Para. |
[53] |
καὶ
σαφῆ
τὰ
ὕστερον
ποιήσει,
|
τὰς |
αἰτίας
προεκτιθέμενος
καὶ
περιορίζων
τὰ |
[28] |
μὲν
ῥόδον
αὐτὸ
μὴ
βλέπειν,
|
τὰς |
ἀκάνθας
δὲ
αὐτοῦ
τὰς
παρὰ |
[5] |
ἅπαξ
κεκυρωμένων
καὶ
ὥσπερ
ἐς
|
τὰς |
βασιλείους
αὐλὰς
ἀποκειμένων.
Ὅμως
δὲ |
[1] |
γελοῖον
δέ
τι
πάθος
περιίστα
|
τὰς |
γνώμας
αὐτῶν•
ἅπαντες
γὰρ
ἐς |
[12] |
ποιοῦντες,
καὶ
μάλιστα
ἢν
ἀνδρώδεις
|
τὰς |
γνώμας
ὦσιν•
ὥσπερ
Ἀριστόβουλος
μονομαχίαν |
[28] |
καὶ
ὁ
θαυμαστὸς
συγγραφεὺς
ἀφεὶς
|
τὰς |
ἐν
Εὐρώπῳ
γιγνομένας
σφαγὰς
τοσαύτας |
[8] |
μῦθον
καὶ
τὸ
ἐγκώμιον
καὶ
|
τὰς |
ἐν
τούτοις
ὑπερβολάς,
ὥσπερ
ἂν |
[14] |
ἀπὸ
Μουσῶν
εὐθὺς
ἤρξατο
παρακαλῶν
|
τὰς |
θεὰς
συνεφάψασθαι
τοῦ
συγγράμματος,
ὁρᾷς |
[32] |
ἐν
γέλωτι
ποιήσασθαι
καὶ
ἐπισκῶψαι
|
τὰς |
ἱστορίας
οὕτω
καλὰς
οὔσας,
ἀλλὰ |
[6] |
τὰ
τοιαῦτα
ὕστερον•
νῦν
δὲ
|
τὰς |
κακίας
ἤδη
εἴπωμεν,
ὁπόσαι
τοῖς |
[38] |
καὶ
τέλος
Συρακουσίους
μὲν
ἐς
|
τὰς |
λιθοτομίας
ἐμβαλεῖν,
τοὺς
δὲ
Ἀθηναίους |
[51] |
κέντρον,
καὶ
ὁποίας
ἂν
δέξηται
|
τὰς |
μορφὰς
τῶν
ἔργων,
(τοιαῦτα
καὶ |
[61] |
εἰ
σωφρονοίη
τις,
ὑπὲρ
πάσας
|
τὰς |
νῦν
ἐλπίδας
θεῖτο
ἄν,
οὕτως |
[38] |
διαπεῖραι
μεταξὺ
ἀποτειχίζοντα
καὶ
ἀποταφρεύοντα
|
τὰς |
ὁδούς,
καὶ
τέλος
Συρακουσίους
μὲν |
[28] |
βλέπειν,
τὰς
ἀκάνθας
δὲ
αὐτοῦ
|
τὰς |
παρὰ
τὴν
ῥίζαν
ἀκριβῶς
ἐπισκοπεῖν. |
[17] |
ὁ
ἡμέτερος
ἄρχων,
οὗ
γε
|
τὰς |
πράξεις
καὶ
φιλόσοφοι
ἤδη
συγγράφειν |
[14] |
καὶ
ὡς
ἄξιος
εἴη
συγγράψαι
|
τὰς |
πράξεις
οὕτω
λαμπρὰς
οὔσας.
Ἤδη |
[20] |
ἢ
ἀγνοίας
τῶν
λεκτέων
ἐπὶ
|
τὰς |
τοιαύτας
τῶν
χωρίων
καὶ
ἄντρων |
[11] |
ἐπαχθεῖς,
καὶ
μάλιστα
ἢν
ὑπερφυεῖς
|
τὰς |
ὑπερβολὰς
ἔχωσιν,
οἵους
αὐτοὺς
οἱ |
[26] |
ἐπερρητόρευσεν
αὐτῷ,
ὥστε
με
νὴ
|
τὰς |
Χάριτας
πολλὰ
πάνυ
δακρῦσαι
ὑπὸ |