Vers |
[1300-1349] |
ὀρεσσίγονοι.
~ὦ
Μανία
ξύλλαβε.
~ἐγὼ
|
δ᾽ |
ἁ
τάλαινα
προσέχουσ᾽
ἔτυχον
~ἐμαυτῆς |
[950-999] |
~τίς
τῆς
ἐλάας
παρέτραγεν;
~τέως
|
δ᾽ |
ἀβελτερώτατοι
~κεχηνότες
Μαμμάκυθοι
~Μελιτίδαι
καθῆντο. |
[400-449] |
φιλοχορευτὰ
συμπρόπεμπέ
με.
~(Διόνυσος)
~ἐγὼ
|
δ᾽ |
ἀεί
πως
φιλακόλουθός
εἰμι
καὶ |
[1450-1499] |
~(Διόνυσος)
ἡ
γλῶττ᾽
ὀμώμοκ᾽
Αἰσχύλον
|
δ᾽ |
αἱρήσομαι.
~(Εὐριπίδης)
τί
δέδρακας
ὦ |
[1450-1499] |
προσβλέπεις
μ᾽
εἰργασμένος;
~(Διόνυσος)
τί
|
δ᾽ |
αἰσχρόν,
ἢν
μὴ
τοῖς
θεωμένοις |
[400-449] |
τῆς
ἐκεῖ
μοχθηρίας.
~τὸν
Κλεισθένους
|
δ᾽ |
ἀκούω
~ἐν
ταῖς
ταφαῖσι
πρωκτὸν
|
[750-799] |
ἔστ᾽
ἐν
Ἅιδου
πλῆθος,
οἱ
|
δ᾽ |
ἀκροώμενοι
~τῶν
ἀντιλογιῶν
καὶ
λυγισμῶν |
[150-199] |
~(Διόνυσος)
~ὅ
τι
ποιῶ;
τί
|
δ᾽ |
ἄλλο
γ᾽
ἢ
~ἵζω
πὶ |
[1400-1449] |
~καὶ
πόριμον
αὑτῷ
τῇ
πόλει
|
δ᾽ |
ἀμήχανον.
~(Διόνυσος)
εὖ
γ᾽
ὦ |
[900-949] |
Νιόβη
τι
φθέγξεται·
τὸ
δρᾶμα
|
δ᾽ |
ἂν
διῄει.
~(Διόνυσος)
~ὢ
παμπόνηρος, |
[900-949] |
τάλας.
~(Διόνυσος)
σιώπα.
~(Εὐριπίδης)
σαφὲς
|
δ᾽ |
ἂν
εἶπεν
οὐδὲ
ἕν
~(Διόνυσος) |
[650-699] |
θεώ.
~(Διόνυσος)
~ὀρθῶς
λέγεις·
ἐβουλόμην
|
δ᾽ |
ἂν
τοῦτό
σε
~πρότερον
νοῆσαι, |
[900-949] |
τι
λέξειν
~καὶ
κατερρινημένον,
~τὸν
|
δ᾽ |
ἀνασπῶντ᾽
αὐτοπρέμνοις
~τοῖς
λόγοισιν
~ἐμπεσόντα |
[350-399] |
ἀπαυδῶ
~ἐξίστασθαι
μύσταισι
χοροῖς·
ὑμεῖς
|
δ᾽ |
ἀνεγείρετε
μολπὴν
~καὶ
παννυχίδας
τὰς |
[1350-1399] |
εἰς
ἀγορὰν
~φέρουσ᾽
ἀποδοίμαν·
~ὁ
|
δ᾽ |
ἀνέπτατ᾽
ἀνέπτατ᾽
ἐς
αἰθέρα
~κουφοτάταις |
[450-499] |
ὀσφραινόμενος,
εἴπερ
δειλὸς
ἦν·
~ἐγὼ
|
δ᾽ |
ἀνέστην
καὶ
προσέτ᾽
ἀπεψησάμην.
~(Ξανθίας) |
[1150-1199] |
γὰρ
ἄλλης
συμφορᾶς
ἐλήλυθεν·
~φεύγων
|
δ᾽ |
ἀνὴρ
ἥκει“
τε
καὶ
κατέρχεται“ |
[850-899] |
Κρητικὰς
μὲν
συλλέγων
μονῳδίας,
~γάμους
|
δ᾽ |
ἀνοσίους
ἐσφέρων
ἐς
τὴν
τέχνην. |
[1050-1099] |
ξύσσιτον
κἀκβάς
τινα
λωποδυτῆσαι·
~νῦν
|
δ᾽ |
ἀντιλέγει
κοὐκέτ᾽
ἐλαύνων
πλεῖ
δευρὶ |
[1300-1349] |
Μουσῶν
ἱερὸν
ὀφθείην
δρέπων·
~οὗτος
|
δ᾽ |
ἀπὸ
πάντων
μὲν
φέρει,
πορνιδίων“ |
[1000-1049] |
μ᾽
ἀντιλέγειν·
ἵνα
μὴ
φάσκῃ
|
δ᾽ |
ἀπορεῖν
με,
~ἀπόκριναί
μοι,
τίνος |
[1500-1533] |
θ᾽
ὁμοῦ
καὶ
Νικομάχῳ,
~τόδε
|
δ᾽ |
Ἀρχενόμῳ·
~καὶ
φράζ᾽
αὐτοῖς
ταχέως |
[500-549] |
τοῦτον
βλέπων
~τοὐρεβίνθου
δραττόμην,
οὗτος
|
~δ᾽ |
ἅτ᾽
ὢν
αὐτὸς
πανοῦργος
~εἶδε, |
[250-299] |
βοῦς,
νυνὶ
δ᾽
ὀρεύς,
τοτὲ
|
δ᾽ |
αὖ
γυνὴ
~ὡραιοτάτη
τις.
~(Διόνυσος) |
[600-649] |
ἔπταρον;
~(Ἄιακος)
~οὐκ
οἶδα·
τουδὶ
|
δ᾽ |
αὖθις
ἀποπειράσομαι.
~(Ξανθίας)
οὔκουν
ἀνύσεις |
[1200-1249] |
θύλακον,
~ἐν
τοῖς
ἰαμβείοισι.
δείξω
|
δ᾽ |
αὐτίκα.
~(Εὐριπίδης)
ἰδού,
σὺ
δείξεις; |
[800-849] |
φρενοτέκτονος
ἀνδρὸς
~ῥήμαθ᾽
ἱπποβάμονα.
~φρίξας
|
δ᾽ |
αὐτοκόμου
λοφιᾶς
λασιαύχενα
χαίταν,
~δεινὸν |
[1350-1399] |
αἰθέρα
~κουφοτάταις
πτερύγων
ἀκμαῖς·
~ἐμοὶ
|
δ᾽ |
ἄχε᾽
ἄχεα
κατέλιπε,
~δάκρυα
δάκρυά |
[300-349] |
σῷ
βρύοντα
~στέφανον
μύρτων,
θρασεῖ
|
δ᾽ |
ἐγκατακρούων
~ποδὶ
τὰν
ἀκόλαστον
~φιλοπαίγμονα |
[250-299] |
δῆτ᾽
ἂν
τραποίμην;
~(Ξανθίας)
ποῖ
|
δ᾽ |
ἐγώ;
~(Διόνυσος)
~ἱερεῦ
διαφύλαξόν
μ᾽ |
[700-749] |
εὖ
φρονεῖν
οὐ
δόξομεν.
~εἰ
|
δ᾽ |
ἐγὼ
ὀρθὸς
ἰδεῖν
βίον
ἀνέρος |
[250-299] |
δεινά
τἄρα
πεισόμεσθα.
~(Διόνυσος)
~δεινότερα
|
δ᾽ |
ἔγωγ᾽
ἐλαύνων
~εἰ
διαρραγήσομαι.
~(Βάτραχοι) |
[1350-1399] |
ποιήσας
τοὔπος
ὥσπερ
τἄρια,
~σὺ
|
δ᾽ |
εἰσέθηκας
τοὔπος
ἐπτερωμένον.
~(Εὐριπίδης)
ἀλλ᾽ |
[1500-1533] |
καὶ
παίδευσον
~τοὺς
ἀνοήτους·
πολλοὶ
|
δ᾽ |
εἰσίν·
~καὶ
δὸς
τουτὶ
Κλεοφῶντι |
[1100-1149] |
ἀλλ᾽
ἢ
τρία.
~(Εὐριπίδης)
ἔχει
|
δ᾽ |
ἕκαστον
εἴκοσίν
γ᾽
ἁμαρτίας.
~(Διόνυσος) |
[50-99] |
δ᾽
εὔκολος
μὲν
ἐνθάδ᾽
εὔκολος
|
δ᾽ |
ἐκεῖ.
~(Ἡρακλῆς)
Ἀγάθων
δὲ
ποῦ |
[1400-1449] |
μὴ
ν᾽
πόλει
τρέφειν,
~ἢν
|
δ᾽ |
ἐκτραφῇ
τις,
τοῖς
τρόποις
ὑπηρετεῖν. |
[750-799] |
ὑπεχώρησεν
αὐτῷ
τοῦ
θρόνου·
~νυνὶ
|
δ᾽ |
ἔμελλεν,
ὡς
ἔφη
Κλειδημίδης,
~ἔφεδρος |
[550-599] |
προστάτην
Κλέωνά
μοι.
~(Πλαθάνη)
σὺ
|
δ᾽ |
ἔμοιγ᾽
ἐάνπερ
ἐπιτύχῃς
Ὑπέρβολον,
~ἵν᾽ |
[1000-1049] |
κατέδειξε
φόνων
τ᾽
ἀπέχεσθαι,
~Μουσαῖος
|
δ᾽ |
ἐξακέσεις
τε
νόσων
καὶ
χρησμούς, |
[350-399] |
~καὶ
παίζων
καὶ
χλευάζων,
~ἠρίστηται
|
δ᾽ |
ἐξαρκούντως.
~ἀλλ᾽
ἔμβα
χὤπως
ἀρεῖς
|
[600-649] |
λῆμα
~καὶ
βλέποντ᾽
ὀρίγανον.
~δεῖν
|
δ᾽ |
ἔοικεν,
ὡς
ἀκούω
~τῆς
θύρας |
[1150-1199] |
τὸ
κακὸν
ἀπόβλεπε.
~(Αἰσχύλος)
~τύμβου
|
δ᾽ |
ἐπ᾽
ὄχθῳ
τῷδε
κηρύσσω
πατρὶ
|
[1100-1149] |
ὁ
μὲν
τείνῃ
βιαίως,
~ὁ
|
δ᾽ |
ἐπαναστρέφειν
δύνηται
κἀπερείδεσθαι
τορῶς.
~ἀλλὰ |
[850-899] |
συντέθνηκεν,
ὥσθ᾽
ἕξει
λέγειν.
~ὅμως
|
δ᾽ |
ἐπειδή
σοι
δοκεῖ,
δρᾶν
ταῦτα |
[1450-1499] |
παραλιπόντα
~τῆς
τραγῳδικῆς
τέχνης.
~τὸ
|
δ᾽ |
ἐπὶ
σεμνοῖσιν
λόγοισι
~καὶ
σκαριφησμοῖσι |
[650-699] |
~ἐπὶ
βάρβαρον
ἑζομένη
πέταλον“
~κελαδεῖ
|
δ᾽ |
ἐπίκλαυτον
ἀηδόνιον
νόμον,
ὡς
ἀπολεῖται, |
[100-149] |
ἐθέλουσαν
ὀμόσαι
καθ᾽
ἱερῶν,
~γλῶτταν
|
δ᾽ |
ἐπιορκήσασαν
ἰδίᾳ
τῆς
φρενός.
~(Ἡρακλῆς) |
[1150-1199] |
~(Διόνυσος)
~λέγ᾽
ἕτερον
αὐτῷ·
σὺ
|
δ᾽ |
ἐπιτήρει
τὸ
βλάβος.
~(Αἰσχύλος)
~σωτὴρ |
[600-649] |
ὑστριχίδι
μαστιγῶν,
δέρων,
~στρεβλῶν,
ἔτι
|
δ᾽ |
ἐς
τὰς
ῥῖνας
ὄξος
ἐγχέων, |
[1150-1199] |
πέραινε
σὺ
~Αἰσχύλ᾽
ἀνύσας·
σὺ
|
δ᾽ |
ἐς
τὸ
κακὸν
ἀπόβλεπε.
~(Αἰσχύλος) |
[900-949] |
ἐφεξῆς
τέτταρας
ξυνεχῶς
ἄν
οἱ
|
δ᾽ |
ἐσίγων.
~(Διόνυσος)
~ἐγὼ
δ᾽
ἔχαιρον |
[450-499] |
λεοντῆν,
εἴπερ
ἀφοβόσπλαγχνος
εἶ·
~ἐγὼ
|
δ᾽ |
ἔσομαί
σοι
σκευοφόρος
ἐν
τῷ |
[300-349] |
δεῦρ᾽
ὦ
δέσποτα.
~(Διόνυσος)
τί
|
δ᾽ |
ἔστι;
~(Ξανθίας)
~θάρρει·
πάντ᾽
ἀγαθὰ |
[500-549] |
πάλιν
τὰ
στρώματα.
~(Ξανθίας)
~τί
|
δ᾽ |
ἔστιν;
οὔ
τι
πού
μ᾽ |
[1400-1449] |
μὲν
σοφῶς
γὰρ
εἶπεν,
ὁ
|
δ᾽ |
ἕτερος
σαφῶς.
~ἀλλ᾽
ἔτι
μίαν |
[1300-1349] |
μὲν
μέλη
σου
ταῦτα·
βούλομαι
|
δ᾽ |
ἔτι
~τὸν
τῶν
μονῳδιῶν
διεξελθεῖν |
[1000-1049] |
περὶ
Δαρείου
τεθνεῶτος“
~ὁ
χορὸς
|
δ᾽ |
εὐθὺς
τὼ
χεῖρ᾽
ὡδὶ
συγκρούσας |
[850-899] |
~ἄνδρας
ποιητὰς
ὥσπερ
ἀρτοπώλιδας.
~σὺ
|
δ᾽ |
εὐθὺς
ὥσπερ
πρῖνος
ἐμπρησθεὶς
βοᾷς. |
[50-99] |
ξυναποδρᾶναι
δεῦρ᾽
ἐπιχειρήσειέ
μοι·
~ὁ
|
δ᾽ |
εὔκολος
μὲν
ἐνθάδ᾽
εὔκολος
δ᾽ |
[900-949] |
οἱ
δ᾽
ἐσίγων.
~(Διόνυσος)
~ἐγὼ
|
δ᾽ |
ἔχαιρον
τῇ
σιωπῇ,
καί
με |
[1400-1449] |
~(Διόνυσος)
~γέλοιον
ἂν
φαίνοιτο·
νοῦν
|
δ᾽ |
ἔχει
τίνα;
~(Εὐριπίδης)
~εἰ
ναυμαχοῖεν |
[1400-1449] |
~ποθεῖ
μέν,
ἐχθαίρει
δέ,
βούλεται
|
δ᾽ |
ἔχειν.
~ἀλλ᾽
ὅ
τι
νοεῖτον |
[1050-1099] |
~ἔστι
διδάσκαλος
ὅστις
φράζει,
τοῖσιν
|
δ᾽ |
ἡβῶσι
ποιηταί.
~πάνυ
δὴ
δεῖ |
[1450-1499] |
~μισεῖ
κάκιστα.
~(Αἰσχύλος)
τοῖς
πονηροῖς
|
δ᾽ |
ἥδεται;
~(Διόνυσος)
~οὐ
δῆτ᾽
ἐκείνη |
[1400-1449] |
μὲν
γὰρ
ἡγοῦμαι
σοφὸν
τῷ
|
δ᾽ |
ἥδομαι.
~(Πλούτων)
~οὐδὲν
ἄρα
πράξεις |
[800-849] |
ὑπὸ
δεινῆς
~ὄμματα
στροβήσεται.
~ἔσται
|
δ᾽ |
ἱππολόφων
τε
λόγων
κορυθαίολα
νείκη
|
[200-249] |
ὄρρον
ὦ
κοὰξ
κοάξ·
~ὑμῖν
|
δ᾽ |
ἴσως
οὐδὲν
μέλει.
~(Βάτραχοι)
~βρεκεκεκὲξ |
[200-249] |
Πὰν
ὁ
καλαμόφθογγα
παίζων·
~προσεπιτέρπεται
|
δ᾽ |
ὁ
φορμικτὰς
Ἀπόλλων,
~ἕνεκα
δόνακος, |
[1400-1449] |
νῦν
ἄπιστα
πίσθ᾽
ἡγώμεθα,
~τὰ
|
δ᾽ |
ὄντα
πίστ᾽
ἄπιστα.
~(Διόνυσος)
~πῶς; |
[50-99] |
μὲν
γὰρ
οὐκέτ᾽
εἰσίν,
οἱ
|
δ᾽ |
ὄντες
κακοί.
~(Ἡρακλῆς)
τί
δ᾽ |
[1450-1499] |
Κηφισοφῶν;
~(Εὐριπίδης)
~ἐγὼ
μόνος·
τὰς
|
δ᾽ |
ὀξίδας
Κηφισοφῶν.
~τί
δαὶ
σύ; |
[900-949] |
ὡς
τάχιστα
χρὴ
λέγειν·
οὕτω
|
δ᾽ |
ὅπως
ἐρεῖτον
~ἀστεῖα
καὶ
μήτ᾽ |
[1500-1533] |
~σοφίᾳ
κρίνω
δεύτερον
εἶναι.
~μέμνησο
|
δ᾽ |
ὅπως
ὁ
πανοῦργος
ἀνὴρ
~καὶ |
[250-299] |
~τοτὲ
μέν
γε
βοῦς,
νυνὶ
|
δ᾽ |
ὀρεύς,
τοτὲ
δ᾽
αὖ
γυνὴ |
[1450-1499] |
~(Αἰσχύλος)
ἐκεῖ
φράσαιμ᾽
ἄν·
ἐνθαδὶ
|
δ᾽ |
οὐ
βούλομαι.
~(Διόνυσος)
μὴ
δῆτα |
[1150-1199] |
τὸν
Ἑρμῆν·
ὅ
τι
λέγεις
|
δ᾽ |
οὐ
μανθάνω.
~(Εὐριπίδης)
πέραινε
τοίνυν |
[850-899] |
ἀλλὰ
πρᾳόνως
~ἔλεγχ᾽
ἐλέγχου·
λοιδορεῖσθαι
|
δ᾽ |
οὐ
πρέπει
~ἄνδρας
ποιητὰς
ὥσπερ |
[1400-1449] |
νῦν
πιστεύομεν,
~τούτοις
ἀπιστήσαιμεν,
οἷς
|
δ᾽ |
οὐ
χρώμεθα,
~τούτοισι
χρησαίμεσθ᾽
ἴσως |
[250-299] |
οὓς
ἔλεγεν
ἡμῖν;
~(Ξανθίας)
σὺ
|
δ᾽ |
οὔ;
~(Διόνυσος)
~νὴ
τὸν
Ποσειδῶ |
[100-149] |
με
δίδασκε.
~(Ξανθίας)
περὶ
ἐμοῦ
|
δ᾽ |
οὐδεὶς
λόγος.
~(Διόνυσος)
~ἀλλ᾽
ὦνπερ |
[50-99] |
Πυθάγγελος
δέ;
~(Ξανθίας)
~περὶ
ἐμοῦ
|
δ᾽ |
οὐδεὶς
λόγος
~ἐπιτριβομένου
τὸν
ὦμον |
[100-149] |
~κόρεις
ὀλίγιστοι.
~(Ξανθίας)
περὶ
ἐμοῦ
|
δ᾽ |
οὐδεὶς
λόγος.
~(Ἡρακλῆς)
~ὦ
σχέτλιε |
[1050-1099] |
~ἐξαπατώντων
τὸν
δῆμον
ἀεί,
~λαμπάδα
|
δ᾽ |
οὐδεὶς
οἷός
τε
φέρειν
~ὑπ᾽ |
[850-899] |
~γλῶσσα
μὲν
γὰρ
ἠγρίωται,
~λῆμα
|
δ᾽ |
οὐκ
ἄτολμον
ἀμφοῖν,
~οὐδ᾽
ἀκίνητοι |
[450-499] |
~(Διόνυσος)
οἶμαι
νὴ
Δία.
~σὺ
|
δ᾽ |
οὐκ
ἔδεισας
τὸν
ψόφον
τῶν |
[750-799] |
γ᾽
ὅσον.
~(Ξανθίας)
~μετ᾽
Αἰσχύλου
|
δ᾽ |
οὐκ
ἦσαν
ἕτεροι
σύμμαχοι;
~(Ἄιακος) |
[50-99] |
δ᾽
ὄντες
κακοί.
~(Ἡρακλῆς)
τί
|
δ᾽ |
οὐκ
Ἰοφῶν
ζῇ;
~(Διόνυσος)
~τοῦτο |
[1050-1099] |
τοὺς
σοὺς
Βελλεροφόντας.
~(Εὐριπίδης)
~πότερον
|
δ᾽ |
οὐκ
ὄντα
λόγον
τοῦτον
περὶ |
[0-1] |
ὦμος
οὑτοσὶ
πιέζεται.
~(Διόνυσος)
~σὺ
|
δ᾽ |
οὖν
ἐπειδὴ
τὸν
ὄνον
οὐ |
[0-1] |
~αὐτὸς
βαδίζω
καὶ
πονῶ,
τοῦτον
|
δ᾽ |
ὀχῶ,
~ἵνα
μὴ
ταλαιπωροῖτο
μηδ᾽ |
[1300-1349] |
ἐκ
ποταμῶν
δρόσον
ἄρατε,
θέρμετε
|
δ᾽ |
ὕδωρ,
~ὡς
ἂν
θεῖον
ὄνειρον |
[1350-1399] |
ἐλθέτω
διὰ
δόμων
πανταχῇ,
~σὺ
|
δ᾽ |
ὦ
Διὸς
διπύρους
ἀνέχουσα
~λαμπάδας |
[900-949] |
ἐχρῆν
κἀλεκτρυόνα
ποιῆσαι;
~(Αἰσχύλος)
~σὺ
|
δ᾽ |
ὦ
θεοῖσιν
ἐχθρὲ
ποῖ᾽
ἄττ᾽ |
[850-899] |
πολυτίμητ᾽
Αἰσχύλε.
~ἀπὸ
τῶν
χαλαζῶν
|
δ᾽ |
ὦ
πόνηρ᾽
Εὐριπίδη
~ἄναγε
σεαυτὸν |
[0-1] |
φέρει;
~(Ξανθίας)
οὐκ
οἶδ᾽
ὁ
|
δ᾽ |
ὦμος
οὑτοσὶ
πιέζεται.
~(Διόνυσος)
~σὺ |
[550-599] |
τὴν
κατήλιφ᾽
εὐθὺς
ἀνεπηδήσαμεν·
~ὁ
|
δ᾽ |
ᾤχετ᾽
ἐξᾴξας
γε
τὰς
ψιάθους |