Chapitre
[39]	γεννήσεως ποιεῖσθαι τῆς ἰδίας ζωῆς,	ἤ,	εἰ ἔξω τῆς τοῦ πρώτου
[0]	θεωρουμένων ἢ ἐπιδεῖξαι τὸ ἴδιον	ἤ,	εἰ μηδὲν ἰδιαζόντως καταλαμβάνοι ἡ
[8]	καλοῦ διαμαρτήσεσθαι προεώρα τὸν γενησόμενον,	ἢ	ἀγαγόντα καὶ νενοσηκότα πάλιν πρὸς
[8]	ἀνθρώπων δημιουργὸν ὑπὸ μικροψυχίας κατονομάζοι,	ἢ	ἀγνοεῖν αὐτὸν τὸ ἐσόμενον λέγων,
[20]	τὸ γὰρ ἄδικον ἢ ἄσοφον	ἢ	ἀδύνατον ἀγαθὸν οὐκ ἔστιν· οὔτε
[28]	ὀφθαλμῷ καὶ ἀκοῇ καὶ γλώσσῃ,	ἢ	ἄλλῳ τινὶ τῶν αἰσθητηρίων πρὸς
[32]	συνάγων ἐν γὰρ τοῖς οὖσιν	ἢ	ἄνω τι νοεῖται, ἢ κάτω,
[5]	ἔστιν ἄλλως κακίας γένεσιν ἐννοῆσαι,	ἢ	ἀρετῆς ἀπουσίαν. ὥσπερ γὰρ τοῦ
[20]	δυνατοῦ τεταγμένον· τὸ γὰρ ἄδικον	ἢ	ἄσοφον ἢ ἀδύνατον ἀγαθὸν οὐκ
[31]	ἂν ἔτι κατὰ τὸ εὔλογον	ἢ	διαβάλλοι τὸν ἀκόλαστον ἢ ἐπαινοίη
[18]	νόμου ῥήματα διεφύλασσον, συνηθείᾳ μᾶλλον	ἢ	διανοίᾳ δουλεύοντες, οὔτε τὴν ἐπιφανεῖσαν
[9]	τὴν ἐκ τοῦ θανάτου ἐπάνοδον·	ἢ	εἰ ἔξω κακίας εἶναι τὰ
[8]	ἀγνοεῖν αὐτὸν τὸ ἐσόμενον λέγων,	ἢ	εἰδότα καὶ πεποιηκότα μὴ ἔξω
[37]	οὖν ἐστι τοῦτο; οὐδὲν ἕτερον	ἢ	ἐκεῖνο τὸ σῶμα ὃ τοῦ
[0]	αὐτὸν τῇ ἀκολουθίᾳ. πότερον τέλειον	ἢ	ἐλλιπὲς ἡγεῖται τὸ θεῖον; τοῦ
[5]	ὢν ὁ τοῦ θεοῦ λόγος,	ἢ	ἕξις ἐπιστήμης τινὸς ἢ σοφίας,
[31]	εὔλογον ἢ διαβάλλοι τὸν ἀκόλαστον	ἢ	ἐπαινοίη τὸν σώφρονα; ταύτης κατὰ
[27]	παραμυθεῖται τὸ ἄδοξον οὐρανίῳ σώματι	ἢ	ἐπιγείῳ συσχηματισθῆναι τὸ θεῖον. τοῦ
[0]	ἀλλ´ ἐν τοῖς αὐτοῖς θεωρουμένων	ἢ	ἐπιδεῖξαι τὸ ἴδιον ἤ, εἰ
[16]	ἐν τῇ διακρίσει τῶν συμπεπλεγμένων	ἢ	ἡνωμένων. ὅπερ τοίνυν ἡ τελευταία
[5]	τοῦ τὸ πᾶν συστησαμένου πιστεύουσιν,	ἢ	καὶ πρὸς ταύτην δυσπειθῶς ἔχουσι
[11]	τὸ δ´ ὅπως, ὡς μεῖζον	ἢ	κατὰ λογισμῶν ἔφοδον, διερευνᾷν παραιτούμεθα.
[32]	οὖσιν ἢ ἄνω τι νοεῖται,	ἢ	κάτω, ἢ πρὸς τὰ κατὰ
[8]	ἐπιγενομένας τῷ σώματι διὰ τομῆς	ἢ	καύσεως ἀποξύοντες οὐκ ἀνώδυνον ἐπάγουσι
[18]	τὴν ὑψηλὴν φιλοσοφίαν, ἔργῳ μᾶλλον	ἢ	λόγῳ κατορθουμένην, καὶ τῆς σωματικῆς
[30]	μικρόν ἐστι τὸ ὑπολειπόμενον μέρος,	ἢ	μὴ βουληθέντος τοῦ θεοῦ πᾶσιν
[30]	πᾶσιν ἀφθόνως τὴν εὐεργεσίαν νεῖμαι,	ἢ	μὴ δυνηθέντος πάντως; ὧν οὐθέτερον
[8]	κακῶν ποιητὴν τὸν θεὸν ὀνομάζειν,	ἢ	μηδὲ ὅλως ἀνθρώπου κτίστην αὐτὸν
[5]	εὑρεθῇ δεικτικὸν τοῦ ὑποκειμένου ῥῆμα	ἢ	ὄνομα, ἕν ἐστι τὸ διὰ
[32]	ὁ λόγος ἡμῶν περὶ φωνῆς	ἢ	ὀνόματος ἢ τύπου ῥημάτων διαφέρεται.
[28]	τῆς κατὰ κακίαν ἐστὶ διαβολῆς,	ἢ	οὕτω γ´ ἂν ἐπὶ τὸν
[27]	ἀπροσίτου φύσεως, τὰ δὲ ἀποκρίνεσθαι,	ἢ	οὕτω γ´ ἂν μὴ διὰ
[16]	τοῦτο κυριώτερον ἔργον ἂν μᾶλλον	ἢ	πάθος προσαγορεύοιτο, οἷον ἡ γέννησις,
[39]	εἰς τὴν ἄτρεπτον ζωὴν εἰσελθεῖν	ἢ	πάλιν τῷ ἀστατοῦντι καὶ ἀλλοιουμένῳ
[28]	ζωῆς συντελούντων ὡς ἄτιμόν τι	ἢ	πονηρὸν διαβάλλεται; πρὸς ἕνα γὰρ
[32]	ἄνω τι νοεῖται, ἢ κάτω,	ἢ	πρὸς τὰ κατὰ τὸ πλάγιον
[34]	τῆς μυστικῆς ταύτης οἰκονομίας ἀναγεννωμένοις	ἢ	προσθήκην τινὰ ποιοῦνται τῆς χάριτος,
[5]	λόγος, ἢ ἕξις ἐπιστήμης τινὸς	ἢ	σοφίας, ἀλλὰ κατ´ οὐσίαν τις
[24]	τῆς δυνάμεως τὴν ἀπόδειξιν ἔχει	ἢ	τὰ μέγαλά τε καὶ ὑπερφυῆ
[1]	ἐπὶ τοῦ θεοῦ τὴν ζωὴν	ἢ	τὴν δύναμιν ἢ τὴν σοφίαν
[15]	οὐδὲν ἄλλο πρὸς τὸ φῶς	ἢ	τὴν ζωὴν τὴν ἀντιδιαίρεσιν ἔχει,
[34]	προσθήκην τινὰ ποιοῦνται τῆς χάριτος,	ἢ	τὴν οὖσαν οὐκ ἀποστρέφουσιν. τὸ
[1]	τὴν ζωὴν ἢ τὴν δύναμιν	ἢ	τὴν σοφίαν ὑπονοήσειεν, ἀλλὰ πρὸς
[39]	πάντως τόν γε νοῦν ἔχοντα,	ἢ	τῆς ἀκτίστου φύσεως εἶναι πιστεύειν
[39]	τέκνον, τῆς ἐν τροπῇ θεωρουμένης	ἢ	τῆς ἀμετάστατόν τε καὶ παγίαν
[32]	τὸ ἀνθρώπινον, τῆς μὲν φωνῆς	ἢ	τῆς πράξεως ἀνθρωπικῶς διεξαγομένης, τοῦ
[20]	τοῦ δικαίου τὸ σοφὸν φέροιτο,	ἢ	τὸ δίκαιον, εἰ μὴ μετὰ
[7]	τὸ μὴ γενέσθαι μᾶλλον ἴσως	ἢ	τὸ ἐν κακοῖς εἶναι λυσιτελέστερον
[21]	ἡμῖν ἐνιδρυμένος, ἐν ᾧ κινδυνεύεται	ἢ	τὸ ἐπιτυχεῖν τοῦ ὄντως καλοῦ,
[7]	οὐ δι´ αἰσθήσεως τὸ καλὸν	ἢ	τὸ κακὸν κρίνειν προσήκει, ἀλλ´
[40]	αἶσχος ὑβρίζῃ τὴν θείαν μορφὴν	ἢ	τὸ κατὰ πλεονεξίαν πάθος καὶ
[20]	γένοιτο φανερωτέρα τοῦ ἀγαθοῦ μαρτυρία	ἢ	τὸ μεταποιηθῆναι αὐτὸν τοῦ πρὸς
[21]	τὸ ἐπιτυχεῖν τοῦ ὄντως καλοῦ,	ἢ	τὸ παρατραπέντας αὐτοῦ διά τινος
[39]	λέγω, νομίζοι εἶναι τὸν υἱὸν	ἢ	τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, μὴ
[11]	φύσεως ὑποστῆναι πιστεύοντες, τὸ πόθεν	ἢ	τὸ πῶς τῇ περὶ τούτων
[19]	χειραγωγοῦσα τὸν λόγον; τίς ἄλλη	ἢ	τὸ τὰς εὐσεβεῖς περὶ τοῦ
[9]	τῇ τοῦ καλοῦ θεωρεῖται χώρᾳ.	ἢ	τοίνυν δειξάτωσαν κακίαν εἶναι τὴν
[5]	αἰτίαν τινὰ τῆς συστάσεως, ἀλλ´	ἢ	τὸν λόγον αὐτόν, δι´ οὗ
[16]	λεγομένου πάθους, ὅπερ κακία ἐστίν,	ἢ	τοῦ κατὰ τὴν φύσιν κινήματος;
[2]	τοῦ θεοῦ, ἐν ᾧ ἔστιν,	ἢ	τοῦ λόγου τοῦ θεοῦ, ᾧ
[32]	ἡμῶν περὶ φωνῆς ἢ ὀνόματος	ἢ	τύπου ῥημάτων διαφέρεται. ἐπεὶ οὖν
[8]	τοῦ πεπλανημένου χειραγωγία; τίνι ἄλλῳ	ἢ	τῷ κυρίῳ πάντως τῆς φύσεως;
[8]	ἐκεῖνα τῇ δυνάμει τῶν λόγων	ἢ	τῷ στοχασμῷ τῆς διανοίας ὑπάγεται.
[0]	πότερον εἶναι τὸ θεῖον ὑπείληφεν,	ἢ	τῷ τῶν ἀθέων συμφέρεται δόγματι;
[31]	ἔπαινος; μόνων γὰρ τῶν ἀψύχων	ἢ	τῶν ἀλόγων ἐστὶ τῷ ἀλλοτρίῳ
[32]	τῶν ἐπουρανίων ἢ τῶν ὑποχθονίων	ἢ	τῶν καθ´ ἑκάτερον τοῦ παντὸς
[32]	ἂν τοίνυν λογίσῃ τῶν ἐπουρανίων	ἢ	τῶν ὑποχθονίων ἢ τῶν καθ´
[23]	διαλάμπουσαν δύναμιν κατανοήσας, ἐπιθυμητὸν μᾶλλον	ἢ	φοβερὸν τὸ φανὲν εἶναι νομίσῃ.
[26]	τοῦ νοσήματος κάθαρσις, κἂν ἐπίπονος	ᾖ.	~Ἀκόλουθον δὲ πάντως τὸν πρὸς
[5]	θείου βουλήματος τὴν ἀρχὴν ἔσχεν·	ἦ	γὰρ ἂν ἔξω μέμψεως ἦν
[4]	λόγος, οὔτε ἆσθμα τὸ πνεῦμα.	ἦ	γὰρ ἂν καθ´ ὁμοιότητα τῆς
[2]	ἐνέργειαν, οὐ πνοὴν ἄσθματος ἐννοοῦμεν·	ἦ	γὰρ ἂν καθαιροῖτο πρὸς ταπεινότητα
[17]	τοῦ παρόντος βίου τηλαυγῶς καθορᾶται·	ἦ	γὰρ ἂν περιῄρητο πᾶσα τῶν
[40]	ἀνθρωπίνην φύσιν ἐν μεταποιήσει γίνεται.	ἦ	γὰρ ἂν πρὸς τὸ χεῖρον
[10]	θεῖον πιστεύοντας, κἂν ἐν ἀνθρώπῳ	ᾖ;	~Εἰ δὲ ζητεῖς πῶς κατακιρνᾶται
[0]	τινα τῶν ἑλληνιζόντων ἡ διάλεξις	ᾖ,	καλῶς ἂν ἔχοι ταύτην ποιεῖσθαι
[40]	ἀμυήτῳ βίῳ, κἂν τολμηρὸν εἰπεῖν	ᾖ,	λέξω καὶ οὐκ ἀποτραπήσομαι, ὅτι
[39]	ἐν τοῖς ἄλλοις τὸ διάφορον	ᾖ,	οὐδεμίαν κατὰ τὸ μέρος τοῦτο
[26]	φύσιν, κἂν ἐπίπονος ἡ διάκρισις	ᾖ.	οὐκοῦν οὐδ´ ἂν παρ´ αὐτοῦ
[40]	περὶ τὸν βίον τοῦ βαπτισθέντος	ᾖ,	τί μεταπεποίηται ἰδεῖν οὐκ ἔχω,
[5]	σοι κατασκευάσας τὴν φύσιν, ἀλλ´	ἡ	ἀβουλία τὸ χεῖρον ἀντὶ τοῦ
[24]	τῆς καθ´ ἡμᾶς οἰκονομίας ἐπιδεικνύμενα.	ἡ	ἀγαθότης ἐν τῷ προελέσθαι σῶσαι
[28]	ἐστὶν ἀπολαύσεως· ἀλλ´ ἐν ἐκείνοις	ἡ	ἀθανασία συντηρεῖται τῇ ἀνθρωπότητι, ὡς
[5]	τὸ διὰ τῶν φωνῶν σημαινόμενον,	ἡ	ἀίδιος τοῦ θεοῦ δύναμις, ἡ
[5]	τὴν θείαν φύσιν ἀγαθῶν καὶ	ἡ	ἀιδιότης ἐστίν, ἔδει πάντως μηδὲ
[0]	λέγοιτο, ἥ τε ἀφθαρσία καὶ	ἡ	ἀιδιότης καὶ πᾶσα εὐσεβὴς διάνοια
[8]	φύσει μόνον ἐστὶν ἀγαθόν, οὗ	ἡ	αἴσθησις οὐκ ἐφάπτεται, καὶ μόνον
[8]	ῥηθέντος ἡμῖν ὑποδείγματος. ἐπειδὴ γὰρ	ἡ	αἴσθησις πρὸς τὸ παχύ τε
[28]	ἄλλην ἐνέργειαν μεμερισμένα, δι´ ὧν	ἡ	αἰσθητική τε καὶ ἐνεργητικὴ δύναμις
[6]	ἡ κατάρα, τῇ παρρησίᾳ δὲ	ἡ	αἰσχύνη, καὶ πᾶσι τοῖς ἀγαθοῖς
[5]	οὐκ ἄν τις εὐλόγως, οὗ	ἡ	αἰτία τῆς συστάσεως ἀγαθότης ἐστί,
[40]	τὸ κατὰ πλεονεξίαν πάθος καὶ	ἡ	ἀκόλαστος καὶ ἀσχήμων διάνοια καὶ
[5]	τοῦ λόγου δυνάμεως ἐξῆπται, καθὼς	ἡ	ἀκολουθία παρέδειξεν, ἀνάγκη πᾶσα καὶ
[6]	βουλὴν διαμαρτίας· εἰς τοῦτο γὰρ	ἡ	ἀκολουθία τὸν λόγον φέρει. οὐκοῦν
[6]	τῆς ἀκτῖνος ἐπισυμβαίνουσαν. ἐπειδὴ τοίνυν	ἡ	ἄκτιστος φύσις τῆς κινήσεως τῆς
[40]	καρδίαν ἀνθρώπου ἀνέβη; οὔτε μὴν	ἡ	ἀλγεινὴ τῶν πεπλημμεληκότων ζωὴ πρός
[34]	ἴδιον τῆς θείας φύσεώς ἐστιν	ἡ	ἀλήθεια. ἀλλὰ μὴν ἀεὶ παρέσεσθαι
[0]	ὁμολογουμένων ἐκκαλυφθείη κατὰ τὸ ἀκόλουθον	ἡ	ἀλήθεια. οὐκοῦν ὅταν πρός τινα
[15]	λέγειν. εἰ οὖν θεὸς μὲν	ἡ	ἀληθὴς ἀρετή, φύσις δέ τις
[31]	τῶν κατορθούντων ὁ ἔπαινος, ἀκίνδυνος	ἡ	ἁμαρτία, ἄκριτος ἡ κατὰ τὸν
[5]	ἀρχέτυπον· τῆς γὰρ βασιλευούσης φύσεως	ἡ	ἀνάγκαις τισὶν ὑπεζευγμένη τε καὶ
[16]	διασχισθὲν συναρμόσας. καὶ τοῦτό ἐστιν	ἡ	ἀνάστασις, ἡ τῶν συνεζευγμένων μετὰ
[35]	κάθαρσις, πρὸς τὸ συγγενὲς τούτοις	ἡ	ἀναχώρησις ἔσται· τῷ δὲ καθαρῷ
[10]	~Ἀλλὰ μικρόν, φησί, καὶ εὐπερίγραπτον	ἡ	ἀνθρωπίνη φύσις, ἄπειρον δὲ ἡ
[40]	παντὶ δῆλόν ἐστιν. ἀλλὰ μὴν	ἡ	ἀνθρωπότης αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν μεταβολὴν
[6]	δύο τινῶν καθ´ ὑπόστασιν φαινομένων	ἡ	ἀντιδιαστολὴ θεωρεῖται· ἀλλ´ ὥσπερ ἀντιδιαιρεῖται
[39]	ὧν γὰρ ἐπ´ ἴσης προεπινοεῖται	ἡ	ἀνυπαρξία, κἂν ἐν τοῖς ἄλλοις
[40]	ἰδίων τῆς φύσεως. εἰ οὖν	ἡ	ἄνωθεν γέννησις ἀναστοιχείωσίς τις τοῦ
[6]	τὸ ἀκόλουθον ἕπεται. ὥσπερ οὖν	ἡ	ἀπάθεια τῆς κατ´ ἀρετὴν ζωῆς
[5]	ψυχῆς τὸ θεοειδές; ποῦ δὲ	ἡ	ἀπάθεια τοῦ σώματος; ποῦ τῆς
[5]	ἐστὶ τῶν τὸ θεῖον χαρακτηριζόντων	ἡ	ἀπαρίθμησις, καὶ ὅσα περὶ τούτων
[21]	ἐναντίον· οὐ γὰρ ἂν ἐνήργησεν	ἡ	ἀπάτη, μὴ δελέατος δίκην τῷ
[10]	τῆς σαρκὸς καθάπερ ἀγγείῳ τινὶ	ἡ	ἀπειρία τῆς θεότητος περιελήφθη; οὐδὲ
[13]	οἷς ἀπιστεῖς, ἐν τούτοις ἐστὶν	ἡ	ἀπόδειξις τοῦ θεὸν εἶναι τὸν
[31]	τούτοις τὸ αὐτεξούσιον; ποῦ δὲ	ἡ	ἀρετή; ποῦ δὲ τῶν κατορθούντων
[5]	τῆς φυσικῆς ἐνεργείας, οὕτω καὶ	ἡ	ἀρετὴ πρὸς τὴν κακίαν ἀντικαθέστηκεν.
[31]	προαίρεσις μείνειεν, ἠφάνισται κατ´ ἀνάγκην	ἡ	ἀρετή, τῇ ἀκινησίᾳ τῆς προαιρέσεως
[35]	καίτοι, εἰ πρὸς τὸ πέρας	ἡ	ἀρχὴ κρίνοιτο, ἀντ´ οὐδενὸς εἶναι
[35]	οὐδενὸς εἶναι δόξει τοῦ πράγματος	ἡ	ἀρχὴ συγκρινομένη τῷ τέλει· τί
[16]	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ	ἡ	ἀρχὴ τῆς ἀναστάσεως δι´ ἑνὸς
[16]	ὄντος τοῦ περιστέγοντος. καθάπερ δὲ	ἡ	ἀρχὴ τοῦ θανάτου ἐν ἑνὶ
[6]	τῇ ζωῇ μὲν ὁ θάνατος,	ἡ	ἀσθένεια δὲ τῇ δυνάμει, τῇ
[16]	πάθος προσαγορεύοιτο, οἷον ἡ γέννησις,	ἡ	αὔξησις, ἡ διὰ τοῦ ἐπιρρύτου
[37]	καὶ λέγεται. ἔστι δὲ οὐχ	ἡ	αὐτὴ πᾶσι τοῖς τρεφομένοις σώμασιν,
[24]	τὸ δυνατὸν τῆς θεότητος, ποῦ	ἡ	ἀφθαρσία τῆς θείας δυνάμεως ἐν
[1]	ἐπίκηρον τὸν λόγον ἔχει, οὕτως	ἡ	ἄφθαρτος καὶ ἀεὶ ἑστῶσα φύσις
[5]	ἡ τῶν καρπῶν ἰδιότης, ὧν	ἡ	βρῶσις οὐ γαστρὸς πλησμονήν, ἀλλὰ
[40]	μόνον, οὐχὶ τῷ ὄντι γεννώμενοι.	ἡ	γὰρ διὰ τῆς ἀναγεννήσεως γινομένη
[21]	σχόντα μὴ τρεπτὸν εἶναι πάντως·	ἡ	γὰρ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος
[25]	τοῦ ἀντικειμένου τυραννίδος ἔξω γενόμενον·	ἡ	γὰρ ἐκείνου ἀπὸ τοῦ θανάτου
[34]	ἀναγνώτω πάλιν τὰ κατόπιν ἐξητασμένα.	ἡ	γὰρ κατασκευὴ τοῦ τὴν διὰ
[37]	ἀφορμὰς ἐντεῦθεν τῆς σωτηρίας ἔχει·	ἡ	γὰρ πρὸς τὴν ζωὴν ἕνωσις
[40]	τοῦτο θηρίον ἀποφερέσθω τῇ διανοίᾳ·	ἡ	γὰρ προσθήκη τοῦ ἀτελεύτητον εἶναι
[21]	ἐν τῷ μὴ ὑφεστάναι ἐστίν·	ἡ	γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ ἐναντίωσις, καθὼς
[32]	ὅτι τὸν θάνατον μὲν ἀναγκαῖον	ἡ	γένεσις ἀπεργάζεται. τὸν γὰρ ἅπαξ
[16]	πάθους ὁ θεραπευτὴς διαμένει. εἰ	ἡ	γένεσις αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν πάθος
[16]	μυστήριον· εἰ οὖν ἡδονῆς μὲν	ἡ	γένεσις ἠλλοτρίωται, κακίας δὲ ἡ
[13]	πάθει συναπαρτίζεται. ἐκεῖ δὲ οὔτε	ἡ	γέννησις ἀπὸ πάθους ἤρξατο, οὔτε
[16]	μᾶλλον ἢ πάθος προσαγορεύοιτο, οἷον	ἡ	γέννησις, ἡ αὔξησις, ἡ διὰ
[39]	τε καὶ ὀνόματα δι´ ὧν	ἡ	γέννησις τοῖς πιστεύουσι γίνεται, γεννᾶται
[26]	καὶ τὰς αἰτίας προκατεβάλετο, ὥσπερ	ἡ	γῆ κατὰ τὰ γένη τῶν
[23]	οὐρανὸς ἐπέρρει τὸ μάννα, οὔτε	ἡ	γῆ κατὰ τὴν ἰδίαν αὐτῆς
[27]	τῶν ὄντων ὑπερανέστηκεν. οὔτε οὖν	ἡ	γῆ πορρωτέρω τῆς ἀξίας ἐστίν,
[6]	ἐστι καὶ ἀναφὲς καὶ ἀνείδεον·	ἡ	δὲ αἰσθητὴ κατ´ αὐτὸ τὸ
[8]	τὴν κατάληψιν τῆς ἡμετέρας αἰσθήσεως.	ἡ	δὲ αἰτία τῆς λύσεως δήλη
[21]	πάντως ἐν τῷ εἶναι μένειν·	ἡ	δὲ ἀλλοίωσις κίνησίς τίς ἐστιν
[37]	καὶ πόσει περικρατῶν τὴν ὑπόστασιν,	ἡ	δὲ βρῶσις ἄρτος ἦν· ὥσπερ
[37]	δυνάμεως ἐν τῷ εἶναι μένει.	ἡ	δὲ δύναμις αὕτη τροφὴ καὶ
[35]	τὸ θεῖον οὐδεμίαν ἀμφιβολίαν ἔχει.	~Ἡ	δὲ εἰς τὸ ὕδωρ κάθοδος
[27]	μὲν κάμνον ἐπὶ γῆς ἦν,	ἡ	δὲ θεία δύναμις τοῦ κάμνοντος
[31]	βουλήματι πρὸς τὸ δοκοῦν περιάγεσθαι.	ἡ	δὲ λογική τε καὶ νοερὰ
[5]	ἡ ὅρασις φύσεώς ἐστιν ἐνέργεια,	ἡ	δὲ πήρωσις στέρησίς ἐστι τῆς
[24]	θελήματος πρὸς τὸ δοκοῦν οὐσιωθέντος.	ἡ	δὲ πρὸς τὸ ταπεινὸν κάθοδος
[34]	θεὸν εἶναι τὸν ἐπαγγειλάμενον πεπίστευται·	ἡ	δὲ τῆς θεότητος μαρτυρία διὰ
[28]	πρὸς τὴν κακίαν οἰκείως ἔχει.	ἡ	δὲ τῆς φύσεως ἀκολουθία, θείῳ
[28]	θεόν, οὐκ ἐν κακίᾳ λέγει,	ἡ	δὲ τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τὸν
[5]	ἐστι καθ´ ἑαυτὴν ἡ κακία·	ἡ	δὲ τοῦ κρείττονος ἀναχώρησις τοῦ
[40]	μὲν λουτρὸν ἐπαχθείη τῷ σώματι,	ἡ	δὲ ψυχὴ τὰς ἐμπαθεῖς κηλῖδας
[10]	σώματος τοῖς οἰκείοις μέρεσι περιγράφεται,	ἡ	δὲ ψυχὴ τοῖς τῆς διανοίας
[16]	πάθος οὐκ ἔστιν, οὐδ´ ἂν	ἡ	δευτέρα κίνησις, ἣν θάνατον ὀνομάζομεν,
[34]	ὁρμὴν ἐχούσης, εἰ συμπαραληφθείη καθηκόντως	ἡ	διὰ τῆς εὐχῆς συμμαχία, μᾶλλον
[16]	οἷον ἡ γέννησις, ἡ αὔξησις,	ἡ	διὰ τοῦ ἐπιρρύτου τε καὶ
[35]	γὰρ κατὰ τὸν βίον τοῦτον	ἡ	διὰ τοῦ λουτροῦ προκαθηγήσατο κάθαρσις,
[6]	ἀρχὴ καὶ ὑπόθεσις γίνεται, οὕτως	ἡ	διὰ τοῦ φθόνου γενομένη πρὸς
[18]	ἐν τῷ παρόντι βίῳ φανερωθεῖσα,	ἡ	διὰ τῶν πραγμάτων αὐτῶν φημὶ
[26]	καθάρσει τὴν φύσιν, κἂν ἐπίπονος	ἡ	διάκρισις ᾖ. οὐκοῦν οὐδ´ ἂν
[26]	ὕλην· οὐκ ἄπονος μέντοι γίνεται	ἡ	διάκρισις, χρόνῳ τοῦ πυρὸς τῇ
[0]	ὅταν πρός τινα τῶν ἑλληνιζόντων	ἡ	διάλεξις ᾖ, καλῶς ἂν ἔχοι
[32]	ἐν πᾶσιν εἶναι τοῖς οὖσιν	ἡ	διαμονὴ τῶν ὄντων καταναγκάζει· τοῦτο
[7]	πρὸς τὸ ὑψηλότερον ἔβλεπεν αὐτοῖς	ἡ	διάνοια, καὶ τῆς περὶ τὰς
[39]	ἐνταῦθά μοι νηφέτω τοῦ ἀκροατοῦ	ἡ	διάνοια, μὴ τῆς ἀστατούσης φύσεως
[40]	πρὸς τὸ μὴ παραδεχόμενον σβέσιν	ἡ	διαφορά. οὐκοῦν ἄλλο τι, καὶ
[8]	τινες καὶ ἀνέκφραστοι ἀλγηδόνες, ὧν	ἡ	διήγησις ἐκ τοῦ ἴσου τὸ
[24]	ἡ τοῦ παντὸς διακόσμησις καὶ	ἡ	διηνεκὴς τῶν ὄντων οἰκονομία τοσοῦτον
[24]	ἀπολωλότα καταλαμβάνεται, ἡ σοφία καὶ	ἡ	δικαιοσύνη ἐν τῷ τρόπῳ τῆς
[21]	καὶ τὸ δίκαιον. ~Τίς οὖν	ἡ	δικαιοσύνη; μεμνήμεθα πάντως τῶν κατὰ
[27]	ἂν ἐγένετο τῆς φύσεως ἡμῶν	ἡ	διόρθωσις, εἰ τοῦ ἐπιγείου ζῴου
[27]	τέλος, καθ´ ἑκάτερον εὑρίσκεται πέρας	ἡ	διορθωτικὴ τῆς φύσεως δύναμις, καὶ
[1]	τοῦτο ὠκύμορος ἡ ζωή, ἀνυπόστατος	ἡ	δύναμις, ἀπαγὴς ὁ λόγος. ἐπὶ
[5]	ὁ θεὸς λόγος, ἡ σοφία,	ἡ	δύναμις, ἀπεδείχθη κατὰ τὸ ἀκόλουθον
[4]	πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ πᾶσα	ἡ	δύναμις αὐτῶν. ποίῳ λόγῳ καὶ
[24]	τρόπῳ τῆς σωτηρίας ἡμῶν διεδείχθη,	ἡ	δύναμις ἐν τῷ γενέσθαι μὲν
[4]	ὁμοία πάντως ἐκ τῶν ὁμοίων	ἡ	δύναμις· καὶ ὅσην ὁ ἡμέτερος,
[24]	μάλιστα δείκνυται συγκεκραμένη τῇ φιλανθρωπίᾳ	ἡ	δύναμις. πρῶτον μὲν οὖν τὸ
[20]	ἀδύνατον ἀγαθὸν οὐκ ἔστιν· οὔτε	ἡ	δύναμις τοῦ δικαίου τε καὶ
[5]	ἀνθρωπίνης ἐπεστάτει ζωῆς, διεψεύσθη ἂν	ἡ	εἰκὼν κατ´ ἐκεῖνο τὸ μέρος,
[8]	μὴ ὂν μεταχώρησις· λύσις δὲ	ἡ	εἰς τὰ τοῦ κόσμου στοιχεῖα
[26]	αὐτῇ καταμιχθέντος καὶ συμφυέντος, ἐπειδὰν	ἡ	εἰς τὸ ἀρχαῖον ἀποκατάστασις τῶν
[8]	ἀφανίζεται. ἀφανισμὸς μὲν γάρ ἐστιν	ἡ	εἰς τὸ μὴ ὂν μεταχώρησις·
[35]	οὐκ ἐπίκλησις θείας δυνάμεως, οὐχ	ἡ	ἐκ μεταμελείας διόρθωσις, ἀνάγκη πᾶσα
[40]	ἀδικίας κέρδη παραμένῃ αὐτῷ καὶ	ἡ	ἐκ μοιχείας αὐτῷ κτηθεῖσα γυνὴ
[9]	ἀληθείας κρατύνεται· γένεσις ἀνθρωπίνη καὶ	ἡ	ἐκ νηπίου πρὸς τελείωσιν αὔξησις,
[0]	πληθύνοιτο τῇ προσθήκῃ τῶν σωζομένων	ἡ	ἐκκλησία, τοῦ κατὰ τὴν διδαχὴν
[9]	καὶ σταυρός, καὶ θάνατος, καὶ	ἡ	ἐν μνημείῳ θέσις· ταῦτα γὰρ
[24]	ἔμπροσθεν εἴρηται, φύσιν οὐκ εἶχεν	ἡ	ἐναντία δύναμις ἀκράτῳ προσμῖξαι τῇ
[32]	κατὰ τὸ πλάγιον πέρατα διαβαίνει	ἡ	ἔννοια. ἂν τοίνυν λογίσῃ τῶν
[0]	ἤ, εἰ μηδὲν ἰδιαζόντως καταλαμβάνοι	ἡ	ἔννοια ἐφ´ ὧν τὸ διακρῖνον
[33]	τοῦ κατ´ αἴσθησιν ὁρωμένου καταλαμβάνει	ἡ	ἔννοια. ἣν τοίνυν εἰκός ἐστιν
[24]	ἐστι τῆς τοῦ πυρὸς οὐσίας	ἡ	ἐπὶ τὸ ἄνω φορά, καὶ
[24]	τῶν ὄντων οἰκονομία τοσοῦτον ὅσον	ἡ	ἐπὶ τὸ ἀσθενὲς τῆς φύσεως
[35]	ἐπινοηθῆναι ὁμοίωμα. τίς οὖν ἐστὶν	ἡ	ἐπίνοια δι´ ἧς καὶ ἐν
[5]	δύναμις, ἡ ποιητικὴ τῶν ὄντων,	ἡ	εὑρετικὴ τῶν μὴ ὄντων, ἡ
[26]	ἐν κακίᾳ κειμένων γένηται, ὁμόφωνος	ἡ	εὐχαριστία παρὰ πάσης ἔσται τῆς
[1]	ἡ φύσις, διὰ τοῦτο ὠκύμορος	ἡ	ζωή, ἀνυπόστατος ἡ δύναμις, ἀπαγὴς
[16]	ἡ γένεσις ἠλλοτρίωται, κακίας δὲ	ἡ	ζωή, ποῖον ὑπολείπεται πάθος, οὗ
[24]	ἐξ ἁμαρτίας μολυνθέντων ἐφάπτεται, καὶ	ἡ	ζωὴ τῶν τεθνηκότων καὶ ἡ
[1]	μεταχωρῶν εἰς ἀνύπαρκτον· ἀλλ´ ὥσπερ	ἡ	ἡμετέρα φύσις ἐπίκηρος οὖσα καὶ
[33]	ὑποκείμενον ποιεῖ τὸν ἄνθρωπον, ἀλλ´	ἡ	θεία δύναμις πρὸς ἀνθρώπου φύσιν
[32]	δὲ κυρίως καὶ πρώτως ὂν	ἡ	θεία φύσις ἐστίν, ἣν ἐξ
[19]	τὸν λόγον διαλαβεῖν, ὅτου χάριν	ἡ	θεία φύσις πρὸς τὴν ἡμετέραν
[12]	τοῖς ἱστορηθεῖσιν ἔργοις, δι´ ὧν	ἡ	θεία χαρακτηρίζεται φύσις, κατανοήσαντες. θεοῦ
[37]	οὖν καὶ τοῦτο τὸ μέρος	ἡ	θεοδόχος ἐκείνη σὰρξ πρὸς τὴν
[36]	ἔσται, τὸ δὲ ἀληθῶς καθαρὸν	ἡ	θεότης ἐστίν. ὁρᾷς ὅπως μικρόν
[10]	ἡ ἀνθρωπίνη φύσις, ἄπειρον δὲ	ἡ	θεότης, καὶ πῶς ἂν περιελήφθη
[32]	πανταχοῦ τῷ λογισμῷ σου προαπαντᾷ	ἡ	θεότης, μόνη κατὰ πᾶν μέρος
[24]	οἰκονομίας, ὅτου χάριν δι´ ἑαυτῆς	ἡ	θεότης τὴν ἀνθρωπίνην κατεργάζεται σωτηρίαν.
[23]	διὰ τοῦτο περικαλύπτεται τῇ σαρκὶ	ἡ	θεότης, ὡς ἄν, πρὸς τὸ
[8]	τῷ μετὰ ταῦτα βίῳ τεταμίευται	ἡ	θεραπεία. ἀλλ´ ὥσπερ εἰσί τινες
[29]	διὰ πάσης τῆς ἀρρωστίας προχωρήσειεν	ἡ	θεραπεία, τούτου χάριν οὐκ ἀρχομένην,
[32]	εἶναι, καὶ ὅσα τοιαῦτα περιέχει	ἡ	ἱστορία, οὐδὲν τῆς ἐκ τῶν
[24]	παρὰ τοῦ μυστηρίου μανθάνομεν, εἰ	ἡ	καθαρότης τῶν ἐξ ἁμαρτίας μολυνθέντων
[18]	μικρὰ τῆς θείας ἐπιδημίας ἀπόδειξις	ἡ	καὶ πρὸ τῆς μελλούσης ζωῆς
[15]	τῇ ζωῇ, οὕτω τῇ ἀρετῇ	ἡ	κακία δῆλον ὅτι, καὶ οὐδὲν
[29]	γὰρ τῶν ἐπὶ Νῶε καταφθαρέντων	ἡ	κακία ἐξέλαμψεν, οὐδὲ τῆς Σοδομιτικῆς
[5]	ἀνύπαρκτόν τί ἐστι καθ´ ἑαυτὴν	ἡ	κακία· ἡ δὲ τοῦ κρείττονος
[5]	γὰρ ἂν ἔξω μέμψεως ἦν	ἡ	κακία, θεὸν ἑαυτῆς ἐπιγραφομένη ποιητὴν
[29]	πρὸς τὸ ἀκρότατον ἔφθασε μέτρον	ἡ	κακία, καὶ οὐδὲν ἔτι πονηρίας
[6]	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ	ἡ	κακία τῷ τῆς ἀρετῆς ἀντικαθέστηκε
[20]	θεοῦ δόξαις, σκοπήσωμεν εἴ τινος	ἡ	κατὰ ἄνθρωπον οἰκονομία λείπεται τῶν
[3]	παραμενέτω· ἐκ δὲ τοῦ Ἑλληνισμοῦ	ἡ	κατὰ τὰς ὑποστάσεις διάκρισις μόνη,
[7]	παρήγαγεν. εἰ γὰρ ἀγαθῆς φύσεως	ἡ	κατὰ τὸ ἀγαθὸν ἐνέργεια πάντως
[32]	τι τῶν μυστικῶν διδαγμάτων καὶ	ἡ	κατὰ τὸ λουτρόν ἐστιν οἰκονομία,
[39]	λόγον τῆς κτίσεως καὶ οὐδὲν	ἡ	κατὰ τὸ ὑπερέχον καὶ ἐνδέον
[31]	ἔπαινος, ἀκίνδυνος ἡ ἁμαρτία, ἄκριτος	ἡ	κατὰ τὸν βίον διαφορά. τίς
[35]	τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ τέλειον	ἡ	κατὰ τὸν θάνατον ἔσχεν οἰκονομία,
[8]	ἐφ´ ὧν τοῦ ἀληθῶς καλοῦ	ἡ	κατανόησις διὰ τὸ μὴ μετέχειν
[6]	τίς ἐστιν ἐν τοῖς οὖσιν	ἡ	κατανόησις, εἰς τὸ νοητόν τε
[6]	τῇ δυνάμει, τῇ εὐλογίᾳ δὲ	ἡ	κατάρα, τῇ παρρησίᾳ δὲ ἡ
[28]	εἰδότες ὅτι πᾶσα πρὸς ἑαυτὴν	ἡ	κατασκευὴ τοῦ σώματος ὁμοτίμως ἔχει,
[28]	γ´ ἂν ἐπὶ τὸν δημιουργὸν	ἡ	κατηγορία τῆς φύσεως ἐπανίοι, εἴ
[40]	τῶν εἰρημένων αὐτάρκη τὴν διδασκαλίαν	ἡ	κατήχησις ἔχειν. δεῖ γάρ, οἶμαι,
[30]	εἰ δὲ ὁμότιμος ἐπὶ πάντας	ἡ	κλῆσις, οὔτε ἀξίας, οὔτε ἡλικίας,
[32]	ἐπεὶ οὖν πᾶσα πρὸς αὐτὸν	ἡ	κτίσις βλέπει, καὶ περὶ αὐτόν
[27]	κατὰ τὸ ὕψος τῆς φύσεως	ἡ	κτίσις πᾶσα κατὰ τὸ ἴσον
[39]	τῆς σωτηρίας ἔχων. πᾶσα γὰρ	ἡ	κτίσις τῷ κατὰ τὸ ἴσον
[39]	τὰ δὲ ὑπερανεστῶτα τύχῃ, οὕτως	ἡ	κτιστὴ φύσις ἥνωται πρὸς ἑαυτὴν
[6]	κατάλληλον τῇ νοητῇ φύσει χωρίον	ἡ	λεπτὴ καὶ εὐκίνητός ἐστιν οὐσία,
[6]	ἀπὸ τῶν ἐναντίων ἑκατέραν χαρακτηρίζεσθαι.	ἡ	μὲν γὰρ νοητὴ φύσις ἀσώματόν
[26]	δύο ταῦτα τοῖς γεγονόσιν ἐνθεωρεῖται.	ἡ	μὲν γὰρ τοῦ κατ´ ἀξίαν
[36]	καὶ εὐκατόρθωτον, πίστις καὶ ὕδωρ,	ἡ	μὲν ἐντὸς τῆς προαιρέσεως ἡμῶν
[30]	καὶ ὁ κατόπιν ὁλκός, ἀλλ´	ἡ	μὲν τέθνηκε, τὸ δὲ οὐραῖον
[8]	πάθους παραλαμβάνονται, τοιοῦτόν τι καὶ	ἡ	μετὰ ταῦτα κρίσις εἰς θεραπείαν
[40]	γὰρ ἂν πρὸς τὸ χεῖρον	ἡ	μεταποίησις εἴη, εἴ τι τούτων
[35]	πληροῦται τοῦ παρ´ ἐκείνου γεγονότος	ἡ	μίμησις; ἅπαν τὸ νεκρωθὲν οἰκεῖόν
[35]	σωτηρίας ἡμῶν κατορθωθῇ τοῖς ἑπομένοις	ἡ	μίμησις. ὥσπερ γὰρ παρὰ τῶν
[6]	μετατεθέντος· κτιστὴ δὲ ἦν καὶ	ἡ	μνημονευθεῖσα δύναμις, αὐτεξουσίῳ κινήματι τὸ
[8]	ἐκ τῆς τῶν ἀλόγων φύσεως	ἡ	νεκρότης οἰκονομικῶς περιετέθη τῇ εἰς
[10]	κατακλείεται τῶν τῆς σαρκὸς ὅρων	ἡ	νοερὰ φύσις. ἀλλ´ ὁ μὲν
[8]	ὑψηλοτέρα τῶν κατ´ αἴσθησιν κινημάτων	ἡ	νοερὰ φύσις, διὰ τοῦτο τῆς
[27]	τὸν δεόμενον. ὅπου τοίνυν ἦν	ἡ	νόσος, ἐκεῖ φοιτῆσαι τὴν ἰωμένην
[24]	ἡ ζωὴ τῶν τεθνηκότων καὶ	ἡ	ὁδηγία τῶν πεπλανημένων, ὡς ἂν
[5]	τῆς ψυχῆς ἀναχώρησις. καθάπερ γὰρ	ἡ	ὅρασις φύσεώς ἐστιν ἐνέργεια, ἡ
[5]	ἑκάστου καταλλήλως πρὸς τὸ ὅμοιον	ἡ	ὄρεξις φέροιτο, οὐκ ἂν τοῦ
[35]	φύσιν, ἡ τοῦ θανάτου μίμησις	ἡ	παρ´ ἡμῶν γινομένη ἐν τῷ
[12]	καὶ τῶν τοιούτων ἐλλιπὴς ἦν	ἡ	περὶ αὐτὸν ἱστορία, εἰκότως τὸ
[27]	πρέπον, ἄχρηστος ἦν τῷ ἀνθρώπῳ	ἡ	περὶ τὰ μηδὲν ἡμῖν ἐπικοινωνοῦντα
[8]	καὶ δαρέντων ζῴων ἐπινοεῖται αὐτοῖς	ἡ	περιβολή; ἀλλ´, ἐπειδὴ πᾶν δέρμα
[37]	ἂν πρὸς τὸ ἀκόλουθον ἡμῖν	ἡ	πίστις βλέπουσα μηδεμίαν ἀμφιβολίαν περὶ
[30]	ἀδύνατον. εἰ οὖν ἀγαθόν τι	ἡ	πίστις, διὰ τί, φασίν, οὐκ
[37]	τῶν ἀνθρώπων φύσιν, ἐν ὅσοις	ἡ	πίστις ἐστί, πρὸς πάντας μεριζόμενον
[15]	ἀλήθειαν, ὡς ἂν διὰ μηδενὸς	ἡ	πίστις κωλύοιτο τῶν ἐξεταστικῶς ζητούντων
[24]	ὅ τε μολυσμὸς καθαρθείη, καὶ	ἡ	πλάνη θεραπευθείη, καὶ εἰς τὴν
[37]	ζῴων ῥιζωρυχοῦντα τρέφεται, ἑτέροις ἐστὶν	ἡ	πόα τρόφιμος, τινῶν δὲ ἡ
[5]	ἡ ἀίδιος τοῦ θεοῦ δύναμις,	ἡ	ποιητικὴ τῶν ὄντων, ἡ εὑρετικὴ
[3]	τοῦ πνεύματος· τῶν δὲ ἑλληνιζόντων	ἡ	πολύθεος ἐξαφανίζεται πλάνη, τῆς κατὰ
[30]	ἐστι κύριος. τοῦτο δέ ἐστιν	ἡ	προαίρεσις, ἀδούλωτόν τι χρῆμα καὶ
[21]	ἀκίνητον, ἀλλ´ ἐπί τι πάντως	ἡ	προαίρεσις ἵεται, τῆς πρὸς τὸ
[31]	ἑτέρῳ κειμένης; εἰ δὲ ἄπρακτος	ἡ	προαίρεσις μείνειεν, ἠφάνισται κατ´ ἀνάγκην
[32]	ἐφεξῆς μὴ προσήψατο, ἡμιτελὴς ἂν	ἡ	πρόθεσις ἔμεινε τοῦ ἑτέρου τῶν
[1]	τὴν δύναμιν, ὅση ἐστὶ καὶ	ἡ	πρόθεσις, ἵνα μή τις μίξις
[20]	ἰδεῖν. πῶς γὰρ ἂν φανείη	ἡ	πρόθεσις, μὴ διὰ τῶν γιγνομένων
[5]	ὄντων, ἡ συνεκτικὴ τῶν γεγονότων,	ἡ	προορατικὴ τῶν μελλόντων. οὗτος τοίνυν
[1]	ἀλλότρια γὰρ τῆς θείας φύσεως	ἡ	πρὸς κακίαν ὁρμή· ἀλλὰ πᾶν
[16]	τῆς ἀνθρωπίνης καθηγεῖται γενέσεως, καὶ	ἡ	πρὸς κακίαν τῶν ζώντων ὁρμή,
[29]	τοῦ λυσιτελοῦντος τῇ φύσει προμηθείᾳ	ἡ	πρὸς τὴν εὐεργεσίαν ἡμῶν ἀναβολή.
[40]	γνωρισμάτων ἐξαλειφθέντων τῆς φύσεως ἡμῶν	ἡ	πρὸς τὸ κρεῖττον μετάστασις γίνεται.
[0]	ὠφελήσει καὶ τὸν Ἀνόμοιον, οὐδὲ	ἡ	πρὸς τὸν Μανιχαῖον μάχη καὶ
[8]	ἁμαρτίας ἐλεγμοῖς, καθώς πού φησιν	ἡ	προφητεία, διὰ τὴν ἐν βάθει
[40]	ἄνωθεν γέννησιν. ἐρεῖ πρὸς σὲ	ἡ	προφητεία ὅτι Υἱὸς ἀνθρώπου εἶ,
[17]	ἐδέξαντο. ἀλλ´ ἐπειδή, καθώς φησιν	ἡ	προφητεία, τὸ πλῆθος τῆς χρηστότητος
[16]	αὐτὸν ἐφῆφθαι λέγει, ἧς καὶ	ἡ	πρώτη γένεσίς τε καὶ ὑπόστασις
[16]	καὶ τὴν προάγουσαν. εἰ δὲ	ἡ	πρώτη κίνησις, ἣν γένεσιν ὀνομάζομεν,
[16]	ἕνωσιν, ἀλλήλοις συμφυομένων, ὡς ἂν	ἡ	πρώτη περὶ τὸ ἀνθρώπινον χάρις
[35]	ὑπερεχούσης δυνάμεως ὅσον χωρεῖ ἡμῶν	ἡ	πτωχεία τῆς φύσεως, τὸ ὕδωρ
[5]	οὗτος τοίνυν ὁ θεὸς λόγος,	ἡ	σοφία, ἡ δύναμις, ἀπεδείχθη κατὰ
[24]	προελέσθαι σῶσαι τὸν ἀπολωλότα καταλαμβάνεται,	ἡ	σοφία καὶ ἡ δικαιοσύνη ἐν
[34]	γεννώμενον, ἧς χωρισθείσης ἄπρακτός ἐστιν	ἡ	σπουδὴ καὶ ἀνόνητος, πόσῳ μᾶλλον
[35]	ἴση πρὸς τὸ ἀγαθόν ἐστιν	ἡ	σπουδὴ ὁμοίως ἐπάναγκες διὰ μιμήσεως
[11]	πρὸς τὴν σάρκα τῆς ψυχῆς	ἡ	συμφυία. εἰ δὲ τῆς σῆς
[16]	τῶν συνημμένων πάθος ἐστί, καὶ	ἡ	συνάφεια τῶν διεστώτων πάθος ἂν
[16]	τὸ ἀκόλουθον λέγοιτο, καθ´ ἣν	ἡ	συνδρομὴ τοῦ σώματος καὶ τῆς
[5]	ἡ εὑρετικὴ τῶν μὴ ὄντων,	ἡ	συνεκτικὴ τῶν γεγονότων, ἡ προορατικὴ
[37]	ἐνσπείρει διὰ τῆς σαρκός, ἧς	ἡ	σύστασις ἐξ οἴνου τε καὶ
[37]	σῶμα ᾧ ἐκ τοῦ ἄρτου	ἡ	σύστασις ἦν, καὶ τρόπον τινὰ
[18]	ἐπεφάνη ἡ χάρις τοῦ θεοῦ	ἡ	σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις, διὰ τῆς
[16]	συμπεπλεγμένων ἢ ἡνωμένων. ὅπερ τοίνυν	ἡ	τελευταία κίνησις ὀνομάζεται, τοῦτο προσήκει
[34]	τῶν ὄντων ἔστι τις ἰδιότης	ἡ	τὴν φύσιν γνωρίζουσα, οὕτως ἴδιον
[4]	γὰρ τῶν συντρόφων αὐτῷ διδαγμάτων	ἡ	τῆς ἀληθείας ἔσται φανέρωσις. τὸ
[6]	οἷός τε ἦν· ὑπερίσχυε γὰρ	ἡ	τῆς εὐλογίας τοῦ θεοῦ δύναμις
[29]	ἐνέσκηψε τῇ φύσει τῆς ἀνθρωπότητος	ἡ	τῆς κακίας νόσος, ἀνέμεινεν ὁ
[26]	ὑγιαίνειν διὰ τούτων προσγένοιτο καὶ	ἡ	τῆς καύσεως ἀλγηδὼν παρέλθοι, χάριν
[8]	πρὸς τὸ κακὸν συμφυίαν ὥσπερ	ἡ	τῆς μυρμηκίας τομὴ δριμύσσει τὴν
[3]	ἐκ μὲν τῆς Ἰουδαικῆς ὑπολήψεως	ἡ	τῆς φύσεως ἑνότης παραμενέτω· ἐκ
[3]	διακεκριμένον ἐν τούτοις κατανοήσῃς, πάλιν	ἡ	τῆς φύσεως ἑνότης τὸν διαμερισμὸν
[1]	γὰρ ἂν ἐκτὸς εἴη συνθέσεως	ἡ	τοιαύτη ὑπόληψις, τὸ ἕτερον ἐν
[6]	προσνεμηθείσης, ἦν τις δύναμις καὶ	ἡ	τὸν περίγειον τόπον συνέχειν τε
[2]	ἐφ´ ἡμῶν μὲν τὸ πνεῦμα	ἡ	τοῦ ἀέρος ἐστὶν ὁλκή, ἀλλοτρίου
[8]	ἐφάπτεται, καὶ μόνον ἐκεῖνο κακὸν	ἡ	τοῦ ἀληθινοῦ ἀγαθοῦ ἀλλοτρίωσις. πόνοις
[8]	διέφερεν ἡ τοῦ πεπτωκότος ἀνόρθωσις,	ἡ	τοῦ ἀπολωλότος ἀνάκλησις, ἡ τοῦ
[37]	ἐφ´ ἅπαν καταμερισθείη τὸ σῶμα	ἡ	τοῦ βοηθοῦντος δύναμις, οὕτω τοῦ
[16]	τῇ δυνάμει κατὰ τὸ ἴσον	ἡ	τοῦ διακριθέντος ἕνωσις διαβαίνει. καὶ
[21]	σοφίας δ´ ἂν εἴη καὶ	ἡ	τοῦ δικαίου κρίσις· οὐ γὰρ
[32]	ἐπὶ τοῦ καθ´ ἡμᾶς σώματος	ἡ	τοῦ ἑνὸς τῶν αἰσθητηρίων ἐνέργεια
[38]	πίστεως καλῶς ἔχειν ᾠήθημεν ὅσον	ἡ	τοῦ εὐαγγελίου περιέχει φωνή, τὸ
[29]	ἁγίων τοῦ θεοῦ μιαιφονία, οὐδὲ	ἡ	τοῦ Ἡρῴδου παράνομος παιδοφονία, οὐδὲ
[24]	ἀφανισμὸς τοῦ σκότους, ζωῇ δὲ	ἡ	τοῦ θανάτου καθαίρεσις. ἐπεὶ οὖν
[35]	κατὰ τὴν κοινὴν γέγονε φύσιν,	ἡ	τοῦ θανάτου μίμησις ἡ παρ´
[8]	ἐπεὶ οὖν μία τίς ἐστιν	ἡ	τοῦ κακοῦ κοινωνία, καθὼς προείρηται,
[37]	ἴσον γίνεται. ἐκεῖ τε γὰρ	ἡ	τοῦ λόγου χάρις ἅγιον ἐποίει
[32]	ὄντος ζῴου πάσης τῆς φύσεως,	ἡ	τοῦ μέρους ἀνάστασις ἐπὶ τὸ
[26]	ἰώμενος. ἴασις γάρ ἐστιν ἀρρωστίας	ἡ	τοῦ νοσήματος κάθαρσις, κἂν ἐπίπονος
[24]	μεγέθη καὶ φωστήρων αὐγαὶ καὶ	ἡ	τοῦ παντὸς διακόσμησις καὶ ἡ
[8]	ἀνόρθωσις, ἡ τοῦ ἀπολωλότος ἀνάκλησις,	ἡ	τοῦ πεπλανημένου χειραγωγία; τίνι ἄλλῳ
[8]	ἀρχῆς χάριν ἀνακληθῆναι; τίνι διέφερεν	ἡ	τοῦ πεπτωκότος ἀνόρθωσις, ἡ τοῦ
[16]	στοιχείων περὶ τὸ σῶμα συνδρομή,	ἡ	τοῦ συντεθέντος πάλιν διάλυσίς τε
[37]	περιέχον τὸν ὄγκον· οὕτω καὶ	ἡ	τοῦ σώματος ἡμῶν κατασκευὴ ἴδιον
[37]	τίς γὰρ οὐκ οἶδεν ὅτι	ἡ	τοῦ σώματος ἡμῶν φύσις αὐτὴ
[0]	ἔτι θεότητος ὑπόληψιν σχοίη οὗ	ἡ	τοῦ χείρονος οὐκ ἄπεστι προσηγορία·
[16]	ἀρετῆς ἠναντίωται. ~Ἀλλ´ αὐτή, φησίν,	ἡ	τροπὴ τοῦ ἡμετέρου σώματος πάθος
[37]	ἡ πόα τρόφιμος, τινῶν δὲ	ἡ	τροφὴ σάρκες εἰσίν, ἀνθρώπῳ δὲ
[29]	ἡ χαλεπὴ νόσος ἀνεκαλύφθη, οὐδὲ	ἡ	τῶν Αἰγυπτίων θεομαχία, οὐδὲ ἡ
[1]	διακρίνει τῷ σχετικῷ τῆς σημασίας	ἡ	τῶν ἀκουόντων διάνοια αὐτόν τε
[29]	ἡ τῶν Αἰγυπτίων θεομαχία, οὐδὲ	ἡ	τῶν Ἀσσυρίων ὑπερηφανία, οὐδὲ ἡ
[36]	τε κοινὸς δείκνυσι λόγος καὶ	ἡ	τῶν γραφῶν διδασκαλία ἐντὸς τοῦ
[18]	κατὰ πᾶν μέρος τῆς οἰκουμένης	ἡ	τῶν δαιμόνων ἀπάτη, διὰ τῆς
[36]	ἴδιον δὲ τῆς θείας ἐνεργείας	ἡ	τῶν δεομένων ἐστὶ σωτηρία. αὕτη
[29]	ἡ τῶν Ἀσσυρίων ὑπερηφανία, οὐδὲ	ἡ	τῶν Ἰουδαίων κατὰ τῶν ἁγίων
[5]	ὁ γὰρ παράδεισος ἐκεῖνος καὶ	ἡ	τῶν καρπῶν ἰδιότης, ὧν ἡ
[35]	τε λέγω καὶ σώματος, πάλιν	ἡ	τῶν κεχωρισμένων ἐπάνοδος τῆς ἀλλοτρίας
[8]	καὶ θέλημα καὶ ἔργον ἐστὶν	ἡ	τῶν ὄντων ζωή, παρ´ οὗ
[28]	διαβάλλεται; πρὸς ἕνα γὰρ σκοπὸν	ἡ	τῶν ὀργανικῶν μελῶν διασκευὴ πᾶσα
[16]	τῆς τροφῆς τοῦ ὑποκειμένου διαμονή,	ἡ	τῶν στοιχείων περὶ τὸ σῶμα
[16]	καὶ τοῦτό ἐστιν ἡ ἀνάστασις,	ἡ	τῶν συνεζευγμένων μετὰ τὴν διάλυσιν
[23]	δύναμιν ἐπινοῆσαι γενέσθαι, ὡς ἂν	ἡ	ὑπὲρ ἡμῶν οἰκονομία μὴ παραποδισθείη
[16]	θεῖον. οὐκοῦν ἀλλοτρία περὶ θεοῦ	ἡ	ὑπόληψις, εἴπερ τὸν ἀπαθῆ κατὰ
[6]	διότι καὶ αὐτὴ τῆς κτίσεως	ἡ	ὑπόστασις ἀπὸ ἀλλοιώσεως ἤρξατο, τοῦ
[37]	γινόμεθα. εἰ γὰρ παντὸς σώματος	ἡ	ὑπόστασις ἐκ τῆς τροφῆς γίνεται,
[21]	δὲ πρὸς τὸ ἐναντίον, οὗ	ἡ	ὑπόστασις ἐν τῷ μὴ ὑφεστάναι
[5]	εἰ δὲ τοῦ κόσμου παντὸς	ἡ	ὑπόστασις τῆς τοῦ λόγου δυνάμεως
[15]	ἴδιον γνώρισμα τῆς θείας φύσεως	ἡ	φιλανθρωπία, ἔχεις ὃν ἐπεζήτησας λόγον,
[23]	ἀρρήτων ταμείων τῆς θείας δυνάμεως	ἡ	φιλοτιμία προῄει, ἕτοιμος ἄρτος ταῖς
[35]	τὴν ἀκριβῆ μίμησιν δι´ ὅλων	ἡ	φύσις, ἀλλ´ ὅσον δυνατῶς ἔχει,
[1]	γὰρ φθαρτὴ καὶ ἀσθενὴς ἡμῶν	ἡ	φύσις, διὰ τοῦτο ὠκύμορος ἡ
[7]	αἴτιον οἴεσθαι, ᾧ πρὸς πονηρίαν	ἡ	φύσις ἐπιρρεπῶς ἔχει. ταῦτα γὰρ
[15]	παρουσίας. ἐδεῖτο γὰρ τοῦ ἰατρεύοντος	ἡ	φύσις ἡμῶν ἀσθενήσασα, ἐδεῖτο τοῦ
[28]	τῷ ἀνθρωπίνῳ βίῳ, δι´ ὧν	ἡ	φύσις πρὸς τὸν θάνατον μάχεται;
[29]	ἐξέλαμψεν, οὐδὲ τῆς Σοδομιτικῆς παρανομίας	ἡ	χαλεπὴ νόσος ἀνεκαλύφθη, οὐδὲ ἡ
[30]	φασίν, οὐκ ἐπὶ πάντας ἦλθεν	ἡ	χάρις, ἀλλὰ τινῶν προσθεμένων τῷ
[6]	ὁμότιμον διὰ πάσης τῆς κτίσεως	ἡ	χάρις διήκοι, τῆς κάτω φύσεως
[30]	τί, φασίν, οὐκ ἐπὶ πάντας	ἡ	χάρις; εἰ μὲν οὖν ταῦτα
[40]	τίνος μεταποιηθέντος ἐντελὴς τῆς ἀναγεννήσεως	ἡ	χάρις ἐστί. δῆλον ὅτι τῶν
[18]	καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος, ἐπεφάνη	ἡ	χάρις τοῦ θεοῦ ἡ σωτήριος
[37]	καθηγουμένου τοὺς σωζομένους ἐφάπτεσθαι. οὐκοῦν	ἡ	ψυχὴ μὲν διὰ πίστεως πρὸς
[0]	καὶ τὸ δυνατὸν ὡσαύτως λέγοιτο,	ἥ	τε ἀφθαρσία καὶ ἡ ἀιδιότης
[23]	κόρου τῶν ἐσθιόντων πλείων γιγνόμενος,	ἥ	τε διὰ τῶν ἰχθύων ὀψοφαγία,
[16]	φύσεως ἡμῶν κινήσει, δι´ ἧς	ἥ	τε ψυχὴ πρὸς τὸ σῶμα
[6]	ἡμῖν κατὰ τὸ εὔλογον εὑρεθήσεται,	ἣ	καὶ τοῦτο σαφηνίσει τὸ ζήτημα.
[8]	τὴν πρὸς τὸ νεκροῦσθαι δύναμιν,	ἣ	τῆς ἀλόγου φύσεως ἐξαίρετος ἦν,
[35]	ἔχει χῶρον, τὴν γῆν, ἐν	ᾗ	κλίνεταί τε καὶ κατακρύπτεται. πολλὴν
[35]	τὴν ἀδιέξοδον τοῦ θανάτου φρουράν,	ᾗ	τὸ δείλαιον τοῦ ἀνθρώπου γένος
[8]	τὴν ἴασιν, πλὴν οὐκ ἐπὶ	βλάβῃ	τοῦ ὑπομένοντος τὴν τομὴν ἄγουσιν,
[35]	τοῦ τάξαντος οἰκονομίαν συνωθουμένην, κἂν	προσλάβῃ	τὴν ἐκ τοῦ λουτροῦ χάριν,
[40]	ἤκουσεν, οὔτε ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου	ἀνέβη;	οὔτε μὴν ἡ ἀλγεινὴ τῶν
[35]	τῷ καθηγουμένῳ οὐ χωρεῖ τὴν	ἀκριβῆ	μίμησιν δι´ ὅλων ἡ φύσις,
[26]	τὰς αἰτίας προκατεβάλετο, ὥσπερ ἡ	γῆ	κατὰ τὰ γένη τῶν καταβληθέντων
[23]	ἐπέρρει τὸ μάννα, οὔτε ἡ	γῆ	κατὰ τὴν ἰδίαν αὐτῆς φύσιν
[27]	ὄντων ὑπερανέστηκεν. οὔτε οὖν ἡ	γῆ	πορρωτέρω τῆς ἀξίας ἐστίν, οὔτε
[35]	πρὸς ἄλληλα τὴν συγγένειαν ἔχει	γῆ	τε καὶ ὕδωρ, μόνα τῶν
[39]	πάλιν εἰς τὸ ὁμογενὲς ἑαυτὸν	εἰσαγάγῃ,	τῆς ὑπερεχούσης φύσεως ἀποστήσας τὴν
[0]	ἀνάγκη πᾶσα ἐπὶ τῶν μηδεμιᾷ	παραλλαγῇ	διακρινομένων ἀλλ´ ἐν τοῖς αὐτοῖς
[13]	πάντως δι´ ὧν ὑπὲρ πίστιν	ἡγῇ	τὸ λεγόμενον, ὑπὲρ τὴν φύσιν
[40]	τῆς ἀφράστου μακαριότητος ἐν τῇ	ὀλίγῃ	ταύτῃ καὶ προσκαίρῳ ζωῇ τὰς
[8]	τούτοις γενόμενον οὐκ ἀπόλωλε, κἂν	ἐκφεύγῃ	τὴν κατάληψιν τῆς ἡμετέρας αἰσθήσεως.
[15]	θείας φύσεως δογματιζόντων· οὐ γὰρ	δὴ	θεμιτὸν ἦν αὐτοσοφίαν καὶ ἀγαθότητα
[32]	εἶναι τὰ πάντα συνέχουσα. εἴτε	δὴ	θεότητα τὴν φύσιν ταύτην ὀνομάζεσθαι
[5]	τιμιωτάτου τῶν ἀγαθῶν ἀπεστέρησε, λέγω	δὴ	τῆς κατὰ τὸ ἀδέσποτον καὶ
[1]	καὶ ὑφεστῶτα τὸν λόγον. εἰ	δὴ	τοῦτο κατὰ τὸ ἀκόλουθον ὁμολογηθείη
[18]	θανάτῳ ψῆφον, οὐκ ἂν ὑποστάντες	δηλαδὴ	ταῦτα, μὴ σαφῆ τε καὶ
[23]	ἀντηλλάξατο τὸν κατεχόμενον, εἰ μὴ	δηλαδὴ	τοῦ ὑψηλοτέρου καὶ μείζονος ἀνταλλάγματος,
[23]	μοῖραν ἐν αὐτῷ θεωρήσαντα, ἣν	ἤδη	διὰ τῆς ἁμαρτίας κεχείρωτο. διὰ
[15]	ὅπερ καὶ ἐν τοῖς φθάσασιν	ἤδη	μετρίως ἐξήτασται, τί τῇ ἀρετῇ
[28]	ἀνθρωπίνου βίου κοινωνίας ἐφάψασθαι. ἀλλ´	ἤδη	περὶ τούτου καὶ ἐν τοῖς
[37]	ὥσπερ τοίνυν ἐφ´ ἡμῶν, καθὼς	ἤδη	πολλάκις εἴρηται, ὁ τὸν ἄρτον
[38]	δὲ τὸν τελεώτερον ἐπιζητοῦσι λόγον	ἤδη	προεξεθέμεθα ἐν ἑτέροις πόνοις, διὰ
[21]	προιοῦσα· δύο δὲ τῆς τοιαύτης	εἴδη	κινήσεως· τὸ μὲν πρὸς τὸ
[6]	πάντων ἀναδειχθέντων κακῶν ὁδὸς κατέστη.	ἐπειδὴ	γὰρ ἅπαξ πρὸς τὸ κακὸν
[6]	πείσας φονέα τε καὶ αὐτόχειρα.	ἐπειδὴ	γὰρ διὰ τῆς θείας εὐλογίας
[8]	διὰ τοῦ ῥηθέντος ἡμῖν ὑποδείγματος.	ἐπειδὴ	γὰρ ἡ αἴσθησις πρὸς τὸ
[5]	τὸν ἄνθρωπον ἐν ἀγαθοῖς γεγενῆσθαι·	ἐπειδὴ	γὰρ θεοῦ ἔργον ὁ ἄνθρωπος,
[32]	τῷ τρόπῳ πολυπραγμονεῖν τὸ θειότερον.	ἐπειδὴ	γὰρ ἴδιόν ἐστι τῆς θεότητος
[24]	τοῦτο γίνεται καὶ ἐκεῖνό ἐστιν.	ἐπειδὴ	γάρ, καθὼς ἐν τοῖς ἔμπροσθεν
[35]	τὸν ἄνθρωπον, ἕτερον ἐμπεριέχει μυστήριον.	ἐπειδὴ	γὰρ ὁ τῆς σωτηρίας ἡμῶν
[32]	τῇ δυνάμει συναναστήσας τὸν ἄνθρωπον.	ἐπειδὴ	γὰρ οὐκ ἄλλοθεν, ἀλλ´ ἐκ
[8]	ἂν ἐν τοῖς καλλίστοις βιῴημεν.	ἐπειδὴ	γὰρ τῷ αὐτεξουσίῳ κινήματι τοῦ
[8]	τὰ αἰνίγματα τὴν διδασκαλίαν ἔχει.	ἐπειδὴ	γάρ, φησίν, ἐν τοῖς ἀπηγορευμένοις
[1]	αἱ τῶν τοιούτων ὀνομάτων ἐμφάσεις.	ἐπειδὴ	γὰρ φθαρτὴ καὶ ἀσθενὴς ἡμῶν
[8]	πᾶσι τοῖς καλλίστοις θεοειδῶς κεκοσμημένος.	ἐπειδὴ	δὲ μόνον ἀναλλοίωτόν ἐστι κατὰ
[8]	ἀρχῆς κάλλος ἀναστοιχειώσει τὸ σκεῦος.	ἐπειδὴ	δὲ σύνδεσίς τις καὶ κοινωνία
[37]	θεῖον ἔχειν τὴν οἰκειότητα. ~Ἀλλ´	ἐπειδὴ	διπλοῦν τὸ ἀνθρώπινον, ψυχῇ τε
[17]	εὐχαριστίᾳ τὴν εὐποιίαν ἐδέξαντο. ἀλλ´	ἐπειδή,	καθώς φησιν ἡ προφητεία, τὸ
[1]	ἓν τὴν πίστιν περιαγούσης. ~Ἀλλ´	ἐπειδὴ	καὶ ὁ τῆς εὐσεβείας λόγος
[32]	ὑπὲρ τὴν φύσιν ἐμφαίνοντος. ἀλλ´	ἐπειδὴ	μέρος τι τῶν μυστικῶν διδαγμάτων
[19]	τῶν δυναστευόντων γενέσθαι. ~Ἀλλ´ ὅμως,	ἐπειδὴ	μήτε τοῖς ἑλληνίζουσι μήτε τοῖς
[21]	ἀναγκαίως ἐν τῷ ἀνθρώπῳ θεωρουμένης,	ἐπειδὴ	μίμημα τῆς θείας φύσεως ὁ
[8]	ἐπινοεῖται αὐτοῖς ἡ περιβολή; ἀλλ´,	ἐπειδὴ	πᾶν δέρμα χωρισθὲν τοῦ ζῴου
[32]	ἐκ παραδόσεως ἥκει, τοιοῦτόν ἐστιν.	ἐπειδὴ	πάντα κατὰ τὸν ὑψηλότερόν τε
[6]	αὐτεξουσίῳ κινήματι τὸ δοκοῦν αἱρουμένη·	ἐπειδὴ	πρὸς τὸ ἀγαθόν τε καὶ
[29]	τῷ πάθει τὴν ἰατρείαν προσάγουσιν.	ἐπειδὴ	τοίνυν ἅπαξ ἐνέσκηψε τῇ φύσει
[39]	τῆς ἐξουσίας ἤρτηται τοῦ τικτομένου.	ἐπειδὴ	τοίνυν ἐν τούτῳ ἐστὶν ὁ
[6]	τῇ ἀναχωρήσει τῆς ἀκτῖνος ἐπισυμβαίνουσαν.	ἐπειδὴ	τοίνυν ἡ ἄκτιστος φύσις τῆς
[21]	καὶ τῇ ἀνυπαρξίᾳ τὴν ὕπαρξιν·	ἐπειδὴ	τοίνυν κατὰ τὴν τρεπτήν τε
[8]	τὴν φύσιν ἡμῶν εἰς γένεσιν,	ἐπειδὴ	τοῦ καλοῦ διαμαρτήσεσθαι προεώρα τὸν
[1]	τι λεγομένων καὶ τοῦτό ἐστιν,	ἐπειδὴ	χρὴ πάντως τῷ λόγῳ καὶ
[40]	ἀλλὰ καὶ τὰ ἐξ ἀδικίας	κέρδη	παραμένῃ αὐτῷ καὶ ἡ ἐκ
[34]	οὕτως οἱ πεπεισμένοι κατὰ τὴν	ἀψευδῆ	τοῦ ἐπαγγειλαμένου ὑπόσχεσιν πάντως παρεῖναι
[34]	ἧς χωρισθείσης ἄπρακτός ἐστιν ἡ	σπουδὴ	καὶ ἀνόνητος, πόσῳ μᾶλλον ἐν
[35]	πρὸς τὸ ἀγαθόν ἐστιν ἡ	σπουδὴ	ὁμοίως ἐπάναγκες διὰ μιμήσεως ἕπεσθαι,
[2]	αὐτῷ πνεῦμα ὑπονοοῖτο· ἀλλὰ δύναμιν	οὐσιώδη	αὐτὴν ἐφ´ ἑαυτῆς ἐν ἰδιαζούσῃ
[37]	κενούμενον, ὥστε τὸν ὁρῶντα τὴν	ὀγκώδη	τοῦ ἀγγείου τούτου περιοχὴν εἰδέναι
[8]	τῆς τῶν παθημάτων κοινωνίας ἀποσαρκωθείσαις	ὑλώδη	περιττώματα ἐπιπωροῦται, ἐν τῷ καιρῷ
[1]	λόγος ἐστί, προαιρουμένου δέ, ὅτι	ζῇ·	δυναμένου δὲ πᾶν ὅ τι
[1]	οὐ ζωῆς μετουσίαν. εἰ οὖν	ζῇ	ὁ λόγος ὁ ζωὴ ὤν,
[1]	τι χρῆμα καὶ ἀσώματον ὤν,	ζῇ	πάντως· εἰ δὲ τοῦ ζῇν
[40]	τὸ κατὰ τὸν θυμὸν αἶσχος	ὑβρίζῃ	τὴν θείαν μορφὴν ἢ τὸ
[3]	δύναμιν. ~Ὥστε τὸν ἀκριβῶς τὰ	βάθη	τοῦ μυστηρίου διασκοπούμενον ἐν μὲν
[39]	τῷ καιρῷ τῆς γεννήσεως, μήποτε	λάθῃ	τῇ ἐλλιπεῖ φύσει καὶ δεομένῃ
[29]	παρὰ τῶν τεχνικῶς μεθοδευόντων τὰ	πάθη,	ἀλλ´ ἀναμένουσι τὸ ἐνδομυχοῦν ἅπαν
[2]	περὶ τὸν ἡμέτερον λόγον θεωρεῖται	πάθη,	ἀλλ´ οὐσιωδῶς ὑφεστῶτα, προαιρετικόν τε
[35]	ἀμφιβάλλεται. οἷς δὲ προσεπωρώθη τὰ	πάθη	καὶ οὐδὲν προσήχθη τῆς κηλῖδος
[35]	διὰ τῆς ἀναστάσεως σῶον καὶ	ἀπαθῆ	καὶ ἀκέραιον καὶ πάσης τῆς
[16]	θεοῦ ἡ ὑπόληψις, εἴπερ τὸν	ἀπαθῆ	κατὰ τὴν φύσιν πρὸς κοινωνίαν
[37]	ὢν καὶ λόγος, τῇ ἀνθρωπίνῃ	συνανεκράθη	φύσει καὶ ἐν τῷ σώματι
[24]	καὶ ὑπερέχουσαν δύναμιν οὐκ οὐρανῶν	μεγέθη	καὶ φωστήρων αὐγαὶ καὶ ἡ
[5]	διοισόμεθα. ὅ τι γὰρ ἂν	εὑρεθῇ	δεικτικὸν τοῦ ὑποκειμένου ῥῆμα ἢ
[8]	ἀλόγων φύσεως ἡ νεκρότης οἰκονομικῶς	περιετέθη	τῇ εἰς ἀθανασίαν κτισθείσῃ φύσει,
[8]	φάρμακον εἰς θεραπείαν τῶν τοιούτων	προσετέθη	τραυμάτων. εἰ δὲ ἀθεράπευτος μένοι,
[35]	τὸ δείλαιον τοῦ ἀνθρώπου γένος	περιεσχέθη.	τί οὖν περὶ τὸν ἀρχηγὸν
[37]	καὶ ἐπ´ ἐκείνης τῆς σαρκὸς	ὡμολογήθη,	ὅτι ἄρτῳ κἀκεῖνο τὸ σῶμα
[37]	λόγου πρὸς τὴν θεικὴν ἀξίαν	μετεποιήθη.	καλῶς οὖν καὶ νῦν τὸν
[40]	ἐφ´ οὗ μηδὲν τῶν γνωρισμάτων	μετεποιήθη.	τὸ γὰρ ἐπὶ ἀνακαινισμῷ καὶ
[21]	γὰρ ἄν τις ἀφροσύνῃ τὴν	ἀληθῆ	δικαιοσύνην προσάψειεν. ~Τί οὖν ἐν
[21]	στόματος ἔφερε, μεθεῖναι μὲν τὴν	ἀληθῆ	τροφήν, περιχανοῦσαν δὲ τὸ τῆς
[34]	τῶν γεννώντων ὁρμαί, κἂν μὴ	ἐπικληθῇ	παρ´ αὐτῶν δι´ εὐχῆς τὸ
[5]	καὶ πᾶσι τοῖς θεοπρεπέσιν ἀγαθοῖς	κατεκοσμήθη,	ὡς ἂν δι´ ἑκάστου τούτων
[35]	ὁ τῆς ζωῆς ἡμῶν καθηγησάμενος	ἐθεωρήθη,	ἵνα, καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος,
[39]	μὴ ἔχον εἰς ὅ τι	προέλθῃ,	ἀλλ´ ἐπὶ τῆς τελειότητος τοῦ
[2]	πνεῦμα θεοῦ εὐσεβὲς ἐνομίσθη, καθὼς	ἐδόθη	καὶ λόγον εἶναι θεοῦ διὰ
[37]	σῶμα ἄρτος τῇ δυνάμει ἦν,	ἡγιάσθη	δὲ τῇ ἐπισκηνώσει τοῦ λόγου
[40]	αἴσθησιν ὁμοτίμως ἔχει. ἀλλὰ κἂν	ἐπονομασθῇ	τι τῶν ἐκεῖ κολαστηρίων τοῖς
[24]	ἰχθύων τῷ δελέατι τῆς σαρκὸς	συγκατασπασθῇ	τὸ ἄγκιστρον τῆς θεότητος, καὶ
[21]	ὅτι μίμημα τῆς θείας φύσεως	κατεσκευάσθη	ὁ ἄνθρωπος, τοῖς τε λοιποῖς
[6]	τὸ πᾶν οἰκονομούσης δυνάμεως· εἶτα	κατεσκευάσθη	τὸ γήινον πλάσμα, τῆς ἄνω
[2]	μὲν εἶναι πνεῦμα θεοῦ εὐσεβὲς	ἐνομίσθη,	καθὼς ἐδόθη καὶ λόγον εἶναι
[24]	τῷ σκότῳ τοῦ φωτὸς ἐπιφανέντος	ἐξαφανισθῇ	τὸ τῷ φωτὶ καὶ τῇ
[5]	ἀνάγκη τῆς ἀνθρωπίνης ἐπεστάτει ζωῆς,	διεψεύσθη	ἂν ἡ εἰκὼν κατ´ ἐκεῖνο
[10]	τινὶ ἡ ἀπειρία τῆς θεότητος	περιελήφθη;	οὐδὲ γὰρ ἐπὶ τῆς ἡμετέρας
[10]	ἡ θεότης, καὶ πῶς ἂν	περιελήφθη	τῷ ἀτόμῳ τὸ ἄπειρον; καὶ
[29]	Σοδομιτικῆς παρανομίας ἡ χαλεπὴ νόσος	ἀνεκαλύφθη,	οὐδὲ ἡ τῶν Αἰγυπτίων θεομαχία,
[24]	τῷ προκαλύμματι τῆς φύσεως ἡμῶν	ἐνεκρύφθη	τὸ θεῖον, ἵνα κατὰ τοὺς
[29]	ἱστορίας ἐν ταῖς καθεξῆς γενεαῖς	κατεπράχθη,	πολυτρόπως τῆς τοῦ κακοῦ ῥίζης
[6]	ἦν τῷ ἀξιώματι· βασιλεύειν γὰρ	ἐτάχθη	τῆς γῆς τε καὶ τῶν
[6]	ἔσχατον τῆς πονηρίας ὅρον συνωσθεὶς	ἀπηνέχθη,	καὶ τὴν διανοητικὴν δύναμιν, ἣν
[21]	νοῦς πρὸς τὸ μὴ ὂν	παρηνέχθη,	δι´ ἀπάτης τοῦ τῆς κακίας
[35]	θανάτου τὰ ἡνωμένα καὶ πάλιν	συνήχθη	τὰ διακεκριμένα, ὡς ἂν καθαρθείσης
[8]	ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸ ζῇν	παρήχθη,	πᾶσι τοῖς καλλίστοις θεοειδῶς κεκοσμημένος.
[35]	προσεπωρώθη τὰ πάθη καὶ οὐδὲν	προσήχθη	τῆς κηλῖδος καθάρσιον, οὐχ ὕδωρ
[37]	ὃ τοῦ τε θανάτου κρεῖττον	ἐδείχθη	καὶ τῆς ζωῆς ἡμῖν κατήρξατο.
[24]	τῷ τρόπῳ τῆς σωτηρίας ἡμῶν	διεδείχθη,	ἡ δύναμις ἐν τῷ γενέσθαι
[1]	ἀγαθόν τι ὁ κόσμος ὁμολογεῖται,	ἀπεδείχθη	δὲ διὰ τῶν εἰρημένων τοῦ
[5]	λόγος, ἡ σοφία, ἡ δύναμις,	ἀπεδείχθη	κατὰ τὸ ἀκόλουθον τῆς ἀνθρωπίνης
[1]	πάντως ἐστίν. ἀλλὰ μὴν ἀσεβὲς	ἀπεδείχθη	τὸν τοῦ θεοῦ λόγον ἀνυπόστατον
[1]	θεοῦ λόγον ἀνυπόστατον εἶναι. οὐκοῦν	συναπεδείχθη	κατὰ τὸ ἀκόλουθον τὸ ἐν
[34]	θαύμασι τὴν φύσιν ἑαυτοῦ δείξαντα,	συναπεδείχθη	τὸ παρεῖναι τοῖς γινομένοις αὐτὸν
[28]	τὸ μυστήριον, εἰ διὰ τούτων	κατεμίχθη	ὁ θεὸς τῷ ἀνθρωπίνῳ βίῳ,
[25]	εἶναι τὴν φύσιν· τότε δὲ	κατεμίχθη	πρὸς τὸ ἡμέτερον, ἵνα τὸ
[26]	θείας ἐνανθρωπήσεως. δι´ ὧν γὰρ	κατεμίχθη	τῇ ἀνθρωπότητι, διὰ πάντων τῶν
[37]	ἵνα τῇ τῆς θεότητος κοινωνίᾳ	συναποθεωθῇ	τὸ ἀνθρώπινον, τούτου χάριν πᾶσι
[35]	τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας ἡμῶν	κατορθωθῇ	τοῖς ἑπομένοις ἡ μίμησις. ὥσπερ
[35]	εἶναι οὐκ ἀμφιβάλλεται. οἷς δὲ	προσεπωρώθη	τὰ πάθη καὶ οὐδὲν προσήχθη
[35]	αὐτοῦ καὶ συναποθεωθείσης σαρκὸς ἅπαν	συνδιασωθῇ	τὸ συγγενὲς αὐτῇ καὶ ὁμόφυλον,
[6]	εὐάλωτος αὐτῷ πρὸς τὴν ἐπιβουλὴν	κατασταίη.	καὶ ὥσπερ ἐπὶ λύχνου τοῦ
[33]	τὸ φαινόμενον, τῆς ἐσχάτης ἂν	εἴη	ἀγνωμοσύνης ἐκεῖ τοσαύτην τῷ θεῷ
[40]	πρὸς τὸ χεῖρον ἡ μεταποίησις	εἴη,	εἴ τι τούτων ὑπαμειφθείη τῶν
[39]	θεὸν εἶναι νομίζοι, μάταιος ἂν	εἴη	ἐν ἐλπίδι τῆς ἐπὶ τὸ
[39]	ἀγαθοῦ μένον ἀεί, ἐπάναγκες ἂν	εἴη	ἓν ἐξ ἀμφοτέρων αἱρεῖσθαι πάντως
[6]	πραγματείας ἐστί, δυνατὸν δ´ ἂν	εἴη	καὶ δι´ ὀλίγου τοῖς εὐπειθεστέροις
[32]	τὸ θεῖον ἐμφαίνοντος, ἀκόλουθον ἂν	εἴη	καὶ ἐν τῷ μέρει τούτῳ
[21]	τῆς ἀνακλήσεως. σοφίας δ´ ἂν	εἴη	καὶ ἡ τοῦ δικαίου κρίσις·
[16]	συνάφεια τῶν διεστώτων πάθος ἂν	εἴη·	κίνησις γάρ τίς ἐστιν ἔν
[17]	πίστεως μόνης ὁρώμενα· ἀναγκαῖον ἂν	εἴη	λογισμοῖς τισὶ κατὰ τὸ ἐγχωροῦν
[1]	λόγου συνυπακούεσθαι· οὐ γὰρ ἂν	εἴη	λόγος, μή τινος ὢν λόγος·
[39]	τὸ τικτόμενον. τί οὖν ἂν	εἴη	λυσιτελέστερον, εἰς τὴν ἄτρεπτον ζωὴν
[40]	ζωῆς ἡμῶν μεταποίησις οὐκ ἂν	εἴη	μεταποίησις, εἰ ἐν ᾧ ἐσμεν
[40]	ἀναφυόμενα τῷ βίῳ, σωφρονούντων ἂν	εἴη	μὴ πρὸς τὸ παρὸν ἀλλὰ
[35]	ἀλλ´ ὅμως, εἰ μὴ ἐκεῖνο	εἴη,	οὐδ´ ἂν τοῦτο γένοιτο· οὕτως
[21]	ἑτερότητι τύχοι τινί, ταὐτὸν ἂν	εἴη	πάντως ἐκείνῳ, ᾧ ἀφωμοίωται. ἐν
[1]	θεωροίη· οὐ γὰρ ἂν ἐκτὸς	εἴη	συνθέσεως ἡ τοιαύτη ὑπόληψις, τὸ
[5]	ἐν ἐπιθυμίᾳ τῆς θείας ἀιδιότητος	εἴη.	ταῦτά τοι περιληπτικῇ φωνῇ δι´
[16]	προσαγορεύοι, πολὺ πρότερον δικαῖος ἂν	εἴη	τὴν συνδρομὴν ἀμφοτέρων οὕτω κατονομάσαι.
[6]	συνανάκρασις, ὡς ἂν μηδὲν ἀπόβλητον	εἴη	τῆς κτίσεως, καθώς φησιν ὁ
[40]	μὴ ὅσιος γένηται. ἀναγκαῖον ἂν	εἴη	τούτοις προσθεῖναι καὶ τὸ λειπόμενον,
[28]	τὸ χρειῶδες βλέποις, τίνος ἂν	εἴη	τῶν τιμίων εἶναι νομιζομένων ἐκεῖνα
[0]	τούτου δὲ δοθέντος οὐκέτ´ ἂν	εἴη	χαλεπὸν τὸ ἐσκεδασμένον τῆς διανοίας
[27]	συμπλοκῆς, οὐδ´ ἂν ἄλλη τις	εὑρεθείη	τὸ ἄξιον ἔχουσα. εἰ δὲ
[30]	δικαιότερον ἂν τὸ τοιοῦτον ἔγκλημα	μετατεθείη,	οὐκ ἐπὶ τὸν κεκληκότα πρὸς
[1]	δὴ τοῦτο κατὰ τὸ ἀκόλουθον	ὁμολογηθείη	τὸ ὑφεστάναι τὸν τοῦ θεοῦ
[16]	πρώτη περὶ τὸ ἀνθρώπινον χάρις	ἀνακληθείη,	καὶ πάλιν ἐπὶ τὴν ἀίδιον
[23]	καὶ συγγενὲς αὐτῷ βλέπων, μὴ	πτοηθείη	τὸν προσεγγισμὸν τῆς ὑπερεχούσης δυνάμεως·
[24]	ὡς ἂν ὅ τε μολυσμὸς	καθαρθείη,	καὶ ἡ πλάνη θεραπευθείη, καὶ
[6]	τὴν ζωὴν ἐνεφύτευσεν, ὡς ἂν	συνεπαρθείη	τῷ θείῳ τὸ γήινον καὶ
[8]	ἀρχῆς σχῆμα διὰ τῆς ἀναστάσεως	ἀναπλασθείη.	τὸ δὲ τοιοῦτον δόγμα ἱστορικώτερον
[23]	ἡ ὑπὲρ ἡμῶν οἰκονομία μὴ	παραποδισθείη	τῷ φόβῳ τῆς θεικῆς ἐπιφανείας,
[37]	ἂν δι´ ἐκείνων ἐφ´ ἅπαν	καταμερισθείη	τὸ σῶμα ἡ τοῦ βοηθοῦντος
[20]	συνεζευγμένον ἀρετὴ γίγνεται, εἰ δὲ	χωρισθείη,	μὴ ἂν ἐφ´ ἑαυτοῦ κατὰ
[24]	μολυσμὸς καθαρθείη, καὶ ἡ πλάνη	θεραπευθείη,	καὶ εἰς τὴν ζωὴν τὸ
[8]	οὐχ ἅπτεται. πῶς γὰρ ἂν	διαλυθείη	τὸ μὴ συγκείμενον; ἐπεὶ δὲ
[34]	σπουδαζόμενον τὴν ὁρμὴν ἐχούσης, εἰ	συμπαραληφθείη	καθηκόντως ἡ διὰ τῆς εὐχῆς
[6]	καὶ οὐδὲν ἂν παρὰ ταῦτα	καταληφθείη	ἐν τῇ τῶν ὄντων φύσει
[40]	μεταποίησις εἴη, εἴ τι τούτων	ὑπαμειφθείη	τῶν ἰδίων τῆς φύσεως. εἰ
[0]	διὰ τῶν παρ´ ἀμφοτέροις ὁμολογουμένων	ἐκκαλυφθείη	κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἡ ἀλήθεια.
[40]	εἰ δὲ τὸ μὲν λουτρὸν	ἐπαχθείη	τῷ σώματι, ἡ δὲ ψυχὴ
[8]	γὰρ ἂν μᾶλλον διὰ τούτων	προσαχθείη	θαυμάσαι τὴν χάριν τῆς περὶ
[1]	τὸν Ἰουδαισμὸν ἡμῖν ὁ λόγος	ὑπενεχθείη,	πάλιν προσήκει διαστολῇ τινὶ τεχνικῇ
[35]	οὐκ ἂν τὸ γινόμενον κατορ–	θωθείη,	καίτοι, εἰ πρὸς τὸ πέρας
[20]	ἔστιν ἰδεῖν. πῶς γὰρ ἂν	φανείη	ἡ πρόθεσις, μὴ διὰ τῶν
[5]	μηδαμοῦ τῆς ἀκολουθίας ὁ λόγος	παρατραπείη,	καὶ περὶ τούτων ἐν ὀλίγοις
[8]	εἰς ἀεὶ γιγνομένης, εἰ δὲ	παρατραπείη	τῆς εὐθείας, τῆς πρὸς τὸ
[1]	γὰρ μή τις τὸ δυνατὸν	ὁμολογοίη,	τὸ ἀδύνατον πάντως κατασκευάσει. ἀλλὰ
[0]	γὰρ τὸ τέλειον ἐν παντὶ	δοίη	περὶ τὸ ὑποκείμενον ὁμολογεῖσθαι, πολλὰ
[31]	ἢ διαβάλλοι τὸν ἀκόλαστον ἢ	ἐπαινοίη	τὸν σώφρονα; ταύτης κατὰ τὸ
[6]	μετέχοι καὶ μηδὲν τῶν ὄντων	ἀμοιροίη	τῆς τοῦ κρείττονος φύσεως. διὰ
[1]	ζωῆς τὸν λόγον ἐν ζωῇ	θεωροίη·	οὐ γὰρ ἂν ἐκτὸς εἴη
[0]	γὰρ ἂν ἔτι θεότητος ὑπόληψιν	σχοίη	οὗ ἡ τοῦ χείρονος οὐκ
[1]	μεταχθήσεται πρὸς τὴν ὑψηλοτέραν ὑπόληψιν.	ἀνάγκη	γὰρ πᾶσα κατάλληλον εἶναι πιστεύειν
[13]	ἐν τῇ φύσει δεικνυμένων οἴεσθαι.	ἀνάγκη	γὰρ πᾶσα τὸν μὴ πιστεύοντα
[1]	περὶ τὴν θείαν θεωρεῖται φύσιν,	ἀνάγκῃ	δὲ πᾶσα τοσαύτην εἶναι ὁμολογεῖν
[15]	τοιαύτας περιόδους χαίρειν ἐᾶσαι; οὐκοῦν	ἀνάγκη	καὶ ταῖς τοιαύταις τῶν ἀντιθέσεων
[1]	τὸν τοῦ θεοῦ λόγον ἀιδίως,	ἀνάγκη	πᾶσα ἐν ζωῇ τοῦ λόγου
[0]	διὰ τῶν αὐτῶν χαρακτηριζόμενα λέγοι,	ἀνάγκη	πᾶσα ἐπὶ τῶν μηδεμιᾷ παραλλαγῇ
[35]	οὐχ ἡ ἐκ μεταμελείας διόρθωσις,	ἀνάγκη	πᾶσα καὶ τούτους ἐν τῷ
[5]	ἐξῆπται, καθὼς ἡ ἀκολουθία παρέδειξεν,	ἀνάγκη	πᾶσα καὶ τῶν τοῦ κόσμου
[0]	οὐδενὶ κατὰ τὸ εὔλογον εὑρισκομένης,	ἀνάγκη	πᾶσα πρὸς μιᾶς θεότητος ὁμολογίαν
[1]	ἐν ἑτέρῳ λέγειν εἶναι· ἀλλ´	ἀνάγκη	πᾶσα, τῆς ἁπλότητος ὁμολογουμένης, αὐτοζωὴν
[10]	πανταχοῦ κατ´ ἐξουσίαν γίνεται, τίς	ἀνάγκη	τῇ φύσει τῆς σαρκὸς τὴν
[5]	αὐτεξούσιον χάριτος. εἰ γάρ τις	ἀνάγκη	τῆς ἀνθρωπίνης ἐπεστάτει ζωῆς, διεψεύσθη
[7]	κατ´ ἀρετὴν πολιτευομένοις προθείς, οὐκ	ἀνάγκῃ	τινὶ βιαίᾳ πρὸς τὸ ἑαυτῷ
[5]	τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ποιητής, οὐκ	ἀνάγκῃ	τινὶ πρὸς τὴν τοῦ ἀνθρώπου
[37]	καὶ σώματι συγκεκραμένον, δι´ ἀμφοτέρων	ἀνάγκη	τοῦ πρὸς τὴν ζωὴν καθηγουμένου
[40]	ἀποφερέσθω τῇ διανοίᾳ· ἡ γὰρ	προσθήκη	τοῦ ἀτελεύτητον εἶναι ἄλλην τινὰ
[0]	εὐσεβείας, ὡς ἂν πληθύνοιτο τῇ	προσθήκῃ	τῶν σωζομένων ἡ ἐκκλησία, τοῦ
[31]	τὸ δοκοῦν περιάγεσθαι. ἡ δὲ	λογική	τε καὶ νοερὰ φύσις, ἐὰν
[22]	τούτοις τὸ δίκαιον; τὸ μὴ	τυραννικῇ	τινὶ χρήσασθαι κατὰ τοῦ κατέχοντος
[1]	ὑπενεχθείη, πάλιν προσήκει διαστολῇ τινὶ	τεχνικῇ	καὶ τὴν περὶ τοῦτο πλάνην
[20]	προαίρεσιν εἰς πέρας ἄγουσιν, οἷς	τεχνική	τις δύναμις ἐνεργεῖ πρὸς τὴν
[5]	ἡ συνεκτικὴ τῶν γεγονότων, ἡ	προορατικὴ	τῶν μελλόντων. οὗτος τοίνυν ὁ
[5]	κατ´ οὐσίαν τις ὑφεστῶσα δύναμις,	προαιρετική	τε παντὸς ἀγαθοῦ καὶ ἐν
[5]	ἡ ποιητικὴ τῶν ὄντων, ἡ	εὑρετικὴ	τῶν μὴ ὄντων, ἡ συνεκτικὴ
[28]	ὧν ἡ αἰσθητική τε καὶ	ἐνεργητικὴ	δύναμις οἰκονομεῖται· τὰ δὲ γεννητικὰ
[28]	ἐνέργειαν μεμερισμένα, δι´ ὧν ἡ	αἰσθητική	τε καὶ ἐνεργητικὴ δύναμις οἰκονομεῖται·
[5]	ἀίδιος τοῦ θεοῦ δύναμις, ἡ	ποιητικὴ	τῶν ὄντων, ἡ εὑρετικὴ τῶν
[5]	εὑρετικὴ τῶν μὴ ὄντων, ἡ	συνεκτικὴ	τῶν γεγονότων, ἡ προορατικὴ τῶν
[5]	θείας ἀιδιότητος εἴη. ταῦτά τοι	περιληπτικῇ	φωνῇ δι´ ἑνὸς ῥήματος ὁ
[35]	θεῷ τὴν φύσιν. ἐπεὶ οὖν	ῥυπτική	τίς ἐστι δύναμις ἐν τῷ
[8]	ἠγνόησεν ὁ πάντα ἐμπερικρατῶν τῇ	γνωστικῇ	δυνάμει καὶ τὸ ἐφεξῆς τῷ
[27]	καθ´ ἑκάτερον εὑρίσκεται πέρας ἡ	διορθωτικὴ	τῆς φύσεως δύναμις, καὶ τῆς
[26]	διάκρισις, χρόνῳ τοῦ πυρὸς τῇ	ἀναλωτικῇ	δυνάμει τὸ νόθον ἐξαφανίζοντος, πλὴν
[2]	πνεῦμα ἡ τοῦ ἀέρος ἐστὶν	ὁλκή,	ἀλλοτρίου πράγματος πρὸς τὴν τοῦ
[12]	τόπων, θεοῦ τὸ πρὸς πάντα	διαρκῆ	τὴν δύναμιν ἔχειν καὶ πρό
[40]	μοι δοκεῖ μέχρι τῶν εἰρημένων	αὐτάρκη	τὴν διδασκαλίαν ἡ κατήχησις ἔχειν.
[35]	τὸν ἴδιον σκοπὸν ἐντελῶς πληρωθεῖσα.	διεστάλη	τε γὰρ διὰ τοῦ θανάτου
[30]	λάβοι, οὐκ εὐθὺς συννεκροῦται τῇ	κεφαλῇ	καὶ ὁ κατόπιν ὁλκός, ἀλλ´
[39]	τῶν σωμάτων κατασκευῆς πάντα τὰ	μέλη	πρὸς ἑαυτὰ συμφυῶς ἔχει, κἂν
[24]	τοῦ μυστηρίου τὴν ἀκολουθίαν ἀναλαβόντες	ἐντελῆ	ποιησώμεθα τὴν ἀπολογίαν πρὸς τοὺς
[8]	ἡ δὲ αἰτία τῆς λύσεως	δήλη	διὰ τοῦ ῥηθέντος ἡμῖν ὑποδείγματος.
[8]	κατεπαγγέλλεται, ὃ τοῖς μὲν χαυνοτέροις	ἀπειλὴ	καὶ σκυθρωπῶν ἐστὶν ἐπανόρθωσις, ὡς
[19]	ἀκολούθως χειραγωγοῦσα τὸν λόγον; τίς	ἄλλη	ἢ τὸ τὰς εὐσεβεῖς περὶ
[27]	θεῖον οἰήσονται συμπλοκῆς, οὐδ´ ἂν	ἄλλη	τις εὑρεθείη τὸ ἄξιον ἔχουσα.
[16]	συνῆψε τὰ διακριθέντα, καθάπερ τινὶ	κόλλῃ,	τῇ θείᾳ λέγω δυνάμει, πρὸς
[40]	τῆς πείρας ἐξεύρηται τὰ σβεστήρια,	πολλὴ	δὲ τοῦ σβεννυμένου πρὸς τὸ
[29]	ἡ πρὸς τὴν εὐεργεσίαν ἡμῶν	ἀναβολή.	καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν σωματικῶν
[40]	τὸ γὰρ ἐπὶ ἀνακαινισμῷ καὶ	μεταβολῇ	τῆς φύσεως ἡμῶν τὴν σωτήριον
[8]	δαρέντων ζῴων ἐπινοεῖται αὐτοῖς ἡ	περιβολή;	ἀλλ´, ἐπειδὴ πᾶν δέρμα χωρισθὲν
[1]	ὁ λόγος ὑπενεχθείη, πάλιν προσήκει	διαστολῇ	τινὶ τεχνικῇ καὶ τὴν περὶ
[6]	τινῶν καθ´ ὑπόστασιν φαινομένων ἡ	ἀντιδιαστολὴ	θεωρεῖται· ἀλλ´ ὥσπερ ἀντιδιαιρεῖται τῷ
[6]	φύσεως ἡμῶν τὸ πιστὸν ἐπαγόμενος.	διπλῆ	τίς ἐστιν ἐν τοῖς οὖσιν
[10]	φλόγα καὶ οὐκ ἐναποκλειομένην τῇ	ὕλῃ,	τί κωλύει θείας φύσεως ἕνωσίν
[8]	οὖν ἄμεινον ἦν, καθ´ ὅλου	μὴ	ἀγαγεῖν τὴν φύσιν ἡμῶν εἰς
[20]	ἡμᾶς, καθώς φησιν ὁ Δαβίδ,	μὴ	ἀγαθότητος τὴν τοιαύτην πρόθεσιν ἐμποιούσης.
[0]	ἀρχαῖον καὶ πρόσφατον· τὸ γὰρ	μὴ	ἀεὶ ὂν ἔξω τῆς περὶ
[5]	καὶ τῶν τοῦ κόσμου μερῶν	μὴ	ἄλλην ἐπινοεῖν αἰτίαν τινὰ τῆς
[1]	ἡμέτερον λόγον. ὁ γὰρ ὁμολογῶν	μὴ	ἄλογον εἶναι τὸν θεὸν πάντως
[1]	θεὸν πάντως λόγον ἔχειν τὸν	μὴ	ἄλογον συγκαταθήσεται. ἀλλὰ μὴν καὶ
[0]	εἰ δὲ τὸ μὲν εἶναι	μὴ	ἀμφιβάλλοι, εἰς πλῆθος δὲ θεῶν
[20]	ἀρετὴ γίγνεται, εἰ δὲ χωρισθείη,	μὴ	ἂν ἐφ´ ἑαυτοῦ κατὰ μόνας
[1]	πάντως καὶ δύνασθαι, δυναμένην δὲ	μὴ	ἀνενέργητον εἶναι, ἀλλὰ πᾶσαν ἀγαθοῦ
[13]	τῇ ἀπιστίᾳ χρήσασθαι, εἰς τὸ	μὴ	ἄνθρωπον αὐτὸν ἕνα τῶν ἐν
[37]	περὶ τὸν ὄγκον ἑαυτοῦ σχῆμα,	μὴ	ἀντεισιόντος ἄνωθεν ἑτέρου πρὸς τὸ
[40]	δὲ ψυχὴ τὰς ἐμπαθεῖς κηλῖδας	μὴ	ἀπορρύψαιτο, ἀλλ´ ὁ μετὰ τὴν
[5]	μὴν ἐν τοῖς φθάσασιν ἀποδέδεικται	μὴ	αὐτὸ τοῦτο ῥῆμα ὢν ὁ
[7]	τὴν ὅρασιν, ἔξω τῆς τοῦ	μὴ	βλέποντος αἰτίας ὁ ἥλιος. ~Ἀλλ´
[30]	ἐστι τὸ ὑπολειπόμενον μέρος, ἢ	μὴ	βουληθέντος τοῦ θεοῦ πᾶσιν ἀφθόνως
[36]	καθάρσεως ἀναγκαίως τῷ πυρὶ καθαρίζονται.	~Μὴ	γὰρ εἶναι δυνατὸν ὅ τε
[40]	ὤν, φρεναπατᾷ ἑαυτόν. ὃ γὰρ	μὴ	γέγονας, οὐκ εἶ. Ὅσοι ἔλαβον
[7]	κτίσαι τὸν ἄνθρωπον, ᾧ τὸ	μὴ	γενέσθαι μᾶλλον ἴσως ἢ τὸ
[26]	ἡμῶν τῷ θεῷ· τὸ γὰρ	μὴ	γυμνῇ τῇ θεότητι, ἀλλ´ ὑπὸ
[2]	λόγον εἶναι θεοῦ διὰ τὸ	μὴ	δεῖν ἐλλιπέστερον τοῦ ἡμετέρου λόγου
[21]	γὰρ ἂν ἐνήργησεν ἡ ἀπάτη,	μὴ	δελέατος δίκην τῷ τῆς κακίας
[27]	τὴν θείαν μεγαλειότητα, ἐν τῷ	μὴ	δέξασθαι τῶν τῆς φύσεως ἡμῶν
[39]	τέλειον, καὶ τοῦ δεομένου τὸ	μὴ	δεόμενον, καὶ τοῦ διὰ προκοπῆς
[23]	ἂν ἀντηλλάξατο τὸν κατεχόμενον, εἰ	μὴ	δηλαδὴ τοῦ ὑψηλοτέρου καὶ μείζονος
[37]	ἐντός τι γενέσθαι τοῦ σώματος,	μὴ	διὰ βρώσεως καὶ πόσεως τοῖς
[8]	ἐστι κατὰ τὴν φύσιν τὸ	μὴ	διὰ κτίσεως ἔχον τὴν γένεσιν,
[30]	λόγον τοῦ μυστηρίου μέμφεσθαι, τὸ	μὴ	διὰ πάντων διήκειν τῶν ἀνθρώπων
[27]	ἀποκρίνεσθαι, ἢ οὕτω γ´ ἂν	μὴ	διὰ πάντων ἐπ´ ἴσης διήκειν
[32]	καταμαθὼν τὸ μυστήριον εὐλογώτερον εἴποι	μὴ	διὰ τὴν γένεσιν συμβεβηκέναι τὸν
[40]	ἐστι. πάλιν σκώληκά τις ἀκούσας	μὴ	διὰ τῆς ὁμωνυμίας πρὸς τὸ
[37]	ἀθανασίᾳ γενέσθαι τὸ ἡμέτερον σῶμα,	μὴ	διὰ τῆς πρὸς τὸ ἀθάνατον
[20]	γὰρ ἂν φανείη ἡ πρόθεσις,	μὴ	διὰ τῶν γιγνομένων φανερουμένη; τὰ
[13]	σοι τοῦ φανέντος ἀπόδειξις, τὸ	μὴ	διὰ τῶν κατὰ φύσιν προιέναι
[35]	πρὸς τὸ ἴσον καταντῆσαι πέρας,	μὴ	διὰ τῶν ὁμοίων ὁδεύσαντας. καθάπερ
[10]	τὴν θεότητα λέγειν ἐμπεριείργεσθαι καὶ	μὴ	διὰ τῶν χωρητῶν ἡμῖν ὑποδειγμάτων
[39]	ἐστὶν ὁ κίνδυνος, ἐν τῷ	μὴ	διαμαρτεῖν τοῦ συμφέροντος, κατ´ ἐξουσίαν
[1]	Ἰουδαῖος οὐ δέχεται, καὶ τὸ	μὴ	διαφέρειν κατὰ τὴν φύσιν αὐτόν
[5]	ἔχουσι τὴν ὑπόληψιν. ἀλλ´ εἰ	μὴ	δοῖεν λόγον καθηγεῖσθαι καὶ σοφίαν
[9]	τὸ ἀκόλουθον βλέπων διὰ τὸ	μὴ	δοκεῖν ἔξω τι τῆς θεοπρεποῦς
[35]	γενέσθαι, εἰ μὴ τοῦτο προκαθηγήσαιτο.	μὴ	δύνασθαι δέ φημι δίχα τῆς
[30]	ἀφθόνως τὴν εὐεργεσίαν νεῖμαι, ἢ	μὴ	δυνηθέντος πάντως; ὧν οὐθέτερον καθαρεύει
[30]	τῆς χάριτος, τὸν ἑκουσίως ἀποφοιτήσαντα	μὴ	ἑαυτόν, ἀλλ´ ἕτερον τῆς δυσκληρίας
[26]	ἂν παρ´ αὐτοῦ τοῦ ἀντικειμένου	μὴ	εἶναι δίκαιόν τε καὶ σωτήριον
[37]	τὴν χάριν, ἄλλως δὲ δειχθέντος	μὴ	εἶναι δυνατὸν ἐν ἀθανασίᾳ γενέσθαι
[0]	συμφέρεται δόγματι; εἰ μὲν οὖν	μὴ	εἶναι λέγοι, ἐκ τῶν τεχνικῶς
[7]	ἐφ´ ἑαυτοῦ κεῖται, ἀλλὰ τῷ	μὴ	εἶναι τὸ ἀγαθὸν οὕτω κατονομάζεται.
[8]	παρὰ πολὺ τῷ τοιούτῳ τὸ	μὴ	εἶναι τοῦ ἀλγεινῶς εἶναι προτιμότερον
[35]	ζῴου καταβαλλόμενον; ἀλλ´ ὅμως, εἰ	μὴ	ἐκεῖνο εἴη, οὐδ´ ἂν τοῦτο
[26]	τρόπῳ τῆς τῶν ὁμοίων ἀντιδόσεως	μὴ	ἐκπεσεῖν τοῦ βελτίονος. ὥσπερ γὰρ
[32]	τῆς θεοπρεποῦς ὑπολήψεως. τὸ γὰρ	μὴ	ἐμμεῖναι τῷ θανάτῳ, καὶ τὰς
[5]	τὸν λόγον οὐκ ἀληθεύοντα τῷ	μὴ	ἐν ἐκείνοις νῦν, ἀλλ´ ἐν
[21]	ἦν· τὸ δὲ μιμούμενον, εἰ	μὴ	ἐν ἑτερότητι τύχοι τινί, ταὐτὸν
[20]	πολλοὶ μὲν ἴσως οἱ βουλόμενοι	μὴ	ἐν κακοῖς εἶναι τὸν κείμενον,
[25]	ὡς εἰς τὸ πᾶν βλέπων	μὴ	ἐν παντὶ πιστεύειν εἶναι τὸ
[32]	τι διαμένοι ἐν τῷ εἶναι,	μὴ	ἐν τῷ ὄντι μένον· τὸ
[25]	καὶ οὐκ ἔνεστιν εἶναί τι	μὴ	ἐν τῷ ὄντι τὸ εἶναι
[8]	λέγων, ἢ εἰδότα καὶ πεποιηκότα	μὴ	ἔξω τῆς πρὸς τὸ πονηρὸν
[34]	αἱ τῶν γεννώντων ὁρμαί, κἂν	μὴ	ἐπικληθῇ παρ´ αὐτῶν δι´ εὐχῆς
[39]	μετέχοντι, ὅτι τὸ ἑστὼς τοῦ	μὴ	ἑστῶτος παρὰ πολὺ τιμιώτερον, καὶ
[27]	δὲ θεία δύναμις τοῦ κάμνοντος	μὴ	ἐφήψατο, πρὸς τὸ ἑαυτῆς βλέπουσα
[39]	τοῦ διὰ προκοπῆς ἀνιόντος τὸ	μὴ	ἔχον εἰς ὅ τι προέλθῃ,
[6]	ὁρᾷ, οὕτω κἀκεῖνος αὐτῷ τῷ	μὴ	θελῆσαι τὸ ἀγαθὸν νοῆσαι τὸ
[37]	τοῦ ἀγγείου τούτου περιοχὴν εἰδέναι	μὴ	ἰδίαν εἶναι τοῦ φαινομένου, ἀλλὰ
[36]	τοῦ θείου γενέσθαι χοροῦ τὸν	μὴ	καθαρῶς πάντας τοὺς ἐκ κακίας
[8]	κτίστην αὐτὸν οἴεσθαι, ὡς ἂν	μὴ	καὶ τῶν ἀλγυνόντων ἡμᾶς αἴτιος
[8]	ἡδοναῖς τὸ καλὸν καὶ τὸ	μὴ	καλὸν κρίνειν τῆς ἀλόγου φύσεως
[35]	ἀναστροφὰς διεξέρχονται, οὐκ ἂν διεξελθόντες,	μὴ	κατ´ ἴχνος ἑπόμενοι τῷ προάγοντι,
[16]	τὴν ἀναγκαίαν τῆς φύσεως ἀκολουθίαν	μὴ	κωλῦσαι, εἰς ἄλληλα δὲ πάλιν
[18]	γενομένην τῷ κρείττονι. τοῖς γὰρ	μὴ	λίαν ἀντιμαχομένοις πρὸς τὴν ἀλήθειαν
[33]	μυηθεῖσι γίνεται; πρὸς οὕς, εἴπερ	μὴ	λίαν ἔχοιεν ἀντιτύπως, ἁπλοῦς ἐξαρκεῖ
[25]	γενέσθαι ἡμῶν τὴν θεότητα τοῖς	μὴ	λίαν μικροψύχως κατανοοῦσι τὰ ὄντα
[3]	κατὰ τὴν θεογνωσίαν διδασκαλίας λαμβάνειν,	μὴ	μέντοι δύνασθαι λόγῳ διασαφεῖν τὴν
[20]	τὸ ἀγαθὸν ἀληθῶς ἐστὶν ἀγαθόν,	μὴ	μετὰ τοῦ δικαίου τε καὶ
[20]	φέροιτο, ἢ τὸ δίκαιον, εἰ	μὴ	μετὰ τοῦ δυνατοῦ τε καὶ
[8]	καλοῦ ἡ κατανόησις διὰ τὸ	μὴ	μετέχειν αὐτὰ νοῦ καὶ διανοίας
[32]	ἄλληλα δι´ ἐκείνου συμφυομένων, ἔδει	μὴ	μόνον δι´ ἀκοῆς ἡμᾶς πρὸς
[20]	διεξελθεῖν; ~Οὐκοῦν ὁμολογεῖται παρὰ πᾶσι	μὴ	μόνον δυνατὸν εἶναι δεῖν πιστεύειν
[40]	πνεύματος ἐπιφανείσης τῷ γιγνομένῳ, ὅταν	μὴ	μόνον τὸ κατὰ τὸν θυμὸν
[6]	ἔστι καθ´ ὑπόστασιν εἰπεῖν τὸ	μὴ	ὂν ἀντιδιαστέλλεσθαι πρὸς τὸ ὄν,
[6]	ὥσπερ ἀντιδιαιρεῖται τῷ ὄντι τὸ	μὴ	ὂν καὶ οὐκ ἔστι καθ´
[8]	γάρ ἐστιν ἡ εἰς τὸ	μὴ	ὂν μεταχώρησις· λύσις δὲ ἡ
[26]	χείρονος γίγνεται καὶ εἰς τὸ	μὴ	ὂν μεταχώρησις, ὠφέλεια δὲ τοῦ
[18]	πάντα καπνοῦ δίκην εἰς τὸ	μὴ	ὂν μετεχώρησεν, ὥστε παύσασθαι μὲν
[7]	ἀγαθὸν οὕτω κατονομάζεται. τὸ δὲ	μὴ	ὂν οὐχ ὑφέστηκε, τοῦ δὲ
[21]	διαψευσθεὶς ὁ νοῦς πρὸς τὸ	μὴ	ὂν παρηνέχθη, δι´ ἀπάτης τοῦ
[15]	τὸ πᾶν συστησάμενος καὶ τὸ	μὴ	ὂν ὑποστήσας ἐν μόνῃ τῇ
[21]	ἀντιδιαστολὴν ἔχει, καθάπερ φαμὲν τῷ	μὴ	ὄντι τὸ ὂν ἀντιδιαιρεῖσθαι καὶ
[6]	ὑπόστασις ἀπὸ ἀλλοιώσεως ἤρξατο, τοῦ	μὴ	ὄντος εἰς τὸ εἶναι θείᾳ
[21]	πάντως· ἡ γὰρ ἐκ τοῦ	μὴ	ὄντος εἰς τὸ εἶναι πάροδος
[39]	κατὰ τὸ ἴσον ἐκ τοῦ	μὴ	ὄντος εἰς τὸ εἶναι προήκειν
[5]	θείαν καθορᾶται φύσιν, ἀργὰ κεῖσθαι,	μὴ	ὄντος τοῦ μετέχοντός τε καὶ
[8]	τῆς ἀκτίστου φύσεως ἐκ τοῦ	μὴ	ὄντος ὑπέστη, εὐθὺς ἀπὸ τροπῆς
[5]	τῶν ὄντων, ἡ εὑρετικὴ τῶν	μὴ	ὄντων, ἡ συνεκτικὴ τῶν γεγονότων,
[7]	τῶν ὄντων, οὐχ ὁ τῶν	μὴ	ὄντων ποιητὴς ὤν· ὁ τὴν
[40]	κακίας· χρηστὸς κύριος τοῖς σύμπασι,	μὴ	ὀργὴν ἐπάγων καθ´ ἑκάστην ἡμέραν·
[32]	ὅτε βούλοιτο παρεῖναί τε αὐτοῖς	μὴ	ὁρώμενον καὶ ἐν μέσῳ γίγνεσθαι,
[40]	ἄνθρωπος, ὅτι οὐκ ἄλλως, εἰ	μὴ	ὅσιος γένηται. ἀναγκαῖον ἂν εἴη
[31]	τῆς προαιρέσεως ἐμπεδηθεῖσα· ἀρετῆς δὲ	μὴ	οὔσης, ὁ βίος ἠτίμωται, ἀφῄρηται
[21]	εἶναι τῇ φύσει, τὸ δὲ	μὴ	οὕτως ἔχειν, ἀλλὰ δι´ ἀλλοιώσεως
[30]	ἔτι τὸν θεὸν αἰτιῷτο τοῦ	μὴ	πάντων ἐπικρατῆσαι τὸν λόγον; ὁ
[21]	τὸν ἀποδοθέντα λόγον, ἀλλοιούμενον δὲ	μὴ	πάντως ἐν τῷ εἶναι μένειν·
[33]	γεγεννημένον ὑπέστη, οὕτως ἐκ τῆς	μὴ	παραδεχομένης φθορὰν τὸ γεννώμενον κρεῖττον
[40]	δὲ τοῦ σβεννυμένου πρὸς τὸ	μὴ	παραδεχόμενον σβέσιν ἡ διαφορά. οὐκοῦν
[23]	ἂν ἡ ὑπὲρ ἡμῶν οἰκονομία	μὴ	παραποδισθείη τῷ φόβῳ τῆς θεικῆς
[20]	ἐπιφαίνεσθαι τοῖς γεγενημένοις, τὸ δὲ	μὴ	παρεῖναι· καθ´ ὅλου γὰρ οὐδὲν
[33]	δυνάμει ἐκεῖνο ἄνθρωπος γίνεται, ἧς	μὴ	παρούσης ἀκίνητόν ἐστιν ἐκεῖνο καὶ
[31]	τοῦ θεοῦ τὸ ἔγκλημα, τὸ	μὴ	πᾶσιν ἐγγενέσθαι τὴν πίστιν, ἀλλὰ
[13]	οἴεσθαι. ἀνάγκη γὰρ πᾶσα τὸν	μὴ	πιστεύοντα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον εἶναι
[35]	ἐνόπλιον κίνησιν παιδευόμενοι, ὁ δὲ	μὴ	πράττων τὸ προδεικνύμενον ἀμέτοχος τῆς
[9]	τῆς ἀλογίας οἱ τὸ καλὸν	μὴ	πρέπειν ἐπὶ θεοῦ δογματίζοντες; ~Ἀλλὰ
[39]	τοῖς λογισμοῖς κατεσύρετο. ὥστε εἰ	μὴ	πρὸς τὴν ἄκτιστον φύσιν, ἀλλὰ
[40]	τῷ βίῳ, σωφρονούντων ἂν εἴη	μὴ	πρὸς τὸ παρὸν ἀλλὰ πρὸς
[30]	διανοίας κείμενον. οὐκοῦν ἐπὶ τοὺς	μὴ	προσαχθέντας τῇ πίστει δικαιότερον ἂν
[32]	τῷ ἑνὶ γενόμενος τοῦ ἐφεξῆς	μὴ	προσήψατο, ἡμιτελὴς ἂν ἡ πρόθεσις
[23]	τε καὶ συγγενὲς αὐτῷ βλέπων,	μὴ	πτοηθείη τὸν προσεγγισμὸν τῆς ὑπερεχούσης
[23]	προσβλέψαι τῇ τοῦ θεοῦ φαντασίᾳ,	μὴ	σαρκός τινα μοῖραν ἐν αὐτῷ
[18]	οὐκ ἂν ὑποστάντες δηλαδὴ ταῦτα,	μὴ	σαφῆ τε καὶ ἀναμφίβολον τῆς
[20]	ὤνησε τὸ ἀγαθὸν τῆς προθέσεως,	μὴ	σοφίας ἐνεργὸν τὴν φιλανθρωπίαν ποιούσης.
[8]	πῶς γὰρ ἂν διαλυθείη τὸ	μὴ	συγκείμενον; ἐπεὶ δὲ χρεία τοῦ
[27]	θεῖον ἀναφανήσεται, αὐτὸ πρὸς ἑαυτὸ	μὴ	συμβαῖνον, εἴπερ ἡμῶν πόρρωθεν ὑπονοοῖτο
[0]	θεότητι τέλειον ἀπαιτήσωμεν, ὡς ἂν	μὴ	σύμμικτον ἐκ τῶν ἐναντίων θεωροῖτο
[39]	ἢ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον,	μὴ	συμπαραλαμβάνειν τὴν εἰς ταῦτα πίστιν
[26]	οὐκ ἐξιστάμενον. σκοπήσωμεν τοίνυν εἰ	μὴ	τὰ δύο ταῦτα τοῖς γεγονόσιν
[1]	τῆς φύσεως βλέπειν, ὡς ἂν	μὴ	τῇ πρὸς τοὺς Ἕλληνας μάχῃ
[39]	νηφέτω τοῦ ἀκροατοῦ ἡ διάνοια,	μὴ	τῆς ἀστατούσης φύσεως ἑαυτὴν ἔκγονον
[1]	οὐ γὰρ ἂν εἴη λόγος,	μή	τινος ὢν λόγος· εἰ οὖν
[1]	ἐστὶ καὶ ἡ πρόθεσις, ἵνα	μή	τις μίξις τῶν ἐναντίων καὶ
[35]	εἶναι τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει, εἰ	μή	τις τῆς αὐτῆς ὁδοῦ λάβοιτο
[1]	εὐσεβές ἐστι λογίζεσθαι. εἰ γὰρ	μή	τις τὸ δυνατὸν ὁμολογοίη, τὸ
[32]	καὶ ἐν τῷ μέρει τούτῳ	μὴ	τὸ μὲν βλέπειν, παρορᾷν δὲ
[20]	τοίνυν ἐπὶ τῆς παρούσης οἰκονομίας	μὴ	τὸ μέν τι βούλεσθαι τῶν
[27]	γενέσθαι τὴν ἐκπλύνουσαν δύναμιν, καὶ	μὴ	τὸ μέν τι θεραπεῦσαι τῷ
[24]	ταῖς πρεπούσαις ὑπολήψεσιν εἶναι καὶ	μὴ	τὸ μὲν ὑψηλῶς ἐπ´ αὐτοῦ
[32]	καὶ οὐκ ἔστιν ὅ τι	μὴ	τοιοῦτόν ἐστιν, ὃ οὐχὶ πάντως
[9]	καλὸν ἐφ´ ἑαυτοῦ καὶ τὸ	μὴ	τοιοῦτον κατανοῆσαι, ποίοις γνωρίσμασιν ἑκάτερον
[22]	πάλιν ἡμᾶς εἰς ἐλευθερίαν ἐξαιρουμένου	μὴ	τὸν τυραννικόν, ἀλλὰ τὸν δίκαιον
[27]	ἔστι γὰρ θεραπευθῆναι τὸν κάμνοντα,	μὴ	τοῦ πονοῦντος μέρους ἰδιαζόντως δεξαμένου
[35]	ἐστι δυνατὸν ἐκεῖνο γενέσθαι, εἰ	μὴ	τοῦτο προκαθηγήσαιτο. μὴ δύνασθαι δέ
[35]	καὶ ἐν αὐτῷ γενέσθαι καὶ	μὴ	τραπῆναι πρὸς πάθος. διὰ τοῦτο
[21]	τὴν ἀρχὴν τοῦ εἶναι σχόντα	μὴ	τρεπτὸν εἶναι πάντως· ἡ γὰρ
[22]	ἐν τούτοις τὸ δίκαιον; τὸ	μὴ	τυραννικῇ τινὶ χρήσασθαι κατὰ τοῦ
[32]	λόγον ἀπόρρητον, ἀλλ´ οὖν τὸ	μὴ	τῷ ἀτίμῳ τρόπῳ τοῦ θανάτου
[0]	ὧν τὸ διακρῖνον οὐκ ἔστι,	μὴ	ὑπονοεῖν τὴν διάκρισιν. εἰ γὰρ
[21]	οὗ ἡ ὑπόστασις ἐν τῷ	μὴ	ὑφεστάναι ἐστίν· ἡ γὰρ τοῦ
[7]	ὂν οὐχ ὑφέστηκε, τοῦ δὲ	μὴ	ὑφεστῶτος δημιουργὸς ὁ τῶν ὑφεστώτων
[16]	τῶν στοιχείων περὶ τὸ σῶμα	συνδρομή,	ἡ τοῦ συντεθέντος πάλιν διάλυσίς
[1]	τις μίξις τῶν ἐναντίων καὶ	συνδρομὴ	περὶ τὸ ἁπλοῦν θεωροῖτο, ἀδυναμίας
[16]	ἀκόλουθον λέγοιτο, καθ´ ἣν ἡ	συνδρομὴ	τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς
[8]	συμφυίαν ὥσπερ ἡ τῆς μυρμηκίας	τομὴ	δριμύσσει τὴν ἐπιφάνειαν· τὸ γὰρ
[1]	θείας φύσεως ἡ πρὸς κακίαν	ὁρμή·	ἀλλὰ πᾶν ὅ τι πέρ
[23]	ψιλήν, ἐν ῥήματι μόνῳ καὶ	ὁρμῇ	τοῦ θελήματος παρ´ αὐτοῦ γινομένην,
[15]	ὂν ὑποστήσας ἐν μόνῃ τῇ	ὁρμῇ	τοῦ θελήματος, τί οὐχὶ καὶ
[1]	θεοῦ λέγηται, οὐκ ἐν τῇ	ὁρμῇ	τοῦ φθεγγομένου καὶ τὴν ὑπόστασιν
[16]	ἡ πρὸς κακίαν τῶν ζώντων	ὁρμή,	τοῦτο τῆς φύσεως ἡμῶν ἐστὶν
[39]	γὰρ λοιπὰ τῶν τικτομένων τῇ	ὁρμῇ	τῶν ἀπογεννώντων ὑφίσταται, ὁ δὲ
[37]	ἡμῖν κατήρξατο. καθάπερ γὰρ μικρὰ	ζύμη,	καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος, ὅλον
[26]	τὸ ἐκτακῆναι αὐτὸ τὸ ἐπὶ	λύμῃ	τοῦ κάλλους ἐγκείμενον· κατὰ τὸν
[24]	τε μολυσμὸς καθαρθείη, καὶ ἡ	πλάνη	θεραπευθείη, καὶ εἰς τὴν ζωὴν
[3]	δὲ ἑλληνιζόντων ἡ πολύθεος ἐξαφανίζεται	πλάνη,	τῆς κατὰ φύσιν ἑνότητος παραγραφομένης
[26]	καταμιχθείσης, τῇ διὰ τοῦ πυρὸς	δαπάνῃ	τὸ ἀλλότριόν τε καὶ ἀπόβλητον
[24]	ἵνα τοίνυν καὶ ταῦτα γένηται	καταφανῆ,	τὰ ἐφεξῆς τοῦ μυστηρίου διασκοπήσωμεν,
[18]	δέ, καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος,	ἐπεφάνη	ἡ χάρις τοῦ θεοῦ ἡ
[26]	ὥσπερ ἡ γῆ κατὰ τὰ	γένη	τῶν καταβληθέντων σπερμάτων καὶ τοὺς
[39]	ἄκτιστον φύσιν, ἀλλὰ πρὸς τὴν	συγγενῆ	καὶ ὁμόδουλον κτίσιν ἑαυτὸν ἀπάγοι,
[16]	διάλυσίς τε καὶ πρὸς τὰ	συγγενῆ	μεταχώρησις. τίνος οὖν λέγει τὸ
[0]	τοῦ Ἰουδαίου τὴν περὶ τὸν	μονογενῆ	θεὸν ἀπιστίαν, οὐδὲ ἀπὸ τῶν
[39]	καὶ τὸ πνεῦμα καὶ τὸν	μονογενῆ	θεὸν εἶναι νομίζοι, μάταιος ἂν
[35]	ὅσον δυνατῶς ἔχει, τοσοῦτον νῦν	παραδεξαμένη,	τὸ λεῖπον τῷ μετὰ ταῦτα
[40]	καὶ τὰ ἐξ ἀδικίας κέρδη	παραμένῃ	αὐτῷ καὶ ἡ ἐκ μοιχείας
[24]	διασκοπήσωμεν, ἐν οἷς μάλιστα δείκνυται	συγκεκραμένη	τῇ φιλανθρωπίᾳ ἡ δύναμις. πρῶτον
[10]	κατὰ τὴν τῆς φύσεως ἀνάγκην	συγκεκραμένη	τῷ σώματι πανταχοῦ κατ´ ἐξουσίαν
[27]	φύσεως δύναμις, καὶ τῆς ἀρχῆς	ἁψαμένη	καὶ μέχρι τοῦ τέλους ἑαυτὴν
[6]	τόπον συνέχειν τε καὶ περικρατεῖν	τεταγμένη,	εἰς αὐτὸ τοῦτο δυναμωθεῖσα παρὰ
[5]	βασιλευούσης φύσεως ἡ ἀνάγκαις τισὶν	ὑπεζευγμένη	τε καὶ δουλεύουσα πῶς ἂν
[18]	ὅλου βωμοὺς καὶ προπύλαια καὶ	τεμένη	καὶ ἀφιδρύματα καὶ ὅσα ἄλλα
[36]	μὲν ἐντὸς τῆς προαιρέσεως ἡμῶν	ἀποκειμένη,	τὸ δὲ σύντροφον τῇ ἀνθρωπίνῃ
[26]	ἀλλ´ ὑπὸ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως	κεκαλυμμένῃ,	ἀγνοηθέντα παρὰ τοῦ ἐχθροῦ, τὸν
[32]	τοῦ μέρους ἐπὶ τὸ ὅλον	συνεκδιδομένη.	τί οὖν ἔξω τοῦ εἰκότος
[39]	λάθῃ τῇ ἐλλιπεῖ φύσει καὶ	δεομένῃ	τοῦ ἀγαθύνοντος ἑαυτὸν εἰσποιῶν καὶ
[19]	τὸ ἀνθρώπινον, οὐ διὰ προστάγματος	κατεργαζομένη	τὸ κατὰ πρόθεσιν. τίς οὖν
[6]	τις ἁρμονία διὰ τῶν ἐναντίων	ἁρμοζομένη	παρὰ τῆς τοῦ παντὸς ἐπιστατούσης
[37]	τό τε λεῖπον πρὸς ἑαυτὴν	ἐφελκομένη	καὶ τὸ περιττεῦον ἀπωθουμένη; καὶ
[5]	τὸ χεῖρον ἀντὶ τοῦ κρείττονος	προελομένη.	~Ζητεῖς δὲ καὶ τὴν αἰτίαν
[35]	τῇ τῆς νεκρώσεως εἰκόνι τῇ	γενομένῃ	διὰ τοῦ ὕδατος τὸν ἀφανισμὸν
[16]	ἀρχὴ τοῦ θανάτου ἐν ἑνὶ	γενομένη	πάσῃ συνδιεξῆλθε τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει,
[6]	οὕτως ἡ διὰ τοῦ φθόνου	γενομένη	πρὸς κακίαν ῥοπὴ τῶν μετ´
[35]	θανάτου μίμησις ἡ παρ´ ἡμῶν	γινομένη	ἐν τῷ γείτονι διατυποῦται στοιχείῳ.
[33]	θείας ἐπίκλησις ἐπὶ τοῦ ὕδατος	γινομένη	ζωῆς ἀρχηγὸς τοῖς μυηθεῖσι γίνεται;
[40]	ἡ γὰρ διὰ τῆς ἀναγεννήσεως	γινομένη	τῆς ζωῆς ἡμῶν μεταποίησις οὐκ
[35]	δόξει τοῦ πράγματος ἡ ἀρχὴ	συγκρινομένη	τῷ τέλει· τί γὰρ ἴσον
[10]	θαυμάτων ἐν περινοίᾳ γίνεται, οὐδὲν	βαρυνομένη	τῷ ἐφολκίῳ τοῦ σώματος. εἰ
[8]	δὲ τῆς θείας εἰκόνος οὐ	προσαπτομένη.	λύεται δὲ τὸ αἰσθητόν, οὐκ
[16]	φύσει κατὰ τὸν ἴδιον εἱρμὸν	πορευομένῃ	διεξοδικῶς θεωρεῖται, τοῦτο κυριώτερον ἔργον
[5]	ἦν ἡ κακία, θεὸν ἑαυτῆς	ἐπιγραφομένη	ποιητὴν καὶ πατέρα· ἀλλ´ ἐμφύεταί
[10]	καὶ τῷ πλάτει τῆς οἰκουμένης	ἐπερχομένη,	καὶ πρὸς τὰ καταχθόνια διὰ
[20]	τοῦ δικαίου τε καὶ σοφοῦ	κεχωρισμένη	ἐν ἀρετῇ θεωρεῖται· θηριῶδες γάρ
[37]	ἑαυτὴν ἐφελκομένη καὶ τὸ περιττεῦον	ἀπωθουμένη;	καὶ ὥσπερ τις ἀσκὸς ὑγροῦ
[6]	τις οὖσα, ἀλλὰ τῇ ἀπουσίᾳ	νοουμένη	τοῦ κρείττονος· καὶ ὥσπερ φαμὲν
[20]	πρόθεσις, μὴ διὰ τῶν γιγνομένων	φανερουμένη;	τὰ δὲ πεπραγμένα εἱρμῷ τινὶ
[6]	δύναμις, αὐτεξουσίῳ κινήματι τὸ δοκοῦν	αἱρουμένη·	ἐπειδὴ πρὸς τὸ ἀγαθόν τε
[8]	καθὼς προείρηται, ἐν ψυχῇ τε	θεωρουμένη	καὶ σώματι· δι´ ἀμφοτέρων γὰρ
[7]	ἑαυτὴν οὖσα, οὐδὲ καθ´ ὑπόστασιν	θεωρουμένη·	κακὸν γὰρ οὐδὲν ἔξω προαιρέσεως
[32]	κατὰ πᾶν μέρος τοῖς οὖσιν	ἐνθεωρουμένη	καὶ ἐν τῷ εἶναι τὰ
[6]	οὐσία πρὸς τὴν ὑπερέχουσαν ἀξίαν	ὡμοιωμένη.	τὸ δ´ ὅπως ἐπὶ τὸ
[30]	ἡλικίας, οὔτε τὰς κατὰ τὰ	ἔθνη	διαφορὰς διακρίνουσα· διὰ τοῦτο γὰρ
[40]	ἀνθρώπου ἀνέβη; οὔτε μὴν ἡ	ἀλγεινὴ	τῶν πεπλημμεληκότων ζωὴ πρός τι
[37]	τοῦτο τὸ μέρος ἡ θεοδόχος	ἐκείνη	σὰρξ πρὸς τὴν σύστασιν ἑαυτῆς
[8]	τε καὶ ἀποξύεται τῇ ἀρρήτῳ	ἐκείνῃ	σοφίᾳ καὶ δυνάμει τοῦ, καθὼς
[35]	τοῦ λουτροῦ χάριν, κἂν ἄμοιρος	μείνῃ	τῆς τοιαύτης μυήσεως· ἀλλὰ τὴν
[36]	ἀποκειμένη, τὸ δὲ σύντροφον τῇ	ἀνθρωπίνῃ	ζωῇ. ἀλλὰ τὸ ἐκ τούτων
[9]	μυστήριον τῆς ἀληθείας κρατύνεται· γένεσις	ἀνθρωπίνη	καὶ ἡ ἐκ νηπίου πρὸς
[24]	καταβαίνει τοῦ ὕψους, πῶς θεότης	ἀνθρωπίνῃ	συμπλακεῖσα φύσει καὶ τοῦτο γίνεται
[37]	θεὸς ὢν καὶ λόγος, τῇ	ἀνθρωπίνῃ	συνανεκράθη φύσει καὶ ἐν τῷ
[35]	τούτου λαβύρινθον ἀδιεξίτητον εἶναι τῇ	ἀνθρωπίνῃ	φύσει, εἰ μή τις τῆς
[16]	ἑνὶ γενομένη πάσῃ συνδιεξῆλθε τῇ	ἀνθρωπίνῃ	φύσει, κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον
[35]	ὅτι κατ´ οἰκονομίαν ἐπῆκται τῇ	ἀνθρωπίνῃ	φύσει παρὰ τῆς θείας προνοίας
[5]	ἀναγκαῖον ἦν ἐγκραθῆναί τι τῇ	ἀνθρωπίνῃ	φύσει συγγενὲς πρὸς τὸ θεῖον,
[10]	μικρόν, φησί, καὶ εὐπερίγραπτον ἡ	ἀνθρωπίνη	φύσις, ἄπειρον δὲ ἡ θεότης,
[23]	ἀλλὰ μὴν ἀμήχανον ἦν αὐτὸν	γυμνῇ	προσβλέψαι τῇ τοῦ θεοῦ φαντασίᾳ,
[26]	τῷ θεῷ· τὸ γὰρ μὴ	γυμνῇ	τῇ θεότητι, ἀλλ´ ὑπὸ τῆς
[13]	κατέληξεν· οὔτε γὰρ τῆς γεννήσεως	ἡδονὴ	καθηγήσατο, οὔτε τὸν θάνατον φθορὰ
[3]	ἡ κατὰ τὰς ὑποστάσεις διάκρισις	μόνη,	θεραπευθείσης ἑκατέρωθεν καταλλήλως τῆς ἀσεβοῦς
[32]	λογισμῷ σου προαπαντᾷ ἡ θεότης,	μόνη	κατὰ πᾶν μέρος τοῖς οὖσιν
[15]	τὸ μὴ ὂν ὑποστήσας ἐν	μόνῃ	τῇ ὁρμῇ τοῦ θελήματος, τί
[16]	ἀπορρύτου τῆς τροφῆς τοῦ ὑποκειμένου	διαμονή,	ἡ τῶν στοιχείων περὶ τὸ
[32]	πᾶσιν εἶναι τοῖς οὖσιν ἡ	διαμονὴ	τῶν ὄντων καταναγκάζει· τοῦτο διὰ
[40]	ἡ ἐκ μοιχείας αὐτῷ κτηθεῖσα	γυνὴ	ταῖς ἡδοναῖς αὐτοῦ καὶ μετὰ
[26]	καιόμενοι χαλεπαίνουσι τοῖς θεραπεύουσι, τῇ	ὀδύνῃ	τῆς τομῆς δριμυσσόμενοι, εἰ δὲ
[24]	καταλαμβάνεται, ἡ σοφία καὶ ἡ	δικαιοσύνη	ἐν τῷ τρόπῳ τῆς σωτηρίας
[21]	τὸ δίκαιον. ~Τίς οὖν ἡ	δικαιοσύνη;	μεμνήμεθα πάντως τῶν κατὰ τὸ
[26]	ἀλλήλοις εὐμηχάνως ἀμφότερα, τῇ μὲν	δικαιοσύνῃ	τὸ κατ´ ἀξίαν ἀντιδιδόντα, τῇ
[21]	κρίσις· οὐ γὰρ ἄν τις	ἀφροσύνῃ	τὴν ἀληθῆ δικαιοσύνην προσάψειεν. ~Τί
[6]	κατάρα, τῇ παρρησίᾳ δὲ ἡ	αἰσχύνη,	καὶ πᾶσι τοῖς ἀγαθοῖς τὰ
[2]	καιρῷ τῆς ἐκφωνήσεως τοῦ λόγου	φωνὴ	γίνεται, τὴν τοῦ λόγου δύναμιν
[5]	ἀιδιότητος εἴη. ταῦτά τοι περιληπτικῇ	φωνῇ	δι´ ἑνὸς ῥήματος ὁ τῆς
[38]	ὅσον ἡ τοῦ εὐαγγελίου περιέχει	φωνή,	τὸ τὸν γεννώμενον κατὰ τὴν
[28]	κρίνοιτο; οὐ γὰρ ὀφθαλμῷ καὶ	ἀκοῇ	καὶ γλώσσῃ, ἢ ἄλλῳ τινὶ
[24]	ἄν τινα ξενισμὸν ἐπάγοι τῇ	ἀκοῇ	τὸ λέγειν πᾶσαν τὴν ἐν
[0]	τὴν διδαχὴν πιστοῦ λόγου τῇ	ἀκοῇ	τῶν ἀπίστων προσαγομένου. οὐ μὴν
[29]	οὐδὲ τῆς Σοδομιτικῆς παρανομίας ἡ	χαλεπὴ	νόσος ἀνεκαλύφθη, οὐδὲ ἡ τῶν
[5]	ἀποδοκιμάσει ὡς ἀπίθανόν τε καὶ	ἀπρεπῆ	περὶ θεοῦ λέγεσθαι. οὐκοῦν ἐξ
[10]	κατανοήσαντας πρὸς τὸ ἀνθρώπινον, τὴν	θεοπρεπῆ	διάνοιαν καὶ ἐν τῷ προσεγγισμῷ
[6]	τοῦ φθόνου γενομένη πρὸς κακίαν	ῥοπὴ	τῶν μετ´ αὐτὴν πάντων ἀναδειχθέντων
[39]	μᾶλλον γενέσθαι τέκνον, τῆς ἐν	τροπῇ	θεωρουμένης ἢ τῆς ἀμετάστατόν τε
[16]	ἠναντίωται. ~Ἀλλ´ αὐτή, φησίν, ἡ	τροπὴ	τοῦ ἡμετέρου σώματος πάθος ἐστίν.
[29]	νοσημάτων, ὅταν τις διεφθορὼς χυμὸς	ὑφέρπῃ	τοὺς πόρους, πρὶν ἅπαν ἐπὶ
[9]	καὶ κόπος, καὶ ὕπνος, καὶ	λύπη,	καὶ δάκρυον, συκοφαντία τε καὶ
[5]	οὐκ ἔστιν, οὕτως, ἕως ἂν	παρῇ	τὸ ἀγαθὸν ἐν τῇ φύσει,
[35]	στοιχείων βαρέα τε ὄντα καὶ	κατωφερῆ,	καὶ ἐν ἀλλήλοις μένοντα καὶ
[37]	φαρμάκῳ τὴν φθοροποιὸν δύναμιν ἔσβεσαν,	χρὴ	δὲ καθ´ ὁμοιότητα τοῦ ὀλεθρίου
[32]	θεότητα τὴν φύσιν ταύτην ὀνομάζεσθαι	χρὴ	εἴτε λόγον εἴτε δύναμιν εἴτε
[0]	καὶ τὸν Ἰουδαῖον ὀνίνησιν, ἀλλὰ	χρή,	καθὼς εἴρηται, πρὸς τὰς προλήψεις
[1]	λεγομένων καὶ τοῦτό ἐστιν, ἐπειδὴ	χρὴ	πάντως τῷ λόγῳ καὶ τὸν
[7]	ἀγαθοῦ δημιουργίαν ἀνάγοιτο, ἀλλ´ ἕτερον	χρὴ	τῆς τοιαύτης ζωῆς αἴτιον οἴεσθαι,
[35]	νέκρωσιν καὶ πάλιν ζωήν. οὐκοῦν	χρή	τι τοιοῦτον καὶ ἐν ἡμῖν
[35]	τοῦ ἑπομένου πρὸς τὸν ἡγούμενον.	χρὴ	τοίνυν ἰδεῖν ἐν τίσιν ὁ
[10]	ψυχὴ τοῖς τῆς διανοίας κινήμασι	πάσῃ	κατ´ ἐξουσίαν ἐφαπλοῦται τῇ κτίσει,
[16]	τοῦ θανάτου ἐν ἑνὶ γενομένη	πάσῃ	συνδιεξῆλθε τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει, κατὰ
[8]	ἀπουσίᾳ τὴν κακίαν ἀντεισαχθῆναι καὶ	πάσῃ	τῇ τῶν ἀγαθῶν ἰδέᾳ τὸν
[39]	τῆς ἀστατούσης φύσεως ἑαυτὴν ἔκγονον	ποιήσῃ,	ἐξὸν τὴν ἄτρεπτόν τε καὶ
[8]	πᾶν ὅ τι περ ἂν	θελήσῃ	κατεργαζόμενος τῷ σύνδρομον ἔχειν τῇ
[35]	σωτηρίαν ἡμῶν ἐξηγουμένῳ πάντως οἷς	ἴση	πρὸς τὸ ἀγαθόν ἐστιν ἡ
[32]	διαβαίνει ἡ ἔννοια. ἂν τοίνυν	λογίσῃ	τῶν ἐπουρανίων ἢ τῶν ὑποχθονίων
[8]	οἰκονομικῶς περιετέθη τῇ εἰς ἀθανασίαν	κτισθείσῃ	φύσει, τὸ ἔξωθεν αὐτῆς περικαλύπτουσα,
[23]	ἢ φοβερὸν τὸ φανὲν εἶναι	νομίσῃ.	ὁρᾷς ὅπως τὸ ἀγαθὸν τῷ
[1]	ὁμολογεῖν τοῦ λόγου τὴν δύναμιν,	ὅση	ἐστὶ καὶ ἡ πρόθεσις, ἵνα
[23]	συνεισφερούσης, ἀλλὰ τοῦ καὶ τῇ	θαλάσσῃ	τὸ γένος τῶν ἰχθύων ἐγκατασπείραντος.
[28]	γὰρ ὀφθαλμῷ καὶ ἀκοῇ καὶ	γλώσσῃ,	ἢ ἄλλῳ τινὶ τῶν αἰσθητηρίων
[2]	οὐσιώδη αὐτὴν ἐφ´ ἑαυτῆς ἐν	ἰδιαζούσῃ	ὑποστάσει θεωρουμένην, οὔτε χωρισθῆναι τοῦ
[8]	τούτου ἕνεκεν ἐν μὲν τῇ	παρούσῃ	ζωῇ τὸ τῆς ἀρετῆς φάρμακον
[15]	θεόθεν γινομένας εὐεργεσίας, ἐκ ποίων	ἐπιγνώσῃ	τὸ θεῖον οὐκ ἂν εἰπεῖν
[20]	τὴν σοφίαν δεῖ συνεζεῦχθαι πάντως	τῇ	ἀγαθότητι. πῶς τοίνυν ἐν τοῖς
[8]	τῆς ἐσχάτης μικροψυχίας ἐστὶ τῶν	τῇ	αἰσθήσει τὸ καλὸν καὶ τὸ
[16]	τινὶ λόγῳ τὴν νοερὰν οὐσίαν	τῇ	αἰσθητῇ συγκατέμιξεν, τῆς ἀρχῆς κατὰ
[31]	ἠφάνισται κατ´ ἀνάγκην ἡ ἀρετή,	τῇ	ἀκινησίᾳ τῆς προαιρέσεως ἐμπεδηθεῖσα· ἀρετῆς
[24]	οὐκ ἄν τινα ξενισμὸν ἐπάγοι	τῇ	ἀκοῇ τὸ λέγειν πᾶσαν τὴν
[0]	κατὰ τὴν διδαχὴν πιστοῦ λόγου	τῇ	ἀκοῇ τῶν ἀπίστων προσαγομένου. οὐ
[0]	ἐκφέροιτο, τοιαύτῃ χρησώμεθα πρὸς αὐτὸν	τῇ	ἀκολουθίᾳ. πότερον τέλειον ἢ ἐλλιπὲς
[24]	ἔχει. ~Ἀλλ´ ἐπιζητεῖν εἰκὸς τὸν	τῇ	ἀκολουθίᾳ τῶν εἰρημένων προσέχοντα, ποῦ
[35]	φησιν ὁ ἀπόστολος, ἐφάπαξ ἀποθανεῖν	τῇ	ἁμαρτίᾳ. ἐπεὶ δέ, καθὼς εἴρηται,
[27]	ἐκ τῆς πλύσεως· οὕτως, μολυνθείσης	τῇ	ἁμαρτίᾳ τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς ἐν
[26]	ἡ διάκρισις, χρόνῳ τοῦ πυρὸς	τῇ	ἀναλωτικῇ δυνάμει τὸ νόθον ἐξαφανίζοντος,
[6]	θεωρεῖσθαι λέγομεν, οἷόν τινα σκιὰν	τῇ	ἀναχωρήσει τῆς ἀκτῖνος ἐπισυμβαίνουσαν. ἐπειδὴ
[36]	ἡμῶν ἀποκειμένη, τὸ δὲ σύντροφον	τῇ	ἀνθρωπίνῃ ζωῇ. ἀλλὰ τὸ ἐκ
[37]	καὶ θεὸς ὢν καὶ λόγος,	τῇ	ἀνθρωπίνῃ συνανεκράθη φύσει καὶ ἐν
[35]	βίου τούτου λαβύρινθον ἀδιεξίτητον εἶναι	τῇ	ἀνθρωπίνῃ φύσει, εἰ μή τις
[16]	ἐν ἑνὶ γενομένη πάσῃ συνδιεξῆλθε	τῇ	ἀνθρωπίνῃ φύσει, κατὰ τὸν αὐτὸν
[35]	φθάσασιν, ὅτι κατ´ οἰκονομίαν ἐπῆκται	τῇ	ἀνθρωπίνῃ φύσει παρὰ τῆς θείας
[5]	οὕτως ἀναγκαῖον ἦν ἐγκραθῆναί τι	τῇ	ἀνθρωπίνῃ φύσει συγγενὲς πρὸς τὸ
[26]	ἐνανθρωπήσεως. δι´ ὧν γὰρ κατεμίχθη	τῇ	ἀνθρωπότητι, διὰ πάντων τῶν τῆς
[28]	ἐν ἐκείνοις ἡ ἀθανασία συντηρεῖται	τῇ	ἀνθρωπότητι, ὡς ἀεὶ καθ´ ἡμῶν
[21]	ὄντι τὸ ὂν ἀντιδιαιρεῖσθαι καὶ	τῇ	ἀνυπαρξίᾳ τὴν ὕπαρξιν· ἐπειδὴ τοίνυν
[35]	τὸ ἀπαθὲς προσῳκείωται, ἐν δὲ	τῇ	ἀπαθείᾳ τὸ μακάριον εἶναι οὐκ
[13]	ἀπιστεῖς τῷ θαύματι; χαίρω σου	τῇ	ἀπιστίᾳ· ὁμολογεῖς γὰρ πάντως δι´
[13]	τὸ ἀκόλουθον ἐπὶ τὸ ἕτερον	τῇ	ἀπιστίᾳ χρήσασθαι, εἰς τὸ μὴ
[6]	κακὸν τὴν ῥοπὴν ἔσχεν ὁ	τῇ	ἀποστροφῇ τῆς ἀγαθότητος ἐν ἑαυτῷ
[6]	καθ´ ἑαυτήν τις οὖσα, ἀλλὰ	τῇ	ἀπουσίᾳ νοουμένη τοῦ κρείττονος· καὶ
[15]	φύσις δέ τις οὐκ ἀντιδιαιρεῖται	τῇ	ἀρετῇ, ἀλλὰ κακία, θεὸς δὲ
[15]	καὶ θάνατος τῇ ζωῇ, οὕτω	τῇ	ἀρετῇ ἡ κακία δῆλον ὅτι,
[8]	κρίσεως τέμνεταί τε καὶ ἀποξύεται	τῇ	ἀρρήτῳ ἐκείνῃ σοφίᾳ καὶ δυνάμει
[5]	συστάσεως, ἀλογίαν τε καὶ ἀτεχνίαν	τῇ	ἀρχῇ τοῦ παντὸς ἐπιστήσουσιν. εἰ
[1]	ἀδυναμίας τε καὶ δυνάμεως ἐν	τῇ	αὐτῇ προθέσει θεωρουμένων, εἴπερ τὸ
[26]	τῷ φωτὶ δὲ τὸ σκότος,	τῇ	ἀφθαρσίᾳ δὲ τὴν φθοράν, ἀφανισμὸς
[23]	τῆς ἐπιφανείας τοῦ ὕδατος ὑποχερσουμένης	τῇ	βάσει, καὶ διά τινος ἀσφαλοῦς
[8]	θελήσῃ κατεργαζόμενος τῷ σύνδρομον ἔχειν	τῇ	βουλήσει τὴν δύναμιν, οὗ καὶ
[2]	πρὸς πᾶσαν πρόθεσιν σύνδρομον ἔχουσαν	τῇ	βουλήσει τὴν δύναμιν. ~Ὥστε τὸν
[37]	πόσις ἐστίν, ἔστι δὲ ἐν	τῇ	βρώσει ἄρτος, ἐν δὲ τῇ
[39]	τε καὶ ἀλλοιουμένῳ ἐγγεννηθῆναι βίῳ·	τῇ	γὰρ τῶν γεννώντων φύσει κατ´
[35]	ἐν τῇ τῆς νεκρώσεως εἰκόνι	τῇ	γενομένῃ διὰ τοῦ ὕδατος τὸν
[8]	οὐκ ἠγνόησεν ὁ πάντα ἐμπερικρατῶν	τῇ	γνωστικῇ δυνάμει καὶ τὸ ἐφεξῆς
[26]	δικαιοσύνῃ τὸ κατ´ ἀξίαν ἀντιδιδόντα,	τῇ	δὲ ἀγαθότητι τοῦ σκοποῦ τῆς
[6]	ἐργάζεσθαι, τὸ καθ´ ἡδονὴν βιοτεύειν·	τῇ	δὲ νόσῳ τὸ ἀσθενεῖν, τὸ
[8]	τῆς ζωῆς ἀντεισαχθῆναι τὸν θάνατον,	τῇ	δὲ στερήσει τοῦ φωτὸς ἐπιγενέσθαι
[8]	τοῦ φωτὸς ἐπιγενέσθαι τὸ σκότος,	τῇ	δὲ τῆς ἀρετῆς ἀπουσίᾳ τὴν
[26]	ἀτιμοτέρας ὕλης τῷ χρυσῷ καταμιχθείσης,	τῇ	διὰ τοῦ πυρὸς δαπάνῃ τὸ
[16]	συγκρίσει τῶν διεστώτων καὶ ἐν	τῇ	διακρίσει τῶν συμπεπλεγμένων ἢ ἡνωμένων.
[35]	θάνατος, ὥστε τῆς κακίας ἐν	τῇ	διαλύσει τοῦ σώματος καὶ τῆς
[40]	τὸ ἐπίγειον τοῦτο θηρίον ἀποφερέσθω	τῇ	διανοίᾳ· ἡ γὰρ προσθήκη τοῦ
[31]	συναπώλεσεν. εἰς τί γὰρ χρήσεται	τῇ	διανοίᾳ, τῆς τοῦ προαιρεῖσθαί τι
[8]	περὶ τὸ καλὸν κρίσεως ἐν	τῇ	δοκιμασίᾳ τῶν αἰσθήσεων ἁμαρτηθείσης, τῆς
[37]	γὰρ ἐκεῖνο τὸ σῶμα ἄρτος	τῇ	δυνάμει ἦν, ἡγιάσθη δὲ τῇ
[16]	εἰς πᾶσαν τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν	τῇ	δυνάμει κατὰ τὸ ἴσον ἡ
[32]	ἀναστάσεως τῷ ἰδίῳ σώματι, ὅλον	τῇ	δυνάμει συναναστήσας τὸν ἄνθρωπον. ἐπειδὴ
[6]	ὁ θάνατος, ἡ ἀσθένεια δὲ	τῇ	δυνάμει, τῇ εὐλογίᾳ δὲ ἡ
[24]	ἔξω τῶν φαινομένων καταλαμβάνεται, ἐν	τῇ	δυνάμει τοῦ θεοῦ συστῆναι, αὐτοῦ
[8]	οὔτε γὰρ ταῦτα, οὔτε ἐκεῖνα	τῇ	δυνάμει τῶν λόγων ἢ τῷ
[28]	εἴρηται λόγοις, ὅτι μόνον αἰσχρὸν	τῇ	ἑαυτοῦ φύσει τὸ κακόν ἐστι
[10]	ὅσον εὐπρεπές ἐστι μόνον ἐν	τῇ	εἰκόνι δεξάμενος, τὸ ἀπεμφαῖνον ἀποποιείσθω·
[8]	φύσεως ἡ νεκρότης οἰκονομικῶς περιετέθη	τῇ	εἰς ἀθανασίαν κτισθείσῃ φύσει, τὸ
[30]	τι χρῆμα καὶ αὐτεξούσιον, ἐν	τῇ	ἐλευθερίᾳ τῆς διανοίας κείμενον. οὐκοῦν
[39]	καιρῷ τῆς γεννήσεως, μήποτε λάθῃ	τῇ	ἐλλιπεῖ φύσει καὶ δεομένῃ τοῦ
[40]	ὑποτίθεται. ἐπεὶ οὖν ταῦτα πρόκειται	τῇ	ἐλπίδι τοῦ μετὰ ταῦτα βίου,
[37]	σῶμα διεκρατεῖτο, τὸ δὲ σῶμα	τῇ	ἐνοικήσει τοῦ θεοῦ λόγου πρὸς
[1]	οἶδέ τινα διάκρισιν ὑποστάσεων ἐν	τῇ	ἑνότητι τῆς φύσεως βλέπειν, ὡς
[33]	φαινόμενον βλέποντες, ὡς οὐ συμβαῖνον	τῇ	ἐπαγγελίᾳ τὸ σωματικῶς ἐνεργούμενον. πῶς
[37]	θεὸς διὰ τοῦτο κατέμιξεν ἑαυτὸν	τῇ	ἐπικήρῳ φύσει, ἵνα τῇ τῆς
[26]	σοφὸς ἐπὶ σωτηρίᾳ τοῦ καταφθαρέντος	τῇ	ἐπινοίᾳ τῆς ἀπάτης ἐχρήσατο, οὐ
[37]	τῇ δυνάμει ἦν, ἡγιάσθη δὲ	τῇ	ἐπισκηνώσει τοῦ λόγου τοῦ σκηνώσαντος
[36]	ὑπόθεσις γίνεται. μικρὸν δέ φημι	τῇ	εὐκολίᾳ τοῦ κατορθώματος. τίς γὰρ
[6]	ἡ ἀσθένεια δὲ τῇ δυνάμει,	τῇ	εὐλογίᾳ δὲ ἡ κατάρα, τῇ
[24]	ἐξαφανισθῇ τὸ τῷ φωτὶ καὶ	τῇ	ζωῇ κατὰ τὸ ἐναντίον νοούμενον·
[6]	τὸ ἀντικείμενον ἀντεισέρχεται. ἀντίκειται δὲ	τῇ	ζωῇ μὲν ὁ θάνατος, ἡ
[26]	ἐνεργήσαντα. ἐκ γὰρ τοῦ προσεγγίσαι	τῇ	ζωῇ μὲν τὸν θάνατον, τῷ
[15]	ὡς φωτὶ σκότος καὶ θάνατος	τῇ	ζωῇ, οὕτω τῇ ἀρετῇ ἡ
[28]	σκοπός ἐστι τὸ διαμένειν ἐν	τῇ	ζωῇ τὸ ἀνθρώπινον. τὰ μὲν
[23]	χρείαν συνεισφερούσης, ἀλλὰ τοῦ καὶ	τῇ	θαλάσσῃ τὸ γένος τῶν ἰχθύων
[35]	ἀκινδύνως ἐπιθιγγάνειν, εἰ βούλοιτο, ἀπειροπλασίως	τῇ	θείᾳ δυνάμει κατ´ εὐκολίαν ὁ
[16]	τὰ διακριθέντα, καθάπερ τινὶ κόλλῃ,	τῇ	θείᾳ λέγω δυνάμει, πρὸς τὴν
[0]	τὸ εἰκὸς τὴν τελειότητα προσμαρτυροῦντος	τῇ	θείᾳ φύσει, τὸ διὰ πάντων
[26]	θεῷ· τὸ γὰρ μὴ γυμνῇ	τῇ	θεότητι, ἀλλ´ ὑπὸ τῆς ἀνθρωπίνης
[0]	διὰ πάντων αὐτὸν τῶν ἐνθεωρουμένων	τῇ	θεότητι τέλειον ἀπαιτήσωμεν, ὡς ἂν
[32]	ὁ διὰ τῆς ἀναστάσεως συνεπαρθεὶς	τῇ	θεότητι, ὥσπερ ἐπὶ τοῦ καθ´
[0]	εἴ τι ἄλλο θεοπρεπὲς νόημα	τῇ	θεωρίᾳ προσκείμενον τύχοι, ἐν παντὶ
[2]	μιμήματα τῆς ἀφράστου δυνάμεως ἐν	τῇ	καθ´ ἡμᾶς θεωροῦντες φύσει. ἀλλ´
[26]	τῆς κτίσεως, καὶ τῶν ἐν	τῇ	καθάρσει κεκολασμένων καὶ τῶν μηδὲ
[26]	τοῦ παρὰ φύσιν κατεργασάμενος εὐεργετεῖ	τῇ	καθάρσει τὴν φύσιν, κἂν ἐπίπονος
[5]	λέγων· ἐν γὰρ τῇ ὁμοιώσει	τῇ	κατὰ τὴν εἰκόνα πάντων ἐστὶ
[15]	τὸν τῆς ἀρετῆς λόγον ἐν	τῇ	κατασκευῇ τοῦ ἀνθρώπου θεωρουμένης; οὔτε
[30]	καιρίαν λάβοι, οὐκ εὐθὺς συννεκροῦται	τῇ	κεφαλῇ καὶ ὁ κατόπιν ὁλκός,
[15]	γὰρ πολλῶν ὄντων τῶν ἐν	τῇ	κτίσει θεωρουμένων οὐδὲν ἄλλο πρὸς
[10]	κινήμασι πάσῃ κατ´ ἐξουσίαν ἐφαπλοῦται	τῇ	κτίσει, καὶ μέχρις οὐρανῶν ἀνιοῦσα,
[8]	πᾶσαν ἰδέαν κακῶν ἀντεισαγούσης, ὡς	τῇ	μὲν ἀποστροφῇ τῆς ζωῆς ἀντεισαχθῆναι
[26]	ἀλλὰ συνάπτειν ἀλλήλοις εὐμηχάνως ἀμφότερα,	τῇ	μὲν δικαιοσύνῃ τὸ κατ´ ἀξίαν
[35]	τῆς πρὸς τὸ κακὸν συμφυίας,	τῇ	μεταμελείᾳ μὲν εἰς μῖσός τε
[8]	εἶναι, τὸ τὸν βίον ἡμῶν	τῇ	νεκρότητι σβέννυσθαι. οὐκοῦν ἐπισκεψάσθω διὰ
[6]	διὰ τοῦτο τὸ μὲν κατάλληλον	τῇ	νοητῇ φύσει χωρίον ἡ λεπτὴ
[26]	καὶ καιόμενοι χαλεπαίνουσι τοῖς θεραπεύουσι,	τῇ	ὀδύνῃ τῆς τομῆς δριμυσσόμενοι, εἰ
[39]	διάθεσιν τῆς καρδίας τοῦ προσιόντος	τῇ	οἰκονομίᾳ καὶ τὸ γινόμενον τὴν
[37]	τούτου χάριν πᾶσι τοῖς πεπιστευκόσι	τῇ	οἰκονομίᾳ τῆς χάριτος ἑαυτὸν ἐνσπείρει
[25]	ἐν πᾶσιν ἐκεῖνο, τί ἐπαισχύνονται	τῇ	οἰκονομίᾳ τοῦ μυστηρίου τοῦ θεὸν
[40]	καὶ τῆς ἀφράστου μακαριότητος ἐν	τῇ	ὀλίγῃ ταύτῃ καὶ προσκαίρῳ ζωῇ
[5]	ἄνθρωπον γεγενῆσθαι λέγων· ἐν γὰρ	τῇ	ὁμοιώσει τῇ κατὰ τὴν εἰκόνα
[15]	γενέσθαι φύσιν ἔχει, τί ἐπαισχύνονται	τῇ	ὁμολογίᾳ τοῦ θεὸν ἀνθρωπίνης ἅψασθαι
[6]	κρείττονος· καὶ ὥσπερ φαμὲν ἀντιδιαιρεῖσθαι	τῇ	ὁράσει τὴν πήρωσιν, οὐ καθ´
[15]	μὴ ὂν ὑποστήσας ἐν μόνῃ	τῇ	ὁρμῇ τοῦ θελήματος, τί οὐχὶ
[1]	λόγος θεοῦ λέγηται, οὐκ ἐν	τῇ	ὁρμῇ τοῦ φθεγγομένου καὶ τὴν
[39]	μὲν γὰρ λοιπὰ τῶν τικτομένων	τῇ	ὁρμῇ τῶν ἀπογεννώντων ὑφίσταται, ὁ
[8]	ἐνεργησάσης, τὸ ἀχρειωθὲν ἡμῶν μέρος	τῇ	παραδοχῇ τοῦ ἐναντίου λύεται. ὁ
[8]	ἐξαιρεθῆναι, τούτου ἕνεκεν ἐν μὲν	τῇ	παρούσῃ ζωῇ τὸ τῆς ἀρετῆς
[6]	τῇ εὐλογίᾳ δὲ ἡ κατάρα,	τῇ	παρρησίᾳ δὲ ἡ αἰσχύνη, καὶ
[2]	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ	τῇ	περὶ τοῦ πνεύματος ἐννοίᾳ προσαχθησόμεθα,
[11]	τὸ πόθεν ἢ τὸ πῶς	τῇ	περὶ τούτων πίστει συνεξετάζομεν. ἀλλὰ
[10]	καὶ τίς τοῦτό φησιν, ὅτι	τῇ	περιγραφῇ τῆς σαρκὸς καθάπερ ἀγγείῳ
[32]	φύσιν, ἀλλὰ καὶ δίχα τούτου	τῇ	περιουσίᾳ τῆς δυνάμεως δύνασθαι ἂν
[12]	διηγήμασι καθορᾶται, τί τὸ ἐμποδίζον	τῇ	πίστει; ~Ἀλλά, φησί, γέννησίς τε
[30]	οὐκοῦν ἐπὶ τοὺς μὴ προσαχθέντας	τῇ	πίστει δικαιότερον ἂν τὸ τοιοῦτον
[16]	ἐν ταῖς περὶ θεοῦ ὑπολήψεσι	τῇ	πίστει συνεισιούσης; οὐδὲ γὰρ τὸν
[3]	τε τοῦ λόγου παραδοχῇ καὶ	τῇ	πίστει τοῦ πνεύματος· τῶν δὲ
[37]	τῇ βρώσει ἄρτος, ἐν δὲ	τῇ	πόσει τὸ ὕδωρ ἐφηδυσμένον τῷ
[5]	ἐμφύεταί πως τὸ κακὸν ἔνδοθεν,	τῇ	προαιρέσει τότε συνιστάμενον, ὅταν τις
[6]	τὴν φλόγα, οὕτως δι´ ἀπάτης	τῇ	προαιρέσει τοῦ ἀνθρώπου τὴν κακίαν
[37]	τῶν πεπιστευκότων κατακιρνάμενος, ὡς ἂν	τῇ	πρὸς τὸ ἀθάνατον ἑνώσει καὶ
[27]	ἐν ἑτέροις ἐνδεεστέραν εἶναι, καὶ	τῇ	πρὸς τὸ ἔλαττόν τε καὶ
[25]	τὸ ἡμέτερον, ἵνα τὸ ἡμέτερον	τῇ	πρὸς τὸ θεῖον ἐπιμιξίᾳ γένηται
[14]	καὶ τὰς ὑψηλὰς ἐνεργείας αὐτοῦ	τῇ	πρὸς τὸ ταπεινὸν ἐπιμιξίᾳ συνευτελίζεσθαι.
[1]	φύσεως βλέπειν, ὡς ἂν μὴ	τῇ	πρὸς τοὺς Ἕλληνας μάχῃ πρὸς
[0]	τῆς εὐσεβείας, ὡς ἂν πληθύνοιτο	τῇ	προσθήκῃ τῶν σωζομένων ἡ ἐκκλησία,
[32]	προσδεόμενον, ἐνισχύειν τε τοὺς μαθητὰς	τῇ	προσφυσήσει τοῦ πνεύματος, ἐπαγγέλλεσθαί τε
[23]	ἁμαρτίας κεχείρωτο. διὰ τοῦτο περικαλύπτεται	τῇ	σαρκὶ ἡ θεότης, ὡς ἄν,
[37]	τοῦ λόγου τοῦ σκηνώσαντος ἐν	τῇ	σαρκί. οὐκοῦν ὅθεν ὁ ἐν
[16]	γάρ τίς ἐστιν ἔν τε	τῇ	συγκρίσει τῶν διεστώτων καὶ ἐν
[21]	ἐν ταύτῃ τοίνυν γεγονότος ἑκουσίως	τῇ	συμφορᾷ τοῦ ἀνθρώπου τοῦ ἑαυτὸν
[3]	γὰρ Ἰουδαίου καθαιρεῖται τὸ δόγμα	τῇ	τε τοῦ λόγου παραδοχῇ καὶ
[8]	τῶν κατὰ ἁμαρτίαν παθημάτων γίνεται	τῇ	τε ψυχῇ καὶ τῷ σώματι,
[26]	γίγνεται. ~Ἀλλ´ ἴσως τις ἐν	τῇ	τῆς δικαιοσύνης τε καὶ σοφίας
[37]	μέτοχος γένοιτο. ταῦτα δὲ δίδωσι	τῇ	τῆς εὐλογίας δυνάμει πρὸς ἐκεῖνο
[37]	ἑαυτὸν τῇ ἐπικήρῳ φύσει, ἵνα	τῇ	τῆς θεότητος κοινωνίᾳ συναποθεωθῇ τὸ
[35]	τὸ τῆς ἐμμιχθείσης κακίας ἐν	τῇ	τῆς νεκρώσεως εἰκόνι τῇ γενομένῃ
[16]	θεόν φαμεν ἐν ἑκατέρᾳ γεγενῆσθαι	τῇ	τῆς φύσεως ἡμῶν κινήσει, δι´
[6]	οὕτω καὶ τὴν κακίαν ἐν	τῇ	τοῦ ἀγαθοῦ στερήσει θεωρεῖσθαι λέγομεν,
[7]	ᾠήθησαν. πονηρία δὲ πᾶσα ἐν	τῇ	τοῦ ἀγαθοῦ στερήσει χαρακτηρίζεται, οὐ
[40]	σκοπεῖν, ὃ πολλοὶ τῶν προσιόντων	τῇ	τοῦ βαπτίσματος χάριτι παρορῶσι, δι´
[17]	τικτόμενός τε καὶ τρεφόμενος, καὶ	τῇ	τοῦ θανάτου πείρᾳ σώζων τὸν
[23]	αὐτὸν αἱρεῖται λύτρον τῶν ἐν	τῇ	τοῦ θανάτου φρουρᾷ καθειργμένων γενέσθαι.
[34]	αὐτῶν δι´ εὐχῆς τὸ θεῖον,	τῇ	τοῦ θεοῦ δυνάμει, καθὼς ἐν
[24]	ἡ ἐναντία δύναμις ἀκράτῳ προσμῖξαι	τῇ	τοῦ θεοῦ παρουσίᾳ καὶ γυμνὴν
[23]	ἀμήχανον ἦν αὐτὸν γυμνῇ προσβλέψαι	τῇ	τοῦ θεοῦ φαντασίᾳ, μὴ σαρκός
[9]	πᾶν ὅ τι περ ἐν	τῇ	τοῦ καλοῦ θεωρεῖται χώρᾳ. ἢ
[9]	αἰσχρὸν καταμέμικται, τοῦτο πάντως ἐν	τῇ	τοῦ καλοῦ μοίρᾳ καταλαμβάνεται, τὸ
[39]	κατὰ τὸ ἴσον ὁ ἐν	τῇ	τριάδι γεννώμενος παρὰ πατρός τε
[39]	δὲ τὴν κτιστὴν φύσιν ἐν	τῇ	τριάδι διὰ τῆς ἠπατημένης ὑπολήψεως
[8]	τὴν κακίαν ἀντεισαχθῆναι καὶ πάσῃ	τῇ	τῶν ἀγαθῶν ἰδέᾳ τὸν τῶν
[5]	ἔχοι. καὶ γὰρ καὶ ἐν	τῇ	τῶν ἀλόγων φύσει, ὅσα τὸν
[8]	τοῦ ἴσου τὸ ἄφραστον ἔχει	τῇ	τῶν ἐλπιζομένων ἀγαθῶν φύσει. οὔτε
[5]	οὖν καὶ τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ	τῇ	τῶν θείων ἀγαθῶν ἀπολαύσει γενόμενον
[6]	ἂν παρὰ ταῦτα καταληφθείη ἐν	τῇ	τῶν ὄντων φύσει τῆς διαιρέσεως
[35]	ἂν καθαρθείσης τῆς φύσεως ἐν	τῇ	τῶν συμφυῶν διαλύσει, ψυχῆς τε
[6]	ἀκόλουθον ἐπισυμβαινόντων αἰτίαν εἶναι, οἷον	τῇ	ὑγείᾳ τὸ εὐεκτεῖν, τὸ ἐργάζεσθαι,
[10]	τὴν φλόγα καὶ οὐκ ἐναποκλειομένην	τῇ	ὕλῃ, τί κωλύει θείας φύσεως
[27]	τὸ ἀνθρώπινον, οὐδέ τις ἐν	τῇ	ὑπερκοσμίῳ ζωῇ κακίας νόσος ἐπεχωρίαζεν.
[3]	ἐν μονάδι καταλαμβάνεται, καὶ διακέκριται	τῇ	ὑποστάσει καὶ οὐ διώρισται τῷ
[3]	τῷ ὑποκειμένῳ. ἄλλο γάρ τι	τῇ	ὑποστάσει τὸ πνεῦμα, καὶ ἕτερον
[33]	πρὸς ἀφθαρσίαν μετασκευάζει τὸ ἐν	τῇ	φθαρτῇ φύσει γενόμενον. ~Ἀλλὰ ζητοῦσιν
[24]	ἐν οἷς μάλιστα δείκνυται συγκεκραμένη	τῇ	φιλανθρωπίᾳ ἡ δύναμις. πρῶτον μὲν
[5]	ἂν παρῇ τὸ ἀγαθὸν ἐν	τῇ	φύσει, ἀνύπαρκτόν τί ἐστι καθ´
[25]	τεθνηκὸς ἐπανέλθοι; ~Τὸ δὲ ἐν	τῇ	φύσει γενέσθαι ἡμῶν τὴν θεότητα
[13]	ἄνθρωπον αὐτὸν ἕνα τῶν ἐν	τῇ	φύσει δεικνυμένων οἴεσθαι. ἀνάγκη γὰρ
[8]	τὸ γὰρ παρὰ φύσιν ἐμφυὲν	τῇ	φύσει διά τινος συμπαθείας τῷ
[29]	ὑπολειφθῆναι τῆς πονηρίας εἶδος ἐγκεκρυμμένον	τῇ	φύσει. διὰ τοῦτο οὐκ εὐθὺς
[16]	ἀίδιον ἐπανέλθοιμεν ζωήν, τῆς ἐμμιχθείσης	τῇ	φύσει κακίας διὰ τῆς διαλύσεως
[16]	ἐστί, τὸ δ´ ὅσον ἐν	τῇ	φύσει κατὰ τὸν ἴδιον εἱρμὸν
[8]	οἳ οὐκ ἴσασιν ὅτι ἐκεῖνο	τῇ	φύσει μόνον ἐστὶν ἀγαθόν, οὗ
[8]	παρέχων τῷ σώματι, οὐ συμπεφυκὼς	τῇ	φύσει. οὐκοῦν ἐκ τῆς τῶν
[29]	σοφίᾳ γέγονε καὶ τοῦ λυσιτελοῦντος	τῇ	φύσει προμηθείᾳ ἡ πρὸς τὴν
[5]	γενόμενον ἔδει τι συγγενὲς ἐν	τῇ	φύσει πρὸς τὸ μετεχόμενον ἔχειν.
[35]	τὴν μεγάλην ἀνάστασιν, μεῖζον ὂν	τῇ	φύσει, τὰς ἀρχὰς ἐντεῦθεν καὶ
[28]	ἔχει τὴν πρόνοιαν, δι´ ἑαυτῶν	τῇ	φύσει τὴν διαδοχὴν ἀντεισάγοντα. εἰ
[6]	πήρωσιν, οὐ καθ´ ἑαυτὴν οὖσαν	τῇ	φύσει τὴν πήρωσιν, ἀλλὰ προλαβούσης
[37]	γενόμενος οὐκ ἄλλην τινὰ παρεκαινοτόμησε	τῇ	φύσει τὴν σύστασιν, ἀλλὰ διὰ
[32]	νεκρότητος ἅψασθαι καὶ ἀρχὴν δοῦναι	τῇ	φύσει τῆς ἀναστάσεως τῷ ἰδίῳ
[29]	προσάγουσιν. ἐπειδὴ τοίνυν ἅπαξ ἐνέσκηψε	τῇ	φύσει τῆς ἀνθρωπότητος ἡ τῆς
[10]	κατ´ ἐξουσίαν γίνεται, τίς ἀνάγκη	τῇ	φύσει τῆς σαρκὸς τὴν θεότητα
[5]	ὡμοιωμένον ἔδει πάντως ἔχειν ἐν	τῇ	φύσει τὸ αὐτοκρατὲς καὶ ἀδέσποτον,
[21]	τῷ τὸ μὲν ἄτρεπτον εἶναι	τῇ	φύσει, τὸ δὲ μὴ οὕτως
[8]	οἷόν τι δηλητήριον μέλιτι παραρτυθὲν	τῇ	φύσει τὸ κακὸν καταμίξαντες, καὶ
[1]	γὰρ πᾶσα κατάλληλον εἶναι πιστεύειν	τῇ	φύσει τὸν λόγον, ὡς καὶ
[37]	οὐκοῦν ἐπάναγκες κατὰ τὸν δυνατὸν	τῇ	φύσει τρόπον τὴν ζωοποιὸν δύναμιν
[32]	τὸ διὰ πάντων ἥκειν καὶ	τῇ	φύσει τῶν ὄντων κατὰ πᾶν
[5]	τῶν καλῶν τὰς ἀφορμὰς ἐγκατασκευάσας	τῇ	φύσει, ὡς ἂν δι´ ἑκάστου
[3]	τοῦ μυστηρίου διασκοπούμενον ἐν μὲν	τῇ	ψυχῇ κατὰ τὸ ἀπόρρητον μετρίαν
[8]	διὰ δὲ τὸ πολλὴν γεγενῆσθαι	τῇ	ψυχῇ πρὸς τὸ κακὸν συμφυίαν
[18]	τῆς οἰκουμένης ἡ τῶν δαιμόνων	ἀπάτη,	διὰ τῆς εἰδωλομανίας τῆς ζωῆς
[21]	οὐ γὰρ ἂν ἐνήργησεν ἡ	ἀπάτη,	μὴ δελέατος δίκην τῷ τῆς
[18]	τοῖς θεραπευταῖς τῶν δαιμόνων ἐπὶ	ἀπάτῃ	σφῶν αὐτῶν καὶ τῶν ἐντυγχανόντων
[26]	θεὸν ἐντὸς τοῦ κρατοῦντος γενέσθαι	ἀπάτη	τίς ἐστι τρόπον τινὰ καὶ
[15]	δέ τις οὐκ ἀντιδιαιρεῖται τῇ	ἀρετῇ,	ἀλλὰ κακία, θεὸς δὲ οὐκ
[20]	τῷ δικαίῳ τὸ σοφὸν συνεζευγμένον	ἀρετὴ	γίγνεται, εἰ δὲ χωρισθείη, μὴ
[15]	θάνατος τῇ ζωῇ, οὕτω τῇ	ἀρετῇ	ἡ κακία δῆλον ὅτι, καὶ
[20]	τε καὶ σοφοῦ κεχωρισμένη ἐν	ἀρετῇ	θεωρεῖται· θηριῶδες γάρ ἐστι τὸ
[20]	τούτων ὀνομάτων διεζευγμένον τῶν ἄλλων	ἀρετὴ	κατὰ μόνας ἐστίν· οὔτε τὸ
[15]	ἤδη μετρίως ἐξήτασται, τί τῇ	ἀρετῇ	κατὰ τὸ ἐναντίον ἀντικαθέστηκεν, ἐπισκεψώμεθα.
[31]	τὸ αὐτεξούσιον; ποῦ δὲ ἡ	ἀρετή;	ποῦ δὲ τῶν κατορθούντων ὁ
[5]	φυσικῆς ἐνεργείας, οὕτω καὶ ἡ	ἀρετὴ	πρὸς τὴν κακίαν ἀντικαθέστηκεν. οὐ
[31]	μείνειεν, ἠφάνισται κατ´ ἀνάγκην ἡ	ἀρετή,	τῇ ἀκινησίᾳ τῆς προαιρέσεως ἐμπεδηθεῖσα·
[15]	οὖν θεὸς μὲν ἡ ἀληθὴς	ἀρετή,	φύσις δέ τις οὐκ ἀντιδιαιρεῖται
[26]	εἴ τι κακίας ἔκγονον τῷ	εὑρετῇ	τοῦ κακοῦ περιφυέντων, ὁ προσεγγισμὸς
[6]	ἀναφὲς καὶ ἀνείδεον· ἡ δὲ	αἰσθητὴ	κατ´ αὐτὸ τὸ ὄνομα ἐντός
[16]	λόγῳ τὴν νοερὰν οὐσίαν τῇ	αἰσθητῇ	συγκατέμιξεν, τῆς ἀρχῆς κατὰ τὸ
[6]	τοῦτο τὸ μὲν κατάλληλον τῇ	νοητῇ	φύσει χωρίον ἡ λεπτὴ καὶ
[6]	ἑκατέραν χαρακτηρίζεσθαι. ἡ μὲν γὰρ	νοητὴ	φύσις ἀσώματόν τι χρῆμά ἐστι
[6]	τῇ νοητῇ φύσει χωρίον ἡ	λεπτὴ	καὶ εὐκίνητός ἐστιν οὐσία, κατὰ
[1]	τοιούτων ὀνομάτων ἐμφάσεις. ἐπειδὴ γὰρ	φθαρτὴ	καὶ ἀσθενὴς ἡμῶν ἡ φύσις,
[33]	ἀφθαρσίαν μετασκευάζει τὸ ἐν τῇ	φθαρτῇ	φύσει γενόμενον. ~Ἀλλὰ ζητοῦσιν ἀπόδειξιν
[6]	τῆς νοητῆς κτίσεως προυποστάσης, καὶ	ἑκάστῃ	τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων πρὸς τὴν
[8]	φύσεως ἐκ τοῦ μὴ ὄντος	ὑπέστη,	εὐθὺς ἀπὸ τροπῆς τοῦ εἶναι
[33]	θνητὸν ἐξ ἀνάγκης τὸ γεγεννημένον	ὑπέστη,	οὕτως ἐκ τῆς μὴ παραδεχομένης
[6]	αὐτὴν πάντων ἀναδειχθέντων κακῶν ὁδὸς	κατέστη.	ἐπειδὴ γὰρ ἅπαξ πρὸς τὸ
[35]	ὁ ἐν αὐτῷ γενόμενος ἔξω	κατέστη	τοῦ περιέχοντος. λαβύρινθον δέ φημι
[37]	σώματι μεταποιηθεὶς ἄρτος εἰς θείαν	μετέστη	δύναμιν, διὰ τοῦ αὐτοῦ καὶ
[6]	τὸ εἶναι θείᾳ δυνάμει μετατεθέντος·	κτιστὴ	δὲ ἦν καὶ ἡ μνημονευθεῖσα
[39]	δὲ ὑπερανεστῶτα τύχῃ, οὕτως ἡ	κτιστὴ	φύσις ἥνωται πρὸς ἑαυτὴν κατὰ
[39]	ἠπατημένης ὑπολήψεως βλέποντα, ἔπειτα ἐν	αὐτῇ	βαπτιζόμενον, πάλιν τῷ τρεπτῷ τε
[37]	ἔχει, ἀλλὰ διὰ τῆς ἐπιρρεούσης	αὐτῇ	δυνάμεως συνέχει τε ἑαυτὴν καὶ
[37]	ἡ τοῦ σώματος ἡμῶν φύσις	αὐτὴ	καθ´ ἑαυτὴν ἐν ἰδίᾳ τινὶ
[40]	ἐστιν. ἀλλὰ μὴν ἡ ἀνθρωπότης	αὐτὴ	καθ´ ἑαυτὴν μεταβολὴν ἐκ τοῦ
[16]	θεραπευτὴς διαμένει. εἰ ἡ γένεσις	αὐτὴ	καθ´ ἑαυτὴν πάθος οὐκ ἔστιν,
[35]	σαρκὸς ἅπαν συνδιασωθῇ τὸ συγγενὲς	αὐτῇ	καὶ ὁμόφυλον, ἀναγκαῖον ἦν ἐπινοηθῆναί
[26]	κακοῦ τῆς φύσεως, τοῦ νῦν	αὐτῇ	καταμιχθέντος καὶ συμφυέντος, ἐπειδὰν ἡ
[15]	κτίσιν τινὰ κατὰ τὸ ἐναντίον	αὐτῇ	νοεῖσθαι λέγοι, πλὴν τὸ κατὰ
[37]	λέγεται. ἔστι δὲ οὐχ ἡ	αὐτὴ	πᾶσι τοῖς τρεφομένοις σώμασιν, ἀλλά
[1]	τε καὶ δυνάμεως ἐν τῇ	αὐτῇ	προθέσει θεωρουμένων, εἴπερ τὸ μέν
[6]	τὴν ἀλλοίωσιν ἔχει, διότι καὶ	αὐτὴ	τῆς κτίσεως ἡ ὑπόστασις ἀπὸ
[16]	λόγῳ τῆς ἀρετῆς ἠναντίωται. ~Ἀλλ´	αὐτή,	φησίν, ἡ τροπὴ τοῦ ἡμετέρου
[37]	ὑπόστασις ἐκ τῆς τροφῆς γίνεται,	αὕτη	δὲ βρῶσις καὶ πόσις ἐστίν,
[36]	ἡ τῶν δεομένων ἐστὶ σωτηρία.	αὕτη	δὲ διὰ τῆς ἐν ὕδατι
[37]	εἶναι μένει. ἡ δὲ δύναμις	αὕτη	τροφὴ καὶ ἔστι καὶ λέγεται.
[1]	οὐδεμίαν διπλόην καὶ σύνθεσιν ἐν	ἑαυτῇ	δεικνυούσης, οὐκέτ´ ἄν τις κατὰ
[39]	ἄτρεπτόν τε καὶ ἀμετάθετον ἐν	ἑαυτῇ	κεκτημένης, τῆς δὲ κτίσεως πρὸς
[5]	ἡμῶν ἀπόκληρον, ἀλλ´ ἔχειν ἐν	ἑαυτῇ	τὸ ἀθάνατον, ὡς ἂν διὰ
[2]	τὴν τοῦ λόγου δύναμιν ἐν	ἑαυτῇ	φανεροῦσα. ἐπὶ δὲ τῆς θείας
[1]	ἂν ἐκτὸς εἴη συνθέσεως ἡ	τοιαύτη	ὑπόληψις, τὸ ἕτερον ἐν ἑτέρῳ
[0]	δὲ θεῶν ταῖς ὑπονοίαις ἐκφέροιτο,	τοιαύτῃ	χρησώμεθα πρὸς αὐτὸν τῇ ἀκολουθίᾳ.
[4]	δύναμις ἀπὸ ῥημάτων καὶ ἄσθματος	τηλικαύτη,	ὡς ἐξαρκεῖν πρὸς οὐρανῶν σύστασιν
[17]	ἀπίστων ἡμῖν προφερόμενον. εἰ γὰρ	τοσαύτη	δύναμίς ἐστιν ἐν αὐτῷ, ὅσην
[40]	ἀφράστου μακαριότητος ἐν τῇ ὀλίγῃ	ταύτῃ	καὶ προσκαίρῳ ζωῇ τὰς ἀφορμὰς
[21]	τοῦ καλοῦ φαντασίας περιπλασθείσης· ἐν	ταύτῃ	τοίνυν γεγονότος ἑκουσίως τῇ συμφορᾷ
[28]	ὁμοτίμως ἔχει, καὶ οὐδὲν ἐν	ταύτῃ	τῶν πρὸς τὴν σύστασιν τῆς
[27]	ζωῆς ἐν ἀρχῇ τε καὶ	τελευτῇ	καὶ τοῖς διὰ μέσου πᾶσιν,
[16]	ἐφῆφθαι λέγει, ἧς καὶ ἡ	πρώτη	γένεσίς τε καὶ ὑπόστασις παρ´
[16]	τὴν προάγουσαν. εἰ δὲ ἡ	πρώτη	κίνησις, ἣν γένεσιν ὀνομάζομεν, πάθος
[16]	ἀλλήλοις συμφυομένων, ὡς ἂν ἡ	πρώτη	περὶ τὸ ἀνθρώπινον χάρις ἀνακληθείη,
[28]	σκοπὸν ἡ τῶν ὀργανικῶν μελῶν	διασκευὴ	πᾶσα συντέτακται. ὁ δὲ σκοπός
[37]	καὶ ἡ τοῦ σώματος ἡμῶν	κατασκευὴ	ἴδιον μὲν πρὸς τὴν ἑαυτῆς
[15]	τῆς ἀρετῆς λόγον ἐν τῇ	κατασκευῇ	τοῦ ἀνθρώπου θεωρουμένης; οὔτε γὰρ
[28]	ὅτι πᾶσα πρὸς ἑαυτὴν ἡ	κατασκευὴ	τοῦ σώματος ὁμοτίμως ἔχει, καὶ
[34]	τὰ κατόπιν ἐξητασμένα. ἡ γὰρ	κατασκευὴ	τοῦ τὴν διὰ σαρκὸς ἡμῖν
[16]	ἐν πάθει γίνεσθαι λέγομεν, ὅταν	θεραπεύῃ	τὸν ἐν πάθει γινόμενον· ἀλλὰ
[6]	δ´ ὅπως ἐπὶ τὸ πάθος	κατερρύη	τοῦ φθόνου ὁ ἐπὶ μηδενὶ
[24]	ἢ τὰ μέγαλά τε καὶ	ὑπερφυῆ	τῶν θαυμάτων. τὸ μὲν γὰρ
[10]	τίς τοῦτό φησιν, ὅτι τῇ	περιγραφῇ	τῆς σαρκὸς καθάπερ ἀγγείῳ τινὶ
[18]	ἂν ὑποστάντες δηλαδὴ ταῦτα, μὴ	σαφῆ	τε καὶ ἀναμφίβολον τῆς θείας
[26]	παρ´ ἀμφοτέρων φαρμάκου μίξις ἐν	τροφῇ	γίγνεται, ἀλλὰ πρὸς τὸν σκοπὸν
[37]	μένει. ἡ δὲ δύναμις αὕτη	τροφὴ	καὶ ἔστι καὶ λέγεται. ἔστι
[37]	πόα τρόφιμος, τινῶν δὲ ἡ	τροφὴ	σάρκες εἰσίν, ἀνθρώπῳ δὲ κατὰ
[6]	τὴν ῥοπὴν ἔσχεν ὁ τῇ	ἀποστροφῇ	τῆς ἀγαθότητος ἐν ἑαυτῷ γεννήσας
[8]	κακῶν ἀντεισαγούσης, ὡς τῇ μὲν	ἀποστροφῇ	τῆς ζωῆς ἀντεισαχθῆναι τὸν θάνατον,
[0]	οὐδὲ ἡ πρὸς τὸν Μανιχαῖον	μάχη	καὶ τὸν Ἰουδαῖον ὀνίνησιν, ἀλλὰ
[1]	μὴ τῇ πρὸς τοὺς Ἕλληνας	μάχῃ	πρὸς τὸν Ἰουδαισμὸν ἡμῖν ὁ
[32]	τοῦτο διὰ τοῦ σταυροῦ διδασκόμεθα,	τετραχῆ	τοῦ κατ´ αὐτὸν σχήματος διῃρημένου,
[39]	γεννήτορας ὁ τοιοῦτος αἱρεῖται τόκος.	διχῆ	τοίνυν τῶν ὄντων μεμερισμένων εἰς
[3]	δόγμα τῇ τε τοῦ λόγου	παραδοχῇ	καὶ τῇ πίστει τοῦ πνεύματος·
[8]	τὸ ἀχρειωθὲν ἡμῶν μέρος τῇ	παραδοχῇ	τοῦ ἐναντίου λύεται. ὁ δὲ
[5]	εἶναι καὶ τῶν προτιμοτέρων ἐρημωθῆναι.	ἀρχὴ	δὲ πάλιν καὶ πρὸς τοῦτον
[6]	ἀπάθεια τῆς κατ´ ἀρετὴν ζωῆς	ἀρχὴ	καὶ ὑπόθεσις γίνεται, οὕτως ἡ
[35]	εἰ πρὸς τὸ πέρας ἡ	ἀρχὴ	κρίνοιτο, ἀντ´ οὐδενὸς εἶναι δόξει
[19]	τίς οὖν ἂν γένοιτο ἡμῖν	ἀρχὴ	πρὸς τὸν προκείμενον σκοπὸν ἀκολούθως
[35]	εἶναι δόξει τοῦ πράγματος ἡ	ἀρχὴ	συγκρινομένη τῷ τέλει· τί γὰρ
[27]	ἁμαρτίᾳ τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς ἐν	ἀρχῇ	τε καὶ τελευτῇ καὶ τοῖς
[36]	ὂν καθ´ ἑαυτὸ μεγάλων ἀγαθῶν	ἀρχή	τε καὶ ὑπόθεσις γίνεται. μικρὸν
[16]	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ	ἀρχὴ	τῆς ἀναστάσεως δι´ ἑνὸς ἐπὶ
[16]	τὴν φύσιν, αὐτὸς δὲ γενόμενος	ἀρχὴ	τῆς τῶν διῃρημένων ἑνώσεως. ~Ἀλλ´
[6]	τὸν λόγον φέρει. οὐκοῦν πάλιν	ἀρχή	τις ἡμῖν κατὰ τὸ εὔλογον
[16]	τοῦ περιστέγοντος. καθάπερ δὲ ἡ	ἀρχὴ	τοῦ θανάτου ἐν ἑνὶ γενομένη
[5]	ἀλογίαν τε καὶ ἀτεχνίαν τῇ	ἀρχῇ	τοῦ παντὸς ἐπιστήσουσιν. εἰ δὲ
[23]	ὁ τοίνυν κατὰ τὸν ἐν	ἀρχῇ	τοῦ συγγράμματος προαποδοθέντα λόγον τῷ
[25]	ἐκείνου ἀπὸ τοῦ θανάτου ἐπάνοδος	ἀρχὴ	τῷ θνητῷ γένει τῆς εἰς
[33]	σωματικῶς ἐνεργούμενον. πῶς γάρ, φασίν,	εὐχὴ	καὶ δυνάμεως θείας ἐπίκλησις ἐπὶ
[33]	καὶ προδιδαχθῶσι τὸν τρόπον, ὅτι	εὐχὴ	πρὸς θεὸν καὶ χάριτος οὐρανίας
[39]	μὲν ὑποβεβηκότα, τὰ δὲ ὑπερανεστῶτα	τύχῃ,	οὕτως ἡ κτιστὴ φύσις ἥνωται
[8]	ἁμαρτίαν παθημάτων γίνεται τῇ τε	ψυχῇ	καὶ τῷ σώματι, καί τις
[10]	τοῦ σώματος. εἰ δὲ ἀνθρώπου	ψυχὴ	κατὰ τὴν τῆς φύσεως ἀνάγκην
[3]	μυστηρίου διασκοπούμενον ἐν μὲν τῇ	ψυχῇ	κατὰ τὸ ἀπόρρητον μετρίαν τινὰ
[37]	τοὺς σωζομένους ἐφάπτεσθαι. οὐκοῦν ἡ	ψυχὴ	μὲν διὰ πίστεως πρὸς αὐτὸν
[8]	δὲ τὸ πολλὴν γεγενῆσθαι τῇ	ψυχῇ	πρὸς τὸ κακὸν συμφυίαν ὥσπερ
[16]	κινήσει, δι´ ἧς ἥ τε	ψυχὴ	πρὸς τὸ σῶμα συντρέχει, τό
[40]	ἐπαχθείη τῷ σώματι, ἡ δὲ	ψυχὴ	τὰς ἐμπαθεῖς κηλῖδας μὴ ἀπορρύψαιτο,
[8]	κακοῦ κοινωνία, καθὼς προείρηται, ἐν	ψυχῇ	τε θεωρουμένη καὶ σώματι· δι´
[37]	~Ἀλλ´ ἐπειδὴ διπλοῦν τὸ ἀνθρώπινον,	ψυχῇ	τε καὶ σώματι συγκεκραμένον, δι´
[10]	οἰκείοις μέρεσι περιγράφεται, ἡ δὲ	ψυχὴ	τοῖς τῆς διανοίας κινήμασι πάσῃ
[36]	τὸ δὲ σύντροφον τῇ ἀνθρωπίνῃ	ζωῇ.	ἀλλὰ τὸ ἐκ τούτων ἀναφυόμενον
[1]	φύσις, διὰ τοῦτο ὠκύμορος ἡ	ζωή,	ἀνυπόστατος ἡ δύναμις, ἀπαγὴς ὁ
[24]	μὲν ὁ ἀφανισμὸς τοῦ σκότους,	ζωῇ	δὲ ἡ τοῦ θανάτου καθαίρεσις.
[1]	μετουσίαν ζωῆς τὸν λόγον ἐν	ζωῇ	θεωροίη· οὐ γὰρ ἂν ἐκτὸς
[5]	μετεχόμενον ἔχειν. διὰ τοῦτο καὶ	ζωῇ	καὶ λόγῳ καὶ σοφίᾳ καὶ
[1]	καὶ γὰρ δύναμίς τις καὶ	ζωὴ	καὶ σοφία περὶ τὸ ἀνθρώπινον
[27]	οὐδέ τις ἐν τῇ ὑπερκοσμίῳ	ζωῇ	κακίας νόσος ἐπεχωρίαζεν. ὁ δὲ
[24]	τὸ τῷ φωτὶ καὶ τῇ	ζωῇ	κατὰ τὸ ἐναντίον νοούμενον· οὐ
[6]	ἀντικείμενον ἀντεισέρχεται. ἀντίκειται δὲ τῇ	ζωῇ	μὲν ὁ θάνατος, ἡ ἀσθένεια
[26]	ἐκ γὰρ τοῦ προσεγγίσαι τῇ	ζωῇ	μὲν τὸν θάνατον, τῷ φωτὶ
[15]	φωτὶ σκότος καὶ θάνατος τῇ	ζωῇ,	οὕτω τῇ ἀρετῇ ἡ κακία
[8]	ἔργον ἐστὶν ἡ τῶν ὄντων	ζωή,	παρ´ οὗ καὶ ὁ ἄνθρωπος
[16]	γένεσις ἠλλοτρίωται, κακίας δὲ ἡ	ζωή,	ποῖον ὑπολείπεται πάθος, οὗ τὸν
[40]	μὴν ἡ ἀλγεινὴ τῶν πεπλημμεληκότων	ζωὴ	πρός τι τῶν τῇδε λυπούντων
[40]	τῇ ὀλίγῃ ταύτῃ καὶ προσκαίρῳ	ζωῇ	τὰς ἀφορμὰς καταβάλλεσθαι καὶ τῆς
[33]	τί κοινόν, φασίν, ὕδατι καὶ	ζωῇ;	τί δὲ κοινόν, πρὸς αὐτοὺς
[28]	ἐστι τὸ διαμένειν ἐν τῇ	ζωῇ	τὸ ἀνθρώπινον. τὰ μὲν οὖν
[8]	ἕνεκεν ἐν μὲν τῇ παρούσῃ	ζωῇ	τὸ τῆς ἀρετῆς φάρμακον εἰς
[1]	λόγον ἀιδίως, ἀνάγκη πᾶσα ἐν	ζωῇ	τοῦ λόγου τὴν ὑπόστασιν εἶναι
[1]	κατὰ τὸ ἀκόλουθον τὸ ἐν	ζωῇ	τοῦτον θεωρεῖσθαι τὸν λόγον. ἁπλῆς
[24]	ἁμαρτίας μολυνθέντων ἐφάπτεται, καὶ ἡ	ζωὴ	τῶν τεθνηκότων καὶ ἡ ὁδηγία
[1]	οὖν ζῇ ὁ λόγος ὁ	ζωὴ	ὤν, καὶ προαιρετικὴν πάντως δύναμιν
[8]	εἴ γέ τις ἐν ὀδύναις	διαβιῴη,	παρὰ πολὺ τῷ τοιούτῳ τὸ
[15]	φθάσασιν ἤδη μετρίως ἐξήτασται, τί	τῇ	ἀρετῇ κατὰ τὸ ἐναντίον ἀντικαθέστηκεν,
[21]	ἀγαθὸν ἀεὶ γιγνόμενον, ἐν ᾧ	ἡ	πρόοδος στάσιν οὐκ ἔχει, διότι