Alphabétiquement     [«   »]
Τιτυὸν 1
Τὸ 4
τό 4
τὸ 114
τοί 1
τοιάνδε 2
Τοιαῦτα 1
Fréquences     [«    »]
92 τὰ
95 τῶν
90 ὡς
114 τὸ
128 δὲ
547 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

LUCIEN, Comment faut-il écrire l'histoire?

τὸ


Para.
[2]   οὖν ἕν, φασίν, ἑνὶ παραβαλεῖν,  τὸ   Ἀβδηριτικὸν ἐκεῖνο πάθος καὶ νῦν
[21]   καὶ ἀποκεκαθάρθαι τὴν φωνὴν ἐς  τὸ   ἀκριβέστατον ἠξίωσεν οὗτος καὶ τὰ
[23]   εἶναι καὶ συνᾷδον τῇ κεφαλῇ  τὸ   ἄλλο σῶμα, ὡς μὴ χρυσοῦν
[10]   μὴ προσιζάνουσα καὶ τοῦ θεοῦ  τὸ   ἀνδρῶδες ἀσχημόνως καταθηλυνόμενον. ~Καὶ οἱ
[44]   καὶ σχήμασι κεκοσμήσθω ἀνεπαχθέσι καὶ  τὸ   ἀνεπιτήδευτον μάλιστα ἔχουσιν• ἐπεὶ τοῖς
[15]   τοιαῦτα, καί μοι ἐννόησαν ἡλίκον  τὸ   ἀξίωμα τῆς ἱστορίας καὶ ὡς
[11]   καὶ ἐς κόρον γελάσονται, (ὁρῶντες  τὸ   ἀσύμφυλον καὶ ἀνάρμοστον καὶ δυσκόλλητον
[11]   εἰ δὲ τοῦτο ἐναλλάξειας, ἀκαλλὲς  τὸ   αὐτὸ παρὰ τὴν χρῆσιν γίγνεται.
[62]   ἔνδοθεν μὲν κατὰ τῶν λίθων  τὸ   αὐτοῦ ὄνομα ἔγραψεν, ἐπιχρίσας δὲ
[5]   μᾶλλον τέχνης τινὸς ἐπὶ  τὸ   βαδίζειν βλέπειν ἐσθίειν,
[38]   τῇ ἐκκλησίαι δυνάμενος καὶ κατέχων  τὸ   βῆμα, ὡς μὴ εἰπεῖν ὅτι
[34]   φύσεως τοιούτους φησὶ τοῦτο ἡμῖν  τὸ   βιβλίον ἐπεὶ πολλοῦ (ἄν) μᾶλλον
[12]   μείζω τῆς ἀληθείας λαβὼν ἐκεῖνος  τὸ   βιβλίον πλέοντες δὲ ἐτύγχανον ἐν
[17]   καὶ φιλόσοφοι ἤδη συγγράφειν ἀξιοῦσι•  τὸ   γὰρ τοιοῦτον, εἴπερ ἄρα, ἡμῖν
[46]   συνάπτοντα• τὸ μὲν γὰρ ἐπαίτιον,  τὸ   δὲ ἀηδὲς τοῖς ἀκούουσι. ~(Τὰ
[19]   σαφέστατον καὶ ἰσχυρότατον, ὡς ᾤετο•  τὸ   δὲ ἐς ἐχθρῶν κεφαλὰς
[24]   τῆς ἄλλης διατάξεως ἁμαρτήματά ἐστι,  τὸ   δὲ καὶ περὶ τοὺς τόπους
[5]   τις ἑρμηνεῦσαι τὸ ἐπελθὸν δύνηται•  τὸ   δὲ οἶσθά που καὶ αὐτός,
[55]   καὶ τὸ πρῶτον ἐξεργασάμενος ἐπάξει  τὸ   δεύτερον ἐχόμενον αὐτοῦ καὶ ἁλύσεως
[7]   καὶ διατετείχισται ἱστορία πρὸς  τὸ   ἐγκώμιον, ἀλλά τι μέγα τεῖχος
[9]   καὶ διὰ τοῦτο εἰσποιοῦσι καὶ  τὸ   ἐγκώμιον ἐς αὐτὴν ὡς τερπνὸν
[8]   ἑτέρας κομμώματα, τὸν μῦθον καὶ  τὸ   ἐγκώμιον καὶ τὰς ἐν τούτοις
[21]   τὰ Ρωμαίων καὶ μετεγγράψαι ἐς  τὸ   Ἑλληνικὸν, ὡς Κρόνιον μὲν Σατουρνῖνον
[2]   πρὸς τοὺς βαρβάρους καὶ  τὸ   ἐν Ἀρμενίᾳ τραῦμα καὶ αἱ
[38]   λεπτῷ τὸν Θουκυδίδην ἀνατρέψαι μὲν  τὸ   ἐν ταῖς Ἐπιπολαῖς παρατείχισμα, (καταδῦσαι
[17]   πώγωνι πολιῷ καὶ βαθεῖ πρέπον,  τὸ   ἐν τῷ προοιμίῳ εἰπεῖν, ὡς
[5]   ἱστορίαν συγγράψαι, ἤν τις ἑρμηνεῦσαι  τὸ   ἐπελθὸν δύνηται• τὸ δὲ οἶσθά
[29]   φάλαγγα, ἐπὶ κέρως δὲ λέγειν  τὸ   ἐπὶ μετώπου ἄγειν. ~(Εἷς δέ
[35]   τέχνης. Ὥστε ἀπέστω καὶ ἡμῶν  τὸ   ἐπιφθονον τοῦτο τῆς ὑποσχέσεως, εἰ
[62]   τὰ ἕρματα• οἰκοδομήσας οὖν αὐτὸ  τὸ   ἔργον ἔνδοθεν μὲν κατὰ τῶν
[51]   καὶ τὸν οἰκεῖον ἔπαινον ἀπείληφε  τὸ   ἔργον τῷ τῆς ἱστορίας Φειδίᾳ.
[32]   τῶν ἀμέσων θατέρου ἄρσις  τὸ   ἕτερον πάντως ἀντεισάγει. ~Καὶ δὴ
[27]   δὲ τό τε εὐθυεργὲς καὶ  τὸ   εὔξεστον θαυμάζοι καὶ τῆς κρηπῖδος
[27]   εὔξεστον θαυμάζοι καὶ τῆς κρηπῖδος  τὸ   εὔρυθμον, (καὶ ταῦτα πάνυ μετὰ
[63]   ἐλπίδα ἤπερ σὺν κολακείαι πρὸς  τὸ   ἡδὺ τοῖς νῦν ἐπαινουμένοις. Οὗτός
[10]   τῆς Ὀμφάλης τῷ σανδαλίῳ• καὶ  τὸ   θέαμα αἴσχιστον, ἀφεστῶσα ἐσθὴς
[9]   δ᾽ ἂν καὶ μόνον ἔχῃ  τὸ   ἴδιον ἐντελές, λέγω δὲ τὴν
[13]   πολλοί εἰσι τὸ τήμερον καὶ  τὸ   ἴδιον καὶ τὸ χρειῶδες,
[8]   Ἄρης μόνος ἕκαστος ἀναπληρῶσει  τὸ   κάλλος αὐτοῦ, ἱστορία δὲ
[48]   εἶτα ἐπιθεὶς τὴν τάξιν ἐπαγέτω  τὸ   κάλλος καὶ χρωννύτω τῇ λέξει
[51]   ἀθόλῳ καὶ στιλπνῷ καὶ ἀκριβεῖ  τὸ   κέντρον, καὶ ὁποίας ἂν δέξηται
[39]   μισῇ τινας, πολὺ ἀναγκαιότερον ἡγήσεται  τὸ   κοινὸν καὶ τὴν ἀλήθειαν περὶ
[10]   ὅτι οὐδὲ τερπνὸν ἐν αὐτῇ  τὸ   κομιδῇ μυθῶδες (καὶ τὸ τῶν
[23]   σῶμα, ὡς μὴ χρυσοῦν μὲν  τὸ   κράνος εἴη, θώραξ δὲ πάνυ
[24]   οὔτε Σύρῳ τινὶ ἐντυχὼν οὔτε  τὸ   λεγόμενον δὴ τοῦτο τῶν ἐπὶ
[13]   ἐρύθημά τε πλεῖον ἐπανθίσῃ καὶ  τὸ   λευκὸν ἐγκαταμίξῃ πολὺ τῷ φαρμάκω.
[55]   διήγησιν μετάβασις• ἅπαν γὰρ ἀτεχνῶς  τὸ   λοιπὸν σῶμα τῆς ἱστορίας διήγησις
[46]   ὀλίγον, ὡς οἱ πολλοί, συνάπτοντα•  τὸ   μὲν γὰρ ἐπαίτιον, τὸ δὲ
[27]   τοῦ Διὸς τοῦ ἐν Ὀλυμπίᾳ  τὸ   μὲν ὅλον κάλλος τοσοῦτον καὶ
[17]   δεῖ καὶ σοφοῦ ἀνδρὸς μνησθῆναι,  τὸ   μὲν ὄνομα ἐν ἀφανεῖ κείσθω,
[21]   τὸν θάνατον• οὐκ εἰδὼς (ὅτι  τὸ   μὲν πάθος ἐκεῖνο πᾶν τριῶν
[28]   ἄν τις εἴποι τοὺς τοιούτους  τὸ   μὲν ῥόδον αὐτὸ μὴ βλέπειν,
[28]   ἐν τῇ γῇ στρατευομένου. Μῦθοι  τὸ   μετὰ τοῦτο μακροὶ καὶ διηγήσεις,
[9]   καὶ μέτρον ἐπακτέον τῷ πράγματι,  τὸ   μὴ ἐπαχθὲς τοῖς ὕστερον ἀναγνωσομένοις
[42]   τὸ παρὸν ἀγώνισμα, καὶ μὴ  τὸ   μυθῶδες ἀσπάζεσθαι, ἀλλὰ τὴν ἀλήθειαν
[40]   εὔνοιαν. Ὁμήρῳ γοῦν, καίτοι πρὸς  τὸ   μυθῶδες τὰ πλεῖστα συγγεγραφότι ὑπὲρ
[26]   τινα τὴν κορωνίδα σπασάμενος γὰρ  τὸ   ξίφος, (εὐγενῶς πάνυ καὶ ὡς
[10]   τὸν λέοντα αὐτοῦ περιβεβλημένην καὶ  τὸ   ξύλον ἐν τῇ χειρὶ ἔχουσαν,
[15]   τοῦτο ἐπιεικῶς πολὺ νῦν ἐστι,  τὸ   οἴεσθαι τοῦτ᾽ εἶναι τοῖς Θουκυδίδου
[32]   φεύγῃ, πολὺ μέρος ἤδη ἐς  τὸ   ὀρθῶς συγγράφειν οὗτος προείληφε, (μᾶλλον
[12]   εἰκόνα ποιήσειν αὐτοῦ καὶ μετακοσμήσειν  τὸ   ὄρος εἰς ὁμοιότητα τοῦ βασιλέως,
[40]   συνεσομένους τοῖς συγγράμμασιν. ~Εἰ δὲ  τὸ   παραυτίκα τις θεραπεύοι, τῆς τῶν
[42]   ἐς ἀεὶ συγγράφειν ἤπερ ἐς  τὸ   παρὸν ἀγώνισμα, καὶ μὴ τὸ
[13]   μισεῖσθαι καλῶς εἶχεν, ἐς μὲν  τὸ   παρὸν κόλακας προδήλους καὶ ἀτέχνους
[61]   τοῦτο ἐρῶ καὶ μὴ πρὸς  τὸ   παρὸν μόνον ὁρῶν γράφε, ὡς
[22]   ἐγίγνοντο, καὶ τὰ τοιαῦτα• (ὥστε  τὸ   πρᾶγμα ἐοικὸς εἶναι τραγῳδῷ τὸν
[44]   σαφῶς δηλῶσαι καὶ φανότατα ἐμφανίσαι  τὸ   πρᾶγμα, (μήτε ἀπορρήτοις καὶ ἔξω
[5]   πήχει ὥσπερ καὶ νῦν μετρούντων  τὸ   πρᾶγμα• (ὁ ἰατρὸς δὲ οὐ
[5]   πολλοὶ δεῖν οἴονται σφίσιν ἐπὶ  τὸ   πρᾶγμα, οὐ μᾶλλον τέχνης
[52]   ἀρχήν, ὁπόταν μὴ πάνυ κατεπείγῃ  τὸ   πρᾶγμα προδιοικήσασθαι τι ἐν τῷ
[59]   τῶν πλείστων καὶ διατριβὴν ποιουμένῳ  τὸ   πρᾶγμα, ὡς κατηγορεῖν μᾶλλον
[55]   μεγάλα ξυνέβη γενέσθαι. ~Μετὰ δὲ  τὸ   προοίμιον, ἀνάλογον τοῖς πράγμασιν
[31]   ὑπόσχεσις ταῦτα μόνον, ἀλλὰ καὶ  τὸ   προοίμιον τῆς Ἰνδικῆς ἤδη συντέτακται,
[17]   ἐν ἅπαντι σχήματι συνηρώτητο αὐτῷ  τὸ   προοίμιον. Τὸ τῆς κολακείας ἐς
[16]   ἀριθμός, (καὶ νὴ Δία καὶ  τὸ   προοίμιον ὑπέρψυχρον ἐποίησεν οὕτως συναγαγών•
[55]   καὶ ἐντελῆ πάντα ποιήσει, καὶ  τὸ   πρῶτον ἐξεργασάμενος ἐπάξει τὸ δεύτερον
[55]   εἶναι ἀλλήλαις παρακειμένας, ἀλλ᾽ ἀεὶ  τὸ   πρῶτον τῷ δευτέρῳ μὴ γειτνιᾶν
[57]   λόγων ἀπειροκάλως παρεπιδείκνυσθαι δοκοίης καὶ  τὸ   σαυτοῦ δρᾶν παρεὶς τὴν ἱστορίαν,
[55]   μὴ προὔχειν μηδὲ κοιλαίνεσθαι• ἔπειτα  τὸ   σαφὲς ἐπανθείτω, τῇ τε λέξει,
[19]   πεδία καὶ ποταμοὺς ἑρμηνεύσας πρὸς  τὸ   σαφέστατον καὶ ἰσχυρότατον, ὡς ᾤετο•
[8]   τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ ὄμματα,  τὸ   στέρνον δὲ τῷ ἀδελφω αὐτοῦ
[28]   πιεῖν, ἀλλ᾽ ἄδειπνος ἐπανῆλθεν ἐπὶ  τὸ   στρατόπεδον. (Καίτοι πόσα ἄλλα μακρῷ
[23]   τὰ μετὰ ταῦτα πάντως ἀκούσεσθαι,  τὸ   σῶμα δὲ αὐτὸ τὸ τῆς
[57]   πράγματα ἐννόησαν• εἴσῃ γὰρ οὕτω  τὸ   τάχος καὶ ὡς φεύγοντας ὅμως
[22]   λέγοντας, ἐλέλιξε μὲν μηχανὴ,  τὸ   τεῖχος δὲ πεσὸν μεγάλως ἐδούπησε,
[22]   τρόπω μάλιστα προσαγάγοι πρὸς  τὸ   τεῖχος. Εἶτα μεταξὺ οὕτως εὐτελῆ
[31]   ἅμα ἔχων ἔσπευδεν ἤδη πρὸς  τὸ   τέλος τῆς γραφῆς, ἀλλὰ καὶ
[9]   ἐκ τοῦ ἀληθοῦς μόνου συνάγεται,  τὸ   τερπνὸν δὲ ἄμεινον μὲν εἰ
[13]   ἄλλα ὁμοίως ἐχρῆτο. ~Ποῦ τοίνυν  τὸ   τερπνὸν ἐν τούτοις, ἐκτὸς εἰ
[13]   ἀποφαίνοντας. Εἰ δέ τις πάντως  τὸ   τερπνὸν ἡγεῖται καταμεμῖχθαι δεῖν τῇ
[9]   ἐς δύο τὴν ἱστορίαν, εἰς  τὸ   τερπνὸν, καὶ χρήσιμον, καὶ διὰ
[9]   ἱστορία, εἰ μὲν ἄλλως  τὸ   τερπνὸν παρεμπορεύσαιτο, πολλοὺς ἂν τοὺς
[13]   τῶν συγγραφόντων οἱ πολλοί εἰσι  τὸ   τήμερον καὶ τὸ ἴδιον καὶ
[53]   οἱ ῥήτορες ἀπὸ τριῶν, ἀλλὰ  τὸ   τῆς εὐνοίας παρεὶς προσοχὴν καὶ
[23]   ἀκούσεσθαι, τὸ σῶμα δὲ αὐτὸ  τὸ   τῆς ἱστορίας μικρόν τι καὶ
[35]   ποῦ τὸ τῆς τέχνης καὶ  τὸ   τῆς συμβουλῆς χρήσιμον; οὐκ ἐς
[35]   Λεωτροφίδου Μίλωνα ἐξεργάσασθαι. ~(Ἀλλὰ ποῦ  τὸ   τῆς τέχνης καὶ τὸ τῆς
[3]   φιλότης, ὁρῶντα καὶ ἀκούοντα με  τὸ   τοῦ Σινωπέως ἐκεῖνο εἰσῆλθεν• ὁπότε
[51]   ὕλην. Τοιοῦτο δή τι καὶ  τὸ   τοῦ συγγραφέως ἔργον, εἰς καλὸν
[3]   αὐτῷ ἐς οὐδὲν ἐχρῆτο διαζωσάμενος  τὸ   τριβώνιον σπουδῇ μάλα καὶ αὐτὸς
[31]   τῆς Ἰνδικῆς ἤδη συντέτακται, καὶ  τὸ   τρίτον τάγμα καὶ οἱ Κελτοὶ
[33]   ὡς δείξῃς οὐκ ἀνατρέψαι μόνον  τὸ   των ἄλλων γεννάδας ὤν, ἀλλά
[10]   αὐτῇ τὸ κομιδῇ μυθῶδες (καὶ  τὸ   τῶν ἐπαίνων μάλιστα πρόσαντες παρ᾽
[7]   ἐν μέσῳ ἐστὶν αὐτῶν καὶ  τὸ   τῶν μουσικῶν δὴ τοῦτο, δὶς
[57]   ἔλεγε, (πόσοις ἂν οἴει ἔπεσι  τὸ   ὕδωρ ἄχρι πρὸς τὸ χεῖλος
[12]   Ὑδάσπῃ ἔρριψεν ἐπὶ κεφαλὴν ἐς  τὸ   ὕδωρ ἐπειπών, Καὶ σὲ δὲ
[38]   καὶ ὡς ἐδίψων καὶ οἷον  τὸ   ὕδωρ ἔπιναν καὶ ὡς ἐφονεύοντο
[43]   καὶ πολιτική, οἵα ἐπισημότατα δηλοῦν  τὸ   ὑποκείμενον. ~Ὡς γὰρ τῇ γνώμῃ
[57]   ἔπεσι τὸ ὕδωρ ἄχρι πρὸς  τὸ   χεῖλος τοῦ Ταντάλου ἤγαγεν; εἶτα
[13]   τήμερον καὶ τὸ ἴδιον καὶ  τὸ   χρειῶδες, τι ἂν ἐκ
[42]   ἀπολείπειν τοῖς ὕστερον. Καὶ ἐπάγει  τὸ   χρήσιμον καὶ τέλος ἄν
[9]   γὰρ ἔργον ἱστορίας καὶ τέλος,  τὸ   χρήσιμον, ὅπερ ἐκ τοῦ ἀληθοῦς
[33]   ἕτερον πάντως ἀντεισάγει. ~Καὶ δὴ  τὸ   χωρίον σοι, φαίη τις ἄν,
[12]   καὶ ἀναγνόντος αὐτῷ τοῦτο μάλιστα  τὸ   χωρίον τῆς γραφῆς (ᾤετο γὰρ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 15/07/2005