Chapitre
[8]	διαφοραί, ὧν αἱ μὲν ῥᾷον,	αἱ	δὲ δυσκολώτερον τὴν θεραπείαν προσίενται,
[4]	τοῦ κυρίου οἱ οὐρανοὶ καὶ	αἱ	δυνάμεις αὐτῶν ἐν τῷ πνεύματι
[8]	σῶμα τῶν παθημάτων διαφοραί, ὧν	αἱ	μὲν ῥᾷον, αἱ δὲ δυσκολώτερον
[18]	βασίλεια, ὁ διώνυμος ἐκεῖνος ναός,	αἱ	νενο– μισμέναι δι´ ἔτους θυσίαι,
[34]	τοῦ ἑτέρου τῆς ἀνθρωποποιίας εἴδους	αἱ	τῶν γεννώντων ὁρμαί, κἂν μὴ
[1]	τῆς ἡμετέρας μέτρον συνταπεινοῦνται καὶ	αἱ	τῶν τοιούτων ὀνομάτων ἐμφάσεις. ἐπειδὴ
[8]	δὲ διὰ τὰς σωματικὰς ἀλγηδόνας,	αἳ	τῷ ῥευστῷ τῆς φύσεως κατ´
[24]	οὐκ οὐρανῶν μεγέθη καὶ φωστήρων	αὐγαὶ	καὶ ἡ τοῦ παντὸς διακόσμησις
[22]	ἔξεστι τὴν ἐλευθερίαν ἐπιβοήσασθαι, κἂν	εὐπατρίδαι	τινὲς ὦσιν οἱ πρὸς τὴν
[30]	ἑαυτόν, ἀλλ´ ἕτερον τῆς δυσκληρίας	ἐπαιτιᾶσθαι.	~Ἀλλ´ οὐκ ἀποροῦσιν οὐδὲ πρὸς
[32]	τούτου τῇ περιουσίᾳ τῆς δυνάμεως	δύνασθαι	ἂν μετὰ ῥᾳστώνης τὸ δοκοῦν
[24]	τῆς φύσεως ἡμῶν καὶ ἐλπισθῆναι	δύνασθαι	αὐτὸν καθ´ ὁμοιότητα τῶν ἀνθρώπων
[35]	εἰ μὴ τοῦτο προκαθηγήσαιτο. μὴ	δύνασθαι	δέ φημι δίχα τῆς κατὰ
[1]	βούλεσθαι, βουλομένην δὲ πάντως καὶ	δύνασθαι,	δυναμένην δὲ μὴ ἀνενέργητον εἶναι,
[3]	θεογνωσίαν διδασκαλίας λαμβάνειν, μὴ μέντοι	δύνασθαι	λόγῳ διασαφεῖν τὴν ἀνέκφραστον ταύτην
[31]	τῆς ἐριστικῆς ἀντιλογίας. λέγουσι γὰρ	δύνασθαι	τὸν θεόν, εἴπερ ἐβούλετο, καὶ
[37]	τὴν ζωοποιὸν δύναμιν τῷ σώματι	δέξασθαι.	μόνου δὲ τοῦ θεοδόχου σώματος
[27]	φύσιν ἡμῶν ἀνακιρνάμενον διὰ πάντων	δέξασθαι	τῶν ἰδιωμάτων αὐτῆς τὴν πρὸς
[27]	θείαν μεγαλειότητα, ἐν τῷ μὴ	δέξασθαι	τῶν τῆς φύσεως ἡμῶν ἰδιωμάτων
[32]	τῶν ὑψηλῶν τε καὶ μᾶλλον	ἐνδείξασθαι	δυναμένων τὸ ὑπερκείμενον, οὐδὲν ὁ
[5]	ἐν πᾶσι σχεδὸν τοῖς ὑπεναντίοις,	ὁρᾶσθαι	τὸν ἄνθρωπον. ποῦ γὰρ τῆς
[24]	οἰκεῖον ἑαυτῷ καὶ κατὰ φύσιν	ἐργάσασθαι.	οἰκεῖον δὲ φωτὶ μὲν ὁ
[32]	ἂν μετὰ ῥᾳστώνης τὸ δοκοῦν	κατεργάσασθαι.	εἰ δὲ καὶ πάντως ἔδει
[6]	δέ τινι καὶ βίᾳ δυνάμεως	κατεργάσασθαι	τὸ κατὰ γνώμην οὐχ οἷός
[8]	καὶ πρέπον ἅμα καὶ ἀπολομένην	ἀνακαλέσασθαι.	ὃ παρὰ τοῦ μυστηρίου τῆς
[8]	ἐξ ἀρχῆς χάριν διὰ μετανοίας	ἀνακαλέσασθαι;	τὸ δὲ διὰ τὰς σωματικὰς
[32]	μηδὲν ἐμπόδιον πρὸς τὸ εἶναι	ποιήσασθαι,	κατ´ ἐξουσίαν τε φαίνεσθαι μετὰ
[22]	τις τὸ ἐπὶ τῷ κρατοῦντι	ποιήσασθαι	πᾶν ὅπερ ἂν ἐθέλοι λύτρον
[23]	ἐστι μαρτυρία· τὸ δὲ συναλλαγματικὴν	ποιήσασθαι	τὴν τοῦ κρατουμένου λύτρωσιν τὸ
[39]	ἄτρεπτόν τε καὶ ἀναλλοίωτον ἀρχηγὸν	ποιήσασθαι	τῆς ἰδίας ζωῆς. κατὰ γὰρ
[16]	ἐκείνης καὶ ἀνεκφράστου συνανακράσεως τοῦτο	οἰκονομήσασθαι,	τὸ τῶν ἅπαξ ἑνωθέντων, ψυχῆς
[22]	ὑπὲρ ἐκείνων ἔξεστι τὴν ἐλευθερίαν	ἐπιβοήσασθαι,	κἂν εὐπατρίδαι τινὲς ὦσιν οἱ
[13]	ἐπὶ τὸ ἕτερον τῇ ἀπιστίᾳ	χρήσασθαι,	εἰς τὸ μὴ ἄνθρωπον αὐτὸν
[22]	δίκαιον; τὸ μὴ τυραννικῇ τινὶ	χρήσασθαι	κατὰ τοῦ κατέχοντος ἡμᾶς αὐθεντίᾳ,
[7]	συνήγορον τῆς κατ´ αὐτῶν κατηγορίας	προστήσασθαι.	διαιρεῖ γὰρ ἐν τῷ πρὸς
[18]	τὸ μὴ ὂν μετεχώρησεν, ὥστε	παύσασθαι	μὲν τὰς τῶν χρηστηρίων τε
[8]	τὴν φρόνησιν καὶ σοφόν τι	βουλεύσασθαι	τὸν τῆς σοφίας ἀναχωρήσαντα· διὰ
[31]	καὶ τοὺς ἀντιτύπως ἔχοντας ἀναγκαστικῶς	ἐφελκύσασθαι	πρὸς τὴν παραδοχὴν τοῦ κηρύγματος.
[1]	καὶ τὴν περὶ τοῦτο πλάνην	ἐπανορθώσασθαι.	οὐδὲ γὰρ τοῖς ἔξω τοῦ
[10]	διάνοιαν καὶ ἐν τῷ προσεγγισμῷ	διασώσασθαι,	πάσης περιγραφῆς ἐκτὸς εἶναι τὸ
[17]	ἐν τούτοις γενέσθαι καὶ ἡμᾶς	περισώσασθαι;	πρὸς δὲ τὸν τοιοῦτον λόγον
[32]	θανάτῳ προσήγγισεν, ὅσον τῆς νεκρότητος	ἅψασθαι	καὶ ἀρχὴν δοῦναι τῇ φύσει
[15]	τῇ ὁμολογίᾳ τοῦ θεὸν ἀνθρωπίνης	ἅψασθαι	φύσεως, οὐδεμιᾶς ἐναντιότητος ὡς πρὸς
[28]	τῆς τοῦ ἀνθρωπίνου βίου κοινωνίας	ἐφάψασθαι.	ἀλλ´ ἤδη περὶ τούτου καὶ
[31]	ἀλλοτρίῳ βουλήματι πρὸς τὸ δοκοῦν	περιάγεσθαι.	ἡ δὲ λογική τε καὶ
[31]	πρὸς τὸ τῷ κρατοῦντι δοκοῦν	περιάγεσθαι.	οὐκοῦν οὐ τῆς ἀγαθότητος τοῦ
[5]	τε καὶ ἀπρεπῆ περὶ θεοῦ	λέγεσθαι.	οὐκοῦν ἐξ ἑτέρας ἀρχῆς καὶ
[10]	τῆς σαρκὸς τὴν θεότητα λέγειν	ἐμπεριείργεσθαι	καὶ μὴ διὰ τῶν χωρητῶν
[6]	τῇ ὑγείᾳ τὸ εὐεκτεῖν, τὸ	ἐργάζεσθαι,	τὸ καθ´ ἡδονὴν βιοτεύειν· τῇ
[26]	καὶ ἄλλο παρὰ τὸ ἐλπισθὲν	κατεργάζεσθαι.	ἀλλ´ ὁ πρὸς τὴν ἀλήθειαν
[32]	δὴ θεότητα τὴν φύσιν ταύτην	ὀνομάζεσθαι	χρὴ εἴτε λόγον εἴτε δύναμιν
[1]	κατὰ τὸ ἀκόλουθον εὐσεβές ἐστι	λογίζεσθαι.	εἰ γὰρ μή τις τὸ
[14]	τῇ πρὸς τὸ ταπεινὸν ἐπιμιξίᾳ	συνευτελίζεσθαι.	~Οὐκ ἀποροῦμεν καὶ πρὸς τοῦτο
[12]	διὰ σαρκὸς τὴν ζωὴν εἰληχόσι	χαρίζεσθαι,	θεοῦ τὸ εὐεργετεῖν τὸν δεόμενον,
[6]	ἀλλ´ ἀπὸ τῶν ἐναντίων ἑκατέραν	χαρακτηρίζεσθαι.	ἡ μὲν γὰρ νοητὴ φύσις
[32]	αὐτῶν εἶναι, καὶ μηδενὶ μέσῳ	διατειχίζεσθαι,	καὶ τῷ μὲν φαινομένῳ πρὸς
[3]	ὡς μήτε τὸ τῆς μοναρχίας	σχίζεσθαι	κράτος εἰς θεότητας διαφόρους κατατεμνόμενον,
[6]	καὶ δι´ ὀλίγου τοῖς εὐπειθεστέροις	παραθέσθαι	τὸν λόγον. τῆς γὰρ ἀρετῆς
[1]	ὑφεστάναι τὸν λόγον εὐαγές ἐστιν	οἴεσθαι.	ἀλλ´ εἰ ὑφέστηκε νοερόν τι
[2]	γίνεσθαι τὸ πνεῦμα θεοπρεπές ἐστιν	οἴεσθαι·	ἀλλ´ ὡς θεοῦ λόγον ἀκούσαντες
[13]	τῶν ἐν τῇ φύσει δεικνυμένων	οἴεσθαι.	ἀνάγκη γὰρ πᾶσα τὸν μὴ
[1]	ὁμολογουμένης, αὐτοζωὴν εἶναι τὸν λόγον	οἴεσθαι,	οὐ ζωῆς μετουσίαν. εἰ οὖν
[33]	τῷ μέρει τούτῳ τὸ θεῖον	οἴεσθαι	πρὸς τὴν ἐκπλήρωσιν τοῦ θελήματος.
[7]	χρὴ τῆς τοιαύτης ζωῆς αἴτιον	οἴεσθαι,	ᾧ πρὸς πονηρίαν ἡ φύσις
[8]	μηδὲ ὅλως ἀνθρώπου κτίστην αὐτὸν	οἴεσθαι,	ὡς ἂν μὴ καὶ τῶν
[23]	ἦν μᾶλλον τὸν κρατοῦντα λαβεῖν	ἑλέσθαι;	δυνατόν ἐστι δι´ ἀκολούθου στοχασμόν
[23]	τοῦ δικαίου. τὸ μὲν γὰρ	ἑλέσθαι	σῶσαι τῆς ἀγαθότητός ἐστι μαρτυρία·
[24]	ἐπιδεικνύμενα. ἡ ἀγαθότης ἐν τῷ	προελέσθαι	σῶσαι τὸν ἀπολωλότα καταλαμβάνεται, ἡ
[40]	καὶ προσκαίρῳ ζωῇ τὰς ἀφορμὰς	καταβάλλεσθαι	καὶ τῆς τῶν κακῶν πείρας
[24]	τὸ δὲ τῆς θεοπρεποῦς ἀξίας	ἐκβάλλεσθαι·	ἀλλὰ πᾶν ὑψηλόν τε καὶ
[32]	μαθητὰς τῇ προσφυσήσει τοῦ πνεύματος,	ἐπαγγέλλεσθαί	τε καὶ τὸ μετ´ αὐτῶν
[6]	ὑπόστασιν εἰπεῖν τὸ μὴ ὂν	ἀντιδιαστέλλεσθαι	πρὸς τὸ ὄν, ἀλλὰ τὴν
[1]	πέρ ἐστιν ἀγαθόν, τοῦτο καὶ	βούλεσθαι,	βουλομένην δὲ πάντως καὶ δύνασθαι,
[20]	οἰκονομίας μὴ τὸ μέν τι	βούλεσθαι	τῶν τῷ θεῷ πρεπόντων ἐπιφαίνεσθαι
[40]	τῆς φύσεως ἡμῶν τὴν σωτήριον	παραλαμβάνεσθαι	γέννησιν παντὶ δῆλόν ἐστιν. ἀλλὰ
[32]	μὴ ὁρώμενον καὶ ἐν μέσῳ	γίγνεσθαι,	μηδὲν τῆς εἰσόδου τῆς διὰ
[18]	τόπον ἄβατον προστάγματι τῶν δυναστευόντων	γενέσθαι.	~Ἀλλ´ ὅμως, ἐπειδὴ μήτε τοῖς
[23]	τῇ τοῦ θανάτου φρουρᾷ καθειργμένων	γενέσθαι.	ἀλλὰ μὴν ἀμήχανον ἦν αὐτὸν
[5]	τε μέτοχος τῶν θείων ἀγαθῶν	γενέσθαι,	ἀναγκαίως τοιοῦτος κατασκευάζεται, ὡς ἐπιτηδείως
[26]	τὸν θεὸν ἐντὸς τοῦ κρατοῦντος	γενέσθαι	ἀπάτη τίς ἐστι τρόπον τινὰ
[35]	οὐ γάρ ἐστι δυνατὸν ἐκεῖνο	γενέσθαι,	εἰ μὴ τοῦτο προκαθηγήσαιτο. μὴ
[21]	τῆς τροφῆς εἴδωλον ἐν λιμῷ	γενέσθαι·	ἐπεὶ οὖν τῆς πρὸς τὸ
[25]	~Τὸ δὲ ἐν τῇ φύσει	γενέσθαι	ἡμῶν τὴν θεότητα τοῖς μὴ
[15]	ἀποκρίσεως. ζητεῖς τὴν αἰτίαν τοῦ	γενέσθαι	θεὸν ἐν ἀνθρώποις; ἐὰν ἀφέλῃς
[35]	ὕδωρ ἐστί, καὶ ἐν αὐτῷ	γενέσθαι	καὶ ἐξ αὐτοῦ πάλιν ἀναδῦναι,
[17]	ἄνθρωπον, ἐξὸν μήτε ἐν τούτοις	γενέσθαι	καὶ ἡμᾶς περισώσασθαι; πρὸς δὲ
[35]	θάνατος πρόκειται, καὶ ἐν αὐτῷ	γενέσθαι	καὶ μὴ τραπῆναι πρὸς πάθος.
[29]	ἀναμένουσι τὸ ἐνδομυχοῦν ἅπαν ἔξω	γενέσθαι,	καὶ οὕτω γυμνῷ τῷ πάθει
[32]	δὲ καὶ πάντως ἔδει τοῦτο	γενέσθαι	κατά τινα λόγον ἀπόρρητον, ἀλλ´
[35]	καὶ τούτους ἐν τῷ καταλλήλῳ	γενέσθαι.	κατάλληλον δὲ τῷ κεκιβδηλευμένῳ χρυσίῳ
[7]	τὸν ἄνθρωπον, ᾧ τὸ μὴ	γενέσθαι	μᾶλλον ἴσως ἢ τὸ ἐν
[24]	διεδείχθη, ἡ δύναμις ἐν τῷ	γενέσθαι	μὲν αὐτὸν ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπου
[33]	τοίνυν εἰκός ἐστιν ἀπόκρισιν ἡμῖν	γενέσθαι	παρὰ τῶν ἐρωτηθέντων ὅτι πῶς
[5]	τὰ πάντα τὴν εἰς τὸ	γενέσθαι	πάροδον ἔσχε. τοῦτον δὲ εἴτε
[6]	ἀπάτης τὸν ἄνθρωπον, αὐτὸν ἑαυτοῦ	γενέσθαι	πείσας φονέα τε καὶ αὐτόχειρα.
[37]	τὸ ἀλεξητήριον ἐντὸς τῶν ἀνθρωπίνων	γενέσθαι	σπλάγχνων, ὡς ἂν δι´ ἐκείνων
[38]	τι περ ἂν ἕληται, τοῦτο	γενέσθαι.	~Τὰ μὲν γὰρ λοιπὰ τῶν
[39]	λυσιτελοῦν προαιρούμενος τίνος αἱρήσεται μᾶλλον	γενέσθαι	τέκνον, τῆς ἐν τροπῇ θεωρουμένης
[27]	μέσου πᾶσιν, ἔδει διὰ πάντων	γενέσθαι	τὴν ἐκπλύνουσαν δύναμιν, καὶ μὴ
[11]	ἐκεῖνο πάντως οἴου δεῖν ἐντὸς	γενέσθαι	τῆς σῆς καταλήψεως· ἀλλ´ ὥσπερ
[32]	ἀνακαλούμενος. ἐπεὶ οὖν ὅλης ἔδει	γενέσθαι	τῆς φύσεως ἡμῶν τὴν ἐκ
[37]	μὴ εἶναι δυνατὸν ἐν ἀθανασίᾳ	γενέσθαι	τὸ ἡμέτερον σῶμα, μὴ διὰ
[40]	ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα θεοῦ	γενέσθαι.	τὸ τέκνον γενόμενόν τινος ὁμογενὲς
[35]	τὸ εἰς τρὶς ἐν αὐτῷ	γενέσθαι	τὸν ἄνθρωπον, ἕτερον ἐμπεριέχει μυστήριον.
[35]	τὸ λουτρὸν ἀναγεννήσεως ἐν ἀναστάσει	γενέσθαι	τὸν ἄνθρωπον, οὐ πρὸς τὴν
[28]	τὸ δὲ μυστήριον ἐν ἀνθρώπῳ	γενέσθαι	τὸν θεόν, οὐκ ἐν κακίᾳ
[35]	δυνατὸν ἐν τελείῳ τῷ θανάτῳ	γενέσθαι	τὸν μιμούμενον, οὐδ´ ἂν μίμησις,
[37]	βρώσεως προιὼν εἰς τὸ σῶμα	γενέσθαι	τοῦ λόγου, ἀλλ´ εὐθὺς πρὸς
[37]	οὐκ ἔστιν ἄλλως ἐντός τι	γενέσθαι	τοῦ σώματος, μὴ διὰ βρώσεως
[32]	τῆς ἀνθρωπότητος διὰ πάντων ἔδει	γενέσθαι	τῶν ἰδιωμάτων τῆς φύσεως. εἰ
[32]	χειραγωγεῖσθαι, ἀλλὰ καὶ τὴν ὄψιν	γενέσθαι	τῶν ὑψηλοτέρων νοημάτων διδάσκαλον, ὅθεν
[15]	ᾧ οὔτε γέγονεν θεός, οὔτε	γενέσθαι	φύσιν ἔχει, τί ἐπαισχύνονται τῇ
[36]	γραφῶν διδασκαλία ἐντὸς τοῦ θείου	γενέσθαι	χοροῦ τὸν μὴ καθαρῶς πάντας
[23]	χωρητὴν τὴν θείαν δύναμιν ἐπινοῆσαι	γενέσθαι,	ὡς ἂν ἡ ὑπὲρ ἡμῶν
[31]	τὸ ἔγκλημα, τὸ μὴ πᾶσιν	ἐγγενέσθαι	τὴν πίστιν, ἀλλὰ τῆς διαθέσεως
[8]	τῇ δὲ στερήσει τοῦ φωτὸς	ἐπιγενέσθαι	τὸ σκότος, τῇ δὲ τῆς
[32]	εἶναι ποιήσασθαι, κατ´ ἐξουσίαν τε	φαίνεσθαι	μετὰ τὴν ἀνάστασιν τοῖς μαθηταῖς,
[20]	βούλεσθαι τῶν τῷ θεῷ πρεπόντων	ἐπιφαίνεσθαι	τοῖς γεγενημένοις, τὸ δὲ μὴ
[37]	ὅλον ἑκάστου διὰ τοῦ μέρους	γίνεσθαι	καὶ αὐτὸ μένειν ἐφ´ ἑαυτοῦ
[11]	σάρκα νεκράν τε καὶ ἀνενέργητον	γίνεσθαι,	καὶ τὸν τῆς ἑνώσεως οὐκ
[16]	γὰρ τὸν ἰατρὸν ἐν πάθει	γίνεσθαι	λέγομεν, ὅταν θεραπεύῃ τὸν ἐν
[2]	τῷ θεῷ καὶ ἐν αὐτῷ	γίνεσθαι	τὸ πνεῦμα θεοπρεπές ἐστιν οἴεσθαι·
[32]	τῶν ὄντων κατὰ πᾶν μέρος	συμπαρεκτείνεσθαι·	οὐ γὰρ ἄν τι διαμένοι
[27]	τῆς ἀπροσίτου φύσεως, τὰ δὲ	ἀποκρίνεσθαι,	ἢ οὕτω γ´ ἂν μὴ
[8]	παράλογος συνανάκρασις, ὡς λυπεῖσθαι καὶ	δάκνεσθαι	τοῦ παρὰ φύσιν χωριζομένην τὴν
[35]	σπουδὴ ὁμοίως ἐπάναγκες διὰ μιμήσεως	ἕπεσθαι,	τὸ παρ´ αὐτοῦ προδειχθὲν εἰς
[30]	τοιοῦτον ἔγκλημα κατὰ τοῦ μυστηρίου	προφέρεσθαι·	εἰ δὲ ὁμότιμος ἐπὶ πάντας
[34]	τῆς γεννήσεως τρόπῳ, καὶ θεοῦ	παρέσεσθαι	τοῖς γινομένοις ἐπηγγελμένου καὶ τὴν
[34]	ἡ ἀλήθεια. ἀλλὰ μὴν ἀεὶ	παρέσεσθαι	τοῖς ἐπικαλουμένοις ἐπήγγελται, καὶ ἐν
[7]	ἐν κακοῖς μέλλοντα τὸν ἄνθρωπον	ζήσεσθαι	πρὸς τὸν βίον παρήγαγεν. εἰ
[8]	εἰς γένεσιν, ἐπειδὴ τοῦ καλοῦ	διαμαρτήσεσθαι	προεώρα τὸν γενησόμενον, ἢ ἀγαγόντα
[37]	τὴν ζωὴν καθηγουμένου τοὺς σωζομένους	ἐφάπτεσθαι.	οὐκοῦν ἡ ψυχὴ μὲν διὰ
[27]	μέρει τούτῳ, ὡς τὰ μὲν	ἐφάπτεσθαι	τῆς ἀπροσίτου φύσεως, τὰ δὲ
[18]	μηδέ, εἰ γέγονε ταῦτά ποτε,	μνημονεύεσθαι,	ἀντεγερθῆναι δὲ κατὰ πᾶσαν τὴν
[24]	νόημα δεῖ πάντως ἐπὶ θεοῦ	πιστεύεσθαι,	καὶ συνηρτῆσθαι δι´ ἀκολουθίας τῷ
[8]	τῷ θανάτῳ τὴν ζωὴν ἡμῶν	διαλύεσθαι,	καὶ τοῦτό φησι τῶν κακῶν
[1]	καὶ τὸν πατέρα τοῦ λόγου	συνυπακούεσθαι·	οὐ γὰρ ἂν εἴη λόγος,
[30]	τούτων τὸν λόγον τοῦ μυστηρίου	μέμφεσθαι,	τὸ μὴ διὰ πάντων διήκειν
[9]	τῶν λεγομένων διὰ τὰ προειρημένα	συμπαραδέχεσθαι.	τὸ γὰρ θεοπρεπὲς τῆς ἐκ
[13]	ἐν τοῖς ὑπὲρ τὴν φύσιν	γεγενῆσθαι	ἀποδεικνύμενος. ~Τίς οὖν αἰτία, φησί,
[25]	μυστηρίου τοῦ θεὸν ἐν ἀνθρώπῳ	γεγενῆσθαι	διδάσκοντος τὸν οὐδὲ νῦν ἔξω
[5]	μηδέποτε τὸν ἄνθρωπον ἐν ἀγαθοῖς	γεγενῆσθαι·	ἐπειδὴ γὰρ θεοῦ ἔργον ὁ
[11]	οὐ χωροῦμεν. ἀλλὰ τὸ μὲν	γεγενῆσθαι	θεὸν ἐν ἀνθρώπου φύσει διὰ
[5]	ἀντιλέγοντας προσαξόμεθα. λόγῳ τὰ πάντα	γεγενῆσθαι	καὶ σοφίᾳ παρὰ τοῦ τὸ
[5]	κατ´ εἰκόνα θεοῦ τὸν ἄνθρωπον	γεγενῆσθαι	λέγων· ἐν γὰρ τῇ ὁμοιώσει
[13]	φύσεως ἡμῶν μαρτυρούμενον. ἐπεὶ δὲ	γεγενῆσθαι	μὲν αὐτὸν ἀκούεις, ἐκβεβηκέναι δὲ
[40]	οἶδα πῶς ἔστιν ἄλλον τινὰ	γεγενῆσθαι	νομίσαι, ἐφ´ οὗ μηδὲν τῶν
[5]	ἀγαθότης ἐστί, τοῦτον ἐν κακοῖς	γεγενῆσθαι	παρὰ τοῦ πεποιηκότος καθυποπτεύσειεν· ἀλλ´
[11]	τούτων πίστει συνεξετάζομεν. ἀλλὰ τὸ	γεγενῆσθαι	παραδεχόμενοι, ἀπολυπραγμόνητον τὸν τρόπον τῆς
[8]	δὲ πλῆρες ἔκ τινος ἐπιβουλῆς	γεγενῆσθαι	τετηκότος μολίβδου, τὸν δὲ μόλιβδον
[16]	δὲ θεόν φαμεν ἐν ἑκατέρᾳ	γεγενῆσθαι	τῇ τῆς φύσεως ἡμῶν κινήσει,
[8]	ἔχοντες. διὰ δὲ τὸ πολλὴν	γεγενῆσθαι	τῇ ψυχῇ πρὸς τὸ κακὸν
[15]	οὐκοῦν εἰ μὲν ἐν κακίᾳ	γεγενῆσθαι	τὸ θεῖον ὁ ἡμέτερος ἐπρέσβευε
[16]	μὲν γὰρ ἐν τοῖς ἀπηγορευμένοις	γεγενῆσθαι	τὸ θεῖον ὁ λόγος διισχυρίζετο,
[7]	μυθοποιίας τοῖς τὰ τοιαῦτα προφέρουσιν	ἐγγεγενῆσθαι,	ὅτι πρὸς τὸ ἡδὺ τῆς
[13]	πάντως οὐδὲ τὸ οὕτως αὐτὸν	γεγεννῆσθαι	ἀπίθανον. ὁ γὰρ τὴν γέννησιν
[13]	ἐστι διὰ τῶν εἰρημένων τὸ	γεγεννῆσθαι	αὐτόν, διὰ τῶν αὐτῶν τούτων
[13]	εἶναι πίστιν ἐναχθῆναι. ὁ γὰρ	γεγεννῆσθαι	αὐτὸν ἱστορήσας καὶ τὸ ἐκ
[13]	ὧν ἀκούεις καὶ τεθνάναι καὶ	γεγεννῆσθαι	δίδως, ἐκ τῶν αὐτῶν δώσεις
[13]	ἱστορήσας καὶ τὸ ἐκ παρθένου	γεγεννῆσθαι	συνδιηγήσατο. εἰ οὖν πιστόν ἐστι
[26]	ἀπάτην τινὰ τὴν τοιαύτην μέθοδον	ἐπινενοῆσθαι	ὑπὲρ ἡμῶν τῷ θεῷ· τὸ
[4]	τὸ θεῖον ἐξανθρωπίζοιτο, εἰ τοιούτῳ	κεχρῆσθαι	λόγῳ καὶ τοιούτῳ πνεύματι τὸν
[24]	πάντως ἐπὶ θεοῦ πιστεύεσθαι, καὶ	συνηρτῆσθαι	δι´ ἀκολουθίας τῷ ἑτέρῳ τὸ
[5]	ἀλλ´ εἰ μὴ δοῖεν λόγον	καθηγεῖσθαι	καὶ σοφίαν τῆς τῶν ὄντων
[34]	ἐπηγγελμένον οὐκ ἀμφιβάλλοντες. τὸ δὲ	προηγεῖσθαι	τὴν διὰ τῆς εὐχῆς κλῆσιν
[32]	ἀκόλουθον περιέχει ὁ λόγος, ὡς	ὁμολογεῖσθαι	καὶ παρὰ τῶν ἀπίστων μηδὲν
[0]	παντὶ δοίη περὶ τὸ ὑποκείμενον	ὁμολογεῖσθαι,	πολλὰ δὲ εἶναι τὰ τέλεια
[32]	πρὸς τὴν τῆς θεότητος κατανόησιν	χειραγωγεῖσθαι,	ἀλλὰ καὶ τὴν ὄψιν γενέσθαι
[19]	δογμάτων δοκεῖ ταῦτα θείας παρουσίας	ποιεῖσθαι	τεκμήρια, καλῶς ἂν ἔχοι περὶ
[39]	ἀρχηγὸν διὰ τῆς πνευματικῆς γεννήσεως	ποιεῖσθαι	τῆς ἰδίας ζωῆς, ἤ, εἰ
[0]	κατὰ τὴν ἐγκειμένην ἑκάστῳ πλάνην	ποιεῖσθαι	τὸν λόγον, ἀρχάς τινας καὶ
[0]	ᾖ, καλῶς ἂν ἔχοι ταύτην	ποιεῖσθαι	τοῦ λόγου τὴν ἀρχήν. πότερον
[37]	εἰς σῶμα τοῦ θεοῦ λόγου	μεταποιεῖσθαι	πιστεύομεν. καὶ γὰρ ἐκεῖνο τὸ
[8]	ἐγχεθέντα παγῆναι καὶ μένειν ἀπρόχυτον,	ἀντιποιεῖσθαι	δὲ τοῦ σκεύους τὸν κεκτημένον,
[17]	λελύσθαι τὴν ὑπενεχθεῖσαν ἡμῖν ἀντίθεσιν,	ἰσχυροποιεῖσθαι	δὲ μᾶλλον ἐκ τῶν εἰρημένων
[5]	τὴν θείαν καθορᾶται φύσιν, ἀργὰ	κεῖσθαι,	μὴ ὄντος τοῦ μετέχοντός τε
[7]	διὰ τὸ πάθεσι καὶ ἀρρωστήμασιν	ὑποκεῖσθαι	κατ´ ἀνάγκην τὴν τοῦ σώματος
[12]	κατὰ τὴν ζωὴν ἡμῶν ἐνεργουμένας,	ὑπερκεῖσθαί	τινα δύναμιν ποιητικὴν τῶν γιγνομένων
[40]	τοῦτο νοεῖν ἐδιδάχθης ἐκ τοῦ	προσκεῖσθαί	τι τῷ πυρὶ ἐκείνῳ ὃ
[16]	τελευταία κίνησις ὀνομάζεται, τοῦτο προσήκει	καλεῖσθαι	καὶ τὴν προάγουσαν. εἰ δὲ
[34]	τῆς ἀποδείξεως τοῦ κατὰ θεὸν	ἐπιτελεῖσθαι	τὸ ἐνεργούμενον. εἰ γὰρ ἐπὶ
[32]	ὃ πρὸς ἑαυτὸν συνάπτεται, τέσσαρας	ἀριθμεῖσθαι	τὰς προβολάς, ὅτι ὁ ἐπὶ
[22]	τὸν νόμῳ κτηθέντα τυραννικῶς ἐξαιρούμενος·	ἐξωνεῖσθαι	δὲ πάλιν εἰ βούλοιτο τὸν
[15]	τινὰ κατὰ τὸ ἐναντίον αὐτῇ	νοεῖσθαι	λέγοι, πλὴν τὸ κατὰ κακίαν
[24]	τὸ μὲν ὑψηλῶς ἐπ´ αὐτοῦ	νοεῖσθαι,	τὸ δὲ τῆς θεοπρεποῦς ἀξίας
[8]	τὸ ἡμέτερον παράλογος συνανάκρασις, ὡς	λυπεῖσθαι	καὶ δάκνεσθαι τοῦ παρὰ φύσιν
[39]	ἂν εἴη ἓν ἐξ ἀμφοτέρων	αἱρεῖσθαι	πάντως τόν γε νοῦν ἔχοντα,
[5]	τὸ ἰδίωμα, τὸ κατ´ ἐξουσίαν	αἱρεῖσθαι	τὸ καταθύμιον, οὐχ ὁ θεός
[21]	τῷ μὴ ὄντι τὸ ὂν	ἀντιδιαιρεῖσθαι	καὶ τῇ ἀνυπαρξίᾳ τὴν ὕπαρξιν·
[6]	τὸ ὄν, ἀλλὰ τὴν ἀνυπαρξίαν	ἀντιδιαιρεῖσθαι	λέγομεν πρὸς τὴν ὕπαρξιν, κατὰ
[6]	τοῦ κρείττονος· καὶ ὥσπερ φαμὲν	ἀντιδιαιρεῖσθαι	τῇ ὁράσει τὴν πήρωσιν, οὐ
[31]	χρήσεται τῇ διανοίᾳ, τῆς τοῦ	προαιρεῖσθαί	τι τῶν κατὰ γνώμην ἐξουσίας
[6]	ἐν τῇ τοῦ ἀγαθοῦ στερήσει	θεωρεῖσθαι	λέγομεν, οἷόν τινα σκιὰν τῇ
[0]	τύχοι, ἐν παντὶ τὴν τελειότητα	θεωρεῖσθαι	περὶ τὴν θείαν φύσιν κατὰ
[1]	ἀκόλουθον τὸ ἐν ζωῇ τοῦτον	θεωρεῖσθαι	τὸν λόγον. ἁπλῆς δὲ τῆς
[17]	ἑνώσεως. ~Ἀλλ´ οὔπω φήσει τις	λελύσθαι	τὴν ὑπενεχθεῖσαν ἡμῖν ἀντίθεσιν, ἰσχυροποιεῖσθαι
[8]	τὸν βίον ἡμῶν τῇ νεκρότητι	σβέννυσθαι.	οὐκοῦν ἐπισκεψάσθω διὰ τοῦ σκυθρωποῦ
[40]	κακῶν πείρας δι´ ἀγαθῆς προαιρέσεως	ἀλλοτριοῦσθαι,	νῦν μὲν κατὰ τὸν βίον,
[30]	τὸ παρὰ τοῦ θείου βουλήματος	ἀποκληροῦσθαι	τοῖς ἀνθρώποις τὴν πίστιν, τῶν
[8]	πάντως οἶμαι τὴν πρὸς τὸ	νεκροῦσθαι	δύναμιν, ἣ τῆς ἀλόγου φύσεως
[39]	πάλιν τῷ ἀστατοῦντι καὶ ἀλλοιουμένῳ	ἐγκυματοῦσθαι	βίῳ; ἐπεὶ οὖν παντὶ δῆλόν
[12]	~Τοῦ δὲ θεὸν ἐν σαρκὶ	πεφανερῶσθαι	ἡμῖν ὁ τὰς ἀποδείξεις ἐπιζητῶν
[16]	οὖν λέγει τὸ μυστήριον ἡμῶν	ἧφθαι	τὸ θεῖον; τοῦ κυρίως λεγομένου
[16]	δὲ τῆς φύσεως ἡμῶν αὐτὸν	ἐφῆφθαι	λέγει, ἧς καὶ ἡ πρώτη
[20]	ἴασιν. οὐκοῦν τὴν σοφίαν δεῖ	συνεζεῦχθαι	πάντως τῇ ἀγαθότητι. πῶς τοίνυν
[8]	τομαὶ καὶ καυτήρια καὶ πικραὶ	φαρμακοποσίαι	πρὸς τὴν ἀναίρεσιν τοῦ ἐνσκήψαντος
[18]	αἱ νενο– μισμέναι δι´ ἔτους	θυσίαι,	πάντα ὅσα παρὰ τοῦ νόμου
[20]	τὸ θεῖον, ἀλλὰ καὶ δίκαιον	καὶ	ἀγαθὸν καὶ σοφὸν καὶ πᾶν
[26]	ἐνήργησεν, ὁ δὲ δίκαιος ἅμα	καὶ	ἀγαθὸς καὶ σοφὸς ἐπὶ σωτηρίᾳ
[15]	γὰρ δὴ θεμιτὸν ἦν αὐτοσοφίαν	καὶ	ἀγαθότητα καὶ ἀφθαρσίαν, καὶ εἴ
[39]	τῆς τοῦ πρώτου καὶ ἀληθινοῦ	καὶ	ἀγαθοῦ θεοῦ φύσεως, τῆς τοῦ
[5]	ἐν τῇ φύσει τὸ αὐτοκρατὲς	καὶ	ἀδέσποτον, ὥστε ἆθλον ἀρετῆς εἶναι
[27]	ὁ διαπτύων ὡς αἰσχρόν τε	καὶ	ἄδοξον τὸ εἶδος τῆς ἀνθρωπίνης
[1]	λόγον ἔχει, οὕτως ἡ ἄφθαρτος	καὶ	ἀεὶ ἑστῶσα φύσις ἀίδιον ἔχει
[39]	τῆς ἀμετάστατόν τε καὶ παγίαν	καὶ	ἀεὶ ὡσαύτως ἔχουσαν ἐν τῷ
[15]	ἀνθρωπίνης φύσεως καταβῆναι, οὕτως ἐλεεινῶς	καὶ	ἀθλίως τῆς ἀνθρωπότητος διακειμένης; ἀλλ´
[4]	λόγῳ τοῦ κυρίου οἱ οὐρανοὶ	καὶ	αἱ δυνάμεις αὐτῶν ἐν τῷ
[1]	φύσεως τῆς ἡμετέρας μέτρον συνταπεινοῦνται	καὶ	αἱ τῶν τοιούτων ὀνομάτων ἐμφάσεις.
[0]	τὸ σοφόν τε καὶ ἄφθαρτον	καὶ	ἀίδιον καὶ εἴ τι ἄλλο
[5]	οὐ γαστρὸς πλησμονήν, ἀλλὰ γνῶσιν	καὶ	ἀιδιότητα ζωῆς τοῖς γευσαμένοις δίδωσι,
[1]	κόσμον εἶναι, τοῦ τὸ ἀγαθὸν	καὶ	αἱρουμένου καὶ δυναμένου, ὁ δὲ
[6]	κατανόησις, εἰς τὸ νοητόν τε	καὶ	αἰσθητὸν τῆς θεωρίας διῃρημένης. καὶ
[6]	τούτου χάριν ἐκ νοητοῦ τε	καὶ	αἰσθητοῦ τὸ κατὰ τὸν ἄνθρωπον
[15]	γίνεται φύσει, μόνον δὲ ἀπρεπὲς	καὶ	αἰσχρὸν τὸ κατὰ κακίαν πάθος,
[14]	πίστιν, εἰ θεός, τὸ ἀχώρητον	καὶ	ἀκατανόητον καὶ ἀνεκλάλητον πρᾶγμα, τὸ
[35]	τῆς ἀναστάσεως σῶον καὶ ἀπαθῆ	καὶ	ἀκέραιον καὶ πάσης τῆς κατὰ
[28]	εὔλογον κρίνοιτο; οὐ γὰρ ὀφθαλμῷ	καὶ	ἀκοῇ καὶ γλώσσῃ, ἢ ἄλλῳ
[24]	δυνάμεως κατὰ φύσιν πώς ἐστι	καὶ	ἀκόλουθον. καὶ οὐκ ἄν τινα
[11]	κτίσιν παρὰ τῆς ἀσωμάτου τε	καὶ	ἀκτίστου φύσεως ὑποστῆναι πιστεύοντες, τὸ
[39]	εἰ ἔξω τῆς τοῦ πρώτου	καὶ	ἀληθινοῦ καὶ ἀγαθοῦ θεοῦ φύσεως,
[3]	πνεῦμα, καὶ ἕτερον ὁ λόγος,	καὶ	ἄλλο πάλιν ἐκεῖνο, οὗ καὶ
[26]	τὰς τῶν ἐπιβουλευομένων ἐλπίδας τρέπειν	καὶ	ἄλλο παρὰ τὸ ἐλπισθὲν κατεργάζεσθαι.
[39]	βαπτιζόμενον, πάλιν τῷ τρεπτῷ τε	καὶ	ἀλλοιουμένῳ ἐγγεννηθῆναι βίῳ· τῇ γὰρ
[39]	εἰσελθεῖν ἢ πάλιν τῷ ἀστατοῦντι	καὶ	ἀλλοιουμένῳ ἐγκυματοῦσθαι βίῳ; ἐπεὶ οὖν
[6]	τῆς κατὰ τροπὴν καὶ μεταβολὴν	καὶ	ἀλλοίωσίν ἐστιν ἀνεπίδεκτος, πᾶν δὲ
[21]	τοίνυν κατὰ τὴν τρεπτήν τε	καὶ	ἀλλοιώτην ὁρμήν τε καὶ κίνησιν
[35]	μεταμελείᾳ μὲν εἰς μῖσός τε	καὶ	ἀλλοτρίωσιν τῆς κακίας χωρῶν, τῷ
[21]	θείαν δύναμιν εἰς οὐσίαν μεθισταμένης,	καὶ	ἄλλως δὲ τῆς τροπῆς ἀναγκαίως
[6]	ἐμμίξας ὁ ἀντικείμενος σβέσιν τινὰ	καὶ	ἀμαύρωσιν τῆς εὐλογίας ἐποίησεν, ἧς
[20]	τὴν παγίαν ἐν τῷ ἀγαθῷ	καὶ	ἀμετάβλητον φύσιν; οὐ γὰρ ἂν
[39]	ἀκτίστου φύσεως τὸ ἄτρεπτόν τε	καὶ	ἀμετάθετον ἐν ἑαυτῇ κεκτημένης, τῆς
[18]	θυσιαστήρια καὶ τὴν σεμνήν τε	καὶ	ἀναίμακτον ἱερωσύνην καὶ τὴν ὑψηλὴν
[37]	ἕτερον τρόπον ἐν μετουσίᾳ τε	καὶ	ἀνακράσει τοῦ σώζοντος γίνεται. ὥσπερ
[6]	κατὰ θείαν σοφίαν μίξις τε	καὶ	ἀνάκρασις, ὡς ἂν πάντα τοῦ
[39]	ποιήσῃ, ἐξὸν τὴν ἄτρεπτόν τε	καὶ	ἀναλλοίωτον ἀρχηγὸν ποιήσασθαι τῆς ἰδίας
[39]	τριάδα εἰς τὴν ἄτρεπτόν τε	καὶ	ἀναλλοίωτον εἰσελθεῖν ζωήν, τὸν δὲ
[18]	δηλαδὴ ταῦτα, μὴ σαφῆ τε	καὶ	ἀναμφίβολον τῆς θείας ἐπιδημίας ἔχοντες
[15]	δουλείας κατεχόμενος. ἆρα μικρὰ ταῦτα	καὶ	ἀνάξια τὸν θεὸν δυσωπῆσαι πρὸς
[35]	τοῦ ὕδατος, τὴν σωτήριον ταφὴν	καὶ	ἀνάστασιν τὴν ἐν τριημέρῳ γενομένην
[35]	τοῦ συγκρίματος ἡμῶν ἀνάπλασίν τε	καὶ	ἀναστοιχείωσιν βλέπων· πρὸς τοῦτο γὰρ
[26]	φύσεως ἰδιωμάτων γενόμενος, γενέσεώς τε	καὶ	ἀνατροφῆς καὶ αὐξήσεως, καὶ μέχρι
[6]	φύσις ἀσώματόν τι χρῆμά ἐστι	καὶ	ἀναφὲς καὶ ἀνείδεον· ἡ δὲ
[6]	τι χρῆμά ἐστι καὶ ἀναφὲς	καὶ	ἀνείδεον· ἡ δὲ αἰσθητὴ κατ´
[14]	θεός, τὸ ἀχώρητον καὶ ἀκατανόητον	καὶ	ἀνεκλάλητον πρᾶγμα, τὸ ὑπὲρ πᾶσαν
[8]	κατ´ ἀνάγκην ἐπακολουθοῦσιν ἄρρητοί τινες	καὶ	ἀνέκφραστοι ἀλγηδόνες, ὧν ἡ διήγησις
[16]	συγκρίματος, διὰ τῆς ἀρρήτου ἐκείνης	καὶ	ἀνεκφράστου συνανακράσεως τοῦτο οἰκονομήσασθαι, τὸ
[11]	ψυχῆς τὴν σάρκα νεκράν τε	καὶ	ἀνενέργητον γίνεσθαι, καὶ τὸν τῆς
[33]	μὴ παρούσης ἀκίνητόν ἐστιν ἐκεῖνο	καὶ	ἀνενέργητον. εἰ οὖν ἐκεῖ οὐ
[11]	καταλείπομεν, ὡς ἄρρητον παντάπασιν ὄντα	καὶ	ἀνερμήνευτον. ~Τοῦ δὲ θεὸν ἐν
[5]	ἐστὶν αἴτιος κακῶν, ἀδέσποτόν τε	καὶ	ἄνετόν σοι κατασκευάσας τὴν φύσιν,
[28]	θάνατον ἄπρακτον εἶναι τρόπον τινὰ	καὶ	ἀνήνυτον, πάντοτε πρὸς τὸ λεῖπον
[34]	χωρισθείσης ἄπρακτός ἐστιν ἡ σπουδὴ	καὶ	ἀνόνητος, πόσῳ μᾶλλον ἐν τῷ
[37]	ὥσπερ διὰ τῆς στερρᾶς τε	καὶ	ἀντιτύπου τροφῆς τὸ στερρὸν τοῦ
[4]	ῥήμασι συνδιεξερχόμενον πνεῦμα. ἄπρακτα πάντως	καὶ	ἀνυπόστατα κἀκεῖνα κατασκευάσουσιν οἱ πρὸς
[4]	ἔχει. ἀλλὰ μὴν ἀνενέργητά τε	καὶ	ἀνυπόστατα τὰ παρ´ ἡμῖν ῥήματα
[23]	ἄφθορον, καὶ θήλην ἐκ παρθενίας,	καὶ	ἄνωθεν ἐπιμαρτυρούσας τῷ ὑπερφυεῖ τῆς
[35]	πάλιν διὰ τῆς ἀναστάσεως σῶον	καὶ	ἀπαθῆ καὶ ἀκέραιον καὶ πάσης
[35]	κατόπιν ἑπόμενοι τὰς ποικίλας τε	καὶ	ἀπατηλὰς τῶν οἴκων ἀναστροφὰς διεξέρχονται,
[15]	τῆς πίστεως, ὡς ἀνάρμοστά τε	καὶ	ἀπεμφαίνοντα περὶ τῆς θείας φύσεως
[26]	πυρὸς δαπάνῃ τὸ ἀλλότριόν τε	καὶ	ἀπόβλητον οἱ θεραπευταὶ τοῦ χρυσίου
[5]	μὴ ὄντος τοῦ μετέχοντός τε	καὶ	ἀπολαύοντος. εἰ τοίνυν ἐπὶ τούτοις
[8]	δυνατὸν ἦν καὶ πρέπον ἅμα	καὶ	ἀπολομένην ἀνακαλέσασθαι. ὃ παρὰ τοῦ
[8]	καιρῷ τῆς κρίσεως τέμνεταί τε	καὶ	ἀποξύεται τῇ ἀρρήτῳ ἐκείνῃ σοφίᾳ
[16]	ἡ διὰ τοῦ ἐπιρρύτου τε	καὶ	ἀπορρύτου τῆς τροφῆς τοῦ ὑποκειμένου
[28]	περὶ αὐτὴν ὡς αἰσχρόν τε	καὶ	ἀπρεπὲς διαβάλλοιτο. εἰ οὖν μόνης
[5]	αὐτῶν ἀποδοκιμάσει ὡς ἀπίθανόν τε	καὶ	ἀπρεπῆ περὶ θεοῦ λέγεσθαι. οὐκοῦν
[27]	τὸ θεῖον. τοῦ γὰρ ὑψίστου	καὶ	ἀπροσίτου κατὰ τὸ ὕψος τῆς
[3]	μυστηρίου βαθύτητα· πῶς τὸ αὐτὸ	καὶ	ἀριθμητόν ἐστι καὶ διαφεύγει τὴν
[32]	φύσεις πρὸς μίαν σύμπνοιάν τε	καὶ	ἁρμονίαν δι´ ἑαυτοῦ συνάγων ἐν
[7]	ἀγαθὸν ὁριζόμενοι διὰ τὸ πάθεσι	καὶ	ἀρρωστήμασιν ὑποκεῖσθαι κατ´ ἀνάγκην τὴν
[37]	ἡ σύστασις ἐξ οἴνου τε	καὶ	ἄρτου ἐστί, τοῖς σώμασι τῶν
[32]	προσήγγισεν, ὅσον τῆς νεκρότητος ἅψασθαι	καὶ	ἀρχὴν δοῦναι τῇ φύσει τῆς
[5]	εἰ δὲ τοῦτο ἄτοπόν τε	καὶ	ἀσεβές, ὁμολογεῖται πάντως ὅτι λόγον
[1]	ὀνομάτων ἐμφάσεις. ἐπειδὴ γὰρ φθαρτὴ	καὶ	ἀσθενὴς ἡμῶν ἡ φύσις, διὰ
[4]	δὲ καὶ δύναμις ἀπὸ ῥημάτων	καὶ	ἄσθματος τηλικαύτη, ὡς ἐξαρκεῖν πρὸς
[40]	πλεονεξίαν πάθος καὶ ἡ ἀκόλαστος	καὶ	ἀσχήμων διάνοια καὶ τῦφος καὶ
[1]	εἰ ὑφέστηκε νοερόν τι χρῆμα	καὶ	ἀσώματον ὤν, ζῇ πάντως· εἰ
[5]	τῶν ὄντων συστάσεως, ἀλογίαν τε	καὶ	ἀτεχνίαν τῇ ἀρχῇ τοῦ παντὸς
[26]	γενόμενος, γενέσεώς τε καὶ ἀνατροφῆς	καὶ	αὐξήσεως, καὶ μέχρι τῆς τοῦ
[30]	ἡ προαίρεσις, ἀδούλωτόν τι χρῆμα	καὶ	αὐτεξούσιον, ἐν τῇ ἐλευθερίᾳ τῆς
[5]	δὴ τῆς κατὰ τὸ ἀδέσποτον	καὶ	αὐτεξούσιον χάριτος. εἰ γάρ τις
[6]	πρὸς τὴν ἀλλοίωσιν ἔχει, διότι	καὶ	αὐτὴ τῆς κτίσεως ἡ ὑπόστασις
[37]	σύστασις ἦν, καὶ τρόπον τινὰ	καὶ	αὐτὸ ἄρτος ἦν· ἐνταῦθά τε
[37]	ἑκάστου διὰ τοῦ μέρους γίνεσθαι	καὶ	αὐτὸ μένειν ἐφ´ ἑαυτοῦ ὅλον.
[37]	πίστις ἐστί, πρὸς πάντας μεριζόμενον	καὶ	αὐτὸ οὐ μειούμενον. τάχα τοίνυν
[18]	τὸ ἀρχαῖον νενομισμένων μηδέν, ἀλλὰ	καὶ	αὐτὸν τὸν σεβάσμιον αὐτοῖς ἐν
[26]	ἀπολωλότα διὰ τούτων εὐεργετῶν, ἀλλὰ	καὶ	αὐτὸν τὸν τὴν ἀπώλειαν καθ´
[26]	τε ἄνθρωπον τῆς κακίας ἐλευθερῶν	καὶ	αὐτὸν τὸν τῆς κακίας εὑρετὴν
[26]	ἰδίας προαιρέσεως κατεβάλετο· ἀπατᾶται γὰρ	καὶ	αὐτὸς τῷ τοῦ ἀνθρώπου προβλήματι
[6]	ἑαυτοῦ γενέσθαι πείσας φονέα τε	καὶ	αὐτόχειρα. ἐπειδὴ γὰρ διὰ τῆς
[3]	ἑκατέραν τε τῶν αἱρέσεων καθαιροῦσαν	καὶ	ἀφ´ ἑκατέρας παραδεχομένην τὸ χρήσιμον.
[16]	αὐτῷ τοῦ ἀγγείου, σκεδαννυμένου τε	καὶ	ἀφανιζομένου, μηδενὸς ὄντος τοῦ περιστέγοντος.
[15]	θεμιτὸν ἦν αὐτοσοφίαν καὶ ἀγαθότητα	καὶ	ἀφθαρσίαν, καὶ εἴ τι ὑψηλόν
[0]	εἴτε κατὰ τὸ σοφόν τε	καὶ	ἄφθαρτον καὶ ἀίδιον καὶ εἴ
[6]	ἐπειδὴ πρὸς τὸ ἀγαθόν τε	καὶ	ἄφθονον ἐπέμυσεν ὄμμα, ὥσπερ ὁ
[18]	βωμοὺς καὶ προπύλαια καὶ τεμένη	καὶ	ἀφιδρύματα καὶ ὅσα ἄλλα τοῖς
[0]	οἱ κατὰ Μαρκίωνα καὶ Οὐαλεντῖνον	καὶ	Βασιλείδην καὶ ὁ λοιπὸς κατάλογος
[6]	ὑπεκκαύματα ἦν· ἰσχύι δέ τινι	καὶ	βίᾳ δυνάμεως κατεργάσασθαι τὸ κατὰ
[1]	τι πέρ ἐστιν ἀγαθόν, τοῦτο	καὶ	βούλεσθαι, βουλομένην δὲ πάντως καὶ
[1]	ὡς καὶ τὰ ἄλλα πάντα.	καὶ	γὰρ δύναμίς τις καὶ ζωὴ
[37]	τοῦ θεοῦ λόγου μεταποιεῖσθαι πιστεύομεν.	καὶ	γὰρ ἐκεῖνο τὸ σῶμα ἄρτος
[20]	σοφίας ἐνεργὸν τὴν φιλανθρωπίαν ποιούσης.	καὶ	γὰρ ἐπὶ τῶν ἀρρώστως διακειμένων
[29]	πρὸς τὴν εὐεργεσίαν ἡμῶν ἀναβολή.	καὶ	γὰρ ἐπὶ τῶν σωματικῶν νοσημάτων,
[8]	πρὸς τὸ πονηρὸν ὁρμῆς εἶναι.	καὶ	γὰρ ᾔδει τὸ ἐσόμενον καὶ
[5]	τὸ οἰκεῖον τὴν ἔφεσιν ἔχοι.	καὶ	γὰρ καὶ ἐν τῇ τῶν
[12]	ἐπιζητῶν πρὸς τὰς ἐνεργείας βλεπέτω.	καὶ	γὰρ τοῦ ὅλως εἶναι θεὸν
[32]	ἐν τῷ εὐαγγελίῳ καὶ εἴρηται	καὶ	γεγένηται, καὶ οὐκ ἔστιν ὅ
[13]	ἀφ´ ὧν ἀκούεις καὶ τεθνάναι	καὶ	γεγεννῆσθαι δίδως, ἐκ τῶν αὐτῶν
[23]	τὸν τότε φαινόμενον, κυοφορίαν ἀσυνδύαστον,	καὶ	γέννησιν ἄφθορον, καὶ θήλην ἐκ
[8]	αἴσθησις πρὸς τὸ παχύ τε	καὶ	γήινον οἰκείως ἔχει, κρείττων δὲ
[28]	οὐ γὰρ ὀφθαλμῷ καὶ ἀκοῇ	καὶ	γλώσσῃ, ἢ ἄλλῳ τινὶ τῶν
[24]	προσμῖξαι τῇ τοῦ θεοῦ παρουσίᾳ	καὶ	γυμνὴν ὑποστῆναι αὐτοῦ τὴν ἐμφάνειαν,
[8]	ἡμέτερον παράλογος συνανάκρασις, ὡς λυπεῖσθαι	καὶ	δάκνεσθαι τοῦ παρὰ φύσιν χωριζομένην
[9]	κόπος, καὶ ὕπνος, καὶ λύπη,	καὶ	δάκρυον, συκοφαντία τε καὶ δικα–
[8]	φέρων· ποίων γὰρ ἀποσφαγέντων τε	καὶ	δαρέντων ζῴων ἐπινοεῖται αὐτοῖς ἡ
[39]	μήποτε λάθῃ τῇ ἐλλιπεῖ φύσει	καὶ	δεομένῃ τοῦ ἀγαθύνοντος ἑαυτὸν εἰσποιῶν
[8]	δὲ τοιοῦτον δόγμα ἱστορικώτερον μὲν	καὶ	δι´ αἰνιγμάτων ὁ Μωσῆς ἡμῖν
[35]	κατωφερῆ, καὶ ἐν ἀλλήλοις μένοντα	καὶ	δι´ ἀλλήλων κρατούμενα. ἐπεὶ οὖν
[32]	βλέπει, καὶ περὶ αὐτόν ἐστι,	καὶ	δι´ ἐκείνου πρὸς ἑαυτὴν συμφυὴς
[6]	ἐστί, δυνατὸν δ´ ἂν εἴη	καὶ	δι´ ὀλίγου τοῖς εὐπειθεστέροις παραθέσθαι
[15]	περιέρχεται περιόδους, σώματος ὑπερχόμενος φύσιν,	καὶ	διὰ γεννήσεως παριὼν εἰς τὸν
[6]	τῆς γῆς τὸν ἄνθρωπον ἔπλασε	καὶ	διὰ τῆς ἰδίας ἐμπνεύσεως τῷ
[23]	τοῦ ὕδατος ὑποχερσουμένης τῇ βάσει,	καὶ	διά τινος ἀσφαλοῦς ἀντιτυπίας ὑπερειδούσης
[23]	ταῖς χερσὶ τῶν διακονούντων ἐγγεωργούμενος	καὶ	διὰ τοῦ κόρου τῶν ἐσθιόντων
[37]	σῶμά μου. πάσης δὲ σαρκὸς	καὶ	διὰ τοῦ ὑγροῦ τρεφομένης· οὐ
[8]	τῇ φύσει τὸ κακὸν καταμίξαντες,	καὶ	διὰ τοῦτο τῆς κατὰ τὸ
[5]	τῶν κοινῶν ἐννοιῶν ὁ Ἕλλην	καὶ	διὰ τῶν γραφικῶν ὁ Ἰουδαῖος
[3]	ὁρᾶται καὶ ἐν μονάδι καταλαμβάνεται,	καὶ	διακέκριται τῇ ὑποστάσει καὶ οὐ
[24]	θαύματι ποιεῖται, πῶς τὸ πῦρ	καὶ	διαμένει πῦρ ὂν καὶ ἐν
[33]	συγκρινόμενος; ἄνθρωπος λογικόν τι χρῆμα	καὶ	διανοητικόν ἐστι, νοῦ καὶ ἐπιστήμης
[8]	τὸ μὴ μετέχειν αὐτὰ νοῦ	καὶ	διανοίας χώραν οὐκ ἔχει. ἀλλ´
[3]	τὸ αὐτὸ καὶ ἀριθμητόν ἐστι	καὶ	διαφεύγει τὴν ἐξαρίθμησιν, καὶ διῃρημένως
[3]	ἐστι καὶ διαφεύγει τὴν ἐξαρίθμησιν,	καὶ	διῃρημένως ὁρᾶται καὶ ἐν μονάδι
[9]	λύπη, καὶ δάκρυον, συκοφαντία τε	καὶ	δικα– στήριον, καὶ σταυρός, καὶ
[20]	δεῖν πιστεύειν τὸ θεῖον, ἀλλὰ	καὶ	δίκαιον καὶ ἀγαθὸν καὶ σοφὸν
[32]	ἐλθεῖν τὴν ὑπερέχουσαν φύσιν, ἀλλὰ	καὶ	δίχα τούτου τῇ περιουσίᾳ τῆς
[5]	ἡ ἀνάγκαις τισὶν ὑπεζευγμένη τε	καὶ	δουλεύουσα πῶς ἂν εἰκὼν ὀνομάζοιτο;
[8]	ἀποξύεται τῇ ἀρρήτῳ ἐκείνῃ σοφίᾳ	καὶ	δυνάμει τοῦ, καθὼς λέγει τὸ
[1]	τοῦ τὸ ἀγαθὸν καὶ αἱρουμένου	καὶ	δυναμένου, ὁ δὲ λόγος οὗτος
[1]	τὸ ἁπλοῦν θεωροῖτο, ἀδυναμίας τε	καὶ	δυνάμεως ἐν τῇ αὐτῇ προθέσει
[33]	ἐνεργούμενον. πῶς γάρ, φασίν, εὐχὴ	καὶ	δυνάμεως θείας ἐπίκλησις ἐπὶ τοῦ
[4]	παντὸς ποιητὴν δογματίζοιεν. τίς δὲ	καὶ	δύναμις ἀπὸ ῥημάτων καὶ ἄσθματος
[1]	καὶ βούλεσθαι, βουλομένην δὲ πάντως	καὶ	δύνασθαι, δυναμένην δὲ μὴ ἀνενέργητον
[1]	ἐστί. τὴν δὲ προαίρεσιν ταύτην	καὶ	δυνατὴν εἶναι κατὰ τὸ ἀκόλουθον
[25]	θεῖον, καὶ ἐνδυόμενον καὶ ἐμπεριέχον	καὶ	ἐγκαθήμενον; τοῦ γὰρ ὄντος ἐξῆπται
[0]	τε καὶ ἄφθαρτον καὶ ἀίδιον	καὶ	εἴ τι ἄλλο θεοπρεπὲς νόημα
[26]	θανάτου καὶ φθορᾶς καὶ σκότους	καὶ	εἴ τι κακίας ἔκγονον τῷ
[28]	ἑαυτοῦ φύσει τὸ κακόν ἐστι	καὶ	εἴ τι πρὸς τὴν κακίαν
[1]	ἀγαθόν τε καὶ σοφὸν πάντως,	καὶ	εἴ τι τῆς κρείττονος σημασίας
[21]	δίκαιον, τὸ δυνατόν, τὸ ἄφθαρτον	καὶ	εἴ τι τῆς τοῦ κρείττονος
[15]	αὐτοσοφίαν καὶ ἀγαθότητα καὶ ἀφθαρσίαν,	καὶ	εἴ τι ὑψηλόν ἐστι νόημά
[33]	κοινόν, πρὸς αὐτοὺς ἐροῦμεν, ὑγρότητι	καὶ	εἰκόνι θεοῦ; ἀλλ´ οὐδὲν ἐκεῖ
[32]	θειότερον λόγον ἐν τῷ εὐαγγελίῳ	καὶ	εἴρηται καὶ γεγένηται, καὶ οὐκ
[16]	ἑνωθέντων, ψυχῆς λέγω καὶ σώματος,	καὶ	εἰς ἀεὶ διαμεῖναι τὴν ἕνωσιν.
[7]	τοῦ σώματος φύσιν σύνθετον οὖσαν	καὶ	εἰς διάλυσιν ῥεοῦσαν, ἐπακολουθεῖν δέ
[24]	καθαρθείη, καὶ ἡ πλάνη θεραπευθείη,	καὶ	εἰς τὴν ζωὴν τὸ τεθνηκὸς
[5]	λέγεσθαι. οὐκοῦν ἐξ ἑτέρας ἀρχῆς	καὶ	εἰς τὴν περὶ τούτου πίστιν
[37]	δὲ κατὰ τὸ προηγούμενον ἄρτος.	καὶ	εἰς τὴν τοῦ ὑγροῦ διαμονὴν
[13]	βλέποντες, ἴσμεν καὶ ὅθεν ἀρχόμεθα	καὶ	εἰς τί καταλήγομεν. ἐκ πάθους
[26]	ἀφανισμὸς μὲν τοῦ χείρονος γίγνεται	καὶ	εἰς τὸ μὴ ὂν μεταχώρησις,
[35]	ἀλλὰ ταὐτότης τὸ γινόμενον ἦν,	καὶ	εἰς τὸ παντελὲς τὸ κακὸν
[8]	τῶν εἰρημένων δῆλόν ἐστιν, ἀλλὰ	καὶ	ἐκ μυρίων ἑτέρων, ὧν τὸ
[39]	λογισμῷ, τίς αὐτῷ λυσιτελήσει πατὴρ	καὶ	ἐκ τίνος ἄμεινον αὐτῷ συστῆναι
[35]	εὐκολίαν ἐστὶν ὕδατί τε βαπτισθῆναι	καὶ	ἐκ τοῦ θανάτου πάλιν ἀναδῦναι.
[6]	οὖν τῆς νοητῆς κτίσεως προυποστάσης,	καὶ	ἑκάστῃ τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων πρὸς
[34]	εἶναι, καὶ ἐν πᾶσι μένειν	καὶ	ἑκάστῳ συνεῖναι. οὐκέτ´ οὖν ἂν
[24]	συμπλακεῖσα φύσει καὶ τοῦτο γίνεται	καὶ	ἐκεῖνό ἐστιν. ἐπειδὴ γάρ, καθὼς
[8]	καὶ τῆς ψυχῆς ἀπολεπτυνομένης τε	καὶ	ἐκτηκομένης ἐν τοῖς ὑπὲρ τῆς
[0]	γὰρ μήτε παρὰ τὸ πλέον	καὶ	ἔλαττον τὴν διαφορὰν ἐξευρίσκοι, διότι
[24]	τὸ ταπεινὸν τῆς φύσεως ἡμῶν	καὶ	ἐλπισθῆναι δύνασθαι αὐτὸν καθ´ ὁμοιότητα
[25]	εἶναι τὸ θεῖον, καὶ ἐνδυόμενον	καὶ	ἐμπεριέχον καὶ ἐγκαθήμενον; τοῦ γὰρ
[40]	οἰκειότητα. ἐκεῖνος ἀνοίγει τὴν χεῖρα	καὶ	ἐμπιπλᾷ πᾶν ζῷον εὐδοκίας, ὑπερβαίνει
[5]	τὸν ἄνθρωπον, ὡς ἀγαθῆς τε	καὶ	ἐν ἀγαθοῖς οὔσης κατ´ ἀρχὰς
[35]	βαρέα τε ὄντα καὶ κατωφερῆ,	καὶ	ἐν ἀλλήλοις μένοντα καὶ δι´
[15]	φησί, καὶ εὐεργετηθῆναι τὸν ἄνθρωπον	καὶ	ἐν ἀπαθείᾳ τὸν θεὸν διαμεῖναι.
[35]	ἐν ἐξουσίᾳ τὸ ὕδωρ ἐστί,	καὶ	ἐν αὐτῷ γενέσθαι καὶ ἐξ
[35]	κατ´ εὐκολίαν ὁ θάνατος πρόκειται,	καὶ	ἐν αὐτῷ γενέσθαι καὶ μὴ
[2]	πνεύματος ἔξωθεν ἐπιρρεῖν τῷ θεῷ	καὶ	ἐν αὐτῷ γίνεσθαι τὸ πνεῦμα
[16]	ἡμῶν διὰ τῆς ἰδίας ἀκολουθίας	καὶ	ἐν ἐκείνῳ πρὸς διάκρισιν τοῦ
[5]	δυνάμεως γνωρίζοι τε τὸ ὑπερκείμενον	καὶ	ἐν ἐπιθυμίᾳ τῆς θείας ἀιδιότητος
[35]	ζωήν. οὐκοῦν χρή τι τοιοῦτον	καὶ	ἐν ἡμῖν ἐπινοηθῆναι ὁμοίωμα. τίς
[35]	ἐστὶν ἡ ἐπίνοια δι´ ἧς	καὶ	ἐν ἡμῖν πληροῦται τοῦ παρ´
[5]	δύναμις, προαιρετική τε παντὸς ἀγαθοῦ	καὶ	ἐν ἰσχύι πᾶν τὸ κατὰ
[32]	παρεῖναί τε αὐτοῖς μὴ ὁρώμενον	καὶ	ἐν μέσῳ γίγνεσθαι, μηδὲν τῆς
[34]	ἀεὶ παρέσεσθαι τοῖς ἐπικαλουμένοις ἐπήγγελται,	καὶ	ἐν μέσῳ τῶν πιστευόντων εἶναι,
[3]	τὴν ἐξαρίθμησιν, καὶ διῃρημένως ὁρᾶται	καὶ	ἐν μονάδι καταλαμβάνεται, καὶ διακέκριται
[34]	ἐν μέσῳ τῶν πιστευόντων εἶναι,	καὶ	ἐν πᾶσι μένειν καὶ ἑκάστῳ
[25]	οὖν ἐν αὐτῷ τὰ πάντα	καὶ	ἐν πᾶσιν ἐκεῖνο, τί ἐπαισχύνονται
[16]	τε τῇ συγκρίσει τῶν διεστώτων	καὶ	ἐν τῇ διακρίσει τῶν συμπεπλεγμένων
[5]	τὴν ἔφεσιν ἔχοι. καὶ γὰρ	καὶ	ἐν τῇ τῶν ἀλόγων φύσει,
[28]	ἐφάψασθαι. ἀλλ´ ἤδη περὶ τούτου	καὶ	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται λόγοις,
[15]	λόγον. πρῶτον μὲν οὖν, ὅπερ	καὶ	ἐν τοῖς φθάσασιν ἤδη μετρίως
[35]	ἀπεμιμήσατο. εἴρηται δὲ τὸ τοιοῦτον	καὶ	ἐν τοῖς φθάσασιν, ὅτι κατ´
[37]	αὐτῇ δυνάμεως συνέχει τε ἑαυτὴν	καὶ	ἐν τῷ εἶναι μένει, ἀπαύστῳ
[32]	πᾶν μέρος τοῖς οὖσιν ἐνθεωρουμένη	καὶ	ἐν τῷ εἶναι τὰ πάντα
[32]	θεῖον ἐμφαίνοντος, ἀκόλουθον ἂν εἴη	καὶ	ἐν τῷ μέρει τούτῳ μὴ
[10]	τὸ ἀνθρώπινον, τὴν θεοπρεπῆ διάνοιαν	καὶ	ἐν τῷ προσεγγισμῷ διασώσασθαι, πάσης
[37]	λόγος, τῇ ἀνθρωπίνῃ συνανεκράθη φύσει	καὶ	ἐν τῷ σώματι τῷ ἡμετέρῳ
[24]	ὑψηλόν, ἐν τῷ ταπεινῷ γενόμενον,	καὶ	ἐν τῷ ταπεινῷ καθορᾶται καὶ
[24]	πῦρ καὶ διαμένει πῦρ ὂν	καὶ	ἐν τῷ τρόπῳ τῆς κινήσεως
[5]	ἀλόγων φύσει, ὅσα τὸν ἔνυδρον	καὶ	ἐναέριον ἔλαχε βίον, καταλλήλως ἕκαστον
[39]	οὐδὲν ἡ κατὰ τὸ ὑπερέχον	καὶ	ἐνδέον ἐν ἡμῖν διαφορὰ διίστησιν
[25]	παντὶ πιστεύειν εἶναι τὸ θεῖον,	καὶ	ἐνδυόμενον καὶ ἐμπεριέχον καὶ ἐγκαθήμενον;
[28]	δι´ ὧν ἡ αἰσθητική τε	καὶ	ἐνεργητικὴ δύναμις οἰκονομεῖται· τὰ δὲ
[2]	ἀλλ´ οὐσιωδῶς ὑφεστῶτα, προαιρετικόν τε	καὶ	ἐνεργὸν καὶ παντοδύναμον· οὕτως καὶ
[1]	τε ζῶντα τοῦ θεοῦ λόγον	καὶ	ἐνεργὸν καὶ ποιητικὸν ὁμολογῶν, ὅπερ
[35]	βλέπουσιν πρὸς τὴν εὔρυθμόν τε	καὶ	ἐνόπλιον κίνησιν παιδευόμενοι, ὁ δὲ
[26]	ἐπαινοῦμεν, τῷ δὲ χαλεπαίνομεν· οὕτω	καὶ	ἐνταῦθα τῷ μὲν κατὰ τὸ
[37]	ἀπόστολος, ἁγιάζεται διὰ λόγου θεοῦ	καὶ	ἐντεύξεως, οὐ διὰ βρώσεως προιὼν
[8]	τοῦ θεοῦ λόγος οὐσιώδης τις	καὶ	ἐνυπόστατος ὢν αὐτὸς εἶναι καὶ
[35]	ἐστί, καὶ ἐν αὐτῷ γενέσθαι	καὶ	ἐξ αὐτοῦ πάλιν ἀναδῦναι, κατὰ
[10]	αὐτὸν οὖν τρόπον, ὡς ὁρῶμεν	καὶ	ἐξημμένην τοῦ ὑποκειμένου τὴν φλόγα
[37]	μεθισταμένης· τὸ γὰρ πάντων ἴδιον	καὶ	ἐπ´ ἐκείνης τῆς σαρκὸς ὡμολογήθη,
[8]	ἔργον ὁ ἄνθρωπος, καλόν τε	καὶ	ἐπὶ καλλίστοις γενόμενον, οὐ μόνον
[15]	οἷον σκότος καὶ θάνατος· οὕτω	καὶ	ἐπὶ τῆς ἀρετῆς οὐκ ἄν
[38]	λόγου, ὃν δι´ ὀλίγου μὲν	καὶ	ἐπὶ τῆς παρούσης ἐκθησόμεθα πραγματείας.
[8]	χωρισθῆναι ζωῆς προσαγορεύομεν θάνατον, οὕτως	καὶ	ἐπὶ τῆς ψυχῆς τὸν τῆς
[12]	συντηρητικὴν τῶν ὄντων καταλαμβάνομεν, οὕτως	καὶ	ἐπὶ τοῦ διὰ σαρκὸς ἡμῖν
[1]	τις ἐκ τῆς ὁμωνυμίας τοιαύτην	καὶ	ἐπὶ τοῦ θεοῦ τὴν ζωὴν
[20]	ἀγαθὸν εἶναι, καλῶς ἂν ἔχοι	καὶ	ἐπὶ τοῦ λόγου τῆς κατὰ
[10]	ἓν τὰ συναμφότερα γίνεται, οὕτω	καὶ	ἐπὶ τούτου· καί μοι μηδεὶς
[33]	τὸ ὑγρὸν μεταβαίνει. τὸ ἴσον	καὶ	ἐπὶ τούτου φαμὲν μηδὲν εἶναι
[32]	Χριστοῦ πᾶν γόνυ κάμψει ἐπουρανίων	καὶ	ἐπιγείων καὶ καταχθονίων. ἐνταῦθα τὴν
[11]	θείαν φύσιν πρὸς τὴν θνητὴν	καὶ	ἐπίκηρον ὁμολογοῦμεν, τὸν δὲ τῆς
[1]	ἡ ἡμετέρα φύσις ἐπίκηρος οὖσα	καὶ	ἐπίκηρον τὸν λόγον ἔχει, οὕτως
[7]	πάντως ἐστίν, ὁ λυπηρὸς οὗτος	καὶ	ἐπίκηρος βίος οὐκέτ´ ἄν, φησίν,
[33]	χρῆμα καὶ διανοητικόν ἐστι, νοῦ	καὶ	ἐπιστήμης δεκτικόν· ἐκεῖνο δὲ ὑγρᾷ
[8]	τὴν δύναμιν, οὗ καὶ θέλημα	καὶ	ἔργον ἐστὶν ἡ τῶν ὄντων
[37]	ἡ δὲ δύναμις αὕτη τροφὴ	καὶ	ἔστι καὶ λέγεται. ἔστι δὲ
[11]	σῆς καταλήψεως· ἀλλ´ ὥσπερ ἐνταῦθα	καὶ	ἕτερον εἶναί τι παρὰ τὸ
[3]	τι τῇ ὑποστάσει τὸ πνεῦμα,	καὶ	ἕτερον ὁ λόγος, καὶ ἄλλο
[32]	δὲ σταυρὸς εἰ μέν τινα	καὶ	ἕτερον περιέχει λόγον βαθύτερον, εἰδεῖεν
[15]	ἀνθρωπότητος διακειμένης; ἀλλ´ ἐξῆν, φησί,	καὶ	εὐεργετηθῆναι τὸν ἄνθρωπον καὶ ἐν
[36]	τὸ κατὰ τὴν ἀρχήν ἐστι	καὶ	εὐκατόρθωτον, πίστις καὶ ὕδωρ, ἡ
[6]	νοητῇ φύσει χωρίον ἡ λεπτὴ	καὶ	εὐκίνητός ἐστιν οὐσία, κατὰ τὴν
[27]	φύσεως, ἑτέρῳ δέ τινι γειτνιῶν	καὶ	εὔληπτον ἐκ τοῦ σύνεγγυς γίγνοιτο.
[10]	θεοῦ δογματίζοντες; ~Ἀλλὰ μικρόν, φησί,	καὶ	εὐπερίγραπτον ἡ ἀνθρωπίνη φύσις, ἄπειρον
[21]	τοῦ τῆς κακίας συμβούλου τε	καὶ	εὑρετοῦ καλὸν ἀναπεισθεὶς εἶναι τὸ
[24]	ἐκβάλλεσθαι· ἀλλὰ πᾶν ὑψηλόν τε	καὶ	εὐσεβὲς νόημα δεῖ πάντως ἐπὶ
[5]	τὸ μετεχόμενον ἔχειν. διὰ τοῦτο	καὶ	ζωῇ καὶ λόγῳ καὶ σοφίᾳ
[1]	πάντα. καὶ γὰρ δύναμίς τις	καὶ	ζωὴ καὶ σοφία περὶ τὸ
[33]	θελήματος. τί κοινόν, φασίν, ὕδατι	καὶ	ζωῇ; τί δὲ κοινόν, πρὸς
[17]	ἐπέδειξεν, ὡς θανάτου τε καθαίρεσιν	καὶ	ζωῆς εἴσοδον ἐπ´ αὐτῷ εἶναι,
[16]	γένοιτο μεθόριον ἀμφοτέρων, θανάτου τε	καὶ	ζωῆς, ἐν ἑαυτῷ μὲν στήσας
[5]	περὶ τὴν θείαν φύσιν ἀγαθῶν	καὶ	ἡ ἀιδιότης ἐστίν, ἔδει πάντως
[0]	ὡσαύτως λέγοιτο, ἥ τε ἀφθαρσία	καὶ	ἡ ἀιδιότης καὶ πᾶσα εὐσεβὴς
[40]	ἢ τὸ κατὰ πλεονεξίαν πάθος	καὶ	ἡ ἀκόλαστος καὶ ἀσχήμων διάνοια
[5]	ἐστι τῆς φυσικῆς ἐνεργείας, οὕτω	καὶ	ἡ ἀρετὴ πρὸς τὴν κακίαν
[16]	φύσει, κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον	καὶ	ἡ ἀρχὴ τῆς ἀναστάσεως δι´
[24]	καὶ ἡ τοῦ παντὸς διακόσμησις	καὶ	ἡ διηνεκὴς τῶν ὄντων οἰκονομία
[24]	τὸν ἀπολωλότα καταλαμβάνεται, ἡ σοφία	καὶ	ἡ δικαιοσύνη ἐν τῷ τρόπῳ
[40]	ἐξ ἀδικίας κέρδη παραμένῃ αὐτῷ	καὶ	ἡ ἐκ μοιχείας αὐτῷ κτηθεῖσα
[9]	τῆς ἀληθείας κρατύνεται· γένεσις ἀνθρωπίνη	καὶ	ἡ ἐκ νηπίου πρὸς τελείωσιν
[9]	στήριον, καὶ σταυρός, καὶ θάνατος,	καὶ	ἡ ἐν μνημείῳ θέσις· ταῦτα
[24]	τῶν ἐξ ἁμαρτίας μολυνθέντων ἐφάπτεται,	καὶ	ἡ ζωὴ τῶν τεθνηκότων καὶ
[6]	ὕπαρξιν, κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον	καὶ	ἡ κακία τῷ τῆς ἀρετῆς
[32]	μέρος τι τῶν μυστικῶν διδαγμάτων	καὶ	ἡ κατὰ τὸ λουτρόν ἐστιν
[8]	σώματι πάθους παραλαμβάνονται, τοιοῦτόν τι	καὶ	ἡ μετὰ ταῦτα κρίσις εἰς
[6]	δυνάμει μετατεθέντος· κτιστὴ δὲ ἦν	καὶ	ἡ μνημονευθεῖσα δύναμις, αὐτεξουσίῳ κινήματι
[24]	καὶ ἡ ζωὴ τῶν τεθνηκότων	καὶ	ἡ ὁδηγία τῶν πεπλανημένων, ὡς
[24]	ἂν ὅ τε μολυσμὸς καθαρθείη,	καὶ	ἡ πλάνη θεραπευθείη, καὶ εἰς
[1]	λόγου τὴν δύναμιν, ὅση ἐστὶ	καὶ	ἡ πρόθεσις, ἵνα μή τις
[16]	πάθος τῆς ἀνθρωπίνης καθηγεῖται γενέσεως,	καὶ	ἡ πρὸς κακίαν τῶν ζώντων
[16]	ἡμῶν αὐτὸν ἐφῆφθαι λέγει, ἧς	καὶ	ἡ πρώτη γένεσίς τε καὶ
[16]	χωρισμὸς τῶν συνημμένων πάθος ἐστί,	καὶ	ἡ συνάφεια τῶν διεστώτων πάθος
[26]	τὸ ὑγιαίνειν διὰ τούτων προσγένοιτο	καὶ	ἡ τῆς καύσεως ἀλγηδὼν παρέλθοι,
[6]	ἐξουσίας προσνεμηθείσης, ἦν τις δύναμις	καὶ	ἡ τὸν περίγειον τόπον συνέχειν
[21]	ἀνακλήσεως. σοφίας δ´ ἂν εἴη	καὶ	ἡ τοῦ δικαίου κρίσις· οὐ
[24]	οὐρανῶν μεγέθη καὶ φωστήρων αὐγαὶ	καὶ	ἡ τοῦ παντὸς διακόσμησις καὶ
[37]	τὸ περιέχον τὸν ὄγκον· οὕτω	καὶ	ἡ τοῦ σώματος ἡμῶν κατασκευὴ
[36]	ὅ τε κοινὸς δείκνυσι λόγος	καὶ	ἡ τῶν γραφῶν διδασκαλία ἐντὸς
[5]	διδασκαλίας. ὁ γὰρ παράδεισος ἐκεῖνος	καὶ	ἡ τῶν καρπῶν ἰδιότης, ὧν
[8]	ἀληθινοῦ ἀγαθοῦ ἀλλοτρίωσις. πόνοις δὲ	καὶ	ἡδοναῖς τὸ καλὸν καὶ τὸ
[17]	ἐξὸν μήτε ἐν τούτοις γενέσθαι	καὶ	ἡμᾶς περισώσασθαι; πρὸς δὲ τὸν
[6]	δὲ τὸ ζῷον ὁ ἄνθρωπος·	καὶ	ἦν ἐν αὐτῷ τὸ θεοειδὲς
[32]	διεξέρχεται, κατὰ τὸ συνεχές τε	καὶ	ἡνωμένον τῆς φύσεως ἐκ τοῦ
[27]	τε καὶ πλέον καὶ μᾶλλον	καὶ	ἧττον διαφορᾷ σύνθετον ἐκ τοῦ
[13]	πίστει; ~Ἀλλά, φησί, γέννησίς τε	καὶ	θάνατος ἴδιον τῆς σαρκικῆς ἐστὶ
[9]	καὶ δικα– στήριον, καὶ σταυρός,	καὶ	θάνατος, καὶ ἡ ἐν μνημείῳ
[15]	τὸ ἐναντίον νοούμενα, οἷον σκότος	καὶ	θάνατος· οὕτω καὶ ἐπὶ τῆς
[15]	ἀντικαθέστηκεν, ἐπισκεψώμεθα. ὡς φωτὶ σκότος	καὶ	θάνατος τῇ ζωῇ, οὕτω τῇ
[1]	ἀιδίως εἶναι, εἴτε τὸ κακίας	καὶ	θανάτου καὶ φθορᾶς ἀνεπίδεκτον, εἴτε
[15]	τὸν ἄνθρωπον δι´ αὐθεντικῆς τινὸς	καὶ	θεικῆς ἐξουσίας τῆς ἐναντίας δυνάμεως
[35]	τὴν ἐπὶ τὸ μακάριόν τε	καὶ	θεῖον καὶ πάσης κατηφείας κεχωρισμένον
[32]	πάντα κατὰ τὸν ὑψηλότερόν τε	καὶ	θειότερον λόγον ἐν τῷ εὐαγγελίῳ
[8]	τῇ βουλήσει τὴν δύναμιν, οὗ	καὶ	θέλημα καὶ ἔργον ἐστὶν ἡ
[8]	καὶ ἐνυπόστατος ὢν αὐτὸς εἶναι	καὶ	θεὸς καὶ λόγος, πᾶσαν δύναμιν
[37]	ἐν τοῖς πρώτοις διῄρηται, ὁ	καὶ	θεὸς ὢν καὶ λόγος, τῇ
[34]	τῷ πνευματικῷ τῆς γεννήσεως τρόπῳ,	καὶ	θεοῦ παρέσεσθαι τοῖς γινομένοις ἐπηγγελμένου
[8]	σωφρονισθείημεν· τοῖς δὲ συνετωτέροις ἰατρεία	καὶ	θεραπεία παρὰ τοῦ θεοῦ τὸ
[23]	κυοφορίαν ἀσυνδύαστον, καὶ γέννησιν ἄφθορον,	καὶ	θήλην ἐκ παρθενίας, καὶ ἄνωθεν
[18]	τοῦ Χριστοῦ ὀνόματι ναούς τε	καὶ	θυσιαστήρια καὶ τὴν σεμνήν τε
[38]	τε τοὺς ἐναντίους ἀγωνιστικῶς συνεπλάκημεν	καὶ	καθ´ ἑαυτοὺς περὶ τῶν προσφερομένων
[26]	οἱ ἐπὶ θεραπείᾳ τεμνόμενοί τε	καὶ	καιόμενοι χαλεπαίνουσι τοῖς θεραπεύουσι, τῇ
[9]	πάντως ἀναδεικνυμένου τοῦ πάσης αἰσχρότητος	καὶ	κακίας ἀπηλλαγμένου, πῶς οὐκ ἐλεεινοὶ
[0]	τὰς προλήψεις τῶν ἀνθρώπων βλέπειν	καὶ	κατὰ τὴν ἐγκειμένην ἑκάστῳ πλάνην
[35]	τις πρὸς τὸ εἰκὸς βλέποι	καὶ	κατὰ τὴν ἐν ἑκατέρῳ δύναμιν
[24]	γενόμενον δὲ τὸ οἰκεῖον ἑαυτῷ	καὶ	κατὰ φύσιν ἐργάσασθαι. οἰκεῖον δὲ
[35]	ἅπαν τὸ νεκρωθὲν οἰκεῖόν τινα	καὶ	κατὰ φύσιν ἔχει χῶρον, τὴν
[35]	γῆν, ἐν ᾗ κλίνεταί τε	καὶ	κατακρύπτεται. πολλὴν δὲ πρὸς ἄλληλα
[37]	ἀλλὰ διὰ τῶν συνήθων τε	καὶ	καταλλήλων ἔδωκε τῷ καθ´ ἑαυτὸν
[5]	ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα λέγων	καὶ	κατατρέχων τῆς φύσεως, ἀνατρέπειν τὸν
[32]	γόνυ κάμψει ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων	καὶ	καταχθονίων. ἐνταῦθα τὴν μέσην κεραίαν
[35]	τῶν στοιχείων βαρέα τε ὄντα	καὶ	κατωφερῆ, καὶ ἐν ἀλλήλοις μένοντα
[8]	προσίενται, ἐφ´ ὧν καὶ τομαὶ	καὶ	καυτήρια καὶ πικραὶ φαρμακοποσίαι πρὸς
[21]	τε καὶ ἀλλοιώτην ὁρμήν τε	καὶ	κίνησιν οὐκ ἐνδέχεται τὴν φύσιν
[8]	σκεῦος. ἐπειδὴ δὲ σύνδεσίς τις	καὶ	κοινωνία τῶν κατὰ ἁμαρτίαν παθημάτων
[9]	αὔξησις, βρῶσίς τε καὶ πόσις,	καὶ	κόπος, καὶ ὕπνος, καὶ λύπη,
[37]	δύναμις αὕτη τροφὴ καὶ ἔστι	καὶ	λέγεται. ἔστι δὲ οὐχ ἡ
[2]	θεοῦ εὐσεβὲς ἐνομίσθη, καθὼς ἐδόθη	καὶ	λόγον εἶναι θεοῦ διὰ τὸ
[10]	ὁρᾶται τῆς ὑποκειμένης περιδεδραγμένον ὕλης,	καὶ	λόγος μὲν διακρίνει τό τε
[8]	ὢν αὐτὸς εἶναι καὶ θεὸς	καὶ	λόγος, πᾶσαν δύναμιν ποιητικὴν ἐμπεριειληφώς,
[37]	διῄρηται, ὁ καὶ θεὸς ὢν	καὶ	λόγος, τῇ ἀνθρωπίνῃ συνανεκράθη φύσει
[18]	ὡς οὐκ ἐν σοφίᾳ τινὶ	καὶ	λόγῳ γενομένην τῷ κρείττονι. τοῖς
[5]	ἔχειν. διὰ τοῦτο καὶ ζωῇ	καὶ	λόγῳ καὶ σοφίᾳ καὶ πᾶσι
[9]	πόσις, καὶ κόπος, καὶ ὕπνος,	καὶ	λύπη, καὶ δάκρυον, συκοφαντία τε
[37]	διὰ τῆς ἀλλοιωτικῆς δυνάμεως ἐξαιματοῦται	καὶ	μάλιστά γε εἰ διὰ τοῦ
[32]	ἄλλο τι τῶν ὑψηλῶν τε	καὶ	μᾶλλον ἐνδείξασθαι δυναμένων τὸ ὑπερκείμενον,
[27]	τὸ ἔλαττόν τε καὶ πλέον	καὶ	μᾶλλον καὶ ἧττον διαφορᾷ σύνθετον
[18]	μὲν τὰς τῶν χρηστηρίων τε	καὶ	μαντειῶν μανίας, ἀναιρεθῆναι δὲ τὰς
[23]	εἰ μὴ δηλαδὴ τοῦ ὑψηλοτέρου	καὶ	μείζονος ἀνταλλάγματος, ὡς ἂν μᾶλλον
[8]	τὸν δὲ μόλιβδον ἐγχεθέντα παγῆναι	καὶ	μένειν ἀπρόχυτον, ἀντιποιεῖσθαι δὲ τοῦ
[13]	μὲν γὰρ ἐκ συνδυασμοῦ τίκτεται	καὶ	μετὰ θάνατον ἐν διαφθορᾷ γίνεται.
[40]	τὰ τοιαῦτα ὁμοίως πρότερόν τε	καὶ	μετὰ ταῦτα περὶ τὸν βίον
[30]	οἴεται τὸν ἡμέτερον λόγον, ὅτι	καὶ	μετὰ τὸ προσαχθῆναι τὴν θεραπείαν
[40]	κτηθεῖσα γυνὴ ταῖς ἡδοναῖς αὐτοῦ	καὶ	μετὰ τοῦτο ὑπηρετῆται. ἐὰν ταῦτα
[40]	μετεποιήθη. τὸ γὰρ ἐπὶ ἀνακαινισμῷ	καὶ	μεταβολῇ τῆς φύσεως ἡμῶν τὴν
[6]	τῆς κινήσεως τῆς κατὰ τροπὴν	καὶ	μεταβολὴν καὶ ἀλλοίωσίν ἐστιν ἀνεπίδεκτος,
[37]	γενόμενον ὅλον πρὸς ἑαυτὸ μεταποιεῖ	καὶ	μετατίθησιν. ὡς γὰρ τῷ φθοροποιῷ
[26]	τε καὶ ἀνατροφῆς καὶ αὐξήσεως,	καὶ	μέχρι τῆς τοῦ θανάτου πείρας
[27]	δύναμις, καὶ τῆς ἀρχῆς ἁψαμένη	καὶ	μέχρι τοῦ τέλους ἑαυτὴν ἐπεκτείνασα
[10]	κατ´ ἐξουσίαν ἐφαπλοῦται τῇ κτίσει,	καὶ	μέχρις οὐρανῶν ἀνιοῦσα, καὶ τῶν
[10]	σαρκὸς τὴν θεότητα λέγειν ἐμπεριείργεσθαι	καὶ	μὴ διὰ τῶν χωρητῶν ἡμῖν
[27]	πάντων γενέσθαι τὴν ἐκπλύνουσαν δύναμιν,	καὶ	μὴ τὸ μέν τι θεραπεῦσαι
[24]	ἐν ταῖς πρεπούσαις ὑπολήψεσιν εἶναι	καὶ	μὴ τὸ μὲν ὑψηλῶς ἐπ´
[35]	πρόκειται, καὶ ἐν αὐτῷ γενέσθαι	καὶ	μὴ τραπῆναι πρὸς πάθος. διὰ
[7]	τοιούτου τέλους τὰς ἀφορμὰς παρασχούσης.	~Καὶ	μηδεὶς ἐρωτάτω, εἰ προειδὼς τὴν
[6]	καλοῦ κατὰ τὸ ἴσον μετέχοι	καὶ	μηδὲν τῶν ὄντων ἀμοιροίη τῆς
[32]	καὶ τὸ μετ´ αὐτῶν εἶναι,	καὶ	μηδενὶ μέσῳ διατειχίζεσθαι, καὶ τῷ
[32]	δὲ τὸ ὑποκείμενον, πλάτος τε	καὶ	μῆκος τὰς πλαγίας ἐκτάσεις λέγων.
[6]	συνεπαρθείη τῷ θείῳ τὸ γήινον	καὶ	μία τις κατὰ τὸ ὁμότιμον
[2]	πνεύματος ἐννοίᾳ προσαχθησόμεθα, σκιάς τινας	καὶ	μιμήματα τῆς ἀφράστου δυνάμεως ἐν
[7]	ἀπάτης ἀπόδειξιν ἔχοντα σαφῶς καθορᾶται.	καί	μοι δοκεῖ καλῶς ἔχειν τὸν
[10]	γίνεται, οὕτω καὶ ἐπὶ τούτου·	καί	μοι μηδεὶς τὸ φθαρτικὸν τοῦ
[8]	οὗ ἡ αἴσθησις οὐκ ἐφάπτεται,	καὶ	μόνον ἐκεῖνο κακὸν ἡ τοῦ
[8]	προεώρα τὸν γενησόμενον, ἢ ἀγαγόντα	καὶ	νενοσηκότα πάλιν πρὸς τὴν ἐξ
[31]	περιάγεσθαι. ἡ δὲ λογική τε	καὶ	νοερὰ φύσις, ἐὰν τὸ κατ´
[11]	γὰρ πᾶσαν τὴν σωματικήν τε	καὶ	νοητὴν κτίσιν παρὰ τῆς ἀσωμάτου
[28]	τῆς φύσεως ἀκολουθία, θείῳ βουλήματι	καὶ	νόμῳ διαταχθεῖσα, πόρρω τῆς κατὰ
[25]	οὖν τὸ ἐν ἡμῖν εἶναι	καὶ	νῦν καὶ τότε κατὰ τὸ
[40]	τοῦ βαπτίσματος ἔλεγον, τὰ αὐτὰ	καὶ	νῦν περὶ αὐτοῦ διεξέρχονται, ἐκ
[37]	μετέστη δύναμιν, διὰ τοῦ αὐτοῦ	καὶ	νῦν τὸ ἴσον γίνεται. ἐκεῖ
[37]	θεικὴν ἀξίαν μετεποιήθη. καλῶς οὖν	καὶ	νῦν τὸν τῷ λόγῳ τοῦ
[1]	μὴ ἄλογον συγκαταθήσεται. ἀλλὰ μὴν	καὶ	ὁ ἀνθρώπινος ὁμωνύμως λέγεται λόγος.
[8]	τῶν ὄντων ζωή, παρ´ οὗ	καὶ	ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸ ζῇν
[8]	κινήσεως· ἐπεὶ οὖν ἐν τούτοις	καὶ	ὁ ἄνθρωπος ἦν, ᾧ τὸ
[37]	τῇ πρὸς τὸ ἀθάνατον ἑνώσει	καὶ	ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀφθαρσίας μέτοχος
[0]	θεῖόν ἐστιν ὑπολήψεως· ἀλλ´ εἷς	καὶ	ὁ αὐτὸς τῆς θεότητος λόγος,
[26]	ἐδέσματι ὁμοίως παραμίγνυσι τὸ φάρμακον	καὶ	ὁ ἐπιβουλεύων καὶ ὁ τὸν
[30]	οὐκ εὐθὺς συννεκροῦται τῇ κεφαλῇ	καὶ	ὁ κατόπιν ὁλκός, ἀλλ´ ἡ
[3]	καὶ ἄλλο πάλιν ἐκεῖνο, οὗ	καὶ	ὁ λόγος ἐστὶ καὶ τὸ
[0]	Μαρκίωνα καὶ Οὐαλεντῖνον καὶ Βασιλείδην	καὶ	ὁ λοιπὸς κατάλογος τῶν κατὰ
[0]	συζῶν ἑτέραις, ὅ τε Ἀνόμοιος	καὶ	ὁ Μανιχαῖος καὶ οἱ κατὰ
[32]	τῶν ὑψηλοτέρων νοημάτων διδάσκαλον, ὅθεν	καὶ	ὁ μέγας ὁρμηθεὶς Παῦλος μυσταγωγεῖ
[39]	ὁ Παῦλος ἐν Χριστῷ γεννᾷ,	καὶ	Ὁ πατὴρ πάντων ἐστὶ πατήρ·
[39]	ἐκ τοῦ πνεύματος πνεῦμά ἐστι,	καὶ	ὁ Παῦλος ἐν Χριστῷ γεννᾷ,
[5]	χείρω τῶν ἀγαθῶν ἀντηλλάξατο; σαφὴς	καὶ	ὁ περὶ τούτου λόγος. οὐδεμία
[1]	τὴν πίστιν περιαγούσης. ~Ἀλλ´ ἐπειδὴ	καὶ	ὁ τῆς εὐσεβείας λόγος οἶδέ
[26]	τὸ φάρμακον καὶ ὁ ἐπιβουλεύων	καὶ	ὁ τὸν ἐπιβουλευθέντα ἰώμενος· ἀλλ´
[8]	ἐμμιχθείσης ὕλης γενόμενον. οὕτως οὖν	καὶ	ὁ τοῦ ἡμετέρου σκεύους πλάστης,
[13]	καὶ τὸ ἐκ παρθενίας προσέθηκεν·	καὶ	ὁ τοῦ θανάτου μνησθεὶς καὶ
[4]	γὰρ ὅμοιος τῷ ἡμετέρῳ ῥήματι	καὶ	ὁ τοῦ θεοῦ λόγος καὶ
[4]	καὶ ὅσην ὁ ἡμέτερος, τοσαύτην	καὶ	ὁ τοῦ θεοῦ λόγος τὴν
[1]	ἕτερον τῷ ὑποκειμένῳ ἐστίν· οὕτως	καὶ	ὁ τοῦ θεοῦ λόγος τῷ
[25]	ἀνθρώπου εἶναι πεπιστευμένον; εἰ γὰρ	καὶ	ὁ τρόπος τῆς ἐν ἡμῖν
[0]	γὰρ ὑπολήψεσιν ὁ ἰουδαίζων προείληπται	καὶ	ὁ τῷ ἑλληνισμῷ συζῶν ἑτέραις,
[13]	ζωῆς τὰ πέρατα βλέποντες, ἴσμεν	καὶ	ὅθεν ἀρχόμεθα καὶ εἰς τί
[0]	τε Ἀνόμοιος καὶ ὁ Μανιχαῖος	καὶ	οἱ κατὰ Μαρκίωνα καὶ Οὐαλεντῖνον
[5]	ὁ πρὸς τὰ παρόντα βλέπων	καὶ	οἴεται διελέγχειν τὸν λόγον οὐκ
[36]	ἐκ τούτων ἀναφυόμενον ἀγαθὸν ὅσον	καὶ	οἷον, ὡς πρὸς αὐτὸ τὸ
[23]	τὰ χείρω ῥοπῆς καὶ ὑπόθεσιν	καὶ	οἱονεὶ μητέρα τῆς λοιπῆς κακίας
[28]	τὸν τῆς γεννήσεως τρόπον διαθρυλλοῦσι,	καὶ	οἴονται διὰ τούτων ἐπιγέλαστον ποιεῖν
[39]	φύσιν, ἀλλὰ πρὸς τὴν συγγενῆ	καὶ	ὁμόδουλον κτίσιν ἑαυτὸν ἀπάγοι, τῆς
[35]	ᾧ τις ἦν συγγένειά τε	καὶ	ὁμοιότης ἐν τοῖς γινομένοις παρὰ
[27]	ἄνθρωπον, ἀλλὰ ἀνθρώπου τι εἴδωλον	καὶ	ὁμοίωμα; τίς δ´ ἂν ἐγένετο
[27]	ἴσον ἐπὶ τὸ κάτω ἀφέστηκε,	καὶ	ὁμοτίμως αὐτῷ τὸ πᾶν ὑποβέβηκε.
[35]	ἅπαν συνδιασωθῇ τὸ συγγενὲς αὐτῇ	καὶ	ὁμόφυλον, ἀναγκαῖον ἦν ἐπινοηθῆναί τινα
[5]	εἴδει κατεσκεύασται, ὡς οἰκεῖον ἑκατέρου	καὶ	ὁμόφυλον διὰ τῆς ποιᾶς τοῦ
[15]	τι ὑψηλόν ἐστι νόημά τε	καὶ	ὄνομα, πρὸς τὸ ἐναντίον μεταπεπτωκέναι
[39]	τὰ τρία παραδέδοται πρόσωπά τε	καὶ	ὀνόματα δι´ ὧν ἡ γέννησις
[39]	οὖν παντὶ δῆλόν ἐστι τῷ	καὶ	ὁπωσοῦν διανοίας μετέχοντι, ὅτι τὸ
[23]	καὶ ψιλήν, ἐν ῥήματι μόνῳ	καὶ	ὁρμῇ τοῦ θελήματος παρ´ αὐτοῦ
[18]	προπύλαια καὶ τεμένη καὶ ἀφιδρύματα	καὶ	ὅσα ἄλλα τοῖς θεραπευταῖς τῶν
[29]	ἄλλα πάντα ὅσα τε μνημονεύεται	καὶ	ὅσα ἔξω τῆς ἱστορίας ἐν
[5]	τὸ θεῖον χαρακτηριζόντων ἡ ἀπαρίθμησις,	καὶ	ὅσα περὶ τούτων ἱστορικώτερον ὁ
[8]	ὑπομένοντος τὴν τομὴν ἄγουσιν, οὕτως	καὶ	ὅσα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν διὰ
[32]	τῷ δὲ νοουμένῳ πανταχοῦ εἶναι,	καὶ	ὅσα τοιαῦτα περιέχει ἡ ἱστορία,
[40]	οὐκ ἔστιν ἀδικία ἐν αὐτῷ,	καὶ	ὅσα τοιαῦτα σποράδην παρὰ τῆς
[4]	ἐκ τῶν ὁμοίων ἡ δύναμις·	καὶ	ὅσην ὁ ἡμέτερος, τοσαύτην καὶ
[3]	καταλαμβάνεται, καὶ διακέκριται τῇ ὑποστάσει	καὶ	οὐ διώρισται τῷ ὑποκειμένῳ. ἄλλο
[24]	καὶ ἐν τῷ ταπεινῷ καθορᾶται	καὶ	οὐ καταβαίνει τοῦ ὕψους, πῶς
[0]	Μανιχαῖος καὶ οἱ κατὰ Μαρκίωνα	καὶ	Οὐαλεντῖνον καὶ Βασιλείδην καὶ ὁ
[1]	κατὰ τὸ εἰκὸς εἶναι πεπιστευμένης	καὶ	οὐδεμίαν διπλόην καὶ σύνθεσιν ἐν
[6]	καὶ αἰσθητὸν τῆς θεωρίας διῃρημένης.	καὶ	οὐδὲν ἂν παρὰ ταῦτα καταληφθείη
[28]	κατασκευὴ τοῦ σώματος ὁμοτίμως ἔχει,	καὶ	οὐδὲν ἐν ταύτῃ τῶν πρὸς
[29]	ἀκρότατον ἔφθασε μέτρον ἡ κακία,	καὶ	οὐδὲν ἔτι πονηρίας εἶδος ἐν
[39]	κατὰ τὸν λόγον τῆς κτίσεως	καὶ	οὐδὲν ἡ κατὰ τὸ ὑπερέχον
[26]	ὁ δὲ τοῦ δηλητηρίου ἀλεξητήριον,	καὶ	οὐδὲν ὁ τρόπος τῆς θεραπείας
[15]	ἀρετῇ ἡ κακία δῆλον ὅτι,	καὶ	οὐδὲν παρὰ ταύτην ἕτερον. καθάπερ
[35]	οἷς δὲ προσεπωρώθη τὰ πάθη	καὶ	οὐδὲν προσήχθη τῆς κηλῖδος καθάρσιον,
[24]	φύσιν πώς ἐστι καὶ ἀκόλουθον.	καὶ	οὐκ ἄν τινα ξενισμὸν ἐπάγοι
[24]	ἡ ἐπὶ τὸ ἄνω φορά,	καὶ	οὐκ ἄν τις θαύματος ἄξιον
[6]	τινὶ δυνάμει συγκεκραμένον· δεινὸν ποιεῖται	καὶ	οὐκ ἀνεκτὸν ὁ τὴν περίγειον
[40]	κἂν τολμηρὸν εἰπεῖν ᾖ, λέξω	καὶ	οὐκ ἀποτραπήσομαι, ὅτι ἐπὶ τούτων
[39]	ἑαυτὸν ὑποζεύξας λέληθεν εἰς αὐτὸ	καὶ	οὐκ εἰς τὸ θεῖον τὴν
[1]	ἐξ ἐκείνου εἶναι ἄλλο τι	καὶ	οὐκ ἐκεῖνό ἐστι· τῷ δὲ
[10]	ἐξημμένην τοῦ ὑποκειμένου τὴν φλόγα	καὶ	οὐκ ἐναποκλειομένην τῇ ὕλῃ, τί
[25]	γὰρ ὄντος ἐξῆπται τὰ ὄντα,	καὶ	οὐκ ἔνεστιν εἶναί τι μὴ
[6]	τῷ ὄντι τὸ μὴ ὂν	καὶ	οὐκ ἔστι καθ´ ὑπόστασιν εἰπεῖν
[40]	ἡμέραν· εὐθὴς κύριος ὁ θεός,	καὶ	οὐκ ἔστιν ἀδικία ἐν αὐτῷ,
[32]	εὐαγγελίῳ καὶ εἴρηται καὶ γεγένηται,	καὶ	οὐκ ἔστιν ὅ τι μὴ
[17]	θεοῦ κεκρυμμένην ἔχει τὴν ὠφέλειαν	καὶ	οὔπω διὰ τοῦ παρόντος βίου
[22]	εἰσίν, αὐτοὶ πρατῆρες ἑαυτῶν καταστάντες,	καὶ	οὔτε αὐτοῖς οὔτε ἄλλῳ τινὶ
[29]	τὸ ἐνδομυχοῦν ἅπαν ἔξω γενέσθαι,	καὶ	οὕτω γυμνῷ τῷ πάθει τὴν
[24]	συγκατασπασθῇ τὸ ἄγκιστρον τῆς θεότητος,	καὶ	οὕτω τῆς ζωῆς τῷ θανάτῳ
[39]	εἶναι πιστεύειν τὴν ἁγίαν τριάδα	καὶ	οὕτως ἀρχηγὸν διὰ τῆς πνευματικῆς
[15]	ἡλικίαν διεξιών, εἶτα θανάτου γευόμενος,	καὶ	οὕτως διὰ τῆς τοῦ ἰδίου
[6]	τῆς τοῦ παντὸς ἐπιστατούσης σοφίας,	καὶ	οὕτως πάσης γίνεται πρὸς ἑαυτὴν
[8]	χορηγὸς πρὸς ἄλλο τι βλέπει,	καὶ	οὐχ ὅπως ἂν ἐν τοῖς
[40]	ἡ διαφορά. οὐκοῦν ἄλλο τι,	καὶ	οὐχὶ τοῦτό ἐστι. πάλιν σκώληκά
[39]	θεωρουμένης ἢ τῆς ἀμετάστατόν τε	καὶ	παγίαν καὶ ἀεὶ ὡσαύτως ἔχουσαν
[35]	φύσεως, τὸ ὕδωρ τρὶς ἐπιχεάμενοι	καὶ	πάλιν ἀναβάντες ἀπὸ τοῦ ὕδατος,
[16]	περὶ τὸ ἀνθρώπινον χάρις ἀνακληθείη,	καὶ	πάλιν ἐπὶ τὴν ἀίδιον ἐπανέλθοιμεν
[35]	σωτηρίας ἡμῶν ἐθεασάμεθα; τριήμερον νέκρωσιν	καὶ	πάλιν ζωήν. οὐκοῦν χρή τι
[35]	διὰ τοῦ θανάτου τὰ ἡνωμένα	καὶ	πάλιν συνήχθη τὰ διακεκριμένα, ὡς
[8]	πᾶν ἀγαθὸν τὴν ὁρμὴν ἔχων	καὶ	πᾶν ὅ τι περ ἂν
[24]	τὴν ἐν τῷ κόσμῳ κτίσιν	καὶ	πᾶν ὅ τι περ ἔξω
[20]	δίκαιον καὶ ἀγαθὸν καὶ σοφὸν	καὶ	πᾶν ὅ τι πρὸς τὸ
[2]	ὑφεστῶτα, προαιρετικόν τε καὶ ἐνεργὸν	καὶ	παντοδύναμον· οὕτως καὶ πνεῦμα μεμαθηκότες
[5]	ἰδίων ἀγαθῶν ποιήσας τὸν ἄνθρωπον	καὶ	πάντων αὐτῷ τῶν καλῶν τὰς
[32]	τὸ δοκοῦν κατεργάσασθαι. εἰ δὲ	καὶ	πάντως ἔδει τοῦτο γενέσθαι κατά
[26]	τῆς εὐεργεσίας διελυμήνατο· εἰ γὰρ	καὶ	παρ´ ἀμφοτέρων φαρμάκου μίξις ἐν
[30]	χάρις; εἰ μὲν οὖν ταῦτα	καὶ	παρ´ ἡμῶν ἐν τῷ λόγῳ
[40]	τοῦ λελουμένου μεταβολήν. οὐκ ἤκουσαν	καὶ	παρὰ τούτου τὴν τοῦ Ζακχαίου
[32]	περιέχει ὁ λόγος, ὡς ὁμολογεῖσθαι	καὶ	παρὰ τῶν ἀπίστων μηδὲν ἀλλότριον
[26]	ἀπάτη τίς ἐστι τρόπον τινὰ	καὶ	παραλογισμός, ἐπείπερ ἴδιον τῶν ἀπατώντων
[0]	τε ἀφθαρσία καὶ ἡ ἀιδιότης	καὶ	πᾶσα εὐσεβὴς διάνοια κατὰ τὸν
[15]	γεννήσεως παριὼν εἰς τὸν βίον,	καὶ	πᾶσαν ἀκολούθως ἡλικίαν διεξιών, εἶτα
[14]	πρᾶγμα, τὸ ὑπὲρ πᾶσαν δόξαν	καὶ	πᾶσαν μεγαλειότητα, τῷ λύθρῳ τῆς
[8]	ἀρετῆς ἀπουσίᾳ τὴν κακίαν ἀντεισαχθῆναι	καὶ	πάσῃ τῇ τῶν ἀγαθῶν ἰδέᾳ
[35]	τὸ μακάριόν τε καὶ θεῖον	καὶ	πάσης κατηφείας κεχωρισμένον ἀποκατάστασιν. οὐ
[35]	σῶον καὶ ἀπαθῆ καὶ ἀκέραιον	καὶ	πάσης τῆς κατὰ κακίαν ἐπιμιξίας
[6]	τῇ παρρησίᾳ δὲ ἡ αἰσχύνη,	καὶ	πᾶσι τοῖς ἀγαθοῖς τὰ κατὰ
[5]	ζωῇ καὶ λόγῳ καὶ σοφίᾳ	καὶ	πᾶσι τοῖς θεοπρεπέσιν ἀγαθοῖς κατεκοσμήθη,
[5]	κακία, θεὸν ἑαυτῆς ἐπιγραφομένη ποιητὴν	καὶ	πατέρα· ἀλλ´ ἐμφύεταί πως τὸ
[8]	τὸ ἐσόμενον λέγων, ἢ εἰδότα	καὶ	πεποιηκότα μὴ ἔξω τῆς πρὸς
[32]	πρὸς αὐτὸν ἡ κτίσις βλέπει,	καὶ	περὶ αὐτόν ἐστι, καὶ δι´
[33]	ἐξ ἐκείνου συστῆναι ἄνθρωπον, τοῦτο	καὶ	περὶ τῆς διὰ τοῦ ὕδατος
[32]	ὀνομασίαν διαφερόμεθα, καλῶς ἂν ἔχοι	καὶ	περὶ τούτου βραχέα διεξελθεῖν. ~Ἐπειδὰν
[5]	τῆς ἀκολουθίας ὁ λόγος παρατραπείη,	καὶ	περὶ τούτων ἐν ὀλίγοις διαληψόμεθα.
[4]	δυνάμεις, ποιητικάς τε τῶν γεγενημένων	καὶ	περιεκτικὰς τῶν ὄντων, ἐκ τῶν
[6]	τὸν περίγειον τόπον συνέχειν τε	καὶ	περικρατεῖν τεταγμένη, εἰς αὐτὸ τοῦτο
[8]	ὧν καὶ τομαὶ καὶ καυτήρια	καὶ	πικραὶ φαρμακοποσίαι πρὸς τὴν ἀναίρεσιν
[33]	χάριτος οὐρανίας ἐπίκλησις καὶ ὕδωρ	καὶ	πίστις ἐστὶ δι´ ὧν τὸ
[33]	δὲ ὑγρᾷ τινὶ ἐνθεωρεῖται ποιότητι,	καὶ	πλεῖον οὐδὲν τοῦ κατ´ αἴσθησιν
[27]	τῇ πρὸς τὸ ἔλαττόν τε	καὶ	πλέον καὶ μᾶλλον καὶ ἧττον
[5]	τὸ μὲν εἶναι λόγον θεοῦ	καὶ	πνεῦμα διά τε τῶν κοινῶν
[4]	ἀληθείας μυστήριον, λόγον ἐν οὐσίᾳ	καὶ	πνεῦμα ἐν ὑποστάσει λέγειν ὑφηγούμενον.
[4]	τὸ γὰρ εἶναι λόγον θεοῦ	καὶ	πνεῦμα θεοῦ, οὐσιωδῶς ὑφεστώσας δυνάμεις,
[2]	καὶ ἐνεργὸν καὶ παντοδύναμον· οὕτως	καὶ	πνεῦμα μεμαθηκότες θεοῦ, τὸ συμπαρομαρτοῦν
[39]	παρὰ πατρός τε καὶ υἱοῦ	καὶ	πνεύματος ἁγίου· οὕτω γάρ φησι
[5]	τὴν τῶν ἀγαθῶν προεκτικήν τε	καὶ	ποιητικὴν δύναμιν αἰτίαν εἶναι. εἰ
[1]	τοῦ θεοῦ λόγον καὶ ἐνεργὸν	καὶ	ποιητικὸν ὁμολογῶν, ὅπερ ὁ Ἰουδαῖος
[38]	ἀναγέννησιν εἰδέναι παρὰ τίνος γεννᾶται	καὶ	ποῖον γίνεται ζῷον· μόνον γὰρ
[4]	ἡ δύναμις αὐτῶν. ποίῳ λόγῳ	καὶ	ποίῳ πνεύματι; οὔτε γὰρ ῥῆμα
[37]	ἑαυτὸν σώματι τὴν διαμονήν, βρώσει	καὶ	πόσει περικρατῶν τὴν ὑπόστασιν, ἡ
[37]	τοῦ σώματος, μὴ διὰ βρώσεως	καὶ	πόσεως τοῖς σπλάγχνοις καταμιγνύμενον. οὐκοῦν
[12]	τὰ ὄντα, θεοῦ τὸ βρῶσιν	καὶ	πόσιν τοῖς διὰ σαρκὸς τὴν
[37]	τροφῆς γίνεται, αὕτη δὲ βρῶσις	καὶ	πόσις ἐστίν, ἔστι δὲ ἐν
[9]	πρὸς τελείωσιν αὔξησις, βρῶσίς τε	καὶ	πόσις, καὶ κόπος, καὶ ὕπνος,
[8]	ζωὴν δεδωκότι μόνῳ δυνατὸν ἦν	καὶ	πρέπον ἅμα καὶ ἀπολομένην ἀνακαλέσασθαι.
[29]	λόγον καί φασιν, εἰ καλὸν	καὶ	πρέπον τῷ θεῷ τὸ γενόμενον,
[12]	πάντα διαρκῆ τὴν δύναμιν ἔχειν	καὶ	πρό γε πάντων τὸ θανάτου
[18]	τῆς θείας ἐπιδημίας ἀπόδειξις ἡ	καὶ	πρὸ τῆς μελλούσης ζωῆς ἐν
[1]	ὁ λόγος ὁ ζωὴ ὤν,	καὶ	προαιρετικὴν πάντως δύναμιν ἔχει· οὐδὲν
[33]	τούτων καὶ τῶν τοιούτων ἀκούσωσιν	καὶ	προδιδαχθῶσι τὸν τρόπον, ὅτι εὐχὴ
[18]	ἐθνῶν ἀφανισθῆναι καθ´ ὅλου βωμοὺς	καὶ	προπύλαια καὶ τεμένη καὶ ἀφιδρύματα
[16]	τὸ μὲν οὖν προαιρέσεως ἁπτόμενον	καὶ	πρὸς κακίαν ἀπὸ τῆς ἀρετῆς
[6]	πρὸς τὸ ἀγαθὸν συμφυίας ἀποσπασθεὶς	καὶ	πρὸς κακίαν βρίσας, αὐτομάτως οἷόν
[8]	ἐμπεριειληφώς, μᾶλλον δὲ αὐτοδύναμις ὢν	καὶ	πρὸς πᾶν ἀγαθὸν τὴν ὁρμὴν
[2]	ἐνεργόν, πάντοτε τὸ ἀγαθὸν αἱρουμένην	καὶ	πρὸς πᾶσαν πρόθεσιν σύνδρομον ἔχουσαν
[10]	τῷ πλάτει τῆς οἰκουμένης ἐπερχομένη,	καὶ	πρὸς τὰ καταχθόνια διὰ τῆς
[16]	τοῦ συντεθέντος πάλιν διάλυσίς τε	καὶ	πρὸς τὰ συγγενῆ μεταχώρησις. τίνος
[16]	κοινωνίαν πάθους ἐλθεῖν διορίζονται. ἀλλὰ	καὶ	πρὸς ταῦτα πάλιν τῷ αὐτῷ
[32]	σταυροῦ θάνατος ἀτιμότερος; τί οὖν	καὶ	πρὸς ταῦτά φαμεν; ὅτι τὸν
[5]	τὸ πᾶν συστησαμένου πιστεύουσιν, ἢ	καὶ	πρὸς ταύτην δυσπειθῶς ἔχουσι τὴν
[40]	τῶν ψυχῶν ἀποκλύσαντες, κρείττους γεγόναμεν	καὶ	πρὸς τὸ κρεῖττον μετεποιήθημεν. εἰ
[24]	οὖν τὸ τὴν παντοδύναμον φύσιν	καὶ	πρὸς τὸ ταπεινὸν τῆς ἀνθρωπότητος
[18]	ἀπόδειξιν. τὸ δὲ αὐτὸ τοῦτο	καὶ	πρὸς τοὺς Ἰουδαίους ἱκανόν ἐστι
[15]	ταπεινὸν ἐπιμιξίᾳ συνευτελίζεσθαι. ~Οὐκ ἀποροῦμεν	καὶ	πρὸς τοῦτο θεοπρεποῦς ἀποκρίσεως. ζητεῖς
[5]	προτιμοτέρων ἐρημωθῆναι. ἀρχὴ δὲ πάλιν	καὶ	πρὸς τοῦτον ἡμῖν τὸν λόγον
[10]	κωλύει θείας φύσεως ἕνωσίν τινα	καὶ	προσεγγισμὸν κατανοήσαντας πρὸς τὸ ἀνθρώπινον,
[40]	μακαριότητος ἐν τῇ ὀλίγῃ ταύτῃ	καὶ	προσκαίρῳ ζωῇ τὰς ἀφορμὰς καταβάλλεσθαι
[0]	προσηγορία· μήτε κατὰ τὸ ἀρχαῖον	καὶ	πρόσφατον· τὸ γὰρ μὴ ἀεὶ
[0]	ποιεῖσθαι τὸν λόγον, ἀρχάς τινας	καὶ	προτάσεις εὐλόγους ἐφ´ ἑκάστης διαλέξεως
[40]	ἔχω, τὸν αὐτὸν βλέπων ὅνπερ	καὶ	πρότερον. ὁ ἠδικημένος, ὁ σεσυκοφαντημένος,
[18]	τε καὶ τοῦ νόμου προεδιδάχθησαν,	καὶ	προτιμοτέραν ἐποιήσαντο τῆς εἰς τὸν
[0]	μήτε τὴν παρὰ τὸ χεῖρον	καὶ	προτιμότερον· οὐ γὰρ ἂν ἔτι
[7]	διορατικωτέροις τῆς ἀληθείας σαθρὰ ὄντα	καὶ	πρόχειρον τὴν τῆς ἀπάτης ἀπόδειξιν
[2]	σώματος σύστασιν ἀναγκαίως εἰσελκομένου τε	καὶ	προχεομένου, ὅπερ ἐν τῷ καιρῷ
[32]	ὄντι μένον· τὸ δὲ κυρίως	καὶ	πρώτως ὂν ἡ θεία φύσις
[23]	τὸ γένος τῶν ἰχθύων ἐγκατασπείραντος.	καὶ	πῶς ἄν τις τὸ καθ´
[10]	φύσις, ἄπειρον δὲ ἡ θεότης,	καὶ	πῶς ἂν περιελήφθη τῷ ἀτόμῳ
[32]	μῆκος τὰς πλαγίας ἐκτάσεις λέγων.	καὶ	σαφέστερον ἑτέρωθι τὸ τοιοῦτον νόημα
[8]	πεποιηκέναι κατ´ ἀρχὰς τὸν ἄνθρωπον	καὶ	σεσωκέναι διαπεπτωκότα μανθάνοντες. ~Ἀλλὰ μέχρι
[26]	αὐτὸν τρόπον, θανάτου καὶ φθορᾶς	καὶ	σκότους καὶ εἴ τι κακίας
[8]	ὃ τοῖς μὲν χαυνοτέροις ἀπειλὴ	καὶ	σκυθρωπῶν ἐστὶν ἐπανόρθωσις, ὡς ἂν
[5]	τοῦτο καὶ ζωῇ καὶ λόγῳ	καὶ	σοφίᾳ καὶ πᾶσι τοῖς θεοπρεπέσιν
[5]	προσαξόμεθα. λόγῳ τὰ πάντα γεγενῆσθαι	καὶ	σοφίᾳ παρὰ τοῦ τὸ πᾶν
[1]	γὰρ δύναμίς τις καὶ ζωὴ	καὶ	σοφία περὶ τὸ ἀνθρώπινον βλέπεται·
[5]	ὁμολογεῖται πάντως ὅτι λόγον τε	καὶ	σοφίαν ἡγεμονεύειν τῶν ὄντων ὁμολογήσουσιν.
[5]	εἰ μὴ δοῖεν λόγον καθηγεῖσθαι	καὶ	σοφίαν τῆς τῶν ὄντων συστάσεως,
[26]	ἐν τῇ τῆς δικαιοσύνης τε	καὶ	σοφίας ἐξετάσει τῆς κατὰ τὴν
[20]	ἀλλὰ καὶ δίκαιον καὶ ἀγαθὸν	καὶ	σοφὸν καὶ πᾶν ὅ τι
[1]	αἱρουμένου δὲ τὸ ἀγαθόν τε	καὶ	σοφὸν πάντως, καὶ εἴ τι
[8]	εἶναι τὸν ἀπεστραμμένον τὴν φρόνησιν	καὶ	σοφόν τι βουλεύσασθαι τὸν τῆς
[26]	δὲ δίκαιος ἅμα καὶ ἀγαθὸς	καὶ	σοφὸς ἐπὶ σωτηρίᾳ τοῦ καταφθαρέντος
[20]	μὴ μετὰ τοῦ δικαίου τε	καὶ	σοφοῦ καὶ τοῦ δυνατοῦ τεταγμένον·
[20]	ἡ δύναμις τοῦ δικαίου τε	καὶ	σοφοῦ κεχωρισμένη ἐν ἀρετῇ θεωρεῖται·
[0]	εἶναι λέγοι, ἐκ τῶν τεχνικῶς	καὶ	σοφῶς κατὰ τὸν κόσμον οἰκονομουμένων
[9]	συκοφαντία τε καὶ δικα– στήριον,	καὶ	σταυρός, καὶ θάνατος, καὶ ἡ
[23]	ἄν, πρὸς τὸ σύντροφόν τε	καὶ	συγγενὲς αὐτῷ βλέπων, μὴ πτοηθείη
[26]	φύσεως, τοῦ νῦν αὐτῇ καταμιχθέντος	καὶ	συμφυέντος, ἐπειδὰν ἡ εἰς τὸ
[35]	διὰ τῆς ἀναληφθείσης παρ´ αὐτοῦ	καὶ	συναποθεωθείσης σαρκὸς ἅπαν συνδιασωθῇ τὸ
[32]	πᾶν πρὸς ἑαυτὸν συνδέων τε	καὶ	συναρμόζων ἐστί, τὰς διαφόρους τῶν
[1]	μή τις μίξις τῶν ἐναντίων	καὶ	συνδρομὴ περὶ τὸ ἁπλοῦν θεωροῖτο,
[24]	δεῖ πάντως ἐπὶ θεοῦ πιστεύεσθαι,	καὶ	συνηρτῆσθαι δι´ ἀκολουθίας τῷ ἑτέρῳ
[1]	εἶναι πεπιστευμένης καὶ οὐδεμίαν διπλόην	καὶ	σύνθεσιν ἐν ἑαυτῇ δεικνυούσης, οὐκέτ´
[37]	εἰς τὴν τοῦ ὑγροῦ διαμονὴν	καὶ	συντήρησιν πότον γίνεται οὐκ αὐτὸ
[12]	τινα δύναμιν ποιητικὴν τῶν γιγνομένων	καὶ	συντηρητικὴν τῶν ὄντων καταλαμβάνομεν, οὕτως
[24]	μὲν αὐτὸν ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπου	καὶ	σχήματι κατὰ τὸ ταπεινὸν τῆς
[37]	ἐμοὶ γὰρ ἐκεῖνα γενόμενα αἷμα	καὶ	σῶμα γίνεται, καταλλήλως διὰ τῆς
[8]	προείρηται, ἐν ψυχῇ τε θεωρουμένη	καὶ	σώματι· δι´ ἀμφοτέρων γὰρ πρόεισιν
[37]	διπλοῦν τὸ ἀνθρώπινον, ψυχῇ τε	καὶ	σώματι συγκεκραμένον, δι´ ἀμφοτέρων ἀνάγκη
[16]	τῶν ἅπαξ ἑνωθέντων, ψυχῆς λέγω	καὶ	σώματος, καὶ εἰς ἀεὶ διαμεῖναι
[35]	συμφυῶν διαλύσει, ψυχῆς τε λέγω	καὶ	σώματος, πάλιν ἡ τῶν κεχωρισμένων
[26]	ἀντικειμένου μὴ εἶναι δίκαιόν τε	καὶ	σωτήριον τὸ γεγονὸς ἀμφιβάλοιτο, εἴπερ
[8]	Μωσῆς ἡμῖν ἐκτίθεται. πλὴν ἔκδηλον	καὶ	τὰ αἰνίγματα τὴν διδασκαλίαν ἔχει.
[1]	τῇ φύσει τὸν λόγον, ὡς	καὶ	τὰ ἄλλα πάντα. καὶ γὰρ
[6]	ἀηδίᾳ τὴν ζωὴν ἔχειν. οὕτω	καὶ	τὰ ἄλλα πάντα ταῖς οἰκείαις
[18]	ἀναιρεθῆναι δὲ τὰς ἐτησίους πομπὰς	καὶ	τὰ δι´ αἱμάτων ἐν ταῖς
[27]	μέχρι τοῦ τέλους ἑαυτὴν ἐπεκτείνασα	καὶ	τὰ διὰ μέσου τούτων πάντα
[1]	ἄγειν. ἀγαθὸν δὲ ὁ κόσμος	καὶ	τὰ ἐν αὐτῷ πάντα σοφῶς
[40]	καὶ φθόνος καὶ ὑπερηφανία, ἀλλὰ	καὶ	τὰ ἐξ ἀδικίας κέρδη παραμένῃ
[20]	τῆς δυνάμεως εἶδος. ὡσαύτως δὲ	καὶ	τὰ λοιπά, εἰ ἔξω τοῦ
[18]	οὔτε τὴν ἐπιφανεῖσαν ἐδέξαντο χάριν,	καὶ	τὰ σεμνὰ τῆς παρ´ αὐτοῖς
[5]	σῶμα καὶ ψυχὴν ἐπιτήδειον, ταῦτα	καὶ	τὰ τοιαῦτα λέγων καὶ κατατρέχων
[40]	μετὰ τοῦτο ὑπηρετῆται. ἐὰν ταῦτα	καὶ	τὰ τοιαῦτα ὁμοίως πρότερόν τε
[26]	τὴν ἀρχὴν ἐπιδεηθέντων καθάρσεως. ταῦτα	καὶ	τὰ τοιαῦτα παραδίδωσι τὸ μέγα
[7]	ἐπιρρεπῶς ἔχει. ταῦτα γὰρ πάντα	καὶ	τὰ τοιαῦτα τοῖς μὲν ἐν
[15]	περιόδους χαίρειν ἐᾶσαι; οὐκοῦν ἀνάγκη	καὶ	ταῖς τοιαύταις τῶν ἀντιθέσεων ἀντικαταστῆναι
[20]	τὰ δὲ πεπραγμένα εἱρμῷ τινὶ	καὶ	τάξει δι´ ἀκολούθου προιόντα τὸ
[35]	τῇ φύσει, τὰς ἀρχὰς ἐντεῦθεν	καὶ	τὰς αἰτίας ἔχει· οὐ γάρ
[26]	ἑκάστῳ, ὧν τις τὰς ἀρχὰς	καὶ	τὰς αἰτίας προκατεβάλετο, ὥσπερ ἡ
[8]	γὰρ οἱ τοὺς ἥλους τε	καὶ	τὰς ἀκροχορδόνας παρὰ φύσιν ἐπιγενομένας
[32]	γὰρ μὴ ἐμμεῖναι τῷ θανάτῳ,	καὶ	τὰς διὰ τοῦ σιδήρου κατὰ
[23]	τροφῆς ὑπεροψίαν ἐφ´ ὅσον βούλοιτο,	καὶ	τὰς ἐν ἐρημίᾳ δαψιλεῖς ἑστιάσεις
[12]	κατὰ τὸν κόσμον οἰκονομίας ἐπισκοποῦντες	καὶ	τὰς εὐεργεσίας τὰς θεόθεν κατὰ
[12]	τοίνυν εἰς τὸ πᾶν ἀφορῶντες,	καὶ	τὰς κατὰ τὸν κόσμον οἰκονομίας
[7]	Κορινθίους λόγῳ τάς τε σαρκώδεις	καὶ	τὰς πνευματικὰς τῶν ψυχῶν καταστάσεις,
[14]	τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καταμίγνυται, ὡς	καὶ	τὰς ὑψηλὰς ἐνεργείας αὐτοῦ τῇ
[24]	τοῖς εἰρημένοις ὁρᾶται. ἵνα τοίνυν	καὶ	ταῦτα γένηται καταφανῆ, τὰ ἐφεξῆς
[13]	εἰ οὖν ἀφ´ ὧν ἀκούεις	καὶ	τεθνάναι καὶ γεγεννῆσθαι δίδως, ἐκ
[40]	εἰ οὖν ἔλαβες τὸν θεὸν	καὶ	τέκνον ἐγένου θεοῦ, δεῖξον διὰ
[0]	θεωροῖτο τὸ θεῖον, ἐξ ἐλλιποῦς	καὶ	τελείου. ἀλλ´ εἴτε κατὰ τὴν
[27]	ἀνθρωπίνης ζωῆς ἐν ἀρχῇ τε	καὶ	τελευτῇ καὶ τοῖς διὰ μέσου
[18]	καθ´ ὅλου βωμοὺς καὶ προπύλαια	καὶ	τεμένη καὶ ἀφιδρύματα καὶ ὅσα
[20]	ἀκολούθου προιόντα τὸ σοφόν τε	καὶ	τεχνικὸν τῆς οἰκονομίας τοῦ θεοῦ
[1]	ἐν αὐτῷ πάντα σοφῶς τε	καὶ	τεχνικῶς θεωρούμενα. ἆρα τοῦ λόγου
[21]	μὴ ὄντι τὸ ὂν ἀντιδιαιρεῖσθαι	καὶ	τῇ ἀνυπαρξίᾳ τὴν ὕπαρξιν· ἐπειδὴ
[24]	ἐπιφανέντος ἐξαφανισθῇ τὸ τῷ φωτὶ	καὶ	τῇ ζωῇ κατὰ τὸ ἐναντίον
[23]	τὴν χρείαν συνεισφερούσης, ἀλλὰ τοῦ	καὶ	τῇ θαλάσσῃ τὸ γένος τῶν
[2]	φύσεως, κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον	καὶ	τῇ περὶ τοῦ πνεύματος ἐννοίᾳ
[3]	τῇ τε τοῦ λόγου παραδοχῇ	καὶ	τῇ πίστει τοῦ πνεύματος· τῶν
[27]	πλεονάζουσαν, ἐν ἑτέροις ἐνδεεστέραν εἶναι,	καὶ	τῇ πρὸς τὸ ἔλαττόν τε
[17]	κατεργάζεται, τικτόμενός τε καὶ τρεφόμενος,	καὶ	τῇ τοῦ θανάτου πείρᾳ σώζων
[32]	θεότητος τὸ διὰ πάντων ἥκειν	καὶ	τῇ φύσει τῶν ὄντων κατὰ
[29]	οὐκ εὐθὺς μετὰ τὸν φθόνον	καὶ	τὴν ἀδελφοκτονίαν τοῦ Κάιν προσάγει
[6]	τοῦ κρείττονος προελομένη. ~Ζητεῖς δὲ	καὶ	τὴν αἰτίαν τυχὸν τῆς κατὰ
[8]	ὥσπερ τὴν παρατροπὴν ἐθεάσατο, οὕτω	καὶ	τὴν ἀνάκλησιν αὐτοῦ πάλιν τὴν
[13]	καὶ ὁ τοῦ θανάτου μνησθεὶς	καὶ	τὴν ἀνάστασιν τῷ θανάτῳ προσεμαρτύρησεν.
[13]	καὶ τὸ ἔξω πάθους εἶναι	καὶ	τὴν γέννησιν αὐτοῦ καὶ τὸν
[23]	τὸν ἀέρα παθῶν τὴν ἐξουσίαν,	καὶ	τὴν διὰ θαλάσσης πορείαν, οὐ
[6]	τῆς πονηρίας ὅρον συνωσθεὶς ἀπηνέχθη,	καὶ	τὴν διανοητικὴν δύναμιν, ἣν εἰς
[18]	δεξάμενοι τὰς τοῦ σώματος αἰκίας,	καὶ	τὴν ἐπὶ θανάτῳ ψῆφον, οὐκ
[23]	τὸν προσεγγισμὸν τῆς ὑπερεχούσης δυνάμεως·	καὶ	τὴν ἠρέμα διὰ τῶν θαυμάτων
[24]	ἐπὶ τὸ κάτω φερόμενον· οὕτως	καὶ	τὴν θείαν τε καὶ ὑπερέχουσαν
[6]	ἀλλὰ προλαβούσης ἕξεως στέρησιν, οὕτω	καὶ	τὴν κακίαν ἐν τῇ τοῦ
[30]	κινήσεως οὐκ ἐστέρηται, οὕτως ἔστι	καὶ	τὴν κακίαν ἰδεῖν τῷ μὲν
[0]	τῶν θρησκειῶν διαφορὰς μεθαρμόζειν προσήκει	καὶ	τὴν κατήχησιν, πρὸς τὸν αὐτὸν
[32]	τῆς θεότητος κατανόησιν χειραγωγεῖσθαι, ἀλλὰ	καὶ	τὴν ὄψιν γενέσθαι τῶν ὑψηλοτέρων
[34]	θεοῦ παρέσεσθαι τοῖς γινομένοις ἐπηγγελμένου	καὶ	τὴν παρ´ ἑαυτοῦ δύναμιν ἐντεθεικότος
[1]	πάλιν προσήκει διαστολῇ τινὶ τεχνικῇ	καὶ	τὴν περὶ τοῦτο πλάνην ἐπανορθώσασθαι.
[16]	κίνησις ὀνομάζεται, τοῦτο προσήκει καλεῖσθαι	καὶ	τὴν προάγουσαν. εἰ δὲ ἡ
[8]	καὶ γὰρ ᾔδει τὸ ἐσόμενον	καὶ	τὴν πρὸς τὸ γινόμενον ὁρμὴν
[18]	ὀνόματι ναούς τε καὶ θυσιαστήρια	καὶ	τὴν σεμνήν τε καὶ ἀναίμακτον
[10]	τε ἐπὶ τῆς ὕλης πῦρ	καὶ	τὴν τὸ πῦρ ἐξάπτουσαν ὕλην,
[23]	τεθνηκότων ἐπὶ τὸν βίον ἀνάλυσιν,	καὶ	τὴν τῶν καταδίκων ἀνάρρυσιν, καὶ
[1]	ἐν τῇ ὁρμῇ τοῦ φθεγγομένου	καὶ	τὴν ὑπόστασιν ἔχειν νομισθήσεται, καθ´
[18]	σεμνήν τε καὶ ἀναίμακτον ἱερωσύνην	καὶ	τὴν ὑψηλὴν φιλοσοφίαν, ἔργῳ μᾶλλον
[31]	ἐὰν τὸ κατ´ ἐξουσίαν ἀπόθηται,	καὶ	τὴν χάριν τοῦ νοεροῦ συναπώλεσεν.
[27]	ἡ διορθωτικὴ τῆς φύσεως δύναμις,	καὶ	τῆς ἀρχῆς ἁψαμένη καὶ μέχρι
[40]	πρὸς τὸ μετὰ τοῦτο βλέπειν,	καὶ	τῆς ἀφράστου μακαριότητος ἐν τῇ
[16]	θεοῦ περὶ τὸν θάνατον οἰκονομίας	καὶ	τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως, τὸ
[37]	τοῦ τε θανάτου κρεῖττον ἐδείχθη	καὶ	τῆς ζωῆς ἡμῖν κατήρξατο. καθάπερ
[30]	ἔτι ἐψύχωται τῷ ἰδίῳ θυμῷ	καὶ	τῆς ζωτικῆς κινήσεως οὐκ ἐστέρηται,
[34]	ἐντεθεικότος τῷ ἔργῳ, καθὰ πεπιστεύκαμεν,	καὶ	τῆς ἡμετέρας προαιρέσεως πρὸς τὸ
[6]	τὸν λόγον. τῆς γὰρ ἀρετῆς	καὶ	τῆς κακίας οὐχ ὡς δύο
[8]	ἀπηγορευμένοις ἐγένοντο οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι	καὶ	τῆς μακαριότητος ἐκείνης ἀπεγυμνώθησαν, δερματίνους
[39]	τὸ κτιστὸν καὶ τὸ ἄκτιστον,	καὶ	τῆς μὲν ἀκτίστου φύσεως τὸ
[7]	ὑψηλότερον ἔβλεπεν αὐτοῖς ἡ διάνοια,	καὶ	τῆς περὶ τὰς ἡδονὰς διαθέσεως
[26]	καὶ τοῦτο τῆς δικαιοσύνης τε	καὶ	τῆς σοφίας εἶναι συνθήσεται. δικαίου
[18]	ἔργῳ μᾶλλον ἢ λόγῳ κατορθουμένην,	καὶ	τῆς σωματικῆς ζωῆς τὴν ὑπεροψίαν
[25]	γένηται θεῖον, ἐξαιρεθὲν τοῦ θανάτου	καὶ	τῆς τοῦ ἀντικειμένου τυραννίδος ἔξω
[35]	τῆς τε τοῦ πλημμελήσαντος μεταμελείας	καὶ	τῆς τοῦ θανάτου μιμήσεως, δι´
[40]	προσκαίρῳ ζωῇ τὰς ἀφορμὰς καταβάλλεσθαι	καὶ	τῆς τῶν κακῶν πείρας δι´
[32]	πρὸς τὸ θεῖά τε εἶναι	καὶ	τῆς ὑψηλῆς καὶ ὑπερεχούσης δυνάμεως.
[8]	φύσιν χωριζομένην τὴν αἴσθησιν· οὕτω	καὶ	τῆς ψυχῆς ἀπολεπτυνομένης τε καὶ
[16]	εἰ δὲ τὴν τοῦ σώματος	καὶ	τῆς ψυχῆς διάζευξιν πάθος προσαγορεύοι,
[16]	ἣν ἡ συνδρομὴ τοῦ σώματος	καὶ	τῆς ψυχῆς διακρίνεται. τὸν δὲ
[35]	ἐν τῇ διαλύσει τοῦ σώματος	καὶ	τῆς ψυχῆς ἐκρυείσης πάλιν διὰ
[16]	ἐκείνῳ πρὸς διάκρισιν τοῦ σώματος	καὶ	τῆς ψυχῆς κινηθείσης, πάλιν συνῆψε
[30]	τὴν πίστιν ἐν αἰτίᾳ ποιοῦνται.	καὶ	τί δήποτε, φασίν, οὐκ ἐπὶ
[5]	ἄλλο τι τῶν ὑψηλῶν τε	καὶ	τιμίων ὀνομάζειν τις ἐθέλοι, οὐ
[5]	οὐκ ἂν τοῦ καλλίστου τε	καὶ	τιμιωτάτου τῶν ἀγαθῶν ἀπεστέρησε, λέγω
[20]	θεοῦ τῆς ἀγαθότητος τὰ σημεῖα.	καὶ	τίς ἂν γένοιτο φανερωτέρα τοῦ
[8]	τε ψυχῇ καὶ τῷ σώματι,	καί	τις ἀναλογία τοῦ σωματικοῦ θανάτου
[8]	τινος συμπαθείας τῷ ὑποκειμένῳ προσίσχεται,	καί	τις γίνεται τοῦ ἀλλοτρίου πρὸς
[10]	περιελήφθη τῷ ἀτόμῳ τὸ ἄπειρον;	καὶ	τίς τοῦτό φησιν, ὅτι τῇ
[37]	ἅπαν τὸ ἀνακραθὲν συνηχρείωται, οὕτως	καὶ	τὸ ἀθάνατον σῶμα ἐν τῷ
[39]	ὄντων μεμερισμένων εἰς τὸ κτιστὸν	καὶ	τὸ ἄκτιστον, καὶ τῆς μὲν
[37]	δὲ καθ´ ὁμοιότητα τοῦ ὀλεθρίου	καὶ	τὸ ἀλεξητήριον ἐντὸς τῶν ἀνθρωπίνων
[39]	καρδίας τοῦ προσιόντος τῇ οἰκονομίᾳ	καὶ	τὸ γινόμενον τὴν δύναμιν ἔχει,
[20]	ἀλλήλων κατανοῆσαι, τὸ σοφόν φημι	καὶ	τὸ δίκαιον. ~Τίς οὖν ἡ
[0]	φαντασίαν. εἰ γὰρ τὸ ἀγαθὸν	καὶ	τὸ δίκαιον, τό τε σοφὸν
[0]	τὸ δίκαιον, τό τε σοφὸν	καὶ	τὸ δυνατὸν ὡσαύτως λέγοιτο, ἥ
[35]	δὲ εἰς τὸ ὕδωρ κάθοδος	καὶ	τὸ εἰς τρὶς ἐν αὐτῷ
[13]	ὁ γὰρ τὴν γέννησιν εἰπὼν	καὶ	τὸ ἐκ παρθενίας προσέθηκεν· καὶ
[13]	ὁ γὰρ γεγεννῆσθαι αὐτὸν ἱστορήσας	καὶ	τὸ ἐκ παρθένου γεγεννῆσθαι συνδιηγήσατο.
[2]	εἰ καθ´ ὁμοιότητα τοῦ ἡμετέρου	καὶ	τὸ ἐν αὐτῷ πνεῦμα ὑπονοοῖτο·
[13]	ἐκ τῶν αὐτῶν δώσεις πάντως	καὶ	τὸ ἔξω πάθους εἶναι καὶ
[8]	πάντα ἐμπερικρατῶν τῇ γνωστικῇ δυνάμει	καὶ	τὸ ἐφεξῆς τῷ παρῳχηκότι κατὰ
[4]	καθ´ ὁμοιότητα τῆς ἡμετέρας φύσεως	καὶ	τὸ θεῖον ἐξανθρωπίζοιτο, εἰ τοιούτῳ
[8]	τῶν τῇ αἰσθήσει τὸ καλὸν	καὶ	τὸ κακὸν διακρινόντων, οἳ οὐκ
[35]	οὐδ´ ἂν τοῦτο γένοιτο· οὕτως	καὶ	τὸ κατὰ τὴν μεγάλην ἀνάστασιν,
[40]	ἀναγκαῖον ἂν εἴη τούτοις προσθεῖναι	καὶ	τὸ λειπόμενον, ὅτι οὔτε τὰ
[32]	προσφυσήσει τοῦ πνεύματος, ἐπαγγέλλεσθαί τε	καὶ	τὸ μετ´ αὐτῶν εἶναι, καὶ
[13]	ἀλλὰ τὸ πρὸ τῆς γεννήσεως	καὶ	τὸ μετὰ τὸν θάνατον τὴν
[40]	κατήχησις ἔχειν. δεῖ γάρ, οἶμαι,	καὶ	τὸ μετὰ τοῦτο σκοπεῖν, ὃ
[1]	ὅπερ ὁ Ἰουδαῖος οὐ δέχεται,	καὶ	τὸ μὴ διαφέρειν κατὰ τὴν
[8]	δὲ καὶ ἡδοναῖς τὸ καλὸν	καὶ	τὸ μὴ καλὸν κρίνειν τῆς
[15]	τῷ βουλήματι τὸ πᾶν συστησάμενος	καὶ	τὸ μὴ ὂν ὑποστήσας ἐν
[9]	αὐτὸ τὸ καλὸν ἐφ´ ἑαυτοῦ	καὶ	τὸ μὴ τοιοῦτον κατανοῆσαι, ποίοις
[32]	τὸ ὕψος, τό τε πλάτος	καὶ	τὸ μῆκος. ἑκάστην γὰρ τοῦ
[16]	πρός τε τὸ αἰσθητόν φημι	καὶ	τὸ νοερὸν τοῦ ἀνθρωπίνου συγκρίματος,
[37]	γενόμενον πρὸς τὴν ἑαυτοῦ φύσιν	καὶ	τὸ πᾶν μετεποίησεν. ἀλλὰ μὴν
[30]	διοχλοῦσαν τὸν βίον. ἀλλ´ ἀφέντες	καὶ	τὸ περὶ τούτων τὸν λόγον
[37]	τε λεῖπον πρὸς ἑαυτὴν ἐφελκομένη	καὶ	τὸ περιττεῦον ἀπωθουμένη; καὶ ὥσπερ
[3]	οὗ καὶ ὁ λόγος ἐστὶ	καὶ	τὸ πνεῦμα· ἀλλ´ ἐπειδὰν τὸ
[39]	μὲν ὁ ἄνθρωπος, κτιστὸν δὲ	καὶ	τὸ πνεῦμα καὶ τὸν μονογενῆ
[4]	καὶ ὁ τοῦ θεοῦ λόγος	καὶ	τὸ πνεῦμα τῷ πνεύματι, ὁμοία
[35]	τέλει· τί γὰρ ἴσον ἄνθρωπος	καὶ	τὸ πρὸς τὴν σύστασιν τοῦ
[23]	τὸ ἀγαθὸν τῷ δικαίῳ συνέζευκται	καὶ	τὸ σοφὸν τούτων οὐκ ἀποκέκριται.
[27]	τὸ κατὰ τὴν ἀρχήν φημι	καὶ	τὸ τέλος, καθ´ ἑκάτερον εὑρίσκεται
[39]	φύσει κατ´ ἀνάγκην ὁμογενές ἐστι	καὶ	τὸ τικτόμενον. τί οὖν ἂν
[4]	ἀνυπόστατα τὰ παρ´ ἡμῖν ῥήματα	καὶ	τὸ τοῖς ῥήμασι συνδιεξερχόμενον πνεῦμα.
[32]	γνῶναι τί ἐστι τὸ βάθος	καὶ	τὸ ὕψος, τό τε πλάτος
[17]	τοῦ πονοῦντος μέρους ὁ θεραπεύων	καὶ	τόδε τι πρὸς τὴν τοῦ
[18]	τὴν λύσιν τοῖς προλαβοῦσι συμβαίνουσαν.	~Καί	τοι περιττὸν ἴσως ἐστὶ θεὸν
[4]	ἐξανθρωπίζοιτο, εἰ τοιούτῳ κεχρῆσθαι λόγῳ	καὶ	τοιούτῳ πνεύματι τὸν τοῦ παντὸς
[27]	ἐν ἀρχῇ τε καὶ τελευτῇ	καὶ	τοῖς διὰ μέσου πᾶσιν, ἔδει
[18]	τοὺς δαίμονας ἐν ταῖς ζωοθυσίαις	καὶ	τοῖς ἐπιβωμίοις μιάσμασιν; ἀφ´ οὗ
[36]	ἐν πᾶσι δὲ ὄντα, παρεῖναι	καὶ	τοῖς ἐπικαλουμένοις τὴν ζωτικὴν αὐτοῦ
[17]	τοὺς εὐγνώμονας τοσοῦτον εἰπεῖν, ὅτι	καὶ	τοῖς ἰατροῖς οὐ νομοθετοῦσι τὸν
[8]	ἀνταριθμηθῆναι κατάλογον, τὸν ἐν τούτοις	καὶ	τοῖς τοιούτοις ἐξ ἀβουλίας ἐμπεπτωκότα·
[8]	τὴν θεραπείαν προσίενται, ἐφ´ ὧν	καὶ	τομαὶ καὶ καυτήρια καὶ πικραὶ
[15]	ὁρμῇ τοῦ θελήματος, τί οὐχὶ	καὶ	τὸν ἄνθρωπον δι´ αὐθεντικῆς τινὸς
[5]	τὸ ὕδωρ εἶναι. οὕτως οὖν	καὶ	τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ τῇ τῶν
[0]	Σαβέλλιον, διὰ τῶν αὐτῶν ὠφελήσει	καὶ	τὸν Ἀνόμοιον, οὐδὲ ἡ πρὸς
[40]	θεοῦ, δεῖξον διὰ τῆς προαιρέσεως	καὶ	τὸν ἐν σοὶ ὄντα θεόν,
[1]	διὰ τῶν αὐτῶν εὑρήσει σημείων	καὶ	τὸν ἐξ ἐκείνου ὑφεστῶτα λόγον.
[13]	εἶναι καὶ τὴν γέννησιν αὐτοῦ	καὶ	τὸν θάνατον. ἀλλὰ μὴν ταῦτα
[0]	ἡ πρὸς τὸν Μανιχαῖον μάχη	καὶ	τὸν Ἰουδαῖον ὀνίνησιν, ἀλλὰ χρή,
[23]	καὶ τὴν τῶν καταδίκων ἀνάρρυσιν,	καὶ	τὸν κατὰ τῶν δαιμόνων φόβον,
[39]	κτιστὸν δὲ καὶ τὸ πνεῦμα	καὶ	τὸν μονογενῆ θεὸν εἶναι νομίζοι,
[1]	διάνοια αὐτόν τε τὸν λόγον	καὶ	τὸν ὅθεν ἐστίν, οὐκέτ´ ἂν
[1]	φύσιν αὐτόν τε τὸν λόγον	καὶ	τὸν ὅθεν ἐστίν. ὥσπερ γὰρ
[1]	ἐπειδὴ χρὴ πάντως τῷ λόγῳ	καὶ	τὸν πατέρα τοῦ λόγου συνυπακούεσθαι·
[23]	διαχωροῦντος ἐφ´ ἑκάτερα τοῦ πελάγους,	καὶ	τὸν πυθμένα γυμνοῦντος τοῖς παροδεύουσι
[28]	~Ἀλλὰ κωμῳδοῦσι τὴν φύσιν ἡμῶν,	καὶ	τὸν τῆς γεννήσεως τρόπον διαθρυλλοῦσι,
[11]	νεκράν τε καὶ ἀνενέργητον γίνεσθαι,	καὶ	τὸν τῆς ἑνώσεως οὐκ ἐπιγινώσκομεν
[35]	τῷ προάγοντι, οὕτω μοι νόησον	καὶ	τὸν τοῦ βίου τούτου λαβύρινθον
[1]	καθ´ ὁμοιότητα τῶν παρ´ ἡμῖν	καὶ	τὸν τοῦ θεοῦ λόγον ὑπονοεῖν,
[0]	γὰρ τὸ εἶδος τῆς νόσου	καὶ	τὸν τρόπον τῆς θεραπείας προσαρμοστέον.
[25]	ἐν ἡμῖν εἶναι καὶ νῦν	καὶ	τότε κατὰ τὸ ἴσον διωμολόγηται.
[20]	μὴ μετὰ τοῦ δυνατοῦ τε	καὶ	τοῦ ἀγαθοῦ θεωροῖτο, κακίαν ἄν
[6]	διαλυούσης· κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον	καὶ	τοῦ αἰσθητοῦ πρὸς τὸ νοητὸν
[39]	καὶ τοῦ ἐλλιποῦς τὸ τέλειον,	καὶ	τοῦ δεομένου τὸ μὴ δεόμενον,
[39]	τοῦ δεομένου τὸ μὴ δεόμενον,	καὶ	τοῦ διὰ προκοπῆς ἀνιόντος τὸ
[20]	τοῦ δικαίου τε καὶ σοφοῦ	καὶ	τοῦ δυνατοῦ τεταγμένον· τὸ γὰρ
[39]	μὴ ἑστῶτος παρὰ πολὺ τιμιώτερον,	καὶ	τοῦ ἐλλιποῦς τὸ τέλειον, καὶ
[7]	ἐφ´ ἑαυτῆς τοῦ καλοῦ τε	καὶ	τοῦ ἐναντίου διακρίνειν τὴν φύσιν.
[18]	τῆς σωματικῆς ζωῆς τὴν ὑπεροψίαν	καὶ	τοῦ θανάτου τὴν καταφρόνησιν, ἣν
[0]	θεραπεύσεις τοῦ Ἕλληνος τὴν πολυθείαν	καὶ	τοῦ Ἰουδαίου τὴν περὶ τὸν
[29]	ἐστὶ λόγος, ὅτι σοφίᾳ γέγονε	καὶ	τοῦ λυσιτελοῦντος τῇ φύσει προμηθείᾳ
[18]	ὃν διὰ τῶν προφητῶν τε	καὶ	τοῦ νόμου προεδιδάχθησαν, καὶ προτιμοτέραν
[0]	δύναμιν τὴν ἐν τούτοις διαδεικνυμένην	καὶ	τοῦ παντὸς ὑπερκειμένην ὁμολογῆσαι· εἰ
[37]	φύσιν ἡμῶν ἀπογευσάμενοι πάλιν ἀναγκαίως	καὶ	τοῦ συνάγοντος τὸ διαλελυμένον ἐπεδεήθημεν,
[31]	δύνασθαι τὸν θεόν, εἴπερ ἐβούλετο,	καὶ	τοὺς ἀντιτύπως ἔχοντας ἀναγκαστικῶς ἐφελκύσασθαι
[26]	τὰ γένη τῶν καταβληθέντων σπερμάτων	καὶ	τοὺς καρποὺς ἀντιδίδωσιν· σοφίας δὲ
[24]	πῶς θεότης ἀνθρωπίνῃ συμπλακεῖσα φύσει	καὶ	τοῦτο γίνεται καὶ ἐκεῖνό ἐστιν.
[16]	ἡ τοῦ διακριθέντος ἕνωσις διαβαίνει.	καὶ	τοῦτό ἐστι τὸ μυστήριον τῆς
[1]	τινα τῶν πρός τι λεγομένων	καὶ	τοῦτό ἐστιν, ἐπειδὴ χρὴ πάντως
[16]	ἄρρηκτον ἕνωσιν τὸ διασχισθὲν συναρμόσας.	καὶ	τοῦτό ἐστιν ἡ ἀνάστασις, ἡ
[6]	κατὰ τὸ εὔλογον εὑρεθήσεται, ἣ	καὶ	τοῦτο σαφηνίσει τὸ ζήτημα. τοιοῦτόν
[26]	τὴν ἀλήθειαν βλέπων πάντων μάλιστα	καὶ	τοῦτο τῆς δικαιοσύνης τε καὶ
[37]	τὸ θερμὸν μεταποίησιν. ἐπεὶ οὖν	καὶ	τοῦτο τὸ μέρος ἡ θεοδόχος
[8]	θανάτῳ τὴν ζωὴν ἡμῶν διαλύεσθαι,	καὶ	τοῦτό φησι τῶν κακῶν ἔσχατον
[35]	ἐκ μεταμελείας διόρθωσις, ἀνάγκη πᾶσα	καὶ	τούτους ἐν τῷ καταλλήλῳ γενέσθαι.
[17]	σωτηρίαν ἡμῶν κατεργάζεται, τικτόμενός τε	καὶ	τρεφόμενος, καὶ τῇ τοῦ θανάτου
[37]	τοῦ ἄρτου ἡ σύστασις ἦν,	καὶ	τρόπον τινὰ καὶ αὐτὸ ἄρτος
[39]	δεομένῃ τοῦ ἀγαθύνοντος ἑαυτὸν εἰσποιῶν	καὶ	τρόπον τινὰ πάλιν εἰς τὸ
[20]	θηριῶδες γάρ ἐστι τὸ τοιοῦτον	καὶ	τυραννικὸν τῆς δυνάμεως εἶδος. ὡσαύτως
[40]	ἡ ἀκόλαστος καὶ ἀσχήμων διάνοια	καὶ	τῦφος καὶ φθόνος καὶ ὑπερηφανία,
[13]	τῷ τε τῆς γενέσεως τρόπῳ	καὶ	τῷ ἀνεπιδέκτῳ τῆς εἰς φθορὰν
[21]	τοῖς τε λοιποῖς τῶν ἀγαθῶν	καὶ	τῷ αὐτεξουσίῳ τῆς προαιρέσεως τὴν
[40]	παρορῶσι, δι´ ἀπάτης ἑαυτοὺς παράγοντες,	καὶ	τῷ δοκεῖν μόνον, οὐχὶ τῷ
[24]	κατ´ ἀρχὰς τῆς ζωῆς ἐξετράπημεν	καὶ	τῷ θανάτῳ ἐγκατηνέχθημεν, τί τοῦ
[32]	εἶναι, καὶ μηδενὶ μέσῳ διατειχίζεσθαι,	καὶ	τῷ μὲν φαινομένῳ πρὸς τὸν
[10]	ἀνιοῦσα, καὶ τῶν ἀβύσσων ἐπιβατεύουσα,	καὶ	τῷ πλάτει τῆς οἰκουμένης ἐπερχομένη,
[4]	κυρίου, φησίν, οἱ οὐρανοὶ ἐστερεώθησαν	καὶ	τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ
[24]	τῆς ζωῆς τῷ θανάτῳ εἰσοικισθείσης	καὶ	τῷ σκότῳ τοῦ φωτὸς ἐπιφανέντος
[8]	παθημάτων γίνεται τῇ τε ψυχῇ	καὶ	τῷ σώματι, καί τις ἀναλογία
[37]	σώματος ὑποστηρίζομεν, τὸν αὐτὸν τρόπον	καὶ	τῷ ὑγρῷ τὴν προσθήκην ἐκ
[35]	ἐστι δύναμις ἐν τῷ πυρὶ	καὶ	τῷ ὕδατι, οἱ διὰ τοῦ
[10]	κτίσει, καὶ μέχρις οὐρανῶν ἀνιοῦσα,	καὶ	τῶν ἀβύσσων ἐπιβατεύουσα, καὶ τῷ
[8]	αὐτὸν οἴεσθαι, ὡς ἂν μὴ	καὶ	τῶν ἀλγυνόντων ἡμᾶς αἴτιος ὑπονοοῖτο,
[26]	παρὰ πάσης ἔσται τῆς κτίσεως,	καὶ	τῶν ἐν τῇ καθάρσει κεκολασμένων
[4]	ὡς ἐξαρκεῖν πρὸς οὐρανῶν σύστασιν	καὶ	τῶν ἐν τούτοις δυνάμεων; εἰ
[18]	δαιμόνων ἐπὶ ἀπάτῃ σφῶν αὐτῶν	καὶ	τῶν ἐντυγχανόντων ἐπετηδεύετο, ὡς ἐν
[6]	γὰρ ἐτάχθη τῆς γῆς τε	καὶ	τῶν ἐπ´ αὐτῆς πάντων· καλὸς
[17]	λογισμοῖς τισὶ κατὰ τὸ ἐγχωροῦν	καὶ	τῶν ἐπιζητουμένων ἐξευρεῖν τὴν λύσιν
[23]	τὸν κατὰ τῶν δαιμόνων φόβον,	καὶ	τῶν κατὰ τὸν ἀέρα παθῶν
[26]	τῶν ἐν τῇ καθάρσει κεκολασμένων	καὶ	τῶν μηδὲ τὴν ἀρχὴν ἐπιδεηθέντων
[10]	τῆς πολυπραγμοσύνης εἰσδύνουσα, πολλάκις δὲ	καὶ	τῶν οὐρανίων θαυμάτων ἐν περινοίᾳ
[32]	γίνεται, τῶν ἄνω τοῖς κάτω	καὶ	τῶν πλαγίων πρὸς ἄλληλα δι´
[5]	τε νῦν περὶ ἡμᾶς εἶναι	καὶ	τῶν προτιμοτέρων ἐρημωθῆναι. ἀρχὴ δὲ
[23]	ἀξίας ἐκ τῶν ἀοράτων φωνάς,	καὶ	τῶν τῆς φύσεως ἀρρωστημάτων διόρθωσιν
[33]	θανάτου φθορᾶς· ἐπειδὰν οὖν τούτων	καὶ	τῶν τοιούτων ἀκούσωσιν καὶ προδιδαχθῶσι
[12]	εἰ μὲν οὖν τινὸς τούτων	καὶ	τῶν τοιούτων ἐλλιπὴς ἦν ἡ
[35]	τὸ μέσον τῶν τε κεκαθαρμένων	καὶ	τῶν τοῦ καθαρσίου προσδεομένων ἐστίν.
[5]	ἡ ἀκολουθία παρέδειξεν, ἀνάγκη πᾶσα	καὶ	τῶν τοῦ κόσμου μερῶν μὴ
[12]	τῆς κτίσεως, γῆς, θαλάσσης, ἀέρος,	καὶ	τῶν ὑπὲρ τὸν ἀέρα τόπων,
[36]	ἀρχήν ἐστι καὶ εὐκατόρθωτον, πίστις	καὶ	ὕδωρ, ἡ μὲν ἐντὸς τῆς
[33]	θεὸν καὶ χάριτος οὐρανίας ἐπίκλησις	καὶ	ὕδωρ καὶ πίστις ἐστὶ δι´
[35]	τὴν συγγένειαν ἔχει γῆ τε	καὶ	ὕδωρ, μόνα τῶν στοιχείων βαρέα
[39]	τριάδι γεννώμενος παρὰ πατρός τε	καὶ	υἱοῦ καὶ πνεύματος ἁγίου· οὕτω
[24]	οὕτως καὶ τὴν θείαν τε	καὶ	ὑπερέχουσαν δύναμιν οὐκ οὐρανῶν μεγέθη
[32]	τε εἶναι καὶ τῆς ὑψηλῆς	καὶ	ὑπερεχούσης δυνάμεως. περὶ ὧν οὐδὲν
[40]	διάνοια καὶ τῦφος καὶ φθόνος	καὶ	ὑπερηφανία, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐξ
[24]	ἔχει ἢ τὰ μέγαλά τε	καὶ	ὑπερφυῆ τῶν θαυμάτων. τὸ μὲν
[9]	τε καὶ πόσις, καὶ κόπος,	καὶ	ὕπνος, καὶ λύπη, καὶ δάκρυον,
[30]	τὸν ἄνθρωπον τιμῆς ἀφῆκέ τι	καὶ	ὑπὸ τὴν ἡμετέραν ἐξουσίαν εἶναι,
[35]	ἀντὶ γῆς τὸ ὕδωρ ἐπιχεάμενος	καὶ	ὑποδὺς τὸ στοιχεῖον ἐν τρισὶ
[23]	τῆς πρὸς τὰ χείρω ῥοπῆς	καὶ	ὑπόθεσιν καὶ οἱονεὶ μητέρα τῆς
[36]	ἑαυτὸ μεγάλων ἀγαθῶν ἀρχή τε	καὶ	ὑπόθεσις γίνεται. μικρὸν δέ φημι
[6]	τῆς κατ´ ἀρετὴν ζωῆς ἀρχὴ	καὶ	ὑπόθεσις γίνεται, οὕτως ἡ διὰ
[16]	καὶ ἡ πρώτη γένεσίς τε	καὶ	ὑπόστασις παρ´ αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν
[32]	τὸ διὰ μέσου τῶν ἐπουρανίων	καὶ	ὑποχθονίων ὀνομάσας ἐπίγειον. τοῦτο μεμαθήκαμεν
[1]	ἀεὶ ἑστῶσα φύσις ἀίδιον ἔχει	καὶ	ὑφεστῶτα τὸν λόγον. εἰ δὴ
[1]	τὰ πάντα τοῦ ζῶντος μὲν	καὶ	ὑφεστῶτος, ὅτι θεοῦ λόγος ἐστί,
[24]	τὸ μὲν γὰρ μέγα τι	καὶ	ὑψηλὸν ἐξεργασθῆναι παρὰ τῆς θείας
[8]	γήινον οἰκείως ἔχει, κρείττων δὲ	καὶ	ὑψηλοτέρα τῶν κατ´ αἴσθησιν κινημάτων
[2]	θεοῦ, τὸ συμπαρομαρτοῦν τῷ λόγῳ	καὶ	φανεροῦν αὐτοῦ τὴν ἐνέργειαν, οὐ
[29]	πάλιν κακίζειν ἐπιχειροῦσι τὸν λόγον	καί	φασιν, εἰ καλὸν καὶ πρέπον
[40]	καὶ ἀσχήμων διάνοια καὶ τῦφος	καὶ	φθόνος καὶ ὑπερηφανία, ἀλλὰ καὶ
[1]	εἴτε τὸ κακίας καὶ θανάτου	καὶ	φθορᾶς ἀνεπίδεκτον, εἴτε τὸ ἐν
[12]	πρό γε πάντων τὸ θανάτου	καὶ	φθορᾶς εἶναι κρείττονα. εἰ μὲν
[26]	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον, θανάτου	καὶ	φθορᾶς καὶ σκότους καὶ εἴ
[24]	ὑπερέχουσαν δύναμιν οὐκ οὐρανῶν μεγέθη	καὶ	φωστήρων αὐγαὶ καὶ ἡ τοῦ
[8]	τὴν διάλυσιν βλέπων τοῦ σώματος,	καὶ	χαλεπὸν ποιεῖται τῷ θανάτῳ τὴν
[33]	τρόπον, ὅτι εὐχὴ πρὸς θεὸν	καὶ	χάριτος οὐρανίας ἐπίκλησις καὶ ὕδωρ
[23]	φύσεως ἀρρωστημάτων διόρθωσιν ἀπραγμάτευτόν τινα	καὶ	ψιλήν, ἐν ῥήματι μόνῳ καὶ
[5]	παθημάτων ἰδέαν κατά τε σῶμα	καὶ	ψυχὴν ἐπιτήδειον, ταῦτα καὶ τὰ
[35]	ἐν τῷ γείτονι διατυποῦται στοιχείῳ.	καὶ	ὡς ἐκεῖνος ὁ ἄνωθεν ἄνθρωπος
[6]	αὐτῷ πρὸς τὴν ἐπιβουλὴν κατασταίη.	καὶ	ὥσπερ ἐπὶ λύχνου τοῦ πυρὸς
[39]	προήκειν οἰκείως πρὸς ἑαυτὴν ἔχει·	καὶ	ὥσπερ ἐπὶ τῆς τῶν σωμάτων
[37]	ἐφελκομένη καὶ τὸ περιττεῦον ἀπωθουμένη;	καὶ	ὥσπερ τις ἀσκὸς ὑγροῦ τινὸς
[6]	τῇ ἀπουσίᾳ νοουμένη τοῦ κρείττονος·	καὶ	ὥσπερ φαμὲν ἀντιδιαιρεῖσθαι τῇ ὁράσει
[30]	θεοῦ πᾶσιν ἀφθόνως τὴν εὐεργεσίαν	νεῖμαι,	ἢ μὴ δυνηθέντος πάντως; ὧν
[32]	ὑπερεχούσης δυνάμεως. περὶ ὧν οὐδὲν	οἶμαι	δεῖν καθ´ ἕκαστον διεξιέναι, αὐτόθεν
[9]	οὐ προσίενται. ἐγὼ δὲ πρότερον	οἶμαι	δεῖν μικρὸν τῆς σαρκικῆς παχύτητος
[7]	πνευματικὰς τῶν ψυχῶν καταστάσεις, δεικνύς,	οἶμαι,	διὰ τῶν λεγομένων, ὅτι οὐ
[40]	ἡ κατήχησις ἔχειν. δεῖ γάρ,	οἶμαι,	καὶ τὸ μετὰ τοῦτο σκοπεῖν,
[32]	τὸ τοιοῦτον νόημα πρὸς Φιλιππησίους,	οἶμαι,	ποιεῖ οἷς φησὶν ὅτι Ἐν
[7]	φησίν, ἀνακρίνει τὰ πάντα. ταύτην	οἶμαι	τὴν αἰτίαν τῆς τῶν δογμάτων
[8]	τοῦ ζῴου νεκρόν ἐστι, πάντως	οἶμαι	τὴν πρὸς τὸ νεκροῦσθαι δύναμιν,
[38]	τῶν φαινομένων τὴν φύσιν. ~Οὐδὲν	οἶμαι	τοῖς εἰρημένοις ἐνδεῖν τῶν περὶ
[9]	τούτων καταλαμβάνεται. οὐδένα γὰρ ἀντερεῖν	οἶμαι	τῶν λελογισμένων, ὅτι ἓν κατὰ
[40]	εἰπεῖν ᾖ, λέξω καὶ οὐκ	ἀποτραπήσομαι,	ὅτι ἐπὶ τούτων τὸ ὕδωρ
[8]	θεραπείαν προσίενται, ἐφ´ ὧν καὶ	τομαὶ	καὶ καυτήρια καὶ πικραὶ φαρμακοποσίαι
[34]	ἀνθρωποποιίας εἴδους αἱ τῶν γεννώντων	ὁρμαί,	κἂν μὴ ἐπικληθῇ παρ´ αὐτῶν
[13]	οὖν ἀφ´ ὧν ἀκούεις καὶ	τεθνάναι	καὶ γεγεννῆσθαι δίδως, ἐκ τῶν
[21]	ἡ ὑπόστασις ἐν τῷ μὴ	ὑφεστάναι	ἐστίν· ἡ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ
[1]	τοῦ θεοῦ λόγος τῷ μὲν	ὑφεστάναι	καθ´ ἑαυτὸν διῄρηται πρὸς ἐκεῖνον,
[1]	καθ´ ὁμοιότητα τῶν λίθων ἀψύχως	ὑφεστάναι	τὸν λόγον εὐαγές ἐστιν οἴεσθαι.
[1]	κατὰ τὸ ἀκόλουθον ὁμολογηθείη τὸ	ὑφεστάναι	τὸν τοῦ θεοῦ λόγον ἀιδίως,
[37]	ὀγκώδη τοῦ ἀγγείου τούτου περιοχὴν	εἰδέναι	μὴ ἰδίαν εἶναι τοῦ φαινομένου,
[38]	γεννώμενον κατὰ τὴν πνευματικὴν ἀναγέννησιν	εἰδέναι	παρὰ τίνος γεννᾶται καὶ ποῖον
[32]	μὲν φαινομένῳ πρὸς τὸν οὐρανὸν	ἀνιέναι,	τῷ δὲ νοουμένῳ πανταχοῦ εἶναι,
[32]	οὐδὲν οἶμαι δεῖν καθ´ ἕκαστον	διεξιέναι,	αὐτόθεν τοῦ λόγου τὸ ὑπὲρ
[6]	συστησαμένου, τὸ μὲν δι´ ἀκριβείας	ἐπεξιέναι	οὐ τῆς παρούσης πραγματείας ἐστί,
[13]	μὴ διὰ τῶν κατὰ φύσιν	προιέναι	τὸ κήρυγμα. εἰ γὰρ ἐντὸς
[13]	δὲ γεγενῆσθαι μὲν αὐτὸν ἀκούεις,	ἐκβεβηκέναι	δὲ τῆς φύσεως ἡμῶν τὴν
[32]	εἴποι μὴ διὰ τὴν γένεσιν	συμβεβηκέναι	τὸν θάνατον, ἀλλὰ τὸ ἔμπαλιν
[8]	μυστηρίου τῆς ἀληθείας ἀκούομεν, θεὸν	πεποιηκέναι	κατ´ ἀρχὰς τὸν ἄνθρωπον καὶ
[8]	προμηθείας μετὰ ταῦτα τοῖς ἀνθρώποις	ἐπιβεβληκέναι	τὸν τὴν κακίαν ἡμῶν ἰατρεύοντα,
[18]	τοι περιττὸν ἴσως ἐστὶ θεὸν	ἐπιδεδημηκέναι	τῷ βίῳ πιστεύσαντας διαβάλλειν τὴν
[16]	ὑπολείπεται πάθος, οὗ τὸν θεὸν	κεκοινωνηκέναι	φησὶ τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον;
[8]	δεδόσθω τι σκεῦος ἐκ πηλοῦ	συνεστηκέναι,	τοῦτο δὲ πλῆρες ἔκ τινος
[8]	κατ´ ἀρχὰς τὸν ἄνθρωπον καὶ	σεσωκέναι	διαπεπτωκότα μανθάνοντες. ~Ἀλλὰ μέχρι μὲν
[15]	καὶ ὄνομα, πρὸς τὸ ἐναντίον	μεταπεπτωκέναι	λέγειν. εἰ οὖν θεὸς μὲν
[18]	διώνυμος ἐκεῖνος ναός, αἱ νενο–	μισμέναι	δι´ ἔτους θυσίαι, πάντα ὅσα
[24]	πρὸς τὸ ταπεινὸν τῆς ἀνθρωπότητος	καταβῆναι	ἰσχῦσαι πλείονα τῆς δυνάμεως τὴν
[15]	πρὸς ἐπίσκεψιν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως	καταβῆναι,	οὕτως ἐλεεινῶς καὶ ἀθλίως τῆς
[14]	τοῦ πρὸς τὴν ταπεινότητα ταύτην	καταβῆναι	τὸ θεῖον, ὡς ἀμφίβολον εἶναι
[0]	πᾶσα πρὸς μιᾶς θεότητος ὁμολογίαν	συνθλιβῆναι	τὴν πεπλανημένην περὶ τοῦ πλήθους
[8]	μολίβδου, τὸν δὲ μόλιβδον ἐγχεθέντα	παγῆναι	καὶ μένειν ἀπρόχυτον, ἀντιποιεῖσθαι δὲ
[5]	συγγενὲς ἐφελκόμενος, οὕτως ἀναγκαῖον ἦν	ἐγκραθῆναί	τι τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει συγγενὲς
[18]	χρηστηρίων τε καὶ μαντειῶν μανίας,	ἀναιρεθῆναι	δὲ τὰς ἐτησίους πομπὰς καὶ
[8]	ἁμαρτιῶν κηλῖδας διά τινος ἰατρείας	ἐξαιρεθῆναι,	τούτου ἕνεκεν ἐν μὲν τῇ
[33]	θνητὸν παραγούσης βίον ἑτέραν γένεσιν	ἐξευρεθῆναι,	μήτε ἀπὸ φθορᾶς ἀρχομένην, μήτε
[20]	πρὸς τὸ ἐναντίον αὐτομολήσαντος, μηδὲ	συνδιατεθῆναι	τῷ εὐμεταβλήτῳ τῆς ἀνθρωπίνης προαιρέσεως
[20]	τοῦ ἀγαθοῦ μαρτυρία ἢ τὸ	μεταποιηθῆναι	αὐτὸν τοῦ πρὸς τὸ ἐναντίον
[8]	πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς χάριν	ἀνακληθῆναι;	τίνι διέφερεν ἡ τοῦ πεπτωκότος
[8]	ἀγαθῶν ἰδέᾳ τὸν τῶν ἐναντίων	ἀνταριθμηθῆναι	κατάλογον, τὸν ἐν τούτοις καὶ
[39]	ὃς περὶ τοῦ δεῖν ἄνωθεν	γεννηθῆναι	παρὰ τοῦ κυρίου μαθὼν διὰ
[39]	τῷ τρεπτῷ τε καὶ ἀλλοιουμένῳ	ἐγγεννηθῆναι	βίῳ· τῇ γὰρ τῶν γεννώντων
[35]	τι τοιοῦτον καὶ ἐν ἡμῖν	ἐπινοηθῆναι	ὁμοίωμα. τίς οὖν ἐστὶν ἡ
[22]	τυραννικόν, ἀλλὰ τὸν δίκαιον τρόπον	ἐπινοηθῆναι	τῆς ἀνακλήσεως. οὗτος δέ ἐστί
[35]	αὐτῇ καὶ ὁμόφυλον, ἀναγκαῖον ἦν	ἐπινοηθῆναί	τινα τρόπον, ἐν ᾧ τις
[24]	ὁμοιότητα τῶν ἀνθρώπων τῷ θανάτῳ	ἐγκρατηθῆναι,	γενόμενον δὲ τὸ οἰκεῖον ἑαυτῷ
[15]	διακειμένης; ἀλλ´ ἐξῆν, φησί, καὶ	εὐεργετηθῆναι	τὸν ἄνθρωπον καὶ ἐν ἀπαθείᾳ
[18]	εἰ γέγονε ταῦτά ποτε, μνημονεύεσθαι,	ἀντεγερθῆναι	δὲ κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην
[24]	γὰρ μέγα τι καὶ ὑψηλὸν	ἐξεργασθῆναι	παρὰ τῆς θείας δυνάμεως κατὰ
[27]	ἔδει τὸν εἰσιόντα πρὸς ἡμᾶς	εἰσοικισθῆναι	τῷ βίῳ; ἐξ οὐρανοῦ, φησὶ
[18]	δὲ τοῖς πολλοῖς τῶν ἐθνῶν	ἀφανισθῆναι	καθ´ ὅλου βωμοὺς καὶ προπύλαια
[24]	ταπεινὸν τῆς φύσεως ἡμῶν καὶ	ἐλπισθῆναι	δύνασθαι αὐτὸν καθ´ ὁμοιότητα τῶν
[32]	τῷ ἀτίμῳ τρόπῳ τοῦ θανάτου	καθυβρισθῆναι.	τίς γὰρ ἂν γένοιτο, φησί,
[8]	ἐν σαρκὶ τὸ τῆς αἰσθητῆς	χωρισθῆναι	ζωῆς προσαγορεύομεν θάνατον, οὕτως καὶ
[2]	ἐν ἰδιαζούσῃ ὑποστάσει θεωρουμένην, οὔτε	χωρισθῆναι	τοῦ θεοῦ, ἐν ᾧ ἔστιν,
[27]	ἄδοξον οὐρανίῳ σώματι ἢ ἐπιγείῳ	συσχηματισθῆναι	τὸ θεῖον. τοῦ γὰρ ὑψίστου
[35]	εἰς εὐκολίαν ἐστὶν ὕδατί τε	βαπτισθῆναι	καὶ ἐκ τοῦ θανάτου πάλιν
[27]	ἐπιμιξίαν ἐδέξατο; οὐκ ἔστι γὰρ	θεραπευθῆναι	τὸν κάμνοντα, μὴ τοῦ πονοῦντος
[35]	πρὸς τοῦτο γὰρ δεῖ πάντως	πορευθῆναι	τὴν φύσιν οἰκείαις ἀνάγκαις κατὰ
[16]	τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως, τὸ	διαλυθῆναι	μὲν τῷ θανάτῳ τοῦ σώματος
[28]	εἰς τὸν βίον παρόδου οἱ	ἐπισκεφθῆναι	μὲν παρὰ τῆς θείας δυνάμεως
[32]	τὸ ἔμπαλιν τοῦ θανάτου χάριν	παραληφθῆναι	τὴν γένεσιν· οὐ γὰρ τοῦ
[29]	ὁ τοῦ παντὸς θεραπευτὴς μηδὲν	ὑπολειφθῆναι	τῆς πονηρίας εἶδος ἐγκεκρυμμένον τῇ
[29]	πρὶν ἅπαν ἐπὶ τὴν ἐπιφάνειαν	ἐκκαλυφθῆναι	τὸ παρὰ φύσιν ἐγκείμενον, οὐ
[17]	ἐπερχομένους αἰῶνας, ὥστε ἐν αὐτοῖς	ἀποκαλυφθῆναι	τὰ νῦν διὰ τῆς πίστεως
[13]	τοῦ θεὸν αὐτὸν εἶναι πίστιν	ἐναχθῆναι.	ὁ γὰρ γεγεννῆσθαι αὐτὸν ἱστορήσας
[8]	τῆς ἀρετῆς ἀπουσίᾳ τὴν κακίαν	ἀντεισαχθῆναι	καὶ πάσῃ τῇ τῶν ἀγαθῶν
[8]	τῇ μὲν ἀποστροφῇ τῆς ζωῆς	ἀντεισαχθῆναι	τὸν θάνατον, τῇ δὲ στερήσει
[30]	λόγον, ὅτι καὶ μετὰ τὸ	προσαχθῆναι	τὴν θεραπείαν ἔτι πλημμελεῖται διὰ
[1]	τοῖς τὰ τῶν Ἰουδαίων πρεσβεύουσι	συνενεχθῆναι·	ἀλλ´ ἐπ´ ἴσης ἑκατέρων τὴν
[2]	φωνῆς προφαινόμενον, οὔτε μετὰ τὸ	προενεχθῆναι	διαλυόμενον, οὐδὲ ἄλλο τι πάσχοντα
[40]	θεὸν γνωρίζομεν, δι´ ἐκείνων προσήκει	δειχθῆναι	τοῦ γενομένου υἱοῦ θεοῦ τὴν
[35]	τῆς κατὰ κακίαν ἐπιμιξίας ἀλλότριον	ἀναστοιχειωθῆναι	τὸν ἄνθρωπον. ἀλλ´ ἐπὶ μὲν
[5]	ἡμᾶς εἶναι καὶ τῶν προτιμοτέρων	ἐρημωθῆναι.	ἀρχὴ δὲ πάλιν καὶ πρὸς
[35]	ἀποτακείσης μακροῖς ὕστερον αἰῶσι καθαρὰν	ἀποσωθῆναι	τῷ θεῷ τὴν φύσιν. ἐπεὶ
[27]	ἐπιζητεῖ τις ἐκεῖθεν τῷ θεῷ	περιπλακῆναι	τὸν ἄνθρωπον, μᾶλλον δὲ οὐχὶ
[26]	τίς ἐστι τοῦ χρυσίου τὸ	ἐκτακῆναι	αὐτὸ τὸ ἐπὶ λύμῃ τοῦ
[35]	ἐν αὐτῷ γενέσθαι καὶ μὴ	τραπῆναι	πρὸς πάθος. διὰ τοῦτο τοίνυν
[15]	καὶ ταῖς τοιαύταις τῶν ἀντιθέσεων	ἀντικαταστῆναι	παρ´ ἡμῶν τὴν ἀλήθειαν, ὡς
[18]	θανάτου τὴν καταφρόνησιν, ἣν οἱ	μεταστῆναι	τῆς πίστεως παρὰ τῶν τυράννων
[24]	τοῦ θεοῦ παρουσίᾳ καὶ γυμνὴν	ὑποστῆναι	αὐτοῦ τὴν ἐμφάνειαν, ὡς ἂν
[21]	ἔχειν, ἀλλὰ δι´ ἀλλοιώσεως μὲν	ὑποστῆναι	κατὰ τὸν ἀποδοθέντα λόγον, ἀλλοιούμενον
[11]	ἀσωμάτου τε καὶ ἀκτίστου φύσεως	ὑποστῆναι	πιστεύοντες, τὸ πόθεν ἢ τὸ
[33]	πῶς ἐστὶ πιστὸν ἐξ ἐκείνου	συστῆναι	ἄνθρωπον, τοῦτο καὶ περὶ τῆς
[24]	ἐν τῇ δυνάμει τοῦ θεοῦ	συστῆναι,	αὐτοῦ τοῦ θελήματος πρὸς τὸ
[39]	καὶ ἐκ τίνος ἄμεινον αὐτῷ	συστῆναι	τὴν φύσιν· εἴρηται γὰρ ὅτι
[21]	ἀπάτης ἐπὶ τὸ ἐναντίον ἡμᾶς	ἀπορρυῆναι,	οἷόν τι παθεῖν ὁ ἔξωθεν
[1]	τὸ ἕτερον ἐν ἑτέρῳ λέγειν	εἶναι·	ἀλλ´ ἀνάγκη πᾶσα, τῆς ἁπλότητος
[1]	δύνασθαι, δυναμένην δὲ μὴ ἀνενέργητον	εἶναι,	ἀλλὰ πᾶσαν ἀγαθοῦ πρόθεσιν εἰς
[40]	ἡ γὰρ προσθήκη τοῦ ἀτελεύτητον	εἶναι	ἄλλην τινὰ φύσιν παρὰ τὴν
[1]	τῷ μὲν γὰρ ἐξ ἐκείνου	εἶναι	ἄλλο τι καὶ οὐκ ἐκεῖνό
[8]	ὑπέστη, εὐθὺς ἀπὸ τροπῆς τοῦ	εἶναι	ἀρξάμενα, πάντοτε δι´ ἀλλοιώσεως πρόεισιν,
[6]	τὴν αἰσθητὴν ἐν τοῖς νοητοῖς	εἶναι	γνωρίσμασι, μήτε ἐν τοῖς αἰσθητοῖς
[20]	παρὰ πᾶσι μὴ μόνον δυνατὸν	εἶναι	δεῖν πιστεύειν τὸ θεῖον, ἀλλὰ
[34]	ἀποδείξεως προσδεοίμεθα, τὸ μὲν θεὸν	εἶναι	διὰ τῶν θαυμάτων αὐτῶν πεπιστευκότες,
[26]	παρ´ αὐτοῦ τοῦ ἀντικειμένου μὴ	εἶναι	δίκαιόν τε καὶ σωτήριον τὸ
[22]	κατὰ τοῦ ὠνησαμένου χρῷτο, ἄδικος	εἶναι	δόξει τὸν νόμῳ κτηθέντα τυραννικῶς
[35]	ἡ ἀρχὴ κρίνοιτο, ἀντ´ οὐδενὸς	εἶναι	δόξει τοῦ πράγματος ἡ ἀρχὴ
[31]	ἐφ´ ἡμῖν τῶν κατὰ γνώμην	εἶναι,	δυναστείᾳ δὲ κρείττονι τὰς ἀνθρωπίνας
[37]	χάριν, ἄλλως δὲ δειχθέντος μὴ	εἶναι	δυνατὸν ἐν ἀθανασίᾳ γενέσθαι τὸ
[36]	τῷ πυρὶ καθαρίζονται. ~Μὴ γὰρ	εἶναι	δυνατὸν ὅ τε κοινὸς δείκνυσι
[5]	τε καὶ ποιητικὴν δύναμιν αἰτίαν	εἶναι.	εἰ δὲ τοῦ κόσμου παντὸς
[13]	μὴ πιστεύοντα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον	εἶναι	εἰς τὴν περὶ τοῦ θεὸν
[1]	εἴτε σοφία, εἴτε τὸ ἀιδίως	εἶναι,	εἴτε τὸ κακίας καὶ θανάτου
[36]	πράγματι, πιστεῦσαι πανταχοῦ τὸν θεὸν	εἶναι,	ἐν πᾶσι δὲ ὄντα, παρεῖναι
[25]	μὴ ἐν τῷ ὄντι τὸ	εἶναι	ἔχον. εἰ οὖν ἐν αὐτῷ
[24]	ἐν φωτὸς παρουσίᾳ, οὔτε θάνατον	εἶναι	ζωῆς ἐνεργούσης. οὐκοῦν ἐπὶ κεφαλαίων
[33]	καὶ ἐπὶ τούτου φαμὲν μηδὲν	εἶναι	θαυμαστὸν εἰ θείας δυνάμεως παρουσία
[6]	τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ	εἶναι	θείᾳ δυνάμει μετατεθέντος· κτιστὴ δὲ
[12]	βλεπέτω. καὶ γὰρ τοῦ ὅλως	εἶναι	θεὸν οὐκ ἄν τις ἑτέραν
[2]	ἐνομίσθη, καθὼς ἐδόθη καὶ λόγον	εἶναι	θεοῦ διὰ τὸ μὴ δεῖν
[8]	τῆς πρὸς τὸ πονηρὸν ὁρμῆς	εἶναι.	καὶ γὰρ ᾔδει τὸ ἐσόμενον
[34]	καὶ ἐν μέσῳ τῶν πιστευόντων	εἶναι,	καὶ ἐν πᾶσι μένειν καὶ
[8]	τις καὶ ἐνυπόστατος ὢν αὐτὸς	εἶναι	καὶ θεὸς καὶ λόγος, πᾶσαν
[24]	θεῖον ἐν ταῖς πρεπούσαις ὑπολήψεσιν	εἶναι	καὶ μὴ τὸ μὲν ὑψηλῶς
[32]	τε καὶ τὸ μετ´ αὐτῶν	εἶναι,	καὶ μηδενὶ μέσῳ διατειχίζεσθαι, καὶ
[25]	ἀλλ´ οὖν τὸ ἐν ἡμῖν	εἶναι	καὶ νῦν καὶ τότε κατὰ
[32]	ἀνιέναι, τῷ δὲ νοουμένῳ πανταχοῦ	εἶναι,	καὶ ὅσα τοιαῦτα περιέχει ἡ
[27]	τισι πλεονάζουσαν, ἐν ἑτέροις ἐνδεεστέραν	εἶναι,	καὶ τῇ πρὸς τὸ ἔλαττόν
[13]	πάντως καὶ τὸ ἔξω πάθους	εἶναι	καὶ τὴν γέννησιν αὐτοῦ καὶ
[32]	προσδέεται πρὸς τὸ θεῖά τε	εἶναι	καὶ τῆς ὑψηλῆς καὶ ὑπερεχούσης
[5]	ταῦτά τε νῦν περὶ ἡμᾶς	εἶναι	καὶ τῶν προτιμοτέρων ἐρημωθῆναι. ἀρχὴ
[20]	ἐφ´ ἑαυτοῦ κατὰ μόνας ἀγαθὸν	εἶναι,	καλῶς ἂν ἔχοι καὶ ἐπὶ
[1]	δὲ προαίρεσιν ταύτην καὶ δυνατὴν	εἶναι	κατὰ τὸ ἀκόλουθον εὐσεβές ἐστι
[12]	πάντων τὸ θανάτου καὶ φθορᾶς	εἶναι	κρείττονα. εἰ μὲν οὖν τινὸς
[0]	δόγματι; εἰ μὲν οὖν μὴ	εἶναι	λέγοι, ἐκ τῶν τεχνικῶς καὶ
[2]	ἡμετέρου λόγου τὸν τοῦ θεοῦ	εἶναι	λόγον, εἴπερ τούτου μετὰ πνεύματος
[5]	λέγειν ὑφηγούμενον. ~Ἀλλὰ τὸ μὲν	εἶναι	λόγον θεοῦ καὶ πνεῦμα διά
[4]	ἀληθείας ἔσται φανέρωσις. τὸ γὰρ	εἶναι	λόγον θεοῦ καὶ πνεῦμα θεοῦ,
[7]	ἴσως ἢ τὸ ἐν κακοῖς	εἶναι	λυσιτελέστερον ἦν. ταῦτα γὰρ οἱ
[37]	τε ἑαυτὴν καὶ ἐν τῷ	εἶναι	μένει, ἀπαύστῳ κινήσει τό τε
[37]	τῆς ἐπεισαγομένης δυνάμεως ἐν τῷ	εἶναι	μένει. ἡ δὲ δύναμις αὕτη
[21]	δὲ μὴ πάντως ἐν τῷ	εἶναι	μένειν· ἡ δὲ ἀλλοίωσις κίνησίς
[0]	ὁμολογῆσαι· εἰ δὲ τὸ μὲν	εἶναι	μὴ ἀμφιβάλλοι, εἰς πλῆθος δὲ
[32]	ἄν τι διαμένοι ἐν τῷ	εἶναι,	μὴ ἐν τῷ ὄντι μένον·
[39]	πνεῦμα καὶ τὸν μονογενῆ θεὸν	εἶναι	νομίζοι, μάταιος ἂν εἴη ἐν
[28]	τίνος ἂν εἴη τῶν τιμίων	εἶναι	νομιζομένων ἐκεῖνα δεύτερα; τίνος δὲ
[7]	πονηροῦ θεοῦ τὴν ἀνθρωποποιίαν ἔργον	εἶναι	νομίζουσιν. ὡς εἴγε πρὸς τὸ
[23]	μᾶλλον ἢ φοβερὸν τὸ φανὲν	εἶναι	νομίσῃ. ὁρᾷς ὅπως τὸ ἀγαθὸν
[13]	ἐκ πάθους γὰρ ἀρξάμενος τοῦ	εἶναι	ὁ ἄνθρωπος πάθει συναπαρτίζεται. ἐκεῖ
[6]	κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἐπισυμβαινόντων αἰτίαν	εἶναι,	οἷον τῇ ὑγείᾳ τὸ εὐεκτεῖν,
[1]	ζωῇ τοῦ λόγου τὴν ὑπόστασιν	εἶναι	ὁμολογεῖν. οὐ γὰρ καθ´ ὁμοιότητα
[1]	φύσιν, ἀνάγκῃ δὲ πᾶσα τοσαύτην	εἶναι	ὁμολογεῖν τοῦ λόγου τὴν δύναμιν,
[30]	καὶ ὑπὸ τὴν ἡμετέραν ἐξουσίαν	εἶναι,	οὗ μόνος ἕκαστός ἐστι κύριος.
[35]	δὲ τῇ ἀπαθείᾳ τὸ μακάριον	εἶναι	οὐκ ἀμφιβάλλεται. οἷς δὲ προσεπωρώθη
[1]	τὸν τοῦ θεοῦ λόγον ἀνυπόστατον	εἶναι.	οὐκοῦν συναπεδείχθη κατὰ τὸ ἀκόλουθον
[5]	ἀέρα, τῷ δὲ τὸ ὕδωρ	εἶναι.	οὕτως οὖν καὶ τὸν ἄνθρωπον
[35]	δι´ ἀναστάσεως τὴν ἐπὶ τὸ	εἶναι	πάλιν ἐπάνοδον δέχεται, πρὸς τὸν
[21]	τοῦ εἶναι σχόντα μὴ τρεπτὸν	εἶναι	πάντως· ἡ γὰρ ἐκ τοῦ
[13]	τὸ κήρυγμα, οὐκ ἂν θεὸν	εἶναι	πάντως ᾠήθης τὸν ἐν τοῖς
[7]	οὐκ ἂν ἄλλο τι κακὸν	εἶναι	παρὰ τὴν πονηρίαν ᾠήθησαν. πονηρία
[21]	τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ	εἶναι	πάροδος ἀλλοίωσίς τίς ἐστι, τῆς
[1]	λόγου φύσεως κατὰ τὸ εἰκὸς	εἶναι	πεπιστευμένης καὶ οὐδεμίαν διπλόην καὶ
[25]	οὐδὲ νῦν ἔξω τοῦ ἀνθρώπου	εἶναι	πεπιστευμένον; εἰ γὰρ καὶ ὁ
[1]	ὑπόληψιν. ἀνάγκη γὰρ πᾶσα κατάλληλον	εἶναι	πιστεύειν τῇ φύσει τὸν λόγον,
[39]	ἔχοντα, ἢ τῆς ἀκτίστου φύσεως	εἶναι	πιστεύειν τὴν ἁγίαν τριάδα καὶ
[8]	τὴν ἐξ ἀρχῆς ἐπανάγοντος χάριν	εἶναι	πιστεύεται. ὡς γὰρ οἱ τοὺς
[2]	πνεύματος θεωρουμένου ἐκεῖνος δίχα πνεύματος	εἶναι	πιστεύοιτο. οὐ μὴν ἀλλότριόν τι
[13]	τὴν περὶ τοῦ θεὸν αὐτὸν	εἶναι	πίστιν ἐναχθῆναι. ὁ γὰρ γεγεννῆσθαι
[2]	τῆς θείας φύσεως τὸ μὲν	εἶναι	πνεῦμα θεοῦ εὐσεβὲς ἐνομίσθη, καθὼς
[32]	πληγὰς μηδὲν ἐμπόδιον πρὸς τὸ	εἶναι	ποιήσασθαι, κατ´ ἐξουσίαν τε φαίνεσθαι
[39]	τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ	εἶναι	προήκειν οἰκείως πρὸς ἑαυτὴν ἔχει·
[9]	τῆς θεοπρεποῦς ἐννοίας τῶν εἰρημένων	εἶναι·	πρὸς δὲ τὰ ἐφεξῆς οὐχ
[8]	τὸ μὴ εἶναι τοῦ ἀλγεινῶς	εἶναι	προτιμότερον κρίνεται. οὐκοῦν ἐξετάσωμεν εἰ
[26]	δικαιοσύνης τε καὶ τῆς σοφίας	εἶναι	συνθήσεται. δικαίου μὲν γάρ ἐστι
[21]	ἐξ ἀλλοιώσεως τὴν ἀρχὴν τοῦ	εἶναι	σχόντα μὴ τρεπτὸν εἶναι πάντως·
[9]	ἐπάνοδον· ἢ εἰ ἔξω κακίας	εἶναι	τὰ εἰρημένα συντίθενται, οὐδὲν αἰσχρὸν
[13]	τὸ λεγόμενον, ὑπὲρ τὴν φύσιν	εἶναι	τὰ θαύματα. αὐτὸ οὖν τοῦτο
[32]	οὖσιν ἐνθεωρουμένη καὶ ἐν τῷ	εἶναι	τὰ πάντα συνέχουσα. εἴτε δὴ
[0]	τὸ ὑποκείμενον ὁμολογεῖσθαι, πολλὰ δὲ	εἶναι	τὰ τέλεια διὰ τῶν αὐτῶν
[35]	τοῦ βίου τούτου λαβύρινθον ἀδιεξίτητον	εἶναι	τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει, εἰ μή
[21]	ἐν τῷ τὸ μὲν ἄτρεπτον	εἶναι	τῇ φύσει, τὸ δὲ μὴ
[5]	τὴν δόξαν ἀμάρτυρον, μήτε ἀναπόλαυστον	εἶναι	τὴν ἀγαθότητα, μήτε τὰ ἄλλα
[5]	διαληψόμεθα. τὸ νῦν ἐν ἀτόποις	εἶναι	τὴν ἀνθρωπίνην ζωὴν οὐχ ἱκανός
[9]	χώρᾳ. ἢ τοίνυν δειξάτωσαν κακίαν	εἶναι	τὴν γέννησιν, τὴν ἀνατροφήν, τὴν
[14]	καταβῆναι τὸ θεῖον, ὡς ἀμφίβολον	εἶναι	τὴν πίστιν, εἰ θεός, τὸ
[5]	καὶ ἀδέσποτον, ὥστε ἆθλον ἀρετῆς	εἶναι	τὴν τῶν ἀγαθῶν μετουσίαν. πόθεν
[25]	ἡμῖν ὡς συνέχων ἐν τῷ	εἶναι	τὴν φύσιν· τότε δὲ κατεμίχθη
[32]	παρὰ τῶν ἀπίστων μηδὲν ἀλλότριον	εἶναι	τῆς θεοπρεποῦς ὑπολήψεως. τὸ γὰρ
[5]	πάντως μηδὲ τούτου τὴν κατασκευὴν	εἶναι	τῆς φύσεως ἡμῶν ἀπόκληρον, ἀλλ´
[25]	τὰ ὄντα, καὶ οὐκ ἔνεστιν	εἶναί	τι μὴ ἐν τῷ ὄντι
[40]	φωνῆς ὅτι Εἴ τις δοκεῖ	εἶναί	τι, μηδὲν ὤν, φρεναπατᾷ ἑαυτόν.
[17]	καὶ ζωῆς εἴσοδον ἐπ´ αὐτῷ	εἶναι,	τί οὐχὶ θελήματι μόνῳ τὸ
[11]	ἀλλ´ ὥσπερ ἐνταῦθα καὶ ἕτερον	εἶναί	τι παρὰ τὸ σῶμα τὴν
[0]	προσαχθήσεται πρὸς τὸ διὰ τούτων	εἶναί	τινα δύναμιν τὴν ἐν τούτοις
[34]	πάντως γινόμενον, οὐδὲ μὴν ἄχρηστον	εἶναί	τις φήσει τὴν τῶν προσευχομένων
[7]	ἑαυτοῦ κεῖται, ἀλλὰ τῷ μὴ	εἶναι	τὸ ἀγαθὸν οὕτω κατονομάζεται. τὸ
[30]	τῆς μέμψεως. οὔτε γὰρ ἀβούλητον	εἶναι	τὸ ἀγαθὸν προσήκει τῷ θεῷ,
[6]	νόσῳ τὸ ἀσθενεῖν, τὸ ἀνενέργητον	εἶναι,	τὸ ἐν ἀηδίᾳ τὴν ζωὴν
[25]	βλέπων μὴ ἐν παντὶ πιστεύειν	εἶναι	τὸ θεῖον, καὶ ἐνδυόμενον καὶ
[10]	προσεγγισμῷ διασώσασθαι, πάσης περιγραφῆς ἐκτὸς	εἶναι	τὸ θεῖον πιστεύοντας, κἂν ἐν
[1]	τοῦ καθ´ ἡμᾶς δόγματος ἄλογον	εἶναι	τὸ θεῖον ὑπείληπται· τοῦτο δὲ
[0]	τοῦ λόγου τὴν ἀρχήν. πότερον	εἶναι	τὸ θεῖον ὑπείληφεν, ἢ τῷ
[9]	τὰ εἰρημένα συντίθενται, οὐδὲν αἰσχρὸν	εἶναι	τὸ κακίας ἀλλότριον ἐξ ἀνάγκης
[8]	τοῦτό φησι τῶν κακῶν ἔσχατον	εἶναι,	τὸ τὸν βίον ἡμῶν τῇ
[21]	τε καὶ εὑρετοῦ καλὸν ἀναπεισθεὶς	εἶναι	τὸ τῷ καλῷ ἐναντίον· οὐ
[32]	ἐξ ἀνάγκης πιστεύειν ἐν πᾶσιν	εἶναι	τοῖς οὖσιν ἡ διαμονὴ τῶν
[8]	γὰρ ἦν δυνατὸν ἐν φρονήσει	εἶναι	τὸν ἀπεστραμμένον τὴν φρόνησιν καὶ
[34]	γίνεται. δειχθέντος γὰρ τοῦ θεὸν	εἶναι	τὸν ἐν σαρκὶ φανερωθέντα, τοῖς
[34]	πάντως συνεῖναι διὰ τὸ θεὸν	εἶναι	τὸν ἐπαγγειλάμενον πεπίστευται· ἡ δὲ
[1]	ὁ γὰρ ὁμολογῶν μὴ ἄλογον	εἶναι	τὸν θεὸν πάντως λόγον ἔχειν
[20]	οἱ βουλόμενοι μὴ ἐν κακοῖς	εἶναι	τὸν κείμενον, μόνοι δὲ τὴν
[13]	ἐστὶν ἡ ἀπόδειξις τοῦ θεὸν	εἶναι	τὸν κηρυσσόμενον. ἄνθρωπος μὲν γὰρ
[1]	πᾶσα, τῆς ἁπλότητος ὁμολογουμένης, αὐτοζωὴν	εἶναι	τὸν λόγον οἴεσθαι, οὐ ζωῆς
[1]	ἡμῶν ἐκ τοῦ νοῦ φαμὲν	εἶναι	τὸν λόγον, οὔτε δι´ ὅλου
[7]	προβάλλουσιν, ὡς διὰ τούτου πονηρὸν	εἶναι	τὸν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως κτίστην
[39]	τῆς τοῦ πατρὸς λέγω, νομίζοι	εἶναι	τὸν υἱὸν ἢ τὸ πνεῦμα
[8]	πολὺ τῷ τοιούτῳ τὸ μὴ	εἶναι	τοῦ ἀλγεινῶς εἶναι προτιμότερον κρίνεται.
[34]	ἡμῖν ἐπιφανεῖσαν δύναμιν ἀληθῶς θείαν	εἶναι	τοῦ παρόντος λόγου συνηγορία γίνεται.
[1]	τοῦ λόγου ἔργον τὸν κόσμον	εἶναι,	τοῦ τὸ ἀγαθὸν καὶ αἱρουμένου
[37]	τούτου περιοχὴν εἰδέναι μὴ ἰδίαν	εἶναι	τοῦ φαινομένου, ἀλλὰ τὸ εἰσρέον
[28]	ἡμῶν ἐνεργοῦντα τὸν θάνατον ἄπρακτον	εἶναι	τρόπον τινὰ καὶ ἀνήνυτον, πάντοτε
[27]	συμβαῖνον, εἴπερ ἡμῶν πόρρωθεν ὑπονοοῖτο	εἶναι	τῷ λόγῳ τῆς φύσεως, ἑτέρῳ
[39]	φησὶ δὲ τὸ εὐαγγέλιον ἄνωθεν	εἶναι	τῶν σωζομένων τὴν γέννησιν. ~Ἀλλ´
[21]	σκιὰν οὗ διὰ στόματος ἔφερε,	μεθεῖναι	μὲν τὴν ἀληθῆ τροφήν, περιχανοῦσαν
[40]	γένηται. ἀναγκαῖον ἂν εἴη τούτοις	προσθεῖναι	καὶ τὸ λειπόμενον, ὅτι οὔτε
[18]	ἐκείνης πόλεως ἐν ἐρειπίοις ὑπολειφθείσης,	μεῖναι	δὲ τοῖς Ἰουδαίοις τῶν κατὰ
[15]	καὶ ἐν ἀπαθείᾳ τὸν θεὸν	διαμεῖναι.	ὁ γὰρ τῷ βουλήματι τὸ
[16]	καὶ σώματος, καὶ εἰς ἀεὶ	διαμεῖναι	τὴν ἕνωσιν. τῆς γὰρ φύσεως
[32]	θεοπρεποῦς ὑπολήψεως. τὸ γὰρ μὴ	ἐμμεῖναι	τῷ θανάτῳ, καὶ τὰς διὰ
[34]	οὐκ ἀποστρέφουσιν. τὸ γὰρ πάντως	συνεῖναι	διὰ τὸ θεὸν εἶναι τὸν
[34]	ἐν πᾶσι μένειν καὶ ἑκάστῳ	συνεῖναι.	οὐκέτ´ οὖν ἂν ἑτέρας εἰς
[20]	τοῖς γεγενημένοις, τὸ δὲ μὴ	παρεῖναι·	καθ´ ὅλου γὰρ οὐδὲν ἐφ´
[36]	εἶναι, ἐν πᾶσι δὲ ὄντα,	παρεῖναι	καὶ τοῖς ἐπικαλουμένοις τὴν ζωτικὴν
[32]	ἀνάστασιν τοῖς μαθηταῖς, ὅτε βούλοιτο	παρεῖναί	τε αὐτοῖς μὴ ὁρώμενον καὶ
[34]	ἀψευδῆ τοῦ ἐπαγγειλαμένου ὑπόσχεσιν πάντως	παρεῖναι	τὴν χάριν τοῖς διὰ τῆς
[34]	δὲ τῷ ἀψευδεῖ τῆς ὑποσχέσεως	παρεῖναι	τὸ ἐπηγγελμένον οὐκ ἀμφιβάλλοντες. τὸ
[34]	γενόμενον. ~Ἀλλὰ ζητοῦσιν ἀπόδειξιν τοῦ	παρεῖναι	τὸ θεῖον ἐπὶ ἁγιασμῷ τῶν
[34]	ἐστίν. ὥστε διὰ πάντων τὸ	παρεῖναι	τὸ θεῖον οὐδεμίαν ἀμφιβολίαν ἔχει.
[34]	οὖν ἂν ἑτέρας εἰς τὸ	παρεῖναι	τὸ θεῖον τοῖς γινομένοις ἀποδείξεως
[34]	φύσιν ἑαυτοῦ δείξαντα, συναπεδείχθη τὸ	παρεῖναι	τοῖς γινομένοις αὐτὸν κατὰ πάντα
[18]	ἱκανόν ἐστι σημεῖον εἰπεῖν τοῦ	παρεῖναι	τὸν παρ´ αὐτῶν ἀπιστούμενον. μέχρι
[35]	καὶ ἐκ τοῦ θανάτου πάλιν	ἀναδῦναι.	ἀλλ´ ὥσπερ ἐν τοῖς κατὰ
[35]	γενέσθαι καὶ ἐξ αὐτοῦ πάλιν	ἀναδῦναι,	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον ἐπ´
[32]	τῆς νεκρότητος ἅψασθαι καὶ ἀρχὴν	δοῦναι	τῇ φύσει τῆς ἀναστάσεως τῷ
[32]	διὰ τῆς διδασκαλίας πρὸς τὸ	γνῶναι	τί ἐστι τὸ βάθος καὶ
[39]	τὴν γέννησιν τὴν ἰδίαν ὁρμῶντα	προδιαγνῶναι	τῷ λογισμῷ, τίς αὐτῷ λυσιτελήσει
[10]	ἀλλήλων ταῦτα διατεμόντας, ἐφ´ ἑαυτῆς	δεῖξαι	τὴν φλόγα διεζευγμένην τῆς ὕλης,
[0]	ἐν τοῖς αὐτοῖς θεωρουμένων ἢ	ἐπιδεῖξαι	τὸ ἴδιον ἤ, εἰ μηδὲν
[24]	εἶχεν ἡ ἐναντία δύναμις ἀκράτῳ	προσμῖξαι	τῇ τοῦ θεοῦ παρουσίᾳ καὶ
[8]	καὶ τομαὶ καὶ καυτήρια καὶ	πικραὶ	φαρμακοποσίαι πρὸς τὴν ἀναίρεσιν τοῦ
[8]	κατὰ τὸ σῶμα τῶν παθημάτων	διαφοραί,	ὧν αἱ μὲν ῥᾷον, αἱ
[15]	τὰς δὲ τοιαύτας περιόδους χαίρειν	ἐᾶσαι;	οὐκοῦν ἀνάγκη καὶ ταῖς τοιαύταις
[8]	πρὸς τὴν ἰδίαν ἑαυτοῦ χρῆσιν	ἀναπλάσαι	τὸ σκεῦος, κενὸν τῆς ἐμμιχθείσης
[16]	εἴη τὴν συνδρομὴν ἀμφοτέρων οὕτω	κατονομάσαι.	εἰ γὰρ ὁ χωρισμὸς τῶν
[8]	ἂν μᾶλλον διὰ τούτων προσαχθείη	θαυμάσαι	τὴν χάριν τῆς περὶ τὸν
[6]	εἴ τις ἀδυνατῶν τῷ φυσήματι	σβέσαι	τὴν φλόγα ὕδωρ ἐμμίξειε τῷ
[0]	διαδεικνυμένην καὶ τοῦ παντὸς ὑπερκειμένην	ὁμολογῆσαι·	εἰ δὲ τὸ μὲν εἶναι
[32]	τὴν γένεσιν· οὐ γὰρ τοῦ	ζῆσαι	δεόμενος ὁ ἀεὶ ὢν τὴν
[23]	τὸ δὲ χωρητὸν δι´ ἐπινοίας	ποιῆσαι	τῷ ἐχθρῷ τὸ ἀχώρητον τῆς
[35]	διὰ τοῦ ὕδατος τὸν ἀφανισμὸν	ἐμποιῆσαι,	οὐ μὴν τελείως ἀφανισμόν, ἀλλά
[6]	οὕτω κἀκεῖνος αὐτῷ τῷ μὴ	θελῆσαι	τὸ ἀγαθὸν νοῆσαι τὸ ἐναντίον
[37]	νοήματος ἔχοι, μικρόν τι προσήκει	παρασχολῆσαι	τὸν λόγον εἰς τὴν φυσιολογίαν
[6]	τῷ μὴ θελῆσαι τὸ ἀγαθὸν	νοῆσαι	τὸ ἐναντίον τῷ ἀγαθῷ κατενόησε.
[9]	ἑαυτοῦ καὶ τὸ μὴ τοιοῦτον	κατανοῆσαι,	ποίοις γνωρίσμασιν ἑκάτερον τούτων καταλαμβάνεται.
[20]	οἰκονομίας τὰ δύο μετ´ ἀλλήλων	κατανοῆσαι,	τὸ σοφόν φημι καὶ τὸ
[23]	περιβολῆς χωρητὴν τὴν θείαν δύναμιν	ἐπινοῆσαι	γενέσθαι, ὡς ἂν ἡ ὑπὲρ
[5]	γὰρ ἔστιν ἄλλως κακίας γένεσιν	ἐννοῆσαι,	ἢ ἀρετῆς ἀπουσίαν. ὥσπερ γὰρ
[37]	ἐν μετουσίᾳ τῆς ἀφθαρσίας γινόμενον,	σκοπῆσαι	προσήκει, πῶς ἐγένετο δυνατὸν τὸ
[15]	ταῦτα καὶ ἀνάξια τὸν θεὸν	δυσωπῆσαι	πρὸς ἐπίσκεψιν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως
[39]	κυρίου μαθὼν διὰ τὸ μήπω	χωρῆσαι	τοῦ μυστηρίου τὸν λόγον ἐπὶ
[30]	θεὸν αἰτιῷτο τοῦ μὴ πάντων	ἐπικρατῆσαι	τὸν λόγον; ὁ γὰρ τοῦ
[35]	ἡμῖν τὸ ἐν τῷ ὕδατι	προμελετῆσαι	τὴν τῆς ἀναστάσεως χάριν, ὡς
[27]	τοίνυν ἦν ἡ νόσος, ἐκεῖ	φοιτῆσαι	τὴν ἰωμένην δύναμιν ὁμολογοῦντες, τί
[35]	γὰρ ἔστι πρὸς τὸ ἴσον	καταντῆσαι	πέρας, μὴ διὰ τῶν ὁμοίων
[6]	τῆς τούτου βίας· διὰ τοῦτο	ἀποστῆσαι	τῆς ἐνισχυούσης αὐτὸν δυνάμεως μηχανᾶται,
[26]	ἡμῶν ἐνεργήσαντα. ἐκ γὰρ τοῦ	προσεγγίσαι	τῇ ζωῇ μὲν τὸν θάνατον,
[26]	ταύτην θεωρουμένης ἐνάγεται πρὸς τὸ	νομίσαι	ἀπάτην τινὰ τὴν τοιαύτην μέθοδον
[40]	πῶς ἔστιν ἄλλον τινὰ γεγενῆσθαι	νομίσαι,	ἐφ´ οὗ μηδὲν τῶν γνωρισμάτων
[7]	αὐτῷ συμβησομένην ἦλθεν εἰς τὸ	κτίσαι	τὸν ἄνθρωπον, ᾧ τὸ μὴ
[34]	τὸ σπουδαζόμενον; καθάπερ γὰρ οἱ	ἐπιφαῦσαι	τὸν ἥλιον αὐτοῖς εὐχόμενοι τῷ
[27]	καὶ μὴ τὸ μέν τι	θεραπεῦσαι	τῷ καθαρσίῳ, τὸ δὲ περιιδεῖν
[36]	γὰρ πάρεστι πόνος τῷ πράγματι,	πιστεῦσαι	πανταχοῦ τὸν θεὸν εἶναι, ἐν
[16]	ἀναγκαίαν τῆς φύσεως ἀκολουθίαν μὴ	κωλῦσαι,	εἰς ἄλληλα δὲ πάλιν ἐπαναγαγεῖν
[24]	τὸ ταπεινὸν τῆς ἀνθρωπότητος καταβῆναι	ἰσχῦσαι	πλείονα τῆς δυνάμεως τὴν ἀπόδειξιν
[32]	πεπτωκότα ὁ ἑστὼς ἐπὶ τὸ	ἀνορθῶσαι	τὸν κείμενον; ὁ δὲ σταυρὸς
[20]	γὰρ ἂν ἦλθεν εἰς τὸ	σῶσαι	ἡμᾶς, καθώς φησιν ὁ Δαβίδ,
[23]	δικαίου. τὸ μὲν γὰρ ἑλέσθαι	σῶσαι	τῆς ἀγαθότητός ἐστι μαρτυρία· τὸ
[15]	τῆς θεικῆς δόξης, διὰ προστάγματος	σῶσαι	τὸν ἄνθρωπον, τὰς δὲ τοιαύτας
[24]	ἡ ἀγαθότης ἐν τῷ προελέσθαι	σῶσαι	τὸν ἀπολωλότα καταλαμβάνεται, ἡ σοφία
[6]	ἀποστῆσαι τῆς ἐνισχυούσης αὐτὸν δυνάμεως	μηχανᾶται,	ὡς ἂν εὐάλωτος αὐτῷ πρὸς
[39]	ἡ γέννησις τοῖς πιστεύουσι γίνεται,	γεννᾶται	δὲ κατὰ τὸ ἴσον ὁ
[38]	πνευματικὴν ἀναγέννησιν εἰδέναι παρὰ τίνος	γεννᾶται	καὶ ποῖον γίνεται ζῷον· μόνον
[11]	ᾖ; ~Εἰ δὲ ζητεῖς πῶς	κατακιρνᾶται	θεότης πρὸς τὸ ἀνθρώπινον, ὥρα
[25]	ἴσον διωμολόγηται. νῦν μὲν οὖν	ἐγκέκραται	ἡμῖν ὡς συνέχων ἐν τῷ
[24]	θείας δυνάμεως ἐν τοῖς εἰρημένοις	ὁρᾶται.	ἵνα τοίνυν καὶ ταῦτα γένηται
[3]	διαφεύγει τὴν ἐξαρίθμησιν, καὶ διῃρημένως	ὁρᾶται	καὶ ἐν μονάδι καταλαμβάνεται, καὶ
[10]	τὸ πῦρ ἐπὶ τῆς λαμπάδος	ὁρᾶται	τῆς ὑποκειμένης περιδεδραγμένον ὕλης, καὶ
[17]	διὰ τοῦ παρόντος βίου τηλαυγῶς	καθορᾶται·	ἦ γὰρ ἂν περιῄρητο πᾶσα
[7]	τῆς ἀπάτης ἀπόδειξιν ἔχοντα σαφῶς	καθορᾶται.	καί μοι δοκεῖ καλῶς ἔχειν
[24]	γενόμενον, καὶ ἐν τῷ ταπεινῷ	καθορᾶται	καὶ οὐ καταβαίνει τοῦ ὕψους,
[1]	ἑαυτῷ, ἃ περὶ τὸν θεὸν	καθορᾶται,	ὁ αὐτός ἐστι κατὰ τὴν
[12]	ἐν τοῖς περὶ αὐτοῦ διηγήμασι	καθορᾶται,	τί τὸ ἐμποδίζον τῇ πίστει;
[5]	πάντα, ὅσα περὶ τὴν θείαν	καθορᾶται	φύσιν, ἀργὰ κεῖσθαι, μὴ ὄντος
[26]	διὰ τῆς ἰδίας προαιρέσεως κατεβάλετο·	ἀπατᾶται	γὰρ καὶ αὐτὸς τῷ τοῦ
[26]	ἀντίδοσις, δι´ ἧς ὁ ἀπατεὼν	ἀνταπατᾶται,	τὸ δίκαιον δείκνυσιν, ὁ δὲ
[39]	τικτομένων τῇ ὁρμῇ τῶν ἀπογεννώντων	ὑφίσταται,	ὁ δὲ πνευματικὸς τόκος τῆς
[26]	κατὰ τὴν οἰκονομίαν ταύτην θεωρουμένης	ἐνάγεται	πρὸς τὸ νομίσαι ἀπάτην τινὰ
[28]	τὸ διηνεκὲς τὸ γένος ἡμῶν	διεξάγεται·	ταῦτα γάρ, καθὼς εἴρηται, τῆς
[8]	ἢ τῷ στοχασμῷ τῆς διανοίας	ὑπάγεται.	οὐκοῦν πρὸς τὸ πέρας τις
[28]	εἴσοδος μία ἐστί, δι´ ἧς	παράγεται	ἐπὶ τὴν ζωὴν τὸ γεννώμενον,
[37]	αὕτη τροφὴ καὶ ἔστι καὶ	λέγεται.	ἔστι δὲ οὐχ ἡ αὐτὴ
[1]	μὴν καὶ ὁ ἀνθρώπινος ὁμωνύμως	λέγεται	λόγος. οὐκοῦν εἰ λέγοι καθ´
[16]	κυρίως, τὸ δὲ ἐκ καταχρήσεως	λέγεται.	τὸ μὲν οὖν προαιρέσεως ἁπτόμενον
[32]	τῆς ἐκ τῶν λογισμῶν συμμαχίας	προσδέεται	πρὸς τὸ θεῖά τε εἶναι
[32]	θάνατον μὲν ἀναγκαῖον ἡ γένεσις	ἀπεργάζεται.	τὸν γὰρ ἅπαξ μετασχεῖν ἐγνωκότα
[24]	ἑαυτῆς ἡ θεότης τὴν ἀνθρωπίνην	κατεργάζεται	σωτηρίαν. δεῖ γὰρ διὰ πάντων
[17]	ἐκ περιόδου τὴν σωτηρίαν ἡμῶν	κατεργάζεται,	τικτόμενός τε καὶ τρεφόμενος, καὶ
[37]	ἄρτος, καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος,	ἁγιάζεται	διὰ λόγου θεοῦ καὶ ἐντεύξεως,
[16]	ὅπερ τοίνυν ἡ τελευταία κίνησις	ὀνομάζεται,	τοῦτο προσήκει καλεῖσθαι καὶ τὴν
[7]	μὴ εἶναι τὸ ἀγαθὸν οὕτω	κατονομάζεται.	τὸ δὲ μὴ ὂν οὐχ
[5]	θείων ἀγαθῶν γενέσθαι, ἀναγκαίως τοιοῦτος	κατασκευάζεται,	ὡς ἐπιτηδείως πρὸς τὴν τῶν
[8]	λύεται δὲ τὸ αἰσθητόν, οὐκ	ἀφανίζεται.	ἀφανισμὸς μὲν γάρ ἐστιν ἡ
[3]	τῶν δὲ ἑλληνιζόντων ἡ πολύθεος	ἐξαφανίζεται	πλάνη, τῆς κατὰ φύσιν ἑνότητος
[7]	ἐν τῇ τοῦ ἀγαθοῦ στερήσει	χαρακτηρίζεται,	οὐ καθ´ ἑαυτὴν οὖσα, οὐδὲ
[12]	ἔργοις, δι´ ὧν ἡ θεία	χαρακτηρίζεται	φύσις, κατανοήσαντες. θεοῦ τὸ ζωοποιεῖν
[13]	τοῦ εἶναι ὁ ἄνθρωπος πάθει	συναπαρτίζεται.	ἐκεῖ δὲ οὔτε ἡ γέννησις
[8]	δι´ αἰνιγμάτων ὁ Μωσῆς ἡμῖν	ἐκτίθεται.	πλὴν ἔκδηλον καὶ τὰ αἰνίγματα
[40]	φύσιν παρὰ τὴν γινωσκομένην νοεῖν	ὑποτίθεται.	ἐπεὶ οὖν ταῦτα πρόκειται τῇ
[21]	ἐπί τι πάντως ἡ προαίρεσις	ἵεται,	τῆς πρὸς τὸ καλὸν ἐπιθυμίας
[10]	ἐπὶ τῆς ἡμετέρας ζωῆς ἐντὸς	κατακλείεται	τῶν τῆς σαρκὸς ὅρων ἡ
[5]	πρὸς τὰ παρόντα βλέπων καὶ	οἴεται	διελέγχειν τὸν λόγον οὐκ ἀληθεύοντα
[30]	νόσον. ~Εἰ δέ τις ἐλέγχειν	οἴεται	τὸν ἡμέτερον λόγον, ὅτι καὶ
[40]	μεταβολὴν ἐκ τοῦ βαπτίσματος οὐ	προσίεται,	οὔτε τὸ λογικὸν οὔτε τὸ
[40]	ταῦτα δὲ τὴν μεταβολὴν οὐ	προσίεται,	σκεπτέον τίνος μεταποιηθέντος ἐντελὴς τῆς
[3]	φύσεως ἑνότης τὸν διαμερισμὸν οὐ	προσίεται,	ὡς μήτε τὸ τῆς μοναρχίας
[19]	θεία φύσις πρὸς τὴν ἡμετέραν	συμπλέκεται,	δι´ ἑαυτῆς σώζουσα τὸ ἀνθρώπινον,
[27]	καὶ τὸ τέλος, καθ´ ἑκάτερον	εὑρίσκεται	πέρας ἡ διορθωτικὴ τῆς φύσεως
[28]	ὡς ἄτιμόν τι ἢ πονηρὸν	διαβάλλεται;	πρὸς ἕνα γὰρ σκοπὸν ἡ
[35]	ἀπαθείᾳ τὸ μακάριον εἶναι οὐκ	ἀμφιβάλλεται.	οἷς δὲ προσεπωρώθη τὰ πάθη
[8]	θεραπείαν τῶν τῆς ψυχῆς ἀρρωστημάτων	κατεπαγγέλλεται,	ὃ τοῖς μὲν χαυνοτέροις ἀπειλὴ
[24]	τι περ ἔξω τῶν φαινομένων	καταλαμβάνεται,	ἐν τῇ δυνάμει τοῦ θεοῦ
[24]	τῷ προελέσθαι σῶσαι τὸν ἀπολωλότα	καταλαμβάνεται,	ἡ σοφία καὶ ἡ δικαιοσύνη
[3]	διῃρημένως ὁρᾶται καὶ ἐν μονάδι	καταλαμβάνεται,	καὶ διακέκριται τῇ ὑποστάσει καὶ
[9]	κατανοῆσαι, ποίοις γνωρίσμασιν ἑκάτερον τούτων	καταλαμβάνεται.	οὐδένα γὰρ ἀντερεῖν οἶμαι τῶν
[9]	ἐν τῇ τοῦ καλοῦ μοίρᾳ	καταλαμβάνεται,	τὸ δὲ ἀληθῶς καλὸν ἀμιγές
[21]	πέρας οὐδὲν τοῦ διεξο– δευομένου	καταλαμβάνεται·	τὸ δὲ πρὸς τὸ ἐναντίον,
[27]	ἐπ´ ἴσης πάντα τῆς ἀξίας	ἀπολιμπάνεται,	ἓν πρέπον ἐστὶ τῷ θεῷ
[25]	εἰς τὴν ἀθάνατον ζωὴν ἐπανόδου	γίγνεται.	~Ἀλλ´ ἴσως τις ἐν τῇ
[26]	ἀμφοτέρων φαρμάκου μίξις ἐν τροφῇ	γίγνεται,	ἀλλὰ πρὸς τὸν σκοπὸν ἀποβλέψαντες
[20]	δικαίῳ τὸ σοφὸν συνεζευγμένον ἀρετὴ	γίγνεται,	εἰ δὲ χωρισθείη, μὴ ἂν
[26]	μαρτυρία τῆς τοῦ ἐνεργοῦντος ἀγαθότητος	γίγνεται.	ἴδιον μὲν γὰρ τῆς δικαιοσύνης
[26]	φθοράν, ἀφανισμὸς μὲν τοῦ χείρονος	γίγνεται	καὶ εἰς τὸ μὴ ὂν
[32]	ὃ οὐχὶ πάντως μίξις τις	ἐμφαίνεται	τοῦ θείου πρὸς τὸ ἀνθρώπινον,
[16]	ἐν τούτῳ γεγονὼς ἐν πάθει	γίνεται·	ἀπαθὲς δὲ τὸ θεῖον. οὐκοῦν
[37]	ἡ ὑπόστασις ἐκ τῆς τροφῆς	γίνεται,	αὕτη δὲ βρῶσις καὶ πόσις
[5]	τοῦ κρείττονος ἀναχώρησις τοῦ ἐναντίου	γίνεται	γένεσις. ἐπεὶ οὖν τοῦτο τῆς
[39]	ὧν ἡ γέννησις τοῖς πιστεύουσι	γίνεται,	γεννᾶται δὲ κατὰ τὸ ἴσον
[34]	εἶναι τοῦ παρόντος λόγου συνηγορία	γίνεται.	δειχθέντος γὰρ τοῦ θεὸν εἶναι
[5]	αὐγῆς ἐν κοινωνίᾳ τοῦ φωτὸς	γίνεται,	διὰ τῆς ἐμφύτου δυνάμεως τὸ
[13]	καὶ μετὰ θάνατον ἐν διαφθορᾷ	γίνεται.	εἰ ταῦτα περιεῖχε τὸ κήρυγμα,
[37]	αὐτοῦ καὶ νῦν τὸ ἴσον	γίνεται.	ἐκεῖ τε γὰρ ἡ τοῦ
[38]	παρὰ τίνος γεννᾶται καὶ ποῖον	γίνεται	ζῷον· μόνον γὰρ τοῦτο τὸ
[40]	τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν ἐν μεταποιήσει	γίνεται.	ἦ γὰρ ἂν πρὸς τὸ
[26]	προτιμοτέραν ὕλην· οὐκ ἄπονος μέντοι	γίνεται	ἡ διάκρισις, χρόνῳ τοῦ πυρὸς
[33]	ὅτι θείᾳ δυνάμει ἐκεῖνο ἄνθρωπος	γίνεται,	ἧς μὴ παρούσης ἀκίνητόν ἐστιν
[24]	ἀνθρωπίνῃ συμπλακεῖσα φύσει καὶ τοῦτο	γίνεται	καὶ ἐκεῖνό ἐστιν. ἐπειδὴ γάρ,
[37]	ἐκεῖνα γενόμενα αἷμα καὶ σῶμα	γίνεται,	καταλλήλως διὰ τῆς ἀλλοιωτικῆς δυνάμεως
[36]	ἀγαθῶν ἀρχή τε καὶ ὑπόθεσις	γίνεται.	μικρὸν δέ φημι τῇ εὐκολίᾳ
[36]	τῆς ἐν ὕδατι καθάρσεως ἐνεργὸς	γίνεται.	ὁ δὲ καθαρθεὶς ἐν μετουσίᾳ
[10]	τῶν οὐρανίων θαυμάτων ἐν περινοίᾳ	γίνεται,	οὐδὲν βαρυνομένη τῷ ἐφολκίῳ τοῦ
[37]	ὑγροῦ διαμονὴν καὶ συντήρησιν πότον	γίνεται	οὐκ αὐτὸ μόνον τὸ ὕδωρ,
[40]	ἡ πρὸς τὸ κρεῖττον μετάστασις	γίνεται.	οὐκοῦν εἰ, καθώς φησιν ὁ
[10]	ὕλης, ἀλλ´ ἓν τὰ συναμφότερα	γίνεται,	οὕτω καὶ ἐπὶ τούτου· καί
[37]	ἐν τούτῳ ἐκεῖνο γινόμενον τοῦτο	γίνεται,	οὕτω κἀκεῖ τὸ θεοδόχον σῶμα
[6]	ἀρετὴν ζωῆς ἀρχὴ καὶ ὑπόθεσις	γίνεται,	οὕτως ἡ διὰ τοῦ φθόνου
[6]	ἐπιστατούσης σοφίας, καὶ οὕτως πάσης	γίνεται	πρὸς ἑαυτὴν συμφωνία τῆς κτίσεως,
[33]	γινομένη ζωῆς ἀρχηγὸς τοῖς μυηθεῖσι	γίνεται;	πρὸς οὕς, εἴπερ μὴ λίαν
[40]	γέννησις ἀναστοιχείωσίς τις τοῦ ἀνθρώπου	γίνεται,	ταῦτα δὲ τὴν μεταβολὴν οὐ
[8]	κοινωνία τῶν κατὰ ἁμαρτίαν παθημάτων	γίνεται	τῇ τε ψυχῇ καὶ τῷ
[2]	τῆς ἐκφωνήσεως τοῦ λόγου φωνὴ	γίνεται,	τὴν τοῦ λόγου δύναμιν ἐν
[10]	τῷ σώματι πανταχοῦ κατ´ ἐξουσίαν	γίνεται,	τίς ἀνάγκη τῇ φύσει τῆς
[6]	τοῦ αἰσθητοῦ πρὸς τὸ νοητὸν	γίνεταί	τις κατὰ θείαν σοφίαν μίξις
[6]	κρείττονι πρὸς τὴν αἰσθητὴν κτίσιν	γίνεταί	τις τοῦ νοητοῦ συνανάκρασις, ὡς
[33]	ὄντος προδήλου, πῶς ἄνθρωπος ἐκεῖνο	γίνεται	τὸ εἰς ἀφορμὴν τῆς συστάσεως
[8]	τῷ ὑποκειμένῳ προσίσχεται, καί τις	γίνεται	τοῦ ἀλλοτρίου πρὸς τὸ ἡμέτερον
[32]	δι´ ἐκείνου πρὸς ἑαυτὴν συμφυὴς	γίνεται,	τῶν ἄνω τοῖς κάτω καὶ
[15]	ἐν κακίᾳ, ἀλλ´ ἐν ἀνθρώπου	γίνεται	φύσει, μόνον δὲ ἀπρεπὲς καὶ
[37]	τε καὶ ἀνακράσει τοῦ σώζοντος	γίνεται.	ὥσπερ γὰρ οἱ δηλητήριον δι´
[35]	χῶρον, τὴν γῆν, ἐν ᾗ	κλίνεταί	τε καὶ κατακρύπτεται. πολλὴν δὲ
[8]	εἶναι τοῦ ἀλγεινῶς εἶναι προτιμότερον	κρίνεται.	οὐκοῦν ἐξετάσωμεν εἰ ὁ τῆς
[16]	τό τε σῶμα τῆς ψυχῆς	διακρίνεται·	καταμιχθέντα δὲ πρὸς ἑκάτερον τούτων,
[16]	τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς	διακρίνεται.	τὸν δὲ θεόν φαμεν ἐν
[8]	ἐν τῷ καιρῷ τῆς κρίσεως	τέμνεταί	τε καὶ ἀποξύεται τῇ ἀρρήτῳ
[6]	ἰδίου βάρους πρὸς τὸ πρανὲς	συνελαύνεται,	οὕτω κἀκεῖνος, τῆς πρὸς τὸ
[9]	μάλιστα τὸ μυστήριον τῆς ἀληθείας	κρατύνεται·	γένεσις ἀνθρωπίνη καὶ ἡ ἐκ
[1]	ἐπ´ ἴσης ἑκατέρων τὴν ἀτοπίαν	ἐκφεύξεται,	τόν τε ζῶντα τοῦ θεοῦ
[6]	οἰκείαις ἀρχαῖς κατὰ τὸ ἀκόλουθον	ἕπεται.	ὥσπερ οὖν ἡ ἀπάθεια τῆς
[1]	καὶ σοφία περὶ τὸ ἀνθρώπινον	βλέπεται·	ἀλλ´ οὐκ ἄν τις ἐκ
[20]	τινος ἡ κατὰ ἄνθρωπον οἰκονομία	λείπεται	τῶν θεοπρεπῶν ὑπολήψεων. ζητοῦμεν πάντως
[16]	κακίας δὲ ἡ ζωή, ποῖον	ὑπολείπεται	πάθος, οὗ τὸν θεὸν κεκοινωνηκέναι
[18]	αὐτοῖς θρησκείας ἐν διηγήμασι ψιλοῖς	ὑπολείπεται,	τοῦ ναοῦ μὲν οὐδὲ ἐξ
[32]	ἢ ὀνόματος ἢ τύπου ῥημάτων	διαφέρεται.	ἐπεὶ οὖν πᾶσα πρὸς αὐτὸν
[0]	ὑπείληφεν, ἢ τῷ τῶν ἀθέων	συμφέρεται	δόγματι; εἰ μὲν οὖν μὴ
[32]	τούτοις ἔτι παρὰ τῶν ἀντιλεγόντων	προφέρεται;	τὸ μάλιστα μὲν μηδὲ ὅλως
[1]	πᾶν τὸ περὶ αὐτῆς λεγόμενον	συνεπαίρεται.	οὐκοῦν κἂν λόγος θεοῦ λέγηται,
[1]	λόγον ἔχειν τὸν μὴ ἄλογον	συγκαταθήσεται.	ἀλλὰ μὴν καὶ ὁ ἀνθρώπινος
[0]	τὸ εὔλογον τῆς ἀκολουθίας ταύτης	συγκαταθήσεται.	τούτου δὲ δοθέντος οὐκέτ´ ἂν
[6]	τις ἡμῖν κατὰ τὸ εὔλογον	εὑρεθήσεται,	ἣ καὶ τοῦτο σαφηνίσει τὸ
[26]	τε καὶ τῆς σοφίας εἶναι	συνθήσεται.	δικαίου μὲν γάρ ἐστι τὸ
[9]	μανθάνοντες. ~Ἀλλὰ μέχρι μὲν τούτων	συνθήσεται	τυχὸν τῷ λόγῳ ὁ πρὸς
[1]	φθεγγομένου καὶ τὴν ὑπόστασιν ἔχειν	νομισθήσεται,	καθ´ ὁμοιότητα τοῦ ἡμετέρου μεταχωρῶν
[0]	σοφῶς κατὰ τὸν κόσμον οἰκονομουμένων	προσαχθήσεται	πρὸς τὸ διὰ τούτων εἶναί
[1]	τοῦ θεοῦ λόγον ὑπονοεῖν, οὕτω	μεταχθήσεται	πρὸς τὴν ὑψηλοτέραν ὑπόληψιν. ἀνάγκη
[6]	ἐκ τῆς ὑποχειρίου αὐτῷ φύσεως	ἀναδειχθήσεταί	τις οὐσία πρὸς τὴν ὑπερέχουσαν
[5]	ἀποδοθέντα περὶ τοῦ ἀνθρώπου λόγον	οἰήσεται.	ἀλλ´ ὡς ἂν μηδαμοῦ τῆς
[27]	ἐκ τοῦ ἀκολούθου τὸ θεῖον	ἀναφανήσεται,	αὐτὸ πρὸς ἑαυτὸ μὴ συμβαῖνον,
[4]	ἴσου δύσκολος ὁ πρὸς ἐκεῖνον	γενήσεται	λόγος. ἐκ γὰρ τῶν συντρόφων
[8]	ὁρμὴν οὐκ ἐκώλυσεν· ὅτι γὰρ	ἐκτραπήσεται	τοῦ ἀγαθοῦ τὸ ἀνθρώπινον, οὐκ
[39]	λογισμὸν τὸ λυσιτελοῦν προαιρούμενος τίνος	αἱρήσεται	μᾶλλον γενέσθαι τέκνον, τῆς ἐν
[31]	νοεροῦ συναπώλεσεν. εἰς τί γὰρ	χρήσεται	τῇ διανοίᾳ, τῆς τοῦ προαιρεῖσθαί
[13]	ἄνθρωπος μὲν γὰρ ἐκ συνδυασμοῦ	τίκτεται	καὶ μετὰ θάνατον ἐν διαφθορᾷ
[8]	δερμάτων ἐπιβολῆς τῆς ψυχῆς οὐχ	ἅπτεται.	πῶς γὰρ ἂν διαλυθείη τὸ
[32]	μέσου, καθ´ ὃ πρὸς ἑαυτὸν	συνάπτεται,	τέσσαρας ἀριθμεῖσθαι τὰς προβολάς, ὅτι
[24]	καθαρότης τῶν ἐξ ἁμαρτίας μολυνθέντων	ἐφάπτεται,	καὶ ἡ ζωὴ τῶν τεθνηκότων
[8]	ἀγαθόν, οὗ ἡ αἴσθησις οὐκ	ἐφάπτεται,	καὶ μόνον ἐκεῖνο κακὸν ἡ
[23]	τῆς ἁμαρτίας κεχείρωτο. διὰ τοῦτο	περικαλύπτεται	τῇ σαρκὶ ἡ θεότης, ὡς
[35]	ἐν ᾗ κλίνεταί τε καὶ	κατακρύπτεται.	πολλὴν δὲ πρὸς ἄλληλα τὴν
[32]	ὁ ἀεὶ ὢν τὴν σωματικὴν	ὑποδύεται	γένεσιν, ἀλλ´ ἡμᾶς ἐπὶ τὴν
[35]	τὸ λεῖπον τῷ μετὰ ταῦτα	ταμιεύεται	χρόνῳ. τί οὖν ἔστιν ὃ
[29]	τὸ παρὰ φύσιν ἐγκείμενον, οὐ	καταφαρμακεύεται	τοῖς πυκνοῦσι τὸ σῶμα παρὰ
[29]	τὰ ἄλλα πάντα ὅσα τε	μνημονεύεται	καὶ ὅσα ἔξω τῆς ἱστορίας
[21]	ἔνδοθεν ἡμῖν ἐνιδρυμένος, ἐν ᾧ	κινδυνεύεται	ἢ τὸ ἐπιτυχεῖν τοῦ ὄντως
[8]	ἐξ ἀρχῆς ἐπανάγοντος χάριν εἶναι	πιστεύεται.	ὡς γὰρ οἱ τοὺς ἥλους
[8]	τῆς θείας εἰκόνος οὐ προσαπτομένη.	λύεται	δὲ τὸ αἰσθητόν, οὐκ ἀφανίζεται.
[8]	μέρος τῇ παραδοχῇ τοῦ ἐναντίου	λύεται.	ὁ δὲ τοῦ ὑποδείγματος λόγος
[8]	πάλιν ὁ ἄνθρωπος εἰς γῆν	ἀναλύεται,	ὅπως ἂν τῆς νῦν ἐναπειλημμένης
[35]	τοῦ θανάτου μιμήσεως, δι´ ὧν	ἐκλύεταί	πως ὁ ἄνθρωπος τῆς πρὸς
[8]	τῆς κρίσεως τέμνεταί τε καὶ	ἀποξύεται	τῇ ἀρρήτῳ ἐκείνῃ σοφίᾳ καὶ
[5]	ἐπιγραφομένη ποιητὴν καὶ πατέρα· ἀλλ´	ἐμφύεταί	πως τὸ κακὸν ἔνδοθεν, τῇ
[10]	τοῦ σώματος τοῖς οἰκείοις μέρεσι	περιγράφεται,	ἡ δὲ ψυχὴ τοῖς τῆς
[37]	μὲν γὰρ τῶν ζῴων ῥιζωρυχοῦντα	τρέφεται,	ἑτέροις ἐστὶν ἡ πόα τρόφιμος,
[28]	ἡ φύσις πρὸς τὸν θάνατον	μάχεται;	~Ἀλλὰ μεταβάντες ἀπὸ τούτου δι´
[5]	δόγματα ἡμῖν παρατιθέμενος, τῆς αὐτῆς	ἔχεται	διδασκαλίας. ὁ γὰρ παράδεισος ἐκεῖνος
[1]	ὁμολογῶν, ὅπερ ὁ Ἰουδαῖος οὐ	δέχεται,	καὶ τὸ μὴ διαφέρειν κατὰ
[35]	ἐπὶ τὸ εἶναι πάλιν ἐπάνοδον	δέχεται,	πρὸς τὸν αὐτὸν ἐπάνεισι βίον,
[0]	ἐλάττωσιν ὁ τῆς τελειότητος οὐ	παραδέχεται	λόγος, μήτε τὴν παρὰ τὸ
[21]	ὁρμήν τε καὶ κίνησιν οὐκ	ἐνδέχεται	τὴν φύσιν ἐφ´ ἑαυτῆς μένειν
[5]	τούτοις ὁ ἄνθρωπος εἰς γένεσιν	ἔρχεται,	ἐφ´ ᾧ τε μέτοχος τῶν
[6]	κακίαν ἐπινοουμένων συνεργὸν ποιησάμενος, εὐμηχάνως	περιέρχεται	δι´ ἀπάτης τὸν ἄνθρωπον, αὐτὸν
[15]	τοῦτο φίλον αὐτῷ· ἀλλὰ μακρὰς	περιέρχεται	περιόδους, σώματος ὑπερχόμενος φύσιν, καὶ
[5]	περὶ τούτων ἱστορικώτερον ὁ Μωσῆς	διεξέρχεται,	ἐν διηγήσεως εἴδει δόγματα ἡμῖν
[32]	μέρους ἀνάστασις ἐπὶ τὸ πᾶν	διεξέρχεται,	κατὰ τὸ συνεχές τε καὶ
[6]	ἐπιλειπούσης ἐξ ἀνάγκης τὸ ἀντικείμενον	ἀντεισέρχεται.	ἀντίκειται δὲ τῇ ζωῇ μὲν
[8]	διά τινος συμπαθείας τῷ ὑποκειμένῳ	προσίσχεται,	καί τις γίνεται τοῦ ἀλλοτρίου
[1]	συνεπαίρεται. οὐκοῦν κἂν λόγος θεοῦ	λέγηται,	οὐκ ἐν τῇ ὁρμῇ τοῦ
[25]	καὶ τότε κατὰ τὸ ἴσον	διωμολόγηται.	νῦν μὲν οὖν ἐγκέκραται ἡμῖν
[31]	φύσις, ἐὰν τὸ κατ´ ἐξουσίαν	ἀπόθηται,	καὶ τὴν χάριν τοῦ νοεροῦ
[40]	βίον τοῦ βαπτισθέντος ᾖ, τί	μεταπεποίηται	ἰδεῖν οὐκ ἔχω, τὸν αὐτὸν
[1]	πᾶν ὅ τι περ ἂν	ἕληται,	αἱρουμένου δὲ τὸ ἀγαθόν τε
[38]	ἔχει, ὅ τι περ ἂν	ἕληται,	τοῦτο γενέσθαι. ~Τὰ μὲν γὰρ
[40]	οὐκ ἄλλως, εἰ μὴ ὅσιος	γένηται.	ἀναγκαῖον ἂν εἴη τούτοις προσθεῖναι
[25]	τῇ πρὸς τὸ θεῖον ἐπιμιξίᾳ	γένηται	θεῖον, ἐξαιρεθὲν τοῦ θανάτου καὶ
[24]	ὁρᾶται. ἵνα τοίνυν καὶ ταῦτα	γένηται	καταφανῆ, τὰ ἐφεξῆς τοῦ μυστηρίου
[26]	τῶν νῦν ἐν κακίᾳ κειμένων	γένηται,	ὁμόφωνος ἡ εὐχαριστία παρὰ πάσης
[33]	παραδεχομένης φθορὰν τὸ γεννώμενον κρεῖττον	γένηται	τῆς ἐκ τοῦ θανάτου φθορᾶς·
[5]	ὅταν τις ἀπὸ τοῦ καλοῦ	γένηται	τῆς ψυχῆς ἀναχώρησις. καθάπερ γὰρ
[32]	τῷ εὐαγγελίῳ καὶ εἴρηται καὶ	γεγένηται,	καὶ οὐκ ἔστιν ὅ τι
[6]	ἄλληλα τῶν στοιχείων οὔσης ἐναντιώσεως,	ἐπινενόηταί	τις ἁρμονία διὰ τῶν ἐναντίων
[30]	καὶ τῆς ζωτικῆς κινήσεως οὐκ	ἐστέρηται,	οὕτως ἔστι καὶ τὴν κακίαν
[6]	τῆς διαιρέσεως ταύτης ἔξω φερόμενον.	διῄρηται	δὲ ταῦτα πρὸς ἄλληλα πολλῷ
[18]	αἰνιγμάτων τοῖς μυστικῶς ἐπαίειν ἐπισταμένοις	διῄρηται,	μέχρι τότε κατὰ τὴν ἐξ
[37]	λόγος, καθὼς ἐν τοῖς πρώτοις	διῄρηται,	ὁ καὶ θεὸς ὢν καὶ
[1]	τῷ μὲν ὑφεστάναι καθ´ ἑαυτὸν	διῄρηται	πρὸς ἐκεῖνον, παρ´ οὗ τὴν
[31]	μὴ οὔσης, ὁ βίος ἠτίμωται,	ἀφῄρηται	τῶν κατορθούντων ὁ ἔπαινος, ἀκίνδυνος
[39]	ἄμεινον αὐτῷ συστῆναι τὴν φύσιν·	εἴρηται	γὰρ ὅτι κατ´ ἐξουσίαν τοὺς
[35]	τριήμερον τῆς ἀναστάσεως χάριν ἀπεμιμήσατο.	εἴρηται	δὲ τὸ τοιοῦτον καὶ ἐν
[34]	δυνάμει, καθὼς ἐν τοῖς ἔμπροσθεν	εἴρηται,	διαπλάσσουσι τὸ γεννώμενον, ἧς χωρισθείσης
[32]	λόγον ἐν τῷ εὐαγγελίῳ καὶ	εἴρηται	καὶ γεγένηται, καὶ οὐκ ἔστιν
[28]	τούτου καὶ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν	εἴρηται	λόγοις, ὅτι μόνον αἰσχρὸν τῇ
[37]	ἐφ´ ἡμῶν, καθὼς ἤδη πολλάκις	εἴρηται,	ὁ τὸν ἄρτον ἰδὼν τρόπον
[20]	δέ, καθὼς ἐν τοῖς φθάσασιν	εἴρηται,	πάντως τῷ δικαίῳ τὸ σοφὸν
[0]	Ἰουδαῖον ὀνίνησιν, ἀλλὰ χρή, καθὼς	εἴρηται,	πρὸς τὰς προλήψεις τῶν ἀνθρώπων
[37]	ἦν ἐκείνῳ, τῆς τροφῆς, καθὼς	εἴρηται,	πρὸς τὴν τοῦ σώματος φύσιν
[28]	ἡμῶν διεξάγεται· ταῦτα γάρ, καθὼς	εἴρηται,	τῆς παρούσης ἐστὶν ἀπολαύσεως· ἀλλ´
[21]	ἐναντίωσις, καθὼς ἐν τοῖς ἔμπροσθεν	εἴρηται,	τοιοῦτόν τινα νοῦν κατὰ τὴν
[35]	τῇ ἁμαρτίᾳ. ἐπεὶ δέ, καθὼς	εἴρηται,	τοσοῦτον μιμούμεθα τῆς ὑπερεχούσης δυνάμεως
[37]	διὰ τοῦ λόγου μεταποιούμενος, καθὼς	εἴρηται	ὑπὸ τοῦ λόγου ὅτι Τοῦτό
[24]	γάρ, καθὼς ἐν τοῖς ἔμπροσθεν	εἴρηται,	φύσιν οὐκ εἶχεν ἡ ἐναντία
[8]	ἡ τοῦ κακοῦ κοινωνία, καθὼς	προείρηται,	ἐν ψυχῇ τε θεωρουμένη καὶ
[40]	δὲ πολλὰ παρὰ τῆς πείρας	ἐξεύρηται	τὰ σβεστήρια, πολλὴ δὲ τοῦ
[40]	ἡδοναῖς αὐτοῦ καὶ μετὰ τοῦτο	ὑπηρετῆται.	ἐὰν ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα
[39]	δὲ πνευματικὸς τόκος τῆς ἐξουσίας	ἤρτηται	τοῦ τικτομένου. ἐπειδὴ τοίνυν ἐν
[16]	ἐν πάθει γινόμενον· ἀλλὰ κἂν	προσάψηται	τοῦ ἀρρωστήματος, ἔξω πάθους ὁ
[0]	ἀκολουθίᾳ. πότερον τέλειον ἢ ἐλλιπὲς	ἡγεῖται	τὸ θεῖον; τοῦ δὲ κατὰ
[16]	καθ´ ἡδονὴν πάθος τῆς ἀνθρωπίνης	καθηγεῖται	γενέσεως, καὶ ἡ πρὸς κακίαν
[1]	οὖν ἀγαθόν τι ὁ κόσμος	ὁμολογεῖται,	ἀπεδείχθη δὲ διὰ τῶν εἰρημένων
[6]	τοῦτο δέ ἐστιν ὁ φθόνος.	ὁμολογεῖται	δὲ παντὸς πράγματος ἀρχὴν τῶν
[5]	τοῦτο ἄτοπόν τε καὶ ἀσεβές,	ὁμολογεῖται	πάντως ὅτι λόγον τε καὶ
[20]	ὑπολήψεις ἐπὶ κεφαλαίων διεξελθεῖν; ~Οὐκοῦν	ὁμολογεῖται	παρὰ πᾶσι μὴ μόνον δυνατὸν
[27]	ἰδιωμάτων τὴν κοινωνίαν, οὐδὲν μᾶλλον	παραμυθεῖται	τὸ ἄδοξον οὐρανίῳ σώματι ἢ
[6]	ἀρρήτῳ τινὶ δυνάμει συγκεκραμένον· δεινὸν	ποιεῖται	καὶ οὐκ ἀνεκτὸν ὁ τὴν
[24]	φλόγα, τὸ τοιοῦτον ἐν θαύματι	ποιεῖται,	πῶς τὸ πῦρ καὶ διαμένει
[8]	βλέπων τοῦ σώματος, καὶ χαλεπὸν	ποιεῖται	τῷ θανάτῳ τὴν ζωὴν ἡμῶν
[7]	οὐδὲν ἔξω προαιρέσεως ἐφ´ ἑαυτοῦ	κεῖται,	ἀλλὰ τῷ μὴ εἶναι τὸ
[6]	ἐξ ἀνάγκης τὸ ἀντικείμενον ἀντεισέρχεται.	ἀντίκειται	δὲ τῇ ζωῇ μὲν ὁ
[35]	δυνάμει κατ´ εὐκολίαν ὁ θάνατος	πρόκειται,	καὶ ἐν αὐτῷ γενέσθαι καὶ
[40]	νοεῖν ὑποτίθεται. ἐπεὶ οὖν ταῦτα	πρόκειται	τῇ ἐλπίδι τοῦ μετὰ ταῦτα
[30]	τὸ προσαχθῆναι τὴν θεραπείαν ἔτι	πλημμελεῖται	διὰ τῶν ἁμαρτημάτων ὁ ἀνθρώπινος
[35]	χρόνῳ. τί οὖν ἔστιν ὃ	μιμεῖται;	τὸ τῆς ἐμμιχθείσης κακίας ἐν
[28]	αἰσθητική τε καὶ ἐνεργητικὴ δύναμις	οἰκονομεῖται·	τὰ δὲ γεννητικὰ τοῦ μέλλοντος
[32]	τοῖς οὖσιν ἢ ἄνω τι	νοεῖται,	ἢ κάτω, ἢ πρὸς τὰ
[12]	παρεγράφοντο· εἰ δὲ δι´ ὧν	νοεῖται	θεός, πάντα ἐν τοῖς περὶ
[11]	συμφυία. εἰ δὲ τῆς σῆς	ἀγνοεῖται	ψυχῆς ὁ τρόπος, καθ´ ὃν
[8]	ἀποσφαγέντων τε καὶ δαρέντων ζῴων	ἐπινοεῖται	αὐτοῖς ἡ περιβολή; ἀλλ´, ἐπειδὴ
[39]	συμφυίας· ὧν γὰρ ἐπ´ ἴσης	προεπινοεῖται	ἡ ἀνυπαρξία, κἂν ἐν τοῖς
[28]	ἀλλ´ ἐν ἐκείνοις ἡ ἀθανασία	συντηρεῖται	τῇ ἀνθρωπότητι, ὡς ἀεὶ καθ´
[23]	τῷ συναλλάγματι. τούτου χάριν αὐτὸν	αἱρεῖται	λύτρον τῶν ἐν τῇ τοῦ
[39]	ἐξουσίαν τοὺς γεννήτορας ὁ τοιοῦτος	αἱρεῖται	τόκος. διχῆ τοίνυν τῶν ὄντων
[3]	χρήσιμον. τοῦ μὲν γὰρ Ἰουδαίου	καθαιρεῖται	τὸ δόγμα τῇ τε τοῦ
[15]	ἀρετή, φύσις δέ τις οὐκ	ἀντιδιαιρεῖται	τῇ ἀρετῇ, ἀλλὰ κακία, θεὸς
[6]	ἡ ἀντιδιαστολὴ θεωρεῖται· ἀλλ´ ὥσπερ	ἀντιδιαιρεῖται	τῷ ὄντι τὸ μὴ ὂν
[0]	κατὰ πάντα λόγον διαφορᾶς ὑφαιρουμένης	συνυφαιρεῖται	κατ´ ἀνάγκην τὸ τῶν θεῶν
[6]	καθ´ ὑπόστασιν φαινομένων ἡ ἀντιδιαστολὴ	θεωρεῖται·	ἀλλ´ ὥσπερ ἀντιδιαιρεῖται τῷ ὄντι
[20]	καὶ σοφοῦ κεχωρισμένη ἐν ἀρετῇ	θεωρεῖται·	θηριῶδες γάρ ἐστι τὸ τοιοῦτον
[2]	οἷα περὶ τὸν ἡμέτερον λόγον	θεωρεῖται	πάθη, ἀλλ´ οὐσιωδῶς ὑφεστῶτα, προαιρετικόν
[16]	τὸν ἴδιον εἱρμὸν πορευομένῃ διεξοδικῶς	θεωρεῖται,	τοῦτο κυριώτερον ἔργον ἂν μᾶλλον
[1]	τῶν ἀπεμφαινόντων περὶ τὴν θείαν	θεωρεῖται	φύσιν, ἀνάγκῃ δὲ πᾶσα τοσαύτην
[9]	περ ἐν τῇ τοῦ καλοῦ	θεωρεῖται	χώρᾳ. ἢ τοίνυν δειξάτωσαν κακίαν
[26]	τὰ δύο ταῦτα τοῖς γεγονόσιν	ἐνθεωρεῖται.	ἡ μὲν γὰρ τοῦ κατ´
[33]	δεκτικόν· ἐκεῖνο δὲ ὑγρᾷ τινὶ	ἐνθεωρεῖται	ποιότητι, καὶ πλεῖον οὐδὲν τοῦ
[20]	γεγενημένοις τὸ σοφὸν τῷ ἀγαθῷ	συνθεωρεῖται;	ὅτι οὐ γυμνὸν τὸ κατὰ
[3]	καὶ ἐν μονάδι καταλαμβάνεται, καὶ	διακέκριται	τῇ ὑποστάσει καὶ οὐ διώρισται
[23]	καὶ τὸ σοφὸν τούτων οὐκ	ἀποκέκριται.	τὸ γὰρ διὰ τῆς τοῦ
[28]	τῶν ὀργανικῶν μελῶν διασκευὴ πᾶσα	συντέτακται.	ὁ δὲ σκοπός ἐστι τὸ
[35]	τοῖς φθάσασιν, ὅτι κατ´ οἰκονομίαν	ἐπῆκται	τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει παρὰ τῆς
[24]	ἀκολουθίας τῷ ἑτέρῳ τὸ ἕτερον.	δέδεικται	τοίνυν τὸ ἀγαθόν, τὸ σοφόν,
[5]	ἀλλὰ μὴν ἐν τοῖς φθάσασιν	ἀποδέδεικται	μὴ αὐτὸ τοῦτο ῥῆμα ὢν
[9]	ἀλλότριον· ᾧ δὲ μηδὲν αἰσχρὸν	καταμέμικται,	τοῦτο πάντως ἐν τῇ τοῦ
[23]	ὅπως τὸ ἀγαθὸν τῷ δικαίῳ	συνέζευκται	καὶ τὸ σοφὸν τούτων οὐκ
[34]	μὴν ἀεὶ παρέσεσθαι τοῖς ἐπικαλουμένοις	ἐπήγγελται,	καὶ ἐν μέσῳ τῶν πιστευόντων
[9]	ἔξω κακίας εἶναι τὰ εἰρημένα	συντίθενται,	οὐδὲν αἰσχρὸν εἶναι τὸ κακίας
[9]	περὶ τὸν θάνατον ἀπρεπὲς οὐ	προσίενται.	ἐγὼ δὲ πρότερον οἶμαι δεῖν
[8]	αἱ δὲ δυσκολώτερον τὴν θεραπείαν	προσίενται,	ἐφ´ ὧν καὶ τομαὶ καὶ
[35]	τακτικὰ πρὸς τὴν ὁπλιτικὴν ἐμπειρίαν	ἀνάγονται	οἱ δι´ ὧν βλέπουσιν πρὸς
[35]	ἑτέρου τῶν καθαρσίων εἴδους οὐκ	ἐπιδέονται·	οἱ δὲ ταύτης ἀμύητοι τῆς
[35]	τῆς καθάρσεως ἀναγκαίως τῷ πυρὶ	καθαρίζονται.	~Μὴ γὰρ εἶναι δυνατὸν ὅ
[16]	φύσιν πρὸς κοινωνίαν πάθους ἐλθεῖν	διορίζονται.	ἀλλὰ καὶ πρὸς ταῦτα πάλιν
[28]	τῆς γεννήσεως τρόπον διαθρυλλοῦσι, καὶ	οἴονται	διὰ τούτων ἐπιγέλαστον ποιεῖν τὸ
[8]	τοῦ ἐνσκήψαντος τῷ σώματι πάθους	παραλαμβάνονται,	τοιοῦτόν τι καὶ ἡ μετὰ
[25]	καὶ ἐν πᾶσιν ἐκεῖνο, τί	ἐπαισχύνονται	τῇ οἰκονομίᾳ τοῦ μυστηρίου τοῦ
[15]	οὔτε γενέσθαι φύσιν ἔχει, τί	ἐπαισχύνονται	τῇ ὁμολογίᾳ τοῦ θεὸν ἀνθρωπίνης
[27]	ἀναξίαν τῆς πρὸς τὸ θεῖον	οἰήσονται	συμπλοκῆς, οὐδ´ ἂν ἄλλη τις
[26]	τῆς καύσεως ἀλγηδὼν παρέλθοι, χάριν	εἴσονται	τοῖς τὴν θεραπείαν ἐπ´ αὐτῶν
[40]	αὐτὰ καὶ νῦν περὶ αὐτοῦ	διεξέρχονται,	ἐκ τῶν αὐτῶν ὀνομάτων κατονομάζουσι
[35]	καὶ ἀπατηλὰς τῶν οἴκων ἀναστροφὰς	διεξέρχονται,	οὐκ ἂν διεξελθόντες, μὴ κατ´
[30]	ἀνθρώπων τὴν πίστιν ἐν αἰτίᾳ	ποιοῦνται.	καὶ τί δήποτε, φασίν, οὐκ
[34]	οἰκονομίας ἀναγεννωμένοις ἢ προσθήκην τινὰ	ποιοῦνται	τῆς χάριτος, ἢ τὴν οὖσαν
[1]	τῆς φύσεως τῆς ἡμετέρας μέτρον	συνταπεινοῦνται	καὶ αἱ τῶν τοιούτων ὀνομάτων
[39]	ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τὰ τρία	παραδέδοται	πρόσωπά τε καὶ ὀνόματα δι´
[0]	ἄλλαις γὰρ ὑπολήψεσιν ὁ ἰουδαίζων	προείληπται	καὶ ὁ τῷ ἑλληνισμῷ συζῶν
[1]	δόγματος ἄλογον εἶναι τὸ θεῖον	ὑπείληπται·	τοῦτο δὲ παρ´ ἐκείνων ὁμολογούμενον
[5]	ὑπόστασις τῆς τοῦ λόγου δυνάμεως	ἐξῆπται,	καθὼς ἡ ἀκολουθία παρέδειξεν, ἀνάγκη
[25]	καὶ ἐγκαθήμενον; τοῦ γὰρ ὄντος	ἐξῆπται	τὰ ὄντα, καὶ οὐκ ἔνεστιν
[26]	πείρας διεξελθών, τὰ προειρημένα πάντα	κατείργασται,	τόν τε ἄνθρωπον τῆς κακίας
[15]	ἐν τοῖς φθάσασιν ἤδη μετρίως	ἐξήτασται,	τί τῇ ἀρετῇ κατὰ τὸ
[5]	ἕκαστον τῷ τῆς ζωῆς εἴδει	κατεσκεύασται,	ὡς οἰκεῖον ἑκατέρου καὶ ὁμόφυλον
[26]	ὁμόφωνος ἡ εὐχαριστία παρὰ πάσης	ἔσται	τῆς κτίσεως, καὶ τῶν ἐν
[36]	καθαρθεὶς ἐν μετουσίᾳ τῆς καθαρότητος	ἔσται,	τὸ δὲ ἀληθῶς καθαρὸν ἡ
[34]	τῆς εὐχῆς συμμαχία, μᾶλλον ἐπιτελὲς	ἔσται	τὸ σπουδαζόμενον; καθάπερ γὰρ οἱ
[35]	τὸ συγγενὲς τούτοις ἡ ἀναχώρησις	ἔσται·	τῷ δὲ καθαρῷ τὸ ἀπαθὲς
[4]	αὐτῷ διδαγμάτων ἡ τῆς ἀληθείας	ἔσται	φανέρωσις. τὸ γὰρ εἶναι λόγον
[31]	δὲ ἄπρακτος ἡ προαίρεσις μείνειεν,	ἠφάνισται	κατ´ ἀνάγκην ἡ ἀρετή, τῇ
[3]	διακέκριται τῇ ὑποστάσει καὶ οὐ	διώρισται	τῷ ὑποκειμένῳ. ἄλλο γάρ τι
[1]	πάντως· εἰ δὲ τοῦ ζῇν	κεχώρισται,	οὐδὲ ἐν ὑποστάσει πάντως ἐστίν.
[28]	οὖν μόνης κακίας τὸ θεῖον	κεχώρισται,	φύσις δὲ κακία οὐκ ἔστι,
[8]	ἐν τῷ μετὰ ταῦτα βίῳ	τεταμίευται	ἡ θεραπεία. ἀλλ´ ὥσπερ εἰσί
[26]	ἀλλότριόν τε καὶ ἀπόβλητον οἱ	θεραπευταὶ	τοῦ χρυσίου καταναλώσαντες πάλιν ἐπανάγουσι
[34]	τὸ θεὸν εἶναι τὸν ἐπαγγειλάμενον	πεπίστευται·	ἡ δὲ τῆς θεότητος μαρτυρία
[14]	τῷ λύθρῳ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως	καταμίγνυται,	ὡς καὶ τὰς ὑψηλὰς ἐνεργείας
[4]	ἐκ τῶν θεοπνεύστων γραφῶν ἐναργέστερον	δείκνυται.	ἀρκεῖ δὲ μιᾶς μαρτυρίας ἐπιμνησθέντας
[24]	μυστηρίου διασκοπήσωμεν, ἐν οἷς μάλιστα	δείκνυται	συγκεκραμένη τῇ φιλανθρωπίᾳ ἡ δύναμις.
[6]	ἄνθρωπον μίγμα παρὰ τῆς θείας	ἀναδείκνυται	φύσεως, καθὼς διδάσκει τῆς κοσμογονίας
[40]	ἔστι· τὸ μὲν γὰρ οὐ	σβέννυται,	τούτου δὲ πολλὰ παρὰ τῆς
[10]	διανοίας κινήμασι πάσῃ κατ´ ἐξουσίαν	ἐφαπλοῦται	τῇ κτίσει, καὶ μέχρις οὐρανῶν
[11]	ψυχῆς ὁ τρόπος, καθ´ ὃν	ἑνοῦται	τῷ σώματι, μηδὲ ἐκεῖνο πάντως
[35]	ἡμῶν γινομένη ἐν τῷ γείτονι	διατυποῦται	στοιχείῳ. καὶ ὡς ἐκεῖνος ὁ
[33]	δι´ ὧν τὸ τῆς ἀναγεννήσεως	πληροῦται	μυστήριον, δυσπειθῶς ἔχουσι πρὸς τὸ
[35]	δι´ ἧς καὶ ἐν ἡμῖν	πληροῦται	τοῦ παρ´ ἐκείνου γεγονότος ἡ
[30]	τὴν καιρίαν λάβοι, οὐκ εὐθὺς	συννεκροῦται	τῇ κεφαλῇ καὶ ὁ κατόπιν
[8]	παθημάτων κοινωνίας ἀποσαρκωθείσαις ὑλώδη περιττώματα	ἐπιπωροῦται,	ἐν τῷ καιρῷ τῆς κρίσεως
[37]	γενόμενον διὰ τῆς ἀλλοιωτικῆς δυνάμεως	ἐξαιματοῦται	καὶ μάλιστά γε εἰ διὰ
[40]	ζητεῖς ψεῦδος. οὐκ ἔγνως πῶς	θαυμαστοῦται	ἄνθρωπος, ὅτι οὐκ ἄλλως, εἰ
[35]	τῷ δὲ καθαρῷ τὸ ἀπαθὲς	προσῳκείωται,	ἐν δὲ τῇ ἀπαθείᾳ τὸ
[37]	ὑγιαῖνον ἀναμιχθέντι ἅπαν τὸ ἀνακραθὲν	συνηχρείωται,	οὕτως καὶ τὸ ἀθάνατον σῶμα
[21]	ἂν εἴη πάντως ἐκείνῳ, ᾧ	ἀφωμοίωται.	ἐν τούτῳ τοίνυν τῆς ἑτερότητος
[16]	οὖν ἡδονῆς μὲν ἡ γένεσις	ἠλλοτρίωται,	κακίας δὲ ἡ ζωή, ποῖον
[15]	ἐστί, τῷ λόγῳ τῆς ἀρετῆς	ἠναντίωται.	~Ἀλλ´ αὐτή, φησίν, ἡ τροπὴ
[31]	δὲ μὴ οὔσης, ὁ βίος	ἠτίμωται,	ἀφῄρηται τῶν κατορθούντων ὁ ἔπαινος,
[39]	τύχῃ, οὕτως ἡ κτιστὴ φύσις	ἥνωται	πρὸς ἑαυτὴν κατὰ τὸν λόγον
[37]	παρὰ τοῦ τὴν φύσιν οἰκονομοῦντος	ἀποκεκλήρωται.	τὰ μὲν γὰρ τῶν ζῴων
[30]	τέθνηκε, τὸ δὲ οὐραῖον ἔτι	ἐψύχωται	τῷ ἰδίῳ θυμῷ καὶ τῆς
[23]	μὴν ἀμήχανον ἦν αὐτὸν γυμνῇ	προσβλέψαι	τῇ τοῦ θεοῦ φαντασίᾳ, μὴ
[8]	δὲ τοῦ κεραμεύειν τὴν ἐπιστήμην	περιθρύψαι	τῷ μολίβδῳ τὸ ὄστρακον· εἶθ´
[39]	τὸ ἴσον ὁ ἐν τῇ	τριάδι	γεννώμενος παρὰ πατρός τε καὶ
[39]	τὴν κτιστὴν φύσιν ἐν τῇ	τριάδι	διὰ τῆς ἠπατημένης ὑπολήψεως βλέποντα,
[3]	καὶ διῃρημένως ὁρᾶται καὶ ἐν	μονάδι	καταλαμβάνεται, καὶ διακέκριται τῇ ὑποστάσει
[39]	νομίζοι, μάταιος ἂν εἴη ἐν	ἐλπίδι	τῆς ἐπὶ τὸ κρεῖττον μεταστάσεως,
[40]	ἐπεὶ οὖν ταῦτα πρόκειται τῇ	ἐλπίδι	τοῦ μετὰ ταῦτα βίου, καταλλήλως
[35]	ὕδωρ πρὸς τὸ ἀκινδύνως ἐπιθιγγάνειν,	εἰ	βούλοιτο, ἀπειροπλασίως τῇ θείᾳ δυνάμει
[22]	τυραννικῶς ἐξαιρούμενος· ἐξωνεῖσθαι δὲ πάλιν	εἰ	βούλοιτο τὸν τοιοῦτον, οὐδεὶς ὁ
[7]	ζήσεσθαι πρὸς τὸν βίον παρήγαγεν.	εἰ	γὰρ ἀγαθῆς φύσεως ἡ κατὰ
[7]	τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως κτίστην ἀποδεικνύοντες.	εἰ	γὰρ ἀγνοεῖ μὲν τῶν ὄντων
[13]	κατὰ φύσιν προιέναι τὸ κήρυγμα.	εἰ	γὰρ ἐντὸς ἦν τῶν τῆς
[34]	κατὰ θεὸν ἐπιτελεῖσθαι τὸ ἐνεργούμενον.	εἰ	γὰρ ἐπὶ τοῦ ἑτέρου τῆς
[25]	ἔξω τοῦ ἀνθρώπου εἶναι πεπιστευμένον;	εἰ	γὰρ καὶ ὁ τρόπος τῆς
[26]	τὸν σκοπὸν τῆς εὐεργεσίας διελυμήνατο·	εἰ	γὰρ καὶ παρ´ ἀμφοτέρων φαρμάκου
[1]	τὸ ἀκόλουθον εὐσεβές ἐστι λογίζεσθαι.	εἰ	γὰρ μή τις τὸ δυνατὸν
[0]	ἔστι, μὴ ὑπονοεῖν τὴν διάκρισιν.	εἰ	γὰρ μήτε παρὰ τὸ πλέον
[16]	τὴν συνδρομὴν ἀμφοτέρων οὕτω κατονομάσαι.	εἰ	γὰρ ὁ χωρισμὸς τῶν συνημμένων
[4]	καὶ τῶν ἐν τούτοις δυνάμεων;	εἰ	γὰρ ὅμοιος τῷ ἡμετέρῳ ῥήματι
[37]	ἐγγὺς τοῦ εἰκότος λόγου γινόμεθα.	εἰ	γὰρ παντὸς σώματος ἡ ὑπόστασις
[5]	τὸ ἀδέσποτον καὶ αὐτεξούσιον χάριτος.	εἰ	γάρ τις ἀνάγκη τῆς ἀνθρωπίνης
[0]	τοῦ πλήθους τῶν θεῶν φαντασίαν.	εἰ	γὰρ τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ
[0]	πρὸς μιᾶς θεότητος περιαγαγεῖν ὁμολογίαν.	εἰ	γὰρ τὸ τέλειον ἐν παντὶ
[17]	παρὰ τῶν ἀπίστων ἡμῖν προφερόμενον.	εἰ	γὰρ τοσαύτη δύναμίς ἐστιν ἐν
[18]	ἐν πολλοῖς τῶν τόπων μηδέ,	εἰ	γέγονε ταῦτά ποτε, μνημονεύεσθαι, ἀντεγερθῆναι
[8]	θεραπείαν τῶν τοιούτων προσετέθη τραυμάτων.	εἰ	δὲ ἀθεράπευτος μένοι, ἐν τῷ
[10]	βαρυνομένη τῷ ἐφολκίῳ τοῦ σώματος.	εἰ	δὲ ἀνθρώπου ψυχὴ κατὰ τὴν
[4]	ἐσκεδασμένων ὁ τῆς ἑνότητος λόγος.	~Εἰ	δὲ ἀντιλέγοι τούτοις ὁ Ἰουδαῖος,
[31]	γνώμην ἐξουσίας ἐφ´ ἑτέρῳ κειμένης;	εἰ	δὲ ἄπρακτος ἡ προαίρεσις μείνειεν,
[12]	οἱ ἔξω τῆς πίστεως παρεγράφοντο·	εἰ	δὲ δι´ ὧν νοεῖται θεός,
[27]	τις εὑρεθείη τὸ ἄξιον ἔχουσα.	εἰ	δὲ ἐπ´ ἴσης πάντα τῆς
[11]	πιστεύοντας, κἂν ἐν ἀνθρώπῳ ᾖ;	~Εἰ	δὲ ζητεῖς πῶς κατακιρνᾶται θεότης
[16]	προσήκει καλεῖσθαι καὶ τὴν προάγουσαν.	εἰ	δὲ ἡ πρώτη κίνησις, ἣν
[4]	ἡμῖν λόγου τὸ θεῖον κατάγοντες.	εἰ	δέ, καθὼς λέγει Δαβίδ, ἐστερεώθησαν
[32]	μετὰ ῥᾳστώνης τὸ δοκοῦν κατεργάσασθαι.	εἰ	δὲ καὶ πάντως ἔδει τοῦτο
[30]	ἔγκλημα κατὰ τοῦ μυστηρίου προφέρεσθαι·	εἰ	δὲ ὁμότιμος ἐπὶ πάντας ἡ
[20]	ἄν τις ἐν ἀγαθοῖς ἀριθμήσειεν;	εἰ	δὲ πάντα προσήκει συνδραμεῖν ἐν
[8]	τῆς ἀλλοιώσεως εἰς ἀεὶ γιγνομένης,	εἰ	δὲ παρατραπείη τῆς εὐθείας, τῆς
[24]	φλογὸς ἡγήσαιτο τὸ φυσικῶς ἐνεργούμενον·	εἰ	δὲ ῥέουσαν ἐπὶ τὸ κάτω
[16]	φησὶ τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον;	εἰ	δὲ τὴν τοῦ σώματος καὶ
[11]	σάρκα τῆς ψυχῆς ἡ συμφυία.	εἰ	δὲ τῆς σῆς ἀγνοεῖται ψυχῆς
[16]	περὶ τῆς θείας φύσεως διεξιόντος·	εἰ	δὲ τῆς φύσεως ἡμῶν αὐτὸν
[30]	ἀλλὰ τελειωθεῖσαν θεραπεύει τὴν νόσον.	~Εἰ	δέ τις ἐλέγχειν οἴεται τὸν
[22]	πρὸς τὴν συμφορὰν ταύτην αὐτομολήσαντες·	εἰ	δέ τις κηδόμενος τοῦ ἀπεμποληθέντος
[0]	καὶ τοῦ παντὸς ὑπερκειμένην ὁμολογῆσαι·	εἰ	δὲ τὸ μὲν εἶναι μὴ
[40]	καὶ πρὸς τὸ κρεῖττον μετεποιήθημεν.	εἰ	δὲ τὸ μὲν λουτρὸν ἐπαχθείη
[26]	τῇ ὀδύνῃ τῆς τομῆς δριμυσσόμενοι,	εἰ	δὲ τὸ ὑγιαίνειν διὰ τούτων
[40]	ᾖς, ἀληθῶς ἐγένου τέκνον θεοῦ·	εἰ	δὲ τοῖς τῆς κακίας ἐπιμένεις
[1]	καὶ ἀσώματον ὤν, ζῇ πάντως·	εἰ	δὲ τοῦ ζῇν κεχώρισται, οὐδὲ
[5]	καὶ ποιητικὴν δύναμιν αἰτίαν εἶναι.	εἰ	δὲ τοῦ κόσμου παντὸς ἡ
[7]	ἀκουσίως πρὸς τὸ καλὸν ἐφελκόμενος.	εἰ	δὲ τοῦ φωτὸς ἐξ αἰθρίας
[5]	τῇ ἀρχῇ τοῦ παντὸς ἐπιστήσουσιν.	εἰ	δὲ τοῦτο ἄτοπόν τε καὶ
[13]	Χριστοῦ διηγήματα, ποῦ τὸ θεῖον;	εἰ	δὲ ὑπερβαίνει τὴν φύσιν ὁ
[20]	τὸ σοφὸν συνεζευγμένον ἀρετὴ γίγνεται,	εἰ	δὲ χωρισθείη, μὴ ἂν ἐφ´
[1]	ἔχει καὶ ὑφεστῶτα τὸν λόγον.	εἰ	δὴ τοῦτο κατὰ τὸ ἀκόλουθον
[37]	δυνάμεως ἐξαιματοῦται καὶ μάλιστά γε	εἰ	διὰ τοῦ οἴνου λάβοι τὴν
[28]	ἀπρεπὲς περιέχει ἡμῶν τὸ μυστήριον,	εἰ	διὰ τούτων κατεμίχθη ὁ θεὸς
[6]	ὁ τὴν περίγειον οἰκονομίαν λαχών,	εἰ	ἐκ τῆς ὑποχειρίου αὐτῷ φύσεως
[40]	μεταποίησις οὐκ ἂν εἴη μεταποίησις,	εἰ	ἐν ᾧ ἐσμεν διαμένοιμεν. τὸν
[9]	ἐκ τοῦ θανάτου ἐπάνοδον· ἢ	εἰ	ἔξω κακίας εἶναι τὰ εἰρημένα
[39]	ποιεῖσθαι τῆς ἰδίας ζωῆς, ἤ,	εἰ	ἔξω τῆς τοῦ πρώτου καὶ
[20]	ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ λοιπά,	εἰ	ἔξω τοῦ δικαίου τὸ σοφὸν
[16]	ἔξω πάθους ὁ θεραπευτὴς διαμένει.	εἰ	ἡ γένεσις αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν
[24]	ἔξω παρὰ τοῦ μυστηρίου μανθάνομεν,	εἰ	ἡ καθαρότης τῶν ἐξ ἁμαρτίας
[33]	τούτου φαμὲν μηδὲν εἶναι θαυμαστὸν	εἰ	θείας δυνάμεως παρουσία πρὸς ἀφθαρσίαν
[14]	ὡς ἀμφίβολον εἶναι τὴν πίστιν,	εἰ	θεός, τὸ ἀχώρητον καὶ ἀκατανόητον
[33]	ἀλλ´ οὐδὲν ἐκεῖ τὸ παράδοξον,	εἰ	θεοῦ βουλομένου πρὸς τὸ τιμιώτατον
[2]	τὸ μεγαλεῖον τῆς θείας δυνάμεως,	εἰ	καθ´ ὁμοιότητα τοῦ ἡμετέρου καὶ
[40]	τὸ κρεῖττον μετάστασις γίνεται. οὐκοῦν	εἰ,	καθώς φησιν ὁ προφήτης, λουσάμενοι
[29]	ἐπιχειροῦσι τὸν λόγον καί φασιν,	εἰ	καλὸν καὶ πρέπον τῷ θεῷ
[30]	ὥσπερ γὰρ ἐπὶ τοῦ ὄφεως,	εἰ	κατὰ κεφαλῆς τὴν καιρίαν λάβοι,
[37]	ἀσκὸς ὑγροῦ τινὸς πλήρης ὤν,	εἰ	κατὰ τὸν πυθμένα τὸ ἐγκείμενον
[32]	εἰκότος ἐν τῷ μυστηρίῳ μανθάνομεν,	εἰ	κύπτει πρὸς τὸν πεπτωκότα ὁ
[1]	ἀνθρώπινος ὁμωνύμως λέγεται λόγος. οὐκοῦν	εἰ	λέγοι καθ´ ὁμοιότητα τῶν παρ´
[16]	τοῦ κατὰ τὴν φύσιν κινήματος;	εἰ	μὲν γὰρ ἐν τοῖς ἀπηγορευμένοις
[15]	τὸ κατὰ κακίαν νόημα. οὐκοῦν	εἰ	μὲν ἐν κακίᾳ γεγενῆσθαι τὸ
[35]	κακοῦ τὸν ἀφανισμὸν ἐργαζόμενος. ἀλλ´	εἰ	μὲν ἦν δυνατὸν ἐν τελείῳ
[8]	ἀρξάμενα, πάντοτε δι´ ἀλλοιώσεως πρόεισιν,	εἰ	μὲν κατὰ φύσιν πράττοι, πρὸς
[0]	τῷ τῶν ἀθέων συμφέρεται δόγματι;	εἰ	μὲν οὖν μὴ εἶναι λέγοι,
[30]	οὐκ ἐπὶ πάντας ἡ χάρις;	εἰ	μὲν οὖν ταῦτα καὶ παρ´
[12]	θανάτου καὶ φθορᾶς εἶναι κρείττονα.	εἰ	μὲν οὖν τινὸς τούτων καὶ
[32]	τὸν κείμενον; ὁ δὲ σταυρὸς	εἰ	μέν τινα καὶ ἕτερον περιέχει
[23]	τίνος ἂν ἀντηλλάξατο τὸν κατεχόμενον,	εἰ	μὴ δηλαδὴ τοῦ ὑψηλοτέρου καὶ
[5]	δυσπειθῶς ἔχουσι τὴν ὑπόληψιν. ἀλλ´	εἰ	μὴ δοῖεν λόγον καθηγεῖσθαι καὶ
[35]	τοῦ ζῴου καταβαλλόμενον; ἀλλ´ ὅμως,	εἰ	μὴ ἐκεῖνο εἴη, οὐδ´ ἂν
[21]	ἄνθρωπος ἦν· τὸ δὲ μιμούμενον,	εἰ	μὴ ἐν ἑτερότητι τύχοι τινί,
[20]	σοφὸν φέροιτο, ἢ τὸ δίκαιον,	εἰ	μὴ μετὰ τοῦ δυνατοῦ τε
[40]	θαυμαστοῦται ἄνθρωπος, ὅτι οὐκ ἄλλως,	εἰ	μὴ ὅσιος γένηται. ἀναγκαῖον ἂν
[39]	κόλπον τοῖς λογισμοῖς κατεσύρετο. ὥστε	εἰ	μὴ πρὸς τὴν ἄκτιστον φύσιν,
[26]	φιλανθρωπίας οὐκ ἐξιστάμενον. σκοπήσωμεν τοίνυν	εἰ	μὴ τὰ δύο ταῦτα τοῖς
[35]	ἀδιεξίτητον εἶναι τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει,	εἰ	μή τις τῆς αὐτῆς ὁδοῦ
[35]	γάρ ἐστι δυνατὸν ἐκεῖνο γενέσθαι,	εἰ	μὴ τοῦτο προκαθηγήσαιτο. μὴ δύνασθαι
[0]	ἢ ἐπιδεῖξαι τὸ ἴδιον ἤ,	εἰ	μηδὲν ἰδιαζόντως καταλαμβάνοι ἡ ἔννοια
[8]	εἶναι προτιμότερον κρίνεται. οὐκοῦν ἐξετάσωμεν	εἰ	ὁ τῆς ζωῆς χορηγὸς πρὸς
[30]	προσήκει τῷ θεῷ, οὔτε ἀδύνατον.	εἰ	οὖν ἀγαθόν τι ἡ πίστις,
[13]	τὴν ἀνάστασιν τῷ θανάτῳ προσεμαρτύρησεν.	εἰ	οὖν ἀφ´ ὧν ἀκούεις καὶ
[1]	λόγος, μή τινος ὢν λόγος·	εἰ	οὖν διακρίνει τῷ σχετικῷ τῆς
[33]	ἀκίνητόν ἐστιν ἐκεῖνο καὶ ἀνενέργητον.	εἰ	οὖν ἐκεῖ οὐ τὸ ὑποκείμενον
[40]	ὁμογενὲς πάντως ἐστὶ τῷ γεννήσαντι.	εἰ	οὖν ἔλαβες τὸν θεὸν καὶ
[25]	τῷ ὄντι τὸ εἶναι ἔχον.	εἰ	οὖν ἐν αὐτῷ τὰ πάντα
[1]	λόγον οἴεσθαι, οὐ ζωῆς μετουσίαν.	εἰ	οὖν ζῇ ὁ λόγος ὁ
[40]	ὑπαμειφθείη τῶν ἰδίων τῆς φύσεως.	εἰ	οὖν ἡ ἄνωθεν γέννησις ἀναστοιχείωσίς
[16]	αὐτὸν καθαρεύειν φησὶ τὸ μυστήριον·	εἰ	οὖν ἡδονῆς μὲν ἡ γένεσις
[15]	πρὸς τὸ ἐναντίον μεταπεπτωκέναι λέγειν.	εἰ	οὖν θεὸς μὲν ἡ ἀληθὴς
[15]	τὴν τοῦ ἐνεργοῦντος ἀναλογιζόμεθα φύσιν.	εἰ	οὖν ἴδιον γνώρισμα τῆς θείας
[39]	τοῦτο τῆς φύσεως παραλλαγὴν ἐξευρίσκομεν.	εἰ	οὖν κτιστὸς μὲν ὁ ἄνθρωπος,
[28]	αἰσχρόν τε καὶ ἀπρεπὲς διαβάλλοιτο.	εἰ	οὖν μόνης κακίας τὸ θεῖον
[13]	τὸ ἐκ παρθένου γεγεννῆσθαι συνδιηγήσατο.	εἰ	οὖν πιστόν ἐστι διὰ τῶν
[28]	τῇ φύσει τὴν διαδοχὴν ἀντεισάγοντα.	εἰ	οὖν πρὸς τὸ χρειῶδες βλέποις,
[35]	ἐπὶ τὴν ἰδίαν ἀναλύειν μακαριότητα.	εἰ	οὖν τις πρὸς τὸ εἰκὸς
[27]	μέρους ἰδιαζόντως δεξαμένου τὴν ἴασιν.	εἰ	οὖν τὸ μὲν κάμνον ἐπὶ
[34]	φήσει τὴν τῶν προσευχομένων σπουδήν,	εἰ	περὶ τοῦ πάντως ἐσομένου τὸν
[7]	ἀφορμὰς παρασχούσης. ~Καὶ μηδεὶς ἐρωτάτω,	εἰ	προειδὼς τὴν ἀνθρωπίνην συμφορὰν ὁ
[35]	τὸ γινόμενον κατορ– θωθείη, καίτοι,	εἰ	πρὸς τὸ πέρας ἡ ἀρχὴ
[34]	τὸ σπουδαζόμενον τὴν ὁρμὴν ἐχούσης,	εἰ	συμπαραληφθείη καθηκόντως ἡ διὰ τῆς
[23]	τινα τῆς ἐπιθυμίας αὐτοῦ λαβεῖν,	εἰ	τὰ πρόδηλα γένοιτο ἡμῖν τῶν
[13]	μετὰ θάνατον ἐν διαφθορᾷ γίνεται.	εἰ	ταῦτα περιεῖχε τὸ κήρυγμα, οὐκ
[27]	παντὸς ἐπιστατοῦσαν δύναμιν ὑποβέβηκεν, ὥστε,	εἰ	τὴν ἐπίγειον φύσιν ἀναξίαν τῆς
[17]	περιῄρητο πᾶσα τῶν ἀπίστων ἀντίρρησις,	εἰ	τὸ προσδοκώμενον ἐν ὀφθαλμοῖς ἦν·
[32]	γενέσθαι τῶν ἰδιωμάτων τῆς φύσεως.	εἰ	τοίνυν δύο πέρασι τῆς ἀνθρωπίνης
[5]	τοῦ μετέχοντός τε καὶ ἀπολαύοντος.	εἰ	τοίνυν ἐπὶ τούτοις ὁ ἄνθρωπος
[4]	φύσεως καὶ τὸ θεῖον ἐξανθρωπίζοιτο,	εἰ	τοιούτῳ κεχρῆσθαι λόγῳ καὶ τοιούτῳ
[27]	τῆς φύσεως ἡμῶν ἡ διόρθωσις,	εἰ	τοῦ ἐπιγείου ζῴου νενοσηκότος ἕτερόν
[15]	τὴν ἐξ ἀρχῆς ἄγει κατάστασιν,	εἰ	τοῦτο φίλον αὐτῷ· ἀλλὰ μακρὰς
[1]	λόγον εὐαγές ἐστιν οἴεσθαι. ἀλλ´	εἰ	ὑφέστηκε νοερόν τι χρῆμα καὶ
[8]	τοῖς τοῦ βίου μετέχουσιν. ὡς	εἴ	γέ τις ἐν ὀδύναις διαβιῴη,
[0]	καὶ ἄφθαρτον καὶ ἀίδιον καὶ	εἴ	τι ἄλλο θεοπρεπὲς νόημα τῇ
[26]	καὶ φθορᾶς καὶ σκότους καὶ	εἴ	τι κακίας ἔκγονον τῷ εὑρετῇ
[28]	φύσει τὸ κακόν ἐστι καὶ	εἴ	τι πρὸς τὴν κακίαν οἰκείως
[1]	τε καὶ σοφὸν πάντως, καὶ	εἴ	τι τῆς κρείττονος σημασίας ἐστίν.
[21]	τὸ δυνατόν, τὸ ἄφθαρτον καὶ	εἴ	τι τῆς τοῦ κρείττονος σημασίας
[40]	τὸ χεῖρον ἡ μεταποίησις εἴη,	εἴ	τι τούτων ὑπαμειφθείη τῶν ἰδίων
[28]	ἡ κατηγορία τῆς φύσεως ἐπανίοι,	εἴ	τι τῶν περὶ αὐτὴν ὡς
[15]	καὶ ἀγαθότητα καὶ ἀφθαρσίαν, καὶ	εἴ	τι ὑψηλόν ἐστι νόημά τε
[40]	τὴν τοῦ Ζακχαίου φωνὴν ὅτι	Εἴ	τινά τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλασίονα.
[35]	τῶν λαβυρίνθων πλάνας διεξελθεῖν ἀμηχανοῦντες,	εἴ	τινος ἐμπείρως ἔχοντος ἐπιτύχοιεν, κατόπιν
[20]	ταῖς περὶ θεοῦ δόξαις, σκοπήσωμεν	εἴ	τινος ἡ κατὰ ἄνθρωπον οἰκονομία
[6]	τοῦ πυρὸς τῆς θρυαλλίδος περιδεδραγμένου,	εἴ	τις ἀδυνατῶν τῷ φυσήματι σβέσαι
[40]	ἀκουσάτω τῆς Παύλου φωνῆς ὅτι	Εἴ	τις δοκεῖ εἶναί τι, μηδὲν
[40]	ὃ γὰρ μὴ γέγονας, οὐκ	εἶ.	Ὅσοι ἔλαβον αὐτόν, φησὶ περὶ
[40]	ἡ προφητεία ὅτι Υἱὸς ἀνθρώπου	εἶ,	οὐχὶ υἱὸς ὑψίστου· ἀγαπᾷς ματαιότητα,
[8]	κρεῖττον αὐτοῖς τῆς ἀλλοιώσεως εἰς	ἀεὶ	γιγνομένης, εἰ δὲ παρατραπείη τῆς
[21]	τὸ μὲν πρὸς τὸ ἀγαθὸν	ἀεὶ	γιγνόμενον, ἐν ᾧ ἡ πρόοδος
[16]	λέγω καὶ σώματος, καὶ εἰς	ἀεὶ	διαμεῖναι τὴν ἕνωσιν. τῆς γὰρ
[39]	τῆς τελειότητος τοῦ ἀγαθοῦ μένον	ἀεί,	ἐπάναγκες ἂν εἴη ἓν ἐξ
[1]	ἔχει, οὕτως ἡ ἄφθαρτος καὶ	ἀεὶ	ἑστῶσα φύσις ἀίδιον ἔχει καὶ
[28]	ἀθανασία συντηρεῖται τῇ ἀνθρωπότητι, ὡς	ἀεὶ	καθ´ ἡμῶν ἐνεργοῦντα τὸν θάνατον
[37]	κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην εἰς	ἀεὶ	καταμεριζόμενον ὅλον ἑκάστου διὰ τοῦ
[0]	καὶ πρόσφατον· τὸ γὰρ μὴ	ἀεὶ	ὂν ἔξω τῆς περὶ τὸ
[8]	ἡμῶν ἰατρεύοντα, οὐχ ὡς εἰς	ἀεὶ	παραμένειν· ὁ γὰρ χιτὼν τῶν
[34]	ἐστιν ἡ ἀλήθεια. ἀλλὰ μὴν	ἀεὶ	παρέσεσθαι τοῖς ἐπικαλουμένοις ἐπήγγελται, καὶ
[21]	τοῦ ἐν ᾧ ἐστὶν εἰς	ἀεὶ	προιοῦσα· δύο δὲ τῆς τοιαύτης
[32]	γὰρ τοῦ ζῆσαι δεόμενος ὁ	ἀεὶ	ὢν τὴν σωματικὴν ὑποδύεται γένεσιν,
[39]	ἀμετάστατόν τε καὶ παγίαν καὶ	ἀεὶ	ὡσαύτως ἔχουσαν ἐν τῷ ἀγαθῷ
[15]	ἀποσπάσας πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς	ἄγει	κατάστασιν, εἰ τοῦτο φίλον αὐτῷ·
[32]	ἐνέργεια πρὸς ἅπαν τὴν συναίσθησιν	ἄγει	τὸ ἡνωμένον τῷ μέρει, οὕτως,
[29]	καὶ τὴν ἀδελφοκτονίαν τοῦ Κάιν	προσάγει	τῷ ἀνθρώπῳ τὴν θεραπείαν· οὔπω
[4]	θεῖον κατάγοντες. εἰ δέ, καθὼς	λέγει	Δαβίδ, ἐστερεώθησαν τῷ λόγῳ τοῦ
[28]	τὸν θεόν, οὐκ ἐν κακίᾳ	λέγει,	ἡ δὲ τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ
[16]	τῆς φύσεως ἡμῶν αὐτὸν ἐφῆφθαι	λέγει,	ἧς καὶ ἡ πρώτη γένεσίς
[8]	σοφίᾳ καὶ δυνάμει τοῦ, καθὼς	λέγει	τὸ εὐαγγέλιον, τοὺς κακοὺς ἰατρεύοντος.
[16]	τὰ συγγενῆ μεταχώρησις. τίνος οὖν	λέγει	τὸ μυστήριον ἡμῶν ἧφθαι τὸ
[5]	ἀρχὰς ἡμῖν τῆς φύσεως. ἀλλ´	ἀντιλέγει	τυχὸν τοῖς εἰρημένοις ὁ πρὸς
[40]	πρὸς τὸν θεὸν οἰκειότητα. ἐκεῖνος	ἀνοίγει	τὴν χεῖρα καὶ ἐμπιπλᾷ πᾶν
[20]	ἄγουσιν, οἷς τεχνική τις δύναμις	ἐνεργεῖ	πρὸς τὴν τοῦ κάμνοντος ἴασιν.
[3]	αὐτὸ καὶ ἀριθμητόν ἐστι καὶ	διαφεύγει	τὴν ἐξαρίθμησιν, καὶ διῃρημένως ὁρᾶται
[13]	θάνατον τὴν τῆς φύσεως ἡμῶν	ἐκφεύγει	κοινότητα. εἰς γὰρ ἑκάτερα τῆς
[32]	καὶ ὁ μέγας ὁρμηθεὶς Παῦλος	μυσταγωγεῖ	τὸν ἐν Ἐφέσῳ λαόν, δύναμιν
[24]	θεότης τὴν ἀνθρωπίνην κατεργάζεται σωτηρίαν.	δεῖ	γὰρ διὰ πάντων τὸ θεῖον
[40]	τὴν διδασκαλίαν ἡ κατήχησις ἔχειν.	δεῖ	γάρ, οἶμαι, καὶ τὸ μετὰ
[24]	ὑψηλόν τε καὶ εὐσεβὲς νόημα	δεῖ	πάντως ἐπὶ θεοῦ πιστεύεσθαι, καὶ
[35]	ἀναστοιχείωσιν βλέπων· πρὸς τοῦτο γὰρ	δεῖ	πάντως πορευθῆναι τὴν φύσιν οἰκείαις
[20]	κάμνοντος ἴασιν. οὐκοῦν τὴν σοφίαν	δεῖ	συνεζεῦχθαι πάντως τῇ ἀγαθότητι. πῶς
[5]	τοῖς γευσαμένοις δίδωσι, πάντα ταῦτα	συνᾴδει	τοῖς προτεθεωρημένοις περὶ τὸν ἄνθρωπον,
[5]	τοιούτου ζῴου δημιουργήσας τὴν γένεσιν.	ἔδει	γὰρ μήτε τὸ φῶς ἀθέατον,
[32]	θανάτου ἀνακαλούμενος. ἐπεὶ οὖν ὅλης	ἔδει	γενέσθαι τῆς φύσεως ἡμῶν τὴν
[32]	ἐγνωκότα τῆς ἀνθρωπότητος διὰ πάντων	ἔδει	γενέσθαι τῶν ἰδιωμάτων τῆς φύσεως.
[27]	καὶ τοῖς διὰ μέσου πᾶσιν,	ἔδει	διὰ πάντων γενέσθαι τὴν ἐκπλύνουσαν
[32]	πρὸς ἄλληλα δι´ ἐκείνου συμφυομένων,	ἔδει	μὴ μόνον δι´ ἀκοῆς ἡμᾶς
[8]	τῆς σοφίας ἀναχωρήσαντα· διὰ τίνος	ἔδει	πάλιν πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς
[5]	πάντων πρὸς τὸ θεῖον ὡμοιωμένον	ἔδει	πάντως ἔχειν ἐν τῇ φύσει
[5]	ἀγαθῶν καὶ ἡ ἀιδιότης ἐστίν,	ἔδει	πάντως μηδὲ τούτου τὴν κατασκευὴν
[22]	τρόπον ἑκουσίως ἡμῶν ἑαυτοὺς ἀπεμπολησάντων	ἔδει	παρὰ τοῦ δι´ ἀγαθότητα πάλιν
[16]	θεῖον ὁ λόγος διισχυρίζετο, φεύγειν	ἔδει	τὴν ἀτοπίαν τοῦ δόγματος, ὡς
[5]	τῶν θείων ἀγαθῶν ἀπολαύσει γενόμενον	ἔδει	τι συγγενὲς ἐν τῇ φύσει
[27]	τὴν ζωὴν οὔσης παρόδου, πόθεν	ἔδει	τὸν εἰσιόντα πρὸς ἡμᾶς εἰσοικισθῆναι
[32]	κατεργάσασθαι. εἰ δὲ καὶ πάντως	ἔδει	τοῦτο γενέσθαι κατά τινα λόγον
[8]	πονηρὸν ὁρμῆς εἶναι. καὶ γὰρ	ᾔδει	τὸ ἐσόμενον καὶ τὴν πρὸς
[5]	ὁ Μωσῆς διεξέρχεται, ἐν διηγήσεως	εἴδει	δόγματα ἡμῖν παρατιθέμενος, τῆς αὐτῆς
[5]	καταλλήλως ἕκαστον τῷ τῆς ζωῆς	εἴδει	κατεσκεύασται, ὡς οἰκεῖον ἑκατέρου καὶ
[34]	ἔχειν εἰδότες, ἐν δὲ τῷ	ἀψευδεῖ	τῆς ὑποσχέσεως παρεῖναι τὸ ἐπηγγελμένον
[32]	οὖσιν ἡ διαμονὴ τῶν ὄντων	καταναγκάζει·	τοῦτο διὰ τοῦ σταυροῦ διδασκόμεθα,
[32]	τοῦ σταυροῦ προβολὴν ἰδίῳ ῥήματι	κατονομάζει,	ὕψος μὲν τὸ ὑπερέχον, βάθος
[33]	θείας δυνάμεως παρουσία πρὸς ἀφθαρσίαν	μετασκευάζει	τὸ ἐν τῇ φθαρτῇ φύσει
[23]	τῆς θείας δυνάμεως ἡ φιλοτιμία	προῄει,	ἕτοιμος ἄρτος ταῖς χερσὶ τῶν
[8]	ἡ προφητεία, διὰ τὴν ἐν	βάθει	γενομένην πρὸς τὸ κακὸν οἰκειότητα
[7]	τὰ τοιαῦτα τοῖς μὲν ἐν	βάθει	καθάπερ τινὰ δευσοποιὸν βαφὴν τὴν
[16]	οὐδὲ γὰρ τὸν ἰατρὸν ἐν	πάθει	γίνεσθαι λέγομεν, ὅταν θεραπεύῃ τὸν
[16]	δὲ ἐν τούτῳ γεγονὼς ἐν	πάθει	γίνεται· ἀπαθὲς δὲ τὸ θεῖον.
[16]	λέγομεν, ὅταν θεραπεύῃ τὸν ἐν	πάθει	γινόμενον· ἀλλὰ κἂν προσάψηται τοῦ
[13]	ἀρξάμενος τοῦ εἶναι ὁ ἄνθρωπος	πάθει	συναπαρτίζεται. ἐκεῖ δὲ οὔτε ἡ
[29]	γενέσθαι, καὶ οὕτω γυμνῷ τῷ	πάθει	τὴν ἰατρείαν προσάγουσιν. ἐπειδὴ τοίνυν
[17]	θελήματι μόνῳ τὸ κατὰ γνώμην	ποιεῖ,	ἀλλ´ ἐκ περιόδου τὴν σωτηρίαν
[32]	τοιοῦτον νόημα πρὸς Φιλιππησίους, οἶμαι,	ποιεῖ	οἷς φησὶν ὅτι Ἐν τῷ
[33]	οὖν ἐκεῖ οὐ τὸ ὑποκείμενον	ποιεῖ	τὸν ἄνθρωπον, ἀλλ´ ἡ θεία
[37]	ἡμετέρῳ γενόμενον ὅλον πρὸς ἑαυτὸ	μεταποιεῖ	καὶ μετατίθησιν. ὡς γὰρ τῷ
[33]	θεία δύναμις πρὸς ἀνθρώπου φύσιν	μεταποιεῖ	τὸ φαινόμενον, τῆς ἐσχάτης ἂν
[37]	ἡ τοῦ λόγου χάρις ἅγιον	ἐποίει	τὸ σῶμα ᾧ ἐκ τοῦ
[37]	ἐκεῖνο σῶμα τοῦ Χριστοῦ πᾶσαν	ζωοποιεῖ	τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν, ἐν
[11]	ἑνώσεως οὐκ ἐπιγινώσκομεν τρόπον, οὕτω	κἀκεῖ	διαφέρειν μὲν ἐπὶ τὸ μεγαλοπρεπέστερον
[37]	ἐκεῖνο γινόμενον τοῦτο γίνεται, οὕτω	κἀκεῖ	τὸ θεοδόχον σῶμα τὴν τροφὴν
[13]	εἶναι ὁ ἄνθρωπος πάθει συναπαρτίζεται.	ἐκεῖ	δὲ οὔτε ἡ γέννησις ἀπὸ
[40]	ἀλλὰ κἂν ἐπονομασθῇ τι τῶν	ἐκεῖ	κολαστηρίων τοῖς ὧδε γνωριζομένοις ὀνόμασιν,
[33]	ἐκεῖνο καὶ ἀνενέργητον. εἰ οὖν	ἐκεῖ	οὐ τὸ ὑποκείμενον ποιεῖ τὸν
[37]	καὶ νῦν τὸ ἴσον γίνεται.	ἐκεῖ	τε γὰρ ἡ τοῦ λόγου
[33]	ὕδατος γινομένης ἀναγεννήσεως ἐρωτηθέντες ἀποκρινούμεθα.	ἐκεῖ	τε γὰρ πρόχειρόν ἐστιν ἑκάστῳ
[33]	καὶ εἰκόνι θεοῦ; ἀλλ´ οὐδὲν	ἐκεῖ	τὸ παράδοξον, εἰ θεοῦ βουλομένου
[33]	τῆς ἐσχάτης ἂν εἴη ἀγνωμοσύνης	ἐκεῖ	τοσαύτην τῷ θεῷ προσμαρτυροῦντας δύναμιν
[27]	ὅπου τοίνυν ἦν ἡ νόσος,	ἐκεῖ	φοιτῆσαι τὴν ἰωμένην δύναμιν ὁμολογοῦντες,
[32]	οὖν εἰς ἡμᾶς ἐκ παραδόσεως	ἥκει,	τοιοῦτόν ἐστιν. ἐπειδὴ πάντα κατὰ
[7]	καλὸν ἢ τὸ κακὸν κρίνειν	προσήκει,	ἀλλ´ ἔξω τῶν κατὰ τὸ
[40]	τὸν θεὸν γνωρίζομεν, δι´ ἐκείνων	προσήκει	δειχθῆναι τοῦ γενομένου υἱοῦ θεοῦ
[1]	ἡμῖν ὁ λόγος ὑπενεχθείη, πάλιν	προσήκει	διαστολῇ τινὶ τεχνικῇ καὶ τὴν
[0]	τὰς τῶν θρησκειῶν διαφορὰς μεθαρμόζειν	προσήκει	καὶ τὴν κατήχησιν, πρὸς τὸν
[16]	ἡ τελευταία κίνησις ὀνομάζεται, τοῦτο	προσήκει	καλεῖσθαι καὶ τὴν προάγουσαν. εἰ
[37]	προκειμένου νοήματος ἔχοι, μικρόν τι	προσήκει	παρασχολῆσαι τὸν λόγον εἰς τὴν
[37]	μετουσίᾳ τῆς ἀφθαρσίας γινόμενον, σκοπῆσαι	προσήκει,	πῶς ἐγένετο δυνατὸν τὸ ἓν
[20]	ἀγαθοῖς ἀριθμήσειεν; εἰ δὲ πάντα	προσήκει	συνδραμεῖν ἐν ταῖς περὶ θεοῦ
[30]	γὰρ ἀβούλητον εἶναι τὸ ἀγαθὸν	προσήκει	τῷ θεῷ, οὔτε ἀδύνατον. εἰ
[40]	Παύλου φωνῆς ὅτι Εἴ τις	δοκεῖ	εἶναί τι, μηδὲν ὤν, φρεναπατᾷ
[7]	ἔχοντα σαφῶς καθορᾶται. καί μοι	δοκεῖ	καλῶς ἔχειν τὸν ἀπόστολον ἐν
[40]	τὴν γέννησιν. ~Ἀλλ´ οὔ μοι	δοκεῖ	μέχρι τῶν εἰρημένων αὐτάρκη τὴν
[8]	πρωτοπλάστοις ὁ κύριος· οὔ μοι	δοκεῖ	πρὸς τὰ τοιαῦτα δέρματα τοῦ
[19]	τοῖς τῶν Ἰουδαικῶν προεστῶσι δογμάτων	δοκεῖ	ταῦτα θείας παρουσίας ποιεῖσθαι τεκμήρια,
[7]	διὰ τῆς ἐπιπολαίου πιθανότητος ἔχειν	δοκεῖ·	τοῖς δὲ διορατικωτέροις τῆς ἀληθείας
[4]	τῶν θεοπνεύστων γραφῶν ἐναργέστερον δείκνυται.	ἀρκεῖ	δὲ μιᾶς μαρτυρίας ἐπιμνησθέντας τοῖς
[33]	μὴ λίαν ἔχοιεν ἀντιτύπως, ἁπλοῦς	ἐξαρκεῖ	λόγος πρὸς τὴν τοῦ δόγματος
[6]	τῆς θείας ἀναδείκνυται φύσεως, καθὼς	διδάσκει	τῆς κοσμογονίας ὁ λόγος· Λαβὼν
[23]	ἀπ´ αἰῶνος ἱστορουμένοις, ἐν οὐδενὶ	συνεγνώκει	τοιοῦτον οὐδέν, οἷα καθεώρα περὶ
[35]	πράγματος ἡ ἀρχὴ συγκρινομένη τῷ	τέλει·	τί γὰρ ἴσον ἄνθρωπος καὶ
[8]	τῆς μακαριότητος ἐκείνης ἀπεγυμνώθησαν, δερματίνους	ἐπιβάλλει	χιτῶνας τοῖς πρωτοπλάστοις ὁ κύριος·
[33]	τῶν ἠρωτημένων εἰπεῖν ὅτι θείᾳ	δυνάμει	ἐκεῖνο ἄνθρωπος γίνεται, ἧς μὴ
[37]	ἐκεῖνο τὸ σῶμα ἄρτος τῇ	δυνάμει	ἦν, ἡγιάσθη δὲ τῇ ἐπισκηνώσει
[34]	τὸ θεῖον, τῇ τοῦ θεοῦ	δυνάμει,	καθὼς ἐν τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται,
[8]	ὁ πάντα ἐμπερικρατῶν τῇ γνωστικῇ	δυνάμει	καὶ τὸ ἐφεξῆς τῷ παρῳχηκότι
[35]	εἰ βούλοιτο, ἀπειροπλασίως τῇ θείᾳ	δυνάμει	κατ´ εὐκολίαν ὁ θάνατος πρόκειται,
[16]	πᾶσαν τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν τῇ	δυνάμει	κατὰ τὸ ἴσον ἡ τοῦ
[6]	ὄντος εἰς τὸ εἶναι θείᾳ	δυνάμει	μετατεθέντος· κτιστὴ δὲ ἦν καὶ
[37]	δὲ δίδωσι τῇ τῆς εὐλογίας	δυνάμει	πρὸς ἐκεῖνο μεταστοιχειώσας τῶν φαινομένων
[16]	τινὶ κόλλῃ, τῇ θείᾳ λέγω	δυνάμει,	πρὸς τὴν ἄρρηκτον ἕνωσιν τὸ
[37]	οὐκοῦν ὁ πρὸς ταῦτα βλέπων	δυνάμει	πρὸς τὸν ὄγκον τοῦ ἡμετέρου
[6]	νοητῆς φύσεως κάλλος, ἀρρήτῳ τινὶ	δυνάμει	συγκεκραμένον· δεινὸν ποιεῖται καὶ οὐκ
[32]	τῷ ἰδίῳ σώματι, ὅλον τῇ	δυνάμει	συναναστήσας τὸν ἄνθρωπον. ἐπειδὴ γὰρ
[6]	θάνατος, ἡ ἀσθένεια δὲ τῇ	δυνάμει,	τῇ εὐλογίᾳ δὲ ἡ κατάρα,
[26]	χρόνῳ τοῦ πυρὸς τῇ ἀναλωτικῇ	δυνάμει	τὸ νόθον ἐξαφανίζοντος, πλὴν ἀλλὰ
[24]	τῶν φαινομένων καταλαμβάνεται, ἐν τῇ	δυνάμει	τοῦ θεοῦ συστῆναι, αὐτοῦ τοῦ
[8]	τῇ ἀρρήτῳ ἐκείνῃ σοφίᾳ καὶ	δυνάμει	τοῦ, καθὼς λέγει τὸ εὐαγγέλιον,
[8]	γὰρ ταῦτα, οὔτε ἐκεῖνα τῇ	δυνάμει	τῶν λόγων ἢ τῷ στοχασμῷ
[21]	ἐστίν. οὐκοῦν ὡς ἀγαθὸς οἶκτον	λαμβάνει	τοῦ διαπεπτωκότος, ὡς σοφὸς οὐκ
[32]	τὴν μέσην κεραίαν μιᾷ προσηγορίᾳ	διαλαμβάνει,	πᾶν τὸ διὰ μέσου τῶν
[33]	οὐδὲν τοῦ κατ´ αἴσθησιν ὁρωμένου	καταλαμβάνει	ἡ ἔννοια. ἣν τοίνυν εἰκός
[26]	δίκαιον λόγῳ ἐκεῖνα ὁ ἀπατεὼν	ἀντιλαμβάνει,	ὧν τὰ σπέρματα διὰ τῆς
[16]	ποῦ τῆς θεῷ πρεπούσης ἐννοίας	διαμαρτάνει	τὸ κήρυγμα, μηδεμιᾶς παθητικῆς διαθέσεως
[25]	θανάτου ἐπάνοδος ἀρχὴ τῷ θνητῷ	γένει	τῆς εἰς τὴν ἀθάνατον ζωὴν
[37]	ἑαυτὴν καὶ ἐν τῷ εἶναι	μένει,	ἀπαύστῳ κινήσει τό τε λεῖπον
[37]	ἐπεισαγομένης δυνάμεως ἐν τῷ εἶναι	μένει.	ἡ δὲ δύναμις αὕτη τροφὴ
[35]	προδεικνύμενον ἀμέτοχος τῆς τοιαύτης ἐμπειρίας	μένει,	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον τῷ
[16]	ἀρρωστήματος, ἔξω πάθους ὁ θεραπευτὴς	διαμένει.	εἰ ἡ γένεσις αὐτὴ καθ´
[24]	ποιεῖται, πῶς τὸ πῦρ καὶ	διαμένει	πῦρ ὂν καὶ ἐν τῷ
[17]	ἐν ὀφθαλμοῖς ἦν· νυνὶ δὲ	ἀναμένει	τοὺς ἐπερχομένους αἰῶνας, ὥστε ἐν
[32]	τὰ κατὰ τὸ πλάγιον πέρατα	διαβαίνει	ἡ ἔννοια. ἂν τοίνυν λογίσῃ
[16]	ἴσον ἡ τοῦ διακριθέντος ἕνωσις	διαβαίνει.	καὶ τοῦτό ἐστι τὸ μυστήριον
[24]	τῷ ταπεινῷ καθορᾶται καὶ οὐ	καταβαίνει	τοῦ ὕψους, πῶς θεότης ἀνθρωπίνῃ
[33]	τὸ τιμιώτατον ζῷον τὸ ὑγρὸν	μεταβαίνει.	τὸ ἴσον καὶ ἐπὶ τούτου
[24]	ἐν τῷ τρόπῳ τῆς κινήσεως	ἐκβαίνει	τὴν φύσιν, ἐπὶ τὸ κάτω
[16]	ἐκρυείσης, οἷον ἐπὶ τοῦ ὑγροῦ	συμβαίνει,	περιτρυφθέντος αὐτῷ τοῦ ἀγγείου, σκεδαννυμένου
[40]	καὶ ἐμπιπλᾷ πᾶν ζῷον εὐδοκίας,	ὑπερβαίνει	ἀνομίας, μετανοεῖ ἐπὶ κακίας· χρηστὸς
[13]	ποῦ τὸ θεῖον; εἰ δὲ	ὑπερβαίνει	τὴν φύσιν ὁ λόγος, ἐν
[16]	ἀναστάσεως δι´ ἑνὸς ἐπὶ πᾶσαν	διατείνει	τὴν ἀνθρωπότητα. ὁ γὰρ τὴν
[10]	περιδεδραγμένον ὕλης, καὶ λόγος μὲν	διακρίνει	τό τε ἐπὶ τῆς ὕλης
[1]	τινος ὢν λόγος· εἰ οὖν	διακρίνει	τῷ σχετικῷ τῆς σημασίας ἡ
[7]	φύσιν. ὁ γὰρ πνευματικός, φησίν,	ἀνακρίνει	τὰ πάντα. ταύτην οἶμαι τὴν
[6]	εἶδος· ἀπεικόνισμα γὰρ τοῦ ἀρχετύπου	ἐγεγόνει	κάλλους· ἀπαθὴς δὲ τὴν φύσιν·
[23]	χείρω ῥοπῆς καὶ ὑπόθεσιν καὶ	οἱονεὶ	μητέρα τῆς λοιπῆς κακίας τὴν
[32]	ἐκ τοῦ θανάτου πάλιν ἐπάνοδον,	οἱονεὶ	χεῖρα τῷ κειμένῳ ὀρέγων διὰ
[9]	ταῦτα γὰρ συμπαραλαμβανόμενα τῷ μυστηρίῳ	ἀμβλύνει	πως τῶν μικροψυχοτέρων τὴν πίστιν,
[20]	δὲ πεπραγμένα εἱρμῷ τινὶ καὶ	τάξει	δι´ ἀκολούθου προιόντα τὸ σοφόν
[9]	δὲ τὰ ἐφεξῆς οὐχ ὁμοίως	ἕξει,	δι´ ὧν μάλιστα τὸ μυστήριον
[5]	γραφικῶν ὁ Ἰουδαῖος ἴσως οὐκ	ἀντιλέξει·	τὴν δὲ κατὰ ἄνθρωπον οἰκονομίαν
[22]	τοῦ ὠνησαμένου χρῷτο, ἄδικος εἶναι	δόξει	τὸν νόμῳ κτηθέντα τυραννικῶς ἐξαιρούμενος·
[35]	ἀρχὴ κρίνοιτο, ἀντ´ οὐδενὸς εἶναι	δόξει	τοῦ πράγματος ἡ ἀρχὴ συγκρινομένη
[40]	πᾶν ζῷον εὐδοκίας, ὑπερβαίνει ἀνομίας,	μετανοεῖ	ἐπὶ κακίας· χρηστὸς κύριος τοῖς
[7]	φύσεως κτίστην ἀποδεικνύοντες. εἰ γὰρ	ἀγνοεῖ	μὲν τῶν ὄντων οὐδὲν ὁ
[21]	τοῦ διαπεπτωκότος, ὡς σοφὸς οὐκ	ἀγνοεῖ	τὸν τρόπον τῆς ἀνακλήσεως. σοφίας
[13]	ἰδιώμασι τῆς φύσεως ἡμῶν μαρτυρούμενον.	ἐπεὶ	δὲ γεγενῆσθαι μὲν αὐτὸν ἀκούεις,
[18]	τῆς εὐσεβείας θρησκείαν ἀκώλυτα ἦν.	ἐπεὶ	δὲ εἶδον τὸν προσδοκώμενον, ὃν
[35]	ἀπόστολος, ἐφάπαξ ἀποθανεῖν τῇ ἁμαρτίᾳ.	ἐπεὶ	δέ, καθὼς εἴρηται, τοσοῦτον μιμούμεθα
[20]	τῆς οἰκονομίας τοῦ θεοῦ διαδείκνυσιν.	ἐπεὶ	δέ, καθὼς ἐν τοῖς φθάσασιν
[8]	ἂν διαλυθείη τὸ μὴ συγκείμενον;	ἐπεὶ	δὲ χρεία τοῦ κἀκείνης τὰς
[1]	τι τῆς κρείττονος σημασίας ἐστίν.	ἐπεὶ	οὖν ἀγαθόν τι ὁ κόσμος
[8]	τὸ ἐναντίον αὐτὰ διαδεχομένης κινήσεως·	ἐπεὶ	οὖν ἐν τούτοις καὶ ὁ
[39]	τῷ ἀγαθῷ κεκτημένης τὴν φύσιν;	ἐπεὶ	οὖν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τὰ
[5]	τὸ οἰκεῖον τὴν ἐπιθυμίαν ἔχοι.	ἐπεὶ	οὖν ἓν τῶν περὶ τὴν
[37]	τὴν εἰς τὸ θερμὸν μεταποίησιν.	ἐπεὶ	οὖν καὶ τοῦτο τὸ μέρος
[8]	ἀληθοῦς ζωῆς χωρισμὸν θάνατον ὀνομάζομεν·	ἐπεὶ	οὖν μία τίς ἐστιν ἡ
[32]	ζωὴν ἐκ τοῦ θανάτου ἀνακαλούμενος.	ἐπεὶ	οὖν ὅλης ἔδει γενέσθαι τῆς
[39]	ἀστατοῦντι καὶ ἀλλοιουμένῳ ἐγκυματοῦσθαι βίῳ;	ἐπεὶ	οὖν παντὶ δῆλόν ἐστι τῷ
[32]	ὀνόματος ἢ τύπου ῥημάτων διαφέρεται.	ἐπεὶ	οὖν πᾶσα πρὸς αὐτὸν ἡ
[29]	ταῖς τῶν ἀνθρώπων προαιρέσεσι βλαστανούσης.	ἐπεὶ	οὖν πρὸς τὸ ἀκρότατον ἔφθασε
[35]	ἀποσωθῆναι τῷ θεῷ τὴν φύσιν.	ἐπεὶ	οὖν ῥυπτική τίς ἐστι δύναμις
[40]	παρὰ τὴν γινωσκομένην νοεῖν ὑποτίθεται.	ἐπεὶ	οὖν ταῦτα πρόκειται τῇ ἐλπίδι
[24]	δὲ ἡ τοῦ θανάτου καθαίρεσις.	ἐπεὶ	οὖν τῆς εὐθείας ὁδοῦ παρενεχθέντες
[6]	φύσεως πρὸς τὴν ὑπερκόσμιον συγκιρναμένης.	ἐπεὶ	οὖν τῆς νοητῆς κτίσεως προυποστάσης,
[21]	τροφῆς εἴδωλον ἐν λιμῷ γενέσθαι·	ἐπεὶ	οὖν τῆς πρὸς τὸ ὄντως
[35]	μένοντα καὶ δι´ ἀλλήλων κρατούμενα.	ἐπεὶ	οὖν τοῦ καθηγουμένου τῆς ζωῆς
[5]	ἀναχώρησις τοῦ ἐναντίου γίνεται γένεσις.	ἐπεὶ	οὖν τοῦτο τῆς αὐτεξουσιότητός ἐστι
[27]	τῆς ὑψηλῆς ἀξίας οὔτε κάτω	βλέπει	διὰ συγκρίσεως, οὔτε ἄνω· πάντα
[37]	τὸν ὄγκον τοῦ ἡμετέρου σώματος	βλέπει·	ἐν ἐμοὶ γὰρ ἐκεῖνα γενόμενα
[8]	ζωῆς χορηγὸς πρὸς ἄλλο τι	βλέπει,	καὶ οὐχ ὅπως ἂν ἐν
[32]	πᾶσα πρὸς αὐτὸν ἡ κτίσις	βλέπει,	καὶ περὶ αὐτόν ἐστι, καὶ
[37]	τινὰ τὸ σῶμα τὸ ἀνθρώπινον	βλέπει,	ὅτι ἐν τούτῳ ἐκεῖνο γινόμενον
[9]	καλὸν ἀμιγές ἐστι τοῦ ἐναντίου.	πρέπει	δὲ θεῷ πᾶν ὅ τι
[39]	τῆς γεννήσεως, μήποτε λάθῃ τῇ	ἐλλιπεῖ	φύσει καὶ δεομένῃ τοῦ ἀγαθύνοντος
[6]	κακίαν βρίσας, αὐτομάτως οἷόν τινι	βάρει	πρὸς τὸν ἔσχατον τῆς πονηρίας
[40]	ἐπιθρυλεῖς σεαυτῷ τὴν ἄνωθεν γέννησιν.	ἐρεῖ	πρὸς σὲ ἡ προφητεία ὅτι
[32]	συναίσθησιν ἄγει τὸ ἡνωμένον τῷ	μέρει,	οὕτως, καθάπερ ἑνός τινος ὄντος
[32]	ἂν εἴη καὶ ἐν τῷ	μέρει	τούτῳ μὴ τὸ μὲν βλέπειν,
[33]	προσμαρτυροῦντας δύναμιν ἀτονεῖν ἐν τῷ	μέρει	τούτῳ τὸ θεῖον οἴεσθαι πρὸς
[27]	διαφέρει τι ἀλλήλων ἐν τῷ	μέρει	τούτῳ, ὡς τὰ μὲν ἐφάπτεσθαι
[8]	ἡμετέρου σκεύους πλάστης, τῷ αἰσθητικῷ	μέρει,	τῷ κατὰ τὸ σῶμά φημι,
[20]	πρὸς τὸ κρεῖττον τὴν διάνοιαν	φέρει.	ἀκόλουθον τοίνυν ἐπὶ τῆς παρούσης
[6]	γὰρ ἡ ἀκολουθία τὸν λόγον	φέρει.	οὐκοῦν πάλιν ἀρχή τις ἡμῖν
[27]	ἐν ἑκατέρῳ τῶν στοιχείων ἐνδιαιτώμενα	διαφέρει	τι ἀλλήλων ἐν τῷ μέρει
[7]	τῆς κατ´ αὐτῶν κατηγορίας προστήσασθαι.	διαιρεῖ	γὰρ ἐν τῷ πρὸς Κορινθίους
[37]	τῇ οἰκονομίᾳ τῆς χάριτος ἑαυτὸν	ἐνσπείρει	διὰ τῆς σαρκός, ἧς ἡ
[23]	χιλιάσιν εὐωχουμένων, οἷς οὔτε οὐρανὸς	ἐπέρρει	τὸ μάννα, οὔτε ἡ γῆ
[35]	μιμούμεθα τῆς ὑπερεχούσης δυνάμεως ὅσον	χωρεῖ	ἡμῶν ἡ πτωχεία τῆς φύσεως,
[35]	τῶν ἀκολουθούντων τῷ καθηγουμένῳ οὐ	χωρεῖ	τὴν ἀκριβῆ μίμησιν δι´ ὅλων
[23]	ἐπιφανείας τοῦ ὕδατος ὑποχερσουμένης τῇ	βάσει,	καὶ διά τινος ἀσφαλοῦς ἀντιτυπίας
[5]	κατὰ τὸ ἴσον ἑκάτερος αὐτῶν	ἀποδοκιμάσει	ὡς ἀπίθανόν τε καὶ ἀπρεπῆ
[37]	τρόπον ἐν μετουσίᾳ τε καὶ	ἀνακράσει	τοῦ σώζοντος γίνεται. ὥσπερ γὰρ
[6]	καὶ ὥσπερ φαμὲν ἀντιδιαιρεῖσθαι τῇ	ὁράσει	τὴν πήρωσιν, οὐ καθ´ ἑαυτὴν
[26]	τῆς δικαιοσύνης τε καὶ σοφίας	ἐξετάσει	τῆς κατὰ τὴν οἰκονομίαν ταύτην
[35]	κατὰ τὸ λουτρὸν ἀναγεννήσεως ἐν	ἀναστάσει	γενέσθαι τὸν ἄνθρωπον, οὐ πρὸς
[37]	καθ´ ἑαυτὴν ἐν ἰδίᾳ τινὶ	ὑποστάσει	ζωὴν οὐκ ἔχει, ἀλλὰ διὰ
[2]	αὐτὴν ἐφ´ ἑαυτῆς ἐν ἰδιαζούσῃ	ὑποστάσει	θεωρουμένην, οὔτε χωρισθῆναι τοῦ θεοῦ,
[3]	μονάδι καταλαμβάνεται, καὶ διακέκριται τῇ	ὑποστάσει	καὶ οὐ διώρισται τῷ ὑποκειμένῳ.
[4]	ἐν οὐσίᾳ καὶ πνεῦμα ἐν	ὑποστάσει	λέγειν ὑφηγούμενον. ~Ἀλλὰ τὸ μὲν
[1]	τοῦ ζῇν κεχώρισται, οὐδὲ ἐν	ὑποστάσει	πάντως ἐστίν. ἀλλὰ μὴν ἀσεβὲς
[3]	ὑποκειμένῳ. ἄλλο γάρ τι τῇ	ὑποστάσει	τὸ πνεῦμα, καὶ ἕτερον ὁ
[1]	δυνατὸν ὁμολογοίη, τὸ ἀδύνατον πάντως	κατασκευάσει.	ἀλλὰ μὴν πόρρω τῆς περὶ
[1]	καὶ δυνάμεως ἐν τῇ αὐτῇ	προθέσει	θεωρουμένων, εἴπερ τὸ μέν τι
[5]	πως τὸ κακὸν ἔνδοθεν, τῇ	προαιρέσει	τότε συνιστάμενον, ὅταν τις ἀπὸ
[6]	φλόγα, οὕτως δι´ ἀπάτης τῇ	προαιρέσει	τοῦ ἀνθρώπου τὴν κακίαν ἐμμίξας
[8]	ἐσχάτης μικροψυχίας ἐστὶ τῶν τῇ	αἰσθήσει	τὸ καλὸν καὶ τὸ κακὸν
[40]	ἰδίως τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν ἐν	μεταποιήσει	γίνεται. ἦ γὰρ ἂν πρὸς
[37]	διεκρατεῖτο, τὸ δὲ σῶμα τῇ	ἐνοικήσει	τοῦ θεοῦ λόγου πρὸς τὴν
[39]	προδιαγνῶναι τῷ λογισμῷ, τίς αὐτῷ	λυσιτελήσει	πατὴρ καὶ ἐκ τίνος ἄμεινον
[0]	τὸν Σαβέλλιον, διὰ τῶν αὐτῶν	ὠφελήσει	καὶ τὸν Ἀνόμοιον, οὐδὲ ἡ
[8]	κατεργαζόμενος τῷ σύνδρομον ἔχειν τῇ	βουλήσει	τὴν δύναμιν, οὗ καὶ θέλημα
[2]	πᾶσαν πρόθεσιν σύνδρομον ἔχουσαν τῇ	βουλήσει	τὴν δύναμιν. ~Ὥστε τὸν ἀκριβῶς
[16]	γεγενῆσθαι τῇ τῆς φύσεως ἡμῶν	κινήσει,	δι´ ἧς ἥ τε ψυχὴ
[37]	ἐν τῷ εἶναι μένει, ἀπαύστῳ	κινήσει	τό τε λεῖπον πρὸς ἑαυτὴν
[8]	οὐδὲ γὰρ ἦν δυνατὸν ἐν	φρονήσει	εἶναι τὸν ἀπεστραμμένον τὴν φρόνησιν
[6]	κακίαν ἐν τῇ τοῦ ἀγαθοῦ	στερήσει	θεωρεῖσθαι λέγομεν, οἷόν τινα σκιὰν
[8]	ἀντεισαχθῆναι τὸν θάνατον, τῇ δὲ	στερήσει	τοῦ φωτὸς ἐπιγενέσθαι τὸ σκότος,
[7]	πᾶσα ἐν τῇ τοῦ ἀγαθοῦ	στερήσει	χαρακτηρίζεται, οὐ καθ´ ἑαυτὴν οὖσα,
[35]	κρίνοι, οὐδεμίαν ἐν τοῖς γινομένοις	εὑρήσει	διαφοράν, ἑκατέρου κατὰ τὸ τῆς
[1]	πατρὸς καταλήψεως, διὰ τῶν αὐτῶν	εὑρήσει	σημείων καὶ τὸν ἐξ ἐκείνου
[6]	λέγομεν, οἷόν τινα σκιὰν τῇ	ἀναχωρήσει	τῆς ἀκτῖνος ἐπισυμβαίνουσαν. ἐπειδὴ τοίνυν
[32]	ἐνισχύειν τε τοὺς μαθητὰς τῇ	προσφυσήσει	τοῦ πνεύματος, ἐπαγγέλλεσθαί τε καὶ
[34]	οὐδὲ μὴν ἄχρηστον εἶναί τις	φήσει	τὴν τῶν προσευχομένων σπουδήν, εἰ
[17]	τῶν διῃρημένων ἑνώσεως. ~Ἀλλ´ οὔπω	φήσει	τις λελύσθαι τὴν ὑπενεχθεῖσαν ἡμῖν
[6]	εὔλογον εὑρεθήσεται, ἣ καὶ τοῦτο	σαφηνίσει	τὸ ζήτημα. τοιοῦτόν τινα λόγον
[16]	τῶν διεστώτων καὶ ἐν τῇ	διακρίσει	τῶν συμπεπλεγμένων ἢ ἡνωμένων. ὅπερ
[16]	τίς ἐστιν ἔν τε τῇ	συγκρίσει	τῶν διεστώτων καὶ ἐν τῇ
[15]	πολλῶν ὄντων τῶν ἐν τῇ	κτίσει	θεωρουμένων οὐδὲν ἄλλο πρὸς τὸ
[10]	πάσῃ κατ´ ἐξουσίαν ἐφαπλοῦται τῇ	κτίσει,	καὶ μέχρις οὐρανῶν ἀνιοῦσα, καὶ
[0]	τῆς διδασκαλίας τρόπος ἐπὶ πάντων	ἁρμόσει	τῶν προσιόντων τῷ λόγῳ, ἀλλὰ
[37]	σώματι τὴν διαμονήν, βρώσει καὶ	πόσει	περικρατῶν τὴν ὑπόστασιν, ἡ δὲ
[37]	βρώσει ἄρτος, ἐν δὲ τῇ	πόσει	τὸ ὕδωρ ἐφηδυσμένον τῷ οἴνῳ,
[26]	κτίσεως, καὶ τῶν ἐν τῇ	καθάρσει	κεκολασμένων καὶ τῶν μηδὲ τὴν
[26]	παρὰ φύσιν κατεργασάμενος εὐεργετεῖ τῇ	καθάρσει	τὴν φύσιν, κἂν ἐπίπονος ἡ
[8]	ὥσπερ ἡ τῆς μυρμηκίας τομὴ	δριμύσσει	τὴν ἐπιφάνειαν· τὸ γὰρ παρὰ
[5]	ἐπὶ τῇ τῶν θείων ἀγαθῶν	ἀπολαύσει	γενόμενον ἔδει τι συγγενὲς ἐν
[35]	ὥστε τῆς κακίας ἐν τῇ	διαλύσει	τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς
[35]	φύσεως ἐν τῇ τῶν συμφυῶν	διαλύσει,	ψυχῆς τε λέγω καὶ σώματος,
[2]	ἐν τῇ καθ´ ἡμᾶς θεωροῦντες	φύσει.	ἀλλ´ ἐφ´ ἡμῶν μὲν τὸ
[5]	παρῇ τὸ ἀγαθὸν ἐν τῇ	φύσει,	ἀνύπαρκτόν τί ἐστι καθ´ ἑαυτὴν
[25]	ἐπανέλθοι; ~Τὸ δὲ ἐν τῇ	φύσει	γενέσθαι ἡμῶν τὴν θεότητα τοῖς
[33]	μετασκευάζει τὸ ἐν τῇ φθαρτῇ	φύσει	γενόμενον. ~Ἀλλὰ ζητοῦσιν ἀπόδειξιν τοῦ
[13]	αὐτὸν ἕνα τῶν ἐν τῇ	φύσει	δεικνυμένων οἴεσθαι. ἀνάγκη γὰρ πᾶσα
[8]	γὰρ παρὰ φύσιν ἐμφυὲν τῇ	φύσει	διά τινος συμπαθείας τῷ ὑποκειμένῳ
[29]	τῆς πονηρίας εἶδος ἐγκεκρυμμένον τῇ	φύσει.	διὰ τοῦτο οὐκ εὐθὺς μετὰ
[11]	μὲν γεγενῆσθαι θεὸν ἐν ἀνθρώπου	φύσει	διὰ τῶν ἱστορουμένων θαυμάτων οὐκ
[35]	λαβύρινθον ἀδιεξίτητον εἶναι τῇ ἀνθρωπίνῃ	φύσει,	εἰ μή τις τῆς αὐτῆς
[37]	τοῦτο κατέμιξεν ἑαυτὸν τῇ ἐπικήρῳ	φύσει,	ἵνα τῇ τῆς θεότητος κοινωνίᾳ
[39]	γεννήσεως, μήποτε λάθῃ τῇ ἐλλιπεῖ	φύσει	καὶ δεομένῃ τοῦ ἀγαθύνοντος ἑαυτὸν
[37]	καὶ λόγος, τῇ ἀνθρωπίνῃ συνανεκράθη	φύσει	καὶ ἐν τῷ σώματι τῷ
[24]	ὕψους, πῶς θεότης ἀνθρωπίνῃ συμπλακεῖσα	φύσει	καὶ τοῦτο γίνεται καὶ ἐκεῖνό
[16]	ἐπανέλθοιμεν ζωήν, τῆς ἐμμιχθείσης τῇ	φύσει	κακίας διὰ τῆς διαλύσεως ἡμῶν
[39]	βίῳ· τῇ γὰρ τῶν γεννώντων	φύσει	κατ´ ἀνάγκην ὁμογενές ἐστι καὶ
[16]	γενομένη πάσῃ συνδιεξῆλθε τῇ ἀνθρωπίνῃ	φύσει,	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ
[16]	τὸ δ´ ὅσον ἐν τῇ	φύσει	κατὰ τὸν ἴδιον εἱρμὸν πορευομένῃ
[15]	κακίᾳ, ἀλλ´ ἐν ἀνθρώπου γίνεται	φύσει,	μόνον δὲ ἀπρεπὲς καὶ αἰσχρὸν
[8]	οὐκ ἴσασιν ὅτι ἐκεῖνο τῇ	φύσει	μόνον ἐστὶν ἀγαθόν, οὗ ἡ
[5]	καὶ ἐν τῇ τῶν ἀλόγων	φύσει,	ὅσα τὸν ἔνυδρον καὶ ἐναέριον
[8]	τῷ σώματι, οὐ συμπεφυκὼς τῇ	φύσει.	οὐκοῦν ἐκ τῆς τῶν ἀλόγων
[8]	ἔχει τῇ τῶν ἐλπιζομένων ἀγαθῶν	φύσει.	οὔτε γὰρ ταῦτα, οὔτε ἐκεῖνα
[35]	κατ´ οἰκονομίαν ἐπῆκται τῇ ἀνθρωπίνῃ	φύσει	παρὰ τῆς θείας προνοίας ὁ
[29]	γέγονε καὶ τοῦ λυσιτελοῦντος τῇ	φύσει	προμηθείᾳ ἡ πρὸς τὴν εὐεργεσίαν
[5]	ἔδει τι συγγενὲς ἐν τῇ	φύσει	πρὸς τὸ μετεχόμενον ἔχειν. διὰ
[5]	ἦν ἐγκραθῆναί τι τῇ ἀνθρωπίνῃ	φύσει	συγγενὲς πρὸς τὸ θεῖον, ὡς
[35]	μεγάλην ἀνάστασιν, μεῖζον ὂν τῇ	φύσει,	τὰς ἀρχὰς ἐντεῦθεν καὶ τὰς
[28]	τὴν πρόνοιαν, δι´ ἑαυτῶν τῇ	φύσει	τὴν διαδοχὴν ἀντεισάγοντα. εἰ οὖν
[6]	οὐ καθ´ ἑαυτὴν οὖσαν τῇ	φύσει	τὴν πήρωσιν, ἀλλὰ προλαβούσης ἕξεως
[37]	οὐκ ἄλλην τινὰ παρεκαινοτόμησε τῇ	φύσει	τὴν σύστασιν, ἀλλὰ διὰ τῶν
[32]	ἅψασθαι καὶ ἀρχὴν δοῦναι τῇ	φύσει	τῆς ἀναστάσεως τῷ ἰδίῳ σώματι,
[29]	ἐπειδὴ τοίνυν ἅπαξ ἐνέσκηψε τῇ	φύσει	τῆς ἀνθρωπότητος ἡ τῆς κακίας
[6]	καταληφθείη ἐν τῇ τῶν ὄντων	φύσει	τῆς διαιρέσεως ταύτης ἔξω φερόμενον.
[10]	ἐξουσίαν γίνεται, τίς ἀνάγκη τῇ	φύσει	τῆς σαρκὸς τὴν θεότητα λέγειν
[5]	ἔδει πάντως ἔχειν ἐν τῇ	φύσει	τὸ αὐτοκρατὲς καὶ ἀδέσποτον, ὥστε
[21]	τὸ μὲν ἄτρεπτον εἶναι τῇ	φύσει,	τὸ δὲ μὴ οὕτως ἔχειν,
[0]	τὴν τελειότητα προσμαρτυροῦντος τῇ θείᾳ	φύσει,	τὸ διὰ πάντων αὐτὸν τῶν
[8]	περιετέθη τῇ εἰς ἀθανασίαν κτισθείσῃ	φύσει,	τὸ ἔξωθεν αὐτῆς περικαλύπτουσα, οὐ
[28]	ὅτι μόνον αἰσχρὸν τῇ ἑαυτοῦ	φύσει	τὸ κακόν ἐστι καὶ εἴ
[8]	τι δηλητήριον μέλιτι παραρτυθὲν τῇ	φύσει	τὸ κακὸν καταμίξαντες, καὶ διὰ
[1]	πᾶσα κατάλληλον εἶναι πιστεύειν τῇ	φύσει	τὸν λόγον, ὡς καὶ τὰ
[37]	ἐπάναγκες κατὰ τὸν δυνατὸν τῇ	φύσει	τρόπον τὴν ζωοποιὸν δύναμιν τῷ
[32]	διὰ πάντων ἥκειν καὶ τῇ	φύσει	τῶν ὄντων κατὰ πᾶν μέρος
[6]	τὸ μὲν κατάλληλον τῇ νοητῇ	φύσει	χωρίον ἡ λεπτὴ καὶ εὐκίνητός
[5]	καλῶν τὰς ἀφορμὰς ἐγκατασκευάσας τῇ	φύσει,	ὡς ἂν δι´ ἑκάστου καταλλήλως
[8]	πρὸς τὸ ἐξ ἀρχῆς κάλλος	ἀναστοιχειώσει	τὸ σκεῦος. ἐπειδὴ δὲ σύνδεσίς
[5]	γεγενῆσθαι λέγων· ἐν γὰρ τῇ	ὁμοιώσει	τῇ κατὰ τὴν εἰκόνα πάντων
[37]	ἂν τῇ πρὸς τὸ ἀθάνατον	ἑνώσει	καὶ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀφθαρσίας
[37]	δυνάμει ἦν, ἡγιάσθη δὲ τῇ	ἐπισκηνώσει	τοῦ λόγου τοῦ σκηνώσαντος ἐν
[37]	ἐστίν, ἔστι δὲ ἐν τῇ	βρώσει	ἄρτος, ἐν δὲ τῇ πόσει
[37]	καθ´ ἑαυτὸν σώματι τὴν διαμονήν,	βρώσει	καὶ πόσει περικρατῶν τὴν ὑπόστασιν,
[1]	δὲ παρ´ ἐκείνων ὁμολογούμενον ἱκανῶς	διαρθρώσει	τὸν ἡμέτερον λόγον. ὁ γὰρ
[6]	ἐλαίῳ διὰ τῆς ἐπινοίας ταύτης	ἀμαυρώσει	τὴν φλόγα, οὕτως δι´ ἀπάτης
[10]	τῶν ἀβύσσων ἐπιβατεύουσα, καὶ τῷ	πλάτει	τῆς οἰκουμένης ἐπερχομένη, καὶ πρὸς
[5]	γάρ τις ἀνάγκη τῆς ἀνθρωπίνης	ἐπεστάτει	ζωῆς, διεψεύσθη ἂν ἡ εἰκὼν
[26]	ἀφανισμὸν τοῦ παρὰ φύσιν κατεργασάμενος	εὐεργετεῖ	τῇ καθάρσει τὴν φύσιν, κἂν
[21]	ὑποζεύξαντος, πάντα μοι κατὰ ταὐτὸν	ἀναζήτει	τὰ ταῖς θείαις ὑπολήψεσι πρέποντα,
[15]	παρουσίας ὁ καθειργμένος τῷ σκότῳ,	ἐπεζήτει	τὸν λυτρωτὴν ὁ αἰχμάλωτος, τὸν
[27]	ὁ ἀνθρώπινος ἐπολιτεύετο βίος, πῶς	ἐπιζητεῖ	τις ἐκεῖθεν τῷ θεῷ περιπλακῆναι
[8]	βλέποντος αἰτίας ὁ ἥλιος. ~Ἀλλ´	ἀγανακτεῖ	πάντως ὁ πρὸς τὴν διάλυσιν
[32]	ἐν τῷ μυστηρίῳ μανθάνομεν, εἰ	κύπτει	πρὸς τὸν πεπτωκότα ὁ ἑστὼς
[2]	τοῦ λόγου τοῦ θεοῦ, ᾧ	παρομαρτεῖ,	δυναμένην· οὔτε πρὸς τὸ ἀνύπαρκτον
[12]	καθορᾶται, τί τὸ ἐμποδίζον τῇ	πίστει;	~Ἀλλά, φησί, γέννησίς τε καὶ
[30]	ἐπὶ τοὺς μὴ προσαχθέντας τῇ	πίστει	δικαιότερον ἂν τὸ τοιοῦτον ἔγκλημα
[16]	ταῖς περὶ θεοῦ ὑπολήψεσι τῇ	πίστει	συνεισιούσης; οὐδὲ γὰρ τὸν ἰατρὸν
[11]	τὸ πῶς τῇ περὶ τούτων	πίστει	συνεξετάζομεν. ἀλλὰ τὸ γεγενῆσθαι παραδεχόμενοι,
[3]	τοῦ λόγου παραδοχῇ καὶ τῇ	πίστει	τοῦ πνεύματος· τῶν δὲ ἑλληνιζόντων
[29]	χάριν οὐκ ἀρχομένην, ἀλλὰ τελειωθεῖσαν	θεραπεύει	τὴν νόσον. ~Εἰ δέ τις
[30]	μὴ δυνηθέντος πάντως; ὧν οὐθέτερον	καθαρεύει	τῆς μέμψεως. οὔτε γὰρ ἀβούλητον
[10]	οὐκ ἐναποκλειομένην τῇ ὕλῃ, τί	κωλύει	θείας φύσεως ἕνωσίν τινα καὶ
[23]	παρθενίας, καὶ ἄνωθεν ἐπιμαρτυρούσας τῷ	ὑπερφυεῖ	τῆς ἀξίας ἐκ τῶν ἀοράτων
[23]	τῆς ἀνωτάτω σοφίας τὴν ἀπόδειξιν	ἔχει.	~Ἀλλ´ ἐπιζητεῖν εἰκὸς τὸν τῇ
[8]	νοῦ καὶ διανοίας χώραν οὐκ	ἔχει.	ἀλλ´ ὅτι μὲν θεοῦ ἔργον
[37]	ἰδίᾳ τινὶ ὑποστάσει ζωὴν οὐκ	ἔχει,	ἀλλὰ διὰ τῆς ἐπιρρεούσης αὐτῇ
[40]	τῇδε λυπούντων τὴν αἴσθησιν ὁμοτίμως	ἔχει.	ἀλλὰ κἂν ἐπονομασθῇ τι τῶν
[4]	τοῦ θεοῦ λόγος τὴν ἰσχὺν	ἔχει.	ἀλλὰ μὴν ἀνενέργητά τε καὶ
[35]	δὲ πρὸς ἄλληλα τὴν συγγένειαν	ἔχει	γῆ τε καὶ ὕδωρ, μόνα
[37]	ἑαυτῆς σύστασιν οὐδὲν ἡμῖν γνώριμον	ἔχει,	διὰ δὲ τῆς ἐπεισαγομένης δυνάμεως
[6]	ὑποστὰν συγγενῶς πρὸς τὴν ἀλλοίωσιν	ἔχει,	διότι καὶ αὐτὴ τῆς κτίσεως
[21]	ᾧ ἡ πρόοδος στάσιν οὐκ	ἔχει,	διότι πέρας οὐδὲν τοῦ διεξο–
[8]	καὶ τὰ αἰνίγματα τὴν διδασκαλίαν	ἔχει.	ἐπειδὴ γάρ, φησίν, ἐν τοῖς
[24]	πλείονα τῆς δυνάμεως τὴν ἀπόδειξιν	ἔχει	ἢ τὰ μέγαλά τε καὶ
[37]	τὰς ἀφορμὰς ἐντεῦθεν τῆς σωτηρίας	ἔχει·	ἡ γὰρ πρὸς τὴν ζωὴν
[34]	παρεῖναι τὸ θεῖον οὐδεμίαν ἀμφιβολίαν	ἔχει.	~Ἡ δὲ εἰς τὸ ὕδωρ
[28]	τι πρὸς τὴν κακίαν οἰκείως	ἔχει.	ἡ δὲ τῆς φύσεως ἀκολουθία,
[21]	τινα νοῦν κατὰ τὴν ἀντιδιαστολὴν	ἔχει,	καθάπερ φαμὲν τῷ μὴ ὄντι
[28]	ἡ κατασκευὴ τοῦ σώματος ὁμοτίμως	ἔχει,	καὶ οὐδὲν ἐν ταύτῃ τῶν
[1]	καὶ ἀεὶ ἑστῶσα φύσις ἀίδιον	ἔχει	καὶ ὑφεστῶτα τὸν λόγον. εἰ
[39]	εἶναι προήκειν οἰκείως πρὸς ἑαυτὴν	ἔχει·	καὶ ὥσπερ ἐπὶ τῆς τῶν
[39]	τὰ μέλη πρὸς ἑαυτὰ συμφυῶς	ἔχει,	κἂν τὰ μὲν ὑποβεβηκότα, τὰ
[8]	παχύ τε καὶ γήινον οἰκείως	ἔχει,	κρείττων δὲ καὶ ὑψηλοτέρα τῶν
[26]	ἐπὶ τὸ κρεῖττον τὴν παραλλαγὴν	ἔχει.	ὁ μὲν γὰρ ἐπὶ διαφθορᾷ
[38]	τῆς γεννήσεως εἶδος κατ´ ἐξουσίαν	ἔχει,	ὅ τι περ ἂν ἕληται,
[33]	πιθανὸν ἐφευρίσκων. τί γὰρ κοινὸν	ἔχει	ὅρος ἀνθρώπου πρὸς τὴν ἐν
[35]	ἀρχὰς ἐντεῦθεν καὶ τὰς αἰτίας	ἔχει·	οὐ γάρ ἐστι δυνατὸν ἐκεῖνο
[15]	ἢ τὴν ζωὴν τὴν ἀντιδιαίρεσιν	ἔχει,	οὐ λίθος, οὐ ξύλον, οὐχ
[1]	ὤν, καὶ προαιρετικὴν πάντως δύναμιν	ἔχει·	οὐδὲν γὰρ ἀπροαίρετον τῶν ζώντων
[1]	οὖσα καὶ ἐπίκηρον τὸν λόγον	ἔχει,	οὕτως ἡ ἄφθαρτος καὶ ἀεὶ
[40]	οὐκ ἐν ὀλίγῳ τὴν παραλλαγὴν	ἔχει.	πῦρ γὰρ ἀκούων ἄλλο τι
[7]	πρὸς πονηρίαν ἡ φύσις ἐπιρρεπῶς	ἔχει.	ταῦτα γὰρ πάντα καὶ τὰ
[8]	ἐκ τοῦ ἴσου τὸ ἄφραστον	ἔχει	τῇ τῶν ἐλπιζομένων ἀγαθῶν φύσει.
[28]	τὰ δὲ γεννητικὰ τοῦ μέλλοντος	ἔχει	τὴν πρόνοιαν, δι´ ἑαυτῶν τῇ
[17]	τῆς χρηστότητος τοῦ θεοῦ κεκρυμμένην	ἔχει	τὴν ὠφέλειαν καὶ οὔπω διὰ
[15]	γέγονεν θεός, οὔτε γενέσθαι φύσιν	ἔχει,	τί ἐπαισχύνονται τῇ ὁμολογίᾳ τοῦ
[37]	ἕνωσις τὴν τῆς ζωῆς κοινωνίαν	ἔχει·	τὸ δὲ σῶμα ἕτερον τρόπον
[35]	ἡ φύσις, ἀλλ´ ὅσον δυνατῶς	ἔχει,	τοσοῦτον νῦν παραδεξαμένη, τὸ λεῖπον
[23]	πάντων κατὰ ταὐτὸν τὴν ἀπόδειξιν	ἔχει,	τοῦ ἀγαθοῦ, τοῦ σοφοῦ, τοῦ
[1]	ἐκεῖνον, παρ´ οὗ τὴν ὑπόστασιν	ἔχει·	τῷ δὲ ταῦτα δεικνύειν ἐν
[24]	τὸ ἐναντίον νοούμενον· οὐ γὰρ	ἔχει	φύσιν οὔτε σκότος διαμένειν ἐν
[35]	οἰκεῖόν τινα καὶ κατὰ φύσιν	ἔχει	χῶρον, τὴν γῆν, ἐν ᾗ
[39]	καὶ τὸ γινόμενον τὴν δύναμιν	ἔχει,	ὥστε τὸν μὲν ἄκτιστον ὁμολογοῦντα
[32]	πανταχοῦ εἶναι, καὶ ὅσα τοιαῦτα	περιέχει	ἡ ἱστορία, οὐδὲν τῆς ἐκ
[28]	τῆς φύσεως. τί οὖν ἀπρεπὲς	περιέχει	ἡμῶν τὸ μυστήριον, εἰ διὰ
[32]	εἰ μέν τινα καὶ ἕτερον	περιέχει	λόγον βαθύτερον, εἰδεῖεν ἂν οἱ
[32]	τούτου τοιαῦτα κατὰ τὸ ἀκόλουθον	περιέχει	ὁ λόγος, ὡς ὁμολογεῖσθαι καὶ
[38]	ᾠήθημεν ὅσον ἡ τοῦ εὐαγγελίου	περιέχει	φωνή, τὸ τὸν γεννώμενον κατὰ
[35]	αὐτῷ γενέσθαι τὸν ἄνθρωπον, ἕτερον	ἐμπεριέχει	μυστήριον. ἐπειδὴ γὰρ ὁ τῆς
[37]	διὰ τῆς ἐπιρρεούσης αὐτῇ δυνάμεως	συνέχει	τε ἑαυτὴν καὶ ἐν τῷ
[28]	λοιπὰ τῶν ὀργάνων τὴν παροῦσαν	συνέχει	τῶν ἀνθρώπων ζωήν, ἄλλα πρὸς
[16]	τε ψυχὴ πρὸς τὸ σῶμα	συντρέχει,	τό τε σῶμα τῆς ψυχῆς
[32]	ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ πᾶν γόνυ	κάμψει	ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων.
[32]	πλαγίας ἐκτάσεις λέγων. καὶ σαφέστερον	ἑτέρωθι	τὸ τοιοῦτον νόημα πρὸς Φιλιππησίους,
[23]	κεχείρωτο. διὰ τοῦτο περικαλύπτεται τῇ	σαρκὶ	ἡ θεότης, ὡς ἄν, πρὸς
[37]	λόγου τοῦ σκηνώσαντος ἐν τῇ	σαρκί.	οὐκοῦν ὅθεν ὁ ἐν ἐκείνῳ
[12]	ἀνερμήνευτον. ~Τοῦ δὲ θεὸν ἐν	σαρκὶ	πεφανερῶσθαι ἡμῖν ὁ τὰς ἀποδείξεις
[8]	ἐστι θάνατον· ὥσπερ γὰρ ἐν	σαρκὶ	τὸ τῆς αἰσθητῆς χωρισθῆναι ζωῆς
[34]	τοῦ θεὸν εἶναι τὸν ἐν	σαρκὶ	φανερωθέντα, τοῖς διὰ τῶν γινομένων
[35]	τοῦτο προκαθηγήσαιτο. μὴ δύνασθαι δέ	φημι	δίχα τῆς κατὰ τὸ λουτρὸν
[13]	ἴδιον τῆς σαρκικῆς ἐστὶ φύσεως.	φημὶ	κἀγώ. ἀλλὰ τὸ πρὸ τῆς
[20]	μετ´ ἀλλήλων κατανοῆσαι, τὸ σοφόν	φημι	καὶ τὸ δίκαιον. ~Τίς οὖν
[16]	τούτων, πρός τε τὸ αἰσθητόν	φημι	καὶ τὸ νοερὸν τοῦ ἀνθρωπίνου
[27]	διειλημμένης, τὸ κατὰ τὴν ἀρχήν	φημι	καὶ τὸ τέλος, καθ´ ἑκάτερον
[18]	ἡ διὰ τῶν πραγμάτων αὐτῶν	φημὶ	μαρτυρία. τίς γὰρ οὐκ οἶδεν
[36]	καὶ ὑπόθεσις γίνεται. μικρὸν δέ	φημι	τῇ εὐκολίᾳ τοῦ κατορθώματος. τίς
[8]	μέρει, τῷ κατὰ τὸ σῶμά	φημι,	τῆς κακίας καταμιχθείσης, διαλύσας τὴν
[39]	παντὶ τῆς αἱρέσεως, καλῶς ἔχειν	φημὶ	τὸν πρὸς τὴν γέννησιν τὴν
[35]	κατέστη τοῦ περιέχοντος. λαβύρινθον δέ	φημι	τροπικῶς τὴν ἀδιέξοδον τοῦ θανάτου
[40]	ὅτι Εἴ τινά τι ἐσυκοφάντησα,	ἀποδίδωμι	τετραπλασίονα. ἃ πρὸ τοῦ βαπτίσματος
[16]	ἡ ἀρχὴ τοῦ θανάτου ἐν	ἑνὶ	γενομένη πάσῃ συνδιεξῆλθε τῇ ἀνθρωπίνῃ
[32]	ἀνθρωπίνης ζωῆς διειλημμένης ἐν τῷ	ἑνὶ	γενόμενος τοῦ ἐφεξῆς μὴ προσήψατο,
[6]	κατερρύη τοῦ φθόνου ὁ ἐπὶ	μηδενὶ	κακῷ κτισθεὶς παρὰ τοῦ τὸ
[32]	τὸ μετ´ αὐτῶν εἶναι, καὶ	μηδενὶ	μέσῳ διατειχίζεσθαι, καὶ τῷ μὲν
[0]	θεότητος λόγος, οὐδεμιᾶς ἰδιότητος ἐν	οὐδενὶ	κατὰ τὸ εὔλογον εὑρισκομένης, ἀνάγκη
[23]	τοῖς ἀπ´ αἰῶνος ἱστορουμένοις, ἐν	οὐδενὶ	συνεγνώκει τοιοῦτον οὐδέν, οἷα καθεώρα
[8]	ἀνάκλησις, ἡ τοῦ πεπλανημένου χειραγωγία;	τίνι	ἄλλῳ ἢ τῷ κυρίῳ πάντως
[6]	πρὸς κακίαν βρίσας, αὐτομάτως οἷόν	τινι	βάρει πρὸς τὸν ἔσχατον τῆς
[7]	ἀρετὴν πολιτευομένοις προθείς, οὐκ ἀνάγκῃ	τινὶ	βιαίᾳ πρὸς τὸ ἑαυτῷ δοκοῦν
[27]	λόγῳ τῆς φύσεως, ἑτέρῳ δέ	τινι	γειτνιῶν καὶ εὔληπτον ἐκ τοῦ
[8]	τὴν ἐξ ἀρχῆς χάριν ἀνακληθῆναι;	τίνι	διέφερεν ἡ τοῦ πεπτωκότος ἀνόρθωσις,
[6]	τῆς νοητῆς φύσεως κάλλος, ἀρρήτῳ	τινὶ	δυνάμει συγκεκραμένον· δεινὸν ποιεῖται καὶ
[33]	ἐπιστήμης δεκτικόν· ἐκεῖνο δὲ ὑγρᾷ	τινὶ	ἐνθεωρεῖται ποιότητι, καὶ πλεῖον οὐδὲν
[10]	περιγραφῇ τῆς σαρκὸς καθάπερ ἀγγείῳ	τινὶ	ἡ ἀπειρία τῆς θεότητος περιελήφθη;
[6]	πάθους ὑπεκκαύματα ἦν· ἰσχύι δέ	τινι	καὶ βίᾳ δυνάμεως κατεργάσασθαι τὸ
[18]	παρουσίαν, ὡς οὐκ ἐν σοφίᾳ	τινὶ	καὶ λόγῳ γενομένην τῷ κρείττονι.
[20]	φανερουμένη; τὰ δὲ πεπραγμένα εἱρμῷ	τινὶ	καὶ τάξει δι´ ἀκολούθου προιόντα
[21]	δὲ οὐ τοιοῦτον, ἀλλ´ ἐπηνθισμένον	τινὶ	καλοῦ φαντασίᾳ· κριτήριον δὲ τούτων
[16]	πάλιν συνῆψε τὰ διακριθέντα, καθάπερ	τινὶ	κόλλῃ, τῇ θείᾳ λέγω δυνάμει,
[16]	πρώτην σύστασιν ἐμμιχθείσης οὕτω γενικωτέρῳ	τινὶ	λόγῳ τὴν νοερὰν οὐσίαν τῇ
[27]	γὰρ καθ´ ὅλου ἀπρόσιτον οὔ	τινι	μέν ἐστι προσιτόν, τῷ δὲ
[5]	ἀνθρωπίνης φύσεως ποιητής, οὐκ ἀνάγκῃ	τινὶ	πρὸς τὴν τοῦ ἀνθρώπου κατασκευὴν
[21]	εἰ μὴ ἐν ἑτερότητι τύχοι	τινί,	ταὐτὸν ἂν εἴη πάντως ἐκείνῳ,
[37]	τροφὴν τοῦ ἄρτου παραδεξάμενον λόγῳ	τινὶ	ταὐτὸν ἦν ἐκείνῳ, τῆς τροφῆς,
[1]	λόγος ὑπενεχθείη, πάλιν προσήκει διαστολῇ	τινὶ	τεχνικῇ καὶ τὴν περὶ τοῦτο
[33]	ἐκείνου λόγος ἐστὶν ὁ λογισμῷ	τινὶ	τὸ πιθανὸν ἐφευρίσκων. τί γὰρ
[28]	ἀκοῇ καὶ γλώσσῃ, ἢ ἄλλῳ	τινὶ	τῶν αἰσθητηρίων πρὸς τὸ διηνεκὲς
[30]	ἁμαρτημάτων ὁ ἀνθρώπινος βίος, ὑποδείγματί	τινι	τῶν γνωρίμων ὁδηγηθήτω πρὸς τὴν
[39]	ἀποστήσας τὴν πίστιν. ὁ γάρ	τινι	τῶν κτιστῶν ἑαυτὸν ὑποζεύξας λέληθεν
[22]	καὶ οὔτε αὐτοῖς οὔτε ἄλλῳ	τινὶ	ὑπὲρ ἐκείνων ἔξεστι τὴν ἐλευθερίαν
[37]	αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν ἐν ἰδίᾳ	τινὶ	ὑποστάσει ζωὴν οὐκ ἔχει, ἀλλὰ
[22]	τὸ δίκαιον; τὸ μὴ τυραννικῇ	τινὶ	χρήσασθαι κατὰ τοῦ κατέχοντος ἡμᾶς
[10]	εὐπρεπές ἐστι μόνον ἐν τῇ	εἰκόνι	δεξάμενος, τὸ ἀπεμφαῖνον ἀποποιείσθω· τὸν
[33]	πρὸς αὐτοὺς ἐροῦμεν, ὑγρότητι καὶ	εἰκόνι	θεοῦ; ἀλλ´ οὐδὲν ἐκεῖ τὸ
[35]	κακίας ἐν τῇ τῆς νεκρώσεως	εἰκόνι	τῇ γενομένῃ διὰ τοῦ ὕδατος
[35]	παρ´ ἡμῶν γινομένη ἐν τῷ	γείτονι	διατυποῦται στοιχείῳ. καὶ ὡς ἐκεῖνος
[6]	νοητὸν τὴν συγγένειαν, προμηθείᾳ δὲ	κρείττονι	πρὸς τὴν αἰσθητὴν κτίσιν γίνεταί
[31]	κατὰ γνώμην εἶναι, δυναστείᾳ δὲ	κρείττονι	τὰς ἀνθρωπίνας προαιρέσεις πρὸς τὸ
[18]	τινὶ καὶ λόγῳ γενομένην τῷ	κρείττονι.	τοῖς γὰρ μὴ λίαν ἀντιμαχομένοις
[26]	εἰς αἴσθησιν τῆς εὐεργεσίας ἔλθοι.	νυνὶ	γὰρ καθάπερ οἱ ἐπὶ θεραπείᾳ
[17]	τὸ προσδοκώμενον ἐν ὀφθαλμοῖς ἦν·	νυνὶ	δὲ ἀναμένει τοὺς ἐπερχομένους αἰῶνας,
[30]	πίστιν, πλείους ὄντες τῶν πεπιστευκότων	οἱ	ἀπειθήσαντες ἐμέμψαντο τὸν ἀπόστολον ἐφ´
[20]	ἀρρώστως διακειμένων πολλοὶ μὲν ἴσως	οἱ	βουλόμενοι μὴ ἐν κακοῖς εἶναι
[35]	τῶν καθαρσίων εἴδους οὐκ ἐπιδέονται·	οἱ	δὲ ταύτης ἀμύητοι τῆς καθάρσεως
[37]	τοῦ σώζοντος γίνεται. ὥσπερ γὰρ	οἱ	δηλητήριον δι´ ἐπιβουλῆς λαβόντες ἄλλῳ
[35]	πρὸς τὴν ὁπλιτικὴν ἐμπειρίαν ἀνάγονται	οἱ	δι´ ὧν βλέπουσιν πρὸς τὴν
[35]	τῷ πυρὶ καὶ τῷ ὕδατι,	οἱ	διὰ τοῦ ὕδατος τοῦ μυστικοῦ
[30]	κηρύγματος ὁμόγλωσσοι πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν	οἱ	διακονοῦντες τὸν λόγον ἐκ θείας
[12]	ἱστορία, εἰκότως τὸ μυστήριον ἡμῶν	οἱ	ἔξω τῆς πίστεως παρεγράφοντο· εἰ
[26]	εὐεργεσίας ἔλθοι. νυνὶ γὰρ καθάπερ	οἱ	ἐπὶ θεραπείᾳ τεμνόμενοί τε καὶ
[28]	τῆς εἰς τὸν βίον παρόδου	οἱ	ἐπισκεφθῆναι μὲν παρὰ τῆς θείας
[34]	ἔσται τὸ σπουδαζόμενον; καθάπερ γὰρ	οἱ	ἐπιφαῦσαι τὸν ἥλιον αὐτοῖς εὐχόμενοι
[26]	τὸ ἀλλότριόν τε καὶ ἀπόβλητον	οἱ	θεραπευταὶ τοῦ χρυσίου καταναλώσαντες πάλιν
[8]	φησίν, οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ, ἀλλ´	οἱ	κακῶς ἔχοντες. διὰ δὲ τὸ
[17]	νομοθετοῦσι τὸν τρόπον τῆς ἐπιμελείας	οἱ	κάμνοντες, οὐδὲ περὶ τοῦ τῆς
[0]	Ἀνόμοιος καὶ ὁ Μανιχαῖος καὶ	οἱ	κατὰ Μαρκίωνα καὶ Οὐαλεντῖνον καὶ
[18]	τοῦ θανάτου τὴν καταφρόνησιν, ἣν	οἱ	μεταστῆναι τῆς πίστεως παρὰ τῶν
[4]	Τῷ λόγῳ τοῦ κυρίου, φησίν,	οἱ	οὐρανοὶ ἐστερεώθησαν καὶ τῷ πνεύματι
[4]	ἐστερεώθησαν τῷ λόγῳ τοῦ κυρίου	οἱ	οὐρανοὶ καὶ αἱ δυνάμεις αὐτῶν
[34]	ἐσομένου τὸν θεὸν ἱκετεύουσιν, οὕτως	οἱ	πεπεισμένοι κατὰ τὴν ἀψευδῆ τοῦ
[4]	πάντως καὶ ἀνυπόστατα κἀκεῖνα κατασκευάσουσιν	οἱ	πρὸς τὴν ὁμοιότητα τοῦ παρ´
[22]	ἐπιβοήσασθαι, κἂν εὐπατρίδαι τινὲς ὦσιν	οἱ	πρὸς τὴν συμφορὰν ταύτην αὐτομολήσαντες·
[8]	φησίν, ἐν τοῖς ἀπηγορευμένοις ἐγένοντο	οἱ	πρῶτοι ἄνθρωποι καὶ τῆς μακαριότητος
[35]	τῶν ὁμοίων ὁδεύσαντας. καθάπερ γὰρ	οἱ	τὰς τῶν λαβυρίνθων πλάνας διεξελθεῖν
[9]	πῶς οὐκ ἐλεεινοὶ τῆς ἀλογίας	οἱ	τὸ καλὸν μὴ πρέπειν ἐπὶ
[7]	εἶναι λυσιτελέστερον ἦν. ταῦτα γὰρ	οἱ	τοῖς Μανιχαικοῖς δόγμασι δι´ ἀπάτης
[27]	πρὸς ἡμᾶς συνανάκρασιν. καθάπερ γὰρ	οἱ	τὸν ῥύπον τῶν ἱματίων ἐκπλύνοντες
[8]	χάριν εἶναι πιστεύεται. ὡς γὰρ	οἱ	τοὺς ἥλους τε καὶ τὰς
[32]	περιέχει λόγον βαθύτερον, εἰδεῖεν ἂν	οἱ	τῶν κρυπτῶν ἐπιίστορες. ὃ δ´
[8]	οὐ χρείαν γὰρ ἔχουσι, φησίν,	οἱ	ὑγιαίνοντες ἰατροῦ, ἀλλ´ οἱ κακῶς
[22]	καταδουλωσαμένῳ τὸν ἄνθρωπον. καθάπερ γὰρ	οἱ	χρημάτων τὴν ἑαυτῶν ἐλευθερίαν ἀποδόμενοι
[8]	καλὸν καὶ τὸ κακὸν διακρινόντων,	οἳ	οὐκ ἴσασιν ὅτι ἐκεῖνο τῇ
[30]	εἰ κατὰ κεφαλῆς τὴν καιρίαν	λάβοι,	οὐκ εὐθὺς συννεκροῦται τῇ κεφαλῇ
[37]	γε εἰ διὰ τοῦ οἴνου	λάβοι	τὴν δύναμιν πρὸς τὴν εἰς
[25]	ἂν ἐκ τοῦ εὐλόγου ξενισμὸν	ἐπαγάγοι.	τίς γὰρ οὕτω νήπιος τὴν
[39]	συγγενῆ καὶ ὁμόδουλον κτίσιν ἑαυτὸν	ἀπάγοι,	τῆς κάτωθεν, οὐ τῆς ἄνωθέν
[24]	καὶ οὐκ ἄν τινα ξενισμὸν	ἐπάγοι	τῇ ἀκοῇ τὸ λέγειν πᾶσαν
[0]	τέλεια διὰ τῶν αὐτῶν χαρακτηριζόμενα	λέγοι,	ἀνάγκη πᾶσα ἐπὶ τῶν μηδεμιᾷ
[0]	εἰ μὲν οὖν μὴ εἶναι	λέγοι,	ἐκ τῶν τεχνικῶς καὶ σοφῶς
[1]	ὁμωνύμως λέγεται λόγος. οὐκοῦν εἰ	λέγοι	καθ´ ὁμοιότητα τῶν παρ´ ἡμῖν
[15]	κατὰ τὸ ἐναντίον αὐτῇ νοεῖσθαι	λέγοι,	πλὴν τὸ κατὰ κακίαν νόημα.
[4]	τῆς ἑνότητος λόγος. ~Εἰ δὲ	ἀντιλέγοι	τούτοις ὁ Ἰουδαῖος, οὐκέτ´ ἂν
[24]	καθ´ ὁμοιότητα τῶν ἐμβριθῶν σωμάτων	ἴδοι	τὴν φλόγα, τὸ τοιοῦτον ἐν
[8]	τῶν ἀνθρώπων δημιουργὸν ὑπὸ μικροψυχίας	κατονομάζοι,	ἢ ἀγνοεῖν αὐτὸν τὸ ἐσόμενον
[39]	φύσεως, τῆς τοῦ πατρὸς λέγω,	νομίζοι	εἶναι τὸν υἱὸν ἢ τὸ
[39]	καὶ τὸν μονογενῆ θεὸν εἶναι	νομίζοι,	μάταιος ἂν εἴη ἐν ἐλπίδι
[5]	ἂν διὰ τῆς ἐγκειμένης δυνάμεως	γνωρίζοι	τε τὸ ὑπερκείμενον καὶ ἐν
[26]	εἴπερ εἰς αἴσθησιν τῆς εὐεργεσίας	ἔλθοι.	νυνὶ γὰρ καθάπερ οἱ ἐπὶ
[24]	εἰς τὴν ζωὴν τὸ τεθνηκὸς	ἐπανέλθοι;	~Τὸ δὲ ἐν τῇ φύσει
[26]	καὶ ἡ τῆς καύσεως ἀλγηδὼν	παρέλθοι,	χάριν εἴσονται τοῖς τὴν θεραπείαν
[28]	δημιουργὸν ἡ κατηγορία τῆς φύσεως	ἐπανίοι,	εἴ τι τῶν περὶ αὐτὴν
[23]	τὸ καθ´ ἕκαστον τῶν εὐαγγελικῶν	διεξίοι	θαυμάτων; ταύτην τοίνυν τὴν δύναμιν
[37]	κατὰ τὸν πυθμένα τὸ ἐγκείμενον	ὑπεξίοι,	οὐκ ἂν φυλάσσοι τὸ περὶ
[37]	ὅλον τὸ φύραμα πρὸς ἑαυτὴν	ἐξομοιοῖ,	οὕτως τὸ ἀθανατισθὲν ὑπὸ τοῦ
[6]	πάσης τῆς κτίσεως ἡ χάρις	διήκοι,	τῆς κάτω φύσεως πρὸς τὴν
[0]	πλέον καὶ ἔλαττον τὴν διαφορὰν	ἐξευρίσκοι,	διότι τὴν ἐλάττωσιν ὁ τῆς
[7]	αἰθρίας καθαρῶς περιλάμποντος ἑκουσίως τις	ὑποβάλοι	τοῖς βλεφάροις τὴν ὅρασιν, ἔξω
[22]	κρατοῦντι ποιήσασθαι πᾶν ὅπερ ἂν	ἐθέλοι	λύτρον ἀντὶ τοῦ κατεχομένου λαβεῖν.
[5]	τε καὶ τιμίων ὀνομάζειν τις	ἐθέλοι,	οὐ διοισόμεθα. ὅ τι γὰρ
[31]	ἔτι κατὰ τὸ εὔλογον ἢ	διαβάλλοι	τὸν ἀκόλαστον ἢ ἐπαινοίη τὸν
[0]	δὲ τὸ μὲν εἶναι μὴ	ἀμφιβάλλοι,	εἰς πλῆθος δὲ θεῶν ταῖς
[20]	γὰρ ἐπὶ τῶν ἀρρώστως διακειμένων	πολλοὶ	μὲν ἴσως οἱ βουλόμενοι μὴ
[40]	τὸ μετὰ τοῦτο σκοπεῖν, ὃ	πολλοὶ	τῶν προσιόντων τῇ τοῦ βαπτίσματος
[22]	χρημάτων τὴν ἑαυτῶν ἐλευθερίαν ἀποδόμενοι	δοῦλοι	τῶν ὠνησαμένων εἰσίν, αὐτοὶ πρατῆρες
[7]	ἀπόδειξιν ἔχοντα σαφῶς καθορᾶται. καί	μοι	δοκεῖ καλῶς ἔχειν τὸν ἀπόστολον
[40]	σωζομένων τὴν γέννησιν. ~Ἀλλ´ οὔ	μοι	δοκεῖ μέχρι τῶν εἰρημένων αὐτάρκη
[8]	τοῖς πρωτοπλάστοις ὁ κύριος· οὔ	μοι	δοκεῖ πρὸς τὰ τοιαῦτα δέρματα
[21]	ἐχθρῷ τῆς ζωῆς ὑποζεύξαντος, πάντα	μοι	κατὰ ταὐτὸν ἀναζήτει τὰ ταῖς
[10]	οὕτω καὶ ἐπὶ τούτου· καί	μοι	μηδεὶς τὸ φθαρτικὸν τοῦ πυρὸς
[39]	πατὴρ πάντων ἐστὶ πατήρ· ἐνταῦθά	μοι	νηφέτω τοῦ ἀκροατοῦ ἡ διάνοια,
[35]	ἴχνος ἑπόμενοι τῷ προάγοντι, οὕτω	μοι	νόησον καὶ τὸν τοῦ βίου
[37]	τοῦ ἡμετέρου σώματος βλέπει· ἐν	ἐμοὶ	γὰρ ἐκεῖνα γενόμενα αἷμα καὶ
[0]	ἴδιον ἤ, εἰ μηδὲν ἰδιαζόντως	καταλαμβάνοι	ἡ ἔννοια ἐφ´ ὧν τὸ
[4]	λόγῳ τοῦ κυρίου, φησίν, οἱ	οὐρανοὶ	ἐστερεώθησαν καὶ τῷ πνεύματι τοῦ
[4]	τῷ λόγῳ τοῦ κυρίου οἱ	οὐρανοὶ	καὶ αἱ δυνάμεις αὐτῶν ἐν
[8]	προσετέθη τραυμάτων. εἰ δὲ ἀθεράπευτος	μένοι,	ἐν τῷ μετὰ ταῦτα βίῳ
[35]	τῆς φύσεως, τὸ ὕδωρ τρὶς	ἐπιχεάμενοι	καὶ πάλιν ἀναβάντες ἀπὸ τοῦ
[32]	συμπαρεκτείνεσθαι· οὐ γὰρ ἄν τι	διαμένοι	ἐν τῷ εἶναι, μὴ ἐν
[37]	ἡμῖν γεῶδες ἐν τῷ ζῇν	διαμένοι·	ὥσπερ διὰ τῆς στερρᾶς τε
[18]	ἀναγκαζόμενοι φανερῶς ἐπεδείξαντο, ἀντ´ οὐδενὸς	δεξάμενοι	τὰς τοῦ σώματος αἰκίας, καὶ
[37]	τοῦ διαλύοντος τὴν φύσιν ἡμῶν	ἀπογευσάμενοι	πάλιν ἀναγκαίως καὶ τοῦ συνάγοντος
[35]	μυστικοῦ τὸν τῆς κακίας ῥύπον	ἀποκλυσάμενοι	τοῦ ἑτέρου τῶν καθαρσίων εἴδους
[40]	εἰ, καθώς φησιν ὁ προφήτης,	λουσάμενοι	τῷ μυστικῷ τούτῳ λουτρῷ καθαροὶ
[0]	αἱρέσεις πλανωμένων ἰδίαις ἕκαστος ὑπολήψεσι	προειλημμένοι	ἀναγκαίαν ποιοῦσι τὴν πρὸς τὰς
[22]	οἱ χρημάτων τὴν ἑαυτῶν ἐλευθερίαν	ἀποδόμενοι	δοῦλοι τῶν ὠνησαμένων εἰσίν, αὐτοὶ
[18]	τῆς πίστεως παρὰ τῶν τυράννων	ἀναγκαζόμενοι	φανερῶς ἐπεδείξαντο, ἀντ´ οὐδενὸς δεξάμενοι
[7]	τῆς σωματικῆς ἀπολαύσεως τὸ ἀγαθὸν	ὁριζόμενοι	διὰ τὸ πάθεσι καὶ ἀρρωστήμασιν
[26]	ἐπὶ θεραπείᾳ τεμνόμενοί τε καὶ	καιόμενοι	χαλεπαίνουσι τοῖς θεραπεύουσι, τῇ ὀδύνῃ
[20]	διακειμένων πολλοὶ μὲν ἴσως οἱ	βουλόμενοι	μὴ ἐν κακοῖς εἶναι τὸν
[26]	γὰρ καθάπερ οἱ ἐπὶ θεραπείᾳ	τεμνόμενοί	τε καὶ καιόμενοι χαλεπαίνουσι τοῖς
[35]	τινος ἐμπείρως ἔχοντος ἐπιτύχοιεν, κατόπιν	ἑπόμενοι	τὰς ποικίλας τε καὶ ἀπατηλὰς
[35]	ἂν διεξελθόντες, μὴ κατ´ ἴχνος	ἑπόμενοι	τῷ προάγοντι, οὕτω μοι νόησον
[26]	θεραπεύουσι, τῇ ὀδύνῃ τῆς τομῆς	δριμυσσόμενοι,	εἰ δὲ τὸ ὑγιαίνειν διὰ
[35]	εὔρυθμόν τε καὶ ἐνόπλιον κίνησιν	παιδευόμενοι,	ὁ δὲ μὴ πράττων τὸ
[11]	πίστει συνεξετάζομεν. ἀλλὰ τὸ γεγενῆσθαι	παραδεχόμενοι,	ἀπολυπραγμόνητον τὸν τρόπον τῆς τοῦ
[34]	οἱ ἐπιφαῦσαι τὸν ἥλιον αὐτοῖς	εὐχόμενοι	τῷ θεῷ οὐδὲν ἀμβλύνουσι τὸ
[34]	τὸν θεὸν ἱκετεύουσιν, οὕτως οἱ	πεπεισμένοι	κατὰ τὴν ἀψευδῆ τοῦ ἐπαγγειλαμένου
[28]	δὲ τὸν τῆς ἐπισκέψεως τρόπον	δυσαρεστούμενοι,	οὐκ εἰδότες ὅτι πᾶσα πρὸς
[40]	δοκεῖν μόνον, οὐχὶ τῷ ὄντι	γεννώμενοι.	ἡ γὰρ διὰ τῆς ἀναγεννήσεως
[40]	ὁ μετὰ τὴν μύησιν βίος	συμβαίνοι	τῷ ἀμυήτῳ βίῳ, κἂν τολμηρὸν
[9]	καὶ κακίας ἀπηλλαγμένου, πῶς οὐκ	ἐλεεινοὶ	τῆς ἀλογίας οἱ τὸ καλὸν
[35]	ἐν ἑκατέρῳ δύναμιν τὰ γινόμενα	κρίνοι,	οὐδεμίαν ἐν τοῖς γινομένοις εὑρήσει
[20]	ἐν κακοῖς εἶναι τὸν κείμενον,	μόνοι	δὲ τὴν ἀγαθὴν ὑπὲρ τῶν
[35]	οὖν τις πρὸς τὸ εἰκὸς	βλέποι	καὶ κατὰ τὴν ἐν ἑκατέρῳ
[32]	ἀκριβείας καταμαθὼν τὸ μυστήριον εὐλογώτερον	εἴποι	μὴ διὰ τὴν γένεσιν συμβεβηκέναι
[8]	τοῖς ἀπηγορευμένοις ἐγένοντο οἱ πρῶτοι	ἄνθρωποι	καὶ τῆς μακαριότητος ἐκείνης ἀπεγυμνώθησαν,
[40]	λουσάμενοι τῷ μυστικῷ τούτῳ λουτρῷ	καθαροὶ	τὰς προαιρέσεις γενοίμεθα, τὰς πονηρίας
[5]	κακῶν, ἀδέσποτόν τε καὶ ἄνετόν	σοι	κατασκευάσας τὴν φύσιν, ἀλλ´ ἡ
[40]	τῆς προαιρέσεως καὶ τὸν ἐν	σοὶ	ὄντα θεόν, δεῖξον ἐν σεαυτῷ
[11]	θεότης πρὸς τὸ ἀνθρώπινον, ὥρα	σοι	πρὸ τούτου ζητεῖν τί πρὸς
[13]	οὖν τοῦτο τῆς θεότητος ἔστω	σοι	τοῦ φανέντος ἀπόδειξις, τὸ μὴ
[5]	τὸ καταθύμιον, οὐχ ὁ θεός	σοι	τῶν παρόντων ἐστὶν αἴτιος κακῶν,
[40]	γὰρ μὴ γέγονας, οὐκ εἶ.	Ὅσοι	ἔλαβον αὐτόν, φησὶ περὶ τῶν
[37]	τὸ ἐγκείμενον ὑπεξίοι, οὐκ ἂν	φυλάσσοι	τὸ περὶ τὸν ὄγκον ἑαυτοῦ
[30]	τὴν πρώτην ἀρχὴν τοῦ κηρύγματος	ὁμόγλωσσοι	πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν οἱ διακονοῦντες
[5]	τῆς θείας ἀιδιότητος εἴη. ταῦτά	τοι	περιληπτικῇ φωνῇ δι´ ἑνὸς ῥήματος
[18]	λύσιν τοῖς προλαβοῦσι συμβαίνουσαν. ~Καί	τοι	περιττὸν ἴσως ἐστὶ θεὸν ἐπιδεδημηκέναι
[8]	κακὸν οἰκειότητα κατ´ ἀνάγκην ἐπακολουθοῦσιν	ἄρρητοί	τινες καὶ ἀνέκφραστοι ἀλγηδόνες, ὧν
[35]	οὐκ ἐπιδέονται· οἱ δὲ ταύτης	ἀμύητοι	τῆς καθάρσεως ἀναγκαίως τῷ πυρὶ
[35]	ἂν τὸ γινόμενον κατορ– θωθείη,	καίτοι,	εἰ πρὸς τὸ πέρας ἡ
[26]	τὴν προτιμοτέραν ὕλην· οὐκ ἄπονος	μέντοι	γίνεται ἡ διάκρισις, χρόνῳ τοῦ
[3]	τὴν θεογνωσίαν διδασκαλίας λαμβάνειν, μὴ	μέντοι	δύνασθαι λόγῳ διασαφεῖν τὴν ἀνέκφραστον
[8]	ἀνάγκην ἐπακολουθοῦσιν ἄρρητοί τινες καὶ	ἀνέκφραστοι	ἀλγηδόνες, ὧν ἡ διήγησις ἐκ
[8]	πρόεισιν, εἰ μὲν κατὰ φύσιν	πράττοι,	πρὸς τὸ κρεῖττον αὐτοῖς τῆς
[22]	ἀποδόμενοι δοῦλοι τῶν ὠνησαμένων εἰσίν,	αὐτοὶ	πρατῆρες ἑαυτῶν καταστάντες, καὶ οὔτε
[8]	ἐν τοῖς ἀπηγορευμένοις ἐγένοντο οἱ	πρῶτοι	ἄνθρωποι καὶ τῆς μακαριότητος ἐκείνης
[1]	ὅθεν ἐστίν, οὐκέτ´ ἂν ἡμῖν	κινδυνεύοι	τὸ μυστήριον ταῖς Ἑλληνικαῖς μαχόμενον
[16]	καὶ τῆς ψυχῆς διάζευξιν πάθος	προσαγορεύοι,	πολὺ πρότερον δικαῖος ἂν εἴη
[5]	πρὸς τὸ οἰκεῖον τὴν ἐπιθυμίαν	ἔχοι.	ἐπεὶ οὖν ἓν τῶν περὶ
[5]	πρὸς τὸ οἰκεῖον τὴν ἔφεσιν	ἔχοι.	καὶ γὰρ καὶ ἐν τῇ
[20]	μόνας ἀγαθὸν εἶναι, καλῶς ἂν	ἔχοι	καὶ ἐπὶ τοῦ λόγου τῆς
[32]	τὴν ὀνομασίαν διαφερόμεθα, καλῶς ἂν	ἔχοι	καὶ περὶ τούτου βραχέα διεξελθεῖν.
[13]	εἰς φθορὰν ἀλλοιώσεως, καλῶς ἂν	ἔχοι	κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἐπὶ τὸ
[37]	ἀμφιβολίαν περὶ τοῦ προκειμένου νοήματος	ἔχοι,	μικρόν τι προσήκει παρασχολῆσαι τὸν
[1]	δύναιτο, πρὸς δέ τι ἀδυνάτως	ἔχοι·	πάντα δὲ δυναμένην τὴν τοῦ
[19]	παρουσίας ποιεῖσθαι τεκμήρια, καλῶς ἂν	ἔχοι	περὶ τῶν ἀνθυπενεχθέντων ἡμῖν ἰδίᾳ
[12]	οὐκ ἄν τις ἑτέραν ἀπόδειξιν	ἔχοι,	πλὴν τῆς δι´ αὐτῶν τῶν
[0]	ἡ διάλεξις ᾖ, καλῶς ἂν	ἔχοι	ταύτην ποιεῖσθαι τοῦ λόγου τὴν
[6]	τοῦ καλοῦ κατὰ τὸ ἴσον	μετέχοι	καὶ μηδὲν τῶν ὄντων ἀμοιροίη
[0]	θεοπρεπὲς νόημα τῇ θεωρίᾳ προσκείμενον	τύχοι,	ἐν παντὶ τὴν τελειότητα θεωρεῖσθαι
[21]	μιμούμενον, εἰ μὴ ἐν ἑτερότητι	τύχοι	τινί, ταὐτὸν ἂν εἴη πάντως
[34]	ἀπόδειξιν τοῦ παρεῖναι τὸ θεῖον	ἐπὶ	ἁγιασμῷ τῶν γινομένων καλούμενον. ὁ
[40]	τῶν γνωρισμάτων μετεποιήθη. τὸ γὰρ	ἐπὶ	ἀνακαινισμῷ καὶ μεταβολῇ τῆς φύσεως
[18]	ἄλλα τοῖς θεραπευταῖς τῶν δαιμόνων	ἐπὶ	ἀπάτῃ σφῶν αὐτῶν καὶ τῶν
[8]	εὐεργετουμένῳ τὴν ἴασιν, πλὴν οὐκ	ἐπὶ	βλάβῃ τοῦ ὑπομένοντος τὴν τομὴν
[27]	εἰ οὖν τὸ μὲν κάμνον	ἐπὶ	γῆς ἦν, ἡ δὲ θεία
[2]	λόγου δύναμιν ἐν ἑαυτῇ φανεροῦσα.	ἐπὶ	δὲ τῆς θείας φύσεως τὸ
[1]	ἡ δύναμις, ἀπαγὴς ὁ λόγος.	ἐπὶ	δὲ τῆς ὑπερκειμένης φύσεως τῷ
[35]	τῆς ἀλλοτρίας ἐπιμιξίας καθαρεύουσα γένοιτο·	ἐπὶ	δὲ τῶν ἀκολουθούντων τῷ καθηγουμένῳ
[26]	παραλλαγὴν ἔχει. ὁ μὲν γὰρ	ἐπὶ	διαφθορᾷ τῆς φύσεως τὴν ἀπάτην
[18]	τοῦ σώματος αἰκίας, καὶ τὴν	ἐπὶ	θανάτῳ ψῆφον, οὐκ ἂν ὑποστάντες
[9]	οἱ τὸ καλὸν μὴ πρέπειν	ἐπὶ	θεοῦ δογματίζοντες; ~Ἀλλὰ μικρόν, φησί,
[24]	καὶ εὐσεβὲς νόημα δεῖ πάντως	ἐπὶ	θεοῦ πιστεύεσθαι, καὶ συνηρτῆσθαι δι´
[26]	ἔλθοι. νυνὶ γὰρ καθάπερ οἱ	ἐπὶ	θεραπείᾳ τεμνόμενοί τε καὶ καιόμενοι
[40]	ζῷον εὐδοκίας, ὑπερβαίνει ἀνομίας, μετανοεῖ	ἐπὶ	κακίας· χρηστὸς κύριος τοῖς σύμπασι,
[8]	ὁ ἄνθρωπος, καλόν τε καὶ	ἐπὶ	καλλίστοις γενόμενον, οὐ μόνον ἐκ
[40]	εἶδεν, οὔτε οὖς ἤκουσεν, οὔτε	ἐπὶ	καρδίαν ἀνθρώπου ἀνέβη; οὔτε μὴν
[19]	εὐσεβεῖς περὶ τοῦ θεοῦ ὑπολήψεις	ἐπὶ	κεφαλαίων διεξελθεῖν; ~Οὐκοῦν ὁμολογεῖται παρὰ
[24]	θάνατον εἶναι ζωῆς ἐνεργούσης. οὐκοῦν	ἐπὶ	κεφαλαίων τοῦ μυστηρίου τὴν ἀκολουθίαν
[26]	χρυσίου τὸ ἐκτακῆναι αὐτὸ τὸ	ἐπὶ	λύμῃ τοῦ κάλλους ἐγκείμενον· κατὰ
[6]	τὴν ἐπιβουλὴν κατασταίη. καὶ ὥσπερ	ἐπὶ	λύχνου τοῦ πυρὸς τῆς θρυαλλίδος
[35]	ἀλλότριον ἀναστοιχειωθῆναι τὸν ἄνθρωπον. ἀλλ´	ἐπὶ	μὲν τοῦ καθηγουμένου τῆς σωτηρίας
[5]	ἀντιλεγόντων ἐστὶ συγκαταθέσεως. ὁ γὰρ	ἐπὶ	μετουσίᾳ τῶν ἰδίων ἀγαθῶν ποιήσας
[6]	πάθος κατερρύη τοῦ φθόνου ὁ	ἐπὶ	μηδενὶ κακῷ κτισθεὶς παρὰ τοῦ
[23]	γυμνοῦντος τοῖς παροδεύουσι κατὰ τὴν	ἐπὶ	Μωσέως θαυματουργίαν, ἀλλ´ ἄνω τῆς
[29]	τὴν θεραπείαν· οὔπω γὰρ τῶν	ἐπὶ	Νῶε καταφθαρέντων ἡ κακία ἐξέλαμψεν,
[30]	μυστηρίου προφέρεσθαι· εἰ δὲ ὁμότιμος	ἐπὶ	πάντας ἡ κλῆσις, οὔτε ἀξίας,
[30]	πίστις, διὰ τί, φασίν, οὐκ	ἐπὶ	πάντας ἡ χάρις; εἰ μὲν
[30]	καὶ τί δήποτε, φασίν, οὐκ	ἐπὶ	πάντας ἦλθεν ἡ χάρις, ἀλλὰ
[0]	ὁ αὐτὸς τῆς διδασκαλίας τρόπος	ἐπὶ	πάντων ἁρμόσει τῶν προσιόντων τῷ
[16]	ἀρχὴ τῆς ἀναστάσεως δι´ ἑνὸς	ἐπὶ	πᾶσαν διατείνει τὴν ἀνθρωπότητα. ὁ
[26]	ἅμα καὶ ἀγαθὸς καὶ σοφὸς	ἐπὶ	σωτηρίᾳ τοῦ καταφθαρέντος τῇ ἐπινοίᾳ
[5]	οὕτως οὖν καὶ τὸν ἄνθρωπον	ἐπὶ	τῇ τῶν θείων ἀγαθῶν ἀπολαύσει
[16]	ἀνθρώπινον χάρις ἀνακληθείη, καὶ πάλιν	ἐπὶ	τὴν ἀίδιον ἐπανέλθοιμεν ζωήν, τῆς
[29]	ὑφέρπῃ τοὺς πόρους, πρὶν ἅπαν	ἐπὶ	τὴν ἐπιφάνειαν ἐκκαλυφθῆναι τὸ παρὰ
[32]	σωματικὴν ὑποδύεται γένεσιν, ἀλλ´ ἡμᾶς	ἐπὶ	τὴν ζωὴν ἐκ τοῦ θανάτου
[35]	μετὰ τὴν ὑπόγειον θέσιν τριταῖος	ἐπὶ	τὴν ζωὴν πάλιν ἀνέδραμεν, οὕτω
[28]	μία ἐστί, δι´ ἧς παράγεται	ἐπὶ	τὴν ζωὴν τὸ γεννώμενον, τίνα
[35]	ἐν τῷ θανάτῳ καταδυείς, πάλιν	ἐπὶ	τὴν ἰδίαν ἀναλύειν μακαριότητα. εἰ
[15]	σκότος καὶ θάνατος· οὕτω καὶ	ἐπὶ	τῆς ἀρετῆς οὐκ ἄν τις
[10]	τῆς θεότητος περιελήφθη; οὐδὲ γὰρ	ἐπὶ	τῆς ἡμετέρας ζωῆς ἐντὸς κατακλείεται
[27]	ἀσχολία. τὸ μὲν γὰρ ἀπρεπὲς	ἐπὶ	τῆς θεότητος ἴσον, εἴπερ ὅλως
[10]	λαβεῖν; ὡς γὰρ τὸ πῦρ	ἐπὶ	τῆς λαμπάδος ὁρᾶται τῆς ὑποκειμένης
[38]	ὃν δι´ ὀλίγου μὲν καὶ	ἐπὶ	τῆς παρούσης ἐκθησόμεθα πραγματείας. τοῖς
[20]	τὴν διάνοιαν φέρει. ἀκόλουθον τοίνυν	ἐπὶ	τῆς παρούσης οἰκονομίας μὴ τὸ
[39]	εἰς ὅ τι προέλθῃ, ἀλλ´	ἐπὶ	τῆς τελειότητος τοῦ ἀγαθοῦ μένον
[39]	πρὸς ἑαυτὴν ἔχει· καὶ ὥσπερ	ἐπὶ	τῆς τῶν σωμάτων κατασκευῆς πάντα
[10]	λόγος μὲν διακρίνει τό τε	ἐπὶ	τῆς ὕλης πῦρ καὶ τὴν
[2]	ἐκ τῶν καθ´ ἡμᾶς ἀναγωγικῶς	ἐπὶ	τῆς ὑπερκειμένης ἔγνωμεν φύσεως, κατὰ
[27]	γίγνοιτο. ἀλλ´ ὁ ἀληθὴς λόγος	ἐπὶ	τῆς ὑψηλῆς ἀξίας οὔτε κάτω
[24]	οὐκ ἄν τις θαύματος ἄξιον	ἐπὶ	τῆς φλογὸς ἡγήσαιτο τὸ φυσικῶς
[8]	ζωῆς προσαγορεύομεν θάνατον, οὕτως καὶ	ἐπὶ	τῆς ψυχῆς τὸν τῆς ἀληθοῦς
[21]	ἐφ´ ἑαυτῆς μένειν ἀκίνητον, ἀλλ´	ἐπί	τι πάντως ἡ προαίρεσις ἵεται,
[32]	πρὸς τὸν πεπτωκότα ὁ ἑστὼς	ἐπὶ	τὸ ἀνορθῶσαι τὸν κείμενον; ὁ
[24]	τῆς τοῦ πυρὸς οὐσίας ἡ	ἐπὶ	τὸ ἄνω φορά, καὶ οὐκ
[24]	ὄντων οἰκονομία τοσοῦτον ὅσον ἡ	ἐπὶ	τὸ ἀσθενὲς τῆς φύσεως ἡμῶν
[35]	γὰρ ὅσα δι´ ἀναστάσεως τὴν	ἐπὶ	τὸ εἶναι πάλιν ἐπάνοδον δέχεται,
[21]	τῆς κατὰ τὸ φαινόμενον ἀπάτης	ἐπὶ	τὸ ἐναντίον ἡμᾶς ἀπορρυῆναι, οἷόν
[13]	ἂν ἔχοι κατὰ τὸ ἀκόλουθον	ἐπὶ	τὸ ἕτερον τῇ ἀπιστίᾳ χρήσασθαι,
[27]	κτίσις πᾶσα κατὰ τὸ ἴσον	ἐπὶ	τὸ κάτω ἀφέστηκε, καὶ ὁμοτίμως
[24]	φυσικῶς ἐνεργούμενον· εἰ δὲ ῥέουσαν	ἐπὶ	τὸ κάτω καθ´ ὁμοιότητα τῶν
[24]	τῆς κινήσεως ἐκβαίνει τὴν φύσιν,	ἐπὶ	τὸ κάτω φερόμενον· οὕτως καὶ
[39]	ἂν εἴη ἐν ἐλπίδι τῆς	ἐπὶ	τὸ κρεῖττον μεταστάσεως, πρὸς ἑαυτὸν
[26]	ὁ δὲ σκοπὸς τῶν γιγνομένων	ἐπὶ	τὸ κρεῖττον τὴν παραλλαγὴν ἔχει.
[35]	τῆς τοιαύτης μυήσεως· ἀλλὰ τὴν	ἐπὶ	τὸ μακάριόν τε καὶ θεῖον
[11]	τρόπον, οὕτω κἀκεῖ διαφέρειν μὲν	ἐπὶ	τὸ μεγαλοπρεπέστερον τὴν θείαν φύσιν
[23]	τὴν ἠρέμα διὰ τῶν θαυμάτων	ἐπὶ	τὸ μεῖζον διαλάμπουσαν δύναμιν κατανοήσας,
[32]	τῆς φύσεως ἐκ τοῦ μέρους	ἐπὶ	τὸ ὅλον συνεκδιδομένη. τί οὖν
[6]	ἀξίαν ὡμοιωμένη. τὸ δ´ ὅπως	ἐπὶ	τὸ πάθος κατερρύη τοῦ φθόνου
[32]	φύσεως, ἡ τοῦ μέρους ἀνάστασις	ἐπὶ	τὸ πᾶν διεξέρχεται, κατὰ τὸ
[16]	τῆς ἀρχῆς κατὰ τὸ ἀκόλουθον	ἐπὶ	τὸ πέρας εὐοδουμένης. ἐν γὰρ
[29]	ἀρχαῖς οὔσης τῆς κακίας τὴν	ἐπὶ	τὸ πλέον αὐτῆς πρόοδον ὑπετέμετο;
[23]	γινομένην, τήν τε τῶν τεθνηκότων	ἐπὶ	τὸν βίον ἀνάλυσιν, καὶ τὴν
[28]	λέγει, ἡ δὲ τοῦ ἀνθρώπου	ἐπὶ	τὸν βίον εἴσοδος μία ἐστί,
[28]	διαβολῆς, ἢ οὕτω γ´ ἂν	ἐπὶ	τὸν δημιουργὸν ἡ κατηγορία τῆς
[33]	ἀκόλουθον ἦν τῆς πρώτης γενέσεως	ἐπὶ	τὸν θνητὸν παραγούσης βίον ἑτέραν
[30]	τὸ τοιοῦτον ἔγκλημα μετατεθείη, οὐκ	ἐπὶ	τὸν κεκληκότα πρὸς συγκατάθεσιν. οὐδὲ
[39]	χωρῆσαι τοῦ μυστηρίου τὸν λόγον	ἐπὶ	τὸν μητρῷον κόλπον τοῖς λογισμοῖς
[12]	τῶν ὄντων καταλαμβάνομεν, οὕτως καὶ	ἐπὶ	τοῦ διὰ σαρκὸς ἡμῖν φανερωθέντος
[34]	ἐπιτελεῖσθαι τὸ ἐνεργούμενον. εἰ γὰρ	ἐπὶ	τοῦ ἑτέρου τῆς ἀνθρωποποιίας εἴδους
[1]	ἐκ τῆς ὁμωνυμίας τοιαύτην καὶ	ἐπὶ	τοῦ θεοῦ τὴν ζωὴν ἢ
[20]	τῶν θεοπρεπῶν ὑπολήψεων. ζητοῦμεν πάντως	ἐπὶ	τοῦ θεοῦ τῆς ἀγαθότητος τὰ
[32]	ἀναστάσεως συνεπαρθεὶς τῇ θεότητι, ὥσπερ	ἐπὶ	τοῦ καθ´ ἡμᾶς σώματος ἡ
[20]	εἶναι, καλῶς ἂν ἔχοι καὶ	ἐπὶ	τοῦ λόγου τῆς κατὰ ἄνθρωπον
[30]	πρὸς τὴν ἀλήθειαν. ὥσπερ γὰρ	ἐπὶ	τοῦ ὄφεως, εἰ κατὰ κεφαλῆς
[30]	κεκληκότα πρὸς συγκατάθεσιν. οὐδὲ γὰρ	ἐπὶ	τοῦ Πέτρου κατ´ ἀρχὰς τὸν
[16]	τῆς διαλύσεως ἡμῶν ἐκρυείσης, οἷον	ἐπὶ	τοῦ ὑγροῦ συμβαίνει, περιτρυφθέντος αὐτῷ
[33]	εὐχὴ καὶ δυνάμεως θείας ἐπίκλησις	ἐπὶ	τοῦ ὕδατος γινομένη ζωῆς ἀρχηγὸς
[15]	ὡς οὐκ ἐξὸν αὐτῷ μένοντι	ἐπὶ	τοῦ ὕψους τῆς θεικῆς δόξης,
[30]	ἐλευθερίᾳ τῆς διανοίας κείμενον. οὐκοῦν	ἐπὶ	τοὺς μὴ προσαχθέντας τῇ πίστει
[5]	τε καὶ ἀπολαύοντος. εἰ τοίνυν	ἐπὶ	τούτοις ὁ ἄνθρωπος εἰς γένεσιν
[32]	ἀριθμεῖσθαι τὰς προβολάς, ὅτι ὁ	ἐπὶ	τούτου ἐν τῷ καιρῷ τῆς
[10]	τὰ συναμφότερα γίνεται, οὕτω καὶ	ἐπὶ	τούτου· καί μοι μηδεὶς τὸ
[33]	ὑγρὸν μεταβαίνει. τὸ ἴσον καὶ	ἐπὶ	τούτου φαμὲν μηδὲν εἶναι θαυμαστὸν
[40]	λέξω καὶ οὐκ ἀποτραπήσομαι, ὅτι	ἐπὶ	τούτων τὸ ὕδωρ ὕδωρ ἐστίν,
[22]	οὗτος δέ ἐστί τις τὸ	ἐπὶ	τῷ κρατοῦντι ποιήσασθαι πᾶν ὅπερ
[18]	δὲ κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην	ἐπὶ	τῷ τοῦ Χριστοῦ ὀνόματι ναούς
[20]	τὴν φιλανθρωπίαν ποιούσης. καὶ γὰρ	ἐπὶ	τῶν ἀρρώστως διακειμένων πολλοὶ μὲν
[0]	αὐτῶν χαρακτηριζόμενα λέγοι, ἀνάγκη πᾶσα	ἐπὶ	τῶν μηδεμιᾷ παραλλαγῇ διακρινομένων ἀλλ´
[29]	εὐεργεσίαν ἡμῶν ἀναβολή. καὶ γὰρ	ἐπὶ	τῶν σωματικῶν νοσημάτων, ὅταν τις
[28]	φύσεως ἐπανίοι, εἴ τι τῶν	περὶ	αὐτὴν ὡς αἰσχρόν τε καὶ
[1]	μεγαλείῳ τοῦ θεωρουμένου πᾶν τὸ	περὶ	αὐτῆς λεγόμενον συνεπαίρεται. οὐκοῦν κἂν
[32]	αὐτὸν ἡ κτίσις βλέπει, καὶ	περὶ	αὐτόν ἐστι, καὶ δι´ ἐκείνου
[12]	τῶν τοιούτων ἐλλιπὴς ἦν ἡ	περὶ	αὐτὸν ἱστορία, εἰκότως τὸ μυστήριον
[40]	ἔλεγον, τὰ αὐτὰ καὶ νῦν	περὶ	αὐτοῦ διεξέρχονται, ἐκ τῶν αὐτῶν
[12]	νοεῖται θεός, πάντα ἐν τοῖς	περὶ	αὐτοῦ διηγήμασι καθορᾶται, τί τὸ
[5]	αἴτιον τοῦ ταῦτά τε νῦν	περὶ	ἡμᾶς εἶναι καὶ τῶν προτιμοτέρων
[20]	πάντα προσήκει συνδραμεῖν ἐν ταῖς	περὶ	θεοῦ δόξαις, σκοπήσωμεν εἴ τινος
[16]	δὲ τὸ θεῖον. οὐκοῦν ἀλλοτρία	περὶ	θεοῦ ἡ ὑπόληψις, εἴπερ τὸν
[5]	ὡς ἀπίθανόν τε καὶ ἀπρεπῆ	περὶ	θεοῦ λέγεσθαι. οὐκοῦν ἐξ ἑτέρας
[16]	μηδεμιᾶς παθητικῆς διαθέσεως ἐν ταῖς	περὶ	θεοῦ ὑπολήψεσι τῇ πίστει συνεισιούσης;
[27]	ἄχρηστος ἦν τῷ ἀνθρώπῳ ἡ	περὶ	τὰ μηδὲν ἡμῖν ἐπικοινωνοῦντα τῆς
[7]	αὐτοῖς ἡ διάνοια, καὶ τῆς	περὶ	τὰς ἡδονὰς διαθέσεως τὸν νοῦν
[1]	ἀδύνατον. οὐδὲν γὰρ τῶν ἀπεμφαινόντων	περὶ	τὴν θείαν θεωρεῖται φύσιν, ἀνάγκῃ
[5]	μήτε τὰ ἄλλα πάντα, ὅσα	περὶ	τὴν θείαν καθορᾶται φύσιν, ἀργὰ
[5]	ἔχοι. ἐπεὶ οὖν ἓν τῶν	περὶ	τὴν θείαν φύσιν ἀγαθῶν καὶ
[0]	ἐν παντὶ τὴν τελειότητα θεωρεῖσθαι	περὶ	τὴν θείαν φύσιν κατὰ τὸ
[33]	ἐκείνου συστῆναι ἄνθρωπον, τοῦτο καὶ	περὶ	τῆς διὰ τοῦ ὕδατος γινομένης
[10]	ὑποδειγμάτων στοχασμόν τινα πρέ– ποντα	περὶ	τῆς θείας οἰκονομίας λαβεῖν; ὡς
[16]	τοῦ δόγματος, ὡς οὐδὲν ὑγιὲς	περὶ	τῆς θείας φύσεως διεξιόντος· εἰ
[15]	ὡς ἀνάρμοστά τε καὶ ἀπεμφαίνοντα	περὶ	τῆς θείας φύσεως δογματιζόντων· οὐ
[38]	δὲ παρόντι λόγῳ τοσοῦτον εἰπεῖν	περὶ	τῆς πίστεως καλῶς ἔχειν ᾠήθημεν
[1]	τις καὶ ζωὴ καὶ σοφία	περὶ	τὸ ἀνθρώπινον βλέπεται· ἀλλ´ οὐκ
[16]	συμφυομένων, ὡς ἂν ἡ πρώτη	περὶ	τὸ ἀνθρώπινον χάρις ἀνακληθείη, καὶ
[1]	μίξις τῶν ἐναντίων καὶ συνδρομὴ	περὶ	τὸ ἁπλοῦν θεωροῖτο, ἀδυναμίας τε
[3]	γὰρ ὥσπερ θεραπεία τῶν μὲν	περὶ	τὸ ἓν πλανωμένων ὁ ἀριθμὸς
[0]	μὴ ἀεὶ ὂν ἔξω τῆς	περὶ	τὸ θεῖόν ἐστιν ὑπολήψεως· ἀλλ´
[1]	κατασκευάσει. ἀλλὰ μὴν πόρρω τῆς	περὶ	τὸ θεῖον ὑπολήψεώς ἐστι τὸ
[8]	νοερὰ φύσις, διὰ τοῦτο τῆς	περὶ	τὸ καλὸν κρίσεως ἐν τῇ
[38]	οἶμαι τοῖς εἰρημένοις ἐνδεῖν τῶν	περὶ	τὸ μυστήριον ζητουμένων, πλὴν τοῦ
[16]	ὑποκειμένου διαμονή, ἡ τῶν στοιχείων	περὶ	τὸ σῶμα συνδρομή, ἡ τοῦ
[0]	τὸ τέλειον ἐν παντὶ δοίη	περὶ	τὸ ὑποκείμενον ὁμολογεῖσθαι, πολλὰ δὲ
[8]	προσαχθείη θαυμάσαι τὴν χάριν τῆς	περὶ	τὸν ἄνθρωπον τοῦ θεοῦ κηδεμονίας.
[5]	πάντα ταῦτα συνᾴδει τοῖς προτεθεωρημένοις	περὶ	τὸν ἄνθρωπον, ὡς ἀγαθῆς τε
[35]	ἀνθρώπου γένος περιεσχέθη. τί οὖν	περὶ	τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας ἡμῶν
[40]	πρότερόν τε καὶ μετὰ ταῦτα	περὶ	τὸν βίον τοῦ βαπτισθέντος ᾖ,
[2]	ἄλλο τι πάσχοντα τοιοῦτον, οἷα	περὶ	τὸν ἡμέτερον λόγον θεωρεῖται πάθη,
[9]	ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως διὰ τὸ	περὶ	τὸν θάνατον ἀπρεπὲς οὐ προσίενται.
[16]	τὸ μυστήριον τῆς τοῦ θεοῦ	περὶ	τὸν θάνατον οἰκονομίας καὶ τῆς
[1]	ταῦτα δεικνύειν ἐν ἑαυτῷ, ἃ	περὶ	τὸν θεὸν καθορᾶται, ὁ αὐτός
[0]	πολυθείαν καὶ τοῦ Ἰουδαίου τὴν	περὶ	τὸν μονογενῆ θεὸν ἀπιστίαν, οὐδὲ
[37]	ὑπεξίοι, οὐκ ἂν φυλάσσοι τὸ	περὶ	τὸν ὄγκον ἑαυτοῦ σχῆμα, μὴ
[23]	συνεγνώκει τοιοῦτον οὐδέν, οἷα καθεώρα	περὶ	τὸν τότε φαινόμενον, κυοφορίαν ἀσυνδύαστον,
[5]	τῆς φύσεως, ἀνατρέπειν τὸν ἀποδοθέντα	περὶ	τοῦ ἀνθρώπου λόγον οἰήσεται. ἀλλ´
[39]	ὑπολήψεσίν ἐστι τὸ γινόμενον, ὃς	περὶ	τοῦ δεῖν ἄνωθεν γεννηθῆναι παρὰ
[13]	τοιοῦτον ἄνθρωπον εἶναι εἰς τὴν	περὶ	τοῦ θεὸν αὐτὸν εἶναι πίστιν
[19]	ἄλλη ἢ τὸ τὰς εὐσεβεῖς	περὶ	τοῦ θεοῦ ὑπολήψεις ἐπὶ κεφαλαίων
[34]	τὴν τῶν προσευχομένων σπουδήν, εἰ	περὶ	τοῦ πάντως ἐσομένου τὸν θεὸν
[0]	θεότητος ὁμολογίαν συνθλιβῆναι τὴν πεπλανημένην	περὶ	τοῦ πλήθους τῶν θεῶν φαντασίαν.
[2]	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τῇ	περὶ	τοῦ πνεύματος ἐννοίᾳ προσαχθησόμεθα, σκιάς
[39]	πνεύματος ἁγίου· οὕτω γάρ φησι	περὶ	τοῦ πνεύματος τὸ εὐαγγέλιον ὅτι
[37]	ἡ πίστις βλέπουσα μηδεμίαν ἀμφιβολίαν	περὶ	τοῦ προκειμένου νοήματος ἔχοι, μικρόν
[32]	ὑποχθονίων ὀνομάσας ἐπίγειον. τοῦτο μεμαθήκαμεν	περὶ	τοῦ σταυροῦ τὸ μυστήριον. τὰ
[17]	τῆς ἐπιμελείας οἱ κάμνοντες, οὐδὲ	περὶ	τοῦ τῆς θεραπείας εἴδους πρὸς
[13]	τῶν τῆς φύσεως ὅρων τὰ	περὶ	τοῦ Χριστοῦ διηγήματα, ποῦ τὸ
[1]	διαστολῇ τινὶ τεχνικῇ καὶ τὴν	περὶ	τοῦτο πλάνην ἐπανορθώσασθαι. οὐδὲ γὰρ
[32]	διαφερόμεθα, καλῶς ἂν ἔχοι καὶ	περὶ	τούτου βραχέα διεξελθεῖν. ~Ἐπειδὰν γὰρ
[28]	βίου κοινωνίας ἐφάψασθαι. ἀλλ´ ἤδη	περὶ	τούτου καὶ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν
[5]	ἀγαθῶν ἀντηλλάξατο; σαφὴς καὶ ὁ	περὶ	τούτου λόγος. οὐδεμία κακοῦ γένεσις
[5]	ἑτέρας ἀρχῆς καὶ εἰς τὴν	περὶ	τούτου πίστιν τοὺς ἀντιλέγοντας προσαξόμεθα.
[5]	ἀκολουθίας ὁ λόγος παρατραπείη, καὶ	περὶ	τούτων ἐν ὀλίγοις διαληψόμεθα. τὸ
[5]	χαρακτηριζόντων ἡ ἀπαρίθμησις, καὶ ὅσα	περὶ	τούτων ἱστορικώτερον ὁ Μωσῆς διεξέρχεται,
[11]	πόθεν ἢ τὸ πῶς τῇ	περὶ	τούτων πίστει συνεξετάζομεν. ἀλλὰ τὸ
[30]	βίον. ἀλλ´ ἀφέντες καὶ τὸ	περὶ	τούτων τὸν λόγον τοῦ μυστηρίου
[40]	εἶ. Ὅσοι ἔλαβον αὐτόν, φησὶ	περὶ	τῶν ἀναγεννηθέντων τὸ εὐαγγέλιον, ἔδωκεν
[19]	ποιεῖσθαι τεκμήρια, καλῶς ἂν ἔχοι	περὶ	τῶν ἀνθυπενεχθέντων ἡμῖν ἰδίᾳ τὸν
[0]	αἱρέσεις πεπλανημένοις ἀνατρέψεις τὰς ἠπατημένας	περὶ	τῶν δογμάτων μυθοποιίας· οὐ γὰρ
[38]	ἀγωνιστικῶς συνεπλάκημεν καὶ καθ´ ἑαυτοὺς	περὶ	τῶν προσφερομένων ἡμῖν ζητημάτων ἐπεσκεψάμεθα.
[32]	ὑπερκείμενον, οὐδὲν ὁ λόγος ἡμῶν	περὶ	φωνῆς ἢ ὀνόματος ἢ τύπου
[32]	τῆς ὑψηλῆς καὶ ὑπερεχούσης δυνάμεως.	περὶ	ὧν οὐδὲν οἶμαι δεῖν καθ´
[40]	ἐκ τοῦ προσκεῖσθαί τι τῷ	πυρὶ	ἐκείνῳ ὃ ἐν τούτῳ οὐκ
[35]	ἀμύητοι τῆς καθάρσεως ἀναγκαίως τῷ	πυρὶ	καθαρίζονται. ~Μὴ γὰρ εἶναι δυνατὸν
[35]	τίς ἐστι δύναμις ἐν τῷ	πυρὶ	καὶ τῷ ὕδατι, οἱ διὰ
[27]	δὲ ἀπορρύπτουσιν, ἀλλ´ ἀπ´ ἀρχῆς	ἄχρι	τέλους ἐκκαθαίρουσι τῶν κηλίδων ἅπαν
[18]	παρεῖναι τὸν παρ´ αὐτῶν ἀπιστούμενον.	μέχρι	μὲν γὰρ τῆς τοῦ Χριστοῦ
[9]	καὶ σεσωκέναι διαπεπτωκότα μανθάνοντες. ~Ἀλλὰ	μέχρι	μὲν τούτων συνθήσεται τυχὸν τῷ
[26]	καὶ ἀνατροφῆς καὶ αὐξήσεως, καὶ	μέχρι	τῆς τοῦ θανάτου πείρας διεξελθών,
[18]	τοῖς μυστικῶς ἐπαίειν ἐπισταμένοις διῄρηται,	μέχρι	τότε κατὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς
[27]	καὶ τῆς ἀρχῆς ἁψαμένη καὶ	μέχρι	τοῦ τέλους ἑαυτὴν ἐπεκτείνασα καὶ
[40]	γέννησιν. ~Ἀλλ´ οὔ μοι δοκεῖ	μέχρι	τῶν εἰρημένων αὐτάρκη τὴν διδασκαλίαν
[37]	σῶμα ταῖς τοσαύταις τῶν πιστῶν	μυριάσι	κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην εἰς
[7]	ταῦτα γὰρ οἱ τοῖς Μανιχαικοῖς	δόγμασι	δι´ ἀπάτης παρασυρέντες εἰς σύστασιν
[12]	πάντα ἐν τοῖς περὶ αὐτοῦ	διηγήμασι	καθορᾶται, τί τὸ ἐμποδίζον τῇ
[18]	τῆς παρ´ αὐτοῖς θρησκείας ἐν	διηγήμασι	ψιλοῖς ὑπολείπεται, τοῦ ναοῦ μὲν
[10]	δὲ ψυχὴ τοῖς τῆς διανοίας	κινήμασι	πάσῃ κατ´ ἐξουσίαν ἐφαπλοῦται τῇ
[4]	ἡμῖν ῥήματα καὶ τὸ τοῖς	ῥήμασι	συνδιεξερχόμενον πνεῦμα. ἄπρακτα πάντως καὶ
[40]	δὲ τοῖς τῆς κακίας ἐπιμένεις	γνωρίσμασι,	μάτην ἐπιθρυλεῖς σεαυτῷ τὴν ἄνωθεν
[6]	αἰσθητὴν ἐν τοῖς νοητοῖς εἶναι	γνωρίσμασι,	μήτε ἐν τοῖς αἰσθητοῖς ἐκείνην,
[34]	φανερωθέντα, τοῖς διὰ τῶν γινομένων	θαύμασι	τὴν φύσιν ἑαυτοῦ δείξαντα, συναπεδείχθη
[13]	πάντως ᾠήθης τὸν ἐν τοῖς	ἰδιώμασι	τῆς φύσεως ἡμῶν μαρτυρούμενον. ἐπεὶ
[37]	τε καὶ ἄρτου ἐστί, τοῖς	σώμασι	τῶν πεπιστευκότων κατακιρνάμενος, ὡς ἂν
[36]	πανταχοῦ τὸν θεὸν εἶναι, ἐν	πᾶσι	δὲ ὄντα, παρεῖναι καὶ τοῖς
[34]	τῶν πιστευόντων εἶναι, καὶ ἐν	πᾶσι	μένειν καὶ ἑκάστῳ συνεῖναι. οὐκέτ´
[20]	κεφαλαίων διεξελθεῖν; ~Οὐκοῦν ὁμολογεῖται παρὰ	πᾶσι	μὴ μόνον δυνατὸν εἶναι δεῖν
[5]	ἐν ἐκείνοις νῦν, ἀλλ´ ἐν	πᾶσι	σχεδὸν τοῖς ὑπεναντίοις, ὁρᾶσθαι τὸν
[6]	παρρησίᾳ δὲ ἡ αἰσχύνη, καὶ	πᾶσι	τοῖς ἀγαθοῖς τὰ κατὰ τὸ
[30]	πρώτην ἀρχὴν τοῦ κηρύγματος ὁμόγλωσσοι	πᾶσι	τοῖς ἔθνεσιν οἱ διακονοῦντες τὸν
[5]	καὶ λόγῳ καὶ σοφίᾳ καὶ	πᾶσι	τοῖς θεοπρεπέσιν ἀγαθοῖς κατεκοσμήθη, ὡς
[8]	ἄνθρωπος εἰς τὸ ζῇν παρήχθη,	πᾶσι	τοῖς καλλίστοις θεοειδῶς κεκοσμημένος. ἐπειδὴ
[18]	ἀνθρώπων κατακρατήσασα· ὅπως τοῦτο νόμιμον	πᾶσι	τοῖς κατὰ τὸν κόσμον ἔθνεσιν
[37]	συναποθεωθῇ τὸ ἀνθρώπινον, τούτου χάριν	πᾶσι	τοῖς πεπιστευκόσι τῇ οἰκονομίᾳ τῆς
[37]	ἔστι δὲ οὐχ ἡ αὐτὴ	πᾶσι	τοῖς τρεφομένοις σώμασιν, ἀλλά τις
[40]	ἐπὶ κακίας· χρηστὸς κύριος τοῖς	σύμπασι,	μὴ ὀργὴν ἐπάγων καθ´ ἑκάστην
[32]	τῆς φύσεως. εἰ τοίνυν δύο	πέρασι	τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς διειλημμένης ἐν
[26]	τοῖς τὴν θεραπείαν ἐπ´ αὐτῶν	ἐνεργήσασι·	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον ταῖς
[7]	τὸ ἀγαθὸν ὁριζόμενοι διὰ τὸ	πάθεσι	καὶ ἀρρωστήμασιν ὑποκεῖσθαι κατ´ ἀνάγκην
[10]	ὄγκος τοῦ σώματος τοῖς οἰκείοις	μέρεσι	περιγράφεται, ἡ δὲ ψυχὴ τοῖς
[29]	ῥίζης ἐν ταῖς τῶν ἀνθρώπων	προαιρέσεσι	βλαστανούσης. ἐπεὶ οὖν πρὸς τὸ
[21]	ταὐτὸν ἀναζήτει τὰ ταῖς θείαις	ὑπολήψεσι	πρέποντα, τὸ ἀγαθόν, τὸ σοφόν,
[0]	τὰς αἱρέσεις πλανωμένων ἰδίαις ἕκαστος	ὑπολήψεσι	προειλημμένοι ἀναγκαίαν ποιοῦσι τὴν πρὸς
[16]	διαθέσεως ἐν ταῖς περὶ θεοῦ	ὑπολήψεσι	τῇ πίστει συνεισιούσης; οὐδὲ γὰρ
[1]	τὸ μυστήριον ταῖς Ἑλληνικαῖς μαχόμενον	ὑπολήψεσι	τοῖς τὰ τῶν Ἰουδαίων πρεσβεύουσι
[13]	τὸ ἐμποδίζον τῇ πίστει; ~Ἀλλά,	φησί,	γέννησίς τε καὶ θάνατος ἴδιον
[39]	οὐ τῆς ἄνωθέν ἐστι γεννήσεως.	φησὶ	δὲ τὸ εὐαγγέλιον ἄνωθεν εἶναι
[15]	τῆς ἀνθρωπότητος διακειμένης; ἀλλ´ ἐξῆν,	φησί,	καὶ εὐεργετηθῆναι τὸν ἄνθρωπον καὶ
[10]	ἐπὶ θεοῦ δογματίζοντες; ~Ἀλλὰ μικρόν,	φησί,	καὶ εὐπερίγραπτον ἡ ἀνθρωπίνη φύσις,
[39]	καὶ πνεύματος ἁγίου· οὕτω γάρ	φησι	περὶ τοῦ πνεύματος τὸ εὐαγγέλιον
[40]	οὐκ εἶ. Ὅσοι ἔλαβον αὐτόν,	φησὶ	περὶ τῶν ἀναγεννηθέντων τὸ εὐαγγέλιον,
[16]	ἀλλὰ μὴν ἀμφοτέρων αὐτὸν καθαρεύειν	φησὶ	τὸ μυστήριον· εἰ οὖν ἡδονῆς
[16]	πάθος, οὗ τὸν θεὸν κεκοινωνηκέναι	φησὶ	τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον; εἰ
[32]	καθυβρισθῆναι. τίς γὰρ ἂν γένοιτο,	φησί,	τοῦ διὰ σταυροῦ θάνατος ἀτιμότερος;
[14]	γεγενῆσθαι ἀποδεικνύμενος. ~Τίς οὖν αἰτία,	φησί,	τοῦ πρὸς τὴν ταπεινότητα ταύτην
[27]	εἰσοικισθῆναι τῷ βίῳ; ἐξ οὐρανοῦ,	φησὶ	τυχὸν ὁ διαπτύων ὡς αἰσχρόν
[8]	ζωὴν ἡμῶν διαλύεσθαι, καὶ τοῦτό	φησι	τῶν κακῶν ἔσχατον εἶναι, τὸ
[8]	τεταμίευται ἡ θεραπεία. ἀλλ´ ὥσπερ	εἰσί	τινες κατὰ τὸ σῶμα τῶν
[33]	ὕδατος γινομένη ζωῆς ἀρχηγὸς τοῖς	μυηθεῖσι	γίνεται; πρὸς οὕς, εἴπερ μὴ
[35]	ἐπάνοδον δέχεται, πρὸς τὸν αὐτὸν	ἐπάνεισι	βίον, ἀλλὰ πολὺ τὸ μέσον
[35]	καὶ ὑποδὺς τὸ στοιχεῖον ἐν	τρισὶ	περιόδοις τὴν τριήμερον τῆς ἀναστάσεως
[17]	ὁρώμενα· ἀναγκαῖον ἂν εἴη λογισμοῖς	τισὶ	κατὰ τὸ ἐγχωροῦν καὶ τῶν
[27]	ἐπικρατοῦσαν δύναμιν ὑπονοήσαιμεν, ἀλλ´ ἔν	τισι	πλεονάζουσαν, ἐν ἑτέροις ἐνδεεστέραν εἶναι,
[0]	λόγος ἀναγκαῖος μέν ἐστι τοῖς	προεστηκόσι	τοῦ μυστηρίου τῆς εὐσεβείας, ὡς
[37]	ἀνθρώπινον, τούτου χάριν πᾶσι τοῖς	πεπιστευκόσι	τῇ οἰκονομίᾳ τῆς χάριτος ἑαυτὸν
[40]	τὰ ἐν ἐπαγγελίαις τοῖς εὖ	βεβιωκόσι	προκείμενα τοιαῦτά ἐστιν ὡς εἰς
[12]	τοῖς διὰ σαρκὸς τὴν ζωὴν	εἰληχόσι	χαρίζεσθαι, θεοῦ τὸ εὐεργετεῖν τὸν
[23]	φιλοτιμία προῄει, ἕτοιμος ἄρτος ταῖς	χερσὶ	τῶν διακονούντων ἐγγεωργούμενος καὶ διὰ
[26]	ὥσπερ γὰρ τῷ ἐδέσματι ὁμοίως	παραμίγνυσι	τὸ φάρμακον καὶ ὁ ἐπιβουλεύων
[36]	εἶναι δυνατὸν ὅ τε κοινὸς	δείκνυσι	λόγος καὶ ἡ τῶν γραφῶν
[24]	ἀσθενὲς τῆς φύσεως ἡμῶν συγκατάβασις	δείκνυσι,	πῶς τὸ ὑψηλόν, ἐν τῷ
[23]	τοῦ κρατουμένου λύτρωσιν τὸ δίκαιον	δείκνυσι·	τὸ δὲ χωρητὸν δι´ ἐπινοίας
[17]	ἐπιζητουμένων ἐξευρεῖν τὴν λύσιν τοῖς	προλαβοῦσι	συμβαίνουσαν. ~Καί τοι περιττὸν ἴσως
[26]	θεραπευταὶ τοῦ χρυσίου καταναλώσαντες πάλιν	ἐπανάγουσι	πρὸς τὴν κατὰ φύσιν λαμπηδόνα
[8]	ἢ καύσεως ἀποξύοντες οὐκ ἀνώδυνον	ἐπάγουσι	τῷ εὐεργετουμένῳ τὴν ἴασιν, πλὴν
[31]	τὰ τοιαῦτα τῆς ἐριστικῆς ἀντιλογίας.	λέγουσι	γὰρ δύνασθαι τὸν θεόν, εἴπερ
[28]	τῆς θεοπρεποῦς ὑπολήψεως πεπιστεύκαμεν; ~Ἀλλὰ	κωμῳδοῦσι	τὴν φύσιν ἡμῶν, καὶ τὸν
[40]	διεξέρχονται, ἐκ τῶν αὐτῶν ὀνομάτων	κατονομάζουσι	πλεονέκτην, τῶν ἀλλοτρίων ἐπιθυμητήν, ἀπὸ
[19]	~Ἀλλ´ ὅμως, ἐπειδὴ μήτε τοῖς	ἑλληνίζουσι	μήτε τοῖς τῶν Ἰουδαικῶν προεστῶσι
[0]	ἰδίαις ἕκαστος ὑπολήψεσι προειλημμένοι ἀναγκαίαν	ποιοῦσι	τὴν πρὸς τὰς ἐκείνων ὑπονοίας
[28]	καὶ τὸν τῆς γεννήσεως τρόπον	διαθρυλλοῦσι,	καὶ οἴονται διὰ τούτων ἐπιγέλαστον
[29]	τεχνικῶς μεθοδευόντων τὰ πάθη, ἀλλ´	ἀναμένουσι	τὸ ἐνδομυχοῦν ἅπαν ἔξω γενέσθαι,
[8]	ῥευστῷ τῆς φύσεως κατ´ ἀνάγκην	ἐπισυμβαίνουσι,	κακῶν ποιητὴν τὸν θεὸν ὀνομάζειν,
[26]	θεραπείᾳ τεμνόμενοί τε καὶ καιόμενοι	χαλεπαίνουσι	τοῖς θεραπεύουσι, τῇ ὀδύνῃ τῆς
[29]	φύσιν ἐγκείμενον, οὐ καταφαρμακεύεται τοῖς	πυκνοῦσι	τὸ σῶμα παρὰ τῶν τεχνικῶς
[34]	αὐτοῖς εὐχόμενοι τῷ θεῷ οὐδὲν	ἀμβλύνουσι	τὸ πάντως γινόμενον, οὐδὲ μὴν
[25]	θεότητα τοῖς μὴ λίαν μικροψύχως	κατανοοῦσι	τὰ ὄντα οὐδένα ἂν ἐκ
[6]	νοούμενα. διὰ τοῦτο ἐν τοῖς	παροῦσι	κακοῖς ἐστὶ νῦν τὸ ἀνθρώπινον,
[27]	ἀλλ´ ἀπ´ ἀρχῆς ἄχρι τέλους	ἐκκαθαίρουσι	τῶν κηλίδων ἅπαν τὸ ὕφασμα,
[29]	τούτου δι´ ἑτέρων πάλιν κακίζειν	ἐπιχειροῦσι	τὸν λόγον καί φασιν, εἰ
[9]	τὸ κακίας ἀλλότριον ἐξ ἀνάγκης	ὁμολογήσουσι.	καλοῦ δὲ πάντως ἀναδεικνυμένου τοῦ
[34]	καθὼς ἐν τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται,	διαπλάσσουσι	τὸ γεννώμενον, ἧς χωρισθείσης ἄπρακτός
[17]	ὅτι καὶ τοῖς ἰατροῖς οὐ	νομοθετοῦσι	τὸν τρόπον τῆς ἐπιμελείας οἱ
[17]	θεραπείας εἴδους πρὸς τοὺς εὐεργέτας	ἀμφισβητοῦσι,	διὰ τί προσήψατο τοῦ πονοῦντος
[38]	πραγματείας. τοῖς δὲ τὸν τελεώτερον	ἐπιζητοῦσι	λόγον ἤδη προεξεθέμεθα ἐν ἑτέροις
[1]	ὑπολήψεσι τοῖς τὰ τῶν Ἰουδαίων	πρεσβεύουσι	συνενεχθῆναι· ἀλλ´ ἐπ´ ἴσης ἑκατέρων
[23]	καὶ τὸν πυθμένα γυμνοῦντος τοῖς	παροδεύουσι	κατὰ τὴν ἐπὶ Μωσέως θαυματουργίαν,
[26]	τε καὶ καιόμενοι χαλεπαίνουσι τοῖς	θεραπεύουσι,	τῇ ὀδύνῃ τῆς τομῆς δριμυσσόμενοι,
[39]	δι´ ὧν ἡ γέννησις τοῖς	πιστεύουσι	γίνεται, γεννᾶται δὲ κατὰ τὸ
[33]	τῆς ἀναγεννήσεως πληροῦται μυστήριον, δυσπειθῶς	ἔχουσι	πρὸς τὸ φαινόμενον βλέποντες, ὡς
[5]	ἢ καὶ πρὸς ταύτην δυσπειθῶς	ἔχουσι	τὴν ὑπόληψιν. ἀλλ´ εἰ μὴ
[8]	κακοὺς ἰατρεύοντος. οὐ χρείαν γὰρ	ἔχουσι,	φησίν, οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ, ἀλλ´
[5]	καὶ ἀιδιότητα ζωῆς τοῖς γευσαμένοις	δίδωσι,	πάντα ταῦτα συνᾴδει τοῖς προτεθεωρημένοις
[37]	ἀφθαρσίας μέτοχος γένοιτο. ταῦτα δὲ	δίδωσι	τῇ τῆς εὐλογίας δυνάμει πρὸς
[26]	καθάρσεως. ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα	παραδίδωσι	τὸ μέγα μυστήριον τῆς θείας
[27]	ἱματίων ἐκπλύνοντες οὐ τὰ μὲν	ἐῶσι	τῶν μολυσμάτων, τὰ δὲ ἀπορρύπτουσιν,
[33]	καὶ τῶν τοιούτων ἀκούσωσιν καὶ	προδιδαχθῶσι	τὸν τρόπον, ὅτι εὐχὴ πρὸς
[35]	αὐτοῖς κακίας ἀποτακείσης μακροῖς ὕστερον	αἰῶσι	καθαρὰν ἀποσωθῆναι τῷ θεῷ τὴν
[40]	προσιόντων τῇ τοῦ βαπτίσματος χάριτι	παρορῶσι,	δι´ ἀπάτης ἑαυτοὺς παράγοντες, καὶ
[19]	ἑλληνίζουσι μήτε τοῖς τῶν Ἰουδαικῶν	προεστῶσι	δογμάτων δοκεῖ ταῦτα θείας παρουσίας
[1]	μέν τι δύναιτο, πρὸς δέ	τι	ἀδυνάτως ἔχοι· πάντα δὲ δυναμένην
[21]	κίνησιν· καλὸν δὲ τὸ μέν	τι	ἀληθῶς κατὰ τὴν φύσιν ἐστί,
[27]	ἑκατέρῳ τῶν στοιχείων ἐνδιαιτώμενα διαφέρει	τι	ἀλλήλων ἐν τῷ μέρει τούτῳ,
[0]	ἄφθαρτον καὶ ἀίδιον καὶ εἴ	τι	ἄλλο θεοπρεπὲς νόημα τῇ θεωρίᾳ
[29]	πρέπον τῷ θεῷ τὸ γενόμενον,	τί	ἀνεβάλετο τὴν εὐεργεσίαν; τί δὲ
[8]	τῆς ζωῆς χορηγὸς πρὸς ἄλλο	τι	βλέπει, καὶ οὐχ ὅπως ἂν
[20]	παρούσης οἰκονομίας μὴ τὸ μέν	τι	βούλεσθαι τῶν τῷ θεῷ πρεπόντων
[8]	ἀπεστραμμένον τὴν φρόνησιν καὶ σοφόν	τι	βουλεύσασθαι τὸν τῆς σοφίας ἀναχωρήσαντα·
[5]	τις ἐθέλοι, οὐ διοισόμεθα. ὅ	τι	γὰρ ἂν εὑρεθῇ δεικτικὸν τοῦ
[35]	ἡ ἀρχὴ συγκρινομένη τῷ τέλει·	τί	γὰρ ἴσον ἄνθρωπος καὶ τὸ
[33]	λογισμῷ τινὶ τὸ πιθανὸν ἐφευρίσκων.	τί	γὰρ κοινὸν ἔχει ὅρος ἀνθρώπου
[31]	χάριν τοῦ νοεροῦ συναπώλεσεν. εἰς	τί	γὰρ χρήσεται τῇ διανοίᾳ, τῆς
[37]	μὴν οὐκ ἔστιν ἄλλως ἐντός	τι	γενέσθαι τοῦ σώματος, μὴ διὰ
[33]	κοινόν, φασίν, ὕδατι καὶ ζωῇ;	τί	δὲ κοινόν, πρὸς αὐτοὺς ἐροῦμεν,
[29]	γενόμενον, τί ἀνεβάλετο τὴν εὐεργεσίαν;	τί	δὲ οὐκ ἐν ἀρχαῖς οὔσης
[8]	ἐπεσπασάμεθα, διά τινος ἡδονῆς οἷόν	τι	δηλητήριον μέλιτι παραρτυθὲν τῇ φύσει
[30]	πίστιν ἐν αἰτίᾳ ποιοῦνται. καὶ	τί	δήποτε, φασίν, οὐκ ἐπὶ πάντας
[32]	μέρος συμπαρεκτείνεσθαι· οὐ γὰρ ἄν	τι	διαμένοι ἐν τῷ εἶναι, μὴ
[1]	προθέσει θεωρουμένων, εἴπερ τὸ μέν	τι	δύναιτο, πρὸς δέ τι ἀδυνάτως
[27]	δὲ οὐχὶ ἄνθρωπον, ἀλλὰ ἀνθρώπου	τι	εἴδωλον καὶ ὁμοίωμα; τίς δ´
[27]	φοιτῆσαι τὴν ἰωμένην δύναμιν ὁμολογοῦντες,	τί	ἔξω τῆς θεοπρεποῦς ὑπολήψεως πεπιστεύκαμεν;
[25]	πάντα καὶ ἐν πᾶσιν ἐκεῖνο,	τί	ἐπαισχύνονται τῇ οἰκονομίᾳ τοῦ μυστηρίου
[15]	θεός, οὔτε γενέσθαι φύσιν ἔχει,	τί	ἐπαισχύνονται τῇ ὁμολογίᾳ τοῦ θεὸν
[5]	ἀγαθὸν ἐν τῇ φύσει, ἀνύπαρκτόν	τί	ἐστι καθ´ ἑαυτὴν ἡ κακία·
[32]	τῆς διδασκαλίας πρὸς τὸ γνῶναι	τί	ἐστι τὸ βάθος καὶ τὸ
[40]	Ζακχαίου φωνὴν ὅτι Εἴ τινά	τι	ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλασίονα. ἃ πρὸ
[28]	τῆς ζωῆς συντελούντων ὡς ἄτιμόν	τι	ἢ πονηρὸν διαβάλλεται; πρὸς ἕνα
[30]	οὔτε ἀδύνατον. εἰ οὖν ἀγαθόν	τι	ἡ πίστις, διὰ τί, φασίν,
[27]	δύναμιν, καὶ μὴ τὸ μέν	τι	θεραπεῦσαι τῷ καθαρσίῳ, τὸ δὲ
[2]	εἶναι πιστεύοιτο. οὐ μὴν ἀλλότριόν	τι	καθ´ ὁμοιότητα τοῦ ἡμετέρου πνεύματος
[8]	τῷ σώματι πάθους παραλαμβάνονται, τοιοῦτόν	τι	καὶ ἡ μετὰ ταῦτα κρίσις
[1]	γὰρ ἐξ ἐκείνου εἶναι ἄλλο	τι	καὶ οὐκ ἐκεῖνό ἐστι· τῷ
[40]	σβέσιν ἡ διαφορά. οὐκοῦν ἄλλο	τι,	καὶ οὐχὶ τοῦτό ἐστι. πάλιν
[30]	εἰς τὸν ἄνθρωπον τιμῆς ἀφῆκέ	τι	καὶ ὑπὸ τὴν ἡμετέραν ἐξουσίαν
[24]	θαυμάτων. τὸ μὲν γὰρ μέγα	τι	καὶ ὑψηλὸν ἐξεργασθῆναι παρὰ τῆς
[26]	φθορᾶς καὶ σκότους καὶ εἴ	τι	κακίας ἔκγονον τῷ εὑρετῇ τοῦ
[7]	ὄντων φύσιν, οὐκ ἂν ἄλλο	τι	κακὸν εἶναι παρὰ τὴν πονηρίαν
[13]	καὶ ὅθεν ἀρχόμεθα καὶ εἰς	τί	καταλήγομεν. ἐκ πάθους γὰρ ἀρξάμενος
[33]	πρὸς τὴν ἐκπλήρωσιν τοῦ θελήματος.	τί	κοινόν, φασίν, ὕδατι καὶ ζωῇ;
[10]	καὶ οὐκ ἐναποκλειομένην τῇ ὕλῃ,	τί	κωλύει θείας φύσεως ἕνωσίν τινα
[1]	τρόπον γάρ τινα τῶν πρός	τι	λεγομένων καὶ τοῦτό ἐστιν, ἐπειδὴ
[40]	τὸν βίον τοῦ βαπτισθέντος ᾖ,	τί	μεταπεποίηται ἰδεῖν οὐκ ἔχω, τὸν
[25]	ὄντα, καὶ οὐκ ἔνεστιν εἶναί	τι	μὴ ἐν τῷ ὄντι τὸ
[32]	γεγένηται, καὶ οὐκ ἔστιν ὅ	τι	μὴ τοιοῦτόν ἐστιν, ὃ οὐχὶ
[40]	ὅτι Εἴ τις δοκεῖ εἶναί	τι,	μηδὲν ὤν, φρεναπατᾷ ἑαυτόν. ὃ
[32]	γὰρ τοῖς οὖσιν ἢ ἄνω	τι	νοεῖται, ἢ κάτω, ἢ πρὸς
[1]	σημασίας ἐστίν. ἐπεὶ οὖν ἀγαθόν	τι	ὁ κόσμος ὁμολογεῖται, ἀπεδείχθη δὲ
[8]	τὴν πρὸς τὸ ἀγαθὸν κατενόησε.	τί	οὖν ἄμεινον ἦν, καθ´ ὅλου
[39]	ὁμογενές ἐστι καὶ τὸ τικτόμενον.	τί	οὖν ἂν εἴη λυσιτελέστερον, εἰς
[28]	ἐπιγινομένων ἑαυτὴν ἀντεισαγούσης τῆς φύσεως.	τί	οὖν ἀπρεπὲς περιέχει ἡμῶν τὸ
[22]	ἀφροσύνῃ τὴν ἀληθῆ δικαιοσύνην προσάψειεν.	~Τί	οὖν ἐν τούτοις τὸ δίκαιον;
[32]	μέρους ἐπὶ τὸ ὅλον συνεκδιδομένη.	τί	οὖν ἔξω τοῦ εἰκότος ἐν
[37]	διὰ τῆς οἰκείας ἀντιπαθείας ἀπώσοιτο.	τί	οὖν ἐστι τοῦτο; οὐδὲν ἕτερον
[35]	τῷ μετὰ ταῦτα ταμιεύεται χρόνῳ.	τί	οὖν ἔστιν ὃ μιμεῖται; τὸ
[32]	τοῦ διὰ σταυροῦ θάνατος ἀτιμότερος;	τί	οὖν καὶ πρὸς ταῦτά φαμεν;
[35]	δείλαιον τοῦ ἀνθρώπου γένος περιεσχέθη.	τί	οὖν περὶ τὸν ἀρχηγὸν τῆς
[17]	ζωῆς εἴσοδον ἐπ´ αὐτῷ εἶναι,	τί	οὐχὶ θελήματι μόνῳ τὸ κατὰ
[15]	μόνῃ τῇ ὁρμῇ τοῦ θελήματος,	τί	οὐχὶ καὶ τὸν ἄνθρωπον δι´
[21]	τὸ ἐναντίον ἡμᾶς ἀπορρυῆναι, οἷόν	τι	παθεῖν ὁ ἔξωθεν μῦθός φησιν
[21]	ἑαυτῆς μένειν ἀκίνητον, ἀλλ´ ἐπί	τι	πάντως ἡ προαίρεσις ἵεται, τῆς
[1]	ἐμφανὲς ἄγειν οὐκέτ´ ἂν ἕτερόν	τι	παρ´ ἐκεῖνον ὑπονοοῖτο, ἀλλὰ κατὰ
[27]	εἴπερ ὅλως θεμιτόν ἐστιν ἄλλο	τι	παρὰ τὴν κακίαν ἀπρεπὲς ἐννοεῖν.
[11]	ὥσπερ ἐνταῦθα καὶ ἕτερον εἶναί	τι	παρὰ τὸ σῶμα τὴν ψυχὴν
[40]	ἔχει. πῦρ γὰρ ἀκούων ἄλλο	τι	παρὰ τοῦτο νοεῖν ἐδιδάχθης ἐκ
[2]	τὸ προενεχθῆναι διαλυόμενον, οὐδὲ ἄλλο	τι	πάσχοντα τοιοῦτον, οἷα περὶ τὸν
[1]	ζῇ· δυναμένου δὲ πᾶν ὅ	τι	περ ἂν ἕληται, αἱρουμένου δὲ
[38]	εἶδος κατ´ ἐξουσίαν ἔχει, ὅ	τι	περ ἂν ἕληται, τοῦτο γενέσθαι.
[8]	ὁρμὴν ἔχων καὶ πᾶν ὅ	τι	περ ἂν θελήσῃ κατεργαζόμενος τῷ
[9]	πρέπει δὲ θεῷ πᾶν ὅ	τι	περ ἐν τῇ τοῦ καλοῦ
[24]	κόσμῳ κτίσιν καὶ πᾶν ὅ	τι	περ ἔξω τῶν φαινομένων καταλαμβάνεται,
[1]	κακίαν ὁρμή· ἀλλὰ πᾶν ὅ	τι	πέρ ἐστιν ἀγαθόν, τοῦτο καὶ
[2]	θεοῦ λόγον ἀκούσαντες οὐκ ἀνυπόστατόν	τι	πρᾶγμα τὸν λόγον ᾠήθημεν, οὐδὲ
[39]	τὸ μὴ ἔχον εἰς ὅ	τι	προέλθῃ, ἀλλ´ ἐπὶ τῆς τελειότητος
[28]	τὸ κακόν ἐστι καὶ εἴ	τι	πρὸς τὴν κακίαν οἰκείως ἔχει.
[11]	ὥρα σοι πρὸ τούτου ζητεῖν	τί	πρὸς τὴν σάρκα τῆς ψυχῆς
[17]	μέρους ὁ θεραπεύων καὶ τόδε	τι	πρὸς τὴν τοῦ κακοῦ λύσιν
[20]	καὶ σοφὸν καὶ πᾶν ὅ	τι	πρὸς τὸ κρεῖττον τὴν διάνοιαν
[32]	διαθέσεως τῶν δεχομένων τὸ κήρυγμα.	~Τί	πρὸς τούτοις ἔτι παρὰ τῶν
[37]	τοῦ προκειμένου νοήματος ἔχοι, μικρόν	τι	προσήκει παρασχολῆσαι τὸν λόγον εἰς
[17]	πρὸς τοὺς εὐεργέτας ἀμφισβητοῦσι, διὰ	τί	προσήψατο τοῦ πονοῦντος μέρους ὁ
[7]	ὑποζεύξας τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, καθάπερ	τι	σκεῦος ἄψυχον ἀκουσίως πρὸς τὸ
[8]	ὑποδείγματος λόγος τοιοῦτός ἐστι. δεδόσθω	τι	σκεῦος ἐκ πηλοῦ συνεστηκέναι, τοῦτο
[8]	κακίαν μετεμορφώθημεν, τούτου ἕνεκεν οἷόν	τι	σκεῦος ὀστράκινον πάλιν ὁ ἄνθρωπος
[5]	θείων ἀγαθῶν ἀπολαύσει γενόμενον ἔδει	τι	συγγενὲς ἐν τῇ φύσει πρὸς
[5]	ἐφελκόμενος, οὕτως ἀναγκαῖον ἦν ἐγκραθῆναί	τι	τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει συγγενὲς πρὸς
[15]	τοῖς φθάσασιν ἤδη μετρίως ἐξήτασται,	τί	τῇ ἀρετῇ κατὰ τὸ ἐναντίον
[3]	διώρισται τῷ ὑποκειμένῳ. ἄλλο γάρ	τι	τῇ ὑποστάσει τὸ πνεῦμα, καὶ
[9]	διὰ τὸ μὴ δοκεῖν ἔξω	τι	τῆς θεοπρεποῦς ἐννοίας τῶν εἰρημένων
[1]	καὶ σοφὸν πάντως, καὶ εἴ	τι	τῆς κρείττονος σημασίας ἐστίν. ἐπεὶ
[21]	δυνατόν, τὸ ἄφθαρτον καὶ εἴ	τι	τῆς τοῦ κρείττονος σημασίας ἐστίν.
[12]	τοῖς περὶ αὐτοῦ διηγήμασι καθορᾶται,	τί	τὸ ἐμποδίζον τῇ πίστει; ~Ἀλλά,
[36]	θεότης ἐστίν. ὁρᾷς ὅπως μικρόν	τι	τὸ κατὰ τὴν ἀρχήν ἐστι
[23]	λύτρον ἀντὶ τοῦ κατεχομένου λαβεῖν.	~Τί	τοίνυν εἰκὸς ἦν μᾶλλον τὸν
[35]	καὶ πάλιν ζωήν. οὐκοῦν χρή	τι	τοιοῦτον καὶ ἐν ἡμῖν ἐπινοηθῆναι
[15]	τὸ ἐπιστήμης δεκτικόν, οὔτε ἄλλο	τι	τοιοῦτον, ὃ τῆς ἀνθρωπίνης ἴδιον
[1]	τὸ ἐν παντὶ τέλειον, εἴτε	τι	τοιοῦτον ὅλως σημεῖόν τις ποιοῖτο
[24]	ἐξετράπημεν καὶ τῷ θανάτῳ ἐγκατηνέχθημεν,	τί	τοῦ εἰκότος ἔξω παρὰ τοῦ
[40]	χεῖρον ἡ μεταποίησις εἴη, εἴ	τι	τούτων ὑπαμειφθείη τῶν ἰδίων τῆς
[40]	νοεῖν ἐδιδάχθης ἐκ τοῦ προσκεῖσθαί	τι	τῷ πυρὶ ἐκείνῳ ὃ ἐν
[40]	ὁμοτίμως ἔχει. ἀλλὰ κἂν ἐπονομασθῇ	τι	τῶν ἐκεῖ κολαστηρίων τοῖς ὧδε
[31]	τῇ διανοίᾳ, τῆς τοῦ προαιρεῖσθαί	τι	τῶν κατὰ γνώμην ἐξουσίας ἐφ´
[32]	φύσιν ἐμφαίνοντος. ἀλλ´ ἐπειδὴ μέρος	τι	τῶν μυστικῶν διδαγμάτων καὶ ἡ
[15]	ὕδωρ, οὐκ ἄνθρωπος, οὐκ ἄλλο	τι	τῶν ὄντων οὐδέν, πλὴν ἰδίως
[27]	τοῦ ἐπιγείου ζῴου νενοσηκότος ἕτερόν	τι	τῶν οὐρανίων τὴν θείαν ἐπιμιξίαν
[28]	κατηγορία τῆς φύσεως ἐπανίοι, εἴ	τι	τῶν περὶ αὐτὴν ὡς αἰσχρόν
[40]	ἀλγεινὴ τῶν πεπλημμεληκότων ζωὴ πρός	τι	τῶν τῇδε λυπούντων τὴν αἴσθησιν
[32]	δύναμιν εἴτε σοφίαν εἴτε ἄλλο	τι	τῶν ὑψηλῶν τε καὶ μᾶλλον
[5]	δύναμιν, εἴτε θεόν, εἴτε ἄλλο	τι	τῶν ὑψηλῶν τε καὶ τιμίων
[40]	τὸ ἐπιστήμης δεκτικὸν οὐδὲ ἄλλο	τι	τῶν χαρακτηριζόντων ἰδίως τὴν ἀνθρωπίνην
[15]	ἀγαθότητα καὶ ἀφθαρσίαν, καὶ εἴ	τι	ὑψηλόν ἐστι νόημά τε καὶ
[30]	ἀγαθόν τι ἡ πίστις, διὰ	τί,	φασίν, οὐκ ἐπὶ πάντας ἡ
[6]	μὲν γὰρ νοητὴ φύσις ἀσώματόν	τι	χρῆμά ἐστι καὶ ἀναφὲς καὶ
[1]	οἴεσθαι. ἀλλ´ εἰ ὑφέστηκε νοερόν	τι	χρῆμα καὶ ἀσώματον ὤν, ζῇ
[30]	δέ ἐστιν ἡ προαίρεσις, ἀδούλωτόν	τι	χρῆμα καὶ αὐτεξούσιον, ἐν τῇ
[33]	θεωρουμένην ποιότητα συγκρινόμενος; ἄνθρωπος λογικόν	τι	χρῆμα καὶ διανοητικόν ἐστι, νοῦ
[36]	αὕτη δὲ διὰ τῆς ἐν	ὕδατι	καθάρσεως ἐνεργὸς γίνεται. ὁ δὲ
[33]	τοῦ θελήματος. τί κοινόν, φασίν,	ὕδατι	καὶ ζωῇ; τί δὲ κοινόν,
[35]	ἐν τῷ πυρὶ καὶ τῷ	ὕδατι,	οἱ διὰ τοῦ ὕδατος τοῦ
[35]	δεσποτείαν, ὡς ἡμεῖς ἐν τῷ	ὕδατι,	οὕτως ἐκεῖνος ἐν τῷ θανάτῳ
[35]	ἀναγκαῖον ἡμῖν τὸ ἐν τῷ	ὕδατι	προμελετῆσαι τὴν τῆς ἀναστάσεως χάριν,
[35]	ἴσον ἡμῖν εἰς εὐκολίαν ἐστὶν	ὕδατί	τε βαπτισθῆναι καὶ ἐκ τοῦ
[21]	μῦθός φησιν ἀπιδοῦσαν ἐν τῷ	ὕδατι	τὴν κύνα πρὸς τὴν σκιὰν
[24]	τοὺς λίχνους τῶν ἰχθύων τῷ	δελέατι	τῆς σαρκὸς συγκατασπασθῇ τὸ ἄγκιστρον
[23]	τὸ προκείμενον εἶδεν ἐν τῷ	συναλλάγματι.	τούτου χάριν αὐτὸν αἱρεῖται λύτρον
[36]	τίς γὰρ πάρεστι πόνος τῷ	πράγματι,	πιστεῦσαι πανταχοῦ τὸν θεὸν εἶναι,
[18]	αὐτοῖς ἐν Ἱεροσολύμοις τόπον ἄβατον	προστάγματι	τῶν δυναστευόντων γενέσθαι. ~Ἀλλ´ ὅμως,
[10]	φθαρτικὸν τοῦ πυρὸς συμπαραλαμβανέτω τῷ	ὑποδείγματι,	ἀλλ´ ὅσον εὐπρεπές ἐστι μόνον
[30]	τῶν ἁμαρτημάτων ὁ ἀνθρώπινος βίος,	ὑποδείγματί	τινι τῶν γνωρίμων ὁδηγηθήτω πρὸς
[0]	ἢ τῷ τῶν ἀθέων συμφέρεται	δόγματι;	εἰ μὲν οὖν μὴ εἶναι
[3]	διαφόρους κατατεμνόμενον, μήτε τῷ Ἰουδαικῷ	δόγματι	συμβαίνειν τὸν λόγον, ἀλλὰ διὰ
[26]	καὶ αὐτὸς τῷ τοῦ ἀνθρώπου	προβλήματι	ὁ προαπατήσας τὸν ἄνθρωπον τῷ
[17]	ἐπ´ αὐτῷ εἶναι, τί οὐχὶ	θελήματι	μόνῳ τὸ κατὰ γνώμην ποιεῖ,
[28]	δὲ τῆς φύσεως ἀκολουθία, θείῳ	βουλήματι	καὶ νόμῳ διαταχθεῖσα, πόρρω τῆς
[31]	τῶν ἀλόγων ἐστὶ τῷ ἀλλοτρίῳ	βουλήματι	πρὸς τὸ δοκοῦν περιάγεσθαι. ἡ
[15]	θεὸν διαμεῖναι. ὁ γὰρ τῷ	βουλήματι	τὸ πᾶν συστησάμενος καὶ τὸ
[6]	καὶ ἡ μνημονευθεῖσα δύναμις, αὐτεξουσίῳ	κινήματι	τὸ δοκοῦν αἱρουμένη· ἐπειδὴ πρὸς
[8]	βιῴημεν. ἐπειδὴ γὰρ τῷ αὐτεξουσίῳ	κινήματι	τοῦ κακοῦ τὴν κοινωνίαν ἐπεσπασάμεθα,
[4]	εἰ γὰρ ὅμοιος τῷ ἡμετέρῳ	ῥήματι	καὶ ὁ τοῦ θεοῦ λόγος
[32]	γὰρ τοῦ σταυροῦ προβολὴν ἰδίῳ	ῥήματι	κατονομάζει, ὕψος μὲν τὸ ὑπερέχον,
[23]	ἀπραγμάτευτόν τινα καὶ ψιλήν, ἐν	ῥήματι	μόνῳ καὶ ὁρμῇ τοῦ θελήματος
[6]	περιδεδραγμένου, εἴ τις ἀδυνατῶν τῷ	φυσήματι	σβέσαι τὴν φλόγα ὕδωρ ἐμμίξειε
[24]	αὐτὸν ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπου καὶ	σχήματι	κατὰ τὸ ταπεινὸν τῆς φύσεως
[24]	ὑπὲρ ἡμῶν τὸ ἀντάλλαγμα, τῷ	προκαλύμματι	τῆς φύσεως ἡμῶν ἐνεκρύφθη τὸ
[32]	οἷς φησὶν ὅτι Ἐν τῷ	ὀνόματι	Ἰησοῦ Χριστοῦ πᾶν γόνυ κάμψει
[18]	οἰκουμένην ἐπὶ τῷ τοῦ Χριστοῦ	ὀνόματι	ναούς τε καὶ θυσιαστήρια καὶ
[26]	τὸν ἄνθρωπον τῷ τῆς ἡδονῆς	δελεάσματι·	ὁ δὲ σκοπὸς τῶν γιγνομένων
[6]	διὰ τῆς ἰδίας ἐμπνεύσεως τῷ	πλάσματι	τὴν ζωὴν ἐνεφύτευσεν, ὡς ἂν
[26]	τοῦ βελτίονος. ὥσπερ γὰρ τῷ	ἐδέσματι	ὁμοίως παραμίγνυσι τὸ φάρμακον καὶ
[24]	τὴν φλόγα, τὸ τοιοῦτον ἐν	θαύματι	ποιεῖται, πῶς τὸ πῦρ καὶ
[13]	θάνατον φθορὰ διεδέξατο. ἀπιστεῖς τῷ	θαύματι;	χαίρω σου τῇ ἀπιστίᾳ· ὁμολογεῖς
[4]	λόγος καὶ τὸ πνεῦμα τῷ	πνεύματι,	ὁμοία πάντως ἐκ τῶν ὁμοίων
[4]	αὐτῶν. ποίῳ λόγῳ καὶ ποίῳ	πνεύματι;	οὔτε γὰρ ῥῆμα ὁ λόγος,
[4]	τοιούτῳ κεχρῆσθαι λόγῳ καὶ τοιούτῳ	πνεύματι	τὸν τοῦ παντὸς ποιητὴν δογματίζοιεν.
[4]	αἱ δυνάμεις αὐτῶν ἐν τῷ	πνεύματι	τοῦ θεοῦ τὴν σύστασιν ἔσχον,
[4]	οἱ οὐρανοὶ ἐστερεώθησαν καὶ τῷ	πνεύματι	τοῦ στόματος αὐτοῦ πᾶσα ἡ
[6]	ἄνθρωπος ὑψηλὸς μὲν ἦν τῷ	ἀξιώματι·	βασιλεύειν γὰρ ἐτάχθη τῆς γῆς
[24]	τῷ γενέσθαι μὲν αὐτὸν ἐν	ὁμοιώματι	ἀνθρώπου καὶ σχήματι κατὰ τὸ
[37]	τρόπον τὴν ζωοποιὸν δύναμιν τῷ	σώματι	δέξασθαι. μόνου δὲ τοῦ θεοδόχου
[8]	ἐν ψυχῇ τε θεωρουμένη καὶ	σώματι·	δι´ ἀμφοτέρων γὰρ πρόεισιν τὸ
[16]	ψυχὴν πάλιν ἑνώσας τῷ οἰκείῳ	σώματι	διὰ τῆς δυνάμεως ἑαυτοῦ τῆς
[8]	ἀκροχορδόνας παρὰ φύσιν ἐπιγενομένας τῷ	σώματι	διὰ τομῆς ἢ καύσεως ἀποξύοντες
[27]	μᾶλλον παραμυθεῖται τὸ ἄδοξον οὐρανίῳ	σώματι	ἢ ἐπιγείῳ συσχηματισθῆναι τὸ θεῖον.
[40]	τὸ μὲν λουτρὸν ἐπαχθείη τῷ	σώματι,	ἡ δὲ ψυχὴ τὰς ἐμπαθεῖς
[8]	τῇ τε ψυχῇ καὶ τῷ	σώματι,	καί τις ἀναλογία τοῦ σωματικοῦ
[37]	ὅθεν ὁ ἐν ἐκείνῳ τῷ	σώματι	μεταποιηθεὶς ἄρτος εἰς θείαν μετέστη
[11]	τρόπος, καθ´ ὃν ἑνοῦται τῷ	σώματι,	μηδὲ ἐκεῖνο πάντως οἴου δεῖν
[32]	φύσει τῆς ἀναστάσεως τῷ ἰδίῳ	σώματι,	ὅλον τῇ δυνάμει συναναστήσας τὸν
[8]	τὴν ἑαυτοῦ χρῆσιν παρέχων τῷ	σώματι,	οὐ συμπεφυκὼς τῇ φύσει. οὐκοῦν
[8]	τὴν ἀναίρεσιν τοῦ ἐνσκήψαντος τῷ	σώματι	πάθους παραλαμβάνονται, τοιοῦτόν τι καὶ
[10]	τῆς φύσεως ἀνάγκην συγκεκραμένη τῷ	σώματι	πανταχοῦ κατ´ ἐξουσίαν γίνεται, τίς
[37]	τὸ ἀνθρώπινον, ψυχῇ τε καὶ	σώματι	συγκεκραμένον, δι´ ἀμφοτέρων ἀνάγκη τοῦ
[37]	καταλλήλων ἔδωκε τῷ καθ´ ἑαυτὸν	σώματι	τὴν διαμονήν, βρώσει καὶ πόσει
[37]	τοιοῦτον ἀλεξητήριον τὴν προεντεθεῖσαν τῷ	σώματι	τοῦ δηλητηρίου βλάβην διὰ τῆς
[37]	συνανεκράθη φύσει καὶ ἐν τῷ	σώματι	τῷ ἡμετέρῳ γενόμενος οὐκ ἄλλην
[15]	τοῦ ἀνορθοῦντος ὁ ἐν τῷ	πτώματι	ἄνθρωπος, ἐδεῖτο τοῦ ζωοποιοῦντος ὁ
[18]	ναοῦ μὲν οὐδὲ ἐξ ἰχνῶν	ἔτι	γινωσκομένου, τῆς δὲ λαμπρᾶς ἐκείνης
[30]	ἐν δὲ τοῖς λειψάνοις ἑαυτῆς	ἔτι	διοχλοῦσαν τὸν βίον. ἀλλ´ ἀφέντες
[30]	μὲν τέθνηκε, τὸ δὲ οὐραῖον	ἔτι	ἐψύχωται τῷ ἰδίῳ θυμῷ καὶ
[0]	καὶ προτιμότερον· οὐ γὰρ ἂν	ἔτι	θεότητος ὑπόληψιν σχοίη οὗ ἡ
[31]	βίον διαφορά. τίς γὰρ ἂν	ἔτι	κατὰ τὸ εὔλογον ἢ διαβάλλοι
[32]	τὸ κήρυγμα. ~Τί πρὸς τούτοις	ἔτι	παρὰ τῶν ἀντιλεγόντων προφέρεται; τὸ
[30]	μετὰ τὸ προσαχθῆναι τὴν θεραπείαν	ἔτι	πλημμελεῖται διὰ τῶν ἁμαρτημάτων ὁ
[29]	μέτρον ἡ κακία, καὶ οὐδὲν	ἔτι	πονηρίας εἶδος ἐν τοῖς ἀνθρώποις
[30]	οὖν τις κατὰ τὸ εὔλογον	ἔτι	τὸν θεὸν αἰτιῷτο τοῦ μὴ
[26]	τὸ γὰρ μὴ γυμνῇ τῇ	θεότητι,	ἀλλ´ ὑπὸ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως
[0]	πάντων αὐτὸν τῶν ἐνθεωρουμένων τῇ	θεότητι	τέλειον ἀπαιτήσωμεν, ὡς ἂν μὴ
[32]	διὰ τῆς ἀναστάσεως συνεπαρθεὶς τῇ	θεότητι,	ὥσπερ ἐπὶ τοῦ καθ´ ἡμᾶς
[20]	σοφίαν δεῖ συνεζεῦχθαι πάντως τῇ	ἀγαθότητι.	πῶς τοίνυν ἐν τοῖς γεγενημένοις
[6]	παρὰ τοῦ τὸ πᾶν ἐν	ἀγαθότητι	συστησαμένου, τὸ μὲν δι´ ἀκριβείας
[26]	κατ´ ἀξίαν ἀντιδιδόντα, τῇ δὲ	ἀγαθότητι	τοῦ σκοποῦ τῆς φιλανθρωπίας οὐκ
[33]	ἐκεῖνο δὲ ὑγρᾷ τινὶ ἐνθεωρεῖται	ποιότητι,	καὶ πλεῖον οὐδὲν τοῦ κατ´
[1]	τινα διάκρισιν ὑποστάσεων ἐν τῇ	ἑνότητι	τῆς φύσεως βλέπειν, ὡς ἂν
[26]	δι´ ὧν γὰρ κατεμίχθη τῇ	ἀνθρωπότητι,	διὰ πάντων τῶν τῆς φύσεως
[28]	ἐκείνοις ἡ ἀθανασία συντηρεῖται τῇ	ἀνθρωπότητι,	ὡς ἀεὶ καθ´ ἡμῶν ἐνεργοῦντα
[33]	δὲ κοινόν, πρὸς αὐτοὺς ἐροῦμεν,	ὑγρότητι	καὶ εἰκόνι θεοῦ; ἀλλ´ οὐδὲν
[21]	δὲ μιμούμενον, εἰ μὴ ἐν	ἑτερότητι	τύχοι τινί, ταὐτὸν ἂν εἴη
[8]	τὸ τὸν βίον ἡμῶν τῇ	νεκρότητι	σβέννυσθαι. οὐκοῦν ἐπισκεψάσθω διὰ τοῦ
[8]	τινος ἡδονῆς οἷόν τι δηλητήριον	μέλιτι	παραρτυθὲν τῇ φύσει τὸ κακὸν
[40]	τῶν προσιόντων τῇ τοῦ βαπτίσματος	χάριτι	παρορῶσι, δι´ ἀπάτης ἑαυτοὺς παράγοντες,
[35]	κατὰ τὴν ζωὴν λέγω πέρας,	ἀντὶ	γῆς τὸ ὕδωρ ἐπιχεάμενος καὶ
[22]	πᾶν ὅπερ ἂν ἐθέλοι λύτρον	ἀντὶ	τοῦ κατεχομένου λαβεῖν. ~Τί τοίνυν
[5]	ἀλλ´ ἡ ἀβουλία τὸ χεῖρον	ἀντὶ	τοῦ κρείττονος προελομένη. ~Ζητεῖς δὲ
[39]	ἀλλοιουμένῳ ἐγκυματοῦσθαι βίῳ; ἐπεὶ οὖν	παντὶ	δῆλόν ἐστι τῷ καὶ ὁπωσοῦν
[40]	ἡμῶν τὴν σωτήριον παραλαμβάνεσθαι γέννησιν	παντὶ	δῆλόν ἐστιν. ἀλλὰ μὴν ἡ
[0]	εἰ γὰρ τὸ τέλειον ἐν	παντὶ	δοίη περὶ τὸ ὑποκείμενον ὁμολογεῖσθαι,
[25]	τὸ πᾶν βλέπων μὴ ἐν	παντὶ	πιστεύειν εἶναι τὸ θεῖον, καὶ
[1]	φθορᾶς ἀνεπίδεκτον, εἴτε τὸ ἐν	παντὶ	τέλειον, εἴτε τι τοιοῦτον ὅλως
[0]	τῇ θεωρίᾳ προσκείμενον τύχοι, ἐν	παντὶ	τὴν τελειότητα θεωρεῖσθαι περὶ τὴν
[39]	τοῦ συμφέροντος, κατ´ ἐξουσίαν προκειμένης	παντὶ	τῆς αἱρέσεως, καλῶς ἔχειν φημὶ
[40]	τινος ὁμογενὲς πάντως ἐστὶ τῷ	γεννήσαντι.	εἰ οὖν ἔλαβες τὸν θεὸν
[16]	πέρας εὐοδουμένης. ἐν γὰρ τῷ	ἀναληφθέντι	παρ´ αὐτοῦ ἀνθρώπῳ πάλιν μετὰ
[37]	τῷ φθοροποιῷ πρὸς τὸ ὑγιαῖνον	ἀναμιχθέντι	ἅπαν τὸ ἀνακραθὲν συνηχρείωται, οὕτως
[40]	τῷ δοκεῖν μόνον, οὐχὶ τῷ	ὄντι	γεννώμενοι. ἡ γὰρ διὰ τῆς
[32]	τῷ εἶναι, μὴ ἐν τῷ	ὄντι	μένον· τὸ δὲ κυρίως καὶ
[25]	εἶναί τι μὴ ἐν τῷ	ὄντι	τὸ εἶναι ἔχον. εἰ οὖν
[6]	θεωρεῖται· ἀλλ´ ὥσπερ ἀντιδιαιρεῖται τῷ	ὄντι	τὸ μὴ ὂν καὶ οὐκ
[21]	ἔχει, καθάπερ φαμὲν τῷ μὴ	ὄντι	τὸ ὂν ἀντιδιαιρεῖσθαι καὶ τῇ
[37]	τὸ ἀθάνατον σῶμα ἐν τῷ	ἀναλαβόντι	αὐτὸ γενόμενον πρὸς τὴν ἑαυτοῦ
[35]	μὴ κατ´ ἴχνος ἑπόμενοι τῷ	προάγοντι,	οὕτω μοι νόησον καὶ τὸν
[6]	ὑπερκόσμιον λῆξιν πολλὴν ἔχουσα τῷ	ἰδιάζοντι	τῆς φύσεως πρὸς τὸ νοητὸν
[22]	κατέχοντος ἡμᾶς αὐθεντίᾳ, μηδὲ τῷ	περιόντι	τῆς δυνάμεως ἀποσπάσαντα τοῦ κρατοῦντος
[15]	ἀνύων, ὡς οὐκ ἐξὸν αὐτῷ	μένοντι	ἐπὶ τοῦ ὕψους τῆς θεικῆς
[27]	πλὴν τῷ μικροψύχως ἐν τούτῳ	κρίνοντι	τὴν θείαν μεγαλειότητα, ἐν τῷ
[18]	τῆς μελλούσης ζωῆς ἐν τῷ	παρόντι	βίῳ φανερωθεῖσα, ἡ διὰ τῶν
[38]	ἡμῖν ζητημάτων ἐπεσκεψάμεθα. τῷ δὲ	παρόντι	λόγῳ τοσοῦτον εἰπεῖν περὶ τῆς
[39]	ἐστι τῷ καὶ ὁπωσοῦν διανοίας	μετέχοντι,	ὅτι τὸ ἑστὼς τοῦ μὴ
[31]	ἀνθρωπίνας προαιρέσεις πρὸς τὸ τῷ	κρατοῦντι	δοκοῦν περιάγεσθαι. οὐκοῦν οὐ τῆς
[22]	ἐστί τις τὸ ἐπὶ τῷ	κρατοῦντι	ποιήσασθαι πᾶν ὅπερ ἂν ἐθέλοι
[39]	ζωὴν εἰσελθεῖν ἢ πάλιν τῷ	ἀστατοῦντι	καὶ ἀλλοιουμένῳ ἐγκυματοῦσθαι βίῳ; ἐπεὶ
[24]	ὡς ἂν εὔληπτον γένοιτο τῷ	ἐπιζητοῦντι	ὑπὲρ ἡμῶν τὸ ἀντάλλαγμα, τῷ
[37]	ἐπ´ ἐκείνης τῆς σαρκὸς ὡμολογήθη,	ὅτι	ἄρτῳ κἀκεῖνο τὸ σῶμα διεκρατεῖτο,
[8]	τὸ γινόμενον ὁρμὴν οὐκ ἐκώλυσεν·	ὅτι	γὰρ ἐκτραπήσεται τοῦ ἀγαθοῦ τὸ
[40]	τούτου τὴν τοῦ Ζακχαίου φωνὴν	ὅτι	Εἴ τινά τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι
[40]	μεταβολήν, ἀκουσάτω τῆς Παύλου φωνῆς	ὅτι	Εἴ τις δοκεῖ εἶναί τι,
[8]	κακὸν διακρινόντων, οἳ οὐκ ἴσασιν	ὅτι	ἐκεῖνο τῇ φύσει μόνον ἐστὶν
[37]	τὸ σῶμα τὸ ἀνθρώπινον βλέπει,	ὅτι	ἐν τούτῳ ἐκεῖνο γινόμενον τοῦτο
[32]	Φιλιππησίους, οἶμαι, ποιεῖ οἷς φησὶν	ὅτι	Ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ
[9]	γὰρ ἀντερεῖν οἶμαι τῶν λελογισμένων,	ὅτι	ἓν κατὰ φύσιν μόνον τῶν
[40]	ᾖ, λέξω καὶ οὐκ ἀποτραπήσομαι,	ὅτι	ἐπὶ τούτων τὸ ὕδωρ ὕδωρ
[33]	ἀκούσωσιν καὶ προδιδαχθῶσι τὸν τρόπον,	ὅτι	εὐχὴ πρὸς θεὸν καὶ χάριτος
[1]	θεοῦ λόγος ἐστί, προαιρουμένου δέ,	ὅτι	ζῇ· δυναμένου δὲ πᾶν ὅ
[37]	σώματος. τίς γὰρ οὐκ οἶδεν	ὅτι	ἡ τοῦ σώματος ἡμῶν φύσις
[33]	ἐστιν ἑκάστῳ τῶν ἠρωτημένων εἰπεῖν	ὅτι	θείᾳ δυνάμει ἐκεῖνο ἄνθρωπος γίνεται,
[1]	τοῦ ζῶντος μὲν καὶ ὑφεστῶτος,	ὅτι	θεοῦ λόγος ἐστί, προαιρουμένου δέ,
[30]	ἐλέγχειν οἴεται τὸν ἡμέτερον λόγον,	ὅτι	καὶ μετὰ τὸ προσαχθῆναι τὴν
[15]	τῇ ἀρετῇ ἡ κακία δῆλον	ὅτι,	καὶ οὐδὲν παρὰ ταύτην ἕτερον.
[17]	πρὸς τοὺς εὐγνώμονας τοσοῦτον εἰπεῖν,	ὅτι	καὶ τοῖς ἰατροῖς οὐ νομοθετοῦσι
[39]	συστῆναι τὴν φύσιν· εἴρηται γὰρ	ὅτι	κατ´ ἐξουσίαν τοὺς γεννήτορας ὁ
[35]	τοιοῦτον καὶ ἐν τοῖς φθάσασιν,	ὅτι	κατ´ οἰκονομίαν ἐπῆκται τῇ ἀνθρωπίνῃ
[5]	τε καὶ ἀσεβές, ὁμολογεῖται πάντως	ὅτι	λόγον τε καὶ σοφίαν ἡγεμονεύειν
[8]	διανοίας χώραν οὐκ ἔχει. ἀλλ´	ὅτι	μὲν θεοῦ ἔργον ὁ ἄνθρωπος,
[21]	τοῖς πρώτοις τοῦ λόγου διῃρημένων	ὅτι	μίμημα τῆς θείας φύσεως κατεσκευάσθη
[28]	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται λόγοις,	ὅτι	μόνον αἰσχρὸν τῇ ἑαυτοῦ φύσει
[32]	συνάπτεται, τέσσαρας ἀριθμεῖσθαι τὰς προβολάς,	ὅτι	ὁ ἐπὶ τούτου ἐν τῷ
[20]	τὸ σοφὸν τῷ ἀγαθῷ συνθεωρεῖται;	ὅτι	οὐ γυμνὸν τὸ κατὰ πρόθεσιν
[7]	δεικνύς, οἶμαι, διὰ τῶν λεγομένων,	ὅτι	οὐ δι´ αἰσθήσεως τὸ καλὸν
[40]	οὐκ ἔγνως πῶς θαυμαστοῦται ἄνθρωπος,	ὅτι	οὐκ ἄλλως, εἰ μὴ ὅσιος
[40]	τούτοις προσθεῖναι καὶ τὸ λειπόμενον,	ὅτι	οὔτε τὰ ἀγαθὰ τὰ ἐν
[28]	ἐπισκέψεως τρόπον δυσαρεστούμενοι, οὐκ εἰδότες	ὅτι	πᾶσα πρὸς ἑαυτὴν ἡ κατασκευὴ
[7]	τοῖς τὰ τοιαῦτα προφέρουσιν ἐγγεγενῆσθαι,	ὅτι	πρὸς τὸ ἡδὺ τῆς σωματικῆς
[33]	ἡμῖν γενέσθαι παρὰ τῶν ἐρωτηθέντων	ὅτι	πῶς ἐστὶ πιστὸν ἐξ ἐκείνου
[29]	ὁ παρ´ ἡμῶν ἐστὶ λόγος,	ὅτι	σοφίᾳ γέγονε καὶ τοῦ λυσιτελοῦντος
[10]	ἄπειρον; καὶ τίς τοῦτό φησιν,	ὅτι	τῇ περιγραφῇ τῆς σαρκὸς καθάπερ
[39]	περὶ τοῦ πνεύματος τὸ εὐαγγέλιον	ὅτι	Τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ πνεύματος
[39]	τῷ καὶ ὁπωσοῦν διανοίας μετέχοντι,	ὅτι	τὸ ἑστὼς τοῦ μὴ ἑστῶτος
[35]	ἀναστάσεως χάριν, ὡς ἂν εἰδείημεν	ὅτι	τὸ ἴσον ἡμῖν εἰς εὐκολίαν
[16]	πάλιν τῷ αὐτῷ λόγῳ χρησόμεθα,	ὅτι	τὸ πάθος τὸ μὲν κυρίως,
[32]	οὖν καὶ πρὸς ταῦτά φαμεν;	ὅτι	τὸν θάνατον μὲν ἀναγκαῖον ἡ
[33]	παρ´ ἡμῶν τὸ τοιοῦτον ἀκούσωσιν,	ὅτι,	τοῦ θνητοῦ πρὸς τὴν ζωὴν
[37]	καθὼς εἴρηται ὑπὸ τοῦ λόγου	ὅτι	Τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου.
[40]	ἀναγεννήσεως ἡ χάρις ἐστί. δῆλον	ὅτι	τῶν πονηρῶν γνωρισμάτων ἐξαλειφθέντων τῆς
[40]	ἐρεῖ πρὸς σὲ ἡ προφητεία	ὅτι	Υἱὸς ἀνθρώπου εἶ, οὐχὶ υἱὸς
[35]	ὑποκρινόμεθα, τοῦτο λαβόντες κατὰ διάνοιαν	ὅτι,	ὡς ἡμῖν ἐν ἐξουσίᾳ τὸ
[6]	συγγενῶς πρὸς τὴν ἀλλοίωσιν ἔχει,	διότι	καὶ αὐτὴ τῆς κτίσεως ἡ
[21]	ἡ πρόοδος στάσιν οὐκ ἔχει,	διότι	πέρας οὐδὲν τοῦ διεξο– δευομένου
[0]	καὶ ἔλαττον τὴν διαφορὰν ἐξευρίσκοι,	διότι	τὴν ἐλάττωσιν ὁ τῆς τελειότητος
[8]	δυνάμει καὶ τὸ ἐφεξῆς τῷ	παρῳχηκότι	κατὰ τὸ ἴσον βλέπων. ἀλλ´
[8]	γὰρ ἐξ ἀρχῆς τὴν ζωὴν	δεδωκότι	μόνῳ δυνατὸν ἦν καὶ πρέπον
[39]	τῆς κάτωθεν, οὐ τῆς ἄνωθέν	ἐστι	γεννήσεως. φησὶ δὲ τὸ εὐαγγέλιον
[8]	δὲ τοῦ ὑποδείγματος λόγος τοιοῦτός	ἐστι.	δεδόσθω τι σκεῦος ἐκ πηλοῦ
[40]	ἐντελὴς τῆς ἀναγεννήσεως ἡ χάρις	ἐστί.	δῆλον ὅτι τῶν πονηρῶν γνωρισμάτων
[23]	τὸν κρατοῦντα λαβεῖν ἑλέσθαι; δυνατόν	ἐστι	δι´ ἀκολούθου στοχασμόν τινα τῆς
[28]	ἐπὶ τὸν βίον εἴσοδος μία	ἐστί,	δι´ ἧς παράγεται ἐπὶ τὴν
[33]	ἐπίκλησις καὶ ὕδωρ καὶ πίστις	ἐστὶ	δι´ ὧν τὸ τῆς ἀναγεννήσεως
[13]	γεγεννῆσθαι συνδιηγήσατο. εἰ οὖν πιστόν	ἐστι	διὰ τῶν εἰρημένων τὸ γεγεννῆσθαι
[28]	διαταχθεῖσα, πόρρω τῆς κατὰ κακίαν	ἐστὶ	διαβολῆς, ἢ οὕτω γ´ ἂν
[35]	φύσιν. ἐπεὶ οὖν ῥυπτική τίς	ἐστι	δύναμις ἐν τῷ πυρὶ καὶ
[6]	ἐπεξιέναι οὐ τῆς παρούσης πραγματείας	ἐστί,	δυνατὸν δ´ ἂν εἴη καὶ
[35]	τὰς αἰτίας ἔχει· οὐ γάρ	ἐστι	δυνατὸν ἐκεῖνο γενέσθαι, εἰ μὴ
[8]	σωματικοῦ θανάτου πρὸς τὸν ψυχικόν	ἐστι	θάνατον· ὥσπερ γὰρ ἐν σαρκὶ
[18]	συμβαίνουσαν. ~Καί τοι περιττὸν ἴσως	ἐστὶ	θεὸν ἐπιδεδημηκέναι τῷ βίῳ πιστεύσαντας
[5]	ἐν τῇ φύσει, ἀνύπαρκτόν τί	ἐστι	καθ´ ἑαυτὴν ἡ κακία· ἡ
[24]	θείας δυνάμεως κατὰ φύσιν πώς	ἐστι	καὶ ἀκόλουθον. καὶ οὐκ ἄν
[6]	νοητὴ φύσις ἀσώματόν τι χρῆμά	ἐστι	καὶ ἀναφὲς καὶ ἀνείδεον· ἡ
[32]	κτίσις βλέπει, καὶ περὶ αὐτόν	ἐστι,	καὶ δι´ ἐκείνου πρὸς ἑαυτὴν
[3]	πῶς τὸ αὐτὸ καὶ ἀριθμητόν	ἐστι	καὶ διαφεύγει τὴν ἐξαρίθμησιν, καὶ
[28]	τῇ ἑαυτοῦ φύσει τὸ κακόν	ἐστι	καὶ εἴ τι πρὸς τὴν
[35]	ἡμῖν ἐν ἐξουσίᾳ τὸ ὕδωρ	ἐστί,	καὶ ἐν αὐτῷ γενέσθαι καὶ
[36]	τι τὸ κατὰ τὴν ἀρχήν	ἐστι	καὶ εὐκατόρθωτον, πίστις καὶ ὕδωρ,
[1]	τοῦ λόγου τὴν δύναμιν, ὅση	ἐστὶ	καὶ ἡ πρόθεσις, ἵνα μή
[16]	ὁ χωρισμὸς τῶν συνημμένων πάθος	ἐστί,	καὶ ἡ συνάφεια τῶν διεστώτων
[39]	γεγεννημένον ἐκ τοῦ πνεύματος πνεῦμά	ἐστι,	καὶ ὁ Παῦλος ἐν Χριστῷ
[3]	ἐκεῖνο, οὗ καὶ ὁ λόγος	ἐστὶ	καὶ τὸ πνεῦμα· ἀλλ´ ἐπειδὰν
[39]	γεννώντων φύσει κατ´ ἀνάγκην ὁμογενές	ἐστι	καὶ τὸ τικτόμενον. τί οὖν
[1]	τὸν θεὸν καθορᾶται, ὁ αὐτός	ἐστι	κατὰ τὴν φύσιν ἐκείνῳ τῷ
[8]	κεκοσμημένος. ἐπειδὴ δὲ μόνον ἀναλλοίωτόν	ἐστι	κατὰ τὴν φύσιν τὸ μὴ
[22]	τοιοῦτον, οὐδεὶς ὁ κωλύων νόμος	ἐστί·	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον ἑκουσίως
[30]	ἐξουσίαν εἶναι, οὗ μόνος ἕκαστός	ἐστι	κύριος. τοῦτο δέ ἐστιν ἡ
[1]	εἶναι κατὰ τὸ ἀκόλουθον εὐσεβές	ἐστι	λογίζεσθαι. εἰ γὰρ μή τις
[29]	τοῦτο σύντομος ὁ παρ´ ἡμῶν	ἐστὶ	λόγος, ὅτι σοφίᾳ γέγονε καὶ
[1]	ἕτερός ἐστι παρὰ τὸν οὗ	ἐστὶ	λόγος· τρόπον γάρ τινα τῶν
[23]	γὰρ ἑλέσθαι σῶσαι τῆς ἀγαθότητός	ἐστι	μαρτυρία· τὸ δὲ συναλλαγματικὴν ποιήσασθαι
[10]	τῷ ὑποδείγματι, ἀλλ´ ὅσον εὐπρεπές	ἐστι	μόνον ἐν τῇ εἰκόνι δεξάμενος,
[15]	ἀφθαρσίαν, καὶ εἴ τι ὑψηλόν	ἐστι	νόημά τε καὶ ὄνομα, πρὸς
[33]	λογικόν τι χρῆμα καὶ διανοητικόν	ἐστι,	νοῦ καὶ ἐπιστήμης δεκτικόν· ἐκεῖνο
[6]	τοῦτο ἐν τοῖς παροῦσι κακοῖς	ἐστὶ	νῦν τὸ ἀνθρώπινον, τῆς· ἀρχῆς
[40]	ἄλλο τι, καὶ οὐχὶ τοῦτό	ἐστι.	πάλιν σκώληκά τις ἀκούσας μὴ
[8]	δέρμα χωρισθὲν τοῦ ζῴου νεκρόν	ἐστι,	πάντως οἶμαι τὴν πρὸς τὸ
[1]	ὁ δὲ λόγος οὗτος ἕτερός	ἐστι	παρὰ τὸν οὗ ἐστὶ λόγος·
[39]	γεννᾷ, καὶ Ὁ πατὴρ πάντων	ἐστὶ	πατήρ· ἐνταῦθά μοι νηφέτω τοῦ
[33]	παρὰ τῶν ἐρωτηθέντων ὅτι πῶς	ἐστὶ	πιστὸν ἐξ ἐκείνου συστῆναι ἄνθρωπον,
[1]	καὶ ὑφεστῶτος, ὅτι θεοῦ λόγος	ἐστί,	προαιρουμένου δέ, ὅτι ζῇ· δυναμένου
[8]	χιτὼν τῶν ἔξωθεν ἡμῖν ἐπιβαλλομένων	ἐστί,	πρὸς καιρὸν τὴν ἑαυτοῦ χρῆσιν
[37]	φύσιν, ἐν ὅσοις ἡ πίστις	ἐστί,	πρὸς πάντας μεριζόμενον καὶ αὐτὸ
[27]	ὅλου ἀπρόσιτον οὔ τινι μέν	ἐστι	προσιτόν, τῷ δὲ ἀπροσπέλαστον, ἀλλ´
[18]	καὶ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους ἱκανόν	ἐστι	σημεῖον εἰπεῖν τοῦ παρεῖναι τὸν
[5]	οὐκ ἔξω τῆς τῶν ἀντιλεγόντων	ἐστὶ	συγκαταθέσεως. ὁ γὰρ ἐπὶ μετουσίᾳ
[36]	θείας ἐνεργείας ἡ τῶν δεομένων	ἐστὶ	σωτηρία. αὕτη δὲ διὰ τῆς
[32]	ἑαυτὸν συνδέων τε καὶ συναρμόζων	ἐστί,	τὰς διαφόρους τῶν ὄντων φύσεις
[1]	οὐδὲν γὰρ ἀπροαίρετον τῶν ζώντων	ἐστί.	τὴν δὲ προαίρεσιν ταύτην καὶ
[21]	τὸ εἶναι πάροδος ἀλλοίωσίς τίς	ἐστι,	τῆς ἀνυπαρξίας κατὰ θείαν δύναμιν
[34]	τῆς θείας οἰκονομίας περιουσία τίς	ἐστι	τῆς ἀποδείξεως τοῦ κατὰ θεὸν
[6]	κατ´ αὐτὸ τὸ ὄνομα ἐντός	ἐστι	τῆς διὰ τῶν αἰσθητηρίων κατανοήσεως.
[24]	τὸ ταπεινὸν κάθοδος περιουσία τίς	ἐστι	τῆς δυνάμεως οὐδὲν ἐν τοῖς
[32]	τὸ θειότερον. ἐπειδὴ γὰρ ἴδιόν	ἐστι	τῆς θεότητος τὸ διὰ πάντων
[24]	φύσιν κωλυομένης. ὡς γὰρ ἴδιόν	ἐστι	τῆς τοῦ πυρὸς οὐσίας ἡ
[5]	ἐνέργεια, ἡ δὲ πήρωσις στέρησίς	ἐστι	τῆς φυσικῆς ἐνεργείας, οὕτω καὶ
[22]	ἐπινοηθῆναι τῆς ἀνακλήσεως. οὗτος δέ	ἐστί	τις τὸ ἐπὶ τῷ κρατοῦντι
[1]	τῆς περὶ τὸ θεῖον ὑπολήψεώς	ἐστι	τὸ ἀδύνατον. οὐδὲν γὰρ τῶν
[32]	διδασκαλίας πρὸς τὸ γνῶναι τί	ἐστι	τὸ βάθος καὶ τὸ ὕψος,
[39]	γὰρ ταῖς τοῦ Νικοδήμου ὑπολήψεσίν	ἐστι	τὸ γινόμενον, ὃς περὶ τοῦ
[16]	τῆς ἀρετῆς μεταστρέφον ἀληθῶς πάθος	ἐστί,	τὸ δ´ ὅσον ἐν τῇ
[21]	τι ἀληθῶς κατὰ τὴν φύσιν	ἐστί,	τὸ δὲ οὐ τοιοῦτον, ἀλλ´
[5]	ὑποκειμένου ῥῆμα ἢ ὄνομα, ἕν	ἐστι	τὸ διὰ τῶν φωνῶν σημαινόμενον,
[28]	πᾶσα συντέτακται. ὁ δὲ σκοπός	ἐστι	τὸ διαμένειν ἐν τῇ ζωῇ
[5]	ἐπεὶ οὖν τοῦτο τῆς αὐτεξουσιότητός	ἐστι	τὸ ἰδίωμα, τὸ κατ´ ἐξουσίαν
[26]	εἶναι συνθήσεται. δικαίου μὲν γάρ	ἐστι	τὸ κατ´ ἀξίαν ἑκάστῳ νέμειν,
[16]	διακριθέντος ἕνωσις διαβαίνει. καὶ τοῦτό	ἐστι	τὸ μυστήριον τῆς τοῦ θεοῦ
[26]	παραλογισμός, ἐπείπερ ἴδιον τῶν ἀπατώντων	ἐστὶ	τὸ πρὸς ἕτερον τὰς τῶν
[37]	ὑπὸ τοῦ λόγου ὅτι Τοῦτό	ἐστι	τὸ σῶμά μου. πάσης δὲ
[20]	ἐν ἀρετῇ θεωρεῖται· θηριῶδες γάρ	ἐστι	τὸ τοιοῦτον καὶ τυραννικὸν τῆς
[30]	προσθεμένων τῷ λόγῳ οὐ μικρόν	ἐστι	τὸ ὑπολειπόμενον μέρος, ἢ μὴ
[0]	τῆς κατηχήσεως λόγος ἀναγκαῖος μέν	ἐστι	τοῖς προεστηκόσι τοῦ μυστηρίου τῆς
[37]	ἐξ οἴνου τε καὶ ἄρτου	ἐστί,	τοῖς σώμασι τῶν πεπιστευκότων κατακιρνάμενος,
[8]	τὴν τῶν καταθυμίων ἀπόλαυσιν αἱρετόν	ἐστι	τοῖς τοῦ βίου μετέχουσιν. ὡς
[9]	τὸ δὲ ἀληθῶς καλὸν ἀμιγές	ἐστι	τοῦ ἐναντίου. πρέπει δὲ θεῷ
[26]	ἐξαφανίζοντος, πλὴν ἀλλὰ θεραπεία τίς	ἐστι	τοῦ χρυσίου τὸ ἐκτακῆναι αὐτὸ
[37]	οἰκείας ἀντιπαθείας ἀπώσοιτο. τί οὖν	ἐστι	τοῦτο; οὐδὲν ἕτερον ἢ ἐκεῖνο
[5]	ἡ αἰτία τῆς συστάσεως ἀγαθότης	ἐστί,	τοῦτον ἐν κακοῖς γεγενῆσθαι παρὰ
[26]	τοῦ κρατοῦντος γενέσθαι ἀπάτη τίς	ἐστι	τρόπον τινὰ καὶ παραλογισμός, ἐπείπερ
[31]	τῶν ἀψύχων ἢ τῶν ἀλόγων	ἐστὶ	τῷ ἀλλοτρίῳ βουλήματι πρὸς τὸ
[40]	τέκνον γενόμενόν τινος ὁμογενὲς πάντως	ἐστὶ	τῷ γεννήσαντι. εἰ οὖν ἔλαβες
[1]	ἄλλο τι καὶ οὐκ ἐκεῖνό	ἐστι·	τῷ δὲ αὐτὸν τὸν νοῦν
[27]	τῆς ἀξίας ἀπολιμπάνεται, ἓν πρέπον	ἐστὶ	τῷ θεῷ τὸ εὐεργετεῖν τὸν
[39]	βίῳ; ἐπεὶ οὖν παντὶ δῆλόν	ἐστι	τῷ καὶ ὁπωσοῦν διανοίας μετέχοντι,
[15]	ὃ τῆς ἀνθρωπίνης ἴδιον οὐσίας	ἐστί,	τῷ λόγῳ τῆς ἀρετῆς ἠναντίωται.
[8]	ὑπονοοῖτο, τοῦτο τῆς ἐσχάτης μικροψυχίας	ἐστὶ	τῶν τῇ αἰσθήσει τὸ καλὸν
[5]	τῇ κατὰ τὴν εἰκόνα πάντων	ἐστὶ	τῶν τὸ θεῖον χαρακτηριζόντων ἡ
[13]	καὶ θάνατος ἴδιον τῆς σαρκικῆς	ἐστὶ	φύσεως. φημὶ κἀγώ. ἀλλὰ τὸ
[27]	τὴν θείαν ἐπιμιξίαν ἐδέξατο; οὐκ	ἔστι	γὰρ θεραπευθῆναι τὸν κάμνοντα, μὴ
[3]	ἑκατέρωθεν καταλλήλως τῆς ἀσεβοῦς ὑπονοίας·	ἔστι	γὰρ ὥσπερ θεραπεία τῶν μὲν
[37]	δὲ βρῶσις καὶ πόσις ἐστίν,	ἔστι	δὲ ἐν τῇ βρώσει ἄρτος,
[6]	λόγον παρὰ τῶν πατέρων διεδεξάμεθα·	ἔστι	δὲ ὁ λόγος οὐ μυθώδης
[37]	τροφὴ καὶ ἔστι καὶ λέγεται.	ἔστι	δὲ οὐχ ἡ αὐτὴ πᾶσι
[6]	τὸ μὴ ὂν καὶ οὐκ	ἔστι	καθ´ ὑπόστασιν εἰπεῖν τὸ μὴ
[37]	δὲ δύναμις αὕτη τροφὴ καὶ	ἔστι	καὶ λέγεται. ἔστι δὲ οὐχ
[30]	ζωτικῆς κινήσεως οὐκ ἐστέρηται, οὕτως	ἔστι	καὶ τὴν κακίαν ἰδεῖν τῷ
[0]	ἐφ´ ὧν τὸ διακρῖνον οὐκ	ἔστι,	μὴ ὑπονοεῖν τὴν διάκρισιν. εἰ
[35]	εἰς ἔργον ἄγοντας. οὐ γὰρ	ἔστι	πρὸς τὸ ἴσον καταντῆσαι πέρας,
[34]	ὥσπερ γὰρ ἑκάστου τῶν ὄντων	ἔστι	τις ἰδιότης ἡ τὴν φύσιν
[28]	κεχώρισται, φύσις δὲ κακία οὐκ	ἔστι,	τὸ δὲ μυστήριον ἐν ἀνθρώπῳ
[40]	ἐκείνῳ ὃ ἐν τούτῳ οὐκ	ἔστι·	τὸ μὲν γὰρ οὐ σβέννυται,
[22]	οὔτε ἄλλῳ τινὶ ὑπὲρ ἐκείνων	ἔξεστι	τὴν ἐλευθερίαν ἐπιβοήσασθαι, κἂν εὐπατρίδαι
[0]	οὗ ἡ τοῦ χείρονος οὐκ	ἄπεστι	προσηγορία· μήτε κατὰ τὸ ἀρχαῖον
[36]	εὐκολίᾳ τοῦ κατορθώματος. τίς γὰρ	πάρεστι	πόνος τῷ πράγματι, πιστεῦσαι πανταχοῦ
[26]	ζωῇ μὲν τὸν θάνατον, τῷ	φωτὶ	δὲ τὸ σκότος, τῇ ἀφθαρσίᾳ
[24]	φωτὸς ἐπιφανέντος ἐξαφανισθῇ τὸ τῷ	φωτὶ	καὶ τῇ ζωῇ κατὰ τὸ
[24]	κατὰ φύσιν ἐργάσασθαι. οἰκεῖον δὲ	φωτὶ	μὲν ὁ ἀφανισμὸς τοῦ σκότους,
[15]	τὸ ἐναντίον ἀντικαθέστηκεν, ἐπισκεψώμεθα. ὡς	φωτὶ	σκότος καὶ θάνατος τῇ ζωῇ,
[6]	τὸν φθόνον πάθους ὑπεκκαύματα ἦν·	ἰσχύι	δέ τινι καὶ βίᾳ δυνάμεως
[5]	τε παντὸς ἀγαθοῦ καὶ ἐν	ἰσχύι	πᾶν τὸ κατὰ προαίρεσιν ἔχουσα·
[27]	περιπλακῆναι τὸν ἄνθρωπον, μᾶλλον δὲ	οὐχὶ	ἄνθρωπον, ἀλλὰ ἀνθρώπου τι εἴδωλον
[17]	εἴσοδον ἐπ´ αὐτῷ εἶναι, τί	οὐχὶ	θελήματι μόνῳ τὸ κατὰ γνώμην
[15]	τῇ ὁρμῇ τοῦ θελήματος, τί	οὐχὶ	καὶ τὸν ἄνθρωπον δι´ αὐθεντικῆς
[32]	τι μὴ τοιοῦτόν ἐστιν, ὃ	οὐχὶ	πάντως μίξις τις ἐμφαίνεται τοῦ
[40]	διαφορά. οὐκοῦν ἄλλο τι, καὶ	οὐχὶ	τοῦτό ἐστι. πάλιν σκώληκά τις
[40]	παράγοντες, καὶ τῷ δοκεῖν μόνον,	οὐχὶ	τῷ ὄντι γεννώμενοι. ἡ γὰρ
[40]	προφητεία ὅτι Υἱὸς ἀνθρώπου εἶ,	οὐχὶ	υἱὸς ὑψίστου· ἀγαπᾷς ματαιότητα, ζητεῖς