Chapitre
[37]	ἀλλοιωτικῆς δυνάμεως ἐξαιματοῦται καὶ μάλιστά	γε	εἰ διὰ τοῦ οἴνου λάβοι
[39]	ἐξ ἀμφοτέρων αἱρεῖσθαι πάντως τόν	γε	νοῦν ἔχοντα, ἢ τῆς ἀκτίστου
[12]	τὴν δύναμιν ἔχειν καὶ πρό	γε	πάντων τὸ θανάτου καὶ φθορᾶς
[8]	τοῦ βίου μετέχουσιν. ὡς εἴ	γέ	τις ἐν ὀδύναις διαβιῴη, παρὰ
[7]	ἀνθρωποποιίαν ἔργον εἶναι νομίζουσιν. ὡς	εἴγε	πρὸς τὸ ὑψηλότερον ἔβλεπεν αὐτοῖς
[26]	τὸ κατ´ ἀξίαν ἀντιδιδόντα, τῇ	δὲ	ἀγαθότητι τοῦ σκοποῦ τῆς φιλανθρωπίας
[8]	τῶν τοιούτων προσετέθη τραυμάτων. εἰ	δὲ	ἀθεράπευτος μένοι, ἐν τῷ μετὰ
[6]	καὶ ἀναφὲς καὶ ἀνείδεον· ἡ	δὲ	αἰσθητὴ κατ´ αὐτὸ τὸ ὄνομα
[8]	κατάληψιν τῆς ἡμετέρας αἰσθήσεως. ἡ	δὲ	αἰτία τῆς λύσεως δήλη διὰ
[36]	μετουσίᾳ τῆς καθαρότητος ἔσται, τὸ	δὲ	ἀληθῶς καθαρὸν ἡ θεότης ἐστίν.
[9]	τοῦ καλοῦ μοίρᾳ καταλαμβάνεται, τὸ	δὲ	ἀληθῶς καλὸν ἀμιγές ἐστι τοῦ
[21]	ἐν τῷ εἶναι μένειν· ἡ	δὲ	ἀλλοίωσις κίνησίς τίς ἐστιν εἰς
[17]	προσδοκώμενον ἐν ὀφθαλμοῖς ἦν· νυνὶ	δὲ	ἀναμένει τοὺς ἐπερχομένους αἰῶνας, ὥστε
[8]	διὰ τὴν ἀμετρίαν παραδραμούμεθα. θεὸν	δὲ	ἀνθρώπου ποιητὴν ὀνομάσαντες οὐκ ἐπιλελήσμεθα
[10]	τῷ ἐφολκίῳ τοῦ σώματος. εἰ	δὲ	ἀνθρώπου ψυχὴ κατὰ τὴν τῆς
[4]	ὁ τῆς ἑνότητος λόγος. ~Εἰ	δὲ	ἀντιλέγοι τούτοις ὁ Ἰουδαῖος, οὐκέτ´
[32]	τοῦ σταυροῦ τὸ μυστήριον. τὰ	δὲ	ἀπὸ τούτου τοιαῦτα κατὰ τὸ
[27]	ἐφάπτεσθαι τῆς ἀπροσίτου φύσεως, τὰ	δὲ	ἀποκρίνεσθαι, ἢ οὕτω γ´ ἂν
[27]	μὲν ἐῶσι τῶν μολυσμάτων, τὰ	δὲ	ἀπορρύπτουσιν, ἀλλ´ ἀπ´ ἀρχῆς ἄχρι
[31]	ἐξουσίας ἐφ´ ἑτέρῳ κειμένης; εἰ	δὲ	ἄπρακτος ἡ προαίρεσις μείνειεν, ἠφάνισται
[15]	ἐν ἀνθρώπου γίνεται φύσει, μόνον	δὲ	ἀπρεπὲς καὶ αἰσχρὸν τὸ κατὰ
[27]	τινι μέν ἐστι προσιτόν, τῷ	δὲ	ἀπροσπέλαστον, ἀλλ´ ἐπ´ ἴσης πάντων
[3]	παραγραφομένης τὴν πληθυντικὴν φαντασίαν. πάλιν	δὲ	αὖ ἐκ μὲν τῆς Ἰουδαικῆς
[18]	ἐπιδημίας ἔχοντες τὴν ἀπόδειξιν. τὸ	δὲ	αὐτὸ τοῦτο καὶ πρὸς τοὺς
[8]	πᾶσαν δύναμιν ποιητικὴν ἐμπεριειληφώς, μᾶλλον	δὲ	αὐτοδύναμις ὢν καὶ πρὸς πᾶν
[1]	καὶ οὐκ ἐκεῖνό ἐστι· τῷ	δὲ	αὐτὸν τὸν νοῦν εἰς τὸ
[37]	πόσει περικρατῶν τὴν ὑπόστασιν, ἡ	δὲ	βρῶσις ἄρτος ἦν· ὥσπερ τοίνυν
[37]	ἐκ τῆς τροφῆς γίνεται, αὕτη	δὲ	βρῶσις καὶ πόσις ἐστίν, ἔστι
[13]	τῆς φύσεως ἡμῶν μαρτυρούμενον. ἐπεὶ	δὲ	γεγενῆσθαι μὲν αὐτὸν ἀκούεις, ἐκβεβηκέναι
[28]	καὶ ἐνεργητικὴ δύναμις οἰκονομεῖται· τὰ	δὲ	γεννητικὰ τοῦ μέλλοντος ἔχει τὴν
[16]	τῷ θανάτῳ τὴν φύσιν, αὐτὸς	δὲ	γενόμενος ἀρχὴ τῆς τῶν διῃρημένων
[37]	ταύτην δεξαμένου τὴν χάριν, ἄλλως	δὲ	δειχθέντος μὴ εἶναι δυνατὸν ἐν
[12]	ἔξω τῆς πίστεως παρεγράφοντο· εἰ	δὲ	δι´ ὧν νοεῖται θεός, πάντα
[8]	χάριν διὰ μετανοίας ἀνακαλέσασθαι; τὸ	δὲ	διὰ τὰς σωματικὰς ἀλγηδόνας, αἳ
[36]	τῶν δεομένων ἐστὶ σωτηρία. αὕτη	δὲ	διὰ τῆς ἐν ὕδατι καθάρσεως
[1]	τι ὁ κόσμος ὁμολογεῖται, ἀπεδείχθη	δὲ	διὰ τῶν εἰρημένων τοῦ λόγου
[37]	τῆς ἀφθαρσίας μέτοχος γένοιτο. ταῦτα	δὲ	δίδωσι τῇ τῆς εὐλογίας δυνάμει
[26]	φύσεως τὴν ἀπάτην ἐνήργησεν, ὁ	δὲ	δίκαιος ἅμα καὶ ἀγαθὸς καὶ
[7]	ἐπιπολαίου πιθανότητος ἔχειν δοκεῖ· τοῖς	δὲ	διορατικωτέροις τῆς ἀληθείας σαθρὰ ὄντα
[0]	τῆς ἀκολουθίας ταύτης συγκαταθήσεται. τούτου	δὲ	δοθέντος οὐκέτ´ ἂν εἴη χαλεπὸν
[1]	δέ τι ἀδυνάτως ἔχοι· πάντα	δὲ	δυναμένην τὴν τοῦ λόγου προαίρεσιν
[37]	ἐν τῷ εἶναι μένει. ἡ	δὲ	δύναμις αὕτη τροφὴ καὶ ἔστι
[8]	ὧν αἱ μὲν ῥᾷον, αἱ	δὲ	δυσκολώτερον τὴν θεραπείαν προσίενται, ἐφ´
[18]	εὐσεβείας θρησκείαν ἀκώλυτα ἦν. ἐπεὶ	δὲ	εἶδον τὸν προσδοκώμενον, ὃν διὰ
[0]	περὶ τὸ ὑποκείμενον ὁμολογεῖσθαι, πολλὰ	δὲ	εἶναι τὰ τέλεια διὰ τῶν
[3]	ὁ ἀριθμὸς τῆς τριάδος, τῶν	δὲ	εἰς πλῆθος ἐσκεδασμένων ὁ τῆς
[35]	θεῖον οὐδεμίαν ἀμφιβολίαν ἔχει. ~Ἡ	δὲ	εἰς τὸ ὕδωρ κάθοδος καὶ
[5]	τὸ γενέσθαι πάροδον ἔσχε. τοῦτον	δὲ	εἴτε λόγον, εἴτε σοφίαν, εἴτε
[16]	πάθος τὸ μὲν κυρίως, τὸ	δὲ	ἐκ καταχρήσεως λέγεται. τὸ μὲν
[3]	τῇ πίστει τοῦ πνεύματος· τῶν	δὲ	ἑλληνιζόντων ἡ πολύθεος ἐξαφανίζεται πλάνη,
[37]	βρῶσις καὶ πόσις ἐστίν, ἔστι	δὲ	ἐν τῇ βρώσει ἄρτος, ἐν
[25]	ζωὴν τὸ τεθνηκὸς ἐπανέλθοι; ~Τὸ	δὲ	ἐν τῇ φύσει γενέσθαι ἡμῶν
[8]	τὴν σύστασιν ἔσχε, διάχυσις. τὸ	δὲ	ἐν τούτοις γενόμενον οὐκ ἀπόλωλε,
[16]	ἡμετέρου σώματος πάθος ἐστίν. ὁ	δὲ	ἐν τούτῳ γεγονὼς ἐν πάθει
[27]	εὑρεθείη τὸ ἄξιον ἔχουσα. εἰ	δὲ	ἐπ´ ἴσης πάντα τῆς ἀξίας
[22]	τρόπον ἐπινοηθῆναι τῆς ἀνακλήσεως. οὗτος	δέ	ἐστί τις τὸ ἐπὶ τῷ
[30]	μόνος ἕκαστός ἐστι κύριος. τοῦτο	δέ	ἐστιν ἡ προαίρεσις, ἀδούλωτόν τι
[6]	ἐναντίον τῷ ἀγαθῷ κατενόησε. τοῦτο	δέ	ἐστιν ὁ φθόνος. ὁμολογεῖται δὲ
[11]	κἂν ἐν ἀνθρώπῳ ᾖ; ~Εἰ	δὲ	ζητεῖς πῶς κατακιρνᾶται θεότης πρὸς
[6]	δὲ ἡ κατάρα, τῇ παρρησίᾳ	δὲ	ἡ αἰσχύνη, καὶ πᾶσι τοῖς
[5]	τῆς ψυχῆς τὸ θεοειδές; ποῦ	δὲ	ἡ ἀπάθεια τοῦ σώματος; ποῦ
[31]	ἐν τούτοις τὸ αὐτεξούσιον; ποῦ	δὲ	ἡ ἀρετή; ποῦ δὲ τῶν
[16]	μηδενὸς ὄντος τοῦ περιστέγοντος. καθάπερ	δὲ	ἡ ἀρχὴ τοῦ θανάτου ἐν
[8]	τὸ μὴ ὂν μεταχώρησις· λύσις	δὲ	ἡ εἰς τὰ τοῦ κόσμου
[16]	μὲν ἡ γένεσις ἠλλοτρίωται, κακίας	δὲ	ἡ ζωή, ποῖον ὑπολείπεται πάθος,
[10]	εὐπερίγραπτον ἡ ἀνθρωπίνη φύσις, ἄπειρον	δὲ	ἡ θεότης, καὶ πῶς ἂν
[6]	δὲ τῇ δυνάμει, τῇ εὐλογίᾳ	δὲ	ἡ κατάρα, τῇ παρρησίᾳ δὲ
[16]	καλεῖσθαι καὶ τὴν προάγουσαν. εἰ	δὲ	ἡ πρώτη κίνησις, ἣν γένεσιν
[24]	ὁ ἀφανισμὸς τοῦ σκότους, ζωῇ	δὲ	ἡ τοῦ θανάτου καθαίρεσις. ἐπεὶ
[37]	ἐστὶν ἡ πόα τρόφιμος, τινῶν	δὲ	ἡ τροφὴ σάρκες εἰσίν, ἀνθρώπῳ
[6]	εἶναι θείᾳ δυνάμει μετατεθέντος· κτιστὴ	δὲ	ἦν καὶ ἡ μνημονευθεῖσα δύναμις,
[35]	ἀλλοτρίωσιν τῆς κακίας χωρῶν, τῷ	δὲ	θανάτῳ τοῦ κακοῦ τὸν ἀφανισμὸν
[27]	κάμνον ἐπὶ γῆς ἦν, ἡ	δὲ	θεία δύναμις τοῦ κάμνοντος μὴ
[12]	παντάπασιν ὄντα καὶ ἀνερμήνευτον. ~Τοῦ	δὲ	θεὸν ἐν σαρκὶ πεφανερῶσθαι ἡμῖν
[16]	καὶ τῆς ψυχῆς διακρίνεται. τὸν	δὲ	θεόν φαμεν ἐν ἑκατέρᾳ γεγενῆσθαι
[9]	ἀμιγές ἐστι τοῦ ἐναντίου. πρέπει	δὲ	θεῷ πᾶν ὅ τι περ
[0]	εἶναι μὴ ἀμφιβάλλοι, εἰς πλῆθος	δὲ	θεῶν ταῖς ὑπονοίαις ἐκφέροιτο, τοιαύτῃ
[37]	τὴν φθοροποιὸν δύναμιν ἔσβεσαν, χρὴ	δὲ	καθ´ ὁμοιότητα τοῦ ὀλεθρίου καὶ
[36]	ὕδατι καθάρσεως ἐνεργὸς γίνεται. ὁ	δὲ	καθαρθεὶς ἐν μετουσίᾳ τῆς καθαρότητος
[35]	τούτοις ἡ ἀναχώρησις ἔσται· τῷ	δὲ	καθαρῷ τὸ ἀπαθὲς προσῳκείωται, ἐν
[35]	ἐφάπαξ ἀποθανεῖν τῇ ἁμαρτίᾳ. ἐπεὶ	δέ,	καθὼς εἴρηται, τοσοῦτον μιμούμεθα τῆς
[20]	οἰκονομίας τοῦ θεοῦ διαδείκνυσιν. ἐπεὶ	δέ,	καθὼς ἐν τοῖς φθάσασιν εἴρηται,
[4]	λόγου τὸ θεῖον κατάγοντες. εἰ	δέ,	καθὼς λέγει Δαβίδ, ἐστερεώθησαν τῷ
[18]	τοῖς ἐπιβωμίοις μιάσμασιν; ἀφ´ οὗ	δέ,	καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος, ἐπεφάνη
[4]	τοῦ παντὸς ποιητὴν δογματίζοιεν. τίς	δὲ	καὶ δύναμις ἀπὸ ῥημάτων καὶ
[8]	τοῦ ἀληθινοῦ ἀγαθοῦ ἀλλοτρίωσις. πόνοις	δὲ	καὶ ἡδοναῖς τὸ καλὸν καὶ
[32]	ῥᾳστώνης τὸ δοκοῦν κατεργάσασθαι. εἰ	δὲ	καὶ πάντως ἔδει τοῦτο γενέσθαι
[20]	τυραννικὸν τῆς δυνάμεως εἶδος. ὡσαύτως	δὲ	καὶ τὰ λοιπά, εἰ ἔξω
[6]	ἀντὶ τοῦ κρείττονος προελομένη. ~Ζητεῖς	δὲ	καὶ τὴν αἰτίαν τυχὸν τῆς
[39]	κτιστὸς μὲν ὁ ἄνθρωπος, κτιστὸν	δὲ	καὶ τὸ πνεῦμα καὶ τὸν
[10]	διὰ τῆς πολυπραγμοσύνης εἰσδύνουσα, πολλάκις	δὲ	καὶ τῶν οὐρανίων θαυμάτων ἐν
[8]	καὶ γήινον οἰκείως ἔχει, κρείττων	δὲ	καὶ ὑψηλοτέρα τῶν κατ´ αἴσθησιν
[28]	κακίας τὸ θεῖον κεχώρισται, φύσις	δὲ	κακία οὐκ ἔστι, τὸ δὲ
[9]	τὸ κατὰ κακίαν πάθος, τὸ	δὲ	κακίας ἐκτὸς παντὸς αἴσχους ἐστὶν
[5]	Ἰουδαῖος ἴσως οὐκ ἀντιλέξει· τὴν	δὲ	κατὰ ἄνθρωπον οἰκονομίαν τοῦ θεοῦ
[18]	γέγονε ταῦτά ποτε, μνημονεύεσθαι, ἀντεγερθῆναι	δὲ	κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην ἐπὶ
[40]	κατὰ τὸν βίον, μετὰ ταῦτα	δὲ	κατὰ τὴν αἰωνίαν ἀντίδοσιν.
[0]	ἐλλιπὲς ἡγεῖται τὸ θεῖον; τοῦ	δὲ	κατὰ τὸ εἰκὸς τὴν τελειότητα
[39]	γέννησις τοῖς πιστεύουσι γίνεται, γεννᾶται	δὲ	κατὰ τὸ ἴσον ὁ ἐν
[32]	τῆς πράξεως ἀνθρωπικῶς διεξαγομένης, τοῦ	δὲ	κατὰ τὸ κρυπτὸν νοουμένου τὸ
[37]	ἡ τροφὴ σάρκες εἰσίν, ἀνθρώπῳ	δὲ	κατὰ τὸ προηγούμενον ἄρτος. καὶ
[25]	τῷ εἶναι τὴν φύσιν· τότε	δὲ	κατεμίχθη πρὸς τὸ ἡμέτερον, ἵνα
[33]	φασίν, ὕδατι καὶ ζωῇ; τί	δὲ	κοινόν, πρὸς αὐτοὺς ἐροῦμεν, ὑγρότητι
[6]	τὸ νοητὸν τὴν συγγένειαν, προμηθείᾳ	δὲ	κρείττονι πρὸς τὴν αἰσθητὴν κτίσιν
[31]	τῶν κατὰ γνώμην εἶναι, δυναστείᾳ	δὲ	κρείττονι τὰς ἀνθρωπίνας προαιρέσεις πρὸς
[39]	ἀμετάθετον ἐν ἑαυτῇ κεκτημένης, τῆς	δὲ	κτίσεως πρὸς τροπὴν ἀλλοιουμένης, ὁ
[32]	ἐν τῷ ὄντι μένον· τὸ	δὲ	κυρίως καὶ πρώτως ὂν ἡ
[18]	ἐξ ἰχνῶν ἔτι γινωσκομένου, τῆς	δὲ	λαμπρᾶς ἐκείνης πόλεως ἐν ἐρειπίοις
[31]	πρὸς τὸ δοκοῦν περιάγεσθαι. ἡ	δὲ	λογική τε καὶ νοερὰ φύσις,
[1]	καὶ αἱρουμένου καὶ δυναμένου, ὁ	δὲ	λόγος οὗτος ἕτερός ἐστι παρὰ
[30]	πίστιν, τῶν μὲν καλουμένων, τῶν	δὲ	λοιπῶν ἀμοιρούντων τῆς κλήσεως, καιρὸν
[17]	τὴν ὑπενεχθεῖσαν ἡμῖν ἀντίθεσιν, ἰσχυροποιεῖσθαι	δὲ	μᾶλλον ἐκ τῶν εἰρημένων τὸ
[1]	δὲ πάντως καὶ δύνασθαι, δυναμένην	δὲ	μὴ ἀνενέργητον εἶναι, ἀλλὰ πᾶσαν
[7]	τὸ ἀγαθὸν οὕτω κατονομάζεται. τὸ	δὲ	μὴ ὂν οὐχ ὑφέστηκε, τοῦ
[31]	ἀκινησίᾳ τῆς προαιρέσεως ἐμπεδηθεῖσα· ἀρετῆς	δὲ	μὴ οὔσης, ὁ βίος ἠτίμωται,
[21]	ἄτρεπτον εἶναι τῇ φύσει, τὸ	δὲ	μὴ οὕτως ἔχειν, ἀλλὰ δι´
[21]	κατὰ τὸν ἀποδοθέντα λόγον, ἀλλοιούμενον	δὲ	μὴ πάντως ἐν τῷ εἶναι
[20]	πρεπόντων ἐπιφαίνεσθαι τοῖς γεγενημένοις, τὸ	δὲ	μὴ παρεῖναι· καθ´ ὅλου γὰρ
[35]	καὶ ἐνόπλιον κίνησιν παιδευόμενοι, ὁ	δὲ	μὴ πράττων τὸ προδεικνύμενον ἀμέτοχος
[7]	μὴ ὂν οὐχ ὑφέστηκε, τοῦ	δὲ	μὴ ὑφεστῶτος δημιουργὸς ὁ τῶν
[9]	παντὸς αἴσχους ἐστὶν ἀλλότριον· ᾧ	δὲ	μηδὲν αἰσχρὸν καταμέμικται, τοῦτο πάντως
[4]	θεοπνεύστων γραφῶν ἐναργέστερον δείκνυται. ἀρκεῖ	δὲ	μιᾶς μαρτυρίας ἐπιμνησθέντας τοῖς φιλοτιμοτέροις
[21]	φύσεως ὁ ἄνθρωπος ἦν· τὸ	δὲ	μιμούμενον, εἰ μὴ ἐν ἑτερότητι
[8]	ἐπιβουλῆς γεγενῆσθαι τετηκότος μολίβδου, τὸν	δὲ	μόλιβδον ἐγχεθέντα παγῆναι καὶ μένειν
[8]	τοῖς καλλίστοις θεοειδῶς κεκοσμημένος. ἐπειδὴ	δὲ	μόνον ἀναλλοίωτόν ἐστι κατὰ τὴν
[28]	δὲ κακία οὐκ ἔστι, τὸ	δὲ	μυστήριον ἐν ἀνθρώπῳ γενέσθαι τὸν
[32]	πρὸς τὸν οὐρανὸν ἀνιέναι, τῷ	δὲ	νοουμένῳ πανταχοῦ εἶναι, καὶ ὅσα
[6]	τὸ καθ´ ἡδονὴν βιοτεύειν· τῇ	δὲ	νόσῳ τὸ ἀσθενεῖν, τὸ ἀνενέργητον
[7]	οὐδὲν ὁ θεός, ἐν κακοῖς	δὲ	ὁ ἄνθρωπος, οὐκέτ´ ἂν ὁ
[1]	πρόθεσιν εἰς ἐνέργειαν ἄγειν. ἀγαθὸν	δὲ	ὁ κόσμος καὶ τὰ ἐν
[6]	παρὰ τῶν πατέρων διεδεξάμεθα· ἔστι	δὲ	ὁ λόγος οὐ μυθώδης διήγησις,
[30]	κατὰ τοῦ μυστηρίου προφέρεσθαι· εἰ	δὲ	ὁμότιμος ἐπὶ πάντας ἡ κλῆσις,
[36]	τὸν θεὸν εἶναι, ἐν πᾶσι	δὲ	ὄντα, παρεῖναι καὶ τοῖς ἐπικαλουμένοις
[5]	τὸ κατὰ προαίρεσιν ἔχουσα· ἀγαθοῦ	δὲ	ὄντος τοῦ κόσμου τὴν τῶν
[1]	ὅτι θεοῦ λόγος ἐστί, προαιρουμένου	δέ,	ὅτι ζῇ· δυναμένου δὲ πᾶν
[21]	κατὰ τὴν φύσιν ἐστί, τὸ	δὲ	οὐ τοιοῦτον, ἀλλ´ ἐπηνθισμένον τινὶ
[28]	εἶναι νομιζομένων ἐκεῖνα δεύτερα; τίνος	δὲ	οὐκ ἂν προτιμότερα κατὰ τὸ
[29]	τί ἀνεβάλετο τὴν εὐεργεσίαν; τί	δὲ	οὐκ ἐν ἀρχαῖς οὔσης τῆς
[15]	τῇ ἀρετῇ, ἀλλὰ κακία, θεὸς	δὲ	οὐκ ἐν κακίᾳ, ἀλλ´ ἐν
[10]	τὸ πῦρ ἐξάπτουσαν ὕλην, ἔργῳ	δὲ	οὐκ ἔστιν ἀπ´ ἀλλήλων ταῦτα
[5]	ὑφαιρεθέντος ὁ ζόφος ἐπηκολούθησε, παρόντος	δὲ	οὐκ ἔστιν, οὕτως, ἕως ἂν
[30]	ἀλλ´ ἡ μὲν τέθνηκε, τὸ	δὲ	οὐραῖον ἔτι ἐψύχωται τῷ ἰδίῳ
[13]	ὁ ἄνθρωπος πάθει συναπαρτίζεται. ἐκεῖ	δὲ	οὔτε ἡ γέννησις ἀπὸ πάθους
[37]	καὶ ἔστι καὶ λέγεται. ἔστι	δὲ	οὐχ ἡ αὐτὴ πᾶσι τοῖς
[27]	θεῷ περιπλακῆναι τὸν ἄνθρωπον, μᾶλλον	δὲ	οὐχὶ ἄνθρωπον, ἀλλὰ ἀνθρώπου τι
[22]	νόμῳ κτηθέντα τυραννικῶς ἐξαιρούμενος· ἐξωνεῖσθαι	δὲ	πάλιν εἰ βούλοιτο τὸν τοιοῦτον,
[16]	ἀκολουθίαν μὴ κωλῦσαι, εἰς ἄλληλα	δὲ	πάλιν ἐπαναγαγεῖν διὰ τῆς ἀναστάσεως,
[5]	καὶ τῶν προτιμοτέρων ἐρημωθῆναι. ἀρχὴ	δὲ	πάλιν καὶ πρὸς τοῦτον ἡμῖν
[1]	προαιρουμένου δέ, ὅτι ζῇ· δυναμένου	δὲ	πᾶν ὅ τι περ ἂν
[20]	τις ἐν ἀγαθοῖς ἀριθμήσειεν; εἰ	δὲ	πάντα προσήκει συνδραμεῖν ἐν ταῖς
[6]	δέ ἐστιν ὁ φθόνος. ὁμολογεῖται	δὲ	παντὸς πράγματος ἀρχὴν τῶν μετ´
[9]	ἀλλότριον ἐξ ἀνάγκης ὁμολογήσουσι. καλοῦ	δὲ	πάντως ἀναδεικνυμένου τοῦ πάσης αἰσχρότητος
[1]	ἀγαθόν, τοῦτο καὶ βούλεσθαι, βουλομένην	δὲ	πάντως καὶ δύνασθαι, δυναμένην δὲ
[27]	κάθαρσις, κἂν ἐπίπονος ᾖ. ~Ἀκόλουθον	δὲ	πάντως τὸν πρὸς τὴν φύσιν
[1]	εἶναι τὸ θεῖον ὑπείληπται· τοῦτο	δὲ	παρ´ ἐκείνων ὁμολογούμενον ἱκανῶς διαρθρώσει
[8]	ἀλλοιώσεως εἰς ἀεὶ γιγνομένης, εἰ	δὲ	παρατραπείη τῆς εὐθείας, τῆς πρὸς
[38]	προσφερομένων ἡμῖν ζητημάτων ἐπεσκεψάμεθα. τῷ	δὲ	παρόντι λόγῳ τοσοῦτον εἰπεῖν περὶ
[6]	γὰρ ἀπαθοῦς μίμημα ἦν· ἀνάπλεως	δὲ	παρρησίας, αὐτῆς κατὰ πρόσωπον τῆς
[7]	παρὰ τὴν πονηρίαν ᾠήθησαν. πονηρία	δὲ	πᾶσα ἐν τῇ τοῦ ἀγαθοῦ
[1]	τὴν θείαν θεωρεῖται φύσιν, ἀνάγκῃ	δὲ	πᾶσα τοσαύτην εἶναι ὁμολογεῖν τοῦ
[27]	μέσου τούτων πάντα διαλαβοῦσα. μιᾶς	δὲ	πᾶσιν ἀνθρώποις τῆς εἰς τὴν
[20]	διὰ τῶν γιγνομένων φανερουμένη; τὰ	δὲ	πεπραγμένα εἱρμῷ τινὶ καὶ τάξει
[27]	τι θεραπεῦσαι τῷ καθαρσίῳ, τὸ	δὲ	περιιδεῖν ἀθεράπευτον. τούτου χάριν τῆς
[5]	ὅρασις φύσεώς ἐστιν ἐνέργεια, ἡ	δὲ	πήρωσις στέρησίς ἐστι τῆς φυσικῆς
[8]	σκεῦος ἐκ πηλοῦ συνεστηκέναι, τοῦτο	δὲ	πλῆρες ἔκ τινος ἐπιβουλῆς γεγενῆσθαι
[39]	ὁρμῇ τῶν ἀπογεννώντων ὑφίσταται, ὁ	δὲ	πνευματικὸς τόκος τῆς ἐξουσίας ἤρτηται
[40]	μὲν γὰρ οὐ σβέννυται, τούτου	δὲ	πολλὰ παρὰ τῆς πείρας ἐξεύρηται
[1]	ἀπροαίρετον τῶν ζώντων ἐστί. τὴν	δὲ	προαίρεσιν ταύτην καὶ δυνατὴν εἶναι
[34]	τὸ ἐπηγγελμένον οὐκ ἀμφιβάλλοντες. τὸ	δὲ	προηγεῖσθαι τὴν διὰ τῆς εὐχῆς
[35]	κλίνεταί τε καὶ κατακρύπτεται. πολλὴν	δὲ	πρὸς ἄλληλα τὴν συγγένειαν ἔχει
[16]	σῶμα τῆς ψυχῆς διακρίνεται· καταμιχθέντα	δὲ	πρὸς ἑκάτερον τούτων, πρός τε
[21]	τοῦ διεξο– δευομένου καταλαμβάνεται· τὸ	δὲ	πρὸς τὸ ἐναντίον, οὗ ἡ
[24]	πρὸς τὸ δοκοῦν οὐσιωθέντος. ἡ	δὲ	πρὸς τὸ ταπεινὸν κάθοδος περιουσία
[35]	μακάριον εἶναι οὐκ ἀμφιβάλλεται. οἷς	δὲ	προσεπωρώθη τὰ πάθη καὶ οὐδὲν
[9]	θάνατον ἀπρεπὲς οὐ προσίενται. ἐγὼ	δὲ	πρότερον οἶμαι δεῖν μικρὸν τῆς
[7]	καὶ εἰς διάλυσιν ῥεοῦσαν, ἐπακολουθεῖν	δέ	πως τοῖς τοιούτοις παθήμασιν ἀλγεινήν
[24]	ἡγήσαιτο τὸ φυσικῶς ἐνεργούμενον· εἰ	δὲ	ῥέουσαν ἐπὶ τὸ κάτω καθ´
[37]	ἐστι τὸ σῶμά μου. πάσης	δὲ	σαρκὸς καὶ διὰ τοῦ ὑγροῦ
[28]	μελῶν διασκευὴ πᾶσα συντέτακται. ὁ	δὲ	σκοπός ἐστι τὸ διαμένειν ἐν
[26]	ἀνταπατᾶται, τὸ δίκαιον δείκνυσιν, ὁ	δὲ	σκοπὸς τοῦ γιγνομένου μαρτυρία τῆς
[26]	τῷ τῆς ἡδονῆς δελεάσματι· ὁ	δὲ	σκοπὸς τῶν γιγνομένων ἐπὶ τὸ
[32]	τὸ ἀνορθῶσαι τὸν κείμενον; ὁ	δὲ	σταυρὸς εἰ μέν τινα καὶ
[8]	ζωῆς ἀντεισαχθῆναι τὸν θάνατον, τῇ	δὲ	στερήσει τοῦ φωτὸς ἐπιγενέσθαι τὸ
[23]	τῆς ἀγαθότητός ἐστι μαρτυρία· τὸ	δὲ	συναλλαγματικὴν ποιήσασθαι τὴν τοῦ κρατουμένου
[8]	κάλλος ἀναστοιχειώσει τὸ σκεῦος. ἐπειδὴ	δὲ	σύνδεσίς τις καὶ κοινωνία τῶν
[8]	φυγὴν τῆς κακίας σωφρονισθείημεν· τοῖς	δὲ	συνετωτέροις ἰατρεία καὶ θεραπεία παρὰ
[36]	τῆς προαιρέσεως ἡμῶν ἀποκειμένη, τὸ	δὲ	σύντροφον τῇ ἀνθρωπίνῃ ζωῇ. ἀλλὰ
[37]	τῆς ζωῆς κοινωνίαν ἔχει· τὸ	δὲ	σῶμα ἕτερον τρόπον ἐν μετουσίᾳ
[37]	κἀκεῖνο τὸ σῶμα διεκρατεῖτο, τὸ	δὲ	σῶμα τῇ ἐνοικήσει τοῦ θεοῦ
[9]	ἐννοίας τῶν εἰρημένων εἶναι· πρὸς	δὲ	τὰ ἐφεξῆς οὐχ ὁμοίως ἕξει,
[0]	τοῦ λόγου σκοπόν, οὐχ ὁμοιοτρόπως	δὲ	ταῖς κατασκευαῖς ἐφ´ ἑκάστου κεχρημένους.
[18]	τε καὶ μαντειῶν μανίας, ἀναιρεθῆναι	δὲ	τὰς ἐτησίους πομπὰς καὶ τὰ
[1]	οὗ τὴν ὑπόστασιν ἔχει· τῷ	δὲ	ταῦτα δεικνύειν ἐν ἑαυτῷ, ἃ
[6]	διαιρέσεως ταύτης ἔξω φερόμενον. διῄρηται	δὲ	ταῦτα πρὸς ἄλληλα πολλῷ τῷ
[35]	καθαρσίων εἴδους οὐκ ἐπιδέονται· οἱ	δὲ	ταύτης ἀμύητοι τῆς καθάρσεως ἀναγκαίως
[35]	καθαρῷ τὸ ἀπαθὲς προσῳκείωται, ἐν	δὲ	τῇ ἀπαθείᾳ τὸ μακάριον εἶναι
[6]	μὲν ὁ θάνατος, ἡ ἀσθένεια	δὲ	τῇ δυνάμει, τῇ εὐλογίᾳ δὲ
[37]	ἄρτος τῇ δυνάμει ἦν, ἡγιάσθη	δὲ	τῇ ἐπισκηνώσει τοῦ λόγου τοῦ
[6]	ἀνάγκης τὸ ἀντικείμενον ἀντεισέρχεται. ἀντίκειται	δὲ	τῇ ζωῇ μὲν ὁ θάνατος,
[37]	ἐν τῇ βρώσει ἄρτος, ἐν	δὲ	τῇ πόσει τὸ ὕδωρ ἐφηδυσμένον
[20]	κακοῖς εἶναι τὸν κείμενον, μόνοι	δὲ	τὴν ἀγαθὴν ὑπὲρ τῶν καμνόντων
[39]	καὶ ἀναλλοίωτον εἰσελθεῖν ζωήν, τὸν	δὲ	τὴν κτιστὴν φύσιν ἐν τῇ
[40]	τις τοῦ ἀνθρώπου γίνεται, ταῦτα	δὲ	τὴν μεταβολὴν οὐ προσίεται, σκεπτέον
[16]	τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον; εἰ	δὲ	τὴν τοῦ σώματος καὶ τῆς
[26]	δὲ τὸ σκότος, τῇ ἀφθαρσίᾳ	δὲ	τὴν φθοράν, ἀφανισμὸς μὲν τοῦ
[6]	τοῦ ἀρχετύπου ἐγεγόνει κάλλους· ἀπαθὴς	δὲ	τὴν φύσιν· τοῦ γὰρ ἀπαθοῦς
[11]	θνητὴν καὶ ἐπίκηρον ὁμολογοῦμεν, τὸν	δὲ	τῆς ἀνακράσεως τρόπον τοῦ θείου
[8]	φωτὸς ἐπιγενέσθαι τὸ σκότος, τῇ	δὲ	τῆς ἀρετῆς ἀπουσίᾳ τὴν κακίαν
[37]	οὐδὲν ἡμῖν γνώριμον ἔχει, διὰ	δὲ	τῆς ἐπεισαγομένης δυνάμεως ἐν τῷ
[8]	τοῦ ἀνθρώπου μέρος διαλαμβάνουσα, αὐτῆς	δὲ	τῆς θείας εἰκόνος οὐ προσαπτομένη.
[36]	δὲ τὸ οἰκεῖον ποιεῖν; ἴδιον	δὲ	τῆς θείας ἐνεργείας ἡ τῶν
[2]	δύναμιν ἐν ἑαυτῇ φανεροῦσα. ἐπὶ	δὲ	τῆς θείας φύσεως τὸ μὲν
[24]	ὑψηλῶς ἐπ´ αὐτοῦ νοεῖσθαι, τὸ	δὲ	τῆς θεοπρεποῦς ἀξίας ἐκβάλλεσθαι· ἀλλὰ
[34]	εἶναι τὸν ἐπαγγειλάμενον πεπίστευται· ἡ	δὲ	τῆς θεότητος μαρτυρία διὰ τῶν
[34]	τῶν θαυμάτων αὐτῶν πεπιστευκότες, ἴδιον	δὲ	τῆς θεότητος τὸ ἀμίκτως πρὸς
[23]	μὲν τὸ ἀγαθὸν ἐπιμύσας, τὸν	δὲ	τῆς κακίας ζόφον ἐν ἑαυτῷ
[23]	ζόφον ἐν ἑαυτῷ γεννήσας, ἀρχὴν	δὲ	τῆς πρὸς τὰ χείρω ῥοπῆς
[11]	τῆς ψυχῆς ἡ συμφυία. εἰ	δὲ	τῆς σῆς ἀγνοεῖται ψυχῆς ὁ
[21]	ἐστὶν εἰς ἀεὶ προιοῦσα· δύο	δὲ	τῆς τοιαύτης εἴδη κινήσεως· τὸ
[1]	τοῦτον θεωρεῖσθαι τὸν λόγον. ἁπλῆς	δὲ	τῆς τοῦ λόγου φύσεως κατὰ
[21]	εἰς οὐσίαν μεθισταμένης, καὶ ἄλλως	δὲ	τῆς τροπῆς ἀναγκαίως ἐν τῷ
[8]	πρὸς τὸ ἐναντίον παρώλισθεν, ἅπαξ	δὲ	τῆς τῶν ἀγαθῶν ἀναχωρήσεως δι´
[1]	δύναμις, ἀπαγὴς ὁ λόγος. ἐπὶ	δὲ	τῆς ὑπερκειμένης φύσεως τῷ μεγαλείῳ
[28]	τὴν κακίαν οἰκείως ἔχει. ἡ	δὲ	τῆς φύσεως ἀκολουθία, θείῳ βουλήματι
[16]	τῆς θείας φύσεως διεξιόντος· εἰ	δὲ	τῆς φύσεως ἡμῶν αὐτὸν ἐφῆφθαι
[13]	γεγενῆσθαι μὲν αὐτὸν ἀκούεις, ἐκβεβηκέναι	δὲ	τῆς φύσεως ἡμῶν τὴν κοινότητα
[1]	τὸ μέν τι δύναιτο, πρὸς	δέ	τι ἀδυνάτως ἔχοι· πάντα δὲ
[27]	τῷ λόγῳ τῆς φύσεως, ἑτέρῳ	δέ	τινι γειτνιῶν καὶ εὔληπτον ἐκ
[6]	φθόνον πάθους ὑπεκκαύματα ἦν· ἰσχύι	δέ	τινι καὶ βίᾳ δυνάμεως κατεργάσασθαι
[30]	τελειωθεῖσαν θεραπεύει τὴν νόσον. ~Εἰ	δέ	τις ἐλέγχειν οἴεται τὸν ἡμέτερον
[22]	τὴν συμφορὰν ταύτην αὐτομολήσαντες· εἰ	δέ	τις κηδόμενος τοῦ ἀπεμποληθέντος βίᾳ
[15]	μὲν ἡ ἀληθὴς ἀρετή, φύσις	δέ	τις οὐκ ἀντιδιαιρεῖται τῇ ἀρετῇ,
[1]	τι περ ἂν ἕληται, αἱρουμένου	δὲ	τὸ ἀγαθόν τε καὶ σοφὸν
[8]	θείας εἰκόνος οὐ προσαπτομένη. λύεται	δὲ	τὸ αἰσθητόν, οὐκ ἀφανίζεται. ἀφανισμὸς
[6]	καὶ ἀλλοίωσίν ἐστιν ἀνεπίδεκτος, πᾶν	δὲ	τὸ διὰ κτίσεως ὑποστὰν συγγενῶς
[6]	τῶν ἐπ´ αὐτῆς πάντων· καλὸς	δὲ	τὸ εἶδος· ἀπεικόνισμα γὰρ τοῦ
[26]	καὶ τοὺς καρποὺς ἀντιδίδωσιν· σοφίας	δὲ	τὸ ἐν τῷ τρόπῳ τῆς
[32]	μὴ τὸ μὲν βλέπειν, παρορᾷν	δὲ	τὸ ἕτερον, ἀλλ´ ἐν μὲν
[39]	τῆς ἄνωθέν ἐστι γεννήσεως. φησὶ	δὲ	τὸ εὐαγγέλιον ἄνωθεν εἶναι τῶν
[6]	τῆς ἄνω δυνάμεως ἀπεικόνισμα· τοῦτο	δὲ	τὸ ζῷον ὁ ἄνθρωπος· καὶ
[16]	γεγονὼς ἐν πάθει γίνεται· ἀπαθὲς	δὲ	τὸ θεῖον. οὐκοῦν ἀλλοτρία περὶ
[0]	τοῦ παντὸς ὑπερκειμένην ὁμολογῆσαι· εἰ	δὲ	τὸ μὲν εἶναι μὴ ἀμφιβάλλοι,
[40]	πρὸς τὸ κρεῖττον μετεποιήθημεν. εἰ	δὲ	τὸ μὲν λουτρὸν ἐπαχθείη τῷ
[21]	φυσικῶς ἐφελκομένης εἰς κίνησιν· καλὸν	δὲ	τὸ μέν τι ἀληθῶς κατὰ
[26]	κατ´ ἀξίαν ἑκάστῳ νέμειν, σοφοῦ	δὲ	τὸ μήτε παρατρέπειν τὸ δίκαιον,
[24]	ἀνθρώπων τῷ θανάτῳ ἐγκρατηθῆναι, γενόμενον	δὲ	τὸ οἰκεῖον ἑαυτῷ καὶ κατὰ
[36]	τὴν ζωτικὴν αὐτοῦ δύναμιν, παρόντα	δὲ	τὸ οἰκεῖον ποιεῖν; ἴδιον δὲ
[8]	ἀλλ´ οἱ κακῶς ἔχοντες. διὰ	δὲ	τὸ πολλὴν γεγενῆσθαι τῇ ψυχῇ
[26]	μὲν τὸν θάνατον, τῷ φωτὶ	δὲ	τὸ σκότος, τῇ ἀφθαρσίᾳ δὲ
[21]	μὲν τὴν ἀληθῆ τροφήν, περιχανοῦσαν	δὲ	τὸ τῆς τροφῆς εἴδωλον ἐν
[35]	τῆς ἀναστάσεως χάριν ἀπεμιμήσατο. εἴρηται	δὲ	τὸ τοιοῦτον καὶ ἐν τοῖς
[26]	ὀδύνῃ τῆς τομῆς δριμυσσόμενοι, εἰ	δὲ	τὸ ὑγιαίνειν διὰ τούτων προσγένοιτο
[5]	τῷ μὲν τὸν ἀέρα, τῷ	δὲ	τὸ ὕδωρ εἶναι. οὕτως οὖν
[32]	ὕψος μὲν τὸ ὑπερέχον, βάθος	δὲ	τὸ ὑποκείμενον, πλάτος τε καὶ
[15]	προστάγματος σῶσαι τὸν ἄνθρωπον, τὰς	δὲ	τοιαύτας περιόδους χαίρειν ἐᾶσαι; οὐκοῦν
[8]	διὰ τῆς ἀναστάσεως ἀναπλασθείη. τὸ	δὲ	τοιοῦτον δόγμα ἱστορικώτερον μὲν καὶ
[18]	πόλεως ἐν ἐρειπίοις ὑπολειφθείσης, μεῖναι	δὲ	τοῖς Ἰουδαίοις τῶν κατὰ τὸ
[30]	τῷ μὲν καιρίῳ πληγεῖσαν, ἐν	δὲ	τοῖς λειψάνοις ἑαυτῆς ἔτι διοχλοῦσαν
[18]	ἐν ταῖς ἑκατόμβαις μολύσματα, ἐν	δὲ	τοῖς πολλοῖς τῶν ἐθνῶν ἀφανισθῆναι
[40]	ἀληθῶς ἐγένου τέκνον θεοῦ· εἰ	δὲ	τοῖς τῆς κακίας ἐπιμένεις γνωρίσμασι,
[2]	ἐξ ἐκείνου ὑφεστῶτα λόγον. ~Ὥσπερ	δὲ	τὸν λόγον ἐκ τῶν καθ´
[38]	τῆς παρούσης ἐκθησόμεθα πραγματείας. τοῖς	δὲ	τὸν τελεώτερον ἐπιζητοῦσι λόγον ἤδη
[28]	τὴν φύσιν εὔλογον κρίνοντες, πρὸς	δὲ	τὸν τῆς ἐπισκέψεως τρόπον δυσαρεστούμενοι,
[17]	γενέσθαι καὶ ἡμᾶς περισώσασθαι; πρὸς	δὲ	τὸν τοιοῦτον λόγον ἱκανὸν μὲν
[28]	οὐκ ἐν κακίᾳ λέγει, ἡ	δὲ	τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τὸν βίον
[26]	τὸ μὴ ὂν μεταχώρησις, ὠφέλεια	δὲ	τοῦ ἀπὸ τούτων καθαιρομένου. καθάπερ
[26]	ὁ μὲν τὸ δηλητήριον, ὁ	δὲ	τοῦ δηλητηρίου ἀλεξητήριον, καὶ οὐδὲν
[3]	τῆς φύσεως ἑνότης παραμενέτω· ἐκ	δὲ	τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἡ κατὰ τὰς
[1]	ἀσώματον ὤν, ζῇ πάντως· εἰ	δὲ	τοῦ ζῇν κεχώρισται, οὐδὲ ἐν
[37]	δύναμιν τῷ σώματι δέξασθαι. μόνου	δὲ	τοῦ θεοδόχου σώματος ἐκείνου ταύτην
[37]	ὕδωρ ἐφηδυσμένον τῷ οἴνῳ, ὁ	δὲ	τοῦ θεοῦ λόγος, καθὼς ἐν
[8]	δοκιμασίᾳ τῶν αἰσθήσεων ἁμαρτηθείσης, τῆς	δὲ	τοῦ καλοῦ διαμαρτίας τὴν τῆς
[8]	τοῦ σκεύους τὸν κεκτημένον, ἔχοντα	δὲ	τοῦ κεραμεύειν τὴν ἐπιστήμην περιθρύψαι
[5]	ποιητικὴν δύναμιν αἰτίαν εἶναι. εἰ	δὲ	τοῦ κόσμου παντὸς ἡ ὑπόστασις
[5]	καθ´ ἑαυτὴν ἡ κακία· ἡ	δὲ	τοῦ κρείττονος ἀναχώρησις τοῦ ἐναντίου
[40]	πείρας ἐξεύρηται τὰ σβεστήρια, πολλὴ	δὲ	τοῦ σβεννυμένου πρὸς τὸ μὴ
[8]	παγῆναι καὶ μένειν ἀπρόχυτον, ἀντιποιεῖσθαι	δὲ	τοῦ σκεύους τὸν κεκτημένον, ἔχοντα
[8]	παραδοχῇ τοῦ ἐναντίου λύεται. ὁ	δὲ	τοῦ ὑποδείγματος λόγος τοιοῦτός ἐστι.
[7]	πρὸς τὸ καλὸν ἐφελκόμενος. εἰ	δὲ	τοῦ φωτὸς ἐξ αἰθρίας καθαρῶς
[5]	ἀρχῇ τοῦ παντὸς ἐπιστήσουσιν. εἰ	δὲ	τοῦτο ἄτοπόν τε καὶ ἀσεβές,
[34]	ἁγιασμῷ τῶν γινομένων καλούμενον. ὁ	δὲ	τοῦτο ζητῶν ἀναγνώτω πάλιν τὰ
[29]	πλέον αὐτῆς πρόοδον ὑπετέμετο; πρὸς	δὲ	τοῦτο σύντομος ὁ παρ´ ἡμῶν
[21]	ἐπηνθισμένον τινὶ καλοῦ φαντασίᾳ· κριτήριον	δὲ	τούτων ἐστὶν ὁ νοῦς, ἔνδοθεν
[27]	ζωῇ κακίας νόσος ἐπεχωρίαζεν. ὁ	δὲ	τῷ ἀνθρώπῳ καταμιγνύμενος τῷ σκοπῷ
[6]	τῆς θείας ἐμφανείας κατατρυφῶν· ταῦτα	δὲ	τῷ ἀντικειμένῳ τοῦ κατὰ τὸν
[34]	τὸ ψεῦδος ἔχειν εἰδότες, ἐν	δὲ	τῷ ἀψευδεῖ τῆς ὑποσχέσεως παρεῖναι
[35]	ἐν τῷ καταλλήλῳ γενέσθαι. κατάλληλον	δὲ	τῷ κεκιβδηλευμένῳ χρυσίῳ τὸ χωνευτήριον,
[32]	θανάτῳ καθορᾷν τὸ ἀνθρώπινον, ἐν	δὲ	τῷ τρόπῳ πολυπραγμονεῖν τὸ θειότερον.
[35]	ἀλλοτρίας ἐπιμιξίας καθαρεύουσα γένοιτο· ἐπὶ	δὲ	τῶν ἀκολουθούντων τῷ καθηγουμένῳ οὐ
[31]	ποῦ δὲ ἡ ἀρετή; ποῦ	δὲ	τῶν κατορθούντων ὁ ἔπαινος; μόνων
[33]	νοῦ καὶ ἐπιστήμης δεκτικόν· ἐκεῖνο	δὲ	ὑγρᾷ τινὶ ἐνθεωρεῖται ποιότητι, καὶ
[39]	κἂν τὰ μὲν ὑποβεβηκότα, τὰ	δὲ	ὑπερανεστῶτα τύχῃ, οὕτως ἡ κτιστὴ
[13]	διηγήματα, ποῦ τὸ θεῖον; εἰ	δὲ	ὑπερβαίνει τὴν φύσιν ὁ λόγος,
[37]	τὴν σύστασιν ἑαυτῆς παρεδέξατο, ὁ	δὲ	φανερωθεὶς θεὸς διὰ τοῦτο κατέμιξεν
[35]	μὴ τοῦτο προκαθηγήσαιτο. μὴ δύνασθαι	δέ	φημι δίχα τῆς κατὰ τὸ
[36]	τε καὶ ὑπόθεσις γίνεται. μικρὸν	δέ	φημι τῇ εὐκολίᾳ τοῦ κατορθώματος.
[35]	ἔξω κατέστη τοῦ περιέχοντος. λαβύρινθον	δέ	φημι τροπικῶς τὴν ἀδιέξοδον τοῦ
[21]	τὸ θεῖον διασώζων ὁμοίωσιν, τρεπτῆς	δὲ	φύσεως ὢν κατ´ ἀνάγκην· οὐ
[24]	καὶ κατὰ φύσιν ἐργάσασθαι. οἰκεῖον	δὲ	φωτὶ μὲν ὁ ἀφανισμὸς τοῦ
[26]	ἀποβλέψαντες τὸν μὲν ἐπαινοῦμεν, τῷ	δὲ	χαλεπαίνομεν· οὕτω καὶ ἐνταῦθα τῷ
[8]	διαλυθείη τὸ μὴ συγκείμενον; ἐπεὶ	δὲ	χρεία τοῦ κἀκείνης τὰς ἐμφυείσας
[23]	λύτρωσιν τὸ δίκαιον δείκνυσι· τὸ	δὲ	χωρητὸν δι´ ἐπινοίας ποιῆσαι τῷ
[20]	σοφὸν συνεζευγμένον ἀρετὴ γίγνεται, εἰ	δὲ	χωρισθείη, μὴ ἂν ἐφ´ ἑαυτοῦ
[40]	λουτρὸν ἐπαχθείη τῷ σώματι, ἡ	δὲ	ψυχὴ τὰς ἐμπαθεῖς κηλῖδας μὴ
[10]	τοῖς οἰκείοις μέρεσι περιγράφεται, ἡ	δὲ	ψυχὴ τοῖς τῆς διανοίας κινήμασι
[18]	ὡς ἐν πολλοῖς τῶν τόπων	μηδέ,	εἰ γέγονε ταῦτά ποτε, μνημονεύεσθαι,
[11]	καθ´ ὃν ἑνοῦται τῷ σώματι,	μηδὲ	ἐκεῖνο πάντως οἴου δεῖν ἐντὸς
[8]	ποιητὴν τὸν θεὸν ὀνομάζειν, ἢ	μηδὲ	ὅλως ἀνθρώπου κτίστην αὐτὸν οἴεσθαι,
[32]	ἀντιλεγόντων προφέρεται; τὸ μάλιστα μὲν	μηδὲ	ὅλως δεῖν εἰς θανάτου πεῖραν
[20]	τοῦ πρὸς τὸ ἐναντίον αὐτομολήσαντος,	μηδὲ	συνδιατεθῆναι τῷ εὐμεταβλήτῳ τῆς ἀνθρωπίνης
[26]	τῇ καθάρσει κεκολασμένων καὶ τῶν	μηδὲ	τὴν ἀρχὴν ἐπιδεηθέντων καθάρσεως. ταῦτα
[6]	κτίσεως, καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος,	μηδὲ	τῆς θείας κοινωνίας ἀπόκληρον. τούτου
[9]	τῶν μικροψυχοτέρων τὴν πίστιν, ὡς	μηδὲ	τὸ ἐφεξῆς τῶν λεγομένων διὰ
[5]	ἡ ἀιδιότης ἐστίν, ἔδει πάντως	μηδὲ	τούτου τὴν κατασκευὴν εἶναι τῆς
[22]	κατὰ τοῦ κατέχοντος ἡμᾶς αὐθεντίᾳ,	μηδὲ	τῷ περιόντι τῆς δυνάμεως ἀποσπάσαντα
[40]	πεπλημμεληκότων ζωὴ πρός τι τῶν	τῇδε	λυπούντων τὴν αἴσθησιν ὁμοτίμως ἔχει.
[1]	καὶ ὁ τῆς εὐσεβείας λόγος	οἶδέ	τινα διάκρισιν ὑποστάσεων ἐν τῇ
[17]	πονοῦντος μέρους ὁ θεραπεύων καὶ	τόδε	τι πρὸς τὴν τοῦ κακοῦ
[2]	οὔτε μετὰ τὸ προενεχθῆναι διαλυόμενον,	οὐδὲ	ἄλλο τι πάσχοντα τοιοῦτον, οἷα
[40]	διανοητικὸν οὔτε τὸ ἐπιστήμης δεκτικὸν	οὐδὲ	ἄλλο τι τῶν χαρακτηριζόντων ἰδίως
[0]	περὶ τὸν μονογενῆ θεὸν ἀπιστίαν,	οὐδὲ	ἀπὸ τῶν αὐτῶν τοῖς κατὰ
[10]	ἡ ἀπειρία τῆς θεότητος περιελήφθη;	οὐδὲ	γὰρ ἐπὶ τῆς ἡμετέρας ζωῆς
[30]	ἐπὶ τὸν κεκληκότα πρὸς συγκατάθεσιν.	οὐδὲ	γὰρ ἐπὶ τοῦ Πέτρου κατ´
[8]	τοῖς τοιούτοις ἐξ ἀβουλίας ἐμπεπτωκότα·	οὐδὲ	γὰρ ἦν δυνατὸν ἐν φρονήσει
[30]	ἀπόστολον ἐφ´ οἷς οὐκ ἐπείσθησαν.	οὐδὲ	γὰρ ἦν εἰκός, ἐν κοινῷ
[11]	κατὰ λογισμῶν ἔφοδον, διερευνᾷν παραιτούμεθα.	οὐδὲ	γὰρ πᾶσαν τὴν σωματικήν τε
[1]	τὴν περὶ τοῦτο πλάνην ἐπανορθώσασθαι.	οὐδὲ	γὰρ τοῖς ἔξω τοῦ καθ´
[16]	θεοῦ ὑπολήψεσι τῇ πίστει συνεισιούσης;	οὐδὲ	γὰρ τὸν ἰατρὸν ἐν πάθει
[2]	τι πρᾶγμα τὸν λόγον ᾠήθημεν,	οὐδὲ	ἐκ μαθήσεως ἐγγινόμενον, οὔτε διὰ
[13]	ταῦτα μείζω τῆς φύσεως. οὐκοῦν	οὐδὲ	ἐκεῖνος πάντως ἐντὸς τῆς φύσεως
[1]	εἰ δὲ τοῦ ζῇν κεχώρισται,	οὐδὲ	ἐν ὑποστάσει πάντως ἐστίν. ἀλλὰ
[18]	ψιλοῖς ὑπολείπεται, τοῦ ναοῦ μὲν	οὐδὲ	ἐξ ἰχνῶν ἔτι γινωσκομένου, τῆς
[0]	αὐτῶν ὠφελήσει καὶ τὸν Ἀνόμοιον,	οὐδὲ	ἡ πρὸς τὸν Μανιχαῖον μάχη
[29]	τῶν ἁγίων τοῦ θεοῦ μιαιφονία,	οὐδὲ	ἡ τοῦ Ἡρῴδου παράνομος παιδοφονία,
[29]	παρανομίας ἡ χαλεπὴ νόσος ἀνεκαλύφθη,	οὐδὲ	ἡ τῶν Αἰγυπτίων θεομαχία, οὐδὲ
[29]	οὐδὲ ἡ τῶν Αἰγυπτίων θεομαχία,	οὐδὲ	ἡ τῶν Ἀσσυρίων ὑπερηφανία, οὐδὲ
[29]	οὐδὲ ἡ τῶν Ἀσσυρίων ὑπερηφανία,	οὐδὲ	ἡ τῶν Ἰουδαίων κατὰ τῶν
[7]	χαρακτηρίζεται, οὐ καθ´ ἑαυτὴν οὖσα,	οὐδὲ	καθ´ ὑπόστασιν θεωρουμένη· κακὸν γὰρ
[34]	οὐδὲν ἀμβλύνουσι τὸ πάντως γινόμενον,	οὐδὲ	μὴν ἄχρηστον εἶναί τις φήσει
[25]	ἐν ἀνθρώπῳ γεγενῆσθαι διδάσκοντος τὸν	οὐδὲ	νῦν ἔξω τοῦ ἀνθρώπου εἶναι
[27]	τοίνυν τὸ κακὸν οὐκ ἦν,	οὐδὲ	ὁ ἀνθρώπινος ἐπολιτεύετο βίος, πῶς
[17]	τρόπον τῆς ἐπιμελείας οἱ κάμνοντες,	οὐδὲ	περὶ τοῦ τῆς θεραπείας εἴδους
[31]	δυσκληρίας ἐπαιτιᾶσθαι. ~Ἀλλ´ οὐκ ἀποροῦσιν	οὐδὲ	πρὸς τὰ τοιαῦτα τῆς ἐριστικῆς
[29]	ἡ τοῦ Ἡρῴδου παράνομος παιδοφονία,	οὐδὲ	τὰ ἄλλα πάντα ὅσα τε
[29]	Νῶε καταφθαρέντων ἡ κακία ἐξέλαμψεν,	οὐδὲ	τῆς Σοδομιτικῆς παρανομίας ἡ χαλεπὴ
[27]	ἦν ἐν οὐρανῷ τὸ ἀνθρώπινον,	οὐδέ	τις ἐν τῇ ὑπερκοσμίῳ ζωῇ
[13]	διὰ τῶν αὐτῶν τούτων πάντως	οὐδὲ	τὸ οὕτως αὐτὸν γεγεννῆσθαι ἀπίθανον.
[40]	τι τῶν ἐκεῖ κολαστηρίων τοῖς	ὧδε	γνωριζομένοις ὀνόμασιν, οὐκ ἐν ὀλίγῳ
[15]	ἀπορρυεὶς τῆς τοῦ ἀγαθοῦ μετουσίας,	ἔχρῃζε	τῆς τοῦ φωτὸς παρουσίας ὁ
[16]	θανάτου ἐν ἑνὶ γενομένη πάσῃ	συνδιεξῆλθε	τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει, κατὰ τὸν
[6]	φυσήματι σβέσαι τὴν φλόγα ὕδωρ	ἐμμίξειε	τῷ ἐλαίῳ διὰ τῆς ἐπινοίας
[27]	καὶ ὁμοτίμως αὐτῷ τὸ πᾶν	ὑποβέβηκε.	τὸ γὰρ καθ´ ὅλου ἀπρόσιτον
[30]	κατόπιν ὁλκός, ἀλλ´ ἡ μὲν	τέθνηκε,	τὸ δὲ οὐραῖον ἔτι ἐψύχωται
[6]	ἡ κακία τῷ τῆς ἀρετῆς	ἀντικαθέστηκε	λόγῳ, οὐ καθ´ ἑαυτήν τις
[4]	θεοῦ τὴν σύστασιν ἔσχον, ἆρα	συνέστηκε	τὸ τῆς ἀληθείας μυστήριον, λόγον
[27]	τὸ ἴσον ἐπὶ τὸ κάτω	ἀφέστηκε,	καὶ ὁμοτίμως αὐτῷ τὸ πᾶν
[1]	εὐαγές ἐστιν οἴεσθαι. ἀλλ´ εἰ	ὑφέστηκε	νοερόν τι χρῆμα καὶ ἀσώματον
[7]	τὸ δὲ μὴ ὂν οὐχ	ὑφέστηκε,	τοῦ δὲ μὴ ὑφεστῶτος δημιουργὸς
[30]	τῆς εἰς τὸν ἄνθρωπον τιμῆς	ἀφῆκέ	τι καὶ ὑπὸ τὴν ἡμετέραν
[37]	τῶν συνήθων τε καὶ καταλλήλων	ἔδωκε	τῷ καθ´ ἑαυτὸν σώματι τὴν
[8]	δὲ ἐν τούτοις γενόμενον οὐκ	ἀπόλωλε,	κἂν ἐκφεύγῃ τὴν κατάληψιν τῆς
[32]	προσήψατο, ἡμιτελὴς ἂν ἡ πρόθεσις	ἔμεινε	τοῦ ἑτέρου τῶν τῆς φύσεως
[29]	ἡμῶν ἐστὶ λόγος, ὅτι σοφίᾳ	γέγονε	καὶ τοῦ λυσιτελοῦντος τῇ φύσει
[18]	πολλοῖς τῶν τόπων μηδέ, εἰ	γέγονε	ταῦτά ποτε, μνημονεύεσθαι, ἀντεγερθῆναι δὲ
[35]	θάνατος ὑπόγειος κατὰ τὴν κοινὴν	γέγονε	φύσιν, ἡ τοῦ θανάτου μίμησις
[21]	τὴν σκιὰν οὗ διὰ στόματος	ἔφερε,	μεθεῖναι μὲν τὴν ἀληθῆ τροφήν,
[10]	χωρητῶν ἡμῖν ὑποδειγμάτων στοχασμόν τινα	πρέ–	ποντα περὶ τῆς θείας οἰκονομίας
[40]	τὴν ἄνωθεν γέννησιν. ἐρεῖ πρὸς	σὲ	ἡ προφητεία ὅτι Υἱὸς ἀνθρώπου
[29]	ἐπεὶ οὖν πρὸς τὸ ἀκρότατον	ἔφθασε	μέτρον ἡ κακία, καὶ οὐδὲν
[6]	ἀπὸ τῆς γῆς τὸν ἄνθρωπον	ἔπλασε	καὶ διὰ τῆς ἰδίας ἐμπνεύσεως
[5]	τοῦ φωτὸς ὑφαιρεθέντος ὁ ζόφος	ἐπηκολούθησε,	παρόντος δὲ οὐκ ἔστιν, οὕτως,
[37]	ἡμετέρῳ γενόμενος οὐκ ἄλλην τινὰ	παρεκαινοτόμησε	τῇ φύσει τὴν σύστασιν, ἀλλὰ
[20]	πρόθεσιν ἐμποιούσης. ἀλλ´ οὐδὲν ἂν	ὤνησε	τὸ ἀγαθὸν τῆς προθέσεως, μὴ
[8]	πάλιν τὴν πρὸς τὸ ἀγαθὸν	κατενόησε.	τί οὖν ἄμεινον ἦν, καθ´
[6]	νοῆσαι τὸ ἐναντίον τῷ ἀγαθῷ	κατενόησε.	τοῦτο δέ ἐστιν ὁ φθόνος.
[5]	τε καὶ τιμιωτάτου τῶν ἀγαθῶν	ἀπεστέρησε,	λέγω δὴ τῆς κατὰ τὸ
[26]	τὰ προειρημένα πάντα κατείργασται, τόν	τε	ἄνθρωπον τῆς κακίας ἐλευθερῶν καὶ
[0]	τῷ ἑλληνισμῷ συζῶν ἑτέραις, ὅ	τε	Ἀνόμοιος καὶ ὁ Μανιχαῖος καὶ
[32]	τοῖς μαθηταῖς, ὅτε βούλοιτο παρεῖναί	τε	αὐτοῖς μὴ ὁρώμενον καὶ ἐν
[0]	τὸ δυνατὸν ὡσαύτως λέγοιτο, ἥ	τε	ἀφθαρσία καὶ ἡ ἀιδιότης καὶ
[35]	ἡμῖν εἰς εὐκολίαν ἐστὶν ὕδατί	τε	βαπτισθῆναι καὶ ἐκ τοῦ θανάτου
[35]	ἴδιον σκοπὸν ἐντελῶς πληρωθεῖσα. διεστάλη	τε	γὰρ διὰ τοῦ θανάτου τὰ
[37]	νῦν τὸ ἴσον γίνεται. ἐκεῖ	τε	γὰρ ἡ τοῦ λόγου χάρις
[33]	γινομένης ἀναγεννήσεως ἐρωτηθέντες ἀποκρινούμεθα. ἐκεῖ	τε	γὰρ πρόχειρόν ἐστιν ἑκάστῳ τῶν
[23]	τῶν ἐσθιόντων πλείων γιγνόμενος, ἥ	τε	διὰ τῶν ἰχθύων ὀψοφαγία, οὐ
[37]	τῆς ἐπιρρεούσης αὐτῇ δυνάμεως συνέχει	τε	ἑαυτὴν καὶ ἐν τῷ εἶναι
[32]	συμμαχίας προσδέεται πρὸς τὸ θεῖά	τε	εἶναι καὶ τῆς ὑψηλῆς καὶ
[10]	καὶ λόγος μὲν διακρίνει τό	τε	ἐπὶ τῆς ὕλης πῦρ καὶ
[1]	ἑκατέρων τὴν ἀτοπίαν ἐκφεύξεται, τόν	τε	ζῶντα τοῦ θεοῦ λόγον καὶ
[6]	τὸ κατὰ γνώμην οὐχ οἷός	τε	ἦν· ὑπερίσχυε γὰρ ἡ τῆς
[37]	ἐκεῖνο τὸ σῶμα ὃ τοῦ	τε	θανάτου κρεῖττον ἐδείχθη καὶ τῆς
[8]	κοινωνία, καθὼς προείρηται, ἐν ψυχῇ	τε	θεωρουμένη καὶ σώματι· δι´ ἀμφοτέρων
[17]	ὁ λόγος ἐπέδειξεν, ὡς θανάτου	τε	καθαίρεσιν καὶ ζωῆς εἴσοδον ἐπ´
[27]	τυχὸν ὁ διαπτύων ὡς αἰσχρόν	τε	καὶ ἄδοξον τὸ εἶδος τῆς
[6]	ἡ κατανόησις, εἰς τὸ νοητόν	τε	καὶ αἰσθητὸν τῆς θεωρίας διῃρημένης.
[6]	ἀπόκληρον. τούτου χάριν ἐκ νοητοῦ	τε	καὶ αἰσθητοῦ τὸ κατὰ τὸν
[11]	νοητὴν κτίσιν παρὰ τῆς ἀσωμάτου	τε	καὶ ἀκτίστου φύσεως ὑποστῆναι πιστεύοντες,
[39]	αὐτῇ βαπτιζόμενον, πάλιν τῷ τρεπτῷ	τε	καὶ ἀλλοιουμένῳ ἐγγεννηθῆναι βίῳ· τῇ
[21]	ἐπειδὴ τοίνυν κατὰ τὴν τρεπτήν	τε	καὶ ἀλλοιώτην ὁρμήν τε καὶ
[35]	τῇ μεταμελείᾳ μὲν εἰς μῖσός	τε	καὶ ἀλλοτρίωσιν τῆς κακίας χωρῶν,
[39]	μὲν ἀκτίστου φύσεως τὸ ἄτρεπτόν	τε	καὶ ἀμετάθετον ἐν ἑαυτῇ κεκτημένης,
[18]	καὶ θυσιαστήρια καὶ τὴν σεμνήν	τε	καὶ ἀναίμακτον ἱερωσύνην καὶ τὴν
[37]	σῶμα ἕτερον τρόπον ἐν μετουσίᾳ	τε	καὶ ἀνακράσει τοῦ σώζοντος γίνεται.
[6]	τις κατὰ θείαν σοφίαν μίξις	τε	καὶ ἀνάκρασις, ὡς ἂν πάντα
[39]	ἔκγονον ποιήσῃ, ἐξὸν τὴν ἄτρεπτόν	τε	καὶ ἀναλλοίωτον ἀρχηγὸν ποιήσασθαι τῆς
[39]	ἁγίαν τριάδα εἰς τὴν ἄτρεπτόν	τε	καὶ ἀναλλοίωτον εἰσελθεῖν ζωήν, τὸν
[18]	ὑποστάντες δηλαδὴ ταῦτα, μὴ σαφῆ	τε	καὶ ἀναμφίβολον τῆς θείας ἐπιδημίας
[35]	τὴν τοῦ συγκρίματος ἡμῶν ἀνάπλασίν	τε	καὶ ἀναστοιχείωσιν βλέπων· πρὸς τοῦτο
[26]	τῆς φύσεως ἰδιωμάτων γενόμενος, γενέσεώς	τε	καὶ ἀνατροφῆς καὶ αὐξήσεως, καὶ
[11]	τῆς ψυχῆς τὴν σάρκα νεκράν	τε	καὶ ἀνενέργητον γίνεσθαι, καὶ τὸν
[5]	παρόντων ἐστὶν αἴτιος κακῶν, ἀδέσποτόν	τε	καὶ ἄνετόν σοι κατασκευάσας τὴν
[37]	διαμένοι· ὥσπερ διὰ τῆς στερρᾶς	τε	καὶ ἀντιτύπου τροφῆς τὸ στερρὸν
[4]	ἰσχὺν ἔχει. ἀλλὰ μὴν ἀνενέργητά	τε	καὶ ἀνυπόστατα τὰ παρ´ ἡμῖν
[35]	ἐπιτύχοιεν, κατόπιν ἑπόμενοι τὰς ποικίλας	τε	καὶ ἀπατηλὰς τῶν οἴκων ἀναστροφὰς
[15]	ἡμῶν τῆς πίστεως, ὡς ἀνάρμοστά	τε	καὶ ἀπεμφαίνοντα περὶ τῆς θείας
[26]	τοῦ πυρὸς δαπάνῃ τὸ ἀλλότριόν	τε	καὶ ἀπόβλητον οἱ θεραπευταὶ τοῦ
[5]	κεῖσθαι, μὴ ὄντος τοῦ μετέχοντός	τε	καὶ ἀπολαύοντος. εἰ τοίνυν ἐπὶ
[8]	τῷ καιρῷ τῆς κρίσεως τέμνεταί	τε	καὶ ἀποξύεται τῇ ἀρρήτῳ ἐκείνῃ
[16]	αὔξησις, ἡ διὰ τοῦ ἐπιρρύτου	τε	καὶ ἀπορρύτου τῆς τροφῆς τοῦ
[28]	τῶν περὶ αὐτὴν ὡς αἰσχρόν	τε	καὶ ἀπρεπὲς διαβάλλοιτο. εἰ οὖν
[5]	ἑκάτερος αὐτῶν ἀποδοκιμάσει ὡς ἀπίθανόν	τε	καὶ ἀπρεπῆ περὶ θεοῦ λέγεσθαι.
[32]	ὄντων φύσεις πρὸς μίαν σύμπνοιάν	τε	καὶ ἁρμονίαν δι´ ἑαυτοῦ συνάγων
[37]	ἧς ἡ σύστασις ἐξ οἴνου	τε	καὶ ἄρτου ἐστί, τοῖς σώμασι
[5]	ἐπιστήσουσιν. εἰ δὲ τοῦτο ἄτοπόν	τε	καὶ ἀσεβές, ὁμολογεῖται πάντως ὅτι
[5]	τῆς τῶν ὄντων συστάσεως, ἀλογίαν	τε	καὶ ἀτεχνίαν τῇ ἀρχῇ τοῦ
[6]	αὐτὸν ἑαυτοῦ γενέσθαι πείσας φονέα	τε	καὶ αὐτόχειρα. ἐπειδὴ γὰρ διὰ
[16]	περιτρυφθέντος αὐτῷ τοῦ ἀγγείου, σκεδαννυμένου	τε	καὶ ἀφανιζομένου, μηδενὸς ὄντος τοῦ
[0]	ἐπίνοιαν, εἴτε κατὰ τὸ σοφόν	τε	καὶ ἄφθαρτον καὶ ἀίδιον καὶ
[6]	αἱρουμένη· ἐπειδὴ πρὸς τὸ ἀγαθόν	τε	καὶ ἄφθονον ἐπέμυσεν ὄμμα, ὥσπερ
[8]	ἡ αἴσθησις πρὸς τὸ παχύ	τε	καὶ γήινον οἰκείως ἔχει, κρείττων
[8]	διάνοιαν φέρων· ποίων γὰρ ἀποσφαγέντων	τε	καὶ δαρέντων ζῴων ἐπινοεῖται αὐτοῖς
[9]	καὶ λύπη, καὶ δάκρυον, συκοφαντία	τε	καὶ δικα– στήριον, καὶ σταυρός,
[5]	φύσεως ἡ ἀνάγκαις τισὶν ὑπεζευγμένη	τε	καὶ δουλεύουσα πῶς ἂν εἰκὼν
[1]	περὶ τὸ ἁπλοῦν θεωροῖτο, ἀδυναμίας	τε	καὶ δυνάμεως ἐν τῇ αὐτῇ
[8]	οὕτω καὶ τῆς ψυχῆς ἀπολεπτυνομένης	τε	καὶ ἐκτηκομένης ἐν τοῖς ὑπὲρ
[5]	περὶ τὸν ἄνθρωπον, ὡς ἀγαθῆς	τε	καὶ ἐν ἀγαθοῖς οὔσης κατ´
[28]	μεμερισμένα, δι´ ὧν ἡ αἰσθητική	τε	καὶ ἐνεργητικὴ δύναμις οἰκονομεῖται· τὰ
[2]	πάθη, ἀλλ´ οὐσιωδῶς ὑφεστῶτα, προαιρετικόν	τε	καὶ ἐνεργὸν καὶ παντοδύναμον· οὕτως
[35]	ὧν βλέπουσιν πρὸς τὴν εὔρυθμόν	τε	καὶ ἐνόπλιον κίνησιν παιδευόμενοι, ὁ
[8]	θεοῦ ἔργον ὁ ἄνθρωπος, καλόν	τε	καὶ ἐπὶ καλλίστοις γενόμενον, οὐ
[21]	ἀπάτης τοῦ τῆς κακίας συμβούλου	τε	καὶ εὑρετοῦ καλὸν ἀναπεισθεὶς εἶναι
[24]	ἀξίας ἐκβάλλεσθαι· ἀλλὰ πᾶν ὑψηλόν	τε	καὶ εὐσεβὲς νόημα δεῖ πάντως
[16]	αὐτὸς γένοιτο μεθόριον ἀμφοτέρων, θανάτου	τε	καὶ ζωῆς, ἐν ἑαυτῷ μὲν
[32]	πᾶν διεξέρχεται, κατὰ τὸ συνεχές	τε	καὶ ἡνωμένον τῆς φύσεως ἐκ
[13]	τῇ πίστει; ~Ἀλλά, φησί, γέννησίς	τε	καὶ θάνατος ἴδιον τῆς σαρκικῆς
[35]	ἀλλὰ τὴν ἐπὶ τὸ μακάριόν	τε	καὶ θεῖον καὶ πάσης κατηφείας
[32]	ἐπειδὴ πάντα κατὰ τὸν ὑψηλότερόν	τε	καὶ θειότερον λόγον ἐν τῷ
[18]	τῷ τοῦ Χριστοῦ ὀνόματι ναούς	τε	καὶ θυσιαστήρια καὶ τὴν σεμνήν
[26]	καθάπερ οἱ ἐπὶ θεραπείᾳ τεμνόμενοί	τε	καὶ καιόμενοι χαλεπαίνουσι τοῖς θεραπεύουσι,
[35]	τὴν γῆν, ἐν ᾗ κλίνεταί	τε	καὶ κατακρύπτεται. πολλὴν δὲ πρὸς
[37]	σύστασιν, ἀλλὰ διὰ τῶν συνήθων	τε	καὶ καταλλήλων ἔδωκε τῷ καθ´
[21]	τρεπτήν τε καὶ ἀλλοιώτην ὁρμήν	τε	καὶ κίνησιν οὐκ ἐνδέχεται τὴν
[32]	εἴτε ἄλλο τι τῶν ὑψηλῶν	τε	καὶ μᾶλλον ἐνδείξασθαι δυναμένων τὸ
[18]	παύσασθαι μὲν τὰς τῶν χρηστηρίων	τε	καὶ μαντειῶν μανίας, ἀναιρεθῆναι δὲ
[40]	καὶ τὰ τοιαῦτα ὁμοίως πρότερόν	τε	καὶ μετὰ ταῦτα περὶ τὸν
[32]	βάθος δὲ τὸ ὑποκείμενον, πλάτος	τε	καὶ μῆκος τὰς πλαγίας ἐκτάσεις
[31]	δοκοῦν περιάγεσθαι. ἡ δὲ λογική	τε	καὶ νοερὰ φύσις, ἐὰν τὸ
[11]	οὐδὲ γὰρ πᾶσαν τὴν σωματικήν	τε	καὶ νοητὴν κτίσιν παρὰ τῆς
[35]	ἐν ᾧ τις ἦν συγγένειά	τε	καὶ ὁμοιότης ἐν τοῖς γινομένοις
[15]	εἴ τι ὑψηλόν ἐστι νόημά	τε	καὶ ὄνομα, πρὸς τὸ ἐναντίον
[39]	εὐαγγελίῳ τὰ τρία παραδέδοται πρόσωπά	τε	καὶ ὀνόματα δι´ ὧν ἡ
[39]	τροπῇ θεωρουμένης ἢ τῆς ἀμετάστατόν	τε	καὶ παγίαν καὶ ἀεὶ ὡσαύτως
[6]	ἡ τὸν περίγειον τόπον συνέχειν	τε	καὶ περικρατεῖν τεταγμένη, εἰς αὐτὸ
[27]	καὶ τῇ πρὸς τὸ ἔλαττόν	τε	καὶ πλέον καὶ μᾶλλον καὶ
[5]	κόσμου τὴν τῶν ἀγαθῶν προεκτικήν	τε	καὶ ποιητικὴν δύναμιν αἰτίαν εἶναι.
[9]	νηπίου πρὸς τελείωσιν αὔξησις, βρῶσίς	τε	καὶ πόσις, καὶ κόπος, καὶ
[16]	ἡ τοῦ συντεθέντος πάλιν διάλυσίς	τε	καὶ πρὸς τὰ συγγενῆ μεταχώρησις.
[2]	τοῦ σώματος σύστασιν ἀναγκαίως εἰσελκομένου	τε	καὶ προχεομένου, ὅπερ ἐν τῷ
[5]	ἀσεβές, ὁμολογεῖται πάντως ὅτι λόγον	τε	καὶ σοφίαν ἡγεμονεύειν τῶν ὄντων
[26]	τις ἐν τῇ τῆς δικαιοσύνης	τε	καὶ σοφίας ἐξετάσει τῆς κατὰ
[1]	ἕληται, αἱρουμένου δὲ τὸ ἀγαθόν	τε	καὶ σοφὸν πάντως, καὶ εἴ
[20]	ἀγαθόν, μὴ μετὰ τοῦ δικαίου	τε	καὶ σοφοῦ καὶ τοῦ δυνατοῦ
[20]	οὔτε ἡ δύναμις τοῦ δικαίου	τε	καὶ σοφοῦ κεχωρισμένη ἐν ἀρετῇ
[23]	ὡς ἄν, πρὸς τὸ σύντροφόν	τε	καὶ συγγενὲς αὐτῷ βλέπων, μὴ
[32]	τὸ πᾶν πρὸς ἑαυτὸν συνδέων	τε	καὶ συναρμόζων ἐστί, τὰς διαφόρους
[37]	ἐπειδὴ διπλοῦν τὸ ἀνθρώπινον, ψυχῇ	τε	καὶ σώματι συγκεκραμένον, δι´ ἀμφοτέρων
[26]	τοῦ ἀντικειμένου μὴ εἶναι δίκαιόν	τε	καὶ σωτήριον τὸ γεγονὸς ἀμφιβάλοιτο,
[8]	ὡς γὰρ οἱ τοὺς ἥλους	τε	καὶ τὰς ἀκροχορδόνας παρὰ φύσιν
[27]	τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς ἐν ἀρχῇ	τε	καὶ τελευτῇ καὶ τοῖς διὰ
[20]	δι´ ἀκολούθου προιόντα τὸ σοφόν	τε	καὶ τεχνικὸν τῆς οἰκονομίας τοῦ
[1]	τὰ ἐν αὐτῷ πάντα σοφῶς	τε	καὶ τεχνικῶς θεωρούμενα. ἆρα τοῦ
[26]	μάλιστα καὶ τοῦτο τῆς δικαιοσύνης	τε	καὶ τῆς σοφίας εἶναι συνθήσεται.
[5]	εἴτε ἄλλο τι τῶν ὑψηλῶν	τε	καὶ τιμίων ὀνομάζειν τις ἐθέλοι,
[5]	φέροιτο, οὐκ ἂν τοῦ καλλίστου	τε	καὶ τιμιωτάτου τῶν ἀγαθῶν ἀπεστέρησε,
[32]	τῇ προσφυσήσει τοῦ πνεύματος, ἐπαγγέλλεσθαί	τε	καὶ τὸ μετ´ αὐτῶν εἶναι,
[20]	εἰ μὴ μετὰ τοῦ δυνατοῦ	τε	καὶ τοῦ ἀγαθοῦ θεωροῖτο, κακίαν
[7]	αὐτὴν ἐφ´ ἑαυτῆς τοῦ καλοῦ	τε	καὶ τοῦ ἐναντίου διακρίνειν τὴν
[18]	προσδοκώμενον, ὃν διὰ τῶν προφητῶν	τε	καὶ τοῦ νόμου προεδιδάχθησαν, καὶ
[17]	τὴν σωτηρίαν ἡμῶν κατεργάζεται, τικτόμενός	τε	καὶ τρεφόμενος, καὶ τῇ τοῦ
[6]	βασιλεύειν γὰρ ἐτάχθη τῆς γῆς	τε	καὶ τῶν ἐπ´ αὐτῆς πάντων·
[35]	ἄλληλα τὴν συγγένειαν ἔχει γῆ	τε	καὶ ὕδωρ, μόνα τῶν στοιχείων
[39]	τῇ τριάδι γεννώμενος παρὰ πατρός	τε	καὶ υἱοῦ καὶ πνεύματος ἁγίου·
[24]	φερόμενον· οὕτως καὶ τὴν θείαν	τε	καὶ ὑπερέχουσαν δύναμιν οὐκ οὐρανῶν
[24]	ἀπόδειξιν ἔχει ἢ τὰ μέγαλά	τε	καὶ ὑπερφυῆ τῶν θαυμάτων. τὸ
[36]	καθ´ ἑαυτὸ μεγάλων ἀγαθῶν ἀρχή	τε	καὶ ὑπόθεσις γίνεται. μικρὸν δέ
[16]	ἧς καὶ ἡ πρώτη γένεσίς	τε	καὶ ὑπόστασις παρ´ αὐτοῦ τὴν
[35]	ἀλλὰ πολὺ τὸ μέσον τῶν	τε	κεκαθαρμένων καὶ τῶν τοῦ καθαρσίου
[36]	~Μὴ γὰρ εἶναι δυνατὸν ὅ	τε	κοινὸς δείκνυσι λόγος καὶ ἡ
[35]	τῇ τῶν συμφυῶν διαλύσει, ψυχῆς	τε	λέγω καὶ σώματος, πάλιν ἡ
[37]	εἶναι μένει, ἀπαύστῳ κινήσει τό	τε	λεῖπον πρὸς ἑαυτὴν ἐφελκομένη καὶ
[21]	φύσεως κατεσκευάσθη ὁ ἄνθρωπος, τοῖς	τε	λοιποῖς τῶν ἀγαθῶν καὶ τῷ
[5]	εἰς γένεσιν ἔρχεται, ἐφ´ ᾧ	τε	μέτοχος τῶν θείων ἀγαθῶν γενέσθαι,
[29]	οὐδὲ τὰ ἄλλα πάντα ὅσα	τε	μνημονεύεται καὶ ὅσα ἔξω τῆς
[24]	τῶν πεπλανημένων, ὡς ἂν ὅ	τε	μολυσμὸς καθαρθείη, καὶ ἡ πλάνη
[5]	ἕτερόν ἐστιν αἴτιον τοῦ ταῦτά	τε	νῦν περὶ ἡμᾶς εἶναι καὶ
[35]	ὕδωρ, μόνα τῶν στοιχείων βαρέα	τε	ὄντα καὶ κατωφερῆ, καὶ ἐν
[5]	οὐσίαν τις ὑφεστῶσα δύναμις, προαιρετική	τε	παντὸς ἀγαθοῦ καὶ ἐν ἰσχύι
[32]	βάθος καὶ τὸ ὕψος, τό	τε	πλάτος καὶ τὸ μῆκος. ἑκάστην
[7]	τῷ πρὸς Κορινθίους λόγῳ τάς	τε	σαρκώδεις καὶ τὰς πνευματικὰς τῶν
[0]	ἀγαθὸν καὶ τὸ δίκαιον, τό	τε	σοφὸν καὶ τὸ δυνατὸν ὡσαύτως
[5]	πρὸς πᾶσαν παθημάτων ἰδέαν κατά	τε	σῶμα καὶ ψυχὴν ἐπιτήδειον, ταῦτα
[16]	πρὸς τὸ σῶμα συντρέχει, τό	τε	σῶμα τῆς ψυχῆς διακρίνεται· καταμιχθέντα
[16]	κίνησις γάρ τίς ἐστιν ἔν	τε	τῇ συγκρίσει τῶν διεστώτων καὶ
[13]	φύσεως ἡμῶν τὴν κοινότητα τῷ	τε	τῆς γενέσεως τρόπῳ καὶ τῷ
[23]	ἀντιτυπίας ὑπερειδούσης τὸ ἴχνος, τήν	τε	τῆς τροφῆς ὑπεροψίαν ἐφ´ ὅσον
[16]	δὲ πρὸς ἑκάτερον τούτων, πρός	τε	τὸ αἰσθητόν φημι καὶ τὸ
[5]	διὰ τῆς ἐγκειμένης δυνάμεως γνωρίζοι	τε	τὸ ὑπερκείμενον καὶ ἐν ἐπιθυμίᾳ
[1]	ἡ τῶν ἀκουόντων διάνοια αὐτόν	τε	τὸν λόγον καὶ τὸν ὅθεν
[1]	διαφέρειν κατὰ τὴν φύσιν αὐτόν	τε	τὸν λόγον καὶ τὸν ὅθεν
[3]	Ἰουδαίου καθαιρεῖται τὸ δόγμα τῇ	τε	τοῦ λόγου παραδοχῇ καὶ τῇ
[35]	τὴν τῆς κακίας ἀναίρεσιν, τῆς	τε	τοῦ πλημμελήσαντος μεταμελείας καὶ τῆς
[38]	λόγον ἁπλώσαντες, ἐν οἷς πρός	τε	τοὺς ἐναντίους ἀγωνιστικῶς συνεπλάκημεν καὶ
[32]	διὰ τῶν θυρῶν προσδεόμενον, ἐνισχύειν	τε	τοὺς μαθητὰς τῇ προσφυσήσει τοῦ
[3]	ὑπολήψεων χωρεῖν τὴν ἀλήθειαν, ἑκατέραν	τε	τῶν αἱρέσεων καθαιροῦσαν καὶ ἀφ´
[4]	θεοῦ, οὐσιωδῶς ὑφεστώσας δυνάμεις, ποιητικάς	τε	τῶν γεγενημένων καὶ περιεκτικὰς τῶν
[5]	λόγον θεοῦ καὶ πνεῦμα διά	τε	τῶν κοινῶν ἐννοιῶν ὁ Ἕλλην
[23]	θελήματος παρ´ αὐτοῦ γινομένην, τήν	τε	τῶν τεθνηκότων ἐπὶ τὸν βίον
[32]	τὸ εἶναι ποιήσασθαι, κατ´ ἐξουσίαν	τε	φαίνεσθαι μετὰ τὴν ἀνάστασιν τοῖς
[8]	κατὰ ἁμαρτίαν παθημάτων γίνεται τῇ	τε	ψυχῇ καὶ τῷ σώματι, καί
[16]	ἡμῶν κινήσει, δι´ ἧς ἥ	τε	ψυχὴ πρὸς τὸ σῶμα συντρέχει,
[37]	καὶ αὐτὸ ἄρτος ἦν· ἐνταῦθά	τε	ὡσαύτως ὁ ἄρτος, καθώς φησιν
[5]	ἀθέατον, μήτε τὴν δόξαν ἀμάρτυρον,	μήτε	ἀναπόλαυστον εἶναι τὴν ἀγαθότητα, μήτε
[33]	παραγούσης βίον ἑτέραν γένεσιν ἐξευρεθῆναι,	μήτε	ἀπὸ φθορᾶς ἀρχομένην, μήτε εἰς
[33]	ἐξευρεθῆναι, μήτε ἀπὸ φθορᾶς ἀρχομένην,	μήτε	εἰς φθορὰν καταλήγουσαν, ἀλλ´ εἰς
[6]	ἐν τοῖς νοητοῖς εἶναι γνωρίσμασι,	μήτε	ἐν τοῖς αἰσθητοῖς ἐκείνην, ἀλλ´
[17]	πείρᾳ σώζων τὸν ἄνθρωπον, ἐξὸν	μήτε	ἐν τούτοις γενέσθαι καὶ ἡμᾶς
[0]	τοῦ χείρονος οὐκ ἄπεστι προσηγορία·	μήτε	κατὰ τὸ ἀρχαῖον καὶ πρόσφατον·
[0]	ὑπονοεῖν τὴν διάκρισιν. εἰ γὰρ	μήτε	παρὰ τὸ πλέον καὶ ἔλαττον
[26]	ἑκάστῳ νέμειν, σοφοῦ δὲ τὸ	μήτε	παρατρέπειν τὸ δίκαιον, μήτε τὸν
[5]	μήτε ἀναπόλαυστον εἶναι τὴν ἀγαθότητα,	μήτε	τὰ ἄλλα πάντα, ὅσα περὶ
[6]	ἄλληλα πολλῷ τῷ μέσῳ, ὡς	μήτε	τὴν αἰσθητὴν ἐν τοῖς νοητοῖς
[5]	γὰρ μήτε τὸ φῶς ἀθέατον,	μήτε	τὴν δόξαν ἀμάρτυρον, μήτε ἀναπόλαυστον
[0]	τῆς τελειότητος οὐ παραδέχεται λόγος,	μήτε	τὴν παρὰ τὸ χεῖρον καὶ
[3]	τὸν διαμερισμὸν οὐ προσίεται, ὡς	μήτε	τὸ τῆς μοναρχίας σχίζεσθαι κράτος
[5]	δημιουργήσας τὴν γένεσιν. ἔδει γὰρ	μήτε	τὸ φῶς ἀθέατον, μήτε τὴν
[19]	δυναστευόντων γενέσθαι. ~Ἀλλ´ ὅμως, ἐπειδὴ	μήτε	τοῖς ἑλληνίζουσι μήτε τοῖς τῶν
[19]	ὅμως, ἐπειδὴ μήτε τοῖς ἑλληνίζουσι	μήτε	τοῖς τῶν Ἰουδαικῶν προεστῶσι δογμάτων
[26]	τὸ μήτε παρατρέπειν τὸ δίκαιον,	μήτε	τὸν ἀγαθὸν τῆς φιλανθρωπίας σκοπὸν
[3]	κράτος εἰς θεότητας διαφόρους κατατεμνόμενον,	μήτε	τῷ Ἰουδαικῷ δόγματι συμβαίνειν τὸν
[32]	λόγον εἴτε δύναμιν εἴτε σοφίαν	εἴτε	ἄλλο τι τῶν ὑψηλῶν τε
[5]	σοφίαν, εἴτε δύναμιν, εἴτε θεόν,	εἴτε	ἄλλο τι τῶν ὑψηλῶν τε
[32]	τὸ λουτρόν ἐστιν οἰκονομία, ὃ	εἴτε	βάπτισμα εἴτε φώτισμα εἴτε παλιγγενεσίαν
[1]	διὰ τῶν αὐτῶν γνωρισμάτων εὑρισκομένῳ·	εἴτε	γὰρ ἀγαθότης, εἴτε δύναμις, εἴτε
[32]	τῷ εἶναι τὰ πάντα συνέχουσα.	εἴτε	δὴ θεότητα τὴν φύσιν ταύτην
[5]	δὲ εἴτε λόγον, εἴτε σοφίαν,	εἴτε	δύναμιν, εἴτε θεόν, εἴτε ἄλλο
[32]	ταύτην ὀνομάζεσθαι χρὴ εἴτε λόγον	εἴτε	δύναμιν εἴτε σοφίαν εἴτε ἄλλο
[1]	γνωρισμάτων εὑρισκομένῳ· εἴτε γὰρ ἀγαθότης,	εἴτε	δύναμις, εἴτε σοφία, εἴτε τὸ
[5]	λόγον, εἴτε σοφίαν, εἴτε δύναμιν,	εἴτε	θεόν, εἴτε ἄλλο τι τῶν
[0]	ἐξ ἐλλιποῦς καὶ τελείου. ἀλλ´	εἴτε	κατὰ τὴν δύναμιν, εἴτε κατὰ
[0]	ἀλλ´ εἴτε κατὰ τὴν δύναμιν,	εἴτε	κατὰ τὴν τοῦ ἀγαθοῦ ἐπίνοιαν,
[0]	κατὰ τὴν τοῦ ἀγαθοῦ ἐπίνοιαν,	εἴτε	κατὰ τὸ σοφόν τε καὶ
[32]	τὴν φύσιν ταύτην ὀνομάζεσθαι χρὴ	εἴτε	λόγον εἴτε δύναμιν εἴτε σοφίαν
[5]	γενέσθαι πάροδον ἔσχε. τοῦτον δὲ	εἴτε	λόγον, εἴτε σοφίαν, εἴτε δύναμιν,
[32]	ὃ εἴτε βάπτισμα εἴτε φώτισμα	εἴτε	παλιγγενεσίαν βούλοιτό τις ὀνομάζειν, οὐδὲν
[1]	εἴτε γὰρ ἀγαθότης, εἴτε δύναμις,	εἴτε	σοφία, εἴτε τὸ ἀιδίως εἶναι,
[32]	χρὴ εἴτε λόγον εἴτε δύναμιν	εἴτε	σοφίαν εἴτε ἄλλο τι τῶν
[5]	ἔσχε. τοῦτον δὲ εἴτε λόγον,	εἴτε	σοφίαν, εἴτε δύναμιν, εἴτε θεόν,
[1]	εἴτε τὸ ἐν παντὶ τέλειον,	εἴτε	τι τοιοῦτον ὅλως σημεῖόν τις
[1]	ἀγαθότης, εἴτε δύναμις, εἴτε σοφία,	εἴτε	τὸ ἀιδίως εἶναι, εἴτε τὸ
[1]	καὶ θανάτου καὶ φθορᾶς ἀνεπίδεκτον,	εἴτε	τὸ ἐν παντὶ τέλειον, εἴτε
[1]	σοφία, εἴτε τὸ ἀιδίως εἶναι,	εἴτε	τὸ κακίας καὶ θανάτου καὶ
[32]	ἐστιν οἰκονομία, ὃ εἴτε βάπτισμα	εἴτε	φώτισμα εἴτε παλιγγενεσίαν βούλοιτό τις
[32]	μετὰ τὴν ἀνάστασιν τοῖς μαθηταῖς,	ὅτε	βούλοιτο παρεῖναί τε αὐτοῖς μὴ
[18]	τόπων μηδέ, εἰ γέγονε ταῦτά	ποτε,	μνημονεύεσθαι, ἀντεγερθῆναι δὲ κατὰ πᾶσαν
[5]	οὐχ ἱκανός ἐστιν ἔλεγχος τοῦ	μηδέποτε	τὸν ἄνθρωπον ἐν ἀγαθοῖς γεγενῆσθαι·
[30]	ἐν αἰτίᾳ ποιοῦνται. καὶ τί	δήποτε,	φασίν, οὐκ ἐπὶ πάντας ἦλθεν
[39]	ἐν τῷ καιρῷ τῆς γεννήσεως,	μήποτε	λάθῃ τῇ ἐλλιπεῖ φύσει καὶ
[25]	ἐν τῷ εἶναι τὴν φύσιν·	τότε	δὲ κατεμίχθη πρὸς τὸ ἡμέτερον,
[18]	μυστικῶς ἐπαίειν ἐπισταμένοις διῄρηται, μέχρι	τότε	κατὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς νομισθεῖσαν
[25]	ἡμῖν εἶναι καὶ νῦν καὶ	τότε	κατὰ τὸ ἴσον διωμολόγηται. νῦν
[5]	τὸ κακὸν ἔνδοθεν, τῇ προαιρέσει	τότε	συνιστάμενον, ὅταν τις ἀπὸ τοῦ
[23]	οὐδέν, οἷα καθεώρα περὶ τὸν	τότε	φαινόμενον, κυοφορίαν ἀσυνδύαστον, καὶ γέννησιν
[8]	ἀπὸ τροπῆς τοῦ εἶναι ἀρξάμενα,	πάντοτε	δι´ ἀλλοιώσεως πρόεισιν, εἰ μὲν
[28]	εἶναι τρόπον τινὰ καὶ ἀνήνυτον,	πάντοτε	πρὸς τὸ λεῖπον διὰ τῶν
[2]	ὑπόστασιν οὖσαν, προαιρετικήν, αὐτοκίνητον, ἐνεργόν,	πάντοτε	τὸ ἀγαθὸν αἱρουμένην καὶ πρὸς
[5]	φύσει τὸ αὐτοκρατὲς καὶ ἀδέσποτον,	ὥστε	ἆθλον ἀρετῆς εἶναι τὴν τῶν
[34]	μαρτυρία διὰ τῶν θαυμάτων ἐστίν.	ὥστε	διὰ πάντων τὸ παρεῖναι τὸ
[39]	μητρῷον κόλπον τοῖς λογισμοῖς κατεσύρετο.	ὥστε	εἰ μὴ πρὸς τὴν ἄκτιστον
[27]	τοῦ παντὸς ἐπιστατοῦσαν δύναμιν ὑποβέβηκεν,	ὥστε,	εἰ τὴν ἐπίγειον φύσιν ἀναξίαν
[17]	δὲ ἀναμένει τοὺς ἐπερχομένους αἰῶνας,	ὥστε	ἐν αὐτοῖς ἀποκαλυφθῆναι τὰ νῦν
[35]	ἐκ τῆς φύσεως ἡμῶν ἠφανίζετο,	ὥστε,	καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος, ἐφάπαξ
[18]	εἰς τὸ μὴ ὂν μετεχώρησεν,	ὥστε	παύσασθαι μὲν τὰς τῶν χρηστηρίων
[35]	τῆς θείας προνοίας ὁ θάνατος,	ὥστε	τῆς κακίας ἐν τῇ διαλύσει
[3]	ἔχουσαν τῇ βουλήσει τὴν δύναμιν.	~Ὥστε	τὸν ἀκριβῶς τὰ βάθη τοῦ
[39]	τὸ γινόμενον τὴν δύναμιν ἔχει,	ὥστε	τὸν μὲν ἄκτιστον ὁμολογοῦντα τὴν
[37]	ἄνωθεν ἑτέρου πρὸς τὸ κενούμενον,	ὥστε	τὸν ὁρῶντα τὴν ὀγκώδη τοῦ
[30]	τὸ ἀγαθὸν προσήκει τῷ θεῷ,	οὔτε	ἀδύνατον. εἰ οὖν ἀγαθόν τι
[15]	διανοητικόν, οὔτε τὸ ἐπιστήμης δεκτικόν,	οὔτε	ἄλλο τι τοιοῦτον, ὃ τῆς
[22]	ἑαυτῶν καταστάντες, καὶ οὔτε αὐτοῖς	οὔτε	ἄλλῳ τινὶ ὑπὲρ ἐκείνων ἔξεστι
[27]	οὔτε κάτω βλέπει διὰ συγκρίσεως,	οὔτε	ἄνω· πάντα γὰρ κατὰ τὸ
[30]	ὁμότιμος ἐπὶ πάντας ἡ κλῆσις,	οὔτε	ἀξίας, οὔτε ἡλικίας, οὔτε τὰς
[4]	οὔτε γὰρ ῥῆμα ὁ λόγος,	οὔτε	ἆσθμα τὸ πνεῦμα. ἦ γὰρ
[22]	αὐτοὶ πρατῆρες ἑαυτῶν καταστάντες, καὶ	οὔτε	αὐτοῖς οὔτε ἄλλῳ τινὶ ὑπὲρ
[30]	ὧν οὐθέτερον καθαρεύει τῆς μέμψεως.	οὔτε	γὰρ ἀβούλητον εἶναι τὸ ἀγαθὸν
[4]	ποίῳ λόγῳ καὶ ποίῳ πνεύματι;	οὔτε	γὰρ ῥῆμα ὁ λόγος, οὔτε
[8]	τῇ τῶν ἐλπιζομένων ἀγαθῶν φύσει.	οὔτε	γὰρ ταῦτα, οὔτε ἐκεῖνα τῇ
[13]	ὁ θάνατος εἰς πάθος κατέληξεν·	οὔτε	γὰρ τῆς γεννήσεως ἡδονὴ καθηγήσατο,
[15]	τῇ κατασκευῇ τοῦ ἀνθρώπου θεωρουμένης;	οὔτε	γὰρ τὸ λογικόν, οὔτε τὸ
[15]	κατὰ κακίαν πάθος, ἐν ᾧ	οὔτε	γέγονεν θεός, οὔτε γενέσθαι φύσιν
[15]	ἐν ᾧ οὔτε γέγονεν θεός,	οὔτε	γενέσθαι φύσιν ἔχει, τί ἐπαισχύνονται
[1]	νοῦ φαμὲν εἶναι τὸν λόγον,	οὔτε	δι´ ὅλου τὸν αὐτὸν ὄντα
[2]	ᾠήθημεν, οὐδὲ ἐκ μαθήσεως ἐγγινόμενον,	οὔτε	διὰ φωνῆς προφαινόμενον, οὔτε μετὰ
[8]	ἀγαθῶν φύσει. οὔτε γὰρ ταῦτα,	οὔτε	ἐκεῖνα τῇ δυνάμει τῶν λόγων
[40]	ὀφθαλμὸς εἶδεν, οὔτε οὖς ἤκουσεν,	οὔτε	ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου ἀνέβη; οὔτε
[13]	ἄνθρωπος πάθει συναπαρτίζεται. ἐκεῖ δὲ	οὔτε	ἡ γέννησις ἀπὸ πάθους ἤρξατο,
[23]	οὔτε οὐρανὸς ἐπέρρει τὸ μάννα,	οὔτε	ἡ γῆ κατὰ τὴν ἰδίαν
[20]	ἢ ἀδύνατον ἀγαθὸν οὐκ ἔστιν·	οὔτε	ἡ δύναμις τοῦ δικαίου τε
[30]	πάντας ἡ κλῆσις, οὔτε ἀξίας,	οὔτε	ἡλικίας, οὔτε τὰς κατὰ τὰ
[24]	σκότος διαμένειν ἐν φωτὸς παρουσίᾳ,	οὔτε	θάνατον εἶναι ζωῆς ἐνεργούσης. οὐκοῦν
[27]	λόγος ἐπὶ τῆς ὑψηλῆς ἀξίας	οὔτε	κάτω βλέπει διὰ συγκρίσεως, οὔτε
[2]	ἐγγινόμενον, οὔτε διὰ φωνῆς προφαινόμενον,	οὔτε	μετὰ τὸ προενεχθῆναι διαλυόμενον, οὐδὲ
[40]	οὔτε ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου ἀνέβη;	οὔτε	μὴν ἡ ἀλγεινὴ τῶν πεπλημμεληκότων
[13]	ἡ γέννησις ἀπὸ πάθους ἤρξατο,	οὔτε	ὁ θάνατος εἰς πάθος κατέληξεν·
[27]	γῆ πορρωτέρω τῆς ἀξίας ἐστίν,	οὔτε	ὁ οὐρανὸς πλησιαίτερος, οὔτε τὰ
[27]	ἴσης πάντων τῶν ὄντων ὑπερανέστηκεν.	οὔτε	οὖν ἡ γῆ πορρωτέρω τῆς
[23]	ἐν πολλαῖς χιλιάσιν εὐωχουμένων, οἷς	οὔτε	οὐρανὸς ἐπέρρει τὸ μάννα, οὔτε
[40]	γὰρ ἃ οὔτε ὀφθαλμὸς εἶδεν,	οὔτε	οὖς ἤκουσεν, οὔτε ἐπὶ καρδίαν
[40]	λόγου ἐλθεῖν. πῶς γὰρ ἃ	οὔτε	ὀφθαλμὸς εἶδεν, οὔτε οὖς ἤκουσεν,
[1]	τὸν αὐτὸν ὄντα τῷ νῷ,	οὔτε	παντάπασιν ἕτερον· τῷ μὲν γὰρ
[2]	τοῦ θεοῦ, ᾧ παρομαρτεῖ, δυναμένην·	οὔτε	πρὸς τὸ ἀνύπαρκτον ἀναχεομένην, ἀλλὰ
[24]	νοούμενον· οὐ γὰρ ἔχει φύσιν	οὔτε	σκότος διαμένειν ἐν φωτὸς παρουσίᾳ,
[40]	προσθεῖναι καὶ τὸ λειπόμενον, ὅτι	οὔτε	τὰ ἀγαθὰ τὰ ἐν ἐπαγγελίαις
[27]	ἐστίν, οὔτε ὁ οὐρανὸς πλησιαίτερος,	οὔτε	τὰ ἐν ἑκατέρῳ τῶν στοιχείων
[30]	κλῆσις, οὔτε ἀξίας, οὔτε ἡλικίας,	οὔτε	τὰς κατὰ τὰ ἔθνη διαφορὰς
[18]	συνηθείᾳ μᾶλλον ἢ διανοίᾳ δουλεύοντες,	οὔτε	τὴν ἐπιφανεῖσαν ἐδέξαντο χάριν, καὶ
[20]	ἄλλων ἀρετὴ κατὰ μόνας ἐστίν·	οὔτε	τὸ ἀγαθὸν ἀληθῶς ἐστὶν ἀγαθόν,
[40]	οὐ προσίεται, οὔτε τὸ λογικὸν	οὔτε	τὸ διανοητικὸν οὔτε τὸ ἐπιστήμης
[15]	θεωρουμένης; οὔτε γὰρ τὸ λογικόν,	οὔτε	τὸ διανοητικόν, οὔτε τὸ ἐπιστήμης
[40]	τὸ λογικὸν οὔτε τὸ διανοητικὸν	οὔτε	τὸ ἐπιστήμης δεκτικὸν οὐδὲ ἄλλο
[15]	τὸ λογικόν, οὔτε τὸ διανοητικόν,	οὔτε	τὸ ἐπιστήμης δεκτικόν, οὔτε ἄλλο
[40]	ἐκ τοῦ βαπτίσματος οὐ προσίεται,	οὔτε	τὸ λογικὸν οὔτε τὸ διανοητικὸν
[13]	γὰρ τῆς γεννήσεως ἡδονὴ καθηγήσατο,	οὔτε	τὸν θάνατον φθορὰ διεδέξατο. ἀπιστεῖς
[2]	ἑαυτῆς ἐν ἰδιαζούσῃ ὑποστάσει θεωρουμένην,	οὔτε	χωρισθῆναι τοῦ θεοῦ, ἐν ᾧ
[15]	γεγενῆσθαι τὸ θεῖον ὁ ἡμέτερος	ἐπρέσβευε	λόγος, καιρὸν εἶχεν ὁ ἀντιλέγων
[6]	γνώμην οὐχ οἷός τε ἦν·	ὑπερίσχυε	γὰρ ἡ τῆς εὐλογίας τοῦ
[5]	ὅσα τὸν ἔνυδρον καὶ ἐναέριον	ἔλαχε	βίον, καταλλήλως ἕκαστον τῷ τῆς
[13]	ἐν διαφθορᾷ γίνεται. εἰ ταῦτα	περιεῖχε	τὸ κήρυγμα, οὐκ ἂν θεὸν
[8]	πάλιν, ἀφ´ ὧν τὴν σύστασιν	ἔσχε,	διάχυσις. τὸ δὲ ἐν τούτοις
[6]	συνέργειαν τῆς τοῦ κρείττονος μετουσίας	ἔσχε	παρὰ τοῦ κτίσαντος, ταύτην εἰς
[16]	ὑπόστασις παρ´ αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν	ἔσχε,	ποῦ τῆς θεῷ πρεπούσης ἐννοίας
[5]	τὴν εἰς τὸ γενέσθαι πάροδον	ἔσχε.	τοῦτον δὲ εἴτε λόγον, εἴτε
[29]	ἰατρείαν προσάγουσιν. ἐπειδὴ τοίνυν ἅπαξ	ἐνέσκηψε	τῇ φύσει τῆς ἀνθρωπότητος ἡ
[16]	καὶ τῆς ψυχῆς κινηθείσης, πάλιν	συνῆψε	τὰ διακριθέντα, καθάπερ τινὶ κόλλῃ,
[29]	θεραπείαν· οὔπω γὰρ τῶν ἐπὶ	Νῶε	καταφθαρέντων ἡ κακία ἐξέλαμψεν, οὐδὲ