶδος
[35]	ἀνθρωπίνῃ φύσει παρὰ τῆς θείας	προνοίας	ὁ θάνατος, ὥστε τῆς κακίας
[12]	ἀνθρώπους, θεοῦ τὸ συντηρεῖν διὰ	προνοίας	τὰ ὄντα, θεοῦ τὸ βρῶσιν
[30]	διακονοῦντες τὸν λόγον ἐκ θείας	ἐπιπνοίας	ἀθρόως ἐγένοντο, ὡς ἂν μηδεὶς
[6]	τῆς φυσικῆς ἐναντιότητος τὸν τῆς	συμπνοίας	εἱρμὸν διαλυούσης· κατὰ τὸν αὐτὸν
[5]	ἑκατέρου καὶ ὁμόφυλον διὰ τῆς	ποιᾶς	τοῦ σώματος διαπλάσεως τῷ μὲν
[23]	βάσει, καὶ διά τινος ἀσφαλοῦς	ἀντιτυπίας	ὑπερειδούσης τὸ ἴχνος, τήν τε
[26]	δὲ ἀγαθότητι τοῦ σκοποῦ τῆς	φιλανθρωπίας	οὐκ ἐξιστάμενον. σκοπήσωμεν τοίνυν εἰ
[26]	δίκαιον, μήτε τὸν ἀγαθὸν τῆς	φιλανθρωπίας	σκοπὸν ἀποχωρίζειν τῆς κατὰ τὸ
[8]	ἂν τῆς νῦν ἐναπειλημμένης αὐτῷ	ῥυπαρίας	ἀποκριθείσης εἰς τὸ ἐξ ἀρχῆς
[30]	μὴ ἑαυτόν, ἀλλ´ ἕτερον τῆς	δυσκληρίας	ἐπαιτιᾶσθαι. ~Ἀλλ´ οὐκ ἀποροῦσιν οὐδὲ
[29]	παντὸς θεραπευτὴς μηδὲν ὑπολειφθῆναι τῆς	πονηρίας	εἶδος ἐγκεκρυμμένον τῇ φύσει. διὰ
[29]	ἡ κακία, καὶ οὐδὲν ἔτι	πονηρίας	εἶδος ἐν τοῖς ἀνθρώποις ἀτόλμητον
[6]	βάρει πρὸς τὸν ἔσχατον τῆς	πονηρίας	ὅρον συνωσθεὶς ἀπηνέχθη, καὶ τὴν
[40]	καθαροὶ τὰς προαιρέσεις γενοίμεθα, τὰς	πονηρίας	τῶν ψυχῶν ἀποκλύσαντες, κρείττους γεγόναμεν
[37]	ἀνακραθεῖσα τὰς ἀφορμὰς ἐντεῦθεν τῆς	σωτηρίας	ἔχει· ἡ γὰρ πρὸς τὴν
[39]	τὸ θεῖον τὴν ἐλπίδα τῆς	σωτηρίας	ἔχων. πᾶσα γὰρ ἡ κτίσις
[24]	δικαιοσύνη ἐν τῷ τρόπῳ τῆς	σωτηρίας	ἡμῶν διεδείχθη, ἡ δύναμις ἐν
[35]	οὖν περὶ τὸν ἀρχηγὸν τῆς	σωτηρίας	ἡμῶν ἐθεασάμεθα; τριήμερον νέκρωσιν καὶ
[35]	ἀπόστολος, κατὰ τὸν ἀρχηγὸν τῆς	σωτηρίας	ἡμῶν κατορθωθῇ τοῖς ἑπομένοις ἡ
[35]	ἐπὶ μὲν τοῦ καθηγουμένου τῆς	σωτηρίας	ἡμῶν τὸ τέλειον ἡ κατὰ
[35]	μυστήριον. ἐπειδὴ γὰρ ὁ τῆς	σωτηρίας	ἡμῶν τρόπος οὐ τοσοῦτον ἐκ
[7]	εἰ δὲ τοῦ φωτὸς ἐξ	αἰθρίας	καθαρῶς περιλάμποντος ἑκουσίως τις ὑποβάλοι
[35]	τὸ προδεικνύμενον ἀμέτοχος τῆς τοιαύτης	ἐμπειρίας	μένει, κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον
[7]	τούτοις συνήγορον τῆς κατ´ αὐτῶν	κατηγορίας	προστήσασθαι. διαιρεῖ γὰρ ἐν τῷ
[29]	μνημονεύεται καὶ ὅσα ἔξω τῆς	ἱστορίας	ἐν ταῖς καθεξῆς γενεαῖς κατεπράχθη,
[35]	ἡ τῶν κεχωρισμένων ἐπάνοδος τῆς	ἀλλοτρίας	ἐπιμιξίας καθαρεύουσα γένοιτο· ἐπὶ δὲ
[4]	ἐναργέστερον δείκνυται. ἀρκεῖ δὲ μιᾶς	μαρτυρίας	ἐπιμνησθέντας τοῖς φιλοτιμοτέροις καταλιπεῖν τῶν
[12]	τῆς δι´ αὐτῶν τῶν ἐνεργειῶν	μαρτυρίας.	ὥσπερ τοίνυν εἰς τὸ πᾶν
[6]	νοητόν τε καὶ αἰσθητὸν τῆς	θεωρίας	διῃρημένης. καὶ οὐδὲν ἂν παρὰ
[1]	καὶ εἴ τι τῆς κρείττονος	σημασίας	ἐστίν. ἐπεὶ οὖν ἀγαθόν τι
[21]	εἴ τι τῆς τοῦ κρείττονος	σημασίας	ἐστίν. οὐκοῦν ὡς ἀγαθὸς οἶκτον
[1]	οὖν διακρίνει τῷ σχετικῷ τῆς	σημασίας	ἡ τῶν ἀκουόντων διάνοια αὐτόν
[21]	κακίας ἀγκίστρῳ τῆς τοῦ καλοῦ	φαντασίας	περιπλασθείσης· ἐν ταύτῃ τοίνυν γεγονότος
[26]	τῆς θεραπείας τὸν σκοπὸν τῆς	εὐεργεσίας	διελυμήνατο· εἰ γὰρ καὶ παρ´
[15]	τοῦ βίου τὰς θεόθεν γινομένας	εὐεργεσίας,	ἐκ ποίων ἐπιγνώσῃ τὸ θεῖον
[26]	ἀμφιβάλοιτο, εἴπερ εἰς αἴσθησιν τῆς	εὐεργεσίας	ἔλθοι. νυνὶ γὰρ καθάπερ οἱ
[17]	πρὸς τὸ πέρας ὁρῶντες τῆς	εὐεργεσίας	ἐν εὐχαριστίᾳ τὴν εὐποιίαν ἐδέξαντο.
[12]	κόσμον οἰκονομίας ἐπισκοποῦντες καὶ τὰς	εὐεργεσίας	τὰς θεόθεν κατὰ τὴν ζωὴν
[8]	τούτου τὴν ὑπερβολὴν τῆς θείας	εὐεργεσίας·	τάχα γὰρ ἂν μᾶλλον διὰ
[6]	ἀπαθοῦς μίμημα ἦν· ἀνάπλεως δὲ	παρρησίας,	αὐτῆς κατὰ πρόσωπον τῆς θείας
[37]	ἀθάνατον κοινωνίας ἐν μετουσίᾳ τῆς	ἀφθαρσίας	γινόμενον, σκοπῆσαι προσήκει, πῶς ἐγένετο
[37]	ἑνώσει καὶ ὁ ἄνθρωπος τῆς	ἀφθαρσίας	μέτοχος γένοιτο. ταῦτα δὲ δίδωσι
[15]	τοιοῦτον, ὃ τῆς ἀνθρωπίνης ἴδιον	οὐσίας	ἐστί, τῷ λόγῳ τῆς ἀρετῆς
[24]	ἴδιόν ἐστι τῆς τοῦ πυρὸς	οὐσίας	ἡ ἐπὶ τὸ ἄνω φορά,
[31]	προαιρεῖσθαί τι τῶν κατὰ γνώμην	ἐξουσίας	ἐφ´ ἑτέρῳ κειμένης; εἰ δὲ
[35]	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον ἐπ´	ἐξουσίας	ἦν ὁ τοῦ παντὸς ἔχων
[39]	ὁ δὲ πνευματικὸς τόκος τῆς	ἐξουσίας	ἤρτηται τοῦ τικτομένου. ἐπειδὴ τοίνυν
[6]	παρὰ τῆς τῶν πάντων ἐπιστατούσης	ἐξουσίας	προσνεμηθείσης, ἦν τις δύναμις καὶ
[15]	δι´ αὐθεντικῆς τινὸς καὶ θεικῆς	ἐξουσίας	τῆς ἐναντίας δυνάμεως ἀποσπάσας πρὸς
[15]	τῆς ἐν ἀνθρώποις τοῦ θεοῦ	παρουσίας.	ἐδεῖτο γὰρ τοῦ ἰατρεύοντος ἡ
[15]	μετουσίας, ἔχρῃζε τῆς τοῦ φωτὸς	παρουσίας	ὁ καθειργμένος τῷ σκότῳ, ἐπεζήτει
[25]	τῆς ἐν ἡμῖν τοῦ θεοῦ	παρουσίας	οὐχ ὁ αὐτὸς οὗτος ἐκείνῳ,
[19]	προεστῶσι δογμάτων δοκεῖ ταῦτα θείας	παρουσίας	ποιεῖσθαι τεκμήρια, καλῶς ἂν ἔχοι
[6]	εἰς συνέργειαν τῆς τοῦ κρείττονος	μετουσίας	ἔσχε παρὰ τοῦ κτίσαντος, ταύτην
[15]	ὁ ἀπορρυεὶς τῆς τοῦ ἀγαθοῦ	μετουσίας,	ἔχρῃζε τῆς τοῦ φωτὸς παρουσίας
[35]	τὰς ἀρχὰς ἐντεῦθεν καὶ τὰς	αἰτίας	ἔχει· οὐ γάρ ἐστι δυνατὸν
[7]	ἔξω τῆς τοῦ μὴ βλέποντος	αἰτίας	ὁ ἥλιος. ~Ἀλλ´ ἀγανακτεῖ πάντως
[7]	οὐκοῦν ἔξω τῆς τῶν κακῶν	αἰτίας	ὁ θεὸς ὁ τῶν ὄντων,
[26]	τις τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς	αἰτίας	προκατεβάλετο, ὥσπερ ἡ γῆ κατὰ
[15]	τινὸς καὶ θεικῆς ἐξουσίας τῆς	ἐναντίας	δυνάμεως ἀποσπάσας πρὸς τὴν ἐξ
[8]	τοῦ καλοῦ διαμαρτίας τὴν τῆς	ἐναντίας	ἕξεως ὑπόστασιν ἐνεργησάσης, τὸ ἀχρειωθὲν
[8]	ἐκτηκομένης ἐν τοῖς ὑπὲρ τῆς	ἁμαρτίας	ἐλεγμοῖς, καθώς πού φησιν ἡ
[23]	θεωρήσαντα, ἣν ἤδη διὰ τῆς	ἁμαρτίας	κεχείρωτο. διὰ τοῦτο περικαλύπτεται τῇ
[24]	εἰ ἡ καθαρότης τῶν ἐξ	ἁμαρτίας	μολυνθέντων ἐφάπτεται, καὶ ἡ ζωὴ
[6]	τυχὸν τῆς κατὰ τὴν βουλὴν	διαμαρτίας·	εἰς τοῦτο γὰρ ἡ ἀκολουθία
[8]	ἁμαρτηθείσης, τῆς δὲ τοῦ καλοῦ	διαμαρτίας	τὴν τῆς ἐναντίας ἕξεως ὑπόστασιν
[26]	εὑρετὴν ἰώμενος. ἴασις γάρ ἐστιν	ἀρρωστίας	ἡ τοῦ νοσήματος κάθαρσις, κἂν
[29]	ὡς ἂν διὰ πάσης τῆς	ἀρρωστίας	προχωρήσειεν ἡ θεραπεία, τούτου χάριν
[6]	κἀκεῖνος, τῆς πρὸς τὸ ἀγαθὸν	συμφυίας	ἀποσπασθεὶς καὶ πρὸς κακίαν βρίσας,
[35]	ἄνθρωπος τῆς πρὸς τὸ κακὸν	συμφυίας,	τῇ μεταμελείᾳ μὲν εἰς μῖσός
[39]	διίστησιν αὐτὴν τῆς πρὸς ἑαυτὴν	συμφυίας·	ὧν γὰρ ἐπ´ ἴσης προεπινοεῖται
[5]	ἢ ἕξις ἐπιστήμης τινὸς ἢ	σοφίας,	ἀλλὰ κατ´ οὐσίαν τις ὑφεστῶσα
[8]	σοφόν τι βουλεύσασθαι τὸν τῆς	σοφίας	ἀναχωρήσαντα· διὰ τίνος ἔδει πάλιν
[21]	ἀγνοεῖ τὸν τρόπον τῆς ἀνακλήσεως.	σοφίας	δ´ ἂν εἴη καὶ ἡ
[26]	σπερμάτων καὶ τοὺς καρποὺς ἀντιδίδωσιν·	σοφίας	δὲ τὸ ἐν τῷ τρόπῳ
[26]	τῆς δικαιοσύνης τε καὶ τῆς	σοφίας	εἶναι συνθήσεται. δικαίου μὲν γάρ
[20]	τὸ ἀγαθὸν τῆς προθέσεως, μὴ	σοφίας	ἐνεργὸν τὴν φιλανθρωπίαν ποιούσης. καὶ
[26]	τῇ τῆς δικαιοσύνης τε καὶ	σοφίας	ἐξετάσει τῆς κατὰ τὴν οἰκονομίαν
[6]	παρὰ τῆς τοῦ παντὸς ἐπιστατούσης	σοφίας,	καὶ οὕτως πάσης γίνεται πρὸς
[23]	ἐχθρῷ τὸ ἀχώρητον τῆς ἀνωτάτω	σοφίας	τὴν ἀπόδειξιν ἔχει. ~Ἀλλ´ ἐπιζητεῖν
[8]	τὸ πέρας τις ἀποσκοπῶν τῆς	σοφίας	τοῦ τὸ πᾶν οἰκονομοῦντος οὐκέτ´
[32]	οὐδὲν τῆς ἐκ τῶν λογισμῶν	συμμαχίας	προσδέεται πρὸς τὸ θεῖά τε
[3]	προσίεται, ὡς μήτε τὸ τῆς	μοναρχίας	σχίζεσθαι κράτος εἰς θεότητας διαφόρους
[8]	αἴτιος ὑπονοοῖτο, τοῦτο τῆς ἐσχάτης	μικροψυχίας	ἐστὶ τῶν τῇ αἰσθήσει τὸ
[8]	τὸν τῶν ἀνθρώπων δημιουργὸν ὑπὸ	μικροψυχίας	κατονομάζοι, ἢ ἀγνοεῖν αὐτὸν τὸ
[7]	τάς τε σαρκώδεις καὶ τὰς	πνευματικὰς	τῶν ψυχῶν καταστάσεις, δεικνύς, οἶμαι,
[8]	ἀνακαλέσασθαι; τὸ δὲ διὰ τὰς	σωματικὰς	ἀλγηδόνας, αἳ τῷ ῥευστῷ τῆς
[4]	πνεῦμα θεοῦ, οὐσιωδῶς ὑφεστώσας δυνάμεις,	ποιητικάς	τε τῶν γεγενημένων καὶ περιεκτικὰς
[4]	ποιητικάς τε τῶν γεγενημένων καὶ	περιεκτικὰς	τῶν ὄντων, ἐκ τῶν θεοπνεύστων
[35]	ἑπόμενοι τὰς ποικίλας τε καὶ	ἀπατηλὰς	τῶν οἴκων ἀναστροφὰς διεξέρχονται, οὐκ
[14]	φύσεως καταμίγνυται, ὡς καὶ τὰς	ὑψηλὰς	ἐνεργείας αὐτοῦ τῇ πρὸς τὸ
[35]	ἔχοντος ἐπιτύχοιεν, κατόπιν ἑπόμενοι τὰς	ποικίλας	τε καὶ ἀπατηλὰς τῶν οἴκων
[32]	ἑαυτὸν συνάπτεται, τέσσαρας ἀριθμεῖσθαι τὰς	προβολάς,	ὅτι ὁ ἐπὶ τούτου ἐν
[8]	ἂν μὴ καὶ τῶν ἀλγυνόντων	ἡμᾶς	αἴτιος ὑπονοοῖτο, τοῦτο τῆς ἐσχάτης
[2]	τὸν λόγον ἐκ τῶν καθ´	ἡμᾶς	ἀναγωγικῶς ἐπὶ τῆς ὑπερκειμένης ἔγνωμεν
[21]	φαινόμενον ἀπάτης ἐπὶ τὸ ἐναντίον	ἡμᾶς	ἀπορρυῆναι, οἷόν τι παθεῖν ὁ
[22]	τινὶ χρήσασθαι κατὰ τοῦ κατέχοντος	ἡμᾶς	αὐθεντίᾳ, μηδὲ τῷ περιόντι τῆς
[1]	γὰρ τοῖς ἔξω τοῦ καθ´	ἡμᾶς	δόγματος ἄλογον εἶναι τὸ θεῖον
[5]	τοῦ ταῦτά τε νῦν περὶ	ἡμᾶς	εἶναι καὶ τῶν προτιμοτέρων ἐρημωθῆναι.
[22]	παρὰ τοῦ δι´ ἀγαθότητα πάλιν	ἡμᾶς	εἰς ἐλευθερίαν ἐξαιρουμένου μὴ τὸν
[27]	πόθεν ἔδει τὸν εἰσιόντα πρὸς	ἡμᾶς	εἰσοικισθῆναι τῷ βίῳ; ἐξ οὐρανοῦ,
[32]	ἐπιίστορες. ὃ δ´ οὖν εἰς	ἡμᾶς	ἐκ παραδόσεως ἥκει, τοιοῦτόν ἐστιν.
[32]	τὴν σωματικὴν ὑποδύεται γένεσιν, ἀλλ´	ἡμᾶς	ἐπὶ τὴν ζωὴν ἐκ τοῦ
[2]	ἀφράστου δυνάμεως ἐν τῇ καθ´	ἡμᾶς	θεωροῦντες φύσει. ἀλλ´ ἐφ´ ἡμῶν
[20]	ἂν ἦλθεν εἰς τὸ σῶσαι	ἡμᾶς,	καθώς φησιν ὁ Δαβίδ, μὴ
[24]	πάντα τῷ λόγῳ τῆς καθ´	ἡμᾶς	οἰκονομίας ἐπιδεικνύμενα. ἡ ἀγαθότης ἐν
[17]	μήτε ἐν τούτοις γενέσθαι καὶ	ἡμᾶς	περισώσασθαι; πρὸς δὲ τὸν τοιοῦτον
[32]	ἔδει μὴ μόνον δι´ ἀκοῆς	ἡμᾶς	πρὸς τὴν τῆς θεότητος κατανόησιν
[27]	τῶν ἰδιωμάτων αὐτῆς τὴν πρὸς	ἡμᾶς	συνανάκρασιν. καθάπερ γὰρ οἱ τὸν
[32]	θεότητι, ὥσπερ ἐπὶ τοῦ καθ´	ἡμᾶς	σώματος ἡ τοῦ ἑνὸς τῶν
[5]	πάντων αὐτῷ τῶν καλῶν τὰς	ἀφορμὰς	ἐγκατασκευάσας τῇ φύσει, ὡς ἂν
[37]	πίστεως πρὸς αὐτὸν ἀνακραθεῖσα τὰς	ἀφορμὰς	ἐντεῦθεν τῆς σωτηρίας ἔχει· ἡ
[40]	ταύτῃ καὶ προσκαίρῳ ζωῇ τὰς	ἀφορμὰς	καταβάλλεσθαι καὶ τῆς τῶν κακῶν
[6]	ἐκείνης τοῦ τοιούτου τέλους τὰς	ἀφορμὰς	παρασχούσης. ~Καὶ μηδεὶς ἐρωτάτω, εἰ
[35]	γὰρ οἱ τὰς τῶν λαβυρίνθων	πλάνας	διεξελθεῖν ἀμηχανοῦντες, εἴ τινος ἐμπείρως
[0]	τὰς αἱρέσεις πεπλανημένοις ἀνατρέψεις τὰς	ἠπατημένας	περὶ τῶν δογμάτων μυθοποιίας· οὐ
[32]	τοῦ σιδήρου κατὰ τοῦ σώματος	γενομένας	πληγὰς μηδὲν ἐμπόδιον πρὸς τὸ
[8]	καὶ τὰς ἀκροχορδόνας παρὰ φύσιν	ἐπιγενομένας	τῷ σώματι διὰ τομῆς ἢ
[15]	ἀφέλῃς τοῦ βίου τὰς θεόθεν	γινομένας	εὐεργεσίας, ἐκ ποίων ἐπιγνώσῃ τὸ
[12]	θεόθεν κατὰ τὴν ζωὴν ἡμῶν	ἐνεργουμένας,	ὑπερκεῖσθαί τινα δύναμιν ποιητικὴν τῶν
[8]	ἐν τῷ προοιμίῳ πρὸς τοὺς	Ἕλληνας	ἡμῖν διευκρινηθέντων, ἐν οἷς ἀπεδείκνυτο
[1]	ἂν μὴ τῇ πρὸς τοὺς	Ἕλληνας	μάχῃ πρὸς τὸν Ἰουδαισμὸν ἡμῖν
[31]	εἶναι, δυναστείᾳ δὲ κρείττονι τὰς	ἀνθρωπίνας	προαιρέσεις πρὸς τὸ τῷ κρατοῦντι
[2]	τοῦ πνεύματος ἐννοίᾳ προσαχθησόμεθα, σκιάς	τινας	καὶ μιμήματα τῆς ἀφράστου δυνάμεως
[0]	πλάνην ποιεῖσθαι τὸν λόγον, ἀρχάς	τινας	καὶ προτάσεις εὐλόγους ἐφ´ ἑκάστης
[40]	φρεναπατᾷ ἑαυτόν. ὃ γὰρ μὴ	γέγονας,	οὐκ εἶ. Ὅσοι ἔλαβον αὐτόν,
[7]	διάνοια, καὶ τῆς περὶ τὰς	ἡδονὰς	διαθέσεως τὸν νοῦν ἀποικίσαντες ἀπαθῶς
[8]	τὸ δὲ διὰ τὰς σωματικὰς	ἀλγηδόνας,	αἳ τῷ ῥευστῷ τῆς φύσεως
[8]	τοὺς ἥλους τε καὶ τὰς	ἀκροχορδόνας	παρὰ φύσιν ἐπιγενομένας τῷ σώματι
[20]	μὴ ἂν ἐφ´ ἑαυτοῦ κατὰ	μόνας	ἀγαθὸν εἶναι, καλῶς ἂν ἔχοι
[20]	διεζευγμένον τῶν ἄλλων ἀρετὴ κατὰ	μόνας	ἐστίν· οὔτε τὸ ἀγαθὸν ἀληθῶς
[18]	θεραπεύειν διὰ τῶν εἰδώλων τοὺς	δαίμονας	ἐν ταῖς ζωοθυσίαις καὶ τοῖς
[17]	ἱκανὸν μὲν ἦν πρὸς τοὺς	εὐγνώμονας	τοσοῦτον εἰπεῖν, ὅτι καὶ τοῖς
[17]	νυνὶ δὲ ἀναμένει τοὺς ἐπερχομένους	αἰῶνας,	ὥστε ἐν αὐτοῖς ἀποκαλυφθῆναι τὰ
[8]	μακαριότητος ἐκείνης ἀπεγυμνώθησαν, δερματίνους ἐπιβάλλει	χιτῶνας	τοῖς πρωτοπλάστοις ὁ κύριος· οὔ
[23]	τῆς ἀξίας ἐκ τῶν ἀοράτων	φωνάς,	καὶ τῶν τῆς φύσεως ἀρρωστημάτων
[7]	ἀρετήν, οὐ τὴν στέρησιν αὐτῆς	ἀναδείξας·	ὁ ἆθλον τῆς προαιρέσεως τὸ
[6]	προαιρέσει τοῦ ἀνθρώπου τὴν κακίαν	ἐμμίξας	ὁ ἀντικείμενος σβέσιν τινὰ καὶ
[39]	γάρ τινι τῶν κτιστῶν ἑαυτὸν	ὑποζεύξας	λέληθεν εἰς αὐτὸ καὶ οὐκ
[7]	βιαίᾳ πρὸς τὸ ἑαυτῷ δοκοῦν	ὑποζεύξας	τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, καθάπερ τι
[35]	τὴν ζωὴν πάλιν ἀνέδραμεν, οὕτω	πᾶς	ὁ συνημμένος κατὰ τὴν τοῦ
[40]	ἀνθρώπου εἶ, οὐχὶ υἱὸς ὑψίστου·	ἀγαπᾷς	ματαιότητα, ζητεῖς ψεῦδος. οὐκ ἔγνως
[18]	μανίας, ἀναιρεθῆναι δὲ τὰς ἐτησίους	πομπὰς	καὶ τὰ δι´ αἱμάτων ἐν
[32]	καθ´ ὃ πρὸς ἑαυτὸν συνάπτεται,	τέσσαρας	ἀριθμεῖσθαι τὰς προβολάς, ὅτι ὁ
[7]	τῆς προαιρέσεως τὸ τῶν ἀγαθῶν	γέρας	τοῖς κατ´ ἀρετὴν πολιτευομένοις προθείς,
[20]	ὑπὲρ τῶν καμνόντων προαίρεσιν εἰς	πέρας	ἄγουσιν, οἷς τεχνική τις δύναμις
[35]	τὸ κατὰ τὴν ζωὴν λέγω	πέρας,	ἀντὶ γῆς τὸ ὕδωρ ἐπιχεάμενος
[16]	κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἐπὶ τὸ	πέρας	εὐοδουμένης. ἐν γὰρ τῷ ἀναληφθέντι
[35]	θωθείη, καίτοι, εἰ πρὸς τὸ	πέρας	ἡ ἀρχὴ κρίνοιτο, ἀντ´ οὐδενὸς
[27]	τὸ τέλος, καθ´ ἑκάτερον εὑρίσκεται	πέρας	ἡ διορθωτικὴ τῆς φύσεως δύναμις,
[35]	ἔστι πρὸς τὸ ἴσον καταντῆσαι	πέρας,	μὴ διὰ τῶν ὁμοίων ὁδεύσαντας.
[17]	ἕτερον δέον, ἀλλὰ πρὸς τὸ	πέρας	ὁρῶντες τῆς εὐεργεσίας ἐν εὐχαριστίᾳ
[21]	πρόοδος στάσιν οὐκ ἔχει, διότι	πέρας	οὐδὲν τοῦ διεξο– δευομένου καταλαμβάνεται·
[8]	διανοίας ὑπάγεται. οὐκοῦν πρὸς τὸ	πέρας	τις ἀποσκοπῶν τῆς σοφίας τοῦ
[3]	τῶν αἱρέσεων καθαιροῦσαν καὶ ἀφ´	ἑκατέρας	παραδεχομένην τὸ χρήσιμον. τοῦ μὲν
[5]	περὶ θεοῦ λέγεσθαι. οὐκοῦν ἐξ	ἑτέρας	ἀρχῆς καὶ εἰς τὴν περὶ
[34]	ἑκάστῳ συνεῖναι. οὐκέτ´ οὖν ἂν	ἑτέρας	εἰς τὸ παρεῖναι τὸ θεῖον
[8]	κἂν ἐκφεύγῃ τὴν κατάληψιν τῆς	ἡμετέρας	αἰσθήσεως. ἡ δὲ αἰτία τῆς
[10]	περιελήφθη; οὐδὲ γὰρ ἐπὶ τῆς	ἡμετέρας	ζωῆς ἐντὸς κατακλείεται τῶν τῆς
[1]	πρὸς τὸ τῆς φύσεως τῆς	ἡμετέρας	μέτρον συνταπεινοῦνται καὶ αἱ τῶν
[34]	ἔργῳ, καθὰ πεπιστεύκαμεν, καὶ τῆς	ἡμετέρας	προαιρέσεως πρὸς τὸ σπουδαζόμενον τὴν
[4]	γὰρ ἂν καθ´ ὁμοιότητα τῆς	ἡμετέρας	φύσεως καὶ τὸ θεῖον ἐξανθρωπίζοιτο,
[26]	ἀπὸ τούτων καθαιρομένου. καθάπερ γάρ,	ἀτιμοτέρας	ὕλης τῷ χρυσῷ καταμιχθείσης, τῇ
[40]	καταβάλλεσθαι καὶ τῆς τῶν κακῶν	πείρας	δι´ ἀγαθῆς προαιρέσεως ἀλλοτριοῦσθαι, νῦν
[26]	καὶ μέχρι τῆς τοῦ θανάτου	πείρας	διεξελθών, τὰ προειρημένα πάντα κατείργασται,
[40]	τούτου δὲ πολλὰ παρὰ τῆς	πείρας	ἐξεύρηται τὰ σβεστήρια, πολλὴ δὲ
[15]	εἰ τοῦτο φίλον αὐτῷ· ἀλλὰ	μακρὰς	περιέρχεται περιόδους, σώματος ὑπερχόμενος φύσιν,
[36]	ἀληθῶς καθαρὸν ἡ θεότης ἐστίν.	ὁρᾷς	ὅπως μικρόν τι τὸ κατὰ
[23]	φοβερὸν τὸ φανὲν εἶναι νομίσῃ.	ὁρᾷς	ὅπως τὸ ἀγαθὸν τῷ δικαίῳ
[1]	τὸ κακίας καὶ θανάτου καὶ	φθορᾶς	ἀνεπίδεκτον, εἴτε τὸ ἐν παντὶ
[24]	τὸ δίκαιον, τὸ δυνατόν, τὸ	φθορᾶς	ἀνεπίδεκτον, πάντα τῷ λόγῳ τῆς
[33]	ἑτέραν γένεσιν ἐξευρεθῆναι, μήτε ἀπὸ	φθορᾶς	ἀρχομένην, μήτε εἰς φθορὰν καταλήγουσαν,
[12]	γε πάντων τὸ θανάτου καὶ	φθορᾶς	εἶναι κρείττονα. εἰ μὲν οὖν
[33]	γένηται τῆς ἐκ τοῦ θανάτου	φθορᾶς·	ἐπειδὰν οὖν τούτων καὶ τῶν
[26]	τὸν αὐτὸν τρόπον, θανάτου καὶ	φθορᾶς	καὶ σκότους καὶ εἴ τι
[39]	γὰρ ὅτι κατ´ ἐξουσίαν τοὺς	γεννήτορας	ὁ τοιοῦτος αἱρεῖται τόκος. διχῆ
[30]	οὔτε τὰς κατὰ τὰ ἔθνη	διαφορὰς	διακρίνουσα· διὰ τοῦτο γὰρ παρὰ
[0]	ἀλλὰ κατὰ τὰς τῶν θρησκειῶν	διαφορὰς	μεθαρμόζειν προσήκει καὶ τὴν κατήχησιν,
[0]	τρόπον, πάσης κατὰ πάντα λόγον	διαφορᾶς	ὑφαιρουμένης συνυφαιρεῖται κατ´ ἀνάγκην τὸ
[18]	ἰχνῶν ἔτι γινωσκομένου, τῆς δὲ	λαμπρᾶς	ἐκείνης πόλεως ἐν ἐρειπίοις ὑπολειφθείσης,
[37]	ζῇν διαμένοι· ὥσπερ διὰ τῆς	στερρᾶς	τε καὶ ἀντιτύπου τροφῆς τὸ
[8]	τοῦ ἐναντίου διὰ τῆς ἀναστάσεως	ἀναπλάσας,	πρὸς τὸ ἐξ ἀρχῆς κάλλος
[32]	μέσου τῶν ἐπουρανίων καὶ ὑποχθονίων	ὀνομάσας	ἐπίγειον. τοῦτο μεμαθήκαμεν περὶ τοῦ
[15]	θεικῆς ἐξουσίας τῆς ἐναντίας δυνάμεως	ἀποσπάσας	πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς ἄγει
[5]	ἀδέσποτόν τε καὶ ἄνετόν σοι	κατασκευάσας	τὴν φύσιν, ἀλλ´ ἡ ἀβουλία
[5]	αὐτῷ τῶν καλῶν τὰς ἀφορμὰς	ἐγκατασκευάσας	τῇ φύσει, ὡς ἂν δι´
[35]	ὑποστὰς κοινωνίαν, ἔργῳ τὴν ζωὴν	ἐνεργήσας,	ἵνα διὰ τῆς ἀναληφθείσης παρ´
[7]	τὴν ὅρασιν, οὐ τὴν πήρωσιν	δημιουργήσας·	ὁ τὴν ἀρετήν, οὐ τὴν
[5]	ἀγάπης περιουσίᾳ τοῦ τοιούτου ζῴου	δημιουργήσας	τὴν γένεσιν. ἔδει γὰρ μήτε
[5]	ἐπὶ μετουσίᾳ τῶν ἰδίων ἀγαθῶν	ποιήσας	τὸν ἄνθρωπον καὶ πάντων αὐτῷ
[23]	τῆς κακίας ζόφον ἐν ἑαυτῷ	γεννήσας,	ἀρχὴν δὲ τῆς πρὸς τὰ
[6]	ἀποστροφῇ τῆς ἀγαθότητος ἐν ἑαυτῷ	γεννήσας	τὸν φθόνον, ὥσπερ λίθος ἀκρωρείας
[23]	ἐπὶ τὸ μεῖζον διαλάμπουσαν δύναμιν	κατανοήσας,	ἐπιθυμητὸν μᾶλλον ἢ φοβερὸν τὸ
[13]	ἐναχθῆναι. ὁ γὰρ γεγεννῆσθαι αὐτὸν	ἱστορήσας	καὶ τὸ ἐκ παρθένου γεγεννῆσθαι
[23]	τῆς λοιπῆς κακίας τὴν φιλαρχίαν	νοσήσας,	τίνος ἂν ἀντηλλάξατο τὸν κατεχόμενον,
[26]	τῷ τοῦ ἀνθρώπου προβλήματι ὁ	προαπατήσας	τὸν ἄνθρωπον τῷ τῆς ἡδονῆς
[15]	φύσεως ἡ φιλανθρωπία, ἔχεις ὃν	ἐπεζήτησας	λόγον, ἔχεις τὴν αἰτίαν τῆς
[16]	καὶ ζωῆς, ἐν ἑαυτῷ μὲν	στήσας	διαιρουμένην τῷ θανάτῳ τὴν φύσιν,
[32]	ἰδίῳ σώματι, ὅλον τῇ δυνάμει	συναναστήσας	τὸν ἄνθρωπον. ἐπειδὴ γὰρ οὐκ
[39]	ἑαυτὸν εἰσαγάγῃ, τῆς ὑπερεχούσης φύσεως	ἀποστήσας	τὴν πίστιν. ὁ γάρ τινι
[15]	συστησάμενος καὶ τὸ μὴ ὂν	ὑποστήσας	ἐν μόνῃ τῇ ὁρμῇ τοῦ
[6]	τὸν ἄνθρωπον, αὐτὸν ἑαυτοῦ γενέσθαι	πείσας	φονέα τε καὶ αὐτόχειρα. ἐπειδὴ
[8]	δὲ χρεία τοῦ κἀκείνης τὰς	ἐμφυείσας	ἐξ ἁμαρτιῶν κηλῖδας διά τινος
[6]	συμφυίας ἀποσπασθεὶς καὶ πρὸς κακίαν	βρίσας,	αὐτομάτως οἷόν τινι βάρει πρὸς
[16]	τὴν ἄρρηκτον ἕνωσιν τὸ διασχισθὲν	συναρμόσας.	καὶ τοῦτό ἐστιν ἡ ἀνάστασις,
[8]	σῶμά φημι, τῆς κακίας καταμιχθείσης,	διαλύσας	τὴν παραδεξαμένην τὸ κακὸν ὕλην,
[23]	φθόνῳ πρὸς μὲν τὸ ἀγαθὸν	ἐπιμύσας,	τὸν δὲ τῆς κακίας ζόφον
[40]	τοῦτό ἐστι. πάλιν σκώληκά τις	ἀκούσας	μὴ διὰ τῆς ὁμωνυμίας πρὸς
[23]	θήλην ἐκ παρθενίας, καὶ ἄνωθεν	ἐπιμαρτυρούσας	τῷ ὑπερφυεῖ τῆς ἀξίας ἐκ
[37]	τῆς εὐλογίας δυνάμει πρὸς ἐκεῖνο	μεταστοιχειώσας	τῶν φαινομένων τὴν φύσιν. ~Οὐδὲν
[16]	ἀναληφθεῖσαν παρ´ ἑαυτοῦ ψυχὴν πάλιν	ἑνώσας	τῷ οἰκείῳ σώματι διὰ τῆς
[4]	θεοῦ καὶ πνεῦμα θεοῦ, οὐσιωδῶς	ὑφεστώσας	δυνάμεις, ποιητικάς τε τῶν γεγενημένων
[0]	ἀπὸ τῶν αὐτῶν τοῖς κατὰ	τὰς	αἱρέσεις πεπλανημένοις ἀνατρέψεις τὰς ἠπατημένας
[0]	ὁ λοιπὸς κατάλογος τῶν κατὰ	τὰς	αἱρέσεις πλανωμένων ἰδίαις ἕκαστος ὑπολήψεσι
[35]	φύσει, τὰς ἀρχὰς ἐντεῦθεν καὶ	τὰς	αἰτίας ἔχει· οὐ γάρ ἐστι
[26]	ὧν τις τὰς ἀρχὰς καὶ	τὰς	αἰτίας προκατεβάλετο, ὥσπερ ἡ γῆ
[8]	οἱ τοὺς ἥλους τε καὶ	τὰς	ἀκροχορδόνας παρὰ φύσιν ἐπιγενομένας τῷ
[31]	γνώμην εἶναι, δυναστείᾳ δὲ κρείττονι	τὰς	ἀνθρωπίνας προαιρέσεις πρὸς τὸ τῷ
[12]	ἐν σαρκὶ πεφανερῶσθαι ἡμῖν ὁ	τὰς	ἀποδείξεις ἐπιζητῶν πρὸς τὰς ἐνεργείας
[35]	ἀνάστασιν, μεῖζον ὂν τῇ φύσει,	τὰς	ἀρχὰς ἐντεῦθεν καὶ τὰς αἰτίας
[26]	ἐκεῖνα νέμειν ἑκάστῳ, ὧν τις	τὰς	ἀρχὰς καὶ τὰς αἰτίας προκατεβάλετο,
[5]	καὶ πάντων αὐτῷ τῶν καλῶν	τὰς	ἀφορμὰς ἐγκατασκευάσας τῇ φύσει, ὡς
[37]	διὰ πίστεως πρὸς αὐτὸν ἀνακραθεῖσα	τὰς	ἀφορμὰς ἐντεῦθεν τῆς σωτηρίας ἔχει·
[40]	ὀλίγῃ ταύτῃ καὶ προσκαίρῳ ζωῇ	τὰς	ἀφορμὰς καταβάλλεσθαι καὶ τῆς τῶν
[6]	ἀρχῆς ἐκείνης τοῦ τοιούτου τέλους	τὰς	ἀφορμὰς παρασχούσης. ~Καὶ μηδεὶς ἐρωτάτω,
[15]	διὰ προστάγματος σῶσαι τὸν ἄνθρωπον,	τὰς	δὲ τοιαύτας περιόδους χαίρειν ἐᾶσαι;
[32]	μὴ ἐμμεῖναι τῷ θανάτῳ, καὶ	τὰς	διὰ τοῦ σιδήρου κατὰ τοῦ
[32]	συνδέων τε καὶ συναρμόζων ἐστί,	τὰς	διαφόρους τῶν ὄντων φύσεις πρὸς
[0]	προειλημμένοι ἀναγκαίαν ποιοῦσι τὴν πρὸς	τὰς	ἐκείνων ὑπονοίας μάχην· κατὰ γὰρ
[40]	τῷ σώματι, ἡ δὲ ψυχὴ	τὰς	ἐμπαθεῖς κηλῖδας μὴ ἀπορρύψαιτο, ἀλλ´
[8]	ἐπεὶ δὲ χρεία τοῦ κἀκείνης	τὰς	ἐμφυείσας ἐξ ἁμαρτιῶν κηλῖδας διά
[23]	ὑπεροψίαν ἐφ´ ὅσον βούλοιτο, καὶ	τὰς	ἐν ἐρημίᾳ δαψιλεῖς ἑστιάσεις τῶν
[12]	ὁ τὰς ἀποδείξεις ἐπιζητῶν πρὸς	τὰς	ἐνεργείας βλεπέτω. καὶ γὰρ τοῦ
[12]	ἐπιφανείας τῆς θεότητος τὰ κατὰ	τὰς	ἐνεργείας θαύματα πεποιήμεθα, πάντα τοῖς
[18]	καὶ μαντειῶν μανίας, ἀναιρεθῆναι δὲ	τὰς	ἐτησίους πομπὰς καὶ τὰ δι´
[12]	τὸν κόσμον οἰκονομίας ἐπισκοποῦντες καὶ	τὰς	εὐεργεσίας τὰς θεόθεν κατὰ τὴν
[19]	λόγον; τίς ἄλλη ἢ τὸ	τὰς	εὐσεβεῖς περὶ τοῦ θεοῦ ὑπολήψεις
[7]	ἡ διάνοια, καὶ τῆς περὶ	τὰς	ἡδονὰς διαθέσεως τὸν νοῦν ἀποικίσαντες
[0]	κατὰ τὰς αἱρέσεις πεπλανημένοις ἀνατρέψεις	τὰς	ἠπατημένας περὶ τῶν δογμάτων μυθοποιίας·
[15]	ἀνθρώποις; ἐὰν ἀφέλῃς τοῦ βίου	τὰς	θεόθεν γινομένας εὐεργεσίας, ἐκ ποίων
[12]	οἰκονομίας ἐπισκοποῦντες καὶ τὰς εὐεργεσίας	τὰς	θεόθεν κατὰ τὴν ζωὴν ἡμῶν
[30]	οὔτε ἀξίας, οὔτε ἡλικίας, οὔτε	τὰς	κατὰ τὰ ἔθνη διαφορὰς διακρίνουσα·
[12]	εἰς τὸ πᾶν ἀφορῶντες, καὶ	τὰς	κατὰ τὸν κόσμον οἰκονομίας ἐπισκοποῦντες
[6]	ὁ ἐν ἡλίῳ τοῖς βλεφάροις	τὰς	ὄψεις ὑποβαλὼν σκότος ὁρᾷ, οὕτω
[32]	ὑποκείμενον, πλάτος τε καὶ μῆκος	τὰς	πλαγίας ἐκτάσεις λέγων. καὶ σαφέστερον
[7]	λόγῳ τάς τε σαρκώδεις καὶ	τὰς	πνευματικὰς τῶν ψυχῶν καταστάσεις, δεικνύς,
[35]	ἐμπείρως ἔχοντος ἐπιτύχοιεν, κατόπιν ἑπόμενοι	τὰς	ποικίλας τε καὶ ἀπατηλὰς τῶν
[40]	λουτρῷ καθαροὶ τὰς προαιρέσεις γενοίμεθα,	τὰς	πονηρίας τῶν ψυχῶν ἀποκλύσαντες, κρείττους
[40]	τῷ μυστικῷ τούτῳ λουτρῷ καθαροὶ	τὰς	προαιρέσεις γενοίμεθα, τὰς πονηρίας τῶν
[32]	πρὸς ἑαυτὸν συνάπτεται, τέσσαρας ἀριθμεῖσθαι	τὰς	προβολάς, ὅτι ὁ ἐπὶ τούτου
[0]	ἀλλὰ χρή, καθὼς εἴρηται, πρὸς	τὰς	προλήψεις τῶν ἀνθρώπων βλέπειν καὶ
[8]	μετανοίας ἀνακαλέσασθαι; τὸ δὲ διὰ	τὰς	σωματικὰς ἀλγηδόνας, αἳ τῷ ῥευστῷ
[7]	ἐν τῷ πρὸς Κορινθίους λόγῳ	τάς	τε σαρκώδεις καὶ τὰς πνευματικὰς
[18]	φανερῶς ἐπεδείξαντο, ἀντ´ οὐδενὸς δεξάμενοι	τὰς	τοῦ σώματος αἰκίας, καὶ τὴν
[26]	ἀπατώντων ἐστὶ τὸ πρὸς ἕτερον	τὰς	τῶν ἐπιβουλευομένων ἐλπίδας τρέπειν καὶ
[0]	προσιόντων τῷ λόγῳ, ἀλλὰ κατὰ	τὰς	τῶν θρησκειῶν διαφορὰς μεθαρμόζειν προσήκει
[35]	ὁμοίων ὁδεύσαντας. καθάπερ γὰρ οἱ	τὰς	τῶν λαβυρίνθων πλάνας διεξελθεῖν ἀμηχανοῦντες,
[18]	ὂν μετεχώρησεν, ὥστε παύσασθαι μὲν	τὰς	τῶν χρηστηρίων τε καὶ μαντειῶν
[3]	δὲ τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἡ κατὰ	τὰς	ὑποστάσεις διάκρισις μόνη, θεραπευθείσης ἑκατέρωθεν
[14]	ἀνθρωπίνης φύσεως καταμίγνυται, ὡς καὶ	τὰς	ὑψηλὰς ἐνεργείας αὐτοῦ τῇ πρὸς
[17]	τῆς θεραπείας εἴδους πρὸς τοὺς	εὐεργέτας	ἀμφισβητοῦσι, διὰ τί προσήψατο τοῦ
[32]	θυρῶν προσδεόμενον, ἐνισχύειν τε τοὺς	μαθητὰς	τῇ προσφυσήσει τοῦ πνεύματος, ἐπαγγέλλεσθαί
[3]	τῆς μοναρχίας σχίζεσθαι κράτος εἰς	θεότητας	διαφόρους κατατεμνόμενον, μήτε τῷ Ἰουδαικῷ
[30]	προφέρεσθαι· εἰ δὲ ὁμότιμος ἐπὶ	πάντας	ἡ κλῆσις, οὔτε ἀξίας, οὔτε
[30]	διὰ τί, φασίν, οὐκ ἐπὶ	πάντας	ἡ χάρις; εἰ μὲν οὖν
[30]	τί δήποτε, φασίν, οὐκ ἐπὶ	πάντας	ἦλθεν ἡ χάρις, ἀλλὰ τινῶν
[37]	ὅσοις ἡ πίστις ἐστί, πρὸς	πάντας	μεριζόμενον καὶ αὐτὸ οὐ μειούμενον.
[36]	γενέσθαι χοροῦ τὸν μὴ καθαρῶς	πάντας	τοὺς ἐκ κακίας σπίλους ἀπορρυψάμενον.
[10]	φύσεως ἕνωσίν τινα καὶ προσεγγισμὸν	κατανοήσαντας	πρὸς τὸ ἀνθρώπινον, τὴν θεοπρεπῆ
[7]	τὸ σῶμα φαινομένων τὸν νοῦν	ἀποστήσαντας,	αὐτὴν ἐφ´ ἑαυτῆς τοῦ καλοῦ
[9]	τῆς σαρκικῆς παχύτητος τὸν λογισμὸν	ἀποστήσαντας,	αὐτὸ τὸ καλὸν ἐφ´ ἑαυτοῦ
[35]	πέρας, μὴ διὰ τῶν ὁμοίων	ὁδεύσαντας.	καθάπερ γὰρ οἱ τὰς τῶν
[18]	ἐστὶ θεὸν ἐπιδεδημηκέναι τῷ βίῳ	πιστεύσαντας	διαβάλλειν τὴν παρουσίαν, ὡς οὐκ
[4]	δείκνυται. ἀρκεῖ δὲ μιᾶς μαρτυρίας	ἐπιμνησθέντας	τοῖς φιλοτιμοτέροις καταλιπεῖν τῶν πλειόνων
[30]	κείμενον. οὐκοῦν ἐπὶ τοὺς μὴ	προσαχθέντας	τῇ πίστει δικαιότερον ἂν τὸ
[21]	τοῦ ὄντως καλοῦ, ἢ τὸ	παρατραπέντας	αὐτοῦ διά τινος τῆς κατὰ
[35]	παρ´ αὐτοῦ προδειχθὲν εἰς ἔργον	ἄγοντας.	οὐ γὰρ ἔστι πρὸς τὸ
[5]	τὴν περὶ τούτου πίστιν τοὺς	ἀντιλέγοντας	προσαξόμεθα. λόγῳ τὰ πάντα γεγενῆσθαι
[10]	οὐκ ἔστιν ἀπ´ ἀλλήλων ταῦτα	διατεμόντας,	ἐφ´ ἑαυτῆς δεῖξαι τὴν φλόγα
[10]	περιγραφῆς ἐκτὸς εἶναι τὸ θεῖον	πιστεύοντας,	κἂν ἐν ἀνθρώπῳ ᾖ; ~Εἰ
[31]	εἴπερ ἐβούλετο, καὶ τοὺς ἀντιτύπως	ἔχοντας	ἀναγκαστικῶς ἐφελκύσασθαι πρὸς τὴν παραδοχὴν
[24]	ποιησώμεθα τὴν ἀπολογίαν πρὸς τοὺς	κατηγοροῦντας	τῆς θείας οἰκονομίας, ὅτου χάριν
[33]	ἀγνωμοσύνης ἐκεῖ τοσαύτην τῷ θεῷ	προσμαρτυροῦντας	δύναμιν ἀτονεῖν ἐν τῷ μέρει
[0]	κατήχησιν, πρὸς τὸν αὐτὸν μὲν	ὁρῶντας	τοῦ λόγου σκοπόν, οὐχ ὁμοιοτρόπως
[35]	ὁ τὴν πρὸς τὸν ἄνθρωπον	ὑποστὰς	κοινωνίαν, ἔργῳ τὴν ζωὴν ἐνεργήσας,
[15]	σῶσαι τὸν ἄνθρωπον, τὰς δὲ	τοιαύτας	περιόδους χαίρειν ἐᾶσαι; οὐκοῦν ἀνάγκη
[35]	τε καὶ ἀπατηλὰς τῶν οἴκων	ἀναστροφὰς	διεξέρχονται, οὐκ ἂν διεξελθόντες, μὴ
[35]	μεῖζον ὂν τῇ φύσει, τὰς	ἀρχὰς	ἐντεῦθεν καὶ τὰς αἰτίας ἔχει·
[5]	καὶ ἐν ἀγαθοῖς οὔσης κατ´	ἀρχὰς	ἡμῖν τῆς φύσεως. ἀλλ´ ἀντιλέγει
[26]	νέμειν ἑκάστῳ, ὧν τις τὰς	ἀρχὰς	καὶ τὰς αἰτίας προκατεβάλετο, ὥσπερ
[24]	εὐθείας ὁδοῦ παρενεχθέντες τὸ κατ´	ἀρχὰς	τῆς ζωῆς ἐξετράπημεν καὶ τῷ
[0]	ἑκάστῳ πλάνην ποιεῖσθαι τὸν λόγον,	ἀρχάς	τινας καὶ προτάσεις εὐλόγους ἐφ´
[8]	ἀληθείας ἀκούομεν, θεὸν πεποιηκέναι κατ´	ἀρχὰς	τὸν ἄνθρωπον καὶ σεσωκέναι διαπεπτωκότα
[30]	γὰρ ἐπὶ τοῦ Πέτρου κατ´	ἀρχὰς	τὸν λόγον ἐν πολυανθρώπῳ τῶν
[32]	διὰ τοῦτο πρὸς τὸ ἡμέτερον	ἐπικύψας	πτῶμα, τοσοῦτον τῷ θανάτῳ προσήγγισεν,
[40]	ἐστὶ τῷ γεννήσαντι. εἰ οὖν	ἔλαβες	τὸν θεὸν καὶ τέκνον ἐγένου
[1]	ὑποστάσει πάντως ἐστίν. ἀλλὰ μὴν	ἀσεβὲς	ἀπεδείχθη τὸν τοῦ θεοῦ λόγον
[5]	δὲ τοῦτο ἄτοπόν τε καὶ	ἀσεβές,	ὁμολογεῖται πάντως ὅτι λόγον τε
[2]	τὸ μὲν εἶναι πνεῦμα θεοῦ	εὐσεβὲς	ἐνομίσθη, καθὼς ἐδόθη καὶ λόγον
[1]	δυνατὴν εἶναι κατὰ τὸ ἀκόλουθον	εὐσεβές	ἐστι λογίζεσθαι. εἰ γὰρ μή
[24]	ἀλλὰ πᾶν ὑψηλόν τε καὶ	εὐσεβὲς	νόημα δεῖ πάντως ἐπὶ θεοῦ
[1]	λίθων ἀψύχως ὑφεστάναι τὸν λόγον	εὐαγές	ἐστιν οἴεσθαι. ἀλλ´ εἰ ὑφέστηκε
[9]	καταλαμβάνεται, τὸ δὲ ἀληθῶς καλὸν	ἀμιγές	ἐστι τοῦ ἐναντίου. πρέπει δὲ
[8]	παραδεξαμένην τὸ κακὸν ὕλην, πάλιν	ἀμιγὲς	τοῦ ἐναντίου διὰ τῆς ἀναστάσεως
[5]	ποῦ γὰρ τῆς ψυχῆς τὸ	θεοειδές;	ποῦ δὲ ἡ ἀπάθεια τοῦ
[6]	καὶ ἦν ἐν αὐτῷ τὸ	θεοειδὲς	τῆς νοητῆς φύσεως κάλλος, ἀρρήτῳ
[37]	τοῦτο συζυγίας τὸ ἐν ἡμῖν	γεῶδες	ἐν τῷ ζῇν διαμένοι· ὥσπερ
[28]	ἀντεισάγοντα. εἰ οὖν πρὸς τὸ	χρειῶδες	βλέποις, τίνος ἂν εἴη τῶν
[20]	σοφοῦ κεχωρισμένη ἐν ἀρετῇ θεωρεῖται·	θηριῶδες	γάρ ἐστι τὸ τοιοῦτον καὶ
[16]	τούτῳ γεγονὼς ἐν πάθει γίνεται·	ἀπαθὲς	δὲ τὸ θεῖον. οὐκοῦν ἀλλοτρία
[8]	διὰ τοῦτο τῆς κατὰ τὸ	ἀπαθὲς	νοουμένης μακαριότητος ἐκπεσόντες, πρὸς τὴν
[35]	ἔσται· τῷ δὲ καθαρῷ τὸ	ἀπαθὲς	προσῳκείωται, ἐν δὲ τῇ ἀπαθείᾳ
[5]	τῆς ζωῆς τὸ ἀίδιον; ὠκύμορον,	ἐμπαθές,	ἐπίκηρον, πρὸς πᾶσαν παθημάτων ἰδέαν
[16]	ἀτοπίαν τοῦ δόγματος, ὡς οὐδὲν	ὑγιὲς	περὶ τῆς θείας φύσεως διεξιόντος·
[39]	τελειότητος τοῦ ἀγαθοῦ μένον ἀεί,	ἐπάναγκες	ἂν εἴη ἓν ἐξ ἀμφοτέρων
[35]	ἀγαθόν ἐστιν ἡ σπουδὴ ὁμοίως	ἐπάναγκες	διὰ μιμήσεως ἕπεσθαι, τὸ παρ´
[37]	πόσεως τοῖς σπλάγχνοις καταμιγνύμενον. οὐκοῦν	ἐπάναγκες	κατὰ τὸν δυνατὸν τῇ φύσει
[28]	τινὶ τῶν αἰσθητηρίων πρὸς τὸ	διηνεκὲς	τὸ γένος ἡμῶν διεξάγεται· ταῦτα
[37]	τρόφιμος, τινῶν δὲ ἡ τροφὴ	σάρκες	εἰσίν, ἀνθρώπῳ δὲ κατὰ τὸ
[34]	διὰ τῆς εὐχῆς συμμαχία, μᾶλλον	ἐπιτελὲς	ἔσται τὸ σπουδαζόμενον; καθάπερ γὰρ
[35]	γινόμενον ἦν, καὶ εἰς τὸ	παντελὲς	τὸ κακὸν ἐκ τῆς φύσεως
[6]	τοῦ ἰδίου βάρους πρὸς τὸ	πρανὲς	συνελαύνεται, οὕτω κἀκεῖνος, τῆς πρὸς
[1]	αὐτὸν τὸν νοῦν εἰς τὸ	ἐμφανὲς	ἄγειν οὐκέτ´ ἂν ἕτερόν τι
[35]	συναποθεωθείσης σαρκὸς ἅπαν συνδιασωθῇ τὸ	συγγενὲς	αὐτῇ καὶ ὁμόφυλον, ἀναγκαῖον ἦν
[23]	πρὸς τὸ σύντροφόν τε καὶ	συγγενὲς	αὐτῷ βλέπων, μὴ πτοηθείη τὸν
[5]	ἀγαθῶν ἀπολαύσει γενόμενον ἔδει τι	συγγενὲς	ἐν τῇ φύσει πρὸς τὸ
[5]	διὰ τῆς ἐμφύτου δυνάμεως τὸ	συγγενὲς	ἐφελκόμενος, οὕτως ἀναγκαῖον ἦν ἐγκραθῆναί
[5]	ἐγκραθῆναί τι τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει	συγγενὲς	πρὸς τὸ θεῖον, ὡς ἂν
[35]	λουτροῦ προκαθηγήσατο κάθαρσις, πρὸς τὸ	συγγενὲς	τούτοις ἡ ἀναχώρησις ἔσται· τῷ
[39]	τρόπον τινὰ πάλιν εἰς τὸ	ὁμογενὲς	ἑαυτὸν εἰσαγάγῃ, τῆς ὑπερεχούσης φύσεως
[39]	τῶν γεννώντων φύσει κατ´ ἀνάγκην	ὁμογενές	ἐστι καὶ τὸ τικτόμενον. τί
[40]	γενέσθαι. τὸ τέκνον γενόμενόν τινος	ὁμογενὲς	πάντως ἐστὶ τῷ γεννήσαντι. εἰ
[24]	τοσοῦτον ὅσον ἡ ἐπὶ τὸ	ἀσθενὲς	τῆς φύσεως ἡμῶν συγκατάβασις δείκνυσι,
[8]	οἰκειότητα κατ´ ἀνάγκην ἐπακολουθοῦσιν ἄρρητοί	τινες	καὶ ἀνέκφραστοι ἀλγηδόνες, ὧν ἡ
[8]	ἡ θεραπεία. ἀλλ´ ὥσπερ εἰσί	τινες	κατὰ τὸ σῶμα τῶν παθημάτων
[22]	τὴν ἐλευθερίαν ἐπιβοήσασθαι, κἂν εὐπατρίδαι	τινὲς	ὦσιν οἱ πρὸς τὴν συμφορὰν
[8]	ἐπακολουθοῦσιν ἄρρητοί τινες καὶ ἀνέκφραστοι	ἀλγηδόνες,	ὧν ἡ διήγησις ἐκ τοῦ
[28]	αὐτὴν ὡς αἰσχρόν τε καὶ	ἀπρεπὲς	διαβάλλοιτο. εἰ οὖν μόνης κακίας
[27]	ἄλλο τι παρὰ τὴν κακίαν	ἀπρεπὲς	ἐννοεῖν. πλὴν τῷ μικροψύχως ἐν
[27]	δυνάμεως ἀσχολία. τὸ μὲν γὰρ	ἀπρεπὲς	ἐπὶ τῆς θεότητος ἴσον, εἴπερ
[15]	ἀνθρώπου γίνεται φύσει, μόνον δὲ	ἀπρεπὲς	καὶ αἰσχρὸν τὸ κατὰ κακίαν
[28]	ἐπιγέλαστον ποιεῖν τὸ μυστήριον, ὡς	ἀπρεπὲς	ὂν θεῷ διὰ τοιαύτης εἰσόδου
[9]	διὰ τὸ περὶ τὸν θάνατον	ἀπρεπὲς	οὐ προσίενται. ἐγὼ δὲ πρότερον
[28]	ἀντεισαγούσης τῆς φύσεως. τί οὖν	ἀπρεπὲς	περιέχει ἡμῶν τὸ μυστήριον, εἰ
[2]	ἐν αὐτῷ γίνεσθαι τὸ πνεῦμα	θεοπρεπές	ἐστιν οἴεσθαι· ἀλλ´ ὡς θεοῦ
[0]	ἀίδιον καὶ εἴ τι ἄλλο	θεοπρεπὲς	νόημα τῇ θεωρίᾳ προσκείμενον τύχοι,
[9]	τὰ προειρημένα συμπαραδέχεσθαι. τὸ γὰρ	θεοπρεπὲς	τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως διὰ
[10]	συμπαραλαμβανέτω τῷ ὑποδείγματι, ἀλλ´ ὅσον	εὐπρεπές	ἐστι μόνον ἐν τῇ εἰκόνι
[0]	τῇ ἀκολουθίᾳ. πότερον τέλειον ἢ	ἐλλιπὲς	ἡγεῖται τὸ θεῖον; τοῦ δὲ
[20]	τὰ τοιαῦτα κατονομάσειεν· τὸ γὰρ	ἐλλιπὲς	τοῦ κρείττονος πῶς ἄν τις
[8]	ἐκ πηλοῦ συνεστηκέναι, τοῦτο δὲ	πλῆρες	ἔκ τινος ἐπιβουλῆς γεγενῆσθαι τετηκότος
[22]	δοῦλοι τῶν ὠνησαμένων εἰσίν, αὐτοὶ	πρατῆρες	ἑαυτῶν καταστάντες, καὶ οὔτε αὐτοῖς
[32]	εἰδεῖεν ἂν οἱ τῶν κρυπτῶν	ἐπιίστορες.	ὃ δ´ οὖν εἰς ἡμᾶς
[5]	ἔχειν ἐν τῇ φύσει τὸ	αὐτοκρατὲς	καὶ ἀδέσποτον, ὥστε ἆθλον ἀρετῆς
[35]	ὕδωρ τρὶς ἐπιχεάμενοι καὶ πάλιν	ἀναβάντες	ἀπὸ τοῦ ὕδατος, τὴν σωτήριον
[29]	πρὸς τὸν θάνατον μάχεται; ~Ἀλλὰ	μεταβάντες	ἀπὸ τούτου δι´ ἑτέρων πάλιν
[8]	παραρτυθὲν τῇ φύσει τὸ κακὸν	καταμίξαντες,	καὶ διὰ τοῦτο τῆς κατὰ
[8]	παραδραμούμεθα. θεὸν δὲ ἀνθρώπου ποιητὴν	ὀνομάσαντες	οὐκ ἐπιλελήσμεθα τῶν ἐν τῷ
[30]	πλείους ὄντες τῶν πεπιστευκότων οἱ	ἀπειθήσαντες	ἐμέμψαντο τὸν ἀπόστολον ἐφ´ οἷς
[22]	οἱ πρὸς τὴν συμφορὰν ταύτην	αὐτομολήσαντες·	εἰ δέ τις κηδόμενος τοῦ
[12]	ὧν ἡ θεία χαρακτηρίζεται φύσις,	κατανοήσαντες.	θεοῦ τὸ ζωοποιεῖν τοὺς ἀνθρώπους,
[7]	τὰς ἡδονὰς διαθέσεως τὸν νοῦν	ἀποικίσαντες	ἀπαθῶς ἐπεσκόπουν τὴν τῶν ὄντων
[40]	γενοίμεθα, τὰς πονηρίας τῶν ψυχῶν	ἀποκλύσαντες,	κρείττους γεγόναμεν καὶ πρὸς τὸ
[2]	οἴεσθαι· ἀλλ´ ὡς θεοῦ λόγον	ἀκούσαντες	οὐκ ἀνυπόστατόν τι πρᾶγμα τὸν
[26]	ἀπόβλητον οἱ θεραπευταὶ τοῦ χρυσίου	καταναλώσαντες	πάλιν ἐπανάγουσι πρὸς τὴν κατὰ
[38]	σπουδῆς ἐν ἀκριβείᾳ τὸν λόγον	ἁπλώσαντες,	ἐν οἷς πρός τε τοὺς
[22]	ὠνησαμένων εἰσίν, αὐτοὶ πρατῆρες ἑαυτῶν	καταστάντες,	καὶ οὔτε αὐτοῖς οὔτε ἄλλῳ
[18]	ἐπὶ θανάτῳ ψῆφον, οὐκ ἂν	ὑποστάντες	δηλαδὴ ταῦτα, μὴ σαφῆ τε
[26]	γίγνεται, ἀλλὰ πρὸς τὸν σκοπὸν	ἀποβλέψαντες	τὸν μὲν ἐπαινοῦμεν, τῷ δὲ
[33]	διὰ τοῦ ὕδατος γινομένης ἀναγεννήσεως	ἐρωτηθέντες	ἀποκρινούμεθα. ἐκεῖ τε γὰρ πρόχειρόν
[24]	ἐπεὶ οὖν τῆς εὐθείας ὁδοῦ	παρενεχθέντες	τὸ κατ´ ἀρχὰς τῆς ζωῆς
[7]	τοῖς Μανιχαικοῖς δόγμασι δι´ ἀπάτης	παρασυρέντες	εἰς σύστασιν τῆς ἑαυτῶν πλάνης
[30]	ἔτι διοχλοῦσαν τὸν βίον. ἀλλ´	ἀφέντες	καὶ τὸ περὶ τούτων τὸν
[30]	ταὐτὸν παραδεξαμένων τὴν πίστιν, πλείους	ὄντες	τῶν πεπιστευκότων οἱ ἀπειθήσαντες ἐμέμψαντο
[37]	γὰρ οἱ δηλητήριον δι´ ἐπιβουλῆς	λαβόντες	ἄλλῳ φαρμάκῳ τὴν φθοροποιὸν δύναμιν
[35]	γενομένην τῷ χρόνῳ ὑποκρινόμεθα, τοῦτο	λαβόντες	κατὰ διάνοιαν ὅτι, ὡς ἡμῖν
[24]	κεφαλαίων τοῦ μυστηρίου τὴν ἀκολουθίαν	ἀναλαβόντες	ἐντελῆ ποιησώμεθα τὴν ἀπολογίαν πρὸς
[18]	ἐσφαλμένην ἐκείνην δεισιδαιμονίαν, ἣν κακῶς	ἐκλαβόντες,	τὰ τοῦ νόμου ῥήματα διεφύλασσον,
[40]	χάριτι παρορῶσι, δι´ ἀπάτης ἑαυτοὺς	παράγοντες,	καὶ τῷ δοκεῖν μόνον, οὐχὶ
[4]	παρ´ ἡμῖν λόγου τὸ θεῖον	κατάγοντες.	εἰ δέ, καθὼς λέγει Δαβίδ,
[9]	καλὸν μὴ πρέπειν ἐπὶ θεοῦ	δογματίζοντες;	~Ἀλλὰ μικρόν, φησί, καὶ εὐπερίγραπτον
[35]	οἴκων ἀναστροφὰς διεξέρχονται, οὐκ ἂν	διεξελθόντες,	μὴ κατ´ ἴχνος ἑπόμενοι τῷ
[34]	ὑποσχέσεως παρεῖναι τὸ ἐπηγγελμένον οὐκ	ἀμφιβάλλοντες.	τὸ δὲ προηγεῖσθαι τὴν διὰ
[8]	τὸν ἄνθρωπον καὶ σεσωκέναι διαπεπτωκότα	μανθάνοντες.	~Ἀλλὰ μέχρι μὲν τούτων συνθήσεται
[8]	χρείαν γὰρ ἔχουσι, φησίν, οἱ	ὑγιαίνοντες	ἰατροῦ, ἀλλ´ οἱ κακῶς ἔχοντες.
[28]	ἐν κακίᾳ τὴν φύσιν εὔλογον	κρίνοντες,	πρὸς δὲ τὸν τῆς ἐπισκέψεως
[17]	τὸν τρόπον τῆς ἐπιμελείας οἱ	κάμνοντες,	οὐδὲ περὶ τοῦ τῆς θεραπείας
[27]	οἱ τὸν ῥύπον τῶν ἱματίων	ἐκπλύνοντες	οὐ τὰ μὲν ἐῶσι τῶν
[15]	ἐπιγινώσκομεν· πρὸς γὰρ τὰ γινόμενα	βλέποντες,	διὰ τούτων τὴν τοῦ ἐνεργοῦντος
[13]	τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς τὰ πέρατα	βλέποντες,	ἴσμεν καὶ ὅθεν ἀρχόμεθα καὶ
[33]	δυσπειθῶς ἔχουσι πρὸς τὸ φαινόμενον	βλέποντες,	ὡς οὐ συμβαῖνον τῇ ἐπαγγελίᾳ
[8]	κατὰ τὸ ἀπαθὲς νοουμένης μακαριότητος	ἐκπεσόντες,	πρὸς τὴν κακίαν μετεμορφώθημεν, τούτου
[18]	διεφύλασσον, συνηθείᾳ μᾶλλον ἢ διανοίᾳ	δουλεύοντες,	οὔτε τὴν ἐπιφανεῖσαν ἐδέξαντο χάριν,
[11]	τε καὶ ἀκτίστου φύσεως ὑποστῆναι	πιστεύοντες,	τὸ πόθεν ἢ τὸ πῶς
[7]	τὸν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως κτίστην	ἀποδεικνύοντες.	εἰ γὰρ ἀγνοεῖ μὲν τῶν
[8]	σώματι διὰ τομῆς ἢ καύσεως	ἀποξύοντες	οὐκ ἀνώδυνον ἐπάγουσι τῷ εὐεργετουμένῳ
[8]	ὑγιαίνοντες ἰατροῦ, ἀλλ´ οἱ κακῶς	ἔχοντες.	διὰ δὲ τὸ πολλὴν γεγενῆσθαι
[18]	καὶ ἀναμφίβολον τῆς θείας ἐπιδημίας	ἔχοντες	τὴν ἀπόδειξιν. τὸ δὲ αὐτὸ
[27]	ἐκεῖ φοιτῆσαι τὴν ἰωμένην δύναμιν	ὁμολογοῦντες,	τί ἔξω τῆς θεοπρεποῦς ὑπολήψεως
[35]	τὰς τῶν λαβυρίνθων πλάνας διεξελθεῖν	ἀμηχανοῦντες,	εἴ τινος ἐμπείρως ἔχοντος ἐπιτύχοιεν,
[30]	ὁμόγλωσσοι πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν οἱ	διακονοῦντες	τὸν λόγον ἐκ θείας ἐπιπνοίας
[12]	τὰς κατὰ τὸν κόσμον οἰκονομίας	ἐπισκοποῦντες	καὶ τὰς εὐεργεσίας τὰς θεόθεν
[2]	δυνάμεως ἐν τῇ καθ´ ἡμᾶς	θεωροῦντες	φύσει. ἀλλ´ ἐφ´ ἡμῶν μὲν
[17]	δέον, ἀλλὰ πρὸς τὸ πέρας	ὁρῶντες	τῆς εὐεργεσίας ἐν εὐχαριστίᾳ τὴν
[12]	ὥσπερ τοίνυν εἰς τὸ πᾶν	ἀφορῶντες,	καὶ τὰς κατὰ τὸν κόσμον
[34]	ἀμίκτως πρὸς τὸ ψεῦδος ἔχειν	εἰδότες,	ἐν δὲ τῷ ἀψευδεῖ τῆς
[28]	τῆς ἐπισκέψεως τρόπον δυσαρεστούμενοι, οὐκ	εἰδότες	ὅτι πᾶσα πρὸς ἑαυτὴν ἡ
[2]	καὶ παντοδύναμον· οὕτως καὶ πνεῦμα	μεμαθηκότες	θεοῦ, τὸ συμπαρομαρτοῦν τῷ λόγῳ
[34]	εἶναι διὰ τῶν θαυμάτων αὐτῶν	πεπιστευκότες,	ἴδιον δὲ τῆς θεότητος τὸ
[6]	ἀσώματόν τι χρῆμά ἐστι καὶ	ἀναφὲς	καὶ ἀνείδεον· ἡ δὲ αἰσθητὴ
[32]	τὸ πᾶν διεξέρχεται, κατὰ τὸ	συνεχές	τε καὶ ἡνωμένον τῆς φύσεως
[40]	γραφῆς διδασκόμεθα. ἐὰν ἐν τούτοις	ᾖς,	ἀληθῶς ἐγένου τέκνον θεοῦ· εἰ
[6]	καὶ ἀμαύρωσιν τῆς εὐλογίας ἐποίησεν,	ἧς	ἐπιλειπούσης ἐξ ἀνάγκης τὸ ἀντικείμενον
[37]	ἑαυτὸν ἐνσπείρει διὰ τῆς σαρκός,	ἧς	ἡ σύστασις ἐξ οἴνου τε
[16]	τῆς φύσεως ἡμῶν κινήσει, δι´	ἧς	ἥ τε ψυχὴ πρὸς τὸ
[35]	οὖν ἐστὶν ἡ ἐπίνοια δι´	ἧς	καὶ ἐν ἡμῖν πληροῦται τοῦ
[16]	φύσεως ἡμῶν αὐτὸν ἐφῆφθαι λέγει,	ἧς	καὶ ἡ πρώτη γένεσίς τε
[33]	θείᾳ δυνάμει ἐκεῖνο ἄνθρωπος γίνεται,	ἧς	μὴ παρούσης ἀκίνητόν ἐστιν ἐκεῖνο
[26]	τοῦ κατ´ ἀξίαν ἀντίδοσις, δι´	ἧς	ὁ ἀπατεὼν ἀνταπατᾶται, τὸ δίκαιον
[35]	τῆς αὐτῆς ὁδοῦ λάβοιτο δι´	ἧς	ὁ ἐν αὐτῷ γενόμενος ἔξω
[28]	βίον εἴσοδος μία ἐστί, δι´	ἧς	παράγεται ἐπὶ τὴν ζωὴν τὸ
[34]	ἔμπροσθεν εἴρηται, διαπλάσσουσι τὸ γεννώμενον,	ἧς	χωρισθείσης ἄπρακτός ἐστιν ἡ σπουδὴ
[0]	καὶ ἡ ἀιδιότης καὶ πᾶσα	εὐσεβὴς	διάνοια κατὰ τὸν αὐτὸν ὁμολογοῖτο
[27]	οὖν τὸ μὲν κάμνον ἐπὶ	γῆς	ἦν, ἡ δὲ θεία δύναμις
[12]	πάσης ἐπιστατεῖν ὁμοιοτρόπως τῆς κτίσεως,	γῆς,	θαλάσσης, ἀέρος, καὶ τῶν ὑπὲρ
[6]	ἀξιώματι· βασιλεύειν γὰρ ἐτάχθη τῆς	γῆς	τε καὶ τῶν ἐπ´ αὐτῆς
[35]	τὴν ζωὴν λέγω πέρας, ἀντὶ	γῆς	τὸ ὕδωρ ἐπιχεάμενος καὶ ὑποδὺς
[6]	θεός, φησιν, χοῦν ἀπὸ τῆς	γῆς	τὸν ἄνθρωπον ἔπλασε καὶ διὰ
[1]	ἡ ζωή, ἀνυπόστατος ἡ δύναμις,	ἀπαγὴς	ὁ λόγος. ἐπὶ δὲ τῆς
[5]	διὰ τῆς ἐγκειμένης αὐτῷ φυσικῶς	αὐγῆς	ἐν κοινωνίᾳ τοῦ φωτὸς γίνεται,
[38]	πόνοις, διὰ τῆς δυνατῆς ἡμῖν	σπουδῆς	ἐν ἀκριβείᾳ τὸν λόγον ἁπλώσαντες,
[6]	ἔστι δὲ ὁ λόγος οὐ	μυθώδης	διήγησις, ἀλλ´ ἐξ αὐτῆς τῆς
[8]	ἀπεδείκνυτο ὁ τοῦ θεοῦ λόγος	οὐσιώδης	τις καὶ ἐνυπόστατος ὢν αὐτὸς
[29]	κατεπράχθη, πολυτρόπως τῆς τοῦ κακοῦ	ῥίζης	ἐν ταῖς τῶν ἀνθρώπων προαιρέσεσι
[40]	τῆς τῶν κακῶν πείρας δι´	ἀγαθῆς	προαιρέσεως ἀλλοτριοῦσθαι, νῦν μὲν κατὰ
[5]	προτεθεωρημένοις περὶ τὸν ἄνθρωπον, ὡς	ἀγαθῆς	τε καὶ ἐν ἀγαθοῖς οὔσης
[7]	τὸν βίον παρήγαγεν. εἰ γὰρ	ἀγαθῆς	φύσεως ἡ κατὰ τὸ ἀγαθὸν
[6]	γὰρ τοῦ ἀρχετύπου ἐγεγόνει κάλλους·	ἀπαθὴς	δὲ τὴν φύσιν· τοῦ γὰρ
[15]	εἰ οὖν θεὸς μὲν ἡ	ἀληθὴς	ἀρετή, φύσις δέ τις οὐκ
[27]	τοῦ σύνεγγυς γίγνοιτο. ἀλλ´ ὁ	ἀληθὴς	λόγος ἐπὶ τῆς ὑψηλῆς ἀξίας
[13]	οὐκ ἂν θεὸν εἶναι πάντως	ᾠήθης	τὸν ἐν τοῖς ἰδιώμασι τῆς
[40]	ὀργὴν ἐπάγων καθ´ ἑκάστην ἡμέραν·	εὐθὴς	κύριος ὁ θεός, καὶ οὐκ
[40]	ἄλλο τι παρὰ τοῦτο νοεῖν	ἐδιδάχθης	ἐκ τοῦ προσκεῖσθαί τι τῷ
[9]	εἶναι τὸ κακίας ἀλλότριον ἐξ	ἀνάγκης	ὁμολογήσουσι. καλοῦ δὲ πάντως ἀναδεικνυμένου
[32]	θεία φύσις ἐστίν, ἣν ἐξ	ἀνάγκης	πιστεύειν ἐν πᾶσιν εἶναι τοῖς
[6]	εὐλογίας ἐποίησεν, ἧς ἐπιλειπούσης ἐξ	ἀνάγκης	τὸ ἀντικείμενον ἀντεισέρχεται. ἀντίκειται δὲ
[33]	ἐκ θνητῆς γενέσεως θνητὸν ἐξ	ἀνάγκης	τὸ γεγεννημένον ὑπέστη, οὕτως ἐκ
[24]	τοῦ παντὸς διακόσμησις καὶ ἡ	διηνεκὴς	τῶν ὄντων οἰκονομία τοσοῦτον ὅσον
[3]	δὲ αὖ ἐκ μὲν τῆς	Ἰουδαικῆς	ὑπολήψεως ἡ τῆς φύσεως ἑνότης
[15]	μένοντι ἐπὶ τοῦ ὕψους τῆς	θεικῆς	δόξης, διὰ προστάγματος σῶσαι τὸν
[15]	ἄνθρωπον δι´ αὐθεντικῆς τινὸς καὶ	θεικῆς	ἐξουσίας τῆς ἐναντίας δυνάμεως ἀποσπάσας
[23]	μὴ παραποδισθείη τῷ φόβῳ τῆς	θεικῆς	ἐπιφανείας, πάντων κατὰ ταὐτὸν τὴν
[13]	τε καὶ θάνατος ἴδιον τῆς	σαρκικῆς	ἐστὶ φύσεως. φημὶ κἀγώ. ἀλλὰ
[9]	πρότερον οἶμαι δεῖν μικρὸν τῆς	σαρκικῆς	παχύτητος τὸν λογισμὸν ἀποστήσαντας, αὐτὸ
[6]	συμφωνία τῆς κτίσεως, οὐδαμοῦ τῆς	φυσικῆς	ἐναντιότητος τὸν τῆς συμπνοίας εἱρμὸν
[5]	δὲ πήρωσις στέρησίς ἐστι τῆς	φυσικῆς	ἐνεργείας, οὕτω καὶ ἡ ἀρετὴ
[39]	καὶ οὕτως ἀρχηγὸν διὰ τῆς	πνευματικῆς	γεννήσεως ποιεῖσθαι τῆς ἰδίας ζωῆς,
[7]	ὅτι πρὸς τὸ ἡδὺ τῆς	σωματικῆς	ἀπολαύσεως τὸ ἀγαθὸν ὁριζόμενοι διὰ
[18]	ἢ λόγῳ κατορθουμένην, καὶ τῆς	σωματικῆς	ζωῆς τὴν ὑπεροψίαν καὶ τοῦ
[16]	ἐννοίας διαμαρτάνει τὸ κήρυγμα, μηδεμιᾶς	παθητικῆς	διαθέσεως ἐν ταῖς περὶ θεοῦ
[29]	ἡ κακία ἐξέλαμψεν, οὐδὲ τῆς	Σοδομιτικῆς	παρανομίας ἡ χαλεπὴ νόσος ἀνεκαλύφθη,
[15]	οὐχὶ καὶ τὸν ἄνθρωπον δι´	αὐθεντικῆς	τινὸς καὶ θεικῆς ἐξουσίας τῆς
[31]	οὐδὲ πρὸς τὰ τοιαῦτα τῆς	ἐριστικῆς	ἀντιλογίας. λέγουσι γὰρ δύνασθαι τὸν
[34]	τὴν χάριν τοῖς διὰ τῆς	μυστικῆς	ταύτης οἰκονομίας ἀναγεννωμένοις ἢ προσθήκην
[30]	τῷ ἰδίῳ θυμῷ καὶ τῆς	ζωτικῆς	κινήσεως οὐκ ἐστέρηται, οὕτως ἔστι
[37]	ἐν ἡμῖν γενόμενον διὰ τῆς	ἀλλοιωτικῆς	δυνάμεως ἐξαιματοῦται καὶ μάλιστά γε
[37]	σῶμα γίνεται, καταλλήλως διὰ τῆς	ἀλλοιωτικῆς	δυνάμεως πρὸς τὸ τοῦ σώματος
[27]	τῆς πρὸς τὸ θεῖον οἰήσονται	συμπλοκῆς,	οὐδ´ ἂν ἄλλη τις εὑρεθείη
[30]	ἐπὶ τοῦ ὄφεως, εἰ κατὰ	κεφαλῆς	τὴν καιρίαν λάβοι, οὐκ εὐθὺς
[32]	γενόμενος τοῦ ἐφεξῆς μὴ προσήψατο,	ἡμιτελὴς	ἂν ἡ πρόθεσις ἔμεινε τοῦ
[40]	οὐ προσίεται, σκεπτέον τίνος μεταποιηθέντος	ἐντελὴς	τῆς ἀναγεννήσεως ἡ χάρις ἐστί.
[15]	γενέσθαι θεὸν ἐν ἀνθρώποις; ἐὰν	ἀφέλῃς	τοῦ βίου τὰς θεόθεν γινομένας
[27]	ὁ ἀληθὴς λόγος ἐπὶ τῆς	ὑψηλῆς	ἀξίας οὔτε κάτω βλέπει διὰ
[32]	θεῖά τε εἶναι καὶ τῆς	ὑψηλῆς	καὶ ὑπερεχούσης δυνάμεως. περὶ ὧν
[6]	ἐν αὐτῷ τῷ αἰσθητῷ κόσμῳ,	πολλῆς	πρὸς ἄλληλα τῶν στοιχείων οὔσης
[32]	τοῦ θανάτου ἀνακαλούμενος. ἐπεὶ οὖν	ὅλης	ἔδει γενέσθαι τῆς φύσεως ἡμῶν
[28]	πόρρω τῆς κατὰ κακίαν ἐστὶ	διαβολῆς,	ἢ οὕτω γ´ ἂν ἐπὶ
[8]	ἐκ τῆς τῶν νεκρῶν δερμάτων	ἐπιβολῆς	τῆς ψυχῆς οὐχ ἅπτεται. πῶς
[23]	γὰρ διὰ τῆς τοῦ σώματος	περιβολῆς	χωρητὴν τὴν θείαν δύναμιν ἐπινοῆσαι
[1]	ζωῇ τοῦτον θεωρεῖσθαι τὸν λόγον.	ἁπλῆς	δὲ τῆς τοῦ λόγου φύσεως
[10]	δεῖξαι τὴν φλόγα διεζευγμένην τῆς	ὕλης,	ἀλλ´ ἓν τὰ συναμφότερα γίνεται,
[8]	τὸ σκεῦος, κενὸν τῆς ἐμμιχθείσης	ὕλης	γενόμενον. οὕτως οὖν καὶ ὁ
[10]	λαμπάδος ὁρᾶται τῆς ὑποκειμένης περιδεδραγμένον	ὕλης,	καὶ λόγος μὲν διακρίνει τό
[10]	διακρίνει τό τε ἐπὶ τῆς	ὕλης	πῦρ καὶ τὴν τὸ πῦρ
[26]	τούτων καθαιρομένου. καθάπερ γάρ, ἀτιμοτέρας	ὕλης	τῷ χρυσῷ καταμιχθείσης, τῇ διὰ
[8]	τοῦτο δὲ πλῆρες ἔκ τινος	ἐπιβουλῆς	γεγενῆσθαι τετηκότος μολίβδου, τὸν δὲ
[37]	ὥσπερ γὰρ οἱ δηλητήριον δι´	ἐπιβουλῆς	λαβόντες ἄλλῳ φαρμάκῳ τὴν φθοροποιὸν
[33]	καὶ διανοητικόν ἐστι, νοῦ καὶ	ἐπιστήμης	δεκτικόν· ἐκεῖνο δὲ ὑγρᾷ τινὶ
[40]	οὔτε τὸ διανοητικὸν οὔτε τὸ	ἐπιστήμης	δεκτικὸν οὐδὲ ἄλλο τι τῶν
[15]	οὔτε τὸ διανοητικόν, οὔτε τὸ	ἐπιστήμης	δεκτικόν, οὔτε ἄλλο τι τοιοῦτον,
[5]	τοῦ θεοῦ λόγος, ἢ ἕξις	ἐπιστήμης	τινὸς ἢ σοφίας, ἀλλὰ κατ´
[30]	ὑπερβολὴν τῆς εἰς τὸν ἄνθρωπον	τιμῆς	ἀφῆκέ τι καὶ ὑπὸ τὴν
[26]	τοῖς θεραπεύουσι, τῇ ὀδύνῃ τῆς	τομῆς	δριμυσσόμενοι, εἰ δὲ τὸ ὑγιαίνειν
[8]	φύσιν ἐπιγενομένας τῷ σώματι διὰ	τομῆς	ἢ καύσεως ἀποξύοντες οὐκ ἀνώδυνον
[8]	ἔξω τῆς πρὸς τὸ πονηρὸν	ὁρμῆς	εἶναι. καὶ γὰρ ᾔδει τὸ
[7]	παρασυρέντες εἰς σύστασιν τῆς ἑαυτῶν	πλάνης	προβάλλουσιν, ὡς διὰ τούτου πονηρὸν
[1]	ἐμφάσεις. ἐπειδὴ γὰρ φθαρτὴ καὶ	ἀσθενὴς	ἡμῶν ἡ φύσις, διὰ τοῦτο
[6]	κάτω φύσεως πρὸς τὴν ὑπερκόσμιον	συγκιρναμένης.	ἐπεὶ οὖν τῆς νοητῆς κτίσεως
[21]	κατὰ θείαν δύναμιν εἰς οὐσίαν	μεθισταμένης,	καὶ ἄλλως δὲ τῆς τροπῆς
[37]	πρὸς τὴν τοῦ σώματος φύσιν	μεθισταμένης·	τὸ γὰρ πάντων ἴδιον καὶ
[37]	τοῦ σώματος εἶδος τῆς τροφῆς	μεθισταμένης.	τούτων ἡμῖν τοῦτον διευκρινηθέντων τὸν
[6]	τε καὶ αἰσθητὸν τῆς θεωρίας	διῃρημένης.	καὶ οὐδὲν ἂν παρὰ ταῦτα
[39]	ἐν τῇ τριάδι διὰ τῆς	ἠπατημένης	ὑπολήψεως βλέποντα, ἔπειτα ἐν αὐτῇ
[39]	ὡσαύτως ἔχουσαν ἐν τῷ ἀγαθῷ	κεκτημένης	τὴν φύσιν; ἐπεὶ οὖν ἐν
[39]	τε καὶ ἀμετάθετον ἐν ἑαυτῇ	κεκτημένης,	τῆς δὲ κτίσεως πρὸς τροπὴν
[31]	κατὰ γνώμην ἐξουσίας ἐφ´ ἑτέρῳ	κειμένης;	εἰ δὲ ἄπρακτος ἡ προαίρεσις
[15]	ἐλεεινῶς καὶ ἀθλίως τῆς ἀνθρωπότητος	διακειμένης;	ἀλλ´ ἐξῆν, φησί, καὶ εὐεργετηθῆναι
[5]	γὰρ ὁ ὀφθαλμὸς διὰ τῆς	ἐγκειμένης	αὐτῷ φυσικῶς αὐγῆς ἐν κοινωνίᾳ
[5]	ἀθάνατον, ὡς ἂν διὰ τῆς	ἐγκειμένης	δυνάμεως γνωρίζοι τε τὸ ὑπερκείμενον
[10]	ἐπὶ τῆς λαμπάδος ὁρᾶται τῆς	ὑποκειμένης	περιδεδραγμένον ὕλης, καὶ λόγος μὲν
[39]	διαμαρτεῖν τοῦ συμφέροντος, κατ´ ἐξουσίαν	προκειμένης	παντὶ τῆς αἱρέσεως, καλῶς ἔχειν
[2]	καθ´ ἡμᾶς ἀναγωγικῶς ἐπὶ τῆς	ὑπερκειμένης	ἔγνωμεν φύσεως, κατὰ τὸν αὐτὸν
[1]	ὁ λόγος. ἐπὶ δὲ τῆς	ὑπερκειμένης	φύσεως τῷ μεγαλείῳ τοῦ θεωρουμένου
[32]	δύο πέρασι τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς	διειλημμένης	ἐν τῷ ἑνὶ γενόμενος τοῦ
[27]	ζωῆς ἡμῶν δύο πέρασιν ἑκατέρωθεν	διειλημμένης,	τὸ κατὰ τὴν ἀρχήν φημι
[8]	ἀναλύεται, ὅπως ἂν τῆς νῦν	ἐναπειλημμένης	αὐτῷ ῥυπαρίας ἀποκριθείσης εἰς τὸ
[32]	φωνῆς ἢ τῆς πράξεως ἀνθρωπικῶς	διεξαγομένης,	τοῦ δὲ κατὰ τὸ κρυπτὸν
[37]	γνώριμον ἔχει, διὰ δὲ τῆς	ἐπεισαγομένης	δυνάμεως ἐν τῷ εἶναι μένει.
[8]	τῆς ψυχῆς ἀπολεπτυνομένης τε καὶ	ἐκτηκομένης	ἐν τοῖς ὑπὲρ τῆς ἁμαρτίας
[21]	τὸ καλὸν ἐπιθυμίας αὐτὴν φυσικῶς	ἐφελκομένης	εἰς κίνησιν· καλὸν δὲ τὸ
[0]	ἐν οὐδενὶ κατὰ τὸ εὔλογον	εὑρισκομένης,	ἀνάγκη πᾶσα πρὸς μιᾶς θεότητος
[8]	αὐτοῖς τῆς ἀλλοιώσεως εἰς ἀεὶ	γιγνομένης,	εἰ δὲ παρατραπείη τῆς εὐθείας,
[33]	περὶ τῆς διὰ τοῦ ὕδατος	γινομένης	ἀναγεννήσεως ἐρωτηθέντες ἀποκρινούμεθα. ἐκεῖ τε
[8]	αἴσθησιν· οὕτω καὶ τῆς ψυχῆς	ἀπολεπτυνομένης	τε καὶ ἐκτηκομένης ἐν τοῖς
[24]	οὐδὲν ἐν τοῖς παρὰ φύσιν	κωλυομένης.	ὡς γὰρ ἴδιόν ἐστι τῆς
[3]	πλάνη, τῆς κατὰ φύσιν ἑνότητος	παραγραφομένης	τὴν πληθυντικὴν φαντασίαν. πάλιν δὲ
[37]	σαρκὸς καὶ διὰ τοῦ ὑγροῦ	τρεφομένης·	οὐ γὰρ ἂν δίχα τῆς
[8]	τῆς πρὸς τὸ ἐναντίον αὐτὰ	διαδεχομένης	κινήσεως· ἐπεὶ οὖν ἐν τούτοις
[33]	ὑπέστη, οὕτως ἐκ τῆς μὴ	παραδεχομένης	φθορὰν τὸ γεννώμενον κρεῖττον γένηται
[1]	φύσεως κατὰ τὸ εἰκὸς εἶναι	πεπιστευμένης	καὶ οὐδεμίαν διπλόην καὶ σύνθεσιν
[1]	ἀλλ´ ἀνάγκη πᾶσα, τῆς ἁπλότητος	ὁμολογουμένης,	αὐτοζωὴν εἶναι τὸν λόγον οἴεσθαι,
[16]	τὸ ἀκόλουθον ἐπὶ τὸ πέρας	εὐοδουμένης.	ἐν γὰρ τῷ ἀναληφθέντι παρ´
[39]	τῆς δὲ κτίσεως πρὸς τροπὴν	ἀλλοιουμένης,	ὁ κατὰ λογισμὸν τὸ λυσιτελοῦν
[10]	ἐπιβατεύουσα, καὶ τῷ πλάτει τῆς	οἰκουμένης	ἐπερχομένη, καὶ πρὸς τὰ καταχθόνια
[18]	πεπλήρωτο κατὰ πᾶν μέρος τῆς	οἰκουμένης	ἡ τῶν δαιμόνων ἀπάτη, διὰ
[8]	τοῦτο τῆς κατὰ τὸ ἀπαθὲς	νοουμένης	μακαριότητος ἐκπεσόντες, πρὸς τὴν κακίαν
[0]	πάσης κατὰ πάντα λόγον διαφορᾶς	ὑφαιρουμένης	συνυφαιρεῖται κατ´ ἀνάγκην τὸ τῶν
[26]	τῆς κατὰ τὴν οἰκονομίαν ταύτην	θεωρουμένης	ἐνάγεται πρὸς τὸ νομίσαι ἀπάτην
[21]	τροπῆς ἀναγκαίως ἐν τῷ ἀνθρώπῳ	θεωρουμένης,	ἐπειδὴ μίμημα τῆς θείας φύσεως
[39]	γενέσθαι τέκνον, τῆς ἐν τροπῇ	θεωρουμένης	ἢ τῆς ἀμετάστατόν τε καὶ
[15]	ἐν τῇ κατασκευῇ τοῦ ἀνθρώπου	θεωρουμένης;	οὔτε γὰρ τὸ λογικόν, οὔτε
[23]	ἄνω τῆς ἐπιφανείας τοῦ ὕδατος	ὑποχερσουμένης	τῇ βάσει, καὶ διά τινος
[8]	συγκείμενον; ἐπεὶ δὲ χρεία τοῦ	κἀκείνης	τὰς ἐμφυείσας ἐξ ἁμαρτιῶν κηλῖδας
[8]	πρῶτοι ἄνθρωποι καὶ τῆς μακαριότητος	ἐκείνης	ἀπεγυμνώθησαν, δερματίνους ἐπιβάλλει χιτῶνας τοῖς
[16]	ἀνθρωπίνου συγκρίματος, διὰ τῆς ἀρρήτου	ἐκείνης	καὶ ἀνεκφράστου συνανακράσεως τοῦτο οἰκονομήσασθαι,
[18]	ἔτι γινωσκομένου, τῆς δὲ λαμπρᾶς	ἐκείνης	πόλεως ἐν ἐρειπίοις ὑπολειφθείσης, μεῖναι
[37]	γὰρ πάντων ἴδιον καὶ ἐπ´	ἐκείνης	τῆς σαρκὸς ὡμολογήθη, ὅτι ἄρτῳ
[6]	νῦν τὸ ἀνθρώπινον, τῆς· ἀρχῆς	ἐκείνης	τοῦ τοιούτου τέλους τὰς ἀφορμὰς
[15]	ἐπαισχύνονται τῇ ὁμολογίᾳ τοῦ θεὸν	ἀνθρωπίνης	ἅψασθαι φύσεως, οὐδεμιᾶς ἐναντιότητος ὡς
[27]	καὶ ἄδοξον τὸ εἶδος τῆς	ἀνθρωπίνης	γενέσεως. ἀλλ´ οὐκ ἦν ἐν
[5]	εἰ γάρ τις ἀνάγκη τῆς	ἀνθρωπίνης	ἐπεστάτει ζωῆς, διεψεύσθη ἂν ἡ
[18]	σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις, διὰ τῆς	ἀνθρωπίνης	ἐπιδημήσασα φύσεως, πάντα καπνοῦ δίκην
[32]	εἰ τοίνυν δύο πέρασι τῆς	ἀνθρωπίνης	ζωῆς διειλημμένης ἐν τῷ ἑνὶ
[27]	οὕτως, μολυνθείσης τῇ ἁμαρτίᾳ τῆς	ἀνθρωπίνης	ζωῆς ἐν ἀρχῇ τε καὶ
[13]	κοινότητα. εἰς γὰρ ἑκάτερα τῆς	ἀνθρωπίνης	ζωῆς τὰ πέρατα βλέποντες, ἴσμεν
[15]	ἄλλο τι τοιοῦτον, ὃ τῆς	ἀνθρωπίνης	ἴδιον οὐσίας ἐστί, τῷ λόγῳ
[16]	τὸ καθ´ ἡδονὴν πάθος τῆς	ἀνθρωπίνης	καθηγεῖται γενέσεως, καὶ ἡ πρὸς
[20]	μηδὲ συνδιατεθῆναι τῷ εὐμεταβλήτῳ τῆς	ἀνθρωπίνης	προαιρέσεως τὴν παγίαν ἐν τῷ
[15]	θεὸν δυσωπῆσαι πρὸς ἐπίσκεψιν τῆς	ἀνθρωπίνης	φύσεως καταβῆναι, οὕτως ἐλεεινῶς καὶ
[14]	πᾶσαν μεγαλειότητα, τῷ λύθρῳ τῆς	ἀνθρωπίνης	φύσεως καταμίγνυται, ὡς καὶ τὰς
[26]	τῇ θεότητι, ἀλλ´ ὑπὸ τῆς	ἀνθρωπίνης	φύσεως κεκαλυμμένῃ, ἀγνοηθέντα παρὰ τοῦ
[7]	τούτου πονηρὸν εἶναι τὸν τῆς	ἀνθρωπίνης	φύσεως κτίστην ἀποδεικνύοντες. εἰ γὰρ
[5]	ἀπεδείχθη κατὰ τὸ ἀκόλουθον τῆς	ἀνθρωπίνης	φύσεως ποιητής, οὐκ ἀνάγκῃ τινὶ
[26]	προαπατήσας τὸν ἄνθρωπον τῷ τῆς	ἡδονῆς	δελεάσματι· ὁ δὲ σκοπὸς τῶν
[22]	τινὰ δικαιολογίας ἀφορμὴν τῷ δι´	ἡδονῆς	καταδουλωσαμένῳ τὸν ἄνθρωπον. καθάπερ γὰρ
[16]	φησὶ τὸ μυστήριον· εἰ οὖν	ἡδονῆς	μὲν ἡ γένεσις ἠλλοτρίωται, κακίας
[8]	τὴν κοινωνίαν ἐπεσπασάμεθα, διά τινος	ἡδονῆς	οἷόν τι δηλητήριον μέλιτι παραρτυθὲν
[21]	τοῦ ἀνθρώπου τοῦ ἑαυτὸν δι´	ἡδονῆς	τῷ ἐχθρῷ τῆς ζωῆς ὑποζεύξαντος,
[28]	καὶ ἀπρεπὲς διαβάλλοιτο. εἰ οὖν	μόνης	κακίας τὸ θεῖον κεχώρισται, φύσις
[17]	τὰ νῦν διὰ τῆς πίστεως	μόνης	ὁρώμενα· ἀναγκαῖον ἂν εἴη λογισμοῖς
[26]	ἴσως τις ἐν τῇ τῆς	δικαιοσύνης	τε καὶ σοφίας ἐξετάσει τῆς
[26]	πάντων μάλιστα καὶ τοῦτο τῆς	δικαιοσύνης	τε καὶ τῆς σοφίας εἶναι
[26]	γίγνεται. ἴδιον μὲν γὰρ τῆς	δικαιοσύνης	τὸ ἐκεῖνα νέμειν ἑκάστῳ, ὧν
[10]	πρὸς τὰ καταχθόνια διὰ τῆς	πολυπραγμοσύνης	εἰσδύνουσα, πολλάκις δὲ καὶ τῶν
[33]	φαινόμενον, τῆς ἐσχάτης ἂν εἴη	ἀγνωμοσύνης	ἐκεῖ τοσαύτην τῷ θεῷ προσμαρτυροῦντας
[32]	τῆς δυνάμεως δύνασθαι ἂν μετὰ	ῥᾳστώνης	τὸ δοκοῦν κατεργάσασθαι. εἰ δὲ
[32]	οὐδὲν ὁ λόγος ἡμῶν περὶ	φωνῆς	ἢ ὀνόματος ἢ τύπου ῥημάτων
[32]	πρὸς τὸ ἀνθρώπινον, τῆς μὲν	φωνῆς	ἢ τῆς πράξεως ἀνθρωπικῶς διεξαγομένης,
[40]	κρεῖττον μεταβολήν, ἀκουσάτω τῆς Παύλου	φωνῆς	ὅτι Εἴ τις δοκεῖ εἶναί
[2]	ἐκ μαθήσεως ἐγγινόμενον, οὔτε διὰ	φωνῆς	προφαινόμενον, οὔτε μετὰ τὸ προενεχθῆναι
[29]	ἔξω τῆς ἱστορίας ἐν ταῖς	καθεξῆς	γενεαῖς κατεπράχθη, πολυτρόπως τῆς τοῦ
[32]	ἐν τῷ ἑνὶ γενόμενος τοῦ	ἐφεξῆς	μὴ προσήψατο, ἡμιτελὴς ἂν ἡ
[9]	εἰρημένων εἶναι· πρὸς δὲ τὰ	ἐφεξῆς	οὐχ ὁμοίως ἕξει, δι´ ὧν
[24]	καὶ ταῦτα γένηται καταφανῆ, τὰ	ἐφεξῆς	τοῦ μυστηρίου διασκοπήσωμεν, ἐν οἷς
[8]	τῇ γνωστικῇ δυνάμει καὶ τὸ	ἐφεξῆς	τῷ παρῳχηκότι κατὰ τὸ ἴσον
[9]	τὴν πίστιν, ὡς μηδὲ τὸ	ἐφεξῆς	τῶν λεγομένων διὰ τὰ προειρημένα
[15]	ἐπὶ τοῦ ὕψους τῆς θεικῆς	δόξης,	διὰ προστάγματος σῶσαι τὸν ἄνθρωπον,
[32]	συμφυομένων, ἔδει μὴ μόνον δι´	ἀκοῆς	ἡμᾶς πρὸς τὴν τῆς θεότητος
[5]	τοῦ ἀνθρώπου κατασκευὴν ἐναχθείς, ἀλλ´	ἀγάπης	περιουσίᾳ τοῦ τοιούτου ζῴου δημιουργήσας
[12]	τινὸς τούτων καὶ τῶν τοιούτων	ἐλλιπὴς	ἦν ἡ περὶ αὐτὸν ἱστορία,
[23]	ὑπόθεσιν καὶ οἱονεὶ μητέρα τῆς	λοιπῆς	κακίας τὴν φιλαρχίαν νοσήσας, τίνος
[39]	μὴ δεόμενον, καὶ τοῦ διὰ	προκοπῆς	ἀνιόντος τὸ μὴ ἔχον εἰς
[23]	δὲ τῆς πρὸς τὰ χείρω	ῥοπῆς	καὶ ὑπόθεσιν καὶ οἱονεὶ μητέρα
[21]	μεθισταμένης, καὶ ἄλλως δὲ τῆς	τροπῆς	ἀναγκαίως ἐν τῷ ἀνθρώπῳ θεωρουμένης,
[8]	μὴ ὄντος ὑπέστη, εὐθὺς ἀπὸ	τροπῆς	τοῦ εἶναι ἀρξάμενα, πάντοτε δι´
[37]	ὥσπερ τις ἀσκὸς ὑγροῦ τινὸς	πλήρης	ὤν, εἰ κατὰ τὸν πυθμένα
[11]	ἡ συμφυία. εἰ δὲ τῆς	σῆς	ἀγνοεῖται ψυχῆς ὁ τρόπος, καθ´
[11]	οἴου δεῖν ἐντὸς γενέσθαι τῆς	σῆς	καταλήψεως· ἀλλ´ ὥσπερ ἐνταῦθα καὶ
[9]	καλοῦ δὲ πάντως ἀναδεικνυμένου τοῦ	πάσης	αἰσχρότητος καὶ κακίας ἀπηλλαγμένου, πῶς
[6]	παντὸς ἐπιστατούσης σοφίας, καὶ οὕτως	πάσης	γίνεται πρὸς ἑαυτὴν συμφωνία τῆς
[37]	Τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου.	πάσης	δὲ σαρκὸς καὶ διὰ τοῦ
[12]	πρὸς ἑαυτὴν ἐπανάγειν, θεοῦ τὸ	πάσης	ἐπιστατεῖν ὁμοιοτρόπως τῆς κτίσεως, γῆς,
[26]	γένηται, ὁμόφωνος ἡ εὐχαριστία παρὰ	πάσης	ἔσται τῆς κτίσεως, καὶ τῶν
[0]	κατὰ τὸν αὐτὸν ὁμολογοῖτο τρόπον,	πάσης	κατὰ πάντα λόγον διαφορᾶς ὑφαιρουμένης
[35]	μακάριόν τε καὶ θεῖον καὶ	πάσης	κατηφείας κεχωρισμένον ἀποκατάστασιν. οὐ γὰρ
[10]	καὶ ἐν τῷ προσεγγισμῷ διασώσασθαι,	πάσης	περιγραφῆς ἐκτὸς εἶναι τὸ θεῖον
[29]	ἀτόλμητον ἦν, ὡς ἂν διὰ	πάσης	τῆς ἀρρωστίας προχωρήσειεν ἡ θεραπεία,
[35]	καὶ ἀπαθῆ καὶ ἀκέραιον καὶ	πάσης	τῆς κατὰ κακίαν ἐπιμιξίας ἀλλότριον
[6]	τις κατὰ τὸ ὁμότιμον διὰ	πάσης	τῆς κτίσεως ἡ χάρις διήκοι,
[32]	καθάπερ ἑνός τινος ὄντος ζῴου	πάσης	τῆς φύσεως, ἡ τοῦ μέρους
[8]	τὴν τῆς ἐναντίας ἕξεως ὑπόστασιν	ἐνεργησάσης,	τὸ ἀχρειωθὲν ἡμῶν μέρος τῇ
[6]	ἐπεὶ οὖν τῆς νοητῆς κτίσεως	προυποστάσης,	καὶ ἑκάστῃ τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων
[3]	ἐπειδὰν τὸ διακεκριμένον ἐν τούτοις	κατανοήσῃς,	πάλιν ἡ τῆς φύσεως ἑνότης
[27]	ἂν μὴ διὰ πάντων ἐπ´	ἴσης	διήκειν τὴν τὸ πᾶν ἐπικρατοῦσαν
[1]	Ἰουδαίων πρεσβεύουσι συνενεχθῆναι· ἀλλ´ ἐπ´	ἴσης	ἑκατέρων τὴν ἀτοπίαν ἐκφεύξεται, τόν
[27]	ἄξιον ἔχουσα. εἰ δὲ ἐπ´	ἴσης	πάντα τῆς ἀξίας ἀπολιμπάνεται, ἓν
[27]	τῷ δὲ ἀπροσπέλαστον, ἀλλ´ ἐπ´	ἴσης	πάντων τῶν ὄντων ὑπερανέστηκεν. οὔτε
[39]	ἑαυτὴν συμφυίας· ὧν γὰρ ἐπ´	ἴσης	προεπινοεῖται ἡ ἀνυπαρξία, κἂν ἐν
[30]	γὰρ ἦν εἰκός, ἐν κοινῷ	προτεθείσης	τῆς χάριτος, τὸν ἑκουσίως ἀποφοιτήσαντα
[6]	τῆς τῶν πάντων ἐπιστατούσης ἐξουσίας	προσνεμηθείσης,	ἦν τις δύναμις καὶ ἡ
[16]	τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς	κινηθείσης,	πάλιν συνῆψε τὰ διακριθέντα, καθάπερ
[8]	ἐν τῇ δοκιμασίᾳ τῶν αἰσθήσεων	ἁμαρτηθείσης,	τῆς δὲ τοῦ καλοῦ διαμαρτίας
[8]	τῆς νῦν ἐναπειλημμένης αὐτῷ ῥυπαρίας	ἀποκριθείσης	εἰς τὸ ἐξ ἀρχῆς σχῆμα
[27]	λαμπρυνθὲν ἐκ τῆς πλύσεως· οὕτως,	μολυνθείσης	τῇ ἁμαρτίᾳ τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς
[35]	συνήχθη τὰ διακεκριμένα, ὡς ἂν	καθαρθείσης	τῆς φύσεως ἐν τῇ τῶν
[21]	ἀγκίστρῳ τῆς τοῦ καλοῦ φαντασίας	περιπλασθείσης·	ἐν ταύτῃ τοίνυν γεγονότος ἑκουσίως
[24]	οὕτω τῆς ζωῆς τῷ θανάτῳ	εἰσοικισθείσης	καὶ τῷ σκότῳ τοῦ φωτὸς
[34]	εἴρηται, διαπλάσσουσι τὸ γεννώμενον, ἧς	χωρισθείσης	ἄπρακτός ἐστιν ἡ σπουδὴ καὶ
[3]	κατὰ τὰς ὑποστάσεις διάκρισις μόνη,	θεραπευθείσης	ἑκατέρωθεν καταλλήλως τῆς ἀσεβοῦς ὑπονοίας·
[35]	ζωὴν ἐνεργήσας, ἵνα διὰ τῆς	ἀναληφθείσης	παρ´ αὐτοῦ καὶ συναποθεωθείσης σαρκὸς
[18]	λαμπρᾶς ἐκείνης πόλεως ἐν ἐρειπίοις	ὑπολειφθείσης,	μεῖναι δὲ τοῖς Ἰουδαίοις τῶν
[8]	τὸ σῶμά φημι, τῆς κακίας	καταμιχθείσης,	διαλύσας τὴν παραδεξαμένην τὸ κακὸν
[26]	γάρ, ἀτιμοτέρας ὕλης τῷ χρυσῷ	καταμιχθείσης,	τῇ διὰ τοῦ πυρὸς δαπάνῃ
[35]	χρυσίῳ τὸ χωνευτήριον, ὡς τῆς	ἐμμιχθείσης	αὐτοῖς κακίας ἀποτακείσης μακροῖς ὕστερον
[35]	ἔστιν ὃ μιμεῖται; τὸ τῆς	ἐμμιχθείσης	κακίας ἐν τῇ τῆς νεκρώσεως
[16]	τούτων παρὰ τὴν πρώτην σύστασιν	ἐμμιχθείσης	οὕτω γενικωτέρῳ τινὶ λόγῳ τὴν
[16]	τὴν ἀίδιον ἐπανέλθοιμεν ζωήν, τῆς	ἐμμιχθείσης	τῇ φύσει κακίας διὰ τῆς
[8]	ἀναπλάσαι τὸ σκεῦος, κενὸν τῆς	ἐμμιχθείσης	ὕλης γενόμενον. οὕτως οὖν καὶ
[35]	τῆς ἀναληφθείσης παρ´ αὐτοῦ καὶ	συναποθεωθείσης	σαρκὸς ἅπαν συνδιασωθῇ τὸ συγγενὲς
[35]	ὡς τῆς ἐμμιχθείσης αὐτοῖς κακίας	ἀποτακείσης	μακροῖς ὕστερον αἰῶσι καθαρὰν ἀποσωθῆναι
[40]	τῆς δωρεᾶς τοῦ ἁγίου πνεύματος	ἐπιφανείσης	τῷ γιγνομένῳ, ὅταν μὴ μόνον
[16]	κακίας διὰ τῆς διαλύσεως ἡμῶν	ἐκρυείσης,	οἷον ἐπὶ τοῦ ὑγροῦ συμβαίνει,
[35]	τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς	ἐκρυείσης	πάλιν διὰ τῆς ἀναστάσεως σῶον
[12]	ἐπιστατεῖν ὁμοιοτρόπως τῆς κτίσεως, γῆς,	θαλάσσης,	ἀέρος, καὶ τῶν ὑπὲρ τὸν
[23]	διὰ τῶν ἰχθύων ὀψοφαγία, οὐ	θαλάσσης	αὐτοῖς πρὸς τὴν χρείαν συνεισφερούσης,
[23]	τὴν ἐξουσίαν, καὶ τὴν διὰ	θαλάσσης	πορείαν, οὐ διαχωροῦντος ἐφ´ ἑκάτερα
[31]	σώφρονα; ταύτης κατὰ τὸ πρόχειρον	οὔσης	ἑκάστῳ τῆς ἀποκρίσεως, τὸ μηδὲν
[21]	εἰκόνα γενομένου πρὸς τὸ ἀρχέτυπον	οὔσης,	ἐν τῷ τὸ μὲν ἄτρεπτον
[6]	πολλῆς πρὸς ἄλληλα τῶν στοιχείων	οὔσης	ἐναντιώσεως, ἐπινενόηταί τις ἁρμονία διὰ
[5]	ἀγαθῆς τε καὶ ἐν ἀγαθοῖς	οὔσης	κατ´ ἀρχὰς ἡμῖν τῆς φύσεως.
[31]	προαιρέσεως ἐμπεδηθεῖσα· ἀρετῆς δὲ μὴ	οὔσης,	ὁ βίος ἠτίμωται, ἀφῄρηται τῶν
[27]	ἀνθρώποις τῆς εἰς τὴν ζωὴν	οὔσης	παρόδου, πόθεν ἔδει τὸν εἰσιόντα
[29]	τί δὲ οὐκ ἐν ἀρχαῖς	οὔσης	τῆς κακίας τὴν ἐπὶ τὸ
[6]	τῇ φύσει τὴν πήρωσιν, ἀλλὰ	προλαβούσης	ἕξεως στέρησιν, οὕτω καὶ τὴν
[0]	εἰς τὸ ἓν τὴν πίστιν	περιαγούσης.	~Ἀλλ´ ἐπειδὴ καὶ ὁ τῆς
[33]	πρώτης γενέσεως ἐπὶ τὸν θνητὸν	παραγούσης	βίον ἑτέραν γένεσιν ἐξευρεθῆναι, μήτε
[28]	λεῖπον διὰ τῶν ἐπιγινομένων ἑαυτὴν	ἀντεισαγούσης	τῆς φύσεως. τί οὖν ἀπρεπὲς
[8]	δι´ ἀκολούθου πᾶσαν ἰδέαν κακῶν	ἀντεισαγούσης,	ὡς τῇ μὲν ἀποστροφῇ τῆς
[24]	παρουσίᾳ, οὔτε θάνατον εἶναι ζωῆς	ἐνεργούσης.	οὐκοῦν ἐπὶ κεφαλαίων τοῦ μυστηρίου
[23]	καὶ διά τινος ἀσφαλοῦς ἀντιτυπίας	ὑπερειδούσης	τὸ ἴχνος, τήν τε τῆς
[37]	οὐκ ἔχει, ἀλλὰ διὰ τῆς	ἐπιρρεούσης	αὐτῇ δυνάμεως συνέχει τε ἑαυτὴν
[16]	πρὸς τὸ σῶμα τῆς ψυχῆς	ἐπανελθούσης,	οἷον ἀπό τινος ἀρχῆς εἰς
[20]	μὴ σοφίας ἐνεργὸν τὴν φιλανθρωπίαν	ποιούσης.	καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν ἀρρώστως
[20]	μὴ ἀγαθότητος τὴν τοιαύτην πρόθεσιν	ἐμποιούσης.	ἀλλ´ οὐδὲν ἂν ὤνησε τὸ
[16]	περὶ θεοῦ ὑπολήψεσι τῇ πίστει	συνεισιούσης;	οὐδὲ γὰρ τὸν ἰατρὸν ἐν
[18]	ἀπόδειξις ἡ καὶ πρὸ τῆς	μελλούσης	ζωῆς ἐν τῷ παρόντι βίῳ
[6]	δυναμωθεῖσα παρὰ τῆς τὸ πᾶν	οἰκονομούσης	δυνάμεως· εἶτα κατεσκευάσθη τὸ γήινον
[29]	ἐν ταῖς τῶν ἀνθρώπων προαιρέσεσι	βλαστανούσης.	ἐπεὶ οὖν πρὸς τὸ ἀκρότατον
[16]	ἀρχὴν ἔσχε, ποῦ τῆς θεῷ	πρεπούσης	ἐννοίας διαμαρτάνει τὸ κήρυγμα, μηδεμιᾶς
[6]	ἀμαύρωσιν τῆς εὐλογίας ἐποίησεν, ἧς	ἐπιλειπούσης	ἐξ ἀνάγκης τὸ ἀντικείμενον ἀντεισέρχεται.
[33]	ἐκεῖνο ἄνθρωπος γίνεται, ἧς μὴ	παρούσης	ἀκίνητόν ἐστιν ἐκεῖνο καὶ ἀνενέργητον.
[38]	ὀλίγου μὲν καὶ ἐπὶ τῆς	παρούσης	ἐκθησόμεθα πραγματείας. τοῖς δὲ τὸν
[28]	ταῦτα γάρ, καθὼς εἴρηται, τῆς	παρούσης	ἐστὶν ἀπολαύσεως· ἀλλ´ ἐν ἐκείνοις
[20]	φέρει. ἀκόλουθον τοίνυν ἐπὶ τῆς	παρούσης	οἰκονομίας μὴ τὸ μέν τι
[6]	δι´ ἀκριβείας ἐπεξιέναι οὐ τῆς	παρούσης	πραγματείας ἐστί, δυνατὸν δ´ ἂν
[23]	θαλάσσης αὐτοῖς πρὸς τὴν χρείαν	συνεισφερούσης,	ἀλλὰ τοῦ καὶ τῇ θαλάσσῃ
[39]	ἀκροατοῦ ἡ διάνοια, μὴ τῆς	ἀστατούσης	φύσεως ἑαυτὴν ἔκγονον ποιήσῃ, ἐξὸν
[6]	τινὸς παρὰ τῆς τῶν πάντων	ἐπιστατούσης	ἐξουσίας προσνεμηθείσης, ἦν τις δύναμις
[6]	ἁρμοζομένη παρὰ τῆς τοῦ παντὸς	ἐπιστατούσης	σοφίας, καὶ οὕτως πάσης γίνεται
[5]	πρὸς τὸ ἀρχέτυπον· τῆς γὰρ	βασιλευούσης	φύσεως ἡ ἀνάγκαις τισὶν ὑπεζευγμένη
[6]	ἐναντιότητος τὸν τῆς συμπνοίας εἱρμὸν	διαλυούσης·	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ
[1]	διπλόην καὶ σύνθεσιν ἐν ἑαυτῇ	δεικνυούσης,	οὐκέτ´ ἄν τις κατὰ μετουσίαν
[6]	βίας· διὰ τοῦτο ἀποστῆσαι τῆς	ἐνισχυούσης	αὐτὸν δυνάμεως μηχανᾶται, ὡς ἂν
[34]	πρὸς τὸ σπουδαζόμενον τὴν ὁρμὴν	ἐχούσης,	εἰ συμπαραληφθείη καθηκόντως ἡ διὰ
[23]	μὴ πτοηθείη τὸν προσεγγισμὸν τῆς	ὑπερεχούσης	δυνάμεως· καὶ τὴν ἠρέμα διὰ
[35]	καθὼς εἴρηται, τοσοῦτον μιμούμεθα τῆς	ὑπερεχούσης	δυνάμεως ὅσον χωρεῖ ἡμῶν ἡ
[32]	εἶναι καὶ τῆς ὑψηλῆς καὶ	ὑπερεχούσης	δυνάμεως. περὶ ὧν οὐδὲν οἶμαι
[39]	τὸ ὁμογενὲς ἑαυτὸν εἰσαγάγῃ, τῆς	ὑπερεχούσης	φύσεως ἀποστήσας τὴν πίστιν. ὁ
[6]	τοῦ τοιούτου τέλους τὰς ἀφορμὰς	παρασχούσης.	~Καὶ μηδεὶς ἐρωτάτω, εἰ προειδὼς
[5]	ὅσα περὶ τούτων ἱστορικώτερον ὁ	Μωσῆς	διεξέρχεται, ἐν διηγήσεως εἴδει δόγματα
[8]	μὲν καὶ δι´ αἰνιγμάτων ὁ	Μωσῆς	ἡμῖν ἐκτίθεται. πλὴν ἔκδηλον καὶ
[7]	συμφορὰν ὁ θεὸς τὴν ἐκ	τῆς	ἀβουλίας αὐτῷ συμβησομένην ἦλθεν εἰς
[6]	ῥοπὴν ἔσχεν ὁ τῇ ἀποστροφῇ	τῆς	ἀγαθότητος ἐν ἑαυτῷ γεννήσας τὸν
[23]	τὸ μὲν γὰρ ἑλέσθαι σῶσαι	τῆς	ἀγαθότητός ἐστι μαρτυρία· τὸ δὲ
[20]	ζητοῦμεν πάντως ἐπὶ τοῦ θεοῦ	τῆς	ἀγαθότητος τὰ σημεῖα. καὶ τίς
[7]	ὁ ἄνθρωπος, οὐκέτ´ ἂν ὁ	τῆς	ἀγαθότητος τοῦ θεοῦ διασώζοιτο λόγος,
[31]	κρατοῦντι δοκοῦν περιάγεσθαι. οὐκοῦν οὐ	τῆς	ἀγαθότητος τοῦ θεοῦ τὸ ἔγκλημα,
[39]	συμφέροντος, κατ´ ἐξουσίαν προκειμένης παντὶ	τῆς	αἱρέσεως, καλῶς ἔχειν φημὶ τὸν
[8]	ὥσπερ γὰρ ἐν σαρκὶ τὸ	τῆς	αἰσθητῆς χωρισθῆναι ζωῆς προσαγορεύομεν θάνατον,
[5]	οἰήσεται. ἀλλ´ ὡς ἂν μηδαμοῦ	τῆς	ἀκολουθίας ὁ λόγος παρατραπείη, καὶ
[0]	θείαν φύσιν κατὰ τὸ εὔλογον	τῆς	ἀκολουθίας ταύτης συγκαταθήσεται. τούτου δὲ
[6]	οἷόν τινα σκιὰν τῇ ἀναχωρήσει	τῆς	ἀκτῖνος ἐπισυμβαίνουσαν. ἐπειδὴ τοίνυν ἡ
[39]	τόν γε νοῦν ἔχοντα, ἢ	τῆς	ἀκτίστου φύσεως εἶναι πιστεύειν τὴν
[8]	γένεσιν, τὰ δ´ ὅσα παρὰ	τῆς	ἀκτίστου φύσεως ἐκ τοῦ μὴ
[8]	ἀνακαλέσασθαι. ὃ παρὰ τοῦ μυστηρίου	τῆς	ἀληθείας ἀκούομεν, θεὸν πεποιηκέναι κατ´
[4]	τῶν συντρόφων αὐτῷ διδαγμάτων ἡ	τῆς	ἀληθείας ἔσται φανέρωσις. τὸ γὰρ
[9]	δι´ ὧν μάλιστα τὸ μυστήριον	τῆς	ἀληθείας κρατύνεται· γένεσις ἀνθρωπίνη καὶ
[4]	σύστασιν ἔσχον, ἆρα συνέστηκε τὸ	τῆς	ἀληθείας μυστήριον, λόγον ἐν οὐσίᾳ
[7]	ἔχειν δοκεῖ· τοῖς δὲ διορατικωτέροις	τῆς	ἀληθείας σαθρὰ ὄντα καὶ πρόχειρον
[8]	καὶ ἐπὶ τῆς ψυχῆς τὸν	τῆς	ἀληθοῦς ζωῆς χωρισμὸν θάνατον ὀνομάζομεν·
[8]	πράττοι, πρὸς τὸ κρεῖττον αὐτοῖς	τῆς	ἀλλοιώσεως εἰς ἀεὶ γιγνομένης, εἰ
[37]	ὅπερ ἐν ἡμῖν γενόμενον διὰ	τῆς	ἀλλοιωτικῆς δυνάμεως ἐξαιματοῦται καὶ μάλιστά
[37]	καὶ σῶμα γίνεται, καταλλήλως διὰ	τῆς	ἀλλοιωτικῆς δυνάμεως πρὸς τὸ τοῦ
[35]	πάλιν ἡ τῶν κεχωρισμένων ἐπάνοδος	τῆς	ἀλλοτρίας ἐπιμιξίας καθαρεύουσα γένοιτο· ἐπὶ
[9]	κακίας ἀπηλλαγμένου, πῶς οὐκ ἐλεεινοὶ	τῆς	ἀλογίας οἱ τὸ καλὸν μὴ
[8]	πρὸς τὸ νεκροῦσθαι δύναμιν, ἣ	τῆς	ἀλόγου φύσεως ἐξαίρετος ἦν, ἐκ
[8]	καὶ τὸ μὴ καλὸν κρίνειν	τῆς	ἀλόγου φύσεως ἴδιόν ἐστιν, ἐφ´
[8]	καὶ ἐκτηκομένης ἐν τοῖς ὑπὲρ	τῆς	ἁμαρτίας ἐλεγμοῖς, καθώς πού φησιν
[23]	αὐτῷ θεωρήσαντα, ἣν ἤδη διὰ	τῆς	ἁμαρτίας κεχείρωτο. διὰ τοῦτο περικαλύπτεται
[39]	τῆς ἐν τροπῇ θεωρουμένης ἢ	τῆς	ἀμετάστατόν τε καὶ παγίαν καὶ
[40]	ὄντι γεννώμενοι. ἡ γὰρ διὰ	τῆς	ἀναγεννήσεως γινομένη τῆς ζωῆς ἡμῶν
[40]	προσίεται, σκεπτέον τίνος μεταποιηθέντος ἐντελὴς	τῆς	ἀναγεννήσεως ἡ χάρις ἐστί. δῆλον
[33]	πίστις ἐστὶ δι´ ὧν τὸ	τῆς	ἀναγεννήσεως πληροῦται μυστήριον, δυσπειθῶς ἔχουσι
[22]	ἀλλὰ τὸν δίκαιον τρόπον ἐπινοηθῆναι	τῆς	ἀνακλήσεως. οὗτος δέ ἐστί τις
[21]	σοφὸς οὐκ ἀγνοεῖ τὸν τρόπον	τῆς	ἀνακλήσεως. σοφίας δ´ ἂν εἴη
[11]	καὶ ἐπίκηρον ὁμολογοῦμεν, τὸν δὲ	τῆς	ἀνακράσεως τρόπον τοῦ θείου πρὸς
[35]	τὴν ζωὴν ἐνεργήσας, ἵνα διὰ	τῆς	ἀναληφθείσης παρ´ αὐτοῦ καὶ συναποθεωθείσης
[8]	πάλιν ἀμιγὲς τοῦ ἐναντίου διὰ	τῆς	ἀναστάσεως ἀναπλάσας, πρὸς τὸ ἐξ
[8]	τὸ ἐξ ἀρχῆς σχῆμα διὰ	τῆς	ἀναστάσεως ἀναπλασθείη. τὸ δὲ τοιοῦτον
[16]	αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ ἀρχὴ	τῆς	ἀναστάσεως δι´ ἑνὸς ἐπὶ πᾶσαν
[32]	θεοδόχος ἄνθρωπος ἦν, ὁ διὰ	τῆς	ἀναστάσεως συνεπαρθεὶς τῇ θεότητι, ὥσπερ
[35]	τῆς ψυχῆς ἐκρυείσης πάλιν διὰ	τῆς	ἀναστάσεως σῶον καὶ ἀπαθῆ καὶ
[32]	καὶ ἀρχὴν δοῦναι τῇ φύσει	τῆς	ἀναστάσεως τῷ ἰδίῳ σώματι, ὅλον
[35]	ἐν τρισὶ περιόδοις τὴν τριήμερον	τῆς	ἀναστάσεως χάριν ἀπεμιμήσατο. εἴρηται δὲ
[35]	ἐν τῷ ὕδατι προμελετῆσαι τὴν	τῆς	ἀναστάσεως χάριν, ὡς ἂν εἰδείημεν
[16]	ἄλληλα δὲ πάλιν ἐπαναγαγεῖν διὰ	τῆς	ἀναστάσεως, ὡς ἂν αὐτὸς γένοιτο
[27]	τε καὶ ἄδοξον τὸ εἶδος	τῆς	ἀνθρωπίνης γενέσεως. ἀλλ´ οὐκ ἦν
[5]	χάριτος. εἰ γάρ τις ἀνάγκη	τῆς	ἀνθρωπίνης ἐπεστάτει ζωῆς, διεψεύσθη ἂν
[18]	ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις, διὰ	τῆς	ἀνθρωπίνης ἐπιδημήσασα φύσεως, πάντα καπνοῦ
[32]	φύσεως. εἰ τοίνυν δύο πέρασι	τῆς	ἀνθρωπίνης ζωῆς διειλημμένης ἐν τῷ
[27]	πλύσεως· οὕτως, μολυνθείσης τῇ ἁμαρτίᾳ	τῆς	ἀνθρωπίνης ζωῆς ἐν ἀρχῇ τε
[13]	ἐκφεύγει κοινότητα. εἰς γὰρ ἑκάτερα	τῆς	ἀνθρωπίνης ζωῆς τὰ πέρατα βλέποντες,
[15]	οὔτε ἄλλο τι τοιοῦτον, ὃ	τῆς	ἀνθρωπίνης ἴδιον οὐσίας ἐστί, τῷ
[16]	ἀλλὰ τὸ καθ´ ἡδονὴν πάθος	τῆς	ἀνθρωπίνης καθηγεῖται γενέσεως, καὶ ἡ
[20]	αὐτομολήσαντος, μηδὲ συνδιατεθῆναι τῷ εὐμεταβλήτῳ	τῆς	ἀνθρωπίνης προαιρέσεως τὴν παγίαν ἐν
[15]	τὸν θεὸν δυσωπῆσαι πρὸς ἐπίσκεψιν	τῆς	ἀνθρωπίνης φύσεως καταβῆναι, οὕτως ἐλεεινῶς
[14]	καὶ πᾶσαν μεγαλειότητα, τῷ λύθρῳ	τῆς	ἀνθρωπίνης φύσεως καταμίγνυται, ὡς καὶ
[26]	γυμνῇ τῇ θεότητι, ἀλλ´ ὑπὸ	τῆς	ἀνθρωπίνης φύσεως κεκαλυμμένῃ, ἀγνοηθέντα παρὰ
[7]	διὰ τούτου πονηρὸν εἶναι τὸν	τῆς	ἀνθρωπίνης φύσεως κτίστην ἀποδεικνύοντες. εἰ
[5]	δύναμις, ἀπεδείχθη κατὰ τὸ ἀκόλουθον	τῆς	ἀνθρωπίνης φύσεως ποιητής, οὐκ ἀνάγκῃ
[34]	εἰ γὰρ ἐπὶ τοῦ ἑτέρου	τῆς	ἀνθρωποποιίας εἴδους αἱ τῶν γεννώντων
[32]	τὸν γὰρ ἅπαξ μετασχεῖν ἐγνωκότα	τῆς	ἀνθρωπότητος διὰ πάντων ἔδει γενέσθαι
[15]	καταβῆναι, οὕτως ἐλεεινῶς καὶ ἀθλίως	τῆς	ἀνθρωπότητος διακειμένης; ἀλλ´ ἐξῆν, φησί,
[29]	τοίνυν ἅπαξ ἐνέσκηψε τῇ φύσει	τῆς	ἀνθρωπότητος ἡ τῆς κακίας νόσος,
[24]	φύσιν καὶ πρὸς τὸ ταπεινὸν	τῆς	ἀνθρωπότητος καταβῆναι ἰσχῦσαι πλείονα τῆς
[21]	εἶναι πάροδος ἀλλοίωσίς τίς ἐστι,	τῆς	ἀνυπαρξίας κατὰ θείαν δύναμιν εἰς
[6]	εἶτα κατεσκευάσθη τὸ γήινον πλάσμα,	τῆς	ἄνω δυνάμεως ἀπεικόνισμα· τοῦτο δὲ
[39]	ἑαυτὸν ἀπάγοι, τῆς κάτωθεν, οὐ	τῆς	ἄνωθέν ἐστι γεννήσεως. φησὶ δὲ
[23]	ποιῆσαι τῷ ἐχθρῷ τὸ ἀχώρητον	τῆς	ἀνωτάτω σοφίας τὴν ἀπόδειξιν ἔχει.
[27]	εἰ δὲ ἐπ´ ἴσης πάντα	τῆς	ἀξίας ἀπολιμπάνεται, ἓν πρέπον ἐστὶ
[23]	καὶ ἄνωθεν ἐπιμαρτυρούσας τῷ ὑπερφυεῖ	τῆς	ἀξίας ἐκ τῶν ἀοράτων φωνάς,
[27]	οὔτε οὖν ἡ γῆ πορρωτέρω	τῆς	ἀξίας ἐστίν, οὔτε ὁ οὐρανὸς
[7]	σαθρὰ ὄντα καὶ πρόχειρον τὴν	τῆς	ἀπάτης ἀπόδειξιν ἔχοντα σαφῶς καθορᾶται.
[26]	σωτηρίᾳ τοῦ καταφθαρέντος τῇ ἐπινοίᾳ	τῆς	ἀπάτης ἐχρήσατο, οὐ μόνον τὸν
[1]	λέγειν εἶναι· ἀλλ´ ἀνάγκη πᾶσα,	τῆς	ἁπλότητος ὁμολογουμένης, αὐτοζωὴν εἶναι τὸν
[34]	θείας οἰκονομίας περιουσία τίς ἐστι	τῆς	ἀποδείξεως τοῦ κατὰ θεὸν ἐπιτελεῖσθαι
[31]	κατὰ τὸ πρόχειρον οὔσης ἑκάστῳ	τῆς	ἀποκρίσεως, τὸ μηδὲν ἐφ´ ἡμῖν
[27]	τούτῳ, ὡς τὰ μὲν ἐφάπτεσθαι	τῆς	ἀπροσίτου φύσεως, τὰ δὲ ἀποκρίνεσθαι,
[6]	τρόπον καὶ ἡ κακία τῷ	τῆς	ἀρετῆς ἀντικαθέστηκε λόγῳ, οὐ καθ´
[8]	ἐπιγενέσθαι τὸ σκότος, τῇ δὲ	τῆς	ἀρετῆς ἀπουσίᾳ τὴν κακίαν ἀντεισαχθῆναι
[15]	ἴδιον οὐσίας ἐστί, τῷ λόγῳ	τῆς	ἀρετῆς ἠναντίωται. ~Ἀλλ´ αὐτή, φησίν,
[15]	οὐδεμιᾶς ἐναντιότητος ὡς πρὸς τὸν	τῆς	ἀρετῆς λόγον ἐν τῇ κατασκευῇ
[16]	ἁπτόμενον καὶ πρὸς κακίαν ἀπὸ	τῆς	ἀρετῆς μεταστρέφον ἀληθῶς πάθος ἐστί,
[15]	καὶ θάνατος· οὕτω καὶ ἐπὶ	τῆς	ἀρετῆς οὐκ ἄν τις κτίσιν
[8]	μὲν τῇ παρούσῃ ζωῇ τὸ	τῆς	ἀρετῆς φάρμακον εἰς θεραπείαν τῶν
[16]	νοερὸν τοῦ ἀνθρωπίνου συγκρίματος, διὰ	τῆς	ἀρρήτου ἐκείνης καὶ ἀνεκφράστου συνανακράσεως
[29]	ἦν, ὡς ἂν διὰ πάσης	τῆς	ἀρρωστίας προχωρήσειεν ἡ θεραπεία, τούτου
[27]	διορθωτικὴ τῆς φύσεως δύναμις, καὶ	τῆς	ἀρχῆς ἁψαμένη καὶ μέχρι τοῦ
[6]	κακοῖς ἐστὶ νῦν τὸ ἀνθρώπινον,	τῆς·	ἀρχῆς ἐκείνης τοῦ τοιούτου τέλους
[16]	νοερὰν οὐσίαν τῇ αἰσθητῇ συγκατέμιξεν,	τῆς	ἀρχῆς κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἐπὶ
[3]	διάκρισις μόνη, θεραπευθείσης ἑκατέρωθεν καταλλήλως	τῆς	ἀσεβοῦς ὑπονοίας· ἔστι γὰρ ὥσπερ
[39]	τοῦ ἀκροατοῦ ἡ διάνοια, μὴ	τῆς	ἀστατούσης φύσεως ἑαυτὴν ἔκγονον ποιήσῃ,
[11]	τε καὶ νοητὴν κτίσιν παρὰ	τῆς	ἀσωμάτου τε καὶ ἀκτίστου φύσεως
[5]	γίνεται γένεσις. ἐπεὶ οὖν τοῦτο	τῆς	αὐτεξουσιότητός ἐστι τὸ ἰδίωμα, τὸ
[5]	διηγήσεως εἴδει δόγματα ἡμῖν παρατιθέμενος,	τῆς	αὐτῆς ἔχεται διδασκαλίας. ὁ γὰρ
[35]	ἀνθρωπίνῃ φύσει, εἰ μή τις	τῆς	αὐτῆς ὁδοῦ λάβοιτο δι´ ἧς
[37]	τὸ ἀθάνατον κοινωνίας ἐν μετουσίᾳ	τῆς	ἀφθαρσίας γινόμενον, σκοπῆσαι προσήκει, πῶς
[37]	ἀθάνατον ἑνώσει καὶ ὁ ἄνθρωπος	τῆς	ἀφθαρσίας μέτοχος γένοιτο. ταῦτα δὲ
[2]	προσαχθησόμεθα, σκιάς τινας καὶ μιμήματα	τῆς	ἀφράστου δυνάμεως ἐν τῇ καθ´
[40]	τὸ μετὰ τοῦτο βλέπειν, καὶ	τῆς	ἀφράστου μακαριότητος ἐν τῇ ὀλίγῃ
[6]	τοῖς εὐπειθεστέροις παραθέσθαι τὸν λόγον.	τῆς	γὰρ ἀρετῆς καὶ τῆς κακίας
[5]	τῷ ἀνομοίῳ πρὸς τὸ ἀρχέτυπον·	τῆς	γὰρ βασιλευούσης φύσεως ἡ ἀνάγκαις
[16]	εἰς ἀεὶ διαμεῖναι τὴν ἕνωσιν.	τῆς	γὰρ φύσεως ἡμῶν διὰ τῆς
[13]	ἡμῶν τὴν κοινότητα τῷ τε	τῆς	γενέσεως τρόπῳ καὶ τῷ ἀνεπιδέκτῳ
[38]	ζῷον· μόνον γὰρ τοῦτο τὸ	τῆς	γεννήσεως εἶδος κατ´ ἐξουσίαν ἔχει,
[13]	εἰς πάθος κατέληξεν· οὔτε γὰρ	τῆς	γεννήσεως ἡδονὴ καθηγήσατο, οὔτε τὸν
[13]	φημὶ κἀγώ. ἀλλὰ τὸ πρὸ	τῆς	γεννήσεως καὶ τὸ μετὰ τὸν
[39]	ταῦτα πίστιν ἐν τῷ καιρῷ	τῆς	γεννήσεως, μήποτε λάθῃ τῇ ἐλλιπεῖ
[28]	τὴν φύσιν ἡμῶν, καὶ τὸν	τῆς	γεννήσεως τρόπον διαθρυλλοῦσι, καὶ οἴονται
[34]	πόσῳ μᾶλλον ἐν τῷ πνευματικῷ	τῆς	γεννήσεως τρόπῳ, καὶ θεοῦ παρέσεσθαι
[6]	τῷ ἀξιώματι· βασιλεύειν γὰρ ἐτάχθη	τῆς	γῆς τε καὶ τῶν ἐπ´
[6]	ὁ θεός, φησιν, χοῦν ἀπὸ	τῆς	γῆς τὸν ἄνθρωπον ἔπλασε καὶ
[40]	καὶ ὅσα τοιαῦτα σποράδην παρὰ	τῆς	γραφῆς διδασκόμεθα. ἐὰν ἐν τούτοις
[39]	καὶ ἀμετάθετον ἐν ἑαυτῇ κεκτημένης,	τῆς	δὲ κτίσεως πρὸς τροπὴν ἀλλοιουμένης,
[18]	οὐδὲ ἐξ ἰχνῶν ἔτι γινωσκομένου,	τῆς	δὲ λαμπρᾶς ἐκείνης πόλεως ἐν
[8]	τῇ δοκιμασίᾳ τῶν αἰσθήσεων ἁμαρτηθείσης,	τῆς	δὲ τοῦ καλοῦ διαμαρτίας τὴν
[12]	τις ἑτέραν ἀπόδειξιν ἔχοι, πλὴν	τῆς	δι´ αὐτῶν τῶν ἐνεργειῶν μαρτυρίας.
[0]	θεῶν πλῆθος ἀπὸ τοῦ δόγματος,	τῆς	διὰ πάντων ταὐτότητος εἰς τὸ
[33]	συστῆναι ἄνθρωπον, τοῦτο καὶ περὶ	τῆς	διὰ τοῦ ὕδατος γινομένης ἀναγεννήσεως
[6]	αὐτὸ τὸ ὄνομα ἐντός ἐστι	τῆς	διὰ τῶν αἰσθητηρίων κατανοήσεως. ἀλλ´
[32]	μέσῳ γίγνεσθαι, μηδὲν τῆς εἰσόδου	τῆς	διὰ τῶν θυρῶν προσδεόμενον, ἐνισχύειν
[31]	πᾶσιν ἐγγενέσθαι τὴν πίστιν, ἀλλὰ	τῆς	διαθέσεως τῶν δεχομένων τὸ κήρυγμα.
[6]	ἐν τῇ τῶν ὄντων φύσει	τῆς	διαιρέσεως ταύτης ἔξω φερόμενον. διῄρηται
[16]	ἐμμιχθείσης τῇ φύσει κακίας διὰ	τῆς	διαλύσεως ἡμῶν ἐκρυείσης, οἷον ἐπὶ
[8]	ἐνέργειαν· διὰ τοῦτο ὁ μὲν	τῆς	διαλύσεως θάνατος ἐκ τῆς τῶν
[0]	ἂν εἴη χαλεπὸν τὸ ἐσκεδασμένον	τῆς	διανοίας εἰς πλῆθος θεῶν πρὸς
[30]	καὶ αὐτεξούσιον, ἐν τῇ ἐλευθερίᾳ	τῆς	διανοίας κείμενον. οὐκοῦν ἐπὶ τοὺς
[10]	περιγράφεται, ἡ δὲ ψυχὴ τοῖς	τῆς	διανοίας κινήμασι πάσῃ κατ´ ἐξουσίαν
[8]	τῶν λόγων ἢ τῷ στοχασμῷ	τῆς	διανοίας ὑπάγεται. οὐκοῦν πρὸς τὸ
[32]	λαόν, δύναμιν αὐτοῖς ἐντιθεὶς διὰ	τῆς	διδασκαλίας πρὸς τὸ γνῶναι τί
[0]	προσαγομένου. οὐ μὴν ὁ αὐτὸς	τῆς	διδασκαλίας τρόπος ἐπὶ πάντων ἁρμόσει
[30]	ἀθρόως ἐγένοντο, ὡς ἂν μηδεὶς	τῆς	διδαχῆς τῶν ἀγαθῶν ἀμοιρήσειεν· πῶς
[26]	~Ἀλλ´ ἴσως τις ἐν τῇ	τῆς	δικαιοσύνης τε καὶ σοφίας ἐξετάσει
[26]	βλέπων πάντων μάλιστα καὶ τοῦτο	τῆς	δικαιοσύνης τε καὶ τῆς σοφίας
[26]	ἀγαθότητος γίγνεται. ἴδιον μὲν γὰρ	τῆς	δικαιοσύνης τὸ ἐκεῖνα νέμειν ἑκάστῳ,
[15]	τὸν ἐλευθερωτὴν ὁ τῷ ζυγῷ	τῆς	δουλείας κατεχόμενος. ἆρα μικρὰ ταῦτα
[22]	ἡμᾶς αὐθεντίᾳ, μηδὲ τῷ περιόντι	τῆς	δυνάμεως ἀποσπάσαντα τοῦ κρατοῦντος καταλιπεῖν
[32]	καὶ δίχα τούτου τῇ περιουσίᾳ	τῆς	δυνάμεως δύνασθαι ἂν μετὰ ῥᾳστώνης
[16]	ἑνώσας τῷ οἰκείῳ σώματι διὰ	τῆς	δυνάμεως ἑαυτοῦ τῆς ἑκατέρῳ τούτων
[20]	ἐστι τὸ τοιοῦτον καὶ τυραννικὸν	τῆς	δυνάμεως εἶδος. ὡσαύτως δὲ καὶ
[24]	ταπεινὸν κάθοδος περιουσία τίς ἐστι	τῆς	δυνάμεως οὐδὲν ἐν τοῖς παρὰ
[24]	τῆς ἀνθρωπότητος καταβῆναι ἰσχῦσαι πλείονα	τῆς	δυνάμεως τὴν ἀπόδειξιν ἔχει ἢ
[38]	προεξεθέμεθα ἐν ἑτέροις πόνοις, διὰ	τῆς	δυνατῆς ἡμῖν σπουδῆς ἐν ἀκριβείᾳ
[30]	ἀποφοιτήσαντα μὴ ἑαυτόν, ἀλλ´ ἕτερον	τῆς	δυσκληρίας ἐπαιτιᾶσθαι. ~Ἀλλ´ οὐκ ἀποροῦσιν
[40]	τὸ ὕδωρ ὕδωρ ἐστίν, οὐδαμοῦ	τῆς	δωρεᾶς τοῦ ἁγίου πνεύματος ἐπιφανείσης
[7]	δι´ ἀπάτης παρασυρέντες εἰς σύστασιν	τῆς	ἑαυτῶν πλάνης προβάλλουσιν, ὡς διὰ
[5]	καθάπερ γὰρ ὁ ὀφθαλμὸς διὰ	τῆς	ἐγκειμένης αὐτῷ φυσικῶς αὐγῆς ἐν
[5]	τὸ ἀθάνατον, ὡς ἂν διὰ	τῆς	ἐγκειμένης δυνάμεως γνωρίζοι τε τὸ
[18]	ἡ τῶν δαιμόνων ἀπάτη, διὰ	τῆς	εἰδωλομανίας τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων
[25]	ἐπάνοδος ἀρχὴ τῷ θνητῷ γένει	τῆς	εἰς τὴν ἀθάνατον ζωὴν ἐπανόδου
[27]	διαλαβοῦσα. μιᾶς δὲ πᾶσιν ἀνθρώποις	τῆς	εἰς τὴν ζωὴν οὔσης παρόδου,
[30]	τὴν ἐξουσίαν ἔχων δι´ ὑπερβολὴν	τῆς	εἰς τὸν ἄνθρωπον τιμῆς ἀφῆκέ
[28]	νομοθετοῦσιν ἕτερον τρόπον τῷ θεῷ	τῆς	εἰς τὸν βίον παρόδου οἱ
[18]	νόμου προεδιδάχθησαν, καὶ προτιμοτέραν ἐποιήσαντο	τῆς	εἰς τὸν φανέντα πίστεως τὴν
[13]	γενέσεως τρόπῳ καὶ τῷ ἀνεπιδέκτῳ	τῆς	εἰς φθορὰν ἀλλοιώσεως, καλῶς ἂν
[32]	καὶ ἐν μέσῳ γίγνεσθαι, μηδὲν	τῆς	εἰσόδου τῆς διὰ τῶν θυρῶν
[9]	προειρημένα συμπαραδέχεσθαι. τὸ γὰρ θεοπρεπὲς	τῆς	ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως διὰ τὸ
[16]	περὶ τὸν θάνατον οἰκονομίας καὶ	τῆς	ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως, τὸ διαλυθῆναι
[33]	φθορὰν τὸ γεννώμενον κρεῖττον γένηται	τῆς	ἐκ τοῦ θανάτου φθορᾶς· ἐπειδὰν
[32]	τοιαῦτα περιέχει ἡ ἱστορία, οὐδὲν	τῆς	ἐκ τῶν λογισμῶν συμμαχίας προσδέεται
[40]	μετὰ ταῦτα βίου, καταλλήλως ἐκ	τῆς	ἑκάστου προαιρέσεως κατὰ τὴν δικαίαν
[16]	σώματι διὰ τῆς δυνάμεως ἑαυτοῦ	τῆς	ἑκατέρῳ τούτων παρὰ τὴν πρώτην
[2]	προχεομένου, ὅπερ ἐν τῷ καιρῷ	τῆς	ἐκφωνήσεως τοῦ λόγου φωνὴ γίνεται,
[35]	κεκιβδηλευμένῳ χρυσίῳ τὸ χωνευτήριον, ὡς	τῆς	ἐμμιχθείσης αὐτοῖς κακίας ἀποτακείσης μακροῖς
[35]	οὖν ἔστιν ὃ μιμεῖται; τὸ	τῆς	ἐμμιχθείσης κακίας ἐν τῇ τῆς
[16]	ἐπὶ τὴν ἀίδιον ἐπανέλθοιμεν ζωήν,	τῆς	ἐμμιχθείσης τῇ φύσει κακίας διὰ
[8]	χρῆσιν ἀναπλάσαι τὸ σκεῦος, κενὸν	τῆς	ἐμμιχθείσης ὕλης γενόμενον. οὕτως οὖν
[5]	κοινωνίᾳ τοῦ φωτὸς γίνεται, διὰ	τῆς	ἐμφύτου δυνάμεως τὸ συγγενὲς ἐφελκόμενος,
[15]	ἐπεζήτησας λόγον, ἔχεις τὴν αἰτίαν	τῆς	ἐν ἀνθρώποις τοῦ θεοῦ παρουσίας.
[25]	εἰ γὰρ καὶ ὁ τρόπος	τῆς	ἐν ἡμῖν τοῦ θεοῦ παρουσίας
[39]	τίνος αἱρήσεται μᾶλλον γενέσθαι τέκνον,	τῆς	ἐν τροπῇ θεωρουμένης ἢ τῆς
[36]	ἐστὶ σωτηρία. αὕτη δὲ διὰ	τῆς	ἐν ὕδατι καθάρσεως ἐνεργὸς γίνεται.
[15]	αὐθεντικῆς τινὸς καὶ θεικῆς ἐξουσίας	τῆς	ἐναντίας δυνάμεως ἀποσπάσας πρὸς τὴν
[8]	δὲ τοῦ καλοῦ διαμαρτίας τὴν	τῆς	ἐναντίας ἕξεως ὑπόστασιν ἐνεργησάσης, τὸ
[6]	τούτου βίας· διὰ τοῦτο ἀποστῆσαι	τῆς	ἐνισχυούσης αὐτὸν δυνάμεως μηχανᾶται, ὡς
[3]	δὲ εἰς πλῆθος ἐσκεδασμένων ὁ	τῆς	ἑνότητος λόγος. ~Εἰ δὲ ἀντιλέγοι
[11]	καὶ ἀνενέργητον γίνεσθαι, καὶ τὸν	τῆς	ἑνώσεως οὐκ ἐπιγινώσκομεν τρόπον, οὕτω
[39]	ὑφίσταται, ὁ δὲ πνευματικὸς τόκος	τῆς	ἐξουσίας ἤρτηται τοῦ τικτομένου. ἐπειδὴ
[37]	ἡμῖν γνώριμον ἔχει, διὰ δὲ	τῆς	ἐπεισαγομένης δυνάμεως ἐν τῷ εἶναι
[39]	μάταιος ἂν εἴη ἐν ἐλπίδι	τῆς	ἐπὶ τὸ κρεῖττον μεταστάσεως, πρὸς
[23]	ἐστι δι´ ἀκολούθου στοχασμόν τινα	τῆς	ἐπιθυμίας αὐτοῦ λαβεῖν, εἰ τὰ
[17]	ἰατροῖς οὐ νομοθετοῦσι τὸν τρόπον	τῆς	ἐπιμελείας οἱ κάμνοντες, οὐδὲ περὶ
[6]	ὕδωρ ἐμμίξειε τῷ ἐλαίῳ διὰ	τῆς	ἐπινοίας ταύτης ἀμαυρώσει τὴν φλόγα,
[7]	παραδεδεγμένοις ἀπάτην ἰσχύν τινα διὰ	τῆς	ἐπιπολαίου πιθανότητος ἔχειν δοκεῖ· τοῖς
[37]	ζωὴν οὐκ ἔχει, ἀλλὰ διὰ	τῆς	ἐπιρρεούσης αὐτῇ δυνάμεως συνέχει τε
[28]	εὔλογον κρίνοντες, πρὸς δὲ τὸν	τῆς	ἐπισκέψεως τρόπον δυσαρεστούμενοι, οὐκ εἰδότες
[12]	ἡμῖν φανερωθέντος θεοῦ ἱκανὴν ἀπόδειξιν	τῆς	ἐπιφανείας τῆς θεότητος τὰ κατὰ
[23]	ἐπὶ Μωσέως θαυματουργίαν, ἀλλ´ ἄνω	τῆς	ἐπιφανείας τοῦ ὕδατος ὑποχερσουμένης τῇ
[31]	ἀποροῦσιν οὐδὲ πρὸς τὰ τοιαῦτα	τῆς	ἐριστικῆς ἀντιλογίας. λέγουσι γὰρ δύνασθαι
[33]	ἀνθρώπου φύσιν μεταποιεῖ τὸ φαινόμενον,	τῆς	ἐσχάτης ἂν εἴη ἀγνωμοσύνης ἐκεῖ
[8]	ἀλγυνόντων ἡμᾶς αἴτιος ὑπονοοῖτο, τοῦτο	τῆς	ἐσχάτης μικροψυχίας ἐστὶ τῶν τῇ
[21]	ᾧ ἀφωμοίωται. ἐν τούτῳ τοίνυν	τῆς	ἑτερότητος τοῦ κατ´ εἰκόνα γενομένου
[26]	τρόπος τῆς θεραπείας τὸν σκοπὸν	τῆς	εὐεργεσίας διελυμήνατο· εἰ γὰρ καὶ
[26]	γεγονὸς ἀμφιβάλοιτο, εἴπερ εἰς αἴσθησιν	τῆς	εὐεργεσίας ἔλθοι. νυνὶ γὰρ καθάπερ
[17]	ἀλλὰ πρὸς τὸ πέρας ὁρῶντες	τῆς	εὐεργεσίας ἐν εὐχαριστίᾳ τὴν εὐποιίαν
[24]	τοῦ θανάτου καθαίρεσις. ἐπεὶ οὖν	τῆς	εὐθείας ὁδοῦ παρενεχθέντες τὸ κατ´
[8]	ἀεὶ γιγνομένης, εἰ δὲ παρατραπείη	τῆς	εὐθείας, τῆς πρὸς τὸ ἐναντίον
[37]	γένοιτο. ταῦτα δὲ δίδωσι τῇ	τῆς	εὐλογίας δυνάμει πρὸς ἐκεῖνο μεταστοιχειώσας
[6]	ἀντικείμενος σβέσιν τινὰ καὶ ἀμαύρωσιν	τῆς	εὐλογίας ἐποίησεν, ἧς ἐπιλειπούσης ἐξ
[6]	τε ἦν· ὑπερίσχυε γὰρ ἡ	τῆς	εὐλογίας τοῦ θεοῦ δύναμις τῆς
[18]	τὴν ἐξ ἀρχῆς νομισθεῖσαν αὐτοῖς	τῆς	εὐσεβείας θρησκείαν ἀκώλυτα ἦν. ἐπεὶ
[1]	περιαγούσης. ~Ἀλλ´ ἐπειδὴ καὶ ὁ	τῆς	εὐσεβείας λόγος οἶδέ τινα διάκρισιν
[16]	τὸν θεὸν κεκοινωνηκέναι φησὶ τὸ	τῆς	εὐσεβείας μυστήριον; εἰ δὲ τὴν
[0]	ἐστι τοῖς προεστηκόσι τοῦ μυστηρίου	τῆς	εὐσεβείας, ὡς ἂν πληθύνοιτο τῇ
[34]	τὸ δὲ προηγεῖσθαι τὴν διὰ	τῆς	εὐχῆς κλῆσιν τῆς θείας οἰκονομίας
[34]	εἰ συμπαραληφθείη καθηκόντως ἡ διὰ	τῆς	εὐχῆς συμμαχία, μᾶλλον ἐπιτελὲς ἔσται
[8]	ἀντεισαγούσης, ὡς τῇ μὲν ἀποστροφῇ	τῆς	ζωῆς ἀντεισαχθῆναι τὸν θάνατον, τῇ
[15]	ἐδεῖτο τοῦ ζωοποιοῦντος ὁ ἀφαμαρτὼν	τῆς	ζωῆς, ἐδεῖτο τοῦ πρὸς τὸ
[5]	ἔλαχε βίον, καταλλήλως ἕκαστον τῷ	τῆς	ζωῆς εἴδει κατεσκεύασται, ὡς οἰκεῖον
[24]	ὁδοῦ παρενεχθέντες τὸ κατ´ ἀρχὰς	τῆς	ζωῆς ἐξετράπημεν καὶ τῷ θανάτῳ
[37]	τε θανάτου κρεῖττον ἐδείχθη καὶ	τῆς	ζωῆς ἡμῖν κατήρξατο. καθάπερ γὰρ
[27]	δὲ περιιδεῖν ἀθεράπευτον. τούτου χάριν	τῆς	ζωῆς ἡμῶν δύο πέρασιν ἑκατέρωθεν
[35]	τοίνυν ἰδεῖν ἐν τίσιν ὁ	τῆς	ζωῆς ἡμῶν καθηγησάμενος ἐθεωρήθη, ἵνα,
[40]	γὰρ διὰ τῆς ἀναγεννήσεως γινομένη	τῆς	ζωῆς ἡμῶν μεταποίησις οὐκ ἂν
[35]	κρατούμενα. ἐπεὶ οὖν τοῦ καθηγουμένου	τῆς	ζωῆς ἡμῶν ὁ θάνατος ὑπόγειος
[37]	πρὸς τὴν ζωὴν ἕνωσις τὴν	τῆς	ζωῆς κοινωνίαν ἔχει· τὸ δὲ
[28]	ταύτῃ τῶν πρὸς τὴν σύστασιν	τῆς	ζωῆς συντελούντων ὡς ἄτιμόν τι
[5]	ἡ ἀπάθεια τοῦ σώματος; ποῦ	τῆς	ζωῆς τὸ ἀίδιον; ὠκύμορον, ἐμπαθές,
[24]	ἄγκιστρον τῆς θεότητος, καὶ οὕτω	τῆς	ζωῆς τῷ θανάτῳ εἰσοικισθείσης καὶ
[18]	δαιμόνων ἀπάτη, διὰ τῆς εἰδωλομανίας	τῆς	ζωῆς τῶν ἀνθρώπων κατακρατήσασα· ὅπως
[21]	ἑαυτὸν δι´ ἡδονῆς τῷ ἐχθρῷ	τῆς	ζωῆς ὑποζεύξαντος, πάντα μοι κατὰ
[8]	κρίνεται. οὐκοῦν ἐξετάσωμεν εἰ ὁ	τῆς	ζωῆς χορηγὸς πρὸς ἄλλο τι
[30]	ἐψύχωται τῷ ἰδίῳ θυμῷ καὶ	τῆς	ζωτικῆς κινήσεως οὐκ ἐστέρηται, οὕτως
[26]	ὁ προαπατήσας τὸν ἄνθρωπον τῷ	τῆς	ἡδονῆς δελεάσματι· ὁ δὲ σκοπὸς
[8]	ἀπόλωλε, κἂν ἐκφεύγῃ τὴν κατάληψιν	τῆς	ἡμετέρας αἰσθήσεως. ἡ δὲ αἰτία
[10]	θεότητος περιελήφθη; οὐδὲ γὰρ ἐπὶ	τῆς	ἡμετέρας ζωῆς ἐντὸς κατακλείεται τῶν
[1]	ἀλλὰ πρὸς τὸ τῆς φύσεως	τῆς	ἡμετέρας μέτρον συνταπεινοῦνται καὶ αἱ
[34]	τῷ ἔργῳ, καθὰ πεπιστεύκαμεν, καὶ	τῆς	ἡμετέρας προαιρέσεως πρὸς τὸ σπουδαζόμενον
[4]	ἦ γὰρ ἂν καθ´ ὁμοιότητα	τῆς	ἡμετέρας φύσεως καὶ τὸ θεῖον
[39]	φύσιν ἐν τῇ τριάδι διὰ	τῆς	ἠπατημένης ὑπολήψεως βλέποντα, ἔπειτα ἐν
[5]	τὸ ὑπερκείμενον καὶ ἐν ἐπιθυμίᾳ	τῆς	θείας ἀιδιότητος εἴη. ταῦτά τοι
[6]	κατὰ τὸν ἄνθρωπον μίγμα παρὰ	τῆς	θείας ἀναδείκνυται φύσεως, καθὼς διδάσκει
[28]	παρόδου οἱ ἐπισκεφθῆναι μὲν παρὰ	τῆς	θείας δυνάμεως ἀσθενήσασαν ἐν κακίᾳ
[27]	περὶ τὰ μηδὲν ἡμῖν ἐπικοινωνοῦντα	τῆς	θείας δυνάμεως ἀσχολία. τὸ μὲν
[2]	καθαιροῖτο πρὸς ταπεινότητα τὸ μεγαλεῖον	τῆς	θείας δυνάμεως, εἰ καθ´ ὁμοιότητα
[24]	τῆς θεότητος, ποῦ ἡ ἀφθαρσία	τῆς	θείας δυνάμεως ἐν τοῖς εἰρημένοις
[23]	ἀλλ´ ἐκ τῶν ἀρρήτων ταμείων	τῆς	θείας δυνάμεως ἡ φιλοτιμία προῄει,
[24]	τι καὶ ὑψηλὸν ἐξεργασθῆναι παρὰ	τῆς	θείας δυνάμεως κατὰ φύσιν πώς
[26]	τοῦ κακοῦ περιφυέντων, ὁ προσεγγισμὸς	τῆς	θείας δυνάμεως πυρὸς δίκην ἀφανισμὸν
[8]	ἀνθρώπου μέρος διαλαμβάνουσα, αὐτῆς δὲ	τῆς	θείας εἰκόνος οὐ προσαπτομένη. λύεται
[6]	δὲ παρρησίας, αὐτῆς κατὰ πρόσωπον	τῆς	θείας ἐμφανείας κατατρυφῶν· ταῦτα δὲ
[26]	τοιαῦτα παραδίδωσι τὸ μέγα μυστήριον	τῆς	θείας ἐνανθρωπήσεως. δι´ ὧν γὰρ
[36]	τὸ οἰκεῖον ποιεῖν; ἴδιον δὲ	τῆς	θείας ἐνεργείας ἡ τῶν δεομένων
[18]	πρὸς τὴν ἀλήθειαν οὐ μικρὰ	τῆς	θείας ἐπιδημίας ἀπόδειξις ἡ καὶ
[18]	μὴ σαφῆ τε καὶ ἀναμφίβολον	τῆς	θείας ἐπιδημίας ἔχοντες τὴν ἀπόδειξιν.
[8]	τοῦ σκυθρωποῦ τούτου τὴν ὑπερβολὴν	τῆς	θείας εὐεργεσίας· τάχα γὰρ ἂν
[6]	καὶ αὐτόχειρα. ἐπειδὴ γὰρ διὰ	τῆς	θείας εὐλογίας δυναμωθεὶς ὁ ἄνθρωπος
[6]	καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος, μηδὲ	τῆς	θείας κοινωνίας ἀπόκληρον. τούτου χάριν
[10]	στοχασμόν τινα πρέ– ποντα περὶ	τῆς	θείας οἰκονομίας λαβεῖν; ὡς γὰρ
[24]	τὴν ἀπολογίαν πρὸς τοὺς κατηγοροῦντας	τῆς	θείας οἰκονομίας, ὅτου χάριν δι´
[34]	τὴν διὰ τῆς εὐχῆς κλῆσιν	τῆς	θείας οἰκονομίας περιουσία τίς ἐστι
[35]	ἐπῆκται τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει παρὰ	τῆς	θείας προνοίας ὁ θάνατος, ὥστε
[16]	δόγματος, ὡς οὐδὲν ὑγιὲς περὶ	τῆς	θείας φύσεως διεξιόντος· εἰ δὲ
[15]	ἀνάρμοστά τε καὶ ἀπεμφαίνοντα περὶ	τῆς	θείας φύσεως δογματιζόντων· οὐ γὰρ
[34]	τὴν φύσιν γνωρίζουσα, οὕτως ἴδιον	τῆς	θείας φύσεώς ἐστιν ἡ ἀλήθεια.
[1]	τὴν ῥοπὴν ἔχειν· ἀλλότρια γὰρ	τῆς	θείας φύσεως ἡ πρὸς κακίαν
[15]	φύσιν. εἰ οὖν ἴδιον γνώρισμα	τῆς	θείας φύσεως ἡ φιλανθρωπία, ἔχεις
[21]	τοῦ λόγου διῃρημένων ὅτι μίμημα	τῆς	θείας φύσεως κατεσκευάσθη ὁ ἄνθρωπος,
[21]	τῷ ἀνθρώπῳ θεωρουμένης, ἐπειδὴ μίμημα	τῆς	θείας φύσεως ὁ ἄνθρωπος ἦν·
[2]	ἐν ἑαυτῇ φανεροῦσα. ἐπὶ δὲ	τῆς	θείας φύσεως τὸ μὲν εἶναι
[15]	αὐτῷ μένοντι ἐπὶ τοῦ ὕψους	τῆς	θεικῆς δόξης, διὰ προστάγματος σῶσαι
[23]	οἰκονομία μὴ παραποδισθείη τῷ φόβῳ	τῆς	θεικῆς ἐπιφανείας, πάντων κατὰ ταὐτὸν
[24]	ἐπ´ αὐτοῦ νοεῖσθαι, τὸ δὲ	τῆς	θεοπρεποῦς ἀξίας ἐκβάλλεσθαι· ἀλλὰ πᾶν
[9]	τὸ μὴ δοκεῖν ἔξω τι	τῆς	θεοπρεποῦς ἐννοίας τῶν εἰρημένων εἶναι·
[27]	ἰωμένην δύναμιν ὁμολογοῦντες, τί ἔξω	τῆς	θεοπρεποῦς ὑπολήψεως πεπιστεύκαμεν; ~Ἀλλὰ κωμῳδοῦσι
[32]	τῶν ἀπίστων μηδὲν ἀλλότριον εἶναι	τῆς	θεοπρεποῦς ὑπολήψεως. τὸ γὰρ μὴ
[13]	τὰ θαύματα. αὐτὸ οὖν τοῦτο	τῆς	θεότητος ἔστω σοι τοῦ φανέντος
[27]	τὸ μὲν γὰρ ἀπρεπὲς ἐπὶ	τῆς	θεότητος ἴσον, εἴπερ ὅλως θεμιτόν
[24]	τῆς σαρκὸς συγκατασπασθῇ τὸ ἄγκιστρον	τῆς	θεότητος, καὶ οὕτω τῆς ζωῆς
[32]	δι´ ἀκοῆς ἡμᾶς πρὸς τὴν	τῆς	θεότητος κατανόησιν χειραγωγεῖσθαι, ἀλλὰ καὶ
[37]	τῇ ἐπικήρῳ φύσει, ἵνα τῇ	τῆς	θεότητος κοινωνίᾳ συναποθεωθῇ τὸ ἀνθρώπινον,
[0]	ἀλλ´ εἷς καὶ ὁ αὐτὸς	τῆς	θεότητος λόγος, οὐδεμιᾶς ἰδιότητος ἐν
[34]	τὸν ἐπαγγειλάμενον πεπίστευται· ἡ δὲ	τῆς	θεότητος μαρτυρία διὰ τῶν θαυμάτων
[10]	καθάπερ ἀγγείῳ τινὶ ἡ ἀπειρία	τῆς	θεότητος περιελήφθη; οὐδὲ γὰρ ἐπὶ
[24]	εἰρημένων προσέχοντα, ποῦ τὸ δυνατὸν	τῆς	θεότητος, ποῦ ἡ ἀφθαρσία τῆς
[12]	θεοῦ ἱκανὴν ἀπόδειξιν τῆς ἐπιφανείας	τῆς	θεότητος τὰ κατὰ τὰς ἐνεργείας
[34]	θαυμάτων αὐτῶν πεπιστευκότες, ἴδιον δὲ	τῆς	θεότητος τὸ ἀμίκτως πρὸς τὸ
[32]	θειότερον. ἐπειδὴ γὰρ ἴδιόν ἐστι	τῆς	θεότητος τὸ διὰ πάντων ἥκειν
[17]	οἱ κάμνοντες, οὐδὲ περὶ τοῦ	τῆς	θεραπείας εἴδους πρὸς τοὺς εὐεργέτας
[0]	τῆς νόσου καὶ τὸν τρόπον	τῆς	θεραπείας προσαρμοστέον. οὐ τοῖς αὐτοῖς
[26]	ἀλεξητήριον, καὶ οὐδὲν ὁ τρόπος	τῆς	θεραπείας τὸν σκοπὸν τῆς εὐεργεσίας
[16]	αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν ἔσχε, ποῦ	τῆς	θεῷ πρεπούσης ἐννοίας διαμαρτάνει τὸ
[6]	τὸ νοητόν τε καὶ αἰσθητὸν	τῆς	θεωρίας διῃρημένης. καὶ οὐδὲν ἂν
[6]	ὥσπερ ἐπὶ λύχνου τοῦ πυρὸς	τῆς	θρυαλλίδος περιδεδραγμένου, εἴ τις ἀδυνατῶν
[16]	τῆς γὰρ φύσεως ἡμῶν διὰ	τῆς	ἰδίας ἀκολουθίας καὶ ἐν ἐκείνῳ
[6]	τὸν ἄνθρωπον ἔπλασε καὶ διὰ	τῆς	ἰδίας ἐμπνεύσεως τῷ πλάσματι τὴν
[39]	διὰ τῆς πνευματικῆς γεννήσεως ποιεῖσθαι	τῆς	ἰδίας ζωῆς, ἤ, εἰ ἔξω
[39]	τε καὶ ἀναλλοίωτον ἀρχηγὸν ποιήσασθαι	τῆς	ἰδίας ζωῆς. κατὰ γὰρ τὴν
[26]	ἀντιλαμβάνει, ὧν τὰ σπέρματα διὰ	τῆς	ἰδίας προαιρέσεως κατεβάλετο· ἀπατᾶται γὰρ
[3]	πάλιν δὲ αὖ ἐκ μὲν	τῆς	Ἰουδαικῆς ὑπολήψεως ἡ τῆς φύσεως
[29]	τε μνημονεύεται καὶ ὅσα ἔξω	τῆς	ἱστορίας ἐν ταῖς καθεξῆς γενεαῖς
[24]	φθορᾶς ἀνεπίδεκτον, πάντα τῷ λόγῳ	τῆς	καθ´ ἡμᾶς οἰκονομίας ἐπιδεικνύμενα. ἡ
[36]	ὁ δὲ καθαρθεὶς ἐν μετουσίᾳ	τῆς	καθαρότητος ἔσται, τὸ δὲ ἀληθῶς
[35]	ἐπιδέονται· οἱ δὲ ταύτης ἀμύητοι	τῆς	καθάρσεως ἀναγκαίως τῷ πυρὶ καθαρίζονται.
[21]	ἀπάτη, μὴ δελέατος δίκην τῷ	τῆς	κακίας ἀγκίστρῳ τῆς τοῦ καλοῦ
[35]	συνεχείας, συνδραμόντων δύο πρὸς τὴν	τῆς	κακίας ἀναίρεσιν, τῆς τε τοῦ
[26]	πάντα κατείργασται, τόν τε ἄνθρωπον	τῆς	κακίας ἐλευθερῶν καὶ αὐτὸν τὸν
[35]	θείας προνοίας ὁ θάνατος, ὥστε	τῆς	κακίας ἐν τῇ διαλύσει τοῦ
[40]	τέκνον θεοῦ· εἰ δὲ τοῖς	τῆς	κακίας ἐπιμένεις γνωρίσμασι, μάτην ἐπιθρυλεῖς
[26]	κακίας ἐλευθερῶν καὶ αὐτὸν τὸν	τῆς	κακίας εὑρετὴν ἰώμενος. ἴασις γάρ
[23]	τὸ ἀγαθὸν ἐπιμύσας, τὸν δὲ	τῆς	κακίας ζόφον ἐν ἑαυτῷ γεννήσας,
[8]	τῷ κατὰ τὸ σῶμά φημι,	τῆς	κακίας καταμιχθείσης, διαλύσας τὴν παραδεξαμένην
[29]	τῇ φύσει τῆς ἀνθρωπότητος ἡ	τῆς	κακίας νόσος, ἀνέμεινεν ὁ τοῦ
[6]	λόγον. τῆς γὰρ ἀρετῆς καὶ	τῆς	κακίας οὐχ ὡς δύο τινῶν
[35]	τοῦ ὕδατος τοῦ μυστικοῦ τὸν	τῆς	κακίας ῥύπον ἀποκλυσάμενοι τοῦ ἑτέρου
[21]	ὂν παρηνέχθη, δι´ ἀπάτης τοῦ	τῆς	κακίας συμβούλου τε καὶ εὑρετοῦ
[8]	ἀλγεινῶν ἀντιδόσεως πρὸς τὴν φυγὴν	τῆς	κακίας σωφρονισθείημεν· τοῖς δὲ συνετωτέροις
[29]	δὲ οὐκ ἐν ἀρχαῖς οὔσης	τῆς	κακίας τὴν ἐπὶ τὸ πλέον
[35]	εἰς μῖσός τε καὶ ἀλλοτρίωσιν	τῆς	κακίας χωρῶν, τῷ δὲ θανάτῳ
[39]	ζωῆς. κατὰ γὰρ τὴν διάθεσιν	τῆς	καρδίας τοῦ προσιόντος τῇ οἰκονομίᾳ
[6]	ἕπεται. ὥσπερ οὖν ἡ ἀπάθεια	τῆς	κατ´ ἀρετὴν ζωῆς ἀρχὴ καὶ
[7]	τὸν ἀπόστολον ἐν τούτοις συνήγορον	τῆς	κατ´ αὐτῶν κατηγορίας προστήσασθαι. διαιρεῖ
[20]	ἔχοι καὶ ἐπὶ τοῦ λόγου	τῆς	κατὰ ἄνθρωπον οἰκονομίας τὰ δύο
[35]	ἀπαθῆ καὶ ἀκέραιον καὶ πάσης	τῆς	κατὰ κακίαν ἐπιμιξίας ἀλλότριον ἀναστοιχειωθῆναι
[28]	βουλήματι καὶ νόμῳ διαταχθεῖσα, πόρρω	τῆς	κατὰ κακίαν ἐστὶ διαβολῆς, ἢ
[33]	συγκατάθεσιν. ἀντερωτήσωμεν γάρ, τοῦ τρόπου	τῆς	κατὰ σάρκα γεννήσεως πᾶσιν ὄντος
[6]	δὲ καὶ τὴν αἰτίαν τυχὸν	τῆς	κατὰ τὴν βουλὴν διαμαρτίας· εἰς
[35]	ἡμῶν τρόπος οὐ τοσοῦτον ἐκ	τῆς	κατὰ τὴν διδαχὴν ὑφηγήσεως ἐνεργὸς
[3]	τὸ ἀπόρρητον μετρίαν τινὰ κατανόησιν	τῆς	κατὰ τὴν θεογνωσίαν διδασκαλίας λαμβάνειν,
[26]	δικαιοσύνης τε καὶ σοφίας ἐξετάσει	τῆς	κατὰ τὴν οἰκονομίαν ταύτην θεωρουμένης
[5]	τῶν ἀγαθῶν ἀπεστέρησε, λέγω δὴ	τῆς	κατὰ τὸ ἀδέσποτον καὶ αὐτεξούσιον
[8]	κακὸν καταμίξαντες, καὶ διὰ τοῦτο	τῆς	κατὰ τὸ ἀπαθὲς νοουμένης μακαριότητος
[26]	ἀγαθὸν τῆς φιλανθρωπίας σκοπὸν ἀποχωρίζειν	τῆς	κατὰ τὸ δίκαιον κρίσεως, ἀλλὰ
[35]	μὴ δύνασθαι δέ φημι δίχα	τῆς	κατὰ τὸ λουτρὸν ἀναγεννήσεως ἐν
[21]	τὸ παρατραπέντας αὐτοῦ διά τινος	τῆς	κατὰ τὸ φαινόμενον ἀπάτης ἐπὶ
[32]	ἐπὶ τούτου ἐν τῷ καιρῷ	τῆς	κατὰ τὸν θάνατον οἰκονομίας διαταθεὶς
[6]	ἡ ἄκτιστος φύσις τῆς κινήσεως	τῆς	κατὰ τροπὴν καὶ μεταβολὴν καὶ
[3]	ἑλληνιζόντων ἡ πολύθεος ἐξαφανίζεται πλάνη,	τῆς	κατὰ φύσιν ἑνότητος παραγραφομένης τὴν
[0]	~ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΣ. Πρόλογος. Ὁ	τῆς	κατηχήσεως λόγος ἀναγκαῖος μέν ἐστι
[6]	τῆς κτίσεως ἡ χάρις διήκοι,	τῆς	κάτω φύσεως πρὸς τὴν ὑπερκόσμιον
[39]	καὶ ὁμόδουλον κτίσιν ἑαυτὸν ἀπάγοι,	τῆς	κάτωθεν, οὐ τῆς ἄνωθέν ἐστι
[26]	διὰ τούτων προσγένοιτο καὶ ἡ	τῆς	καύσεως ἀλγηδὼν παρέλθοι, χάριν εἴσονται
[35]	τὰ πάθη καὶ οὐδὲν προσήχθη	τῆς	κηλῖδος καθάρσιον, οὐχ ὕδωρ μυστικόν,
[24]	ὂν καὶ ἐν τῷ τρόπῳ	τῆς	κινήσεως ἐκβαίνει τὴν φύσιν, ἐπὶ
[6]	ἐπειδὴ τοίνυν ἡ ἄκτιστος φύσις	τῆς	κινήσεως τῆς κατὰ τροπὴν καὶ
[30]	καλουμένων, τῶν δὲ λοιπῶν ἀμοιρούντων	τῆς	κλήσεως, καιρὸν εἶχεν τὸ τοιοῦτον
[5]	φωνῇ δι´ ἑνὸς ῥήματος ὁ	τῆς	κοσμογονίας ἐνεδείξατο λόγος, κατ´ εἰκόνα
[6]	θείας ἀναδείκνυται φύσεως, καθὼς διδάσκει	τῆς	κοσμογονίας ὁ λόγος· Λαβὼν γὰρ
[1]	σοφὸν πάντως, καὶ εἴ τι	τῆς	κρείττονος σημασίας ἐστίν. ἐπεὶ οὖν
[8]	περιττώματα ἐπιπωροῦται, ἐν τῷ καιρῷ	τῆς	κρίσεως τέμνεταί τε καὶ ἀποξύεται
[12]	θεοῦ τὸ πάσης ἐπιστατεῖν ὁμοιοτρόπως	τῆς	κτίσεως, γῆς, θαλάσσης, ἀέρος, καὶ
[6]	ἀλλοίωσιν ἔχει, διότι καὶ αὐτὴ	τῆς	κτίσεως ἡ ὑπόστασις ἀπὸ ἀλλοιώσεως
[6]	κατὰ τὸ ὁμότιμον διὰ πάσης	τῆς	κτίσεως ἡ χάρις διήκοι, τῆς
[6]	ὡς ἂν μηδὲν ἀπόβλητον εἴη	τῆς	κτίσεως, καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος,
[39]	πρὸς ἑαυτὴν κατὰ τὸν λόγον	τῆς	κτίσεως καὶ οὐδὲν ἡ κατὰ
[26]	ἡ εὐχαριστία παρὰ πάσης ἔσται	τῆς	κτίσεως, καὶ τῶν ἐν τῇ
[6]	πάσης γίνεται πρὸς ἑαυτὴν συμφωνία	τῆς	κτίσεως, οὐδαμοῦ τῆς φυσικῆς ἐναντιότητος
[10]	ὡς γὰρ τὸ πῦρ ἐπὶ	τῆς	λαμπάδος ὁρᾶται τῆς ὑποκειμένης περιδεδραγμένον
[23]	καὶ ὑπόθεσιν καὶ οἱονεὶ μητέρα	τῆς	λοιπῆς κακίας τὴν φιλαρχίαν νοσήσας,
[8]	ἡμετέρας αἰσθήσεως. ἡ δὲ αἰτία	τῆς	λύσεως δήλη διὰ τοῦ ῥηθέντος
[8]	ἐγένοντο οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι καὶ	τῆς	μακαριότητος ἐκείνης ἀπεγυμνώθησαν, δερματίνους ἐπιβάλλει
[18]	ἐπιδημίας ἀπόδειξις ἡ καὶ πρὸ	τῆς	μελλούσης ζωῆς ἐν τῷ παρόντι
[30]	δυνηθέντος πάντως; ὧν οὐθέτερον καθαρεύει	τῆς	μέμψεως. οὔτε γὰρ ἀβούλητον εἶναι
[39]	κτιστὸν καὶ τὸ ἄκτιστον, καὶ	τῆς	μὲν ἀκτίστου φύσεως τὸ ἄτρεπτόν
[32]	τοῦ θείου πρὸς τὸ ἀνθρώπινον,	τῆς	μὲν φωνῆς ἢ τῆς πράξεως
[33]	τὸ γεγεννημένον ὑπέστη, οὕτως ἐκ	τῆς	μὴ παραδεχομένης φθορὰν τὸ γεννώμενον
[3]	οὐ προσίεται, ὡς μήτε τὸ	τῆς	μοναρχίας σχίζεσθαι κράτος εἰς θεότητας
[8]	τὸ κακὸν συμφυίαν ὥσπερ ἡ	τῆς	μυρμηκίας τομὴ δριμύσσει τὴν ἐπιφάνειαν·
[34]	παρεῖναι τὴν χάριν τοῖς διὰ	τῆς	μυστικῆς ταύτης οἰκονομίας ἀναγεννωμένοις ἢ
[32]	τοσοῦτον τῷ θανάτῳ προσήγγισεν, ὅσον	τῆς	νεκρότητος ἅψασθαι καὶ ἀρχὴν δοῦναι
[35]	τῆς ἐμμιχθείσης κακίας ἐν τῇ	τῆς	νεκρώσεως εἰκόνι τῇ γενομένῃ διὰ
[6]	τὴν ὑπερκόσμιον συγκιρναμένης. ἐπεὶ οὖν	τῆς	νοητῆς κτίσεως προυποστάσης, καὶ ἑκάστῃ
[6]	ἦν ἐν αὐτῷ τὸ θεοειδὲς	τῆς	νοητῆς φύσεως κάλλος, ἀρρήτῳ τινὶ
[0]	μάχην· κατὰ γὰρ τὸ εἶδος	τῆς	νόσου καὶ τὸν τρόπον τῆς
[8]	εἰς γῆν ἀναλύεται, ὅπως ἂν	τῆς	νῦν ἐναπειλημμένης αὐτῷ ῥυπαρίας ἀποκριθείσης
[37]	σώματι τοῦ δηλητηρίου βλάβην διὰ	τῆς	οἰκείας ἀντιπαθείας ἀπώσοιτο. τί οὖν
[20]	τὸ σοφόν τε καὶ τεχνικὸν	τῆς	οἰκονομίας τοῦ θεοῦ διαδείκνυσιν. ἐπεὶ
[10]	ἀβύσσων ἐπιβατεύουσα, καὶ τῷ πλάτει	τῆς	οἰκουμένης ἐπερχομένη, καὶ πρὸς τὰ
[18]	ὅπως πεπλήρωτο κατὰ πᾶν μέρος	τῆς	οἰκουμένης ἡ τῶν δαιμόνων ἀπάτη,
[37]	τῷ ὑγρῷ τὴν προσθήκην ἐκ	τῆς	ὁμογενοῦς ποιούμεθα φύσεως, ὅπερ ἐν
[40]	σκώληκά τις ἀκούσας μὴ διὰ	τῆς	ὁμωνυμίας πρὸς τὸ ἐπίγειον τοῦτο
[1]	ἀλλ´ οὐκ ἄν τις ἐκ	τῆς	ὁμωνυμίας τοιαύτην καὶ ἐπὶ τοῦ
[18]	ἐδέξαντο χάριν, καὶ τὰ σεμνὰ	τῆς	παρ´ αὐτοῖς θρησκείας ἐν διηγήμασι
[38]	δι´ ὀλίγου μὲν καὶ ἐπὶ	τῆς	παρούσης ἐκθησόμεθα πραγματείας. τοῖς δὲ
[28]	διεξάγεται· ταῦτα γάρ, καθὼς εἴρηται,	τῆς	παρούσης ἐστὶν ἀπολαύσεως· ἀλλ´ ἐν
[20]	διάνοιαν φέρει. ἀκόλουθον τοίνυν ἐπὶ	τῆς	παρούσης οἰκονομίας μὴ τὸ μέν
[6]	μὲν δι´ ἀκριβείας ἐπεξιέναι οὐ	τῆς	παρούσης πραγματείας ἐστί, δυνατὸν δ´
[40]	πρὸς τὸ κρεῖττον μεταβολήν, ἀκουσάτω	τῆς	Παύλου φωνῆς ὅτι Εἴ τις
[40]	σβέννυται, τούτου δὲ πολλὰ παρὰ	τῆς	πείρας ἐξεύρηται τὰ σβεστήρια, πολλὴ
[7]	ἔβλεπεν αὐτοῖς ἡ διάνοια, καὶ	τῆς	περὶ τὰς ἡδονὰς διαθέσεως τὸν
[0]	γὰρ μὴ ἀεὶ ὂν ἔξω	τῆς	περὶ τὸ θεῖόν ἐστιν ὑπολήψεως·
[1]	πάντως κατασκευάσει. ἀλλὰ μὴν πόρρω	τῆς	περὶ τὸ θεῖον ὑπολήψεώς ἐστι
[8]	ἡ νοερὰ φύσις, διὰ τοῦτο	τῆς	περὶ τὸ καλὸν κρίσεως ἐν
[8]	τούτων προσαχθείη θαυμάσαι τὴν χάριν	τῆς	περὶ τὸν ἄνθρωπον τοῦ θεοῦ
[38]	παρόντι λόγῳ τοσοῦτον εἰπεῖν περὶ	τῆς	πίστεως καλῶς ἔχειν ᾠήθημεν ὅσον
[17]	αὐτοῖς ἀποκαλυφθῆναι τὰ νῦν διὰ	τῆς	πίστεως μόνης ὁρώμενα· ἀναγκαῖον ἂν
[18]	τὴν καταφρόνησιν, ἣν οἱ μεταστῆναι	τῆς	πίστεως παρὰ τῶν τυράννων ἀναγκαζόμενοι
[12]	τὸ μυστήριον ἡμῶν οἱ ἔξω	τῆς	πίστεως παρεγράφοντο· εἰ δὲ δι´
[15]	εἶχεν ὁ ἀντιλέγων κατατρέχειν ἡμῶν	τῆς	πίστεως, ὡς ἀνάρμοστά τε καὶ
[27]	κατὰ τὸ ἴσον λαμπρυνθὲν ἐκ	τῆς	πλύσεως· οὕτως, μολυνθείσης τῇ ἁμαρτίᾳ
[39]	τριάδα καὶ οὕτως ἀρχηγὸν διὰ	τῆς	πνευματικῆς γεννήσεως ποιεῖσθαι τῆς ἰδίας
[5]	οἰκεῖον ἑκατέρου καὶ ὁμόφυλον διὰ	τῆς	ποιᾶς τοῦ σώματος διαπλάσεως τῷ
[10]	καὶ πρὸς τὰ καταχθόνια διὰ	τῆς	πολυπραγμοσύνης εἰσδύνουσα, πολλάκις δὲ καὶ
[29]	τοῦ παντὸς θεραπευτὴς μηδὲν ὑπολειφθῆναι	τῆς	πονηρίας εἶδος ἐγκεκρυμμένον τῇ φύσει.
[6]	τινι βάρει πρὸς τὸν ἔσχατον	τῆς	πονηρίας ὅρον συνωσθεὶς ἀπηνέχθη, καὶ
[32]	ἀνθρώπινον, τῆς μὲν φωνῆς ἢ	τῆς	πράξεως ἀνθρωπικῶς διεξαγομένης, τοῦ δὲ
[31]	ἀνάγκην ἡ ἀρετή, τῇ ἀκινησίᾳ	τῆς	προαιρέσεως ἐμπεδηθεῖσα· ἀρετῆς δὲ μὴ
[36]	καὶ ὕδωρ, ἡ μὲν ἐντὸς	τῆς	προαιρέσεως ἡμῶν ἀποκειμένη, τὸ δὲ
[40]	τέκνον ἐγένου θεοῦ, δεῖξον διὰ	τῆς	προαιρέσεως καὶ τὸν ἐν σοὶ
[21]	τῶν ἀγαθῶν καὶ τῷ αὐτεξουσίῳ	τῆς	προαιρέσεως τὴν πρὸς τὸ θεῖον
[7]	στέρησιν αὐτῆς ἀναδείξας· ὁ ἆθλον	τῆς	προαιρέσεως τὸ τῶν ἀγαθῶν γέρας
[20]	οὐδὲν ἂν ὤνησε τὸ ἀγαθὸν	τῆς	προθέσεως, μὴ σοφίας ἐνεργὸν τὴν
[39]	ἐν ἡμῖν διαφορὰ διίστησιν αὐτὴν	τῆς	πρὸς ἑαυτὴν συμφυίας· ὧν γὰρ
[23]	ἐν ἑαυτῷ γεννήσας, ἀρχὴν δὲ	τῆς	πρὸς τὰ χείρω ῥοπῆς καὶ
[6]	τὸ πρανὲς συνελαύνεται, οὕτω κἀκεῖνος,	τῆς	πρὸς τὸ ἀγαθὸν συμφυίας ἀποσπασθεὶς
[37]	τὸ ἡμέτερον σῶμα, μὴ διὰ	τῆς	πρὸς τὸ ἀθάνατον κοινωνίας ἐν
[8]	εἰ δὲ παρατραπείη τῆς εὐθείας,	τῆς	πρὸς τὸ ἐναντίον αὐτὰ διαδεχομένης
[27]	εἰ τὴν ἐπίγειον φύσιν ἀναξίαν	τῆς	πρὸς τὸ θεῖον οἰήσονται συμπλοκῆς,
[35]	ὧν ἐκλύεταί πως ὁ ἄνθρωπος	τῆς	πρὸς τὸ κακὸν συμφυίας, τῇ
[21]	τι πάντως ἡ προαίρεσις ἵεται,	τῆς	πρὸς τὸ καλὸν ἐπιθυμίας αὐτὴν
[21]	ἐν λιμῷ γενέσθαι· ἐπεὶ οὖν	τῆς	πρὸς τὸ ὄντως ἀγαθὸν ἐπιθυμίας
[8]	εἰδότα καὶ πεποιηκότα μὴ ἔξω	τῆς	πρὸς τὸ πονηρὸν ὁρμῆς εἶναι.
[37]	τρεφομένης· οὐ γὰρ ἂν δίχα	τῆς	πρὸς τοῦτο συζυγίας τὸ ἐν
[33]	τὴν ζωὴν μεταβαίνοντος, ἀκόλουθον ἦν	τῆς	πρώτης γενέσεως ἐπὶ τὸν θνητὸν
[13]	γέννησίς τε καὶ θάνατος ἴδιον	τῆς	σαρκικῆς ἐστὶ φύσεως. φημὶ κἀγώ.
[9]	δὲ πρότερον οἶμαι δεῖν μικρὸν	τῆς	σαρκικῆς παχύτητος τὸν λογισμὸν ἀποστήσαντας,
[37]	τῆς χάριτος ἑαυτὸν ἐνσπείρει διὰ	τῆς	σαρκός, ἧς ἡ σύστασις ἐξ
[10]	τοῦτό φησιν, ὅτι τῇ περιγραφῇ	τῆς	σαρκὸς καθάπερ ἀγγείῳ τινὶ ἡ
[10]	ἡμετέρας ζωῆς ἐντὸς κατακλείεται τῶν	τῆς	σαρκὸς ὅρων ἡ νοερὰ φύσις.
[24]	λίχνους τῶν ἰχθύων τῷ δελέατι	τῆς	σαρκὸς συγκατασπασθῇ τὸ ἄγκιστρον τῆς
[10]	γίνεται, τίς ἀνάγκη τῇ φύσει	τῆς	σαρκὸς τὴν θεότητα λέγειν ἐμπεριείργεσθαι
[37]	πάντων ἴδιον καὶ ἐπ´ ἐκείνης	τῆς	σαρκὸς ὡμολογήθη, ὅτι ἄρτῳ κἀκεῖνο
[1]	εἰ οὖν διακρίνει τῷ σχετικῷ	τῆς	σημασίας ἡ τῶν ἀκουόντων διάνοια
[11]	ψυχῆς ἡ συμφυία. εἰ δὲ	τῆς	σῆς ἀγνοεῖται ψυχῆς ὁ τρόπος,
[11]	πάντως οἴου δεῖν ἐντὸς γενέσθαι	τῆς	σῆς καταλήψεως· ἀλλ´ ὥσπερ ἐνταῦθα
[29]	καταφθαρέντων ἡ κακία ἐξέλαμψεν, οὐδὲ	τῆς	Σοδομιτικῆς παρανομίας ἡ χαλεπὴ νόσος
[8]	καὶ σοφόν τι βουλεύσασθαι τὸν	τῆς	σοφίας ἀναχωρήσαντα· διὰ τίνος ἔδει
[26]	τοῦτο τῆς δικαιοσύνης τε καὶ	τῆς	σοφίας εἶναι συνθήσεται. δικαίου μὲν
[8]	πρὸς τὸ πέρας τις ἀποσκοπῶν	τῆς	σοφίας τοῦ τὸ πᾶν οἰκονομοῦντος
[37]	τῷ ζῇν διαμένοι· ὥσπερ διὰ	τῆς	στερρᾶς τε καὶ ἀντιτύπου τροφῆς
[6]	οὐδαμοῦ τῆς φυσικῆς ἐναντιότητος τὸν	τῆς	συμπνοίας εἱρμὸν διαλυούσης· κατὰ τὸν
[5]	τις εὐλόγως, οὗ ἡ αἰτία	τῆς	συστάσεως ἀγαθότης ἐστί, τοῦτον ἐν
[5]	μὴ ἄλλην ἐπινοεῖν αἰτίαν τινὰ	τῆς	συστάσεως, ἀλλ´ ἢ τὸν λόγον
[33]	ἐκεῖνο γίνεται τὸ εἰς ἀφορμὴν	τῆς	συστάσεως τοῦ ζῴου καταβαλλόμενον. ἀλλὰ
[7]	ἐγγεγενῆσθαι, ὅτι πρὸς τὸ ἡδὺ	τῆς	σωματικῆς ἀπολαύσεως τὸ ἀγαθὸν ὁριζόμενοι
[18]	μᾶλλον ἢ λόγῳ κατορθουμένην, καὶ	τῆς	σωματικῆς ζωῆς τὴν ὑπεροψίαν καὶ
[37]	αὐτὸν ἀνακραθεῖσα τὰς ἀφορμὰς ἐντεῦθεν	τῆς	σωτηρίας ἔχει· ἡ γὰρ πρὸς
[39]	εἰς τὸ θεῖον τὴν ἐλπίδα	τῆς	σωτηρίας ἔχων. πᾶσα γὰρ ἡ
[24]	ἡ δικαιοσύνη ἐν τῷ τρόπῳ	τῆς	σωτηρίας ἡμῶν διεδείχθη, ἡ δύναμις
[35]	τί οὖν περὶ τὸν ἀρχηγὸν	τῆς	σωτηρίας ἡμῶν ἐθεασάμεθα; τριήμερον νέκρωσιν
[35]	ὁ ἀπόστολος, κατὰ τὸν ἀρχηγὸν	τῆς	σωτηρίας ἡμῶν κατορθωθῇ τοῖς ἑπομένοις
[35]	ἀλλ´ ἐπὶ μὲν τοῦ καθηγουμένου	τῆς	σωτηρίας ἡμῶν τὸ τέλειον ἡ
[35]	ἐμπεριέχει μυστήριον. ἐπειδὴ γὰρ ὁ	τῆς	σωτηρίας ἡμῶν τρόπος οὐ τοσοῦτον
[35]	πρὸς τὴν τῆς κακίας ἀναίρεσιν,	τῆς	τε τοῦ πλημμελήσαντος μεταμελείας καὶ
[0]	ἐξευρίσκοι, διότι τὴν ἐλάττωσιν ὁ	τῆς	τελειότητος οὐ παραδέχεται λόγος, μήτε
[39]	ὅ τι προέλθῃ, ἀλλ´ ἐπὶ	τῆς	τελειότητος τοῦ ἀγαθοῦ μένον ἀεί,
[6]	εἰς αὐτὸ τοῦτο δυναμωθεῖσα παρὰ	τῆς	τὸ πᾶν οἰκονομούσης δυνάμεως· εἶτα
[21]	εἰς ἀεὶ προιοῦσα· δύο δὲ	τῆς	τοιαύτης εἴδη κινήσεως· τὸ μὲν
[35]	μὴ πράττων τὸ προδεικνύμενον ἀμέτοχος	τῆς	τοιαύτης ἐμπειρίας μένει, κατὰ τὸν
[7]	δημιουργίαν ἀνάγοιτο, ἀλλ´ ἕτερον χρὴ	τῆς	τοιαύτης ζωῆς αἴτιον οἴεσθαι, ᾧ
[35]	λουτροῦ χάριν, κἂν ἄμοιρος μείνῃ	τῆς	τοιαύτης μυήσεως· ἀλλὰ τὴν ἐπὶ
[26]	χαλεπαίνουσι τοῖς θεραπεύουσι, τῇ ὀδύνῃ	τῆς	τομῆς δριμυσσόμενοι, εἰ δὲ τὸ
[15]	τὸ ἀγαθὸν ἐπανάγοντος ὁ ἀπορρυεὶς	τῆς	τοῦ ἀγαθοῦ μετουσίας, ἔχρῃζε τῆς
[28]	ὂν θεῷ διὰ τοιαύτης εἰσόδου	τῆς	τοῦ ἀνθρωπίνου βίου κοινωνίας ἐφάψασθαι.
[25]	θεῖον, ἐξαιρεθὲν τοῦ θανάτου καὶ	τῆς	τοῦ ἀντικειμένου τυραννίδος ἔξω γενόμενον·
[26]	δὲ σκοπὸς τοῦ γιγνομένου μαρτυρία	τῆς	τοῦ ἐνεργοῦντος ἀγαθότητος γίγνεται. ἴδιον
[35]	τε τοῦ πλημμελήσαντος μεταμελείας καὶ	τῆς	τοῦ θανάτου μιμήσεως, δι´ ὧν
[26]	ἀνατροφῆς καὶ αὐξήσεως, καὶ μέχρι	τῆς	τοῦ θανάτου πείρας διεξελθών, τὰ
[16]	καὶ τοῦτό ἐστι τὸ μυστήριον	τῆς	τοῦ θεοῦ περὶ τὸν θάνατον
[15]	θανάτου γευόμενος, καὶ οὕτως διὰ	τῆς	τοῦ ἰδίου σώματος ἀναστάσεως τὸν
[29]	ταῖς καθεξῆς γενεαῖς κατεπράχθη, πολυτρόπως	τῆς	τοῦ κακοῦ ῥίζης ἐν ταῖς
[35]	τελείως ἀφανισμόν, ἀλλά τινα διακοπὴν	τῆς	τοῦ κακοῦ συνεχείας, συνδραμόντων δύο
[21]	δίκην τῷ τῆς κακίας ἀγκίστρῳ	τῆς	τοῦ καλοῦ φαντασίας περιπλασθείσης· ἐν
[6]	διανοητικὴν δύναμιν, ἣν εἰς συνέργειαν	τῆς	τοῦ κρείττονος μετουσίας ἔσχε παρὰ
[21]	τὸ ἄφθαρτον καὶ εἴ τι	τῆς	τοῦ κρείττονος σημασίας ἐστίν. οὐκοῦν
[6]	καὶ μηδὲν τῶν ὄντων ἀμοιροίη	τῆς	τοῦ κρείττονος φύσεως. διὰ τοῦτο
[5]	τοῦ κόσμου παντὸς ἡ ὑπόστασις	τῆς	τοῦ λόγου δυνάμεως ἐξῆπται, καθὼς
[1]	θεωρεῖσθαι τὸν λόγον. ἁπλῆς δὲ	τῆς	τοῦ λόγου φύσεως κατὰ τὸ
[7]	τοῖς βλεφάροις τὴν ὅρασιν, ἔξω	τῆς	τοῦ μὴ βλέποντος αἰτίας ὁ
[6]	διὰ τῶν ἐναντίων ἁρμοζομένη παρὰ	τῆς	τοῦ παντὸς ἐπιστατούσης σοφίας, καὶ
[11]	γεγενῆσθαι παραδεχόμενοι, ἀπολυπραγμόνητον τὸν τρόπον	τῆς	τοῦ παντὸς συστάσεως καταλείπομεν, ὡς
[1]	τοιοῦτον ὅλως σημεῖόν τις ποιοῖτο	τῆς	τοῦ πατρὸς καταλήψεως, διὰ τῶν
[39]	ἀληθινοῦ καὶ ἀγαθοῦ θεοῦ φύσεως,	τῆς	τοῦ πατρὸς λέγω, νομίζοι εἶναι
[31]	τί γὰρ χρήσεται τῇ διανοίᾳ,	τῆς	τοῦ προαιρεῖσθαί τι τῶν κατὰ
[39]	ἰδίας ζωῆς, ἤ, εἰ ἔξω	τῆς	τοῦ πρώτου καὶ ἀληθινοῦ καὶ
[24]	κωλυομένης. ὡς γὰρ ἴδιόν ἐστι	τῆς	τοῦ πυρὸς οὐσίας ἡ ἐπὶ
[23]	οὐκ ἀποκέκριται. τὸ γὰρ διὰ	τῆς	τοῦ σώματος περιβολῆς χωρητὴν τὴν
[15]	τῆς τοῦ ἀγαθοῦ μετουσίας, ἔχρῃζε	τῆς	τοῦ φωτὸς παρουσίας ὁ καθειργμένος
[18]	αὐτῶν ἀπιστούμενον. μέχρι μὲν γὰρ	τῆς	τοῦ Χριστοῦ θεοφανείας λαμπρὰ παρ´
[6]	τῆς εὐλογίας τοῦ θεοῦ δύναμις	τῆς	τούτου βίας· διὰ τοῦτο ἀποστῆσαι
[3]	τὸ ἓν πλανωμένων ὁ ἀριθμὸς	τῆς	τριάδος, τῶν δὲ εἰς πλῆθος
[21]	οὐσίαν μεθισταμένης, καὶ ἄλλως δὲ	τῆς	τροπῆς ἀναγκαίως ἐν τῷ ἀνθρώπῳ
[37]	παντὸς σώματος ἡ ὑπόστασις ἐκ	τῆς	τροφῆς γίνεται, αὕτη δὲ βρῶσις
[21]	ἀληθῆ τροφήν, περιχανοῦσαν δὲ τὸ	τῆς	τροφῆς εἴδωλον ἐν λιμῷ γενέσθαι·
[37]	λόγῳ τινὶ ταὐτὸν ἦν ἐκείνῳ,	τῆς	τροφῆς, καθὼς εἴρηται, πρὸς τὴν
[37]	πρὸς τὸ τοῦ σώματος εἶδος	τῆς	τροφῆς μεθισταμένης. τούτων ἡμῖν τοῦτον
[16]	τοῦ ἐπιρρύτου τε καὶ ἀπορρύτου	τῆς	τροφῆς τοῦ ὑποκειμένου διαμονή, ἡ
[23]	ὑπερειδούσης τὸ ἴχνος, τήν τε	τῆς	τροφῆς ὑπεροψίαν ἐφ´ ὅσον βούλοιτο,
[8]	τὸ ἐναντίον παρώλισθεν, ἅπαξ δὲ	τῆς	τῶν ἀγαθῶν ἀναχωρήσεως δι´ ἀκολούθου
[8]	ἐστὶν ἐπανόρθωσις, ὡς ἂν φόβῳ	τῆς	τῶν ἀλγεινῶν ἀντιδόσεως πρὸς τὴν
[8]	συμπεφυκὼς τῇ φύσει. οὐκοῦν ἐκ	τῆς	τῶν ἀλόγων φύσεως ἡ νεκρότης
[5]	ἡμῖν τὸν λόγον οὐκ ἔξω	τῆς	τῶν ἀντιλεγόντων ἐστὶ συγκαταθέσεως. ὁ
[16]	φύσιν, αὐτὸς δὲ γενόμενος ἀρχὴ	τῆς	τῶν διῃρημένων ἑνώσεως. ~Ἀλλ´ οὔπω
[7]	πάντα. ταύτην οἶμαι τὴν αἰτίαν	τῆς	τῶν δογμάτων τούτων μυθοποιίας τοῖς
[7]	δημιουργὸς οὐκ ἔστιν. οὐκοῦν ἔξω	τῆς	τῶν κακῶν αἰτίας ὁ θεὸς
[40]	ζωῇ τὰς ἀφορμὰς καταβάλλεσθαι καὶ	τῆς	τῶν κακῶν πείρας δι´ ἀγαθῆς
[8]	μὲν τῆς διαλύσεως θάνατος ἐκ	τῆς	τῶν νεκρῶν δερμάτων ἐπιβολῆς τῆς
[26]	δὲ τὸ ἐν τῷ τρόπῳ	τῆς	τῶν ὁμοίων ἀντιδόσεως μὴ ἐκπεσεῖν
[5]	δοῖεν λόγον καθηγεῖσθαι καὶ σοφίαν	τῆς	τῶν ὄντων συστάσεως, ἀλογίαν τε
[8]	ὅσα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν διὰ	τῆς	τῶν παθημάτων κοινωνίας ἀποσαρκωθείσαις ὑλώδη
[6]	παντὸς σύστασιν ἐνεργείας τινὸς παρὰ	τῆς	τῶν πάντων ἐπιστατούσης ἐξουσίας προσνεμηθείσης,
[39]	ἑαυτὴν ἔχει· καὶ ὥσπερ ἐπὶ	τῆς	τῶν σωμάτων κατασκευῆς πάντα τὰ
[10]	ἑαυτῆς δεῖξαι τὴν φλόγα διεζευγμένην	τῆς	ὕλης, ἀλλ´ ἓν τὰ συναμφότερα
[10]	μὲν διακρίνει τό τε ἐπὶ	τῆς	ὕλης πῦρ καὶ τὴν τὸ
[23]	βλέπων, μὴ πτοηθείη τὸν προσεγγισμὸν	τῆς	ὑπερεχούσης δυνάμεως· καὶ τὴν ἠρέμα
[35]	δέ, καθὼς εἴρηται, τοσοῦτον μιμούμεθα	τῆς	ὑπερεχούσης δυνάμεως ὅσον χωρεῖ ἡμῶν
[39]	εἰς τὸ ὁμογενὲς ἑαυτὸν εἰσαγάγῃ,	τῆς	ὑπερεχούσης φύσεως ἀποστήσας τὴν πίστιν.
[2]	τῶν καθ´ ἡμᾶς ἀναγωγικῶς ἐπὶ	τῆς	ὑπερκειμένης ἔγνωμεν φύσεως, κατὰ τὸν
[1]	ἀπαγὴς ὁ λόγος. ἐπὶ δὲ	τῆς	ὑπερκειμένης φύσεως τῷ μεγαλείῳ τοῦ
[10]	πῦρ ἐπὶ τῆς λαμπάδος ὁρᾶται	τῆς	ὑποκειμένης περιδεδραγμένον ὕλης, καὶ λόγος
[34]	εἰδότες, ἐν δὲ τῷ ἀψευδεῖ	τῆς	ὑποσχέσεως παρεῖναι τὸ ἐπηγγελμένον οὐκ
[6]	περίγειον οἰκονομίαν λαχών, εἰ ἐκ	τῆς	ὑποχειρίου αὐτῷ φύσεως ἀναδειχθήσεταί τις
[27]	ἀλλ´ ὁ ἀληθὴς λόγος ἐπὶ	τῆς	ὑψηλῆς ἀξίας οὔτε κάτω βλέπει
[32]	τὸ θεῖά τε εἶναι καὶ	τῆς	ὑψηλῆς καὶ ὑπερεχούσης δυνάμεως. περὶ
[26]	τῇ δὲ ἀγαθότητι τοῦ σκοποῦ	τῆς	φιλανθρωπίας οὐκ ἐξιστάμενον. σκοπήσωμεν τοίνυν
[26]	τὸ δίκαιον, μήτε τὸν ἀγαθὸν	τῆς	φιλανθρωπίας σκοπὸν ἀποχωρίζειν τῆς κατὰ
[24]	ἄν τις θαύματος ἄξιον ἐπὶ	τῆς	φλογὸς ἡγήσαιτο τὸ φυσικῶς ἐνεργούμενον·
[28]	κακίαν οἰκείως ἔχει. ἡ δὲ	τῆς	φύσεως ἀκολουθία, θείῳ βουλήματι καὶ
[16]	τὴν ψυχὴν κατὰ τὴν ἀναγκαίαν	τῆς	φύσεως ἀκολουθίαν μὴ κωλῦσαι, εἰς
[5]	ἀγαθοῖς οὔσης κατ´ ἀρχὰς ἡμῖν	τῆς	φύσεως. ἀλλ´ ἀντιλέγει τυχὸν τοῖς
[10]	δὲ ἀνθρώπου ψυχὴ κατὰ τὴν	τῆς	φύσεως ἀνάγκην συγκεκραμένη τῷ σώματι
[5]	τὰ τοιαῦτα λέγων καὶ κατατρέχων	τῆς	φύσεως, ἀνατρέπειν τὸν ἀποδοθέντα περὶ
[23]	τῶν ἀοράτων φωνάς, καὶ τῶν	τῆς	φύσεως ἀρρωστημάτων διόρθωσιν ἀπραγμάτευτόν τινα
[1]	διάκρισιν ὑποστάσεων ἐν τῇ ἑνότητι	τῆς	φύσεως βλέπειν, ὡς ἂν μὴ
[27]	ἑκάτερον εὑρίσκεται πέρας ἡ διορθωτικὴ	τῆς	φύσεως δύναμις, καὶ τῆς ἀρχῆς
[40]	τι τούτων ὑπαμειφθείη τῶν ἰδίων	τῆς	φύσεως. εἰ οὖν ἡ ἄνωθεν
[32]	πάντων ἔδει γενέσθαι τῶν ἰδιωμάτων	τῆς	φύσεως. εἰ τοίνυν δύο πέρασι
[32]	τὸ συνεχές τε καὶ ἡνωμένον	τῆς	φύσεως ἐκ τοῦ μέρους ἐπὶ
[35]	τὰ διακεκριμένα, ὡς ἂν καθαρθείσης	τῆς	φύσεως ἐν τῇ τῶν συμφυῶν
[3]	μὲν τῆς Ἰουδαικῆς ὑπολήψεως ἡ	τῆς	φύσεως ἑνότης παραμενέτω· ἐκ δὲ
[3]	ἐν τούτοις κατανοήσῃς, πάλιν ἡ	τῆς	φύσεως ἑνότης τὸν διαμερισμὸν οὐ
[28]	ἐπὶ τὸν δημιουργὸν ἡ κατηγορία	τῆς	φύσεως ἐπανίοι, εἴ τι τῶν
[27]	πόρρωθεν ὑπονοοῖτο εἶναι τῷ λόγῳ	τῆς	φύσεως, ἑτέρῳ δέ τινι γειτνιῶν
[27]	καὶ ἀπροσίτου κατὰ τὸ ὕψος	τῆς	φύσεως ἡ κτίσις πᾶσα κατὰ
[32]	ἑνός τινος ὄντος ζῴου πάσης	τῆς	φύσεως, ἡ τοῦ μέρους ἀνάστασις
[5]	μηδὲ τούτου τὴν κατασκευὴν εἶναι	τῆς	φύσεως ἡμῶν ἀπόκληρον, ἀλλ´ ἔχειν
[16]	θείας φύσεως διεξιόντος· εἰ δὲ	τῆς	φύσεως ἡμῶν αὐτὸν ἐφῆφθαι λέγει,
[13]	τὸ μετὰ τὸν θάνατον τὴν	τῆς	φύσεως ἡμῶν ἐκφεύγει κοινότητα. εἰς
[24]	ἡμῶν τὸ ἀντάλλαγμα, τῷ προκαλύμματι	τῆς	φύσεως ἡμῶν ἐνεκρύφθη τὸ θεῖον,
[16]	κακίαν τῶν ζώντων ὁρμή, τοῦτο	τῆς	φύσεως ἡμῶν ἐστὶν ἀρρώστημα· ἀλλὰ
[27]	ὁμοίωμα; τίς δ´ ἂν ἐγένετο	τῆς	φύσεως ἡμῶν ἡ διόρθωσις, εἰ
[40]	ὅτι τῶν πονηρῶν γνωρισμάτων ἐξαλειφθέντων	τῆς	φύσεως ἡμῶν ἡ πρὸς τὸ
[35]	τὸ παντελὲς τὸ κακὸν ἐκ	τῆς	φύσεως ἡμῶν ἠφανίζετο, ὥστε, καθώς
[32]	πρόθεσις ἔμεινε τοῦ ἑτέρου τῶν	τῆς	φύσεως ἡμῶν ἰδιωμάτων οὐχ ἁψαμένου.
[27]	ἐν τῷ μὴ δέξασθαι τῶν	τῆς	φύσεως ἡμῶν ἰδιωμάτων τὴν κοινωνίαν,
[24]	καὶ σχήματι κατὰ τὸ ταπεινὸν	τῆς	φύσεως ἡμῶν καὶ ἐλπισθῆναι δύνασθαι
[16]	φαμεν ἐν ἑκατέρᾳ γεγενῆσθαι τῇ	τῆς	φύσεως ἡμῶν κινήσει, δι´ ἧς
[13]	ᾠήθης τὸν ἐν τοῖς ἰδιώμασι	τῆς	φύσεως ἡμῶν μαρτυρούμενον. ἐπεὶ δὲ
[24]	ὅσον ἡ ἐπὶ τὸ ἀσθενὲς	τῆς	φύσεως ἡμῶν συγκατάβασις δείκνυσι, πῶς
[32]	ἐπεὶ οὖν ὅλης ἔδει γενέσθαι	τῆς	φύσεως ἡμῶν τὴν ἐκ τοῦ
[13]	μὲν αὐτὸν ἀκούεις, ἐκβεβηκέναι δὲ	τῆς	φύσεως ἡμῶν τὴν κοινότητα τῷ
[40]	γὰρ ἐπὶ ἀνακαινισμῷ καὶ μεταβολῇ	τῆς	φύσεως ἡμῶν τὴν σωτήριον παραλαμβάνεσθαι
[6]	μυθώδης διήγησις, ἀλλ´ ἐξ αὐτῆς	τῆς	φύσεως ἡμῶν τὸ πιστὸν ἐπαγόμενος.
[26]	τῇ ἀνθρωπότητι, διὰ πάντων τῶν	τῆς	φύσεως ἰδιωμάτων γενόμενος, γενέσεώς τε
[8]	σωματικὰς ἀλγηδόνας, αἳ τῷ ῥευστῷ	τῆς	φύσεως κατ´ ἀνάγκην ἐπισυμβαίνουσι, κακῶν
[35]	εὑρήσει διαφοράν, ἑκατέρου κατὰ τὸ	τῆς	φύσεως μέτρον ἐξεργαζομένου τὰ κατὰ
[13]	οὐκοῦν οὐδὲ ἐκεῖνος πάντως ἐντὸς	τῆς	φύσεως ὁ ἐν τοῖς ὑπὲρ
[13]	εἰ γὰρ ἐντὸς ἦν τῶν	τῆς	φύσεως ὅρων τὰ περὶ τοῦ
[13]	θάνατον. ἀλλὰ μὴν ταῦτα μείζω	τῆς	φύσεως. οὐκοῦν οὐδὲ ἐκεῖνος πάντως
[39]	οὐδεμίαν κατὰ τὸ μέρος τοῦτο	τῆς	φύσεως παραλλαγὴν ἐξευρίσκομεν. εἰ οὖν
[9]	αὔξησιν, τὴν πρὸς τὸ τέλειον	τῆς	φύσεως πρόοδον, τὴν τοῦ θανάτου
[8]	ἄνθρωπος ἦν, ᾧ τὸ τρεπτὸν	τῆς	φύσεως πρὸς τὸ ἐναντίον παρώλισθεν,
[6]	λῆξιν πολλὴν ἔχουσα τῷ ἰδιάζοντι	τῆς	φύσεως πρὸς τὸ νοητὸν τὴν
[26]	ὁ μὲν γὰρ ἐπὶ διαφθορᾷ	τῆς	φύσεως τὴν ἀπάτην ἐνήργησεν, ὁ
[1]	σοφίαν ὑπονοήσειεν, ἀλλὰ πρὸς τὸ	τῆς	φύσεως τῆς ἡμετέρας μέτρον συνταπεινοῦνται
[28]	διὰ τῶν ἐπιγινομένων ἑαυτὴν ἀντεισαγούσης	τῆς	φύσεως. τί οὖν ἀπρεπὲς περιέχει
[35]	ὅσον χωρεῖ ἡμῶν ἡ πτωχεία	τῆς	φύσεως, τὸ ὕδωρ τρὶς ἐπιχεάμενοι
[26]	μακραῖς περιόδοις ἐξαιρεθέντος τοῦ κακοῦ	τῆς	φύσεως, τοῦ νῦν αὐτῇ καταμιχθέντος
[8]	ἄλλῳ ἢ τῷ κυρίῳ πάντως	τῆς	φύσεως; τῷ γὰρ ἐξ ἀρχῆς
[6]	ἑαυτὴν συμφωνία τῆς κτίσεως, οὐδαμοῦ	τῆς	φυσικῆς ἐναντιότητος τὸν τῆς συμπνοίας
[5]	ἡ δὲ πήρωσις στέρησίς ἐστι	τῆς	φυσικῆς ἐνεργείας, οὕτω καὶ ἡ
[37]	πᾶσι τοῖς πεπιστευκόσι τῇ οἰκονομίᾳ	τῆς	χάριτος ἑαυτὸν ἐνσπείρει διὰ τῆς
[34]	ἀναγεννωμένοις ἢ προσθήκην τινὰ ποιοῦνται	τῆς	χάριτος, ἢ τὴν οὖσαν οὐκ
[30]	ἦν εἰκός, ἐν κοινῷ προτεθείσης	τῆς	χάριτος, τὸν ἑκουσίως ἀποφοιτήσαντα μὴ
[17]	φησιν ἡ προφητεία, τὸ πλῆθος	τῆς	χρηστότητος τοῦ θεοῦ κεκρυμμένην ἔχει
[5]	τις ἀπὸ τοῦ καλοῦ γένηται	τῆς	ψυχῆς ἀναχώρησις. καθάπερ γὰρ ἡ
[8]	χωριζομένην τὴν αἴσθησιν· οὕτω καὶ	τῆς	ψυχῆς ἀπολεπτυνομένης τε καὶ ἐκτηκομένης
[8]	ταῦτα κρίσις εἰς θεραπείαν τῶν	τῆς	ψυχῆς ἀρρωστημάτων κατεπαγγέλλεται, ὃ τοῖς
[16]	δὲ τὴν τοῦ σώματος καὶ	τῆς	ψυχῆς διάζευξιν πάθος προσαγορεύοι, πολὺ
[16]	σῶμα συντρέχει, τό τε σῶμα	τῆς	ψυχῆς διακρίνεται· καταμιχθέντα δὲ πρὸς
[16]	ἡ συνδρομὴ τοῦ σώματος καὶ	τῆς	ψυχῆς διακρίνεται. τὸν δὲ θεόν
[35]	τῇ διαλύσει τοῦ σώματος καὶ	τῆς	ψυχῆς ἐκρυείσης πάλιν διὰ τῆς
[16]	τὴν διάλυσιν πρὸς τὸ σῶμα	τῆς	ψυχῆς ἐπανελθούσης, οἷον ἀπό τινος
[11]	ζητεῖν τί πρὸς τὴν σάρκα	τῆς	ψυχῆς ἡ συμφυία. εἰ δὲ
[16]	πρὸς διάκρισιν τοῦ σώματος καὶ	τῆς	ψυχῆς κινηθείσης, πάλιν συνῆψε τὰ
[8]	τῆς τῶν νεκρῶν δερμάτων ἐπιβολῆς	τῆς	ψυχῆς οὐχ ἅπτεται. πῶς γὰρ
[11]	ψυχὴν πεπιστεύκαμεν ἐκ τοῦ μονωθεῖσαν	τῆς	ψυχῆς τὴν σάρκα νεκράν τε
[5]	ὁρᾶσθαι τὸν ἄνθρωπον. ποῦ γὰρ	τῆς	ψυχῆς τὸ θεοειδές; ποῦ δὲ
[8]	προσαγορεύομεν θάνατον, οὕτως καὶ ἐπὶ	τῆς	ψυχῆς τὸν τῆς ἀληθοῦς ζωῆς
[27]	τῷ ἀνθρώπῳ καταμιγνύμενος τῷ σκοπῷ	τῆς	ὠφελείας ἐποιεῖτο τὴν συνανάκρασιν. ἔνθα
[38]	ἐν ἑτέροις πόνοις, διὰ τῆς	δυνατῆς	ἡμῖν σπουδῆς ἐν ἀκριβείᾳ τὸν
[7]	ὄντα καὶ πρόχειρον τὴν τῆς	ἀπάτης	ἀπόδειξιν ἔχοντα σαφῶς καθορᾶται. καί
[40]	τοῦ βαπτίσματος χάριτι παρορῶσι, δι´	ἀπάτης	ἑαυτοὺς παράγοντες, καὶ τῷ δοκεῖν
[21]	τινος τῆς κατὰ τὸ φαινόμενον	ἀπάτης	ἐπὶ τὸ ἐναντίον ἡμᾶς ἀπορρυῆναι,
[26]	τοῦ καταφθαρέντος τῇ ἐπινοίᾳ τῆς	ἀπάτης	ἐχρήσατο, οὐ μόνον τὸν ἀπολωλότα
[7]	οἱ τοῖς Μανιχαικοῖς δόγμασι δι´	ἀπάτης	παρασυρέντες εἰς σύστασιν τῆς ἑαυτῶν
[6]	ἀμαυρώσει τὴν φλόγα, οὕτως δι´	ἀπάτης	τῇ προαιρέσει τοῦ ἀνθρώπου τὴν
[6]	συνεργὸν ποιησάμενος, εὐμηχάνως περιέρχεται δι´	ἀπάτης	τὸν ἄνθρωπον, αὐτὸν ἑαυτοῦ γενέσθαι
[21]	τὸ μὴ ὂν παρηνέχθη, δι´	ἀπάτης	τοῦ τῆς κακίας συμβούλου τε
[33]	φύσιν μεταποιεῖ τὸ φαινόμενον, τῆς	ἐσχάτης	ἂν εἴη ἀγνωμοσύνης ἐκεῖ τοσαύτην
[8]	ἡμᾶς αἴτιος ὑπονοοῖτο, τοῦτο τῆς	ἐσχάτης	μικροψυχίας ἐστὶ τῶν τῇ αἰσθήσει
[6]	καὶ ἡ κακία τῷ τῆς	ἀρετῆς	ἀντικαθέστηκε λόγῳ, οὐ καθ´ ἑαυτήν
[8]	τὸ σκότος, τῇ δὲ τῆς	ἀρετῆς	ἀπουσίᾳ τὴν κακίαν ἀντεισαχθῆναι καὶ
[5]	ἄλλως κακίας γένεσιν ἐννοῆσαι, ἢ	ἀρετῆς	ἀπουσίαν. ὥσπερ γὰρ τοῦ φωτὸς
[31]	τῇ ἀκινησίᾳ τῆς προαιρέσεως ἐμπεδηθεῖσα·	ἀρετῆς	δὲ μὴ οὔσης, ὁ βίος
[5]	αὐτοκρατὲς καὶ ἀδέσποτον, ὥστε ἆθλον	ἀρετῆς	εἶναι τὴν τῶν ἀγαθῶν μετουσίαν.
[15]	οὐσίας ἐστί, τῷ λόγῳ τῆς	ἀρετῆς	ἠναντίωται. ~Ἀλλ´ αὐτή, φησίν, ἡ
[6]	παραθέσθαι τὸν λόγον. τῆς γὰρ	ἀρετῆς	καὶ τῆς κακίας οὐχ ὡς
[15]	ἐναντιότητος ὡς πρὸς τὸν τῆς	ἀρετῆς	λόγον ἐν τῇ κατασκευῇ τοῦ
[16]	καὶ πρὸς κακίαν ἀπὸ τῆς	ἀρετῆς	μεταστρέφον ἀληθῶς πάθος ἐστί, τὸ
[15]	θάνατος· οὕτω καὶ ἐπὶ τῆς	ἀρετῆς	οὐκ ἄν τις κτίσιν τινὰ
[8]	τῇ παρούσῃ ζωῇ τὸ τῆς	ἀρετῆς	φάρμακον εἰς θεραπείαν τῶν τοιούτων
[8]	γὰρ ἐν σαρκὶ τὸ τῆς	αἰσθητῆς	χωρισθῆναι ζωῆς προσαγορεύομεν θάνατον, οὕτως
[5]	τὸ ἀκόλουθον τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως	ποιητής,	οὐκ ἀνάγκῃ τινὶ πρὸς τὴν
[7]	οὐχ ὁ τῶν μὴ ὄντων	ποιητὴς	ὤν· ὁ τὴν ὅρασιν, οὐ
[33]	γεγεννημένον παράγουσαν, ἵν´, ὥσπερ ἐκ	θνητῆς	γενέσεως θνητὸν ἐξ ἀνάγκης τὸ
[6]	ὑπερκόσμιον συγκιρναμένης. ἐπεὶ οὖν τῆς	νοητῆς	κτίσεως προυποστάσης, καὶ ἑκάστῃ τῶν
[6]	ἐν αὐτῷ τὸ θεοειδὲς τῆς	νοητῆς	φύσεως κάλλος, ἀρρήτῳ τινὶ δυνάμει
[40]	οὐκοῦν εἰ, καθώς φησιν ὁ	προφήτης,	λουσάμενοι τῷ μυστικῷ τούτῳ λουτρῷ
[24]	οὐ καταβαίνει τοῦ ὕψους, πῶς	θεότης	ἀνθρωπίνῃ συμπλακεῖσα φύσει καὶ τοῦτο
[36]	τὸ δὲ ἀληθῶς καθαρὸν ἡ	θεότης	ἐστίν. ὁρᾷς ὅπως μικρόν τι
[10]	ἀνθρωπίνη φύσις, ἄπειρον δὲ ἡ	θεότης,	καὶ πῶς ἂν περιελήφθη τῷ
[32]	τῷ λογισμῷ σου προαπαντᾷ ἡ	θεότης,	μόνη κατὰ πᾶν μέρος τοῖς
[11]	~Εἰ δὲ ζητεῖς πῶς κατακιρνᾶται	θεότης	πρὸς τὸ ἀνθρώπινον, ὥρα σοι
[24]	ὅτου χάριν δι´ ἑαυτῆς ἡ	θεότης	τὴν ἀνθρωπίνην κατεργάζεται σωτηρίαν. δεῖ
[23]	τοῦτο περικαλύπτεται τῇ σαρκὶ ἡ	θεότης,	ὡς ἄν, πρὸς τὸ σύντροφόν
[1]	αὐτῶν γνωρισμάτων εὑρισκομένῳ· εἴτε γὰρ	ἀγαθότης,	εἴτε δύναμις, εἴτε σοφία, εἴτε
[24]	καθ´ ἡμᾶς οἰκονομίας ἐπιδεικνύμενα. ἡ	ἀγαθότης	ἐν τῷ προελέσθαι σῶσαι τὸν
[5]	οὗ ἡ αἰτία τῆς συστάσεως	ἀγαθότης	ἐστί, τοῦτον ἐν κακοῖς γεγενῆσθαι
[34]	ἑκάστου τῶν ὄντων ἔστι τις	ἰδιότης	ἡ τὴν φύσιν γνωρίζουσα, οὕτως
[5]	ἐκεῖνος καὶ ἡ τῶν καρπῶν	ἰδιότης,	ὧν ἡ βρῶσις οὐ γαστρὸς
[5]	θείαν φύσιν ἀγαθῶν καὶ ἡ	ἀιδιότης	ἐστίν, ἔδει πάντως μηδὲ τούτου
[0]	ἥ τε ἀφθαρσία καὶ ἡ	ἀιδιότης	καὶ πᾶσα εὐσεβὴς διάνοια κατὰ
[35]	τις ἦν συγγένειά τε καὶ	ὁμοιότης	ἐν τοῖς γινομένοις παρὰ τοῦ
[3]	Ἰουδαικῆς ὑπολήψεως ἡ τῆς φύσεως	ἑνότης	παραμενέτω· ἐκ δὲ τοῦ Ἑλληνισμοῦ
[3]	κατανοήσῃς, πάλιν ἡ τῆς φύσεως	ἑνότης	τὸν διαμερισμὸν οὐ προσίεται, ὡς
[40]	δῆλόν ἐστιν. ἀλλὰ μὴν ἡ	ἀνθρωπότης	αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν μεταβολὴν ἐκ
[24]	τοῦ μυστηρίου μανθάνομεν, εἰ ἡ	καθαρότης	τῶν ἐξ ἁμαρτίας μολυνθέντων ἐφάπτεται,
[8]	τῆς τῶν ἀλόγων φύσεως ἡ	νεκρότης	οἰκονομικῶς περιετέθη τῇ εἰς ἀθανασίαν
[35]	μιμούμενον, οὐδ´ ἂν μίμησις, ἀλλὰ	ταὐτότης	τὸ γινόμενον ἦν, καὶ εἰς
[21]	πρὸς τὸ θεῖον διασώζων ὁμοίωσιν,	τρεπτῆς	δὲ φύσεως ὢν κατ´ ἀνάγκην·
[0]	τινας καὶ προτάσεις εὐλόγους ἐφ´	ἑκάστης	διαλέξεως προβαλλόμενον, ὡς ἂν διὰ
[8]	καὶ ὁ τοῦ ἡμετέρου σκεύους	πλάστης,	τῷ αἰσθητικῷ μέρει, τῷ κατὰ
[7]	τὴν ἀρετήν, οὐ τὴν στέρησιν	αὐτῆς	ἀναδείξας· ὁ ἆθλον τῆς προαιρέσεως
[8]	αἰσθητὸν τοῦ ἀνθρώπου μέρος διαλαμβάνουσα,	αὐτῆς	δὲ τῆς θείας εἰκόνος οὐ
[5]	εἴδει δόγματα ἡμῖν παρατιθέμενος, τῆς	αὐτῆς	ἔχεται διδασκαλίας. ὁ γὰρ παράδεισος
[6]	μίμημα ἦν· ἀνάπλεως δὲ παρρησίας,	αὐτῆς	κατὰ πρόσωπον τῆς θείας ἐμφανείας
[1]	τοῦ θεωρουμένου πᾶν τὸ περὶ	αὐτῆς	λεγόμενον συνεπαίρεται. οὐκοῦν κἂν λόγος
[35]	φύσει, εἰ μή τις τῆς	αὐτῆς	ὁδοῦ λάβοιτο δι´ ἧς ὁ
[6]	γῆς τε καὶ τῶν ἐπ´	αὐτῆς	πάντων· καλὸς δὲ τὸ εἶδος·
[8]	ἀθανασίαν κτισθείσῃ φύσει, τὸ ἔξωθεν	αὐτῆς	περικαλύπτουσα, οὐ τὸ ἔσωθεν, τὸ
[29]	κακίας τὴν ἐπὶ τὸ πλέον	αὐτῆς	πρόοδον ὑπετέμετο; πρὸς δὲ τοῦτο
[27]	διὰ πάντων δέξασθαι τῶν ἰδιωμάτων	αὐτῆς	τὴν πρὸς ἡμᾶς συνανάκρασιν. καθάπερ
[6]	οὐ μυθώδης διήγησις, ἀλλ´ ἐξ	αὐτῆς	τῆς φύσεως ἡμῶν τὸ πιστὸν
[23]	ἡ γῆ κατὰ τὴν ἰδίαν	αὐτῆς	φύσιν σιτοποιοῦσα τὴν χρείαν ἐπλήρου,
[27]	κάμνοντος μὴ ἐφήψατο, πρὸς τὸ	ἑαυτῆς	βλέπουσα πρέπον, ἄχρηστος ἦν τῷ
[10]	ἀπ´ ἀλλήλων ταῦτα διατεμόντας, ἐφ´	ἑαυτῆς	δεῖξαι τὴν φλόγα διεζευγμένην τῆς
[2]	ἀλλὰ δύναμιν οὐσιώδη αὐτὴν ἐφ´	ἑαυτῆς	ἐν ἰδιαζούσῃ ὑποστάσει θεωρουμένην, οὔτε
[5]	μέμψεως ἦν ἡ κακία, θεὸν	ἑαυτῆς	ἐπιγραφομένη ποιητὴν καὶ πατέρα· ἀλλ´
[30]	πληγεῖσαν, ἐν δὲ τοῖς λειψάνοις	ἑαυτῆς	ἔτι διοχλοῦσαν τὸν βίον. ἀλλ´
[24]	θείας οἰκονομίας, ὅτου χάριν δι´	ἑαυτῆς	ἡ θεότης τὴν ἀνθρωπίνην κατεργάζεται
[21]	οὐκ ἐνδέχεται τὴν φύσιν ἐφ´	ἑαυτῆς	μένειν ἀκίνητον, ἀλλ´ ἐπί τι
[37]	ἐκείνη σὰρξ πρὸς τὴν σύστασιν	ἑαυτῆς	παρεδέξατο, ὁ δὲ φανερωθεὶς θεὸς
[37]	κατασκευὴ ἴδιον μὲν πρὸς τὴν	ἑαυτῆς	σύστασιν οὐδὲν ἡμῖν γνώριμον ἔχει,
[19]	πρὸς τὴν ἡμετέραν συμπλέκεται, δι´	ἑαυτῆς	σώζουσα τὸ ἀνθρώπινον, οὐ διὰ
[7]	τὸν νοῦν ἀποστήσαντας, αὐτὴν ἐφ´	ἑαυτῆς	τοῦ καλοῦ τε καὶ τοῦ
[21]	ἀεὶ προιοῦσα· δύο δὲ τῆς	τοιαύτης	εἴδη κινήσεως· τὸ μὲν πρὸς
[28]	ὡς ἀπρεπὲς ὂν θεῷ διὰ	τοιαύτης	εἰσόδου τῆς τοῦ ἀνθρωπίνου βίου
[35]	πράττων τὸ προδεικνύμενον ἀμέτοχος τῆς	τοιαύτης	ἐμπειρίας μένει, κατὰ τὸν αὐτὸν
[7]	ἀνάγοιτο, ἀλλ´ ἕτερον χρὴ τῆς	τοιαύτης	ζωῆς αἴτιον οἴεσθαι, ᾧ πρὸς
[35]	χάριν, κἂν ἄμοιρος μείνῃ τῆς	τοιαύτης	μυήσεως· ἀλλὰ τὴν ἐπὶ τὸ
[6]	τῷ ἐλαίῳ διὰ τῆς ἐπινοίας	ταύτης	ἀμαυρώσει τὴν φλόγα, οὕτως δι´
[35]	εἴδους οὐκ ἐπιδέονται· οἱ δὲ	ταύτης	ἀμύητοι τῆς καθάρσεως ἀναγκαίως τῷ
[6]	τῶν ὄντων φύσει τῆς διαιρέσεως	ταύτης	ἔξω φερόμενον. διῄρηται δὲ ταῦτα
[31]	ἀκόλαστον ἢ ἐπαινοίη τὸν σώφρονα;	ταύτης	κατὰ τὸ πρόχειρον οὔσης ἑκάστῳ
[34]	χάριν τοῖς διὰ τῆς μυστικῆς	ταύτης	οἰκονομίας ἀναγεννωμένοις ἢ προσθήκην τινὰ
[0]	κατὰ τὸ εὔλογον τῆς ἀκολουθίας	ταύτης	συγκαταθήσεται. τούτου δὲ δοθέντος οὐκέτ´
[16]	τοῦ ἀρρωστήματος, ἔξω πάθους ὁ	θεραπευτὴς	διαμένει. εἰ ἡ γένεσις αὐτὴ
[29]	νόσος, ἀνέμεινεν ὁ τοῦ παντὸς	θεραπευτὴς	μηδὲν ὑπολειφθῆναι τῆς πονηρίας εἶδος
[15]	ὁ αἰχμάλωτος, τὸν συναγωνιστὴν ὁ	δεσμώτης,	τὸν ἐλευθερωτὴν ὁ τῷ ζυγῷ
[33]	ζωὴν μεταβαίνοντος, ἀκόλουθον ἦν τῆς	πρώτης	γενέσεως ἐπὶ τὸν θνητὸν παραγούσης
[39]	ὥσπερ ἐπὶ τῆς τῶν σωμάτων	κατασκευῆς	πάντα τὰ μέλη πρὸς ἑαυτὰ
[32]	καὶ δι´ ἐκείνου πρὸς ἑαυτὴν	συμφυὴς	γίνεται, τῶν ἄνω τοῖς κάτω
[40]	ὅσα τοιαῦτα σποράδην παρὰ τῆς	γραφῆς	διδασκόμεθα. ἐὰν ἐν τούτοις ᾖς,
[10]	ἐν τῷ προσεγγισμῷ διασώσασθαι, πάσης	περιγραφῆς	ἐκτὸς εἶναι τὸ θεῖον πιστεύοντας,
[5]	τὰ χείρω τῶν ἀγαθῶν ἀντηλλάξατο;	σαφὴς	καὶ ὁ περὶ τούτου λόγος.
[37]	σώματος ἡ ὑπόστασις ἐκ τῆς	τροφῆς	γίνεται, αὕτη δὲ βρῶσις καὶ
[21]	τροφήν, περιχανοῦσαν δὲ τὸ τῆς	τροφῆς	εἴδωλον ἐν λιμῷ γενέσθαι· ἐπεὶ
[37]	τινὶ ταὐτὸν ἦν ἐκείνῳ, τῆς	τροφῆς,	καθὼς εἴρηται, πρὸς τὴν τοῦ
[37]	τὸ τοῦ σώματος εἶδος τῆς	τροφῆς	μεθισταμένης. τούτων ἡμῖν τοῦτον διευκρινηθέντων
[37]	τῆς στερρᾶς τε καὶ ἀντιτύπου	τροφῆς	τὸ στερρὸν τοῦ σώματος ὑποστηρίζομεν,
[16]	ἐπιρρύτου τε καὶ ἀπορρύτου τῆς	τροφῆς	τοῦ ὑποκειμένου διαμονή, ἡ τῶν
[23]	τὸ ἴχνος, τήν τε τῆς	τροφῆς	ὑπεροψίαν ἐφ´ ὅσον βούλοιτο, καὶ
[26]	ἰδιωμάτων γενόμενος, γενέσεώς τε καὶ	ἀνατροφῆς	καὶ αὐξήσεως, καὶ μέχρι τῆς
[30]	ἐγένοντο, ὡς ἂν μηδεὶς τῆς	διδαχῆς	τῶν ἀγαθῶν ἀμοιρήσειεν· πῶς ἂν
[15]	δυνάμεως ἀποσπάσας πρὸς τὴν ἐξ	ἀρχῆς	ἄγει κατάστασιν, εἰ τοῦτο φίλον
[27]	τὰ δὲ ἀπορρύπτουσιν, ἀλλ´ ἀπ´	ἀρχῆς	ἄχρι τέλους ἐκκαθαίρουσι τῶν κηλίδων
[27]	τῆς φύσεως δύναμις, καὶ τῆς	ἀρχῆς	ἁψαμένη καὶ μέχρι τοῦ τέλους
[16]	ψυχῆς ἐπανελθούσης, οἷον ἀπό τινος	ἀρχῆς	εἰς πᾶσαν τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν
[6]	ἐστὶ νῦν τὸ ἀνθρώπινον, τῆς·	ἀρχῆς	ἐκείνης τοῦ τοιούτου τέλους τὰς
[8]	ἴδιον πλάσμα πρὸς τὴν ἐξ	ἀρχῆς	ἐπανάγοντος χάριν εἶναι πιστεύεται. ὡς
[5]	θεοῦ λέγεσθαι. οὐκοῦν ἐξ ἑτέρας	ἀρχῆς	καὶ εἰς τὴν περὶ τούτου
[8]	ἀναστάσεως ἀναπλάσας, πρὸς τὸ ἐξ	ἀρχῆς	κάλλος ἀναστοιχειώσει τὸ σκεῦος. ἐπειδὴ
[16]	οὐσίαν τῇ αἰσθητῇ συγκατέμιξεν, τῆς	ἀρχῆς	κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἐπὶ τὸ
[18]	μέχρι τότε κατὰ τὴν ἐξ	ἀρχῆς	νομισθεῖσαν αὐτοῖς τῆς εὐσεβείας θρησκείαν
[8]	ῥυπαρίας ἀποκριθείσης εἰς τὸ ἐξ	ἀρχῆς	σχῆμα διὰ τῆς ἀναστάσεως ἀναπλασθείη.
[8]	τῆς φύσεως; τῷ γὰρ ἐξ	ἀρχῆς	τὴν ζωὴν δεδωκότι μόνῳ δυνατὸν
[8]	ἔδει πάλιν πρὸς τὴν ἐξ	ἀρχῆς	χάριν ἀνακληθῆναι; τίνι διέφερεν ἡ
[8]	νενοσηκότα πάλιν πρὸς τὴν ἐξ	ἀρχῆς	χάριν διὰ μετανοίας ἀνακαλέσασθαι; τὸ
[34]	δὲ προηγεῖσθαι τὴν διὰ τῆς	εὐχῆς	κλῆσιν τῆς θείας οἰκονομίας περιουσία
[34]	συμπαραληφθείη καθηκόντως ἡ διὰ τῆς	εὐχῆς	συμμαχία, μᾶλλον ἐπιτελὲς ἔσται τὸ
[34]	μὴ ἐπικληθῇ παρ´ αὐτῶν δι´	εὐχῆς	τὸ θεῖον, τῇ τοῦ θεοῦ
[5]	ἀπὸ τοῦ καλοῦ γένηται τῆς	ψυχῆς	ἀναχώρησις. καθάπερ γὰρ ἡ ὅρασις
[8]	τὴν αἴσθησιν· οὕτω καὶ τῆς	ψυχῆς	ἀπολεπτυνομένης τε καὶ ἐκτηκομένης ἐν
[8]	κρίσις εἰς θεραπείαν τῶν τῆς	ψυχῆς	ἀρρωστημάτων κατεπαγγέλλεται, ὃ τοῖς μὲν
[16]	τὴν τοῦ σώματος καὶ τῆς	ψυχῆς	διάζευξιν πάθος προσαγορεύοι, πολὺ πρότερον
[16]	συντρέχει, τό τε σῶμα τῆς	ψυχῆς	διακρίνεται· καταμιχθέντα δὲ πρὸς ἑκάτερον
[16]	συνδρομὴ τοῦ σώματος καὶ τῆς	ψυχῆς	διακρίνεται. τὸν δὲ θεόν φαμεν
[35]	διαλύσει τοῦ σώματος καὶ τῆς	ψυχῆς	ἐκρυείσης πάλιν διὰ τῆς ἀναστάσεως
[16]	διάλυσιν πρὸς τὸ σῶμα τῆς	ψυχῆς	ἐπανελθούσης, οἷον ἀπό τινος ἀρχῆς
[11]	τί πρὸς τὴν σάρκα τῆς	ψυχῆς	ἡ συμφυία. εἰ δὲ τῆς
[16]	διάκρισιν τοῦ σώματος καὶ τῆς	ψυχῆς	κινηθείσης, πάλιν συνῆψε τὰ διακριθέντα,
[16]	οἰκονομήσασθαι, τὸ τῶν ἅπαξ ἑνωθέντων,	ψυχῆς	λέγω καὶ σώματος, καὶ εἰς
[11]	εἰ δὲ τῆς σῆς ἀγνοεῖται	ψυχῆς	ὁ τρόπος, καθ´ ὃν ἑνοῦται
[8]	τῶν νεκρῶν δερμάτων ἐπιβολῆς τῆς	ψυχῆς	οὐχ ἅπτεται. πῶς γὰρ ἂν
[35]	ἐν τῇ τῶν συμφυῶν διαλύσει,	ψυχῆς	τε λέγω καὶ σώματος, πάλιν
[11]	πεπιστεύκαμεν ἐκ τοῦ μονωθεῖσαν τῆς	ψυχῆς	τὴν σάρκα νεκράν τε καὶ
[5]	τὸν ἄνθρωπον. ποῦ γὰρ τῆς	ψυχῆς	τὸ θεοειδές; ποῦ δὲ ἡ
[8]	θάνατον, οὕτως καὶ ἐπὶ τῆς	ψυχῆς	τὸν τῆς ἀληθοῦς ζωῆς χωρισμὸν
[7]	ἀλλ´ ἕτερον χρὴ τῆς τοιαύτης	ζωῆς	αἴτιον οἴεσθαι, ᾧ πρὸς πονηρίαν
[8]	ὡς τῇ μὲν ἀποστροφῇ τῆς	ζωῆς	ἀντεισαχθῆναι τὸν θάνατον, τῇ δὲ
[6]	ἡ ἀπάθεια τῆς κατ´ ἀρετὴν	ζωῆς	ἀρχὴ καὶ ὑπόθεσις γίνεται, οὕτως
[33]	ἐπίκλησις ἐπὶ τοῦ ὕδατος γινομένη	ζωῆς	ἀρχηγὸς τοῖς μυηθεῖσι γίνεται; πρὸς
[32]	τοίνυν δύο πέρασι τῆς ἀνθρωπίνης	ζωῆς	διειλημμένης ἐν τῷ ἑνὶ γενόμενος
[5]	τις ἀνάγκη τῆς ἀνθρωπίνης ἐπεστάτει	ζωῆς,	διεψεύσθη ἂν ἡ εἰκὼν κατ´
[15]	τοῦ ζωοποιοῦντος ὁ ἀφαμαρτὼν τῆς	ζωῆς,	ἐδεῖτο τοῦ πρὸς τὸ ἀγαθὸν
[5]	βίον, καταλλήλως ἕκαστον τῷ τῆς	ζωῆς	εἴδει κατεσκεύασται, ὡς οἰκεῖον ἑκατέρου
[17]	ὡς θανάτου τε καθαίρεσιν καὶ	ζωῆς	εἴσοδον ἐπ´ αὐτῷ εἶναι, τί
[27]	μολυνθείσης τῇ ἁμαρτίᾳ τῆς ἀνθρωπίνης	ζωῆς	ἐν ἀρχῇ τε καὶ τελευτῇ
[16]	μεθόριον ἀμφοτέρων, θανάτου τε καὶ	ζωῆς,	ἐν ἑαυτῷ μὲν στήσας διαιρουμένην
[18]	ἡ καὶ πρὸ τῆς μελλούσης	ζωῆς	ἐν τῷ παρόντι βίῳ φανερωθεῖσα,
[24]	φωτὸς παρουσίᾳ, οὔτε θάνατον εἶναι	ζωῆς	ἐνεργούσης. οὐκοῦν ἐπὶ κεφαλαίων τοῦ
[10]	οὐδὲ γὰρ ἐπὶ τῆς ἡμετέρας	ζωῆς	ἐντὸς κατακλείεται τῶν τῆς σαρκὸς
[24]	παρενεχθέντες τὸ κατ´ ἀρχὰς τῆς	ζωῆς	ἐξετράπημεν καὶ τῷ θανάτῳ ἐγκατηνέχθημεν,
[39]	πνευματικῆς γεννήσεως ποιεῖσθαι τῆς ἰδίας	ζωῆς,	ἤ, εἰ ἔξω τῆς τοῦ
[37]	θανάτου κρεῖττον ἐδείχθη καὶ τῆς	ζωῆς	ἡμῖν κατήρξατο. καθάπερ γὰρ μικρὰ
[27]	περιιδεῖν ἀθεράπευτον. τούτου χάριν τῆς	ζωῆς	ἡμῶν δύο πέρασιν ἑκατέρωθεν διειλημμένης,
[35]	ἰδεῖν ἐν τίσιν ὁ τῆς	ζωῆς	ἡμῶν καθηγησάμενος ἐθεωρήθη, ἵνα, καθώς
[40]	διὰ τῆς ἀναγεννήσεως γινομένη τῆς	ζωῆς	ἡμῶν μεταποίησις οὐκ ἂν εἴη
[35]	ἐπεὶ οὖν τοῦ καθηγουμένου τῆς	ζωῆς	ἡμῶν ὁ θάνατος ὑπόγειος κατὰ
[39]	ἀναλλοίωτον ἀρχηγὸν ποιήσασθαι τῆς ἰδίας	ζωῆς.	κατὰ γὰρ τὴν διάθεσιν τῆς
[37]	τὴν ζωὴν ἕνωσις τὴν τῆς	ζωῆς	κοινωνίαν ἔχει· τὸ δὲ σῶμα
[1]	εἶναι τὸν λόγον οἴεσθαι, οὐ	ζωῆς	μετουσίαν. εἰ οὖν ζῇ ὁ
[8]	σαρκὶ τὸ τῆς αἰσθητῆς χωρισθῆναι	ζωῆς	προσαγορεύομεν θάνατον, οὕτως καὶ ἐπὶ
[28]	τῶν πρὸς τὴν σύστασιν τῆς	ζωῆς	συντελούντων ὡς ἄτιμόν τι ἢ
[13]	εἰς γὰρ ἑκάτερα τῆς ἀνθρωπίνης	ζωῆς	τὰ πέρατα βλέποντες, ἴσμεν καὶ
[18]	λόγῳ κατορθουμένην, καὶ τῆς σωματικῆς	ζωῆς	τὴν ὑπεροψίαν καὶ τοῦ θανάτου
[5]	ἀπάθεια τοῦ σώματος; ποῦ τῆς	ζωῆς	τὸ ἀίδιον; ὠκύμορον, ἐμπαθές, ἐπίκηρον,
[5]	πλησμονήν, ἀλλὰ γνῶσιν καὶ ἀιδιότητα	ζωῆς	τοῖς γευσαμένοις δίδωσι, πάντα ταῦτα
[1]	οὐκέτ´ ἄν τις κατὰ μετουσίαν	ζωῆς	τὸν λόγον ἐν ζωῇ θεωροίη·
[24]	τῆς θεότητος, καὶ οὕτω τῆς	ζωῆς	τῷ θανάτῳ εἰσοικισθείσης καὶ τῷ
[18]	ἀπάτη, διὰ τῆς εἰδωλομανίας τῆς	ζωῆς	τῶν ἀνθρώπων κατακρατήσασα· ὅπως τοῦτο
[21]	δι´ ἡδονῆς τῷ ἐχθρῷ τῆς	ζωῆς	ὑποζεύξαντος, πάντα μοι κατὰ ταὐτὸν
[8]	οὐκοῦν ἐξετάσωμεν εἰ ὁ τῆς	ζωῆς	χορηγὸς πρὸς ἄλλο τι βλέπει,
[8]	τῆς ψυχῆς τὸν τῆς ἀληθοῦς	ζωῆς	χωρισμὸν θάνατον ὀνομάζομεν· ἐπεὶ οὖν
[18]	τὰ δι´ αἱμάτων ἐν ταῖς	ἑκατόμβαις	μολύσματα, ἐν δὲ τοῖς πολλοῖς
[29]	τῆς ἱστορίας ἐν ταῖς καθεξῆς	γενεαῖς	κατεπράχθη, πολυτρόπως τῆς τοῦ κακοῦ
[0]	τῶν κατὰ τὰς αἱρέσεις πλανωμένων	ἰδίαις	ἕκαστος ὑπολήψεσι προειλημμένοι ἀναγκαίαν ποιοῦσι
[21]	κατὰ ταὐτὸν ἀναζήτει τὰ ταῖς	θείαις	ὑπολήψεσι πρέποντα, τὸ ἀγαθόν, τὸ
[35]	δεῖ πάντως πορευθῆναι τὴν φύσιν	οἰκείαις	ἀνάγκαις κατὰ τὴν τοῦ τάξαντος
[6]	καὶ τὰ ἄλλα πάντα ταῖς	οἰκείαις	ἀρχαῖς κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἕπεται.
[40]	οὔτε τὰ ἀγαθὰ τὰ ἐν	ἐπαγγελίαις	τοῖς εὖ βεβιωκόσι προκείμενα τοιαῦτά
[0]	εἰς πλῆθος δὲ θεῶν ταῖς	ὑπονοίαις	ἐκφέροιτο, τοιαύτῃ χρησώμεθα πρὸς αὐτὸν
[18]	εἰδώλων τοὺς δαίμονας ἐν ταῖς	ζωοθυσίαις	καὶ τοῖς ἐπιβωμίοις μιάσμασιν; ἀφ´
[35]	πάντως πορευθῆναι τὴν φύσιν οἰκείαις	ἀνάγκαις	κατὰ τὴν τοῦ τάξαντος οἰκονομίαν
[5]	τῆς γὰρ βασιλευούσης φύσεως ἡ	ἀνάγκαις	τισὶν ὑπεζευγμένη τε καὶ δουλεύουσα
[1]	ἡμῖν κινδυνεύοι τὸ μυστήριον ταῖς	Ἑλληνικαῖς	μαχόμενον ὑπολήψεσι τοῖς τὰ τῶν
[0]	ταῖς κατασκευαῖς ἐφ´ ἑκάστου κεχρημένους.	ἄλλαις	γὰρ ὑπολήψεσιν ὁ ἰουδαίζων προείληπται
[23]	ἐρημίᾳ δαψιλεῖς ἑστιάσεις τῶν ἐν	πολλαῖς	χιλιάσιν εὐωχουμένων, οἷς οὔτε οὐρανὸς
[40]	μοιχείας αὐτῷ κτηθεῖσα γυνὴ ταῖς	ἡδοναῖς	αὐτοῦ καὶ μετὰ τοῦτο ὑπηρετῆται.
[8]	ἀγαθοῦ ἀλλοτρίωσις. πόνοις δὲ καὶ	ἡδοναῖς	τὸ καλὸν καὶ τὸ μὴ
[8]	ὡς εἴ γέ τις ἐν	ὀδύναις	διαβιῴη, παρὰ πολὺ τῷ τοιούτῳ
[20]	συνδραμεῖν ἐν ταῖς περὶ θεοῦ	δόξαις,	σκοπήσωμεν εἴ τινος ἡ κατὰ
[0]	καὶ ὁ τῷ ἑλληνισμῷ συζῶν	ἑτέραις,	ὅ τε Ἀνόμοιος καὶ ὁ
[26]	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον ταῖς	μακραῖς	περιόδοις ἐξαιρεθέντος τοῦ κακοῦ τῆς
[8]	διὰ τῆς τῶν παθημάτων κοινωνίας	ἀποσαρκωθείσαις	ὑλώδη περιττώματα ἐπιπωροῦται, ἐν τῷ
[24]	πάντων τὸ θεῖον ἐν ταῖς	πρεπούσαις	ὑπολήψεσιν εἶναι καὶ μὴ τὸ
[18]	καὶ τὰ δι´ αἱμάτων ἐν	ταῖς	ἑκατόμβαις μολύσματα, ἐν δὲ τοῖς
[1]	ἂν ἡμῖν κινδυνεύοι τὸ μυστήριον	ταῖς	Ἑλληνικαῖς μαχόμενον ὑπολήψεσι τοῖς τὰ
[18]	τῶν εἰδώλων τοὺς δαίμονας ἐν	ταῖς	ζωοθυσίαις καὶ τοῖς ἐπιβωμίοις μιάσμασιν;
[40]	ἐκ μοιχείας αὐτῷ κτηθεῖσα γυνὴ	ταῖς	ἡδοναῖς αὐτοῦ καὶ μετὰ τοῦτο
[21]	μοι κατὰ ταὐτὸν ἀναζήτει τὰ	ταῖς	θείαις ὑπολήψεσι πρέποντα, τὸ ἀγαθόν,
[29]	ὅσα ἔξω τῆς ἱστορίας ἐν	ταῖς	καθεξῆς γενεαῖς κατεπράχθη, πολυτρόπως τῆς
[0]	λόγου σκοπόν, οὐχ ὁμοιοτρόπως δὲ	ταῖς	κατασκευαῖς ἐφ´ ἑκάστου κεχρημένους. ἄλλαις
[26]	ἐνεργήσασι· κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον	ταῖς	μακραῖς περιόδοις ἐξαιρεθέντος τοῦ κακοῦ
[6]	οὕτω καὶ τὰ ἄλλα πάντα	ταῖς	οἰκείαις ἀρχαῖς κατὰ τὸ ἀκόλουθον
[20]	δὲ πάντα προσήκει συνδραμεῖν ἐν	ταῖς	περὶ θεοῦ δόξαις, σκοπήσωμεν εἴ
[16]	κήρυγμα, μηδεμιᾶς παθητικῆς διαθέσεως ἐν	ταῖς	περὶ θεοῦ ὑπολήψεσι τῇ πίστει
[24]	διὰ πάντων τὸ θεῖον ἐν	ταῖς	πρεπούσαις ὑπολήψεσιν εἶναι καὶ μὴ
[15]	χαίρειν ἐᾶσαι; οὐκοῦν ἀνάγκη καὶ	ταῖς	τοιαύταις τῶν ἀντιθέσεων ἀντικαταστῆναι παρ´
[37]	δυνατὸν τὸ ἓν ἐκεῖνο σῶμα	ταῖς	τοσαύταις τῶν πιστῶν μυριάσι κατὰ
[39]	πρὸς ἑαυτὸν ἀναλύων. ὅμοιον γὰρ	ταῖς	τοῦ Νικοδήμου ὑπολήψεσίν ἐστι τὸ
[29]	τῆς τοῦ κακοῦ ῥίζης ἐν	ταῖς	τῶν ἀνθρώπων προαιρέσεσι βλαστανούσης. ἐπεὶ
[0]	ἀμφιβάλλοι, εἰς πλῆθος δὲ θεῶν	ταῖς	ὑπονοίαις ἐκφέροιτο, τοιαύτῃ χρησώμεθα πρὸς
[23]	ἡ φιλοτιμία προῄει, ἕτοιμος ἄρτος	ταῖς	χερσὶ τῶν διακονούντων ἐγγεωργούμενος καὶ
[8]	τομὴν ἄγουσιν, οὕτως καὶ ὅσα	ταῖς	ψυχαῖς ἡμῶν διὰ τῆς τῶν
[32]	φαίνεσθαι μετὰ τὴν ἀνάστασιν τοῖς	μαθηταῖς,	ὅτε βούλοιτο παρεῖναί τε αὐτοῖς
[15]	ἐᾶσαι; οὐκοῦν ἀνάγκη καὶ ταῖς	τοιαύταις	τῶν ἀντιθέσεων ἀντικαταστῆναι παρ´ ἡμῶν
[37]	τὸ ἓν ἐκεῖνο σῶμα ταῖς	τοσαύταις	τῶν πιστῶν μυριάσι κατὰ πᾶσαν
[18]	ἀφιδρύματα καὶ ὅσα ἄλλα τοῖς	θεραπευταῖς	τῶν δαιμόνων ἐπὶ ἀπάτῃ σφῶν
[0]	σκοπόν, οὐχ ὁμοιοτρόπως δὲ ταῖς	κατασκευαῖς	ἐφ´ ἑκάστου κεχρημένους. ἄλλαις γὰρ
[6]	τὰ ἄλλα πάντα ταῖς οἰκείαις	ἀρχαῖς	κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἕπεται. ὥσπερ
[29]	εὐεργεσίαν; τί δὲ οὐκ ἐν	ἀρχαῖς	οὔσης τῆς κακίας τὴν ἐπὶ
[8]	ἄγουσιν, οὕτως καὶ ὅσα ταῖς	ψυχαῖς	ἡμῶν διὰ τῆς τῶν παθημάτων
[16]	συνεζευγμένων μετὰ τὴν διάλυσιν ἐπάνοδος	εἰς	ἀδιάλυτον ἕνωσιν, ἀλλήλοις συμφυομένων, ὡς
[8]	τὸ κρεῖττον αὐτοῖς τῆς ἀλλοιώσεως	εἰς	ἀεὶ γιγνομένης, εἰ δὲ παρατραπείη
[16]	ψυχῆς λέγω καὶ σώματος, καὶ	εἰς	ἀεὶ διαμεῖναι τὴν ἕνωσιν. τῆς
[37]	μυριάσι κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην	εἰς	ἀεὶ καταμεριζόμενον ὅλον ἑκάστου διὰ
[8]	κακίαν ἡμῶν ἰατρεύοντα, οὐχ ὡς	εἰς	ἀεὶ παραμένειν· ὁ γὰρ χιτὼν
[21]	ἀπὸ τοῦ ἐν ᾧ ἐστὶν	εἰς	ἀεὶ προιοῦσα· δύο δὲ τῆς
[8]	ἡ νεκρότης οἰκονομικῶς περιετέθη τῇ	εἰς	ἀθανασίαν κτισθείσῃ φύσει, τὸ ἔξωθεν
[33]	μήτε εἰς φθορὰν καταλήγουσαν, ἀλλ´	εἰς	ἀθάνατον ζωὴν τὸν γεγεννημένον παράγουσαν,
[26]	σωτήριον τὸ γεγονὸς ἀμφιβάλοιτο, εἴπερ	εἰς	αἴσθησιν τῆς εὐεργεσίας ἔλθοι. νυνὶ
[16]	τῆς φύσεως ἀκολουθίαν μὴ κωλῦσαι,	εἰς	ἄλληλα δὲ πάλιν ἐπαναγαγεῖν διὰ
[1]	καθ´ ὁμοιότητα τοῦ ἡμετέρου μεταχωρῶν	εἰς	ἀνύπαρκτον· ἀλλ´ ὥσπερ ἡ ἡμετέρα
[39]	τῶν κτιστῶν ἑαυτὸν ὑποζεύξας λέληθεν	εἰς	αὐτὸ καὶ οὐκ εἰς τὸ
[6]	συνέχειν τε καὶ περικρατεῖν τεταγμένη,	εἰς	αὐτὸ τοῦτο δυναμωθεῖσα παρὰ τῆς
[33]	πῶς ἄνθρωπος ἐκεῖνο γίνεται τὸ	εἰς	ἀφορμὴν τῆς συστάσεως τοῦ ζῴου
[13]	τῆς φύσεως ἡμῶν ἐκφεύγει κοινότητα.	εἰς	γὰρ ἑκάτερα τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς
[8]	μὴ ἀγαγεῖν τὴν φύσιν ἡμῶν	εἰς	γένεσιν, ἐπειδὴ τοῦ καλοῦ διαμαρτήσεσθαι
[5]	τοίνυν ἐπὶ τούτοις ὁ ἄνθρωπος	εἰς	γένεσιν ἔρχεται, ἐφ´ ᾧ τε
[5]	ἀγαθότητα τὸ ζῷον τοῦτο παραγαγόντος	εἰς	γένεσιν, οὐκ ἄν τις εὐλόγως,
[8]	σκεῦος ὀστράκινον πάλιν ὁ ἄνθρωπος	εἰς	γῆν ἀναλύεται, ὅπως ἂν τῆς
[7]	σώματος φύσιν σύνθετον οὖσαν καὶ	εἰς	διάλυσιν ῥεοῦσαν, ἐπακολουθεῖν δέ πως
[22]	τοῦ δι´ ἀγαθότητα πάλιν ἡμᾶς	εἰς	ἐλευθερίαν ἐξαιρουμένου μὴ τὸν τυραννικόν,
[1]	εἶναι, ἀλλὰ πᾶσαν ἀγαθοῦ πρόθεσιν	εἰς	ἐνέργειαν ἄγειν. ἀγαθὸν δὲ ὁ
[8]	ἀμφοτέρων γὰρ πρόεισιν τὸ πονηρὸν	εἰς	ἐνέργειαν· διὰ τοῦτο ὁ μὲν
[35]	ἕπεσθαι, τὸ παρ´ αὐτοῦ προδειχθὲν	εἰς	ἔργον ἄγοντας. οὐ γὰρ ἔστι
[21]	δὲ ἀλλοίωσις κίνησίς τίς ἐστιν	εἰς	ἕτερον ἀπὸ τοῦ ἐν ᾧ
[35]	εἰδείημεν ὅτι τὸ ἴσον ἡμῖν	εἰς	εὐκολίαν ἐστὶν ὕδατί τε βαπτισθῆναι
[6]	ἔσχε παρὰ τοῦ κτίσαντος, ταύτην	εἰς	εὕρεσιν τῶν κατὰ κακίαν ἐπινοουμένων
[32]	κρυπτῶν ἐπιίστορες. ὃ δ´ οὖν	εἰς	ἡμᾶς ἐκ παραδόσεως ἥκει, τοιοῦτόν
[32]	μάλιστα μὲν μηδὲ ὅλως δεῖν	εἰς	θανάτου πεῖραν ἐλθεῖν τὴν ὑπερέχουσαν
[37]	ἐκείνῳ τῷ σώματι μεταποιηθεὶς ἄρτος	εἰς	θείαν μετέστη δύναμιν, διὰ τοῦ
[3]	τὸ τῆς μοναρχίας σχίζεσθαι κράτος	εἰς	θεότητας διαφόρους κατατεμνόμενον, μήτε τῷ
[8]	καὶ ἡ μετὰ ταῦτα κρίσις	εἰς	θεραπείαν τῶν τῆς ψυχῆς ἀρρωστημάτων
[8]	ζωῇ τὸ τῆς ἀρετῆς φάρμακον	εἰς	θεραπείαν τῶν τοιούτων προσετέθη τραυμάτων.
[21]	καλὸν ἐπιθυμίας αὐτὴν φυσικῶς ἐφελκομένης	εἰς	κίνησιν· καλὸν δὲ τὸ μέν
[35]	κακὸν συμφυίας, τῇ μεταμελείᾳ μὲν	εἰς	μῖσός τε καὶ ἀλλοτρίωσιν τῆς
[39]	προκοπῆς ἀνιόντος τὸ μὴ ἔχον	εἰς	ὅ τι προέλθῃ, ἀλλ´ ἐπὶ
[21]	τῆς ἀνυπαρξίας κατὰ θείαν δύναμιν	εἰς	οὐσίαν μεθισταμένης, καὶ ἄλλως δὲ
[13]	πάθους ἤρξατο, οὔτε ὁ θάνατος	εἰς	πάθος κατέληξεν· οὔτε γὰρ τῆς
[16]	ἐπανελθούσης, οἷον ἀπό τινος ἀρχῆς	εἰς	πᾶσαν τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν τῇ
[20]	ἀγαθὴν ὑπὲρ τῶν καμνόντων προαίρεσιν	εἰς	πέρας ἄγουσιν, οἷς τεχνική τις
[0]	τὸ μὲν εἶναι μὴ ἀμφιβάλλοι,	εἰς	πλῆθος δὲ θεῶν ταῖς ὑπονοίαις
[3]	ἀριθμὸς τῆς τριάδος, τῶν δὲ	εἰς	πλῆθος ἐσκεδασμένων ὁ τῆς ἑνότητος
[0]	χαλεπὸν τὸ ἐσκεδασμένον τῆς διανοίας	εἰς	πλῆθος θεῶν πρὸς μιᾶς θεότητος
[6]	καὶ τὴν διανοητικὴν δύναμιν, ἣν	εἰς	συνέργειαν τῆς τοῦ κρείττονος μετουσίας
[7]	Μανιχαικοῖς δόγμασι δι´ ἀπάτης παρασυρέντες	εἰς	σύστασιν τῆς ἑαυτῶν πλάνης προβάλλουσιν,
[37]	λόγῳ τοῦ θεοῦ ἁγιαζόμενον ἄρτον	εἰς	σῶμα τοῦ θεοῦ λόγου μεταποιεῖσθαι
[8]	ὂν μεταχώρησις· λύσις δὲ ἡ	εἰς	τὰ τοῦ κόσμου στοιχεῖα πάλιν,
[39]	τὸ ἅγιον, μὴ συμπαραλαμβάνειν τὴν	εἰς	ταῦτα πίστιν ἐν τῷ καιρῷ
[25]	ἀρχὴ τῷ θνητῷ γένει τῆς	εἰς	τὴν ἀθάνατον ζωὴν ἐπανόδου γίγνεται.
[39]	τί οὖν ἂν εἴη λυσιτελέστερον,	εἰς	τὴν ἄτρεπτον ζωὴν εἰσελθεῖν ἢ
[39]	ἄκτιστον ὁμολογοῦντα τὴν ἁγίαν τριάδα	εἰς	τὴν ἄτρεπτόν τε καὶ ἀναλλοίωτον
[27]	μιᾶς δὲ πᾶσιν ἀνθρώποις τῆς	εἰς	τὴν ζωὴν οὔσης παρόδου, πόθεν
[24]	καὶ ἡ πλάνη θεραπευθείη, καὶ	εἰς	τὴν ζωὴν τὸ τεθνηκὸς ἐπανέλθοι;
[13]	πιστεύοντα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον εἶναι	εἰς	τὴν περὶ τοῦ θεὸν αὐτὸν
[5]	οὐκοῦν ἐξ ἑτέρας ἀρχῆς καὶ	εἰς	τὴν περὶ τούτου πίστιν τοὺς
[7]	ἐπίκηρος βίος οὐκέτ´ ἄν, φησίν,	εἰς	τὴν τοῦ ἀγαθοῦ δημιουργίαν ἀνάγοιτο,
[37]	κατὰ τὸ προηγούμενον ἄρτος. καὶ	εἰς	τὴν τοῦ ὑγροῦ διαμονὴν καὶ
[37]	τι προσήκει παρασχολῆσαι τὸν λόγον	εἰς	τὴν φυσιολογίαν τοῦ σώματος. τίς
[31]	τὴν χάριν τοῦ νοεροῦ συναπώλεσεν.	εἰς	τί γὰρ χρήσεται τῇ διανοίᾳ,
[13]	ἴσμεν καὶ ὅθεν ἀρχόμεθα καὶ	εἰς	τί καταλήγομεν. ἐκ πάθους γὰρ
[26]	καταμιχθέντος καὶ συμφυέντος, ἐπειδὰν ἡ	εἰς	τὸ ἀρχαῖον ἀποκατάστασις τῶν νῦν
[5]	δι´ οὗ τὰ πάντα τὴν	εἰς	τὸ γενέσθαι πάροδον ἔσχε. τοῦτον
[6]	ἀλλοιώσεως ἤρξατο, τοῦ μὴ ὄντος	εἰς	τὸ εἶναι θείᾳ δυνάμει μετατεθέντος·
[21]	γὰρ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος	εἰς	τὸ εἶναι πάροδος ἀλλοίωσίς τίς
[39]	ἴσον ἐκ τοῦ μὴ ὄντος	εἰς	τὸ εἶναι προήκειν οἰκείως πρὸς
[1]	τῷ δὲ αὐτὸν τὸν νοῦν	εἰς	τὸ ἐμφανὲς ἄγειν οὐκέτ´ ἂν
[0]	δόγματος, τῆς διὰ πάντων ταὐτότητος	εἰς	τὸ ἓν τὴν πίστιν περιαγούσης.
[8]	νῦν ἐναπειλημμένης αὐτῷ ῥυπαρίας ἀποκριθείσης	εἰς	τὸ ἐξ ἀρχῆς σχῆμα διὰ
[8]	παρ´ οὗ καὶ ὁ ἄνθρωπος	εἰς	τὸ ζῇν παρήχθη, πᾶσι τοῖς
[39]	λέληθεν εἰς αὐτὸ καὶ οὐκ	εἰς	τὸ θεῖον τὴν ἐλπίδα τῆς
[37]	λάβοι τὴν δύναμιν πρὸς τὴν	εἰς	τὸ θερμὸν μεταποίησιν. ἐπεὶ οὖν
[7]	τῆς ἀβουλίας αὐτῷ συμβησομένην ἦλθεν	εἰς	τὸ κτίσαι τὸν ἄνθρωπον, ᾧ
[39]	διχῆ τοίνυν τῶν ὄντων μεμερισμένων	εἰς	τὸ κτιστὸν καὶ τὸ ἄκτιστον,
[13]	τὸ ἕτερον τῇ ἀπιστίᾳ χρήσασθαι,	εἰς	τὸ μὴ ἄνθρωπον αὐτὸν ἕνα
[8]	ἀφανισμὸς μὲν γάρ ἐστιν ἡ	εἰς	τὸ μὴ ὂν μεταχώρησις· λύσις
[26]	μὲν τοῦ χείρονος γίγνεται καὶ	εἰς	τὸ μὴ ὂν μεταχώρησις, ὠφέλεια
[18]	ἐπιδημήσασα φύσεως, πάντα καπνοῦ δίκην	εἰς	τὸ μὴ ὂν μετεχώρησεν, ὥστε
[6]	ἐν τοῖς οὖσιν ἡ κατανόησις,	εἰς	τὸ νοητόν τε καὶ αἰσθητὸν
[39]	εἰσποιῶν καὶ τρόπον τινὰ πάλιν	εἰς	τὸ ὁμογενὲς ἑαυτὸν εἰσαγάγῃ, τῆς
[12]	τῶν ἐνεργειῶν μαρτυρίας. ὥσπερ τοίνυν	εἰς	τὸ πᾶν ἀφορῶντες, καὶ τὰς
[25]	οὕτω νήπιος τὴν ψυχὴν ὡς	εἰς	τὸ πᾶν βλέπων μὴ ἐν
[35]	ταὐτότης τὸ γινόμενον ἦν, καὶ	εἰς	τὸ παντελὲς τὸ κακὸν ἐκ
[34]	συνεῖναι. οὐκέτ´ οὖν ἂν ἑτέρας	εἰς	τὸ παρεῖναι τὸ θεῖον τοῖς
[37]	ἐντεύξεως, οὐ διὰ βρώσεως προιὼν	εἰς	τὸ σῶμα γενέσθαι τοῦ λόγου,
[20]	φύσιν; οὐ γὰρ ἂν ἦλθεν	εἰς	τὸ σῶσαι ἡμᾶς, καθώς φησιν
[35]	οὐδεμίαν ἀμφιβολίαν ἔχει. ~Ἡ δὲ	εἰς	τὸ ὕδωρ κάθοδος καὶ τὸ
[30]	ἐξουσίαν ἔχων δι´ ὑπερβολὴν τῆς	εἰς	τὸν ἄνθρωπον τιμῆς ἀφῆκέ τι
[15]	φύσιν, καὶ διὰ γεννήσεως παριὼν	εἰς	τὸν βίον, καὶ πᾶσαν ἀκολούθως
[28]	ἕτερον τρόπον τῷ θεῷ τῆς	εἰς	τὸν βίον παρόδου οἱ ἐπισκεφθῆναι
[18]	προεδιδάχθησαν, καὶ προτιμοτέραν ἐποιήσαντο τῆς	εἰς	τὸν φανέντα πίστεως τὴν λοιπὸν
[6]	τῆς κατὰ τὴν βουλὴν διαμαρτίας·	εἰς	τοῦτο γὰρ ἡ ἀκολουθία τὸν
[35]	τὸ ὕδωρ κάθοδος καὶ τὸ	εἰς	τρὶς ἐν αὐτῷ γενέσθαι τὸν
[40]	βεβιωκόσι προκείμενα τοιαῦτά ἐστιν ὡς	εἰς	ὑπογραφὴν λόγου ἐλθεῖν. πῶς γὰρ
[13]	τρόπῳ καὶ τῷ ἀνεπιδέκτῳ τῆς	εἰς	φθορὰν ἀλλοιώσεως, καλῶς ἂν ἔχοι
[33]	μήτε ἀπὸ φθορᾶς ἀρχομένην, μήτε	εἰς	φθορὰν καταλήγουσαν, ἀλλ´ εἰς ἀθάνατον
[0]	τὸ θεῖόν ἐστιν ὑπολήψεως· ἀλλ´	εἷς	καὶ ὁ αὐτὸς τῆς θεότητος
[19]	τίς ἄλλη ἢ τὸ τὰς	εὐσεβεῖς	περὶ τοῦ θεοῦ ὑπολήψεις ἐπὶ
[6]	τὸν φθόνον, ὥσπερ λίθος ἀκρωρείας	ἀπορραγεὶς	ὑπὸ τοῦ ἰδίου βάρους πρὸς
[13]	θαύματι; χαίρω σου τῇ ἀπιστίᾳ·	ὁμολογεῖς	γὰρ πάντως δι´ ὧν ὑπὲρ
[7]	τέλους τὰς ἀφορμὰς παρασχούσης. ~Καὶ	μηδεὶς	ἐρωτάτω, εἰ προειδὼς τὴν ἀνθρωπίνην
[30]	ἐπιπνοίας ἀθρόως ἐγένοντο, ὡς ἂν	μηδεὶς	τῆς διδαχῆς τῶν ἀγαθῶν ἀμοιρήσειεν·
[10]	καὶ ἐπὶ τούτου· καί μοι	μηδεὶς	τὸ φθαρτικὸν τοῦ πυρὸς συμπαραλαμβανέτω
[33]	τοῦ ζῴου καταβαλλόμενον. ἀλλὰ μὴν	οὐδεὶς	ἐπ´ ἐκείνου λόγος ἐστὶν ὁ
[22]	πάλιν εἰ βούλοιτο τὸν τοιοῦτον,	οὐδεὶς	ὁ κωλύων νόμος ἐστί· κατὰ
[7]	πρὸς Κορινθίους λόγῳ τάς τε	σαρκώδεις	καὶ τὰς πνευματικὰς τῶν ψυχῶν
[40]	σώματι, ἡ δὲ ψυχὴ τὰς	ἐμπαθεῖς	κηλῖδας μὴ ἀπορρύψαιτο, ἀλλ´ ὁ
[32]	τῆς κατὰ τὸν θάνατον οἰκονομίας	διαταθεὶς	ὁ τὸ πᾶν πρὸς ἑαυτὸν
[37]	ὁ ἐν ἐκείνῳ τῷ σώματι	μεταποιηθεὶς	ἄρτος εἰς θείαν μετέστη δύναμιν,
[32]	διδάσκαλον, ὅθεν καὶ ὁ μέγας	ὁρμηθεὶς	Παῦλος μυσταγωγεῖ τὸν ἐν Ἐφέσῳ
[32]	ἐν Ἐφέσῳ λαόν, δύναμιν αὐτοῖς	ἐντιθεὶς	διὰ τῆς διδασκαλίας πρὸς τὸ
[7]	γέρας τοῖς κατ´ ἀρετὴν πολιτευομένοις	προθείς,	οὐκ ἀνάγκῃ τινὶ βιαίᾳ πρὸς
[36]	καθάρσεως ἐνεργὸς γίνεται. ὁ δὲ	καθαρθεὶς	ἐν μετουσίᾳ τῆς καθαρότητος ἔσται,
[32]	ἦν, ὁ διὰ τῆς ἀναστάσεως	συνεπαρθεὶς	τῇ θεότητι, ὥσπερ ἐπὶ τοῦ
[6]	τῆς πρὸς τὸ ἀγαθὸν συμφυίας	ἀποσπασθεὶς	καὶ πρὸς κακίαν βρίσας, αὐτομάτως
[13]	προσέθηκεν· καὶ ὁ τοῦ θανάτου	μνησθεὶς	καὶ τὴν ἀνάστασιν τῷ θανάτῳ
[21]	συμβούλου τε καὶ εὑρετοῦ καλὸν	ἀναπεισθεὶς	εἶναι τὸ τῷ καλῷ ἐναντίον·
[6]	φθόνου ὁ ἐπὶ μηδενὶ κακῷ	κτισθεὶς	παρὰ τοῦ τὸ πᾶν ἐν
[21]	πρὸς τὸ ὄντως ἀγαθὸν ἐπιθυμίας	διαψευσθεὶς	ὁ νοῦς πρὸς τὸ μὴ
[6]	τὸν ἔσχατον τῆς πονηρίας ὅρον	συνωσθεὶς	ἀπηνέχθη, καὶ τὴν διανοητικὴν δύναμιν,
[40]	ὁ σεσυκοφαντημένος, ὁ τῶν ἰδίων	ἀπωσθεὶς	οὐδεμίαν ὁρῶσιν ἐφ´ ἑαυτῶν τὴν
[5]	πρὸς τὴν τοῦ ἀνθρώπου κατασκευὴν	ἐναχθείς,	ἀλλ´ ἀγάπης περιουσίᾳ τοῦ τοιούτου
[6]	γὰρ διὰ τῆς θείας εὐλογίας	δυναμωθεὶς	ὁ ἄνθρωπος ὑψηλὸς μὲν ἦν
[37]	σύστασιν ἑαυτῆς παρεδέξατο, ὁ δὲ	φανερωθεὶς	θεὸς διὰ τοῦτο κατέμιξεν ἑαυτὸν
[23]	βούλοιτο, καὶ τὰς ἐν ἐρημίᾳ	δαψιλεῖς	ἑστιάσεις τῶν ἐν πολλαῖς χιλιάσιν
[40]	τῆς κακίας ἐπιμένεις γνωρίσμασι, μάτην	ἐπιθρυλεῖς	σεαυτῷ τὴν ἄνωθεν γέννησιν. ἐρεῖ
[4]	κυρίου οἱ οὐρανοὶ καὶ αἱ	δυνάμεις	αὐτῶν ἐν τῷ πνεύματι τοῦ
[4]	καὶ πνεῦμα θεοῦ, οὐσιωδῶς ὑφεστώσας	δυνάμεις,	ποιητικάς τε τῶν γεγενημένων καὶ
[35]	παντὸς ἔχων τὴν δεσποτείαν, ὡς	ἡμεῖς	ἐν τῷ ὕδατι, οὕτως ἐκεῖνος
[40]	εἰ δὲ τοῖς τῆς κακίας	ἐπιμένεις	γνωρίσμασι, μάτην ἐπιθρυλεῖς σεαυτῷ τὴν
[12]	σαρκὶ πεφανερῶσθαι ἡμῖν ὁ τὰς	ἀποδείξεις	ἐπιζητῶν πρὸς τὰς ἐνεργείας βλεπέτω.
[5]	τῶν ἀγαθῶν μετουσίαν. πόθεν οὖν,	ἐρεῖς,	ὁ διὰ πάντων τοῖς καλλίστοις
[23]	καὶ τὰς ἐν ἐρημίᾳ δαψιλεῖς	ἑστιάσεις	τῶν ἐν πολλαῖς χιλιάσιν εὐωχουμένων,
[32]	τε καὶ μῆκος τὰς πλαγίας	ἐκτάσεις	λέγων. καὶ σαφέστερον ἑτέρωθι τὸ
[0]	τὸν λόγον, ἀρχάς τινας καὶ	προτάσεις	εὐλόγους ἐφ´ ἑκάστης διαλέξεως προβαλλόμενον,
[7]	καὶ τὰς πνευματικὰς τῶν ψυχῶν	καταστάσεις,	δεικνύς, οἶμαι, διὰ τῶν λεγομένων,
[3]	τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἡ κατὰ τὰς	ὑποστάσεις	διάκρισις μόνη, θεραπευθείσης ἑκατέρωθεν καταλλήλως
[1]	καὶ αἱ τῶν τοιούτων ὀνομάτων	ἐμφάσεις.	ἐπειδὴ γὰρ φθαρτὴ καὶ ἀσθενὴς
[0]	τῶν αὐτῶν τοῖς κατὰ τὰς	αἱρέσεις	πεπλανημένοις ἀνατρέψεις τὰς ἠπατημένας περὶ
[0]	λοιπὸς κατάλογος τῶν κατὰ τὰς	αἱρέσεις	πλανωμένων ἰδίαις ἕκαστος ὑπολήψεσι προειλημμένοι
[40]	μυστικῷ τούτῳ λουτρῷ καθαροὶ τὰς	προαιρέσεις	γενοίμεθα, τὰς πονηρίας τῶν ψυχῶν
[31]	δυναστείᾳ δὲ κρείττονι τὰς ἀνθρωπίνας	προαιρέσεις	πρὸς τὸ τῷ κρατοῦντι δοκοῦν
[0]	θεραπείας προσαρμοστέον. οὐ τοῖς αὐτοῖς	θεραπεύσεις	τοῦ Ἕλληνος τὴν πολυθείαν καὶ
[32]	ἐστί, τὰς διαφόρους τῶν ὄντων	φύσεις	πρὸς μίαν σύμπνοιάν τε καὶ
[13]	γεγεννῆσθαι δίδως, ἐκ τῶν αὐτῶν	δώσεις	πάντως καὶ τὸ ἔξω πάθους
[6]	χεῖρον ἀντὶ τοῦ κρείττονος προελομένη.	~Ζητεῖς	δὲ καὶ τὴν αἰτίαν τυχὸν
[11]	ἐν ἀνθρώπῳ ᾖ; ~Εἰ δὲ	ζητεῖς	πῶς κατακιρνᾶται θεότης πρὸς τὸ
[15]	καὶ πρὸς τοῦτο θεοπρεποῦς ἀποκρίσεως.	ζητεῖς	τὴν αἰτίαν τοῦ γενέσθαι θεὸν
[40]	οὐχὶ υἱὸς ὑψίστου· ἀγαπᾷς ματαιότητα,	ζητεῖς	ψεῦδος. οὐκ ἔγνως πῶς θαυμαστοῦται
[13]	φύσιν ὁ λόγος, ἐν οἷς	ἀπιστεῖς,	ἐν τούτοις ἐστὶν ἡ ἀπόδειξις
[13]	οὔτε τὸν θάνατον φθορὰ διεδέξατο.	ἀπιστεῖς	τῷ θαύματι; χαίρω σου τῇ
[35]	οὕτως ἐκεῖνος ἐν τῷ θανάτῳ	καταδυείς,	πάλιν ἐπὶ τὴν ἰδίαν ἀναλύειν
[13]	ἐπεὶ δὲ γεγενῆσθαι μὲν αὐτὸν	ἀκούεις,	ἐκβεβηκέναι δὲ τῆς φύσεως ἡμῶν
[13]	προσεμαρτύρησεν. εἰ οὖν ἀφ´ ὧν	ἀκούεις	καὶ τεθνάναι καὶ γεγεννῆσθαι δίδως,
[15]	πρὸς τὸ ἀγαθὸν ἐπανάγοντος ὁ	ἀπορρυεὶς	τῆς τοῦ ἀγαθοῦ μετουσίας, ἔχρῃζε
[15]	τῆς θείας φύσεως ἡ φιλανθρωπία,	ἔχεις	ὃν ἐπεζήτησας λόγον, ἔχεις τὴν
[15]	φιλανθρωπία, ἔχεις ὃν ἐπεζήτησας λόγον,	ἔχεις	τὴν αἰτίαν τῆς ἐν ἀνθρώποις
[0]	τοῖς κατὰ τὰς αἱρέσεις πεπλανημένοις	ἀνατρέψεις	τὰς ἠπατημένας περὶ τῶν δογμάτων
[19]	τὰς εὐσεβεῖς περὶ τοῦ θεοῦ	ὑπολήψεις	ἐπὶ κεφαλαίων διεξελθεῖν; ~Οὐκοῦν ὁμολογεῖται
[0]	χρή, καθὼς εἴρηται, πρὸς τὰς	προλήψεις	τῶν ἀνθρώπων βλέπειν καὶ κατὰ
[6]	ἐν ἡλίῳ τοῖς βλεφάροις τὰς	ὄψεις	ὑποβαλὼν σκότος ὁρᾷ, οὕτω κἀκεῖνος
[10]	καταχθόνια διὰ τῆς πολυπραγμοσύνης εἰσδύνουσα,	πολλάκις	δὲ καὶ τῶν οὐρανίων θαυμάτων
[37]	τοίνυν ἐφ´ ἡμῶν, καθὼς ἤδη	πολλάκις	εἴρηται, ὁ τὸν ἄρτον ἰδὼν
[37]	μόνον τὸ ὕδωρ, ἀλλ´ οἴνῳ	πολλάκις	ἐφηδυνόμενον, πρὸς τὴν τοῦ θερμοῦ
[24]	φύσιν οὐκ εἶχεν ἡ ἐναντία	δύναμις	ἀκράτῳ προσμῖξαι τῇ τοῦ θεοῦ
[1]	ὠκύμορος ἡ ζωή, ἀνυπόστατος ἡ	δύναμις,	ἀπαγὴς ὁ λόγος. ἐπὶ δὲ
[5]	θεὸς λόγος, ἡ σοφία, ἡ	δύναμις,	ἀπεδείχθη κατὰ τὸ ἀκόλουθον τῆς
[4]	ποιητὴν δογματίζοιεν. τίς δὲ καὶ	δύναμις	ἀπὸ ῥημάτων καὶ ἄσθματος τηλικαύτη,
[6]	δὲ ἦν καὶ ἡ μνημονευθεῖσα	δύναμις,	αὐτεξουσίῳ κινήματι τὸ δοκοῦν αἱρουμένη·
[37]	τῷ εἶναι μένει. ἡ δὲ	δύναμις	αὕτη τροφὴ καὶ ἔστι καὶ
[4]	τοῦ στόματος αὐτοῦ πᾶσα ἡ	δύναμις	αὐτῶν. ποίῳ λόγῳ καὶ ποίῳ
[1]	εὑρισκομένῳ· εἴτε γὰρ ἀγαθότης, εἴτε	δύναμις,	εἴτε σοφία, εἴτε τὸ ἀιδίως
[24]	τῆς σωτηρίας ἡμῶν διεδείχθη, ἡ	δύναμις	ἐν τῷ γενέσθαι μὲν αὐτὸν
[35]	ἐπεὶ οὖν ῥυπτική τίς ἐστι	δύναμις	ἐν τῷ πυρὶ καὶ τῷ
[20]	πέρας ἄγουσιν, οἷς τεχνική τις	δύναμις	ἐνεργεῖ πρὸς τὴν τοῦ κάμνοντος
[17]	ἡμῖν προφερόμενον. εἰ γὰρ τοσαύτη	δύναμίς	ἐστιν ἐν αὐτῷ, ὅσην ὁ
[5]	σημαινόμενον, ἡ ἀίδιος τοῦ θεοῦ	δύναμις,	ἡ ποιητικὴ τῶν ὄντων, ἡ
[6]	ἐπιστατούσης ἐξουσίας προσνεμηθείσης, ἦν τις	δύναμις	καὶ ἡ τὸν περίγειον τόπον
[4]	πάντως ἐκ τῶν ὁμοίων ἡ	δύναμις·	καὶ ὅσην ὁ ἡμέτερος, τοσαύτην
[27]	πέρας ἡ διορθωτικὴ τῆς φύσεως	δύναμις,	καὶ τῆς ἀρχῆς ἁψαμένη καὶ
[28]	ἡ αἰσθητική τε καὶ ἐνεργητικὴ	δύναμις	οἰκονομεῖται· τὰ δὲ γεννητικὰ τοῦ
[37]	τὸ σῶμα ἡ τοῦ βοηθοῦντος	δύναμις,	οὕτω τοῦ διαλύοντος τὴν φύσιν
[5]	ἀλλὰ κατ´ οὐσίαν τις ὑφεστῶσα	δύναμις,	προαιρετική τε παντὸς ἀγαθοῦ καὶ
[33]	τὸν ἄνθρωπον, ἀλλ´ ἡ θεία	δύναμις	πρὸς ἀνθρώπου φύσιν μεταποιεῖ τὸ
[24]	δείκνυται συγκεκραμένη τῇ φιλανθρωπίᾳ ἡ	δύναμις.	πρῶτον μὲν οὖν τὸ τὴν
[6]	ἡ τῆς εὐλογίας τοῦ θεοῦ	δύναμις	τῆς τούτου βίας· διὰ τοῦτο
[1]	τὰ ἄλλα πάντα. καὶ γὰρ	δύναμίς	τις καὶ ζωὴ καὶ σοφία
[20]	ἀγαθὸν οὐκ ἔστιν· οὔτε ἡ	δύναμις	τοῦ δικαίου τε καὶ σοφοῦ
[27]	γῆς ἦν, ἡ δὲ θεία	δύναμις	τοῦ κάμνοντος μὴ ἐφήψατο, πρὸς
[8]	δύναμιν ποιητικὴν ἐμπεριειληφώς, μᾶλλον δὲ	αὐτοδύναμις	ὢν καὶ πρὸς πᾶν ἀγαθὸν
[5]	ὁ τοῦ θεοῦ λόγος, ἢ	ἕξις	ἐπιστήμης τινὸς ἢ σοφίας, ἀλλὰ
[0]	πρός τινα τῶν ἑλληνιζόντων ἡ	διάλεξις	ᾖ, καλῶς ἂν ἔχοι ταύτην
[5]	καταλλήλως πρὸς τὸ ὅμοιον ἡ	ὄρεξις	φέροιτο, οὐκ ἂν τοῦ καλλίστου
[18]	οὐ μικρὰ τῆς θείας ἐπιδημίας	ἀπόδειξις	ἡ καὶ πρὸ τῆς μελλούσης
[13]	θεότητος ἔστω σοι τοῦ φανέντος	ἀπόδειξις,	τὸ μὴ διὰ τῶν κατὰ
[13]	ἀπιστεῖς, ἐν τούτοις ἐστὶν ἡ	ἀπόδειξις	τοῦ θεὸν εἶναι τὸν κηρυσσόμενον.
[26]	γὰρ καὶ παρ´ ἀμφοτέρων φαρμάκου	μίξις	ἐν τροφῇ γίγνεται, ἀλλὰ πρὸς
[6]	γίνεταί τις κατὰ θείαν σοφίαν	μίξις	τε καὶ ἀνάκρασις, ὡς ἂν
[32]	τοιοῦτόν ἐστιν, ὃ οὐχὶ πάντως	μίξις	τις ἐμφαίνεται τοῦ θείου πρὸς
[1]	ἡ πρόθεσις, ἵνα μή τις	μίξις	τῶν ἐναντίων καὶ συνδρομὴ περὶ
[8]	τοὺς Ἕλληνας ἡμῖν διευκρινηθέντων, ἐν	οἷς	ἀπεδείκνυτο ὁ τοῦ θεοῦ λόγος
[13]	τὴν φύσιν ὁ λόγος, ἐν	οἷς	ἀπιστεῖς, ἐν τούτοις ἐστὶν ἡ
[35]	τὸ μακάριον εἶναι οὐκ ἀμφιβάλλεται.	οἷς	δὲ προσεπωρώθη τὰ πάθη καὶ
[35]	τὴν σωτηρίαν ἡμῶν ἐξηγουμένῳ πάντως	οἷς	ἴση πρὸς τὸ ἀγαθόν ἐστιν
[24]	ἐφεξῆς τοῦ μυστηρίου διασκοπήσωμεν, ἐν	οἷς	μάλιστα δείκνυται συγκεκραμένη τῇ φιλανθρωπίᾳ
[30]	ἀπειθήσαντες ἐμέμψαντο τὸν ἀπόστολον ἐφ´	οἷς	οὐκ ἐπείσθησαν. οὐδὲ γὰρ ἦν
[23]	τῶν ἐν πολλαῖς χιλιάσιν εὐωχουμένων,	οἷς	οὔτε οὐρανὸς ἐπέρρει τὸ μάννα,
[38]	ἀκριβείᾳ τὸν λόγον ἁπλώσαντες, ἐν	οἷς	πρός τε τοὺς ἐναντίους ἀγωνιστικῶς
[20]	καμνόντων προαίρεσιν εἰς πέρας ἄγουσιν,	οἷς	τεχνική τις δύναμις ἐνεργεῖ πρὸς
[32]	νόημα πρὸς Φιλιππησίους, οἶμαι, ποιεῖ	οἷς	φησὶν ὅτι Ἐν τῷ ὀνόματι
[5]	παρατραπείη, καὶ περὶ τούτων ἐν	ὀλίγοις	διαληψόμεθα. τὸ νῦν ἐν ἀτόποις
[28]	καὶ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται	λόγοις,	ὅτι μόνον αἰσχρὸν τῇ ἑαυτοῦ
[12]	θαύματα πεποιήμεθα, πάντα τοῖς ἱστορηθεῖσιν	ἔργοις,	δι´ ὧν ἡ θεία χαρακτηρίζεται
[26]	τὸν αὐτὸν τρόπον ταῖς μακραῖς	περιόδοις	ἐξαιρεθέντος τοῦ κακοῦ τῆς φύσεως,
[35]	ὑποδὺς τὸ στοιχεῖον ἐν τρισὶ	περιόδοις	τὴν τριήμερον τῆς ἀναστάσεως χάριν
[20]	κρείττονος πῶς ἄν τις ἐν	ἀγαθοῖς	ἀριθμήσειεν; εἰ δὲ πάντα προσήκει
[5]	τοῦ μηδέποτε τὸν ἄνθρωπον ἐν	ἀγαθοῖς	γεγενῆσθαι· ἐπειδὴ γὰρ θεοῦ ἔργον
[5]	σοφίᾳ καὶ πᾶσι τοῖς θεοπρεπέσιν	ἀγαθοῖς	κατεκοσμήθη, ὡς ἂν δι´ ἑκάστου
[5]	ὡς ἀγαθῆς τε καὶ ἐν	ἀγαθοῖς	οὔσης κατ´ ἀρχὰς ἡμῖν τῆς
[6]	ἡ αἰσχύνη, καὶ πᾶσι τοῖς	ἀγαθοῖς	τὰ κατὰ τὸ ἐναντίον νοούμενα.
[18]	ἐρειπίοις ὑπολειφθείσης, μεῖναι δὲ τοῖς	Ἰουδαίοις	τῶν κατὰ τὸ ἀρχαῖον νενομισμένων
[10]	μὲν ὄγκος τοῦ σώματος τοῖς	οἰκείοις	μέρεσι περιγράφεται, ἡ δὲ ψυχὴ
[18]	ἐν ταῖς ζωοθυσίαις καὶ τοῖς	ἐπιβωμίοις	μιάσμασιν; ἀφ´ οὗ δέ, καθώς
[9]	καὶ τὸ μὴ τοιοῦτον κατανοῆσαι,	ποίοις	γνωρίσμασιν ἑκάτερον τούτων καταλαμβάνεται. οὐδένα
[18]	δὲ λαμπρᾶς ἐκείνης πόλεως ἐν	ἐρειπίοις	ὑπολειφθείσης, μεῖναι δὲ τοῖς Ἰουδαίοις
[5]	ἀλλ´ ἐν πᾶσι σχεδὸν τοῖς	ὑπεναντίοις,	ὁρᾶσθαι τὸν ἄνθρωπον. ποῦ γὰρ
[5]	συστάσεως ἀγαθότης ἐστί, τοῦτον ἐν	κακοῖς	γεγενῆσθαι παρὰ τοῦ πεποιηκότος καθυποπτεύσειεν·
[7]	ὄντων οὐδὲν ὁ θεός, ἐν	κακοῖς	δὲ ὁ ἄνθρωπος, οὐκέτ´ ἂν
[7]	μᾶλλον ἴσως ἢ τὸ ἐν	κακοῖς	εἶναι λυσιτελέστερον ἦν. ταῦτα γὰρ
[20]	ἴσως οἱ βουλόμενοι μὴ ἐν	κακοῖς	εἶναι τὸν κείμενον, μόνοι δὲ
[6]	διὰ τοῦτο ἐν τοῖς παροῦσι	κακοῖς	ἐστὶ νῦν τὸ ἀνθρώπινον, τῆς·
[7]	θεοῦ διασώζοιτο λόγος, εἴπερ ἐν	κακοῖς	μέλλοντα τὸν ἄνθρωπον ζήσεσθαι πρὸς
[7]	ἦν. ταῦτα γὰρ οἱ τοῖς	Μανιχαικοῖς	δόγμασι δι´ ἀπάτης παρασυρέντες εἰς
[26]	τὸ δίκαιον κρίσεως, ἀλλὰ συνάπτειν	ἀλλήλοις	εὐμηχάνως ἀμφότερα, τῇ μὲν δικαιοσύνῃ
[35]	ὄντα καὶ κατωφερῆ, καὶ ἐν	ἀλλήλοις	μένοντα καὶ δι´ ἀλλήλων κρατούμενα.
[16]	διάλυσιν ἐπάνοδος εἰς ἀδιάλυτον ἕνωσιν,	ἀλλήλοις	συμφυομένων, ὡς ἂν ἡ πρώτη
[18]	παρ´ αὐτοῖς θρησκείας ἐν διηγήμασι	ψιλοῖς	ὑπολείπεται, τοῦ ναοῦ μὲν οὐδὲ
[39]	ἡ ἀνυπαρξία, κἂν ἐν τοῖς	ἄλλοις	τὸ διάφορον ᾖ, οὐδεμίαν κατὰ
[18]	ἑκατόμβαις μολύσματα, ἐν δὲ τοῖς	πολλοῖς	τῶν ἐθνῶν ἀφανισθῆναι καθ´ ὅλου
[18]	τῶν ἐντυγχανόντων ἐπετηδεύετο, ὡς ἐν	πολλοῖς	τῶν τόπων μηδέ, εἰ γέγονε
[8]	ἐν τοῖς ὑπὲρ τῆς ἁμαρτίας	ἐλεγμοῖς,	καθώς πού φησιν ἡ προφητεία,
[17]	ἀντίρρησις, εἰ τὸ προσδοκώμενον ἐν	ὀφθαλμοῖς	ἦν· νυνὶ δὲ ἀναμένει τοὺς
[39]	ἐπὶ τὸν μητρῷον κόλπον τοῖς	λογισμοῖς	κατεσύρετο. ὥστε εἰ μὴ πρὸς
[17]	μόνης ὁρώμενα· ἀναγκαῖον ἂν εἴη	λογισμοῖς	τισὶ κατὰ τὸ ἐγχωροῦν καὶ
[18]	παρ´ αὐτοῖς ἦν τὰ ἐν	Ἱεροσολύμοις	βασίλεια, ὁ διώνυμος ἐκεῖνος ναός,
[18]	αὐτὸν τὸν σεβάσμιον αὐτοῖς ἐν	Ἱεροσολύμοις	τόπον ἄβατον προστάγματι τῶν δυναστευόντων
[30]	καιρίῳ πληγεῖσαν, ἐν δὲ τοῖς	λειψάνοις	ἑαυτῆς ἔτι διοχλοῦσαν τὸν βίον.
[5]	γνῶσιν καὶ ἀιδιότητα ζωῆς τοῖς	γευσαμένοις	δίδωσι, πάντα ταῦτα συνᾴδει τοῖς
[18]	δι´ αἰνιγμάτων τοῖς μυστικῶς ἐπαίειν	ἐπισταμένοις	διῄρηται, μέχρι τότε κατὰ τὴν
[7]	τινὰ δευσοποιὸν βαφὴν τὴν αἱρετικὴν	παραδεδεγμένοις	ἀπάτην ἰσχύν τινα διὰ τῆς
[0]	αὐτῶν τοῖς κατὰ τὰς αἱρέσεις	πεπλανημένοις	ἀνατρέψεις τὰς ἠπατημένας περὶ τῶν
[20]	τῷ θεῷ πρεπόντων ἐπιφαίνεσθαι τοῖς	γεγενημένοις,	τὸ δὲ μὴ παρεῖναι· καθ´
[20]	ἀγαθότητι. πῶς τοίνυν ἐν τοῖς	γεγενημένοις	τὸ σοφὸν τῷ ἀγαθῷ συνθεωρεῖται;
[38]	τὴν φύσιν. ~Οὐδὲν οἶμαι τοῖς	εἰρημένοις	ἐνδεῖν τῶν περὶ τὸ μυστήριον
[5]	φύσεως. ἀλλ´ ἀντιλέγει τυχὸν τοῖς	εἰρημένοις	ὁ πρὸς τὰ παρόντα βλέπων
[24]	τῆς θείας δυνάμεως ἐν τοῖς	εἰρημένοις	ὁρᾶται. ἵνα τοίνυν καὶ ταῦτα
[5]	δίδωσι, πάντα ταῦτα συνᾴδει τοῖς	προτεθεωρημένοις	περὶ τὸν ἄνθρωπον, ὡς ἀγαθῆς
[40]	τῶν ἐκεῖ κολαστηρίων τοῖς ὧδε	γνωριζομένοις	ὀνόμασιν, οὐκ ἐν ὀλίγῳ τὴν
[34]	τὸ παρεῖναι τὸ θεῖον τοῖς	γινομένοις	ἀποδείξεως προσδεοίμεθα, τὸ μὲν θεὸν
[34]	δείξαντα, συναπεδείχθη τὸ παρεῖναι τοῖς	γινομένοις	αὐτὸν κατὰ πάντα καιρὸν ἐπικλήσεως.
[34]	τρόπῳ, καὶ θεοῦ παρέσεσθαι τοῖς	γινομένοις	ἐπηγγελμένου καὶ τὴν παρ´ ἑαυτοῦ
[35]	γινόμενα κρίνοι, οὐδεμίαν ἐν τοῖς	γινομένοις	εὑρήσει διαφοράν, ἑκατέρου κατὰ τὸ
[35]	τε καὶ ὁμοιότης ἐν τοῖς	γινομένοις	παρὰ τοῦ ἑπομένου πρὸς τὸν
[35]	ἐν τοῖς κατὰ τὸν βίον	γινομένοις	τινὰ τινῶν ἐστὶν ἀρχηγικώτερα, ὧν
[35]	τῆς σωτηρίας ἡμῶν κατορθωθῇ τοῖς	ἑπομένοις	ἡ μίμησις. ὥσπερ γὰρ παρὰ
[7]	ἀγαθῶν γέρας τοῖς κατ´ ἀρετὴν	πολιτευομένοις	προθείς, οὐκ ἀνάγκῃ τινὶ βιαίᾳ
[37]	οὐχ ἡ αὐτὴ πᾶσι τοῖς	τρεφομένοις	σώμασιν, ἀλλά τις ἑκάστῳ κατάλληλος
[18]	κρείττονι. τοῖς γὰρ μὴ λίαν	ἀντιμαχομένοις	πρὸς τὴν ἀλήθειαν οὐ μικρὰ
[16]	εἰ μὲν γὰρ ἐν τοῖς	ἀπηγορευμένοις	γεγενῆσθαι τὸ θεῖον ὁ λόγος
[8]	ἐπειδὴ γάρ, φησίν, ἐν τοῖς	ἀπηγορευμένοις	ἐγένοντο οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι καὶ
[34]	ἀλλὰ μὴν ἀεὶ παρέσεσθαι τοῖς	ἐπικαλουμένοις	ἐπήγγελται, καὶ ἐν μέσῳ τῶν
[36]	δὲ ὄντα, παρεῖναι καὶ τοῖς	ἐπικαλουμένοις	τὴν ζωτικὴν αὐτοῦ δύναμιν, παρόντα
[23]	μὴν ἐν τοῖς ἀπ´ αἰῶνος	ἱστορουμένοις,	ἐν οὐδενὶ συνεγνώκει τοιοῦτον οὐδέν,
[34]	διὰ τῆς μυστικῆς ταύτης οἰκονομίας	ἀναγεννωμένοις	ἢ προσθήκην τινὰ ποιοῦνται τῆς
[28]	παρούσης ἐστὶν ἀπολαύσεως· ἀλλ´ ἐν	ἐκείνοις	ἡ ἀθανασία συντηρεῖται τῇ ἀνθρωπότητι,
[5]	οὐκ ἀληθεύοντα τῷ μὴ ἐν	ἐκείνοις	νῦν, ἀλλ´ ἐν πᾶσι σχεδὸν
[8]	ἡ τοῦ ἀληθινοῦ ἀγαθοῦ ἀλλοτρίωσις.	πόνοις	δὲ καὶ ἡδοναῖς τὸ καλὸν
[38]	λόγον ἤδη προεξεθέμεθα ἐν ἑτέροις	πόνοις,	διὰ τῆς δυνατῆς ἡμῖν σπουδῆς
[37]	διὰ βρώσεως καὶ πόσεως τοῖς	σπλάγχνοις	καταμιγνύμενον. οὐκοῦν ἐπάναγκες κατὰ τὸν
[28]	εἰ οὖν πρὸς τὸ χρειῶδες	βλέποις,	τίνος ἂν εἴη τῶν τιμίων
[21]	κατεσκευάσθη ὁ ἄνθρωπος, τοῖς τε	λοιποῖς	τῶν ἀγαθῶν καὶ τῷ αὐτεξουσίῳ
[5]	ὀλίγοις διαληψόμεθα. τὸ νῦν ἐν	ἀτόποις	εἶναι τὴν ἀνθρωπίνην ζωὴν οὐχ
[29]	ἔτι πονηρίας εἶδος ἐν τοῖς	ἀνθρώποις	ἀτόλμητον ἦν, ὡς ἂν διὰ
[18]	τοῦ θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν	ἀνθρώποις,	διὰ τῆς ἀνθρωπίνης ἐπιδημήσασα φύσεως,
[15]	αἰτίαν τοῦ γενέσθαι θεὸν ἐν	ἀνθρώποις;	ἐὰν ἀφέλῃς τοῦ βίου τὰς
[8]	ἐκ προμηθείας μετὰ ταῦτα τοῖς	ἀνθρώποις	ἐπιβεβληκέναι τὸν τὴν κακίαν ἡμῶν
[30]	τοῦ θείου βουλήματος ἀποκληροῦσθαι τοῖς	ἀνθρώποις	τὴν πίστιν, τῶν μὲν καλουμένων,
[27]	πάντα διαλαβοῦσα. μιᾶς δὲ πᾶσιν	ἀνθρώποις	τῆς εἰς τὴν ζωὴν οὔσης
[15]	ἔχεις τὴν αἰτίαν τῆς ἐν	ἀνθρώποις	τοῦ θεοῦ παρουσίας. ἐδεῖτο γὰρ
[6]	ὥσπερ ὁ ἐν ἡλίῳ τοῖς	βλεφάροις	τὰς ὄψεις ὑποβαλὼν σκότος ὁρᾷ,
[7]	περιλάμποντος ἑκουσίως τις ὑποβάλοι τοῖς	βλεφάροις	τὴν ὅρασιν, ἔξω τῆς τοῦ
[27]	ἀλλ´ ἔν τισι πλεονάζουσαν, ἐν	ἑτέροις	ἐνδεεστέραν εἶναι, καὶ τῇ πρὸς
[37]	γὰρ τῶν ζῴων ῥιζωρυχοῦντα τρέφεται,	ἑτέροις	ἐστὶν ἡ πόα τρόφιμος, τινῶν
[38]	ἐπιζητοῦσι λόγον ἤδη προεξεθέμεθα ἐν	ἑτέροις	πόνοις, διὰ τῆς δυνατῆς ἡμῖν
[4]	δὲ μιᾶς μαρτυρίας ἐπιμνησθέντας τοῖς	φιλοτιμοτέροις	καταλιπεῖν τῶν πλειόνων τὴν εὕρεσιν.
[8]	ἀρρωστημάτων κατεπαγγέλλεται, ὃ τοῖς μὲν	χαυνοτέροις	ἀπειλὴ καὶ σκυθρωπῶν ἐστὶν ἐπανόρθωσις,
[0]	ὡς ἂν διὰ τῶν παρ´	ἀμφοτέροις	ὁμολογουμένων ἐκκαλυφθείη κατὰ τὸ ἀκόλουθον
[6]	εἴη καὶ δι´ ὀλίγου τοῖς	εὐπειθεστέροις	παραθέσθαι τὸν λόγον. τῆς γὰρ
[7]	πιθανότητος ἔχειν δοκεῖ· τοῖς δὲ	διορατικωτέροις	τῆς ἀληθείας σαθρὰ ὄντα καὶ
[8]	τῆς κακίας σωφρονισθείημεν· τοῖς δὲ	συνετωτέροις	ἰατρεία καὶ θεραπεία παρὰ τοῦ
[35]	τῆς ἐμμιχθείσης αὐτοῖς κακίας ἀποτακείσης	μακροῖς	ὕστερον αἰῶσι καθαρὰν ἀποσωθῆναι τῷ
[17]	τοσοῦτον εἰπεῖν, ὅτι καὶ τοῖς	ἰατροῖς	οὐ νομοθετοῦσι τὸν τρόπον τῆς
[37]	τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν, ἐν	ὅσοις	ἡ πίστις ἐστί, πρὸς πάντας
[6]	δὲ ἡ αἰσχύνη, καὶ πᾶσι	τοῖς	ἀγαθοῖς τὰ κατὰ τὸ ἐναντίον
[6]	νοητοῖς εἶναι γνωρίσμασι, μήτε ἐν	τοῖς	αἰσθητοῖς ἐκείνην, ἀλλ´ ἀπὸ τῶν
[39]	προεπινοεῖται ἡ ἀνυπαρξία, κἂν ἐν	τοῖς	ἄλλοις τὸ διάφορον ᾖ, οὐδεμίαν
[29]	οὐδὲν ἔτι πονηρίας εἶδος ἐν	τοῖς	ἀνθρώποις ἀτόλμητον ἦν, ὡς ἂν
[8]	ἦν, ἐκ προμηθείας μετὰ ταῦτα	τοῖς	ἀνθρώποις ἐπιβεβληκέναι τὸν τὴν κακίαν
[30]	παρὰ τοῦ θείου βουλήματος ἀποκληροῦσθαι	τοῖς	ἀνθρώποις τὴν πίστιν, τῶν μὲν
[23]	ἐλαττόνων διαμειβόμενος; ἀλλὰ μὴν ἐν	τοῖς	ἀπ´ αἰῶνος ἱστορουμένοις, ἐν οὐδενὶ
[16]	κινήματος; εἰ μὲν γὰρ ἐν	τοῖς	ἀπηγορευμένοις γεγενῆσθαι τὸ θεῖον ὁ
[8]	ἔχει. ἐπειδὴ γάρ, φησίν, ἐν	τοῖς	ἀπηγορευμένοις ἐγένοντο οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι
[0]	τρόπον τῆς θεραπείας προσαρμοστέον. οὐ	τοῖς	αὐτοῖς θεραπεύσεις τοῦ Ἕλληνος τὴν
[0]	μηδεμιᾷ παραλλαγῇ διακρινομένων ἀλλ´ ἐν	τοῖς	αὐτοῖς θεωρουμένων ἢ ἐπιδεῖξαι τὸ
[40]	ἐσμεν διαμένοιμεν. τὸν γὰρ ἐν	τοῖς	αὐτοῖς ὄντα οὐκ οἶδα πῶς
[40]	ἀνθρωπίνων τρυφῶντα. ὁ τοίνυν ἐν	τοῖς	αὐτοῖς ὤν, ἔπειτα ἐπιθρυλῶν ἑαυτῷ
[6]	ὄμμα, ὥσπερ ὁ ἐν ἡλίῳ	τοῖς	βλεφάροις τὰς ὄψεις ὑποβαλὼν σκότος
[7]	καθαρῶς περιλάμποντος ἑκουσίως τις ὑποβάλοι	τοῖς	βλεφάροις τὴν ὅρασιν, ἔξω τῆς
[18]	καὶ λόγῳ γενομένην τῷ κρείττονι.	τοῖς	γὰρ μὴ λίαν ἀντιμαχομένοις πρὸς
[20]	τῶν τῷ θεῷ πρεπόντων ἐπιφαίνεσθαι	τοῖς	γεγενημένοις, τὸ δὲ μὴ παρεῖναι·
[20]	τῇ ἀγαθότητι. πῶς τοίνυν ἐν	τοῖς	γεγενημένοις τὸ σοφὸν τῷ ἀγαθῷ
[26]	εἰ μὴ τὰ δύο ταῦτα	τοῖς	γεγονόσιν ἐνθεωρεῖται. ἡ μὲν γὰρ
[5]	ἀλλὰ γνῶσιν καὶ ἀιδιότητα ζωῆς	τοῖς	γευσαμένοις δίδωσι, πάντα ταῦτα συνᾴδει
[34]	εἰς τὸ παρεῖναι τὸ θεῖον	τοῖς	γινομένοις ἀποδείξεως προσδεοίμεθα, τὸ μὲν
[34]	ἑαυτοῦ δείξαντα, συναπεδείχθη τὸ παρεῖναι	τοῖς	γινομένοις αὐτὸν κατὰ πάντα καιρὸν
[34]	γεννήσεως τρόπῳ, καὶ θεοῦ παρέσεσθαι	τοῖς	γινομένοις ἐπηγγελμένου καὶ τὴν παρ´
[35]	τὰ γινόμενα κρίνοι, οὐδεμίαν ἐν	τοῖς	γινομένοις εὑρήσει διαφοράν, ἑκατέρου κατὰ
[35]	συγγένειά τε καὶ ὁμοιότης ἐν	τοῖς	γινομένοις παρὰ τοῦ ἑπομένου πρὸς
[7]	τῆς ἐπιπολαίου πιθανότητος ἔχειν δοκεῖ·	τοῖς	δὲ διορατικωτέροις τῆς ἀληθείας σαθρὰ
[8]	τὴν φυγὴν τῆς κακίας σωφρονισθείημεν·	τοῖς	δὲ συνετωτέροις ἰατρεία καὶ θεραπεία
[38]	ἐπὶ τῆς παρούσης ἐκθησόμεθα πραγματείας.	τοῖς	δὲ τὸν τελεώτερον ἐπιζητοῦσι λόγον
[27]	ἀρχῇ τε καὶ τελευτῇ καὶ	τοῖς	διὰ μέσου πᾶσιν, ἔδει διὰ
[12]	θεοῦ τὸ βρῶσιν καὶ πόσιν	τοῖς	διὰ σαρκὸς τὴν ζωὴν εἰληχόσι
[34]	ὑπόσχεσιν πάντως παρεῖναι τὴν χάριν	τοῖς	διὰ τῆς μυστικῆς ταύτης οἰκονομίας
[34]	εἶναι τὸν ἐν σαρκὶ φανερωθέντα,	τοῖς	διὰ τῶν γινομένων θαύμασι τὴν
[30]	ἀρχὴν τοῦ κηρύγματος ὁμόγλωσσοι πᾶσι	τοῖς	ἔθνεσιν οἱ διακονοῦντες τὸν λόγον
[38]	φαινομένων τὴν φύσιν. ~Οὐδὲν οἶμαι	τοῖς	εἰρημένοις ἐνδεῖν τῶν περὶ τὸ
[5]	τῆς φύσεως. ἀλλ´ ἀντιλέγει τυχὸν	τοῖς	εἰρημένοις ὁ πρὸς τὰ παρόντα
[24]	ἀφθαρσία τῆς θείας δυνάμεως ἐν	τοῖς	εἰρημένοις ὁρᾶται. ἵνα τοίνυν καὶ
[19]	γενέσθαι. ~Ἀλλ´ ὅμως, ἐπειδὴ μήτε	τοῖς	ἑλληνίζουσι μήτε τοῖς τῶν Ἰουδαικῶν
[34]	τοῦ θεοῦ δυνάμει, καθὼς ἐν	τοῖς	ἔμπροσθεν εἴρηται, διαπλάσσουσι τὸ γεννώμενον,
[28]	ἤδη περὶ τούτου καὶ ἐν	τοῖς	ἔμπροσθεν εἴρηται λόγοις, ὅτι μόνον
[21]	τοῦ ἀγαθοῦ ἐναντίωσις, καθὼς ἐν	τοῖς	ἔμπροσθεν εἴρηται, τοιοῦτόν τινα νοῦν
[24]	ἐστιν. ἐπειδὴ γάρ, καθὼς ἐν	τοῖς	ἔμπροσθεν εἴρηται, φύσιν οὐκ εἶχεν
[1]	τοῦτο πλάνην ἐπανορθώσασθαι. οὐδὲ γὰρ	τοῖς	ἔξω τοῦ καθ´ ἡμᾶς δόγματος
[18]	δαίμονας ἐν ταῖς ζωοθυσίαις καὶ	τοῖς	ἐπιβωμίοις μιάσμασιν; ἀφ´ οὗ δέ,
[34]	ἀλήθεια. ἀλλὰ μὴν ἀεὶ παρέσεσθαι	τοῖς	ἐπικαλουμένοις ἐπήγγελται, καὶ ἐν μέσῳ
[36]	πᾶσι δὲ ὄντα, παρεῖναι καὶ	τοῖς	ἐπικαλουμένοις τὴν ζωτικὴν αὐτοῦ δύναμιν,
[35]	ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας ἡμῶν κατορθωθῇ	τοῖς	ἑπομένοις ἡ μίμησις. ὥσπερ γὰρ
[40]	τὰ ἀγαθὰ τὰ ἐν ἐπαγγελίαις	τοῖς	εὖ βεβιωκόσι προκείμενα τοιαῦτά ἐστιν
[6]	ἂν εἴη καὶ δι´ ὀλίγου	τοῖς	εὐπειθεστέροις παραθέσθαι τὸν λόγον. τῆς
[5]	λόγῳ καὶ σοφίᾳ καὶ πᾶσι	τοῖς	θεοπρεπέσιν ἀγαθοῖς κατεκοσμήθη, ὡς ἂν
[26]	τεμνόμενοί τε καὶ καιόμενοι χαλεπαίνουσι	τοῖς	θεραπεύουσι, τῇ ὀδύνῃ τῆς τομῆς
[18]	καὶ ἀφιδρύματα καὶ ὅσα ἄλλα	τοῖς	θεραπευταῖς τῶν δαιμόνων ἐπὶ ἀπάτῃ
[17]	εὐγνώμονας τοσοῦτον εἰπεῖν, ὅτι καὶ	τοῖς	ἰατροῖς οὐ νομοθετοῦσι τὸν τρόπον
[13]	εἶναι πάντως ᾠήθης τὸν ἐν	τοῖς	ἰδιώμασι τῆς φύσεως ἡμῶν μαρτυρούμενον.
[18]	ἐν ἐρειπίοις ὑπολειφθείσης, μεῖναι δὲ	τοῖς	Ἰουδαίοις τῶν κατὰ τὸ ἀρχαῖον
[12]	τὰς ἐνεργείας θαύματα πεποιήμεθα, πάντα	τοῖς	ἱστορηθεῖσιν ἔργοις, δι´ ὧν ἡ
[8]	καὶ οὐχ ὅπως ἂν ἐν	τοῖς	καλλίστοις βιῴημεν. ἐπειδὴ γὰρ τῷ
[8]	εἰς τὸ ζῇν παρήχθη, πᾶσι	τοῖς	καλλίστοις θεοειδῶς κεκοσμημένος. ἐπειδὴ δὲ
[5]	οὖν, ἐρεῖς, ὁ διὰ πάντων	τοῖς	καλλίστοις τετιμημένος τὰ χείρω τῶν
[7]	προαιρέσεως τὸ τῶν ἀγαθῶν γέρας	τοῖς	κατ´ ἀρετὴν πολιτευομένοις προθείς, οὐκ
[0]	ἀπιστίαν, οὐδὲ ἀπὸ τῶν αὐτῶν	τοῖς	κατὰ τὰς αἱρέσεις πεπλανημένοις ἀνατρέψεις
[35]	πάλιν ἀναδῦναι. ἀλλ´ ὥσπερ ἐν	τοῖς	κατὰ τὸν βίον γινομένοις τινὰ
[18]	κατακρατήσασα· ὅπως τοῦτο νόμιμον πᾶσι	τοῖς	κατὰ τὸν κόσμον ἔθνεσιν ἦν,
[32]	ἑαυτὴν συμφυὴς γίνεται, τῶν ἄνω	τοῖς	κάτω καὶ τῶν πλαγίων πρὸς
[30]	μὲν καιρίῳ πληγεῖσαν, ἐν δὲ	τοῖς	λειψάνοις ἑαυτῆς ἔτι διοχλοῦσαν τὸν
[39]	λόγον ἐπὶ τὸν μητρῷον κόλπον	τοῖς	λογισμοῖς κατεσύρετο. ὥστε εἰ μὴ
[32]	τε φαίνεσθαι μετὰ τὴν ἀνάστασιν	τοῖς	μαθηταῖς, ὅτε βούλοιτο παρεῖναί τε
[7]	λυσιτελέστερον ἦν. ταῦτα γὰρ οἱ	τοῖς	Μανιχαικοῖς δόγμασι δι´ ἀπάτης παρασυρέντες
[7]	γὰρ πάντα καὶ τὰ τοιαῦτα	τοῖς	μὲν ἐν βάθει καθάπερ τινὰ
[8]	τῆς ψυχῆς ἀρρωστημάτων κατεπαγγέλλεται, ὃ	τοῖς	μὲν χαυνοτέροις ἀπειλὴ καὶ σκυθρωπῶν
[25]	φύσει γενέσθαι ἡμῶν τὴν θεότητα	τοῖς	μὴ λίαν μικροψύχως κατανοοῦσι τὰ
[33]	τοῦ ὕδατος γινομένη ζωῆς ἀρχηγὸς	τοῖς	μυηθεῖσι γίνεται; πρὸς οὕς, εἴπερ
[18]	παρὰ τοῦ νόμου δι´ αἰνιγμάτων	τοῖς	μυστικῶς ἐπαίειν ἐπισταμένοις διῄρηται, μέχρι
[6]	ὡς μήτε τὴν αἰσθητὴν ἐν	τοῖς	νοητοῖς εἶναι γνωρίσμασι, μήτε ἐν
[10]	ὁ μὲν ὄγκος τοῦ σώματος	τοῖς	οἰκείοις μέρεσι περιγράφεται, ἡ δὲ
[32]	θεότης, μόνη κατὰ πᾶν μέρος	τοῖς	οὖσιν ἐνθεωρουμένη καὶ ἐν τῷ
[32]	δι´ ἑαυτοῦ συνάγων ἐν γὰρ	τοῖς	οὖσιν ἢ ἄνω τι νοεῖται,
[32]	ἀνάγκης πιστεύειν ἐν πᾶσιν εἶναι	τοῖς	οὖσιν ἡ διαμονὴ τῶν ὄντων
[6]	ἐπαγόμενος. διπλῆ τίς ἐστιν ἐν	τοῖς	οὖσιν ἡ κατανόησις, εἰς τὸ
[24]	ἐστι τῆς δυνάμεως οὐδὲν ἐν	τοῖς	παρὰ φύσιν κωλυομένης. ὡς γὰρ
[23]	πελάγους, καὶ τὸν πυθμένα γυμνοῦντος	τοῖς	παροδεύουσι κατὰ τὴν ἐπὶ Μωσέως
[6]	ἐναντίον νοούμενα. διὰ τοῦτο ἐν	τοῖς	παροῦσι κακοῖς ἐστὶ νῦν τὸ
[37]	τὸ ἀνθρώπινον, τούτου χάριν πᾶσι	τοῖς	πεπιστευκόσι τῇ οἰκονομίᾳ τῆς χάριτος
[12]	ὧν νοεῖται θεός, πάντα ἐν	τοῖς	περὶ αὐτοῦ διηγήμασι καθορᾶται, τί
[39]	ὀνόματα δι´ ὧν ἡ γέννησις	τοῖς	πιστεύουσι γίνεται, γεννᾶται δὲ κατὰ
[18]	ταῖς ἑκατόμβαις μολύσματα, ἐν δὲ	τοῖς	πολλοῖς τῶν ἐθνῶν ἀφανισθῆναι καθ´
[0]	κατηχήσεως λόγος ἀναγκαῖος μέν ἐστι	τοῖς	προεστηκόσι τοῦ μυστηρίου τῆς εὐσεβείας,
[17]	τῶν ἐπιζητουμένων ἐξευρεῖν τὴν λύσιν	τοῖς	προλαβοῦσι συμβαίνουσαν. ~Καί τοι περιττὸν
[5]	γευσαμένοις δίδωσι, πάντα ταῦτα συνᾴδει	τοῖς	προτεθεωρημένοις περὶ τὸν ἄνθρωπον, ὡς
[37]	τοῦ θεοῦ λόγος, καθὼς ἐν	τοῖς	πρώτοις διῄρηται, ὁ καὶ θεὸς
[21]	τῶν κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἐν	τοῖς	πρώτοις τοῦ λόγου διῃρημένων ὅτι
[8]	ἐκείνης ἀπεγυμνώθησαν, δερματίνους ἐπιβάλλει χιτῶνας	τοῖς	πρωτοπλάστοις ὁ κύριος· οὔ μοι
[29]	παρὰ φύσιν ἐγκείμενον, οὐ καταφαρμακεύεται	τοῖς	πυκνοῦσι τὸ σῶμα παρὰ τῶν
[4]	παρ´ ἡμῖν ῥήματα καὶ τὸ	τοῖς	ῥήμασι συνδιεξερχόμενον πνεῦμα. ἄπρακτα πάντως
[37]	μὴ διὰ βρώσεως καὶ πόσεως	τοῖς	σπλάγχνοις καταμιγνύμενον. οὐκοῦν ἐπάναγκες κατὰ
[40]	μετανοεῖ ἐπὶ κακίας· χρηστὸς κύριος	τοῖς	σύμπασι, μὴ ὀργὴν ἐπάγων καθ´
[37]	οἴνου τε καὶ ἄρτου ἐστί,	τοῖς	σώμασι τῶν πεπιστευκότων κατακιρνάμενος, ὡς
[7]	τῆς τῶν δογμάτων τούτων μυθοποιίας	τοῖς	τὰ τοιαῦτα προφέρουσιν ἐγγεγενῆσθαι, ὅτι
[1]	μυστήριον ταῖς Ἑλληνικαῖς μαχόμενον ὑπολήψεσι	τοῖς	τὰ τῶν Ἰουδαίων πρεσβεύουσι συνενεχθῆναι·
[21]	θείας φύσεως κατεσκευάσθη ὁ ἄνθρωπος,	τοῖς	τε λοιποῖς τῶν ἀγαθῶν καὶ
[26]	καύσεως ἀλγηδὼν παρέλθοι, χάριν εἴσονται	τοῖς	τὴν θεραπείαν ἐπ´ αὐτῶν ἐνεργήσασι·
[10]	μέρεσι περιγράφεται, ἡ δὲ ψυχὴ	τοῖς	τῆς διανοίας κινήμασι πάσῃ κατ´
[40]	ἐγένου τέκνον θεοῦ· εἰ δὲ	τοῖς	τῆς κακίας ἐπιμένεις γνωρίσμασι, μάτην
[8]	κατάλογον, τὸν ἐν τούτοις καὶ	τοῖς	τοιούτοις ἐξ ἀβουλίας ἐμπεπτωκότα· οὐδὲ
[7]	διάλυσιν ῥεοῦσαν, ἐπακολουθεῖν δέ πως	τοῖς	τοιούτοις παθήμασιν ἀλγεινήν τινα αἴσθησιν,
[8]	τῶν καταθυμίων ἀπόλαυσιν αἱρετόν ἐστι	τοῖς	τοῦ βίου μετέχουσιν. ὡς εἴ
[37]	δὲ οὐχ ἡ αὐτὴ πᾶσι	τοῖς	τρεφομένοις σώμασιν, ἀλλά τις ἑκάστῳ
[19]	ἐπειδὴ μήτε τοῖς ἑλληνίζουσι μήτε	τοῖς	τῶν Ἰουδαικῶν προεστῶσι δογμάτων δοκεῖ
[5]	νῦν, ἀλλ´ ἐν πᾶσι σχεδὸν	τοῖς	ὑπεναντίοις, ὁρᾶσθαι τὸν ἄνθρωπον. ποῦ
[13]	ἐντὸς τῆς φύσεως ὁ ἐν	τοῖς	ὑπὲρ τὴν φύσιν γεγενῆσθαι ἀποδεικνύμενος.
[8]	ἀπολεπτυνομένης τε καὶ ἐκτηκομένης ἐν	τοῖς	ὑπὲρ τῆς ἁμαρτίας ἐλεγμοῖς, καθώς
[5]	ὄντων ὁμολογήσουσιν. ἀλλὰ μὴν ἐν	τοῖς	φθάσασιν ἀποδέδεικται μὴ αὐτὸ τοῦτο
[20]	διαδείκνυσιν. ἐπεὶ δέ, καθὼς ἐν	τοῖς	φθάσασιν εἴρηται, πάντως τῷ δικαίῳ
[15]	μὲν οὖν, ὅπερ καὶ ἐν	τοῖς	φθάσασιν ἤδη μετρίως ἐξήτασται, τί
[35]	δὲ τὸ τοιοῦτον καὶ ἐν	τοῖς	φθάσασιν, ὅτι κατ´ οἰκονομίαν ἐπῆκται
[4]	ἀρκεῖ δὲ μιᾶς μαρτυρίας ἐπιμνησθέντας	τοῖς	φιλοτιμοτέροις καταλιπεῖν τῶν πλειόνων τὴν
[40]	ἐπονομασθῇ τι τῶν ἐκεῖ κολαστηρίων	τοῖς	ὧδε γνωριζομένοις ὀνόμασιν, οὐκ ἐν
[6]	εἶναι γνωρίσμασι, μήτε ἐν τοῖς	αἰσθητοῖς	ἐκείνην, ἀλλ´ ἀπὸ τῶν ἐναντίων
[6]	μήτε τὴν αἰσθητὴν ἐν τοῖς	νοητοῖς	εἶναι γνωρίσμασι, μήτε ἐν τοῖς
[8]	ἀπεγυμνώθησαν, δερματίνους ἐπιβάλλει χιτῶνας τοῖς	πρωτοπλάστοις	ὁ κύριος· οὔ μοι δοκεῖ
[8]	οὐχ ὅπως ἂν ἐν τοῖς	καλλίστοις	βιῴημεν. ἐπειδὴ γὰρ τῷ αὐτεξουσίῳ
[8]	ἄνθρωπος, καλόν τε καὶ ἐπὶ	καλλίστοις	γενόμενον, οὐ μόνον ἐκ τῶν
[8]	τὸ ζῇν παρήχθη, πᾶσι τοῖς	καλλίστοις	θεοειδῶς κεκοσμημένος. ἐπειδὴ δὲ μόνον
[5]	ἐρεῖς, ὁ διὰ πάντων τοῖς	καλλίστοις	τετιμημένος τὰ χείρω τῶν ἀγαθῶν
[17]	τοὺς ἐπερχομένους αἰῶνας, ὥστε ἐν	αὐτοῖς	ἀποκαλυφθῆναι τὰ νῦν διὰ τῆς
[18]	ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν σεβάσμιον	αὐτοῖς	ἐν Ἱεροσολύμοις τόπον ἄβατον προστάγματι
[32]	τὸν ἐν Ἐφέσῳ λαόν, δύναμιν	αὐτοῖς	ἐντιθεὶς διὰ τῆς διδασκαλίας πρὸς
[40]	τῶν ἀναγεννηθέντων τὸ εὐαγγέλιον, ἔδωκεν	αὐτοῖς	ἐξουσίαν τέκνα θεοῦ γενέσθαι. τὸ
[34]	γὰρ οἱ ἐπιφαῦσαι τὸν ἥλιον	αὐτοῖς	εὐχόμενοι τῷ θεῷ οὐδὲν ἀμβλύνουσι
[7]	εἴγε πρὸς τὸ ὑψηλότερον ἔβλεπεν	αὐτοῖς	ἡ διάνοια, καὶ τῆς περὶ
[8]	τε καὶ δαρέντων ζῴων ἐπινοεῖται	αὐτοῖς	ἡ περιβολή; ἀλλ´, ἐπειδὴ πᾶν
[18]	τοῦ Χριστοῦ θεοφανείας λαμπρὰ παρ´	αὐτοῖς	ἦν τὰ ἐν Ἱεροσολύμοις βασίλεια,
[0]	τῆς θεραπείας προσαρμοστέον. οὐ τοῖς	αὐτοῖς	θεραπεύσεις τοῦ Ἕλληνος τὴν πολυθείαν
[0]	παραλλαγῇ διακρινομένων ἀλλ´ ἐν τοῖς	αὐτοῖς	θεωρουμένων ἢ ἐπιδεῖξαι τὸ ἴδιον
[18]	καὶ τὰ σεμνὰ τῆς παρ´	αὐτοῖς	θρησκείας ἐν διηγήμασι ψιλοῖς ὑπολείπεται,
[35]	τὸ χωνευτήριον, ὡς τῆς ἐμμιχθείσης	αὐτοῖς	κακίας ἀποτακείσης μακροῖς ὕστερον αἰῶσι
[32]	μαθηταῖς, ὅτε βούλοιτο παρεῖναί τε	αὐτοῖς	μὴ ὁρώμενον καὶ ἐν μέσῳ
[40]	διαμένοιμεν. τὸν γὰρ ἐν τοῖς	αὐτοῖς	ὄντα οὐκ οἶδα πῶς ἔστιν
[22]	πρατῆρες ἑαυτῶν καταστάντες, καὶ οὔτε	αὐτοῖς	οὔτε ἄλλῳ τινὶ ὑπὲρ ἐκείνων
[23]	τῶν ἰχθύων ὀψοφαγία, οὐ θαλάσσης	αὐτοῖς	πρὸς τὴν χρείαν συνεισφερούσης, ἀλλὰ
[8]	φύσιν πράττοι, πρὸς τὸ κρεῖττον	αὐτοῖς	τῆς ἀλλοιώσεως εἰς ἀεὶ γιγνομένης,
[18]	κατὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς νομισθεῖσαν	αὐτοῖς	τῆς εὐσεβείας θρησκείαν ἀκώλυτα ἦν.
[40]	τρυφῶντα. ὁ τοίνυν ἐν τοῖς	αὐτοῖς	ὤν, ἔπειτα ἐπιθρυλῶν ἑαυτῷ διὰ
[8]	τὸν ἐν τούτοις καὶ τοῖς	τοιούτοις	ἐξ ἀβουλίας ἐμπεπτωκότα· οὐδὲ γὰρ
[7]	ῥεοῦσαν, ἐπακολουθεῖν δέ πως τοῖς	τοιούτοις	παθήμασιν ἀλγεινήν τινα αἴσθησιν, πονηροῦ
[17]	τὸν ἄνθρωπον, ἐξὸν μήτε ἐν	τούτοις	γενέσθαι καὶ ἡμᾶς περισώσασθαι; πρὸς
[8]	ἔσχε, διάχυσις. τὸ δὲ ἐν	τούτοις	γενόμενον οὐκ ἀπόλωλε, κἂν ἐκφεύγῃ
[0]	εἶναί τινα δύναμιν τὴν ἐν	τούτοις	διαδεικνυμένην καὶ τοῦ παντὸς ὑπερκειμένην
[4]	οὐρανῶν σύστασιν καὶ τῶν ἐν	τούτοις	δυνάμεων; εἰ γὰρ ὅμοιος τῷ
[13]	λόγος, ἐν οἷς ἀπιστεῖς, ἐν	τούτοις	ἐστὶν ἡ ἀπόδειξις τοῦ θεὸν
[32]	δεχομένων τὸ κήρυγμα. ~Τί πρὸς	τούτοις	ἔτι παρὰ τῶν ἀντιλεγόντων προφέρεται;
[35]	προκαθηγήσατο κάθαρσις, πρὸς τὸ συγγενὲς	τούτοις	ἡ ἀναχώρησις ἔσται· τῷ δὲ
[40]	τῆς γραφῆς διδασκόμεθα. ἐὰν ἐν	τούτοις	ᾖς, ἀληθῶς ἐγένου τέκνον θεοῦ·
[8]	διαδεχομένης κινήσεως· ἐπεὶ οὖν ἐν	τούτοις	καὶ ὁ ἄνθρωπος ἦν, ᾧ
[8]	ἐναντίων ἀνταριθμηθῆναι κατάλογον, τὸν ἐν	τούτοις	καὶ τοῖς τοιούτοις ἐξ ἀβουλίας
[3]	ἀλλ´ ἐπειδὰν τὸ διακεκριμένον ἐν	τούτοις	κατανοήσῃς, πάλιν ἡ τῆς φύσεως
[5]	καὶ ἀπολαύοντος. εἰ τοίνυν ἐπὶ	τούτοις	ὁ ἄνθρωπος εἰς γένεσιν ἔρχεται,
[4]	ἑνότητος λόγος. ~Εἰ δὲ ἀντιλέγοι	τούτοις	ὁ Ἰουδαῖος, οὐκέτ´ ἂν ἡμῖν
[40]	ὅσιος γένηται. ἀναγκαῖον ἂν εἴη	τούτοις	προσθεῖναι καὶ τὸ λειπόμενον, ὅτι
[7]	καλῶς ἔχειν τὸν ἀπόστολον ἐν	τούτοις	συνήγορον τῆς κατ´ αὐτῶν κατηγορίας
[31]	τοῦ κηρύγματος. ποῦ τοίνυν ἐν	τούτοις	τὸ αὐτεξούσιον; ποῦ δὲ ἡ
[22]	δικαιοσύνην προσάψειεν. ~Τί οὖν ἐν	τούτοις	τὸ δίκαιον; τὸ μὴ τυραννικῇ
[37]	θεοῦ λόγος, καθὼς ἐν τοῖς	πρώτοις	διῄρηται, ὁ καὶ θεὸς ὢν
[21]	κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἐν τοῖς	πρώτοις	τοῦ λόγου διῃρημένων ὅτι μίμημα
[15]	τὸ θεῖον οὐκ ἂν εἰπεῖν	ἔχοις.	ἀφ´ ὧν γὰρ εὖ πάσχομεν,
[37]	τε γὰρ ἡ τοῦ λόγου	χάρις	ἅγιον ἐποίει τὸ σῶμα ᾧ
[30]	οὐκ ἐπὶ πάντας ἦλθεν ἡ	χάρις,	ἀλλὰ τινῶν προσθεμένων τῷ λόγῳ
[16]	ἡ πρώτη περὶ τὸ ἀνθρώπινον	χάρις	ἀνακληθείη, καὶ πάλιν ἐπὶ τὴν
[6]	διὰ πάσης τῆς κτίσεως ἡ	χάρις	διήκοι, τῆς κάτω φύσεως πρὸς
[30]	φασίν, οὐκ ἐπὶ πάντας ἡ	χάρις;	εἰ μὲν οὖν ταῦτα καὶ
[40]	μεταποιηθέντος ἐντελὴς τῆς ἀναγεννήσεως ἡ	χάρις	ἐστί. δῆλον ὅτι τῶν πονηρῶν
[18]	φησιν ὁ ἀπόστολος, ἐπεφάνη ἡ	χάρις	τοῦ θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν
[35]	ὕδωρ κάθοδος καὶ τὸ εἰς	τρὶς	ἐν αὐτῷ γενέσθαι τὸν ἄνθρωπον,
[35]	πτωχεία τῆς φύσεως, τὸ ὕδωρ	τρὶς	ἐπιχεάμενοι καὶ πάλιν ἀναβάντες ἀπὸ
[10]	ἐξουσίαν ἐφαπλοῦται τῇ κτίσει, καὶ	μέχρις	οὐρανῶν ἀνιοῦσα, καὶ τῶν ἀβύσσων
[24]	τὸ ἀσθενὲς τῆς φύσεως ἡμῶν	συγκατάβασις	δείκνυσι, πῶς τὸ ὑψηλόν, ἐν
[26]	τὸν τῆς κακίας εὑρετὴν ἰώμενος.	ἴασις	γάρ ἐστιν ἀρρωστίας ἡ τοῦ
[6]	θείαν σοφίαν μίξις τε καὶ	ἀνάκρασις,	ὡς ἂν πάντα τοῦ καλοῦ
[6]	κτίσιν γίνεταί τις τοῦ νοητοῦ	συνανάκρασις,	ὡς ἂν μηδὲν ἀπόβλητον εἴη
[8]	ἀλλοτρίου πρὸς τὸ ἡμέτερον παράλογος	συνανάκρασις,	ὡς λυπεῖσθαι καὶ δάκνεσθαι τοῦ
[5]	ψυχῆς ἀναχώρησις. καθάπερ γὰρ ἡ	ὅρασις	φύσεώς ἐστιν ἐνέργεια, ἡ δὲ
[32]	τῆς φύσεως, ἡ τοῦ μέρους	ἀνάστασις	ἐπὶ τὸ πᾶν διεξέρχεται, κατὰ
[16]	συναρμόσας. καὶ τοῦτό ἐστιν ἡ	ἀνάστασις,	ἡ τῶν συνεζευγμένων μετὰ τὴν
[26]	ἐπειδὰν ἡ εἰς τὸ ἀρχαῖον	ἀποκατάστασις	τῶν νῦν ἐν κακίᾳ κειμένων
[40]	ἡμῶν ἡ πρὸς τὸ κρεῖττον	μετάστασις	γίνεται. οὐκοῦν εἰ, καθώς φησιν
[6]	καὶ αὐτὴ τῆς κτίσεως ἡ	ὑπόστασις	ἀπὸ ἀλλοιώσεως ἤρξατο, τοῦ μὴ
[37]	εἰ γὰρ παντὸς σώματος ἡ	ὑπόστασις	ἐκ τῆς τροφῆς γίνεται, αὕτη
[21]	πρὸς τὸ ἐναντίον, οὗ ἡ	ὑπόστασις	ἐν τῷ μὴ ὑφεστάναι ἐστίν·
[16]	ἡ πρώτη γένεσίς τε καὶ	ὑπόστασις	παρ´ αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν ἔσχε,
[5]	δὲ τοῦ κόσμου παντὸς ἡ	ὑπόστασις	τῆς τοῦ λόγου δυνάμεως ἐξῆπται,
[37]	διὰ τῆς σαρκός, ἧς ἡ	σύστασις	ἐξ οἴνου τε καὶ ἄρτου
[37]	ᾧ ἐκ τοῦ ἄρτου ἡ	σύστασις	ἦν, καὶ τρόπον τινὰ καὶ
[8]	ἀναστοιχειώσει τὸ σκεῦος. ἐπειδὴ δὲ	σύνδεσίς	τις καὶ κοινωνία τῶν κατὰ
[9]	θάνατος, καὶ ἡ ἐν μνημείῳ	θέσις·	ταῦτα γὰρ συμπαραλαμβανόμενα τῷ μυστηρίῳ
[36]	μεγάλων ἀγαθῶν ἀρχή τε καὶ	ὑπόθεσις	γίνεται. μικρὸν δέ φημι τῇ
[6]	κατ´ ἀρετὴν ζωῆς ἀρχὴ καὶ	ὑπόθεσις	γίνεται, οὕτως ἡ διὰ τοῦ
[32]	μὴ προσήψατο, ἡμιτελὴς ἂν ἡ	πρόθεσις	ἔμεινε τοῦ ἑτέρου τῶν τῆς
[1]	δύναμιν, ὅση ἐστὶ καὶ ἡ	πρόθεσις,	ἵνα μή τις μίξις τῶν
[20]	πῶς γὰρ ἂν φανείη ἡ	πρόθεσις,	μὴ διὰ τῶν γιγνομένων φανερουμένη;
[9]	τὸ μυστήριον τῆς ἀληθείας κρατύνεται·	γένεσις	ἀνθρωπίνη καὶ ἡ ἐκ νηπίου
[32]	τὸν θάνατον μὲν ἀναγκαῖον ἡ	γένεσις	ἀπεργάζεται. τὸν γὰρ ἅπαξ μετασχεῖν
[16]	ὁ θεραπευτὴς διαμένει. εἰ ἡ	γένεσις	αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν πάθος οὐκ
[5]	περὶ τούτου λόγος. οὐδεμία κακοῦ	γένεσις	ἐκ τοῦ θείου βουλήματος τὴν
[5]	κρείττονος ἀναχώρησις τοῦ ἐναντίου γίνεται	γένεσις.	ἐπεὶ οὖν τοῦτο τῆς αὐτεξουσιότητός
[16]	εἰ οὖν ἡδονῆς μὲν ἡ	γένεσις	ἠλλοτρίωται, κακίας δὲ ἡ ζωή,
[16]	λέγει, ἧς καὶ ἡ πρώτη	γένεσίς	τε καὶ ὑπόστασις παρ´ αὐτοῦ
[24]	ζωῇ δὲ ἡ τοῦ θανάτου	καθαίρεσις.	ἐπεὶ οὖν τῆς εὐθείας ὁδοῦ
[30]	κύριος. τοῦτο δέ ἐστιν ἡ	προαίρεσις,	ἀδούλωτόν τι χρῆμα καὶ αὐτεξούσιον,
[21]	ἀλλ´ ἐπί τι πάντως ἡ	προαίρεσις	ἵεται, τῆς πρὸς τὸ καλὸν
[31]	κειμένης; εἰ δὲ ἄπρακτος ἡ	προαίρεσις	μείνειεν, ἠφάνισται κατ´ ἀνάγκην ἡ
[6]	δὲ ὁ λόγος οὐ μυθώδης	διήγησις,	ἀλλ´ ἐξ αὐτῆς τῆς φύσεως
[8]	καὶ ἀνέκφραστοι ἀλγηδόνες, ὧν ἡ	διήγησις	ἐκ τοῦ ἴσου τὸ ἄφραστον
[8]	μόνον ἐστὶν ἀγαθόν, οὗ ἡ	αἴσθησις	οὐκ ἐφάπτεται, καὶ μόνον ἐκεῖνο
[8]	ἡμῖν ὑποδείγματος. ἐπειδὴ γὰρ ἡ	αἴσθησις	πρὸς τὸ παχύ τε καὶ
[40]	ἡμῶν μεταποίησις οὐκ ἂν εἴη	μεταποίησις,	εἰ ἐν ᾧ ἐσμεν διαμένοιμεν.
[40]	ἂν πρὸς τὸ χεῖρον ἡ	μεταποίησις	εἴη, εἴ τι τούτων ὑπαμειφθείη
[40]	ἀναγεννήσεως γινομένη τῆς ζωῆς ἡμῶν	μεταποίησις	οὐκ ἂν εἴη μεταποίησις, εἰ
[30]	δὲ ὁμότιμος ἐπὶ πάντας ἡ	κλῆσις,	οὔτε ἀξίας, οὔτε ἡλικίας, οὔτε
[8]	πεπτωκότος ἀνόρθωσις, ἡ τοῦ ἀπολωλότος	ἀνάκλησις,	ἡ τοῦ πεπλανημένου χειραγωγία; τίνι
[33]	φασίν, εὐχὴ καὶ δυνάμεως θείας	ἐπίκλησις	ἐπὶ τοῦ ὕδατος γινομένη ζωῆς
[35]	καθάρσιον, οὐχ ὕδωρ μυστικόν, οὐκ	ἐπίκλησις	θείας δυνάμεως, οὐχ ἡ ἐκ
[33]	πρὸς θεὸν καὶ χάριτος οὐρανίας	ἐπίκλησις	καὶ ὕδωρ καὶ πίστις ἐστὶ
[5]	τῶν τὸ θεῖον χαρακτηριζόντων ἡ	ἀπαρίθμησις,	καὶ ὅσα περὶ τούτων ἱστορικώτερον
[35]	γενέσθαι τὸν μιμούμενον, οὐδ´ ἂν	μίμησις,	ἀλλὰ ταὐτότης τὸ γινόμενον ἦν,
[35]	τοῦ παρ´ ἐκείνου γεγονότος ἡ	μίμησις;	ἅπαν τὸ νεκρωθὲν οἰκεῖόν τινα
[35]	γέγονε φύσιν, ἡ τοῦ θανάτου	μίμησις	ἡ παρ´ ἡμῶν γινομένη ἐν
[35]	ἡμῶν κατορθωθῇ τοῖς ἑπομένοις ἡ	μίμησις.	ὥσπερ γὰρ παρὰ τῶν πεπαιδευμένων
[24]	αὐγαὶ καὶ ἡ τοῦ παντὸς	διακόσμησις	καὶ ἡ διηνεκὴς τῶν ὄντων
[16]	τῶν διεστώτων πάθος ἂν εἴη·	κίνησις	γάρ τίς ἐστιν ἔν τε
[16]	προάγουσαν. εἰ δὲ ἡ πρώτη	κίνησις,	ἣν γένεσιν ὀνομάζομεν, πάθος οὐκ
[16]	ἔστιν, οὐδ´ ἂν ἡ δευτέρα	κίνησις,	ἣν θάνατον ὀνομάζομεν, πάθος ἂν
[16]	ἡνωμένων. ὅπερ τοίνυν ἡ τελευταία	κίνησις	ὀνομάζεται, τοῦτο προσήκει καλεῖσθαι καὶ
[21]	εἶναι μένειν· ἡ δὲ ἀλλοίωσις	κίνησίς	τίς ἐστιν εἰς ἕτερον ἀπὸ
[40]	φύσεως. εἰ οὖν ἡ ἄνωθεν	γέννησις	ἀναστοιχείωσίς τις τοῦ ἀνθρώπου γίνεται,
[13]	συναπαρτίζεται. ἐκεῖ δὲ οὔτε ἡ	γέννησις	ἀπὸ πάθους ἤρξατο, οὔτε ὁ
[16]	ἢ πάθος προσαγορεύοιτο, οἷον ἡ	γέννησις,	ἡ αὔξησις, ἡ διὰ τοῦ
[13]	ἐμποδίζον τῇ πίστει; ~Ἀλλά, φησί,	γέννησίς	τε καὶ θάνατος ἴδιον τῆς
[39]	καὶ ὀνόματα δι´ ὧν ἡ	γέννησις	τοῖς πιστεύουσι γίνεται, γεννᾶται δὲ
[9]	ἡ ἐκ νηπίου πρὸς τελείωσιν	αὔξησις,	βρῶσίς τε καὶ πόσις, καὶ
[16]	προσαγορεύοιτο, οἷον ἡ γέννησις, ἡ	αὔξησις,	ἡ διὰ τοῦ ἐπιρρύτου τε
[8]	ὧν τοῦ ἀληθῶς καλοῦ ἡ	κατανόησις	διὰ τὸ μὴ μετέχειν αὐτὰ
[6]	ἐστιν ἐν τοῖς οὖσιν ἡ	κατανόησις,	εἰς τὸ νοητόν τε καὶ
[5]	ἐστιν ἐνέργεια, ἡ δὲ πήρωσις	στέρησίς	ἐστι τῆς φυσικῆς ἐνεργείας, οὕτω
[17]	ἂν περιῄρητο πᾶσα τῶν ἀπίστων	ἀντίρρησις,	εἰ τὸ προσδοκώμενον ἐν ὀφθαλμοῖς
[35]	πρὸς τὸ συγγενὲς τούτοις ἡ	ἀναχώρησις	ἔσται· τῷ δὲ καθαρῷ τὸ
[5]	τοῦ καλοῦ γένηται τῆς ψυχῆς	ἀναχώρησις.	καθάπερ γὰρ ἡ ὅρασις φύσεώς
[5]	κακία· ἡ δὲ τοῦ κρείττονος	ἀναχώρησις	τοῦ ἐναντίου γίνεται γένεσις. ἐπεὶ
[8]	ἡ εἰς τὸ μὴ ὂν	μεταχώρησις·	λύσις δὲ ἡ εἰς τὰ
[16]	τε καὶ πρὸς τὰ συγγενῆ	μεταχώρησις.	τίνος οὖν λέγει τὸ μυστήριον
[26]	καὶ εἰς τὸ μὴ ὂν	μεταχώρησις,	ὠφέλεια δὲ τοῦ ἀπὸ τούτων
[40]	εἰρημένων αὐτάρκη τὴν διδασκαλίαν ἡ	κατήχησις	ἔχειν. δεῖ γάρ, οἶμαι, καὶ
[8]	τι καὶ ἡ μετὰ ταῦτα	κρίσις	εἰς θεραπείαν τῶν τῆς ψυχῆς
[21]	εἴη καὶ ἡ τοῦ δικαίου	κρίσις·	οὐ γὰρ ἄν τις ἀφροσύνῃ
[26]	τὴν φύσιν, κἂν ἐπίπονος ἡ	διάκρισις	ᾖ. οὐκοῦν οὐδ´ ἂν παρ´
[3]	Ἑλληνισμοῦ ἡ κατὰ τὰς ὑποστάσεις	διάκρισις	μόνη, θεραπευθείσης ἑκατέρωθεν καταλλήλως τῆς
[26]	οὐκ ἄπονος μέντοι γίνεται ἡ	διάκρισις,	χρόνῳ τοῦ πυρὸς τῇ ἀναλωτικῇ
[32]	οὖν πᾶσα πρὸς αὐτὸν ἡ	κτίσις	βλέπει, καὶ περὶ αὐτόν ἐστι,
[27]	τὸ ὕψος τῆς φύσεως ἡ	κτίσις	πᾶσα κατὰ τὸ ἴσον ἐπὶ
[39]	σωτηρίας ἔχων. πᾶσα γὰρ ἡ	κτίσις	τῷ κατὰ τὸ ἴσον ἐκ
[26]	μὲν γὰρ τοῦ κατ´ ἀξίαν	ἀντίδοσις,	δι´ ἧς ὁ ἀπατεὼν ἀνταπατᾶται,
[37]	γίνεται, αὕτη δὲ βρῶσις καὶ	πόσις	ἐστίν, ἔστι δὲ ἐν τῇ
[9]	τελείωσιν αὔξησις, βρῶσίς τε καὶ	πόσις,	καὶ κόπος, καὶ ὕπνος, καὶ
[26]	ἐστιν ἀρρωστίας ἡ τοῦ νοσήματος	κάθαρσις,	κἂν ἐπίπονος ᾖ. ~Ἀκόλουθον δὲ
[35]	ἡ διὰ τοῦ λουτροῦ προκαθηγήσατο	κάθαρσις,	πρὸς τὸ συγγενὲς τούτοις ἡ
[8]	εἰς τὸ μὴ ὂν μεταχώρησις·	λύσις	δὲ ἡ εἰς τὰ τοῦ
[16]	συνδρομή, ἡ τοῦ συντεθέντος πάλιν	διάλυσίς	τε καὶ πρὸς τὰ συγγενῆ
[1]	ἡ ἄφθαρτος καὶ ἀεὶ ἑστῶσα	φύσις	ἀίδιον ἔχει καὶ ὑφεστῶτα τὸν
[10]	τῆς σαρκὸς ὅρων ἡ νοερὰ	φύσις.	ἀλλ´ ὁ μὲν ὄγκος τοῦ
[35]	ἀκριβῆ μίμησιν δι´ ὅλων ἡ	φύσις,	ἀλλ´ ὅσον δυνατῶς ἔχει, τοσοῦτον
[10]	φησί, καὶ εὐπερίγραπτον ἡ ἀνθρωπίνη	φύσις,	ἄπειρον δὲ ἡ θεότης, καὶ
[6]	χαρακτηρίζεσθαι. ἡ μὲν γὰρ νοητὴ	φύσις	ἀσώματόν τι χρῆμά ἐστι καὶ
[37]	ὅτι ἡ τοῦ σώματος ἡμῶν	φύσις	αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν ἐν ἰδίᾳ
[28]	μόνης κακίας τὸ θεῖον κεχώρισται,	φύσις	δὲ κακία οὐκ ἔστι, τὸ
[15]	θεὸς μὲν ἡ ἀληθὴς ἀρετή,	φύσις	δέ τις οὐκ ἀντιδιαιρεῖται τῇ
[8]	κατ´ αἴσθησιν κινημάτων ἡ νοερὰ	φύσις,	διὰ τοῦτο τῆς περὶ τὸ
[1]	φθαρτὴ καὶ ἀσθενὴς ἡμῶν ἡ	φύσις,	διὰ τοῦτο ὠκύμορος ἡ ζωή,
[31]	δὲ λογική τε καὶ νοερὰ	φύσις,	ἐὰν τὸ κατ´ ἐξουσίαν ἀπόθηται,
[1]	ἀνύπαρκτον· ἀλλ´ ὥσπερ ἡ ἡμετέρα	φύσις	ἐπίκηρος οὖσα καὶ ἐπίκηρον τὸν
[7]	οἴεσθαι, ᾧ πρὸς πονηρίαν ἡ	φύσις	ἐπιρρεπῶς ἔχει. ταῦτα γὰρ πάντα
[32]	καὶ πρώτως ὂν ἡ θεία	φύσις	ἐστίν, ἣν ἐξ ἀνάγκης πιστεύειν
[15]	ἐδεῖτο γὰρ τοῦ ἰατρεύοντος ἡ	φύσις	ἡμῶν ἀσθενήσασα, ἐδεῖτο τοῦ ἀνορθοῦντος
[39]	ὑπερανεστῶτα τύχῃ, οὕτως ἡ κτιστὴ	φύσις	ἥνωται πρὸς ἑαυτὴν κατὰ τὸν
[12]	δι´ ὧν ἡ θεία χαρακτηρίζεται	φύσις,	κατανοήσαντες. θεοῦ τὸ ζωοποιεῖν τοὺς
[19]	διαλαβεῖν, ὅτου χάριν ἡ θεία	φύσις	πρὸς τὴν ἡμετέραν συμπλέκεται, δι´
[28]	ἀνθρωπίνῳ βίῳ, δι´ ὧν ἡ	φύσις	πρὸς τὸν θάνατον μάχεται; ~Ἀλλὰ
[6]	ἐπισυμβαίνουσαν. ἐπειδὴ τοίνυν ἡ ἄκτιστος	φύσις	τῆς κινήσεως τῆς κατὰ τροπὴν
[8]	ἀφ´ ὧν τὴν σύστασιν ἔσχε,	διάχυσις.	τὸ δὲ ἐν τούτοις γενόμενον
[35]	δυνάμεως, οὐχ ἡ ἐκ μεταμελείας	διόρθωσις,	ἀνάγκη πᾶσα καὶ τούτους ἐν
[27]	ἐγένετο τῆς φύσεως ἡμῶν ἡ	διόρθωσις,	εἰ τοῦ ἐπιγείου ζῴου νενοσηκότος
[8]	τίνι διέφερεν ἡ τοῦ πεπτωκότος	ἀνόρθωσις,	ἡ τοῦ ἀπολωλότος ἀνάκλησις, ἡ
[8]	χαυνοτέροις ἀπειλὴ καὶ σκυθρωπῶν ἐστὶν	ἐπανόρθωσις,	ὡς ἂν φόβῳ τῆς τῶν
[40]	εἰ οὖν ἡ ἄνωθεν γέννησις	ἀναστοιχείωσίς	τις τοῦ ἀνθρώπου γίνεται, ταῦτα
[21]	τῷ εἶναι μένειν· ἡ δὲ	ἀλλοίωσις	κίνησίς τίς ἐστιν εἰς ἕτερον
[21]	ὄντος εἰς τὸ εἶναι πάροδος	ἀλλοίωσίς	τίς ἐστι, τῆς ἀνυπαρξίας κατὰ
[8]	κακὸν ἡ τοῦ ἀληθινοῦ ἀγαθοῦ	ἀλλοτρίωσις.	πόνοις δὲ καὶ ἡδοναῖς τὸ
[21]	ἐστίν· ἡ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ	ἐναντίωσις,	καθὼς ἐν τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται,
[16]	τὸ ἴσον ἡ τοῦ διακριθέντος	ἕνωσις	διαβαίνει. καὶ τοῦτό ἐστι τὸ
[37]	ἡ γὰρ πρὸς τὴν ζωὴν	ἕνωσις	τὴν τῆς ζωῆς κοινωνίαν ἔχει·
[37]	περικρατῶν τὴν ὑπόστασιν, ἡ δὲ	βρῶσις	ἄρτος ἦν· ὥσπερ τοίνυν ἐφ´
[37]	τῆς τροφῆς γίνεται, αὕτη δὲ	βρῶσις	καὶ πόσις ἐστίν, ἔστι δὲ
[5]	τῶν καρπῶν ἰδιότης, ὧν ἡ	βρῶσις	οὐ γαστρὸς πλησμονήν, ἀλλὰ γνῶσιν
[9]	ἐκ νηπίου πρὸς τελείωσιν αὔξησις,	βρῶσίς	τε καὶ πόσις, καὶ κόπος,
[4]	διδαγμάτων ἡ τῆς ἀληθείας ἔσται	φανέρωσις.	τὸ γὰρ εἶναι λόγον θεοῦ
[5]	φύσεώς ἐστιν ἐνέργεια, ἡ δὲ	πήρωσις	στέρησίς ἐστι τῆς φυσικῆς ἐνεργείας,
[6]	πυρὸς τῆς θρυαλλίδος περιδεδραγμένου, εἴ	τις	ἀδυνατῶν τῷ φυσήματι σβέσαι τὴν
[40]	οὐχὶ τοῦτό ἐστι. πάλιν σκώληκά	τις	ἀκούσας μὴ διὰ τῆς ὁμωνυμίας
[19]	σκοπὸν ἀκολούθως χειραγωγοῦσα τὸν λόγον;	τίς	ἄλλη ἢ τὸ τὰς εὐσεβεῖς
[20]	τῆς ἀγαθότητος τὰ σημεῖα. καὶ	τίς	ἂν γένοιτο φανερωτέρα τοῦ ἀγαθοῦ
[10]	σώματι πανταχοῦ κατ´ ἐξουσίαν γίνεται,	τίς	ἀνάγκη τῇ φύσει τῆς σαρκὸς
[5]	καὶ αὐτεξούσιον χάριτος. εἰ γάρ	τις	ἀνάγκη τῆς ἀνθρωπίνης ἐπεστάτει ζωῆς,
[8]	ψυχῇ καὶ τῷ σώματι, καί	τις	ἀναλογία τοῦ σωματικοῦ θανάτου πρὸς
[5]	τῇ προαιρέσει τότε συνιστάμενον, ὅταν	τις	ἀπὸ τοῦ καλοῦ γένηται τῆς
[8]	ὑπάγεται. οὐκοῦν πρὸς τὸ πέρας	τις	ἀποσκοπῶν τῆς σοφίας τοῦ τὸ
[6]	τῶν στοιχείων οὔσης ἐναντιώσεως, ἐπινενόηταί	τις	ἁρμονία διὰ τῶν ἐναντίων ἁρμοζομένη
[37]	τὸ περιττεῦον ἀπωθουμένη; καὶ ὥσπερ	τις	ἀσκὸς ὑγροῦ τινὸς πλήρης ὤν,
[39]	ἰδίαν ὁρμῶντα προδιαγνῶναι τῷ λογισμῷ,	τίς	αὐτῷ λυσιτελήσει πατὴρ καὶ ἐκ
[21]	δικαίου κρίσις· οὐ γὰρ ἄν	τις	ἀφροσύνῃ τὴν ἀληθῆ δικαιοσύνην προσάψειεν.
[32]	ἀτίμῳ τρόπῳ τοῦ θανάτου καθυβρισθῆναι.	τίς	γὰρ ἂν γένοιτο, φησί, τοῦ
[31]	ἡ κατὰ τὸν βίον διαφορά.	τίς	γὰρ ἂν ἔτι κατὰ τὸ
[18]	τῶν πραγμάτων αὐτῶν φημὶ μαρτυρία.	τίς	γὰρ οὐκ οἶδεν ὅπως πεπλήρωτο
[37]	εἰς τὴν φυσιολογίαν τοῦ σώματος.	τίς	γὰρ οὐκ οἶδεν ὅτι ἡ
[25]	ἐκ τοῦ εὐλόγου ξενισμὸν ἐπαγάγοι.	τίς	γὰρ οὕτω νήπιος τὴν ψυχὴν
[36]	φημι τῇ εὐκολίᾳ τοῦ κατορθώματος.	τίς	γὰρ πάρεστι πόνος τῷ πράγματι,
[8]	συμπαθείας τῷ ὑποκειμένῳ προσίσχεται, καί	τις	γίνεται τοῦ ἀλλοτρίου πρὸς τὸ
[27]	ἀνθρώπου τι εἴδωλον καὶ ὁμοίωμα;	τίς	δ´ ἂν ἐγένετο τῆς φύσεως
[4]	τὸν τοῦ παντὸς ποιητὴν δογματίζοιεν.	τίς	δὲ καὶ δύναμις ἀπὸ ῥημάτων
[32]	οὐχ ἁψαμένου. τάχα δ´ ἄν	τις	δι´ ἀκριβείας καταμαθὼν τὸ μυστήριον
[29]	ἐπὶ τῶν σωματικῶν νοσημάτων, ὅταν	τις	διεφθορὼς χυμὸς ὑφέρπῃ τοὺς πόρους,
[40]	τῆς Παύλου φωνῆς ὅτι Εἴ	τις	δοκεῖ εἶναί τι, μηδὲν ὤν,
[20]	εἰς πέρας ἄγουσιν, οἷς τεχνική	τις	δύναμις ἐνεργεῖ πρὸς τὴν τοῦ
[6]	πάντων ἐπιστατούσης ἐξουσίας προσνεμηθείσης, ἦν	τις	δύναμις καὶ ἡ τὸν περίγειον
[5]	ὑψηλῶν τε καὶ τιμίων ὀνομάζειν	τις	ἐθέλοι, οὐ διοισόμεθα. ὅ τι
[1]	ἀνθρώπινον βλέπεται· ἀλλ´ οὐκ ἄν	τις	ἐκ τῆς ὁμωνυμίας τοιαύτην καὶ
[37]	πᾶσι τοῖς τρεφομένοις σώμασιν, ἀλλά	τις	ἑκάστῳ κατάλληλος παρὰ τοῦ τὴν
[27]	ἀνθρώπινος ἐπολιτεύετο βίος, πῶς ἐπιζητεῖ	τις	ἐκεῖθεν τῷ θεῷ περιπλακῆναι τὸν
[30]	θεραπεύει τὴν νόσον. ~Εἰ δέ	τις	ἐλέγχειν οἴεται τὸν ἡμέτερον λόγον,
[32]	ἐστιν, ὃ οὐχὶ πάντως μίξις	τις	ἐμφαίνεται τοῦ θείου πρὸς τὸ
[20]	ἐλλιπὲς τοῦ κρείττονος πῶς ἄν	τις	ἐν ἀγαθοῖς ἀριθμήσειεν; εἰ δὲ
[8]	βίου μετέχουσιν. ὡς εἴ γέ	τις	ἐν ὀδύναις διαβιῴη, παρὰ πολὺ
[26]	ζωὴν ἐπανόδου γίγνεται. ~Ἀλλ´ ἴσως	τις	ἐν τῇ τῆς δικαιοσύνης τε
[27]	ἐν οὐρανῷ τὸ ἀνθρώπινον, οὐδέ	τις	ἐν τῇ ὑπερκοσμίῳ ζωῇ κακίας
[0]	οὐ γὰρ δι´ ὧν ἄν	τις	ἐπανορθώσαιτο τὸν Σαβέλλιον, διὰ τῶν
[35]	τὴν φύσιν. ἐπεὶ οὖν ῥυπτική	τίς	ἐστι δύναμις ἐν τῷ πυρὶ
[21]	εἰς τὸ εἶναι πάροδος ἀλλοίωσίς	τίς	ἐστι, τῆς ἀνυπαρξίας κατὰ θείαν
[34]	κλῆσιν τῆς θείας οἰκονομίας περιουσία	τίς	ἐστι τῆς ἀποδείξεως τοῦ κατὰ
[24]	πρὸς τὸ ταπεινὸν κάθοδος περιουσία	τίς	ἐστι τῆς δυνάμεως οὐδὲν ἐν
[26]	νόθον ἐξαφανίζοντος, πλὴν ἀλλὰ θεραπεία	τίς	ἐστι τοῦ χρυσίου τὸ ἐκτακῆναι
[26]	ἐντὸς τοῦ κρατοῦντος γενέσθαι ἀπάτη	τίς	ἐστι τρόπον τινὰ καὶ παραλογισμός,
[21]	μένειν· ἡ δὲ ἀλλοίωσις κίνησίς	τίς	ἐστιν εἰς ἕτερον ἀπὸ τοῦ
[6]	ἡμῶν τὸ πιστὸν ἐπαγόμενος. διπλῆ	τίς	ἐστιν ἐν τοῖς οὖσιν ἡ
[16]	πάθος ἂν εἴη· κίνησις γάρ	τίς	ἐστιν ἔν τε τῇ συγκρίσει
[8]	θάνατον ὀνομάζομεν· ἐπεὶ οὖν μία	τίς	ἐστιν ἡ τοῦ κακοῦ κοινωνία,
[12]	ὅλως εἶναι θεὸν οὐκ ἄν	τις	ἑτέραν ἀπόδειξιν ἔχοι, πλὴν τῆς
[5]	παραγαγόντος εἰς γένεσιν, οὐκ ἄν	τις	εὐλόγως, οὗ ἡ αἰτία τῆς
[27]	οἰήσονται συμπλοκῆς, οὐδ´ ἂν ἄλλη	τις	εὑρεθείη τὸ ἄξιον ἔχουσα. εἰ
[6]	λόγον φέρει. οὐκοῦν πάλιν ἀρχή	τις	ἡμῖν κατὰ τὸ εὔλογον εὑρεθήσεται,
[35]	ἐπινοηθῆναί τινα τρόπον, ἐν ᾧ	τις	ἦν συγγένειά τε καὶ ὁμοιότης
[24]	ἄνω φορά, καὶ οὐκ ἄν	τις	θαύματος ἄξιον ἐπὶ τῆς φλογὸς
[34]	γὰρ ἑκάστου τῶν ὄντων ἔστι	τις	ἰδιότης ἡ τὴν φύσιν γνωρίζουσα,
[8]	ὁ τοῦ θεοῦ λόγος οὐσιώδης	τις	καὶ ἐνυπόστατος ὢν αὐτὸς εἶναι
[1]	ἄλλα πάντα. καὶ γὰρ δύναμίς	τις	καὶ ζωὴ καὶ σοφία περὶ
[8]	τὸ σκεῦος. ἐπειδὴ δὲ σύνδεσίς	τις	καὶ κοινωνία τῶν κατὰ ἁμαρτίαν
[6]	αἰσθητοῦ πρὸς τὸ νοητὸν γίνεταί	τις	κατὰ θείαν σοφίαν μίξις τε
[1]	ἐν ἑαυτῇ δεικνυούσης, οὐκέτ´ ἄν	τις	κατὰ μετουσίαν ζωῆς τὸν λόγον
[30]	ἀγαθῶν ἀμοιρήσειεν· πῶς ἂν οὖν	τις	κατὰ τὸ εὔλογον ἔτι τὸν
[6]	θείῳ τὸ γήινον καὶ μία	τις	κατὰ τὸ ὁμότιμον διὰ πάσης
[22]	συμφορὰν ταύτην αὐτομολήσαντες· εἰ δέ	τις	κηδόμενος τοῦ ἀπεμποληθέντος βίᾳ κατὰ
[15]	ἐπὶ τῆς ἀρετῆς οὐκ ἄν	τις	κτίσιν τινὰ κατὰ τὸ ἐναντίον
[17]	διῃρημένων ἑνώσεως. ~Ἀλλ´ οὔπω φήσει	τις	λελύσθαι τὴν ὑπενεχθεῖσαν ἡμῖν ἀντίθεσιν,
[20]	τοῦ ἀγαθοῦ θεωροῖτο, κακίαν ἄν	τις	μᾶλλον κυρίως τὰ τοιαῦτα κατονομάσειεν·
[1]	καὶ ἡ πρόθεσις, ἵνα μή	τις	μίξις τῶν ἐναντίων καὶ συνδρομὴ
[32]	εἴτε φώτισμα εἴτε παλιγγενεσίαν βούλοιτό	τις	ὀνομάζειν, οὐδὲν πρὸς τὴν ὀνομασίαν
[15]	ἡ ἀληθὴς ἀρετή, φύσις δέ	τις	οὐκ ἀντιδιαιρεῖται τῇ ἀρετῇ, ἀλλὰ
[14]	ὑπὲρ τὴν φύσιν γεγενῆσθαι ἀποδεικνύμενος.	~Τίς	οὖν αἰτία, φησί, τοῦ πρὸς
[19]	προστάγματος κατεργαζομένη τὸ κατὰ πρόθεσιν.	τίς	οὖν ἂν γένοιτο ἡμῖν ἀρχὴ
[35]	καὶ ἐν ἡμῖν ἐπινοηθῆναι ὁμοίωμα.	τίς	οὖν ἐστὶν ἡ ἐπίνοια δι´
[21]	σοφόν φημι καὶ τὸ δίκαιον.	~Τίς	οὖν ἡ δικαιοσύνη; μεμνήμεθα πάντως
[6]	ἀντικαθέστηκε λόγῳ, οὐ καθ´ ἑαυτήν	τις	οὖσα, ἀλλὰ τῇ ἀπουσίᾳ νοουμένη
[6]	τῆς ὑποχειρίου αὐτῷ φύσεως ἀναδειχθήσεταί	τις	οὐσία πρὸς τὴν ὑπερέχουσαν ἀξίαν
[16]	ἔστιν, οὐδ´ ἂν τὴν ζωήν	τις	πάθος προσαγορεύσειεν, ἀλλὰ τὸ καθ´
[1]	εἴτε τι τοιοῦτον ὅλως σημεῖόν	τις	ποιοῖτο τῆς τοῦ πατρὸς καταλήψεως,
[35]	ἰδίαν ἀναλύειν μακαριότητα. εἰ οὖν	τις	πρὸς τὸ εἰκὸς βλέποι καὶ
[26]	τὸ ἐκεῖνα νέμειν ἑκάστῳ, ὧν	τις	τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς αἰτίας
[35]	τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει, εἰ μή	τις	τῆς αὐτῆς ὁδοῦ λάβοιτο δι´
[1]	ἐστι λογίζεσθαι. εἰ γὰρ μή	τις	τὸ δυνατὸν ὁμολογοίη, τὸ ἀδύνατον
[22]	τῆς ἀνακλήσεως. οὗτος δέ ἐστί	τις	τὸ ἐπὶ τῷ κρατοῦντι ποιήσασθαι
[23]	ἰχθύων ἐγκατασπείραντος. καὶ πῶς ἄν	τις	τὸ καθ´ ἕκαστον τῶν εὐαγγελικῶν
[40]	οὖν ἡ ἄνωθεν γέννησις ἀναστοιχείωσίς	τις	τοῦ ἀνθρώπου γίνεται, ταῦτα δὲ
[6]	πρὸς τὴν αἰσθητὴν κτίσιν γίνεταί	τις	τοῦ νοητοῦ συνανάκρασις, ὡς ἂν
[10]	τῷ ἀτόμῳ τὸ ἄπειρον; καὶ	τίς	τοῦτό φησιν, ὅτι τῇ περιγραφῇ
[7]	ἐξ αἰθρίας καθαρῶς περιλάμποντος ἑκουσίως	τις	ὑποβάλοι τοῖς βλεφάροις τὴν ὅρασιν,
[5]	ἢ σοφίας, ἀλλὰ κατ´ οὐσίαν	τις	ὑφεστῶσα δύναμις, προαιρετική τε παντὸς
[34]	γινόμενον, οὐδὲ μὴν ἄχρηστον εἶναί	τις	φήσει τὴν τῶν προσευχομένων σπουδήν,
[37]	πρὸς τὸ ἀκόλουθον ἡμῖν ἡ	πίστις	βλέπουσα μηδεμίαν ἀμφιβολίαν περὶ τοῦ
[30]	εἰ οὖν ἀγαθόν τι ἡ	πίστις,	διὰ τί, φασίν, οὐκ ἐπὶ
[33]	οὐρανίας ἐπίκλησις καὶ ὕδωρ καὶ	πίστις	ἐστὶ δι´ ὧν τὸ τῆς
[37]	ἀνθρώπων φύσιν, ἐν ὅσοις ἡ	πίστις	ἐστί, πρὸς πάντας μεριζόμενον καὶ
[36]	τὴν ἀρχήν ἐστι καὶ εὐκατόρθωτον,	πίστις	καὶ ὕδωρ, ἡ μὲν ἐντὸς
[15]	ὡς ἂν διὰ μηδενὸς ἡ	πίστις	κωλύοιτο τῶν ἐξεταστικῶς ζητούντων τοῦ
[16]	οὐκοῦν ἀλλοτρία περὶ θεοῦ ἡ	ὑπόληψις,	εἴπερ τὸν ἀπαθῆ κατὰ τὴν
[1]	ἐκτὸς εἴη συνθέσεως ἡ τοιαύτη	ὑπόληψις,	τὸ ἕτερον ἐν ἑτέρῳ λέγειν
[39]	Νικοδήμου ὑπολήψεσίν ἐστι τὸ γινόμενον,	ὃς	περὶ τοῦ δεῖν ἄνωθεν γεννηθῆναι
[18]	Ἱεροσολύμοις βασίλεια, ὁ διώνυμος ἐκεῖνος	ναός,	αἱ νενο– μισμέναι δι´ ἔτους
[8]	ἐξετάσωμεν εἰ ὁ τῆς ζωῆς	χορηγὸς	πρὸς ἄλλο τι βλέπει, καὶ
[33]	ἐπὶ τοῦ ὕδατος γινομένη ζωῆς	ἀρχηγὸς	τοῖς μυηθεῖσι γίνεται; πρὸς οὕς,
[0]	ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΣ. Πρόλογος. Ὁ τῆς κατηχήσεως	λόγος	ἀναγκαῖος μέν ἐστι τοῖς προεστηκόσι
[16]	ἀπηγορευμένοις γεγενῆσθαι τὸ θεῖον ὁ	λόγος	διισχυρίζετο, φεύγειν ἔδει τὴν ἀτοπίαν
[3]	πλῆθος ἐσκεδασμένων ὁ τῆς ἑνότητος	λόγος.	~Εἰ δὲ ἀντιλέγοι τούτοις ὁ
[1]	εἴη λόγος, μή τινος ὢν	λόγος·	εἰ οὖν διακρίνει τῷ σχετικῷ
[7]	τῆς ἀγαθότητος τοῦ θεοῦ διασώζοιτο	λόγος,	εἴπερ ἐν κακοῖς μέλλοντα τὸν
[4]	δύσκολος ὁ πρὸς ἐκεῖνον γενήσεται	λόγος.	ἐκ γὰρ τῶν συντρόφων αὐτῷ
[13]	δὲ ὑπερβαίνει τὴν φύσιν ὁ	λόγος,	ἐν οἷς ἀπιστεῖς, ἐν τούτοις
[17]	ἐστιν ἐν αὐτῷ, ὅσην ὁ	λόγος	ἐπέδειξεν, ὡς θανάτου τε καθαίρεσιν
[1]	ἀνυπόστατος ἡ δύναμις, ἀπαγὴς ὁ	λόγος.	ἐπὶ δὲ τῆς ὑπερκειμένης φύσεως
[27]	σύνεγγυς γίγνοιτο. ἀλλ´ ὁ ἀληθὴς	λόγος	ἐπὶ τῆς ὑψηλῆς ἀξίας οὔτε
[3]	πάλιν ἐκεῖνο, οὗ καὶ ὁ	λόγος	ἐστὶ καὶ τὸ πνεῦμα· ἀλλ´
[1]	μὲν καὶ ὑφεστῶτος, ὅτι θεοῦ	λόγος	ἐστί, προαιρουμένου δέ, ὅτι ζῇ·
[33]	ἀλλὰ μὴν οὐδεὶς ἐπ´ ἐκείνου	λόγος	ἐστὶν ὁ λογισμῷ τινὶ τὸ
[5]	ῥῆμα ὢν ὁ τοῦ θεοῦ	λόγος,	ἢ ἕξις ἐπιστήμης τινὸς ἢ
[5]	μελλόντων. οὗτος τοίνυν ὁ θεὸς	λόγος,	ἡ σοφία, ἡ δύναμις, ἀπεδείχθη
[32]	δυναμένων τὸ ὑπερκείμενον, οὐδὲν ὁ	λόγος	ἡμῶν περὶ φωνῆς ἢ ὀνόματος
[1]	αὐτῆς λεγόμενον συνεπαίρεται. οὐκοῦν κἂν	λόγος	θεοῦ λέγηται, οὐκ ἐν τῇ
[37]	οἴνῳ, ὁ δὲ τοῦ θεοῦ	λόγος,	καθὼς ἐν τοῖς πρώτοις διῄρηται,
[3]	τὸ πνεῦμα, καὶ ἕτερον ὁ	λόγος,	καὶ ἄλλο πάλιν ἐκεῖνο, οὗ
[36]	δυνατὸν ὅ τε κοινὸς δείκνυσι	λόγος	καὶ ἡ τῶν γραφῶν διδασκαλία
[4]	ῥήματι καὶ ὁ τοῦ θεοῦ	λόγος	καὶ τὸ πνεῦμα τῷ πνεύματι,
[15]	τὸ θεῖον ὁ ἡμέτερος ἐπρέσβευε	λόγος,	καιρὸν εἶχεν ὁ ἀντιλέγων κατατρέχειν
[5]	ῥήματος ὁ τῆς κοσμογονίας ἐνεδείξατο	λόγος,	κατ´ εἰκόνα θεοῦ τὸν ἄνθρωπον
[0]		~ΛΟΓΟΣ	ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΣ. Πρόλογος. Ὁ τῆς κατηχήσεως
[6]	καθὼς διδάσκει τῆς κοσμογονίας ὁ	λόγος·	Λαβὼν γὰρ ὁ θεός, φησιν,
[10]	τῆς ὑποκειμένης περιδεδραγμένον ὕλης, καὶ	λόγος	μὲν διακρίνει τό τε ἐπὶ
[1]	συνυπακούεσθαι· οὐ γὰρ ἂν εἴη	λόγος,	μή τινος ὢν λόγος· εἰ
[0]	ὁ τῆς τελειότητος οὐ παραδέχεται	λόγος,	μήτε τὴν παρὰ τὸ χεῖρον
[1]	μετουσίαν. εἰ οὖν ζῇ ὁ	λόγος	ὁ ζωὴ ὤν, καὶ προαιρετικὴν
[1]	ἐπειδὴ καὶ ὁ τῆς εὐσεβείας	λόγος	οἶδέ τινα διάκρισιν ὑποστάσεων ἐν
[29]	σύντομος ὁ παρ´ ἡμῶν ἐστὶ	λόγος,	ὅτι σοφίᾳ γέγονε καὶ τοῦ
[6]	πατέρων διεδεξάμεθα· ἔστι δὲ ὁ	λόγος	οὐ μυθώδης διήγησις, ἀλλ´ ἐξ
[5]	σαφὴς καὶ ὁ περὶ τούτου	λόγος.	οὐδεμία κακοῦ γένεσις ἐκ τοῦ
[0]	καὶ ὁ αὐτὸς τῆς θεότητος	λόγος,	οὐδεμιᾶς ἰδιότητος ἐν οὐδενὶ κατὰ
[1]	καὶ ὁ ἀνθρώπινος ὁμωνύμως λέγεται	λόγος.	οὐκοῦν εἰ λέγοι καθ´ ὁμοιότητα
[8]	οἷς ἀπεδείκνυτο ὁ τοῦ θεοῦ	λόγος	οὐσιώδης τις καὶ ἐνυπόστατος ὢν
[4]	πνεύματι; οὔτε γὰρ ῥῆμα ὁ	λόγος,	οὔτε ἆσθμα τὸ πνεῦμα. ἦ
[1]	αἱρουμένου καὶ δυναμένου, ὁ δὲ	λόγος	οὗτος ἕτερός ἐστι παρὰ τὸν
[5]	ἂν μηδαμοῦ τῆς ἀκολουθίας ὁ	λόγος	παρατραπείη, καὶ περὶ τούτων ἐν
[8]	αὐτὸς εἶναι καὶ θεὸς καὶ	λόγος,	πᾶσαν δύναμιν ποιητικὴν ἐμπεριειληφώς, μᾶλλον
[33]	λίαν ἔχοιεν ἀντιτύπως, ἁπλοῦς ἐξαρκεῖ	λόγος	πρὸς τὴν τοῦ δόγματος ἀγαγεῖν
[37]	ὁ καὶ θεὸς ὢν καὶ	λόγος,	τῇ ἀνθρωπίνῃ συνανεκράθη φύσει καὶ
[4]	τοσαύτην καὶ ὁ τοῦ θεοῦ	λόγος	τὴν ἰσχὺν ἔχει. ἀλλὰ μὴν
[8]	λύεται. ὁ δὲ τοῦ ὑποδείγματος	λόγος	τοιοῦτός ἐστι. δεδόσθω τι σκεῦος
[1]	ἐστι παρὰ τὸν οὗ ἐστὶ	λόγος·	τρόπον γάρ τινα τῶν πρός
[1]	οὕτως καὶ ὁ τοῦ θεοῦ	λόγος	τῷ μὲν ὑφεστάναι καθ´ ἑαυτὸν
[1]	πρὸς τὸν Ἰουδαισμὸν ἡμῖν ὁ	λόγος	ὑπενεχθείη, πάλιν προσήκει διαστολῇ τινὶ
[32]	κατὰ τὸ ἀκόλουθον περιέχει ὁ	λόγος,	ὡς ὁμολογεῖσθαι καὶ παρὰ τῶν
[8]	τοῦ ἀλλοτρίου πρὸς τὸ ἡμέτερον	παράλογος	συνανάκρασις, ὡς λυπεῖσθαι καὶ δάκνεσθαι
[0]	καὶ Βασιλείδην καὶ ὁ λοιπὸς	κατάλογος	τῶν κατὰ τὰς αἱρέσεις πλανωμένων
[0]	~ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΣ.	Πρόλογος.	Ὁ τῆς κατηχήσεως λόγος ἀναγκαῖος
[24]	τις θαύματος ἄξιον ἐπὶ τῆς	φλογὸς	ἡγήσαιτο τὸ φυσικῶς ἐνεργούμενον· εἰ
[35]	τῆς κατὰ τὴν διδαχὴν ὑφηγήσεως	ἐνεργὸς	γέγονεν ὅσον δι´ αὐτῶν ὧν
[36]	διὰ τῆς ἐν ὕδατι καθάρσεως	ἐνεργὸς	γίνεται. ὁ δὲ καθαρθεὶς ἐν
[7]	ὑφέστηκε, τοῦ δὲ μὴ ὑφεστῶτος	δημιουργὸς	ὁ τῶν ὑφεστώτων δημιουργὸς οὐκ
[7]	ὑφεστῶτος δημιουργὸς ὁ τῶν ὑφεστώτων	δημιουργὸς	οὐκ ἔστιν. οὐκοῦν ἔξω τῆς
[3]	ἓν πλανωμένων ὁ ἀριθμὸς τῆς	τριάδος,	τῶν δὲ εἰς πλῆθος ἐσκεδασμένων
[10]	γὰρ τὸ πῦρ ἐπὶ τῆς	λαμπάδος	ὁρᾶται τῆς ὑποκειμένης περιδεδραγμένον ὕλης,
[6]	αὐτῆς πάντων· καλὸς δὲ τὸ	εἶδος·	ἀπεικόνισμα γὰρ τοῦ ἀρχετύπου ἐγεγόνει
[29]	θεραπευτὴς μηδὲν ὑπολειφθῆναι τῆς πονηρίας	εἶδος	ἐγκεκρυμμένον τῇ φύσει. διὰ τοῦτο
[29]	κακία, καὶ οὐδὲν ἔτι πονηρίας	εἶδος	ἐν τοῖς ἀνθρώποις ἀτόλμητον ἦν,
[38]	γὰρ τοῦτο τὸ τῆς γεννήσεως	εἶδος	κατ´ ἐξουσίαν ἔχει, ὅ τι
[27]	αἰσχρόν τε καὶ ἄδοξον τὸ	εἶδος	τῆς ἀνθρωπίνης γενέσεως. ἀλλ´ οὐκ
[0]	ὑπονοίας μάχην· κατὰ γὰρ τὸ	εἶδος	τῆς νόσου καὶ τὸν τρόπον
[37]	δυνάμεως πρὸς τὸ τοῦ σώματος	εἶδος	τῆς τροφῆς μεθισταμένης. τούτων ἡμῖν
[20]	τοιοῦτον καὶ τυραννικὸν τῆς δυνάμεως	εἶδος.	ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ λοιπά,
[35]	πάθη καὶ οὐδὲν προσήχθη τῆς	κηλῖδος	καθάρσιον, οὐχ ὕδωρ μυστικόν, οὐκ
[6]	ἐπὶ λύχνου τοῦ πυρὸς τῆς	θρυαλλίδος	περιδεδραγμένου, εἴ τις ἀδυνατῶν τῷ
[25]	θανάτου καὶ τῆς τοῦ ἀντικειμένου	τυραννίδος	ἔξω γενόμενον· ἡ γὰρ ἐκείνου
[6]	μετ´ αὐτὴν πάντων ἀναδειχθέντων κακῶν	ὁδὸς	κατέστη. ἐπειδὴ γὰρ ἅπαξ πρὸς
[35]	~Ἡ δὲ εἰς τὸ ὕδωρ	κάθοδος	καὶ τὸ εἰς τρὶς ἐν
[24]	ἡ δὲ πρὸς τὸ ταπεινὸν	κάθοδος	περιουσία τίς ἐστι τῆς δυνάμεως
[25]	γὰρ ἐκείνου ἀπὸ τοῦ θανάτου	ἐπάνοδος	ἀρχὴ τῷ θνητῷ γένει τῆς
[16]	τῶν συνεζευγμένων μετὰ τὴν διάλυσιν	ἐπάνοδος	εἰς ἀδιάλυτον ἕνωσιν, ἀλλήλοις συμφυομένων,
[35]	σώματος, πάλιν ἡ τῶν κεχωρισμένων	ἐπάνοδος	τῆς ἀλλοτρίας ἐπιμιξίας καθαρεύουσα γένοιτο·
[21]	ἀεὶ γιγνόμενον, ἐν ᾧ ἡ	πρόοδος	στάσιν οὐκ ἔχει, διότι πέρας
[21]	μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι	πάροδος	ἀλλοίωσίς τίς ἐστι, τῆς ἀνυπαρξίας
[28]	τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τὸν βίον	εἴσοδος	μία ἐστί, δι´ ἧς παράγεται
[34]	θεότητος τὸ ἀμίκτως πρὸς τὸ	ψεῦδος	ἔχειν εἰδότες, ἐν δὲ τῷ
[40]	υἱὸς ὑψίστου· ἀγαπᾷς ματαιότητα, ζητεῖς	ψεῦδος.	οὐκ ἔγνως πῶς θαυμαστοῦται ἄνθρωπος,
[15]	ἀντιδιαιρεῖται τῇ ἀρετῇ, ἀλλὰ κακία,	θεὸς	δὲ οὐκ ἐν κακίᾳ, ἀλλ´
[37]	ἑαυτῆς παρεδέξατο, ὁ δὲ φανερωθεὶς	θεὸς	διὰ τοῦτο κατέμιξεν ἑαυτὸν τῇ
[7]	μὲν τῶν ὄντων οὐδὲν ὁ	θεός,	ἐν κακοῖς δὲ ὁ ἄνθρωπος,
[8]	ἐνυπόστατος ὢν αὐτὸς εἶναι καὶ	θεὸς	καὶ λόγος, πᾶσαν δύναμιν ποιητικὴν
[40]	ἑκάστην ἡμέραν· εὐθὴς κύριος ὁ	θεός,	καὶ οὐκ ἔστιν ἀδικία ἐν
[5]	τῶν μελλόντων. οὗτος τοίνυν ὁ	θεὸς	λόγος, ἡ σοφία, ἡ δύναμις,
[15]	ἐναντίον μεταπεπτωκέναι λέγειν. εἰ οὖν	θεὸς	μὲν ἡ ἀληθὴς ἀρετή, φύσις
[7]	τῆς τῶν κακῶν αἰτίας ὁ	θεὸς	ὁ τῶν ὄντων, οὐχ ὁ
[15]	πάθος, ἐν ᾧ οὔτε γέγονεν	θεός,	οὔτε γενέσθαι φύσιν ἔχει, τί
[12]	εἰ δὲ δι´ ὧν νοεῖται	θεός,	πάντα ἐν τοῖς περὶ αὐτοῦ
[5]	αἱρεῖσθαι τὸ καταθύμιον, οὐχ ὁ	θεός	σοι τῶν παρόντων ἐστὶν αἴτιος
[7]	προειδὼς τὴν ἀνθρωπίνην συμφορὰν ὁ	θεὸς	τὴν ἐκ τῆς ἀβουλίας αὐτῷ
[14]	ἀμφίβολον εἶναι τὴν πίστιν, εἰ	θεός,	τὸ ἀχώρητον καὶ ἀκατανόητον καὶ
[28]	εἰ διὰ τούτων κατεμίχθη ὁ	θεὸς	τῷ ἀνθρωπίνῳ βίῳ, δι´ ὧν
[6]	ὁ λόγος· Λαβὼν γὰρ ὁ	θεός,	φησιν, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς
[37]	τοῖς πρώτοις διῄρηται, ὁ καὶ	θεὸς	ὢν καὶ λόγος, τῇ ἀνθρωπίνῃ
[3]	πνεύματος· τῶν δὲ ἑλληνιζόντων ἡ	πολύθεος	ἐξαφανίζεται πλάνη, τῆς κατὰ φύσιν
[32]	κατονομάζει, ὕψος μὲν τὸ ὑπερέχον,	βάθος	δὲ τὸ ὑποκείμενον, πλάτος τε
[32]	τὸ γνῶναι τί ἐστι τὸ	βάθος	καὶ τὸ ὕψος, τό τε
[26]	ὁ δὲ δίκαιος ἅμα καὶ	ἀγαθὸς	καὶ σοφὸς ἐπὶ σωτηρίᾳ τοῦ
[21]	κρείττονος σημασίας ἐστίν. οὐκοῦν ὡς	ἀγαθὸς	οἶκτον λαμβάνει τοῦ διαπεπτωκότος, ὡς
[16]	καὶ ἡ συνάφεια τῶν διεστώτων	πάθος	ἂν εἴη· κίνησις γάρ τίς
[16]	δευτέρα κίνησις, ἣν θάνατον ὀνομάζομεν,	πάθος	ἂν κατὰ τὸ ἀκόλουθον λέγοιτο,
[35]	γενέσθαι καὶ μὴ τραπῆναι πρὸς	πάθος.	διὰ τοῦτο τοίνυν ἀναγκαῖον ἡμῖν
[15]	καὶ αἰσχρὸν τὸ κατὰ κακίαν	πάθος,	ἐν ᾧ οὔτε γέγονεν θεός,
[16]	γὰρ ὁ χωρισμὸς τῶν συνημμένων	πάθος	ἐστί, καὶ ἡ συνάφεια τῶν
[16]	ἀπὸ τῆς ἀρετῆς μεταστρέφον ἀληθῶς	πάθος	ἐστί, τὸ δ´ ὅσον ἐν
[16]	ἡ τροπὴ τοῦ ἡμετέρου σώματος	πάθος	ἐστίν. ὁ δὲ ἐν τούτῳ
[40]	μορφὴν ἢ τὸ κατὰ πλεονεξίαν	πάθος	καὶ ἡ ἀκόλαστος καὶ ἀσχήμων
[13]	ἤρξατο, οὔτε ὁ θάνατος εἰς	πάθος	κατέληξεν· οὔτε γὰρ τῆς γεννήσεως
[6]	τὸ δ´ ὅπως ἐπὶ τὸ	πάθος	κατερρύη τοῦ φθόνου ὁ ἐπὶ
[16]	δὲ ἡ ζωή, ποῖον ὑπολείπεται	πάθος,	οὗ τὸν θεὸν κεκοινωνηκέναι φησὶ
[16]	πρώτη κίνησις, ἣν γένεσιν ὀνομάζομεν,	πάθος	οὐκ ἔστιν, οὐδ´ ἂν ἡ
[16]	ἡ γένεσις αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν	πάθος	οὐκ ἔστιν, οὐδ´ ἂν τὴν
[16]	σώματος καὶ τῆς ψυχῆς διάζευξιν	πάθος	προσαγορεύοι, πολὺ πρότερον δικαῖος ἂν
[16]	κυριώτερον ἔργον ἂν μᾶλλον ἢ	πάθος	προσαγορεύοιτο, οἷον ἡ γέννησις, ἡ
[16]	οὐδ´ ἂν τὴν ζωήν τις	πάθος	προσαγορεύσειεν, ἀλλὰ τὸ καθ´ ἡδονὴν
[23]	τὸ κατὰ τὸν τῦφον θρέψειεν	πάθος,	τὰ μείζω τῶν ἐλαττόνων διαμειβόμενος;
[16]	προσαγορεύσειεν, ἀλλὰ τὸ καθ´ ἡδονὴν	πάθος	τῆς ἀνθρωπίνης καθηγεῖται γενέσεως, καὶ
[9]	ἐστὶν αἰσχρὸν τὸ κατὰ κακίαν	πάθος,	τὸ δὲ κακίας ἐκτὸς παντὸς
[16]	αὐτῷ λόγῳ χρησόμεθα, ὅτι τὸ	πάθος	τὸ μὲν κυρίως, τὸ δὲ
[0]	κατ´ ἀνάγκην τὸ τῶν θεῶν	πλῆθος	ἀπὸ τοῦ δόγματος, τῆς διὰ
[0]	μὲν εἶναι μὴ ἀμφιβάλλοι, εἰς	πλῆθος	δὲ θεῶν ταῖς ὑπονοίαις ἐκφέροιτο,
[8]	ἐκ μυρίων ἑτέρων, ὧν τὸ	πλῆθος	διὰ τὴν ἀμετρίαν παραδραμούμεθα. θεὸν
[3]	τῆς τριάδος, τῶν δὲ εἰς	πλῆθος	ἐσκεδασμένων ὁ τῆς ἑνότητος λόγος.
[0]	τὸ ἐσκεδασμένον τῆς διανοίας εἰς	πλῆθος	θεῶν πρὸς μιᾶς θεότητος περιαγαγεῖν
[17]	καθώς φησιν ἡ προφητεία, τὸ	πλῆθος	τῆς χρηστότητος τοῦ θεοῦ κεκρυμμένην
[6]	ἑαυτῷ γεννήσας τὸν φθόνον, ὥσπερ	λίθος	ἀκρωρείας ἀπορραγεὶς ὑπὸ τοῦ ἰδίου
[15]	ζωὴν τὴν ἀντιδιαίρεσιν ἔχει, οὐ	λίθος,	οὐ ξύλον, οὐχ ὕδωρ, οὐκ
[21]	οἷόν τι παθεῖν ὁ ἔξωθεν	μῦθός	φησιν ἀπιδοῦσαν ἐν τῷ ὕδατι
[5]	καὶ διὰ τῶν γραφικῶν ὁ	Ἰουδαῖος	ἴσως οὐκ ἀντιλέξει· τὴν δὲ
[1]	καὶ ποιητικὸν ὁμολογῶν, ὅπερ ὁ	Ἰουδαῖος	οὐ δέχεται, καὶ τὸ μὴ
[4]	~Εἰ δὲ ἀντιλέγοι τούτοις ὁ	Ἰουδαῖος,	οὐκέτ´ ἂν ἡμῖν ἐκ τοῦ
[0]	Πρόλογος. Ὁ τῆς κατηχήσεως λόγος	ἀναγκαῖος	μέν ἐστι τοῖς προεστηκόσι τοῦ
[26]	τὴν ἀπάτην ἐνήργησεν, ὁ δὲ	δίκαιος	ἅμα καὶ ἀγαθὸς καὶ σοφὸς
[16]	διάζευξιν πάθος προσαγορεύοι, πολὺ πρότερον	δικαῖος	ἂν εἴη τὴν συνδρομὴν ἀμφοτέρων
[39]	τὸν μονογενῆ θεὸν εἶναι νομίζοι,	μάταιος	ἂν εἴη ἐν ἐλπίδι τῆς
[35]	νεκρότητα μετὰ τὴν ὑπόγειον θέσιν	τριταῖος	ἐπὶ τὴν ζωὴν πάλιν ἀνέδραμεν,
[0]	ὅ τε Ἀνόμοιος καὶ ὁ	Μανιχαῖος	καὶ οἱ κατὰ Μαρκίωνα καὶ
[31]	ἀρετῆς δὲ μὴ οὔσης, ὁ	βίος	ἠτίμωται, ἀφῄρηται τῶν κατορθούντων ὁ
[7]	ὁ λυπηρὸς οὗτος καὶ ἐπίκηρος	βίος	οὐκέτ´ ἄν, φησίν, εἰς τὴν
[27]	ἦν, οὐδὲ ὁ ἀνθρώπινος ἐπολιτεύετο	βίος,	πῶς ἐπιζητεῖ τις ἐκεῖθεν τῷ
[40]	ἀλλ´ ὁ μετὰ τὴν μύησιν	βίος	συμβαίνοι τῷ ἀμυήτῳ βίῳ, κἂν
[30]	διὰ τῶν ἁμαρτημάτων ὁ ἀνθρώπινος	βίος,	ὑποδείγματί τινι τῶν γνωρίμων ὁδηγηθήτω
[5]	διὰ τῶν φωνῶν σημαινόμενον, ἡ	ἀίδιος	τοῦ θεοῦ δύναμις, ἡ ποιητικὴ
[35]	τῆς ζωῆς ἡμῶν ὁ θάνατος	ὑπόγειος	κατὰ τὴν κοινὴν γέγονε φύσιν,
[7]	τοῦ μὴ βλέποντος αἰτίας ὁ	ἥλιος.	~Ἀλλ´ ἀγανακτεῖ πάντως ὁ πρὸς
[6]	κατεργάσασθαι τὸ κατὰ γνώμην οὐχ	οἷός	τε ἦν· ὑπερίσχυε γὰρ ἡ
[4]	ἐν τούτοις δυνάμεων; εἰ γὰρ	ὅμοιος	τῷ ἡμετέρῳ ῥήματι καὶ ὁ
[0]	ἑλληνισμῷ συζῶν ἑτέραις, ὅ τε	Ἀνόμοιος	καὶ ὁ Μανιχαῖος καὶ οἱ
[25]	ξενισμὸν ἐπαγάγοι. τίς γὰρ οὕτω	νήπιος	τὴν ψυχὴν ὡς εἰς τὸ
[18]	ἡ χάρις τοῦ θεοῦ ἡ	σωτήριος	πᾶσιν ἀνθρώποις, διὰ τῆς ἀνθρωπίνης
[40]	ἐπάγων καθ´ ἑκάστην ἡμέραν· εὐθὴς	κύριος	ὁ θεός, καὶ οὐκ ἔστιν
[8]	ἐπιβάλλει χιτῶνας τοῖς πρωτοπλάστοις ὁ	κύριος·	οὔ μοι δοκεῖ πρὸς τὰ
[40]	ἀνομίας, μετανοεῖ ἐπὶ κακίας· χρηστὸς	κύριος	τοῖς σύμπασι, μὴ ὀργὴν ἐπάγων
[30]	εἶναι, οὗ μόνος ἕκαστός ἐστι	κύριος.	τοῦτο δέ ἐστιν ἡ προαίρεσις,
[40]	ὅτι οὐκ ἄλλως, εἰ μὴ	ὅσιος	γένηται. ἀναγκαῖον ἂν εἴη τούτοις
[5]	θεός σοι τῶν παρόντων ἐστὶν	αἴτιος	κακῶν, ἀδέσποτόν τε καὶ ἄνετόν
[8]	μὴ καὶ τῶν ἀλγυνόντων ἡμᾶς	αἴτιος	ὑπονοοῖτο, τοῦτο τῆς ἐσχάτης μικροψυχίας
[40]	πρὸς σὲ ἡ προφητεία ὅτι	Υἱὸς	ἀνθρώπου εἶ, οὐχὶ υἱὸς ὑψίστου·
[40]	ὅτι Υἱὸς ἀνθρώπου εἶ, οὐχὶ	υἱὸς	ὑψίστου· ἀγαπᾷς ματαιότητα, ζητεῖς ψεῦδος.
[10]	νοερὰ φύσις. ἀλλ´ ὁ μὲν	ὄγκος	τοῦ σώματος τοῖς οἰκείοις μέρεσι
[32]	τό τε πλάτος καὶ τὸ	μῆκος.	ἑκάστην γὰρ τοῦ σταυροῦ προβολὴν
[32]	τὸ ὑποκείμενον, πλάτος τε καὶ	μῆκος	τὰς πλαγίας ἐκτάσεις λέγων. καὶ
[24]	καὶ εἰς τὴν ζωὴν τὸ	τεθνηκὸς	ἐπανέλθοι; ~Τὸ δὲ ἐν τῇ
[22]	βίᾳ κατὰ τοῦ ὠνησαμένου χρῷτο,	ἄδικος	εἶναι δόξει τὸν νόμῳ κτηθέντα
[35]	εἰ οὖν τις πρὸς τὸ	εἰκὸς	βλέποι καὶ κατὰ τὴν ἐν
[1]	τοῦ λόγου φύσεως κατὰ τὸ	εἰκὸς	εἶναι πεπιστευμένης καὶ οὐδεμίαν διπλόην
[30]	οὐκ ἐπείσθησαν. οὐδὲ γὰρ ἦν	εἰκός,	ἐν κοινῷ προτεθείσης τῆς χάριτος,
[33]	καταλαμβάνει ἡ ἔννοια. ἣν τοίνυν	εἰκός	ἐστιν ἀπόκρισιν ἡμῖν γενέσθαι παρὰ
[23]	τοῦ κατεχομένου λαβεῖν. ~Τί τοίνυν	εἰκὸς	ἦν μᾶλλον τὸν κρατοῦντα λαβεῖν
[0]	θεῖον; τοῦ δὲ κατὰ τὸ	εἰκὸς	τὴν τελειότητα προσμαρτυροῦντος τῇ θείᾳ
[24]	τὴν ἀπόδειξιν ἔχει. ~Ἀλλ´ ἐπιζητεῖν	εἰκὸς	τὸν τῇ ἀκολουθίᾳ τῶν εἰρημένων
[39]	τῶν ἀπογεννώντων ὑφίσταται, ὁ δὲ	πνευματικὸς	τόκος τῆς ἐξουσίας ἤρτηται τοῦ
[7]	διακρίνειν τὴν φύσιν. ὁ γὰρ	πνευματικός,	φησίν, ἀνακρίνει τὰ πάντα. ταύτην
[0]	~ΛΟΓΟΣ	ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΣ.	Πρόλογος. Ὁ τῆς κατηχήσεως λόγος
[30]	τῇ κεφαλῇ καὶ ὁ κατόπιν	ὁλκός,	ἀλλ´ ἡ μὲν τέθνηκε, τὸ
[39]	τοὺς γεννήτορας ὁ τοιοῦτος αἱρεῖται	τόκος.	διχῆ τοίνυν τῶν ὄντων μεμερισμένων
[39]	ἀπογεννώντων ὑφίσταται, ὁ δὲ πνευματικὸς	τόκος	τῆς ἐξουσίας ἤρτηται τοῦ τικτομένου.
[35]	ἀναληφθείσης παρ´ αὐτοῦ καὶ συναποθεωθείσης	σαρκὸς	ἅπαν συνδιασωθῇ τὸ συγγενὲς αὐτῇ
[34]	γὰρ κατασκευὴ τοῦ τὴν διὰ	σαρκὸς	ἡμῖν ἐπιφανεῖσαν δύναμιν ἀληθῶς θείαν
[12]	οὕτως καὶ ἐπὶ τοῦ διὰ	σαρκὸς	ἡμῖν φανερωθέντος θεοῦ ἱκανὴν ἀπόδειξιν
[37]	χάριτος ἑαυτὸν ἐνσπείρει διὰ τῆς	σαρκός,	ἧς ἡ σύστασις ἐξ οἴνου
[10]	φησιν, ὅτι τῇ περιγραφῇ τῆς	σαρκὸς	καθάπερ ἀγγείῳ τινὶ ἡ ἀπειρία
[37]	τὸ σῶμά μου. πάσης δὲ	σαρκὸς	καὶ διὰ τοῦ ὑγροῦ τρεφομένης·
[10]	ζωῆς ἐντὸς κατακλείεται τῶν τῆς	σαρκὸς	ὅρων ἡ νοερὰ φύσις. ἀλλ´
[24]	τῶν ἰχθύων τῷ δελέατι τῆς	σαρκὸς	συγκατασπασθῇ τὸ ἄγκιστρον τῆς θεότητος,
[12]	βρῶσιν καὶ πόσιν τοῖς διὰ	σαρκὸς	τὴν ζωὴν εἰληχόσι χαρίζεσθαι, θεοῦ
[10]	τίς ἀνάγκη τῇ φύσει τῆς	σαρκὸς	τὴν θεότητα λέγειν ἐμπεριείργεσθαι καὶ
[23]	τῇ τοῦ θεοῦ φαντασίᾳ, μὴ	σαρκός	τινα μοῖραν ἐν αὐτῷ θεωρήσαντα,
[37]	ἴδιον καὶ ἐπ´ ἐκείνης τῆς	σαρκὸς	ὡμολογήθη, ὅτι ἄρτῳ κἀκεῖνο τὸ
[37]	περιττεῦον ἀπωθουμένη; καὶ ὥσπερ τις	ἀσκὸς	ὑγροῦ τινὸς πλήρης ὤν, εἰ
[6]	καὶ τῶν ἐπ´ αὐτῆς πάντων·	καλὸς	δὲ τὸ εἶδος· ἀπεικόνισμα γὰρ
[27]	τὴν ἀρχήν φημι καὶ τὸ	τέλος,	καθ´ ἑκάτερον εὑρίσκεται πέρας ἡ
[37]	τρεφομένοις σώμασιν, ἀλλά τις ἑκάστῳ	κατάλληλος	παρὰ τοῦ τὴν φύσιν οἰκονομοῦντος
[6]	θείας εὐλογίας δυναμωθεὶς ὁ ἄνθρωπος	ὑψηλὸς	μὲν ἦν τῷ ἀξιώματι· βασιλεύειν
[8]	ἀναπλάσας, πρὸς τὸ ἐξ ἀρχῆς	κάλλος	ἀναστοιχειώσει τὸ σκεῦος. ἐπειδὴ δὲ
[6]	τὸ θεοειδὲς τῆς νοητῆς φύσεως	κάλλος,	ἀρρήτῳ τινὶ δυνάμει συγκεκραμένον· δεινὸν
[4]	ἂν ἡμῖν ἐκ τοῦ ἴσου	δύσκολος	ὁ πρὸς ἐκεῖνον γενήσεται λόγος.
[37]	ὁ ἄρτος, καθώς φησιν ὁ	ἀπόστολος,	ἁγιάζεται διὰ λόγου θεοῦ καὶ
[18]	οὗ δέ, καθώς φησιν ὁ	ἀπόστολος,	ἐπεφάνη ἡ χάρις τοῦ θεοῦ
[35]	ἠφανίζετο, ὥστε, καθώς φησιν ὁ	ἀπόστολος,	ἐφάπαξ ἀποθανεῖν τῇ ἁμαρτίᾳ. ἐπεὶ
[35]	ἐθεωρήθη, ἵνα, καθώς φησιν ὁ	ἀπόστολος,	κατὰ τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας
[6]	τῆς κτίσεως, καθώς φησιν ὁ	ἀπόστολος,	μηδὲ τῆς θείας κοινωνίας ἀπόκληρον.
[37]	μικρὰ ζύμη, καθώς φησιν ὁ	ἀπόστολος,	ὅλον τὸ φύραμα πρὸς ἑαυτὴν
[39]	πνεύματος πνεῦμά ἐστι, καὶ ὁ	Παῦλος	ἐν Χριστῷ γεννᾷ, καὶ Ὁ
[32]	ὅθεν καὶ ὁ μέγας ὁρμηθεὶς	Παῦλος	μυσταγωγεῖ τὸν ἐν Ἐφέσῳ λαόν,
[3]	περὶ τὸ ἓν πλανωμένων ὁ	ἀριθμὸς	τῆς τριάδος, τῶν δὲ εἰς
[23]	θείας δυνάμεως ἡ φιλοτιμία προῄει,	ἕτοιμος	ἄρτος ταῖς χερσὶ τῶν διακονούντων
[30]	τοῦ μυστηρίου προφέρεσθαι· εἰ δὲ	ὁμότιμος	ἐπὶ πάντας ἡ κλῆσις, οὔτε
[37]	τρέφεται, ἑτέροις ἐστὶν ἡ πόα	τρόφιμος,	τινῶν δὲ ἡ τροφὴ σάρκες
[5]	μετουσίαν ἔχειν. καθάπερ γὰρ ὁ	ὀφθαλμὸς	διὰ τῆς ἐγκειμένης αὐτῷ φυσικῶς
[40]	ἐλθεῖν. πῶς γὰρ ἃ οὔτε	ὀφθαλμὸς	εἶδεν, οὔτε οὖς ἤκουσεν, οὔτε
[22]	τὸν τοιοῦτον, οὐδεὶς ὁ κωλύων	νόμος	ἐστί· κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον
[29]	μιαιφονία, οὐδὲ ἡ τοῦ Ἡρῴδου	παράνομος	παιδοφονία, οὐδὲ τὰ ἄλλα πάντα
[29]	πρόοδον ὑπετέμετο; πρὸς δὲ τοῦτο	σύντομος	ὁ παρ´ ἡμῶν ἐστὶ λόγος,
[26]	εὑρετῇ τοῦ κακοῦ περιφυέντων, ὁ	προσεγγισμὸς	τῆς θείας δυνάμεως πυρὸς δίκην
[26]	τίς ἐστι τρόπον τινὰ καὶ	παραλογισμός,	ἐπείπερ ἴδιον τῶν ἀπατώντων ἐστὶ
[8]	δὲ τὸ αἰσθητόν, οὐκ ἀφανίζεται.	ἀφανισμὸς	μὲν γάρ ἐστιν ἡ εἰς
[26]	τῇ ἀφθαρσίᾳ δὲ τὴν φθοράν,	ἀφανισμὸς	μὲν τοῦ χείρονος γίγνεται καὶ
[24]	οἰκεῖον δὲ φωτὶ μὲν ὁ	ἀφανισμὸς	τοῦ σκότους, ζωῇ δὲ ἡ
[16]	οὕτω κατονομάσαι. εἰ γὰρ ὁ	χωρισμὸς	τῶν συνημμένων πάθος ἐστί, καὶ
[1]	ἐνέργειαν ἄγειν. ἀγαθὸν δὲ ὁ	κόσμος	καὶ τὰ ἐν αὐτῷ πάντα
[1]	ἐπεὶ οὖν ἀγαθόν τι ὁ	κόσμος	ὁμολογεῖται, ἀπεδείχθη δὲ διὰ τῶν
[24]	πεπλανημένων, ὡς ἂν ὅ τε	μολυσμὸς	καθαρθείη, καὶ ἡ πλάνη θεραπευθείη,
[18]	τὰ ἐν Ἱεροσολύμοις βασίλεια, ὁ	διώνυμος	ἐκεῖνος ναός, αἱ νενο– μισμέναι
[29]	σωματικῶν νοσημάτων, ὅταν τις διεφθορὼς	χυμὸς	ὑφέρπῃ τοὺς πόρους, πρὶν ἅπαν
[5]	εἶναι τὴν ἀνθρωπίνην ζωὴν οὐχ	ἱκανός	ἐστιν ἔλεγχος τοῦ μηδέποτε τὸν
[23]	πολλαῖς χιλιάσιν εὐωχουμένων, οἷς οὔτε	οὐρανὸς	ἐπέρρει τὸ μάννα, οὔτε ἡ
[27]	τῆς ἀξίας ἐστίν, οὔτε ὁ	οὐρανὸς	πλησιαίτερος, οὔτε τὰ ἐν ἑκατέρῳ
[16]	ἡ ἀρχὴ τῆς ἀναστάσεως δι´	ἑνὸς	ἐπὶ πᾶσαν διατείνει τὴν ἀνθρωπότητα.
[5]	ταῦτά τοι περιληπτικῇ φωνῇ δι´	ἑνὸς	ῥήματος ὁ τῆς κοσμογονίας ἐνεδείξατο
[32]	ἡνωμένον τῷ μέρει, οὕτως, καθάπερ	ἑνός	τινος ὄντος ζῴου πάσης τῆς
[32]	καθ´ ἡμᾶς σώματος ἡ τοῦ	ἑνὸς	τῶν αἰσθητηρίων ἐνέργεια πρὸς ἅπαν
[28]	αἰσθητηρίων πρὸς τὸ διηνεκὲς τὸ	γένος	ἡμῶν διεξάγεται· ταῦτα γάρ, καθὼς
[35]	ᾗ τὸ δείλαιον τοῦ ἀνθρώπου	γένος	περιεσχέθη. τί οὖν περὶ τὸν
[23]	τοῦ καὶ τῇ θαλάσσῃ τὸ	γένος	τῶν ἰχθύων ἐγκατασπείραντος. καὶ πῶς
[15]	τὴν ἀλήθειαν, ὡς ἂν διὰ	μηδενὸς	ἡ πίστις κωλύοιτο τῶν ἐξεταστικῶς
[16]	ἀγγείου, σκεδαννυμένου τε καὶ ἀφανιζομένου,	μηδενὸς	ὄντος τοῦ περιστέγοντος. καθάπερ δὲ
[18]	τυράννων ἀναγκαζόμενοι φανερῶς ἐπεδείξαντο, ἀντ´	οὐδενὸς	δεξάμενοι τὰς τοῦ σώματος αἰκίας,
[35]	πέρας ἡ ἀρχὴ κρίνοιτο, ἀντ´	οὐδενὸς	εἶναι δόξει τοῦ πράγματος ἡ
[35]	πέρας, ἀντὶ γῆς τὸ ὕδωρ	ἐπιχεάμενος	καὶ ὑποδὺς τὸ στοιχεῖον ἐν
[37]	ἐστί, τοῖς σώμασι τῶν πεπιστευκότων	κατακιρνάμενος,	ὡς ἂν τῇ πρὸς τὸ
[10]	ἐστι μόνον ἐν τῇ εἰκόνι	δεξάμενος,	τὸ ἀπεμφαῖνον ἀποποιείσθω· τὸν αὐτὸν
[13]	τί καταλήγομεν. ἐκ πάθους γὰρ	ἀρξάμενος	τοῦ εἶναι ὁ ἄνθρωπος πάθει
[26]	δίκην ἀφανισμὸν τοῦ παρὰ φύσιν	κατεργασάμενος	εὐεργετεῖ τῇ καθάρσει τὴν φύσιν,
[35]	τίσιν ὁ τῆς ζωῆς ἡμῶν	καθηγησάμενος	ἐθεωρήθη, ἵνα, καθώς φησιν ὁ
[6]	τῶν κατὰ κακίαν ἐπινοουμένων συνεργὸν	ποιησάμενος,	εὐμηχάνως περιέρχεται δι´ ἀπάτης τὸν
[15]	γὰρ τῷ βουλήματι τὸ πᾶν	συστησάμενος	καὶ τὸ μὴ ὂν ὑποστήσας
[15]	τῆς τοῦ φωτὸς παρουσίας ὁ	καθειργμένος	τῷ σκότῳ, ἐπεζήτει τὸν λυτρωτὴν
[5]	ἐν διηγήσεως εἴδει δόγματα ἡμῖν	παρατιθέμενος,	τῆς αὐτῆς ἔχεται διδασκαλίας. ὁ
[40]	βλέπων ὅνπερ καὶ πρότερον. ὁ	ἠδικημένος,	ὁ σεσυκοφαντημένος, ὁ τῶν ἰδίων
[5]	ὁ διὰ πάντων τοῖς καλλίστοις	τετιμημένος	τὰ χείρω τῶν ἀγαθῶν ἀντηλλάξατο;
[8]	παρήχθη, πᾶσι τοῖς καλλίστοις θεοειδῶς	κεκοσμημένος.	ἐπειδὴ δὲ μόνον ἀναλλοίωτόν ἐστι
[40]	καὶ πρότερον. ὁ ἠδικημένος, ὁ	σεσυκοφαντημένος,	ὁ τῶν ἰδίων ἀπωσθεὶς οὐδεμίαν
[6]	ἀνθρώπου τὴν κακίαν ἐμμίξας ὁ	ἀντικείμενος	σβέσιν τινὰ καὶ ἀμαύρωσιν τῆς
[35]	πάλιν ἀνέδραμεν, οὕτω πᾶς ὁ	συνημμένος	κατὰ τὴν τοῦ σώματος φύσιν
[23]	πάθος, τὰ μείζω τῶν ἐλαττόνων	διαμειβόμενος;	ἀλλὰ μὴν ἐν τοῖς ἀπ´
[6]	τῆς φύσεως ἡμῶν τὸ πιστὸν	ἐπαγόμενος.	διπλῆ τίς ἐστιν ἐν τοῖς
[22]	ταύτην αὐτομολήσαντες· εἰ δέ τις	κηδόμενος	τοῦ ἀπεμποληθέντος βίᾳ κατὰ τοῦ
[32]	γένεσιν· οὐ γὰρ τοῦ ζῆσαι	δεόμενος	ὁ ἀεὶ ὢν τὴν σωματικὴν
[35]	θανάτῳ τοῦ κακοῦ τὸν ἀφανισμὸν	ἐργαζόμενος.	ἀλλ´ εἰ μὲν ἦν δυνατὸν
[8]	ὅ τι περ ἂν θελήσῃ	κατεργαζόμενος	τῷ σύνδρομον ἔχειν τῇ βουλήσει
[7]	ἄψυχον ἀκουσίως πρὸς τὸ καλὸν	ἐφελκόμενος.	εἰ δὲ τοῦ φωτὸς ἐξ
[5]	τῆς ἐμφύτου δυνάμεως τὸ συγγενὲς	ἐφελκόμενος,	οὕτως ἀναγκαῖον ἦν ἐγκραθῆναί τι
[23]	τοῦ κόρου τῶν ἐσθιόντων πλείων	γιγνόμενος,	ἥ τε διὰ τῶν ἰχθύων
[16]	θανάτῳ τὴν φύσιν, αὐτὸς δὲ	γενόμενος	ἀρχὴ τῆς τῶν διῃρημένων ἑνώσεως.
[26]	πάντων τῶν τῆς φύσεως ἰδιωμάτων	γενόμενος,	γενέσεώς τε καὶ ἀνατροφῆς καὶ
[35]	δι´ ἧς ὁ ἐν αὐτῷ	γενόμενος	ἔξω κατέστη τοῦ περιέχοντος. λαβύρινθον
[37]	ἐν τῷ σώματι τῷ ἡμετέρῳ	γενόμενος	οὐκ ἄλλην τινὰ παρεκαινοτόμησε τῇ
[32]	ζωῆς διειλημμένης ἐν τῷ ἑνὶ	γενόμενος	τοῦ ἐφεξῆς μὴ προσήψατο, ἡμιτελὴς
[33]	τὴν ἐν ἐκείνῳ θεωρουμένην ποιότητα	συγκρινόμενος;	ἄνθρωπος λογικόν τι χρῆμα καὶ
[17]	περιόδου τὴν σωτηρίαν ἡμῶν κατεργάζεται,	τικτόμενός	τε καὶ τρεφόμενος, καὶ τῇ
[15]	ἀκολούθως ἡλικίαν διεξιών, εἶτα θανάτου	γευόμενος,	καὶ οὕτως διὰ τῆς τοῦ
[17]	ἡμῶν κατεργάζεται, τικτόμενός τε καὶ	τρεφόμενος,	καὶ τῇ τοῦ θανάτου πείρᾳ
[15]	ὁ τῷ ζυγῷ τῆς δουλείας	κατεχόμενος.	ἆρα μικρὰ ταῦτα καὶ ἀνάξια
[15]	ἀλλὰ μακρὰς περιέρχεται περιόδους, σώματος	ὑπερχόμενος	φύσιν, καὶ διὰ γεννήσεως παριὼν
[27]	ἐπεχωρίαζεν. ὁ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ	καταμιγνύμενος	τῷ σκοπῷ τῆς ὠφελείας ἐποιεῖτο
[13]	τοῖς ὑπὲρ τὴν φύσιν γεγενῆσθαι	ἀποδεικνύμενος.	~Τίς οὖν αἰτία, φησί, τοῦ
[23]	ἄρτος ταῖς χερσὶ τῶν διακονούντων	ἐγγεωργούμενος	καὶ διὰ τοῦ κόρου τῶν
[37]	τὸ σῶμα διὰ τοῦ λόγου	μεταποιούμενος,	καθὼς εἴρηται ὑπὸ τοῦ λόγου
[32]	τὴν ζωὴν ἐκ τοῦ θανάτου	ἀνακαλούμενος.	ἐπεὶ οὖν ὅλης ἔδει γενέσθαι
[22]	δόξει τὸν νόμῳ κτηθέντα τυραννικῶς	ἐξαιρούμενος·	ἐξωνεῖσθαι δὲ πάλιν εἰ βούλοιτο
[39]	ὁ κατὰ λογισμὸν τὸ λυσιτελοῦν	προαιρούμενος	τίνος αἱρήσεται μᾶλλον γενέσθαι τέκνον,
[21]	ἐστὶν ὁ νοῦς, ἔνδοθεν ἡμῖν	ἐνιδρυμένος,	ἐν ᾧ κινδυνεύεται ἢ τὸ
[26]	ἐπιβουλεύων καὶ ὁ τὸν ἐπιβουλευθέντα	ἰώμενος·	ἀλλ´ ὁ μὲν τὸ δηλητήριον,
[26]	αὐτὸν τὸν τῆς κακίας εὑρετὴν	ἰώμενος.	ἴασις γάρ ἐστιν ἀρρωστίας ἡ
[39]	ἴσον ὁ ἐν τῇ τριάδι	γεννώμενος	παρὰ πατρός τε καὶ υἱοῦ
[0]	οὐ τοῖς αὐτοῖς θεραπεύσεις τοῦ	Ἕλληνος	τὴν πολυθείαν καὶ τοῦ Ἰουδαίου
[31]	ἠτίμωται, ἀφῄρηται τῶν κατορθούντων ὁ	ἔπαινος,	ἀκίνδυνος ἡ ἁμαρτία, ἄκριτος ἡ
[31]	ποῦ δὲ τῶν κατορθούντων ὁ	ἔπαινος;	μόνων γὰρ τῶν ἀψύχων ἢ
[6]	ὄψεις ὑποβαλὼν σκότος ὁρᾷ, οὕτω	κἀκεῖνος	αὐτῷ τῷ μὴ θελῆσαι τὸ
[6]	πρὸς τὸ πρανὲς συνελαύνεται, οὕτω	κἀκεῖνος,	τῆς πρὸς τὸ ἀγαθὸν συμφυίας
[40]	τὴν πρὸς τὸν θεὸν οἰκειότητα.	ἐκεῖνος	ἀνοίγει τὴν χεῖρα καὶ ἐμπιπλᾷ
[2]	εἴπερ τούτου μετὰ πνεύματος θεωρουμένου	ἐκεῖνος	δίχα πνεύματος εἶναι πιστεύοιτο. οὐ
[35]	ἡμεῖς ἐν τῷ ὕδατι, οὕτως	ἐκεῖνος	ἐν τῷ θανάτῳ καταδυείς, πάλιν
[5]	ἔχεται διδασκαλίας. ὁ γὰρ παράδεισος	ἐκεῖνος	καὶ ἡ τῶν καρπῶν ἰδιότης,
[18]	ἐν Ἱεροσολύμοις βασίλεια, ὁ διώνυμος	ἐκεῖνος	ναός, αἱ νενο– μισμέναι δι´
[35]	γείτονι διατυποῦται στοιχείῳ. καὶ ὡς	ἐκεῖνος	ὁ ἄνωθεν ἄνθρωπος ἀναλαβὼν τὴν
[13]	μείζω τῆς φύσεως. οὐκοῦν οὐδὲ	ἐκεῖνος	πάντως ἐντὸς τῆς φύσεως ὁ
[36]	γὰρ εἶναι δυνατὸν ὅ τε	κοινὸς	δείκνυσι λόγος καὶ ἡ τῶν
[30]	πλημμελεῖται διὰ τῶν ἁμαρτημάτων ὁ	ἀνθρώπινος	βίος, ὑποδείγματί τινι τῶν γνωρίμων
[27]	κακὸν οὐκ ἦν, οὐδὲ ὁ	ἀνθρώπινος	ἐπολιτεύετο βίος, πῶς ἐπιζητεῖ τις
[1]	συγκαταθήσεται. ἀλλὰ μὴν καὶ ὁ	ἀνθρώπινος	ὁμωνύμως λέγεται λόγος. οὐκοῦν εἰ
[39]	κατὰ λογισμὸν τὸ λυσιτελοῦν προαιρούμενος	τίνος	αἱρήσεται μᾶλλον γενέσθαι τέκνον, τῆς
[39]	αὐτῷ λυσιτελήσει πατὴρ καὶ ἐκ	τίνος	ἄμεινον αὐτῷ συστῆναι τὴν φύσιν·
[23]	λοιπῆς κακίας τὴν φιλαρχίαν νοσήσας,	τίνος	ἂν ἀντηλλάξατο τὸν κατεχόμενον, εἰ
[28]	οὖν πρὸς τὸ χρειῶδες βλέποις,	τίνος	ἂν εἴη τῶν τιμίων εἶναι
[16]	τῆς ψυχῆς ἐπανελθούσης, οἷον ἀπό	τινος	ἀρχῆς εἰς πᾶσαν τὴν ἀνθρωπίνην
[23]	ὑποχερσουμένης τῇ βάσει, καὶ διά	τινος	ἀσφαλοῦς ἀντιτυπίας ὑπερειδούσης τὸ ἴχνος,
[38]	τὴν πνευματικὴν ἀναγέννησιν εἰδέναι παρὰ	τίνος	γεννᾶται καὶ ποῖον γίνεται ζῷον·
[28]	τιμίων εἶναι νομιζομένων ἐκεῖνα δεύτερα;	τίνος	δὲ οὐκ ἂν προτιμότερα κατὰ
[8]	τὸν τῆς σοφίας ἀναχωρήσαντα· διὰ	τίνος	ἔδει πάλιν πρὸς τὴν ἐξ
[35]	λαβυρίνθων πλάνας διεξελθεῖν ἀμηχανοῦντες, εἴ	τινος	ἐμπείρως ἔχοντος ἐπιτύχοιεν, κατόπιν ἑπόμενοι
[8]	συνεστηκέναι, τοῦτο δὲ πλῆρες ἔκ	τινος	ἐπιβουλῆς γεγενῆσθαι τετηκότος μολίβδου, τὸν
[5]	θεοῦ λόγος, ἢ ἕξις ἐπιστήμης	τινὸς	ἢ σοφίας, ἀλλὰ κατ´ οὐσίαν
[20]	περὶ θεοῦ δόξαις, σκοπήσωμεν εἴ	τινος	ἡ κατὰ ἄνθρωπον οἰκονομία λείπεται
[8]	κακοῦ τὴν κοινωνίαν ἐπεσπασάμεθα, διά	τινος	ἡδονῆς οἷόν τι δηλητήριον μέλιτι
[8]	ἐμφυείσας ἐξ ἁμαρτιῶν κηλῖδας διά	τινος	ἰατρείας ἐξαιρεθῆναι, τούτου ἕνεκεν ἐν
[15]	καὶ τὸν ἄνθρωπον δι´ αὐθεντικῆς	τινὸς	καὶ θεικῆς ἐξουσίας τῆς ἐναντίας
[40]	τὴν μεταβολὴν οὐ προσίεται, σκεπτέον	τίνος	μεταποιηθέντος ἐντελὴς τῆς ἀναγεννήσεως ἡ
[40]	θεοῦ γενέσθαι. τὸ τέκνον γενόμενόν	τινος	ὁμογενὲς πάντως ἐστὶ τῷ γεννήσαντι.
[32]	τῷ μέρει, οὕτως, καθάπερ ἑνός	τινος	ὄντος ζῴου πάσης τῆς φύσεως,
[16]	καὶ πρὸς τὰ συγγενῆ μεταχώρησις.	τίνος	οὖν λέγει τὸ μυστήριον ἡμῶν
[6]	τὴν τοῦ παντὸς σύστασιν ἐνεργείας	τινὸς	παρὰ τῆς τῶν πάντων ἐπιστατούσης
[37]	καὶ ὥσπερ τις ἀσκὸς ὑγροῦ	τινὸς	πλήρης ὤν, εἰ κατὰ τὸν
[8]	φύσιν ἐμφυὲν τῇ φύσει διά	τινος	συμπαθείας τῷ ὑποκειμένῳ προσίσχεται, καί
[21]	ἢ τὸ παρατραπέντας αὐτοῦ διά	τινος	τῆς κατὰ τὸ φαινόμενον ἀπάτης
[12]	εἶναι κρείττονα. εἰ μὲν οὖν	τινὸς	τούτων καὶ τῶν τοιούτων ἐλλιπὴς
[1]	γὰρ ἂν εἴη λόγος, μή	τινος	ὢν λόγος· εἰ οὖν διακρίνει
[6]	τινα σκιὰν τῇ ἀναχωρήσει τῆς	ἀκτῖνος	ἐπισυμβαίνουσαν. ἐπειδὴ τοίνυν ἡ ἄκτιστος
[26]	δίκαιόν τε καὶ σωτήριον τὸ	γεγονὸς	ἀμφιβάλοιτο, εἴπερ εἰς αἴσθησιν τῆς
[23]	μὴ δηλαδὴ τοῦ ὑψηλοτέρου καὶ	μείζονος	ἀνταλλάγματος, ὡς ἂν μᾶλλον ἑαυτοῦ
[40]	ἀσχήμων διάνοια καὶ τῦφος καὶ	φθόνος	καὶ ὑπερηφανία, ἀλλὰ καὶ τὰ
[6]	κατενόησε. τοῦτο δέ ἐστιν ὁ	φθόνος.	ὁμολογεῖται δὲ παντὸς πράγματος ἀρχὴν
[26]	ὁμοίων ἀντιδόσεως μὴ ἐκπεσεῖν τοῦ	βελτίονος.	ὥσπερ γὰρ τῷ ἐδέσματι ὁμοίως
[8]	διαλαμβάνουσα, αὐτῆς δὲ τῆς θείας	εἰκόνος	οὐ προσαπτομένη. λύεται δὲ τὸ
[30]	τὴν ἡμετέραν ἐξουσίαν εἶναι, οὗ	μόνος	ἕκαστός ἐστι κύριος. τοῦτο δέ
[36]	τοῦ κατορθώματος. τίς γὰρ πάρεστι	πόνος	τῷ πράγματι, πιστεῦσαι πανταχοῦ τὸν
[26]	λαμπηδόνα τὴν προτιμοτέραν ὕλην· οὐκ	ἄπονος	μέντοι γίνεται ἡ διάκρισις, χρόνῳ
[26]	ἡ τοῦ νοσήματος κάθαρσις, κἂν	ἐπίπονος	ᾖ. ~Ἀκόλουθον δὲ πάντως τὸν
[26]	τῇ καθάρσει τὴν φύσιν, κἂν	ἐπίπονος	ἡ διάκρισις ᾖ. οὐκοῦν οὐδ´
[26]	τὴν φθοράν, ἀφανισμὸς μὲν τοῦ	χείρονος	γίγνεται καὶ εἰς τὸ μὴ
[0]	ὑπόληψιν σχοίη οὗ ἡ τοῦ	χείρονος	οὐκ ἄπεστι προσηγορία· μήτε κατὰ
[5]	ἡ κακία· ἡ δὲ τοῦ	κρείττονος	ἀναχώρησις τοῦ ἐναντίου γίνεται γένεσις.
[6]	ἀλλὰ τῇ ἀπουσίᾳ νοουμένη τοῦ	κρείττονος·	καὶ ὥσπερ φαμὲν ἀντιδιαιρεῖσθαι τῇ
[6]	ἣν εἰς συνέργειαν τῆς τοῦ	κρείττονος	μετουσίας ἔσχε παρὰ τοῦ κτίσαντος,
[5]	ἀβουλία τὸ χεῖρον ἀντὶ τοῦ	κρείττονος	προελομένη. ~Ζητεῖς δὲ καὶ τὴν
[20]	κατονομάσειεν· τὸ γὰρ ἐλλιπὲς τοῦ	κρείττονος	πῶς ἄν τις ἐν ἀγαθοῖς
[1]	πάντως, καὶ εἴ τι τῆς	κρείττονος	σημασίας ἐστίν. ἐπεὶ οὖν ἀγαθόν
[21]	καὶ εἴ τι τῆς τοῦ	κρείττονος	σημασίας ἐστίν. οὐκοῦν ὡς ἀγαθὸς
[6]	τῶν ὄντων ἀμοιροίη τῆς τοῦ	κρείττονος	φύσεως. διὰ τοῦτο τὸ μὲν
[9]	καὶ πόσις, καὶ κόπος, καὶ	ὕπνος,	καὶ λύπη, καὶ δάκρυον, συκοφαντία
[39]	τοίνυν ἐν τούτῳ ἐστὶν ὁ	κίνδυνος,	ἐν τῷ μὴ διαμαρτεῖν τοῦ
[31]	ἀφῄρηται τῶν κατορθούντων ὁ ἔπαινος,	ἀκίνδυνος	ἡ ἁμαρτία, ἄκριτος ἡ κατὰ
[35]	οὐκ ἂν διεξελθόντες, μὴ κατ´	ἴχνος	ἑπόμενοι τῷ προάγοντι, οὕτω μοι
[23]	τινος ἀσφαλοῦς ἀντιτυπίας ὑπερειδούσης τὸ	ἴχνος,	τήν τε τῆς τροφῆς ὑπεροψίαν
[23]	ἀλλὰ μὴν ἐν τοῖς ἀπ´	αἰῶνος	ἱστορουμένοις, ἐν οὐδενὶ συνεγνώκει τοιοῦτον
[26]	νῦν ἐν κακίᾳ κειμένων γένηται,	ὁμόφωνος	ἡ εὐχαριστία παρὰ πάσης ἔσται
[0]	Οὐαλεντῖνον καὶ Βασιλείδην καὶ ὁ	λοιπὸς	κατάλογος τῶν κατὰ τὰς αἱρέσεις
[9]	βρῶσίς τε καὶ πόσις, καὶ	κόπος,	καὶ ὕπνος, καὶ λύπη, καὶ
[28]	διασκευὴ πᾶσα συντέτακται. ὁ δὲ	σκοπός	ἐστι τὸ διαμένειν ἐν τῇ
[26]	τὸ δίκαιον δείκνυσιν, ὁ δὲ	σκοπὸς	τοῦ γιγνομένου μαρτυρία τῆς τοῦ
[26]	τῆς ἡδονῆς δελεάσματι· ὁ δὲ	σκοπὸς	τῶν γιγνομένων ἐπὶ τὸ κρεῖττον
[0]	μὴν ὁ αὐτὸς τῆς διδασκαλίας	τρόπος	ἐπὶ πάντων ἁρμόσει τῶν προσιόντων
[11]	τῆς σῆς ἀγνοεῖται ψυχῆς ὁ	τρόπος,	καθ´ ὃν ἑνοῦται τῷ σώματι,
[35]	γὰρ ὁ τῆς σωτηρίας ἡμῶν	τρόπος	οὐ τοσοῦτον ἐκ τῆς κατὰ
[25]	πεπιστευμένον; εἰ γὰρ καὶ ὁ	τρόπος	τῆς ἐν ἡμῖν τοῦ θεοῦ
[26]	δηλητηρίου ἀλεξητήριον, καὶ οὐδὲν ὁ	τρόπος	τῆς θεραπείας τὸν σκοπὸν τῆς
[35]	καὶ ὡς ἐκεῖνος ὁ ἄνωθεν	ἄνθρωπος	ἀναλαβὼν τὴν νεκρότητα μετὰ τὴν
[33]	εἰπεῖν ὅτι θείᾳ δυνάμει ἐκεῖνο	ἄνθρωπος	γίνεται, ἧς μὴ παρούσης ἀκίνητόν
[15]	ἀνορθοῦντος ὁ ἐν τῷ πτώματι	ἄνθρωπος,	ἐδεῖτο τοῦ ζωοποιοῦντος ὁ ἀφαμαρτὼν
[5]	εἰ τοίνυν ἐπὶ τούτοις ὁ	ἄνθρωπος	εἰς γένεσιν ἔρχεται, ἐφ´ ᾧ
[8]	τι σκεῦος ὀστράκινον πάλιν ὁ	ἄνθρωπος	εἰς γῆν ἀναλύεται, ὅπως ἂν
[8]	ζωή, παρ´ οὗ καὶ ὁ	ἄνθρωπος	εἰς τὸ ζῇν παρήχθη, πᾶσι
[33]	γεννήσεως πᾶσιν ὄντος προδήλου, πῶς	ἄνθρωπος	ἐκεῖνο γίνεται τὸ εἰς ἀφορμὴν
[32]	τοῦ ἡμετέρου φυράματος ὁ θεοδόχος	ἄνθρωπος	ἦν, ὁ διὰ τῆς ἀναστάσεως
[21]	μίμημα τῆς θείας φύσεως ὁ	ἄνθρωπος	ἦν· τὸ δὲ μιμούμενον, εἰ
[8]	οὖν ἐν τούτοις καὶ ὁ	ἄνθρωπος	ἦν, ᾧ τὸ τρεπτὸν τῆς
[6]	τοῦτο δὲ τὸ ζῷον ὁ	ἄνθρωπος·	καὶ ἦν ἐν αὐτῷ τὸ
[35]	τῷ τέλει· τί γὰρ ἴσον	ἄνθρωπος	καὶ τὸ πρὸς τὴν σύστασιν
[8]	ὅτι μὲν θεοῦ ἔργον ὁ	ἄνθρωπος,	καλόν τε καὶ ἐπὶ καλλίστοις
[39]	εἰ οὖν κτιστὸς μὲν ὁ	ἄνθρωπος,	κτιστὸν δὲ καὶ τὸ πνεῦμα
[33]	ἐν ἐκείνῳ θεωρουμένην ποιότητα συγκρινόμενος;	ἄνθρωπος	λογικόν τι χρῆμα καὶ διανοητικόν
[13]	τοῦ θεὸν εἶναι τὸν κηρυσσόμενον.	ἄνθρωπος	μὲν γὰρ ἐκ συνδυασμοῦ τίκτεται
[40]	ψεῦδος. οὐκ ἔγνως πῶς θαυμαστοῦται	ἄνθρωπος,	ὅτι οὐκ ἄλλως, εἰ μὴ
[15]	οὐ ξύλον, οὐχ ὕδωρ, οὐκ	ἄνθρωπος,	οὐκ ἄλλο τι τῶν ὄντων
[7]	θεός, ἐν κακοῖς δὲ ὁ	ἄνθρωπος,	οὐκέτ´ ἂν ὁ τῆς ἀγαθότητος
[13]	γὰρ ἀρξάμενος τοῦ εἶναι ὁ	ἄνθρωπος	πάθει συναπαρτίζεται. ἐκεῖ δὲ οὔτε
[37]	τὸ ἀθάνατον ἑνώσει καὶ ὁ	ἄνθρωπος	τῆς ἀφθαρσίας μέτοχος γένοιτο. ταῦτα
[35]	δι´ ὧν ἐκλύεταί πως ὁ	ἄνθρωπος	τῆς πρὸς τὸ κακὸν συμφυίας,
[21]	τῆς θείας φύσεως κατεσκευάσθη ὁ	ἄνθρωπος,	τοῖς τε λοιποῖς τῶν ἀγαθῶν
[5]	ἐπειδὴ γὰρ θεοῦ ἔργον ὁ	ἄνθρωπος,	τοῦ δι´ ἀγαθότητα τὸ ζῷον
[6]	τῆς θείας εὐλογίας δυναμωθεὶς ὁ	ἄνθρωπος	ὑψηλὸς μὲν ἦν τῷ ἀξιώματι·
[2]	μὲν τὸ πνεῦμα ἡ τοῦ	ἀέρος	ἐστὶν ὁλκή, ἀλλοτρίου πράγματος πρὸς
[12]	ὁμοιοτρόπως τῆς κτίσεως, γῆς, θαλάσσης,	ἀέρος,	καὶ τῶν ὑπὲρ τὸν ἀέρα
[5]	ἡ εἰκὼν κατ´ ἐκεῖνο τὸ	μέρος,	ἀλλοτριωθεῖσα τῷ ἀνομοίῳ πρὸς τὸ
[8]	ἔσωθεν, τὸ αἰσθητὸν τοῦ ἀνθρώπου	μέρος	διαλαμβάνουσα, αὐτῆς δὲ τῆς θείας
[30]	οὐ μικρόν ἐστι τὸ ὑπολειπόμενον	μέρος,	ἢ μὴ βουληθέντος τοῦ θεοῦ
[37]	ἐπεὶ οὖν καὶ τοῦτο τὸ	μέρος	ἡ θεοδόχος ἐκείνη σὰρξ πρὸς
[32]	φύσει τῶν ὄντων κατὰ πᾶν	μέρος	συμπαρεκτείνεσθαι· οὐ γὰρ ἄν τι
[8]	ὑπόστασιν ἐνεργησάσης, τὸ ἀχρειωθὲν ἡμῶν	μέρος	τῇ παραδοχῇ τοῦ ἐναντίου λύεται.
[18]	οἶδεν ὅπως πεπλήρωτο κατὰ πᾶν	μέρος	τῆς οἰκουμένης ἡ τῶν δαιμόνων
[32]	τὴν φύσιν ἐμφαίνοντος. ἀλλ´ ἐπειδὴ	μέρος	τι τῶν μυστικῶν διδαγμάτων καὶ
[32]	ἡ θεότης, μόνη κατὰ πᾶν	μέρος	τοῖς οὖσιν ἐνθεωρουμένη καὶ ἐν
[39]	διάφορον ᾖ, οὐδεμίαν κατὰ τὸ	μέρος	τοῦτο τῆς φύσεως παραλλαγὴν ἐξευρίσκομεν.
[5]	θεοῦ λόγου κατὰ τὸ ἴσον	ἑκάτερος	αὐτῶν ἀποδοκιμάσει ὡς ἀπίθανόν τε
[1]	δυναμένου, ὁ δὲ λόγος οὗτος	ἕτερός	ἐστι παρὰ τὸν οὗ ἐστὶ
[15]	κακίᾳ γεγενῆσθαι τὸ θεῖον ὁ	ἡμέτερος	ἐπρέσβευε λόγος, καιρὸν εἶχεν ὁ
[4]	ἡ δύναμις· καὶ ὅσην ὁ	ἡμέτερος,	τοσαύτην καὶ ὁ τοῦ θεοῦ
[27]	ἀξίας ἐστίν, οὔτε ὁ οὐρανὸς	πλησιαίτερος,	οὔτε τὰ ἐν ἑκατέρῳ τῶν
[32]	φησί, τοῦ διὰ σταυροῦ θάνατος	ἀτιμότερος;	τί οὖν καὶ πρὸς ταῦτά
[7]	ἐστίν, ὁ λυπηρὸς οὗτος καὶ	ἐπίκηρος	βίος οὐκέτ´ ἄν, φησίν, εἰς
[1]	ἀλλ´ ὥσπερ ἡ ἡμετέρα φύσις	ἐπίκηρος	οὖσα καὶ ἐπίκηρον τὸν λόγον
[7]	ἀγαθὸν ἐνέργεια πάντως ἐστίν, ὁ	λυπηρὸς	οὗτος καὶ ἐπίκηρος βίος οὐκέτ´
[23]	τοίνυν τὴν δύναμιν καθορῶν, ὁ	ἐχθρὸς	ἐν ἐκείνῳ πλεῖον τοῦ κατεχομένου
[35]	ἐκ τοῦ λουτροῦ χάριν, κἂν	ἄμοιρος	μείνῃ τῆς τοιαύτης μυήσεως· ἀλλὰ
[33]	ἐφευρίσκων. τί γὰρ κοινὸν ἔχει	ὅρος	ἀνθρώπου πρὸς τὴν ἐν ἐκείνῳ
[1]	ἡμῶν ἡ φύσις, διὰ τοῦτο	ὠκύμορος	ἡ ζωή, ἀνυπόστατος ἡ δύναμις,
[32]	τοῖς κάτω καὶ τῶν πλαγίων	πρὸς	ἄλληλα δι´ ἐκείνου συμφυομένων, ἔδει
[6]	ἔξω φερόμενον. διῄρηται δὲ ταῦτα	πρὸς	ἄλληλα πολλῷ τῷ μέσῳ, ὡς
[35]	τε καὶ κατακρύπτεται. πολλὴν δὲ	πρὸς	ἄλληλα τὴν συγγένειαν ἔχει γῆ
[6]	αὐτῷ τῷ αἰσθητῷ κόσμῳ, πολλῆς	πρὸς	ἄλληλα τῶν στοιχείων οὔσης ἐναντιώσεως,
[28]	συνέχει τῶν ἀνθρώπων ζωήν, ἄλλα	πρὸς	ἄλλην ἐνέργειαν μεμερισμένα, δι´ ὧν
[8]	εἰ ὁ τῆς ζωῆς χορηγὸς	πρὸς	ἄλλο τι βλέπει, καὶ οὐχ
[33]	ἄνθρωπον, ἀλλ´ ἡ θεία δύναμις	πρὸς	ἀνθρώπου φύσιν μεταποιεῖ τὸ φαινόμενον,
[32]	τοῦ ἑνὸς τῶν αἰσθητηρίων ἐνέργεια	πρὸς	ἅπαν τὴν συναίσθησιν ἄγει τὸ
[36]	ἀγαθὸν ὅσον καὶ οἷον, ὡς	πρὸς	αὐτὸ τὸ θεῖον ἔχειν τὴν
[37]	ἡ ψυχὴ μὲν διὰ πίστεως	πρὸς	αὐτὸν ἀνακραθεῖσα τὰς ἀφορμὰς ἐντεῦθεν
[32]	ῥημάτων διαφέρεται. ἐπεὶ οὖν πᾶσα	πρὸς	αὐτὸν ἡ κτίσις βλέπει, καὶ
[0]	ταῖς ὑπονοίαις ἐκφέροιτο, τοιαύτῃ χρησώμεθα	πρὸς	αὐτὸν τῇ ἀκολουθίᾳ. πότερον τέλειον
[33]	καὶ ζωῇ; τί δὲ κοινόν,	πρὸς	αὐτοὺς ἐροῦμεν, ὑγρότητι καὶ εἰκόνι
[33]	θαυμαστὸν εἰ θείας δυνάμεως παρουσία	πρὸς	ἀφθαρσίαν μετασκευάζει τὸ ἐν τῇ
[15]	ἀπὸ τούτων τὸν εὐεργέτην ἐπιγινώσκομεν·	πρὸς	γὰρ τὰ γινόμενα βλέποντες, διὰ
[9]	θεοπρεποῦς ἐννοίας τῶν εἰρημένων εἶναι·	πρὸς	δὲ τὰ ἐφεξῆς οὐχ ὁμοίως
[1]	εἴπερ τὸ μέν τι δύναιτο,	πρὸς	δέ τι ἀδυνάτως ἔχοι· πάντα
[28]	κακίᾳ τὴν φύσιν εὔλογον κρίνοντες,	πρὸς	δὲ τὸν τῆς ἐπισκέψεως τρόπον
[17]	τούτοις γενέσθαι καὶ ἡμᾶς περισώσασθαι;	πρὸς	δὲ τὸν τοιοῦτον λόγον ἱκανὸν
[29]	τὸ πλέον αὐτῆς πρόοδον ὑπετέμετο;	πρὸς	δὲ τοῦτο σύντομος ὁ παρ´
[16]	ἰδίας ἀκολουθίας καὶ ἐν ἐκείνῳ	πρὸς	διάκρισιν τοῦ σώματος καὶ τῆς
[39]	σωμάτων κατασκευῆς πάντα τὰ μέλη	πρὸς	ἑαυτὰ συμφυῶς ἔχει, κἂν τὰ
[37]	ὁ ἀπόστολος, ὅλον τὸ φύραμα	πρὸς	ἑαυτὴν ἐξομοιοῖ, οὕτως τὸ ἀθανατισθὲν
[12]	τὴν φύσιν πάλιν δι´ ὑγείας	πρὸς	ἑαυτὴν ἐπανάγειν, θεοῦ τὸ πάσης
[37]	ἀπαύστῳ κινήσει τό τε λεῖπον	πρὸς	ἑαυτὴν ἐφελκομένη καὶ τὸ περιττεῦον
[39]	εἰς τὸ εἶναι προήκειν οἰκείως	πρὸς	ἑαυτὴν ἔχει· καὶ ὥσπερ ἐπὶ
[28]	δυσαρεστούμενοι, οὐκ εἰδότες ὅτι πᾶσα	πρὸς	ἑαυτὴν ἡ κατασκευὴ τοῦ σώματος
[39]	οὕτως ἡ κτιστὴ φύσις ἥνωται	πρὸς	ἑαυτὴν κατὰ τὸν λόγον τῆς
[32]	αὐτόν ἐστι, καὶ δι´ ἐκείνου	πρὸς	ἑαυτὴν συμφυὴς γίνεται, τῶν ἄνω
[39]	ἡμῖν διαφορὰ διίστησιν αὐτὴν τῆς	πρὸς	ἑαυτὴν συμφυίας· ὧν γὰρ ἐπ´
[6]	σοφίας, καὶ οὕτως πάσης γίνεται	πρὸς	ἑαυτὴν συμφωνία τῆς κτίσεως, οὐδαμοῦ
[37]	ἐν τῷ ἡμετέρῳ γενόμενον ὅλον	πρὸς	ἑαυτὸ μεταποιεῖ καὶ μετατίθησιν. ὡς
[27]	ἀκολούθου τὸ θεῖον ἀναφανήσεται, αὐτὸ	πρὸς	ἑαυτὸ μὴ συμβαῖνον, εἴπερ ἡμῶν
[39]	τῆς ἐπὶ τὸ κρεῖττον μεταστάσεως,	πρὸς	ἑαυτὸν ἀναλύων. ὅμοιον γὰρ ταῖς
[32]	ἐκ τοῦ μέσου, καθ´ ὃ	πρὸς	ἑαυτὸν συνάπτεται, τέσσαρας ἀριθμεῖσθαι τὰς
[32]	οἰκονομίας διαταθεὶς ὁ τὸ πᾶν	πρὸς	ἑαυτὸν συνδέων τε καὶ συναρμόζων
[16]	τῆς ψυχῆς διακρίνεται· καταμιχθέντα δὲ	πρὸς	ἑκάτερον τούτων, πρός τε τὸ
[37]	δίδωσι τῇ τῆς εὐλογίας δυνάμει	πρὸς	ἐκεῖνο μεταστοιχειώσας τῶν φαινομένων τὴν
[4]	ἐκ τοῦ ἴσου δύσκολος ὁ	πρὸς	ἐκεῖνον γενήσεται λόγος. ἐκ γὰρ
[1]	μὲν ὑφεστάναι καθ´ ἑαυτὸν διῄρηται	πρὸς	ἐκεῖνον, παρ´ οὗ τὴν ὑπόστασιν
[28]	ἄτιμόν τι ἢ πονηρὸν διαβάλλεται;	πρὸς	ἕνα γὰρ σκοπὸν ἡ τῶν
[15]	καὶ ἀνάξια τὸν θεὸν δυσωπῆσαι	πρὸς	ἐπίσκεψιν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καταβῆναι,
[26]	ἴδιον τῶν ἀπατώντων ἐστὶ τὸ	πρὸς	ἕτερον τὰς τῶν ἐπιβουλευομένων ἐλπίδας
[27]	παρόδου, πόθεν ἔδει τὸν εἰσιόντα	πρὸς	ἡμᾶς εἰσοικισθῆναι τῷ βίῳ; ἐξ
[27]	δέξασθαι τῶν ἰδιωμάτων αὐτῆς τὴν	πρὸς	ἡμᾶς συνανάκρασιν. καθάπερ γὰρ οἱ
[33]	προδιδαχθῶσι τὸν τρόπον, ὅτι εὐχὴ	πρὸς	θεὸν καὶ χάριτος οὐρανίας ἐπίκλησις
[8]	τῶν ἔξωθεν ἡμῖν ἐπιβαλλομένων ἐστί,	πρὸς	καιρὸν τὴν ἑαυτοῦ χρῆσιν παρέχων
[16]	μὲν οὖν προαιρέσεως ἁπτόμενον καὶ	πρὸς	κακίαν ἀπὸ τῆς ἀρετῆς μεταστρέφον
[6]	τὸ ἀγαθὸν συμφυίας ἀποσπασθεὶς καὶ	πρὸς	κακίαν βρίσας, αὐτομάτως οἷόν τινι
[1]	γὰρ τῆς θείας φύσεως ἡ	πρὸς	κακίαν ὁρμή· ἀλλὰ πᾶν ὅ
[6]	ἡ διὰ τοῦ φθόνου γενομένη	πρὸς	κακίαν ῥοπὴ τῶν μετ´ αὐτὴν
[16]	ἀνθρωπίνης καθηγεῖται γενέσεως, καὶ ἡ	πρὸς	κακίαν τῶν ζώντων ὁρμή, τοῦτο
[16]	τὸν ἀπαθῆ κατὰ τὴν φύσιν	πρὸς	κοινωνίαν πάθους ἐλθεῖν διορίζονται. ἀλλὰ
[7]	προστήσασθαι. διαιρεῖ γὰρ ἐν τῷ	πρὸς	Κορινθίους λόγῳ τάς τε σαρκώδεις
[23]	τῷ πρὸς τὸν εὐημεροῦντα φθόνῳ	πρὸς	μὲν τὸ ἀγαθὸν ἐπιμύσας, τὸν
[32]	τὰς διαφόρους τῶν ὄντων φύσεις	πρὸς	μίαν σύμπνοιάν τε καὶ ἁρμονίαν
[0]	τὸ εὔλογον εὑρισκομένης, ἀνάγκη πᾶσα	πρὸς	μιᾶς θεότητος ὁμολογίαν συνθλιβῆναι τὴν
[0]	τῆς διανοίας εἰς πλῆθος θεῶν	πρὸς	μιᾶς θεότητος περιαγαγεῖν ὁμολογίαν. εἰ
[1]	δυναμένην τὴν τοῦ λόγου προαίρεσιν	πρὸς	οὐδὲν τῶν κακῶν τὴν ῥοπὴν
[4]	καὶ ἄσθματος τηλικαύτη, ὡς ἐξαρκεῖν	πρὸς	οὐρανῶν σύστασιν καὶ τῶν ἐν
[33]	ζωῆς ἀρχηγὸς τοῖς μυηθεῖσι γίνεται;	πρὸς	οὕς, εἴπερ μὴ λίαν ἔχοιεν
[35]	αὐτῷ γενέσθαι καὶ μὴ τραπῆναι	πρὸς	πάθος. διὰ τοῦτο τοίνυν ἀναγκαῖον
[8]	μᾶλλον δὲ αὐτοδύναμις ὢν καὶ	πρὸς	πᾶν ἀγαθὸν τὴν ὁρμὴν ἔχων
[12]	τὸν ἀέρα τόπων, θεοῦ τὸ	πρὸς	πάντα διαρκῆ τὴν δύναμιν ἔχειν
[37]	ἐν ὅσοις ἡ πίστις ἐστί,	πρὸς	πάντας μεριζόμενον καὶ αὐτὸ οὐ
[5]	τὸ ἀίδιον; ὠκύμορον, ἐμπαθές, ἐπίκηρον,	πρὸς	πᾶσαν παθημάτων ἰδέαν κατά τε
[2]	πάντοτε τὸ ἀγαθὸν αἱρουμένην καὶ	πρὸς	πᾶσαν πρόθεσιν σύνδρομον ἔχουσαν τῇ
[7]	τοιαύτης ζωῆς αἴτιον οἴεσθαι, ᾧ	πρὸς	πονηρίαν ἡ φύσις ἐπιρρεπῶς ἔχει.
[40]	σεαυτῷ τὴν ἄνωθεν γέννησιν. ἐρεῖ	πρὸς	σὲ ἡ προφητεία ὅτι Υἱὸς
[30]	μετατεθείη, οὐκ ἐπὶ τὸν κεκληκότα	πρὸς	συγκατάθεσιν. οὐδὲ γὰρ ἐπὶ τοῦ
[32]	τι νοεῖται, ἢ κάτω, ἢ	πρὸς	τὰ κατὰ τὸ πλάγιον πέρατα
[10]	πλάτει τῆς οἰκουμένης ἐπερχομένη, καὶ	πρὸς	τὰ καταχθόνια διὰ τῆς πολυπραγμοσύνης
[5]	ἀντιλέγει τυχὸν τοῖς εἰρημένοις ὁ	πρὸς	τὰ παρόντα βλέπων καὶ οἴεται
[37]	διευκρινηθέντων τὸν τρόπον ἐπανακτέον πάλιν	πρὸς	τὰ προκείμενα τὴν διανοίαν. ἐζητεῖτο
[16]	συντεθέντος πάλιν διάλυσίς τε καὶ	πρὸς	τὰ συγγενῆ μεταχώρησις. τίνος οὖν
[8]	ὁ κύριος· οὔ μοι δοκεῖ	πρὸς	τὰ τοιαῦτα δέρματα τοῦ λόγου
[31]	ἐπαιτιᾶσθαι. ~Ἀλλ´ οὐκ ἀποροῦσιν οὐδὲ	πρὸς	τὰ τοιαῦτα τῆς ἐριστικῆς ἀντιλογίας.
[23]	ἑαυτῷ γεννήσας, ἀρχὴν δὲ τῆς	πρὸς	τὰ χείρω ῥοπῆς καὶ ὑπόθεσιν
[2]	ἐννοοῦμεν· ἦ γὰρ ἂν καθαιροῖτο	πρὸς	ταπεινότητα τὸ μεγαλεῖον τῆς θείας
[0]	ὑπολήψεσι προειλημμένοι ἀναγκαίαν ποιοῦσι τὴν	πρὸς	τὰς ἐκείνων ὑπονοίας μάχην· κατὰ
[12]	ἡμῖν ὁ τὰς ἀποδείξεις ἐπιζητῶν	πρὸς	τὰς ἐνεργείας βλεπέτω. καὶ γὰρ
[0]	ὀνίνησιν, ἀλλὰ χρή, καθὼς εἴρηται,	πρὸς	τὰς προλήψεις τῶν ἀνθρώπων βλέπειν
[37]	ἐν ἡμῖν συμμαχίαν. οὐκοῦν ὁ	πρὸς	ταῦτα βλέπων δυνάμει πρὸς τὸν
[16]	πάθους ἐλθεῖν διορίζονται. ἀλλὰ καὶ	πρὸς	ταῦτα πάλιν τῷ αὐτῷ λόγῳ
[32]	θάνατος ἀτιμότερος; τί οὖν καὶ	πρὸς	ταῦτά φαμεν; ὅτι τὸν θάνατον
[5]	πᾶν συστησαμένου πιστεύουσιν, ἢ καὶ	πρὸς	ταύτην δυσπειθῶς ἔχουσι τὴν ὑπόληψιν.
[16]	καταμιχθέντα δὲ πρὸς ἑκάτερον τούτων,	πρός	τε τὸ αἰσθητόν φημι καὶ
[38]	τὸν λόγον ἁπλώσαντες, ἐν οἷς	πρός	τε τοὺς ἐναντίους ἀγωνιστικῶς συνεπλάκημεν
[9]	ἀνθρωπίνη καὶ ἡ ἐκ νηπίου	πρὸς	τελείωσιν αὔξησις, βρῶσίς τε καὶ
[6]	τὴν συγγένειαν, προμηθείᾳ δὲ κρείττονι	πρὸς	τὴν αἰσθητὴν κτίσιν γίνεταί τις
[39]	λογισμοῖς κατεσύρετο. ὥστε εἰ μὴ	πρὸς	τὴν ἄκτιστον φύσιν, ἀλλὰ πρὸς
[26]	τὸ ἐλπισθὲν κατεργάζεσθαι. ἀλλ´ ὁ	πρὸς	τὴν ἀλήθειαν βλέπων πάντων μάλιστα
[18]	τοῖς γὰρ μὴ λίαν ἀντιμαχομένοις	πρὸς	τὴν ἀλήθειαν οὐ μικρὰ τῆς
[30]	ὑποδείγματί τινι τῶν γνωρίμων ὁδηγηθήτω	πρὸς	τὴν ἀλήθειαν. ὥσπερ γὰρ ἐπὶ
[6]	τὸ διὰ κτίσεως ὑποστὰν συγγενῶς	πρὸς	τὴν ἀλλοίωσιν ἔχει, διότι καὶ
[8]	καὶ καυτήρια καὶ πικραὶ φαρμακοποσίαι	πρὸς	τὴν ἀναίρεσιν τοῦ ἐνσκήψαντος τῷ
[16]	κόλλῃ, τῇ θείᾳ λέγω δυνάμει,	πρὸς	τὴν ἄρρηκτον ἕνωσιν τὸ διασχισθὲν
[39]	αἱρέσεως, καλῶς ἔχειν φημὶ τὸν	πρὸς	τὴν γέννησιν τὴν ἰδίαν ὁρμῶντα
[8]	ἥλιος. ~Ἀλλ´ ἀγανακτεῖ πάντως ὁ	πρὸς	τὴν διάλυσιν βλέπων τοῦ σώματος,
[37]	σώματος ἡμῶν κατασκευὴ ἴδιον μὲν	πρὸς	τὴν ἑαυτῆς σύστασιν οὐδὲν ἡμῖν
[37]	ἐν τῷ ἀναλαβόντι αὐτὸ γενόμενον	πρὸς	τὴν ἑαυτοῦ φύσιν καὶ τὸ
[37]	τοῦ οἴνου λάβοι τὴν δύναμιν	πρὸς	τὴν εἰς τὸ θερμὸν μεταποίησιν.
[33]	μέρει τούτῳ τὸ θεῖον οἴεσθαι	πρὸς	τὴν ἐκπλήρωσιν τοῦ θελήματος. τί
[33]	γὰρ κοινὸν ἔχει ὅρος ἀνθρώπου	πρὸς	τὴν ἐν ἐκείνῳ θεωρουμένην ποιότητα
[15]	ἐξουσίας τῆς ἐναντίας δυνάμεως ἀποσπάσας	πρὸς	τὴν ἐξ ἀρχῆς ἄγει κατάστασιν,
[8]	τοῦ θεοῦ τὸ ἴδιον πλάσμα	πρὸς	τὴν ἐξ ἀρχῆς ἐπανάγοντος χάριν
[8]	ἀναχωρήσαντα· διὰ τίνος ἔδει πάλιν	πρὸς	τὴν ἐξ ἀρχῆς χάριν ἀνακληθῆναι;
[8]	ἢ ἀγαγόντα καὶ νενοσηκότα πάλιν	πρὸς	τὴν ἐξ ἀρχῆς χάριν διὰ
[6]	μηχανᾶται, ὡς ἂν εὐάλωτος αὐτῷ	πρὸς	τὴν ἐπιβουλὴν κατασταίη. καὶ ὥσπερ
[29]	λυσιτελοῦντος τῇ φύσει προμηθείᾳ ἡ	πρὸς	τὴν εὐεργεσίαν ἡμῶν ἀναβολή. καὶ
[35]	ἀνάγονται οἱ δι´ ὧν βλέπουσιν	πρὸς	τὴν εὔρυθμόν τε καὶ ἐνόπλιον
[37]	τῆς σωτηρίας ἔχει· ἡ γὰρ	πρὸς	τὴν ζωὴν ἕνωσις τὴν τῆς
[37]	συγκεκραμένον, δι´ ἀμφοτέρων ἀνάγκη τοῦ	πρὸς	τὴν ζωὴν καθηγουμένου τοὺς σωζομένους
[33]	τοιοῦτον ἀκούσωσιν, ὅτι, τοῦ θνητοῦ	πρὸς	τὴν ζωὴν μεταβαίνοντος, ἀκόλουθον ἦν
[19]	ὅτου χάριν ἡ θεία φύσις	πρὸς	τὴν ἡμετέραν συμπλέκεται, δι´ ἑαυτῆς
[37]	τῇ ἐνοικήσει τοῦ θεοῦ λόγου	πρὸς	τὴν θεικὴν ἀξίαν μετεποιήθη. καλῶς
[11]	τὸ μεγαλοπρεπέστερον τὴν θείαν φύσιν	πρὸς	τὴν θνητὴν καὶ ἐπίκηρον ὁμολογοῦμεν,
[8]	πάλιν κατὰ τὸ πρότερον σχῆμα	πρὸς	τὴν ἰδίαν ἑαυτοῦ χρῆσιν ἀναπλάσαι
[5]	ἐνεργείας, οὕτω καὶ ἡ ἀρετὴ	πρὸς	τὴν κακίαν ἀντικαθέστηκεν. οὐ γὰρ
[8]	τὸ ἀπαθὲς νοουμένης μακαριότητος ἐκπεσόντες,	πρὸς	τὴν κακίαν μετεμορφώθημεν, τούτου ἕνεκεν
[28]	κακόν ἐστι καὶ εἴ τι	πρὸς	τὴν κακίαν οἰκείως ἔχει. ἡ
[26]	τοῦ χρυσίου καταναλώσαντες πάλιν ἐπανάγουσι	πρὸς	τὴν κατὰ φύσιν λαμπηδόνα τὴν
[4]	καὶ ἀνυπόστατα κἀκεῖνα κατασκευάσουσιν οἱ	πρὸς	τὴν ὁμοιότητα τοῦ παρ´ ἡμῖν
[32]	παλιγγενεσίαν βούλοιτό τις ὀνομάζειν, οὐδὲν	πρὸς	τὴν ὀνομασίαν διαφερόμεθα, καλῶς ἂν
[35]	παρὰ τῶν πεπαιδευμένων τὰ τακτικὰ	πρὸς	τὴν ὁπλιτικὴν ἐμπειρίαν ἀνάγονται οἱ
[31]	τοὺς ἀντιτύπως ἔχοντας ἀναγκαστικῶς ἐφελκύσασθαι	πρὸς	τὴν παραδοχὴν τοῦ κηρύγματος. ποῦ
[11]	σοι πρὸ τούτου ζητεῖν τί	πρὸς	τὴν σάρκα τῆς ψυχῆς ἡ
[21]	ἐν τῷ ὕδατι τὴν κύνα	πρὸς	τὴν σκιὰν οὗ διὰ στόματος
[39]	πρὸς τὴν ἄκτιστον φύσιν, ἀλλὰ	πρὸς	τὴν συγγενῆ καὶ ὁμόδουλον κτίσιν
[22]	κἂν εὐπατρίδαι τινὲς ὦσιν οἱ	πρὸς	τὴν συμφορὰν ταύτην αὐτομολήσαντες· εἰ
[37]	μέρος ἡ θεοδόχος ἐκείνη σὰρξ	πρὸς	τὴν σύστασιν ἑαυτῆς παρεδέξατο, ὁ
[28]	καὶ οὐδὲν ἐν ταύτῃ τῶν	πρὸς	τὴν σύστασιν τῆς ζωῆς συντελούντων
[35]	γὰρ ἴσον ἄνθρωπος καὶ τὸ	πρὸς	τὴν σύστασιν τοῦ ζῴου καταβαλλόμενον;
[35]	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον τῷ	πρὸς	τὴν σωτηρίαν ἡμῶν ἐξηγουμένῳ πάντως
[14]	~Τίς οὖν αἰτία, φησί, τοῦ	πρὸς	τὴν ταπεινότητα ταύτην καταβῆναι τὸ
[32]	μὴ μόνον δι´ ἀκοῆς ἡμᾶς	πρὸς	τὴν τῆς θεότητος κατανόησιν χειραγωγεῖσθαι,
[35]	τοῦ κακοῦ συνεχείας, συνδραμόντων δύο	πρὸς	τὴν τῆς κακίας ἀναίρεσιν, τῆς
[5]	φύσεως ποιητής, οὐκ ἀνάγκῃ τινὶ	πρὸς	τὴν τοῦ ἀνθρώπου κατασκευὴν ἐναχθείς,
[33]	ἔχοιεν ἀντιτύπως, ἁπλοῦς ἐξαρκεῖ λόγος	πρὸς	τὴν τοῦ δόγματος ἀγαγεῖν συγκατάθεσιν.
[37]	ὕδωρ, ἀλλ´ οἴνῳ πολλάκις ἐφηδυνόμενον,	πρὸς	τὴν τοῦ θερμοῦ τοῦ ἐν
[17]	ὁ θεραπεύων καὶ τόδε τι	πρὸς	τὴν τοῦ κακοῦ λύσιν ἐπενόησεν,
[20]	οἷς τεχνική τις δύναμις ἐνεργεῖ	πρὸς	τὴν τοῦ κάμνοντος ἴασιν. οὐκοῦν
[6]	καὶ ἑκάστῃ τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων	πρὸς	τὴν τοῦ παντὸς σύστασιν ἐνεργείας
[35]	ἀναστάσει γενέσθαι τὸν ἄνθρωπον, οὐ	πρὸς	τὴν τοῦ συγκρίματος ἡμῶν ἀνάπλασίν
[2]	ἀέρος ἐστὶν ὁλκή, ἀλλοτρίου πράγματος	πρὸς	τὴν τοῦ σώματος σύστασιν ἀναγκαίως
[37]	ἐκείνῳ, τῆς τροφῆς, καθὼς εἴρηται,	πρὸς	τὴν τοῦ σώματος φύσιν μεθισταμένης·
[5]	ἀναγκαίως τοιοῦτος κατασκευάζεται, ὡς ἐπιτηδείως	πρὸς	τὴν τῶν ἀγαθῶν μετουσίαν ἔχειν.
[6]	ἀλλὰ τὴν ἀνυπαρξίαν ἀντιδιαιρεῖσθαι λέγομεν	πρὸς	τὴν ὕπαρξιν, κατὰ τὸν αὐτὸν
[6]	αὐτῷ φύσεως ἀναδειχθήσεταί τις οὐσία	πρὸς	τὴν ὑπερέχουσαν ἀξίαν ὡμοιωμένη. τὸ
[6]	χάρις διήκοι, τῆς κάτω φύσεως	πρὸς	τὴν ὑπερκόσμιον συγκιρναμένης. ἐπεὶ οὖν
[1]	θεοῦ λόγον ὑπονοεῖν, οὕτω μεταχθήσεται	πρὸς	τὴν ὑψηλοτέραν ὑπόληψιν. ἀνάγκη γὰρ
[8]	φόβῳ τῆς τῶν ἀλγεινῶν ἀντιδόσεως	πρὸς	τὴν φυγὴν τῆς κακίας σωφρονισθείημεν·
[27]	ᾖ. ~Ἀκόλουθον δὲ πάντως τὸν	πρὸς	τὴν φύσιν ἡμῶν ἀνακιρνάμενον διὰ
[23]	ἰχθύων ὀψοφαγία, οὐ θαλάσσης αὐτοῖς	πρὸς	τὴν χρείαν συνεισφερούσης, ἀλλὰ τοῦ
[1]	λόγος· τρόπον γάρ τινα τῶν	πρός	τι λεγομένων καὶ τοῦτό ἐστιν,
[40]	ἡ ἀλγεινὴ τῶν πεπλημμεληκότων ζωὴ	πρός	τι τῶν τῇδε λυπούντων τὴν
[0]	ἀκόλουθον ἡ ἀλήθεια. οὐκοῦν ὅταν	πρός	τινα τῶν ἑλληνιζόντων ἡ διάλεξις
[21]	τοιαύτης εἴδη κινήσεως· τὸ μὲν	πρὸς	τὸ ἀγαθὸν ἀεὶ γιγνόμενον, ἐν
[15]	ἀφαμαρτὼν τῆς ζωῆς, ἐδεῖτο τοῦ	πρὸς	τὸ ἀγαθὸν ἐπανάγοντος ὁ ἀπορρυεὶς
[35]	ἡμῶν ἐξηγουμένῳ πάντως οἷς ἴση	πρὸς	τὸ ἀγαθόν ἐστιν ἡ σπουδὴ
[8]	τὴν ἀνάκλησιν αὐτοῦ πάλιν τὴν	πρὸς	τὸ ἀγαθὸν κατενόησε. τί οὖν
[6]	πρανὲς συνελαύνεται, οὕτω κἀκεῖνος, τῆς	πρὸς	τὸ ἀγαθὸν συμφυίας ἀποσπασθεὶς καὶ
[6]	κινήματι τὸ δοκοῦν αἱρουμένη· ἐπειδὴ	πρὸς	τὸ ἀγαθόν τε καὶ ἄφθονον
[37]	πεπιστευκότων κατακιρνάμενος, ὡς ἂν τῇ	πρὸς	τὸ ἀθάνατον ἑνώσει καὶ ὁ
[37]	ἡμέτερον σῶμα, μὴ διὰ τῆς	πρὸς	τὸ ἀθάνατον κοινωνίας ἐν μετουσίᾳ
[35]	γὰρ ἔστιν ἀνθρώπῳ τὸ ὕδωρ	πρὸς	τὸ ἀκινδύνως ἐπιθιγγάνειν, εἰ βούλοιτο,
[9]	συνθήσεται τυχὸν τῷ λόγῳ ὁ	πρὸς	τὸ ἀκόλουθον βλέπων διὰ τὸ
[37]	ἑαυτοῦ ὅλον. οὐκοῦν ὡς ἂν	πρὸς	τὸ ἀκόλουθον ἡμῖν ἡ πίστις
[29]	ἀνθρώπων προαιρέσεσι βλαστανούσης. ἐπεὶ οὖν	πρὸς	τὸ ἀκρότατον ἔφθασε μέτρον ἡ
[10]	ἕνωσίν τινα καὶ προσεγγισμὸν κατανοήσαντας	πρὸς	τὸ ἀνθρώπινον, τὴν θεοπρεπῆ διάνοιαν
[32]	μίξις τις ἐμφαίνεται τοῦ θείου	πρὸς	τὸ ἀνθρώπινον, τῆς μὲν φωνῆς
[11]	δὲ ζητεῖς πῶς κατακιρνᾶται θεότης	πρὸς	τὸ ἀνθρώπινον, ὥρα σοι πρὸ
[2]	θεοῦ, ᾧ παρομαρτεῖ, δυναμένην· οὔτε	πρὸς	τὸ ἀνύπαρκτον ἀναχεομένην, ἀλλὰ καθ´
[21]	ἑτερότητος τοῦ κατ´ εἰκόνα γενομένου	πρὸς	τὸ ἀρχέτυπον οὔσης, ἐν τῷ
[5]	τὸ μέρος, ἀλλοτριωθεῖσα τῷ ἀνομοίῳ	πρὸς	τὸ ἀρχέτυπον· τῆς γὰρ βασιλευούσης
[35]	τὴν τοῦ σώματος φύσιν ἐκείνῳ	πρὸς	τὸ αὐτὸ κατόρθωμα βλέπων, τὸ
[8]	ᾔδει τὸ ἐσόμενον καὶ τὴν	πρὸς	τὸ γινόμενον ὁρμὴν οὐκ ἐκώλυσεν·
[32]	αὐτοῖς ἐντιθεὶς διὰ τῆς διδασκαλίας	πρὸς	τὸ γνῶναι τί ἐστι τὸ
[0]	κατὰ τὸν κόσμον οἰκονομουμένων προσαχθήσεται	πρὸς	τὸ διὰ τούτων εἶναί τινα
[28]	ἢ ἄλλῳ τινὶ τῶν αἰσθητηρίων	πρὸς	τὸ διηνεκὲς τὸ γένος ἡμῶν
[24]	θεοῦ συστῆναι, αὐτοῦ τοῦ θελήματος	πρὸς	τὸ δοκοῦν οὐσιωθέντος. ἡ δὲ
[31]	ἀλόγων ἐστὶ τῷ ἀλλοτρίῳ βουλήματι	πρὸς	τὸ δοκοῦν περιάγεσθαι. ἡ δὲ
[27]	δύναμις τοῦ κάμνοντος μὴ ἐφήψατο,	πρὸς	τὸ ἑαυτῆς βλέπουσα πρέπον, ἄχρηστος
[7]	προθείς, οὐκ ἀνάγκῃ τινὶ βιαίᾳ	πρὸς	τὸ ἑαυτῷ δοκοῦν ὑποζεύξας τὴν
[35]	ἀναλύειν μακαριότητα. εἰ οὖν τις	πρὸς	τὸ εἰκὸς βλέποι καὶ κατὰ
[32]	σώματος γενομένας πληγὰς μηδὲν ἐμπόδιον	πρὸς	τὸ εἶναι ποιήσασθαι, κατ´ ἐξουσίαν
[27]	ἑτέροις ἐνδεεστέραν εἶναι, καὶ τῇ	πρὸς	τὸ ἔλαττόν τε καὶ πλέον
[8]	δὲ παρατραπείη τῆς εὐθείας, τῆς	πρὸς	τὸ ἐναντίον αὐτὰ διαδεχομένης κινήσεως·
[20]	ἢ τὸ μεταποιηθῆναι αὐτὸν τοῦ	πρὸς	τὸ ἐναντίον αὐτομολήσαντος, μηδὲ συνδιατεθῆναι
[15]	ἐστι νόημά τε καὶ ὄνομα,	πρὸς	τὸ ἐναντίον μεταπεπτωκέναι λέγειν. εἰ
[21]	διεξο– δευομένου καταλαμβάνεται· τὸ δὲ	πρὸς	τὸ ἐναντίον, οὗ ἡ ὑπόστασις
[8]	ᾧ τὸ τρεπτὸν τῆς φύσεως	πρὸς	τὸ ἐναντίον παρώλισθεν, ἅπαξ δὲ
[8]	ἐναντίου διὰ τῆς ἀναστάσεως ἀναπλάσας,	πρὸς	τὸ ἐξ ἀρχῆς κάλλος ἀναστοιχειώσει
[40]	ἀκούσας μὴ διὰ τῆς ὁμωνυμίας	πρὸς	τὸ ἐπίγειον τοῦτο θηρίον ἀποφερέσθω
[7]	τὰ τοιαῦτα προφέρουσιν ἐγγεγενῆσθαι, ὅτι	πρὸς	τὸ ἡδὺ τῆς σωματικῆς ἀπολαύσεως
[32]	τῷ κειμένῳ ὀρέγων διὰ τοῦτο	πρὸς	τὸ ἡμέτερον ἐπικύψας πτῶμα, τοσοῦτον
[25]	τὴν φύσιν· τότε δὲ κατεμίχθη	πρὸς	τὸ ἡμέτερον, ἵνα τὸ ἡμέτερον
[8]	καί τις γίνεται τοῦ ἀλλοτρίου	πρὸς	τὸ ἡμέτερον παράλογος συνανάκρασις, ὡς
[32]	ἐκ τῶν λογισμῶν συμμαχίας προσδέεται	πρὸς	τὸ θεῖά τε εἶναι καὶ
[21]	τῷ αὐτεξουσίῳ τῆς προαιρέσεως τὴν	πρὸς	τὸ θεῖον διασώζων ὁμοίωσιν, τρεπτῆς
[25]	ἡμέτερον, ἵνα τὸ ἡμέτερον τῇ	πρὸς	τὸ θεῖον ἐπιμιξίᾳ γένηται θεῖον,
[27]	τὴν ἐπίγειον φύσιν ἀναξίαν τῆς	πρὸς	τὸ θεῖον οἰήσονται συμπλοκῆς, οὐδ´
[5]	ὀνομάζοιτο; οὐκοῦν τὸ διὰ πάντων	πρὸς	τὸ θεῖον ὡμοιωμένον ἔδει πάντως
[5]	τι τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει συγγενὲς	πρὸς	τὸ θεῖον, ὡς ἂν διὰ
[35]	ἔργον ἄγοντας. οὐ γὰρ ἔστι	πρὸς	τὸ ἴσον καταντῆσαι πέρας, μὴ
[8]	διὰ τὴν ἐν βάθει γενομένην	πρὸς	τὸ κακὸν οἰκειότητα κατ´ ἀνάγκην
[8]	τὸ πολλὴν γεγενῆσθαι τῇ ψυχῇ	πρὸς	τὸ κακὸν συμφυίαν ὥσπερ ἡ
[35]	ἐκλύεταί πως ὁ ἄνθρωπος τῆς	πρὸς	τὸ κακὸν συμφυίας, τῇ μεταμελείᾳ
[6]	ὁδὸς κατέστη. ἐπειδὴ γὰρ ἅπαξ	πρὸς	τὸ κακὸν τὴν ῥοπὴν ἔσχεν
[21]	πάντως ἡ προαίρεσις ἵεται, τῆς	πρὸς	τὸ καλὸν ἐπιθυμίας αὐτὴν φυσικῶς
[7]	καθάπερ τι σκεῦος ἄψυχον ἀκουσίως	πρὸς	τὸ καλὸν ἐφελκόμενος. εἰ δὲ
[37]	σχῆμα, μὴ ἀντεισιόντος ἄνωθεν ἑτέρου	πρὸς	τὸ κενούμενον, ὥστε τὸν ὁρῶντα
[8]	εἰ μὲν κατὰ φύσιν πράττοι,	πρὸς	τὸ κρεῖττον αὐτοῖς τῆς ἀλλοιώσεως
[40]	ἑαυτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος τὴν	πρὸς	τὸ κρεῖττον μεταβολήν, ἀκουσάτω τῆς
[40]	ἐξαλειφθέντων τῆς φύσεως ἡμῶν ἡ	πρὸς	τὸ κρεῖττον μετάστασις γίνεται. οὐκοῦν
[40]	ψυχῶν ἀποκλύσαντες, κρείττους γεγόναμεν καὶ	πρὸς	τὸ κρεῖττον μετεποιήθημεν. εἰ δὲ
[20]	σοφὸν καὶ πᾶν ὅ τι	πρὸς	τὸ κρεῖττον τὴν διάνοιαν φέρει.
[28]	τρόπον τινὰ καὶ ἀνήνυτον, πάντοτε	πρὸς	τὸ λεῖπον διὰ τῶν ἐπιγινομένων
[40]	μὴ πρὸς τὸ παρὸν ἀλλὰ	πρὸς	τὸ μετὰ τοῦτο βλέπειν, καὶ
[5]	τι συγγενὲς ἐν τῇ φύσει	πρὸς	τὸ μετεχόμενον ἔχειν. διὰ τοῦτο
[21]	ἀγαθὸν ἐπιθυμίας διαψευσθεὶς ὁ νοῦς	πρὸς	τὸ μὴ ὂν παρηνέχθη, δι´
[40]	σβεστήρια, πολλὴ δὲ τοῦ σβεννυμένου	πρὸς	τὸ μὴ παραδεχόμενον σβέσιν ἡ
[8]	νεκρόν ἐστι, πάντως οἶμαι τὴν	πρὸς	τὸ νεκροῦσθαι δύναμιν, ἣ τῆς
[6]	αὐτὸν τρόπον καὶ τοῦ αἰσθητοῦ	πρὸς	τὸ νοητὸν γίνεταί τις κατὰ
[6]	ἔχουσα τῷ ἰδιάζοντι τῆς φύσεως	πρὸς	τὸ νοητὸν τὴν συγγένειαν, προμηθείᾳ
[26]	τὴν οἰκονομίαν ταύτην θεωρουμένης ἐνάγεται	πρὸς	τὸ νομίσαι ἀπάτην τινὰ τὴν
[5]	ὡς ἂν δι´ ἑκάστου τούτων	πρὸς	τὸ οἰκεῖον τὴν ἐπιθυμίαν ἔχοι.
[5]	ὡς ἂν διὰ τοῦ καταλλήλου	πρὸς	τὸ οἰκεῖον τὴν ἔφεσιν ἔχοι.
[5]	ὡς ἂν δι´ ἑκάστου καταλλήλως	πρὸς	τὸ ὅμοιον ἡ ὄρεξις φέροιτο,
[6]	εἰπεῖν τὸ μὴ ὂν ἀντιδιαστέλλεσθαι	πρὸς	τὸ ὄν, ἀλλὰ τὴν ἀνυπαρξίαν
[21]	λιμῷ γενέσθαι· ἐπεὶ οὖν τῆς	πρὸς	τὸ ὄντως ἀγαθὸν ἐπιθυμίας διαψευσθεὶς
[40]	βίῳ, σωφρονούντων ἂν εἴη μὴ	πρὸς	τὸ παρὸν ἀλλὰ πρὸς τὸ
[8]	ὑποδείγματος. ἐπειδὴ γὰρ ἡ αἴσθησις	πρὸς	τὸ παχύ τε καὶ γήινον
[35]	γινόμενον κατορ– θωθείη, καίτοι, εἰ	πρὸς	τὸ πέρας ἡ ἀρχὴ κρίνοιτο,
[17]	λύσιν ἐπενόησεν, ἕτερον δέον, ἀλλὰ	πρὸς	τὸ πέρας ὁρῶντες τῆς εὐεργεσίας
[8]	στοχασμῷ τῆς διανοίας ὑπάγεται. οὐκοῦν	πρὸς	τὸ πέρας τις ἀποσκοπῶν τῆς
[8]	καὶ πεποιηκότα μὴ ἔξω τῆς	πρὸς	τὸ πονηρὸν ὁρμῆς εἶναι. καὶ
[6]	ἀπορραγεὶς ὑπὸ τοῦ ἰδίου βάρους	πρὸς	τὸ πρανὲς συνελαύνεται, οὕτω κἀκεῖνος,
[34]	πεπιστεύκαμεν, καὶ τῆς ἡμετέρας προαιρέσεως	πρὸς	τὸ σπουδαζόμενον τὴν ὁρμὴν ἐχούσης,
[35]	διὰ τοῦ λουτροῦ προκαθηγήσατο κάθαρσις,	πρὸς	τὸ συγγενὲς τούτοις ἡ ἀναχώρησις
[23]	σαρκὶ ἡ θεότης, ὡς ἄν,	πρὸς	τὸ σύντροφόν τε καὶ συγγενὲς
[37]	γενέσθαι τοῦ λόγου, ἀλλ´ εὐθὺς	πρὸς	τὸ σῶμα διὰ τοῦ λόγου
[16]	δι´ ἧς ἥ τε ψυχὴ	πρὸς	τὸ σῶμα συντρέχει, τό τε
[16]	ἀνθρώπῳ πάλιν μετὰ τὴν διάλυσιν	πρὸς	τὸ σῶμα τῆς ψυχῆς ἐπανελθούσης,
[14]	τὰς ὑψηλὰς ἐνεργείας αὐτοῦ τῇ	πρὸς	τὸ ταπεινὸν ἐπιμιξίᾳ συνευτελίζεσθαι. ~Οὐκ
[24]	τὸ δοκοῦν οὐσιωθέντος. ἡ δὲ	πρὸς	τὸ ταπεινὸν κάθοδος περιουσία τίς
[24]	τὸ τὴν παντοδύναμον φύσιν καὶ	πρὸς	τὸ ταπεινὸν τῆς ἀνθρωπότητος καταβῆναι
[9]	τὴν ἀνατροφήν, τὴν αὔξησιν, τὴν	πρὸς	τὸ τέλειον τῆς φύσεως πρόοδον,
[1]	ἢ τὴν σοφίαν ὑπονοήσειεν, ἀλλὰ	πρὸς	τὸ τῆς φύσεως τῆς ἡμετέρας
[33]	τὸ παράδοξον, εἰ θεοῦ βουλομένου	πρὸς	τὸ τιμιώτατον ζῷον τὸ ὑγρὸν
[37]	καταλλήλως διὰ τῆς ἀλλοιωτικῆς δυνάμεως	πρὸς	τὸ τοῦ σώματος εἶδος τῆς
[31]	δὲ κρείττονι τὰς ἀνθρωπίνας προαιρέσεις	πρὸς	τὸ τῷ κρατοῦντι δοκοῦν περιάγεσθαι.
[37]	μετατίθησιν. ὡς γὰρ τῷ φθοροποιῷ	πρὸς	τὸ ὑγιαῖνον ἀναμιχθέντι ἅπαν τὸ
[7]	ἔργον εἶναι νομίζουσιν. ὡς εἴγε	πρὸς	τὸ ὑψηλότερον ἔβλεπεν αὐτοῖς ἡ
[33]	ἀναγεννήσεως πληροῦται μυστήριον, δυσπειθῶς ἔχουσι	πρὸς	τὸ φαινόμενον βλέποντες, ὡς οὐ
[15]	τῇ κτίσει θεωρουμένων οὐδὲν ἄλλο	πρὸς	τὸ φῶς ἢ τὴν ζωὴν
[40]	μεταποιήσει γίνεται. ἦ γὰρ ἂν	πρὸς	τὸ χεῖρον ἡ μεταποίησις εἴη,
[28]	τὴν διαδοχὴν ἀντεισάγοντα. εἰ οὖν	πρὸς	τὸ χρειῶδες βλέποις, τίνος ἂν
[34]	δὲ τῆς θεότητος τὸ ἀμίκτως	πρὸς	τὸ ψεῦδος ἔχειν εἰδότες, ἐν
[11]	τῆς ἀνακράσεως τρόπον τοῦ θείου	πρὸς	τὸν ἄνθρωπον συνιδεῖν οὐ χωροῦμεν.
[35]	αὐτῶν ὧν ἐποίησεν ὁ τὴν	πρὸς	τὸν ἄνθρωπον ὑποστὰς κοινωνίαν, ἔργῳ
[35]	τὸ εἶναι πάλιν ἐπάνοδον δέχεται,	πρὸς	τὸν αὐτὸν ἐπάνεισι βίον, ἀλλὰ
[0]	μεθαρμόζειν προσήκει καὶ τὴν κατήχησιν,	πρὸς	τὸν αὐτὸν μὲν ὁρῶντας τοῦ
[7]	κακοῖς μέλλοντα τὸν ἄνθρωπον ζήσεσθαι	πρὸς	τὸν βίον παρήγαγεν. εἰ γὰρ
[6]	βρίσας, αὐτομάτως οἷόν τινι βάρει	πρὸς	τὸν ἔσχατον τῆς πονηρίας ὅρον
[23]	τοῦ συγγράμματος προαποδοθέντα λόγον τῷ	πρὸς	τὸν εὐημεροῦντα φθόνῳ πρὸς μὲν
[35]	τοῖς γινομένοις παρὰ τοῦ ἑπομένου	πρὸς	τὸν ἡγούμενον. χρὴ τοίνυν ἰδεῖν
[28]	βίῳ, δι´ ὧν ἡ φύσις	πρὸς	τὸν θάνατον μάχεται; ~Ἀλλὰ μεταβάντες
[40]	τοῦ γενομένου υἱοῦ θεοῦ τὴν	πρὸς	τὸν θεὸν οἰκειότητα. ἐκεῖνος ἀνοίγει
[1]	τῇ πρὸς τοὺς Ἕλληνας μάχῃ	πρὸς	τὸν Ἰουδαισμὸν ἡμῖν ὁ λόγος
[0]	καὶ τὸν Ἀνόμοιον, οὐδὲ ἡ	πρὸς	τὸν Μανιχαῖον μάχη καὶ τὸν
[37]	ὁ πρὸς ταῦτα βλέπων δυνάμει	πρὸς	τὸν ὄγκον τοῦ ἡμετέρου σώματος
[32]	διατειχίζεσθαι, καὶ τῷ μὲν φαινομένῳ	πρὸς	τὸν οὐρανὸν ἀνιέναι, τῷ δὲ
[32]	τῷ μυστηρίῳ μανθάνομεν, εἰ κύπτει	πρὸς	τὸν πεπτωκότα ὁ ἑστὼς ἐπὶ
[19]	οὖν ἂν γένοιτο ἡμῖν ἀρχὴ	πρὸς	τὸν προκείμενον σκοπὸν ἀκολούθως χειραγωγοῦσα
[26]	μίξις ἐν τροφῇ γίγνεται, ἀλλὰ	πρὸς	τὸν σκοπὸν ἀποβλέψαντες τὸν μὲν
[15]	ἅψασθαι φύσεως, οὐδεμιᾶς ἐναντιότητος ὡς	πρὸς	τὸν τῆς ἀρετῆς λόγον ἐν
[8]	τις ἀναλογία τοῦ σωματικοῦ θανάτου	πρὸς	τὸν ψυχικόν ἐστι θάνατον· ὥσπερ
[8]	ἐπιλελήσμεθα τῶν ἐν τῷ προοιμίῳ	πρὸς	τοὺς Ἕλληνας ἡμῖν διευκρινηθέντων, ἐν
[1]	βλέπειν, ὡς ἂν μὴ τῇ	πρὸς	τοὺς Ἕλληνας μάχῃ πρὸς τὸν
[17]	τοιοῦτον λόγον ἱκανὸν μὲν ἦν	πρὸς	τοὺς εὐγνώμονας τοσοῦτον εἰπεῖν, ὅτι
[17]	περὶ τοῦ τῆς θεραπείας εἴδους	πρὸς	τοὺς εὐεργέτας ἀμφισβητοῦσι, διὰ τί
[18]	τὸ δὲ αὐτὸ τοῦτο καὶ	πρὸς	τοὺς Ἰουδαίους ἱκανόν ἐστι σημεῖον
[24]	ἀναλαβόντες ἐντελῆ ποιησώμεθα τὴν ἀπολογίαν	πρὸς	τοὺς κατηγοροῦντας τῆς θείας οἰκονομίας,
[35]	ἀνάπλασίν τε καὶ ἀναστοιχείωσιν βλέπων·	πρὸς	τοῦτο γὰρ δεῖ πάντως πορευθῆναι
[15]	ἐπιμιξίᾳ συνευτελίζεσθαι. ~Οὐκ ἀποροῦμεν καὶ	πρὸς	τοῦτο θεοπρεποῦς ἀποκρίσεως. ζητεῖς τὴν
[37]	οὐ γὰρ ἂν δίχα τῆς	πρὸς	τοῦτο συζυγίας τὸ ἐν ἡμῖν
[32]	τῶν δεχομένων τὸ κήρυγμα. ~Τί	πρὸς	τούτοις ἔτι παρὰ τῶν ἀντιλεγόντων
[5]	ἐρημωθῆναι. ἀρχὴ δὲ πάλιν καὶ	πρὸς	τοῦτον ἡμῖν τὸν λόγον οὐκ
[39]	ἑαυτῇ κεκτημένης, τῆς δὲ κτίσεως	πρὸς	τροπὴν ἀλλοιουμένης, ὁ κατὰ λογισμὸν
[32]	σαφέστερον ἑτέρωθι τὸ τοιοῦτον νόημα	πρὸς	Φιλιππησίους, οἶμαι, ποιεῖ οἷς φησὶν
[1]	σημεῖόν τις ποιοῖτο τῆς τοῦ	πατρὸς	καταλήψεως, διὰ τῶν αὐτῶν εὑρήσει
[39]	ἀγαθοῦ θεοῦ φύσεως, τῆς τοῦ	πατρὸς	λέγω, νομίζοι εἶναι τὸν υἱὸν
[39]	ἐν τῇ τριάδι γεννώμενος παρὰ	πατρός	τε καὶ υἱοῦ καὶ πνεύματος
[5]	ἰδιότης, ὧν ἡ βρῶσις οὐ	γαστρὸς	πλησμονήν, ἀλλὰ γνῶσιν καὶ ἀιδιότητα
[32]	ἀνορθῶσαι τὸν κείμενον; ὁ δὲ	σταυρὸς	εἰ μέν τινα καὶ ἕτερον
[9]	τε καὶ δικα– στήριον, καὶ	σταυρός,	καὶ θάνατος, καὶ ἡ ἐν
[26]	χρυσῷ καταμιχθείσης, τῇ διὰ τοῦ	πυρὸς	δαπάνῃ τὸ ἀλλότριόν τε καὶ
[26]	ὁ προσεγγισμὸς τῆς θείας δυνάμεως	πυρὸς	δίκην ἀφανισμὸν τοῦ παρὰ φύσιν
[24]	γὰρ ἴδιόν ἐστι τῆς τοῦ	πυρὸς	οὐσίας ἡ ἐπὶ τὸ ἄνω
[10]	μοι μηδεὶς τὸ φθαρτικὸν τοῦ	πυρὸς	συμπαραλαμβανέτω τῷ ὑποδείγματι, ἀλλ´ ὅσον
[26]	γίνεται ἡ διάκρισις, χρόνῳ τοῦ	πυρὸς	τῇ ἀναλωτικῇ δυνάμει τὸ νόθον
[6]	καὶ ὥσπερ ἐπὶ λύχνου τοῦ	πυρὸς	τῆς θρυαλλίδος περιδεδραγμένου, εἴ τις
[5]	αὐτῆς ἔχεται διδασκαλίας. ὁ γὰρ	παράδεισος	ἐκεῖνος καὶ ἡ τῶν καρπῶν
[35]	συμφυίας, τῇ μεταμελείᾳ μὲν εἰς	μῖσός	τε καὶ ἀλλοτρίωσιν τῆς κακίας
[29]	τῆς Σοδομιτικῆς παρανομίας ἡ χαλεπὴ	νόσος	ἀνεκαλύφθη, οὐδὲ ἡ τῶν Αἰγυπτίων
[29]	τῆς ἀνθρωπότητος ἡ τῆς κακίας	νόσος,	ἀνέμεινεν ὁ τοῦ παντὸς θεραπευτὴς
[27]	δεόμενον. ὅπου τοίνυν ἦν ἡ	νόσος,	ἐκεῖ φοιτῆσαι τὴν ἰωμένην δύναμιν
[27]	ἐν τῇ ὑπερκοσμίῳ ζωῇ κακίας	νόσος	ἐπεχωρίαζεν. ὁ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ
[33]	δυνάμεως θείας ἐπίκλησις ἐπὶ τοῦ	ὕδατος	γινομένη ζωῆς ἀρχηγὸς τοῖς μυηθεῖσι
[33]	καὶ περὶ τῆς διὰ τοῦ	ὕδατος	γινομένης ἀναγεννήσεως ἐρωτηθέντες ἀποκρινούμεθα. ἐκεῖ
[35]	καὶ πάλιν ἀναβάντες ἀπὸ τοῦ	ὕδατος,	τὴν σωτήριον ταφὴν καὶ ἀνάστασιν
[35]	εἰκόνι τῇ γενομένῃ διὰ τοῦ	ὕδατος	τὸν ἀφανισμὸν ἐμποιῆσαι, οὐ μὴν
[35]	τῷ ὕδατι, οἱ διὰ τοῦ	ὕδατος	τοῦ μυστικοῦ τὸν τῆς κακίας
[23]	ἀλλ´ ἄνω τῆς ἐπιφανείας τοῦ	ὕδατος	ὑποχερσουμένης τῇ βάσει, καὶ διά
[21]	ἂν ἐνήργησεν ἡ ἀπάτη, μὴ	δελέατος	δίκην τῷ τῆς κακίας ἀγκίστρῳ
[32]	καὶ τὸ ὕψος, τό τε	πλάτος	καὶ τὸ μῆκος. ἑκάστην γὰρ
[32]	ὑπερέχον, βάθος δὲ τὸ ὑποκείμενον,	πλάτος	τε καὶ μῆκος τὰς πλαγίας
[32]	ἄλλοθεν, ἀλλ´ ἐκ τοῦ ἡμετέρου	φυράματος	ὁ θεοδόχος ἄνθρωπος ἦν, ὁ
[23]	δηλαδὴ τοῦ ὑψηλοτέρου καὶ μείζονος	ἀνταλλάγματος,	ὡς ἂν μᾶλλον ἑαυτοῦ τὸ
[6]	ὁ φθόνος. ὁμολογεῖται δὲ παντὸς	πράγματος	ἀρχὴν τῶν μετ´ αὐτὴν κατὰ
[35]	ἀντ´ οὐδενὸς εἶναι δόξει τοῦ	πράγματος	ἡ ἀρχὴ συγκρινομένη τῷ τέλει·
[2]	τοῦ ἀέρος ἐστὶν ὁλκή, ἀλλοτρίου	πράγματος	πρὸς τὴν τοῦ σώματος σύστασιν
[19]	σώζουσα τὸ ἀνθρώπινον, οὐ διὰ	προστάγματος	κατεργαζομένη τὸ κατὰ πρόθεσιν. τίς
[15]	ὕψους τῆς θεικῆς δόξης, διὰ	προστάγματος	σῶσαι τὸν ἄνθρωπον, τὰς δὲ
[8]	δήλη διὰ τοῦ ῥηθέντος ἡμῖν	ὑποδείγματος.	ἐπειδὴ γὰρ ἡ αἴσθησις πρὸς
[8]	ἐναντίου λύεται. ὁ δὲ τοῦ	ὑποδείγματος	λόγος τοιοῦτός ἐστι. δεδόσθω τι
[33]	ἐξαρκεῖ λόγος πρὸς τὴν τοῦ	δόγματος	ἀγαγεῖν συγκατάθεσιν. ἀντερωτήσωμεν γάρ, τοῦ
[1]	τοῖς ἔξω τοῦ καθ´ ἡμᾶς	δόγματος	ἄλογον εἶναι τὸ θεῖον ὑπείληπται·
[0]	τῶν θεῶν πλῆθος ἀπὸ τοῦ	δόγματος,	τῆς διὰ πάντων ταὐτότητος εἰς
[16]	φεύγειν ἔδει τὴν ἀτοπίαν τοῦ	δόγματος,	ὡς οὐδὲν ὑγιὲς περὶ τῆς
[30]	παρὰ τὴν πρώτην ἀρχὴν τοῦ	κηρύγματος	ὁμόγλωσσοι πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν οἱ
[31]	ἐφελκύσασθαι πρὸς τὴν παραδοχὴν τοῦ	κηρύγματος.	ποῦ τοίνυν ἐν τούτοις τὸ
[23]	ῥήματι μόνῳ καὶ ὁρμῇ τοῦ	θελήματος	παρ´ αὐτοῦ γινομένην, τήν τε
[24]	τοῦ θεοῦ συστῆναι, αὐτοῦ τοῦ	θελήματος	πρὸς τὸ δοκοῦν οὐσιωθέντος. ἡ
[33]	οἴεσθαι πρὸς τὴν ἐκπλήρωσιν τοῦ	θελήματος.	τί κοινόν, φασίν, ὕδατι καὶ
[15]	ἐν μόνῃ τῇ ὁρμῇ τοῦ	θελήματος,	τί οὐχὶ καὶ τὸν ἄνθρωπον
[30]	κατεσκευάζετο, τὸ παρὰ τοῦ θείου	βουλήματος	ἀποκληροῦσθαι τοῖς ἀνθρώποις τὴν πίστιν,
[5]	κακοῦ γένεσις ἐκ τοῦ θείου	βουλήματος	τὴν ἀρχὴν ἔσχεν· ἦ γὰρ
[16]	ἢ τοῦ κατὰ τὴν φύσιν	κινήματος;	εἰ μὲν γὰρ ἐν τοῖς
[37]	μηδεμίαν ἀμφιβολίαν περὶ τοῦ προκειμένου	νοήματος	ἔχοι, μικρόν τι προσήκει παρασχολῆσαι
[5]	τοι περιληπτικῇ φωνῇ δι´ ἑνὸς	ῥήματος	ὁ τῆς κοσμογονίας ἐνεδείξατο λόγος,
[26]	γάρ ἐστιν ἀρρωστίας ἡ τοῦ	νοσήματος	κάθαρσις, κἂν ἐπίπονος ᾖ. ~Ἀκόλουθον
[16]	γινόμενον· ἀλλὰ κἂν προσάψηται τοῦ	ἀρρωστήματος,	ἔξω πάθους ὁ θεραπευτὴς διαμένει.
[32]	διδασκόμεθα, τετραχῆ τοῦ κατ´ αὐτὸν	σχήματος	διῃρημένου, ὡς ἐκ τοῦ μέσου,
[2]	αὐτοῦ τὴν ἐνέργειαν, οὐ πνοὴν	ἄσθματος	ἐννοοῦμεν· ἦ γὰρ ἂν καθαιροῖτο
[4]	καὶ δύναμις ἀπὸ ῥημάτων καὶ	ἄσθματος	τηλικαύτη, ὡς ἐξαρκεῖν πρὸς οὐρανῶν
[16]	καὶ τὸ νοερὸν τοῦ ἀνθρωπίνου	συγκρίματος,	διὰ τῆς ἀρρήτου ἐκείνης καὶ
[35]	ἄνθρωπον, οὐ πρὸς τὴν τοῦ	συγκρίματος	ἡμῶν ἀνάπλασίν τε καὶ ἀναστοιχείωσιν
[23]	κατὰ τὸν ἐν ἀρχῇ τοῦ	συγγράμματος	προαποδοθέντα λόγον τῷ πρὸς τὸν
[32]	λόγος ἡμῶν περὶ φωνῆς ἢ	ὀνόματος	ἢ τύπου ῥημάτων διαφέρεται. ἐπεὶ
[4]	ἐστερεώθησαν καὶ τῷ πνεύματι τοῦ	στόματος	αὐτοῦ πᾶσα ἡ δύναμις αὐτῶν.
[21]	πρὸς τὴν σκιὰν οὗ διὰ	στόματος	ἔφερε, μεθεῖναι μὲν τὴν ἀληθῆ
[40]	ἀποδίδωμι τετραπλασίονα. ἃ πρὸ τοῦ	βαπτίσματος	ἔλεγον, τὰ αὐτὰ καὶ νῦν
[40]	καθ´ ἑαυτὴν μεταβολὴν ἐκ τοῦ	βαπτίσματος	οὐ προσίεται, οὔτε τὸ λογικὸν
[40]	ἔπειτα ἐπιθρυλῶν ἑαυτῷ διὰ τοῦ	βαπτίσματος	τὴν πρὸς τὸ κρεῖττον μεταβολήν,
[40]	πολλοὶ τῶν προσιόντων τῇ τοῦ	βαπτίσματος	χάριτι παρορῶσι, δι´ ἀπάτης ἑαυτοὺς
[24]	φορά, καὶ οὐκ ἄν τις	θαύματος	ἄξιον ἐπὶ τῆς φλογὸς ἡγήσαιτο
[39]	πατρός τε καὶ υἱοῦ καὶ	πνεύματος	ἁγίου· οὕτω γάρ φησι περὶ
[2]	μετὰ πνεύματος θεωρουμένου ἐκεῖνος δίχα	πνεύματος	εἶναι πιστεύοιτο. οὐ μὴν ἀλλότριόν
[2]	τρόπον καὶ τῇ περὶ τοῦ	πνεύματος	ἐννοίᾳ προσαχθησόμεθα, σκιάς τινας καὶ
[2]	τι καθ´ ὁμοιότητα τοῦ ἡμετέρου	πνεύματος	ἔξωθεν ἐπιρρεῖν τῷ θεῷ καὶ
[32]	τοὺς μαθητὰς τῇ προσφυσήσει τοῦ	πνεύματος,	ἐπαγγέλλεσθαί τε καὶ τὸ μετ´
[40]	οὐδαμοῦ τῆς δωρεᾶς τοῦ ἁγίου	πνεύματος	ἐπιφανείσης τῷ γιγνομένῳ, ὅταν μὴ
[2]	εἶναι λόγον, εἴπερ τούτου μετὰ	πνεύματος	θεωρουμένου ἐκεῖνος δίχα πνεύματος εἶναι
[39]	ὅτι Τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ	πνεύματος	πνεῦμά ἐστι, καὶ ὁ Παῦλος
[39]	οὕτω γάρ φησι περὶ τοῦ	πνεύματος	τὸ εὐαγγέλιον ὅτι Τὸ γεγεννημένον
[3]	παραδοχῇ καὶ τῇ πίστει τοῦ	πνεύματος·	τῶν δὲ ἑλληνιζόντων ἡ πολύθεος
[36]	δέ φημι τῇ εὐκολίᾳ τοῦ	κατορθώματος.	τίς γὰρ πάρεστι πόνος τῷ
[18]	ἀντ´ οὐδενὸς δεξάμενοι τὰς τοῦ	σώματος	αἰκίας, καὶ τὴν ἐπὶ θανάτῳ
[15]	οὕτως διὰ τῆς τοῦ ἰδίου	σώματος	ἀναστάσεως τὸν σκόπον ἀνύων, ὡς
[37]	πρὸς τὸν ὄγκον τοῦ ἡμετέρου	σώματος	βλέπει· ἐν ἐμοὶ γὰρ ἐκεῖνα
[32]	διὰ τοῦ σιδήρου κατὰ τοῦ	σώματος	γενομένας πληγὰς μηδὲν ἐμπόδιον πρὸς
[5]	ὁμόφυλον διὰ τῆς ποιᾶς τοῦ	σώματος	διαπλάσεως τῷ μὲν τὸν ἀέρα,
[10]	οὐδὲν βαρυνομένη τῷ ἐφολκίῳ τοῦ	σώματος.	εἰ δὲ ἀνθρώπου ψυχὴ κατὰ
[37]	ἀλλοιωτικῆς δυνάμεως πρὸς τὸ τοῦ	σώματος	εἶδος τῆς τροφῆς μεθισταμένης. τούτων
[37]	δέξασθαι. μόνου δὲ τοῦ θεοδόχου	σώματος	ἐκείνου ταύτην δεξαμένου τὴν χάριν,
[32]	ὥσπερ ἐπὶ τοῦ καθ´ ἡμᾶς	σώματος	ἡ τοῦ ἑνὸς τῶν αἰσθητηρίων
[37]	λόγου γινόμεθα. εἰ γὰρ παντὸς	σώματος	ἡ ὑπόστασις ἐκ τῆς τροφῆς
[37]	ὄγκον· οὕτω καὶ ἡ τοῦ	σώματος	ἡμῶν κατασκευὴ ἴδιον μὲν πρὸς
[37]	οὐκ οἶδεν ὅτι ἡ τοῦ	σώματος	ἡμῶν φύσις αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν
[16]	ἅπαξ ἑνωθέντων, ψυχῆς λέγω καὶ	σώματος,	καὶ εἰς ἀεὶ διαμεῖναι τὴν
[16]	μυστήριον; εἰ δὲ τὴν τοῦ	σώματος	καὶ τῆς ψυχῆς διάζευξιν πάθος
[16]	καθ´ ἣν ἡ συνδρομὴ τοῦ	σώματος	καὶ τῆς ψυχῆς διακρίνεται. τὸν
[35]	κακίας ἐν τῇ διαλύσει τοῦ	σώματος	καὶ τῆς ψυχῆς ἐκρυείσης πάλιν
[16]	ἐν ἐκείνῳ πρὸς διάκρισιν τοῦ	σώματος	καὶ τῆς ψυχῆς κινηθείσης, πάλιν
[8]	πρὸς τὴν διάλυσιν βλέπων τοῦ	σώματος,	καὶ χαλεπὸν ποιεῖται τῷ θανάτῳ
[37]	ἄλλως ἐντός τι γενέσθαι τοῦ	σώματος,	μὴ διὰ βρώσεως καὶ πόσεως
[28]	πρὸς ἑαυτὴν ἡ κατασκευὴ τοῦ	σώματος	ὁμοτίμως ἔχει, καὶ οὐδὲν ἐν
[16]	φησίν, ἡ τροπὴ τοῦ ἡμετέρου	σώματος	πάθος ἐστίν. ὁ δὲ ἐν
[35]	διαλύσει, ψυχῆς τε λέγω καὶ	σώματος,	πάλιν ἡ τῶν κεχωρισμένων ἐπάνοδος
[23]	τὸ γὰρ διὰ τῆς τοῦ	σώματος	περιβολῆς χωρητὴν τὴν θείαν δύναμιν
[5]	ποῦ δὲ ἡ ἀπάθεια τοῦ	σώματος;	ποῦ τῆς ζωῆς τὸ ἀίδιον;
[2]	ἀλλοτρίου πράγματος πρὸς τὴν τοῦ	σώματος	σύστασιν ἀναγκαίως εἰσελκομένου τε καὶ
[16]	διαλυθῆναι μὲν τῷ θανάτῳ τοῦ	σώματος	τὴν ψυχὴν κατὰ τὴν ἀναγκαίαν
[37]	λόγον εἰς τὴν φυσιολογίαν τοῦ	σώματος.	τίς γὰρ οὐκ οἶδεν ὅτι
[10]	ἀλλ´ ὁ μὲν ὄγκος τοῦ	σώματος	τοῖς οἰκείοις μέρεσι περιγράφεται, ἡ
[15]	αὐτῷ· ἀλλὰ μακρὰς περιέρχεται περιόδους,	σώματος	ὑπερχόμενος φύσιν, καὶ διὰ γεννήσεως
[37]	ἀντιτύπου τροφῆς τὸ στερρὸν τοῦ	σώματος	ὑποστηρίζομεν, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ
[35]	ὁ συνημμένος κατὰ τὴν τοῦ	σώματος	φύσιν ἐκείνῳ πρὸς τὸ αὐτὸ
[37]	καθὼς εἴρηται, πρὸς τὴν τοῦ	σώματος	φύσιν μεθισταμένης· τὸ γὰρ πάντων
[7]	ὑποκεῖσθαι κατ´ ἀνάγκην τὴν τοῦ	σώματος	φύσιν σύνθετον οὖσαν καὶ εἰς
[32]	γένοιτο, φησί, τοῦ διὰ σταυροῦ	θάνατος	ἀτιμότερος; τί οὖν καὶ πρὸς
[13]	ἀπὸ πάθους ἤρξατο, οὔτε ὁ	θάνατος	εἰς πάθος κατέληξεν· οὔτε γὰρ
[8]	τοῦτο ὁ μὲν τῆς διαλύσεως	θάνατος	ἐκ τῆς τῶν νεκρῶν δερμάτων
[6]	δὲ τῇ ζωῇ μὲν ὁ	θάνατος,	ἡ ἀσθένεια δὲ τῇ δυνάμει,
[13]	~Ἀλλά, φησί, γέννησίς τε καὶ	θάνατος	ἴδιον τῆς σαρκικῆς ἐστὶ φύσεως.
[9]	δικα– στήριον, καὶ σταυρός, καὶ	θάνατος,	καὶ ἡ ἐν μνημείῳ θέσις·
[15]	ἐναντίον νοούμενα, οἷον σκότος καὶ	θάνατος·	οὕτω καὶ ἐπὶ τῆς ἀρετῆς
[35]	θείᾳ δυνάμει κατ´ εὐκολίαν ὁ	θάνατος	πρόκειται, καὶ ἐν αὐτῷ γενέσθαι
[15]	ἐπισκεψώμεθα. ὡς φωτὶ σκότος καὶ	θάνατος	τῇ ζωῇ, οὕτω τῇ ἀρετῇ
[35]	καθηγουμένου τῆς ζωῆς ἡμῶν ὁ	θάνατος	ὑπόγειος κατὰ τὴν κοινὴν γέγονε
[35]	παρὰ τῆς θείας προνοίας ὁ	θάνατος,	ὥστε τῆς κακίας ἐν τῇ
[3]	μήτε τὸ τῆς μοναρχίας σχίζεσθαι	κράτος	εἰς θεότητας διαφόρους κατατεμνόμενον, μήτε
[1]	διὰ τοῦτο ὠκύμορος ἡ ζωή,	ἀνυπόστατος	ἡ δύναμις, ἀπαγὴς ὁ λόγος.
[8]	θεοῦ λόγος οὐσιώδης τις καὶ	ἐνυπόστατος	ὢν αὐτὸς εἶναι καὶ θεὸς
[8]	δύναμιν, ἣ τῆς ἀλόγου φύσεως	ἐξαίρετος	ἦν, ἐκ προμηθείας μετὰ ταῦτα
[6]	φύσει χωρίον ἡ λεπτὴ καὶ	εὐκίνητός	ἐστιν οὐσία, κατὰ τὴν ὑπερκόσμιον
[34]	ἄπρακτός ἐστιν ἡ σπουδὴ καὶ	ἀνόνητος,	πόσῳ μᾶλλον ἐν τῷ πνευματικῷ
[13]	θαύματα. αὐτὸ οὖν τοῦτο τῆς	θεότητος	ἔστω σοι τοῦ φανέντος ἀπόδειξις,
[27]	μὲν γὰρ ἀπρεπὲς ἐπὶ τῆς	θεότητος	ἴσον, εἴπερ ὅλως θεμιτόν ἐστιν
[24]	σαρκὸς συγκατασπασθῇ τὸ ἄγκιστρον τῆς	θεότητος,	καὶ οὕτω τῆς ζωῆς τῷ
[32]	ἀκοῆς ἡμᾶς πρὸς τὴν τῆς	θεότητος	κατανόησιν χειραγωγεῖσθαι, ἀλλὰ καὶ τὴν
[37]	ἐπικήρῳ φύσει, ἵνα τῇ τῆς	θεότητος	κοινωνίᾳ συναποθεωθῇ τὸ ἀνθρώπινον, τούτου
[0]	εἷς καὶ ὁ αὐτὸς τῆς	θεότητος	λόγος, οὐδεμιᾶς ἰδιότητος ἐν οὐδενὶ
[34]	ἐπαγγειλάμενον πεπίστευται· ἡ δὲ τῆς	θεότητος	μαρτυρία διὰ τῶν θαυμάτων ἐστίν.
[0]	εὑρισκομένης, ἀνάγκη πᾶσα πρὸς μιᾶς	θεότητος	ὁμολογίαν συνθλιβῆναι τὴν πεπλανημένην περὶ
[0]	εἰς πλῆθος θεῶν πρὸς μιᾶς	θεότητος	περιαγαγεῖν ὁμολογίαν. εἰ γὰρ τὸ
[10]	ἀγγείῳ τινὶ ἡ ἀπειρία τῆς	θεότητος	περιελήφθη; οὐδὲ γὰρ ἐπὶ τῆς
[24]	προσέχοντα, ποῦ τὸ δυνατὸν τῆς	θεότητος,	ποῦ ἡ ἀφθαρσία τῆς θείας
[12]	ἱκανὴν ἀπόδειξιν τῆς ἐπιφανείας τῆς	θεότητος	τὰ κατὰ τὰς ἐνεργείας θαύματα
[34]	αὐτῶν πεπιστευκότες, ἴδιον δὲ τῆς	θεότητος	τὸ ἀμίκτως πρὸς τὸ ψεῦδος
[32]	ἐπειδὴ γὰρ ἴδιόν ἐστι τῆς	θεότητος	τὸ διὰ πάντων ἥκειν καὶ
[0]	προτιμότερον· οὐ γὰρ ἂν ἔτι	θεότητος	ὑπόληψιν σχοίη οὗ ἡ τοῦ
[26]	γιγνομένου μαρτυρία τῆς τοῦ ἐνεργοῦντος	ἀγαθότητος	γίγνεται. ἴδιον μὲν γὰρ τῆς
[6]	ἔσχεν ὁ τῇ ἀποστροφῇ τῆς	ἀγαθότητος	ἐν ἑαυτῷ γεννήσας τὸν φθόνον,
[23]	μὲν γὰρ ἑλέσθαι σῶσαι τῆς	ἀγαθότητός	ἐστι μαρτυρία· τὸ δὲ συναλλαγματικὴν
[20]	πάντως ἐπὶ τοῦ θεοῦ τῆς	ἀγαθότητος	τὰ σημεῖα. καὶ τίς ἂν
[20]	καθώς φησιν ὁ Δαβίδ, μὴ	ἀγαθότητος	τὴν τοιαύτην πρόθεσιν ἐμποιούσης. ἀλλ´
[7]	ἄνθρωπος, οὐκέτ´ ἂν ὁ τῆς	ἀγαθότητος	τοῦ θεοῦ διασώζοιτο λόγος, εἴπερ
[31]	δοκοῦν περιάγεσθαι. οὐκοῦν οὐ τῆς	ἀγαθότητος	τοῦ θεοῦ τὸ ἔγκλημα, τὸ
[0]	αὐτὸς τῆς θεότητος λόγος, οὐδεμιᾶς	ἰδιότητος	ἐν οὐδενὶ κατὰ τὸ εὔλογον
[5]	καὶ ἐν ἐπιθυμίᾳ τῆς θείας	ἀιδιότητος	εἴη. ταῦτά τοι περιληπτικῇ φωνῇ
[0]	διότι τὴν ἐλάττωσιν ὁ τῆς	τελειότητος	οὐ παραδέχεται λόγος, μήτε τὴν
[39]	τι προέλθῃ, ἀλλ´ ἐπὶ τῆς	τελειότητος	τοῦ ἀγαθοῦ μένον ἀεί, ἐπάναγκες
[8]	οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι καὶ τῆς	μακαριότητος	ἐκείνης ἀπεγυμνώθησαν, δερματίνους ἐπιβάλλει χιτῶνας
[8]	τῆς κατὰ τὸ ἀπαθὲς νοουμένης	μακαριότητος	ἐκπεσόντες, πρὸς τὴν κακίαν μετεμορφώθημεν,
[40]	τοῦτο βλέπειν, καὶ τῆς ἀφράστου	μακαριότητος	ἐν τῇ ὀλίγῃ ταύτῃ καὶ
[5]	γένεσις. ἐπεὶ οὖν τοῦτο τῆς	αὐτεξουσιότητός	ἐστι τὸ ἰδίωμα, τὸ κατ´
[6]	τῆς κτίσεως, οὐδαμοῦ τῆς φυσικῆς	ἐναντιότητος	τὸν τῆς συμπνοίας εἱρμὸν διαλυούσης·
[15]	θεὸν ἀνθρωπίνης ἅψασθαι φύσεως, οὐδεμιᾶς	ἐναντιότητος	ὡς πρὸς τὸν τῆς ἀρετῆς
[1]	εἶναι· ἀλλ´ ἀνάγκη πᾶσα, τῆς	ἁπλότητος	ὁμολογουμένης, αὐτοζωὴν εἶναι τὸν λόγον
[7]	ἰσχύν τινα διὰ τῆς ἐπιπολαίου	πιθανότητος	ἔχειν δοκεῖ· τοῖς δὲ διορατικωτέροις
[3]	εἰς πλῆθος ἐσκεδασμένων ὁ τῆς	ἑνότητος	λόγος. ~Εἰ δὲ ἀντιλέγοι τούτοις
[3]	ἐξαφανίζεται πλάνη, τῆς κατὰ φύσιν	ἑνότητος	παραγραφομένης τὴν πληθυντικὴν φαντασίαν. πάλιν
[32]	γὰρ ἅπαξ μετασχεῖν ἐγνωκότα τῆς	ἀνθρωπότητος	διὰ πάντων ἔδει γενέσθαι τῶν
[15]	οὕτως ἐλεεινῶς καὶ ἀθλίως τῆς	ἀνθρωπότητος	διακειμένης; ἀλλ´ ἐξῆν, φησί, καὶ
[29]	ἅπαξ ἐνέσκηψε τῇ φύσει τῆς	ἀνθρωπότητος	ἡ τῆς κακίας νόσος, ἀνέμεινεν
[24]	καὶ πρὸς τὸ ταπεινὸν τῆς	ἀνθρωπότητος	καταβῆναι ἰσχῦσαι πλείονα τῆς δυνάμεως
[36]	δὲ καθαρθεὶς ἐν μετουσίᾳ τῆς	καθαρότητος	ἔσται, τὸ δὲ ἀληθῶς καθαρὸν
[21]	ἀφωμοίωται. ἐν τούτῳ τοίνυν τῆς	ἑτερότητος	τοῦ κατ´ εἰκόνα γενομένου πρὸς
[32]	τῷ θανάτῳ προσήγγισεν, ὅσον τῆς	νεκρότητος	ἅψασθαι καὶ ἀρχὴν δοῦναι τῇ
[9]	δὲ πάντως ἀναδεικνυμένου τοῦ πάσης	αἰσχρότητος	καὶ κακίας ἀπηλλαγμένου, πῶς οὐκ
[17]	ἡ προφητεία, τὸ πλῆθος τῆς	χρηστότητος	τοῦ θεοῦ κεκρυμμένην ἔχει τὴν
[0]	τοῦ δόγματος, τῆς διὰ πάντων	ταὐτότητος	εἰς τὸ ἓν τὴν πίστιν
[9]	οἶμαι δεῖν μικρὸν τῆς σαρκικῆς	παχύτητος	τὸν λογισμὸν ἀποστήσαντας, αὐτὸ τὸ
[37]	τοῖς πεπιστευκόσι τῇ οἰκονομίᾳ τῆς	χάριτος	ἑαυτὸν ἐνσπείρει διὰ τῆς σαρκός,
[5]	κατὰ τὸ ἀδέσποτον καὶ αὐτεξούσιον	χάριτος.	εἰ γάρ τις ἀνάγκη τῆς
[34]	ἢ προσθήκην τινὰ ποιοῦνται τῆς	χάριτος,	ἢ τὴν οὖσαν οὐκ ἀποστρέφουσιν.
[33]	ὅτι εὐχὴ πρὸς θεὸν καὶ	χάριτος	οὐρανίας ἐπίκλησις καὶ ὕδωρ καὶ
[30]	εἰκός, ἐν κοινῷ προτεθείσης τῆς	χάριτος,	τὸν ἑκουσίως ἀποφοιτήσαντα μὴ ἑαυτόν,
[31]	ὁ ἔπαινος, ἀκίνδυνος ἡ ἁμαρτία,	ἄκριτος	ἡ κατὰ τὸν βίον διαφορά.
[34]	διαπλάσσουσι τὸ γεννώμενον, ἧς χωρισθείσης	ἄπρακτός	ἐστιν ἡ σπουδὴ καὶ ἀνόνητος,
[31]	ἐφ´ ἑτέρῳ κειμένης; εἰ δὲ	ἄπρακτος	ἡ προαίρεσις μείνειεν, ἠφάνισται κατ´
[1]	ζωῇ θεωροίη· οὐ γὰρ ἂν	ἐκτὸς	εἴη συνθέσεως ἡ τοιαύτη ὑπόληψις,
[10]	τῷ προσεγγισμῷ διασώσασθαι, πάσης περιγραφῆς	ἐκτὸς	εἶναι τὸ θεῖον πιστεύοντας, κἂν
[9]	κακίαν πάθος, τὸ δὲ κακίας	ἐκτὸς	παντὸς αἴσχους ἐστὶν ἀλλότριον· ᾧ
[6]	καὶ μεταβολὴν καὶ ἀλλοίωσίν ἐστιν	ἀνεπίδεκτος,	πᾶν δὲ τὸ διὰ κτίσεως
[35]	οἰκείαις ἀνάγκαις κατὰ τὴν τοῦ	τάξαντος	οἰκονομίαν συνωθουμένην, κἂν προσλάβῃ τὴν
[21]	ἡδονῆς τῷ ἐχθρῷ τῆς ζωῆς	ὑποζεύξαντος,	πάντα μοι κατὰ ταὐτὸν ἀναζήτει
[30]	ἐν πολυανθρώπῳ τῶν Ἰουδαίων ἐκκλησίᾳ	κηρύξαντος,	τρισχιλίων κατὰ ταὐτὸν παραδεξαμένων τὴν
[5]	τις ὑφεστῶσα δύναμις, προαιρετική τε	παντὸς	ἀγαθοῦ καὶ ἐν ἰσχύι πᾶν
[9]	πάθος, τὸ δὲ κακίας ἐκτὸς	παντὸς	αἴσχους ἐστὶν ἀλλότριον· ᾧ δὲ
[24]	φωστήρων αὐγαὶ καὶ ἡ τοῦ	παντὸς	διακόσμησις καὶ ἡ διηνεκὴς τῶν
[27]	κατὰ τὸ ἴσον τὴν τοῦ	παντὸς	ἐπιστατοῦσαν δύναμιν ὑποβέβηκεν, ὥστε, εἰ
[6]	ἐναντίων ἁρμοζομένη παρὰ τῆς τοῦ	παντὸς	ἐπιστατούσης σοφίας, καὶ οὕτως πάσης
[5]	καὶ ἀτεχνίαν τῇ ἀρχῇ τοῦ	παντὸς	ἐπιστήσουσιν. εἰ δὲ τοῦτο ἄτοπόν
[35]	ἐπ´ ἐξουσίας ἦν ὁ τοῦ	παντὸς	ἔχων τὴν δεσποτείαν, ὡς ἡμεῖς
[5]	εἶναι. εἰ δὲ τοῦ κόσμου	παντὸς	ἡ ὑπόστασις τῆς τοῦ λόγου
[29]	κακίας νόσος, ἀνέμεινεν ὁ τοῦ	παντὸς	θεραπευτὴς μηδὲν ὑπολειφθῆναι τῆς πονηρίας
[32]	ἢ τῶν καθ´ ἑκάτερον τοῦ	παντὸς	περάτων τὴν σύστασιν, πανταχοῦ τῷ
[4]	καὶ τοιούτῳ πνεύματι τὸν τοῦ	παντὸς	ποιητὴν δογματίζοιεν. τίς δὲ καὶ
[6]	ἐστιν ὁ φθόνος. ὁμολογεῖται δὲ	παντὸς	πράγματος ἀρχὴν τῶν μετ´ αὐτὴν
[11]	ἀπολυπραγμόνητον τὸν τρόπον τῆς τοῦ	παντὸς	συστάσεως καταλείπομεν, ὡς ἄρρητον παντάπασιν
[6]	ἀγγελικῶν δυνάμεων πρὸς τὴν τοῦ	παντὸς	σύστασιν ἐνεργείας τινὸς παρὰ τῆς
[37]	εἰκότος λόγου γινόμεθα. εἰ γὰρ	παντὸς	σώματος ἡ ὑπόστασις ἐκ τῆς
[30]	τὸν λόγον; ὁ γὰρ τοῦ	παντὸς	τὴν ἐξουσίαν ἔχων δι´ ὑπερβολὴν
[0]	ἐν τούτοις διαδεικνυμένην καὶ τοῦ	παντὸς	ὑπερκειμένην ὁμολογῆσαι· εἰ δὲ τὸ
[23]	θαλάσσῃ τὸ γένος τῶν ἰχθύων	ἐγκατασπείραντος.	καὶ πῶς ἄν τις τὸ
[35]	κακίας ἀναίρεσιν, τῆς τε τοῦ	πλημμελήσαντος	μεταμελείας καὶ τῆς τοῦ θανάτου
[20]	αὐτὸν τοῦ πρὸς τὸ ἐναντίον	αὐτομολήσαντος,	μηδὲ συνδιατεθῆναι τῷ εὐμεταβλήτῳ τῆς
[6]	κρείττονος μετουσίας ἔσχε παρὰ τοῦ	κτίσαντος,	ταύτην εἰς εὕρεσιν τῶν κατὰ
[37]	τῇ ἐπισκηνώσει τοῦ λόγου τοῦ	σκηνώσαντος	ἐν τῇ σαρκί. οὐκοῦν ὅθεν
[8]	φαρμακοποσίαι πρὸς τὴν ἀναίρεσιν τοῦ	ἐνσκήψαντος	τῷ σώματι πάθους παραλαμβάνονται, τοιοῦτόν
[11]	μηδὲ ἐκεῖνο πάντως οἴου δεῖν	ἐντὸς	γενέσθαι τῆς σῆς καταλήψεως· ἀλλ´
[6]	αἰσθητὴ κατ´ αὐτὸ τὸ ὄνομα	ἐντός	ἐστι τῆς διὰ τῶν αἰσθητηρίων
[13]	προιέναι τὸ κήρυγμα. εἰ γὰρ	ἐντὸς	ἦν τῶν τῆς φύσεως ὅρων
[10]	γὰρ ἐπὶ τῆς ἡμετέρας ζωῆς	ἐντὸς	κατακλείεται τῶν τῆς σαρκὸς ὅρων
[36]	πίστις καὶ ὕδωρ, ἡ μὲν	ἐντὸς	τῆς προαιρέσεως ἡμῶν ἀποκειμένη, τὸ
[13]	φύσεως. οὐκοῦν οὐδὲ ἐκεῖνος πάντως	ἐντὸς	τῆς φύσεως ὁ ἐν τοῖς
[37]	ἀλλὰ μὴν οὐκ ἔστιν ἄλλως	ἐντός	τι γενέσθαι τοῦ σώματος, μὴ
[36]	καὶ ἡ τῶν γραφῶν διδασκαλία	ἐντὸς	τοῦ θείου γενέσθαι χοροῦ τὸν
[26]	παρὰ τοῦ ἐχθροῦ, τὸν θεὸν	ἐντὸς	τοῦ κρατοῦντος γενέσθαι ἀπάτη τίς
[37]	τοῦ ὀλεθρίου καὶ τὸ ἀλεξητήριον	ἐντὸς	τῶν ἀνθρωπίνων γενέσθαι σπλάγχνων, ὡς
[26]	αὐτὸν τρόπον ταῖς μακραῖς περιόδοις	ἐξαιρεθέντος	τοῦ κακοῦ τῆς φύσεως, τοῦ
[5]	ἀπουσίαν. ὥσπερ γὰρ τοῦ φωτὸς	ὑφαιρεθέντος	ὁ ζόφος ἐπηκολούθησε, παρόντος δὲ
[6]	εἰς τὸ εἶναι θείᾳ δυνάμει	μετατεθέντος·	κτιστὴ δὲ ἦν καὶ ἡ
[16]	τὸ σῶμα συνδρομή, ἡ τοῦ	συντεθέντος	πάλιν διάλυσίς τε καὶ πρὸς
[40]	μεταβολὴν οὐ προσίεται, σκεπτέον τίνος	μεταποιηθέντος	ἐντελὴς τῆς ἀναγεννήσεως ἡ χάρις
[22]	εἰ δέ τις κηδόμενος τοῦ	ἀπεμποληθέντος	βίᾳ κατὰ τοῦ ὠνησαμένου χρῷτο,
[30]	τὸ ὑπολειπόμενον μέρος, ἢ μὴ	βουληθέντος	τοῦ θεοῦ πᾶσιν ἀφθόνως τὴν
[30]	τὴν εὐεργεσίαν νεῖμαι, ἢ μὴ	δυνηθέντος	πάντως; ὧν οὐθέτερον καθαρεύει τῆς
[8]	τῆς λύσεως δήλη διὰ τοῦ	ῥηθέντος	ἡμῖν ὑποδείγματος. ἐπειδὴ γὰρ ἡ
[16]	κατὰ τὸ ἴσον ἡ τοῦ	διακριθέντος	ἕνωσις διαβαίνει. καὶ τοῦτό ἐστι
[0]	ἀκολουθίας ταύτης συγκαταθήσεται. τούτου δὲ	δοθέντος	οὐκέτ´ ἂν εἴη χαλεπὸν τὸ
[40]	ταῦτα περὶ τὸν βίον τοῦ	βαπτισθέντος	ᾖ, τί μεταπεποίηται ἰδεῖν οὐκ
[16]	οἷον ἐπὶ τοῦ ὑγροῦ συμβαίνει,	περιτρυφθέντος	αὐτῷ τοῦ ἀγγείου, σκεδαννυμένου τε
[34]	τοῦ παρόντος λόγου συνηγορία γίνεται.	δειχθέντος	γὰρ τοῦ θεὸν εἶναι τὸν
[37]	δεξαμένου τὴν χάριν, ἄλλως δὲ	δειχθέντος	μὴ εἶναι δυνατὸν ἐν ἀθανασίᾳ
[26]	τῆς φύσεως, τοῦ νῦν αὐτῇ	καταμιχθέντος	καὶ συμφυέντος, ἐπειδὰν ἡ εἰς
[24]	τοῦ θελήματος πρὸς τὸ δοκοῦν	οὐσιωθέντος.	ἡ δὲ πρὸς τὸ ταπεινὸν
[12]	ἐπὶ τοῦ διὰ σαρκὸς ἡμῖν	φανερωθέντος	θεοῦ ἱκανὴν ἀπόδειξιν τῆς ἐπιφανείας
[13]	τῆς θεότητος ἔστω σοι τοῦ	φανέντος	ἀπόδειξις, τὸ μὴ διὰ τῶν
[24]	καὶ τῷ σκότῳ τοῦ φωτὸς	ἐπιφανέντος	ἐξαφανισθῇ τὸ τῷ φωτὶ καὶ
[26]	καὶ σοφὸς ἐπὶ σωτηρίᾳ τοῦ	καταφθαρέντος	τῇ ἐπινοίᾳ τῆς ἀπάτης ἐχρήσατο,
[26]	τοῦ νῦν αὐτῇ καταμιχθέντος καὶ	συμφυέντος,	ἐπειδὰν ἡ εἰς τὸ ἀρχαῖον
[6]	ἀπὸ ἀλλοιώσεως ἤρξατο, τοῦ μὴ	ὄντος	εἰς τὸ εἶναι θείᾳ δυνάμει
[21]	ἡ γὰρ ἐκ τοῦ μὴ	ὄντος	εἰς τὸ εἶναι πάροδος ἀλλοίωσίς
[39]	τὸ ἴσον ἐκ τοῦ μὴ	ὄντος	εἰς τὸ εἶναι προήκειν οἰκείως
[25]	ἐμπεριέχον καὶ ἐγκαθήμενον; τοῦ γὰρ	ὄντος	ἐξῆπται τὰ ὄντα, καὶ οὐκ
[32]	μέρει, οὕτως, καθάπερ ἑνός τινος	ὄντος	ζῴου πάσης τῆς φύσεως, ἡ
[33]	τῆς κατὰ σάρκα γεννήσεως πᾶσιν	ὄντος	προδήλου, πῶς ἄνθρωπος ἐκεῖνο γίνεται
[5]	κατὰ προαίρεσιν ἔχουσα· ἀγαθοῦ δὲ	ὄντος	τοῦ κόσμου τὴν τῶν ἀγαθῶν
[5]	καθορᾶται φύσιν, ἀργὰ κεῖσθαι, μὴ	ὄντος	τοῦ μετέχοντός τε καὶ ἀπολαύοντος.
[16]	σκεδαννυμένου τε καὶ ἀφανιζομένου, μηδενὸς	ὄντος	τοῦ περιστέγοντος. καθάπερ δὲ ἡ
[8]	ἀκτίστου φύσεως ἐκ τοῦ μὴ	ὄντος	ὑπέστη, εὐθὺς ἀπὸ τροπῆς τοῦ
[5]	δι´ ἀγαθότητα τὸ ζῷον τοῦτο	παραγαγόντος	εἰς γένεσιν, οὐκ ἄν τις
[15]	ἐδεῖτο τοῦ πρὸς τὸ ἀγαθὸν	ἐπανάγοντος	ὁ ἀπορρυεὶς τῆς τοῦ ἀγαθοῦ
[8]	πλάσμα πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς	ἐπανάγοντος	χάριν εἶναι πιστεύεται. ὡς γὰρ
[37]	ἀπογευσάμενοι πάλιν ἀναγκαίως καὶ τοῦ	συνάγοντος	τὸ διαλελυμένον ἐπεδεήθημεν, ὡς ἂν
[16]	καὶ ἀφανιζομένου, μηδενὸς ὄντος τοῦ	περιστέγοντος.	καθάπερ δὲ ἡ ἀρχὴ τοῦ
[26]	τῇ ἀναλωτικῇ δυνάμει τὸ νόθον	ἐξαφανίζοντος,	πλὴν ἀλλὰ θεραπεία τίς ἐστι
[37]	μετουσίᾳ τε καὶ ἀνακράσει τοῦ	σώζοντος	γίνεται. ὥσπερ γὰρ οἱ δηλητήριον
[39]	δεόμενον, καὶ τοῦ διὰ προκοπῆς	ἀνιόντος	τὸ μὴ ἔχον εἰς ὅ
[16]	ὑγιὲς περὶ τῆς θείας φύσεως	διεξιόντος·	εἰ δὲ τῆς φύσεως ἡμῶν
[37]	τὸν ὄγκον ἑαυτοῦ σχῆμα, μὴ	ἀντεισιόντος	ἄνωθεν ἑτέρου πρὸς τὸ κενούμενον,
[39]	τὴν διάθεσιν τῆς καρδίας τοῦ	προσιόντος	τῇ οἰκονομίᾳ καὶ τὸ γινόμενον
[25]	τοῦ θεὸν ἐν ἀνθρώπῳ γεγενῆσθαι	διδάσκοντος	τὸν οὐδὲ νῦν ἔξω τοῦ
[28]	οἰκονομεῖται· τὰ δὲ γεννητικὰ τοῦ	μέλλοντος	ἔχει τὴν πρόνοιαν, δι´ ἑαυτῶν
[8]	πλὴν οὐκ ἐπὶ βλάβῃ τοῦ	ὑπομένοντος	τὴν τομὴν ἄγουσιν, οὕτως καὶ
[33]	τοῦ θνητοῦ πρὸς τὴν ζωὴν	μεταβαίνοντος,	ἀκόλουθον ἦν τῆς πρώτης γενέσεως
[32]	τὸ κρυπτὸν νοουμένου τὸ θεῖον	ἐμφαίνοντος,	ἀκόλουθον ἂν εἴη καὶ ἐν
[32]	λόγου τὸ ὑπὲρ τὴν φύσιν	ἐμφαίνοντος.	ἀλλ´ ἐπειδὴ μέρος τι τῶν
[20]	δύναμις ἐνεργεῖ πρὸς τὴν τοῦ	κάμνοντος	ἴασιν. οὐκοῦν τὴν σοφίαν δεῖ
[27]	ἡ δὲ θεία δύναμις τοῦ	κάμνοντος	μὴ ἐφήψατο, πρὸς τὸ ἑαυτῆς
[39]	ἐλλιπεῖ φύσει καὶ δεομένῃ τοῦ	ἀγαθύνοντος	ἑαυτὸν εἰσποιῶν καὶ τρόπον τινὰ
[7]	ὅρασιν, ἔξω τῆς τοῦ μὴ	βλέποντος	αἰτίας ὁ ἥλιος. ~Ἀλλ´ ἀγανακτεῖ
[7]	τοῦ φωτὸς ἐξ αἰθρίας καθαρῶς	περιλάμποντος	ἑκουσίως τις ὑποβάλοι τοῖς βλεφάροις
[17]	ὠφέλειαν καὶ οὔπω διὰ τοῦ	παρόντος	βίου τηλαυγῶς καθορᾶται· ἦ γὰρ
[5]	φωτὸς ὑφαιρεθέντος ὁ ζόφος ἐπηκολούθησε,	παρόντος	δὲ οὐκ ἔστιν, οὕτως, ἕως
[34]	δύναμιν ἀληθῶς θείαν εἶναι τοῦ	παρόντος	λόγου συνηγορία γίνεται. δειχθέντος γὰρ
[39]	ἐν τῷ μὴ διαμαρτεῖν τοῦ	συμφέροντος,	κατ´ ἐξουσίαν προκειμένης παντὶ τῆς
[5]	ὄντος τοῦ μετέχοντός τε καὶ	ἀπολαύοντος.	εἰ τοίνυν ἐπὶ τούτοις ὁ
[15]	θεοῦ παρουσίας. ἐδεῖτο γὰρ τοῦ	ἰατρεύοντος	ἡ φύσις ἡμῶν ἀσθενήσασα, ἐδεῖτο
[8]	λέγει τὸ εὐαγγέλιον, τοὺς κακοὺς	ἰατρεύοντος.	οὐ χρείαν γὰρ ἔχουσι, φησίν,
[37]	τοῦ βοηθοῦντος δύναμις, οὕτω τοῦ	διαλύοντος	τὴν φύσιν ἡμῶν ἀπογευσάμενοι πάλιν
[35]	διεξελθεῖν ἀμηχανοῦντες, εἴ τινος ἐμπείρως	ἔχοντος	ἐπιτύχοιεν, κατόπιν ἑπόμενοι τὰς ποικίλας
[35]	αὐτῷ γενόμενος ἔξω κατέστη τοῦ	περιέχοντος.	λαβύρινθον δέ φημι τροπικῶς τὴν
[22]	τυραννικῇ τινὶ χρήσασθαι κατὰ τοῦ	κατέχοντος	ἡμᾶς αὐθεντίᾳ, μηδὲ τῷ περιόντι
[5]	ἀργὰ κεῖσθαι, μὴ ὄντος τοῦ	μετέχοντός	τε καὶ ἀπολαύοντος. εἰ τοίνυν
[26]	τοῦ γιγνομένου μαρτυρία τῆς τοῦ	ἐνεργοῦντος	ἀγαθότητος γίγνεται. ἴδιον μὲν γὰρ
[15]	βλέποντες, διὰ τούτων τὴν τοῦ	ἐνεργοῦντος	ἀναλογιζόμεθα φύσιν. εἰ οὖν ἴδιον
[37]	καταμερισθείη τὸ σῶμα ἡ τοῦ	βοηθοῦντος	δύναμις, οὕτω τοῦ διαλύοντος τὴν
[15]	φύσις ἡμῶν ἀσθενήσασα, ἐδεῖτο τοῦ	ἀνορθοῦντος	ὁ ἐν τῷ πτώματι ἄνθρωπος,
[15]	τῷ πτώματι ἄνθρωπος, ἐδεῖτο τοῦ	ζωοποιοῦντος	ὁ ἀφαμαρτὼν τῆς ζωῆς, ἐδεῖτο
[29]	ὅτι σοφίᾳ γέγονε καὶ τοῦ	λυσιτελοῦντος	τῇ φύσει προμηθείᾳ ἡ πρὸς
[37]	κατάλληλος παρὰ τοῦ τὴν φύσιν	οἰκονομοῦντος	ἀποκεκλήρωται. τὰ μὲν γὰρ τῶν
[8]	τῆς σοφίας τοῦ τὸ πᾶν	οἰκονομοῦντος	οὐκέτ´ ἂν εὐλόγως κακῶν αἴτιον
[23]	τοῦ πελάγους, καὶ τὸν πυθμένα	γυμνοῦντος	τοῖς παροδεύουσι κατὰ τὴν ἐπὶ
[27]	θεραπευθῆναι τὸν κάμνοντα, μὴ τοῦ	πονοῦντος	μέρους ἰδιαζόντως δεξαμένου τὴν ἴασιν.
[17]	ἀμφισβητοῦσι, διὰ τί προσήψατο τοῦ	πονοῦντος	μέρους ὁ θεραπεύων καὶ τόδε
[0]	κατὰ τὸ εἰκὸς τὴν τελειότητα	προσμαρτυροῦντος	τῇ θείᾳ φύσει, τὸ διὰ
[23]	τὴν διὰ θαλάσσης πορείαν, οὐ	διαχωροῦντος	ἐφ´ ἑκάτερα τοῦ πελάγους, καὶ
[26]	ἐχθροῦ, τὸν θεὸν ἐντὸς τοῦ	κρατοῦντος	γενέσθαι ἀπάτη τίς ἐστι τρόπον
[22]	περιόντι τῆς δυνάμεως ἀποσπάσαντα τοῦ	κρατοῦντος	καταλιπεῖν τινὰ δικαιολογίας ἀφορμὴν τῷ
[1]	λόγου ἔργα τὰ πάντα τοῦ	ζῶντος	μὲν καὶ ὑφεστῶτος, ὅτι θεοῦ
[5]	ἐν κακοῖς γεγενῆσθαι παρὰ τοῦ	πεποιηκότος	καθυποπτεύσειεν· ἀλλ´ ἕτερόν ἐστιν αἴτιον
[27]	διόρθωσις, εἰ τοῦ ἐπιγείου ζῴου	νενοσηκότος	ἕτερόν τι τῶν οὐρανίων τὴν
[8]	πλῆρες ἔκ τινος ἐπιβουλῆς γεγενῆσθαι	τετηκότος	μολίβδου, τὸν δὲ μόλιβδον ἐγχεθέντα
[32]	συνεκδιδομένη. τί οὖν ἔξω τοῦ	εἰκότος	ἐν τῷ μυστηρίῳ μανθάνομεν, εἰ
[24]	τῷ θανάτῳ ἐγκατηνέχθημεν, τί τοῦ	εἰκότος	ἔξω παρὰ τοῦ μυστηρίου μανθάνομεν,
[37]	μειούμενον. τάχα τοίνυν ἐγγὺς τοῦ	εἰκότος	λόγου γινόμεθα. εἰ γὰρ παντὸς
[34]	καὶ τὴν παρ´ ἑαυτοῦ δύναμιν	ἐντεθεικότος	τῷ ἔργῳ, καθὰ πεπιστεύκαμεν, καὶ
[24]	οὐ γὰρ ἔχει φύσιν οὔτε	σκότος	διαμένειν ἐν φωτὸς παρουσίᾳ, οὔτε
[15]	κατὰ τὸ ἐναντίον νοούμενα, οἷον	σκότος	καὶ θάνατος· οὕτω καὶ ἐπὶ
[15]	ἐναντίον ἀντικαθέστηκεν, ἐπισκεψώμεθα. ὡς φωτὶ	σκότος	καὶ θάνατος τῇ ζωῇ, οὕτω
[6]	τοῖς βλεφάροις τὰς ὄψεις ὑποβαλὼν	σκότος	ὁρᾷ, οὕτω κἀκεῖνος αὐτῷ τῷ
[26]	θάνατον, τῷ φωτὶ δὲ τὸ	σκότος,	τῇ ἀφθαρσίᾳ δὲ τὴν φθοράν,
[8]	στερήσει τοῦ φωτὸς ἐπιγενέσθαι τὸ	σκότος,	τῇ δὲ τῆς ἀρετῆς ἀπουσίᾳ
[8]	ἀνακληθῆναι; τίνι διέφερεν ἡ τοῦ	πεπτωκότος	ἀνόρθωσις, ἡ τοῦ ἀπολωλότος ἀνάκλησις,
[21]	ὡς ἀγαθὸς οἶκτον λαμβάνει τοῦ	διαπεπτωκότος,	ὡς σοφὸς οὐκ ἀγνοεῖ τὸν
[8]	τοῦ πεπτωκότος ἀνόρθωσις, ἡ τοῦ	ἀπολωλότος	ἀνάκλησις, ἡ τοῦ πεπλανημένου χειραγωγία;
[21]	φαντασίας περιπλασθείσης· ἐν ταύτῃ τοίνυν	γεγονότος	ἑκουσίως τῇ συμφορᾷ τοῦ ἀνθρώπου
[35]	ἡμῖν πληροῦται τοῦ παρ´ ἐκείνου	γεγονότος	ἡ μίμησις; ἅπαν τὸ νεκρωθὲν
[37]	ἐν ἐκείνῳ τῷ σώματι μεταποιηθεὶς	ἄρτος	εἰς θείαν μετέστη δύναμιν, διὰ
[37]	ἔστι δὲ ἐν τῇ βρώσει	ἄρτος,	ἐν δὲ τῇ πόσει τὸ
[37]	καὶ τρόπον τινὰ καὶ αὐτὸ	ἄρτος	ἦν· ἐνταῦθά τε ὡσαύτως ὁ
[37]	τὴν ὑπόστασιν, ἡ δὲ βρῶσις	ἄρτος	ἦν· ὥσπερ τοίνυν ἐφ´ ἡμῶν,
[37]	ἦν· ἐνταῦθά τε ὡσαύτως ὁ	ἄρτος,	καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος, ἁγιάζεται
[37]	ἀνθρώπῳ δὲ κατὰ τὸ προηγούμενον	ἄρτος.	καὶ εἰς τὴν τοῦ ὑγροῦ
[23]	δυνάμεως ἡ φιλοτιμία προῄει, ἕτοιμος	ἄρτος	ταῖς χερσὶ τῶν διακονούντων ἐγγεωργούμενος
[37]	καὶ γὰρ ἐκεῖνο τὸ σῶμα	ἄρτος	τῇ δυνάμει ἦν, ἡγιάσθη δὲ
[1]	τὸν λόγον ἔχει, οὕτως ἡ	ἄφθαρτος	καὶ ἀεὶ ἑστῶσα φύσις ἀίδιον
[30]	ἡμετέραν ἐξουσίαν εἶναι, οὗ μόνος	ἕκαστός	ἐστι κύριος. τοῦτο δέ ἐστιν
[0]	κατὰ τὰς αἱρέσεις πλανωμένων ἰδίαις	ἕκαστος	ὑπολήψεσι προειλημμένοι ἀναγκαίαν ποιοῦσι τὴν
[40]	κατὰ πλεονεξίαν πάθος καὶ ἡ	ἀκόλαστος	καὶ ἀσχήμων διάνοια καὶ τῦφος
[40]	ὑπερβαίνει ἀνομίας, μετανοεῖ ἐπὶ κακίας·	χρηστὸς	κύριος τοῖς σύμπασι, μὴ ὀργὴν
[27]	πρὸς τὸ ἑαυτῆς βλέπουσα πρέπον,	ἄχρηστος	ἦν τῷ ἀνθρώπῳ ἡ περὶ
[39]	φύσεως παραλλαγὴν ἐξευρίσκομεν. εἰ οὖν	κτιστὸς	μὲν ὁ ἄνθρωπος, κτιστὸν δὲ
[6]	ἀκτῖνος ἐπισυμβαίνουσαν. ἐπειδὴ τοίνυν ἡ	ἄκτιστος	φύσις τῆς κινήσεως τῆς κατὰ
[16]	διὰ τῆς ἀναστάσεως, ὡς ἂν	αὐτὸς	γένοιτο μεθόριον ἀμφοτέρων, θανάτου τε
[16]	διαιρουμένην τῷ θανάτῳ τὴν φύσιν,	αὐτὸς	δὲ γενόμενος ἀρχὴ τῆς τῶν
[8]	οὐσιώδης τις καὶ ἐνυπόστατος ὢν	αὐτὸς	εἶναι καὶ θεὸς καὶ λόγος,
[1]	περὶ τὸν θεὸν καθορᾶται, ὁ	αὐτός	ἐστι κατὰ τὴν φύσιν ἐκείνῳ
[25]	τοῦ θεοῦ παρουσίας οὐχ ὁ	αὐτὸς	οὗτος ἐκείνῳ, ἀλλ´ οὖν τὸ
[0]	ἀπίστων προσαγομένου. οὐ μὴν ὁ	αὐτὸς	τῆς διδασκαλίας τρόπος ἐπὶ πάντων
[0]	ὑπολήψεως· ἀλλ´ εἷς καὶ ὁ	αὐτὸς	τῆς θεότητος λόγος, οὐδεμιᾶς ἰδιότητος
[26]	προαιρέσεως κατεβάλετο· ἀπατᾶται γὰρ καὶ	αὐτὸς	τῷ τοῦ ἀνθρώπου προβλήματι ὁ
[8]	τοιούτων προσετέθη τραυμάτων. εἰ δὲ	ἀθεράπευτος	μένοι, ἐν τῷ μετὰ ταῦτα
[22]	δίκαιον τρόπον ἐπινοηθῆναι τῆς ἀνακλήσεως.	οὗτος	δέ ἐστί τις τὸ ἐπὶ
[25]	θεοῦ παρουσίας οὐχ ὁ αὐτὸς	οὗτος	ἐκείνῳ, ἀλλ´ οὖν τὸ ἐν
[1]	καὶ δυναμένου, ὁ δὲ λόγος	οὗτος	ἕτερός ἐστι παρὰ τὸν οὗ
[7]	ἐνέργεια πάντως ἐστίν, ὁ λυπηρὸς	οὗτος	καὶ ἐπίκηρος βίος οὐκέτ´ ἄν,
[5]	γεγονότων, ἡ προορατικὴ τῶν μελλόντων.	οὗτος	τοίνυν ὁ θεὸς λόγος, ἡ
[39]	κατ´ ἐξουσίαν τοὺς γεννήτορας ὁ	τοιοῦτος	αἱρεῖται τόκος. διχῆ τοίνυν τῶν
[8]	ὁ δὲ τοῦ ὑποδείγματος λόγος	τοιοῦτός	ἐστι. δεδόσθω τι σκεῦος ἐκ
[5]	τῶν θείων ἀγαθῶν γενέσθαι, ἀναγκαίως	τοιοῦτος	κατασκευάζεται, ὡς ἐπιτηδείως πρὸς τὴν
[15]	σκότῳ, ἐπεζήτει τὸν λυτρωτὴν ὁ	αἰχμάλωτος,	τὸν συναγωνιστὴν ὁ δεσμώτης, τὸν
[6]	αὐτὸν δυνάμεως μηχανᾶται, ὡς ἂν	εὐάλωτος	αὐτῷ πρὸς τὴν ἐπιβουλὴν κατασταίη.
[39]	ὅτι τὸ ἑστὼς τοῦ μὴ	ἑστῶτος	παρὰ πολὺ τιμιώτερον, καὶ τοῦ
[7]	οὐχ ὑφέστηκε, τοῦ δὲ μὴ	ὑφεστῶτος	δημιουργὸς ὁ τῶν ὑφεστώτων δημιουργὸς
[1]	πάντα τοῦ ζῶντος μὲν καὶ	ὑφεστῶτος,	ὅτι θεοῦ λόγος ἐστί, προαιρουμένου
[5]	φυσικῶς αὐγῆς ἐν κοινωνίᾳ τοῦ	φωτὸς	γίνεται, διὰ τῆς ἐμφύτου δυνάμεως
[7]	καλὸν ἐφελκόμενος. εἰ δὲ τοῦ	φωτὸς	ἐξ αἰθρίας καθαρῶς περιλάμποντος ἑκουσίως
[8]	θάνατον, τῇ δὲ στερήσει τοῦ	φωτὸς	ἐπιγενέσθαι τὸ σκότος, τῇ δὲ
[24]	εἰσοικισθείσης καὶ τῷ σκότῳ τοῦ	φωτὸς	ἐπιφανέντος ἐξαφανισθῇ τὸ τῷ φωτὶ
[24]	φύσιν οὔτε σκότος διαμένειν ἐν	φωτὸς	παρουσίᾳ, οὔτε θάνατον εἶναι ζωῆς
[15]	ἀγαθοῦ μετουσίας, ἔχρῃζε τῆς τοῦ	φωτὸς	παρουσίας ὁ καθειργμένος τῷ σκότῳ,
[5]	ἀρετῆς ἀπουσίαν. ὥσπερ γὰρ τοῦ	φωτὸς	ὑφαιρεθέντος ὁ ζόφος ἐπηκολούθησε, παρόντος
[7]	τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, καθάπερ τι	σκεῦος	ἄψυχον ἀκουσίως πρὸς τὸ καλὸν
[8]	λόγος τοιοῦτός ἐστι. δεδόσθω τι	σκεῦος	ἐκ πηλοῦ συνεστηκέναι, τοῦτο δὲ
[8]	ἐξ ἀρχῆς κάλλος ἀναστοιχειώσει τὸ	σκεῦος.	ἐπειδὴ δὲ σύνδεσίς τις καὶ
[8]	ἰδίαν ἑαυτοῦ χρῆσιν ἀναπλάσαι τὸ	σκεῦος,	κενὸν τῆς ἐμμιχθείσης ὕλης γενόμενον.
[8]	μετεμορφώθημεν, τούτου ἕνεκεν οἷόν τι	σκεῦος	ὀστράκινον πάλιν ὁ ἄνθρωπος εἰς
[5]	γὰρ τοῦ φωτὸς ὑφαιρεθέντος ὁ	ζόφος	ἐπηκολούθησε, παρόντος δὲ οὐκ ἔστιν,
[26]	δίκαιος ἅμα καὶ ἀγαθὸς καὶ	σοφὸς	ἐπὶ σωτηρίᾳ τοῦ καταφθαρέντος τῇ
[21]	οἶκτον λαμβάνει τοῦ διαπεπτωκότος, ὡς	σοφὸς	οὐκ ἀγνοεῖ τὸν τρόπον τῆς
[40]	ἀκόλαστος καὶ ἀσχήμων διάνοια καὶ	τῦφος	καὶ φθόνος καὶ ὑπερηφανία, ἀλλὰ
[5]	ἀνθρωπίνην ζωὴν οὐχ ἱκανός ἐστιν	ἔλεγχος	τοῦ μηδέποτε τὸν ἄνθρωπον ἐν
[32]	ἐκ τοῦ ἡμετέρου φυράματος ὁ	θεοδόχος	ἄνθρωπος ἦν, ὁ διὰ τῆς
[37]	καὶ τοῦτο τὸ μέρος ἡ	θεοδόχος	ἐκείνη σὰρξ πρὸς τὴν σύστασιν
[37]	καὶ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀφθαρσίας	μέτοχος	γένοιτο. ταῦτα δὲ δίδωσι τῇ
[5]	γένεσιν ἔρχεται, ἐφ´ ᾧ τε	μέτοχος	τῶν θείων ἀγαθῶν γενέσθαι, ἀναγκαίως
[35]	δὲ μὴ πράττων τὸ προδεικνύμενον	ἀμέτοχος	τῆς τοιαύτης ἐμπειρίας μένει, κατὰ
[40]	μόνον τὸ κατὰ τὸν θυμὸν	αἶσχος	ὑβρίζῃ τὴν θείαν μορφὴν ἢ
[32]	σταυροῦ προβολὴν ἰδίῳ ῥήματι κατονομάζει,	ὕψος	μὲν τὸ ὑπερέχον, βάθος δὲ
[27]	ὑψίστου καὶ ἀπροσίτου κατὰ τὸ	ὕψος	τῆς φύσεως ἡ κτίσις πᾶσα
[32]	ἐστι τὸ βάθος καὶ τὸ	ὕψος,	τό τε πλάτος καὶ τὸ
[37]	αὐτὸ οὐ μειούμενον. τάχα τοίνυν	ἐγγὺς	τοῦ εἰκότος λόγου γινόμεθα. εἰ
[27]	γειτνιῶν καὶ εὔληπτον ἐκ τοῦ	σύνεγγυς	γίγνοιτο. ἀλλ´ ὁ ἀληθὴς λόγος
[35]	γῆς τὸ ὕδωρ ἐπιχεάμενος καὶ	ὑποδὺς	τὸ στοιχεῖον ἐν τρισὶ περιόδοις
[8]	ἐκ τοῦ μὴ ὄντος ὑπέστη,	εὐθὺς	ἀπὸ τροπῆς τοῦ εἶναι ἀρξάμενα,
[29]	τῇ φύσει. διὰ τοῦτο οὐκ	εὐθὺς	μετὰ τὸν φθόνον καὶ τὴν
[37]	σῶμα γενέσθαι τοῦ λόγου, ἀλλ´	εὐθὺς	πρὸς τὸ σῶμα διὰ τοῦ
[30]	κεφαλῆς τὴν καιρίαν λάβοι, οὐκ	εὐθὺς	συννεκροῦται τῇ κεφαλῇ καὶ ὁ
[7]	τὰς πνευματικὰς τῶν ψυχῶν καταστάσεις,	δεικνύς,	οἶμαι, διὰ τῶν λεγομένων, ὅτι
[40]	ἃ οὔτε ὀφθαλμὸς εἶδεν, οὔτε	οὖς	ἤκουσεν, οὔτε ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου
[33]	ἀρχηγὸς τοῖς μυηθεῖσι γίνεται; πρὸς	οὕς,	εἴπερ μὴ λίαν ἔχοιεν ἀντιτύπως,
[18]	ἐπὶ τῷ τοῦ Χριστοῦ ὀνόματι	ναούς	τε καὶ θυσιαστήρια καὶ τὴν
[3]	μόνη, θεραπευθείσης ἑκατέρωθεν καταλλήλως τῆς	ἀσεβοῦς	ὑπονοίας· ἔστι γὰρ ὥσπερ θεραπεία
[23]	οὐ διαχωροῦντος ἐφ´ ἑκάτερα τοῦ	πελάγους,	καὶ τὸν πυθμένα γυμνοῦντος τοῖς
[0]	λόγον, ἀρχάς τινας καὶ προτάσεις	εὐλόγους	ἐφ´ ἑκάστης διαλέξεως προβαλλόμενον, ὡς
[34]	ἐπὶ τοῦ ἑτέρου τῆς ἀνθρωποποιίας	εἴδους	αἱ τῶν γεννώντων ὁρμαί, κἂν
[35]	ἀποκλυσάμενοι τοῦ ἑτέρου τῶν καθαρσίων	εἴδους	οὐκ ἐπιδέονται· οἱ δὲ ταύτης
[17]	οὐδὲ περὶ τοῦ τῆς θεραπείας	εἴδους	πρὸς τοὺς εὐεργέτας ἀμφισβητοῦσι, διὰ
[15]	φίλον αὐτῷ· ἀλλὰ μακρὰς περιέρχεται	περιόδους,	σώματος ὑπερχόμενος φύσιν, καὶ διὰ
[15]	τὸν ἄνθρωπον, τὰς δὲ τοιαύτας	περιόδους	χαίρειν ἐᾶσαι; οὐκοῦν ἀνάγκη καὶ
[13]	καὶ εἰς τί καταλήγομεν. ἐκ	πάθους	γὰρ ἀρξάμενος τοῦ εἶναι ὁ
[13]	δώσεις πάντως καὶ τὸ ἔξω	πάθους	εἶναι καὶ τὴν γέννησιν αὐτοῦ
[16]	κατὰ τὴν φύσιν πρὸς κοινωνίαν	πάθους	ἐλθεῖν διορίζονται. ἀλλὰ καὶ πρὸς
[13]	δὲ οὔτε ἡ γέννησις ἀπὸ	πάθους	ἤρξατο, οὔτε ὁ θάνατος εἰς
[16]	κἂν προσάψηται τοῦ ἀρρωστήματος, ἔξω	πάθους	ὁ θεραπευτὴς διαμένει. εἰ ἡ
[16]	τὸ θεῖον; τοῦ κυρίως λεγομένου	πάθους,	ὅπερ κακία ἐστίν, ἢ τοῦ
[8]	ἀναίρεσιν τοῦ ἐνσκήψαντος τῷ σώματι	πάθους	παραλαμβάνονται, τοιοῦτόν τι καὶ ἡ
[6]	ἀντικειμένῳ τοῦ κατὰ τὸν φθόνον	πάθους	ὑπεκκαύματα ἦν· ἰσχύι δέ τινι
[6]	δὲ τὴν φύσιν· τοῦ γὰρ	ἀπαθοῦς	μίμημα ἦν· ἀνάπλεως δὲ παρρησίας,
[8]	ἐπὶ τῆς ψυχῆς τὸν τῆς	ἀληθοῦς	ζωῆς χωρισμὸν θάνατον ὀνομάζομεν· ἐπεὶ
[0]	συνθλιβῆναι τὴν πεπλανημένην περὶ τοῦ	πλήθους	τῶν θεῶν φαντασίαν. εἰ γὰρ
[18]	αὐτὸ τοῦτο καὶ πρὸς τοὺς	Ἰουδαίους	ἱκανόν ἐστι σημεῖον εἰπεῖν τοῦ
[30]	κατὰ ταὐτὸν παραδεξαμένων τὴν πίστιν,	πλείους	ὄντες τῶν πεπιστευκότων οἱ ἀπειθήσαντες
[7]	διαιρεῖ γὰρ ἐν τῷ πρὸς	Κορινθίους	λόγῳ τάς τε σαρκώδεις καὶ
[32]	ἑτέρωθι τὸ τοιοῦτον νόημα πρὸς	Φιλιππησίους,	οἶμαι, ποιεῖ οἷς φησὶν ὅτι
[18]	μαντειῶν μανίας, ἀναιρεθῆναι δὲ τὰς	ἐτησίους	πομπὰς καὶ τὰ δι´ αἱμάτων
[38]	ἐν οἷς πρός τε τοὺς	ἐναντίους	ἀγωνιστικῶς συνεπλάκημεν καὶ καθ´ ἑαυτοὺς
[8]	καθὼς λέγει τὸ εὐαγγέλιον, τοὺς	κακοὺς	ἰατρεύοντος. οὐ χρείαν γὰρ ἔχουσι,
[23]	τῇ βάσει, καὶ διά τινος	ἀσφαλοῦς	ἀντιτυπίας ὑπερειδούσης τὸ ἴχνος, τήν
[27]	ἀρχῆς ἁψαμένη καὶ μέχρι τοῦ	τέλους	ἑαυτὴν ἐπεκτείνασα καὶ τὰ διὰ
[27]	ἀπορρύπτουσιν, ἀλλ´ ἀπ´ ἀρχῆς ἄχρι	τέλους	ἐκκαθαίρουσι τῶν κηλίδων ἅπαν τὸ
[6]	τῆς· ἀρχῆς ἐκείνης τοῦ τοιούτου	τέλους	τὰς ἀφορμὰς παρασχούσης. ~Καὶ μηδεὶς
[8]	πιστεύεται. ὡς γὰρ οἱ τοὺς	ἥλους	τε καὶ τὰς ἀκροχορδόνας παρὰ
[36]	καθαρῶς πάντας τοὺς ἐκ κακίας	σπίλους	ἀπορρυψάμενον. τοῦτό ἐστιν ὃ μικρὸν
[6]	ἀπεικόνισμα γὰρ τοῦ ἀρχετύπου ἐγεγόνει	κάλλους·	ἀπαθὴς δὲ τὴν φύσιν· τοῦ
[26]	αὐτὸ τὸ ἐπὶ λύμῃ τοῦ	κάλλους	ἐγκείμενον· κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον,
[33]	εἴπερ μὴ λίαν ἔχοιεν ἀντιτύπως,	ἁπλοῦς	ἐξαρκεῖ λόγος πρὸς τὴν τοῦ
[18]	τῶν ἐθνῶν ἀφανισθῆναι καθ´ ὅλου	βωμοὺς	καὶ προπύλαια καὶ τεμένη καὶ
[21]	κριτήριον δὲ τούτων ἐστὶν ὁ	νοῦς,	ἔνδοθεν ἡμῖν ἐνιδρυμένος, ἐν ᾧ
[21]	ὄντως ἀγαθὸν ἐπιθυμίας διαψευσθεὶς ὁ	νοῦς	πρὸς τὸ μὴ ὂν παρηνέχθη,
[37]	ὑγρῷ τὴν προσθήκην ἐκ τῆς	ὁμογενοῦς	ποιούμεθα φύσεως, ὅπερ ἐν ἡμῖν
[0]	δὲ ταῖς κατασκευαῖς ἐφ´ ἑκάστου	κεχρημένους.	ἄλλαις γὰρ ὑπολήψεσιν ὁ ἰουδαίζων
[37]	πρὸς τὴν ζωὴν καθηγουμένου τοὺς	σωζομένους	ἐφάπτεσθαι. οὐκοῦν ἡ ψυχὴ μὲν
[17]	ἦν· νυνὶ δὲ ἀναμένει τοὺς	ἐπερχομένους	αἰῶνας, ὥστε ἐν αὐτοῖς ἀποκαλυφθῆναι
[8]	καὶ τῆς μακαριότητος ἐκείνης ἀπεγυμνώθησαν,	δερματίνους	ἐπιβάλλει χιτῶνας τοῖς πρωτοπλάστοις ὁ
[24]	τὸ θεῖον, ἵνα κατὰ τοὺς	λίχνους	τῶν ἰχθύων τῷ δελέατι τῆς
[24]	αὐτοῦ νοεῖσθαι, τὸ δὲ τῆς	θεοπρεποῦς	ἀξίας ἐκβάλλεσθαι· ἀλλὰ πᾶν ὑψηλόν
[15]	~Οὐκ ἀποροῦμεν καὶ πρὸς τοῦτο	θεοπρεποῦς	ἀποκρίσεως. ζητεῖς τὴν αἰτίαν τοῦ
[9]	μὴ δοκεῖν ἔξω τι τῆς	θεοπρεποῦς	ἐννοίας τῶν εἰρημένων εἶναι· πρὸς
[27]	δύναμιν ὁμολογοῦντες, τί ἔξω τῆς	θεοπρεποῦς	ὑπολήψεως πεπιστεύκαμεν; ~Ἀλλὰ κωμῳδοῦσι τὴν
[32]	ἀπίστων μηδὲν ἀλλότριον εἶναι τῆς	θεοπρεποῦς	ὑπολήψεως. τὸ γὰρ μὴ ἐμμεῖναι
[0]	ἐναντίων θεωροῖτο τὸ θεῖον, ἐξ	ἐλλιποῦς	καὶ τελείου. ἀλλ´ εἴτε κατὰ
[39]	παρὰ πολὺ τιμιώτερον, καὶ τοῦ	ἐλλιποῦς	τὸ τέλειον, καὶ τοῦ δεομένου
[26]	τῶν καταβληθέντων σπερμάτων καὶ τοὺς	καρποὺς	ἀντιδίδωσιν· σοφίας δὲ τὸ ἐν
[12]	κατανοήσαντες. θεοῦ τὸ ζωοποιεῖν τοὺς	ἀνθρώπους,	θεοῦ τὸ συντηρεῖν διὰ προνοίας
[6]	ἀκρωρείας ἀπορραγεὶς ὑπὸ τοῦ ἰδίου	βάρους	πρὸς τὸ πρανὲς συνελαύνεται, οὕτω
[32]	πάσης τῆς φύσεως, ἡ τοῦ	μέρους	ἀνάστασις ἐπὶ τὸ πᾶν διεξέρχεται,
[37]	καταμεριζόμενον ὅλον ἑκάστου διὰ τοῦ	μέρους	γίνεσθαι καὶ αὐτὸ μένειν ἐφ´
[32]	ἡνωμένον τῆς φύσεως ἐκ τοῦ	μέρους	ἐπὶ τὸ ὅλον συνεκδιδομένη. τί
[27]	τὸν κάμνοντα, μὴ τοῦ πονοῦντος	μέρους	ἰδιαζόντως δεξαμένου τὴν ἴασιν. εἰ
[17]	διὰ τί προσήψατο τοῦ πονοῦντος	μέρους	ὁ θεραπεύων καὶ τόδε τι
[29]	τις διεφθορὼς χυμὸς ὑφέρπῃ τοὺς	πόρους,	πρὶν ἅπαν ἐπὶ τὴν ἐπιφάνειαν
[3]	μοναρχίας σχίζεσθαι κράτος εἰς θεότητας	διαφόρους	κατατεμνόμενον, μήτε τῷ Ἰουδαικῷ δόγματι
[32]	τε καὶ συναρμόζων ἐστί, τὰς	διαφόρους	τῶν ὄντων φύσεις πρὸς μίαν
[12]	φύσις, κατανοήσαντες. θεοῦ τὸ ζωοποιεῖν	τοὺς	ἀνθρώπους, θεοῦ τὸ συντηρεῖν διὰ
[5]	εἰς τὴν περὶ τούτου πίστιν	τοὺς	ἀντιλέγοντας προσαξόμεθα. λόγῳ τὰ πάντα
[31]	τὸν θεόν, εἴπερ ἐβούλετο, καὶ	τοὺς	ἀντιτύπως ἔχοντας ἀναγκαστικῶς ἐφελκύσασθαι πρὸς
[39]	εἴρηται γὰρ ὅτι κατ´ ἐξουσίαν	τοὺς	γεννήτορας ὁ τοιοῦτος αἱρεῖται τόκος.
[18]	τὸ θεραπεύειν διὰ τῶν εἰδώλων	τοὺς	δαίμονας ἐν ταῖς ζωοθυσίαις καὶ
[36]	χοροῦ τὸν μὴ καθαρῶς πάντας	τοὺς	ἐκ κακίας σπίλους ἀπορρυψάμενον. τοῦτό
[8]	τῶν ἐν τῷ προοιμίῳ πρὸς	τοὺς	Ἕλληνας ἡμῖν διευκρινηθέντων, ἐν οἷς
[1]	ὡς ἂν μὴ τῇ πρὸς	τοὺς	Ἕλληνας μάχῃ πρὸς τὸν Ἰουδαισμὸν
[38]	ἁπλώσαντες, ἐν οἷς πρός τε	τοὺς	ἐναντίους ἀγωνιστικῶς συνεπλάκημεν καὶ καθ´
[17]	ὀφθαλμοῖς ἦν· νυνὶ δὲ ἀναμένει	τοὺς	ἐπερχομένους αἰῶνας, ὥστε ἐν αὐτοῖς
[17]	λόγον ἱκανὸν μὲν ἦν πρὸς	τοὺς	εὐγνώμονας τοσοῦτον εἰπεῖν, ὅτι καὶ
[17]	τοῦ τῆς θεραπείας εἴδους πρὸς	τοὺς	εὐεργέτας ἀμφισβητοῦσι, διὰ τί προσήψατο
[8]	εἶναι πιστεύεται. ὡς γὰρ οἱ	τοὺς	ἥλους τε καὶ τὰς ἀκροχορδόνας
[18]	δὲ αὐτὸ τοῦτο καὶ πρὸς	τοὺς	Ἰουδαίους ἱκανόν ἐστι σημεῖον εἰπεῖν
[8]	τοῦ, καθὼς λέγει τὸ εὐαγγέλιον,	τοὺς	κακοὺς ἰατρεύοντος. οὐ χρείαν γὰρ
[26]	γένη τῶν καταβληθέντων σπερμάτων καὶ	τοὺς	καρποὺς ἀντιδίδωσιν· σοφίας δὲ τὸ
[24]	ἐντελῆ ποιησώμεθα τὴν ἀπολογίαν πρὸς	τοὺς	κατηγοροῦντας τῆς θείας οἰκονομίας, ὅτου
[24]	ἐνεκρύφθη τὸ θεῖον, ἵνα κατὰ	τοὺς	λίχνους τῶν ἰχθύων τῷ δελέατι
[32]	τῶν θυρῶν προσδεόμενον, ἐνισχύειν τε	τοὺς	μαθητὰς τῇ προσφυσήσει τοῦ πνεύματος,
[30]	τῆς διανοίας κείμενον. οὐκοῦν ἐπὶ	τοὺς	μὴ προσαχθέντας τῇ πίστει δικαιότερον
[29]	ὅταν τις διεφθορὼς χυμὸς ὑφέρπῃ	τοὺς	πόρους, πρὶν ἅπαν ἐπὶ τὴν
[37]	τοῦ πρὸς τὴν ζωὴν καθηγουμένου	τοὺς	σωζομένους ἐφάπτεσθαι. οὐκοῦν ἡ ψυχὴ
[18]	ναός, αἱ νενο– μισμέναι δι´	ἔτους	θυσίαι, πάντα ὅσα παρὰ τοῦ
[24]	φωτὶ μὲν ὁ ἀφανισμὸς τοῦ	σκότους,	ζωῇ δὲ ἡ τοῦ θανάτου
[26]	τρόπον, θανάτου καὶ φθορᾶς καὶ	σκότους	καὶ εἴ τι κακίας ἔκγονον
[40]	τὰς πονηρίας τῶν ψυχῶν ἀποκλύσαντες,	κρείττους	γεγόναμεν καὶ πρὸς τὸ κρεῖττον
[33]	ζωῇ; τί δὲ κοινόν, πρὸς	αὐτοὺς	ἐροῦμεν, ὑγρότητι καὶ εἰκόνι θεοῦ;
[22]	τὸν αὐτὸν τρόπον ἑκουσίως ἡμῶν	ἑαυτοὺς	ἀπεμπολησάντων ἔδει παρὰ τοῦ δι´
[40]	βαπτίσματος χάριτι παρορῶσι, δι´ ἀπάτης	ἑαυτοὺς	παράγοντες, καὶ τῷ δοκεῖν μόνον,
[38]	ἐναντίους ἀγωνιστικῶς συνεπλάκημεν καὶ καθ´	ἑαυτοὺς	περὶ τῶν προσφερομένων ἡμῖν ζητημάτων
[35]	μεταμελείας διόρθωσις, ἀνάγκη πᾶσα καὶ	τούτους	ἐν τῷ καταλλήλῳ γενέσθαι. κατάλληλον
[8]	οὖν καὶ ὁ τοῦ ἡμετέρου	σκεύους	πλάστης, τῷ αἰσθητικῷ μέρει, τῷ
[8]	μένειν ἀπρόχυτον, ἀντιποιεῖσθαι δὲ τοῦ	σκεύους	τὸν κεκτημένον, ἔχοντα δὲ τοῦ
[9]	τὸ δὲ κακίας ἐκτὸς παντὸς	αἴσχους	ἐστὶν ἀλλότριον· ᾧ δὲ μηδὲν
[24]	καθορᾶται καὶ οὐ καταβαίνει τοῦ	ὕψους,	πῶς θεότης ἀνθρωπίνῃ συμπλακεῖσα φύσει
[15]	ἐξὸν αὐτῷ μένοντι ἐπὶ τοῦ	ὕψους	τῆς θεικῆς δόξης, διὰ προστάγματος
[5]	τοῖς προτεθεωρημένοις περὶ τὸν ἄνθρωπον,	ὡς	ἀγαθῆς τε καὶ ἐν ἀγαθοῖς
[21]	τοῦ κρείττονος σημασίας ἐστίν. οὐκοῦν	ὡς	ἀγαθὸς οἶκτον λαμβάνει τοῦ διαπεπτωκότος,
[28]	ἡ ἀθανασία συντηρεῖται τῇ ἀνθρωπότητι,	ὡς	ἀεὶ καθ´ ἡμῶν ἐνεργοῦντα τὸν
[27]	οὐρανοῦ, φησὶ τυχὸν ὁ διαπτύων	ὡς	αἰσχρόν τε καὶ ἄδοξον τὸ
[28]	εἴ τι τῶν περὶ αὐτὴν	ὡς	αἰσχρόν τε καὶ ἀπρεπὲς διαβάλλοιτο.
[14]	ταπεινότητα ταύτην καταβῆναι τὸ θεῖον,	ὡς	ἀμφίβολον εἶναι τὴν πίστιν, εἰ
[23]	περικαλύπτεται τῇ σαρκὶ ἡ θεότης,	ὡς	ἄν, πρὸς τὸ σύντροφόν τε
[16]	πάλιν ἐπαναγαγεῖν διὰ τῆς ἀναστάσεως,	ὡς	ἂν αὐτὸς γένοιτο μεθόριον ἀμφοτέρων,
[5]	τὰς ἀφορμὰς ἐγκατασκευάσας τῇ φύσει,	ὡς	ἂν δι´ ἑκάστου καταλλήλως πρὸς
[5]	πᾶσι τοῖς θεοπρεπέσιν ἀγαθοῖς κατεκοσμήθη,	ὡς	ἂν δι´ ἑκάστου τούτων πρὸς
[37]	ἐντὸς τῶν ἀνθρωπίνων γενέσθαι σπλάγχνων,	ὡς	ἂν δι´ ἐκείνων ἐφ´ ἅπαν
[15]	ἀντικαταστῆναι παρ´ ἡμῶν τὴν ἀλήθειαν,	ὡς	ἂν διὰ μηδενὸς ἡ πίστις
[29]	ἐν τοῖς ἀνθρώποις ἀτόλμητον ἦν,	ὡς	ἂν διὰ πάσης τῆς ἀρρωστίας
[5]	ἔχειν ἐν ἑαυτῇ τὸ ἀθάνατον,	ὡς	ἂν διὰ τῆς ἐγκειμένης δυνάμεως
[5]	φύσει συγγενὲς πρὸς τὸ θεῖον,	ὡς	ἂν διὰ τοῦ καταλλήλου πρὸς
[0]	εὐλόγους ἐφ´ ἑκάστης διαλέξεως προβαλλόμενον,	ὡς	ἂν διὰ τῶν παρ´ ἀμφοτέροις
[35]	προμελετῆσαι τὴν τῆς ἀναστάσεως χάριν,	ὡς	ἂν εἰδείημεν ὅτι τὸ ἴσον
[37]	τοῦ συνάγοντος τὸ διαλελυμένον ἐπεδεήθημεν,	ὡς	ἂν ἐν ἡμῖν γενόμενον τὸ
[6]	τῆς ἐνισχυούσης αὐτὸν δυνάμεως μηχανᾶται,	ὡς	ἂν εὐάλωτος αὐτῷ πρὸς τὴν
[24]	γυμνὴν ὑποστῆναι αὐτοῦ τὴν ἐμφάνειαν,	ὡς	ἂν εὔληπτον γένοιτο τῷ ἐπιζητοῦντι
[16]	εἰς ἀδιάλυτον ἕνωσιν, ἀλλήλοις συμφυομένων,	ὡς	ἂν ἡ πρώτη περὶ τὸ
[23]	τὴν θείαν δύναμιν ἐπινοῆσαι γενέσθαι,	ὡς	ἂν ἡ ὑπὲρ ἡμῶν οἰκονομία
[35]	καὶ πάλιν συνήχθη τὰ διακεκριμένα,	ὡς	ἂν καθαρθείσης τῆς φύσεως ἐν
[23]	τοῦ ὑψηλοτέρου καὶ μείζονος ἀνταλλάγματος,	ὡς	ἂν μᾶλλον ἑαυτοῦ τὸ κατὰ
[8]	ὅλως ἀνθρώπου κτίστην αὐτὸν οἴεσθαι,	ὡς	ἂν μὴ καὶ τῶν ἀλγυνόντων
[0]	ἐνθεωρουμένων τῇ θεότητι τέλειον ἀπαιτήσωμεν,	ὡς	ἂν μὴ σύμμικτον ἐκ τῶν
[1]	τῇ ἑνότητι τῆς φύσεως βλέπειν,	ὡς	ἂν μὴ τῇ πρὸς τοὺς
[5]	τοῦ ἀνθρώπου λόγον οἰήσεται. ἀλλ´	ὡς	ἂν μηδαμοῦ τῆς ἀκολουθίας ὁ
[30]	ἐκ θείας ἐπιπνοίας ἀθρόως ἐγένοντο,	ὡς	ἂν μηδεὶς τῆς διδαχῆς τῶν
[6]	γίνεταί τις τοῦ νοητοῦ συνανάκρασις,	ὡς	ἂν μηδὲν ἀπόβλητον εἴη τῆς
[24]	καὶ ἡ ὁδηγία τῶν πεπλανημένων,	ὡς	ἂν ὅ τε μολυσμὸς καθαρθείη,
[27]	τῶν κηλίδων ἅπαν τὸ ὕφασμα,	ὡς	ἂν ὁμότιμον ἑαυτῷ δι´ ὅλου
[6]	σοφίαν μίξις τε καὶ ἀνάκρασις,	ὡς	ἂν πάντα τοῦ καλοῦ κατὰ
[0]	προεστηκόσι τοῦ μυστηρίου τῆς εὐσεβείας,	ὡς	ἂν πληθύνοιτο τῇ προσθήκῃ τῶν
[37]	μένειν ἐφ´ ἑαυτοῦ ὅλον. οὐκοῦν	ὡς	ἂν πρὸς τὸ ἀκόλουθον ἡμῖν
[6]	τῷ πλάσματι τὴν ζωὴν ἐνεφύτευσεν,	ὡς	ἂν συνεπαρθείη τῷ θείῳ τὸ
[37]	τοῖς σώμασι τῶν πεπιστευκότων κατακιρνάμενος,	ὡς	ἂν τῇ πρὸς τὸ ἀθάνατον
[8]	ἀπειλὴ καὶ σκυθρωπῶν ἐστὶν ἐπανόρθωσις,	ὡς	ἂν φόβῳ τῆς τῶν ἀλγεινῶν
[15]	ἀντιλέγων κατατρέχειν ἡμῶν τῆς πίστεως,	ὡς	ἀνάρμοστά τε καὶ ἀπεμφαίνοντα περὶ
[5]	τὸ ἴσον ἑκάτερος αὐτῶν ἀποδοκιμάσει	ὡς	ἀπίθανόν τε καὶ ἀπρεπῆ περὶ
[28]	τούτων ἐπιγέλαστον ποιεῖν τὸ μυστήριον,	ὡς	ἀπρεπὲς ὂν θεῷ διὰ τοιαύτης
[11]	τῆς τοῦ παντὸς συστάσεως καταλείπομεν,	ὡς	ἄρρητον παντάπασιν ὄντα καὶ ἀνερμήνευτον.
[28]	τὴν σύστασιν τῆς ζωῆς συντελούντων	ὡς	ἄτιμόν τι ἢ πονηρὸν διαβάλλεται;
[35]	μέτρον ἐξεργαζομένου τὰ κατὰ δύναμιν.	ὡς	γὰρ ἔστιν ἀνθρώπῳ τὸ ὕδωρ
[24]	ἐν τοῖς παρὰ φύσιν κωλυομένης.	ὡς	γὰρ ἴδιόν ἐστι τῆς τοῦ
[8]	ἀρχῆς ἐπανάγοντος χάριν εἶναι πιστεύεται.	ὡς	γὰρ οἱ τοὺς ἥλους τε
[10]	περὶ τῆς θείας οἰκονομίας λαβεῖν;	ὡς	γὰρ τὸ πῦρ ἐπὶ τῆς
[37]	πρὸς ἑαυτὸ μεταποιεῖ καὶ μετατίθησιν.	ὡς	γὰρ τῷ φθοροποιῷ πρὸς τὸ
[7]	σύστασιν τῆς ἑαυτῶν πλάνης προβάλλουσιν,	ὡς	διὰ τούτου πονηρὸν εἶναι τὸν
[6]	ἀρετῆς καὶ τῆς κακίας οὐχ	ὡς	δύο τινῶν καθ´ ὑπόστασιν φαινομένων
[8]	ἐστι τοῖς τοῦ βίου μετέχουσιν.	ὡς	εἴ γέ τις ἐν ὀδύναις
[7]	τὴν ἀνθρωποποιίαν ἔργον εἶναι νομίζουσιν.	ὡς	εἴγε πρὸς τὸ ὑψηλότερον ἔβλεπεν
[8]	τὴν κακίαν ἡμῶν ἰατρεύοντα, οὐχ	ὡς	εἰς ἀεὶ παραμένειν· ὁ γὰρ
[25]	γὰρ οὕτω νήπιος τὴν ψυχὴν	ὡς	εἰς τὸ πᾶν βλέπων μὴ
[40]	εὖ βεβιωκόσι προκείμενα τοιαῦτά ἐστιν	ὡς	εἰς ὑπογραφὴν λόγου ἐλθεῖν. πῶς
[32]	τοῦ κατ´ αὐτὸν σχήματος διῃρημένου,	ὡς	ἐκ τοῦ μέσου, καθ´ ὃ
[35]	τῷ γείτονι διατυποῦται στοιχείῳ. καὶ	ὡς	ἐκεῖνος ὁ ἄνωθεν ἄνθρωπος ἀναλαβὼν
[18]	αὐτῶν καὶ τῶν ἐντυγχανόντων ἐπετηδεύετο,	ὡς	ἐν πολλοῖς τῶν τόπων μηδέ,
[4]	ἀπὸ ῥημάτων καὶ ἄσθματος τηλικαύτη,	ὡς	ἐξαρκεῖν πρὸς οὐρανῶν σύστασιν καὶ
[5]	ἀγαθῶν γενέσθαι, ἀναγκαίως τοιοῦτος κατασκευάζεται,	ὡς	ἐπιτηδείως πρὸς τὴν τῶν ἀγαθῶν
[35]	τοῦ παντὸς ἔχων τὴν δεσποτείαν,	ὡς	ἡμεῖς ἐν τῷ ὕδατι, οὕτως
[35]	τοῦτο λαβόντες κατὰ διάνοιαν ὅτι,	ὡς	ἡμῖν ἐν ἐξουσίᾳ τὸ ὕδωρ
[17]	αὐτῷ, ὅσην ὁ λόγος ἐπέδειξεν,	ὡς	θανάτου τε καθαίρεσιν καὶ ζωῆς
[2]	πνεῦμα θεοπρεπές ἐστιν οἴεσθαι· ἀλλ´	ὡς	θεοῦ λόγον ἀκούσαντες οὐκ ἀνυπόστατόν
[1]	πιστεύειν τῇ φύσει τὸν λόγον,	ὡς	καὶ τὰ ἄλλα πάντα. καὶ
[14]	λύθρῳ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καταμίγνυται,	ὡς	καὶ τὰς ὑψηλὰς ἐνεργείας αὐτοῦ
[8]	πρὸς τὸ ἡμέτερον παράλογος συνανάκρασις,	ὡς	λυπεῖσθαι καὶ δάκνεσθαι τοῦ παρὰ
[11]	οὐκ ἀμφιβάλλομεν, τὸ δ´ ὅπως,	ὡς	μεῖζον ἢ κατὰ λογισμῶν ἔφοδον,
[9]	πως τῶν μικροψυχοτέρων τὴν πίστιν,	ὡς	μηδὲ τὸ ἐφεξῆς τῶν λεγομένων
[6]	πρὸς ἄλληλα πολλῷ τῷ μέσῳ,	ὡς	μήτε τὴν αἰσθητὴν ἐν τοῖς
[3]	ἑνότης τὸν διαμερισμὸν οὐ προσίεται,	ὡς	μήτε τὸ τῆς μοναρχίας σχίζεσθαι
[5]	τῷ τῆς ζωῆς εἴδει κατεσκεύασται,	ὡς	οἰκεῖον ἑκατέρου καὶ ὁμόφυλον διὰ
[32]	τὸ ἀκόλουθον περιέχει ὁ λόγος,	ὡς	ὁμολογεῖσθαι καὶ παρὰ τῶν ἀπίστων
[10]	ἀποποιείσθω· τὸν αὐτὸν οὖν τρόπον,	ὡς	ὁρῶμεν καὶ ἐξημμένην τοῦ ὑποκειμένου
[33]	ἔχουσι πρὸς τὸ φαινόμενον βλέποντες,	ὡς	οὐ συμβαῖνον τῇ ἐπαγγελίᾳ τὸ
[16]	ἔδει τὴν ἀτοπίαν τοῦ δόγματος,	ὡς	οὐδὲν ὑγιὲς περὶ τῆς θείας
[18]	βίῳ πιστεύσαντας διαβάλλειν τὴν παρουσίαν,	ὡς	οὐκ ἐν σοφίᾳ τινὶ καὶ
[15]	σώματος ἀναστάσεως τὸν σκόπον ἀνύων,	ὡς	οὐκ ἐξὸν αὐτῷ μένοντι ἐπὶ
[36]	ἀναφυόμενον ἀγαθὸν ὅσον καὶ οἷον,	ὡς	πρὸς αὐτὸ τὸ θεῖον ἔχειν
[15]	ἀνθρωπίνης ἅψασθαι φύσεως, οὐδεμιᾶς ἐναντιότητος	ὡς	πρὸς τὸν τῆς ἀρετῆς λόγον
[21]	ἀγαθὸς οἶκτον λαμβάνει τοῦ διαπεπτωκότος,	ὡς	σοφὸς οὐκ ἀγνοεῖ τὸν τρόπον
[25]	νῦν μὲν οὖν ἐγκέκραται ἡμῖν	ὡς	συνέχων ἐν τῷ εἶναι τὴν
[27]	ἀλλήλων ἐν τῷ μέρει τούτῳ,	ὡς	τὰ μὲν ἐφάπτεσθαι τῆς ἀπροσίτου
[8]	ἀκολούθου πᾶσαν ἰδέαν κακῶν ἀντεισαγούσης,	ὡς	τῇ μὲν ἀποστροφῇ τῆς ζωῆς
[35]	τῷ κεκιβδηλευμένῳ χρυσίῳ τὸ χωνευτήριον,	ὡς	τῆς ἐμμιχθείσης αὐτοῖς κακίας ἀποτακείσης
[15]	κατὰ τὸ ἐναντίον ἀντικαθέστηκεν, ἐπισκεψώμεθα.	ὡς	φωτὶ σκότος καὶ θάνατος τῇ
[3]	βουλήσει τὴν δύναμιν. ~Ὥστε τὸν	ἀκριβῶς	τὰ βάθη τοῦ μυστηρίου διασκοπούμενον
[8]	τὸ πᾶν οἰκονομοῦντος οὐκέτ´ ἂν	εὐλόγως	κακῶν αἴτιον τὸν τῶν ἀνθρώπων
[5]	εἰς γένεσιν, οὐκ ἄν τις	εὐλόγως,	οὗ ἡ αἰτία τῆς συστάσεως
[17]	οὔπω διὰ τοῦ παρόντος βίου	τηλαυγῶς	καθορᾶται· ἦ γὰρ ἂν περιῄρητο
[13]	ἀκούεις καὶ τεθνάναι καὶ γεγεννῆσθαι	δίδως,	ἐκ τῶν αὐτῶν δώσεις πάντως
[8]	ζῇν παρήχθη, πᾶσι τοῖς καλλίστοις	θεοειδῶς	κεκοσμημένος. ἐπειδὴ δὲ μόνον ἀναλλοίωτόν
[7]	παρασχούσης. ~Καὶ μηδεὶς ἐρωτάτω, εἰ	προειδὼς	τὴν ἀνθρωπίνην συμφορὰν ὁ θεὸς
[4]	λόγον θεοῦ καὶ πνεῦμα θεοῦ,	οὐσιωδῶς	ὑφεστώσας δυνάμεις, ποιητικάς τε τῶν
[2]	ἡμέτερον λόγον θεωρεῖται πάθη, ἀλλ´	οὐσιωδῶς	ὑφεστῶτα, προαιρετικόν τε καὶ ἐνεργὸν
[5]	παρόντος δὲ οὐκ ἔστιν, οὕτως,	ἕως	ἂν παρῇ τὸ ἀγαθὸν ἐν
[18]	γινωσκομένου, τῆς δὲ λαμπρᾶς ἐκείνης	πόλεως	ἐν ἐρειπίοις ὑπολειφθείσης, μεῖναι δὲ
[6]	τοῦ γὰρ ἀπαθοῦς μίμημα ἦν·	ἀνάπλεως	δὲ παρρησίας, αὐτῆς κατὰ πρόσωπον
[6]	τὸ γήινον πλάσμα, τῆς ἄνω	δυνάμεως	ἀπεικόνισμα· τοῦτο δὲ τὸ ζῷον
[22]	αὐθεντίᾳ, μηδὲ τῷ περιόντι τῆς	δυνάμεως	ἀποσπάσαντα τοῦ κρατοῦντος καταλιπεῖν τινὰ
[15]	καὶ θεικῆς ἐξουσίας τῆς ἐναντίας	δυνάμεως	ἀποσπάσας πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς
[28]	ἐπισκεφθῆναι μὲν παρὰ τῆς θείας	δυνάμεως	ἀσθενήσασαν ἐν κακίᾳ τὴν φύσιν
[27]	μηδὲν ἡμῖν ἐπικοινωνοῦντα τῆς θείας	δυνάμεως	ἀσχολία. τὸ μὲν γὰρ ἀπρεπὲς
[5]	ὡς ἂν διὰ τῆς ἐγκειμένης	δυνάμεως	γνωρίζοι τε τὸ ὑπερκείμενον καὶ
[32]	δίχα τούτου τῇ περιουσίᾳ τῆς	δυνάμεως	δύνασθαι ἂν μετὰ ῥᾳστώνης τὸ
[16]	τῷ οἰκείῳ σώματι διὰ τῆς	δυνάμεως	ἑαυτοῦ τῆς ἑκατέρῳ τούτων παρὰ
[2]	ταπεινότητα τὸ μεγαλεῖον τῆς θείας	δυνάμεως,	εἰ καθ´ ὁμοιότητα τοῦ ἡμετέρου
[20]	τὸ τοιοῦτον καὶ τυραννικὸν τῆς	δυνάμεως	εἶδος. ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ
[6]	παρὰ τῆς τὸ πᾶν οἰκονομούσης	δυνάμεως·	εἶτα κατεσκευάσθη τὸ γήινον πλάσμα,
[1]	ἁπλοῦν θεωροῖτο, ἀδυναμίας τε καὶ	δυνάμεως	ἐν τῇ αὐτῇ προθέσει θεωρουμένων,
[2]	τινας καὶ μιμήματα τῆς ἀφράστου	δυνάμεως	ἐν τῇ καθ´ ἡμᾶς θεωροῦντες
[24]	ποῦ ἡ ἀφθαρσία τῆς θείας	δυνάμεως	ἐν τοῖς εἰρημένοις ὁρᾶται. ἵνα
[37]	ἔχει, διὰ δὲ τῆς ἐπεισαγομένης	δυνάμεως	ἐν τῷ εἶναι μένει. ἡ
[37]	ἡμῖν γενόμενον διὰ τῆς ἀλλοιωτικῆς	δυνάμεως	ἐξαιματοῦται καὶ μάλιστά γε εἰ
[5]	ἡ ὑπόστασις τῆς τοῦ λόγου	δυνάμεως	ἐξῆπται, καθὼς ἡ ἀκολουθία παρέδειξεν,
[23]	τῶν ἀρρήτων ταμείων τῆς θείας	δυνάμεως	ἡ φιλοτιμία προῄει, ἕτοιμος ἄρτος
[33]	πῶς γάρ, φασίν, εὐχὴ καὶ	δυνάμεως	θείας ἐπίκλησις ἐπὶ τοῦ ὕδατος
[23]	πτοηθείη τὸν προσεγγισμὸν τῆς ὑπερεχούσης	δυνάμεως·	καὶ τὴν ἠρέμα διὰ τῶν
[24]	ὑψηλὸν ἐξεργασθῆναι παρὰ τῆς θείας	δυνάμεως	κατὰ φύσιν πώς ἐστι καὶ
[6]	ἰσχύι δέ τινι καὶ βίᾳ	δυνάμεως	κατεργάσασθαι τὸ κατὰ γνώμην οὐχ
[6]	τοῦτο ἀποστῆσαι τῆς ἐνισχυούσης αὐτὸν	δυνάμεως	μηχανᾶται, ὡς ἂν εὐάλωτος αὐτῷ
[35]	εἴρηται, τοσοῦτον μιμούμεθα τῆς ὑπερεχούσης	δυνάμεως	ὅσον χωρεῖ ἡμῶν ἡ πτωχεία
[24]	κάθοδος περιουσία τίς ἐστι τῆς	δυνάμεως	οὐδὲν ἐν τοῖς παρὰ φύσιν
[35]	ὕδωρ μυστικόν, οὐκ ἐπίκλησις θείας	δυνάμεως,	οὐχ ἡ ἐκ μεταμελείας διόρθωσις,
[33]	μηδὲν εἶναι θαυμαστὸν εἰ θείας	δυνάμεως	παρουσία πρὸς ἀφθαρσίαν μετασκευάζει τὸ
[32]	καὶ τῆς ὑψηλῆς καὶ ὑπερεχούσης	δυνάμεως.	περὶ ὧν οὐδὲν οἶμαι δεῖν
[37]	γίνεται, καταλλήλως διὰ τῆς ἀλλοιωτικῆς	δυνάμεως	πρὸς τὸ τοῦ σώματος εἶδος
[26]	περιφυέντων, ὁ προσεγγισμὸς τῆς θείας	δυνάμεως	πυρὸς δίκην ἀφανισμὸν τοῦ παρὰ
[37]	ἀλλὰ διὰ τῆς ἐπιρρεούσης αὐτῇ	δυνάμεως	συνέχει τε ἑαυτὴν καὶ ἐν
[24]	ἀνθρωπότητος καταβῆναι ἰσχῦσαι πλείονα τῆς	δυνάμεως	τὴν ἀπόδειξιν ἔχει ἢ τὰ
[5]	φωτὸς γίνεται, διὰ τῆς ἐμφύτου	δυνάμεως	τὸ συγγενὲς ἐφελκόμενος, οὕτως ἀναγκαῖον
[32]	τῆς μὲν φωνῆς ἢ τῆς	πράξεως	ἀνθρωπικῶς διεξαγομένης, τοῦ δὲ κατὰ
[6]	φύσει τὴν πήρωσιν, ἀλλὰ προλαβούσης	ἕξεως	στέρησιν, οὕτω καὶ τὴν κακίαν
[8]	καλοῦ διαμαρτίας τὴν τῆς ἐναντίας	ἕξεως	ὑπόστασιν ἐνεργησάσης, τὸ ἀχρειωθὲν ἡμῶν
[0]	καὶ προτάσεις εὐλόγους ἐφ´ ἑκάστης	διαλέξεως	προβαλλόμενον, ὡς ἂν διὰ τῶν
[34]	παρεῖναι τὸ θεῖον τοῖς γινομένοις	ἀποδείξεως	προσδεοίμεθα, τὸ μὲν θεὸν εἶναι
[34]	οἰκονομίας περιουσία τίς ἐστι τῆς	ἀποδείξεως	τοῦ κατὰ θεὸν ἐπιτελεῖσθαι τὸ
[37]	ἁγιάζεται διὰ λόγου θεοῦ καὶ	ἐντεύξεως,	οὐ διὰ βρώσεως προιὼν εἰς
[5]	διὰ τῆς ποιᾶς τοῦ σώματος	διαπλάσεως	τῷ μὲν τὸν ἀέρα, τῷ
[11]	ἐπίκηρον ὁμολογοῦμεν, τὸν δὲ τῆς	ἀνακράσεως	τρόπον τοῦ θείου πρὸς τὸν
[16]	τῆς ἀρρήτου ἐκείνης καὶ ἀνεκφράστου	συνανακράσεως	τοῦτο οἰκονομήσασθαι, τὸ τῶν ἅπαξ
[8]	ἀμιγὲς τοῦ ἐναντίου διὰ τῆς	ἀναστάσεως	ἀναπλάσας, πρὸς τὸ ἐξ ἀρχῆς
[8]	ἐξ ἀρχῆς σχῆμα διὰ τῆς	ἀναστάσεως	ἀναπλασθείη. τὸ δὲ τοιοῦτον δόγμα
[16]	τρόπον καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς	ἀναστάσεως	δι´ ἑνὸς ἐπὶ πᾶσαν διατείνει
[9]	γὰρ θεοπρεπὲς τῆς ἐκ νεκρῶν	ἀναστάσεως	διὰ τὸ περὶ τὸν θάνατον
[32]	ἄνθρωπος ἦν, ὁ διὰ τῆς	ἀναστάσεως	συνεπαρθεὶς τῇ θεότητι, ὥσπερ ἐπὶ
[35]	ψυχῆς ἐκρυείσης πάλιν διὰ τῆς	ἀναστάσεως	σῶον καὶ ἀπαθῆ καὶ ἀκέραιον
[35]	ἀποκατάστασιν. οὐ γὰρ ὅσα δι´	ἀναστάσεως	τὴν ἐπὶ τὸ εἶναι πάλιν
[16]	οἰκονομίας καὶ τῆς ἐκ νεκρῶν	ἀναστάσεως,	τὸ διαλυθῆναι μὲν τῷ θανάτῳ
[15]	διὰ τῆς τοῦ ἰδίου σώματος	ἀναστάσεως	τὸν σκόπον ἀνύων, ὡς οὐκ
[32]	ἀρχὴν δοῦναι τῇ φύσει τῆς	ἀναστάσεως	τῷ ἰδίῳ σώματι, ὅλον τῇ
[35]	τρισὶ περιόδοις τὴν τριήμερον τῆς	ἀναστάσεως	χάριν ἀπεμιμήσατο. εἴρηται δὲ τὸ
[35]	τῷ ὕδατι προμελετῆσαι τὴν τῆς	ἀναστάσεως	χάριν, ὡς ἂν εἰδείημεν ὅτι
[16]	δὲ πάλιν ἐπαναγαγεῖν διὰ τῆς	ἀναστάσεως,	ὡς ἂν αὐτὸς γένοιτο μεθόριον
[39]	ἐλπίδι τῆς ἐπὶ τὸ κρεῖττον	μεταστάσεως,	πρὸς ἑαυτὸν ἀναλύων. ὅμοιον γὰρ
[5]	εὐλόγως, οὗ ἡ αἰτία τῆς	συστάσεως	ἀγαθότης ἐστί, τοῦτον ἐν κακοῖς
[5]	ἄλλην ἐπινοεῖν αἰτίαν τινὰ τῆς	συστάσεως,	ἀλλ´ ἢ τὸν λόγον αὐτόν,
[5]	καὶ σοφίαν τῆς τῶν ὄντων	συστάσεως,	ἀλογίαν τε καὶ ἀτεχνίαν τῇ
[11]	τὸν τρόπον τῆς τοῦ παντὸς	συστάσεως	καταλείπομεν, ὡς ἄρρητον παντάπασιν ὄντα
[33]	γίνεται τὸ εἰς ἀφορμὴν τῆς	συστάσεως	τοῦ ζῴου καταβαλλόμενον. ἀλλὰ μὴν
[16]	διαμαρτάνει τὸ κήρυγμα, μηδεμιᾶς παθητικῆς	διαθέσεως	ἐν ταῖς περὶ θεοῦ ὑπολήψεσι
[7]	καὶ τῆς περὶ τὰς ἡδονὰς	διαθέσεως	τὸν νοῦν ἀποικίσαντες ἀπαθῶς ἐπεσκόπουν
[31]	ἐγγενέσθαι τὴν πίστιν, ἀλλὰ τῆς	διαθέσεως	τῶν δεχομένων τὸ κήρυγμα. ~Τί
[5]	ἔξω τῆς τῶν ἀντιλεγόντων ἐστὶ	συγκαταθέσεως.	ὁ γὰρ ἐπὶ μετουσίᾳ τῶν
[1]	οὐ γὰρ ἂν ἐκτὸς εἴη	συνθέσεως	ἡ τοιαύτη ὑπόληψις, τὸ ἕτερον
[20]	ἂν ὤνησε τὸ ἀγαθὸν τῆς	προθέσεως,	μὴ σοφίας ἐνεργὸν τὴν φιλανθρωπίαν
[27]	ἄδοξον τὸ εἶδος τῆς ἀνθρωπίνης	γενέσεως.	ἀλλ´ οὐκ ἦν ἐν οὐρανῷ
[33]	μεταβαίνοντος, ἀκόλουθον ἦν τῆς πρώτης	γενέσεως	ἐπὶ τὸν θνητὸν παραγούσης βίον
[33]	παράγουσαν, ἵν´, ὥσπερ ἐκ θνητῆς	γενέσεως	θνητὸν ἐξ ἀνάγκης τὸ γεγεννημένον
[16]	ἡδονὴν πάθος τῆς ἀνθρωπίνης καθηγεῖται	γενέσεως,	καὶ ἡ πρὸς κακίαν τῶν
[26]	τῶν τῆς φύσεως ἰδιωμάτων γενόμενος,	γενέσεώς	τε καὶ ἀνατροφῆς καὶ αὐξήσεως,
[13]	τὴν κοινότητα τῷ τε τῆς	γενέσεως	τρόπῳ καὶ τῷ ἀνεπιδέκτῳ τῆς
[39]	κατ´ ἐξουσίαν προκειμένης παντὶ τῆς	αἱρέσεως,	καλῶς ἔχειν φημὶ τὸν πρὸς
[6]	τῇ τῶν ὄντων φύσει τῆς	διαιρέσεως	ταύτης ἔξω φερόμενον. διῄρηται δὲ
[40]	τῶν κακῶν πείρας δι´ ἀγαθῆς	προαιρέσεως	ἀλλοτριοῦσθαι, νῦν μὲν κατὰ τὸν
[16]	καταχρήσεως λέγεται. τὸ μὲν οὖν	προαιρέσεως	ἁπτόμενον καὶ πρὸς κακίαν ἀπὸ
[31]	ἡ ἀρετή, τῇ ἀκινησίᾳ τῆς	προαιρέσεως	ἐμπεδηθεῖσα· ἀρετῆς δὲ μὴ οὔσης,
[7]	θεωρουμένη· κακὸν γὰρ οὐδὲν ἔξω	προαιρέσεως	ἐφ´ ἑαυτοῦ κεῖται, ἀλλὰ τῷ
[36]	ὕδωρ, ἡ μὲν ἐντὸς τῆς	προαιρέσεως	ἡμῶν ἀποκειμένη, τὸ δὲ σύντροφον
[40]	ἐγένου θεοῦ, δεῖξον διὰ τῆς	προαιρέσεως	καὶ τὸν ἐν σοὶ ὄντα
[40]	βίου, καταλλήλως ἐκ τῆς ἑκάστου	προαιρέσεως	κατὰ τὴν δικαίαν τοῦ θεοῦ
[26]	τὰ σπέρματα διὰ τῆς ἰδίας	προαιρέσεως	κατεβάλετο· ἀπατᾶται γὰρ καὶ αὐτὸς
[34]	καθὰ πεπιστεύκαμεν, καὶ τῆς ἡμετέρας	προαιρέσεως	πρὸς τὸ σπουδαζόμενον τὴν ὁρμὴν
[20]	συνδιατεθῆναι τῷ εὐμεταβλήτῳ τῆς ἀνθρωπίνης	προαιρέσεως	τὴν παγίαν ἐν τῷ ἀγαθῷ
[21]	ἀγαθῶν καὶ τῷ αὐτεξουσίῳ τῆς	προαιρέσεως	τὴν πρὸς τὸ θεῖον διασώζων
[7]	αὐτῆς ἀναδείξας· ὁ ἆθλον τῆς	προαιρέσεως	τὸ τῶν ἀγαθῶν γέρας τοῖς
[34]	ἐν δὲ τῷ ἀψευδεῖ τῆς	ὑποσχέσεως	παρεῖναι τὸ ἐπηγγελμένον οὐκ ἀμφιβάλλοντες.
[5]	ἱστορικώτερον ὁ Μωσῆς διεξέρχεται, ἐν	διηγήσεως	εἴδει δόγματα ἡμῖν παρατιθέμενος, τῆς
[35]	ἐκ τῆς κατὰ τὴν διδαχὴν	ὑφηγήσεως	ἐνεργὸς γέγονεν ὅσον δι´ αὐτῶν
[2]	τὸν λόγον ᾠήθημεν, οὐδὲ ἐκ	μαθήσεως	ἐγγινόμενον, οὔτε διὰ φωνῆς προφαινόμενον,
[8]	ἐκφεύγῃ τὴν κατάληψιν τῆς ἡμετέρας	αἰσθήσεως.	ἡ δὲ αἰτία τῆς λύσεως
[7]	τῶν λεγομένων, ὅτι οὐ δι´	αἰσθήσεως	τὸ καλὸν ἢ τὸ κακὸν
[30]	τῶν δὲ λοιπῶν ἀμοιρούντων τῆς	κλήσεως,	καιρὸν εἶχεν τὸ τοιοῦτον ἔγκλημα
[22]	τὸν δίκαιον τρόπον ἐπινοηθῆναι τῆς	ἀνακλήσεως.	οὗτος δέ ἐστί τις τὸ
[21]	οὐκ ἀγνοεῖ τὸν τρόπον τῆς	ἀνακλήσεως.	σοφίας δ´ ἂν εἴη καὶ
[34]	γινομένοις αὐτὸν κατὰ πάντα καιρὸν	ἐπικλήσεως.	ὥσπερ γὰρ ἑκάστου τῶν ὄντων
[35]	μεταμελείας καὶ τῆς τοῦ θανάτου	μιμήσεως,	δι´ ὧν ἐκλύεταί πως ὁ
[35]	ἡ σπουδὴ ὁμοίως ἐπάναγκες διὰ	μιμήσεως	ἕπεσθαι, τὸ παρ´ αὐτοῦ προδειχθὲν
[24]	καὶ ἐν τῷ τρόπῳ τῆς	κινήσεως	ἐκβαίνει τὴν φύσιν, ἐπὶ τὸ
[8]	πρὸς τὸ ἐναντίον αὐτὰ διαδεχομένης	κινήσεως·	ἐπεὶ οὖν ἐν τούτοις καὶ
[30]	ἰδίῳ θυμῷ καὶ τῆς ζωτικῆς	κινήσεως	οὐκ ἐστέρηται, οὕτως ἔστι καὶ
[6]	τοίνυν ἡ ἄκτιστος φύσις τῆς	κινήσεως	τῆς κατὰ τροπὴν καὶ μεταβολὴν
[21]	δύο δὲ τῆς τοιαύτης εἴδη	κινήσεως·	τὸ μὲν πρὸς τὸ ἀγαθὸν
[38]	μόνον γὰρ τοῦτο τὸ τῆς	γεννήσεως	εἶδος κατ´ ἐξουσίαν ἔχει, ὅ
[13]	πάθος κατέληξεν· οὔτε γὰρ τῆς	γεννήσεως	ἡδονὴ καθηγήσατο, οὔτε τὸν θάνατον
[13]	κἀγώ. ἀλλὰ τὸ πρὸ τῆς	γεννήσεως	καὶ τὸ μετὰ τὸν θάνατον
[39]	πίστιν ἐν τῷ καιρῷ τῆς	γεννήσεως,	μήποτε λάθῃ τῇ ἐλλιπεῖ φύσει
[15]	σώματος ὑπερχόμενος φύσιν, καὶ διὰ	γεννήσεως	παριὼν εἰς τὸν βίον, καὶ
[33]	τοῦ τρόπου τῆς κατὰ σάρκα	γεννήσεως	πᾶσιν ὄντος προδήλου, πῶς ἄνθρωπος
[39]	οὕτως ἀρχηγὸν διὰ τῆς πνευματικῆς	γεννήσεως	ποιεῖσθαι τῆς ἰδίας ζωῆς, ἤ,
[28]	φύσιν ἡμῶν, καὶ τὸν τῆς	γεννήσεως	τρόπον διαθρυλλοῦσι, καὶ οἴονται διὰ
[34]	μᾶλλον ἐν τῷ πνευματικῷ τῆς	γεννήσεως	τρόπῳ, καὶ θεοῦ παρέσεσθαι τοῖς
[39]	κάτωθεν, οὐ τῆς ἄνωθέν ἐστι	γεννήσεως.	φησὶ δὲ τὸ εὐαγγέλιον ἄνωθεν
[40]	γεννώμενοι. ἡ γὰρ διὰ τῆς	ἀναγεννήσεως	γινομένη τῆς ζωῆς ἡμῶν μεταποίησις
[35]	δίχα τῆς κατὰ τὸ λουτρὸν	ἀναγεννήσεως	ἐν ἀναστάσει γενέσθαι τὸν ἄνθρωπον,
[33]	τῆς διὰ τοῦ ὕδατος γινομένης	ἀναγεννήσεως	ἐρωτηθέντες ἀποκρινούμεθα. ἐκεῖ τε γὰρ
[40]	σκεπτέον τίνος μεταποιηθέντος ἐντελὴς τῆς	ἀναγεννήσεως	ἡ χάρις ἐστί. δῆλον ὅτι
[33]	ἐστὶ δι´ ὧν τὸ τῆς	ἀναγεννήσεως	πληροῦται μυστήριον, δυσπειθῶς ἔχουσι πρὸς
[2]	ὅπερ ἐν τῷ καιρῷ τῆς	ἐκφωνήσεως	τοῦ λόγου φωνὴ γίνεται, τὴν
[26]	γενέσεώς τε καὶ ἀνατροφῆς καὶ	αὐξήσεως,	καὶ μέχρι τῆς τοῦ θανάτου
[6]	ἐστι τῆς διὰ τῶν αἰσθητηρίων	κατανοήσεως.	ἀλλ´ ὥσπερ ἐν αὐτῷ τῷ
[26]	τὸ μέγα μυστήριον τῆς θείας	ἐνανθρωπήσεως.	δι´ ὧν γὰρ κατεμίχθη τῇ
[16]	μὲν κυρίως, τὸ δὲ ἐκ	καταχρήσεως	λέγεται. τὸ μὲν οὖν προαιρέσεως
[8]	ἅπαξ δὲ τῆς τῶν ἀγαθῶν	ἀναχωρήσεως	δι´ ἀκολούθου πᾶσαν ἰδέαν κακῶν
[35]	κἂν ἄμοιρος μείνῃ τῆς τοιαύτης	μυήσεως·	ἀλλὰ τὴν ἐπὶ τὸ μακάριόν
[0]	~ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΣ. Πρόλογος. Ὁ τῆς	κατηχήσεως	λόγος ἀναγκαῖος μέν ἐστι τοῖς
[26]	ἀποχωρίζειν τῆς κατὰ τὸ δίκαιον	κρίσεως,	ἀλλὰ συνάπτειν ἀλλήλοις εὐμηχάνως ἀμφότερα,
[8]	τοῦτο τῆς περὶ τὸ καλὸν	κρίσεως	ἐν τῇ δοκιμασίᾳ τῶν αἰσθήσεων
[8]	ἐπιπωροῦται, ἐν τῷ καιρῷ τῆς	κρίσεως	τέμνεταί τε καὶ ἀποξύεται τῇ
[27]	ἀξίας οὔτε κάτω βλέπει διὰ	συγκρίσεως,	οὔτε ἄνω· πάντα γὰρ κατὰ
[15]	ἀποροῦμεν καὶ πρὸς τοῦτο θεοπρεποῦς	ἀποκρίσεως.	ζητεῖς τὴν αἰτίαν τοῦ γενέσθαι
[31]	τὸ πρόχειρον οὔσης ἑκάστῳ τῆς	ἀποκρίσεως,	τὸ μηδὲν ἐφ´ ἡμῖν τῶν
[12]	τὸ πάσης ἐπιστατεῖν ὁμοιοτρόπως τῆς	κτίσεως,	γῆς, θαλάσσης, ἀέρος, καὶ τῶν
[8]	τὴν φύσιν τὸ μὴ διὰ	κτίσεως	ἔχον τὴν γένεσιν, τὰ δ´
[6]	ἔχει, διότι καὶ αὐτὴ τῆς	κτίσεως	ἡ ὑπόστασις ἀπὸ ἀλλοιώσεως ἤρξατο,
[6]	τὸ ὁμότιμον διὰ πάσης τῆς	κτίσεως	ἡ χάρις διήκοι, τῆς κάτω
[6]	ἂν μηδὲν ἀπόβλητον εἴη τῆς	κτίσεως,	καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος, μηδὲ
[39]	ἑαυτὴν κατὰ τὸν λόγον τῆς	κτίσεως	καὶ οὐδὲν ἡ κατὰ τὸ
[26]	εὐχαριστία παρὰ πάσης ἔσται τῆς	κτίσεως,	καὶ τῶν ἐν τῇ καθάρσει
[6]	γίνεται πρὸς ἑαυτὴν συμφωνία τῆς	κτίσεως,	οὐδαμοῦ τῆς φυσικῆς ἐναντιότητος τὸν
[39]	ἐν ἑαυτῇ κεκτημένης, τῆς δὲ	κτίσεως	πρὸς τροπὴν ἀλλοιουμένης, ὁ κατὰ
[6]	συγκιρναμένης. ἐπεὶ οὖν τῆς νοητῆς	κτίσεως	προυποστάσης, καὶ ἑκάστῃ τῶν ἀγγελικῶν
[6]	ἀνεπίδεκτος, πᾶν δὲ τὸ διὰ	κτίσεως	ὑποστὰν συγγενῶς πρὸς τὴν ἀλλοίωσιν
[32]	δ´ οὖν εἰς ἡμᾶς ἐκ	παραδόσεως	ἥκει, τοιοῦτόν ἐστιν. ἐπειδὴ πάντα
[26]	τῷ τρόπῳ τῆς τῶν ὁμοίων	ἀντιδόσεως	μὴ ἐκπεσεῖν τοῦ βελτίονος. ὥσπερ
[8]	ἂν φόβῳ τῆς τῶν ἀλγεινῶν	ἀντιδόσεως	πρὸς τὴν φυγὴν τῆς κακίας
[37]	σώματος, μὴ διὰ βρώσεως καὶ	πόσεως	τοῖς σπλάγχνοις καταμιγνύμενον. οὐκοῦν ἐπάναγκες
[35]	οἱ δὲ ταύτης ἀμύητοι τῆς	καθάρσεως	ἀναγκαίως τῷ πυρὶ καθαρίζονται. ~Μὴ
[36]	δὲ διὰ τῆς ἐν ὕδατι	καθάρσεως	ἐνεργὸς γίνεται. ὁ δὲ καθαρθεὶς
[26]	τῶν μηδὲ τὴν ἀρχὴν ἐπιδεηθέντων	καθάρσεως.	ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα παραδίδωσι
[26]	τούτων προσγένοιτο καὶ ἡ τῆς	καύσεως	ἀλγηδὼν παρέλθοι, χάριν εἴσονται τοῖς
[8]	τῷ σώματι διὰ τομῆς ἢ	καύσεως	ἀποξύοντες οὐκ ἀνώδυνον ἐπάγουσι τῷ
[28]	καθὼς εἴρηται, τῆς παρούσης ἐστὶν	ἀπολαύσεως·	ἀλλ´ ἐν ἐκείνοις ἡ ἀθανασία
[7]	πρὸς τὸ ἡδὺ τῆς σωματικῆς	ἀπολαύσεως	τὸ ἀγαθὸν ὁριζόμενοι διὰ τὸ
[6]	ἔπλασε καὶ διὰ τῆς ἰδίας	ἐμπνεύσεως	τῷ πλάσματι τὴν ζωὴν ἐνεφύτευσεν,
[8]	αἰσθήσεως. ἡ δὲ αἰτία τῆς	λύσεως	δήλη διὰ τοῦ ῥηθέντος ἡμῖν
[16]	τῇ φύσει κακίας διὰ τῆς	διαλύσεως	ἡμῶν ἐκρυείσης, οἷον ἐπὶ τοῦ
[8]	διὰ τοῦτο ὁ μὲν τῆς	διαλύσεως	θάνατος ἐκ τῆς τῶν νεκρῶν
[27]	τὸ ἴσον λαμπρυνθὲν ἐκ τῆς	πλύσεως·	οὕτως, μολυνθείσης τῇ ἁμαρτίᾳ τῆς
[28]	οἰκείως ἔχει. ἡ δὲ τῆς	φύσεως	ἀκολουθία, θείῳ βουλήματι καὶ νόμῳ
[16]	ψυχὴν κατὰ τὴν ἀναγκαίαν τῆς	φύσεως	ἀκολουθίαν μὴ κωλῦσαι, εἰς ἄλληλα
[5]	οὔσης κατ´ ἀρχὰς ἡμῖν τῆς	φύσεως.	ἀλλ´ ἀντιλέγει τυχὸν τοῖς εἰρημένοις
[10]	ἀνθρώπου ψυχὴ κατὰ τὴν τῆς	φύσεως	ἀνάγκην συγκεκραμένη τῷ σώματι πανταχοῦ
[6]	εἰ ἐκ τῆς ὑποχειρίου αὐτῷ	φύσεως	ἀναδειχθήσεταί τις οὐσία πρὸς τὴν
[5]	τοιαῦτα λέγων καὶ κατατρέχων τῆς	φύσεως,	ἀνατρέπειν τὸν ἀποδοθέντα περὶ τοῦ
[39]	ὁμογενὲς ἑαυτὸν εἰσαγάγῃ, τῆς ὑπερεχούσης	φύσεως	ἀποστήσας τὴν πίστιν. ὁ γάρ
[23]	ἀοράτων φωνάς, καὶ τῶν τῆς	φύσεως	ἀρρωστημάτων διόρθωσιν ἀπραγμάτευτόν τινα καὶ
[1]	ὑποστάσεων ἐν τῇ ἑνότητι τῆς	φύσεως	βλέπειν, ὡς ἂν μὴ τῇ
[6]	ὄντων ἀμοιροίη τῆς τοῦ κρείττονος	φύσεως.	διὰ τοῦτο τὸ μὲν κατάλληλον
[16]	οὐδὲν ὑγιὲς περὶ τῆς θείας	φύσεως	διεξιόντος· εἰ δὲ τῆς φύσεως
[15]	καὶ ἀπεμφαίνοντα περὶ τῆς θείας	φύσεως	δογματιζόντων· οὐ γὰρ δὴ θεμιτὸν
[27]	εὑρίσκεται πέρας ἡ διορθωτικὴ τῆς	φύσεως	δύναμις, καὶ τῆς ἀρχῆς ἁψαμένη
[39]	ἡ διάνοια, μὴ τῆς ἀστατούσης	φύσεως	ἑαυτὴν ἔκγονον ποιήσῃ, ἐξὸν τὴν
[40]	τούτων ὑπαμειφθείη τῶν ἰδίων τῆς	φύσεως.	εἰ οὖν ἡ ἄνωθεν γέννησις
[32]	ἔδει γενέσθαι τῶν ἰδιωμάτων τῆς	φύσεως.	εἰ τοίνυν δύο πέρασι τῆς
[39]	νοῦν ἔχοντα, ἢ τῆς ἀκτίστου	φύσεως	εἶναι πιστεύειν τὴν ἁγίαν τριάδα
[32]	συνεχές τε καὶ ἡνωμένον τῆς	φύσεως	ἐκ τοῦ μέρους ἐπὶ τὸ
[8]	δ´ ὅσα παρὰ τῆς ἀκτίστου	φύσεως	ἐκ τοῦ μὴ ὄντος ὑπέστη,
[35]	διακεκριμένα, ὡς ἂν καθαρθείσης τῆς	φύσεως	ἐν τῇ τῶν συμφυῶν διαλύσει,
[3]	τῆς Ἰουδαικῆς ὑπολήψεως ἡ τῆς	φύσεως	ἑνότης παραμενέτω· ἐκ δὲ τοῦ
[3]	τούτοις κατανοήσῃς, πάλιν ἡ τῆς	φύσεως	ἑνότης τὸν διαμερισμὸν οὐ προσίεται,
[10]	τῇ ὕλῃ, τί κωλύει θείας	φύσεως	ἕνωσίν τινα καὶ προσεγγισμὸν κατανοήσαντας
[8]	νεκροῦσθαι δύναμιν, ἣ τῆς ἀλόγου	φύσεως	ἐξαίρετος ἦν, ἐκ προμηθείας μετὰ
[28]	τὸν δημιουργὸν ἡ κατηγορία τῆς	φύσεως	ἐπανίοι, εἴ τι τῶν περὶ
[5]	ἀναχώρησις. καθάπερ γὰρ ἡ ὅρασις	φύσεώς	ἐστιν ἐνέργεια, ἡ δὲ πήρωσις
[34]	γνωρίζουσα, οὕτως ἴδιον τῆς θείας	φύσεώς	ἐστιν ἡ ἀλήθεια. ἀλλὰ μὴν
[27]	ὑπονοοῖτο εἶναι τῷ λόγῳ τῆς	φύσεως,	ἑτέρῳ δέ τινι γειτνιῶν καὶ
[5]	τὸ ἀρχέτυπον· τῆς γὰρ βασιλευούσης	φύσεως	ἡ ἀνάγκαις τισὶν ὑπεζευγμένη τε
[7]	βίον παρήγαγεν. εἰ γὰρ ἀγαθῆς	φύσεως	ἡ κατὰ τὸ ἀγαθὸν ἐνέργεια
[27]	ἀπροσίτου κατὰ τὸ ὕψος τῆς	φύσεως	ἡ κτίσις πᾶσα κατὰ τὸ
[8]	οὐκοῦν ἐκ τῆς τῶν ἀλόγων	φύσεως	ἡ νεκρότης οἰκονομικῶς περιετέθη τῇ
[1]	ἔχειν· ἀλλότρια γὰρ τῆς θείας	φύσεως	ἡ πρὸς κακίαν ὁρμή· ἀλλὰ
[32]	τινος ὄντος ζῴου πάσης τῆς	φύσεως,	ἡ τοῦ μέρους ἀνάστασις ἐπὶ
[15]	οὖν ἴδιον γνώρισμα τῆς θείας	φύσεως	ἡ φιλανθρωπία, ἔχεις ὃν ἐπεζήτησας
[5]	τούτου τὴν κατασκευὴν εἶναι τῆς	φύσεως	ἡμῶν ἀπόκληρον, ἀλλ´ ἔχειν ἐν
[16]	φύσεως διεξιόντος· εἰ δὲ τῆς	φύσεως	ἡμῶν αὐτὸν ἐφῆφθαι λέγει, ἧς
[16]	διαμεῖναι τὴν ἕνωσιν. τῆς γὰρ	φύσεως	ἡμῶν διὰ τῆς ἰδίας ἀκολουθίας
[13]	μετὰ τὸν θάνατον τὴν τῆς	φύσεως	ἡμῶν ἐκφεύγει κοινότητα. εἰς γὰρ
[24]	τὸ ἀντάλλαγμα, τῷ προκαλύμματι τῆς	φύσεως	ἡμῶν ἐνεκρύφθη τὸ θεῖον, ἵνα
[16]	τῶν ζώντων ὁρμή, τοῦτο τῆς	φύσεως	ἡμῶν ἐστὶν ἀρρώστημα· ἀλλὰ μὴν
[27]	τίς δ´ ἂν ἐγένετο τῆς	φύσεως	ἡμῶν ἡ διόρθωσις, εἰ τοῦ
[40]	τῶν πονηρῶν γνωρισμάτων ἐξαλειφθέντων τῆς	φύσεως	ἡμῶν ἡ πρὸς τὸ κρεῖττον
[35]	παντελὲς τὸ κακὸν ἐκ τῆς	φύσεως	ἡμῶν ἠφανίζετο, ὥστε, καθώς φησιν
[32]	ἔμεινε τοῦ ἑτέρου τῶν τῆς	φύσεως	ἡμῶν ἰδιωμάτων οὐχ ἁψαμένου. τάχα
[27]	τῷ μὴ δέξασθαι τῶν τῆς	φύσεως	ἡμῶν ἰδιωμάτων τὴν κοινωνίαν, οὐδὲν
[24]	σχήματι κατὰ τὸ ταπεινὸν τῆς	φύσεως	ἡμῶν καὶ ἐλπισθῆναι δύνασθαι αὐτὸν
[16]	ἐν ἑκατέρᾳ γεγενῆσθαι τῇ τῆς	φύσεως	ἡμῶν κινήσει, δι´ ἧς ἥ
[13]	τὸν ἐν τοῖς ἰδιώμασι τῆς	φύσεως	ἡμῶν μαρτυρούμενον. ἐπεὶ δὲ γεγενῆσθαι
[24]	ἡ ἐπὶ τὸ ἀσθενὲς τῆς	φύσεως	ἡμῶν συγκατάβασις δείκνυσι, πῶς τὸ
[32]	οὖν ὅλης ἔδει γενέσθαι τῆς	φύσεως	ἡμῶν τὴν ἐκ τοῦ θανάτου
[13]	αὐτὸν ἀκούεις, ἐκβεβηκέναι δὲ τῆς	φύσεως	ἡμῶν τὴν κοινότητα τῷ τε
[40]	ἐπὶ ἀνακαινισμῷ καὶ μεταβολῇ τῆς	φύσεως	ἡμῶν τὴν σωτήριον παραλαμβάνεσθαι γέννησιν
[6]	διήγησις, ἀλλ´ ἐξ αὐτῆς τῆς	φύσεως	ἡμῶν τὸ πιστὸν ἐπαγόμενος. διπλῆ
[8]	μὴ καλὸν κρίνειν τῆς ἀλόγου	φύσεως	ἴδιόν ἐστιν, ἐφ´ ὧν τοῦ
[26]	ἀνθρωπότητι, διὰ πάντων τῶν τῆς	φύσεως	ἰδιωμάτων γενόμενος, γενέσεώς τε καὶ
[6]	μίγμα παρὰ τῆς θείας ἀναδείκνυται	φύσεως,	καθὼς διδάσκει τῆς κοσμογονίας ὁ
[4]	ἂν καθ´ ὁμοιότητα τῆς ἡμετέρας	φύσεως	καὶ τὸ θεῖον ἐξανθρωπίζοιτο, εἰ
[6]	αὐτῷ τὸ θεοειδὲς τῆς νοητῆς	φύσεως	κάλλος, ἀρρήτῳ τινὶ δυνάμει συγκεκραμένον·
[8]	ἀλγηδόνας, αἳ τῷ ῥευστῷ τῆς	φύσεως	κατ´ ἀνάγκην ἐπισυμβαίνουσι, κακῶν ποιητὴν
[1]	ἁπλῆς δὲ τῆς τοῦ λόγου	φύσεως	κατὰ τὸ εἰκὸς εἶναι πεπιστευμένης
[2]	ἀναγωγικῶς ἐπὶ τῆς ὑπερκειμένης ἔγνωμεν	φύσεως,	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ
[15]	δυσωπῆσαι πρὸς ἐπίσκεψιν τῆς ἀνθρωπίνης	φύσεως	καταβῆναι, οὕτως ἐλεεινῶς καὶ ἀθλίως
[14]	μεγαλειότητα, τῷ λύθρῳ τῆς ἀνθρωπίνης	φύσεως	καταμίγνυται, ὡς καὶ τὰς ὑψηλὰς
[21]	διῃρημένων ὅτι μίμημα τῆς θείας	φύσεως	κατεσκευάσθη ὁ ἄνθρωπος, τοῖς τε
[26]	θεότητι, ἀλλ´ ὑπὸ τῆς ἀνθρωπίνης	φύσεως	κεκαλυμμένῃ, ἀγνοηθέντα παρὰ τοῦ ἐχθροῦ,
[7]	πονηρὸν εἶναι τὸν τῆς ἀνθρωπίνης	φύσεως	κτίστην ἀποδεικνύοντες. εἰ γὰρ ἀγνοεῖ
[35]	διαφοράν, ἑκατέρου κατὰ τὸ τῆς	φύσεως	μέτρον ἐξεργαζομένου τὰ κατὰ δύναμιν.
[21]	θεωρουμένης, ἐπειδὴ μίμημα τῆς θείας	φύσεως	ὁ ἄνθρωπος ἦν· τὸ δὲ
[13]	οὐδὲ ἐκεῖνος πάντως ἐντὸς τῆς	φύσεως	ὁ ἐν τοῖς ὑπὲρ τὴν
[37]	προσθήκην ἐκ τῆς ὁμογενοῦς ποιούμεθα	φύσεως,	ὅπερ ἐν ἡμῖν γενόμενον διὰ
[13]	γὰρ ἐντὸς ἦν τῶν τῆς	φύσεως	ὅρων τὰ περὶ τοῦ Χριστοῦ
[15]	ὁμολογίᾳ τοῦ θεὸν ἀνθρωπίνης ἅψασθαι	φύσεως,	οὐδεμιᾶς ἐναντιότητος ὡς πρὸς τὸν
[13]	ἀλλὰ μὴν ταῦτα μείζω τῆς	φύσεως.	οὐκοῦν οὐδὲ ἐκεῖνος πάντως ἐντὸς
[18]	ἀνθρώποις, διὰ τῆς ἀνθρωπίνης ἐπιδημήσασα	φύσεως,	πάντα καπνοῦ δίκην εἰς τὸ
[39]	κατὰ τὸ μέρος τοῦτο τῆς	φύσεως	παραλλαγὴν ἐξευρίσκομεν. εἰ οὖν κτιστὸς
[5]	κατὰ τὸ ἀκόλουθον τῆς ἀνθρωπίνης	φύσεως	ποιητής, οὐκ ἀνάγκῃ τινὶ πρὸς
[9]	τὴν πρὸς τὸ τέλειον τῆς	φύσεως	πρόοδον, τὴν τοῦ θανάτου πεῖραν,
[6]	ἡ χάρις διήκοι, τῆς κάτω	φύσεως	πρὸς τὴν ὑπερκόσμιον συγκιρναμένης. ἐπεὶ
[8]	ἦν, ᾧ τὸ τρεπτὸν τῆς	φύσεως	πρὸς τὸ ἐναντίον παρώλισθεν, ἅπαξ
[6]	πολλὴν ἔχουσα τῷ ἰδιάζοντι τῆς	φύσεως	πρὸς τὸ νοητὸν τὴν συγγένειαν,
[27]	τὰ μὲν ἐφάπτεσθαι τῆς ἀπροσίτου	φύσεως,	τὰ δὲ ἀποκρίνεσθαι, ἢ οὕτω
[26]	μὲν γὰρ ἐπὶ διαφθορᾷ τῆς	φύσεως	τὴν ἀπάτην ἐνήργησεν, ὁ δὲ
[1]	ὑπονοήσειεν, ἀλλὰ πρὸς τὸ τῆς	φύσεως	τῆς ἡμετέρας μέτρον συνταπεινοῦνται καὶ
[39]	καὶ ἀληθινοῦ καὶ ἀγαθοῦ θεοῦ	φύσεως,	τῆς τοῦ πατρὸς λέγω, νομίζοι
[28]	τῶν ἐπιγινομένων ἑαυτὴν ἀντεισαγούσης τῆς	φύσεως.	τί οὖν ἀπρεπὲς περιέχει ἡμῶν
[39]	ἄκτιστον, καὶ τῆς μὲν ἀκτίστου	φύσεως	τὸ ἄτρεπτόν τε καὶ ἀμετάθετον
[2]	φανεροῦσα. ἐπὶ δὲ τῆς θείας	φύσεως	τὸ μὲν εἶναι πνεῦμα θεοῦ
[35]	χωρεῖ ἡμῶν ἡ πτωχεία τῆς	φύσεως,	τὸ ὕδωρ τρὶς ἐπιχεάμενοι καὶ
[26]	περιόδοις ἐξαιρεθέντος τοῦ κακοῦ τῆς	φύσεως,	τοῦ νῦν αὐτῇ καταμιχθέντος καὶ
[8]	ἢ τῷ κυρίῳ πάντως τῆς	φύσεως;	τῷ γὰρ ἐξ ἀρχῆς τὴν
[1]	λόγος. ἐπὶ δὲ τῆς ὑπερκειμένης	φύσεως	τῷ μεγαλείῳ τοῦ θεωρουμένου πᾶν
[11]	τῆς ἀσωμάτου τε καὶ ἀκτίστου	φύσεως	ὑποστῆναι πιστεύοντες, τὸ πόθεν ἢ
[13]	θάνατος ἴδιον τῆς σαρκικῆς ἐστὶ	φύσεως.	φημὶ κἀγώ. ἀλλὰ τὸ πρὸ
[21]	θεῖον διασώζων ὁμοίωσιν, τρεπτῆς δὲ	φύσεως	ὢν κατ´ ἀνάγκην· οὐ γὰρ
[8]	πρὸς τὸ κρεῖττον αὐτοῖς τῆς	ἀλλοιώσεως	εἰς ἀεὶ γιγνομένης, εἰ δὲ
[6]	τῆς κτίσεως ἡ ὑπόστασις ἀπὸ	ἀλλοιώσεως	ἤρξατο, τοῦ μὴ ὄντος εἰς
[13]	τῷ ἀνεπιδέκτῳ τῆς εἰς φθορὰν	ἀλλοιώσεως,	καλῶς ἂν ἔχοι κατὰ τὸ
[21]	μὴ οὕτως ἔχειν, ἀλλὰ δι´	ἀλλοιώσεως	μὲν ὑποστῆναι κατὰ τὸν ἀποδοθέντα
[8]	τοῦ εἶναι ἀρξάμενα, πάντοτε δι´	ἀλλοιώσεως	πρόεισιν, εἰ μὲν κατὰ φύσιν
[21]	οὐ γὰρ ἐνεδέχετο τὸν ἐξ	ἀλλοιώσεως	τὴν ἀρχὴν τοῦ εἶναι σχόντα
[6]	πρὸς ἄλληλα τῶν στοιχείων οὔσης	ἐναντιώσεως,	ἐπινενόηταί τις ἁρμονία διὰ τῶν
[23]	τοῖς παροδεύουσι κατὰ τὴν ἐπὶ	Μωσέως	θαυματουργίαν, ἀλλ´ ἄνω τῆς ἐπιφανείας
[16]	γενόμενος ἀρχὴ τῆς τῶν διῃρημένων	ἑνώσεως.	~Ἀλλ´ οὔπω φήσει τις λελύσθαι
[11]	ἀνενέργητον γίνεσθαι, καὶ τὸν τῆς	ἑνώσεως	οὐκ ἐπιγινώσκομεν τρόπον, οὕτω κἀκεῖ
[37]	γενέσθαι τοῦ σώματος, μὴ διὰ	βρώσεως	καὶ πόσεως τοῖς σπλάγχνοις καταμιγνύμενον.
[37]	θεοῦ καὶ ἐντεύξεως, οὐ διὰ	βρώσεως	προιὼν εἰς τὸ σῶμα γενέσθαι
[35]	ἐμμιχθείσης κακίας ἐν τῇ τῆς	νεκρώσεως	εἰκόνι τῇ γενομένῃ διὰ τοῦ
[38]	λόγῳ τοσοῦτον εἰπεῖν περὶ τῆς	πίστεως	καλῶς ἔχειν ᾠήθημεν ὅσον ἡ
[17]	ἀποκαλυφθῆναι τὰ νῦν διὰ τῆς	πίστεως	μόνης ὁρώμενα· ἀναγκαῖον ἂν εἴη
[18]	καταφρόνησιν, ἣν οἱ μεταστῆναι τῆς	πίστεως	παρὰ τῶν τυράννων ἀναγκαζόμενοι φανερῶς
[12]	μυστήριον ἡμῶν οἱ ἔξω τῆς	πίστεως	παρεγράφοντο· εἰ δὲ δι´ ὧν
[37]	οὐκοῦν ἡ ψυχὴ μὲν διὰ	πίστεως	πρὸς αὐτὸν ἀνακραθεῖσα τὰς ἀφορμὰς
[18]	ἐποιήσαντο τῆς εἰς τὸν φανέντα	πίστεως	τὴν λοιπὸν ἐσφαλμένην ἐκείνην δεισιδαιμονίαν,
[15]	ὁ ἀντιλέγων κατατρέχειν ἡμῶν τῆς	πίστεως,	ὡς ἀνάρμοστά τε καὶ ἀπεμφαίνοντα
[30]	ἀλήθειαν. ὥσπερ γὰρ ἐπὶ τοῦ	ὄφεως,	εἰ κατὰ κεφαλῆς τὴν καιρίαν
[28]	κρίνοντες, πρὸς δὲ τὸν τῆς	ἐπισκέψεως	τρόπον δυσαρεστούμενοι, οὐκ εἰδότες ὅτι
[11]	δεῖν ἐντὸς γενέσθαι τῆς σῆς	καταλήψεως·	ἀλλ´ ὥσπερ ἐνταῦθα καὶ ἕτερον
[1]	τις ποιοῖτο τῆς τοῦ πατρὸς	καταλήψεως,	διὰ τῶν αὐτῶν εὑρήσει σημείων
[0]	τῆς περὶ τὸ θεῖόν ἐστιν	ὑπολήψεως·	ἀλλ´ εἷς καὶ ὁ αὐτὸς
[39]	τῇ τριάδι διὰ τῆς ἠπατημένης	ὑπολήψεως	βλέποντα, ἔπειτα ἐν αὐτῇ βαπτιζόμενον,
[1]	πόρρω τῆς περὶ τὸ θεῖον	ὑπολήψεώς	ἐστι τὸ ἀδύνατον. οὐδὲν γὰρ
[3]	αὖ ἐκ μὲν τῆς Ἰουδαικῆς	ὑπολήψεως	ἡ τῆς φύσεως ἑνότης παραμενέτω·
[27]	ὁμολογοῦντες, τί ἔξω τῆς θεοπρεποῦς	ὑπολήψεως	πεπιστεύκαμεν; ~Ἀλλὰ κωμῳδοῦσι τὴν φύσιν
[32]	μηδὲν ἀλλότριον εἶναι τῆς θεοπρεποῦς	ὑπολήψεως.	τὸ γὰρ μὴ ἐμμεῖναι τῷ
[5]	ἔσχεν· ἦ γὰρ ἂν ἔξω	μέμψεως	ἦν ἡ κακία, θεὸν ἑαυτῆς
[30]	πάντως; ὧν οὐθέτερον καθαρεύει τῆς	μέμψεως.	οὔτε γὰρ ἀβούλητον εἶναι τὸ
[6]	παρὰ τῆς θείας ἀναδείκνυται φύσεως,	καθὼς	διδάσκει τῆς κοσμογονίας ὁ λόγος·
[2]	εἶναι πνεῦμα θεοῦ εὐσεβὲς ἐνομίσθη,	καθὼς	ἐδόθη καὶ λόγον εἶναι θεοῦ
[0]	τὸν Ἰουδαῖον ὀνίνησιν, ἀλλὰ χρή,	καθὼς	εἴρηται, πρὸς τὰς προλήψεις τῶν
[37]	ταὐτὸν ἦν ἐκείνῳ, τῆς τροφῆς,	καθὼς	εἴρηται, πρὸς τὴν τοῦ σώματος
[28]	γένος ἡμῶν διεξάγεται· ταῦτα γάρ,	καθὼς	εἴρηται, τῆς παρούσης ἐστὶν ἀπολαύσεως·
[35]	ἀποθανεῖν τῇ ἁμαρτίᾳ. ἐπεὶ δέ,	καθὼς	εἴρηται, τοσοῦτον μιμούμεθα τῆς ὑπερεχούσης
[37]	σῶμα διὰ τοῦ λόγου μεταποιούμενος,	καθὼς	εἴρηται ὑπὸ τοῦ λόγου ὅτι
[34]	θεῖον, τῇ τοῦ θεοῦ δυνάμει,	καθὼς	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται, διαπλάσσουσι
[21]	ἡ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ ἐναντίωσις,	καθὼς	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται, τοιοῦτόν
[24]	καὶ ἐκεῖνό ἐστιν. ἐπειδὴ γάρ,	καθὼς	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται, φύσιν
[37]	ὁ δὲ τοῦ θεοῦ λόγος,	καθὼς	ἐν τοῖς πρώτοις διῄρηται, ὁ
[20]	τοῦ θεοῦ διαδείκνυσιν. ἐπεὶ δέ,	καθὼς	ἐν τοῖς φθάσασιν εἴρηται, πάντως
[5]	τῆς τοῦ λόγου δυνάμεως ἐξῆπται,	καθὼς	ἡ ἀκολουθία παρέδειξεν, ἀνάγκη πᾶσα
[37]	ἦν· ὥσπερ τοίνυν ἐφ´ ἡμῶν,	καθὼς	ἤδη πολλάκις εἴρηται, ὁ τὸν
[4]	τὸ θεῖον κατάγοντες. εἰ δέ,	καθὼς	λέγει Δαβίδ, ἐστερεώθησαν τῷ λόγῳ
[8]	ἐκείνῃ σοφίᾳ καὶ δυνάμει τοῦ,	καθὼς	λέγει τὸ εὐαγγέλιον, τοὺς κακοὺς
[8]	τοῖς ὑπὲρ τῆς ἁμαρτίας ἐλεγμοῖς,	καθώς	πού φησιν ἡ προφητεία, διὰ
[8]	ἐστιν ἡ τοῦ κακοῦ κοινωνία,	καθὼς	προείρηται, ἐν ψυχῇ τε θεωρουμένη
[17]	τὴν εὐποιίαν ἐδέξαντο. ἀλλ´ ἐπειδή,	καθώς	φησιν ἡ προφητεία, τὸ πλῆθος
[37]	ἐνταῦθά τε ὡσαύτως ὁ ἄρτος,	καθώς	φησιν ὁ ἀπόστολος, ἁγιάζεται διὰ
[18]	ἐπιβωμίοις μιάσμασιν; ἀφ´ οὗ δέ,	καθώς	φησιν ὁ ἀπόστολος, ἐπεφάνη ἡ
[35]	τῆς φύσεως ἡμῶν ἠφανίζετο, ὥστε,	καθώς	φησιν ὁ ἀπόστολος, ἐφάπαξ ἀποθανεῖν
[35]	ζωῆς ἡμῶν καθηγησάμενος ἐθεωρήθη, ἵνα,	καθώς	φησιν ὁ ἀπόστολος, κατὰ τὸν
[6]	μηδὲν ἀπόβλητον εἴη τῆς κτίσεως,	καθώς	φησιν ὁ ἀπόστολος, μηδὲ τῆς
[37]	κατήρξατο. καθάπερ γὰρ μικρὰ ζύμη,	καθώς	φησιν ὁ ἀπόστολος, ὅλον τὸ
[20]	ἦλθεν εἰς τὸ σῶσαι ἡμᾶς,	καθώς	φησιν ὁ Δαβίδ, μὴ ἀγαθότητος
[40]	κρεῖττον μετάστασις γίνεται. οὐκοῦν εἰ,	καθώς	φησιν ὁ προφήτης, λουσάμενοι τῷ
[7]	ἡδονὰς διαθέσεως τὸν νοῦν ἀποικίσαντες	ἀπαθῶς	ἐπεσκόπουν τὴν τῶν ὄντων φύσιν,
[40]	διδασκόμεθα. ἐὰν ἐν τούτοις ᾖς,	ἀληθῶς	ἐγένου τέκνον θεοῦ· εἰ δὲ
[20]	μόνας ἐστίν· οὔτε τὸ ἀγαθὸν	ἀληθῶς	ἐστὶν ἀγαθόν, μὴ μετὰ τοῦ
[34]	διὰ σαρκὸς ἡμῖν ἐπιφανεῖσαν δύναμιν	ἀληθῶς	θείαν εἶναι τοῦ παρόντος λόγου
[36]	τῆς καθαρότητος ἔσται, τὸ δὲ	ἀληθῶς	καθαρὸν ἡ θεότης ἐστίν. ὁρᾷς
[9]	καλοῦ μοίρᾳ καταλαμβάνεται, τὸ δὲ	ἀληθῶς	καλὸν ἀμιγές ἐστι τοῦ ἐναντίου.
[8]	ἴδιόν ἐστιν, ἐφ´ ὧν τοῦ	ἀληθῶς	καλοῦ ἡ κατανόησις διὰ τὸ
[21]	καλὸν δὲ τὸ μέν τι	ἀληθῶς	κατὰ τὴν φύσιν ἐστί, τὸ
[16]	κακίαν ἀπὸ τῆς ἀρετῆς μεταστρέφον	ἀληθῶς	πάθος ἐστί, τὸ δ´ ὅσον
[33]	τὸ τῆς ἀναγεννήσεως πληροῦται μυστήριον,	δυσπειθῶς	ἔχουσι πρὸς τὸ φαινόμενον βλέποντες,
[5]	πιστεύουσιν, ἢ καὶ πρὸς ταύτην	δυσπειθῶς	ἔχουσι τὴν ὑπόληψιν. ἀλλ´ εἰ
[15]	εἰς τὸν βίον, καὶ πᾶσαν	ἀκολούθως	ἡλικίαν διεξιών, εἶτα θανάτου γευόμενος,
[19]	ἀρχὴ πρὸς τὸν προκείμενον σκοπὸν	ἀκολούθως	χειραγωγοῦσα τὸν λόγον; τίς ἄλλη
[2]	πρὸς τὴν τοῦ σώματος σύστασιν	ἀναγκαίως	εἰσελκομένου τε καὶ προχεομένου, ὅπερ
[21]	καὶ ἄλλως δὲ τῆς τροπῆς	ἀναγκαίως	ἐν τῷ ἀνθρώπῳ θεωρουμένης, ἐπειδὴ
[37]	τὴν φύσιν ἡμῶν ἀπογευσάμενοι πάλιν	ἀναγκαίως	καὶ τοῦ συνάγοντος τὸ διαλελυμένον
[5]	μέτοχος τῶν θείων ἀγαθῶν γενέσθαι,	ἀναγκαίως	τοιοῦτος κατασκευάζεται, ὡς ἐπιτηδείως πρὸς
[35]	δὲ ταύτης ἀμύητοι τῆς καθάρσεως	ἀναγκαίως	τῷ πυρὶ καθαρίζονται. ~Μὴ γὰρ
[15]	τι τῶν ὄντων οὐδέν, πλὴν	ἰδίως	τὰ κατὰ τὸ ἐναντίον νοούμενα,
[40]	οὐδὲ ἄλλο τι τῶν χαρακτηριζόντων	ἰδίως	τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν ἐν μεταποιήσει
[1]	ὑφεστάναι τὸν τοῦ θεοῦ λόγον	ἀιδίως,	ἀνάγκη πᾶσα ἐν ζωῇ τοῦ
[1]	δύναμις, εἴτε σοφία, εἴτε τὸ	ἀιδίως	εἶναι, εἴτε τὸ κακίας καὶ
[5]	γενέσθαι, ἀναγκαίως τοιοῦτος κατασκευάζεται, ὡς	ἐπιτηδείως	πρὸς τὴν τῶν ἀγαθῶν μετουσίαν
[28]	εἴ τι πρὸς τὴν κακίαν	οἰκείως	ἔχει. ἡ δὲ τῆς φύσεως
[8]	τὸ παχύ τε καὶ γήινον	οἰκείως	ἔχει, κρείττων δὲ καὶ ὑψηλοτέρα
[39]	ὄντος εἰς τὸ εἶναι προήκειν	οἰκείως	πρὸς ἑαυτὴν ἔχει· καὶ ὥσπερ
[35]	τὸν ἀφανισμὸν ἐμποιῆσαι, οὐ μὴν	τελείως	ἀφανισμόν, ἀλλά τινα διακοπὴν τῆς
[15]	φύσεως καταβῆναι, οὕτως ἐλεεινῶς καὶ	ἀθλίως	τῆς ἀνθρωπότητος διακειμένης; ἀλλ´ ἐξῆν,
[9]	πρὸς δὲ τὰ ἐφεξῆς οὐχ	ὁμοίως	ἕξει, δι´ ὧν μάλιστα τὸ
[35]	τὸ ἀγαθόν ἐστιν ἡ σπουδὴ	ὁμοίως	ἐπάναγκες διὰ μιμήσεως ἕπεσθαι, τὸ
[26]	βελτίονος. ὥσπερ γὰρ τῷ ἐδέσματι	ὁμοίως	παραμίγνυσι τὸ φάρμακον καὶ ὁ
[40]	ἐὰν ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα	ὁμοίως	πρότερόν τε καὶ μετὰ ταῦτα
[15]	καὶ ἐν τοῖς φθάσασιν ἤδη	μετρίως	ἐξήτασται, τί τῇ ἀρετῇ κατὰ
[32]	τῷ ὄντι μένον· τὸ δὲ	κυρίως	καὶ πρώτως ὂν ἡ θεία
[16]	ἡμῶν ἧφθαι τὸ θεῖον; τοῦ	κυρίως	λεγομένου πάθους, ὅπερ κακία ἐστίν,
[20]	θεωροῖτο, κακίαν ἄν τις μᾶλλον	κυρίως	τὰ τοιαῦτα κατονομάσειεν· τὸ γὰρ
[16]	ὅτι τὸ πάθος τὸ μὲν	κυρίως,	τὸ δὲ ἐκ καταχρήσεως λέγεται.
[35]	τὸ ἀκινδύνως ἐπιθιγγάνειν, εἰ βούλοιτο,	ἀπειροπλασίως	τῇ θείᾳ δυνάμει κατ´ εὐκολίαν
[7]	φύσιν, καθάπερ τι σκεῦος ἄψυχον	ἀκουσίως	πρὸς τὸ καλὸν ἐφελκόμενος. εἰ
[30]	κοινῷ προτεθείσης τῆς χάριτος, τὸν	ἑκουσίως	ἀποφοιτήσαντα μὴ ἑαυτόν, ἀλλ´ ἕτερον
[22]	ἐστί· κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον	ἑκουσίως	ἡμῶν ἑαυτοὺς ἀπεμπολησάντων ἔδει παρὰ
[21]	περιπλασθείσης· ἐν ταύτῃ τοίνυν γεγονότος	ἑκουσίως	τῇ συμφορᾷ τοῦ ἀνθρώπου τοῦ
[7]	φωτὸς ἐξ αἰθρίας καθαρῶς περιλάμποντος	ἑκουσίως	τις ὑποβάλοι τοῖς βλεφάροις τὴν
[18]	λοιπὸν ἐσφαλμένην ἐκείνην δεισιδαιμονίαν, ἣν	κακῶς	ἐκλαβόντες, τὰ τοῦ νόμου ῥήματα
[8]	οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ, ἀλλ´ οἱ	κακῶς	ἔχοντες. διὰ δὲ τὸ πολλὴν
[2]	λόγον ἐκ τῶν καθ´ ἡμᾶς	ἀναγωγικῶς	ἐπὶ τῆς ὑπερκειμένης ἔγνωμεν φύσεως,
[16]	κατὰ τὸν ἴδιον εἱρμὸν πορευομένῃ	διεξοδικῶς	θεωρεῖται, τοῦτο κυριώτερον ἔργον ἂν
[8]	τῶν ἀλόγων φύσεως ἡ νεκρότης	οἰκονομικῶς	περιετέθη τῇ εἰς ἀθανασίαν κτισθείσῃ
[22]	εἶναι δόξει τὸν νόμῳ κτηθέντα	τυραννικῶς	ἐξαιρούμενος· ἐξωνεῖσθαι δὲ πάλιν εἰ
[1]	αὐτῷ πάντα σοφῶς τε καὶ	τεχνικῶς	θεωρούμενα. ἆρα τοῦ λόγου ἔργα
[0]	μὴ εἶναι λέγοι, ἐκ τῶν	τεχνικῶς	καὶ σοφῶς κατὰ τὸν κόσμον
[29]	πυκνοῦσι τὸ σῶμα παρὰ τῶν	τεχνικῶς	μεθοδευόντων τὰ πάθη, ἀλλ´ ἀναμένουσι
[35]	τοῦ περιέχοντος. λαβύρινθον δέ φημι	τροπικῶς	τὴν ἀδιέξοδον τοῦ θανάτου φρουράν,
[32]	μὲν φωνῆς ἢ τῆς πράξεως	ἀνθρωπικῶς	διεξαγομένης, τοῦ δὲ κατὰ τὸ
[5]	ὀφθαλμὸς διὰ τῆς ἐγκειμένης αὐτῷ	φυσικῶς	αὐγῆς ἐν κοινωνίᾳ τοῦ φωτὸς
[24]	ἐπὶ τῆς φλογὸς ἡγήσαιτο τὸ	φυσικῶς	ἐνεργούμενον· εἰ δὲ ῥέουσαν ἐπὶ
[21]	πρὸς τὸ καλὸν ἐπιθυμίας αὐτὴν	φυσικῶς	ἐφελκομένης εἰς κίνησιν· καλὸν δὲ
[33]	οὐ συμβαῖνον τῇ ἐπαγγελίᾳ τὸ	σωματικῶς	ἐνεργούμενον. πῶς γάρ, φασίν, εὐχὴ
[31]	ἐβούλετο, καὶ τοὺς ἀντιτύπως ἔχοντας	ἀναγκαστικῶς	ἐφελκύσασθαι πρὸς τὴν παραδοχὴν τοῦ
[15]	μηδενὸς ἡ πίστις κωλύοιτο τῶν	ἐξεταστικῶς	ζητούντων τοῦ μυστηρίου τὸν λόγον.
[38]	οἷς πρός τε τοὺς ἐναντίους	ἀγωνιστικῶς	συνεπλάκημεν καὶ καθ´ ἑαυτοὺς περὶ
[18]	τοῦ νόμου δι´ αἰνιγμάτων τοῖς	μυστικῶς	ἐπαίειν ἐπισταμένοις διῄρηται, μέχρι τότε
[8]	χρῆσιν παρέχων τῷ σώματι, οὐ	συμπεφυκὼς	τῇ φύσει. οὐκοῦν ἐκ τῆς
[20]	ἑαυτοῦ κατὰ μόνας ἀγαθὸν εἶναι,	καλῶς	ἂν ἔχοι καὶ ἐπὶ τοῦ
[32]	οὐδὲν πρὸς τὴν ὀνομασίαν διαφερόμεθα,	καλῶς	ἂν ἔχοι καὶ περὶ τούτου
[13]	ἀνεπιδέκτῳ τῆς εἰς φθορὰν ἀλλοιώσεως,	καλῶς	ἂν ἔχοι κατὰ τὸ ἀκόλουθον
[19]	ταῦτα θείας παρουσίας ποιεῖσθαι τεκμήρια,	καλῶς	ἂν ἔχοι περὶ τῶν ἀνθυπενεχθέντων
[0]	τῶν ἑλληνιζόντων ἡ διάλεξις ᾖ,	καλῶς	ἂν ἔχοι ταύτην ποιεῖσθαι τοῦ
[7]	σαφῶς καθορᾶται. καί μοι δοκεῖ	καλῶς	ἔχειν τὸν ἀπόστολον ἐν τούτοις
[39]	ἐξουσίαν προκειμένης παντὶ τῆς αἱρέσεως,	καλῶς	ἔχειν φημὶ τὸν πρὸς τὴν
[38]	τοσοῦτον εἰπεῖν περὶ τῆς πίστεως	καλῶς	ἔχειν ᾠήθημεν ὅσον ἡ τοῦ
[37]	πρὸς τὴν θεικὴν ἀξίαν μετεποιήθη.	καλῶς	οὖν καὶ νῦν τὸν τῷ
[35]	οἰκονομία, κατὰ τὸν ἴδιον σκοπὸν	ἐντελῶς	πληρωθεῖσα. διεστάλη τε γὰρ διὰ
[37]	γενόμενα αἷμα καὶ σῶμα γίνεται,	καταλλήλως	διὰ τῆς ἀλλοιωτικῆς δυνάμεως πρὸς
[40]	ἐλπίδι τοῦ μετὰ ταῦτα βίου,	καταλλήλως	ἐκ τῆς ἑκάστου προαιρέσεως κατὰ
[5]	ἔνυδρον καὶ ἐναέριον ἔλαχε βίον,	καταλλήλως	ἕκαστον τῷ τῆς ζωῆς εἴδει
[5]	φύσει, ὡς ἂν δι´ ἑκάστου	καταλλήλως	πρὸς τὸ ὅμοιον ἡ ὄρεξις
[3]	ὑποστάσεις διάκρισις μόνη, θεραπευθείσης ἑκατέρωθεν	καταλλήλως	τῆς ἀσεβοῦς ὑπονοίας· ἔστι γὰρ
[24]	εἶναι καὶ μὴ τὸ μὲν	ὑψηλῶς	ἐπ´ αὐτοῦ νοεῖσθαι, τὸ δὲ
[37]	ἐκείνου ταύτην δεξαμένου τὴν χάριν,	ἄλλως	δὲ δειχθέντος μὴ εἶναι δυνατὸν
[21]	δύναμιν εἰς οὐσίαν μεθισταμένης, καὶ	ἄλλως	δὲ τῆς τροπῆς ἀναγκαίως ἐν
[40]	πῶς θαυμαστοῦται ἄνθρωπος, ὅτι οὐκ	ἄλλως,	εἰ μὴ ὅσιος γένηται. ἀναγκαῖον
[37]	μετεποίησεν. ἀλλὰ μὴν οὐκ ἔστιν	ἄλλως	ἐντός τι γενέσθαι τοῦ σώματος,
[5]	κακίαν ἀντικαθέστηκεν. οὐ γὰρ ἔστιν	ἄλλως	κακίας γένεσιν ἐννοῆσαι, ἢ ἀρετῆς
[8]	τὸν θεὸν ὀνομάζειν, ἢ μηδὲ	ὅλως	ἀνθρώπου κτίστην αὐτὸν οἴεσθαι, ὡς
[32]	προφέρεται; τὸ μάλιστα μὲν μηδὲ	ὅλως	δεῖν εἰς θανάτου πεῖραν ἐλθεῖν
[12]	ἐνεργείας βλεπέτω. καὶ γὰρ τοῦ	ὅλως	εἶναι θεὸν οὐκ ἄν τις
[27]	ἐπὶ τῆς θεότητος ἴσον, εἴπερ	ὅλως	θεμιτόν ἐστιν ἄλλο τι παρὰ
[1]	παντὶ τέλειον, εἴτε τι τοιοῦτον	ὅλως	σημεῖόν τις ποιοῖτο τῆς τοῦ
[27]	ἐπὶ τὸ κάτω ἀφέστηκε, καὶ	ὁμοτίμως	αὐτῷ τὸ πᾶν ὑποβέβηκε. τὸ
[40]	τῶν τῇδε λυπούντων τὴν αἴσθησιν	ὁμοτίμως	ἔχει. ἀλλὰ κἂν ἐπονομασθῇ τι
[28]	ἑαυτὴν ἡ κατασκευὴ τοῦ σώματος	ὁμοτίμως	ἔχει, καὶ οὐδὲν ἐν ταύτῃ
[35]	σύστασιν τοῦ ζῴου καταβαλλόμενον; ἀλλ´	ὅμως,	εἰ μὴ ἐκεῖνο εἴη, οὐδ´
[19]	προστάγματι τῶν δυναστευόντων γενέσθαι. ~Ἀλλ´	ὅμως,	ἐπειδὴ μήτε τοῖς ἑλληνίζουσι μήτε
[1]	ἀλλὰ μὴν καὶ ὁ ἀνθρώπινος	ὁμωνύμως	λέγεται λόγος. οὐκοῦν εἰ λέγοι
[1]	τοῦτο δὲ παρ´ ἐκείνων ὁμολογούμενον	ἱκανῶς	διαρθρώσει τὸν ἡμέτερον λόγον. ὁ
[26]	δίκαιον κρίσεως, ἀλλὰ συνάπτειν ἀλλήλοις	εὐμηχάνως	ἀμφότερα, τῇ μὲν δικαιοσύνῃ τὸ
[6]	κατὰ κακίαν ἐπινοουμένων συνεργὸν ποιησάμενος,	εὐμηχάνως	περιέρχεται δι´ ἀπάτης τὸν ἄνθρωπον,
[40]	ἀγαπᾷς ματαιότητα, ζητεῖς ψεῦδος. οὐκ	ἔγνως	πῶς θαυμαστοῦται ἄνθρωπος, ὅτι οὐκ
[6]	δὲ τὸ διὰ κτίσεως ὑποστὰν	συγγενῶς	πρὸς τὴν ἀλλοίωσιν ἔχει, διότι
[3]	καὶ διαφεύγει τὴν ἐξαρίθμησιν, καὶ	διῃρημένως	ὁρᾶται καὶ ἐν μονάδι καταλαμβάνεται,
[8]	τοιούτῳ τὸ μὴ εἶναι τοῦ	ἀλγεινῶς	εἶναι προτιμότερον κρίνεται. οὐκοῦν ἐξετάσωμεν
[15]	τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καταβῆναι, οὕτως	ἐλεεινῶς	καὶ ἀθλίως τῆς ἀνθρωπότητος διακειμένης;
[16]	ἐστίν. ὁ δὲ ἐν τούτῳ	γεγονὼς	ἐν πάθει γίνεται· ἀπαθὲς δὲ
[30]	μὴ βουληθέντος τοῦ θεοῦ πᾶσιν	ἀφθόνως	τὴν εὐεργεσίαν νεῖμαι, ἢ μὴ
[35]	ἀνθρώπῳ τὸ ὕδωρ πρὸς τὸ	ἀκινδύνως	ἐπιθιγγάνειν, εἰ βούλοιτο, ἀπειροπλασίως τῇ
[30]	τὸν λόγον ἐκ θείας ἐπιπνοίας	ἀθρόως	ἐγένοντο, ὡς ἂν μηδεὶς τῆς
[20]	τὸ γὰρ ἐλλιπὲς τοῦ κρείττονος	πῶς	ἄν τις ἐν ἀγαθοῖς ἀριθμήσειεν;
[23]	γένος τῶν ἰχθύων ἐγκατασπείραντος. καὶ	πῶς	ἄν τις τὸ καθ´ ἕκαστον
[5]	τισὶν ὑπεζευγμένη τε καὶ δουλεύουσα	πῶς	ἂν εἰκὼν ὀνομάζοιτο; οὐκοῦν τὸ
[30]	τῆς διδαχῆς τῶν ἀγαθῶν ἀμοιρήσειεν·	πῶς	ἂν οὖν τις κατὰ τὸ
[10]	ἄπειρον δὲ ἡ θεότης, καὶ	πῶς	ἂν περιελήφθη τῷ ἀτόμῳ τὸ
[33]	σάρκα γεννήσεως πᾶσιν ὄντος προδήλου,	πῶς	ἄνθρωπος ἐκεῖνο γίνεται τὸ εἰς
[40]	ὡς εἰς ὑπογραφὴν λόγου ἐλθεῖν.	πῶς	γὰρ ἃ οὔτε ὀφθαλμὸς εἶδεν,
[8]	ἐπιβολῆς τῆς ψυχῆς οὐχ ἅπτεται.	πῶς	γὰρ ἂν διαλυθείη τὸ μὴ
[20]	κατὰ πρόθεσιν ἀγαθὸν ἔστιν ἰδεῖν.	πῶς	γὰρ ἂν φανείη ἡ πρόθεσις,
[33]	τῇ ἐπαγγελίᾳ τὸ σωματικῶς ἐνεργούμενον.	πῶς	γάρ, φασίν, εὐχὴ καὶ δυνάμεως
[37]	τῆς ἀφθαρσίας γινόμενον, σκοπῆσαι προσήκει,	πῶς	ἐγένετο δυνατὸν τὸ ἓν ἐκεῖνο
[27]	οὐδὲ ὁ ἀνθρώπινος ἐπολιτεύετο βίος,	πῶς	ἐπιζητεῖ τις ἐκεῖθεν τῷ θεῷ
[24]	τῆς θείας δυνάμεως κατὰ φύσιν	πώς	ἐστι καὶ ἀκόλουθον. καὶ οὐκ
[33]	γενέσθαι παρὰ τῶν ἐρωτηθέντων ὅτι	πῶς	ἐστὶ πιστὸν ἐξ ἐκείνου συστῆναι
[40]	τοῖς αὐτοῖς ὄντα οὐκ οἶδα	πῶς	ἔστιν ἄλλον τινὰ γεγενῆσθαι νομίσαι,
[40]	ματαιότητα, ζητεῖς ψεῦδος. οὐκ ἔγνως	πῶς	θαυμαστοῦται ἄνθρωπος, ὅτι οὐκ ἄλλως,
[24]	καὶ οὐ καταβαίνει τοῦ ὕψους,	πῶς	θεότης ἀνθρωπίνῃ συμπλακεῖσα φύσει καὶ
[11]	ἀνθρώπῳ ᾖ; ~Εἰ δὲ ζητεῖς	πῶς	κατακιρνᾶται θεότης πρὸς τὸ ἀνθρώπινον,
[35]	θανάτου μιμήσεως, δι´ ὧν ἐκλύεταί	πως	ὁ ἄνθρωπος τῆς πρὸς τὸ
[9]	πάσης αἰσχρότητος καὶ κακίας ἀπηλλαγμένου,	πῶς	οὐκ ἐλεεινοὶ τῆς ἀλογίας οἱ
[11]	πιστεύοντες, τὸ πόθεν ἢ τὸ	πῶς	τῇ περὶ τούτων πίστει συνεξετάζομεν.
[3]	ἀνέκφραστον ταύτην τοῦ μυστηρίου βαθύτητα·	πῶς	τὸ αὐτὸ καὶ ἀριθμητόν ἐστι
[37]	προκείμενα τὴν διανοίαν. ἐζητεῖτο γὰρ	πῶς	τὸ ἓν ἐκεῖνο σῶμα τοῦ
[5]	ποιητὴν καὶ πατέρα· ἀλλ´ ἐμφύεταί	πως	τὸ κακὸν ἔνδοθεν, τῇ προαιρέσει
[24]	τὸ τοιοῦτον ἐν θαύματι ποιεῖται,	πῶς	τὸ πῦρ καὶ διαμένει πῦρ
[24]	τῆς φύσεως ἡμῶν συγκατάβασις δείκνυσι,	πῶς	τὸ ὑψηλόν, ἐν τῷ ταπεινῷ
[20]	δεῖ συνεζεῦχθαι πάντως τῇ ἀγαθότητι.	πῶς	τοίνυν ἐν τοῖς γεγενημένοις τὸ
[7]	εἰς διάλυσιν ῥεοῦσαν, ἐπακολουθεῖν δέ	πως	τοῖς τοιούτοις παθήμασιν ἀλγεινήν τινα
[9]	γὰρ συμπαραλαμβανόμενα τῷ μυστηρίῳ ἀμβλύνει	πως	τῶν μικροψυχοτέρων τὴν πίστιν, ὡς
[7]	ᾧ πρὸς πονηρίαν ἡ φύσις	ἐπιρρεπῶς	ἔχει. ταῦτα γὰρ πάντα καὶ
[8]	ἄλλο τι βλέπει, καὶ οὐχ	ὅπως	ἂν ἐν τοῖς καλλίστοις βιῴημεν.
[8]	ὁ ἄνθρωπος εἰς γῆν ἀναλύεται,	ὅπως	ἂν τῆς νῦν ἐναπειλημμένης αὐτῷ
[6]	ὑπερέχουσαν ἀξίαν ὡμοιωμένη. τὸ δ´	ὅπως	ἐπὶ τὸ πάθος κατερρύη τοῦ
[36]	καθαρὸν ἡ θεότης ἐστίν. ὁρᾷς	ὅπως	μικρόν τι τὸ κατὰ τὴν
[18]	μαρτυρία. τίς γὰρ οὐκ οἶδεν	ὅπως	πεπλήρωτο κατὰ πᾶν μέρος τῆς
[23]	τὸ φανὲν εἶναι νομίσῃ. ὁρᾷς	ὅπως	τὸ ἀγαθὸν τῷ δικαίῳ συνέζευκται
[18]	τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων κατακρατήσασα·	ὅπως	τοῦτο νόμιμον πᾶσι τοῖς κατὰ
[11]	θαυμάτων οὐκ ἀμφιβάλλομεν, τὸ δ´	ὅπως,	ὡς μεῖζον ἢ κατὰ λογισμῶν
[0]	ὁρῶντας τοῦ λόγου σκοπόν, οὐχ	ὁμοιοτρόπως	δὲ ταῖς κατασκευαῖς ἐφ´ ἑκάστου
[12]	ἐπανάγειν, θεοῦ τὸ πάσης ἐπιστατεῖν	ὁμοιοτρόπως	τῆς κτίσεως, γῆς, θαλάσσης, ἀέρος,
[29]	ἐν ταῖς καθεξῆς γενεαῖς κατεπράχθη,	πολυτρόπως	τῆς τοῦ κακοῦ ῥίζης ἐν
[33]	οὕς, εἴπερ μὴ λίαν ἔχοιεν	ἀντιτύπως,	ἁπλοῦς ἐξαρκεῖ λόγος πρὸς τὴν
[31]	θεόν, εἴπερ ἐβούλετο, καὶ τοὺς	ἀντιτύπως	ἔχοντας ἀναγκαστικῶς ἐφελκύσασθαι πρὸς τὴν
[36]	θείου γενέσθαι χοροῦ τὸν μὴ	καθαρῶς	πάντας τοὺς ἐκ κακίας σπίλους
[7]	δὲ τοῦ φωτὸς ἐξ αἰθρίας	καθαρῶς	περιλάμποντος ἑκουσίως τις ὑποβάλοι τοῖς
[18]	πίστεως παρὰ τῶν τυράννων ἀναγκαζόμενοι	φανερῶς	ἐπεδείξαντο, ἀντ´ οὐδενὸς δεξάμενοι τὰς
[35]	πλάνας διεξελθεῖν ἀμηχανοῦντες, εἴ τινος	ἐμπείρως	ἔχοντος ἐπιτύχοιεν, κατόπιν ἑπόμενοι τὰς
[29]	τῶν σωματικῶν νοσημάτων, ὅταν τις	διεφθορὼς	χυμὸς ὑφέρπῃ τοὺς πόρους, πρὶν
[18]	προλαβοῦσι συμβαίνουσαν. ~Καί τοι περιττὸν	ἴσως	ἐστὶ θεὸν ἐπιδεδημηκέναι τῷ βίῳ
[7]	ᾧ τὸ μὴ γενέσθαι μᾶλλον	ἴσως	ἢ τὸ ἐν κακοῖς εἶναι
[20]	τῶν ἀρρώστως διακειμένων πολλοὶ μὲν	ἴσως	οἱ βουλόμενοι μὴ ἐν κακοῖς
[5]	διὰ τῶν γραφικῶν ὁ Ἰουδαῖος	ἴσως	οὐκ ἀντιλέξει· τὴν δὲ κατὰ
[26]	ἀθάνατον ζωὴν ἐπανόδου γίγνεται. ~Ἀλλ´	ἴσως	τις ἐν τῇ τῆς δικαιοσύνης
[6]	ἀποσπασθεὶς καὶ πρὸς κακίαν βρίσας,	αὐτομάτως	οἷόν τινι βάρει πρὸς τὸν
[35]	ὅλων ἡ φύσις, ἀλλ´ ὅσον	δυνατῶς	ἔχει, τοσοῦτον νῦν παραδεξαμένη, τὸ
[1]	τι δύναιτο, πρὸς δέ τι	ἀδυνάτως	ἔχοι· πάντα δὲ δυναμένην τὴν
[34]	ἴδιον δὲ τῆς θεότητος τὸ	ἀμίκτως	πρὸς τὸ ψεῦδος ἔχειν εἰδότες,
[9]	ἐξ ἀνάγκης ὁμολογήσουσι. καλοῦ δὲ	πάντως	ἀναδεικνυμένου τοῦ πάσης αἰσχρότητος καὶ
[34]	τῷ θεῷ οὐδὲν ἀμβλύνουσι τὸ	πάντως	γινόμενον, οὐδὲ μὴν ἄχρηστον εἶναί
[13]	σου τῇ ἀπιστίᾳ· ὁμολογεῖς γὰρ	πάντως	δι´ ὧν ὑπὲρ πίστιν ἡγῇ
[1]	ὁ ζωὴ ὤν, καὶ προαιρετικὴν	πάντως	δύναμιν ἔχει· οὐδὲν γὰρ ἀπροαίρετον
[32]	δοκοῦν κατεργάσασθαι. εἰ δὲ καὶ	πάντως	ἔδει τοῦτο γενέσθαι κατά τινα
[1]	χρῆμα καὶ ἀσώματον ὤν, ζῇ	πάντως·	εἰ δὲ τοῦ ζῇν κεχώρισται,
[4]	τὸ πνεῦμα τῷ πνεύματι, ὁμοία	πάντως	ἐκ τῶν ὁμοίων ἡ δύναμις·
[21]	τύχοι τινί, ταὐτὸν ἂν εἴη	πάντως	ἐκείνῳ, ᾧ ἀφωμοίωται. ἐν τούτῳ
[9]	δὲ μηδὲν αἰσχρὸν καταμέμικται, τοῦτο	πάντως	ἐν τῇ τοῦ καλοῦ μοίρᾳ
[21]	ἀποδοθέντα λόγον, ἀλλοιούμενον δὲ μὴ	πάντως	ἐν τῷ εἶναι μένειν· ἡ
[13]	τῆς φύσεως. οὐκοῦν οὐδὲ ἐκεῖνος	πάντως	ἐντὸς τῆς φύσεως ὁ ἐν
[24]	τε καὶ εὐσεβὲς νόημα δεῖ	πάντως	ἐπὶ θεοῦ πιστεύεσθαι, καὶ συνηρτῆσθαι
[20]	λείπεται τῶν θεοπρεπῶν ὑπολήψεων. ζητοῦμεν	πάντως	ἐπὶ τοῦ θεοῦ τῆς ἀγαθότητος
[34]	προσευχομένων σπουδήν, εἰ περὶ τοῦ	πάντως	ἐσομένου τὸν θεὸν ἱκετεύουσιν, οὕτως
[40]	τὸ τέκνον γενόμενόν τινος ὁμογενὲς	πάντως	ἐστὶ τῷ γεννήσαντι. εἰ οὖν
[1]	ζῇν κεχώρισται, οὐδὲ ἐν ὑποστάσει	πάντως	ἐστίν. ἀλλὰ μὴν ἀσεβὲς ἀπεδείχθη
[7]	ἡ κατὰ τὸ ἀγαθὸν ἐνέργεια	πάντως	ἐστίν, ὁ λυπηρὸς οὗτος καὶ
[5]	πρὸς τὸ θεῖον ὡμοιωμένον ἔδει	πάντως	ἔχειν ἐν τῇ φύσει τὸ
[21]	εἶναι σχόντα μὴ τρεπτὸν εἶναι	πάντως·	ἡ γὰρ ἐκ τοῦ μὴ
[21]	μένειν ἀκίνητον, ἀλλ´ ἐπί τι	πάντως	ἡ προαίρεσις ἵεται, τῆς πρὸς
[4]	τοῖς ῥήμασι συνδιεξερχόμενον πνεῦμα. ἄπρακτα	πάντως	καὶ ἀνυπόστατα κἀκεῖνα κατασκευάσουσιν οἱ
[1]	τοῦτο καὶ βούλεσθαι, βουλομένην δὲ	πάντως	καὶ δύνασθαι, δυναμένην δὲ μὴ
[1]	τὸ ἀγαθόν τε καὶ σοφὸν	πάντως,	καὶ εἴ τι τῆς κρείττονος
[13]	δίδως, ἐκ τῶν αὐτῶν δώσεις	πάντως	καὶ τὸ ἔξω πάθους εἶναι
[1]	τὸ δυνατὸν ὁμολογοίη, τὸ ἀδύνατον	πάντως	κατασκευάσει. ἀλλὰ μὴν πόρρω τῆς
[1]	μὴ ἄλογον εἶναι τὸν θεὸν	πάντως	λόγον ἔχειν τὸν μὴ ἄλογον
[5]	καὶ ἡ ἀιδιότης ἐστίν, ἔδει	πάντως	μηδὲ τούτου τὴν κατασκευὴν εἶναι
[32]	μὴ τοιοῦτόν ἐστιν, ὃ οὐχὶ	πάντως	μίξις τις ἐμφαίνεται τοῦ θείου
[8]	αἰτίας ὁ ἥλιος. ~Ἀλλ´ ἀγανακτεῖ	πάντως	ὁ πρὸς τὴν διάλυσιν βλέπων
[8]	χωρισθὲν τοῦ ζῴου νεκρόν ἐστι,	πάντως	οἶμαι τὴν πρὸς τὸ νεκροῦσθαι
[11]	ἑνοῦται τῷ σώματι, μηδὲ ἐκεῖνο	πάντως	οἴου δεῖν ἐντὸς γενέσθαι τῆς
[35]	πρὸς τὴν σωτηρίαν ἡμῶν ἐξηγουμένῳ	πάντως	οἷς ἴση πρὸς τὸ ἀγαθόν
[5]	ἄτοπόν τε καὶ ἀσεβές, ὁμολογεῖται	πάντως	ὅτι λόγον τε καὶ σοφίαν
[13]	αὐτόν, διὰ τῶν αὐτῶν τούτων	πάντως	οὐδὲ τὸ οὕτως αὐτὸν γεγεννῆσθαι
[34]	τὴν ἀψευδῆ τοῦ ἐπαγγειλαμένου ὑπόσχεσιν	πάντως	παρεῖναι τὴν χάριν τοῖς διὰ
[35]	βλέπων· πρὸς τοῦτο γὰρ δεῖ	πάντως	πορευθῆναι τὴν φύσιν οἰκείαις ἀνάγκαις
[34]	οὖσαν οὐκ ἀποστρέφουσιν. τὸ γὰρ	πάντως	συνεῖναι διὰ τὸ θεὸν εἶναι
[20]	οὐκοῦν τὴν σοφίαν δεῖ συνεζεῦχθαι	πάντως	τῇ ἀγαθότητι. πῶς τοίνυν ἐν
[8]	τίνι ἄλλῳ ἢ τῷ κυρίῳ	πάντως	τῆς φύσεως; τῷ γὰρ ἐξ
[39]	εἴη ἓν ἐξ ἀμφοτέρων αἱρεῖσθαι	πάντως	τόν γε νοῦν ἔχοντα, ἢ
[27]	κἂν ἐπίπονος ᾖ. ~Ἀκόλουθον δὲ	πάντως	τὸν πρὸς τὴν φύσιν ἡμῶν
[20]	καθὼς ἐν τοῖς φθάσασιν εἴρηται,	πάντως	τῷ δικαίῳ τὸ σοφὸν συνεζευγμένον
[1]	καὶ τοῦτό ἐστιν, ἐπειδὴ χρὴ	πάντως	τῷ λόγῳ καὶ τὸν πατέρα
[21]	~Τίς οὖν ἡ δικαιοσύνη; μεμνήμεθα	πάντως	τῶν κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἐν
[13]	κήρυγμα, οὐκ ἂν θεὸν εἶναι	πάντως	ᾠήθης τὸν ἐν τοῖς ἰδιώμασι
[30]	εὐεργεσίαν νεῖμαι, ἢ μὴ δυνηθέντος	πάντως;	ὧν οὐθέτερον καθαρεύει τῆς μέμψεως.
[21]	ἐπεὶ οὖν τῆς πρὸς τὸ	ὄντως	ἀγαθὸν ἐπιθυμίας διαψευσθεὶς ὁ νοῦς
[21]	κινδυνεύεται ἢ τὸ ἐπιτυχεῖν τοῦ	ὄντως	καλοῦ, ἢ τὸ παρατραπέντας αὐτοῦ
[27]	κάμνοντα, μὴ τοῦ πονοῦντος μέρους	ἰδιαζόντως	δεξαμένου τὴν ἴασιν. εἰ οὖν
[0]	τὸ ἴδιον ἤ, εἰ μηδὲν	ἰδιαζόντως	καταλαμβάνοι ἡ ἔννοια ἐφ´ ὧν
[34]	τὴν ὁρμὴν ἐχούσης, εἰ συμπαραληφθείη	καθηκόντως	ἡ διὰ τῆς εὐχῆς συμμαχία,
[12]	ἦν ἡ περὶ αὐτὸν ἱστορία,	εἰκότως	τὸ μυστήριον ἡμῶν οἱ ἔξω
[32]	κύπτει πρὸς τὸν πεπτωκότα ὁ	ἑστὼς	ἐπὶ τὸ ἀνορθῶσαι τὸν κείμενον;
[39]	ὁπωσοῦν διανοίας μετέχοντι, ὅτι τὸ	ἑστὼς	τοῦ μὴ ἑστῶτος παρὰ πολὺ
[20]	ποιούσης. καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν	ἀρρώστως	διακειμένων πολλοὶ μὲν ἴσως οἱ
[20]	καὶ τυραννικὸν τῆς δυνάμεως εἶδος.	ὡσαύτως	δὲ καὶ τὰ λοιπά, εἰ
[39]	τε καὶ παγίαν καὶ ἀεὶ	ὡσαύτως	ἔχουσαν ἐν τῷ ἀγαθῷ κεκτημένης
[0]	τε σοφὸν καὶ τὸ δυνατὸν	ὡσαύτως	λέγοιτο, ἥ τε ἀφθαρσία καὶ
[37]	αὐτὸ ἄρτος ἦν· ἐνταῦθά τε	ὡσαύτως	ὁ ἄρτος, καθώς φησιν ὁ
[5]	ἐμφύτου δυνάμεως τὸ συγγενὲς ἐφελκόμενος,	οὕτως	ἀναγκαῖον ἦν ἐγκραθῆναί τι τῇ
[39]	πιστεύειν τὴν ἁγίαν τριάδα καὶ	οὕτως	ἀρχηγὸν διὰ τῆς πνευματικῆς γεννήσεως
[13]	αὐτῶν τούτων πάντως οὐδὲ τὸ	οὕτως	αὐτὸν γεγεννῆσθαι ἀπίθανον. ὁ γὰρ
[6]	ἐπινοίας ταύτης ἀμαυρώσει τὴν φλόγα,	οὕτως	δι´ ἀπάτης τῇ προαιρέσει τοῦ
[15]	διεξιών, εἶτα θανάτου γευόμενος, καὶ	οὕτως	διὰ τῆς τοῦ ἰδίου σώματος
[33]	ἐξ ἀνάγκης τὸ γεγεννημένον ὑπέστη,	οὕτως	ἐκ τῆς μὴ παραδεχομένης φθορὰν
[35]	ὡς ἡμεῖς ἐν τῷ ὕδατι,	οὕτως	ἐκεῖνος ἐν τῷ θανάτῳ καταδυείς,
[15]	ἐπίσκεψιν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καταβῆναι,	οὕτως	ἐλεεινῶς καὶ ἀθλίως τῆς ἀνθρωπότητος
[30]	τῆς ζωτικῆς κινήσεως οὐκ ἐστέρηται,	οὕτως	ἔστι καὶ τὴν κακίαν ἰδεῖν
[21]	τῇ φύσει, τὸ δὲ μὴ	οὕτως	ἔχειν, ἀλλὰ δι´ ἀλλοιώσεως μὲν
[5]	ἐπηκολούθησε, παρόντος δὲ οὐκ ἔστιν,	οὕτως,	ἕως ἂν παρῇ τὸ ἀγαθὸν
[1]	καὶ ἐπίκηρον τὸν λόγον ἔχει,	οὕτως	ἡ ἄφθαρτος καὶ ἀεὶ ἑστῶσα
[6]	ζωῆς ἀρχὴ καὶ ὑπόθεσις γίνεται,	οὕτως	ἡ διὰ τοῦ φθόνου γενομένη
[39]	ὑποβεβηκότα, τὰ δὲ ὑπερανεστῶτα τύχῃ,	οὕτως	ἡ κτιστὴ φύσις ἥνωται πρὸς
[34]	ἰδιότης ἡ τὴν φύσιν γνωρίζουσα,	οὕτως	ἴδιον τῆς θείας φύσεώς ἐστιν
[32]	ἄγει τὸ ἡνωμένον τῷ μέρει,	οὕτως,	καθάπερ ἑνός τινος ὄντος ζῴου
[8]	αἰσθητῆς χωρισθῆναι ζωῆς προσαγορεύομεν θάνατον,	οὕτως	καὶ ἐπὶ τῆς ψυχῆς τὸν
[12]	καὶ συντηρητικὴν τῶν ὄντων καταλαμβάνομεν,	οὕτως	καὶ ἐπὶ τοῦ διὰ σαρκὸς
[1]	ὢν ἕτερον τῷ ὑποκειμένῳ ἐστίν·	οὕτως	καὶ ὁ τοῦ θεοῦ λόγος
[8]	τοῦ ὑπομένοντος τὴν τομὴν ἄγουσιν,	οὕτως	καὶ ὅσα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν
[2]	τε καὶ ἐνεργὸν καὶ παντοδύναμον·	οὕτως	καὶ πνεῦμα μεμαθηκότες θεοῦ, τὸ
[24]	φύσιν, ἐπὶ τὸ κάτω φερόμενον·	οὕτως	καὶ τὴν θείαν τε καὶ
[37]	ἀναμιχθέντι ἅπαν τὸ ἀνακραθὲν συνηχρείωται,	οὕτως	καὶ τὸ ἀθάνατον σῶμα ἐν
[35]	εἴη, οὐδ´ ἂν τοῦτο γένοιτο·	οὕτως	καὶ τὸ κατὰ τὴν μεγάλην
[27]	ἴσον λαμπρυνθὲν ἐκ τῆς πλύσεως·	οὕτως,	μολυνθείσης τῇ ἁμαρτίᾳ τῆς ἀνθρωπίνης
[34]	πάντως ἐσομένου τὸν θεὸν ἱκετεύουσιν,	οὕτως	οἱ πεπεισμένοι κατὰ τὴν ἀψευδῆ
[8]	κενὸν τῆς ἐμμιχθείσης ὕλης γενόμενον.	οὕτως	οὖν καὶ ὁ τοῦ ἡμετέρου
[5]	τῷ δὲ τὸ ὕδωρ εἶναι.	οὕτως	οὖν καὶ τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ
[8]	τῷ μολίβδῳ τὸ ὄστρακον· εἶθ´	οὕτως	πάλιν κατὰ τὸ πρότερον σχῆμα
[6]	τοῦ παντὸς ἐπιστατούσης σοφίας, καὶ	οὕτως	πάσης γίνεται πρὸς ἑαυτὴν συμφωνία
[37]	τὸ φύραμα πρὸς ἑαυτὴν ἐξομοιοῖ,	οὕτως	τὸ ἀθανατισθὲν ὑπὸ τοῦ θεοῦ
[32]	μένον· τὸ δὲ κυρίως καὶ	πρώτως	ὂν ἡ θεία φύσις ἐστίν,
[39]	πάντα τὰ μέλη πρὸς ἑαυτὰ	συμφυῶς	ἔχει, κἂν τὰ μὲν ὑποβεβηκότα,
[5]	γένεσιν. ἔδει γὰρ μήτε τὸ	φῶς	ἀθέατον, μήτε τὴν δόξαν ἀμάρτυρον,
[15]	θεωρουμένων οὐδὲν ἄλλο πρὸς τὸ	φῶς	ἢ τὴν ζωὴν τὴν ἀντιδιαίρεσιν
[7]	τὴν τῆς ἀπάτης ἀπόδειξιν ἔχοντα	σαφῶς	καθορᾶται. καί μοι δοκεῖ καλῶς
[8]	καὶ λόγος, πᾶσαν δύναμιν ποιητικὴν	ἐμπεριειληφώς,	μᾶλλον δὲ αὐτοδύναμις ὢν καὶ
[0]	λέγοι, ἐκ τῶν τεχνικῶς καὶ	σοφῶς	κατὰ τὸν κόσμον οἰκονομουμένων προσαχθήσεται
[1]	καὶ τὰ ἐν αὐτῷ πάντα	σοφῶς	τε καὶ τεχνικῶς θεωρούμενα. ἆρα
[1]	γὰρ καθ´ ὁμοιότητα τῶν λίθων	ἀψύχως	ὑφεστάναι τὸν λόγον εὐαγές ἐστιν
[27]	κακίαν ἀπρεπὲς ἐννοεῖν. πλὴν τῷ	μικροψύχως	ἐν τούτῳ κρίνοντι τὴν θείαν
[25]	τὴν θεότητα τοῖς μὴ λίαν	μικροψύχως	κατανοοῦσι τὰ ὄντα οὐδένα ἂν