Chapitre
[40]	ὑπογραφὴν λόγου ἐλθεῖν. πῶς γὰρ	ἃ	οὔτε ὀφθαλμὸς εἶδεν, οὔτε οὖς
[1]	δὲ ταῦτα δεικνύειν ἐν ἑαυτῷ,	ἃ	περὶ τὸν θεὸν καθορᾶται, ὁ
[40]	τινά τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλασίονα.	ἃ	πρὸ τοῦ βαπτίσματος ἔλεγον, τὰ
[26]	καὶ τὰ τοιαῦτα παραδίδωσι τὸ	μέγα	μυστήριον τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. δι´
[24]	τῶν θαυμάτων. τὸ μὲν γὰρ	μέγα	τι καὶ ὑψηλὸν ἐξεργασθῆναι παρὰ
[10]	διατεμόντας, ἐφ´ ἑαυτῆς δεῖξαι τὴν	φλόγα	διεζευγμένην τῆς ὕλης, ἀλλ´ ἓν
[10]	καὶ ἐξημμένην τοῦ ὑποκειμένου τὴν	φλόγα	καὶ οὐκ ἐναποκλειομένην τῇ ὕλῃ,
[6]	τῆς ἐπινοίας ταύτης ἀμαυρώσει τὴν	φλόγα,	οὕτως δι´ ἀπάτης τῇ προαιρέσει
[24]	τῶν ἐμβριθῶν σωμάτων ἴδοι τὴν	φλόγα,	τὸ τοιοῦτον ἐν θαύματι ποιεῖται,
[6]	ἀδυνατῶν τῷ φυσήματι σβέσαι τὴν	φλόγα	ὕδωρ ἐμμίξειε τῷ ἐλαίῳ διὰ
[5]	περὶ τὴν θείαν καθορᾶται φύσιν,	ἀργὰ	κεῖσθαι, μὴ ὄντος τοῦ μετέχοντός
[1]	τεχνικῶς θεωρούμενα. ἆρα τοῦ λόγου	ἔργα	τὰ πάντα τοῦ ζῶντος μὲν
[39]	μὲν ἄκτιστον ὁμολογοῦντα τὴν ἁγίαν	τριάδα	εἰς τὴν ἄτρεπτόν τε καὶ
[39]	φύσεως εἶναι πιστεύειν τὴν ἁγίαν	τριάδα	καὶ οὕτως ἀρχηγὸν διὰ τῆς
[40]	ἐν τοῖς αὐτοῖς ὄντα οὐκ	οἶδα	πῶς ἔστιν ἄλλον τινὰ γεγενῆσθαι
[39]	οὐκ εἰς τὸ θεῖον τὴν	ἐλπίδα	τῆς σωτηρίας ἔχων. πᾶσα γὰρ
[8]	καὶ πάσῃ τῇ τῶν ἀγαθῶν	ἰδέᾳ	τὸν τῶν ἐναντίων ἀνταριθμηθῆναι κατάλογον,
[6]	ἄνθρωπον, αὐτὸν ἑαυτοῦ γενέσθαι πείσας	φονέα	τε καὶ αὐτόχειρα. ἐπειδὴ γὰρ
[35]	καὶ ὕδωρ, μόνα τῶν στοιχείων	βαρέα	τε ὄντα καὶ κατωφερῆ, καὶ
[32]	ἂν ἔχοι καὶ περὶ τούτου	βραχέα	διεξελθεῖν. ~Ἐπειδὰν γὰρ παρ´ ἡμῶν
[40]	τὸ λειπόμενον, ὅτι οὔτε τὰ	ἀγαθὰ	τὰ ἐν ἐπαγγελίαις τοῖς εὖ
[34]	ἑαυτοῦ δύναμιν ἐντεθεικότος τῷ ἔργῳ,	καθὰ	πεπιστεύκαμεν, καὶ τῆς ἡμετέρας προαιρέσεως
[6]	τινα λόγον παρὰ τῶν πατέρων	διεδεξάμεθα·	ἔστι δὲ ὁ λόγος οὐ
[35]	τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας ἡμῶν	ἐθεασάμεθα;	τριήμερον νέκρωσιν καὶ πάλιν ζωήν.
[8]	κινήματι τοῦ κακοῦ τὴν κοινωνίαν	ἐπεσπασάμεθα,	διά τινος ἡδονῆς οἷόν τι
[38]	περὶ τῶν προσφερομένων ἡμῖν ζητημάτων	ἐπεσκεψάμεθα.	τῷ δὲ παρόντι λόγῳ τοσοῦτον
[38]	τὸν τελεώτερον ἐπιζητοῦσι λόγον ἤδη	προεξεθέμεθα	ἐν ἑτέροις πόνοις, διὰ τῆς
[12]	τὰ κατὰ τὰς ἐνεργείας θαύματα	πεποιήμεθα,	πάντα τοῖς ἱστορηθεῖσιν ἔργοις, δι´
[21]	δίκαιον. ~Τίς οὖν ἡ δικαιοσύνη;	μεμνήμεθα	πάντως τῶν κατὰ τὸ ἀκόλουθον
[34]	τὸ θεῖον τοῖς γινομένοις ἀποδείξεως	προσδεοίμεθα,	τὸ μὲν θεὸν εἶναι διὰ
[40]	τούτῳ λουτρῷ καθαροὶ τὰς προαιρέσεις	γενοίμεθα,	τὰς πονηρίας τῶν ψυχῶν ἀποκλύσαντες,
[15]	διὰ τούτων τὴν τοῦ ἐνεργοῦντος	ἀναλογιζόμεθα	φύσιν. εἰ οὖν ἴδιον γνώρισμα
[40]	τοιαῦτα σποράδην παρὰ τῆς γραφῆς	διδασκόμεθα.	ἐὰν ἐν τούτοις ᾖς, ἀληθῶς
[32]	καταναγκάζει· τοῦτο διὰ τοῦ σταυροῦ	διδασκόμεθα,	τετραχῆ τοῦ κατ´ αὐτὸν σχήματος
[37]	τοίνυν ἐγγὺς τοῦ εἰκότος λόγου	γινόμεθα.	εἰ γὰρ παντὸς σώματος ἡ
[35]	ἐν τριημέρῳ γενομένην τῷ χρόνῳ	ὑποκρινόμεθα,	τοῦτο λαβόντες κατὰ διάνοιαν ὅτι,
[5]	περὶ τούτου πίστιν τοὺς ἀντιλέγοντας	προσαξόμεθα.	λόγῳ τὰ πάντα γεγενῆσθαι καὶ
[32]	ὀνομάζειν, οὐδὲν πρὸς τὴν ὀνομασίαν	διαφερόμεθα,	καλῶς ἂν ἔχοι καὶ περὶ
[38]	μὲν καὶ ἐπὶ τῆς παρούσης	ἐκθησόμεθα	πραγματείας. τοῖς δὲ τὸν τελεώτερον
[2]	τῇ περὶ τοῦ πνεύματος ἐννοίᾳ	προσαχθησόμεθα,	σκιάς τινας καὶ μιμήματα τῆς
[16]	ταῦτα πάλιν τῷ αὐτῷ λόγῳ	χρησόμεθα,	ὅτι τὸ πάθος τὸ μὲν
[5]	τιμίων ὀνομάζειν τις ἐθέλοι, οὐ	διοισόμεθα.	ὅ τι γὰρ ἂν εὑρεθῇ
[13]	πέρατα βλέποντες, ἴσμεν καὶ ὅθεν	ἀρχόμεθα	καὶ εἰς τί καταλήγομεν. ἐκ
[5]	καὶ περὶ τούτων ἐν ὀλίγοις	διαληψόμεθα.	τὸ νῦν ἐν ἀτόποις εἶναι
[8]	δὲ ἀνθρώπου ποιητὴν ὀνομάσαντες οὐκ	ἐπιλελήσμεθα	τῶν ἐν τῷ προοιμίῳ πρὸς
[37]	τὴν προσθήκην ἐκ τῆς ὁμογενοῦς	ποιούμεθα	φύσεως, ὅπερ ἐν ἡμῖν γενόμενον
[8]	τὸ πλῆθος διὰ τὴν ἀμετρίαν	παραδραμούμεθα.	θεὸν δὲ ἀνθρώπου ποιητὴν ὀνομάσαντες
[35]	ἐπεὶ δέ, καθὼς εἴρηται, τοσοῦτον	μιμούμεθα	τῆς ὑπερεχούσης δυνάμεως ὅσον χωρεῖ
[33]	τοῦ ὕδατος γινομένης ἀναγεννήσεως ἐρωτηθέντες	ἀποκρινούμεθα.	ἐκεῖ τε γὰρ πρόχειρόν ἐστιν
[11]	ἢ κατὰ λογισμῶν ἔφοδον, διερευνᾷν	παραιτούμεθα.	οὐδὲ γὰρ πᾶσαν τὴν σωματικήν
[24]	μυστηρίου τὴν ἀκολουθίαν ἀναλαβόντες ἐντελῆ	ποιησώμεθα	τὴν ἀπολογίαν πρὸς τοὺς κατηγοροῦντας
[0]	θεῶν ταῖς ὑπονοίαις ἐκφέροιτο, τοιαύτῃ	χρησώμεθα	πρὸς αὐτὸν τῇ ἀκολουθίᾳ. πότερον
[15]	ἀρετῇ κατὰ τὸ ἐναντίον ἀντικαθέστηκεν,	ἐπισκεψώμεθα.	ὡς φωτὶ σκότος καὶ θάνατος
[27]	τῆς ὠφελείας ἐποιεῖτο τὴν συνανάκρασιν.	ἔνθα	τοίνυν τὸ κακὸν οὐκ ἦν,
[11]	τῆς σῆς καταλήψεως· ἀλλ´ ὥσπερ	ἐνταῦθα	καὶ ἕτερον εἶναί τι παρὰ
[39]	Ὁ πατὴρ πάντων ἐστὶ πατήρ·	ἐνταῦθά	μοι νηφέτω τοῦ ἀκροατοῦ ἡ
[37]	τινὰ καὶ αὐτὸ ἄρτος ἦν·	ἐνταῦθά	τε ὡσαύτως ὁ ἄρτος, καθώς
[32]	ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων.	ἐνταῦθα	τὴν μέσην κεραίαν μιᾷ προσηγορίᾳ
[26]	τῷ δὲ χαλεπαίνομεν· οὕτω καὶ	ἐνταῦθα	τῷ μὲν κατὰ τὸ δίκαιον
[7]	πολιτευομένοις προθείς, οὐκ ἀνάγκῃ τινὶ	βιαίᾳ	πρὸς τὸ ἑαυτῷ δοκοῦν ὑποζεύξας
[18]	ἀφανισθῆναι καθ´ ὅλου βωμοὺς καὶ	προπύλαια	καὶ τεμένη καὶ ἀφιδρύματα καὶ
[16]	ἢ ἡνωμένων. ὅπερ τοίνυν ἡ	τελευταία	κίνησις ὀνομάζεται, τοῦτο προσήκει καλεῖσθαι
[6]	ἦν· ἰσχύι δέ τινι καὶ	βίᾳ	δυνάμεως κατεργάσασθαι τὸ κατὰ γνώμην
[22]	δέ τις κηδόμενος τοῦ ἀπεμποληθέντος	βίᾳ	κατὰ τοῦ ὠνησαμένου χρῷτο, ἄδικος
[23]	ἥ τε διὰ τῶν ἰχθύων	ὀψοφαγία,	οὐ θαλάσσης αὐτοῖς πρὸς τὴν
[24]	ζωὴ τῶν τεθνηκότων καὶ ἡ	ὁδηγία	τῶν πεπλανημένων, ὡς ἂν ὅ
[8]	καὶ τῷ σώματι, καί τις	ἀναλογία	τοῦ σωματικοῦ θανάτου πρὸς τὸν
[15]	φύσιν ἔχει, τί ἐπαισχύνονται τῇ	ὁμολογίᾳ	τοῦ θεὸν ἀνθρωπίνης ἅψασθαι φύσεως,
[6]	ἀσθένεια δὲ τῇ δυνάμει, τῇ	εὐλογίᾳ	δὲ ἡ κατάρα, τῇ παρρησίᾳ
[8]	ἀπολωλότος ἀνάκλησις, ἡ τοῦ πεπλανημένου	χειραγωγία;	τίνι ἄλλῳ ἢ τῷ κυρίῳ
[37]	τι γενέσθαι τοῦ σώματος, μὴ	διὰ	βρώσεως καὶ πόσεως τοῖς σπλάγχνοις
[37]	λόγου θεοῦ καὶ ἐντεύξεως, οὐ	διὰ	βρώσεως προιὼν εἰς τὸ σῶμα
[15]	περιόδους, σώματος ὑπερχόμενος φύσιν, καὶ	διὰ	γεννήσεως παριὼν εἰς τὸν βίον,
[37]	σύστασιν οὐδὲν ἡμῖν γνώριμον ἔχει,	διὰ	δὲ τῆς ἐπεισαγομένης δυνάμεως ἐν
[8]	ἰατροῦ, ἀλλ´ οἱ κακῶς ἔχοντες.	διὰ	δὲ τὸ πολλὴν γεγενῆσθαι τῇ
[23]	παθῶν τὴν ἐξουσίαν, καὶ τὴν	διὰ	θαλάσσης πορείαν, οὐ διαχωροῦντος ἐφ´
[8]	κατὰ τὴν φύσιν τὸ μὴ	διὰ	κτίσεως ἔχον τὴν γένεσιν, τὰ
[6]	ἐστιν ἀνεπίδεκτος, πᾶν δὲ τὸ	διὰ	κτίσεως ὑποστὰν συγγενῶς πρὸς τὴν
[37]	καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος, ἁγιάζεται	διὰ	λόγου θεοῦ καὶ ἐντεύξεως, οὐ
[27]	τε καὶ τελευτῇ καὶ τοῖς	διὰ	μέσου πᾶσιν, ἔδει διὰ πάντων
[27]	τέλους ἑαυτὴν ἐπεκτείνασα καὶ τὰ	διὰ	μέσου τούτων πάντα διαλαβοῦσα. μιᾶς
[3]	δόγματι συμβαίνειν τὸν λόγον, ἀλλὰ	διὰ	μέσου τῶν δύο ὑπολήψεων χωρεῖν
[32]	μιᾷ προσηγορίᾳ διαλαμβάνει, πᾶν τὸ	διὰ	μέσου τῶν ἐπουρανίων καὶ ὑποχθονίων
[8]	πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς χάριν	διὰ	μετανοίας ἀνακαλέσασθαι; τὸ δὲ διὰ
[15]	ἡμῶν τὴν ἀλήθειαν, ὡς ἂν	διὰ	μηδενὸς ἡ πίστις κωλύοιτο τῶν
[35]	ἐστιν ἡ σπουδὴ ὁμοίως ἐπάναγκες	διὰ	μιμήσεως ἕπεσθαι, τὸ παρ´ αὐτοῦ
[0]	προσμαρτυροῦντος τῇ θείᾳ φύσει, τὸ	διὰ	πάντων αὐτὸν τῶν ἐνθεωρουμένων τῇ
[27]	τοῖς διὰ μέσου πᾶσιν, ἔδει	διὰ	πάντων γενέσθαι τὴν ἐκπλύνουσαν δύναμιν,
[27]	πρὸς τὴν φύσιν ἡμῶν ἀνακιρνάμενον	διὰ	πάντων δέξασθαι τῶν ἰδιωμάτων αὐτῆς
[30]	τοῦ μυστηρίου μέμφεσθαι, τὸ μὴ	διὰ	πάντων διήκειν τῶν ἀνθρώπων τὴν
[32]	ἅπαξ μετασχεῖν ἐγνωκότα τῆς ἀνθρωπότητος	διὰ	πάντων ἔδει γενέσθαι τῶν ἰδιωμάτων
[27]	ἢ οὕτω γ´ ἂν μὴ	διὰ	πάντων ἐπ´ ἴσης διήκειν τὴν
[32]	ἴδιόν ἐστι τῆς θεότητος τὸ	διὰ	πάντων ἥκειν καὶ τῇ φύσει
[5]	ἂν εἰκὼν ὀνομάζοιτο; οὐκοῦν τὸ	διὰ	πάντων πρὸς τὸ θεῖον ὡμοιωμένον
[0]	πλῆθος ἀπὸ τοῦ δόγματος, τῆς	διὰ	πάντων ταὐτότητος εἰς τὸ ἓν
[24]	ἀνθρωπίνην κατεργάζεται σωτηρίαν. δεῖ γὰρ	διὰ	πάντων τὸ θεῖον ἐν ταῖς
[34]	διὰ τῶν θαυμάτων ἐστίν. ὥστε	διὰ	πάντων τὸ παρεῖναι τὸ θεῖον
[5]	μετουσίαν. πόθεν οὖν, ἐρεῖς, ὁ	διὰ	πάντων τοῖς καλλίστοις τετιμημένος τὰ
[26]	ὧν γὰρ κατεμίχθη τῇ ἀνθρωπότητι,	διὰ	πάντων τῶν τῆς φύσεως ἰδιωμάτων
[29]	ἀνθρώποις ἀτόλμητον ἦν, ὡς ἂν	διὰ	πάσης τῆς ἀρρωστίας προχωρήσειεν ἡ
[6]	μία τις κατὰ τὸ ὁμότιμον	διὰ	πάσης τῆς κτίσεως ἡ χάρις
[37]	ἐφάπτεσθαι. οὐκοῦν ἡ ψυχὴ μὲν	διὰ	πίστεως πρὸς αὐτὸν ἀνακραθεῖσα τὰς
[39]	τὸ μὴ δεόμενον, καὶ τοῦ	διὰ	προκοπῆς ἀνιόντος τὸ μὴ ἔχον
[12]	τοὺς ἀνθρώπους, θεοῦ τὸ συντηρεῖν	διὰ	προνοίας τὰ ὄντα, θεοῦ τὸ
[19]	ἑαυτῆς σώζουσα τὸ ἀνθρώπινον, οὐ	διὰ	προστάγματος κατεργαζομένη τὸ κατὰ πρόθεσιν.
[15]	τοῦ ὕψους τῆς θεικῆς δόξης,	διὰ	προστάγματος σῶσαι τὸν ἄνθρωπον, τὰς
[34]	ἡ γὰρ κατασκευὴ τοῦ τὴν	διὰ	σαρκὸς ἡμῖν ἐπιφανεῖσαν δύναμιν ἀληθῶς
[12]	καταλαμβάνομεν, οὕτως καὶ ἐπὶ τοῦ	διὰ	σαρκὸς ἡμῖν φανερωθέντος θεοῦ ἱκανὴν
[12]	τὸ βρῶσιν καὶ πόσιν τοῖς	διὰ	σαρκὸς τὴν ζωὴν εἰληχόσι χαρίζεσθαι,
[32]	γὰρ ἂν γένοιτο, φησί, τοῦ	διὰ	σταυροῦ θάνατος ἀτιμότερος; τί οὖν
[21]	κύνα πρὸς τὴν σκιὰν οὗ	διὰ	στόματος ἔφερε, μεθεῖναι μὲν τὴν
[27]	ὑψηλῆς ἀξίας οὔτε κάτω βλέπει	διὰ	συγκρίσεως, οὔτε ἄνω· πάντα γὰρ
[9]	μηδὲ τὸ ἐφεξῆς τῶν λεγομένων	διὰ	τὰ προειρημένα συμπαραδέχεσθαι. τὸ γὰρ
[8]	διὰ μετανοίας ἀνακαλέσασθαι; τὸ δὲ	διὰ	τὰς σωματικὰς ἀλγηδόνας, αἳ τῷ
[5]	εἶναι λόγον θεοῦ καὶ πνεῦμα	διά	τε τῶν κοινῶν ἐννοιῶν ὁ
[8]	μυρίων ἑτέρων, ὧν τὸ πλῆθος	διὰ	τὴν ἀμετρίαν παραδραμούμεθα. θεὸν δὲ
[32]	τὸ μυστήριον εὐλογώτερον εἴποι μὴ	διὰ	τὴν γένεσιν συμβεβηκέναι τὸν θάνατον,
[8]	καθώς πού φησιν ἡ προφητεία,	διὰ	τὴν ἐν βάθει γενομένην πρὸς
[8]	τοῦ θεοῦ κηδεμονίας. τὸ ζῇν	διὰ	τὴν τῶν καταθυμίων ἀπόλαυσιν αἱρετόν
[37]	φύσεως, ὅπερ ἐν ἡμῖν γενόμενον	διὰ	τῆς ἀλλοιωτικῆς δυνάμεως ἐξαιματοῦται καὶ
[37]	αἷμα καὶ σῶμα γίνεται, καταλλήλως	διὰ	τῆς ἀλλοιωτικῆς δυνάμεως πρὸς τὸ
[23]	ἐν αὐτῷ θεωρήσαντα, ἣν ἤδη	διὰ	τῆς ἁμαρτίας κεχείρωτο. διὰ τοῦτο
[40]	τῷ ὄντι γεννώμενοι. ἡ γὰρ	διὰ	τῆς ἀναγεννήσεως γινομένη τῆς ζωῆς
[35]	ἔργῳ τὴν ζωὴν ἐνεργήσας, ἵνα	διὰ	τῆς ἀναληφθείσης παρ´ αὐτοῦ καὶ
[8]	ὕλην, πάλιν ἀμιγὲς τοῦ ἐναντίου	διὰ	τῆς ἀναστάσεως ἀναπλάσας, πρὸς τὸ
[8]	εἰς τὸ ἐξ ἀρχῆς σχῆμα	διὰ	τῆς ἀναστάσεως ἀναπλασθείη. τὸ δὲ
[32]	ὁ θεοδόχος ἄνθρωπος ἦν, ὁ	διὰ	τῆς ἀναστάσεως συνεπαρθεὶς τῇ θεότητι,
[35]	καὶ τῆς ψυχῆς ἐκρυείσης πάλιν	διὰ	τῆς ἀναστάσεως σῶον καὶ ἀπαθῆ
[16]	εἰς ἄλληλα δὲ πάλιν ἐπαναγαγεῖν	διὰ	τῆς ἀναστάσεως, ὡς ἂν αὐτὸς
[18]	θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις,	διὰ	τῆς ἀνθρωπίνης ἐπιδημήσασα φύσεως, πάντα
[16]	τὸ νοερὸν τοῦ ἀνθρωπίνου συγκρίματος,	διὰ	τῆς ἀρρήτου ἐκείνης καὶ ἀνεκφράστου
[16]	τῆς ἐμμιχθείσης τῇ φύσει κακίας	διὰ	τῆς διαλύσεως ἡμῶν ἐκρυείσης, οἷον
[32]	Ἐφέσῳ λαόν, δύναμιν αὐτοῖς ἐντιθεὶς	διὰ	τῆς διδασκαλίας πρὸς τὸ γνῶναι
[16]	πάλιν ἑνώσας τῷ οἰκείῳ σώματι	διὰ	τῆς δυνάμεως ἑαυτοῦ τῆς ἑκατέρῳ
[38]	ἤδη προεξεθέμεθα ἐν ἑτέροις πόνοις,	διὰ	τῆς δυνατῆς ἡμῖν σπουδῆς ἐν
[5]	ἔχειν. καθάπερ γὰρ ὁ ὀφθαλμὸς	διὰ	τῆς ἐγκειμένης αὐτῷ φυσικῶς αὐγῆς
[5]	ἑαυτῇ τὸ ἀθάνατον, ὡς ἂν	διὰ	τῆς ἐγκειμένης δυνάμεως γνωρίζοι τε
[18]	οἰκουμένης ἡ τῶν δαιμόνων ἀπάτη,	διὰ	τῆς εἰδωλομανίας τῆς ζωῆς τῶν
[5]	ἐν κοινωνίᾳ τοῦ φωτὸς γίνεται,	διὰ	τῆς ἐμφύτου δυνάμεως τὸ συγγενὲς
[36]	δεομένων ἐστὶ σωτηρία. αὕτη δὲ	διὰ	τῆς ἐν ὕδατι καθάρσεως ἐνεργὸς
[6]	φλόγα ὕδωρ ἐμμίξειε τῷ ἐλαίῳ	διὰ	τῆς ἐπινοίας ταύτης ἀμαυρώσει τὴν
[7]	αἱρετικὴν παραδεδεγμένοις ἀπάτην ἰσχύν τινα	διὰ	τῆς ἐπιπολαίου πιθανότητος ἔχειν δοκεῖ·
[37]	ὑποστάσει ζωὴν οὐκ ἔχει, ἀλλὰ	διὰ	τῆς ἐπιρρεούσης αὐτῇ δυνάμεως συνέχει
[34]	ἀμφιβάλλοντες. τὸ δὲ προηγεῖσθαι τὴν	διὰ	τῆς εὐχῆς κλῆσιν τῆς θείας
[34]	ἐχούσης, εἰ συμπαραληφθείη καθηκόντως ἡ	διὰ	τῆς εὐχῆς συμμαχία, μᾶλλον ἐπιτελὲς
[39]	κτιστὴν φύσιν ἐν τῇ τριάδι	διὰ	τῆς ἠπατημένης ὑπολήψεως βλέποντα, ἔπειτα
[6]	τε καὶ αὐτόχειρα. ἐπειδὴ γὰρ	διὰ	τῆς θείας εὐλογίας δυναμωθεὶς ὁ
[16]	ἕνωσιν. τῆς γὰρ φύσεως ἡμῶν	διὰ	τῆς ἰδίας ἀκολουθίας καὶ ἐν
[6]	γῆς τὸν ἄνθρωπον ἔπλασε καὶ	διὰ	τῆς ἰδίας ἐμπνεύσεως τῷ πλάσματι
[26]	ἀπατεὼν ἀντιλαμβάνει, ὧν τὰ σπέρματα	διὰ	τῆς ἰδίας προαιρέσεως κατεβάλετο· ἀπατᾶται
[34]	πάντως παρεῖναι τὴν χάριν τοῖς	διὰ	τῆς μυστικῆς ταύτης οἰκονομίας ἀναγεννωμένοις
[37]	τῷ σώματι τοῦ δηλητηρίου βλάβην	διὰ	τῆς οἰκείας ἀντιπαθείας ἀπώσοιτο. τί
[40]	πάλιν σκώληκά τις ἀκούσας μὴ	διὰ	τῆς ὁμωνυμίας πρὸς τὸ ἐπίγειον
[17]	ἐν αὐτοῖς ἀποκαλυφθῆναι τὰ νῦν	διὰ	τῆς πίστεως μόνης ὁρώμενα· ἀναγκαῖον
[39]	ἁγίαν τριάδα καὶ οὕτως ἀρχηγὸν	διὰ	τῆς πνευματικῆς γεννήσεως ποιεῖσθαι τῆς
[5]	ὡς οἰκεῖον ἑκατέρου καὶ ὁμόφυλον	διὰ	τῆς ποιᾶς τοῦ σώματος διαπλάσεως
[10]	ἐπερχομένη, καὶ πρὸς τὰ καταχθόνια	διὰ	τῆς πολυπραγμοσύνης εἰσδύνουσα, πολλάκις δὲ
[40]	καὶ τέκνον ἐγένου θεοῦ, δεῖξον	διὰ	τῆς προαιρέσεως καὶ τὸν ἐν
[37]	γενέσθαι τὸ ἡμέτερον σῶμα, μὴ	διὰ	τῆς πρὸς τὸ ἀθάνατον κοινωνίας
[37]	οἰκονομίᾳ τῆς χάριτος ἑαυτὸν ἐνσπείρει	διὰ	τῆς σαρκός, ἧς ἡ σύστασις
[37]	ἐν τῷ ζῇν διαμένοι· ὥσπερ	διὰ	τῆς στερρᾶς τε καὶ ἀντιτύπου
[15]	εἶτα θανάτου γευόμενος, καὶ οὕτως	διὰ	τῆς τοῦ ἰδίου σώματος ἀναστάσεως
[23]	τούτων οὐκ ἀποκέκριται. τὸ γὰρ	διὰ	τῆς τοῦ σώματος περιβολῆς χωρητὴν
[8]	καὶ ὅσα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν	διὰ	τῆς τῶν παθημάτων κοινωνίας ἀποσαρκωθείσαις
[17]	εἴδους πρὸς τοὺς εὐεργέτας ἀμφισβητοῦσι,	διὰ	τί προσήψατο τοῦ πονοῦντος μέρους
[30]	οὖν ἀγαθόν τι ἡ πίστις,	διὰ	τί, φασίν, οὐκ ἐπὶ πάντας
[23]	ὕδατος ὑποχερσουμένης τῇ βάσει, καὶ	διά	τινος ἀσφαλοῦς ἀντιτυπίας ὑπερειδούσης τὸ
[8]	βουλεύσασθαι τὸν τῆς σοφίας ἀναχωρήσαντα·	διὰ	τίνος ἔδει πάλιν πρὸς τὴν
[8]	τοῦ κακοῦ τὴν κοινωνίαν ἐπεσπασάμεθα,	διά	τινος ἡδονῆς οἷόν τι δηλητήριον
[8]	τὰς ἐμφυείσας ἐξ ἁμαρτιῶν κηλῖδας	διά	τινος ἰατρείας ἐξαιρεθῆναι, τούτου ἕνεκεν
[8]	παρὰ φύσιν ἐμφυὲν τῇ φύσει	διά	τινος συμπαθείας τῷ ὑποκειμένῳ προσίσχεται,
[21]	καλοῦ, ἢ τὸ παρατραπέντας αὐτοῦ	διά	τινος τῆς κατὰ τὸ φαινόμενον
[34]	ἀποστρέφουσιν. τὸ γὰρ πάντως συνεῖναι	διὰ	τὸ θεὸν εἶναι τὸν ἐπαγγειλάμενον
[2]	ἐδόθη καὶ λόγον εἶναι θεοῦ	διὰ	τὸ μὴ δεῖν ἐλλιπέστερον τοῦ
[9]	ὁ πρὸς τὸ ἀκόλουθον βλέπων	διὰ	τὸ μὴ δοκεῖν ἔξω τι
[8]	τοῦ ἀληθῶς καλοῦ ἡ κατανόησις	διὰ	τὸ μὴ μετέχειν αὐτὰ νοῦ
[39]	γεννηθῆναι παρὰ τοῦ κυρίου μαθὼν	διὰ	τὸ μήπω χωρῆσαι τοῦ μυστηρίου
[7]	σωματικῆς ἀπολαύσεως τὸ ἀγαθὸν ὁριζόμενοι	διὰ	τὸ πάθεσι καὶ ἀρρωστήμασιν ὑποκεῖσθαι
[9]	θεοπρεπὲς τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως	διὰ	τὸ περὶ τὸν θάνατον ἀπρεπὲς
[28]	μυστήριον, ὡς ἀπρεπὲς ὂν θεῷ	διὰ	τοιαύτης εἰσόδου τῆς τοῦ ἀνθρωπίνου
[8]	παρὰ φύσιν ἐπιγενομένας τῷ σώματι	διὰ	τομῆς ἢ καύσεως ἀποξύοντες οὐκ
[37]	ἄρτος εἰς θείαν μετέστη δύναμιν,	διὰ	τοῦ αὐτοῦ καὶ νῦν τὸ
[40]	αὐτοῖς ὤν, ἔπειτα ἐπιθρυλῶν ἑαυτῷ	διὰ	τοῦ βαπτίσματος τὴν πρὸς τὸ
[16]	ἡ γέννησις, ἡ αὔξησις, ἡ	διὰ	τοῦ ἐπιρρύτου τε καὶ ἀπορρύτου
[35]	ἐντελῶς πληρωθεῖσα. διεστάλη τε γὰρ	διὰ	τοῦ θανάτου τὰ ἡνωμένα καὶ
[5]	πρὸς τὸ θεῖον, ὡς ἂν	διὰ	τοῦ καταλλήλου πρὸς τὸ οἰκεῖον
[23]	χερσὶ τῶν διακονούντων ἐγγεωργούμενος καὶ	διὰ	τοῦ κόρου τῶν ἐσθιόντων πλείων
[37]	ἀλλ´ εὐθὺς πρὸς τὸ σῶμα	διὰ	τοῦ λόγου μεταποιούμενος, καθὼς εἴρηται
[35]	κατὰ τὸν βίον τοῦτον ἡ	διὰ	τοῦ λουτροῦ προκαθηγήσατο κάθαρσις, πρὸς
[37]	εἰς ἀεὶ καταμεριζόμενον ὅλον ἑκάστου	διὰ	τοῦ μέρους γίνεσθαι καὶ αὐτὸ
[37]	ἐξαιματοῦται καὶ μάλιστά γε εἰ	διὰ	τοῦ οἴνου λάβοι τὴν δύναμιν
[17]	ἔχει τὴν ὠφέλειαν καὶ οὔπω	διὰ	τοῦ παρόντος βίου τηλαυγῶς καθορᾶται·
[26]	ὕλης τῷ χρυσῷ καταμιχθείσης, τῇ	διὰ	τοῦ πυρὸς δαπάνῃ τὸ ἀλλότριόν
[8]	δὲ αἰτία τῆς λύσεως δήλη	διὰ	τοῦ ῥηθέντος ἡμῖν ὑποδείγματος. ἐπειδὴ
[32]	ἐμμεῖναι τῷ θανάτῳ, καὶ τὰς	διὰ	τοῦ σιδήρου κατὰ τοῦ σώματος
[8]	τῇ νεκρότητι σβέννυσθαι. οὐκοῦν ἐπισκεψάσθω	διὰ	τοῦ σκυθρωποῦ τούτου τὴν ὑπερβολὴν
[32]	διαμονὴ τῶν ὄντων καταναγκάζει· τοῦτο	διὰ	τοῦ σταυροῦ διδασκόμεθα, τετραχῆ τοῦ
[37]	μου. πάσης δὲ σαρκὸς καὶ	διὰ	τοῦ ὑγροῦ τρεφομένης· οὐ γὰρ
[33]	ἄνθρωπον, τοῦτο καὶ περὶ τῆς	διὰ	τοῦ ὕδατος γινομένης ἀναγεννήσεως ἐρωτηθέντες
[35]	τῆς νεκρώσεως εἰκόνι τῇ γενομένῃ	διὰ	τοῦ ὕδατος τὸν ἀφανισμὸν ἐμποιῆσαι,
[35]	πυρὶ καὶ τῷ ὕδατι, οἱ	διὰ	τοῦ ὕδατος τοῦ μυστικοῦ τὸν
[6]	καὶ ὑπόθεσις γίνεται, οὕτως ἡ	διὰ	τοῦ φθόνου γενομένη πρὸς κακίαν
[6]	θεοῦ δύναμις τῆς τούτου βίας·	διὰ	τοῦτο ἀποστῆσαι τῆς ἐνισχυούσης αὐτὸν
[30]	κατὰ τὰ ἔθνη διαφορὰς διακρίνουσα·	διὰ	τοῦτο γὰρ παρὰ τὴν πρώτην
[6]	τὰ κατὰ τὸ ἐναντίον νοούμενα.	διὰ	τοῦτο ἐν τοῖς παροῦσι κακοῖς
[5]	φύσει πρὸς τὸ μετεχόμενον ἔχειν.	διὰ	τοῦτο καὶ ζωῇ καὶ λόγῳ
[37]	παρεδέξατο, ὁ δὲ φανερωθεὶς θεὸς	διὰ	τοῦτο κατέμιξεν ἑαυτὸν τῇ ἐπικήρῳ
[8]	πρόεισιν τὸ πονηρὸν εἰς ἐνέργειαν·	διὰ	τοῦτο ὁ μὲν τῆς διαλύσεως
[29]	πονηρίας εἶδος ἐγκεκρυμμένον τῇ φύσει.	διὰ	τοῦτο οὐκ εὐθὺς μετὰ τὸν
[23]	ἤδη διὰ τῆς ἁμαρτίας κεχείρωτο.	διὰ	τοῦτο περικαλύπτεται τῇ σαρκὶ ἡ
[32]	οἱονεὶ χεῖρα τῷ κειμένῳ ὀρέγων	διὰ	τοῦτο πρὸς τὸ ἡμέτερον ἐπικύψας
[8]	φύσει τὸ κακὸν καταμίξαντες, καὶ	διὰ	τοῦτο τῆς κατὰ τὸ ἀπαθὲς
[8]	αἴσθησιν κινημάτων ἡ νοερὰ φύσις,	διὰ	τοῦτο τῆς περὶ τὸ καλὸν
[6]	ἀμοιροίη τῆς τοῦ κρείττονος φύσεως.	διὰ	τοῦτο τὸ μὲν κατάλληλον τῇ
[35]	καὶ μὴ τραπῆναι πρὸς πάθος.	διὰ	τοῦτο τοίνυν ἀναγκαῖον ἡμῖν τὸ
[1]	καὶ ἀσθενὴς ἡμῶν ἡ φύσις,	διὰ	τοῦτο ὠκύμορος ἡ ζωή, ἀνυπόστατος
[7]	τῆς ἑαυτῶν πλάνης προβάλλουσιν, ὡς	διὰ	τούτου πονηρὸν εἶναι τὸν τῆς
[0]	κόσμον οἰκονομουμένων προσαχθήσεται πρὸς τὸ	διὰ	τούτων εἶναί τινα δύναμιν τὴν
[28]	γεννήσεως τρόπον διαθρυλλοῦσι, καὶ οἴονται	διὰ	τούτων ἐπιγέλαστον ποιεῖν τὸ μυστήριον,
[26]	ἐχρήσατο, οὐ μόνον τὸν ἀπολωλότα	διὰ	τούτων εὐεργετῶν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν
[28]	περιέχει ἡμῶν τὸ μυστήριον, εἰ	διὰ	τούτων κατεμίχθη ὁ θεὸς τῷ
[8]	εὐεργεσίας· τάχα γὰρ ἂν μᾶλλον	διὰ	τούτων προσαχθείη θαυμάσαι τὴν χάριν
[26]	δριμυσσόμενοι, εἰ δὲ τὸ ὑγιαίνειν	διὰ	τούτων προσγένοιτο καὶ ἡ τῆς
[15]	πρὸς γὰρ τὰ γινόμενα βλέποντες,	διὰ	τούτων τὴν τοῦ ἐνεργοῦντος ἀναλογιζόμεθα
[6]	τὸ ὄνομα ἐντός ἐστι τῆς	διὰ	τῶν αἰσθητηρίων κατανοήσεως. ἀλλ´ ὥσπερ
[30]	προσαχθῆναι τὴν θεραπείαν ἔτι πλημμελεῖται	διὰ	τῶν ἁμαρτημάτων ὁ ἀνθρώπινος βίος,
[1]	κατὰ τὴν φύσιν ἐκείνῳ τῷ	διὰ	τῶν αὐτῶν γνωρισμάτων εὑρισκομένῳ· εἴτε
[1]	ποιοῖτο τῆς τοῦ πατρὸς καταλήψεως,	διὰ	τῶν αὐτῶν εὑρήσει σημείων καὶ
[13]	τῶν εἰρημένων τὸ γεγεννῆσθαι αὐτόν,	διὰ	τῶν αὐτῶν τούτων πάντως οὐδὲ
[0]	πολλὰ δὲ εἶναι τὰ τέλεια	διὰ	τῶν αὐτῶν χαρακτηριζόμενα λέγοι, ἀνάγκη
[0]	ἄν τις ἐπανορθώσαιτο τὸν Σαβέλλιον,	διὰ	τῶν αὐτῶν ὠφελήσει καὶ τὸν
[20]	ἂν φανείη ἡ πρόθεσις, μὴ	διὰ	τῶν γιγνομένων φανερουμένη; τὰ δὲ
[34]	τὸν ἐν σαρκὶ φανερωθέντα, τοῖς	διὰ	τῶν γινομένων θαύμασι τὴν φύσιν
[5]	κοινῶν ἐννοιῶν ὁ Ἕλλην καὶ	διὰ	τῶν γραφικῶν ὁ Ἰουδαῖος ἴσως
[18]	κόσμον ἔθνεσιν ἦν, τὸ θεραπεύειν	διὰ	τῶν εἰδώλων τοὺς δαίμονας ἐν
[13]	συνδιηγήσατο. εἰ οὖν πιστόν ἐστι	διὰ	τῶν εἰρημένων τὸ γεγεννῆσθαι αὐτόν,
[1]	ὁ κόσμος ὁμολογεῖται, ἀπεδείχθη δὲ	διὰ	τῶν εἰρημένων τοῦ λόγου ἔργον
[6]	οὔσης ἐναντιώσεως, ἐπινενόηταί τις ἁρμονία	διὰ	τῶν ἐναντίων ἁρμοζομένη παρὰ τῆς
[28]	ἀνήνυτον, πάντοτε πρὸς τὸ λεῖπον	διὰ	τῶν ἐπιγινομένων ἑαυτὴν ἀντεισαγούσης τῆς
[34]	προσδεοίμεθα, τὸ μὲν θεὸν εἶναι	διὰ	τῶν θαυμάτων αὐτῶν πεπιστευκότες, ἴδιον
[23]	ὑπερεχούσης δυνάμεως· καὶ τὴν ἠρέμα	διὰ	τῶν θαυμάτων ἐπὶ τὸ μεῖζον
[34]	ἡ δὲ τῆς θεότητος μαρτυρία	διὰ	τῶν θαυμάτων ἐστίν. ὥστε διὰ
[32]	γίγνεσθαι, μηδὲν τῆς εἰσόδου τῆς	διὰ	τῶν θυρῶν προσδεόμενον, ἐνισχύειν τε
[11]	γεγενῆσθαι θεὸν ἐν ἀνθρώπου φύσει	διὰ	τῶν ἱστορουμένων θαυμάτων οὐκ ἀμφιβάλλομεν,
[23]	ἐσθιόντων πλείων γιγνόμενος, ἥ τε	διὰ	τῶν ἰχθύων ὀψοφαγία, οὐ θαλάσσης
[13]	τοῦ φανέντος ἀπόδειξις, τὸ μὴ	διὰ	τῶν κατὰ φύσιν προιέναι τὸ
[7]	τῶν ψυχῶν καταστάσεις, δεικνύς, οἶμαι,	διὰ	τῶν λεγομένων, ὅτι οὐ δι´
[35]	τὸ ἴσον καταντῆσαι πέρας, μὴ	διὰ	τῶν ὁμοίων ὁδεύσαντας. καθάπερ γὰρ
[0]	ἑκάστης διαλέξεως προβαλλόμενον, ὡς ἂν	διὰ	τῶν παρ´ ἀμφοτέροις ὁμολογουμένων ἐκκαλυφθείη
[18]	τῷ παρόντι βίῳ φανερωθεῖσα, ἡ	διὰ	τῶν πραγμάτων αὐτῶν φημὶ μαρτυρία.
[18]	δὲ εἶδον τὸν προσδοκώμενον, ὃν	διὰ	τῶν προφητῶν τε καὶ τοῦ
[37]	τῇ φύσει τὴν σύστασιν, ἀλλὰ	διὰ	τῶν συνήθων τε καὶ καταλλήλων
[5]	ἢ ὄνομα, ἕν ἐστι τὸ	διὰ	τῶν φωνῶν σημαινόμενον, ἡ ἀίδιος
[10]	θεότητα λέγειν ἐμπεριείργεσθαι καὶ μὴ	διὰ	τῶν χωρητῶν ἡμῖν ὑποδειγμάτων στοχασμόν
[2]	οὐδὲ ἐκ μαθήσεως ἐγγινόμενον, οὔτε	διὰ	φωνῆς προφαινόμενον, οὔτε μετὰ τὸ
[6]	τὸ ἀνενέργητον εἶναι, τὸ ἐν	ἀηδίᾳ	τὴν ζωὴν ἔχειν. οὕτω καὶ
[37]	φύσις αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν ἐν	ἰδίᾳ	τινὶ ὑποστάσει ζωὴν οὐκ ἔχει,
[19]	ἔχοι περὶ τῶν ἀνθυπενεχθέντων ἡμῖν	ἰδίᾳ	τὸν λόγον διαλαβεῖν, ὅτου χάριν
[38]	τῆς δυνατῆς ἡμῖν σπουδῆς ἐν	ἀκριβείᾳ	τὸν λόγον ἁπλώσαντες, ἐν οἷς
[5]	γὰρ ἡ ὅρασις φύσεώς ἐστιν	ἐνέργεια,	ἡ δὲ πήρωσις στέρησίς ἐστι
[7]	φύσεως ἡ κατὰ τὸ ἀγαθὸν	ἐνέργεια	πάντως ἐστίν, ὁ λυπηρὸς οὗτος
[32]	ἡ τοῦ ἑνὸς τῶν αἰσθητηρίων	ἐνέργεια	πρὸς ἅπαν τὴν συναίσθησιν ἄγει
[6]	ἐπισυμβαινόντων αἰτίαν εἶναι, οἷον τῇ	ὑγείᾳ	τὸ εὐεκτεῖν, τὸ ἐργάζεσθαι, τὸ
[33]	ἑκάστῳ τῶν ἠρωτημένων εἰπεῖν ὅτι	θείᾳ	δυνάμει ἐκεῖνο ἄνθρωπος γίνεται, ἧς
[35]	ἐπιθιγγάνειν, εἰ βούλοιτο, ἀπειροπλασίως τῇ	θείᾳ	δυνάμει κατ´ εὐκολίαν ὁ θάνατος
[6]	μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι	θείᾳ	δυνάμει μετατεθέντος· κτιστὴ δὲ ἦν
[33]	ποιεῖ τὸν ἄνθρωπον, ἀλλ´ ἡ	θεία	δύναμις πρὸς ἀνθρώπου φύσιν μεταποιεῖ
[27]	ἐπὶ γῆς ἦν, ἡ δὲ	θεία	δύναμις τοῦ κάμνοντος μὴ ἐφήψατο,
[16]	διακριθέντα, καθάπερ τινὶ κόλλῃ, τῇ	θείᾳ	λέγω δυνάμει, πρὸς τὴν ἄρρηκτον
[32]	λογισμῶν συμμαχίας προσδέεται πρὸς τὸ	θεῖά	τε εἶναι καὶ τῆς ὑψηλῆς
[0]	εἰκὸς τὴν τελειότητα προσμαρτυροῦντος τῇ	θείᾳ	φύσει, τὸ διὰ πάντων αὐτὸν
[32]	κυρίως καὶ πρώτως ὂν ἡ	θεία	φύσις ἐστίν, ἣν ἐξ ἀνάγκης
[19]	λόγον διαλαβεῖν, ὅτου χάριν ἡ	θεία	φύσις πρὸς τὴν ἡμετέραν συμπλέκεται,
[12]	ἱστορηθεῖσιν ἔργοις, δι´ ὧν ἡ	θεία	χαρακτηρίζεται φύσις, κατανοήσαντες. θεοῦ τὸ
[6]	ἀκόλουθον ἕπεται. ὥσπερ οὖν ἡ	ἀπάθεια	τῆς κατ´ ἀρετὴν ζωῆς ἀρχὴ
[35]	ἀπαθὲς προσῳκείωται, ἐν δὲ τῇ	ἀπαθείᾳ	τὸ μακάριον εἶναι οὐκ ἀμφιβάλλεται.
[15]	εὐεργετηθῆναι τὸν ἄνθρωπον καὶ ἐν	ἀπαθείᾳ	τὸν θεὸν διαμεῖναι. ὁ γὰρ
[5]	τὸ θεοειδές; ποῦ δὲ ἡ	ἀπάθεια	τοῦ σώματος; ποῦ τῆς ζωῆς
[34]	τῆς θείας φύσεώς ἐστιν ἡ	ἀλήθεια.	ἀλλὰ μὴν ἀεὶ παρέσεσθαι τοῖς
[0]	ἐκκαλυφθείη κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἡ	ἀλήθεια.	οὐκοῦν ὅταν πρός τινα τῶν
[6]	πρὸς τὸ νοητὸν τὴν συγγένειαν,	προμηθείᾳ	δὲ κρείττονι πρὸς τὴν αἰσθητὴν
[29]	καὶ τοῦ λυσιτελοῦντος τῇ φύσει	προμηθείᾳ	ἡ πρὸς τὴν εὐεργεσίαν ἡμῶν
[18]	τὰ τοῦ νόμου ῥήματα διεφύλασσον,	συνηθείᾳ	μᾶλλον ἢ διανοίᾳ δουλεύοντες, οὔτε
[35]	πρὸς τὸ κακὸν συμφυίας, τῇ	μεταμελείᾳ	μὲν εἰς μῖσός τε καὶ
[0]	ὁμολογεῖσθαι, πολλὰ δὲ εἶναι τὰ	τέλεια	διὰ τῶν αὐτῶν χαρακτηριζόμενα λέγοι,
[26]	εἰς τὸ μὴ ὂν μεταχώρησις,	ὠφέλεια	δὲ τοῦ ἀπὸ τούτων καθαιρομένου.
[18]	αὐτοῖς ἦν τὰ ἐν Ἱεροσολύμοις	βασίλεια,	ὁ διώνυμος ἐκεῖνος ναός, αἱ
[20]	τοῦ θεοῦ τῆς ἀγαθότητος τὰ	σημεῖα.	καὶ τίς ἂν γένοιτο φανερωτέρα
[35]	τρόπον, ἐν ᾧ τις ἦν	συγγένειά	τε καὶ ὁμοιότης ἐν τοῖς
[6]	ζωῇ μὲν ὁ θάνατος, ἡ	ἀσθένεια	δὲ τῇ δυνάμει, τῇ εὐλογίᾳ
[8]	μετὰ ταῦτα βίῳ τεταμίευται ἡ	θεραπεία.	ἀλλ´ ὥσπερ εἰσί τινες κατὰ
[8]	τοῖς δὲ συνετωτέροις ἰατρεία καὶ	θεραπεία	παρὰ τοῦ θεοῦ τὸ ἴδιον
[26]	νυνὶ γὰρ καθάπερ οἱ ἐπὶ	θεραπείᾳ	τεμνόμενοί τε καὶ καιόμενοι χαλεπαίνουσι
[26]	τὸ νόθον ἐξαφανίζοντος, πλὴν ἀλλὰ	θεραπεία	τίς ἐστι τοῦ χρυσίου τὸ
[29]	πάσης τῆς ἀρρωστίας προχωρήσειεν ἡ	θεραπεία,	τούτου χάριν οὐκ ἀρχομένην, ἀλλὰ
[3]	ἀσεβοῦς ὑπονοίας· ἔστι γὰρ ὥσπερ	θεραπεία	τῶν μὲν περὶ τὸ ἓν
[8]	κακίας σωφρονισθείημεν· τοῖς δὲ συνετωτέροις	ἰατρεία	καὶ θεραπεία παρὰ τοῦ θεοῦ
[8]	τὸ μὴ συγκείμενον; ἐπεὶ δὲ	χρεία	τοῦ κἀκείνης τὰς ἐμφυείσας ἐξ
[8]	ἐλεγμοῖς, καθώς πού φησιν ἡ	προφητεία,	διὰ τὴν ἐν βάθει γενομένην
[40]	γέννησιν. ἐρεῖ πρὸς σὲ ἡ	προφητεία	ὅτι Υἱὸς ἀνθρώπου εἶ, οὐχὶ
[17]	ἀλλ´ ἐπειδή, καθώς φησιν ἡ	προφητεία,	τὸ πλῆθος τῆς χρηστότητος τοῦ
[31]	ἡμῖν τῶν κατὰ γνώμην εἶναι,	δυναστείᾳ	δὲ κρείττονι τὰς ἀνθρωπίνας προαιρέσεις
[16]	συνημμένων πάθος ἐστί, καὶ ἡ	συνάφεια	τῶν διεστώτων πάθος ἂν εἴη·
[8]	ἡ εἰς τὰ τοῦ κόσμου	στοιχεῖα	πάλιν, ἀφ´ ὧν τὴν σύστασιν
[35]	δυνάμεως ὅσον χωρεῖ ἡμῶν ἡ	πτωχεία	τῆς φύσεως, τὸ ὕδωρ τρὶς
[28]	ἔχει. ἡ δὲ τῆς φύσεως	ἀκολουθία,	θείῳ βουλήματι καὶ νόμῳ διαταχθεῖσα,
[5]	λόγου δυνάμεως ἐξῆπται, καθὼς ἡ	ἀκολουθία	παρέδειξεν, ἀνάγκη πᾶσα καὶ τῶν
[0]	τοιαύτῃ χρησώμεθα πρὸς αὐτὸν τῇ	ἀκολουθίᾳ.	πότερον τέλειον ἢ ἐλλιπὲς ἡγεῖται
[6]	διαμαρτίας· εἰς τοῦτο γὰρ ἡ	ἀκολουθία	τὸν λόγον φέρει. οὐκοῦν πάλιν
[24]	~Ἀλλ´ ἐπιζητεῖν εἰκὸς τὸν τῇ	ἀκολουθίᾳ	τῶν εἰρημένων προσέχοντα, ποῦ τὸ
[15]	κακία, θεὸς δὲ οὐκ ἐν	κακίᾳ,	ἀλλ´ ἐν ἀνθρώπου γίνεται φύσει,
[15]	νόημα. οὐκοῦν εἰ μὲν ἐν	κακίᾳ	γεγενῆσθαι τὸ θεῖον ὁ ἡμέτερος
[15]	ζωῇ, οὕτω τῇ ἀρετῇ ἡ	κακία	δῆλον ὅτι, καὶ οὐδὲν παρὰ
[29]	τῶν ἐπὶ Νῶε καταφθαρέντων ἡ	κακία	ἐξέλαμψεν, οὐδὲ τῆς Σοδομιτικῆς παρανομίας
[16]	τοῦ κυρίως λεγομένου πάθους, ὅπερ	κακία	ἐστίν, ἢ τοῦ κατὰ τὴν
[5]	τί ἐστι καθ´ ἑαυτὴν ἡ	κακία·	ἡ δὲ τοῦ κρείττονος ἀναχώρησις
[5]	ἂν ἔξω μέμψεως ἦν ἡ	κακία,	θεὸν ἑαυτῆς ἐπιγραφομένη ποιητὴν καὶ
[15]	οὐκ ἀντιδιαιρεῖται τῇ ἀρετῇ, ἀλλὰ	κακία,	θεὸς δὲ οὐκ ἐν κακίᾳ,
[29]	τὸ ἀκρότατον ἔφθασε μέτρον ἡ	κακία,	καὶ οὐδὲν ἔτι πονηρίας εἶδος
[26]	ἀρχαῖον ἀποκατάστασις τῶν νῦν ἐν	κακίᾳ	κειμένων γένηται, ὁμόφωνος ἡ εὐχαριστία
[28]	γενέσθαι τὸν θεόν, οὐκ ἐν	κακίᾳ	λέγει, ἡ δὲ τοῦ ἀνθρώπου
[28]	τὸ θεῖον κεχώρισται, φύσις δὲ	κακία	οὐκ ἔστι, τὸ δὲ μυστήριον
[28]	τῆς θείας δυνάμεως ἀσθενήσασαν ἐν	κακίᾳ	τὴν φύσιν εὔλογον κρίνοντες, πρὸς
[6]	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ	κακία	τῷ τῆς ἀρετῆς ἀντικαθέστηκε λόγῳ,
[40]	ὁ θεός, καὶ οὐκ ἔστιν	ἀδικία	ἐν αὐτῷ, καὶ ὅσα τοιαῦτα
[36]	λόγος καὶ ἡ τῶν γραφῶν	διδασκαλία	ἐντὸς τοῦ θείου γενέσθαι χοροῦ
[33]	βλέποντες, ὡς οὐ συμβαῖνον τῇ	ἐπαγγελίᾳ	τὸ σωματικῶς ἐνεργούμενον. πῶς γάρ,
[36]	γίνεται. μικρὸν δέ φημι τῇ	εὐκολίᾳ	τοῦ κατορθώματος. τίς γὰρ πάρεστι
[27]	ἡμῖν ἐπικοινωνοῦντα τῆς θείας δυνάμεως	ἀσχολία.	τὸ μὲν γὰρ ἀπρεπὲς ἐπὶ
[5]	κατασκευάσας τὴν φύσιν, ἀλλ´ ἡ	ἀβουλία	τὸ χεῖρον ἀντὶ τοῦ κρείττονος
[28]	ἀνθρώπου ἐπὶ τὸν βίον εἴσοδος	μία	ἐστί, δι´ ἧς παράγεται ἐπὶ
[32]	καταχθονίων. ἐνταῦθα τὴν μέσην κεραίαν	μιᾷ	προσηγορίᾳ διαλαμβάνει, πᾶν τὸ διὰ
[8]	χωρισμὸν θάνατον ὀνομάζομεν· ἐπεὶ οὖν	μία	τίς ἐστιν ἡ τοῦ κακοῦ
[6]	τῷ θείῳ τὸ γήινον καὶ	μία	τις κατὰ τὸ ὁμότιμον διὰ
[0]	λέγοι, ἀνάγκη πᾶσα ἐπὶ τῶν	μηδεμιᾷ	παραλλαγῇ διακρινομένων ἀλλ´ ἐν τοῖς
[5]	καὶ ὁ περὶ τούτου λόγος.	οὐδεμία	κακοῦ γένεσις ἐκ τοῦ θείου
[23]	ὅσον βούλοιτο, καὶ τὰς ἐν	ἐρημίᾳ	δαψιλεῖς ἑστιάσεις τῶν ἐν πολλαῖς
[23]	ταμείων τῆς θείας δυνάμεως ἡ	φιλοτιμία	προῄει, ἕτοιμος ἄρτος ταῖς χερσὶ
[39]	τῆς καρδίας τοῦ προσιόντος τῇ	οἰκονομίᾳ	καὶ τὸ γινόμενον τὴν δύναμιν
[35]	ἡ κατὰ τὸν θάνατον ἔσχεν	οἰκονομία,	κατὰ τὸν ἴδιον σκοπὸν ἐντελῶς
[20]	εἴ τινος ἡ κατὰ ἄνθρωπον	οἰκονομία	λείπεται τῶν θεοπρεπῶν ὑπολήψεων. ζητοῦμεν
[23]	ὡς ἂν ἡ ὑπὲρ ἡμῶν	οἰκονομία	μὴ παραποδισθείη τῷ φόβῳ τῆς
[32]	ἡ κατὰ τὸ λουτρόν ἐστιν	οἰκονομία,	ὃ εἴτε βάπτισμα εἴτε φώτισμα
[37]	χάριν πᾶσι τοῖς πεπιστευκόσι τῇ	οἰκονομίᾳ	τῆς χάριτος ἑαυτὸν ἐνσπείρει διὰ
[24]	καὶ ἡ διηνεκὴς τῶν ὄντων	οἰκονομία	τοσοῦτον ὅσον ἡ ἐπὶ τὸ
[25]	πᾶσιν ἐκεῖνο, τί ἐπαισχύνονται τῇ	οἰκονομίᾳ	τοῦ μυστηρίου τοῦ θεὸν ἐν
[5]	τε τὸ ὑπερκείμενον καὶ ἐν	ἐπιθυμίᾳ	τῆς θείας ἀιδιότητος εἴη. ταῦτά
[40]	καὶ τῦφος καὶ φθόνος καὶ	ὑπερηφανία,	ἀλλὰ καὶ τὰ ἐξ ἀδικίας
[29]	θεομαχία, οὐδὲ ἡ τῶν Ἀσσυρίων	ὑπερηφανία,	οὐδὲ ἡ τῶν Ἰουδαίων κατὰ
[10]	οἰκουμένης ἐπερχομένη, καὶ πρὸς τὰ	καταχθόνια	διὰ τῆς πολυπραγμοσύνης εἰσδύνουσα, πολλάκις
[6]	στοιχείων οὔσης ἐναντιώσεως, ἐπινενόηταί τις	ἁρμονία	διὰ τῶν ἐναντίων ἁρμοζομένη παρὰ
[29]	κατὰ τῶν ἁγίων τοῦ θεοῦ	μιαιφονία,	οὐδὲ ἡ τοῦ Ἡρῴδου παράνομος
[29]	οὐδὲ ἡ τοῦ Ἡρῴδου παράνομος	παιδοφονία,	οὐδὲ τὰ ἄλλα πάντα ὅσα
[8]	τίς ἐστιν ἡ τοῦ κακοῦ	κοινωνία,	καθὼς προείρηται, ἐν ψυχῇ τε
[37]	φύσει, ἵνα τῇ τῆς θεότητος	κοινωνίᾳ	συναποθεωθῇ τὸ ἀνθρώπινον, τούτου χάριν
[5]	ἐγκειμένης αὐτῷ φυσικῶς αὐγῆς ἐν	κοινωνίᾳ	τοῦ φωτὸς γίνεται, διὰ τῆς
[8]	ἐπειδὴ δὲ σύνδεσίς τις καὶ	κοινωνία	τῶν κατὰ ἁμαρτίαν παθημάτων γίνεται
[6]	οὕτως πάσης γίνεται πρὸς ἑαυτὴν	συμφωνία	τῆς κτίσεως, οὐδαμοῦ τῆς φυσικῆς
[15]	κατεχόμενος. ἆρα μικρὰ ταῦτα καὶ	ἀνάξια	τὸν θεὸν δυσωπῆσαι πρὸς ἐπίσκεψιν
[25]	ἡμέτερον τῇ πρὸς τὸ θεῖον	ἐπιμιξίᾳ	γένηται θεῖον, ἐξαιρεθὲν τοῦ θανάτου
[14]	αὐτοῦ τῇ πρὸς τὸ ταπεινὸν	ἐπιμιξίᾳ	συνευτελίζεσθαι. ~Οὐκ ἀποροῦμεν καὶ πρὸς
[39]	γὰρ ἐπ´ ἴσης προεπινοεῖται ἡ	ἀνυπαρξία,	κἂν ἐν τοῖς ἄλλοις τὸ
[21]	τὸ ὂν ἀντιδιαιρεῖσθαι καὶ τῇ	ἀνυπαρξίᾳ	τὴν ὕπαρξιν· ἐπειδὴ τοίνυν κατὰ
[23]	ἐν οὐδενὶ συνεγνώκει τοιοῦτον οὐδέν,	οἷα	καθεώρα περὶ τὸν τότε φαινόμενον,
[2]	οὐδὲ ἄλλο τι πάσχοντα τοιοῦτον,	οἷα	περὶ τὸν ἡμέτερον λόγον θεωρεῖται
[4]	καὶ τὸ πνεῦμα τῷ πνεύματι,	ὁμοία	πάντως ἐκ τῶν ὁμοίων ἡ
[1]	τῆς σημασίας ἡ τῶν ἀκουόντων	διάνοια	αὐτόν τε τὸν λόγον καὶ
[18]	ῥήματα διεφύλασσον, συνηθείᾳ μᾶλλον ἢ	διανοίᾳ	δουλεύοντες, οὔτε τὴν ἐπιφανεῖσαν ἐδέξαντο
[40]	ἐπίγειον τοῦτο θηρίον ἀποφερέσθω τῇ	διανοίᾳ·	ἡ γὰρ προσθήκη τοῦ ἀτελεύτητον
[7]	τὸ ὑψηλότερον ἔβλεπεν αὐτοῖς ἡ	διάνοια,	καὶ τῆς περὶ τὰς ἡδονὰς
[40]	καὶ ἡ ἀκόλαστος καὶ ἀσχήμων	διάνοια	καὶ τῦφος καὶ φθόνος καὶ
[0]	ἡ ἀιδιότης καὶ πᾶσα εὐσεβὴς	διάνοια	κατὰ τὸν αὐτὸν ὁμολογοῖτο τρόπον,
[39]	μοι νηφέτω τοῦ ἀκροατοῦ ἡ	διάνοια,	μὴ τῆς ἀστατούσης φύσεως ἑαυτὴν
[31]	εἰς τί γὰρ χρήσεται τῇ	διανοίᾳ,	τῆς τοῦ προαιρεῖσθαί τι τῶν
[35]	ὁμοίωμα. τίς οὖν ἐστὶν ἡ	ἐπίνοια	δι´ ἧς καὶ ἐν ἡμῖν
[26]	ἐπὶ σωτηρίᾳ τοῦ καταφθαρέντος τῇ	ἐπινοίᾳ	τῆς ἀπάτης ἐχρήσατο, οὐ μόνον
[10]	καὶ τῶν οὐρανίων θαυμάτων ἐν	περινοίᾳ	γίνεται, οὐδὲν βαρυνομένη τῷ ἐφολκίῳ
[2]	καὶ τῇ περὶ τοῦ πνεύματος	ἐννοίᾳ	προσαχθησόμεθα, σκιάς τινας καὶ μιμήματα
[32]	τὸ πλάγιον πέρατα διαβαίνει ἡ	ἔννοια.	ἂν τοίνυν λογίσῃ τῶν ἐπουρανίων
[0]	εἰ μηδὲν ἰδιαζόντως καταλαμβάνοι ἡ	ἔννοια	ἐφ´ ὧν τὸ διακρῖνον οὐκ
[33]	κατ´ αἴσθησιν ὁρωμένου καταλαμβάνει ἡ	ἔννοια.	ἣν τοίνυν εἰκός ἐστιν ἀπόκρισιν
[15]	γνώρισμα τῆς θείας φύσεως ἡ	φιλανθρωπία,	ἔχεις ὃν ἐπεζήτησας λόγον, ἔχεις
[24]	οἷς μάλιστα δείκνυται συγκεκραμένη τῇ	φιλανθρωπίᾳ	ἡ δύναμις. πρῶτον μὲν οὖν
[30]	χρῆμα καὶ αὐτεξούσιον, ἐν τῇ	ἐλευθερίᾳ	τῆς διανοίας κείμενον. οὐκοῦν ἐπὶ
[19]	δοκεῖ ταῦτα θείας παρουσίας ποιεῖσθαι	τεκμήρια,	καλῶς ἂν ἔχοι περὶ τῶν
[23]	πρόδηλα γένοιτο ἡμῖν τῶν ζητουμένων	τεκμήρια.	ὁ τοίνυν κατὰ τὸν ἐν
[7]	εἶναι παρὰ τὴν πονηρίαν ᾠήθησαν.	πονηρία	δὲ πᾶσα ἐν τῇ τοῦ
[18]	Χριστοῦ ὀνόματι ναούς τε καὶ	θυσιαστήρια	καὶ τὴν σεμνήν τε καὶ
[40]	παρὰ τῆς πείρας ἐξεύρηται τὰ	σβεστήρια,	πολλὴ δὲ τοῦ σβεννυμένου πρὸς
[8]	ἐφ´ ὧν καὶ τομαὶ καὶ	καυτήρια	καὶ πικραὶ φαρμακοποσίαι πρὸς τὴν
[36]	ἐνεργείας ἡ τῶν δεομένων ἐστὶ	σωτηρία.	αὕτη δὲ διὰ τῆς ἐν
[26]	καὶ ἀγαθὸς καὶ σοφὸς ἐπὶ	σωτηρίᾳ	τοῦ καταφθαρέντος τῇ ἐπινοίᾳ τῆς
[10]	σαρκὸς καθάπερ ἀγγείῳ τινὶ ἡ	ἀπειρία	τῆς θεότητος περιελήφθη; οὐδὲ γὰρ
[34]	θείαν εἶναι τοῦ παρόντος λόγου	συνηγορία	γίνεται. δειχθέντος γὰρ τοῦ θεὸν
[32]	ἐνταῦθα τὴν μέσην κεραίαν μιᾷ	προσηγορίᾳ	διαλαμβάνει, πᾶν τὸ διὰ μέσου
[0]	ἡ τοῦ χείρονος οὐκ ἄπεστι	προσηγορία·	μήτε κατὰ τὸ ἀρχαῖον καὶ
[28]	ἂν ἐπὶ τὸν δημιουργὸν ἡ	κατηγορία	τῆς φύσεως ἐπανίοι, εἴ τι
[12]	ἐλλιπὴς ἦν ἡ περὶ αὐτὸν	ἱστορία,	εἰκότως τὸ μυστήριον ἡμῶν οἱ
[32]	καὶ ὅσα τοιαῦτα περιέχει ἡ	ἱστορία,	οὐδὲν τῆς ἐκ τῶν λογισμῶν
[39]	οὖν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τὰ	τρία	παραδέδοται πρόσωπά τε καὶ ὀνόματα
[1]	τῶν κακῶν τὴν ῥοπὴν ἔχειν·	ἀλλότρια	γὰρ τῆς θείας φύσεως ἡ
[16]	ἀπαθὲς δὲ τὸ θεῖον. οὐκοῦν	ἀλλοτρία	περὶ θεοῦ ἡ ὑπόληψις, εἴπερ
[34]	πεπίστευται· ἡ δὲ τῆς θεότητος	μαρτυρία	διὰ τῶν θαυμάτων ἐστίν. ὥστε
[20]	ἂν γένοιτο φανερωτέρα τοῦ ἀγαθοῦ	μαρτυρία	ἢ τὸ μεταποιηθῆναι αὐτὸν τοῦ
[26]	ὁ δὲ σκοπὸς τοῦ γιγνομένου	μαρτυρία	τῆς τοῦ ἐνεργοῦντος ἀγαθότητος γίγνεται.
[18]	διὰ τῶν πραγμάτων αὐτῶν φημὶ	μαρτυρία.	τίς γὰρ οὐκ οἶδεν ὅπως
[23]	ἑλέσθαι σῶσαι τῆς ἀγαθότητός ἐστι	μαρτυρία·	τὸ δὲ συναλλαγματικὴν ποιήσασθαι τὴν
[0]	τι ἄλλο θεοπρεπὲς νόημα τῇ	θεωρίᾳ	προσκείμενον τύχοι, ἐν παντὶ τὴν
[8]	τὸ καλὸν κρίσεως ἐν τῇ	δοκιμασίᾳ	τῶν αἰσθήσεων ἁμαρτηθείσης, τῆς δὲ
[37]	δειχθέντος μὴ εἶναι δυνατὸν ἐν	ἀθανασίᾳ	γενέσθαι τὸ ἡμέτερον σῶμα, μὴ
[28]	ἀπολαύσεως· ἀλλ´ ἐν ἐκείνοις ἡ	ἀθανασία	συντηρεῖται τῇ ἀνθρωπότητι, ὡς ἀεὶ
[21]	τοιοῦτον, ἀλλ´ ἐπηνθισμένον τινὶ καλοῦ	φαντασίᾳ·	κριτήριον δὲ τούτων ἐστὶν ὁ
[23]	γυμνῇ προσβλέψαι τῇ τοῦ θεοῦ	φαντασίᾳ,	μὴ σαρκός τινα μοῖραν ἐν
[30]	λόγον ἐν πολυανθρώπῳ τῶν Ἰουδαίων	ἐκκλησίᾳ	κηρύξαντος, τρισχιλίων κατὰ ταὐτὸν παραδεξαμένων
[0]	τῇ προσθήκῃ τῶν σωζομένων ἡ	ἐκκλησία,	τοῦ κατὰ τὴν διδαχὴν πιστοῦ
[31]	κατ´ ἀνάγκην ἡ ἀρετή, τῇ	ἀκινησίᾳ	τῆς προαιρέσεως ἐμπεδηθεῖσα· ἀρετῆς δὲ
[6]	εὐλογίᾳ δὲ ἡ κατάρα, τῇ	παρρησίᾳ	δὲ ἡ αἰσχύνη, καὶ πᾶσι
[26]	φωτὶ δὲ τὸ σκότος, τῇ	ἀφθαρσίᾳ	δὲ τὴν φθοράν, ἀφανισμὸς μὲν
[0]	δυνατὸν ὡσαύτως λέγοιτο, ἥ τε	ἀφθαρσία	καὶ ἡ ἀιδιότης καὶ πᾶσα
[24]	δυνατὸν τῆς θεότητος, ποῦ ἡ	ἀφθαρσία	τῆς θείας δυνάμεως ἐν τοῖς
[4]	τῆς ἀληθείας μυστήριον, λόγον ἐν	οὐσίᾳ	καὶ πνεῦμα ἐν ὑποστάσει λέγειν
[6]	ἡ λεπτὴ καὶ εὐκίνητός ἐστιν	οὐσία,	κατὰ τὴν ὑπερκόσμιον λῆξιν πολλὴν
[6]	ὑποχειρίου αὐτῷ φύσεως ἀναδειχθήσεταί τις	οὐσία	πρὸς τὴν ὑπερέχουσαν ἀξίαν ὡμοιωμένη.
[32]	ἀλλὰ καὶ δίχα τούτου τῇ	περιουσίᾳ	τῆς δυνάμεως δύνασθαι ἂν μετὰ
[34]	εὐχῆς κλῆσιν τῆς θείας οἰκονομίας	περιουσία	τίς ἐστι τῆς ἀποδείξεως τοῦ
[24]	δὲ πρὸς τὸ ταπεινὸν κάθοδος	περιουσία	τίς ἐστι τῆς δυνάμεως οὐδὲν
[5]	ἀνθρώπου κατασκευὴν ἐναχθείς, ἀλλ´ ἀγάπης	περιουσίᾳ	τοῦ τοιούτου ζῴου δημιουργήσας τὴν
[35]	διάνοιαν ὅτι, ὡς ἡμῖν ἐν	ἐξουσίᾳ	τὸ ὕδωρ ἐστί, καὶ ἐν
[6]	ἑαυτήν τις οὖσα, ἀλλὰ τῇ	ἀπουσίᾳ	νοουμένη τοῦ κρείττονος· καὶ ὥσπερ
[8]	σκότος, τῇ δὲ τῆς ἀρετῆς	ἀπουσίᾳ	τὴν κακίαν ἀντεισαχθῆναι καὶ πάσῃ
[24]	ἀκράτῳ προσμῖξαι τῇ τοῦ θεοῦ	παρουσίᾳ	καὶ γυμνὴν ὑποστῆναι αὐτοῦ τὴν
[24]	οὔτε σκότος διαμένειν ἐν φωτὸς	παρουσίᾳ,	οὔτε θάνατον εἶναι ζωῆς ἐνεργούσης.
[33]	εἶναι θαυμαστὸν εἰ θείας δυνάμεως	παρουσία	πρὸς ἀφθαρσίαν μετασκευάζει τὸ ἐν
[37]	δὲ σῶμα ἕτερον τρόπον ἐν	μετουσίᾳ	τε καὶ ἀνακράσει τοῦ σώζοντος
[37]	πρὸς τὸ ἀθάνατον κοινωνίας ἐν	μετουσίᾳ	τῆς ἀφθαρσίας γινόμενον, σκοπῆσαι προσήκει,
[36]	γίνεται. ὁ δὲ καθαρθεὶς ἐν	μετουσίᾳ	τῆς καθαρότητος ἔσται, τὸ δὲ
[5]	ἐστὶ συγκαταθέσεως. ὁ γὰρ ἐπὶ	μετουσίᾳ	τῶν ἰδίων ἀγαθῶν ποιήσας τὸν
[30]	τῶν ἀνθρώπων τὴν πίστιν ἐν	αἰτίᾳ	ποιοῦνται. καὶ τί δήποτε, φασίν,
[8]	τῆς ἡμετέρας αἰσθήσεως. ἡ δὲ	αἰτία	τῆς λύσεως δήλη διὰ τοῦ
[5]	ἄν τις εὐλόγως, οὗ ἡ	αἰτία	τῆς συστάσεως ἀγαθότης ἐστί, τοῦτον
[14]	φύσιν γεγενῆσθαι ἀποδεικνύμενος. ~Τίς οὖν	αἰτία,	φησί, τοῦ πρὸς τὴν ταπεινότητα
[24]	εἴρηται, φύσιν οὐκ εἶχεν ἡ	ἐναντία	δύναμις ἀκράτῳ προσμῖξαι τῇ τοῦ
[9]	ὕπνος, καὶ λύπη, καὶ δάκρυον,	συκοφαντία	τε καὶ δικα– στήριον, καὶ
[22]	χρήσασθαι κατὰ τοῦ κατέχοντος ἡμᾶς	αὐθεντίᾳ,	μηδὲ τῷ περιόντι τῆς δυνάμεως
[31]	κατορθούντων ὁ ἔπαινος, ἀκίνδυνος ἡ	ἁμαρτία,	ἄκριτος ἡ κατὰ τὸν βίον
[35]	ὁ ἀπόστολος, ἐφάπαξ ἀποθανεῖν τῇ	ἁμαρτίᾳ.	ἐπεὶ δέ, καθὼς εἴρηται, τοσοῦτον
[27]	τῆς πλύσεως· οὕτως, μολυνθείσης τῇ	ἁμαρτίᾳ	τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς ἐν ἀρχῇ
[13]	τῷ θαύματι; χαίρω σου τῇ	ἀπιστίᾳ·	ὁμολογεῖς γὰρ πάντως δι´ ὧν
[13]	ἀκόλουθον ἐπὶ τὸ ἕτερον τῇ	ἀπιστίᾳ	χρήσασθαι, εἰς τὸ μὴ ἄνθρωπον
[26]	κακίᾳ κειμένων γένηται, ὁμόφωνος ἡ	εὐχαριστία	παρὰ πάσης ἔσται τῆς κτίσεως,
[17]	πέρας ὁρῶντες τῆς εὐεργεσίας ἐν	εὐχαριστίᾳ	τὴν εὐποιίαν ἐδέξαντο. ἀλλ´ ἐπειδή,
[11]	τὴν σάρκα τῆς ψυχῆς ἡ	συμφυία.	εἰ δὲ τῆς σῆς ἀγνοεῖται
[29]	παρ´ ἡμῶν ἐστὶ λόγος, ὅτι	σοφίᾳ	γέγονε καὶ τοῦ λυσιτελοῦντος τῇ
[1]	γὰρ ἀγαθότης, εἴτε δύναμις, εἴτε	σοφία,	εἴτε τὸ ἀιδίως εἶναι, εἴτε
[5]	τοίνυν ὁ θεὸς λόγος, ἡ	σοφία,	ἡ δύναμις, ἀπεδείχθη κατὰ τὸ
[8]	καὶ ἀποξύεται τῇ ἀρρήτῳ ἐκείνῃ	σοφίᾳ	καὶ δυνάμει τοῦ, καθὼς λέγει
[24]	σῶσαι τὸν ἀπολωλότα καταλαμβάνεται, ἡ	σοφία	καὶ ἡ δικαιοσύνη ἐν τῷ
[5]	καὶ ζωῇ καὶ λόγῳ καὶ	σοφίᾳ	καὶ πᾶσι τοῖς θεοπρεπέσιν ἀγαθοῖς
[5]	λόγῳ τὰ πάντα γεγενῆσθαι καὶ	σοφίᾳ	παρὰ τοῦ τὸ πᾶν συστησαμένου
[1]	δύναμίς τις καὶ ζωὴ καὶ	σοφία	περὶ τὸ ἀνθρώπινον βλέπεται· ἀλλ´
[18]	τὴν παρουσίαν, ὡς οὐκ ἐν	σοφίᾳ	τινὶ καὶ λόγῳ γενομένην τῷ
[34]	καθηκόντως ἡ διὰ τῆς εὐχῆς	συμμαχία,	μᾶλλον ἐπιτελὲς ἔσται τὸ σπουδαζόμενον;
[29]	ἀνεκαλύφθη, οὐδὲ ἡ τῶν Αἰγυπτίων	θεομαχία,	οὐδὲ ἡ τῶν Ἀσσυρίων ὑπερηφανία,
[40]	καὶ οὐχὶ τοῦτό ἐστι. πάλιν	σκώληκά	τις ἀκούσας μὴ διὰ τῆς
[9]	καὶ δάκρυον, συκοφαντία τε καὶ	δικα–	στήριον, καὶ σταυρός, καὶ θάνατος,
[28]	ἐνεργητικὴ δύναμις οἰκονομεῖται· τὰ δὲ	γεννητικὰ	τοῦ μέλλοντος ἔχει τὴν πρόνοιαν,
[35]	γὰρ παρὰ τῶν πεπαιδευμένων τὰ	τακτικὰ	πρὸς τὴν ὁπλιτικὴν ἐμπειρίαν ἀνάγονται
[33]	γάρ, τοῦ τρόπου τῆς κατὰ	σάρκα	γεννήσεως πᾶσιν ὄντος προδήλου, πῶς
[11]	τοῦ μονωθεῖσαν τῆς ψυχῆς τὴν	σάρκα	νεκράν τε καὶ ἀνενέργητον γίνεσθαι,
[11]	τούτου ζητεῖν τί πρὸς τὴν	σάρκα	τῆς ψυχῆς ἡ συμφυία. εἰ
[24]	τὴν ἀπόδειξιν ἔχει ἢ τὰ	μέγαλά	τε καὶ ὑπερφυῆ τῶν θαυμάτων.
[23]	ἐπιθυμίας αὐτοῦ λαβεῖν, εἰ τὰ	πρόδηλα	γένοιτο ἡμῖν τῶν ζητουμένων τεκμήρια.
[16]	φύσεως ἀκολουθίαν μὴ κωλῦσαι, εἰς	ἄλληλα	δὲ πάλιν ἐπαναγαγεῖν διὰ τῆς
[32]	κάτω καὶ τῶν πλαγίων πρὸς	ἄλληλα	δι´ ἐκείνου συμφυομένων, ἔδει μὴ
[6]	φερόμενον. διῄρηται δὲ ταῦτα πρὸς	ἄλληλα	πολλῷ τῷ μέσῳ, ὡς μήτε
[35]	καὶ κατακρύπτεται. πολλὴν δὲ πρὸς	ἄλληλα	τὴν συγγένειαν ἔχει γῆ τε
[6]	τῷ αἰσθητῷ κόσμῳ, πολλῆς πρὸς	ἄλληλα	τῶν στοιχείων οὔσης ἐναντιώσεως, ἐπινενόηταί
[27]	ἄνθρωπον, μᾶλλον δὲ οὐχὶ ἄνθρωπον,	ἀλλὰ	ἀνθρώπου τι εἴδωλον καὶ ὁμοίωμα;
[5]	ἡ βρῶσις οὐ γαστρὸς πλησμονήν,	ἀλλὰ	γνῶσιν καὶ ἀιδιότητα ζωῆς τοῖς
[21]	τὸ δὲ μὴ οὕτως ἔχειν,	ἀλλὰ	δι´ ἀλλοιώσεως μὲν ὑποστῆναι κατὰ
[3]	Ἰουδαικῷ δόγματι συμβαίνειν τὸν λόγον,	ἀλλὰ	διὰ μέσου τῶν δύο ὑπολήψεων
[37]	τινὶ ὑποστάσει ζωὴν οὐκ ἔχει,	ἀλλὰ	διὰ τῆς ἐπιρρεούσης αὐτῇ δυνάμεως
[37]	παρεκαινοτόμησε τῇ φύσει τὴν σύστασιν,	ἀλλὰ	διὰ τῶν συνήθων τε καὶ
[2]	τὸ ἐν αὐτῷ πνεῦμα ὑπονοοῖτο·	ἀλλὰ	δύναμιν οὐσιώδη αὐτὴν ἐφ´ ἑαυτῆς
[34]	ἐν τῇ φθαρτῇ φύσει γενόμενον.	~Ἀλλὰ	ζητοῦσιν ἀπόδειξιν τοῦ παρεῖναι τὸ
[26]	δυνάμει τὸ νόθον ἐξαφανίζοντος, πλὴν	ἀλλὰ	θεραπεία τίς ἐστι τοῦ χρυσίου
[2]	οὔτε πρὸς τὸ ἀνύπαρκτον ἀναχεομένην,	ἀλλὰ	καθ´ ὁμοιότητα τοῦ θεοῦ λόγου
[18]	κατὰ τὸ ἀρχαῖον νενομισμένων μηδέν,	ἀλλὰ	καὶ αὐτὸν τὸν σεβάσμιον αὐτοῖς
[26]	τὸν ἀπολωλότα διὰ τούτων εὐεργετῶν,	ἀλλὰ	καὶ αὐτὸν τὸν τὴν ἀπώλειαν
[20]	εἶναι δεῖν πιστεύειν τὸ θεῖον,	ἀλλὰ	καὶ δίκαιον καὶ ἀγαθὸν καὶ
[32]	πεῖραν ἐλθεῖν τὴν ὑπερέχουσαν φύσιν,	ἀλλὰ	καὶ δίχα τούτου τῇ περιουσίᾳ
[8]	ἐκ τῶν εἰρημένων δῆλόν ἐστιν,	ἀλλὰ	καὶ ἐκ μυρίων ἑτέρων, ὧν
[16]	πρὸς κοινωνίαν πάθους ἐλθεῖν διορίζονται.	ἀλλὰ	καὶ πρὸς ταῦτα πάλιν τῷ
[40]	τῦφος καὶ φθόνος καὶ ὑπερηφανία,	ἀλλὰ	καὶ τὰ ἐξ ἀδικίας κέρδη
[32]	τὴν τῆς θεότητος κατανόησιν χειραγωγεῖσθαι,	ἀλλὰ	καὶ τὴν ὄψιν γενέσθαι τῶν
[15]	τις οὐκ ἀντιδιαιρεῖται τῇ ἀρετῇ,	ἀλλὰ	κακία, θεὸς δὲ οὐκ ἐν
[40]	λυπούντων τὴν αἴσθησιν ὁμοτίμως ἔχει.	ἀλλὰ	κἂν ἐπονομασθῇ τι τῶν ἐκεῖ
[16]	θεραπεύῃ τὸν ἐν πάθει γινόμενον·	ἀλλὰ	κἂν προσάψηται τοῦ ἀρρωστήματος, ἔξω
[5]	ἕξις ἐπιστήμης τινὸς ἢ σοφίας,	ἀλλὰ	κατ´ οὐσίαν τις ὑφεστῶσα δύναμις,
[0]	ἁρμόσει τῶν προσιόντων τῷ λόγῳ,	ἀλλὰ	κατὰ τὰς τῶν θρησκειῶν διαφορὰς
[1]	ἕτερόν τι παρ´ ἐκεῖνον ὑπονοοῖτο,	ἀλλὰ	κατὰ τὴν φύσιν ἓν ὢν
[28]	ἔξω τῆς θεοπρεποῦς ὑπολήψεως πεπιστεύκαμεν;	~Ἀλλὰ	κωμῳδοῦσι τὴν φύσιν ἡμῶν, καὶ
[15]	κατάστασιν, εἰ τοῦτο φίλον αὐτῷ·	ἀλλὰ	μακρὰς περιέρχεται περιόδους, σώματος ὑπερχόμενος
[29]	φύσις πρὸς τὸν θάνατον μάχεται;	~Ἀλλὰ	μεταβάντες ἀπὸ τούτου δι´ ἑτέρων
[9]	ἄνθρωπον καὶ σεσωκέναι διαπεπτωκότα μανθάνοντες.	~Ἀλλὰ	μέχρι μὲν τούτων συνθήσεται τυχὸν
[34]	θείας φύσεώς ἐστιν ἡ ἀλήθεια.	ἀλλὰ	μὴν ἀεὶ παρέσεσθαι τοῖς ἐπικαλουμένοις
[23]	τοῦ θανάτου φρουρᾷ καθειργμένων γενέσθαι.	ἀλλὰ	μὴν ἀμήχανον ἦν αὐτὸν γυμνῇ
[16]	τῆς φύσεως ἡμῶν ἐστὶν ἀρρώστημα·	ἀλλὰ	μὴν ἀμφοτέρων αὐτὸν καθαρεύειν φησὶ
[4]	θεοῦ λόγος τὴν ἰσχὺν ἔχει.	ἀλλὰ	μὴν ἀνενέργητά τε καὶ ἀνυπόστατα
[1]	οὐδὲ ἐν ὑποστάσει πάντως ἐστίν.	ἀλλὰ	μὴν ἀσεβὲς ἀπεδείχθη τὸν τοῦ
[23]	τὰ μείζω τῶν ἐλαττόνων διαμειβόμενος;	ἀλλὰ	μὴν ἐν τοῖς ἀπ´ αἰῶνος
[5]	σοφίαν ἡγεμονεύειν τῶν ὄντων ὁμολογήσουσιν.	ἀλλὰ	μὴν ἐν τοῖς φθάσασιν ἀποδέδεικται
[40]	παραλαμβάνεσθαι γέννησιν παντὶ δῆλόν ἐστιν.	ἀλλὰ	μὴν ἡ ἀνθρωπότης αὐτὴ καθ´
[1]	ἔχειν τὸν μὴ ἄλογον συγκαταθήσεται.	ἀλλὰ	μὴν καὶ ὁ ἀνθρώπινος ὁμωνύμως
[33]	τῆς συστάσεως τοῦ ζῴου καταβαλλόμενον.	ἀλλὰ	μὴν οὐδεὶς ἐπ´ ἐκείνου λόγος
[37]	φύσιν καὶ τὸ πᾶν μετεποίησεν.	ἀλλὰ	μὴν οὐκ ἔστιν ἄλλως ἐντός
[1]	ὁμολογοίη, τὸ ἀδύνατον πάντως κατασκευάσει.	ἀλλὰ	μὴν πόρρω τῆς περὶ τὸ
[13]	γέννησιν αὐτοῦ καὶ τὸν θάνατον.	ἀλλὰ	μὴν ταῦτα μείζω τῆς φύσεως.
[10]	μὴ πρέπειν ἐπὶ θεοῦ δογματίζοντες;	~Ἀλλὰ	μικρόν, φησί, καὶ εὐπερίγραπτον ἡ
[1]	φύσεως ἡ πρὸς κακίαν ὁρμή·	ἀλλὰ	πᾶν ὅ τι πέρ ἐστιν
[24]	δὲ τῆς θεοπρεποῦς ἀξίας ἐκβάλλεσθαι·	ἀλλὰ	πᾶν ὑψηλόν τε καὶ εὐσεβὲς
[1]	δυναμένην δὲ μὴ ἀνενέργητον εἶναι,	ἀλλὰ	πᾶσαν ἀγαθοῦ πρόθεσιν εἰς ἐνέργειαν
[35]	πρὸς τὸν αὐτὸν ἐπάνεισι βίον,	ἀλλὰ	πολὺ τὸ μέσον τῶν τε
[6]	οὖσαν τῇ φύσει τὴν πήρωσιν,	ἀλλὰ	προλαβούσης ἕξεως στέρησιν, οὕτω καὶ
[39]	μὴ πρὸς τὴν ἄκτιστον φύσιν,	ἀλλὰ	πρὸς τὴν συγγενῆ καὶ ὁμόδουλον
[40]	εἴη μὴ πρὸς τὸ παρὸν	ἀλλὰ	πρὸς τὸ μετὰ τοῦτο βλέπειν,
[17]	κακοῦ λύσιν ἐπενόησεν, ἕτερον δέον,	ἀλλὰ	πρὸς τὸ πέρας ὁρῶντες τῆς
[1]	δύναμιν ἢ τὴν σοφίαν ὑπονοήσειεν,	ἀλλὰ	πρὸς τὸ τῆς φύσεως τῆς
[26]	φαρμάκου μίξις ἐν τροφῇ γίγνεται,	ἀλλὰ	πρὸς τὸν σκοπὸν ἀποβλέψαντες τὸν
[26]	τῆς κατὰ τὸ δίκαιον κρίσεως,	ἀλλὰ	συνάπτειν ἀλλήλοις εὐμηχάνως ἀμφότερα, τῇ
[35]	τὸν μιμούμενον, οὐδ´ ἂν μίμησις,	ἀλλὰ	ταὐτότης τὸ γινόμενον ἦν, καὶ
[29]	θεραπεία, τούτου χάριν οὐκ ἀρχομένην,	ἀλλὰ	τελειωθεῖσαν θεραπεύει τὴν νόσον. ~Εἰ
[6]	οὐ καθ´ ἑαυτήν τις οὖσα,	ἀλλὰ	τῇ ἀπουσίᾳ νοουμένη τοῦ κρείττονος·
[6]	ὂν ἀντιδιαστέλλεσθαι πρὸς τὸ ὄν,	ἀλλὰ	τὴν ἀνυπαρξίαν ἀντιδιαιρεῖσθαι λέγομεν πρὸς
[35]	ἄμοιρος μείνῃ τῆς τοιαύτης μυήσεως·	ἀλλὰ	τὴν ἐπὶ τὸ μακάριόν τε
[31]	μὴ πᾶσιν ἐγγενέσθαι τὴν πίστιν,	ἀλλὰ	τῆς διαθέσεως τῶν δεχομένων τὸ
[35]	ἐμποιῆσαι, οὐ μὴν τελείως ἀφανισμόν,	ἀλλά	τινα διακοπὴν τῆς τοῦ κακοῦ
[30]	ἐπὶ πάντας ἦλθεν ἡ χάρις,	ἀλλὰ	τινῶν προσθεμένων τῷ λόγῳ οὐ
[37]	αὐτὴ πᾶσι τοῖς τρεφομένοις σώμασιν,	ἀλλά	τις ἑκάστῳ κατάλληλος παρὰ τοῦ
[11]	τῇ περὶ τούτων πίστει συνεξετάζομεν.	ἀλλὰ	τὸ γεγενῆσθαι παραδεχόμενοι, ἀπολυπραγμόνητον τὸν
[37]	μὴ ἰδίαν εἶναι τοῦ φαινομένου,	ἀλλὰ	τὸ εἰσρέον ἐν αὐτῷ γινόμενον
[36]	δὲ σύντροφον τῇ ἀνθρωπίνῃ ζωῇ.	ἀλλὰ	τὸ ἐκ τούτων ἀναφυόμενον ἀγαθὸν
[32]	τὴν γένεσιν συμβεβηκέναι τὸν θάνατον,	ἀλλὰ	τὸ ἔμπαλιν τοῦ θανάτου χάριν
[16]	τὴν ζωήν τις πάθος προσαγορεύσειεν,	ἀλλὰ	τὸ καθ´ ἡδονὴν πάθος τῆς
[11]	τὸν ἄνθρωπον συνιδεῖν οὐ χωροῦμεν.	ἀλλὰ	τὸ μὲν γεγενῆσθαι θεὸν ἐν
[5]	πνεῦμα ἐν ὑποστάσει λέγειν ὑφηγούμενον.	~Ἀλλὰ	τὸ μὲν εἶναι λόγον θεοῦ
[13]	σαρκικῆς ἐστὶ φύσεως. φημὶ κἀγώ.	ἀλλὰ	τὸ πρὸ τῆς γεννήσεως καὶ
[22]	ἐλευθερίαν ἐξαιρουμένου μὴ τὸν τυραννικόν,	ἀλλὰ	τὸν δίκαιον τρόπον ἐπινοηθῆναι τῆς
[23]	αὐτοῖς πρὸς τὴν χρείαν συνεισφερούσης,	ἀλλὰ	τοῦ καὶ τῇ θαλάσσῃ τὸ
[7]	ἔξω προαιρέσεως ἐφ´ ἑαυτοῦ κεῖται,	ἀλλὰ	τῷ μὴ εἶναι τὸ ἀγαθὸν
[13]	τί τὸ ἐμποδίζον τῇ πίστει;	~Ἀλλά,	φησί, γέννησίς τε καὶ θάνατος
[0]	μάχη καὶ τὸν Ἰουδαῖον ὀνίνησιν,	ἀλλὰ	χρή, καθὼς εἴρηται, πρὸς τὰς
[1]	τὸν λόγον, ὡς καὶ τὰ	ἄλλα	πάντα. καὶ γὰρ δύναμίς τις
[5]	εἶναι τὴν ἀγαθότητα, μήτε τὰ	ἄλλα	πάντα, ὅσα περὶ τὴν θείαν
[29]	Ἡρῴδου παράνομος παιδοφονία, οὐδὲ τὰ	ἄλλα	πάντα ὅσα τε μνημονεύεται καὶ
[6]	ζωὴν ἔχειν. οὕτω καὶ τὰ	ἄλλα	πάντα ταῖς οἰκείαις ἀρχαῖς κατὰ
[28]	παροῦσαν συνέχει τῶν ἀνθρώπων ζωήν,	ἄλλα	πρὸς ἄλλην ἐνέργειαν μεμερισμένα, δι´
[18]	τεμένη καὶ ἀφιδρύματα καὶ ὅσα	ἄλλα	τοῖς θεραπευταῖς τῶν δαιμόνων ἐπὶ
[0]	δοίη περὶ τὸ ὑποκείμενον ὁμολογεῖσθαι,	πολλὰ	δὲ εἶναι τὰ τέλεια διὰ
[40]	γὰρ οὐ σβέννυται, τούτου δὲ	πολλὰ	παρὰ τῆς πείρας ἐξεύρηται τὰ
[40]	ἐκεῖνος ἀνοίγει τὴν χεῖρα καὶ	ἐμπιπλᾷ	πᾶν ζῷον εὐδοκίας, ὑπερβαίνει ἀνομίας,
[26]	ἀπάτην ἐνήργησεν, ὁ δὲ δίκαιος	ἅμα	καὶ ἀγαθὸς καὶ σοφὸς ἐπὶ
[8]	μόνῳ δυνατὸν ἦν καὶ πρέπον	ἅμα	καὶ ἀπολομένην ἀνακαλέσασθαι. ὃ παρὰ
[37]	φησιν ὁ ἀπόστολος, ὅλον τὸ	φύραμα	πρὸς ἑαυτὴν ἐξομοιοῖ, οὕτως τὸ
[24]	τῷ ἐπιζητοῦντι ὑπὲρ ἡμῶν τὸ	ἀντάλλαγμα,	τῷ προκαλύμματι τῆς φύσεως ἡμῶν
[14]	ἀχώρητον καὶ ἀκατανόητον καὶ ἀνεκλάλητον	πρᾶγμα,	τὸ ὑπὲρ πᾶσαν δόξαν καὶ
[2]	λόγον ἀκούσαντες οὐκ ἀνυπόστατόν τι	πρᾶγμα	τὸν λόγον ᾠήθημεν, οὐδὲ ἐκ
[6]	αἰσθητοῦ τὸ κατὰ τὸν ἄνθρωπον	μίγμα	παρὰ τῆς θείας ἀναδείκνυται φύσεως,
[8]	ἀναστάσεως ἀναπλασθείη. τὸ δὲ τοιοῦτον	δόγμα	ἱστορικώτερον μὲν καὶ δι´ αἰνιγμάτων
[3]	μὲν γὰρ Ἰουδαίου καθαιρεῖται τὸ	δόγμα	τῇ τε τοῦ λόγου παραδοχῇ
[13]	τῶν κατὰ φύσιν προιέναι τὸ	κήρυγμα.	εἰ γὰρ ἐντὸς ἦν τῶν
[16]	θεῷ πρεπούσης ἐννοίας διαμαρτάνει τὸ	κήρυγμα,	μηδεμιᾶς παθητικῆς διαθέσεως ἐν ταῖς
[13]	γίνεται. εἰ ταῦτα περιεῖχε τὸ	κήρυγμα,	οὐκ ἂν θεὸν εἶναι πάντως
[31]	τῆς διαθέσεως τῶν δεχομένων τὸ	κήρυγμα.	~Τί πρὸς τούτοις ἔτι παρὰ
[23]	τῆς ὑπερεχούσης δυνάμεως· καὶ τὴν	ἠρέμα	διὰ τῶν θαυμάτων ἐπὶ τὸ
[8]	βουλήσει τὴν δύναμιν, οὗ καὶ	θέλημα	καὶ ἔργον ἐστὶν ἡ τῶν
[30]	κλήσεως, καιρὸν εἶχεν τὸ τοιοῦτον	ἔγκλημα	κατὰ τοῦ μυστηρίου προφέρεσθαι· εἰ
[30]	πίστει δικαιότερον ἂν τὸ τοιοῦτον	ἔγκλημα	μετατεθείη, οὐκ ἐπὶ τὸν κεκληκότα
[31]	τῆς ἀγαθότητος τοῦ θεοῦ τὸ	ἔγκλημα,	τὸ μὴ πᾶσιν ἐγγενέσθαι τὴν
[6]	τὴν φύσιν· τοῦ γὰρ ἀπαθοῦς	μίμημα	ἦν· ἀνάπλεως δὲ παρρησίας, αὐτῆς
[21]	πρώτοις τοῦ λόγου διῃρημένων ὅτι	μίμημα	τῆς θείας φύσεως κατεσκευάσθη ὁ
[21]	ἐν τῷ ἀνθρώπῳ θεωρουμένης, ἐπειδὴ	μίμημα	τῆς θείας φύσεως ὁ ἄνθρωπος
[24]	πᾶν ὑψηλόν τε καὶ εὐσεβὲς	νόημα	δεῖ πάντως ἐπὶ θεοῦ πιστεύεσθαι,
[15]	λέγοι, πλὴν τὸ κατὰ κακίαν	νόημα.	οὐκοῦν εἰ μὲν ἐν κακίᾳ
[32]	καὶ σαφέστερον ἑτέρωθι τὸ τοιοῦτον	νόημα	πρὸς Φιλιππησίους, οἶμαι, ποιεῖ οἷς
[15]	καὶ εἴ τι ὑψηλόν ἐστι	νόημά	τε καὶ ὄνομα, πρὸς τὸ
[0]	καὶ εἴ τι ἄλλο θεοπρεπὲς	νόημα	τῇ θεωρίᾳ προσκείμενον τύχοι, ἐν
[5]	ἂν εὑρεθῇ δεικτικὸν τοῦ ὑποκειμένου	ῥῆμα	ἢ ὄνομα, ἕν ἐστι τὸ
[4]	καὶ ποίῳ πνεύματι; οὔτε γὰρ	ῥῆμα	ὁ λόγος, οὔτε ἆσθμα τὸ
[5]	φθάσασιν ἀποδέδεικται μὴ αὐτὸ τοῦτο	ῥῆμα	ὢν ὁ τοῦ θεοῦ λόγος,
[6]	γὰρ νοητὴ φύσις ἀσώματόν τι	χρῆμά	ἐστι καὶ ἀναφὲς καὶ ἀνείδεον·
[1]	ἀλλ´ εἰ ὑφέστηκε νοερόν τι	χρῆμα	καὶ ἀσώματον ὤν, ζῇ πάντως·
[30]	ἐστιν ἡ προαίρεσις, ἀδούλωτόν τι	χρῆμα	καὶ αὐτεξούσιον, ἐν τῇ ἐλευθερίᾳ
[33]	ποιότητα συγκρινόμενος; ἄνθρωπος λογικόν τι	χρῆμα	καὶ διανοητικόν ἐστι, νοῦ καὶ
[6]	ἣ καὶ τοῦτο σαφηνίσει τὸ	ζήτημα.	τοιοῦτόν τινα λόγον παρὰ τῶν
[16]	τοῦτο τῆς φύσεως ἡμῶν ἐστὶν	ἀρρώστημα·	ἀλλὰ μὴν ἀμφοτέρων αὐτὸν καθαρεύειν
[8]	ἀποκριθείσης εἰς τὸ ἐξ ἀρχῆς	σχῆμα	διὰ τῆς ἀναστάσεως ἀναπλασθείη. τὸ
[37]	τὸ περὶ τὸν ὄγκον ἑαυτοῦ	σχῆμα,	μὴ ἀντεισιόντος ἄνωθεν ἑτέρου πρὸς
[8]	οὕτως πάλιν κατὰ τὸ πρότερον	σχῆμα	πρὸς τὴν ἰδίαν ἑαυτοῦ χρῆσιν
[4]	γὰρ ῥῆμα ὁ λόγος, οὔτε	ἆσθμα	τὸ πνεῦμα. ἦ γὰρ ἂν
[37]	ἐν ἐμοὶ γὰρ ἐκεῖνα γενόμενα	αἷμα	καὶ σῶμα γίνεται, καταλλήλως διὰ
[6]	ἀγαθόν τε καὶ ἄφθονον ἐπέμυσεν	ὄμμα,	ὥσπερ ὁ ἐν ἡλίῳ τοῖς
[5]	δεικτικὸν τοῦ ὑποκειμένου ῥῆμα ἢ	ὄνομα,	ἕν ἐστι τὸ διὰ τῶν
[6]	δὲ αἰσθητὴ κατ´ αὐτὸ τὸ	ὄνομα	ἐντός ἐστι τῆς διὰ τῶν
[15]	ὑψηλόν ἐστι νόημά τε καὶ	ὄνομα,	πρὸς τὸ ἐναντίον μεταπεπτωκέναι λέγειν.
[8]	ἡ περιβολή; ἀλλ´, ἐπειδὴ πᾶν	δέρμα	χωρισθὲν τοῦ ζῴου νεκρόν ἐστι,
[8]	παρὰ τοῦ θεοῦ τὸ ἴδιον	πλάσμα	πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς ἐπανάγοντος
[6]	δυνάμεως· εἶτα κατεσκευάσθη τὸ γήινον	πλάσμα,	τῆς ἄνω δυνάμεως ἀπεικόνισμα· τοῦτο
[27]	ἐκκαθαίρουσι τῶν κηλίδων ἅπαν τὸ	ὕφασμα,	ὡς ἂν ὁμότιμον ἑαυτῷ δι´
[6]	πάντων· καλὸς δὲ τὸ εἶδος·	ἀπεικόνισμα	γὰρ τοῦ ἀρχετύπου ἐγεγόνει κάλλους·
[6]	γήινον πλάσμα, τῆς ἄνω δυνάμεως	ἀπεικόνισμα·	τοῦτο δὲ τὸ ζῷον ὁ
[15]	ἀναλογιζόμεθα φύσιν. εἰ οὖν ἴδιον	γνώρισμα	τῆς θείας φύσεως ἡ φιλανθρωπία,
[32]	λουτρόν ἐστιν οἰκονομία, ὃ εἴτε	βάπτισμα	εἴτε φώτισμα εἴτε παλιγγενεσίαν βούλοιτό
[32]	οἰκονομία, ὃ εἴτε βάπτισμα εἴτε	φώτισμα	εἴτε παλιγγενεσίαν βούλοιτό τις ὀνομάζειν,
[3]	ὁ λόγος ἐστὶ καὶ τὸ	πνεῦμα·	ἀλλ´ ἐπειδὰν τὸ διακεκριμένον ἐν
[4]	καὶ τὸ τοῖς ῥήμασι συνδιεξερχόμενον	πνεῦμα.	ἄπρακτα πάντως καὶ ἀνυπόστατα κἀκεῖνα
[5]	μὲν εἶναι λόγον θεοῦ καὶ	πνεῦμα	διά τε τῶν κοινῶν ἐννοιῶν
[4]	μυστήριον, λόγον ἐν οὐσίᾳ καὶ	πνεῦμα	ἐν ὑποστάσει λέγειν ὑφηγούμενον. ~Ἀλλὰ
[39]	Τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ πνεύματος	πνεῦμά	ἐστι, καὶ ὁ Παῦλος ἐν
[4]	ὁ λόγος, οὔτε ἆσθμα τὸ	πνεῦμα.	ἦ γὰρ ἂν καθ´ ὁμοιότητα
[2]	ἀλλ´ ἐφ´ ἡμῶν μὲν τὸ	πνεῦμα	ἡ τοῦ ἀέρος ἐστὶν ὁλκή,
[2]	καὶ ἐν αὐτῷ γίνεσθαι τὸ	πνεῦμα	θεοπρεπές ἐστιν οἴεσθαι· ἀλλ´ ὡς
[2]	θείας φύσεως τὸ μὲν εἶναι	πνεῦμα	θεοῦ εὐσεβὲς ἐνομίσθη, καθὼς ἐδόθη
[4]	γὰρ εἶναι λόγον θεοῦ καὶ	πνεῦμα	θεοῦ, οὐσιωδῶς ὑφεστώσας δυνάμεις, ποιητικάς
[3]	γάρ τι τῇ ὑποστάσει τὸ	πνεῦμα,	καὶ ἕτερον ὁ λόγος, καὶ
[39]	ἄνθρωπος, κτιστὸν δὲ καὶ τὸ	πνεῦμα	καὶ τὸν μονογενῆ θεὸν εἶναι
[2]	ἐνεργὸν καὶ παντοδύναμον· οὕτως καὶ	πνεῦμα	μεμαθηκότες θεοῦ, τὸ συμπαρομαρτοῦν τῷ
[39]	εἶναι τὸν υἱὸν ἢ τὸ	πνεῦμα	τὸ ἅγιον, μὴ συμπαραλαμβάνειν τὴν
[4]	τοῦ θεοῦ λόγος καὶ τὸ	πνεῦμα	τῷ πνεύματι, ὁμοία πάντως ἐκ
[2]	ἡμετέρου καὶ τὸ ἐν αὐτῷ	πνεῦμα	ὑπονοοῖτο· ἀλλὰ δύναμιν οὐσιώδη αὐτὴν
[35]	φύσιν ἐκείνῳ πρὸς τὸ αὐτὸ	κατόρθωμα	βλέπων, τὸ κατὰ τὴν ζωὴν
[5]	τοῦτο τῆς αὐτεξουσιότητός ἐστι τὸ	ἰδίωμα,	τὸ κατ´ ἐξουσίαν αἱρεῖσθαι τὸ
[27]	ἀλλὰ ἀνθρώπου τι εἴδωλον καὶ	ὁμοίωμα;	τίς δ´ ἂν ἐγένετο τῆς
[35]	τοιοῦτον καὶ ἐν ἡμῖν ἐπινοηθῆναι	ὁμοίωμα.	τίς οὖν ἐστὶν ἡ ἐπίνοια
[37]	πιστεύομεν. καὶ γὰρ ἐκεῖνο τὸ	σῶμα	ἄρτος τῇ δυνάμει ἦν, ἡγιάσθη
[37]	διὰ βρώσεως προιὼν εἰς τὸ	σῶμα	γενέσθαι τοῦ λόγου, ἀλλ´ εὐθὺς
[37]	γὰρ ἐκεῖνα γενόμενα αἷμα καὶ	σῶμα	γίνεται, καταλλήλως διὰ τῆς ἀλλοιωτικῆς
[37]	λόγου, ἀλλ´ εὐθὺς πρὸς τὸ	σῶμα	διὰ τοῦ λόγου μεταποιούμενος, καθὼς
[37]	ὡμολογήθη, ὅτι ἄρτῳ κἀκεῖνο τὸ	σῶμα	διεκρατεῖτο, τὸ δὲ σῶμα τῇ
[37]	συνηχρείωται, οὕτως καὶ τὸ ἀθάνατον	σῶμα	ἐν τῷ ἀναλαβόντι αὐτὸ γενόμενον
[37]	τὸ ἀθανατισθὲν ὑπὸ τοῦ θεοῦ	σῶμα	ἐν τῷ ἡμετέρῳ γενόμενον ὅλον
[37]	ζωῆς κοινωνίαν ἔχει· τὸ δὲ	σῶμα	ἕτερον τρόπον ἐν μετουσίᾳ τε
[37]	ἐκείνων ἐφ´ ἅπαν καταμερισθείη τὸ	σῶμα	ἡ τοῦ βοηθοῦντος δύναμις, οὕτω
[5]	πᾶσαν παθημάτων ἰδέαν κατά τε	σῶμα	καὶ ψυχὴν ἐπιτήδειον, ταῦτα καὶ
[37]	ἐν ἀθανασίᾳ γενέσθαι τὸ ἡμέτερον	σῶμα,	μὴ διὰ τῆς πρὸς τὸ
[37]	λόγου ὅτι Τοῦτό ἐστι τὸ	σῶμά	μου. πάσης δὲ σαρκὸς καὶ
[37]	οὐδὲν ἕτερον ἢ ἐκεῖνο τὸ	σῶμα	ὃ τοῦ τε θανάτου κρεῖττον
[29]	οὐ καταφαρμακεύεται τοῖς πυκνοῦσι τὸ	σῶμα	παρὰ τῶν τεχνικῶς μεθοδευόντων τὰ
[16]	ἡ τῶν στοιχείων περὶ τὸ	σῶμα	συνδρομή, ἡ τοῦ συντεθέντος πάλιν
[16]	ἥ τε ψυχὴ πρὸς τὸ	σῶμα	συντρέχει, τό τε σῶμα τῆς
[37]	ἐγένετο δυνατὸν τὸ ἓν ἐκεῖνο	σῶμα	ταῖς τοσαύταις τῶν πιστῶν μυριάσι
[37]	τὸ σῶμα διεκρατεῖτο, τὸ δὲ	σῶμα	τῇ ἐνοικήσει τοῦ θεοῦ λόγου
[37]	γίνεται, οὕτω κἀκεῖ τὸ θεοδόχον	σῶμα	τὴν τροφὴν τοῦ ἄρτου παραδεξάμενον
[11]	ἕτερον εἶναί τι παρὰ τὸ	σῶμα	τὴν ψυχὴν πεπιστεύκαμεν ἐκ τοῦ
[16]	τὸ σῶμα συντρέχει, τό τε	σῶμα	τῆς ψυχῆς διακρίνεται· καταμιχθέντα δὲ
[16]	μετὰ τὴν διάλυσιν πρὸς τὸ	σῶμα	τῆς ψυχῆς ἐπανελθούσης, οἷον ἀπό
[37]	ἄρτον ἰδὼν τρόπον τινὰ τὸ	σῶμα	τὸ ἀνθρώπινον βλέπει, ὅτι ἐν
[37]	τοῦ θεοῦ ἁγιαζόμενον ἄρτον εἰς	σῶμα	τοῦ θεοῦ λόγου μεταποιεῖσθαι πιστεύομεν.
[37]	γὰρ πῶς τὸ ἓν ἐκεῖνο	σῶμα	τοῦ Χριστοῦ πᾶσαν ζωοποιεῖ τὴν
[8]	ὥσπερ εἰσί τινες κατὰ τὸ	σῶμα	τῶν παθημάτων διαφοραί, ὧν αἱ
[7]	ἀλλ´ ἔξω τῶν κατὰ τὸ	σῶμα	φαινομένων τὸν νοῦν ἀποστήσαντας, αὐτὴν
[8]	αἰσθητικῷ μέρει, τῷ κατὰ τὸ	σῶμά	φημι, τῆς κακίας καταμιχθείσης, διαλύσας
[37]	λόγου χάρις ἅγιον ἐποίει τὸ	σῶμα	ᾧ ἐκ τοῦ ἄρτου ἡ
[32]	τοῦτο πρὸς τὸ ἡμέτερον ἐπικύψας	πτῶμα,	τοσοῦτον τῷ θανάτῳ προσήγγισεν, ὅσον
[28]	τι ἢ πονηρὸν διαβάλλεται; πρὸς	ἕνα	γὰρ σκοπὸν ἡ τῶν ὀργανικῶν
[13]	εἰς τὸ μὴ ἄνθρωπον αὐτὸν	ἕνα	τῶν ἐν τῇ φύσει δεικνυμένων
[25]	λίαν μικροψύχως κατανοοῦσι τὰ ὄντα	οὐδένα	ἂν ἐκ τοῦ εὐλόγου ξενισμὸν
[9]	ποίοις γνωρίσμασιν ἑκάτερον τούτων καταλαμβάνεται.	οὐδένα	γὰρ ἀντερεῖν οἶμαι τῶν λελογισμένων,
[8]	εὐθὺς ἀπὸ τροπῆς τοῦ εἶναι	ἀρξάμενα,	πάντοτε δι´ ἀλλοιώσεως πρόεισιν, εἰ
[20]	τῶν γιγνομένων φανερουμένη; τὰ δὲ	πεπραγμένα	εἱρμῷ τινὶ καὶ τάξει δι´
[9]	εἰ ἔξω κακίας εἶναι τὰ	εἰρημένα	συντίθενται, οὐδὲν αἰσχρὸν εἶναι τὸ
[26]	τοῦ θανάτου πείρας διεξελθών, τὰ	προειρημένα	πάντα κατείργασται, τόν τε ἄνθρωπον
[9]	ἐφεξῆς τῶν λεγομένων διὰ τὰ	προειρημένα	συμπαραδέχεσθαι. τὸ γὰρ θεοπρεπὲς τῆς
[23]	ἑκάτερα τοῦ πελάγους, καὶ τὸν	πυθμένα	γυμνοῦντος τοῖς παροδεύουσι κατὰ τὴν
[37]	πλήρης ὤν, εἰ κατὰ τὸν	πυθμένα	τὸ ἐγκείμενον ὑπεξίοι, οὐκ ἂν
[37]	τρόπον ἐπανακτέον πάλιν πρὸς τὰ	προκείμενα	τὴν διανοίαν. ἐζητεῖτο γὰρ πῶς
[40]	ἐν ἐπαγγελίαις τοῖς εὖ βεβιωκόσι	προκείμενα	τοιαῦτά ἐστιν ὡς εἰς ὑπογραφὴν
[35]	ἡνωμένα καὶ πάλιν συνήχθη τὰ	διακεκριμένα,	ὡς ἂν καθαρθείσης τῆς φύσεως
[0]	τὰ τέλεια διὰ τῶν αὐτῶν	χαρακτηριζόμενα	λέγοι, ἀνάγκη πᾶσα ἐπὶ τῶν
[9]	ἐν μνημείῳ θέσις· ταῦτα γὰρ	συμπαραλαμβανόμενα	τῷ μυστηρίῳ ἀμβλύνει πως τῶν
[37]	βλέπει· ἐν ἐμοὶ γὰρ ἐκεῖνα	γενόμενα	αἷμα καὶ σῶμα γίνεται, καταλλήλως
[15]	εὐεργέτην ἐπιγινώσκομεν· πρὸς γὰρ τὰ	γινόμενα	βλέποντες, διὰ τούτων τὴν τοῦ
[35]	τὴν ἐν ἑκατέρῳ δύναμιν τὰ	γινόμενα	κρίνοι, οὐδεμίαν ἐν τοῖς γινομένοις
[40]	τὴν δικαίαν τοῦ θεοῦ κρίσιν	ἀναφυόμενα	τῷ βίῳ, σωφρονούντων ἂν εἴη
[34]	ζητῶν ἀναγνώτω πάλιν τὰ κατόπιν	ἐξητασμένα.	ἡ γὰρ κατασκευὴ τοῦ τὴν
[28]	ζωήν, ἄλλα πρὸς ἄλλην ἐνέργειαν	μεμερισμένα,	δι´ ὧν ἡ αἰσθητική τε
[24]	λόγῳ τῆς καθ´ ἡμᾶς οἰκονομίας	ἐπιδεικνύμενα.	ἡ ἀγαθότης ἐν τῷ προελέσθαι
[6]	ἀγαθοῖς τὰ κατὰ τὸ ἐναντίον	νοούμενα.	διὰ τοῦτο ἐν τοῖς παροῦσι
[15]	ἰδίως τὰ κατὰ τὸ ἐναντίον	νοούμενα,	οἷον σκότος καὶ θάνατος· οὕτω
[1]	πάντα σοφῶς τε καὶ τεχνικῶς	θεωρούμενα.	ἆρα τοῦ λόγου ἔργα τὰ
[35]	ἀλλήλοις μένοντα καὶ δι´ ἀλλήλων	κρατούμενα.	ἐπεὶ οὖν τοῦ καθηγουμένου τῆς
[35]	γὰρ διὰ τοῦ θανάτου τὰ	ἡνωμένα	καὶ πάλιν συνήχθη τὰ διακεκριμένα,
[17]	νῦν διὰ τῆς πίστεως μόνης	ὁρώμενα·	ἀναγκαῖον ἂν εἴη λογισμοῖς τισὶ
[27]	τὰ ἐν ἑκατέρῳ τῶν στοιχείων	ἐνδιαιτώμενα	διαφέρει τι ἀλλήλων ἐν τῷ
[35]	κοινωνίαν, ἔργῳ τὴν ζωὴν ἐνεργήσας,	ἵνα	διὰ τῆς ἀναληφθείσης παρ´ αὐτοῦ
[35]	τῆς ζωῆς ἡμῶν καθηγησάμενος ἐθεωρήθη,	ἵνα,	καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος, κατὰ
[24]	φύσεως ἡμῶν ἐνεκρύφθη τὸ θεῖον,	ἵνα	κατὰ τοὺς λίχνους τῶν ἰχθύων
[1]	ὅση ἐστὶ καὶ ἡ πρόθεσις,	ἵνα	μή τις μίξις τῶν ἐναντίων
[37]	κατέμιξεν ἑαυτὸν τῇ ἐπικήρῳ φύσει,	ἵνα	τῇ τῆς θεότητος κοινωνίᾳ συναποθεωθῇ
[25]	δὲ κατεμίχθη πρὸς τὸ ἡμέτερον,	ἵνα	τὸ ἡμέτερον τῇ πρὸς τὸ
[24]	δυνάμεως ἐν τοῖς εἰρημένοις ὁρᾶται.	ἵνα	τοίνυν καὶ ταῦτα γένηται καταφανῆ,
[4]	πνεῦμα. ἄπρακτα πάντως καὶ ἀνυπόστατα	κἀκεῖνα	κατασκευάσουσιν οἱ πρὸς τὴν ὁμοιότητα
[37]	σώματος βλέπει· ἐν ἐμοὶ γὰρ	ἐκεῖνα	γενόμενα αἷμα καὶ σῶμα γίνεται,
[28]	εἴη τῶν τιμίων εἶναι νομιζομένων	ἐκεῖνα	δεύτερα; τίνος δὲ οὐκ ἂν
[26]	μὲν γὰρ τῆς δικαιοσύνης τὸ	ἐκεῖνα	νέμειν ἑκάστῳ, ὧν τις τὰς
[26]	μὲν κατὰ τὸ δίκαιον λόγῳ	ἐκεῖνα	ὁ ἀπατεὼν ἀντιλαμβάνει, ὧν τὰ
[8]	φύσει. οὔτε γὰρ ταῦτα, οὔτε	ἐκεῖνα	τῇ δυνάμει τῶν λόγων ἢ
[7]	πως τοῖς τοιούτοις παθήμασιν ἀλγεινήν	τινα	αἴσθησιν, πονηροῦ θεοῦ τὴν ἀνθρωποποιίαν
[40]	οὐκ οἶδα πῶς ἔστιν ἄλλον	τινὰ	γεγενῆσθαι νομίσαι, ἐφ´ οὗ μηδὲν
[7]	τοῖς μὲν ἐν βάθει καθάπερ	τινὰ	δευσοποιὸν βαφὴν τὴν αἱρετικὴν παραδεδεγμένοις
[7]	τὴν αἱρετικὴν παραδεδεγμένοις ἀπάτην ἰσχύν	τινα	διὰ τῆς ἐπιπολαίου πιθανότητος ἔχειν
[35]	οὐ μὴν τελείως ἀφανισμόν, ἀλλά	τινα	διακοπὴν τῆς τοῦ κακοῦ συνεχείας,
[1]	ὁ τῆς εὐσεβείας λόγος οἶδέ	τινα	διάκρισιν ὑποστάσεων ἐν τῇ ἑνότητι
[22]	δυνάμεως ἀποσπάσαντα τοῦ κρατοῦντος καταλιπεῖν	τινὰ	δικαιολογίας ἀφορμὴν τῷ δι´ ἡδονῆς
[12]	τὴν ζωὴν ἡμῶν ἐνεργουμένας, ὑπερκεῖσθαί	τινα	δύναμιν ποιητικὴν τῶν γιγνομένων καὶ
[0]	πρὸς τὸ διὰ τούτων εἶναί	τινα	δύναμιν τὴν ἐν τούτοις διαδεικνυμένην
[6]	κακίαν ἐμμίξας ὁ ἀντικείμενος σβέσιν	τινὰ	καὶ ἀμαύρωσιν τῆς εὐλογίας ἐποίησεν,
[28]	τὸν θάνατον ἄπρακτον εἶναι τρόπον	τινὰ	καὶ ἀνήνυτον, πάντοτε πρὸς τὸ
[37]	ἡ σύστασις ἦν, καὶ τρόπον	τινὰ	καὶ αὐτὸ ἄρτος ἦν· ἐνταῦθά
[32]	ὁ δὲ σταυρὸς εἰ μέν	τινα	καὶ ἕτερον περιέχει λόγον βαθύτερον,
[35]	μίμησις; ἅπαν τὸ νεκρωθὲν οἰκεῖόν	τινα	καὶ κατὰ φύσιν ἔχει χῶρον,
[26]	γενέσθαι ἀπάτη τίς ἐστι τρόπον	τινὰ	καὶ παραλογισμός, ἐπείπερ ἴδιον τῶν
[10]	τί κωλύει θείας φύσεως ἕνωσίν	τινα	καὶ προσεγγισμὸν κατανοήσαντας πρὸς τὸ
[23]	τῆς φύσεως ἀρρωστημάτων διόρθωσιν ἀπραγμάτευτόν	τινα	καὶ ψιλήν, ἐν ῥήματι μόνῳ
[15]	ἀρετῆς οὐκ ἄν τις κτίσιν	τινὰ	κατὰ τὸ ἐναντίον αὐτῇ νοεῖσθαι
[3]	ψυχῇ κατὰ τὸ ἀπόρρητον μετρίαν	τινὰ	κατανόησιν τῆς κατὰ τὴν θεογνωσίαν
[32]	πάντως ἔδει τοῦτο γενέσθαι κατά	τινα	λόγον ἀπόρρητον, ἀλλ´ οὖν τὸ
[6]	τοῦτο σαφηνίσει τὸ ζήτημα. τοιοῦτόν	τινα	λόγον παρὰ τῶν πατέρων διεδεξάμεθα·
[23]	τοῦ θεοῦ φαντασίᾳ, μὴ σαρκός	τινα	μοῖραν ἐν αὐτῷ θεωρήσαντα, ἣν
[28]	ἐπὶ τὴν ζωὴν τὸ γεννώμενον,	τίνα	νομοθετοῦσιν ἕτερον τρόπον τῷ θεῷ
[21]	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται, τοιοῦτόν	τινα	νοῦν κατὰ τὴν ἀντιδιαστολὴν ἔχει,
[24]	καὶ ἀκόλουθον. καὶ οὐκ ἄν	τινα	ξενισμὸν ἐπάγοι τῇ ἀκοῇ τὸ
[39]	ἀγαθύνοντος ἑαυτὸν εἰσποιῶν καὶ τρόπον	τινὰ	πάλιν εἰς τὸ ὁμογενὲς ἑαυτὸν
[37]	τῷ ἡμετέρῳ γενόμενος οὐκ ἄλλην	τινὰ	παρεκαινοτόμησε τῇ φύσει τὴν σύστασιν,
[34]	ταύτης οἰκονομίας ἀναγεννωμένοις ἢ προσθήκην	τινὰ	ποιοῦνται τῆς χάριτος, ἢ τὴν
[10]	τῶν χωρητῶν ἡμῖν ὑποδειγμάτων στοχασμόν	τινα	πρέ– ποντα περὶ τῆς θείας
[6]	ἀγαθοῦ στερήσει θεωρεῖσθαι λέγομεν, οἷόν	τινα	σκιὰν τῇ ἀναχωρήσει τῆς ἀκτῖνος
[26]	ἐνάγεται πρὸς τὸ νομίσαι ἀπάτην	τινὰ	τὴν τοιαύτην μέθοδον ἐπινενοῆσθαι ὑπὲρ
[23]	δυνατόν ἐστι δι´ ἀκολούθου στοχασμόν	τινα	τῆς ἐπιθυμίας αὐτοῦ λαβεῖν, εἰ
[5]	μερῶν μὴ ἄλλην ἐπινοεῖν αἰτίαν	τινὰ	τῆς συστάσεως, ἀλλ´ ἢ τὸν
[40]	τοῦ Ζακχαίου φωνὴν ὅτι Εἴ	τινά	τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλασίονα. ἃ
[35]	τοῖς κατὰ τὸν βίον γινομένοις	τινὰ	τινῶν ἐστὶν ἀρχηγικώτερα, ὧν ἄνευ
[37]	ὁ τὸν ἄρτον ἰδὼν τρόπον	τινὰ	τὸ σῶμα τὸ ἀνθρώπινον βλέπει,
[35]	καὶ ὁμόφυλον, ἀναγκαῖον ἦν ἐπινοηθῆναί	τινα	τρόπον, ἐν ᾧ τις ἦν
[0]	ἡ ἀλήθεια. οὐκοῦν ὅταν πρός	τινα	τῶν ἑλληνιζόντων ἡ διάλεξις ᾖ,
[1]	οὗ ἐστὶ λόγος· τρόπον γάρ	τινα	τῶν πρός τι λεγομένων καὶ
[40]	προσθήκη τοῦ ἀτελεύτητον εἶναι ἄλλην	τινὰ	φύσιν παρὰ τὴν γινωσκομένην νοεῖν
[40]	τὸ εὐαγγέλιον, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν	τέκνα	θεοῦ γενέσθαι. τὸ τέκνον γενόμενόν
[18]	ἐπιφανεῖσαν ἐδέξαντο χάριν, καὶ τὰ	σεμνὰ	τῆς παρ´ αὐτοῖς θρησκείας ἐν
[23]	οἷς οὔτε οὐρανὸς ἐπέρρει τὸ	μάννα,	οὔτε ἡ γῆ κατὰ τὴν
[39]	καὶ ὁ Παῦλος ἐν Χριστῷ	γεννᾷ,	καὶ Ὁ πατὴρ πάντων ἐστὶ
[26]	ἐπανάγουσι πρὸς τὴν κατὰ φύσιν	λαμπηδόνα	τὴν προτιμοτέραν ὕλην· οὐκ ἄπονος
[24]	ταπεινὸν τῆς ἀνθρωπότητος καταβῆναι ἰσχῦσαι	πλείονα	τῆς δυνάμεως τὴν ἀπόδειξιν ἔχει
[40]	Εἴ τινά τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι	τετραπλασίονα.	ἃ πρὸ τοῦ βαπτίσματος ἔλεγον,
[21]	τοίνυν τῆς ἑτερότητος τοῦ κατ´	εἰκόνα	γενομένου πρὸς τὸ ἀρχέτυπον οὔσης,
[5]	τῆς κοσμογονίας ἐνεδείξατο λόγος, κατ´	εἰκόνα	θεοῦ τὸν ἄνθρωπον γεγενῆσθαι λέγων·
[5]	τῇ ὁμοιώσει τῇ κατὰ τὴν	εἰκόνα	πάντων ἐστὶ τῶν τὸ θεῖον
[35]	ἔχει γῆ τε καὶ ὕδωρ,	μόνα	τῶν στοιχείων βαρέα τε ὄντα
[31]	τὸν ἀκόλαστον ἢ ἐπαινοίη τὸν	σώφρονα;	ταύτης κατὰ τὸ πρόχειρον οὔσης
[12]	τὸ θανάτου καὶ φθορᾶς εἶναι	κρείττονα.	εἰ μὲν οὖν τινὸς τούτων
[21]	ἀπιδοῦσαν ἐν τῷ ὕδατι τὴν	κύνα	πρὸς τὴν σκιὰν οὗ διὰ
[0]	ὁ Μανιχαῖος καὶ οἱ κατὰ	Μαρκίωνα	καὶ Οὐαλεντῖνον καὶ Βασιλείδην καὶ
[37]	ῥιζωρυχοῦντα τρέφεται, ἑτέροις ἐστὶν ἡ	πόα	τρόφιμος, τινῶν δὲ ἡ τροφὴ
[20]	εἶδος. ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ	λοιπά,	εἰ ἔξω τοῦ δικαίου τὸ
[28]	τὸ ἀνθρώπινον. τὰ μὲν οὖν	λοιπὰ	τῶν ὀργάνων τὴν παροῦσαν συνέχει
[39]	τοῦτο γενέσθαι. ~Τὰ μὲν γὰρ	λοιπὰ	τῶν τικτομένων τῇ ὁρμῇ τῶν
[39]	τῷ εὐαγγελίῳ τὰ τρία παραδέδοται	πρόσωπά	τε καὶ ὀνόματα δι´ ὧν
[15]	τῷ ζυγῷ τῆς δουλείας κατεχόμενος.	ἆρα	μικρὰ ταῦτα καὶ ἀνάξια τὸν
[4]	τοῦ θεοῦ τὴν σύστασιν ἔσχον,	ἆρα	συνέστηκε τὸ τῆς ἀληθείας μυστήριον,
[1]	σοφῶς τε καὶ τεχνικῶς θεωρούμενα.	ἆρα	τοῦ λόγου ἔργα τὰ πάντα
[26]	κειμένων γένηται, ὁμόφωνος ἡ εὐχαριστία	παρὰ	πάσης ἔσται τῆς κτίσεως, καὶ
[20]	ἐπὶ κεφαλαίων διεξελθεῖν; ~Οὐκοῦν ὁμολογεῖται	παρὰ	πᾶσι μὴ μόνον δυνατὸν εἶναι
[39]	ὁ ἐν τῇ τριάδι γεννώμενος	παρὰ	πατρός τε καὶ υἱοῦ καὶ
[39]	τὸ ἑστὼς τοῦ μὴ ἑστῶτος	παρὰ	πολὺ τιμιώτερον, καὶ τοῦ ἐλλιποῦς
[8]	γέ τις ἐν ὀδύναις διαβιῴη,	παρὰ	πολὺ τῷ τοιούτῳ τὸ μὴ
[6]	θεωρίας διῃρημένης. καὶ οὐδὲν ἂν	παρὰ	ταῦτα καταληφθείη ἐν τῇ τῶν
[15]	κακία δῆλον ὅτι, καὶ οὐδὲν	παρὰ	ταύτην ἕτερον. καθάπερ γὰρ πολλῶν
[40]	ἀτελεύτητον εἶναι ἄλλην τινὰ φύσιν	παρὰ	τὴν γινωσκομένην νοεῖν ὑποτίθεται. ἐπεὶ
[27]	ὅλως θεμιτόν ἐστιν ἄλλο τι	παρὰ	τὴν κακίαν ἀπρεπὲς ἐννοεῖν. πλὴν
[7]	ἂν ἄλλο τι κακὸν εἶναι	παρὰ	τὴν πονηρίαν ᾠήθησαν. πονηρία δὲ
[30]	διαφορὰς διακρίνουσα· διὰ τοῦτο γὰρ	παρὰ	τὴν πρώτην ἀρχὴν τοῦ κηρύγματος
[16]	δυνάμεως ἑαυτοῦ τῆς ἑκατέρῳ τούτων	παρὰ	τὴν πρώτην σύστασιν ἐμμιχθείσης οὕτω
[8]	τὴν γένεσιν, τὰ δ´ ὅσα	παρὰ	τῆς ἀκτίστου φύσεως ἐκ τοῦ
[11]	σωματικήν τε καὶ νοητὴν κτίσιν	παρὰ	τῆς ἀσωμάτου τε καὶ ἀκτίστου
[40]	αὐτῷ, καὶ ὅσα τοιαῦτα σποράδην	παρὰ	τῆς γραφῆς διδασκόμεθα. ἐὰν ἐν
[6]	τὸ κατὰ τὸν ἄνθρωπον μίγμα	παρὰ	τῆς θείας ἀναδείκνυται φύσεως, καθὼς
[28]	βίον παρόδου οἱ ἐπισκεφθῆναι μὲν	παρὰ	τῆς θείας δυνάμεως ἀσθενήσασαν ἐν
[24]	μέγα τι καὶ ὑψηλὸν ἐξεργασθῆναι	παρὰ	τῆς θείας δυνάμεως κατὰ φύσιν
[35]	οἰκονομίαν ἐπῆκται τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει	παρὰ	τῆς θείας προνοίας ὁ θάνατος,
[40]	οὐ σβέννυται, τούτου δὲ πολλὰ	παρὰ	τῆς πείρας ἐξεύρηται τὰ σβεστήρια,
[6]	τεταγμένη, εἰς αὐτὸ τοῦτο δυναμωθεῖσα	παρὰ	τῆς τὸ πᾶν οἰκονομούσης δυνάμεως·
[6]	ἁρμονία διὰ τῶν ἐναντίων ἁρμοζομένη	παρὰ	τῆς τοῦ παντὸς ἐπιστατούσης σοφίας,
[6]	τοῦ παντὸς σύστασιν ἐνεργείας τινὸς	παρὰ	τῆς τῶν πάντων ἐπιστατούσης ἐξουσίας
[38]	κατὰ τὴν πνευματικὴν ἀναγέννησιν εἰδέναι	παρὰ	τίνος γεννᾶται καὶ ποῖον γίνεται
[26]	ἐπιβουλευομένων ἐλπίδας τρέπειν καὶ ἄλλο	παρὰ	τὸ ἐλπισθὲν κατεργάζεσθαι. ἀλλ´ ὁ
[0]	τὴν διάκρισιν. εἰ γὰρ μήτε	παρὰ	τὸ πλέον καὶ ἔλαττον τὴν
[11]	ἐνταῦθα καὶ ἕτερον εἶναί τι	παρὰ	τὸ σῶμα τὴν ψυχὴν πεπιστεύκαμεν
[0]	οὐ παραδέχεται λόγος, μήτε τὴν	παρὰ	τὸ χεῖρον καὶ προτιμότερον· οὐ
[1]	δὲ λόγος οὗτος ἕτερός ἐστι	παρὰ	τὸν οὗ ἐστὶ λόγος· τρόπον
[22]	ἑκουσίως ἡμῶν ἑαυτοὺς ἀπεμπολησάντων ἔδει	παρὰ	τοῦ δι´ ἀγαθότητα πάλιν ἡμᾶς
[35]	καὶ ὁμοιότης ἐν τοῖς γινομένοις	παρὰ	τοῦ ἑπομένου πρὸς τὸν ἡγούμενον.
[26]	τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως κεκαλυμμένῃ, ἀγνοηθέντα	παρὰ	τοῦ ἐχθροῦ, τὸν θεὸν ἐντὸς
[30]	ἐν τῷ λόγῳ κατεσκευάζετο, τὸ	παρὰ	τοῦ θείου βουλήματος ἀποκληροῦσθαι τοῖς
[8]	δὲ συνετωτέροις ἰατρεία καὶ θεραπεία	παρὰ	τοῦ θεοῦ τὸ ἴδιον πλάσμα
[6]	τῆς τοῦ κρείττονος μετουσίας ἔσχε	παρὰ	τοῦ κτίσαντος, ταύτην εἰς εὕρεσιν
[39]	περὶ τοῦ δεῖν ἄνωθεν γεννηθῆναι	παρὰ	τοῦ κυρίου μαθὼν διὰ τὸ
[24]	ἐγκατηνέχθημεν, τί τοῦ εἰκότος ἔξω	παρὰ	τοῦ μυστηρίου μανθάνομεν, εἰ ἡ
[8]	ἅμα καὶ ἀπολομένην ἀνακαλέσασθαι. ὃ	παρὰ	τοῦ μυστηρίου τῆς ἀληθείας ἀκούομεν,
[18]	δι´ ἔτους θυσίαι, πάντα ὅσα	παρὰ	τοῦ νόμου δι´ αἰνιγμάτων τοῖς
[5]	ἐστί, τοῦτον ἐν κακοῖς γεγενῆσθαι	παρὰ	τοῦ πεποιηκότος καθυποπτεύσειεν· ἀλλ´ ἕτερόν
[37]	σώμασιν, ἀλλά τις ἑκάστῳ κατάλληλος	παρὰ	τοῦ τὴν φύσιν οἰκονομοῦντος ἀποκεκλήρωται.
[6]	ὁ ἐπὶ μηδενὶ κακῷ κτισθεὶς	παρὰ	τοῦ τὸ πᾶν ἐν ἀγαθότητι
[5]	τὰ πάντα γεγενῆσθαι καὶ σοφίᾳ	παρὰ	τοῦ τὸ πᾶν συστησαμένου πιστεύουσιν,
[40]	πῦρ γὰρ ἀκούων ἄλλο τι	παρὰ	τοῦτο νοεῖν ἐδιδάχθης ἐκ τοῦ
[40]	λελουμένου μεταβολήν. οὐκ ἤκουσαν καὶ	παρὰ	τούτου τὴν τοῦ Ζακχαίου φωνὴν
[32]	κήρυγμα. ~Τί πρὸς τούτοις ἔτι	παρὰ	τῶν ἀντιλεγόντων προφέρεται; τὸ μάλιστα
[17]	μᾶλλον ἐκ τῶν εἰρημένων τὸ	παρὰ	τῶν ἀπίστων ἡμῖν προφερόμενον. εἰ
[32]	ὁ λόγος, ὡς ὁμολογεῖσθαι καὶ	παρὰ	τῶν ἀπίστων μηδὲν ἀλλότριον εἶναι
[33]	εἰκός ἐστιν ἀπόκρισιν ἡμῖν γενέσθαι	παρὰ	τῶν ἐρωτηθέντων ὅτι πῶς ἐστὶ
[6]	τὸ ζήτημα. τοιοῦτόν τινα λόγον	παρὰ	τῶν πατέρων διεδεξάμεθα· ἔστι δὲ
[35]	ἑπομένοις ἡ μίμησις. ὥσπερ γὰρ	παρὰ	τῶν πεπαιδευμένων τὰ τακτικὰ πρὸς
[29]	καταφαρμακεύεται τοῖς πυκνοῦσι τὸ σῶμα	παρὰ	τῶν τεχνικῶς μεθοδευόντων τὰ πάθη,
[18]	ἣν οἱ μεταστῆναι τῆς πίστεως	παρὰ	τῶν τυράννων ἀναγκαζόμενοι φανερῶς ἐπεδείξαντο,
[29]	ἐπὶ τὴν ἐπιφάνειαν ἐκκαλυφθῆναι τὸ	παρὰ	φύσιν ἐγκείμενον, οὐ καταφαρμακεύεται τοῖς
[8]	δριμύσσει τὴν ἐπιφάνειαν· τὸ γὰρ	παρὰ	φύσιν ἐμφυὲν τῇ φύσει διά
[8]	ἥλους τε καὶ τὰς ἀκροχορδόνας	παρὰ	φύσιν ἐπιγενομένας τῷ σώματι διὰ
[26]	δυνάμεως πυρὸς δίκην ἀφανισμὸν τοῦ	παρὰ	φύσιν κατεργασάμενος εὐεργετεῖ τῇ καθάρσει
[24]	τῆς δυνάμεως οὐδὲν ἐν τοῖς	παρὰ	φύσιν κωλυομένης. ὡς γὰρ ἴδιόν
[8]	ὡς λυπεῖσθαι καὶ δάκνεσθαι τοῦ	παρὰ	φύσιν χωριζομένην τὴν αἴσθησιν· οὕτω
[6]	δυνάμει, τῇ εὐλογίᾳ δὲ ἡ	κατάρα,	τῇ παρρησίᾳ δὲ ἡ αἰσχύνη,
[33]	καὶ ἐπιστήμης δεκτικόν· ἐκεῖνο δὲ	ὑγρᾷ	τινὶ ἐνθεωρεῖται ποιότητι, καὶ πλεῖον
[23]	φόβον, καὶ τῶν κατὰ τὸν	ἀέρα	παθῶν τὴν ἐξουσίαν, καὶ τὴν
[12]	ἀέρος, καὶ τῶν ὑπὲρ τὸν	ἀέρα	τόπων, θεοῦ τὸ πρὸς πάντα
[5]	σώματος διαπλάσεως τῷ μὲν τὸν	ἀέρα,	τῷ δὲ τὸ ὕδωρ εἶναι.
[10]	τῶν τῆς σαρκὸς ὅρων ἡ	νοερὰ	φύσις. ἀλλ´ ὁ μὲν ὄγκος
[8]	τῶν κατ´ αἴσθησιν κινημάτων ἡ	νοερὰ	φύσις, διὰ τοῦτο τῆς περὶ
[31]	ἡ δὲ λογική τε καὶ	νοερὰ	φύσις, ἐὰν τὸ κατ´ ἐξουσίαν
[16]	τὸν δὲ θεόν φαμεν ἐν	ἑκατέρᾳ	γεγενῆσθαι τῇ τῆς φύσεως ἡμῶν
[13]	ἡμῶν ἐκφεύγει κοινότητα. εἰς γὰρ	ἑκάτερα	τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς τὰ πέρατα
[23]	θαλάσσης πορείαν, οὐ διαχωροῦντος ἐφ´	ἑκάτερα	τοῦ πελάγους, καὶ τὸν πυθμένα
[5]	θεὸν ἑαυτῆς ἐπιγραφομένη ποιητὴν καὶ	πατέρα·	ἀλλ´ ἐμφύεταί πως τὸ κακὸν
[1]	πάντως τῷ λόγῳ καὶ τὸν	πατέρα	τοῦ λόγου συνυπακούεσθαι· οὐ γὰρ
[1]	εἰς ἀνύπαρκτον· ἀλλ´ ὥσπερ ἡ	ἡμετέρα	φύσις ἐπίκηρος οὖσα καὶ ἐπίκηρον
[23]	ῥοπῆς καὶ ὑπόθεσιν καὶ οἱονεὶ	μητέρα	τῆς λοιπῆς κακίας τὴν φιλαρχίαν
[8]	οἰκείως ἔχει, κρείττων δὲ καὶ	ὑψηλοτέρα	τῶν κατ´ αἴσθησιν κινημάτων ἡ
[28]	δεύτερα; τίνος δὲ οὐκ ἂν	προτιμότερα	κατὰ τὸ εὔλογον κρίνοιτο; οὐ
[26]	κρίσεως, ἀλλὰ συνάπτειν ἀλλήλοις εὐμηχάνως	ἀμφότερα,	τῇ μὲν δικαιοσύνῃ τὸ κατ´
[10]	τῆς ὕλης, ἀλλ´ ἓν τὰ	συναμφότερα	γίνεται, οὕτω καὶ ἐπὶ τούτου·
[16]	οὐκ ἔστιν, οὐδ´ ἂν ἡ	δευτέρα	κίνησις, ἣν θάνατον ὀνομάζομεν, πάθος
[28]	τῶν τιμίων εἶναι νομιζομένων ἐκεῖνα	δεύτερα;	τίνος δὲ οὐκ ἂν προτιμότερα
[35]	βίον γινομένοις τινὰ τινῶν ἐστὶν	ἀρχηγικώτερα,	ὧν ἄνευ οὐκ ἂν τὸ
[20]	σημεῖα. καὶ τίς ἂν γένοιτο	φανερωτέρα	τοῦ ἀγαθοῦ μαρτυρία ἢ τὸ
[7]	τοῖς δὲ διορατικωτέροις τῆς ἀληθείας	σαθρὰ	ὄντα καὶ πρόχειρον τὴν τῆς
[17]	τρεφόμενος, καὶ τῇ τοῦ θανάτου	πείρᾳ	σώζων τὸν ἄνθρωπον, ἐξὸν μήτε
[40]	θεὸν οἰκειότητα. ἐκεῖνος ἀνοίγει τὴν	χεῖρα	καὶ ἐμπιπλᾷ πᾶν ζῷον εὐδοκίας,
[32]	τοῦ θανάτου πάλιν ἐπάνοδον, οἱονεὶ	χεῖρα	τῷ κειμένῳ ὀρέγων διὰ τοῦτο
[6]	γενέσθαι πείσας φονέα τε καὶ	αὐτόχειρα.	ἐπειδὴ γὰρ διὰ τῆς θείας
[9]	πάντως ἐν τῇ τοῦ καλοῦ	μοίρᾳ	καταλαμβάνεται, τὸ δὲ ἀληθῶς καλὸν
[37]	ζωῆς ἡμῖν κατήρξατο. καθάπερ γὰρ	μικρὰ	ζύμη, καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος,
[15]	ζυγῷ τῆς δουλείας κατεχόμενος. ἆρα	μικρὰ	ταῦτα καὶ ἀνάξια τὸν θεὸν
[18]	ἀντιμαχομένοις πρὸς τὴν ἀλήθειαν οὐ	μικρὰ	τῆς θείας ἐπιδημίας ἀπόδειξις ἡ
[6]	βλεφάροις τὰς ὄψεις ὑποβαλὼν σκότος	ὁρᾷ,	οὕτω κἀκεῖνος αὐτῷ τῷ μὴ
[13]	ἡδονὴ καθηγήσατο, οὔτε τὸν θάνατον	φθορὰ	διεδέξατο. ἀπιστεῖς τῷ θαύματι; χαίρω
[13]	τίκτεται καὶ μετὰ θάνατον ἐν	διαφθορᾷ	γίνεται. εἰ ταῦτα περιεῖχε τὸ
[26]	ἔχει. ὁ μὲν γὰρ ἐπὶ	διαφθορᾷ	τῆς φύσεως τὴν ἀπάτην ἐνήργησεν,
[24]	οὐσίας ἡ ἐπὶ τὸ ἄνω	φορά,	καὶ οὐκ ἄν τις θαύματος
[39]	ὑπερέχον καὶ ἐνδέον ἐν ἡμῖν	διαφορὰ	διίστησιν αὐτὴν τῆς πρὸς ἑαυτὴν
[40]	τὸ μὴ παραδεχόμενον σβέσιν ἡ	διαφορά.	οὐκοῦν ἄλλο τι, καὶ οὐχὶ
[27]	πλέον καὶ μᾶλλον καὶ ἧττον	διαφορᾷ	σύνθετον ἐκ τοῦ ἀκολούθου τὸ
[31]	ἄκριτος ἡ κατὰ τὸν βίον	διαφορά.	τίς γὰρ ἂν ἔτι κατὰ
[21]	ταύτῃ τοίνυν γεγονότος ἑκουσίως τῇ	συμφορᾷ	τοῦ ἀνθρώπου τοῦ ἑαυτὸν δι´
[18]	γὰρ τῆς τοῦ Χριστοῦ θεοφανείας	λαμπρὰ	παρ´ αὐτοῖς ἦν τὰ ἐν
[23]	τῶν ἐν τῇ τοῦ θανάτου	φρουρᾷ	καθειργμένων γενέσθαι. ἀλλὰ μὴν ἀμήχανον
[11]	κατακιρνᾶται θεότης πρὸς τὸ ἀνθρώπινον,	ὥρα	σοι πρὸ τούτου ζητεῖν τί
[23]	οὐδενὶ συνεγνώκει τοιοῦτον οὐδέν, οἷα	καθεώρα	περὶ τὸν τότε φαινόμενον, κυοφορίαν
[8]	γένεσιν, ἐπειδὴ τοῦ καλοῦ διαμαρτήσεσθαι	προεώρα	τὸν γενησόμενον, ἢ ἀγαγόντα καὶ
[9]	ἐν τῇ τοῦ καλοῦ θεωρεῖται	χώρᾳ.	ἢ τοίνυν δειξάτωσαν κακίαν εἶναι
[27]	καὶ μέχρι τοῦ τέλους ἑαυτὴν	ἐπεκτείνασα	καὶ τὰ διὰ μέσου τούτων
[39]	τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας ἔχων.	πᾶσα	γὰρ ἡ κτίσις τῷ κατὰ
[1]	τοῦ θεοῦ λόγον ἀιδίως, ἀνάγκη	πᾶσα	ἐν ζωῇ τοῦ λόγου τὴν
[7]	τὴν πονηρίαν ᾠήθησαν. πονηρία δὲ	πᾶσα	ἐν τῇ τοῦ ἀγαθοῦ στερήσει
[0]	τῶν αὐτῶν χαρακτηριζόμενα λέγοι, ἀνάγκη	πᾶσα	ἐπὶ τῶν μηδεμιᾷ παραλλαγῇ διακρινομένων
[0]	ἀφθαρσία καὶ ἡ ἀιδιότης καὶ	πᾶσα	εὐσεβὴς διάνοια κατὰ τὸν αὐτὸν
[4]	τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ	πᾶσα	ἡ δύναμις αὐτῶν. ποίῳ λόγῳ
[35]	ἡ ἐκ μεταμελείας διόρθωσις, ἀνάγκη	πᾶσα	καὶ τούτους ἐν τῷ καταλλήλῳ
[5]	καθὼς ἡ ἀκολουθία παρέδειξεν, ἀνάγκη	πᾶσα	καὶ τῶν τοῦ κόσμου μερῶν
[27]	ὕψος τῆς φύσεως ἡ κτίσις	πᾶσα	κατὰ τὸ ἴσον ἐπὶ τὸ
[1]	τὴν ὑψηλοτέραν ὑπόληψιν. ἀνάγκη γὰρ	πᾶσα	κατάλληλον εἶναι πιστεύειν τῇ φύσει
[32]	τύπου ῥημάτων διαφέρεται. ἐπεὶ οὖν	πᾶσα	πρὸς αὐτὸν ἡ κτίσις βλέπει,
[28]	τρόπον δυσαρεστούμενοι, οὐκ εἰδότες ὅτι	πᾶσα	πρὸς ἑαυτὴν ἡ κατασκευὴ τοῦ
[0]	κατὰ τὸ εὔλογον εὑρισκομένης, ἀνάγκη	πᾶσα	πρὸς μιᾶς θεότητος ὁμολογίαν συνθλιβῆναι
[28]	ἡ τῶν ὀργανικῶν μελῶν διασκευὴ	πᾶσα	συντέτακται. ὁ δὲ σκοπός ἐστι
[1]	ἑτέρῳ λέγειν εἶναι· ἀλλ´ ἀνάγκη	πᾶσα,	τῆς ἁπλότητος ὁμολογουμένης, αὐτοζωὴν εἶναι
[13]	φύσει δεικνυμένων οἴεσθαι. ἀνάγκη γὰρ	πᾶσα	τὸν μὴ πιστεύοντα τὸν τοιοῦτον
[1]	θείαν θεωρεῖται φύσιν, ἀνάγκῃ δὲ	πᾶσα	τοσαύτην εἶναι ὁμολογεῖν τοῦ λόγου
[17]	καθορᾶται· ἦ γὰρ ἂν περιῄρητο	πᾶσα	τῶν ἀπίστων ἀντίρρησις, εἰ τὸ
[18]	πᾶσιν ἀνθρώποις, διὰ τῆς ἀνθρωπίνης	ἐπιδημήσασα	φύσεως, πάντα καπνοῦ δίκην εἰς
[15]	τοῦ ἰατρεύοντος ἡ φύσις ἡμῶν	ἀσθενήσασα,	ἐδεῖτο τοῦ ἀνορθοῦντος ὁ ἐν
[18]	εἰδωλομανίας τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων	κατακρατήσασα·	ὅπως τοῦτο νόμιμον πᾶσι τοῖς
[40]	φωνὴν ὅτι Εἴ τινά τι	ἐσυκοφάντησα,	ἀποδίδωμι τετραπλασίονα. ἃ πρὸ τοῦ
[37]	μὲν διὰ πίστεως πρὸς αὐτὸν	ἀνακραθεῖσα	τὰς ἀφορμὰς ἐντεῦθεν τῆς σωτηρίας
[31]	ἀρετή, τῇ ἀκινησίᾳ τῆς προαιρέσεως	ἐμπεδηθεῖσα·	ἀρετῆς δὲ μὴ οὔσης, ὁ
[40]	καὶ ἡ ἐκ μοιχείας αὐτῷ	κτηθεῖσα	γυνὴ ταῖς ἡδοναῖς αὐτοῦ καὶ
[6]	κτιστὴ δὲ ἦν καὶ ἡ	μνημονευθεῖσα	δύναμις, αὐτεξουσίῳ κινήματι τὸ δοκοῦν
[28]	ἀκολουθία, θείῳ βουλήματι καὶ νόμῳ	διαταχθεῖσα,	πόρρω τῆς κατὰ κακίαν ἐστὶ
[5]	εἰκὼν κατ´ ἐκεῖνο τὸ μέρος,	ἀλλοτριωθεῖσα	τῷ ἀνομοίῳ πρὸς τὸ ἀρχέτυπον·
[6]	περικρατεῖν τεταγμένη, εἰς αὐτὸ τοῦτο	δυναμωθεῖσα	παρὰ τῆς τὸ πᾶν οἰκονομούσης
[18]	ζωῆς ἐν τῷ παρόντι βίῳ	φανερωθεῖσα,	ἡ διὰ τῶν πραγμάτων αὐτῶν
[35]	κατὰ τὸν ἴδιον σκοπὸν ἐντελῶς	πληρωθεῖσα.	διεστάλη τε γὰρ διὰ τοῦ
[24]	τοῦ ὕψους, πῶς θεότης ἀνθρωπίνῃ	συμπλακεῖσα	φύσει καὶ τοῦτο γίνεται καὶ
[18]	καὶ τεμένη καὶ ἀφιδρύματα καὶ	ὅσα	ἄλλα τοῖς θεραπευταῖς τῶν δαιμόνων
[35]	κατηφείας κεχωρισμένον ἀποκατάστασιν. οὐ γὰρ	ὅσα	δι´ ἀναστάσεως τὴν ἐπὶ τὸ
[29]	πάντα ὅσα τε μνημονεύεται καὶ	ὅσα	ἔξω τῆς ἱστορίας ἐν ταῖς
[8]	ἔχον τὴν γένεσιν, τὰ δ´	ὅσα	παρὰ τῆς ἀκτίστου φύσεως ἐκ
[18]	μισμέναι δι´ ἔτους θυσίαι, πάντα	ὅσα	παρὰ τοῦ νόμου δι´ αἰνιγμάτων
[5]	ἀγαθότητα, μήτε τὰ ἄλλα πάντα,	ὅσα	περὶ τὴν θείαν καθορᾶται φύσιν,
[5]	θεῖον χαρακτηριζόντων ἡ ἀπαρίθμησις, καὶ	ὅσα	περὶ τούτων ἱστορικώτερον ὁ Μωσῆς
[8]	τὴν τομὴν ἄγουσιν, οὕτως καὶ	ὅσα	ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν διὰ τῆς
[29]	παιδοφονία, οὐδὲ τὰ ἄλλα πάντα	ὅσα	τε μνημονεύεται καὶ ὅσα ἔξω
[32]	δὲ νοουμένῳ πανταχοῦ εἶναι, καὶ	ὅσα	τοιαῦτα περιέχει ἡ ἱστορία, οὐδὲν
[40]	ἔστιν ἀδικία ἐν αὐτῷ, καὶ	ὅσα	τοιαῦτα σποράδην παρὰ τῆς γραφῆς
[5]	ἐν τῇ τῶν ἀλόγων φύσει,	ὅσα	τὸν ἔνυδρον καὶ ἐναέριον ἔλαχε
[6]	λόγῳ, οὐ καθ´ ἑαυτήν τις	οὖσα,	ἀλλὰ τῇ ἀπουσίᾳ νοουμένη τοῦ
[1]	ὥσπερ ἡ ἡμετέρα φύσις ἐπίκηρος	οὖσα	καὶ ἐπίκηρον τὸν λόγον ἔχει,
[7]	στερήσει χαρακτηρίζεται, οὐ καθ´ ἑαυτὴν	οὖσα,	οὐδὲ καθ´ ὑπόστασιν θεωρουμένη· κακὸν
[27]	τὰ διὰ μέσου τούτων πάντα	διαλαβοῦσα.	μιᾶς δὲ πᾶσιν ἀνθρώποις τῆς
[19]	πρὸς τὸν προκείμενον σκοπὸν ἀκολούθως	χειραγωγοῦσα	τὸν λόγον; τίς ἄλλη ἢ
[34]	τις ἰδιότης ἡ τὴν φύσιν	γνωρίζουσα,	οὕτως ἴδιον τῆς θείας φύσεώς
[19]	τὴν ἡμετέραν συμπλέκεται, δι´ ἑαυτῆς	σώζουσα	τὸ ἀνθρώπινον, οὐ διὰ προστάγματος
[10]	τῇ κτίσει, καὶ μέχρις οὐρανῶν	ἀνιοῦσα,	καὶ τῶν ἀβύσσων ἐπιβατεύουσα, καὶ
[23]	κατὰ τὴν ἰδίαν αὐτῆς φύσιν	σιτοποιοῦσα	τὴν χρείαν ἐπλήρου, ἀλλ´ ἐκ
[21]	ἐν ᾧ ἐστὶν εἰς ἀεὶ	προιοῦσα·	δύο δὲ τῆς τοιαύτης εἴδη
[8]	τὸ αἰσθητὸν τοῦ ἀνθρώπου μέρος	διαλαμβάνουσα,	αὐτῆς δὲ τῆς θείας εἰκόνος
[30]	τὰς κατὰ τὰ ἔθνη διαφορὰς	διακρίνουσα·	διὰ τοῦτο γὰρ παρὰ τὴν
[10]	τὰ καταχθόνια διὰ τῆς πολυπραγμοσύνης	εἰσδύνουσα,	πολλάκις δὲ καὶ τῶν οὐρανίων
[37]	τὸ ἀκόλουθον ἡμῖν ἡ πίστις	βλέπουσα	μηδεμίαν ἀμφιβολίαν περὶ τοῦ προκειμένου
[27]	μὴ ἐφήψατο, πρὸς τὸ ἑαυτῆς	βλέπουσα	πρέπον, ἄχρηστος ἦν τῷ ἀνθρώπῳ
[2]	τοῦ λόγου δύναμιν ἐν ἑαυτῇ	φανεροῦσα.	ἐπὶ δὲ τῆς θείας φύσεως
[8]	κτισθείσῃ φύσει, τὸ ἔξωθεν αὐτῆς	περικαλύπτουσα,	οὐ τὸ ἔσωθεν, τὸ αἰσθητὸν
[5]	ἀνάγκαις τισὶν ὑπεζευγμένη τε καὶ	δουλεύουσα	πῶς ἂν εἰκὼν ὀνομάζοιτο; οὐκοῦν
[35]	κεχωρισμένων ἐπάνοδος τῆς ἀλλοτρίας ἐπιμιξίας	καθαρεύουσα	γένοιτο· ἐπὶ δὲ τῶν ἀκολουθούντων
[10]	οὐρανῶν ἀνιοῦσα, καὶ τῶν ἀβύσσων	ἐπιβατεύουσα,	καὶ τῷ πλάτει τῆς οἰκουμένης
[5]	ἰσχύι πᾶν τὸ κατὰ προαίρεσιν	ἔχουσα·	ἀγαθοῦ δὲ ὄντος τοῦ κόσμου
[27]	ἄλλη τις εὑρεθείη τὸ ἄξιον	ἔχουσα.	εἰ δὲ ἐπ´ ἴσης πάντα
[6]	κατὰ τὴν ὑπερκόσμιον λῆξιν πολλὴν	ἔχουσα	τῷ ἰδιάζοντι τῆς φύσεως πρὸς
[32]	ἐν τῷ εἶναι τὰ πάντα	συνέχουσα.	εἴτε δὴ θεότητα τὴν φύσιν
[1]	οὕτως ἡ ἄφθαρτος καὶ ἀεὶ	ἑστῶσα	φύσις ἀίδιον ἔχει καὶ ὑφεστῶτα
[5]	σοφίας, ἀλλὰ κατ´ οὐσίαν τις	ὑφεστῶσα	δύναμις, προαιρετική τε παντὸς ἀγαθοῦ
[40]	καὶ τὸ λειπόμενον, ὅτι οὔτε	τὰ	ἀγαθὰ τὰ ἐν ἐπαγγελίαις τοῖς
[8]	ἡμῖν ἐκτίθεται. πλὴν ἔκδηλον καὶ	τὰ	αἰνίγματα τὴν διδασκαλίαν ἔχει. ἐπειδὴ
[1]	φύσει τὸν λόγον, ὡς καὶ	τὰ	ἄλλα πάντα. καὶ γὰρ δύναμίς
[5]	ἀναπόλαυστον εἶναι τὴν ἀγαθότητα, μήτε	τὰ	ἄλλα πάντα, ὅσα περὶ τὴν
[29]	τοῦ Ἡρῴδου παράνομος παιδοφονία, οὐδὲ	τὰ	ἄλλα πάντα ὅσα τε μνημονεύεται
[6]	τὴν ζωὴν ἔχειν. οὕτω καὶ	τὰ	ἄλλα πάντα ταῖς οἰκείαις ἀρχαῖς
[40]	ἃ πρὸ τοῦ βαπτίσματος ἔλεγον,	τὰ	αὐτὰ καὶ νῦν περὶ αὐτοῦ
[3]	τὴν δύναμιν. ~Ὥστε τὸν ἀκριβῶς	τὰ	βάθη τοῦ μυστηρίου διασκοπούμενον ἐν
[26]	προκατεβάλετο, ὥσπερ ἡ γῆ κατὰ	τὰ	γένη τῶν καταβληθέντων σπερμάτων καὶ
[15]	τὸν εὐεργέτην ἐπιγινώσκομεν· πρὸς γὰρ	τὰ	γινόμενα βλέποντες, διὰ τούτων τὴν
[35]	κατὰ τὴν ἐν ἑκατέρῳ δύναμιν	τὰ	γινόμενα κρίνοι, οὐδεμίαν ἐν τοῖς
[8]	διὰ κτίσεως ἔχον τὴν γένεσιν,	τὰ	δ´ ὅσα παρὰ τῆς ἀκτίστου
[32]	περὶ τοῦ σταυροῦ τὸ μυστήριον.	τὰ	δὲ ἀπὸ τούτου τοιαῦτα κατὰ
[27]	μὲν ἐφάπτεσθαι τῆς ἀπροσίτου φύσεως,	τὰ	δὲ ἀποκρίνεσθαι, ἢ οὕτω γ´
[27]	τὰ μὲν ἐῶσι τῶν μολυσμάτων,	τὰ	δὲ ἀπορρύπτουσιν, ἀλλ´ ἀπ´ ἀρχῆς
[28]	τε καὶ ἐνεργητικὴ δύναμις οἰκονομεῖται·	τὰ	δὲ γεννητικὰ τοῦ μέλλοντος ἔχει
[20]	μὴ διὰ τῶν γιγνομένων φανερουμένη;	τὰ	δὲ πεπραγμένα εἱρμῷ τινὶ καὶ
[39]	ἔχει, κἂν τὰ μὲν ὑποβεβηκότα,	τὰ	δὲ ὑπερανεστῶτα τύχῃ, οὕτως ἡ
[18]	δὲ τὰς ἐτησίους πομπὰς καὶ	τὰ	δι´ αἱμάτων ἐν ταῖς ἑκατόμβαις
[27]	τοῦ τέλους ἑαυτὴν ἐπεκτείνασα καὶ	τὰ	διὰ μέσου τούτων πάντα διαλαβοῦσα.
[35]	τὰ ἡνωμένα καὶ πάλιν συνήχθη	τὰ	διακεκριμένα, ὡς ἂν καθαρθείσης τῆς
[16]	τῆς ψυχῆς κινηθείσης, πάλιν συνῆψε	τὰ	διακριθέντα, καθάπερ τινὶ κόλλῃ, τῇ
[20]	λόγου τῆς κατὰ ἄνθρωπον οἰκονομίας	τὰ	δύο μετ´ ἀλλήλων κατανοῆσαι, τὸ
[26]	ἐξιστάμενον. σκοπήσωμεν τοίνυν εἰ μὴ	τὰ	δύο ταῦτα τοῖς γεγονόσιν ἐνθεωρεῖται.
[30]	οὔτε ἡλικίας, οὔτε τὰς κατὰ	τὰ	ἔθνη διαφορὰς διακρίνουσα· διὰ τοῦτο
[9]	ἢ εἰ ἔξω κακίας εἶναι	τὰ	εἰρημένα συντίθενται, οὐδὲν αἰσχρὸν εἶναι
[1]	ἀγαθὸν δὲ ὁ κόσμος καὶ	τὰ	ἐν αὐτῷ πάντα σοφῶς τε
[27]	οὔτε ὁ οὐρανὸς πλησιαίτερος, οὔτε	τὰ	ἐν ἑκατέρῳ τῶν στοιχείων ἐνδιαιτώμενα
[40]	λειπόμενον, ὅτι οὔτε τὰ ἀγαθὰ	τὰ	ἐν ἐπαγγελίαις τοῖς εὖ βεβιωκόσι
[18]	θεοφανείας λαμπρὰ παρ´ αὐτοῖς ἦν	τὰ	ἐν Ἱεροσολύμοις βασίλεια, ὁ διώνυμος
[40]	φθόνος καὶ ὑπερηφανία, ἀλλὰ καὶ	τὰ	ἐξ ἀδικίας κέρδη παραμένῃ αὐτῷ
[9]	τῶν εἰρημένων εἶναι· πρὸς δὲ	τὰ	ἐφεξῆς οὐχ ὁμοίως ἕξει, δι´
[24]	τοίνυν καὶ ταῦτα γένηται καταφανῆ,	τὰ	ἐφεξῆς τοῦ μυστηρίου διασκοπήσωμεν, ἐν
[35]	τε γὰρ διὰ τοῦ θανάτου	τὰ	ἡνωμένα καὶ πάλιν συνήχθη τὰ
[13]	λεγόμενον, ὑπὲρ τὴν φύσιν εἶναι	τὰ	θαύματα. αὐτὸ οὖν τοῦτο τῆς
[35]	τὸ τῆς φύσεως μέτρον ἐξεργαζομένου	τὰ	κατὰ δύναμιν. ὡς γὰρ ἔστιν
[12]	ἀπόδειξιν τῆς ἐπιφανείας τῆς θεότητος	τὰ	κατὰ τὰς ἐνεργείας θαύματα πεποιήμεθα,
[6]	αἰσχύνη, καὶ πᾶσι τοῖς ἀγαθοῖς	τὰ	κατὰ τὸ ἐναντίον νοούμενα. διὰ
[15]	τῶν ὄντων οὐδέν, πλὴν ἰδίως	τὰ	κατὰ τὸ ἐναντίον νοούμενα, οἷον
[32]	νοεῖται, ἢ κάτω, ἢ πρὸς	τὰ	κατὰ τὸ πλάγιον πέρατα διαβαίνει
[10]	τῆς οἰκουμένης ἐπερχομένη, καὶ πρὸς	τὰ	καταχθόνια διὰ τῆς πολυπραγμοσύνης εἰσδύνουσα,
[34]	δὲ τοῦτο ζητῶν ἀναγνώτω πάλιν	τὰ	κατόπιν ἐξητασμένα. ἡ γὰρ κατασκευὴ
[20]	δυνάμεως εἶδος. ὡσαύτως δὲ καὶ	τὰ	λοιπά, εἰ ἔξω τοῦ δικαίου
[24]	δυνάμεως τὴν ἀπόδειξιν ἔχει ἢ	τὰ	μέγαλά τε καὶ ὑπερφυῆ τῶν
[23]	κατὰ τὸν τῦφον θρέψειεν πάθος,	τὰ	μείζω τῶν ἐλαττόνων διαμειβόμενος; ἀλλὰ
[39]	τῆς τῶν σωμάτων κατασκευῆς πάντα	τὰ	μέλη πρὸς ἑαυτὰ συμφυῶς ἔχει,
[39]	περ ἂν ἕληται, τοῦτο γενέσθαι.	~Τὰ	μὲν γὰρ λοιπὰ τῶν τικτομένων
[37]	τοῦ τὴν φύσιν οἰκονομοῦντος ἀποκεκλήρωται.	τὰ	μὲν γὰρ τῶν ζῴων ῥιζωρυχοῦντα
[27]	ἐν τῷ μέρει τούτῳ, ὡς	τὰ	μὲν ἐφάπτεσθαι τῆς ἀπροσίτου φύσεως,
[27]	ῥύπον τῶν ἱματίων ἐκπλύνοντες οὐ	τὰ	μὲν ἐῶσι τῶν μολυσμάτων, τὰ
[28]	ἐν τῇ ζωῇ τὸ ἀνθρώπινον.	τὰ	μὲν οὖν λοιπὰ τῶν ὀργάνων
[39]	πρὸς ἑαυτὰ συμφυῶς ἔχει, κἂν	τὰ	μὲν ὑποβεβηκότα, τὰ δὲ ὑπερανεστῶτα
[27]	ἦν τῷ ἀνθρώπῳ ἡ περὶ	τὰ	μηδὲν ἡμῖν ἐπικοινωνοῦντα τῆς θείας
[17]	αἰῶνας, ὥστε ἐν αὐτοῖς ἀποκαλυφθῆναι	τὰ	νῦν διὰ τῆς πίστεως μόνης
[12]	θεοῦ τὸ συντηρεῖν διὰ προνοίας	τὰ	ὄντα, θεοῦ τὸ βρῶσιν καὶ
[25]	ἐγκαθήμενον; τοῦ γὰρ ὄντος ἐξῆπται	τὰ	ὄντα, καὶ οὐκ ἔνεστιν εἶναί
[25]	τοῖς μὴ λίαν μικροψύχως κατανοοῦσι	τὰ	ὄντα οὐδένα ἂν ἐκ τοῦ
[29]	σῶμα παρὰ τῶν τεχνικῶς μεθοδευόντων	τὰ	πάθη, ἀλλ´ ἀναμένουσι τὸ ἐνδομυχοῦν
[35]	οὐκ ἀμφιβάλλεται. οἷς δὲ προσεπωρώθη	τὰ	πάθη καὶ οὐδὲν προσήχθη τῆς
[5]	πίστιν τοὺς ἀντιλέγοντας προσαξόμεθα. λόγῳ	τὰ	πάντα γεγενῆσθαι καὶ σοφίᾳ παρὰ
[25]	ἔχον. εἰ οὖν ἐν αὐτῷ	τὰ	πάντα καὶ ἐν πᾶσιν ἐκεῖνο,
[32]	ἐνθεωρουμένη καὶ ἐν τῷ εἶναι	τὰ	πάντα συνέχουσα. εἴτε δὴ θεότητα
[7]	ὁ γὰρ πνευματικός, φησίν, ἀνακρίνει	τὰ	πάντα. ταύτην οἶμαι τὴν αἰτίαν
[5]	τὸν λόγον αὐτόν, δι´ οὗ	τὰ	πάντα τὴν εἰς τὸ γενέσθαι
[1]	θεωρούμενα. ἆρα τοῦ λόγου ἔργα	τὰ	πάντα τοῦ ζῶντος μὲν καὶ
[4]	μὴν ἀνενέργητά τε καὶ ἀνυπόστατα	τὰ	παρ´ ἡμῖν ῥήματα καὶ τὸ
[5]	τυχὸν τοῖς εἰρημένοις ὁ πρὸς	τὰ	παρόντα βλέπων καὶ οἴεται διελέγχειν
[13]	γὰρ ἑκάτερα τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς	τὰ	πέρατα βλέποντες, ἴσμεν καὶ ὅθεν
[13]	ἦν τῶν τῆς φύσεως ὅρων	τὰ	περὶ τοῦ Χριστοῦ διηγήματα, ποῦ
[23]	τῆς ἐπιθυμίας αὐτοῦ λαβεῖν, εἰ	τὰ	πρόδηλα γένοιτο ἡμῖν τῶν ζητουμένων
[26]	τῆς τοῦ θανάτου πείρας διεξελθών,	τὰ	προειρημένα πάντα κατείργασται, τόν τε
[9]	τὸ ἐφεξῆς τῶν λεγομένων διὰ	τὰ	προειρημένα συμπαραδέχεσθαι. τὸ γὰρ θεοπρεπὲς
[37]	τὸν τρόπον ἐπανακτέον πάλιν πρὸς	τὰ	προκείμενα τὴν διανοίαν. ἐζητεῖτο γὰρ
[40]	πολλὰ παρὰ τῆς πείρας ἐξεύρηται	τὰ	σβεστήρια, πολλὴ δὲ τοῦ σβεννυμένου
[18]	τὴν ἐπιφανεῖσαν ἐδέξαντο χάριν, καὶ	τὰ	σεμνὰ τῆς παρ´ αὐτοῖς θρησκείας
[20]	ἐπὶ τοῦ θεοῦ τῆς ἀγαθότητος	τὰ	σημεῖα. καὶ τίς ἂν γένοιτο
[26]	ἐκεῖνα ὁ ἀπατεὼν ἀντιλαμβάνει, ὧν	τὰ	σπέρματα διὰ τῆς ἰδίας προαιρέσεως
[16]	πάλιν διάλυσίς τε καὶ πρὸς	τὰ	συγγενῆ μεταχώρησις. τίνος οὖν λέγει
[10]	διεζευγμένην τῆς ὕλης, ἀλλ´ ἓν	τὰ	συναμφότερα γίνεται, οὕτω καὶ ἐπὶ
[21]	πάντα μοι κατὰ ταὐτὸν ἀναζήτει	τὰ	ταῖς θείαις ὑπολήψεσι πρέποντα, τὸ
[35]	ὥσπερ γὰρ παρὰ τῶν πεπαιδευμένων	τὰ	τακτικὰ πρὸς τὴν ὁπλιτικὴν ἐμπειρίαν
[0]	ὑποκείμενον ὁμολογεῖσθαι, πολλὰ δὲ εἶναι	τὰ	τέλεια διὰ τῶν αὐτῶν χαρακτηριζόμενα
[8]	κύριος· οὔ μοι δοκεῖ πρὸς	τὰ	τοιαῦτα δέρματα τοῦ λόγου τὴν
[20]	κακίαν ἄν τις μᾶλλον κυρίως	τὰ	τοιαῦτα κατονομάσειεν· τὸ γὰρ ἐλλιπὲς
[5]	καὶ ψυχὴν ἐπιτήδειον, ταῦτα καὶ	τὰ	τοιαῦτα λέγων καὶ κατατρέχων τῆς
[40]	τοῦτο ὑπηρετῆται. ἐὰν ταῦτα καὶ	τὰ	τοιαῦτα ὁμοίως πρότερόν τε καὶ
[26]	ἀρχὴν ἐπιδεηθέντων καθάρσεως. ταῦτα καὶ	τὰ	τοιαῦτα παραδίδωσι τὸ μέγα μυστήριον
[7]	τῶν δογμάτων τούτων μυθοποιίας τοῖς	τὰ	τοιαῦτα προφέρουσιν ἐγγεγενῆσθαι, ὅτι πρὸς
[31]	~Ἀλλ´ οὐκ ἀποροῦσιν οὐδὲ πρὸς	τὰ	τοιαῦτα τῆς ἐριστικῆς ἀντιλογίας. λέγουσι
[7]	ἔχει. ταῦτα γὰρ πάντα καὶ	τὰ	τοιαῦτα τοῖς μὲν ἐν βάθει
[8]	μεταχώρησις· λύσις δὲ ἡ εἰς	τὰ	τοῦ κόσμου στοιχεῖα πάλιν, ἀφ´
[18]	ἐκείνην δεισιδαιμονίαν, ἣν κακῶς ἐκλαβόντες,	τὰ	τοῦ νόμου ῥήματα διεφύλασσον, συνηθείᾳ
[39]	ἐπεὶ οὖν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ	τὰ	τρία παραδέδοται πρόσωπά τε καὶ
[1]	ταῖς Ἑλληνικαῖς μαχόμενον ὑπολήψεσι τοῖς	τὰ	τῶν Ἰουδαίων πρεσβεύουσι συνενεχθῆναι· ἀλλ´
[23]	γεννήσας, ἀρχὴν δὲ τῆς πρὸς	τὰ	χείρω ῥοπῆς καὶ ὑπόθεσιν καὶ
[5]	διὰ πάντων τοῖς καλλίστοις τετιμημένος	τὰ	χείρω τῶν ἀγαθῶν ἀντηλλάξατο; σαφὴς
[8]	σύνδεσίς τις καὶ κοινωνία τῶν	κατὰ	ἁμαρτίαν παθημάτων γίνεται τῇ τε
[20]	δόξαις, σκοπήσωμεν εἴ τινος ἡ	κατὰ	ἄνθρωπον οἰκονομία λείπεται τῶν θεοπρεπῶν
[5]	ἴσως οὐκ ἀντιλέξει· τὴν δὲ	κατὰ	ἄνθρωπον οἰκονομίαν τοῦ θεοῦ λόγου
[20]	καὶ ἐπὶ τοῦ λόγου τῆς	κατὰ	ἄνθρωπον οἰκονομίας τὰ δύο μετ´
[39]	ἀρχηγὸν ποιήσασθαι τῆς ἰδίας ζωῆς.	κατὰ	γὰρ τὴν διάθεσιν τῆς καρδίας
[0]	πρὸς τὰς ἐκείνων ὑπονοίας μάχην·	κατὰ	γὰρ τὸ εἶδος τῆς νόσου
[31]	τὸ μηδὲν ἐφ´ ἡμῖν τῶν	κατὰ	γνώμην εἶναι, δυναστείᾳ δὲ κρείττονι
[31]	τῆς τοῦ προαιρεῖσθαί τι τῶν	κατὰ	γνώμην ἐξουσίας ἐφ´ ἑτέρῳ κειμένης;
[6]	καὶ βίᾳ δυνάμεως κατεργάσασθαι τὸ	κατὰ	γνώμην οὐχ οἷός τε ἦν·
[17]	τί οὐχὶ θελήματι μόνῳ τὸ	κατὰ	γνώμην ποιεῖ, ἀλλ´ ἐκ περιόδου
[35]	τῷ χρόνῳ ὑποκρινόμεθα, τοῦτο λαβόντες	κατὰ	διάνοιαν ὅτι, ὡς ἡμῖν ἐν
[35]	τῆς φύσεως μέτρον ἐξεργαζομένου τὰ	κατὰ	δύναμιν. ὡς γὰρ ἔστιν ἀνθρώπῳ
[21]	ἀλλοίωσίς τίς ἐστι, τῆς ἀνυπαρξίας	κατὰ	θείαν δύναμιν εἰς οὐσίαν μεθισταμένης,
[6]	πρὸς τὸ νοητὸν γίνεταί τις	κατὰ	θείαν σοφίαν μίξις τε καὶ
[34]	τίς ἐστι τῆς ἀποδείξεως τοῦ	κατὰ	θεὸν ἐπιτελεῖσθαι τὸ ἐνεργούμενον. εἰ
[35]	καὶ ἀκέραιον καὶ πάσης τῆς	κατὰ	κακίαν ἐπιμιξίας ἀλλότριον ἀναστοιχειωθῆναι τὸν
[6]	κτίσαντος, ταύτην εἰς εὕρεσιν τῶν	κατὰ	κακίαν ἐπινοουμένων συνεργὸν ποιησάμενος, εὐμηχάνως
[28]	καὶ νόμῳ διαταχθεῖσα, πόρρω τῆς	κατὰ	κακίαν ἐστὶ διαβολῆς, ἢ οὕτω
[15]	αὐτῇ νοεῖσθαι λέγοι, πλὴν τὸ	κατὰ	κακίαν νόημα. οὐκοῦν εἰ μὲν
[15]	δὲ ἀπρεπὲς καὶ αἰσχρὸν τὸ	κατὰ	κακίαν πάθος, ἐν ᾧ οὔτε
[9]	τῶν πάντων ἐστὶν αἰσχρὸν τὸ	κατὰ	κακίαν πάθος, τὸ δὲ κακίας
[30]	γὰρ ἐπὶ τοῦ ὄφεως, εἰ	κατὰ	κεφαλῆς τὴν καιρίαν λάβοι, οὐκ
[39]	κτίσεως πρὸς τροπὴν ἀλλοιουμένης, ὁ	κατὰ	λογισμὸν τὸ λυσιτελοῦν προαιρούμενος τίνος
[11]	δ´ ὅπως, ὡς μεῖζον ἢ	κατὰ	λογισμῶν ἔφοδον, διερευνᾷν παραιτούμεθα. οὐδὲ
[0]	καὶ ὁ Μανιχαῖος καὶ οἱ	κατὰ	Μαρκίωνα καὶ Οὐαλεντῖνον καὶ Βασιλείδην
[1]	ἑαυτῇ δεικνυούσης, οὐκέτ´ ἄν τις	κατὰ	μετουσίαν ζωῆς τὸν λόγον ἐν
[20]	χωρισθείη, μὴ ἂν ἐφ´ ἑαυτοῦ	κατὰ	μόνας ἀγαθὸν εἶναι, καλῶς ἂν
[20]	ὀνομάτων διεζευγμένον τῶν ἄλλων ἀρετὴ	κατὰ	μόνας ἐστίν· οὔτε τὸ ἀγαθὸν
[32]	καὶ τῇ φύσει τῶν ὄντων	κατὰ	πᾶν μέρος συμπαρεκτείνεσθαι· οὐ γὰρ
[18]	γὰρ οὐκ οἶδεν ὅπως πεπλήρωτο	κατὰ	πᾶν μέρος τῆς οἰκουμένης ἡ
[32]	σου προαπαντᾷ ἡ θεότης, μόνη	κατὰ	πᾶν μέρος τοῖς οὖσιν ἐνθεωρουμένη
[34]	τὸ παρεῖναι τοῖς γινομένοις αὐτὸν	κατὰ	πάντα καιρὸν ἐπικλήσεως. ὥσπερ γὰρ
[0]	τὸν αὐτὸν ὁμολογοῖτο τρόπον, πάσης	κατὰ	πάντα λόγον διαφορᾶς ὑφαιρουμένης συνυφαιρεῖται
[37]	ταῖς τοσαύταις τῶν πιστῶν μυριάσι	κατὰ	πᾶσαν τὴν οἰκουμένην εἰς ἀεὶ
[18]	ταῦτά ποτε, μνημονεύεσθαι, ἀντεγερθῆναι δὲ	κατὰ	πᾶσαν τὴν οἰκουμένην ἐπὶ τῷ
[40]	τὴν θείαν μορφὴν ἢ τὸ	κατὰ	πλεονεξίαν πάθος καὶ ἡ ἀκόλαστος
[5]	καὶ ἐν ἰσχύι πᾶν τὸ	κατὰ	προαίρεσιν ἔχουσα· ἀγαθοῦ δὲ ὄντος
[20]	συνθεωρεῖται; ὅτι οὐ γυμνὸν τὸ	κατὰ	πρόθεσιν ἀγαθὸν ἔστιν ἰδεῖν. πῶς
[19]	οὐ διὰ προστάγματος κατεργαζομένη τὸ	κατὰ	πρόθεσιν. τίς οὖν ἂν γένοιτο
[6]	ἦν· ἀνάπλεως δὲ παρρησίας, αὐτῆς	κατὰ	πρόσωπον τῆς θείας ἐμφανείας κατατρυφῶν·
[33]	ἀντερωτήσωμεν γάρ, τοῦ τρόπου τῆς	κατὰ	σάρκα γεννήσεως πᾶσιν ὄντος προδήλου,
[26]	αἰτίας προκατεβάλετο, ὥσπερ ἡ γῆ	κατὰ	τὰ γένη τῶν καταβληθέντων σπερμάτων
[30]	ἀξίας, οὔτε ἡλικίας, οὔτε τὰς	κατὰ	τὰ ἔθνη διαφορὰς διακρίνουσα· διὰ
[0]	οὐδὲ ἀπὸ τῶν αὐτῶν τοῖς	κατὰ	τὰς αἱρέσεις πεπλανημένοις ἀνατρέψεις τὰς
[0]	καὶ ὁ λοιπὸς κατάλογος τῶν	κατὰ	τὰς αἱρέσεις πλανωμένων ἰδίαις ἕκαστος
[12]	τῆς ἐπιφανείας τῆς θεότητος τὰ	κατὰ	τὰς ἐνεργείας θαύματα πεποιήμεθα, πάντα
[0]	τῶν προσιόντων τῷ λόγῳ, ἀλλὰ	κατὰ	τὰς τῶν θρησκειῶν διαφορὰς μεθαρμόζειν
[3]	ἐκ δὲ τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἡ	κατὰ	τὰς ὑποστάσεις διάκρισις μόνη, θεραπευθείσης
[21]	τῆς ζωῆς ὑποζεύξαντος, πάντα μοι	κατὰ	ταὐτὸν ἀναζήτει τὰ ταῖς θείαις
[30]	τῶν Ἰουδαίων ἐκκλησίᾳ κηρύξαντος, τρισχιλίων	κατὰ	ταὐτὸν παραδεξαμένων τὴν πίστιν, πλείους
[23]	φόβῳ τῆς θεικῆς ἐπιφανείας, πάντων	κατὰ	ταὐτὸν τὴν ἀπόδειξιν ἔχει, τοῦ
[5]	ἐπίκηρον, πρὸς πᾶσαν παθημάτων ἰδέαν	κατά	τε σῶμα καὶ ψυχὴν ἐπιτήδειον,
[40]	τὸν βίον, μετὰ ταῦτα δὲ	κατὰ	τὴν αἰωνίαν ἀντίδοσιν.
[16]	θανάτῳ τοῦ σώματος τὴν ψυχὴν	κατὰ	τὴν ἀναγκαίαν τῆς φύσεως ἀκολουθίαν
[21]	ἔμπροσθεν εἴρηται, τοιοῦτόν τινα νοῦν	κατὰ	τὴν ἀντιδιαστολὴν ἔχει, καθάπερ φαμὲν
[36]	ὁρᾷς ὅπως μικρόν τι τὸ	κατὰ	τὴν ἀρχήν ἐστι καὶ εὐκατόρθωτον,
[27]	δύο πέρασιν ἑκατέρωθεν διειλημμένης, τὸ	κατὰ	τὴν ἀρχήν φημι καὶ τὸ
[34]	θεὸν ἱκετεύουσιν, οὕτως οἱ πεπεισμένοι	κατὰ	τὴν ἀψευδῆ τοῦ ἐπαγγειλαμένου ὑπόσχεσιν
[6]	καὶ τὴν αἰτίαν τυχὸν τῆς	κατὰ	τὴν βουλὴν διαμαρτίας· εἰς τοῦτο
[0]	τῶν σωζομένων ἡ ἐκκλησία, τοῦ	κατὰ	τὴν διδαχὴν πιστοῦ λόγου τῇ
[35]	τρόπος οὐ τοσοῦτον ἐκ τῆς	κατὰ	τὴν διδαχὴν ὑφηγήσεως ἐνεργὸς γέγονεν
[40]	καταλλήλως ἐκ τῆς ἑκάστου προαιρέσεως	κατὰ	τὴν δικαίαν τοῦ θεοῦ κρίσιν
[0]	ἐλλιποῦς καὶ τελείου. ἀλλ´ εἴτε	κατὰ	τὴν δύναμιν, εἴτε κατὰ τὴν
[0]	προλήψεις τῶν ἀνθρώπων βλέπειν καὶ	κατὰ	τὴν ἐγκειμένην ἑκάστῳ πλάνην ποιεῖσθαι
[5]	ἐν γὰρ τῇ ὁμοιώσει τῇ	κατὰ	τὴν εἰκόνα πάντων ἐστὶ τῶν
[35]	πρὸς τὸ εἰκὸς βλέποι καὶ	κατὰ	τὴν ἐν ἑκατέρῳ δύναμιν τὰ
[18]	ἐπαίειν ἐπισταμένοις διῄρηται, μέχρι τότε	κατὰ	τὴν ἐξ ἀρχῆς νομισθεῖσαν αὐτοῖς
[23]	τὸν πυθμένα γυμνοῦντος τοῖς παροδεύουσι	κατὰ	τὴν ἐπὶ Μωσέως θαυματουργίαν, ἀλλ´
[12]	καὶ τὰς εὐεργεσίας τὰς θεόθεν	κατὰ	τὴν ζωὴν ἡμῶν ἐνεργουμένας, ὑπερκεῖσθαί
[35]	τὸ αὐτὸ κατόρθωμα βλέπων, τὸ	κατὰ	τὴν ζωὴν λέγω πέρας, ἀντὶ
[3]	ἀπόρρητον μετρίαν τινὰ κατανόησιν τῆς	κατὰ	τὴν θεογνωσίαν διδασκαλίας λαμβάνειν, μὴ
[23]	τὸ μάννα, οὔτε ἡ γῆ	κατὰ	τὴν ἰδίαν αὐτῆς φύσιν σιτοποιοῦσα
[35]	ζωῆς ἡμῶν ὁ θάνατος ὑπόγειος	κατὰ	τὴν κοινὴν γέγονε φύσιν, ἡ
[35]	τοῦτο γένοιτο· οὕτως καὶ τὸ	κατὰ	τὴν μεγάλην ἀνάστασιν, μεῖζον ὂν
[26]	τε καὶ σοφίας ἐξετάσει τῆς	κατὰ	τὴν οἰκονομίαν ταύτην θεωρουμένης ἐνάγεται
[38]	τὸ μυστήριον ζητουμένων, πλὴν τοῦ	κατὰ	τὴν πίστιν λόγου, ὃν δι´
[38]	περιέχει φωνή, τὸ τὸν γεννώμενον	κατὰ	τὴν πνευματικὴν ἀναγέννησιν εἰδέναι παρὰ
[10]	σώματος. εἰ δὲ ἀνθρώπου ψυχὴ	κατὰ	τὴν τῆς φύσεως ἀνάγκην συγκεκραμένη
[0]	εἴτε κατὰ τὴν δύναμιν, εἴτε	κατὰ	τὴν τοῦ ἀγαθοῦ ἐπίνοιαν, εἴτε
[35]	ἀνέδραμεν, οὕτω πᾶς ὁ συνημμένος	κατὰ	τὴν τοῦ σώματος φύσιν ἐκείνῳ
[35]	πορευθῆναι τὴν φύσιν οἰκείαις ἀνάγκαις	κατὰ	τὴν τοῦ τάξαντος οἰκονομίαν συνωθουμένην,
[21]	ἀνυπαρξίᾳ τὴν ὕπαρξιν· ἐπειδὴ τοίνυν	κατὰ	τὴν τρεπτήν τε καὶ ἀλλοιώτην
[6]	λεπτὴ καὶ εὐκίνητός ἐστιν οὐσία,	κατὰ	τὴν ὑπερκόσμιον λῆξιν πολλὴν ἔχουσα
[1]	δέχεται, καὶ τὸ μὴ διαφέρειν	κατὰ	τὴν φύσιν αὐτόν τε τὸν
[1]	θεὸν καθορᾶται, ὁ αὐτός ἐστι	κατὰ	τὴν φύσιν ἐκείνῳ τῷ διὰ
[1]	τι παρ´ ἐκεῖνον ὑπονοοῖτο, ἀλλὰ	κατὰ	τὴν φύσιν ἓν ὢν ἕτερον
[21]	δὲ τὸ μέν τι ἀληθῶς	κατὰ	τὴν φύσιν ἐστί, τὸ δὲ
[16]	ὅπερ κακία ἐστίν, ἢ τοῦ	κατὰ	τὴν φύσιν κινήματος; εἰ μὲν
[16]	ἡ ὑπόληψις, εἴπερ τὸν ἀπαθῆ	κατὰ	τὴν φύσιν πρὸς κοινωνίαν πάθους
[8]	ἐπειδὴ δὲ μόνον ἀναλλοίωτόν ἐστι	κατὰ	τὴν φύσιν τὸ μὴ διὰ
[32]	καὶ πάντως ἔδει τοῦτο γενέσθαι	κατά	τινα λόγον ἀπόρρητον, ἀλλ´ οὖν
[7]	εἰ γὰρ ἀγαθῆς φύσεως ἡ	κατὰ	τὸ ἀγαθὸν ἐνέργεια πάντως ἐστίν,
[5]	ἀγαθῶν ἀπεστέρησε, λέγω δὴ τῆς	κατὰ	τὸ ἀδέσποτον καὶ αὐτεξούσιον χάριτος.
[21]	ἡ δικαιοσύνη; μεμνήμεθα πάντως τῶν	κατὰ	τὸ ἀκόλουθον ἐν τοῖς πρώτοις
[6]	ἄλλα πάντα ταῖς οἰκείαις ἀρχαῖς	κατὰ	τὸ ἀκόλουθον ἕπεται. ὥσπερ οὖν
[13]	φθορὰν ἀλλοιώσεως, καλῶς ἂν ἔχοι	κατὰ	τὸ ἀκόλουθον ἐπὶ τὸ ἕτερον
[16]	τῇ αἰσθητῇ συγκατέμιξεν, τῆς ἀρχῆς	κατὰ	τὸ ἀκόλουθον ἐπὶ τὸ πέρας
[6]	πράγματος ἀρχὴν τῶν μετ´ αὐτὴν	κατὰ	τὸ ἀκόλουθον ἐπισυμβαινόντων αἰτίαν εἶναι,
[1]	προαίρεσιν ταύτην καὶ δυνατὴν εἶναι	κατὰ	τὸ ἀκόλουθον εὐσεβές ἐστι λογίζεσθαι.
[0]	τῶν παρ´ ἀμφοτέροις ὁμολογουμένων ἐκκαλυφθείη	κατὰ	τὸ ἀκόλουθον ἡ ἀλήθεια. οὐκοῦν
[16]	ἣν θάνατον ὀνομάζομεν, πάθος ἂν	κατὰ	τὸ ἀκόλουθον λέγοιτο, καθ´ ἣν
[1]	τὸν λόγον. εἰ δὴ τοῦτο	κατὰ	τὸ ἀκόλουθον ὁμολογηθείη τὸ ὑφεστάναι
[32]	τὰ δὲ ἀπὸ τούτου τοιαῦτα	κατὰ	τὸ ἀκόλουθον περιέχει ὁ λόγος,
[5]	ἡ σοφία, ἡ δύναμις, ἀπεδείχθη	κατὰ	τὸ ἀκόλουθον τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως
[1]	λόγον ἀνυπόστατον εἶναι. οὐκοῦν συναπεδείχθη	κατὰ	τὸ ἀκόλουθον τὸ ἐν ζωῇ
[8]	καταμίξαντες, καὶ διὰ τοῦτο τῆς	κατὰ	τὸ ἀπαθὲς νοουμένης μακαριότητος ἐκπεσόντες,
[3]	διασκοπούμενον ἐν μὲν τῇ ψυχῇ	κατὰ	τὸ ἀπόρρητον μετρίαν τινὰ κατανόησιν
[0]	χείρονος οὐκ ἄπεστι προσηγορία· μήτε	κατὰ	τὸ ἀρχαῖον καὶ πρόσφατον· τὸ
[18]	μεῖναι δὲ τοῖς Ἰουδαίοις τῶν	κατὰ	τὸ ἀρχαῖον νενομισμένων μηδέν, ἀλλὰ
[26]	τῆς φιλανθρωπίας σκοπὸν ἀποχωρίζειν τῆς	κατὰ	τὸ δίκαιον κρίσεως, ἀλλὰ συνάπτειν
[26]	οὕτω καὶ ἐνταῦθα τῷ μὲν	κατὰ	τὸ δίκαιον λόγῳ ἐκεῖνα ὁ
[17]	ἀναγκαῖον ἂν εἴη λογισμοῖς τισὶ	κατὰ	τὸ ἐγχωροῦν καὶ τῶν ἐπιζητουμένων
[1]	δὲ τῆς τοῦ λόγου φύσεως	κατὰ	τὸ εἰκὸς εἶναι πεπιστευμένης καὶ
[0]	ἡγεῖται τὸ θεῖον; τοῦ δὲ	κατὰ	τὸ εἰκὸς τὴν τελειότητα προσμαρτυροῦντος
[15]	μετρίως ἐξήτασται, τί τῇ ἀρετῇ	κατὰ	τὸ ἐναντίον ἀντικαθέστηκεν, ἐπισκεψώμεθα. ὡς
[15]	οὐκ ἄν τις κτίσιν τινὰ	κατὰ	τὸ ἐναντίον αὐτῇ νοεῖσθαι λέγοι,
[6]	καὶ πᾶσι τοῖς ἀγαθοῖς τὰ	κατὰ	τὸ ἐναντίον νοούμενα. διὰ τοῦτο
[15]	ὄντων οὐδέν, πλὴν ἰδίως τὰ	κατὰ	τὸ ἐναντίον νοούμενα, οἷον σκότος
[24]	τῷ φωτὶ καὶ τῇ ζωῇ	κατὰ	τὸ ἐναντίον νοούμενον· οὐ γὰρ
[30]	ἀμοιρήσειεν· πῶς ἂν οὖν τις	κατὰ	τὸ εὔλογον ἔτι τὸν θεὸν
[6]	οὐκοῦν πάλιν ἀρχή τις ἡμῖν	κατὰ	τὸ εὔλογον εὑρεθήσεται, ἣ καὶ
[0]	λόγος, οὐδεμιᾶς ἰδιότητος ἐν οὐδενὶ	κατὰ	τὸ εὔλογον εὑρισκομένης, ἀνάγκη πᾶσα
[31]	διαφορά. τίς γὰρ ἂν ἔτι	κατὰ	τὸ εὔλογον ἢ διαβάλλοι τὸν
[28]	τίνος δὲ οὐκ ἂν προτιμότερα	κατὰ	τὸ εὔλογον κρίνοιτο; οὐ γὰρ
[0]	θεωρεῖσθαι περὶ τὴν θείαν φύσιν	κατὰ	τὸ εὔλογον τῆς ἀκολουθίας ταύτης
[8]	καὶ τὸ ἐφεξῆς τῷ παρῳχηκότι	κατὰ	τὸ ἴσον βλέπων. ἀλλ´ ὥσπερ
[25]	εἶναι καὶ νῦν καὶ τότε	κατὰ	τὸ ἴσον διωμολόγηται. νῦν μὲν
[39]	πᾶσα γὰρ ἡ κτίσις τῷ	κατὰ	τὸ ἴσον ἐκ τοῦ μὴ
[5]	ἄνθρωπον οἰκονομίαν τοῦ θεοῦ λόγου	κατὰ	τὸ ἴσον ἑκάτερος αὐτῶν ἀποδοκιμάσει
[27]	τῆς φύσεως ἡ κτίσις πᾶσα	κατὰ	τὸ ἴσον ἐπὶ τὸ κάτω
[16]	τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν τῇ δυνάμει	κατὰ	τὸ ἴσον ἡ τοῦ διακριθέντος
[27]	δι´ ὅλου τὸ ἱμάτιον γένοιτο,	κατὰ	τὸ ἴσον λαμπρυνθὲν ἐκ τῆς
[6]	ὡς ἂν πάντα τοῦ καλοῦ	κατὰ	τὸ ἴσον μετέχοι καὶ μηδὲν
[39]	τοῖς πιστεύουσι γίνεται, γεννᾶται δὲ	κατὰ	τὸ ἴσον ὁ ἐν τῇ
[27]	συγκρίσεως, οὔτε ἄνω· πάντα γὰρ	κατὰ	τὸ ἴσον τὴν τοῦ παντὸς
[32]	πράξεως ἀνθρωπικῶς διεξαγομένης, τοῦ δὲ	κατὰ	τὸ κρυπτὸν νοουμένου τὸ θεῖον
[35]	δύνασθαι δέ φημι δίχα τῆς	κατὰ	τὸ λουτρὸν ἀναγεννήσεως ἐν ἀναστάσει
[32]	τῶν μυστικῶν διδαγμάτων καὶ ἡ	κατὰ	τὸ λουτρόν ἐστιν οἰκονομία, ὃ
[39]	ἄλλοις τὸ διάφορον ᾖ, οὐδεμίαν	κατὰ	τὸ μέρος τοῦτο τῆς φύσεως
[6]	τὸ γήινον καὶ μία τις	κατὰ	τὸ ὁμότιμον διὰ πάσης τῆς
[32]	ἢ κάτω, ἢ πρὸς τὰ	κατὰ	τὸ πλάγιον πέρατα διαβαίνει ἡ
[37]	τροφὴ σάρκες εἰσίν, ἀνθρώπῳ δὲ	κατὰ	τὸ προηγούμενον ἄρτος. καὶ εἰς
[8]	τὸ ὄστρακον· εἶθ´ οὕτως πάλιν	κατὰ	τὸ πρότερον σχῆμα πρὸς τὴν
[31]	ἢ ἐπαινοίη τὸν σώφρονα; ταύτης	κατὰ	τὸ πρόχειρον οὔσης ἑκάστῳ τῆς
[0]	τὴν τοῦ ἀγαθοῦ ἐπίνοιαν, εἴτε	κατὰ	τὸ σοφόν τε καὶ ἄφθαρτον
[32]	ἀνάστασις ἐπὶ τὸ πᾶν διεξέρχεται,	κατὰ	τὸ συνεχές τε καὶ ἡνωμένον
[8]	θεραπεία. ἀλλ´ ὥσπερ εἰσί τινες	κατὰ	τὸ σῶμα τῶν παθημάτων διαφοραί,
[7]	κρίνειν προσήκει, ἀλλ´ ἔξω τῶν	κατὰ	τὸ σῶμα φαινομένων τὸν νοῦν
[8]	πλάστης, τῷ αἰσθητικῷ μέρει, τῷ	κατὰ	τὸ σῶμά φημι, τῆς κακίας
[24]	ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπου καὶ σχήματι	κατὰ	τὸ ταπεινὸν τῆς φύσεως ἡμῶν
[35]	τοῖς γινομένοις εὑρήσει διαφοράν, ἑκατέρου	κατὰ	τὸ τῆς φύσεως μέτρον ἐξεργαζομένου
[39]	τῆς κτίσεως καὶ οὐδὲν ἡ	κατὰ	τὸ ὑπερέχον καὶ ἐνδέον ἐν
[27]	τοῦ γὰρ ὑψίστου καὶ ἀπροσίτου	κατὰ	τὸ ὕψος τῆς φύσεως ἡ
[21]	παρατραπέντας αὐτοῦ διά τινος τῆς	κατὰ	τὸ φαινόμενον ἀπάτης ἐπὶ τὸ
[23]	τῶν δαιμόνων φόβον, καὶ τῶν	κατὰ	τὸν ἀέρα παθῶν τὴν ἐξουσίαν,
[6]	νοητοῦ τε καὶ αἰσθητοῦ τὸ	κατὰ	τὸν ἄνθρωπον μίγμα παρὰ τῆς
[21]	ἀλλὰ δι´ ἀλλοιώσεως μὲν ὑποστῆναι	κατὰ	τὸν ἀποδοθέντα λόγον, ἀλλοιούμενον δὲ
[35]	ἵνα, καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος,	κατὰ	τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας ἡμῶν
[0]	ἀιδιότης καὶ πᾶσα εὐσεβὴς διάνοια	κατὰ	τὸν αὐτὸν ὁμολογοῖτο τρόπον, πάσης
[22]	οὐδεὶς ὁ κωλύων νόμος ἐστί·	κατὰ	τὸν αὐτὸν τρόπον ἑκουσίως ἡμῶν
[35]	καὶ ἐξ αὐτοῦ πάλιν ἀναδῦναι,	κατὰ	τὸν αὐτὸν τρόπον ἐπ´ ἐξουσίας
[26]	ἐπὶ λύμῃ τοῦ κάλλους ἐγκείμενον·	κατὰ	τὸν αὐτὸν τρόπον, θανάτου καὶ
[16]	πάσῃ συνδιεξῆλθε τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει,	κατὰ	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ
[6]	ἀντιδιαιρεῖσθαι λέγομεν πρὸς τὴν ὕπαρξιν,	κατὰ	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ
[2]	ἐπὶ τῆς ὑπερκειμένης ἔγνωμεν φύσεως,	κατὰ	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τῇ
[6]	τὸν τῆς συμπνοίας εἱρμὸν διαλυούσης·	κατὰ	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τοῦ
[26]	τὴν θεραπείαν ἐπ´ αὐτῶν ἐνεργήσασι·	κατὰ	τὸν αὐτὸν τρόπον ταῖς μακραῖς
[35]	ἀμέτοχος τῆς τοιαύτης ἐμπειρίας μένει,	κατὰ	τὸν αὐτὸν τρόπον τῷ πρὸς
[35]	ἀναδῦναι. ἀλλ´ ὥσπερ ἐν τοῖς	κατὰ	τὸν βίον γινομένοις τινὰ τινῶν
[31]	ἀκίνδυνος ἡ ἁμαρτία, ἄκριτος ἡ	κατὰ	τὸν βίον διαφορά. τίς γὰρ
[40]	ἀγαθῆς προαιρέσεως ἀλλοτριοῦσθαι, νῦν μὲν	κατὰ	τὸν βίον, μετὰ ταῦτα δὲ
[35]	προσδεομένων ἐστίν. ἐφ´ ὧν γὰρ	κατὰ	τὸν βίον τοῦτον ἡ διὰ
[37]	τοῖς σπλάγχνοις καταμιγνύμενον. οὐκοῦν ἐπάναγκες	κατὰ	τὸν δυνατὸν τῇ φύσει τρόπον
[23]	τῶν ζητουμένων τεκμήρια. ὁ τοίνυν	κατὰ	τὸν ἐν ἀρχῇ τοῦ συγγράμματος
[35]	σωτηρίας ἡμῶν τὸ τέλειον ἡ	κατὰ	τὸν θάνατον ἔσχεν οἰκονομία, κατὰ
[32]	τούτου ἐν τῷ καιρῷ τῆς	κατὰ	τὸν θάνατον οἰκονομίας διαταθεὶς ὁ
[40]	γιγνομένῳ, ὅταν μὴ μόνον τὸ	κατὰ	τὸν θυμὸν αἶσχος ὑβρίζῃ τὴν
[16]	δ´ ὅσον ἐν τῇ φύσει	κατὰ	τὸν ἴδιον εἱρμὸν πορευομένῃ διεξοδικῶς
[35]	κατὰ τὸν θάνατον ἔσχεν οἰκονομία,	κατὰ	τὸν ἴδιον σκοπὸν ἐντελῶς πληρωθεῖσα.
[18]	ὅπως τοῦτο νόμιμον πᾶσι τοῖς	κατὰ	τὸν κόσμον ἔθνεσιν ἦν, τὸ
[12]	τὸ πᾶν ἀφορῶντες, καὶ τὰς	κατὰ	τὸν κόσμον οἰκονομίας ἐπισκοποῦντες καὶ
[0]	ἐκ τῶν τεχνικῶς καὶ σοφῶς	κατὰ	τὸν κόσμον οἰκονομουμένων προσαχθήσεται πρὸς
[39]	κτιστὴ φύσις ἥνωται πρὸς ἑαυτὴν	κατὰ	τὸν λόγον τῆς κτίσεως καὶ
[37]	ὑγροῦ τινὸς πλήρης ὤν, εἰ	κατὰ	τὸν πυθμένα τὸ ἐγκείμενον ὑπεξίοι,
[23]	ὡς ἂν μᾶλλον ἑαυτοῦ τὸ	κατὰ	τὸν τῦφον θρέψειεν πάθος, τὰ
[32]	ἥκει, τοιοῦτόν ἐστιν. ἐπειδὴ πάντα	κατὰ	τὸν ὑψηλότερόν τε καὶ θειότερον
[6]	ταῦτα δὲ τῷ ἀντικειμένῳ τοῦ	κατὰ	τὸν φθόνον πάθους ὑπεκκαύματα ἦν·
[22]	τὸ μὴ τυραννικῇ τινὶ χρήσασθαι	κατὰ	τοῦ κατέχοντος ἡμᾶς αὐθεντίᾳ, μηδὲ
[30]	καιρὸν εἶχεν τὸ τοιοῦτον ἔγκλημα	κατὰ	τοῦ μυστηρίου προφέρεσθαι· εἰ δὲ
[32]	καὶ τὰς διὰ τοῦ σιδήρου	κατὰ	τοῦ σώματος γενομένας πληγὰς μηδὲν
[22]	τις κηδόμενος τοῦ ἀπεμποληθέντος βίᾳ	κατὰ	τοῦ ὠνησαμένου χρῷτο, ἄδικος εἶναι
[24]	ἡμῶν ἐνεκρύφθη τὸ θεῖον, ἵνα	κατὰ	τοὺς λίχνους τῶν ἰχθύων τῷ
[6]	ἄκτιστος φύσις τῆς κινήσεως τῆς	κατὰ	τροπὴν καὶ μεταβολὴν καὶ ἀλλοίωσίν
[29]	ὑπερηφανία, οὐδὲ ἡ τῶν Ἰουδαίων	κατὰ	τῶν ἁγίων τοῦ θεοῦ μιαιφονία,
[23]	τῶν καταδίκων ἀνάρρυσιν, καὶ τὸν	κατὰ	τῶν δαιμόνων φόβον, καὶ τῶν
[3]	ἡ πολύθεος ἐξαφανίζεται πλάνη, τῆς	κατὰ	φύσιν ἑνότητος παραγραφομένης τὴν πληθυντικὴν
[24]	δὲ τὸ οἰκεῖον ἑαυτῷ καὶ	κατὰ	φύσιν ἐργάσασθαι. οἰκεῖον δὲ φωτὶ
[35]	τὸ νεκρωθὲν οἰκεῖόν τινα καὶ	κατὰ	φύσιν ἔχει χῶρον, τὴν γῆν,
[26]	καταναλώσαντες πάλιν ἐπανάγουσι πρὸς τὴν	κατὰ	φύσιν λαμπηδόνα τὴν προτιμοτέραν ὕλην·
[9]	οἶμαι τῶν λελογισμένων, ὅτι ἓν	κατὰ	φύσιν μόνον τῶν πάντων ἐστὶν
[8]	δι´ ἀλλοιώσεως πρόεισιν, εἰ μὲν	κατὰ	φύσιν πράττοι, πρὸς τὸ κρεῖττον
[13]	ἀπόδειξις, τὸ μὴ διὰ τῶν	κατὰ	φύσιν προιέναι τὸ κήρυγμα. εἰ
[24]	ἐξεργασθῆναι παρὰ τῆς θείας δυνάμεως	κατὰ	φύσιν πώς ἐστι καὶ ἀκόλουθον.
[8]	ἐκτίθεται. πλὴν ἔκδηλον καὶ τὰ	αἰνίγματα	τὴν διδασκαλίαν ἔχει. ἐπειδὴ γάρ,
[5]	Μωσῆς διεξέρχεται, ἐν διηγήσεως εἴδει	δόγματα	ἡμῖν παρατιθέμενος, τῆς αὐτῆς ἔχεται
[13]	ὅρων τὰ περὶ τοῦ Χριστοῦ	διηγήματα,	ποῦ τὸ θεῖον; εἰ δὲ
[2]	ἐννοίᾳ προσαχθησόμεθα, σκιάς τινας καὶ	μιμήματα	τῆς ἀφράστου δυνάμεως ἐν τῇ
[18]	κακῶς ἐκλαβόντες, τὰ τοῦ νόμου	ῥήματα	διεφύλασσον, συνηθείᾳ μᾶλλον ἢ διανοίᾳ
[4]	καὶ ἀνυπόστατα τὰ παρ´ ἡμῖν	ῥήματα	καὶ τὸ τοῖς ῥήμασι συνδιεξερχόμενον
[39]	τρία παραδέδοται πρόσωπά τε καὶ	ὀνόματα	δι´ ὧν ἡ γέννησις τοῖς
[8]	μοι δοκεῖ πρὸς τὰ τοιαῦτα	δέρματα	τοῦ λόγου τὴν διάνοιαν φέρων·
[26]	ὁ ἀπατεὼν ἀντιλαμβάνει, ὧν τὰ	σπέρματα	διὰ τῆς ἰδίας προαιρέσεως κατεβάλετο·
[18]	δι´ αἱμάτων ἐν ταῖς ἑκατόμβαις	μολύσματα,	ἐν δὲ τοῖς πολλοῖς τῶν
[13]	ὑπὲρ τὴν φύσιν εἶναι τὰ	θαύματα.	αὐτὸ οὖν τοῦτο τῆς θεότητος
[12]	θεότητος τὰ κατὰ τὰς ἐνεργείας	θαύματα	πεποιήμεθα, πάντα τοῖς ἱστορηθεῖσιν ἔργοις,
[6]	τοῦ κατὰ τὸν φθόνον πάθους	ὑπεκκαύματα	ἦν· ἰσχύι δέ τινι καὶ
[18]	καὶ προπύλαια καὶ τεμένη καὶ	ἀφιδρύματα	καὶ ὅσα ἄλλα τοῖς θεραπευταῖς
[8]	τῶν παθημάτων κοινωνίας ἀποσαρκωθείσαις ὑλώδη	περιττώματα	ἐπιπωροῦται, ἐν τῷ καιρῷ τῆς
[40]	δοκεῖ εἶναί τι, μηδὲν ὤν,	φρεναπατᾷ	ἑαυτόν. ὃ γὰρ μὴ γέγονας,
[13]	ἑκάτερα τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς τὰ	πέρατα	βλέποντες, ἴσμεν καὶ ὅθεν ἀρχόμεθα
[32]	πρὸς τὰ κατὰ τὸ πλάγιον	πέρατα	διαβαίνει ἡ ἔννοια. ἂν τοίνυν
[4]	συνδιεξερχόμενον πνεῦμα. ἄπρακτα πάντως καὶ	ἀνυπόστατα	κἀκεῖνα κατασκευάσουσιν οἱ πρὸς τὴν
[4]	ἀλλὰ μὴν ἀνενέργητά τε καὶ	ἀνυπόστατα	τὰ παρ´ ἡμῖν ῥήματα καὶ
[13]	γὰρ ἐκ συνδυασμοῦ τίκτεται καὶ	μετὰ	θάνατον ἐν διαφθορᾷ γίνεται. εἰ
[2]	θεοῦ εἶναι λόγον, εἴπερ τούτου	μετὰ	πνεύματος θεωρουμένου ἐκεῖνος δίχα πνεύματος
[32]	περιουσίᾳ τῆς δυνάμεως δύνασθαι ἂν	μετὰ	ῥᾳστώνης τὸ δοκοῦν κατεργάσασθαι. εἰ
[40]	ταῦτα πρόκειται τῇ ἐλπίδι τοῦ	μετὰ	ταῦτα βίου, καταλλήλως ἐκ τῆς
[8]	δὲ ἀθεράπευτος μένοι, ἐν τῷ	μετὰ	ταῦτα βίῳ τεταμίευται ἡ θεραπεία.
[40]	νῦν μὲν κατὰ τὸν βίον,	μετὰ	ταῦτα δὲ κατὰ τὴν αἰωνίαν
[8]	παραλαμβάνονται, τοιοῦτόν τι καὶ ἡ	μετὰ	ταῦτα κρίσις εἰς θεραπείαν τῶν
[40]	τοιαῦτα ὁμοίως πρότερόν τε καὶ	μετὰ	ταῦτα περὶ τὸν βίον τοῦ
[35]	νῦν παραδεξαμένη, τὸ λεῖπον τῷ	μετὰ	ταῦτα ταμιεύεται χρόνῳ. τί οὖν
[8]	φύσεως ἐξαίρετος ἦν, ἐκ προμηθείας	μετὰ	ταῦτα τοῖς ἀνθρώποις ἐπιβεβληκέναι τὸν
[32]	ποιήσασθαι, κατ´ ἐξουσίαν τε φαίνεσθαι	μετὰ	τὴν ἀνάστασιν τοῖς μαθηταῖς, ὅτε
[16]	ἡ ἀνάστασις, ἡ τῶν συνεζευγμένων	μετὰ	τὴν διάλυσιν ἐπάνοδος εἰς ἀδιάλυτον
[16]	ἀναληφθέντι παρ´ αὐτοῦ ἀνθρώπῳ πάλιν	μετὰ	τὴν διάλυσιν πρὸς τὸ σῶμα
[40]	κηλῖδας μὴ ἀπορρύψαιτο, ἀλλ´ ὁ	μετὰ	τὴν μύησιν βίος συμβαίνοι τῷ
[35]	ἄνωθεν ἄνθρωπος ἀναλαβὼν τὴν νεκρότητα	μετὰ	τὴν ὑπόγειον θέσιν τριταῖος ἐπὶ
[2]	οὔτε διὰ φωνῆς προφαινόμενον, οὔτε	μετὰ	τὸ προενεχθῆναι διαλυόμενον, οὐδὲ ἄλλο
[30]	τὸν ἡμέτερον λόγον, ὅτι καὶ	μετὰ	τὸ προσαχθῆναι τὴν θεραπείαν ἔτι
[13]	πρὸ τῆς γεννήσεως καὶ τὸ	μετὰ	τὸν θάνατον τὴν τῆς φύσεως
[29]	φύσει. διὰ τοῦτο οὐκ εὐθὺς	μετὰ	τὸν φθόνον καὶ τὴν ἀδελφοκτονίαν
[20]	ἀγαθὸν ἀληθῶς ἐστὶν ἀγαθόν, μὴ	μετὰ	τοῦ δικαίου τε καὶ σοφοῦ
[20]	ἢ τὸ δίκαιον, εἰ μὴ	μετὰ	τοῦ δυνατοῦ τε καὶ τοῦ
[40]	τὸ παρὸν ἀλλὰ πρὸς τὸ	μετὰ	τοῦτο βλέπειν, καὶ τῆς ἀφράστου
[40]	δεῖ γάρ, οἶμαι, καὶ τὸ	μετὰ	τοῦτο σκοπεῖν, ὃ πολλοὶ τῶν
[40]	γυνὴ ταῖς ἡδοναῖς αὐτοῦ καὶ	μετὰ	τοῦτο ὑπηρετῆται. ἐὰν ταῦτα καὶ
[4]	τὴν ἰσχὺν ἔχει. ἀλλὰ μὴν	ἀνενέργητά	τε καὶ ἀνυπόστατα τὰ παρ´
[10]	τῇ φύσει τῆς σαρκὸς τὴν	θεότητα	λέγειν ἐμπεριείργεσθαι καὶ μὴ διὰ
[32]	τὰ πάντα συνέχουσα. εἴτε δὴ	θεότητα	τὴν φύσιν ταύτην ὀνομάζεσθαι χρὴ
[25]	τῇ φύσει γενέσθαι ἡμῶν τὴν	θεότητα	τοῖς μὴ λίαν μικροψύχως κατανοοῦσι
[15]	δὴ θεμιτὸν ἦν αὐτοσοφίαν καὶ	ἀγαθότητα	καὶ ἀφθαρσίαν, καὶ εἴ τι
[5]	ἀμάρτυρον, μήτε ἀναπόλαυστον εἶναι τὴν	ἀγαθότητα,	μήτε τὰ ἄλλα πάντα, ὅσα
[22]	ἀπεμπολησάντων ἔδει παρὰ τοῦ δι´	ἀγαθότητα	πάλιν ἡμᾶς εἰς ἐλευθερίαν ἐξαιρουμένου
[5]	ἔργον ὁ ἄνθρωπος, τοῦ δι´	ἀγαθότητα	τὸ ζῷον τοῦτο παραγαγόντος εἰς
[40]	εἶ, οὐχὶ υἱὸς ὑψίστου· ἀγαπᾷς	ματαιότητα,	ζητεῖς ψεῦδος. οὐκ ἔγνως πῶς
[5]	γαστρὸς πλησμονήν, ἀλλὰ γνῶσιν καὶ	ἀιδιότητα	ζωῆς τοῖς γευσαμένοις δίδωσι, πάντα
[36]	αὐτὸ τὸ θεῖον ἔχειν τὴν	οἰκειότητα.	~Ἀλλ´ ἐπειδὴ διπλοῦν τὸ ἀνθρώπινον,
[40]	θεοῦ τὴν πρὸς τὸν θεὸν	οἰκειότητα.	ἐκεῖνος ἀνοίγει τὴν χεῖρα καὶ
[8]	βάθει γενομένην πρὸς τὸ κακὸν	οἰκειότητα	κατ´ ἀνάγκην ἐπακολουθοῦσιν ἄρρητοί τινες
[27]	ἐν τούτῳ κρίνοντι τὴν θείαν	μεγαλειότητα,	ἐν τῷ μὴ δέξασθαι τῶν
[14]	ὑπὲρ πᾶσαν δόξαν καὶ πᾶσαν	μεγαλειότητα,	τῷ λύθρῳ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως
[0]	προσκείμενον τύχοι, ἐν παντὶ τὴν	τελειότητα	θεωρεῖσθαι περὶ τὴν θείαν φύσιν
[0]	δὲ κατὰ τὸ εἰκὸς τὴν	τελειότητα	προσμαρτυροῦντος τῇ θείᾳ φύσει, τὸ
[4]	πνεῦμα. ἦ γὰρ ἂν καθ´	ὁμοιότητα	τῆς ἡμετέρας φύσεως καὶ τὸ
[2]	τῆς θείας δυνάμεως, εἰ καθ´	ὁμοιότητα	τοῦ ἡμετέρου καὶ τὸ ἐν
[1]	τὴν ὑπόστασιν ἔχειν νομισθήσεται, καθ´	ὁμοιότητα	τοῦ ἡμετέρου μεταχωρῶν εἰς ἀνύπαρκτον·
[2]	οὐ μὴν ἀλλότριόν τι καθ´	ὁμοιότητα	τοῦ ἡμετέρου πνεύματος ἔξωθεν ἐπιρρεῖν
[2]	τὸ ἀνύπαρκτον ἀναχεομένην, ἀλλὰ καθ´	ὁμοιότητα	τοῦ θεοῦ λόγου καθ´ ὑπόστασιν
[37]	δύναμιν ἔσβεσαν, χρὴ δὲ καθ´	ὁμοιότητα	τοῦ ὀλεθρίου καὶ τὸ ἀλεξητήριον
[4]	κἀκεῖνα κατασκευάσουσιν οἱ πρὸς τὴν	ὁμοιότητα	τοῦ παρ´ ἡμῖν λόγου τὸ
[24]	καὶ ἐλπισθῆναι δύνασθαι αὐτὸν καθ´	ὁμοιότητα	τῶν ἀνθρώπων τῷ θανάτῳ ἐγκρατηθῆναι,
[24]	ῥέουσαν ἐπὶ τὸ κάτω καθ´	ὁμοιότητα	τῶν ἐμβριθῶν σωμάτων ἴδοι τὴν
[1]	εἶναι ὁμολογεῖν. οὐ γὰρ καθ´	ὁμοιότητα	τῶν λίθων ἀψύχως ὑφεστάναι τὸν
[1]	λόγος. οὐκοῦν εἰ λέγοι καθ´	ὁμοιότητα	τῶν παρ´ ἡμῖν καὶ τὸν
[33]	πρὸς τὴν ἐν ἐκείνῳ θεωρουμένην	ποιότητα	συγκρινόμενος; ἄνθρωπος λογικόν τι χρῆμα
[35]	πάλιν ἐπὶ τὴν ἰδίαν ἀναλύειν	μακαριότητα.	εἰ οὖν τις πρὸς τὸ
[14]	αἰτία, φησί, τοῦ πρὸς τὴν	ταπεινότητα	ταύτην καταβῆναι τὸ θεῖον, ὡς
[2]	ἦ γὰρ ἂν καθαιροῖτο πρὸς	ταπεινότητα	τὸ μεγαλεῖον τῆς θείας δυνάμεως,
[13]	τὴν τῆς φύσεως ἡμῶν ἐκφεύγει	κοινότητα.	εἰς γὰρ ἑκάτερα τῆς ἀνθρωπίνης
[13]	δὲ τῆς φύσεως ἡμῶν τὴν	κοινότητα	τῷ τε τῆς γενέσεως τρόπῳ
[16]	ἑνὸς ἐπὶ πᾶσαν διατείνει τὴν	ἀνθρωπότητα.	ὁ γὰρ τὴν ἀναληφθεῖσαν παρ´
[35]	ὁ ἄνωθεν ἄνθρωπος ἀναλαβὼν τὴν	νεκρότητα	μετὰ τὴν ὑπόγειον θέσιν τριταῖος
[3]	τὴν ἀνέκφραστον ταύτην τοῦ μυστηρίου	βαθύτητα·	πῶς τὸ αὐτὸ καὶ ἀριθμητόν
[15]	καὶ πᾶσαν ἀκολούθως ἡλικίαν διεξιών,	εἶτα	θανάτου γευόμενος, καὶ οὕτως διὰ
[6]	τῆς τὸ πᾶν οἰκονομούσης δυνάμεως·	εἶτα	κατεσκευάσθη τὸ γήινον πλάσμα, τῆς
[39]	διὰ τῆς ἠπατημένης ὑπολήψεως βλέποντα,	ἔπειτα	ἐν αὐτῇ βαπτιζόμενον, πάλιν τῷ
[40]	τοίνυν ἐν τοῖς αὐτοῖς ὤν,	ἔπειτα	ἐπιθρυλῶν ἑαυτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος
[4]	τὸ τοῖς ῥήμασι συνδιεξερχόμενον πνεῦμα.	ἄπρακτα	πάντως καὶ ἀνυπόστατα κἀκεῖνα κατασκευάσουσιν
[34]	γινομένων θαύμασι τὴν φύσιν ἑαυτοῦ	δείξαντα,	συναπεδείχθη τὸ παρεῖναι τοῖς γινομένοις
[27]	βλέπει διὰ συγκρίσεως, οὔτε ἄνω·	πάντα	γὰρ κατὰ τὸ ἴσον τὴν
[5]	τοὺς ἀντιλέγοντας προσαξόμεθα. λόγῳ τὰ	πάντα	γεγενῆσθαι καὶ σοφίᾳ παρὰ τοῦ
[1]	πρὸς δέ τι ἀδυνάτως ἔχοι·	πάντα	δὲ δυναμένην τὴν τοῦ λόγου
[27]	καὶ τὰ διὰ μέσου τούτων	πάντα	διαλαβοῦσα. μιᾶς δὲ πᾶσιν ἀνθρώποις
[12]	ἀέρα τόπων, θεοῦ τὸ πρὸς	πάντα	διαρκῆ τὴν δύναμιν ἔχειν καὶ
[8]	τὸ ἀνθρώπινον, οὐκ ἠγνόησεν ὁ	πάντα	ἐμπερικρατῶν τῇ γνωστικῇ δυνάμει καὶ
[12]	δὲ δι´ ὧν νοεῖται θεός,	πάντα	ἐν τοῖς περὶ αὐτοῦ διηγήμασι
[1]	λόγον, ὡς καὶ τὰ ἄλλα	πάντα.	καὶ γὰρ δύναμίς τις καὶ
[25]	εἰ οὖν ἐν αὐτῷ τὰ	πάντα	καὶ ἐν πᾶσιν ἐκεῖνο, τί
[7]	φύσις ἐπιρρεπῶς ἔχει. ταῦτα γὰρ	πάντα	καὶ τὰ τοιαῦτα τοῖς μὲν
[34]	παρεῖναι τοῖς γινομένοις αὐτὸν κατὰ	πάντα	καιρὸν ἐπικλήσεως. ὥσπερ γὰρ ἑκάστου
[18]	διὰ τῆς ἀνθρωπίνης ἐπιδημήσασα φύσεως,	πάντα	καπνοῦ δίκην εἰς τὸ μὴ
[32]	παραδόσεως ἥκει, τοιοῦτόν ἐστιν. ἐπειδὴ	πάντα	κατὰ τὸν ὑψηλότερόν τε καὶ
[26]	θανάτου πείρας διεξελθών, τὰ προειρημένα	πάντα	κατείργασται, τόν τε ἄνθρωπον τῆς
[0]	αὐτὸν ὁμολογοῖτο τρόπον, πάσης κατὰ	πάντα	λόγον διαφορᾶς ὑφαιρουμένης συνυφαιρεῖται κατ´
[21]	τῷ ἐχθρῷ τῆς ζωῆς ὑποζεύξαντος,	πάντα	μοι κατὰ ταὐτὸν ἀναζήτει τὰ
[18]	νενο– μισμέναι δι´ ἔτους θυσίαι,	πάντα	ὅσα παρὰ τοῦ νόμου δι´
[5]	τὴν ἀγαθότητα, μήτε τὰ ἄλλα	πάντα,	ὅσα περὶ τὴν θείαν καθορᾶται
[29]	παράνομος παιδοφονία, οὐδὲ τὰ ἄλλα	πάντα	ὅσα τε μνημονεύεται καὶ ὅσα
[20]	ἐν ἀγαθοῖς ἀριθμήσειεν; εἰ δὲ	πάντα	προσήκει συνδραμεῖν ἐν ταῖς περὶ
[1]	κόσμος καὶ τὰ ἐν αὐτῷ	πάντα	σοφῶς τε καὶ τεχνικῶς θεωρούμενα.
[32]	καὶ ἐν τῷ εἶναι τὰ	πάντα	συνέχουσα. εἴτε δὴ θεότητα τὴν
[39]	ἐπὶ τῆς τῶν σωμάτων κατασκευῆς	πάντα	τὰ μέλη πρὸς ἑαυτὰ συμφυῶς
[6]	ἔχειν. οὕτω καὶ τὰ ἄλλα	πάντα	ταῖς οἰκείαις ἀρχαῖς κατὰ τὸ
[5]	ἀιδιότητα ζωῆς τοῖς γευσαμένοις δίδωσι,	πάντα	ταῦτα συνᾴδει τοῖς προτεθεωρημένοις περὶ
[7]	γὰρ πνευματικός, φησίν, ἀνακρίνει τὰ	πάντα.	ταύτην οἶμαι τὴν αἰτίαν τῆς
[5]	λόγον αὐτόν, δι´ οὗ τὰ	πάντα	τὴν εἰς τὸ γενέσθαι πάροδον
[27]	ἔχουσα. εἰ δὲ ἐπ´ ἴσης	πάντα	τῆς ἀξίας ἀπολιμπάνεται, ἓν πρέπον
[12]	κατὰ τὰς ἐνεργείας θαύματα πεποιήμεθα,	πάντα	τοῖς ἱστορηθεῖσιν ἔργοις, δι´ ὧν
[1]	ἆρα τοῦ λόγου ἔργα τὰ	πάντα	τοῦ ζῶντος μὲν καὶ ὑφεστῶτος,
[6]	τε καὶ ἀνάκρασις, ὡς ἂν	πάντα	τοῦ καλοῦ κατὰ τὸ ἴσον
[24]	τὸ δυνατόν, τὸ φθορᾶς ἀνεπίδεκτον,	πάντα	τῷ λόγῳ τῆς καθ´ ἡμᾶς
[32]	σύστασιν, πανταχοῦ τῷ λογισμῷ σου	προαπαντᾷ	ἡ θεότης, μόνη κατὰ πᾶν
[22]	μηδὲ τῷ περιόντι τῆς δυνάμεως	ἀποσπάσαντα	τοῦ κρατοῦντος καταλιπεῖν τινὰ δικαιολογίας
[26]	τὸν τὴν ἀπώλειαν καθ´ ἡμῶν	ἐνεργήσαντα.	ἐκ γὰρ τοῦ προσεγγίσαι τῇ
[40]	θεόν, δεῖξον ἐν σεαυτῷ τὸν	γεννήσαντα.	ἐξ ὧν τὸν θεὸν γνωρίζομεν,
[23]	σαρκός τινα μοῖραν ἐν αὐτῷ	θεωρήσαντα,	ἣν ἤδη διὰ τῆς ἁμαρτίας
[8]	τι βουλεύσασθαι τὸν τῆς σοφίας	ἀναχωρήσαντα·	διὰ τίνος ἔδει πάλιν πρὸς
[30]	προτεθείσης τῆς χάριτος, τὸν ἑκουσίως	ἀποφοιτήσαντα	μὴ ἑαυτόν, ἀλλ´ ἕτερον τῆς
[8]	τετηκότος μολίβδου, τὸν δὲ μόλιβδον	ἐγχεθέντα	παγῆναι καὶ μένειν ἀπρόχυτον, ἀντιποιεῖσθαι
[26]	ὑπὸ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως κεκαλυμμένῃ,	ἀγνοηθέντα	παρὰ τοῦ ἐχθροῦ, τὸν θεὸν
[22]	ἄδικος εἶναι δόξει τὸν νόμῳ	κτηθέντα	τυραννικῶς ἐξαιρούμενος· ἐξωνεῖσθαι δὲ πάλιν
[16]	ψυχῆς κινηθείσης, πάλιν συνῆψε τὰ	διακριθέντα,	καθάπερ τινὶ κόλλῃ, τῇ θείᾳ
[21]	ἀλλοιώσεως μὲν ὑποστῆναι κατὰ τὸν	ἀποδοθέντα	λόγον, ἀλλοιούμενον δὲ μὴ πάντως
[5]	κατατρέχων τῆς φύσεως, ἀνατρέπειν τὸν	ἀποδοθέντα	περὶ τοῦ ἀνθρώπου λόγον οἰήσεται.
[23]	τὸν ἐν ἀρχῇ τοῦ συγγράμματος	προαποδοθέντα	λόγον τῷ πρὸς τὸν εὐημεροῦντα
[26]	ὁ ἐπιβουλεύων καὶ ὁ τὸν	ἐπιβουλευθέντα	ἰώμενος· ἀλλ´ ὁ μὲν τὸ
[16]	τε σῶμα τῆς ψυχῆς διακρίνεται·	καταμιχθέντα	δὲ πρὸς ἑκάτερον τούτων, πρός
[34]	θεὸν εἶναι τὸν ἐν σαρκὶ	φανερωθέντα,	τοῖς διὰ τῶν γινομένων θαύμασι
[18]	προτιμοτέραν ἐποιήσαντο τῆς εἰς τὸν	φανέντα	πίστεως τὴν λοιπὸν ἐσφαλμένην ἐκείνην
[40]	προαιρέσεως καὶ τὸν ἐν σοὶ	ὄντα	θεόν, δεῖξον ἐν σεαυτῷ τὸν
[12]	τὸ συντηρεῖν διὰ προνοίας τὰ	ὄντα,	θεοῦ τὸ βρῶσιν καὶ πόσιν
[11]	συστάσεως καταλείπομεν, ὡς ἄρρητον παντάπασιν	ὄντα	καὶ ἀνερμήνευτον. ~Τοῦ δὲ θεὸν
[35]	μόνα τῶν στοιχείων βαρέα τε	ὄντα	καὶ κατωφερῆ, καὶ ἐν ἀλλήλοις
[25]	τοῦ γὰρ ὄντος ἐξῆπται τὰ	ὄντα,	καὶ οὐκ ἔνεστιν εἶναί τι
[7]	δὲ διορατικωτέροις τῆς ἀληθείας σαθρὰ	ὄντα	καὶ πρόχειρον τὴν τῆς ἀπάτης
[25]	μὴ λίαν μικροψύχως κατανοοῦσι τὰ	ὄντα	οὐδένα ἂν ἐκ τοῦ εὐλόγου
[40]	τὸν γὰρ ἐν τοῖς αὐτοῖς	ὄντα	οὐκ οἶδα πῶς ἔστιν ἄλλον
[36]	θεὸν εἶναι, ἐν πᾶσι δὲ	ὄντα,	παρεῖναι καὶ τοῖς ἐπικαλουμένοις τὴν
[1]	οὔτε δι´ ὅλου τὸν αὐτὸν	ὄντα	τῷ νῷ, οὔτε παντάπασιν ἕτερον·
[8]	διαμαρτήσεσθαι προεώρα τὸν γενησόμενον, ἢ	ἀγαγόντα	καὶ νενοσηκότα πάλιν πρὸς τὴν
[28]	ἑαυτῶν τῇ φύσει τὴν διαδοχὴν	ἀντεισάγοντα.	εἰ οὖν πρὸς τὸ χρειῶδες
[26]	μὲν δικαιοσύνῃ τὸ κατ´ ἀξίαν	ἀντιδιδόντα,	τῇ δὲ ἀγαθότητι τοῦ σκοποῦ
[20]	τινὶ καὶ τάξει δι´ ἀκολούθου	προιόντα	τὸ σοφόν τε καὶ τεχνικὸν
[27]	οὔσης παρόδου, πόθεν ἔδει τὸν	εἰσιόντα	πρὸς ἡμᾶς εἰσοικισθῆναι τῷ βίῳ;
[7]	διασώζοιτο λόγος, εἴπερ ἐν κακοῖς	μέλλοντα	τὸν ἄνθρωπον ζήσεσθαι πρὸς τὸν
[35]	καὶ κατωφερῆ, καὶ ἐν ἀλλήλοις	μένοντα	καὶ δι´ ἀλλήλων κρατούμενα. ἐπεὶ
[15]	πίστεως, ὡς ἀνάρμοστά τε καὶ	ἀπεμφαίνοντα	περὶ τῆς θείας φύσεως δογματιζόντων·
[27]	οὐκ ἔστι γὰρ θεραπευθῆναι τὸν	κάμνοντα,	μὴ τοῦ πονοῦντος μέρους ἰδιαζόντως
[10]	ἡμῖν ὑποδειγμάτων στοχασμόν τινα πρέ–	ποντα	περὶ τῆς θείας οἰκονομίας λαβεῖν;
[39]	τριάδι διὰ τῆς ἠπατημένης ὑπολήψεως	βλέποντα,	ἔπειτα ἐν αὐτῇ βαπτιζόμενον, πάλιν
[21]	ἀναζήτει τὰ ταῖς θείαις ὑπολήψεσι	πρέποντα,	τὸ ἀγαθόν, τὸ σοφόν, τὸ
[5]	τοῖς εἰρημένοις ὁ πρὸς τὰ	παρόντα	βλέπων καὶ οἴεται διελέγχειν τὸν
[36]	ἐπικαλουμένοις τὴν ζωτικὴν αὐτοῦ δύναμιν,	παρόντα	δὲ τὸ οἰκεῖον ποιεῖν; ἴδιον
[5]	οἴεται διελέγχειν τὸν λόγον οὐκ	ἀληθεύοντα	τῷ μὴ ἐν ἐκείνοις νῦν,
[8]	ἐπιβεβληκέναι τὸν τὴν κακίαν ἡμῶν	ἰατρεύοντα,	οὐχ ὡς εἰς ἀεὶ παραμένειν·
[13]	ἀνάγκη γὰρ πᾶσα τὸν μὴ	πιστεύοντα	τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον εἶναι εἰς
[8]	δὲ τοῦ σκεύους τὸν κεκτημένον,	ἔχοντα	δὲ τοῦ κεραμεύειν τὴν ἐπιστήμην
[39]	αἱρεῖσθαι πάντως τόν γε νοῦν	ἔχοντα,	ἢ τῆς ἀκτίστου φύσεως εἶναι
[7]	πρόχειρον τὴν τῆς ἀπάτης ἀπόδειξιν	ἔχοντα	σαφῶς καθορᾶται. καί μοι δοκεῖ
[24]	τὸν τῇ ἀκολουθίᾳ τῶν εἰρημένων	προσέχοντα,	ποῦ τὸ δυνατὸν τῆς θεότητος,
[21]	ἀλλοιώσεως τὴν ἀρχὴν τοῦ εἶναι	σχόντα	μὴ τρεπτὸν εἶναι πάντως· ἡ
[2]	προενεχθῆναι διαλυόμενον, οὐδὲ ἄλλο τι	πάσχοντα	τοιοῦτον, οἷα περὶ τὸν ἡμέτερον
[39]	ἔχει, ὥστε τὸν μὲν ἄκτιστον	ὁμολογοῦντα	τὴν ἁγίαν τριάδα εἰς τὴν
[28]	ἀνθρωπότητι, ὡς ἀεὶ καθ´ ἡμῶν	ἐνεργοῦντα	τὸν θάνατον ἄπρακτον εἶναι τρόπον
[27]	ἡ περὶ τὰ μηδὲν ἡμῖν	ἐπικοινωνοῦντα	τῆς θείας δυνάμεως ἀσχολία. τὸ
[23]	προαποδοθέντα λόγον τῷ πρὸς τὸν	εὐημεροῦντα	φθόνῳ πρὸς μὲν τὸ ἀγαθὸν
[23]	τοίνυν εἰκὸς ἦν μᾶλλον τὸν	κρατοῦντα	λαβεῖν ἑλέσθαι; δυνατόν ἐστι δι´
[37]	τὰ μὲν γὰρ τῶν ζῴων	ῥιζωρυχοῦντα	τρέφεται, ἑτέροις ἐστὶν ἡ πόα
[1]	τὴν ἀτοπίαν ἐκφεύξεται, τόν τε	ζῶντα	τοῦ θεοῦ λόγον καὶ ἐνεργὸν
[39]	πρὸς τὴν γέννησιν τὴν ἰδίαν	ὁρμῶντα	προδιαγνῶναι τῷ λογισμῷ, τίς αὐτῷ
[37]	πρὸς τὸ κενούμενον, ὥστε τὸν	ὁρῶντα	τὴν ὀγκώδη τοῦ ἀγγείου τούτου
[40]	ἀλλοτρίων ἐπιθυμητήν, ἀπὸ συμφορῶν ἀνθρωπίνων	τρυφῶντα.	ὁ τοίνυν ἐν τοῖς αὐτοῖς
[8]	αὐτὸν τὸ ἐσόμενον λέγων, ἢ	εἰδότα	καὶ πεποιηκότα μὴ ἔξω τῆς
[39]	συμφυῶς ἔχει, κἂν τὰ μὲν	ὑποβεβηκότα,	τὰ δὲ ὑπερανεστῶτα τύχῃ, οὕτως
[8]	ἐσόμενον λέγων, ἢ εἰδότα καὶ	πεποιηκότα	μὴ ἔξω τῆς πρὸς τὸ
[30]	ἔγκλημα μετατεθείη, οὐκ ἐπὶ τὸν	κεκληκότα	πρὸς συγκατάθεσιν. οὐδὲ γὰρ ἐπὶ
[8]	τὸν γενησόμενον, ἢ ἀγαγόντα καὶ	νενοσηκότα	πάλιν πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς
[32]	ἀπεργάζεται. τὸν γὰρ ἅπαξ μετασχεῖν	ἐγνωκότα	τῆς ἀνθρωπότητος διὰ πάντων ἔδει
[32]	μανθάνομεν, εἰ κύπτει πρὸς τὸν	πεπτωκότα	ὁ ἑστὼς ἐπὶ τὸ ἀνορθῶσαι
[8]	ἀρχὰς τὸν ἄνθρωπον καὶ σεσωκέναι	διαπεπτωκότα	μανθάνοντες. ~Ἀλλὰ μέχρι μὲν τούτων
[8]	καὶ τοῖς τοιούτοις ἐξ ἀβουλίας	ἐμπεπτωκότα·	οὐδὲ γὰρ ἦν δυνατὸν ἐν
[26]	ἀπάτης ἐχρήσατο, οὐ μόνον τὸν	ἀπολωλότα	διὰ τούτων εὐεργετῶν, ἀλλὰ καὶ
[24]	ἐν τῷ προελέσθαι σῶσαι τὸν	ἀπολωλότα	καταλαμβάνεται, ἡ σοφία καὶ ἡ
[37]	τῆς ἀλλοιωτικῆς δυνάμεως ἐξαιματοῦται καὶ	μάλιστά	γε εἰ διὰ τοῦ οἴνου
[24]	τοῦ μυστηρίου διασκοπήσωμεν, ἐν οἷς	μάλιστα	δείκνυται συγκεκραμένη τῇ φιλανθρωπίᾳ ἡ
[26]	πρὸς τὴν ἀλήθειαν βλέπων πάντων	μάλιστα	καὶ τοῦτο τῆς δικαιοσύνης τε
[32]	παρὰ τῶν ἀντιλεγόντων προφέρεται; τὸ	μάλιστα	μὲν μηδὲ ὅλως δεῖν εἰς
[9]	οὐχ ὁμοίως ἕξει, δι´ ὧν	μάλιστα	τὸ μυστήριον τῆς ἀληθείας κρατύνεται·
[15]	κατατρέχειν ἡμῶν τῆς πίστεως, ὡς	ἀνάρμοστά	τε καὶ ἀπεμφαίνοντα περὶ τῆς
[8]	εὐθείας, τῆς πρὸς τὸ ἐναντίον	αὐτὰ	διαδεχομένης κινήσεως· ἐπεὶ οὖν ἐν
[40]	πρὸ τοῦ βαπτίσματος ἔλεγον, τὰ	αὐτὰ	καὶ νῦν περὶ αὐτοῦ διεξέρχονται,
[8]	κατανόησις διὰ τὸ μὴ μετέχειν	αὐτὰ	νοῦ καὶ διανοίας χώραν οὐκ
[39]	κατασκευῆς πάντα τὰ μέλη πρὸς	ἑαυτὰ	συμφυῶς ἔχει, κἂν τὰ μὲν
[8]	οὔ μοι δοκεῖ πρὸς τὰ	τοιαῦτα	δέρματα τοῦ λόγου τὴν διάνοιαν
[40]	ἐπαγγελίαις τοῖς εὖ βεβιωκόσι προκείμενα	τοιαῦτά	ἐστιν ὡς εἰς ὑπογραφὴν λόγου
[32]	μυστήριον. τὰ δὲ ἀπὸ τούτου	τοιαῦτα	κατὰ τὸ ἀκόλουθον περιέχει ὁ
[20]	ἄν τις μᾶλλον κυρίως τὰ	τοιαῦτα	κατονομάσειεν· τὸ γὰρ ἐλλιπὲς τοῦ
[5]	ψυχὴν ἐπιτήδειον, ταῦτα καὶ τὰ	τοιαῦτα	λέγων καὶ κατατρέχων τῆς φύσεως,
[40]	ὑπηρετῆται. ἐὰν ταῦτα καὶ τὰ	τοιαῦτα	ὁμοίως πρότερόν τε καὶ μετὰ
[26]	ἐπιδεηθέντων καθάρσεως. ταῦτα καὶ τὰ	τοιαῦτα	παραδίδωσι τὸ μέγα μυστήριον τῆς
[32]	νοουμένῳ πανταχοῦ εἶναι, καὶ ὅσα	τοιαῦτα	περιέχει ἡ ἱστορία, οὐδὲν τῆς
[7]	δογμάτων τούτων μυθοποιίας τοῖς τὰ	τοιαῦτα	προφέρουσιν ἐγγεγενῆσθαι, ὅτι πρὸς τὸ
[40]	ἀδικία ἐν αὐτῷ, καὶ ὅσα	τοιαῦτα	σποράδην παρὰ τῆς γραφῆς διδασκόμεθα.
[31]	οὐκ ἀποροῦσιν οὐδὲ πρὸς τὰ	τοιαῦτα	τῆς ἐριστικῆς ἀντιλογίας. λέγουσι γὰρ
[7]	ταῦτα γὰρ πάντα καὶ τὰ	τοιαῦτα	τοῖς μὲν ἐν βάθει καθάπερ
[40]	πρόκειται τῇ ἐλπίδι τοῦ μετὰ	ταῦτα	βίου, καταλλήλως ἐκ τῆς ἑκάστου
[8]	ἀθεράπευτος μένοι, ἐν τῷ μετὰ	ταῦτα	βίῳ τεταμίευται ἡ θεραπεία. ἀλλ´
[37]	ἡμῖν συμμαχίαν. οὐκοῦν ὁ πρὸς	ταῦτα	βλέπων δυνάμει πρὸς τὸν ὄγκον
[28]	διηνεκὲς τὸ γένος ἡμῶν διεξάγεται·	ταῦτα	γάρ, καθὼς εἴρηται, τῆς παρούσης
[7]	ἐν κακοῖς εἶναι λυσιτελέστερον ἦν.	ταῦτα	γὰρ οἱ τοῖς Μανιχαικοῖς δόγμασι
[7]	πονηρίαν ἡ φύσις ἐπιρρεπῶς ἔχει.	ταῦτα	γὰρ πάντα καὶ τὰ τοιαῦτα
[9]	καὶ ἡ ἐν μνημείῳ θέσις·	ταῦτα	γὰρ συμπαραλαμβανόμενα τῷ μυστηρίῳ ἀμβλύνει
[24]	εἰρημένοις ὁρᾶται. ἵνα τοίνυν καὶ	ταῦτα	γένηται καταφανῆ, τὰ ἐφεξῆς τοῦ
[37]	ἄνθρωπος τῆς ἀφθαρσίας μέτοχος γένοιτο.	ταῦτα	δὲ δίδωσι τῇ τῆς εὐλογίας
[40]	μὲν κατὰ τὸν βίον, μετὰ	ταῦτα	δὲ κατὰ τὴν αἰωνίαν ἀντίδοσιν.
[40]	ἀναστοιχείωσίς τις τοῦ ἀνθρώπου γίνεται,	ταῦτα	δὲ τὴν μεταβολὴν οὐ προσίεται,
[6]	πρόσωπον τῆς θείας ἐμφανείας κατατρυφῶν·	ταῦτα	δὲ τῷ ἀντικειμένῳ τοῦ κατὰ
[1]	τὴν ὑπόστασιν ἔχει· τῷ δὲ	ταῦτα	δεικνύειν ἐν ἑαυτῷ, ἃ περὶ
[10]	δὲ οὐκ ἔστιν ἀπ´ ἀλλήλων	ταῦτα	διατεμόντας, ἐφ´ ἑαυτῆς δεῖξαι τὴν
[19]	τῶν Ἰουδαικῶν προεστῶσι δογμάτων δοκεῖ	ταῦτα	θείας παρουσίας ποιεῖσθαι τεκμήρια, καλῶς
[15]	τῆς δουλείας κατεχόμενος. ἆρα μικρὰ	ταῦτα	καὶ ἀνάξια τὸν θεὸν δυσωπῆσαι
[30]	ἡ χάρις; εἰ μὲν οὖν	ταῦτα	καὶ παρ´ ἡμῶν ἐν τῷ
[5]	τε σῶμα καὶ ψυχὴν ἐπιτήδειον,	ταῦτα	καὶ τὰ τοιαῦτα λέγων καὶ
[40]	καὶ μετὰ τοῦτο ὑπηρετῆται. ἐὰν	ταῦτα	καὶ τὰ τοιαῦτα ὁμοίως πρότερόν
[26]	μηδὲ τὴν ἀρχὴν ἐπιδεηθέντων καθάρσεως.	ταῦτα	καὶ τὰ τοιαῦτα παραδίδωσι τὸ
[6]	διῃρημένης. καὶ οὐδὲν ἂν παρὰ	ταῦτα	καταληφθείη ἐν τῇ τῶν ὄντων
[8]	τοιοῦτόν τι καὶ ἡ μετὰ	ταῦτα	κρίσις εἰς θεραπείαν τῶν τῆς
[13]	καὶ τὸν θάνατον. ἀλλὰ μὴν	ταῦτα	μείζω τῆς φύσεως. οὐκοῦν οὐδὲ
[18]	ψῆφον, οὐκ ἂν ὑποστάντες δηλαδὴ	ταῦτα,	μὴ σαφῆ τε καὶ ἀναμφίβολον
[8]	ἐλπιζομένων ἀγαθῶν φύσει. οὔτε γὰρ	ταῦτα,	οὔτε ἐκεῖνα τῇ δυνάμει τῶν
[16]	ἐλθεῖν διορίζονται. ἀλλὰ καὶ πρὸς	ταῦτα	πάλιν τῷ αὐτῷ λόγῳ χρησόμεθα,
[40]	ὁμοίως πρότερόν τε καὶ μετὰ	ταῦτα	περὶ τὸν βίον τοῦ βαπτισθέντος
[13]	θάνατον ἐν διαφθορᾷ γίνεται. εἰ	ταῦτα	περιεῖχε τὸ κήρυγμα, οὐκ ἂν
[39]	ἅγιον, μὴ συμπαραλαμβάνειν τὴν εἰς	ταῦτα	πίστιν ἐν τῷ καιρῷ τῆς
[18]	τῶν τόπων μηδέ, εἰ γέγονε	ταῦτά	ποτε, μνημονεύεσθαι, ἀντεγερθῆναι δὲ κατὰ
[40]	γινωσκομένην νοεῖν ὑποτίθεται. ἐπεὶ οὖν	ταῦτα	πρόκειται τῇ ἐλπίδι τοῦ μετὰ
[6]	ταύτης ἔξω φερόμενον. διῄρηται δὲ	ταῦτα	πρὸς ἄλληλα πολλῷ τῷ μέσῳ,
[5]	ζωῆς τοῖς γευσαμένοις δίδωσι, πάντα	ταῦτα	συνᾴδει τοῖς προτεθεωρημένοις περὶ τὸν
[35]	παραδεξαμένη, τὸ λεῖπον τῷ μετὰ	ταῦτα	ταμιεύεται χρόνῳ. τί οὖν ἔστιν
[5]	ἀλλ´ ἕτερόν ἐστιν αἴτιον τοῦ	ταῦτά	τε νῦν περὶ ἡμᾶς εἶναι
[5]	ἐπιθυμίᾳ τῆς θείας ἀιδιότητος εἴη.	ταῦτά	τοι περιληπτικῇ φωνῇ δι´ ἑνὸς
[8]	ἐξαίρετος ἦν, ἐκ προμηθείας μετὰ	ταῦτα	τοῖς ἀνθρώποις ἐπιβεβληκέναι τὸν τὴν
[26]	τοίνυν εἰ μὴ τὰ δύο	ταῦτα	τοῖς γεγονόσιν ἐνθεωρεῖται. ἡ μὲν
[32]	ἀτιμότερος; τί οὖν καὶ πρὸς	ταῦτά	φαμεν; ὅτι τὸν θάνατον μὲν
[18]	νομισθεῖσαν αὐτοῖς τῆς εὐσεβείας θρησκείαν	ἀκώλυτα	ἦν. ἐπεὶ δὲ εἶδον τὸν
[39]	τὰ μὲν ὑποβεβηκότα, τὰ δὲ	ὑπερανεστῶτα	τύχῃ, οὕτως ἡ κτιστὴ φύσις
[1]	σημείων καὶ τὸν ἐξ ἐκείνου	ὑφεστῶτα	λόγον. ~Ὥσπερ δὲ τὸν λόγον
[2]	λόγον θεωρεῖται πάθη, ἀλλ´ οὐσιωδῶς	ὑφεστῶτα,	προαιρετικόν τε καὶ ἐνεργὸν καὶ
[1]	ἑστῶσα φύσις ἀίδιον ἔχει καὶ	ὑφεστῶτα	τὸν λόγον. εἰ δὴ τοῦτο
[8]	τὴν ὑπερβολὴν τῆς θείας εὐεργεσίας·	τάχα	γὰρ ἂν μᾶλλον διὰ τούτων
[32]	φύσεως ἡμῶν ἰδιωμάτων οὐχ ἁψαμένου.	τάχα	δ´ ἄν τις δι´ ἀκριβείας
[37]	μεριζόμενον καὶ αὐτὸ οὐ μειούμενον.	τάχα	τοίνυν ἐγγὺς τοῦ εἰκότος λόγου
[2]	τούτου μετὰ πνεύματος θεωρουμένου ἐκεῖνος	δίχα	πνεύματος εἶναι πιστεύοιτο. οὐ μὴν
[35]	προκαθηγήσαιτο. μὴ δύνασθαι δέ φημι	δίχα	τῆς κατὰ τὸ λουτρὸν ἀναγεννήσεως
[37]	ὑγροῦ τρεφομένης· οὐ γὰρ ἂν	δίχα	τῆς πρὸς τοῦτο συζυγίας τὸ
[32]	τὴν ὑπερέχουσαν φύσιν, ἀλλὰ καὶ	δίχα	τούτου τῇ περιουσίᾳ τῆς δυνάμεως