Para. |
[9] |
τέλος,
τὸ
χρήσιμον,
ὅπερ
ἐκ
|
τοῦ |
ἀληθοῦς
μόνου
συνάγεται,
τὸ
τερπνὸν |
[38] |
καὶ
Ἰταλίαν
μετὰ
τῶν
πρώτων
|
τοῦ |
Ἀλκιβιάδου
ἐλπίδων.
Ἀλλ᾽
οἶμαι,
τὰ |
[38] |
ἐκκεκομμένος
τὸν
ὀφθαλμὸν
ὑπὸ
Ἀστέρος
|
τοῦ |
Ἀμφιπολίτου
τοῦ
τοξότου
ἐν
Ὀλύνθῳ, |
[30] |
μακροτέραν
τοῦ
βιβλίου
ἐπέγραψεν,
Ἀντιοχιανοῦ
|
τοῦ |
Ἀπόλλωνος
ἱερονίκου»
δόλιχον
γάρ
που |
[10] |
τι
λάθοι
παραδραμόν,
ὀξύτερον
μὲν
|
τοῦ |
Ἄργου
ὁρῶντας
καὶ
πανταχόθεν
τοῦ |
[12] |
Ἀλέξανδρος,
ὅς
γε
οὐδὲ
τὴν
|
τοῦ |
ἀρχιτέκτονος
τόλμαν
ἠνέσχετο,
ὑποσχομένου
τὸν |
[15] |
χαριεστάτην
ἀρχῶν
ἁπασῶν
καὶ
θύμου
|
τοῦ |
Ἀττικοῦ
ἀποπνέουσαν.
Ὅρα
γάρ•
Κρεπέρῃος |
[19] |
Κελτικόν.
Ἡ
γοῦν
ἀσπὶς
ἡ
|
τοῦ |
αὐτοκράτορος
ὅλῳ
βιβλίῳ
μόγις
ἐξηρμηνεύθη |
[40] |
μυθῶδες
τὰ
πλεῖστα
συγγεγραφότι
ὑπὲρ
|
τοῦ |
Ἀχιλλέως,
ἤδη
καὶ
πιστεύειν
τινὲς |
[12] |
μετακοσμήσειν
τὸ
ὄρος
εἰς
ὁμοιότητα
|
τοῦ |
βασιλέως,
ἀλλὰ
κόλακα
εὐθὺς
ἐπιγνοὺς |
[30] |
μέντοι
ἐπιγραφὴν
ὀλίγου
δεῖν
μακροτέραν
|
τοῦ |
βιβλίου
ἐπέγραψεν,
Ἀντιοχιανοῦ
τοῦ
Ἀπόλλωνος |
[26] |
Χάριτας
πολλὰ
πάνυ
δακρῦσαι
ὑπὸ
|
τοῦ |
γέλωτος,
καὶ
μάλιστα
ὁπότε
ὁ |
[32] |
γὰρ
αὖ
καὶ
αὗται
παγγέλοιοι•
|
τοῦ |
δεῖνος
Παρθικῶν
νικῶν
τοσάδε•
καὶ |
[41] |
τοῦ
μὴ
θατέρῳ
ἀπονεῖμαι
πλεῖον
|
τοῦ |
δέοντος,
ξένος
ἐν
τοῖς
βιβλίοις |
[20] |
ἐοίκασιν
οἰκέτῃ
νεοπλούτῳ,
ἄρτι
κληρονομήσαντι
|
τοῦ |
δεσπότου,
ὃς
οὔτε
τὴν
ἐσθῆτα |
[59] |
καὶ
μὴ
ἄκαιροι,
ἐπεὶ
ἔξω
|
τοῦ |
δικαστηρίου
ἐκεῖνοί
εἰσι,
καὶ
τὴν |
[27] |
ἐμβραδύνοντες,
ὥσπερ
ἂν
εἴ
τις
|
τοῦ |
Διὸς
τοῦ
ἐν
Ὀλυμπίᾳ
τὸ |
[26] |
μὴ
τὸν
συγγραφέα
καὶ
διδάσκαλον
|
τοῦ |
δράματος
προαποσφάξας
ἀπέθανε.
~Πολλοὺς
δὲ |
[27] |
ἂν
εἴ
τις
τοῦ
Διὸς
|
τοῦ |
ἐν
Ὀλυμπίᾳ
τὸ
μὲν
ὅλον |
[25] |
ἀκοῦσαί
τινος
τῶν
ἐξ
αὐτοῦ
|
τοῦ |
ἔργου
διαφυγόντων•
(οὔτε
γὰρ
ξίφει |
[24] |
ἐν
τῇ
Μεσοποταμίᾳ
σταθμοὺς
δύο
|
τοῦ |
Εὐφράτου
ἀπέχουσα,
ἀπῴκισαν
δὲ
αὐτὴν |
[45] |
τὴν
ἑρμηνειαν
πεζῇ
συμπαραθεῖν,
ἐχομένην
|
τοῦ |
ἐφιππίου,
ὡς
μὴ
ἀπολείποιτο
τῆς |
[1] |
Ἀνδρομέδαν,
ὡς
πυρέξαι
τε
ἀπὸ
|
τοῦ |
θεάτρου
τοὺς
πολλοὺς
καὶ
ἀναστάντας |
[10] |
σώματος
καὶ
μὴ
προσιζάνουσα
καὶ
|
τοῦ |
θεοῦ
τὸ
ἀνδρῶδες
ἀσχημόνως
καταθηλυνόμενον. |
[19] |
Οὐολογέσου
ἀναξυρὶς
ἢ
ὁ
χαλινὸς
|
τοῦ |
ἵππου,
Ἡράκλεις,
ὅσαι
μυριάδες
ἐπῶν |
[7] |
ἀμελήσαντες
γὰρ
οἱ
πολλοὶ
αὐτῶν
|
τοῦ |
ἱστορεῖν
τὰ
γεγενημένα
τοῖς
ἐπαίνοις |
[42] |
μάλιστα
θαυμαζόμενον
τὸν
Ἡρόδοτον,
ἄχρι
|
τοῦ |
καὶ
Μούσας
κληθῆναι
αὐτοῦ
τὰ |
[9] |
τὴν
τῆς
ἀληθείας
δήλωσιν,
ὀλίγον
|
τοῦ |
κάλλους
φροντιεῖ.
~Ἔτι
κἀκεῖνο
εἰπεῖν |
[21] |
οὐ
μικρὸν
ὄν•
ὑπὸ
γὰρ
|
τοῦ |
κομιδῇ
Ἀττικὸς
εἶναι
καὶ
ἀποκεκαθάρθαι |
[29] |
καὶ
ἐτρώθη
περὶ
Σοῦραν,
ἀπὸ
|
τοῦ |
Κρανείου
δῆλον
ὅτι
βαδίζων
ἐπὶ |
[3] |
ἐτύγχανεν
οἰκῶν,
ἄνω
καὶ
κάτω
|
τοῦ |
Κρανείου•
καί
τινος
τῶν
συνήθων |
[26] |
ῥήτωρ
ὁ
Ἀφράνιος
ἐπὶ
τέλει
|
τοῦ |
λόγου
δακρύων
ἅμα
σὺν
οἰμωγῇ |
[57] |
αὐτὸς
ὀλίγα
τῷ
τοιούτῳ
εἴδει
|
τοῦ |
λόγου
χρησάμενος
σκέψαι
ὅπως
εὐθὺς |
[13] |
ἐστιν
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
κάλλεσι
|
τοῦ |
λόγου,
ὧν
ἀμελήσαντες
οἱ
πολλοὶ |
[7] |
ἐπαίροντες,
τοὺς
πολεμίους
δὲ
πέρα
|
τοῦ |
μετρίου
καταρρίπτοντες,
ἀγνοοῦντες
ὡς
οὐ |
[10] |
δὲ
ἀμελήσας
ἐκείνων
ἡδύνῃς
πέρα
|
τοῦ |
μετρίου
τὴν
ἱστορίαν
μύθοις
καὶ |
[41] |
ἴσος
δικαστής,
εὔνους
ἅπασιν
ἄχρι
|
τοῦ |
μὴ
θατέρῳ
ἀπονεῖμαι
πλεῖον
τοῦ |
[9] |
αὐτῷ,
καὶ
ἐρώμενος,
ὥς
φασι,
|
τοῦ |
Νικοστράτου
ὤν.
Καὶ
τοίνυν
ἡ |
[49] |
~Καὶ
ὅλως
ἐοικέτω
τότε
τῷ
|
τοῦ |
Ὁμήρου
Διὶ
ἄρτι
μὲν
τὴν |
[14] |
προστιθεὶς
ὡς
ἄμεινον
ποιοῖ
τοῦτο
|
τοῦ |
Ὁμήρου
μηδὲν
μνησθέντος
τῆς
πατρίδος. |
[19] |
ἐξηρμηνεύθη
αὐτῶ,
καὶ
Γοργὼν
ἐπὶ
|
τοῦ |
ὀμφαλοῦ
καὶ
οἱ
ὀφθαλμοὶ
αὐτῆς |
[34] |
ἐπεὶ
πολλοῦ
(ἄν)
μᾶλλον
δὲ
|
τοῦ |
παντὸς
ἦν
ἄξιον,
εἰ
μεταπλάσαι |
[11] |
ἐπαινουμένων
θηρώμενοι
καὶ
ἐνδιατρίβοντες
ἄχρι
|
τοῦ |
πᾶσι
προφανῆ
τὴν
κολακείαν
ἐξεργάσασθαι• |
[15] |
χρησάμενος
ὅλον
ἄρδην
πλὴν
μόνου
|
τοῦ |
Πελασγικοῦ
καὶ
τῶν
τειχῶν
τῶν |
[1] |
Ἀνδρομέδας
τῇ
μνήμῃ
αὐτῶν
καὶ
|
τοῦ |
Περσέως
ἔτι
σὺν
τῇ
Μεδούσῃ |
[1] |
Εὐριπίδου
Ἀνδρομέδαν
ἐμονῴδουν
καὶ
τὴν
|
τοῦ |
Περσέως
ῥῆσιν
ἐν
μέρει
διεξῄεσαν, |
[4] |
ἐπιγραφῆς,
ἄκρῳ
γε
τῷ
δακτύλῳ
|
τοῦ |
πηλοῦ
προσαψάμενος.
~Καίτοι
οὐδὲ
παραινέσεως |
[47] |
καὶ
στοχαστικός
τις
καὶ
συνθετικὸς
|
τοῦ |
πιθανωτέρου
ἔστω.
~Καὶ
ἐπειδὰν
ἀθροίσῃ |
[20] |
θανάτους
ἀλλοκότους,
ὡς
εἰς
δάκτυλον
|
τοῦ |
ποδὸς
τὸν
μέγαν
τρωθείς
τις |
[14] |
ἱστορίας
οὕτως,
αἴτια
ἅμα
τῆς
|
τοῦ |
πολέμου
ἀρχῆς
διεξιών•
Ὁ
γὰρ |
[4] |
μοι
καὶ
πῶς
ἀσφαλῶς
μεθέξω
|
τοῦ |
πολέμου,
αὐτὸς
ἔξω
βέλους
ἑστώς, |
[26] |
ἐπιτάφιόν
τινα
εἶπε
τοῖς
πρώτοις
|
τοῦ |
πολέμου
ἐκείνου
νεκροῖς,
καὶ
αὐτὸς |
[11] |
ἀσύμφυλον
καὶ
ἀνάρμοστον
καὶ
δυσκόλλητον
|
τοῦ |
πράγματος,
ἑκάστου
γὰρ
δὴ
ἴδιόν |
[23] |
γὰρ
ἂν
ἀφθόνους
τοιούτους
συγγραφέας,
|
τοῦ |
Ῥοδίου
κολοσσοῦ
τὴν
κεφαλὴν
ναννώδει |
[35] |
κατεσκληκώς,
ἀλλὰ
μὴ
Ἀντίοχος
ὁ
|
τοῦ |
Σελεύκου
(Στρατονίκης
ἐκείνης)
ἀποφαίνειν
Ὀλυμπιονίκην |
[25] |
Δία
κἀκεῖνο
κομιδῇ
πιθανὸν
περὶ
|
τοῦ |
Σευηριανοῦ
ὁ
αὐτὸς
οὗτος
εἶπεν |
[3] |
ὁρῶντα
καὶ
ἀκούοντα
με
τὸ
|
τοῦ |
Σινωπέως
ἐκεῖνο
εἰσῆλθεν•
ὁπότε
γὰρ |
[20] |
καὶ
ὡς
ἐμβοήσαντος
μόνον
Πρίσκου
|
τοῦ |
στρατηγοῦ
ἑπτὰ
καὶ
εἴκοσι
τῶν |
[14] |
ἤρξατο
παρακαλῶν
τὰς
θεὰς
συνεφάψασθαι
|
τοῦ |
συγγράμματος,
ὁρᾷς
ὡς
ἐμμελὴς
ἡ |
[51] |
Τοιοῦτο
δή
τι
καὶ
τὸ
|
τοῦ |
συγγραφέως
ἔργον,
εἰς
καλὸν
διαθέσθαι |
[44] |
ὑποκείμενον.
~Ὡς
γὰρ
τῇ
γνώμῃ
|
τοῦ |
συγγραφέως
σκοποὺς
ὑπεθέμεθα
παρρησίαν
καὶ |
[61] |
ἐπαινέσονταί
σε
καὶ
τιμήσουσιν,
ἀλλὰ
|
τοῦ |
σύμπαντος
αἰῶνος
ἐστοχασμένος
πρὸς
τοὺς |
[10] |
τοῦ
Ἄργου
ὁρῶντας
καὶ
πανταχόθεν
|
τοῦ |
σώματος,
ἀργυραμοιβικῶς
δὲ
τῶν
λεγομένων |
[10] |
θέαμα
αἴσχιστον,
ἀφεστῶσα
ἡ
ἐσθὴς
|
τοῦ |
σώματος
καὶ
μὴ
προσιζάνουσα
καὶ |
[57] |
ὕδωρ
ἄχρι
πρὸς
τὸ
χεῖλος
|
τοῦ |
Ταντάλου
ἤγαγεν;
εἶτα
πόσοις
ἂν |
[3] |
λίθους
παραφέρων,
ὁ
δὲ
ὑποικοδομῶν
|
τοῦ |
τείχους,
ὁ
δὲ
ἔπαλξιν
ὑποστηρίζων, |
[24] |
ἐν
χρῷ
παραμειβομένων
καὶ
μονονουχὶ
|
τοῦ |
τείχους
ψαυόντων.
Τὸ
δὲ
καὶ |
[7] |
καὶ
εἰ
ψευσαμένῳ
ὑπάρχει
τυχεῖν
|
τοῦ |
τέλους,
ὀλίγον
ἂν
φροντίσειεν•
ἡ |
[6] |
Ἀνδρομέδαν
τραγῳδῶσι.
~Διττοῦ
δὲ
ὄντος
|
τοῦ |
τῆς
συμβουλῆς
ἔργου,
τὰ
μὲν |
[1] |
αὐτούς.
Αἰτίαν
δέ
μοι
δοκεῖ
|
τοῦ |
τοιούτου
παρασχεῖν
Ἀρχέλαος
ὁ
τραγῳδός, |
[38] |
ὀφθαλμὸν
ὑπὸ
Ἀστέρος
τοῦ
Ἀμφιπολίτου
|
τοῦ |
τοξότου
ἐν
Ὀλύνθῳ,
ἀλλὰ
τοιοῦτος |
[62] |
τιτάνῳ
καὶ
ἐπικαλύψας
ἐπέγραψε
τοὔνομα
|
τοῦ |
τότε
βασιλεύοντος,
(εἰδώς,
ὅπερ
καὶ |
[27] |
μηδὲ
τοῖς
οὐκ
εἰδόσιν
ἐξηγοῖτο,
|
τοῦ |
ὑποποδίου
δὲ
τό
τε
εὐθυεργὲς |
[17] |
γὰρ
εὐθὺς
ἐν
τῇ
πρώτῃ
|
τοῦ |
φροιμίου
περιόδῳ
συνηρώτησε
τοὺς
ἀναγινώσκοντας |
[14] |
τῆς
πατρίδος.
Εἶτ᾽
ἐπὶ
τέλει
|
τοῦ |
φροιμίου
ὑπισχνεῖτο
διαρρήδην
καὶ
σαφῶς, |
[32] |
ἱστορίας
οὕτω
καλὰς
οὔσας,
ἀλλὰ
|
τοῦ |
χρησίμου
ἕνεκα
ὡς
ὅστις
ἀν |
[57] |
τὴν
ἱστορίαν,
ἀλλ᾽
ὀλίγον
προσαψάμενος,
|
τοῦ |
χρησίμου
καὶ
σαφοῦς
ἕνεκα,
μεταβήσῃ |