| Vers |
|---|
| [600-649] |
αὖθις
ἀποπειράσομαι.
~(Ξανθίας)
οὔκουν
ἀνύσεις
|
τι; |
ἀτταταῖ.
~(Ἄιακος)
τί
τἀτταταῖ;
~μῶν |
| [0-1] |
~(Διόνυσος)
~νὴ
τὸν
Δί᾽
ὅ
|
τι |
Βούλει
γε,
πλὴν
πιέζομαι,
~τοῦτο |
| [1150-1199] |
δίδαξον
γάρ
με
καθ᾽
ὅ
|
τι |
δὴ
λέγεις;
~(Αἰσχύλος)
~ἐλθεῖν“
μὲν |
| [0-1] |
χολή.
~(Ξανθίας)
μηδ᾽
ἕτερον
ἀστεῖόν
|
τι; |
~(Διόνυσος)
πλήν
γ᾽
ὡς
θλίβομαι“ |
| [550-599] |
τούτου
τοὔργον.
~(Πλαθάνη)
ἀλλ᾽
ἐχρῆν
|
τι |
δρᾶν.
~(Πανδοκευτρία)
~ἴθι
δὴ
κάλεσον |
| [1050-1099] |
εἶναι.
~(Εὐριπίδης)
τοῦτ᾽
οὖν
ἔβλαψά
|
τι |
δράσας;
~(Αἰσχύλος)
~οὔκουν
ἐθέλει
γε |
| [1100-1149] |
κατέρχομαι“
~(Διόνυσος)
τούτων
ἔχεις
ψέγειν
|
τι; |
~(Εὐριπίδης)
πλεῖν
ἢ
δώδεκα.
~(Διόνυσος) |
| [700-749] |
ἀξίου
γοῦν
τοῦ
ξύλου,
~ἤν
|
τι |
καὶ
πάσχητε,
πάσχειν
τοῖς
σοφοῖς |
| [1100-1149] |
καὶ
τὰ
καινά,
~κἀποκινδυνεύετον
λεπτόν
|
τι |
καὶ
σοφὸν
λέγειν.
~εἰ
δὲ |
| [600-649] |
~ἢ
κλεψα
τῶν
σῶν
ἄξιόν
|
τι |
καὶ
τριχός.
~καί
σοι
ποιήσω |
| [300-349] |
~(Διόνυσος)
~οὔκουν
ἀτρέμ᾽
ἕξεις,
ἤν
|
τι |
καὶ
χορδῆς
λάβῃς;
~(Χορός)
~ἔγειρε |
| [1350-1399] |
ἐπτερωμένον.
~(Εὐριπίδης)
ἀλλ᾽
ἕτερον
εἰπάτω
|
τι |
κἀντιστησάτω.
~(Διόνυσος)
λάβεσθε
τοίνυν
αὖθις. |
| [1150-1199] |
~εὖ
νὴ
τὸν
Ἑρμῆν·
ὅ
|
τι |
λέγεις
δ᾽
οὐ
μανθάνω.
~(Εὐριπίδης) |
| [550-599] |
ὦ
γύναι
~κοὐκ
οἶσθ᾽
ὅ
|
τι |
λέγεις.
~(Πανδοκευτρία)
~οὐ
μὲν
οὖν |
| [900-949] |
εἰκός
ἐστι
~τὸν
μὲν
ἀστεῖόν
|
τι |
λέξειν
~καὶ
κατερρινημένον,
~τὸν
δ᾽ |
| [550-599] |
~εἰ
δὲ
παραληρῶν
ἁλώσει
~κἀκβαλεῖς
|
τι |
μαλθακόν,
~αὖθις
αἴρεσθαί
σ᾽
ἀνάγκη
|
| [400-449] |
συμπρόπεμπέ
με.
~καὶ
γὰρ
παραβλέψας
|
τι |
μειρακίσκης
~νῦν
δὴ
κατεῖδον
καὶ |
| [850-899] |
μουσικώτατα·
~ὑμεῖς
δὲ
ταῖς
Μούσαις
|
τι |
μέλος
ὑπᾴσατε.
~(Χορός)
ὦ
Διὸς |
| [1400-1449] |
βούλεται
δ᾽
ἔχειν.
~ἀλλ᾽
ὅ
|
τι |
νοεῖτον
εἴπατον
τούτου
πέρι.
~(Εὐριπίδης) |
| [250-299] |
Δία
θηρίον
μέγα.
~(Διόνυσος)
ποῖόν
|
τι; |
~(Ξανθίας)
~δεινόν·
παντοδαπὸν
γοῦν
γίγνεται
|
| [50-99] |
~ὡδὶ
γόνιμον,
ὅστις
φθέγξεται
~τοιουτονί
|
τι |
παρακεκινδυνευμένον,
~αἰθέρα
Διὸς
δωμάτιον,
ἢ |
| [1100-1149] |
εἰσι
πολλαὶ
χἄτεραι
σοφισμάτων.
~ὅ
|
τι |
περ
οὖν
ἔχετον
ἐρίζειν,
~λέγετον |
| [600-649] |
~(Ἄιακος)
~δίκαιος
ὁ
λόγος·
κἄν
|
τι |
πηρώσω
γέ
σου
~τὸν
παῖδα |
| [50-99] |
αὐτὸν
μόνον,
~ἄνευ
Σοφοκλέους
ὅ
|
τι |
ποιεῖ
κωδωνίσω.
~κἄλλως
ὁ
μέν |
| [150-199] |
~οὗτος
τί
ποιεῖς;
~(Διόνυσος)
~ὅ
|
τι |
ποιῶ;
τί
δ᾽
ἄλλο
γ᾽ |
| [500-549] |
~(Ξανθίας)
~τί
δ᾽
ἔστιν;
οὔ
|
τι |
πού
μ᾽
ἀφελέσθαι
διανοεῖ
~ἅδωκας |
| [850-899] |
~(Διόνυσος)
εὔχεσθε
δὴ
καὶ
σφώ
|
τι |
πρὶν
τἄπη
λέγειν.
~(Αἰσχύλος)
~Δήμητερ |
| [1350-1399] |
ζήτει
τι
τῶν
βαρυστάθμων,
~ὅ
|
τι |
σοι
καθέλξει,
καρτερόν
τε
καὶ |
| [700-749] |
καὶ
κατορθώσασι
γὰρ
~εὔλογον,
κἄν
|
τι |
σφαλῆτ᾽
ἐξ
ἀξίου
γοῦν
τοῦ |
| [550-599] |
μὲν
οὖν,
ἢν
χρηστὸν
ᾖ
|
τι, |
~ταῦτ᾽
ἀφαιρεῖσθαι
πάλιν
πειράσεταί
~μ᾽ |
| [250-299] |
τινι
~λαβεῖν
τ᾽
ἀγώνισμ᾽
ἄξιόν
|
τι |
τῆς
ὁδοῦ.
~(Ξανθίας)
~νὴ
τὸν |
| [0-1] |
ποιήσῃς·
ὡς
ἐγὼ
θεώμενος,
~ὅταν
|
τι |
τούτων
τῶν
σοφισμάτων
ἴδω,
~πλεῖν |
| [600-649] |
ἴδῃς
~κλαύσαντα
πρότερον
ἢ
προτιμήσαντά
|
τι
|
~τυπτόμενον,
εἶναι
τοῦτον
ἡγοῦ
μὴ |
| [900-949] |
~(Εὐριπίδης)
~εἶτ᾽
οὐκ
ἐλήρουν
ὅ
|
τι |
τύχοιμ᾽
οὐδ᾽
ἐμπεσὼν
ἔφυρον,
~ἀλλ᾽ |
| [1350-1399] |
ἔχον.
~ἀλλ᾽
ἕτερον
αὖ
ζήτει
|
τι |
τῶν
βαρυστάθμων,
~ὅ
τι
σοι |
| [0-1] |
~Ἀριστοφάνους
Βάτραχοι
~(Ξανθίας)
~Εἴπω
|
τι |
τῶν
εἰωθότων
ὦ
δέσποτα,
~ἐφ᾽ |
| [900-949] |
προσδοκῶν
καθοῖτο,
~ὁπόθ᾽
ἡ
Νιόβη
|
τι |
φθέγξεται·
τὸ
δρᾶμα
δ᾽
ἂν |
| [650-699] |
δείματα,
~κεἴ
τις
ἥμαρτε
σφαλείς
|
τι |
Φρυνίχου
παλαίσμασιν,
~ἐγγενέσθαι
φημὶ
χρῆναι |
| [800-849] |
πτωχοποιὲ
καὶ
ῥακιοσυρραπτάδη;
~ἀλλ᾽
οὔ
|
τι |
χαίρων
αὔτ᾽
ἐρεῖς.
~(Διόνυσος)
~παῦ᾽ |
| [1400-1449] |
ἂν
τῇ
πόλει
παραινέσῃ
~μᾶλλόν
|
τι |
χρηστόν,
τοῦτον
ἄξειν
μοι
δοκῶ. |
