Vers |
[50-99] |
ἐστὶ
λοιπὸν
ἀγαθόν,
εἰ
καὶ
|
τοῦτ᾽ |
ἄρα·
~οὐ
γὰρ
σάφ᾽
οἶδ᾽ |
[1300-1349] |
ὄνειρον
ἀποκλύσω.
~ἰὼ
πόντιε
δαῖμον,
|
~τοῦτ᾽ |
ἐκεῖν᾽
ἰὼ
ξύνοικοι,
~τάδε
τέρα |
[950-999] |
ἔχει;
~ποῦ
μοι
τοδί;
τίς
|
τοῦτ᾽ |
ἔλαβε;
~(Διόνυσος)
~νὴ
τοὺς
θεοὺς |
[1200-1249] |
ληκύθιον
ἀπώλεσεν“
~τὸ
ληκύθιον
γὰρ
|
τοῦτ᾽ |
ἐπὶ
τοῖς
προλόγοισί
σου
~ὥσπερ |
[1100-1149] |
ἐποπτεύων
κράτη“
~(Εὐριπίδης)
~οὔκουν
Ὀρέστης
|
τοῦτ᾽ |
ἐπὶ
τῷ
τύμβῳ
λέγει
~τῷ |
[1000-1049] |
ἐτράπεσθε.
~εἶτα
διδάξας
Πέρσας
μετὰ
|
τοῦτ᾽ |
ἐπιθυμεῖν
ἐξεδίδαξα
~νικᾶν
ἀεὶ
τοὺς |
[150-199] |
τινα
~τῶν
ἐκφερομένων,
ὅστις
ἐπὶ
|
τοῦτ᾽ |
ἔρχεται.
~(Διόνυσος)
ἐὰν
δὲ
μὴ |
[300-349] |
Ἴακχε.
~Ἴακχ᾽
ὦ
Ἴακχε.
~(Ξανθίας)
|
~τοῦτ᾽ |
ἔστ᾽
ἐκεῖν᾽
ὦ
δέσποθ᾽
οἱ |
[1050-1099] |
Λυκαβηττοὺς
~καὶ
Παρνασσῶν
ἡμῖν
μεγέθη,
|
τοῦτ᾽ |
ἐστὶ
τὸ
χρηστὰ
διδάσκειν,
~ὃν |
[1250-1299] |
τοφλαττοθρατ.
~(Διόνυσος)
~τί
τὸ
φλαττοθρατ“
|
τοῦτ᾽ |
ἐστίν;
ἐκ
Μαραθῶνος
ἢ
~πόθεν |
[900-949] |
ἔχαιρον
τῇ
σιωπῇ,
καί
με
|
τοῦτ᾽ |
ἔτερπεν
~οὐχ
ἧττον
ἢ
νῦν |
[1000-1049] |
ἐξῆν
ἀσκεῖν,
ἀλλ᾽
οὐκ
ἐπὶ
|
τοῦτ᾽ |
ἐτράπεσθε.
~εἶτα
διδάξας
Πέρσας
μετὰ |
[950-999] |
ἢ
πρὸ
τοῦ
~κἀνασκοπεῖν,
πῶς
|
τοῦτ᾽ |
ἔχει;
~ποῦ
μοι
τοδί;
τίς |
[800-849] |
δὲ
δὴ
τίς
ταῦτα;
~(Ἄιακος)
|
~τοῦτ᾽ |
ἦν
δύσκολον·
~σοφῶν
γὰρ
ἀνδρῶν |
[1050-1099] |
~τοῖς
ἀνθρώποις
φαίνοιντ᾽
εἶναι.
~(Εὐριπίδης)
|
τοῦτ᾽ |
οὖν
ἔβλαψά
τι
δράσας;
~(Αἰσχύλος) |
[1000-1049] |
ἀνθρώπους
ἐν
ταῖς
πόλεσιν.
~(Αἰσχύλος)
|
~τοῦτ᾽ |
οὖν
εἰ
μὴ
πεποίηκας,
~ἀλλ᾽ |