Chapitre
[12]	περὶ αὐτοῦ διηγήμασι καθορᾶται, τί	τὸ	ἐμποδίζον τῇ πίστει; ~Ἀλλά, φησί,
[32]	οὐ γὰρ τοῦ ζῆσαι δεόμενος	ὁ	ἀεὶ ὢν τὴν σωματικὴν ὑποδύεται
[7]	οὐ τὴν στέρησιν αὐτῆς ἀναδείξας·	ὁ	ἆθλον τῆς προαιρέσεως τὸ τῶν
[15]	τῷ σκότῳ, ἐπεζήτει τὸν λυτρωτὴν	ὁ	αἰχμάλωτος, τὸν συναγωνιστὴν ὁ δεσμώτης,
[27]	ἐκ τοῦ σύνεγγυς γίγνοιτο. ἀλλ´	ὁ	ἀληθὴς λόγος ἐπὶ τῆς ὑψηλῆς
[30]	ἔτι πλημμελεῖται διὰ τῶν ἁμαρτημάτων	ὁ	ἀνθρώπινος βίος, ὑποδείγματί τινι τῶν
[27]	τὸ κακὸν οὐκ ἦν, οὐδὲ	ὁ	ἀνθρώπινος ἐπολιτεύετο βίος, πῶς ἐπιζητεῖ
[1]	ἄλογον συγκαταθήσεται. ἀλλὰ μὴν καὶ	ὁ	ἀνθρώπινος ὁμωνύμως λέγεται λόγος. οὐκοῦν
[5]	ἀπολαύοντος. εἰ τοίνυν ἐπὶ τούτοις	ὁ	ἄνθρωπος εἰς γένεσιν ἔρχεται, ἐφ´
[8]	οἷόν τι σκεῦος ὀστράκινον πάλιν	ὁ	ἄνθρωπος εἰς γῆν ἀναλύεται, ὅπως
[8]	ὄντων ζωή, παρ´ οὗ καὶ	ὁ	ἄνθρωπος εἰς τὸ ζῇν παρήχθη,
[21]	ἐπειδὴ μίμημα τῆς θείας φύσεως	ὁ	ἄνθρωπος ἦν· τὸ δὲ μιμούμενον,
[8]	ἐπεὶ οὖν ἐν τούτοις καὶ	ὁ	ἄνθρωπος ἦν, ᾧ τὸ τρεπτὸν
[6]	ἀπεικόνισμα· τοῦτο δὲ τὸ ζῷον	ὁ	ἄνθρωπος· καὶ ἦν ἐν αὐτῷ
[8]	ἀλλ´ ὅτι μὲν θεοῦ ἔργον	ὁ	ἄνθρωπος, καλόν τε καὶ ἐπὶ
[39]	ἐξευρίσκομεν. εἰ οὖν κτιστὸς μὲν	ὁ	ἄνθρωπος, κτιστὸν δὲ καὶ τὸ
[7]	ὁ θεός, ἐν κακοῖς δὲ	ὁ	ἄνθρωπος, οὐκέτ´ ἂν ὁ τῆς
[13]	πάθους γὰρ ἀρξάμενος τοῦ εἶναι	ὁ	ἄνθρωπος πάθει συναπαρτίζεται. ἐκεῖ δὲ
[37]	πρὸς τὸ ἀθάνατον ἑνώσει καὶ	ὁ	ἄνθρωπος τῆς ἀφθαρσίας μέτοχος γένοιτο.
[35]	μιμήσεως, δι´ ὧν ἐκλύεταί πως	ὁ	ἄνθρωπος τῆς πρὸς τὸ κακὸν
[21]	μίμημα τῆς θείας φύσεως κατεσκευάσθη	ὁ	ἄνθρωπος, τοῖς τε λοιποῖς τῶν
[5]	γεγενῆσθαι· ἐπειδὴ γὰρ θεοῦ ἔργον	ὁ	ἄνθρωπος, τοῦ δι´ ἀγαθότητα τὸ
[6]	διὰ τῆς θείας εὐλογίας δυναμωθεὶς	ὁ	ἄνθρωπος ὑψηλὸς μὲν ἦν τῷ
[6]	τοῦ ἀνθρώπου τὴν κακίαν ἐμμίξας	ὁ	ἀντικείμενος σβέσιν τινὰ καὶ ἀμαύρωσιν
[15]	ἡμέτερος ἐπρέσβευε λόγος, καιρὸν εἶχεν	ὁ	ἀντιλέγων κατατρέχειν ἡμῶν τῆς πίστεως,
[35]	διατυποῦται στοιχείῳ. καὶ ὡς ἐκεῖνος	ὁ	ἄνωθεν ἄνθρωπος ἀναλαβὼν τὴν νεκρότητα
[26]	κατ´ ἀξίαν ἀντίδοσις, δι´ ἧς	ὁ	ἀπατεὼν ἀνταπατᾶται, τὸ δίκαιον δείκνυσιν,
[26]	κατὰ τὸ δίκαιον λόγῳ ἐκεῖνα	ὁ	ἀπατεὼν ἀντιλαμβάνει, ὧν τὰ σπέρματα
[15]	τοῦ πρὸς τὸ ἀγαθὸν ἐπανάγοντος	ὁ	ἀπορρυεὶς τῆς τοῦ ἀγαθοῦ μετουσίας,
[37]	ὡσαύτως ὁ ἄρτος, καθώς φησιν	ὁ	ἀπόστολος, ἁγιάζεται διὰ λόγου θεοῦ
[18]	ἀφ´ οὗ δέ, καθώς φησιν	ὁ	ἀπόστολος, ἐπεφάνη ἡ χάρις τοῦ
[35]	ἡμῶν ἠφανίζετο, ὥστε, καθώς φησιν	ὁ	ἀπόστολος, ἐφάπαξ ἀποθανεῖν τῇ ἁμαρτίᾳ.
[35]	καθηγησάμενος ἐθεωρήθη, ἵνα, καθώς φησιν	ὁ	ἀπόστολος, κατὰ τὸν ἀρχηγὸν τῆς
[6]	εἴη τῆς κτίσεως, καθώς φησιν	ὁ	ἀπόστολος, μηδὲ τῆς θείας κοινωνίας
[37]	γὰρ μικρὰ ζύμη, καθώς φησιν	ὁ	ἀπόστολος, ὅλον τὸ φύραμα πρὸς
[3]	μὲν περὶ τὸ ἓν πλανωμένων	ὁ	ἀριθμὸς τῆς τριάδος, τῶν δὲ
[37]	ἄρτος ἦν· ἐνταῦθά τε ὡσαύτως	ὁ	ἄρτος, καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος,
[1]	ἃ περὶ τὸν θεὸν καθορᾶται,	ὁ	αὐτός ἐστι κατὰ τὴν φύσιν
[25]	ἡμῖν τοῦ θεοῦ παρουσίας οὐχ	ὁ	αὐτὸς οὗτος ἐκείνῳ, ἀλλ´ οὖν
[0]	τῶν ἀπίστων προσαγομένου. οὐ μὴν	ὁ	αὐτὸς τῆς διδασκαλίας τρόπος ἐπὶ
[0]	ἐστιν ὑπολήψεως· ἀλλ´ εἷς καὶ	ὁ	αὐτὸς τῆς θεότητος λόγος, οὐδεμιᾶς
[15]	πτώματι ἄνθρωπος, ἐδεῖτο τοῦ ζωοποιοῦντος	ὁ	ἀφαμαρτὼν τῆς ζωῆς, ἐδεῖτο τοῦ
[24]	ἐργάσασθαι. οἰκεῖον δὲ φωτὶ μὲν	ὁ	ἀφανισμὸς τοῦ σκότους, ζωῇ δὲ
[31]	ἐμπεδηθεῖσα· ἀρετῆς δὲ μὴ οὔσης,	ὁ	βίος ἠτίμωται, ἀφῄρηται τῶν κατορθούντων
[13]	θεὸν αὐτὸν εἶναι πίστιν ἐναχθῆναι.	ὁ	γὰρ γεγεννῆσθαι αὐτὸν ἱστορήσας καὶ
[5]	τῆς τῶν ἀντιλεγόντων ἐστὶ συγκαταθέσεως.	ὁ	γὰρ ἐπὶ μετουσίᾳ τῶν ἰδίων
[1]	ἱκανῶς διαρθρώσει τὸν ἡμέτερον λόγον.	ὁ	γὰρ ὁμολογῶν μὴ ἄλογον εἶναι
[5]	παρατιθέμενος, τῆς αὐτῆς ἔχεται διδασκαλίας.	ὁ	γὰρ παράδεισος ἐκεῖνος καὶ ἡ
[7]	τοῦ ἐναντίου διακρίνειν τὴν φύσιν.	ὁ	γὰρ πνευματικός, φησίν, ἀνακρίνει τὰ
[16]	ἐπὶ πᾶσαν διατείνει τὴν ἀνθρωπότητα.	ὁ	γὰρ τὴν ἀναληφθεῖσαν παρ´ ἑαυτοῦ
[13]	τὸ οὕτως αὐτὸν γεγεννῆσθαι ἀπίθανον.	ὁ	γὰρ τὴν γέννησιν εἰπὼν καὶ
[39]	ὑπερεχούσης φύσεως ἀποστήσας τὴν πίστιν.	ὁ	γάρ τινι τῶν κτιστῶν ἑαυτὸν
[30]	μὴ πάντων ἐπικρατῆσαι τὸν λόγον;	ὁ	γὰρ τοῦ παντὸς τὴν ἐξουσίαν
[15]	ἐν ἀπαθείᾳ τὸν θεὸν διαμεῖναι.	ὁ	γὰρ τῷ βουλήματι τὸ πᾶν
[8]	οὐχ ὡς εἰς ἀεὶ παραμένειν·	ὁ	γὰρ χιτὼν τῶν ἔξωθεν ἡμῖν
[20]	τὸ σῶσαι ἡμᾶς, καθώς φησιν	ὁ	Δαβίδ, μὴ ἀγαθότητος τὴν τοιαύτην
[26]	τῆς φύσεως τὴν ἀπάτην ἐνήργησεν,	ὁ	δὲ δίκαιος ἅμα καὶ ἀγαθὸς
[16]	τοῦ ἡμετέρου σώματος πάθος ἐστίν.	ὁ	δὲ ἐν τούτῳ γεγονὼς ἐν
[36]	ἐν ὕδατι καθάρσεως ἐνεργὸς γίνεται.	ὁ	δὲ καθαρθεὶς ἐν μετουσίᾳ τῆς
[1]	ἀγαθὸν καὶ αἱρουμένου καὶ δυναμένου,	ὁ	δὲ λόγος οὗτος ἕτερός ἐστι
[35]	τε καὶ ἐνόπλιον κίνησιν παιδευόμενοι,	ὁ	δὲ μὴ πράττων τὸ προδεικνύμενον
[39]	τῇ ὁρμῇ τῶν ἀπογεννώντων ὑφίσταται,	ὁ	δὲ πνευματικὸς τόκος τῆς ἐξουσίας
[28]	ὀργανικῶν μελῶν διασκευὴ πᾶσα συντέτακται.	ὁ	δὲ σκοπός ἐστι τὸ διαμένειν
[26]	ἀπατεὼν ἀνταπατᾶται, τὸ δίκαιον δείκνυσιν,	ὁ	δὲ σκοπὸς τοῦ γιγνομένου μαρτυρία
[26]	ἄνθρωπον τῷ τῆς ἡδονῆς δελεάσματι·	ὁ	δὲ σκοπὸς τῶν γιγνομένων ἐπὶ
[32]	ἐπὶ τὸ ἀνορθῶσαι τὸν κείμενον;	ὁ	δὲ σταυρὸς εἰ μέν τινα
[26]	ἀλλ´ ὁ μὲν τὸ δηλητήριον,	ὁ	δὲ τοῦ δηλητηρίου ἀλεξητήριον, καὶ
[37]	τὸ ὕδωρ ἐφηδυσμένον τῷ οἴνῳ,	ὁ	δὲ τοῦ θεοῦ λόγος, καθὼς
[8]	τῇ παραδοχῇ τοῦ ἐναντίου λύεται.	ὁ	δὲ τοῦ ὑποδείγματος λόγος τοιοῦτός
[34]	ἐπὶ ἁγιασμῷ τῶν γινομένων καλούμενον.	ὁ	δὲ τοῦτο ζητῶν ἀναγνώτω πάλιν
[27]	ὑπερκοσμίῳ ζωῇ κακίας νόσος ἐπεχωρίαζεν.	ὁ	δὲ τῷ ἀνθρώπῳ καταμιγνύμενος τῷ
[37]	πρὸς τὴν σύστασιν ἑαυτῆς παρεδέξατο,	ὁ	δὲ φανερωθεὶς θεὸς διὰ τοῦτο
[15]	λυτρωτὴν ὁ αἰχμάλωτος, τὸν συναγωνιστὴν	ὁ	δεσμώτης, τὸν ἐλευθερωτὴν ὁ τῷ
[5]	ἀγαθῶν μετουσίαν. πόθεν οὖν, ἐρεῖς,	ὁ	διὰ πάντων τοῖς καλλίστοις τετιμημένος
[32]	φυράματος ὁ θεοδόχος ἄνθρωπος ἦν,	ὁ	διὰ τῆς ἀναστάσεως συνεπαρθεὶς τῇ
[27]	βίῳ; ἐξ οὐρανοῦ, φησὶ τυχὸν	ὁ	διαπτύων ὡς αἰσχρόν τε καὶ
[18]	ἦν τὰ ἐν Ἱεροσολύμοις βασίλεια,	ὁ	διώνυμος ἐκεῖνος ναός, αἱ νενο–
[5]	διά τε τῶν κοινῶν ἐννοιῶν	ὁ	Ἕλλην καὶ διὰ τῶν γραφικῶν
[35]	αὐτῆς ὁδοῦ λάβοιτο δι´ ἧς	ὁ	ἐν αὐτῷ γενόμενος ἔξω κατέστη
[37]	ἐν τῇ σαρκί. οὐκοῦν ὅθεν	ὁ	ἐν ἐκείνῳ τῷ σώματι μεταποιηθεὶς
[6]	καὶ ἄφθονον ἐπέμυσεν ὄμμα, ὥσπερ	ὁ	ἐν ἡλίῳ τοῖς βλεφάροις τὰς
[39]	γεννᾶται δὲ κατὰ τὸ ἴσον	ὁ	ἐν τῇ τριάδι γεννώμενος παρὰ
[13]	ἐκεῖνος πάντως ἐντὸς τῆς φύσεως	ὁ	ἐν τοῖς ὑπὲρ τὴν φύσιν
[15]	ἡμῶν ἀσθενήσασα, ἐδεῖτο τοῦ ἀνορθοῦντος	ὁ	ἐν τῷ πτώματι ἄνθρωπος, ἐδεῖτο
[21]	ἡμᾶς ἀπορρυῆναι, οἷόν τι παθεῖν	ὁ	ἔξωθεν μῦθός φησιν ἀπιδοῦσαν ἐν
[31]	βίος ἠτίμωται, ἀφῄρηται τῶν κατορθούντων	ὁ	ἔπαινος, ἀκίνδυνος ἡ ἁμαρτία, ἄκριτος
[31]	ἀρετή; ποῦ δὲ τῶν κατορθούντων	ὁ	ἔπαινος; μόνων γὰρ τῶν ἀψύχων
[6]	τὸ πάθος κατερρύη τοῦ φθόνου	ὁ	ἐπὶ μηδενὶ κακῷ κτισθεὶς παρὰ
[32]	τέσσαρας ἀριθμεῖσθαι τὰς προβολάς, ὅτι	ὁ	ἐπὶ τούτου ἐν τῷ καιρῷ
[26]	ὁμοίως παραμίγνυσι τὸ φάρμακον καὶ	ὁ	ἐπιβουλεύων καὶ ὁ τὸν ἐπιβουλευθέντα
[32]	εἰ κύπτει πρὸς τὸν πεπτωκότα	ὁ	ἑστὼς ἐπὶ τὸ ἀνορθῶσαι τὸν
[23]	ταύτην τοίνυν τὴν δύναμιν καθορῶν,	ὁ	ἐχθρὸς ἐν ἐκείνῳ πλεῖον τοῦ
[5]	ὥσπερ γὰρ τοῦ φωτὸς ὑφαιρεθέντος	ὁ	ζόφος ἐπηκολούθησε, παρόντος δὲ οὐκ
[1]	εἰ οὖν ζῇ ὁ λόγος	ὁ	ζωὴ ὤν, καὶ προαιρετικὴν πάντως
[40]	αὐτὸν βλέπων ὅνπερ καὶ πρότερον.	ὁ	ἠδικημένος, ὁ σεσυκοφαντημένος, ὁ τῶν
[7]	τῆς τοῦ μὴ βλέποντος αἰτίας	ὁ	ἥλιος. ~Ἀλλ´ ἀγανακτεῖ πάντως ὁ
[15]	ἐν κακίᾳ γεγενῆσθαι τὸ θεῖον	ὁ	ἡμέτερος ἐπρέσβευε λόγος, καιρὸν εἶχεν
[4]	ὁμοίων ἡ δύναμις· καὶ ὅσην	ὁ	ἡμέτερος, τοσαύτην καὶ ὁ τοῦ
[13]	γέννησις ἀπὸ πάθους ἤρξατο, οὔτε	ὁ	θάνατος εἰς πάθος κατέληξεν· οὔτε
[6]	ἀντίκειται δὲ τῇ ζωῇ μὲν	ὁ	θάνατος, ἡ ἀσθένεια δὲ τῇ
[35]	τῇ θείᾳ δυνάμει κατ´ εὐκολίαν	ὁ	θάνατος πρόκειται, καὶ ἐν αὐτῷ
[35]	τοῦ καθηγουμένου τῆς ζωῆς ἡμῶν	ὁ	θάνατος ὑπόγειος κατὰ τὴν κοινὴν
[35]	φύσει παρὰ τῆς θείας προνοίας	ὁ	θάνατος, ὥστε τῆς κακίας ἐν
[32]	ἀλλ´ ἐκ τοῦ ἡμετέρου φυράματος	ὁ	θεοδόχος ἄνθρωπος ἦν, ὁ διὰ
[7]	ἀγνοεῖ μὲν τῶν ὄντων οὐδὲν	ὁ	θεός, ἐν κακοῖς δὲ ὁ
[40]	καθ´ ἑκάστην ἡμέραν· εὐθὴς κύριος	ὁ	θεός, καὶ οὐκ ἔστιν ἀδικία
[5]	προορατικὴ τῶν μελλόντων. οὗτος τοίνυν	ὁ	θεὸς λόγος, ἡ σοφία, ἡ
[7]	ἔξω τῆς τῶν κακῶν αἰτίας	ὁ	θεὸς ὁ τῶν ὄντων, οὐχ
[5]	ἐξουσίαν αἱρεῖσθαι τὸ καταθύμιον, οὐχ	ὁ	θεός σοι τῶν παρόντων ἐστὶν
[7]	εἰ προειδὼς τὴν ἀνθρωπίνην συμφορὰν	ὁ	θεὸς τὴν ἐκ τῆς ἀβουλίας
[28]	μυστήριον, εἰ διὰ τούτων κατεμίχθη	ὁ	θεὸς τῷ ἀνθρωπίνῳ βίῳ, δι´
[6]	κοσμογονίας ὁ λόγος· Λαβὼν γὰρ	ὁ	θεός, φησιν, χοῦν ἀπὸ τῆς
[16]	προσάψηται τοῦ ἀρρωστήματος, ἔξω πάθους	ὁ	θεραπευτὴς διαμένει. εἰ ἡ γένεσις
[17]	τί προσήψατο τοῦ πονοῦντος μέρους	ὁ	θεραπεύων καὶ τόδε τι πρὸς
[0]	ἑκάστου κεχρημένους. ἄλλαις γὰρ ὑπολήψεσιν	ὁ	ἰουδαίζων προείληπται καὶ ὁ τῷ
[5]	Ἕλλην καὶ διὰ τῶν γραφικῶν	ὁ	Ἰουδαῖος ἴσως οὐκ ἀντιλέξει· τὴν
[1]	ἐνεργὸν καὶ ποιητικὸν ὁμολογῶν, ὅπερ	ὁ	Ἰουδαῖος οὐ δέχεται, καὶ τὸ
[4]	λόγος. ~Εἰ δὲ ἀντιλέγοι τούτοις	ὁ	Ἰουδαῖος, οὐκέτ´ ἂν ἡμῖν ἐκ
[15]	ἔχρῃζε τῆς τοῦ φωτὸς παρουσίας	ὁ	καθειργμένος τῷ σκότῳ, ἐπεζήτει τὸν
[37]	καθὼς ἐν τοῖς πρώτοις διῄρηται,	ὁ	καὶ θεὸς ὢν καὶ λόγος,
[39]	δὲ κτίσεως πρὸς τροπὴν ἀλλοιουμένης,	ὁ	κατὰ λογισμὸν τὸ λυσιτελοῦν προαιρούμενος
[30]	εὐθὺς συννεκροῦται τῇ κεφαλῇ καὶ	ὁ	κατόπιν ὁλκός, ἀλλ´ ἡ μὲν
[39]	ἐπειδὴ τοίνυν ἐν τούτῳ ἐστὶν	ὁ	κίνδυνος, ἐν τῷ μὴ διαμαρτεῖν
[1]	εἰς ἐνέργειαν ἄγειν. ἀγαθὸν δὲ	ὁ	κόσμος καὶ τὰ ἐν αὐτῷ
[1]	ἐστίν. ἐπεὶ οὖν ἀγαθόν τι	ὁ	κόσμος ὁμολογεῖται, ἀπεδείχθη δὲ διὰ
[8]	δερματίνους ἐπιβάλλει χιτῶνας τοῖς πρωτοπλάστοις	ὁ	κύριος· οὔ μοι δοκεῖ πρὸς
[22]	εἰ βούλοιτο τὸν τοιοῦτον, οὐδεὶς	ὁ	κωλύων νόμος ἐστί· κατὰ τὸν
[33]	οὐδεὶς ἐπ´ ἐκείνου λόγος ἐστὶν	ὁ	λογισμῷ τινὶ τὸ πιθανὸν ἐφευρίσκων.
[16]	τοῖς ἀπηγορευμένοις γεγενῆσθαι τὸ θεῖον	ὁ	λόγος διισχυρίζετο, φεύγειν ἔδει τὴν
[13]	εἰ δὲ ὑπερβαίνει τὴν φύσιν	ὁ	λόγος, ἐν οἷς ἀπιστεῖς, ἐν
[17]	δύναμίς ἐστιν ἐν αὐτῷ, ὅσην	ὁ	λόγος ἐπέδειξεν, ὡς θανάτου τε
[1]	ζωή, ἀνυπόστατος ἡ δύναμις, ἀπαγὴς	ὁ	λόγος. ἐπὶ δὲ τῆς ὑπερκειμένης
[3]	ἄλλο πάλιν ἐκεῖνο, οὗ καὶ	ὁ	λόγος ἐστὶ καὶ τὸ πνεῦμα·
[32]	ἐνδείξασθαι δυναμένων τὸ ὑπερκείμενον, οὐδὲν	ὁ	λόγος ἡμῶν περὶ φωνῆς ἢ
[3]	ὑποστάσει τὸ πνεῦμα, καὶ ἕτερον	ὁ	λόγος, καὶ ἄλλο πάλιν ἐκεῖνο,
[6]	φύσεως, καθὼς διδάσκει τῆς κοσμογονίας	ὁ	λόγος· Λαβὼν γὰρ ὁ θεός,
[1]	ζωῆς μετουσίαν. εἰ οὖν ζῇ	ὁ	λόγος ὁ ζωὴ ὤν, καὶ
[6]	τῶν πατέρων διεδεξάμεθα· ἔστι δὲ	ὁ	λόγος οὐ μυθώδης διήγησις, ἀλλ´
[4]	ποίῳ πνεύματι; οὔτε γὰρ ῥῆμα	ὁ	λόγος, οὔτε ἆσθμα τὸ πνεῦμα.
[5]	ὡς ἂν μηδαμοῦ τῆς ἀκολουθίας	ὁ	λόγος παρατραπείη, καὶ περὶ τούτων
[1]	μάχῃ πρὸς τὸν Ἰουδαισμὸν ἡμῖν	ὁ	λόγος ὑπενεχθείη, πάλιν προσήκει διαστολῇ
[32]	τοιαῦτα κατὰ τὸ ἀκόλουθον περιέχει	ὁ	λόγος, ὡς ὁμολογεῖσθαι καὶ παρὰ
[0]	καὶ Οὐαλεντῖνον καὶ Βασιλείδην καὶ	ὁ	λοιπὸς κατάλογος τῶν κατὰ τὰς
[7]	τὸ ἀγαθὸν ἐνέργεια πάντως ἐστίν,	ὁ	λυπηρὸς οὗτος καὶ ἐπίκηρος βίος
[0]	ἑτέραις, ὅ τε Ἀνόμοιος καὶ	ὁ	Μανιχαῖος καὶ οἱ κατὰ Μαρκίωνα
[32]	ὑψηλοτέρων νοημάτων διδάσκαλον, ὅθεν καὶ	ὁ	μέγας ὁρμηθεὶς Παῦλος μυσταγωγεῖ τὸν
[26]	τὸ κρεῖττον τὴν παραλλαγὴν ἔχει.	ὁ	μὲν γὰρ ἐπὶ διαφθορᾷ τῆς
[10]	ὅρων ἡ νοερὰ φύσις. ἀλλ´	ὁ	μὲν ὄγκος τοῦ σώματος τοῖς
[8]	πονηρὸν εἰς ἐνέργειαν· διὰ τοῦτο	ὁ	μὲν τῆς διαλύσεως θάνατος ἐκ
[26]	ὁ τὸν ἐπιβουλευθέντα ἰώμενος· ἀλλ´	ὁ	μὲν τὸ δηλητήριον, ὁ δὲ
[40]	ἐμπαθεῖς κηλῖδας μὴ ἀπορρύψαιτο, ἀλλ´	ὁ	μετὰ τὴν μύησιν βίος συμβαίνοι
[5]	καὶ ὅσα περὶ τούτων ἱστορικώτερον	ὁ	Μωσῆς διεξέρχεται, ἐν διηγήσεως εἴδει
[8]	ἱστορικώτερον μὲν καὶ δι´ αἰνιγμάτων	ὁ	Μωσῆς ἡμῖν ἐκτίθεται. πλὴν ἔκδηλον
[21]	φαντασίᾳ· κριτήριον δὲ τούτων ἐστὶν	ὁ	νοῦς, ἔνδοθεν ἡμῖν ἐνιδρυμένος, ἐν
[21]	τὸ ὄντως ἀγαθὸν ἐπιθυμίας διαψευσθεὶς	ὁ	νοῦς πρὸς τὸ μὴ ὂν
[27]	πορρωτέρω τῆς ἀξίας ἐστίν, οὔτε	ὁ	οὐρανὸς πλησιαίτερος, οὔτε τὰ ἐν
[5]	ἀγαθῶν μετουσίαν ἔχειν. καθάπερ γὰρ	ὁ	ὀφθαλμὸς διὰ τῆς ἐγκειμένης αὐτῷ
[8]	ἀγαθοῦ τὸ ἀνθρώπινον, οὐκ ἠγνόησεν	ὁ	πάντα ἐμπερικρατῶν τῇ γνωστικῇ δυνάμει
[29]	ὑπετέμετο; πρὸς δὲ τοῦτο σύντομος	ὁ	παρ´ ἡμῶν ἐστὶ λόγος, ὅτι
[39]	Παῦλος ἐν Χριστῷ γεννᾷ, καὶ	Ὁ	πατὴρ πάντων ἐστὶ πατήρ· ἐνταῦθά
[39]	τοῦ πνεύματος πνεῦμά ἐστι, καὶ	ὁ	Παῦλος ἐν Χριστῷ γεννᾷ, καὶ
[5]	τῶν ἀγαθῶν ἀντηλλάξατο; σαφὴς καὶ	ὁ	περὶ τούτου λόγος. οὐδεμία κακοῦ
[26]	αὐτὸς τῷ τοῦ ἀνθρώπου προβλήματι	ὁ	προαπατήσας τὸν ἄνθρωπον τῷ τῆς
[4]	ἡμῖν ἐκ τοῦ ἴσου δύσκολος	ὁ	πρὸς ἐκεῖνον γενήσεται λόγος. ἐκ
[5]	ἀλλ´ ἀντιλέγει τυχὸν τοῖς εἰρημένοις	ὁ	πρὸς τὰ παρόντα βλέπων καὶ
[37]	τοῦ ἐν ἡμῖν συμμαχίαν. οὐκοῦν	ὁ	πρὸς ταῦτα βλέπων δυνάμει πρὸς
[26]	παρὰ τὸ ἐλπισθὲν κατεργάζεσθαι. ἀλλ´	ὁ	πρὸς τὴν ἀλήθειαν βλέπων πάντων
[8]	ὁ ἥλιος. ~Ἀλλ´ ἀγανακτεῖ πάντως	ὁ	πρὸς τὴν διάλυσιν βλέπων τοῦ
[9]	τούτων συνθήσεται τυχὸν τῷ λόγῳ	ὁ	πρὸς τὸ ἀκόλουθον βλέπων διὰ
[26]	τῷ εὑρετῇ τοῦ κακοῦ περιφυέντων,	ὁ	προσεγγισμὸς τῆς θείας δυνάμεως πυρὸς
[40]	γίνεται. οὐκοῦν εἰ, καθώς φησιν	ὁ	προφήτης, λουσάμενοι τῷ μυστικῷ τούτῳ
[40]	ὅνπερ καὶ πρότερον. ὁ ἠδικημένος,	ὁ	σεσυκοφαντημένος, ὁ τῶν ἰδίων ἀπωσθεὶς
[35]	ζωὴν πάλιν ἀνέδραμεν, οὕτω πᾶς	ὁ	συνημμένος κατὰ τὴν τοῦ σώματος
[12]	θεὸν ἐν σαρκὶ πεφανερῶσθαι ἡμῖν	ὁ	τὰς ἀποδείξεις ἐπιζητῶν πρὸς τὰς
[6]	τὸ κακὸν τὴν ῥοπὴν ἔσχεν	ὁ	τῇ ἀποστροφῇ τῆς ἀγαθότητος ἐν
[7]	ὅρασιν, οὐ τὴν πήρωσιν δημιουργήσας·	ὁ	τὴν ἀρετήν, οὐ τὴν στέρησιν
[7]	τῶν μὴ ὄντων ποιητὴς ὤν·	ὁ	τὴν ὅρασιν, οὐ τὴν πήρωσιν
[6]	δεινὸν ποιεῖται καὶ οὐκ ἀνεκτὸν	ὁ	τὴν περίγειον οἰκονομίαν λαχών, εἰ
[35]	ὅσον δι´ αὐτῶν ὧν ἐποίησεν	ὁ	τὴν πρὸς τὸν ἄνθρωπον ὑποστὰς
[7]	δὲ ὁ ἄνθρωπος, οὐκέτ´ ἂν	ὁ	τῆς ἀγαθότητος τοῦ θεοῦ διασώζοιτο
[3]	τῶν δὲ εἰς πλῆθος ἐσκεδασμένων	ὁ	τῆς ἑνότητος λόγος. ~Εἰ δὲ
[1]	πίστιν περιαγούσης. ~Ἀλλ´ ἐπειδὴ καὶ	ὁ	τῆς εὐσεβείας λόγος οἶδέ τινα
[35]	χρὴ τοίνυν ἰδεῖν ἐν τίσιν	ὁ	τῆς ζωῆς ἡμῶν καθηγησάμενος ἐθεωρήθη,
[8]	προτιμότερον κρίνεται. οὐκοῦν ἐξετάσωμεν εἰ	ὁ	τῆς ζωῆς χορηγὸς πρὸς ἄλλο
[0]	~ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΣ. Πρόλογος.	Ὁ	τῆς κατηχήσεως λόγος ἀναγκαῖος μέν
[5]	περιληπτικῇ φωνῇ δι´ ἑνὸς ῥήματος	ὁ	τῆς κοσμογονίας ἐνεδείξατο λόγος, κατ´
[35]	ἕτερον ἐμπεριέχει μυστήριον. ἐπειδὴ γὰρ	ὁ	τῆς σωτηρίας ἡμῶν τρόπος οὐ
[0]	διαφορὰν ἐξευρίσκοι, διότι τὴν ἐλάττωσιν	ὁ	τῆς τελειότητος οὐ παραδέχεται λόγος,
[32]	κατὰ τὸν θάνατον οἰκονομίας διαταθεὶς	ὁ	τὸ πᾶν πρὸς ἑαυτὸν συνδέων
[40]	ἐπιθυμητήν, ἀπὸ συμφορῶν ἀνθρωπίνων τρυφῶντα.	ὁ	τοίνυν ἐν τοῖς αὐτοῖς ὤν,
[23]	γένοιτο ἡμῖν τῶν ζητουμένων τεκμήρια.	ὁ	τοίνυν κατὰ τὸν ἐν ἀρχῇ
[39]	ὅτι κατ´ ἐξουσίαν τοὺς γεννήτορας	ὁ	τοιοῦτος αἱρεῖται τόκος. διχῆ τοίνυν
[37]	ἡμῶν, καθὼς ἤδη πολλάκις εἴρηται,	ὁ	τὸν ἄρτον ἰδὼν τρόπον τινὰ
[26]	φάρμακον καὶ ὁ ἐπιβουλεύων καὶ	ὁ	τὸν ἐπιβουλευθέντα ἰώμενος· ἀλλ´ ὁ
[8]	ὕλης γενόμενον. οὕτως οὖν καὶ	ὁ	τοῦ ἡμετέρου σκεύους πλάστης, τῷ
[13]	τὸ ἐκ παρθενίας προσέθηκεν· καὶ	ὁ	τοῦ θανάτου μνησθεὶς καὶ τὴν
[5]	μὴ αὐτὸ τοῦτο ῥῆμα ὢν	ὁ	τοῦ θεοῦ λόγος, ἢ ἕξις
[4]	ὅμοιος τῷ ἡμετέρῳ ῥήματι καὶ	ὁ	τοῦ θεοῦ λόγος καὶ τὸ
[8]	ἡμῖν διευκρινηθέντων, ἐν οἷς ἀπεδείκνυτο	ὁ	τοῦ θεοῦ λόγος οὐσιώδης τις
[4]	ὅσην ὁ ἡμέτερος, τοσαύτην καὶ	ὁ	τοῦ θεοῦ λόγος τὴν ἰσχὺν
[1]	τῷ ὑποκειμένῳ ἐστίν· οὕτως καὶ	ὁ	τοῦ θεοῦ λόγος τῷ μὲν
[35]	αὐτὸν τρόπον ἐπ´ ἐξουσίας ἦν	ὁ	τοῦ παντὸς ἔχων τὴν δεσποτείαν,
[29]	ἡ τῆς κακίας νόσος, ἀνέμεινεν	ὁ	τοῦ παντὸς θεραπευτὴς μηδὲν ὑπολειφθῆναι
[11]	δὲ τῆς σῆς ἀγνοεῖται ψυχῆς	ὁ	τρόπος, καθ´ ὃν ἑνοῦται τῷ
[25]	εἶναι πεπιστευμένον; εἰ γὰρ καὶ	ὁ	τρόπος τῆς ἐν ἡμῖν τοῦ
[26]	τοῦ δηλητηρίου ἀλεξητήριον, καὶ οὐδὲν	ὁ	τρόπος τῆς θεραπείας τὸν σκοπὸν
[0]	ὑπολήψεσιν ὁ ἰουδαίζων προείληπται καὶ	ὁ	τῷ ἑλληνισμῷ συζῶν ἑτέραις, ὅ
[15]	συναγωνιστὴν ὁ δεσμώτης, τὸν ἐλευθερωτὴν	ὁ	τῷ ζυγῷ τῆς δουλείας κατεχόμενος.
[40]	πρότερον. ὁ ἠδικημένος, ὁ σεσυκοφαντημένος,	ὁ	τῶν ἰδίων ἀπωσθεὶς οὐδεμίαν ὁρῶσιν
[7]	θεὸς ὁ τῶν ὄντων, οὐχ	ὁ	τῶν μὴ ὄντων ποιητὴς ὤν·
[7]	τῶν κακῶν αἰτίας ὁ θεὸς	ὁ	τῶν ὄντων, οὐχ ὁ τῶν
[7]	τοῦ δὲ μὴ ὑφεστῶτος δημιουργὸς	ὁ	τῶν ὑφεστώτων δημιουργὸς οὐκ ἔστιν.
[6]	ἀγαθῷ κατενόησε. τοῦτο δέ ἐστιν	ὁ	φθόνος. ὁμολογεῖται δὲ παντὸς πράγματος
[16]	ἀμφοτέρων οὕτω κατονομάσαι. εἰ γὰρ	ὁ	χωρισμὸς τῶν συνημμένων πάθος ἐστί,
[0]	ὁ τῷ ἑλληνισμῷ συζῶν ἑτέραις,	ὅ	τε Ἀνόμοιος καὶ ὁ Μανιχαῖος
[36]	καθαρίζονται. ~Μὴ γὰρ εἶναι δυνατὸν	ὅ	τε κοινὸς δείκνυσι λόγος καὶ
[24]	ὁδηγία τῶν πεπλανημένων, ὡς ἂν	ὅ	τε μολυσμὸς καθαρθείη, καὶ ἡ
[5]	ὀνομάζειν τις ἐθέλοι, οὐ διοισόμεθα.	ὅ	τι γὰρ ἂν εὑρεθῇ δεικτικὸν
[32]	καὶ γεγένηται, καὶ οὐκ ἔστιν	ὅ	τι μὴ τοιοῦτόν ἐστιν, ὃ
[1]	ὅτι ζῇ· δυναμένου δὲ πᾶν	ὅ	τι περ ἂν ἕληται, αἱρουμένου
[38]	γεννήσεως εἶδος κατ´ ἐξουσίαν ἔχει,	ὅ	τι περ ἂν ἕληται, τοῦτο
[8]	τὴν ὁρμὴν ἔχων καὶ πᾶν	ὅ	τι περ ἂν θελήσῃ κατεργαζόμενος
[9]	ἐναντίου. πρέπει δὲ θεῷ πᾶν	ὅ	τι περ ἐν τῇ τοῦ
[24]	τῷ κόσμῳ κτίσιν καὶ πᾶν	ὅ	τι περ ἔξω τῶν φαινομένων
[1]	πρὸς κακίαν ὁρμή· ἀλλὰ πᾶν	ὅ	τι πέρ ἐστιν ἀγαθόν, τοῦτο
[39]	ἀνιόντος τὸ μὴ ἔχον εἰς	ὅ	τι προέλθῃ, ἀλλ´ ἐπὶ τῆς
[20]	ἀγαθὸν καὶ σοφὸν καὶ πᾶν	ὅ	τι πρὸς τὸ κρεῖττον τὴν
[40]	τι, μηδὲν ὤν, φρεναπατᾷ ἑαυτόν.	ὃ	γὰρ μὴ γέγονας, οὐκ εἶ.
[32]	ἂν οἱ τῶν κρυπτῶν ἐπιίστορες.	ὃ	δ´ οὖν εἰς ἡμᾶς ἐκ
[32]	κατὰ τὸ λουτρόν ἐστιν οἰκονομία,	ὃ	εἴτε βάπτισμα εἴτε φώτισμα εἴτε
[40]	προσκεῖσθαί τι τῷ πυρὶ ἐκείνῳ	ὃ	ἐν τούτῳ οὐκ ἔστι· τὸ
[36]	κακίας σπίλους ἀπορρυψάμενον. τοῦτό ἐστιν	ὃ	μικρὸν ὂν καθ´ ἑαυτὸ μεγάλων
[35]	ταμιεύεται χρόνῳ. τί οὖν ἔστιν	ὃ	μιμεῖται; τὸ τῆς ἐμμιχθείσης κακίας
[32]	ὅ τι μὴ τοιοῦτόν ἐστιν,	ὃ	οὐχὶ πάντως μίξις τις ἐμφαίνεται
[8]	πρέπον ἅμα καὶ ἀπολομένην ἀνακαλέσασθαι.	ὃ	παρὰ τοῦ μυστηρίου τῆς ἀληθείας
[40]	καὶ τὸ μετὰ τοῦτο σκοπεῖν,	ὃ	πολλοὶ τῶν προσιόντων τῇ τοῦ
[32]	ὡς ἐκ τοῦ μέσου, καθ´	ὃ	πρὸς ἑαυτὸν συνάπτεται, τέσσαρας ἀριθμεῖσθαι
[15]	δεκτικόν, οὔτε ἄλλο τι τοιοῦτον,	ὃ	τῆς ἀνθρωπίνης ἴδιον οὐσίας ἐστί,
[8]	τῶν τῆς ψυχῆς ἀρρωστημάτων κατεπαγγέλλεται,	ὃ	τοῖς μὲν χαυνοτέροις ἀπειλὴ καὶ
[37]	ἕτερον ἢ ἐκεῖνο τὸ σῶμα	ὃ	τοῦ τε θανάτου κρεῖττον ἐδείχθη
[3]	καὶ οὐ διώρισται τῷ ὑποκειμένῳ.	ἄλλο	γάρ τι τῇ ὑποστάσει τὸ
[0]	καὶ ἀίδιον καὶ εἴ τι	ἄλλο	θεοπρεπὲς νόημα τῇ θεωρίᾳ προσκείμενον
[3]	καὶ ἕτερον ὁ λόγος, καὶ	ἄλλο	πάλιν ἐκεῖνο, οὗ καὶ ὁ
[26]	τῶν ἐπιβουλευομένων ἐλπίδας τρέπειν καὶ	ἄλλο	παρὰ τὸ ἐλπισθὲν κατεργάζεσθαι. ἀλλ´
[15]	ἐν τῇ κτίσει θεωρουμένων οὐδὲν	ἄλλο	πρὸς τὸ φῶς ἢ τὴν
[8]	ὁ τῆς ζωῆς χορηγὸς πρὸς	ἄλλο	τι βλέπει, καὶ οὐχ ὅπως
[1]	μὲν γὰρ ἐξ ἐκείνου εἶναι	ἄλλο	τι καὶ οὐκ ἐκεῖνό ἐστι·
[40]	παραδεχόμενον σβέσιν ἡ διαφορά. οὐκοῦν	ἄλλο	τι, καὶ οὐχὶ τοῦτό ἐστι.
[7]	τῶν ὄντων φύσιν, οὐκ ἂν	ἄλλο	τι κακὸν εἶναι παρὰ τὴν
[27]	ἴσον, εἴπερ ὅλως θεμιτόν ἐστιν	ἄλλο	τι παρὰ τὴν κακίαν ἀπρεπὲς
[40]	παραλλαγὴν ἔχει. πῦρ γὰρ ἀκούων	ἄλλο	τι παρὰ τοῦτο νοεῖν ἐδιδάχθης
[2]	μετὰ τὸ προενεχθῆναι διαλυόμενον, οὐδὲ	ἄλλο	τι πάσχοντα τοιοῦτον, οἷα περὶ
[15]	οὔτε τὸ ἐπιστήμης δεκτικόν, οὔτε	ἄλλο	τι τοιοῦτον, ὃ τῆς ἀνθρωπίνης
[15]	οὐχ ὕδωρ, οὐκ ἄνθρωπος, οὐκ	ἄλλο	τι τῶν ὄντων οὐδέν, πλὴν
[5]	εἴτε δύναμιν, εἴτε θεόν, εἴτε	ἄλλο	τι τῶν ὑψηλῶν τε καὶ
[32]	εἴτε δύναμιν εἴτε σοφίαν εἴτε	ἄλλο	τι τῶν ὑψηλῶν τε καὶ
[40]	οὔτε τὸ ἐπιστήμης δεκτικὸν οὐδὲ	ἄλλο	τι τῶν χαρακτηριζόντων ἰδίως τὴν
[18]	ὁ διώνυμος ἐκεῖνος ναός, αἱ	νενο–	μισμέναι δι´ ἔτους θυσίαι, πάντα
[37]	τῆς σαρκὸς ὡμολογήθη, ὅτι ἄρτῳ	κἀκεῖνο	τὸ σῶμα διεκρατεῖτο, τὸ δὲ
[33]	ἠρωτημένων εἰπεῖν ὅτι θείᾳ δυνάμει	ἐκεῖνο	ἄνθρωπος γίνεται, ἧς μὴ παρούσης
[35]	ἔχει· οὐ γάρ ἐστι δυνατὸν	ἐκεῖνο	γενέσθαι, εἰ μὴ τοῦτο προκαθηγήσαιτο.
[33]	πᾶσιν ὄντος προδήλου, πῶς ἄνθρωπος	ἐκεῖνο	γίνεται τὸ εἰς ἀφορμὴν τῆς
[37]	ἀνθρώπινον βλέπει, ὅτι ἐν τούτῳ	ἐκεῖνο	γινόμενον τοῦτο γίνεται, οὕτω κἀκεῖ
[33]	ἐστι, νοῦ καὶ ἐπιστήμης δεκτικόν·	ἐκεῖνο	δὲ ὑγρᾷ τινὶ ἐνθεωρεῖται ποιότητι,
[35]	καταβαλλόμενον; ἀλλ´ ὅμως, εἰ μὴ	ἐκεῖνο	εἴη, οὐδ´ ἂν τοῦτο γένοιτο·
[1]	εἶναι ἄλλο τι καὶ οὐκ	ἐκεῖνό	ἐστι· τῷ δὲ αὐτὸν τὸν
[24]	φύσει καὶ τοῦτο γίνεται καὶ	ἐκεῖνό	ἐστιν. ἐπειδὴ γάρ, καθὼς ἐν
[33]	ἧς μὴ παρούσης ἀκίνητόν ἐστιν	ἐκεῖνο	καὶ ἀνενέργητον. εἰ οὖν ἐκεῖ
[8]	αἴσθησις οὐκ ἐφάπτεται, καὶ μόνον	ἐκεῖνο	κακὸν ἡ τοῦ ἀληθινοῦ ἀγαθοῦ
[37]	τῇ τῆς εὐλογίας δυνάμει πρὸς	ἐκεῖνο	μεταστοιχειώσας τῶν φαινομένων τὴν φύσιν.
[3]	ὁ λόγος, καὶ ἄλλο πάλιν	ἐκεῖνο,	οὗ καὶ ὁ λόγος ἐστὶ
[11]	ὃν ἑνοῦται τῷ σώματι, μηδὲ	ἐκεῖνο	πάντως οἴου δεῖν ἐντὸς γενέσθαι
[37]	πῶς ἐγένετο δυνατὸν τὸ ἓν	ἐκεῖνο	σῶμα ταῖς τοσαύταις τῶν πιστῶν
[37]	ἐζητεῖτο γὰρ πῶς τὸ ἓν	ἐκεῖνο	σῶμα τοῦ Χριστοῦ πᾶσαν ζωοποιεῖ
[8]	διακρινόντων, οἳ οὐκ ἴσασιν ὅτι	ἐκεῖνο	τῇ φύσει μόνον ἐστὶν ἀγαθόν,
[25]	τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσιν	ἐκεῖνο,	τί ἐπαισχύνονται τῇ οἰκονομίᾳ τοῦ
[5]	διεψεύσθη ἂν ἡ εἰκὼν κατ´	ἐκεῖνο	τὸ μέρος, ἀλλοτριωθεῖσα τῷ ἀνομοίῳ
[37]	λόγου μεταποιεῖσθαι πιστεύομεν. καὶ γὰρ	ἐκεῖνο	τὸ σῶμα ἄρτος τῇ δυνάμει
[37]	ἐστι τοῦτο; οὐδὲν ἕτερον ἢ	ἐκεῖνο	τὸ σῶμα ὃ τοῦ τε
[21]	ἔχει, διότι πέρας οὐδὲν τοῦ	διεξο–	δευομένου καταλαμβάνεται· τὸ δὲ πρὸς
[6]	αὐτὴ τῆς κτίσεως ἡ ὑπόστασις	ἀπὸ	ἀλλοιώσεως ἤρξατο, τοῦ μὴ ὄντος
[13]	ἐκεῖ δὲ οὔτε ἡ γέννησις	ἀπὸ	πάθους ἤρξατο, οὔτε ὁ θάνατος
[4]	δογματίζοιεν. τίς δὲ καὶ δύναμις	ἀπὸ	ῥημάτων καὶ ἄσθματος τηλικαύτη, ὡς
[40]	κατονομάζουσι πλεονέκτην, τῶν ἀλλοτρίων ἐπιθυμητήν,	ἀπὸ	συμφορῶν ἀνθρωπίνων τρυφῶντα. ὁ τοίνυν
[16]	προαιρέσεως ἁπτόμενον καὶ πρὸς κακίαν	ἀπὸ	τῆς ἀρετῆς μεταστρέφον ἀληθῶς πάθος
[6]	γὰρ ὁ θεός, φησιν, χοῦν	ἀπὸ	τῆς γῆς τὸν ἄνθρωπον ἔπλασε
[16]	σῶμα τῆς ψυχῆς ἐπανελθούσης, οἷον	ἀπό	τινος ἀρχῆς εἰς πᾶσαν τὴν
[0]	ἀνάγκην τὸ τῶν θεῶν πλῆθος	ἀπὸ	τοῦ δόγματος, τῆς διὰ πάντων
[21]	κίνησίς τίς ἐστιν εἰς ἕτερον	ἀπὸ	τοῦ ἐν ᾧ ἐστὶν εἰς
[25]	ἔξω γενόμενον· ἡ γὰρ ἐκείνου	ἀπὸ	τοῦ θανάτου ἐπάνοδος ἀρχὴ τῷ
[5]	προαιρέσει τότε συνιστάμενον, ὅταν τις	ἀπὸ	τοῦ καλοῦ γένηται τῆς ψυχῆς
[35]	τρὶς ἐπιχεάμενοι καὶ πάλιν ἀναβάντες	ἀπὸ	τοῦ ὕδατος, τὴν σωτήριον ταφὴν
[29]	τὸν θάνατον μάχεται; ~Ἀλλὰ μεταβάντες	ἀπὸ	τούτου δι´ ἑτέρων πάλιν κακίζειν
[32]	σταυροῦ τὸ μυστήριον. τὰ δὲ	ἀπὸ	τούτου τοιαῦτα κατὰ τὸ ἀκόλουθον
[26]	ὂν μεταχώρησις, ὠφέλεια δὲ τοῦ	ἀπὸ	τούτων καθαιρομένου. καθάπερ γάρ, ἀτιμοτέρας
[15]	ἀφ´ ὧν γὰρ εὖ πάσχομεν,	ἀπὸ	τούτων τὸν εὐεργέτην ἐπιγινώσκομεν· πρὸς
[8]	τοῦ μὴ ὄντος ὑπέστη, εὐθὺς	ἀπὸ	τροπῆς τοῦ εἶναι ἀρξάμενα, πάντοτε
[0]	τὸν μονογενῆ θεὸν ἀπιστίαν, οὐδὲ	ἀπὸ	τῶν αὐτῶν τοῖς κατὰ τὰς
[6]	ἐν τοῖς αἰσθητοῖς ἐκείνην, ἀλλ´	ἀπὸ	τῶν ἐναντίων ἑκατέραν χαρακτηρίζεσθαι. ἡ
[33]	βίον ἑτέραν γένεσιν ἐξευρεθῆναι, μήτε	ἀπὸ	φθορᾶς ἀρχομένην, μήτε εἰς φθορὰν
[8]	αἴτιον τὸν τῶν ἀνθρώπων δημιουργὸν	ὑπὸ	μικροψυχίας κατονομάζοι, ἢ ἀγνοεῖν αὐτὸν
[30]	ἄνθρωπον τιμῆς ἀφῆκέ τι καὶ	ὑπὸ	τὴν ἡμετέραν ἐξουσίαν εἶναι, οὗ
[26]	μὴ γυμνῇ τῇ θεότητι, ἀλλ´	ὑπὸ	τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως κεκαλυμμένῃ, ἀγνοηθέντα
[37]	ἑαυτὴν ἐξομοιοῖ, οὕτως τὸ ἀθανατισθὲν	ὑπὸ	τοῦ θεοῦ σῶμα ἐν τῷ
[6]	φθόνον, ὥσπερ λίθος ἀκρωρείας ἀπορραγεὶς	ὑπὸ	τοῦ ἰδίου βάρους πρὸς τὸ
[37]	τοῦ λόγου μεταποιούμενος, καθὼς εἴρηται	ὑπὸ	τοῦ λόγου ὅτι Τοῦτό ἐστι
[12]	διαρκῆ τὴν δύναμιν ἔχειν καὶ	πρό	γε πάντων τὸ θανάτου καὶ
[13]	φύσεως. φημὶ κἀγώ. ἀλλὰ τὸ	πρὸ	τῆς γεννήσεως καὶ τὸ μετὰ
[18]	θείας ἐπιδημίας ἀπόδειξις ἡ καὶ	πρὸ	τῆς μελλούσης ζωῆς ἐν τῷ
[40]	τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλασίονα. ἃ	πρὸ	τοῦ βαπτίσματος ἔλεγον, τὰ αὐτὰ
[11]	πρὸς τὸ ἀνθρώπινον, ὥρα σοι	πρὸ	τούτου ζητεῖν τί πρὸς τὴν
[21]	εἴδη κινήσεως· τὸ μὲν πρὸς	τὸ	ἀγαθὸν ἀεὶ γιγνόμενον, ἐν ᾧ
[2]	οὖσαν, προαιρετικήν, αὐτοκίνητον, ἐνεργόν, πάντοτε	τὸ	ἀγαθὸν αἱρουμένην καὶ πρὸς πᾶσαν
[20]	ἀρετὴ κατὰ μόνας ἐστίν· οὔτε	τὸ	ἀγαθὸν ἀληθῶς ἐστὶν ἀγαθόν, μὴ
[5]	ἔστιν, οὕτως, ἕως ἂν παρῇ	τὸ	ἀγαθὸν ἐν τῇ φύσει, ἀνύπαρκτόν
[7]	γὰρ ἀγαθῆς φύσεως ἡ κατὰ	τὸ	ἀγαθὸν ἐνέργεια πάντως ἐστίν, ὁ
[15]	τῆς ζωῆς, ἐδεῖτο τοῦ πρὸς	τὸ	ἀγαθὸν ἐπανάγοντος ὁ ἀπορρυεὶς τῆς
[23]	τὸν εὐημεροῦντα φθόνῳ πρὸς μὲν	τὸ	ἀγαθὸν ἐπιμύσας, τὸν δὲ τῆς
[35]	ἐξηγουμένῳ πάντως οἷς ἴση πρὸς	τὸ	ἀγαθόν ἐστιν ἡ σπουδὴ ὁμοίως
[1]	ἔργον τὸν κόσμον εἶναι, τοῦ	τὸ	ἀγαθὸν καὶ αἱρουμένου καὶ δυναμένου,
[0]	τῶν θεῶν φαντασίαν. εἰ γὰρ	τὸ	ἀγαθὸν καὶ τὸ δίκαιον, τό
[8]	ἀνάκλησιν αὐτοῦ πάλιν τὴν πρὸς	τὸ	ἀγαθὸν κατενόησε. τί οὖν ἄμεινον
[6]	κἀκεῖνος αὐτῷ τῷ μὴ θελῆσαι	τὸ	ἀγαθὸν νοῆσαι τὸ ἐναντίον τῷ
[7]	τὸ ἡδὺ τῆς σωματικῆς ἀπολαύσεως	τὸ	ἀγαθὸν ὁριζόμενοι διὰ τὸ πάθεσι
[7]	κεῖται, ἀλλὰ τῷ μὴ εἶναι	τὸ	ἀγαθὸν οὕτω κατονομάζεται. τὸ δὲ
[30]	μέμψεως. οὔτε γὰρ ἀβούλητον εἶναι	τὸ	ἀγαθὸν προσήκει τῷ θεῷ, οὔτε
[6]	συνελαύνεται, οὕτω κἀκεῖνος, τῆς πρὸς	τὸ	ἀγαθὸν συμφυίας ἀποσπασθεὶς καὶ πρὸς
[6]	τὸ δοκοῦν αἱρουμένη· ἐπειδὴ πρὸς	τὸ	ἀγαθόν τε καὶ ἄφθονον ἐπέμυσεν
[1]	περ ἂν ἕληται, αἱρουμένου δὲ	τὸ	ἀγαθόν τε καὶ σοφὸν πάντως,
[20]	ἐμποιούσης. ἀλλ´ οὐδὲν ἂν ὤνησε	τὸ	ἀγαθὸν τῆς προθέσεως, μὴ σοφίας
[21]	τὰ ταῖς θείαις ὑπολήψεσι πρέποντα,	τὸ	ἀγαθόν, τὸ σοφόν, τὸ δίκαιον,
[24]	ἑτέρῳ τὸ ἕτερον. δέδεικται τοίνυν	τὸ	ἀγαθόν, τὸ σοφόν, τὸ δίκαιον,
[23]	φανὲν εἶναι νομίσῃ. ὁρᾷς ὅπως	τὸ	ἀγαθὸν τῷ δικαίῳ συνέζευκται καὶ
[39]	τὸν υἱὸν ἢ τὸ πνεῦμα	τὸ	ἅγιον, μὴ συμπαραλαμβάνειν τὴν εἰς
[24]	τῷ δελέατι τῆς σαρκὸς συγκατασπασθῇ	τὸ	ἄγκιστρον τῆς θεότητος, καὶ οὕτω
[5]	ἀπεστέρησε, λέγω δὴ τῆς κατὰ	τὸ	ἀδέσποτον καὶ αὐτεξούσιον χάριτος. εἰ
[27]	τὴν κοινωνίαν, οὐδὲν μᾶλλον παραμυθεῖται	τὸ	ἄδοξον οὐρανίῳ σώματι ἢ ἐπιγείῳ
[1]	περὶ τὸ θεῖον ὑπολήψεώς ἐστι	τὸ	ἀδύνατον. οὐδὲν γὰρ τῶν ἀπεμφαινόντων
[1]	μή τις τὸ δυνατὸν ὁμολογοίη,	τὸ	ἀδύνατον πάντως κατασκευάσει. ἀλλὰ μὴν
[37]	φύραμα πρὸς ἑαυτὴν ἐξομοιοῖ, οὕτως	τὸ	ἀθανατισθὲν ὑπὸ τοῦ θεοῦ σῶμα
[37]	κατακιρνάμενος, ὡς ἂν τῇ πρὸς	τὸ	ἀθάνατον ἑνώσει καὶ ὁ ἄνθρωπος
[37]	σῶμα, μὴ διὰ τῆς πρὸς	τὸ	ἀθάνατον κοινωνίας ἐν μετουσίᾳ τῆς
[37]	τὸ ἀνακραθὲν συνηχρείωται, οὕτως καὶ	τὸ	ἀθάνατον σῶμα ἐν τῷ ἀναλαβόντι
[5]	ἀπόκληρον, ἀλλ´ ἔχειν ἐν ἑαυτῇ	τὸ	ἀθάνατον, ὡς ἂν διὰ τῆς
[5]	τοῦ σώματος; ποῦ τῆς ζωῆς	τὸ	ἀίδιον; ὠκύμορον, ἐμπαθές, ἐπίκηρον, πρὸς
[1]	εἴτε δύναμις, εἴτε σοφία, εἴτε	τὸ	ἀιδίως εἶναι, εἴτε τὸ κακίας
[8]	εἰκόνος οὐ προσαπτομένη. λύεται δὲ	τὸ	αἰσθητόν, οὐκ ἀφανίζεται. ἀφανισμὸς μὲν
[8]	αὐτῆς περικαλύπτουσα, οὐ τὸ ἔσωθεν,	τὸ	αἰσθητὸν τοῦ ἀνθρώπου μέρος διαλαμβάνουσα,
[16]	πρὸς ἑκάτερον τούτων, πρός τε	τὸ	αἰσθητόν φημι καὶ τὸ νοερὸν
[35]	ἔστιν ἀνθρώπῳ τὸ ὕδωρ πρὸς	τὸ	ἀκινδύνως ἐπιθιγγάνειν, εἰ βούλοιτο, ἀπειροπλασίως
[9]	τυχὸν τῷ λόγῳ ὁ πρὸς	τὸ	ἀκόλουθον βλέπων διὰ τὸ μὴ
[21]	δικαιοσύνη; μεμνήμεθα πάντως τῶν κατὰ	τὸ	ἀκόλουθον ἐν τοῖς πρώτοις τοῦ
[6]	πάντα ταῖς οἰκείαις ἀρχαῖς κατὰ	τὸ	ἀκόλουθον ἕπεται. ὥσπερ οὖν ἡ
[13]	ἀλλοιώσεως, καλῶς ἂν ἔχοι κατὰ	τὸ	ἀκόλουθον ἐπὶ τὸ ἕτερον τῇ
[16]	αἰσθητῇ συγκατέμιξεν, τῆς ἀρχῆς κατὰ	τὸ	ἀκόλουθον ἐπὶ τὸ πέρας εὐοδουμένης.
[6]	ἀρχὴν τῶν μετ´ αὐτὴν κατὰ	τὸ	ἀκόλουθον ἐπισυμβαινόντων αἰτίαν εἶναι, οἷον
[1]	ταύτην καὶ δυνατὴν εἶναι κατὰ	τὸ	ἀκόλουθον εὐσεβές ἐστι λογίζεσθαι. εἰ
[0]	παρ´ ἀμφοτέροις ὁμολογουμένων ἐκκαλυφθείη κατὰ	τὸ	ἀκόλουθον ἡ ἀλήθεια. οὐκοῦν ὅταν
[37]	ὅλον. οὐκοῦν ὡς ἂν πρὸς	τὸ	ἀκόλουθον ἡμῖν ἡ πίστις βλέπουσα
[16]	θάνατον ὀνομάζομεν, πάθος ἂν κατὰ	τὸ	ἀκόλουθον λέγοιτο, καθ´ ἣν ἡ
[1]	λόγον. εἰ δὴ τοῦτο κατὰ	τὸ	ἀκόλουθον ὁμολογηθείη τὸ ὑφεστάναι τὸν
[32]	δὲ ἀπὸ τούτου τοιαῦτα κατὰ	τὸ	ἀκόλουθον περιέχει ὁ λόγος, ὡς
[5]	σοφία, ἡ δύναμις, ἀπεδείχθη κατὰ	τὸ	ἀκόλουθον τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ποιητής,
[1]	ἀνυπόστατον εἶναι. οὐκοῦν συναπεδείχθη κατὰ	τὸ	ἀκόλουθον τὸ ἐν ζωῇ τοῦτον
[29]	προαιρέσεσι βλαστανούσης. ἐπεὶ οὖν πρὸς	τὸ	ἀκρότατον ἔφθασε μέτρον ἡ κακία,
[39]	μεμερισμένων εἰς τὸ κτιστὸν καὶ	τὸ	ἄκτιστον, καὶ τῆς μὲν ἀκτίστου
[37]	καθ´ ὁμοιότητα τοῦ ὀλεθρίου καὶ	τὸ	ἀλεξητήριον ἐντὸς τῶν ἀνθρωπίνων γενέσθαι
[26]	τῇ διὰ τοῦ πυρὸς δαπάνῃ	τὸ	ἀλλότριόν τε καὶ ἀπόβλητον οἱ
[34]	πεπιστευκότες, ἴδιον δὲ τῆς θεότητος	τὸ	ἀμίκτως πρὸς τὸ ψεῦδος ἔχειν
[37]	πρὸς τὸ ὑγιαῖνον ἀναμιχθέντι ἅπαν	τὸ	ἀνακραθὲν συνηχρείωται, οὕτως καὶ τὸ
[6]	τῇ δὲ νόσῳ τὸ ἀσθενεῖν,	τὸ	ἀνενέργητον εἶναι, τὸ ἐν ἀηδίᾳ
[37]	ἰδὼν τρόπον τινὰ τὸ σῶμα	τὸ	ἀνθρώπινον βλέπει, ὅτι ἐν τούτῳ
[1]	καὶ ζωὴ καὶ σοφία περὶ	τὸ	ἀνθρώπινον βλέπεται· ἀλλ´ οὐκ ἄν
[32]	ἐν μὲν τῷ θανάτῳ καθορᾷν	τὸ	ἀνθρώπινον, ἐν δὲ τῷ τρόπῳ
[19]	ἡμετέραν συμπλέκεται, δι´ ἑαυτῆς σώζουσα	τὸ	ἀνθρώπινον, οὐ διὰ προστάγματος κατεργαζομένη
[27]	ἀλλ´ οὐκ ἦν ἐν οὐρανῷ	τὸ	ἀνθρώπινον, οὐδέ τις ἐν τῇ
[8]	ὅτι γὰρ ἐκτραπήσεται τοῦ ἀγαθοῦ	τὸ	ἀνθρώπινον, οὐκ ἠγνόησεν ὁ πάντα
[28]	τὸ διαμένειν ἐν τῇ ζωῇ	τὸ	ἀνθρώπινον. τὰ μὲν οὖν λοιπὰ
[10]	τινα καὶ προσεγγισμὸν κατανοήσαντας πρὸς	τὸ	ἀνθρώπινον, τὴν θεοπρεπῆ διάνοιαν καὶ
[6]	τοῖς παροῦσι κακοῖς ἐστὶ νῦν	τὸ	ἀνθρώπινον, τῆς· ἀρχῆς ἐκείνης τοῦ
[32]	τις ἐμφαίνεται τοῦ θείου πρὸς	τὸ	ἀνθρώπινον, τῆς μὲν φωνῆς ἢ
[37]	τῇ τῆς θεότητος κοινωνίᾳ συναποθεωθῇ	τὸ	ἀνθρώπινον, τούτου χάριν πᾶσι τοῖς
[16]	ὡς ἂν ἡ πρώτη περὶ	τὸ	ἀνθρώπινον χάρις ἀνακληθείη, καὶ πάλιν
[37]	τὴν οἰκειότητα. ~Ἀλλ´ ἐπειδὴ διπλοῦν	τὸ	ἀνθρώπινον, ψυχῇ τε καὶ σώματι
[11]	ζητεῖς πῶς κατακιρνᾶται θεότης πρὸς	τὸ	ἀνθρώπινον, ὥρα σοι πρὸ τούτου
[32]	τὸν πεπτωκότα ὁ ἑστὼς ἐπὶ	τὸ	ἀνορθῶσαι τὸν κείμενον; ὁ δὲ
[24]	γένοιτο τῷ ἐπιζητοῦντι ὑπὲρ ἡμῶν	τὸ	ἀντάλλαγμα, τῷ προκαλύμματι τῆς φύσεως
[6]	ἐποίησεν, ἧς ἐπιλειπούσης ἐξ ἀνάγκης	τὸ	ἀντικείμενον ἀντεισέρχεται. ἀντίκειται δὲ τῇ
[2]	ᾧ παρομαρτεῖ, δυναμένην· οὔτε πρὸς	τὸ	ἀνύπαρκτον ἀναχεομένην, ἀλλὰ καθ´ ὁμοιότητα
[24]	τοῦ πυρὸς οὐσίας ἡ ἐπὶ	τὸ	ἄνω φορά, καὶ οὐκ ἄν
[27]	οὐδ´ ἂν ἄλλη τις εὑρεθείη	τὸ	ἄξιον ἔχουσα. εἰ δὲ ἐπ´
[8]	καὶ διὰ τοῦτο τῆς κατὰ	τὸ	ἀπαθὲς νοουμένης μακαριότητος ἐκπεσόντες, πρὸς
[35]	ἀναχώρησις ἔσται· τῷ δὲ καθαρῷ	τὸ	ἀπαθὲς προσῳκείωται, ἐν δὲ τῇ
[10]	πῶς ἂν περιελήφθη τῷ ἀτόμῳ	τὸ	ἄπειρον; καὶ τίς τοῦτό φησιν,
[10]	μόνον ἐν τῇ εἰκόνι δεξάμενος,	τὸ	ἀπεμφαῖνον ἀποποιείσθω· τὸν αὐτὸν οὖν
[1]	τῶν ἐναντίων καὶ συνδρομὴ περὶ	τὸ	ἁπλοῦν θεωροῖτο, ἀδυναμίας τε καὶ
[3]	ἐν μὲν τῇ ψυχῇ κατὰ	τὸ	ἀπόρρητον μετρίαν τινὰ κατανόησιν τῆς
[26]	καὶ συμφυέντος, ἐπειδὰν ἡ εἰς	τὸ	ἀρχαῖον ἀποκατάστασις τῶν νῦν ἐν
[0]	οὐκ ἄπεστι προσηγορία· μήτε κατὰ	τὸ	ἀρχαῖον καὶ πρόσφατον· τὸ γὰρ
[18]	δὲ τοῖς Ἰουδαίοις τῶν κατὰ	τὸ	ἀρχαῖον νενομισμένων μηδέν, ἀλλὰ καὶ
[21]	τοῦ κατ´ εἰκόνα γενομένου πρὸς	τὸ	ἀρχέτυπον οὔσης, ἐν τῷ τὸ
[5]	μέρος, ἀλλοτριωθεῖσα τῷ ἀνομοίῳ πρὸς	τὸ	ἀρχέτυπον· τῆς γὰρ βασιλευούσης φύσεως
[6]	ἡδονὴν βιοτεύειν· τῇ δὲ νόσῳ	τὸ	ἀσθενεῖν, τὸ ἀνενέργητον εἶναι, τὸ
[24]	οἰκονομία τοσοῦτον ὅσον ἡ ἐπὶ	τὸ	ἀσθενὲς τῆς φύσεως ἡμῶν συγκατάβασις
[39]	καὶ τῆς μὲν ἀκτίστου φύσεως	τὸ	ἄτρεπτόν τε καὶ ἀμετάθετον ἐν
[31]	κηρύγματος. ποῦ τοίνυν ἐν τούτοις	τὸ	αὐτεξούσιον; ποῦ δὲ ἡ ἀρετή;
[3]	ταύτην τοῦ μυστηρίου βαθύτητα· πῶς	τὸ	αὐτὸ καὶ ἀριθμητόν ἐστι καὶ
[35]	τοῦ σώματος φύσιν ἐκείνῳ πρὸς	τὸ	αὐτὸ κατόρθωμα βλέπων, τὸ κατὰ
[5]	πάντως ἔχειν ἐν τῇ φύσει	τὸ	αὐτοκρατὲς καὶ ἀδέσποτον, ὥστε ἆθλον
[21]	σοφόν, τὸ δίκαιον, τὸ δυνατόν,	τὸ	ἄφθαρτον καὶ εἴ τι τῆς
[8]	ἡ διήγησις ἐκ τοῦ ἴσου	τὸ	ἄφραστον ἔχει τῇ τῶν ἐλπιζομένων
[8]	τῆς ἐναντίας ἕξεως ὑπόστασιν ἐνεργησάσης,	τὸ	ἀχρειωθὲν ἡμῶν μέρος τῇ παραδοχῇ
[14]	εἶναι τὴν πίστιν, εἰ θεός,	τὸ	ἀχώρητον καὶ ἀκατανόητον καὶ ἀνεκλάλητον
[23]	δι´ ἐπινοίας ποιῆσαι τῷ ἐχθρῷ	τὸ	ἀχώρητον τῆς ἀνωτάτω σοφίας τὴν
[32]	πρὸς τὸ γνῶναι τί ἐστι	τὸ	βάθος καὶ τὸ ὕψος, τό
[12]	διὰ προνοίας τὰ ὄντα, θεοῦ	τὸ	βρῶσιν καὶ πόσιν τοῖς διὰ
[20]	σοφοῦ καὶ τοῦ δυνατοῦ τεταγμένον·	τὸ	γὰρ ἄδικον ἢ ἄσοφον ἢ
[23]	τὸ σοφὸν τούτων οὐκ ἀποκέκριται.	τὸ	γὰρ διὰ τῆς τοῦ σώματος
[4]	ἡ τῆς ἀληθείας ἔσται φανέρωσις.	τὸ	γὰρ εἶναι λόγον θεοῦ καὶ
[20]	μᾶλλον κυρίως τὰ τοιαῦτα κατονομάσειεν·	τὸ	γὰρ ἐλλιπὲς τοῦ κρείττονος πῶς
[40]	οὗ μηδὲν τῶν γνωρισμάτων μετεποιήθη.	τὸ	γὰρ ἐπὶ ἀνακαινισμῷ καὶ μεταβολῇ
[9]	λεγομένων διὰ τὰ προειρημένα συμπαραδέχεσθαι.	τὸ	γὰρ θεοπρεπὲς τῆς ἐκ νεκρῶν
[27]	ὁμοτίμως αὐτῷ τὸ πᾶν ὑποβέβηκε.	τὸ	γὰρ καθ´ ὅλου ἀπρόσιτον οὔ
[0]	κατὰ τὸ ἀρχαῖον καὶ πρόσφατον·	τὸ	γὰρ μὴ ἀεὶ ὂν ἔξω
[26]	ἐπινενοῆσθαι ὑπὲρ ἡμῶν τῷ θεῷ·	τὸ	γὰρ μὴ γυμνῇ τῇ θεότητι,
[32]	ἀλλότριον εἶναι τῆς θεοπρεποῦς ὑπολήψεως.	τὸ	γὰρ μὴ ἐμμεῖναι τῷ θανάτῳ,
[37]	τὴν τοῦ σώματος φύσιν μεθισταμένης·	τὸ	γὰρ πάντων ἴδιον καὶ ἐπ´
[34]	ἢ τὴν οὖσαν οὐκ ἀποστρέφουσιν.	τὸ	γὰρ πάντως συνεῖναι διὰ τὸ
[8]	μυρμηκίας τομὴ δριμύσσει τὴν ἐπιφάνειαν·	τὸ	γὰρ παρὰ φύσιν ἐμφυὲν τῇ
[11]	περὶ τούτων πίστει συνεξετάζομεν. ἀλλὰ	τὸ	γεγενῆσθαι παραδεχόμενοι, ἀπολυπραγμόνητον τὸν τρόπον
[39]	τοῦ πνεύματος τὸ εὐαγγέλιον ὅτι	Τὸ	γεγεννημένον ἐκ τοῦ πνεύματος πνεῦμά
[33]	θνητῆς γενέσεως θνητὸν ἐξ ἀνάγκης	τὸ	γεγεννημένον ὑπέστη, οὕτως ἐκ τῆς
[13]	πιστόν ἐστι διὰ τῶν εἰρημένων	τὸ	γεγεννῆσθαι αὐτόν, διὰ τῶν αὐτῶν
[26]	εἶναι δίκαιόν τε καὶ σωτήριον	τὸ	γεγονὸς ἀμφιβάλοιτο, εἴπερ εἰς αἴσθησιν
[5]	οὗ τὰ πάντα τὴν εἰς	τὸ	γενέσθαι πάροδον ἔσχε. τοῦτον δὲ
[34]	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται, διαπλάσσουσι	τὸ	γεννώμενον, ἧς χωρισθείσης ἄπρακτός ἐστιν
[33]	ἐκ τῆς μὴ παραδεχομένης φθορὰν	τὸ	γεννώμενον κρεῖττον γένηται τῆς ἐκ
[28]	ἧς παράγεται ἐπὶ τὴν ζωὴν	τὸ	γεννώμενον, τίνα νομοθετοῦσιν ἕτερον τρόπον
[29]	καλὸν καὶ πρέπον τῷ θεῷ	τὸ	γενόμενον, τί ἀνεβάλετο τὴν εὐεργεσίαν;
[28]	τῶν αἰσθητηρίων πρὸς τὸ διηνεκὲς	τὸ	γένος ἡμῶν διεξάγεται· ταῦτα γάρ,
[23]	ἀλλὰ τοῦ καὶ τῇ θαλάσσῃ	τὸ	γένος τῶν ἰχθύων ἐγκατασπείραντος. καὶ
[6]	ὡς ἂν συνεπαρθείη τῷ θείῳ	τὸ	γήινον καὶ μία τις κατὰ
[6]	πᾶν οἰκονομούσης δυνάμεως· εἶτα κατεσκευάσθη	τὸ	γήινον πλάσμα, τῆς ἄνω δυνάμεως
[35]	οὐδ´ ἂν μίμησις, ἀλλὰ ταὐτότης	τὸ	γινόμενον ἦν, καὶ εἰς τὸ
[35]	ἀρχηγικώτερα, ὧν ἄνευ οὐκ ἂν	τὸ	γινόμενον κατορ– θωθείη, καίτοι, εἰ
[8]	τὸ ἐσόμενον καὶ τὴν πρὸς	τὸ	γινόμενον ὁρμὴν οὐκ ἐκώλυσεν· ὅτι
[39]	ταῖς τοῦ Νικοδήμου ὑπολήψεσίν ἐστι	τὸ	γινόμενον, ὃς περὶ τοῦ δεῖν
[39]	τοῦ προσιόντος τῇ οἰκονομίᾳ καὶ	τὸ	γινόμενον τὴν δύναμιν ἔχει, ὥστε
[32]	ἐντιθεὶς διὰ τῆς διδασκαλίας πρὸς	τὸ	γνῶναι τί ἐστι τὸ βάθος
[6]	πρὸς τὴν ὑπερέχουσαν ἀξίαν ὡμοιωμένη.	τὸ	δ´ ὅπως ἐπὶ τὸ πάθος
[11]	τῶν ἱστορουμένων θαυμάτων οὐκ ἀμφιβάλλομεν,	τὸ	δ´ ὅπως, ὡς μεῖζον ἢ
[16]	ἀρετῆς μεταστρέφον ἀληθῶς πάθος ἐστί,	τὸ	δ´ ὅσον ἐν τῇ φύσει
[36]	ἐν μετουσίᾳ τῆς καθαρότητος ἔσται,	τὸ	δὲ ἀληθῶς καθαρὸν ἡ θεότης
[9]	τῇ τοῦ καλοῦ μοίρᾳ καταλαμβάνεται,	τὸ	δὲ ἀληθῶς καλὸν ἀμιγές ἐστι
[18]	θείας ἐπιδημίας ἔχοντες τὴν ἀπόδειξιν.	τὸ	δὲ αὐτὸ τοῦτο καὶ πρὸς
[8]	ἀρχῆς χάριν διὰ μετανοίας ἀνακαλέσασθαι;	τὸ	δὲ διὰ τὰς σωματικὰς ἀλγηδόνας,
[16]	τὸ πάθος τὸ μὲν κυρίως,	τὸ	δὲ ἐκ καταχρήσεως λέγεται. τὸ
[25]	τὴν ζωὴν τὸ τεθνηκὸς ἐπανέλθοι;	~Τὸ	δὲ ἐν τῇ φύσει γενέσθαι
[8]	ὧν τὴν σύστασιν ἔσχε, διάχυσις.	τὸ	δὲ ἐν τούτοις γενόμενον οὐκ
[9]	αἰσχρὸν τὸ κατὰ κακίαν πάθος,	τὸ	δὲ κακίας ἐκτὸς παντὸς αἴσχους
[32]	μὴ ἐν τῷ ὄντι μένον·	τὸ	δὲ κυρίως καὶ πρώτως ὂν
[7]	εἶναι τὸ ἀγαθὸν οὕτω κατονομάζεται.	τὸ	δὲ μὴ ὂν οὐχ ὑφέστηκε,
[21]	μὲν ἄτρεπτον εἶναι τῇ φύσει,	τὸ	δὲ μὴ οὕτως ἔχειν, ἀλλὰ
[20]	θεῷ πρεπόντων ἐπιφαίνεσθαι τοῖς γεγενημένοις,	τὸ	δὲ μὴ παρεῖναι· καθ´ ὅλου
[21]	θείας φύσεως ὁ ἄνθρωπος ἦν·	τὸ	δὲ μιμούμενον, εἰ μὴ ἐν
[28]	φύσις δὲ κακία οὐκ ἔστι,	τὸ	δὲ μυστήριον ἐν ἀνθρώπῳ γενέσθαι
[21]	ἀληθῶς κατὰ τὴν φύσιν ἐστί,	τὸ	δὲ οὐ τοιοῦτον, ἀλλ´ ἐπηνθισμένον
[30]	ὁλκός, ἀλλ´ ἡ μὲν τέθνηκε,	τὸ	δὲ οὐραῖον ἔτι ἐψύχωται τῷ
[27]	μέν τι θεραπεῦσαι τῷ καθαρσίῳ,	τὸ	δὲ περιιδεῖν ἀθεράπευτον. τούτου χάριν
[34]	παρεῖναι τὸ ἐπηγγελμένον οὐκ ἀμφιβάλλοντες.	τὸ	δὲ προηγεῖσθαι τὴν διὰ τῆς
[21]	οὐδὲν τοῦ διεξο– δευομένου καταλαμβάνεται·	τὸ	δὲ πρὸς τὸ ἐναντίον, οὗ
[23]	σῶσαι τῆς ἀγαθότητός ἐστι μαρτυρία·	τὸ	δὲ συναλλαγματικὴν ποιήσασθαι τὴν τοῦ
[36]	ἐντὸς τῆς προαιρέσεως ἡμῶν ἀποκειμένη,	τὸ	δὲ σύντροφον τῇ ἀνθρωπίνῃ ζωῇ.
[37]	τὴν τῆς ζωῆς κοινωνίαν ἔχει·	τὸ	δὲ σῶμα ἕτερον τρόπον ἐν
[37]	ἄρτῳ κἀκεῖνο τὸ σῶμα διεκρατεῖτο,	τὸ	δὲ σῶμα τῇ ἐνοικήσει τοῦ
[24]	μὲν ὑψηλῶς ἐπ´ αὐτοῦ νοεῖσθαι,	τὸ	δὲ τῆς θεοπρεποῦς ἀξίας ἐκβάλλεσθαι·
[8]	σχῆμα διὰ τῆς ἀναστάσεως ἀναπλασθείη.	τὸ	δὲ τοιοῦτον δόγμα ἱστορικώτερον μὲν
[23]	κρατουμένου λύτρωσιν τὸ δίκαιον δείκνυσι·	τὸ	δὲ χωρητὸν δι´ ἐπινοίας ποιῆσαι
[35]	ἀδιέξοδον τοῦ θανάτου φρουράν, ᾗ	τὸ	δείλαιον τοῦ ἀνθρώπου γένος περιεσχέθη.
[26]	ἐπιβουλευθέντα ἰώμενος· ἀλλ´ ὁ μὲν	τὸ	δηλητήριον, ὁ δὲ τοῦ δηλητηρίου
[6]	ἀλλοίωσίν ἐστιν ἀνεπίδεκτος, πᾶν δὲ	τὸ	διὰ κτίσεως ὑποστὰν συγγενῶς πρὸς
[32]	κεραίαν μιᾷ προσηγορίᾳ διαλαμβάνει, πᾶν	τὸ	διὰ μέσου τῶν ἐπουρανίων καὶ
[0]	τελειότητα προσμαρτυροῦντος τῇ θείᾳ φύσει,	τὸ	διὰ πάντων αὐτὸν τῶν ἐνθεωρουμένων
[32]	γὰρ ἴδιόν ἐστι τῆς θεότητος	τὸ	διὰ πάντων ἥκειν καὶ τῇ
[5]	πῶς ἂν εἰκὼν ὀνομάζοιτο; οὐκοῦν	τὸ	διὰ πάντων πρὸς τὸ θεῖον
[0]	τὸν κόσμον οἰκονομουμένων προσαχθήσεται πρὸς	τὸ	διὰ τούτων εἶναί τινα δύναμιν
[5]	ῥῆμα ἢ ὄνομα, ἕν ἐστι	τὸ	διὰ τῶν φωνῶν σημαινόμενον, ἡ
[3]	καὶ τὸ πνεῦμα· ἀλλ´ ἐπειδὰν	τὸ	διακεκριμένον ἐν τούτοις κατανοήσῃς, πάλιν
[0]	καταλαμβάνοι ἡ ἔννοια ἐφ´ ὧν	τὸ	διακρῖνον οὐκ ἔστι, μὴ ὑπονοεῖν
[37]	πάλιν ἀναγκαίως καὶ τοῦ συνάγοντος	τὸ	διαλελυμένον ἐπεδεήθημεν, ὡς ἂν ἐν
[16]	καὶ τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως,	τὸ	διαλυθῆναι μὲν τῷ θανάτῳ τοῦ
[28]	συντέτακται. ὁ δὲ σκοπός ἐστι	τὸ	διαμένειν ἐν τῇ ζωῇ τὸ
[15]	οὔτε γὰρ τὸ λογικόν, οὔτε	τὸ	διανοητικόν, οὔτε τὸ ἐπιστήμης δεκτικόν,
[40]	προσίεται, οὔτε τὸ λογικὸν οὔτε	τὸ	διανοητικὸν οὔτε τὸ ἐπιστήμης δεκτικὸν
[16]	δυνάμει, πρὸς τὴν ἄρρηκτον ἕνωσιν	τὸ	διασχισθὲν συναρμόσας. καὶ τοῦτό ἐστιν
[39]	ἀνυπαρξία, κἂν ἐν τοῖς ἄλλοις	τὸ	διάφορον ᾖ, οὐδεμίαν κατὰ τὸ
[28]	ἄλλῳ τινὶ τῶν αἰσθητηρίων πρὸς	τὸ	διηνεκὲς τὸ γένος ἡμῶν διεξάγεται·
[23]	ποιήσασθαι τὴν τοῦ κρατουμένου λύτρωσιν	τὸ	δίκαιον δείκνυσι· τὸ δὲ χωρητὸν
[26]	δι´ ἧς ὁ ἀπατεὼν ἀνταπατᾶται,	τὸ	δίκαιον δείκνυσιν, ὁ δὲ σκοπὸς
[20]	δικαίου τὸ σοφὸν φέροιτο, ἢ	τὸ	δίκαιον, εἰ μὴ μετὰ τοῦ
[26]	φιλανθρωπίας σκοπὸν ἀποχωρίζειν τῆς κατὰ	τὸ	δίκαιον κρίσεως, ἀλλὰ συνάπτειν ἀλλήλοις
[26]	καὶ ἐνταῦθα τῷ μὲν κατὰ	τὸ	δίκαιον λόγῳ ἐκεῖνα ὁ ἀπατεὼν
[26]	σοφοῦ δὲ τὸ μήτε παρατρέπειν	τὸ	δίκαιον, μήτε τὸν ἀγαθὸν τῆς
[20]	κατανοῆσαι, τὸ σοφόν φημι καὶ	τὸ	δίκαιον. ~Τίς οὖν ἡ δικαιοσύνη;
[21]	πρέποντα, τὸ ἀγαθόν, τὸ σοφόν,	τὸ	δίκαιον, τὸ δυνατόν, τὸ ἄφθαρτον
[24]	τοίνυν τὸ ἀγαθόν, τὸ σοφόν,	τὸ	δίκαιον, τὸ δυνατόν, τὸ φθορᾶς
[22]	προσάψειεν. ~Τί οὖν ἐν τούτοις	τὸ	δίκαιον; τὸ μὴ τυραννικῇ τινὶ
[0]	εἰ γὰρ τὸ ἀγαθὸν καὶ	τὸ	δίκαιον, τό τε σοφὸν καὶ
[3]	τοῦ μὲν γὰρ Ἰουδαίου καθαιρεῖται	τὸ	δόγμα τῇ τε τοῦ λόγου
[6]	ἡ μνημονευθεῖσα δύναμις, αὐτεξουσίῳ κινήματι	τὸ	δοκοῦν αἱρουμένη· ἐπειδὴ πρὸς τὸ
[32]	δυνάμεως δύνασθαι ἂν μετὰ ῥᾳστώνης	τὸ	δοκοῦν κατεργάσασθαι. εἰ δὲ καὶ
[24]	συστῆναι, αὐτοῦ τοῦ θελήματος πρὸς	τὸ	δοκοῦν οὐσιωθέντος. ἡ δὲ πρὸς
[31]	ἐστὶ τῷ ἀλλοτρίῳ βουλήματι πρὸς	τὸ	δοκοῦν περιάγεσθαι. ἡ δὲ λογική
[1]	λογίζεσθαι. εἰ γὰρ μή τις	τὸ	δυνατὸν ὁμολογοίη, τὸ ἀδύνατον πάντως
[24]	ἀκολουθίᾳ τῶν εἰρημένων προσέχοντα, ποῦ	τὸ	δυνατὸν τῆς θεότητος, ποῦ ἡ
[21]	ἀγαθόν, τὸ σοφόν, τὸ δίκαιον,	τὸ	δυνατόν, τὸ ἄφθαρτον καὶ εἴ
[24]	ἀγαθόν, τὸ σοφόν, τὸ δίκαιον,	τὸ	δυνατόν, τὸ φθορᾶς ἀνεπίδεκτον, πάντα
[0]	δίκαιον, τό τε σοφὸν καὶ	τὸ	δυνατὸν ὡσαύτως λέγοιτο, ἥ τε
[27]	τοῦ κάμνοντος μὴ ἐφήψατο, πρὸς	τὸ	ἑαυτῆς βλέπουσα πρέπον, ἄχρηστος ἦν
[7]	οὐκ ἀνάγκῃ τινὶ βιαίᾳ πρὸς	τὸ	ἑαυτῷ δοκοῦν ὑποζεύξας τὴν ἀνθρωπίνην
[37]	ὤν, εἰ κατὰ τὸν πυθμένα	τὸ	ἐγκείμενον ὑπεξίοι, οὐκ ἂν φυλάσσοι
[31]	οὐ τῆς ἀγαθότητος τοῦ θεοῦ	τὸ	ἔγκλημα, τὸ μὴ πᾶσιν ἐγγενέσθαι
[17]	ἂν εἴη λογισμοῖς τισὶ κατὰ	τὸ	ἐγχωροῦν καὶ τῶν ἐπιζητουμένων ἐξευρεῖν
[6]	ἐπ´ αὐτῆς πάντων· καλὸς δὲ	τὸ	εἶδος· ἀπεικόνισμα γὰρ τοῦ ἀρχετύπου
[27]	ὡς αἰσχρόν τε καὶ ἄδοξον	τὸ	εἶδος τῆς ἀνθρωπίνης γενέσεως. ἀλλ´
[0]	ἐκείνων ὑπονοίας μάχην· κατὰ γὰρ	τὸ	εἶδος τῆς νόσου καὶ τὸν
[35]	μακαριότητα. εἰ οὖν τις πρὸς	τὸ	εἰκὸς βλέποι καὶ κατὰ τὴν
[1]	τῆς τοῦ λόγου φύσεως κατὰ	τὸ	εἰκὸς εἶναι πεπιστευμένης καὶ οὐδεμίαν
[0]	τὸ θεῖον; τοῦ δὲ κατὰ	τὸ	εἰκὸς τὴν τελειότητα προσμαρτυροῦντος τῇ
[25]	τι μὴ ἐν τῷ ὄντι	τὸ	εἶναι ἔχον. εἰ οὖν ἐν
[6]	ἤρξατο, τοῦ μὴ ὄντος εἰς	τὸ	εἶναι θείᾳ δυνάμει μετατεθέντος· κτιστὴ
[35]	ὅσα δι´ ἀναστάσεως τὴν ἐπὶ	τὸ	εἶναι πάλιν ἐπάνοδον δέχεται, πρὸς
[21]	ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς	τὸ	εἶναι πάροδος ἀλλοίωσίς τίς ἐστι,
[32]	γενομένας πληγὰς μηδὲν ἐμπόδιον πρὸς	τὸ	εἶναι ποιήσασθαι, κατ´ ἐξουσίαν τε
[39]	ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς	τὸ	εἶναι προήκειν οἰκείως πρὸς ἑαυτὴν
[33]	προδήλου, πῶς ἄνθρωπος ἐκεῖνο γίνεται	τὸ	εἰς ἀφορμὴν τῆς συστάσεως τοῦ
[35]	εἰς τὸ ὕδωρ κάθοδος καὶ	τὸ	εἰς τρὶς ἐν αὐτῷ γενέσθαι
[37]	ἰδίαν εἶναι τοῦ φαινομένου, ἀλλὰ	τὸ	εἰσρέον ἐν αὐτῷ γινόμενον σχηματίζειν
[13]	γὰρ τὴν γέννησιν εἰπὼν καὶ	τὸ	ἐκ παρθενίας προσέθηκεν· καὶ ὁ
[13]	γὰρ γεγεννῆσθαι αὐτὸν ἱστορήσας καὶ	τὸ	ἐκ παρθένου γεγεννῆσθαι συνδιηγήσατο. εἰ
[36]	σύντροφον τῇ ἀνθρωπίνῃ ζωῇ. ἀλλὰ	τὸ	ἐκ τούτων ἀναφυόμενον ἀγαθὸν ὅσον
[26]	ἴδιον μὲν γὰρ τῆς δικαιοσύνης	τὸ	ἐκεῖνα νέμειν ἑκάστῳ, ὧν τις
[26]	θεραπεία τίς ἐστι τοῦ χρυσίου	τὸ	ἐκτακῆναι αὐτὸ τὸ ἐπὶ λύμῃ
[27]	ἐνδεεστέραν εἶναι, καὶ τῇ πρὸς	τὸ	ἔλαττόν τε καὶ πλέον καὶ
[26]	ἐλπίδας τρέπειν καὶ ἄλλο παρὰ	τὸ	ἐλπισθὲν κατεργάζεσθαι. ἀλλ´ ὁ πρὸς
[32]	γένεσιν συμβεβηκέναι τὸν θάνατον, ἀλλὰ	τὸ	ἔμπαλιν τοῦ θανάτου χάριν παραληφθῆναι
[1]	δὲ αὐτὸν τὸν νοῦν εἰς	τὸ	ἐμφανὲς ἄγειν οὐκέτ´ ἂν ἕτερόν
[6]	τὸ ἀσθενεῖν, τὸ ἀνενέργητον εἶναι,	τὸ	ἐν ἀηδίᾳ τὴν ζωὴν ἔχειν.
[2]	καθ´ ὁμοιότητα τοῦ ἡμετέρου καὶ	τὸ	ἐν αὐτῷ πνεῦμα ὑπονοοῖτο· ἀλλὰ
[1]	οὐκοῦν συναπεδείχθη κατὰ τὸ ἀκόλουθον	τὸ	ἐν ζωῇ τοῦτον θεωρεῖσθαι τὸν
[37]	δίχα τῆς πρὸς τοῦτο συζυγίας	τὸ	ἐν ἡμῖν γεῶδες ἐν τῷ
[25]	αὐτὸς οὗτος ἐκείνῳ, ἀλλ´ οὖν	τὸ	ἐν ἡμῖν εἶναι καὶ νῦν
[7]	μὴ γενέσθαι μᾶλλον ἴσως ἢ	τὸ	ἐν κακοῖς εἶναι λυσιτελέστερον ἦν.
[1]	θανάτου καὶ φθορᾶς ἀνεπίδεκτον, εἴτε	τὸ	ἐν παντὶ τέλειον, εἴτε τι
[33]	δυνάμεως παρουσία πρὸς ἀφθαρσίαν μετασκευάζει	τὸ	ἐν τῇ φθαρτῇ φύσει γενόμενον.
[26]	τοὺς καρποὺς ἀντιδίδωσιν· σοφίας δὲ	τὸ	ἐν τῷ τρόπῳ τῆς τῶν
[35]	διὰ τοῦτο τοίνυν ἀναγκαῖον ἡμῖν	τὸ	ἐν τῷ ὕδατι προμελετῆσαι τὴν
[37]	σκοπῆσαι προσήκει, πῶς ἐγένετο δυνατὸν	τὸ	ἓν ἐκεῖνο σῶμα ταῖς τοσαύταις
[37]	τὴν διανοίαν. ἐζητεῖτο γὰρ πῶς	τὸ	ἓν ἐκεῖνο σῶμα τοῦ Χριστοῦ
[3]	ὥσπερ θεραπεία τῶν μὲν περὶ	τὸ	ἓν πλανωμένων ὁ ἀριθμὸς τῆς
[0]	τῆς διὰ πάντων ταὐτότητος εἰς	τὸ	ἓν τὴν πίστιν περιαγούσης. ~Ἀλλ´
[15]	ἐξήτασται, τί τῇ ἀρετῇ κατὰ	τὸ	ἐναντίον ἀντικαθέστηκεν, ἐπισκεψώμεθα. ὡς φωτὶ
[8]	παρατραπείη τῆς εὐθείας, τῆς πρὸς	τὸ	ἐναντίον αὐτὰ διαδεχομένης κινήσεως· ἐπεὶ
[15]	ἄν τις κτίσιν τινὰ κατὰ	τὸ	ἐναντίον αὐτῇ νοεῖσθαι λέγοι, πλὴν
[20]	τὸ μεταποιηθῆναι αὐτὸν τοῦ πρὸς	τὸ	ἐναντίον αὐτομολήσαντος, μηδὲ συνδιατεθῆναι τῷ
[21]	κατὰ τὸ φαινόμενον ἀπάτης ἐπὶ	τὸ	ἐναντίον ἡμᾶς ἀπορρυῆναι, οἷόν τι
[15]	νόημά τε καὶ ὄνομα, πρὸς	τὸ	ἐναντίον μεταπεπτωκέναι λέγειν. εἰ οὖν
[6]	πᾶσι τοῖς ἀγαθοῖς τὰ κατὰ	τὸ	ἐναντίον νοούμενα. διὰ τοῦτο ἐν
[15]	οὐδέν, πλὴν ἰδίως τὰ κατὰ	τὸ	ἐναντίον νοούμενα, οἷον σκότος καὶ
[24]	φωτὶ καὶ τῇ ζωῇ κατὰ	τὸ	ἐναντίον νοούμενον· οὐ γὰρ ἔχει
[21]	δευομένου καταλαμβάνεται· τὸ δὲ πρὸς	τὸ	ἐναντίον, οὗ ἡ ὑπόστασις ἐν
[8]	τὸ τρεπτὸν τῆς φύσεως πρὸς	τὸ	ἐναντίον παρώλισθεν, ἅπαξ δὲ τῆς
[6]	μὴ θελῆσαι τὸ ἀγαθὸν νοῆσαι	τὸ	ἐναντίον τῷ ἀγαθῷ κατενόησε. τοῦτο
[29]	μεθοδευόντων τὰ πάθη, ἀλλ´ ἀναμένουσι	τὸ	ἐνδομυχοῦν ἅπαν ἔξω γενέσθαι, καὶ
[34]	ἀποδείξεως τοῦ κατὰ θεὸν ἐπιτελεῖσθαι	τὸ	ἐνεργούμενον. εἰ γὰρ ἐπὶ τοῦ
[8]	διὰ τῆς ἀναστάσεως ἀναπλάσας, πρὸς	τὸ	ἐξ ἀρχῆς κάλλος ἀναστοιχειώσει τὸ
[8]	ἐναπειλημμένης αὐτῷ ῥυπαρίας ἀποκριθείσης εἰς	τὸ	ἐξ ἀρχῆς σχῆμα διὰ τῆς
[13]	τῶν αὐτῶν δώσεις πάντως καὶ	τὸ	ἔξω πάθους εἶναι καὶ τὴν
[8]	τῇ εἰς ἀθανασίαν κτισθείσῃ φύσει,	τὸ	ἔξωθεν αὐτῆς περικαλύπτουσα, οὐ τὸ
[34]	τῷ ἀψευδεῖ τῆς ὑποσχέσεως παρεῖναι	τὸ	ἐπηγγελμένον οὐκ ἀμφιβάλλοντες. τὸ δὲ
[26]	τοῦ χρυσίου τὸ ἐκτακῆναι αὐτὸ	τὸ	ἐπὶ λύμῃ τοῦ κάλλους ἐγκείμενον·
[22]	ἀνακλήσεως. οὗτος δέ ἐστί τις	τὸ	ἐπὶ τῷ κρατοῦντι ποιήσασθαι πᾶν
[40]	μὴ διὰ τῆς ὁμωνυμίας πρὸς	τὸ	ἐπίγειον τοῦτο θηρίον ἀποφερέσθω τῇ
[40]	λογικὸν οὔτε τὸ διανοητικὸν οὔτε	τὸ	ἐπιστήμης δεκτικὸν οὐδὲ ἄλλο τι
[15]	λογικόν, οὔτε τὸ διανοητικόν, οὔτε	τὸ	ἐπιστήμης δεκτικόν, οὔτε ἄλλο τι
[21]	ἐνιδρυμένος, ἐν ᾧ κινδυνεύεται ἢ	τὸ	ἐπιτυχεῖν τοῦ ὄντως καλοῦ, ἢ
[6]	οἷον τῇ ὑγείᾳ τὸ εὐεκτεῖν,	τὸ	ἐργάζεσθαι, τὸ καθ´ ἡδονὴν βιοτεύειν·
[0]	δοθέντος οὐκέτ´ ἂν εἴη χαλεπὸν	τὸ	ἐσκεδασμένον τῆς διανοίας εἰς πλῆθος
[8]	ὁρμῆς εἶναι. καὶ γὰρ ᾔδει	τὸ	ἐσόμενον καὶ τὴν πρὸς τὸ
[8]	μικροψυχίας κατονομάζοι, ἢ ἀγνοεῖν αὐτὸν	τὸ	ἐσόμενον λέγων, ἢ εἰδότα καὶ
[39]	καὶ ὁπωσοῦν διανοίας μετέχοντι, ὅτι	τὸ	ἑστὼς τοῦ μὴ ἑστῶτος παρὰ
[8]	τὸ ἔξωθεν αὐτῆς περικαλύπτουσα, οὐ	τὸ	ἔσωθεν, τὸ αἰσθητὸν τοῦ ἀνθρώπου
[32]	τὸ μὲν βλέπειν, παρορᾷν δὲ	τὸ	ἕτερον, ἀλλ´ ἐν μὲν τῷ
[24]	συνηρτῆσθαι δι´ ἀκολουθίας τῷ ἑτέρῳ	τὸ	ἕτερον. δέδεικται τοίνυν τὸ ἀγαθόν,
[1]	εἴη συνθέσεως ἡ τοιαύτη ὑπόληψις,	τὸ	ἕτερον ἐν ἑτέρῳ λέγειν εἶναι·
[13]	ἔχοι κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἐπὶ	τὸ	ἕτερον τῇ ἀπιστίᾳ χρήσασθαι, εἰς
[39]	ἄνωθέν ἐστι γεννήσεως. φησὶ δὲ	τὸ	εὐαγγέλιον ἄνωθεν εἶναι τῶν σωζομένων
[40]	αὐτόν, φησὶ περὶ τῶν ἀναγεννηθέντων	τὸ	εὐαγγέλιον, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα
[39]	γάρ φησι περὶ τοῦ πνεύματος	τὸ	εὐαγγέλιον ὅτι Τὸ γεγεννημένον ἐκ
[8]	καὶ δυνάμει τοῦ, καθὼς λέγει	τὸ	εὐαγγέλιον, τοὺς κακοὺς ἰατρεύοντος. οὐ
[6]	αἰτίαν εἶναι, οἷον τῇ ὑγείᾳ	τὸ	εὐεκτεῖν, τὸ ἐργάζεσθαι, τὸ καθ´
[12]	τὴν ζωὴν εἰληχόσι χαρίζεσθαι, θεοῦ	τὸ	εὐεργετεῖν τὸν δεόμενον, θεοῦ τὸ
[27]	ἓν πρέπον ἐστὶ τῷ θεῷ	τὸ	εὐεργετεῖν τὸν δεόμενον. ὅπου τοίνυν
[30]	πῶς ἂν οὖν τις κατὰ	τὸ	εὔλογον ἔτι τὸν θεὸν αἰτιῷτο
[6]	πάλιν ἀρχή τις ἡμῖν κατὰ	τὸ	εὔλογον εὑρεθήσεται, ἣ καὶ τοῦτο
[0]	οὐδεμιᾶς ἰδιότητος ἐν οὐδενὶ κατὰ	τὸ	εὔλογον εὑρισκομένης, ἀνάγκη πᾶσα πρὸς
[31]	τίς γὰρ ἂν ἔτι κατὰ	τὸ	εὔλογον ἢ διαβάλλοι τὸν ἀκόλαστον
[28]	δὲ οὐκ ἂν προτιμότερα κατὰ	τὸ	εὔλογον κρίνοιτο; οὐ γὰρ ὀφθαλμῷ
[0]	περὶ τὴν θείαν φύσιν κατὰ	τὸ	εὔλογον τῆς ἀκολουθίας ταύτης συγκαταθήσεται.
[8]	ἐμπερικρατῶν τῇ γνωστικῇ δυνάμει καὶ	τὸ	ἐφεξῆς τῷ παρῳχηκότι κατὰ τὸ
[9]	μικροψυχοτέρων τὴν πίστιν, ὡς μηδὲ	τὸ	ἐφεξῆς τῶν λεγομένων διὰ τὰ
[8]	τὸν ἄνθρωπον τοῦ θεοῦ κηδεμονίας.	τὸ	ζῇν διὰ τὴν τῶν καταθυμίων
[8]	οὗ καὶ ὁ ἄνθρωπος εἰς	τὸ	ζῇν παρήχθη, πᾶσι τοῖς καλλίστοις
[6]	εὑρεθήσεται, ἣ καὶ τοῦτο σαφηνίσει	τὸ	ζήτημα. τοιοῦτόν τινα λόγον παρὰ
[6]	ἄνω δυνάμεως ἀπεικόνισμα· τοῦτο δὲ	τὸ	ζῷον ὁ ἄνθρωπος· καὶ ἦν
[5]	ὁ ἄνθρωπος, τοῦ δι´ ἀγαθότητα	τὸ	ζῷον τοῦτο παραγαγόντος εἰς γένεσιν,
[12]	θεία χαρακτηρίζεται φύσις, κατανοήσαντες. θεοῦ	τὸ	ζωοποιεῖν τοὺς ἀνθρώπους, θεοῦ τὸ
[7]	τοιαῦτα προφέρουσιν ἐγγεγενῆσθαι, ὅτι πρὸς	τὸ	ἡδὺ τῆς σωματικῆς ἀπολαύσεως τὸ
[32]	κειμένῳ ὀρέγων διὰ τοῦτο πρὸς	τὸ	ἡμέτερον ἐπικύψας πτῶμα, τοσοῦτον τῷ
[25]	φύσιν· τότε δὲ κατεμίχθη πρὸς	τὸ	ἡμέτερον, ἵνα τὸ ἡμέτερον τῇ
[8]	τις γίνεται τοῦ ἀλλοτρίου πρὸς	τὸ	ἡμέτερον παράλογος συνανάκρασις, ὡς λυπεῖσθαι
[37]	εἶναι δυνατὸν ἐν ἀθανασίᾳ γενέσθαι	τὸ	ἡμέτερον σῶμα, μὴ διὰ τῆς
[25]	κατεμίχθη πρὸς τὸ ἡμέτερον, ἵνα	τὸ	ἡμέτερον τῇ πρὸς τὸ θεῖον
[32]	πρὸς ἅπαν τὴν συναίσθησιν ἄγει	τὸ	ἡνωμένον τῷ μέρει, οὕτως, καθάπερ
[12]	ἔχειν καὶ πρό γε πάντων	τὸ	θανάτου καὶ φθορᾶς εἶναι κρείττονα.
[32]	τῶν λογισμῶν συμμαχίας προσδέεται πρὸς	τὸ	θεῖά τε εἶναι καὶ τῆς
[20]	μόνον δυνατὸν εἶναι δεῖν πιστεύειν	τὸ	θεῖον, ἀλλὰ καὶ δίκαιον καὶ
[27]	διαφορᾷ σύνθετον ἐκ τοῦ ἀκολούθου	τὸ	θεῖον ἀναφανήσεται, αὐτὸ πρὸς ἑαυτὸ
[21]	αὐτεξουσίῳ τῆς προαιρέσεως τὴν πρὸς	τὸ	θεῖον διασώζων ὁμοίωσιν, τρεπτῆς δὲ
[13]	περὶ τοῦ Χριστοῦ διηγήματα, ποῦ	τὸ	θεῖον; εἰ δὲ ὑπερβαίνει τὴν
[32]	δὲ κατὰ τὸ κρυπτὸν νοουμένου	τὸ	θεῖον ἐμφαίνοντος, ἀκόλουθον ἂν εἴη
[24]	σωτηρίαν. δεῖ γὰρ διὰ πάντων	τὸ	θεῖον ἐν ταῖς πρεπούσαις ὑπολήψεσιν
[0]	σύμμικτον ἐκ τῶν ἐναντίων θεωροῖτο	τὸ	θεῖον, ἐξ ἐλλιποῦς καὶ τελείου.
[4]	ὁμοιότητα τῆς ἡμετέρας φύσεως καὶ	τὸ	θεῖον ἐξανθρωπίζοιτο, εἰ τοιούτῳ κεχρῆσθαι
[34]	~Ἀλλὰ ζητοῦσιν ἀπόδειξιν τοῦ παρεῖναι	τὸ	θεῖον ἐπὶ ἁγιασμῷ τῶν γινομένων
[25]	ἵνα τὸ ἡμέτερον τῇ πρὸς	τὸ	θεῖον ἐπιμιξίᾳ γένηται θεῖον, ἐξαιρεθὲν
[0]	ἀεὶ ὂν ἔξω τῆς περὶ	τὸ	θεῖόν ἐστιν ὑπολήψεως· ἀλλ´ εἷς
[36]	καὶ οἷον, ὡς πρὸς αὐτὸ	τὸ	θεῖον ἔχειν τὴν οἰκειότητα. ~Ἀλλ´
[24]	προκαλύμματι τῆς φύσεως ἡμῶν ἐνεκρύφθη	τὸ	θεῖον, ἵνα κατὰ τοὺς λίχνους
[25]	μὴ ἐν παντὶ πιστεύειν εἶναι	τὸ	θεῖον, καὶ ἐνδυόμενον καὶ ἐμπεριέχον
[4]	ὁμοιότητα τοῦ παρ´ ἡμῖν λόγου	τὸ	θεῖον κατάγοντες. εἰ δέ, καθὼς
[28]	διαβάλλοιτο. εἰ οὖν μόνης κακίας	τὸ	θεῖον κεχώρισται, φύσις δὲ κακία
[15]	εἰ μὲν ἐν κακίᾳ γεγενῆσθαι	τὸ	θεῖον ὁ ἡμέτερος ἐπρέσβευε λόγος,
[16]	γὰρ ἐν τοῖς ἀπηγορευμένοις γεγενῆσθαι	τὸ	θεῖον ὁ λόγος διισχυρίζετο, φεύγειν
[33]	ἀτονεῖν ἐν τῷ μέρει τούτῳ	τὸ	θεῖον οἴεσθαι πρὸς τὴν ἐκπλήρωσιν
[27]	ἐπίγειον φύσιν ἀναξίαν τῆς πρὸς	τὸ	θεῖον οἰήσονται συμπλοκῆς, οὐδ´ ἂν
[34]	ὥστε διὰ πάντων τὸ παρεῖναι	τὸ	θεῖον οὐδεμίαν ἀμφιβολίαν ἔχει. ~Ἡ
[15]	γινομένας εὐεργεσίας, ἐκ ποίων ἐπιγνώσῃ	τὸ	θεῖον οὐκ ἂν εἰπεῖν ἔχοις.
[16]	ἐν πάθει γίνεται· ἀπαθὲς δὲ	τὸ	θεῖον. οὐκοῦν ἀλλοτρία περὶ θεοῦ
[10]	διασώσασθαι, πάσης περιγραφῆς ἐκτὸς εἶναι	τὸ	θεῖον πιστεύοντας, κἂν ἐν ἀνθρώπῳ
[34]	ἐπικληθῇ παρ´ αὐτῶν δι´ εὐχῆς	τὸ	θεῖον, τῇ τοῦ θεοῦ δυνάμει,
[39]	εἰς αὐτὸ καὶ οὐκ εἰς	τὸ	θεῖον τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας
[34]	ἂν ἑτέρας εἰς τὸ παρεῖναι	τὸ	θεῖον τοῖς γινομένοις ἀποδείξεως προσδεοίμεθα,
[27]	οὐρανίῳ σώματι ἢ ἐπιγείῳ συσχηματισθῆναι	τὸ	θεῖον. τοῦ γὰρ ὑψίστου καὶ
[0]	πότερον τέλειον ἢ ἐλλιπὲς ἡγεῖται	τὸ	θεῖον; τοῦ δὲ κατὰ τὸ
[16]	λέγει τὸ μυστήριον ἡμῶν ἧφθαι	τὸ	θεῖον; τοῦ κυρίως λεγομένου πάθους,
[1]	καθ´ ἡμᾶς δόγματος ἄλογον εἶναι	τὸ	θεῖον ὑπείληπται· τοῦτο δὲ παρ´
[0]	λόγου τὴν ἀρχήν. πότερον εἶναι	τὸ	θεῖον ὑπείληφεν, ἢ τῷ τῶν
[1]	ἀλλὰ μὴν πόρρω τῆς περὶ	τὸ	θεῖον ὑπολήψεώς ἐστι τὸ ἀδύνατον.
[5]	τὴν εἰκόνα πάντων ἐστὶ τῶν	τὸ	θεῖον χαρακτηριζόντων ἡ ἀπαρίθμησις, καὶ
[5]	οὐκοῦν τὸ διὰ πάντων πρὸς	τὸ	θεῖον ὡμοιωμένον ἔδει πάντως ἔχειν
[14]	πρὸς τὴν ταπεινότητα ταύτην καταβῆναι	τὸ	θεῖον, ὡς ἀμφίβολον εἶναι τὴν
[5]	τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει συγγενὲς πρὸς	τὸ	θεῖον, ὡς ἂν διὰ τοῦ
[32]	ἐν δὲ τῷ τρόπῳ πολυπραγμονεῖν	τὸ	θειότερον. ἐπειδὴ γὰρ ἴδιόν ἐστι
[37]	γινόμενον τοῦτο γίνεται, οὕτω κἀκεῖ	τὸ	θεοδόχον σῶμα τὴν τροφὴν τοῦ
[5]	ἄνθρωπον. ποῦ γὰρ τῆς ψυχῆς	τὸ	θεοειδές; ποῦ δὲ ἡ ἀπάθεια
[6]	ἄνθρωπος· καὶ ἦν ἐν αὐτῷ	τὸ	θεοειδὲς τῆς νοητῆς φύσεως κάλλος,
[34]	τὸ γὰρ πάντως συνεῖναι διὰ	τὸ	θεὸν εἶναι τὸν ἐπαγγειλάμενον πεπίστευται·
[18]	κατὰ τὸν κόσμον ἔθνεσιν ἦν,	τὸ	θεραπεύειν διὰ τῶν εἰδώλων τοὺς
[37]	τὴν δύναμιν πρὸς τὴν εἰς	τὸ	θερμὸν μεταποίησιν. ἐπεὶ οὖν καὶ
[0]	τοῖς αὐτοῖς θεωρουμένων ἢ ἐπιδεῖξαι	τὸ	ἴδιον ἤ, εἰ μηδὲν ἰδιαζόντως
[8]	καὶ θεραπεία παρὰ τοῦ θεοῦ	τὸ	ἴδιον πλάσμα πρὸς τὴν ἐξ
[5]	οὖν τοῦτο τῆς αὐτεξουσιότητός ἐστι	τὸ	ἰδίωμα, τὸ κατ´ ἐξουσίαν αἱρεῖσθαι
[27]	ἂν ὁμότιμον ἑαυτῷ δι´ ὅλου	τὸ	ἱμάτιον γένοιτο, κατὰ τὸ ἴσον
[8]	τὸ ἐφεξῆς τῷ παρῳχηκότι κατὰ	τὸ	ἴσον βλέπων. ἀλλ´ ὥσπερ τὴν
[37]	διὰ τοῦ αὐτοῦ καὶ νῦν	τὸ	ἴσον γίνεται. ἐκεῖ τε γὰρ
[25]	καὶ νῦν καὶ τότε κατὰ	τὸ	ἴσον διωμολόγηται. νῦν μὲν οὖν
[39]	γὰρ ἡ κτίσις τῷ κατὰ	τὸ	ἴσον ἐκ τοῦ μὴ ὄντος
[5]	οἰκονομίαν τοῦ θεοῦ λόγου κατὰ	τὸ	ἴσον ἑκάτερος αὐτῶν ἀποδοκιμάσει ὡς
[27]	φύσεως ἡ κτίσις πᾶσα κατὰ	τὸ	ἴσον ἐπὶ τὸ κάτω ἀφέστηκε,
[16]	ἀνθρωπίνην φύσιν τῇ δυνάμει κατὰ	τὸ	ἴσον ἡ τοῦ διακριθέντος ἕνωσις
[35]	χάριν, ὡς ἂν εἰδείημεν ὅτι	τὸ	ἴσον ἡμῖν εἰς εὐκολίαν ἐστὶν
[33]	τιμιώτατον ζῷον τὸ ὑγρὸν μεταβαίνει.	τὸ	ἴσον καὶ ἐπὶ τούτου φαμὲν
[35]	ἄγοντας. οὐ γὰρ ἔστι πρὸς	τὸ	ἴσον καταντῆσαι πέρας, μὴ διὰ
[27]	ὅλου τὸ ἱμάτιον γένοιτο, κατὰ	τὸ	ἴσον λαμπρυνθὲν ἐκ τῆς πλύσεως·
[6]	ἂν πάντα τοῦ καλοῦ κατὰ	τὸ	ἴσον μετέχοι καὶ μηδὲν τῶν
[39]	πιστεύουσι γίνεται, γεννᾶται δὲ κατὰ	τὸ	ἴσον ὁ ἐν τῇ τριάδι
[27]	οὔτε ἄνω· πάντα γὰρ κατὰ	τὸ	ἴσον τὴν τοῦ παντὸς ἐπιστατοῦσαν
[23]	διά τινος ἀσφαλοῦς ἀντιτυπίας ὑπερειδούσης	τὸ	ἴχνος, τήν τε τῆς τροφῆς
[23]	ἐγκατασπείραντος. καὶ πῶς ἄν τις	τὸ	καθ´ ἕκαστον τῶν εὐαγγελικῶν διεξίοι
[6]	ὑγείᾳ τὸ εὐεκτεῖν, τὸ ἐργάζεσθαι,	τὸ	καθ´ ἡδονὴν βιοτεύειν· τῇ δὲ
[16]	ζωήν τις πάθος προσαγορεύσειεν, ἀλλὰ	τὸ	καθ´ ἡδονὴν πάθος τῆς ἀνθρωπίνης
[9]	εἰρημένα συντίθενται, οὐδὲν αἰσχρὸν εἶναι	τὸ	κακίας ἀλλότριον ἐξ ἀνάγκης ὁμολογήσουσι.
[1]	εἴτε τὸ ἀιδίως εἶναι, εἴτε	τὸ	κακίας καὶ θανάτου καὶ φθορᾶς
[8]	τῇ αἰσθήσει τὸ καλὸν καὶ	τὸ	κακὸν διακρινόντων, οἳ οὐκ ἴσασιν
[35]	ἦν, καὶ εἰς τὸ παντελὲς	τὸ	κακὸν ἐκ τῆς φύσεως ἡμῶν
[5]	καὶ πατέρα· ἀλλ´ ἐμφύεταί πως	τὸ	κακὸν ἔνδοθεν, τῇ προαιρέσει τότε
[28]	μόνον αἰσχρὸν τῇ ἑαυτοῦ φύσει	τὸ	κακόν ἐστι καὶ εἴ τι
[8]	δηλητήριον μέλιτι παραρτυθὲν τῇ φύσει	τὸ	κακὸν καταμίξαντες, καὶ διὰ τοῦτο
[7]	δι´ αἰσθήσεως τὸ καλὸν ἢ	τὸ	κακὸν κρίνειν προσήκει, ἀλλ´ ἔξω
[8]	τὴν ἐν βάθει γενομένην πρὸς	τὸ	κακὸν οἰκειότητα κατ´ ἀνάγκην ἐπακολουθοῦσιν
[27]	ἐποιεῖτο τὴν συνανάκρασιν. ἔνθα τοίνυν	τὸ	κακὸν οὐκ ἦν, οὐδὲ ὁ
[8]	πολλὴν γεγενῆσθαι τῇ ψυχῇ πρὸς	τὸ	κακὸν συμφυίαν ὥσπερ ἡ τῆς
[35]	πως ὁ ἄνθρωπος τῆς πρὸς	τὸ	κακὸν συμφυίας, τῇ μεταμελείᾳ μὲν
[6]	κατέστη. ἐπειδὴ γὰρ ἅπαξ πρὸς	τὸ	κακὸν τὴν ῥοπὴν ἔσχεν ὁ
[8]	κακίας καταμιχθείσης, διαλύσας τὴν παραδεξαμένην	τὸ	κακὸν ὕλην, πάλιν ἀμιγὲς τοῦ
[21]	ἡ προαίρεσις ἵεται, τῆς πρὸς	τὸ	καλὸν ἐπιθυμίας αὐτὴν φυσικῶς ἐφελκομένης
[9]	παχύτητος τὸν λογισμὸν ἀποστήσαντας, αὐτὸ	τὸ	καλὸν ἐφ´ ἑαυτοῦ καὶ τὸ
[7]	τι σκεῦος ἄψυχον ἀκουσίως πρὸς	τὸ	καλὸν ἐφελκόμενος. εἰ δὲ τοῦ
[7]	λεγομένων, ὅτι οὐ δι´ αἰσθήσεως	τὸ	καλὸν ἢ τὸ κακὸν κρίνειν
[8]	μικροψυχίας ἐστὶ τῶν τῇ αἰσθήσει	τὸ	καλὸν καὶ τὸ κακὸν διακρινόντων,
[8]	ἀλλοτρίωσις. πόνοις δὲ καὶ ἡδοναῖς	τὸ	καλὸν καὶ τὸ μὴ καλὸν
[8]	φύσις, διὰ τοῦτο τῆς περὶ	τὸ	καλὸν κρίσεως ἐν τῇ δοκιμασίᾳ
[9]	οὐκ ἐλεεινοὶ τῆς ἀλογίας οἱ	τὸ	καλὸν μὴ πρέπειν ἐπὶ θεοῦ
[26]	εὐμηχάνως ἀμφότερα, τῇ μὲν δικαιοσύνῃ	τὸ	κατ´ ἀξίαν ἀντιδιδόντα, τῇ δὲ
[26]	συνθήσεται. δικαίου μὲν γάρ ἐστι	τὸ	κατ´ ἀξίαν ἑκάστῳ νέμειν, σοφοῦ
[24]	οὖν τῆς εὐθείας ὁδοῦ παρενεχθέντες	τὸ	κατ´ ἀρχὰς τῆς ζωῆς ἐξετράπημεν
[5]	τῆς αὐτεξουσιότητός ἐστι τὸ ἰδίωμα,	τὸ	κατ´ ἐξουσίαν αἱρεῖσθαι τὸ καταθύμιον,
[31]	τε καὶ νοερὰ φύσις, ἐὰν	τὸ	κατ´ ἐξουσίαν ἀπόθηται, καὶ τὴν
[6]	τινι καὶ βίᾳ δυνάμεως κατεργάσασθαι	τὸ	κατὰ γνώμην οὐχ οἷός τε
[17]	εἶναι, τί οὐχὶ θελήματι μόνῳ	τὸ	κατὰ γνώμην ποιεῖ, ἀλλ´ ἐκ
[15]	ἐναντίον αὐτῇ νοεῖσθαι λέγοι, πλὴν	τὸ	κατὰ κακίαν νόημα. οὐκοῦν εἰ
[15]	μόνον δὲ ἀπρεπὲς καὶ αἰσχρὸν	τὸ	κατὰ κακίαν πάθος, ἐν ᾧ
[9]	μόνον τῶν πάντων ἐστὶν αἰσχρὸν	τὸ	κατὰ κακίαν πάθος, τὸ δὲ
[40]	ὑβρίζῃ τὴν θείαν μορφὴν ἢ	τὸ	κατὰ πλεονεξίαν πάθος καὶ ἡ
[5]	ἀγαθοῦ καὶ ἐν ἰσχύι πᾶν	τὸ	κατὰ προαίρεσιν ἔχουσα· ἀγαθοῦ δὲ
[20]	ἀγαθῷ συνθεωρεῖται; ὅτι οὐ γυμνὸν	τὸ	κατὰ πρόθεσιν ἀγαθὸν ἔστιν ἰδεῖν.
[19]	ἀνθρώπινον, οὐ διὰ προστάγματος κατεργαζομένη	τὸ	κατὰ πρόθεσιν. τίς οὖν ἂν
[36]	ἐστίν. ὁρᾷς ὅπως μικρόν τι	τὸ	κατὰ τὴν ἀρχήν ἐστι καὶ
[27]	ἡμῶν δύο πέρασιν ἑκατέρωθεν διειλημμένης,	τὸ	κατὰ τὴν ἀρχήν φημι καὶ
[35]	πρὸς τὸ αὐτὸ κατόρθωμα βλέπων,	τὸ	κατὰ τὴν ζωὴν λέγω πέρας,
[35]	ἂν τοῦτο γένοιτο· οὕτως καὶ	τὸ	κατὰ τὴν μεγάλην ἀνάστασιν, μεῖζον
[6]	ἐκ νοητοῦ τε καὶ αἰσθητοῦ	τὸ	κατὰ τὸν ἄνθρωπον μίγμα παρὰ
[40]	τῷ γιγνομένῳ, ὅταν μὴ μόνον	τὸ	κατὰ τὸν θυμὸν αἶσχος ὑβρίζῃ
[23]	ἀνταλλάγματος, ὡς ἂν μᾶλλον ἑαυτοῦ	τὸ	κατὰ τὸν τῦφον θρέψειεν πάθος,
[5]	ἰδίωμα, τὸ κατ´ ἐξουσίαν αἱρεῖσθαι	τὸ	καταθύμιον, οὐχ ὁ θεός σοι
[27]	πᾶσα κατὰ τὸ ἴσον ἐπὶ	τὸ	κάτω ἀφέστηκε, καὶ ὁμοτίμως αὐτῷ
[24]	ἐνεργούμενον· εἰ δὲ ῥέουσαν ἐπὶ	τὸ	κάτω καθ´ ὁμοιότητα τῶν ἐμβριθῶν
[24]	κινήσεως ἐκβαίνει τὴν φύσιν, ἐπὶ	τὸ	κάτω φερόμενον· οὕτως καὶ τὴν
[37]	μὴ ἀντεισιόντος ἄνωθεν ἑτέρου πρὸς	τὸ	κενούμενον, ὥστε τὸν ὁρῶντα τὴν
[13]	διὰ τῶν κατὰ φύσιν προιέναι	τὸ	κήρυγμα. εἰ γὰρ ἐντὸς ἦν
[16]	τῆς θεῷ πρεπούσης ἐννοίας διαμαρτάνει	τὸ	κήρυγμα, μηδεμιᾶς παθητικῆς διαθέσεως ἐν
[13]	διαφθορᾷ γίνεται. εἰ ταῦτα περιεῖχε	τὸ	κήρυγμα, οὐκ ἂν θεὸν εἶναι
[31]	ἀλλὰ τῆς διαθέσεως τῶν δεχομένων	τὸ	κήρυγμα. ~Τί πρὸς τούτοις ἔτι
[8]	μὲν κατὰ φύσιν πράττοι, πρὸς	τὸ	κρεῖττον αὐτοῖς τῆς ἀλλοιώσεως εἰς
[40]	διὰ τοῦ βαπτίσματος τὴν πρὸς	τὸ	κρεῖττον μεταβολήν, ἀκουσάτω τῆς Παύλου
[39]	εἴη ἐν ἐλπίδι τῆς ἐπὶ	τὸ	κρεῖττον μεταστάσεως, πρὸς ἑαυτὸν ἀναλύων.
[40]	τῆς φύσεως ἡμῶν ἡ πρὸς	τὸ	κρεῖττον μετάστασις γίνεται. οὐκοῦν εἰ,
[40]	ἀποκλύσαντες, κρείττους γεγόναμεν καὶ πρὸς	τὸ	κρεῖττον μετεποιήθημεν. εἰ δὲ τὸ
[20]	καὶ πᾶν ὅ τι πρὸς	τὸ	κρεῖττον τὴν διάνοιαν φέρει. ἀκόλουθον
[26]	δὲ σκοπὸς τῶν γιγνομένων ἐπὶ	τὸ	κρεῖττον τὴν παραλλαγὴν ἔχει. ὁ
[32]	ἀνθρωπικῶς διεξαγομένης, τοῦ δὲ κατὰ	τὸ	κρυπτὸν νοουμένου τὸ θεῖον ἐμφαίνοντος,
[7]	ἀβουλίας αὐτῷ συμβησομένην ἦλθεν εἰς	τὸ	κτίσαι τὸν ἄνθρωπον, ᾧ τὸ
[39]	τοίνυν τῶν ὄντων μεμερισμένων εἰς	τὸ	κτιστὸν καὶ τὸ ἄκτιστον, καὶ
[24]	τινα ξενισμὸν ἐπάγοι τῇ ἀκοῇ	τὸ	λέγειν πᾶσαν τὴν ἐν τῷ
[13]	δι´ ὧν ὑπὲρ πίστιν ἡγῇ	τὸ	λεγόμενον, ὑπὲρ τὴν φύσιν εἶναι
[40]	ἂν εἴη τούτοις προσθεῖναι καὶ	τὸ	λειπόμενον, ὅτι οὔτε τὰ ἀγαθὰ
[28]	τινὰ καὶ ἀνήνυτον, πάντοτε πρὸς	τὸ	λεῖπον διὰ τῶν ἐπιγινομένων ἑαυτὴν
[35]	δυνατῶς ἔχει, τοσοῦτον νῦν παραδεξαμένη,	τὸ	λεῖπον τῷ μετὰ ταῦτα ταμιεύεται
[15]	τοῦ ἀνθρώπου θεωρουμένης; οὔτε γὰρ	τὸ	λογικόν, οὔτε τὸ διανοητικόν, οὔτε
[40]	τοῦ βαπτίσματος οὐ προσίεται, οὔτε	τὸ	λογικὸν οὔτε τὸ διανοητικὸν οὔτε
[35]	δέ φημι δίχα τῆς κατὰ	τὸ	λουτρὸν ἀναγεννήσεως ἐν ἀναστάσει γενέσθαι
[32]	μυστικῶν διδαγμάτων καὶ ἡ κατὰ	τὸ	λουτρόν ἐστιν οἰκονομία, ὃ εἴτε
[39]	τροπὴν ἀλλοιουμένης, ὁ κατὰ λογισμὸν	τὸ	λυσιτελοῦν προαιρούμενος τίνος αἱρήσεται μᾶλλον
[35]	προσῳκείωται, ἐν δὲ τῇ ἀπαθείᾳ	τὸ	μακάριον εἶναι οὐκ ἀμφιβάλλεται. οἷς
[35]	τοιαύτης μυήσεως· ἀλλὰ τὴν ἐπὶ	τὸ	μακάριόν τε καὶ θεῖον καὶ
[32]	ἔτι παρὰ τῶν ἀντιλεγόντων προφέρεται;	τὸ	μάλιστα μὲν μηδὲ ὅλως δεῖν
[23]	εὐωχουμένων, οἷς οὔτε οὐρανὸς ἐπέρρει	τὸ	μάννα, οὔτε ἡ γῆ κατὰ
[26]	ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα παραδίδωσι	τὸ	μέγα μυστήριον τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως.
[2]	γὰρ ἂν καθαιροῖτο πρὸς ταπεινότητα	τὸ	μεγαλεῖον τῆς θείας δυνάμεως, εἰ
[11]	οὕτω κἀκεῖ διαφέρειν μὲν ἐπὶ	τὸ	μεγαλοπρεπέστερον τὴν θείαν φύσιν πρὸς
[23]	ἠρέμα διὰ τῶν θαυμάτων ἐπὶ	τὸ	μεῖζον διαλάμπουσαν δύναμιν κατανοήσας, ἐπιθυμητὸν
[32]	ἐν τῷ μέρει τούτῳ μὴ	τὸ	μὲν βλέπειν, παρορᾷν δὲ τὸ
[27]	ἐπικοινωνοῦντα τῆς θείας δυνάμεως ἀσχολία.	τὸ	μὲν γὰρ ἀπρεπὲς ἐπὶ τῆς
[23]	ἀγαθοῦ, τοῦ σοφοῦ, τοῦ δικαίου.	τὸ	μὲν γὰρ ἑλέσθαι σῶσαι τῆς
[24]	τε καὶ ὑπερφυῆ τῶν θαυμάτων.	τὸ	μὲν γὰρ μέγα τι καὶ
[40]	ὃ ἐν τούτῳ οὐκ ἔστι·	τὸ	μὲν γὰρ οὐ σβέννυται, τούτου
[11]	ἄνθρωπον συνιδεῖν οὐ χωροῦμεν. ἀλλὰ	τὸ	μὲν γεγενῆσθαι θεὸν ἐν ἀνθρώπου
[6]	τὸ πᾶν ἐν ἀγαθότητι συστησαμένου,	τὸ	μὲν δι´ ἀκριβείας ἐπεξιέναι οὐ
[5]	ἐν ὑποστάσει λέγειν ὑφηγούμενον. ~Ἀλλὰ	τὸ	μὲν εἶναι λόγον θεοῦ καὶ
[0]	παντὸς ὑπερκειμένην ὁμολογῆσαι· εἰ δὲ	τὸ	μὲν εἶναι μὴ ἀμφιβάλλοι, εἰς
[2]	ἐπὶ δὲ τῆς θείας φύσεως	τὸ	μὲν εἶναι πνεῦμα θεοῦ εὐσεβὲς
[34]	θεῖον τοῖς γινομένοις ἀποδείξεως προσδεοίμεθα,	τὸ	μὲν θεὸν εἶναι διὰ τῶν
[27]	δεξαμένου τὴν ἴασιν. εἰ οὖν	τὸ	μὲν κάμνον ἐπὶ γῆς ἦν,
[6]	τοῦ κρείττονος φύσεως. διὰ τοῦτο	τὸ	μὲν κατάλληλον τῇ νοητῇ φύσει
[16]	λόγῳ χρησόμεθα, ὅτι τὸ πάθος	τὸ	μὲν κυρίως, τὸ δὲ ἐκ
[40]	τὸ κρεῖττον μετεποιήθημεν. εἰ δὲ	τὸ	μὲν λουτρὸν ἐπαχθείη τῷ σώματι,
[16]	τὸ δὲ ἐκ καταχρήσεως λέγεται.	τὸ	μὲν οὖν προαιρέσεως ἁπτόμενον καὶ
[21]	δὲ τῆς τοιαύτης εἴδη κινήσεως·	τὸ	μὲν πρὸς τὸ ἀγαθὸν ἀεὶ
[21]	ἐφελκομένης εἰς κίνησιν· καλὸν δὲ	τὸ	μέν τι ἀληθῶς κατὰ τὴν
[20]	ἐπὶ τῆς παρούσης οἰκονομίας μὴ	τὸ	μέν τι βούλεσθαι τῶν τῷ
[1]	τῇ αὐτῇ προθέσει θεωρουμένων, εἴπερ	τὸ	μέν τι δύναιτο, πρὸς δέ
[27]	τὴν ἐκπλύνουσαν δύναμιν, καὶ μὴ	τὸ	μέν τι θεραπεῦσαι τῷ καθαρσίῳ,
[24]	πρεπούσαις ὑπολήψεσιν εἶναι καὶ μὴ	τὸ	μὲν ὑψηλῶς ἐπ´ αὐτοῦ νοεῖσθαι,
[5]	ἂν ἡ εἰκὼν κατ´ ἐκεῖνο	τὸ	μέρος, ἀλλοτριωθεῖσα τῷ ἀνομοίῳ πρὸς
[37]	μεταποίησιν. ἐπεὶ οὖν καὶ τοῦτο	τὸ	μέρος ἡ θεοδόχος ἐκείνη σὰρξ
[39]	τὸ διάφορον ᾖ, οὐδεμίαν κατὰ	τὸ	μέρος τοῦτο τῆς φύσεως παραλλαγὴν
[35]	αὐτὸν ἐπάνεισι βίον, ἀλλὰ πολὺ	τὸ	μέσον τῶν τε κεκαθαρμένων καὶ
[32]	τοῦ πνεύματος, ἐπαγγέλλεσθαί τε καὶ	τὸ	μετ´ αὐτῶν εἶναι, καὶ μηδενὶ
[13]	τὸ πρὸ τῆς γεννήσεως καὶ	τὸ	μετὰ τὸν θάνατον τὴν τῆς
[40]	πρὸς τὸ παρὸν ἀλλὰ πρὸς	τὸ	μετὰ τοῦτο βλέπειν, καὶ τῆς
[40]	ἔχειν. δεῖ γάρ, οἶμαι, καὶ	τὸ	μετὰ τοῦτο σκοπεῖν, ὃ πολλοὶ
[20]	φανερωτέρα τοῦ ἀγαθοῦ μαρτυρία ἢ	τὸ	μεταποιηθῆναι αὐτὸν τοῦ πρὸς τὸ
[5]	συγγενὲς ἐν τῇ φύσει πρὸς	τὸ	μετεχόμενον ἔχειν. διὰ τοῦτο καὶ
[13]	ἕτερον τῇ ἀπιστίᾳ χρήσασθαι, εἰς	τὸ	μὴ ἄνθρωπον αὐτὸν ἕνα τῶν
[7]	τὸ κτίσαι τὸν ἄνθρωπον, ᾧ	τὸ	μὴ γενέσθαι μᾶλλον ἴσως ἢ
[2]	καὶ λόγον εἶναι θεοῦ διὰ	τὸ	μὴ δεῖν ἐλλιπέστερον τοῦ ἡμετέρου
[39]	τὸ τέλειον, καὶ τοῦ δεομένου	τὸ	μὴ δεόμενον, καὶ τοῦ διὰ
[8]	ἀναλλοίωτόν ἐστι κατὰ τὴν φύσιν	τὸ	μὴ διὰ κτίσεως ἔχον τὴν
[30]	τὸν λόγον τοῦ μυστηρίου μέμφεσθαι,	τὸ	μὴ διὰ πάντων διήκειν τῶν
[13]	ἔστω σοι τοῦ φανέντος ἀπόδειξις,	τὸ	μὴ διὰ τῶν κατὰ φύσιν
[1]	ὁ Ἰουδαῖος οὐ δέχεται, καὶ	τὸ	μὴ διαφέρειν κατὰ τὴν φύσιν
[9]	πρὸς τὸ ἀκόλουθον βλέπων διὰ	τὸ	μὴ δοκεῖν ἔξω τι τῆς
[8]	διαβιῴη, παρὰ πολὺ τῷ τοιούτῳ	τὸ	μὴ εἶναι τοῦ ἀλγεινῶς εἶναι
[39]	καὶ τοῦ διὰ προκοπῆς ἀνιόντος	τὸ	μὴ ἔχον εἰς ὅ τι
[8]	καὶ ἡδοναῖς τὸ καλὸν καὶ	τὸ	μὴ καλὸν κρίνειν τῆς ἀλόγου
[8]	ἀληθῶς καλοῦ ἡ κατανόησις διὰ	τὸ	μὴ μετέχειν αὐτὰ νοῦ καὶ
[6]	οὐκ ἔστι καθ´ ὑπόστασιν εἰπεῖν	τὸ	μὴ ὂν ἀντιδιαστέλλεσθαι πρὸς τὸ
[6]	ἀλλ´ ὥσπερ ἀντιδιαιρεῖται τῷ ὄντι	τὸ	μὴ ὂν καὶ οὐκ ἔστι
[8]	μὲν γάρ ἐστιν ἡ εἰς	τὸ	μὴ ὂν μεταχώρησις· λύσις δὲ
[26]	τοῦ χείρονος γίγνεται καὶ εἰς	τὸ	μὴ ὂν μεταχώρησις, ὠφέλεια δὲ
[18]	φύσεως, πάντα καπνοῦ δίκην εἰς	τὸ	μὴ ὂν μετεχώρησεν, ὥστε παύσασθαι
[21]	ἐπιθυμίας διαψευσθεὶς ὁ νοῦς πρὸς	τὸ	μὴ ὂν παρηνέχθη, δι´ ἀπάτης
[15]	βουλήματι τὸ πᾶν συστησάμενος καὶ	τὸ	μὴ ὂν ὑποστήσας ἐν μόνῃ
[40]	πολλὴ δὲ τοῦ σβεννυμένου πρὸς	τὸ	μὴ παραδεχόμενον σβέσιν ἡ διαφορά.
[31]	ἀγαθότητος τοῦ θεοῦ τὸ ἔγκλημα,	τὸ	μὴ πᾶσιν ἐγγενέσθαι τὴν πίστιν,
[8]	ἅπτεται. πῶς γὰρ ἂν διαλυθείη	τὸ	μὴ συγκείμενον; ἐπεὶ δὲ χρεία
[9]	τὸ καλὸν ἐφ´ ἑαυτοῦ καὶ	τὸ	μὴ τοιοῦτον κατανοῆσαι, ποίοις γνωρίσμασιν
[22]	οὖν ἐν τούτοις τὸ δίκαιον;	τὸ	μὴ τυραννικῇ τινὶ χρήσασθαι κατὰ
[32]	τινα λόγον ἀπόρρητον, ἀλλ´ οὖν	τὸ	μὴ τῷ ἀτίμῳ τρόπῳ τοῦ
[31]	πρόχειρον οὔσης ἑκάστῳ τῆς ἀποκρίσεως,	τὸ	μηδὲν ἐφ´ ἡμῖν τῶν κατὰ
[32]	ὕψος, τό τε πλάτος καὶ	τὸ	μῆκος. ἑκάστην γὰρ τοῦ σταυροῦ
[39]	παρὰ τοῦ κυρίου μαθὼν διὰ	τὸ	μήπω χωρῆσαι τοῦ μυστηρίου τὸν
[26]	ἀξίαν ἑκάστῳ νέμειν, σοφοῦ δὲ	τὸ	μήτε παρατρέπειν τὸ δίκαιον, μήτε
[28]	τί οὖν ἀπρεπὲς περιέχει ἡμῶν	τὸ	μυστήριον, εἰ διὰ τούτων κατεμίχθη
[16]	μὴν ἀμφοτέρων αὐτὸν καθαρεύειν φησὶ	τὸ	μυστήριον· εἰ οὖν ἡδονῆς μὲν
[32]	ἄν τις δι´ ἀκριβείας καταμαθὼν	τὸ	μυστήριον εὐλογώτερον εἴποι μὴ διὰ
[38]	τοῖς εἰρημένοις ἐνδεῖν τῶν περὶ	τὸ	μυστήριον ζητουμένων, πλὴν τοῦ κατὰ
[16]	συγγενῆ μεταχώρησις. τίνος οὖν λέγει	τὸ	μυστήριον ἡμῶν ἧφθαι τὸ θεῖον;
[12]	ἡ περὶ αὐτὸν ἱστορία, εἰκότως	τὸ	μυστήριον ἡμῶν οἱ ἔξω τῆς
[32]	τοῦτο μεμαθήκαμεν περὶ τοῦ σταυροῦ	τὸ	μυστήριον. τὰ δὲ ἀπὸ τούτου
[1]	ἐστίν, οὐκέτ´ ἂν ἡμῖν κινδυνεύοι	τὸ	μυστήριον ταῖς Ἑλληνικαῖς μαχόμενον ὑπολήψεσι
[9]	ὁμοίως ἕξει, δι´ ὧν μάλιστα	τὸ	μυστήριον τῆς ἀληθείας κρατύνεται· γένεσις
[16]	ἕνωσις διαβαίνει. καὶ τοῦτό ἐστι	τὸ	μυστήριον τῆς τοῦ θεοῦ περὶ
[28]	οἴονται διὰ τούτων ἐπιγέλαστον ποιεῖν	τὸ	μυστήριον, ὡς ἀπρεπὲς ὂν θεῷ
[8]	ἐστι, πάντως οἶμαι τὴν πρὸς	τὸ	νεκροῦσθαι δύναμιν, ἣ τῆς ἀλόγου
[35]	ἐκείνου γεγονότος ἡ μίμησις; ἅπαν	τὸ	νεκρωθὲν οἰκεῖόν τινα καὶ κατὰ
[16]	τε τὸ αἰσθητόν φημι καὶ	τὸ	νοερὸν τοῦ ἀνθρωπίνου συγκρίματος, διὰ
[6]	τρόπον καὶ τοῦ αἰσθητοῦ πρὸς	τὸ	νοητὸν γίνεταί τις κατὰ θείαν
[6]	τοῖς οὖσιν ἡ κατανόησις, εἰς	τὸ	νοητόν τε καὶ αἰσθητὸν τῆς
[6]	τῷ ἰδιάζοντι τῆς φύσεως πρὸς	τὸ	νοητὸν τὴν συγγένειαν, προμηθείᾳ δὲ
[26]	τοῦ πυρὸς τῇ ἀναλωτικῇ δυνάμει	τὸ	νόθον ἐξαφανίζοντος, πλὴν ἀλλὰ θεραπεία
[26]	οἰκονομίαν ταύτην θεωρουμένης ἐνάγεται πρὸς	τὸ	νομίσαι ἀπάτην τινὰ τὴν τοιαύτην
[5]	περὶ τούτων ἐν ὀλίγοις διαληψόμεθα.	τὸ	νῦν ἐν ἀτόποις εἶναι τὴν
[24]	τῷ θανάτῳ ἐγκρατηθῆναι, γενόμενον δὲ	τὸ	οἰκεῖον ἑαυτῷ καὶ κατὰ φύσιν
[36]	ζωτικὴν αὐτοῦ δύναμιν, παρόντα δὲ	τὸ	οἰκεῖον ποιεῖν; ἴδιον δὲ τῆς
[5]	ἂν δι´ ἑκάστου τούτων πρὸς	τὸ	οἰκεῖον τὴν ἐπιθυμίαν ἔχοι. ἐπεὶ
[5]	ἂν διὰ τοῦ καταλλήλου πρὸς	τὸ	οἰκεῖον τὴν ἔφεσιν ἔχοι. καὶ
[32]	φύσεως ἐκ τοῦ μέρους ἐπὶ	τὸ	ὅλον συνεκδιδομένη. τί οὖν ἔξω
[39]	καὶ τρόπον τινὰ πάλιν εἰς	τὸ	ὁμογενὲς ἑαυτὸν εἰσαγάγῃ, τῆς ὑπερεχούσης
[5]	ἂν δι´ ἑκάστου καταλλήλως πρὸς	τὸ	ὅμοιον ἡ ὄρεξις φέροιτο, οὐκ
[6]	γήινον καὶ μία τις κατὰ	τὸ	ὁμότιμον διὰ πάσης τῆς κτίσεως
[6]	τὸ μὴ ὂν ἀντιδιαστέλλεσθαι πρὸς	τὸ	ὄν, ἀλλὰ τὴν ἀνυπαρξίαν ἀντιδιαιρεῖσθαι
[21]	καθάπερ φαμὲν τῷ μὴ ὄντι	τὸ	ὂν ἀντιδιαιρεῖσθαι καὶ τῇ ἀνυπαρξίᾳ
[6]	ἡ δὲ αἰσθητὴ κατ´ αὐτὸ	τὸ	ὄνομα ἐντός ἐστι τῆς διὰ
[21]	γενέσθαι· ἐπεὶ οὖν τῆς πρὸς	τὸ	ὄντως ἀγαθὸν ἐπιθυμίας διαψευσθεὶς ὁ
[8]	τὴν ἐπιστήμην περιθρύψαι τῷ μολίβδῳ	τὸ	ὄστρακον· εἶθ´ οὕτως πάλιν κατὰ
[13]	τῶν αὐτῶν τούτων πάντως οὐδὲ	τὸ	οὕτως αὐτὸν γεγεννῆσθαι ἀπίθανον. ὁ
[7]	ἀπολαύσεως τὸ ἀγαθὸν ὁριζόμενοι διὰ	τὸ	πάθεσι καὶ ἀρρωστήμασιν ὑποκεῖσθαι κατ´
[6]	ὡμοιωμένη. τὸ δ´ ὅπως ἐπὶ	τὸ	πάθος κατερρύη τοῦ φθόνου ὁ
[16]	τῷ αὐτῷ λόγῳ χρησόμεθα, ὅτι	τὸ	πάθος τὸ μὲν κυρίως, τὸ
[12]	ἐνεργειῶν μαρτυρίας. ὥσπερ τοίνυν εἰς	τὸ	πᾶν ἀφορῶντες, καὶ τὰς κατὰ
[25]	νήπιος τὴν ψυχὴν ὡς εἰς	τὸ	πᾶν βλέπων μὴ ἐν παντὶ
[32]	ἡ τοῦ μέρους ἀνάστασις ἐπὶ	τὸ	πᾶν διεξέρχεται, κατὰ τὸ συνεχές
[6]	μηδενὶ κακῷ κτισθεὶς παρὰ τοῦ	τὸ	πᾶν ἐν ἀγαθότητι συστησαμένου, τὸ
[27]	πάντων ἐπ´ ἴσης διήκειν τὴν	τὸ	πᾶν ἐπικρατοῦσαν δύναμιν ὑπονοήσαιμεν, ἀλλ´
[37]	πρὸς τὴν ἑαυτοῦ φύσιν καὶ	τὸ	πᾶν μετεποίησεν. ἀλλὰ μὴν οὐκ
[8]	τις ἀποσκοπῶν τῆς σοφίας τοῦ	τὸ	πᾶν οἰκονομοῦντος οὐκέτ´ ἂν εὐλόγως
[6]	αὐτὸ τοῦτο δυναμωθεῖσα παρὰ τῆς	τὸ	πᾶν οἰκονομούσης δυνάμεως· εἶτα κατεσκευάσθη
[32]	τὸν θάνατον οἰκονομίας διαταθεὶς ὁ	τὸ	πᾶν πρὸς ἑαυτὸν συνδέων τε
[15]	διαμεῖναι. ὁ γὰρ τῷ βουλήματι	τὸ	πᾶν συστησάμενος καὶ τὸ μὴ
[5]	γεγενῆσθαι καὶ σοφίᾳ παρὰ τοῦ	τὸ	πᾶν συστησαμένου πιστεύουσιν, ἢ καὶ
[27]	κάτω ἀφέστηκε, καὶ ὁμοτίμως αὐτῷ	τὸ	πᾶν ὑποβέβηκε. τὸ γὰρ καθ´
[35]	τὸ γινόμενον ἦν, καὶ εἰς	τὸ	παντελὲς τὸ κακὸν ἐκ τῆς
[34]	εὐχόμενοι τῷ θεῷ οὐδὲν ἀμβλύνουσι	τὸ	πάντως γινόμενον, οὐδὲ μὴν ἄχρηστον
[35]	ὁμοίως ἐπάναγκες διὰ μιμήσεως ἕπεσθαι,	τὸ	παρ´ αὐτοῦ προδειχθὲν εἰς ἔργον
[30]	ἡμῶν ἐν τῷ λόγῳ κατεσκευάζετο,	τὸ	παρὰ τοῦ θείου βουλήματος ἀποκληροῦσθαι
[17]	δὲ μᾶλλον ἐκ τῶν εἰρημένων	τὸ	παρὰ τῶν ἀπίστων ἡμῖν προφερόμενον.
[29]	ἅπαν ἐπὶ τὴν ἐπιφάνειαν ἐκκαλυφθῆναι	τὸ	παρὰ φύσιν ἐγκείμενον, οὐ καταφαρμακεύεται
[33]	εἰκόνι θεοῦ; ἀλλ´ οὐδὲν ἐκεῖ	τὸ	παράδοξον, εἰ θεοῦ βουλομένου πρὸς
[12]	τὸ εὐεργετεῖν τὸν δεόμενον, θεοῦ	τὸ	παρατραπεῖσαν ἐξ ἀσθενείας τὴν φύσιν
[21]	ἐπιτυχεῖν τοῦ ὄντως καλοῦ, ἢ	τὸ	παρατραπέντας αὐτοῦ διά τινος τῆς
[34]	θαυμάτων ἐστίν. ὥστε διὰ πάντων	τὸ	παρεῖναι τὸ θεῖον οὐδεμίαν ἀμφιβολίαν
[34]	οὐκέτ´ οὖν ἂν ἑτέρας εἰς	τὸ	παρεῖναι τὸ θεῖον τοῖς γινομένοις
[34]	τὴν φύσιν ἑαυτοῦ δείξαντα, συναπεδείχθη	τὸ	παρεῖναι τοῖς γινομένοις αὐτὸν κατὰ
[40]	σωφρονούντων ἂν εἴη μὴ πρὸς	τὸ	παρὸν ἀλλὰ πρὸς τὸ μετὰ
[12]	ὑγείας πρὸς ἑαυτὴν ἐπανάγειν, θεοῦ	τὸ	πάσης ἐπιστατεῖν ὁμοιοτρόπως τῆς κτίσεως,
[8]	ἐπειδὴ γὰρ ἡ αἴσθησις πρὸς	τὸ	παχύ τε καὶ γήινον οἰκείως
[16]	ἀρχῆς κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἐπὶ	τὸ	πέρας εὐοδουμένης. ἐν γὰρ τῷ
[35]	κατορ– θωθείη, καίτοι, εἰ πρὸς	τὸ	πέρας ἡ ἀρχὴ κρίνοιτο, ἀντ´
[17]	ἐπενόησεν, ἕτερον δέον, ἀλλὰ πρὸς	τὸ	πέρας ὁρῶντες τῆς εὐεργεσίας ἐν
[8]	τῆς διανοίας ὑπάγεται. οὐκοῦν πρὸς	τὸ	πέρας τις ἀποσκοπῶν τῆς σοφίας
[1]	τῷ μεγαλείῳ τοῦ θεωρουμένου πᾶν	τὸ	περὶ αὐτῆς λεγόμενον συνεπαίρεται. οὐκοῦν
[9]	τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως διὰ	τὸ	περὶ τὸν θάνατον ἀπρεπὲς οὐ
[37]	ἐγκείμενον ὑπεξίοι, οὐκ ἂν φυλάσσοι	τὸ	περὶ τὸν ὄγκον ἑαυτοῦ σχῆμα,
[30]	τὸν βίον. ἀλλ´ ἀφέντες καὶ	τὸ	περὶ τούτων τὸν λόγον τοῦ
[37]	εἰσρέον ἐν αὐτῷ γινόμενον σχηματίζειν	τὸ	περιέχον τὸν ὄγκον· οὕτω καὶ
[37]	λεῖπον πρὸς ἑαυτὴν ἐφελκομένη καὶ	τὸ	περιττεῦον ἀπωθουμένη; καὶ ὥσπερ τις
[33]	λόγος ἐστὶν ὁ λογισμῷ τινὶ	τὸ	πιθανὸν ἐφευρίσκων. τί γὰρ κοινὸν
[6]	ἐξ αὐτῆς τῆς φύσεως ἡμῶν	τὸ	πιστὸν ἐπαγόμενος. διπλῆ τίς ἐστιν
[32]	κάτω, ἢ πρὸς τὰ κατὰ	τὸ	πλάγιον πέρατα διαβαίνει ἡ ἔννοια.
[29]	οὔσης τῆς κακίας τὴν ἐπὶ	τὸ	πλέον αὐτῆς πρόοδον ὑπετέμετο; πρὸς
[0]	διάκρισιν. εἰ γὰρ μήτε παρὰ	τὸ	πλέον καὶ ἔλαττον τὴν διαφορὰν
[8]	καὶ ἐκ μυρίων ἑτέρων, ὧν	τὸ	πλῆθος διὰ τὴν ἀμετρίαν παραδραμούμεθα.
[17]	ἐπειδή, καθώς φησιν ἡ προφητεία,	τὸ	πλῆθος τῆς χρηστότητος τοῦ θεοῦ
[3]	καὶ ὁ λόγος ἐστὶ καὶ	τὸ	πνεῦμα· ἀλλ´ ἐπειδὰν τὸ διακεκριμένον
[4]	ῥῆμα ὁ λόγος, οὔτε ἆσθμα	τὸ	πνεῦμα. ἦ γὰρ ἂν καθ´
[2]	φύσει. ἀλλ´ ἐφ´ ἡμῶν μὲν	τὸ	πνεῦμα ἡ τοῦ ἀέρος ἐστὶν
[2]	θεῷ καὶ ἐν αὐτῷ γίνεσθαι	τὸ	πνεῦμα θεοπρεπές ἐστιν οἴεσθαι· ἀλλ´
[3]	ἄλλο γάρ τι τῇ ὑποστάσει	τὸ	πνεῦμα, καὶ ἕτερον ὁ λόγος,
[39]	ὁ ἄνθρωπος, κτιστὸν δὲ καὶ	τὸ	πνεῦμα καὶ τὸν μονογενῆ θεὸν
[39]	νομίζοι εἶναι τὸν υἱὸν ἢ	τὸ	πνεῦμα τὸ ἅγιον, μὴ συμπαραλαμβάνειν
[4]	ὁ τοῦ θεοῦ λόγος καὶ	τὸ	πνεῦμα τῷ πνεύματι, ὁμοία πάντως
[11]	καὶ ἀκτίστου φύσεως ὑποστῆναι πιστεύοντες,	τὸ	πόθεν ἢ τὸ πῶς τῇ
[8]	οἱ κακῶς ἔχοντες. διὰ δὲ	τὸ	πολλὴν γεγενῆσθαι τῇ ψυχῇ πρὸς
[8]	σώματι· δι´ ἀμφοτέρων γὰρ πρόεισιν	τὸ	πονηρὸν εἰς ἐνέργειαν· διὰ τοῦτο
[8]	πεποιηκότα μὴ ἔξω τῆς πρὸς	τὸ	πονηρὸν ὁρμῆς εἶναι. καὶ γὰρ
[6]	ὑπὸ τοῦ ἰδίου βάρους πρὸς	τὸ	πρανὲς συνελαύνεται, οὕτω κἀκεῖνος, τῆς
[13]	ἐστὶ φύσεως. φημὶ κἀγώ. ἀλλὰ	τὸ	πρὸ τῆς γεννήσεως καὶ τὸ
[35]	παιδευόμενοι, ὁ δὲ μὴ πράττων	τὸ	προδεικνύμενον ἀμέτοχος τῆς τοιαύτης ἐμπειρίας
[2]	διὰ φωνῆς προφαινόμενον, οὔτε μετὰ	τὸ	προενεχθῆναι διαλυόμενον, οὐδὲ ἄλλο τι
[37]	σάρκες εἰσίν, ἀνθρώπῳ δὲ κατὰ	τὸ	προηγούμενον ἄρτος. καὶ εἰς τὴν
[23]	ἐν ἐκείνῳ πλεῖον τοῦ κατεχομένου	τὸ	προκείμενον εἶδεν ἐν τῷ συναλλάγματι.
[26]	ἐπείπερ ἴδιον τῶν ἀπατώντων ἐστὶ	τὸ	πρὸς ἕτερον τὰς τῶν ἐπιβουλευομένων
[12]	ὑπὲρ τὸν ἀέρα τόπων, θεοῦ	τὸ	πρὸς πάντα διαρκῆ τὴν δύναμιν
[35]	τί γὰρ ἴσον ἄνθρωπος καὶ	τὸ	πρὸς τὴν σύστασιν τοῦ ζῴου
[30]	ἡμέτερον λόγον, ὅτι καὶ μετὰ	τὸ	προσαχθῆναι τὴν θεραπείαν ἔτι πλημμελεῖται
[17]	πᾶσα τῶν ἀπίστων ἀντίρρησις, εἰ	τὸ	προσδοκώμενον ἐν ὀφθαλμοῖς ἦν· νυνὶ
[8]	ὄστρακον· εἶθ´ οὕτως πάλιν κατὰ	τὸ	πρότερον σχῆμα πρὸς τὴν ἰδίαν
[31]	ἐπαινοίη τὸν σώφρονα; ταύτης κατὰ	τὸ	πρόχειρον οὔσης ἑκάστῳ τῆς ἀποκρίσεως,
[10]	τῆς ὕλης πῦρ καὶ τὴν	τὸ	πῦρ ἐξάπτουσαν ὕλην, ἔργῳ δὲ
[10]	θείας οἰκονομίας λαβεῖν; ὡς γὰρ	τὸ	πῦρ ἐπὶ τῆς λαμπάδος ὁρᾶται
[24]	τοιοῦτον ἐν θαύματι ποιεῖται, πῶς	τὸ	πῦρ καὶ διαμένει πῦρ ὂν
[11]	ὑποστῆναι πιστεύοντες, τὸ πόθεν ἢ	τὸ	πῶς τῇ περὶ τούτων πίστει
[8]	τὸ ἐξ ἀρχῆς κάλλος ἀναστοιχειώσει	τὸ	σκεῦος. ἐπειδὴ δὲ σύνδεσίς τις
[8]	τὴν ἰδίαν ἑαυτοῦ χρῆσιν ἀναπλάσαι	τὸ	σκεῦος, κενὸν τῆς ἐμμιχθείσης ὕλης
[26]	τὸν θάνατον, τῷ φωτὶ δὲ	τὸ	σκότος, τῇ ἀφθαρσίᾳ δὲ τὴν
[8]	δὲ στερήσει τοῦ φωτὸς ἐπιγενέσθαι	τὸ	σκότος, τῇ δὲ τῆς ἀρετῆς
[20]	φθάσασιν εἴρηται, πάντως τῷ δικαίῳ	τὸ	σοφὸν συνεζευγμένον ἀρετὴ γίγνεται, εἰ
[0]	τοῦ ἀγαθοῦ ἐπίνοιαν, εἴτε κατὰ	τὸ	σοφόν τε καὶ ἄφθαρτον καὶ
[20]	καὶ τάξει δι´ ἀκολούθου προιόντα	τὸ	σοφόν τε καὶ τεχνικὸν τῆς
[21]	θείαις ὑπολήψεσι πρέποντα, τὸ ἀγαθόν,	τὸ	σοφόν, τὸ δίκαιον, τὸ δυνατόν,
[24]	ἕτερον. δέδεικται τοίνυν τὸ ἀγαθόν,	τὸ	σοφόν, τὸ δίκαιον, τὸ δυνατόν,
[23]	ἀγαθὸν τῷ δικαίῳ συνέζευκται καὶ	τὸ	σοφὸν τούτων οὐκ ἀποκέκριται. τὸ
[20]	πῶς τοίνυν ἐν τοῖς γεγενημένοις	τὸ	σοφὸν τῷ ἀγαθῷ συνθεωρεῖται; ὅτι
[20]	λοιπά, εἰ ἔξω τοῦ δικαίου	τὸ	σοφὸν φέροιτο, ἢ τὸ δίκαιον,
[20]	τὰ δύο μετ´ ἀλλήλων κατανοῆσαι,	τὸ	σοφόν φημι καὶ τὸ δίκαιον.
[34]	εὐχῆς συμμαχία, μᾶλλον ἐπιτελὲς ἔσται	τὸ	σπουδαζόμενον; καθάπερ γὰρ οἱ ἐπιφαῦσαι
[34]	καὶ τῆς ἡμετέρας προαιρέσεως πρὸς	τὸ	σπουδαζόμενον τὴν ὁρμὴν ἐχούσης, εἰ
[37]	στερρᾶς τε καὶ ἀντιτύπου τροφῆς	τὸ	στερρὸν τοῦ σώματος ὑποστηρίζομεν, τὸν
[35]	τὸ ὕδωρ ἐπιχεάμενος καὶ ὑποδὺς	τὸ	στοιχεῖον ἐν τρισὶ περιόδοις τὴν
[35]	καὶ συναποθεωθείσης σαρκὸς ἅπαν συνδιασωθῇ	τὸ	συγγενὲς αὐτῇ καὶ ὁμόφυλον, ἀναγκαῖον
[5]	γίνεται, διὰ τῆς ἐμφύτου δυνάμεως	τὸ	συγγενὲς ἐφελκόμενος, οὕτως ἀναγκαῖον ἦν
[35]	τοῦ λουτροῦ προκαθηγήσατο κάθαρσις, πρὸς	τὸ	συγγενὲς τούτοις ἡ ἀναχώρησις ἔσται·
[2]	οὕτως καὶ πνεῦμα μεμαθηκότες θεοῦ,	τὸ	συμπαρομαρτοῦν τῷ λόγῳ καὶ φανεροῦν
[32]	ἐπὶ τὸ πᾶν διεξέρχεται, κατὰ	τὸ	συνεχές τε καὶ ἡνωμένον τῆς
[12]	τὸ ζωοποιεῖν τοὺς ἀνθρώπους, θεοῦ	τὸ	συντηρεῖν διὰ προνοίας τὰ ὄντα,
[23]	ἡ θεότης, ὡς ἄν, πρὸς	τὸ	σύντροφόν τε καὶ συγγενὲς αὐτῷ
[37]	μεταποιεῖσθαι πιστεύομεν. καὶ γὰρ ἐκεῖνο	τὸ	σῶμα ἄρτος τῇ δυνάμει ἦν,
[37]	οὐ διὰ βρώσεως προιὼν εἰς	τὸ	σῶμα γενέσθαι τοῦ λόγου, ἀλλ´
[37]	τοῦ λόγου, ἀλλ´ εὐθὺς πρὸς	τὸ	σῶμα διὰ τοῦ λόγου μεταποιούμενος,
[37]	σαρκὸς ὡμολογήθη, ὅτι ἄρτῳ κἀκεῖνο	τὸ	σῶμα διεκρατεῖτο, τὸ δὲ σῶμα
[37]	δι´ ἐκείνων ἐφ´ ἅπαν καταμερισθείη	τὸ	σῶμα ἡ τοῦ βοηθοῦντος δύναμις,
[37]	τοῦ λόγου ὅτι Τοῦτό ἐστι	τὸ	σῶμά μου. πάσης δὲ σαρκὸς
[37]	τοῦτο; οὐδὲν ἕτερον ἢ ἐκεῖνο	τὸ	σῶμα ὃ τοῦ τε θανάτου
[29]	ἐγκείμενον, οὐ καταφαρμακεύεται τοῖς πυκνοῦσι	τὸ	σῶμα παρὰ τῶν τεχνικῶς μεθοδευόντων
[16]	διαμονή, ἡ τῶν στοιχείων περὶ	τὸ	σῶμα συνδρομή, ἡ τοῦ συντεθέντος
[16]	ἧς ἥ τε ψυχὴ πρὸς	τὸ	σῶμα συντρέχει, τό τε σῶμα
[11]	καὶ ἕτερον εἶναί τι παρὰ	τὸ	σῶμα τὴν ψυχὴν πεπιστεύκαμεν ἐκ
[16]	πάλιν μετὰ τὴν διάλυσιν πρὸς	τὸ	σῶμα τῆς ψυχῆς ἐπανελθούσης, οἷον
[37]	τὸν ἄρτον ἰδὼν τρόπον τινὰ	τὸ	σῶμα τὸ ἀνθρώπινον βλέπει, ὅτι
[8]	ἀλλ´ ὥσπερ εἰσί τινες κατὰ	τὸ	σῶμα τῶν παθημάτων διαφοραί, ὧν
[7]	προσήκει, ἀλλ´ ἔξω τῶν κατὰ	τὸ	σῶμα φαινομένων τὸν νοῦν ἀποστήσαντας,
[8]	τῷ αἰσθητικῷ μέρει, τῷ κατὰ	τὸ	σῶμά φημι, τῆς κακίας καταμιχθείσης,
[37]	τοῦ λόγου χάρις ἅγιον ἐποίει	τὸ	σῶμα ᾧ ἐκ τοῦ ἄρτου
[33]	ὡς οὐ συμβαῖνον τῇ ἐπαγγελίᾳ	τὸ	σωματικῶς ἐνεργούμενον. πῶς γάρ, φασίν,
[20]	οὐ γὰρ ἂν ἦλθεν εἰς	τὸ	σῶσαι ἡμᾶς, καθώς φησιν ὁ
[14]	ὑψηλὰς ἐνεργείας αὐτοῦ τῇ πρὸς	τὸ	ταπεινὸν ἐπιμιξίᾳ συνευτελίζεσθαι. ~Οὐκ ἀποροῦμεν
[24]	δοκοῦν οὐσιωθέντος. ἡ δὲ πρὸς	τὸ	ταπεινὸν κάθοδος περιουσία τίς ἐστι
[24]	τὴν παντοδύναμον φύσιν καὶ πρὸς	τὸ	ταπεινὸν τῆς ἀνθρωπότητος καταβῆναι ἰσχῦσαι
[24]	ὁμοιώματι ἀνθρώπου καὶ σχήματι κατὰ	τὸ	ταπεινὸν τῆς φύσεως ἡμῶν καὶ
[19]	τὸν λόγον; τίς ἄλλη ἢ	τὸ	τὰς εὐσεβεῖς περὶ τοῦ θεοῦ
[10]	ὕλης, καὶ λόγος μὲν διακρίνει	τό	τε ἐπὶ τῆς ὕλης πῦρ
[37]	τῷ εἶναι μένει, ἀπαύστῳ κινήσει	τό	τε λεῖπον πρὸς ἑαυτὴν ἐφελκομένη
[32]	τὸ βάθος καὶ τὸ ὕψος,	τό	τε πλάτος καὶ τὸ μῆκος.
[0]	τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ δίκαιον,	τό	τε σοφὸν καὶ τὸ δυνατὸν
[16]	ψυχὴ πρὸς τὸ σῶμα συντρέχει,	τό	τε σῶμα τῆς ψυχῆς διακρίνεται·
[24]	θεραπευθείη, καὶ εἰς τὴν ζωὴν	τὸ	τεθνηκὸς ἐπανέλθοι; ~Τὸ δὲ ἐν
[40]	αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα θεοῦ γενέσθαι.	τὸ	τέκνον γενόμενόν τινος ὁμογενὲς πάντως
[0]	θεότητος περιαγαγεῖν ὁμολογίαν. εἰ γὰρ	τὸ	τέλειον ἐν παντὶ δοίη περὶ
[35]	τοῦ καθηγουμένου τῆς σωτηρίας ἡμῶν	τὸ	τέλειον ἡ κατὰ τὸν θάνατον
[39]	πολὺ τιμιώτερον, καὶ τοῦ ἐλλιποῦς	τὸ	τέλειον, καὶ τοῦ δεομένου τὸ
[9]	ἀνατροφήν, τὴν αὔξησιν, τὴν πρὸς	τὸ	τέλειον τῆς φύσεως πρόοδον, τὴν
[27]	κατὰ τὴν ἀρχήν φημι καὶ	τὸ	τέλος, καθ´ ἑκάτερον εὑρίσκεται πέρας
[24]	ἡ δύναμις. πρῶτον μὲν οὖν	τὸ	τὴν παντοδύναμον φύσιν καὶ πρὸς
[8]	θάνατον· ὥσπερ γὰρ ἐν σαρκὶ	τὸ	τῆς αἰσθητῆς χωρισθῆναι ζωῆς προσαγορεύομεν
[4]	τὴν σύστασιν ἔσχον, ἆρα συνέστηκε	τὸ	τῆς ἀληθείας μυστήριον, λόγον ἐν
[33]	καὶ πίστις ἐστὶ δι´ ὧν	τὸ	τῆς ἀναγεννήσεως πληροῦται μυστήριον, δυσπειθῶς
[8]	ἐν μὲν τῇ παρούσῃ ζωῇ	τὸ	τῆς ἀρετῆς φάρμακον εἰς θεραπείαν
[38]	γίνεται ζῷον· μόνον γὰρ τοῦτο	τὸ	τῆς γεννήσεως εἶδος κατ´ ἐξουσίαν
[35]	τί οὖν ἔστιν ὃ μιμεῖται;	τὸ	τῆς ἐμμιχθείσης κακίας ἐν τῇ
[16]	οὗ τὸν θεὸν κεκοινωνηκέναι φησὶ	τὸ	τῆς εὐσεβείας μυστήριον; εἰ δὲ
[3]	διαμερισμὸν οὐ προσίεται, ὡς μήτε	τὸ	τῆς μοναρχίας σχίζεσθαι κράτος εἰς
[21]	τὴν ἀληθῆ τροφήν, περιχανοῦσαν δὲ	τὸ	τῆς τροφῆς εἴδωλον ἐν λιμῷ
[35]	γινομένοις εὑρήσει διαφοράν, ἑκατέρου κατὰ	τὸ	τῆς φύσεως μέτρον ἐξεργαζομένου τὰ
[1]	τὴν σοφίαν ὑπονοήσειεν, ἀλλὰ πρὸς	τὸ	τῆς φύσεως τῆς ἡμετέρας μέτρον
[39]	κατ´ ἀνάγκην ὁμογενές ἐστι καὶ	τὸ	τικτόμενον. τί οὖν ἂν εἴη
[33]	παράδοξον, εἰ θεοῦ βουλομένου πρὸς	τὸ	τιμιώτατον ζῷον τὸ ὑγρὸν μεταβαίνει.
[33]	διεξελθεῖν. ~Ἐπειδὰν γὰρ παρ´ ἡμῶν	τὸ	τοιοῦτον ἀκούσωσιν, ὅτι, τοῦ θνητοῦ
[37]	ὡς ἂν ἐν ἡμῖν γενόμενον	τὸ	τοιοῦτον ἀλεξητήριον τὴν προεντεθεῖσαν τῷ
[30]	ἀμοιρούντων τῆς κλήσεως, καιρὸν εἶχεν	τὸ	τοιοῦτον ἔγκλημα κατὰ τοῦ μυστηρίου
[30]	προσαχθέντας τῇ πίστει δικαιότερον ἂν	τὸ	τοιοῦτον ἔγκλημα μετατεθείη, οὐκ ἐπὶ
[24]	ἐμβριθῶν σωμάτων ἴδοι τὴν φλόγα,	τὸ	τοιοῦτον ἐν θαύματι ποιεῖται, πῶς
[35]	ἀναστάσεως χάριν ἀπεμιμήσατο. εἴρηται δὲ	τὸ	τοιοῦτον καὶ ἐν τοῖς φθάσασιν,
[20]	ἀρετῇ θεωρεῖται· θηριῶδες γάρ ἐστι	τὸ	τοιοῦτον καὶ τυραννικὸν τῆς δυνάμεως
[32]	ἐκτάσεις λέγων. καὶ σαφέστερον ἑτέρωθι	τὸ	τοιοῦτον νόημα πρὸς Φιλιππησίους, οἶμαι,
[4]	τὰ παρ´ ἡμῖν ῥήματα καὶ	τὸ	τοῖς ῥήμασι συνδιεξερχόμενον πνεῦμα. ἄπρακτα
[8]	φησι τῶν κακῶν ἔσχατον εἶναι,	τὸ	τὸν βίον ἡμῶν τῇ νεκρότητι
[38]	ἡ τοῦ εὐαγγελίου περιέχει φωνή,	τὸ	τὸν γεννώμενον κατὰ τὴν πνευματικὴν
[37]	διὰ τῆς ἀλλοιωτικῆς δυνάμεως πρὸς	τὸ	τοῦ σώματος εἶδος τῆς τροφῆς
[8]	καὶ ὁ ἄνθρωπος ἦν, ᾧ	τὸ	τρεπτὸν τῆς φύσεως πρὸς τὸ
[21]	καὶ εὑρετοῦ καλὸν ἀναπεισθεὶς εἶναι	τὸ	τῷ καλῷ ἐναντίον· οὐ γὰρ
[31]	κρείττονι τὰς ἀνθρωπίνας προαιρέσεις πρὸς	τὸ	τῷ κρατοῦντι δοκοῦν περιάγεσθαι. οὐκοῦν
[24]	σκότῳ τοῦ φωτὸς ἐπιφανέντος ἐξαφανισθῇ	τὸ	τῷ φωτὶ καὶ τῇ ζωῇ
[7]	ἀναδείξας· ὁ ἆθλον τῆς προαιρέσεως	τὸ	τῶν ἀγαθῶν γέρας τοῖς κατ´
[16]	καὶ ἀνεκφράστου συνανακράσεως τοῦτο οἰκονομήσασθαι,	τὸ	τῶν ἅπαξ ἑνωθέντων, ψυχῆς λέγω
[0]	διαφορᾶς ὑφαιρουμένης συνυφαιρεῖται κατ´ ἀνάγκην	τὸ	τῶν θεῶν πλῆθος ἀπὸ τοῦ
[26]	τῆς τομῆς δριμυσσόμενοι, εἰ δὲ	τὸ	ὑγιαίνειν διὰ τούτων προσγένοιτο καὶ
[37]	ὡς γὰρ τῷ φθοροποιῷ πρὸς	τὸ	ὑγιαῖνον ἀναμιχθέντι ἅπαν τὸ ἀνακραθὲν
[33]	βουλομένου πρὸς τὸ τιμιώτατον ζῷον	τὸ	ὑγρὸν μεταβαίνει. τὸ ἴσον καὶ
[37]	πότον γίνεται οὐκ αὐτὸ μόνον	τὸ	ὕδωρ, ἀλλ´ οἴνῳ πολλάκις ἐφηδυνόμενον,
[5]	μὲν τὸν ἀέρα, τῷ δὲ	τὸ	ὕδωρ εἶναι. οὕτως οὖν καὶ
[35]	ζωὴν λέγω πέρας, ἀντὶ γῆς	τὸ	ὕδωρ ἐπιχεάμενος καὶ ὑποδὺς τὸ
[35]	ὅτι, ὡς ἡμῖν ἐν ἐξουσίᾳ	τὸ	ὕδωρ ἐστί, καὶ ἐν αὐτῷ
[37]	ἄρτος, ἐν δὲ τῇ πόσει	τὸ	ὕδωρ ἐφηδυσμένον τῷ οἴνῳ, ὁ
[35]	ἀμφιβολίαν ἔχει. ~Ἡ δὲ εἰς	τὸ	ὕδωρ κάθοδος καὶ τὸ εἰς
[35]	δύναμιν. ὡς γὰρ ἔστιν ἀνθρώπῳ	τὸ	ὕδωρ πρὸς τὸ ἀκινδύνως ἐπιθιγγάνειν,
[35]	ἡμῶν ἡ πτωχεία τῆς φύσεως,	τὸ	ὕδωρ τρὶς ἐπιχεάμενοι καὶ πάλιν
[40]	οὐκ ἀποτραπήσομαι, ὅτι ἐπὶ τούτων	τὸ	ὕδωρ ὕδωρ ἐστίν, οὐδαμοῦ τῆς
[14]	καὶ ἀκατανόητον καὶ ἀνεκλάλητον πρᾶγμα,	τὸ	ὑπὲρ πᾶσαν δόξαν καὶ πᾶσαν
[32]	ἕκαστον διεξιέναι, αὐτόθεν τοῦ λόγου	τὸ	ὑπὲρ τὴν φύσιν ἐμφαίνοντος. ἀλλ´
[32]	ἰδίῳ ῥήματι κατονομάζει, ὕψος μὲν	τὸ	ὑπερέχον, βάθος δὲ τὸ ὑποκείμενον,
[39]	κτίσεως καὶ οὐδὲν ἡ κατὰ	τὸ	ὑπερέχον καὶ ἐνδέον ἐν ἡμῖν
[5]	τῆς ἐγκειμένης δυνάμεως γνωρίζοι τε	τὸ	ὑπερκείμενον καὶ ἐν ἐπιθυμίᾳ τῆς
[32]	τε καὶ μᾶλλον ἐνδείξασθαι δυναμένων	τὸ	ὑπερκείμενον, οὐδὲν ὁ λόγος ἡμῶν
[0]	τέλειον ἐν παντὶ δοίη περὶ	τὸ	ὑποκείμενον ὁμολογεῖσθαι, πολλὰ δὲ εἶναι
[32]	μὲν τὸ ὑπερέχον, βάθος δὲ	τὸ	ὑποκείμενον, πλάτος τε καὶ μῆκος
[33]	ἀνενέργητον. εἰ οὖν ἐκεῖ οὐ	τὸ	ὑποκείμενον ποιεῖ τὸν ἄνθρωπον, ἀλλ´
[30]	τῷ λόγῳ οὐ μικρόν ἐστι	τὸ	ὑπολειπόμενον μέρος, ἢ μὴ βουληθέντος
[27]	τέλους ἐκκαθαίρουσι τῶν κηλίδων ἅπαν	τὸ	ὕφασμα, ὡς ἂν ὁμότιμον ἑαυτῷ
[1]	τοῦτο κατὰ τὸ ἀκόλουθον ὁμολογηθείη	τὸ	ὑφεστάναι τὸν τοῦ θεοῦ λόγον
[24]	φύσεως ἡμῶν συγκατάβασις δείκνυσι, πῶς	τὸ	ὑψηλόν, ἐν τῷ ταπεινῷ γενόμενον,
[7]	εἶναι νομίζουσιν. ὡς εἴγε πρὸς	τὸ	ὑψηλότερον ἔβλεπεν αὐτοῖς ἡ διάνοια,
[27]	γὰρ ὑψίστου καὶ ἀπροσίτου κατὰ	τὸ	ὕψος τῆς φύσεως ἡ κτίσις
[32]	τί ἐστι τὸ βάθος καὶ	τὸ	ὕψος, τό τε πλάτος καὶ
[21]	αὐτοῦ διά τινος τῆς κατὰ	τὸ	φαινόμενον ἀπάτης ἐπὶ τὸ ἐναντίον
[33]	πληροῦται μυστήριον, δυσπειθῶς ἔχουσι πρὸς	τὸ	φαινόμενον βλέποντες, ὡς οὐ συμβαῖνον
[33]	δύναμις πρὸς ἀνθρώπου φύσιν μεταποιεῖ	τὸ	φαινόμενον, τῆς ἐσχάτης ἂν εἴη
[23]	κατανοήσας, ἐπιθυμητὸν μᾶλλον ἢ φοβερὸν	τὸ	φανὲν εἶναι νομίσῃ. ὁρᾷς ὅπως
[26]	γὰρ τῷ ἐδέσματι ὁμοίως παραμίγνυσι	τὸ	φάρμακον καὶ ὁ ἐπιβουλεύων καὶ
[10]	ἐπὶ τούτου· καί μοι μηδεὶς	τὸ	φθαρτικὸν τοῦ πυρὸς συμπαραλαμβανέτω τῷ
[24]	σοφόν, τὸ δίκαιον, τὸ δυνατόν,	τὸ	φθορᾶς ἀνεπίδεκτον, πάντα τῷ λόγῳ
[37]	καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος, ὅλον	τὸ	φύραμα πρὸς ἑαυτὴν ἐξομοιοῖ, οὕτως
[24]	ἄξιον ἐπὶ τῆς φλογὸς ἡγήσαιτο	τὸ	φυσικῶς ἐνεργούμενον· εἰ δὲ ῥέουσαν
[5]	τὴν γένεσιν. ἔδει γὰρ μήτε	τὸ	φῶς ἀθέατον, μήτε τὴν δόξαν
[15]	κτίσει θεωρουμένων οὐδὲν ἄλλο πρὸς	τὸ	φῶς ἢ τὴν ζωὴν τὴν
[5]	τὴν φύσιν, ἀλλ´ ἡ ἀβουλία	τὸ	χεῖρον ἀντὶ τοῦ κρείττονος προελομένη.
[40]	γίνεται. ἦ γὰρ ἂν πρὸς	τὸ	χεῖρον ἡ μεταποίησις εἴη, εἴ
[0]	παραδέχεται λόγος, μήτε τὴν παρὰ	τὸ	χεῖρον καὶ προτιμότερον· οὐ γὰρ
[28]	διαδοχὴν ἀντεισάγοντα. εἰ οὖν πρὸς	τὸ	χρειῶδες βλέποις, τίνος ἂν εἴη
[3]	καθαιροῦσαν καὶ ἀφ´ ἑκατέρας παραδεχομένην	τὸ	χρήσιμον. τοῦ μὲν γὰρ Ἰουδαίου
[35]	κατάλληλον δὲ τῷ κεκιβδηλευμένῳ χρυσίῳ	τὸ	χωνευτήριον, ὡς τῆς ἐμμιχθείσης αὐτοῖς
[34]	τῆς θεότητος τὸ ἀμίκτως πρὸς	τὸ	ψεῦδος ἔχειν εἰδότες, ἐν δὲ
[26]	θεραπείας τὸν σκοπὸν τῆς εὐεργεσίας	διελυμήνατο·	εἰ γὰρ καὶ παρ´ ἀμφοτέρων
[5]	τετιμημένος τὰ χείρω τῶν ἀγαθῶν	ἀντηλλάξατο;	σαφὴς καὶ ὁ περὶ τούτου
[23]	τὴν φιλαρχίαν νοσήσας, τίνος ἂν	ἀντηλλάξατο	τὸν κατεχόμενον, εἰ μὴ δηλαδὴ
[27]	τῶν οὐρανίων τὴν θείαν ἐπιμιξίαν	ἐδέξατο;	οὐκ ἔστι γὰρ θεραπευθῆναι τὸν
[13]	καθηγήσατο, οὔτε τὸν θάνατον φθορὰ	διεδέξατο.	ἀπιστεῖς τῷ θαύματι; χαίρω σου
[37]	σὰρξ πρὸς τὴν σύστασιν ἑαυτῆς	παρεδέξατο,	ὁ δὲ φανερωθεὶς θεὸς διὰ
[5]	ἑνὸς ῥήματος ὁ τῆς κοσμογονίας	ἐνεδείξατο	λόγος, κατ´ εἰκόνα θεοῦ τὸν
[13]	οὔτε ἡ γέννησις ἀπὸ πάθους	ἤρξατο,	οὔτε ὁ θάνατος εἰς πάθος
[6]	κτίσεως ἡ ὑπόστασις ἀπὸ ἀλλοιώσεως	ἤρξατο,	τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ
[37]	ἐδείχθη καὶ τῆς ζωῆς ἡμῖν	κατήρξατο.	καθάπερ γὰρ μικρὰ ζύμη, καθώς
[8]	βλέπων. ἀλλ´ ὥσπερ τὴν παρατροπὴν	ἐθεάσατο,	οὕτω καὶ τὴν ἀνάκλησιν αὐτοῦ
[13]	οὔτε γὰρ τῆς γεννήσεως ἡδονὴ	καθηγήσατο,	οὔτε τὸν θάνατον φθορὰ διεδέξατο.
[35]	τοῦτον ἡ διὰ τοῦ λουτροῦ	προκαθηγήσατο	κάθαρσις, πρὸς τὸ συγγενὲς τούτοις
[13]	καὶ τὸ ἐκ παρθένου γεγεννῆσθαι	συνδιηγήσατο.	εἰ οὖν πιστόν ἐστι διὰ
[35]	τὴν τριήμερον τῆς ἀναστάσεως χάριν	ἀπεμιμήσατο.	εἴρηται δὲ τὸ τοιοῦτον καὶ
[26]	καταφθαρέντος τῇ ἐπινοίᾳ τῆς ἀπάτης	ἐχρήσατο,	οὐ μόνον τὸν ἀπολωλότα διὰ
[32]	ἑνὶ γενόμενος τοῦ ἐφεξῆς μὴ	προσήψατο,	ἡμιτελὴς ἂν ἡ πρόθεσις ἔμεινε
[17]	τοὺς εὐεργέτας ἀμφισβητοῦσι, διὰ τί	προσήψατο	τοῦ πονοῦντος μέρους ὁ θεραπεύων
[27]	θεία δύναμις τοῦ κάμνοντος μὴ	ἐφήψατο,	πρὸς τὸ ἑαυτῆς βλέπουσα πρέπον,
[30]	παρ´ ἡμῶν ἐν τῷ λόγῳ	κατεσκευάζετο,	τὸ παρὰ τοῦ θείου βουλήματος
[35]	κακὸν ἐκ τῆς φύσεως ἡμῶν	ἠφανίζετο,	ὥστε, καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος,
[16]	γεγενῆσθαι τὸ θεῖον ὁ λόγος	διισχυρίζετο,	φεύγειν ἔδει τὴν ἀτοπίαν τοῦ
[29]	τῷ θεῷ τὸ γενόμενον, τί	ἀνεβάλετο	τὴν εὐεργεσίαν; τί δὲ οὐκ
[26]	σπέρματα διὰ τῆς ἰδίας προαιρέσεως	κατεβάλετο·	ἀπατᾶται γὰρ καὶ αὐτὸς τῷ
[26]	τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς αἰτίας	προκατεβάλετο,	ὥσπερ ἡ γῆ κατὰ τὰ
[31]	γὰρ δύνασθαι τὸν θεόν, εἴπερ	ἐβούλετο,	καὶ τοὺς ἀντιτύπως ἔχοντας ἀναγκαστικῶς
[29]	ἐπὶ τὸ πλέον αὐτῆς πρόοδον	ὑπετέμετο;	πρὸς δὲ τοῦτο σύντομος ὁ
[37]	ἀφθαρσίας γινόμενον, σκοπῆσαι προσήκει, πῶς	ἐγένετο	δυνατὸν τὸ ἓν ἐκεῖνο σῶμα
[27]	καὶ ὁμοίωμα; τίς δ´ ἂν	ἐγένετο	τῆς φύσεως ἡμῶν ἡ διόρθωσις,
[39]	τὸν μητρῷον κόλπον τοῖς λογισμοῖς	κατεσύρετο.	ὥστε εἰ μὴ πρὸς τὴν
[18]	σφῶν αὐτῶν καὶ τῶν ἐντυγχανόντων	ἐπετηδεύετο,	ὡς ἐν πολλοῖς τῶν τόπων
[27]	οὐκ ἦν, οὐδὲ ὁ ἀνθρώπινος	ἐπολιτεύετο	βίος, πῶς ἐπιζητεῖ τις ἐκεῖθεν
[21]	ὢν κατ´ ἀνάγκην· οὐ γὰρ	ἐνεδέχετο	τὸν ἐξ ἀλλοιώσεως τὴν ἀρχὴν
[17]	τηλαυγῶς καθορᾶται· ἦ γὰρ ἂν	περιῄρητο	πᾶσα τῶν ἀπίστων ἀντίρρησις, εἰ
[1]	θεωρουμένων, εἴπερ τὸ μέν τι	δύναιτο,	πρὸς δέ τι ἀδυνάτως ἔχοι·
[24]	θαύματος ἄξιον ἐπὶ τῆς φλογὸς	ἡγήσαιτο	τὸ φυσικῶς ἐνεργούμενον· εἰ δὲ
[35]	ἐκεῖνο γενέσθαι, εἰ μὴ τοῦτο	προκαθηγήσαιτο.	μὴ δύνασθαι δέ φημι δίχα
[0]	γὰρ δι´ ὧν ἄν τις	ἐπανορθώσαιτο	τὸν Σαβέλλιον, διὰ τῶν αὐτῶν
[40]	ψυχὴ τὰς ἐμπαθεῖς κηλῖδας μὴ	ἀπορρύψαιτο,	ἀλλ´ ὁ μετὰ τὴν μύησιν
[15]	ἐν ἀνθρώποις τοῦ θεοῦ παρουσίας.	ἐδεῖτο	γὰρ τοῦ ἰατρεύοντος ἡ φύσις
[15]	ἰατρεύοντος ἡ φύσις ἡμῶν ἀσθενήσασα,	ἐδεῖτο	τοῦ ἀνορθοῦντος ὁ ἐν τῷ
[15]	ὁ ἐν τῷ πτώματι ἄνθρωπος,	ἐδεῖτο	τοῦ ζωοποιοῦντος ὁ ἀφαμαρτὼν τῆς
[15]	ζωοποιοῦντος ὁ ἀφαμαρτὼν τῆς ζωῆς,	ἐδεῖτο	τοῦ πρὸς τὸ ἀγαθὸν ἐπανάγοντος
[27]	καταμιγνύμενος τῷ σκοπῷ τῆς ὠφελείας	ἐποιεῖτο	τὴν συνανάκρασιν. ἔνθα τοίνυν τὸ
[37]	ὅτι ἄρτῳ κἀκεῖνο τὸ σῶμα	διεκρατεῖτο,	τὸ δὲ σῶμα τῇ ἐνοικήσει
[37]	πρὸς τὰ προκείμενα τὴν διανοίαν.	ἐζητεῖτο	γὰρ πῶς τὸ ἓν ἐκεῖνο
[35]	μή τις τῆς αὐτῆς ὁδοῦ	λάβοιτο	δι´ ἧς ὁ ἐν αὐτῷ
[7]	εἰς τὴν τοῦ ἀγαθοῦ δημιουργίαν	ἀνάγοιτο,	ἀλλ´ ἕτερον χρὴ τῆς τοιαύτης
[0]	σοφὸν καὶ τὸ δυνατὸν ὡσαύτως	λέγοιτο,	ἥ τε ἀφθαρσία καὶ ἡ
[16]	πάθος ἂν κατὰ τὸ ἀκόλουθον	λέγοιτο,	καθ´ ἣν ἡ συνδρομὴ τοῦ
[0]	εὐσεβὴς διάνοια κατὰ τὸν αὐτὸν	ὁμολογοῖτο	τρόπον, πάσης κατὰ πάντα λόγον
[5]	καὶ δουλεύουσα πῶς ἂν εἰκὼν	ὀνομάζοιτο;	οὐκοῦν τὸ διὰ πάντων πρὸς
[4]	ἡμετέρας φύσεως καὶ τὸ θεῖον	ἐξανθρωπίζοιτο,	εἰ τοιούτῳ κεχρῆσθαι λόγῳ καὶ
[7]	ὁ τῆς ἀγαθότητος τοῦ θεοῦ	διασώζοιτο	λόγος, εἴπερ ἐν κακοῖς μέλλοντα
[1]	τι τοιοῦτον ὅλως σημεῖόν τις	ποιοῖτο	τῆς τοῦ πατρὸς καταλήψεως, διὰ
[26]	τε καὶ σωτήριον τὸ γεγονὸς	ἀμφιβάλοιτο,	εἴπερ εἰς αἴσθησιν τῆς εὐεργεσίας
[28]	ὡς αἰσχρόν τε καὶ ἀπρεπὲς	διαβάλλοιτο.	εἰ οὖν μόνης κακίας τὸ
[35]	πρὸς τὸ ἀκινδύνως ἐπιθιγγάνειν, εἰ	βούλοιτο,	ἀπειροπλασίως τῇ θείᾳ δυνάμει κατ´
[23]	τῆς τροφῆς ὑπεροψίαν ἐφ´ ὅσον	βούλοιτο,	καὶ τὰς ἐν ἐρημίᾳ δαψιλεῖς
[32]	τὴν ἀνάστασιν τοῖς μαθηταῖς, ὅτε	βούλοιτο	παρεῖναί τε αὐτοῖς μὴ ὁρώμενον
[32]	βάπτισμα εἴτε φώτισμα εἴτε παλιγγενεσίαν	βούλοιτό	τις ὀνομάζειν, οὐδὲν πρὸς τὴν
[22]	ἐξαιρούμενος· ἐξωνεῖσθαι δὲ πάλιν εἰ	βούλοιτο	τὸν τοιοῦτον, οὐδεὶς ὁ κωλύων
[27]	καὶ εὔληπτον ἐκ τοῦ σύνεγγυς	γίγνοιτο.	ἀλλ´ ὁ ἀληθὴς λόγος ἐπὶ
[35]	ἐπάνοδος τῆς ἀλλοτρίας ἐπιμιξίας καθαρεύουσα	γένοιτο·	ἐπὶ δὲ τῶν ἀκολουθούντων τῷ
[19]	κατὰ πρόθεσιν. τίς οὖν ἂν	γένοιτο	ἡμῖν ἀρχὴ πρὸς τὸν προκείμενον
[23]	αὐτοῦ λαβεῖν, εἰ τὰ πρόδηλα	γένοιτο	ἡμῖν τῶν ζητουμένων τεκμήρια. ὁ
[27]	ἑαυτῷ δι´ ὅλου τὸ ἱμάτιον	γένοιτο,	κατὰ τὸ ἴσον λαμπρυνθὲν ἐκ
[16]	τῆς ἀναστάσεως, ὡς ἂν αὐτὸς	γένοιτο	μεθόριον ἀμφοτέρων, θανάτου τε καὶ
[35]	ἐκεῖνο εἴη, οὐδ´ ἂν τοῦτο	γένοιτο·	οὕτως καὶ τὸ κατὰ τὴν
[37]	ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀφθαρσίας μέτοχος	γένοιτο.	ταῦτα δὲ δίδωσι τῇ τῆς
[24]	τὴν ἐμφάνειαν, ὡς ἂν εὔληπτον	γένοιτο	τῷ ἐπιζητοῦντι ὑπὲρ ἡμῶν τὸ
[20]	τὰ σημεῖα. καὶ τίς ἂν	γένοιτο	φανερωτέρα τοῦ ἀγαθοῦ μαρτυρία ἢ
[32]	θανάτου καθυβρισθῆναι. τίς γὰρ ἂν	γένοιτο,	φησί, τοῦ διὰ σταυροῦ θάνατος
[26]	δὲ τὸ ὑγιαίνειν διὰ τούτων	προσγένοιτο	καὶ ἡ τῆς καύσεως ἀλγηδὼν
[35]	πρὸς τὸ πέρας ἡ ἀρχὴ	κρίνοιτο,	ἀντ´ οὐδενὸς εἶναι δόξει τοῦ
[28]	ἂν προτιμότερα κατὰ τὸ εὔλογον	κρίνοιτο;	οὐ γὰρ ὀφθαλμῷ καὶ ἀκοῇ
[0]	μυστηρίου τῆς εὐσεβείας, ὡς ἂν	πληθύνοιτο	τῇ προσθήκῃ τῶν σωζομένων ἡ
[2]	καὶ τὸ ἐν αὐτῷ πνεῦμα	ὑπονοοῖτο·	ἀλλὰ δύναμιν οὐσιώδη αὐτὴν ἐφ´
[1]	ἂν ἕτερόν τι παρ´ ἐκεῖνον	ὑπονοοῖτο,	ἀλλὰ κατὰ τὴν φύσιν ἓν
[27]	μὴ συμβαῖνον, εἴπερ ἡμῶν πόρρωθεν	ὑπονοοῖτο	εἶναι τῷ λόγῳ τῆς φύσεως,
[8]	καὶ τῶν ἀλγυνόντων ἡμᾶς αἴτιος	ὑπονοοῖτο,	τοῦτο τῆς ἐσχάτης μικροψυχίας ἐστὶ
[20]	ἔξω τοῦ δικαίου τὸ σοφὸν	φέροιτο,	ἢ τὸ δίκαιον, εἰ μὴ
[5]	πρὸς τὸ ὅμοιον ἡ ὄρεξις	φέροιτο,	οὐκ ἂν τοῦ καλλίστου τε
[0]	πλῆθος δὲ θεῶν ταῖς ὑπονοίαις	ἐκφέροιτο,	τοιαύτῃ χρησώμεθα πρὸς αὐτὸν τῇ
[2]	ἄσθματος ἐννοοῦμεν· ἦ γὰρ ἂν	καθαιροῖτο	πρὸς ταπεινότητα τὸ μεγαλεῖον τῆς
[1]	καὶ συνδρομὴ περὶ τὸ ἁπλοῦν	θεωροῖτο,	ἀδυναμίας τε καὶ δυνάμεως ἐν
[20]	δυνατοῦ τε καὶ τοῦ ἀγαθοῦ	θεωροῖτο,	κακίαν ἄν τις μᾶλλον κυρίως
[0]	μὴ σύμμικτον ἐκ τῶν ἐναντίων	θεωροῖτο	τὸ θεῖον, ἐξ ἐλλιποῦς καὶ
[37]	βλάβην διὰ τῆς οἰκείας ἀντιπαθείας	ἀπώσοιτο.	τί οὖν ἐστι τοῦτο; οὐδὲν
[16]	ἔργον ἂν μᾶλλον ἢ πάθος	προσαγορεύοιτο,	οἷον ἡ γέννησις, ἡ αὔξησις,
[2]	θεωρουμένου ἐκεῖνος δίχα πνεύματος εἶναι	πιστεύοιτο.	οὐ μὴν ἀλλότριόν τι καθ´
[15]	ἂν διὰ μηδενὸς ἡ πίστις	κωλύοιτο	τῶν ἐξεταστικῶς ζητούντων τοῦ μυστηρίου
[17]	εὐεργεσίας ἐν εὐχαριστίᾳ τὴν εὐποιίαν	ἐδέξαντο.	ἀλλ´ ἐπειδή, καθώς φησιν ἡ
[18]	διανοίᾳ δουλεύοντες, οὔτε τὴν ἐπιφανεῖσαν	ἐδέξαντο	χάριν, καὶ τὰ σεμνὰ τῆς
[18]	παρὰ τῶν τυράννων ἀναγκαζόμενοι φανερῶς	ἐπεδείξαντο,	ἀντ´ οὐδενὸς δεξάμενοι τὰς τοῦ
[18]	τοῦ νόμου προεδιδάχθησαν, καὶ προτιμοτέραν	ἐποιήσαντο	τῆς εἰς τὸν φανέντα πίστεως
[30]	ὄντες τῶν πεπιστευκότων οἱ ἀπειθήσαντες	ἐμέμψαντο	τὸν ἀπόστολον ἐφ´ οἷς οὐκ
[8]	γάρ, φησίν, ἐν τοῖς ἀπηγορευμένοις	ἐγένοντο	οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι καὶ τῆς
[30]	λόγον ἐκ θείας ἐπιπνοίας ἀθρόως	ἐγένοντο,	ὡς ἂν μηδεὶς τῆς διδαχῆς
[12]	ἡμῶν οἱ ἔξω τῆς πίστεως	παρεγράφοντο·	εἰ δὲ δι´ ὧν νοεῖται
[37]	ἦν, καὶ τρόπον τινὰ καὶ	αὐτὸ	ἄρτος ἦν· ἐνταῦθά τε ὡσαύτως
[37]	ἀθάνατον σῶμα ἐν τῷ ἀναλαβόντι	αὐτὸ	γενόμενον πρὸς τὴν ἑαυτοῦ φύσιν
[3]	τοῦ μυστηρίου βαθύτητα· πῶς τὸ	αὐτὸ	καὶ ἀριθμητόν ἐστι καὶ διαφεύγει
[39]	κτιστῶν ἑαυτὸν ὑποζεύξας λέληθεν εἰς	αὐτὸ	καὶ οὐκ εἰς τὸ θεῖον
[35]	σώματος φύσιν ἐκείνῳ πρὸς τὸ	αὐτὸ	κατόρθωμα βλέπων, τὸ κατὰ τὴν
[37]	διὰ τοῦ μέρους γίνεσθαι καὶ	αὐτὸ	μένειν ἐφ´ ἑαυτοῦ ὅλον. οὐκοῦν
[37]	καὶ συντήρησιν πότον γίνεται οὐκ	αὐτὸ	μόνον τὸ ὕδωρ, ἀλλ´ οἴνῳ
[37]	ἐστί, πρὸς πάντας μεριζόμενον καὶ	αὐτὸ	οὐ μειούμενον. τάχα τοίνυν ἐγγὺς
[13]	τὴν φύσιν εἶναι τὰ θαύματα.	αὐτὸ	οὖν τοῦτο τῆς θεότητος ἔστω
[27]	τοῦ ἀκολούθου τὸ θεῖον ἀναφανήσεται,	αὐτὸ	πρὸς ἑαυτὸ μὴ συμβαῖνον, εἴπερ
[26]	ἐστι τοῦ χρυσίου τὸ ἐκτακῆναι	αὐτὸ	τὸ ἐπὶ λύμῃ τοῦ κάλλους
[36]	ὅσον καὶ οἷον, ὡς πρὸς	αὐτὸ	τὸ θεῖον ἔχειν τὴν οἰκειότητα.
[9]	σαρκικῆς παχύτητος τὸν λογισμὸν ἀποστήσαντας,	αὐτὸ	τὸ καλὸν ἐφ´ ἑαυτοῦ καὶ
[6]	ἀνείδεον· ἡ δὲ αἰσθητὴ κατ´	αὐτὸ	τὸ ὄνομα ἐντός ἐστι τῆς
[6]	τε καὶ περικρατεῖν τεταγμένη, εἰς	αὐτὸ	τοῦτο δυναμωθεῖσα παρὰ τῆς τὸ
[18]	ἔχοντες τὴν ἀπόδειξιν. τὸ δὲ	αὐτὸ	τοῦτο καὶ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους
[5]	ἐν τοῖς φθάσασιν ἀποδέδεικται μὴ	αὐτὸ	τοῦτο ῥῆμα ὢν ὁ τοῦ
[36]	ἐστιν ὃ μικρὸν ὂν καθ´	ἑαυτὸ	μεγάλων ἀγαθῶν ἀρχή τε καὶ
[37]	τῷ ἡμετέρῳ γενόμενον ὅλον πρὸς	ἑαυτὸ	μεταποιεῖ καὶ μετατίθησιν. ὡς γὰρ
[27]	τὸ θεῖον ἀναφανήσεται, αὐτὸ πρὸς	ἑαυτὸ	μὴ συμβαῖνον, εἴπερ ἡμῶν πόρρωθεν
[8]	Ἕλληνας ἡμῖν διευκρινηθέντων, ἐν οἷς	ἀπεδείκνυτο	ὁ τοῦ θεοῦ λόγος οὐσιώδης
[6]	δύναμις τῆς τούτου βίας· διὰ	τοῦτο	ἀποστῆσαι τῆς ἐνισχυούσης αὐτὸν δυνάμεως
[5]	τοῦ παντὸς ἐπιστήσουσιν. εἰ δὲ	τοῦτο	ἄτοπόν τε καὶ ἀσεβές, ὁμολογεῖται
[40]	παρὸν ἀλλὰ πρὸς τὸ μετὰ	τοῦτο	βλέπειν, καὶ τῆς ἀφράστου μακαριότητος
[35]	τε καὶ ἀναστοιχείωσιν βλέπων· πρὸς	τοῦτο	γὰρ δεῖ πάντως πορευθῆναι τὴν
[6]	κατὰ τὴν βουλὴν διαμαρτίας· εἰς	τοῦτο	γὰρ ἡ ἀκολουθία τὸν λόγον
[30]	τὰ ἔθνη διαφορὰς διακρίνουσα· διὰ	τοῦτο	γὰρ παρὰ τὴν πρώτην ἀρχὴν
[32]	εἰ δὲ καὶ πάντως ἔδει	τοῦτο	γενέσθαι κατά τινα λόγον ἀπόρρητον,
[38]	ὅ τι περ ἂν ἕληται,	τοῦτο	γενέσθαι. ~Τὰ μὲν γὰρ λοιπὰ
[35]	μὴ ἐκεῖνο εἴη, οὐδ´ ἂν	τοῦτο	γένοιτο· οὕτως καὶ τὸ κατὰ
[24]	θεότης ἀνθρωπίνῃ συμπλακεῖσα φύσει καὶ	τοῦτο	γίνεται καὶ ἐκεῖνό ἐστιν. ἐπειδὴ
[37]	ὅτι ἐν τούτῳ ἐκεῖνο γινόμενον	τοῦτο	γίνεται, οὕτω κἀκεῖ τὸ θεοδόχον
[30]	οὗ μόνος ἕκαστός ἐστι κύριος.	τοῦτο	δέ ἐστιν ἡ προαίρεσις, ἀδούλωτόν
[6]	τὸ ἐναντίον τῷ ἀγαθῷ κατενόησε.	τοῦτο	δέ ἐστιν ὁ φθόνος. ὁμολογεῖται
[1]	ἄλογον εἶναι τὸ θεῖον ὑπείληπται·	τοῦτο	δὲ παρ´ ἐκείνων ὁμολογούμενον ἱκανῶς
[8]	τι σκεῦος ἐκ πηλοῦ συνεστηκέναι,	τοῦτο	δὲ πλῆρες ἔκ τινος ἐπιβουλῆς
[6]	πλάσμα, τῆς ἄνω δυνάμεως ἀπεικόνισμα·	τοῦτο	δὲ τὸ ζῷον ὁ ἄνθρωπος·
[32]	ἡ διαμονὴ τῶν ὄντων καταναγκάζει·	τοῦτο	διὰ τοῦ σταυροῦ διδασκόμεθα, τετραχῆ
[6]	καὶ περικρατεῖν τεταγμένη, εἰς αὐτὸ	τοῦτο	δυναμωθεῖσα παρὰ τῆς τὸ πᾶν
[6]	κατὰ τὸ ἐναντίον νοούμενα. διὰ	τοῦτο	ἐν τοῖς παροῦσι κακοῖς ἐστὶ
[40]	οὐκοῦν ἄλλο τι, καὶ οὐχὶ	τοῦτό	ἐστι. πάλιν σκώληκά τις ἀκούσας
[16]	τοῦ διακριθέντος ἕνωσις διαβαίνει. καὶ	τοῦτό	ἐστι τὸ μυστήριον τῆς τοῦ
[37]	εἴρηται ὑπὸ τοῦ λόγου ὅτι	Τοῦτό	ἐστι τὸ σῶμά μου. πάσης
[1]	τῶν πρός τι λεγομένων καὶ	τοῦτό	ἐστιν, ἐπειδὴ χρὴ πάντως τῷ
[16]	ἕνωσιν τὸ διασχισθὲν συναρμόσας. καὶ	τοῦτό	ἐστιν ἡ ἀνάστασις, ἡ τῶν
[36]	τοὺς ἐκ κακίας σπίλους ἀπορρυψάμενον.	τοῦτό	ἐστιν ὃ μικρὸν ὂν καθ´
[34]	τῶν γινομένων καλούμενον. ὁ δὲ	τοῦτο	ζητῶν ἀναγνώτω πάλιν τὰ κατόπιν
[15]	συνευτελίζεσθαι. ~Οὐκ ἀποροῦμεν καὶ πρὸς	τοῦτο	θεοπρεποῦς ἀποκρίσεως. ζητεῖς τὴν αἰτίαν
[40]	τῆς ὁμωνυμίας πρὸς τὸ ἐπίγειον	τοῦτο	θηρίον ἀποφερέσθω τῇ διανοίᾳ· ἡ
[1]	ὅ τι πέρ ἐστιν ἀγαθόν,	τοῦτο	καὶ βούλεσθαι, βουλομένην δὲ πάντως
[5]	πρὸς τὸ μετεχόμενον ἔχειν. διὰ	τοῦτο	καὶ ζωῇ καὶ λόγῳ καὶ
[33]	πιστὸν ἐξ ἐκείνου συστῆναι ἄνθρωπον,	τοῦτο	καὶ περὶ τῆς διὰ τοῦ
[18]	τὴν ἀπόδειξιν. τὸ δὲ αὐτὸ	τοῦτο	καὶ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους ἱκανόν
[1]	ὑφεστῶτα τὸν λόγον. εἰ δὴ	τοῦτο	κατὰ τὸ ἀκόλουθον ὁμολογηθείη τὸ
[37]	ὁ δὲ φανερωθεὶς θεὸς διὰ	τοῦτο	κατέμιξεν ἑαυτὸν τῇ ἐπικήρῳ φύσει,
[16]	ἴδιον εἱρμὸν πορευομένῃ διεξοδικῶς θεωρεῖται,	τοῦτο	κυριώτερον ἔργον ἂν μᾶλλον ἢ
[35]	τριημέρῳ γενομένην τῷ χρόνῳ ὑποκρινόμεθα,	τοῦτο	λαβόντες κατὰ διάνοιαν ὅτι, ὡς
[32]	ἐπουρανίων καὶ ὑποχθονίων ὀνομάσας ἐπίγειον.	τοῦτο	μεμαθήκαμεν περὶ τοῦ σταυροῦ τὸ
[40]	γὰρ ἀκούων ἄλλο τι παρὰ	τοῦτο	νοεῖν ἐδιδάχθης ἐκ τοῦ προσκεῖσθαί
[18]	ζωῆς τῶν ἀνθρώπων κατακρατήσασα· ὅπως	τοῦτο	νόμιμον πᾶσι τοῖς κατὰ τὸν
[8]	τὸ πονηρὸν εἰς ἐνέργειαν· διὰ	τοῦτο	ὁ μὲν τῆς διαλύσεως θάνατος
[16]	ἀρρήτου ἐκείνης καὶ ἀνεκφράστου συνανακράσεως	τοῦτο	οἰκονομήσασθαι, τὸ τῶν ἅπαξ ἑνωθέντων,
[37]	ἀντιπαθείας ἀπώσοιτο. τί οὖν ἐστι	τοῦτο;	οὐδὲν ἕτερον ἢ ἐκεῖνο τὸ
[29]	εἶδος ἐγκεκρυμμένον τῇ φύσει. διὰ	τοῦτο	οὐκ εὐθὺς μετὰ τὸν φθόνον
[9]	ᾧ δὲ μηδὲν αἰσχρὸν καταμέμικται,	τοῦτο	πάντως ἐν τῇ τοῦ καλοῦ
[5]	τοῦ δι´ ἀγαθότητα τὸ ζῷον	τοῦτο	παραγαγόντος εἰς γένεσιν, οὐκ ἄν
[23]	διὰ τῆς ἁμαρτίας κεχείρωτο. διὰ	τοῦτο	περικαλύπτεται τῇ σαρκὶ ἡ θεότης,
[1]	τινὶ τεχνικῇ καὶ τὴν περὶ	τοῦτο	πλάνην ἐπανορθώσασθαι. οὐδὲ γὰρ τοῖς
[35]	δυνατὸν ἐκεῖνο γενέσθαι, εἰ μὴ	τοῦτο	προκαθηγήσαιτο. μὴ δύνασθαι δέ φημι
[32]	χεῖρα τῷ κειμένῳ ὀρέγων διὰ	τοῦτο	πρὸς τὸ ἡμέτερον ἐπικύψας πτῶμα,
[16]	τοίνυν ἡ τελευταία κίνησις ὀνομάζεται,	τοῦτο	προσήκει καλεῖσθαι καὶ τὴν προάγουσαν.
[5]	τοῖς φθάσασιν ἀποδέδεικται μὴ αὐτὸ	τοῦτο	ῥῆμα ὢν ὁ τοῦ θεοῦ
[6]	τὸ εὔλογον εὑρεθήσεται, ἣ καὶ	τοῦτο	σαφηνίσει τὸ ζήτημα. τοιοῦτόν τινα
[40]	γάρ, οἶμαι, καὶ τὸ μετὰ	τοῦτο	σκοπεῖν, ὃ πολλοὶ τῶν προσιόντων
[37]	γὰρ ἂν δίχα τῆς πρὸς	τοῦτο	συζυγίας τὸ ἐν ἡμῖν γεῶδες
[29]	αὐτῆς πρόοδον ὑπετέμετο; πρὸς δὲ	τοῦτο	σύντομος ὁ παρ´ ἡμῶν ἐστὶ
[5]	ἐναντίου γίνεται γένεσις. ἐπεὶ οὖν	τοῦτο	τῆς αὐτεξουσιότητός ἐστι τὸ ἰδίωμα,
[26]	ἀλήθειαν βλέπων πάντων μάλιστα καὶ	τοῦτο	τῆς δικαιοσύνης τε καὶ τῆς
[8]	τῶν ἀλγυνόντων ἡμᾶς αἴτιος ὑπονοοῖτο,	τοῦτο	τῆς ἐσχάτης μικροψυχίας ἐστὶ τῶν
[13]	εἶναι τὰ θαύματα. αὐτὸ οὖν	τοῦτο	τῆς θεότητος ἔστω σοι τοῦ
[8]	τὸ κακὸν καταμίξαντες, καὶ διὰ	τοῦτο	τῆς κατὰ τὸ ἀπαθὲς νοουμένης
[8]	κινημάτων ἡ νοερὰ φύσις, διὰ	τοῦτο	τῆς περὶ τὸ καλὸν κρίσεως
[16]	πρὸς κακίαν τῶν ζώντων ὁρμή,	τοῦτο	τῆς φύσεως ἡμῶν ἐστὶν ἀρρώστημα·
[39]	ᾖ, οὐδεμίαν κατὰ τὸ μέρος	τοῦτο	τῆς φύσεως παραλλαγὴν ἐξευρίσκομεν. εἰ
[6]	τῆς τοῦ κρείττονος φύσεως. διὰ	τοῦτο	τὸ μὲν κατάλληλον τῇ νοητῇ
[37]	θερμὸν μεταποίησιν. ἐπεὶ οὖν καὶ	τοῦτο	τὸ μέρος ἡ θεοδόχος ἐκείνη
[38]	ποῖον γίνεται ζῷον· μόνον γὰρ	τοῦτο	τὸ τῆς γεννήσεως εἶδος κατ´
[35]	μὴ τραπῆναι πρὸς πάθος. διὰ	τοῦτο	τοίνυν ἀναγκαῖον ἡμῖν τὸ ἐν
[40]	ταῖς ἡδοναῖς αὐτοῦ καὶ μετὰ	τοῦτο	ὑπηρετῆται. ἐὰν ταῦτα καὶ τὰ
[8]	τὴν ζωὴν ἡμῶν διαλύεσθαι, καὶ	τοῦτό	φησι τῶν κακῶν ἔσχατον εἶναι,
[10]	ἀτόμῳ τὸ ἄπειρον; καὶ τίς	τοῦτό	φησιν, ὅτι τῇ περιγραφῇ τῆς
[15]	ἐξ ἀρχῆς ἄγει κατάστασιν, εἰ	τοῦτο	φίλον αὐτῷ· ἀλλὰ μακρὰς περιέρχεται
[1]	ἀσθενὴς ἡμῶν ἡ φύσις, διὰ	τοῦτο	ὠκύμορος ἡ ζωή, ἀνυπόστατος ἡ
[30]	τὸ εὔλογον ἔτι τὸν θεὸν	αἰτιῷτο	τοῦ μὴ πάντων ἐπικρατῆσαι τὸν
[18]	τίς γὰρ οὐκ οἶδεν ὅπως	πεπλήρωτο	κατὰ πᾶν μέρος τῆς οἰκουμένης
[23]	ἣν ἤδη διὰ τῆς ἁμαρτίας	κεχείρωτο.	διὰ τοῦτο περικαλύπτεται τῇ σαρκὶ
[22]	ἀπεμποληθέντος βίᾳ κατὰ τοῦ ὠνησαμένου	χρῷτο,	ἄδικος εἶναι δόξει τὸν νόμῳ
[21]	ᾧ ἐστὶν εἰς ἀεὶ προιοῦσα·	δύο	δὲ τῆς τοιαύτης εἴδη κινήσεως·
[20]	τῆς κατὰ ἄνθρωπον οἰκονομίας τὰ	δύο	μετ´ ἀλλήλων κατανοῆσαι, τὸ σοφόν
[32]	ἰδιωμάτων τῆς φύσεως. εἰ τοίνυν	δύο	πέρασι τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς διειλημμένης
[27]	τούτου χάριν τῆς ζωῆς ἡμῶν	δύο	πέρασιν ἑκατέρωθεν διειλημμένης, τὸ κατὰ
[35]	τῆς τοῦ κακοῦ συνεχείας, συνδραμόντων	δύο	πρὸς τὴν τῆς κακίας ἀναίρεσιν,
[26]	σκοπήσωμεν τοίνυν εἰ μὴ τὰ	δύο	ταῦτα τοῖς γεγονόσιν ἐνθεωρεῖται. ἡ
[6]	καὶ τῆς κακίας οὐχ ὡς	δύο	τινῶν καθ´ ὑπόστασιν φαινομένων ἡ
[3]	λόγον, ἀλλὰ διὰ μέσου τῶν	δύο	ὑπολήψεων χωρεῖν τὴν ἀλήθειαν, ἑκατέραν
[21]	τὸ ἀρχέτυπον οὔσης, ἐν τῷ	τὸ	μὲν ἄτρεπτον εἶναι τῇ φύσει,