Fables
[196]	εἴσεισιν, ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε εἰσῆλθον	~ἄν,	εἰ μὴ ἑώρων πολλῶν εἰσιόντων
[189]	γνώσομαι. ~Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο	ἄν	τις πρὸς ἄνδρα ἀδύνατον, ὃς
[158]	ὑπ' αὐτῶν θύεσθαι ~ἐδεῖτο ὡς	ἂν	αὐτὸν ἀπολύσωσι, λέγων χρήσιμος εἶναι
[184]	φησί, λεπτός εἰμι καὶ ἰσχνός·	ἂν	δὲ μικρὸν ἀναμείνῃς, ~μέλλουσιν οἱ
[165]	ὀρνέων βασιλεύειν, καὶ τοῦτο πάντως	ἂν	ἐγένετο, εἰ ~φωνὴν ἔχειν. Ὁ
[165]	καὶ φρένας εἰ εἶχες, οὐδὲν	ἂν	~ἐδέησας εἰς τὸ πάντων σε
[167]	ἀπόλλυμαι. ~Οὗτος ὁ λόγος λεχθείη	ἂν	ἐπ' ἄνδρα ὅς διὰ θησαυροῦ
[187]	βρυχηθμὸν ὑπέμεινας; ~Ὁ λόγος λεχθείη	ἂν	ἐπ' ἀνδρῶν αὐθάδων οἳ κατὰ
[164]	στερήσας. ~Οὗτος ὁ λόγος ἁρμόσειεν	ἂν	ἐπ' ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων οἳ
[183]	Ὦ οὗτος, ἴσθι ὡς, ὅπουπερ	ἂν	ᾖς, φυλάξομαί ~σε· οὐ γὰρ
[183]	~εἶπεν· Ἀλλ' ὦ οὗτος, ὅπου	ἂν	ᾖς, φυλάξομαι σε· οὐ γὰρ
[190]	~ἀλώπεκας. Αἱ δὲ ἔφησαν· Ἐβοηθήσαμεν	ἂν	ὑμῖν, εἰ μὴ ᾔδειμεν τίνες
[169]	πρὸς τοὺς διὰ κέρδος εὐτελὲς	μέγαν	~ὑφισταμένους κίνδυνον. ~(Κορυδαλός. ~Κορυδαλὸς εἰς
[162]	~ἔχουσι χρήματα, δοκοῦσί τινες εἶναι,	ἐπειδὰν	δὲ αὐτὰ ἀποδώσωσιν, ~ὁποῖοι ἐξ
[153]	πρὸς τὸ ~ὁλόκληρον ἑαυτὸν διαφυλάξαι·	ἐπειδὰν	δὲ περικατάληπτος γένηται, ~ἀποκόπτων τὰ
[153]	ἰατροῖς χρήσιμα εἶναι. Οὗτος οὖν,	ἐπειδὰν	ὑπ' ~ἀνθρώπων διωκόμενος καταλαμβάνηται, γινώσκων
[189]	οὔτε, ὅτε ἦλθες, ἔγνων, ~οὔτε,	ἐὰν	ἀπέλθῃς, γνώσομαι. ~Τούτῳ τῷ λόγῳ
[184]	~ὑποτυχὼν ἔφη· Ἀλλ' ὦ λύκε,	ἐὰν	αὖθίς με πρὸ τῆς ἐπαύλεως
[174]	εἰ σὺ οὐκ ἄλλως ᾄδεις,	ἐὰν	μὴ ~ἀποθνῄσκῃς, ἐγὼ μάταιος ἦν,
[159]	ἐκείνη ἀπεκρίνατο· Ἀλλ' ὦ οὗτοι,	ἐὰν	μὴ ἐγὼ τροφὴν ~ὑμῖν παράσχωμαι,
[159]	μηδὲν ἐπὶ τὸ πολὺ πλῆθος,	ἐὰν	~μὴ οἱ στρατηγοὶ ἄριστα φρονῶσιν.
[198]	ἄλλως δὲ αὐτῷ δύνασθαι ἐκδοῦναι,	ἐὰν	μὴ τούς τε ~ὀδόντας ἐξέλῃ
[184]	~μου οἱ δεσπόται γάμους ἄγειν·	ἐὰν	οὖν ἀφῇς με νῦν, ὕστερον
[177]	~κυνὶ βαλεῖν, ὑποτυχὼν ἔφη· Ἀλλ'	ἐὰν	τοῦτο πράξω, δεήσει με ὑπὸ
[180]	θυρωρὸν πρότερον διυπνίσαι ὑπὸ τὴν	ῥίζαν	καθεύδοντα, ὡς, ~ἐκείνου ἀνοίξαντος, κατελθεῖν,
[180]	~Ἄπελθε, φίλε, κάτωθεν πρὸς τὴν	ῥίζαν	τοῦ δένδρου καὶ φώνησον τὸν
[199]	σοι δουλεύσω. Οὕτως ἀπατήσασα τὴν	δειλαίαν	ἔπεισε ~δεύτερον ἐλθεῖν. Ἐπεὶ δὲ
[179]	ἑαυτῷ ἐπιφέρειν διὰ τρυφὴν καὶ	ματαίαν	δόξαν, ἀλλὰ ~τούτους ἐκφεύγειν. ~(Κύων
[183]	μαγειρεῖον εἰσελθών, τοῦ μαγείρου ἀσχοληθέντος,	~καρδίαν	ἁρπάσας ἔφυγεν. Ὁ δὲ ἐπιστραφείς,
[183]	μαγειρεῖον καὶ, τοῦ μαγείρου ἀσχολουμένου,	~καρδίαν	ἁρπάσας, ἔφυγεν. Ὁ δὲ μάγειρος
[199]	μὴ ἔτι ζήτει· ποίαν ~γὰρ	καρδίαν	αὕτη εἶχεν, ἥτις δὶς εἰς
[199]	Ἡ δὲ ἀλώπηξ εἱστήκει ὁρῶσα·	καρδίαν	δὲ ἐκπεσοῦσαν ~ἁρπάζει λαθραίως, τοῦ
[183]	ἐμοῦ ~καρδίαν εἴληφας, ἀλλ' ἐμοὶ	καρδίαν	δέδωκας. ~Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι
[183]	ἐμοῦ καρδίαν εἴληφας, ἀλλ' ἐμοὶ	καρδίαν	ἔδωκας. Ὁ ~μῦθος δηλοῖ ὅτι
[183]	σε· οὐ γὰρ ἀπ' ἐμοῦ	~καρδίαν	εἴληφας, ἀλλ' ἐμοὶ καρδίαν δέδωκας.
[183]	~σε· οὐ γὰρ ἀπ' ἐμοῦ	καρδίαν	εἴληφας, ἀλλ' ἐμοὶ καρδίαν ἔδωκας.
[199]	δὲ λέων ~ἅπαντα ἐρευνήσας μόνην	καρδίαν	ἐπεζήτει. Ἀλώπηξ δὲ μηκόθεν ~σταθεῖσα
[199]	μηκόθεν ~σταθεῖσα ἔφη· Αὕτη ἀληθῶς	καρδίαν	οὐκ εἶχεν· μὴ ἔτι ζήτει·
[157]	λόγος πρὸς ἄνδρα ἄσωτον δι'	ἡδυπάθειαν	ἀπολωλότα εὔκαιρός ~ἐστιν. ~(Κλέπται καὶ
[199]	ἡ ἔλαφος ~ἀξιωτάτη ἐστὶν εἰς	βασιλείαν,	ὅτι ὑψηλή ἐστι τὸ εἶδος,
[197]	Ὁ δὲ συλλαβεῖν βουλόμενος ~τὴν	αὐλείαν	θύραν ἔκλεισε. Καὶ ὃς ἐξελθεῖν
[164]	δείλαιος, ὅστις τὴν παρὰ ἀνθρώπων	δουλείαν	μὴ ὑπομείνας ~ἔλαθον ἐμαυτὸν καὶ
[162]	τὸν κολοιὸν βασιλέα διὰ τὴν	εὐπρέπειαν,	~ἀγανακτήσαντα τὰ ὄρνεα, ἕκαστον τὸ
[180]	καὶ ἀλώπηξ. ~Κύων καὶ ἀλεκτρυὼν	ἑταιρείαν	ποιησάμενοι ὥδευον. Ἑσπέρας δὲ ~καταλαβούσης,
[186]	πρόδηλοί εἰσι δηλοῦντες τὴν ~ἀφανῆ	κακίαν.	~(Κύων λέοντα διώκων καὶ ἀλώπηξ.
[158]	καὶ ἀλεκτρυών. ~Κλέπται εἴς τινα	οἰκίαν	εἰσελθόντες οὐδὲν μὲν ἄλλο εὗρον,
[158]	ἀλεκτρυών. ~Κλέπται εἴς τινα εἰσελθόντες	οἰκίαν	οὐδὲν εὗρον ὅτι μὴ ἀλεκτρυόνα,
[185]	διέβαινε· θεασαμένη δὲ τὴν ἑαυτῆς	~σκιὰν	κατὰ τοῦ ὕδατος, ὑπέλαβεν ἑτέραν
[188]	ἀνδρὶ μαχομένη ~ποιεῖ. Ἐγὼ δὲ	λίαν	ὑπάρχω σου ἰσχυρότερος. Εἰ δὲ
[164]	φυγὼν ἧκεν εἰς τὴν ἑαυτοῦ	~καλιάν.	Περιειληθέντος δὲ τοῦ δεσμοῦ τοῖς
[180]	καὶ ἀλώπηξ. ~Κύων καὶ ἀλέκτωρ	φιλίαν	πρὸς ἀλλήλους ποιησάμενοι ἐν τῷ
[162]	~Ζεὺς βουλόμενος βασιλέα ὀρνέων καταστῆσαι,	προθεσμίαν	αὐτοῖς ~ἔταξεν ἐν ᾗ παραγενήσονται
[199]	οὐκ εἶχεν· μὴ ἔτι ζήτει·	ποίαν	~γὰρ καρδίαν αὕτη εἶχεν, ἥτις
[154]	τὰ λάχανα ἐπυνθάνετο αὐτοῦ τὴν	~αἰτίαν	δι' ἣν τὰ μὲν ἄγρια
[196]	δὲ εἰπόντος· Κακῶς, καὶ ~τὴν	αἰτίαν	ἐρομένου δι' ἣν οὐκ εἴσεισιν,
[160]	~θεασαμένη αὐτον ἐγχρονίζοντα καὶ τὴν	αἰτίαν	παρ' αὐτοῦ μαθοῦσα ~ἔφη Ἀλλὰ
[179]	οἷάπερ ταῦρον ἰδόντες εὐπαθῆμ τγς	αἰτίαν	~τῆς φυγῆς ἐπηρώτων. Ὁ δὲ
[190]	ποτε πολεμοῦντες ἀετοῖς παρεκάλουν εἰς	συμμαχίαν	~ἀλώπεκας. Αἱ δὲ ἔφησαν· Ἐβοηθήσαμεν
[199]	εἶδον ἔλαφον ~ᾑμαγμένην. Οἱ δὲ	ἔδειξαν	ἐν τῇ ὕλῃ. Εὗρεὲ αὐτὴν
[179]	ἐπιφέρειν διὰ τρυφὴν καὶ ματαίαν	δόξαν,	ἀλλὰ ~τούτους ἐκφεύγειν. ~(Κύων θηρευτικὸς
[163]	χρῶμα τῆς μετ' αὐτῶν διαίτης	~ἀπεῖρξαν	αὐτόν. Οὕτω τε δυοῖν ἐπιθυμήσας
[163]	ἐπιγνόντες, τῆς μεθ' αὑτῶν διαίτης	~ἀπεῖρξαν,	ὥστε δυοῖν ἐπιθυμήσαντα μηδετέρας τυχεῖν.
[172]	ᾄδετε. ~Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι	πᾶν	τὸ παρὰ καιρὸν δρώμενον ἐπονείδιστον.
[175]	ποτε ὁ θηρευτὴς ἐξιὼν ἐπ'	ἄγραν	συνελάμβανέ τι, ~ἐκ τούτου μέρος
[195]	ἔφη· Πολλὰ ηὐχόμην ἰδεῖν τὴν	~ἡμέραν	ταύτην, ἵνα τοῖς βιαίοις φοβερὰ
[185]	~σκιὰν κατὰ τοῦ ὕδατος, ὑπέλαβεν	ἑτέραν	κύνα εἶναι μεῖζον κρέας ~ἔχουσαν.
[163]	δέ, μέχρι μὲν ἡσύχαζεν, οἰόμεναι	περιστερὰν	~αὐτὸν εἶναι, προσίεντο· ἐπεὶ δέ
[163]	δέ, μέχρι μὲν ἡσύχαζεν, οἰόμεναι	περιστερὰν	~αὐτὸν εἶναι, προσίεντο· ἐπειδὴ δέ
[194]	δεῖ μετρεῖν, ~ἀλλὰ πρὸς ἀρετὴν	ἀφορᾶν.	~(Λέαινα καὶ ὗς. ~Φασὶν ὗν
[197]	~γεωργὸς φοβηθεὶς περὶ αὑτοῦ τὴν	θύραν	ἀνέῳξεν. Ἀπαλλαγέντος δὲ ~τοῦ λέοντος,
[197]	δὲ συλλαβεῖν βουλόμενος ~τὴν αὐλείαν	θύραν	ἔκλεισε. Καὶ ὃς ἐξελθεῖν μὴ
[163]	~τηνικαῦτα ἀμφιγνοήσασαι αὐτοῦ τὴν φωνὴν	ἐξήλασαν	αὐτόν. Καὶ ὃς ~ἀποτυχὼν τῆς
[163]	~τηνικαῦτα τὴν αὐτοῦ γνοῦσαι φύσιν,	ἐξήλασαν	παὶουσαι. Καὶ ὃς ~αποτυχὼν τῆς
[156]	ᾄδων πάνυ, λίθοις αὐτὸν ~ἐξώσαντες	ἀπήλασαν.	~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οὕτω
[200]	Ὁι δὲ ἐξαναστῆναι μὴ δυνάμενοι	ἔφασαν·	Ἄθλιοι ~ἡμεῖς, εἴ γε ἀλώπεκι
[158]	τὰ ἔργα ἐγείρων. Οἱ δὲ	ἔφασαν·	Αλλὰ διὰ τοῦτό σε ~μᾶλλον
[158]	ἔργα ἐγείροντα. ~Ὅι δὲ ὑποτυχόντες	ἔφασαν·	Ἀλλὰ καὶ διὰ τοῦτό σε
[158]	μὴ ἀλεκτρυόνα, ~καὶ τοῦτον λαβόντες	ἀπῄεσαν.	Ὁ δὲ μέλλων ὑπ' αὐτῶν
[198]	τούτοις ~γίνονται οἷς πρότερον φοβεροὶ	καθεστήκεσαν.	~Λέων κιὰ ἀλώπηξ καὶ ἔλαφος.
[162]	αὐτὰ ἀποδώσωσιν, ~ὁποῖοι ἐξ ἀρχῆς	ἦσαν	εὑρίσκονται. ~(Κολοιὸς καὶ περιστεραί. ~Κολοιὸς
[158]	δὲ ~ἀλεκτρυόνα, καὶ τοῦτον λαβόντες	ἀπηλλαγησαν.	Ὁ δὲ μέλλων ὑπ' ~αὐτῶν
[200]	δὲ ὑπ' ἀλλήλων διατεθέντες, ἐπειδὴ	ἐσκοτώθησαν,	ἡμιθανεῖς ~ἔκειντο. Ἀλώπηξ δὲ παριοῦσα,
[191]	βίου τρέμειν. ~Τοῦτο τοίνυν κυρώσαντες,	ὥρμησαν	κατὰ ταὐτὸν εἰς τὴν λίμνην,
[190]	εἰς συμμαχίαν ~ἀλώπεκας. Αἱ δὲ	ἔφησαν·	Ἐβοηθήσαμεν ἂν ὑμῖν, εἰ μὴ
[191]	εἰς ~τὰ βαθῆ τῆς λίμνης	ἐδίδοσαν.	Εἶς δέ τις τῶν λαγωῶν
[199]	~μεγίστην, τὴν εἰς τὸν δρυμὸν	ἰκοῦσαν	τοῖς γλυκέσι σου λόγοις ~ἐξαπατήσασα
[157]	~οὐκ ἀφίστατο. Ἰξευτὴς δὲ παρατηρησάμενος	ἐμφιλοχωροῦσαν	~ἰξεύσας συνέλαβε. Καὶ δὴ μέλλουσα
[199]	ἀλώπηξ εἱστήκει ὁρῶσα· καρδίαν δὲ	ἐκπεσοῦσαν	~ἁρπάζει λαθραίως, τοῦ κόπου κέρδος
[185]	ἑτέραν κύνα εἶναι μεῖζον κρέας	~ἔχουσαν.	Διόπερ ἀφεῖσα τὸ ἴδιον ὥρμησεν
[194]	~Φασὶν ὗν καυχωμένην ἀγέλην παίδων	ἔχουσαν	εἰπεῖν τῇ λεαίνῃ· ~Πόσους παῖδας
[191]	~Λαγωοὶ καταγνόντες τῆς ἑαυτῶν δειλίας	ἔγνωσαν	δεῖν ἑαυτοὺς ~κατακρημνίσαι. Παραγενομένων δὲ
[199]	ἀλώπηξ ἀπελθοῦσα εὗρε τὴν ἔλαφον	σκιρτῶσαν	ἐν ~τᾶς ὕλαις· προσπαίσασα δὲ
[193]	πτηνὸν γεννηθεὶς ἐπὶ θαλάσσης τὴν	δίαιταν	ἐποιοῦ. ~Οὕτως οἱ τὰ οἰκεῖα
[164]	οὐχ ὑπομείνας τὴν μετ' ἀνθρώπων	~δίαιταν,	ὡς πρὸς ὀλίγον ἀδείας ἔτυχε,
[175]	μηδὲν ἐπιστάμενοι οὐ μεμπτοί ~εἰσιν,	ὅταν	αὐτοὺς οἱ γονεῖς οὕτως ἀγάγωσιν.
[175]	οἱ ῥᾴθυμοι οὐ μεμπτέσι εἰσίν,	ὅταν	αὐτοὺς οἱ γονεῖς οὕτως ~ἄγωσιν.
[187]	κατὰ πολὺ δυνατωτέρων ~συκοφαντεῖν ἐπιχειροῦντες,	ὅταν	ἐκεῖνοι ἀντιστῶσιν, εὐθέως ~ἀναχαιτίζουσιν. ~(Κύων
[156]	ταῖς σχολαῖς ~δοκοῦντες εἶναί τινες,	ὅταν	ἐπὶ τὰς πολιτείας ἀφίκωνται, οὐδενὸς
[156]	ἐν σχολαῖς εἶναί τινες δοκοῦντες,	ὅταν	~ἐπὶ τὰς πολιτείας ἀφίκωνται, οὐδενὸς
[184]	~Οὕτως οἱ φρόνιμοι τῶν ἀνθρώπων,	ὅταν	περί τι κινδυνεύσαντες ~ἐκφύγωσι, ταῦτα
[184]	οἱ ~φρόνιμοι τῶν α̣ νθρώπων,	ὅταν	περίτικινδυνεύσντες σωθῶσι, διὰ βίου ~τοῦτο
[198]	οἱ ῥᾳδίως τοῖς πέλας πιστεύοντες,	ὅταν	τῶν ἰδίων ~πλεονεκτημάτων ἑαυτοὺς ἀπογυμνώσωσιν,
[180]	καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ φρόνιμοι,	ὁπόταν	τι ~κακὸν αὐτοῖς ἐπέλθῃ, ῥᾴδίως
[168]	ἐν βίῳ ἔχοντες οὐδένα φίλον	~ἐν	ἀνάγκῃ εὑρήσουσιν. ~(Κορυδαλός. ~Κορυδαλὸς εἰς
[168]	δηλοῖ ὅτι οἱ πολλοὺς ἐχθροὺς	ἐν	βίῳ ἔχοντες οὐδένα φίλον ~ἐν
[161]	καὶ τὰς ~ἀλλοδαπὰς προκρίνοντες οὔτε	ἐν	ἐκείναις εὐδοκιμοῦσι διὰ τὸ ξένοι
[166]	τῆς ὑποσχέσεως ~ἐπελάθετο. Αὖθις δὲ	ἐν	ἑτέρᾳ παγίδι ληφθείς, ἀφεὶς τὸν
[162]	ὀρνέων καταστῆσαι, προθεσμίαν αὐτοῖς ~ἔταξεν	ἐν	ᾗ παραγενήσονται πάντα, ὅπως τὸν
[156]	~μῦθος ἁρμόζει. ~(Κιθαρῳδός. ~Κιθαρῳδὸς ἀφυὴς	ἐν	κεκονιαμένῳ οἴκῳ συνεχῶς ᾄδων, ἀντηχούσης
[153]	~Ὁ κάστωρ ζῷόν ἐστι τετράπουν	ἐν	λίμναις τὰ πολλὰ διαιτώμενον, οὗ
[153]	~(Κάστωρ. ~Κάστωρ ἐστὶ ζῷον τετράπουν	ἐν	λίμνῃ νεμόμενον. Τούτου λέγεται τὰ
[200]	μὲν παρειμένους, ~τὸν δὲ νεβρὸν	ἐν	μέσῳ κείμενον, ἀραμένη αὐτόν, διὰ
[152]	ἀγαθῶν λυπουμένους. ~(Καρύα. ~Καρύα τις	ἐν	ὁδῷ ἱσταμένη καρπὸν ἔφερε πολύν.
[179]	θηρευτικὸς καὶ κύνες. ~Κύων τρεφόμενος	ἐν	οἴκῳ, θηρσὶν εἰδὼς μάχεσθαι, ἰδὼν
[156]	ἄξιοι εὑρίσκονται. ~(Κιθαρῳδός. ~Κιθαρῳδὸς ἀφυὴς	ἐν	οἵκῳ κεκονιαμένῳ συνήθως ᾄδων, καὶ
[166]	εὔκαιρος. ~Κόραξ καὶ Ἑρμῆς. ~Κόραξ	ἐν	παγίδι κρατηθεὶς ηὔξατο τῷ Ἀπόλλωνι
[199]	ζητήσῃ· χρῄζει γάρ με σύμβουλον	ἐν	πᾶσιν. ~Εἰ δὲ ἐμοῦ τῆς
[194]	λέοντα. Ὅτι τὸ καλὸν οὐκ	ἐν	πλήθει δεῖ μετρεῖν, ~ἀλλὰ πρὸς
[195]	τὰ εὐτελῆ φανῶσιν. ~Ὅτι δικαιοσύνης	ἐν	πόλει οὕσης καὶ δικαίως πάντων
[199]	Ὁ λέων δὲ ἐφορμήσας αὐτῇ	ἐν	σπουδῇ τὰ ὦτα μόνον τοῖς
[156]	~Οὕτως καὶ τῶν ῥητόρων ἔνιοι	ἐν	σχολαῖς εἶναί τινες δοκοῦντες, ὅταν
[156]	οὕτω καὶ τῶν ῥητόρων ἔνιοι	ἐν	ταῖς σχολαῖς ~δοκοῦντες εἶναί τινες,
[199]	ἐσπάραξεν. Ἡ δὲ ταχέως ἔσπευδεν	ἐν	ταῖς ὕλαις. Καὶ ἡ μὲν
[179]	θηρσὶν εἰδὼς μάχεσθαι, ἰδὼν πολλοὺς	ἐν	~τάξει ἱσταμένους, ῥήξας τὸν κλοιὸν
[199]	ἀπελθοῦσα εὗρε τὴν ἔλαφον σκιρτῶσαν	ἐν	~τᾶς ὕλαις· προσπαίσασα δὲ αὐτῇ
[186]	Οὗτος δὲ τὸν κώδωνα σείων	ἐν	τῇ ἀγορᾷ ~ἠλαζονεύετο. Γραῦς δὲ
[178]	βλέπων τὸ μέγα ~δεῖπνον, βοῶν	ἐν	τῇ καρδίᾳ· Βαβαί, πόση μοι
[177]	δεήσει με ὑπὸ ~πάντων τῶν	ἐν	τῇ πόλει κυνῶν δάκνεσθαι. ~Οὕτω
[199]	ἔλαφον ~ᾑμαγμένην. Οἱ δὲ ἔδειξαν	ἐν	τῇ ὕλῃ. Εὗρεὲ αὐτὴν καταψυχομένην,
[180]	ἀλεκτρυὼν ἐπί τι δένδρον ἀναβὰς	ἐν	τοῖς κλάδοις ἐκάθισεν· ὁ δὲ
[180]	~ὥδευον. Τῆς δὲ νυκτὸς καταλαβούσης,	ἐν	τόπῳ ἀλσώδει ἐλθόντες, ὁ ~μὲν
[180]	ἀλέκτωρ φιλίαν πρὸς ἀλλήλους ποιησάμενοι	ἐν	τῷ ἅμα ~ὥδευον. Τῆς δὲ
[200]	αὐτοὺς ἰδοῦσα καὶ τὸν νεβρὸν	ἐν	τῷ μέσῳ κείμενον, διὰ ~μέσου
[174]	συνδείπνους προσελθὼν παρεκάλει αὐτὸν ~ᾆσαι	ἐν	τῷ πότῳ. Τοῦ δὲ τότε
[199]	καὶ ἔλαφος. ~Λέων νοσήσας ἔκειτο	ἐν	φάραγγι· τῇ προσφιλεῖ δὲ ἀλώπεκι,
[167]	τροφῆς ἀπορῶν, ὡς ἐθέασατο ὄφιν	ἔν	τινι εὐηλίῳ τόπῳ ~κοιμώμενον, τοῦτον
[157]	ἀφίκωνται, οὐδενὸς ~ἄξιοί εἰσιν. ~Κίχλα.	~Ἔν	τινι μυρσινῶνι κίχλα ἐνέμετο· διὰ
[163]	~ἀφαιρεῖται. ~(Κολοιὸς καὶ περιστεραί. ~Κολοιὸς	ἔν	τινι περιστερεῶνι περιστερὰς ἰδὼν καλῶς
[163]	καὶ περιστεραί. ~Κολοιὸς ἰδὼν περιστερὰς	ἔν	τινι περιστεροτροφείῳ καλῶς ~τρεφομένας, λευκάνας
[176]	λιμώττουσαι. ~Κύνες λιμώττουσαι, ὡς ἐθεάσαντο	ἔν	τινι ποταμῷ βύρσας ~βρεχομένας, μὴ
[185]	ἑαυτῆς ~σκιὰν κατὰ τοῦ ὕδατος,	ὑπέλαβεν	ἑτέραν κύνα εἶναι μεῖζον κρέας
[169]	~Κορυδαλὸς εἰς πάγην ἁλοὺς θρηνῶν	ἔλεγεν·	Οἴμοι τῷ ταλαιπώρῳ ~καὶ δυστήνῳ
[198]	συνεχῶς αὐτῷ ὁ ~λέων ἐπέκειτο,	ἔλεγεν	ὡς νυμφίον μὲν αὐτὸν ἄξιον
[187]	~λέων ἐβρυχήσατο, φοβηθεὶς εἰς τοὐπίσω	ἔφυγεν.	Ἀλώπηξ δὲ ~θεασαμένη αὐτὸν ἔφη·
[183]	τοῦ μαγείρου ἀσχοληθέντος, ~καρδίαν ἁρπάσας	ἔφυγεν.	Ὁ δὲ ἐπιστραφείς, ὡς ἐθεάσατο
[183]	τοῦ μαγείρου ἀσχολουμένου, ~καρδίαν ἁρπάσας,	ἔφυγεν.	Ὁ δὲ μάγειρος ἐπιστραφείς, ὡς
[191]	τῶν ἄλλων ἔφη· Στῆτε, ἑταῖροι,	μηδὲν	δεινὸν ὑμᾶς ~αὐτοὺς διαπράξησθε· ἤδη
[159]	καὶ ἐπὶ τῶν στρατευμάτων τὸ	μηδὲν	ἐπὶ τὸ πολὺ πλῆθος, ἐὰν
[175]	ὅτι καὶ τῶν νέων οἱ	μηδὲν	ἐπιστάμενοι οὐ μεμπτοί ~εἰσιν, ὅταν
[199]	τὰ φύλλα ~πάντα καὶ πηγὰς	μηδὲν	κακὸν παθεῖν παρὰ τοῦ λέοντος·
[175]	καθ' ἑκάστην μοχθεῖ, ἐκεῖνος ~δὲ	μηδὲν	πονῶν τοῖς αὐτοῦ τρέφεται πόνοις,
[193]	οἰκεῖα ἐπιτηδεύματα καταλιπόντες καὶ τοῖς	μηδὲν	~προσήκουσιν ἐπιβαλλόμεμοι εἰκότως δυστυχοῦσιν. ~(Λέαινα
[199]	πονηρὸν δεσπότην. Ἀλλ' ἐλθὲ καὶ	μηδὲν	~πτοηθῇς καὶ γενοῦ ὡς πρόβατον.
[163]	~ὅτι ἡ πλεονεξία πρὸς τῷ	μηδὲν	ὠφελεῖν, ἀφαιρεῖται καὶ τὰ προσόντα
[163]	ὅτι ἡ ~πλεονεξία πρὸς τῷ	μηδὲν	ὠφελεῖν πολλάκις καὶ τὰ προσόντα
[183]	Ὁ δὲ μάγειρος ἐπιστραφείς, ὡς	εἶδεν	~αὐτὸν φεύγοντα, εῖπεν· Ὦ οὗτος,
[180]	ὁ μὲν ἀλεκτρυὼν ἐπὶ δένδρου	ἐκάθευδεν	ἀναβάς, ὁ δὲ ~κύων πρὸς
[199]	~ὄνυξιν ἐσπάραξεν. Ἡ δὲ ταχέως	ἔσπευδεν	ἐν ταῖς ὕλαις. Καὶ ἡ
[165]	κόραξ, καὶ φρένας εἰ εἶχες,	οὐδὲν	ἂν ~ἐδέησας εἰς τὸ πάντων
[158]	~Κλέπται εἴς τινα εἰσελθόντες οἰκίαν	οὐδὲν	εὗρον ὅτι μὴ ἀλεκτρυόνα, ~καὶ
[192]	δὲ ἠκολούθει καὶ ἦν ἔνδον	οὐδὲν	ἢ ὁ λαγωὸς δεῖπνος τῇ
[158]	~Κλέπται εἴς τινα οἰκίαν εἰσελθόντες	οὐδὲν	μὲν ἄλλο εὗρον, μόνον δὲ
[175]	παρ' ~ἕκαστα μοχθεῖ, ὁ δὲ	οὐδὲν	ποιῶν τοῖς αὐτοῦ πόνοις ἐντρυφᾷ,
[163]	~μεταληψόμενος. Αἱ δέ, μέχρι μὲν	ἡσύχαζεν,	οἰόμεναι περιστερὰν ~αὐτὸν εἶναι, προσίεντο·
[163]	~μεταληψόμενος. Αἱ δέ, μέχρι μὲν	ἡσύχαζεν,	οἰόμεναι περιστερὰν ~αὐτὸν εἶναι, προσίεντο·
[155]	Ὁ δὲ κηπωρὸς βουλόμενος ~αὐτὸν	ἐκεῖθεν	ἀνενεγκεῖν, κατῆλθε καὶ αὐτὸς εἰς
[199]	νοῦς ~ἐτυφώθη τοῖς λόγοις, καὶ	ἦλθεν	εἰς τὸ σπήλαιον μὴ γινώσκουσα
[163]	ἰδὼν καλῶς τρεφομένας, ~λευκάνας ἑαυτὸν	ἦλθεν	ὡς καὶ αὐτὸς τῆς αὐτῆς
[197]	γεωργός. ~Λέων εἰς γεωργοῦ ἔπαυλιν	εἰσῆλθεν.	Ὁ δὲ συλλαβεῖν βουλόμενος ~τὴν
[199]	Ἐπεὶ δὲ εἰς τὸ σπήλαιον	εἰσῆλθεν,	ὁ μὲν λέων ~δεῖπνον εἶχε,
[199]	εἰς οἶκον καὶ χεῖρας λέοντος	~εἰσῆλθεν.	~Ὅτι ὁ τῆς φιλοδοξίας ἔρως
[155]	Ὁ δὲ κύων ἠπορημένος, ὡς	προσῆλθεν	~αὐτῷ, οἰόμενος ὑπ' αὐτοῦ βαπτίζεσθαι,
[178]	κόρον ~οὐδὲ τὴν ὁδὸν αὐτὴν	ὅθεν	ἐξῆλθον οἶδα. ~Ὁ μῦθος δηλοῖ
[199]	μόνην καρδίαν ἐπεζήτει. Ἀλώπηξ δὲ	μηκόθεν	~σταθεῖσα ἔφη· Αὕτη ἀληθῶς καρδίαν
[192]	ἀλλ' ἔμαθόν σου τὸ ~ὄνομα	πόθεν	ἐστί, οὐκ ἀπὸ τοῦ κερδαίνειν,
[196]	αὐτοῦ συνεῖσα παρεγένετο, καὶ στᾶσα	ἄποθεν	τοῦ ~σπηλαίου ἐπυνθάνετο αὐτοῦ πῶς
[197]	τοῦτον συγκλεῖσαι ἐβούλου ὃν καὶ	μακρόθεν	~σε ἔδει φεύγειν; Οὕτως οἱ
[178]	τὰ σκέλη αὐτοῦ ἔρριψε παραχρῆμα	ἔξωθεν	τῶν θυρίδων. ~Ὁ δὲ κατιὼν
[180]	πρὸς αὐτὸν ~ἔδραμε καὶ στᾶσα	κάτωθεν	πρὸς ἑαυτὴν κατελθεῖν ἠξίου· ἐπιθυμεῖν
[184]	τὸν κύνα καθεύδοντα, καὶ στὰς	κάτωθεν	πρὸς ~ἑαυτὸν ἐκάλει, ὑπομιμνῄσκων αὐτὸν
[180]	ὑπολαβὼν ἔφη αὐτῇ· ~Ἄπελθε, φίλε,	κάτωθεν	πρὸς τὴν ῥίζαν τοῦ δένδρου
[180]	κλάδοις ἐκάθισεν· ὁ δὲ ~κύων	κάτωθεν	τῆς ῥαγάδος τοῦ δένδρου ἀφύπνωσε,
[180]	~αὐτὸν καταθοινήσασθαι, ἐλθοῦσα καὶ στᾶσα	κάτωθεν	τοῦ δένδρου ~ἐβόα πρὸς αὐτόν·
[164]	σωτηρίας στερήσας. ~Οὗτος ὁ λόγος	ἁρμόσειεν	ἂν ἐπ' ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων
[155]	~αὐτῷ, οἰόμενος ὑπ' αὐτοῦ βαπτίζεσθαι,	ἔδακεν	αὐτόν. Καὶ ὃς κακῶς ~διατεθεὶς
[155]	παραγέγονε καταδῦσαι, τὸν ~κηπωρὸν στραφεὶς	ἔδακεν.	Ὁ δὲ μετ' ἀδύνης ἐπανιών·
[173]	γὰρ ᾠδῆς, τὸν δὲ τραπέζης	ἕνεκεν.	Ἐπεὶ δὲ ἔδει τὸν ~χῆνα
[164]	πρὸς ὀλίγον ἀδείας ἔτυχε, φυγὼν	ἧκεν	εἰς τὴν ἑαυτοῦ ~καλιάν. Περιειληθέντος
[170]	μέλλον, ~θεασαμένη τινὰς ὁδοιπόρους παριόντας,	ἧκεν	επί τι δένδρον καὶ ~στᾶσα
[170]	δὴ θεασαμένη ~τινὰς ὁδοιπόρους παριόντας	ἧκεν	ἐπί τινος δένδρου, καὶ στᾶσα
[163]	περιστεροτροφείῳ καλῶς ~τρεφομένας, λευκάνας ἑαυτὸν	ἧκεν	ὡς καὶ ἀπὸ τῆς αὐτῆς
[173]	ἦν, καὶδιαγινώσκειν ὁ καιρὸς ~οὐκ	ἀφῆκεν	ἑκάτερον. Ὁ δὲ κύκνος, ἀντὶ
[164]	λινῷ κάλῳ τῷ ~ἑαυτοῦ παιδὶ	ἔδωκεν.	Ὁ δὲ οὐχ ὑπομείνας τὴν
[187]	~Κύων θηρευτικὸς λέοντα ἰδων, τοῦτον	ἐδίωκεν.	Ὡς δὲ ἐπιστραφεὶς ὁ ~λέων
[175]	τούτου μέρος καὶ τῷ ἑτέρῳ	παρέβαλλεν.	Ἀγανακτοῦντος δὲ τοῦ ~θηρευτικοῦ καὶ
[174]	ποτε, ὡς ~ἐνόησεν ὅτι ἀποθνῄσκειν	ἔμελλεν,	ἑαυτὸν θρηνοῦντος, ὁ δεσπότης ~αὐτοῦ
[189]	χρόνον ἐπικαθίσας, ἐπειδὴ ~ἀπαλλάττε σθαι	ἔμελλεν,	ἐπυνθάνετο τοῦ ταύρου εἰ ἤδη
[164]	ἀναπτῆναι μὴ ~δυνάμενος ἐπειδὴ ἀποθνῄσκειν	ἔμελλεν,	ἔφη πρὸς ἑαυτόν· Ἀλλ' ~ἔγωγε
[154]	τὴν ~αἰτίαν δι' ἣν τὰ	μὲν	ἄγρια τῶν λαχάνων εὐθαλῆ τέ
[180]	ὥδευον. Ἑσπέρας δὲ ~καταλαβούσης, ὁ	μὲν	ἀλεκτρυὼν ἐπὶ δένδρου ἐκάθευδεν ἀναβάς,
[180]	ἐν τόπῳ ἀλσώδει ἐλθόντες, ὁ	~μὲν	ἀλεκτρυὼν ἐπί τι δένδρον ἀναβὰς
[192]	δὲ λαγωὸς ἔφη· Σὺν κακῷ	μέν,	ἀλλ' ἔμαθόν σου τὸ ~ὄνομα
[194]	γεννᾷς; Ἡ δὲ εἶπεν· Ἕνα	μέν,	ἀλλὰ γενναῖον. Ὅτι ~κρείσσων εἷς
[158]	εἴς τινα οἰκίαν εἰσελθόντες οὐδὲν	μὲν	ἄλλο εὗρον, μόνον δὲ ~ἀλεκτρυόνα,
[199]	ἐν ταῖς ὕλαις. Καὶ ἡ	μὲν	~ἀλώπηξ τὰς χεῖρας ἐκρότησεν, ὅτι
[184]	με. Ὁ δὲ πεισθεὶς τότε	μὲν	ἀπέλυσε· μεθ' ~ἡμέρας δὲ ὀλίγας
[200]	φεύγουσα ᾤχετο. ~Οἱ δὲ βλέποντες	μὲν	αὐτήν, μὴ δυνάμενοι δὲ ἀναστῆναι·
[198]	~λέων ἐπέκειτο, ἔλεγεν ὡς νυμφίον	μὲν	αὐτὸν ἄξιον τῆς θυγατρὸς ~δοκιμάζει·
[184]	μὴ νῦν αὐτὸν καταθῦσαι. ~Νῦν	μὲν	γάρ, φησί, λεπτός εἰμι καὶ
[173]	ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς ~μέντοι· τὸν	μὲν	γὰρ ᾠδῆς, τὸν δὲ τραπέζης
[182]	θηρευτικὸς λαγωὸν συλλαβών, τοῦτον ποτὲ	μὲν	ἔδακνε, ποτὲ ~δὲ αυ̣ τοῦ
[175]	ἕτερον ὀνειδίζοντος, εἴ γε αὐτὸς	μὲν	ἐξιὼν παρ' ~ἕκαστα μοχθεῖ, ὁ
[199]	βασιλεύσει. Ἔφη δὲ ὅτι σῦς	μέν	ἐστιν ἀγνώμων, ~ἄρκτος δὲ νωθρός,
[175]	~Ἔχων τις δύο κύνας, τὸν	μὲν	ἕτερον θηρεύειν ἐδίδαξε, τὸν δὲ
[173]	παθεῖν ἐφ' οἷς ἐτρέφετο, νὺξ	μὲν	ἦν, καὶδιαγινώσκειν ὁ καιρὸς ~οὐκ
[163]	διαίτης ~μεταληψόμενος. Αἱ δέ, μέχρι	μὲν	ἡσύχαζεν, οἰόμεναι περιστερὰν ~αὐτὸν εἶναι,
[163]	διαίτης ~μεταληψόμενος. Αἱ δέ, μέχρι	μὲν	ἡσύχαζεν, οἰόμεναι περιστερὰν ~αὐτὸν εἶναι,
[174]	τῷ πότῳ. Τοῦ δὲ τότε	μὲν	ἡσυχάζοντος, ὕστερον δέ ποτε, ὡς
[175]	~Ἔχων τις δύο κύνας, τὸν	μὲν	θηρεύειν ἐδίδασκε, τὸν δὲ οἰκουρὸν
[175]	~κἀκεῖνον ὀνειδίζοντος, εἴ γε αὐτὸς	μὲν	καθ' ἑκάστην μοχθεῖ, ἐκεῖνος ~δὲ
[184]	παρὸν ~μεθεῖναι αὐτόν, λέγων· Νῦν	μὲν	λεπτός εἰμι καὶ ἰσχνός· μέλλουσι
[199]	εἰς τὸ σπήλαιον εἰσῆλθεν, ὁ	μὲν	λέων ~δεῖπνον εἶχε, πάντα τὰ
[199]	ἡμᾶς τοὺς φίλους ὑποπτεύεις; Ὁ	μὲν	λέων τοῦ ὠτὸς κρατήσας ~ἤμελλε
[185]	δὲ αὐτῇ ἀμφοτέρων στερηθῆναι, τοῦ	μὲν	μὴ ~ἐφικομένῃ, διότι οὐδὲ ἦν,
[154]	Κἀκεῖνος ἔφη· Ἡ γῆ τῶν	μὲν	~μήτηρ ἐστί, τῶν δὲ μητρυιά.
[160]	οὗτος, ἐλπίδι προσέχων, ἥτις βουκολεῖν	~μὲν	οἶδε, τρέφειν δὲ οὐδαμῶς. ~Κολοιὸς
[184]	σοὶ ἡδύτερον βρῶμα γενήσομαι. Ὁ	~μὲν	οὖν λύκος πεισθεὶς ἀπῆλθε· μεθ'
[200]	δὲ παριοῦσα, ὡς ἐθεάσατο τοὺς	μὲν	παρειμένους, ~τὸν δὲ νεβρὸν ἐν
[195]	λαβεῖν ~πρὸς ἄλληλα, ὁ λύκος	μὲν	προβάτῳ, πάρδαλις δὲ αἰγάγρῳ, ἐλάφῳ
[162]	τῶν ἀνθρώπων οἱ χρεωφειλέται, μέχρι	μὲν	τὰ ἀλλότρια ~ἔχουσι χρήματα, δοκοῦσί
[197]	ὃς ἐξελθεῖν μὴ δυνάμενος πρῶτον	~μὲν	τὰ ποίμνια διέφθειρεν, ἔπειτα δὲ
[153]	εἰδὼς οὗ χάριν διώκεται, ~μέχρι	μέν	τινος φεύγει τῇ τῶν ποδῶν
[179]	~Τί φεύγεις; οδὲ εἶπεν· Ὅτι	μὲν	τποφῇ συζῶ περισσῇ οἶδα καὶ
[173]	~μέλος θανάτου προοίμιον, καὶ τῇ	μὲν	ᾠδῇ μηνύει τὴν φύσιν, τὴν
[190]	συμμαχίαν ~ἀλώπεκας. Αἱ δὲ ἔφησαν·	Ἐβοηθήσαμεν	ἂν ὑμῖν, εἰ μὴ ᾔδειμεν
[190]	Ἐβοηθήσαμεν ἂν ὑμῖν, εἰ μὴ	ᾔδειμεν	τίνες ~ἐστὲ καὶ τίσι πολεμεῖτε.
[158]	καὶ διὰ τοῦτό σε μᾶλλον	θύομεν·	~ἐκείνους γὰρ ἐγείρων ἡμᾶς οὐκ
[158]	Αλλὰ διὰ τοῦτό σε ~μᾶλλον	θύομεν·	ἐκείνους γὰρ ἐγείρων κλέπτειν ἡμᾶς
[200]	Ἄθλιοι ~ἡμεῖς, εἴ γε ἀλώπεκι	ἐμοχθοῦμεν.	Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι εὐλόγως
[200]	~ἡμεῖς, εἶπον, ὅτι δι' ἀλώπεκα	ἐμοχθοῦμεν.	~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι ἄλλων
[179]	βίον ἡμεῖς, εἰ καὶ ~πενιχρόν,	ζῶμεν,	οἵτινες οὔτε λέουσι οὔτε ἄρκοις
[188]	σου ἰσχυρότερος. Εἰ δὲ θέλεις,	ἔλθωμεν	~καὶ εἰς πόλεμον. Καὶ σαλπίσας
[180]	ᾄσωμεν τὰς νυκτερινὰς ᾠδὰς καὶ	~συνευφρανθῶμεν	ἀμφότεροι. Ὁ δὲ ἀλέκτωρ ὑπολαβὼν
[170]	καὶ ~καταπλαγέντων, ὑποτυχών τις ἔφη·	Ἀπίωμεν,	ὦ οὗτοι· κορώνη γάρ ~ἐστιν,
[170]	εἷς τις ὑποτυχὼν ἔφη· Ἀλλ'	ἀπίωμεν,	ὦ φίλοι· ~κορώνη γάρ ἐστιν,
[180]	τοῖς ἀνθρώποις· ~κατάβηθι δὲ ὅπως	ᾄσωμεν	τὰς νυκτερινὰς ᾠδὰς καὶ ~συνευφρανθῶμεν
[191]	πρὸς αὐτούς· Ἀλλὰ μηκέτι ἑαυτοὺς	κατακρημνίσωμεν·	~ἰδοῦ γὰρ εὕρηνται καὶ ἡμῶν
[160]	δὲ τοὺς ὀλύνθους ~μηδέπω πεπείρους	προσέμενεν	ἕως σῦκα γένωνται. Ἀλώπηξ δὲ
[175]	μέμφου, ὃς οὐ πονεῖν με	ἐδίδαξεν,	ἀλλὰ ~πόνους ἀλλοτριους ἐσθίειν. ~Ὁ
[175]	δεσπότην, ὃς οὐ ~πονεῖν με	ἐδίδαξεν,	ἀλλοτρίους δὲ πόνους κατεσθίειν. Οὕτω
[199]	Ὁ δὲ λέων ~μέγα βρυχώμενος	ἐστέναξεν·	λιμὸς γὰρ αὐτὸν εἶχε καὶ
[199]	τὰ ὦτα μόνον τοῖς ~ὄνυξιν	ἐσπάραξεν.	Ἡ δὲ ταχέως ἔσπευδεν ἐν
[180]	πηδήσας καὶ τὴν ἀλώπεκα ~δραξάμενος,	διεσπάραξεν	αὐτήν. ~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι
[180]	ὁ ~κύων αἴφνης πηδήσας αὐτὴν	διεσπάραξεν.	Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οἱ
[170]	τι δένδρον καὶ ~στᾶσα μεγάλως	ἔκραξεν.	Τῶν δὲ πρὸς τὴν φωνὴν
[162]	βασιλέα ὀρνέων καταστῆσαι, προθεσμίαν αὐτοῖς	~ἔταξεν	ἐν ᾗ παραγενήσονται πάντα, ὅπως
[197]	φοβηθεὶς περὶ αὑτοῦ τὴν θύραν	ἀνέῳξεν.	Ἀπαλλαγέντος δὲ ~τοῦ λέοντος, ἠ
[183]	ἐπιστραφείς, ὡς εἶδεν ~αὐτὸν φεύγοντα,	εῖπεν·	Ὦ οὗτος, ἴσθι ὡς, ὅπουπερ
[152]	λίθοις ~βαλλομένη, στενάξασα πρὸς ἑαυτὴν	εἶπεν·	Ἀθλία εἰμὶ ἐγώ, ἥτις κατ'
[189]	~αὐτὸν ἀπελθεῖν. Ὁ δὲ ὑποτυχὼν	εἶπεν·	Ἀλλ' οὔτε, ὅτε ἦλθες, ἔγνων,
[183]	δὲ ἐπιστραφείς, ὡς ἐθεάσατο αὐτόν,	~εἶπεν·	Ἀλλ' ὦ οὗτος, ὅπου ἂν
[197]	ἠ γυνὴ θεασαμένη αὐτὸν στένοντα	εἶπεν·	Ἀλλὰ σύ γε ~δίκαια πέπονθας·
[186]	ἀγορᾷ ~ἠλαζονεύετο. Γραῦς δὲ κύων	εἶπεν	αὐτῷ· Τί φαντάζῃ; οὐ δι'
[199]	προσφιλεῖ δὲ ἀλώπεκι, ᾗ ~προσωμίλει,	εἶπεν·	εἰ θέλεις ὑγιᾶναί με καὶ
[194]	παῖδας σὺ γεννᾷς; Ἡ δὲ	εἶπεν·	Ἕνα μέν, ἀλλὰ γενναῖον. Ὅτι
[199]	καὶ ~προσμένειν τελευτῶντι αὐτῷ. Οὕτως	εἶπεν	ἡ ἀλώπηξ. Τῆς δὲ ὁ
[151]	τὰς ~πλευρὰς προστρίβειν. Ὁ δὲ	εἶπεν·	Μῆτερ, σύ, ἡ διδάσκουσα, ὀρθὰ
[179]	ταῦρον εἶπον· ~Τί φεύγεις; οδὲ	εἶπεν·	Ὅτι μὲν τποφῇ συζῶ περισσῇ
[179]	~τῆς φυγῆς ἐπηρώτων. Ὁ δὲ	εἶπεν·	Ὅτι τροφῇ συζῶ περισσῇ καὶ
[188]	λέων. ~Κώνωψ πρὸς λέοντα ἐλθὼν	εἶπεν·	Οὔτε φοβοῦμαί σε, οὔτε ~δυνατώτερός
[199]	~βασιλεῖς καὶ ἐρέθιζε. Ἡ δὲ	εἶπεν·	Οὕτως ἄνανδρος εἶ καὶ δειλή;
[199]	πάλιν ταύτην ~ἀγαγεῖν. Ἡ δὲ	εἶπεν·	Χαλεπὸν καὶ δύσκολον ἐπιτάττεις ἐμοὶ
[199]	χολωθεῖσα καὶ φρίξασα τὴν χαίτην	~εἶπεν·	Ὦ κάθαρμα, ἀλλὰ οὐκέτι χειρώσῃ
[166]	θῦσαι. Ὁ δὲ πρὸς αὐτὸν	εἶπεν·	Ὦ κάκιστον ζῷον, ~πῶς σοι
[197]	δυνάμενος πρῶτον ~μὲν τὰ ποίμνια	διέφθειρεν,	ἔπειτα δὲ καὶ ἐπὶ τοὺς
[184]	ἀπῆλθε· μεθ' ἡμέρας δ' ἐπανελθὼν	εὗρεν	~ἄνω ἐπὶ τοῦ δώματος τὸν
[199]	χεῖρας ἐκρότησεν, ὅτι εἰς μάτην	ἐκοπίασεν.	Ὁ δὲ λέων ~μέγα βρυχώμενος
[198]	πρὸς αὐτόν, ῥοπάλοις ~αὐτὸν παίων	ἐξήλασεν.	~Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι οἱ
[186]	Τούτῳ δὲ ὁ δεσπότης κώδωνα	ἐκρέμασεν,	ὥστε ~πρόδηλον εἶναι τοῖς πᾶσι.
[171]	Ἀθηνᾷ θύουσα κύνα ἐφ' ἑστίασιν	ἐκάλεσεν.	Ὁ δὲ ἔφη πρὸς ~αὐτήν·
[155]	κύων. ~Κηπουροῦ κύων εἰς φρέαρ	ἔπεσεν.	Ὁ δὲ ἀνιμήσασθαι αὐτὸν ~βουλόμενος
[155]	κύων. ~Κηπωροῦ κύων εἰς φρέαρ	κατέπεσεν.	Ὁ δὲ κηπωρὸς βουλόμενος ~αὐτὸν
[188]	ἰδίοις ὄνυξι ~κατέλυεν ἑαυτόν, ἕως	ἀπηύδησεν.	Ὁ δὲ κώνωψ νικήσας τὸν
[185]	~ἔχουσαν. Διόπερ ἀφεῖσα τὸ ἴδιον	ὥρμησεν	ὡς τὸ ἐκείνης ~ἀφαιρησομένη. Συνέβη
[169]	σίτου μικρὸς τὸν θάνατόν μοι	~προὐξένησεν.	Ὁ μῦθος πρὸς τοὺς διὰ
[174]	ἡσυχάζοντος, ὕστερον δέ ποτε, ὡς	~ἐνόησεν	ὅτι ἀποθνῄσκειν ἔμελλεν, ἑαυτὸν θρηνοῦντος,
[198]	διὰ ~φόβον δυνάμενος τοιοῦτόν τι	ἐπενόησεν.	Ἐπειδὴ συνεχῶς αὐτῷ ὁ ~λέων
[199]	ἡ μὲν ~ἀλώπηξ τὰς χεῖρας	ἐκρότησεν,	ὅτι εἰς μάτην ἐκοπίασεν. Ὁ
[165]	κρέας ἁρπάσας ἐπί τινος δένδρου	ἐκάθισεν.	Ἀλώπηξ δὲ ~θεασαμένη αὐτὸν καὶ
[160]	~Κολοιὸς λιμώττων ἐπί τινος συκῆς	ἐκάθισεν·	εὑρὼν δὲ τοὺς ὀλύνθους ~μηδέπω
[180]	δένδρον ἀναβὰς ἐν τοῖς κλάδοις	ἐκάθισεν·	ὁ δὲ ~κύων κάτωθεν τῆς
[156]	ἀντηχούσης ~αὐτῷ τῆς φωνῆς, ἐνό	μισεν	αὑτὸν εὔφωνον σφόδρα εἶναι. Καὶ
[195]	ἄφρονες. ~Λέοντος βασιλεία. ~Λέων τις	ἐβασίλευσεν	οὐχὶ θυμώδης, οὐδὲ ὠμός, οὐδὲ
[167]	θησαυροῦ εὕρεσιν καὶ ~περὶ σωτηρίας	ἐκινδύνευσεν.	~Κόραξ νοσῶν. ~Κόραξ νοσῶν ἔφη
[188]	ὁ λέων τοῖς ἰδίοις ὄνυξι	~κατέλυεν	ἑαυτόν, ἕως ἀπηύδησεν. Ὁ δὲ
[173]	χῆνά τε ἅμα καὶ κύκνον	ἔτρεφεν,	οὐκ ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς ~μέντοι·
[199]	ζήτει· ποίαν ~γὰρ καρδίαν αὕτη	εἶχεν,	ἥτις δὶς εἰς οἶκον καὶ
[199]	ἔφη· Αὕτη ἀληθῶς καρδίαν οὐκ	εἶχεν·	μὴ ἔτι ζήτει· ποίαν ~γὰρ
[182]	αυ̣ τοῦ τὰ χε ίλη	περιέλειχεν.	Ὁ δὲ ἀπαυδήσας ἔφη πρὸς
[175]	ἤγρευέ τι, καὶ ὁ οἰκουρὸς	~συμμετεῖχεν	αὐτῷ τῆς θοίνης. Ἀγανακτοῦντος δὲ
[163]	τε δυοῖν ἐπιθυμήσας οὐδὲ μιᾶς	ἔτυχεν.	Ἀτὰρ ~οὖν καὶ ἡμᾶς δεῖ
[192]	~σε. Ὁ δὲ ἠκολούθει καὶ	ἦν	ἔνδον οὐδὲν ἢ ὁ λαγωὸς
[173]	ἐφ' οἷς ἐτρέφετο, νὺξ μὲν	ἦν,	καὶδιαγινώσκειν ὁ καιρὸς ~οὐκ ἀφῆκεν
[184]	θεασάμενος καὶ ~συλλαβὼν οἷός τε	ἦν	καταφαγεῖν. Ὁ δὲ αὐτοῦ ἐδεήθη
[174]	ἐὰν μὴ ~ἀποθνῄσκῃς, ἐγὼ μάταιος	ἦν,	ὃς τότε σε παρεκαλουν, ἀλλ'
[185]	μὲν μὴ ~ἐφικομένῃ, διότι οὐδὲ	ἦν,	τοῦ δὲ, ὅτι ὑπὸ τοῦ
[196]	καὶ ~τὴν αἰτίαν ἐρομένου δι'	ἣν	οὐκ εἴσεισιν, ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε
[154]	ἐπυνθάνετο αὐτοῦ τὴν ~αἰτίαν δι'	ἣν	τὰ μὲν ἄγρια τῶν λαχάνων
[169]	ἀνάγκῃ εὑρήσουσιν. ~(Κορυδαλός. ~Κορυδαλὸς εἰς	πάγην	ἁλοὺς θρηνῶν ἔλεγεν· Οἴμοι τῷ
[169]	~ὑφισταμένους κίνδυνον. ~(Κορυδαλός. ~Κορυδαλὸς εἰς	πάγην	πεσὼν ἐθρήνει λέγων· Οἴμοι τῷ
[199]	εἰ θέλεις ὑγιᾶναί με καὶ	ζῆν,	τὴν ἔλαφον τὴν ~μεγίστην, τὴν
[180]	ἑαυτὴν κατελθεῖν ἠξίου· ἐπιθυμεῖν ~γὰρ	ἀγαθὴν	οὕτω φωνὴν ζῷον ἔχον ἀσπάσασθαι.
[194]	καὶ ὗς. ~Φασὶν ὗν καυχωμένην	ἀγέλην	παίδων ἔχουσαν εἰπεῖν τῇ λεαίνῃ·
[173]	ὅτι πολλάκις ἡ μουσικὴ τελευτῆς	ἀναβολὴν	~ἀπεργάζεται. ~Κύκνος καὶ δεσπότης. ~Τοὺς
[169]	~καὶ δυστήνῳ πτηνῷ· οὐ χρυσὸν	ἐνοσφισάμην	τινός, οὐκ ἄργυρον, οὐκ ~ἄλλο
[195]	Ὁ πτὼξ δὲ ἔφη· Πολλὰ	ηὐχόμην	ἰδεῖν τὴν ~ἡμέραν ταύτην, ἵνα
[155]	~κατακρημνίσαντος, τοῦ κινδύνου σε ἀπαλλάξαι	ἐπειρώμην;	~Πρὸς ἄνδρα ἀχάριστον εἰς τοὺς
[199]	δὲ ἐπηρώτα εἰ εἶδον ἔλαφον	~ᾑμαγμένην.	Οἱ δὲ ἔδειξαν ἐν τῇ
[171]	θύω, διότι οἶδα αὐτὴν ~ἀπεχθῶς	διακειμένην,	ἵνα διαλλαγῇ Οὕτω πολλοὶ διὰ
[199]	ἐν τῇ ὕλῃ. Εὗρεὲ αὐτὴν	καταψυχομένην,	~καὶ ἔστη ἀναιδῶς. Ἡ δὲ
[194]	~(Λέαινα καὶ ὗς. ~Φασὶν ὗν	καυχωμένην	ἀγέλην παίδων ἔχουσαν εἰπεῖν τῇ
[156]	θέατρον εἰσελθεῖν. Ἀφικόμενος ~δὲ ἐπὶ	σκήνην	καὶ πάνυ κακῶς ᾄδων λίθοις
[191]	ὥρμησαν κατὰ ταὐτὸν εἰς τὴν	λίμνην,	ὡς ~εἰς αὐτὴν ἐμπεσούμενοι καὶ
[199]	Ὁ δὲ λέων ~ἅπαντα ἐρευνήσας	μόνην	καρδίαν ἐπεζήτει. Ἀλώπηξ δὲ μηκόθεν
[163]	ἐφθέγξατο, ~τηνικαῦτα ἀμφιγνοήσασαι αὐτοῦ τὴν	φωνὴν	ἐξήλασαν αὐτόν. Καὶ ὃς ~ἀποτυχὼν
[170]	ἐκεκράγει. Τῶν δὲ πρὸς τὴν	φωνὴν	ἐπιστραφέντων καὶ ~καταπλαγέντων, εἷς τις
[170]	ἔκραξεν. Τῶν δὲ πρὸς τὴν	φωνὴν	ἐπιστραφέντων καὶ ~καταπλαγέντων, ὑποτυχών τις
[165]	παραστῆσαι αὐτῇ θέλων ὅτι καὶ	φωνὴν	ἔχει, ~ἀποβαλὼν τὸ κρέας μεγάλα
[165]	τοῦτο πάντως ἂν ἐγένετο, εἰ	~φωνὴν	ἔχειν. Ὁ δὲ παραστῆσαι αὐτῇ
[180]	ἠξίου· ἐπιθυμεῖν ~γὰρ ἀγαθὴν οὕτω	φωνὴν	ζῷον ἔχον ἀσπάσασθαι. Τοῦ δὲ
[187]	~Πῶς σὺ διώκεις οὗ τὴν	φωνὴν	οὐ φέρεις; ~Ἄφρων δ' ὅς
[161]	τό τε εἶδος καὶ τὴν	φωνὴν	~παίοντες αὐτὸν ἐξέβαλον. Καὶ ὃς
[198]	ἐκτέμῃ· τούτους γὰρ δεδοικέναι τὴν	~κόρην.	Τοῦ δὲ ῥᾳδίως διὰ τὸν
[154]	ἀρδεύοντι τὰ λάχανα ἐπυνθάνετο αὐτοῦ	τὴν	~αἰτίαν δι' ἣν τὰ μὲν
[196]	Τοῦ δὲ εἰπόντος· Κακῶς, καὶ	~τὴν	αἰτίαν ἐρομένου δι' ἣν οὐκ
[160]	δὲ ~θεασαμένη αὐτον ἐγχρονίζοντα καὶ	τὴν	αἰτίαν παρ' αὐτοῦ μαθοῦσα ~ἔφη
[180]	ὁ κύων ἄφνω πηδήσας καὶ	τὴν	ἀλώπεκα ~δραξάμενος, διεσπάραξεν αὐτήν. ~Ὁ
[199]	εἶχε καὶ λύπη· καὶ ~ἱκέτευε	τὴν	ἀλώπεκα ἐκ δευτέρου τι ποιῆσαι
[197]	εἰσῆλθεν. Ὁ δὲ συλλαβεῖν βουλόμενος	~τὴν	αὐλείαν θύραν ἔκλεισε. Καὶ ὃς
[163]	δέ ποτε ἐκλαθόμενος ἐφθέγξατο, ~τηνικαῦτα	τὴν	αὐτοῦ γνοῦσαι φύσιν, ἐξήλασαν παὶουσαι.
[186]	κενόδοξοι τρόποι πρόδηλοί εἰσι δηλοῦντες	τὴν	~ἀφανῆ κακίαν. ~(Κύων λέοντα διώκων
[159]	τῇ ισχύι ὡς καὶ αὐτὴν	τὴν	γαστέρα ~βαστάζειν, ἐκείνη ἀπεκρίνατο· Ἀλλ'
[157]	μυρσινῶνι κίχλα ἐνέμετο· διὰ δὲ	τὴν	γλυκύτητα τοῦ καρποῦ ~οὐκ ἀφίστατο.
[173]	μὲν ᾠδῇ μηνύει τὴν φύσιν,	τὴν	δὲ ~τελευτὴν διαφεύγει τῷ μέλει.
[199]	~μόνῃ σοι δουλεύσω. Οὕτως ἀπατήσασα	τὴν	δειλαίαν ἔπεισε ~δεύτερον ἐλθεῖν. Ἐπεὶ
[193]	ὅτι πτηνὸν γεννηθεὶς ἐπὶ θαλάσσης	τὴν	δίαιταν ἐποιοῦ. ~Οὕτως οἱ τὰ
[185]	ἔχουσα ποταμὸν διέβαινε· θεασαμένη δὲ	τὴν	ἑαυτῆς ~σκιὰν κατὰ τοῦ ὕδατος,
[164]	ἀδείας ἔτυχε, φυγὼν ἧκεν εἰς	τὴν	ἑαυτοῦ ~καλιάν. Περιειληθέντος δὲ τοῦ
[199]	ζῆν, τὴν ἔλαφον τὴν ~μεγίστην,	τὴν	εἰς τὸν δρυμὸν ἰκοῦσαν τοῖς
[199]	Ἡ δὲ ἀλώπηξ ἀπελθοῦσα εὗρε	τὴν	ἔλαφον σκιρτῶσαν ἐν ~τᾶς ὕλαις·
[199]	θέλεις ὑγιᾶναί με καὶ ζῆν,	τὴν	ἔλαφον τὴν ~μεγίστην, τὴν εἰς
[196]	τὰ ~παραγενόμενα πρὸς αὐτὸν ἐπὶ	τὴν	ἐπίσκεψιν ζῷα συνλαμβάνων ~κατήσθιε. Πολλῶν
[162]	αὐτοῖς τὸν κολοιὸν βασιλέα διὰ	τὴν	εὐπρέπειαν, ~ἀγανακτήσαντα τὰ ὄρνεα, ἕκαστον
[195]	δὲ ἔφη· Πολλὰ ηὐχόμην ἰδεῖν	τὴν	~ἡμέραν ταύτην, ἵνα τοῖς βιαίοις
[198]	Ὁ δὲ μὴ ~ἐκδοῦναι θηρίῳ	τὴν	θυγατέρα ὑπομένων, μηδὲ ἀρνήσασθαι διὰ
[197]	ὁ ~γεωργὸς φοβηθεὶς περὶ αὑτοῦ	τὴν	θύραν ἀνέῳξεν. Ἀπαλλαγέντος δὲ ~τοῦ
[178]	ὡς εἶδε τοῦτον ὧδε κἀκεῖσε	τὴν	κέρκον. Περιστρέφοντα, ~κατασχὼν τὰ σκέλη
[178]	τοῦ κυνὸς καὶ ~ἅμα σείοντος	τὴν	κέρκον, ὡς δὴ εἰς τὸν
[198]	ὄνυχας ἐκτέμῃ· τούτους γὰρ δεδοικέναι	τὴν	~κόρην. Τοῦ δὲ ῥᾳδίως διὰ
[191]	κυρώσαντες, ὥρμησαν κατὰ ταὐτὸν εἰς	τὴν	λίμνην, ὡς ~εἰς αὐτὴν ἐμπεσούμενοι
[199]	με καὶ ζῆν, τὴν ἔλαφον	τὴν	~μεγίστην, τὴν εἰς τὸν δρυμὸν
[164]	ἔδωκεν. Ὁ δὲ οὐχ ὑπομείνας	τὴν	μετ' ἀνθρώπων ~δίαιταν, ὡς πρὸς
[178]	πόσεως μεθυσθεὶς ὑπὲρ κόρον ~οὐδὲ	τὴν	ὁδὸν αὐτὴν ὅθεν ἐξῆλθον οἶδα.
[164]	ἑαυτόν· Ἀλλ' ~ἔγωγε δείλαιος, ὅστις	τὴν	παρὰ ἀνθρώπων δουλείαν μὴ ὑπομείνας
[171]	~κἀκ τῶν συντρόφων σοι οἰωνῶν	τὴν	πίστιν περιελεῖν. Καὶ ἡ κορώνη
[171]	~ὡς καὶ τῶν σῶν οἰωνῶν	τὴν	πίστιν περιελέσθαι. Καὶ ἡ κορώνη
[180]	~τὸν θυρωρὸν πρότερον διυπνίσαι ὑπὸ	τὴν	ῥίζαν καθεύδοντα, ὡς, ~ἐκείνου ἀνοίξαντος,
[180]	αὐτῇ· ~Ἄπελθε, φίλε, κάτωθεν πρὸς	τὴν	ῥίζαν τοῦ δένδρου καὶ φώνησον
[173]	καὶ τῇ μὲν ᾠδῇ μηνύει	τὴν	φύσιν, τὴν δὲ ~τελευτὴν διαφεύγει
[163]	ἐκλαθόμενος ἐφθέγξατο, ~τηνικαῦτα ἀμφιγνοήσασαι αὐτοῦ	τὴν	φωνὴν ἐξήλασαν αὐτόν. Καὶ ὃς
[170]	~μεγάλα ἐκεκράγει. Τῶν δὲ πρὸς	τὴν	φωνὴν ἐπιστραφέντων καὶ ~καταπλαγέντων, εἷς
[170]	μεγάλως ἔκραξεν. Τῶν δὲ πρὸς	τὴν	φωνὴν ἐπιστραφέντων καὶ ~καταπλαγέντων, ὑποτυχών
[187]	ἐπεφώνει· ~Πῶς σὺ διώκεις οὗ	τὴν	φωνὴν οὐ φέρεις; ~Ἄφρων δ'
[161]	αὐτοῦ τό τε εἶδος καὶ	τὴν	φωνὴν ~παίοντες αὐτὸν ἐξέβαλον. Καὶ
[199]	δὲ ἔλαφος χολωθεῖσα καὶ φρίξασα	τὴν	χαίτην ~εἶπεν· Ὦ κάθαρμα, ἀλλὰ
[199]	τὰς χεῖρας ἐκρότησεν, ὅτι εἰς	μάτην	ἐκοπίασεν. Ὁ δὲ λέων ~μέγα
[171]	δὲ ἔφη πρὸς ~αὐτήν· Τί	μάτην	τὰς θυσίας ἀναλίσκεις; ἡ γὰρ
[171]	δὲ πρὸς αὐτὴν ~ἔφη· Τί	μάτην	τὰς θυσίας ἀναλίσκεις; ἡ γὰρ
[194]	πλήθει δεῖ μετρεῖν, ~ἀλλὰ πρὸς	ἀρετὴν	ἀφορᾶν. ~(Λέαινα καὶ ὗς. ~Φασὶν
[186]	αὐτῷ· Τί φαντάζῃ; οὐ δι'	ἀρετὴν	~τοῦτον φορεῖς, ἀλλὰ δι' ἔλεγχον
[199]	ἔλαφος χολωθεῖσα καὶ φρίξασα τὴν	χαίτην	~εἶπεν· Ὦ κάθαρμα, ἀλλὰ οὐκέτι
[185]	τοῦ ποταμοῦ παρεσύρη. ~Πρὸς ἄνδρα	πλεονέκτην	ὁ λόγος εὔκαιρος. ~Κύων κωδωνοφορῶν.
[199]	~λύκον θέλει ποιῆσαι· οἴμοι, πονηρὸν	δεσπότην.	Ἀλλ' ἐλθὲ καὶ μηδὲν ~πτοηθῇς
[166]	σοι πιστεύσω, ὅτι πρότερόν σου	δεσπότην	ἠδίκησας; ~Κόραξ καὶ ὄφις. ~Κόραξ
[175]	εἶπε· ~Μὴ ἐμέ, ἀλλὰ τὸν	δεσπότην	μέμφου, ὃς οὐ πονεῖν με
[175]	μὴ ἐμὲ μέμφου, ἀλλὰ τὸν	δεσπότην,	ὃς οὐ ~πονεῖν με ἐδίδαξεν,
[175]	εἴ γε αὐτὸς μὲν καθ'	ἑκάστην	μοχθεῖ, ἐκεῖνος ~δὲ μηδὲν πονῶν
[199]	καὶ ζῆν, τὴν ἔλαφον τὴν	~μεγίστην,	τὴν εἰς τὸν δρυμὸν ἰκοῦσαν
[171]	τοῦτο αὐτῇ θύω, διότι οἶδα	αὐτὴν	~ἀπεχθῶς διακειμένην, ἵνα διαλλαγῇ Οὕτω
[180]	φωνῆσαι, ὁ ~κύων αἴφνης πηδήσας	αὐτὴν	διεσπάραξεν. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι
[191]	εἰς τὴν λίμνην, ὡς ~εἰς	αὐτὴν	ἐμπεσούμενοι καὶ ἀποπνιγησόμενοι. Τῶν δὲ
[171]	ἑστίασιν ἐκάλει. Ὁ δὲ πρὸς	αὐτὴν	~ἔφη· Τί μάτην τὰς θυσίας
[152]	πολύν. Οἱ δὲ παροδῖται ~λίθοις	αὐτὴν	καὶ βάκλοις κατέκλων διὰ τὰ
[199]	ἔδειξαν ἐν τῇ ὕλῃ. Εὗρεὲ	αὐτὴν	καταψυχομένην, ~καὶ ἔστη ἀναιδῶς. Ἡ
[200]	ᾤχετο. ~Οἱ δὲ βλέποντες μὲν	αὐτήν,	μὴ δυνάμενοι δὲ ἀναστῆναι· Δείλαιοι
[180]	καὶ τὴν ἀλώπεκα ~δραξάμενος, διεσπάραξεν	αὐτήν.	~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οὕτω
[178]	ὑπὲρ κόρον ~οὐδὲ τὴν ὁδὸν	αὐτὴν	ὅθεν ἐξῆλθον οἶδα. ~Ὁ μῦθος
[159]	προέχουσι τῇ ισχύι ὡς καὶ	αὐτὴν	τὴν γαστέρα ~βαστάζειν, ἐκείνη ἀπεκρίνατο·
[171]	ἐκάλεσεν. Ὁ δὲ ἔφη πρὸς	~αὐτήν·	Τί μάτην τὰς θυσίας ἀναλίσκεις;
[152]	παριόντων λίθοις ~βαλλομένη, στενάξασα πρὸς	ἑαυτὴν	εἶπεν· Ἀθλία εἰμὶ ἐγώ, ἥτις
[180]	~ἔδραμε καὶ στᾶσα κάτωθεν πρὸς	ἑαυτὴν	κατελθεῖν ἠξίου· ἐπιθυμεῖν ~γὰρ ἀγαθὴν
[199]	τι ποιῆσαι καὶ δόλῳ πάλιν	ταύτην	~ἀγαγεῖν. Ἡ δὲ εἶπεν· Χαλεπὸν
[191]	δρόμου κτύπον ᾔσθοντο, ~εὐθὺς εἰς	ταύτην	εἰσπηδησάντων, τῶν λαγωῶν τις ἀγχινούστερος
[198]	γεωργός. ~Λέων ἐρασθεὶς γεωργοῦ θυγατρὸς,	ταύτην	ἐμνηστεύσατο. Ὁ δὲ μὴ ~ἐκδοῦναι
[195]	Πολλὰ ηὐχόμην ἰδεῖν τὴν ~ἡμέραν	ταύτην,	ἵνα τοῖς βιαίοις φοβερὰ τὰ
[199]	~ἁρπάζει λαθραίως, τοῦ κόπου κέρδος	ταύτην	φαγοῦσα. Ὁ δὲ λέων ~ἅπαντα
[173]	μηνύει τὴν φύσιν, τὴν δὲ	~τελευτὴν	διαφεύγει τῷ μέλει. ~Ὁ μῦθος
[196]	μὴ δυνάμενος δι' ἀλκῆς ἑαυτῷ	τροφὴν	πορίζειν ~ἔγνω δεῖν δι' ἐπινοίας
[159]	ὦ οὗτοι, ἐὰν μὴ ἐγὼ	τροφὴν	~ὑμῖν παράσχωμαι, οὐδὲ ὑμεῖς βαστάζειν
[179]	~δεῖ κινδύνους ἑαυτῷ ἐπιφέρειν διὰ	τρυφὴν	καὶ ματαίαν δόξαν, ἀλλὰ ~τούτους
[179]	εἶπον· ~Καλῶς ἡμῖν τὸ πενιχρῶς	χῆν	οὔτε λέουσιν οὔτε ἄρκοις μαχομένοις.
[195]	τῶν ζώων δοῦναι δίκας καὶ	λαβεῖν	~πρὸς ἄλληλα, ὁ λύκος μὲν
[197]	γεωργοῦ ἔπαυλιν εἰσῆλθεν. Ὁ δὲ	συλλαβεῖν	βουλόμενος ~τὴν αὐλείαν θύραν ἔκλεισε.
[151]	τῇ ὑγρᾷ πέτρᾳ τὰς ~πλευρὰς	προστρίβειν.	Ὁ δὲ εἶπεν· Μῆτερ, σύ,
[184]	δέ ~μου οἱ δεσπόται γάμους	ἄγειν·	ἐὰν οὖν ἀφῇς με νῦν,
[199]	ποιῆσαι καὶ δόλῳ πάλιν ταύτην	~ἀγαγεῖν.	Ἡ δὲ εἶπεν· Χαλεπὸν καὶ
[184]	καὶ ~συλλαβὼν οἷός τε ἦν	καταφαγεῖν.	Ὁ δὲ αὐτοῦ ἐδεήθη πρὸς
[197]	ὃν καὶ μακρόθεν ~σε ἔδει	φεύγειν;	Οὕτως οἱ τοὺς ἰσχυροτέρους διερεθίζοντες
[179]	καὶ ματαίαν δόξαν, ἀλλὰ ~τούτους	ἐκφεύγειν.	~(Κύων θηρευτικὸς καὶ κύνες. ~Κύων
[196]	ἀλκῆς ἑαυτῷ τροφὴν πορίζειν ~ἔγνω	δεῖν	δι' ἐπινοίας τοῦτο πρᾶξαι. Καὶ
[191]	καταγνόντες τῆς ἑαυτῶν δειλίας ἔγνωσαν	δεῖν	ἑαυτοὺς ~κατακρημνίσαι. Παραγενομένων δὲ αὐτῶν
[156]	δὴ ~ἐπαρθεὶς ἐπὶ τούτῳ ἔγνω	δεῖν	καὶ εἰς θέατρον εἰσελθεῖν. Ἀφικόμενος
[156]	δὴ ~ἐπαρθεὶς ἐπὶ τούτῳ ἔγνω	δεῖν	καὶ θεάτρῳ ἑαυτὸν ἐπιδοῦναι. ~Ἀφικόμενος
[174]	κύκνους φασὶ παρὰ τὸν θάνατον	ᾄδειν.	Καὶ δή τις περιτυχὼν ~κύκνῳ
[195]	πτὼξ δὲ ἔφη· Πολλὰ ηὐχόμην	ἰδεῖν	τὴν ~ἡμέραν ταύτην, ἵνα τοῖς
[159]	τροφὴν ~ὑμῖν παράσχωμαι, οὐδὲ ὑμεῖς	βαστάζειν	δυνήσεσθε. ~Οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν
[159]	ὡς καὶ αὐτὴν τὴν γαστέρα	~βαστάζειν,	ἐκείνη ἀπεκρίνατο· Ἀλλ' ὦ οὗτοι,
[151]	πρέπον ἐστὶν ~ὀρθὰ βιοῦν καὶ	βαδίζειν,	καὶ τότε ὅμοια διδάσκειν. ~(Καρκῖνος
[187]	δ' ὅς ἐθέλει πρὸς κρείττονας	ἀντιφερίζειν·	νίκης τε στέρεται ~καὶ πρὸς
[196]	δυνάμενος δι' ἀλκῆς ἑαυτῷ τροφὴν	πορίζειν	~ἔγνω δεῖν δι' ἐπινοίας τοῦτο
[173]	Ἐπεὶ δὲ ἔδει τὸν ~χῆνα	παθεῖν	ἐφ' οἷς ἐτρέφετο, νὺξ μὲν
[199]	~πάντα καὶ πηγὰς μηδὲν κακὸν	παθεῖν	παρὰ τοῦ λέοντος· ἐγὼ δὲ
[199]	ἀπατήσασα τὴν δειλαίαν ἔπεισε ~δεύτερον	ἐλθεῖν.	Ἐπεὶ δὲ εἰς τὸ σπήλαιον
[199]	γραὸς ἀκούσῃς, συμβουλεύω καὶ σὲ	ἐλθεῖν	καὶ ~προσμένειν τελευτῶντι αὐτῷ. Οὕτως
[197]	αὐλείαν θύραν ἔκλεισε. Καὶ ὃς	ἐξελθεῖν	μὴ δυνάμενος πρῶτον ~μὲν τὰ
[189]	ταύρου εἰ ἤδη βούλεται ~αὐτὸν	ἀπελθεῖν.	Ὁ δὲ ὑποτυχὼν εἶπεν· Ἀλλ'
[156]	ἔγνω δεῖν καὶ εἰς θέατρον	εἰσελθεῖν.	Ἀφικόμενος ~δὲ ἐπὶ σκήνην καὶ
[180]	καὶ στᾶσα κάτωθεν πρὸς ἑαυτὴν	κατελθεῖν	ἠξίου· ἐπιθυμεῖν ~γὰρ ἀγαθὴν οὕτω
[180]	ῥίζαν καθεύδοντα, ὡς, ~ἐκείνου ἀνοίξαντος,	κατελθεῖν,	κἀκείνης ζητούσης αὐτὸν φωνῆσαι, ὁ
[175]	με ἐδίδαξεν, ἀλλὰ ~πόνους ἀλλοτριους	ἐσθίειν.	~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι καὶ
[175]	με ἐδίδαξεν, ἀλλοτρίους δὲ πόνους	κατεσθίειν.	Οὕτω καὶ τῶν ~παίδων οἱ
[178]	θαρρεῖν τοῖς ἐξ ἀλλοτρίων εὖ	ποιεῖν	~ἐπαγγελλομένοις. ~(Κύων θηρευτικὸς καὶ κύνες.
[175]	θηρεύειν ἐδίδαξε, τὸν δὲ λοιπὸν	~οἰκοφυλακεῖν.	Καὶ δή, εἴ ποτε ὁ
[155]	δὲ κηπωρὸς βουλόμενος ~αὐτὸν ἐκεῖθεν	ἀνενεγκεῖν,	κατῆλθε καὶ αὐτὸς εἰς τὸ
[177]	ἀνθρώπων πονηρία δελεαζομένη ἔτι μᾶλλον	ἀδικεῖν	~παροξύνεται. ~Κύων ἑστιώμενος. ~Ἄνθρωπός τις
[151]	καὶ βαδίζειν, καὶ τότε ὅμοια	διδάσκειν.	~(Καρκῖνος καὶ μήτηρ. ~Μὴ λοξὰ
[151]	βιοῦν ~δεῖ καὶ τόθ' ἑτέρους	διδάσκειν.	~(Καρύα. ~Καρύα, παρά τινα ὁδὸν
[199]	δὲ καὶ ἔστιν ἐγγὺς τοῦ	θνῄσκειν.	Ἐβουλεύετο οὖν ποῖον τῶν ~θηρίων
[174]	δέ ποτε, ὡς ~ἐνόησεν ὅτι	ἀποθνῄσκειν	ἔμελλεν, ἑαυτὸν θρηνοῦντος, ὁ δεσπότης
[164]	κλάδοις, ἀναπτῆναι μὴ ~δυνάμενος ἐπειδὴ	ἀποθνῄσκειν	ἔμελλεν, ἔφη πρὸς ἑαυτόν· Ἀλλ'
[167]	δὲ ἐπιστραφέντος καὶ ~δακόντος αὐτόν,	ἀποθνῄσκειν	μέλλων, ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε δείλαιος,
[173]	οἷς ἐτρέφετο, νὺξ μὲν ἦν,	καὶδιαγινώσκειν	ὁ καιρὸς ~οὐκ ἀφῆκεν ἑκάτερον.
[177]	αἷμα ἐκμάξαντα τῷ δακόντι ~κυνὶ	βαλεῖν,	ὑποτυχὼν ἔφη· Ἀλλ' ἐὰν τοῦτο
[171]	συντρόφων σοι οἰωνῶν τὴν πίστιν	περιελεῖν.	Καὶ ἡ κορώνη ~πρὸς αὐτόν·
[163]	ἡ πλεονεξία πρὸς τῷ μηδὲν	ὠφελεῖν,	ἀφαιρεῖται καὶ τὰ προσόντα ~πολλάκις.
[163]	ἡ ~πλεονεξία πρὸς τῷ μηδὲν	ὠφελεῖν	πολλάκις καὶ τὰ προσόντα ~ἀφαιρεῖται.
[160]	ὦ οὗτος, ἐλπίδι προσέχων, ἥτις	βουκολεῖν	~μὲν οἶδε, τρέφειν δὲ οὐδαμῶς.
[191]	θανεῖν ἅπαξ ἢ διὰ βίου	τρέμειν.	~Τοῦτο τοίνυν κυρώσαντες, ὥρμησαν κατὰ
[180]	κάτωθεν πρὸς ἑαυτὴν κατελθεῖν ἠξίου·	ἐπιθυμεῖν	~γὰρ ἀγαθὴν οὕτω φωνὴν ζῷον
[191]	πολλῶν ~ἀναλίσκονται· βέλτιον οὖν εἶναι	θανεῖν	ἅπαξ ἢ διὰ βίου τρέμειν.
[199]	συμβουλεύω καὶ σὲ ἐλθεῖν καὶ	~προσμένειν	τελευτῶντι αὐτῷ. Οὕτως εἶπεν ἡ
[192]	πόθεν ἐστί, οὐκ ἀπὸ τοῦ	κερδαίνειν,	ἀλλ' ἀπὸ τοῦ δολοῦν. ~Ὅτι
[170]	μαντεύεσθαι ~ἀνθρώποις καὶ τὸ μέλλον	προφαίνειν	καὶ διὰ τοῦτο ὑπ' αὐτῶν
[181]	καὶ κόχλος. ~Ὤα τις κύων	καταπίνειν	εἰθισμένος, ἰδών τινα κόχλον, χάνας
[153]	ποτέ τις αὐτὸν ~θεασάμενος διώκει	ἐκτέμνειν	βουλόμενος, εἰδὼς οὗ χάριν διώκεται,
[175]	τὸν δεσπότην μέμφου, ὃς οὐ	πονεῖν	με ἐδίδαξεν, ἀλλὰ ~πόνους ἀλλοτριους
[175]	ἀλλὰ τὸν δεσπότην, ὃς οὐ	~πονεῖν	με ἐδίδαξεν, ἀλλοτρίους δὲ πόνους
[194]	ὗν καυχωμένην ἀγέλην παίδων ἔχουσαν	εἰπεῖν	τῇ λεαίνῃ· ~Πόσους παῖδας σὺ
[179]	Ὅτι οὐ ~δεῖ κινδύνους ἑαυτῷ	ἐπιφέρειν	διὰ τρυφὴν καὶ ματαίαν δόξαν,
[199]	ὕλαις· προσπαίσασα δὲ αὐτῇ καὶ	χαίρειν	εἰποῦσα ἔφη· Ἀγαθά ~σοι ἦλθον
[178]	μῦθος δηλοῖ ὅτι οὐ δεῖ	θαρρεῖν	τοῖς ἐξ ἀλλοτρίων εὖ ποιεῖν
[194]	καλὸν οὐκ ἐν πλήθει δεῖ	μετρεῖν,	~ἀλλὰ πρὸς ἀρετὴν ἀφορᾶν. ~(Λέαινα
[184]	δ' ἐπιδραμόντος καὶ ~βρῶμα μέλλοντος	θήσειν	αὐτὸν, ἐδεῖτο μὴ νῦν αὐτὸν
[184]	ἀναμείνῃς, ~μέλλουσιν οἱ ἐμοὶ δεσπόται	ποιήσειν	γάμους, κἀγὼ τηνικαῦτα πολλὰ ~φαγὼν
[196]	~σπήλαιον καὶ ἐνταῦθα κατακλιθεὶς προσεποιεῖτο	νοσεῖν·	καὶ οὕτω τὰ ~παραγενόμενα πρὸς
[166]	κρατηθεὶς ηὔξατο τῷ Ἀπόλλωνι λιβανωτὸν	~ἐπιθύσειν,	εἰ τῆς παγίδος αὐτὸν ῥύσειε.
[151]	~(Καρκῖνος καὶ μήτηρ. ~Μὴ λοξὰ	περιπατεῖν	καρκίνῳ μήτηρ ἔλεγε μηδὲ τῇ
[171]	πολλοὶ διὰ φόβον τοὺς ~ἐχθροὺς	εὐεργετεῖν	οὐκ ὀκνοῦσιν. ~(Κορώνη καὶ κύων.
[171]	πολλοὶ διὰ κέρδος τοὺς ἐχθροὺς	εὐεργετεῖν	οὐκ ~ὀκνοῦσιν. ~Κοχλίαι. ~Γεωργοῦ παῖς
[194]	ἐπὶ τῷ διὰ παντὸς ἕνα	τίκτειν·	~Ἕνα, ἔφη, ἀλλὰ λέοντα. Ὅτι
[187]	αὐθάδων οἳ κατὰ πολὺ δυνατωτέρων	~συκοφαντεῖν	ἐπιχειροῦντες, ὅταν ἐκεῖνοι ἀντιστῶσιν, εὐθέως
[158]	~μᾶλλον θύομεν· ἐκείνους γὰρ ἐγείρων	κλέπτειν	ἡμᾶς οὐκ ἐᾷς. ~Ὁ μῦθος
[158]	γὰρ ἐγείρων ἡμᾶς οὐκ ἐᾷς	κλέπτειν.	Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι ~ταῦτα
[165]	πρέπει αὐτῷ ~μάλιστα τῶν ὀρνέων	βασιλεύειν,	καὶ τοῦτο πάντως ἂν ἐγένετο,
[199]	σοι τὰ πολλὰ λέγω; ~ἐκυρώθης	βασιλεύειν.	Τί μοι ἔσται πρώτῃ σοι
[199]	λέων τοῦ ὠτὸς κρατήσας ~ἤμελλε	συμβουλεύειν	καὶ ἐντολάς σοι δοῦναι περὶ
[153]	ὑπὲρ τοῦ τῇ σωτηρίᾳ μὴ	~κινδυνεύειν.	~(Κάστωρ. ~Ὁ κάστωρ ζῷόν ἐστι
[175]	δύο κύνας, τὸν μὲν ἕτερον	θηρεύειν	ἐδίδαξε, τὸν δὲ λοιπὸν ~οἰκοφυλακεῖν.
[175]	τις δύο κύνας, τὸν μὲν	θηρεύειν	ἐδίδασκε, τὸν δὲ οἰκουρὸν ~ἐποίησε.
[160]	προσέχων, ἥτις βουκολεῖν ~μὲν οἶδε,	τρέφειν	δὲ οὐδαμῶς. ~Κολοιὸς καὶ κόρακες.
[165]	πάντως ἂν ἐγένετο, εἰ ~φωνὴν	ἔχειν.	Ὁ δὲ παραστῆσαι αὐτῇ θέλων
[163]	~ἀπεῖρξαν, ὥστε δυοῖν ἐπιθυμήσαντα μηδετέρας	τυχεῖν.	~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι δεῖ
[162]	τε συνέβη αὐτῷ ἀπογυμνωθέντι κολοιὸν	πάλιν	γενέσθαι. ~Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων
[163]	τροφῆς ἐπανῆκε πρὸς τοὺς κολοιοὺς	πάλιν.	~Κἀκεῖνοι διὰ τὸ χρῶμα αὐτὸν
[199]	Ἀλλ' εὖξαί μοι ~σπευδούσῃ, μὴ	πάλιν	με ζητήσῃ· χρῄζει γάρ με
[163]	~ἀποτυχὼν τῆς ἐνταῦθα τροφῆς ἐπανῆλθε	πάλιν	πρὸς τοὺς κολοιούς· ~κἀκεῖνοι οὐ
[161]	ὃς ἀπελαθεὶς ὑπ' αὐτῶν ἧκε	πάλιν	~πρὸς τοὺς κολοιούς. Οἱ δὲ
[199]	δευτέρου τι ποιῆσαι καὶ δόλῳ	πάλιν	ταύτην ~ἀγαγεῖν. Ἡ δὲ εἶπεν·
[197]	καὶ γεωργός. ~Λέων εἰς γεωργοῦ	ἔπαυλιν	εἰσῆλθεν. Ὁ δὲ συλλαβεῖν βουλόμενος
[179]	δὲ πρὸς ἀλλήλους εἶπον· ~Καλῶς	ἡμῖν	τὸ πενιχρῶς χῆν οὔτε λέουσιν
[190]	Αἱ δὲ ἔφησαν· Ἐβοηθήσαμεν ἂν	ὑμῖν,	εἰ μὴ ᾔδειμεν τίνες ~ἐστὲ
[159]	οὗτοι, ἐὰν μὴ ἐγὼ τροφὴν	~ὑμῖν	παράσχωμαι, οὐδὲ ὑμεῖς βαστάζειν δυνήσεσθε.
[199]	σπουδῇ τὰ ὦτα μόνον τοῖς	~ὄνυξιν	ἐσπάραξεν. Ἡ δὲ ταχέως ἔσπευδεν
[163]	μεθ' αὑτῶν διαίτης ~ἀπεῖρξαν, ὥστε	δυοῖν	ἐπιθυμήσαντα μηδετέρας τυχεῖν. ~Ὁ μῦθος
[163]	διαίτης ~ἀπεῖρξαν αὐτόν. Οὕτω τε	δυοῖν	ἐπιθυμήσας οὐδὲ μιᾶς ἔτυχεν. Ἀτὰρ
[200]	τῷ μέσῳ κείμενον, διὰ ~μέσου	ἀμφοῖν	διαδραμοῦσα καὶ τοῦτον ἁρπάσασα, φεύγουσα
[153]	~ἀνθρώπων διωκόμενος καταλαμβάνηται, γινώσκων οὗ	χάριν	~διώκεται, ἀποτεμὼν τὰ ἑαυτοῦ αἰδοῖα
[153]	διώκει ἐκτέμνειν βουλόμενος, εἰδὼς οὗ	χάριν	διώκεται, ~μέχρι μέν τινος φεύγει
[176]	Συνέβη δὲ αὐταῖς πινούσαις διαρραγῆναι	πρὶν	ἤ τῶν ~βυρσῶν ἐφικέσθαι. ~Οὕτως
[171]	~Κορώνη Ἀθηνᾷ θύουσα κύνα ἐπὶ	ἑστίασιν	ἐκάλει. Ὁ δὲ πρὸς αὐτὴν
[171]	~Κορώνη Ἀθηνᾷ θύουσα κύνα ἐφ'	ἑστίασιν	ἐκάλεσεν. Ὁ δὲ ἔφη πρὸς
[199]	χρῄζει γάρ με σύμβουλον ἐν	πᾶσιν.	~Εἰ δὲ ἐμοῦ τῆς γραὸς
[153]	πολλὰ διαιτώμενον, οὗ ~τὰ αἰδοῖά	φασιν	ἰατροῖς χρήσιμα εἶναι. Οὗτος οὖν,
[194]	ἀρετὴν ἀφορᾶν. ~(Λέαινα καὶ ὗς.	~Φασὶν	ὗν καυχωμένην ἀγέλην παίδων ἔχουσαν
[167]	ἐπ' ἄνδρα ὅς διὰ θησαυροῦ	εὕρεσιν	καὶ ~περὶ σωτηρίας ἐκινδύνευσεν. ~Κόραξ
[156]	τὰς πολιτείας ἀφίκωνται, οὐδενὸς ~ἄξιοί	εἰσιν.	~Κίχλα. ~Ἔν τινι μυρσινῶνι κίχλα
[153]	Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων φρόνιμοί	εἰσιν	ὅσοι διὰ χρήματα ~ἐπιβουλευόμενοι ἐκεῖνα
[175]	~παίδων οἱ ῥᾴθυμοι οὐ μεμπτέσι	εἰσίν,	ὅταν αὐτοὺς οἱ γονεῖς οὕτως
[175]	οἱ μηδὲν ἐπιστάμενοι οὐ μεμπτοί	~εἰσιν,	ὅταν αὐτοὺς οἱ γονεῖς οὕτως
[196]	αἰτίαν ἐρομένου δι' ἣν οὐκ	εἴσεισιν,	ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε εἰσῆλθον ~ἄν,
[170]	καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ τοῖς	κρείττοσιν	~ἁμιλλώμενοι, πρὸς τῷ τῶν ἴσων
[170]	καὶ τῶν ~ἀνθρώπων οἱ τοῖς	κρείττοσιν	ἀνθαμιλλώμενοι πρὸς τῷ τῶν ἴσων
[179]	κύνες. ~Κύων τρεφόμενος ἐν οἴκῳ,	θηρσὶν	εἰδὼς μάχεσθαι, ἰδὼν πολλοὺς ἐν
[196]	ἐκ τεκμηρίων προορώμενοι τοὺς ~κινδύνους	ἐκφεύγουσιν.	~Λέων ἐγκλεισθεὶς καὶ γεωργός. ~Λέων
[179]	ἡμῖν τὸ πενιχρῶς χῆν οὔτε	λέουσιν	οὔτε ἄρκοις μαχομένοις. ~(Κύων καὶ
[187]	ἐπιχειροῦντες, ὅταν ἐκεῖνοι ἀντιστῶσιν, εὐθέως	~ἀναχαιτίζουσιν.	~(Κύων λέοντα διώκων καὶ ἀλώπηξ.
[195]	δικαζόντων, καὶ ~οἱ εὐτελεῖς ἀταράχως	βιοῦσιν.	~Λέων γηράσας καὶ ἀλώπηξ. ~Λέων
[193]	ἐπιτηδεύματα καταλιπόντες καὶ τοῖς μηδὲν	~προσήκουσιν	ἐπιβαλλόμεμοι εἰκότως δυστυχοῦσιν. ~(Λέαινα καὶ
[174]	ἐκόντες χαρίσασθαι βούλονται, ~ταῦτα ἄκοντες	ἐπιτελοῦσιν.	~(Κύνες δύο. ~Ἔχων τις δύο
[184]	ἰσχνός· ἂν δὲ μικρὸν ἀναμείνῃς,	~μέλλουσιν	οἱ ἐμοὶ δεσπόται ποιήσειν γάμους,
[181]	ὅτι οἱ ἀδικάστως πρᾶγμα προσιόντες	λανθάνουσιν	~ἑαυτοὺς περιπείροντες ἀτόποις. ~Κύων καὶ
[170]	ἴσων μὴ ~ἐφικέσθαι, καὶ γέλωτα	ὀφλισκάνουσιν.	~(Κορώνη καὶ κόραξ. ~Κορώνη φθονήσασα
[197]	εἰκότως ~τὰς ἐξ αὑτῶν πλημμελείας	ὑπομένουσιν.	~Λέων ἐρασθεὶς καὶ γεωργός. ~Λέων
[200]	δηλοῖ ὅτι ἄλλων κοπιώντων ἄλλοι	κερδαίνουσιν.
[171]	φόβον τοὺς ~ἐχθροὺς εὐεργετεῖν οὐκ	ὀκνοῦσιν.	~(Κορώνη καὶ κύων. ~Κορώνη Ἀθηνᾷ
[171]	κέρδος τοὺς ἐχθροὺς εὐεργετεῖν οὐκ	~ὀκνοῦσιν.	~Κοχλίαι. ~Γεωργοῦ παῖς κοχλίας ὤπτα·
[168]	ἔχοντες οὐδένα φίλον ~ἐν ἀνάγκῃ	εὑρήσουσιν.	~(Κορυδαλός. ~Κορυδαλὸς εἰς πάγην ἁλοὺς
[154]	ὑπὸ μητρυιᾶς ~τρεφόμενοι τοῖς μητέρας	ἔχουσιν.	~(Κηπουρὸς καὶ κύων. ~Κηπωροῦ κύων
[193]	τοῖς μηδὲν ~προσήκουσιν ἐπιβαλλόμεμοι εἰκότως	δυστυχοῦσιν.	~(Λέαινα καὶ ἀλώπηξ. ~Λέαινα ὀνειδιζομένη
[163]	ἐφθέγξατο, ~τηνικαῦτα τὴν αὐτοῦ γνοῦσαι	φύσιν,	ἐξήλασαν παὶουσαι. Καὶ ὃς ~αποτυχὼν
[173]	τῇ μὲν ᾠδῇ μηνύει τὴν	φύσιν,	τὴν δὲ ~τελευτὴν διαφεύγει τῷ
[175]	ὅταν αὐτοὺς οἱ γονεῖς οὕτως	~ἄγωσιν.	~(Κύνες δύο. ~Ἔχων τις δύο
[175]	ὅταν αὐτοὺς οἱ γονεῖς οὕτως	ἀγάγωσιν.	~Κύνες λιμώττουσαι. ~Κύνες λιμώττουσαι, ὡς
[195]	τοῖς βιαίοις φοβερὰ τὰ εὐτελῆ	φανῶσιν.	~Ὅτι δικαιοσύνης ἐν πόλει οὕσης
[159]	ἐὰν ~μὴ οἱ στρατηγοὶ ἄριστα	φρονῶσιν.	~Κολοιὸς καὶ ἀλώπηξ. ~Κολοιὸς λιμώττων
[153]	ὅσοι διὰ χρήματα ~ἐπιβουλευόμενοι ἐκεῖνα	ὑπερορῶσιν	ὑπὲρ τοῦ τῇ σωτηρίᾳ μὴ
[162]	τινες εἶναι, ἐπειδὰν δὲ αὐτὰ	ἀποδώσωσιν,	~ὁποῖοι ἐξ ἀρχῆς ἦσαν εὑρίσκονται.
[198]	ὅταν τῶν ἰδίων ~πλεονεκτημάτων ἑαυτοὺς	ἀπογυμνώσωσιν,	εὐάλωτοι τούτοις ~γίνονται οἷς πρότερον
[187]	δυνατωτέρων ~συκοφαντεῖν ἐπιχειροῦντες, ὅταν ἐκεῖνοι	ἀντιστῶσιν,	εὐθέως ~ἀναχαιτίζουσιν. ~(Κύων λέοντα διώκων
[199]	Ἔφη δὲ ὅτι σῦς μέν	ἐστιν	ἀγνώμων, ~ἄρκτος δὲ νωθρός, πάρδαλις
[199]	τίγρις ἀλαζών· ἡ ἔλαφος ~ἀξιωτάτη	ἐστὶν	εἰς βασιλείαν, ὅτι ὑψηλή ἐστι
[158]	πονηροῖς ἠναντίωται ἅτινα τῶν χρηστῶν	ἐστιν	~εὐεργετήματα. ~(Κλέπται καὶ ἀλεκτρυών. ~Κλέπται
[158]	πονηροῖς ἐναντιοῦται ἃ τοῖς ~χρηστοῖς	ἐστιν	εὐεργετήματα. ~Κοιλία καὶ πόδες. ~Κοιλία
[192]	ἔχεις ὅτι ὄνομά ~σοι κερδώ	ἐστιν;	Ἡ δὲ ἀλώπηξ· Εἰ ἀπιστεῖς,
[188]	εἰ δὲ μή, τί σοί	ἐστιν	ἡ δύναμις; ὅτι ξύεις τοῖς
[170]	Ἀπίωμεν, ὦ οὗτοι· κορώνη γάρ	~ἐστιν,	ἥτις κέκραγε καὶ οἰωνισμὸν οὐκ
[170]	ἀπίωμεν, ὦ φίλοι· ~κορώνη γάρ	ἐστιν,	ἥτις κεκραγυῖα οἰωνὸν οὐκ ἔχει.
[157]	ἄσωτον δι' ἡδυπάθειαν ἀπολωλότα εὔκαιρός	~ἐστιν.	~(Κλέπται καὶ ἀλεκτρυών. ~Κλέπται εἴς
[151]	ζηλώσω. Ὅτι τοὺς μεμψιμοίρους πρέπον	ἐστὶν	~ὀρθὰ βιοῦν καὶ βαδίζειν, καὶ
[199]	γείτων ἐστίμοι· ~νοσεῖ δὲ καὶ	ἔστιν	ἐγγὺς τοῦ θνῄσκειν. Ἐβουλεύετο οὖν
[171]	τῶν συντρόφων σοι οἰωνῶν τὴν	πίστιν	περιελεῖν. Καὶ ἡ κορώνη ~πρὸς
[171]	καὶ τῶν σῶν οἰωνῶν τὴν	πίστιν	περιελέσθαι. Καὶ ἡ κορώνη ~ἀπεκρίνατο·
[167]	~Κόραξ τροφῆς ἀπορῶν, ὡς ἐθέασατο	ὄφιν	ἔν τινι εὐηλίῳ τόπῳ ~κοιμώμενον,
[196]	~παραγενόμενα πρὸς αὐτὸν ἐπὶ τὴν	ἐπίσκεψιν	ζῷα συνλαμβάνων ~κατήσθιε. Πολλῶν δὲ
[197]	τί γὰρ τοῦτον συγκλεῖσαι ἐβούλου	ὃν	καὶ μακρόθεν ~σε ἔδει φεύγειν;
[198]	θυγατέρα ὑπομένων, μηδὲ ἀρνήσασθαι διὰ	~φόβον	δυνάμενος τοιοῦτόν τι ἐπενόησεν. Ἐπειδὴ
[171]	ἵνα διαλλαγῇ Οὕτω πολλοὶ διὰ	φόβον	τοὺς ~ἐχθροὺς εὐεργετεῖν οὐκ ὀκνοῦσιν.
[164]	μετ' ἀνθρώπων ~δίαιταν, ὡς πρὸς	ὀλίγον	ἀδείας ἔτυχε, φυγὼν ἧκεν εἰς
[153]	ὑπὲρ τῆς ~ἑαυτῶν σωτηρίας οὐδένα	λόγον	τῶν χρημάτων ποιοῦνται. ~Κηπουρὸς ἀρδεύων
[199]	πανουργίας· ποιμένας δὲ ἐπηρώτα εἰ	εἶδον	ἔλαφον ~ᾑμαγμένην. Οἱ δὲ ἔδειξαν
[192]	Ὁ δὲ ἠκολούθει καὶ ἦν	ἔνδον	οὐδὲν ἢ ὁ λαγωὸς δεῖπνος
[178]	μεθυσθεὶς ὑπὲρ κόρον ~οὐδὲ τὴν	ὁδὸν	αὐτὴν ὅθεν ἐξῆλθον οἶδα. ~Ὁ
[178]	τις δὲ κυνῶν, τῶν καθ'	ὁδὸν	~αὐτῷ σαναντώντων, ἐπηρώτα· Πῶς ἐδείπνησας,
[152]	διδάσκειν. ~(Καρύα. ~Καρύα, παρά τινα	ὁδὸν	οὖσα καὶ ὑπὸ τῶν παριόντων
[180]	δένδρου ~ἐβόα πρὸς αὐτόν· Ἀγαθὸν	ὄρνεον	εἶ καὶ χρηστὸν τοῖς ἀνθρώποις·
[185]	ὕδατος, ὑπέλαβεν ἑτέραν κύνα εἶναι	μεῖζον	κρέας ~ἔχουσαν. Διόπερ ἀφεῖσα τὸ
[159]	~Κοιλία καὶ πόδες περὶ δυνάμεως	ἤριζον.	Παρ' ἕκαστα δὲ τῶν ποδῶν
[180]	τοῦ δένδρου ~ἐβόα πρὸς αὐτόν·	Ἀγαθὸν	ὄρνεον εἶ καὶ χρηστὸν τοῖς
[164]	μετρίων ~ἑαυτοὺς κινδύνων ῥύσασθαι βουλόμενοι	ἔλαθον	εἰς μείζονα δεινὰ ~περιπεσόντες. ~Κόραξ
[164]	παρὰ ἀνθρώπων δουλείαν μὴ ὑπομείνας	~ἔλαθον	ἐμαυτὸν καὶ σωτηρίας στερήσας. ~Οὗτος
[192]	ἔφη· Σὺν κακῷ μέν, ἀλλ'	ἔμαθόν	σου τὸ ~ὄνομα πόθεν ἐστί,
[199]	χαίρειν εἰποῦσα ἔφη· Ἀγαθά ~σοι	ἦλθον	μηνῦσαι· οἶδας ὡς ὁ βασιλεὺς
[162]	ἡ ἡμέρα τῆς ~προθεσμίας καὶ	ἦλθον	πάντα τὰ ὄρνεα πρὸς τὸν
[178]	~οὐδὲ τὴν ὁδὸν αὐτὴν ὅθεν	ἐξῆλθον	οἶδα. ~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι
[196]	οὐκ εἴσεισιν, ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε	εἰσῆλθον	~ἄν, εἰ μὴ ἑώρων πολλῶν
[199]	ἐλθεῖν. Ἐπεὶ δὲ εἰς τὸ	σπήλαιον	εἰσῆλθεν, ὁ μὲν λέων ~δεῖπνον
[196]	Καὶ δὴ παραγενόμενος εἴς τι	~σπήλαιον	καὶ ἐνταῦθα κατακλιθεὶς προσεποιεῖτο νοσεῖν·
[199]	λόγοις, καὶ ἦλθεν εἰς τὸ	σπήλαιον	μὴ γινώσκουσα τὸ ~μέλλον. Ὁ
[167]	Ἀλλ' ἔγωγε δείλαιος, ~ὅστις τοιοῦτον	ἕρμαιον	εὕρηκα ἐξ οὗ καὶ ἀπόλλυμαι.
[194]	δὲ εἶπεν· Ἕνα μέν, ἀλλὰ	γενναῖον.	Ὅτι ~κρείσσων εἷς ῥώμῃ σώματος
[179]	δὲ πρὸς ἀλλήλους εἶπον· Καλὸν	βίον	ἡμεῖς, εἰ καὶ ~πενιχρόν, ζῶμεν,
[191]	τὸν ἑαυτῶν πρὸς ἀλλήλους ~ἀπεκλαίοντο	βίον	ὡς ἐπισφαλὴς εἴη καὶ δειλίας
[162]	~ἀγανακτήσαντα τὰ ὄρνεα, ἕκαστον τὸ	ἴδιον	αὐτοῦ πτερὸν ἀφείλετο. ~Οὕτω τε
[185]	κρέας ~ἔχουσαν. Διόπερ ἀφεῖσα τὸ	ἴδιον	ὥρμησεν ὡς τὸ ἐκείνης ~ἀφαιρησομένη.
[199]	~ὑπέστης. Καὶ νῦν ὑπὲρ σὲ	πλεῖον	ἐκεῖνος θυμοῦται, καὶ βασιλέα τὸν
[183]	καὶ μάγειρος. ~Κύων εἴς τι	μαγειρεῖον	εἰσελθών, τοῦ μαγείρου ἀσχοληθέντος, ~καρδίαν
[183]	καὶ μάγειρος. ~Κύων εἰσπηδήσας εἰς	μαγειρεῖον	καὶ, τοῦ μαγείρου ἀσχολουμένου, ~καρδίαν
[188]	νικήσας τὸν λέοντα, ~σαλπίσας καὶ	ἐπινίκιον	ᾄσας, ἔπτατο· καὶ ἀράχνης δεσμῷ
[173]	ἀπαχθείς, ᾄδει τι ~μέλος θανάτου	προοίμιον,	καὶ τῇ μὲν ᾠδῇ μηνύει
[198]	ἔλεγεν ὡς νυμφίον μὲν αὐτὸν	ἄξιον	τῆς θυγατρὸς ~δοκιμάζει· μὴ ἄλλως
[179]	ἐν ~τάξει ἱσταμένους, ῥήξας τὸν	κλοιὸν	τοῦ τραχήλου, ἔφευγε διὰ τῶν
[162]	Διὸς μέλλοντος ~χειροτονῆσαι αὐτοῖς τὸν	κολοιὸν	βασιλέα διὰ τὴν εὐπρέπειαν, ~ἀγανακτήσαντα
[162]	~Οὕτω τε συνέβη αὐτῷ ἀπογυμνωθέντι	κολοιὸν	πάλιν γενέσθαι. ~Οὕτω καὶ τῶν
[164]	τὰ προσόντα ~πολλάκις. ~Κολοιὸς φυγάς.	~Κολοιόν	τις συλλαβὼν καὶ δήσας αὐτοῦ
[199]	ἐγγὺς τοῦ θνῄσκειν. Ἐβουλεύετο οὖν	ποῖον	τῶν ~θηρίων μετ' αὐτὸν βασιλεύσει.
[180]	τοῦ δένδρου καὶ φώνησον τὸν	~παραμονάριον,	ὅπως κρούσῃ τὸ ξύλον. Τῆς
[178]	εἰς κόρον δειπνήσω, ὥστε με	αὔριον	~μηδαμῆ γε πεινᾶσαι. Ταῦτα καθ'
[179]	~τὸ ἐμὸν εὐφραίνω· ἀεὶ δὲ	πλησίον	εἰμὶ θανάτου, ἄρκοις καὶ λέουσι
[179]	εὐφραίνω οὐκ ἀπαρνοῦμαι· ἀεὶ μέντοι	πλησίον	εἰμὶ ~θανάτου ἄρκοις καὶ λέουσι
[191]	ἀετῶν καὶ ἄλλων πολλῶν ~ἀναλίσκονται·	βέλτιον	οὖν εἶναι θανεῖν ἅπαξ ἢ
[198]	ὁ ~λέων ἐπέκειτο, ἔλεγεν ὡς	νυμφίον	μὲν αὐτὸν ἄξιον τῆς θυγατρὸς
[180]	ἀνθρώπων οἱ φρόνιμοι, ὁπόταν τι	~κακὸν	αὐτοῖς ἐπέλθῃ, ῥᾴδίως πρὸς αὐτὸ
[199]	φύλλα ~πάντα καὶ πηγὰς μηδὲν	κακὸν	παθεῖν παρὰ τοῦ λέοντος· ἐγὼ
[192]	~Ὅτι τοῖς περιέργοις πολλάκις μέγιστον	κακὸν	συνέβη κακῶς τῇ ~περιεργειᾳ χρωμένοις.
[199]	αὕτη εἶχεν, ἥτις δὶς εἰς	οἶκον	καὶ χεῖρας λέοντος ~εἰσῆλθεν. ~Ὅτι
[169]	τι τῶν ~τιμίων, διὰ δὲ	κόκκον	σίτου μικρὸν τὸν θάνατον ἐμαυτῷ
[178]	εἶδε τοῦτον ὧδε κἀκεῖσε τὴν	κέρκον.	Περιστρέφοντα, ~κατασχὼν τὰ σκέλη αὐτοῦ
[178]	κυνὸς καὶ ~ἅμα σείοντος τὴν	κέρκον,	ὡς δὴ εἰς τὸν φίλον
[199]	ἐκεῖνος θυμοῦται, καὶ βασιλέα τὸν	~λύκον	θέλει ποιῆσαι· οἴμοι, πονηρὸν δεσπότην.
[161]	καὶ τὴν φωνὴν ~παίοντες αὐτὸν	ἐξέβαλον.	Καὶ ὃς ἀπελαθεὶς ὑπ' αὐτῶν
[179]	Ὁι δὲ πρὸς ἀλλήλους εἶπον·	Καλὸν	βίον ἡμεῖς, εἰ καὶ ~πενιχρόν,
[165]	αὐτὸν ὡς εὐμεγέθη τε καὶ	καλόν,	λέγουσα καὶ ὡς πρέπει αὐτῷ
[194]	ἔφη, ἀλλὰ λέοντα. Ὅτι τὸ	καλὸν	οὐκ ἐν πλήθει δεῖ μετρεῖν,
[186]	ὁ δεσπότης κώδωνα ἐκρέμασεν, ὥστε	~πρόδηλον	εἶναι τοῖς πᾶσι. Οὗτος δὲ
[168]	ἐχθροὺς ἐν βίῳ ἔχοντες οὐδένα	φίλον	~ἐν ἀνάγκῃ εὑρήσουσιν. ~(Κορυδαλός. ~Κορυδαλὸς
[178]	κέρκον, ὡς δὴ εἰς τὸν	φίλον	θαρροῦντος, ὁ ~μάγειρος, ὡς εἶδε
[178]	~οἰκείων. Ὁ δὲ κύων αὐτοῦ	ἄλλον	κύνα ἐκάλει, λέγων· Ὦ φίλε,
[177]	τῶν ἀνθρώπων πονηρία δελεαζομένη ἔτι	μᾶλλον	ἀδικεῖν ~παροξύνεται. ~Κύων ἑστιώμενος. ~Ἄνθρωπός
[171]	κορώνη ~πρὸς αὐτόν· Διὰ τοῦτο	μᾶλλον	αὐτῇ θύω, ἵνα διαλλαγῇ μοι.
[155]	δ' ~ὁ κύων ὡς κατωτέρω	μᾶλλον	αὐτὸν παραγέγονε καταδῦσαι, τὸν ~κηπωρὸν
[158]	Ἀλλὰ καὶ διὰ τοῦτό σε	μᾶλλον	θύομεν· ~ἐκείνους γὰρ ἐγείρων ἡμᾶς
[158]	ἔφασαν· Αλλὰ διὰ τοῦτό σε	~μᾶλλον	θύομεν· ἐκείνους γὰρ ἐγείρων κλέπτειν
[170]	τοῦτο μαρτυρουμένῳ ὡς προλέγοντι τὸ	μέλλον,	~θεασαμένη τινὰς ὁδοιπόρους παριόντας, ἧκεν
[199]	τὸ σπήλαιον μὴ γινώσκουσα τὸ	~μέλλον.	Ὁ λέων δὲ ἐφορμήσας αὐτῇ
[170]	οἰωνῶν μαντεύεσθαι ~ἀνθρώποις καὶ τὸ	μέλλον	προφαίνειν καὶ διὰ τοῦτο ὑπ'
[182]	φίλος μου καθέστηκας. ~Πρὸς ἄνδρα	ἀμφίβολον	ὁ λόγος εὔκαιρος. ~(Κύων καὶ
[199]	Ἡ δὲ εἶπεν· Χαλεπὸν καὶ	δύσκολον	ἐπιτάττεις ἐμοὶ πρᾶγμα, ~ἀλλ' ὅμως
[180]	τὸν ~παραμονάριον, ὅπως κρούσῃ τὸ	ξύλον.	Τῆς δὲ ἀλώπεκος ἀπελθούσης ~τοῦ
[199]	με ζητήσῃ· χρῄζει γάρ με	σύμβουλον	ἐν πᾶσιν. ~Εἰ δὲ ἐμοῦ
[181]	κύων καταπίνειν εἰθισμένος, ἰδών τινα	κόχλον,	χάνας τὸ ~στόμα αὐτοῦ, μεγίστῃ
[162]	Τὰ δὲ παραγενόμενα ἐπί τινα	~ποταμὸν	ἀπενίζοντο. Κολοιὸς δέ, συνιδὼν ἑαυτὸν
[185]	κρέας φέρουσα. ~Κύων κρέας ἔχουσα	ποταμὸν	διέβαινε· θεασαμένη δὲ τὴν ἑαυτῆς
[179]	περισσῇ οἶδα καὶ σῶμα ~τὸ	ἐμὸν	εὐφραίνω· ἀεὶ δὲ πλησίον εἰμὶ
[179]	περισσῇ καὶ τὸ ~σῶμα τὸ	ἐμὸν	εὐφραίνω οὐκ ἀπαρνοῦμαι· ἀεὶ μέντοι
[188]	δὲ θέλεις, ἔλθωμεν ~καὶ εἰς	πόλεμον.	Καὶ σαλπίσας ὁ κώνωψ ἐνεπήγετο,
[187]	λέοντα ἐδίωκες, οὗ οὐδὲ ~τὸν	βρυχηθμὸν	ὑπέμεινας; ~Ὁ λόγος λεχθείη ἂν
[158]	ἐδέετο ὅπως αὐτὸν ἀπολύσωσι, λέγων	χρήσιμον	~ἑαυτὸν τοῖς ἀνθρώποις εἶναι νύκτωρ
[170]	γάρ ~ἐστιν, ἥτις κέκραγε καὶ	οἰωνισμὸν	οὐκ ἔχει. ~Ὁ μῦθος δηλοῖ
[199]	τὴν ~μεγίστην, τὴν εἰς τὸν	δρυμὸν	ἰκοῦσαν τοῖς γλυκέσι σου λόγοις
[200]	~τὸν δὲ νεβρὸν ἐν μέσῳ	κείμενον,	ἀραμένη αὐτόν, διὰ μέσων αὐτῶν
[200]	τὸν νεβρὸν ἐν τῷ μέσῳ	κείμενον,	διὰ ~μέσου ἀμφοῖν διαδραμοῦσα καὶ
[162]	Κολοιὸς δέ, συνιδὼν ἑαυτὸν δυσμορφίᾳ	~περικείμενον,	ἀπελθὼν καὶ τὰ ἀποπίπτοντα τῶν
[153]	ἐστὶ ζῷον τετράπουν ἐν λίμνῃ	νεμόμενον.	Τούτου λέγεται τὰ ~αἰδοῖα εἴς
[177]	ὑπὸ κυνὸς περιῄει ζητῶν τὸν	ἰασόμενον.	Εἰπόντος δέ ~τινος οὕτως ὡς
[184]	ἐθεάσατο αὐτὸν ἐπὶ τοῦ δώματος	~κοιμώμενον,	ἐκάλει πρὸς αὑτὸν, ὑπομιμνῄσκων τῶν
[184]	αὖθίς με πρὸ τῆς ἐπαύλεως	~κοιμώμενον	ἴδῃς, μηκέτι γάμους ἀναμείνῃς. ~Οὕτως
[167]	ὄφιν ἔν τινι εὐηλίῳ τόπῳ	~κοιμώμενον,	τοῦτον καταπτὰς ἥρπασε. Τοῦ δὲ
[172]	ὅτι πᾶν τὸ παρὰ καιρὸν	δρώμενον	ἐπονείδιστον. ~Κύκνος ἀντὶ χηνὸς ἀπαχθείς.
[153]	τετράπουν ἐν λίμναις τὰ πολλὰ	διαιτώμενον,	οὗ ~τὰ αἰδοῖά φασιν ἰατροῖς
[193]	Ἄξια σύ γε ~πέπονθας, ὅτι	πτηνὸν	γεννηθεὶς ἐπὶ θαλάσσης τὴν δίαιταν
[191]	ἄλλων ἔφη· Στῆτε, ἑταῖροι, μηδὲν	δεινὸν	ὑμᾶς ~αὐτοὺς διαπράξησθε· ἤδη γάρ,
[175]	θοίνης. Ἀγανακτοῦντος δὲ τοῦ θηρευτικοῦ	~κἀκεῖνον	ὀνειδίζοντος, εἴ γε αὐτὸς μὲν
[199]	ὁ τῆς φιλοδοξίας ἔρως τὸν	ἀνθρώπινον	νοῦν ἐπιθολοῖ καὶ τὰς ~τῶν
[168]	ὑπολαβοῦσα ἔφη· Τίς σε, ὦ	τέκνον,	τῶν θεῶν ἐλεήσει; τίνος γὰρ
[173]	εὐπορῶν χῆνά τε ἅμα καὶ	κύκνον	ἔτρεφεν, οὐκ ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς
[191]	Παραγενομένων δὲ αὐτῶν ἐπί τινα	κρημνόν,	ᾧ λίμνη ~ὑπέκειτο, ἐνταῦθα βάτραχοι
[158]	εἰσελθόντες οὐδὲν μὲν ἄλλο εὗρον,	μόνον	δὲ ~ἀλεκτρυόνα, καὶ τοῦτον λαβόντες
[199]	αὐτῇ ἐν σπουδῇ τὰ ὦτα	μόνον	τοῖς ~ὄνυξιν ἐσπάραξεν. Ἡ δὲ
[189]	ἐπιστὰς κέρατι ταύρου καὶ πολὺν	χρόνον	ἐπικαθίσας, ἐπειδὴ ~ἀπαλλάττε σθαι ἔμελλεν,
[178]	χαίρων ἵστατο, βλέπων τὸ μέγα	~δεῖπνον,	βοῶν ἐν τῇ καρδίᾳ· Βαβαί,
[199]	σπήλαιον εἰσῆλθεν, ὁ μὲν λέων	~δεῖπνον	εἶχε, πάντα τὰ ὀστᾶ καὶ
[178]	~Κύων ἑστιώμενος. ~Ἄνθρωπός τις ἡτοίμαζε	δεῖπνον,	ἑστιάσων τινὰ τῶν φίλων αὐτῷ
[169]	διὰ κέρδος εὐτελὲς μέγαν ~ὑφισταμένους	κίνδυνον.	~(Κορυδαλός. ~Κορυδαλὸς εἰς πάγην πεσὼν
[170]	~κορώνη γάρ ἐστιν, ἥτις κεκραγυῖα	οἰωνὸν	οὐκ ἔχει. Οὕτω καὶ τῶν
[156]	τῆς φωνῆς, ἐνό μισεν αὑτὸν	εὔφωνον	σφόδρα εἶναι. Καὶ δὴ ~ἐπαρθεὶς
[199]	ταύτην ~ἀγαγεῖν. Ἡ δὲ εἶπεν·	Χαλεπὸν	καὶ δύσκολον ἐπιτάττεις ἐμοὶ πρᾶγμα,
[151]	σε ζηλώσω. Ὅτι τοὺς μεμψιμοίρους	πρέπον	ἐστὶν ~ὀρθὰ βιοῦν καὶ βαδίζειν,
[179]	~μαχόμενος. Ὁι δὲ πρὸς ἀλλήλους	εἶπον·	Καλὸν βίον ἡμεῖς, εἰ καὶ
[179]	μαχόμενος. Οἱ δὲ πρὸς ἀλλήλους	εἶπον·	~Καλῶς ἡμῖν τὸ πενιχρῶς χῆν
[200]	δυνάμενοι δὲ ἀναστῆναι· Δείλαιοι ~ἡμεῖς,	εἶπον,	ὅτι δι' ἀλώπεκα ἐμοχθοῦμεν. ~Ὁ
[179]	τοῦτον ἰδόντες εὐτραφῆ οἷα ταῦρον	εἶπον·	~Τί φεύγεις; οδὲ εἶπεν· Ὅτι
[175]	ἕτερον θηρεύειν ἐδίδαξε, τὸν δὲ	λοιπὸν	~οἰκοφυλακεῖν. Καὶ δή, εἴ ποτε
[152]	~Καρύα τις ἐν ὁδῷ ἱσταμένη	καρπὸν	ἔφερε πολύν. Οἱ δὲ παροδῖται
[191]	βατράχων, ὡς τὸν τοῦ δρόμου	κτύπον	ᾔσθοντο, ~εὐθὺς εἰς ταύτην εἰσπηδησάντων,
[184]	δὲ αὐτοῦ ἐδεήθη πρὸς τὸ	παρὸν	~μεθεῖναι αὐτόν, λέγων· Νῦν μὲν
[200]	τοὺς μὲν παρειμένους, ~τὸν δὲ	νεβρὸν	ἐν μέσῳ κείμενον, ἀραμένη αὐτόν,
[200]	~πεπτωκότας αὐτοὺς ἰδοῦσα καὶ τὸν	νεβρὸν	ἐν τῷ μέσῳ κείμενον, διὰ
[200]	ἀλώπηξ. ~Λέων καὶ ἄρκτος, ἐλάφου	νεβρὸν	εὑρόντες, περὶ τούτου ἐμάχοντο. ~Δεινῶς
[180]	ὁ ~μὲν ἀλεκτρυὼν ἐπί τι	δένδρον	ἀναβὰς ἐν τοῖς κλάδοις ἐκάθισεν·
[170]	ὁδοιπόρους παριόντας, ἧκεν επί τι	δένδρον	καὶ ~στᾶσα μεγάλως ἔκραξεν. Τῶν
[199]	~ζῇ, τὸ κέρας αὐτῆς ὄφεσι	φοβερόν.	Καὶ τί σοι τὰ πολλὰ
[173]	καὶδιαγινώσκειν ὁ καιρὸς ~οὐκ ἀφῆκεν	ἑκάτερον.	Ὁ δὲ κύκνος, ἀντὶ τοῦ
[175]	τις δύο κύνας, τὸν μὲν	ἕτερον	θηρεύειν ἐδίδαξε, τὸν δὲ λοιπὸν
[175]	δὲ τοῦ ~θηρευτικοῦ καὶ τὸν	ἕτερον	ὀνειδίζοντος, εἴ γε αὐτὸς μὲν
[182]	καταδάκνων ἤ καταφιλῶν, ἵνα γνῶ	πότερον	~ἐχθρὸς ἤ φίλος μου καθέστηκας.
[180]	Τοῦ δὲ εἰπόντος ~τὸν θυρωρὸν	πρότερον	διυπνίσαι ὑπὸ τὴν ῥίζαν καθεύδοντα,
[176]	κέρδους ἐπισφαλεῖς μόχθους ~ὑφιστάμενοι φθάνουσι	πρότερον	καταναλισκόμενοι ἢ ὧν βούλονται ~περιγενόμενοι.
[166]	ζῷον, ~πῶς σοι πιστεύσω, ὅτι	πρότερόν	σου δεσπότην ἠδίκησας; ~Κόραξ καὶ
[198]	ἀπογυμνώσωσιν, εὐάλωτοι τούτοις ~γίνονται οἷς	πρότερον	φοβεροὶ καθεστήκεσαν. ~Λέων κιὰ ἀλώπηξ
[162]	ὄρνεα, ἕκαστον τὸ ἴδιον αὐτοῦ	πτερὸν	ἀφείλετο. ~Οὕτω τε συνέβη αὐτῷ
[162]	προσεκόλλησε. Συνέβη οὖν ἐκ ~τούτου	εὐειδέστερον	πάντων γεγονέναι. Ἐπέστη οὖν ἡ
[174]	Τοῦ δὲ τότε μὲν ἡσυχάζοντος,	ὕστερον	δέ ποτε, ὡς ~ἐνόησεν ὅτι
[184]	ἐὰν οὖν ἀφῇς με νῦν,	ὕστερον	~λιπαρώτερον καταθοινήσῃ με. Ὁ δὲ
[184]	τι κινδυνεύσαντες ~ἐκφύγωσι, ταῦτα εἰς	ὕστερον	φυλάσσονται. ~Κύων κρέας φέρουσα. ~Κύων
[184]	~φαγὼν πιμελέστερος ἔσομαι, καὶ σοὶ	ἡδύτερον	βρῶμα γενήσομαι. Ὁ ~μὲν οὖν
[199]	Οὕτως ἀπατήσασα τὴν δειλαίαν ἔπεισε	~δεύτερον	ἐλθεῖν. Ἐπεὶ δὲ εἰς τὸ
[184]	οὖν ἀφῇς με νῦν, ὕστερον	~λιπαρώτερον	καταθοινήσῃ με. Ὁ δὲ πεισθεὶς
[153]	ποδῶν ταχύτητι συγχρώμενος, πρὸς τὸ	~ὁλόκληρον	ἑαυτὸν διαφυλάξαι· ἐπειδὰν δὲ περικατάληπτος
[199]	τὸν ~λύκον θέλει ποιῆσαι· οἴμοι,	πονηρὸν	δεσπότην. Ἀλλ' ἐλθὲ καὶ μηδὲν
[172]	δηλοῖ ὅτι πᾶν τὸ παρὰ	καιρὸν	δρώμενον ἐπονείδιστον. ~Κύκνος ἀντὶ χηνὸς
[184]	εἰμι καὶ ἰσχνός· ἂν δὲ	μικρὸν	ἀναμείνῃς, ~μέλλουσιν οἱ ἐμοὶ δεσπόται
[169]	~τιμίων, διὰ δὲ κόκκον σίτου	μικρὸν	τὸν θάνατον ἐμαυτῷ προεξένησα. ~Ὁ
[178]	τραφήσομαί τε γὰρ καὶ εἰς	κόρον	δειπνήσω, ὥστε με αὔριον ~μηδαμῆ
[178]	τῆς πολλῆς πόσεως μεθυσθεὶς ὑπὲρ	κόρον	~οὐδὲ τὴν ὁδὸν αὐτὴν ὅθεν
[156]	τούτῳ ἔγνω δεῖν καὶ εἰς	θέατρον	εἰσελθεῖν. Ἀφικόμενος ~δὲ ἐπὶ σκήνην
[152]	διὰ τὰ κάρυα. Ἡ δὲ	οἰκτρὸν	ἔφη· ~Ὦ ἀθλία ἐγώ, ὅτι
[179]	ἄλλοι τοῦτον ἰδόντες εὐτραφῆ οἷα	ταῦρον	εἶπον· ~Τί φεύγεις; οδὲ εἶπεν·
[179]	~ἀμφόδων. Κύνες δὲ ἕτεροι οἷάπερ	ταῦρον	ἰδόντες εὐπαθῆμ τγς αἰτίαν ~τῆς
[169]	οὐ διὰ χρυσόν, οὐ διὰ	ἄργυρον,	οὐ διὰ ἄλλο τι τῶν
[169]	οὐ χρυσὸν ἐνοσφισάμην τινός, οὐκ	ἄργυρον,	οὐκ ~ἄλλο τι τῶν τιμίων·
[158]	οἰκίαν εἰσελθόντες οὐδὲν μὲν ἄλλο	εὗρον,	μόνον δὲ ~ἀλεκτρυόνα, καὶ τοῦτον
[158]	εἴς τινα εἰσελθόντες οἰκίαν οὐδὲν	εὗρον	ὅτι μὴ ἀλεκτρυόνα, ~καὶ τοῦτον
[175]	μὲν θηρεύειν ἐδίδασκε, τὸν δὲ	οἰκουρὸν	~ἐποίησε. Καὶ δή, εἴ ποτε
[179]	Καλὸν βίον ἡμεῖς, εἰ καὶ	~πενιχρόν,	ζῶμεν, οἵτινες οὔτε λέουσι οὔτε
[155]	μᾶλλον αὐτὸν παραγέγονε καταδῦσαι, τὸν	~κηπωρὸν	στραφεὶς ἔδακεν. Ὁ δὲ μετ'
[180]	ἀσπάσασθαι. Τοῦ δὲ εἰπόντος ~τὸν	θυρωρὸν	πρότερον διυπνίσαι ὑπὸ τὴν ῥίζαν
[178]	ἐκάλει, λέγων· Ὦ φίλε, δεῦρο	~συνδείπνησόν	μοι. Ὁ δὲ προσελθὼν χαίρων
[180]	τὴν ῥίζαν τοῦ δένδρου καὶ	φώνησον	τὸν ~παραμονάριον, ὅπως κρούσῃ τὸ
[169]	ταλαιπώρῳ ~καὶ δυστήνῳ πτηνῷ· οὐ	χρυσὸν	ἐνοσφισάμην τινός, οὐκ ἄργυρον, οὐκ
[169]	καὶ ~δυστηνῷ πτηνῷ· οὐ διὰ	χρυσόν,	οὐ διὰ ἄργυρον, οὐ διὰ
[199]	~Ὅτι ὁ τῆς φιλοδοξίας ἔρως	τὸν	ἀνθρώπινον νοῦν ἐπιθολοῖ καὶ τὰς
[166]	ἐν ἑτέρᾳ παγίδι ληφθείς, ἀφεὶς	τὸν	Ἀπόλλωνα, ~τῷ Ἑρμῇ ηὔξατο θῦσαι.
[155]	φησί, ~πέπονθα· τί δήποτε γὰρ	τὸν	αὐτοχεῖρα σῶσαι ἐσπούδασα; Ὁ μῦθος
[187]	σὺ λέοντα ἐδίωκες, οὗ οὐδὲ	~τὸν	βρυχηθμὸν ὑπέμεινας; ~Ὁ λόγος λεχθείη
[175]	τὸν μὲν ἕτερον θηρεύειν ἐδίδαξε,	τὸν	δὲ λοιπὸν ~οἰκοφυλακεῖν. Καὶ δή,
[200]	ὡς ἐθεάσατο τοὺς μὲν παρειμένους,	~τὸν	δὲ νεβρὸν ἐν μέσῳ κείμενον,
[175]	κύνας, τὸν μὲν θηρεύειν ἐδίδασκε,	τὸν	δὲ οἰκουρὸν ~ἐποίησε. Καὶ δή,
[173]	~μέντοι· τὸν μὲν γὰρ ᾠδῆς,	τὸν	δὲ τραπέζης ἕνεκεν. Ἐπεὶ δὲ
[175]	αὐτὸς εἶπε· ~Μὴ ἐμέ, ἀλλὰ	τὸν	δεσπότην μέμφου, ὃς οὐ πονεῖν
[175]	Ἀλλὰ μὴ ἐμὲ μέμφου, ἀλλὰ	τὸν	δεσπότην, ὃς οὐ ~πονεῖν με
[162]	ἦλθον πάντα τὰ ὄρνεα πρὸς	τὸν	Δία. Ὁ δὲ κολοιὸς ~ποικίλος
[199]	ἔλαφον τὴν ~μεγίστην, τὴν εἰς	τὸν	δρυμὸν ἰκοῦσαν τοῖς γλυκέσι σου
[191]	βάτραχοι. ~Οἱ λαγωοί ποτε συνελθόντες	τὸν	ἑαυτῶν πρὸς ἀλλήλους ~ἀπεκλαίοντο βίον
[198]	~κόρην. Τοῦ δὲ ῥᾳδίως διὰ	τὸν	ἔρωτα ἑκάτερα ὑπομείναντος, ὁ ~γεωργὸς
[175]	Ἀγανακτοῦντος δὲ τοῦ ~θηρευτικοῦ καὶ	τὸν	ἕτερον ὀνειδίζοντος, εἴ γε αὐτὸς
[174]	δεσπότης. ~Τοὺς κύκνους φασὶ παρὰ	τὸν	θάνατον ᾄδειν. Καὶ δή τις
[169]	διὰ δὲ κόκκον σίτου μικρὸν	τὸν	θάνατον ἐμαυτῷ προεξένησα. ~Ὁ μῦθος
[169]	τιμίων· κόκκος δὲ σίτου μικρὸς	τὸν	θάνατόν μοι ~προὐξένησεν. Ὁ μῦθος
[180]	ἔχον ἀσπάσασθαι. Τοῦ δὲ εἰπόντος	~τὸν	θυρωρὸν πρότερον διυπνίσαι ὑπὸ τὴν
[177]	τις ὑπὸ κυνὸς περιῄει ζητῶν	τὸν	ἰασόμενον. Εἰπόντος δέ ~τινος οὕτως
[155]	κατωτέρω μᾶλλον αὐτὸν παραγέγονε καταδῦσαι,	τὸν	~κηπωρὸν στραφεὶς ἔδακεν. Ὁ δὲ
[179]	πολλοὺς ἐν ~τάξει ἱσταμένους, ῥήξας	τὸν	κλοιὸν τοῦ τραχήλου, ἔφευγε διὰ
[162]	δὲ Διὸς μέλλοντος ~χειροτονῆσαι αὐτοῖς	τὸν	κολοιὸν βασιλέα διὰ τὴν εὐπρέπειαν,
[184]	εὗρεν ~ἄνω ἐπὶ τοῦ δώματος	τὸν	κύνα καθεύδοντα, καὶ στὰς κάτωθεν
[186]	εἶναι τοῖς πᾶσι. Οὗτος δὲ	τὸν	κώδωνα σείων ἐν τῇ ἀγορᾷ
[188]	ἀπηύδησεν. Ὁ δὲ κώνωψ νικήσας	τὸν	λέοντα, ~σαλπίσας καὶ ἐπινίκιον ᾄσας,
[199]	πλεῖον ἐκεῖνος θυμοῦται, καὶ βασιλέα	τὸν	~λύκον θέλει ποιῆσαι· οἴμοι, πονηρὸν
[173]	οὐκ ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς ~μέντοι·	τὸν	μὲν γὰρ ᾠδῆς, τὸν δὲ
[175]	δύο. ~Ἔχων τις δύο κύνας,	τὸν	μὲν ἕτερον θηρεύειν ἐδίδαξε, τὸν
[175]	δύο. ~Ἔχων τις δύο κύνας,	τὸν	μὲν θηρεύειν ἐδίδασκε, τὸν δὲ
[200]	περιιοῦσα, ~πεπτωκότας αὐτοὺς ἰδοῦσα καὶ	τὸν	νεβρὸν ἐν τῷ μέσῳ κείμενον,
[180]	ῥίζαν τοῦ δένδρου καὶ φώνησον	τὸν	~παραμονάριον, ὅπως κρούσῃ τὸ ξύλον.
[164]	τις συλλαβὼν καὶ δήσας αὐτοῦ	τὸν	πόδα λινῷ κάλῳ τῷ ~ἑαυτοῦ
[191]	~κύκλῳ τῆς λίμνης βατράχων, ὡς	τὸν	τοῦ δρόμου κτύπον ᾔσθοντο, ~εὐθὺς
[178]	τὴν κέρκον, ὡς δὴ εἰς	τὸν	φίλον θαρροῦντος, ὁ ~μάγειρος, ὡς
[173]	τραπέζης ἕνεκεν. Ἐπεὶ δὲ ἔδει	τὸν	~χῆνα παθεῖν ἐφ' οἷς ἐτρέφετο,
[162]	ἐν ᾗ παραγενήσονται πάντα, ὅπως	τὸν	ὡραιότατον πάντων ~καταστήσῃ ἐπ' αὐτοῖς
[199]	μηδὲν ~πτοηθῇς καὶ γενοῦ ὡς	πρόβατον.	Ὄμνυμι γάρ σοι εἰς τὰ
[174]	~Τοὺς κύκνους φασὶ παρὰ τὸν	θάνατον	ᾄδειν. Καὶ δή τις περιτυχὼν
[169]	δὲ κόκκον σίτου μικρὸν τὸν	θάνατον	ἐμαυτῷ προεξένησα. ~Ὁ μῦθος δηλοῖ
[169]	τοὺς διὰ κέρδος εὐτελὲς ὑφισταμένους	θάνατον.	~(Κορώνη καὶ κόραξ. ~Κορώνη φθονήσασα
[169]	κόκκος δὲ σίτου μικρὸς τὸν	θάνατόν	μοι ~προὐξένησεν. Ὁ μῦθος πρὸς
[189]	χρήσαιτο ἄν τις πρὸς ἄνδρα	ἀδύνατον,	ὃς οὔτε παρὼν ~οὔτε ἀπὼν
[162]	ᾗ παραγενήσονται πάντα, ὅπως τὸν	ὡραιότατον	πάντων ~καταστήσῃ ἐπ' αὐτοῖς βασιλέα.
[174]	~κύκνῳ πωλουμένῳ καὶ ἀκούσας ὅτι	εὐμελέστατόν	ἐστι ζῷον, ~ἠγόρασε. Καὶ ἔχων
[165]	πάντων σε βασιλεῦσαι. ~Πρὸς ἄνδρα	ἀνόητον	ὁ λόγος εὔκαιρος. ~Κόραξ καὶ
[162]	τὴν εὐπρέπειαν, ~ἀγανακτήσαντα τὰ ὄρνεα,	ἕκαστον	τὸ ἴδιον αὐτοῦ πτερὸν ἀφείλετο.
[180]	αὐτόν· Ἀγαθὸν ὄρνεον εἶ καὶ	χρηστὸν	τοῖς ἀνθρώποις· ~κατάβηθι δὲ ὅπως
[192]	δολοῦν. ~Ὅτι τοῖς περιέργοις πολλάκις	μέγιστον	κακὸν συνέβη κακῶς τῇ ~περιεργειᾳ
[172]	πᾶν τὸ παρὰ καιρὸν δρώμενον	ἐπονείδιστον.	~Κύκνος ἀντὶ χηνὸς ἀπαχθείς. ~Ανὴρ
[166]	δὲ πρὸς αὐτὸν εἶπεν· Ὦ	κάκιστον	ζῷον, ~πῶς σοι πιστεύσω, ὅτι
[155]	σε ἀπαλλάξαι ἐπειρώμην; ~Πρὸς ἄνδρα	ἀχάριστον	εἰς τοὺς εὐεργέτας καὶ πρὸς
[180]	κάτωθεν τοῦ δένδρου ~ἐβόα πρὸς	αὐτόν·	Ἀγαθὸν ὄρνεον εἶ καὶ χρηστὸν
[182]	Ὁ δὲ ἀπαυδήσας ἔφη πρὸς	αὐτόν·	~Ἀλλ' ὦ οὗτος, παῦσαί με
[175]	πόνοις ἐντρυφᾷ, ἐκεῖνος ~ἔφη πρὸς	αὐτόν·	Ἀλλὰ μὴ ἐμὲ μέμφου, ἀλλὰ
[198]	ἐπέκειτο, ἔλεγεν ὡς νυμφίον μὲν	αὐτὸν	ἄξιον τῆς θυγατρὸς ~δοκιμάζει· μὴ
[189]	τοῦ ταύρου εἰ ἤδη βούλεται	~αὐτὸν	ἀπελθεῖν. Ὁ δὲ ὑποτυχὼν εἶπεν·
[167]	Τοῦ δὲ ἐπιστραφέντος καὶ ~δακόντος	αὐτόν,	ἀποθνῄσκειν μέλλων, ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε
[158]	ὑπ' ~αὐτῶν θύεσθαι ἐδέετο ὅπως	αὐτὸν	ἀπολύσωσι, λέγων χρήσιμον ~ἑαυτὸν τοῖς
[158]	αὐτῶν θύεσθαι ~ἐδεῖτο ὡς ἂν	αὐτὸν	ἀπολύσωσι, λέγων χρήσιμος εἶναι τοῖς
[177]	~τινος οὕτως ὡς ἄρα δέοι	αὐτὸν	ἄρτῳ τὸ αἷμα ἐκμάξαντα τῷ
[174]	ἔχων ποτὲ συνδείπνους προσελθὼν παρεκάλει	αὐτὸν	~ᾆσαι ἐν τῷ πότῳ. Τοῦ
[199]	οὖν ποῖον τῶν ~θηρίων μετ'	αὐτὸν	βασιλεύσει. Ἔφη δὲ ὅτι σῦς
[155]	φρέαρ ἔπεσεν. Ὁ δὲ ἀνιμήσασθαι	αὐτὸν	~βουλόμενος ἐκεῖ κατέβη. Ὁ δὲ
[200]	νεβρὸν ἐν μέσῳ κείμενον, ἀραμένη	αὐτόν,	διὰ μέσων αὐτῶν ~ἀπηλλάττετο. Ὁι
[163]	τοὺς κολοιούς· ~κἀκεῖνοι οὐ γνωρίζοντες	αὐτὸν	διὰ τὸ χρῶμα τῆς μετ'
[171]	περιελεῖν. Καὶ ἡ κορώνη ~πρὸς	αὐτόν·	Διὰ τοῦτο μᾶλλον αὐτῇ θύω,
[160]	σῦκα γένωνται. Ἀλώπηξ δὲ ~θεασαμένη	αὐτον	ἐγχρονίζοντα καὶ τὴν αἰτίαν παρ'
[184]	ἐπιδραμόντος καὶ ~βρῶμα μέλλοντος θήσειν	αὐτὸν,	ἐδεῖτο μὴ νῦν αὐτὸν καταθῦσαι.
[180]	νύκτωρ φωνήσαντος, ἀλώπηξ ἀκούσασα πρὸς	αὐτὸν	~ἔδραμε καὶ στᾶσα κάτωθεν πρὸς
[163]	μέχρι μὲν ἡσύχαζεν, οἰόμεναι περιστερὰν	~αὐτὸν	εἶναι, προσίεντο· ἐπεὶ δέ ποτε
[163]	μέχρι μὲν ἡσύχαζεν, οἰόμεναι περιστερὰν	~αὐτὸν	εἶναι, προσίεντο· ἐπειδὴ δέ ποτε
[183]	Ὁ δὲ ἐπιστραφείς, ὡς ἐθεάσατο	αὐτόν,	~εἶπεν· Ἀλλ' ὦ οὗτος, ὅπου
[166]	ηὔξατο θῦσαι. Ὁ δὲ πρὸς	αὐτὸν	εἶπεν· Ὦ κάκιστον ζῷον, ~πῶς
[199]	~μέγα βρυχώμενος ἐστέναξεν· λιμὸς γὰρ	αὐτὸν	εἶχε καὶ λύπη· καὶ ~ἱκέτευε
[155]	κατέπεσεν. Ὁ δὲ κηπωρὸς βουλόμενος	~αὐτὸν	ἐκεῖθεν ἀνενεγκεῖν, κατῆλθε καὶ αὐτὸς
[161]	εἶδος καὶ τὴν φωνὴν ~παίοντες	αὐτὸν	ἐξέβαλον. Καὶ ὃς ἀπελαθεὶς ὑπ'
[156]	καὶ κακῶς ᾄδων πάνυ, λίθοις	αὐτὸν	~ἐξώσαντες ἀπήλασαν. ~Ὁ μῦθος δηλοῖ
[196]	καὶ οὕτω τὰ ~παραγενόμενα πρὸς	αὐτὸν	ἐπὶ τὴν ἐπίσκεψιν ζῷα συνλαμβάνων
[184]	δὲ ὀλίγας ἐλθών, ὡς ἐθεάσατο	αὐτὸν	ἐπὶ τοῦ δώματος ~κοιμώμενον, ἐκάλει
[187]	τοὐπίσω ἔφυγεν. Ἀλώπηξ δὲ ~θεασαμένη	αὐτὸν	ἔφη· Ὦ κακὴ κεφαλή, σὺ
[153]	Καὶ δή, εἴ ποτέ τις	αὐτὸν	~θεασάμενος διώκει ἐκτέμνειν βουλόμενος, εἰδὼς
[193]	~ἠϊόνος νεκρὸς ἔκειτο. Ἰκτῖνος δὲ	αὐτὸν	θεασάμενος ἔφη· Ἄξια σύ γε
[165]	δένδρου ἐκάθισεν. Ἀλώπηξ δὲ ~θεασαμένη	αὐτὸν	καὶ βουλομένη τοῦ κρέατος περιγενέσθαι
[163]	ἀμφιγνοήσασαι αὐτοῦ τὴν φωνὴν ἐξήλασαν	αὐτόν.	Καὶ ὃς ~ἀποτυχὼν τῆς ἐνταῦθα
[155]	οἰόμενος ὑπ' αὐτοῦ βαπτίζεσθαι, ἔδακεν	αὐτόν.	Καὶ ὃς κακῶς ~διατεθεὶς ἔφη·
[180]	δὲ τούτου ἀκούσασα καὶ βουλομένη	~αὐτὸν	καταθοινήσασθαι, ἐλθοῦσα καὶ στᾶσα κάτωθεν
[184]	θήσειν αὐτὸν, ἐδεῖτο μὴ νῦν	αὐτὸν	καταθῦσαι. ~Νῦν μὲν γάρ, φησί,
[184]	ἐδεήθη πρὸς τὸ παρὸν ~μεθεῖναι	αὐτόν,	λέγων· Νῦν μὲν λεπτός εἰμι
[180]	δὲ ἀλώπεκος ἀπελθούσης ~τοῦ φωνῆσαι	αὐτόν,	ὁ κύων ἄφνω πηδήσας καὶ
[163]	πάλιν. ~Κἀκεῖνοι διὰ τὸ χρῶμα	αὐτὸν	οὐκ ἐπιγνόντες, τῆς μεθ' αὑτῶν
[163]	τῆς μετ' αὐτῶν διαίτης ~ἀπεῖρξαν	αὐτόν.	Οὕτω τε δυοῖν ἐπιθυμήσας οὐδὲ
[161]	ἐπὶ τῇ ὕβρει οὐ ~προσεδέξαντο	αὐτόν.	Οὕτω τε συνέβη αὐτῷ τῆς
[198]	ὡς παρεγένετο πρὸς αὐτόν, ῥοπάλοις	~αὐτὸν	παίων ἐξήλασεν. ~Ὁ λόγος δηλοῖ
[155]	~ὁ κύων ὡς κατωτέρω μᾶλλον	αὐτὸν	παραγέγονε καταδῦσαι, τὸν ~κηπωρὸν στραφεὶς
[198]	καταφρονήσας αὐτοῦ, ὡς παρεγένετο πρὸς	αὐτόν,	ῥοπάλοις ~αὐτὸν παίων ἐξήλασεν. ~Ὁ
[166]	λιβανωτὸν ~ἐπιθύσειν, εἰ τῆς παγίδος	αὐτὸν	ῥύσειε. Σωθεὶς δὲ τῆς ὑποσχέσεως
[197]	~τοῦ λέοντος, ἠ γυνὴ θεασαμένη	αὐτὸν	στένοντα εἶπεν· Ἀλλὰ σύ γε
[184]	κάτωθεν πρὸς ~ἑαυτὸν ἐκάλει, ὑπομιμνῄσκων	αὐτὸν	τῶν συνθηκῶν. Καὶ ὁ κύων·
[178]	ἐδείπνησας, φίλος; Ὁ δὲ πρὸς	~αὐτὸν	ὑπολαβὼν ἔφη· Ἐκ τῆς πολλῆς
[183]	δὲ μάγειρος ἐπιστραφείς, ὡς εἶδεν	~αὐτὸν	φεύγοντα, εῖπεν· Ὦ οὗτος, ἴσθι
[180]	~ἐκείνου ἀνοίξαντος, κατελθεῖν, κἀκείνης ζητούσης	αὐτὸν	φωνῆσαι, ὁ ~κύων αἴφνης πηδήσας
[165]	τοῦ κρέατος περιγενέσθαι στᾶσα ~ἐπῄνει	αὐτὸν	ὡς εὐμεγέθη τε καὶ καλόν,
[156]	~αὐτῷ τῆς φωνῆς, ἐνό μισεν	αὑτὸν	εὔφωνον σφόδρα εἶναι. Καὶ δὴ
[184]	τοῦ δώματος ~κοιμώμενον, ἐκάλει πρὸς	αὑτὸν,	ὑπομιμνῄσκων τῶν ὁμολογιῶν. Ὁ δὲ
[164]	ἐπειδὴ ἀποθνῄσκειν ἔμελλεν, ἔφη πρὸς	ἑαυτόν·	Ἀλλ' ~ἔγωγε δείλαιος, ὅστις τὴν
[153]	ταχύτητι συγχρώμενος, πρὸς τὸ ~ὁλόκληρον	ἑαυτὸν	διαφυλάξαι· ἐπειδὰν δὲ περικατάληπτος γένηται,
[162]	~ποταμὸν ἀπενίζοντο. Κολοιὸς δέ, συνιδὼν	ἑαυτὸν	δυσμορφίᾳ ~περικείμενον, ἀπελθὼν καὶ τὰ
[184]	καθεύδοντα, καὶ στὰς κάτωθεν πρὸς	~ἑαυτὸν	ἐκάλει, ὑπομιμνῄσκων αὐτὸν τῶν συνθηκῶν.
[156]	τούτῳ ἔγνω δεῖν καὶ θεάτρῳ	ἑαυτὸν	ἐπιδοῦναι. ~Ἀφικόμενος δ' ἐπιδείξασθαι καὶ
[188]	λέων τοῖς ἰδίοις ὄνυξι ~κατέλυεν	ἑαυτόν,	ἕως ἀπηύδησεν. Ὁ δὲ κώνωψ
[163]	τινι περιστεροτροφείῳ καλῶς ~τρεφομένας, λευκάνας	ἑαυτὸν	ἧκεν ὡς καὶ ἀπὸ τῆς
[163]	περιστερὰς ἰδὼν καλῶς τρεφομένας, ~λευκάνας	ἑαυτὸν	ἦλθεν ὡς καὶ αὐτὸς τῆς
[174]	ὡς ~ἐνόησεν ὅτι ἀποθνῄσκειν ἔμελλεν,	ἑαυτὸν	θρηνοῦντος, ὁ δεσπότης ~αὐτοῦ ἀκούσας
[178]	~μηδαμῆ γε πεινᾶσαι. Ταῦτα καθ'	ἑαυτὸν	λέγοντος τοῦ κυνὸς καὶ ~ἅμα
[158]	ὅπως αὐτὸν ἀπολύσωσι, λέγων χρήσιμον	~ἑαυτὸν	τοῖς ἀνθρώποις εἶναι νύκτωρ αὐτοὺς
[155]	ἄξια πέπονθα· τί γάρ, σοῦ	σεαυτὸν	~κατακρημνίσαντος, τοῦ κινδύνου σε ἀπαλλάξαι
[152]	Ἀθλία εἰμὶ ἐγώ, ἥτις κατ'	~ἐνιαυτὸν	ἐμαυτῇ ὕβρεις καὶ λύπας παρέχω.
[164]	ἀνθρώπων δουλείαν μὴ ὑπομείνας ~ἔλαθον	ἐμαυτὸν	καὶ σωτηρίας στερήσας. ~Οὗτος ὁ
[191]	~Τοῦτο τοίνυν κυρώσαντες, ὥρμησαν κατὰ	ταὐτὸν	εἰς τὴν λίμνην, ὡς ~εἰς
[167]	ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε δείλαιος, ~ὅστις	τοιοῦτον	ἕρμαιον εὕρηκα ἐξ οὗ καὶ
[198]	μηδὲ ἀρνήσασθαι διὰ ~φόβον δυνάμενος	τοιοῦτόν	τι ἐπενόησεν. Ἐπειδὴ συνεχῶς αὐτῷ
[159]	δὲ τῶν ποδῶν ~λεγόντων ὅτι	τοσοῦτον	προέχουσι τῇ ισχύι ὡς καὶ
[200]	διὰ ~μέσου ἀμφοῖν διαδραμοῦσα καὶ	τοῦτον	ἁρπάσασα, φεύγουσα ᾤχετο. ~Οἱ δὲ
[187]	~ᾤχετο φυγὰς τρομάξας εἰς τοὐπίσω.	~Τοῦτον	δ' ἀλώπηξ προσιδοῦς' ἐπεφώνει· ~Πῶς
[187]	ἀλώπηξ. ~Κύων θηρευτικὸς λέοντα ἰδων,	τοῦτον	ἐδίωκεν. Ὡς δὲ ἐπιστραφεὶς ὁ
[179]	τῶν ~ἀμφόδων. Κύνες δὲ ἄλλοι	τοῦτον	ἰδόντες εὐτραφῆ οἷα ταῦρον εἶπον·
[167]	ἔν τινι εὐηλίῳ τόπῳ ~κοιμώμενον,	τοῦτον	καταπτὰς ἥρπασε. Τοῦ δὲ ἐπιστραφέντος
[158]	εὗρον ὅτι μὴ ἀλεκτρυόνα, ~καὶ	τοῦτον	λαβόντες ἀπῄεσαν. Ὁ δὲ μέλλων
[158]	εὗρον, μόνον δὲ ~ἀλεκτρυόνα, καὶ	τοῦτον	λαβόντες ἀπηλλαγησαν. Ὁ δὲ μέλλων
[181]	~στόμα αὐτοῦ, μεγίστῃ συνολκῇ καταπέπωκε	τοῦτον,	οἰηθεὶς ὠὸν ~εἶναι. Βαρούμενος δὲ
[182]	λαγωός. ~Κύων θηρευτικὸς λαγωὸν συλλαβών,	τοῦτον	ποτὲ μὲν ἔδακνε, ποτὲ ~δὲ
[197]	γε ~δίκαια πέπονθας· τί γὰρ	τοῦτον	συγκλεῖσαι ἐβούλου ὃν καὶ μακρόθεν
[186]	Τί φαντάζῃ; οὐ δι' ἀρετὴν	~τοῦτον	φορεῖς, ἀλλὰ δι' ἔλεγχον τῆς
[178]	θαρροῦντος, ὁ ~μάγειρος, ὡς εἶδε	τοῦτον	ὧδε κἀκεῖσε τὴν κέρκον. Περιστρέφοντα,
[166]	παγίδι κρατηθεὶς ηὔξατο τῷ Ἀπόλλωνι	λιβανωτὸν	~ἐπιθύσειν, εἰ τῆς παγίδος αὐτὸν
[151]	~Ὁ μῦθος τοὺς μεμψιμούρους ἐλέγχει·	πρῶτον	γὰρ αὐτοὺς ὀρθὰ βιοῦν ~δεῖ
[197]	Καὶ ὃς ἐξελθεῖν μὴ δυνάμενος	πρῶτον	~μὲν τὰ ποίμνια διέφθειρεν, ἔπειτα
[176]	αὐτῶν ἐφικέσθαι, συνέθεντο ἀλλήηαις ~ὅπως	πρῶτον	τὸ ὕδωρ ἐκπίωσι, εἶθ' οὕτως
[157]	στερίσκομαι. ~Ὁ λόγος πρὸς ἄνδρα	ἄσωτον	δι' ἡδυπάθειαν ἀπολωλότα εὔκαιρός ~ἐστιν.
[180]	~Κύων καὶ ἀλεκτρυὼν ἑταιρείαν ποιησάμενοι	ὥδευον.	Ἑσπέρας δὲ ~καταλαβούσης, ὁ μὲν
[180]	ἀλλήλους ποιησάμενοι ἐν τῷ ἅμα	~ὥδευον.	Τῆς δὲ νυκτὸς καταλαβούσης, ἐν
[174]	τότε σε παρεκαλουν, ἀλλ' οὐκ	~ἔθυον.	~Οὕτως ἔνιοι τῶν ἀνθρώπων, ἅ
[199]	ποιμένας δὲ ἐπηρώτα εἰ εἶδον	ἔλαφον	~ᾑμαγμένην. Οἱ δὲ ἔδειξαν ἐν
[199]	δὲ ἀλώπηξ ἀπελθοῦσα εὗρε τὴν	ἔλαφον	σκιρτῶσαν ἐν ~τᾶς ὕλαις· προσπαίσασα
[199]	ὑγιᾶναί με καὶ ζῆν, τὴν	ἔλαφον	τὴν ~μεγίστην, τὴν εἰς τὸν
[186]	ἀρετὴν ~τοῦτον φορεῖς, ἀλλὰ δι'	ἔλεγχον	τῆς κεκρυμμένης σου κακίας. ~Ὅτι
[180]	~γὰρ ἀγαθὴν οὕτω φωνὴν ζῷον	ἔχον	ἀσπάσασθαι. Τοῦ δὲ εἰπόντος ~τὸν
[181]	μεγίστῃ συνολκῇ καταπέπωκε τοῦτον, οἰηθεὶς	ὠὸν	~εἶναι. Βαρούμενος δὲ τὰ σπλάγχνα
[182]	~Κύων καὶ λαγωός. ~Κύων θηρευτικὸς	λαγωὸν	συλλαβών, τοῦτον ποτὲ μὲν ἔδακνε,
[153]	μὴ ~κινδυνεύειν. ~(Κάστωρ. ~Ὁ κάστωρ	ζῷόν	ἐστι τετράπουν ἐν λίμναις τὰ
[180]	ἐπιθυμεῖν ~γὰρ ἀγαθὴν οὕτω φωνὴν	ζῷον	ἔχον ἀσπάσασθαι. Τοῦ δὲ εἰπόντος
[174]	καὶ ἀκούσας ὅτι εὐμελέστατόν ἐστι	ζῷον,	~ἠγόρασε. Καὶ ἔχων ποτὲ συνδείπνους
[166]	πρὸς αὐτὸν εἶπεν· Ὦ κάκιστον	ζῷον,	~πῶς σοι πιστεύσω, ὅτι πρότερόν
[153]	μῦθος ἐλέγχει. ~(Κάστωρ. ~Κάστωρ ἐστὶ	ζῷον	τετράπουν ἐν λίμνῃ νεμόμενον. Τούτου
[194]	ἀφορᾶν. ~(Λέαινα καὶ ὗς. ~Φασὶν	ὗν	καυχωμένην ἀγέλην παίδων ἔχουσαν εἰπεῖν
[193]	χρωμένοις. ~Λάρος καὶ ἰκτῖνος. ~Λάρος	ἰχθὺν	καταπιών, διαρραγέντος αὐτῷ τοῦ φάρυγγος,
[152]	ἐν ὁδῷ ἱσταμένη καρπὸν ἔφερε	πολύν.	Οἱ δὲ παροδῖται ~λίθοις αὐτὴν
[189]	~Κώνωψ ἐπιστὰς κέρατι ταύρου καὶ	πολὺν	χρόνον ἐπικαθίσας, ἐπειδὴ ~ἀπαλλάττε σθαι
[184]	μέλλοντος θήσειν αὐτὸν, ἐδεῖτο μὴ	νῦν	αὐτὸν καταθῦσαι. ~Νῦν μὲν γάρ,
[184]	ἐδεῖτο μὴ νῦν αὐτὸν καταθῦσαι.	~Νῦν	μὲν γάρ, φησί, λεπτός εἰμι
[184]	τὸ παρὸν ~μεθεῖναι αὐτόν, λέγων·	Νῦν	μὲν λεπτός εἰμι καὶ ἰσχνός·
[199]	κνίσμα χειρὸς ἀρρώστου ~ὑπέστης. Καὶ	νῦν	ὑπὲρ σὲ πλεῖον ἐκεῖνος θυμοῦται,
[184]	ἄγειν· ἐὰν οὖν ἀφῇς με	νῦν,	ὕστερον ~λιπαρώτερον καταθοινήσῃ με. Ὁ
[191]	ἢ διὰ βίου τρέμειν. ~Τοῦτο	τοίνυν	κυρώσαντες, ὥρμησαν κατὰ ταὐτὸν εἰς
[184]	οἱ δεσπόται γάμους ἄγειν· ἐὰν	οὖν	ἀφῇς με νῦν, ὕστερον ~λιπαρώτερον
[191]	καὶ ἄλλων πολλῶν ~ἀναλίσκονται· βέλτιον	οὖν	εἶναι θανεῖν ἅπαξ ἢ διὰ
[162]	ἑαυτῷ περιέθηκε καὶ προσεκόλλησε. Συνέβη	οὖν	ἐκ ~τούτου εὐειδέστερον πάντων γεγονέναι.
[153]	φασιν ἰατροῖς χρήσιμα εἶναι. Οὗτος	οὖν,	ἐπειδὰν ὑπ' ~ἀνθρώπων διωκόμενος καταλαμβάνηται,
[162]	~τούτου εὐειδέστερον πάντων γεγονέναι. Ἐπέστη	οὖν	ἡ ἡμέρα τῆς ~προθεσμίας καὶ
[163]	ἐπιθυμήσας οὐδὲ μιᾶς ἔτυχεν. Ἀτὰρ	~οὖν	καὶ ἡμᾶς δεῖ τοῖς ἑαυτῶν
[184]	ἡδύτερον βρῶμα γενήσομαι. Ὁ ~μὲν	οὖν	λύκος πεισθεὶς ἀπῆλθε· μεθ' ἡμέρας
[199]	ἔστιν ἐγγὺς τοῦ θνῄσκειν. Ἐβουλεύετο	οὖν	ποῖον τῶν ~θηρίων μετ' αὐτὸν
[200]	περιτυχόντες, περὶ τούτου ἐμάχοντο. ~Δεινῶς	οὖν	ὑπ' ἀλλήλων διατεθέντες, ὡς ἐκ
[151]	ἐλέγχει· πρῶτον γὰρ αὐτοὺς ὀρθὰ	βιοῦν	~δεῖ καὶ τόθ' ἑτέρους διδάσκειν.
[151]	τοὺς μεμψιμοίρους πρέπον ἐστὶν ~ὀρθὰ	βιοῦν	καὶ βαδίζειν, καὶ τότε ὅμοια
[174]	μάταιος ἦν, ὃς τότε σε	παρεκαλουν,	ἀλλ' οὐκ ~ἔθυον. ~Οὕτως ἔνιοι
[190]	ἀλώπεκες. ~Λαγωοί ποτε πολεμοῦντες ἀετοῖς	παρεκάλουν	εἰς συμμαχίαν ~ἀλώπεκας. Αἱ δὲ
[192]	τοῦ κερδαίνειν, ἀλλ' ἀπὸ τοῦ	δολοῦν.	~Ὅτι τοῖς περιέργοις πολλάκις μέγιστον
[199]	τῆς φιλοδοξίας ἔρως τὸν ἀνθρώπινον	νοῦν	ἐπιθολοῖ καὶ τὰς ~τῶν κινδύνων
[153]	~(Κάστωρ. ~Ὁ κάστωρ ζῷόν ἐστι	τετράπουν	ἐν λίμναις τὰ πολλὰ διαιτώμενον,
[153]	ἐλέγχει. ~(Κάστωρ. ~Κάστωρ ἐστὶ ζῷον	τετράπουν	ἐν λίμνῃ νεμόμενον. Τούτου λέγεται
[192]	~ἀλώπεκι. Ὁ δὲ λαγωὸς ἔφη·	Σὺν	κακῷ μέν, ἀλλ' ἔμαθόν σου
[176]	~ὑφιστάμενοι φθάνουσι πρότερον καταναλισκόμενοι ἢ	ὧν	βούλονται ~περιγενόμενοι. ~Κυνόδηκτος. ~Δηχθείς τις
[164]	~πολλάκις. ~Κολοιὸς φυγάς. ~Κολοιόν τις	συλλαβὼν	καὶ δήσας αὐτοῦ τὸν πόδα
[184]	ἐκοιμᾶτο. Λύκος δὲ θεασάμενος καὶ	~συλλαβὼν	οἷός τε ἦν καταφαγεῖν. Ὁ
[182]	καὶ λαγωός. ~Κύων θηρευτικὸς λαγωὸν	συλλαβών,	τοῦτον ποτὲ μὲν ἔδακνε, ποτὲ
[175]	πονῶν τοῖς αὐτοῦ τρέφεται πόνοις,	ὑπολαβὼν	αὐτὸς εἶπε· ~Μὴ ἐμέ, ἀλλὰ
[180]	~συνευφρανθῶμεν ἀμφότεροι. Ὁ δὲ ἀλέκτωρ	ὑπολαβὼν	ἔφη αὐτῇ· ~Ἄπελθε, φίλε, κάτωθεν
[178]	φίλος; Ὁ δὲ πρὸς ~αὐτὸν	ὑπολαβὼν	ἔφη· Ἐκ τῆς πολλῆς πόσεως
[184]	ποιήσειν γάμους, κἀγὼ τηνικαῦτα πολλὰ	~φαγὼν	πιμελέστερος ἔσομαι, καὶ σοὶ ἡδύτερον
[184]	πρὸς τὸ παρὸν ~μεθεῖναι αὐτόν,	λέγων·	Νῦν μὲν λεπτός εἰμι καὶ
[169]	~Κορυδαλὸς εἰς πάγην πεσὼν ἐθρήνει	λέγων·	Οἴμοι τῷ ταλαιπώρῳ καὶ ~δυστηνῷ
[158]	θύεσθαι ἐδέετο ὅπως αὐτὸν ἀπολύσωσι,	λέγων	χρήσιμον ~ἑαυτὸν τοῖς ἀνθρώποις εἶναι
[158]	~ἐδεῖτο ὡς ἂν αὐτὸν ἀπολύσωσι,	λέγων	χρήσιμος εἶναι τοῖς ἀνθρώποις ~νυκτὸς
[178]	κύων αὐτοῦ ἄλλον κύνα ἐκάλει,	λέγων·	Ὦ φίλε, δεῦρο ~συνδείπνησόν μοι.
[164]	ὡς πρὸς ὀλίγον ἀδείας ἔτυχε,	φυγὼν	ἧκεν εἰς τὴν ἑαυτοῦ ~καλιάν.
[156]	ἀφυὴς ἐν κεκονιαμένῳ οἴκῳ συνεχῶς	ᾄδων,	ἀντηχούσης ~αὐτῷ τῆς φωνῆς, ἐνό
[156]	ἀφυὴς ἐν οἵκῳ κεκονιαμένῳ συνήθως	ᾄδων,	καὶ ~ἀντηχούσης αὐτῷ τῆς φωνῆς,
[156]	ἐπὶ σκήνην καὶ πάνυ κακῶς	ᾄδων	λίθοις βαλλόμενος ἐξηλάθη. ~Οὕτως καὶ
[156]	~Ἀφικόμενος δ' ἐπιδείξασθαι καὶ κακῶς	ᾄδων	πάνυ, λίθοις αὐτὸν ~ἐξώσαντες ἀπήλασαν.
[187]	λόγος λεχθείη ἂν ἐπ' ἀνδρῶν	αὐθάδων	οἳ κατὰ πολὺ δυνατωτέρων ~συκοφαντεῖν
[163]	~Κολοιὸς ἔν τινι περιστερεῶνι περιστερὰς	ἰδὼν	καλῶς τρεφομένας, ~λευκάνας ἑαυτὸν ἦλθεν
[163]	εὑρίσκονται. ~(Κολοιὸς καὶ περιστεραί. ~Κολοιὸς	ἰδὼν	περιστερὰς ἔν τινι περιστεροτροφείῳ καλῶς
[179]	ἐν οἴκῳ, θηρσὶν εἰδὼς μάχεσθαι,	ἰδὼν	πολλοὺς ἐν ~τάξει ἱσταμένους, ῥήξας
[181]	~Ὤα τις κύων καταπίνειν εἰθισμένος,	ἰδών	τινα κόχλον, χάνας τὸ ~στόμα
[187]	καὶ ἀλώπηξ. ~Κύων θηρευτικὸς λέοντα	ἰδων,	τοῦτον ἐδίωκεν. Ὡς δὲ ἐπιστραφεὶς
[194]	ὗς. ~Φασὶν ὗν καυχωμένην ἀγέλην	παίδων	ἔχουσαν εἰπεῖν τῇ λεαίνῃ· ~Πόσους
[175]	πόνους κατεσθίειν. Οὕτω καὶ τῶν	~παίδων	οἱ ῥᾴθυμοι οὐ μεμπτέσι εἰσίν,
[154]	δὲ μητρυιά. ~Οὕτω καὶ τῶν	παίδων	οὐχ ὁμοίως τρέφονται οἱ ὑπὸ
[162]	τινα ~ποταμὸν ἀπενίζοντο. Κολοιὸς δέ,	συνιδὼν	ἑαυτὸν δυσμορφίᾳ ~περικείμενον, ἀπελθὼν καὶ
[178]	αὐτοῦ ἔρριψε παραχρῆμα ἔξωθεν τῶν	θυρίδων.	~Ὁ δὲ κατιὼν ἀπῄει μεγάλως
[159]	ἤριζον. Παρ' ἕκαστα δὲ τῶν	ποδῶν	~λεγόντων ὅτι τοσοῦτον προέχουσι τῇ
[153]	μέν τινος φεύγει τῇ τῶν	ποδῶν	ταχύτητι συγχρώμενος, πρὸς τὸ ~ὁλόκληρον
[179]	τοῦ τραχήλου, ἔφευγε διὰ τῶν	~ἀμφόδων.	Κύνες δὲ ἄλλοι τοῦτον ἰδόντες
[179]	τοῦ τραχήλου ἔφευγε διὰ τῶν	~ἀμφόδων.	Κύνες δὲ ἕτεροι οἷάπερ ταῦρον
[168]	Τίς σε, ὦ τέκνον, τῶν	θεῶν	ἐλεήσει; τίνος γὰρ ~κρέας ὑπὸ
[199]	κέρδος ταύτην φαγοῦσα. Ὁ δὲ	λέων	~ἅπαντα ἐρευνήσας μόνην καρδίαν ἐπεζήτει.
[199]	οἶδας ὡς ὁ βασιλεὺς ἡμῶν	λέων	γείτων ἐστίμοι· ~νοσεῖ δὲ καὶ
[196]	καὶ ~οἱ εὐτελεῖς ἀταράχως βιοῦσιν.	~Λέων	γηράσας καὶ ἀλώπηξ. ~Λέων γηράσας
[196]	βιοῦσιν. ~Λέων γηράσας καὶ ἀλώπηξ.	~Λέων	γηράσας καὶ μὴ δυνάμενος δι'
[199]	μὴ γινώσκουσα τὸ ~μέλλον. Ὁ	λέων	δὲ ἐφορμήσας αὐτῇ ἐν σπουδῇ
[187]	~Κύων λέοντα διώκει κατὰ κράτος.	~Λέων	δὲ στραφεὶς καὶ βρυχησάμενός γε
[199]	τὸ σπήλαιον εἰσῆλθεν, ὁ μὲν	λέων	~δεῖπνον εἶχε, πάντα τὰ ὀστᾶ
[187]	ἐδίωκεν. Ὡς δὲ ἐπιστραφεὶς ὁ	~λέων	ἐβρυχήσατο, φοβηθεὶς εἰς τοὐπίσω ἔφυγεν.
[197]	τεκμηρίων προορώμενοι τοὺς ~κινδύνους ἐκφεύγουσιν.	~Λέων	ἐγκλεισθεὶς καὶ γεωργός. ~Λέων εἰς
[197]	ἐκφεύγουσιν. ~Λέων ἐγκλεισθεὶς καὶ γεωργός.	~Λέων	εἰς γεωργοῦ ἔπαυλιν εἰσῆλθεν. Ὁ
[198]	ἐπενόησεν. Ἐπειδὴ συνεχῶς αὐτῷ ὁ	~λέων	ἐπέκειτο, ἔλεγεν ὡς νυμφίον μὲν
[198]	ὑπομένουσιν. ~Λέων ἐρασθεὶς καὶ γεωργός.	~Λέων	ἐρασθεὶς γεωργοῦ θυγατρὸς, ταύτην ἐμνηστεύσατο.
[198]	~τὰς ἐξ αὑτῶν πλημμελείας ὑπομένουσιν.	~Λέων	ἐρασθεὶς καὶ γεωργός. ~Λέων ἐρασθεὶς
[200]	~(Λέων καὶ ἄρκτος καὶ ἀλώπηξ.	~Λέων	καὶ ἄρκτος, ἐλάφου νεβρὸν εὑρόντες,
[200]	~τῶν κινδύνων συμφορὰς οὐ κατανοεῖ.	~(Λέων	καὶ ἄρκτος καὶ ἀλώπηξ. ~Λέων
[200]	τυχόντας ὁρῶσι τὰς ἐπικαρπίας ~ἀποφερομένους.	~(Λέων	καὶ ἄρκτος. ~Λέων καὶ ἄρκτος,
[200]	ἐπικαρπίας ~ἀποφερομένους. ~(Λέων καὶ ἄρκτος.	~Λέων	καὶ ἄρκτος, ὁμοῦ νεβρῷ περιτυχόντες,
[199]	~γίνονται οἷς πρότερον φοβεροὶ καθεστήκεσαν.	~Λέων	κιὰ ἀλώπηξ καὶ ἔλαφος. ~Λέων
[188]	τούτοις γελοῖα πάσχει. ~Κώνωψ καὶ	λέων.	~Κώνωψ πρὸς λέοντα ἐλθὼν εἶπεν·
[199]	εἰς μάτην ἐκοπίασεν. Ὁ δὲ	λέων	~μέγα βρυχώμενος ἐστέναξεν· λιμὸς γὰρ
[199]	~Λέων κιὰ ἀλώπηξ καὶ ἔλαφος.	~Λέων	νοσήσας ἔκειτο ἐν φάραγγι· τῇ
[195]	ἢ καὶ ἄφρονες. ~Λέοντος βασιλεία.	~Λέων	τις ἐβασίλευσεν οὐχὶ θυμώδης, οὐδὲ
[188]	αὐτοῦ ἄτριχα πρόσωπα. Καὶ ὁ	λέων	τοῖς ἰδίοις ὄνυξι ~κατέλυεν ἑαυτόν,
[199]	τοὺς φίλους ὑποπτεύεις; Ὁ μὲν	λέων	τοῦ ὠτὸς κρατήσας ~ἤμελλε συμβουλεύειν
[175]	μῦθος δηλοῖ ὅτι καὶ τῶν	νέων	οἱ μηδὲν ἐπιστάμενοι οὐ μεμπτοί
[165]	ὡς πρέπει αὐτῷ ~μάλιστα τῶν	ὀρνέων	βασιλεύειν, καὶ τοῦτο πάντως ἂν
[162]	καὶ ὄρνεα. ~Ζεὺς βουλόμενος βασιλέα	ὀρνέων	καταστῆσαι, προθεσμίαν αὐτοῖς ~ἔταξεν ἐν
[162]	ἀπελθὼν καὶ τὰ ἀποπίπτοντα τῶν	ὀρνέων	πτερὰ ~συλλεξάμενος, ἑαυτῷ περιέθηκε καὶ
[199]	νωθρός, πάρδαλις δὲ θυμώδης, τίγρις	ἀλαζών·	ἡ ἔλαφος ~ἀξιωτάτη ἐστὶν εἰς
[178]	~Ὁ δὲ κατιὼν ἀπῄει μεγάλως	κράζων.	Τῶν τις δὲ κυνῶν, τῶν
[152]	ἀχαρίστους καὶ κακούργους, τοὺς ἀντὶ	ἀγαθῶν	κακὰ ~αντιδιδόντας, ὁ μῦθος ἐλέγχει.
[152]	πρὸς τοὺς ἐπὶ ~τῶν ἰδίων	ἀγαθῶν	λυπουμένους. ~(Καρύα. ~Καρύα τις ἐν
[188]	καὶ λέων. ~Κώνωψ πρὸς λέοντα	ἐλθὼν	εἶπεν· Οὔτε φοβοῦμαί σε, οὔτε
[184]	ἀπέλυσε· μεθ' ~ἡμέρας δὲ ὀλίγας	ἐλθών,	ὡς ἐθεάσατο αὐτὸν ἐπὶ τοῦ
[184]	πεισθεὶς ἀπῆλθε· μεθ' ἡμέρας δ'	ἐπανελθὼν	εὗρεν ~ἄνω ἐπὶ τοῦ δώματος
[162]	δέ, συνιδὼν ἑαυτὸν δυσμορφίᾳ ~περικείμενον,	ἀπελθὼν	καὶ τὰ ἀποπίπτοντα τῶν ὀρνέων
[183]	μάγειρος. ~Κύων εἴς τι μαγειρεῖον	εἰσελθών,	τοῦ μαγείρου ἀσχοληθέντος, ~καρδίαν ἁρπάσας
[174]	~ἠγόρασε. Καὶ ἔχων ποτὲ συνδείπνους	προσελθὼν	παρεκάλει αὐτὸν ~ᾆσαι ἐν τῷ
[178]	δεῦρο ~συνδείπνησόν μοι. Ὁ δὲ	προσελθὼν	χαίρων ἵστατο, βλέπων τὸ μέγα
[198]	παρεγένετο πρὸς αὐτόν, ῥοπάλοις ~αὐτὸν	παίων	ἐξήλασεν. ~Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι
[184]	ἐκάλει πρὸς αὑτὸν, ὑπομιμνῄσκων τῶν	ὁμολογιῶν.	Ὁ δὲ ~ὑποτυχὼν ἔφη· Ἀλλ'
[152]	λόγος πρὸς τοὺς ἐπὶ ~τῶν	ἰδίων	ἀγαθῶν λυπουμένους. ~(Καρύα. ~Καρύα τις
[191]	αἱ τῶν ἄλλων συμφοραὶ τῶν	ἰδίων	~δυστυχημάτων παραμυθίαι γίνονται. ~Λαγωὸς καὶ
[198]	τοῖς πέλας πιστεύοντες, ὅταν τῶν	ἰδίων	~πλεονεκτημάτων ἑαυτοὺς ἀπογυμνώσωσιν, εὐάλωτοι τούτοις
[200]	εὐλόγως ἐκεῖνοι ~ἄχθονται οἳ τῶν	ἰδίων	πόνων τοὺς τυχόντας ὁρῶσι τὰς
[178]	τινὰ τῶν φίλων αὐτῷ καὶ	~οἰκείων.	Ὁ δὲ κύων αὐτοῦ ἄλλον
[186]	πᾶσι. Οὗτος δὲ τὸν κώδωνα	σείων	ἐν τῇ ἀγορᾷ ~ἠλαζονεύετο. Γραῦς
[172]	ἔφη· Ὦ ~κάκιστα ζῷα, τῶν	οἰκιῶν	ὑμῶν ἐμπιπραμένων, αὐτοὶ ᾄδετε. ~Ὁ
[169]	οὐ διὰ ἄλλο τι τῶν	~τιμίων,	διὰ δὲ κόκκον σίτου μικρὸν
[169]	ἄργυρον, οὐκ ~ἄλλο τι τῶν	τιμίων·	κόκκος δὲ σίτου μικρὸς τὸν
[155]	ἔδακεν. Ὁ δὲ μετ' ἀδύνης	ἐπανιών·	Δίκαια, φησί, ~πέπονθα· τί δήποτε
[175]	δή, εἴ ποτε ὁ θηρευτὴς	ἐξιὼν	ἐπ' ἄγραν συνελάμβανέ τι, ~ἐκ
[175]	ὀνειδίζοντος, εἴ γε αὐτὸς μὲν	ἐξιὼν	παρ' ~ἕκαστα μοχθεῖ, ὁ δὲ
[161]	~Κολοιὸς τῷ μεγέθει τῶν ἄλλων	κολοιῶν	διαφέρων, ὑπερφρονήσας ~τοὺς ὁμοφύλους, παρεγένετο
[175]	~ἕκαστα μοχθεῖ, ὁ δὲ οὐδὲν	ποιῶν	τοῖς αὐτοῦ πόνοις ἐντρυφᾷ, ἐκεῖνος
[193]	~Λάρος καὶ ἰκτῖνος. ~Λάρος ἰχθὺν	καταπιών,	διαρραγέντος αὐτῷ τοῦ φάρυγγος, ἐπὶ
[196]	ζῷα συνλαμβάνων ~κατήσθιε. Πολλῶν δὲ	θηρίων	καταναλωθέντων, ἀλώπηξ τὸ ~τέχνασμα αὐτοῦ
[199]	θνῄσκειν. Ἐβουλεύετο οὖν ποῖον τῶν	~θηρίων	μετ' αὐτὸν βασιλεύσει. Ἔφη δὲ
[196]	οἱ φρόνιμοι τῶν ἀνθρώπων ἐκ	τεκμηρίων	προορώμενοι τοὺς ~κινδύνους ἐκφεύγουσιν. ~Λέων
[164]	ἐπ' ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων οἳ	μετρίων	~ἑαυτοὺς κινδύνων ῥύσασθαι βουλόμενοι ἔλαθον
[178]	οὐ δεῖ θαρρεῖν τοῖς ἐξ	ἀλλοτρίων	εὖ ποιεῖν ~ἐπαγγελλομένοις. ~(Κύων θηρευτικὸς
[178]	ἔξωθεν τῶν θυρίδων. ~Ὁ δὲ	κατιὼν	ἀπῄει μεγάλως κράζων. Τῶν τις
[184]	~ἑαυτὸν ἐκάλει, ὑπομιμνῄσκων αὐτὸν τῶν	συνθηκῶν.	Καὶ ὁ κύων· ~Ἀλλ' ὦ
[191]	τῶν λαγωῶν τις ἀγχινούστερος ~εἶναι	δοκῶν	τῶν ἄλλων ἔφη· Στῆτε, ἑταῖροι,
[199]	περὶ τῆς τηλικαύτης ~βασιλείας ὡς	ἀποθνῄσκων·	σὺ δὲ οὐδὲ κνίσμα χειρὸς
[184]	στὰς κάτωθεν πρὸς ~ἑαυτὸν ἐκάλει,	ὑπομιμνῄσκων	αὐτὸν τῶν συνθηκῶν. Καὶ ὁ
[184]	δώματος ~κοιμώμενον, ἐκάλει πρὸς αὑτὸν,	ὑπομιμνῄσκων	τῶν ὁμολογιῶν. Ὁ δὲ ~ὑποτυχὼν
[153]	ἐπειδὰν ὑπ' ~ἀνθρώπων διωκόμενος καταλαμβάνηται,	γινώσκων	οὗ χάριν ~διώκεται, ἀποτεμὼν τὰ
[187]	τὴν ~ἀφανῆ κακίαν. ~(Κύων λέοντα	διώκων	καὶ ἀλώπηξ. ~Κύων θηρευτικὸς λέοντα
[187]	ἀντιστῶσιν, εὐθέως ~ἀναχαιτίζουσιν. ~(Κύων λέοντα	διώκων	καὶ ἀλώπηξ. ~Κύων λέοντα διώκει
[165]	θέλων ὅτι καὶ φωνὴν ἔχει,	~ἀποβαλὼν	τὸ κρέας μεγάλα ἐκεκράγει. Ἐκείνη
[165]	ἔχειν. Ὁ δὲ παραστῆσαι αὐτῇ	θέλων	ὅτι καὶ φωνὴν ἔχει, ~ἀποβαλὼν
[200]	τούτου ἐμάχοντο. ~Δεινῶς δὲ ὑπ'	ἀλλήλων	διατεθέντες, ἐπειδὴ ἐσκοτώθησαν, ἡμιθανεῖς ~ἔκειντο.
[200]	τούτου ἐμάχοντο. ~Δεινῶς οὖν ὑπ'	ἀλλήλων	διατεθέντες, ὡς ἐκ τῆς πολλῆς
[178]	ἡτοίμαζε δεῖπνον, ἑστιάσων τινὰ τῶν	φίλων	αὐτῷ καὶ ~οἰκείων. Ὁ δὲ
[182]	οὗτος, παῦσαί με καταδάκνων ἤ	καταφιλῶν,	ἵνα γνῶ πότερον ~ἐχθρὸς ἤ
[152]	παροδῖται ~λίθοις αὐτὴν καὶ βάκλοις	κατέκλων	διὰ τὰ κάρυα. Ἡ δὲ
[191]	τις ἀγχινούστερος ~εἶναι δοκῶν τῶν	ἄλλων	ἔφη· Στῆτε, ἑταῖροι, μηδὲν δεινὸν
[161]	κόρακες. ~Κολοιὸς τῷ μεγέθει τῶν	ἄλλων	κολοιῶν διαφέρων, ὑπερφρονήσας ~τοὺς ὁμοφύλους,
[200]	ἐμοχθοῦμεν. ~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	ἄλλων	κοπιώντων ἄλλοι κερδαίνουσιν.
[191]	καὶ κυνῶν καὶ ἀετῶν καὶ	ἄλλων	πολλῶν ~ἀναλίσκονται· βέλτιον οὖν εἶναι
[191]	καὶ τοῖς ἀνθρώποις αἱ τῶν	ἄλλων	συμφοραὶ τῶν ἰδίων ~δυστυχημάτων παραμυθίαι
[167]	ἐπιστραφέντος καὶ ~δακόντος αὐτόν, ἀποθνῄσκειν	μέλλων,	ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε δείλαιος, ~ὅστις
[158]	τοῦτον λαβόντες ἀπηλλαγησαν. Ὁ δὲ	μέλλων	ὑπ' ~αὐτῶν θύεσθαι ἐδέετο ὅπως
[158]	τοῦτον λαβόντες ἀπῄεσαν. Ὁ δὲ	μέλλων	ὑπ' αὐτῶν θύεσθαι ~ἐδεῖτο ὡς
[191]	κυνῶν καὶ ἀετῶν καὶ ἄλλων	πολλῶν	~ἀναλίσκονται· βέλτιον οὖν εἶναι θανεῖν
[196]	τὴν ἐπίσκεψιν ζῷα συνλαμβάνων ~κατήσθιε.	Πολλῶν	δὲ θηρίων καταναλωθέντων, ἀλώπηξ τὸ
[196]	εἰσῆλθον ~ἄν, εἰ μὴ ἑώρων	πολλῶν	εἰσιόντων ἴχνη, ἐξιόντος δὲ οὐδενός.
[188]	ἐμπλακεὶς ~ἐσθιόμενος ἀπωδύρετο πῶς μεγίστοις	πολεμῶν	ὑπό εὐτελοῦς ζώου, ~τῆς ἀράχνης,
[153]	καταλαμβάνηται, γινώσκων οὗ χάριν ~διώκεται,	ἀποτεμὼν	τὰ ἑαυτοῦ αἰδοῖα ῥίπτει πρὸς
[191]	κατακρημνίσωμεν· ~ἰδοῦ γὰρ εὕρηνται καὶ	ἡμῶν	δειλότερα ζῷα. ~Οὕτω καὶ τοῖς
[191]	ἤδη γάρ, ὡς ὁρᾶτε, καὶ	ἡμῶν	ἕτερ' ἐστὶ ζῷα ~δειλότερα. Ὁ
[199]	μηνῦσαι· οἶδας ὡς ὁ βασιλεὺς	ἡμῶν	λέων γείτων ἐστίμοι· ~νοσεῖ δὲ
[171]	τὰς θυσίας ἀναλίσκεις; ἡ γὰρ	δαίμων	οὕτως σε μισεῖ ~ὡς καὶ
[172]	Ὦ ~κάκιστα ζῷα, τῶν οἰκιῶν	ὑμῶν	ἐμπιπραμένων, αὐτοὶ ᾄδετε. ~Ὁ λόγος
[199]	δὲ ὅτι σῦς μέν ἐστιν	ἀγνώμων,	~ἄρκτος δὲ νωθρός, πάρδαλις δὲ
[196]	αὐτὸν ἐπὶ τὴν ἐπίσκεψιν ζῷα	συνλαμβάνων	~κατήσθιε. Πολλῶν δὲ θηρίων καταναλωθέντων,
[154]	ἣν τὰ μὲν ἄγρια τῶν	λαχάνων	εὐθαλῆ τέ ἐστι καὶ στερεά,
[189]	εἶπεν· Ἀλλ' οὔτε, ὅτε ἦλθες,	ἔγνων,	~οὔτε, ἐὰν ἀπέλθῃς, γνώσομαι. ~Τούτῳ
[172]	~κάκιστα ζῷα, τῶν οἰκιῶν ὑμῶν	ἐμπιπραμένων,	αὐτοὶ ᾄδετε. ~Ὁ λόγος δηλοῖ
[191]	ἐμπεσούμενοι καὶ ἀποπνιγησόμενοι. Τῶν δὲ	καθημένων	~κύκλῳ τῆς λίμνης βατράχων, ὡς
[191]	δειλίας ἔγνωσαν δεῖν ἑαυτοὺς ~κατακρημνίσαι.	Παραγενομένων	δὲ αὐτῶν ἐπί τινα κρημνόν,
[198]	μὴ ~ἐκδοῦναι θηρίῳ τὴν θυγατέρα	ὑπομένων,	μηδὲ ἀρνήσασθαι διὰ ~φόβον δυνάμενος
[169]	~(Κορυδαλός. ~Κορυδαλὸς εἰς πάγην ἁλοὺς	θρηνῶν	ἔλεγεν· Οἴμοι τῷ ταλαιπώρῳ ~καὶ
[164]	ὁ λόγος ἁρμόσειεν ἂν ἐπ'	ἐκείνων	τῶν ἀνθρώπων οἳ μετρίων ~ἑαυτοὺς
[199]	καὶ μυελοὺς καὶ ἔγκατα αὐτῆς	~καταπίνων.	Ἡ δὲ ἀλώπηξ εἱστήκει ὁρῶσα·
[188]	Καὶ σαλπίσας ὁ κώνωψ ἐνεπήγετο,	δάκνων	τὰ περὶ ~τὰς ῥίνας αὐτοῦ
[182]	~Ἀλλ' ὦ οὗτος, παῦσαί με	καταδάκνων	ἤ καταφιλῶν, ἵνα γνῶ πότερον
[186]	σου κακίας. ~Ὅτι οἱ τῶν	ἀλαζόνων	κενόδοξοι τρόποι πρόδηλοί εἰσι δηλοῦντες
[175]	ἑκάστην μοχθεῖ, ἐκεῖνος ~δὲ μηδὲν	πονῶν	τοῖς αὐτοῦ τρέφεται πόνοις, ὑπολαβὼν
[200]	ἐκεῖνοι ~ἄχθονται οἳ τῶν ἰδίων	πόνων	τοὺς τυχόντας ὁρῶσι τὰς ἐπικαρπίας
[164]	τῶν ἀνθρώπων οἳ μετρίων ~ἑαυτοὺς	κινδύνων	ῥύσασθαι βουλόμενοι ἔλαθον εἰς μείζονα
[199]	νοῦν ἐπιθολοῖ καὶ τὰς ~τῶν	κινδύνων	συμφορὰς οὐ κατανοεῖ. ~(Λέων καὶ
[177]	~πάντων τῶν ἐν τῇ πόλει	κυνῶν	δάκνεσθαι. ~Οὕτω καὶ ἡ τῶν
[191]	γὰρ καὶ ~ὑπ' ἀνθρώπων καὶ	κυνῶν	καὶ ἀετῶν καὶ ἄλλων πολλῶν
[178]	μεγάλως κράζων. Τῶν τις δὲ	κυνῶν,	τῶν καθ' ὁδὸν ~αὐτῷ σαναντώντων,
[170]	φθονήσασα κόρακι ἐπὶ τῷ διὰ	οἰωνῶν	μαντεύεσθαι ~ἀνθρώποις καὶ τὸ μέλλον
[171]	ὡς ~κἀκ τῶν συντρόφων σοι	οἰωνῶν	τὴν πίστιν περιελεῖν. Καὶ ἡ
[171]	μισεῖ ~ὡς καὶ τῶν σῶν	οἰωνῶν	τὴν πίστιν περιελέσθαι. Καὶ ἡ
[170]	φθονήσασα κόρακι ἐπὶ τῷ δι'	οἰωνῶν	τοῖς ἀνθρώποις ~μαντεύεσθαι, καὶ διὰ
[178]	ἵστατο, βλέπων τὸ μέγα ~δεῖπνον,	βοῶν	ἐν τῇ καρδίᾳ· Βαβαί, πόση
[189]	ἀδύνατον, ὃς οὔτε παρὼν ~οὔτε	ἀπὼν	ἐπιβλαβὴς ἢ ὠφέλιμός ἐστι. ~Λαγωοὶ
[151]	λέγεις, ὀρθὰ σὺ βάδιζε καὶ	βλέπων	σε ζηλώσω. ~Ὁ μῦθος τοὺς
[151]	ἡ διδάσκουσα, ὀρθὰ ~βάδιζε καὶ	βλέπων	σε ζηλώσω. Ὅτι τοὺς μεμψιμοίρους
[178]	Ὁ δὲ προσελθὼν χαίρων ἵστατο,	βλέπων	τὸ μέγα ~δεῖπνον, βοῶν ἐν
[184]	ὅτι οἱ ~φρόνιμοι τῶν α̣	νθρώπων,	ὅταν περίτικινδυνεύσντες σωθῶσι, διὰ βίου
[174]	οὐκ ~ἔθυον. ~Οὕτως ἔνιοι τῶν	ἀνθρώπων,	ἅ μὴ ἐκόντες χαρίσασθαι βούλονται,
[176]	~βυρσῶν ἐφικέσθαι. ~Οὕτως ἔνιοι τῶν	ἀνθρώπων	δι' ἐλπίδα κέρδους ἐπισφαλεῖς μόχθους
[164]	δὲ οὐχ ὑπομείνας τὴν μετ'	ἀνθρώπων	~δίαιταν, ὡς πρὸς ὀλίγον ἀδείας
[153]	εἶναι. Οὗτος οὖν, ἐπειδὰν ὑπ'	~ἀνθρώπων	διωκόμενος καταλαμβάνηται, γινώσκων οὗ χάριν
[164]	~ἔγωγε δείλαιος, ὅστις τὴν παρὰ	ἀνθρώπων	δουλείαν μὴ ὑπομείνας ~ἔλαθον ἐμαυτὸν
[196]	οὐδενός. ~Οὕτως οἱ φρόνιμοι τῶν	ἀνθρώπων	ἐκ τεκμηρίων προορώμενοι τοὺς ~κινδύνους
[191]	πλέως· καὶ γὰρ καὶ ~ὑπ'	ἀνθρώπων	καὶ κυνῶν καὶ ἀετῶν καὶ
[161]	~διαίτης στερηθῆναι. ~Οὕτω καὶ τῶν	ἀνθρώπων	οἱ τὰς πατρίδας ἀπολιπόντες καὶ
[170]	δηλοῖ ὅτι οὕτω καὶ τῶν	ἀνθρώπων	οἱ τοῖς κρείττοσιν ~ἁμιλλώμενοι, πρὸς
[170]	οὐκ ἔχει. Οὕτω καὶ τῶν	~ἀνθρώπων	οἱ τοῖς κρείττοσιν ἀνθαμιλλώμενοι πρὸς
[180]	δηλοῖ ὅτι οὕτω καὶ τῶν	ἀνθρώπων	οἱ φρόνιμοι, ὁπόταν τι ~κακὸν
[153]	δηλοῖ ὅτι οὕτω καὶ τῶν	ἀνθρώπων	οἱ φρόνιμοι ὑπὲρ τῆς ~ἑαυτῶν
[162]	πάλιν γενέσθαι. ~Οὕτω καὶ τῶν	ἀνθρώπων	οἱ χρεωφειλέται, μέχρι μὲν τὰ
[164]	ἁρμόσειεν ἂν ἐπ' ἐκείνων τῶν	ἀνθρώπων	οἳ μετρίων ~ἑαυτοὺς κινδύνων ῥύσασθαι
[184]	ἀναμείνῃς. ~Οὕτως οἱ φρόνιμοι τῶν	ἀνθρώπων,	ὅταν περί τι κινδυνεύσαντες ~ἐκφύγωσι,
[177]	δάκνεσθαι. ~Οὕτω καὶ ἡ τῶν	ἀνθρώπων	πονηρία δελεαζομένη ἔτι μᾶλλον ἀδικεῖν
[180]	δηλοῖ ὅτι οἱ ~φρόνιμοι τῶν	ἀνθρώπων	τοὺς ἐχθροὺς ἐπελθόντας πρὸς ~ἰσχυροτέρους
[153]	σωτηρίας ~τυγχάνει. Οὕτω καὶ τῶν	ἀνθρώπων	φρόνιμοί εἰσιν ὅσοι διὰ χρήματα
[189]	πρὸς ἄνδρα ἀδύνατον, ὃς οὔτε	παρὼν	~οὔτε ἀπὼν ἐπιβλαβὴς ἢ ὠφέλιμός
[187]	~Ὁ λόγος λεχθείη ἂν ἐπ'	ἀνδρῶν	αὐθάδων οἳ κατὰ πολὺ δυνατωτέρων
[191]	δηλοῖ ὅτι οἱ δυστυχοῦντες ἐξ	ἑτέρων	χείρονα ~πασχόντων παραμυθοῦνται. ~(Λαγωοὶ καὶ
[161]	τε συνέβη αὐτῷ τῆς ἐξ	ἀμφοτέρων	~διαίτης στερηθῆναι. ~Οὕτω καὶ τῶν
[185]	ἐκείνης ~ἀφαιρησομένη. Συνέβη δὲ αὐτῇ	ἀμφοτέρων	στερηθῆναι, τοῦ μὲν μὴ ~ἐφικομένῃ,
[187]	ἀνδρῶν αὐθάδων οἳ κατὰ πολὺ	δυνατωτέρων	~συκοφαντεῖν ἐπιχειροῦντες, ὅταν ἐκεῖνοι ἀντιστῶσιν,
[194]	καὶ ἀνδρείᾳ ἢ καὶ φρονήσει	διαφέρων	ἢ ~πολλοὶ δειλοὶ καὶ ἄνανδροι
[161]	τῷ μεγέθει τῶν ἄλλων κολοιῶν	διαφέρων,	ὑπερφρονήσας ~τοὺς ὁμοφύλους, παρεγένετο πρὸς
[178]	~συνδείπνησόν μοι. Ὁ δὲ προσελθὼν	χαίρων	ἵστατο, βλέπων τὸ μέγα ~δεῖπνον,
[158]	σε μᾶλλον θύομεν· ~ἐκείνους γὰρ	ἐγείρων	ἡμᾶς οὐκ ἐᾷς κλέπτειν. Ὁ
[158]	σε ~μᾶλλον θύομεν· ἐκείνους γὰρ	ἐγείρων	κλέπτειν ἡμᾶς οὐκ ἐᾷς. ~Ὁ
[158]	~νυκτὸς αὐτοὺς ἐπὶ τὰ ἔργα	ἐγείρων.	Οἱ δὲ ἔφασαν· Αλλὰ διὰ
[167]	~Κόραξ καὶ ὄφις. ~Κόραξ τροφῆς	ἀπορῶν,	ὡς ἐθέασατο ὄφιν ἔν τινι
[173]	~Κύκνος ἀντὶ χηνὸς ἀπαχθείς. ~Ανὴρ	εὐπορῶν	χῆνά τε ἅμα καὶ κύκνον
[156]	βαλλόμενος ἐξηλάθη. ~Οὕτως καὶ τῶν	ῥητόρων	ἔνιοι ἐν σχολαῖς εἶναί τινες
[156]	δηλοῖ ὅτι οὕτω καὶ τῶν	ῥητόρων	ἔνιοι ἐν ταῖς σχολαῖς ~δοκοῦντες
[186]	πλεονέκτην ὁ λόγος εὔκαιρος. ~Κύων	κωδωνοφορῶν.	~Λάθρᾳ κύων ἔδακνε. Τούτῳ δὲ
[160]	λιμώττων ἐπί τινος συκῆς ἐκάθισεν·	εὑρὼν	δὲ τοὺς ὀλύνθους ~μηδέπω πεπείρους
[187]	οὗ τὴν φωνὴν οὐ φέρεις;	~Ἄφρων	δ' ὅς ἐθέλει πρὸς κρείττονας
[196]	ἔγωγε εἰσῆλθον ~ἄν, εἰ μὴ	ἑώρων	πολλῶν εἰσιόντων ἴχνη, ἐξιόντος δὲ
[171]	σε μισεῖ ~ὡς καὶ τῶν	σῶν	οἰωνῶν τὴν πίστιν περιελέσθαι. Καὶ
[178]	ἑστιώμενος. ~Ἄνθρωπός τις ἡτοίμαζε δεῖπνον,	ἑστιάσων	τινὰ τῶν φίλων αὐτῷ καὶ
[200]	μέσῳ κείμενον, ἀραμένη αὐτόν, διὰ	μέσων	αὐτῶν ~ἀπηλλάττετο. Ὁι δὲ ἐξαναστῆναι
[169]	κίνδυνον. ~(Κορυδαλός. ~Κορυδαλὸς εἰς πάγην	πεσὼν	ἐθρήνει λέγων· Οἴμοι τῷ ταλαιπώρῳ
[170]	κρείττοσιν ~ἁμιλλώμενοι, πρὸς τῷ τῶν	ἴσων	μὴ ἐφικέσθαι καὶ γέλωτα ~ὀφλισκάνουσι.
[170]	κρείττοσιν ἀνθαμιλλώμενοι πρὸς τῷ τῶν	ἴσων	μὴ ~ἐφικέσθαι, καὶ γέλωτα ὀφλισκάνουσιν.
[168]	σωτηρίας ἐκινδύνευσεν. ~Κόραξ νοσῶν. ~Κόραξ	νοσῶν	ἔφη τῇ μητρί· Μῆτερ, εὔχου
[168]	καὶ ~περὶ σωτηρίας ἐκινδύνευσεν. ~Κόραξ	νοσῶν.	~Κόραξ νοσῶν ἔφη τῇ μητρί·
[176]	πινούσαις διαρραγῆναι πρὶν ἤ τῶν	~βυρσῶν	ἐφικέσθαι. ~Οὕτως ἔνιοι τῶν ἀνθρώπων
[194]	Ἕνα μέν, ἀλλὰ γενναῖον. Ὅτι	~κρείσσων	εἷς ῥώμῃ σώματος καὶ ἀνδρείᾳ
[184]	μῦθος δηλοῖ ὅτι οἱ ~φρόνιμοι	τῶν	α̣ νθρώπων, ὅταν περίτικινδυνεύσντες σωθῶσι,
[186]	κεκρυμμένης σου κακίας. ~Ὅτι οἱ	τῶν	ἀλαζόνων κενόδοξοι τρόποι πρόδηλοί εἰσι
[191]	λαγωῶν τις ἀγχινούστερος ~εἶναι δοκῶν	τῶν	ἄλλων ἔφη· Στῆτε, ἑταῖροι, μηδὲν
[161]	καὶ κόρακες. ~Κολοιὸς τῷ μεγέθει	τῶν	ἄλλων κολοιῶν διαφέρων, ὑπερφρονήσας ~τοὺς
[191]	~Οὕτω καὶ τοῖς ἀνθρώποις αἱ	τῶν	ἄλλων συμφοραὶ τῶν ἰδίων ~δυστυχημάτων
[179]	κλοιὸν τοῦ τραχήλου, ἔφευγε διὰ	τῶν	~ἀμφόδων. Κύνες δὲ ἄλλοι τοῦτον
[179]	δεσμοὺς τοῦ τραχήλου ἔφευγε διὰ	τῶν	~ἀμφόδων. Κύνες δὲ ἕτεροι οἷάπερ
[174]	ἀλλ' οὐκ ~ἔθυον. ~Οὕτως ἔνιοι	τῶν	ἀνθρώπων, ἅ μὴ ἐκόντες χαρίσασθαι
[176]	τῶν ~βυρσῶν ἐφικέσθαι. ~Οὕτως ἔνιοι	τῶν	ἀνθρώπων δι' ἐλπίδα κέρδους ἐπισφαλεῖς
[196]	δὲ οὐδενός. ~Οὕτως οἱ φρόνιμοι	τῶν	ἀνθρώπων ἐκ τεκμηρίων προορώμενοι τοὺς
[161]	ἀμφοτέρων ~διαίτης στερηθῆναι. ~Οὕτω καὶ	τῶν	ἀνθρώπων οἱ τὰς πατρίδας ἀπολιπόντες
[170]	μῦθος δηλοῖ ὅτι οὕτω καὶ	τῶν	ἀνθρώπων οἱ τοῖς κρείττοσιν ~ἁμιλλώμενοι,
[170]	οἰωνὸν οὐκ ἔχει. Οὕτω καὶ	τῶν	~ἀνθρώπων οἱ τοῖς κρείττοσιν ἀνθαμιλλώμενοι
[180]	μῦθος δηλοῖ ὅτι οὕτω καὶ	τῶν	ἀνθρώπων οἱ φρόνιμοι, ὁπόταν τι
[153]	μῦθος δηλοῖ ὅτι οὕτω καὶ	τῶν	ἀνθρώπων οἱ φρόνιμοι ὑπὲρ τῆς
[162]	κολοιὸν πάλιν γενέσθαι. ~Οὕτω καὶ	τῶν	ἀνθρώπων οἱ χρεωφειλέται, μέχρι μὲν
[164]	λόγος ἁρμόσειεν ἂν ἐπ' ἐκείνων	τῶν	ἀνθρώπων οἳ μετρίων ~ἑαυτοὺς κινδύνων
[184]	γάμους ἀναμείνῃς. ~Οὕτως οἱ φρόνιμοι	τῶν	ἀνθρώπων, ὅταν περί τι κινδυνεύσαντες
[177]	κυνῶν δάκνεσθαι. ~Οὕτω καὶ ἡ	τῶν	ἀνθρώπων πονηρία δελεαζομένη ἔτι μᾶλλον
[180]	μῦθος δηλοῖ ὅτι οἱ ~φρόνιμοι	τῶν	ἀνθρώπων τοὺς ἐχθροὺς ἐπελθόντας πρὸς
[153]	τῆς σωτηρίας ~τυγχάνει. Οὕτω καὶ	τῶν	ἀνθρώπων φρόνιμοί εἰσιν ὅσοι διὰ
[170]	τοῦτο ὑπ' αὐτῶν ~μαρτυρεῖσθαι, ἐβουλήθη	τῶν	αὐτῶν ἐφικέσθαι· καὶ δὴ θεασαμένη
[176]	αὐταῖς πινούσαις διαρραγῆναι πρὶν ἤ	τῶν	~βυρσῶν ἐφικέσθαι. ~Οὕτως ἔνιοι τῶν
[191]	~εἰς αὐτὴν ἐμπεσούμενοι καὶ ἀποπνιγησόμενοι.	Τῶν	δὲ καθημένων ~κύκλῳ τῆς λίμνης
[154]	γῆ τῶν μὲν ~μήτηρ ἐστί,	τῶν	δὲ μητρυιά. ~Οὕτω καὶ τῶν
[170]	δένδρου, καὶ στᾶσα ~μεγάλα ἐκεκράγει.	Τῶν	δὲ πρὸς τὴν φωνὴν ἐπιστραφέντων
[170]	δένδρον καὶ ~στᾶσα μεγάλως ἔκραξεν.	Τῶν	δὲ πρὸς τὴν φωνὴν ἐπιστραφέντων
[177]	πράξω, δεήσει με ὑπὸ ~πάντων	τῶν	ἐν τῇ πόλει κυνῶν δάκνεσθαι.
[195]	αὐτοῦ βασιλείας ~συναθροισμὸς ἐγένετο πάντων	τῶν	ζώων δοῦναι δίκας καὶ λαβεῖν
[168]	ἔφη· Τίς σε, ὦ τέκνον,	τῶν	θεῶν ἐλεήσει; τίνος γὰρ ~κρέας
[199]	τοῦ θνῄσκειν. Ἐβουλεύετο οὖν ποῖον	τῶν	~θηρίων μετ' αὐτὸν βασιλεύσει. Ἔφη
[178]	σκέλη αὐτοῦ ἔρριψε παραχρῆμα ἔξωθεν	τῶν	θυρίδων. ~Ὁ δὲ κατιὼν ἀπῄει
[152]	Ὁ λόγος πρὸς τοὺς ἐπὶ	~τῶν	ἰδίων ἀγαθῶν λυπουμένους. ~(Καρύα. ~Καρύα
[191]	ἀνθρώποις αἱ τῶν ἄλλων συμφοραὶ	τῶν	ἰδίων ~δυστυχημάτων παραμυθίαι γίνονται. ~Λαγωὸς
[198]	ῥᾳδίως τοῖς πέλας πιστεύοντες, ὅταν	τῶν	ἰδίων ~πλεονεκτημάτων ἑαυτοὺς ἀπογυμνώσωσιν, εὐάλωτοι
[200]	ὅτι εὐλόγως ἐκεῖνοι ~ἄχθονται οἳ	τῶν	ἰδίων πόνων τοὺς τυχόντας ὁρῶσι
[170]	τοῖς κρείττοσιν ἀνθαμιλλώμενοι πρὸς τῷ	τῶν	ἴσων μὴ ~ἐφικέσθαι, καὶ γέλωτα
[170]	τοῖς κρείττοσιν ~ἁμιλλώμενοι, πρὸς τῷ	τῶν	ἴσων μὴ ἐφικέσθαι καὶ γέλωτα
[178]	κράζων. Τῶν τις δὲ κυνῶν,	τῶν	καθ' ὁδὸν ~αὐτῷ σαναντώντων, ἐπηρώτα·
[199]	ἀνθρώπινον νοῦν ἐπιθολοῖ καὶ τὰς	~τῶν	κινδύνων συμφορὰς οὐ κατανοεῖ. ~(Λέων
[191]	λίμνης ἐδίδοσαν. Εἶς δέ τις	τῶν	λαγωῶν θεασάμενος ~αὐτοὺς ἔφη πρὸς
[191]	ᾔσθοντο, ~εὐθὺς εἰς ταύτην εἰσπηδησάντων,	τῶν	λαγωῶν τις ἀγχινούστερος ~εἶναι δοκῶν
[154]	δι' ἣν τὰ μὲν ἄγρια	τῶν	λαχάνων εὐθαλῆ τέ ἐστι καὶ
[154]	μεμαρασμένα. Κἀκεῖνος ἔφη· Ἡ γῆ	τῶν	μὲν ~μήτηρ ἐστί, τῶν δὲ
[175]	~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι καὶ	τῶν	νέων οἱ μηδὲν ἐπιστάμενοι οὐ
[172]	τριζόντων ἔφη· Ὦ ~κάκιστα ζῷα,	τῶν	οἰκιῶν ὑμῶν ἐμπιπραμένων, αὐτοὶ ᾄδετε.
[184]	~κοιμώμενον, ἐκάλει πρὸς αὑτὸν, ὑπομιμνῄσκων	τῶν	ὁμολογιῶν. Ὁ δὲ ~ὑποτυχὼν ἔφη·
[165]	καὶ ὡς πρέπει αὐτῷ ~μάλιστα	τῶν	ὀρνέων βασιλεύειν, καὶ τοῦτο πάντως
[162]	~περικείμενον, ἀπελθὼν καὶ τὰ ἀποπίπτοντα	τῶν	ὀρνέων πτερὰ ~συλλεξάμενος, ἑαυτῷ περιέθηκε
[175]	δὲ πόνους κατεσθίειν. Οὕτω καὶ	τῶν	~παίδων οἱ ῥᾴθυμοι οὐ μεμπτέσι
[154]	τῶν δὲ μητρυιά. ~Οὕτω καὶ	τῶν	παίδων οὐχ ὁμοίως τρέφονται οἱ
[152]	τινα ὁδὸν οὖσα καὶ ὑπὸ	τῶν	παριόντων λίθοις ~βαλλομένη, στενάξασα πρὸς
[159]	δυνάμεως ἤριζον. Παρ' ἕκαστα δὲ	τῶν	ποδῶν ~λεγόντων ὅτι τοσοῦτον προέχουσι
[153]	~μέχρι μέν τινος φεύγει τῇ	τῶν	ποδῶν ταχύτητι συγχρώμενος, πρὸς τὸ
[161]	τὸ ξένοι ~εἶναι καὶ ὑπὸ	τῶν	πολιτῶν δυσχεραίνονται διὰ τὸ ὐπερπεφρονηκέναι
[156]	λίθοις βαλλόμενος ἐξηλάθη. ~Οὕτως καὶ	τῶν	ῥητόρων ἔνιοι ἐν σχολαῖς εἶναί
[156]	μῦθος δηλοῖ ὅτι οὕτω καὶ	τῶν	ῥητόρων ἔνιοι ἐν ταῖς σχολαῖς
[159]	βαστάζειν δυνήσεσθε. ~Οὕτω καὶ ἐπὶ	τῶν	στρατευμάτων τὸ μηδὲν ἐπὶ τὸ
[184]	πρὸς ~ἑαυτὸν ἐκάλει, ὑπομιμνῄσκων αὐτὸν	τῶν	συνθηκῶν. Καὶ ὁ κύων· ~Ἀλλ'
[171]	οὕτω σε μισεῖ ὡς ~κἀκ	τῶν	συντρόφων σοι οἰωνῶν τὴν πίστιν
[171]	οὕτως σε μισεῖ ~ὡς καὶ	τῶν	σῶν οἰωνῶν τὴν πίστιν περιελέσθαι.
[169]	ἄργυρον, οὐ διὰ ἄλλο τι	τῶν	~τιμίων, διὰ δὲ κόκκον σίτου
[169]	οὐκ ἄργυρον, οὐκ ~ἄλλο τι	τῶν	τιμίων· κόκκος δὲ σίτου μικρὸς
[178]	δὲ κατιὼν ἀπῄει μεγάλως κράζων.	Τῶν	τις δὲ κυνῶν, τῶν καθ'
[178]	τις ἡτοίμαζε δεῖπνον, ἑστιάσων τινὰ	τῶν	φίλων αὐτῷ καὶ ~οἰκείων. Ὁ
[153]	τῆς ~ἑαυτῶν σωτηρίας οὐδένα λόγον	τῶν	χρημάτων ποιοῦνται. ~Κηπουρὸς ἀρδεύων λάχανα.
[158]	μάλιστα τοῖς πονηροῖς ἠναντίωται ἅτινα	τῶν	χρηστῶν ἐστιν ~εὐεργετήματα. ~(Κλέπται καὶ
[199]	ἐμὰς χεῖρας· ἐπιθυμῶ γὰρ αὐτῆς	ἐγκάτων	καὶ ~καρδίας. Ἡ δὲ ἀλώπηξ
[153]	~ἑαυτῶν σωτηρίας οὐδένα λόγον τῶν	χρημάτων	ποιοῦνται. ~Κηπουρὸς ἀρδεύων λάχανα. ~Κηπουρῷ
[198]	πέλας πιστεύοντες, ὅταν τῶν ἰδίων	~πλεονεκτημάτων	ἑαυτοὺς ἀπογυμνώσωσιν, εὐάλωτοι τούτοις ~γίνονται
[191]	τῶν ἄλλων συμφοραὶ τῶν ἰδίων	~δυστυχημάτων	παραμυθίαι γίνονται. ~Λαγωὸς καὶ ἀλώπηξ.
[159]	δυνήσεσθε. ~Οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν	στρατευμάτων	τὸ μηδὲν ἐπὶ τὸ πολὺ
[191]	~ὑπ' ἀνθρώπων καὶ κυνῶν καὶ	ἀετῶν	καὶ ἄλλων πολλῶν ~ἀναλίσκονται· βέλτιον
[177]	~Δηχθείς τις ὑπὸ κυνὸς περιῄει	ζητῶν	τὸν ἰασόμενον. Εἰπόντος δέ ~τινος
[199]	ὡς ὁ βασιλεὺς ἡμῶν λέων	γείτων	ἐστίμοι· ~νοσεῖ δὲ καὶ ἔστιν
[161]	ξένοι ~εἶναι καὶ ὑπὸ τῶν	πολιτῶν	δυσχεραίνονται διὰ τὸ ὐπερπεφρονηκέναι ~αὐτούς.
[162]	Συνέβη οὖν ἐκ ~τούτου εὐειδέστερον	πάντων	γεγονέναι. Ἐπέστη οὖν ἡ ἡμέρα
[195]	ἐν πόλει οὕσης καὶ δικαίως	πάντων	δικαζόντων, καὶ ~οἱ εὐτελεῖς ἀταράχως
[162]	παραγενήσονται πάντα, ὅπως τὸν ὡραιότατον	πάντων	~καταστήσῃ ἐπ' αὐτοῖς βασιλέα. Τὰ
[165]	οὐδὲν ἂν ~ἐδέησας εἰς τὸ	πάντων	σε βασιλεῦσαι. ~Πρὸς ἄνδρα ἀνόητον
[177]	τοῦτο πράξω, δεήσει με ὑπὸ	~πάντων	τῶν ἐν τῇ πόλει κυνῶν
[195]	τῆς αὐτοῦ βασιλείας ~συναθροισμὸς ἐγένετο	πάντων	τῶν ζώων δοῦναι δίκας καὶ
[191]	κτύπον ᾔσθοντο, ~εὐθὺς εἰς ταύτην	εἰσπηδησάντων,	τῶν λαγωῶν τις ἀγχινούστερος ~εἶναι
[170]	πρὸς τὴν φωνὴν ἐπιστραφέντων καὶ	~καταπλαγέντων,	εἷς τις ὑποτυχὼν ἔφη· Ἀλλ'
[170]	πρὸς τὴν φωνὴν ἐπιστραφέντων καὶ	~καταπλαγέντων,	ὑποτυχών τις ἔφη· Ἀπίωμεν, ὦ
[196]	συνλαμβάνων ~κατήσθιε. Πολλῶν δὲ θηρίων	καταναλωθέντων,	ἀλώπηξ τὸ ~τέχνασμα αὐτοῦ συνεῖσα
[170]	Τῶν δὲ πρὸς τὴν φωνὴν	ἐπιστραφέντων	καὶ ~καταπλαγέντων, εἷς τις ὑποτυχὼν
[170]	Τῶν δὲ πρὸς τὴν φωνὴν	ἐπιστραφέντων	καὶ ~καταπλαγέντων, ὑποτυχών τις ἔφη·
[159]	Παρ' ἕκαστα δὲ τῶν ποδῶν	~λεγόντων	ὅτι τοσοῦτον προέχουσι τῇ ισχύι
[195]	πόλει οὕσης καὶ δικαίως πάντων	δικαζόντων,	καὶ ~οἱ εὐτελεῖς ἀταράχως βιοῦσιν.
[172]	κοχλίας ὤπτα· ἀκούσας δὲ αὐτῶν	τριζόντων	ἔφη· Ὦ ~κάκιστα ζῷα, τῶν
[152]	ὁδὸν οὖσα καὶ ὑπὸ τῶν	παριόντων	λίθοις ~βαλλομένη, στενάξασα πρὸς ἑαυτὴν
[196]	~ἄν, εἰ μὴ ἑώρων πολλῶν	εἰσιόντων	ἴχνη, ἐξιόντος δὲ οὐδενός. ~Οὕτως
[191]	οἱ δυστυχοῦντες ἐξ ἑτέρων χείρονα	~πασχόντων	παραμυθοῦνται. ~(Λαγωοὶ καὶ βάτραχοι. ~Λαγωοὶ
[200]	~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι ἄλλων	κοπιώντων	ἄλλοι κερδαίνουσιν.
[178]	κυνῶν, τῶν καθ' ὁδὸν ~αὐτῷ	σαναντώντων,	ἐπηρώτα· Πῶς ἐδείπνησας, φίλος; Ὁ
[153]	διαφυλάξαι· ἐπειδὰν δὲ περικατάληπτος γένηται,	~ἀποκόπτων	τὰ ἑαυτοῦ αἰδοῖα ῥίπτει καὶ
[158]	τοῖς πονηροῖς ἠναντίωται ἅτινα τῶν	χρηστῶν	ἐστιν ~εὐεργετήματα. ~(Κλέπται καὶ ἀλεκτρυών.
[160]	φρονῶσιν. ~Κολοιὸς καὶ ἀλώπηξ. ~Κολοιὸς	λιμώττων	ἐπί τινος συκῆς ἐκάθισεν· εὑρὼν
[200]	κείμενον, ἀραμένη αὐτόν, διὰ μέσων	αὐτῶν	~ἀπηλλάττετο. Ὁι δὲ ἐξαναστῆναι μὴ
[163]	διὰ τὸ χρῶμα τῆς μετ'	αὐτῶν	διαίτης ~ἀπεῖρξαν αὐτόν. Οὕτω τε
[191]	δεῖν ἑαυτοὺς ~κατακρημνίσαι. Παραγενομένων δὲ	αὐτῶν	ἐπί τινα κρημνόν, ᾧ λίμνη
[170]	ὑπ' αὐτῶν ~μαρτυρεῖσθαι, ἐβουλήθη τῶν	αὐτῶν	ἐφικέσθαι· καὶ δὴ θεασαμένη ~τινὰς
[176]	ποταμῷ βύρσας ~βρεχομένας, μὴ δυνάμεναι	αὐτῶν	ἐφικέσθαι, συνέθεντο ἀλλήηαις ~ὅπως πρῶτον
[161]	ἐξέβαλον. Καὶ ὃς ἀπελαθεὶς ὑπ'	αὐτῶν	ἧκε πάλιν ~πρὸς τοὺς κολοιούς.
[158]	ἀπηλλαγησαν. Ὁ δὲ μέλλων ὑπ'	~αὐτῶν	θύεσθαι ἐδέετο ὅπως αὐτὸν ἀπολύσωσι,
[158]	ἀπῄεσαν. Ὁ δὲ μέλλων ὑπ'	αὐτῶν	θύεσθαι ~ἐδεῖτο ὡς ἂν αὐτὸν
[170]	προφαίνειν καὶ διὰ τοῦτο ὑπ'	αὐτῶν	~μαρτυρεῖσθαι, ἐβουλήθη τῶν αὐτῶν ἐφικέσθαι·
[172]	παῖς κοχλίας ὤπτα· ἀκούσας δὲ	αὐτῶν	τριζόντων ἔφη· Ὦ ~κάκιστα ζῷα,
[163]	αὐτὸν οὐκ ἐπιγνόντες, τῆς μεθ'	αὑτῶν	διαίτης ~ἀπεῖρξαν, ὥστε δυοῖν ἐπιθυμήσαντα
[197]	ἰσχυροτέρους διερεθίζοντες εἰκότως ~τὰς ἐξ	αὑτῶν	πλημμελείας ὑπομένουσιν. ~Λέων ἐρασθεὶς καὶ
[163]	ὅτι δεῖ καὶ ἡμᾶς τοῖς	ἑαυτῶν	ἀρκεῖσθαι, λογιζομένους ~ὅτι ἡ πλεονεξία
[163]	~οὖν καὶ ἡμᾶς δεῖ τοῖς	ἑαυτῶν	ἀρκεῖσθαι, λογιζομένους ὅτι ἡ ~πλεονεξία
[191]	καὶ βάτραχοι. ~Λαγωοὶ καταγνόντες τῆς	ἑαυτῶν	δειλίας ἔγνωσαν δεῖν ἑαυτοὺς ~κατακρημνίσαι.
[191]	~Οἱ λαγωοί ποτε συνελθόντες τὸν	ἑαυτῶν	πρὸς ἀλλήλους ~ἀπεκλαίοντο βίον ὡς
[190]	οἱ φιλονεικοῦντες τοῖς κρείττοσι τῆς	ἑαυτῶν	~σωτηρίας καταφρονοῦσι. ~(Λαγωοὶ καὶ βάτραχοι.
[153]	ἀνθρώπων οἱ φρόνιμοι ὑπὲρ τῆς	~ἑαυτῶν	σωτηρίας οὐδένα λόγον τῶν χρημάτων
[152]	τῷ καρπῷ μου εὐφραίνω, ὑπὸ	τούτων	δεινὰς ~ἀντιλαμβάνω χάριτας. ~{Ὅτι} τοὺς
[179]	εὐπαθῆμ τγς αἰτίαν ~τῆς φυγῆς	ἐπηρώτων.	Ὁ δὲ εἶπεν· Ὅτι τροφῇ
[154]	λόγον τῶν χρημάτων ποιοῦνται. ~Κηπουρὸς	ἀρδεύων	λάχανα. ~Κηπουρῷ τις ἐπιστὰς ἀρδεύοντι
[180]	κἀκείνης ζητούσης αὐτὸν φωνῆσαι, ὁ	~κύων	αἴφνης πηδήσας αὐτὴν διεσπάραξεν. Ὁ
[184]	αὐτὸν τῶν συνθηκῶν. Καὶ ὁ	κύων·	~Ἀλλ' ὦ λύκε, εἰ τὸ
[178]	αὐτῷ καὶ ~οἰκείων. Ὁ δὲ	κύων	αὐτοῦ ἄλλον κύνα ἐκάλει, λέγων·
[180]	ἀπελθούσης ~τοῦ φωνῆσαι αὐτόν, ὁ	κύων	ἄφνω πηδήσας καὶ τὴν ἀλώπεκα
[195]	δὲ αἰγάγρῳ, ἐλάφῳ δὲ ~τίγρις,	κύων	δὲ λαγωῷ. Ὁ πτὼξ δὲ
[186]	λόγος εὔκαιρος. ~Κύων κωδωνοφορῶν. ~Λάθρᾳ	κύων	ἔδακνε. Τούτῳ δὲ ὁ δεσπότης
[186]	τῇ ἀγορᾷ ~ἠλαζονεύετο. Γραῦς δὲ	κύων	εἶπεν αὐτῷ· Τί φαντάζῃ; οὐ
[155]	ἀχαρίστους. ~(Κηπουρὸς καὶ κύων. ~Κηπουροῦ	κύων	εἰς φρέαρ ἔπεσεν. Ὁ δὲ
[155]	ἔχουσιν. ~(Κηπουρὸς καὶ κύων. ~Κηπωροῦ	κύων	εἰς φρέαρ κατέπεσεν. Ὁ δὲ
[183]	μαθήματα ~γίνονται. ~(Κύων καὶ μάγειρος.	~Κύων	εἴς τι μαγειρεῖον εἰσελθών, τοῦ
[183]	λόγος εὔκαιρος. ~(Κύων καὶ μάγειρος.	~Κύων	εἰσπηδήσας εἰς μαγειρεῖον καὶ, τοῦ
[199]	σοι. Καὶ δὴ ὡς ἰχνευτὴς	κύων	ἐπηκολούθει, ~πλέκουσα πανουργίας· ποιμένας δὲ
[178]	δελεαζομένη ἔτι μᾶλλον ἀδικεῖν ~παροξύνεται.	~Κύων	ἑστιώμενος. ~Ἄνθρωπός τις ἡτοίμαζε δεῖπνον,
[155]	~βουλόμενος ἐκεῖ κατέβη. Ὁ δὲ	κύων	ἠπορημένος, ὡς προσῆλθεν ~αὐτῷ, οἰόμενος
[179]	ματαίαν δόξαν, ἀλλὰ ~τούτους ἐκφεύγειν.	~(Κύων	θηρευτικὸς καὶ κύνες. ~Κύων θηρευτικὸς
[179]	ἐξ ἀλλοτρίων εὖ ποιεῖν ~ἐπαγγελλομένοις.	~(Κύων	θηρευτικὸς καὶ κύνες. ~Κύων τρεφόμενος
[182]	περιπείροντες ἀτόποις. ~Κύων καὶ λαγωός.	~Κύων	θηρευτικὸς λαγωὸν συλλαβών, τοῦτον ποτὲ
[187]	~(Κύων λέοντα διώκων καὶ ἀλώπηξ.	~Κύων	θηρευτικὸς λέοντα ἰδων, τοῦτον ἐδίωκεν.
[179]	ἐκφεύγειν. ~(Κύων θηρευτικὸς καὶ κύνες.	~Κύων	θηρευτικὸς ῥήξας τοὺς δεσμοὺς τοῦ
[180]	~(Κύων καὶ ἀλεκτρυὼν καὶ ἀλώπηξ.	~Κύων	καὶ ἀλεκτρυὼν ἑταιρείαν ποιησάμενοι ὥδευον.
[180]	οὔτε λέουσιν οὔτε ἄρκοις μαχομένοις.	~(Κύων	καὶ ἀλεκτρυὼν καὶ ἀλώπηξ. ~Κύων
[180]	ἐπελθόντας πρὸς ~ἰσχυροτέρους πέμπουσι παραλογιζόμενοι.	~(Κύων	καὶ ἀλέκτωρ καὶ ἀλώπηξ. ~Κύων
[180]	~(Κύων καὶ ἀλέκτωρ καὶ ἀλώπηξ.	~Κύων	καὶ ἀλέκτωρ φιλίαν πρὸς ἀλλήλους
[181]	ἐπέλθῃ, ῥᾴδίως πρὸς αὐτὸ ἀντιπαρατάσσονται.	~Κύων	καὶ κόχλος. ~Ὤα τις κύων
[182]	προσιόντες λανθάνουσιν ~ἑαυτοὺς περιπείροντες ἀτόποις.	~Κύων	καὶ λαγωός. ~Κύων θηρευτικὸς λαγωὸν
[183]	παθήματα τοῖς ἀνθρώποις μαθήματα ~γίνονται.	~(Κύων	καὶ μάγειρος. ~Κύων εἴς τι
[183]	ἄνδρα ἀμφίβολον ὁ λόγος εὔκαιρος.	~(Κύων	καὶ μάγειρος. ~Κύων εἰσπηδήσας εἰς
[181]	~Κύων καὶ κόχλος. ~Ὤα τις	κύων	καταπίνειν εἰθισμένος, ἰδών τινα κόχλον,
[180]	τοῖς κλάδοις ἐκάθισεν· ὁ δὲ	~κύων	κάτωθεν τῆς ῥαγάδος τοῦ δένδρου
[155]	ἀδίκους καὶ ἀχαρίστους. ~(Κηπουρὸς καὶ	κύων.	~Κηπουροῦ κύων εἰς φρέαρ ἔπεσεν.
[155]	τοῖς μητέρας ἔχουσιν. ~(Κηπουρὸς καὶ	κύων.	~Κηπωροῦ κύων εἰς φρέαρ κατέπεσεν.
[184]	παθήματα τοῖς ἀνθρώποις μαθήματα ~γίνονται.	~(Κύων	κοιμώμενος καὶ λύκος. ~Κύων πρὸ
[184]	σωθῶσι, διὰ βίου ~τοῦτο φυλάττονται.	~(Κύων	κοιμώμενος καὶ λύκος. ~Κύων πρὸ
[171]	εὐεργετεῖν οὐκ ὀκνοῦσιν. ~(Κορώνη καὶ	κύων.	~Κορώνη Ἀθηνᾷ θύουσα κύνα ἐπὶ
[171]	καὶ γέλωτα ~ὀφλισκάνουσι. ~(Κορώνη καὶ	κύων.	~Κορώνη Ἀθηνᾷ θύουσα κύνα ἐφ'
[185]	ὕστερον φυλάσσονται. ~Κύων κρέας φέρουσα.	~Κύων	κρέας ἔχουσα ποταμὸν διέβαινε· θεασαμένη
[185]	~ἐκφύγωσι, ταῦτα εἰς ὕστερον φυλάσσονται.	~Κύων	κρέας φέρουσα. ~Κύων κρέας ἔχουσα
[186]	ἄνδρα πλεονέκτην ὁ λόγος εὔκαιρος.	~Κύων	κωδωνοφορῶν. ~Λάθρᾳ κύων ἔδακνε. Τούτῳ
[187]	~(Κύων λέοντα διώκων καὶ ἀλώπηξ.	~Κύων	λέοντα διώκει κατὰ κράτος. ~Λέων
[187]	ὅταν ἐκεῖνοι ἀντιστῶσιν, εὐθέως ~ἀναχαιτίζουσιν.	~(Κύων	λέοντα διώκων καὶ ἀλώπηξ. ~Κύων
[187]	εἰσι δηλοῦντες τὴν ~ἀφανῆ κακίαν.	~(Κύων	λέοντα διώκων καὶ ἀλώπηξ. ~Κύων
[184]	~γίνονται. ~(Κύων κοιμώμενος καὶ λύκος.	~Κύων	πρὸ ἐπαύλεώς τινος ἐκάθευδε. Λύκου
[184]	φυλάττονται. ~(Κύων κοιμώμενος καὶ λύκος.	~Κύων	πρὸ ἐπαύλεώς τινος ἐκοιμᾶτο. Λύκος
[180]	δένδρου ἐκάθευδεν ἀναβάς, ὁ δὲ	~κύων	πρὸς τῇ ῥίζῃ τοῦ δένδρου
[179]	~ἐπαγγελλομένοις. ~(Κύων θηρευτικὸς καὶ κύνες.	~Κύων	τρεφόμενος ἐν οἴκῳ, θηρσὶν εἰδὼς
[155]	τὸ φρέαρ. Οἰηθεὶς δ' ~ὁ	κύων	ὡς κατωτέρω μᾶλλον αὐτὸν παραγέγονε
[180]	Ἑσπέρας δὲ ~καταλαβούσης, ὁ μὲν	ἀλεκτρυὼν	ἐπὶ δένδρου ἐκάθευδεν ἀναβάς, ὁ
[180]	τόπῳ ἀλσώδει ἐλθόντες, ὁ ~μὲν	ἀλεκτρυὼν	ἐπί τι δένδρον ἀναβὰς ἐν
[180]	ἀλεκτρυὼν καὶ ἀλώπηξ. ~Κύων καὶ	ἀλεκτρυὼν	ἑταιρείαν ποιησάμενοι ὥδευον. Ἑσπέρας δὲ
[180]	οὔτε ἄρκοις μαχομένοις. ~(Κύων καὶ	ἀλεκτρυὼν	καὶ ἀλώπηξ. ~Κύων καὶ ἀλεκτρυὼν
[158]	χρηστῶν ἐστιν ~εὐεργετήματα. ~(Κλέπται καὶ	ἀλεκτρυών.	~Κλέπται εἴς τινα εἰσελθόντες οἰκίαν
[158]	ἀπολωλότα εὔκαιρός ~ἐστιν. ~(Κλέπται καὶ	ἀλεκτρυών.	~Κλέπται εἴς τινα οἰκίαν εἰσελθόντες
[171]	σε μισεῖ ὡς ~κἀκ τῶν	συντρόφων	σοι οἰωνῶν τὴν πίστιν περιελεῖν.
[191]	δὲ καθημένων ~κύκλῳ τῆς λίμνης	βατράχων,	ὡς τὸν τοῦ δρόμου κτύπον
[174]	εὐμελέστατόν ἐστι ζῷον, ~ἠγόρασε. Καὶ	ἔχων	ποτὲ συνδείπνους προσελθὼν παρεκάλει αὐτὸν
[175]	~ταῦτα ἄκοντες ἐπιτελοῦσιν. ~(Κύνες δύο.	~Ἔχων	τις δύο κύνας, τὸν μὲν
[175]	γονεῖς οὕτως ~ἄγωσιν. ~(Κύνες δύο.	~Ἔχων	τις δύο κύνας, τὸν μὲν
[160]	Ἀλλὰ πεπλάνησαι, ὦ οὗτος, ἐλπίδι	προσέχων,	ἥτις βουκολεῖν ~μὲν οἶδε, τρέφειν
[178]	ὧδε κἀκεῖσε τὴν κέρκον. Περιστρέφοντα,	~κατασχὼν	τὰ σκέλη αὐτοῦ ἔρριψε παραχρῆμα
[174]	θάνατον ᾄδειν. Καὶ δή τις	περιτυχὼν	~κύκνῳ πωλουμένῳ καὶ ἀκούσας ὅτι
[163]	φύσιν, ἐξήλασαν παὶουσαι. Καὶ ὃς	~αποτυχὼν	τῆς ἐνταῦθα τροφῆς ἐπανῆκε πρὸς
[163]	φωνὴν ἐξήλασαν αὐτόν. Καὶ ὃς	~ἀποτυχὼν	τῆς ἐνταῦθα τροφῆς ἐπανῆλθε πάλιν
[189]	βούλεται ~αὐτὸν ἀπελθεῖν. Ὁ δὲ	ὑποτυχὼν	εἶπεν· Ἀλλ' οὔτε, ὅτε ἦλθες,
[170]	ἐπιστραφέντων καὶ ~καταπλαγέντων, εἷς τις	ὑποτυχὼν	ἔφη· Ἀλλ' ἀπίωμεν, ὦ φίλοι·
[177]	ἐκμάξαντα τῷ δακόντι ~κυνὶ βαλεῖν,	ὑποτυχὼν	ἔφη· Ἀλλ' ἐὰν τοῦτο πράξω,
[184]	ὑπομιμνῄσκων τῶν ὁμολογιῶν. Ὁ δὲ	~ὑποτυχὼν	ἔφη· Ἀλλ' ὦ λύκε, ἐὰν
[170]	τὴν φωνὴν ἐπιστραφέντων καὶ ~καταπλαγέντων,	ὑποτυχών	τις ἔφη· Ἀπίωμεν, ὦ οὗτοι·
[191]	ἐδίδοσαν. Εἶς δέ τις τῶν	λαγωῶν	θεασάμενος ~αὐτοὺς ἔφη πρὸς αὐτούς·
[191]	~εὐθὺς εἰς ταύτην εἰσπηδησάντων, τῶν	λαγωῶν	τις ἀγχινούστερος ~εἶναι δοκῶν τῶν
[195]	βασιλείας ~συναθροισμὸς ἐγένετο πάντων τῶν	ζώων	δοῦναι δίκας καὶ λαβεῖν ~πρὸς