Vers |
[1200-1249] |
γὰρ
εἰπάτω.
~Ζεύς,
ὡς
λέλεκται
|
τῆς |
ἀληθείας
ὕπο“
~(Διόνυσος)
ἀπολεῖ
σ᾽ |
[800-849] |
κομποφακελορρήμονα.
~(Αἰσχύλος)
ἄληθες
ὦ
παῖ
|
τῆς |
ἀρουραίας
θεοῦ;
~σὺ
δή
με |
[1000-1049] |
μὰ
Δί᾽
οὐ
γὰρ
ἐπῆν
|
τῆς |
Ἀφροδίτης
οὐδέν
σοι.
~(Αἰσχύλος)
~μηδέ |
[500-549] |
αὐτὸς
πανοῦργος
~εἶδε,
κᾆτ᾽
ἐκ
|
τῆς |
γνάθου
~πὺξ
πατάξας
μοὐξέκοψε
~τοῦ |
[400-449] |
ἄνω
νεκροῖσι,
~κἀστὶν
τὰ
πρῶτα
|
τῆς |
ἐκεῖ
μοχθηρίας.
~τὸν
Κλεισθένους
δ᾽ |
[950-999] |
τὸ
σκόροδον
τὸ
χθιζινόν;
~τίς
|
τῆς |
ἐλάας
παρέτραγεν;
~τέως
δ᾽
ἀβελτερώτατοι
|
[0-1] |
~κατάβα
πανοῦργε.
καὶ
γὰρ
ἐγγὺς
|
τῆς |
θύρας
~ἤδη
βαδίζων
εἰμὶ
τῆσδ᾽ |
[450-499] |
~οὐ
μὴ
διατρίψεις,
ἀλλὰ
γεύσει
|
τῆς |
θύρας,
~καθ᾽
Ἡρακλέα
τὸ
σχῆμα |
[600-649] |
~δεῖν
δ᾽
ἔοικεν,
ὡς
ἀκούω
|
~τῆς |
θύρας
καὶ
δὴ
ψόφον.
~(Ἄιακος) |
[1200-1249] |
~(Διόνυσος)
οἴμοι
πεπλήγμεθ᾽
αὖθις
ὑπὸ
|
τῆς |
ληκύθου.
~(Εὐριπίδης)
ἀλλ᾽
οὐδὲν
ἔσται |
[1200-1249] |
~ἴθι
δὴ
λέγ᾽
ἕτερον
κἀπέχου
|
τῆς |
ληκύθου.
~(Εὐριπίδης)
Σιδώνιόν
ποτ᾽
ἄστυ |
[950-999] |
χύτρα;
~τίς
τὴν
κεφαλὴν
ἀπεδήδοκεν
|
~τῆς |
μαινίδος;
τὸ
τρύβλιον
~τὸ
περυσινὸν |
[50-99] |
ἐξηγρόμην.
~(Διόνυσος)
~καὶ
δῆτ᾽
ἐπὶ
|
τῆς |
νεὼς
ἀναγιγνώσκοντί
μοι
~τὴν
Ἀνδρομέδαν |
[150-199] |
ἀλλ᾽
ἔλαττον.
~(Νέκρος)
ὑπάγεθ᾽
ὑμεῖς
|
τῆς |
ὁδοῦ.
~(Διόνυσος)
~ἀνάμεινον
ὦ
δαιμόνι᾽ |
[250-299] |
~λαβεῖν
τ᾽
ἀγώνισμ᾽
ἄξιόν
τι
|
τῆς |
ὁδοῦ.
~(Ξανθίας)
~νὴ
τὸν
Δία |
[700-749] |
ταύτην
παρεῖναι
ξυμφορὰν
αἰτουμένοις.
~ἀλλὰ
|
τῆς |
ὀργῆς
ἀνέντες
ὦ
σοφώτατοι
φύσει |
[1150-1199] |
ἀλλ᾽
ἀκουστέα
~τῶν
σῶν
προλόγων
|
τῆς |
ὀρθότητος
τῶν
ἐπῶν.
~(Εὐριπίδης)
~ἦν |
[1400-1449] |
μίαν
γνώμην
ἑκάτερος
εἴπατον
~περὶ
|
τῆς |
πόλεως
ἥντιν᾽
ἔχετον
σωτηρίαν.
~(Εὐριπίδης) |
[350-399] |
ῥιπίζει
κερδῶν
ἰδίων
ἐπιθυμῶν,
~ἢ
|
τῆς |
πόλεως
χειμαζομένης
ἄρχων
καταδωροδοκεῖται,
~ἢ |
[350-399] |
~πεῖν,
πολλὰ
δὲ
σπουδαῖα,
καὶ
|
~τῆς |
σῆς
ἑορτῆς
ἀξίως
~παίσαντα
καὶ |
[750-799] |
χώραν·
εἰ
δὲ
μή,
περὶ
|
τῆς |
τέχνης
~διαγωνιεῖσθ᾽
ἔφασκε
πρός
γ᾽ |
[800-849] |
τῷ
σῷ
δεσπότῃ
~ἐπέτρεψαν,
ὁτιὴ
|
τῆς |
τέχνης
ἔμπειρος
ἦν.
~ἀλλ᾽
εἰσίωμεν· |
[750-799] |
μάλα
καὶ
κρίσιν
~κἄλεγχον
αὐτῶν
|
τῆς |
τέχνης.
~(Ξανθίας)
~κἄπειτα
πῶς
~οὐ |
[900-949] |
τὸ
πρόσωπον
οὐχὶ
δεικνύς,
~πρόσχημα
|
τῆς |
τραγῳδίας,
γρύζοντας
οὐδὲ
τουτί.
~(Διόνυσος) |
[850-899] |
~τἄπη,
τὰ
μέλη,
τὰ
νεῦρα
|
τῆς |
τραγῳδίας,
~καὶ
νὴ
Δία
τὸν |
[1100-1149] |
σου
τρέψομαι,
~ὅπως
τὸ
πρῶτον
|
τῆς |
τραγῳδίας
μέρος
~πρώτιστον
αὐτοῦ
βασανιῶ |
[1450-1499] |
μουσικὴν
~τά
τε
μέγιστα
παραλιπόντα
|
~τῆς |
τραγῳδικῆς
τέχνης.
~τὸ
δ᾽
ἐπὶ |
[1050-1099] |
οὐκ
ὄντα
λόγον
τοῦτον
περὶ
|
τῆς |
Φαίδρας
ξυνέθηκα;
~(Αἰσχύλος)
~μὰ
Δί᾽ |
[100-149] |
ἱερῶν,
~γλῶτταν
δ᾽
ἐπιορκήσασαν
ἰδίᾳ
|
τῆς |
φρενός.
~(Ἡρακλῆς)
σὲ
δὲ
ταῦτ᾽ |
[350-399] |
δεῦρο
~ᾠδαῖσι,
τὸν
ξυνέμπορον
τῆσδε
|
τῆς |
χορείας.
~Ἴακχε
πολυτίμητε,
μέλος
ἑορτῆς
|