Chapitre
[21]	εὑρετοῦ καλὸν ἀναπεισθεὶς εἶναι τὸ	τῷ	καλῷ ἐναντίον· οὐ γὰρ ἂν
[31]	τὰς ἀνθρωπίνας προαιρέσεις πρὸς τὸ	τῷ	κρατοῦντι δοκοῦν περιάγεσθαι. οὐκοῦν οὐ
[24]	τοῦ φωτὸς ἐπιφανέντος ἐξαφανισθῇ τὸ	τῷ	φωτὶ καὶ τῇ ζωῇ κατὰ
[21]	ταὐτὸν ἂν εἴη πάντως ἐκείνῳ,	ᾧ	ἀφωμοίωται. ἐν τούτῳ τοίνυν τῆς
[9]	ἐκτὸς παντὸς αἴσχους ἐστὶν ἀλλότριον·	ᾧ	δὲ μηδὲν αἰσχρὸν καταμέμικται, τοῦτο
[37]	χάρις ἅγιον ἐποίει τὸ σῶμα	ᾧ	ἐκ τοῦ ἄρτου ἡ σύστασις
[40]	ἂν εἴη μεταποίησις, εἰ ἐν	ᾧ	ἐσμεν διαμένοιμεν. τὸν γὰρ ἐν
[21]	εἰς ἕτερον ἀπὸ τοῦ ἐν	ᾧ	ἐστὶν εἰς ἀεὶ προιοῦσα· δύο
[2]	οὔτε χωρισθῆναι τοῦ θεοῦ, ἐν	ᾧ	ἔστιν, ἢ τοῦ λόγου τοῦ
[21]	τὸ ἀγαθὸν ἀεὶ γιγνόμενον, ἐν	ᾧ	ἡ πρόοδος στάσιν οὐκ ἔχει,
[21]	νοῦς, ἔνδοθεν ἡμῖν ἐνιδρυμένος, ἐν	ᾧ	κινδυνεύεται ἢ τὸ ἐπιτυχεῖν τοῦ
[15]	τὸ κατὰ κακίαν πάθος, ἐν	ᾧ	οὔτε γέγονεν θεός, οὔτε γενέσθαι
[2]	ἢ τοῦ λόγου τοῦ θεοῦ,	ᾧ	παρομαρτεῖ, δυναμένην· οὔτε πρὸς τὸ
[7]	τῆς τοιαύτης ζωῆς αἴτιον οἴεσθαι,	ᾧ	πρὸς πονηρίαν ἡ φύσις ἐπιρρεπῶς
[5]	ἄνθρωπος εἰς γένεσιν ἔρχεται, ἐφ´	ᾧ	τε μέτοχος τῶν θείων ἀγαθῶν
[35]	ἦν ἐπινοηθῆναί τινα τρόπον, ἐν	ᾧ	τις ἦν συγγένειά τε καὶ
[7]	εἰς τὸ κτίσαι τὸν ἄνθρωπον,	ᾧ	τὸ μὴ γενέσθαι μᾶλλον ἴσως
[8]	τούτοις καὶ ὁ ἄνθρωπος ἦν,	ᾧ	τὸ τρεπτὸν τῆς φύσεως πρὸς
[23]	ἡμῶν οἰκονομία μὴ παραποδισθείη τῷ	φόβῳ	τῆς θεικῆς ἐπιφανείας, πάντων κατὰ
[8]	σκυθρωπῶν ἐστὶν ἐπανόρθωσις, ὡς ἂν	φόβῳ	τῆς τῶν ἀλγεινῶν ἀντιδόσεως πρὸς
[13]	τῆς σαρκικῆς ἐστὶ φύσεως. φημὶ	κἀγώ.	ἀλλὰ τὸ πρὸ τῆς γεννήσεως
[9]	τὸν θάνατον ἀπρεπὲς οὐ προσίενται.	ἐγὼ	δὲ πρότερον οἶμαι δεῖν μικρὸν
[5]	καὶ τιμιωτάτου τῶν ἀγαθῶν ἀπεστέρησε,	λέγω	δὴ τῆς κατὰ τὸ ἀδέσποτον
[16]	καθάπερ τινὶ κόλλῃ, τῇ θείᾳ	λέγω	δυνάμει, πρὸς τὴν ἄρρηκτον ἕνωσιν
[16]	τὸ τῶν ἅπαξ ἑνωθέντων, ψυχῆς	λέγω	καὶ σώματος, καὶ εἰς ἀεὶ
[35]	τῶν συμφυῶν διαλύσει, ψυχῆς τε	λέγω	καὶ σώματος, πάλιν ἡ τῶν
[39]	θεοῦ φύσεως, τῆς τοῦ πατρὸς	λέγω,	νομίζοι εἶναι τὸν υἱὸν ἢ
[35]	βλέπων, τὸ κατὰ τὴν ζωὴν	λέγω	πέρας, ἀντὶ γῆς τὸ ὕδωρ
[40]	ὧδε γνωριζομένοις ὀνόμασιν, οὐκ ἐν	ὀλίγῳ	τὴν παραλλαγὴν ἔχει. πῦρ γὰρ
[0]	πάντων ἁρμόσει τῶν προσιόντων τῷ	λόγῳ,	ἀλλὰ κατὰ τὰς τῶν θρησκειῶν
[18]	οὐκ ἐν σοφίᾳ τινὶ καὶ	λόγῳ	γενομένην τῷ κρείττονι. τοῖς γὰρ
[3]	διδασκαλίας λαμβάνειν, μὴ μέντοι δύνασθαι	λόγῳ	διασαφεῖν τὴν ἀνέκφραστον ταύτην τοῦ
[26]	τῷ μὲν κατὰ τὸ δίκαιον	λόγῳ	ἐκεῖνα ὁ ἀπατεὼν ἀντιλαμβάνει, ὧν
[4]	πᾶσα ἡ δύναμις αὐτῶν. ποίῳ	λόγῳ	καὶ ποίῳ πνεύματι; οὔτε γὰρ
[5]	διὰ τοῦτο καὶ ζωῇ καὶ	λόγῳ	καὶ σοφίᾳ καὶ πᾶσι τοῖς
[4]	θεῖον ἐξανθρωπίζοιτο, εἰ τοιούτῳ κεχρῆσθαι	λόγῳ	καὶ τοιούτῳ πνεύματι τὸν τοῦ
[1]	ἐστιν, ἐπειδὴ χρὴ πάντως τῷ	λόγῳ	καὶ τὸν πατέρα τοῦ λόγου
[2]	μεμαθηκότες θεοῦ, τὸ συμπαρομαρτοῦν τῷ	λόγῳ	καὶ φανεροῦν αὐτοῦ τὴν ἐνέργειαν,
[30]	καὶ παρ´ ἡμῶν ἐν τῷ	λόγῳ	κατεσκευάζετο, τὸ παρὰ τοῦ θείου
[18]	ὑψηλὴν φιλοσοφίαν, ἔργῳ μᾶλλον ἢ	λόγῳ	κατορθουμένην, καὶ τῆς σωματικῆς ζωῆς
[9]	μὲν τούτων συνθήσεται τυχὸν τῷ	λόγῳ	ὁ πρὸς τὸ ἀκόλουθον βλέπων
[6]	κακία τῷ τῆς ἀρετῆς ἀντικαθέστηκε	λόγῳ,	οὐ καθ´ ἑαυτήν τις οὖσα,
[30]	χάρις, ἀλλὰ τινῶν προσθεμένων τῷ	λόγῳ	οὐ μικρόν ἐστι τὸ ὑπολειπόμενον
[5]	τούτου πίστιν τοὺς ἀντιλέγοντας προσαξόμεθα.	λόγῳ	τὰ πάντα γεγενῆσθαι καὶ σοφίᾳ
[7]	γὰρ ἐν τῷ πρὸς Κορινθίους	λόγῳ	τάς τε σαρκώδεις καὶ τὰς
[16]	σύστασιν ἐμμιχθείσης οὕτω γενικωτέρῳ τινὶ	λόγῳ	τὴν νοερὰν οὐσίαν τῇ αἰσθητῇ
[15]	ἀνθρωπίνης ἴδιον οὐσίας ἐστί, τῷ	λόγῳ	τῆς ἀρετῆς ἠναντίωται. ~Ἀλλ´ αὐτή,
[24]	τὸ φθορᾶς ἀνεπίδεκτον, πάντα τῷ	λόγῳ	τῆς καθ´ ἡμᾶς οἰκονομίας ἐπιδεικνύμενα.
[27]	ἡμῶν πόρρωθεν ὑπονοοῖτο εἶναι τῷ	λόγῳ	τῆς φύσεως, ἑτέρῳ δέ τινι
[37]	τὴν τροφὴν τοῦ ἄρτου παραδεξάμενον	λόγῳ	τινὶ ταὐτὸν ἦν ἐκείνῳ, τῆς
[38]	ζητημάτων ἐπεσκεψάμεθα. τῷ δὲ παρόντι	λόγῳ	τοσοῦτον εἰπεῖν περὶ τῆς πίστεως
[37]	οὖν καὶ νῦν τὸν τῷ	λόγῳ	τοῦ θεοῦ ἁγιαζόμενον ἄρτον εἰς
[4]	καθὼς λέγει Δαβίδ, ἐστερεώθησαν τῷ	λόγῳ	τοῦ κυρίου οἱ οὐρανοὶ καὶ
[4]	τῶν πλειόνων τὴν εὕρεσιν. Τῷ	λόγῳ	τοῦ κυρίου, φησίν, οἱ οὐρανοὶ
[16]	πρὸς ταῦτα πάλιν τῷ αὐτῷ	λόγῳ	χρησόμεθα, ὅτι τὸ πάθος τὸ
[10]	τὴν τὸ πῦρ ἐξάπτουσαν ὕλην,	ἔργῳ	δὲ οὐκ ἔστιν ἀπ´ ἀλλήλων
[34]	παρ´ ἑαυτοῦ δύναμιν ἐντεθεικότος τῷ	ἔργῳ,	καθὰ πεπιστεύκαμεν, καὶ τῆς ἡμετέρας
[18]	ἱερωσύνην καὶ τὴν ὑψηλὴν φιλοσοφίαν,	ἔργῳ	μᾶλλον ἢ λόγῳ κατορθουμένην, καὶ
[35]	πρὸς τὸν ἄνθρωπον ὑποστὰς κοινωνίαν,	ἔργῳ	τὴν ζωὴν ἐνεργήσας, ἵνα διὰ
[15]	δεσμώτης, τὸν ἐλευθερωτὴν ὁ τῷ	ζυγῷ	τῆς δουλείας κατεχόμενος. ἆρα μικρὰ
[8]	κεραμεύειν τὴν ἐπιστήμην περιθρύψαι τῷ	μολίβδῳ	τὸ ὄστρακον· εἶθ´ οὕτως πάλιν
[28]	τὸ μυστήριον, ὡς ἀπρεπὲς ὂν	θεῷ	διὰ τοιαύτης εἰσόδου τῆς τοῦ
[2]	ἡμετέρου πνεύματος ἔξωθεν ἐπιρρεῖν τῷ	θεῷ	καὶ ἐν αὐτῷ γίνεσθαι τὸ
[34]	τὸν ἥλιον αὐτοῖς εὐχόμενοι τῷ	θεῷ	οὐδὲν ἀμβλύνουσι τὸ πάντως γινόμενον,
[30]	εἶναι τὸ ἀγαθὸν προσήκει τῷ	θεῷ,	οὔτε ἀδύνατον. εἰ οὖν ἀγαθόν
[9]	ἐστι τοῦ ἐναντίου. πρέπει δὲ	θεῷ	πᾶν ὅ τι περ ἐν
[27]	πῶς ἐπιζητεῖ τις ἐκεῖθεν τῷ	θεῷ	περιπλακῆναι τὸν ἄνθρωπον, μᾶλλον δὲ
[20]	μέν τι βούλεσθαι τῶν τῷ	θεῷ	πρεπόντων ἐπιφαίνεσθαι τοῖς γεγενημένοις, τὸ
[16]	τὴν ἀρχὴν ἔσχε, ποῦ τῆς	θεῷ	πρεπούσης ἐννοίας διαμαρτάνει τὸ κήρυγμα,
[33]	εἴη ἀγνωμοσύνης ἐκεῖ τοσαύτην τῷ	θεῷ	προσμαρτυροῦντας δύναμιν ἀτονεῖν ἐν τῷ
[35]	ὕστερον αἰῶσι καθαρὰν ἀποσωθῆναι τῷ	θεῷ	τὴν φύσιν. ἐπεὶ οὖν ῥυπτική
[28]	τίνα νομοθετοῦσιν ἕτερον τρόπον τῷ	θεῷ	τῆς εἰς τὸν βίον παρόδου
[26]	μέθοδον ἐπινενοῆσθαι ὑπὲρ ἡμῶν τῷ	θεῷ·	τὸ γὰρ μὴ γυμνῇ τῇ
[29]	εἰ καλὸν καὶ πρέπον τῷ	θεῷ	τὸ γενόμενον, τί ἀνεβάλετο τὴν
[27]	ἀπολιμπάνεται, ἓν πρέπον ἐστὶ τῷ	θεῷ	τὸ εὐεργετεῖν τὸν δεόμενον. ὅπου
[13]	τὸν θάνατον. ἀλλὰ μὴν ταῦτα	μείζω	τῆς φύσεως. οὐκοῦν οὐδὲ ἐκεῖνος
[23]	τὸν τῦφον θρέψειεν πάθος, τὰ	μείζω	τῶν ἐλαττόνων διαμειβόμενος; ἀλλὰ μὴν
[20]	προαιρέσεως τὴν παγίαν ἐν τῷ	ἀγαθῷ	καὶ ἀμετάβλητον φύσιν; οὐ γὰρ
[6]	ἀγαθὸν νοῆσαι τὸ ἐναντίον τῷ	ἀγαθῷ	κατενόησε. τοῦτο δέ ἐστιν ὁ
[39]	ἀεὶ ὡσαύτως ἔχουσαν ἐν τῷ	ἀγαθῷ	κεκτημένης τὴν φύσιν; ἐπεὶ οὖν
[20]	τοῖς γεγενημένοις τὸ σοφὸν τῷ	ἀγαθῷ	συνθεωρεῖται; ὅτι οὐ γυμνὸν τὸ
[8]	ἡμῶν τῇ νεκρότητι σβέννυσθαι. οὐκοῦν	ἐπισκεψάσθω	διὰ τοῦ σκυθρωποῦ τούτου τὴν
[40]	πρὸς τὸ ἐπίγειον τοῦτο θηρίον	ἀποφερέσθω	τῇ διανοίᾳ· ἡ γὰρ προσθήκη
[10]	τῇ εἰκόνι δεξάμενος, τὸ ἀπεμφαῖνον	ἀποποιείσθω·	τὸν αὐτὸν οὖν τρόπον, ὡς
[8]	τοῦ ὑποδείγματος λόγος τοιοῦτός ἐστι.	δεδόσθω	τι σκεῦος ἐκ πηλοῦ συνεστηκέναι,
[23]	ὁρᾷς ὅπως τὸ ἀγαθὸν τῷ	δικαίῳ	συνέζευκται καὶ τὸ σοφὸν τούτων
[20]	τοῖς φθάσασιν εἴρηται, πάντως τῷ	δικαίῳ	τὸ σοφὸν συνεζευγμένον ἀρετὴ γίγνεται,
[6]	τὴν φλόγα ὕδωρ ἐμμίξειε τῷ	ἐλαίῳ	διὰ τῆς ἐπινοίας ταύτης ἀμαυρώσει
[28]	κατεμίχθη ὁ θεὸς τῷ ἀνθρωπίνῳ	βίῳ,	δι´ ὧν ἡ φύσις πρὸς
[27]	εἰσιόντα πρὸς ἡμᾶς εἰσοικισθῆναι τῷ	βίῳ;	ἐξ οὐρανοῦ, φησὶ τυχὸν ὁ
[39]	τῷ ἀστατοῦντι καὶ ἀλλοιουμένῳ ἐγκυματοῦσθαι	βίῳ;	ἐπεὶ οὖν παντὶ δῆλόν ἐστι
[40]	μύησιν βίος συμβαίνοι τῷ ἀμυήτῳ	βίῳ,	κἂν τολμηρὸν εἰπεῖν ᾖ, λέξω
[18]	ἴσως ἐστὶ θεὸν ἐπιδεδημηκέναι τῷ	βίῳ	πιστεύσαντας διαβάλλειν τὴν παρουσίαν, ὡς
[40]	τοῦ θεοῦ κρίσιν ἀναφυόμενα τῷ	βίῳ,	σωφρονούντων ἂν εἴη μὴ πρὸς
[8]	μένοι, ἐν τῷ μετὰ ταῦτα	βίῳ	τεταμίευται ἡ θεραπεία. ἀλλ´ ὥσπερ
[39]	τρεπτῷ τε καὶ ἀλλοιουμένῳ ἐγγεννηθῆναι	βίῳ·	τῇ γὰρ τῶν γεννώντων φύσει
[18]	μελλούσης ζωῆς ἐν τῷ παρόντι	βίῳ	φανερωθεῖσα, ἡ διὰ τῶν πραγμάτων
[30]	δὲ οὐραῖον ἔτι ἐψύχωται τῷ	ἰδίῳ	θυμῷ καὶ τῆς ζωτικῆς κινήσεως
[32]	ἑκάστην γὰρ τοῦ σταυροῦ προβολὴν	ἰδίῳ	ῥήματι κατονομάζει, ὕψος μὲν τὸ
[32]	τῇ φύσει τῆς ἀναστάσεως τῷ	ἰδίῳ	σώματι, ὅλον τῇ δυνάμει συναναστήσας
[10]	τῇ περιγραφῇ τῆς σαρκὸς καθάπερ	ἀγγείῳ	τινὶ ἡ ἀπειρία τῆς θεότητος
[27]	τὸ ἄδοξον οὐρανίῳ σώματι ἢ	ἐπιγείῳ	συσχηματισθῆναι τὸ θεῖον. τοῦ γὰρ
[28]	ἡ δὲ τῆς φύσεως ἀκολουθία,	θείῳ	βουλήματι καὶ νόμῳ διαταχθεῖσα, πόρρω
[6]	ἐνεφύτευσεν, ὡς ἂν συνεπαρθείη τῷ	θείῳ	τὸ γήινον καὶ μία τις
[16]	ἑαυτοῦ ψυχὴν πάλιν ἑνώσας τῷ	οἰκείῳ	σώματι διὰ τῆς δυνάμεως ἑαυτοῦ
[1]	δὲ τῆς ὑπερκειμένης φύσεως τῷ	μεγαλείῳ	τοῦ θεωρουμένου πᾶν τὸ περὶ
[35]	εἰ μὲν ἦν δυνατὸν ἐν	τελείῳ	τῷ θανάτῳ γενέσθαι τὸν μιμούμενον,
[9]	καὶ θάνατος, καὶ ἡ ἐν	μνημείῳ	θέσις· ταῦτα γὰρ συμπαραλαμβανόμενα τῷ
[35]	γινομένη ἐν τῷ γείτονι διατυποῦται	στοιχείῳ.	καὶ ὡς ἐκεῖνος ὁ ἄνωθεν
[10]	περινοίᾳ γίνεται, οὐδὲν βαρυνομένη τῷ	ἐφολκίῳ	τοῦ σώματος. εἰ δὲ ἀνθρώπου
[32]	καὶ θειότερον λόγον ἐν τῷ	εὐαγγελίῳ	καὶ εἴρηται καὶ γεγένηται, καὶ
[39]	φύσιν; ἐπεὶ οὖν ἐν τῷ	εὐαγγελίῳ	τὰ τρία παραδέδοται πρόσωπά τε
[6]	ἐπέμυσεν ὄμμα, ὥσπερ ὁ ἐν	ἡλίῳ	τοῖς βλεφάροις τὰς ὄψεις ὑποβαλὼν
[8]	οὐκ ἐπιλελήσμεθα τῶν ἐν τῷ	προοιμίῳ	πρὸς τοὺς Ἕλληνας ἡμῖν διευκρινηθέντων,
[27]	ἀνθρώπινον, οὐδέ τις ἐν τῇ	ὑπερκοσμίῳ	ζωῇ κακίας νόσος ἐπεχωρίαζεν. ὁ
[27]	οὐδὲν μᾶλλον παραμυθεῖται τὸ ἄδοξον	οὐρανίῳ	σώματι ἢ ἐπιγείῳ συσχηματισθῆναι τὸ
[5]	ἐκεῖνο τὸ μέρος, ἀλλοτριωθεῖσα τῷ	ἀνομοίῳ	πρὸς τὸ ἀρχέτυπον· τῆς γὰρ
[4]	αὐτοῦ πᾶσα ἡ δύναμις αὐτῶν.	ποίῳ	λόγῳ καὶ ποίῳ πνεύματι; οὔτε
[4]	δύναμις αὐτῶν. ποίῳ λόγῳ καὶ	ποίῳ	πνεύματι; οὔτε γὰρ ῥῆμα ὁ
[37]	καὶ μετατίθησιν. ὡς γὰρ τῷ	φθοροποιῷ	πρὸς τὸ ὑγιαῖνον ἀναμιχθέντι ἅπαν
[9]	θέσις· ταῦτα γὰρ συμπαραλαμβανόμενα τῷ	μυστηρίῳ	ἀμβλύνει πως τῶν μικροψυχοτέρων τὴν
[32]	ἔξω τοῦ εἰκότος ἐν τῷ	μυστηρίῳ	μανθάνομεν, εἰ κύπτει πρὸς τὸν
[30]	τὴν κακίαν ἰδεῖν τῷ μὲν	καιρίῳ	πληγεῖσαν, ἐν δὲ τοῖς λειψάνοις
[31]	ἢ τῶν ἀλόγων ἐστὶ τῷ	ἀλλοτρίῳ	βουλήματι πρὸς τὸ δοκοῦν περιάγεσθαι.
[8]	χειραγωγία; τίνι ἄλλῳ ἢ τῷ	κυρίῳ	πάντως τῆς φύσεως; τῷ γὰρ
[27]	τὸ μέν τι θεραπεῦσαι τῷ	καθαρσίῳ,	τὸ δὲ περιιδεῖν ἀθεράπευτον. τούτου
[6]	ἦν καὶ ἡ μνημονευθεῖσα δύναμις,	αὐτεξουσίῳ	κινήματι τὸ δοκοῦν αἱρουμένη· ἐπειδὴ
[8]	καλλίστοις βιῴημεν. ἐπειδὴ γὰρ τῷ	αὐτεξουσίῳ	κινήματι τοῦ κακοῦ τὴν κοινωνίαν
[21]	λοιποῖς τῶν ἀγαθῶν καὶ τῷ	αὐτεξουσίῳ	τῆς προαιρέσεως τὴν πρὸς τὸ
[35]	γενέσθαι. κατάλληλον δὲ τῷ κεκιβδηλευμένῳ	χρυσίῳ	τὸ χωνευτήριον, ὡς τῆς ἐμμιχθείσης
[6]	τοῦ φθόνου ὁ ἐπὶ μηδενὶ	κακῷ	κτισθεὶς παρὰ τοῦ τὸ πᾶν
[37]	δηλητήριον δι´ ἐπιβουλῆς λαβόντες ἄλλῳ	φαρμάκῳ	τὴν φθοροποιὸν δύναμιν ἔσβεσαν, χρὴ
[3]	θεότητας διαφόρους κατατεμνόμενον, μήτε τῷ	Ἰουδαικῷ	δόγματι συμβαίνειν τὸν λόγον, ἀλλὰ
[34]	ἀνόνητος, πόσῳ μᾶλλον ἐν τῷ	πνευματικῷ	τῆς γεννήσεως τρόπῳ, καὶ θεοῦ
[1]	λόγος· εἰ οὖν διακρίνει τῷ	σχετικῷ	τῆς σημασίας ἡ τῶν ἀκουόντων
[8]	τοῦ ἡμετέρου σκεύους πλάστης, τῷ	αἰσθητικῷ	μέρει, τῷ κατὰ τὸ σῶμά
[40]	φησιν ὁ προφήτης, λουσάμενοι τῷ	μυστικῷ	τούτῳ λουτρῷ καθαροὶ τὰς προαιρέσεις
[21]	καλὸν ἀναπεισθεὶς εἶναι τὸ τῷ	καλῷ	ἐναντίον· οὐ γὰρ ἂν ἐνήργησεν
[35]	πᾶσα καὶ τούτους ἐν τῷ	καταλλήλῳ	γενέσθαι. κατάλληλον δὲ τῷ κεκιβδηλευμένῳ
[8]	ἡ τοῦ πεπλανημένου χειραγωγία; τίνι	ἄλλῳ	ἢ τῷ κυρίῳ πάντως τῆς
[28]	καὶ ἀκοῇ καὶ γλώσσῃ, ἢ	ἄλλῳ	τινὶ τῶν αἰσθητηρίων πρὸς τὸ
[22]	καταστάντες, καὶ οὔτε αὐτοῖς οὔτε	ἄλλῳ	τινὶ ὑπὲρ ἐκείνων ἔξεστι τὴν
[37]	οἱ δηλητήριον δι´ ἐπιβουλῆς λαβόντες	ἄλλῳ	φαρμάκῳ τὴν φθοροποιὸν δύναμιν ἔσβεσαν,
[6]	διῄρηται δὲ ταῦτα πρὸς ἄλληλα	πολλῷ	τῷ μέσῳ, ὡς μήτε τὴν
[21]	τὸ τῆς τροφῆς εἴδωλον ἐν	λιμῷ	γενέσθαι· ἐπεὶ οὖν τῆς πρὸς
[32]	ἀλλ´ οὖν τὸ μὴ τῷ	ἀτίμῳ	τρόπῳ τοῦ θανάτου καθυβρισθῆναι. τίς
[28]	τὸ εὔλογον κρίνοιτο; οὐ γὰρ	ὀφθαλμῷ	καὶ ἀκοῇ καὶ γλώσσῃ, ἢ
[28]	φύσεως ἀκολουθία, θείῳ βουλήματι καὶ	νόμῳ	διαταχθεῖσα, πόρρω τῆς κατὰ κακίαν
[22]	χρῷτο, ἄδικος εἶναι δόξει τὸν	νόμῳ	κτηθέντα τυραννικῶς ἐξαιρούμενος· ἐξωνεῖσθαι δὲ
[10]	καὶ πῶς ἂν περιελήφθη τῷ	ἀτόμῳ	τὸ ἄπειρον; καὶ τίς τοῦτό
[20]	γιγνομένων φανερουμένη; τὰ δὲ πεπραγμένα	εἱρμῷ	τινὶ καὶ τάξει δι´ ἀκολούθου
[34]	τοῦ παρεῖναι τὸ θεῖον ἐπὶ	ἁγιασμῷ	τῶν γινομένων καλούμενον. ὁ δὲ
[8]	δυνάμει τῶν λόγων ἢ τῷ	στοχασμῷ	τῆς διανοίας ὑπάγεται. οὐκοῦν πρὸς
[10]	θεοπρεπῆ διάνοιαν καὶ ἐν τῷ	προσεγγισμῷ	διασώσασθαι, πάσης περιγραφῆς ἐκτὸς εἶναι
[32]	περάτων τὴν σύστασιν, πανταχοῦ τῷ	λογισμῷ	σου προαπαντᾷ ἡ θεότης, μόνη
[33]	ἐπ´ ἐκείνου λόγος ἐστὶν ὁ	λογισμῷ	τινὶ τὸ πιθανὸν ἐφευρίσκων. τί
[39]	τὴν ἰδίαν ὁρμῶντα προδιαγνῶναι τῷ	λογισμῷ,	τίς αὐτῷ λυσιτελήσει πατὴρ καὶ
[0]	ἰουδαίζων προείληπται καὶ ὁ τῷ	ἑλληνισμῷ	συζῶν ἑτέραις, ὅ τε Ἀνόμοιος
[40]	γνωρισμάτων μετεποιήθη. τὸ γὰρ ἐπὶ	ἀνακαινισμῷ	καὶ μεταβολῇ τῆς φύσεως ἡμῶν
[24]	λέγειν πᾶσαν τὴν ἐν τῷ	κόσμῳ	κτίσιν καὶ πᾶν ὅ τι
[6]	ὥσπερ ἐν αὐτῷ τῷ αἰσθητῷ	κόσμῳ,	πολλῆς πρὸς ἄλληλα τῶν στοιχείων
[30]	οὐραῖον ἔτι ἐψύχωται τῷ ἰδίῳ	θυμῷ	καὶ τῆς ζωτικῆς κινήσεως οὐκ
[1]	ὅλου τὸν αὐτὸν ὄντα τῷ	νῷ,	οὔτε παντάπασιν ἕτερον· τῷ μὲν
[6]	κατεσκευάσθη τὸ γήινον πλάσμα, τῆς	ἄνω	δυνάμεως ἀπεικόνισμα· τοῦτο δὲ τὸ
[27]	κάτω βλέπει διὰ συγκρίσεως, οὔτε	ἄνω·	πάντα γὰρ κατὰ τὸ ἴσον
[23]	τὴν ἐπὶ Μωσέως θαυματουργίαν, ἀλλ´	ἄνω	τῆς ἐπιφανείας τοῦ ὕδατος ὑποχερσουμένης
[32]	ἐν γὰρ τοῖς οὖσιν ἢ	ἄνω	τι νοεῖται, ἢ κάτω, ἢ
[32]	πρὸς ἑαυτὴν συμφυὴς γίνεται, τῶν	ἄνω	τοῖς κάτω καὶ τῶν πλαγίων
[24]	πυρὸς οὐσίας ἡ ἐπὶ τὸ	ἄνω	φορά, καὶ οὐκ ἄν τις
[27]	γενέσεως. ἀλλ´ οὐκ ἦν ἐν	οὐρανῷ	τὸ ἀνθρώπινον, οὐδέ τις ἐν
[22]	δικαιολογίας ἀφορμὴν τῷ δι´ ἡδονῆς	καταδουλωσαμένῳ	τὸν ἄνθρωπον. καθάπερ γὰρ οἱ
[32]	πάλιν ἐπάνοδον, οἱονεὶ χεῖρα τῷ	κειμένῳ	ὀρέγων διὰ τοῦτο πρὸς τὸ
[6]	ἐμφανείας κατατρυφῶν· ταῦτα δὲ τῷ	ἀντικειμένῳ	τοῦ κατὰ τὸν φθόνον πάθους
[3]	ὑποστάσει καὶ οὐ διώρισται τῷ	ὑποκειμένῳ.	ἄλλο γάρ τι τῇ ὑποστάσει
[1]	φύσιν ἓν ὢν ἕτερον τῷ	ὑποκειμένῳ	ἐστίν· οὕτως καὶ ὁ τοῦ
[8]	φύσει διά τινος συμπαθείας τῷ	ὑποκειμένῳ	προσίσχεται, καί τις γίνεται τοῦ
[1]	τῷ διὰ τῶν αὐτῶν γνωρισμάτων	εὑρισκομένῳ·	εἴτε γὰρ ἀγαθότης, εἴτε δύναμις,
[40]	τοῦ ἁγίου πνεύματος ἐπιφανείσης τῷ	γιγνομένῳ,	ὅταν μὴ μόνον τὸ κατὰ
[32]	μέσῳ διατειχίζεσθαι, καὶ τῷ μὲν	φαινομένῳ	πρὸς τὸν οὐρανὸν ἀνιέναι, τῷ
[35]	καταλλήλῳ γενέσθαι. κατάλληλον δὲ τῷ	κεκιβδηλευμένῳ	χρυσίῳ τὸ χωνευτήριον, ὡς τῆς
[35]	ἐπὶ δὲ τῶν ἀκολουθούντων τῷ	καθηγουμένῳ	οὐ χωρεῖ τὴν ἀκριβῆ μίμησιν
[35]	τῷ πρὸς τὴν σωτηρίαν ἡμῶν	ἐξηγουμένῳ	πάντως οἷς ἴση πρὸς τὸ
[39]	πάλιν τῷ τρεπτῷ τε καὶ	ἀλλοιουμένῳ	ἐγγεννηθῆναι βίῳ· τῇ γὰρ τῶν
[39]	ἢ πάλιν τῷ ἀστατοῦντι καὶ	ἀλλοιουμένῳ	ἐγκυματοῦσθαι βίῳ; ἐπεὶ οὖν παντὶ
[32]	τὸν οὐρανὸν ἀνιέναι, τῷ δὲ	νοουμένῳ	πανταχοῦ εἶναι, καὶ ὅσα τοιαῦτα
[8]	ἀποξύοντες οὐκ ἀνώδυνον ἐπάγουσι τῷ	εὐεργετουμένῳ	τὴν ἴασιν, πλὴν οὐκ ἐπὶ
[25]	παρουσίας οὐχ ὁ αὐτὸς οὗτος	ἐκείνῳ,	ἀλλ´ οὖν τὸ ἐν ἡμῖν
[33]	ὅρος ἀνθρώπου πρὸς τὴν ἐν	ἐκείνῳ	θεωρουμένην ποιότητα συγκρινόμενος; ἄνθρωπος λογικόν
[40]	τοῦ προσκεῖσθαί τι τῷ πυρὶ	ἐκείνῳ	ὃ ἐν τούτῳ οὐκ ἔστι·
[23]	δύναμιν καθορῶν, ὁ ἐχθρὸς ἐν	ἐκείνῳ	πλεῖον τοῦ κατεχομένου τὸ προκείμενον
[16]	τῆς ἰδίας ἀκολουθίας καὶ ἐν	ἐκείνῳ	πρὸς διάκρισιν τοῦ σώματος καὶ
[35]	κατὰ τὴν τοῦ σώματος φύσιν	ἐκείνῳ	πρὸς τὸ αὐτὸ κατόρθωμα βλέπων,
[37]	παραδεξάμενον λόγῳ τινὶ ταὐτὸν ἦν	ἐκείνῳ,	τῆς τροφῆς, καθὼς εἴρηται, πρὸς
[1]	αὐτός ἐστι κατὰ τὴν φύσιν	ἐκείνῳ	τῷ διὰ τῶν αὐτῶν γνωρισμάτων
[37]	σαρκί. οὐκοῦν ὅθεν ὁ ἐν	ἐκείνῳ	τῷ σώματι μεταποιηθεὶς ἄρτος εἰς
[21]	τινί, ταὐτὸν ἂν εἴη πάντως	ἐκείνῳ,	ᾧ ἀφωμοίωται. ἐν τούτῳ τοίνυν
[24]	πῶς τὸ ὑψηλόν, ἐν τῷ	ταπεινῷ	γενόμενον, καὶ ἐν τῷ ταπεινῷ
[24]	ταπεινῷ γενόμενον, καὶ ἐν τῷ	ταπεινῷ	καθορᾶται καὶ οὐ καταβαίνει τοῦ
[37]	πόσει τὸ ὕδωρ ἐφηδυσμένον τῷ	οἴνῳ,	ὁ δὲ τοῦ θεοῦ λόγος,
[37]	αὐτὸ μόνον τὸ ὕδωρ, ἀλλ´	οἴνῳ	πολλάκις ἐφηδυνόμενον, πρὸς τὴν τοῦ
[30]	οὐδὲ γὰρ ἦν εἰκός, ἐν	κοινῷ	προτεθείσης τῆς χάριτος, τὸν ἑκουσίως
[28]	τούτων κατεμίχθη ὁ θεὸς τῷ	ἀνθρωπίνῳ	βίῳ, δι´ ὧν ἡ φύσις
[29]	ἅπαν ἔξω γενέσθαι, καὶ οὕτω	γυμνῷ	τῷ πάθει τὴν ἰατρείαν προσάγουσιν.
[23]	λόγον τῷ πρὸς τὸν εὐημεροῦντα	φθόνῳ	πρὸς μὲν τὸ ἀγαθὸν ἐπιμύσας,
[8]	ἐξ ἀρχῆς τὴν ζωὴν δεδωκότι	μόνῳ	δυνατὸν ἦν καὶ πρέπον ἅμα
[23]	τινα καὶ ψιλήν, ἐν ῥήματι	μόνῳ	καὶ ὁρμῇ τοῦ θελήματος παρ´
[17]	αὐτῷ εἶναι, τί οὐχὶ θελήματι	μόνῳ	τὸ κατὰ γνώμην ποιεῖ, ἀλλ´
[35]	λεῖπον τῷ μετὰ ταῦτα ταμιεύεται	χρόνῳ.	τί οὖν ἔστιν ὃ μιμεῖται;
[26]	ἄπονος μέντοι γίνεται ἡ διάκρισις,	χρόνῳ	τοῦ πυρὸς τῇ ἀναλωτικῇ δυνάμει
[35]	τὴν ἐν τριημέρῳ γενομένην τῷ	χρόνῳ	ὑποκρινόμεθα, τοῦτο λαβόντες κατὰ διάνοιαν
[29]	ἀλλ´ ἀναμένουσι τὸ ἐνδομυχοῦν ἅπαν	ἔξω	γενέσθαι, καὶ οὕτω γυμνῷ τῷ
[25]	καὶ τῆς τοῦ ἀντικειμένου τυραννίδος	ἔξω	γενόμενον· ἡ γὰρ ἐκείνου ἀπὸ
[9]	τοῦ θανάτου ἐπάνοδον· ἢ εἰ	ἔξω	κακίας εἶναι τὰ εἰρημένα συντίθενται,
[35]	ἧς ὁ ἐν αὐτῷ γενόμενος	ἔξω	κατέστη τοῦ περιέχοντος. λαβύρινθον δέ
[5]	ἀρχὴν ἔσχεν· ἦ γὰρ ἂν	ἔξω	μέμψεως ἦν ἡ κακία, θεὸν
[13]	αὐτῶν δώσεις πάντως καὶ τὸ	ἔξω	πάθους εἶναι καὶ τὴν γέννησιν
[16]	ἀλλὰ κἂν προσάψηται τοῦ ἀρρωστήματος,	ἔξω	πάθους ὁ θεραπευτὴς διαμένει. εἰ
[24]	θανάτῳ ἐγκατηνέχθημεν, τί τοῦ εἰκότος	ἔξω	παρὰ τοῦ μυστηρίου μανθάνομεν, εἰ
[7]	ὑπόστασιν θεωρουμένη· κακὸν γὰρ οὐδὲν	ἔξω	προαιρέσεως ἐφ´ ἑαυτοῦ κεῖται, ἀλλὰ
[27]	τὴν ἰωμένην δύναμιν ὁμολογοῦντες, τί	ἔξω	τῆς θεοπρεποῦς ὑπολήψεως πεπιστεύκαμεν; ~Ἀλλὰ
[29]	ὅσα τε μνημονεύεται καὶ ὅσα	ἔξω	τῆς ἱστορίας ἐν ταῖς καθεξῆς
[0]	τὸ γὰρ μὴ ἀεὶ ὂν	ἔξω	τῆς περὶ τὸ θεῖόν ἐστιν
[12]	εἰκότως τὸ μυστήριον ἡμῶν οἱ	ἔξω	τῆς πίστεως παρεγράφοντο· εἰ δὲ
[8]	ἢ εἰδότα καὶ πεποιηκότα μὴ	ἔξω	τῆς πρὸς τὸ πονηρὸν ὁρμῆς
[7]	ὑποβάλοι τοῖς βλεφάροις τὴν ὅρασιν,	ἔξω	τῆς τοῦ μὴ βλέποντος αἰτίας
[39]	τῆς ἰδίας ζωῆς, ἤ, εἰ	ἔξω	τῆς τοῦ πρώτου καὶ ἀληθινοῦ
[5]	τοῦτον ἡμῖν τὸν λόγον οὐκ	ἔξω	τῆς τῶν ἀντιλεγόντων ἐστὶ συγκαταθέσεως.
[7]	ὑφεστώτων δημιουργὸς οὐκ ἔστιν. οὐκοῦν	ἔξω	τῆς τῶν κακῶν αἰτίας ὁ
[9]	βλέπων διὰ τὸ μὴ δοκεῖν	ἔξω	τι τῆς θεοπρεποῦς ἐννοίας τῶν
[25]	γεγενῆσθαι διδάσκοντος τὸν οὐδὲ νῦν	ἔξω	τοῦ ἀνθρώπου εἶναι πεπιστευμένον; εἰ
[20]	δὲ καὶ τὰ λοιπά, εἰ	ἔξω	τοῦ δικαίου τὸ σοφὸν φέροιτο,
[32]	τὸ ὅλον συνεκδιδομένη. τί οὖν	ἔξω	τοῦ εἰκότος ἐν τῷ μυστηρίῳ
[1]	πλάνην ἐπανορθώσασθαι. οὐδὲ γὰρ τοῖς	ἔξω	τοῦ καθ´ ἡμᾶς δόγματος ἄλογον
[7]	τὸ κακὸν κρίνειν προσήκει, ἀλλ´	ἔξω	τῶν κατὰ τὸ σῶμα φαινομένων
[24]	καὶ πᾶν ὅ τι περ	ἔξω	τῶν φαινομένων καταλαμβάνεται, ἐν τῇ
[6]	ὄντων φύσει τῆς διαιρέσεως ταύτης	ἔξω	φερόμενον. διῄρηται δὲ ταῦτα πρὸς
[40]	βίῳ, κἂν τολμηρὸν εἰπεῖν ᾖ,	λέξω	καὶ οὐκ ἀποτραπήσομαι, ὅτι ἐπὶ
[39]	τοῦ κυρίου μαθὼν διὰ τὸ	μήπω	χωρῆσαι τοῦ μυστηρίου τὸν λόγον
[27]	δὲ τῷ ἀνθρώπῳ καταμιγνύμενος τῷ	σκοπῷ	τῆς ὠφελείας ἐποιεῖτο τὴν συνανάκρασιν.
[34]	ἐν τῷ πνευματικῷ τῆς γεννήσεως	τρόπῳ,	καὶ θεοῦ παρέσεσθαι τοῖς γινομένοις
[13]	κοινότητα τῷ τε τῆς γενέσεως	τρόπῳ	καὶ τῷ ἀνεπιδέκτῳ τῆς εἰς
[32]	τὸ ἀνθρώπινον, ἐν δὲ τῷ	τρόπῳ	πολυπραγμονεῖν τὸ θειότερον. ἐπειδὴ γὰρ
[24]	πῦρ ὂν καὶ ἐν τῷ	τρόπῳ	τῆς κινήσεως ἐκβαίνει τὴν φύσιν,
[24]	καὶ ἡ δικαιοσύνη ἐν τῷ	τρόπῳ	τῆς σωτηρίας ἡμῶν διεδείχθη, ἡ
[26]	σοφίας δὲ τὸ ἐν τῷ	τρόπῳ	τῆς τῶν ὁμοίων ἀντιδόσεως μὴ
[32]	οὖν τὸ μὴ τῷ ἀτίμῳ	τρόπῳ	τοῦ θανάτου καθυβρισθῆναι. τίς γὰρ
[29]	προσάγει τῷ ἀνθρώπῳ τὴν θεραπείαν·	οὔπω	γὰρ τῶν ἐπὶ Νῶε καταφθαρέντων
[17]	κεκρυμμένην ἔχει τὴν ὠφέλειαν καὶ	οὔπω	διὰ τοῦ παρόντος βίου τηλαυγῶς
[17]	τῆς τῶν διῃρημένων ἑνώσεως. ~Ἀλλ´	οὔπω	φήσει τις λελύσθαι τὴν ὑπενεχθεῖσαν
[25]	τοῦ μυστηρίου τοῦ θεὸν ἐν	ἀνθρώπῳ	γεγενῆσθαι διδάσκοντος τὸν οὐδὲ νῦν
[28]	ἔστι, τὸ δὲ μυστήριον ἐν	ἀνθρώπῳ	γενέσθαι τὸν θεόν, οὐκ ἐν
[37]	δὲ ἡ τροφὴ σάρκες εἰσίν,	ἀνθρώπῳ	δὲ κατὰ τὸ προηγούμενον ἄρτος.
[10]	τὸ θεῖον πιστεύοντας, κἂν ἐν	ἀνθρώπῳ	ᾖ; ~Εἰ δὲ ζητεῖς πῶς
[27]	βλέπουσα πρέπον, ἄχρηστος ἦν τῷ	ἀνθρώπῳ	ἡ περὶ τὰ μηδὲν ἡμῖν
[21]	τῆς τροπῆς ἀναγκαίως ἐν τῷ	ἀνθρώπῳ	θεωρουμένης, ἐπειδὴ μίμημα τῆς θείας
[27]	νόσος ἐπεχωρίαζεν. ὁ δὲ τῷ	ἀνθρώπῳ	καταμιγνύμενος τῷ σκοπῷ τῆς ὠφελείας
[16]	γὰρ τῷ ἀναληφθέντι παρ´ αὐτοῦ	ἀνθρώπῳ	πάλιν μετὰ τὴν διάλυσιν πρὸς
[29]	ἀδελφοκτονίαν τοῦ Κάιν προσάγει τῷ	ἀνθρώπῳ	τὴν θεραπείαν· οὔπω γὰρ τῶν
[35]	κατὰ δύναμιν. ὡς γὰρ ἔστιν	ἀνθρώπῳ	τὸ ὕδωρ πρὸς τὸ ἀκινδύνως
[30]	κατ´ ἀρχὰς τὸν λόγον ἐν	πολυανθρώπῳ	τῶν Ἰουδαίων ἐκκλησίᾳ κηρύξαντος, τρισχιλίων
[35]	ἡ ἀναχώρησις ἔσται· τῷ δὲ	καθαρῷ	τὸ ἀπαθὲς προσῳκείωται, ἐν δὲ
[37]	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τῷ	ὑγρῷ	τὴν προσθήκην ἐκ τῆς ὁμογενοῦς
[35]	ταφὴν καὶ ἀνάστασιν τὴν ἐν	τριημέρῳ	γενομένην τῷ χρόνῳ ὑποκρινόμεθα, τοῦτο
[35]	βλέποι καὶ κατὰ τὴν ἐν	ἑκατέρῳ	δύναμιν τὰ γινόμενα κρίνοι, οὐδεμίαν
[16]	διὰ τῆς δυνάμεως ἑαυτοῦ τῆς	ἑκατέρῳ	τούτων παρὰ τὴν πρώτην σύστασιν
[27]	οὐρανὸς πλησιαίτερος, οὔτε τὰ ἐν	ἑκατέρῳ	τῶν στοιχείων ἐνδιαιτώμενα διαφέρει τι
[27]	εἶναι τῷ λόγῳ τῆς φύσεως,	ἑτέρῳ	δέ τινι γειτνιῶν καὶ εὔληπτον
[31]	τῶν κατὰ γνώμην ἐξουσίας ἐφ´	ἑτέρῳ	κειμένης; εἰ δὲ ἄπρακτος ἡ
[1]	τοιαύτη ὑπόληψις, τὸ ἕτερον ἐν	ἑτέρῳ	λέγειν εἶναι· ἀλλ´ ἀνάγκη πᾶσα,
[24]	καὶ συνηρτῆσθαι δι´ ἀκολουθίας τῷ	ἑτέρῳ	τὸ ἕτερον. δέδεικται τοίνυν τὸ
[37]	τοῦ θεοῦ σῶμα ἐν τῷ	ἡμετέρῳ	γενόμενον ὅλον πρὸς ἑαυτὸ μεταποιεῖ
[37]	καὶ ἐν τῷ σώματι τῷ	ἡμετέρῳ	γενόμενος οὐκ ἄλλην τινὰ παρεκαινοτόμησε
[4]	δυνάμεων; εἰ γὰρ ὅμοιος τῷ	ἡμετέρῳ	ῥήματι καὶ ὁ τοῦ θεοῦ
[16]	τὴν πρώτην σύστασιν ἐμμιχθείσης οὕτω	γενικωτέρῳ	τινὶ λόγῳ τὴν νοερὰν οὐσίαν
[27]	ὑπερανέστηκεν. οὔτε οὖν ἡ γῆ	πορρωτέρω	τῆς ἀξίας ἐστίν, οὔτε ὁ
[37]	διὰ τοῦτο κατέμιξεν ἑαυτὸν τῇ	ἐπικήρῳ	φύσει, ἵνα τῇ τῆς θεότητος
[14]	δόξαν καὶ πᾶσαν μεγαλειότητα, τῷ	λύθρῳ	τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καταμίγνυται, ὡς
[21]	τοῦ ἑαυτὸν δι´ ἡδονῆς τῷ	ἐχθρῷ	τῆς ζωῆς ὑποζεύξαντος, πάντα μοι
[23]	χωρητὸν δι´ ἐπινοίας ποιῆσαι τῷ	ἐχθρῷ	τὸ ἀχώρητον τῆς ἀνωτάτω σοφίας
[39]	εἰς ταῦτα πίστιν ἐν τῷ	καιρῷ	τῆς γεννήσεως, μήποτε λάθῃ τῇ
[2]	καὶ προχεομένου, ὅπερ ἐν τῷ	καιρῷ	τῆς ἐκφωνήσεως τοῦ λόγου φωνὴ
[32]	ὁ ἐπὶ τούτου ἐν τῷ	καιρῷ	τῆς κατὰ τὸν θάνατον οἰκονομίας
[8]	ὑλώδη περιττώματα ἐπιπωροῦται, ἐν τῷ	καιρῷ	τῆς κρίσεως τέμνεταί τε καὶ
[40]	ἐν τῇ ὀλίγῃ ταύτῃ καὶ	προσκαίρῳ	ζωῇ τὰς ἀφορμὰς καταβάλλεσθαι καὶ
[13]	φθορὰ διεδέξατο. ἀπιστεῖς τῷ θαύματι;	χαίρω	σου τῇ ἀπιστίᾳ· ὁμολογεῖς γὰρ
[23]	ἀρχὴν δὲ τῆς πρὸς τὰ	χείρω	ῥοπῆς καὶ ὑπόθεσιν καὶ οἱονεὶ
[5]	πάντων τοῖς καλλίστοις τετιμημένος τὰ	χείρω	τῶν ἀγαθῶν ἀντηλλάξατο; σαφὴς καὶ
[28]	θείῳ βουλήματι καὶ νόμῳ διαταχθεῖσα,	πόρρω	τῆς κατὰ κακίαν ἐστὶ διαβολῆς,
[1]	ἀδύνατον πάντως κατασκευάσει. ἀλλὰ μὴν	πόρρω	τῆς περὶ τὸ θεῖον ὑπολήψεώς
[21]	δελέατος δίκην τῷ τῆς κακίας	ἀγκίστρῳ	τῆς τοῦ καλοῦ φαντασίας περιπλασθείσης·
[40]	προφήτης, λουσάμενοι τῷ μυστικῷ τούτῳ	λουτρῷ	καθαροὶ τὰς προαιρέσεις γενοίμεθα, τὰς
[32]	αὐτοῖς μὴ ὁρώμενον καὶ ἐν	μέσῳ	γίγνεσθαι, μηδὲν τῆς εἰσόδου τῆς
[32]	μετ´ αὐτῶν εἶναι, καὶ μηδενὶ	μέσῳ	διατειχίζεσθαι, καὶ τῷ μὲν φαινομένῳ
[34]	τοῖς ἐπικαλουμένοις ἐπήγγελται, καὶ ἐν	μέσῳ	τῶν πιστευόντων εἶναι, καὶ ἐν
[6]	ταῦτα πρὸς ἄλληλα πολλῷ τῷ	μέσῳ,	ὡς μήτε τὴν αἰσθητὴν ἐν
[32]	ὁρμηθεὶς Παῦλος μυσταγωγεῖ τὸν ἐν	Ἐφέσῳ	λαόν, δύναμιν αὐτοῖς ἐντιθεὶς διὰ
[6]	καθ´ ἡδονὴν βιοτεύειν· τῇ δὲ	νόσῳ	τὸ ἀσθενεῖν, τὸ ἀνενέργητον εἶναι,
[34]	ἐστιν ἡ σπουδὴ καὶ ἀνόνητος,	πόσῳ	μᾶλλον ἐν τῷ πνευματικῷ τῆς
[26]	καθάπερ γάρ, ἀτιμοτέρας ὕλης τῷ	χρυσῷ	καταμιχθείσης, τῇ διὰ τοῦ πυρὸς
[20]	ἀνθρωπίνης προαιρέσεως τὴν παγίαν ἐν	τῷ	ἀγαθῷ καὶ ἀμετάβλητον φύσιν; οὐ
[6]	τὸ ἀγαθὸν νοῆσαι τὸ ἐναντίον	τῷ	ἀγαθῷ κατενόησε. τοῦτο δέ ἐστιν
[39]	καὶ ἀεὶ ὡσαύτως ἔχουσαν ἐν	τῷ	ἀγαθῷ κεκτημένης τὴν φύσιν; ἐπεὶ
[20]	ἐν τοῖς γεγενημένοις τὸ σοφὸν	τῷ	ἀγαθῷ συνθεωρεῖται; ὅτι οὐ γυμνὸν
[8]	ὁ τοῦ ἡμετέρου σκεύους πλάστης,	τῷ	αἰσθητικῷ μέρει, τῷ κατὰ τὸ
[6]	κατανοήσεως. ἀλλ´ ὥσπερ ἐν αὐτῷ	τῷ	αἰσθητῷ κόσμῳ, πολλῆς πρὸς ἄλληλα
[31]	ἀψύχων ἢ τῶν ἀλόγων ἐστὶ	τῷ	ἀλλοτρίῳ βουλήματι πρὸς τὸ δοκοῦν
[40]	μετὰ τὴν μύησιν βίος συμβαίνοι	τῷ	ἀμυήτῳ βίῳ, κἂν τολμηρὸν εἰπεῖν
[37]	καὶ τὸ ἀθάνατον σῶμα ἐν	τῷ	ἀναλαβόντι αὐτὸ γενόμενον πρὸς τὴν
[16]	τὸ πέρας εὐοδουμένης. ἐν γὰρ	τῷ	ἀναληφθέντι παρ´ αὐτοῦ ἀνθρώπῳ πάλιν
[13]	τε τῆς γενέσεως τρόπῳ καὶ	τῷ	ἀνεπιδέκτῳ τῆς εἰς φθορὰν ἀλλοιώσεως,
[28]	διὰ τούτων κατεμίχθη ὁ θεὸς	τῷ	ἀνθρωπίνῳ βίῳ, δι´ ὧν ἡ
[27]	ἑαυτῆς βλέπουσα πρέπον, ἄχρηστος ἦν	τῷ	ἀνθρώπῳ ἡ περὶ τὰ μηδὲν
[21]	δὲ τῆς τροπῆς ἀναγκαίως ἐν	τῷ	ἀνθρώπῳ θεωρουμένης, ἐπειδὴ μίμημα τῆς
[27]	κακίας νόσος ἐπεχωρίαζεν. ὁ δὲ	τῷ	ἀνθρώπῳ καταμιγνύμενος τῷ σκοπῷ τῆς
[29]	τὴν ἀδελφοκτονίαν τοῦ Κάιν προσάγει	τῷ	ἀνθρώπῳ τὴν θεραπείαν· οὔπω γὰρ
[5]	κατ´ ἐκεῖνο τὸ μέρος, ἀλλοτριωθεῖσα	τῷ	ἀνομοίῳ πρὸς τὸ ἀρχέτυπον· τῆς
[6]	θείας ἐμφανείας κατατρυφῶν· ταῦτα δὲ	τῷ	ἀντικειμένῳ τοῦ κατὰ τὸν φθόνον
[6]	ὁ ἄνθρωπος ὑψηλὸς μὲν ἦν	τῷ	ἀξιώματι· βασιλεύειν γὰρ ἐτάχθη τῆς
[39]	ἄτρεπτον ζωὴν εἰσελθεῖν ἢ πάλιν	τῷ	ἀστατοῦντι καὶ ἀλλοιουμένῳ ἐγκυματοῦσθαι βίῳ;
[32]	ἀπόρρητον, ἀλλ´ οὖν τὸ μὴ	τῷ	ἀτίμῳ τρόπῳ τοῦ θανάτου καθυβρισθῆναι.
[10]	θεότης, καὶ πῶς ἂν περιελήφθη	τῷ	ἀτόμῳ τὸ ἄπειρον; καὶ τίς
[8]	τοῖς καλλίστοις βιῴημεν. ἐπειδὴ γὰρ	τῷ	αὐτεξουσίῳ κινήματι τοῦ κακοῦ τὴν
[21]	τε λοιποῖς τῶν ἀγαθῶν καὶ	τῷ	αὐτεξουσίῳ τῆς προαιρέσεως τὴν πρὸς
[16]	ἀλλὰ καὶ πρὸς ταῦτα πάλιν	τῷ	αὐτῷ λόγῳ χρησόμεθα, ὅτι τὸ
[34]	ψεῦδος ἔχειν εἰδότες, ἐν δὲ	τῷ	ἀψευδεῖ τῆς ὑποσχέσεως παρεῖναι τὸ
[27]	τὸν εἰσιόντα πρὸς ἡμᾶς εἰσοικισθῆναι	τῷ	βίῳ; ἐξ οὐρανοῦ, φησὶ τυχὸν
[18]	περιττὸν ἴσως ἐστὶ θεὸν ἐπιδεδημηκέναι	τῷ	βίῳ πιστεύσαντας διαβάλλειν τὴν παρουσίαν,
[40]	δικαίαν τοῦ θεοῦ κρίσιν ἀναφυόμενα	τῷ	βίῳ, σωφρονούντων ἂν εἴη μὴ
[15]	τὸν θεὸν διαμεῖναι. ὁ γὰρ	τῷ	βουλήματι τὸ πᾶν συστησάμενος καὶ
[8]	τῷ κυρίῳ πάντως τῆς φύσεως;	τῷ	γὰρ ἐξ ἀρχῆς τὴν ζωὴν
[35]	ἡ παρ´ ἡμῶν γινομένη ἐν	τῷ	γείτονι διατυποῦται στοιχείῳ. καὶ ὡς
[24]	ἡμῶν διεδείχθη, ἡ δύναμις ἐν	τῷ	γενέσθαι μὲν αὐτὸν ἐν ὁμοιώματι
[40]	γενόμενόν τινος ὁμογενὲς πάντως ἐστὶ	τῷ	γεννήσαντι. εἰ οὖν ἔλαβες τὸν
[40]	δωρεᾶς τοῦ ἁγίου πνεύματος ἐπιφανείσης	τῷ	γιγνομένῳ, ὅταν μὴ μόνον τὸ
[27]	οὔ τινι μέν ἐστι προσιτόν,	τῷ	δὲ ἀπροσπέλαστον, ἀλλ´ ἐπ´ ἴσης
[1]	τι καὶ οὐκ ἐκεῖνό ἐστι·	τῷ	δὲ αὐτὸν τὸν νοῦν εἰς
[35]	καὶ ἀλλοτρίωσιν τῆς κακίας χωρῶν,	τῷ	δὲ θανάτῳ τοῦ κακοῦ τὸν
[35]	συγγενὲς τούτοις ἡ ἀναχώρησις ἔσται·	τῷ	δὲ καθαρῷ τὸ ἀπαθὲς προσῳκείωται,
[32]	φαινομένῳ πρὸς τὸν οὐρανὸν ἀνιέναι,	τῷ	δὲ νοουμένῳ πανταχοῦ εἶναι, καὶ
[38]	τῶν προσφερομένων ἡμῖν ζητημάτων ἐπεσκεψάμεθα.	τῷ	δὲ παρόντι λόγῳ τοσοῦτον εἰπεῖν
[1]	παρ´ οὗ τὴν ὑπόστασιν ἔχει·	τῷ	δὲ ταῦτα δεικνύειν ἐν ἑαυτῷ,
[5]	διαπλάσεως τῷ μὲν τὸν ἀέρα,	τῷ	δὲ τὸ ὕδωρ εἶναι. οὕτως
[26]	σκοπὸν ἀποβλέψαντες τὸν μὲν ἐπαινοῦμεν,	τῷ	δὲ χαλεπαίνομεν· οὕτω καὶ ἐνταῦθα
[24]	κατὰ τοὺς λίχνους τῶν ἰχθύων	τῷ	δελέατι τῆς σαρκὸς συγκατασπασθῇ τὸ
[22]	κρατοῦντος καταλιπεῖν τινὰ δικαιολογίας ἀφορμὴν	τῷ	δι´ ἡδονῆς καταδουλωσαμένῳ τὸν ἄνθρωπον.
[1]	ἐστι κατὰ τὴν φύσιν ἐκείνῳ	τῷ	διὰ τῶν αὐτῶν γνωρισμάτων εὑρισκομένῳ·
[23]	νομίσῃ. ὁρᾷς ὅπως τὸ ἀγαθὸν	τῷ	δικαίῳ συνέζευκται καὶ τὸ σοφὸν
[20]	ἐν τοῖς φθάσασιν εἴρηται, πάντως	τῷ	δικαίῳ τὸ σοφὸν συνεζευγμένον ἀρετὴ
[40]	δι´ ἀπάτης ἑαυτοὺς παράγοντες, καὶ	τῷ	δοκεῖν μόνον, οὐχὶ τῷ ὄντι
[26]	ἐκπεσεῖν τοῦ βελτίονος. ὥσπερ γὰρ	τῷ	ἐδέσματι ὁμοίως παραμίγνυσι τὸ φάρμακον
[37]	συνέχει τε ἑαυτὴν καὶ ἐν	τῷ	εἶναι μένει, ἀπαύστῳ κινήσει τό
[37]	δὲ τῆς ἐπεισαγομένης δυνάμεως ἐν	τῷ	εἶναι μένει. ἡ δὲ δύναμις
[21]	ἀλλοιούμενον δὲ μὴ πάντως ἐν	τῷ	εἶναι μένειν· ἡ δὲ ἀλλοίωσις
[32]	γὰρ ἄν τι διαμένοι ἐν	τῷ	εἶναι, μὴ ἐν τῷ ὄντι
[32]	τοῖς οὖσιν ἐνθεωρουμένη καὶ ἐν	τῷ	εἶναι τὰ πάντα συνέχουσα. εἴτε
[25]	ἐγκέκραται ἡμῖν ὡς συνέχων ἐν	τῷ	εἶναι τὴν φύσιν· τότε δὲ
[6]	σβέσαι τὴν φλόγα ὕδωρ ἐμμίξειε	τῷ	ἐλαίῳ διὰ τῆς ἐπινοίας ταύτης
[0]	ὁ ἰουδαίζων προείληπται καὶ ὁ	τῷ	ἑλληνισμῷ συζῶν ἑτέραις, ὅ τε
[32]	τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς διειλημμένης ἐν	τῷ	ἑνὶ γενόμενος τοῦ ἐφεξῆς μὴ
[24]	ἐμφάνειαν, ὡς ἂν εὔληπτον γένοιτο	τῷ	ἐπιζητοῦντι ὑπὲρ ἡμῶν τὸ ἀντάλλαγμα,
[34]	τὴν παρ´ ἑαυτοῦ δύναμιν ἐντεθεικότος	τῷ	ἔργῳ, καθὰ πεπιστεύκαμεν, καὶ τῆς
[24]	πιστεύεσθαι, καὶ συνηρτῆσθαι δι´ ἀκολουθίας	τῷ	ἑτέρῳ τὸ ἕτερον. δέδεικται τοίνυν
[32]	τε καὶ θειότερον λόγον ἐν	τῷ	εὐαγγελίῳ καὶ εἴρηται καὶ γεγένηται,
[39]	τὴν φύσιν; ἐπεὶ οὖν ἐν	τῷ	εὐαγγελίῳ τὰ τρία παραδέδοται πρόσωπά
[8]	καύσεως ἀποξύοντες οὐκ ἀνώδυνον ἐπάγουσι	τῷ	εὐεργετουμένῳ τὴν ἴασιν, πλὴν οὐκ
[20]	τὸ ἐναντίον αὐτομολήσαντος, μηδὲ συνδιατεθῆναι	τῷ	εὐμεταβλήτῳ τῆς ἀνθρωπίνης προαιρέσεως τὴν
[26]	καὶ εἴ τι κακίας ἔκγονον	τῷ	εὑρετῇ τοῦ κακοῦ περιφυέντων, ὁ
[10]	ἐν περινοίᾳ γίνεται, οὐδὲν βαρυνομένη	τῷ	ἐφολκίῳ τοῦ σώματος. εἰ δὲ
[21]	ἀνθρώπου τοῦ ἑαυτὸν δι´ ἡδονῆς	τῷ	ἐχθρῷ τῆς ζωῆς ὑποζεύξαντος, πάντα
[23]	δὲ χωρητὸν δι´ ἐπινοίας ποιῆσαι	τῷ	ἐχθρῷ τὸ ἀχώρητον τῆς ἀνωτάτω
[37]	τὸ ἐν ἡμῖν γεῶδες ἐν	τῷ	ζῇν διαμένοι· ὥσπερ διὰ τῆς
[15]	ὁ δεσμώτης, τὸν ἐλευθερωτὴν ὁ	τῷ	ζυγῷ τῆς δουλείας κατεχόμενος. ἆρα
[37]	ὑπὸ τοῦ θεοῦ σῶμα ἐν	τῷ	ἡμετέρῳ γενόμενον ὅλον πρὸς ἑαυτὸ
[37]	φύσει καὶ ἐν τῷ σώματι	τῷ	ἡμετέρῳ γενόμενος οὐκ ἄλλην τινὰ
[4]	τούτοις δυνάμεων; εἰ γὰρ ὅμοιος	τῷ	ἡμετέρῳ ῥήματι καὶ ὁ τοῦ
[35]	μὲν ἦν δυνατὸν ἐν τελείῳ	τῷ	θανάτῳ γενέσθαι τὸν μιμούμενον, οὐδ´
[24]	ἀρχὰς τῆς ζωῆς ἐξετράπημεν καὶ	τῷ	θανάτῳ ἐγκατηνέχθημεν, τί τοῦ εἰκότος
[24]	αὐτὸν καθ´ ὁμοιότητα τῶν ἀνθρώπων	τῷ	θανάτῳ ἐγκρατηθῆναι, γενόμενον δὲ τὸ
[24]	θεότητος, καὶ οὕτω τῆς ζωῆς	τῷ	θανάτῳ εἰσοικισθείσης καὶ τῷ σκότῳ
[32]	τὸ ἕτερον, ἀλλ´ ἐν μὲν	τῷ	θανάτῳ καθορᾷν τὸ ἀνθρώπινον, ἐν
[32]	ὑπολήψεως. τὸ γὰρ μὴ ἐμμεῖναι	τῷ	θανάτῳ, καὶ τὰς διὰ τοῦ
[35]	τῷ ὕδατι, οὕτως ἐκεῖνος ἐν	τῷ	θανάτῳ καταδυείς, πάλιν ἐπὶ τὴν
[13]	θανάτου μνησθεὶς καὶ τὴν ἀνάστασιν	τῷ	θανάτῳ προσεμαρτύρησεν. εἰ οὖν ἀφ´
[32]	τὸ ἡμέτερον ἐπικύψας πτῶμα, τοσοῦτον	τῷ	θανάτῳ προσήγγισεν, ὅσον τῆς νεκρότητος
[8]	τοῦ σώματος, καὶ χαλεπὸν ποιεῖται	τῷ	θανάτῳ τὴν ζωὴν ἡμῶν διαλύεσθαι,
[16]	ἐν ἑαυτῷ μὲν στήσας διαιρουμένην	τῷ	θανάτῳ τὴν φύσιν, αὐτὸς δὲ
[16]	νεκρῶν ἀναστάσεως, τὸ διαλυθῆναι μὲν	τῷ	θανάτῳ τοῦ σώματος τὴν ψυχὴν
[13]	τὸν θάνατον φθορὰ διεδέξατο. ἀπιστεῖς	τῷ	θαύματι; χαίρω σου τῇ ἀπιστίᾳ·
[6]	ζωὴν ἐνεφύτευσεν, ὡς ἂν συνεπαρθείη	τῷ	θείῳ τὸ γήινον καὶ μία
[2]	τοῦ ἡμετέρου πνεύματος ἔξωθεν ἐπιρρεῖν	τῷ	θεῷ καὶ ἐν αὐτῷ γίνεσθαι
[34]	ἐπιφαῦσαι τὸν ἥλιον αὐτοῖς εὐχόμενοι	τῷ	θεῷ οὐδὲν ἀμβλύνουσι τὸ πάντως
[30]	ἀβούλητον εἶναι τὸ ἀγαθὸν προσήκει	τῷ	θεῷ, οὔτε ἀδύνατον. εἰ οὖν
[27]	βίος, πῶς ἐπιζητεῖ τις ἐκεῖθεν	τῷ	θεῷ περιπλακῆναι τὸν ἄνθρωπον, μᾶλλον
[20]	τὸ μέν τι βούλεσθαι τῶν	τῷ	θεῷ πρεπόντων ἐπιφαίνεσθαι τοῖς γεγενημένοις,
[33]	ἂν εἴη ἀγνωμοσύνης ἐκεῖ τοσαύτην	τῷ	θεῷ προσμαρτυροῦντας δύναμιν ἀτονεῖν ἐν
[35]	μακροῖς ὕστερον αἰῶσι καθαρὰν ἀποσωθῆναι	τῷ	θεῷ τὴν φύσιν. ἐπεὶ οὖν
[28]	γεννώμενον, τίνα νομοθετοῦσιν ἕτερον τρόπον	τῷ	θεῷ τῆς εἰς τὸν βίον
[26]	τοιαύτην μέθοδον ἐπινενοῆσθαι ὑπὲρ ἡμῶν	τῷ	θεῷ· τὸ γὰρ μὴ γυμνῇ
[29]	φασιν, εἰ καλὸν καὶ πρέπον	τῷ	θεῷ τὸ γενόμενον, τί ἀνεβάλετο
[27]	ἀξίας ἀπολιμπάνεται, ἓν πρέπον ἐστὶ	τῷ	θεῷ τὸ εὐεργετεῖν τὸν δεόμενον.
[25]	ἀπὸ τοῦ θανάτου ἐπάνοδος ἀρχὴ	τῷ	θνητῷ γένει τῆς εἰς τὴν
[6]	τὴν ὑπερκόσμιον λῆξιν πολλὴν ἔχουσα	τῷ	ἰδιάζοντι τῆς φύσεως πρὸς τὸ
[30]	τὸ δὲ οὐραῖον ἔτι ἐψύχωται	τῷ	ἰδίῳ θυμῷ καὶ τῆς ζωτικῆς
[32]	δοῦναι τῇ φύσει τῆς ἀναστάσεως	τῷ	ἰδίῳ σώματι, ὅλον τῇ δυνάμει
[3]	εἰς θεότητας διαφόρους κατατεμνόμενον, μήτε	τῷ	Ἰουδαικῷ δόγματι συμβαίνειν τὸν λόγον,
[37]	συνήθων τε καὶ καταλλήλων ἔδωκε	τῷ	καθ´ ἑαυτὸν σώματι τὴν διαμονήν,
[27]	μὴ τὸ μέν τι θεραπεῦσαι	τῷ	καθαρσίῳ, τὸ δὲ περιιδεῖν ἀθεράπευτον.
[35]	γένοιτο· ἐπὶ δὲ τῶν ἀκολουθούντων	τῷ	καθηγουμένῳ οὐ χωρεῖ τὴν ἀκριβῆ
[39]	ἐπεὶ οὖν παντὶ δῆλόν ἐστι	τῷ	καὶ ὁπωσοῦν διανοίας μετέχοντι, ὅτι
[39]	τὴν εἰς ταῦτα πίστιν ἐν	τῷ	καιρῷ τῆς γεννήσεως, μήποτε λάθῃ
[2]	τε καὶ προχεομένου, ὅπερ ἐν	τῷ	καιρῷ τῆς ἐκφωνήσεως τοῦ λόγου
[32]	ὅτι ὁ ἐπὶ τούτου ἐν	τῷ	καιρῷ τῆς κατὰ τὸν θάνατον
[8]	ἀποσαρκωθείσαις ὑλώδη περιττώματα ἐπιπωροῦται, ἐν	τῷ	καιρῷ τῆς κρίσεως τέμνεταί τε
[39]	ἔχων. πᾶσα γὰρ ἡ κτίσις	τῷ	κατὰ τὸ ἴσον ἐκ τοῦ
[8]	σκεύους πλάστης, τῷ αἰσθητικῷ μέρει,	τῷ	κατὰ τὸ σῶμά φημι, τῆς
[35]	ἀνάγκη πᾶσα καὶ τούτους ἐν	τῷ	καταλλήλῳ γενέσθαι. κατάλληλον δὲ τῷ
[32]	θανάτου πάλιν ἐπάνοδον, οἱονεὶ χεῖρα	τῷ	κειμένῳ ὀρέγων διὰ τοῦτο πρὸς
[35]	τῷ καταλλήλῳ γενέσθαι. κατάλληλον δὲ	τῷ	κεκιβδηλευμένῳ χρυσίῳ τὸ χωνευτήριον, ὡς
[24]	τὸ λέγειν πᾶσαν τὴν ἐν	τῷ	κόσμῳ κτίσιν καὶ πᾶν ὅ
[22]	δέ ἐστί τις τὸ ἐπὶ	τῷ	κρατοῦντι ποιήσασθαι πᾶν ὅπερ ἂν
[18]	σοφίᾳ τινὶ καὶ λόγῳ γενομένην	τῷ	κρείττονι. τοῖς γὰρ μὴ λίαν
[8]	πεπλανημένου χειραγωγία; τίνι ἄλλῳ ἢ	τῷ	κυρίῳ πάντως τῆς φύσεως; τῷ
[32]	παντὸς περάτων τὴν σύστασιν, πανταχοῦ	τῷ	λογισμῷ σου προαπαντᾷ ἡ θεότης,
[39]	γέννησιν τὴν ἰδίαν ὁρμῶντα προδιαγνῶναι	τῷ	λογισμῷ, τίς αὐτῷ λυσιτελήσει πατὴρ
[0]	ἐπὶ πάντων ἁρμόσει τῶν προσιόντων	τῷ	λόγῳ, ἀλλὰ κατὰ τὰς τῶν
[1]	τοῦτό ἐστιν, ἐπειδὴ χρὴ πάντως	τῷ	λόγῳ καὶ τὸν πατέρα τοῦ
[2]	πνεῦμα μεμαθηκότες θεοῦ, τὸ συμπαρομαρτοῦν	τῷ	λόγῳ καὶ φανεροῦν αὐτοῦ τὴν
[30]	ταῦτα καὶ παρ´ ἡμῶν ἐν	τῷ	λόγῳ κατεσκευάζετο, τὸ παρὰ τοῦ
[9]	μέχρι μὲν τούτων συνθήσεται τυχὸν	τῷ	λόγῳ ὁ πρὸς τὸ ἀκόλουθον
[30]	ἡ χάρις, ἀλλὰ τινῶν προσθεμένων	τῷ	λόγῳ οὐ μικρόν ἐστι τὸ
[15]	τῆς ἀνθρωπίνης ἴδιον οὐσίας ἐστί,	τῷ	λόγῳ τῆς ἀρετῆς ἠναντίωται. ~Ἀλλ´
[24]	δυνατόν, τὸ φθορᾶς ἀνεπίδεκτον, πάντα	τῷ	λόγῳ τῆς καθ´ ἡμᾶς οἰκονομίας
[27]	εἴπερ ἡμῶν πόρρωθεν ὑπονοοῖτο εἶναι	τῷ	λόγῳ τῆς φύσεως, ἑτέρῳ δέ
[37]	καλῶς οὖν καὶ νῦν τὸν	τῷ	λόγῳ τοῦ θεοῦ ἁγιαζόμενον ἄρτον
[4]	δέ, καθὼς λέγει Δαβίδ, ἐστερεώθησαν	τῷ	λόγῳ τοῦ κυρίου οἱ οὐρανοὶ
[4]	καταλιπεῖν τῶν πλειόνων τὴν εὕρεσιν.	Τῷ	λόγῳ τοῦ κυρίου, φησίν, οἱ
[14]	πᾶσαν δόξαν καὶ πᾶσαν μεγαλειότητα,	τῷ	λύθρῳ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καταμίγνυται,
[1]	ἐπὶ δὲ τῆς ὑπερκειμένης φύσεως	τῷ	μεγαλείῳ τοῦ θεωρουμένου πᾶν τὸ
[1]	τῷ νῷ, οὔτε παντάπασιν ἕτερον·	τῷ	μὲν γὰρ ἐξ ἐκείνου εἶναι
[30]	ἔστι καὶ τὴν κακίαν ἰδεῖν	τῷ	μὲν καιρίῳ πληγεῖσαν, ἐν δὲ
[26]	δὲ χαλεπαίνομεν· οὕτω καὶ ἐνταῦθα	τῷ	μὲν κατὰ τὸ δίκαιον λόγῳ
[5]	τῆς ποιᾶς τοῦ σώματος διαπλάσεως	τῷ	μὲν τὸν ἀέρα, τῷ δὲ
[1]	καὶ ὁ τοῦ θεοῦ λόγος	τῷ	μὲν ὑφεστάναι καθ´ ἑαυτὸν διῄρηται
[32]	καὶ μηδενὶ μέσῳ διατειχίζεσθαι, καὶ	τῷ	μὲν φαινομένῳ πρὸς τὸν οὐρανὸν
[32]	τὴν συναίσθησιν ἄγει τὸ ἡνωμένον	τῷ	μέρει, οὕτως, καθάπερ ἑνός τινος
[32]	ἀκόλουθον ἂν εἴη καὶ ἐν	τῷ	μέρει τούτῳ μὴ τὸ μὲν
[33]	θεῷ προσμαρτυροῦντας δύναμιν ἀτονεῖν ἐν	τῷ	μέρει τούτῳ τὸ θεῖον οἴεσθαι
[27]	ἐνδιαιτώμενα διαφέρει τι ἀλλήλων ἐν	τῷ	μέρει τούτῳ, ὡς τὰ μὲν
[6]	δὲ ταῦτα πρὸς ἄλληλα πολλῷ	τῷ	μέσῳ, ὡς μήτε τὴν αἰσθητὴν
[8]	εἰ δὲ ἀθεράπευτος μένοι, ἐν	τῷ	μετὰ ταῦτα βίῳ τεταμίευται ἡ
[35]	τοσοῦτον νῦν παραδεξαμένη, τὸ λεῖπον	τῷ	μετὰ ταῦτα ταμιεύεται χρόνῳ. τί
[27]	κρίνοντι τὴν θείαν μεγαλειότητα, ἐν	τῷ	μὴ δέξασθαι τῶν τῆς φύσεως
[39]	τούτῳ ἐστὶν ὁ κίνδυνος, ἐν	τῷ	μὴ διαμαρτεῖν τοῦ συμφέροντος, κατ´
[7]	προαιρέσεως ἐφ´ ἑαυτοῦ κεῖται, ἀλλὰ	τῷ	μὴ εἶναι τὸ ἀγαθὸν οὕτω
[5]	διελέγχειν τὸν λόγον οὐκ ἀληθεύοντα	τῷ	μὴ ἐν ἐκείνοις νῦν, ἀλλ´
[6]	σκότος ὁρᾷ, οὕτω κἀκεῖνος αὐτῷ	τῷ	μὴ θελῆσαι τὸ ἀγαθὸν νοῆσαι
[21]	τὴν ἀντιδιαστολὴν ἔχει, καθάπερ φαμὲν	τῷ	μὴ ὄντι τὸ ὂν ἀντιδιαιρεῖσθαι
[21]	ἐναντίον, οὗ ἡ ὑπόστασις ἐν	τῷ	μὴ ὑφεστάναι ἐστίν· ἡ γὰρ
[27]	τὴν κακίαν ἀπρεπὲς ἐννοεῖν. πλὴν	τῷ	μικροψύχως ἐν τούτῳ κρίνοντι τὴν
[8]	τοῦ κεραμεύειν τὴν ἐπιστήμην περιθρύψαι	τῷ	μολίβδῳ τὸ ὄστρακον· εἶθ´ οὕτως
[9]	μνημείῳ θέσις· ταῦτα γὰρ συμπαραλαμβανόμενα	τῷ	μυστηρίῳ ἀμβλύνει πως τῶν μικροψυχοτέρων
[32]	οὖν ἔξω τοῦ εἰκότος ἐν	τῷ	μυστηρίῳ μανθάνομεν, εἰ κύπτει πρὸς
[40]	καθώς φησιν ὁ προφήτης, λουσάμενοι	τῷ	μυστικῷ τούτῳ λουτρῷ καθαροὶ τὰς
[1]	δι´ ὅλου τὸν αὐτὸν ὄντα	τῷ	νῷ, οὔτε παντάπασιν ἕτερον· τῷ
[16]	παρ´ ἑαυτοῦ ψυχὴν πάλιν ἑνώσας	τῷ	οἰκείῳ σώματι διὰ τῆς δυνάμεως
[37]	τῇ πόσει τὸ ὕδωρ ἐφηδυσμένον	τῷ	οἴνῳ, ὁ δὲ τοῦ θεοῦ
[32]	ποιεῖ οἷς φησὶν ὅτι Ἐν	τῷ	ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ πᾶν γόνυ
[40]	καὶ τῷ δοκεῖν μόνον, οὐχὶ	τῷ	ὄντι γεννώμενοι. ἡ γὰρ διὰ
[32]	ἐν τῷ εἶναι, μὴ ἐν	τῷ	ὄντι μένον· τὸ δὲ κυρίως
[25]	ἔνεστιν εἶναί τι μὴ ἐν	τῷ	ὄντι τὸ εἶναι ἔχον. εἰ
[6]	ἀντιδιαστολὴ θεωρεῖται· ἀλλ´ ὥσπερ ἀντιδιαιρεῖται	τῷ	ὄντι τὸ μὴ ὂν καὶ
[29]	ἔξω γενέσθαι, καὶ οὕτω γυμνῷ	τῷ	πάθει τὴν ἰατρείαν προσάγουσιν. ἐπειδὴ
[18]	πρὸ τῆς μελλούσης ζωῆς ἐν	τῷ	παρόντι βίῳ φανερωθεῖσα, ἡ διὰ
[8]	γνωστικῇ δυνάμει καὶ τὸ ἐφεξῆς	τῷ	παρῳχηκότι κατὰ τὸ ἴσον βλέπων.
[22]	τοῦ κατέχοντος ἡμᾶς αὐθεντίᾳ, μηδὲ	τῷ	περιόντι τῆς δυνάμεως ἀποσπάσαντα τοῦ
[6]	καὶ διὰ τῆς ἰδίας ἐμπνεύσεως	τῷ	πλάσματι τὴν ζωὴν ἐνεφύτευσεν, ὡς
[10]	καὶ τῶν ἀβύσσων ἐπιβατεύουσα, καὶ	τῷ	πλάτει τῆς οἰκουμένης ἐπερχομένη, καὶ
[4]	θεοῦ λόγος καὶ τὸ πνεῦμα	τῷ	πνεύματι, ὁμοία πάντως ἐκ τῶν
[4]	καὶ αἱ δυνάμεις αὐτῶν ἐν	τῷ	πνεύματι τοῦ θεοῦ τὴν σύστασιν
[4]	φησίν, οἱ οὐρανοὶ ἐστερεώθησαν καὶ	τῷ	πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ πᾶσα
[34]	καὶ ἀνόνητος, πόσῳ μᾶλλον ἐν	τῷ	πνευματικῷ τῆς γεννήσεως τρόπῳ, καὶ
[36]	κατορθώματος. τίς γὰρ πάρεστι πόνος	τῷ	πράγματι, πιστεῦσαι πανταχοῦ τὸν θεὸν
[35]	διεξελθόντες, μὴ κατ´ ἴχνος ἑπόμενοι	τῷ	προάγοντι, οὕτω μοι νόησον καὶ
[24]	οἰκονομίας ἐπιδεικνύμενα. ἡ ἀγαθότης ἐν	τῷ	προελέσθαι σῶσαι τὸν ἀπολωλότα καταλαμβάνεται,
[24]	ἐπιζητοῦντι ὑπὲρ ἡμῶν τὸ ἀντάλλαγμα,	τῷ	προκαλύμματι τῆς φύσεως ἡμῶν ἐνεκρύφθη
[8]	ὀνομάσαντες οὐκ ἐπιλελήσμεθα τῶν ἐν	τῷ	προοιμίῳ πρὸς τοὺς Ἕλληνας ἡμῖν
[7]	κατηγορίας προστήσασθαι. διαιρεῖ γὰρ ἐν	τῷ	πρὸς Κορινθίους λόγῳ τάς τε
[35]	μένει, κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον	τῷ	πρὸς τὴν σωτηρίαν ἡμῶν ἐξηγουμένῳ
[23]	ἀρχῇ τοῦ συγγράμματος προαποδοθέντα λόγον	τῷ	πρὸς τὸν εὐημεροῦντα φθόνῳ πρὸς
[10]	τὴν θεοπρεπῆ διάνοιαν καὶ ἐν	τῷ	προσεγγισμῷ διασώσασθαι, πάσης περιγραφῆς ἐκτὸς
[15]	ἐδεῖτο τοῦ ἀνορθοῦντος ὁ ἐν	τῷ	πτώματι ἄνθρωπος, ἐδεῖτο τοῦ ζωοποιοῦντος
[40]	ἐδιδάχθης ἐκ τοῦ προσκεῖσθαί τι	τῷ	πυρὶ ἐκείνῳ ὃ ἐν τούτῳ
[35]	ταύτης ἀμύητοι τῆς καθάρσεως ἀναγκαίως	τῷ	πυρὶ καθαρίζονται. ~Μὴ γὰρ εἶναι
[35]	ῥυπτική τίς ἐστι δύναμις ἐν	τῷ	πυρὶ καὶ τῷ ὕδατι, οἱ
[8]	διὰ τὰς σωματικὰς ἀλγηδόνας, αἳ	τῷ	ῥευστῷ τῆς φύσεως κατ´ ἀνάγκην
[27]	ὁ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ καταμιγνύμενος	τῷ	σκοπῷ τῆς ὠφελείας ἐποιεῖτο τὴν
[15]	τοῦ φωτὸς παρουσίας ὁ καθειργμένος	τῷ	σκότῳ, ἐπεζήτει τὸν λυτρωτὴν ὁ
[24]	ζωῆς τῷ θανάτῳ εἰσοικισθείσης καὶ	τῷ	σκότῳ τοῦ φωτὸς ἐπιφανέντος ἐξαφανισθῇ
[8]	τῇ δυνάμει τῶν λόγων ἢ	τῷ	στοχασμῷ τῆς διανοίας ὑπάγεται. οὐκοῦν
[23]	κατεχομένου τὸ προκείμενον εἶδεν ἐν	τῷ	συναλλάγματι. τούτου χάριν αὐτὸν αἱρεῖται
[8]	τι περ ἂν θελήσῃ κατεργαζόμενος	τῷ	σύνδρομον ἔχειν τῇ βουλήσει τὴν
[1]	ὢν λόγος· εἰ οὖν διακρίνει	τῷ	σχετικῷ τῆς σημασίας ἡ τῶν
[37]	φύσει τρόπον τὴν ζωοποιὸν δύναμιν	τῷ	σώματι δέξασθαι. μόνου δὲ τοῦ
[8]	τὰς ἀκροχορδόνας παρὰ φύσιν ἐπιγενομένας	τῷ	σώματι διὰ τομῆς ἢ καύσεως
[40]	δὲ τὸ μὲν λουτρὸν ἐπαχθείη	τῷ	σώματι, ἡ δὲ ψυχὴ τὰς
[8]	γίνεται τῇ τε ψυχῇ καὶ	τῷ	σώματι, καί τις ἀναλογία τοῦ
[37]	οὐκοῦν ὅθεν ὁ ἐν ἐκείνῳ	τῷ	σώματι μεταποιηθεὶς ἄρτος εἰς θείαν
[11]	ὁ τρόπος, καθ´ ὃν ἑνοῦται	τῷ	σώματι, μηδὲ ἐκεῖνο πάντως οἴου
[8]	καιρὸν τὴν ἑαυτοῦ χρῆσιν παρέχων	τῷ	σώματι, οὐ συμπεφυκὼς τῇ φύσει.
[8]	πρὸς τὴν ἀναίρεσιν τοῦ ἐνσκήψαντος	τῷ	σώματι πάθους παραλαμβάνονται, τοιοῦτόν τι
[10]	τὴν τῆς φύσεως ἀνάγκην συγκεκραμένη	τῷ	σώματι πανταχοῦ κατ´ ἐξουσίαν γίνεται,
[37]	τὸ τοιοῦτον ἀλεξητήριον τὴν προεντεθεῖσαν	τῷ	σώματι τοῦ δηλητηρίου βλάβην διὰ
[37]	ἀνθρωπίνῃ συνανεκράθη φύσει καὶ ἐν	τῷ	σώματι τῷ ἡμετέρῳ γενόμενος οὐκ
[24]	δείκνυσι, πῶς τὸ ὑψηλόν, ἐν	τῷ	ταπεινῷ γενόμενον, καὶ ἐν τῷ
[24]	τῷ ταπεινῷ γενόμενον, καὶ ἐν	τῷ	ταπεινῷ καθορᾶται καὶ οὐ καταβαίνει
[13]	τῆς φύσεως ἡμῶν τὴν κοινότητα	τῷ	τε τῆς γενέσεως τρόπῳ καὶ
[35]	τοῦ πράγματος ἡ ἀρχὴ συγκρινομένη	τῷ	τέλει· τί γὰρ ἴσον ἄνθρωπος
[6]	αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ κακία	τῷ	τῆς ἀρετῆς ἀντικαθέστηκε λόγῳ, οὐ
[5]	ἐναέριον ἔλαχε βίον, καταλλήλως ἕκαστον	τῷ	τῆς ζωῆς εἴδει κατεσκεύασται, ὡς
[26]	προβλήματι ὁ προαπατήσας τὸν ἄνθρωπον	τῷ	τῆς ἡδονῆς δελεάσματι· ὁ δὲ
[21]	ἡ ἀπάτη, μὴ δελέατος δίκην	τῷ	τῆς κακίας ἀγκίστρῳ τῆς τοῦ
[21]	πρὸς τὸ ἀρχέτυπον οὔσης, ἐν	τῷ	τὸ μὲν ἄτρεπτον εἶναι τῇ
[8]	ἐν ὀδύναις διαβιῴη, παρὰ πολὺ	τῷ	τοιούτῳ τὸ μὴ εἶναι τοῦ
[26]	κατεβάλετο· ἀπατᾶται γὰρ καὶ αὐτὸς	τῷ	τοῦ ἀνθρώπου προβλήματι ὁ προαπατήσας
[18]	κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην ἐπὶ	τῷ	τοῦ Χριστοῦ ὀνόματι ναούς τε
[39]	ἔπειτα ἐν αὐτῇ βαπτιζόμενον, πάλιν	τῷ	τρεπτῷ τε καὶ ἀλλοιουμένῳ ἐγγεννηθῆναι
[32]	καθορᾷν τὸ ἀνθρώπινον, ἐν δὲ	τῷ	τρόπῳ πολυπραγμονεῖν τὸ θειότερον. ἐπειδὴ
[24]	διαμένει πῦρ ὂν καὶ ἐν	τῷ	τρόπῳ τῆς κινήσεως ἐκβαίνει τὴν
[24]	σοφία καὶ ἡ δικαιοσύνη ἐν	τῷ	τρόπῳ τῆς σωτηρίας ἡμῶν διεδείχθη,
[26]	ἀντιδίδωσιν· σοφίας δὲ τὸ ἐν	τῷ	τρόπῳ τῆς τῶν ὁμοίων ἀντιδόσεως
[0]	εἶναι τὸ θεῖον ὑπείληφεν, ἢ	τῷ	τῶν ἀθέων συμφέρεται δόγματι; εἰ
[37]	ὑποστηρίζομεν, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ	τῷ	ὑγρῷ τὴν προσθήκην ἐκ τῆς
[35]	δύναμις ἐν τῷ πυρὶ καὶ	τῷ	ὕδατι, οἱ διὰ τοῦ ὕδατος
[35]	τὴν δεσποτείαν, ὡς ἡμεῖς ἐν	τῷ	ὕδατι, οὕτως ἐκεῖνος ἐν τῷ
[35]	τοίνυν ἀναγκαῖον ἡμῖν τὸ ἐν	τῷ	ὕδατι προμελετῆσαι τὴν τῆς ἀναστάσεως
[21]	ἔξωθεν μῦθός φησιν ἀπιδοῦσαν ἐν	τῷ	ὕδατι τὴν κύνα πρὸς τὴν
[23]	ἐκ παρθενίας, καὶ ἄνωθεν ἐπιμαρτυρούσας	τῷ	ὑπερφυεῖ τῆς ἀξίας ἐκ τῶν
[10]	τὸ φθαρτικὸν τοῦ πυρὸς συμπαραλαμβανέτω	τῷ	ὑποδείγματι, ἀλλ´ ὅσον εὐπρεπές ἐστι
[3]	τῇ ὑποστάσει καὶ οὐ διώρισται	τῷ	ὑποκειμένῳ. ἄλλο γάρ τι τῇ
[1]	τὴν φύσιν ἓν ὢν ἕτερον	τῷ	ὑποκειμένῳ ἐστίν· οὕτως καὶ ὁ
[8]	τῇ φύσει διά τινος συμπαθείας	τῷ	ὑποκειμένῳ προσίσχεται, καί τις γίνεται
[37]	μεταποιεῖ καὶ μετατίθησιν. ὡς γὰρ	τῷ	φθοροποιῷ πρὸς τὸ ὑγιαῖνον ἀναμιχθέντι
[23]	ὑπὲρ ἡμῶν οἰκονομία μὴ παραποδισθείη	τῷ	φόβῳ τῆς θεικῆς ἐπιφανείας, πάντων
[6]	θρυαλλίδος περιδεδραγμένου, εἴ τις ἀδυνατῶν	τῷ	φυσήματι σβέσαι τὴν φλόγα ὕδωρ
[26]	τῇ ζωῇ μὲν τὸν θάνατον,	τῷ	φωτὶ δὲ τὸ σκότος, τῇ
[35]	ἀνάστασιν τὴν ἐν τριημέρῳ γενομένην	τῷ	χρόνῳ ὑποκρινόμεθα, τοῦτο λαβόντες κατὰ
[26]	καθαιρομένου. καθάπερ γάρ, ἀτιμοτέρας ὕλης	τῷ	χρυσῷ καταμιχθείσης, τῇ διὰ τοῦ
[27]	κατὰ τὸ ἴσον ἐπὶ τὸ	κάτω	ἀφέστηκε, καὶ ὁμοτίμως αὐτῷ τὸ
[27]	ἐπὶ τῆς ὑψηλῆς ἀξίας οὔτε	κάτω	βλέπει διὰ συγκρίσεως, οὔτε ἄνω·
[32]	ἢ ἄνω τι νοεῖται, ἢ	κάτω,	ἢ πρὸς τὰ κατὰ τὸ
[24]	εἰ δὲ ῥέουσαν ἐπὶ τὸ	κάτω	καθ´ ὁμοιότητα τῶν ἐμβριθῶν σωμάτων
[32]	συμφυὴς γίνεται, τῶν ἄνω τοῖς	κάτω	καὶ τῶν πλαγίων πρὸς ἄλληλα
[24]	ἐκβαίνει τὴν φύσιν, ἐπὶ τὸ	κάτω	φερόμενον· οὕτως καὶ τὴν θείαν
[6]	κτίσεως ἡ χάρις διήκοι, τῆς	κάτω	φύσεως πρὸς τὴν ὑπερκόσμιον συγκιρναμένης.
[35]	ἦν δυνατὸν ἐν τελείῳ τῷ	θανάτῳ	γενέσθαι τὸν μιμούμενον, οὐδ´ ἂν
[24]	τῆς ζωῆς ἐξετράπημεν καὶ τῷ	θανάτῳ	ἐγκατηνέχθημεν, τί τοῦ εἰκότος ἔξω
[24]	καθ´ ὁμοιότητα τῶν ἀνθρώπων τῷ	θανάτῳ	ἐγκρατηθῆναι, γενόμενον δὲ τὸ οἰκεῖον
[24]	καὶ οὕτω τῆς ζωῆς τῷ	θανάτῳ	εἰσοικισθείσης καὶ τῷ σκότῳ τοῦ
[32]	ἕτερον, ἀλλ´ ἐν μὲν τῷ	θανάτῳ	καθορᾷν τὸ ἀνθρώπινον, ἐν δὲ
[32]	τὸ γὰρ μὴ ἐμμεῖναι τῷ	θανάτῳ,	καὶ τὰς διὰ τοῦ σιδήρου
[35]	ὕδατι, οὕτως ἐκεῖνος ἐν τῷ	θανάτῳ	καταδυείς, πάλιν ἐπὶ τὴν ἰδίαν
[13]	μνησθεὶς καὶ τὴν ἀνάστασιν τῷ	θανάτῳ	προσεμαρτύρησεν. εἰ οὖν ἀφ´ ὧν
[32]	ἡμέτερον ἐπικύψας πτῶμα, τοσοῦτον τῷ	θανάτῳ	προσήγγισεν, ὅσον τῆς νεκρότητος ἅψασθαι
[8]	σώματος, καὶ χαλεπὸν ποιεῖται τῷ	θανάτῳ	τὴν ζωὴν ἡμῶν διαλύεσθαι, καὶ
[16]	ἑαυτῷ μὲν στήσας διαιρουμένην τῷ	θανάτῳ	τὴν φύσιν, αὐτὸς δὲ γενόμενος
[35]	τῆς κακίας χωρῶν, τῷ δὲ	θανάτῳ	τοῦ κακοῦ τὸν ἀφανισμὸν ἐργαζόμενος.
[16]	ἀναστάσεως, τὸ διαλυθῆναι μὲν τῷ	θανάτῳ	τοῦ σώματος τὴν ψυχὴν κατὰ
[18]	σώματος αἰκίας, καὶ τὴν ἐπὶ	θανάτῳ	ψῆφον, οὐκ ἂν ὑποστάντες δηλαδὴ
[24]	οὐκ εἶχεν ἡ ἐναντία δύναμις	ἀκράτῳ	προσμῖξαι τῇ τοῦ θεοῦ παρουσίᾳ
[40]	τὴν πρὸς τὸ κρεῖττον μεταβολήν,	ἀκουσάτω	τῆς Παύλου φωνῆς ὅτι Εἴ
[23]	τῷ ἐχθρῷ τὸ ἀχώρητον τῆς	ἀνωτάτω	σοφίας τὴν ἀπόδειξιν ἔχει. ~Ἀλλ´
[7]	τὰς ἀφορμὰς παρασχούσης. ~Καὶ μηδεὶς	ἐρωτάτω,	εἰ προειδὼς τὴν ἀνθρωπίνην συμφορὰν
[10]	μηδεὶς τὸ φθαρτικὸν τοῦ πυρὸς	συμπαραλαμβανέτω	τῷ ὑποδείγματι, ἀλλ´ ὅσον εὐπρεπές
[3]	ὑπολήψεως ἡ τῆς φύσεως ἑνότης	παραμενέτω·	ἐκ δὲ τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἡ
[12]	ἀποδείξεις ἐπιζητῶν πρὸς τὰς ἐνεργείας	βλεπέτω.	καὶ γὰρ τοῦ ὅλως εἶναι
[39]	πάντων ἐστὶ πατήρ· ἐνταῦθά μοι	νηφέτω	τοῦ ἀκροατοῦ ἡ διάνοια, μὴ
[30]	βίος, ὑποδείγματί τινι τῶν γνωρίμων	ὁδηγηθήτω	πρὸς τὴν ἀλήθειαν. ὥσπερ γὰρ
[6]	ἀλλ´ ὥσπερ ἐν αὐτῷ τῷ	αἰσθητῷ	κόσμῳ, πολλῆς πρὸς ἄλληλα τῶν
[20]	ἐναντίον αὐτομολήσαντος, μηδὲ συνδιατεθῆναι τῷ	εὐμεταβλήτῳ	τῆς ἀνθρωπίνης προαιρέσεως τὴν παγίαν
[25]	τοῦ θανάτου ἐπάνοδος ἀρχὴ τῷ	θνητῷ	γένει τῆς εἰς τὴν ἀθάνατον
[8]	τέμνεταί τε καὶ ἀποξύεται τῇ	ἀρρήτῳ	ἐκείνῃ σοφίᾳ καὶ δυνάμει τοῦ,
[6]	θεοειδὲς τῆς νοητῆς φύσεως κάλλος,	ἀρρήτῳ	τινὶ δυνάμει συγκεκραμένον· δεινὸν ποιεῖται
[40]	τὴν μύησιν βίος συμβαίνοι τῷ	ἀμυήτῳ	βίῳ, κἂν τολμηρὸν εἰπεῖν ᾖ,
[13]	τῆς γενέσεως τρόπῳ καὶ τῷ	ἀνεπιδέκτῳ	τῆς εἰς φθορὰν ἀλλοιώσεως, καλῶς
[15]	φωτὸς παρουσίας ὁ καθειργμένος τῷ	σκότῳ,	ἐπεζήτει τὸν λυτρωτὴν ὁ αἰχμάλωτος,
[24]	τῷ θανάτῳ εἰσοικισθείσης καὶ τῷ	σκότῳ	τοῦ φωτὸς ἐπιφανέντος ἐξαφανισθῇ τὸ
[39]	ἐν αὐτῇ βαπτιζόμενον, πάλιν τῷ	τρεπτῷ	τε καὶ ἀλλοιουμένῳ ἐγγεννηθῆναι βίῳ·
[37]	ἐκείνης τῆς σαρκὸς ὡμολογήθη, ὅτι	ἄρτῳ	κἀκεῖνο τὸ σῶμα διεκρατεῖτο, τὸ
[37]	τοῖς τρεφομένοις σώμασιν, ἀλλά τις	ἑκάστῳ	κατάλληλος παρὰ τοῦ τὴν φύσιν
[26]	γάρ ἐστι τὸ κατ´ ἀξίαν	ἑκάστῳ	νέμειν, σοφοῦ δὲ τὸ μήτε
[0]	βλέπειν καὶ κατὰ τὴν ἐγκειμένην	ἑκάστῳ	πλάνην ποιεῖσθαι τὸν λόγον, ἀρχάς
[34]	καὶ ἐν πᾶσι μένειν καὶ	ἑκάστῳ	συνεῖναι. οὐκέτ´ οὖν ἂν ἑτέρας
[31]	ταύτης κατὰ τὸ πρόχειρον οὔσης	ἑκάστῳ	τῆς ἀποκρίσεως, τὸ μηδὲν ἐφ´
[33]	ἐκεῖ τε γὰρ πρόχειρόν ἐστιν	ἑκάστῳ	τῶν ἠρωτημένων εἰπεῖν ὅτι θείᾳ
[26]	τῆς δικαιοσύνης τὸ ἐκεῖνα νέμειν	ἑκάστῳ,	ὧν τις τὰς ἀρχὰς καὶ
[13]	αὐτὸ οὖν τοῦτο τῆς θεότητος	ἔστω	σοι τοῦ φανέντος ἀπόδειξις, τὸ
[39]	ἐστι, καὶ ὁ Παῦλος ἐν	Χριστῷ	γεννᾷ, καὶ Ὁ πατὴρ πάντων
[37]	καὶ ἐν τῷ εἶναι μένει,	ἀπαύστῳ	κινήσει τό τε λεῖπον πρὸς
[8]	τὰς σωματικὰς ἀλγηδόνας, αἳ τῷ	ῥευστῷ	τῆς φύσεως κατ´ ἀνάγκην ἐπισυμβαίνουσι,
[15]	ἄγει κατάστασιν, εἰ τοῦτο φίλον	αὐτῷ·	ἀλλὰ μακρὰς περιέρχεται περιόδους, σώματος
[23]	τὸ σύντροφόν τε καὶ συγγενὲς	αὐτῷ	βλέπων, μὴ πτοηθείη τὸν προσεγγισμὸν
[35]	τὸ ὕδωρ ἐστί, καὶ ἐν	αὐτῷ	γενέσθαι καὶ ἐξ αὐτοῦ πάλιν
[35]	ὁ θάνατος πρόκειται, καὶ ἐν	αὐτῷ	γενέσθαι καὶ μὴ τραπῆναι πρὸς
[35]	καὶ τὸ εἰς τρὶς ἐν	αὐτῷ	γενέσθαι τὸν ἄνθρωπον, ἕτερον ἐμπεριέχει
[35]	λάβοιτο δι´ ἧς ὁ ἐν	αὐτῷ	γενόμενος ἔξω κατέστη τοῦ περιέχοντος.
[2]	ἐπιρρεῖν τῷ θεῷ καὶ ἐν	αὐτῷ	γίνεσθαι τὸ πνεῦμα θεοπρεπές ἐστιν
[37]	φαινομένου, ἀλλὰ τὸ εἰσρέον ἐν	αὐτῷ	γινόμενον σχηματίζειν τὸ περιέχον τὸν
[4]	λόγος. ἐκ γὰρ τῶν συντρόφων	αὐτῷ	διδαγμάτων ἡ τῆς ἀληθείας ἔσται
[17]	καθαίρεσιν καὶ ζωῆς εἴσοδον ἐπ´	αὐτῷ	εἶναι, τί οὐχὶ θελήματι μόνῳ
[23]	μὴ σαρκός τινα μοῖραν ἐν	αὐτῷ	θεωρήσαντα, ἣν ἤδη διὰ τῆς
[40]	τὰ ἐξ ἀδικίας κέρδη παραμένῃ	αὐτῷ	καὶ ἡ ἐκ μοιχείας αὐτῷ
[40]	καὶ οὐκ ἔστιν ἀδικία ἐν	αὐτῷ,	καὶ ὅσα τοιαῦτα σποράδην παρὰ
[40]	αὐτῷ καὶ ἡ ἐκ μοιχείας	αὐτῷ	κτηθεῖσα γυνὴ ταῖς ἡδοναῖς αὐτοῦ
[16]	καὶ πρὸς ταῦτα πάλιν τῷ	αὐτῷ	λόγῳ χρησόμεθα, ὅτι τὸ πάθος
[39]	ὁρμῶντα προδιαγνῶναι τῷ λογισμῷ, τίς	αὐτῷ	λυσιτελήσει πατὴρ καὶ ἐκ τίνος
[15]	σκόπον ἀνύων, ὡς οὐκ ἐξὸν	αὐτῷ	μένοντι ἐπὶ τοῦ ὕψους τῆς
[17]	γὰρ τοσαύτη δύναμίς ἐστιν ἐν	αὐτῷ,	ὅσην ὁ λόγος ἐπέδειξεν, ὡς
[1]	ὁ κόσμος καὶ τὰ ἐν	αὐτῷ	πάντα σοφῶς τε καὶ τεχνικῶς
[2]	τοῦ ἡμετέρου καὶ τὸ ἐν	αὐτῷ	πνεῦμα ὑπονοοῖτο· ἀλλὰ δύναμιν οὐσιώδη
[6]	δυνάμεως μηχανᾶται, ὡς ἂν εὐάλωτος	αὐτῷ	πρὸς τὴν ἐπιβουλὴν κατασταίη. καὶ
[8]	ὅπως ἂν τῆς νῦν ἐναπειλημμένης	αὐτῷ	ῥυπαρίας ἀποκριθείσης εἰς τὸ ἐξ
[7]	θεὸς τὴν ἐκ τῆς ἀβουλίας	αὐτῷ	συμβησομένην ἦλθεν εἰς τὸ κτίσαι
[39]	πατὴρ καὶ ἐκ τίνος ἄμεινον	αὐτῷ	συστῆναι τὴν φύσιν· εἴρηται γὰρ
[25]	εἶναι ἔχον. εἰ οὖν ἐν	αὐτῷ	τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσιν
[6]	ὁ ἄνθρωπος· καὶ ἦν ἐν	αὐτῷ	τὸ θεοειδὲς τῆς νοητῆς φύσεως
[27]	τὸ κάτω ἀφέστηκε, καὶ ὁμοτίμως	αὐτῷ	τὸ πᾶν ὑποβέβηκε. τὸ γὰρ
[16]	ἐπὶ τοῦ ὑγροῦ συμβαίνει, περιτρυφθέντος	αὐτῷ	τοῦ ἀγγείου, σκεδαννυμένου τε καὶ
[6]	αἰσθητηρίων κατανοήσεως. ἀλλ´ ὥσπερ ἐν	αὐτῷ	τῷ αἰσθητῷ κόσμῳ, πολλῆς πρὸς
[6]	ὑποβαλὼν σκότος ὁρᾷ, οὕτω κἀκεῖνος	αὐτῷ	τῷ μὴ θελῆσαι τὸ ἀγαθὸν
[5]	ποιήσας τὸν ἄνθρωπον καὶ πάντων	αὐτῷ	τῶν καλῶν τὰς ἀφορμὰς ἐγκατασκευάσας
[6]	λαχών, εἰ ἐκ τῆς ὑποχειρίου	αὐτῷ	φύσεως ἀναδειχθήσεταί τις οὐσία πρὸς
[5]	ὁ ὀφθαλμὸς διὰ τῆς ἐγκειμένης	αὐτῷ	φυσικῶς αὐγῆς ἐν κοινωνίᾳ τοῦ
[1]	τῷ δὲ ταῦτα δεικνύειν ἐν	ἑαυτῷ,	ἃ περὶ τὸν θεὸν καθορᾶται,
[23]	δὲ τῆς κακίας ζόφον ἐν	ἑαυτῷ	γεννήσας, ἀρχὴν δὲ τῆς πρὸς
[6]	τῇ ἀποστροφῇ τῆς ἀγαθότητος ἐν	ἑαυτῷ	γεννήσας τὸν φθόνον, ὥσπερ λίθος
[27]	τὸ ὕφασμα, ὡς ἂν ὁμότιμον	ἑαυτῷ	δι´ ὅλου τὸ ἱμάτιον γένοιτο,
[40]	τοῖς αὐτοῖς ὤν, ἔπειτα ἐπιθρυλῶν	ἑαυτῷ	διὰ τοῦ βαπτίσματος τὴν πρὸς
[7]	ἀνάγκῃ τινὶ βιαίᾳ πρὸς τὸ	ἑαυτῷ	δοκοῦν ὑποζεύξας τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν,
[24]	ἐγκρατηθῆναι, γενόμενον δὲ τὸ οἰκεῖον	ἑαυτῷ	καὶ κατὰ φύσιν ἐργάσασθαι. οἰκεῖον
[16]	θανάτου τε καὶ ζωῆς, ἐν	ἑαυτῷ	μὲν στήσας διαιρουμένην τῷ θανάτῳ
[40]	κακίας ἐπιμένεις γνωρίσμασι, μάτην ἐπιθρυλεῖς	σεαυτῷ	τὴν ἄνωθεν γέννησιν. ἐρεῖ πρὸς
[40]	σοὶ ὄντα θεόν, δεῖξον ἐν	σεαυτῷ	τὸν γεννήσαντα. ἐξ ὧν τὸν
[28]	κατὰ κακίαν ἐστὶ διαβολῆς, ἢ	οὕτω	γ´ ἂν ἐπὶ τὸν δημιουργὸν
[27]	φύσεως, τὰ δὲ ἀποκρίνεσθαι, ἢ	οὕτω	γ´ ἂν μὴ διὰ πάντων
[39]	καὶ υἱοῦ καὶ πνεύματος ἁγίου·	οὕτω	γάρ φησι περὶ τοῦ πνεύματος
[16]	παρὰ τὴν πρώτην σύστασιν ἐμμιχθείσης	οὕτω	γενικωτέρῳ τινὶ λόγῳ τὴν νοερὰν
[29]	ἐνδομυχοῦν ἅπαν ἔξω γενέσθαι, καὶ	οὕτω	γυμνῷ τῷ πάθει τὴν ἰατρείαν
[26]	μὲν ἐπαινοῦμεν, τῷ δὲ χαλεπαίνομεν·	οὕτω	καὶ ἐνταῦθα τῷ μὲν κατὰ
[15]	νοούμενα, οἷον σκότος καὶ θάνατος·	οὕτω	καὶ ἐπὶ τῆς ἀρετῆς οὐκ
[10]	ἀλλ´ ἓν τὰ συναμφότερα γίνεται,	οὕτω	καὶ ἐπὶ τούτου· καί μοι
[5]	στέρησίς ἐστι τῆς φυσικῆς ἐνεργείας,	οὕτω	καὶ ἡ ἀρετὴ πρὸς τὴν
[37]	σχηματίζειν τὸ περιέχον τὸν ὄγκον·	οὕτω	καὶ ἡ τοῦ σώματος ἡμῶν
[6]	ἐν ἀηδίᾳ τὴν ζωὴν ἔχειν.	οὕτω	καὶ τὰ ἄλλα πάντα ταῖς
[8]	ἀλλ´ ὥσπερ τὴν παρατροπὴν ἐθεάσατο,	οὕτω	καὶ τὴν ἀνάκλησιν αὐτοῦ πάλιν
[6]	πήρωσιν, ἀλλὰ προλαβούσης ἕξεως στέρησιν,	οὕτω	καὶ τὴν κακίαν ἐν τῇ
[8]	παρὰ φύσιν χωριζομένην τὴν αἴσθησιν·	οὕτω	καὶ τῆς ψυχῆς ἀπολεπτυνομένης τε
[11]	τῆς ἑνώσεως οὐκ ἐπιγινώσκομεν τρόπον,	οὕτω	κἀκεῖ διαφέρειν μὲν ἐπὶ τὸ
[37]	τούτῳ ἐκεῖνο γινόμενον τοῦτο γίνεται,	οὕτω	κἀκεῖ τὸ θεοδόχον σῶμα τὴν
[6]	τὰς ὄψεις ὑποβαλὼν σκότος ὁρᾷ,	οὕτω	κἀκεῖνος αὐτῷ τῷ μὴ θελῆσαι
[6]	βάρους πρὸς τὸ πρανὲς συνελαύνεται,	οὕτω	κἀκεῖνος, τῆς πρὸς τὸ ἀγαθὸν
[7]	τῷ μὴ εἶναι τὸ ἀγαθὸν	οὕτω	κατονομάζεται. τὸ δὲ μὴ ὂν
[16]	ἂν εἴη τὴν συνδρομὴν ἀμφοτέρων	οὕτω	κατονομάσαι. εἰ γὰρ ὁ χωρισμὸς
[1]	τὸν τοῦ θεοῦ λόγον ὑπονοεῖν,	οὕτω	μεταχθήσεται πρὸς τὴν ὑψηλοτέραν ὑπόληψιν.
[35]	κατ´ ἴχνος ἑπόμενοι τῷ προάγοντι,	οὕτω	μοι νόησον καὶ τὸν τοῦ
[25]	εὐλόγου ξενισμὸν ἐπαγάγοι. τίς γὰρ	οὕτω	νήπιος τὴν ψυχὴν ὡς εἰς
[35]	ἐπὶ τὴν ζωὴν πάλιν ἀνέδραμεν,	οὕτω	πᾶς ὁ συνημμένος κατὰ τὴν
[15]	σκότος καὶ θάνατος τῇ ζωῇ,	οὕτω	τῇ ἀρετῇ ἡ κακία δῆλον
[24]	τὸ ἄγκιστρον τῆς θεότητος, καὶ	οὕτω	τῆς ζωῆς τῷ θανάτῳ εἰσοικισθείσης
[37]	σῶμα ἡ τοῦ βοηθοῦντος δύναμις,	οὕτω	τοῦ διαλύοντος τὴν φύσιν ἡμῶν
[4]	καὶ τὸ θεῖον ἐξανθρωπίζοιτο, εἰ	τοιούτῳ	κεχρῆσθαι λόγῳ καὶ τοιούτῳ πνεύματι
[4]	εἰ τοιούτῳ κεχρῆσθαι λόγῳ καὶ	τοιούτῳ	πνεύματι τὸν τοῦ παντὸς ποιητὴν
[8]	ὀδύναις διαβιῴη, παρὰ πολὺ τῷ	τοιούτῳ	τὸ μὴ εἶναι τοῦ ἀλγεινῶς
[16]	πάθος ἐστίν. ὁ δὲ ἐν	τούτῳ	γεγονὼς ἐν πάθει γίνεται· ἀπαθὲς
[37]	τὸ ἀνθρώπινον βλέπει, ὅτι ἐν	τούτῳ	ἐκεῖνο γινόμενον τοῦτο γίνεται, οὕτω
[39]	τοῦ τικτομένου. ἐπειδὴ τοίνυν ἐν	τούτῳ	ἐστὶν ὁ κίνδυνος, ἐν τῷ
[27]	ἐννοεῖν. πλὴν τῷ μικροψύχως ἐν	τούτῳ	κρίνοντι τὴν θείαν μεγαλειότητα, ἐν
[40]	ὁ προφήτης, λουσάμενοι τῷ μυστικῷ	τούτῳ	λουτρῷ καθαροὶ τὰς προαιρέσεις γενοίμεθα,
[32]	εἴη καὶ ἐν τῷ μέρει	τούτῳ	μὴ τὸ μὲν βλέπειν, παρορᾷν
[40]	τῷ πυρὶ ἐκείνῳ ὃ ἐν	τούτῳ	οὐκ ἔστι· τὸ μὲν γὰρ
[33]	δύναμιν ἀτονεῖν ἐν τῷ μέρει	τούτῳ	τὸ θεῖον οἴεσθαι πρὸς τὴν
[21]	πάντως ἐκείνῳ, ᾧ ἀφωμοίωται. ἐν	τούτῳ	τοίνυν τῆς ἑτερότητος τοῦ κατ´
[27]	τι ἀλλήλων ἐν τῷ μέρει	τούτῳ,	ὡς τὰ μὲν ἐφάπτεσθαι τῆς
[34]	καλούμενον. ὁ δὲ τοῦτο ζητῶν	ἀναγνώτω	πάλιν τὰ κατόπιν ἐξητασμένα. ἡ
[40]	ᾖ, τί μεταπεποίηται ἰδεῖν οὐκ	ἔχω,	τὸν αὐτὸν βλέπων ὅνπερ καὶ