Vers |
[1400-1449] |
σωθεῖσα
τοὺς
χοροὺς
ἄγῃ.
~ὁπότερος
|
οὖν |
ἂν
τῇ
πόλει
παραινέσῃ
~μᾶλλόν |
[600-649] |
δίκαιον.
ἀποδύεσθε
δή.
~(Ξανθίας)
πῶς
|
οὖν |
βασανιεῖς
νὼ
δικαίως;
~(Ἄιακος)
ῥᾳδίως· |
[1100-1149] |
~νῦν
δὲ
καὶ
παρηκόνηνται.
~μηδὲν
|
οὖν |
δείσητον,
ἀλλὰ
~πάντ᾽
ἐπέξιτον
θεατῶν |
[1000-1049] |
~ὥστε
γε
καὐτόν
σε
κατ᾽
|
οὖν |
ἔβαλεν.
~(Διόνυσος)
~νὴ
τὸν
Δία |
[1050-1099] |
ἀνθρώποις
φαίνοιντ᾽
εἶναι.
~(Εὐριπίδης)
τοῦτ᾽
|
οὖν |
ἔβλαψά
τι
δράσας;
~(Αἰσχύλος)
~οὔκουν |
[1250-1299] |
συνέλεξας
ἱμονιοστρόφου
μέλη;
~(Αἰσχύλος)
~ἀλλ᾽
|
οὖν |
ἐγὼ
μὲν
ἐς
τὸ
καλὸν |
[1000-1049] |
ἐν
ταῖς
πόλεσιν.
~(Αἰσχύλος)
~τοῦτ᾽
|
οὖν |
εἰ
μὴ
πεποίηκας,
~ἀλλ᾽
ἐκ |
[900-949] |
ἀμφοῖν,
~οὐδ᾽
ἀκίνητοι
φρένες.
~προσδοκᾶν
|
οὖν |
εἰκός
ἐστι
~τὸν
μὲν
ἀστεῖόν |
[1150-1199] |
Δί᾽
οὐ
δῆτ᾽
οὐ
μὲν
|
οὖν |
ἐπαύσατο.
~πῶς
γάρ;
ὅτε
δὴ |
[0-1] |
οὑτοσὶ
πιέζεται.
~(Διόνυσος)
~σὺ
δ᾽
|
οὖν |
ἐπειδὴ
τὸν
ὄνον
οὐ
φῄς |
[1100-1149] |
ἁδρὸς
ὁ
πόλεμος
ἔρχεται.
~χαλεπὸν
|
οὖν |
ἔργον
διαιρεῖν,
~ὅταν
ὁ
μὲν |
[1250-1299] |
τῶν
κόπων
ὅσον.
~ἐγὼ
μὲν
|
οὖν |
ἐς
τὸ
βαλανεῖον
βούλομαι·
~ὑπὸ |
[1100-1149] |
χἄτεραι
σοφισμάτων.
~ὅ
τι
περ
|
οὖν |
ἔχετον
ἐρίζειν,
~λέγετον
ἔπιτον
ἀνά |
[650-699] |
πόλει
~ξυμπαραινεῖν
καὶ
διδάσκειν.
πρῶτον
|
οὖν |
ἡμῖν
δοκεῖ
~ἐξισῶσαι
τοὺς
πολίτας |
[550-599] |
ταῦτ᾽
~ἄρτι
συννοούμενος.
~ὅτι
μὲν
|
οὖν, |
ἢν
χρηστὸν
ᾖ
τι,
~ταῦτ᾽ |
[600-649] |
βασάνιζ᾽
ἀπαγαγών.
~(Ἄιακος)
~αὐτοῦ
μὲν
|
οὖν, |
ἵνα
σοὶ
κατ᾽
ὀφθαλμοὺς
λέγῃ. |
[600-649] |
μἀλλ᾽
ὑπερφυᾶ.
~(Διόνυσος)
σχέτλια
μὲν
|
οὖν |
καὶ
δεινά.
~(Ξανθίας)
~καὶ
μὴν |
[550-599] |
τι
λέγεις.
~(Πανδοκευτρία)
~οὐ
μὲν
|
οὖν |
με
προσεδόκας,
~ὁτιὴ
κοθόρνους
εἶχες, |
[1450-1499] |
~διὰ
τὸ
συνετὸς
εἶναι.
~χαρίεν
|
οὖν |
μὴ
Σωκράτει
~παρακαθήμενον
λαλεῖν,
~ἀποβαλόντα |
[1400-1449] |
ἄξειν
μοι
δοκῶ.
~πρῶτον
μὲν
|
οὖν |
περὶ
Ἀλκιβιάδου
τίν᾽
ἔχετον
~γνώμην |
[250-299] |
σκότος
καὶ
βόρβορος.
~(Διόνυσος)
~κατεῖδες
|
οὖν |
που
τοὺς
πατραλοίας
αὐτόθι
~καὶ |
[1050-1099] |
χρηστὰ
λέγειν
ἡμᾶς.
~(Εὐριπίδης)
~ἢν
|
οὖν |
σὺ
λέγῃς
Λυκαβηττοὺς
~καὶ
Παρνασσῶν |
[1450-1499] |
χρῆται
πρὸς
βίαν.
~(Αἰσχύλος)
~πῶς
|
οὖν |
τις
ἂν
σώσειε
τοιαύτην
πόλιν, |
[1100-1149] |
οὐκ
ἄλλως
λέγω.
~(Εὐριπίδης)
~πότερ᾽
|
οὖν |
τὸν
Ἑρμῆν,
ὡς
ὁ
πατὴρ |
[200-249] |
γένος
~παύσασθε.
~(Βάτραχοι)
~μᾶλλον
μὲν
|
οὖν
|
~φθεγξόμεσθ᾽
εἰ
δή
ποτ᾽
εὐηλίοις
|
[400-449] |
ναυμαχεῖν
ἐνημμένον.
~(Διόνυσος)
~ἔχοιτ᾽
ἂν
|
οὖν |
φράσαι
νῷν
~(Πλούτων)
ὅπου
νθάδ᾽ |